ONLINE BOUVIERSUPPORTERS MAGAZINE

ONLINE BOUVIERSUPPORTERS MAGAZINE Nummer 18 – Maart 2011 WIE VOND ER EEN NIEUW THUIS IN MAART?

Voorwoord Joh, wat hebben wij een afwisselende maand achter de rug. Leuk en niet leuk, geweldig en waardeloos wisselden elkaar af. En soms lagen we met elkaar rollebollend over de vloer. De Stichting Bouviersupporters groeit en ontwikkelt en er zijn wat groeipijnen. Bovendien groeit het ene deel soms wat harder dan het andere en dan staat de boel een beetje uit het lood. De Stichting Bouviersupporters ziet er op het moment uit als een slungel. Gelukkig klopt de basis wel maar er moet van alles gebeuren en de neus steeds dezelfde kant op, dat vraagt om heel veel contact, praten en

Santor en Layka

informatie uitwisselen. De uitvoerenden zijn na 2 jaar samenwerking feilloos op elkaar ingespeeld en kunnen elkaars zinnen afmaken en weten ze precies wat de ander bedoelt als die „Euh …‟ zegt. Tussen bestuur en uitvoerenden is die vanzelfsprekendheid er (nog) niet.



We „ruziën‟ dus gezellig wat af achter de schermen en vooruit, we zijn niet te beroerd om jullie ook daarvan deelgenoot te maken. Niet alleen zodat jullie weten wat er allemaal bij komt kijken, maar ook voor onszelf. Om achteraf Donja

Prada (2e x)

terug te kijken en toch een beetje te lachen om alles waar we ons zo druk over maken. Bovendien is dit gedoe ook part of the business. Natuurlijk vinden we ook nog tijd en ruimte om ons bezig te houden met de bemiddeling van de bouviers. Natuurlijk vinden we daar tijd en ruimte voor. Wat er ook gebeurt, als een bouvier(baasje) onze hulp nodig heeft, dan zijn we er. En daar gaan we ver in. Zo is bij ons een tijdje geleden blonde Boy aangemeld, een prachtige jongen

Obelix

Sloeber

om te zien maar ook een bouvier met een beroerde geschiedenis. We wisten al snel dat dit om meer vroeg dan de normale bemiddeling. Via zijn eigenaren konden we voor Boy niks bereiken. Dat had niets te maken met onwil, wel met onmogelijkheden. Wat te doen? De uitvoerenden hebben de koppen bij elkaar gestoken, de handen uit de mouwen, de mouwen opgestroopt en hebben een oplossing gezocht. Dankzij de medewerking van derden hebben we die oplossing gevonden. Wisten we precies waar we aan begonnen? Welnee, maar we geloofden heilig in het

Noa Noa

verhaal, de bouvier en nog meer in Bert Smallenbroek. Het werd verrassend. Sloeber 2 Er was ook ruimte voor mooie, soepel verlopen herplaatsingen, spontane meewerkacties van anderen, heerlijke ontmoetingen en prachtige wandelingen met super mooi weer en een geweldige omgeving. Balans moet er zijn!

De Bouviersupporters Aika

Online Bouviersupporters Magazine Nummer 18 – Maart 2011

1

2 supporters op stap ! Kwestie van teambuilden……… Zoals de meesten van jullie weten zijn we vorig jaar begonnen met het organiseren van onze al wellom bekende “boevenklassen”. Tijdens deze klassen hebben we kennisgemaakt met een leuk aantal van onze klantjes. Mensen die een boef via ons hebben en toch tegen wat probleempjes aanlopen, waar wij, of beter gezegd, Bert Smallenbroek dan weer raad mee weet. Je doet ook erg leuke contacten op. Een van die contacten, Ben Otten, nodigde ons uit om ook een keer een boevenklas te organiseren bij hem thuis in de Betuwe. Nou, ja, jee, wat een leuk aanbod!! Geweldig !! Ylona, Bert, Anoek en Jantina zijn enige tijd geleden weer bij elkaar geweest om over de organisatie van de komende boevenklassen te praten. We hadden van de vorige boevenklassen geleerd dat we toch een aantal dingetjes anders moesten gaan doen (mede dankzij het invullen van de enquête door de deelnemers van vorig jaar). Er is gekozen voor 2 locaties in het land, om mensen de gelegenheid te bieden te kiezen hoever ze willen reizen. We hebben een aantal weken geleden de ene locatie bekeken, samen met Bert. Dierenopvang en hondenschool Brammelo bij Haaksbergen heeft zijn volledige medewerking verleend. We hebben daar een prachtig veld, een afgesloten terrein en een gezellige kantine, waar we ook prima een presentatie kunnen houden. Vorige week zijn Ylona en ik op pad gegaan om locatie nummer 2 te bekijken. We hadden om 10.00 uur afgesproken op locatie in Lienden. Ik was ruimschoots te laat vanwege een opstopping vlakbij huis……Maar enfin, om 10.45 was ook ik op locatie. Het weer was prachtig , had ik natuurlijk ook speciaal besteld. Ylona was er natuurlijk al. Haar hondjes waren al lekker aan het dollen op het enorme terrein van Ben. Ik liet mijn beessies los en hups, lagen ze gelijk bij Ben in de vijver, stelletje draken. De 2 dikste vrienden waren dolgelukkig om elkaar weer te zien. Het is namelijk zo dat Tyssie van Ylona en Zandor van mij al van kleins af aan ontzettend gek op elkaar zijn. Die 2 hebben dus ook heerlijk een dagje met elkaar opgetrokken zoals het echte vrienden betaamt. Reza wordt dan altijd een beetje sikkeneurig want ze krijgt niet meer alle aandacht van Zandor die ze normaal wel krijgt, dus die reageert haar frustratie dan weer af op de kleinste en oudste van het stel van Ylo, Jip, aahhhh gossss, die moesten we echt in bescherming nemen voor die bitch.

Ben had een heerlijk bakkie koffie klaar en chocolaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, nou moet je vrouwen dus niet loslaten op een doos chocolaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, heeeeeeeeeeeerrrrrrrrrrrllllllllllijk. Onze beestjes waren ondertussen wel toe aan een leuke wandeling dus Ben heeft ons uitgelegd dat er vlakbij, ff links, ff rechts met de auto, een leuk wandelbos was. Tja, jullie raden het al, de 2 mutsen konden het niet vinden (vrouwen achter het stuur en een man die de weg wijst). Maar Ylona kreeg een bordje in het vizier “recreatiegebied eiland Maurik”. We kwamen op een prachtig stukje met een uitloper van de Rijn, een heerlijk strandje en geen mens en hond in de buurt te bekennen. De hondjes helemaal blij omdat ze lekker het water in konden. Wij helemaal blij omdat we ons heerlijk in het zonnetje op het strand konden vleien. We werden om 13.00 uur ongeveer weer terug verwacht bij Ben. Ben is namelijk hobby kok en had een heerlijke lunch voor ons in elkaar gedraaid. We hebben genoten !


2

Tegen een uurtje of 15.00 hebben we afscheid genomen en hebben nogmaals een poging gedaan om het bos te vinden waar Ben ons over vertelde. Dit keer hebben de “wegenwonders “ het wel gevonden. We hebben heerlijk gewandeld. Lekker op een bankje zitten keuvelen. Dit bankje stond vlakbij een vieze stinksloot en ja je raadt het al. Syb had het slootje ontdekt….en Daan ook, ze bleven er echter wel erg lang in, toch maar eens een kijkje nemen. Ach die armen konden er niet meer uit komen omdat de kant veel te hoog was. Een reddingsactie werd door Ylona op touw gezet. Ik nam natuurlijk de camera bij de hand, want ik voelde al dat dit leuke beelden ging opleveren. Beide hondjes werden vakkundig door Ylona gered, maar allemachtig, wat zagen ze eruit en een lucht !!! niet te harden……….maar enfin, ik was blij dat ik ze niet in auto had, dat kan ik je wel vertellen.

Op de terugweg zijn we nog even bij Kees vd Broek (van de kennel „t Boeffieskamp) aangewipt om zijn nieuwe stulpje te bewonderen. Alle honden ( poedels, bouviers en anders) bij elkaar in de weide, machtig gezicht.

