Nieuwsbrief 150 oktober ste jaargang 30 pagina s

Nieuwsbrief 150 oktober 2011 25ste jaargang

Secretariaat en nieuwsbrief E-mail Internetpagina Bankrekening LG ALV

30 pagina’s

: Ad Burgmans, Beethovenstraat 2, Venlo 077-3512547 : [email protected] : www.lopersgroep-alv.nl :15.35.97.704

Inhoud ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪

Ik wil terug naar de Kust ......................................................................................................... 1 Trainingen Winterseizoen 2011-2012 .................................................................................. 19 Wandelen in het Schuitwater................................................................................................ 20 Personalia............................................................................................................................. 20 Weeze 5x5 Staffellauf .......................................................................................................... 21 e 4 Editie Contour Run op Velden ......................................................................................... 22 Sportkeuring SMA ................................................................................................................ 23 Sportblessure vrij: informatie over het behandelen en voorkomen van sportblessures ...... 23 Wedstrijduitslagen ................................................................................................................ 24 Wedstrijdkalender ................................................................................................................. 27 Ledenlijst .............................................................................................................................. 28

Ik wil terug naar de Kust…………

tekst en muziek Maggie MacNeal http://www.youtube.com/watch?v=gL6q8m2DL3I&feature=related

klik hierop om het lied te beluisteren

Ik weet niet wat het is maar er is iets mis

Oh, hoe kom ik hier vandaan

Hoe zou dat komen

Was ik maar niet weggegaan

't Liefst loop ik alleen, niemand om me heen

'k Hoor de branding in m'n hoofd

In mezelf te dromen

Had ik eerder maar geloofd

'k Wil terug naar de kust

Wat die stem toen heeft voorspeld

Heel ongerust zoek ik de weg naar de kust

Dat geluk verdwijnt voor geld

Bijna niet bewust van de dreiging dat daar m'n jeugd

Mist en regen, westenwind

voorbijging

Zeg mij of ik 't ooit weer vind

Ik wil terug naar de kust

'k Hoor de branding in m'n hoofd

Heel ongerust

Had ik eerder maar geloofd

Zoek ik de weg naar de kust

Wat die stem toen heeft voorspeld

Bijna niet bewust van de dreiging dat daar m'n jeugd

Dat geluk verdwijnt voor geld

voorbij ging

Mist en regen, westenwind Zeg mij of ik 't ooit weer vind

Oh, hoe kom ik hier vandaan

Mist en regen, westenwind

Was ik maar niet weggegaan

Zeg mij of ik 't ooit weer vind

Rambo in d’n Zwaersten

(Henk ten Have)

Wat een feest was het. Als initiatiefnemer van de deelname van ALV aan de Kustmarathon ben ik apetrots op de ALV deelnemers, supporters, organisatoren, fotografen en sponsors. Helaas konden Simone, Stan, Hay en Jeroen door blessures niet deelnemen aan deze loop. Hard werd er getraind in de 12 weken voor de Kustmarathon. Het plezier straalde van de trainingen af en de beloning werd in Zoutelande binnengehaald. Ik had geen goed gevoel voor deze marathon, omdat het alsmaar warmer werd en in feite was ik al verslagen voordat ik startte. Niettemin haalde ik mijn geheime wapen uit de kast en stak ik mijn pokerface op. Getooid als “Rambo” met een bloedrode kletsnatte doek om het hoofd en een strakke zonnebril op verliet ik vol zelfvertrouwen het hotel. Net daarvoor flink gegeten en gedronken want het wordt een helse tocht. Nog snel 2 Kiwi’s opeten waarbij voedingsdeskundige Sandra mij verwonderd aankeek. Klaar voor de start. Met 12 km/uur weg in gezelschap van Jeannette, Jan, Bob, Martijn, Bern en Jac. Het kostte me wat moeite om Jan en Jeannette te volgen die na 5 km iets van ons wegliepen. Het eten zat me nog een beetje dwars. Na 12 km liep ik in gezelschap van Bob kort achter de 2 “J-s”. Bob zegt steeds geen hamstring te hebben iets wat na 12 km toch anders bleek te zijn. Helaas moest Bob afhaken en was ik alleen. Toen moest ik na 13 km de bosjes in, iets waar ik nooit last van had. De Kiwi’s moesten eruit en dat brak mij wel op. In de achtervolging kwam ik erachter dat het weer mij parten speelde en het tempo zakte naar 11 km/uur. Na 20 km het strand op en het was al gebeurd met “Rambo”. Ploeterend met e Bern naar Zoutelande toe en op het laatste stukje Jan nog opgepakt. De 4 medaille werd opgepakt en ik ben er trots op. Het was mijn 21e marathon en voor mij was deze marathon nog zwaarder dan 2 jaar geleden waar de storm huishield. Genoten hebben wij als groep van de voorbereiding en de aandacht die wij kregen in de pers. Volop genoten werd in het Zeeland weekend. Het begon op vrijdag met de lunch en rondleiding bij sponsor Pot. Het was genieten bij de Ladiesrun waar onze Babes voortreffelijk presteerden. Een gezellige avond bij de Italiaan waar het eten voortreffelijk was. Jac ontving van Wil zijn ham en string, Bas zijn kompas en broodkruimels. Op zaterdagavond werd de feesttent volledig op de kop gezet en speelde het orkest uitstekend in op “de Limburgers” waarbij Jac er niet aan kon ontkomen om als gastgitarist mee te spelen. Graag wil ik iedereen complimenteren met de geleverde inspanningen en prestaties. e Extra vermelding verdienen de toppers. Geweldige prestatie van Jeannette Vlenterie door als 7 te e eindigen bij de Ladiesrun. Bij de marathon liep Maris naar een 20 plaats in de formidabele tijd van 3.11 uur en Jeannette Verkoeijen behaalde in haar debuutmarathon een voortreffelijke top 10 klassering in 3.53 uur. Ton, Bas en Jac presteerden ook heel goed maar ook de andere finishers waren top. Alleen Rambo……………!

Mensen uit Goes komen terug voor een toetje, Limburgers niet (Jeanette Vlenterie) Een stukje schrijven over het weekend in Zeeland; waar begin je? Voor mij helaas niet op de markt, maar in het hotel. Behoorlijk vermoeid en zeer warm kwam ik op de hotel kamer aan. Alle ramen geopend en alle gordijnen gesloopt en even wachten op de rest van de groep. Na aankomst en settelen samen met Claudia de zee opsnuiven. Je raad het al; daar kwamen we bijna iedereen tegen. 2

Lopersgroep Arcen-Lomm-Velden Kamer van Koophandel nr. 40166727

Om 6 uur start van de Ladiesrun. Boven op de dijk kregen we spontaan het Paradegevoel. Iedereen die de Venloop heeft gelopen snapt meteen wat ik bedoel. Ergens in die meute haalde je toch die Limburgers eruit; die maakte nog meer lawaai dan de rest. Geweldig! Na 9,5 loodzware kilometers en ik weet niet meer hoeveel traptreden was ik weer terug op de dijk. Daar wachtte me een echt confettiwelkom, afgevuurd met een heus kanon en een geweldige scheepstoeter. Zo moe als ik was, ik kon het zeker waarderen. Nadat alle dames binnen waren, werden we door de heren en ons ‘herderinnetje’ naar het podium meegenomen en daar vond een heuse huldiging plaats met medailles die zo groot waren als een dienblad en onze persoonlijke naam erop en natuurlijk een feestje met weer heel veel confetti. Mannen en dame, het was subliem en ontroerend. Snel douche en dan naar de Italiaan om daar een feestje te bouwen. Volgens mij hadden we allemaal inmiddels geweldige honger. De marathonlopers waren allemaal jaloers op ons lady’s want wij waren al klaar en zij hadden de zenuwen. De avond was gezellig, dus lagen we allemaal rond 10 uur in bed (dit is alleen voor de thuisblijvers om te laten zien dat we heel serieus zijn). De verhalen over broodkruimels en groene strings en hamblikjes komen vast bij een ander aan bod. Zaterdagochtend ontbijten; daar liep echt iemand in een groene string op en neer te flaneren (zoveel wijn had ik toch niet gehad?). Op naar de bussen en getooid met van alles, zelfs een Limburgse vlag en toeters, ratels etc. etc. zwaaiden we de dame en heren uit. De supporters hadden zich verdeeld en probeerde op zo veel mogelijk locaties te staan. Wij waren met zijn vieren en moesten ons zelf en de rest van het publiek even vermaken. Hierbij heeft Claudia twee agenten verleid op de motorkap van een politie auto. Ook hier gaan we niet verder op in. Op volgende locaties werden wij zelfs herkend vanwege onze uitstraling en herrie natuurlijk. Het was prachtig om al die gemotiveerde hardlopers langs te zien komen en ze te kunnen aanmoedigen. De Lopers deden het allemaal geweldig. Sommigen moesten afzien, sommigen een teleurstelling verwerken en een aantal overtrof zichzelf. Wat een prestatie, om jaloers op te zijn. Na de douche weer eten, ditmaal in ons hotel. We kregen een mooi doosje om onze medailles in te bewaren, omdat de firma van Jan Hermkens 5 jaar bestaat. Gefeliciteerd Jan. Er volgden toespraken en Susan en Sandra gaven een spetterend de optreden. Snel eten, want ons ‘herderinnetje’ was 2 dame geworden bij de senioren en moest gehuldigd worden. Voor het toetje kwamen we nog wel terug, beloofden we. Zoals de titel al zei is dat niet gelukt. Helaas ging er iets mis bij de huldiging, maar dat maakte niet uit want wij kunnen het toch beter dan de organisatie en namen het gewoon even over. Jeanette, subliem, gefeliciteerd met je prestatie! De feestavond die wel speciaal voor ons georganiseerd leek, was geweldig. Helaas gingen de zeelanders om 10 uur naar bed, maar wij hebben de band hun geld maar laten verdienen. Zelfs de bandleden hebben ons bedankt voor het geweldige feest. Genoten hebben we en hoe. Voldaan in bed gerold en nadat we na het ontbijt nog uitgebreid afscheid genomen hadden van de zee, gingen we huiswaarts. Het weekendje Zeeland was weer geweldig.

Niet aanstellen met dat beetje pijn in de benen… (Maris Jacobs) In de voorbereiding op D-Day hebben we van Henk een 12 weken schema gekregen om ons top te kunnen voorbereiden op Zeeland. De trainingen waren leuk en erg afwisselend. Het meest genoot ik van de trainingen bij het Reindersmeer: wat is dit een gaaf en lekker zwaar gebied! Tevens een erg geschikte locatie voor Zeeland, want alle elementen voor de marathon vind je daar terug. Na afloop van de zondagtrainingen hadden we vaker nog een afterparty. Dit was meestal bij gastvrouw Claudia, die dan ook nog voor een zelfgemaakte lekkernij zorgde, met ondersteuning van Herderinnetje en miss Grubbenvorst. Dit was iedere keer weer top geregeld en erg lekker en gezellie. Hetzelfde geldt voor de meetings in het Zeelandhouse bij Henk en Elly. Alles was top versierd en aan happen en sappen was geen gebrek. Met andere woorden: “de voorbereiding was super!”. De trainingen gingen erg lekker en het belangrijkste om tot een goede prestatie te komen: er was veel fun! Alles was klasse en wat kon er nog mis gaan in Zeeland??

