NIEUWS OP OEFENING OP MISSIE. 200 jr. KL & Regiment. Várpalota Hunter. Terugblik Uruzgan

H ET MAGA ZI N E VO O R (O U D) LE D E N VAN H ET R E G I M E NT E N 42 BATAL J O N LI M B U RG S E JAG E RS | O P G E R I C HT 23-11-1813

NIEUWS 200 jr. KL & Regiment

OP OEFENING Várpalota Hunter

OP MISSIE Terugblik Uruzgan

De jarenlange samenwerking tussen het Duitse Krauss-Maffei Weg-

GECERTIFICEERD LASWERK

mann en de Nederlandse Defensie wordt in 2004 verder geconcre-

ASSEMBLAGE & SYSTEEMINTEGRATIE

tiseerd door de oprichting van DDVS (Dutch Defense Vehicle Systems),

METEN & TESTEN

competence center voor de productie van complexe legervoertuigen.

ONDERHOUD & SERVICE

Hoogwaardige producten & professionele diensten

De vakmensen van DDVS hebben veel ervaring met

Het Nederlandse Dutch Defense Vehicle systems,

het lassen van diverse moeilijk lasbare staalsoorten.

Ook voor service en onderhoud van speciale voer-

kortweg DDVS, is ooit in het leven geroepen voor

Vanuit haar ervaring als leverancier aan defensie is

tuigen kan men terecht bij DDVS. Deze afdeling

de bouw van speciale militaire voertuigen en com-

men gewend om in een projectgerichte omgeving

kenmerkt zich als klantgericht en flexibel en be-

plexe onderdelen daarvan. DDVS heeft haar exper-

te werken en zo een hoge mate van productieflexi-

schikt over eigen testfaciliteiten.

tise in de loop der tijd dermate ontwikkeld dat het

biliteit te bieden.

bedrijf veel meer is dan producent voor defensie.

Onderhoud en service

De service en het onderhoud aan bijvoorbeeld de

Steeds meer commerciële bedrijven zien in DDVS

Assemblage en systeemintegratie

militaire Fennek-voertuigen is zowel preventief als

een betrouwbare partner op het gebied van (pant-

Het hooggekwalificeerde personeel werkt in flexi-

correctief. Alle relevante onderhoudsgegevens

ser)staal en gecertificeerd laswerk. Het bedrijf pro-

bele processen en met moderne montage- en test-

worden geregistreerd zodat er op basis van (trend)

duceert hoogwaardige producten en biedt profes-

faciliteiten aan de optimale productie van (militaire)

analyse maatregelen genomen kunnen worden.

sionele diensten met een uitstekende kwaliteit.

voertuigen en systemen.

Klanten kunnen er ook voor kiezen om service en

Gecertificeerd laswerk

Meten en testen

De afgelopen jaren heeft DDVS zich sterk ontwik-

DDVS beschikt over de middelen en ervaringen

keld als specialist op het gebied van het lassen van

voor het meten en testen van diverse producten en

complexe staalconstructies. Ze beschikken hiervoor

productonderdelen. Naast 3D meten (ook op loca-

over de relevante certificaten. Het laswerk wordt

tie) kan men onder andere niet destructieve onder-

verricht in hallen met de modernste faciliteiten.

zoeken voor u uitvoeren.

onderhoud op locatie te laten plaatsvinden.

Kijk voor meer informatie over onze organisatie op onze website:

DUTCH DEFENSE VEHICLE SYSTEMS B.V. Varenschut 18 • 5705 DK Helmond, Nederland • Tel: +31 (0)492 502 727 • Fax: +31 (0)492 502 764 • Mail: [email protected]

INDEX COLUMNS

VROEGER & NU

Voorwoord Regimentscommandant Nawoord Voorzitter

5 74

NVHR

Vroeger: Werken als chauffeur Nu: Werken als Fennekchauffeur

54 56

OP MISSIE

NIEUWS VAN HET REGIMENT

Vaandelgroet 200-jarig jubileum

7 11 15 18

Limburgse Jagers komen naar u toe Regimentsdiner 31 januari Bartelsbeker 2014

Herinneringen aan Uruzgan TFE-3

58

INTERVIEW Bezoek van onze Franse collega’s Van Bandido naar de VARA

62 64

OP OEFENING A-CIE Beverloo, schieten en oefenen A-CIE Fire Support Team A-CIE Tradities B-CIE Professional Bulldog B-CIE Bulldogtest C-CIE Compagnie in de West C-CIE Bijna een nieuwe Cie D-CIE Harimau Hitam D-CIE Op missie: Acota Uganda D-CIE Recce Obstacle Night Run Várpalota Hunter De vliegende verrekijker

TRADITIE 23 25 27 29 33 35 37 39 42 45 47 52

Borstzakhanger & halsdoek Lofwaardig hebben zij zich gedragen

66 68

HOBBY NEKAF in bezit & onderhoud

69

VETERANEN Veteranenstatus

72

BESTUUR & AFDELINGEN

73

REGIMENT LIMBURGSE JAGERS Voormalige Linie Regiment van Phaff en 2e Regiment Infanterie, opgericht 23 november 1813 en 6e Regiment Infanterie opgericht 4 maart 1814, voortgezet en ‘herbenoemd’ tot Regiment Limburgse Jagers op 1 juli 1950. Regimentscommandant tevens C-42 BLJ: Lkol P.T.H.R. Jansen Regimentskapitein: vacant Regiments-Adjudant: Adj H.P. Reids Postadres: Postbus 33, 5688 ZG Oirschot Tel.: 040 - 266 61 70 / 61 72 E-mail: [email protected] Website: www.limburgsejagers.nl Facebook: www.facebook.com/limburgsejagers / www.facebook.com/42BLJ

E [email protected] T 06 53 56 95 50

Member of the European Military Press Association

Stichting Regiment Limburgse Jagers E [email protected] T 043 - 364 9639 P. Volderstraat 103, 6231 LB Meerssen

Niets in deze uitgave mag worden overgenomen, vermenigvuldigd of gereproduceerd worden zonder schriftelijke toestemming van de redactie of andere auteursrechthebbenden. De Limburgse Jager en Green Paper kunnen geen aansprakelijkheid aanvaarden voor de juistheid en volledigheid van alle in deze uitgave opgenomen teksten en beelden. Profileren in de vorm van publiceren en participeren kan niet automatisch de voorkeur bij verwerving inhouden.

DE LI M B U RGS E J AGER • REGI M EN T LI M B U RGS E J AGERS

3

IT-diensten die u ontzorgen Wij helpen organisaties bij de aanschaf, logistiek, installatie en het onderhoud van IT-hardware.

Scholten Awater, al 20 jaar dé IT-hardware dienstverlener voor Nederland. www.sa.nl

Advies & Voorbereiding

Techniek & Configuratie

Logistiek & Installatie

Garantie & onderhoud

VOORWOORD

L

UITENANT-KOLONEL JANSEN IS ALWEER TIEN MAANDEN ACTIEF ALS COMMANDANT VAN 42 BLJ EN REGIMENTSCOMMANDANT. HOE HEEFT HIJ ZIJN EERSTE TIJD ERVAREN EN WAT WAREN DE HOOGTEPUNTEN, EN BOVENAL, WAT GAAT ER NOG KOMEN? ONZE COMMANDANT WERPT EEN BLIK OP ZIJN LEVEN ALS REGIMENTSCOMMANDANT.

TEKST LUITENANT-KOLONEL P.T.H.R. JANSEN ‘Inmiddels heb ik al tien maanden de eer, het genoegen en het plezier om bataljons- en regimentscommandant van de Limburgse Jagers te zijn. Met alles wat er bij komt kijken is het meer dan een dagtaak en zitten er helaas maar 24 uur in één dag.’ Een omvangrijk programma heeft overste Jansen zeker, maar dat zorgt ook voor al die mooie momenten die met het bataljon en het regiment worden meegemaakt

ACTIEF REGIMENT Naast bataljonscommandant is Overste Jansen dus ook regimentscommandant, waarbij hij het grote belang ziet van de connectie die er tussen het bataljon en het regiment is en moet blijven bestaan. ‘Het is erg speciaal dat er bijzondere en memorabele activiteiten georganiseerd worden door de Stichting Regiment Limburgse Jagers zoals de Landdag op 17 mei in Valkenburg. Ik ben trots dat er nog zoveel mensen het regiment een warm hart

toedragen en bijdragen aan diverse activiteiten, zoals ook de jaarlijkse Phaffdag, de schuttersfeesten, het tentoonstellen van de historische collectie, het actueel en actief houden van de website en heel veel meer. Veel regimentsactiviteiten worden ondersteund door het altijd actieve en fantastisch spelende Reünieorkest dat bestaat uit veel oud-Limburgse Jagers, wat het plaatje compleet maakt. Ook ben ik blij dat de banden met onze Belgische vrienden ‘Les Chasseurs Ardennais’ weer zijn aangehaald. Niet alleen op het gebied van traditie en kameraadschap, maar ook op kennis van operationeel optreden en tactiek worden zaken uitgewisseld.’

maatschappij. Het was schitterend om het enthousiasme te zien op de gezichten van de bezoekers, maar vooral ook op de gezichten van onze Limburgse Jagers. En ook bij de grote oefening Várpalota Hunter in Hongarije ben ik geraakt door de professionaliteit en het enthousiasme van onze Limburgse Jagers. Tijdens de strijd om de Bartelsbeker is de zilveren Gill gewonnen door de anti-tankers van de D-cie, een fantastische prestatie. Daarnaast zijn we eervol derde geworden in het algemeen klassement met een mix van jonge en ervaren kaderleden en Limburgse Jagers. Een prestatie om trots op te zijn!’

COMPAGNIE IN DE WEST TERUGBLIK ‘Er zijn zoveel mooie en indrukwekkende happenings geweest in mijn eerste periode. Neem bijvoorbeeld KL 200: eindelijk een manier om ons als Limburgse Jagers te laten zien en communiceren met de burger-

De C-‘Eagles’-compagnie is in volle voorbereiding voor hun vertrek naar Curaçao begin augustus. Zij worden nu specifiek getraind op het verlenen van harde en zachte bijstand, territoriale verdediging en het kunnen geven van ondersteuning in op-


5

Aansluitend hebben we zowel de relatiedag als het jaarlijks terugkerend succesvolle kinderweekend gehouden.’ De komende maanden staan er voor de Limburgse Jagers nog een aantal grote oefeningen op het programma. ‘Zo staat Rhino Warder op

leidingen en trainingen aan de Curaçaose militaire eenheden. In het kader van de voorbereidingen hebben de Eagles zich naast een heel scala van onderwerpen o.a. drie weken lang gestort op het onder de knie krijgen van de procedures die toegepast moeten worden tijdens het zogenaamde Beteugelen van Woelingen. De training vond plaats in het Duitse Weeze waarbij de Eagles geconfronteerd werden met een arsenaal aan scenario’s om te trainen in het ondersteunen tijdens orde-herstellen/handhaven. Eind week 20 is de compagnie geïnformeerd door de brigade over hun missie en de omgeving waarin deze zal plaatsvinden. Voor de compagniesleiding staat week 22 in het teken van een operationele verkenning. Met de actuele gegevens die deze verkenning oplevert, zullen de bekende puntjes op de i gezet worden zodat de Eagles vanaf augustus 2014 volledig voorbereid de uitdagende taak gaan invullen.

HERDENKEN VAN ONZE HELDEN ‘Ik ben van mening dat het van enorm belang is dat we met zijn allen, samen, zullen blijven herdenken. Het verlies van onze eigen gesneuvelde kameraden toont maar eens te meer aan dat ons vak als militair, ongeacht of je nu infanterist bent of ondersteunend, een risicovol vak is. Daarom is een goede opleiding en training van het grootste belang

6

en is het motto “train as you fight” daadwerkelijk waar. Naast de herdenkingen voor onze gesneuvelde Limburgse Jagers, zijn we ook aanwezig geweest bij diverse herdenkingen waarbij onze stamregimenten hebben deelgenomen in de strijd tegen de vijand, maar ook bij herbegrafenissen op de Grebbeberg en Memorial Day in Margraten. Wij zullen en mogen de eervolle taak van het herdenken voortzetten om onze helden die het hoogste offer brachten, te vereren.’

VOORUITBLIK Er liggen nog veel mooie evenementen in het verschiet, waar de bataljonscommandant zich met zijn bataljon wil profileren richting de buitenwereld. ‘Tijdens Basic BLJ op 7, 8 en 9 juli zijn 67 Limburgse Jagers beëdigd in Venlo, Roermond en Gennep. Een focus deze keer op Noord-Limburg. Want zoals men zegt, schrijft en zingt: Limburg is van Eijsden tot aan de Mookerhei. Opnieuw een kans om te laten zien wie wij zijn en wat we doen.

DE LIM BURG S E J AG E R • R E G IME N T LI M B U RGS E J AGERS

het programma, een oefening met de bataljonstaakgroep in Güz Altmark, waarbij we samenwerken met de Duitsers. Ook in Noorwegen zal in september getraind worden door het bataljon. Waarna in november afgereisd wordt naar Grafenwöhr en Hohenfels. Een druk en uitdagend programma waar we met een gemotiveerde eenheid maximaal trainen tot de operationele gereedheid. Gedurende het opwerken naar deze gereedheid nemen we deel aan de verschillende schietwedstrijden, zoals de Menno van Coehornbeker, de zilveren kijker en de Generaal van Uhm-trofee. Deze wedstrijden zijn de momenten waarop wij als bataljon kunnen laten zien en tonen wat we waard zijn.’ ‘Kortom we hebben een mooi en intensief programma voor de boeg om op te werken naar operationele gereedheid. Met trots zie ik onze mannen en vrouwen groeien en het blijft een eer dat ik van het mooiste bataljon en regiment de commandant mag zijn.’

NVHR NIEUWS VAN HET REGIMENT

TEKST KAP ANDREAS TABOR

E

EN NIEUWE KONING IS INGEHULDIGD. HOEWEL GEEN OPPERBEVELHEBBER MEER VAN DE STRIJDKRACHTEN, BLIJFT ER ALTIJD EEN STERKE BAND TUSSEN HET STAATSHOOFD EN ZIJN KRIJGSMACHT. DEZE KWAM TOT UITING BIJ DE START, DE AFTRAP, VAN HET JUBILEUMJAAR 2014, WAARIN DE KONINKLIJKE LANDMACHT HAAR 200 JARIG BESTAAN VIERT.

Een weliswaar oude, lang geleden uitgevoerde ceremonie werd in een nieuw jasje gestoken, een Vaandelgroet, als teken van aanhankelijkheid en verbondenheid met het staatshoofd, Koning Willem Alexander. Een ceremonie die plaats vond op een wel zeer toepasselijke locatie, Plein 1813 in ‘s Gravenhage.

Rondom het monument dat de stichting van ons Koninkrijk uitbeeldt, verzamelden zich meer dan 1000 officieren, onderofficieren en soldaten van de 24 Regimenten, die onze landmacht kent. Allen gekleed in hun ceremonieel uniform van hun regiment. Een waaier van een kleurenschouwspel, goud gerand, mochten

de toeschouwers langs de straatkrant en op de tribunes ontwaren. Zo hadden ze de Landmacht nog nooit aan zich voorbij zien trekken. Met recht een ceremonie. De Limburgse Jager-officieren, kapiteins Tabor, Schots, Kemper en eerste luitenant Kramer, hebben, in


7

samenwerking met vier officieren van het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene, als regelingsofficieren de Vaandelgroet mogen begeleiden. Daarnaast hadden de regimentscommandant, luitenant-kolonel Jansen, bataljonsadjudant Reids en 50 militairen van de C-cie, onder leiding van Kapitein Menting, de eer om mee te lopen in De Vaandelgroet.

“Zo hadden ze de Landmacht nog nooit aan zich voorbij zien trekken. Met recht een ceremonie.”

8


NVHR NIEUWS VAN HET REGIMENT MISSIE VOLBRACHT Het mooiste van de dag was volgens kapitein Tabor dat ‘Het een eenmalige gebeurtenis in een militaire carrière is en dat 42 BLJ daarin een belangrijke rol mocht spelen. Daarnaast was het een fantastisch gezicht dat voor de eerste maal alle regimenten in hun eigen ceremoniële tenues aanwezig waren. Mede dankzij de begeleiding van de regelingsofficieren van 42 BLJ was De Vaandelgroet een groot succes. De kapitein geeft aan dat dit succes te danken is aan ‘de vastberadenheid, gedrevenheid en de professionaliteit van de eenheden waardoor iedereen goed aan te sturen was en alles op zijn plek viel.’

08:00 Kapitein Tabor vertelt over de aanvang van de dag voor de regelingsofficieren: ‘We waren vroeg aanwezig en kregen een briefing met daarop de taak voor de vaandelgroep, wij waren verantwoordelijk voor de gehele uitwerking van de Vaandelgroet. 11:00 Vooroefening. ‘Qua uitvoering zijn dingen geprobeerd die nooit eerder gedaan zijn, dus een goede voorbereiding was zeker belangrijk. Ondanks dat één van de mannen van een andere eenheid zichzelf aan een bajonet sneed tijdens het oefenen, is dit goed verlopen’ aldus kap Tabor. 11:45 De tribunes worden gecontroleerd en door de weeromstandigheden en de harde wind ontstaat twijfel of de Vaandelgroet door kan gaan. Gelukkig wordt er door de Commandant besloten de Vaandelgroet door te laten gaan. 12:00 De regelingsofficieren begeleiden de detachementen van de 24 regimenten van de Vaandelgroet naar hun plaats. 12:45 Aanvang vaandelgroet. LKol Jansen: ‘Een bijzondere eenmalige ceremonie en eer om onder commando van Commandant Landstrijdkrachten, onze Regimentsoudste, met alle collegea Regimentscommandanten zich te melden bij onze nieuwe Koning en zo de band met het Staatshoofd te bekrachtigen.‘ 13:00 Negen bataljons adjudanten van de infanterie nemen deel aan het geformeerde detachement. Zo ook onze bataljonsadjudant Reids: “Het was een lange dag, met een mooie ervaring en het was een eer om er aan deelgenomen te hebben.” 13:30 De C-cie loopt met 50 man sterk mee onder leiding van kap Menting: ‘Wij zijn trotse Eagles welke het voorrecht hebben het Regiment en Bataljon, voor het oog van de vorst, te mogen vertegenwoordigen.’


9

We see a cloud where your data lives without limits. Choose the right cloud solution that works for you.

Visit netapp.com/unboundcloud

TM

© 2014 NetApp, Inc. All rights reserved.


TEKST LISA GOOSSENS EN NICO VROOM

N

IET ALLEEN DE LIMBURGSE JAGERS, MAAR OOK DE KONINKLIJKE LANDMACHT BESTAAT DIT JAAR 200 JAAR EN DIT LIETEN WE NIET ZOMAAR VOORBIJGAAN. 22 EN 23 APRIL STONDEN IN HET TEKEN VAN DE LANDMACHT EN NATUURLIJK KONDEN WIJ NIET ACHTERBLIJVEN. DE LIMBURGSE JAGERS HADDEN DE TAAK OM LIMBURG IN TE TREKKEN EN DAT HEEFT LIMBURG GEWETEN!


