Congres GGZ 2014 Geacht publiek, Waarschijnlijk hebben jullie de aankondiging van mijn mededeling gelezen: mijn neef heeft in een toestand van zware psychose zijn beide ouders om het leven gebracht. Dit had niet mogen gebeuren! Ik wil verderop 2 zaken aanhalen en benadrukken die volgens mij en volgens mijn familie dit drama hadden kunnen voorkomen.
Ik wil eerst schetsen hoe het de jaren voor de feiten met mijn neef ging. Zijn eerste psychose had hij toen hij achttien jaar was, in 2000. Hij heeft zich toen vrijwillig laten opnemen voor drie maanden. Er volgden in 2001 en 2002 nog 2 opnames van enkele maanden of enkele weken. In zijn psychose was mijn neef altijd heel achterdochtig naar zijn moeder, mijn zus. Hij dacht steeds dat zij hem wilde vergiftigen. Hij had een heel sterke vergiftigingswaan. In deze periode, in 2001, is er een moment geweest dat hij in psychose zijn moeder trachtte te wurgen. Zijn vader is op tijd kunnen tussen beiden komen. Omdat mijn zus en schoonbroer toen dachten dat zulk gebeuren éénmalig , uitzonderlijk was, hebben zij dit niet mede gedeelde aan de familie. Enkel aan mij heeft mijn zus dit in vertrouwen verteld. :Zij wilden het leven van hun zoon niet extra belasten door eventuele beoordeling van anderen. In de psychiatrie waar mijn neef nadien verbleef was men wel daarvan op de hoogte. Na de moeilijke jaren van 2000 tot en met 2002 zijn er 5 jaren gevolgd dat het goed tot heel goed ging met mijn neef; dat hij heel stabiel was, zijn medicatie heel trouw nam, vrijwilligerswerk deed enkele keren per week, zijn sociale leven stilaan terug opbouwde. Hij ging geregeld op stap met mijn 2 zonen met wie hij van jongs af aan heel goed bevriend was. In deze periode is mijn neef op een appartement gaan wonen, Omdat het langere tijd zo goed ging heeft de arts in 2008 de medicatie verminderd.
Er is dan, een tijd later, ongeveer een jaar voor de feiten een psychose doorgebroken, die niet meer onder controle is kunnen gebracht worden. Een heel moeilijk jaar is het geweest met heel veel onrust, veel bedreigingen van mijn neef; 2 maal een korte opname, vlucht naar het buitenland en spijtig genoeg de omgang met een vriend die hem drank en drugs aanbood, hem veel geld ontleende(soms heel zijn uitkering) en hem veel verhalen vertelde vol leugens. Eind mei 2009 hadden zijn ouders het nodige verkregen voor een gedwongen opname na heel veel moeite Tegelijkertijd is mijn neef via de politie van Zaventem, toen hij in vreemde toestand wilde vertrekken naar Malaga, in spoed opgenomen in een psychiatrisch zieken huis in de omgeving van Brussel. Begin juni 2009, enkele dagen na zijn opname in Brussel, is mijn neef overgebracht naar een psychiatrisch ziekenhuis in het Antwerpse. Na ongeveer 10 dagen mocht mijn neef van daaruit onder begeleiding (hem in het ziekenhuis halen en brengen)van zijn ouders op bezoek komen thuis. Nadien was dat zonder begeleiding en kreeg hij ook de toelating enkele keren per week een paar uurtjes op stap te gaan met vrienden. Heel deze tijd bleef hij psychotisch. Verschillende namiddagen en avonden bracht hij samen door met de vriend die hem negatief beïnvloedde en drank en drugs aanbood. Vrijdag 26 juni, 2 dagen voor de feiten, ontving mijn neef onder gesloten enveloppe de uitspraak van de vrederechter waarin staat:” Betrokkene geeft een uitleg aan zijn dringende opname die lijnrecht in strijd is met het omstandig verslag van de geneesheer-hoofd van dienst en evenzeer volledig wordt tegengesproken door de aanwezige vader. Er is duidelijk een ernstige aandoening van schizofrenie bij betrokkene aanwezig hetgeen zich veruitwendigt in een vergiftigingswaan tegenover zijn ouders. De gevraagde maatregel is dan ook gegrond; Om die redenen, verklaart het verzoek toelaatbaar en gegrond; beveelt het verder verblijf van voornoemde in het Psychiatrisch Centrum voor de in het vierde lid van artikel 13 van de voornoemde wet voorziene maximum termijn die ingaat bij het verstrijken van die van de opneming ter observatie.3 Mogelijk interpreteerde mijn neef dit in zijn nog altijd psychotische
