N°7 - J
G3
tampm e
Generaties
dia.be
/pidma g
FOTO: Magali Merzougui
www.s
1
Wat is een generatie? “Each generation imagines itself to be more intelligent than the one that went before it, and wiser than the one that comes after it.” - George Orwell
INHOUD: P. 03 -De dominante factor
Welke genetische kenmerken overleven door de generaties heen? P. 04 - Tot de dood ons scheidt
Trouwen vroeger en nu.
P. 06 - De bloemetjes en de bijtjes door de jaren heen
Over seksuele voorlichting. P. 08 - Van symfonie tot synthesizer
De kruisbestuiving van muzikale genres.
In de loop van ons leven stuiten we meermaals op schimmige termen die we in essentie wel begrijpen, maar waar we niet meteen een passende definitie op kunnen plakken. ‘Generatie’ is zo’n term. Bij het woord ‘generatie’ denken we spontaan aan onze ouders en grootouders, of aan de mentaliteit door de jaren heen. Hoe de jaren 70 bijvoorbeeld gekleurd werden door blowende jongeren in met bloemen beklede volkswagenbusjes. Of hoe new wave-bands en hanenkammen de jaren 80 kenmerkten. De definitie van ‘generaties’ houdt echter meer in dan levensstijl alleen. Het gaat om een gedeelde vorm van ideeën. Jongeren die collectief
vinden dat de maatschappij aan vernieuwing toe is, en die door honger naar verandering de maatschappij ook effectief veranderen. De tijd tussen twee generaties is gemiddeld zo’n vijftien jaar, omdat verschillende leeftijden dan in een nieuwe levensfase terechtkomen. Elke generatie wordt ook steeds gekenmerkt door een kleine minderheid die nieuw gedachtegoed en revolutionaire ideeën verspreidt onder generatiegenoten. Hierdoor vindt een ware aardverschuiving plaats, en deze nieuwe invloeden kenmerken vervolgens de volledige generatie. Charlotte Goeyers
P. 09 - De oudste journalist van België
Verslaggeving zonder internet. P. 10 - Van activisme naar kliktivisme
Is de huidige generatie jongeren nog bereid tot protest? P. 12 - Een dag uit het leven van ... 1962 en 2012
Wat doen 16-jarigen op een dag?
P. 13 - Op Zilverstage zijn jongeren de baas
De wijsheid van ouderen.
P. 14 - Talking ‘bout my generation
Drie verschillende generaties aan het woord. P. 15 - Wie draagt de broek?
Het gevecht van vrouwen voor de pantalon. P. 16 - HADDIG
Niet alles overleeft de generaties.
COLOFON: Medewerkers: Machteld Bollen, Jade Claessens, Jeroen Convens, Joy De Meulemeester, Charlotte Goeyers, Wietse Lemmens, Iris Luyckx, Tijmen Maessen, Magali Merzougui, David Nys, Stef Vananderoye, Michaël Vanderheyden, Elvin Vanzeebroeck, Liesbeth Knaeps
Deze gedrukte uitgave kwam tot stand met de steun van:
hoofdredacteur: Maartje Luif Eindredactie fotografie: Vincent Tillieux Eindredactie tekst: Maartje Luif Lay-out: Jeroen Convens Eindredactie lay-out: Chris Lauwerys Foto cover: Magali Merzougui iPad-versie: Jeroen Convens en Stefan Kolgen V.U. Stefan Kolgen, Prekersstraat 25, 2000 Antwerpen
TIJDLIJN: Machteld Bollen, Jeroen Convens en Jade Claessens
1 19
9
Stemrecht 21 jaar
De dominante factor Welke erfelijke eigenschappen zullen altijd terugkeren? >> Bruine ogen komen het meest voor. Dat is zowel bij mannen als vrouwen het geval. >> Donkere krullen is de meest dominante haarsoort. Mannen hebben de pech dat kaalheid een overheersende factor is. >> Een bril dragen is geen uitzondering. Veel personen zijn verziend. Normaal zicht is dominant ten opzichte van bijziendheid. >> Een haviksneus is de meest dominante neusvorm. Walter Van Beirendonck is fan: “Een vrouw met een haviksneus vind ik prachtig”, zei hij ooit. >> Moedervlekken hebben niet voor niets deze naam. De kans is groot dat moedervlekken en sproeten op dezelfde plaats zitten als bij je ouders.
