Normale leven nabootsen van iemand die geen diabetes heeft. Met OmniPod kleinere kans op foutief prikken en huidinfecties

DIABETES DOCUMENT  mylife OmniPod van Ypsomed

Manon Verberne, gebruiker

“Normale leven nabootsen van iemand die geen diabetes heeft” Fred Storms, internist

“Met OmniPod kleinere kans op foutief prikken en huidinfecties” Drie jonge gebruikers, Mahalet, Björn en Jill

“Scoren met hockey” • “Gewoon trampoline springen” • “De duikplank af ” Diny Brands, diabetesverpleegkundige

“Iedereen die kan lezen, kan omgaan met mylife OmniPod” George Hop, gebruiker

“Het is fijn om het nieuwste van het nieuwste te hebben”

De gebruiker

Manon Verberne, gebruiker OmniPod, Helmond

“Normale leven nabootsen van iemand die geen diabetes heeft”

“Ik ben een echte doener, ik ga geen handleidingen lezen en ik kijk wel hoe ik eruit kom. De PDM geeft heel duidelijk alles aan, wát je moet doen, en ook hoé je iets moet doen.”

Jarenlang spoot zij geduldig haar insuline, maar had ze last van sterk wisselende en onverklaarbare bloedglucose waarden. “Daar was werkelijk geen touw aan vast te knopen”, verzucht Manon Verberne (20) uit Helmond. Zelfs een kwartiertje fietsen kon bij haar al leiden tot een flinke hypo. Een jaar geleden stapte zij over op mylife OmniPod: “Deze insulinepomp geeft me nu vrijheid en innerlijke rust. En ook een verbeterde diabetesregulatie, omdat ik me dus rustiger voel”, is haar logische redenering.

DIABETES DOCUMENT mylife OmniPod van Ypsomed 2

M

isschien heeft zij haar diabetes wat makkelijker leren aanvaarden dan anderen, omdat zij zelf geen leven kent zonder deze aandoening. Manon kreeg diabetes toen zij drie jaar oud was, inmiddels zeventien jaar geleden. Haar diabetesregulatie verliep altijd een beetje moeizaam, terwijl de oorzaak daarvan niet echt duidelijk was. Vrij recent is ontdekt dat Manon wellicht ook ADD heeft, een aandoening die met name innerlijke onrust en stress tot gevolg heeft. “Er spoken dan allerlei dingen door je hoofd en je kunt niet goed slapen. Maar OmniPod heeft me vooral rust gebracht, waardoor ik veel minder last heb van die vervelende bloedglucoseschommelingen.” Van verlegen naar zelfbewust Manon is geboren en getogen in Helmond en woont nu afwisselend bij haar vader en haar moeder. Sinds zij drie jaar geleden begon met de HBO-V opleiding in Eindhoven, ontwikkelde zij zich ook van een ietwat verlegen en schuchter meisje tot een meer doortastende en zelfbewuste jonge vrouw. “Ik heb gekozen voor deze verpleegkundige opleiding, mede omdat mijn moeder voor bejaarde mensen werkt en dan thuis komt met allerlei interessante verhalen. En omdat ik als kind een paar keer in het ziekenhuis ben opgenomen, ging ik geleidelijk denken: ik wil later ook wel zo’n wit pak aan! Ik vind mijn studie heel leuk en loop nu stage op een afdeling interne geneeskunde/oncologie in het ziekenhuis. Voor mijn toekomst lijkt de algemene gezondheidszorg mij mooi, maar de geestelijke gezondheidszorg is ook wel interessant.” “In 2010 kreeg ik eerst een ander insulinepompje, maar daar was ik niet zo tevreden over”, herinnert Manon zich. “Je bent dan steeds aan het stoeien met dat slangetje, je weet soms niet waar je die pomp kunt opbergen en dan moet je hem ook nog afkoppelen als je gaat douchen of zwemmen. Voor mij was deze pomp meer een last dan gemak, al waren mijn bloedsuikers ook wel wat verbeterd. Uiteindelijk zei ik op de polikliniek dat ik de pomp niet meer zag zitten. Ik was daar de eerste die de pomp wilde teruggeven en ze wisten daarom niet meteen wat ze ermee aan moesten. Maar de kinderarts zei toen: als Manon zich niet goed voelt bij deze pomp, dan moeten we er vandaag mee stoppen. En zo ben ik weer begonnen met de insulinepen.” Een knagend gevoel In de periode die volgde, was Manon blij dat ze van de pomp met slangetje af was, maar tegelijkertijd bleef ergens een gevoel knagen dat een pompje wellicht toch een oplossing zou kunnen zijn voor haar matige diabetesregulatie. Bovendien kreeg zij plotseling en onverwacht ook last van spuitangst. “Toen ik vorig jaar overstapte van mijn kinderarts naar de internist, kwam hij direct te spreken over mylife OmniPod. Ik ben ook op internet gaan zoeken en heb allerlei informatie aangevraagd. Al gauw kreeg ik er een goed gevoel over, want het leek me een geweldig systeem. Toen ik echt met de Pod begon, dacht ik: ik probeer het gewoon en dan zie ik wel hoe het loopt! En vanaf de eerste dag was ik meteen al heel tevreden. Het was ook niet moeilijk om te leren omgaan met dit nieuwe pompje. Ik ben een echte doener, ik ga geen handleidingen lezen en ik


