Nr. 12. Nieuws uit. Het ware gezicht van de Palestijnse president. AbbAs בית שלומ

Nieuws uit

December 2014 / 5774

Nr.

12

Het ware gezicht van de Palestijnse president

AbbAs

‫בית שלומ‬

Profetie niet verzegeld, want de tijd is nabij! Oldebroek 07 maart 2015 Luctor et Emergo • Mheneweg Noord 1

Sprekers:

Middernachtsroep

10:00 Dato Steenhuis 14:00 Norbert Lieth

• Met boekentafel • Muziek en samenzang

editorial

geliefde vrienden van israËl

6

28 4

Coverstory: Het ware geziCHt van de Palestijnse President abbas

6

De EU op weg naar erkenning van een Palestijnse staat

7

De ‘dubbele bezetting’ van Gaza

8

Korte berichten

10

Explosie in Iraans militair complex in Parchin

11

Hezbollah militie stelt zich op aan grens Israël

12

IS ook op schiereiland Sinaï actief

13

Van Gaza flottielje tot terreurgroep IS

14

Kan Israël zonder steun van de VS bestaan?

15

Israël op vierde plaats onder onderwijslanden

16

EU-prijzen voor Israëlische wetenschappers

16

Israëlische ontwikkeling kan blindheid door glaucoom verhinderen

17

Nieuwe inzichten uit Israël over kunstmatige zoetstoffen

18

Deichmann was ‘inspiratiebron’

20

Het ware geziCHt van de israËlisCHe soldaten

21

bijbel en israËl Waarom heeft Israël zoveel vijanden?

In zijn eerste toespraak als president riep Ruben Rivlin de vergaderde afgevaardigden van de Knesset op om hun debatten op het niveau van wederzijds respect te voeren. “We hebben een moeilijke, pijnlijke en bloedige zomer achter de rug. Gedurende deze lange zomer hebben we het klaargespeeld om verenigd tegen een vijand van buitenaf pal te staan, maar jammer genoeg waren we dat intern niet; we waren veel te veel bezig met het zoeken naar interne vijanden.” De president uitte zijn ontzetting dat de sfeer in de debatten zo vergiftigd was geraakt door ernstige beledigingen en bedreigingen. Deze grove manier om met elkaar om te gaan was niet slechts beperkt tot de sociale media, maar helaas ook onder afgevaardigden van de Knesset gewoonte geworden. Rivlin las enkele voorbeelden voor van wat hij via de sociale media toegestuurd had gekregen: “Jij Joodse leugenaar”, “vervloekte agent van de Arabieren”, “verrader, president van Hezbollah”. Rivlin bracht in herinnering dat in 2005, toen de Knesset besloot dat Israël zich uit de Gazastrook moest terugtrekken, Chaim Oron van de linkse Meretz partij en Zvi Hendel van de rechtse Tkuma partij, die toen zelfs in de Gazastrook woonde, elkaar ondanks hun tegengestelde opvattingen omarmden. De president maande de afgevaardigden om van hen te leren. Hij hoopte dat hun voorbeeld een model voor de komende jaren zou worden. Het was de omarming geweest van twee overtuigde zionisten, ondanks vaak verhitte en verschillende meningen. Debatten op het scherp van de snede zijn weliswaar een integraal onderdeel van de Knesset, aldus Rivlin, en heftigheid is iets typisch voor de Israëli, en dat is ook prima. Niettemin vroeg hij de afgevaardigden om in debatten tussen de verschillende vertegenwoordigers van de Israëlische maatschappij – Arabieren en Joden, ultrareligieuzen en seculieren – hun scherpe toon te matigen. Alleen door voorbeeldig gedrag kan er respect en aanzien ten opzichte van de afgevaardigden ontstaan. De nieuwe president baarde verder opzien toen hij als eerste Israëlische president deelnam aan de jaarlijkse herdenking van de massamoord op 47 Arabische burgers. Dezen waren op 20 oktober 1956 door mannen van de Israëlische grenspolitie in het Arabische stadje Kafr Kasim doodgeschoten. Rivlin werd van Joodse zijde veroordeeld voor deze moedige daad, maar voor de Arabieren betekende dit gebaar van erkenning van het tragische gebeuren van destijds heel veel. Rivlin waarschuwde bij die gelegenheid dat haat nooit goed afloopt. “Daarom mogen we niet toelaten dat haat ons leven bepaalt”, zei hij. “We hebben een moeilijk verleden. We behoren tot twee verschillende volken met tegenstrijdige voorstellingen.” Hij was zich ervan bewust dat de droom van de Arabieren niet in vervulling was gegaan en dat er Arabieren zijn die onder Joods racisme hebben geleden. Niettemin gelooft hij dat het mogelijk is om een manier van co-existentie te vinden. De een kan de ander niet negeren, zoals hij verklaarde: “De een zal niet verdwijnen omdat de ander niet naar hem kijkt. We moeten naar elkaar kijken, alleen al omdat we geen andere keus hebben dan samen te leven.” Hij riep de Arabische en Joodse leiders op om hun stem helder en duidelijk te verheffen tegen ophitserij en terreur. Want deze oproep is helaas niet duidelijk en luid genoeg te horen. De veroordeling van geweld is geen teken van zwakte, maar integendeel juist een teken van kracht. – “Laten we als kinderen van Abraham, Ismaël en Izak leren samen te leven!” Rivlin, die tot de rechtse Likoed partij behoort, was bij zijn verkiezing omstreden, juist omdat zijn verzoenende instelling het hele volk omvat en dus ook de Arabieren, wat sommige mensen niet in hun straatje past. Maar nu al blijkt dat zijn open en minzame manier van doen, die alle lagen van de bevolking op het oog heeft, precies datgene is wat Israël nodig heeft. Kerstmis, ook wel het feest van de liefde genoemd, moet ons er opnieuw aan herinneren wat in dit leven belangrijk is, namelijk liefde, goedheid en verzoening zaaien, zoals Jezus dat ons in Zijn Woord leert. In die zin wens ik u rijk gezegende feestdagen en groet ik u met shalom uit Israël.

Uw Fredi Winkler Nieuws uit Israël| 12/2014

3

Het ware geziCHt van de Palestijnse President abbas

over dit nummer

I

n dit nummer van Nieuws uit Israël leest u artikelen die het unieke van het kleine Israël onderstrepen. Hoewel de Joodse staat een erg klein land is, presteert het meer dan menig grote land. Op veel terreinen staat het huidige Israël aan de wereldtop. We lezen meermaals in de Bijbel dat God over Zijn volk zegt: “U bent het kleinste van al de volken” (vgl. bijv. Deut 7:7.) In het Nieuwe Testament staat er over de Gemeente: “Het onaanzienlijke van de wereld heeft God uitverkoren” (1 Kor. 1:28). Om Zijn doelen te be-

reiken gebruikt de Heer het liefst middelen die de mensen verachtelijk vinden. Maar God is nu eenmaal anders. Israël is op twee manieren buitengewoon: enerzijds is er geen land op aarde dat zo gehaat wordt en werd als Israël. Anderzijds is er geen ander volk op aarde dat zo veel uitvindingen en andere wetenschappelijke verworvenheden voortbrengt als het Joodse land. Beide ‘records’ hebben hun reden en oorsprong in de goddelijke uitverkiezing van Israël. De artikelen daarover moet u echt lezen! CM∎

Coverstory

Het ware gezicHt van de Palestijnse President

AbbAs Twee prominenten van Israël hebben zich in commentaren aan het streven van de president van de Palestijnse Autoriteit Mahmud Abbas gewijd. Hun verschillende bevindingen zijn veelzeggend.

4

Nieuws uit Israël | 12/2014

S

Shimon Schiffer noemt in zijn commentaar (gepubliceerd op het internetnieuwsportaal Ynet) de toespraak van Mahmud Abbas voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties agressief en barstend van de geschiedvervalsingen. Toch is hij van mening dat Israël geen beter alternatief voor

deze onderhandelingspartner heeft. Hij vraagt zich af: “Als je ervan uitgaat dat Mahmud Abbas geen onderhandelingspartner voor ons is, wie dan wel? Zijn Khaled Masha’al (de leider van de politieke tak van Hamas) of Ismail Haniyya (de woordvoerder van Hamas in de Gazastrook) soms passen-


der partners voor onderhandelingen?” Schiffer redeneert: “Ook al waren enkele uiteenzettingen van de president van de Palestijnse Autoriteit voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties niets anders dan grove geschiedvervalsingen en dus ongetwijfeld schandalig, staan we niettemin voor de pijnlijke realiteit waarin beide landen in elke richting naar een formule zoeken die

belangrijke conclusie: beiden doen dit, in tegenstelling tot veel anderen, om terreuraanslagen te verhinderen... Michael Oren, de vroegere Israëlische ambassadeur in de VS, daarentegen poetst zelfs dit pluspunt van de president van de PA weg, want hij is van mening dat Abbas met zijn bemoeienissen zelfs een groter gevaar voor Israël kan vormen dan Hamas.

heidsraad van de VN moet een onderhandelingsfase van negen maanden uitroepen, waarin alle centrale onderwerpen op basis van de grenzen van 1967 dienen te worden behandeld, inclusief de oplossing van het vluchtelingenprobleem, maar zonder een veiligheidsovereenkomst. Mocht Israel deze voorwaarden niet accepteren, dan zal Abbas het Internationale Gerechts-

Michael Oren, de vroegere Israëlische ambassadeur in de VS: “Een Palestijns leider die de staat Israël, opgestaan uit de as van de holocaust, beticht van volkenmoord, van apartheid en etnische zuiveringen, heeft beslist geen aspiraties om een vredespartner te worden”. ©

ww

w.w i

k ip

edia

.org

kan garanderen dat Israëli’s veiligheid en Palestijnen zelfbestemming kunnen genieten. Deze en andere soortgelijke toespraken die elk jaar opnieuw voor dit forum worden gehouden, zijn eerder symbolisch van karakter en ontberen meestal een politieke betekenis. Meestal worden hier clichés weergegeven die het thuispubliek van de spreker moeten motiveren. Dit jaar week Abbas echter van de ‘routine’ af: in zijn agressieve toespraak heeft hij zijn Palestijnse opdrachtgevers misschien bewezen dat ze inderdaad de kans op vooruitgang hebben als ze zich met hun verlangen naar onafhankelijkheid tot de internationale gemeenschap wenden.” Verder meent Schiffer: “Er zijn twee mogelijkheden om op de rede van Abbas te reageren. De ene is: ‘Ik heb het toch gezegd, Abbas is geen partner voor vrede...’, zoals Netanjahu ook daadwerkelijk deed. De andere mogelijkheid is een analyse van de alternatieven ... Zelfs als ik de revue laat passeren wat voor historische onzin ik al uit de mond van Abbas gehoord heb ... dan mag je niet vergeten dat het Abbas en zijn mensen zijn die volledig en veelomvattend met de Israëlische veiligheidskrachten samenwerken.” En hij trekt daaruit een

