n a v i s e t n a u t a

n

a

v

i

s

e

t

n

a

u

t

a

CAPRIOLEN VAN EEN ZEILER AGENDA VAN DE ZEILCOMMISSIE EVENEMENTENKALENDER 2005 NIEUWE JACHTHAVEN - VERVOLG KOKEN AAN BOORD, MAAR DAN LEKKER DISCOTIME IN 10 BEAUFORT HELMSTOK HENK MERKS JEUGDZEILEN WEER VAN START TECHNISCHE VRAAGBAAK ON-LINE! ER ZIT EEN KINK IN DE VAARGEUL

4 MAN IN EEN BOOTJE NAAR SCHOTLAND

Clubmagazine van de Watersportvereniging Almere Haven Februari / Maart 2005 nr 4

OP 2 APRIL ZIJN ZE ER WEER! DE WATERPOKKEN LIVE!

foto: Frank Greiner / fotoboot.nl 2

FEBRUARI/MAART 2005 SLUISKADE 11 NR4

COLOFON

REDACTIONEEL Bestuur:

Voorzitter: Bert-Jan van der Woude 1ste Secretaris: Roel Hoogeveen 2e Secretaris: Roland Maes Penningmeester: Loes van Zoen Havenmanager: Sjoerd Sporrel Communicatie: Nico van Baarle Algemene leden: Frans Paternotte, Janneke van Rietschoten, Ben Geersema en Michael Brouwer E: [email protected]

Ereleden: Gerrit van Laar† Hans Oijers† Willem Angel Frans Beers Richatd Colijn Dirk Würtz

Adressen, telefoon: Sluiskade 11 Almere Haven Telefoon 036 531 75 17 Fax 036 - 538 68 68 Postbus 50153 1305 AD Almere Haven Havenmeesters: Piet Zandstra en Friso van Zuuren - bij calamiteiten te bereiken op 036 - 534 87 24 (Piet Zandstra) of 075 - 622 95 12 en 0654 - 692 855 (Friso van Zuuren)

Administrateur: Barend Eversen Bankrekening 30 10 50 899 Postbankrekening 30 29 797 t.n.v. WSV Almere Haven / Almere (lidmaatschapsnummer en reden betaling vermelden svp!)

Clubgebouw: René Josso en Ronald van Assen Telefoon 036 - 531 73 17

Internet: www.wsvalmerehaven.nl [email protected]

Communicatiecommissie / Redactie Sluiskade 11: Frank Seignette - hoofdredactie/aquisitie Frank Greiner - eindredactie en opmaak Nico van Baarle - technisch redacteur Frits Barendsen - internet en elektronische communicatie Rob Dijkstra - lay-out en pre-press Anna van der Flier - redactie Annegré Nieuwenhuis - redactie/secretaris Henk Kluvers - redactie Patrick Langley - redactie Druk: GraphX Almere Buiten

Reacties en kopij naar: [email protected] NIEUW FAXNUMMER: 084 - 748 4217 postbus 50153 1305 AD Almere Haven. N.B.: Kwetsende, persoonlijk gerichte, politieke en/of anderszins beledigende kopij of ingezonden brieven worden niet opgenomen in het clubblad.

W

at vliegt de tijd: daar zijn we al weer met het eerste nummer van dit jaar. De beste wensen voor het geval wij u nog niet hebben mogen omhelsen of knuffelen. Even de revue van de afgelopen tijd: de nieuwjaarsborrel; discotime; culinair koken aan boord op twee gaspitten met windkracht 7 onder een hoek van 30 graden; knopen en splitsen onder kundige leiding van Theo Noordeloos. Ten gevolge daarvan (?) krijgen we EHBO aan boord (donderdag 24 maart) en komen goeroes aan het woord over allerlei technische zaken op 30 maart. U bent van harte welkom. Dan treden De Waterpokken weer op (2 april) en gaan we ons opmaken voor een mooi seizoen. Kijkt u vooral in de agenda en op de website voor de komende tijd. Het lijkt erop dat er dit jaar weer de nodige huzarenstukjes aan gaan komen. Met name de evenementencommissie en de zeilcommissie staan te springen om het iedereen weer naar de zin te maken. Van de motorbotenkant is het nog eventjes stil, maar dat zal ongetwijfeld komen. Wel is er een mooie, nieuwe service waarvan zij het initiatief hebben genomen: de technische vraagbaak (ook voor zeilers trouwens). Zie pg. 10 e.v. Wilt u sneller op de hoogte gebracht worden? Meldt u zich dan aan op onze website voor email-informatie-toezending: www.wsvalmerehaven.nl Wilt u het clubblad on-line lezen ga dan naar www.sluiskade.nl. (liefst via ADSL of kabel, inbellen kost veel tijd). Ben u er al weer geweest, op de 50e Hiswa? Mensenlief, wat een ‘keuze’ in bootjesland. De ene is nog dikker dan de andere en de andere nog langer dan de ene, het begint onderhand een puberale onderde- douchewedstrijd te worden. Maar, het blijven bootjes, prachtig....prachtig.

INHOUD pagina 4

De Helmstok, met Henk Merks

pagina 5

7 vragen aan Bert-Jan

pagina 6

De klus geklaard

pagina 7,8,9 Capriolen van een zeiler

pagina 10

Jeudgzeilersagenda pagina 11 Stoker en Machinist

pagina 12 Heba advertorial pagina 13 Koken op 2 pitten

pagina 14

De Nieuwe Jachthaven pagina 15 Agenda Zeilcommissie

Ten slotte, heeft u copy, foto’s, oproepen, advertenties, open aanmerkingen: stuur deze dan naar ons op.

pagina 16,17,18 Schotland 10daagse

In mei komt het volgende nummer uit. Fijn seizoen! Frank Seignette [email protected].

Evenementen in wintertijd

pagina 19

Kinik in vaargeul

Jan Mens, onze columnist, is op vakantie


3

KOMENDE EVENEMENTEN Graag nodigen wij u uit om deel te nemen aan de volgende winteractiviteiten. Let op: de data zijn veranderd ten opzichte van de mededelingen in Sluiskade nr. 3! De Watergewendag gaat NIET door. donderdag 24 februari knopen en splitsen – Theo Noordeloos legt u uit hoe wij moeten knopen en splitsen, waarna u zelf ook de losse eindjes aan elkaar kunt knopen. aanvang: 20.00 uur donderdag 24 maart EHBO aan boord - Trudy Bommer zal ons onderrichten in ‘wat te doen bij een ongeval aan boord. aanvang: 20.00 uur woensdag 30 maart technische avond – verschillende technische aspecten komen aan bod, zoals elektrotechniek, motortechniek, de vuilwatertank en lijmen en kitten. De avond wordt verzorgd door Sjoerd Sporrel, Rob Vugts en Ronald Nieuwenhuis aanvang: 20.00 uur Deelname aan deze avonden is geheel kosteloos en we zouden het heel leuk vinden als u in groten getale komt. Plaats: Clubhuis 10 Beaufort, WSV Almere. Om enige indicatie te hebben op hoeveel mensen wij moeten rekenen vragen we of u zo vriendelijk wilt zijn u per e-mail of telefoon op te geven. zaterdag 2 April “De Waterpokken” 20:30 Optreden van onze huisband, voor een gezellige avond swingen.

DE HELMSTOK In de vorige Sluiskade droeg Johan Celi de Helmstok, de rubriek met vaste vragen, over aan Henk Merks.

motor ingebouwd was, hebben we na twee jaar de poging opnieuw gewaagd en zijn we toch in Friesland terecht gekomen. Wij hebben toen samen met Bert Muller een heerlijke vakantie gehad.

1. Hoe heet je boot en waarom heb je voor die naam gekozen? “Samudra” is de naam van mijn boot. De vorige naam was: “Kantje Boord” en dat klopte met de boot. Want ik heb heel veel pech gehad met de motor die er toen in zat, dat was een Renault Marine benzine motor. Als ik weg wilde varen, dan liet de motor mij weer in de steek en dat gebeurde ook wel in de sluis en kon ik meer niet verder varen. Daarom heb ik een Golf dieselmotor ingebouwd en de boot snel een andere naam gegeven. “Samudra”betekent in het Maleis “Oceaan”. Een kennis van mij, die behoorlijk Maleis spreekt, heeft mij die suggestie gedaan en omdat het met water te maken heeft, vond ik dat een geschikte naam. Het merk van mijn boot is een Vechtkruiser.

5. Wat zijn je toekomstplannen voor het varen? Zolang mogelijk te blijven varen en zolang mogelijk mensen te blijven helpen die problemen met hun motor hebben.

2. Wat verwacht je van de vereniging? Ik hoop met het nieuwe bestuur een goed jaar tegemoet te gaan, en wens ik iedereen een goed vaarseizoen 2005.

4. Wat voor boot heb je over 10 jaar? Ik hoop over 10 jaar een grotere boot van ongeveer 10 meter te hebben. Ik ben mij nu al een beetje aan het oriënteren.