11

NVHR NIEUWS VAN HET REGIMENT werden. In Roermond was het zelfs zo dat militairen een mariniersafdaling van de kathedraal deden en het mogelijk was voor de kinderen om zelf in de touwen te klimmen. Demonstraties en het vasthouden van de wapens waren eye-catchers voor de bezoekers. We trokken duizenden enthousiaste bezoekers naar de static shows. Zowel ouders als kinderen keken hun ogen uit en

22 APRIL: VOORLICHTINGSDAG PRATEN MET SOLDATEN Op 22 April werden onze mannen ingezet om diverse basis- en middelbare scholen in Limburg te bezoeken. Het hoofddoel van de les, die werd gegeven, was laten zien wat we doen en wie we zijn. Het thema van KL 200 is “Vechten voor vrede en veiligheid”, een thema dat in de lessen ook terugkwam. De mannen van 42 BLJ gingen met drie man naar een klas en namen hun uitrusting en geweren mee. Dit zorgde voor veel interesse bij de leerlingen. Het mooie van de lessen was dat ze interactief gegeven werden en de kinderen hun eigen ideeën over de landmacht mochten neerleggen. Zo werd de leerlingen gevraagd wat de positieve punten van de landmacht zijn, de antwoorden liepen uiteen van hulp kunnen geven en de vrede bewaren tot het ‘vroeger’ met pensioen kunnen en de gratis spullen die je krijgt. De onbezorgdheid en directheid van de leerlingen maakten de lessen ook voor de Limburgse Jagers tot een genot.

12

23 APRIL: DE KONINKLIJKE LANDMACHT KOMT NAAR U TOE! Op woensdag stond KL 200 in het teken van naar de mensen toekomen. De Limburgse Jagers trokken hiervoor heel Limburg door. In Nuth waren we aanwezig bij MKDL (maatschappelijke dienstverlening & kameraadschap legereenheden) waar de tuin goed aangepakt werd. Verschillende pleinen verspreid door Limburg stonden vol met CV-90’s, Fenneks, YPR’n, militairen en stands waar de kinderen gecamoufleerd


maakten gezellig een praatje met de Limburgse Jagers. Het mooiste van deze dag was dat niet alleen de kinderen met open monden en stralende gezichtjes stonden te kijken, maar dat ook de militairen volop genoten van het vertellen over hun werk.

SOLFIE MET DE LIMBURGSE JAGERS Het nieuwe woord van 2014, de solfie, ofwel een selfie met een soldaat. Een actie opgezet door de Landmacht waarmee je een parachutevlucht of boek kon winnen.

NVHR NIEUWS VAN HET REGIMENT En ook de Limburgse Jagers waren populair om mee op de foto te gaan. Zo won Alyantje het boek ‘200 jaar Landmacht’ door haar solfie met de Limburgse Jagers. KL 200 was een succes, maar had een nog groter succes kunnen zijn. Een gebrek aan media-aandacht bij de gemeentes zorgde op sommige locaties voor te weinig bezoekers. Jammer, want de militairen stonden

met volle inzet te wachten om een praatje te maken. Wel zijn alle aanwezigen vol lof geweest over ons voorkomen. We hebben laten zien wie de Limburgse Jagers zijn en wat we doen, met trots droeg ieder zijn tenue!

17 MEI: LANDDAG LIMBURGSE JAGERS Klank, Kleur en Kruitdamp waren de ingrediënten, die honderden oud regimentsleden en belangstellenden naar de schutterswei van de Jonge en Oude Nobele Agtbare Schutterij

van Valkenburg bijeen brachten. Bijeen om ook in het zuiden van Limburg te vieren dat zowel de KL als ons Regiment 200 jaar bestaan. Vieren met een mix van heden en verleden. Muziek van ons aller Reünie-orkest Limburgse Jagers, exercitie met kruitdamp uit 1815 door de 2e Bataljon Grenadiercompagnie en uit 1915 door de schutterijen St Sebastianus uit Mheer en St Paulus uit Epen, kanon gebulder

van de Kanongroep 1842 Limburgs Bondscontingent Limburgse Jagers, naoorlogse legervoertuigen van de gelijknamige vereniging Limburg met NEKAF’s, Jeep en 1tonners, en uiteraard onze huidige Limburgse Jagers van 42 BLJ met hun MB’s, Fenneks en wapens met ondersteuning van de Trailer 200 jaar KL. De gastheren, de schutterij Valkenburg met hun uniform van de Limburgse Jagers uit 1842-1867, leverden de faciliteiten, tent, drank- en eetgelegenheid, schieten op de

vogel, en door de worst, die naar de zusters Clarissen was gebracht, ook het mooie weer. Ook hier weer binding met Limburg, Valkenburg, schutterijen en (oud) leden van ons Regiment en KL.

7-9 JULI: BASIC BLJ Met basic BLJ hebben de Limburgse jagers zich in Noord- en Midden-Limburg gepresenteerd. De Limburgse Jagers waren op 7 juli aanwezig in

Venlo, op 8 juli in Roermond en op 9 juli in Gennep. Zij presenteerden een static show, er was een taptoe en beëdigingen van in totaal 67 militairen. Lees hier meer over op onze website of facebook. Zo wordt heel de provincie, ondanks dat we in september het laatste militaire bolwerk in Weert gaan sluiten, gewaar dat hun regiment er nog steeds toe doet. Met hopelijk te zijner tijd nog meer Limburgers in haar gelederen versterkt zij zo de binding van de KL en Regiment met de samenleving.


13

NVHR

E

VEN VOORSTELLEN: HET KALF VAN 2014 TLNT MARTIJN DE KRUIF. HET AANWIJZEN VAN DE JONGSTE OFFICIER VAN HET REGIMENT IS EEN INTERNATIONAAL BREED GEDRAGEN TRADITIEVORM BINNEN KRIJGSMACHTEN. IEDER JAAR BIJ HET DINER DE CORPS VAN ONS REGIMENT, WORDT DE JONGSTE OF-

FICIER UITVERKOREN OM HET KALF TE ZIJN. DEZE HOUDT EEN SPEECH VOOR DE AANWEZIGE (OUD) OFFICIEREN. LEES IN DIT INTERVIEW WIE HET KALF VAN 2014 IS EN WAT ZIJN PLANNEN ZIJN VOOR HET KOMENDE JAAR. Tweede Luitenant Martijn de Kruif is de jongste officier van het Regiment. Deze spontane en vrolijke luitenant is 28 jaar en zit sinds 2005 in dienst. Hij begon als soldaat bij de luchtmobiele brigade in Schaarsbergen. In 2008 draaide hij een functie als chauffeur vuursteunofficier, een rustige functie om zo bedrijfseconomie en commerciële economie te kunnen studeren. Daarnaast ging hij in 2008 op uitzending naar Afghanistan. In 2011 studeerde hij aan de KMA en afgelopen jaar kwam hij uiteindelijk terecht bij 42 Painfbat Limburgse Jagers als pelotonscommandant bij de C-cie. Wat ging er door je heen toen je hoorde dat je het kalf van het regiment zou zijn? “Ik had geen idee wat me te wachten stond! Maar toen ik met verschillende mensen ging praten over het ‘kalf-zijn’, werd me duidelijk dat er veel kansen liggen. Je komt met veel mensen in aanraking en het kalf is een stem van de Limburgse Jagers. Dat vind ik een erg mooie eer.” Tijdens het Diner de Corps moet het kalf zichzelf gelijk laten zien door een speech te geven, hoe was dit? “Het was een voorrecht om een speech te mogen houden voor alle officieren en oud-officieren van het Regiment, waaronder natuurlijk de Regimentsoudste Luitenant-Generaal De Kruif en Regimentscommandant Luienant-kolonel Jansen. Ik had de kans om te laten zien wie ik ben en

de hogere rangen een stem te geven vanuit de huidige werkvloer. Het was een manier om kennis te maken met het bataljon waarbij ik heb geprobeerd een serieus bericht in ludieke vorm te brengen.” Martijn de Kruif is geen officier die zo groen als gras binnenkomt. Een uitzending en 9 jaar diensttijd hebben hem zowel werk- als levenservaring opgeleverd. Kan hem dat helpen om zich te onderscheiden als kalf? “Het is belangrijk dat je weet wat er bij je mannen speelt, dus ik denk dat het zeker een voordeel is dat ik zelf als soldaat ben begonnen. Daarnaast was ik volledig onbekend met 42 Painfbat Limburgse Jagers, wat maakt dat ik met een frisse blik naar het bataljon kan kijken. Het zijn van kalf van het regiment geeft wel een extra dimensie aan het gevoel wat je voor het bataljon hebt.” Het kalf kan traditietrouw verschillende dingen betekenen voor het regiment. Het kalf heeft als taak het regiment en bataljon te promoten en zijn imago te versterken, maar hier kan een geheel eigen invulling aan gegeven worden. Martijn, wat zijn jouw plannen als kalf? “Ik heb kortgeleden kennis gemaakt met de studenten weerbaarheidvereniging, een vereniging die is voortgekomen uit het verzet. Zij hebben een band met 42 BLJ en die zou ik graag versterken door ze wat meer

in het geheel te betrekken. Je zou ze bijvoorbeeld kunnen inzetten als oefenvijand, maar ook het bataljon kan van deze studenten leren. Dat is een win-win situatie. De prioriteit ligt voor mij wel echt bij mijn peloton. De bataljonscommandant heeft mij ook duidelijk verteld dat ik daar mijn prioriteit kan blijven leggen. In overleg met de BC zal het kalf wel actiever worden bij ceremonies waar de Limburgse Jagers zich laten vertegenwoordigen.”


15

16


www.poortvanlimburg.nl [email protected] Telefoon 0495 758 010


17

TEKST LKOL M. VAN LUIT BEELD MEDIACENTRUM DEFENSIE, KAP B.D. HARRIE MEIJERS EN ELNT (R) B.D. ERIK ATTEMA

N

OP 26 EN 27 MEI HEEFT OP HET INFANTERIE SCHIETKAMP DE JAARLIJKSE KRACHTMETING BINNEN DE INFANTERIE VAN DE LANDMACHT WEER PLAATSGEVONDEN. DE WINNAAR VAN DE “LUITENANT-GENERAAL BARTELSBEKER” 2014 IS DAN OOK BEKEND; HET 12E INFANTERIEBATALJON AIR ASSAULT REGIMENT VAN HEUTSZ. IN DE JAARLIJKSE VAARDIGHEIDSWEDSTRIJD VOOR INFANTERISTEN BEDREVEN MILITAIREN VAN ZES (PANTSER)INFANTERIEBATALJONS TOPSPORT IN DE MILITAIRE ZIN VAN HET WOORD. 17 PANTSERINFANTERIEBATALJON KON VANWEGE OPERATIONELE VERPLICHTINGEN NIET DEELNEMEN.

Tussen 1971 en 1993 zijn door de staf van het toenmalige Eerste Legerkorps voor de infanterie-eenheden van de Koninklijke Landmacht jaarlijks operationele inzetbaarheidstesten georganiseerd om de ‘Luitenantgeneraal Bartelsbeker’. Naamdrager en initiator van de wedstrijd luitenant-generaal Bartels had tijdens zijn dienstjaren en operatio-

18


nele inzet (Grebbeberg, Indië) geleerd om onder zware omstandigheden het vak van militair uit te kunnen oefenen. Hij stelde daarom als commandant van het Eerste Legerkorps (1969-1971) zeer hoge eisen aan geoefendheid van zijn personeel. Tussen 1993 en 2010 is de wedstrijd niet uitgevoerd, onder andere door de veelvuldige operationele inzet van onze infanterie-eenheden in die


periode. Vanaf 2011 wordt er tussen de (pantser)infanteriebataljons weer gestreden om de hoofdprijs, waarbij de wedstrijd wordt georganiseerd door de Manoeuvreschool, in opdracht van de commandant van het Opleidings- en TrainingsCentrum Manoeuvre. Het oogmerk van de uitdagende infanteriewedstrijd is breed. Naast een professionele krachtmeting op zowel technisch als

tactisch infanterievakgebied is de strijd om de Bartelsbeker meer. Het is een uniek infanteriemoment, waar alle rangen en standen en actieve en post actieve infanteristen elkaar ontmoeten. Dat is goed, dat ademt Infanterie. Naast de hoofdprijs zijn er diverse andere individuele en eenheidsprijzen te verdienen. Nieuw is een te behalen certificaat als compleet bataljon, afhankelijk van de

totaalscore. Conform de Cambrion Patrol is Brons, Zilver of Goud haalbaar. Hiervoor dienen de behaalde punten binnen verschillende onderen bovengrenzen van het totaal te behalen aantal punten te liggen, uiteraard met een haalbare maar hoge lat. Zowel voor individuele schutters met persoonlijke wapens als voor ploegen, groepen en pelotons wordt er gestreden om prijzen


19


voor diverse specialisaties. Zo zijn ook dit jaar prijzen uitgereikt voor de beste schutters COLT en MINIMI en voor de beste ploeg Geweer Lange Afstand en de beste MRAT groep. Tenslotte zijn er prijzen voor zowel de tactische voorbereiding en inzet van het infanteriepeloton in een offensieve rol, als voor het best schietende peloton in combinatie met kennis- en vaardigheidstesten (ZHKH, CBRN,

20

materieelherkenning, tactiek). Om onze infanteriegedachte Nulli Cedo (“ik wijk voor niets”) recht te doen zijn ook in 2014 de fysieke en mentale prikkels binnen de testmomenten sterk aanwezig geweest. Na toespraken van achtereenvolgens onze Wapenoudste, de brigadegeneraal Van Wiggen en de heer J.A.C. Bartels (een zoon van de luitenantgeneraal Bartels) is de hoofdprijs dit


jaar uitgereikt aan de commandant van het winnende infanteriebataljon, de luitenant-kolonel Van Dreumel. Ook in 2015 zal de strijd om de Bartelsbeker worden gevoerd. De focus van de strijd blijft gericht op de specialisaties van de Infanterie; tactische voorbereiding en uitvoering van zowel defensieve als offensieve opdrachten, waarbij schieten, fysieke en mentale weerbaarheid en esprit de corps van groot belang zijn.


De Infanterie verovert en bezet immers als enige fysiek terrein, waarbij de opdracht boven alles gaat. Zij wijkt voor niets en als speerpunt van de Koninklijke Landmacht neemt zij het initiatief en beslist het gevecht. Nulli Cedo. Volledige uitslag Bartelsbeker: 1e. 12 Infanteriebataljon Air Assault winnaar Bartelsbeker (Brons)

2e. 11 Infanteriebataljon Air Assault (Brons) 3e. 42 Pantserinfanteriebataljon (Brons) 4e. 13 Infanteriebataljon Air Assault 5e. 45 Pantserinfanteriebataljon 6e. 44 Pantserinfanteriebataljon Beste schutter COLT: 44 Pantserinfanteriebataljon Beste schutter MINIMI: 12 Infanteriebataljon Air Assault

Zilveren ACCURACY (Beste GLA ploeg): 12 Infanteriebataljon Air Assault Zilveren GILL (Beste MRAT groep): 42 Pantserinfanteriebataljon Schieten en theorie: 12 Infanteriebataljon Air Assau Tactische opdracht: 44 Pantser-infanteriebataljon


21

Het geheim achter het succes Een golfer is nergens zonder een goede caddie. Een partner die samen met u de baan leest en u adviseert over de beste manier om elke hole te bedwingen. In de wereld van cyber security heeft KPMG een unieke positie. Ons team van specialisten combineert een unieke set van vaardigheden, van top ethische hackers tot specialisten die u helpen cyber defence volledig te stroomlijnen met de organisatie strategie. John Hermans Partner M: +31 6 51366389 [email protected] Ton van Gessel Associate director M: +31 6 10036494 [email protected]

© 2014 KPMG Advisory N.V.

www.kpmg.com/nl/cybersecurity

OP OEFENING A-CIE 42 BLJ

BEVERLOO, SCHIETEN EN OEFENEN...

TEKST PC UITGESTEGEN TLNT V.D. MANAKKER


23

Een schietterrein zonder overdekte banen, weersvoorspelling met alleen maar regen, eetzaal op 20 minuten loopafstand, legering met faciliteiten uit het jaar nul: “Welkom in Beverloo, België!”. De A-“ganzen”-compagnie is eind januari naar het Belgische oefenterrein Beverloo geweest. Hier hebben we ons schiettechnisch niveau weer op peil gebracht en verder gebouwd op de aanwezige kennis en kunde. Tevens is de mitrailleur MAG ook weer uit de olie gehaald om de bereden mannen van de pelotons de nodige riedels 7.62 te laten vuren. Beverloo stond echter niet alleen in

het teken van schieten, de oefening was ook een mooi moment om het niveau drie van de drie gevechtspelotons te trainen. Na de commandovoering gingen de pelotons om de beurt het veld in om daar binnen 24 uur de opdracht uit te voeren. De opdracht bestond uit het in kaart brengen van een gebied en een corridor. Tevens was er een bereden aanval op de vijand en werd de achtergebleven vijand uitgeschakeld met een uitgestegen aanval. De gevechtspelotons zijn niet de enigen die aan de bak zijn gegaan, de staf is ook zeer druk geweest. Uiteraard waren zij bezig met het soepel laten verlopen van de oefening en leverden zij de benodigde oefenvijand. Maar zij hebben ook een moment gevonden om de neuzen dezelfde kant op te laten wijzen voor wat betreft het functioneren

van de gevechtstrein, iets waar veelvuldig gebruik van gemaakt gaat worden in de opvolgende oefeningen: Várpalota en Güz-Altmark. Tijdens de oefening had de compagnie ook een speciale bezoeker bij zich, namelijk de Franse luitenant Nicolas Andrieu. Voor zijn stage was hij aangeklikt bij eenheid 4 en met hen heeft hij ook ervaren hoe het is om onderin de CV90 plaats te nemen. Bij het MAG-schieten kon hij ook een aantal oefeningen schieten. Hij vond het in ieder geval zeer leerzaam en was onder de indruk van onze flexibele en opdrachtgerichte mentaliteit. Wie we natuurlijk ook niet mogen vergeten is Josee, “onze Belgische marketentster”, met haar Belcanto’s. Sommigen hebben zelfs zo’n 13 keer die snack genuttigd.

“Hier hebben we ons schiettechnisch niveau weer op peil gebracht...”

