No Sept

• ^

No. 608 21 Sept. - 1935

ér

HET BADWATER heerlijk op temperatuur, ^3

wat Old Cottage badzout er in uitstrooien en lucht en waterdamp zijn bezwangerd met de heerlijke opwekkende lavendergeur. Verstoor de harmonie niet door daarbij een andere dan Old Cottage Badzeep te gebruiken. Het is de discrete lavenderparfum, waarom de Old Cottage Badzeep en ook alle onderstaande Old Cottage toiletartikelen worden gekozen door de gedistingeerde vrouw. Toiletzeep Badcristallen Badzeep Brillantine Reuksachets Imp.:

m

i

Water Poeder Talcum Creams etc. etc.

RICHARD WERNEKINCK &

Co

Huddestraat 9, Amsterdam-C.

(EtOASmiflte

VWlHEULtCO

JAN KIEPURA

H^etideeBdds^p en^Badsout yerschUn» wehelUks — PrUs per kwartaal f. 1.95

IN „ICH LIEBE ALLE FRAUEN" FOTO LUMINA

Red. en Adm. Galaewater 22, Lelden, Tel. 760. Postrekeni ng 41880 ■ R ..,

v*."*?.- •"-*

de fraaiste toiletten, uitstekend passend bij Uw figuur. Wij twijfelen niet of U zult er in slagen een bekoorlijk, charmant toilet te vinden. Maar zult U er steeds weer in slagen de bekoorlijke charme van een jeugdig frisse teint te behouden? Dit is niet zo gemakkelijk! Het vereist nauwlettende verzorging van Uw huid. Dagelijkse verzorging met Lux Toifet Zeep, die speciaal vervaardigd is voor het gelaat. Bescherm Uw uiterlijk tegen de gevaren van een „vermoeide huid". Duffe lucht in huizen, kantoren en magazijnen, keukenhitte, verontreinigde atmosfeer in de straten onzer steden, dit alles maakt de gelaatshuid dor en droog. Het zachte schuim van Lux Toilet Zeep reinigt en verfrist de huid tot diep in de poriën, verwijdert stof en vuil en houdt het gelaat strafend en jeugdig. Geef Uw huid de vof maakte verzorging, die alleen Lux Toifet Zeep bieden kan. PER PAKJE Eitcht uitiluitand Hollandtch« varpakking. Hat it U W waarborg voor kwolitoit.

HP 18

HOUDT DE TANDEN SCHOON N.V. DE ERVE WIJSMÜLLER'S PAPIERHANDEL Huidenstraat 26

AMSTERDAM

Opgericht in 1777 LEDERBEWERKING ALLE INSTRUMENTEN, MATERIALEN EN LEDERSOORTEN VOOR DE LEDERBEWERKING

LUX

TOILET ZEEP

De buikspreker treedt op voorden microfoon.

Df. H. NANNING's

Zetpillen tegen Aambeien werken pijnslillend en genezen in korten tijd de ontstoken slijmvliezen. De ^

Gratis Geïllustreerde Catalogus op aanvraag HANDENARBEID, PAPIER EN CARTON FANTASIEPAPIEREN, ALLE SOORTEN KARTON, BOEKBINDERSLINNEN ENZ. ENZ. Monsterboekje wordt aan keepers gratis verstrekt

maakt het inbrengen zeer gemakkelijk. Verkrijgbaar bij alle Apothekerr -n Drog. a f 1.50 pet doosje van 12 stuks

|M zeker te zijn dat niets aan Uw in de puntjes verzorgd uiterlijk afbreuk kan doen, moet U regelmatig Odorono gebruiken. 1 IDORONO is bereid volgens medisch voorschrift. Er is niets geheimzinnigs in de werking van dit middel. De huidporiën der oksels worden eenvoudig samengetrokken, en hierdoor wordt plaatselijk de transpiratie verhinderd, zonder dat zij in de andere lichaamsdeelen in haar normalen loop wordt gestoord. J7R bestaan twee soorten Odorono : de " Regular " die in de meeste gevallen kan worden toegepast, en de " Instant" voor personen met een W^Rft" gevoelige huid en voor een veelvuldig gebruik. *&&$

(^ er

O

ODO-RO-NO

.'

Deze begaafde actrice, die wij ons het belt herinneren als teganspeelstcr van Charles Farrell, werd den zesden October 1907 te Philadelphia geboren. Zij had geen gemakkelijke jeugd; haar vader stierf toen zU vier jaar was en haar moeder bleef achter met twee dochters. Hilary en Laura Gainer, een naam. die zoodra ie bij de film kwam, veranderd werd In Janet Caynor Hoewel ze op school steeds tot de besten behoorde, konden de lessen haar toch maar matig Interesseeren en ze besteedde reeds op achtjarigen leeitijd meer aaneacht aan het dteeren van gedichten, dan aan haar schoolbezlgheden. Omstreeks dezen tijd verhuisde de familie naar Chicago, waar Mrs. Galner opnieuw In het huwelijk trad met Harry Jones. Janet noemde hem altijd ^Jonesy" en zij hield van hem als van een eigen vader. Deze man heeft dan ook een zeer grooten Invloed op Janeti toekomst gehad. Het was „Joneiy", meer dan wie ook. die er op aandrong, dat Janet haar aangeboren tooneeltalent zoo spoedig mogelijk zou ontwikkelen. Het gevoel voor 't dramatische, de mimiek, de flair bij voordragen, dat alles was reeds in haar prilste jeugd tot uiting gekomen en hij had deze talenten dadelijk in zijn stiefdochtertje ontdekt. Doch tevens stond „Jonesy" er op, dat Janet de noodlge scholen naar behooren zou doorloopen. Afgewisseld met ichooltooneels tukjes en klnderrollen in amateurtooneel gezelschap pen, doorliep z

eenige klassen van de H.B.S. te Chicago, waarna ze met haar ouden en zuster naar San Francisco verhuisde. Hier beëindigde ze haar Studie« aan de Technische Hoogeschool In 1923 en nu lag de weg naar Hollywood voor haar open. Dit was wat „Jonesy" haar beloofd had, niet eenmaal, doch vele, vele malen. Maar hoe er te komen zonder werkelijke routine t Het geluk wilde, dat haar vaders zaak verplaatst werd naar Los Angeles, zoodat zij ten minste In de buurt van Hollywood kwam. Zij trok er in de fllmstad dadelijk

net kijkt U aan. — 2. Janet gedachten. _ 3. Een apart toiletje. - 4. Nd moet ik naar den studio I — 5. Zou miin tennispartner haast komen?

op uit en na bij verschillende studios tevergeefs te hebben geprobeerd een engagement te krijgen, had ze ten slotte succes bij de Hal Roach Studio, waar zij als „extra" werd geëngageerd. Janet nam het zekere voor het onzekere en in haar vrijen tijd leerde zij stenografie voor het geval Hollywood haar eens niet noodig mocht hebben! Ondertusschen maakte ze vrienden; Marian Nixon, nu eveneens bekend, toen nog een figurantje dat hoogerop wilde, Marians zuster Laura, Jimmy Fidler en vele anderen, 's Avonds, als ze niets te doen hadden, kwamen ze bij elkaar en droomden van de toekomst. \ Janets innemende persoonlijkheid en daarbij haar uitgesproken filmische aanleg waren opvallend en trokken de aandacht van hulpregisseur Williams, die haar voorstelde aan regisseur Herbert Moulten, met wien zij zich later verloofde. Onder zijn leiding ging het nu snel bergopwaarts. Eerst speelde ze de hoofdrol in twee-acters voor de Universal. ,,De weg naar roem staat voor je open.

Laura," verzekerde „Jonesy" haar met niet weinig trots, „en niets kan je meer terughouden!" Nadat zij met veel succes in korte films was opgetreden, kreeg ze een vast contract bij de Fox-Film Corporation. Irving Cummings, de regisseur van Fox, had reeds geruimen tijd gezocht naar een geschikte actrice voor de rol van Ann Berger in zijn nieuwe film „The Johnstown flood", doch zonder succes. Moulten kwam hem toevallig in dezen tijd weer eens opzoeken en Cummings vertekfe hem, hoe de zaken stonden. Dienzelfden dag nog werd Janet geëngageerd als tegenspeelster van George O'Brien in „The Johnstown flood" en haar toekomst was verzekerd. Onder een nieuw Fox-contract volgden „The shamrock handicap", „The midnight kiss", „The return of Peter Grimm" en in de „The blue eagle", wederom met George O'Brien. Productieleider Winfield Sheehan aarzelde geen oogenblik om Janet de hoofdrol te geven in zijn film „Seventh heaven". Charles Farrell zou haar tegenspeler in deze film

zijn en dit is het begin van de GaynorFarrell-vriendschap. Toen de première van „Seventh heaven" in het „Chinese Theater" te Hollywood ging, waren de pers en het publiek vol lof over deze nieuwe combinatie en zij werd zelfs gepromoveerd tot het beste „sereen-team". In haar volgende film „Two girls wanted" speelde ze niet tezamen met Charles Farrell. In dezen tijd stierf plotseling haar beste vriend en raadgever, „Jonesy". Toen dit droevige nieuws Charles ter oore kwam, haastte hij zich naar haar huis en sindsdien is hij Janets beste vriend geworden. Haar laatste film met Charles Farrell is „Change of heart". In de Fox-productie 1 935-1936 komen weer een tweetal films van deze lieftallige actrice uit: „One more spring" (Twee vagebonden en een meisje) en „The farmer takes a wife" (Gestrande levens). Wij hadden reeds geruimen tijd niet het genoegen deze bekoorlijke actrice hier te lande op het witte doek te zien, doch wij verwachten met stelligheid, dat wij haar weer spoedig zullen kunnen bewonderen.

t^piw

■ ■ . f »*

VER. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL N.V. - DIR. COR VAN DER LUGT MELSERT P I Kl n P O Kl P BLIJSPEL IN DRIE BEDRIJVEN. DOOR HANS JARAY M ' ' J ^ ' ^ ^ - REGIE: BETS RAN U CCI-BECKMAN e eerste klap is een daalder vaard", plachten onze voor)JLJ/ ou yy^l~P ouders te zeggen en hoe men al over den ,,goeden ouden tijd" denken wil, geen mensch zal kunnen tegenspreken, dat onze gezegde voorouders — wat dien klap betreft!! — geen kijk op de „zaken" hadden. Vandaar dan ook, dat het zoo juist aangehaalde spreekwoord nog steeds van kracht is. Zooveel te meer jammer is het, wanneer die eerste klap zijn daalder niet waard blijkt te zijn. Ik weet wel, dat het bij de samenstelling van een cabaret- of variéte-programma steeds gewoonte is om met een „sof'-nummer te openen, maar mag men dat op het „tooncel" ook maar zoo klakkeloos toepassen? Helaas heeft directeur Van der Lugt dat wel gedaan. ,,Ping-pong" is niet veel waard; erger, het is niet eens, als zijn naamgenoot, een aangenaam onderhoudend spel. Wij zullen hopen, dat dit tooneelstuk geen voorbeeld is, waarna een jaar lang gehandeld zal worden; maar wij willen er nog wel eens even de aandacht op vestigen, dat het meer aanbeveling verdient — zelfs voor het verwende Haagsche publiek, dat vaak iets nieuws wil — weinige goede stukken te brengen, dan zoovele slechte. „Ping-pong" biedt, in plaats van de gebruikelijke driehoeks-intrigue een onmogelijk ingewikkelde vijfhoeks-intrigue, met al haar mogelijkheden over en weer, die u zich kunt indenken. Willi (Dirk Verbeek) is gehuwd met Trude (Vera Bondam). Trude is kort na haar huwelijk voor een half jaar naar Parijs gegaan en als zij terugkomt, neemt zij, in plaats van thuis, haar intrek in een hotel. Er is dus in Parijs een „ander" voor haar gekomen. Wie dat is, ver nemen we gelukkig niet, anders had-

' Mvm*-

'

3»

>■

■-

■»}.

—■

X-

m

^>k

y V DIRK VERBEEK EN JOEKI BROEDELET den we een zeshoek-spel gekregen. Willi heeft zich overigens ook niet onbetuigd gelaten en heeft in Erna (Joeki Broedelet) een vriendin gevonden. Willi's compagnon Max (Paul Steenbergen) heeft ook een vriendinnetje (Ingra Ward), doch Willi mag dat om een of andere duistere reden (waarschijnlijk omdat anders de intrigue niet was opgegaan) niet weten. Hoe de zaak nu verder precies loopt, - 4 —

kan ik niet meer nauwkeurig reconstrueeren, maar in ieder geval blijven Willi en Trude een paar en worden Max en ^de kleine" een paar, terwijl wij tot slot nog de hoogst interessante mededeeling krijgen, dat Trudes broer ook trouwen gaat. Waarom dit stuk „Ping-pong" heet, terwijl er heelemaal niet in geslagen wordt, is even raadselachtig als waarom het wordt opgevoerd. R. A. L.

•v

JCROELAMDSE HET STRAATJE

-.

^ .

o

-^r

^—*

^Qj^l^ i.

