Nieuwsbrief van de bewonersvereniging van ‘t Groene Sticht
Overburen Vierde jaargang september 2005
Groene Sticht deelnemer aan Leidsche Rijn Volleybaltoernooi Door: Patrick Verbiest Op zaterdag 27 augustus heeft 't Groene Sticht meegedaan aan het volleybaltoernooi van het Leidsche Rijn festival. Er deden zeven teams mee vanuit de hele wijk. Wij hadden een team bij elkaar gekregen van 8 man sterk, waar van elke leefgemeenschap een teamlid meedeed. Er waren wat extra regels om het sportief te houden. Er moesten ten minste twee vrouwen in het veld staan, of de tweede vrouw moest een kind zijn. In de eerste wedstrijd was onze tegenstander 10 minuten te laat, waardoor wij de eerste set hadden gewonnen. De tweede set van deze wedstrijd hadden we het zwaar te verduren en verloren met een redelijk groot verschil. De daarop volgende wedstrijden kwamen we beter in ons spel, maar hadden het geluk niet mee waardoor we de tweede wedstrijd nipt hadden verloren. Hierna werd het wat rumoerig in het team omdat we allen graag naar de finale wilden en we de 2 sets moesten winnen om die te halen. Ook hier zat het geluk ons niet mee en hadden we de eerste set met 2 punten verschil verloren. De laatste set wonnen we wel uiteindelijk maar het was helaas niet genoeg. Later werd er nog een verliezerpool gemaakt en hebben we 2x gelijk gespeeld wat ons op de zesde plaats deed eindigen. Al met al een geslaagd middagje.
Afscheid Door: René van Bemmel Merel is anderhalf jaar één van de kamerbewoonsters geweest. Na anderhalf jaar heeft zij 't Groene Sticht verlaten voor een kunstzinnige woonplek in de binnenstad. Zij laat haar artistieke sporen op het erf achter. Allereerst enkele richtingsborden van het Ab Harrewijnplein. Maar ook heeft zij als afscheidscadeau het fraaie bord gemaakt van Remake en de Buurtwerkplaats dat aan de silowand prijkt. Tevens draaide zij als afscheid een dagje mee met Emmaus en is bekend geworden van de “coupe Emmaus”. Ze blijft ook in de toekomst de Emmausbewoners (korter) knippen. Als iedereen zo afscheid neemt, dan beloofd dat nog heel wat.
Straatfeest Door: Susan van der Hijden Weet U het nog? Op 25 juni was het straatfeestendag in Leidsche Rijn. We hebben het onlangs nog op een filmpje in de Hoge Weide kunnen nazien. Nu had bijna ieder straatfeest op die dag wel een barbecue dus daar ga ik het nu niet over hebben (hoewel het wel erg gezellig was!) Een jeu de boules-baan heeft niet iedere straat, maar ik verloor steeds
dus daar ga ik ook niet verder op in. De stoelendans echter was uniek dus die wil ik nog even bij u terughalen. Omdat ik huisgenoot ben van twee leden van de festiviteitenwerkgroep heb ik van een afstandje kunnen zien hoe het straatfeest van 't Groene Sticht vorm kreeg. Het begon met vergaderen. De werkgroep kwam bijeen bij een van hun leden, er werd wat gekletst en gedronken (zeer noodzakelijk voor het creatieve proces), en toen nog meer gekletst en voila, een idee was geboren. De weken daarna ging de groep aan de gang met de praktische zaken. Wat ik daar als Emmaus-er vooral van meekreeg waren de mooie postertjes die werden opgehangen en de berg tweedehands stoelen die groter en groter werd. En toen was het opeens zover. Alle stoelen werden uit de silo gehaald en op het plein gezet. Er werden wat elektradraadjes aan elkaar geknoopt voor de muziekinstallatie en voordat alles klaar stond was er
al aan cameraploeg aan het filmen. Later kwamen er ook nog fotografen en journalisten. Dit werd een recordpoging met hoge nieuwswaarde! Vanachter de kassa in de winkel kon ik het gebeuren maar half volgen. Er kwamen iets minder mensen dan verwacht, maar het zag er wel heel gezellig uit. Er werden geen saaie rondjes om de stoelen gelopen maar er werd daadwerkelijk gedanst over het plein. Een voor een vielen er mensen af en werd de kring steeds kleiner. Verliezers kregen als troost wat snoep en velen bleven kijken wie er zou winnen. Het werd een spannende eindstrijd tussen een klein maar snel jongetje en een sportieve grote vrouw, die, toen de muziek voor het laatst stopte pardoes vergat te gaan zitten waardoor de jongen winnaar werd.