24



TEKST FST A-CIE 42 PAINFBAT LIMBURGSE JAGER

H

ET FIRE SUPPORT TEAM (FST) IS VERANTWOORDELIJK VOOR HET (ON)GEVRAAGD ADVISEREN VAN DE GRONDCOMMANDANT EN HET INZETTEN VAN GRONDGEBONDEN VUURSTEUN (ARTILLERIE EN MORTIEREN) EN CLOSE AIR SUPPORT (ROTARY WING EN FIX WING). HIERONDER ZAL EEN KLEINE INTRODUCTIE GEGEVEN WORDEN OVER WAT HET FST IS EN KAN BETEKENEN VOOR DE INFANTERIE EN TEGEN WELKE PROBLEMEN WE ZO AL AANLOPEN. Het FST bestaat uit 6 personen: 1. Commandant Fire Support Team (C-FST) (KAP), is verantwoordelijk voor het advies naar de grondcommandant en de deconflictie tussen de manoeuvre, grondgebonden vuursteun en luchtsteun. 2. Forward Observer senior (FO sr) (LNT), is verantwoordelijk voor de inzet van grondgebonden vuursteun. Eventueel met behulp van gelegenheidswaarnemers vraagt hij vuur aan bij de eigen 81mm

mortieren van het bataljon, de 120mm mortieren of 155mm PzH van het VuursteunCommando. 3. Forward Observer junior (FO jr) (Wmr/Sgt) is de chauffeur van de FO-Fennek en assisteert de FO sr met het opsporen van doelen, leiden van vuren en communicatie tussen de FO Fennek en TACP Fennek. 4. Joint Terminal Attack Controller (JTAC)(Lnt) (Forward Air Controller, FAC) is verantwoordelijk voor de

inzet van Close Air Support en de deconflictie in de lucht. 5. Laser Operator (LO) (Wmr/Sgt) is verantwoordelijk voor het bedienen van de LASER. Deze LASER is in staat om de Laser Guided Bomb te “sturen” zodat ze nog preciezer vallen. 6. Chauffeur TACP (Kpl) is de chauffeur van de TACP-Fennek en assisteert de LO en JTAC bij alle werkzaamheden.


25

HOE GAAT HET FST TE WERK? Op het moment dat een vijandelijk doel verschijnt, zal de C-FST een advies geven aan de grondcommandant over hoe hij deze het beste kan uitschakelen met Grond- of Luchtsteun. Daarbij geeft hij ook de eventuele risico’s aan.

“Het FST is ontstaan in de periode dat de Koninklijke Landmacht uitgezonden was in Afghanistan.”

Nadat de grondcommandant toestemming heeft gegeven om het te mogen uitschakelen met Grond- of Luchtsteun, zal de C-FST de FO of de FAC de opdracht geven deze uit te schakelen met op dat moment het beste middel. Hierbij wordt constant de afweging gemaakt tussen snelheid en veiligheid.

TRAININGSPROGRAMMA Naast het zelf inzetten van Grond- of Luchtsteun is het FST ook in staat om zo veel mogelijk mensen op te leiden op de Call For Fire (CFF) en Close Combat Attack (CCA) procedures. Hierdoor zijn we in staat om samen meer en effectiever Grond- en Luchtsteun in te zetten.

UITDAGINGEN Op dit moment is het FST als concept over de hele Koninklijke Landmacht ingevoerd. Hierbij zijn in totaal 44 FST’s gemaakt. Het grootste probleem bij het invoeren van dit concept, in tijden van vele bezuinigingen, is dat heel veel materiaal nog niet beschikbaar is. Doordat het FST bij de MECH nu uit 2 in plaats van 1 Fennek bestaat, zijn 16 Fenneks extra nodig. Ook zijn veel radio’s nog niet beschikbaar.

CONCEPT Het FST is ontstaan in de periode dat de Koninklijke Landmacht uitgezonden was in Afghanistan. Door deze ervaringen is de noodzaak ontstaan voor het creëren van de teams. Op dit moment is het FST ook nog een concept. Daar waar het 17de

26

straks het MOT-optreden gaat testen, zijn alle FST’s ook volop aan het testen. Wat werkt wel en wat werkt niet. Daarbij wordt gekeken hoe wij zo efficiënt en effectief mogelijk kunnen werken met de huidige middelen. De sectie 5 van het Vuursteun-


Commando in samenwerking met de instructiegroep FST, instructiegroep FAC en OTCMAN zijn bezig om dit in goede banen te leiden, maar ook om te zien welke middelen we nu ECHT nodig hebben om ons werk zo goed mogelijk te doen.


TEKST SERGEANT VERKOELEN

H

ET BEGON ALLEMAAL IN 2003 TOEN KAPITEIN GERT STRICK, TOENMALIG COMMANDANT VAN DE A-COMPAGNIE EEN NIEUWJAARSBORREL VOOR DE KERELS WILDE. MAAR JA, DAT WAS WEL AFGEZAAGD. WAT DAN? HIJ VROEG “HET BREIN” VAN DE COMPAGNIE OM DAAR EENS OVER NA TE DENKEN EN MET EEN LUDIEKE OPLOSSING TE KOMEN. BINNEN TIEN MINUTEN HAD “HET BREIN” AL EEN PRACHTIGE PLAN BEDACHT. KAP STRICK VOND HET EEN GOED IDEE. DE NIEUWJAARSDUIK VOOR DE A-GANZENCOMPAGNIE WAS GEBOREN.

Anno 2014 wordt deze traditie nog steeds in volle glorie nageleefd. Dit uitte zich ook weer toen op 17 Januari jl. de gehele A-compagnie te water ging in de watersportplas, grenzend aan het oefenterrein. Ook tijdens deze dag gaf de huidige commandant, Kap Knoben het goede voorbeeld. Als eerste ging hij

vol trots met de “Ganzenvlag” fier wapperend te water. De rest van de compagnie volgde snel om aansluitend weer de warme kleding aan te trekken. Vervolgens werd er verplaatst richting Heimbetrieb om daar de mensen, die de Ganzentrek hadden voltooid, te verwelkomen bij de A-compagnie, de winnaar van de

stickerwedstrijd bekend te maken en af te sluiten met de Nieuwjaarsborrel.

GANZENTREK Een nieuw fenomeen binnen de A-Ganzen compagnie is de Ganzentrek. Deze is ontstaan om binnen de A-Ganzencompagnie een grotere saamhorigheid te creëren en de


27

nieuwe collega’s welkom te heten in het warme nest. De Ganzentrek bestaat voor een groot deel uit ludieke opdrachten, maar deze zijn zo in elkaar gezet dat ze wel informatief en uitdagend zijn. Ook kunnen onze nieuwe collega’s op deze manier bekend raken met de Generaal Majoor de Ruyter van Steveninckkazerne. Het initiatief voor de Ganzentrek komt van de personeelsvereniging in samenhang met “de vierhoek”.

“Het initiatief voor de Ganzentrek komt van de personeelsvereniging in samenhang met ‘de vierhoek’.” STICKERWEDSTRIJD Een traditie waarvan de oorsprong nog niet is achterhaald. Je komt ze overal tegen, de blauwgekleurde stickers met daarop de twee ganzen afgebeeld en het onderschrift A-cie 42 BLJ. Deze traditie dreigde in de vergetelheid te geraken. Gelukkig is er nieuw leven ingeblazen door de stickerwedstrijd weer serieus op te pakken en er daadwerkelijk ook weer een competitie aan te hangen. In 2013 zijn er weer talloze foto’s ingestuurd en heeft de organisatie het, naar horen zeggen, weer enorm moeilijk gehad om een winnaar uit de bus te laten komen. Er is afgelopen jaar gekozen om te jureren in twee verschillende cate-

28

gorieën, het individu en de groep. De groepsprijs ging dit jaar naar de groep o.l.v. Sgt1 Vermeer en de prijs voor het individu ging naar de Sgt1 Portegijs. Deze gelegenheid wil ik ook aangrijpen om alle Ganzen op te roepen


om fanatiek te blijven plakken en de traditie in leven te houden! Al met al waait er een gezonde en prettige wind binnen de A-GanzenCompagnie. Ik wil ook dat jullie één ding niet vergeten... Wees trots, wij vechten samen!

OP OEFENING B-CIE 42 BLJ

TEKST TLNT VAN ENGELEN

I

N WEEK 8 NA EEN GEDEGEN VOORBEREIDING TOOG HET 1E PANTSERINFANTERIE PELOTON VAN DE B(BULLDOG)COMPAGNIE NAAR HET NABIJGELEGEN LEOPOLDSBURG (BE) VOOR DE FTX “BULLDOG PROFESSIONAL”. DOEL VAN DE OEFENING WAS OM NAAST EEN SCHIETPROGRAMMA (NIVEAU II)

ÉÉN DAG TACTISCH TE TRAINEN

(NIVEAU III) OM ZO DE LAATSTE FIJNE AFSTEMMING VOOR DE FTX VARPALOTA HUNTER TE VERVOLMAKEN.


29

‘Communicatie is voor ons letterlijk van levensbelang’

KPN Critical Communications

Verzeker u van continuïteit in vitale communicatie

Door mensen te verbinden wanneer elke seconde telt, kunnen we levens redden. Daarom ontwerpt, installeert en beheert KPN communicatiesystemen die de gebruikers in staat stellen altijd en overal hun werk te doen. Onder alle omstandigheden.

Kijk op kpn.com/criticalcommunications

OP OEFENING B-CIE 42 BLJ DE OEFENING VANUIT UITGESTEGEN COMMANDANT NOORDHUIS Op de dag van aankomst in Beverloo zijn wij afgezet op het oefenterrein. Hier begonnen wij met alle voorbereidingen en elke man begon zijn uitrusting bij elkaar te zoeken en te reshuffelen. Toen dit was gebeurt zijn de groepen begonnen met het beoefenen van het niveau2 optreden. Dit hebben zij tot aan het avondeten gedaan. Ook na de heerlijke maaltijd die D voor ons had geregeld vanuit Weert, zijn de groepen verder gegaan met niveau2. Het verschil was alleen, dat het lampje uit was gegaan en het werd dus optreden bij duister. Dit hebben de groepen tot ca 21.00 uur beoefend. Aansluitend zijn wij terug gependeld naar het kamp om daar de rest van de uitrusting voor te bereiden aangezien de volgende dag in het teken zou staan van een niveau3 actie gecombineerd met het bereden personeel + voertuigen. Na een goede nachtrust zijn we vol goede moed begonnen aan de niveau3 actie. Deze zou bestaan uit het betrekken van een patrouillebasis en een bereden aanval op de vijand. Aangezien er vijand in het nabije gebied van de patrouillebasis zou kunnen zitten, is het uitgestegen peloton begonnen met een patrouille door het gebied. Toen gebeurde het, er was vijand gesignaleerd in het gebied. Het uitgestegen peloton heeft snel gereageerd en een gelegenheidsaanval uitgevoerd op de vijand en deze ook vernietigd. Teruggekeerd in de patrouillebasis was het snel instijgen om verder te gaan met de opdracht. Onderweg kregen wij nog een keer contact en ook deze werd agressief uitgeschakeld. Uiteindelijk konden wij onze bereden aanval uitvoeren en zo ook onze opdracht halen die aan ons peloton was toegewezen.

DE OEFENING VANUIT BEREDEN COMMANDANT REYM Door de compagnie was een scenario in elkaar gezet wat na een periode van commandovoering begon met een tactische verplaatsing richting een patrouillebasis. Na het betrekken hiervan ging het uitgestegen deel in het aan ons toegewezen boscomplex op zoek naar de vijand. Deze vijand werd per abuis waargenomen door functionarissen van de compagnie en middels de radio werd zijn locatie doorgegeven. Na de niveau3 actie zijn wij de week verder gegaan met het schietprogramma op de verschillende banen en het beoefenen van de reactiedrill bij duister met de groep. Dit was voor velen nieuw en dus spannend. Ook heeft het voertuigpersoneel meegedaan met de uitgestegen acties op de schietbanen. Zij hebben laten zien, dat als het ooit nodig zou zijn, zij ook in staat zijn om te vechten. Al met al was het voor iedereen een leerzame week, vanaf het laagste niveau tot het hoogste.

Dit stelde onze uitgestegen commandant in staat om een gerichte aanval te doen op wat een relayeer station van de vijandelijke eenheid bleek te zijn. Na een voorzichtige verkenning werd na een kort overleg de aanval ingezet. Gesmeerd als altijd werd de vijand aangegrepen en werd het gevecht in ons voordeel beslecht. Hierna was het de beurt aan het bereden gedeelte om onze soldaten na terugkeer “in te blikken” en ze veilig aan de overkant van een open terreingedeelte te krijgen. Na voortdurende waarneming van het B-voertuig bleek zich hier


31

geen vijand op te houden. De gekozen tactiek van een verspreide formatie bleek in dit geval een goede keuze want vanuit het niets werd het peloton kort voor de overzijde aangegrepen door een uitgestegen anti tank schutter. Doortastend zette het E-voertuig bereden en uitgestegen de aanval in door deze schutter agressief tegemoet te treden. Gesteund door de rest van het (op dat moment ook) uitgestegen peloton werd deze vijandelijke aanval in korte tijd effectief afgeslagen en kon er in een nabijgelegen bosrand geconsolideerd worden. Hier werden de kaarten opnieuw geschud omdat er vanaf hier een zeer smalle doorgang doorschreden diende te worden. Er werd gekozen voor een uitgestegen patrouille welke in dubbelcolonne aan weerszijde van de weg verplaatste ondersteund door een sectie CV90’s. Het terrein aan weerszijde van de weg bestond uit moerasgebied zodat er weinig tot geen manoeuvre ruimte was voor zowel het bereden gedeelte als de soldaten te voet. Er werd veilig en gecoördineerd verplaatst waarna helaas het B-voertuig in de doorgang een defect op liep. Dit bleek de transmissie te zijn die door een olielekkage een te hoge temperatuur kreeg. Na een kort

32

overleg en de juiste meldingen om de verantwoordelijke functionarissen op “compagniesnet” te verwittigen werd besloten het voertuig onder nabijbeveiliging van haar eigen groep deze slag uit te laten zitten tot er hulptroepen zouden arriveren. Na het doorschrijden werd er kort geconsolideerd en de voertuigen in de juiste uitgangspositie gezet om aan te vangen met het laatste deel van de opdracht; tactisch verplaatsen tot dicht op het aanvalsdoel om deze aansluitend te overmeesteren. Een klein moerasgedeelte gooide nog bijna roet in het eten voor de commandant van het A-voertuig maar gelukkig kon hij er op eigen kracht uit geraken en alsnog zijn positie als voorste voertuig innemen. Gebruikmakend van het terrein en na het uitschakelen van nog een kleine weerstand waren we in staat om het aanvalsdoel dicht te benaderen. Door de pelotonscommandant werd de vuursteun geactiveerd en na het vallen van de laatste bommen konden we door de rook van het artillerievuur oprukken en ontplooien richting het aanvalsdoel. Na onderkenning van een enkel vijandelijk voertuig werd razendsnel besloten om “bereden” het aanvalsdoel te vermeesteren en de uitgestegen


soldaten snel terug te laten zuiveren. De vijand had hier geen antwoord op en werd dan ook definitief op die locatie verslagen. Aansluitend hebben we tijdelijk geconsolideerd om uiteindelijk een definitieve consolidatie te betrekken van waaruit we na de nodige meldingen en functiecontroles in staat zouden zijn een mogelijke vervolgopdracht uit te voeren. Zover kwam het niet en na het vallen van de duisternis mochten we retour naar onze verblijfslocatie (Kamp Vlasmeer). Naast bovengenoemde actie heeft het bereden gedeelte gedurende de rest van de oefening als er niet voor de voertuigen “gezorgd” hoefde te worden meegedraaid met het uitgestegen peloton als geweerschutters en alle voorkomende drills op groepsniveau “scherp” mee geschoten. Ook zijn zij nog in de gelegenheid geweest om zich kort in het vuren met de mitrailleur MAG te bekwamen. Al met al een goede week voor “bereden 4” in vele opzichten. Integratie van nieuw personeel en een nieuwe OPC, werken aan het bereden niveau III en aan niveau II uitgestegen. We kijken dan ook met vertrouwen uit naar de komende periode in Hongarije.

OP OEFENING B-CIE 42 BLJ

TEKST: SGT1 REYM (B) EN SGT NOORDHUIS (B2)

T

IJDENS HET BATALJONSAPPÈL OP 13 MAART WAS VOOR HET EERST SINDS LANGE TIJD WEER HET LUID GEBLAF TE HOREN VAN DE B ‘BULLDOG’ COMPAGNIE. HET KAN DE REST VAN HET

BATALJON DUS NIET ONTGAAN ZIJN DAT DE B-CIE WEER EEN STAP GEZET HEEFT IN DE COMPAGNIESBINDING.

Dinsdag 11 maart was het eindelijk zo ver. 60 puppy’s mochten hun langverwachte opwachting maken bij een kritisch publiek van Bulldogs. Luid keffend en enthousiast kwispelend begonnen ze aan de test om te bewijzen dat ze het waard zijn om mee te mogen blaffen op appèl. De test bestond uit een parcours over de Oirschotse Heide waarin zowel fysieke als ludieke aspecten verwerkt zaten. Zo was er bijvoor-

beeld een speedmars, een helmenrace, een brancardrace en een cbrn parcours. Ook werd er een groepsligsleuf gegraven, ludiek geracet op de crossbaan en gemumzeld. Dit alles werd uiteraard muzikaal opgeluisterd door het veelvuldig zingen van het regimentslied. Aan het einde van de route kregen alle zeven roedels dezelfde opdracht: het als eerste bemachtigen van een halsbandje dat hoog boven de


33

“De winnende roedel werd op appèl in het zonnetje gezet...”

genieput gespannen was. Enig duw- en trekwerk, moddergespetter en een menselijke toren verder, ging uiteindelijk onder luid gejuich van alle aanwezige Bulldogs één van de roedels trots met het halsbandje aan de haal. De winnende roedel werd op appèl in het zonnetje gezet en ziet hun eeuwige roem vertegenwoordigd

34

door een bokaal in de prijzenkast van de compagnie. Toen ’s avonds de nieuwbakken Bulldogs ingedronken werden, kwam de bataljonscommandant (zelf al bijna 20 jaar Bulldog) de aanwezigen nog verblijden met een bijzonder geschenk. De CSM van de B-cie draagt vanaf nu tijdens compagniesaangelegen-


heden een uit hout gesneden stok met een Bulldog als kop. Dat de dag afgesloten werd met een frietkar en een karaoketoernooi, mag inmiddels geen verrassing meer zijn. De B-Cie is momenteel actief bezig met vorming en binding en dit mag in een jaar waarin zij als ondeelbare eenheid veelvuldig te velde gaat zeker als een voordeel gezien worden.

NVHR C-CIE 42 BLJ

TEKST LISA GOOSSENS

O

MDAT HET GROOTSTE GEDEELTE VAN DE C-‘EAGLE’-COMPAGNIE OP 4 AUGUSTUS NAAR CURAÇAO VERTREKT VOOR COMPAGNIE IN DE WEST (KORTWEG CIDW) ZIJN DE VOORBEREIDINGEN IN VOLLE GANG. LEES IN DIT ARTIKEL WELKE VOORBEREIDINGEN TOT NU TOE GETROFFEN ZIJN EN HOE HET GAAT.