H

et jacht doemde op uit het vage licht van den dageraad, die over de zandbank aanbrak, een schrikaanjagende indringer in de ballingschap van den man, die zichzelf Toean Jim noemde. In den ochtendnevel hadden zijn masten en ingehaalde zeilen iets spookachtigs. Het schip had een vizioen kunnen zijn, gekomen om te spotten met den gebronsden man met zijn baard, die er in ontsteltenis naar keek, van de kajuitstrap van zijn brik, de „Wanderer". „Het is in den nacht gekomen, Toean, een schip van blanke mannen!" De Maleier, die hem gewekt had, sprak in een angstige fluistering, alsof het jacht de boodschapper was van een of ander naargeestig en onberekenbaar onheil. „Heeft een van de anderen het gezien ?" vroeg hij, als bij instinct zijn stem dempend. „Neen, Toean," antwoordde de Maleier, „ik heb u direct wakker gemaakt, toen ik het vreemde schip zag. Maar het zal niet lang duren, of al de mannen zullen het in 't oog krijgen." Toean Jims hand klemde zich om een stang vlak bij hem. Enkele oogenblikkui staarde hij zwijgend naar het

jacht, met toenemenden weerzin in zijn oogen. „Het zit aan den grond," mompelde hij ten laatste. De mistslierten, die zich om de zandbank slingerden, fladderden weg voor de eerste stralen van de zon. Een streep goud schoot langs den horizon achter het jacht en raakte de masten en witten romp met haar glans. Nu leek het geen spookschip meer, maar een schip uit een schoonen droom. Het was echter niet in staat een vonk van bewondering in de oogen van den man met den baard te ontsteken. „Dat een schuit als deze nu warempel juist hier moet komen I" De woorden kwamen weer mompelend. „Zal ik naar den oever gaan en Abadir waarschuwen, Toean?" vroeg de Maleier. „Neen, hij zal het spoedig genoeg zelf zien," antwoordde de ander, en terwijl zijn oogen zich weer op het jacht vestigden, dacht hij: „Als de kerels hun zin krijgen, zal de schuit in vlammen opgaan, nadat elk levend wezen aan boord den hals is afgesneden ..." Zijn voornaamste gevoel was boosheid tegen den rustverstoorder. Het was een jacht, klaarblijkelijk op een pleizier-

JAN KIBPORA Wij beelden Jan Kiepura, die onlangs naar Amerika ■ vertrokken om in de Paramount-film „Het lied ran den Nijl" een hoofdrol te vertolken, op de oorplaat af in zijn nieuwe film ,,Icb liebe alle J rauen". Hieronder volgt tevens een kort overzicht ran lijn levensgeschiedenis. In een plaatsje in de onmiddellijke nabijheid van Varschau werd Jan Kiepura, de bekende tenorilmspeler, den 16cn Mei 1902 geboren en moest op vensch van zijn ouders rechten studeeren. De drang laar een muzikale loopbaan was echter zóó sterk, lat hij de studie in den steek liet en zich geheel tan de kunst wijdde. Het geluk wilde, dat hij een engagement bij de Warschauer Opera kreeg en hier veel succes oogstte. N'a dit contract werd hij aan het Scala te Milaan rerbonden. In 1931 maakte hij zijn filmdebuut in ,,Die lingende Stadt" met Brigitte Helm. Hierop volgde iet groote succes, voor een niet gering deel te danlen aan zijn prachtige stem, „Das Lied einer Nacht" net Magda Schneider in de vrouwelijke hoofdrol. Madien speelde hij nog im „Ein Lied für dich" en Mein Herz ruft nach dir", waarin zijn verloofde, Viartha Eggerth, de vrouwelijke hoofdrol vervulde.

op een zandbank, als een grafteeken voor lederen blanke, die op dit oogenblik aan boord was! „Wat voor driedubbel overgehaalden idioot heeft de eigenaar als kapitein aangenomen ?" vroeg Toean Jim zich af. „Om te probeeren door dit vaarwater te passeeren!" Zijn blik dwaalde van het gestrande schip naar een .groep huizen op de kust. Er was al een geagiteerde troep samengedromd op het binnenplein van het_ grootste er van; de woning van Abadir, een gewezen piratenhoofd, wiens heerschappij over Telua onbetwist was geweest, tot de komst van Toean Jim, verworpeling van het blanke ras. „De kerels hebben de schuit al in de gaten!" dacht hij bitter. Het verschijnen van het jacht zou Abadir de kans geven, waarop hij al zoo lang gewacht had. Toean Jim, die niets meer met blanken uitstaande had, die voor immer en altoos met ze had afgedaan, zou op de proef worden gesteld. Nü zouden ze zien, bij wie hij hoorde: bij de mannen van Telua, aan wie hij zijn woord gegeven had, zwerend, dat als hij de trouw aan hèn brak, hij het met zijn leven zou betalen, of bij de vreemdelingen op het jacht, wier huid blank was als de zijne. Zijn gezicht was krampachtig vertrokken, alsof het moeite kostte het niet uit te schreeuwen van pijn. Eenige officieren van een marine-krijgsraad hadden vijftien jaar geleden dienzelfden trek gezien, maar zij zouden in den man _ met den ruigen, grijzenden baard niet den jongen zee officier hebben herkend, wiens degen op de rechtertafel was gelegd met de punt naar hem toen' toen de pre-

vaart, wat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid beteekende, dat er blanken aan boord waren. En Telua, het laatste toevluchtsoord van de mannen, die eens zeeroovers en clandestiene handelaars langs de kusten van Malakka en Sumatra en de naburige eilanden waren geweest, was niet de aangewezen plek voor een dergelijk vaartuig. De rest der Maleiers en Arabieren, die geweigerd hadden den stuggen nek te buigen onder het in de omliggende zeeën steeds effectiever wordend gezag der Europeesche volken, zouden in het jacht een symbool zien van de autoriteit, die zij haatten. Waarom was het daar? Was het een spion, de voelhoorn van een of ander verwenscht Engelsch of Nederlandsch oorlogsschip? Hoe het ook zij, het was genoeg, dat het een schip van blanken wasl Een wilde opwinding zou zich van de kerels meester maken, wanneer zij zagen, dat de beschermende zandbank, die Telua tot een veilige toevlucht maakte, het jacht in hun handen had overgeleverd. Het was aan den grond geloopen, tijdens den springvloed en dat beteekende, dat het de eerste veertien dagen niet zou kunnen wegkomen, niet eerder dan wanneer de vloed wéér op zijn hoogst zou zijn. Tijd in overvloed, om er niets van over te laten dan wat geblakerde balken

B

e gevierde zanger en kapelmeester Skip Houston krijgt een engage'ment bij een nachtclub in Chicago, waar hij kennis maakt met Bonnie Haydon, de eerste danseres. Het meisje interesseert hem zeer, maar zij krijgt heel erg het land aan hem, omdat hij een groot deel van de publieke aandacht, die voordien bijna uitsluitend haar gold, tot zich weet te trekken. Als Skips contracttijd afgeloopen is, krijgt hij een nieuw engagement te New York. Hij weet ook Bonnie hierheen te krijgen door zijn invloed bij zijn directeur aan te wenden, die op zijn aanraden Bonnie een contract aanbiedt. Op aandringen van haar impresario accepteert ze het aanbod. Zoo komen

SUPERCHRO Met deze hoogstge voe lige Gevaert film, verkrijgt U zeker pracht fot o's

T

Skip en Bonnie weer met elkaar in aanraking, maar ze kunnen — voor het oog althans — nog even slecht met elkaar overweg, zoodat de kibbelpartijen, die in Chicago reeds gewoonte waren, in New York voortgezet worden. Maar Skip blijft voortdurend probeeren bij Bonnie in de gunst te

Sjsl^. ^WfPfiS«»-^"

komen. Zoo weet hij bijvoorbeeld, als hij zelf een nieuw contract met een radio-omroepvereeniging afgesloten heeft, ook haar een enga-| gement te bezorgen. En hij heeft succes: na verloop van tijd worden Bonnie's oogen ge-I opend. Ze merkt, dat Skip van haar houdt,! en... dat zij ook van hem houdt.

Warner Bros-film - Regie: Alfred E. Green Rolverdeeling: Skip Houston Rudy Vallee Bonnie Haydon Ann Dvorak Nelson Ned Sparks Barney Cowan Allen Jenkins Lulu Betts Alice White

1. Allen Jenkins, Alice White en Ann Dvorak. — 2. Rudy Vallee. — 3. Rudy Vallee en zijn band. — 4. Ned Sparks, Ann Dvorak en Rudy Vallee.

_6 - 7 ^1tM»«^Mji^^^H.^^.^.|i-:|

— •:

__.

fa%.

r

■■

'

■

.

■■

.■

:

■

sideerende schout-bij-nacht de verklaring voorlas, dat hij uit den dienst was ontslagen. Twee mannen in de e Fransche romanschrijver Pierre Bezittingszaal slechts hadden geweten, noit is door de Ufa te Berlijn geëndat er een zondebok was gevonden voor gageerd. Hij zal verschillende scena den diefstal van een geheime code: rio's vervaardigen. De camera-man Ewald Daub, die in ons de man, die er aansprakelijk voor was land de Majes- — en de zondebok zelf. Toean Jim was tic-film „Sui- die jonge officier geweest. Om hèm kerfreule" heeft was het doodelijk net van halve waarheden, dat den uiterlijken schijn der gefotografeerd, is door Richard dingen vormt, samengetrokken. Er was Eichberg geën- geen gat in geweest om door te ontsnappen, ledere hardnekkige ontkenning gageerd. Ann Harding was een hopelooze worsteling, die de en Clive Brook mazen van het net dichter om hem spelen de hoofd- heentrok. Hi«r staat U vandaag... Walkan wag Maar de wettelooze zeeschuimers rollen in de gaat U op? HAVBANK, Schladam. wisten niets van dien jongen officier. Levensverzekering. Capitol-film ,,The lady with Ze kenden den man, die een brik bezat, the camelias". „Wanderer" genaamd en dien zij Toean kano's zien. Een stuk of tien, twaalf Deze film wordt Jim noemden; een man, die zijn landen rasgenooten had afgezworen, die man klauterde in elk der vaartuigjes, te Londen opANN HARDING rechtvaardig en zonder vrees was en luid sprekend en wild gesticuleerd in genomen. op wiens woord men staat kon maken. de richting van het gestrande jacht. Dita Parlo zal te Londen de hoofdrol „Een mooie lading boosdoeners om vertolken in de film „Mademoiselle DocII. langszij te krijgen," dacht hij bij zichzelf. teur". Deze rolprent wordt in het Engelsch Hij zag de gestalte van Abadir uit In hun hart waren de refuge's van en in het Duitsch opgenomen. de deuropening van zijn huis komen en Telua nog altijd de niets ontziende Gladys Swarthout is geëngageerd als een kijker op het jacht richten. Daarop avonturiers, die ze altijd waren geweest. tegenspeelster van Jan Kiepura door de Pa- gaf Abadir een bevel aan de mannen De kanonncerbooten, die op de beter ramount. Zij speelt de vrouwelijke hoofdrol op het binnenplein en in een oogwenk bevaarbare, naburige wateren patrouilin ,,Song of the Nile". haastten zij zich naar twee groote leerden, mochten al een eind gemaakt Onder regie van Stephan Roberts zal Wil- kano's, die op den oever van de kreek hebben aan hun zeerooversbedrijf, als liam Powell de ggMSaWH^^a^saaB^ waren getrokken, juist achter het jacht. ze ook maar een halve kans kregen, om hoofdrol vervul„Wat is hij van plan?" schoot hem een schip te plunderen, dan was het len in de Radiodoor het hoofd. met hun lust om te visschen en min of film ,,One to Maar al spoedig werd het duidelijk, meer eerlijken handel te drijven, gauw two". Het scedat Abadir aan boord van de brik gedaan I nario is geschrewilde komen. Toean Jim wachtte, terZonder notitie te nemen van Abadir, ven door Rian wijl een Maleier , den Arabier in een liep Toean Jim naar de verschansing James. kleine boomkano van den kant van de van zijn brik. Peter Lorre is kreek peddelde. „Trek die kano's op de kust," aangesteld door „Ik heb een stel gewapende mannen schreeuwde hij. „Ik ga alleen naar hét de Metro-Goldorder gegeven om haar aan te klamschip van de blanke mannen om te wyn-Mayer pen, Toean," zei hij, met een blik hooren wat ze hier willen." voor de film naar het jacht. „Maar meester Abadir — —" „BroadwayDe ander keek hem aan en de lichteschreeuwde een stem terug. Asylum". lijk boosaardige glimlach om Abadirs „Trek ze op de kust," beval de man Jean Servals lippen ontging hem niet. In den arroaan de verschansing opnieuw. „Als het PETER LORRE speelt de hoofdganten toon en de hand, rustend op vreemde schip gewapend is, zullen jullie rol in de Fransche film „Rose". zijn pistool, lag een onuitgesproken: kano's immers tot zinken worden geRudolf Forster is geëngageerd door de „Dat is goed, nietwaar, hater der blanke bracht voor er één speer kan worden United Film Productions te Londen. Voor mannen ?" geworpen? Jullie gedragen je als gek„Bedreigt een verstandig mensch een ken. Trek ze op de kust..." dezelfde maatschappij zal Anna Sten de hoofdrol vervullen in de film „Lady Ha- vreemdeling met wapenen, vóór hij zich Onwillig werden de kano's weer aan vergewist heeft, of het een vijand is?" milton". land gehaald. Abadir deed niets om tusvroeg Toean Jim, de uitdaging in stem De hoofdrollen in de Ufa-toonfilm „Lieschenbeide te komen. Hij was te sluw beslied" worden gespeeld door Fita Benk- en houding van den donkerhuidigen om zijn invloed tegen dien van den man boekaniershoofdman negeerend. „Is het met den baard in de weegschaal te werhoff, Paul Hörbiger en Alessandro Ziliani. wijs een schip — het kan best een pen — nu al. Die tijd kwam wel. Als Paul Kemp is de partner van Marika gewapend schip zijn — te naderen in het jacht daar maar een paar dagen Rökk in „Du open kano's, volgepakt met speerbleef, een aanleiding tot argwaan en sollst meine Kö- dragers?" een bestendige verleiding, en een onnigin sein". „Ben je bang, Toean, voor het schip feilbaar middel voor de mannen van Onder regie van de blanke mannen — je vijanden?" Telua, aan wien Toean Jim zijn woord van Gerhard vroeg de Arabier hatelijk. verpand had, om te zien, aan wie de Lamprechtspeelt „Er kan geen sprake wezen van bang allerdiepste trouw van den blanken verCarl Ludwig zijn,^Abadir, als ik achterblijf — met worpeling ten slotte behoorde I De Diehl in de jou," was het kalme wederwoord. „Maar zwarte oogen van den Arabier glinsterUfa-toonfilm ik zal niet achterblijven. Het is beter, den, terwijl hun blik rustte op de breede „Auf höherem dat ik, die beter op de hoogte ben van schouders van den man aan de verBefehl". het doen en laten der blanken dan jij, schansing. Hans Moser alleen en ongewapend aan boord van „Haal de kleine kano langszij," comheeft een con- het jacht ga, om er achter te komen, wat mandeerde Toean Jim, terwijl hij zich tract gesloten ze hier te zoeken hebben." van de verschansing afwendde. Daarop met het thea„En wat hébben ze in Telua te zoeging hij op den Arabier toe en verter in der Josefken ?" vroeg de Arabier. CARL LUDWIG DIEHL volgde : stadt teWeenen. „Dat zal ik ze vragen," verklaarde „Mijn woord blijft van kracht, Abadir, „Feather in her hat" is de titel van een de ander. zelfs al waren de schepen der blanken nieuwe Columbia-film, waarin Pauline Lord Over Abadirs schouder kon hij het zoo dicht over de zandbank verspreid de hoofdrol vertolkt. opgewonden te water laten van de als de zeemeeuwen. Als ik mijn trouw

D

~ 8-

7

oto Godfried de Grnot)

Deze jonge Nederlandsche actrice is ook dit seizoen weer geëngageerd bij het Centraal Tooneel te Amsterdam. Hoewel zij nog nimmer groote rollen gespeeld heeft, bewees zij toch tot de talentvolle jongeren te behooren. Wij zijn er van overtuigd, dat er in de toekomst veel van haar te verwachten is. -9 -

mmßmmmmmm

NIEUWS UIT DE STUDIOS Margaret Sullavan en Francis Lederer zijn geëngageerd voor de Universal-film ,,Next time we love". Het draaiboek is van Rose Franklin. Paul Heidemann vervult een der hoofdrollen in „Ein Walzer um den Stefansturm". In de Universal-film „Glory Hole" zal Jack Holt de mannelijke hoofdrol vervullen. Iris Arlan en Theo Schall zijn geëngageerd voor „Kirschen in Nachbars Garten". JACK HOLT Onder regie van Herbert Maisch speelt Marie-Louise Claudius in de Tofa-film,.Het edele bloed". Hans Schlenck is haar partner. Frederic March zal onder regie van Carmine Gallone de hoofdrol spelen in de Italiaansche film „Christoph Columbus". Lilian en Dorothy Gish zijn na een groote reis door Europa te Hollywood teruggekeerd. Lilian gaat opnieuw filmen. Alfred Green zal de Warner Bros-film „Hard luck dame" in scène zetten. De hoofdrol wordt gespeeld door Bette Davis. Erich Maria Remarque zal voor de Londcnsche filmfirma Garret en Klement een scenario schrijven. Mae West zal de vrouwelijke BETTE DAVIS hoofdrol vervullen in de Paramount-film „Road to Rome", welke wordt vervaardigd naar het gelijknamige tooneelstuk van R. E. Sherwoods. Onder productieleiding van Lloyd Shelden speelt Crete Natzler in de Paramountfilm „Mademoiselle Modiste". Aribert Mog werd voor de film „Veerman Maria" geëngageerd. Austin Parker schrijft het draaiboek voor de film „Come out of the pantry", waarin j Fay Wray en j Jack Buchanan de hoofdrollen zullen spelen. Onder regie van Robert Z. Leonard spelen | Louise Rainer , en William Po.K well in de Me|,Vp| tro-Goldwyn.^;* Mayer-film „Great ZiegFAY WRAY field". Gregory La Cava zal de film „It had to happen" in scène zetten.

breek, mag de stem van het pistool in je gordel je laatste woord tegen mij zijn." „Ik heb het gehoord, o vijand der blanke mannen," antwoordde de Arabier.

