NIEUWSBRIEF LENTE 2015
Hospice voor Noord- en Midden-Drenthe
Van het bestuur Hospice Het Alteveer bestaat inmiddels al weer acht en een half jaar. Toen het in 2005 gebouwd werd was alles natuurlijk helemaal nieuw en was het gehele gebouw ingericht naar de wensen van die tijd voor een nieuw hospice. Maar, door gebruik slijt elk gebouw en de inrichting daarvan, vooral als het zo intensief gebruikt wordt als ons hospice. Vorig jaar is daarom het gebouw helemaal opnieuw geschilderd en ook de binnenkant ervan heeft een verfje gekregen waar het nodig was. De oude verwarmingsketel is vervangen door een nieuwe energiezuinige ketel en de temperatuurregeling voor de afzonderlijke kamers is verbeterd. Ook is de tuin vorig jaar hier en daar wat aangepast, evenals de bestrating voor de hoofdingang en bij de rijwielstalling. Om de fietsen van vrijwilligers en bezoekers diefstalveilig te kunnen stallen zijn fietsbeugels geplaatst. Voor de terrassen bij de gastenkamers zijn nieuwe tuinmeubelen aangeschaft. En zo zijn er
altijd weer wensen. Momenteel is er bijvoorbeeld voor de gastenkamers grote behoefte aan nieuwe en goede sta-op-stoelen, een begrijpelijke wens. Aan deze opsomming van veranderingen en wensen ziet u dat er altijd geld nodig is voor noodzakelijke aanpassingen en aanschaffingen. Dat geld komt er door de vele vrijwillige bijdragen, maar zeker ook door de inzet van de Vrienden van het Hospice. Zij hebben onlangs nog een actie op poten gezet voor de genoemde sta-op-stoelen en ook de opbrengst van de onlangs gehouden benefiet-bridgedrive komt ten goede aan het hospice. Over de acties van de Vrienden van het Hospice vindt u verderop in deze nieuwsbrief een uitgebreider verslag. Wij zijn deze Vrienden uitermate dankbaar voor hun bijzonder goede werk. Namens het bestuur, Henk Ploegmakers, bouwkundige zaken
-1-
Goede zorg, een nieuwe website . . . www.hospice-assen.nl (door Jan Kragt)
In de vorige nieuwsbrief is het al aangekondigd: een nieuwe huisstijl, nieuwe folders en een nieuwe website voor het hospice. Met een eigentijdse en frisse uitstraling en duidelijke informatie willen we onze doelgroepen tegemoet treden. Voor wie als gast van het hospice gebruik wil maken, de naasten, de verwijzers en andere geïnteresseerden, voor iedereen moet het duidelijk zijn waar het hospice voor staat: ‘Goede zorg rond een levenseinde zoals u dat wilt’.
De nieuwe website is met belangeloze en professionele inbreng tot stand gekomen en op 11 maart officieel in gebruik genomen door burgemeester Out van de gemeente Assen. Uit zijn toespraak bleek dat hij bijzonder goed op de hoogte en overtuigd is van de toegevoegde waarde van een hospice in de totale gezondheidszorg. Met een ferme druk op een ferme rode knop bracht hij de site in beeld. De vormgever, Gerard Alberts, heeft aanvullend nog een en ander verteld over de ideeën achter het ontwerp. Na afloop van de bijeenkomst heeft de burgemeester nog een kort bezoek gebracht aan het hospice en daar ook gesproken met een van de gasten.