3


Het weekend an zich was vanaf de eerste minuut super! 's Morgens op tijd naar onze sponsor voor een rondleiding en een lunch. Daarna op weg naar ons (Jeanette Vlenterie, Claudia en Bobbie) torenkamertje in Zoutelande. Onderweg moesten we wachten bij de brug voor een bootje. Daar sloeg bij menig dame en heer de spanning al toe. Daar aangekomen snel naar nummer 22. Bij het openen van de deur voelde het weer als thuiskomen. Er was niets veranderd. Zelfs de chocola lag al op het tafeltje te wachten op mij! Bobbie bedankt voor de goede zorgen. Daarna snel naar het strandtentje voor het eerste biertje. Om zes uur was de start van onze golden Lady's. De mannen splitsten zich op en samen met Bobbie en Jack ging ik boven op de dijk de dames aanmoedigen met een heus confettikanon en een luchttoeter. Ik denk dat menige rondcruisende kapitein op de Noordzee tussen 6 en half 8 verschrikt om zich heen heeft gekeken. Na de loop werden de dames als ware kampioenen geëerd door de super trotse mannen, met medailles, zo mooi... Daarna opfrissen en naar de Italiaan voor een heerlijk gezellie diner met tussendoor een hele leuke en verrassende speech van Wil aan Jac en Bas-kompas. Het diner werd afgesloten met, een door Bernie geregeld, heerlijk gesponsord dessert! Daarna gingen alle mannen en Herderinnetje naar bedje voor D-Day. Ik ben zelf nog een klein uurtje met de golden girls en mijn personal mental coach dhr. Stoopen mee gegaan naar café de Fiets. Voor de laatste tactische bespreking en wat extra vocht. Dat zouden we de dag erna wel nodig hebben. Zaterdag na een flink ontbijt: met kippenvel op de armen en rillingen op de rug uitgezwaaid door de supporters. Dit was al het begin van een mooie dag. Er kon toch niets fout gaan. In de bus zag je bij iedereen na iedere kilometer wat meer spanning op het gezicht komen. Aangekomen bij de sporthal deed een ieder zijn eigen voorbereiding op de start van een uur later. Nog even gezamenlijk een korte warming-up gemaakt en “de in Velden City wereldberoemde alvyell” eruit geknald. Op weg naar de start nog wat fans begroet. En daar trof ik ook mijn voor deze dag persoonlijke verzorger cq. mental coach vriend Bart. Hij was er klaar voor: hij had de nodige bidons water bij zich en zou me deze op de nodige plaatsen aanreiken! De start ging niet echt soepel en Bas en ik moesten al na een aantal meters flink uitwijken voor een gestruikelde loper. De eerste 4 km lekker gezamenlijk gelopen met steeds Ton in het oog. Ik had me voorgenomen, en was ook erg gemotiveerd, om als eerste Alv-er binnen te komen met de Limburgse vlag. Nadat we voor de eerste keer het strand opgingen, liep ik al heel gemakkelijk een klein gaatje bij Bas en Ton. Bij het verlaten van het strand heb ik nog even ingehouden zodat ze bij konden komen. Maar ik zag het gaatje niet kleiner worden en besloot me aan te sluiten bij een naderende groep. Moest wel, want het verschil tussen Ton, Bas en deze groep was te groot. Als het tempo met Ton en Bas dan te laag was, zou ik alleen verder moeten en nu kon ik me altijd nog terug laten zakken. Het groepje ging inderdaad na 3 km versnellen en samen met een ander ben ik toen mijn eigen tempo gaan lopen. Bij iedere drankpost even hoog tempo wandelen, flink drinken en met sponsen koelen. Wat was het heet, maar voor mij erg lekker. Ik wist natuurlijk ook dat dit heel erg in mijn voordeel werkte. Onderweg naar de 7 km strand heb ik van mijn pc Bart nog een aantal bidons water gekregen om te koelen. Het strand op was al afzien: een hele lange strook mul zand naar de vloedlijn. In het voorbijgaan nog snel een flesje water toegereikt gekregen van mijn ouders. Daarna kwamen we heel snel op een stuk naaktstrand uit. Viel me op dat er deze kilometers nogal wat tempowisselingen plaats vonden:) De 7 km strand waren erg vermoeiend en hebben me veel vocht en kracht gekost. Ik begon namelijk nu al mijn bovenbenen te voelen. Dat kwam puur en alleen doordat er geen drinken was op het strand. Na het strand kreeg ik het ook niet echt bij gedronken en bij gekoeld meer. Gelukkig stonden mijn ouders, Bartje en de waterposten iedere keer niet te ver uit elkaar en op de juiste plaatsen klaar. 4


Ondertussen volop kunnen genieten van alle mensen, de omgeving en het lekkere weer. Het laatste stuk ging alleen nog maar door de duinen: erg mooi, maar wel erg vermoeiend. Doordat ik op het strand alleen heb gelopen, was het beste er nu af bij mij. Nu kwam het op bikkelen aan! Gelukkig had ik 2 hele sterke motivatiepunten, die me er op de stukken dat ik alleen liep, doorheen sleepten. En dat ik me niet moest aanstellen met dit beetje pijn in de benen. Tevens dacht ik terug aan de vele trainingen die erg gezellie waren geweest of waar we ook flink hadden afgezien. De laatste 2 km werd ik bijgestaan door Bartje en mijn ouders, die op weg na de finish waren en onder op het fietspad fietste. Terwijl ik boven over de duinen aan het afzien was, werd ik opgepept met allemaal geschreeuw dat ik niet kon verstaan. Maar het zorgde wel voor de nodige afleiding. De laatste km het strand op en daar zag ik tot mijn schrik mijn kamervriendje Bobbie staan bij de golden girls. Wat is er gebeurd met hem?? Maar net als bij het wielrennen, de marathon wacht op niemand:) Ik vond het wel erg tof en gaaf dat hij zo te keer ging samen met de girls om me naar de finish te schreeuwen. Tijdens het laatste stukje op de dijk, bij de kraan, kreeg ik van Jeanette de Limburgse vlag aangereikt. Tijdens het uitvouwen voelde ik in beide bovenbenen (aan voor- en achterzijde) krampaanvallen opkomen. Versnellen ging dus lichamelijk niet meer: ik was helemaal op. Ik ben de laatste 7 km zo vaak dood gegaan. Maar telkens had ik weer een drive om door te gaan. Mede door mijn motivaties, mijn super begeleider Bart, mijn ouders, alle supporters uit Velden City en omstreken en de overige mensen langs het parcours. Op de zandheuvelfinish stond de bedenker van deze helse tocht mij, en alle anderen op te vangen om persoonlijk zijn gelukwensen over te brengen. Ik was zo kapot dat ik van vermoeidheid met vlag en al in zijn armen viel. Gelukkig stond Claudia iets verderop vol trots op mij te wachten. Toen ik haar zag kwam alle ontlading eruit. Er rolden tranen van het afzien, lichamelijke pijn, verdriet en geluk. Het was zo’n mooi en intens moment. Als ik er weer aan terug denk.... Na even op adem te zijn gekomen en aan mijn ouders en Claudia mijn verhaal gedaan te hebben, moest ik er nog een keer aan geloven. Ik had mijn twee beste (trainings)maatjes beloofd om ze op het strand op te pikken en om ze over de laatste zware hindernis naar de finish te loodsen. Net aangekomen bij het strand kwam ik, eerder dan verwacht, Herderinnetje tegen. Zo, wat was ik trots op haar. Ze had het toch maar mooi gedaan en wat zag ze er nog goed uit! Samen naar de trap gelopen en deze voorzichtig op. Maar toen ik zei dat haar zusje met haar kleine binkie en haar vader boven aan de trap stonden te wachten, was er geen houden meer aan en trok ze er nog een sprint uit. Geweldig! Nu kon ik nog een keer terug om Bernie op te halen. Tot mijn verbazing hoorde ik dat hij samen met Jan en Henk de vos onderweg was. Tussendoor kwam Martijn nog voorbij met een hele grote genietende, maar wel afziende lach op zijn gezicht. Toen kwam de zwarte brigade voorbij. Ik sloot aan, maar Jan en Bern roken de finish. Ik heb Henk op sleeptouw genomen. En uiteindelijk finishten ze alle drie zoals onderweg was afgesproken: hand in hand en met een grote gelukkige smile op de zandheuvel. Tijdens het diner ’s avonds werden we door Henk allemaal geroemd met onze prestaties. We kregen een heuse winnaars-medaille van het golden girls team uitgereikt. En we werden vereerd met een mooi optreden van de “ge-engelde” zusters Brandsma, erg leuk. Daarna snel gezellie de tent in, want onze kampioene zou gehuldigd worden. Herderinnetje was namelijk 2e geworden in het klassement voor dames tot 35 jaar. Maar wat gebeurde er tot grote verbazing vanuit het Limburgs kamp? Ze hadden voor iedere leeftijd een aparte klasse. Alleen niet voor dames tot 35, dat was een overall klassement. Niet te geloven. We hebben ons maar over dit dipje heen gezet en onze eigen huldiging 5 Lopersgroep Arcen-Lomm-Velden Kamer van Koophandel nr. 40166727

aan deze kampioene gegeven! Dat was misschien nog wel mooier en intenser dan van de organisatie. Daarna flink gefeest in de tent op jaren 60 en 70 muziek. Afsluitend zijn we nog met wat oudjes in een schuimparty bij de plaatselijke jfk club beland. Daarna naar bedje. Zondag om 9 uur ontbijten en spullen pakken. De auto in en terug naar huis, genietend van weer een top weekend met af en toe weer die traan ;) Een heel verhaal als ik het terug lees, maar eigenlijk kan het in een zin: Het was weer super geweldig gaaf en je moet het een keer mee maken!! Iedereen, in welke vorm dan ook, hartstikke bedankt voor het fijne weekend. Het was een weekend waar iedereen (en op iedereen) trots op mag zijn.

Heel bijZONder……(Sandra Stoopen) Het weekend in Zeeland was dit jaar weer een bijZONdere ervaring, met de nadruk op ZON. Wat een weer hadden we: super om te supporteren, met de blote voeten in het zand tussen de badgasten, maar o zo zwaar om in te lopen. De mannen hebben flink moeten afzien!! Maar ook bij de ladiesrun vrijdagavond was het erg warm vond ik en tijdens het rennen, vooral de laatste 5 km, vroeg ik me af wat ik fijner vond om in te rennen: de storm en regen van vorig jaar of deze temperatuur....ik wenste regen! (er was geen drankpost op de route) Ook de hellingen vielen me tegen, ik wist niet meer dat het er zóveel waren! Het stuk over het strand viel me daarentegen weer mee, het was net eb geworden, dus we hoefden niet ver door het losse zand. Ik heb mijn streven onder het uur gehaald en achteraf vond ik het weer heerlijk.... Ook de rest van het weekend was bijZONder gezellig. We hebben weer veel dans- zang en muziektalenten gezien...

Rennen tussen de badgasten door….(Ton van Buren) Voorbereiding Door het jaar heen werd er bij veel wind en regen gezegd: typisch Zeeland weer. Er werd op 3 verschillende schema’s getraind: het schema dat rondgestuurd was, het schema van Claudia en Bern en het schema waar Henk op trainde. Zelf probeerde ik me zoveel mogelijk aan het schema te houden op de dinsdag, donderdag en zondag. De rustdagen in het schema heb ik geïnterpreteerd als RUSTig lopen. Bijzonder was de tocht over de Maas, waar we zowel onweer als zonneschijn kregen. Het eerste stuk liep makkelijk; het laatste stuk moest op karakter. De laatste lange afstand was op een maandagavond. Iedereen liep relaxed naar een goede tijd. Mijn laatste snelle training was met Ron, die aanbood me te hazen. Met enige moeite hield ik Ron bij. Het zat wel goed. Vanaf 14 dagen voor Zeeland werd dagelijks de weersverwachting van Zoutelande op 1 oktober geraadpleegd. Lang heeft dit op 18 graden gestaan; enkele dagen voor de marathon ging het naar 19, 20, 22, 25. De dag voor de wedstrijd Om voor enige afleiding te zorgen stond er een bezichtiging van een meubelwinkel op het programma, met lekkere broodjes. In Zoutelande aangekomen heb ik het zogenaamde Zeeland-weer niet aangetroffen. Het was er zelfs beter weer dan in de zomervakantie. We hebben als toeristen aan het strand gelegen.

De dag van de wedstrijd 6


De zon scheen volop. Op het laatste moment toch maar een singlet aangedaan; sorry Jan. De busreis naar Burgh-Haamstede leek op een schoolreisje. We werden uitgezwaaid door onze supporters en afgezet bij een sporthal. Onderweg was er overleg over samen lopen. Met zijn drieën zijn we achterin het tot 3.15u. vak gaan staan. Na het aftellen in Burgh gingen we op weg alsof het niet warm was. Na enkele passen op het strand was Maris weggelopen. Had ik toch maar de strandroute bij het Reindersmeer gevolgd. Bas had zijn eigen tempo gekozen. Langs de stormvloedkering kwamen de auto’s met supporters een voor een langs. Kippenvel. De opgang van het strand bij Vrouwenpolder was zwaar, maar ook erg mooi (grote haag van mensen, waaronder ALV supporters). Vreemd was het om tussen de badgasten door te laveren. Op het strand liep ik achter mijn voorgangers aan, soms dwars door zee. De beloofde waterposten heb ik gemist.