Terloops Met dank aan René van Bemmel ! Een van de doelstellingen van 't Groene Sticht is het streven naar een heterogene buurt én het bevorderen van onderlinge samenhang en sociale cohesie tussen de bewoners. Wat schets mijn verbazing? Er verschijnen steeds meer ge- en verbodsborden op het erf! Worden wij op 't Groene Sticht ingehaald door de tijdgeest! Hoe zit dat? Tussen de huisnummers 24 en 25 is sprake van een verstopte riolering. Door een “kijkoperatie” moet de oorzaak achterhaald worden. Echter, ook voor dit type operatie bestaat een wachtlijst. ! De meest stimulerende opmerkingen van bezoekers die gehoord werden op de Open Tuindag: “de Groenedijk was vroeger veel mooier...”, “er valt best wat van de tuin te maken”.
!
! !
! ! !
!
!
!
!
Bij de strijd met de slakken in de moestuin werd niet geschroomd om bier als wapen in te zetten. Alleen geen biologisch, maar gewoon Lidl-pils'. En niet de slakken legden het loodje maar kikkers. Maar: niet geschoten, is altijd mis. Het water rondom 't Groene Sticht is zeer visrijk door het (over-)voeren van de eenden door bewoners. De restanten van voer en uitwerpselen geeft voedselrijk viswater. Vandaar. Ook op het erf is er sociale controle geconstateerd: toen het bezoek van één van de bewoners iets aan de vroege kant was, kreeg zij van drie buren afzonderlijk te horen waar de gastvrouw uithing (in het winkelcentrum). Er zijn grote stuifzwammen in het perk rondom de jeu de boules-baan gesignaleerd, die goed eetbaar zijn! Je kunt ze in plakken snijden en braden als biefstuk.
!
Er is een vorm van kinderarbeid geconstateerd: twee minderjarige bewoners hebben zich op (vrijwillige basis) drie dagen lang gestort op het onkruid en ander verwilderd materiaal in de perken en gemeenschappelijke tuin. Sommige voorbijgangers dachten dat ze straf hadden... Veel gehoorde vraag: wanneer begint de noaberbar weer? (red. 30 september) De biologische standplaats kan nog best wat klandizie gebruiken…
De werkgroep 'stiltecentrum' heeft zich omgedoopt tot 'Groene Spirit'. We zijn benieuwd wat dat in beweging gaat zetten. De volgende Algemene Ledenvergadering zal op zaterdag 15 oktober worden gehouden. Het steunpunt van de vrijwilligerscentrale in Parkwijk is officieel geopend door burgemeester Annie Brouwer op 14 september. De vacaturebank maakt op woensdag- en donderdagmiddag gebruik van de retourbalie in de Emmauswinkel (13.00-17.00 uur). “Hoe beter je je buren kent, hoe rijker de wijk”(Loesje (be)scheurkalender)
Imago Door: René van Bemmel 't Groene Sticht neemt deel aan het imagoproject van de gemeente Utrecht. De hoofddoelstelling van het imagoproject is de imagoverbetering van dak- en thuislozen. Het belangrijkste middel daarbij is voorlichting. Voorwaarde voor goede voorlichting is een actieve betrokkenheid van dak- en thuislozen zelf. In 't Groene Sticht wordt in dit kader een rondleiding gegeven door een dakloze. Meer informatie bij Mar-Jan Mulder (030-2321955). Er is ook een video gemaakt van voorlichting door een exdakloze aan kinderen in Leidsche Rijn. Deze is gegeven in het kader van de komst van 't Groene Sticht. De opnamen zijn van de kinderactiviteiten tijdens een vakantieweek.