En toen moe maar voldaan naar huis. Mijn hondjes zijn 2 dagen “dood” geweest en bij Ylona was het al niet anders. Conclusie: wat een gezellige dag, dit moeten we vaker doen !


3

In the picture … Op het kantoorgebouw van AFAS ERP Software in Leusden stond afgelopen maand een paar dagen wisselend een prachtige oproep in full colour van de Stichting Bouviersupporters te lezen ... wat zijn wij hier ontzettend blij mee, en wij zijn AFAS enorm dankbaar voor het bieden van een prachtige gelegenheid om de herplaatsen asielbouviers onder de aandacht te brengen! AFAS ERP Software is een organisatie die opereert vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, zowel op regionaal als landelijk niveau. Het digitale billboard met de mogelijkheid maatschappelijke boodschappen uit te dragen, is een van de activiteiten die AFAS in dit kader ontplooit.


4

Hondenweetjes ! Er bestaan ongeveer 350 hondenrassen op de wereld. Binnen die rassen zijn er ook nog verschillende kleuren. Rasverenigingen hebben alle informatie over 'hun' honden. De formaten van honden verschillen zoveel van elkaar dat je bijna zou denken dat ze niet allemaal familie van elkaar zijn. Toch is dat zo. Alle honden stammen namelijk van de wolf af. Honden en mensen leven al zo'n 10.000 jaar met elkaar. De voorouders van de hond trokken met groepen jagers mee en aten het voedsel op dat mensen overlieten. De hond is dus bij ons gekomen omdat hem dat goed uit kwam. Elk land heeft wel z'n eigen hondenrassen. De bekendste Nederlandse rassen zijn de Kooikerhond, de Hollandse Herder, de Staby, de Wetterhoun en natuurlijk de Keeshond. Windhonden zijn de snelste honden. Er bestaan hele kleine en hele grote windhonden: een Italiaanse windhondje is niet groter dan tussen de 32 en 38 centimeter hoog, een Ierse Wolfhond wordt soms wel 90 centimeter. Honden van de kleinere rassen worden meestal ouder dan grotere rassen. De gemiddelde leeftijd van bijvoorbeeld een bloedhond is ongeveer acht jaar, terwijl bij teckels 17 jaar geen uitzondering is. Soms worden honden heel beroemd. Denk maar eens aan de filmhond Lassie, aan Commissaris Rex en de 101 Dalmatiërs. Deze rassen worden dan al snel populair. Als een hond net heeft gegeten, ga dat niet meteen wild met hem spelen of rennen. Het is belangrijk voor zijn maag dat hij even rust heeft, om maagkanteling te voorkomen. Geef een hond nooit botjes van karbonade of van kip. Deze kunnen splinteren en de slokdarm kapot maken. De Canarische eilanden hebben niets te maken met kanaries. De naam is afgeleid van het woord canis, wat in het Latijn hond betekent. Een Hubertusklauw is de nagel die aan de zijkant zit van de poten van sommige honden. Deze nagel dient voor onze honden nergens voor en is alleen maar een overblijfsel van de voorvader, de wolf. In een goede hondenvoeding zitten alle belangrijke bouwstoffen in de juiste hoeveelheid en van alles precies genoeg. De hond moet zijn eten ook lekker vinden, want aan een goede voeding die hij niet wil eten heeft hij niets. Honden eten niet alleen maar vlees. In een goede hondenmaaltijd zitten ook groenten en mineralen (kalk). Een pup is zo‟n beetje het snelst groeiende zoogdier dat er bestaat. In ongeveer vier weken is hij vier keer zo zwaar als toen hij geboren werd. Het is dan ook logisch dat pups een speciale voeding nodig hebben. Snacks, snoepjes voor de hond, kunnen op verschillend manieren gebruikt worden. Beloning voor goed gedrag, extra verwennen en op sommige snacks kan de hond heerlijk kauwen. Zo maakt hij zijn gebit nog eens extra schoon. Als de hond meet gaat op vakantie, neem dan zijn „eigen‟ voer mee, want in het buitenland is dat som niet te koop en misschien vindt hij het „vreemde‟ voer niet lekker. Een hond is een roedeldier dat wil zeggen dat hij gewend is om in een groep te leven en dat één hond de baas is. De hond in ons gezin heeft een mens als baas.


5

Als een hond ergens bang voor is of schrikt doe dan... niets. Wanneer de baas niet reageert denkt de hond dat er niets aan de hand is. Haal hem niet aan, troost hem niet en geef hem helemaal geen aandacht, dan wordt hij vanzelf minder bang. Geef een hond op vaste tijden eten uit zijn eigen bak en telkens op dezelfde plaats. Hij zal dan minder snel geen bedelen, want hij kent de regels. Honden houden er niet van gestoord te worden tijdens hun eten. Als dat per ongeluk toch gebeurt, mag een hond niet tegen zijn baas grommen. Honden snappen een bestraffing of een beloning alleen meteen nadat ze iets gedaan hebben. Betrap hem dus op heterdaad. Straf hem nooit voor iets wat hij al een poosje geleden fout heeft gedaan, want dan wordt hij alleen maar bang. De staart is voor een hond belangrijk. Hij verspreidt hiermee zijn geur en toont zijn stemming. Gebruik nooit een te kleine bal bij het spelen met de hond. Het is gevaarlijk als hij de bal per ongeluk inslikt. Een goede baas gaat elk jaar met hond naar de dierenarts. Niet omdat hij ziek is maar om er voor te zorgen dat hij niet ziek wordt. Als de hond ouder wordt, gaat zijn gebit achteruit. Om dat tegen te gaan, is het verstandig om zijn tanden te poetsen en zo nu en dan een lekkere kauwkluif te geven. Het is handig om hem daar op jonge leeftijd al aan te wennen. Net als mensen gaat een hond langzamerhand minder goed zien en horen, maar hij blijft altijd goed ruiken. Zelfs blinde honden kunnen op de reuk prima de weg in hun eigen huis vinden. Een hond mag nooit met een „mensenshampoo‟ gewassen worden, zelfs zachte babyshampoo is fout. Er zijn speciale hondenshampoos bij dierenarts en dierenspeciaalzaak te koop. Een pup in huis samen met een oudere hond is heel leuk. Het kan er voor zorgen dat „het oudje‟ helemaal opbloeit en zich weer jong gaat voelen. Als een hond een keertje overgeeft is dat niet erg. Ze doen dat in de natuur ook. Als hij vaker overgeeft is het tijd om naar de dierenarts te gaan. Laat een jonge, opgroeiende hond zeker geen trappen lopen. Traplopen is geen natuurlijke beweging voor een hond. Honden kunnen dingen eten die we helemaal niet van ze verwachten. Gras bijvoorbeeld. Ze doen dit omdat ze misselijk zijn en willen overgeven.


