Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer

Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer

Op weg naar een Wijk van de Toekomst

Inhoud 1. Inleiding ............................................................................................................................................... 2 1.1 Aanleiding ...................................................................................................................................... 2 1.2 Werkwijze ...................................................................................................................................... 2 1.3 Leeswijzer ...................................................................................................................................... 2 2. Samenvatting oplossingen .................................................................................................................. 3 2.1 Korte Termijn oplossing voor acute probleem: opheffen blokkade toegangsweg ....................... 3 2.2 Langere Termijn oplossing voor structureel probleem … Wijk van de Toekomst......................... 3 3. Nadere uitleg over oplossing acute probleem (geen blokkade) ......................................................... 4 3.1. Uitspraken (beelden) vanuit de gemeente .................................................................................. 4 3.2. Samenvatting conclusies na toetsing van deze uitspraken gemeente ........................................ 4 3.3. Toetsing uitspraken(beelden) leert het volgende ........................................................................ 4 3.3.1. Rechtbank Breda, vonnis 15-4-2009 ..................................................................................... 4 3.3.2. Rechtbank Breda Deskundigenrapport 2012 ........................................................................ 5 3.3.3. Rechtbank Breda, Vonnis van 11 januari 2012...................................................................... 6 3.3.4. Alternatieve ontsluitingsmogelijkheden en kostenindicatie ................................................. 7 3.3.5. Inschatting waarde grond van Dingeman van Tilborgh ........................................................ 8 4. Nadere uitleg over oplossing structureel probleem (legalisatie) ........................................................ 9 4.1. Onvoldoende publieke verantwoordelijkheden genomen?! ....................................................... 9 4.2. Citaten uit schriftelijke informatie 1964-1971 ........................................................................... 11 4.3. Legalisatie permanente bewoning De Spranckelaer .................................................................. 13 5. Bijlage 1: Afkortingen ........................................................................................................................ 15 5. Bijlage 2: Overzicht gebruikte informatie in bestanden.................................................................... 16


Adriaan van Mierlo, 28-1-2013, 1/16

1. Inleiding Op 28 augustus 2012 telefoneert burgemeester Nol Kleijngeld met Adriaan van Mierlo om afspraken te maken over De Spranckelaer. In een overleg op 3 september 2012 vragen burgemeester Nol Kleijngeld en secretaris Arie de Wit aan Adriaan van Mierlo of hij kartrekker voor de gemeente Waalwijk wil worden om de acute en structurele problemen inzake het Recreatiepark De Spranckelaer op te lossen.

1.1 Aanleiding Aanleiding is de door de heer Dingeman van Tilborgh per 1 september 2012 beoogde blokkade van de enige toegangsweg van De Spranckelaer. De burgemeester heeft vanuit zijn verantwoordelijkheid voor orde en veiligheid, bij Dingeman van Tilborgh bedongen dat de blokkade uitgesteld wordt tot 1 januari 2013. Daarmee is een termijn van 4 maanden verkregen om een oplossing voor de ontstane impasse te bereiken. Dat kan betekenen dat óf tegemoet gekomen wordt aan de eisen van Van Tilborgh, waardoor de blokkade opgeheven wordt, óf dat een andere toegangsweg aangelegd wordt. Voor de langere termijn gaat het om -onder condities- te komen tot een reguliere woonwijk. Als randvoorwaarden wordt uit het Coalitieprogramma Waalwijk 2010-2014 meegegeven: “Spranckelaer. Indien de eigenaar en alle bewoners van de Spranckelaer de noodzakelijke kosten willen dragen voor die voorzieningen die noodzakelijk zijn voor een reguliere woonwijk, de woningen voldoen aan de daarbij te stellen eisen en de provincie hieraan medewerking wil verlenen is voor coalitiepartijen een formele woonbestemming via wijziging van het bestemmingsplan bespreekbaar.” Adriaan van Mierlo stemt in met de opdracht om, voor het eind van dit jaar, oplossingen voor de acute en structurele problemen aan te reiken. Wel geeft hij aan met alle (tegenstrijdige) belangenhouders overleg te willen hebben. In overleg met het college van Waalwijk wordt daarmee ingestemd. Na ampel beraad, heeft het college de voorkeur voor een intermediaire rol voor Adriaan van Mierlo. Na een positieve afstemming van de burgemeester met gedeputeerde Yves De Boer, grondeigenaar Dingeman van Tilborgh en voorzitter Coöperatie De Spranckelaer Jan van Buul, wordt Adriaan van Mierlo benoemd als intermediair namens genoemde organisaties (Waalwijk, Provincie Noord-Brabant, Dingeman van Tilborgh en Coöperatie De Spranckelaer).

1.2 Werkwijze Als werkwijze zijn door de intermediair bij de genoemde organisaties eerst dossiers verzameld over het verleden en het heden. Beoogd is daarmee los te komen van elkaar veroordelende beelden en een meer objectief inzicht te verwerven in de belangen, die tot de huidige problematiek hebben geleid. Overleg is door hem meerdere malen gepleegd met afzonderlijke organisaties en of elkaar bestrijdende belanghebbenden. Tijdens de gesprekken heeft hij steeds specifieker de mogelijke oplossingen geventileerd en de reacties gepeild. Een groeiend draagvlak is verkregen bij collegeleden en bij fractievoorzitters.

1.3 Leeswijzer In dit advies wordt na de ‘Inleiding’ de ‘Samenvatting’ gegeven van de korte en lange termijn oplossingen. Alle stukken die een directe rol hebben gespeeld bij de totstandkoming van dit advies zijn toegevoegd als bestanden samengebracht op twee CD’s, een CD met openbare stukken (157 MB) en een CD met vertrouwelijke stukken (13 MB). Meer specifieke onderbouwingen van de gekozen oplossingen worden gegeven onder ‘3. Nadere uitleg over oplossing acute probleem (blokkade)’ en onder ‘4. Nadere uitleg over oplossing structurele probleem (legalisatie)’. Daarbij wordt uitvoerig gebruik gemaakt van genoemde stukken.