bestuursvoorzitter Ingrid van Leeuwen ontvang de burgemeester
de nieuwe website is actief
de vormgever geeft uitleg
De nieuwe huisstijl zal ook in de vormgeving van de volgende nieuwsbrief verder worden uitgewerkt. -2-
Het beviel me daar zo goed . . . In deze bijdrage wil ik graag iets vertellen over het verblijf van mijn tante in Hospice Het Alteveer in Assen. In het bijzonder over mijn ervaring met de verzorging daar. In augustus 2014 kreeg mijn tante op voorspraak van haar huisarts een kamer toegewezen in het hospice. Zowel lichamelijk als geestelijk was ze niet meer in staat goed voor zichzelf te zorgen en het einde van haar leven zou toch wel niet meer zolang op zich laten wachten. Vanaf de eerste tot aan de laatste dag van haar verblijf in het hospice was het of ze deelgenoot was van een grote familie. Met die ‘grote familie’ bedoel ik de vele vrijwilligers, ongeveer 70, zo heb ik me laten vertellen. Samen met de professionals van Icare zorgden zij dat het haar wat betreft de medische verzorging en persoonlijke aandacht 24 uur per dag aan niets ontbrak. En ook het bezoek werd niet vergeten. Als ik kwam stond men mij bij wijze van spreken al met koffie en koek op te wachten. Ik kan alleen maar veel lof uitspreken voor de vriendelijkheid en genegenheid van al die dames en heren daar. Het einde van mijn tante’s verblijf in het hospice kwam in januari 2015, maar niet op de manier zoals vooraf verwacht. Door de goede verzorging kwam ze weer op krachten en verbeterde haar lichamelijke conditie. Dat stabiliseerde zich, zodat er uiteindelijk voor haar geen plaats meer was in het hospice. Ze is toen verhuisd naar de gesloten afdeling van een verzorgingstehuis. De enige vraag die ze de eerste dagen stelde was: ‘waarom moest ik weg , het beviel me daar zo goed’. Hartelijk dank aan iedereen die heeft meegeholpen met de verzorging van mijn tante tijdens haar verblijf in het hospice! I.D. Oosting
Ja, ik word Vriend van… Van donateurs heb je nooit genoeg, dus leest u dit en bent u nog geen vriend, meld u dan aan. U wordt met open armen ontvangen. En misschien kent u nog meer mensen die vriend willen worden. Maak ze attent op de Stichting Vrienden, ook dan zijn wij u zeer dankbaar. Aanmelden kan bij de secretaris van de vrienden: Marijke Edzes Tussenbree 7, 9403 JC Assen tel. 0592 34 21 65, e-mail:
[email protected] Een aanmeldingsformulier kunt u ophalen bij het hospice of kijk op: www.hospice-assen.nl/vrienden-hospice Geeft u liever een eenmalig bedrag? Ook dat is welkom op rekeningnummer NL31 INGB 0004 9171 68
-3-
Het mosterdzaadje Een oud verhaal uit China, over een vrouw die haar enige zoon verloor. In haar verdriet ging de vrouw naar een heilige man toe en zei: ‘Over welke gebeden, welke magische bezweringen beschikt u om mijn zoon weer levend te maken?’. In plaats van haar weg te sturen of met haar te gaan praten zei hij tegen haar: ‘Breng me het mosterdzaadje uit een huis dat nooit verdriet heeft gekend. Dat zullen we gebruiken om het verdriet uit uw leven te verdrijven’. De vrouw ging meteen op pad, op zoek naar dat magische mosterdzaadje. Eerst kwam ze bij een prachtig herenhuis. Ze klopte op de deur en zei: ‘Ik zoek een huis dat nooit verdriet heeft gekend. Ben ik hier aan het goede adres?’. Maar ze zeiden tegen haar: ‘U bent beslist op het verkeerde adres’, en ze begonnen alle tragische gebeurtenissen op te sommen die hen de laatste tijd waren overkomen. De vrouw zei tegen zichzelf: ‘Wie is beter in staat om deze arme, ongelukkige mensen te helpen dan ik, die zelf zo ongelukkig is?’. Ze bleef een poosje om hen te troosten en ging verder op haar speurtocht naar een huis dat nooit verdriet had gekend. Maar waar ze ook kwam, in krotten of paleizen, ze kreeg het ene verhaal na het andere te horen over droefenis en ongeluk. Uiteindelijk ging ze zo op in het steun bieden aan anderen die verdriet hadden geleden, dat ze haar speurtocht naar het magische mosterdzaadje vergat, zonder ooit te beseffen dat het inderdaad het verdriet uit haar leven had verdreven. (bron: H.Kushner : Als het kwaad goede mensen treft.)