6. Heb je nog andere hobby’s naast het varen? Naast het varen vind ik vissen, biljarten en darten ontzettend leuk. 7. Aan wie draag je de helmstok over en waarom? De helmstok wil ik graag aan Ruud van Gijn overdragen omdat hij altijd meteen klaar staat als iemand pech heeft met zijn boot en omdat hij vroeger veel voor de vereniging heeft betekend, vooral tijden de hijsdagen Henk Merks

De Samudra

3. Wat is de verste tocht met je huidige boot? De eerste tocht was richting Friesland, maar wij kwamen niet verder dan de sluis van Nijkerk. De boot heette toen nog “Kantje Boord”, en ja hoor, we hadden weer pech. Maar weer terug naar de haven gesleept. Toen er een nieuwe

25-26 juni WSV Clubweekend Voor het hele gezin en voor alle leden: Een puzzeltocht over het Gooimeer, een 2e-handsbeurs, wedstrijdjes, jeugdzeilen, waterskieën, springkussen, barbecue, life muziek en nog veel meer. Let op de volgende Sluiskade 11, posters, de website www.wsvalmerehaven.nl en uw mailbox! Heeft u suggesties of ideeën? Laat het horen. Janneke van Rietschoten [email protected] T 545 0317 / 0622 844 590

4


7 VRAGEN AAN BERT-JAN VAN DER WOUDE De redactie van Sluiskade 11 legt periodiek een aantal vragen voor aan onze voorzitter, Bert-Jan van der Woude. We hopen op die manier duidelijk te maken wat er recent binnen de vereniging gaande is. Hoe staat het momenteel met de voortgang binnen de vereniging? Het gaat steeds beter moet ik zeggen. Je ziet dat er weer met plezier wordt gewerkt aan een verdere uitbouw van de club. Vooral de activiteiten van de verschillende commissies krijgen steeds meer vorm en dat is ook terug te zien in de bezoekers.. Dat is hartstikke leuk, laatst was er een avond met als thema “koken aan boord” Hier zag ik heel veel nieuwe gezichten, die je niet vaak daar gezellig bij elkaar ziet zitten. Een echt verenigingsevenement werd het, motorbootvaarders en zeilers gebroederlijk naast elkaar, en dat is wat we willen. Ook de aanmeldingen voor de overige winteractiviteiten lopen goed. Verder zijn de havenmeesters druk in de weer om de haven weer klaar te maken voor het komende vaarseizoen, is de vragenlijst voor de blauwe vlag ingevuld die we ook het komende jaar weer willen hebben. En hoe staat het bestuurlijk? Het bestuur bestaat momenteel uit tien personen en er komt nog een elfde bij. Is dat niet een beetje veel voor een club van 700 leden? Dat zou je misschien denken. Een bestuur wordt alleen te groot op het moment dat er niet meer te besturen valt. We hebben de verschillende disciplines straks volledig aan boord en dat houdt in dat we de zaken taak- en verantwoordelijkheidsgericht hebben gesplitst. Bovendien is iedere commissie -meestal met hun voorzitter- vertegenwoordigd in het bestuur. Voordeel hiervan is dat er kruisbestuiving plaatsvindt. Nieuwe ideeën worden geboren en uitgewerkt. Omdat er ook zaken aan de orde komen die niet voor ieder bestuurslid van belang zijn, gaan we wel naar een kleine splitsing. Het dagelijks bestuur zal meer zaken die met de dagelijkse gang van zaken te maken hebben apart gaan behandelen. Hierdoor worden de algemenebestuursvergaderingen geen lange discussieavonden. Iets waar we op dit moment absoluut geen last van hebben, maar wel iets om ook in de toekomst te voorkomen. Tenslotte moet besturen leuk en dynamisch blijven.


Laatst hoorden we op de radio dat verenigingen last hebben van een gebrek aan vrijwilligers - kennen wij datzelfde probleem? Ten dele. We hebben veel leden die uitsluitend ligplaatshouder willen zijn omdat het goedkoop is bij onze vereniging te liggen met hun boot. In het verleden is de (niet)zelfwerkzaamheidpremie ingesteld. Dit bedrag is eigenlijk veel te laag. De komende tijd zullen we alle werkzaamheden moeten beoordelen op een commerciële basis en dit uiteindelijk gaan omslaan per lid. Leden die dan wel actief zijn, kunnen dit bedrag net als in het verleden terugverdienen middels activiteiten verrichtingen voor de vereniging. De rest zal dan meer moeten betalen. Ik denk dat de meeste leden hier absoluut voor zullen zijn. Tenslotte is iedereen gebaat bij een gezonde vereniging. Mensen die aantoonbaar lichamelijke gebreken hebben of financieel niet draagkrachtig zijn worden natuurlijk uitgesloten van deze regeling. Ook dat hoort bij een vereniging. Hoe gaat het momenteel met het horecagedeelte van het clubhuis? Martin Willems en ik zijn momenteel bezig met een inventarisatieronde bij brouwerijen. Hieruit blijkt dat er best mogelijkheden zijn om brouwers mee te laten investeren in het opknappen van de horeca. Wat dat betreft ben ik heel blij dat Martin weer zijn tijd beschikbaar heeft gesteld om ons van dienst te zijn. Je hebt specialistische kennis nodig om dit goed uit te kunnen onderhandelen. Na de inventarisatie en een eerste schifting komen er naast de beheerders nog een paar bestuursleden bij om verder te gaan met de overgebleven partijen. De doelstelling is om voor het nieuwe seizoen de horeca te hebben aangepast. En met het contact tussen het bestuur en De Jongens? Helaas nog niet zoals het moet. Er is een verschil van inzicht over hoe je met elkaar omgaat en dat is lastig. Niet iedereen lijkt in staat om het verleden achter zich te laten. Zoals de leden weten is eind november een hernieuwd contract gesloten met de beheerders. Daar was iedereen, en ik niet in de laatste plaats, erg blij mee. We lieten daarmee een hectische en negatieve tijd achter ons. Bij controle van de boeken meende penningmeester Loes van Zoen dat er nog een factuur openstond die overigens wel volledig in de factuurverrekening was meegenomen. Er zou een tegoed van

de exploitanten aan de vereniging zijn, maar gelukkig bleek dit naderhand niet zo te zijn en is dat gecorrigeerd. Momenteel loopt er nog een verzekeringskwestie. Alle energiezaken van het clubhuis zijn nu apart bemetert. Er kan dus geen discussie meer ontstaan over de in rekening te brengen energienota’s aan de exploitanten van het clubhuis. Helaas is bij die werkzaamheden een groep uitgezet die de elektra verzorgde van één van de vriezers. Gevolg: alle spullen waren bedorven. Wij als club zijn voor de schade terecht verantwoordelijk gesteld. Nu hebben we alleen weer een discussie over de ingediende schadeclaim en de wijze waarop dit is gebeurd. Ik denk persoonlijk dat we hier wel uitkomen. Het mag echter wel duidelijk zijn dat dit soort onenigheden en miscommunicatie veel negatieve energie kost en dat is zonde van de tijd. Om het nu weer over leuke dingen te hebben; gaan we straks weer varen? Je zou het bijna vergeten soms, maar daar draait alles natuurlijk om. Over een paar weken gaan we allemaal weer aan het werk om onze boot klaar te maken. De wedstrijdcommissie draait zich alweer warm voor een nieuw seizoen. Motoren worden gereviseerd of zelfs vernieuwd. En dan gaan we allemaal weer heerlijk genie< ten, toch?

PIET Om beslist niet te vergeten: Op 1 maart a.s. is onze senior havenmeester 20 jaar in dienst van de vereniging. Ik wil Piet absoluut feliciteren met dit jubileum. Het is echt een prestatie als je 20 jaar havenmeester kunt zijn bij onze club.... Moet je je voorstellen: Piet met 700 bazen! Als een ware kameleon heeft hij deze periode overleefd. Ik denk dat dit komt omdat hij én de vereniging, én de leden een warm hart toedraagt en altijd zichzelf is gebleven. Wij mogen hopen dat hij over 4 jaar, als hij gepensioneerd is, ook betrokken blijft bij ons. Maar volgens mij zit dat wel goed, de WSV stroomt door z' n aderen. Laten we dus voorlopig nog maar even heel zuinig op hem zijn. Bert-Jan van der Woude

5

DE KLUS GEKLAARD Om misverstanden te voorkomen en een beter inzicht te verkrijgen in onze energiehuishouding heeft het bestuur begin 2004 besloten om een scheiding in de levering van water, gas en elektra tot stand te laten komen tussen de ruimtes op de begane grond en de 1e etage van het havengebouw inclusief ons gehele haventerrein. Hiervoor zijn aparte gas- en watermeters geplaatst. Dit was op zich een eenvoudige ingreep en kon derhalve in een vrij korte tijd gerealiseerd. Elektra De elektravoorziening was van een complexere omvang. De destijds bij de bouw van het nieuwe clubgebouw geplaatste schakelkast was op dat tijdstip aangepast aan de toen bestaande situatie. In de loop der jaren veranderde niet alleen de indeling van de haven, maar ook de wensen van onze leden t.a.v. het gebruik van elektra op de haven. Men heeft in de loop van de tijd zo goed mogelijk getracht om aan alle wensen tegemoet te komen. Dit resulteerde echter in een wat chaotisch uitgevoerde bedrading van de schakelkast. Door de bomen was soms het bos niet meer te zien. Om uitvoering te geven aan de wens

6

van het bestuur werd in eerste instantie gedacht om voor het begane grond gedeelte een aparte schakelkast te plaatsen, geheel los van de hoofdschakelkast. Hiertoe werd een installateur aangeschreven om een offerte uit te brengen, inclusief de geschatte tijdsduur. Spokenuur In de loop der tijd werd echter duidelijk dat er een aantal leden beschikbaar bleek, dat, uitgerust met een voortreffelijke theoretische- en praktische elektrotechnische kennis, wel kans zag om dit varkentje te wassen. In oktober 2004 werden de koppen bij elkaar gestoken door Jeroen Meijer, Rien Vermunt, Simon Osinga, Bob Griep en ondergetekende. Na een aantal avondlijke bijeenkomsten in oktober en november van 2004 was het plan gereed en werden de materiaallijsten opgesteld. Medio december is door Jeroen en Rien begonnen met de ombouw van de schakelkast. Dit gebeurde in de avonduren tot soms na het spokenuur. Het ging niet altijd even gemakkelijk en onvoorziene omstandigheden manifesteerden zich natuurlijk op de meest ongelegen momenten. Maar alle problemen werden keurig opgelost.