2. Samenvatting oplossingen 2.1 Korte Termijn oplossing voor acute probleem: opheffen blokkade toegangsweg De meest snelle, doeltreffende en doelmatige oplossing is, dat de gemeente de grond (2,89 ha, inclusief weg) koopt van Dingeman van Tilborgh. Vanaf de 90’er jaren blijkt Dingeman van Tilborgh geprobeerd te hebben om zijn 2,89 ha te verkopen, zeker toen het hem duidelijk werd dat hij nimmer zijn garage mocht bouwen op die plek. Diverse rechtszaken volgden. Tot de rechtbank begin 2012 Dingeman van Tilborgh toestond de toegangsweg te blokkeren, verwijzend naar de passieve houding van de overheid. Te onderbouwen is dat 500 k€ voor de grond met de weg redelijk en billijk is. De Coöperatie De Spranckelaer is bereid in plaats van de huidige 12 k€ per jaar, de gemeente 24 k€ per jaar te compenseren. Weliswaar liggen de kosten voor alternatieve ‘inprikkers’ op de Winterdijk lager (tussen de 50 en 500 k€ per aansluiting, afhankelijk van de gekozen oplossing). Echter de consequenties voor bewoners én gebruikers van de Winterdijk zijn al 20 jaar een bron van tegenstellingen, ook in de politiek. Daarmee zijn de ’inprikkers’ op de Winterdijk op korte termijn kansloos.

2.2 Langere Termijn oplossing voor structureel probleem … Wijk van de Toekomst Grotendeels wordt het recreatiepark permanent bewoond in eigen huizen op eigen grond. Dat maakt de exploitatie van De Spranckelaer als recreatiepark feitelijk onmogelijk. Natuurlijk is de oorspronkelijke failliet gegane uitbater, Van Loon, zeker verantwoordelijk geweest voor de ontsporing. Aantoonbaar is echter dat ook de provincie Noord-Brabant, als ook de gemeente (Sprang-Capellle en sinds 1997 Waalwijk) hun verantwoordelijkheden inzake De Spranckelaer, onvoldoende hebben genomen. Uitspraken van de rechtbank, medio 2009 en met name begin 2012, laten daarover geen enkel misverstand zien. De provincie en de gemeente zijn bereid ‘over de eigen schaduw heen te springen’. Gegeven de huidige omstandigheden betekent dat kort en bondig, het erkennen van de permanente bewoning voor woningen die voldoen aan formele bouwvergunningen en omgevingsregels. Als woningen daar niet aan voldoen, wordt een termijn vastgelegd ter beëindiging van het wonen (sterfhuisconstructie). Als de gemeente de recreatiefunctie opheft wil de provincie hieraan meewerken, mits voldoende ‘rood met groen compensatie’ geboden wordt (door De Spranckelaer en gemeente Waalwijk). Het restaurant Het L’eau, dat 8 jaar gesloten is, kan weer uitgebaat worden door de eigenaar. Ideaal voor de verre omgeving, maar ook voor wandelaars en fietsers. De Spranckelaer wordt erkend als een van de woonwijken van Waalwijk. Met de zeer grote mate van zelforganisatie en bestuur, kan de wijk zelfs beschouwd worden als een echte toekomstwijk. Gelegen in een mooie fiets- en wandelomgeving. De wandelroute om De Spranckelaer laat in driekwartier een gevarieerde omgeving zien. Van groot belang is iedereen voor de verkiezingen van 2014, formele duidelijkheid te bieden. Dat kan als zo spoedig mogelijk een voorbereidingsbesluit voor bijstelling van het bestemmingsplan buitengebied wordt vastgesteld. De bijstelling is zeker mogelijk, gegeven het degelijke voorbereidende ‘Haalbaarheidsonderzoek De Spranckelaer’ van Plan en Project, 10 augustus 2012 (zie bestand 10). Het is zaak niet alle mogelijke problemen van te voren te willen bedenken, op te willen lossen en uit te rekenen. Dat blijkt in de praktijk contraproductief te zijn en in de regel tot vertraging te leiden.



3. Nadere uitleg over oplossing acute probleem (geen blokkade) 3.1. Uitspraken (beelden) vanuit de gemeente 1. Het probleem is alleen een zaak van de eigenaar van de grond en de bewoners van De Spranckelaer. Zij zijn zelf verantwoordelijk voor de oplossing en draaien op voor de kosten. 2. De eigenaar van de grond, Dingeman van Tilborgh, wil de weg blokkeren om een oplossing te forceren zijn grond te kopen voor een onaanvaardbaar hoog bedrag (1,2 M€). De grond is hooguit € 6,4 per m2 waard (2,89 ha is dan 185 k€ waard).

3.2. Samenvatting conclusies na toetsing van deze uitspraken gemeente ad 1. De rechtbank uitspraken weerspreken klip en klaar het standpunt van de gemeente. Vanuit het algemeen belang en het publieke belang (zoals planologie, orde en veiligheid, huisvesting) had en heeft de gemeente wel degelijk een rol. De gemeente past een conflictmatigende rol, zeker gezien de passieve rol in het verleden. De rekening kan dan ook niet alleen gelegd worden bij de bewoners van De Spranckelaer. Desondanks heeft de Coöperatie De Spranckelaer toegezegd in plaats van 12 k€ per jaar, 25 jaar lang 24 k€ per jaar gebruikersvergoeding te betalen aan de gemeente (zie het bestand 20 respectievelijk 21). Ad 2. Dingeman van Tilborgh is meer dan 15 jaar bezig om zijn grond zonder erfdienstbaarheid (formeel vanaf 1999 beëindigd) te verkopen. Hij heeft via diverse rechtszaken slechts geprobeerd zijn grond tegen een redelijke prijs te verkopen. In 1999 kreeg hij een bod van 525 k€, in 2003 een bod van 306,3 k€ en in 2010 een taxatiewaarde van 1,1 M€. De grondwaarde voor de weg werd in 2003 ingeschat op 136,1 k€ en in 2010 getaxeerd op 450 k€. Inmiddels heeft hij ingestemd zijn grond voor 500 k€ te verkopen aan de gemeente.

3.3. Toetsing uitspraken(beelden) leert het volgende Toetsing vond plaats aan de hand van bij elkaar gesprokkelde informatie (zie overzicht pagina 16). 3.3.1. Rechtbank Breda, vonnis 15-4-2009 (zaaknummer I rolnummer: 171613 / HA ZA 07-356) Op 15-4-2009 liet de Rechtbank Breda bij vonnis het volgende weten (citaten uit bestand 04) “3.9. Gedaagde sub 16, de gemeente, voert als verweer tegen de vorderingen van Van Tilborgh aan dat zij geen gebruik maakt van het perceel van Van Tilborgh dan wel de uitweg die over zijn terrein loopt. Het betreft volgens de gemeente een burengeschil tussen twee eigenaren van naburige percelen. … 3.10. Hoewel de gemeente misschien strikt genomen geen direkt gebruik maakt van de transportweg dient hierbij niet uit het oog te worden verloren dat de gemeente haar verantwoordelijkheid heeft, gelet op haar taak op het gebied van ruimtelijke ordening binnen haar gemeente, op grond van haar algemene publieke taak en het algemeen belang. In het verleden heeft de gemeente getoond bereid te zijn- kennelijk vanuit die verantwoordelijkheid - mee te werken aan een planologische oplossing voor de ontsluiting van het toenmalige recreatiepark. 3.11. De rechtbank constateert dat de kwestie van de toegangsweg tot de Spranckelaer al sinds 1999 speelt zonder uitzicht op een concrete oplossing. Bij deze zaak is voorts een groot aantal partijen betrokken, waaronder de bewoners van de woonwijk. Voor alle betrokken partijen is het van het grootste belang dat er een oplossing voor dit probleem wordt