Het strand aflopen ging erg stroef. De heuvels naar Domberg werden gevolgd door het duinpad naar Westkapelle. Het leek steeds warmer te worden. Op de hoge duin huppelde de vrouw met de hamer langs. Na Westkapelle was het zwaar afzien. Dorst. Trappen. Dorst. Heuvels. Dorst. Strand. Geen gewoon strand, maar strand met palen. Welke opening zal ik nemen? Iedere keer opnieuw op gang komen. Mede door de toejuichingen van de supporters was de binnenkomst in Zoutelande fantastisch. Na de wedstrijd Na de wedstrijd was er het voldane gevoel, bier, een optreden van de zussen en een buffet. Bij de prijsuitreikingen hebben we tevergeefs op de uitreiking van de senioren klassen en de beste Limburgers gewacht. De sfeer, opgezweept door een 60/70-er jaren coverband en optredens van ALV-ers, was geweldig. Het deed me denken aan mijn studententijd waar de loop de reden was om er een weekend tussenuit te gaan. De dag erna werd het weekend afgesloten met een strand en duin wandeling onder wederom een blauwe lucht.

Mijn benen beginnen te piepen en te kraken…. (Michelle Rijntjes) Na wat geregel thuis toch het startnummer van Jeanette overgenomen. De berichten op Facebook waren te leuk, het weer was te goed en de loopgroep is te gezellig om nee te zeggen. Dus ik op vrijdag middag de auto in. 230km, gewapend met diverse versnaperingen om een goede bodem te leggen voor de wedstrijd. Na de nodige vertragingen aangekomen in een ambiance die ik als loopster nog niet kende. Een gezellig plaatsje met prachtig uitzicht, en onderaan de dijk de start van de Ladiesrun. Hoge duinen links en rechts. Ik hoor om mij heen dat we daar overheen gaan. Ik ken het parcours niet en ik ben onvoldoende getraind om 10km voluit te gaan. Ik wil geen blessures oplopen zo aan het begin van de trainingsperiode voor de Venloop; dus ik besluit de eerste 5km ontspannen te lopen, en de laatste 5km vooral te genieten van het mooie parcours. Pijn gaat het sowieso wel doen als ik zo naar die duinen kijk. Na 10 minuten als een sardientje in een startvak te hebben gestaan klinkt het startschot en het gejuich van onze supporters. Het begint al direct veel belovend, een klimmetje de dijk op maar ik word te veel afgeleid door een opmerking uit het publiek “goh er doen alleen maar vrouwen mee zeg’ om onder de indruk te zijn van dit klimmetje. Op de dijk nog wat enthousiaste aanmoedigingen van onze marathonlopers en supporters en we duiken een fietspad op. Ik ren heerlijk ontspannen en heb er vertrouwen in. Na 5km draaien we weer richting Zoutelande en ren ik enthousiast een trap op. Ik kijk omhoog, voel mijn benen aan en besluit dat snel wandelen misschien toch beter uitpakt. Daarna volgen flinke duinen, op en af, de een nog steiler dan de ander, en er lijkt geen eind aan te komen. Mijn benen beginnen te piepen en te kraken maar tussen de oren zit het nog wel goed. Ik geniet van de ondergaande zon en maak me niet druk om mijn tijd. Ik zie het 7 Lopersgroep Arcen-Lomm-Velden Kamer van Koophandel nr. 40166727

bordje 38km en begin spontaan medelijden te krijgen met de mannen en vrouw die dit morgen ook passeren. Maar ook veel respect voor de diehards die dit aandurven. Af en toe gluur ik op mijn klokje dat steeds aan geeft dat ik al verder op weg ben dan ik denk. Bijzonder goed voor de moraal kan ik je zeggen! De mededeling dat ik op het hoogste punt ben beland doet me ook deugd. Eenmaal op het strand voelen mijn benen toch echt niet meer fris en de paaltjes waar ik tussen door moet, helpen ook niet echt mee. Echter in de verte zie ik al Zoutelande. Daar staan vast de marathonbikkels en supporters om me er door heen te slepen. Her en der al wat flinke aanmoedigingen en ik ruik de finish. Uiteindelijk moet ik het strand af en schreeuwt Wil mij het mulle zand door. ‘wel blijven rennen hè, niet gaan wandelen zoals die andere dames’.Ik kan niet anders dan zijn opdracht volbrengen, maar inmiddels draait mijn maag om en voel ik me niet zo heel oké. Hij rent met me mee en daagt me uit de trap ook op te rennen, wat niet meer lukt. Op de dijk hervat ik mijn tempo, neem ik een confetti douche in ontvangst en ren ik de laatste meters over het sfeervolle parcours langs de terrasjes. Even nog wat zand over om te finishen waarna ik opgevangen wordt door de andere ALV dames. Ik neem mijn welverdiende medaille in ontvangst en wordt getrakteerd op een huldiging alsof ik Olympisch goud heb gewonnen. De zelfgemaakte medaille van de loopgroep hangt vol trots om mijn nek. De wedstrijd, sfeer en het teamwork van ALV heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Ik heb er van genoten en besluit volgend jaar zeker weer mee te doen. Rest mij niks anders dan iedereen die aanwezig was te bedanken en de alle lopers en loopsters te feliciteren met hun topprestaties!

Met een high-five van Pap naar de finish…. (herderinnetje Jeanette Verkoeijen-Hendrikx) Het is voor mij allemaal begonnen na een mailtje van Claudia en Bern met de vraag of ik geen zin had om mee te doen met de Ladiesrun in Zeeland. Nou, daar moest ik wel even over nadenken, ook omdat het met overnachting(en) zou zijn. Maar ik vond het toch wel heel erg leuk dat ze me vroegen en heb toen toegezegd. Tijdens de eerste vergadering in het Zeeland House bij Henk en Elly hoorde ik al die mannen vergaderen over de marathon en toen begon het bij mij toch wel een beetje te kriebelen… Zou ik ook ooit een keertje een marathon kunnen lopen?? Dat vond ik toch wel wat en toen werd mij later gevraagd of ik de marathon van Zeeland niet mee zou willen lopen. Tja, dat wilde ik natuurlijk wel, maar ik was wel onzeker of ik dat zou kunnen. Mijn loopvriendjes hadden me toen eigenlijk al overgehaald en na de bevestiging van Henk dat hij ervan overtuigd was dat ik het aankon, heb ik een startnummer voor de marathon overgenomen. O jee, waar was ik aan begonnen?? En toen kwam het trainingsschema en dus ook het vooruitzicht om vijf keer per week te trainen. Dat was wel veel, maar ik moest en zou die marathon gaan lopen en dan zou ik er ook helemaal voor gaan. En omdat ik vakantie had van school en omdat het bij de schaapjes in deze tijd (relatief) rustig is, moest dat in deze periode toch wel gaan lukken. En wat was het toch gezellig en wat heb ik genoten van de trainingen en de voorpret op Zeeland! In het begin was ik nog bang dat ik de groep zou ophouden met de trainingen, maar dat bleek heel erg mee te vallen:) En we hebben ook zo’n super leuke clubje, waar ik me helemaal thuis begon te voelen. Vooral de lange duurlopen op zondag waren erg gezellig en zo kon mijn personal coach pap (sorry Michel..) ook nog een keertje meefietsten en dat vond hij kei leuk. Ook de afterparty’s waren super en lekker! De bostrainingen in Tegelen vond ik ook een succes en de duurlopen bij Reindersmeer waren helemaal geweldig tof! Het zwemmen na afloop met de boys was ook leuk, maar of ik nou zo heel blij was met die roulerende foto’s… En toen kwam die shit-verkoudheid, die ook nog twee weken duurde. Wat heb ik gebaald, omdat ik rustiger aan moest doen en omdat ik van Henk niet mee mocht doen met de Kwaakerrun. Maar hij had helemaal gelijk en ik heb (best) goed geluisterd. Samen met Wil, Martijn en Maris nog de Bernhezeloop gelopen en daar stond ik samen met Ilonka van den Hengel (winnares Zeeland 2010-11) op het podium. Ze is veel sneller dan ik, maar het was toch wel apart, hoor. Ik heb gezegd dat ik haar in Zeeland wel weer zou zien, haha… Een week voor vertrek nog samen met Wil de nightrun gelopen voor een goed doel en wat waren we blij met de cheque voor het goede doel, en met ons gouden staafje, natuurlijk. 8


Vrijdagmorgen en tijd om te vertrekken. We zijn nog even bij Henk en Elly langs gereden om te laten zien hoeveel (absoluut noodzakelijke, hè Clau?) bagage we bij ons hadden. Daar begon de lol al en het beloofde een mooi weekend te worden. Eerst een fotosessie en lunch bij Pot in Axel en toen richting Zoutelande, jippie! Sandra en ik hebben onze spullen in de kamer gedropt en toen snel op zoek naar een zonnebril, die ik dus vergeten had, sukkel…Toen gingen de dames zich voorbereiden op de Ladiesrun en zijn we lekker wat gaan drinken bij het strandtentje. Met strakke snoetjes stonden onze kanjers klaar bij de start en wat gingen ze goed! We stonden ze op het strand op te wachten met onze Weir-rateltjes om ze de laatste meters met succes over het strand heen te loodsen. En de binnenkomsten waren erg bijzonder dankzij de speciale attributen van Bob. Daarna een huldiging voor onze bikkeltjes in de tent, compleet met medailles, echt super leuk! Toen een lekker etentje bij de Italiaan, waar Wil Baskompas en Jac Verbeek nog even in het zonnetje heeft gezet. Het was wel even wachten op het toetje, maar oh, wat was dat lekker! Bernie bedankt! Inmiddels was het al veel te laat geworden, want ik wilde eigenlijk echt op tijd in bed liggen. Dus snel naar het hotel en naar bedje. Ik werd om 1.00 uur nog even wakker van mijn net thuisgekomen kamergenootje (van wie ik zo’n lief cadeautje had gehad). Nog even gezellig nakletsen en toen echt gaan slapen. Om 7.00 uur wakker met toch wel een apart gevoel in mijn buik. We zijn opgestaan om even in de torenkamer te gaan kijken naar die schattige tafereeltjes daar… Op naar het ontbijt, waar ik even heel erg onder de indruk was van de billen van Jac Verbeek:) Ik heb ontbeten totdat er echt niets meer bijpaste en ook nog even overlegd met de Fuchs over de aankomende gebeurtenis. Heb mezelf toen in het Pot-tenue (wel een beetje kaal zonder petje..) gehesen en was klaar voor vertrek. Het liefst wilde ik zo snel mogelijk die bus in en op naar de start, want van de gedreutel werd ik wel een beetje zenuwachtig. In de bus werden we liefdevol uitgezwaaid door onze privésupporters, erg leuk! Tijdens de busreis naar Burgh Haamstede nog even met Henk onze tactiek besproken. In de sportzaal vond ik het allemaal veel te lang duren, ik wilde starten! Ik voelde wel een klein beetje moeheid in mijn benen doordat ik de laatste twee nachten toch iets minder nachtrust had gehad…Maar die moeheid was bij de start helemaal verdwenen, gelukkig. Nog een laatste keer even plassen en ik begon me al zorgen te maken over hoe dat onderweg zou moeten… Iedereen nog even een geluksknuffel gegeven en toen was het wachten op het startschot. Eindelijk kwam de verlossing en gingen we van start met “you’re the voice” op de achtergrond en allemaal enthousiaste supporters. Dit was een van de vele kippenvelmomenten van die dag, geweldig!