Eindelijk klaar Na het Kerstreces werd verder gegaan met de avondlijke werkzaamheden, daarbij in de afwerkfase bijgestaan door Bob met als resultaat dat op 10 januari 2005 de ombouwwerkzaamheden konden worden afgesloten. Eind januari zijn de bekende puntjes op de i gezet. De eerste februari 2005 was de definitieve ingangsdatum van de elektrische energiescheiding en is aan de wens van het bestuur voldaan. Jeroen, Rien en Bob hebben een waar huzarenstukje geleverd en het ziet er prima uit. De schakelkast mag weer gezien worden. Mensen, namens het bestuur en vooral door ondergetekende van harte bedankt voor de geleverde prestatie. S.A. Sporrel, havenmanager


CAPRIOLEN VAN EEN ZEILER Dick Muller heeft al een tijdje geleden zijn zeilboot Vivace ingrijpend verbouwd. Omdat hij merkte dat velen op de haven eigenlijk wel eens precies wilden weten wat hij heeft uitgespookt, Hierbij het verslag van zijn capriolen. In de afgelopen jaren heb ik geprobeerd onze Dehler Duetta sneller te laten zeilen. Inmiddels is het schip verlengd en zit er een andere kiel onder. Toeren met je schip blijft prachtig. De wedstrijd geeft een extra dimensie. Zelfs bij de onderlinge wedstrijdjes van de WSV, want ook dan komt het er echt op aan. Het spelletje met wind, zeilen, touwtjes. Het meest belangrijk blijft natuurlijk de samenwerking in het team. Soms denk je dat je het spelletje snapt. Maar vaak is er een ander team dat het net even beter doet. Een betere tactiek heeft, een betere boothandling en zich beter aanpast bij de altijd veranderende omstandigheden. Erg belangrijk blijft natuurlijk het verenigingsgebeuren. De nabespreking met het biertje. Logisch dat je ook eens kijkt naar je schip. Het materiaal. Allereerst de zeilen, de motor van het geheel. Verder werd ik gegrepen door de vraag of de Duetta, uiteindelijk een gewoon toerbakkie, sneller zou kunnen varen. Nieuwsgierigheid naar hoe het allemaal echt werkt. En zo is het veranderen begonnen. Romp verlengen Impulsief kreeg ik het idee om het schip te gaan verlengen. Dat zou sneller zijn

© fotoboot.nl. Overige foto's Dick en Anna Muller

dacht ik. Immers, de rompsnelheid is een afgeleide van de waterlijn. Gedurende een winterperiode ben ik aan de slag gegaan. Balken met een spanband tegen de romp klemmen en op die manier de vorm van de romp aan de achterkant doortrekken Voor de grap had ik alle balken ludiek aan elkaar verbonden, het zag er echt niet uit. Dat gaf brandstof voor meningen en opinies en reden tot praten in ons clubhuis. Het was best een complex project. Leren werken met polyester. Je moet van buiten naar binnen bouwen, omdat de mallen zorgen voor een glad oppervlak, aan de buitenkant. Eerst de romp doorgetrokken, Toen het dek verlengd. De achterkant eraan gelamineerd. ‘t Hele zaakje aan het schip gekit (Ronald-kit) en met bouten vastgezet. Het deksel gemaakt en de hele

Ik raak eindelijk overtuigd, de formules werken

boel geschilderd. Het was een hele klus. Maar het resultaat mocht er zijn. Of het beter zeilde? Dat bleek een beetje tegen te vallen. Uiteindelijk wijzigt de vorm van het onderwaterschip niet. Dus ook de plaats van het dragende vermogen niet. Bij weinig wind blijft de waterlijn nagenoeg even lang. Het voordeel zou vooral met harde wind moeten ontstaan. Maar ja, dan heb je weer golven en daar is de Vivace met haar bolle voorschip erg gevoelig voor. De dynamische weerstand, dat is de weerstand die ontstaat doordat het schip op en neer in de golven wordt gedrukt, neemt erg snel toe. En dat wordt de overheersende, doorslaggevende factor. Het voordeel wordt minimaal. Nog voordat we de proefvaart gemaakt hadden, kwam de meetbrief van Stichting MARAC. Ik had ze tekeningen gestuurd en zij pasten de handicap aan. Het scheelde 0,01%, niets dus. Zij zagen geen voordeel. Uiteindelijk was het een fantastische tijd op de haven tijdens de bouw, met heel veel gratis advies van even zovele raadgevers, altijd bij de hand. Tijdens het varen vond ik wel dat het schip koersstabieler was geworden. Vooral bij winden die wisselen in kracht. Maar sneller, nee niet echt. Het was hoofdzakelijk een optisch resultaat, want ik vond dat het schip beter smoelde. Ziezo, die bekentenis is eruit. Nieuwe kiel Dát moet snelheid maken! Om snelheid te winnen moesten er andere, drastischer dingen gebeuren. Vragen beantwoorden als: waardoor wordt het schip tegengehouden, waarom loopt het ene schip veel hoger aan de wind dan het andere. Ik moest het serieuzer aanpakken. Dus eerst de literatuur doorworstelen. Theo Noordeloos heeft een machtig boek “Principles of Yacht design” en daar staat


7

CAPRIOLEN VAN EEN ZEILER het allemaal in. Je haalt gelijk je wiskunde weer eens lekker op. En passant, ook nog een stukje over verlengen gelezen. Het stond er gewoon, helpt minimaal. De echte weestand zit onder water. Schroef, roer en kiel. De schroef is al een klapschroef, dus dat is einde verhaal. Onze kiel, daar moest ik het zoeken. Ik zie Theo nog zitten grijnzen als hij zegt: natuurlijk moet die deur (zo noemde hij onze kiel) onder het schip vandaan, maar het is wel een ingreep. De oude kiel was aan de bovenkant 3 meter lang. Het gevaarte stak slecht 65 cm. Gewicht 1370 Kg.... Bouwtekening te koop De Duetta is ook gebouwd met grotere diepgang, dus ik op zoek naar die kiel. Nergens te krijgen, de mal bestond niet eens meer. Daarna naar ‘ Van der Stadt en partners’, de ontwerpers van ons schip. Een uurtje op consult. De tekening van de diepere kiel kon ik wel kopen. Maar het hele proces van gietmallen maken, en productie van een gietijzeren kiel zag ik niet zitten. Een nieuw ontwerp dat je met lood moet afgieten, zou € 2500,- moeten kosten. Welke prestatieverbetering dat zou opleveren en wat ik weer zou moeten inleveren op de ORC handicap moest in de praktijk blijken. Voor mij was dat allemaal wat te onduidelijk en te duur. Toch leer je wel veel van zo’n gesprek. De uitdaging om er wat mee te gaan doen wordt heftig geprikkeld. Ik ben in ieder geval op het goede spoor. Onze oude kiel was speciaal ontworpen voor een heel ondiep meer in Duitsland en daar varen wij weinig. De theorie van het ontwerpen Uiteindelijk zit er niets anders op dan zelf aan de gang gaan. Gewapend met de kennis uit de boeken, opgedaan in gesprekken, en vooral een grote dosis passie en geloof in het resultaat ga ik aan de slag. Wat een vleugel is voor een vliegtuig, is de kiel voor een schip. Hydro- en aërodynamica hebben veel raakvlakken Al snel leer je dat er geen ontwerp is dat onder alle omstandigheden werkt. Je moet eerst je eigen omstandigheden in kaart brengen. Een groot transport-vliegtuig heeft brede vleugels, want het moet veel dragen. Een jachtvliegtuig met kleine vleugels, minder weerstand, moet vooral snel vliegen en kort kunnen wenden. Nu hebben wij een gewoon toerschip, geen racebak. Er moeten keuzes gemaakt worden, en zoals vaak in het leven, je moet tot een compromis in staat zijn. Ik moet een passende kiel voor ons schip

8

ontwerpen. Bulb, vin, vleugel? De eerste beslissing: het gaat een vinkiel worden. Andere vormen zijn voor mij te moeilijk om te berekenen en te maken. Ook zijn er nadelen aan andere ontwerpen. Een bulb bijvoorbeeld moet je vooral toepassen op diepstekende jachten. Een ondiepe bulb maakt onder water een drukgolf tussen romp en bulb, en dat remt. Toch zie je vaak zo’n kiel, dat is dus een compromis, zodat ook ondieper water te bevaren is. Ik kan in dit stukje niet heel Theo’s boek uitleggen, maar het werkt ongeveer als volgt: Hoe dieper de kiel steekt hoe beter. Immers, een diepe kiel kan minder zwaar zijn om het benodigde oprichtend vermogen te hebben. Minder gewicht, minder weerstand, en eigenlijk krijg je zo vanzelf een sneller schip. Maar grote diepgang geeft veel beperkingen in je vaargebied. Ik heb gekozen voor 150cm omdat je daarmee heel veel water in Nederland kan bevaren. Het eerste en meest belangrijke compromis. Ten opzichte van de oude kiel slechts 40 cm dieper. De oude woog 1370 Kg. Door de 40 cm meer diepte, bespaar ik circa 180 Kg. Bij een diepte van 1.80 meter zou dat snel opgelopen zijn naar 380 Kg. De volgende stap is de vorm van de vin. Hoe schuin moet de voorkant zijn en waarom. Moet de achterkant recht of schuin zijn. Wat moeten de afmetingen worden. Moet de onderkant recht of rond worden. Een heleboel overwegingen, waarbij de verhoudingen die betrekking hebben op de