Direct in de eerste inleidende zin komt hij met zijn zienswijze op de proppen: “Een Palestijns leider die de staat Israël, opgestaan uit de as van de holocaust, beticht van volkenmoord, van apartheid en etnische zuiveringen, heeft beslist geen aspiraties om een vredespartner te worden. In zijn vorige toespraak voor de Algemene Vergadering van de VN ontkende Abbas de historische verbondenheid van het Joodse volk met het land Israël en met Jeruzalem. Dit keer gaf hij echter een weergaloze boodschap ten beste: hij is niet in onderhandelingen geïnteresseerd – ook niet eens aan door de Amerikanen bemiddelde gesprekken – en hij is ook niet geïnteresseerd in een duurzame vrede die op veiligheidsovereenkomsten en wederzijdse erkenning berust. Het Israëlische publiek is er weliswaar allang aan gewend geraakt dat Israël eigenlijk helemaal geen partner heeft om vrede mee te sluiten, maar nu moeten we een nieuw feit onder ogen zien: Abbas vertegenwoordigt een gevaar dat men voortaan misschien als belangrijker en dus als serieuzer moet beschouwen dan de tactische gevaren die van Hamas uitgaan.” Oren noemt de verklaarde doelen van Abbas nog een keer: de Veilig-

hof opbellen om sancties tegen Israël te laten instellen. Daarover zegt Oren: “De internationale gemeenschap kan wel sancties instellen die Israëls economie schaden en Israëli’s kunnen hinderen om in de wereld te reizen, maar van werkelijk belang is het te verstaan dat Abbas daarvan geen betere start bij onderhandelingen verwacht, maar dat zijn eigenlijke doel is om een einde te maken aan de zionistische onderneming”. Oren trekt nog een conclusie: ook al gaat het om een strategische bedreiging voor Israël, het betekent nog niet dat men geen mogelijkheden zou kunnen vinden om ermee om te gaan. “Zoals Abbas probeert een weg om onderhandelingen heen te bewandelen, kan ook Israël zo’n weg bewandelen, maar daarvoor moet het wel in actie komen.” Oren is van mening dat Israël niet mag wachten totdat het de controle over zijn toekomst verliest. Israël moet juist nu in actie komen en wel op het diplomatieke toneel. “Israël moet een politiek initiatief inluiden dat rekening houdt met zijn vitale belangen, en grenzen vastleggen die onze toekomst en onze identiteit als democratisch Joods land garanderen.” AN∎ Nieuws uit Israël| 12/2014

5


de eU oP weg naar erkenning van een Palestijnse staat Zweden was het eerste Europese land dat Palestina de status van een land verleende. In Israël is men bang voor een domino-effect.

Z

Zweden liep weer eens voorop. Slechts enkele dagen nadat het Scandinavische land een nieuwe regering had gekregen, verkondigde premier Stefan Löfven, de voorzitter van de sociaaldemocratische arbeidspartij, dat zijn land bereid was om Palestina als staat te erkennen. In Israël was men geschokt. Hoewel de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de onafhankelijkheid van Palestina al een jaar of twee geleden heeft erkend, heeft de Europese Unie tot nu toe niets soortgelijks verkondigd. Daarbij dienen we op te merken dat enkele Europese landen, zoals Hongarije, Slowakije en Roemenië, Palestina weliswaar als staat hebben erkend, maar dat is al vóór hun toetreding tot de EU gebeurd. In Jeruzalem was men er zeker van dat de Zweedse stap een kettingreactie zou uitlokken. Die vrees bleek terecht, want maar een paar dagen later leek Groot-Brittannië met een soortgelijke verklaring te volgen. Met een meerderheid van 274 stemmen voor en slechts 12 stemmen tegen verklaarde het Britse parlement dat het Palestina erkende als staat. De pers van het Britse koninkrijk noemde dit besluit historisch. Toch mag men niet vergeten dat nog niet de helft van alle politici in het parlement aan de stemming heeft deelgenomen. Bijna alle afgevaardigden van de conservatieve partij waren afwezig. Ook ongeveer een kwart van de Labour parlementariërs was er niet; hun partij is een wezenlijk voorstander van de verklaring. Het is ook belangrijk te begrijpen dat het om een amendement van iemand op de achterste rij ging, zodat het ondanks het stemmingsresultaat niet bindend is voor de regering. Maar vanuit de optiek van Israël is dat een schrale troost. Matthew Gold, de Britse ambassadeur in Israël, meende in een interview voor een radiostation van Jeruzalem: “Israël kan zich maar beter grote zorgen gaan maken. Dit besluit zal de Britse politiek

6


wel niet beïnvloeden, maar het wijst wel op een verandering van de publieke opinie.” Waarschijnlijk volgt er al heel spoedig een soortgelijke stemming in het Spaanse parlement. En het lijdt geen twijfel dat andere lidstaten van de EU zullen volgen. In Israel gelooft men dat daarna de EU zelf deze voorbeelden zal volgen. Verder houdt men het niet voor onmogelijk dat de EU al gauw harde sancties tegen Israël zal instellen. Men discuteert al over sancties tegen Israël die ertoe moeten bijdragen dat “de opties voor een tweestatenoplossing open blijven”. De Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius meende hierover: “Tot nu toe waren we van mening dat een erkenning slechts met onderhandelingen verband moest houden. We hebben geen interesse in symbolische protesten, terwijl we er wel degelijk in geïnteresseerd zijn om de vrede te bevorderen.” Hoe het plaatje zich gaat ontwikkelen hangt ervan af of de directe onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit weer worden hervat. Dat is precies wat de VS via de bemiddeling van minister van Buitenlandse Zaken John Kerry probeert te bewerkstelligen. Als dit proces spaak loopt, zal Palestina in januari 2015 bij de Algemene Vergadering van de VN een verzoek indienen om Palestina te erkennen. De

VS, die van mening zijn dat het conflict op geen enkele wijze door eenzijdige stappen op te lossen is, zal dan vermoedelijk een veto uitspreken, zodat de strijd weer op het internationale toneel wordt teruggeduwd. De Britse ambassadeur Gold gaf Israël in zijn interview een recept hoe het zich moet opstellen: “De Israëlische regering dient onder alle omstandigheden te vermijden de nederzettingen uit te breiden, moet bij de wederopbouw van Gaza helpen en de onderhandelingen met de Palestijnse Autoriteit weer hervatten”. Israëls premier Netanjahu staat echter rotsvast achter de Israëlische nederzettingen in Judea en Samaria. En ook de meerderheid van zijn regeringscoalitie staat erachter. Zou Netanjahu op dit punt een andere koers gaan varen, dan krijgt hij problemen met zijn coalitie. En dat is momenteel zo ongeveer het laatste wat Netanjahu kan gebruiken. “Israël bedrijft geen buitenlandse politiek”, heeft de legendarische Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger ooit gezegd. “Israels gedrag op het internationale toneel is ten diepste een spiegelbeeld van de binnenlandse politiek van het land.” Als je naar Netanjahus principes en naar de door hem gevormde regering kijkt, lijkt de tientallen jaren geleden uitgesproken zin van Kissinger nog steeds te gelden. ZL∎


de ‘dUbbele bezetting’ van gaza

N

Naar buiten toe zendt de Gazastrook triomfantelijke uitroepen uit. De 50 dagen durende gevechtshandelingen tegen Israël hebben het aanzien van Hamas gesterkt. Er zijn nu meer kringen die de boycot van Israël steunen. Maar als het om inofficiële feedback gaat, komt Hamas er helemaal niet goed van af. De wrok en de teleurstelling onder Palestijnen zijn gewoon te groot. Grote delen van de bevolking van de Gazastrook geloven dat de verwoesting van hun woongebied eigenlijk aan Hamas is toe te schrijven. Toen Israël het einde van de militaire operatie Protective Edge aankondigde omdat Hamas en andere terreurorganisaties zich eindelijk aan het staakt-hetvuren hielden, ontwaakten de inwoners van de Gazastrook te midden van een bittere werkelijkheid. Ongeveer 2000 doden, duizenden gewonden en zo‘n 18.000 inwoners zonder dak boven hun hoofd. Dat zijn schrikwekkende cijfers, zeker als je bedenkt dat de Israëlische voorwaarden van het staakt-het-vuren na 50 dagen oorlog bijna gelijk waren aan de voorwaarden voor een staakthet-vuren die direct na het begin van de gevechtshandelingen werden gesteld. In de Gazastrook vragen de geteisterde bewoners zich dus af waarom hun leiders de oorlog eigenlijk hebben doorgezet als het geen verbeterde voorwaarden heeft opgeleverd. Inmiddels is het gewone leven weer teruggekeerd, althans wat de algemene situatie betreft. De inwoners van de Gazastrook horen een gedempt gebrom bo-

50 dagen

duurde de operatie Protective Edge

ven hun hoofd. Iedereen weet dat deze geluiden van de Israëlische drones komen. Uit de kraan komt zoutig water, de riolering werkt niet, veel winkels hebben een matig assortiment en Hamas heerst weer met ijzeren vuist. En wie ook maar in het geringst verdacht wordt van collaboratie met Israël, is zijn leven niet meer zeker. Er wordt niet lang getalmd, men schiet liever meteen zonder er een rechtbank bij te halen. Een tweede ijzeren vuist van Hamas zijn de belastingen. De inwoners worden door de hoge belastingen regelrecht op de knieën gedwongen. Intussen doet er onder de toonbank een benaming de ronde voor deze situatie in de Gazastrook: dubbele bezetting. Buitenlandse journalisten die uit de Gazastrook terugkeren, berichten van een verpletterende sfeer. De stemming van de bevolking is zwaarmoedig, nu nog meer dan deze toch al was, omdat de bevolking begint te begrijpen dat ze Israël niet voor alles verantwoordelijk kunnen maken. “De raketbeschietingen op Israël zijn volkomen zinloos”, zo citeerde de Italiaanse oorlogscorrespondente Francesca Borri inwoners uit het Gazastrook. “Steeds weer zeggen we tegen onszelf dat ons leven zin heeft omdat we tegen Israël moeten strijden. Maar inmiddels vragen we ons af: wat voor strijd en tegen welke prijs? Een hele generatie kent niets anders dan het grondgebied van de Gazastrook. Ze zijn nooit ergens anders geweest. Maar wat nog veel er-