Ik vertrok samen met Henk, Bob, Jan, Martijn, Bern en Jac en de bedoeling was om met Henk mee te gaan en dit had ik me ook voorgenomen. Ik voelde me supergoed en het lopen ging erg lekker. Nou heb ik meestal ook niet zo’n last van de warmte, dus dat was ook een voordeel. Toen heb ik een heel stuk samen met Jan gelopen en later kwamen Martijn, Henk en Bob er weer bij. Een stuk samen gelopen en toen ging ik toch weer vooruit met Jan. Op een gegeven moment was het tempo van Jan te hoog voor mij en is hij vooruit gegaan. Vanaf dat moment heb ik bijna de hele tijd alleen gelopen, maar dat ging prima. Ik was hieraan begonnen en ik zou ook gaan finishen, hoe dan ook! Ik ben het besef van de precieze momenten waarop alles gebeurde een beetje kwijt, maar ik was steeds zó blij als ik onze supersupporters zag. En het was helemaal geweldig toen ik mijn grote vriend Hay zag staan, samen met Marij. Die twee hadden mij wijs gemaakt dat ze niet zouden komen (stiekemerds). Een klein stukje voor het strand in Vrouwenpolder kwam ik onze Jan weer tegen en samen gingen we het strand op. Het strand ging me zeer goed af en ik wilde zo snel mogelijk naar de vloedlijn en toen liet ik Jan achter mij. Het strand was wel zwaar, maar toch ging het zó snel voorbij. Ik kon bijna niet geloven dat ik er al een halve marathon op had zitten, dus lekker verder. Het strand afkomen was even flink ploeteren en wat was ik toen blij met water en een spons! Toen ik 30 km onderweg was, dacht ik “yes, nog maar twaalf, dat gaat helemaal goed komen.” Onderweg werd ik steeds toegeroepen door talloze supporters en ik hoorde meerdere malen dat ik bij de eerste tien dames hoorde. Joehoe, en het ging nog steeds super. Alleen die duinen, die k….-duinen, die waren toch wel heel erg heavy. Ook die trappen waren zwaar, daar ben ik toch meestal maar lopend omhoog 9


gegaan. Onderweg kon ik mijn ogen niet geloven toen ik Wil voor me zag lopen. Ik was totaal verbaasd,

maar hij had ontzettend last van de warmte. We hebben een klein stukje samen gelopen, maar toen moest ik Wil achterlaten, wat ik echt balen vond. Nog tegen hem gezegd dat hij het kon en dat hij moest finishen. En dus ging ik alleen verder… Op 35 km begon ik dan toch mijn bovenbeentjes een beetje te voelen, maar toch viel dat best wel mee. Ik weet niet meer waar het was, maar ik had al zolang geen eigen supporters meer gezien, en toen zag ik Stan staan. Oh, wat was ik daar toen blij mee en die gaf me weer een flinke boost om dat laatste stuk nog even te gaan fiksen. Voor de laatste keer het strand op en dat leek nog zo’n lange weg, maar ik was er bijna, gelukkig. En daar zag ik onze eigen alv-ers op me staan wachten en wat hield ik toch veel van ze op dat moment! Suus liep een stuk met me over en ik was helemaal ontroerd door wat ik allemaal om me heen zag. Toen zag ik onze Bob ook nog staan, dat kon toch helemaal niet?! Ik snapte er niets van, maar ik zou het later wel horen. En daar kwam mijn steun en toeverlaat Maris mij op het strand tegemoet om me de laatste meters te ondersteunen, wat een kanjer! En helemaal toen ik zijn tijd hoorde, niet normaal! Ook waren Ton, Bas en Jack al over de finish gekomen. Ik begon de laatste trap op te lopen en toen zei Maris dat ik maar even naar boven moest kijken. En wie stonden er boven aan de trap? Pap, mijn grote vriend, samen met mijn zus en petekindje Noudje. Toen ik hun zag staan, kreeg ik een mega energieboost en kon ik de trap nog opsprinten. Met tranen in mijn ogen kreeg ik van pap een high five en liep ik verder richting de finish. Laatste stukje over de dijk, toen linksaf naar beneden en nog een laatste sprintje getrokken de finish over. Wat er toen door me heenging, is onbeschrijfelijk. En daar stond Jack al klaar om me een dikke knuffel te geven. Er gingen zoveel emoties door me heen en in de armen van mijn lieve vriendinnetje Clau kwam het er allemaal uit. Toen knuffels en felicitaties van Hay, Marij, Maris en alle andere schatten, wat een enthousiasme, echt super! En daar stond pap aan de andere kant van het hek te roepen en ben ik hem in de armen gevlogen, erg speciaal! Even snel mijn verhaal verteld aan pap, mijn zus, mijn oom en tante en met mijn petekindje gespeeld. Toen terug naar de rest om de volgende van ons superteam in ontvangst te nemen. Wat was ik blij toen ik Wil richting finish zag komen, en ook Martijn en Jac. Onze bikkels Bern, Henk en Jan kwamen hand in hand over de finish, wat een plaatje! Wat hadden we het allemaal super gedaan en wat vind ik het toch nog steeds klote dat Bob uit moest stappen… Ik ging mijn pap en de rest uitzwaaien om daarna rustig te gaan douchen voor het diner. Toen kreeg ik een telefoontje van Maris met een leuke verrassing: ik was tweede geworden in mijn categorie en achtste van alle dames. Niet normaal, ik kon het nog niet geloven… Toch maar snel gaan douchen, want we moesten op tijd in de tent zijn. Voor het diner had Jan een leuke attentie voor ons en een 10 Lopersgroep Arcen-Lomm-Velden Kamer van Koophandel nr. 40166727

lekker glaasje bubbels. Jan, mijn medaille blijft nog even mooi in de kamer hangen, maar erg bedankt. En van onze lieve dames kreeg we nog een hele mooie hartmedaille, erg lief! Vervolgens een geweldige voordracht van de zusjes Brandsma, met vleugeltjes en kroontje, wat zijn het toch een schatjes. Jullie ook bedankt! Geen tijd meer voor een dessert, maar op naar de tent voor de huldiging. Maar toen bleek dat ze in iedere leeftijdscategorie prijzen hadden voor de eerste drie, behalve voor de dames senioren, dat was een overall klassement. Natuurlijk wel een klein beetje teleurgesteld, maar het kon bij mij de pret écht niet meer drukken op deze bijzondere dag! Ik kreeg toen een privéhuldiging en dat was ook wel heel bijzonder, dank jullie wel daarvoor, en ik werd er wel een beetje verlegen van.. Helaas moest ik die 55+ trofee wel weer inleveren… En mijn excuses allemaal, dankzij mij liepen jullie het toetje mis… Het was een superavond en ik heb mega genoten! Lekker drankje, lekker dansen, ontzettend gelachen en nog even helemaal los op “Paradise by the dashboard light”. Er was ook nog een hele leuke Duitse cd gebrand, maar die zal dan toch op de feestavond gedraaid moeten worden… We moesten veel te vroeg de tent uit en zijn toen nog even in een schuimparty beland. Shit, mijn laarzen! Zondagmorgen waren we toch wel weer op tijd wakker. Lekker douchen en op zoek naar de rest bij het ontbijt. Ik voelde mijn bovenbeentjes wel, maar dat viel me nog best mee. Daarna mijn tasje inpakken en niet te vergeten de bloemen! Toen afscheid nemen van de rest en rustig aan richting Limburg. Wat was het een geweldig weekend en wat was ik blij dat ik me had opgegeven. Onderweg naar huis terug gedacht aan de vele mooie en bijzondere momenten. Ik wil iedereen, écht iedereen bedanken (wie op welke manier dan ook) die er samen met ons allemaal een helemaal geweldig en super tof weekend van gemaakt heeft!! Het was helemaal top en ik had het écht niet willen missen! Ik heb aan dit hele gebeuren nog een aantal hele mooie vriendschappen over gehouden, waar ik ook heel erg dankbaar voor ben. Na Zeeland durf ik nu ook wel met enige zekerheid zeggen dat dit niet mijn laatste marathon was:)

Besmet met het Zeelandvirus….. (Sandra Hermkens) Het was voor mij de eerste keer dat ik meeging, maar het was in een woord GEWELDIG. De ladiesrun was op vrijdag om 18.00 uur. Wat een belevenis om mee te maken, over de dijken ( erg mooi ), de duinen (zwaar), trappen (nog zwaarder) en zand (leuk) rennen. Publiek stond er genoeg en zeker onze supporters hebben ons goed aangemoedigd!!! Ook werden we herkend als “de Limburgers”. Nadat iedereen van ons binnen was, werden we nog gehuldigd in de tent door onze marathonnies. Wat een verrassing was dat. Op de zaterdag gingen wij de marathonnies supporteren op verschillende plaatsen; wat een spanning hing er. Het weer was te warm (voor te rennen), maar wat een sfeer was er. Zeker als er renners van ons langs kwamen. Die konden ons echt niet missen, zoveel lawaai. Het was erg mooi om iedereen van ons voorbij te zien rennen en dat een paar keer. De finish was helemaal super. Ik stond bovenop de dijk en kon ze dus voorbij zien rennen en daarna onder zien finishen ( kippenvel). Het feestje later op de avond was ook geslaagd, ze hebben echt geweten dat Limburg aanwezig was. Al met al een hele leuke groep en een zeer geslaagd weekend, zeker voor herhaling vatbaar. Ik ben nu ook besmet met het Zeelandvirus.

Ham string…… (Jac Verbeek) Ik zit nog een euforie, ben nog steeds aan het nagenieten. Wat een weekend. Ik heb genoten. Dat was één van de uitgangspunten: proberen uit te lopen, en vooral te genieten. Eigenlijk hadden we alles mee voor aan de zee, prachtig strandweer, maar geen weer om een marathon te rennen. Maar toch, het ging gebeuren. 11


Nadat de lady’s hun run hadden gelopen, gingen we met z’n allen pasta’s stapelen, koolhydraten eten die we de volgende dag hard nodig hadden. Tijdens het eten kwam er uit een onverwachte hoek nog een “leuke” joke. Eind augustus (5,5 week voor de marathon), kreeg ik een behoorlijke hamstring blessure. Dit komt wel vaker voor, maar dit was een stevige. Ik probeerde een paar weken te mountainbiken om de conditie op peil te houden en na 2,5-3 weken was ik weer voorzichtig aan het rennen. Ik was al blij dat het enigszins ging, maar ik ondervond toch enige hinder hiervan. Wil Engels kwam met 2 cadeautjes aanzetten, die ik op zijn volgorde moest uitpakken. Ik dacht nog, wat is dit nou? e Het 1 pakketje voelde zwaarder aan, en er kwam een blikje ham tevoorschijn. Ja, je voelt hem al e aankomen. Het 2 pakketje was zo licht als een veertje, niet één, maar 2 azuurblauwe strings…….. Of ik daarmee ging rennen? Ik dacht het niet. De volgende ochtend liep ik, met mijn string over de loopbroek natuurlijk, aan de ontbijttafel……. Ik heb hem daarna maar snel uitgetrokken. Want het serieuze deel kwam eraan….. We werden door de dames uitgezwaaid toen de bus richting Burgh Haamstede vertrok. In de sporthal waar veel lopers bij elkaar kwamen, hingen op vele plekken zenuwluchtjes die ik maar snel ontweek. Om 12.00 uur was het zover. Ik dacht, rustig aan, laat je niet gek maken. Op het eerste stukje strand stonden al een delegatie van onze supporters en de huisfotograaf ons aan te moedigen. e Zo ook op het begin van het 2 strand, waar zelfs een grote delegatie van ons bestuur stond. Geweldig toch!!! Een paar kilometer verder stond een oudere dame “oben ohne”, verderop liepen 2

kerels met allebei rug nummer 1 aan de voor- en achterkant. Verderop kwam iemand met een ring om zijn edel deel uit het water gelopen. Ik zei tegen een medeloper: Heb je dat gezien? Ik niet, wat dan, zei hij?.... Na ± 27 kilometer werd het toch steeds zwaarder, maar ik was er toen al van overtuigd dat het ging lukken. Nou ik heb onderweg genoten van “onze’ enthousiaste supporters, maar ook zeker van alle anderen die langs de kant stonden ons aan te moedigen. Ze lieten me allemaal met een glimlach lopen en hebben me naar de finish gedragen. En s’ avonds in de tent werd het feest voortgezet met een geweldige band en een aantal Limburgse live optredens. Het was een prachtig feest, een geweldig weekend waar ik nog lang en vaak aan zal terugdenken. Met dank aan de organisatie, supporters, trainers en vooral dank aan de morele ondersteuning van Ans.

12


Bergje op, bergje af met het uitzicht op de zee….