Mode en zwaarkunnen niet samen gaan.

III. Toean Jim overhandigde zijn revolver aan den Maleier, die bij de vanglijn van de kleine kano stond en verliet daarop langs de touwladder zijn brik. Langzaam, alsof hij in een veilige haven een officieel begroetingsbezoek ging brengen aan een vreemd schip, begaf hij zich naar het jacht. Achter hem stonden de mannen, die de kano's op het land hadden getrokken, bij de monding van de kreek toe te kijken. Zonneflitsen speelden op de glimmende punten van hun speren. De kwartiermeester op het gangboord van het jacht had een automatisch pistool te voorschijn gehaald en keek achterdochtig neer op den man in de kleine kano. Toean Jims beleefd verzoek, om aan boord te mogen komen en den eigenaar te spreken, scheen hem evenwel eenigszins gerust te stellen. Hij staarde met kennelijke verbazing naar den grooten man met den ruigen baard, die er uitzag als een zecroover, maar die sprak op een manier, die in den salon van het jacht niet misplaatst zou zijn. Toen Toean Jim den kwartiermeester naar achteren volgde, zag hij een meisje van omstreeks vijftien jaar bij de verschansing staan. Ze keek haar hem op dezelfde verwonderde manier als de kwartiermeester had gedaan, maar er was een kinderlijke uitdaging in de uitdrukking van haar gezicht. Daarop, voor een ondeelbaar oogenblik, ontmoetten hun oogen elkaar en de man met den baard boog glimlachend het hoofd. Er was iets in de wijze, waarop hij het deed, dat haar houding jegens hem deed veranderen. Hij ving er een glimp van op, toen zijn blik zich van haar afwendde. ,,Ik ben de eigenaar. U wenscht me te spreken ?" Hij hoorde de stem op hetzelfde oogenblik, dat hij den man op zich zag toekomen. „En u bent ?" ging de stem voort. De laatste sporen van den glimlach, die nog om Toean Jims mond speelden, verdwenen, alsof een driftige hand ze had weggevaagd. Hij slaagde er in, den uitroep, die hem naar de lippen welde, te onderdrukken. Vóór hem stond de man, wiens oogen gestaard hadden naar den degen van een jong officier, dat op een rechterstafel lag met de punt naar den veroordeelde — en die wist, dat de diefstal van een geheime code met succes een zondebok op den hals geschoven was. Een moment was hij in de verleiding om te antwoorden: „Ik ben de man, onder wiens hoede u den sleutel liet van zekere brandkast in het bureau van den gouverneur van Koloa — met een doel, dat u op dat oogenblik zeer duidelijk voor oogen stond en dat mij naderhand even duidelijk werdl Ik ben de man, die een regu teekende, toen ik de sleutels ontving, dat de inhoud van de brandkast in orde was, na den gewonen, oppervlakkigen blik er in, die - 10 -

De hedendaagsche mode vereischt in de eerste plaats een slanke lijn. Een corpulent figuur zal zelfs het meest geraffineerde Parijsche model niet tot zijn recht doen komen En waarom zoudt U dik zijn? In Facil-Pastllles zult ge een gegarandeerd onschadelijk vermageringsmlddel vinden. Dit wordt door duizenden en duizenden vrouwen bevestigd. Facil-Pastllles zijn ' erkrijgbaar bij apotheken en drogisterijen a f 3.— per buis voor een vermageringskuur van 3 weken. regel is tusschen officieren en gentlemen." Maar Toean Jim bewaarde het stilzwijgen. Er was een ironie in deze situatie, die een grimmigen humor in hem opriep. Hij zou den ander in onwetendheid laten omtrent zijn identiteit, goed verborgen door een grijzenden baard, zijn avontuurlijke kleedij en de grillige onwaarschijnlijkheid der ontmoeting. Wat zou het gewetenlooze individu daar, dat zijn carrière had gebouwd op den ondergang van een ander, zeggen, als hij wist, dat elk leven aan boord van zijn jacht afhing van één woord, dat al of niet over de lippen van zijn fantastischen bezoeker kwam. „En ü bent — — ?" herhaalde de. eigenaar van het. jacht, een tikje ongeduldig bij het zwijgen van den ander. „Ik?" Even een zweem van een glimlach. „Ik word Toean Jim genoemd." Hij zag, dat de eigenaar hem van het hoofd tot de voeten opnam, voor zijn oogen naar de kust dwaalden. Er was een oogenblik van aarzeling, terwijl hij scheen na te denken over het verband tusschen den man hier en het tooneel dkkr. Toen kwam de grimmige humor weer in Toean Jim boven, terwijl hij zag, hoe de ander tot een besluit gekomen was. De tijd had hem niet veranderd! „Het is misschien goed, dat u weet, tegen wien u spreekt," hernam hij. „Ik ben de gouverneur van Port Koloa en dit is mijn particuliere jacht." Er volgde een pauze — die als een indrukwekkende pauze was bedoeld. Maar Toean Jim scheen niet overweldigd. Zijn houding was beleefd attent, maar meer ook niet. „Zégt u dat niets?" Er klonk koude laatdunkendheid in de stem. '„Het is een mededeeling, die aan duidelijkheid niets te wenschen over-

KA>UY\X>^?

UrUl/TTs/XX/TA „De Afrikaansche leeuw vreest geen enkel ander dier, dat in de wildernis leeft," zegt een geleerde. — Behalve misschien de Afrikaansche leeuwin I „Wat moet men doen als men plotseling al zijn haar verliest?" vraagt ons een abonné. — Zoo gauw mogelijk Uw kam en borstel verkoopenl

. .r.U he*>t nou »' drie uur naar me staan kijken. Waarom gaat U zelf niet visschen ? „Daar heb ik geen geduld voor."

DE ZWAARGEWICHTBOKSER NEEMT IN ZIJN VACANTIE ZONNEBADEN

„Wat gebeurt er als wij kokend water in den theepot gieten?" lezen wij in 'n artikel over theezetten in een bekend damestijdschrift. — Meestal ontdekken wij, dat wij vergeten hebben thee in den pot te doenl In sommige deelen van Thibet wikkelen de vrouwen haar beenen in groote lappen dikke lama-wol. — Het lijkt ons daar een ideaal vacantie-oord voor een overwerkten revue-regisseur, die rust en verandering van omgeving noodig heeft f Een Amerikaansch millionnair beweert, dat hij geld gemaakt heeft met lood. — De meeste menschen, die dat probeeren, komen in de gevangenis terecht I

SIGAREN 'sMorg-ens, 's Middags, 's Avonds. i 0 e( i deh a ent van z li .1 t. u ? *'? ikverkeerspunt gec hM. 'wnfu licht): „Wil U nnj hier bekeuren of, zal U naar den heeft naastbüzijnden politiepost brengen?" ■■«■»siDy

„Maakt U niet zoo'n herrie, mijnheer I U mag nog biy zijn, dat U den X niet op Uw hoofd gekregen hebtl"

- 11 -

„Mieren hebben hun eigen verkeersregels," beweert een natuur-onderzoeker. — Zij hebben zich van de medewerking der glimwormen verzekerd, die belangeloos groen, rood en wit licht ter beschikking stellen.

■■■r-r:^:-^p;

lookt desnoods wat minder maar rookt

IETS

GOEDS

Een zachte volgeurige Turksche

Een goudgele zonrijpe Virginia

M Pall Mall Geïmporteerde Sigaretten Imp. Alvana

ßlR

@^

den

Haag

laat," antwoordde Toean Jim effen. Vervolgens met plotselinge scherpte in zijn toon: ,,Zegt de stranding van uw jacht op deze kust u niets ?" „Wat bedoelt u? Ik ben niet op de hoogte van uw relaties met dat uitschot daar aan land, maar als u komt " ,,Dat is geen gelukkige uitlating in uw positie," viel Toean Jim hem in de rede. „Ik ben hier om middelen en wegen te bespreken, om het ernstige gevaar te vermijden, waarin u, door uw stranding op deze kust, geraakt bent. Het zal verstandig zijn., wanneer u uw officiccle positie vergeet — die u in geen enkel opzicht helpen kan hier — en uw lot in mijn handen stelt tot u hier vandaan kunt. Hebt u wapenen aan boord?" Enkele oogenblikken bleef de gouverneur den ander uit de hoogte aankijken; toen scheen hij tot de conclusie te komen, dat hgt aanbeveling verdiende naar hem te luisteren. Er kon wel eens aanleiding zijn voor de ongerustheid, die de kapitein van het jacht had getoond, toen hij order kreeg het schip in deze wateren te brengen. Volgens hèm woonden er nog mannen aan de kust hier, „die je even vlug den hals afsneden als dat ze je in de gaten hadden." „Er zijn geen wapenen aan boord," deelde de gouverneur mede. „Dit is, of was ten minste bedoeld als een pleiziervaart. Mijn dochter is bij mij aan boord. Waarom informeert u naar die wapenen ?" „Alleen om te weten of u middelen hebt om u te verdedigen. Nu u ze niet hebt, adviseer ik u, om zoo min mogelijk aandacht te trekken en vooral geen pogingen te doen aan land te gaan." „En wat zouden de consequenties zijn van het niet opvolgen van uw raad ?" Er was nauwelijks bedekte minachting in de vraag. „Elke verdachte of provoceerende stap uwerzijds, zou door de bevolking aan de kust aangegrepen worden als een voldoende rechtvaardiging om iedereen aan boord te vermoorden en

LOOPEN WAS EEN MARTELING. het jacht in brand te steken," klonk het onheilspellend. Nu een geMQlonder mensch. „En mag ik vragen wat u in zulk achtenswaardig gezelschap doet ?" hernam de gouverneur en nu deed hij heelemaal geen moeite, om de minachting in zijn toon te bemantelen. „Ik geloof, dat u het als een geluk moogt beschouwen, dät ik in hun gezelschap ben," antwoordde Toean Jim rustig. „Het gezag van Port Koloa geldt niet in deze wateren en als het wel zoo was, zijn ze toch te ondiep voor een kanonneerboot, om het te handhaven." Hij liet den gouverneur staan en had al een paar stappen gedaan in de richting van het gangboord, toen hij plotseling op zijn schreden terugkeerde. „Laat 's nachts een helder licht branden," zei hij, „voor het geval, dat het noodig mocht zijn, dat ik in 't geheim aan boord kom. Het zou ongewenscht Voor hen, die veel moeten loopen of kunnen zijn u in het donker aan te staan, is het een kwelling wanneer de roepen." voeten steeds pijnlijk zijn en de schoenen Het meisje, dat nog steeds bij de verknellen. Een dame, die genezing van schansing stond, glimlachte tegen hem, deze kwalen vond, schreef ons: terwijl hij passeerde. Er was iets heel „Ik hield altijd veel van sport en aantrekkelijks aan dat kind, vond hij. dansen, maar door mijn voeten moest „Ik ben absoluut niet bang voor je, ik het opgeven. Jarenlang deden zij hoorl" scheen die glimlach te zeggen. pijn en waren zwak en gezwollen. Ik „Is dat kleine meisje de dochter heb verschillende medicijnen en kuren van den eigenaar?" fluisterde hij tegen geprobeerd, ik bezocht ettelijke pedicuden kwartiermecster op het gangboord. res, liet mijn voeten masseeren — alles „Ja. Je zou niet zeggen — —" zonder eenig resultaat. Ik werd bang Hij brak zijn woorden abrupt af; gemijn schoenen aan te trekken. Mijn dachten aan ontvoeringen en hooge losvoeten waren zoo pijnlijk, dat ik werprijzen schoten door zijn brein. kelijk slapelooze nachten en bedorven Maar Toeän Jim toonde geen verdagen heb gehad. Drie weken geleden dere belangstelling. Hij klom de touwprobeerde ik Radox, en om de waarladder af naar de kleine kano en beheid te zeggen, had ik niet veel hoop. gon naar de brik te peddelen. Boven de Maar nu is 't mij dan ook een behoefte, verschansing van het jacht, fladderde aan ieder mijn geluk te vertellen. Na een witte zakdoek in de hand van het het eerste Radox-bad voelde ik reeds meisje. Hij liet zijn peddel een oogeneenige verlichting. Het was een goed blik rusten en wuifde terug. voorteeken, zoodat ik er nog een week Zooals de kwartiermeester zich had mee doorging. En zie, nu ben ik een laten ontvallen ... je zou het niet zeggeheel ander mensch. Ik kan nu reeds gen I En zij was de dochter van den loopen en springen als een jong meisje. man, die zijn naam gemaakt had tot Drie weken geleden was 't mij een een beleediging voor de ooren van ieder marteling door het huis te loopen. Ik eerbaar man ... zal nimmer ophouden te vertellen wat Toean Jim glimlachte, maar de bron Radox voor mij gedaan heeft." van dien glimlach was niet zijn bittere Mevr. L. J. B. humor. Hij vroeg zich af, welken loop Radox voetbaden geven onmiddellijk het leven van dit kind zou hebben geverlichting. De vrijkomende zuurstof, nomen, als hij niet de zondebok was die in belletjes opstijgt, dringt in de geweest. verstopte poriën en reinigt ze. Daar„Wat een verduiveld wonderlijk, verdoor kunnen de pijnveroorzakende zure ward en verdraaid gedoe is het levert afscheidingen in de spieren weer langs toch ..." mompelde hij. normalen weg door de huid afgevoerd Op het strand keken de ex-zeeschuiworden, waardoor de pijn verdwijnt. De mers van Telua naar den terugkeer van voeten hernemen hun slanken vorm en den man, dien zij Toean Jim noemden, de spieren worden weer sterk en lenig. die tot hen was gekomen in zijn brik Bovendien maakt Radox de huid zacht de „Wanderer", een uitgeworpene bij en frisch, zoodat likdoorns en eeltknobde blanken, waarmee hij voor immer en bels week worden en zonder hulp van altoos had afgedaan. messen cjf scharen verwijderd kunnen worden. IV. Radox is verkrijgbaar bij alle lederen avond en nacht verspreidde apotheken en erkende drogisten ä f0,75 een lantaarn, opgehangen aan het fokper groot pak. Nu ook verkrijgbaar kestag van het jacht, haar helder licht. Het was niet noodig geweest voor Toean in kleine pakjes ä 121/2 cts. per stuk, omzetbelasting inbegrepen. Importeurs: Jim opnieuw aan boord te gaan. Uit de N.V. Rowntree Handels Maatschappij, manier, waarop de mannen naar hem Heerengracht 209, Amsterdam. keken, werd het hem meer en meer duidelijk, dat, hoe minder belangsteldat het schip der blanken de gevangene ling hij voor het vreemde schip toonde, t van de zandbank bleef en in de macht hoe veiliger het voor de opvarenden van de mannen aan de kust. Maar hoe zou zijn. Hij was blij, dat ze zijn raad het mogelijk zou zijn het jacht weg hadden opgevolgd en de brandende lan[Vervolé op paéina 21) taarn uitgehangen. Het was het bewijs, - 12 -