~2000 doden

en duizenden gewonden in de Gazastrook

~18.000

ger is: ze kennen niets anders dan geweld, armoede en honger.” Men levert zachtjes ook kritiek op de middelen en reserves die Hamas voor de strijd tegen Israël gebruikt. Uiteindelijk zijn het de burgers en de buitenlandse sponsors die deze middelen bijeenbrengen, ongeacht het doel waarvoor ze de gelden eigenlijk hebben gegeven. In 2006 is Hamas naar de Palestijnse kiezers toe gegaan met de duidelijke uitspraak dat ze transparant wilden werken om zo corruptie tegen te gaan. Uiterlijk vanaf de zomer van 2007, toen Hamas met wapengeweld de alleenheerschappij naar zich toe trok, is er niets meer transparant. Slechts één ding is duidelijk: veel geld wordt op illegale wijze verdiend, andere gelden verdwijnen in particuliere zakken, terwijl belastinggelden worden uitgegeven aan oorlogstuig en niet voor de stroom- en watervoorziening. Gezien deze haren ten berge rijzende situatie is er een vluchtbeweging vanuit Gaza begonnen. Wie een betere toekomst zoekt, weet dat hij de Gazastrook beter de rug kan toekeren. Maar ook voor een vlucht moet je eerst Hamas een bedrag betalen – vanzelfsprekend volkomen onder tafel. Omdat je na het passeren van de smokkeltunnels echter in een onzeker notendopje op de Middellandse Zee komt te schipperen, hebben veel vluchtelingen nog lang geen betere toekomst in het verschiet. Te veel mensen vinden op deze route namelijk de dood. ML∎

inwoners zonder een dak boven hun hoofd

Een hele generatie in de Gazastrook kent niets anders dan geweld, armoede en Honger

Nieuws uit Israël| 12/2014

7

korte berichten

Momenteel wordt in het Bijbelland museum in Jeruzalem het oudste bewaard gebleven Joodse gebedenboek tentoongesteld. Deskundigen geloven dat het 1200 jaar oude gebedenboek uit het Midden-Oosten stamt. Het is in het bezit van een Amerikaanse christen, die het unieke boek aan het Jeruzalemse museum te leen gaf.

` Op een conferentie over terrorismebestrijding ging Israëls premier Netanjahu in op de aanslagen in de VS in 2001: “Heel Israël heeft op die elfde september gerouwd. In de Gazastrook dansten ze op de daken. Men deelde bonbons uit. Wij rouwen; zij vieren de dood van duizenden onschuldige mensen.” Hij noemde dit de “morele kloof”, die ook in verband met de dreiging van IS tot het bewustzijn van andere Westerse landen doordringt. ` In de buurt van Beth Shemesh – halverwege tussen Jeruzalem en Tel Aviv – hebben archeologen een antieke olie- en wijnpers ontdekt die tot een groter geheel behoorde. De archeologen vermoeden dat het om een klooster uit de Byzantijnse tijd gaat. ` Israëls scheidende minister van Binnenlandse Zaken Gideon Sa’ar heeft met een verordening de in Israël levende Arameeërs als een zelfstandige nationale bevolkingsgroep erkend. Het betreft een 200 christelijke gezinnen die zich tot deze antieke nationaliteit voelen behoren en die in Israël nu niet langer tot de Arabische bevolkingsgroep worden gerekend. ` Het Israëlische kabinet heeft besloten de gemeenten in het zuiden van het land, die onder het Gaza conflict lijden, met 275 miljoen euro te sti-

8


muleren. Het is het hoogste bedrag waarmee een Israëlische regering deze als randgebied geldende, sociaaleconomisch zwakke regio ooit heeft gestimuleerd.

stemd met de verkoop van minderheidsbelangen aan staatsbedrijven om zo een bijdrage te leveren aan de privatisering van verscheidene ondernemingen. ` Opnieuw is er in Jeruzalem op straat een show van formule-1 auto’s geweest. De krachtige raceauto’s draaiden rondjes door de stad en waren voor de kijkers op meerdere plaatsen van dichtbij te bekijken.

`

Ter gelegenheid van het Joodse Nieuwjaar 5775 (2014/15) maakte het Nationaal Bureau voor de Statistiek bekend dat Israël 8.904.373 inwoners telt, van wie er slechts 8,2 miljoen in het land leven. In het vorige Joodse jaar zijn er 176.230 kinderen geboren. Verder immigreerden er 24.801 personen. ` Schlomo Lahat, waarschijnlijk de meest legendarische burgemeester van Tel Aviv (1974-1993), is op 87-jarige leeftijd overleden. Lahat was in Berlijn ter wereld gekomen en in 1933 met zijn ouders geëmigreerd. In Tel Aviv bouwde hij met name culturele instellingen op en verder uit. In zijn ambtsperiode kreeg Tel Aviv de bijnaam ‘stad zonder pauze’. ` De Israëlische regering heeft inge-

` Israëlische onderzoekers gaan als eersten na hoe het hondsdolheidvirus van de beet in de hersenen komt. Daardoor ontstaan er niet alleen betere behandelingsmogelijkheden, maar krijgen we ook nieuwe inzichten in andere neurologische ziekten. ` Voor het eerst heeft Israël het islamitische pelgrims toegestaan om per vliegtuig richting Mekka te vertrekken. Vroeger moesten ze de bus nemen en dan vanuit het Jordaanse Amman of vanuit Egypte verder reizen. ` Israëlische archeologen hebben bij opgravingen in het vernietigingskamp Sobibor van de nazi’s niet alleen bewijzen voor gaskamers ontdekt, maar ook talloze persoonlijke eigendommen gevonden, zoals sieraden en vooral trouwringen. ` In de buurt van Gush Etzion heeft men bij bouwwerkzaamheden een prachtige druipsteengrot ontdekt.

KORTE BERICHTEN

De precieze plek houdt men voorlopig nog geheim, zodat men eerst veiligheidsvoorzieningen voor toekomstige bezoekers van de grot kan inbouwen. ` Toen Karnit Flug de benoeming tot gouverneur van de Israëlische nationale bank aanvaardde, trad zij in de voetstappen van de grote, meervoudig internationaal geëerde Stanley Fischer. Intussen wordt ook zij als een van de zeven beste bankdirecteuren van de wereld genoemd. ` Uit een peiling van de Konrad Adenauer stichting is gebleken dat de door Hamas gepropageerde gewelddadige oplossingen aan populariteit winnen onder de Palestijnse bevolking. Ongeveer 53% van de ondervraagden noemt geweld het meest effectieve middel om een Palestijnse staat te bereiken. Nog maar 22% noemt onderhandelingen en slechts 20% geweldloos verzet de beste methode. Zo’n 72% van de ondervraagden is ook voor een gewapende strijd, zoals Hamas dat in Gaza doet, op de Westbank. `

De Europese voetbalbond UEFA heeft zijn richtlijn van afgelopen zomer weer veranderd, zodat Israëlische teams voor thuiswedstrijden geen uitwijkmogelijkheid in het buitenland meer hoeven te zoeken. ` Vier jonge Israëli’s hebben een nieuw fietsslot ontwikkeld, dat in het zadel is geïntegreerd, een meter reikwijdte heeft, uit zesvoudig gehard staal bestaat en beveiligd is tegen gaatjesboorders. De eerste stappen van de jongelui op de markt verlopen goed en beloven een succes.

` De bezwaren van dierbeschermers en de bedenkingen van verkeersplanners hebben ertoe geleid dat de autoriteiten hebben besloten dat lompen- en oud ijzerhandelaren niet meer met hun karretjes, waar ze een paard of een ezel voor gespannen hebben, door de centra van de grote steden mogen rijden. ` Voor het eerst gaat een vrouw als Israëlische diplomate in een Arabisch land dienen. Einat Schlein heeft Israël al in de VS vertegenwoordigd en zal het nu als ambassadrice in Jordanië gaan vertegenwoordigen. Zij spreekt perfect Arabisch. ` De Grieks-orthodoxe priester Gabriel Nadaf uit Nazareth heeft in Geneve de Raad voor de mensrechten van de VN opgeroepen om eens een eind te maken aan de ‘heksenjacht’ op Israël. Israël is het enige land in het Midden-Oosten waar christenen veilig kunnen leven, zo benadrukte hij. ` Senioren maken maar net 10% van de totale Israëlische bevolking uit; ze lijden echter bovengemiddeld aan leeftijdgebonden armoede, zoals blijkt uit gegevens van het Nationaal Bureau voor de statistiek. Velen van hen hebben de holocaust overleefd. ` Efraim Zuroff van het Simon Wiesenthal Centrum geeft het niet op. Onlangs publiceerde hij een lijst met 80 namen van mannen en enkele vrouwen die betrokken waren bij de massamoorden van de SS-troepen van de nazi‘s. Hij benadrukte dat ze ondanks hun hoge leeftijd ter verantwoording geroepen dienden te worden en dat juist hun leeftijd een reden is om geen dag te verliezen. Ze moeten nu gezocht en voor het gerecht gesleept worden. ` Het Duitse Siemens gaat investeren in een nieuw Israëlisch bedrijf dat virtuele virus- en andere cyberaanvallen wil voorspellen en met progressieve methoden ongedaan maken.

` De winter is de tijd van de dadeloogst. Israël is wereldberoemd om zijn dadels en loopt voorop in de ontwikkeling van innovatieve kweekmethoden. Intussen hebben Californische dadelkwekers contact gezocht met hun Israëlische collega’s om dankzij Israëls knowhow ook de kwaliteit van hun dadels te verbeteren. ` Hamas verkondigt trots en openlijk dat het de bouw van terreurtunnels van de Gazastrook naar Israël weer ter hand heeft genomen. Terwijl hun leider Ismail Haniyya tegen Israël te keer blijft gaan, heeft hij er wel voor gezorgd dat een van zijn dochters in Israël medische verzorging heeft gekregen. `

Israëls Arabische gemeenschap heeft de eerste jonge mannen verloren die in de rangen van de Islamitische Staat (IS) om het leven zijn gekomen. Een hoog opgeleide jongeman uit een zeer ver geassimileerd ouderlijk huis was zonder dat zijn familie er enig voorvermoeden van had opgebroken om naar de wapens te grijpen voor de radicale islam. Kort daarna werd gemeld dat een tweede jonge uit Israël afkomstige Arabier zijn leven voor de IS had gelaten. Inmiddels is bekend dat er enkele tientallen jonge Arabische burgers van Israël in Syrië en/of Irak in de rijen van de terreurgroep IS vechten. Hun families hebben meestal geprobeerd hen teug te halen en zijn geschokt door de beslissing van hun zoons. AN ∎

Nieuws uit Israël| 12/2014

9

aCHtergrondinformatie UIT ISRAËL

terrorisme

exPlosie in iraans militair ComPlex in ParCHin In buitenlandse media stelt men Israël verantwoordelijk voor een geweldige explosie in Parchin, waar de Iraanse regering belangrijke onderdelen voor haar raketten fabriceert.