35

De voorlichting die aan de mannen is gegeven richtte zich voornamelijk op klimatologische omstandigheden, de verleidingen, etnische groeperingen en de rijke historie van Curaçao. Kap. Menting, Elnt. Lambermont en SMI Smit hebben Curaçao verkend

Het opwerkprogramma voor CidW bestaat uit verschillende onderdelen die allemaal getraind moeten worden om als eenheid aan de slag te kunnen op Curaçao. Dit programma bestaat uit een schietprogramma, waarin de Limburgse Jagers opgeleid worden tot basisschutter op de MAG en geoefend schutter op MININI en de COLT. Naast het schietprogramma hebben de mannen van de C-‘Eagle’-compagnie een cursus Beteugelen van Woelingen gedaan. Deze cursus is vergelijkbaar met de cursus die de ME van de politie volgt. De Eagles leerden om hulpverlening te geven en de basis van de openbare ordeherstelling. Zo werden ze bijvoorbeeld getraind op het weren van brand, het omgaan met molotovcocktails en het draaien van een scenario waarin ‘demonstranten’ ontzet werden uit gebouwen. Iedere opgeleide Eagle heeft de cursus BvW uiterst succesvol afgerond! Binnen de voorbereiding hoort ook de opleiding en training, ofwel de skills en drills die de mannen moeten beheersen om in Curaçao uit de voeten te kunnen. Zo zijn ze opgeleid hoe ze sociale patrouilles moeten lopen en hebben ze ‘Search’ getraind, dit is het fouilleren van personen en doorzoeken van voertuigen. Een ander deel van deze algemene voorbereiding is het optreden verstedelijk gebied. De C-cie weet hierdoor hoe ze moeten handelen in verstedelijk gebied, hoe ze

36

daar moeten vechten en hoe huizen doorzocht moeten worden. Ook is op de kazerne geoefend met vehicle check points, de Eagles zijn hierdoor in staat voertuigen aan te houden en te onderzoeken. Als laatst maar niet onbelangrijk zijn er geneeskundelessen (zelf hulp & kameraden hulp) verzorgd die ingericht zijn op het optreden in CidW, denk hierbij in het bijzonder aan hitteletsels, hoe je jezelf inzetbaar kunt houden en de gevaren van de flora en fauna aldaar.


en het programma vastgesteld. Het grootste deel van de logistieke voorbereidingen is getroffen, zo hebben de Eagles een CidW pakket met benodigdheden ontvangen en zal op 9 juli beladen worden. Al deze reeds getroffen voorbereidingen maken dat de Eagles bijna klaar zijn voor hun vertrek naar CidW. De voorbereidingen waren snel, goed en effectief en begin augustus zijn de Eagles klaar om uit te vliegen naar Curaçao!

NVHR C-CIE 42 BLJ

TEKST SMI SMIT - CSM C ‘EAGLE’ CIE 42 BLJ

O

IN NOVEMBER 2013 VOND ER EEN GROTE PERSONEELSWISSEL PLAATS BINNEN DE CIE. DE VIERHOEK VERTROK BIJNA HELEMAAL. ALLEEN DE SMO BLEEF ACHTER ALS CSM. ALLE PC`EN WER-

DEN VERVANGEN EN OOK DE OPC’EN ZIJN GEWISSELD. DE GPC`EN ZIJN OOK ALLEMAAL OF VERTROKKEN OF GEWISSELD VAN FUNCTIE UITGESTEGEN DAN WEL BEREDEN. EHD 6 IS KLAAR MET EEN JAAR VAN PFO DRAAIEN EN MOCHT DE LAATSTE LICHTING HOUDEN. ZO STOND ER DUS BIJNA EEN NIEUWE CIE.

We zijn nu goed vier maanden met elkaar aan het bouwen aan een gezonde club, die weer op niveau, van betekenis kan zijn voor het bataljon. In week 5 zijn de eerste stappen gezet op niveau 2. Ehd heeft voor het eerst gewerkt met de CV-90. Daarna Varpalota om ons op te werken naar het niveau 3. Jammer genoeg kunnen we niet iedereen meenemen naar Curaçao en blijft er een nadet achter. Ook moet de PFO gewoon doorgaan en kost ook dat een kader set. Al met al zal de Cie dus over verschillende plekken binnen het koninkrijk verspreid zitten. Om daar straks met allemaal Eagles naar toe te kunnen hebben we net een Eagle drill gehad. Daar worden alle nieuw geplaatste kuikens omgeturnd tot Eagle. Dat was een geslaagde dag en we zijn weer bijna 30 Eagles rijker. De dag werd afgesloten met een goed feest. In navolging van

“Eagles die veel voor de Cie hebben betekend kunnen door de Eagles verkozen worden om ERE EAGLE te worden.“ mijn voorganger Adj van de Voort hebben we de Eagle raad verder uitgebouwd tot een werkend COO en een vertegenwoordiging van de Cie. Ook op het eerder genoemde feest heeft de raad weer zitting gehad voor alle Eagles. Het hoogtepunt was het onthullen van ons nieuwe ERE EAGLES bord. Eagles die veel voor de Cie hebben betekend kunnen door de Eagles verkozen worden om ERE EAGLE te worden. Er staan nu vier namen op het bord:

• Elnt Oude Tijdhof (pc en second); • Sgt1 Erbe (gpc en opc); • Smi van de Voort (smo en csm); • Kpl Luc Janzen † (Deh rawod) (plv). Dit bord hangt boven de trap naar onze gang in gebouw 121. We zijn nu weer hard op weg een Cie te vormen van betekenis voor het Bataljon. Ondanks alle onzekerheden in de toekomst is iedereen gemotiveerd er voor te gaan. Ik heb er vertrouwen in dat we het samen kunnen en een mooi jaar tegemoet gaan met de Eagles.


37

NVHR D-CIE 42 BLJ

De traditie, het ontstaan en voortzetting van “De Zwarte Panter”

TEKST KAPITEIN M.F.M. NIEUWENHUIS, COMMANDANT D-CIE 42 BLJ

O

NDANKS HET FEIT DAT HET ONTSTAAN VAN HET 6E REGIMENT INFANTERIE HELEMAAL TE HERLEIDEN IS NAAR DE OPRICHTING OP 14 JULI 1603, WORDT HET LOGO VAN DE ZWARTE PANTER PAS VELE EEUWEN LATER OFFICIEEL VERBONDEN AAN DIT ROEMRIJKE REGIMENT. DE GESCHIEDENIS GAAT TERUG

NAAR DE OPKOMST VAN DE HONDERDEN BRABANDERS EN LIMBURGERS DIE ZICH OP 3 JULI 1947 OP DE TAPIJNKAZERNE TE MAASTRICHT MELDDEN EN, NIETSVERMOEDEND MAAR OFFICIEEL, DE GRONDLEGGERS ZIJN VOOR DE TRADITIES VAN 5-6 RI ‘DE ZWARTE PANTER’.


39

ZP klaar voor vertrek op het Vrijthof in Maastricht. De definitieve oprichting van het 5e bataljon vond plaats op 11 november 1947, commandant werd reserve luitenant-kolonel G. Klompers. Als mouwembleem werd een‘zwarte panter gekozen. Tijdens het verblijf in Nederlands Oost-Indië droegen de militairen van 5-6 RI een metalen mouwembleem met ‘De Zwarte Panter’ op de linkermouw. Over de

oorsprong van de naam ‘Zwarte Panter’ is niet veel bekend. De naam is in Maastricht aan het bataljon gegeven, wat onder andere blijkt uit filmopnames die destijds gemaakt zijn. Op een trein staat de tekst ‘de zwarte panters’ geschreven waarmee 5-6 RI op 30 januari 1948 vertrok naar Amsterdam, om vanaf daar verder door te reizen naar Indië.

Het lijkt erop dat de naam is bedacht tijdens de borrel van de officieren en door voorgenoemde reserve luitenant-kolonel Klompers is ingevoerd. Ook over het ontwerp van het embleem is weinig bekend, maar het vermoeden bestaat dat het logo tijdens de zeereis naar Indië tot stand is gekomen. De Maleisische woorden ‘Harimau Hitam’ werden pas tijdens het verblijf in Indië toegevoegd. Harimau Hitam betekent eigenlijk ‘tijger of grote kat zwart’ omdat het Maleis het woord ‘panter’ niet kent.

WAPENFEITEN Het 5e bataljon is tijdens de politionele acties van 1947 tot 1950 op het eiland Java onder andere ingezet in de plaatsen Solo, Wonogiri en Blora. Tijdens deze offensieve acties kwamen er 40 van de 850 ‘zwarte panters’ om. Een van deze slachtoffers draagt, hoe toevallig ook, de naam Nieuwenhuis en sneuvelde als 23-jarige sergeant in Krisak op centraal-Java.

REORGANISATIE Na de terugkeer in Nederland werd het regiment, in het kader van algehele reorganisaties bij de Koninklijke Landmacht, eind 1949 ontbonden. Uit het 2e, 6e en 11e Regiment Infanterie ontstaat vervolgens, onder leiding van luitenant-kolonel Antoni, het Regiment Limburgse Jagers. Het is aan de traditionele Overste

ZP in Hongarije

40


NVHR D-CIE 42 BLJ

Oude en jonge panter Antoni te danken dat de geschiedenis van het 5e bataljon 6e Regiment Infanterie is blijven bestaan in de traditie van ons huidige regiment. Hij heeft ervoor gezorgd dat de band tussen de veteranen en de jonge garde is blijven voortbestaan, waarbij de traditionele band is bestendigd tot op de dag van vandaag. Zestig jaar nadat ‘De Zwarte Panters’ zijn teruggekeerd van hun verre missie in Nederlands-Indië werd er in een ander missiegebied (Uruzgan Afghanistan) door de net opgerichte eenheid, de D-Compagnie van 42 Pantserinfanteriebataljon Limburgse Jagers, gezocht naar een nieuw logo. Zoekend in de annalen van de Regimentsgeschiedenis kwam men uit bij het logo van 5-6 RI, ‘De Zwarte Panter’. Na overleg met de nestor van de oud ‘Zwarte Panters’, majoor Gerard Vroemen, werd dit logo bij de D-compagnie ingevoerd. Zo herleefden na 60 jaar de ‘panters’ weer binnen het Regiment en zal de herinnering blijven voortbestaan.

“Opvallend is dat de twee vaandels een verschillende afbeelding van de panter kennen.” draagt de oorspronkelijke afbeelding van de panter met hangende staart. Onlangs, tijdens de uitreiking van de veteranenspeld, werd het eenheidsvaandel van 5-6 RI ‘Zwarte Panter’ en de daarbij behorende tradities, door veteranen van dit roemruchte bataljon, op een eervolle wijze aan mij overhandigd. Het oorspronkelijke vaandel heeft op dit moment een bijzondere plaats op de verdieping van de D-compagnie gekregen en zal, om de traditie voort te zetten, haar huidige locatie slechts verlaten om hen, de laatste vijf veteranen die gediend hebben onder het vaandel van ‘De Zwarte Panter’, de laatste eer te bewijzen.

DE ZWARTE PANTERS VAN NU VAANDEL Het vaandel dateert van omstreeks 1970. Het reüniecomité had toen behoefte aan een vaandel voor de verschillende plechtigheden. Later is er een tweede vaandel gemaakt. Opvallend is dat de twee vaandels een verschillende afbeelding van de panter kennen. De oorspronkelijke hangende staart is vervangen door een staart onder de buik van de panter. De vlag van de D-Compagnie

De D-cie 42 BLJ bestaat momenteel uit ongeveer 160 man. Het is een bijzondere eenheid binnen het bataljon. De compagnie is voor meerdere doeleinden in te zetten vanwege zijn veelzijdigheid en onderscheidt zich daarmee ten opzichte van de overige compagnieën binnen het bataljon. Een compagnie met een geheel eigen identiteit. Zo is het in staat om de volledige bataljonslogistiek te ondersteunen en de overige com-

pagnieën met extra gevechtskracht aan te vullen. Maar het is, met zijn gevechtkracht, tevens in staat om als volwaardige gevechtscompagnie binnen de verschillende gevechtvormen te opereren. De compagnie is uniek in zijn soort en leunt erg op haar zelfstandigheid, verantwoordelijkheid en flexibiliteit omdat zij met haar gevechtseenheden hoofdzakelijk in kleine groepjes optreedt. Met onze FENNEKS onderscheiden wij onszelf omdat we op andere locaties kunnen komen dan met een CV-90. Zo trainen wij veelvuldig het offensieve en defensieve optreden in de ‘strook’, maar ook worden we bijvoorbeeld ingezet in het kader van nationale operaties aan de Oosterschelde. Kortom: ben jij op zoek naar een uitdagende baan, ben je fysiek sterk, zelfstandig en vakkundig ingesteld, dan is de D-cie echt iets voor jou! Wij zijn de ‘oren’ en ‘ogen’ van het bataljon, wij bezitten de ‘zwaarste’ middelen van het bataljon en herbergen de vuursteunmiddelen van het bataljon. Wij zijn het ‘speciale’ gereedschap in de gereedschapkist van de bataljonscommandant. Wij zijn ‘De Zwarte Panters’.


41

TEKST TLNT S.V.A. VAN DEN ELSEN

I

N NOVEMBER EN DECEMBER 2013 ZIJN TLNT SJOERD VAN DEN ELSEN EN WMR1 TOM GROENENDAAL NAMENS DE DELTACOMPAGNIE ‘ZWARTE PANTERS’ 42 BLJ DE ACOTA-MISSIE IN OEGANDA GAAN ONDERSTEUNEN MET HUN KENNIS EN ERVARING.

Het African Contigency Operation Training and Assistent Program is er om militaire eenheden in Centraal Afrika te ondersteunen met hun opwerken trainingsprogramma. Deze zorgt voor veiligheid en stabiliteit in het Afrikaanse continent. In onze missie maken wij deel uit van het programma die het Oegandese leger, Uganda People’s Defence Forces (UPDF), gereed maakt voor inzet naar Mogadishu in Somalië. Na een kort opwerkprogramma en beperkte voorbereidingstijd zijn we naar Oeganda gevlogen voor operationele en logistieke zaken. Het Nederlandse team bestaat uit zes man van de 13e brigade. Hierin als Amv sm Bergmans, werkzaam bij onze C-cie.

ONS VERBLIJF We verbleven in een appartement midden in een buitenwijk ten noorden van de hoofdstad Kampala, beveiligd door militairen van de UPDF. De douche was aangesloten aan de

42

verlichting. Hierdoor was de kans groot onder stroom te komen staan. Tegen de muggen hing een klamboe om het bed, daarnaast een ventilator om de temperatuur enigszins dragelijk te maken.

HET STRAATBEELD Wij hadden een Toyota landcruiser met chauffeur voor konvooiverplaatsing richting onze werkplek. Op de weg reden veel brommers en fietsen, vijf “paxen” op een brommer met een pasgeboren baby op schoot en zelfs brommers achter op brommers is hier niet ongewoon. De vrachtwagens waren overvol beladen met bovenop lokale lifters. Het straatbeeld in de stad is mega druk en alles is op elkaar gebouwd, huisjes van klei en golfplaat omringd door vuilnis, elektrische leidingen en open riolen. Hiertussen overal marktkraampjes waar koeien, kippen en honden lopen en af en toe een kind met een klein broertje of zusje op de rug die proberen alle chaos te ontwij-


ken. In het binnenland is het schoner en wonen er voornamelijk boeren. Dit resulteert in mooie uitzichten over dit landschap. Overal blijven de locals lang staren wanneer er twee blanken voorbijlopen en kinderen roepen ‘hey muzungo!’ (wat ‘blanken’ betekent) en rennen achter ons aan en proberen ons aan te raken.

HET PROGRAMMA Onze werkplek gedurende de missie is het trainingskamp Singo op 1,5 uur rijden van het appartement. Hier wordt de Battle Group(BG) opgeleid die in januari 2014 richting Somalië gaat. De trainingen worden geleid door Amerikaanse contractors en geïnstrueerd door Ugandese instructeurs. De voertaal in Uganda is Engels; dus tolken zijn hier niet nodig. Het opwerkprogramma voor de 14 compagnieën bestaat uit 10 weken training. In de eerste 4 weken stafen niveau 1/2 training. De laatste 6 weken bestaan uit diverse 3-daagse compagniescenario’s. Onderwerpen

OP MISSIE D-CIE 42 BLJ zijn: patrouillegang, ovg, aanval, hinderlaag, konvooi ops en cordon & search. Deze scenario’s bestonden uit één lesdag, één oefendag en één Life Fire Exercises (LFX) dag. Elke week voerden we meerdere pelotonsen compagniesacties uit met scherpe munitie en bereden en uitgestegen patrouilles in lokale dorpen. Dit zorgde voor reële trainingsmomenten. Een fantastische ervaring om met 150 Oegandese militairen onder leiding van 2 Amerikanen, 4 Oegandezen en 1 Nederlander deze opdrachten uit te voeren. De laatste week FTX onder leiding van het Britse leger. Deze hebben wij ondersteund bij de compagnieën in het veld en met het stafproces van de BG en bataljons. Hiermee is UGABAG 13 geëindigd en ‘gecertificeerd’.

met een stok verzocht weg te gaan. Zo wordt de veiligheid hier gegarandeerd. De motivatie van de Ugandese militair is anders dan wij gewend zijn, van de CC tot aan de enkele vent zijn ze vaak aan het ‘melingeren’: bewust de dienst ontwijken, lekker chillen in de schaduw of in de hut blijven liggen. Elke ochtend dus weer het organiseren van de compagnieën en zo kon je ook ineens de CC kwijt zijn die onder een boom uitrust.

CULTUURVERSCHIL

ONTSPANNING

De veiligheid tijdens de LFX’n is niet meer dan een baanbegrenzing, vlaggen en stenen met rode of witte stof eromheen om vuur verleggen en stop vuren aan te geven.

De zondag was voor ons de recuperatiedag, deze gebruikten we om boodschappen te doen en de post te halen. Ook hebben we genoten van wat Oeganda te bieden heeft. Vlakbij de locatie van de evenaar, wat als waarnemer natuurlijk interessant is, was BLJ vertegenwoordigd bij de Kampalamarathon. Daarnaast hebben we ons brigadelogo ‘de Rhino’ opgezocht, helaas hebben we de zwarte panter niet gevonden.

Nederlandse veiligheidsfunctionarissen zullen waarschijnlijk een hartverzakking krijgen wanneer ze zien hoe eenheden dekkingsvuur geven, doorschrijden en loopgraven zuiveren. Echter door simpele regelgeving en gezond verstand verloopt het veilig. Toen 3 kinderen op de fiets de schietbaan op kwamen, werden deze

Met de LFX momenten was iedereen maximaal gemotiveerd. De lunch voor de Oegandese militairen duurt twee uur en wordt bereid in grote kookpotten op houtvuur. De eetzaal die opgebouwd is door Britten met kookpotten op gas, wordt niet gebruikt. Dit is niet volgens hun traditie!

SAMENVATTEND We kijken met positieve herinnerin-

gen terug op deze periode en hebben veel kunnen betekenen voor de militairen die op missie gaan naar Somalië. Daarnaast hebben wij ons kunnen ontwikkelen in de samenwerking met een internationaal publiek en de daarbij behorende diverse culturen. Oeganda met zijn smerige chaotische hoofdstad, het mooie binnenland en zijn inwoners heeft grote indruk op ons gemaakt. Alles bij elkaar was het een unieke ervaring om als Nederlands militair in Oeganda te hebben gediend!