kijk wel hoe ik eruit kom. De PDM geeft heel duidelijk alles aan, wát je moet doen, en ook hoé je iets moet doen.” Naast haar studie voor verpleegkundige heeft Manon ook een gevarieerd en actief leven in de studentenwereld. Met veel plezier is zij als lid van studentenvereniging Demos een trouwe bezoeker van sociëteit Batjevier in de Bunker in Eindhoven. Het studentenleven is voor haar belangrijk en stimulerend. Daarom wil ze ook graag met haar vriendinnen op de foto! “Er zijn veel vooroordelen over studentenverenigingen”, moppert Manon. “Mensen denken alleen aan alcohol en volkomen uit je dak gaan, maar dat is helemaal niet het geval. Wij zijn gewoon een hechte club van vrienden en vriendinnen die het leuk vinden om samen op te trekken. Kletsen in de soos, gezellig met een groepje naar de bioscoop of bij iemand thuis lekker kokkerellen en dan gezamenlijk de maaltijd gebruiken. Ik ben er ook heel positief door veranderd, ik voel me sterker en meer zeker van me zelf.” Huid niet te vet Over de vraag of OmniPod ook minpunten heeft, moet Manon wel even nadenken: “De Pod is op sommige momenten zichtbaar, dat kan een beetje vervelend zijn, maar ja, dat heb je ook met een andere pomp, of als mensen je bezig zien met een insulinepen. Dus eigenlijk is dat toch geen minpunt. Nee, echt negatieve dingen kan ik niet bedenken. Je moet er wel voor zorgen dat je huid niet te vet wordt, anders zou de Pod kunnen loslaten. In bad gebruik ik dan maar geen badolie en met bodylotion moet je ook voorzichtig zijn, als je de Pod gaat verwisselen. En op de studentensociëteit doe ik niet uitbundig mee met wild stoeien, omdat ik dan bang ben dat mijn Pod zal losschieten.” “Het belangrijkste is dat ik dankzij dit nieuwe pompje rust en vrijheid heb teruggekregen. Als ik nu op de fiets zit, zet ik tijdelijk de basaalstand wat lager, waardoor ik geen hypo meer krijg. De Pod is voor mij echt een uitkomst en ik ervaar een betere kwaliteit van leven. Ik ben blij dat mijn diabetesregulatie zo gladjes verloopt. En ik kan nu meer het normale leven nabootsen van iemand die geen diabetes heeft. Vroeger vond ik het veel getrubbel om ergens heen te gaan. Steeds dat spuiten, al dat gedoe met die spullen... Dankzij OmniPod ga ik nu makkelijker op stap en haal ik zo meer uit mijn leven.” 

De internist

Dr. Fred Storms, internist, Utrecht

“Met OmniPod kleinere kans op foutief prikken en huidinfecties”

Mensen die een insulinepomp gebruiken, vinden doorgaans het aanbrengen van een infuusset met naald en slangetje het meest vervelend. Dankzij mylife OmniPod hoort deze ergernis tot het verleden. De flexibele teflon canule wordt automatisch aange bracht met één druk op de knop. “De kans op foutief prikken en huidinfecties lijkt hierdoor kleiner. Dit inbrengsysteem is uniek in de wereld en zal dat voorlopig ook nog blijven”, zegt internist dr. Fred Storms.

I

n het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht en Nieuwegein zijn 3.500 personen met type 1 en type 2 diabetes onder behandeling, van wie tien procent gebruik maakt van een insulinepomp. De meeste mensen die nu voor het eerst aan de pomp gaan, maken de keuze voor mylife OmniPod, zo is de ervaring van Fred Storms. Hij is ook bijzonder enthousiast over het nieuwste type pompje (de Pod), dat in het najaar van 2012 op de Nederlandse markt werd geïntroduceerd. Deze tweede generatie Pod is nog weer kleiner en lichter dan de eerste versie uit 2010, waardoor het gebruiksgemak verder is toegenomen, meent Storms.

‘pijpleiding’ van soms wel één meter lang: “Het slangetje van een traditionele insulinepomp is voor veel mensen een belangrijke reden om zo’n infusiesysteem niet prettig te vinden. Het is gewoon onhandig, als je in bed ligt en die slang steeds om je nek draait. Ik zag al gauw de voordelen van OmniPod: geen lange pijpleiding, makkelijk aan te brengen en een afstandsbediening die ook meteen bloedglucosemeter is. Aanvankelijk werd ik door half Nederland uitgelachen dat ik achter dit apparaatje aanliep. Men dacht toen nog dat het niks zou worden.” Ypsomed als winnaar uit de bus

“Voor nieuwe pompgebruikers in ons ziekenhuis staat OmniPod met stip bovenaan. Maar wanneer iemand al ervaring heeft met een pomp, is er bij het verstrijken van de looptijd meestal de neiging de oude pomp om te wisselen voor eenzelfde type. Men is immers gewend geraakt aan een bepaalde pomp. Maar natuurlijk zijn er ook mensen die ervan balen dat ze hun huidige insulinepomp moeten gebruiken tot het einde van de looptijd en dat ze niet meteen kunnen overstappen op OmniPod. Dat zijn nu eenmaal de afspraken met de zorgverzekeraars.” Toen Fred Storms in 2007 het OmniPod-systeem voor het eerst zag op een congres in Amerika, was hij meteen enthousiast, vooral door het ontbreken van – zoals hij dat noemt – een