^^^^~

- Swroww^-^B^PPPI

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT ANTHONY EDEN De Right Honourable Anthony Eden, Zijne Majesteits Minister voor den Volkenbond. Zóó luidt zijn officieele titel. Reizig-er in vredes-artikelen — zóó noemen anderen hem, minder eerbiedig en een weinig spottend. Intusschen heeft hij, ondanks allen spot, blijk gegeven een diplomaat van den eersten rang te zijn, iemand, wien het wèl gegeven is, zijn vaderland in belangrijke aangelegenheden buitenslands te vertegenwoordigen. En goed te vertegenwoordigen! Een beminnelijk, bescheiden man, deed mr. Eden nimmer vermoeden, zelfs niet aan zijn intiemste vrienden, wat er eigenlijk in hem school. Als een kenner van schilderijen en wijnen, als een autoriteit op het gebied der Perzische litteratuur, was hij tevreden de „typische estheet" te zijn — zooals men hem noemde — die dank zij zijn fortuin, in de gelukkige omstandigheid verkeerde, zich geheel aan zijn liefhebberijen te wijden. En waarschijnlijk zou hij den wijnen en de schoonheid trouw zijn gebleven, indien de politiek niet tusschenbeide gekomen was en hem op de plaats had gebracht, waar hij, volgens ieder die hem kent, thuishoort. Namelijk op den zetel van den minister voor volkenbondsaangelegenheden. Als doorgefourneerd conservatief deed zijn partij een beroep op hem bij een verkiezing te Warwick, waar het er om ging den zetel te veroveren van een afvallige der partij. Mr. Eden werd gekozen, maar gaf in geen enkel opzicht blijk, dat men „een gelukkigen greep" had gedaan. Toch kwam hij in het Lagerhuis in een* tijd, toen er voor een jong, ambitieus conservatief vele mogelijkheden bestonden om zich te onderscheiden. Hij liet echter iedere kans daartoe voorbijgaan. Zelfs toen zijn partij in den herfst van 1924 aan de regeering kwam, bleef hij wat hij altijd was geweest: een der hardnekkigst zwijgende leden. Misschien zou hij thans nog zijn zwijgende rol vervullen, indien Sir Austen Chamberlain, die toen minister van buitenlandsche zaken was, hem niet gevraagd had zijn privé-secretaris voor het parlement te worden. Mr. Eden accepteerde, en hij bleef in die functie tot einde 1929 — steeds achter zijn chef zitttend, vlijtig, bescheiden en ook dit keer, zwijgend. Maar wat dit laatste betreft, werd thans niet anders van hem verwacht. Sommige spotters beweerden daarom wel, dat hij ongetwijfeld the right man in the right place was! Bij de verkiezingen, die thans volgden, had hij het groote voordeel niét weggevaagd te worden door den vloedgolf, die een gevolg was van de Labour-overwinning. Maar ook dit keer trok hij er geen voordeel van. Als vertegenwoordiger van de oppositie-partij zweeg hij in 1929 even hardnekkig als hij het in 1924 had gedaan. En toen, in Augustus 1931, werd de Na-

Mr. ANTHONY EDEN tionale Regeering gevormd en verscheen Edens naam op de lijst der onder-secretarissen. Deze onbekende jongeman, wiens beste hoedanigheid scheen te zijn, dat hij uitmuntend zwijgen kon, werd onderstaatssecretaris voor buitenlandsche zaken. Zelfs zijn vrienden waren verrast! Dat kwam, omdat slechts weinigen wisten, dat hij reeds in 1928 door mr. Baldwin was aangewezen om promotie te maken. De aanleiding hiertoe kon ook moeilijk publiek geworden zijn. Op zekeren dag had Sir Austen Chamberlain, die zelf geen tijd had, mr. Eden opgedragen een schema te maken voor een memorandum, dat hij aan het kabinet over een zeer belangrijke buitenlandsche aangelegenheid wilde doen toekomen. Het schema zat zóó uitstekend in elkaar, dat Sir Austen Chamberlain besloot het ongewijzigd aan het kabinet voor te leggen. Precies zoo, als Eden het geschreven had. Maar hij wilde geen lof oogsten voor arbeid, dien hij niet had verricht, en daarom vertelde hij mr. Baldwin er bij, dat

het memorandum het werk was van zijn privé-secretaris, en dat die mr. Eden, die zoo uitstekend wist te zwijgen, iemand was, die men in het oog moest houden! Deze gebeurtenis bleek het keerpunt in mr. Edens loopbaan te zijn. Toen hij eenmaal onder-secretaris was, liet hij geen gelegenheid meer voorbijgaan. Het was, alsof hij alle verzuimde kansen wilde inhalen. Hij stapelde sinds dien tijd het eene succes als het ware op het andere. In 1933 werd hij Lord Groot Zegelbewaarder; in den zomer van dit jaar cwerd hij tot lid van het kabinet benoemd en maakte in werkelijkheid tevens een mooie kans om minister van buitenlandsche zaken te worden. Reiziger in vredes-artikelen! De „titel" is eigenlijk zoo kwaad niet gevonden, want in Genève zegt men, dat er niets zoo „ontwapenend werkt als mr. Edens innemende glimlach". Hij kan in de Volkenbondsstad met iedereen goed opschieten, zoowel met de vertegenwoordigers der vroegere bondgenooten als der vroegere vijanden van Engeland. Zelfs bij dictators schijnt hij succes te hebben behaald. Persoonlijk succes dan. Hetgeen intusschen voor een „reiziger" ook wel wat waard is. Omdat er van alles uit groeien kan. Zelfs hartelijke „zakelijke" relaties! De Engelsche regeering heeft er alle vertrouwen in, dat dit inderdaad het geval zal blijken. Daarom laat zij mr. Eden zijn gang gaan, en vergenoegt zij er zich mee, wanneer het haar opportuun lijkt, openlijk te verklaren, dat zij achter haar „vertegenwoordiger" staat. De huidige dagen in Genève zijn zeker spannende dagen voor mr. Eden. Volgens de Engelsche publieke opinie gaat het ook om niets meer of minder dan zijn eigen toekomst. „Mr. Eden is de man van de belofte," zoo zegt men. „En in de komende dagen zullen wij zien, of hij zijn belofte houdt." Waarmee duidelijk gezegd is, wat men van hem verwachtte, toen men hem naar Genève zag vertrekken.

Warner Bros-film. Rolverdeeling: Rita Gomez Dolores del Rio Larry MacArthur Pat O'Brien José Gomez ... Leo Carrillo Harold Brandon Edward Everett Horton Clara Glenda Farrell Larry MacArthur is de knappe hoofdredacteur van een zeer bekend New Yorksch magazine. Hij heeft echter tWee zwakheden, wijn en een mooi blond meisje, Clara. Harold, de financleele ruggesteun van de firma, kan hier echter zijn goedkeuring niet aan geven en besluit daarom Lar-

A

GRATIS TER KENNISMAKING! Momterlubes Pond's Creams en monsters der 5 linten Pond's Poeder na inz. van 15 cl. in postz. ooor kosten van oerzending aan Pond's Extract Co., Afd. 19 , A'dam

tende paar heeft ingehaald, wi Clara daarom niets meer van Larry weten en laat zij hem ongestoord met zijn Rita vertrekken. ORIGINEELE

DOOSJES POND'S POEDER 23 EN 50 CT.

1. Edward Everett Horton en Pat O'Brien. — 2. Op het tooneel. — 3. Dolores del Rio en Marcos. — 4. Dolores del Rio, Edward Everett Horton en Pat O'Brien.

>=

H^^^^B

_r^

i

■

ry tot een beter leven te brengen. Hij laat hem zich bedrinken en ontvoert hem daarna naar Caliente opdat hij daar aan een wat soberder bestaan kan wennen. In Caliente maken ze kennis met José Gomez en zijn mooie nichtje Rita. Het meisje is niemand minder dan de beroemde Spaansche danseres Bspanita, die door het publiek verafgood wordt, doch in Larry's magazine een buitengewoon slechte critiek heeft gekregen. Harold koopt het nichtje om, een flirtation met Larry te beginrfen, opdat deze Clara vergeet. Rita gaat gaarne op het voorstel in om zich op Larry te kunnen wreken. Maar ze heeft buiten haar hart gerekend, want niet alleen dat Larry op haar verheft, zij gaat ook van hem houden. Hun idylle wordt evenwel wreed verstoord door Clara, die Larry komt bezoeken en rechten op hem laat gelden. Rita is diep gekwetst en tracht te vluchten in een auto. Larry weet haar echter in te halen en samen rijden ze in de richting van de Mexicaansche qrens. Ondertusschen roept Clara Harold te hulp om te trachten, Larry te pakken te krijgen. Tijdens hun autorit naar de grens hoort Clara, dat Harold en niet Larry de man van het geld uit de firma is, en nu draaien haar affecties plotseling om, te weten van Larry naar Harold. Als de achtervolgende auto aan de grens het vluch-

Do toon««!- «n lilmipel.r Chrli Baay ward door a«n motor-ongeluk «rnstlg gewond. Hij wordt in «an ziclcenhuis te Haarlem verpteaqd.

^—^^^^^—^^—^^-^—^—

- 16 -

• 1

-

■

mmmmmwmm^

-> ^ ■

"——

—

—

■

TWEE NEDERLAN

E FILMS

Liefde onder water

Kermisgasten In de Cinetone-studio'ste Amsterdam vinden de opnamen voor deze Nieuwe Nationaal Film plaats. Onze fotograaf maakte de volgende opnamen.

Georg Jacobl. Corry Vonk, August K.ehl, Wim Kan, regisseur Jaap Speyer en camera-man Henk Alsem.

Fienlje Berghegge •n Cor Hermus.

Deze tweede Nederlandsche sprekende film, die door de Ufa wordt vervaardigd, is een Hollandsche versie van „Hiide Petersen Postlagernd", waarin de hoofdrollen worden vervuld door: Cor Hermus, Herman Tholen, Fientje Berghegge, Louis Borel, Marie Paassen, DolTv Bouwmeester, Jean Stapelfeld, Robert Milton, Hilde Alexander, L. Tummers, W. Poncia, Alex de Meester Jr. en Margot noppen brouwers. Zij wordt vervaardigd onder regie van Victor Janson, biio-estaan. wat dpn MprWlandschen diafoog betreft, door Cor HerI mus. De buitenopnamen in Noordwiik werden gemaakt onder leiding van den opnameleider Fritz Kul-th; cameraman is Oeorge Bruckbauer greluidsmixer Dr C H Beckejr, camera-assistent Hugo Schott. De film heeft ongeveer den volgenden inhoud: Philip van Noort, een pas getrouwd auteur, heeft met zijrj vrouw Ines, zijn intrek genomen in een hotel in Noordwijk aan ^ee, het Palast Hotel, om daar aan een nieuwen roman te beginnen. Daarvoor heeft hij echter een secretaresse noodig en bij het maken van de keus, ontstaat de eerste echtelijke oneenigheid. Van Noort pakt geïrriteerd, zijn koffers en neemt zijn intrek' in de nog lang niet voltooide villa, die voor nen in Noordwijk wordt gebouwd. De vader van Ines van Noort arriveert juist uit boerabaya om met zijn schoonzoon kennis te maken. Dan ontstaat een hoogst vermakelijke verwarring, wanneer Mr. Willem van Scheltema, een huisvriend van de tamilie van Noort, door papa voor zijn schoonzoon wordt gehouden. Daardoor ontstaan allerlei komische verwikkelingen, totdat tenslotte op een zomerfeest, „Een nacht op Java , alles uitkomt, hetgeen tot een algeheele verzoening leidt.

FIlM-tNTHOUSIASTEN

u

_, , man Tholen

'

J^^^^^^^^^^^^^^^ « ndc

Robert Mllton en Hilde Al

Harry Boda en Fientje Berghegge «

F. L. 5. ie AMSTERDAM. Mary Dresselhuys is getrouwd voel Cees Laseur. Leslie Howard is gehuwd met Ruth Evelyn Martin. A. G. te ZANDVOORT. Lilian Harvey is werkelijk niet verlootd. Zii zal eerst een film te Berlijn spelen, daarna vertrekt zij weer naar Engeland. Paul Hörbiger Is getrouwd, doch zijn >. vrouw is geen actrice. \ R. 1. W. K. te VGRAVENHAGE. De filmschool van Loet C. Barnstijn is nog niet geopend. Natuurlijk kunt U hem een briefje schrijven. Zijn adres is Filmstad, Benoordenhoutscheweg 2, 's-Gravenhage. R. B. te AMSTERDAM. Hei adres van Clark Gable is Metro'GoldwynMayer-studips, Culver-City, Californië. Niet vergeten antwoordcoupon (aan ieder postkantoor verkrijgbaar) in te sluiten. Wij zullen aan uw wenscb spoedig tegemoet komen. W.L. G. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Wallace Beery 1 April. Janet Gaynor 6 October. Myrna Loy 2 Augustus. W. S. C. te GRONINGEN. Haro van Peski kunt U schrijven Westermarkt 2, Amsterdam. Charles van Biene p.a. Tobis, Jan Luykenstraat 2, Amsterdam. Wii hopen, dat U zult slagen, de kans is echter zeer gering. P. S. te UTRECHT. De British Lion Film Corporation Ltd is gevestigd Beaconsfield, Bucks, Londen. In het Engelsch schrijven, L. G. te AMSTERDAM. Renate Müller kunt U schrijven Bachstelzenweg 11, Berlijn. Zij is niet verloofd of getrouwd. Renate heeft een secretaresse. In het Duitsch schrijven en niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. T. v. d. T. te EINDHOVEN. Jessie Matthews beeft een zeer goede zangstem. Victor MacLaglen is te Londen geboren. Hij is een knap en talentvol acteur. Willy Fritsch zag het levenslicht te Kattowitz. Anna Sten is getrouwd. L. F. te ROTTERDAM. Wij gelooven niet. dat bet doel heeft deze school te bezoeken. Robert Montgomery kunt U schrijven: Metro-Goldwyn • Mayer - studios. Culver-City, Californië. S. T. A. te ROTTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen.Shirley Temple, Fox-studios, Movietone City, Westwood, Californië. Stan Laurel, Hal Roach-studios, Culver-City, California. Paul Muni, Warner-Bros-studios, Burbank, Californië. P. v. d. K. te DELFT. In de Philipsstudios te Eindhoven zullen voorloopig geen speelfilms opgenomen worden.