6

Boy Boy werd via Dieren In Nood bij ons onder de aandacht gebracht. 1,5 jaar oude blonde bouvierreu, waarvoor een nieuw thuis moest worden gezocht. Boy had nogal wat pech gehad met zijn 1e eigenaar. Die was hem na een jaar beu en wilde er van af. Via Marktplaats kwam Boy bij de 2e eigenaar terecht. Hier werd hij, zoals men van oudsher gewend was, aan de ketting op het erf gelegd. Boy was een bouvier die dit allemaal helemaal niet kon handelen. Hij had aandacht, (bege-)leiding en liefde nodig. Bij de 2e baasjes wilden ze hem best wel lief vinden maar door de situatie waarin hij werd gehouden, ontbrak helaas die wisselwerking. Boy ontspoorde. Verward, angstig, en verwaarloosd trof Bert Smallenbroek hem aan toen hij Boy ging ophalen. Er is een flink aantal gesprekken geweest met de dochter van de laatste eigenaren. Het lot van Boy ging ook haar aan het hart. Zij was er ook van overtuigd dat er onder alle verwarring, angst en verwaarlozing een prachtige bouvier verscholen ging. Wij hebben de mogelijkheden met haar besproken. We kwamen met de beste oplossing die we te bieden hadden: Boy in een veilige omgeving onderbrengen en onder supervisie van Bert plaatsen. We hoopten hem op die manier rust en bescherming te bieden, zodat hij kon veranderen. We wilden hem daarvoor de kans en de tijd geven. Mocht Boy niet (meer) in staat zijn om een verandering aan te kunnen, zo hebben we met de eigenaren afgesproken, dan zouden we Boy op een andere manier rust en bescherming geven. Door hem uit zijn lijden te verlossen. Het zijn emotionele gesprekken geweest. Er is menig traantje gevallen. Door deze betrokkenheid bij Boy zijn wij overstag gegaan. Maar ook omdat we ergens stomweg geloofden dat hier meer gedaan kon en moest worden. We hebben een aantal mensen zonder meer bereid gevonden om samen met ons met Boy aan de slag te gaan. Het was een emotioneel, maar mooi proces. Een proces die hoe dan ook voor Boy tot rust zou leiden. We zijn er eigenlijk „gewoon‟ ingedoken. Dat lijkt ondoordacht. Er kwam ook niet veel denkwerk aan te pas want het gevoel zei: GAAN!! En nee, dit doen we niet zomaar en niet voor elke bouvier. Maar voor Boy deden we het wel. Er was, bij iedereen die hier op zijn of haar eigen wijze bij betrokken is, een onverklaarbaar geloof en rotsvast vertrouwen dat we dit moesten doen. En dus hebben we het gedaan. Op zaterdag 19 maart is Bert samen met Sjaak Boy gaan ophalen. Het was een enerverende situatie, en Boy werkte niet mee. Angstig als hij was in zijn oude situatie, werd hij hysterisch bij het idee in een bench in een auto te moeten stappen die hem Joost mag weten waar naar toe zou leiden. Het moest toch. De strijd die geleverd is door de mensen waar hij nog enig vertrouwen in had en die voor hem toch het beste wilden, was een heftige. Maar hij is uiteindelijk in de bench beland. Toen Boy eindelijk op zijn veilige, rustige, beschermde plaats was aangekomen, was iedereen die erbij betrokken was doodmoe en stijf van de stress. We zijn nu, als we dit schrijven, anderhalve week verder. Boy wordt een compleet nieuwe start geboden en heeft ook een nieuwe naam: Neo, nieuw! We zijn er met kop en kont vol overtuiging in gestapt. De ontwikkelingen zijn verrassend. Maar vooral ontroerend. We hebben in de afgelopen anderhalve week heel wat traantjes gelaten en kippenvel gehad. Wil je meer weten? Er is enorm veel beeldmateriaal en Ylona Venekamp heeft een prachtig verslag geschreven. Binnenkort te volgen via Twitter, de site en het forum. En voor wie veel meer wil weten … het verslag en beeldmateriaal komt binnenkort ook beschikbaar.


7

Tekentijd begint weer !!!!!!! Tips over teken Het is belangrijk je huisdier na elke wandeling goed te controleren op teken. Als je een teek binnen 24 uur na Tips te het over aanhechten verwijdert, voorkom je meestal overdracht van ziekten. Check vooral achter de oren en in de Het is belangrijk je

liesstreek.

huisdier na elke wandeling goed te

Hoe verwijder je een teek?

controleren op

1. Gebruik een goede tekentang

teken. Als je een

2. Plaats de tekentang dicht op de huid

teek binnen 24 uur

3. Controleer of de monddelen mee uit getrokken zijn

na het aanhechten

4. Maak een draaiende beweging en trek in1 beweging de teek in zijn geheel uit de huid.

verwijdert, voorkom Vernietig de teek daarna ! je meestal overdracht van

Meer tekentips:

ziekten. Check

- Kam je huisdier na de wandeling. Eventueel rondwandelende teken worden zo van je huisdier verwijderd.

vooral achter de

- Gebruik iedere maand een bestrijdingsmiddel tegen de volwassen en onvolwassen teken. Er zijn

oren en in de

verschillende producten op de markt. Producten die op de huid van de nek gedruppeld moet worden, spray‟s

liesstreek.

waarbij je je hele huisdier moet in sprayen, tekenbanden die je dier gedurende enkele maanden moet dragen en shampoo‟s waarmee je huisdier gewassen moet worden.

Hoe verwijder je

- Kies voor een product wat gemakkelijk toe te dienen is en een langdurige werking heeft.

een teek? 1. Gebruik een

Geen enkel middel werkt 100% dus blijf je huisdier controleren !!

goede tekentang

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

2. Plaats de tekentang dicht op

Wandel mee voor het goede doel

de huid

De grootste wandeling met hond in Nederland

3. Controleer of de monddelen mee uit

Wandel mee voor Stichting Hulphond , dan steun je gelijk het goede doel……….

getrokken zijn

Datum: 25 april 2011

4. Maak een

Locatie: tussen Apeldoorn en Deventer bij recreatiepark Bussloo draaiende beweging Tijd: tussen 11.00 uur en 16.00 uur en trek in1 Kosten: 2,50 euro (of meer), volledig bestemd voor st. Hulphond, Royal Canin verdubbelt de opbrengst. beweging de teek in Afstand: +/- 3 kilometer zijn geheel uit de

De route is ook geschikt voor rolstoelers.

huid.

Kijk voor meer informatie of aanmelden op www.wandelvoorhulphond.nl

Vernietig de teek

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

daarna !

Leuke Workshop : Hoe masseer ik mijn hond Op zoek naar je innerlijke balans en die van je hond? De workshop Soft Touch biedt letterlijk de helpende

Meer tekentips:

hand.

- Kam je huisdier na de wandeling.

De workshop Soft Touch over onder meer massage duurt drie uur. Je moet er wel voor naar Zaltbommel (29

Eventueel

mei) of Lelystad (9 juli) afreizen, maar een dagelijkse massage van 5 tot 10 minuten kan tot meer

rondwandelende

zelfvertrouwen voor jou en je hond leiden, aldus Betty Heideman die de workshop heeft ontwikkeld en geeft.

teken worden zo

Bovendien helpt het de innerlijke balans te vinden. De massages zijn volgens Betty Heideman zeer geschikt

van je huisdier

voor onzekere en/of oudere honden, maar ook gezonde, jonge honden zullen genieten. Ook honden met een

verwijderd.

traumatisch verleden zullen er baat bij hebben. Tijdens de workshop leren cursisten tien verschillende

- Gebruik iedere

manieren om de viervoeter te masseren. Soft Touch leert de baasjes tevens aan te voelen wanneer er met de

maand een

hond iets niet in orde is. Betty Heideman: “Mijn benadering komt voort uit het perfectioneren van diverse

bestrijdingsmiddel

massagetechnieken in combinatie met healing-methoden. Reeds vele honden met emotionele of tegen de volwassen gedragsproblemen hebben baat gehad bij mijn massages.” en onvolwassen teken. Er zijn

Wie zich wil opgeven voor de bijzondere workshop, kan terecht op www.dj-imba.com. Op deze site staan ook

verschillende

de enthousiaste reacties van eerdere deelnemers. Meer info over Betty Heideman staat op

producten op de

www.bettyheideman.com.

markt. Producten dieOnline op de huid van Bouviersupporters Magazine deNummer nek gedruppeld 18 – Maart 2011 moet worden,

spray‟s waarbij je je hele huisdier

8

Hoe is het nu met …… Zo door de maand heen komen er bij ons best wat berichtjes binnen over herplaatsers. Hoe het nu met ze gaat, wat de ervaringen van de baasjes zijn. De meesten zijn erg leuk en enthousiast. Soms zijn de berichten wat minder, omdat er toch werk aan de winkel is om de betreffende bouvier op het juiste spoor te krijgen. Van al deze berichten genieten wij toch … omdat er hoe dan ook de betrokkenheid en wil uit spreekt om er samen met de nieuwe huisgenoot iets moois van te maken. Wij willen deze berichten, goed of minder goed, graag met onze lezers delen. Een blik achter de schermen van de afgeronde herplaatsingen!