43

NVHR D-CIE 42 BLJ

TEKST SGT SCHIPPER, VERKPEL

O

P 19 EN 20 FEBRUARI 2014 WAS ER EEN PRIMEUR OP DE OIRSCHOTSE VELDEN. 42 BVE HEEFT DE ORGANISATIE VOOR DE SPORTIEVE VERKENNERSWEDSTRIJD: RECCE OBSTACLE NIGHT RUN OP ZICH GENOMEN. ER WAREN 6 VERSCHILLENDE VERKENNERSEENHEDEN AANWEZIG MET IN TOTAAL 9 TEAMS

VAN 8 MAN. HET WAS NIET ZOZEER EEN TACTISCHE WEDSTRIJD, MAAR EEN SPORTIEVE WEDSTRIJD WAARBIJ NIVEAU I/II ZAKEN WEL EENS DE DOORSLAG KONDEN GEVEN.

Er werd met verschillende tussenruimtes gestart vanaf een niet nader te noemen locatie in de omgeving van Oirschot. Dit heette op het parcours punt 4. We begonnen met ons complete team vanaf deze locatie in een gemoedelijke looppas onze

route te vervolgen. Onze uitrusting? Die bestond uit 2 grabbags met 9200 incl. toebehoren en enkele warme tops om tijdens statische momenten warm te blijven. De route begon aanvankelijk veelal over verharde en semi onverharde wegen. Daardoor

kon het tempo er lekker in blijven. Het was echter zaak om onszelf niet al vanaf het begin op te blazen. Tot aan de ‘rustlocatie’ varieerden de opdrachten van een routeschets maken onder tijdsdruk, lopen, een ZHKH-casus uitvoeren en enkele


45

matherk opdrachten. Vanaf deze ‘rustlocatie’, waar enkele energierepen en wat te drinken voor het grijpen lagen, hadden wij al in de gaten dat wij de afstand tot 2 teams aan het inlopen waren. Waar we voorheen 15 minuten achter het team voor ons gestart waren, kwamen we nu 2 a 3 minuten later als dit team aan op die locatie. Dit was voor ons het teken dat we lekker bezig waren, maar wederom een belangrijke reminder om ons niet op te blazen. Na deze rustperiode kwam het ‘moeilijke’ terrein pas. We doken vanaf hier namelijk de omgeving van de Oirschotse Heide op. Dit betekende dus veel verzadigde onverharde wegen en veel los zand en tankbanen tot het einde van de route. Na nog enkele punten gehad te hebben, verspreidden de teams zich in 2 x 4 man. In deze formatie moesten we ook enkele punten afleggen met opdrachten zoals een Call For Fire, een fysieke uitdaging, RACR’s en lopen op kaartsnippers. Dit was het punt waarop wij twee teams wisten in te halen en dus met een aardig gevoel naar de achterpoort liepen. Lees wel, een aardig ‘mentaal’ gevoel, de beentjes waren op dit punt aardig aan het uitschakelen. Bij de achterpoort kwamen onze twee teams van 4 weer samen en mochten we voorwaarts richting onze laatste hindernis, de touwbaan, punt 22. Na de touwbaan waren we blij de finish gehaald te hebben. We waren toen namelijk 4 uur en 52 minuten onderweg geweest. Na enkele wachttijden en strafpunten eraf getrokken en bijgeteld te krijgen, bleef voor ons de uiteindelijk winnende tijd van 4 uur en 33 minuten staan. Dit bracht ons op het eervolle bovenste plekje van het podium, waar Sgt1 van Noorloos voor ons de bokaal en de wisselbokaal in

46

ontvangst mocht nemen. Dit was voor ons na het sportevenement van de Zilveren Kijker, de 2e keer dat wij bovenaan eindigden


bij een sportwedstrijd door 42 BVE georganiseerd. Die mogen ze dus blijven organiseren, want die liggen ons wel.

OP OEFENING VÁRPALOTA HUNTER

TEKST LISA GOOSSENS

D

E GROOTSTE LANDMACHTOEFENING VAN 2014 VOND PLAATS IN HONGARIJE. EEN OEFENING DIE LOGISTIEK GEZIEN EEN ENORME UITDAGING WAS. DE VERPLAATSING NAAR VÁRPALOTA, HONGARIJE HEEFT PLAATSGEVONDEN OVER HET SPOOR, DOOR DE LUCHT, OVER HET WATER EN DE WEG. OP 14 MAART ZIJN

DE EERSTE MANNEN EN VROUWEN VERTROKKEN NAAR HONGARIJE OM DAAR TEGEN WEER EN WIND HET KAMP OP TE ZETTEN IN HET GROOTSTE OEFENTERREIN VAN CENTRAAL EUROPA. 42 PANTSERINFANTERIEBATALJON EN ALLE ONDERSTEUNENDE EENHEDEN HEBBEN 3½ WEEK IN HET PRACHTIGE LANDSCHAP IN VÁRPALOTA VERBLEVEN.


47

strategische partner van de nederlandse krijgsmacht Als een van de vooraanstaande leveranciers van defensietechnologie is de Rheinmetall Defence Group al vele jaren een partner van de Nederlandse Krijgsmacht. De defensieproducten van Rheinmetall bepalen wereldwijd de norm voor kwaliteit en effectiviteit – van militaire trucks en rupsvoertuigen via simulatoren en elektro-optische systemen tot wapensystemen en munitie. Daarnaast biedt de Nederlandse Rheinmetall vestiging in Ede een volledige service op het gebied van wielvoertuigen en beschermingssystemen.

www.rheinmetall-defence.nl


Het oefenterrein is een perfect manoeuvregebied van 15 bij 45 km dat per kilometer totaal verschillend is. In storm, zon, weer en wind zette het bataljon zich schrap om de strijd aan te gaan en een oefening neer te zetten, die zowel de individuele man als het gehele bataljon trainde.

ALLE EENHEDEN SAMEN EEN 42BLJ heeft in Várpalota als 42BTG (bataljonstaakgroep) de oefening Várpalota Hunter uitgevoerd. Niet alleen de eigen eenheden maakten hier deel van uit, maar ook de ondersteunende eenheden mogen niet vergeten worden. Iedere eenheid en iedere militair binnen alle eenheden maakt of breekt een oefening op grote schaal zoals Várpalota Hunter. Denk hierbij aan de geneeskundige dienst (GNK), die zowel in het oefenscenario als daarbuiten (NONEX) gewonden met ziekenauto’s en YPR’n afvoerden en oplapten in hun hulpposten. Het gereedmaken en herstellen van materiaal was een taak van het Herstelpeloton, deze mannen hebben nachten doorgewerkt om te

zorgen dat de gevechtseenheden weer met al hun voertuigen en materialen de aanval in konden. En ook de genie stond onze gevechtseenheden bij. Ze leg-den hindernissen met de OPFOR (oefenvijand) en maakten met de aanvallende gevechtseen-heden deze hindernissen weer onschadelijk. De gevechtseenheden van 42 Painfbat Limburgse Jagers kunnen niet draaien zonder deze ondersteunende eenheden en de ondersteunende eenheden zitten zonder werk als de gevechtseenheden er niet zouden

zijn. Een mooie samenwerking binnen 42BTG waarin iedere eenheid zijn eigen specialiteit heeft getraind, een oefening zoals een oefening hoort te zijn.

TAKEN In de oefening is de nadruk gelegd op de A-‘ganzen’-cie en de B-‘bulldogs’-cie. Zij moesten een keiharde strijd leveren om in de oefening te laten zien welk niveau zij beheersten. In de eerste week van de oefening is niveau 4a getraind van de A-cie en de B-cie, dit is een oefening die uitgevoerd en geleid wordt door


49


de compagnie zelf. In de tweede week kwamen de certificeringen van de A-cie en de B-cie aan bod. De compagnieën werden beoordeeld op het besluitvormingsproces en de uitvoering van het offensief gevecht. De C-‘Eagles’-cie speelde in alle gevallen oefenvijand (OPFOR). Dit optreden als zelfstandige compagnie was een goede voorbereiding voor CIDW (compagnie in de West). In augustus vertrekt de C-cie namelijk naar Curaçao om daar tot en met december het bestuur en de politie te ondersteunen. De C-cie werd dan ook niet meegenomen in het vaststellen van de operationele gereedheid van het bataljon. In de derde oefenweek was de niveau 5a training. In dit stadium van de oefening trainde het gehele bataljon zichzelf op een aantal functies van het militair optreden: commandovoering, inlichtingen, manoeuvre en logistiek. Daarbij is de nadruk gelegd op het offensief optreden en

50

het erachter gelegen bataljons logistiek gebied. Het bataljons logistiek gebied is in deze oefening voor het eerst sinds jaren weer beoefend door de D-‘Zwarte Panter’-cie.

REALISTISCH SCENARIO Een daadwerkelijke oorlogssituatie kan worden geconstrueerd door middel van het Mobile Combat Training Center (MCTC) systeem. Dit MCTC systeem is een tactisch outdoor trainingssysteem, waarmee iedere speler en ieder voertuig in kaart wordt gebracht met behulp van een simulator uitrusting (elk voorzien van een chip met unieke code). Door deze precieze sensoren kan verschil gemaakt worden tussen een voltreffer en een schampschot, die door het systeem hardop vermeld wordt wanneer je geraakt bent. De OTE’ers (opleider, trainer, evaluator) konden door middel van dit systeem een oogje in het zeil houden en alle oefeningen begeleiden en beoordelen. Het stilleggen en corrigeren van de aanvallen is dan ook


geen must, maar vaak wel een pré. De compagnieën kunnen leren van hun eigen ervaringen en van de andere compagnieën. Ook GNK kan door het MCTC systeem op realistisch niveau oefenen. Gewonden zijn een tikkende tijdbom en het redden van deze mannen is de hoofdtaak van GNK. Een taak die precisie, behendigheid, snelheid en kunde met zich meebrengt. Mede dankzij het MCTC-systeem is de oefening tot de laatste minuut gebruikt om te leren van eigen fouten en successen.

SUCCES EN VALKUILEN Vanwege het uitzonderlijk grote oefenterrein zijn met name tijden ruimtefactoren en lange verplaatsingstijden extra onder de aandacht gekomen. Várpalota Hunter was een logistieke uitdaging, niet alleen de open afvoer maar ook de logistiek op locatie en in het oefenterrein moest uitzonderlijk goed gepland worden. Het terrein op zich was een


“Natuurlijk is de oefening in stijl afgesloten met een fantastische Hongaarse BBQ met veel goulash...”

hele uitdaging. Een omgeving die varieert van platte en uitgestrekte weilanden tot dicht bebost terrein. Daarnaast maakte het steile Bakonygebergte met zeer veel reliëf het pittig voor de voertuigen om zich te verplaatsen. Natuurlijk is de oefening in stijl afgesloten met een fantastische Hongaarse BBQ met veel goulash en

een bijpassende lokale band en DJ. Een unieke oefening, waar erg veel vooruitgang is geboekt door het gehele bataljon. Een oefenterrein waar je van kunt dromen en een actieve en gedreven bataljonstaakgroep. De vroeg getroffen voorbereidingen, de grote logistieke uitdaging en het motiveren van alle eenheden waren

een must voor deze geslaagde oefening. Várpalota Hunter was de perfecte voorbereiding voor de hele bataljonstaakgroep voor de niveau 5 certificeringsoefening die in juni plaatsvindt in Guz Altmark, Duitsland. (Bekijk ook de video op de website).


51

OP OEFENING S2 42 BLJ

TEKST SLD 1 NOMKO, RAVEN OPERATOR S2 42 PAINFBAT LJ

D

E GANZENCOMPAGNIE HEEFT ER EEN CONCURRENT BIJ GEKREGEN, DE RAVEN. EEN ONBEMAND KLEIN VLIEGTUIGJE, EEN ZOGENAAMDE DRONE, DIE VERKENNINGEN KAN UITVOEREN VANUIT DE LUCHT EN DE INFORMATIE DOORGEEFT AAN EEN GRONDSTATION.

OEFENING PURPLE WINDMILL De week van 25 november 2013 stond helemaal in het teken van de oefening Purple Windmill. Sgt1 Martin, Kpl1 Lucas, Kpl1 Bas en Sld1 Nomko waren hierbij als raven-operators aanwezig. De oefening was groots opgezet, met verschillende vakgebieden bij elkaar. Ook de Raven deed mee in dit scenario. Door middel van “oogjes” in de lucht konden wij gebieden scannen op mogelijke vijanddreiging en meteen de locatie van het doel doorgeven. Als het doel een positieve indicatie

52

gaf, was er een mogelijkheid om er meteen indirect vuur op te gooien en naderhand een BDA door te geven. Het werken met de Raven is heel erg veelzijdig, van routeverkenning tot het uitschakelen van een doel door middel van mortieren. De samenwerking met de vuursteun was in het begin wel wennen. Hoe kunnen we het best op elkaar inspelen? Daarnaast wordt de Raven ook regelmatig ingezet tijdens nationale operaties.

DE WEEKINDELING Op maandag zijn we begonnen met


een les over de samenwerking, om alle neuzen dezelfde richting op te laten wijzen. Er kwamen veel vragen over hoe de mortieren en de vuursteun de Raven het beste/veiligste konden inzetten. Op dinsdag was de eerste schietdag en daarnaast voor de Raven-operators de eerste actie gecombineerd met de vuursteun. Het weer was goed tijdens de oefening en het zicht duidelijk. Alleen door de kou hadden we beperkte playtime. Na een aantal vluchten gedaan te hebben om onze opties te laten zien, kwam er naar

“De samenwerking met de vuursteun was in het begin wel wennen. Hoe kunnen we het best op elkaar inspelen?” ons inzicht vertrouwen van de waarnemers om ons door middel van de “splash en target tool” in te zetten, wat we daarna ook gedaan hebben. Het was voor iedereen wel even wennen maar uiteindelijk was het een ‘go’. De 81 mm granaten vielen redelijk accuraat en na een paar correcties was het doel uitgeschakeld.

CONCLUSIE Het oefenen met de waarnemers is zeker iets waar veel rendement uit gehaald kan worden. We zullen veel moeten oefenen in verband met het beperkt zicht van de waarnemers en om het vertrouwen te winnen van elkaar. Al met al was het een leerzame week met veel puntjes om mee te nemen.


53

VROEGER & NU WERKEN ALS CHAUFFEUR

VROEGER

TEKST LISA GOOSSENS

We spreken met de 38-jarige Marco Damen, oud-BLJ’er in hart en nieren, veteraan en vader van twee kinderen. In zijn huis in Vught geeft hij een interview over zijn tijd bij BLJ en zijn functie als PRAT-chauffeur.

Hoe ben je bij 42BLJ terechtgekomen? “In 1994 ben ik als dienstplichtige begonnen bij 41 infanteriebeveiligingscompagnie. Aansluitend heb ik gekozen om beroeps te worden en heb de infanterieopleiding (BIVO) in Steenwijk gedaan. Ik wilde beroepsmilitair worden omdat ik onder de indruk was de van de uitrusting en alle technologie waar de Landmacht gebruik van maakte. Toen ben ik bij de A-Ganzencompagnie terechtgekomen en van ’95 tot ‘97 tirailleur geweest. Daarna ben ik van ’98-’99 Combat Life Saver geworden en heb in 2000 de opleiding tot PRAT-chauffeur gevolgd en ben ik als chauffeur ingezet. In 2002 heeft “gans” Marco zijn vleugels uitgeslagen en defensie verlaten.

HET WERKEN ALS PRATCHAUFFEUR “De YPR-PRAT, Pantser Rups AntiTank, is een voertuig dat nu niet meer bij 42 BLJ is ingedeeld. Een PRAT werd door 4 personen bemand: een commandant, chauffeur, boordschutter en een lader. Er werd

54

veel materiaal gebruikt, omdat naast de TOW-antitankraketten ook een affuit moest worden meegenomen. Deze affuit werd gebruikt voor opstellingen buiten het voertuig. Om het wapensysteem te beheersen en ermee te werken diende je niet alleen het voertuig te onderhouden, doch ook het systeem goed te kennen en samen te werken met de mannen op je voertuig. Helaas begonnen de bezuinigingen in 2000 al zodanige vormen aan te nemen, dat de enige grote oefening die ik als chauffeur gedraaid heb, in Tsjechië was.”

Waar lag de uitdaging in het werk als PRAT-chauffeur? “Het veilig van A naar B verplaatsen is je belangrijkste opdracht en hoe simpel dit ook klinkt, je moet constant gefocust blijven. Toen we in 2000 op oefening waren in Tsjechië is een van de YPR’s van de C-Cie gekanteld, waarbij een dodelijk slachtoffer is gevallen. Dat soort momenten houden je bij de les, je moet professioneel bezig zijn met je werk en je verantwoordelijkheden dragen als chauffeur.”

DE LEUKE MOMENTEN Met een lach op zijn gezicht vertelt Marco over de leukste aspecten van het werken als PRAT-chauffeur. “Het bivak was het leukst! Je voertuig in


vuurpositie zetten, je tentje opbouwen, gezellig met de mannen onder elkaar. Dat zijn de momenten die je bijblijven. Ik heb altijd bij de A-Cie gezeten en vele geweldige momenten meegemaakt.”

GEVORMD DOOR HET LEGER Marco onderstreept dat zijn tijd bij 42 BLJ hem heeft gemaakt tot de man die hij nu is. “Ik heb een prachtige tijd gehad, heb heel veel geleerd en gedaan en veel mensen geholpen in de drie uitzendingen die ik heb gedraaid.” Marco is in

1995 (UNPROFOR), 1998 (SFOR) en 2000 (SFOR) op uitzending geweest naar Bosnië. “Als jonge beroepsmilitair werden we na een korte trainingstijd als jongste peloton vol 18- en 19-jarigen naar Bosnië uitgezonden. Zodra we aankwamen werden we beschoten. We renden rond als angstige haasjes. Een uitzending zoals mijn eerste maakt je hard, je bent niet meer bang te krijgen en dat is iets wat blijft hangen. Maar”, gaat Marco verder, “we hebben de kans gekregen om heel veel mensen te helpen. We hebben mensen opgevangen in het vluchtelingenkamp en hebben goed werk verricht. Ik heb geen idee wat er was gebeurd als wij daar niet waren geweest...“

CULTUURSCHOK IN DE BURGERMAATSCHAPPIJ Toen Marco het leger uit ging had hij geen idee wat hem te wachten stond en had hij geen opleiding om op terug te vallen. Hij begon als privéchauffeur, waarbij hij reed voor ministers en staatssecretarissen. “Dat was een kwestie van wachten en rijden. De uitdaging die ik als PRAT-chauffeur had, was weg. Daarnaast ben je altijd alleen. Niet meer in groepsverband werken en het ontbreken van mijn kameraden was een groot gemis,” legt Marco uit.