NoiZ-echtpaar vertrokken Door: René van Bemmel Na een half jaar is het echtpaar Otto en Tjarkina - bewoners van de enige tweepersoonskamer die de NoiZ rijk is - eind augustus vertrokken naar een eigen woning in Lunetten. Tussen alle bedrijven door heb ik op de laatste zondagmorgen voor vertrek om 10.00 uur (!) afgesproken om hun ervaringen met het wonen op 't Groene Sticht op te tekenen. Ze zijn druk bezig met het opknappen van de nieuwe stek. Een huisgenoot heeft gisteren nog behangen. Het is vandaag ook de laatste keer dat Tjarkina voor de NoiZclub zal koken: een menu met biefstuk, opgedragen door de beheerders. Wanneer ik over het plein loop, lijkt iedereen nog in diepe rust te zijn. Wat schets mijn verbazing als ik de keuken van de NoiZ binnenloop, en daar een drukte van jewelste aantref. Iemand loopt met een stofzuiger in de hand de kamers door een ander mengt zich in het gesprek. Tjarkina verklaard: We zijn hier allemaal vroege vogels. Het is hier ook zó gehorig. De één maakt de ander wakker. En inderdaad, even later komt een andere huisgenoot de kamer binnenvallen en meldt wakker te zijn geworden door mijn gepraat. “Wat doet die Van Bemmel hier?” Waartoe mijn bezoek dient? Mijn antwoord: iedereen die vertrekt én het mij laat weten komt met z'n verhaal in Overburen! De algemene reactie is voorstelbaar: “Dan blijven we hier voorlopig nog maar wonen!” Maar nu terug naar waarvoor ik kwam: hoe zijn Otto en Tjarkina bij de NoiZ verzeild geraakt? Vanuit Gorinchem vertrokken zij naar Utrecht om dichter bij het werk van Otto (chauffeur op de stadsbus) en hun studerende dochter te gaan wonen. Zij huurden voor een hoge maandelijks huur bij een particulier een woning met een looptijd van 1 jaar, die stilzwijgend verlengd kon worden. Wegens een conflict over het onderhoud meldde de eigenaar twee weken voor het einde van de looptijd dat het contract niet verleng werd. Wat nu? Via het maatschappelijk werk kwamen ze bij de nachtopvang van de NoiZ aan de Keulse Kade terecht. Een aantal weken moesten ze overdag overleven in de stationsrestauratie en de Hema. Ze letten erop niet teveel op straat te lopen waar ze herkend konden worden door collega's van Otto. Daarna mochten ze doorschuiven naar 't Groene Sticht, waar 'werkende daklozen' kunnen wonen. “Aan het wereldje van daklozen moesten we erg wennen”, bekent Tjarkina. “Er wordt veel gedronken en geblowd en verder heeft bijna iedereen wel een crimineel verleden, waar zo nu en dan over wordt gepocht. Maar ons beeld over daklozen is ook wel bijgesteld”, voegt ze er gelijk aan toe. “Dakloze mensen zijn niet alleen zwervers in het centrum. Er zitten ook hele 'normale' mensen tussen die net als wij gewoon pech hebben gehad.” Tjarkina werkt inmiddels in de Emmauswinkel in Lombok. Wat vinden zij van 't Groene Sticht en de sociale samenhang
tussen de diverse bewoners? Zonder aarzeling: “ We voelden ons direct thuis en de activiteiten spreken ons aan. We deden mee aan de Koninginnedag en de buurtbar, en het buurtfeest was top! “Ik vind het echt een dorpje in een wijk, maar dan in positieve zin!” voegt Tjarkina er gelijk aan toe. Mist er nog wat, wil ik weten? Voor het echtpaar niet, maar anderen reageren in koor: “Wanneer begint die bar weer, dat is toch gezellig en dan ontmoet je elkaar! Hij is nog maar zes keer in al die tijd open geweest!” Een ander zegt: “De jeu de boules-baan is een regelrecht fiasco, geef ons liever een tafeltennistafel en een badmintonnet. Kun je daar niet voor zorgen? Hoe zou de betrokkenheid van de NoiZ-bewoners bij de woonvereniging gestimuleerd worden, wil ik weten. Daar hebben beiden een hard hoofd in. “Het is een kwestie van mentaliteit. Je moet er wel voor open staan! Het ligt aan de NoiZ-ers zelf. Je kunt zelf lid worden van de vereniging. Na drie maanden, dus de tijd is wel een beetje kort”. Er