(Marilon Faassen)

Vorig jaar mee geweest als supporter, niet gelopen maar wel een super weekend gehad. Maar zoals de lopers zeggen, je moet het zelf ervaren; dus dit jaar de stoute schoenen aangetrokken en ook zelf ingeschreven. Er is veel getraind bij ons. Martijn voor de marathon en ik voor de Ladiesrun. Soms een heel gepuzzel om thuis alles geregeld te krijgen. Ik kan maar één ding zeggen. Het was het waard. Wat een feest om mee te doen! En inderdaad je moet het zelf ervaren. Allereerst op vrijdagmorgen een bezoekje aan de sponsor in Axel, Zeeland, POT Interieur. Prachtige winkel, leuke rondleiding en prima verzorgde lunch. Vervolgens door naar Zoutelande. Vrijdagmiddag. Inchecken in het hotel en even uitrusten voor de start om 18.00 uur. Prachtig weer, maar wel warm! Inmiddels toch wel een beetje zenuwachtig voor die trappen en duinen allemaal; heb ik wel genoeg gedaan aan de voorbereiding? Vervolgens de start. Beetje duwen, dringen, maar dan zijn we weg. Het gaat al heel snel omhoog de dijk op en vervolgens de duinen in. Ik loop niet voor een tijd maar ben hier om te genieten. En dat doe ik! Wat een prachtige route, slingerend door de duinen, vervolgens draaien en via heel veel trappen weer terug richting Zoutelande. Bergje op, bergje af; maar het uitzicht op zee maakt het allemaal de moeite waard. Op het strand heb ik het even zwaar, maar eenmaal terug op de dijk (Wil bedankt voor de support!) gaat het weer. De laatste bocht en dan door een volle straat richting finish. Hier gaat het lopen weer vanzelf! Ik finish in een tijd van 1:08:45 uur en daar ben ik dik tevreden mee op dit parcours onder deze omstandigheden. Fantastisch! En wat een geweldige ontvangst door de hele groep. ’s Avonds heerlijk gegeten bij de Italiaan en dan opmaken voor de marathon op zaterdag. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm respect heb voor iedereen die aan de marathon heeft meegedaan. Wat een prestatie onder deze tropische omstandigheden! Wat een feestje om langs de kant te mogen staan en iedereen aan te moedigen. Een superdag gehad! Als afsluiting dan ’s avonds nog de tent in met de hele groep en er een gezellige avond van gemaakt. De band was helemaal blij met onze groep en speelde daar leuk op in. Tot slot zondag nog even over het strand, genieten van het prachtige weer en daarna weer de auto in naar huis. Een mooi afsluiting van een zeer geslaagd weekend. Iedereen bedankt voor de gezellige dagen! Ik heb genoten.

Genieten van de eerste tot de laatste kilometer…. (Bas Basten) Vrijdagmorgen, vertrek vanaf de markt naar Axel, waar we een fotomoment, een rondleiding en een lunch hadden bij hoofdsponsor POT INTERIEUR. Nadat we daar geweest waren, stond het vertrek gepland richting Zoutelande, waar we nog even wat vrije tijd hadden totdat de Ladiesrun begon. Voor de dames een mooie wedstrijd waarin door iedereen goed is gelopen en mooie tijden zijn neergezet. Langs de kant werden zij hartstochtelijk aangemoedigd door de MARATHONIES onder ons. De een met een confettikanon (Maris), en de ander met een toeter (Bob) die zelfs nog tot in Burgh te horen was. Verder had de ene een tamboerijn in de hand, de ander een ratel, en weer een ander de vuvuzela. Dus alles voor een superprestatie van de dames. Na de wedstrijd hebben we de dames flink gehuldigd in de tent. Daarna zijn we bij de Italiaan gaan eten, wat erg gezellig was. De dames die daarna nog zin hadden, zijn nog ergens wat gaan drinken, de marathonlopers gingen naar bed. 13 Lopersgroep Arcen-Lomm-Velden Kamer van Koophandel nr. 40166727

Zaterdagmorgen lekker ontbijt gehad in het hotel en toen om 10.00u met de bus naar Burgh. Toen we wilden wegrijden werden we uitgezwaaid door een groep fanatieke Limburgers, met een grote Limburgse vlag. Zo, op naar de marathon! De marathon, wat een feest. Ik heb genoten van de eerste tot en met de laatste kilometer. De start, om precies 12.00u. Het onbekende ingedoken. Want het was pas mijn eerste marathon. Had ik vooraf verwachtingen, ja die had ik. Maar gezien de tropische weersomstandigheden, kon ik die overboord gooien. Zo, een aantal kilometers onderweg, en mijn gevoel zei me dat ik nog niet in de wedstrijd zat. Ik startte samen met Ton en Maris, maar na 3 km heb ik hen al laten lopen. Een juiste beslissing op dat moment, want toen ik het kleine stukje strand opkwam voelden mijn benen nog een beetje stram aan. Eenmaal van het strand af, de Oosterscheldekering op, gingen mijn benen plots als een raket. Ik moest mezelf afremmen om niet te hard te gaan. Ik zat lekker in de wedstrijd, en dat vertaalde zich in een tijd van 43 minuten op de 10km. Daarna kwam ik voorbij Neeltje Jans waar me verteld werd, dat ik goed voorin aan het lopen was. Toen het strand op waar verschillende supporters van de ALV flink aan het supporteren waren. De opkomst van het strand was een kippenvel moment, gezien het enthousiasme van de mensen langs de kant. Eenmaal op het strand begon voor mij dus ook de marathon. Het werd zwaar, heel zwaar. Het 21km punt werd bereikt in een tijd van 1uur en 34 minuten. Zwaar was het op het strand omdat het niet makkelijk lopen was, maar ook omdat er op het hele stuk strand geen drankposten aanwezig waren. Waarschijnlijk heb ik hier zo`n klap gekregen dat mijn lichaam overal pijn begon te doen. Ondanks dat kwam ik op het 30km punt door op 2uur en 5min. Toen ging het echte werk beginnen, met alle duinen op en af, het werd gewoon een survival aan zee. Maar vanaf dat moment heb ik ook besloten om bij iedere drankpost te stoppen en rustig de tijd te nemen om te eten en te drinken. Ook nam ik genoeg sponzen mee voor onderweg. Dat had ik trouwens al vanaf het begin gedaan, want het was ook echt nodig. Nu verloor ik dus heel snel heel veel tijd. Maar eerlijk gezegd. Dat vond ik op dat moment helemaal niet belangrijk meer. Binnenkomen was mijn doel geworden. Inmiddels begonnen mijn voeten te branden en mijn hamstrings mij te vervelen. ik kon amper nog rennen. Maar dan moet je nog een eind. Ik had inmiddels weer een beetje energie gekregen door de pitstops op de diverse drankposten, en kon me weer een beetje herpakken. Maar elk heuveltje dat ik toen nog tegenkwam deed pijn. Maar omdat ik tegen mezelf had gezegd vooral te genieten tijdens de marathon, kwam ik ook die heuveltjes over. Zo nu nog een laatste stukje strand, toen ik de finish zag liggen. De dijk nog op, wat een sfeer daar zeg, echt super. Een klein stukje de finish voorbij, even naar onder en toen de Langstraat door, de finish bereikt, missie voltooid. Daarna nog op de dijk gestaan op de laatste ALV-ers naar de finish te schreeuwen. `s Avonds hebben we nog lekker in het hotel gegeten voordat we naar de prijsuitreiking in de tent gingen. Daar hebben we met onze groep laten zien wat feest vieren is. Voor enkelen was dit nog niet het einde, met een aantal zijn we nog naar een schuimparty geweest, tegenover het hotel.

In de vakantie het parcours verkend……. (Antoinette en Jack van den Hombergh) Het nieuwe jaar (2011) is pas net begonnen wanneer er een mail in de Inbox verschijnt van Bern van Vulpen, of ik interesse heb om de Zeelandmarathon te gaan lopen op zaterdag 1 oktober 2011. Nou Bern, dank voor de uitnodiging, maar daar moet ik toch even goed over nadenken. Eerst maar eens even googlen op marathonzeeeland.nl, samen met Antoinette. En warempel, er begint al iets te kriebelen. Na enkele dagen zijn wij zover dat we besluiten allebei mee te gaan en in te schrijven voor de Ladiesrun en de marathon. De inschrijving voor de Ladiesrun is al vol, maar Henk ten Have weet binnen een mum van tijd te regelen dat Antoinette zich toch kan aanmelden. Met dank aan het Zeeuwse netwerk. Inschrijven voor de marathon kan nog, met tips van Bern is ook dat snel gefikst. “Jack, jij kunt je gewoon aanmelden via de site marathonzeeland.nl. Vergeet daarbij niet ook het busvervoer aan te vinken. We vertrekken op die dag dan gezamenlijk met een bus van Zoutelande die ons naar Burg Haamstede brengt. Ook het boek is zeer aan te bevelen. Dit jaar stonden er zelfs enkele lopers van ALV in. Het boek geeft een prachtige indruk van het hele marathon weekend.” Aldus Bern in een mail van 8-1-2011, tijd 15:01. Het weekeinde wordt “vastgezet” in de agenda en dan is het een paar maanden rustig rondom het 14 Lopersgroep Arcen-Lomm-Velden Kamer van Koophandel nr. 40166727

grote avontuur. In april komt de informatiestroom over de Zeelandmarathon voorzichtig op gang, de eerste bijeenkomst in het Zeelandhouse aan de Schoolstraat 4 is op vrijdag 3 juni 2011. Het is druk, gezellig en ook wel een beetje spannend. Wat gelijk opvalt is de prima sfeer, zeker niet op de laatste plaats veroorzaakt door de gastvrijheid van Henk en Elly en de sfeervolle Zeeuwse aankleding in huize ten Have. Er wordt veel informatie gedeeld en nu is het wachten op het definitieve trainingsschema, het belooft een zware zomer worden. En dan worden de maanden juli, augustus en september grotendeels bepaald door hardlopen. Na jarenlang te hebben gevoetbald en gevolleybald hebben we nu een nieuwe hobby en passie ontdekt, wij zijn besmet met het hardloopvirus. Zelfs in onze welverdiende zomervakantie blijven we trouw aan ons trainingsschema, we willen per slot van rekening goed voorbereid aan de start verschijnen in Zeeland. We hebben deze zomer geen vakantie geboekt, maar we besluiten toch nog een paar dagen even lekker weg te gaan, bestemming Zeeland. De laatste dag rijden we vanuit Terneuzen via de Westerscheldetunnel naar Neeltje Jans om vervolgens via Domburg en Westkapelle in Zoutelande de route van de Ladiesrun wandelend te verkennen. We hebben nu enigszins een indruk wat ons te wachten staat onderweg. Of dit wel zo slim was om te doen ??? Nog een paar weken doorbijten en dan gaat het gebeuren, vluchten kan niet meer. Maar dan slaat het noodlot voor Antoinette toe tijdens een training op zondagochtend bij het Reindersmeer in Well, een spierscheurtje in de kuit. Dat is pas echt bale, de fysiotherapeute moet uitkomst brengen. In eerste instantie lijkt het mee te vallen, maar toch volgt er nog een terugslag. Uiteindelijk lukt het, met nog 1 week te gaan, pijnvrij de 10 kilometer te lopen. De voorbereiding is helaas enkele weken onderbroken maar het goede nieuws is dat het sein op groen gaat om de Ladiesrun toch te lopen. En dan is het zover vrijdag 30 september om 9 uur verzamelen op de markt in Velden, het Zeelandavontuur gaat nu echt beginnen. De zon staat hoog aan de hemel en de voorspellingen zijn ook voor zaterdag en zondag erg goed, het belooft een zomers weekeinde te worden. Na een bezoek aan Pot Interieurs in Axel gaan we richting Zoutelande om in te checken bij hotel Willebrord, de sfeer zit er al goed in. De mannen mogen het terras op wanneer de dames zich gaan voorbereiden op hun 10 kilometer, de spanning stijgt richting het startschot van 18 uur. Ik stuur nog een laatste sms’je rond 17 uur, Antoinette is zich aan het omkleden in onze hotelkamer. Succes, je kunt het en probeer ook vooral te genieten. Ik krijg antwoord van Antoinette dat ze er klaar voor is maar ook wel zenuwachtig, we noemen dit in sporttermen “gezonde spanning”. En wanneer de dames zich opstellen aan de start, valt die gezonde spanning ook van het gezicht te lezen. En dan zijn de dames onderweg voor ieder hun eigen race tegen de klok, nog 10 kilometer voor de boeg. En het is zwaar, de duinen doen de benen pijn. Het hoogteverschil breekt het ritme, maar de prestatie mag er zeker zijn. Na 1 uur, acht minuten en 16 seconden komt Antoinette over de finish…….moe maar voldaan en trots op zichzelf. Lekker douchen, omkleden en op naar de pizzeria. Pasta eten want dat hoort natuurlijk bij de voorbereiding van de marathon, een paar pilsjes en rond middernacht naar bed. Want het is inmiddels zaterdag 1 oktober, de dag waar lang naar is uitgekeken. De dag begint ‘s-morgens om 6.30 wanneer onze Daan een sms naar Antoinette stuurt en wij allebei klaar wakker zijn. Daan is onderweg naar Ron Pingen om te gaan werken en wil ons laten weten dat de stroom is uitgevallen thuis, en bedankt Daan !!! Ik bel vervolgens onze Tom wakker, hij is erg blij met mij. Uiteindelijk lukt het om de stroom weer in te schakelen en Tom sluit af met de woorden “probeer nog maar even te slapen”. Erg goed bedoeld maar dat lukt echt niet meer, dus we zijn keurig op de afgesproken tijd aan het ontbijt. Het ontbijtbuffet is prima verzorgd en hier leggen we de basis voor de prestatie van die dag voor wat betreft de voeding. Er gaat nog een banaantje mee en 2 sneetjes peperkoek. Om 10 uur vertrekken met de bus naar Burgh Haamstede en vervolgens nog een uur “hangen”daar in de sporthal. De dames hebben ons uitgezwaaid en zullen die dag verdeeld over het parcours ons aanmoedigen, dat hebben ze super geregeld. We tellen de klokslagen om 12 uur en worden vervolgens weggeschoten, mijn eerste marathon is begonnen. Samen met Wil Engels lopen we een puike eerste halve marathon, we lopen erg constant de kilometers onder de schoenen vandaan. Helaas moet ik na zo’n 23 kilometers alleen verder, Wil krijgt een behoorlijke inzinking door de warmte. Het is ieder voor zich die middag tussen Burgh Haamstede en Zoutelande, de omstandigheden zijn buitengewoon zwaar. Na 30 kilometer beginnen 15 Lopersgroep Arcen-Lomm-Velden Kamer van Koophandel nr. 40166727