“De eerste 10 jaar heb ik weinig teruggedacht aan mijn tijd bij BLJ, dat was te lastig. Ik vroeg me constant af of ik wel de juiste keuze had gemaakt.” Twijfelend voegt Marco hieraan toe: “Ik had geen idee wat wijsheid was, maar uiteindelijk heb ik goed gekozen, anders was ik niet geweest wie ik nu ben.” Inmiddels werkt Marco al 12 jaar bij Ardaglas, een productiebedrijf waar flessen en potten geproduceerd worden. Hij heeft het hier naar zijn zin. “Toch blijft die mentaliteit uit mijn diensttijd, het zoeken naar adrenaline en de sportieve geest. Ik ben nu lid van de vrijwillige brandweer en ben actief bij FIT OUTDOOR, een bedrijf wat sport gerelateerde uitjes organiseert. Daar kan ik mijn ei in kwijt.”

BINDING MET DEFENSIE HERLEEFT Marco vertelt me dat hij een geweldige tijd heeft gehad bij 42 BLJ. “Ik ben er 100% voor gegaan en zou het zo weer doen!” Hij heeft na 10 jaar veel van zijn contacten opgepakt en heeft vrienden voor het leven overgehouden aan zijn BLJ-tijd. Daarnaast heeft hij onlangs meegewerkt aan een oorlogsfilm genaamd Patria. Deze weerspiegelt het waargebeurde verhaal van een Nederlands-Indische soldaat die in de eerste wereldoorlog vrijwillig met het Franse leger vecht. Meer over deze film kun je vinden op: www. patriathefilm.com. Marco straalt wanneer hij over zijn “Ganzentijd” praat, een periode die hij nooit zal vergeten.


55

VROEGER & NU WERKEN ALS FENNEKCHAUFFEUR

NU

TEKST LISA GOOSSENS

We spraken met Thomas Groeneveld, Fennekchauffeur bij het verkenningspeloton van de D-cie 42 BLJ. Kpl Groeneveld is sinds 2006 in dienst en kwam meteen bij de Limburgse Jagers. Hij begon als YPRchauffeur bij de A-cie, was in 2009 Minimi-schutter bij de C-cie en is in 2011 in het verkenningspeloton van de D-cie beland. Hij is dus zeer bekend binnen het bataljon en bekleedt inmiddels al 2,5 jaar een Fennekchauffeursstoel.

Wat houdt het werk van een Fennekchauffeur in bij 42 BLJ? “Je voertuig is je wapen, je alles, je moet hier constante zorg voor dragen. Een chauffeur brengt de jongens van A naar B en heeft daarnaast ook kennis over het voertuig. Als chauffeur moet je het voertuig kennen, gebreken kunnen constateren en licht technisch werk kunnen verrichten. Daarnaast heb je bij de D-cie niet alleen een chauffeurstaak. Juist het verkennen maakt het zo interessant. De kunst is om tactisch te rijden en zo dicht mogelijk bij de vijand te komen zonder gezien te worden. Naast chauffeur zijn, moet je meetrainen met de verkenners. Het kan namelijk wel eens zo zijn dat je

56

het voertuig gecamoufleerd achter moet laten en te voet verder moet. Je traint op ieder aspect en moet fysiek net zo fit zijn als de rest. Een chauffeursstoel bij het verkenningspeloton is niet te vergelijken met een andere chauffeursstoel, want je bent daarnaast ook verkenner.” Voordat Thomas Fennekchauffeur werd, is hij YPR-chauffeur geweest. Hij vertelt over de verschillen tussen de voertuigen. “Toen ik een YPR reed, had ik 8/9 paxen achterin, dat betekent meer verantwoordelijkheid EN meer commentaar als je slecht


rijdt”, voegt Thomas er lachend aan toe. “Een Fennek is net een auto, met een autostuur in plaats van twee knuppels met remmen, dat maakt hem relatief simpel te bedienen. Daarnaast is hij moderner en daardoor kunnen er met de technieken meerdere verschillende dingen in de gaten gehouden worden. In de Fennek heb je een airco, een achteruitkijkcamera en, niet geheel onbelangrijk, een dak boven je hoofd!”

Waar ligt de uitdaging in het werk als Fennekchauffeur? “Als chauffeur ben je verantwoordelijk voor de jongens in je voertuig. Wat kun je aan en wat niet? Gelukkig

kun je met een Fennek in bijna ieder soort terrein terecht, maar je moet goed blijven rijden. De uitdaging is dan ook om niet vast te komen zitten om zo de veiligheid te waarborgen. Tijdens opdrachten moet je ook bij haast een goede vuurpositie kiezen, je moet op een goede plek staan zonder gezien te worden. Daarnaast werk je veel ’s nachts, je moet jezelf constant scherp houden om de juiste posities te kunnen vinden.”

Wat zijn de leuke momenten als Fennekchauffeur? “De saamhorigheid op de bak”, wordt vol enthousiasme geantwoord. “Je werkt met drie man nauw samen en bent altijd in een kleine ruimte. Dat is dus lachen, gieren, brullen!” Korporaal Groeneveld heeft het over zingen via de headset, mannenpraat en de luchtjes die mannen kunnen loslaten. Ook de uitdagende opdrachten komen aan bod, zoals: hoe goed kun je een opdracht uitvoeren en tot hoe ver kun je met de Fennek gaan. Dit komt ook naar voren uit de positieve competitie die heerst tussen de verschillende Fenneks. “Een Fennek kan veel hebben, maar het blijft een kwestie van inzicht hebben in het terrein. Als één van de Fenneks zich vastrijdt, kost ze dat toch echt een krat bier. Tussen de ploegen heerst leuke concurrentie. Iedereen wil de beste zijn, maar je bent één peloton en iedereen is dus constant in verbinding met elkaar. We sporten en werken continu samen.”

DE MINDERE MOMENTEN Nadenkend antwoordt Thomas: “Het rijden op zich had soms weinig

uitdaging. Het was puur verplaatsen van A naar B en dat in combinatie met weinig slapen brengt verveling met zich mee.” Hier voegt hij lachend aan toe: “En met 1 meter 85 constant in de kleine ruimte van een Fennek zitten breekt ook wel op, maar dat wordt zeker rechtgetrokken door de saamhorigheid en de lol.”

UITZENDERVARING Thomas is in 2008 en in 2010 op uitzending geweest naar Afghanistan als YPR- en Fennekchauffeur. Een uitzending draaien is niet te vergelijken met de oefeningen: “Je hebt een andere spanning, je weet dat het nu echt is. Er zijn spannende momenten in een voertuig zoals bij een AED-dreiging. Daarnaast kun je wel achter andere voertuigen aanrijden, maar je moet toch zelf voortdurend de weg in de gaten houden. Het is rijden in lastig terrein, je rijdt je voertuig tot het ui-

terste. Zo kwamen we in de wildernis van Afghanistan vast te zitten in de bergen, daarbij schoten de rupsbanden eraf. Uiteindelijk kun je binnen een uur de rupsbanden er weer opleggen, maar in een uitzendgebied zit er wel een bepaalde druk op!”

WERKEN BIJ HET VERKENNINGSPELOTON Momenteel is Thomas boordschutter op de Fennek bij het verkenningspeloton. Hij weet nog niet of hij ooit de burgermaatschappij in wil, dat blijft een lastige keuze. Thomas: “Als je bij een gemotiveerde club wil, vol ervaren en gedreven mannen, kom jezelf dan bewijzen als Fennekchauffeur. Een functie waarbij je naast het rijden ook ervaring opdoet als verkenner!” Op dit moment zijn de mannen van het verkenningspeloton op zoek naar nieuwe collega’s. Er zijn nog functies als Fennekchauffeur vrij.


57

OP MISSIE HERINNERINGEN AAN URUZGAN TFE-3

TEKST LKOL RALF GOOSSENS, C-BRAVO “BULLDOG” COMPAGNIE TFE-3

V

OLGENS MENSEN DIE EEN BIJNA‐DOOD-ERVARING HEBBEN GEHAD, TREKT JE LEVEN ALS EEN FLITS AAN JE VOORBIJ NET VÓÓR HET MOMENT DAT JE DOOD GAAT. ROND 2007 HAD DE MARINE EEN WERVINGSSPOTJE OP TELEVISIE MET DAARIN EEN OUDE, GRIJZE MAN MET EEN COLTRUI. TERWIJL HIJ OP HET STRAND

STAAT ZEGT HIJ MET EEN RAUWE, SCHORRE STEM: “ALS DE FILM VAN JE LEVEN IN EEN FLITS AAN JE VOORBIJ TREKT, MOET JE WEL ZORGEN DAT DIE FILM EEN BEETJE INTERESSANT IS”. DAARNA VOLGDEN EEN AANTAL FILMFLITSEN VAN MARINIERS DIE HET STRAND OPRENNEN, SCHEPEN DIE VOORBIJ VAREN EN HELIKOPTERS DIE OP HET STRAND LANDEN. MET DAT LAATSTE HADDEN ZE VÓÓR LIBIË NOG WEL GOEDE ERVARINGEN...

Nu ben ik niet bijzonder gelovig of op zoek naar een loopbaan bij de marine. Maar toch was dit het eerste waar ik aan moest denken toen mij werd gevraagd om iets te schrijven over onze uitzending TFE-3. We zijn inmiddels zeven jaren verder en ik

58

merk dat de herinneringen aan onze uitzending vager beginnen te worden. Een aantal momenten staan mij nog bij als de dag van gisteren. Over een aantal van deze flitsen gaat het volgende verhaal. Wat u niet zal verbazen is dat het overlijden van


een collega tijdens een missie grote indruk maakt. Tijdens onze uitzending zijn vier mannen van de Battlegroup gesneuveld waarvan twee van onze Bravocompagnie. Het ongeval waarbij Sgt1 Robert Donkers overleed, is het eerste mo-

OP MISSIE HERINNERINGEN AAN URUZGAN TFE-3

ment dat mij nog scherp op het netvlies staat. Het zou die dag (6 april) een korte patrouille worden naar Shah Mansur om, in de eerste weken van de missie, gevoel te krijgen bij het gebied. Het was begin april en het water in de Dahrafshanrivier stond nog hoog. Hierdoor was het vaak zoeken naar een goede overgangsmogelijkheid, vooral voor de MB’s. Op zoek naar zo’n mogelijkheid reden we parallel aan de rivier toen het noodlot toesloeg. Recht voor onze ogen stortte een deel van de oever in, waardoor de Patria van Sgt1 Robert Donkers heel langzaam omkantelde de rivier in. De Kpl’s Patrick Boer en Martin Ronk waren vrij snel uit het voertuig. Maar van Robert ontbrak ieder spoor. Vermoedelijk zat hij nog vast onder het voertuig en onder water. Door snel onze Bushmaster te gebruiken lukte het om de Patria iets omhoog te krijgen en hem onder het voertuig vandaan te krijgen. Helaas mocht de eerste hulp van zijn eigen mannen niet meer baten. De afscheidsceremonie een aantal dagen later, was indrukwekkend en staat nog scherp op mijn netvlies.

Daarna volgde een periode van een paar weken waarin we het gebied en de bevolking verder in kaart brachten. We wilden niet alleen weten wat er gebeurde, maar vooral waarom dingen gebeurden. Begin mei begon de Taliban (TB) ook steeds actiever te worden omdat het einde van het poppy- (opium-) oogstseizoen naderde. Onze compagnie voerde, samen met een compagnie van de Royal Welsh Fusiliers, de operatie Hunter Fox uit om beeld te krijgen hoe de TB zich organiseerde en acties uitvoerde. Beide eenheden werden uitgerust met peilapparatuur en tolken om de locaties en de berichten van TB-leiders rond de ingang van de Baluchivallei in kaart te brengen. Na twee dagen ving een van de peilstations het bericht op dat de TB de “komkommer” in stelling ging brengen. Na het eerste gegrinnik werd binnen enkele minuten duidelijk wat die komkommer was: een 82mm mortier die het vuur opende op onze positie. De eerste inslag viel dicht bij de voertuigen van het ISTAR-verkenningspeloton die voor deze actie aan ons toegevoegd waren. Kort daarop volgende nog een aantal schoten. Het zevende peloton

was druk op zoek naar de herkomst van de schoten. De eerste keer onder mortiervuur: tussen het schot en de inslag voelde je de spanning opbouwen in afwachting van het moment van de inslag. Gelukkig onderkenden de mannen en vrouw van het zevende peloton de afvuurlocatie en namen deze onder vuur met het 25mm boordkanon, waarna het mortiervuur stopte. In de daarop volgende dagen kwam het nog een aantal keren tot een gevechtscontact met de TB rond de ingang van de Baluchivallei. Hierdoor kregen we een aardig beeld wie de TB-leiders in het gebied waren en hoe ze opereerden. Begin juni liep de spanning in het gebied verder op. Dit uitte zich door toenemende druk op het districtscentrum van Chora, waar vanaf dat moment permanent één of twee pelotons van de battlegroup op de White-compound aanwezig waren. Tegelijkertijd hadden we met de compagnie een aantal cordon-andsearch operaties uitgevoerd op verdachte locaties. De laatste van deze operaties vond plaats op 15 juni. Het vierde peloton vormde de buitenring en het zesde peloton


59

OP MISSIE HERINNERINGEN AAN URUZGAN TFE-3 deed, samen met soldaten van het Afghan National Army en genie, een instap in de quala van een mogelijke IED-bouwer. Een succesvolle actie waarbij onderdelen, paspoorten en geld in beslag genomen werden. Tegen het einde van de operatie ging er in Tarin Kowt-centrum, net ten zuiden van onze locatie, een groot explosief af waarvan de rookpluim vanaf onze locatie goed te zien was. In eerste instantie was ik blij dat de twee pelotons welke die dag buiten de poort zouden opereren zich op mijn locatie bevonden. Hierdoor was de kans erg klein dat er zich eigen troepen in de buurt van die explosie bevonden. Helaas bleek niets minder waar te zijn. Binnen enkele minuten kwam Elnt Robin Headley op het net met de melding dat hij, als gevolg van de explosie, vier gewonden had waarvan er één er ernstig aan toe was. Achteraf bleek dat een deel van het vijfde peloton te zijn, dat op dat moment de Quick Reaction Force vormde, en een bezoek aan de internationale vrouwendag begeleidde. Op hetzelfde moment werd onze

60

locatie onder vuur genomen met één 107mm raket en geweervuur. Nadat ik op het kamp was teruggekeerd, kreeg ik in het Role 2 hospitaal te horen dat Timo Smeehuijzen was overleden aan zijn verwondingen en dat de andere drie gewonden nog behandeld werden. In de behandelkamer waren alle specialisten bezig om onze mannen de best mogelijke zorg te bieden. De behandeling van Sld 1 Niels Scheerder zag er extreem pijnlijk uit. Als gevolg van de aanslag zat zijn hele bovenlichaam vol met kleine metaalsplinters die één-vooréén verwijderd werden door een verpleegkundige. Ik ben toen diep onder de indruk geraakt van ons medisch personeel. Ondanks dit verlies heeft het vijfde peloton kort na de aanslag de buitenring gevormd voor een instap van het KCT op de mogelijke IED-bouwer in Tarin Kowt. Door de snel verslechterende omstandigheid in Chora, stonden we de daarop volgende morgen (16 juni) weer buiten met het zesde peloton en het ISTAR-verkenningspeloton. We wilden de druk op Chora verminderen door een aanval op de ingang


van de Baluchivallei; Bravocompagnie op de Eastbank en de operators van het KCT op de Westbank. Het werd een heftige ontmoeting met de TB met een aantal close calls. Tegelijkertijd was het vierde peloton in deze periode continu ingezet om de bevoorradings- en terugtochtroute naar de White Compound in Chora open te houden en had daarbij bijna doorlopend gevechtscontact. Voor het vierde peloton betekende dit een periode van dik drie weken

OP MISSIE HERINNERINGEN AAN URUZGAN TFE-3 aaneengesloten te velde. Die lange tijd in het veld is me ook om een andere reden bijgebleven. Na twee dagen van operaties bij de ingang van de Baluchivallei, werd besloten om in Chora een tegenaanval uit te voeren. In de loop van 18 juni hebben we onze opstellingen losgelaten en zijn met het zesde peloton en het ISTAR-verkenningspeloton naar Chora verplaatst en sloten daar aan bij het vierde peloton. Eén van de sergeanten van vier (laten we hem de fictieve naam Jespar geven), stond in de deuropening van onze Bushmaster zijn verhaal te doen over zijn belevenissen in de afgelopen dagen. Zijn broek werd bij elkaar gehouden met McGyvertape. Niets aan de hand tot Sgt Jespar besloot zijn arm omhoog te tillen om iets in het voorterrein aan te wijzen. De zuurheid die vervolgens binnendwarrelde deed mij spontaan verlangen naar mijn gasmasker. Die middag kregen we de bevelsuitgifte voor de tegenaanval op de White Compound van Lkol Rob Querido. De stemming op de White Compound was zeer bedrukt door het overlijden van de Sm Jos Leunissen die morgen door een ongeval met een mortier. Aangekomen in het afwachtingsgebied ten zuiden van Chora, hebben we de commandovoering voor de tegenaanval de volgende dag afgerond. Dat brengt mij tot mijn laatste flits. Door de intensiteit van de voorafgaande dagen, hield iedereen in zijn achterhoofd rekening met de mogelijkheid dat er tijdens de tegenaanval slachtoffers zouden vallen. Veel mannen schreven die avond nog een afscheidsbrief. Vóór het verlaten van het afwachtingsgebied de volgende ochtend, werd het afscheid afgesloten met “en hopelijk tot vanavond!”. Een bijzonder en indrukwekkend moment... Met het omkomen van Tom Krist tijdens een IED-aanslag op

de markt in Deh Rawod, een aantal dagen later, komt het aantal overleden mannen op vier. Ik heb het dan niet over de vele gewonden, waarvan een aantal nog dagelijks de gevol-

gen van deze uitzending ondervindt. Welke van deze flitsen nog een keer in mijn film voorbij komen zou ik niet durven zeggen, maar wel dat ze mijn film een stuk interessanter maken.


61

INTERVIEW

TEKST ONBEKEND

I

N JANUARI HEEFT DE A-CIE BUITENLANDS BEZOEK GEHAD, TWEE FRANSE OFFICIEREN IN OPLEIDING HEBBEN BLJ MET EEN BEZOEKJE VEREERD. BENIEUWD WAAROM ZE HIER ZIJN GEWEEST EN HOE ZE VIER WEKEN BIJ HET NEDERLANDSE LEGER HEBBEN ERVAREN? TLNT.* ANDRIEU VERTELD WAT HIJ HEEFT GEDAAN EN WAT ZIJN BEZOEK ZO MOOI HEEFT GEMAAKT.

OP NAAR NEDERLAND Als onderdeel van de opleiding moest tlnt. Andrieu een buitenlands leger kiezen om stage te lopen. Zijn keuze was Nederland ‘Ik wil mijn Engels verbeteren en de moderniteit van het Nederlandse leger trok me aan. Daarnaast ben ik bij een toekomstige samenwerking alvast bekend met het Nederlandse leger.’ Hij werd opgevangen door Elnt. Mantas en de A-cie. Met hen ging hij mee naar België op oefening en nam hij een kijkje in de functie van pelotonscommandant.