Fred Storms verbaasde zich erover dat OmniPod in Amerika al enkele jaren succesvol werd gebruikt, maar vreemd genoeg nog niet de weg had weten te vinden naar Europa: “Ik ben toen in Amerika gaan lobbyen om dit insulinetoedieningssysteem sneller naar Europa en dus ook naar Nederland te halen. Op dat moment was nog niet duidelijk welk bedrijf hiervoor in aanmerking zou komen. Er schijnt een ware stoelendans geweest te zijn van leveranciers die het product wel zagen zitten. Uiteindelijk kwam Ypsomed als winnaar uit de bus om OmniPod op de Europese markt te kunnen introduceren.” Hoewel niet wetenschappelijk aangetoond, heeft Fred Storms het ‘sterke gevoel’ dat door het gebruik van OmniPod er min-

“Dit inbrengsysteem is uniek in de wereld en zal dat voorlopig ook nog blijven.”

der vaak huidinfecties optreden: “De katheter kun je makkelijk en snel inbrengen, nadat je de Pod op de huid hebt geplakt. Door deze bijzondere werkwijze en hygiëne is de kans op huidinfectie minimaal, is mijn ervaring. Ik heb ook een paar keer zelf de Pod geprobeerd en het inbrengen van de canule voel je nauwelijks. De wijze van aanbrengen is echt uniek: het minst traumatisch en het meest subtiel. Geen ander pompsysteem ter wereld is hiermee te vergelijken, ook niet in de nabije toekomst.” Een betere diabetesregulatie Bijzonder handig is ook de bolus-calculator van OmniPod. Op basis van de gemeten bloedglucosewaarde en het beoogde voedsel geeft de PDM-afstandsbediening een advies voor een bolus, die normaal of vertraagd kan worden afgegeven. Volgens Fred Storms draagt deze boluscalculator ongetwijfeld bij aan een betere diabetesregulatie: “Mensen die de bolus-calculator gebruiken, hebben na de maaltijd minder bloedglucoseschommelingen. Zij stellen in de praktijk vast dat de bolusadviezen van de PDM prima blijken te werken. Als je zelf moet gaan rekenen, is het toch soms meer een beetje nattevingerwerk. Natuurlijk is het wel belangrijk om de juiste persoonlijke verhouding tussen insuline en koolhydraten in de PDM te programmeren.” Iedere Pod kan tot maximaal tweehonderd eenheden insuline bevatten, bedoeld voor drie dagen. Wie meer dan tweehonderd eenheden in drie dagen nodig heeft, kan dus

geen gebruik maken van deze pomp. “Eigenlijk is dat een onzinnige grens, opgelegd door de zorgverzekeraars”, vindt Fred Storms. “Veel mensen met type 2 diabetes hebben meer dan tweehonderd eenheden insuline nodig en komen dus niet in aanmerking voor OmniPod. Maar als zij een andere pomp gebruiken, zullen ze door de grotere hoeveelheid insuline veel vaker hun infuusset moeten verwisselen. En dat kost natuurlijk ook geld! Maar dat kun je een zorgverzekeraar niet uitleggen, die zet vaak de hakken in het zand met allerlei voorwaarden.” Waar je verder ‘niets’ van ziet “Vanaf het eerste begin in Amerika heb ik de kracht ingezien van mylife OmniPod. Je moet immers beseffen hoe belangrijk het voor mensen is dat zij ‘iets’ kunnen opplakken, waar je verder ‘niets’ van ziet, ook niet van het inbrengen van de canule. Maar natuurlijk bieden wij in ons ziekenhuis alle beschikbare insulinepompen aan. Iedereen moet uiteindelijk zelf zijn of haar eigen keuze kunnen maken.” 

“Ik heb nu gekozen voor een niet-alledaagse sport” Meer dan dertig jaar is zij aan het tobben geweest met haar diabetes. In december 2010 was Chantal van der Moolen (37) uit Lelystad een van de eerste Nederlanders die overstapte op mylife OmniPod: “Ik heb nu veel meer energie en ervaar echt wat vrijheid betekent! Mijn leven is helemaal veranderd. Ik voel me beter en m’n diabetes is een veel mindere belasting. Ik doe gewoon alles wat ik wil doen.Voor mij is OmniPod de uitvinding van de eeuw! Het belangrijkste voordeel: je kunt de Pod heel makkelijk aanbrengen en het automatisch inschieten van de katheter is bijna pijnloos. Je zit niet meer vast aan een slangetje en je hoeft ook niks af te koppelen voor zwemmen en douchen.” “Vroeger was ik bang om te sporten. Soms zat ik dan veel te hoog of te laag, daar was geen pijl op te trekken. Nu heb ik gekozen voor een niet-alledaagse sport: Tang Soo Do, een spannende vecht- en zelfverdedigingssport uit Korea, waar stevig wordt uitgedeeld met handen én voeten! Voor we beginnen laat ik altijd zien waar mijn pompje zit – meestal op mijn buik – en de anderen weten dan dat zij me op die plek absoluut niet mogen schoppen of slaan. Het is nog niet één keer fout gegaan. Iedereen in mijn omgeving is gewend aan mijn OmniPod en ik zou hem nooit meer willen inruilen.Voor geen goud, nee, voor géén goud!”