Column Het voelt heel leeg om niet thuis te zijn in je eigen omgeving, ondanks de mensen om je heen waar je veel mee kunt delen, begrijpen, voelen . . . Het is een onontkoombaar gevoel van ‘alleen op de wereld’. Het is ook zo krachtig en duidelijk dat een mens dit zo kan dragen, zonder vast te lopen op deze evenaar, zonder van deze aardkloot af te vallen. Dit alleen al is een gegeven dat de aarde doet trillen en rillen van verwondering, verbijstering. Wij blijven staan door de zwaartekracht. Wij blijven staan door de zwaarte van het leven, soms loodzwaar, soms vederlicht. Los van het feit hoe het voelt en wat realistisch lijkt te zijn. Zo is de ervaring en daar moet je het mee doen. Een kaarsvlammetje geeft licht, fruit en bloemen geven geuren die ons leven inkleuren. Soms donkere tinten, soms lichte tinten. Inzichtelijk maken van je persoonlijkheid door middel van een kleurenpalet. Het is een optie die vaak gretig aftrek neemt bij ons mensdom. De vrijheid om te kleuren, de vrijheid om te kiezen, de vrijheid van de geuren en de vrijheid van de luchten. Blauw, grijs, mistig . . . schieten de wolken voorbij. De snelheid is onmetelijk, de schoonheid onverdraaglijk. De ogen knijpen zich dicht tot smalle ovale openingen waardoor dit wonder minimalistisch binnen kan komen in ons o zo gevoelige brein met alle emoties, verborgen tussen zoveel onbekends. Bedaar, neem rust, kijk rond en verwonder. ‘Neem de tijd voortijdig’ is een credo dat regelmatig van toepassing kan en vooral mag zijn. Het gaat ieder goed. Yvonne
-4-
Wie is daar? Er zijn is de taak van iedere vrijwilliger in het hospice. We zijn allemaal anders, we zijn er op onze eigen manier. In deze nieuwsbrief vertelt Sigrid Hummelen wat het voor haar betekent om in het hospice te werken. Sigrid is vrijwilligster sinds eind 2013. Hoe omschrijf jij jezelf in vijf kernwoorden? Eigenlijk is 1 woord genoeg om mezelf te omschrijven: UNIEK (net als ieder ander), maar als ik er 5 zou moeten kiezen dan zou ik kiezen voor zorgzaam, empathisch, creatief, pragmatisch en gezellig. Maar eigenwijs zou eigenlijk ook in het rijtje moeten. Wat maakt jou geschikt als hospice-vrijwilliger? Door mijn studie Psychologie heb ik meer achtergrond en diepgang gekregen in het proberen te begrijpen en ondersteunen van mensen. Ik hoop dat ik mij enigszins kan verplaatsen in hun situatie en dat ik hen kan bieden waar ze op dat moment behoefte aan hebben. Of dat nou bijvoorbeeld een verse kop koffie is, hulp met in en uit bed komen of een luisterend oor. Ik denk dat het heel belangrijk is om je hierin te laten leiden door de gast en hun bezoek zelf. Wat was jouw reden om dit werk te gaan doen? Hoewel mijn meest recente werkervaring (Australische kinderbescherming) zich vooral op kinderen en hun relaties toespitste, heb ik door de recente jaren van intense mantelzorg van mijn schoonouders ook meer ervaring gekregen met die tak van de zorg. Wat vind je er moeilijk aan? Ik ben vrij nuchter en pragmatisch, maar ook een gevoelsmens. Sommige mensen doen je nou eenmaal meer dan anderen. Mijn eigen moeder is overleden op haar 50e verjaardag aan eierstokkanker en als er dan een gast in het hospice is met dezelfde leeftijd en prognose dan vind ik dat moeilijk. Maar ik vind het anderzijds dan wel mooi dat als de zoon van het gezin komt praten en vraagt waarom ik dit werk eigenlijk doe, dat ik hem kan uitleggen waarom en hij zegt dat hij zich begrepen voelt en hij het fijn vindt dat we er zijn. Doe je hiernaast nog ander vrijwilligerswerk? Ja, ik wilde toch mijn passie voor kinderen en werkervaring bij de kinderbescherming benutten om kinderen met problemen te (proberen te) helpen. Dit combineer ik graag met mijn passie voor het maken van glaskunst en sieraden; kinderen voelen zich doorgaans meer op hun gemak en praten makkelijker als ze niet ‘in therapie’ zijn, maar gewoon gezellig in mijn atelier aan een glas- of sieradenprojectje werken. Volwassenen zijn ook welkom! ☺
-5-
Dodelijk dilemma (door Jan Kragt)
De vrijwilligers die in het hospice werken of bij terminaal zieken thuis, treffen elkaar enkele malen per jaar rond een thema dat relevant is in hun werk als zorgvrijwilliger. Op 12 februari werd gesproken over palliatieve sedatie en euthanasie. Begrippen die niet voor iedereen even bekend zijn en daardoor ook nog wel eens verward worden of onjuist begrepen. Zowel sedatie als euthanasie kunnen ter sprake komen als de lichamelijke en/of geestelijke last voor de terminaal zieke te zwaar wordt. In een eerdere nieuwsbrief zijn deze begrippen als volgt beschreven: Palliatieve sedatie is het verlagen van het bewustzijn van de zieke door medicijnen, zodanig dat deze niet meer lijdt. Doel is niet om de persoon sneller te laten sterven. [ . . . ] Euthanasie is het actief beëindigen van het leven op de uitdrukkelijke vraag van de zieke aan de arts. [ . . . ] De arts neemt contact op met een tweede (en soms een derde) arts, de zogenaamde SCEN-arts. Deze arts kijkt of aan alle wettelijke voorwaarden is voldaan. Palliatieve sedatie behoort tot het normaal medisch handelen van een arts. Euthanasie kan alleen worden toegepast onder strikte voorwaarden en er moet sprake zijn van uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Niet alleen voor de zieke en diens omgeving is euthanasie zeer ingrijpend, zeker ook voor de arts. De VPROdocumentaire ‘Dodelijk dilemma’ van enkele jaren geleden volgt drie huisartsen en hun ernstig zieke patienten. De regisseur brengt de artsen in beeld vanaf het moment dat de patiënt de wens tot euthanasie uitspreekt, tot het uitvoeren ervan. Stil en onder de indruk bekijken we gezamenlijk de documentaire. De huisartsen vinden het moeilijk en benadrukken te zijn opgeleid om te genezen en niet om te doden. Op de vraag waarom ze het dan toch doen, antwoordt een van hen: ‘Uit liefde voor de patiënt.’ Pratend met de patiënt over diens wens te sterven, raken ook de artsen geëmotioneerd en laten dat zien. ‘Iemand moet haast een vriend worden, wil je de euthanasie kunnen uitvoeren. Wij denken in Nederland vaak dat euthanasie een recht is, maar misschien is het beter om te zeggen dat euthanasie een gunst is van de arts’, aldus de regisseur van deze indrukwekkende documentaire.
