Kerkgang via laptop
Fuchsia’s
Internet verdrong de kerktelefoon. Ds. Vreugdenhil: „De band met de gemeente kan erdoor verslappen.”
Ze floreren in landelijke tuinen, op balkons en terrassen, als het maar in de schaduw is.
terdege
24 juli 2013 30e jaargang Losse nummers: € 3,60
reformatorisch familiemagazine
●
terdege 24 juli 2013 30e jaargang nummer 22 ● ●
Oog voor de kleine dingen Harm Visser ziet in details de pracht van de schepping
Thema ‘Kunst’ Wilma Westerlaken „Ik schilder graag stillevens” Sip Hofstede „Zonder licht heeft iets geen vorm” Dirk van Beest „Jonge mensen kopen geen kunst meer voor het leven” 5:36:00
\TERDEGE\PRODUCTIE\PAGINA\PLANNING\TD_22_001-001a 3
18-7-2013 13:44:24
reportage
Meeluisteren met de Tabernacle De kerktelefoon is verdrongen door internet. Landsgrenzen en kerkmuren vallen op het wereldwijde web weg. Vanuit Canada wordt meegeluisterd met de gereformeerde gemeente van Vlissingen, vanuit Nederland met de Tabernacle in Londen. „Voor gemeenteleden die niet naar de kerk kunnen, is het verleidelijk om de menukaart erbij te pakken.” tekst Huib de Vries foto’s Sjaak Verboom
interview
Tijd voor de patiënt Geert werd al snel Gerard, Heleen veranderde in Helena. Geert en Heleen van Haendel-Bronkhorst zijn beiden parttime huisarts in het Franse dorpje Epinac. Iedere patiënt wordt er altijd bezocht. Tijdens het spreekuur worden voor hen steevast twintig minuten uitgetrokken. „Nederland is veel efficiënter, maar in Frankrijk is er veel minder stress.” tekst Ad Ermstrang foto’s familie Van Haendel
20 terdege ● 24 juli 2013
interview
Bemoedigd uit Psalm 138 Stapels Terdeges en Gezinsgidsen neemt zendingswerker C.J. van der Maas mee naar de gevangenis in Ecuador. Als lichtstraaltjes in akelige duisternis. „Het is er een heel hard en eenzaam leven. We delen er Bijbels uit en proberen met de gevangenen in gesprek te komen. Het is triest als je hen soms opnieuw de fout in ziet gaan.” tekst L. Vogelaar foto Anton Dommerholt
26 terdege ● 24 juli 2013
reportage
Meesterkok in Caderousse
In de Franse Provence ligt in het slaperige dorpje Caderousse “La Bastide des Princes”. Hier zwaait Pierre Paumel de kokslepel en genieten gasten van zijn gastronomische kwaliteiten. tekst en foto’s Marianne Witvliet
interview
Bijzondere beroepen deel 1
Verslingerd aan oude klokken Soms werkt hij maandenlang aan het herstel van een antieke klok. Ook een oud zakhorloge brengt Hans Beelaerts van Blokland terug in de oorspronkelijke staat. De 49-jarige klokkenrestaurator uit Zeist ziet dat bij jongere generaties de belangstelling voor mechanische uurwerken taant. „Onder jonge mensen zijn doorsnee klokken steeds minder gewaardeerd.” tekst Ad Ermstrang foto’s Anton Dommerholt
38 terdege ● 24 juli 2013
interview
Van moslim tot christen God heeft hem naar Nederland geleid. Daarvan is hij overtuigd. Zmnako Hezarmerdy (22) liet vier jaar geleden Iraaks Koerdistan achter, op zoek naar een ander en beter leven. Gesprekken met een christen-Koerd in Rotterdam veranderden zijn leven volkomen. „Ik vertel nu anderen wat ik van de Heere Jezus heb gekregen.” tekst Ad Ermstrang foto Sjaak Verboom
vorstelijk
Koningspaar in Zeeland en Zuid-Holland Wind, water en verwaaide haren. Het provinciebezoek van koning Willem-Alexander en koningin Máxima op 21 juni aan Zeeland en ZuidHolland was op en top Hollands. Foto’s ANP
D
e kennismaking was de laatste in een serie van twaalf provinciebezoeken die gebracht werden na de troonswisseling op 30 april. Hiermee wilde het koninklijk paar de Nederlanders de gelegenheid geven om in hun eigen provincie de Koning
68 terdege ● 24 juli 2013
en de Koningin te zien en te ontmoeten. In Zeeland voerde de tocht langs Middelburg, Goes en Zierikzee. Daarna ging het paar via de Brouwersdam naar de Zuid-Hollandse plaatsen Hellevoetsluis en Zoetermeer. Het kennismakingsbezoek werd afgesloten in Den Haag.
Verwaaide haren... op het strand bij de Brouwersdam.
terdege 24 juli 2013 69 ●
jongeren
Niet op vakantie deel 2
Pieter werkt gewoon graag Op zich zou Pieter van Slooten (18) uit Urk best vakantie willen houden. Maar werken doet hij net zo graag. Vis rijden bijvoorbeeld. Zestig uur in de week is geen uitzondering, maar toch: „Al noemen sommigen me een workaholic, ik neem geen risico’s.” tekst en foto’s Evert Barten
E
en interview regelen valt niet mee. „Ik ben nu nog op pad, maar om 14.00 uur kan het misschien wel”, laat hij op een vrijdagmiddag telefonisch weten. De plannen veranderen onophoudelijk. Het gesprek dreigt zelfs even niet door te gaan als er een rit naar België tussendoor komt. Maar omdat de vissers minder hebben gevangen dan gedacht, gaat dat niet door. Pieter blijft echter rijden; hierheen, daarheen. Nog een belletje. „Kom maar om half drie. Dan kan het wel even.” De zilte lucht van verse vis dringt door tot in de kantine van visgroothandel
Van Slooten op het industrieterrein op Urk. De 18-jarige Pieter neemt een korte pauze, zijn haarnetje ligt op tafel. „Mijn vader handelt in kabeljauw. We leveren veel aan restaurants, dus het moet goeie vis zijn.” Met zijn duim wijst hij over z’n schouder. „Hier werken echte vakmannen.” Dat blijkt wel als hij zijn bezoek meeneemt naar een ruimte waar een viertal werknemers met vlijmscherpe messen de kabeljauw staat te fileren. Met trefzekere halen verworden de zeedieren tot blinkende vismoten. Ze zouden zo op het bord kunnen. De verse vis ligt tussen het ijs in
„Kom maar om half drie. Dan kan het wel even”
blauwe kratten, klaar voor vervoer. En daar komt Pieter om de hoek kijken, want daar zorgt hij voor, samen met de witte Mercedes-bus die voor de roldeur staat. „Deze bus is van JP koeriers Urk, dat voor mijn vader rijdt. En ik werk weer voor dit vervoersbedrijf”, legt Pieter uit.
Politieacademie
Het is vooral avond- en nachtwerk wat de jonge chauffeur doet. „Als ik uit school kom en ik heb de dag erna vrij, loop ik naar m’n vader en overleggen we wat we kunnen doen. Vaak is er ’s middags al een ritje, tot ’s avonds laat of ’s nachts. De volgende morgen ben ik rond 11.00 uur weer present en rijd ik tot ’s avonds. De volgende dag zit ik weer op school.” Een werkweek van zestig uur is dan ook geen uitzondering. „Maar ik