D

De Verenigde Staten en de andere Westerse onderhandelingspartners hebben hun eisen aan Iran behoorlijk teruggeschroefd. Dat brengt Israël in hoogste staat van paraatheid. De Iraniërs hebben nu genoeg mazen ter beschikking om in het bezit van kernwapens te komen. Maar er lijkt nog altijd iemand op bedacht te zijn om de Iraniërs daar juist in te hinderen. Ook al is de ontwikkeling van kernwapens niet volkomen te stoppen, achter de explosie zit minstens de bedoeling om het Iraanse kernonderzoeksprogramma fors te vertragen. En je hebt niet veel fantasie nodig om die ‘iemand’ die daar belang bij heeft te benoemen. Daarom had iedereen het er meteen over: daar zit Israël achter. Europese media beriepen zich op persbureau Al Rai van Koeweit, dat beweerde dat “een buitenlandse staat” voor de explosie verantwoordelijk was. Het Iraanse nieuws bagatelliseerde de omvang van de explosie, maar meldde wel dat de geweldige ontploffing nog op 12 kilometer afstand de ruiten deed springen. De Iraniërs gaven verder aan dat er zich in Parchin – niet zo ver van de Iraanse hoofdstad Teheran – een militair complex bevindt waar wapens worden geproduceerd en benadrukten dat het daar uitsluitend om conventionele wapens gaat. Verder maakten deze

de satellietbeelden van westerse landen getUigen ervan dat er ter Plaatse versCHeidene geboUwen volledig verwoest zijn. Het Iraanse nieuws bagatelliseerde de omvang van de explosie, maar meldde wel dat de geweldige ontploffing nog op 12 kilometer afstand de ruiten deed springen.

10


Iraanse bronnen bekend dat er bij de explosie twee personen om het leven zijn gekomen. Als oorzaak noemde men een “arbeidsongeluk met hoog explosief materiaal”. Westerse inlichtingendiensten zijn er echter van overtuigd dat het complex in Parchin een fabriek is die betrokken is bij het kernonderzoeksprogramma van Iran. Men gelooft dat daar raketkoppen worden ontwikkeld en gefabriceerd die kernwapens kunnen vervoeren. De satellietbeelden van Westerse landen getuigen ervan dat er ter plaatse verscheidene gebouwen volledig verwoest zijn. De Israëlische deskundige Ronen Salomon zei in een interview op het tweede Israëlische tv-kanaal dat het een onderaardse explosie moet zijn geweest. Bij andere soortgelijke incidenten was Iran er eigenlijk altijd als de kippen bij om met het vingertje naar de VS en/of Israël te wijzen. Omdat de officiële kanalen van Iran dit keer echter geen “van buitenaf veroorzaakte explosie” wilden toegeven, konden ze de gebruikelijke ‘verdachten’ er niet van betichten. Niettemin wisten media in Koeweit te melden dat ze uit Iran hadden gehoord dat Israël in elk geval voor de explosie verantwoordelijk zou worden gehouden. Tegen deze achtergrond zou er vanuit Iran opdracht aan de Hez-

bollah militie in Libanon zijn geven om direct langs de grens met Israël actief te worden. Meer daarover in het volgende artikel. Uit publicaties van de organisatie Nieuw Iran van de oppositie blijkt overigens dat de Iraanse regering herhaaldelijk medewerkers van het eigen kernonderzoeksprogramma liquideert en er dan Israël en de VS voor verantwoordelijk maakt. Bijvoorbeeld in het geval van Ardeshir Hasseinpour, die in 2007 om het leven kwam. De organisatie van de oppositie maakte duidelijk dat deze kerngeleerde weigerde nog langer aan de ontwikkeling van kernwapens voor zijn land mee te werken. Het antwoord van de Iraanse leiders daarop was dat ze hem lieten vermoorden. Zijn zus Mahboobeh heeft daar interessante dingen over gezegd. Ze zei dat haar broer met kerngeleerden uit Rusland en Noord-Korea had samengewerkt. Op een gegeven moment weigerde hij zijn werk voort te zetten omdat hij van mening was dat het kernonderzoeksprogramma een gevaar voor zijn land vormde en de Iraanse economie schaadde. Na zijn dood vond zijn weduwe in zijn papieren en videoband met gedetailleerde gegevens “hoe men een atoombom bouwt die twaalf maal zo krachtig is als de bom die Hiroshima in een puinhoop veranderde”. ZL∎

terrorisme

HezbollaH militie stelt ziCH oP aan grens israËl Het was lang rustig aan de grens met Libanon. Maar nu heeft de Hezbollah militie weer Israëlische soldaten aangevallen en verkondigd op “elke Israëlische agressie” te zullen reageren.

A

Aan de Israëlische grens met Libanon gingen twee ladingen springstof met macht de lucht in. Het doelwit waren Israëlische soldaten op patrouille. Twee van hen raakten gewond. Het sein dat de Hezbollah militie – die in Libanon actief is met rugdekking vanuit Iran – ermee wilde geven was duidelijk: als Israël zich ook maar een millimeter op Libanees grondgebied waagt, krijgt het per kerende post antwoord. Nog maar enkele dagen eerder hadden Israëlische soldaten op een groep mannen geschoten die vanuit Libanon Israël wilden binnendringen. Het incident vond plaats in een grensregio die een drielandenpunt vormt: Libanon, Syrië en Israël. In de weken daarvoor was de veiligheidssituatie langzaam maar zeker steeds verder toegespitst. In totaal werd vóór deze infiltratiepoging elf keer het vuur op Israël geopend, hetzij vanuit Libanon, hetzij vanuit Syrië. Bij alle incidenten was de Hezbollah militie betrokken, ook al uitte deze zich er niet over. Maar voor de beide ontploffingen nam de Hezbollah militie wel openlijk de verantwoordelijkheid op zich, voor het eerst sinds 2006. Dit vormt een duidelijke schending van een resolutie van de Veiligheidsraad van de VN uit augustus 2006. Destijds besloot men dat de Hezbollah militie niet aan de grens met Israël actief mag zijn. Men stelde een soort bufferzone vast die door VN-troepen beveiligd moest worden. Hezbollah rechtvaardigde de overtreding door als reden te geven dat het “een dwingend noodzakelijke reactie was op gezamenlijke acties van Israel en soennitische oppositiepartijen op de Golan hoogten”. In de Libanese krant Al Akhbar stond dat Israël met radicale soennitische krachten samenwerkte om in het gebied van de Golan de overhand te houden. Ook verwijt men Israël met de radicaal-soennitische organisatie

Gabhat al Nusra samen te werken, de Syrische tak van de internationale terreurorganisatie Al Qaida, die verbitterd tegen de sjiitische Hezbollah vecht. Wie hier tegen wie vecht en wie met wie samenwerkt, is bijna irrelevant, want voor Israël telt slechts dat Hezbollah na acht jaar heeft besloten de status quo te veranderen. Daarmee heeft de militie vanuit Israëlische optiek een duidelijke alarmklok geluid. Ongeacht de vraag hoe Israël zich zal gedragen, alleen de verklaringen van Hezbollah al zijn voorboden van onheil dat met zekerheid op de loer ligt. Vanwege de situatie in Syrië en de Syrische wapenleveranties aan de Hezbollah militie in Libanon kan Israël het zich niet eens veroorloven om niet op Libanees grondgebied actief te worden. In het verleden heeft Israël herhaaldelijk wapentransporten uit Syrië in Libanon aangevallen. De laatste aanval in deze reeks dateert van februari 2014. Bij die aanval vernietigde men uiterst moderne antischip raketten die, als ze in handen van Hezbollah waren gevallen, Israëls bewegingsvrijheid in de Middellandse Zee drastisch in gevaar hadden gebracht. Israël zal zich moeten voorbehouden om het geschuif met wapens uit de arsenalen van Assad naar Hezbollah te verhinderen. Gezien de verklaring van Hezbollah stijgt daarmee in elk opzicht het gevaar van gevechtsconfrontaties of zelfs van een oorlog. Israëlische veiligheidsdeskundigen zijn er nog niet echt achter gekomen waarom Hezbollah de verandering van de status quo uitgerekend op dit moment nastreeft en zo het risico loopt dat Israël aanzienlijk harder gaat reageren op de explosies aan zijn grens. Als door een wonder is er relatief weinig gebeurd. Het had echter ook heel anders kunnen aflopen. In het algemeen gaat men ervan uit dat Hezbollah

Wie hier tegen wie vecht en wie met wie samenwerkt, is bijna irrelevant, want voor Israël telt slechts dat Hezbollah na acht jaar heeft besloten de status quo te veranderen. Daarmee heeft de militie vanuit Israëlische optiek een duidelijke alarmklok geluid.

bij de gevechten van de Syrische burgeroorlog is betrokken en daarom ook verzwakt is. Bovendien kan de militie het zich nauwelijks veroorloven om de Israëlische oorlogsmachine over zich af te roepen. Daarom vermoeden sommigen dat er achter de nieuwe agressie een order van hogerhand zit. Israëlische experts zijn nog steeds van mening dat Hezbollah in het belang van het eigen overleven niet in een oorlog met Israël geïnteresseerd is. Maar dat geldt niet voor de geldschieter en promotor van deze militie – Iran. Vermoedelijk hebben de acties van de Hezbollah militie aan de grens van Israël en het dreigement zich niet langer aan de VN status quo te zullen houden met de explosie in het Iraanse militaire complex in Parchin te maken. ZL∎ Nieuws uit Israël| 12/2014

11


terrorisme

is ook oP sCHiereiland sinaï aCtief Israël en Egypte werken nauw met elkaar samen als het gaat om de bestrijding van een vijand die een bedreiging voor beide landen vormt: de terreurgroep Islamitische Staat.