.DIE

ONDEUGENDE MARIETTA" (NAUGHTY MARIETTA)

Een nieuw succes van Jeanette MacDonald, met Nelson Eddy als haar partner

n i

EEN METRO-GOLDWYN-MAYER-FILM

a

Dolly Bouwmeester.

I

Jaap Speyer en eenige figuranten

— 18 ;

/\\

20 Kilo aan gewicht verminderd Van een gezet figuur tot slanke lijn teruggekee Voelt zich gezonder en energieker l Dat «gevoel van moeheid" is verdwenen* „Zijn deze japonnen werkelijk zoo in prijs gedaald ?" „Ja, dame, ik heb ze zelf geprijsd." „Welke zou mij beter staan, die rose of die in bleu?" „fa, ik geloof eigenlijk, dat Mevrouw een beetje te gevuld is voor die echte moderne modelletjes. Ik zou ü liever iets in een ander genre raden, bijvoorbeeld een model dat ruimer valt."

JA MEVROUW, ONGELOOFLIJK, HOE BEMT U ZOO SLANK GEWORDEM?

Wanneer die akelige dikte U belet aanlokkelijke japonnetjes te dragen, die nu eenmaal in groote maten hun aantrekkelijkheid verliezen, leest dan eens onderstaanden brief. Hij werd geschreven door Mevr. J. M., die zich zelf eens tot de gezette figuren rekende. Haar echtgenoot dacht dat corpulentie bij haar leeftijd hoorde. Maar nu lacht zij om dat idee. Hier volgt wat zij er zelf over schreef; — „Ik moet beginnen met te vertellen, dat ik van de gangbare maat getaakt was in de maten voor „zwaardere figuren". Alle kennissen zeiden me, dat ik zoo dik werd, zoodat ik bestoot er lefs tegen te doen. Ik probeerde verscheidene vermagerings-miadelen, maar alle met hetzelfde resultaat - ik bleet even dik als ik was. Mijn man beweerde dat het aan mijn leeftijd lag, en dat niets mijn maat of gewicht zou kunnen verminderen. Op zekeren aag zag ik een annonce, waarin geschreven was, hoe een dame in een maand 10 Kilo lichter werd. Ik besloot hetzelfde middel te te gebruiken: Kruschen Salts. Nog dienzelfden dag kocht ik een flacon. Dat was twee maanden geleden en ik woog toen 80 K.G.; nu heb ik weer mijn oorlichaam en hieruit zeer nadeelige gevolgen voor spronkelijk gewicht terug 60 K.G. en ik draag de gezondheid kunnen ontstaan. De verklaring nu ook weer maat 40 inplaats van 46. Bovendien is, dat deze middelen niet alleen het overtollige gevoel ik me veel beter, flinker en energieker vet doen verdwijnen, maar ook de kleine nooden ik heb ook geen last meer van zoo'n gevoel zakelijke hoeveelheid gewoon vet. welke elk lichaam van moeheid. Dit alles heb ik te danken aan als reserve-bron noodig heeft. „de kleine dagelijksche dosis" Kruschen Satis. Met de Kruschen zouten-kuur, behoeft men niet Ik heb al mijn corpulente kennissen Kruschen de minste nadeelige gevolgen te vreezen, omdat aangeraden." hierdoor enkel en alleen het overtollige vet verWaarom Kruschen Salts veilig is. dwijnt. Indien ge geen overtollig vet te verliezen Kruschen Salts is een gezonde methode om Uw gehebt, kunt ge door Kruschen nooit magerder worden. wicht te verminderen, Kruschen is geen drastisch Daarom gebruiken tallooze normale en slanke vermageringsmiddel, Kruschen is een natuurlijk zoutmenschen hun „kleine dagelijksche dosis" Kruschen praeparaat — een ideale samenstelling van zes tegen rheumatiek of hoofdpijnen etc. en om hun minerale zouten, welke algemeen erkend zijn als een lichaam gezond en fit te houden. absoluut betrouwbaar middel tegen zwaarlijvigKRUSCHEN SALTS Is uitsluitend verkrijgbaar heid, rheumatiek en verschillende andere klachten. bij alle apothekers en erkende drogisten Het valt niet te ontkennen, dat het gebruik van ä Fl 0.90 en Fl. 1.60 per flacon, omzetbelas ing drastische vermageringsmlddelen wel een gewichtsinbegrepen. Let vooral op, dat op het etiket afname veroorzaakt, maar toch moet een dergelijke der f lesch, zoowel als op de buitenverpakking, de methode ten strengste ontraden worden, omdat naam Rowntree Handels Mij. A'dam, voorkomt. hiermee gepaard gaat een verzwakking van het

Hoe heel die film ook weer ? De Metro-Goldwyn-Mayer-prijsvraaj?, welke wij eenigen tijd geleden in ons blad plaatsten, is een groot succes geweest, zooals uit de vele inzendingen bleek. Het was dan ook een heel werk om alle antwoorden te controleeren en te schiften. Onze lezers zullen echter intusschen ongetwijfeld nieuwsgierig zijn geworden naar den uitslag. Welnu, wij laten dezen thans hieronder volgen, evenals de namen der beide hoofdprijswinnaressen: De oplossing luidt: 1. Ben Hur; 2. Menschen achter tralies; 3. Menschen in 't hotel; 4. Om acht uur aan tafel; 5. Mata Hari; 6. Anna Christie; 7. Broadway Melody; 8. De groote parade; 9. Trader Horn; IG. Fra Diavolo. De eerste prijs h ƒ 40.— werd gewonnen door mejuffrouw Marie Aubert, Dirk Smitstraat 26b, Rotterdam, terwijl mejuffrouw Chelly de Swarte, Pvthagorasstraat 46,

Amsterdam den tweeden prijs, ten bedrage van ƒ 20.—, won. Van het groote aantal inzendingen bleken er, behalve beide bovengenoemde, nog 64 juist te zijn; deze oplossers zullen de toegezegde troostprijzen ontvangen. Verzending der prijzen zal onmiddellijk na de verschijning van dit nummer plaats vinden.

DE FILM

„A B E S S 1 N 1 E" HET LAND VAN DEN NEGUS IS VAN

N.V. FILMA. AMSTERDAM

■

.-

■

pUllllllllilllllllllllillllliiflllllilllilllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllHII

lllllllllllllllllllllllllillilllllllllllllllliiiiliiiiH

ÏG

U

E

B

R

I

K

KATOEN LINNEN a 2YDE

IBOVRIL

| |

VOOR BORDUREN HAKEN BREIEN

D-M-C

EN GROEI VADER BOVEN HET HOOFD

CirOtPONEEBO

kWA»CH£C»ITI

riBRIEHSMERK

.

KLEUREN IN AUi «TIK£L£H

EERSTE KWAUTEITS ARTIKEIEN «MM DAMESHANOWERKEN

| BOVRIL IS DE KRACHTIGSTE | VLEESCHVOEDING VOOR JONG EN OUD

a »n. fMd« Bu4v«rk a fan* a kadiakn.

| PRIJZEN VANAF F 0.40 P. FLESCH | INDIEN BIJ UW WINKELIER NIET KRIJGBAAR, WENDT U TOT

„Wat moet ik doen?" vroeg het kindermeisje „De kinderen houden maar niet op met kibbelen." „Stuur ze maar naar mij toe, dan zal ik wat voor ze zingen," antwoordde hun moeder. „Och mevrouw, daar heb ik ze al mee gedreigd, maar het helpt niets, ze gaan toch door."

VER-

INEMAMERK I HEERENGRACHT240, AMSTERDAM lH

Zet 'n waker in Uw huis! Een waker voor de kleerenkast - bij de babybox, in de slaapkamer... overal waar v iegen, muggen of moffen U hinderen of schade berokkenen! Een kamerbeurt zonder ShellTox is maar half werk! J/erkrijghaar hij JJw drogist.

A

* ^0<^VO*<&,,/&K**^& */

Goedgekeurd door het Instituut tot Voojlichting bij Huishoudelijken Arbeid van de Nederl. Vereeniging van Huisvrouwen.

IL^IT IMM€XA Met lalt INNOXA kan men het gebruik van zeep voor het gelaat vermijden. Zij reinigt de huid volkomen, zonder haar te irriteeren en stelt haar in staat haar normale werking te hervatten.

Zonneschijn langs een omweg

*** 0im* f*W^

"^^^SE «» ^ ^^F

* 'NNOXA 'S een melkdieet voor de huid °an^ z,i c'e verzachtende bestanddeelen, die zij bevat, kalmeert zij de opperhuid. Door deze te voeden blijft de soepelheid bewaard, zij voorkomt rimpelvorming, ontstaan door het uitdrogen en de slechte voeding van he.t huidweefsel.

Knip dere advertentie uit, zend ze met 40 een« in postzegels aan RICHARD WERNEKINCK & Co HUDDESTRAAT 9. AMSTERDAM, en U ontvangt een Ueurlg doosje monsters.

/

__

(Vervolé van paélna 12} te krijgen, wanneer de springvloed kwam, was een probleem, dat ernstiger voor Toean Jim werd met eiken dag die verstreek. Abadir speelde zijn spel met duivelsche behendigheid. In spijt van Toean Jims verzekering, dat er geen gevaar dreigde van de zijde van het jacht, dat het zou vertrekken, zoodra het getij gunstig was en Telua het ongestoorde tcevluchtsoord laten, dat het altijd was ge weest, was de achterdocht van de mannen niet in slaap gesust. Ze staarden er naar met vijandige oogen en kleine groepjes schoolden bij de kano's samen, in druk en gedempt gesprek. Maar hun woorden waren niet voor de ooren van Toean Jim bestemd. Zoodra ze hem zagen aankomen, viel er een veelbeteeke nende stilte en kregen hun gezichten een norsche uitdrukking. De Maleier, dien hij aan boord van zijn brik had. vroeg hem op een keer, of het waar was, dat er een hoop buit te behalen was van het gestrande schip. „Wie beweert dat?" vroeg Toean Jim scherp. ,,Dat zeggen ze allemaal, Toean." Hij liet de vraag van den Maleier onbeantwoord. Wat zou het geven te ontkennen, dat er buit te halen viel, al bestond die buit niet uit meer dan uit de voorraden en den inventaris van het jacht ? Je kon kerels, die van zeeroof en avontuur hadden geleefd, niet overtuigen, dat het niet de moeite waard was een keurig, blinkend jacht van driehonderd ton te plunderen. Dat zou immers een tastbare leugen zijn. Het geloof van die donkere kerels in hem was toch al genoeg geschokt, zonder dat hij ze leugens op de mouw trachtte te spelden. „Abadir heeft méér dan één pijl op zijn boog," dacht hij bitter. „Als het jacht geen spion is, is het een goede prijs!" Hij deed geen moeite den toenemenden argwaan tegen hem te ontzenuwen. Toen hij de uitlating van den Maleier gehoord had, ging hij naar de kust en richtte zich tot de zwijgende groepen op het binnenplein van Abadirs huis. De Arabier stond achter hem, een gemeene grijns om de lippen, terwijl Toean Jim de avonturiers van Telua toesprak. „Ik heb mijn woord gegeven, dat het schip der blanke mannen geen spion is," zei hij. „Het zal vertrekken, zooals het gekomen is, en niemand van jullie zal een haar gekrenkt worden door zijn komst. Dat zweer ik jullie, ik die afgedaan heb met de blanken en me bij jullie heb gevoegd. Als iemand meent, dat ik mijn trouw breek, dat hij naar voren komen en het zegge." Zijn blik ging langzaam langs de bruine gezichten, maar niemand sprak. Onbesuisde vechtersbazen waren het, voor wie geen wet en orde bestond en die een mcnschenleven niet tellen, maar toch was er iets van karakter, onmiskenbaar in de uitdrukking van die zonverbrande, door storm en water verweerde gelaatstrekken. Ze haatten de blanken, omdat die hun heerschappij vestigden langs de kusten, die sinds onheuglijke tijden hun erfdeel waren. Toean Jim kende de grheimste roerselen van hun harten.

hun teugelloozen trots eii hun ontembare liefde voor de vrijheid. Er was iets aan hen — misschien was het de bittere hopeloosheid, die den diepsten grond vormde van hun rebellie — die onweerstaanbaar tot hem sprak. Hij had die met hen gemeen — en ook tegen hem was iedere hand opgeheven. „Het vreemde jacht beteekent niets voor me," vervolgde hij. „Niet meer dan een meeuw, die rust op de zandbank en verdwijnt als de vloed opkomt." „Ik betwijfel uw woorden niet, o hater der blanke mannen," klonk een stem. In de volgende oogenblikken rees een groeiend gemompel uit de te hoop geloopen mannen. Het scheen samen te smelten met het geluid van de branding op de kust van Telua, als een huldigende toejuiching aan den man, dien ze Toean Jim noemden. Hij hoorde het met een huivering van blijdschap. Ze hadden hun geloof in hem niet verloren! „Als ge inderdaad een hater der blanke mannen zijt, o Toean —" het was Abadirs stem achter hem, snijdend, sarcastisch — „waarom wilt ge dan dat het jacht vertrekt ?" Toean Jim draaide zich om naar den vrager en zag de grijns om zijn lippen. De Arabier was niet van plan deze gelegenheid, om over hem te triomfeeren, ongebruikt te laten. Als het jacht ongehinderd vertrok, zou er misschien npoit wéér een kans komen, om de macht te breken, die de blanke man over

llMmc^ity®^ Vraag driehonderd zes en veertig Wat is een fresco? Voor de goede oplossers stellen wij als hoofdprijs een lot van de loterij der Joodsche Invalide benevens vijf troostprijzen beschikbaar, die zullen worden verdeeld op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen op het verkrijgen van een der prijzen hebben. Oplossingen a.u.b. vóór 5 October zenden aan ons adres: Redactie Het Weekblad, Galgewater 22. Leiden. De abonne's uit overzeesche gewesten hebben tot 5 December gelegenheid ons hun inzendingen te doen toekomen. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 346.