Drie jonge gebruikers

Björn van Straaten uit Velserbroek

“Gewoon lekker trampoline springen” Björn van Straaten is een stoere jongen van bijna negen jaar. Hij houdt van voetballen, trampoline springen, zwemmen en... natuurlijk grapjes uit halen met zijn zusje Demi. Sinds 2010 heeft hij diabetes, waarvoor hij in mei 2011 een insulinepomp kreeg: na een grondige voorbereiding en studie op internet kozen zijn ouders zonder aarzelen voor mylife OmniPod. “Waterdicht, geen losse slangetjes en makkelijk aan te bren gen”, waren hun doorslaggevende argumenten.

H

“

et is toch een hele opgave om steeds weer je kind te moeten prikken”, zegt zijn vader Marco over de insulinepen die zij gedurende een jaar gebruikten. “Op dat moment had ik een collega met een insulinepomp. Hij was daar bijzonder tevreden over en geleidelijk begonnen wij te beseffen dat een pomp ook voor Björn geschikt zou kunnen zijn om een betere diabetesregulatie te bereiken.” En Björn vult aan: “Deze pomp is veel fijner dan spuiten. Met spuiten krijg je iedere keer een naald in je been en soms deed dat heel erg pijn. Dit pompje doet meestal geen pijn als het naaldje erin gaat, soms wel een beetje, maar dan toch veel minder dan de naald van de pen. Mijn ouders plakken hem op mijn arm of been en dan mag ik op het knopje drukken.”

Mahalet Hawas uit Mijdrecht

“Scoren op het hockeyveld”

Te mooi om waar te zijn Zijn moeder Mandy vertelt over het begin: “Toen we over OmniPod lazen, dacht ik eerst: dit is een beetje te mooi om waar te zijn. Ik had contact met een moeder van een kind met OmniPod: zij waren ongelofelijk enthousiast! Toen wist ik dus dat de verhalen die ik had gelezen, ook in de praktijk blijken te werken. Daarbij werden we nog ondersteund via diabetessites en YouTube filmpjes. Maar eigenlijk hebben we de knoop doorgehakt door de positieve verhalen van die moeder en haar dochter.” Inmiddels is Björn helemaal gewend aan zijn vertrouwde Pod. Zou hij dan nooit meer terugwillen naar de insulinepen? “Nee, helemaal niet”, zegt hij beslist, denkend aan de pijn die hij vroeger vaak voelde bij de injecties. “En ik kan met mijn pompje gewoon lekker trampoline springen.” 


Mahalet Hawas is dertien jaar en woont gezellig met haar moeder en grootouders. Ze houdt van hockey, zwemmen en shoppen met haar vrien dinnen om leuke kleding op de kop te tikken. Op school vindt ze koken het mooi ste vak, hoewel ze eigenlijk ook stewardess wil worden. Ze heeft sinds januari 2012 diabetes en vanaf de zomer van 2012 gebruikt ze mylife OmniPod: “Veel makkelijker dan spuiten en mijn bloed glucosewaarden zijn ook nog iets verder verbeterd”, zegt Mahalet tevreden.

Jill Vankan uit Heerlen

Z

ij zit op een praktijkschool, waar ze druk in de weer is met tuinieren, oefenen in een winkel, houtbewerking, elektriciteit, lassen, kleren maken en koken. Thuis heeft ze inmiddels al uiensoep gemaakt, cupcakes en koekjes gebakken. Die vallen bij iedereen in de smaak! Tweemaal per week is Mahalet op het hockeyveld voor de training en daarnaast is er nog de wekelijkse wedstrijd: “Ik deed eerst aan turnen, maar dat vond ik niet meer zo leuk. Omdat

mijn moeder vroeger op hockey zat, hadden we nog sticks in huis, waarmee ik kon spelen. En zo kwam ik op het idee om zelf ook op hockey te gaan. Lekker proberen te scoren en natuurlijk is het heel gezellig met de andere meiden.” Niet meer hoeven prikken Toen Mahalet diabetes kreeg, was dat natuurlijk een grote schrik: “Drie dagen moest ik in het ziekenhuis blijven, waar ze me alles leerden over diabetes. Ik vond het eerst wel eng om te spuiten, maar na twee weken ging dat wel goed. In het ziekenhuis was ook een jongen van negen. Samen gingen we naar de sportzaal om te kijken hoe onze diabetes reageerde op de sport. Ik heb een half jaar insuline gespoten met de pen en toen leerde ik iemand kennen met OmniPod. Dat leek me heel makkelijk, niet meer hoeven prikken en je kunt er gewoon mee zwemmen. Ik draag de Pod meestal op mijn buik, zeker bij het hockey, dan heb ik er helemaal geen last van. Maar hij zit ook wel eens op mijn arm. Ik vind de Pod echt een grote verbetering vergeleken met vroeger! Ik voel me goed en heb veel vertrouwen in de toekomst.” 

“Springen van de duikplank” Jill Vankan is pas vijf jaar, maar weet al veel over haar diabetes. Ze praat honderduit over het pompje, prikken en koolhydraten. Ze voelt zich thuis in het zwembad, hangt tijdens de gym graag aan de touwen en is stapel gek op haar hond Tommy. In de zomer van 2012 werd bij haar diabetes ontdekt, juist toen zij met haar ouders Joyce en Joost terugkwam uit Mexico. En op 5 december van dat jaar bracht Sinterklaas een wel heel bijzonder cadeau: een handig pompje dat je op je buik kunt plakken.