4. 4.1.

gevonden, waarin alle partijen zich kunnen vinden. Bij het vinden van een oplossing voor de toegangsweg van de Spranckelaer is de inbreng van de gemeente van belang, gelet op de noodzaak om de weg in planologisch opzicht in te passen in het van toepassing zijnde bestemmingsplan. Voorts spelen aspecten van verkeersveiligheid een rol bij het zoeken naar een oplossing voor de toegangsweg. Ook in dat opzicht is voor de gemeente in deze zaak een rol weggelegd. In het kader van het vinden van een oplossing voor dit probleem en gelet op alle betrokken belangen is door de rechtbank voorgesteld de zaak voor te leggen aan een mediator. Door de weigerachtige houding van een aantal partijen is deze mediationpoging mislukt. De beslissing > De rechtbank > in de hoofdzaak gelast een deskundigenonderzoek.”

3.3.2. Rechtbank Breda Deskundigenrapport 2012 (zaaknummer I rolnummer: 171613 I HA ZA 07-356) De Rechtbank Breda heeft bij vonnis van 22 juli 2009 mr. dr. J.A.F. Peters als deskundige benoemd. Zijn rapportage is gedateerd 3-12-2010.(zie bestand 07) Karakterisering van het dossier (een relevant citaat op pagina 3) “De historie, de dynamiek van wisselende partijen en de gegroeide verhoudingen maken van De Spranckelaer een probleemdossier, waarbij het lijkt dat geen der betrokkenen een uitkomst ziet voor ontstane situatie, althans in dat opzicht geen initiërende rol voor zichzelf ziet weggelegd. De inzet van de rechtbank om een schikking tussen partijen te onderzoeken mocht dan ook bij verschillende betrokken partijen op de nodige scepsis rekenen. In zijn conclusie na het tussenvonnis spreekt de advocaat van Van Tilborgh, mr. drs. J.P. de Man, zijn twijfel uit over het te verwachten nut van het deskundigenonderzoek. Datzelfde geldt voor de toenmalige advocaat van de gemeente Waalwijk mr. W.J. Bosma in zijn conclusie.” Nadat Van Tilborgh liet weten zijn grond te willen verkopen gaf de beheerder van het park (Veluws Recreatie Management) aan de weg te kopen. Zie verder volgend citaten op pagina 5. “Na wikken en wegen heeft de gemeente Waalwijk zich uiteindelijk bereid verklaard het zuidelijke perceel te willen aankopen en - evenzeer afhankelijk van de prijsstelling -ook geïnteresseerd te zijn in het noordelijke perceel. Voorwaarde was wel dat de weg daadwerkelijk verkocht zou worden en niet tot de openbare weg zou worden gerekend.” Reactie op voorstel van de mediator Peters om onafhankelijk deskundigen een gemiddelde prijs op te laten maken (citaat pagina 5) “De gemeente Waalwijk heeft laten weten niet in dat tussenproces te willen participeren. Politieke gevoeligheden waren daaraan debet en tegelijkertijd had men te maken met politieke machtswisselingen na de gemeenteraadsverkiezingen. Ook Veluws Recreatie Management heeft afgezien van het sturen van een ter zake kundige. De door Van Tilborgh aangezochte deskundige ing. G.A. Luchtenbelt, makelaar en taxateur te Zwolle - heeft vervolgens als enige op 14 april 2010 een waarderingsrapportage opgesteld. Dit omvangrijke rapport is als bijlage 1 aan dit verslag toegevoegd, ook omdat in de bijlagen daarvan een goed beeld van zowel de juridische als de feitelijke situatie wordt gegeven. Voor de fase van onderhandeling waarin het proces zich bevond, was uiteraard de prijsstelling - € 638.000 voor beide kavels (€ 20,- resp. € 35,- p/m2) en € 450.000 voor de weg (€ 200,- p/m2) - cruciaal.”



De waardering van standpunten (citaat pagina 6) “De waardering van de opstelling van de gemeente Waalwijk moet - meer dan die van VeluwsRecreatie Management als direct belanghebbende - in de sleutel van welwillendheid worden geplaatst. De gemeente heeft vanuit het publieke belang de situatie rondom De Spranckelaer willen verbeteren maar in een tijd van krimpende budgetten niet tegen iedere prijs. Het gelegde financiële plafond in haar opstelling is daarmee te begrijpen maar in de historie en dynamiek van het dossier ligt die houding niettemin moeilijk.” Over de door de rechter gevraagde alternatieven (citaat pagina 8) “Het eerste alternatief waaraan kan worden gedacht is de Winterdijk, die ten zuiden van het recreatiepark loopt. Op de luchtfoto's in de rapportage van Luchtenbelt is de Winterdijk duidelijk te zien. Vanuit het recreatiepark is ook een met een hek afgesloten uitgang naar de Winterdijk toe voor het geval van calamiteiten. Foto's hiervan treft men aan in de rapportage van Luchtenbelt. Van meet af aan is door de gemeente het standpunt ingenomen dat een reguliere uitweg van het (groeiende)recreatiepark op de Winterdijk geen optie vormt. Aan dat standpunt valt weinig af te dingen. Het gaat hier om een smalle weg gelegen op een dijk, welke niet verbreed kan worden en welke vanuit verkeerstechnisch oogpunt alsmede verkeersveiligheid ongeschikt is om de verkeersdruk vanuit het recreatiepark op te vangen.” Consequentie van de vrijblijvendheid tot nu toe (citaat pagina 8) “Het alternatief van ontsluiting aan de oostzijde is alleen in theorie beschouwd. Hoezeer die laatste mogelijkheid ook moeilijk te realiseren lijkt, gaat van de mogelijkheid als zodanig een belangrijk juridisch effect uit. Het feit dat met deze ontsluiting een uitweg mogelijk is, maakt dat het standpunt ter zake van afsluiting van de weg over de grond van Van Tilborgh (afsluiting is niet toegestaan vanwege de wettelijke erfdienstbaarheid van het recht van overpad bijeen ingesloten erf) wellicht aan herijking toe is. Ik heb de in de mediation betrokken partijen hier nadrukkelijk op gewezen bij mijn vraag om op het rapport van Luchtenbelt te reageren. Partijen zullen hierdoor anders in de casus komen te staan. De vrijblijvendheid waarmee in de dynamiek van dit dossier probleempunten eerder zijn blijven liggen, zal daardoor veranderen en dat biedt nieuwe mogelijkheden. De druk die ontstaat om deze casus alsdan tot een oplossing te brengen raakt een collectieve last - waar die tot nog toe voornamelijk bij Van Tilborgh heeft gelegen – waardoor wellicht de mogelijkheid van een grondtransactie als zijnde ook de meest "eenvoudige" en efficiënte oplossing opnieuw in beeld kan komen.” 3.3.3. Rechtbank Breda, Vonnis van 11 januari 2012 (zaaknummer I rolnummer: 171613 I HA ZA 07-356) Op 11-1-2012 liet de Rechtbank Breda bij vonnis het volgende weten (citaten uit bestand 08) “2.8. De rechtbank stelt voorop hetgeen zij reeds eerder in het tussenvonnis van 22 juli 2009 heeft overwogen, namelijk dat Van Tilborgh als eigenaar van de grond gerechtigd is tot het volledige en ongestoorde gebruik en genot van zijn eigendom. Het gebruik van de transportweg door derden vormt al sinds I 8 november I 999 een inbreuk op dit eigendomsrecht. 2.10. De omstandigheid dat er sedert geruime tijd feitelijk gebruik wordt gemaakt van de weg over het perceel van Van Tilborgh maakt deze weg nog niet tot een noodweg. Gedaagden hebben zich- volgens de rechtbank ten onrechte - in deze procedure steeds op het standpunt gesteld dat zij geen partij zijn. Van de zijde van gedaagden is in deze bodemprocedure niet gevorderd de weg over het perceel van Van Tilborgh aan te wijzen als Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer


noodweg. Evenmin zijn derden/belanghebbenden tussengekomen om de aanwijzing van de weg over het perceel van Van Tilborgh als noodweg te vorderen. Gelet hierop komt de rechtbank in deze procedure dan ook niet toe aan de vraag of de weg over het perceel van Van Tilborgh aangewezen dient te worden als noodweg. Nu voorts het gebruik van de weg over het perceel van Van Tilborgh als overwogen in r.o. 2.8 een inbreuk maakt op het eigendomsrecht van Van Tilborgh, zal de rechtbank de vorderingen van Van Tilborgh grotendeels toewijzen. 2.11. De rechtbank zal gelet op de belangen die spelen een redelijke termijn bepalen voor afsluiting van de weg. De rechtbank stelt zich voor dat van belanghebbenden verwacht kan worden dat ze de termijn tot afsluiting benutten om hetzij verder te onderhandelen dan wel juridische stappen te ondernemen die hen geraden voorkomen. Bij verder onderhandelen geeft de rechtbank partijen mee dat er blijkens het verslag van de deskundigen op zich bereidwilligheid is om het perceel aan te kopen, maar dat dit is gestrand op de prijs, waarbij partijen de mogelijkheid wordt voorgehouden om deze prijs bij wijze van bindend advies door een onafhankelijk deskundige te laten vaststellen. 2.12. Gelet op het vorenstaande kan de gevorderde verklaring voor recht zoals omschreven onder 1. in het petitum van de dagvaarding worden toegewezen met dien verstande dat afsluiting wordt toegestaan met ingang van 1 september 2012. 3. De beslissing > De rechtbank 3.1. verklaart voor recht dat Van Tilborgh gerechtigd is het aan hem in eigendom behorende perceel, gelegen in Sprang-Capelle, gemeente Waalwijk, nabij de Maasroute, kadastraal bekend gemeente Capelle, sectie N nr. 361, groot 2.89.00 ha., af te sluiten en derden de overgang daarop te verbieden, zulks per I september 2012,” 3.3.4. Alternatieve ontsluitingsmogelijkheden en kostenindicatie Memo ontsluiting de Spranckelaer, 3-8-2012 (Zie bijlage 09). Enige relevante citaten: “In principe bestaat de goedkoopste oplossing uit het handhaven van de weg op de huidige locatie. Als de weg wordt gehandhaafd, hoeven er geen kosten te worden gemaakt voor het opruimen van de huidige weg en voor het maken van een nieuwe ontsluitingsroute. Bij voorkeur wordt binnen deze oplossingsrichting een minnelijke overeenkomst gesloten met de eigenaar van het perceel, de heer D.C. van Tilborgh. Dit betekent voortzetting van de huidige situatie, waarin de eigenaar een vergoeding krijgt (de hoogte van de vergoeding kan echter eventueel aangepast worden), of het minnelijk verwerven van de grond waarover de weg ligt. Het is ook mogelijk om het park via een alternatieve route te ontsluiten. In principe zijn er vier verschillende opties te bedenken voor een alternatieve ontsluiting: 1. Ontsluiting via nieuwe weg in het westen, parallel aan de huidige weg 2. Ontsluiting op de Winterdijk - west 3. Ontsluiting op de Winterdijk - midden 4. Ontsluiting op de Winterdijk - oost De optie 2 is relatief goedkoop: er hoeft slechts een kort tracé (ca. 75 m) aangelegd te worden. De aanleg vindt volledig plaats op grond in eigendom van de overheid en de CDS. Wel dient een hoogteverschil overbrugd te worden, omdat de Winterdijk een verhoogde dijk is. Tevens mag een eventuele waterhuishoudkundige functie van de dijk niet verslechteren. Ten noorden van de dijk ligt een sloot, deze kan met een duiker overbrugd worden.” (einde citaat)



N.B. 1:

N.B. 2:

Navraag bij deskundigen geeft als kostenindicatie voor de ontsluiting 1.: 300 tot 500 k€, voor 2.: 150 k€, voor 3.: 50 k€ en voor 4.: 150 k€. Als optie per aansluiting voor aanvullende maatregelen ten gunste van de verkeersveiligheid en doorstroming: aanloopwegen 120 k€ en rotonde 250 k€. Deze worden verkeerstechnisch niet noodzakelijk geacht. ‘Inprikken’ op de Winterdijk veroorzaakt extra verkeersbewegingen die met name extra problemen veroorzaken op de Hoofdstraat en zijn kruisingen. Bovendien geeft het extra stremmingen op hoogtijdagen van de Efteling (Winterdijk verstopt als sluiproute).