Soms moet je simpel zijn. Ik heb Tanja en Ineke gevraagd op de punt van het schip te gaan staan afmetingen van het ontwerp, in belangrijke mate de weerstand van de kiel zullen bepalen. Erg belangrijk is b.v. de aspect ratio die bepaald hoe hoog je aan de wind kan zeilen. Het is de diepgang, gedeeld door de lengte van de gemiddelde koorde. Een koorde is de horizontale afstand tussen voor en achterkant van de kiel. Hoe groter de aspect-ratio, hoe hoger je aan de wind kunt zeilen. Dus smal en diep, dat is het beste. Het zelfde principe als bij de high aspect fok. Die heeft ook een grotere aspect ratio dan de genua en loopt dus hoger aan de wind. Een hogere mast bij gelijkblijvende J-maat geeft dus ook meer aspect ratio. Schepen met ingekorte mast kunnen dus ten opzichte van het eigenlijke

ontwerp minder hoog aan de wind. Bij zeilen is het belangrijk dat ze vlak over het dek lopen, anders ontstaat er teveel lek en daardoor vermindert de aspect ratio heel snel. Heel belangrijk is de bolling van het kieloppervlak. Er is in ruimtevaart en vliegtuigindustrie heel veel onderzoek gedaan naar bolling van vleugels. In windtunnels zijn vormen onderzocht op hun weerstand. Deze vormen heten NACA profielen. Ze zijn gerangschikt en hebben een nummer. Als je hier voor het eerst van hoort en je zoekt met behulp van Google op het Internet naar NACA, valt je bek open van verbazing. Je kunt zelf profielen maken met programma’s die online beschikbaar zijn. Alles is mogelijk tussen echte bol en platte plaat. Ongelooflijk veel informatie. Het kiezen van het juiste profiel is van doorslaggevend belang voor latere prestaties. Je moet wervelingen achter de kiel voorkomen. Aan de wind zeilend ontstaat er aan lij van de kiel een drukgolf. Aan loef is de druk tegengesteld. Dat wordt lift genoemd. De hoeveelheid lift en weerstand hangt dus in belangrijke mate af van het gekozen NACA profiel. Een effectief profiel zorgt dat de drukgolf aan lij niet voor de kiel komt, want dan zou je over die druk heen moeten zeilen en dat remt. Ook moet het water aan loef het profiel niet loslaten want dat geeft turbulentie, en dat remt heel erg. Ons schip heeft iets nodig dat goede lift en weinig weerstand geeft bij een snelheid tussen 4 en 7 knopen. Weer een keuze, weer een compromis, ik kies de NACA 063 serie. Ook de breedte van de kiel is van groot belang vooral met het oog op stalking bij toenemende snelheid. Dan is er nog de plek waar de kiel onder het schip moet komen. De Vivace lag met de oude kiel achterover en was wat loefgierig. Soms moet je simpel zijn. Ik heb Tanja en Ineke gevraagd op de punt van het schip te gaan staan. Toen lag het recht. Dat was dus het moment dat ik naar voren moest brengen. Met de zwaartepunten van de oude en nieuwe kiel spelen en de juiste plaats bepalen om het schip horizontaal in het water te krijgen. Weer een grote uitdaging, want je moet eerst snappen waar het drijfvermogen aangrijpt. Nu moet het schip nog neutraal gaan zeilen, dus niet loef of lijgierig. Druk- en zeilpunt moeten op elkaar worden afgestemd. Het drukpunt, dat is het punt waar je met een mespuntje het hele schip zijwaarts kan drukken zonder dat de voor- of achterkant naar bak- of stuurboord gaan. Het zeilpunt is waar de krachten die de zeilen


ontwikkelen samen komen. Er zijn vele opvattingen hoe deze punten ten opzichte van elkaar moeten liggen. De boeken spreken zich hierover verschillend uit. Het wordt bij nieuwe jachten vaak met behulp van een model bepaald. Dat heb ik dus ook maar gedaan. Uiteindelijk ben ik voor een oude formule gegaan: zeilpunt, 6% van de waterlijnlengte, voor het drukpunt. Let op, dit geldt alleen voor een relatief ondiepe vinkiel. Doorgaan tot de oplossing is gevonden Uit ‘t bovenstaande zal duidelijk worden dat het ontwerpen van een kiel steeds weer opnieuw beginnen is. De afmetingen zijn prachtig, maar dan kun je het gewicht weer niet kwijt in de vorm. De vorm is mooi, maar de balans is weg. En dan is de aspect ratio weer niet goed. Daarna krijg je weer iets dat juist erg loefgierig maakt. Het juiste ontwerp komt tot stand doordat je het hele verhaal net zolang aanpast tot het bij je schip past. Verder gebruik je allerlei ratio’s om je ontwerp te testen op effectiviteit. B.v. het natte oppervlak van de kiel ten opzichte van natte huid. Oppervlakte kiel t.o.v. oppervlakte zeil. En dan maar vergelijken met gegevens van andere schepen. Je loopt op de haven dus heel wat te meten als de vloot op de kant staat. Ook heb ik een ander boek van Theo gebruikt met gegevens van kajuitjachten. Uiteindelijk heb ik een computermodel gemaakt waarmee ik de veranderingen van het ontwerp snel kon door rekenen. Na de 12e aanpassing had ik een ontwerp waar ik wel geloof in had. Ik snap inmiddels wel waarom een ontwerp bij Van der Stadt € 2500,- kost. En nu gaan bouwen Eindelijk ben je eruit. Trots zit je naar je ontwerp te kijken en dan opeens word ik wakker. Het moet allemaal nog beginnen. Hoe verwezenlijk je dit hersenspinsel. En de twijfel slaat ook weer toe. Op zee moet het in de eerste plaats veilig zijn. Dus eerst weer rekenen. Er zijn 7 methoden om de stabiliteit uit te rekenen, waarmee je verschillende situaties simuleert. Althans die stonden in het boek. Allemaal doorgerekend, het klopt nog steeds. Uiteindelijk blijft al dat rekenen abstract. Ik voel me niet zeker. Ik doe het niet zonder dat het goed getest is. Dus een model maken en dat onder verschillende hoeken zetten in de afwasbak. Meten wat de oprichtende krachten zijn. Kijken hoe een platgeslagen model zich weer opricht. Hoeveel kracht is er dan nog over. Ik raak


eindelijk overtuigd, de formules werken. Het gaat allemaal goed. Nu wordt het spannend! Ik ga het echt doen! Maar hoe pak je dat aan? De twijfel verdwijnt niet, ondanks de

12 m3 zand in een kist, geen haalbare zaak voor een simpele Duetta-zeiler theorie en de bevestiging tijdens het testen. Uiteindelijk blijf je een amateur! Is het allemaal wel de moeite waard, wordt het schip hier sneller van? Waar ben ik mee bezig, hoe ouder hoe gekker, hoor ik Anna zeggen. Eerst had ik het plan om een houten plug te maken in de vorm van het ontwerp. Die in zand te laten slaan, de plug eruit halen, een ophangframe erin en het gat volgieten met lood. Dat bleek een erg duur proces. Er is daar heel veel speciaal zand voor nodig. Circa 12 m3, schat de loodgieter: om de krachten te kunnen opvangen die tijdens het gieten ontstaan. Bedrijven die in de zandvormen zijn gespecialiseerd, gieten geen lood. De zandvorm zou dus op transport moeten. 12 m3 zand in een kist, geen haalbare zaak voor een simpele Duetta-zeiler. Volgende optie, met behulp van de houten plug een gietvorm maken in beton. Toen ik dat aan de loodgieter voorstelde, zei hij dat ik dan maar ergens anders naar toe moest voor het lood. Hij deed het niet omdat er in beton altijd vocht blijft zitten, en dat opgesloten vocht zou zeker exploderen op het moment dat er gloeiend lood wordt gestort. Einde van dat verhaal. Ik zit op een dood punt, tot ik met Ed Brand praat over het maken van een stalen vin, verstevigd met spanten. Hij wil het wel maken. Mooi leerproject voor een medewerker. Een dergelijke kiel blijft een heel moeilijke vorm, platen torderen om de juiste bolling te krijgen. De maatvoering is echt heel cruciaal om het gewenste effect te krijgen. Kleine afwijkingen geven veel turbulentie. Het moet ook nog eens heel sterk zijn. Maar Ed kan het maken. Ik moet nog wel even rekenen omdat het nu staal en lood gaat worden. Het is het uiteindelijk een prachtig ding geworden. ‘t Leek wel het staartroer van een Boeing. Nadat het gevaarte met lood is volgestort wordt het gewogen. Het rekenmodel zit er 2 kg naast, dus alles klopt nog steeds.

Op de haven wordt met vereende krachten de oude kiel eraf gehaald en de nieuwe, na wat aanpassingen van de fundatie in het schip, er onder gebouwd. Oude gaten worden gedicht. Bij de tewaterlating blijkt het schip mooi horizontaal te liggen. De helling achterover helemaal weg. Onder zeil is het een ander schip. Wendbaarder, en merkbaar hoger aan de wind zeilend waarbij ze prima op snelheid blijft. Weinig drift en neutraal op het roer. Alles in balans, een prachtig resultaat. ‘t Was heel leerzaam project, soms een dood punt, en vooral spannend. Mijn dank gaat uit naar Theo Noordeloos, Ed Brand, Leo Stoeckhart, Harry van de Starre , Ruud van Gein, Bob Griep en Friso van Zuuren voor hun hulp bij het realiseren van mijn passie. Een mens doet soms rare dingen. Ik ga nu rustig door met vergrijzen. Aan een dergelijk toerbakkie kun je dus echt wel wat doen. Een racemonster, nee dat wordt het nooit. Kost wel heel veel energie en doorzettingsvermogen. O ja, en ook nog even een briefje naar MARAC gestuurd met de nieuwe tekening, diepgang en gewicht. Deze keer wel een serieuze correctie van de handicap. Zij zagen het voordeel nu wel zitten... Dick Muller