0?VOSSltiQ Vraag driehonderd twee en veertig Japan is het land. dat de chrysant als nationaal embleem heeft. De hoofdprijs (een lot van de Joodsche Invalide) werd deze week toegekend aan den heer J. H. Spanjer te Diemen. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer H. C. Middelkoop te Leiden, den heer D. J. Seegers te Hilversum, den heer E. W. de Waard te Den Haag. mejuffrouw N. Schilderman te Arnhem, mevrouw C. Simons te Tilburg. — 21-

AAMBEIEN.. Men is lusteloos, prikkelbaar en zonder levenslust! Een verschrikkelijke toestand. Die onverdragelijke pijnen moeten verdwijnen. U zoudt daarom toch werkelijk eens de door den dokter zoo zeer aanbevolen

ANUSOL-A AM BEIEN SUPPOSITORIÊN „GOEDECKE" moeten inbrengen. Het middel is in de geheele wereld bekend en U zult er zich over verheugen hoe snel en afdoende Uw pijnen en ongemakken verdwijnen. ANUSOLis bij apothekers verkrijgbaar in doozen met loodje. de lieden van Tulua had, een macht, die berustte op hun geloof in hem. Laat zijn woord op de proef worden gesteld! Laat hem toonen wie zijn volk zijn! Toean Jim zag de uitdaging als gesneden in Abadirs gezicht. Alle vijandigheid tegen hem, die zoo lang had gesmeuld, vlamde nu op in de zwarte oogen. „Waarom zou het jacht niet vertrekken, Abadir, ons vergetend en vergeten door ons ?" vroeg hij rustig. „Blanke mannen, die niet voor gewin vreemde zeeën bevaren, vergeten niet, o Toean — behalve als ze dond zijn!" „En als ze dood waren, zou dan niet de wraak der andere blanke mannen volgen, zoo zeker als het opgaan van de zon den nacht volgt ? Hij, die blanken dood en hoopt aan den dood te ontsnappen, is een dwaas!" „Toch liggen de beenderen van blanke mannen verborgen in deze wateren, Toean!" antwoordde de Arabier sluw. „En het jacht ligt onzichtbaar voor alle oogen, behalve voor de onzen! Waarom zou het dan vertrekken, met tongen die zich roeren kunnen ?" Het gemompel van den troep was verstorven. Toean Jün was zich bewust van een opeengedrongen phalanx van zwijgen, gefascineerd door het woordenduel tusschen Abadir en hemzelf. „De blanke mannen op het jacht bedriegen je, o Toean. Ge hebt zoo lang niet meer onder hen geleefd, dat ge hun listen vergeten zijt!" Abadir bepleitte met schrander overlegde woorden zijn meening, de zaak slim toespitsend als een tegenstelling van tweeërlei trouw. Wiens belang en veiligheid ging Toean Jim ter harte, het hunne of dat van de blanken, wier bloed in zijn aderen vloeide ? Met gladde redeneerkunst stelde Abadir het voor, dat het niet Toean Jims wóórd was, waaraan hij twijfelde, maar aan de juistheid van zijn meening, dat het vertrek van het jacht geen gevaar b€teekende voor Telua. De stilte die volgde, maakte het duidelijk, dat de woorden van den Arabier hun uitwerking niet misten. Hij voelde hun oogen als aan hem gehecht, terwijl zij afwachtten wat hij antwoorden zou. Zijn blijdschap van zooeven zonk weer weg. Het woord van Toean Jim werd op de proef gesteld. Over hun hoofden kon hij den witten romp van het jacht zien. Het praalde als een sierlijke vogel in het zonlicht. Wat bekommerde het zich om de bitterheid in zijn hart ?

'

Bat de wereld wel verdwaasd lijkt, dat vertel ik jullie niet weer. Je zoudt je, begrijpelijk en redelijk, er over ergeren, dat ik m'n „hoekje" misbruikte om dingen te herhalen, die een ieder allang reeds bekend zijn. Doch die verdwaasdheid heeft ook z'n voordeelen, waarvan sommige menschen profiteeren of meenen te kunnen profiteeren. Waarover we ons met grond kunnen en moeten ergeren. Door m'n voorzichtige woordenkeus (elk verstandig man in den gehuwden staat, wordt automatisch diplomatiek en behoedzaam in zijn uitdrukkingen, wil hij den oorlog vermijden) heb ik reeds tot uitdrukking gebracht, dat het al die de-kantjes-er-af-loopers niet lukt. Een tragisch bewijs hiervan moet ik even met jullie bespreken. Kennen jullie den Zwarten Adelaar van Harlem (niet van Haarlem!)? Toen ik Van Gijzen deze vraag stelde, antwoordde hij terstond: Natuurlijk! Da's een heel gezellige kroeg. Maar hij had het alweer mis. De Zwarte Adelaar van Harlem is een vhegepier, wiens gelaatskleur bruin is als café au lait. Een zeer natuurlijk verschijnsel, wijl hij een neger is, in Amerika geboren. Amerika, waar ze allemaal overdrijven en zelfs bruinekoffie-kleur zwart noemen. /Van z'n eigen heet die Harlemsche adelaar Julian, Hubert Julian. Een mannetjesputter van het negergeslacht. Tijdens den oorlog heeft Hubert in het Canadeesche leger meegevlogen en meegevochten. Hij heeft ook eens een Oceaanvlucht gedaan, een heel merkwaardige. Want net toen hij in de lucht was, moest-ie weer naar beneden. Den Oceaan heeft hij toen niet gezien. Ergerlijke pech. Hij haalde later z'n schade in. Want zóó was het bekend, dat er tusschen Italië en Abessinië wat je noemt, een vuiltje aan de lucht was, of hij trok naar het land van den zwarten keizer, en bood hem zijn diensten aan. Hij zou dat vuiltje wel uit de lucht halen. In z'n vliegtuig. Hubert Julian werd Minister van de Luchtvaart van den ,.Koning der Koningen" en kreeg de heele luchtvloot, toen te zeggen en te schrijven drie vliegmachines, onder zijn commando. En nu komt voor hem het ergerlijke. Hij is van z'n baantje ontzet. De dappere, zwarte, energieke Julian. Weet jullie waarom? Omdat hij eigenhandig en eigenmachtig een mede-neger in een hotel in Addis Abeba een blauw oog had geslagen. Je zoudt denken, dat dit blauw bij een neger niet zou zijn opgevallen. Maar dan vergis je je. Hij werd ontslagen, niet omdat hij het eigenhandig had'gedaan, maar wel omdat hij eigenmachtig, dus zonder toestemming van den ministerraad den stomp had gegeven. Met toestemming van dit hooge college zou hij gerust 500 Italiaansche vliegeniers naar beneden hebben mogen laten tuimelen, maar voor één eigenmachtig neergedaalde vuist en een, nauwelijks te onderscheiden, blauw oog. werd hij ontslagen en kreeg hij een disciplinaire straf. (Wat dat is, weet ik niet precies, maar een kennis van me, wiens neef korporaal „bij df ^«Jd" is, beweert dat het iets heel ergs moet zijn, 't komt in je zakboekje te staan, brr!) Kun jullie je nou verbazen, dat de Zwarte Adelaar van Harlem vol ergernis is?! Ik niet. PETRUS PRUTTELAAR.

,Jij zult wel zorgen dat mij geen leed geschiedt van den kant van die barbaren," scheen zijn luchtige, onbezorgde schoonheid te zeggen. Een flits van boosheid lichtte in zijn oogen. Welke aanspraak kon het eigenlijk op zijn hulp maken? Er was geen mensch, dien hij zijn vriend kon noemen, in de wereld waaruit het kwam. Wat kwam het er op aan, wanneer dat ranke weelde-scheepje in vlammen opging? Maar zijn boosheid doofde snel weer uit. Wat er ook gebeuren mocht, er bleef maar één weg voor hem open. Het jacht moest op een of andere manier wegkomen, hoeveel leugen en bedrog het hem zou kosten om het zoover te krijgen. Eén man alleen aan boord, had hem 'leed gedaan. Alle anderen hadden recht op zijn hulpl De bemanning — en dat kind, dat tegen hem had gelachen, alsof zij wel drommels goed wist, wat voor soort man hij was ... Zijn blik wendde zich van het witte jacht af. De mannen van Telua wachtten nog steeds in ademlooze spanning op de woorden, die zouden beslissen, welke zijde Toean Jim gekozen had. Hij wist, dat hij een middel zou moeten vinden, om het jacht weg te krijgen en toch zijn woord geven, dat het, voor zoover hij er invloed op had, blijven zou. Hij moest tijd winnen, om een plan te maken. „Als het schip van de blanke mannen, zich ook maar een kabellengte verwijdert van de zandbank waar het ligt, zal ik er met mijn leven voor betalen," verklaarde hij plechtig, met luide, krachtige stem. Een geluid steeg op uit de opeengepakte kerels, aanzwellend tot een gejubel, dat het donderen van de branding overstemde. Toean Jim had gekozen!

trekken en dat ze blijven moesten tot de bevolking van de kust ovar hun lot beslist had. Bij zijn gesprek met den eigenaar en den kapitein in den salon van het schip was geen vierde man tegenwoordig .., Op den dag, dat hij zijn belofte had afgelegd, had Toean Jim zijn wapenen overgegeven aan Abadir en gevraagd, dat hij twee gewapende mannen lederen nacht bij hem aan boord van de „Wanderer" zouden vertoeven. „Mijn bewegingen overdag zijn voor iedereen zichtbaar," had hij glimlachend gezegd, „maar 's nachts zou ik kunnen verdwijnen, in de hoop met het schip der blanke mannen te ontsnappen, als de springvloed opkomt." Maar de Arabier had de spottende uitnoodiging van de hand gewezen. Hij had betere middelen ter beschikking, om Toean Jim onder den duim te houden. Vroeg of laat zou hij zijn kaarten op tafel moeten leggen. Het jacht kon niet eeuwig daar op de zandbank blijven, geïsoleerd van de kust, of de menschen aan boord zouden omkomen van honger. Dan zou Toean Jim van tactiek moeten veranderen en de Arabier verkneukelde zich in stilte, hoe het net zich met onaf. wendbare zekerheid om den blanken man zou sluiten.

Abadir. Maak lederen man van Telua wakker. Ik volg." Hij zag de lantaarn hangen aan den paal, den paal, dien hij den eigenaar en den kapitein van het jacht gezegd had naast het schip in het zand te steken, direct als het donker werd. En de lantaarn was er zóó aangehangen, dat het scheen, alsof het licht in zijn gewone positie hing aan het fokkestag. Het glom flauwtjes nu in de morgenschemering, alsof het geen lust meer had in een bedrog, dat nu overbodig was. Een opgewonden troep school samen op het binnenplein van Abadirs woning. Mannen wezen naar den paal in het zand en drongen om Toean Jim heen, in afwachting van wat hij thans had te zeggen over de sluwheid der blanke mannen. Er was een klank van driftige verontwaardiging in sommige van £e stemmen, een geluid, dat aanzwol tot

grauwende razernij, toen de kerels, die het dichtst bij hem stonden den glimlach op zijn gezicht zagen. Handen werden opgestoken als om hem te slaan en hij hoorde zijn naam van mond tot mond gaan, uitgespogen in verachting. „Hij heeft ze helpen ontsnappen," schreeuwde een stem. „Weg met den verrader! Sla den blanken hond dood!" Abadir wachtte hem op de onderste trede van de stoep op, die naar zijn huis voerde. De zwarte oogen glinsterden triomfantelijk en een hand speelde langs het pistool in zijn gordel. „Ik ben gekomen, Abadir, om je laatste woord te hooren," zei Toean Jim. „En ik zie," vervolgde hij met een blik naar de hand op het pistool, „dat je het klaar hebt." Hij zag de hand het wapen opheffen, om het aan de menigte te toonen en hoorde de stem van den Arabier uitrijzen boven het tumult.

Toean Jim ging niet naar bed op den nacht, dat de vloed zijn hoogste punt zou bereiken. Hij had het licht, dat de positie van het jacht op de zandbank aangaf, zien verschijnen, toen de avond viel en bleef er naar kijken, hoe het op zijn plaats bleef, onbeweeglijk en gestadig, gedurende de uren der duisternis. Een gespannen trek kwam op zijn gezicht, toen de beweging van de brik, dwarsstrooms op de kreek, hem vertelde, dat de springvloed op zijn hoogst was, maar toen het tij weer begon te V. ebben en het licht op de zandbank nog steeds in volmaakte onbeweeglijkNu hij zijn leven in pand had geheid bleef stralen, lachte hij een stillen geven voor het blijven van het jacht, glimlach. Over drie uur zou de nieuwe viel het niet moeilijk de mannen van dageraad den hemel kleuren. En dan — Telua er van terug te houden het te „Waarom gaat u niet slapen, overvallen. Zoolang het niet vertrok, Toean ?" onderbrak de Maleische bootskon het geen kwaad doen. De ingeknecht zijn gedachten. „Het tij neemt haalde zeilen vormden het getuigenis ' af en het licht op het schip van den van zijn gevangenschap bij dag en blanken man heeft niet bewogen. Het 's nachts het heldere, onbeweeglijke is niet noodig wacht te houden, Toean. licht, dat schitterde aan zijn fokkestag. Het jacht is veilig." De mannen van Telua schoolden niet De Maleier kon de uitdrukking van meer samen in groepen, die verstomToean Jims gelaat niet zien. Hij hoorde den bij de nadering van Toean Jim. alleen zijn kalme, effen stem zeggen: " Zelfs Abadir maakte geen verdere „Roep me als de dag aanbreekt, net moeilijkheden. Uiterlijk scheen hij volals op den morgen, dat het schip van komen voldaan door den stand van den blanken man strandde." zaken. Hij wist, dat Toean Jims leven Vervolgens hoorde de Maleier zijn verbeurd was, als het jacht niet bleef voetstappen op het achterschip wegen hij had de voorzorg genomen een sterven. dozijn gewapende mannen en een groote kano gereed te hebben, voor het geval, VI. dat een poging om te vertrekken zou Toean Jim werd gewekt door de opworden ondernamen. Zes paar oogen gewonden woorden van zijn bootsknecht. tuurden lederen nacht in de duisternis „Het is weg, Toean! Het schip van naar een eventueele beweging van het de blanke mannen is weg! Er is niets licht. Abadir was tevreden: hij was in meer te zien als een in het zand geelk opzicht overwinnaar gebleven in den stoken, rond hout, met een.licht hanstrijd, om de oppermacht met Toean gend aan den top! Däär hebben we Jim. naar gekeken, denkend, dat het schip Toean Jim had nog één bezoek gedaar was. Zal ik r" bracht aan boord van het jacht, oogen„Ja," viel Toean Jim hem met een schijnlijk om de opvarenden mee te deerustig lachje in de rede, „breng het len, dat het hun verboden was te vernieuws maar zoo gauw mogelijk aan -22 -

— 23 -

„Wat is het lot van een verrader in Telua?" Uit het verwarde geloei maakte zich een verstaanbaar woord los, hard en opzwcepend: „De dood!" Toean Jims oogen knipperden niet voor die van den Arabier. Hij voelde een eigenaardige tevredenheid in die lange seconde van wachten. Het scheen hem toe, dat zijn eer bij de menschen iets heel uiterlijks en onbelangrijks was. Iets, om tegen te lachen, zooals dat kind aan boord van het jacht gelachen had, om zijn ruige avonturiersverschijning ... Een vlam gulpte uit den loop van Abadirs pistool. Op de zandbank was het vage licht van de lantaarn niet meer zichtbaar. De gloed van de ochtendzon had het uitgeveegd.

^^

TUK€ («Ki UIT DflVID(OPP€RFI€LD METRO-GOU5WYN-MAYERFILM Regie: George Zukor. Rolverdeeling: Taate Beuy Mn. Copperfield Pe flB6"y David als kind David als volwassene Mutdstone .„]

Eda« May Oliver. EÜzabeth AlUn. Jewie Ralph. Freddie Bartholomew. Frank Lavton. Baail Rathbone.

lane Mutdstone Dah Peggotty ............ Micawber Mrs. Micawber Ut»«Ii Heep ; Agnes Dot » ••

Violet Kemblc Cooper. Lionel Banyaore. W. C. Field«. Jean Codell. Roland Young. Madge Evans. Maureen OSullivan.