3.3.5. Inschatting waarde grond van Dingeman van Tilborgh Bod transportbedrijf Van Pelt in 1999 In 1999 bood het transportbedrijf Leen van Pelt & Zn fl. 40,- per m2, dat komt overeen met € 18,18 per m2. In totaal gaat het voor de 2,89 ha grond om 525 k€. Zie bestand 15, citaat: “Een jaar geleden, in oktober 1999, hebben wij onderhandelingen gevoerd met betrekking tot de verkoop van uw perceel, gelegen te Sprang-Capelle, kadastraal bekend sectie N, nummer 361, groot 28.900 m2. Ik heb u een aanbod gedaan, inhoudende dat ik voormeld perceel van u koop voor de prijs van fl. 40,- per m2 onder de voorwaarde dat het perceel wordt geleverd zonder de daarop gelegen tijdelijke transportweg. U gaf mij aan dat de transportweg ingevolge een bij de rechtbank opgemaakte vaststellingsovereenkomst tot uiterlijk 18 november 1999 in gebruik zijn en vervolgens verwijderd zou worden. Ik heb echter moeten constateren dat de transportweg thans nog steeds in gebruik is. Ik wijs u erop dat mijn aanbod het perceel van u te kopen voor de prijs van fl. 40,- per m2 geldt tot 1 maart 2001. Indien u mijn aanbod niet vóór voornoemde datum heeft aanvaard, komt het aanbod te vervallen.“ Bod gemeente Waalwijk in 2003 Zie bestand 07, p107 in pdf-bestand, citaat: “In het jaar 2004 hebben Van Tilborgh, Arnold van Loon , De Spranckelaer B.V. en de gemeente Waalwijk onderhandeld over de verkoop van de gronden van Van Tilborgh. Deze onderhandelingen hadden de navolgende uitgangspunten: De gemeente koopt alle gronden (totale oppervlakte 2.89.00 ha) van Van Tilborgh voor een totaalbedrag van € 306.301,65. De agrarische percelen worden door de gemeente voor een totaalbedrag van € 170.167,59 (uitgangspunt waarde ca. € 6,- per m2) in eigendom gehouden en de weg met ondergrond zou worden doorverkocht aan De Spranckelaer B.V. voor een bedrag van € 136.134,06. Door een faillissement van De Spranckelaer B.V. heeft transport van deze gronden niet meer plaatsgevonden. Wel heeft Van Tilborgh nog een verzoek aan de gemeente gedaan om toch transport te laten plaatsvinden. Echter omdat de gemeente het bedrag van € 136.134,06 niet meer zou kunnen verhalen en bovendien verantwoordelijk zou zijn/worden voor het onderhoud van deze weg, kon de gemeente niet aan dit verzoek van Van Tilborgh voldoen.” Taxatie Luchtenbelt in 2010 Zie citaat bestand 06, p5, onder WAARDEBEPALING “Met inachtneming van de in dit rapport opgenomen uitgangspunten en specificaties en op basis van de formulering van de opdracht, kent ondergetekende, gegeven de omstandigheden, de volgende waarde aan het getaxeerde toe per heden: Uitweg, groot ca 2.250 m2 à € 200,-/ m2 € 450.000 2 2 Kavel zuid, groot ca 7.000 m à € 35,-/ m € 245.000 2 2 Kavel noord, groot ca 19.650 m à € 20,-/ m € 393.000 Totaal € 1.088.000“ (einde citaat) Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer


4. Nadere uitleg over oplossing structureel probleem (legalisatie) 4.1. Onvoldoende publieke verantwoordelijkheden genomen?! Begin 60’er jaren vorige eeuw startte de provincie Noord-Brabant met de aanleg van de nieuwe provinciale weg ’s-Hertogenbosch-Geertruidenberg-Terheide. Daarvoor werden gronden gekocht en in het bijzonder 3 zandputten gegraven (Sprang-Capelle 18 ha, Waspik 15 ha en Raamsdonkveer 16 ha; totaal 49 ha). Toen de betrokken gemeentebesturen via de pers vernamen dat de toekomstige bestemming vuilnis was, zijn ze actief gaan pleiten voor een recreatieve bestemming. Zie bestand 01, p3 en p77). Vanaf de begin 60’er jaren bestookte ook de gemeente Sprang-Capelle de provincie met gesprekken en brieven om te pleiten voor recreatieve invulling van de zandput, c.q. plas (te exploiteren door particulieren), als ook om aan te geven dat de gemeente bereid is het gebied aan te kopen. Zie citaat uit brief 3 maart 1965 van gemeente Sprang-Capelle aan Gedeputeerde Staten.. In 1971 werd een interpellatie in de Provinciale Staten gehouden over de toekomst van de zandputten. De interpellanten vroegen op 18 maart 1971 in vraag 6 aan Gedeputeerde Staten “de nodige stappen te ondernemen, welke een overdracht aan de Stichting ‘Het Brabantse landschap’ of de betrokken gemeenten kunnen bevorderen”. Zie bestand 01, p 55. Gedeputeerde Staten laten weten dat gekozen wordt voor één eigenaar (200 k€) en dat niet aan openbare organen als Brabants Landschap of betrokken gemeenten verkocht wordt. “In beide gevallen zal dit een aanzienlijk financieel offer van de provincie vergen.” Na belofte van Gedeputeerde Staten dat hoe dan ook recreatieve bestemming overeind blijft liet de gemeente Sprang-Capelle de eis vallen de zandputgrond te willen kopen. Na definitieve verkoop 15 oktober 1975, is de gesprekspartner voor de gemeente de N.V. Levensverzekering Maatschappij Utrecht. Vele gesprekken vinden plaats met de maatschappij Utrecht om de beloofde “passieve recreatie ten behoeve van de plaatselijke bevolking” te bewerkstelligen. De Maatschappij Utrecht zegt (15 april 1981) geen ontwikkelingsmaatschappij te zijn maar een beleggingsmaatschappij. Zie bestand 02, p1). “Pas in de zomer van 1982 heeft de Mij. een uitgewerkte schets hoe het object mogelijk in te gaan vullen. Hier gaat weer enige tijd overheen en pas het jaar daarop geeft de Mij. opdracht aan Bureau Verkuylen te Den Bosch om een rapport te maken over de technische invulling van de zandput en omgeving. Bureau Verkuylen heeft als specialiteiten: - Architectuur- Landschap en EcologieStedenbouw- Ruimtelijke ordening- Projectmanagement. Zij opereren bewust vrijwel alleen regionaal opdat goede kennis van het gebied op hun vakgebied een must is. Naast alle technische gegevens in het rapport staat er duidelijk als advies in vermeld dat het object géén tweede woning en géén recreatie woningen voor individueel eigendom en privégebruik moet bevatten.”. Ontleend aan rapport mevrouw Vos, 16 juni 2009, bestand 02, p70-73. Onder de noemer van “Recreatieplan De Dellen”, laat de Maatschappij Utrecht bij brief van 21-121983 (bestand 02, p6) weten dat suggestie “om een afzonderlijke ontsluiting naar de Veerweg tot stand te brengen” ter voorkoming van extra verkeershinder op de Winterdijk, “een dermate zware financiële last betekent, dat de haalbaarheid in gevaar komt.”. “Wel zijn wij bereid de definitieve inrichting van het terrein zodanig vorm te geven dat een dergelijke ontsluiting mogelijk blijft waarbij Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer


wij, wanneer het projekt volledig functioneert, bereid zijn bij gebleken onevenredige overlast en economische en technische haalbaarheid in overleg met het Gemeentebestuur vast te stellen of de aanleg van de bedoelde ontsluiting noodzakelijk is.”. Bij brief van 16 januari 1984 (bestand 02, p8) meldt het College aan de Maatschappij Utrecht dat op 22 december 1998 de gemeenteraad het bestemmingsplan ‘Buitengebied 1983’ heeft vastgesteld, met de wijziging dat de recreatieve bestemming van ‘De Dellen’ daarbij uit het betreffende bestemmingsplan is gelicht. Wel heeft de gemeenteraad voor het betreffende gebied een voorbereidingsbesluit genomen ex artikel 21 der Wet op de Ruimtelijke Ordening. Diverse recreatieplannen passeren de revue (1984-1987). Groot dilemma blijkt steeds de weerstand tegen verstoring van de zondagsrust, de overlast voor de Winterdijk en het ‘aantasten’ van Capelle. Zeer illustratief is de reactie van het Ministerie van Economische Zaken, brief 31 oktober 1986, naar aanleiding van het ontwerpbestemmingsplan De Dellen (1-9-’86). Zie bestand 02, p 32: “Ofschoon het project ‘De Dellen’ past binnen de mogelijkheden welke door het Toeristisch Recreatief Ontwikkeling Plan zijn aangegeven, is hier sprake van een tamelijk solitaire ligging m.a.w. het project moet op zich nogal wat attractiviteit bevatten voor rendabele exploitatie; complementaire elementen althans in de directe omgeving zijn niet aanwezig. Hierbij dient in aanmerking te worden genomen, het gegeven dat binnen relatief korte afstand soortgelijke ontwikkelingen tot stand komen c.q. worden gepland, echter in een verhoudingsgewijze aantrekkelijker omgeving. Genoemd kunnen o.a. worden de Efteling en Beekse Bergen. E.e.a. klemt te meer daar een zeer belangrijk deel van de exploitatie is gebaseerd op zgn. vaste standplaatsen, een element in de exploitatie dat de laatste jaren sterk onder druk staat. Daar komt bij, dat uit het plan niet geheel duidelijk is, in welke mate en omvang hier voorzieningen zullen worden gerealiseerd, hetgeen een nadelige invloed op de bedrijfseconomische haalbaarheid kan hebben, terwijl ook het verlenen van een exploitatievergunning hiervan afhankelijk is.” Na het bestuderen van het recreatieplan "De Dellen" te Sprang-Capelle schrijft op 17 oktober 1986, de Kampeerraad (adviesraad verblijfsrecreatie) onder andere het volgende: “Echter bij het ontbreken van bepaalde voorzieningen zal een vergunning niet verleend kunnen worden. Ook zal het ontbreken van voorzieningen leiden tot een of geringere bezetting en heeft onmiddellijk consequenties voor de haalbaarheid. Belangrijk is het gedeelte geluidoverlast. Bij nieuwe vestigingen is een geluidsbelasting hoger dan 50 dB niet aanvaardbaar. Uit de 2 schema's is ons niet gebleken dat de te verwachten geluidsbelasting ter plaatse van de zomerhuizen en kampeermiddelen lager zal zijn. Wij beschouwen het pakket voorzieningen als een minimum. Men mag gevoeglijk aannemen, dat indien geen voorzieningenpakket van kwalitatief behoorlijk niveau wordt aangeboden, het gehele project al direct niet haalbaar is. Daarnaast is de markt voor vaste standplaatsen niet direct uitnodigend. Weliswaar is het dieptepunt en de terugval voorbij, doch een (ruime) markt lijkt nog niet voorhanden. Vooralsnog plaatsen wij bij het geheel vraagtekens, zowel ten aanzien van de bedrijfseconomische haalbaarheid als bij de recreatieve vraag en noodzaak. Problemen zien wij zeker nog op het terrein van de geluidsbelasting. Een teveel aan geluidsoverlast achten wij vanuit het belang van de verblijfsrecreatie ongewenst. Overigens zal een hoge mate van geluidsoverlast zich ook bedrijfseconomisch wreken.” Ontleend aan rapport mevrouw Vos, 16 juni 2009, bestand 02, p70-73.



Op 14 oktober 1987 vindt een Informatie- en inspraakavond Recreatieproject ‘De Dellen’ van AMEV (opvolger Maatschappij Utrecht) plaats onder voorzitterschap locoburgemeester. Hiervan is een zeer uitvoerig verslag opgemaakt ( bestand 02, p39-73). In een rapport, 16 juni 2009, concludeert mevrouw Vos het volgende ( bestand 02, p70-73) “De geraamde kosten voor het stichten van een recreatiecentrum lagen in 1987 op 13 miljoen gulden, de dag dat Van Loon hier begon met bouwen, jaren later en vast duurder, kon men toch op zijn klompen aanvoelen dat een kleine makelaar geen AMEV project kon realiseren en men bij de bouw van de eerste houten woningen hadden alle gemeentelijke bellen moeten gaan rinkelen. Je hebt de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de controlerende macht. Gaat er iets fout in deze verhouding, in dit geval de controlerende macht dan krijg je een scheefgroei, geldend voor alle betrokken partijen.” In de rechtbank uitspraken is veelal een uitstekende chronologie van gebeurtenissen te vinden vanaf de80’er jaren tot en met 2012. Ook daar blijkt duidelijk aanwijsbaar dat de overheid een duidelijke verantwoordelijk heeft en onvoldoende heeft ingezet (zie onder andere de bovengenoemde citaten).

