Nieuwsbrief Stichting LUCS, Juni 2009

L U

Life Unlimited Child Support Foundation Inc. Lower To-ong, Barangay To-ong, Cebu City, Philippines www.stichtinglucs.nl, e-mail: [email protected] SEC RegNo. CN200729884 KvK Nr. 27273749

C

S

Nieuwsbrief Stichting LUCS, Juni 2009 Beste Lezer, In deze nieuwsbrief laat ik u wat nader kennismaken met de achtergrond van de ouders en de kinderen die hier in de heuvels rond Cebu City leven. Dit zal ik doen door eerst een wat algemeen beeld te schetsen van de dagelijkse omstandigheden en middelen van bestaan. Vervolgens zal ik wat dieper ingaan op de individuele achtergrond van een aantal kinderen die recentelijk bij ons in huis zijn gekomen. Tegelijkertijd maak ik gebruik van de mogelijkheid om in te gaan op kritiek die projecten als die van ons soms krijgen tegen de achtergrond van de sociale omstandigheden in landen zoals de Filippijnen. Het nieuwe schooljaar (2009-2010) is begin deze maand van start gegaan. Bijgaand een foto van de groep kinderen waarmee wij dit schooljaar zijn ingegaan. Verderop in de nieuwsbrief een toelichting op onze samenwerking met de “1% Club” (een soort marktplaats voor goede doelen) om het project “Stromend Water Stichting LUCS” mogelijk te maken. Namens het bestuur en de medewerkers van LUCS wens ik u veel plezier bij het lezen.

Peter ter Heegde To-Ong In de voorgaande nieuwsbrieven heeft u al kunnen lezen dat ons nieuwe onderkomen is gelegen in de heuvels van To-Ong. Voor uw beeldvorming is het goed te beseffen dat deze heuvels rond de lager aan de kust gelegen stad Cebu liggen. In “Cebu City” tref je de mooiste villawijken en luxe winkelcentra aan, gelegen pal naast krottenwijken waar mensen letterlijk overleven tussen (en vaak ook van) het vuil van hun beter bedeelde stadsgenoten. De bewoners van deze krottenwijken komen uit de heuvels rond Cebu, maar ook van (nog) armere eilanden in de Filippijnen. In de hoop op een beter bestaan zijn zij met hun schamele bezit naar de grote stad getrokken. In To-Ong wonen veel gezinnen in een kunstig geïmproviseerde “Nippa” hut. Dit traditionele onderkomen van de plattelandsbevolking op de Filippijnen ontleent zijn naam aan de bladeren van de Nippa boom, die het dak van het hutje vormen. Voor de bouw van de hut worden tegenwoordig zeer uiteenlopende materialen gebruikt: naast bamboe en sprokkelhout uit de omgeving, wordt er ook dankbaar gebruik gemaakt van allerlei afvalmaterialen uit de grote stad. Het eenvoudige onderkomen bestaat vaak uit niet meer dan één enkele ruimte van ca. tien vierkante meter. Terecht noemt men deze ruimte de ‘woonkamer’, aangezien het huiselijke leven hier grotendeels plaatsvindt. Zonder sanitaire voorzieningen of een goed geventileerde keuken doen de bewoners hun behoefte gewoon in het bos en wordt er buiten gekookt op een houtskoolvuurtje.