Max Max werd bij ons aangemeld. Niemand thuis wilde hem kwijt, maar eerlijk is eerlijk, niemand had tijd voor de jongen. Kids studeren, moeders aan de slag buitenshuis … Max verdiende meer aandacht. Het is ook zo‟n lieverd. Het duurde even maar toen zich gegadigden meldden, waren het perfecte gegadigden. De dochter des huizes sprak verbaasd: Ik ben nog niet eens verdrietig (geweest), nu Max weg is … komt denk ik omdat hij zo‟n goed thuis en zulke leuke baasjes heeft gevonden! En Max heeft ook toffe baasjes gevonden. En de baasjes een toffe bouvier. Ze zeggen: Het gaat hier supergoed! Max ligt heerlijk onder mijn bureau. In april gaan we op vakantie met de camper, ben benieuwd hoe Max dat vindt! De bedoeling was om naar Spanje te gaan met kennissen, maar die gaan onverhoopt toch niet mee. Misschien wordt het toch Frankrijk (de Bouviersupporters hebben hem even verteld uit eigen ervaring dat Frankrijk heel hondvriendelijk is).

****************************************** Tibo Tibo moest helaas naar een ander thuis wegens de gezondheid van een van de kinderen. Tibo is een van de zeldzame bouviers die opgegroeid is en gewend is aan knaagdieren. En hadden wij nou niet net een gezinnetje op de wachtlijst staan dat op zoek was naar een bouvier die met kinderen en knaagdieren kon? Typisch gevalletje van kat-in-het-bakkie. Hier in huis gaat het heel erg goed met Tibo. Het is een leuke hond en we zijn allemaal dol op hem. Ook bezoek wordt vriendelijk verwelkomd en daar maakt hij ook een goede indruk op. Dus dat gaat super. Helaas heeft Tibo onlangs wel een akkefietje gehad met een Jack Russel, die zich los had gemaakt uit de tuin en achter Tibo aan kwam. We hebben contact gezocht met de dierenopvang hier in de buurt en die heeft ons het telefoonnummer gegeven van een gedragsdeskundige. Want ik wil heel graag weten hoe ik kan voorkomen dat Tibo zo reageert, hoewel hij alleen reageerde op de Jack Russel die op hem af kwam stormen.

Red.: Nav de mail van de nieuwe baasjes van Tibo heeft Jantina meteen even gebeld. We kunnen ons voorstellen dat je geschrokken bent, maar Tibo heeft niet zomaar uit het niets gehandeld. Hij reageerde op iets wat op hem en zijn baasjes (waaronder kindjes) kwam afstormen. We zijn benieuwd naar de adviezen van de gedragsdeskundige.


9

Balou Balou is alweer een tijdje geleden herplaatst. De dame is een scheidingsslachtoffer en had daardoor wel wat stress meegemaakt. Bovendien was dit al de 3e keer dat ze moest verhuizen en dat ging haar allemaal niet in de koude kleren zitten … Balou kwam terecht bij baasjes die heel bewust en met overtuiging voor haar gekozen hebben. Zij zijn hard met Balou aan het werk gegaan en hebben haar heel duidelijke leiding, vertrouwen en rust gegeven. Waardoor Balou nu volop geniet van haar nieuwe leven, en haar baasjes en bouviervriendin Mowgli van haar! Nou, een enerverende week achter de rug met Balou. Vorig weekend heeft Balou in het bos de benen genomen. Wij zijn met vrienden gaan zoeken en hebben een paar uur rondgelopen. Ze was gesignaleerd in een omheind natuurgebied, waar mensen haar hebben geprobeerd mee te nemen maar ze rende overstuur weg. We hebben het hele gebied afgestruind en kregen telefoon dat ze was gezien in een aangrenzend bosgebied. Hiervoor heeft ze een drukke provinciale weg moeten oversteken (pff, gelukkig goed gegaan). Dus daar gaan zoeken. Inmiddels begon het te schemeren, en gaat je ongerustheid toch wel over in lichte paniek. Weer telefoon, gelukkig Balou heeft op eigen houtje de weg terug gevonden en zit thuis voor het hek ! (moet ze weer de provinciale weg zijn overgestoken, pfff, weer goed gegaan). Wat een opluchting ! Wat waren we blij en moe toen we Balou weer zagen ! En Balou ? (ze zat mogelijk al een tijdje voor het hek te wachten) Ze leek niet erg onder de indruk, en rende vol energie naar achteren om te kijken of de konijnen nog wel in de ren zaten......’s avonds relaxen, gelukkig met het complete stel ! Afgelopen vrijdag: vraag niet hoe het kan maar Balou heeft ons glazen windscherm niet opgemerkt en is dwars door de grote ruit gegaan en daarna door de vijver. Gelukkig was het baasje thuis. Hij was binnen bezig en Balou is meteen naar hem toegegaan. Het was een groot bloedbad en het baasje is meteen met haar naar de dierenarts gegaan. Deze was net visites aan het doen en is met spoed teruggeroepen. Balou bleek aan de achterpoot gewond, had een hele erge bloeding en een van de spieren van haar achterpoot was half door. De ader is gehecht, de spier gehecht, de wond gehecht . Ze is erg veel bloed verloren. De hele middag heeft ze liggen bijkomen van de narcose. Gelukkig is de verwachting dat het allemaal weer goed komt ! Wonderlijk snel hoe snel ze lijkt te genezen ! Ze belast op dit moment haar poot alweer en als ze rustig loopt . Het baasje slaapt al 2 nachten beneden bij haar op de bank. Ze loopt nu met een kap op en heeft antibiotica en pijnstillers. Ze accepteert de kap zonder morren en heeft de behandeling bij de dierenarts heel vriendelijk en zonder paniek ondergaan. Het eten smaakt weer prima, we hebben er weer alle vertrouwen in dat dit goed komt ! En het windscherm gaan we veranderen, hoe dat moeten we nog bedenken, maar geen ruit meer tot aan de grond! In vervolg op dit spannende verhaal kunnen we gelukkig melden dat de geruststellende mededeling al kwam dat het weer helemaal goed gaat met Balou! Benno Hierbij een foto van Benno, die wij 16 oktober jl. opgehaald hebben via bemiddeling van Bouviersupporters. Op het moment van ophalen was deze jongen veel te zwaar en zijn vacht was dermate vervilt dat wij hem helemaal kaal moesten laten scheren. Andere optie was er niet ! Nu na bijna 5 maanden is hij 8 kilo kwijtgeraakt en voor de 2e keer geschoren, ditmaal in de vorm van een echte boef! Hij voelt zich helemaal "happy" en heeft zich inmiddels helemaal aan ons gehecht. Na veel training begint nu eindelijk het socialiseren met andere honden en luistert hij inmiddels ook goed los van de riem. Benno gedroeg zich nog als een pup, maar dan één van 4 (!) jaar. Alles leek hem nieuw, verkeer, andere honden, bos en vele geluiden. Wij zijn heel gelukkig met Benno, hij is voor ons een lot uit de loterij !


10

Grietje Grietje kwam zwanger overwaaien vanuit België naar Dierenopvang Koningen in Balkbrug. Dat ze zwanger was wist niemand, dus het was een grote verrassing toen madam samen met haar toenmalige partner een stel koters op de wereld zette. Grietje heeft vol verve de puppies opgevoed. Toen was het tijd om aan haarzelf te denken en dat deed ze. Grietje kreeg een prachtig thuis, met een geweldige baas en een fantastische nieuwe vriend, nadat ze, heel verstandig, er eerst voor had gezorgd dat ze noooooitttt meer puppies zou krijgen! We kregen, ruim 5 maanden na haar adoptie, weer foto‟s toegestuurd van haar baasje. Daar zijn we toch zo blij mee he … met hart en ziel hebben we meegeleefd, en dan is het super om te zien hoe het met onze grande dame gaat!

Sitah De mensen die Sitah hebben geadopteerd waren via ons op zoek naar een bouvierdame. Ze hebben echter zelf eerder succes gehad in de zoektocht dan wij. En meldden ons heel gelukkig dat ze per die dag een prachtige bouvierdame in huis hadden. Helemaal mooi, van harte gefeliciteerd met de nieuwe aanwinst! Ook in deze gevallen vinden wij het altijd nog erg leuk dat de mensen ons mailen met verhalen hoe het gaat, en mooie foto‟s er bij. Super, kunnen we alsnog meegenieten! Hier de foto’s van Sitah samen met onze dochter.En als je goed kijk zie je ook twee kleine hondjes dat zijn Diesel en Ires die kijken om het hoekje. En Sitah ook nog als puppy. Sitah heeft het reuze naar haar zin bij ons. Het is een kanjer van een bouvier, zo lief en nu al heel trouw. Ze is zelfs waaks en haar oude baasjes zeiden dat ze niet waaks was bij hun. We zijn echt trots op haar ze moet alleen heel nodig naar de trimmer maar eerst moet ze maar aan ons wennen dat lijkt ons beter. Ik krijg de foto’s niet geplaatst op jullie forum, dus dan maar zo!