-6-
Van de Vrienden van het hospice…..... De Stichting Vrienden van het Hospice is opgericht om het hospice waar nodig financieel te ondersteunen. Dat doen we op verschillende manieren. Voor 2015 staan drie activiteiten op het programma, die gericht zijn op fonds- en donateurswerving. brievenactie voor nieuwe sta-op-stoelen in het hospice Hiervoor zijn in januari zo’n duizend personen in Assen aangeschreven met het verzoek een tientje over te maken op het rekeningnummer van de Stichting voor nieuwe sta-op-stoelen voor de vier gastenkamers in het hospice. Aanschaf van nieuwe stoelen is noodzakelijk wegens ernstige slijtage van de oude stoelen. Onze brievenactie is met een respons van 14,21% en een gemiddeld bedrag van € 21,60 per gift succesvoller dan we hadden verwacht. Met een netto opbrengst van bijna € 2400,- is de actie een succes geworden. benefiet-bridgedrive Op zaterdag 7 maart is voor de vierde keer een benefiet-bridgedrive georganiseerd in de balzaal van hotel Van der Valk te Assen. De zaal is door de eigenaar gratis beschikbaar gesteld. De organisatie was weer in handen van Wim Bosch, penningmeester van de Stichting Vrienden. De deelnemers waren enthousiast over de goede organisatie en de gezellige en ongedwongen sfeer tijdens de drive. Na het welkomstwoord van organisator Wim de bridgers in opperste concentratie Bosch nam Rob Straver, bekend van vele activiteiten in de bridgewereld, het woord. Hij stelde de aanwezigen op geestige wijze op de hoogte van een aantal ludieke ‘bridgefeiten’, die rijp zijn voor het Guinness Book of Records. Gelukkig is er elk jaar een stijgende lijn wat betreft het aantal deelnemers. Mede hierdoor kende de brutoopbrengst een sterke stijging tot ruim € 3.500,-. Dit prachtige resultaat is ook een groot compliment voor Wim Bosch, die vele uren heeft besteed aan de voorbereidingen voor de bridgedrive. De netto-opbrengst is eveneens bestemd voor de nieuwe sta-op stoelen. De Stichting Vrienden stelt het ontbrekende bedrag van € 4.000,- beschikbaar, zodat de stoelen op korte termijn kunnen worden aangeschaft.
In 2016 wordt de benefiet-bridgedrive gehouden op zaterdag 5 maart.
organisator Wim Bosch, geflankeerd door prijswinnaars
-7-
fonds- en donateurswerving Voortbordurend op de succesvolle fonds- en donateurswervingsactie van maart 2011 zal in het komende najaar opnieuw een grote groep personen worden benaderd met het verzoek donateur te worden, dan wel een eenmalige gift te doen of een ‘overeenkomst voor periodieke giften’ te ondertekenen (voorheen acte van schenking), geldig voor meerdere jaren. We houden u op de hoogte en willen u als donateur/belangstellende graag betrekken bij onze activiteiten. Tips voor fondswerving, het benaderen van doelgroepen en het werven van nieuwe donateurs zijn uiteraard altijd welkom. Namens het bestuur van de Vrienden, Marijke Edzes, secretaris
Inspiratie Als ik blijf kijken zoals ik altijd heb gekeken, blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht. Als ik blijf denken wat ik altijd heb gedacht, blijf ik geloven wat ik altijd heb geloofd. Als ik blijf geloven wat ik altijd heb geloofd, blijf ik doen wat ik altijd heb gedaan. Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan blijft mij overkomen wat mij altijd overkomt. Maar als ik nu mijn ogen sluit en voel mijn ware zelf van binnen, dan kom ik deze cirkel uit en kan ik steeds opnieuw beginnen.
Deze nieuwsbrief is een uitgave van: Hospice Het Alteveer Burgemeester Agterstraat 3 9401 EW Assen 0592 30 00 56
[email protected] www.hospice-assen.nl -8-