toestand als veel langer dan bedoeld? Mogelijk heeft het benoemen van het standpunt van zijn vader de paranoïa naar zijn vader versterkt. Is de taal van zulke brief wel te begrijpen? Mijn neef heeft toen mijn jongste zoon gebeld met de mededeling dat hij weg wilde naar het buitenland. Mijn zoon belde mij en ik heb onmiddellijk de afdeling gebeld waar mijn neef opgenomen was. Hij is ondanks het verhoogd toezicht kunnen ontsnappen, hij is niet gevat kunnen worden door het personeel dat hem wilde terugbrengen, hij is niet gevonden door de politie die verwittigd was. Ondertussen was mijn neef bij zijn vriend en zijn zij de volgende dag naar zee geweest met drank en drugs, zonder slaap, zonder medicatie. De nacht toen hij terugkwam van zee is hij in erg psychotische toestand bij het huis van zijn ouders aangekomen en heeft hij zijn moeder overtuigd toch de deur voor hem open te maken. Bij het snijden van een brood met een mes is het toen helemaal uit de hand gelopen. Mijn neef in zijn sterke vergiftigingswaan, heeft eerst zijn moeder aangevallen en daarna zijn vader die wakker werd en naar beneden kwam en heeft hen op een gruwelijke wijze om het leven gebracht. Wat mijn neef nadien vertelde aan de onderzoekers en wat ook de autopsie uitwees is dat het een heel lange, heel zware strijd is geweest voor mijn zus, voor mijn schoonbroer; Mijn zus had 125 messteken en andere verwondingen, mijn schoonbroer was onherkenbaar verminkt. Mijn neef heeft gehandeld met uitzinnige kracht. Nadien heeft hij zich ter plaatse gewassen, kleding van zijn vader aangedaan, en is terug naar het ziekenhuis gegaan. Daar heeft de politie hem de volgende dag opgepakt, nadat wij onze dode geliefden gevonden hadden. Jullie zullen begrijpen welke shock dit de familie, de vrienden,de collega's heeft gegeven. Welke pijn dit nu ook nog is. Maar ik wil zeker het leven van mijn neef nu in beeld brengen; Hij is diegene die beschermd had moeten zijn zodat dit niet had kunnen gebeuren. Mijn neef heeft sindsdien eerst een kortere periode in de gevangenis van Antwerpen verbleven. In september 2009 is zijn internering uitgesproken.
Wegens agressie is hij in die periode van Antwerpen overgebracht naar de zwaar bewaakte afdeling in Brugge. Daar is hij meer dan 3 jaar geweest. Anderhalf jaar geleden is hij overgebracht naar de gevangenis van Merksplas, in de afdeling voor geïnterneerden. Zijn toestand deze jaren in de gevangenis schommelt tussen psychose met vergiftigingswaan, zelfs met medicatie en electro-shocks en een toestand van meer realiteitsbesef en schuldgevoel. Hij vraagt geen bezoek van familie. Hij zegt momenteel dat hij ons al genoeg verdriet heeft gedaan. Er is een éénmalig bezoek geweest van mijn oudste broer en ik in Brugge, dat voor hem zwaar confronterend was. Hij heeft wel weet van de geregelde telefoongesprekken van ons met zijn begeleiders. Hij is stil, teruggetrokken, hij lijdt. Hij heeft zich vorige winter enkele dagen voor zijn verjaardag heel zwaar verwond; hij heeft met zijn hoofd en been de lavabo in zijn kamer, zijn cel helemaal stuk geklopt Hij vraagt soms naar de mogelijkheden van euthanasie. Zijn leven is werkelijk gebroken. Daarom wil ik oproepen om in deze tijd van zich ontwikkelende visie naar minder recidentiëel en meer participatie van patiënt en zijn familie voorzichtig te zijn en te beschermen diegene die beschermd moet worden. Rust en tijd te geven binnen de veiligheid van het ziekenhuis, zeker totdat de medicatie de kans heeft gekregen om de psychose onder controle te brengen en de patiënt terug bij de realiteit komt. Ik denk dat het heel belangrijk is dat de patiënt onder begeleiding de brief leest van de vrederechter met het zo belangrijke besluit van de eventuele verlenging van zijn opname. Volgens mij zou het nog beter zijn dat dit besluit eerst mondeling zou medegedeeld wordt door een begeleider. Waarom ik dit allemaal wilde vertellen is om deze 2 laatste zaken onder de aandacht te brengen: – de noodzaak van voldoende rust en tijd zodat de medicatie kan werken binnen de veiligheid van het ziekenhuis – de noodzaak van de juiste begeleiding bij het overbrengen van het besluit van de vrederechter.
Dank u voor uw aandacht.