Balu Het volgende berichtje kwam echt op de valreep nog binnen, maar nemen we toch ook nog graag even mee. Het betreft blonde Duitse beer Balu, die echt even nodig had om te wennen … Die tijd en kans krijgt hij en kijk eens wat er gebeurt … dikke pluim voor de nieuwe baasjes van Balu! Bij ons gaat alles prima. Met Balu gaat het steeds beter, hij wordt ook steeds losser. Ook het loslopen vindt hij nog steeds prachtig. Hij rent, en snuffelt met zijn grote neus overal, zelfs het kleinste takje moet het ontgelden. En nieuwsgierig!! Het is ontzettend mooi om te zien, hoe hij geniet. Afgelopen dinsdag is hij 7 jaar geworden. Hij heeft de nodige knuffels en lekkers toen wel gehad. Nieuwe fotoos hebben we helaas nog niet.


11

Bella Boef werd bij ons aangemeld. Een grote nog jonge bouvierdame, die helaas een een nieuw baasje moest zoeken omdat haar vrouwtje haar vanwege wat lichamelijk ongemak niet meer goed kon houden. Het was jammer dat er afscheid moest worden genomen, maar het zou voor het vrouwtje en Boef echt beter zijn. Er kwam een heel leuke gegadigde, die heel blij was met Boef. De proefperiode met Boef verliep uitstekend. Zo goed, dat er wel ergens een addertje onder het gras zou moeten zitten, dacht ze. We vonden het mailtje waarin ze aangaf dat het letterlijk zo ongelooflijk goed ging, heel aandoenlijk. Boef bleef en werd Bella. Hier weer eens een berichtje over Bella voorheen Boef genaamd. Met Bella gaat het goed. Ze vindt wandelen in het bos geweldig, ze is erg actief en alert. Haar jachtinstinct is goed ontwikkeld. Bella is vriendelijk naar alle honden, groot en klein. Ook met Nelson accordeert het prima. Regelmatig liggen ze bij elkaar in de buurt, tijdens het wandelen wordt Nelson in de gaten gehouden en gevolgd door Bella. Ze houdt erg van water en apporteert stokken / ballen en nog veel meer. Helaas brengt ze deze niet terug. In huis is ze rustig en maakt ze een tevreden indruk. Volgende maand staat er een bezoekje aan de DA op het programma. Daar zal ze worden gewogen, een klein onderzoekje krijgen en haar jaarlijkse entingen. Ik zou nog wel graag iets doen met haar jachtinstinct, zodat ze beter onder appel komt. Red: en daar hebben we natuurlijk best wat tips voor kunnen geven! **************************************************************************************** Blondy Blondy, bouvierdame op respectabele leeftijd, moest door persoonlijke omstandigheden van de baasjes nog verhuizen. Blondy was evenwel een heel makkelijke oma, dus we vonden best nog snel een heel leuk thuis voor haar! Blondy had in haar vorige thuis ook haar beide dochters nog om zich heen, net zo makkelijk als mams, voor wie we ook snel een nieuw thuis hadden. De drie dames doen het erg goed. Hierbij een aantal mailtjes die we van het nieuwe baasje van Blondy kregen. Mail 1 Even een korte update wat Blondy betreft. Eigenlijk gaat het alleen maar goed met haar. Ze snurkt nog steeds, loopt soepel is extreem gefocust op voedsel, en blijft een knuffelkont. Als ik soms beneden kom of haar even niet heb gezien slaat ze met haar voorpoten tegen me aan en ploft op haar zij en gaat als een jonge hond op haar rug liggen met 4 poten in de lucht. Dan mag je niet stoppen met kroelen. Mail 2 Een korte update van de oude dame. Ze gedraagt zich in geen enkel opzicht als een oude dame. Ze loopt als een jonge hond. Ze heeft paarden meegemaakt bij haar vorige baasjes, dacht ik. Ze loopt ook als een sierpaardje. Of een soort eland. Heel sierlijk en lichtvoetig. We geloven steeds minder dat ze bijna 12 jaar is. Ze gaat doordeweeks met mijn vader dagelijks mee naar het bos en een enkele keer gaat ze ook nog met mij mee met andere uitlaathonden van mijn hondenuitlaatservice. In het weekend gaat ze ook regelmatig 2 maal mee naar het bos. We wilden haar in het begin wat ontzien en waren bang dat het te veel voor haar zou zijn. Maar niets lijkt daarop. Ze heeft het juist met meerdere honden super naar het zin. Hierbij 2 foto's van afgelopen woensdag waar ze in de polder lekker kon lopen met andere honden. Ik vind dat het net is of ze lacht. Een heerlijke hond. Van de week kwam ik uit de badkamer en trof Blondy met de boxer Mitzi op de hocker aan, naast elkaar liggend. Buck zijn plek op de vensterbank. Een leuk trio zo. Als ik in mijn groentetuin aan het klooien ben, is ze er ook graag bij. Ze heeft Buck geleerd hoe je winterpeen uit de grond moet graven en dan kan opeten...... De eetlust is ook nog enorm en tussendoor slaapt ze lekker op de bank. Tot het moment dat ik bij mij thuis of mijn vader in zijn huis richting de keuken gaat. Dan is het "koekiemonster" direct geactiveerd en laat dan duidelijk merken dat ze er is en ook best wel wat lust. We hopen echt dat ze nog lang in goede gezondheid bij ons mag zijn.


12

Olly Stuur je mensen op pad voor een bouvier….en waar komen ze mee thuis ??????? Enige tijd geleden kregen wij een aanmelding voor mensen die helemaal weg waren van het ras bouvier. Ze zochten een stabiele hond omdat er ook nog een ander hondje over de vloer liep. Na een korte zoektocht hadden we een leuke boefke gevonden in een asiel. Het zou maar zo kunnen klikken, dus werd er door de mensen een afspraak gemaakt voor kennismaking. Bij aankomst kwamen ze al een medewerker van het asiel tegen die op dat moment met een hond uit het asiel aan de wandel was. Een leuke vrolijke hond ! Maar daar kwamen ze niet voor, nee, ze kwamen voor de bouvier. Dus op naar de bouvier…..Ze hebben nader kennisgemaakt, ze hebben een eind gewandeld maar helaas er was geen klik. Eigenlijk stonden ze op het punt om weer te vertrekken toen ze toch nog maar eens informeerden naar het hondje wat ze op de heenweg tegengekomen waren, want het was zo‟n vrolijk beestje. Wat voor ras was dat toch? Waarom moest hij op zoek naar een nieuw huis? Het bleek dat Olly een prachtige Weimaraner reu was en net die week in het asiel had ingecheckt. Hij moest bij het gezin weg vanwege een ontzettende allergie van het kindje. Hij was helemaal klaar voor een nieuw huis en de mensen waren verliefd op hem dus is Olly mee gegaan. En het gaat hartstikke goed….. Zie onderstaande mail en foto‟s Hoi Jantina, Het duurde even voordat het me lukte om goede foto's te maken van Olly, maar je krijgt nu 'n indruk van hem.Het is 'n prachtbeest, we zijn er erg blij mee. Wel zullen we nog met hem naar 'n hondentraining of zo moeten, want hij kent geen enkel commando (misschien is hij Frans opgevoed!). Hij is inmiddels gecastreerd, maar twee dagen later bleek Floor loops te zijn! Omdat Olly nog zeker 2 weken na castratie met succes kan dekken en het natuurlijk 'n hele toestand was in huis, hebben we helaas Olly in ’n kennel moeten doen tot midden volgende week. Jammer …. Nogmaals dank voor je duwtje richting Olly, we hopen dat het lukt om de bouvier goed te plaatsen.