P

Politieke besluiten verlopen niet in een zwart-wit realiteit, maar zijn beïnvloed door veelzijdige parameters. Veel van deze invloeden zijn op het eerste gezicht niet te zien, andere worden het grote publiek sowieso niet direct onder de neus gewreven. En dikwijls spelen er nog heel andere zaken dan het lijkt. Dat alles moet je in je achterhoofd houden als je de huidige ontwikkelingen in het Midden-Oosten en vooral ook Israëls positie ook maar enigszins wilt begrijpen. Zo op het oog kun je denken dat Israël in het Midden-Oosten volkomen geïsoleerd is. Op de bijeenkomst over de wederopbouw van Gaza werd er over van alles gepraat behalve over Israëls wens om de Gazastrook te demilitariseren en controlemechanismen in te voeren. Onlangs zei de Jordaanse koning Abdallah dat Israëls rechtsconservatieve extremisme niet minder gevaarlijk voor de Arabische landen is dan de terreurgroep Islamitische Staat. Egyptes president Abd al-Fattah al-Sisi gaf in het openbaar ten beste dat het aannemen van het Arabische vredesinitiatief en de stichting van een Palestijnse staat fundamentele voorwaarden zijn voor een diplomatieke, politieke en economische samenwerking van de Arabische landen met Israël. Als dit allemaal klopt, krijg je een zwart-wit plaatje, of-of. Maar de realiteit ziet er wel anders uit. Egypte,

12


Saoedi-Arabië, Jordanië en de meerderheid van de Golfemiraten delen vitale belangen met Israël die veel en veel zwaarder wegen dan de bovengenoemde woorden, die tegen deze achtergrond meer lijken op lippendienst om de solidariteit met de Palestijnse zaak te waarborgen. In de praktijk moet de Jordaanse koning vertrouwen op steun van de geheime diensten en het leger van Israël. En hij moet er niet alleen op vertrouwen, hij is er zelfs op aangewezen als hij en zijn land de dreiging van de terreurgroep Islamitische Staat willen overleven. Tussen Cairo en Jeruzalem bestaat er een soortgelijke afhankelijkheid. Als je de woorden van president al-Sisi even vergeet, lijken beide landen in hun overleven tegen de radicale islam op elkaar te zijn aangewezen zoals een Siamese tweeling op elkaar is aangewezen. De terreurgroep die momenteel de grootste bedreiging voor beide landen vormt, is Ansar Bait al Maqdis. De naam van deze op het schiereiland Sinaï actieve terreurgroep betekent zoveel als ‘ondersteuners van Jeruzalem’. De groep is in 2011 opgericht en heeft in de loop van vorig jaar verklaard loyaal tegenover de IS te staan. Uit documenten die in handen van de Egyptische geheime dienst zijn gevallen, blijkt hoe nauw beide groepen met elkaar samenwerken als het om het bereiken van hun

verklaarde doel gaat, namelijk de vernietiging van de Egyptische staat zoals deze thans bestaat, om een kalifaat te stichten en daaraan parallel de inname van Jeruzalem. Inmiddels is deze terreurgroep al niet meer alleen in de Sinaï actief, maar opereert men ook in grotere Egyptische steden en langs de grens met Libië. Ook Libië staat op de ‘veroveringslijst’ van de IS. Ansar Bait al Maqdis treedt ongeveer net eender op als de IS; ook deze organisatie doet aan openbare executies, waaronder onthoofdingen. In een onderzoek dat Joram Schweitzer en Shani Avita in opdracht van het Instituut voor Nationaal Veiligheidsonderzoek uitvoerden, onderzochten zij de samenwerking tussen Ansar Bait al Maqdis en de salafistisch jihadistische terreurorganisaties in de Gazastrook. Het valt duidelijk aan te tonen dat zij sinds de zomer van 2014 nog nauwer dan voorheen met elkaar samenwerken. Ansar Bait al Maqdis nam tijdens de raketbeschietingen vanuit de Gazastrook Israël eveneens onder vuur, zoals Eilat, de zuidelijkste stad van het land. Tegelijk hielp deze Egyptische terreurorganisatie tijdens de oorlog van de zomer van 2014 bij het oprichten van een nieuwe organisatie in de Gazastrook, die zich Sponsors van de Islamitische Staat in Gaza noemt. Ook deze organisatie nam deel aan de raketbeschietingen op Isra-


el en zorgde er bovendien voor de eigen terreurdreiging, is aangewezen op een de salafistisch jihadistische terreurdaden op video vast te leggen. Andere strategische samenwerking met zijn re- groepen.” terreuracties, waaronder een zelfmoord- gionale en internationale bondgenoten. Dat Egypte redenen genoeg heeft om aanslag op een grenspost, konden door “Egypte beschouwt Israël als een in elk zich zorgen te maken bleek wel uit twee Egyptische veiligheidsmensen voorko- opzicht levensbelangrijke en vooral ook aanslagen in de Sinaï kort voor het sluimen worden. De ten van de redactie, samenwerking die 33 personen het tussen beide groeleven kostten. EgypDe Israëlische veiligheidsdeskundigen benadrukten in hun pen is ook na de te riep voor de Sinaï onderzoek dat Egypte, gezien de terreurdreiging, is oorlog blijven bede noodtoestand uit staan; daartoe been is al begonnen aangewezen op een strategische samenwerking met zijn hoort onder andere om langs de grens het gezamenlijke met de Gazastrook regionale en internationale bondgenoten. in de omgeving van onderhoud van de smokkeltunnels. Rafiah een bufferDe Israëlische zone in te richten die veiligheidsdeskundigen benadrukten in loyale partner in de strijd tegen de ter- elk illegale grensverkeer van mensen en hun onderzoek dat Egypte, gezien de reur, in het bijzonder in de strijd tegen goederen onmogelijk moet maken. ZL∎

terrorisme

van gaza flottielje tot terreUrgroeP is In de zaak van het Gaza flottielje in 2010 zag de wereld slechts wat men wilde zien. Zo was er ook nu nauwelijks aandacht voor het verhaal van een deelnemer aan het flottielje.

D

De Turkse organisatie Insan Hak ve Hürriyetleri ve Insani Yardım Vakfı, afgekort IHH, is een islamistische vereniging die begin 2010 tot het noodlottige Gaza flottielje heeft opgeroepen. Deze zogenaamde hulpactie voor de Gazastrook is de geschiedenis ingegaan vanwege de entering van het schip Mavi Marmara door Israëlische soldaten. Terwijl de affaire veel stof opwierp en Israël internationale verwijten in de zak moest steken, zag de wereld het volgende over het hoofd: de lading bestond voor slechts een gering deel uit humanitaire hulpgoederen zoals speelgoed en medicijnen, en grotendeels uit allerlei bouwmateriaal. De invoer daarvan naar de Gazastrook moet Israël controleren, omdat dit materiaal dikwijls niet voor civiele doelen gebruikt wordt (zoals bleek uit de ontdekking van het netwerk van terreurtunnels in de zomer van 2014). De

Israëlische soldaten eisten diverse keren dat de schepen stopten voor controle. Toen de Israëlische soldaten tenslotte aan boord gingen, werden ze metterdaad aangevallen. Het enige wat de wereld waarnam was dat Israëli’s in uniform geweld toepasten. Dat het om zelfverdediging ging, zag men maar al te graag en gretig over het hoofd, wat ook wel bleek uit de manipulatie van beeldmateriaal door internationale persbureaus. Ook de islamistische achtergrond van de IHH zag men over het hoofd, die volgens internationaal onderzoek ongetwijfeld “het wereldwijde jihad netwerk logistieke en financiële steun doet toekomen”. Dat wil zeggen dat het een vereniging is die organisaties steunt die onder andere oproepen tot de “vernietiging van Israël”. Israël beschouwt de IHH als een terreurorganisatie, net als de in de Gazastrook heersende Hamas.

In het verloop van het onderzoek naar de Mavi Marmara affaire bleek dat een deelnemer aan het Gaza flottielje met de naam Ya’akov Bolinet Alniak direct betrokken was bij de aanvallen op de soldaten. En juist deze man is nu dood, zo meldde de Turkse pers. Maar niet de melding over zijn dood is voor Israël belangrijk, maar de reden waarom hij om het leven kwam. Alniak kwam in Syrië om het leven, tijdens gevechten in de rijen van de terreurgroep IS. Emanuel Nachshon, de woordvoerder van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken, zegt erover dat deze berichten “een rechtstreekse band tussen de extremisten van de IHH en de moordenaars van de IS” bewijzen. “Deze man, die geprobeerd heeft soldaten van het Israëlische leger te verwonden, heeft later carrière gemaakt als beul in dienst van de extremistische islam.” AN∎ Nieuws uit Israël| 12/2014

13


Politiek

kan israËl zonder steUn van de vs bestaan? Israël ontvangt van de VS omvangrijke militaire financiële hulp. Maar ook de civiele sector wordt in velerlei opzichten door Amerikaanse steun gekenmerkt. Zou Israël eigenlijk wel zonder deze steun in de rug kunnen?

D

De betrekkingen tussen Israël en de VS kennen uit het verleden enkele zeer persoonlijke vriendschappen tussen hun regeringsleiders. Zo waren Lyndon B. Johnson en Levi Eshkol, Bill Clinton en Jitzchak Rabin, maar ook George W. Bush en Ehud Olmert heel nauw met elkaar bevriend. De hele wereld weet allang dat je dit van de huidige Amerikaanse president Barack Obama en Israëls premier Benjamin Netanjahu niet kunt beweren. De twee zijn zeer verschillende persoonlijkheden met sterk van elkaar afwijkende wereldbeschouwingen, die volkomen anders handelen. Tussen beiden bestaat absoluut geen zogenaamde ‘chemie’. Ze voelen weinig voor elkaar en kunnen schijnbaar totaal niet met elkaar overweg. Geen goede

14


basis om problemen in goed overleg de baas te worden. Na de Amerikaanse Congresverkiezingen staan Obama nog twee laatste jaren in het ambt ter beschikking, die hij onafhankelijk van de mening van kiezers met politieke stappen kan vullen. Vermoedelijk staan Israël juist dan moeilijke tijden te wachten. Daarom valt in de rechts-conservatieve kringen van de Jeruzalemse politiek onder andere de eis te horen dat men “zich van de afhankelijkheid van de VS los moet maken”. Als alternatief beschouwen deze Israëlische kringen een nauwere band van het Joodse land met Rusland of zelfs China. Maar zou dat wel een realistische optie zijn? Kan Israël militair, economisch en ook politiek gezien afstand nemen van de Verenigde Staten? Een blik terug in de Israëlische geschiedenis laat zien dat er al eens een Israëlische regeringsleider is geweest die dat voor mogelijk hield. Toen Menachem Begin in 1977 de verkiezingen voor de Knesset won, stelde hij om redenen van nationale trots voor af te zien

van de Amerikaanse financiële injecties, die destijds een bedrag van zo’n drie miljard dollar per jaar beliepen. Golda Meir en Jitzchak Rabin steigerden onmiddellijk toen ze het voorstel van Begin vernamen. Toen Begin zich nader met de feiten had beziggehouden, moest hij zijn voorstel kleintjes terugnemen. Hij had moeten inzien dat het kleine Israël, dat destijds voor enorme veiligheidspolitieke en burgerlijke uitdagingen stond, het op geen enkele wijze zonder de VS kon redden. Sindsdien is er heel wat water door de Jordaan gestroomd, zoals men wel zegt. Ondanks vele veranderingen in beide landen en in veel sectoren is één feit constant gebleven: de financiële rugdekking die Israël van de VS ontvangt. Deze gaat terug tot het jaar 1962. Toen vloeiden er eerst kleinere bedragen van miljoenen dollars, die echter steeds hoger werden. Toen Begin in 1977 de regering overnam, stond de steun al op drie miljard dollar per jaar. Daarvan was 1,8 miljard dollar als militaire hulp bestemd, terwijl 1,2 miljard dollar werd gedeclareerd als economische hulp. Aan het eind van de 90-er jaren, toen de Israëlische economische situatie sterker werd, is deze afgeschaft. Toch bleven de drie miljard komen, nu uitsluitend als militaire hulp. Deskundigen hebben het totaalbedrag wel eens uitgerekend: Israël heeft in de loop van tientallen jaren een totaalbedrag van 100 miljard dollar van de Verenigde Staten ontvangen voor de veiligheidssector. Ook het Amerikaanse Congres heeft het een keer nagerekend en in een vergelijking vastgesteld dat er geen ander land in de wereld is dat sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog zo veel financiële hulp van de VS heeft ontvangen als Israël. Momenteel maakt de militaire hulp van de VS zo’n 16% van de begroting