Stakingsrecht
2 19
3
TV Raket
Radio 19
26
1
27
19
2 19
FOTO: Magali Merzougui
>> Lange gekrulde wimpers zijn een van de zeven schoonheden. Omdat dit een dominante factor is, zullen velen geen valse hoeven aanschaffen.
3
Tot de dood ons scheidt Blijft eeuwige trouw eeuwig hetzelfde?
FO TO : Jo yD eM eu lem ee ste r
Karen en Turgay zijn getrouwd sinds 2010
‘We volgen klassieke rolpatronen’ Karen Commère (23) en Turgay Özkan (28) leerden elkaar in 2008 kennen. Turgay werkte als barman in het hotel waar Karen op vakantie was. “Het was liefde op het eerste gezicht”, glundert Karen. “We zijn op enkele dates geweest en het klikte. Zijn familie is ruimdenkend en had er geen probleem mee dat ik geen moslima ben. Ze lieten ons vrij. Na twee jaar stelde Turgay mij dé vraag ... via internet. Niet bepaald zoals in de films.” Op 7 mei 2010 gaven de twee elkaar het ja-woord. Karen was toen 19, Turgay 23. “Onze trouw is niet volledig volgens het boekje verlopen. Zo is Turgay meegegaan om de jurk te kopen en de avond voor de bruiloft hebben we samen geslapen. We zijn ook niet voor de kerk getrouwd, maar ik had wel een wit kleed.”
Geen spijt
Schijnhuwelijk
In België beschouwen we het als normaal dat je studeert en goed van het leven geniet voor je je settelt. We willen genieten van onze vrijheid. “Het voelt voor mij niet alsof ik mijn vrijheid heb moeten opgeven”, vertelt Karen. “Natuurlijk denk ik soms wel: wat als ik toch was gaan studeren? Maar ik heb er absoluut geen spijt van dat ik het niet heb gedaan. Ik wilde sowieso iets met kinderen doen en een crèche openen leek mij dan ook perfect. Ik zou geen huisvrouw kunnen zijn, zoals vroeger gewoon was. We volgen thuis wel de klassieke rolpatronen, ik kook en Turgay werkt in de tuin, maar we doen het niet omdat het zo moet. We vinden het prettig.”
“Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik mijn hart gevolgd heb en met Turgay ben getrouwd. Ik weet dat het hier in België niet meer de gewoonte is om jong te trouwen en dat je eerst gaat samenwonen voor je trouwt, maar in de islam is het normaal dat je eerst huwt en dan pas gaat samenwonen. Turgay kon ook heel moeilijk naar België komen. Het was dus praktisch om te trouwen. Zo kreeg hij de nodige papieren. Versta me niet verkeerd, we zijn niet enkel getrouwd voor die papieren. Voor ons heeft trouwen ook een mooie, symbolische betekenis. Het is een speciale verbintenis. Je belooft elkaar eeuwige trouw, niets mooier dan dat. Al zijn er natuurlijk altijd mensen die verkeerde conclusies trekken en denken dat het om een schijnhuwelijk gaat. Die laat ik maar praten.”
Minimumloon
Bikini 19 40
36
28
19
19
4
Bubble gum
19
40
Joy De Meulemeester
Wereldoorlog II
48
Vinyl
19
19
46
Computer 19
47
48
19
Microgolfoven
Stemplicht vrouwen
Hendrik en Irma zijn getrouwd sinds 1961
‘Dat moeders nu gaan werken, vind ik niet erg’
Geen trouwkleed
“Er was niet echt een moment waarop ik Irma gevraagd heb om te trouwen”, gaat Hendrik verder. “Ik woonde toen in Hasselt, maar werkte in Brussel.
Ik was het beu om alle dagen te pendelen en wilde verhuizen naar Brussel. Toen dacht ik: we moeten misschien maar eens trouwen en dat is precies wat we gedaan hebben.” De trouw was gepland voor mei, maar door onenigheden met de ouders van Irma is de trouw vervroegd naar maart. “En dat viel in de vasten”, zucht Irma. “Dan mag je van de kerk geen groot feest geven, alles moest sober verlopen. Ik had zelfs geen echt trouwkleed. Onze trouw was dus niet echt traditioneel.”