O

p de eerste vraag hoe het nu met haar gaat, luidt het antwoord van Jill volmondig “goed”. In de eerste maanden was het niet leuk dat voortdurend haar broek naar beneden moest, als haar vader of moeder insuline wilde injecteren. “Voor Jill was dat niet fijn en ze kreeg er ook steeds meer moeite mee”, zegt Joyce. Op dat moment maakte de tante van Joost al gebruik van mylife OmniPod: “We zijn met haar gaan praten en hebben alles goed bekeken. Ook Jill was erg enthousiast hierover. Probleem was alleen dat er in ons ziekenhuis op dat moment nog geen ervaring was met OmniPod. Dus wilden ze Jill een ander pompje met zo’n slang geven. Maar dat zag Jill – hoe klein ze ook was – helemaal niet zitten. Dan maar liever doorgaan met spuiten...” Drie dagen op proef Na lang praten en doorvragen kwam er uiteindelijk een Pod, die Jill op proef drie dagen mocht dragen. En dat was het begin van een nieuwe start. “Het gaat nu allemaal prima”, zegt Joyce. “De diabetesregulatie is goed en Jill is helemaal gewend aan dit pompje. Natuurlijk vind je het naar dat je kind diabetes heeft, maar als het dan zo is, wil je haar leven toch zo aangenaam mogelijk maken.” En Joost vult aan: “OmniPod is ook erg handig tijdens autoritten. Jill zit achterin, meet zelf haar bloedglucose en geeft daarna de meter/afstandsbediening aan ons door. Vanaf de voorbank kunnen wij dan haar insuline regelen, je hoeft er de auto niet eens voor aan de kant te zetten.” En Jill zelf? Zij heeft helemaal geen last van haar Pod, omdat ze er prima mee kan slapen, zwemmen en spelen met haar lieve Tommy. 


De diabetesverpleegkundige

Diny Brands, diabetesverpleegkundige, Geldrop

“Iedereen die kan lezen, kan omgaan met mylife OmniPod” Meer dan de helft van de mensen met diabetes ziet een overstap aanvankelijk niet zitten, wanneer zij een insulinepomp krijgen geadviseerd. Soms kost het wel een jaar wikken en wegen, voordat zij toe zijn aan deze andere manier van insulinetoediening. “Gebruiksgemak is dan ook een belangrijk punt om mensen over de streep te trekken”, zegt diabetesverpleegkundige Diny Brands.

M

et de komst van de tweede versie van OmniPod in het najaar van 2012 is het gebruik in het leven van alledag nog makkelijker geworden, vindt Diny. Om de verschillen zelf te ervaren droeg zij “Ik ben van mening dat een insulinepomp enkele dagen de bijdraagt aan een betere diabetesregulatie.” beide varianten van de Pod op haar buik: “Dankzij de nieuwe Pod is de kans weer kleiner dat je ergens achter blijft hangen. Mooi is ook dat de teflon canule in de Pod nu gekleurd is en dus beter zichtbaar. En als je met de Pod voorover bukt, voel je al helemaal niet meer dat er een pompje op je buik zit.”

omhoog, dus ik adviseerde hem over te stappen op de pomp. Maar hij zag dat wegens praktische bezwaren beslist niet zitten. En ik had nog wel meer patiënten die om diverse redenen een insulinepomp zouden willen, maar niet een pompje met een infuusslang.” Toen Diny hoorde over het nieuwe insulinepompsysteem mylife OmniPod, was ze meteen enthousiast. In overleg met leverancier Ypsomed werd het St. Anna Ziekenhuis in Geldrop een van de eerste centra waar mensen OmniPod konden gaan gebruiken. “Ik wilde heel graag meteen in Nederland starten met deze pomp, omdat ik ervan overtuigd was dat dit echt een vernieuwend product is, waar mensen belangstelling voor hebben. Toen ik aan Wout vertelde over OmniPod, hoefde hij niet lang na te denken. Aan nieuwe patiënten laat ik alle insulinepompen zien die beschikbaar zijn. Ik bespreek dan op een neutrale manier de technische mogelijkheden en de aspecten van het gebruik. Uiteindelijk kunnen zij dan zelf een goede keuze maken.” De Pod is klein en makkelijk

Diny Brands is vanaf 1990 diabetesverpleegkundige in het St. Anna Ziekenhuis in Geldrop. Zij heeft dus heel wat ontwikkelingen in de diabeteszorg meegemaakt, zoals de opkomst van de zelfcontrole en de insulinepomp. In Geldrop zijn veertienhonderd mensen met diabetes onder behandeling, 240 van hen hebben een insulinepomp. Lange tijd was Diny ook werkzaam in een instructieteam om mensen thuis alles uit te leggen over het hoe en waarom van de insulinepomp. Om ook op een andere manier contact te hebben met mensen met diabetes zit Diny in de redactiecommissie van Diabc, het maandblad van de Diabetesvereniging Nederland. Maar niet een pompje met een infuusslang “Als diabetesverpleegkundige ben ik van mening dat een insulinepomp bijdraagt aan een betere diabetesregulatie, maar als iemand er nog niet klaar voor is, dan houdt het op. Het komt regelmatig voor dat mensen aanvankelijk niet willen, steeds zo’n ‘ding’ aan je lijf... Maar als ze eenmaal een insulinepomp hebben, dan zijn ze er wel blij mee. Zo ook bij Wout Jordaan: de laatste jaren ging zijn HbA1c steeds verder