9

JEUGDZEILEN 2005 De uitbreiding van de zeilcommissie met een jeugdzeilafdeling is een feit, zoals we al eerder berichtten. Vanaf dit seizoen nemen Michael Brouwer en Erik Nagtegaal het voortouw en hopen op veel nieuwe inschrijvingen "Zoals we de vorige keer hebben verteld, gaan we 8 jeugdzeildagen organiseren; de voorbereidingen zijn in volle gang. We hebben inmiddels al een paar inschrijvingen binnen, maar er is nog veel meer plaats. Ook hebben we onze vloot weer uitgebreid. De vereniging is nu de trotse eigenaar van twee Vaurien’s (tweemansbootjes, met een grootzeil en een fokzeil) en een Optimist. We hopen nog uit te breiden met een tweede Optimist. We zullen vier zaterdagen en vier zondagen organiseren, zodat ieder kind kan komen zeilen. De volgende data zijn hiervoor geprikt: 21/22 mei, 4/5 juni, 9/10 juli, en 27/28 augustus. Mocht het nu heel slecht weer zijn tijdens een van deze weekenden, dan zullen we nog een weekend plannen. Daarnaast gaan we tijdens het WSV Clubweekend (25 en 26 juni) wat leuks voor de kinderen doen. En na alle zeillessen sluiten we het jeugdseizoen af met een leuke dag of een leuk weekend op 10 en/of 11 september. Voor dit alles hebben we weliswaar een budget gekregen van de vereniging, maar we zullen ook een kleine bijdrage van 25 euro per kind vragen. Wij vragen u nogmaals: Heeft U spullen over zoals bijvoorbeeld: kinderzwemvesten, boeitjes/stootwillen, wetsuits etc en wilt U deze ter beschikking stellen voor het jeugd zeilen? Mocht U nog van dit soort spullen op zolder hebben liggen dan komen wij deze graag bij U ophalen. Om het jeugdzeilen bij de WSV Almere tot een groot succes te maken zoeken we nog meer kinderen . Bovendien kunnen we natuurlijk ook een hoop hulp gebruiken! Dus zijn er kinderen die willen leren zeilen, beter willen leren zeilen of het gewoon leuk vinden om lekker te zeilen? Meld je aan via een e-mailtje of bel ons (Naam + geboortedatum + telefoon nr + e-mail + aangeven of je op Zaterdag en/of Zondag wilt varen/lessen). Heeft U een zwaardboot of kielboot die

10

wij zouden mogen gebruiken of heeft U eventueel interesse om een keer mee te helpen, dan horen wij dat graag. Heeft U nog andere leuke ideeën of suggesties dan zijn deze ook van harte welkom". Neem contact op per mail of telefoon met Michael of Erik. Wij hopen dat we met een heleboel kinderen mogen zeilen en dat een hoop mensen ons kunnen helpen. Het Jeugdzeilteam Michael Brouwer & Erik Nagtegaal E-mail: [email protected] E-mail: [email protected] 035-6992495 036-5310534 P.S.: De Watergewendag gaat dit jaar NIET door

Van de Havenmeesters Er zijn op het haventerrein honderden voorwerpen aangetroffen zonder de verplichte eigendomssticker met het lidmaatschapsnummer. Dat is tegen het Havenreglement! Dus graag een sticker plakken (vraag ernaar op het Havenkantoor). Anders zullen deze zaken binnenkort op kosten van de eigenaar elders worden opgeslagen! Met vriendelijke groet,

DE STOKER EN MACHINIST MET EEN NIEUWTJE Al 12 jaar schrijven we stukjes over scheepstechniek, winterbeurten, voorjaarsbeurten en wat u moet doen en vooral zou moeten laten als u voor het eerst uw dieseltje of b.b. gaat starten. Geen idee of u er ook iets aan heeft gehad, we hopen het maar. Dus lijkt het tijd voor verandering. Ten eerste willen wij u de mogelijkheid gaan bieden om on-line technische vraagstukken aan ons voor te leggen. Tik: [email protected] in uw adresregel, en brandt los. Vertel wel even wie u bent en wat uw lidmaatschapsnummer is. U krijgt dan netjes antwoord, per mail of per telefoon, helemaal gratis bovendien. Ten tweede is het natuurlijk ook zo, dat al die eerder verschenen technische rubrieken hun waarde niet hebben verloren. Daarom zullen we vanaf heden een aantal belangrijke onderwerpen gaan herhalen. De rubriek blijft dus bestaan, al zult u als lang meelopend wsv-lid wel eens iets zien dat u (hopelijk) bekend voorkomt. Tot slot zullen we de aardigste technische vragen – en ons antwoord – op deze plaats publiceren. Heeft u daar misschien ook nog iets aan! De Stoker & De Machinist (namens deze: Nico F.P. van Baarle)

Piet Zandstra


DE STOKER EN DE MACHINIST - VOORJAARSTECHNIEKJES Mogelijk dus dat dit stuk u bekend voorkomt - dat klopt. Maar voor velen elk jaar weer actueel, al die dingetjes die we aan onze boot en motoren moeten doen, en waarvoor we ons elk voorjaar weer achter de oren moeten krabben. Hoe zat het ook alweer? We starten met het schoonmaken c.q. vervangen van filters te beginnen met de brandstoffilters. Hebt u wel eens goed nagegaan waar er in het brandstofsysteem allemaal filters zitten? Zo niet, neem er dan nu even de tijd voor: controleer uw handboeken en bij twijfel vraag uw leverancier er naar! Hebt U geen beschrijving van Uw motor, kijk dan eens op de website van www.motoren.boten.nl. Hier vindt U veel beschrijvingen van de meest gebruikte motoren. Het vervangen van de filters is een periodiek gebeuren en hiervoor zijn ook geen standaard intervaltijden voor te geven, maar denk niet dat het aantal gebruiksuren van de motor hiervoor bepalend is. Juist bij weinig gebruikte motoren treedt vervuiling in de leidingen en filters op door de geringe doorstroming. Ook is het natuurlijk van belang waar u tankt. Op plaatsen waar heel weinig gebruik wordt gemaakt van een bulkstation is de kans op het tanken van oude, vervuilde brandstof groot. Bij filters met een water-aftap is vaak goed te zien of er veel vuile brandstof door het circuit is gestroomd. Uiteraard maken we de water-afvang leeg en schoon bij de filters, vaak maar lang niet altijd bevindt zich ook onderaan de tank zo’n waterpotje dat leeg gemaakt dient te worden. Water bevindt zich altijd onder in de tank, omdat water nu eenmaal een hoger soortelijk gewicht heeft dan diesel. Bij diesel is het mogelijk het water middels een tampon o.i.d. bevestigd aan een staafje en dit door de vulopening op het onderste punt van de tank te brengen het water af te tappen; het water zuigt in de tampon - de brandstof niet. En vergeet niet filters en ander afval milieuvriendelijk weg te gooien. Ook de mechanische bedieningskabels van de gashendel/keerkopeling dient op z’n tijd een beetje olie of vet te krijgen om met plezier zijn werk te kunnen doen.

of ze nog goed klemmen. Dan is er nog het drinkwatersysteem. Het regelmatig doorspoelen en af en toe ook eens met een toevoeging van wat chloor is in de meeste gevallen doeltreffend genoeg. Het is natuurlijk geen goede zaak water te lang in de tanks te bewaren voor later gebruik, neem dus zoveel water mee op uw tocht als U denkt nodig te hebben. Dan hebben we nog de gas-installatie die vaak een groter gevaar vormt dan de gevaren uit het voorgaande deel. Vaak is de gas-installatie een ondergeschoven kindje. Het begint al met het vervelende wisselen van de gasfles op zijn tijd en juist omdat we dit niet zo vaak doen schuilt hier een gevaar. Let hierbij dus goed op: gebruik een passende steeksleutel voor het los koppelen en vergeet niet dat de draairichting contra is van wat u normaal gewend bent. Het is een goede gewoonte om bij elke fleswisseling de rubberpakking ring te vervangen; koop er een paar en hang ze in een plastic zakje met wat talkpoeder erin samen met de steeksleutel in de buurt van de gasfles. Hoe is de status van deze regelaar? Ondanks dat deze geen onderhoud vraagt is het wel van belang deze om de 4 á 6 jaar te vervangen; door de vochtige omgeving waar het ding zich meestal bevindt, heeft hij best wat te lijden en roest of zo u wilt corrosie is een gevaar. Schrijf met een watervaste viltstift duidelijk het jaartal op het ding en u wordt regelmatig herinnerd. Vervolgens gaat het gas meestal door een slang verder het systeem in. Deze slang is al voorzien van een jaartal. Heeft iemand anders al voor u gedaan en dat is niet omdat hij dat zo leuk vond. Deze slang dient namelijk om de drie jaar te worden vervangen. Controleer regelmatig de koppelingen naar de diverse apparaten - dit kan heel goed met een dik zeepsopje of met Gasleakproof. U zet de hoofdkraan open, laat alle apparaatkranen dicht, smeer het sopje/ of spuit de Gasleakproof rond de koppelingen en kijk of er bellen geblazen worden. Is dit het geval, vervang dan de desbetreffende koppeling en eventueel ook de bijbehorende leiding. Nu nog een paar korte tips:

Controleer de accu’s op voldoende vloeistofniveau; ca. 1 cm boven de platen aan te vullen met gedistilleerd of gedemineraliseerd water. Voorzie de accupolen en -klemmen van een dun laagje zuurvrije vaseline en controleer


Een nieuwe waaier voor de waterpomp/ impeller van de motor aanbrengen gaat makkelijk als u de waaiers in de goede richting eerst voorziet van een tie-wrap oftewel klembandje. Doordat de waaiers

naar een kleinere diameter zijn getrokken zal hij zonder beschadiging in het waaierhuis passen en door de tie-wrap er naar buiten weer van af te schuiven is het karwei zo geklaard. Gaat U de navigatie verlichting vernieuwen? Denk eens aan ' ledjes', het voordeel hiervan is de veel langere levensduur van de lampjes, veel minder mechanische gevoeligheid en zeker het veel lagere stroom verbruik. Hang eens een emmer onder de motoruitlaat als u de antivries er uit gaat pompen. A. is het nog bruikbaar en B. u spaart het milieu. Nico van Baarle

Nu al groot succes Stoker en Machinist On-Line Vlak voor het ter perse gaan van dit nummer is een e-mailbrief aan alle leden (d.w.z. aan hen die zich daarvoor op hebben gegeven) gestuurd over het laatste initiatief van De Stoker & De Machinist: het on-line beantwoorden van technische vragen. Direct na de verzending kwamen de eerste mailtjes al binnen, en dat lijkt maar door te gaan. Het is dus duidelijk dat hiermee aan een grote behoefte wordt voldaan. Nico van Baarle heeft er zijn handen aan vol. De meest uiteenlopende vragen zijn intussen gesteld - en beantwoord. Over osmose, over scheepselektra, lekkende hennegatskokers en roerkoningen, en over het schilderwerk aan de boot. De interessantste vragen en antwoorden zullen we een volgende keer in Sluiskade publiceren. Zo heeft iedereen er iets aan! Redactie Sluiskade

11

HEBA (verhuisd) Eigenaar en officieel importeur van Stingray boten voor de Benelux is Dennis Donker, tevens lid van onze vereniging. Hij vertelt: Mijn bedrijf Heba Aqua Sport is verhuisd naar een ruimer pand aan De Steiger 92 in Almere – Haven. We zaten ruim 7 jaar aan De Steiger 151 – 152 in Almere – Haven, maar dat is verleden tijd. Per 1 februari bevindt de showroom zich in een veel ruimer onderkomen aan De Steiger 92, want we groeiden uit ons jasje. Een verhuizing bleek noodzakelijk. De ruimte van 300 vierkante meter waarmee het bedrijf het tot nu toe deed, is tot 800 vierkante meter uitgebreid. De nieuwe showroom vinden we absoluut een bezoekje waard. Voorlopig is alleen nog de showroom naar het nieuwe adres verhuisd, de werkplaats volgt over 3 maanden. Konden op het vorige adres 3 tot 4 speedboten getoond worden, de nieuwe locatie heeft ruimte voor 6 tot 8 ‘Stingray powerboats’, boten die alom bewonderd en begeerd worden. De uit het Amerikaanse Hartsville afkomstige Stingray’s zijn absolute toppers en behoeven voor de ware botenliefhebber nauwelijks introductie. Wie dit merk speedboot nog niet kent en nadere informatie over ons wenst, kan kijken op onze site.