van Defensie van Israël uit. Een groot deel van dit geld gaat naar de ontwikkeling van veiligheidsprojecten die voor beide landen van belang zijn, zoals de ontwikkeling van het raketafweersysteem IJzeren Koepel. De conclusie ligt voor de hand: ook al zou Israël er enorme voordelen in zien om op het politieke toneel afstand te nemen van de VS, het zou de Joodse staat toch heel moeilijk vallen om het

op het gebied van de veiligheid zonder de financiële steun van de VS te moeten doen. Maar hoewel het ernaar uitziet dat Israël in de laatste twee jaar van Obama’s ambtstermijn moeilijke tijden te wachten kunnen staan, is er ook goed nieuws: niet alleen Israël kan niet zonder de VS, de VS kan ook niet helemaal zonder Israël. Dit berust op gedeelde belangen die uit gemeenschappelijke normen en waarden voortkomen. Daar ko-

men nog interne Amerikaanse factoren bij die een rol spelen, zoals de Joodse lobby in Washington en de sterke vertegenwoordiging van evangelicale kringen onder de afgevaardigden van het Congres. Deze en andere factoren stonden er tot dusver voor garant dat er tussen beide landen ‘bijzondere betrekkingen’ bestonden en bestaan – ook in perioden dat regeringsleiders van beide landen niets met elkaar op hebben. ZL

onderwijs

israËl oP vierde Plaats onder onderwijslanden De OESO is een exclusief forum van 34 lidstaten die de democratie en de markteconomie zijn toegedaan. Sinds 2010 hoort ook Israël erbij, dat het onlangs in een vergelijking uitstekend deed.

D

De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) verzamelt onder andere gegevens over de lidstaten en vergelijkt die dan met de statistieken van andere landen. Onlangs deed de OESO dit ook op het gebied van het onderwijs. Daarbij bleek dat het onderwijsniveau in de zogenaamde ontwikkelde landen, zeg maar de lidstaten van de OESO, enorm gestegen is. Terwijl in 2000 een op de vijf volwassen inwoners van deze landen een academische opleiding had, is dit in de periode tot 2012 alleen maar toegenomen. Inmiddels heeft gemiddeld een op de drie volwassenen een academische opleiding. Bij dit vergelijkende onderzoek werd onder andere benadrukt dat er in landen waar de regering het onderwijs ook financieel promoot veel en veel meer mensen met een academische opleiding op de arbeidsmarkt komen. Andreas

Schleicher, die bij de OESO de afdeling Indicatoren en Analyses in het directoraat Onderwijs leidt, zegt erover dat het voor regeringen zeker de moeite waard is om in het onderwijs te investeren, want: “Belastingbetalers in de VS halen uit elke behaalde academische graad 200.000 dollar meer dan ze erin geïnvesteerd hebben. En dus is het ook voor de regering een lonende zaak.” Tegelijk wees hij erop dat een academische graad niet perse op betere capaciteiten wijst. Wat dat betreft zijn er van land tot land grote verschillen. Niettemin kan men zeggen dat landen die de beste academische onderwijsinstellingen hebben, hooggekwalificeerde en uitstekend opgeleide volwassenen voortbrengen. Een ander vergelijkend onderzoek van de website 24/7 Wallstreet naar de tien beste onderwijslanden van de wereld ging nog verder in detail. In het kader van deze vergelijking springt vooral

Israël eruit, want het kleine land haalt een knappe vierde plaats. Tot de opvallendste onderwijslanden behoort in de eerste plaats Rusland, waar 53,5% van de volwassenen een academische graad heeft. Canada volgt Rusland op de hielen met 52,6% en op de derde plaats komt Japan met 46,6 procent. Israël sluit daar op de vierde plaats met 46,4% op aan, gevolgd door de VS, Zuid-Korea, Australië, Groot-Brittannië, Nieuw Zeeland en op de tiende plaats Ierland. In Ierland ligt het opleidingsniveau van de volwassen bevolking onder de grens van 40 procent. Het dagblad Haaretz citeerde uit dit vergelijkend onderzoek: “In Israël heeft 46,6% van alle volwassenen een hogeschool doorlopen. (...) Het onderzoek stelde tevens vast dat Israël met 11.500 dollar naar verhouding weinig voor de academische opleiding per studerende uitgeeft.” AN∎ Nieuws uit Israël| 12/2014

15


Het sensationele is dat er onder de 50 winnaars elf israËlisCHe onderzoeksProjeCten zijn. Foto: Ada Yonath werd in 2009 met de prijs voor chemie onderscheiden

wetensCHaP

eU-Prijzen voor israËlisCHe wetensCHaPPers De EU verleende 50 prijzen als stimulans voor wetenschappers, waarvan er zegge en schrijve elf naar Israël gingen.

D

De door de Europese Onderzoeksraad (ERC) verleende prijzen zijn gedoteerd met 150.000 euro. Het geld dient gebruikt te worden ter bevordering van nieuwe bedrijven en hun innovatieve ideeën, of voor klinische tests. Voorzitter Jean-Pierre Bourguignon van de ERC zei erover dat men voor de onderzoekers een weg wil banen om hun werken in de openbaarheid te brengen

geneeskUnde

israËlisCHe ontwikkeling kan blindHeid door glaUCoom verHinderen Israëli’s hebben een methode ontwikkeld die het glaucoom patiënten mogelijk maakt om zelf regelmatig belangrijke onderzoeken te doen, zodat het risico van volledige blindheid kan worden afgewend.

16


en in verkoopbare producten te veranderen. Bij de ERC komen talrijke voorstellen binnen. Deze keer kwamen er 182 aanvragen door de eerste selectieronde. Het sensationele is echter – misschien juist wel tegen de achtergrond van de richtlijn van de EU die Catherine Ashton als EU-commissaris uitvaardigde als maatregel tegen Israël – dat er onder de

V

Veel mensen kunnen zich een leven zonder hun vijf zintuigen niet voorstellen, al helemaal niet als het om het ogenlicht gaat. Maar juist vanwege de wijdverbreide ziekte glaucoom dreigt in de hele wereld een op de 200 mensen blind te worden. De ontwikkeling van een Israëlische wetenschapper kan voor veel glaucoom patiënten – mensen dus die aan groene staar lijden – de beslissende verandering brengen. Op het internet kun je er de volgende uitleg over vinden: “Glaucoom, ook wel groene staar genoemd, is een naam voor een reeks oogziekten met verschillende oorzaken, die verlies van zenuwvezels tot gevolg hebben. Als de ziekte in een gevorderd stadium is gekomen, is dit merkbaar aan de plek waar de kop van de gezichtszenuw (papil) naar buiten komt als een toenemende uithol-

50 winnaars elf Israëlische onderzoeksprojecten zijn. Deze proof of concept prijs (prijs als bewijs van het concept) is in 2011 ingevoerd. Interessant is dat Israëlische wetenschappers zo’n prominente plaats innemen, hoewel hun land niet eens tot de EU behoort. Dat bewijst niet alleen de duurzaamheid van de Israëlische ideeënsmederij, maar ook dat Europa daarvan kan profiteren. AN∎

ling of atrofie ervan. Als gevolg daarvan ontstaat er een karakteristieke uitval van delen van het gezichtsveld, die in het uiterste geval tot blindheid van de betrokken patiënt kan leiden. Een verhoogde oogdruk is een belangrijke risicofactor voor glaucoom. Niettemin heeft bijna 40% van alle glaucoom patiënten een normale oogdruk (normaal drukglaucoom), maar zijn ze erg gevoelig voor schommelingen van de bloeddruk, wat een interdisciplinaire, tussen oogarts en internist afgestemde behandeling vereist.” De geneeskunde beschikt over verscheidene behandelmethoden om de oogdruk normaal te houden, zoals behandeling met medicijnen of ook chirurgische ingrepen. Een van de grootste problemen is echter dat de toestand binnen de kortste keren kan veranderen. Een patiënt


kan een oogarts opzoeken en de meting van de oogdruk geeft geen anomalie aan; maar de volgende dag al kan de situatie volkomen anders zijn. Daarom is allang duidelijk dat men bij dit zwakke punt moet beginnen om een betere en permanentere controle te hebben. Yossi Mandel, een specialist voor oogheelkunde die aan de Bar Ilan universiteit doceert en onderzoekt, is dan ook op dit punt begonnen. Hij ontwikkelde nieuwe apparatuur die het de patiënt met behulp van een smartphone mogelijk maakt om op elk moment zelfstandig zijn oogdruk te meten en de opname van de smartphone aan de be-

handelende arts te sturen ter diagnose. Bij deze ontwikkeling was ook de Amerikaanse bio-ingenieur Stephen Quake van de Stanford universiteit betrokken. Hun apparatuur is te integreren in een traditioneel implantaat dat tot nu toe voor de behandeling van glaucoom wordt gebruikt. Het bestaat uit een piepklein buisje dat aan een kant open is. Aan die kant kan het oogvocht naar binnen. Aan de andere kant zit een klein blaasje met gas. Door het fysieke proces wordt er bij het stijgen van de oogdruk vocht in het buisje gedrukt en wordt het gas teruggedrongen. De barrière tussen vocht en gas beweegt. De optische in-

terface die de patiënt bij zijn oog houdt en die met de juiste app van de smartphone is verbonden, maakt het een medicus mogelijk om deze momentopname te keuren. Het is een eenvoudige procedure. En juist is het meest bekoorlijke van deze innovatie, die net zo vaak herhaald kan worden als men maar wil. Op deze manier heb je een veel nauwkeuriger controle over de oogdruk en kun je zo nodig meteen in actie komen. Momenteel bevindt dit hulpmiddel zich nog in de eerste proeffase. Maar het heeft in de vakwereld al wel opzien gebaard. ML∎

vanwege de wijdverbreide ziekte glaUCoom dreigt in de Hele wereld een oP de 200 mensen blind te worden. Yossi Mandel ontwikkelde nieuwe apparatuur die het de patiënt met behulp van een smartphone mogelijk maakt om op elk moment zelfstandig zijn oogdruk te meten.

voeding

nieUwe inziCHten Uit israËl over kUnstmatige zoetstoffen Twee wetenschappers van het gerenommeerde Weizmann Instituut voor Wetenschappen in Rehovot kwamen tot een inzicht dat in de hele wereld groot nieuws was: kunstmatige zoetstoffen kunnen diabetes veroorzaken.