Volgens Diny maakt het voor de diabetesregulatie niet veel uit welke insulinepomp wordt gebruikt. De keuze zal dan ook vooral gebaseerd zijn op praktische punten, zoals wel of geen losse infusieset en andere gebruiksmogelijkheden. “De Pod is klein en makkelijk met één hand aan te brengen, waarbij je de infuusnaald niet ziet. Omdat er geen los slangetje nodig is, valt de pomp minder op en voelen mensen zich vrijer. Ook na douchen en zwemmen blijft de pleister van de pomp prima drie dagen zitten. En verder is de combinatie van afstandsbediening en bloedglucosemeter (PDM) natuurlijk heel handig.” Een algemeen advies aan pompgebruikers – en dus ook bij gebruik van OmniPod – is in ieder geval ook een insulinepen bij je te hebben voor ‘het geval dat’. “Hoewel storingen aan een insulinepomp niet vaak optreden, moet je toch voorbereid zijn op bijzondere gebeurtenissen”, zegt Diny. “Er kan soms een verstopping optreden, waardoor het nodig is de Pod te vervangen. Ypsomed kent trouwens een uitstekende 24-uurs service. Mocht je je tas met de PDM kwijtraken, dan heb je binnen twee uur weer een nieuw exemplaar in je bezit.”

“De Pod is klein en makkelijk met één hand aan te brengen, waarbij je de infuusnaald niet ziet. Omdat er geen los slangetje nodig is, valt de pomp minder op en voelen mensen zich vrijer.”

“Mensen leren heel makkelijk hoe OmniPod werkt, dankzij het gebruiksvriendelijke menu in de afstandsbediening. Iedereen die kan lezen, kan omgaan met deze pomp”, is de ervaring van Diny. Ook de aanvraag voor nieuwe gebruikers verloopt volgens haar soepel. Wanneer een patiënt heeft besloten over te stappen op OmniPod, stuurt Diny een aanvraagformulier naar een medisch postorderbedrijf, dat vervolgens de toestemming regelt met de zorgverzekeraar. Wanneer dat rond is, komt een medewerker van Ypsomed naar het ziekenhuis of thuis om de patiënt persoonlijk alles uit te leggen over de werking van OmniPod. Uiteraard gaat het hierbij om een technische instructie en worden er nooit adviezen gegeven over de behandeling.

“Alles doen om mijn lichaam gezond en fit te houden” Hij kreeg al jaren het advies een insulinepomp te gaan gebruiken, maar hij wilde die overstap niet maken. “Zo’n los slangetje is veel te lastig met sjouwen en tillen op mijn werk, een carnavalsgroothandel. Er is dan altijd een risico dat ik ergens achter zou blijven haken”, aldus Wout Jordaan (52) uit Eindhoven. “Toen ik mylife OmniPod ontdekte, hoefde ik niet lang na te denken. Regelmatig ga ik naar de sportschool, waar ik actief ben met gewichten, roeien, fietsen en alles wat goed is om mijn lichaam gezond en fit te houden.Voordat ik begin, meet ik mijn bloedglucose en tijdens het sporten stop ik de insulineafgifte van OmniPod. Na afloop zet ik hem gedurende twee uur op 25 procent minder van de basale toediening, dat blijkt heel goed te werken.”

Vaak veel minder insuline Iedere Pod kan tot maximaal tweehonderd eenheden insuline bevatten, bedoeld voor drie dagen. Wie meer dan tweehonderd eenheden in drie dagen nodig heeft, kan dus geen gebruik maken van deze pomp. “Maar de ervaring leert dat mensen met een pompje vaak veel minder insuline gebruiken dan met een insulinepen”, zegt Diny. “Door de continue toediening van insuline werkt die beter, is er minder resistentie, zodat er ook minder insuline nodig is. Voordat Wout aan de pomp ging, injecteerde hij wel 250 eenheden in drie dagen, maar ik durfde de uitdaging aan. Met OmniPod heeft hij nu nog maar 150 eenheden insuline nodig. En zijn HbA1c is gedaald van gemiddeld 75 naar 42 mmol/ mol (negen naar zes procent)!” 


“Mijn leven is dankzij OmniPod echt verbeterd”, zegt Wout. “Op zich vond ik vroeger de insulinepen niet zo’n probleem. Maar je moet wel heel vaak spuiten en dat is dan toch wel lastig. Ook tijdens de grote muziekfestivals die ik regelmatig bezoek. Nu kan ik met de PDM-afstandsbediening wat extra insuline toedienen op ieder moment dat het nodig is. Geweldig ook dat je de Pod met douchen en zwemmen gewoon kunt laten zitten. Als je je leven met diabetes goed op de rit kunt krijgen, dan is dat toch mooi?! Ik voel me net zo gezond als ieder ander. Ik ben blij dat ik nu leef en dat ik gebruik kan maken van deze nieuwe techniek.”

De gebruiker

George Hop, gebruiker OmniPod, Heerlen

“Het is fijn om het nieuwste van het nieuwste te hebben” Als vroeger zijn insulinepomp weer eens letterlijk in het water viel, kon hij deze met behulp van het infuusslangetje makkelijk naar boven halen. George Hop (62) uit Heerlen lacht er nog hartelijk om, als hij terugdenkt aan zijn avontuurlijke boottochten over de Maas, samen met zijn vrouw Tiny. Maar verder zat dat slangetje alleen maar in de weg, wanneer hij aan het klussen was. “Je blijft ergens aan haken, de canule schiet uit je huid en voordat je het weet is je diabetes ontregeld”, herinnert George zich. Daarom is hij nu blij met mylife OmniPod.

