Teneinde journalistiek eens helemaal te DIY'en, terwijl ik niet eens Twitter gebruik, zodat ik de toekomst had kunnen zijn, toog ik vorige week naar Vlissingen om de sfeer op het schaaktoernooi in de Hogeschool op te snuiven. 't Was een graad of 27, zomerse textiel van de Wibra was favoriet, dat wilde wel1. Verrekte journalistiek van me. Google wordt allesbinder in de cloud, Financieel Dagblad, waarom ook niet. Informatiewaarde minder dan vitaminen in een McFlurry, wat kan het hun schelen. Dit weet u allemaal best, maar dat geldt voor dat Financiële Dagblad of de NRC natuurlijk ook. Alleen ze negeren het telkens. Kennelijk moet dat dan toch even (alsof ik het leuk vind).
Een krant is dit Waarom? Daarom. En democratisch was management daar nooit ..
.. en toen droegen ze stagiairs vol decolletés binnen, die hun wijntje en sigaretje wilden, low culture dus, terwijl tegelijk per pennenstreek besloten werd dat iederen digitaal was. Met name de abonnee, want feitelijk de enige die je digitaal kan bereiken. Met een blik op de NAW.dbf was te achterhalen wat de leeftijd is van deze lieden. Doen we het heel anders, vermijden we elke discussie: 'Hold the presses!' roept een baas, met een hoge bloeddruk. Vanwege de journalist. Die wat heeft. De inhoud. Wat de chauffeur ook nog extra duiten oplevert, wegens rijtijden. Wie is de verliezer hier? Hoeveel belanghebbenden had je dan gewild? Alle schakels driedubbel met elkaar in de hecht verbonden .. zeur dan niet. Na al die fusies is die drukpers er gewoon, wachtend op klandizie. Wel drie. Niks aanschaffen; aanzetten. Of niet. Lijkt mij een makkelijke keuze voor de Rijkman Groenink die de financiën doet.
1
Lees op deze site Schakend Vlissingen 2014 (augustus 2014)
Als je niet Hold the presses kunt roepen, de vuist in de lucht, op socialistische leest geschoeid -is Koos Vorrink toch nog ergens goed voor- dan heb je geen krant. Wat je dan hebt, dat weet ik ook niet. Annemarie van Gaal in het NRC, die de homorechten aansnijdt, in kwesties van de gemeente Breda. Want van ondernemen weet ze ook niks. Dat is een typisch voorbeeld van redactioneel de andere kant opkijken, gaten dichten met ongedekte leningen, dat papier dat moet vol. Beetje hart voor de zaak, mag dat? Dank je wel hoor. Freelancers, die misschien betaald krijgen, maar de gage sowieso een lachertje vinden. Soms vanuit de eigen vermogenspositie, soms omdat het echt weinig is (veel lijn valt er niet in te ontdekken). Slecht plan. Een sack suit die een donut wegschrokt, wortelend in het stadse leven, naar verluidt zelfs tijdelijk als zwerver, die hoort op een redactie. Met dat verleden, moet ie ook gemanaged worden. Door een chef, die een hoge bloeddruk heeft. Zelfs als het eigenlijk niet hoeft. Oh, dat managen, niet de bloeddruk. Op dat kantoor willen we mensen zien. Of het nu vanuit huis kan of niet; dat geldt voor zoveel beroepen, dan kwam niemand meer het huis uit. Bovendien maakt men Reuring in the City, en voor seks heb je de helft ook mannen nodig. Minstens, nee hoogstens. Toch?
Rechercheren, nieuwsgaring heeft er wel wat van weg. U ooit een stuk gelezen over agenten, die dringend vanaf huis moesten kunnen werken? Percies. Juist niet, zoveel mogelijk naar de rellen toe. Nog iets: de concurrentie bespreken, heeft elk redactielid al die abonnementen zelf, dan? Zolang we nog niet van de Staat of de curator zijn, moet dat hoog op de agenda, de concurrent. Dan nog een management-aspect - ziet u die klok daar? De tijd in Nieuw Zeeland, of Timboektoe. Een medewerker belooft wel alles zelf in de gaten te houden en aan- danwel af te kunnen, onderwijl de baby verschonend en de loodgieter betalend .. maar ja, dat is dus niet waar.
Dat werkt op andere kantoren ook zo. De nieuwe veelbelovende veelschrijver ga je dan kopppelen aan het nichtje van een fossiel, dat je niet kunt wegsturen, want die heeft Nixon nog meegemaakt. Rechts een bodydouble van Obama, en die kende in 2011 nog niemand: zij hadden hem al! En daar dan de kapster van. Dat moet dan zo getimed worden, dat ie net die 40 kilo kwijt is, van het wonderdieet. Stof erafblazen .. en knallen. Nog meer argumenten voor het kantoor als werkplek? Gadgets, vroeger had je die ook al. Maar dan met meer personeel, wat bij elk bedrijf zo werkt - we doen het met minder mensen, en meer facturen. En een muur vol fietsonderdelen - de film gaf er geen verklaring bij, maar de techneut had verstand van advertenties .. 't is allemaal anders dan vroeger, maar het is niet onmogelijk ..
De sterverslaggever waarvoor ze de drukkerij stilhouden, hij mag de wederhoor doen. Je moet toch doen wat anderen niet durven. Later werd zo de lokale civiele advocatuur weer een paar uurtjes aan het werk gezet, en zo is iedereen geholpen. Nu maar hopen dat de prostaat het houdt (Oltmans, lazer op van mijn memorable quotelist).
Het typerende aan redacties anno nu is, dat ze wel zéggen dat alle oppertunities uitgedoofd zijn, maar dat is puur negativisme. Iemand trapt daar in, en die moet dat gewoon eens afleren. 't is net stoppen met roken: voornamelijk een kwestie van niet meer doen. Al ligt de betrouwbare informatie niet echt voor het oprapen, en dat met name de advertentiemarkt niet meer is wat het was (wat dan?) zal ook wel een feit zijn. Speelt Sieger Sloot in alle RS-producties, en is dat nieuws? De ontdekking van de hemel blijkt verfilmbaar, wie schetst onze verbazing, het codewoord is Waldemar T! Nieuw(s) is toch anders, qua betekenis met name? Haal je hart op, Waldemar T. Weten ze helemaal niet. De Oor recenseert toch nog steeds CD's; waarom kan jij dat dan niet? Kregen ze daar vroeger wél duiten voor? Zou ik toch nog eens navragen, dan. Eerst alles afschaffen, en dan verbaasd meckern dat er geen belanghebbenden zijn .. oh, en een beetje internationaler mag ook wel. Alexanderlaan geblokkeerd of storm in OostNederland is an sich wel nieuws, maar laat het niet overheersen. Engeland 65 miljoen man, waar leven die van? Royalties van Johnny Logan? Marmite worldwide? Duitsland 80 volgens recente navraag bij Duitsers, 67 volgens de rest van wereld, praat ons eens bij, en Inbev dan, doen die niet mee? Mit Senf, maar waarom kan een Hongaar zelf geen worst maken dan? Vele Nederlanders waarvan de man in the street denkt -in zijn wijsheid- dat je er al bent als je Pluk van de Pletteflat foutloos kan interpreteren, weten zowat niks van Europese landen om ons heen. ' t Zijn maar voorbeelden, men verzinne een format, zo moest het altijd al.
Andrew Rossi, 2011, Page One, a year inside the NY Times.