V

Veel mensen zweren bij het zoetje, omdat je zo prima op je calorieën kunt bezuinigen en toch zonder een slecht geweten van een zoet bakje koffie of thee kunt genieten. Daarnaast koken en bakken velen met kunstmatige zoetstoffen die we allang in vloeibare vorm ter beschikking hebben. Echter, twee wetenschappers van het Weizmann Instituut ontdekten dat we zo misschien wel onze calorieënaanvoer verminderen, maar echt gezond zijn kunstmatige zoetstoffen nu ook niet. Eran Elinav en professor Eran Segal ontdekten dat het geen verschil maakt of we kunstmatige zoetstoffen of natuurlijke suikers gebruiken. In beide gevallen daalt de verwerking van glucose, wat het

ontstaan van hyperglycaemie bevordert, en dat is een van de belangrijkste symptomen van diabetes mellitus. Elinav en Segal hadden een werkhypothese. Ze geloofden dat darmbacteriën ervoor verantwoordelijk konden zijn. Ze bleken goed te zitten, want in het laboratorium konden ze aantonen dat bepaalde populaties darmbacterien op kunstmatige zoetstoffen reageren met ontstekingen die uiteindelijk een glucose intolerantie veroorzaken. Ze hebben hun bevindingen in beperkte omvang ook al bij gezonde mensen getoetst en ook in dat geval blijft hun conclusie dezelfde: een overmatig gebruik van kunstmatige zoetstoffen begunstigt de ontwikkeling van diabetes. Nieuws uit Israël| 12/2014

17


Op internet is over de achtergrond het volgende te vinden: “Sinds de 16de eeuw verbouwt men in de hele wereld suikerriet op plantages. In 1840 werd het suikerklontje uitgevonden. Met de toenemende industriële vervaardiging werd suiker ook voor gewone huishoudens betaalbaar en werd het een dagelijks gebruiksvoorwerp. Kunstmatige zoetstoffen hebben een kortere geschiedenis. In 1885 vond de Duitse suikerchemicus Constantin Fahlberg met zijn sacharine

de eerste zoetstof uit. Al snel begon hij met zijn zoetstof de suiker te beconcurreren, die daarop onder druk van de suikerindustrie alleen nog op recept verkrijgbaar werd. Tijdens de beide wereldoorlogen verving de zoetstof deels de suiker, omdat deze schaars was geworden. Momenteel zijn er in de Europese Unie acht zoetstoffen toegelaten waarvoor geen bedenkingen in verband met de gezondheid gelden.” Toch doken er tot nu toe steeds weer onderzoeken op die

het nieuws haalden, niet perse vanwege gezondheidsrisico’s, maar veeleer omdat met de nodige sensatie de leus werd verbreid dat zoetstoffen je dik maken. De Israëlische wetenschappers hebben hun resultaten in het vakblad Nature gepubliceerd. Talloze nieuwsbrieven van artsen en tijdschriften van apothekers hebben de kennis opgepikt, zoals in het Deutsches Ärzteblatt is uiteengezet: “Zoetstoffen worden niet alleen aangeboden als vervangers van suikerklontjes bij de koffie en de thee, maar vormen ook de basis voor calorievrije frisdranken en worden in toenemende mate aan kant-en-klare levensmiddelen toegevoegd (waar ze als toegevoegde stoffen tussen de E950 en E962 vermeld staan). Ze worden als onschadelijk voor de gezondheid beschouwd omdat ze in de regel niet door de darm worden opgenomen. De experimenten die aan het Weizmann Instituut in Rehovot (Israël) zijn uitgevoerd, geven nu een geheel ander beeld. (...) De resultaten van het onderzoek zullen bij de Europese autoriteit voor veilige levensmiddelen in Parma en bij het Federale Instituut voor Risico-evaluatie in Berlijn wel op geïnteresseerde lezers stuiten. De evaluatie van beide instellingen viel tot dusver overwegend positief uit. Ook de meeste voedingspsychologen beschouwen zoetstoffen momenteel als onnodig, maar onschadelijk.” AN∎

mensen

deiCHmann was ‘insPiratiebron’ Zo noemde de Ben Gurion universiteit van de Negev in een in memoriam een van haar befaamdste sponsors, de Duitse schoenenhandlaar en belijdend christen Heinz-Horst Deichmann.

H

Heinz-Horst Deichmann kwam in 1926 in Essen ter wereld. Op 2 oktober 2014 overleed hij in zijn geboortestad. Hij was een van de bekendste Duitse ondernemers, onder wiens leiding de grootste Europese schoenendetailhandelsketen Heinrich Deichmann is ontstaan. Na de voortijdige dood van zijn vader in 1940 leidde aanvankelijk zijn moeder Julie het familiebedrijf. De jonge Deichmann moest tijdens de Twee-

18


de Wereldoorlog in militaire dienst en keerde tegen het einde van de oorlog zwaargewond van het Oostfront terug. Zoals zoveel andere jonge mensen van zijn generatie haalde hij pas na de oorlog zijn middelbare school diploma. Hij begon een studie evangelische theologie, maar stapte over op geneeskunde en promoveerde in 1952. In 1956 nam hij het familiebedrijf over en verkocht wat veel mensen vandaag de dag nog

altijd kennen: kwalitatief goede schoenen, die echter betaalbaar voor iedereen werden aangeboden. Naast zijn professionele carrière onderscheidde deze man zich door zijn sociaal-diakonale betrokkenheid. Als belijdend christen stichtte hij de hulporganisatie Wort und Tat voor mensen in nood in de derde wereld. Hij was als filantroop bij diverse andere hulporganisaties betrokken en bezette als


vrijwilliger talloze posten. Telkens opnieuw ging hij na rampen tot speciale hulpacties over, zoals in 2005 na de tsunami in het Verre Oosten, toen hij een bedrag van 15 miljoen euro beschikbaar stelde. In 1974 stichtte hij de Heinz-Horst Deichmann stichting vanuit het stichtingsvermogen van de eerder door hem gestichte hulporganisatie Wort und Tat, Allgemeine Missionsgesellschaft e.V., die zich aan de bevordering van sociale instellingen wijdt. Deichmann ontving voor zijn sociale engagement meerdere Duitse en internationale prijzen. Juist in Israël waardeerde men het engagement van deze Duitse christen zeer. Dat bleek uit meerdere rouwadvertenties en gepubliceerde in memoriams. Vooral aan de Ben Gurion universiteit van de Negev in Beersheba vond men hoogdravende lovende woorden: “De familie van de Ben Gurion universiteit in de Negev buigt het hoofd na de dood van dr. Heinz-Horst Deichmann, de vicevoorzitter van de raad van toezicht, een ware vriend en ruimhartige weldoener van de universiteit”. Verder wijst de hogeschool in het in memoriam op de royale giften – in de vorm van meerdere gebouwen op de campus – en op zijn bijdrage aan een gemeenschappelijk actieterrein

“voor leden van alle religies en volken “Overtuigd”, zo stond er in de mededeter bevordering van de gezondheid en ling van de Ben Gurion universiteit, “dat het welzijn van alle bewoners van de het onderzoek een dialoog tussen de geregio”. Daarnaast benadrukte men dat lovigen kan steunen, die rechtstreeks Deichmann had bijgedragen aan een en vrij van vooropgestelde meningen is, en een toenadering en goede verstandhoucomplementering tussen ding tussen volkeren de beide religies kan voorten aan het onderzoek brengen, heeft dr. Deichvan de Joodse en de mann aan de Ben Gurion christelijke cultuur. universiteit van de Negev “Voor dit alles ontving het Deichmann programma hij van de universiteit voor Joodse en christelijke in 2005 de oecumeliteratuur uit de Hellenisnische prijs voor toAls belijdend christen tisch-Romeinse tijd ingelerantie en religieuze steld”. Verder stond er dat en maatschappelijke stichtte hij de hij daardoor een verbintoenadering.” De Ben Gurion universiteit hulporganisatie Wort ding had gecreëerd tussen de onderzoeksterreinen onderscheidde Deichund Tat voor mensen van de Joodse literatuur mann in 1990 met uit de oudheid en de literaeen eredoctoraat en in nood in de derde tuur van het vroege chrisin 1998 met een prijs tendom. voor zijn levenswerk. wereld. Deichmanns vrouw De rectrix magRuth is al in 2008 overnifica van de unileden. Het echtpaar heeft versiteit, professor een zoon en drie dochters, Rivka Carmi, benavan wie der een, Ute Deichmann, de drukte dat “wij afscheid nemen van voorzitter van het Jacques Loeb ceneen zeer buitengewoon mens”, en de trum voor geschiedenis en filosofie van universiteit noemde in haar persbede humaniora aan de Ben Gurion univerricht met name Deichmanns bevordesiteit van de Negev is. AN∎ ring van de christelijk-Joodse dialoog. Nieuws uit Israël| 12/2014

19


Het ware geziCHt van de israËlisCHe soldaten

20 Nieuws uit Israël | 12/2014

bijbel en israËl

bijbel en israËl

Waarom heeft Israël

zoveel vijanden? Overal ontwikkelt zich precies het tegenovergestelde van datgene waar Israël zo erg naar verlangt: vrede. Al deze antichristelijke kenmerken samen worden heel spoedig gepersonifieerd in het hoogste potentieel van het kwaad, de antichrist.

door Wim Malgo (1922–1992) De toenemende wereldwijde vijandschap tegen Israël behoort tot de schaduwen van Armageddon. Daarom is het belangrijk om de aanleidingen dan wel de fundamentele oorzaken van de vijandschap tegen Israël te kennen. Daarbij zal iedereen begrijpen dat het volgende profetische woord van de Heer Jezus niet in de laatste plaats van toepassing is op Israël: “U zult door alle volken gehaat worden omwille van Mijn naam” (Mat. 24:9). De diepste wortels van het voortdurende conflict in het Midden-Oosten vinden we in Genesis 3:15, waar de Here God zegt: “En Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u en de vrouw, en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht”. Israëls duizenden jaren oude conflictsituatie vindt haar grond in de bijzondere roeping van het volk. De Heer drukt dat heel concreet in Jesaja 42:6 uit: “Ik, de HERE, heb u geroepen in gerechtigheid, ik zal u bij uw hand grijpen, Ik zal u beschermen en Ik zal

u stellen tot een verbond voor het volk, tot een licht voor de heidenvolken”. Maar als Israël geroepen is om een licht voor de heidenen te zijn, kan het niet anders of het moet van de heidenen gescheiden blijven. De eerste scheiding wordt in de hoofdstukken 11 en 12 van het boek Genesis beschreven, waar de Heer enerzijds de volken als dragers van het heil verwierp (torenbouw van Babel) en anderzijds Israël via Abraham tot drager van het heil verkoos: “Ik zal u zegenen … en u zult een zegen zijn…” (Gen. 12:2). Kijken we nu eerst eens naar het conflict van Israël met zijn buurlanden. De onophoudelijke strijd met de Arabische volken is eigenlijk een familieruzie. Het huidige Jordanië is het gebied van de Moabieten en de Ammonieten, de nakomelingen van de beide zonen van Lot uit het contact met zijn dochters (Gen. 19:37–38). Het familieconflict van Abraham, de vader van Israël, begon toen hij zijn neef Lot, de zoon van zijn gestorven broer Haran, meenam in zijn roeping. In Genesis 12:4 lezen we daarover: “…en Lot ging met hem mee”. Omdat Lot des-

tijds een heel eind met Abraham is opgetrokken, is de confrontatie tussen het zaad van Abraham en de nakomelingen van Lot het minst gevaarlijk. Wie zijn de Egyptenaren? Zij zijn directe bloedverwanten van Israël. Dat zouden ze nooit zijn geworden als Abraham gewoon op de Heer en op de vervulling van zijn beloften had gewacht, maar hij gaf gehoor aan de stem van Saraï (Gen. 16:2). En hij nam Saraï’s Egyptische dienstmaagd tot vrouw en uit haar werd Ismaël geboren. Nu zien we dat de ruzie tussen de Ismaëlieten, die Egyptische Arabieren zijn, en Israël in wezen een erfgenamenruzie is. Ismaël wil nog steeds de erfgenaam zijn. Maar de Heer heeft tegen Abraham gezegd dat Hij Ismaël wel zou zegenen, “Mijn verbond echter zal Ik met Izak maken, de zoon die Sara u volgend jaar op deze vastgestelde tijd zal baren” (Gen. 17:20-21). Van wie stammen de Syriërs af, de bijzonder wrede vijanden van Israël? Volgens Genesis 22:20–21 stammen ze van Abrahams broer Nahor af. Deze naam betekent onder andere ‘snuivend’; Nieuws uit Israël| 12/2014