H

ij heeft 25 jaar diabetes en het begin herinnert hij zich nog als de dag van gisteren. “Wij waren met mijn vrouw en twee kinderen voor een weekje in Luxemburg en daar begon ik veel te drinken en te plassen. Ik liep met een tas vol drank door de stad en ’s nachts moest ik er vier of vijf keer uit, dus slapen was er ook niet meer bij. Toen we thuis kwamen, kon ik steeds slechter zien. De dokter begreep niet dat ik nog in staat was om te lopen, toen hij een bloedglucose van boven de veertig had gemeten. Ik leerde insuline spuiten op een sinaasappel. Korte tijd injecteerde ik met


een spuitje, maar mijn bloedsuikers schoten van hoog naar laag en omgekeerd, van 2,5 naar 25... Toen ik begon met de insulinepen, verbeterde mijn diabetesregulatie iets, maar echt goed ging het toch ook niet.” Bungelen boven het water Tien jaar geleden kreeg George een insulinepomp die enig soulaas zou moeten bieden om zijn bloedsuikers te verbeteren. “Zo’n pompje op zich kan natuurlijk prima zijn, maar het pro-

“Ruim een jaar gebruik ik nu OmniPod en ik moet zeggen dat het stukken beter gaat met mijn diabetes. De belangrijkste oorzaak is natuurlijk dat dit pompje stevig vast zit en dat ik hem niet steeds uit het water hoef op te vissen...”

bleem was dat de infuusnaald voortdurend uit mijn huid werd getrokken. Ik heb altijd veel geklust, niet alleen bij ons thuis, maar ook bij vrienden en bekenden. Je bukt, sjouwt met zware spullen, klimt op een trap... Voortdurend zijn er momenten dat je met je slangetje ergens achter kunt blijven haken. En als je de pomp in het borstzakje van je overhemd stopt, dan kan ie er bij bukken ook weer makkelijk uitvallen. Dus gebeurde het ook wel dat mijn pompje plots de Maas in viel, wanneer wij met onze boot een tochtje maakten. Als je geluk had, bleef hij nog net boven het water bungelen... Ik kon hem altijd aan het slangetje weer omhoog trekken, maar natuurlijk was ook dan de infuusnaald losgeraakt.” Toen weer een gebruiksperiode van zijn pomp was verstreken, vertelde zijn diabetesverpleegkundige over het nieuwe systeem van mylife OmniPod. “Zo’n pompje zonder infuusslang zag ik direct wel zitten. Ik draag hem nu meestal aan de zijkant van mijn lichaam, net boven de broekriem, dan heb ik er het minste hinder van. Ik heb hem nog niet op mijn arm gehad, maar dat wil ik ook eens gaan proberen. Ruim een jaar gebruik ik nu OmniPod en ik moet zeggen dat het stukken beter gaat met mijn diabetes. De belangrijkste oorzaak is natuurlijk dat dit pompje stevig vast zit en dat ik hem niet steeds uit het water hoef op te vissen...” Passie voor vissen Over vissen gesproken... Als zesjarig ventje maakte George samen met zijn vader een eigen vijver in de tuin en vanaf dat moment heeft hij een bijzondere passie voor alles wat met vissen te maken heeft. Niet alleen heeft hij nu achter zijn huis een fraaie tropentuin met vijver, hij is ook bijzonder actief binnen de Nederlandse Bond Aqua Terra (NBAT). Als keurmeester van aquariums en terrariums heeft hij contact met andere leden in het hele land. Daarnaast houdt hij lezingen over de meest uiteenlopende vissen en schrijft hij artikelen en maakt hij foto’s voor het verenigingstijdschrift, zijn lijfblad Het Aquarium. Ooit was George in Thailand om te spreken met exporteurs van tropische vissen en natuurlijk ook om zelf een hengeltje uit te gooien en foto’s te maken van de meest exotische soorten.

“Er zijn in Nederland meer dan honderd verenigingen voor houders van een aquarium of terrarium, die weer zijn gebundeld in vijftien districten. De NBAT organiseert regelmatig wedstrijden, zowel regionaal als landelijk, waarbij leden hun aquarium of terrarium kunnen laten beoordelen op een vijftiental punten. Zoals de samenstelling van de dierengroep, esthetische vormgeving en verlichting, plantengroei, hulpmiddelen, techniek en de wijze waarop het object in de omgeving is geplaatst”, vertelt George. Het formaat van een aquarium is niet van belang voor de schoonheid ervan, vindt hij. Zo kan een handzaam ‘nano-aquarium’ op de schoorsteenmantel net zo veel vreugde brengen als een aquarium van tien meter