Nieuwsbrief LUCS juni2009

Stichting Life Unlimited Child Support

De algemene middelen van bestaan zijn onder andere de fabricage en verkoop van houtskool, al dan niet gewonnen uit illegaal gekapt hout. Veel gezinnen wonen zonder officiële rechten op de grond van de eigenaren van het bos en kunnen van de ene op de andere dag gedwongen worden te verhuizen. Naast de fabricage van houtskool vindt er op kleinschalig niveau tuinbouw plaats. Het geld dat de verbouw van groente en fruit oplevert wordt veelal 50/50 gedeeld met de eigenaar van het land. Zonder overige middelen van bestaan leven deze gezinnen van minder dan één euro per dag. Het zuur verdiende geld wordt aangewend om rijst te kopen. Als er een keer een goede maand tussen zit, wordt het geld vaak gebruikt voor de aanschaf van schoolspullen. De kinderen die naar school gaan, zijn vaak afwezig, omdat er niet genoeg eten is of er thuis gewerkt moet worden. Veel kinderen maken de lagere school nooit af. Zonder geld voor voorbehoedsmiddelen en met ‘s avonds weinig anders te doen, ontstaan er veel grote gezinnen waarbij de ouders de armoede doorgeven aan hun kinderen. Er zijn ook veel kinderen waarvan de vader, moeder of beiden vroegtijdig zijn overleden. Deze weeskinderen worden vervolgens bij buren of familie ondergebracht. Met genoeg zorgen om het eigen hoofd boven water te houden, komt het helaas vaak voor dat de gastouders deze kinderen als een soort ‘derderangs kinderen’ beschouwen. Het gebruik van hen als goedkope arbeidskracht is dan nog de minst schrijnende vorm van kindermisbruik. De huidige generatie van met name jongere ouders kiest met weinig hoop op een betere toekomst voor vertrek naar “betere” oorden. Hun jonge kinderen worden dan bij familie of grootouders achtergelaten met de belofte om na het vinden van een nieuw bestaan geld voor het levensonderhoud op te sturen. Veelal gaan beide ouders dan elk huns weegs en met de hernieuwde “vrijheid” op zoek naar meer geluk in de grote steden. Soms lukt het hen daar een nieuw leven op te bouwen, vaak met een nieuwe relatie. Met veel verleidingen om het geld aan “leukere zaken” uit te geven, worden de bij opa en oma achtergelaten kinderen vergeten. Deze generatie “achtergelaten” kinderen wordt veelal aangeduid met de term ‘abandoned children’. Deze situatie is kenmerkend voor veel landen waar grote verschillen bestaan tussen het enerzijds traditionele plattelandsleven en anderzijds het nieuwe “westerse” leven in de grote stad.

Soms krijgen projecten als het onze kritiek als zouden wij het “dumpen” van kinderen in een “weeshuis” alleen maar promoten en in stand houden. Ik maak dan ook graag van de gelegenheid gebruik om onze houding hierin toe te lichten: Het opvangen van deze kinderen vormt geen doel op zich. Wij zijn er dan ook zeker geen voorstander van dat ouders hun kroost eenvoudigweg bij ons achterlaten. Voor zover het binnen onze mogelijkheden ligt, proberen wij de lokale gezinnen op verschillende manieren te ondersteunen. Dit kan door hen indien gevraagd met raad en daad bij te staan of door hen te begeleiden bij het vinden van werk in de grote stad. Door groente en fruit rechtstreeks van de lokale bevolking te kopen, besparen wij onszelf een vervelende rit en hen een urenlange voettocht naar de markt. Dankzij de verdere uitbreiding van ons project creëren wij zelfs wat werkgelegenheid voor de ouders. Anderzijds bieden wij hen een alternatief voor het achterlaten van hun kinderen. Naast een ‘kinderopvangcentrum’ kunnen wij dankzij uw bijdrage dan ook veel meer een sociaal buurtcentrum en goede werkgever zijn voor de lokale bevolking.



Uitbreiding van de LUCS groep Met de bouw van ons nieuwe onderkomen hebben wij ruimte genoeg om meer kinderen op te vangen. Het probleem is echter dat wij momenteel niet voldoende financiële middelen bezitten om meer kinderen naar een particuliere school te sturen. Wij komen echter zulke schrijnende gevallen tegen dat wij het niet over ons hart kunnen verkrijgen om zonder meer “nee” te zeggen tegen een aantal individuele verzoeken om hulp. Onder het typisch Filippijnse gezegde dat er altijd ruimte is voor ‘eentje meer’, hebben wij dan ook besloten om met het huidige budget een aantal nieuwe kinderen op te vangen en hen voorlopig naar de lokale - kwalitatief minder goede, maar wel goedkopere - overheidsschool in To-Ong te sturen. Zo kunnen wij deze kinderen toch een veilig thuis bieden en in ieder geval met een volle maag naar school sturen. Ondertussen doen wij een dringend beroep op u als lezer van de nieuwsbrief om met ons samen op zoek te gaan naar nieuwe sponsoren, zodat wij volgend jaar ook voor de nieuwe kinderen een volledig budget beschikbaar hebben en ook hen een eerlijke kans op een betere toekomst kunnen geven.