13

Quinty, de Zeeuwse herintreder Met Quinty gaat alles nog steeds erg goed. Alleen haar vacht/huid laat nog steeds te wensen over. Al die poedertjes en pilletjes van de DA helpen voor geen meter, maar de ontsteking bij de staart is over dat gelukkig weer wel. Ik zat hier al langer over na te denken maar denk dat ik Quinty wat eten betreft op het vlees ga zetten. In mijn omgeving zijn er aardig wat honden geweest of nog aanwezig die vacht/huid problemen hadden/hebben. Veel van de eigenaren zijn overgestapt op het geven van vlees en eventueel gedeeltelijk brokken en met uitstekend resultaat. Ik heb al een klein begin gemaakt en haar laatst een portie vlees gegeven. Quinty vond dit natuurlijk feest en reageerde hier goed op. Komende tijd ga ik haar s‟ morgens brokken geven en s‟ avonds vlees en in de gaten houden of de jeuk dan eindelijk minder wordt. Zij kan nu ook eindelijk ingeënt worden want de antibiotica is klaar. Hoe alles gaat met haar vacht/huid wordt vervolgd. Weer iets heel anders dat Quinty niet zo leuk vind en eerder eng is het volgende: Een van mijn jongste Turkjes is eindelijk na anderhalf jaar krols geworden. Zij had een tijdje aan de poezenpil gezeten daar ik nog niet zeker was of ik ooit nog eens een nestje wilde, puur voor mijzelf. Haar van de pil gehaald en ik wilde dat zij eerst weer krols zou worden voordat ik haar laat helpen, en nu is het eindelijk zo ver. Zoals de meeste katten bezitters wel weten vind een krolse poes het heerlijk om overal tegenaan te rollen als de hormonen hoog opspelen, en wat is nu lekkerder dan zo‟n groot warm hondenlijf!! Quinty denkt daar heel anders over en gromt ook duidelijk dat zij daar niet van gediend is. Poesje Ferah luistert gelukkig en zoekt mijn benen weer op, of mijn schoenen af en toe hakend in mijn benen maar och het beestje heeft het zwaar. Quinty kan daarbij s „nachts heerlijk door snurken terwijl ik de ene nacht uit mijn slaap gehouden word en de andere nacht rustig kan slapen als Ferah niet loopt te krijsen! Ik zal blij zijn als dit alles over is, en ook Quinty zal er rustiger bij liggen denk ik.

Over slapen en liggen gesproken wilde ik ook nog verhalen over de verblijfplaatsen van Quinty wat betreft slapen, tuin en hal, ook daar is zij een aparte in hoor. Slapen doet zij bij mij op de slaapkamer naast het bed op haar eigen kleed. Op zich vindt ze dit prima en ligt daar dan ook een tijd. Toch als ik s „nachts wel eens wakker word of s „morgens op wil staan vind ik haar opgerold tegen mijn nachtkastje aan zo dicht mogelijk bij mij in de buurt in het hoekje bij het bed. Ik moet ook altijd goed uitkijken dat ik niet bovenop haar ga staan als ik uit bed ga. Zij wordt dan ook wakker en gaat weer op haar kleed liggen totdat wij naar de kamer gaan. Op mijn bed wil ik haar niet hebben, te groot, vaak nog zanderige poten en ga zo maar door, maar af en toe krijg ik het idee dat zij zo dicht mogelijk bij mij wil wezen en zich zo veilig voelt. Kekke hond hoor die boef! Neem bijvoorbeeld nu ook de tuin, het zonnetje schijnt weer en ik ben dan direct weer buiten te vinden om lekker te knoeien in mijn tuin. Quinty gaat graag mee daar gaat het niet om, maar zodra ik even naar binnen ga om bijvoorbeeld iets te drinken te pakken staat zij direct bij de achterdeur en blaft een paar keer. Mijn uitlaathulp die haar ook een keer in de tuin gelaten had heeft dit ook geconstateerd door achter een raam te blijven kijken wat Quinty deed. Quinty wilde niet alleen in de tuin en sloeg aan het blaffen, hierop is zij meegenomen naar de tuin van de buurvrouw en heeft daar samen met haar hond heerlijk buiten gelegen, niets aan de hand. Misschien is Quinty bang om alleen achter gelaten te worden, zij heeft immers een tijd lang in een tuin doorgebracht (overdag en slapen)? Ik praat nu tegen haar als ik wat te drinken pak en daar de achterdeur open staat kan zij mij horen en blaft zij minder en is rustiger.


14

Ik denk dat in de toekomst zij gaat begrijpen dat ik in de buurt ben en blijf en niet wegga en haar alleen zal laten. En dat alleen laten zal ik zeker niet doen, want de kans is groot dat zij op plekken gaat spitten waar dit niet mag. Ik ben namelijk bezig de moestuin op orde te maken, en wat is er fijner dan precies middenin die tuin te gaan liggen, kuilen graven en de aarde op te vreten!! Dadelijk als mijn groentes erin staan kan je dat echt niet hebben en leer haar nu uit de moestuin te blijven en langzamerhand dringt dit tot haar door. Verder doet zij het prima hoor in de tuin en meestal gaat zij lekker liggen rollebollen op het gras of ligt warm op de tegels.

Als ik aan het werk ben moet Quinty in de hal blijven. Ik had eerder een heerlijke matras aangeschaft met kleed erover, maar denk je dat mevrouw daarop wil liggen? Nee dus, een dun kleedje mag nog maar het liefst op de tegels. In het begin sleepte zij het kleedje weg en ging opgerold op het kokosmatje bij de voordeur liggen. Zo‟n grote hond op zo een klein matje dat is toch geen zicht of dat ligt toch niet echt lekker? Inmiddels doet zij dit niet meer en ligt wel op het kleedje en soms op de tegels. Bij thuiskomst ligt zij meestal ook heel relaxed te liggen, wel blij dat ik thuis ben maar ik denk dat zij zich nu ook veilig voelt in de hal en weet dat ik terug kom. Ik denk en heb het gevoel met bovenstaande dat veel te maken heeft met een soort van verlatingsangst. Ook als ik thuis ben blijft zij nu vaker op haar plaatsje liggen in plaats van constant achter mij aan te lopen en mij te volgen overal waar ik ga. Ze weet dat ik bij haar blijf en niet zomaar weg zal gaan, dus dit gaat allemaal helemaal goed komen. Quinty is en blijft een TOP kanjer! In het volgend magazine hoop ik u allen te kunnen vertellen hoe het gaat met haar huid/vacht. Eerst maar eens even dat vlees menu uit proberen!