lengte in een openbaar gebouw. George heeft ze allemaal mogen keuren. Kris-kras door Nederland “Tijdens de landelijke keuringen rijd ik samen met een andere keurmeester kris-kras door Nederland, soms wel vijftienhonderd kilometer in een weekend, op zoek naar de nieuwe landskampioen. Dat zijn vermoeiende autoritten, maar dankzij OmniPod gaat het prima. Omdat mijn diabetesregulatie is verbeterd en ik veel minder hypo’s heb, voel ik me goed en ga ik ontspannen de weg op. En tijdens het rijden kan ik eventueel wat eten en bolussen, zodat we op tijd aankomen op de plaats van de keuring.” Om de lange autoritten te compenseren gaat George iedere week naar de sportfysio, waar hij zich uitleeft op de loopband met een steile hoek. “Zo loop ik makkelijk de halve Cauberg op en daar voel ik me goed bij. Toen ik nog op de LTS zat, heb ik meegedaan aan wedstrijden hoogspringen. In die tijd bereikte ik de vierde plaats van Nederland, maar dat zou me nu niet meer lukken... Een stevige wandeling op de band gaat prima en ik houd mijn bloedglucose onder controle.” Ontwikkelingen bijhouden “Natuurlijk zou het handig zijn als er wat méér insuline in de Pod zou kunnen voor langere tijd, maar ik begrijp ook wel dat een canule niet steeds op dezelfde plek kan blijven zitten en dat je steeds moet afwisselen. Wat nog een mooi detail is: als je de pleister met de Pod van je lichaam afhaalt, is de huid eronder helemaal schoon. Vroeger bleven er altijd lijmresten achter na verwijdering van een losse infuusset met slangetje. Uiteraard verlang ik ook naar het moment dat er een continue bloedglucosesensor komt die iedereen kan gebruiken en dat je dan niet meer hoeft te prikken. Daar wordt al zo lang over nagedacht, maar inmiddels heb ik wel een lade vol liggen met een vracht afgedankte bloedglucosemeters. Na ruim een jaar OmniPod kan ik wel zeggen dat ik blij ben met dit moderne hulpmiddel. Ik vind het fijn om het nieuwste van het nieuwste te mogen hebben en om ontwikkelingen bij te houden.” 

 Het bedrijf Ypsomed  ontwikkelt en fabriceert injectiesystemen voor zelfbehandeling bij o.a. diabetes;  is ontstaan uit het voormalige Disetronic Medical Systems;  opereert internationaal vanuit het hoofdkantoor in Burgdorf, Zwitserland. DIABETES DOCUMENT

 De producten

Tweede druk: mei 2015 Eerste druk: maart 2013

mylife Diabetescare De serie producten en diensten van mylife Diabetescare richt zich op mensen met diabetes en biedt alles wat nodig is voor eenvoudige en betrouwbare zelfbehandeling.

Een uitgave van Herbschleb & Slebos Postbus 28011 3828 ZG Hoogland T (033) 480 57 09 E diabetesdocument @xs4all.nl W diabetesdocument.nl Interviews en fotografie: Guus Herbschleb Vormgeving: Frans Slebos

De Pod kan drie dagen op de huid blijven zitten, ook tijdens douchen en zwemmen.

De Personal Diabetes Manager is bloedglucosemeter en afstandsbediening ineen.

Met een injectiespuit wordt de Pod vóór het aanbrengen gevuld met insuline.

 mylife™ OmniPod® De insulinepomp zonder losse infusieset Het insulinetoedieningssysteem mylife OmniPod bestaat uit een insulinepompje (de Pod) en een Personal Diabetes Manager (PDM), dat is een bloedglucosemeter én afstandsbediening voor de Pod ineen. Het pompje heeft de vorm van een klein half ei (maar dan nog wat platter), dat je met behulp van een pleister direct op de huid plakt. Een aparte infusieset en losse slangetjes zijn hiermee overbodig. De canule wordt automatisch ingebracht met één druk op de knop van de PDM. De Pod kan tot maximaal tweehonderd eenheden insuline bevatten. Voordat je het pompje op het lichaam aanbrengt, kun je het met behulp van een spuitje makkelijk vullen met insuline. Het pompje blijft drie dagen op de huid zitten en moet daarna worden vervangen. De Pod is waterdicht en kan dus bij douchen en zwemmen gewoon blijven zitten. Dit insulinepompsysteem is het enige in zijn soort dat op dit moment in Nederland verkrijgbaar is (mei 2015). Meer weten? Kijk op www.mylife-diabetescare.nl, of neem contact op met Ypsomed Nederland, telefoon 0800 – 9 77 66 33. DIABETES DOCUMENT mylife OmniPod van Ypsomed 12

Diabetes Document is een onregelmatig verschijnende uitgave die de persoonlijke mening weergeeft van gebruikers (mensen met diabetes en hun zorgverleners) van producten en/of diensten. Aan deze uitgave kunnen geen rechten worden ontleend. Uitspraken van de geïnterviewden komen voor hun rekening en hoeven niet de mening te zijn van de uitgever en/of de leverancier van het beschreven product. Meningen van geïnterviewden dienen niet te worden opgevat als een vanzelfsprekend advies aan anderen, omdat individuele situaties van elkaar kunnen verschillen. Wie belangstelling heeft voor een in dit Diabetes Document beschreven product of dienst, kan het beste contact opnemen met zijn of haar diabeteszorgverlener, of rechtstreeks met de genoemde leverancier. Bedrijven en instellingen die hun product of hun dienst in een toekomstig Diabetes Document willen belichten door middel van interviews en fotografie, kunnen contact opnemen met de uitgever.

Normale leven nabootsen van iemand die geen diabetes heeft. Met OmniPod kleinere kans op foutief prikken en huidinfecties

Recommend Documents