is veel beeldvorming onder de bewoners van de NoiZ, daar kan je als woonvereniging niet zoveel aan doen. Bijvoorbeeld: “ Ze zullen wel denken, daar heb je weer zo'n dakloze”. Ze ervaren contact al gauw als 'aapjes kijken'. Terwijl wij juist merkten dat er geen rangen en standen zijn. Of je nu huurder of koper bent, er is geen dikdoenerij, iedereen is gezellig en aardig. Of ze nog een leuke ervaring weten? Otto vindt het maar een moeilijke vraag. Tjarkina vult aan: “Het goede contact met de buurt. Mensen leven met je mee en zijn behulpzaam. Zo kwam Cor gisteravond nog verhuisdozen brengen”. Hebben ze nog een wens, tip, advies aan 't Groene Sticht? “Doorgaan zoals jullie bezig zijn, unieke opzet, houdt dit vast. Otto vult aan: “Ik hoor veel goede berichten van collega's die hier in de buurt wonen. Ze vroegen zich alleen af of de markt niet beter in het winkelcentrum gestald kan worden om meer klandizie te krijgen.” Ze kijken uit naar hun nieuwe woning, maar willen betrokken blijven. Is het ontvangen van de Overburen een idee? Ze zullen de eerste tijd de aandacht missen en zal het weer rustig zijn in huis. Maar ook kunnen ze weer wat hier niet kon: pannenkoeken met spek eten, want dat vinden ze bij de NoiZ geen volledige maaltijd! Bovendien kunnen ze de eigen kinderen en kleinkinderen weer thuis ontvangen. Die voelden zich toch wat onwennig in de NoiZ. Hun kleindochter vroeg aan de telefoon: “Oma, wonen die mannen nog steeds bij jullie in huis?”
Groene wortels Door: René van Bemmel Als we de media moeten geloven is het 'milieu' uit. De schrik en opwinding over onheilspellende milieuproblemen zijn weggeëbd en de meeste mensen zijn weer tot de orde van de dag overgegaan. Door wetgeving en hergebruik zijn er successen geboekt, zoals een schoner oppervlaktewater. Bovendien is er een groot vertrouwen in technologische oplossingen. En het is ons gelukt om gedrag aan te wennen dat weinig geld en moeite kost, bijvoorbeeld afval scheiden. Tevens speelt de negatieve beeldvorming van de groene beweging een rol: opkomen voor het milieu betekent verbieden, ontzeggen, beperken, matigen. En dat druist in tegen ons welvaartsstreven van steeds meer comfort en mobiliteit, van vlieg er eens uit. Zondebok Inmiddels hebben politiek en media een nieuw item omarmd: de sterk afgenomen luchtkwaliteit door de (onzichtbare) hoeveelheid fijn stof, met name rondom knooppunten van snelwegen (zoals Leidsche Rijn!). De Nederlander zou zelfs enkele jaren minder leven door de verontreinigd buitenlucht. En als zondebok wordt de dieselauto aangewezen. Klaar ben je als eigenaar van zo'n groen monster! Groene hart Dus laten we maar dicht bij huis beginnen, want een schoon milieu begint nog steeds bij jezelf! Wat doen wij met die mooie doelstelling van de woonvereniging: 'het bijdragen aan de realisatie van een groene buurt'? Op de fundamenten van de biologische grond waarop wij leven (nog bedankt familie Van 't Schip!) hebben we ons groene hart al flink laten spreken: de recyclewinkel van Emmaus, een biologische tuin, fruitbomen, aandacht voor een groene inrichting van het erf, de retourbalie, biologisch kerstgroen, een milieufilter op de afvalstoffen van de silo en een biologische standplaats. Ook is er geëxperimenteerd met een groen café. We hebben in korte tijd aan de buurt laten zien dat we niet op een (groen) eilandje willen wonen, maar bij de buurt betrokken willen zijn. Spirit Mijn vraag is hoe we deze “groene spirit” springlevend houden als een gemeenschappelijke zorg. Waar kunnen we ons door laten inspireren om niet altijd voor de comfortabele, gemakkelijkste weg te kiezen? Hoe kunnen we elkaar stimuleren en bemoedigen en voorzien van ervaringen of praktische tips? Eé n mogelijkheid die ik bepleit is een vaste kolom in Overburen, waar steeds één of meerdere bewoners hun hartenkreet, tip