Caroline, Quinty en de Turkse Vannetjes


15

Achter de schermen Een flink aantal activiteiten van de Bouviersupporters haalt de site niet eens. Dat is een van de redenen waarom wij hebben besloten een Twitteraccount aan te maken, zodat we in steno snel kunnen melden waar we mee bezig zijn. Om dan in het Magazine, op de site of het forum hier iets uitgebreider op in te gaan. In ‘Achter de schermen’ geven we meer informatie over onze activiteiten in de afgelopen maand. Een half jaar geleden schreven we al dat we druk waren, maar het zou vast wel weer rustiger worden. We hebben het zowat elke maand weer gezegd. Nu zijn we zover dat we zeggen dat het niet meer rustiger wordt, alleen maar drukker. We groeien. We dachten het wel maar nu weten we het zeker. We groeien. Niet zozeer qua omvang van de te herplaatsen bouviers, maar meer qua activiteiten en onze eigen inspanningen. Waren we voorheen „alleen maar‟ bezig met de bemiddeling, nu hebben we ook een belangrijke advies- en supportfunctie voor mensen. Soms moet je ze echt ergens doorheen slepen om het beste te bereiken. De emoties die daarbij komen kijken varieren van woede naar verdriet, en alles wat daar tussen zit. Ook in de ervaring die we daarmee opdoen, groeien we. De eerste keren ben je flink ondersteboven en af en toe volledig gesloopt. Nu hebben we meer inzicht in de mogelijke reacties van mensen en hoe we daarin kunnen sturen naar een plekje die voor iedereen het beste is. We organiseren van alles en daarvoor moeten we ook op zoek naar locaties. Heel naar. Zoals vorige week toen wij op een prachtige voorjaarsdag in een prachtige omgeving werden verwelkomd, samen met onze honden. En ook nog eens getrakteerd werden op een prachtige lunch. Het was super. En wat te denken van al die mensen die zo spontaan, enthousiast en betrokken hun medewerking hebben verleend aan de hulp aan Neo? We zijn wat onderweg geweest, hebben heel wat mensen leren kennen en gesproken. Was december nog een maand waarin we regelmatig dachten: nou, als het zo moet …, dan kenmerkt de afgelopen maand zich er als een waarin we werkelijk door het plafond gingen van zoveel bereidheid om hulp te bieden. Omdat we er in geloofden. Dat kan dus ook: dat iedereen er gewoon in gelooft. Wauw, dat was echt ongelooflijk kicken …. Met al die dingen die je bedenkt en toevoegt aan je activiteitenlijstje, komen er ook andere dingen op je pad. Want wie moet dat betalen? Sinds we een Stichting zijn kunnen we onszelf nog meer ontplooien maar het brengt ook verplichtingen met zich mee. We moeten op zoek naar geldschieters. En da‟s een vak apart. Eigenwijs als wij zijn denken we dat het ons niet ontbreekt aan charme en een dosis enthousiasme en gedrevenheid waarmee je menigeen toch van zijn of haar sokken kunt blazen. Of je daarmee ook sponsoren binnenhaalt, weten we niet. Maar soms zijn we gewoon stom enthousiast en denken we dat we niet teveel moeten nadenken. Dus: de beide mutsen gaan maar eens wat inplannen. En dan zien we wel of we teleurgesteld of nog enthousiaster worden. Het geloof in ons en ons kunnen is er. En soms wordt er ook aan getwijfeld maar dan hebben we toch best goede argumenten. Merken we. Of het voldoende is om onze groei in goede banen te leiden, de tijd zal het leren. Beren op de weg zetten doen anderen wel, daar hoeven we geen energie in te steken. Dus besteden we die maar in iets waar we beter in zijn: de overtuiging dat zonder een portie dom enthousiasme nog nooit iets moois tot stand is gekomen. Jantina en Ylona


16

Flokke gaat speuren Flokke de bouvier hebben wij in februari 2010 op Valentijnsdag gekregen via de bouvier supporters. Onze vorige boef overleed in december 2009 en we waren het al snel eens dat we weer een nieuwe boef wilde. Onze keus viel op Flokke, 3 jaar, een reu met een sterk karakter en hij had nog wel wat puntjes waar aan gewerkt moest worden. Dat vonden wij geen probleem en zo was de overdracht van Flokke met een week rond. Wij werden zijn derde baasje. De klik om het zo maar te noemen was er meteen en we gingen aan de slag met knuffelen, genieten, trainen en wandelen, héél veel wandelen want Flok kan van wandelen geen genoeg krijgen. Al snel merkten we wat de gedragprobleempjes waren, hij was al snel de schrik uit de buurt. Niet agressief hoor maar zo overenthousiast naar andere honden en natuurlijk lomp dat dat wel eens tot mopperende baasjes leidde en dat vonden wij toch wel vervelend. Bert Smallenbroek heeft ons goede adviezen gegeven en zo konden wij weer verder. Na verloop van tijd merkten we toch dat het nog niet goed zat en dat we dichterbij hulp nodig hadden en zo zijn we bij Simone van der Hoeven, gedrachstherapeute, terechtgekomen. Zij legde ons veel uit over het gedrag van Flokke, en wat we er aan konden gaan doen. Flokke is heel snel afgeleid en vindt alles maar snel saai. Flokke is een hond die zijn hersens moet gaan gebruiken, ja ja, hij is eigenlijk wel heel intelligent (ha ha, maar nog veel meer eigenwijs ). Het advies was lopen naast de fiets om zijn energie kwijt te raken en gaan speuren. Ik moest daar eigenlijk wel om lachen. Hij die alleen maar op hondenjacht is om te spelen moet nu gaan speuren. Ik was wel heel benieuwd hoe dat zou gaan. Een week later was de proefles speuren al gemaakt en stonden we daar in het bos bij Henk en Brenda Bouman, speurhondeninstructeurs in Amersfoort. Flokke was vreselijk druk en wilde maar rennen maar zat aan de lijn dus kreeg daar de kans niet voor. Na de uitleg van Henk hoe het speuren in zijn werk gaat begonnen we aan de eerste opdracht. Flokke deed het niet slecht, vond het stokje wat een paar meter verder lag niet meteen maar vond het wel met wat bij sturen. De tweede en derde keer ging het al wat beter en zo gingen we het bos in om voor het eerst echt te speuren naar de trainer. De trainer zet het spoor uit d.m.v. gewoon een stuk te lopen en zich dan te verstoppen. Wij mensen verliezen zoveel huidschilfers als wij lopen en dat is dan het spoor wat de honden gaan volgen. Met een portofoon geeft hij dan door dat je mag gaan starten. Je laat de hond aan een stukje stof ruiken waar de geur van de trainer aan zit, dit stofje zit in een plastic zakje zodat jou geur er niet aan zal komen. Met een speurtuig om en de lange lijn geef je het commando zoek en ga je op pad en zorg je ervoor dat je de hond niet belemmerd in zijn zoektocht. Je gaat het gedrag van je hond leren lezen, best moeilijk hoor maar wel heel erg leuk. Flokke deed het best leuk ondanks dat hij super ongeconcentreerd is en ik het natuurlijk ook nog moet leren en dus ook wel wat fout deed.


17

Na drie speurtochtjes was het einde van de les. Flokke was een stuk rustiger en relaxter en ik ook wel een beetje moe maar wel heel enthousiast. Ik wist meteen dit is het, dit gaan we doen. De eerste echte speurafspaak werd gemaakt voor de week daarna. Nou daar gingen we dan een week later, Flokke weer heel druk en blij toen hij het bos en de trainer zag. Het eerste spoor werd gezet en Flokke deed het geweldig. Wat een enthousiasme en een drang om Henk te vinden, zo leuk om te zien dat je hond die zo ongeconcentreerd is dit zomaar wel doet. Het uur vloog voorbij en de sporen werden steeds langer en ook wel moeilijker maar we deden het niet slecht. Bij het laatste spoor stonden we oog in oog met een ree. Ja hoor dat heb ik weer dacht ik en wat nu, Flokke had natuurlijk alleen nog maar oog voor de ree maar na een poosje stil te hebben gestaan liep hij weer verder maar sloeg het verkeerde pad in omdat de ree daar ook heen was gelopen. Even overleggen via de portofoon, hoe los ik dit op? Met een beetje aansporing met de lijn pakte hij toch het spoor weer op en liep wonderbaarlijk op zijn einddoel af. Top hoor, o zo leuk wat was ik trots. Henk had wel even de twijfels gehad of Flokke het zou doen maar was zeer tevreden, zeker voor de eerste keer. Maar het belangrijkste is dat Flokke het leuk vind en ik ook natuurlijk. Op deze manier ben je heel intensief met je hond bezig, je leert je hond zijn gedrag beter te lezen, het kost veel energie maar geeft veel voldoening (en veel spierpijn in je benen ha ha). „s Avonds was Flokke heerlijk ontspannen en sliep bijna de hele avond. Over drie weken hebben we de tweede speurles en zien daar er nu al erg naar uit. Zo zie je maar dat ieder hond kan gaan speuren. We laten jullie weten hoe het ons vergaat. Groetjes van Flokke en Jenny