de benen vol te lopen en zakt het tempo iets naar beneden, maar nog niet echt verontrustend. Na 35 kilometer begin ik te beseffen dat ik een erg goede tijd kan lopen wanneer ik het kan volhouden en dat lukt ook nog. In Zoutelande staat een grote groep van de lopersgroep en wordt ik met veel enthousiasme en warmte de dijk opgeschreeuwd, de laatste paar honderd meter doen dan geen pijn meer. Helemaal in Trance loop ik met 2 Zeelandvlaggetjes richting de finish, die ik ook nog bijna mis. De klok heeft dan 3 uur, 35 minuten en 42 seconden weggetikt. Om vervolgens in de tent te genieten van 2 bekers warme bouillon, dat doet een mens goed. Maris Jacobs en Ton van Buren zijn dan al binnen, het is nu wachten op de rest. En, met uitzondering van Bob Hazenbosch, lukt het onze lopers de marathon uit te lopen. Maar het heeft wel pijn gedaan vanmiddag, iedereen heeft het beste uit zichzelf naar boven moeten halen. Na te hebben gedoucht hebben we een heerlijke Trappist verdiend, Henk had er van tevoren al vaak over verteld. Wat volgt is een dinerbuffet en een super gezellige feestavond in de tent, het klopt (bijna) allemaal dit weekeinde. Erg jammer dat Bob na 12 kilometer met een hamstringblessure uit moest stappen. Dank aan allen die dit super weekeinde tot een succes hebben gemaakt en Bern………….jij nog bedankt voor de uitnodiging aan het begin van dit jaar !!!!

ge(s)POT op Bonaire

Veel lief en leed…….. (Jan Hermkes) Het was een slijtageslag. Vrijdagavond hadden we nog de fitte intocht van de Ladiesrunnners meegemaakt. Maar een dag later, na 32 km rennend te hebben afgelegd moet ik de eerste wandelpassen gaan maken. Ik kijk om mij heen naar de andere marathondeelnemers. Opvallend veel mannen met holle ogen, gebogen hoofd, kletsnatte outfit en een motoriek die voor rennen door moet gaan. Eén marathonie ontmoet zijn vriendin en begint spontaan te snikken. “Watje” denk ik…. Het was geen ideale voorbereiding voor mij dit jaar. Geplaagd door blessures had ik veel te weinig trainingskilometers kunnen maken. Maar als Lil’Jeanette, L’J, in het niemandsland tussen de snelle mannen en de iets minder vlotten in komt te zitten, besluit ik met haar mee te gaan en zelfs voor haar te hazen. “Niet teveel omkijken, eigen tempo lopen, nu komt er een hellinkje, loop op de natte stukken van het strand, koel je hoofd met de sponzen……” Ja ik ben een echte routinier….. Dan maak ik een stomme fout. L’J en ik werken geweldig samen op de Oosterscheldekering, maar na 15 km loop ik van haar weg. Ik meen hier de winst te moeten pakken die ik straks op het strand en in de duinen beslist ga inleveren. Dan komt L´J weer bij en samen rennen we het strand op bij Vrouwenpolder. En daar staan ze allemaal. Onze geweldige supporters! Heerlijk die aanmoedigingen. Maar ik schrik ook. Ik zie Bob vanuit mijn rechterooghoek buiten het parcours lopen en gaat bij de supporters staan. Ik snap er niets van. Dan begrijp ik dat hij moet zijn uitgevallen en verder als supporter de marathon beleeft. Chapeau en respect voor Bob. 16


Na 100 meter Vrouwenpolderzand krijg ik kramp in mijn kuit. Veel te vroeg! Een dejavu-gevoel overvalt me. Op dezelfde plek waar Maris vorig jaar van mij weg liep moet ik nu Jeanette laten gaan. Ik loop weer eens alleen. Het is zwaar. De temperatuur schiet omhoog naar 27 graden. Er zijn waterposten om de 2,5 km. Ik stop bij elke halte. Soms is er een provisorische douche met een tuinslang waar ik vol onder ga staan. Martijn haalt me bij. Jack haalt me bij. Jack ziet er fris uit en neemt vlot afstand. Martijn heeft het zwaar. Om beurten moeten we even wandelen, zodat we elkaar wel 3 of 4 keer inhalen. En steeds even: “Kom op he.” Dan zie ik Stan! Zelf geblesseerd in de voorbereidingen staat hij ons aan te moedigen in Westkapelle. Ik stop even en we maken een praatje. “Zwaar he”, “Je kunt er niet tegen opdrinken” en nog een paar tegelwijsheden. Maar wat doet dat goed dat hij hier ons staat op te beuren. Ik ren verder en schat in dat Stan mij niet meer ziet. Dan ga ik na 38 km definitief wandelen. Het is goed geweest. Na 12 weken training, blessures, twijfelen, toch weer doorzetten gooi ik sportief gezien de handdoek in de ring. Trouwens ik heb geen keuze. Mijn linkerbovenbeen is verstijfd door kramp en mijn rechterknie doet zo’n pijn dat ik mijn voet liever niet van de grond til. Het is prachtig weer. Ik wandel over de duinen naar Zoutelande. Ja, die medaille wil ik wel gaan halen natuurlijk. Op het strand vlak voor Zoutelande overkomt met het volgende déjà vu-moment. Yep wie komt me inhalen op hetzelfde punt als vorig jaar: Henk! Samen met Bern. “Loop met ons mee.” Ik probeer het toch maar. En het lukt! Vooral ook door de aanmoedigingen van onze geweldige supporters. Hand in hand passeren we met z’n drieën de finish in Zoutelande. “De Zwarte Brigade is binnen”, wordt er omgeroepen. Inderdaad we zijn de laatsten van onze Zeelandgroep. Het genieten kan beginnen. Ik zie Hay tussen de supporters en omhels hem. Geweldig ook dat hij er is na ziek te zijn geweest tijdens de trainingsweken en slechte berichten van zijn broer. Zaterdag 1 oktober 2011 was een zeer speciale dag voor mij. De Kustmarathon lopen is iets onbeschrijfelijks dat maar moeilijk in woorden is uit te drukken. Ik kon mij geen mooiere viering van het 5-jarig bestaan van mijn architectenbureau voorstellen dan dit op deze wijze samen te doen met deze vriendinnen en vrienden. Iedereen heel erg bedankt dat ik jullie kleine sponsor mocht zijn!

Mijn eerste gedachte na de finish was ‘dit nooit meer’…… (Martijn Faassen)

De eerste twee weken van het trainings programma waren we met het gezin op vakantie in Italië. Omdat ik nog wat last van de lies had, heb ik de eerste week helemaal niet gelopen. De tweede week heb ik de trainingen weer opgepakt maar dat ging niet van een leien dakje, het leek wel of ik een week lang alleen maar bier en wijn gedronken had, waardoor mijn benen niet vooruit te branden waren. Na de vakantie heb ik de draad weer rustig opgepakt maar bleef last van de lies houden waardoor ik niet optimaal kon trainen en op zijn tijd een training moest overslaan. Uiteindelijk heb ik toch nog de broodnodige kilometers in een laag tempo kunnen maken. De eerste echte test voor mij was de halve van Bernheze, die wedstrijd ging als vanzelf maar dat lag natuurlijk aan mijn loopmaatje Jeanette. De hoop op een goede voorbereiding was weer terug ”yes”. Niet geheel klachtenvrij heb ik de laatste weken van het trainingsschema afgewerkt met enkele fantastische trainingen bij het Reindersmeer. Henk het marathonschema zag er weer puik uit….

17


“De MARATHON” Ik begin natuurlijk niet zonder te benoemen dat ik genoten heb van de 10 km ladies run op vrijdag. Ongeveer 1600 kakelende dames stonden aan de start van een wedstrijd op een fantastische nazomeravond, de een voor de 5 km de ander voor de 10 km. Na ongeveer 50 min druppelden de dames fier en voldaan de finishlijn over, opgewacht door een trotse marathon ploeg. “Chapeau dames“. Op naar de Italiaan en dan naar bed. Zaterdagmorgen naar het ontbijt, we moeten verantwoord en veel eten. Als ik aan de eettafel rondkijk zie ik enkele bleke gezichten van spanning, waaronder die van mijzelf. Na het ontbijt omkleden en naar de bus, de spanning giert door mijn keel. Ik ben toch wel een beetje huiverig voor het weer. We hebben nog niet in deze omstandigheden getraind, hoe reageert je lichaam hierop, ga ik de marathon wel uitlopen, help, help, help. Ik had me op alle weertypen voorbereid maar op 27 graden en windstil is niet in mij opgekomen. Er is geen terugweg meer, we gaan ervoor, we peppen elkaar op voor de start. Om 12.00.00u klinkt het eerste klokkenspel van de kerk; na 12 slagen gaan we van start. Henk gaat als een speer vooruit met 12.5 km/h de eerste kilometers gevolgd door Jan, Jeanette, Bob, Bern, Jac en ikzelf. Een vijftal lopers is al na een paar km uit het zicht. We proberen als groep te lopen maar dat blijkt al snel geen optie, de een heeft net een hoger basis tempo als de ander, we vallen als groep uit elkaar. Zelf laat ik na 8 km het tempo iets zakken en loop gemiddeld 11.8 km/h, precies wat ik in gedachten had. De groep blijft op ongeveer 50m voor me lopen dus dat is voor mij een mooi richtpunt. Na 10/11 km zie ik Bob in een keer naar z’n been grijpen, Kl… dacht ik het zal toch niet waar zijn. Bob moet uitstappen. Nog geen km verder zie ik Henk de duinen in duiken ( we zijn toch nog niet bij het naakt strand ). Henk had last van de maag en moest wat ballast weg werken. Zelf loop ik lekker in een mooi tempo, pak op tijd water en energie drank, eigenlijk gaat het prima. Na 18 km voel ik langzaam mijn maag wat rammelen, niets aan de hand dacht ik. Bij 20 km nog een gelletje gepakt bij Marilon. Heej, wie zien we daar: onze fantastische supporters, het bestuur, Hay, Stan. Wat fantastisch dat jullie naar Zeeland komen om een stelletje gekken te zien hardlopen op het strand. Langzaam gaat het bergafwaarts en mijn maag begint steeds meer tegen te sputteren ( shit dacht ik, die energie drank ). Iedere keer als ik een beetje tempo wilde maken kreeg ik krampen, het hardlopen gaat over in lopen / hardlopen / lopen. Ik moet nog 14 km. Ondertussen ben ik Jan voorbij gelopen, z’n knie wilde niet meer. Jan loopt mij weer voorbij, mijn maag wil niet meer. En zo wisselen we nog drie keer stuivertje. Op 5 km voor het einde bij de tank zie ik Stan staan, de tranen schieten in mij ogen van geluk en vermoeidheid, ik ben er bijna. Wat een helse laatste 5 km, ik drink alles wat er wordt aangereikt, cola, bouillon, water maar geen energiedrank meer. Mijn maag voelt zich al een beetje beter na al dat vocht zonder energie. De finish komt in zicht, mijn lichaam is op. Ik loop de finish lijn over en denk alleen maar dit doe ik nooit meer, ik moet nu zitten… ( 4 uur 30 min en nog een beetje , volgende keer beter ) Dan komt snel genoeg het besef dat er ook hier weer vele supporters en al gefinishte lopers staan die mijn brakke lichaam steunen. Bedankt allemaal. Na een fantastisch feestje en een goede nachtrust ziet de wereld er alweer een heel stuk beter uit. Bedankt allemaal voor een plezant weekend.