Deze film behandelt Dickens- geschiedenis van David Copperfield, beginnende met zijn geboorte en eindigende met zijn tweede huwelijk. . 1. . uh Als .°avid e^? }*** .of acht is, treedt zijn moeder, een nog jonge weduwe wc trï ". fK ^ .Edward Murdstone, die zijn vrouw en ^0)^^ hardvochtig behandelt. Davids moeder kan dit leven niet • volhouden en sterft na ecnige maanden. David wordt dan naar Londen gestuurd om met het spoelen van Hesschen in zijn onderhoud te voorzien. Hij vindt onderdak bij de familie Micawber die, hoewel zelf vreeselijk arm, erg goed voor hem is. Na een poosje ech er wordt Micawber wegens schulden in de gevangenis gezet, waarheeTzijn 3 nU dakloos fleworden en h naar zijn tante Betsy, die in Dover woont en den naam heeft niet zeer vriendcSk te zijn Ziij neemt den jongen evenwel gastvrij op en besluit voor zijn verdere opvoeding zorg te dragen. Ze stuurt hem daartoe naar Canterbury, waar hij opgenomen wordt in het gezin van mr. Wickfield. tante Betsy's zaakwaarnemer. Hier groeit de kleine David, naast mr. Wickfields dochtertje Agnes, die van ongeveer denzelfden leeftijd is. op tot een jonge-

Z*?^ ^nf- S ^

« ««•» ^ ^de rJd

mad. Dan gaat hij naar Londen om nu zijn weg verder zelf te banen. In Londen ontmoet hij Dora, van wie hij spoedig veel gaat houden en met wie hij korten tijd later In het huwelijk treedt. Hun geluk Is echter niet van langen duur, want Dora, die steeds een zwakke gezondheid had, wordt gevaarlijk riek en sterft. David gaat dan eenigen tijd reizen in het buitenland. doch wordt na een jaar teruggeroepen door een dringenden bHef vaö mr. Micawber, dien hij al eens eerder geholpen had. Het blijkt, dat mr. Micawber . ,„ l: ontdekt heeft, hoc een van mr. Wiqkfields ondergeschikten den notaris Jarenlang bedrogen heeft en nu vaö Sn Is hem met de hulp van Micawber volkomen te ruïneeren vld brengt de zaken in het reine, waarna mr. Micawber met zijn gezin naar Australië emigreert Davids hernieuwde kennismaking met Agnes doet hem ontdekken, dat hij haar lieftéeft en hij vraagt haar, zijn vrouw te worden. 1. W, 0. Fields en Jean Cadell.— 2. Edna May Oliver en Eliiabeth Allan. — 3. Roland Yóung en Madge Evans. -• 4. Basil Rathbone en Elizabeth Allan. — 5. Jessie Ralph en Freddie Bartholomew.

1. PRANK LAWTON EN MADGE EVANS.

:

3^

■

2. HERBERT MUNDIN, FREDDIE BARTHOLOMEW EN JESSIE RALPH.

,

■

;

;

:.

i,

:^UI,I

■■■■■■

Luraina-filra.

-

Regie: Karl Lamac.

Rolvetdeeling: Jan

Morcna,

beroemd

zanger

Hans-Heinz Hinz, zijn secretaris Bernhard,

zijn

kamerdienaar

Edi Jaworski, bediende in een delicatessenzaak Frau Schmidt, eigenares der zaak Susi, haar nichtje Sebastian Weismaier. een rijke augurkenhandelaar Camilla, Vorstin

zijn

Jan Rudolf

Platte

Jan Kiepura Margarethe Kupfer Lien Deyers Fritz Imhoff

dochter

Loridowska

Kiepura

Theo Lingen

Inge Adéle

List

Sandrock

an Morena, de beroemde en geliefde zanger, is in de contramine. Hij wil niet op het feest verschijnen, dat vorstin Loridowska geeft en waar allerlei persoonlijkheden zullen zijn, die voor zijn carrière van groot belang zijn. Hij brengt zijn secretaris Hinz aan de grens der wanhoop door zijn halsstarrigheid. Maar gelukkig ontdekt Hinz een» r dubbelganger van Jan: Edi Ja-H worski, bediende in een delica- j.. _ mB tessenzaak en verliefd op het . ^ flÊJÉK I nichtje van zijn patrones. Alleen "^|W I

is deze Edi blond en Jan donker, doch dat is met een kleinigheid te veranderen. Hinz koopt Edi om en deze neemt op de plechtigheid nu de plaats van Jan in. De echte Jan ontmoet daarbij Susi, die Edi uit nieuwsgierigheid gevolgd was en samen breken ze er tusschen uit. Ze amuseeren zich den heelen avond met zijn tweeën en worden ten slotte verliefd op elkaar. Den volgenden dag komt Jan tot de ontdekking, dat zijn plaatsvervanger zich voor hem verloofd en een contract voor hem geteekend heeft. Het lijkt nu of de zaken een ernstigen keer genomen hebben, doch gelukkig worden de moeilijkheden bijtijds in het reine gebracht; zelfs kunnen de twee dubbelgangers hun pas verworven verloofden behouden! 1. Jan Kiepura en Theo Lingen. — 2. Heinz Saifner en Inge List. — 3. Lien Deyers en Margarethe Kupfer. 4. Rudolf Platte, Theo Lingen en Jan Kiepura.

- 26 -

LIEN DEYERS IN „ICH LIEBE ALLE FRAUEN"

C. « TI...I>UZZ

N«. «OS

Wij beelden hier weer een foto van een bekenden filmster af, benevens een drietal scènefoto's uit films, waarin hij de hoofdrol vervuld heeft. Gevraagd wordt: Wie is de filmster, en welke zijn de titels der drie bedoelde films? Onder deg-enen, die ons voor I October (Indische abonné's voor 1 December) goede oplossingen zenden, zullen wij een hoofdprijs van fl. 2.50 en tien troostprijzen (filmfoto's) verdeelen. De oplossingen te adresseeren aan: Redactie „Het Weekblad ",Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart s.v p. duidelijk vermelden: C.&Th -puzzles no. 608. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag wenschen op te lossen,kunnen die desgewenscht tegelijk metdeze puzzles inzenden.doch zü ge-

0ë

y^y^YE

Z^AJ-^I I I UIT HÊT €nG€LUH Vfifl

moest zijn stem uitbrengen op een der candidaten, die als nieuwe president van het bestuur zijner sociëteit was voorgedragen. ,,Wat denk je van onze nieuwe candidaten?" vroeg hem een lid. ,,Nou." zei mijn neef somber, .,ik ben in ieder geval blij. dat er van die twee maar één gekozen hoeft te worden!" Oplossing C. & Th.-Puzzles No. 605

De foto was van Mariene Dietrich, terwijl de scènefoto's waren uit de films 1. „Onteerd". 2. „Song ofSongs". 3. „The scarlett empress". De hoofdp rijs viel ten deel aan den heer D. de Haas te Hilversum, terwijl detroostprijzenverlieven de oplossingen dan op 'n apart, eveneens volledig' van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven.

„Spreek ik niet luid genoeg? Hoe gaat het met Typhoon?" Lindsay keek bepaald beteuterd. „Jongeman, bezit je hersens of niet?" En daarop met een booze stem: „Of wil je me soms vertellen dat hij dood is?" Het schoot Lindsay te binnen, dat Typhoon de python van het schilderij was. „Het spijt me, maar ik weet er niets..." „Dat is tenminste wat!" onderbrak Madame Gloria hem. „Ik zal je vertellen, dat als Typhoon dood mocht zijn, Algy nog niet gelukkig is! En hoe is het met Romeo en Juliet?" Lindsay glimlachte verontschuldigend. „Werkelijk," begon hij, „ik weet niet..." „Het zijn mijn cobra's en Romeo is een juweel. Ik zou hem voor geen geld ter wereld willen missen. Julia heeft altijd een

.,Ik krijg dertig gulden in de week en mijn vrouw ook dertig." ,,Zoo, dus dan verdienen jullie samen zestig gulden? Dat is niet zoo kwaad." „Neen, ik krijg die dertig gulden eerst en mijn vrouw krijgt ze later!" „Mijn vrouw is" met den wagen uit geweest, Johan," zei de heer des huizes tot den chauffeur. „Zij heeft er ook iets aan gerepareerd, zei ze." „Goed, mijnheer," antwoordde Johan. „Ik zal er voor zorgen, dat alles weer op zijn plaats komt." „Deze vaas is reeds verscheidene eeuwen oud. Wees er dus voorzichtig mee. Marie." „Maak u maar niet ongerust, mevrouw. Ik zal haar behandelen alsof 't een spiksplinternieuwe was!"

GESPKEKMN MH MIJN

Gasf; „Dat vleesch is zóó taai, dat ik 't gewoonweg niet kan kauwen. Jullie hebt hier ook heelemaal geen keus!" Kellner: „Toch wel, mijnheer. U kunt het opeten of laten liggen!"

nog eens op de kleurenfilm terug te komen, heeft Walt Di; jy'V-^ X^ Disney niet het eerst gebruik van de gekleurde ^ilm gemaakt?" „Hij was wel niet de eerste, Pietersen, maar wel de eerste, die de kleuren gèèd gebruikte. In 1932 vond Dr. Kalmus in Disney iemand, die voor zijn vindingen op het gebied van de kleurenfilm sterk was geïnteresseerd. De eerste Silly Symphony, getiteld „Flowers and trees", had al dadelijk succes, maar een golf van enthousiasme brak eerst los toen het gekleurde teekenfilmpje „Three little pigs" werd uitgebracht. En je weet, Pietersen, dat men nog steeds belang stelt in dit soort filmpjes. Kleur in de film blijkt meer te zijn dan een aardigheidje, een mode, die weer voorbij gaat." „Daarvoor zijn die teekenfilmpjes ook veel te aardig, en het publiek amuseert zich er best mee." „Inderdaad. Daarbij heeft het nieuwe technicolor-procédé bewezen wat het >vaard was en het kwam er nu nog maar op aan iemand te vinden, die het ook op speelfilms zou toepassen." „Maakte Dr. Kalmus dan zelf geen speelfilms?" „De maatschappij van Dr. Kalmus bemoeit zich alleen met het ontwikkelen, afdrukken en verkoopen van kleurenfilms, waarvoor hij zyn vijftien camera's, inclusief de operateurs, aan de produceerende firma's verhuurt." „Die camera's zijn zeker nogal duur?" „En öf! Ze kosten 15000 dollar per stuk.

„Ze zeggen, dat George een expert is in zelfverdediging." „Wat 'n onzin.' Edith heeft hem er deze week pas toe gekregen haar ten huwelijk te vragen!"

De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens 'n systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelyke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

Mevrouw (tot nieuwe dienstbode): „En iederen morgen om negen uur neem ik mijn bad, Nora." Nora: ..O, dat kan, mevrouw, ik begin aan 't mijne toch nooit voor tien uur!"

worven werden door mej. P. A. Burger te R'dam, mej. S. Lugtigheid te R'dam, den heer L. Pot te R'dam, mevr. D.W. Z. de Vries te Den Haag,mej.Stoop te Delft,mej.C.E.v.d. Swan te Den Haag, mej. M. Aubert te R'dam, den heer A. A. Stuy ver te A'dam den heer W.F. Sterel te A'dam, den heer E. Barendse te R'dam.

Het was op een dorpsschool en de schoolopziener uit de stad stelde een paar vragen. „Hoeveel ooren heeft een kat?" vroeg hij aan een der jongens. „Twee," antwoordde deze dadelijk. „En hoeveel oogen heeft zij?" „Ook twee." „En hoeveel pooten?" „Zeg meester," vroeg de jongen verbaasd, „hebben ze bij u in de stad geen katten, dat u d'r nooit een gezien hebt?" „Wat heeft Uw dochtertje een uitstekende manieren!" „Ja, ze is ook zooveel van huis weg geweest." Mabel: „Heb je dat van Jenny gehoord?" Betty: „Neen, wat is het dan?" Mabel: „Zij is naar een astroloog gegaan om te vragen wat de beste tijd is om te trouwen. Hij keek haar even goed aan en zei toen: „Zoo gauw mogelijk"!"

slechter humeur gehad — bijt eerst en vraagt dan, wie je bent, maar Romeo is een schat — en dol op me. Ik heb hem zoover gekregen, dat hij in mijn tasch meereist zonder zich een duimbreed te bewegen. Ik wou dat ik hem meegenomen had, maar ik was bang, dat Juliet ziek zou worden. Ze is zoo aan hem gehecht. Ze heeft een gevoelig hart, maar een kwaadaardig temperament." „Ik weet werkelijk niets van de slangen af," bekende Lindsay. Een blik van hartstochtelijke woede trof hem. „Daar is de deur!" beet ze hem toe. Ze liep hem na, toen hij de kamer wilde verlaten. Haar stem echode den corridor in. „Zeg Algy, dat het hem berouwen zal, als er iets met mijn slangen gebeurd is!"

terwijl een gewone filmcamera ongeveer 3500 dollar kost." „Hoe ging het nu verder? Werden er gauw speelfilms gemaakt?" „Je begrijpt, dat het succes, met de „Silly symphonies" behaald, prikkelde tot grooter activiteit. Het kleurenprobleem was plotseling actueel. De groote kans van Dr. Kalmus kwam met Meriam C. Cooper, den productieleider der Radio Pictures. Deze besloot een proef met het procédé voor speelfilms te wagen en daar men met het nieuwe kleurenproces nog geen ervaring had, werd er eerst een proef genomen met een korte film." „Welke was dat?" „Het was een twee-acter. Men liet dezen twee-acter, teneinde kleurige kostuums te kunnen gebruiken, in Mexico spelen en nam als muzikaal Leitmotiv het lied van de „Cucaracha", dat in den tijd van de rebellenleider Villa in Mexico zeer populair was." „Ik heb dat filmpje gezien, het was alleraardigst. Ik vond het leeuwenaandeel van het succes toe te schrijven aan de schitteren de kleuren. Vooral het mooie blauw!" „Ja, en vergeet vooral niet de scherpte der filmopnamen. Het wazige, dat alle vroegere pogingen der gekleurde film kenmerkte, was verdwenen. Men is dan ook, aangemoedigd door dit succes, overgegaan tot het vervaardigen van een gekleurde hoofdfilm." „Hoe is de titel van die film?" „„Kermis der IJdelheid". Deze film is een bewerking van het tooneelstuk „Becky Sharp". Je hebt de foto's en beschrijving toch zeker al in ons blad gezien?" „Natuurlijk. Zooals iedere filmliefhebber leer ik den inhoud van Cinema en Theater zoowat van buiten,"

29 - 28

_^_^_^

ïJ»-

A

'

HOOFDSTUK

XXIII.