18

Overpeinzingen Sinds de Stichting Bouviersupporters een feit is, is het leven er niet perse makkelijker op geworden. Ergens wel, je hebt nu een serieuzer „smoel‟ naar buiten toe, je kunt inkomsten genereren, je kunt daardoor andere activiteiten ontplooien … daar zijn we blij mee. Maar er is ook een andere kant: je hebt te maken met een bestuur en je moet verantwoording afleggen. Logisch ook, want zij zijn eindverantwoordelijk. Afijn, je weet van tevoren dat er dingen gaan veranderen en je accepteert ook dat je met bepaalde zaken anders om zal moeten gaan. Welke organisatievorm we ook gekozen hadden, dat was op ons pad gekomen. Nu we een Stichting zijn en een bestuur hebben, lopen we allemaal tegen dingen aan die je van tevoren niet kunt bedenken. De communicatie bijvoorbeeld. Het lijkt zo gemakkelijk. Het is het niet. Ook niet voor Ylona, terwijl zij voor bedrijven altijd de in- en externe communicatie verzorgd heeft. Jantina en Ylona zijn al 1,5 jaar samen bezig en kennen elkaar, elkaars talenten en gebreken van haver tot gort. Een gebaar zegt voldoende. Ze vullen elkaars zinnen aan. Het lijkt wel een getrouwd stel. Het bestuur komt erbij, met goede intenties en vol enthousiasme en zin om een enorm leuke bijdrage te leveren. Als je dan als bestuur geïnstalleerd bent komen er allerlei dingen op je af zoals verplichtingen, verantwoordelijkheden, aansprakelijkheden. Oei! Vervolgens zien ze de uitvoerenden in volle vaart hun dingetjes doen om er daarnaast nog een paar enorm leuke dingetjes bij te verzinnen. Dat wordt verteld aan het bestuur, oh ja, maar dat gebeurt op een wijze alsof zij ook al jaren meelopen en alle ins en outs kennen. Er komt een bepaalde, bijna lijfelijk voelbare ruis op de lijn. Raar … en wie belt nou wie en wie heeft nu wat uit te leggen en waarom? Achteraf lach je je er suf om maar er zijn momenten dat je denkt dat het allemaal echt even niet meevalt en dat het vroeger (twee maanden geleden) toch allemaal een stuk gemakkelijker was dan nu! Gisterenavond zijn de koppen bij elkaar gestoken en dat was ook even nodig. Twijfels, misverstanden, onbegrip, miscommunicatie, het is allemaal op tafel gegooid en de discussie was best pittig. Maar nodig. We hebben allemaal ons hart gelucht en de neuzen staan weer dezelfde kant op. In deze periode hebben we afscheid moeten nemen van Eveline, die de druk van de secretariële taken niet aan bleek te kunnen. En de druk van onderlinge afstemming droeg ook niet bij aan het gevoel van welbevinden. Wij hebben gisterenavond elkaar even flink door elkaar gerammeld, zijn heel erg duidelijk geweest in wat iedereen wil en kan en moet, en de neuzen staan dus weer dezelfde kant op. Voor zo lang het duurt. Wat een rotopmerking … maar zo bedoelen we het niet. We weten en accepteren dat dit een proces is waar we samen doorheen moeten. En dat het niet anders kan dan dat er soms onbegrip en twijfel is. Onzekerheden. En dat we dus nog wel vaker elkaar zullen moeten confronteren met de dingen waar we tegenaan lopen. Aan het einde van de vechtgadering (het is meer een leuke woordspeling dan dat het serieus was) hebben we allemaal hardop gezegd dat we er met elkaar nog niet zijn. Het is een proces van elkaar leren kennen, weten waar de sterktes en de zwaktes zitten. Maar vooral: vertrouwen is niet iets automatisch. Dat is iets wat moet groeien. En daar is tijd voor nodig.


19

IN HET ZONNETJE IEDEREEN DIE NEO ZIJN ALLERBESTE KANS BIEDT!!! Toen Neo bij ons werd aangemeld en wij het verhaal hadden aangehoord, wilden we allebei wel die jongen bij ons in huis nemen omdat we voelden dat hij ermee geholpen kon worden. Toch nog behept met een cel gezond verstand (in het geval van Ylona) en de verstandige man aan je zijde (Jantina) konden wij ook wel verzinnen dat het geen praktisch haalbare kaart was. Maar wat dan? Er zijn mensen die dan zeggen: laat het gaan, je kunt niks. Maar wij dachten: volgens ons kan er wel iets … maar geen idee wat dat dan zou kunnen zijn. Het bleef in ons hoofd rondspoken en we dachten: we gaan gewoon eens wat brainstormen, linksom en rechtsom. Zo gezegd, zo gedaan. Het leverde briljante, ontzettend gewaardeerde, verschrikkelijke lieve, enthousiaste, mooie, hartverwarmende reacties op. De opvang kwam, waardoor de mogelijkheid om hem te trainen in beeld kwam …. Dikke brok in de keel jongens! Waar we op hoopten, de allerbeste kans voor Neo, bleek echt mogelijk. We hebben, samen met de baasjes van Neo, de kans met beide handen aangegrepen. En wat voor kans! De mensen van de opvang willen niet met naam genoemd worden maar ze weten wie we bedoelen: wat zijn wij blij met en trots op jullie! Als jullie dit niet hadden aangeboden, dan was het nooit gelukt … Bert Smallenbroek, die spontaan aanbood om Neo te trainen, klaar te stomen voor zijn nieuwe toekomst. En voor zijn nieuwe baasjes, die er een prachtkerel aan gaan krijgen, wat we jullie brommen! Bert, ontzettend bedankt voor je hulp, alweer … Het was een emotionele maand en de medewerking die we krijgen is hartverwarmend, onmisbaar en onschatbaar. Zoals eerder in dit Magazine al gezegd: zonder een beetje dom enthousiasme komt er nooit iets moois tot stand ….

Het dankbare Bouviersupporters Team Jantina en Ylona


20

ASIELHOND VAN DE MAAND Deze keer hebben we gekozen voor Fenja ….Wat een verhaal, dit is echt niet goed gegaan. Deze dame heeft haar hele leven opgesloten gezeten en kent helemaal niks. Het zal niet meevallen voor haar een nieuw thuis te vinden. En als we het vinden, moet het wel een heel geschikt thuis zijn …. Fenja, geboren in mei 2006, is in beslag genomen na klachten die binnenkwamen van de buren. Ze heeft haar hele leven in afzondering doorgebracht. De eigenaar keek er niet naar om. Had niet eens de moeite genomen om haar een naam te geven. Naamloos, en geen levende ziel die naar je omkijkt … En dat gedurende een aantal jaren. Daar kom je als sociaal roedeldier niet ongeschonden doorheen. We hebben eerlijk gezegd ook totaal geen idee hoe deze dame er fysiek en mentaal aan toe is! Maar: er zijn mensen, ervaren bouvierliefhebbers, die juist zo‟n dame nog een kans willen en kunnen geven. Die tijd, aandacht, kennis en ervaring hebben om haar de rest van haar leven een goed leven te bezorgen. Misschien niet zoals de gemiddelde huishond, maar in een redelijk stabiele omgeving waarin Fenja haar ding kan doen. Het zal niet meevallen om deze mensen te vinden, maar ze moeten er gewoon zijn …. Wie kan Fenja helpen?? Meld je snel: [email protected]. Of, nog beter, direct bij het asiel: Wase Dierenbescherming vzw Passtraat 130 9100 Sint Niklaas Tel.: 0032 (0)3/777.34.44 asielbeheer: [email protected] asiel: [email protected] OPENINGSUREN: Maandag: 9u-12u en van 13u-18u. Dinsdag : 9u-12u en van 13u-18u. Woensdag: 9u-12u en van 13u-18u. Donderdag: 9u-12u en van 13u-18u. Vrijdag : 9u-12u en van 13u-18u. Zaterdag: 9u-13u30 Zondag: 9u-13u30 Feestdagen : 9u-12u

Ginger vertrekt naar haar nieuwe thuis. Angeline Verhoek van CVAB/Elkie Stichting neemt afscheid


21

Heb je tips, wetenswaardigheden,

Wil je, net als nog een

evenementen die je

aantal anderen, naast

onder de aandacht

meeleven,meelezen,

wilt brengen?

Wil je meeschrijven

misschien zelfs

voor het online

meeschrijven, ook een meer

bouviersupporters

actieve invulling geven aan

magazine?? Leuk!!!

de herplaatsen asielbouviers?

MELD JE AAN VIA [email protected]!!!

www.bouviersupporters.nl werkt samen met  Vrijwilligers!!!!  Nederlandse Bouvier Club  Bouvierpagina  Bouvier in Not  Bert Smallenbroek (Kynologie Kolham)  Diverse dierenasiels Online Bouviersupporters Magazine Nummer 18 – Maart 2011

22

ONLINE BOUVIERSUPPORTERS MAGAZINE

Recommend Documents