18


Trainingen Winterseizoen 2011 / 2012 De dinsdagavondtraining (intervaltraining 1,5 uur) in het winterseizoen start om 19:00 uur vanaf de parkeerplaats van de sporthal in Velden. Training op het stratenparcours in Hasselderheide. Voor de avondtrainingen op straat is het dragen van een reflecterend hesje verplicht.

De woensdagavondtraining (intervaltraining 1 uur) start in het winterseizoen vanaf de parkeerplaats van de sporthal in Velden, aanvang 19:30 uur. Training op de wegen en weggetjes in de bebouwde kom van Velden. Voor de avondtrainingen op straat is het dragen van een reflecterend hesje verplicht.

De donderdagavondtraining (lange duurloop 1,5 uur) is in het winterseizoen in Velden en omgeving. Verzamelen bij de sporthal in Velden. Iedere eerste donderdag van de maand heuveltraining te Venlo, verzamelen op de parkeerplaats bij voetbalvereniging VVV-03 Louisenburgweg 9. Aanvang 19:00 uur Voor de avondtrainingen op straat is het dragen van een reflecterend hesje verplicht.

De vrijdagavondtraining (duurloop van +/- 10 km) start vanaf de parkeerplaats van de sporthal in Velden om 19:00 uur. Er wordt gelopen in de directe omgeving van Velden. Deze training is ook geschikt voor mensen die bezig zijn hun duurvermogen uit te breiden (5 km, 10 km en eventueel 15 km). De eerste vrijdag van de maand is de baantraining. Deze training vindt plaats op de atletiekbaan van sportpark Vrijenbroek in Venlo. De baantraining is voor lopers van alle niveaus. Voor de avondtrainingen op straat is het dragen van een reflecterend hesje verplicht.

De zondagmorgentraining (intervaltraining 1,5 uur) is in de Ravenvennen: aanvang 9:00 uur. Elke eerste zondag van de maand wordt er gelopen in de Arcense bossen; verzamelen bij het pannenkoekenhuis "de Bosrand" aan de Leermarkt in Arcen. De overige zondagen start de training vanaf de parkeerplaats van het Limburgs Landschap in Lomm.

De trainers zijn Henk ten Have (dinsdag): 4723279; Martijn Faassen (donderdag): 4722536; Irus Rondeel (woensdag en zondag): 4722591; Ad Burgmans (vrijdag en zondag): 3512547. De baantraining wordt afwisselend door een van de trainers gegeven.

De jaarplanning van de trainingen staat op de website van de Lopersgroep www.lopersgroep-alv.nl onder “trainingen”

19


Wandelen in het Schuitwater (Elly Welters en Ad Burgmans)

De wandeling voor zaterdag 5 november is in het Schuitwater, een prachtig natuurreservaat tussen Broekhuizen en Swolgen. Heel lang geleden stroomde hier de Maas. De ontstaansgeschiedenis van het Schuitwater gaat terug tot de periode van de ijstijden, het Pleistoceen. Het reservaat ligt op een ongeveer 10 meter diep gelegen ondergrond van rivierafzettingen. De afwisseling van kou en warmte heeft een grote variatie aan vegetatie opgeleverd. Er zijn perioden geweest van extreme kou waarbij de bodem permanent bevroren bleef (permafrost), maar tussen de ijstijden door waren er warme perioden, waarin zich op grote schaal loofbos kon ontwikkelen. Gedurende een ijstijd was het landschap een soort poolwoestijn. Door het droogvriezen van de grond had de wind vrij spel en vonden er veel zandverstuivingen plaats. In het Schuitwater zijn talrijke sporen van dit verre verleden terug te vinden. Vanaf de 18e eeuw werd er veen gebaggerd in de Schuitwateren. Dit werd destijds met platte schuiten afgevoerd. Vandaar de naam Schuitwater. Qua natuur is het een juweeltje. Waterviolier, gele plomp, fonteinkruid, waterkers, egelskop, muizeoortjes, boterbloem, lisdodde, veenpluis, witte snavelbies, zonnedauw, pijpestrootje, knolrus, waternavel, sint-janskruid, duizendblad, hazepootje, schapegras, heidespurrie, wilgeroosje. Maar ook prachtige moeraseiken, elzen, berken, dennen, sparren en jeneverbesstruiken. Heel bijzonder zijn de elzenbroekbossen met de knuppelbruggetjes. Doordat het deels een moerassig gebied is, is het ook een paradijs voor vogels. Overal om je heen hoor je het kwinkeleren, twieten en roffelen. Of je hoort de schrille roep van de buizerd, die hoog in de lucht zoekt naar zijn prooi. De wandeling begint en eindigt bij Theetuin “De Roode Vennen”, Horsterweg 20 in Broekhuizen, gelegen aan de weg tussen Broekhuizen en Melderslo. De wandeling duurt ongeveer 2 uur of iets minder. Aanvang 9:30 uur. Na afloop koffie met huisgemaakt gebak in de theetuin.

Personalia nieuwe leden ▪ Michelle Rijntjes (36) uit Venlo ▪ Isa op ’t Root (20) uit Velden ▪ Piet Willemsen (53) uit Lomm ▪ Melanie Peeters (38) uit Lomm ▪ Fred Janssen (51) uit Arcen ▪ Lilian Timmermans (40) uit Venlo ▪ Diana Vullings (48) uit Venlo ▪ Laura Verbeek (17) uit Velden ▪ Wendy van Rengs-Janssen (30) uit Velden

20

▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪

Trudy Flinsenberg (47) uit Velden Sabrina Schutte (28) uit Venlo Marian Karsemakers (47) uit Velden Ans Verbeek-Centen (50) uit Velden Auke Hoekstra (17) uit Arcen Audrey Schutte (28) uit Venlo

afgemeld als lid ▪ Ingrid Meulenkamp uit Venlo


Weeze 5 x 5 Staffellauf (door Wendy Makarus)

Maar liefst 22 lopers vertrokken afgelopen zaterdag naar de Staffellauf in Weeze. Dit is een wedstrijd die vast op het schema staat van de Lopersgroep ALV en weinig pretentieus is. De charme van deze estafette loop is toch wel dat veel lopers van de ma,di,wo,don of vrijdag groep vertegenwoordigd zijn en iedereen, snel of minder snel, elkaar volop aanmoedigt. We togen erheen met maar liefst vier teams: De snelle vijftig plussers: Bob, Jack, Henk, Ron en Ton e die de 2 prijs in de wacht sleepten. Een damesteam bestaande uit: Sandra H, Wendy W, Ria, Anja en Jeanette V. Verder waren er twee gemende teams waarin de volgende lopers deelnamen: Marielle, Irus, Sandra S, Suzanne, Martijn, Wil, Peter, Mart H, Mart M en Bern. Het heren topteam rende dus toptijden variërend van 18 tot ong. 20 min. (zie schema) Bob en Ron hadden zelfs nog voldoende energie om als haas ingezet te worden voor Anja en Jeanette. Marius, die zelf niet mee deed, assisteerde Sandra H die daardoor een hele verdienstelijke tijd heeft neergezet. (Vraag ik me toch af of die mannen thuis ook zo galant hazen?) Verder was er een jarige in ons midden die de aandacht niet te veel op zichzelf wilde vestigen maar met een heel verdacht pakket rondliep: Martijn Faassen. Uiteindelijk bleek dat hij er drie vlaaien in verstopt had die wij, na luid gezang, in 10 minuten tijd, meester maakten. Martijn heeft de verdienstelijke leeftijd van 43 jaren en rende die dag als een 18 jarige! De afloop van de wedstrijd war Am Besten, want het Weizenbier werd alleen maar in halve liters geschonken. De Kuchen waren zelf gebakken en de koffie, geserveerd in de van thuis meegebrachte kleurrijke kopjes. Ik vond het leuk om, samen met Jeanette Verkoeijen, aan de zijlijn de lopers aan te moedigen en zal dat ‘t volgend jaar weer doen. Aandachtspuntje voor mezelf zal zijn dat ik de leeftijden dit keer wat voordeliger inschat zodat ik niet meer al te veel mensen tegen het hoofd stoot. Ik weet nu dat ze gewoon op de ledenlijst staan, Sorry!!

21


(door Ton Jeucken)

De 4e editie van de CONTOUR Run op Velden is in zicht. e En niet alleen de 4 editie van de CONTOUR Run op Velden. Ook de Sint is op 27 november weer in zicht. Een beetje vroeg om daar nu al over te beginnen, maar toch. Dit jaar valt de CROV en de e aankomst van de goedheiligman weer samen. In de 2 editie van 2009 viel dit ook samen, en dat is goed bevallen. We hebben al contact gehad met Madrid, en er zullen weer extra Pieten naar Velden gestuurd worden……… e

Alweer de 4 editie! De 3 voorgaande zijn een succes gebleken. We tellen mee in de regio, en dat is mooi! Nu is het zaak om door te zetten, en de CONTOUR Run op Velden een mooie plaats te geven in de regionale hardloopkalender. De commissie is alweer volop bezig met de voorbereidingen. De vrijwilligers worden weer gepolst, de inschrijving is weer geopend en we hopen weer op een mooi aantal deelnemers die op 27 november de Veldense straten onveilig maken. We hopen zeker op een massale deelname van onze eigen leden! De groep die de “Zeeland-marathon heeft gelopen, verwachten we sowieso aan de start.. toch? Jullie mogen echt niet ontbreken hoor! Voor wat betreft de commissie, hebben we helaas afscheid moeten nemen van Mart Hovens en Jan Janssen. Mart nogmaals bedankt voor je inzet, en loop dit jaar een mooie pr……, we houden je in de gaten hoor…… Ook Jan willen we heel hartelijk bedanken voor z’n inzet. Jan Janssen heeft z’n medewerking moeten beëindigen vanwege zijn gezondheid. Daartegenover staat dat we Martijn Faassen mogen begroeten als nieuw commissielid. Martijn zal de discipline Jeugd/Loopclinics gaan bestieren. Geen kleinigheid, aangezien ook vorig jaar weer gebleken is dat de doelgroep 12 t/m 15 jaar een verdomd moeilijke doelgroep is om aan de start te krijgen. Om die reden hebben we de leeftijd van deze doelgroep verlaagd naar 11 jaar. Kunnen de ‘grootste’ en oudste van de basisschool ook de 1500m lopen. We zijn reuze benieuwd. Om onze mooie loop nog aantrekkelijker te maken voor de deelnemers maar zeker ook voor de toeschouwers, hebben we dit jaar nog meer sfeermakers langs het parcours. Zo zullen er 3 joekskapellen acte de presence geven, en zal er ter hoogte van de Kiesstolp, waar de drankpost is ingericht, een discotheek voor adrenaline verhogende remmiedemmie zorgen. De 2 boys die dit verzorgen hebben ook tijdens de laatste Venloop veel succes mogen oogsten….. Dus als je wilt swingen tijdens de CONTOUR Run op Velden, moet je in de Schoolstraat zijn! Maar er is meer! We zijn er met z’n allen keihard aan het werken, om van onze CONTOUR Run op Velden een jaarlijks terugkerend feest te maken. Een feest voor de deelnemers, voor de toeschouwers, kortom voor de Veldense gemeenschap. Zo zal er dit jaar oa een springkussen op de Markt staan, zodat de kroost zoet gehouden kan worden, indien er nog gezellig nagekeuveld wordt onder het genot van een hapje of een drankje….. 22


Hostellerie de Maasduinen zal weer alles uit de kast halen om zoveel mogelijk deelnemers, toeschouwers en vrijwilligers te voorzien van een natje en een droogje. Er is nog veel werk te verzetten, maar de CONTOUR Run op Velden staat wederom in de steigers! Heb je 27 november niets te doen? Nou…., schrijf je nu in voor onze mooie CONTOUR Run op Velden. Hoe? Kijk op www.lopersgroep-alv.nl , button “CONTOUR Run op Velden”. Kun je, of wil je niet meelopen, maar wil je wel je een bijdrage leveren in de vorm van vrijwilliger? Stuur dan een mail naar [email protected] tav Vrijwilliger CROV. We hopen veel leden, uiteraard in ons eigen shirt, aan de start te mogen begroeten, of anders als toeschouwer langs de kant. Denk ook eens aan de ‘after-party’ bij Hostellerie de Maasduinen! Het wordt elk jaar drukker en gezelliger!!