� � ��

Naast de in– en verkoop van nieuwe en gebruikte Stingray powerboten, hebben we een uitgebreid assortiment aan buitenboord motoren van o.a. Suzuki, Mercury en Yamaha. Opblaasbare rubberboten zijn er van diverse merken als Quicksilver, Zodiac, Sunmarine en Suzumar. Deze boten zijn handig in het gebruik en niet duur. Heba zorgt ook voor het onderhoud van uw boot, zoals het aanbrengen van antifouling systemen en reinigen. Ook voor onderdak tijdens de winter kan gezorgd worden. Motoroliën en andere onderhoudsproducten zijn eveneens verkrijgbaar, evenals artikelen voor de watersport en watersportkleding. We zijn open van dinsdag tot vrijdag van 09.00 – 18.00 en op zaterdag 09.00 – 17.00 uur. Heba Aqua Sport De Steiger 92 1351 AH Almere – Haven Telefoon: 036 – 5386380 www.stingrayboats.nl

O n s a d r e s : O n d e r w a l 8 1 4 1 1 LV N a a r d e n

• Te l e f o o n 0 3 5 6 9 4 2 4 7 6 • Te l e f a x 0 3 5 6 9 4 9 1 5 0 i n f o @ s c h e e p s d i e f . n l

Groot assortiment, zeer vakkundige hulp, snelle levertijden en service op het gebied van o.a.: kleding, scheepsbeslag, touwwerk, splitsen, motoronderdelen, verf/ antifouling, onderhoudsmiddelen. Bekende merken: Gill, Gaastra, Magic Marine, Marine pool, Dubarry, R.W., Sikkens, International, Epifanes, West System, Sailtron , ASA, Wichard, Besto, Plastimo, etc, etc U bent van harte welkom bij “Scheepsdief” Watersport Van april tot september zeven dagen per week geopend U vindt ons in de Jachthaven van Naarden

12


KOKEN OP 2 PITTEN Voor degenen onder ons die er moeite mee hebben om aan boord een heerlijk diner op de "kombuistafel' te toveren en het excuus te gebruiken dat dat immers niet mogelijk is met maar 2 kookpitten, wel, dáárvoor was deze avond georganiseerd. En natuurlijk ook voor degenen die daar minder moeite mee hebben, maar die dachten nog weer wat nieuws te kunnen leren. Kortom, creëer aan boord je eigen driesterrenrestaurant! Donderdag 10 februari Het idee voor deze avond kwam eigenlijk vanuit de motorbootcommissie. Weer eens wat anders dan een avond techniek. De nieuwe evenementencommissie kreeg hier lucht van (lekkere kooklucht) en heeft na overleg met de motorbootcommissie het idee overgenomen en uitgewerkt. Voormalig beheerder Ben en Marja Geersema hebben de kok aangedragen. Tijdens een Grand Banks evenement kwamen zij in Enkhuizen de voormalig beheerder van ons clubgebouw tegen, Ruud, die nu als kok in het restaurant Water Music in Enkhuizen werkt. Toen het idee van de kookavond verder uitgewerkt werd, hebben zij contact opgenomen met Ruud om te vragen of hij er iets voor voelde om zo’n avond te presenteren. Ruud was gelijk heel erg enthousiast en is aan de slag gegaan om een paar diners in elkaar te zetten. Hij zegde zijn medewerking geheel belangeloos toe. Hij heeft een aantal diners bedacht en Marja met een boodschappenlijst het dorp ingestuurd. Uiteindelijk heeft Ruud op deze avond 2 diners gemaakt, eenvoudig in de voorbereiding, binnen een half uur op tafel en toch een volledige maaltijd. Ruud maakte voor ons Stroganoff met rijst, biefstuk en een heerlijke witlofsalada en visfilet (tilapia) met een krokant kaasjasje, gebakken aardappelen en gemende gekookte groente (courgette, bloemkool en wortelen). In beide gevallen zat er alles in wat een gezonde maaltijd dient te bevatten: eiwitten, koolhydraten en vitamines. Succes De avond was een groot succes. De opkomst was hoog, er waren ongeveer 50 mensen zowel mannen als vrouwen. Iedereen was reuze enthousiast. Natuurlijk niet in de laatste plaats door de leuke presentatie van Ruud, maar ook en vooral vanwege het proeven van de gerechten na afloop.


foto Marja Geersema

Dus diegene die nu nog durft te zeggen dat het koken van een volledige maaltijd op twee pitten aan boord (in korte tijd) niet mogelijk is, heeft geen recht van spreken meer. Voorbij is dus de tijd van uitsmijters en omeletten (mag natuurlijk nog wel voor de lunch), voorbij is dus de tijd van friet van de snackkar en voorbij is de tijd van even snel een pizzaatje halen in het centrum. Vanaf nu eten de leden van de WSV Almere gezond en lekker aan boord! Annegré Nieuwenhuis

ABUIS

IT WAS DISCOTIME Op 5 februari j.l. organiseerde de Evenementencommissie in het clubhuis haar eerste evenement van dit jaar en....... het was discotime. Menigeen had zich in John Travolta en Olivia Newton John kleding gehuld. Op de swingende muziek van de jaren 70 en 80 gingen de voetjes van de vloer. DJ Jeroen slaagde er goed in om het een ieder reuze naar zijn zin te maken. Jammer dat de opkomst wat tegenviel, maar dat heeft de pret zeker niet gedrukt.

Dachten we de vorige keer het eindelijk goed gedaan te hebben, kregen we wederom de wind van voren. Nu de leeftijd klopt, 16 dus, bleek haar naam in verval te zijn geraakt. Het blijkt de rijke tak te zijn. Goed....nu nog een maal: Malou van der Woude is 16 jaar geworden. Oh ja, die geheimzinnige snuiter zien we ook nog steeds om haar heen. We houden u op de hoogte. Redactie Sluiskade 11.

13

DE NIEUWE JACHTHAVEN ingekomen mail De vorige keer heeft u kunnen lezen dat wij inmiddels de exclusieve gesprekspartner zijn van de Gemeente bij de totstandkoming van een nieuwe jachthaven. Deze keer wil ik wat meer vertellen over de verschillende paden die door de werkgroep nieuwe jachthaven worden bewandeld. De werkgroep, oorspronkelijk een aantal leden en later aangevuld met een zware bestuursdelegatie, heeft jaren werk besteed aan alle aandachtspunten die wij konden bedenken. Vaak met een lach en een enkele keer met een traan, zoals bij het vertrek van de onnavolgbare voorzitter van de werkgroep, Martin Leijtens. Veel aandachtspunten dus... Waar moet je allemaal rekening mee houden? Een nieuwe haven is gemaakt voor de toekomst, maar hoe ziet die er uit? ADSL verbindingen, satellietaansluitingen, stromend water, 16 ampère voor elke ligplaats, verzin het

We zijn begonnen met het samenstellen van een programma van eisen, een lijst met alle voorzieningen die wij echt noodzakelijk achten. Daarnaast zijn we voorzichtig gestart met het maken van een beeld. Wat zie je dan als je er rond loopt? Vanuit de Gemeente wordt ondertussen ook hard gewerkt aan het beeld van de revitalisatie van de kustzone, er is door hen een landschapsarchitect ingehuurd en deze levert zonder enig inzicht in de watersport een eerste beeld (zie tekening). Duidelijk een indeling waar verenigingsactiviteiten en zonodig ook commerciële activiteiten kunnen worden gestart...? We zijn dus nog niet klaar met dit onderdeel. Op nieuw in gesprek met de Gemeente dan maar. Wordt vervolgd.

Beste commcie, Wat een geweldige Sluiskade is er weer. Het enthousiasme straalt eraf, geweldig!!! Goed verzorgde en positieve artikelen. Als de leden dit niet mooi en leuk vinden eet ik mijn schoenen op. Met vriendelijke groet, Bert-Jan van der Woude Geachte redactie, wat een verandering van het clubblad. Strak van stijl, overzichtelijk en een aangename vormgeving. Mijn complimenten. Peter May Aan de commcie, (beetje laat misschien, maar) ik wil de redactie feliciteren met dit geweldige blad Sluiskade. Niet alleen voor de lay-out maar ook voor de inhoud. Zeer lezenswaardige artikelen. Ik vraag mij af of dit vol te houden is. Vooral artikelen over techniek voor motoren interesseren mij buitengewoon, trouwens alle techniek voor motorboten zijn prima om te lezen. Ga zo door AUB. met vr. groeten R.Kahlé steiger C16. de JAMBO.

een eerste, inmiddels alweer achterhaalde schets....

maar. Natuurlijk moet het allemaal goed én van deze tijd zijn, maar waar ligt het walletje en het schuurtje? Hoeveel wil de gemeente betalen en wat gaat dat de vereniging kosten, en is dat wel op te brengen met onze ligplaatstarieven?