62


DE VERSCHILLEN TUSSEN HET NEDERLANDSE EN FRANSE LEGER Hoewel beide landstrijdkrachten Europees en modern zijn, is er ook sprake van verschillen tussen de twee legers. Het grootste verschil tussen het Franse en Nederlandse leger was volgens Tlnt. Andrieu het verschil in omgang tussen verschillende rangen. ‘De vrijheid en openheid van 42 BLJ heeft indruk op me gemaakt, een soldaat kan bij een officier binnen-

“De relaties tussen officieren en niet-officieren waren verrijkend. Het was een geweldige periode.” Daarnaast heeft het Franse leger genoeg ervaring in Afrika en spreken ze de taal. Over de beperkingen door de taalbarrière zegt Tlnt. Andrieu: ‘De taalbarrière zal geen struikelblok vormen voor een eventuele samenwerking, maar het is een groot pluspunt dat alle Nederlandse soldaten Engels spreken.’

DE INDRUK VAN BLJ lopen. Daarnaast wordt hier niet altijd gesalueerd, dit is een opvallend cultuurverschil.’ Tlnt. Andrieu geeft aan dat het Franse leger zou kunnen leren van de relationele omgang in Nederland en met een knipoog voegt hij toe: ‘En de koffie is hier ook veel beter.’ De ‘spirit’ en het werk zijn vergelijkbaar met het Franse leger zo ervoer Tlnt. Andrieu toen hij mee het veld in werd genomen door zijn begeleider Elnt. Mantas. Het enige waar het Nederlandse leger van zou kunnen leren is in het veld gebruik

maken van een ‘cover-team’ als in een derde partij naast attack en support als ondersteuning en voor het signaleren van andere vijanden.

NEDERLAND EN FRANKRIJK: TOEKOMSTIGE PARTNERS? Een mogelijke toekomstige samenwerking op Afrikaans grondgebied ziet Tlnt. Andrieu als kansrijk. Hij geeft aan dat het door de economische crisis goed zou zijn om materialen te integreren en de teams zo efficiënt mogelijk te gebruiken.

Tlnt. Andrieu geeft aan dat het een geweldige ervaring was om bij 42 BLJ Limburgse Jagers te gast te zijn. ‘Ik heb enorm veel geleerd, iedereen was vriendelijk en Elnt. Mantas heeft me erg goed geholpen. De relaties tussen officieren en niet-officieren waren verrijkend. Het was een geweldige periode.’ * Tweede luitenant is een titulaire rang die gedragen wordt door een onderofficier die in opleiding is om deze officiersrang te ontvangen.


63

INTERVIEW

MET VOLLE MOED DE STRIJD AAN MET DE BURGERMAATSCHAPPIJ... TEKST LISA GOOSSENS

W

ENSLY FRANCISCO, MAKER VAN DE SPRAAKMAKENDE DOCUMENTAIRE BANDIDOS BIJ DE VARA IS BOVENAL OUD-LIMBURGSE JAGER ÉN VETERAAN. WE HEBBEN WENSLY ONTMOET EN GEVRAAGD NAAR ZIJN TIJD BIJ 42 BLJ EN HOE HIJ EEN SUCCESVOLLE PROGRAMMAMAKER IS GEWORDEN.

DEFENSIE BOOD DE KANS De eerste aflevering van de vierdelige reeks Bandidos heeft als titel: ‘Je laatste kans’. In dienst gaan gaf de Bandidos een nieuwe mogelijkheid, een begin van een nieuw leven. Wensly omschrijft de rol van defensie voor probleemjongeren zo: ‘Defensie hoeft geen bescherming te bieden aan grote criminelen, maar kan wel iets betekenen voor een 16-jarige die graag wil. Defensie was voor ons als een warm bad. Defensie leerde ons wat discipline is – precies wat wij nodig hadden.’ Wensly kwam op 20-jarige leeftijd bij defensie omdat hij niet op straat wilde blijven hangen: ‘Ik had geen idee waar ik aan begon, maar vanaf het moment dat ik mijn eerste voetstappen op de kazerne zette, voelde het goed. Ik

64

dacht toen: Er gaat hier voor mij een nieuw leven beginnen.’

mens veel lol gehad en vrienden voor het leven gemaakt.’

DE TIJD BIJ 42 BLJ

VAN MILITAIR NAAR DE GEVREESDE BURGERMAATSCHAPPIJ

Wensly’s loopbaan bij defensie is een voorbode voor het succes dat het verdere leven hem mag brengen. ‘Bij 42 BLJ in Seedorf heb ik een fantastische tijd gehad. Defensie is een afspiegeling van de samenleving. Mijn militaire tijd heeft me geleerd om goed met allerlei soorten mensen om te kunnen gaan. Ik heb geleerd om doelen te stellen en te bepalen wat ik in het leven wilde gaan doen. ‘Ik moest voor deze kans om mijn droom achterna te gaan en programmamaker te worden gaan, want voor mij was het alles of niets. Net als het voor vele anderen was en nog steeds is. Daarnaast heb ik er gewoon im-


In de serie komt naar boven dat alle Bandidos de angst hebben om die gevreesde nutteloze burger te worden waar ze samen zo’n afkeer tegen hebben gekregen. Dit beaamt Wensly. ‘De stap naar het burgerleven is eng. Je krijgt nergens de zekerheid zoals je die in de burgermaatschappij krijgt. In de burgermaatschappij moet je presteren om contractverlenging te krijgen en je wordt gelijkgesteld aan je prestaties of je laatste project.’ Toen Wensly als brandweerman bij de luchtmacht aan de slag ging, had hij de kans om journa-

INTERVIEW

CV VAN WENSLY 2000: AMO in Assen 2000: Infanterie opleiding in Oirschot 2000: Infanterie & MAG opleiding in Oirschot 2000: 42 BLJ C-cie MAG schutter in Seedorf 2001: Uitzending Bosnië SFOR11 2003: Palua: Pantser luchtdoel artillerie 2005: Brandweer luchtmacht 2013: Uit dienst

listiek te gaan studeren op de Fontys Hogeschool in Eindhoven. Naast deze studie begon hij documentaires en filmpjes te maken en dat is nog steeds wat hij het liefst doet. Ondanks de angst en vrees dat er niets van hem terecht zou komen, besloot Wensly de sprong in het diepe te wagen. ‘Iedereen om me heen werd steeds maar jonger en ik werd ouder; ik wilde vooruit!’ En het gevreesde burgerleven inspringen is dit alles dubbel en dwars waard geweest. ‘Al is het save om bij defensie te blijven. Wanneer je droom buiten defensie ligt, moet je deze droom achterna gaan. Het burgerleven is net als een uitzending, het is als overleven, maar dan zonder een groep om op terug te vallen.’

KAMERAADSCHAP Kameraadschap is een van de sleutelbegrippen binnen defensie. Ook in de serie Bandidos. ‘De verbondenheid die je in dienst bij elkaar hield, blijkt buiten Defensie niet te

GELUK EN VERDER DROMEN

bestaan’, vertelt Wensly. ‘Wanneer je een fout maakt binnen defensie krijg je op je kop, maar je gaat samen door, je gaat met elkaar verder. In de burgermaatschappij wordt je op je succes beoordeeld. Is je laatste item een flop, dan ben jijzelf dus een flop.’ In documentaires zoals ‘Blank is beter’ en ‘Stikken in het paradijs’ bespreekt Wensly thema’s als kameraadschap, dromen, leven, dood en toekomst. Dit zijn belangrijke onderwerpen voor Wensly, deze levenservaring heeft hij meegekregen uit zijn defensietijd. Hij loopt hierdoor voor op de concurrentie, maar het blijft een kunst om deze ervaringen te gebruiken in zijn grote passie – programma’s maken.

Wanneer we Wensly vragen of hij gelukkig is, geeft hij voorzichtig antwoord: ‘Wanneer me gevraagd wordt of ik gelukkig ben, denk ik altijd dat geluk haalbaar is. Maar het houdt geen stand bij mij. Door mijn gevechtsfunctie bij defensie moet ik altijd een kick ervaren om mezelf gelukkig te voelen. Je moet blijven werken en strijden naar nieuw gestelde doelen om die adrenaline en die momenten van geluk op-nieuw te kunnen ervaren.’

MIJN GOUDEN TIP ‘Je komt binnen bij defensie. Zorg dat je de tijd van je leven hebt en dat je vrienden voor het leven maakt. Vergeet daarbij niet dat de tijd vliegt doordat je vrienden voor het leven maakt en dat je aan de toekomst moet denken.’

Een van de dromen die Wensly in de toekomst nog hoopt te verwezenlijken is als journalist mee op missie te gaan met De Limburgse Jagers en daar een documentaire van te maken.


65

TRADITIE

Batstafpel 42BLJ december 1987

D

E KRIJGSMACHT STAAT, NET ALS ELKE ANDERE GROTE ORGANISATIE, BEKEND OM ZIJN REGELS EN REGELTJES. ZEKER WAT BETREFT UNIFORMERING. EN TOCH WORDEN ER OP EIGEN INITIATIEF

NIEUWE ELEMENTEN AAN HET UNIFORM TOEGEVOEGD. NIET ALTIJD UIT NOODZAAK OM BETER TE KUNNEN VECHTEN, MAAR OM ZICH TE ONDERSCHEIDEN VAN ANDEREN.

BORSTZAKHANGER Eenieder in de KL was en is op basis van zijn baret- en aanverwante jasemblemen te onderscheiden tot welk wapen/dienstvak/regiment hij of zij behoort. Begin zeventiger jaren van de vorige eeuw werd de behoefte gevoeld ook per eenheid van bataljons- cq compagniesgrootte te beschikken over een eigen herkenbare uitmonstering. Immers in eenheden zaten en zitten leden van diverse wapens, dienstvakken en regimenten. Van buitenlandse eenheden werd het borstzakembleem overgenomen. Een embleem dat door middel van een leertje aan een borstzakknoop

66

werd gehangen. En zoals altijd werd deze nieuwe toevoeging aan het uniform gereguleerd. De toenmalige Bevelhebber gaf een directief uit waarin hij toestemming gaf om deze borstzakhangers te dragen; maar wel op eigen kosten aan te schaffen. En ze moesten heraldisch juist zijn, dat wil zeggen, dat de Traditiecommissie KL haar goedkeuring er aan moest geven. En zo presenteerde in 1978 de toenmalige commandant van 42 BLJ, luitenant-kolonel Tomasso, aan de regimentscommandant in Maastricht, overste Essers, het voorstel voor een hanger van 42 BLJ. Uit correspondentie blijkt dat de directieven kennelijk op dat moment


het zuidelijkste deel van ons land nog niet hadden bereikt, want het werd in eerste instantie afgewezen. Maar dat werd uiteraard opgelost en zo kreeg 42 BLJ haar huidige borstzakembleem met het opgestoken zwaard, dat inmiddels een tweede versie kent. Ook de StStCie van de 13e Brigade, van 1961 tot 1995 een Limburgse Jagerseenheid, kreeg haar Rhino in groen en rood. Toen in 1987 het 17e Bataljon bij het Regiment werd ingelijfd, kreeg zij een bijna identiek embleem, als dat van 42 BLJ. Kortom de borstzakhangers zijn niet meer weg te denken als deel van

TRADITIE

“Onze cavaleriecollega’s hadden zich al eerder uitgedost met ‘stofsjaals’ in de blauwe huzarenkleur.”

het uniform en zijn verzamelobjecten geworden, zoals zoveel militaria.

HALSDOEK Een ander “militaria” fenomeen is de halsdoek. Ook uit een individueel initiatief ontstond de onderdeelsjaal; de halsdoek. Basis was een sjaal tegen stof die, door de invoering van de AMX-rupsvoertuigen bij o.a. de infanterie, node werd gemist in de uitrusting. Onze cavaleriecollega’s hadden zich al eerder uitgedost met “stofsjaals” in de blauwe huzarenkleur. Dat willen we ook, zo dachten de infanteristen. Bij het voormalige 16e bataljon LJ in Oirschot werd de eerste sjaal gewaar. Een mooie in twee regimentskleuren met embleem in de punten. Later bij 42 BLJ werd een kleinere versie in de regimentskleuren ingevoerd met het tot dan nog vrij onbekende klittenband, dat zo lekker kon schuren in de nek. Het was inmiddels meer

een showmodel voor de open hals geworden, want de KL-leiding had niet stil gezeten. Zij had een echte, uiteraard legergroene, driehoekige stofsjaal ingevoerd, die goed voor de onderzijde van het gezicht kan worden geknoopt. De handel begon zich met dit nieuwe fenomeen te bemoeien en de een na de andere eenheidsjaal werd aangeschaft. Nu met geborduurde emblemen en eenheidsnummering, zoals bij 42 BLJ het geval werd in 1988. Daar werd de halsdoek het symbool van intreden in het bataljon, nadat een nieuwe compagnie zijn eerste introductie oefening Entre-Nous had volbracht. Wel zelf betalen! Defensie is geen filantropische instelling. Volgende keer: het 5x5 embleem. Wie heeft nog speciale in bezit? Graag foto’s sturen naar: ‘[email protected]’.


67

TRADITIE

D

EZE WOORDEN SPRAK KOLONEL PHAFF UIT OVER DE INZET VAN ZIJN REGIMENT BIJ DE VERDEDIGING VAN BREDA IN DECEMBER 1813 TEGEN HER-INNAME DOOR FRANSE TROEPEN. MAAR DEZE WAARDERING KAN OOK UITGESPROKEN WORDEN VOOR DE INZET DIE ZO’N 150 JAAR LATER WERD GELEVERD DOOR LIMBURGSE JAGERS VAN HET 16E BATALJON LJ UIT OIRSCHOT.

Weliswaar niet voor een gewapend optreden tegen, maar voor een humanitaire inzet, voor Fransen. In september 1960 was het 16e bataljon voor de tweede maal op oefening op het in midden Frankrijk gelegen oefenterrein La Courtine. Een gebied met uitersten qua neerslag. In de zomer kan het er zeer droog zijn, doch ineens kunnen er hevige buien ontstaan. Die ervaring had het 16e al het jaar ervoor. Banjeren door de modder, die overal aan bleef kleven. En de regen zorgt ervoor, dat de kleine riviertjes binnen korte tijd zwellen tot brede rivieren, die buiten hun oevers treden. En dan vooral de in de dalen gelegen dorpen en kleine steden te bedreigen, zoals de tapijtstad Aubbuson en Tull. En weer was dat het geval begin oktober. Op maandag 3 oktober regende het harder, als ooit te voren, op sommige plaatsen 25 mm in een uur. Eind van de middag begonnen de eerste straten van Aubbuson, 36 km gelegen van La Courtine onder te lopen door het zwellende water van de Creuse.

68

1

2 1. Opruimen in Tulle, 2. Antoon Heeren ontvangt de legpenning (zie inzet).

De hoofdstraten kolkten om 8 uur ’s avonds, huizen stroomden vol, puin en auto’s met zich meesleurend.

AUBUSSON De prefect van de stad neemt contact op met de legerplaats. Er zijn geen boten maar wel veel personeel, de genie met haar machines en oa de infanterie met haar “handjes”. Na de eerste inzet van o.a. verbindelaars en cavaleristen gaan in de vroege ochtend de Limburgse jagers van de ACie aan de slag met schoppen en zandzakken. Gezamenlijk met de genisten proberen ze met de aanleg van een dam de rivier weer in haar bedding te krijgen. Daarbij moeten ze soms tot hun middel in het water in. In de namiddag komen de jagers van de BCie hen aflossen. De ravage is compleet, huizen ingestort bestrating weggespoeld en overal een modderlaag.

TULLE Ook in het 75 km ten zuidwesten van La Courtine gelegen stadje Tulle had


de rivier La Correze een enorme ravage aangericht In korte tijd viel maar liefst 180 mm regen in het stroomgebied. Hier komen de jagers van C- en E-cie “in ‘t geweer” d.w.z. pakten aan. Niet alleen het opruimen van de modderstroom in de eeuwenoude cathedraal, maar ook redden van inwoners. Zo stortte Antoon Heeren uit Veldhoven in het kolkende water van de Correze om een vrouw te redden. Hij bond een touw om zijn middel en wist de vrouw te bereiken, maar had hulp van omstanders nodig om haar via een toegeschoven ladder en met een touw omhoog te trekken. Het leverde Antoon korporaalstrepen op, de divisie legpenning en vier dagen prestatieverlof. Het kan verkeren, zo strijd je in 1813 tegen een natie, zo help je ze in 1960. En aan de hele 1e Divisie “7 december” werd de medaille D’argent de courage et de devouement toegekend, de zilveren medaille voor moed en toewijding toegekend, die aan het divisiefanion werd gehecht.

HOBBY

I

IN DE VORIGE UITGAVEN VAN ONS MAGAZINE HEBBEN WE TWEE HOBBYISTEN AAN U VOORGESTELD DIE EEN HOBBY HEBBEN MET EEN LINK NAAR DE LANDMACHT EN ONS REGIMENT, MAAR OP MINIATUURFORMAAT. HET LEEK DE REDACTIE OOK GOED OM EEN ANDERE GROEP LIMBURGSE JAGERS ONDER UW AANDACHT

TE BRENGEN DIE ALS HOBBY OUDE LEGERVOERTUIGEN HEBBEN. OP DE OPROEP OP ONZE WEBSITE EN FACEBOOK REAGEERDE EEN OUD-GROEPSCOMMANDANT VAN BLJ, PETER STEENBAKKER...


69

plaatwerk te zetten om de Nekaf door de APK te krijgen. Onze Nekaf, uit 1960, is net te jong om als oldtimer te gelden. Na de keuring hebben we eerst de body verder opgeknapt. Na flink schuren en gronden hebben we hem netjes in de groene verf gezet met als uitgangspunt dat het een gebruikte Nekaf moet zijn. Tijdens diverse ritten bleek dat de Ik zal mezelf eerst voorstellen. Ik ben Peter Steenbakker, geboren op 5 juni 1956 in Kloetinge. Ik ben getrouwd en vader van twee zoons. In het burgerleven ben ik onderhoudstechnicus/ procesoperator bij DELTA NV; de energiemaatschappij van Zeeland. Mijn dienstplicht heb ik van juli 1977 tot augustus 1978 in Seedorf doorgebracht. Ik was sergeant groepscommandant van de C-groep van het eerste peloton van de BCie 42 BLJ. Pelotonscommandant was luitenant Damen en compagniescommandant was kapitein Koppens. Na mijn diensttijd ben ik tot mijn 35ste bezig geweest met voetbal, daarna ben ik overgestapt ben naar de Stichting Stoomtrein GoesBorsele. Daar vervul ik als vrijwilliger met veel plezier diverse functies. Zie www.destoomtrein.nl. Via de hobby van mijn zoon Sander ben ik weer in aanraking gekomen met het leger. Hij verzamelde al van jongs af aan spulletjes van het leger. Hij heeft een redelijke collectie kunnen opbouwen over het dagelijkse leven in oorlogstijd uit o.a. de Tweede Wereldoorlog, Nederlands-Indië en de periode van de Koude Oorlog. (Zie www.oorlogsleven.jimdo.com) Toen we in 2010 via een collega een Nekaf konden aanschaffen, konden we die uitdaging uiteraard niet laten schieten. De geschiedenis van de jeep hebben we niet meer precies kunnen achterhalen, wel weten we dat hij o.a. bij de Geneeskundige Troepen heeft dienst gedaan.