of overweging weergeven. Ik bijt de spits af. Wie volgt? Wie pakt de handschoen op en schrijft de volgende groene kolom? Nu wil ik het volgende nog even met jullie delen. Stelt je eens voor: net twee jaar eigenaar van een dieselauto voelde ik me door de pers al direct de zwarte piet van de vuile lucht op 't Groene Sticht. Maar toen ik naar de garage stapte om een roetfilter op de auto te laten zetten, bleek dat nieuw voor hen. Bij nader onderzoek bleek dat zo'n filter alleen nog maar op een nieuwe auto gezet kan worden! Of heeft iemand andere ervaringen? En ik heb ook een andere vraag: het energiebedrijf Oxxio presenteert zich in de landelijke én plaatselijke media als 'het groenste energiebedrijf van Nederland', dus met de groenste stroom en ook nog de goedkoopste! Heeft iemand al ervaring op dit terrein? Verder stel ik voor de 'groene spirit' een onderwerp te laten zijn voor de Algemene Ledenvergadering. We kunnen ons bijvoorbeeld bezig houden met de vraag hoe we de expertise van de Kersentuin bij ons wonen en werk kunnen
betrekken. Tot slot, geachte lezers: mochten we door de nabijheid van knooppunt Oudenrijn een wat minder lang leven geschoren zijn, - als we hier te lang wortel schieten - dan troosten we ons maar met de gedachte dat het leven hier plezierig is. Dat is toch ook een kwaliteit (van leven)!
Colofon Overburen is een uitgave van Woonvereniging 't Groene Sticht en verschijnt 4 x per jaar. Woonvereniging 't Groene Sticht stelt zich ten doel om te werken aan de integratie van meer en minder draagkrachtige bewoners op het gebied van samen wonen en samen werken en tegelijkertijd een bijdrage te leveren aan een groene en sociale leefomgeving. Overburen wordt gedrukt op gerecycled papier. Redactieadres: E-mail:
[email protected] Post : Ab Harrewijnstraat 29 Michel de Gruijter 3544 AL Utrecht tel. : 06 202 419 03 Contributie 2005: E25 p.p. Giro: 9357524 t.n.v. Woonvereniging 't Groene Sticht te Utrecht Giften en donaties zijn van harte welkom. Redactie: Christi van den Burger, Patrick Verbiest, Kristien Zijderveld, Susan van der Hijden, Ina Robben en Michel de Gruijter / Fotografie: René van Bemmel en Margot Nierop.
Happen
Wadi
Door: Margot Nierop In de vorige Overburen staat geschreven: Margot heeft bij de gemeente 4 “happers” gebietst. Inmiddels hebben deze happers een bestemming gekregen. Twee “Happers” hebben hun onderkomen gekregen bij de tuingroep. Één bij Itis en één bij Margot. Maar voor iedereen te gebruiken. Zie jij zwerfvuil, haal dan even een happer op en hapse. Nog leuker is het om met elkaar te happen. [zwerfvuil =wat onderweg weggegooid wordt, vooral zaterdags] [happer= gebruiksvoorwerp, om zwerfvuil op te happen.]
Door: René van Bemmel Zoals iedereen zo langzamerhand weet, is Martin van der Tas één van de groene architecten van de openbare ruimte op het erf. Wij weten niet waar zijn beroep eindigt en zijn hobby begint. In zijn vrije tijd is hij in het groeiseizoen vaak buiten tussen het groen te vinden. Laatst sprak ik hem over de inrichting van de enige wadi die het erf rijk is. “De grond in de wadi is schraal. Dat is een bijzondere biotoop. Dit komt door de zanderige grond, die als filter dient om het overtollige water op te slaan. Om deze bijzondere biotoop te accentueren, zijn in de borders aan de randen
planten en struikjes gepland, die hierop goed gedijen. Vegetatie met klein blad en kleine bloem. Je ziet er onder andere lavendel.” Ook wil Martin er binnenkort een (oversteek)pad van flagstones neerleggen, om het speciale karakter verder te versterken. “Van de gemeente krijgen we alle ruimte. Die zeggen: “Je gaat je gang maar.” Het resultaat mag er al zijn: van een saaie kale grasmat verandert de wadi langzaam in een gevarieerde en wilde groenstrook. En aan de rand wordt er door bewoners in de middag heerlijk in de zon gezeten.