Heeft u vragen of opmerkingen, u kunt mij altijd mailen, graag zelfs. Tot de volgende keer. Ben Geersema [email protected]

Veel stof voor discussies dus, en u weet: zoveel mensen zoveel meningen.

14


AGENDA VAN DE ZEILCOMMISSIE De zeilcommissie zal zich ook in 2005 weer bezig houden met het organiseren van alles wat met zeilen te maken heeft. Dus weer veel verschillende zeilwedstrijden en zeilactiviteiten. Zij hopen natuurlijk op een grote opkomst, maar ook dat we veel nieuwe mensen en zeilboten mogen verwelkomen. Want “hoe meer mensen, hoe meer lol”. Verder beginnen ze dit jaar met het jeugdzeilen en hopen dat dat een groot succes wordt. Om op de hoogte te blijven over al onze activiteiten, hou dan het clubblad “Sluiskade 11”in de gaten en voor het aller laatste nieuws de website: www.wsvalmerehaven.nl Hier zult u alle data vinden van onze activiteiten, maar ook die van alle andere commissies. Voor het gemak hier alvast de zeilkalender voor 2005: Zeilerscafé, zaterdag 5 maart 20:30, spelletjesavond. “De Waterpokken” zaterdag 2 April 20:30 Optreden van onze huisband , voor een gezellige avond swingen. Opening van het vaarseizoen, zaterdag 9 april 20:00 georganiseerd door de evenementencommissie. Tijdens dit evenement zullen alle commissie’s iets vertellen over hun plannen voor 2005. Bert Joosse zal op deze avond bovendien een uitgebreid verslag doen met behulp van een prachtige dia-presentatie. Verder zal de zeilcommissie starten met de inschrijving voor de avondcompetitie. (kosten: € 20,-) Ook zullen we deze avond bekend maken wat de wedstrijd van 10 April inhoudt, dus wil je voorbereid aan de start komen, zorg dan dat je er 9 April bij bent. De eerste zeilwedstrijd, zondag 10 April 12:00 , de openingswedstrijd. Tevens weer de mogelijkheid tot inschrijving voor de avondcompetitie. Avond competitie: Start 19:30 April Do 14, Di 19, Do 28 Mei Di 3, Do 12, Di 17, Do 26, Di 31 Juni Do 9, Di 14, Do 23, Di 28 Juli Do 7, Di 12, Do 21, Di 26 Augustus Do 4, Di 9, Do 18, Di 23 September Do 1, Di 6, Do 15 Nachtbrakerscup: (drie woensdagen) Wo 21 September Wo 28 September Wo 5 oktober


Start 19:30

© fotoboot.nl.

Pinquincup: (drie zondagen) Zo 9 oktober Zo 16 oktober Zo 23 oktober

Start 12:00

Speciale zeil-evenementen: Openingswedstrijd zo 10 april

Start 12:00

Waddentocht wo 4 mei t/m Zo 8 mei Introductieavond wedstrijdzeilen (datum nog niet bekend) Mariholmwedstrijd, za 28 en Zo 29 mei Eenzame Noord, za 18 juni (start 5:00) Engelandtocht, wo 29 juni t/m Zo 3 juli Grote Oost, za 17 en Zo 18 September

(start 10:30)

Snertrace, zo 30 oktober (start 12:00) Rondje Pampus / De Schelp, zo 6 november (start 12:00) Jeugdzeilen: Za/Zo 21, 22 mei Za/Zo 4, 5 juni Za/Zo 9, 10 Juli Za/Zo 27, 28 augustus Afsluiting Jeugdzeilseizoen za en/of zo 10 en/of 11 september Eindejaarsbal en bekendmaking Clubkampioen za 19 november Wie krijgt er geen zin bij het zien van zoveel moois? Deze foto is alweer tien of meer jaren oud, maar toch...

15

4 MAN IN EEN BOOTJE NAAR SCHOTLAND Dit verhaal van René Westerhuis, opvarende van de "Stella", is eerder gepubliceerd in “De Drietand”, het cluborgaan van Nederlandsche Vereniging van Kustzeilers

T

oen Bert Joosse, schipper van de Sadler-32 “Stella” uit Almere-Haven, mij op Nieuwjaarsdag vroeg of ik zin had om twee weken op en neer te zeilen naar Edinburgh had ik zo mijn bedenkingen. Weliswaar had ik in augustus 2003 in Durness een heuse Schotse hittegolf mogen meemaken - met 25c, een spiegelgladde Atlantic, strakblauwe hemel en bijna het idee op een hagelwit strand aan de Middellandse zee te staan - het eerste wat bij je opkomt bij Schotland in mei is kou, regen, mist en langdurig verwaaid liggen. En oh ja, het was ook nog in de meivakantie, dus aan mij de schone taak het thuisfront ervan te overtuigen dat het traditionele weekje bijtanken op het strand van Kreta, Cyprus of de Canarische Eilanden “best wel is een jaartje kon worden overgeslagen......”

kon ik soepeler dan verwacht aanmonsteren voor deze tocht en in maart op de eerste voorbereidingsavond naast schipper Bert Joosse en de andere bemanningsleden Arie Petrus en Jan Pietersma aanschuiven. Om iets van onze reisvoorbereiding te kunnen begrijpen is het goed eerst een aantal typische zaken en tradities aan boord van de “Stella” te schetsen: in tegenstelling tot het kielvak staat de bemanning nooit droog, loopt de schipper Chinese wacht (één keer op, nooit meer af) in de kombuis, is geheime recept van de befaamde marinenasi gewoon bekend en laten een groot aantal eerdere reizen zich het beste omschrijven als “zeilen met Ton de Zeeuw”. Kortom, zonder navigatie en veiligheid uit het oog te verliezen werd veel tijd besteed aan vraagstukken als de samenstelling en gewenste kwaliteit van “de echte maaltijden”, “de hapjes tussendoor” en “halen we met vier flessen Tullamore Dew de overkant wel...”

O

p zaterdag 15 mei was het dan zover, 12 schepen lagen in de Seaport

foto's: van de bemanning

Marina IJmuiden klaar voor vertrek en was er tijdens een palaver gelegenheid tot een eerste kennismaking met de andere bemanningen. Met enig gevoel voor understatement adviseerde organisator Peter Visser vooral de voorraad gasolie nog een keer te checken. Dat dit geen overbodig advies was, bleek de volgende ochtend al snel na het vertrek. Het weer was fantastisch maar de wind liet het al snel afweten. Een groot deel van de 200 mijl naar de eerste aanloophaven Whitby moest dan ook in het lawaai van de motor worden afgelegd. Wel een mooi vlak zeetje natuurlijk en dat heeft zo zijn voordelen. Automaat bij en onder het genot van een koel biertje en het eerste culinaire hoogstandje van de schipper op je gemak de “knop omzetten”, twee weken weg van file-leed en dagelijkse beslommeringen. Wat een prachtig vooruitzicht!

W

anneer de Schotlandtocht een Schotlandrace zou zijn geweest denk ik dat de “Stella” op handicap hoog zou zijn geëindigd. Maar goed, het was een tocht en alleen de echte tijden, noem het de “line honours”, tellen. Wanneer je als bemanning op het kleinste schip van de vloot meezeilt, blijk je dan ook met enige regelmaat herinnerd te worden aan een waterlijn van onvoldoende lengte. In het kort: zitten anderen al aan de bar, ben jij nog aan het zeilen. Dat bleek al in Whitby. Om de jachthaven (en de warme douche) te kunnen bereiken moet een draaibrug uit het Victoriaanse tijdperk worden gepasseerd die alleen van 2 uur vóór tot 2 uur ná hoogwater wordt bediend. Iets te weinig

Niet voor één gat te vangen voorzag de schipper mij van de nodige munitie om het plan op een tactisch moment er bij het boze oog doorheen te loodsen: “Hemelvaart en Pinksteren vallen erin, dus het kost maar een paar vrije dagen” - “De whisky wordt ter plekke gestookt, dus dat is het eerste verdiend...” en voor wanneer het echt niet zou willen lukken: “schat, ik doe de rest van het jaar wel de boodschappen”. De eindexamens van de kinderen bleken uiteindelijk mijn redding, zij hadden helemaal geen tijd voor de meivakantie en zo

16


snelheid en daardoor te laat aanlopen betekent automatisch wachten op het volgende hoogwater. Op zich niet zo erg, ware het niet dat het ponton waaraan de wachtende schepen moeten afmeren op geen enkele wijze met de wal is verbonden. Best wel een beetje lastig als de rubberboot nog in Almere ligt. Daar waar veel zeilers één keer per seizoen kiezen voor een retourtje Lowestoft is een bezoek aan Whitby eigenlijk veel meer de moeite waard. In deze oude haven lijkt de tijd stil gestaan te hebben. Ooit werden op de plek waar nu de jachthaven is de schepen van James Cook gebouwd. Een replica van de Endaevour herinnert hier aan. Nu zijn er nog visserij-activiteiten en zorgt een flinke stroom toeristen voor de nodige drukte. De oude smalle straatjes met leuke winkels, restaurantjes en pubs benadrukken het bijzondere karakter van Whitby.