21

Colofon

bijbel en israËl

nieUws Uit israËl

farao, Haman en ook adolf Hitler Planden doelbewUst de volledige Uitroeiing van israËl. we Hoeven ons HeUs geen illUsies te maken. ook al is er in israËl nU een ademPaUze ingetreden, israËls Hatende verwanten Hebben toCH alleen zijn Uitroeiing maar voor ogen.

een andere betekenis is ‘jaloers’. Nahor was niet met zijn broer meegegaan om naar het beloofde land te trekken.

gedemoraliseerd Europa, dat de duisternis, het moeras van de immoraliteit liever heeft dan het licht?

Zo heeft Israël voortdurend met familiestrijd te kampen gehad. We weten ook van Amalek, de buitenechtelijke zoon van Jakobs broer Ezau, de stamvader van de Edomieten. De Amalekieten (of Agagieten) waren bittere vijanden van Israël. Dat blijkt heel duidelijk uit het boek Esther, waar de Amalekiet Haman (‘de beroemde’ in het Nederlands), de gunsteling van wereldheerser Ahasveros, besloot heel Israël uit te roeien. Hij was de man van de Endlösung in die tijd (Est. 3:5–6). Maar al duizenden jaren lang zijn alle vijanden van de Joden stukgelopen op het kleine Israël en te gronde gegaan. Wie dit volk aantast, tast de roeping ervan aan, en wie Israels roeping aantast, valt hun God aan en daarom zegt de Heer: “Wie u aanraakt, raakt Zijn oogappel aan” (Zach. 2:12). Ook de Egyptische farao, de Jodenhater in de oudheid, die een eigen voorstelling had van de Endlösung, namelijk door het vermoorden van alle pasgeboren Hebreeuwse jongetjes, is tenslotte met zijn “600 van de beste strijdwagens” en zijn gehele leger (!) in de Schelfzee ten onder gegaan (Ex. 14:7–31).

Israël heeft waarachtig geen makkelijke, maar wel een heerlijke roeping, want hun hoogste potentieel, Jezus Christus, de Zoon van God en de Zoon van Israël die eerst in nederigheid in Bethlehem geboren werd en later naar Golgotha ging om de wereld met God te verzoenen en zo Israëls roeping op de meest volkomen wijze vervulde, komt spoedig zichtbaar terug naar Israël. Daarom neemt ook in de directe en mindere directe omgeving van Israël tegelijkertijd het kwaad met een beangstigende snelheid toe: politieke huichelarij, ‘vrienden’ die Israël verraden, laaiende haat, algemene neergang van de moraliteit, oproer en rebellie, gebalde vuisten tegen alle overheden, oorlogen en oorlogsgeschreeuw. Overal ontwikkelt zich precies het tegenovergestelde van datgene waar Israël zo erg naar verlangt: vrede. Al deze antichristelijke kenmerken samen worden heel spoedig gepersonifieerd in het hoogste potentieel van het kwaad, de antichrist, die op deze aarde zichtbaar zal worden. Dat wordt de laatste en beslissende botsing in het Midden-Oosten. De schaduwen van Armageddon worden dreigender.

Farao, Haman en ook Adolf Hitler planden doelbewust de volledige uitroeiing van Israël. We hoeven ons heus geen illusies te maken. Ook al is er in Israël nu een adempauze ingetreden, Israëls hatende verwanten hebben toch alleen zijn uitroeiing maar voor ogen. Daarmee komen we bij een tweede kamp van vijanden van Israël. Dat zijn de niet-Semitische volken, de antisemieten of gewoon de volken. – Niemand hoeft zich erover te ontzetten als er zowel door de VN als door de EU anti-Israelische verklaringen worden afgegeven. Hoe kun je nu een pro-Israëlische houding verwachten van een decadent en

22 Nieuws uit Israël | 12/2014

Daarmee is de derde en grootste kring van vijanden van Israël al genoemd: het herstelde Romeinse wereldrijk met de antichrist aan het hoofd. Overigens zullen bij de laatste confrontatie van Armageddon geen tanks, vliegtuigen of artillerie van enige doorslaggevende betekenis zijn, maar de verschijning van de Heer Zelf en de geroepenen en uitverkorenen en gelovigen met Hem (Op. 17:13–14). Ondanks alles, zo weten we echter, zal Israël overleven. Ook al waren er nog veel, veel meer vijanden, Israël zou toch ∎ overleven, want Jezus komt terug.

®

nederland: beth-shalom, Postbus 193, 3940 ad doorn telefoon 0343 477288 fax 0343 477447 e-mail: [email protected]

®

abonnementen: Beth Shalom, Postbus 193, 3940 AD Doorn, tel. 0343 477288 Giften: IBAN NL27INGB0000094400 t.n.v. Beth-Shalom Doorn En extra: BIC: INGBNL2A Betalingen: Giro NL52 INGB 0000 4092 00 t .n.v. Middernachtsroep Doorn ook voor België. «Nieuws uit Israël» verschijnt ook in het Duits, Frans, Engels, Spaans, Portugees, Hongaars en Roemeens. Alleen in de betreffende landen. Abonnement Nederland en België: gratis, Vanuit Nederland naar andere landen in Europa: EUR 26.40, Buiten Europa en Suriname: EUR 31.80. ISRAËLREIZEN: Beth-Shalom-Israëlreizen: Postbus 193, 3940 AD Doorn tel. 0343 477288 GASTENHUIS IN ISRAËL: Beth-Shalom, P.O.B. 6208, Haifa 31060/Karmel Israël tel. 00972-4-83774-81 TESTAMENTAIRE BESCHIKKINGEN: (via een notaris) «Ik legateer vrij van rechten en kosten aan de Stichting: Zendingswerk Middernachtsroep statutair gevestigd te LEIDEN en geregistreerd onder nummer .41166018. bij de Kamer van Koophandel Rijnland, een bedrag van EUR…»

gedachtig aan het feit, dat alle menselijke kennis slechts onvolkomen is (1 Cor. 13:9), geven de auteurs voor eigen verantwoording hun persoonlijke visie weer aUteUrs Initialen van de auteurs en bronvermeldingen in dit nummer: CM = Conno Malgo; FW = Fredi Winkler; ZL = Zwi Lidar Voor de inhoud van vreemde web-pagina’s waarnaar verwezen werd kunnen wij niet aansprakelijk worden gesteld. Wij verklaren hiermee uitdrukkelijk, dat op het tijdstip van het tot stand brengen van de link geen illegale inhoud op de verbonden websites herkenbaar waren. Op de actuele en toekomstige vormgeving, de inhoud of de auteursrechten van de verbonden sites hebben wij geen invloed. Voor illegale, foute of onvolledige inhoud en vooral voor schade, die uit het aanklikken of niet aanklikken van zulke aangeboden informatie ontstaat, is alleen de aanbieder van de site verantwoordelijk, naar wie verwezen werd, niet degene, die enkel via links naar de bewuste publicaties verwijst.

Jezus komt spoedig... ...verwacht u Hem? spreker Dato Steenhuis Leiding Teun van Ommen

Woensdag 4 maart 2015

Woensdag 15 april 2015

Gebouw “De Schakel” Witterhoofdweg 1a • Assen

Partycentrum “De Pleats” Schoolstraat 82 • Burgum (Fr.)

inloop 19:30 begin 20:00

Middernachtsroep

+ boekentafel over dit onderwerp + gespreksmogelijkheid

Heet hangijzer

Orgaandonatie

Orgaandonatie: ja of nee? In de hele wereld wordt er heftig over dit thema gediscussieerd. Ook na onze dood kunnen wij nog iets goeds doen, doordat wij onze organen afstaan, opdat andere mensen langer kunnen leven. Dat is tenminste de mening van veel artsen en leraren ethiek. Lees deze zeer aanbevelenswaardige en uiterst interessante, Bijbels gefundeerde stellingname over orgaandonatie. Auteurs: Dr. med. Peter Beck en Norbert Lieth, Peter Malgo, René Malgo, Fredy Peter Uitvoering: geniet, 16 pagina‘s / ISBN: 9789066031692

€ 1.50 afmetingen: 41,0 bij 29,7cm ISBN 978-90-6603-171-5 bestelnummer 348150

prijs € 11,50

Terloops opgemerkt

De Israëlkalender 2015 , nu met een nieuwe opmaak. Prachtige foto‘s tonen het land Israël. De kalender vermeldt ook Christelijke en Joodse feestdagen en heeft voor elke maand een passend bijbelvers. Het is een ware blikvanger.

w u e Ni

«De kleine Apocalyps», zo worden de hoofdstukken 24 tot 27 van de profeet Jesaja genoemd. Norbert Lieth vergelijkt ze met de grote Apocalyps van Johannes in het laatste boek van de Bijbel. De parallellen zijn frappant! Zij onderstrepen op een unieke wijze de goddelijke inspiratie van de Bijbel. Bij alle tragiek van de apocalyptische gerichten, die los zullen barsten over een onboetvaardige wereld, houdt de auteur ook het Bijbels-zielzorgerlijke aspect in het oog. Een bemoediging voor het persoonlijke geloofsleven! Auteur: Norbert Lieth Uitvoering: geniet, 52 pagina‘s ISBN: 9789066031708

Bestelnr.: 197168 € 2.50

Nr. 12. Nieuws uit. Het ware gezicht van de Palestijnse president. AbbAs בית שלומ

Recommend Documents