4.2. Citaten uit schriftelijke informatie 1964-1971 Citaat uit brief gemeente, 3 maart 1965, G.nr. 92825, pagina 3, aan GS (bestand 01, p30) “De N.V. "Utrecht" heeft destijds slechts de percelen gemeente Capelle, sectie C nrs 77 en 78, ter gezamenlijke grootte van 1.17.30 ha voor de ontzandingswerken aan de provincie verkocht en zou dus slechts aanspraak kunnen maken op terug levering van die percelen na afloop van de werken. Desondanks wordt thans de totale oppervlakte van de zandput ter grootte van ±. 16 ha aan de N.V. "Utrecht" te koop aangeboden. Ook door de Gemeentelijke Instelling voor Maatschappelijke Zorg dezer gemeente is destijds grond t.b.v. de zandput aan de provincie verkocht, n.l. de percelen gemeente Capelle, sectie C nrs 73 en 74, ter gezamenlijke grootte van 1.20.10 ha. En waarom zou de gemeente Sprang-Capelle, sedert 1 januari 1965 in de plaats tredend van die instelling, niet evenzeer aanspraak kunnen maken op terug levering van die percelen met de mogelijkheid het gehele complex van de provincie over te nemen, zoals wij Uw College overigens nadrukkelijk in de voorlaatste alinea van onze brief van 20 mei 1964, no, 3621, hebben verzocht.” Op 5 mei 1971 vindt een interpellatie inzake de zandputten Maasroute plaats in de Staten. GS gaven aan dat de belangstelling van de gemeente Sprang-Capelle niet gericht was op overnemen van de grond, maar op inspraak. GS gaven in antwoord op schriftelijke vragen in PS aan dat uit de notariële acte 1971 is te lezen dat de provincie voor fl. 223.762,50 voor de 3 zandputten samen totaal 49,293 ha (fl. 4,54 per ha).heeft verkocht aan N. V. Utrecht. (bestand 01, p77 of p97). Bij schrijven van GS, 9 jul 1975 is het oppervlakte zandput Sprang Capelle gecorrigeerd naar 17.66.75 ha (bestand 01,pdf-pagina 113) Citaat uit een kattenbelletje van gemeente vlak voor interpellatiedebat (bestand 01, p65) “De burgemeester zal de aangekondigde bespreking bijwonen. De gemeente is niet geinteresseerd in aankoop van de betreffende put gezien de niet onbelangrijke investering welke daarmede gepaard zal gaan. Indien voldaan wordt aan de dezerzijds gestelde voorwaarden bestaat geen bezwaar tegen verkoop aan de Mij. Utrecht, die het voornemen heeft de put landschappelijk aan te kleden. “ Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer


Zandputten langs de Maasroute. Notitie GS aan PS, 27 oktober 1971 (bestand 01, p74-76, citaten) “Van de zijde der gemeentebesturen werd in het midden gebracht, dat de beoogde doelstelling het best gewaarborgd zou kunnen worden bij overdracht van de putten aan een publiekrechtelijk lichaam.” . . . “Verschil van inzicht bestaat over de weg waarlangs dit doel zal worden bereikt. De minste weerstand van de zijde der gemeenten zal worden ontmoet, wanneer deze gronden om niet aan hen worden overgedragen, dan wel aan de stichting Het Brabants Landschap ter beschikking worden gesteld. In beide gevallen zal dit een aanzienlijk financieel offer van de provincie vergen. Daarentegen ontvangt de provincie bij overdracht aan de N.V. Utrecht een bedrag van ruim fl. 200.000,- , welk bedrag kan worden aangewend voor financiering van urgente zaken. Mits de N.V. Utrecht op gelijke wijze de beoogde doestellingen zal waarborgen, komt het in het belang van allen juist voor een dergelijke overdracht te bewerkstelligen. De provincie als huidige eigenaar is gelet op de algemene financiële situatie gedwongen zich zo zakelijk mogelijk op te stellen, hetgeen ongetwijfeld ook van de gemeenten verwacht mag worden. Het zoveel mogelijk in handen houden door de overheid van recreatie- objecten steunt op een meer genuanceerde visie. Deze zandputten zijn niet te vergelijken met objecten zoals de Biesbosch.” Citaat uit Nota van college aan gemeenteraad van 23 december 1971 (bestand 01, p93-96) “In een uitvoerige brief van 2 april 1965 hebben wij tegen deze gang van zaken, mede namens Uw Raad, ernstige bezwaren gemaakt bij Gedeputeerde Staten. In de eerste plaats vanwege de vrees, die er zowel bij U als bij ons bestond, dat de put, bij verkoop aan de N.V. "Utrecht'' toch zou worden gedempt via het storten van vuilnis . In de tweede plaats omdat uit hoofde van aankoop van 1.17 . 30 ha nu ± 18 ha aan de N. V. "Utrecht" zou worden terug verkocht. En in de derde plaatst omdat wij verkoop aan de gemeente als hoedster van het algemeen belang juister oordeelden. Ondanks rappèlbrieven van 24 september 1965, 26 april1966, 23 januari 1967 en 16 oktober 1969 hebben wij op onze brief van 2 april 1965 geen antwoord gekregen , totdat deze in een bespreking met Gedeputeerde mr. G. Ph . Brokx op 17 juni 1971 i.v.m. de feitelijke ontwikkeling, als afgedaan is beschouwd.”



4.3. Legalisatie permanente bewoning De Spranckelaer Veel huiswerk over de mogelijkheden tot legalisatie van permanente bewoning blijkt al gedaan te zijn. Een prijzenswaardig rapport van het bureau Plan en Project is op 10 augustus 2012 uitgebracht. Zie bestand 10. Op bestemmingsplanniveau en vergunningenniveau zijn de mogelijkheden van legalisatie nagegaan. Vanuit dit kader zijn er geen argumenten naar boven gekomen die een legalisatie onmogelijk maken. Wel moet de gemeente bereid zijn het bestemmingsplan aan te passen en wel zodanig dat de provincie ermee kan instemmen en niet de gemeente ‘belast’ met het inleveren van een woningcontingent en/of een financieel onhaalbare rood-met-groen compensatie. Tot nu toe waren de provincie en de gemeente (Sprang-Capelle en later Waalwijk) niet toeschietelijk. De provincie vindt dat in het buitengebied niet gebouwd hoort te worden. Recreatie wordt slechts schoorvoetend toegelaten. De gemeente heeft in 2011 het gebied nog tot buitengebied verklaard, met een nee tegen het permanent wonen. Dat zorgt ervoor dat De Spranckelaer geen woonwijk is, terwijl zeker 80% van de woningen permanent bewoond wordt. Zowel de woning, als de onderliggende grond is in de regel eigendom van de betrokken bewoner. De woningen zijn destijds tegen marktconforme prijzen aangeschaft. Echter ze zijn, gegeven de onzekere status van het park, vrijwel onverkoopbaar geworden. Reden voor sommige bewoners de woningen onder te verhuren. De onduidelijk status van het park maakt een normaal Waalwijks burgerrecht en -plicht niet eenvoudig. De normale statistische gegevens over een wijk zijn bij De Spranckelaer onvoldoende voorhanden. Voor de gemeente was en is tot nu toe De Spranckelaer een recreatiepark. Echter surfend op de website van Waalwijk blijkt daar nauwelijks iets van. Logisch, er valt voor een buitenstaander ook nauwelijks te recreëren. Zelf het restaurant is gesloten. Er is geen toezichthoudende beheerder. Er zijn geen hekken en slagbomen. Begrijpelijk, dat uiteindelijk door provincie, gemeente, Van Tilborgh en Coöperatie De Spranckelaer, een serieuze poging ondernomen wordt om uit de impasse te komen. Een dankbare rol is voor de intermediair weggelegd. Wel moest hij af en toe de verantwoordelijken een niet welgevallige spiegel voor houden, teneinde uit deze -door hen zelf mede veroorzaakte- impasse te komen. De provincie heeft al laten weten bereid te zijn mee te willen werken aan een legalisering van De Spranckelaer. Mits de gemeente meewerkt met zijn bestemmingsplan en een acceptabele rood-metgroen compensatie. Het zeer langdurige voortraject (vanaf begin 60’er jaren) verdient niet de schoonheidsprijs. Dat zelfde mag gezegd worden over de grondaankopen en -verkopen. Het is nu vooral zaak de huidige oplossingsgerichtheid van alle betrokkenen, om te zetten in een normalisering van de formele verhoudingen en standpunten. Stop met het vooraf bedenken wat er allemaal fout kan gaan. Geld is belangrijk, maar mag niet de opperste maatstaf zijn, wel de uitkomst van breed gedragen afstemming. Handel constructief. Betrek belangenhouders erbij en maak tijdens het uitwerken optimalisatieslagen over de (ook financiële) detaillering. Op verzoek van de gemeente heeft de Coöperatie De Spranckelaar door het bureau Plan en Project een haalbaarheidsonderzoek naar de legalisatiemogelijkheden van De Spranckelaer laten maken. Het Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer


bureau heeft veel legalisatie-vereisten in kaart gebracht. Daarop is goed voort te borduren. Te toetsen is of er nog topics ontbreken en of globale financiële risico’s voldoende en acceptabel ingeschat zijn of nog ingeschat moeten worden. Zeker als je het bureau Plan en Project daarbij inschakelt, kan op zeer korte termijn duidelijkheid gegeven worden over de wijze waarop de wijziging van het bestemmingsplan uit te werken is. Geadviseerd wordt dan ook op korte termijn een convenant te sluiten tussen gemeente en de Coöperatie De Spranckelaer, waarin wordt vastgelegd dat gemeenschappelijk gewerkt gaat worden aan de legalisatie van het park. De last van het verleden hoeft niet uit de weg gegaan te worden. Met een constructieve aanpak, die zich kenmerkt door ‘geven en nemen’, is deze langjarige impasse te doorbreken. Het perspectief is een wijk van de toekomst, waarin bewoners verregaand zelf de inrichting en het onderhoud van hun leefomgeving regelen. Daarover zijn afspraken (ook financiële) te maken. De gevoeligheden/beelden binnen de gemeente kennende, begrijpen de bewoners van De Spranckelaer dat zij verantwoordelijk blijven voor hun infrastructuur tussen hun huizen en het onderhoud daarvan. Ook houden ze de eigen energiehuishouding op orde. Hun zelforganisatie is inmiddels zo groot, dat ze een voorbeeld kunnen gaan worden voor veel andere wijken, zelfs in heel Nederland. Daar kan de gemeente Waalwijk trots op zijn.



5. Bijlage 1: Afkortingen >

opeen volgende tekst (vaak onder elkaar)

CD

Compact Disk, waarop de gebruikte bestanden staan

CDS

Coöperatie De Spranckelaer

fl.

gulden (munteenheid)

GS

Gedeputeerde Staten

Intermediair

bemiddelend tussenpersoon

Interpellant

iemand die opheldering vraagt

k€

kilo-euro = 1.000 euro = € 1.000

M€

mega euro = 1.000.000 euro = € 10000.000

MB

Mega Bytes

Mij.

Maatschappij

p5

pagina 5 in het pdf-bestand

Petitum

De eis in een civielrechtelijk proces

PS

Provinciale Staten

r.o.

ratione officii = ambtshalve



5. Bijlage 2: Overzicht gebruikte informatie in bestanden PDF-bestanden

Aantal pagina’s

01_Historie_De Spranckelaer_1964-1976_Archief W_CS6658714

120

02_Historie_De Spranckelaer_1981-2009_dossier_Coop De Spranckelaer_2012-09-30

73

03_Nieuw handhavingsbeleid De Spranckelaer_2005-03-01-resp-2009-03-01 (35 pagina’s)

35

04_Vonnis_Gelasting tot deskundigenrapport_2009-04-15

9

05_Coalitieprogramma Waalwijk 2010-2014 - Veerkracht en inventiviteit_2010-03

46

06_Rapport Van Tilborgh_Taxatie Luchtenbelt_2010-03-17

93

07_Rechtbank_Deskundigenrapport_2010-12-21

126

08_Vonnis_Beslissing tot mogen afsluiten_Rechtbank_2012-01-11

7

09_Memo ontsluiting de Spranckelaer v01_2012-08-03

5

10_Haalbaarheidsonderzoek De Spranckelaer v02_P+P=planenproject_2012-08-10

51

11-Kaartmateriaal_De Spranckelaer

5

12_Persbericht_111 De Spranckelaer_GCW_2012-09-05

1

13_Gespreksverslagen via mail RVe aan AMi_2012-09-26

2

13a_gespreksverslag Van Tilborgh 19-09-2012_12-0041114

1

13b_gespreksverslag CDS 19-09-2012_12-0041132

2

13c_gespreksverslag De Dijk 23-09-2012_12-0041814

4

14a_Presentatie P+P_Haalbaarheid Spranckelaer_Bewonersavond_2012-09-26

13

14b_Presentatie CDS_Bewonersavond_2012-09-26

23

15_Bod Van Pelt aan Van Tilborgh inzake grondaankoop_2000-12-08

1

16_Grondtransactie_info AKD uit 2003_speurtocht naar dossier via RVe_2012-11-27

4

17_Kadastrale eigendommen op en rond de Spranckelaer_via mail LGe_2012-12-03

2

18_Presentatie CDS_Bewonersavond_2012-12-12

56

19_Mailwisseling AMi en PLe Winterdijk inzake oplossing problematiek De Spranckelaer_2013-01-02 2 20_Vonnis_Beslissing 1000 euro p-m aan Van Tilborgh vanaf 2007-11-07

7

21_Concept overeenkomst Gemeente Waalwijk en CDS_2013-01-23

1

22_Verklaring Van Tilborgh afspraken overname grond_2013-01-26

1

AMi

Adriaan van Mierlo

P+P

bureau Plan en project

CDS

Coöperatie De Spranckelaer

PLe

Peter van der Lee

GCW

Gemeente College Waalwijk

p-m

per maand

LGe

Lex van Gent

RVe

Ronald van de Ven



Oplossing problematiek Recreatiepark De Spranckelaer

Recommend Documents