Lindsay vroeg zich af, hoe Restow het relaas van de conferentie met Madame Paravicini zou opnemen. Hij zou zich bedaard kunnen houden, opstuiven of een aanval van onzinnige woede krijgen. In werkelijkheid begon hij met rustig te blijven, om langs 'n opklimmende reeks van gemoedsbewegingen, het stadium van dolle drift te bereiken. Hij had als een getergd wild dier de kamer op en neer geloopen, maar bleef plotseling staan, vouwde de armen over zijn geweldige borst, zijn massieve kop veerde achterover en met zijn kleine schitteroogjes keek hij sluw naar Lindsay. Hij scheen nu weer in een toestand van dreigende kalmte aangeland. „Dus zij gaat trouwen en ik blijf gebonden! Wat 'n vrouw! Kolossaal!" klonk het met schampere vinnigheid. Hij spreidde zijn armen uit als de wieken van een molen. „Enfin, we zullen zien — we zullen zien!" Hij ging naar de telefoon en bracht een verbinding tot stand. „Ben jij daar Gustave?" begon hij in rad Fransch. „Jij kunt wat voor me doen, mon vieux... Jij weet den weg in Parijs! Ja... onmiddellijk!" Hij keek op zijn horloge. „Ja, het is nu kwart voor zeven. Om kwart over acht dineer ik in de Luxe en ik moet twee dames hebben, die met mij dineeren... Heb je 't goed gehoord — neen, ik meen het serieus, imbecile! Attention dan! Zooals ik zei, ik moet twee dames hebben — een van middelbaren leeftijd, zeer respectabel, ja, zéér respectabel — versta je me niet — een beetje verarmd en een mode ten achter gekleed — dat kan geen kwaad. Ze moet den indruk maken van een moeder, die zich alle mogelijke opofferingen getroost heeft voor een eenige dochter. De andere — de andere moet een jongmeisje zijn — blond, goed opgevoed, zich schuchter bewust van mijn eerbiedige bewondering.. . ja, ja — zij moeten met mij dineeren — en daarna moet ik een loge hebben voor de Opera. Wat de kosten betreft, geef ik je carte blanche en met het oog op den weinigen tijd, die ons rest, verzoek ik je op te schieten. Ik neem aan dat het mon vieux Gustave toevertrouwd is een dergelijke discrete opdracht uit te voeren!" Hij legde den hoorn neer en keek Lindsay grijnzend aan. „Niet slecht, hè?" klonk het zelfvoldaan. „Ik begrijp niet..." Restow hief zijn handen omhoog. „O, neen, ik vergat het. Die scholen ook, je leert er wie den slag van Waterloo gewonnen heeft, maar de taal van Napoleon te spreken — ho-maar! Fransch onvol-

'

—*—

SCHERK Mystikum Poeder 0.50, 0.95, 1.50. Mystikum Compact 0.Ó0 » Een mooi gevormde roode mond mef Sdierk lippenstift • Trisena-Creme maakt de huid wonderlijk mat. Probeert U het eensl

^Hyor4£j

f~jtl*« nl't-iïir rr " ^ w"' d°°'bii M** "r**™ •n Mvihlfum r0 ' „°!, j' e1? d' b""n-ïwa^, of ro»,ifl' My.tiküm Poeder •n My.hkum Compact volgoni de Scherk-tabel pa.w.nd bij de kleur van hoJp

lenoen u keiteloos de mtereitante Scherk-tabol.

J^**^"®» voor toilettafel en poederdoosje Mystikum Compact Poeder en rouge in vasten vorm

doende! Bah, alle scholen zijn één pot nat. Het leven is de eenige school!" Hij nam opnieuw de telefoon en deed 'n wanhopige poging om aansluiting te krijgen met Madame Paravicini's appartement. Na tegen drie achtereenvolgende personen te hebben geschreeuwd: „Neen — Madame Paravicini moet ik hebben! Neen, ik geef geen boodschap!" veranderde zijn stem plotseling en werd zoo bloem-zoet, dat Lindsay die niet herkend zou hebben. Tegelijk ging hij van Fransch weer in het Engelsch over. „Jij daar Gloria?... Neen maar, dat is prachtig! Mijn secretaris vertelt me dat ik je kan feliciteeren... Wat zeg je?... O, neen, neen, neen! Ik kan de zon best in het water zien schijnen. Ik heb zelf ook zekere verheugende vooruitzichten... Ze dineert vanavond met me... Ja, zij en haar moeder. . . O ja, ja — een jongmeisje — piepjong. .. Ja — blond en bedeesd — een bescheiden viooltje! Ja — een volgenden keer, hoor. Ik weet, dat je mij het allerbeste wenscht!" Toen het gesprek afgeloopen was, bulderde hij van het lachen. „Haha! Daar vliegt ze in! Ze kookt van woede! Spin-jaloersch is ze..." Precies om tien minuten over achten daalden ze de trappen naar de lounge af. Restow ging zoo staan, dat hij de heele ruimte overdag, met zijn rug tegen een pilaar, met jjoud en blauw mozaïek ingelegd. Lindsay oordeelde, dat, zooals hij daar stond, groot en breed en autoritair, de verwachte jongedame een alleszins gerechtvaardigd excuus zou hebben om zich schuchter te toonen. Hijzelf keek met geamuseerde belangstelling om zich heen, nieuwsgierig naar wat er gebeuren zou als Madame Gloria verscheen.

Het was vol in de lounge, Lindsay zag de gasten langs zich schuiven; toen werd zijn aandacht opeens getrokken door een groepje Engelschen, dat juist binnenkwam. Zijn hart begon wild te kloppen. Het volgende oogenblik hield hij zich met boosaardigen zelfspot voor, dat als hij in ieder donkerharig meisje Marian Rayne meende te zien, hij beter deed een kamer te bespreken in 't dichtstbijzijnde krankzinnigengesticht. Het meisje stond met den rug naar hem toe. Ze droeg een zwarte avondjapon; ze had Marians lengte en Marians houding — dat ondefinieerbare, dat Marian van alle andere meisjes onderscheidde en dat zoo sterk tot zijn hart sprak. Hij kreeg een heftigen schok. Ze keerde zich om en haar blik ontmoette zijn oogen. Het was Marian — even bleek als de laatste maal dat hij haar gezien had — een schimipige schaduw van het bloeiende meisje, waarmee hij verloofd was geweest, met diepe kringen onder de oogen, die haast aan gekneusde plekken deden denken. Ze kwam een stap naar voren en bleef weer staan, haar oogen als gehecht aan Lindsay. Ontsteld keek hij terug. Het meisje was Marian en het leed geen twijfel, dat ze hem herkend had. Misschien een halve minuut duurde die blik van herkenning. Toen strekte ze met een hulpeloos gebaar, alsof ze zich wilde vastgrijpen, de hand uit en gleed op den grond. Lindsay was halverwege de plek waar ze lag, toen het tot hem doordrong, dat wie Marian ook te hulp mocht komen, hij de laatste was, die dat moest doen. Hij dwong zich om stil te staan. Een forsche, oudere heer, een Engelschman blijkbaar, had haar hoofd tegen zijn knie gesteund. Een dame met een spits gezicht, bleek-blauwe oogen en zandkleurig haar wuifde haar met een

zakdoek koelte toe. Haar hoofd viel omlaag. De oogen waren gesloten. De donkere wimpers rustten op haar kleurlooze wangen. En toen — bewoog ze en opende de oogen weer. Een lange, afgrond-diepe blik ging langs hem heen. Hij keerde zich met moeite om en ging terug naar Restow. Volkomen onwezenlijk leek alles. Restow tegen den blauw en gouden pilaar, de twee Franpaises — die zich bij hem hadden gevoegd, het leken hem koude, levenlooze, stereoscopische beelden in een vreemd, mysterieus licht. Zichzelf voelde hij ook als iets onwerkelijks, maar Marian daar achter hem, die worstelde om haar bezwijming van zich af te schudden — Marian was werkelijkheid. Hij naderde Restow. Zijn polsen klopten nog onstuimig. „Mr. Pothering — Madame Grandier — Mademoiselle Grandier," hoorde hij Restow zeggen. Hij werd voorgesteld aan het volmaakte type van een verarmde Fransche dame van goede familie en aan een wei-opgevoed jongmeisje, die Restows oude vriend Gustave uit het tragische menschenreservoir van de wereldstad te voorschijn getooverd had. Madame Grandier was in een ouderwetsche zwartzijden japon gekleed. Ze had een kunstig gestopte kanten sjaal om haar afhangende schouders en een zwart fluweelen band om haar hals. Mademoiselle Ursule was in het wit. Haar japon was noch modern, noch van goeden snit, maar ze wist haar met een bescheiden gratie te dragen. Restow was op zijn best, toen ze aan hun tafel in de eetzaal zaten, overvloeiend van bruisende conversatie. Hij dronk op het welzijn van Mademoiselle Ursule en op dat van Madame Grandier. Hij bestelde speciale schotels, speciale wijnen. De ober-kellner moest in persoon geraadpleegd worden. Als het Restows verlangen was om de attentie van het publiek op zich te vestigen, slaagde hij daarin meesterlijk. Toen hij zijn orders gegeven had, onthaalde hij zijn gasten op een serie levendig-geschilderde avonturen, die hij met drukke gebaren illustreerde. Mademoiselle Ursule hing letterlijk aan zijn lippen. Madame, wie het zelf aan conversatie niet ontbrak, luisterde geboeid. Lindsay zocht de groote zaal, een verblindende kaleidoscoop van veel licht en dwarrelende kleuren, naar Marian Rayne af. Ze zou er wel niet meer zijn, dacht hij. Een meisje valt niet het eene oogenblik flauw om even later in 'n mondain restaurant te gaan dineeren alsof er niets gebeurd is. En toen ineens zag hij haar. Ze zat bij een gezelschap van zes personen. Daar was- die forsche, oudere heer, de dame met het spitse gezicht, nog een echtpaar van middelbaren leeftijd, een vage, onopvallende jongeman — en Marian. Ze hadden een tafel voor een van de vensters aan het einde der zaal. Hij zag haar profiel tegen het helder diepe blauw van de gordijnen afgeteekend. Het was nog even bleek als daarnet, toen ze het bewustzijn verloren had. Ze zat met hoog-opgeheven hoofd kaarsrecht in haar stoel. De jongeman praatte, maar Lindsay kon geen beweging van Marians stille, witte lippen waarnemen.

HERFST- EN WINTERMODE 1935-1936 PREMIE VOOR ONZE LEZERESSEN

rn..» ir.

AUTOMNE HIVER

-f -

i wyi 1%^ . 4

J B^ 1 ■Ék^W.^.' »IfckM

.1 | ^Kvul : - IHBOP^ fli

Tv

■']U ^j

L^v?!^ Formaat 26 x 37 cM.

w

m - ^frYJ M SIJ

Formaat 24 x 32 cM.

Wij zijn in de gelegenheid om onzen lezeressen een bijzondere premie aan te bieden, bestaande uit een serie Fransche modebladen en wel het album Saisons, Herfst-Winter 1935-1936, groot 36 pagina's folio-formaat; het album Tailleurs et Manteaux, Herfst-Winter 1935-1936, groot 24 pagina's folio-formaat. Deze albums bevatten een groot aantal der nieuwste Parijsche modellen, zoowel voor costuums, blouses, hoeden, als voor

Formaat 26 x 37 cM.

mantels in verschillend genre. Beide albums tezamen tegen den prijs van slechts 55 cent franco huis. Tevens hebben wij een premie voor onze lezeressen, die een keurig overzicht der nieuwe kinder-modes willen bezitten. Het album draagt den naam Les Jolies Modes d'Enfants, Herfst-Winter 1935-1936. De prijs van dit album is voor haar slechts 25 cent franco per post.

Zij, die de drie albums bestellen, kunnen deze gezamenlijk voor 75 cent ontvangen.

BON VOOR DE LEZERESSEN VAN „HET WEEKBLAD"

CINEMA

&

THEATER

De ondergeteekende verlangt te ontvangen: ex. Saisons

ex. Les Jolies Modes d'Enfants

ex. Tailleurs et Manteaux

tegen den prijs van 25 cent

tegen den prijs van 55 cent voor beide albums. Het bedrag is per postwissel aan u afgezonden — is gestort op gironummer 41880

Dezen bon in te vullen en uit te knippen. In open enveloppe, geadresseerd aan de Adm. van het Weekblad Cinema & Theater, Galgewater 22, Leiden, als drukwerk verzenden.

— 31 -

mMMtäääM

"^

•ti^^■^C''*.l.\ 1 '*^-. i ■ KvffffJit J i—J —

(Wordt vervolgd)

-30-

/bifton/1

^OSó^oilQÓ

,

I

^«PüiMiPm •

28

EEN LIED VAN OUD TOT JONG 2

-1935

Woorden en muziek van Guus Betlem Jr. I

53=

1. Haast icd-ren mid-dag op dit uur, M'n kind. kom ik je te-gen. Dan lach ik vrien-de - lijk naar jou. En jij. je bloost ver2. Ik zie je ko-men. al van ver.'k Her-ken je aan je hoed-je. En ben je dan wat dich-tcr - bij. Bc-won-der ik je

■m HE I

le-gen Je wendt je hoofd-je schuch-ter af. Een raad mis-schien, die Ma je gaf... Nog van de rest ge-zwe-aen snoet-je.. Maar nauw-lijks lach ik je weertoe. Of jij ne - geert me weer en hoè? Kijk voor je. vent! Wat moét je?

Och, denk maar van me. wat je wilt. Het kan me weinig schelen. Maar wil dan ook zoo af en toe s Een lachj' aan me verspelen! Misschien dat ik dat méér waardeer Dan menig twintigjarig ..heer" Dié krijgen er... zoo véle... 11

[ [

«,

Matrozen

K

.

Knapenkoor

voor

-

WILLEM _

Red.en Aditi. Galgewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekening 41880

Passage

SPRENGER'S 46

-

Den

Haag

STUDIO

— Telef.

mM'ji.

# JM

1

1

Sprengers Microphonei

m ii

^mM

Succes ver-

H., BK K.K.

#♦

* mmf w 9 <

mm

Van 1 tot 3 personen F. 3.50 en hooger naar groot te van het gezelschap.

net

«-

■ lit»* **fff * r*

Niet alleen leggen wij in onzen studio het geluid van Uw stem of instrument op een Gramophone-plaat voor eeuwen vast maar ook groote werken door koren en orkesten.

NV

THEATER

i

Maar als ik jou daar zoo zie gaan. M'n kind. 'k beken het eerlijk. Dan vind ik je zoo mooi. zoo jong. Je lééft — dat Is zoo heerlijk I Aan jou is alles echt en waar, Hoe vroolljk, frisch is je gebaar .. •. Dat is me onontbeerlijk!

En daarom, kind ... wil ik je zien, 'k Hoop dat je het zult voelen. Geen oogenblik kwam 't bij me op Iets anders te bedoelen ... Dus, als 'k je nu weer tegenkom. Toe. draai je hoofd dan niet meer om. Laat niét je blik verkoelen!

CINEMA EN

r.

**

Nee, kindje jij begrijpt me niet, 'k Wil jou niet leeren kennen. Ik, met m'n vier en vijftig jaar, Kan aan geen bakvisch wennen. Maar... 'k heb behoefte je te zien. Misschien begrijp je dat... misschien., 't Is moeilijk te bekennen...

BLAD

1

:

1

113778

Verschijnt wekeiyKs — HrU» per Kwartaal f. 1.95

mm*

■

■ iMiHiaiaiiiHiaia

••.II