70

“Toen we in 2010 via een collega een Nekaf konden aanschaffen, konden we die uitdaging uiteraard niet laten schieten.” Op de motorkap zat nog het rode kruis. Tijdens het schuren zijn we op de achterkant van de body nog een rood kruis tegengekomen. Ook een infanterieteken kwam te voorschijn. Omdat we er dus niet achter kwamen waar de Nekaf dienst had gedaan, hebben we uit enige nostalgie besloten om er een Nekaf van de B-Cie van 42BLJ van te maken. De Nekaf was motorisch in orde maar de body was redelijk aan het roesten. De eerste winter zijn we dan ook flink bezig geweest om nieuwe stukken in het


versnellingsbak nogal veel olie verbruikte. In de winter van 2011-2012 hebben we daarom besloten om eerst de versnellingsbak onder handen te nemen. Bij de inspectie bleek dat de keerring van de ingaande as er uit gelopen was. De bak zelf was nog in goede staat. Na de reparatie van de keerring zijn we begonnen met het repareren van de spatborden. Na wederom veel schuur- en schilderwerk en gedeeltelijk vervangen van de beplating, was de Nekaf weer gereed voor een mooi seizoen.

HOBBY In 2012-2013 hebben we de laatste slechte stukken vervangen en de onderkant goed in de tectyl gezet, zodat we de komende jaren enkel de beschadigingen hoeven bij te werken. Afgelopen winter hebben we de motorkap aangepakt. Het rode kruis is weggeschuurd en vervangen door een mooi groen kleurtje. De afgelopen jaren zijn we ook bezig geweest om weer originele spullen te pakken te krijgen om de Nekaf aan te kleden. Zo zijn we in bezit van een zomerkap, brandblusser, radiotafel met dubbele antenne voor de RT3600, steun voor een uzi en een verbanddoos. Wat bovenaan het verlanglijstje staat is een complete radioset. (Wie heeft er nog een over tegen een schappelijke prijs; we houden ons aanbevolen!!) We zijn lid van zowel de “General Armygreen Foundation” als de “Stichting Groene vrienden Bevrijdingsmuseum Zeeland”. Met deze groepen doen we mee met verschillende tochten en evenementen zoals Veteranendag en de “Mallardmars”. Zo kunnen ook anderen weer genieten van deze “Nederlandse” jeep, waar vele dienstplichtig- en beroepsmilitairen op gereden hebben en vervoerd zijn.

De Nederlandse Kaiser-Frazer Fabrieken NV (Nekaf) was een Rotterdamse firma die grote aantallen voertuigen heeft geproduceerd voor het Nederlandse leger. Naast (voornamelijk) de Jeep werden hier ook de Kaiser Henry J en andere Kaiser-Frazerauto’s geassembleerd. Op dat moment was Willys-Overland nog onderdeel van het Kaiser-Frazerconcern. De militaire aanduiding is M38A1. De M38A1 is oorspronkelijk een ontwerp uit 1952 van Willys-Overland (later Kaiser Jeep International) en wordt ook wel aangeduid als Willys MD. De eerste Nekaf-jeep liep op 28 mei 1955 van de band. Het was de eerste auto van een order van 4000 stuks. Drie jaar later stopte de productie van deze Nederlandse (in licentie gebouwde) 4x4. Tussen 1958 en 1962 bouwde de Dordrechtse firma Kemper & Van Twist een kleine serie van de Nekaf, die men niet veranderde van naam. In totaal zijn er circa 7500 exemplaren van dit type Jeep gebouwd.


71

VETERANEN

TEKST ADJUDANT MARIJN VERBAANT

W

ALS VOORMALIG REGIMENSTADJUDANT IS HET EEN EER OM GEVRAAGD TE WORDEN OM EEN ARTIKEL TE SCHRIJVEN VOOR ONS EIGEN BLAD. ALS BESTUURSLID VAN DE VETERANEN VERENIGING REGIMENT LIMBURGSE JAGERS (VVRLJ) IS HET DAARNAAST OOK NOG LEUK ALS HET ONDERWERP

DAADWERKELIJK MET VETERANEN TE MAKEN HEEFT.

Naar de nieuwste inzichten heb ik al sinds 1983 de Veteranenstatus, na mijn eerste uitzending. In mijn geval was dat een uitzending van 7 ½ maand bij de UNIFIL-missie in ZuidLibanon. Pas na mijn laatste uitzending, als BataljonsAdjudant van 42 (NLD) Battlegroup, is die veteranenstatus voor “jonge veteranen” actueel gaan worden. Ook voor mij had de term veteraan lange tijd alleen maar gedachten aan bijvoorbeeld de bevrijders van Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog. En zeker niet betrekking hebbend op mijzelf en de mannen en vrouwen waar mee ik op uitzending was. Internationaal wordt al veel langer anders tegen de status van veteranen aangekeken. Met wisselend effect, want met de United States of America als voorbeeld was de status van Tweede Wereldoorlogveteraan ook weer echt iets anders als die van Vietnamveteraan in de 60-er jaren. De manier waarop zij nu met hun Irak- en Afghanistanveteranen omgaan is wel weer heel erg positief. In hun cultuur is een veteraan iemand die echt iets voor hun land heeft betekend. Terug naar ons eigen land. De veteranenstatus leeft eigenlijk vooral plaatselijk en tijdelijk. Niet alleen voor de Nederlandse bevolking maar zeker ook voor de militairen zelf. Ik zie dat, met name na een aantal ja-

72

ren, mensen elkaar wel weer opzoeken. Kameraadschap zie je vooral bij Libanongangers en inmiddels ook bij Bosniëveteranen. Dus verwacht ik dat dit ook voor veteranen van Irak- en Afghanistanmissies gaat gelden. Dit soort kameraadschap is iets wat de veteranenstatus voor onszelf vooral duidelijk maakt. Veteraan zijn is niet een grijze broek en een blauwe blazer met een rij medailles en een oude baret. Veteraan zijn is verbonden zijn met elkaar. Ook de Nederlandse bevolking kijkt zo naar ons. Zonder Amerikaanse taferelen als applaus op een vliegveld of opstaan voor een geüniformeerde in de trein. Maar wel met waardering en respect voor wat we gedaan hebben, ver van huis. Je kunt tegenwoordig in uniform over straat lopen zonder dat men daar raar van op kijkt. Uit eigen ervaring weet ik dat zoiets nog niet zo lang geleden toch echt anders was. Met name als we bij elkaar zijn om gesneuvelde collega’s te herdenken, voelt iedereen, militair en


burger, die onderlinge verbondenheid. Een aantal keer per jaar beleef ik dergelijke momenten en voel de kameraadschap. Dat geldt onder andere tijdens de Nationale Dodenherdenking op 4 mei, die voor veel mensen een heel andere beleving heeft gekregen door de ervaringen van de afgelopen jaren. Maar ook de jaarlijkse herdenkingen van gesneuvelde collega’s, samen met de mensen die daar zijn. Naast die momenten zie je ook bij reünies van missies eenzelfde soort verbondenheid terug. Ook daar zie je dat we onderling aan elkaar verbonden zijn, door de dingen die we samen hebben meegemaakt. Dat samen dingen meemaken maakt dat we ons verbonden voelen, dat is het gevoel dat we dan tegenwoordig ook vatten onder de noemer Veteraan. Daarmee heeft die Veteranenstatus voor mij, en voor vele anderen, veel meer inhoud gekregen. Daarmee kunnen we dus ook met recht trots zijn op onze status als Veteraan, jong en oud.

BESTUUR & AFDELINGEN ZUSTER REGIMENTEN Regiment Chasseurs Ardennais te Marche-en Famenne, België, Commandant: Lieutenant-colonel BEM P. Marteau, Patenschaftbataljon 92 Panzer Grenadier Lehr Battallion, Munster, Duitsland

REGIMENTSOUDSTE Luitenant-generaal M.C. de Kruif

REGIMENTSRAAD Lkol P.H.T.R. Jansen, Lkol (R) bd C.J.M. van der Ploeg, Adj H.P. Reids, Lkol bd N.C.S. Vroom, Lkol (R) bd Ing. L. Daems, Maj bd G.P.A. Hermans, Lkol (R) Dr. J. Komen

STICHTING REGIMENT LIMBURGSE JAGERS | SRLJ Ere-Voorzitter: Kolonel bd J.W. de Leeuw Ereleden: Mevrouw M. van der Hoeven, Lkol (R) bd Drs. A.P. Witlox, Kapitein bd K.G.M. van Dreumel Voorzitter: Lkol bd N.C.S.Vroom ([email protected]) Vice-voorzitter: Lkol bd J.M.H. van Ommen Commissaris Veteranen: Lkol (R) bd C.J.M. van der Ploeg Commissaris Regimentsverzameling: Maj bd G.P.A. Hermans Commissaris Muziek: LJer muzikant bd R. Jennen Commissaris Regimentshistorie: Lkol (R) Dr. J. Komen Commissaris Monumentengroep: Lkol (R) bd Ing L. Daems Commissaris Website: Kpl bd A. van Dijke ([email protected]) Secretariaat en Penningmeester: Maj bd W.M. Pijpers Postadres: Wienkeskoel 94, 6074 HH

Melick Telefoon: 0475-492 868 E-mail: [email protected]

VER. VETERANEN REG. LIMBURGSE JAGERS | VVRLJ Voorzitter: Lkol H. Klein Schaarsberg Secretaris: Lkol bd C. van der Ploeg ([email protected]) 2e secretaris: Adj F. van Hoof Penningmeester: Lkol P. Wijn Communicatie: Adj M. Verbaant Lid: Lkol M. Jongejan

CONTACTPERSONEN MISSIES UNPROFOR: T. Jansen, B. Habets IFOR-1: P. Wijn, Hermsen, Hazenberg SFOR- 3: M. Van Boven, SFOR- 4: D. Hoff, SFOR- 8: Steenhuizen, Topelen KFOR- 2: T. Tummers, SFOR- 11: J. Bergsma, SFOR15: J. Bijl, SFIR-3: M. Jongejan, ISAF-TFE-3: R. Querido, F. van Hoof, TFE-8: G. Geven, TFE-9: R. Verhagen, TFE-10: R. Erby, H. Klein Schaarsberg, M. Verbaant Individuelen: F. Tummers, J. Gelissen (Zie voor e-mail de website onder VVRLJ - Missieverbanden)

REGIMENTSVERZAMELING Van Hornekazerne Kazernelaan 101, 6006 SP Weert Openingstijden: elke dinsdag 09.30-15.00 uur en vrijdag van 09.30-12.00 uur en op afspraak (tot 15 september 2014, ivm verhuizing naar Oirschot begin 2015) Postadres: Regimentsverzameling RLJ, van Hornekazerne, MPC 77A, Postbus 976, 6000 AZ Weert Telefoon: 0495-462 940, E-mail: [email protected]

CONSERVATORGROEP Maj bd G.P.A. Hermans, Limburgse Jager H. Pook, Kap bd K.G.M. van Dreumel, Adj G. Schrivers, Lkol bd P. Berden, Lkol bd J.M.H. van Ommen, Wmr bd R.H.N. Daemen, Soldaat bd P. Franssen, Eerste-Luitenant bd E. Brakel

VERENIGING REÜNIEORKEST E-mail: [email protected] Website: www. limburgsejagers.nl/ROLJ Repetitielokaal: Harmoniezaal Linne Voorzitter: Limburgse Jager muzikant b.d. E. Kuypers Dirigent: Dhr Stoffels Contact: [email protected]

TAMBOER- & FANFARE KORPS LJer bd R. Jennen ([email protected])

DEMONSTRATIE-COMPAGNIE LJer W.J. Hoekzema ([email protected]), J.C.S. van der Wolf ([email protected]) en H.Siddre ([email protected])

432/16 BATALJON Limburgse Jager bd F. Poeth ([email protected])

17 BATALJON Lkol bd A. van de Loo ([email protected])

WEBMASTERGROEP EN FACEBOOK RLJ: Korporaal bd C. van Straaten en Korporaal bd A. van Dijke E-mail: [email protected]

WAPENFEITEN EN INZET Breda 1813, Naarden 1814, Quatre-Bras 1815, Waterloo 1815, Tiendaagse Veldtocht 1831, Citadel van Antwerpen 1832, Venlo 1940, Roermond 1940, Zutphen 1940, West- en Midden-Java 1946-1949, Noord-Sumatra 1947-1949, Koude oorlog 1950-1989, vm Joegoslavië 1995-2003, Irak 2004, Afghanistan 2007-2010. UNPROFOR-4 (Acie) 1995, IFOR-1 1996, SFOR-3 (pel. Bcie) 1997, SFOR-4 1998, SFOR-8 (A+Bcie) 2000, KFOR-2 (Verkpel) 2000, SFOR-11 2001, SFOR-15 (Ccie) 2003, SFIR-3 2004, ISAF TFE III 2007, ISAF TFE VIII (Acie) 2008, ISAF TFE IX (Bcie) 2009, ISAF TFE XII 2010. Fahnenband Bundesrepubliek Deutschland (Seedorf 1963-2006), Curaçao CidW 6 (Acie) 2011, Curaçao CidW 7 (Bcie) 2011, Curaçao 16 (Ccie) 2014.


73

NAWOORD

D

ITMAAL GEEN COMMENTAAR VAN DE STICHTING DOOR DE VOORZITTER, DOCH VAN EEN BUITENSTAANDER. DOOR LISA GOOSSENS, DE STAGIAIRE COMMUNICATIE BIJ 42 BLJ. ZE HEEFT ERVOOR GEZORGD DAT IN DEZE UITGAVE VAN DE LIMBURGSE JAGER VAN BLJ IN WOORD EN BEELD IS GEBRACHT. DOOR TE STIMULEREN BIJ DE COMPAGNIEËN, DOOR ZELF ARTIKELEN TE SCHRIJVEN, INTERVIEWS AF TE NEMEN EN FOTO’S TE MAKEN. MAAR IN HET ONDERSTAANDE ARTIKEL GEEFT ZE ALS BUITENSTAANDER AAN WAT ZE HEEFT ERVAREN IN HET LAATSTE HALF JAAR OM TUSSEN LIMBURGSE JAGERS TE VERKEREN. VERWONDERING EN VEEL WAARDERING, DOOR MAAR OOK VOOR LISA.

DE WONDERE WERELD VAN 42BLJ

DOOR DE OGEN VAN EEN COMMUNICATIESTAGIAIRE TEKST LISA GOOSSENS “Als stagiaire bij BLJ zit ik in het oog van de storm. Pal tussen infanteristen, ik had nergens anders willen zitten. De fascinatie voor alle aspecten die de landmacht cultuur met zich mee brengt die ik had voor ik stage ging lopen wordt op de kazerne iedere dag weer gevoed. Mee op oefening naar Hongarije was een ware uitdaging. Ik had geen idee wat ik me voor moest stellen, want de verhalen die ik hoorde op de kazerne zijn geheel niet toereikend voor wat daar gebeurt. Iedere dag heb ik weer met open mond rondgekeken, verhalen gehoord en iedere dag heb ik ook meer respect gekregen voor de inhoud van het werk van een gevechtsbataljon. Wat me het meest bezig heeft gehouden zijn de verhoudingen en omgang van BLJ’ers. Elkaar voortdurend voor de gek houden en voor het blok zetten aan de ene kant,

74

samenwerking en ware vriendschappen aan de andere kant. Ik heb verschillende soorten leiders aan het werk gezien, ieder motiveert zijn mensen op zijn eigen manier. Veelvuldig kwam de charismatische leider naar voren: door sympathie en een motiverende speech de mannen overtuigen van het doel van een oefening en constant de haalbaarheid en het vertrouwen in de mannen door laten schijnen: “Wij gaan dit doen EN wij kunnen dit doen!”: het toppunt van dit leiderschap wat ik in Hongarije heb gezien is het creëren van een gedeelde identiteit waarin iedereen zich thuis voelt. Hier kunnen velen in de burgermaatschappij van leren. Daar hangt leiderschap vaak samen met een systeem van beloningen om de werknemers te motiveren, of dat nu over iemand anders zijn rug is of niet,


zolang je het doel maar bereikt. Binnen defensie klinkt steeds hetzelfde motto in de groepen: Je bent zo zwak als het zwakste groepslid en daarom moet er als groep gevochten worden om het niveau hoog te houden. Een ander punt waarop ik me verwonderde zijn de technieken die geavanceerder zijn dan ik voor mogelijk had gehouden. Het BMS (Battlefield Management System), de diverse waarnemingsmiddelen zoals die in de Fennek en het gebruik van MCTC om zo realistisch mogelijk te kunnen oefenen. Allemaal technieken waar de landmacht zijn kracht uithaalt, maar deze technieken zijn niks zonder de vechtende mannen die zich voor de volle 100% inzetten. Ook de ondersteunende eenheden hebben me verbaasd. De Genie die zowel als OPFOR en als aanvallende partij onmisbaar was om aanvallen te doen slagen.

NAWOORD “Gelukkig heb ik hier op mijn stageplek een kans om een deel van 42BLJ aan de buitenwereld te laten zien en daar zet ik me volledig voor in.” Stagiaire Lisa Goossens

Oefening Várpalota De mannen van Herstel die letterlijk dag en nacht werken om de voertuigen, materialen en technieken draaiend te houden en de oefening te laten lopen. En de GNK’ers mogen niet vergeten worden, ze geven een gevoel

van veiligheid en zijn flexibel, geordend en snel. Zowel in het veld als Nonex stonden ze paraat om de gewonden af te voeren en te behandelen. BataljonsTaakGroep: een grote groep vol met professionals. Ik heb een geweldige

week gehad wat mijn positieve beeld over de mannen en vrouwen van BLJ versterkt heeft. Wel baalde ik er iedere dag meer van dat de gemiddelde Nederlander geen idee heeft wat jullie doen, wat jullie kunnen betekenen en hoe professioneel en nodig jullie zijn voor ons land. Ondanks negatieve dingen die ik heb gehoord over de bezuinigingen, regels en reorganisaties ben ik er van overtuigd, dat iedere burger die jullie aan het werk zou zien, zoals ik in Várpalota, trots zou zijn op een leger zoals het onze. Gelukkig heb ik hier op mijn stageplek een kans om een deel van 42BLJ aan de buitenwereld te laten zien en daar zet ik me volledig voor in. Let the world know what you’re worth!”

Trots mogen we zijn dat Lisa onze Regimentsgenoten zo heeft kunnen typeren! Het Regiment, bataljon en Stichting RLJ heeft niet alleen steun van Lisa nodig maar ook van U, Limburgse jager van toen en nu. Steun door Uw verhalen, foto’s etc. maar ook financieel. Wordt donateur zodat we het blad, de website, Facebook, Historische verzameling, reünies etc. kunnen blijven voortzetten. Stort een bedrag (richtbedrag e 12,50) op reknr 1423.59.696 tnv Stichting Regiment Limburgse Jagers Melick.


75

NIEUWS OP OEFENING OP MISSIE. 200 jr. KL & Regiment. Várpalota Hunter. Terugblik Uruzgan

Recommend Documents