LUCS Batch 2009-2010 in het LUCS (buiten school) uniform voor dit jaar

Op de linker bovenstaande foto van links naar rechts: Voorste rij: Sammy (13 jaar), Joseph (7 jaar), Jean Marc (7 jaar), Karin (8 jaar), Tweede rij: Aljun met bril (11 jaar), Macky (9 jaar), Ronnel (9 jaar), Armando (11 jaar) Achterste rij: Joy (14 jaar), Sammy is vorige maand met ons mee teruggekomen uit Malapascua. Hij is een oude bekende van Jasmin. De laatste jaren heeft hij als een straat(strand)kind over Malapascua gezworven. Toen Sammy net geboren was, heeft zijn moeder hem bij zijn oma achtergelaten. De vader was zelfs toen al uit beeld op zoek naar een volgend avontuur. Bij de Oma die hem “opving” werd hij meer mishandeld dan verzorgd. Na jarenlang aandringen heeft Jasmin nu eindelijk toestemming gekregen om hem mee te nemen naar To-Ong. Ronnel is een buurjongen van Joy en komt uit een vergelijkbaar nest. Omdat Ronnel altijd hoge cijfers haalt, vele oorkondes in de wacht sleept en de kans dat hij thuis zijn school af kan maken erg klein is, willen wij hem graag een kans geven. De broertjes Jean Marc en Armando en hun zusje Karin zijn weeskinderen van wie de moeder na ziekte is overleden. De vader is tijdens het werk in de bergen (waarschijnlijk illegale houtkap) door een bulldozer overreden en aan de verwondingen overleden. In een voor ons “normaal” land zou de werkgever hiervoor aansprakelijk worden gesteld en voor de kinderopvang zorg dragen. Hun opa en oma werd indertijd verteld dat een zaak aanspannen 2.000.000 peso (ca. 30.000 euro) zou kosten zonder garantie op een goede afloop. Met het verbouwen van groente verdienen zij (als ze geluk hebben) één euro per dag, dus een zaak aanspannen zat er niet in. Met toestemming van opa en oma die hier een eindje verderop wonen, worden ze nu bij ons ondergebracht en kunnen we in ieder geval zien wat drie gezonde maaltijden per dag met hen zal doen.



De druppel en de gloeiende plaat. De Filippijnen is een land met schrille contrasten waar enerzijds respect voor het leven en het gezin als hoeksteen van de overwegend Rooms-katholieke maatschappij wordt geprezen. Anderzijds wordt er door het politieke en religieuze systeem een situatie van ongelijke ontwikkeling in stand gehouden die omstandigheden als hiervoor beschreven mogelijk maakt. In de wetenschap dat het veranderen van zo’n maatschappij niet van de één op de andere dag gaat proberen wij ons niet te veel bezig te houden (soms lukt dat beter dan andere keren!) met deze achterliggende oorzaken. Juist door deze kinderen liefdevol op te vangen in een omgeving waar hen respect en sociale vaardigheden worden bijgebracht, zien wij mogelijkheden om hun kansen op een zelfstandige en duurzame toekomst te vergroten. Onderstaande foto’s zijn voor ons het sprekend bewijs dat ons werk en uw bijdrage voor ieder individueel kind een wereld van verschil maken. Het zijn dan ook deze “kleine” dingen die ons iedere keer weer de energie geven om door te gaan.

Met de klok mee, beginnend linksboven: Joy die zojuist een duik in haar eerste verjaardagstaart heeft gemaakt. Ronnel trots op zijn nieuwe schooltas Sammy dolblij met z’n nieuwe vriendje Karin die bij haar “nieuwe moeder” wegdroomt tijdens het vlooien pikken



De 1% Club De 1% Club (website: www.1procentclub.nl) is een soort marktplaats voor kleinschalige particuliere goede doelen. Hier krijgen organisaties de mogelijkheid om hun project onder de aandacht te brengen en geld in te zamelen voor kortlopende projecten. Het is dus in eerste instantie niet de bedoeling van de 1% Club bij te dragen aan de lopende begroting van een project, maar veeleer om bouwactiviteiten of andere eenmalige projecten te financieren. Aangezien wij op To-Ong nog steeds met een handwaterpomp ons huisje voorzien van water, hebben wij voor de financiering van een goede watervoorziening de hulp van deze club gevraagd. Onder de naam “Stromend water Stichting LUCS” kunnen jullie ons op de website van de 1%Club terugvinden en dit project volgen. Via een “geldmeter” kunnen jullie zien hoeveel geld er inmiddels is overgemaakt en nog benodigd is. Leden van de 1% Club kunnen via deze site het project steunen en kijken hoe het staat met de vorderingen. Door het plaatsen van een “banner” op je eigen site kun je bezoekers naar de 1%Club lokken om zo weer meer promotie en inkomsten voor de hier geplaatste projecten te genereren. Dus word lid, doe een storting en zegt het voort !!

De aanleg van de handmatig bediende waterpomp was al een bevalling op zich (zie nieuwsbrief oktober 2008), maar door de strategische plaatsing op het hoogst gelegen stukje grond beschikken wij met wat kunst en vliegwerk toch over stromend water in het huis. In de weblog (en het fotoalbum) van ons project op de 1%Club kunt u verder lezen hoe !

Nieuwsbrief Stichting LUCS, Juni 2009

Recommend Documents