Sportkeuring SMA Bestuur en trainers adviseren de leden van de Lopersgroep om elke 2 jaar een sportmedische keuring te laten doen. Wij hebben in het kader van “Clubzorg” een overeenkomst met SMA-Vitaal (onderdeel van VieCurie, gevestigd in Venray). Vermeld bij aanmelding dat je lid bent van de Lopersgroep. De kosten worden grotendeels vergoed door de zorgverzekeraar.

Sport Blessure Vrij: informatie over het behandelen én het voorkomen van sportblessures Vanaf heden online beschikbaar Bij blessurevrij sporten zijn 2 zaken van groot belang: het behandelen van blessures én het voorkomen van sportblessures, zodat behandeling minder vaak nodig is in de toekomst. In de uitgave ‘Sport Blessure Vrij’ vindt u de belangrijkste informatie over het voorkomen van sportblessures. Wat is een goede sportuitrusting, maar ook hoe weer te beginnen na een blessure. Heeft u toch een blessure opgelopen dan is een goede en snelle Eerste Hulp Bij Sport Ongevallen (EHBSO) heel belangrijk. Het herstel van een blessure begint namelijk al op het moment dat de eerste hulp wordt geboden. De uitgave behandelt de belangrijkste informatie, die nodig is voor eerste hulp bij sportblessures. Stapsgewijs leest u voor wat u moet doen om erger te voorkomen. Onmisbaar voor trainers, coaches, teambegeleiders, verzorgers, scheidsrechters en bestuursleden! Er is ook een speciale ‘Voetbal Blessure Vrij’ uitgave beschikbaar. Beide documenten zijn vanaf begin september te downloaden op de volgende sites • www.sportzorg.nl • www.voorkomblessures.nl Het document ‘Sport Blessure Vrij’ is een vernieuwde uitgave van het boekje uit 2006 en is een uitgave van de Vereniging voor Sportgeneeskunde (VSG), Consument en Veiligheid. In samenwerking met Het Oranje Kruis en NOC*NSF. Bij de uitgave ‘Voetbal Blessure Vrij’ is ook medewerking verleend door de KNVB.

23


Wedstrijduitslagen

Bernhezeloop halve marathon 27 augustus 2011 Maris Jacobs Wil Engels Jeanette Verkoeijen Martijn Faassen

21,1 21,1 21,1 21,1

km km km km

Tijd Tijd Tijd Tijd

1:24:28 1:29:32 1:37:08 1:34:14

is is is is

14,988 14,140 13,034 13,020

Km/h Km/h Km/h Km/h

Jeanette Verkoeijen: 2e plaats D-SEN halve marathon

Monte Sophia, Niederzier (D) 27 augustus 2011 Ton van Buren

28,1 km Tijd 2:04:02 is

13,593 Km/h

VGZ marathon Meerssen 11 september 2011 Ton van Buren

25,8 km Tijd 1:47:49 is

14,358 Km/h

Dam tot Damloop 18 september 2011 Jussi van Keeken

16 km Tijd 1:31:06 is

10,538 Km/h

Staffellauf Weeze 17 september 2011 Mannen topteam ALV

1:38:44

1 2 3 4 5

5 5 5 5 5

Bob Hazenbosch Ron Vlenterie Jack van de Hombergh Henk ten Have Ton van Buren

km km km km km

Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd

Topmix 1 ALV

1:57:16

1 2 3 4 5

5 5 5 5 5

Mart Mols Irus Rondeel Bern van Vulpen Suzanne Brandsma Martijn Faassen

km km km km km

2:05:13

1 2 3 4 5

5 5 5 5 5

Dames Mix ALV 1 2 3 4 5

24

Sandra Stoopen Wendy Willemsen Ria Verweij Anja Heiligers Jeanette Vlenterie

km km km km km

19:27 19:09 19:12 21:27 19:26

is is is is is

15,424 15,666 15,625 13,986 15,437

Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h

e

18 pl. Mix-Klasse


Topmix 2 ALV Marielle van Keulen Sandra Hermkens Wil Engels Mart Hovens Peter Verweij

e

2 pl. Männer III

26:05 24:03 21:41 25:11 20:14

is is is is is

11,502 12,474 13,836 11,913 14,827


e

35 pl. Mix-Klasse


28:47 24:26 18:52 29:56 23:09

is is is is is

10,423 12,278 15,901 10,022 12,959


11,342 11,271 10,502 12,535 13,804


e

2:07:21

7 pl. Frauen II 5 5 5 5 5

km km km km km


26:27 26:37 28:34 23:56 21:44

is is is is is


Kwaakerrun ’t Ven Venlo 18 september 2011 Maris Jacobs Bob Hazenbosch Irus Rondeel Guido Albers Louis ter Beek

5 5 5 5 5

km km km km km


18:18 20:34 24:32 26:03 30:05

is is is is is

16,393 14,587 12,228 11,516 09,972


Maris Jacobs 1e plaats MSEN Irus Rondeel 1e plaats V40

Venlo4Life Nightrun de Boekend Venlo 24 september 2011 heren 10 km estafette Bob Hazenbosch Henk ten Have

5 km 5 km

Tijd Tijd

23:49 13,10 km/u 25:06 12,43 km/u

gemengd 10 km estafette Jan Hermkes Suzanne Brandsma

5 km 5 km

Tijd Tijd

22:24 13,93 km/u 31:43 09,84 km/u

Sandra Stoopen Maris Jacobs

5 km 5 km

Tijd Tijd

34:55 08,94 km/u 19:53 15,69 km/u

gemengd 20 km estafette Jeanette Verkoeijen Wil Engels

2x5 km 2x5 km

Tijd Tijd

22:41 13,75 km/u 21:18 14,65 km/u

23:44 13,15 km/u 24:34 12,70 km/u

Bern van Vulpen Claudia Wijnhoven

2x5 km 2x5 km

Tijd Tijd

28:03 09,29 km/u 33:34 11,12 km/u

26:51 11,62 km/u 26:29 11,78 km/u

Zeelandmarathon Ladiesrun 30 september 2011 Jeanette Vlenterie Irus Rondeel Suzanne Brandsma Claudia Wijnhoven Sandra Hermkens Gertie de Swart Sandra Stoopen Wendy Willemsen Michelle Rijntjes Antoinette van den Hombergh Marilon Faassen

25

10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10

km km km km km km km km km km km

Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd

48:52 54:05 55:30 56:25 56:31 59:11 59:20 1:03:59 1:04:12 1:08:16 1:08:45

is is is is is is is is is is is

12,278 11,094 10,811 10,635 10,616 10,138 10,112 09,377 09,346 08,789 08,727

Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h


Zeelandmarathon 1 oktober 2011 Maris Jacobs Ton van Buren Jacques van den Homberg Bas Basten Jeanette Verkoeijen Wil Engels Jac Verbeek Martijn Faassen Bern van Vulpen Henk ten Have Jan Hermkes

42.2 42,2 42,2 42,2 42,2 42.2 42,2 42,2 42,2 42,2 42,2

km km km km km km km km km km km

Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd

3:11:08 3:22:55 3:35:42 3:46:34 3:53:57 4:06:58 4:16:23 4:30:12 4:37:08 4:37:09 4:37:10

is is is is is is is is is is is

13,274 12,478 11,739 11,185 10,823 10,252 09,876 09,371 09,136 09,136 09,135

Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h

5 5 5 5 5 5 10

km km km km km km km

Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd Tijd

23:38 23:59 24:23 26:40 28:31 32:05 37:25

is is is is is is is

12.694 12,509 12,303 11,250 10,520 09,351 16,036

Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h Km/h

Océloop 2 oktober 2011 Charles Roosen Guido Albers Jos Verheijen Marloes Pelzer Mariëlle van Keulen Elly Welters Ron Vlenterie

Halve marathon Eindhoven 9 oktober 2011 Wil Engels Henk ten Have

26

21,1 km Tijd 1:30:07 is 21,1 km Tijd 1:39:39 is

14,048 Km/h 12,704 Km/h


Wedstrijdkalender Datum

Vereniging en loop

Plaats

Verdere informatie

Zondag 30-10

Bridge to Bridge Run 5 en 10 km

Blerick-Venlo

www.orion.nl

Zondag 06-11

Sopias Klein Zwitserlandcross 4 en 8,6 km Limbra crosscompetitie

Tegelen

www.scopias.nl

Zondag 20-11

Zevenheuvelenloop 15 km

Nijmegen

www.zevenheuvelenloop.nl

Zondag 27-11

Contour Run op Velden 6 km en 12 km

Velden

www.lopersgroep-alv.nl

Zondag 18-11

ING Meinwegcross 4,8 en 9,6 km Limbra crosscompetitie

Herkenbosch

www.swiftatletiek.nl

Maandag 26-12

Kasteelloop 4800 m en 9600 m

Horst

www.kasteelloop.info

Maandag 26-12

Kerstloop 5,9 en 10 km

Gennep

www.vitesse08.nl

Zaterdag 31-12

Sylvesterlauf

Pfalzdorf

www.sylvesterlauf.de

Zaterdag 07-01

1 Lauf Winterlaufserie 10 km

Strandbad Poelvennsee

http://www.lc-nettetal.de

Zondag 08-01

Nieuwjaarsloop De Boekend 5 en 10 km

Blerick/de Boekend

www.orionvenlo.nl

Zondag 08-01

Halve Marathon van Egmond

Egmond aan Zee

www.egmondhalvemarathon.nl

Zondag 29-01

Vlakwatercross korte en lange cross

Venray

www.atvvenray.nl

Zaterdag 11-02

2 Lauf Winterlaufserie 12,5 km

Strandbad Poelvennsee

http://www.lc-nettetal.de

Zondag 26-02

Berden Voorjaarsloop e 5 in de serie voorbereidingslopen voor de Venloop 7,5km en 15 km

Venlo

www.scopias.nl

Zaterdag 10-03

Halve Marathon St. Anthonis

Sint Anthonis

www.av-olympus.nl

Zondag 25-03

ING Venloop 10 km en halve marathon

Venlo

www.venloop.nl

Zaterdag 16-04

Horster Night Run 2, 5, 5 en 10 km

Horst

www.powerman.nl

Zaterdag 30-4

Roermond City Run 5 en 16,1 km

Roermond

www.roermondcityrun.nl

Zondag 15-05

Marikenloop 5 en 10 km

Nijmegen

www.marikenloop.nl

Zondag 12-06

Maastrichts Mooiste 5 en 15 km

Maastricht

www.maastrichtsmooiste.nl

27

e

e


Nieuwsbrief 150 oktober ste jaargang 30 pagina s

Recommend Documents