E

en prima plek om de eerste pint Guinness uit de tap op Engelse bodem je goed te laten smaken. Zeker op een dag met volop zon en de voorspelling dat er de volgende dag tijdens de etappe naar Blyth ook nog eens een prima wind zou staan! Met 20 tot 30 knopen wind uit het Noordwesten was het woensdag 18 mei zo nu en dan flink hakken op de aan-de-windse koers naar Blyth. Op het 50 mijl lange traject worden een aantal grote havens gepasseerd waaronder Newcastle-upon-Tyne. Ook het befaamde St.Mary’s Lighthouse ligt op de route. De vloot bleef redelijk bij elkaar wat een aantal fraaie plaatjes opleverde. Een prima tocht met opnieuw flink wat zon. Blyth was tot in de jaren zestig van de vorige eeuw een belangrijke haven voor de overslag van kolen en een van de grootste scheepsbouwlocaties van het land. Van dit alles rest niets meer


en alleen de aanwezigheid van de Royal North-Humberland Yacht Club maakt het de moeite waard deze haven aan te lopen. Op uitnodiging van Pieter Smits werden aan boord van de Avalon de ervaringen van die dag gedeeld en vooruitgeblikt op de volgende dag. Met gemak vond iedereen een plaatsje in de kuip of aan dek! ‘s Avonds werd gezamenlijk een “light meal” genuttigd aan boord van het unieke clubschip van de RNYC. Dit 30 meter lange houten schip is het voormalige Engelse lichtschip No. 50 - “Tyne III” dat in 1879 werd gebouwd. De huidgangen van de dubbelwandige romp zijn van 8 centimeter dik teak. Mede door de inrichting met fraaie attributen uit de lange historie van de RNYC ademt het schip een bijzondere sfeer. Ook de vriendelijke bediening maakte het een meer dan leuke avond. Als blijk van waardering voor de fantastische ontvangst overhandigde “onze commodore” Peter Visser de wimpel met de drietand aan RNYC commodore Dave Morgan. Naarmate je noordelijker zeilt

wordt de kust van North-Humberland steeds interessanter en de vergezichten steeds indrukwekkender. Aan boord van de “Stella” resulteerde dit naast de al eerder vermelde “typische zaken” in een nieuw fenomeen: “zeilen met Paul Huf”. Regelmatig was het dringen in de kuip voor het beste plekje om kastelen, vuurtorens, eilanden, vogels of kleurrijke vissersbootjes op de gevoelige plaat danwel geheugenkaart vast te leggen. De reis van Blyth naar Eyemouth, de first port of call in Scotland, leende zich perfect om de nodige filmpjes vol te schieten: behalve dat eerste papegaaiduikers (“puffins”) en jan-van-genten zich lieten zien, passeer je een aantal opmerkelijke “landmarks” zoals Cocquet Island, de havenstad Amble, de Farne Islands, Holy Island en de haven Berwick upon Tweed. De aanloop van Eyemouth staat bekend als lastig en bij een krachtige wind zelfs als gevaarlijk door de rotsformaties die pal voor de haveningang liggen. Uiteindelijk viel het reuze mee. Vanaf de kardinale ton is de lichtenlijn goed zichtbaar en vaar je

17

probleemloos de haven binnen. Langs de kade staan een paar huizen met typische Hollandse klokgeveltjes. Dat is geen toeval, want in vroeger dagen kwamen veel Nederlandse schepen in Eyemouth om graan en andere landbouwproducten te laden. Nu is het een typische visserijhaven compleet met afslag. Wel een teruglopende visserij, waardoor Eyemouth zich in toenemende mate op de watersport moet richten. En met succes, want de Kustzeilers werden ontvangen aan een splinternieuwe drijvende steiger en het havengebouw was van alle gemakken voorzien. Schotland was bereikt en nog maar 45 mijl lag tussen ons en de belangrijkste bestemming Granton!

B

ij het vertrek uit Eyemouth zag het er even naar uit dat we de eerste bewolkte dag tegemoet zouden gaan. Maar ook nu waren de weergoden ons goed gestemd en klaarde de lucht het na het passeren van Saint Abbeys Head helemaal op. Jammergenoeg ging de wind er daarbij grotendeels uit en moest al aan het begin van de Firth of Forth de motor bij. Dat gaf wel volop gelegenheid om alle bezienswaardigheden aan dit geweldige vaarwater zoals Tantallon Castle goed te bekijken. Ook voor de niet-vogelaars was er geen ontkomen aan: bij Bass Rock werd het even “zeilen met Nico de Haan”. Op deze 115 meter hoge rots nestelt een enorme kolonie jan-van-genten en is daarmee waarschijnlijk een van de witste bakens in zee. Zo ver het oog reikt zie je op iedere vierkante meter wel vier of vijf vogels zitten. Groepen vliegen in indrukwekkende scheervluchten laag over het water af en aan. In Granton meerden we af bij de Royal Firth Yacht Club (opgericht in 1835). Granton is een oude en nogal vervallen 19e eeuwse veerhaven waar hier en daar de gaslantaarns nog op de wal staan. De inrichting van het RFYC clubhuis met halfmodellen, kaarten en schilderijen onderstreept de grote waarde die de Britten hechten aan historie en traditie. En dat heeft wel iets want waar vind je nou de sabel van een clublid, gedragen tijdens de slag bij Jutland?

een bezoekje gebracht aan de Brittannia, het voormalige jacht van de Britse vorstin. Uitgezonderd de met veel pracht en praal ingerichte koninklijke verblijven is het een typisch jaren-vijftig marineschip met veel overbodig gepoetst koper. Dit bracht de Amerikaanse generaal Norman Schwarzkopf tijdens een rondleiding in de machinekamer tot de gevleugelde woorden: “nice museum, now show me the engine room...”

E

en dagje aan de wal is natuurlijk niet compleet zonder “fish and chips”. De beste vind je in een kaal hok met houten banken verlicht met TL-buizen waar de uitbater een witte jas draagt die sinds de opening niet meer is gewassen. Ook in Edinburgh was het geen probleem om zo’n tent te vinden en de met vet doordrenkte hap stond snel op tafel. Wel moesten we voor het afrekenen een half uurtje uittrekken: na het volledig uitschrijven van viermaal 99p voor een biertje en viermaal het bedrag voor de fish en chips raakte de man in de witte jas bij “drie onthouden” ernstig van slag in de optelsom..... Alvorens naar de eindbestemming Pittenweem te zeilen zette de “Stella” op zondag 23 mei eerst koers naar de Forth Railway Bridge, een van de wereldwonderen van de industriële revolutie, om deze van dichtbij te kunnen aanschouwen. De vaargeul naar de brug is betond met bakens op pontons en deze lagen allemaal vol met lui ogende, maar oplettende pelsrobben. Een mooi gezicht. Richting Pittenweem kregen we bakstagwind en de 30 mijl werden helemaal onder spinnaker afgelegd, en - het wordt een

beetje eentonig - ook nu weer in de volle zon! Pittenweem is een pittoreske plaatsje met een belangrijke regionale functie voor de visserij. Jachten komen er niet veel, waarschijnlijk door het ontbreken van faciliteiten en de noodzaak af te meren langs de hoge kademuren. ‘s Avonds wachtte de deelnemers een verrassing, op uitnodiging van Bill Smurthwaite, een goede kennis van Pieter Smits, werd in Bill’s tuin te Cupar uitgebreid gebarbecued. Een zeer geanimeerde avond. Bill had ook een prima programma in elkaar getimmerd om de volgende dag per bus Schotland wat beter te leren kennen. Via St. Andrews, bekend van de gelijknamige golf court en Dundee werd het Tay Forest park aangedaan met ondermeer een stop bij Queens View aan Loch Tummel en het naburige Pitlochry voor een bezoek aan de Bell’s Blair Athol Distillery. De single malt highland whisky kende daarna geen geheimen meer. Een mooie afsluiting van deze fantastische reis. Want het zat er al weer bijna op. Dinsdag 25 mei werd afscheid genomen van de “Strömhella” en de Daisy, die de tocht verder naar het Noorden zouden voortzetten. De rest van de vloot moest helaas de aanloopton van het Schulpengat in de GPS zetten.... Op de NVvK website staat de Schotlandtocht 2004 beschreven als: Wat een feest om 2 weken op stap te zijn met zo’n groep!! Ik sluit me daar graag bij aan, tot de volgende keer! René Westerhuis

Bert Joosse houdt op 9 april tijdens de opening van het vaarseizoen een uitgebreide dia-presentatie van deze tocht! Op de foto: Arie Petrus

Z

aterdag 22 mei was een dagje vrij en bestemd voor een bezoek aan Edinburgh. Opnieuw “geplaagd” door veel zon stapten we op de bekende rode dubbeldekker om Edingburgh Castle en de Royal Mile te gaan verkennen. Ook werd

18


KNIK IN VAARGEUL Een knik in de geul AmsterdamLelystad zorgt voor verwarrende situaties: we vonden onderstaand stukje in de Schuttevaer. De overgang van de midvaarwaterbetonning in de vaargeul tussen Lelystad en Amsterdam, naar de roodgroene betonning van de Pampusgeul, (die van het Markermeer in zuidwestelijke richting naar het buiten-IJ loopt) leidt tot gevaarlijke situaties sinds de midvaarwatertonnen dit voorjaar in noordelijke richting zijn

opgeschoven naar de (acht meter diepe) nieuwe vaargeul. De nieuwe geul ligt daardoor niet meer in het verlengde van de Pampusgeul en de scheepvaart moet bij de knik van koers veranderen, waarbij de schepen soms rakelings langs elkaar varen of elkaar onverwacht kruisen. ‘Schepen die vanuit Lelystad naar Amsterdam varen hebben de neiging de vaargeul al voor de laatste midvaarwaterton (PH) te verlaten om de P1 aan te sturen. Waarbij ze in feite overlopen naar de verkeerde wal’, zegt schipper

Anton de Jonge die met het ms Flevotrans vrijwel dagelijks op het Markermeer zit. ‘Ze sturen te vroeg de P1 aan en houden daarbij de laatste midvaarwaterton aan stuurboord.’ Niets mee te maken zult u denken. Maar wie met zijn varende broodtrommel tussen de binnenschippers komt te zitten, verliest het nu eenmaal op rompsterkte. Henk Kluvers (Bron: Weekblad Schuttevaer)

Een visbootje wordt geborgen. Dit ongeluk heeft overigens niets te maken met de knik in de vaargeul....


19

��

��

� � � � � � �

��

Dierenspeciaalzaak �� Uw dierenadviseur en specialist in Almere! Dealer van ondermeer:

��

��

20


n a v i s e t n a u t a

Recommend Documents