Trouwen = ontslag
“Toen Hendrik en ik gehuwd zijn, ben ik ontslagen door mijn werk”, vertelt Irma. “Dat was zo in die tijd: als een vrouw trouwde, werd ze ontslagen. Ik ben toen huisvrouw geworden. Ik wilde er zijn als de kinderen van
school kwamen en financieel konden we het ons veroorloven om van één salaris te leven. Later heb ik wel nog aanbiedingen gekregen, maar daar heb ik niet op gereageerd. Ik was blij als huismoeder. Dat moeders nu gaan werken, vind ik helemaal niet erg. Het zijn andere tijden.” Dat jongeren minder trouwen, vinden Hendrik en Irma ook niet erg. “Al denk ik wel dat trouwen de drempel naar scheiden verhoogt, waardoor je misschien langer zal vechten voor je relatie”, bedenkt Hendrik. Nog een laatste tip voor een goed huwelijk? “Blijf elkaar trouw”, besluit Irma. Joy De Meulemeester
FOTO: Iris Luyckx
Hendrik Nysten (73) en Irma Nysten (74) zijn dit jaar 51 jaar getrouwd. Ze leerden elkaar kennen via gemeenschappelijke vrienden in 1961 op het verjaardagsfeest van Hendrik. “Nu klinkt dat misschien raar, maar toen werden we geen seconde alleen gelaten. Als we gingen wandelen, was er altijd een chaperon bij”, lacht Hendrik. Twee jaar later zijn ze getrouwd. “Voor de wet en voor de kerk”, herinnert Hendrik zich. “Dat waren andere tijden. Er was niemand die het in zijn hoofd haalde om niet voor de kerk te trouwen. Heel het dorp zou er schande van spreken.”
5
Credit card 19 50
Bloemetjes en bijtjes door de jaren heen Jean (68) “Toen ik voor het eerst een blote vrouw zag, schrok ik mij onnozel!”
Lucienne (70) “In mijn tijd bestond seksuele voorlichting niet. Op mijn elfde hoorde ik er voor het eerst iets over bij mijn vriendinnen. En de rest leer je al doende hé.”
Laura (19) Petra (49) “Met rode oren je moeder over seks horen praten, erger kan haast niet.”
“Toen ik in het zesde leerjaar zat, kwam er een onbekende man over de bloemetjes en de bijtjes vertellen. Ik wist er nog helemaal niets van. Het interesseerde me toen niet echt, maar het hoorde er blijkbaar gewoon bij.”
Nicky (21) “Mijn ouders controleerden me nooit en ik had op 9-jarige leeftijd al toegang tot het internet. Jonge nieuwsgierigheid.”
6
Bert (25) “In het tweede middelbaar kregen we foto’s van naakte mensen te zien én een demonstratie van een condoom over een bezem. Met al die knappe meisjes in mijn klas was dat voor mij redelijk gênant.”
52 19
19
51
19
Barcode
53 DNA
Vrouwenjeans Videocassette
Thomas (26) André (70) “Mijn vrienden en ik waren op ons zeventiende nog onzeker waar de kinderen vandaan kwamen: bloemkolen of de ooievaar.”
“Ik kreeg een boek met plaatjes, en daar heb ik echt uren in gekeken.”
Jeffrey (34)
Livia (16) “Op school kwamen ze ons tonen hoe je condooms om moest doen, met zo’n plastieken dildo!”
Wesley (18)
Roos (24)
“Wij moesten op school een spel spelen waarbij ze vragen stelden. Wat je niet wist, werd dan uitgelegd. Ik heb het spel in ieder geval niet gewonnen.”
“Ik had er geen idee van hoe dat allemaal zou voelen, maar dat het taboe was, was me goed duidelijk.”
FOTO: Magali Merzougui Tekst: David Nys - Elvin Vanzeebroeck
“Op school leerden we het met die typische condoomover-banaan-toestanden. Je ziet nu regelmatig dingen over tienermoeders en soa’s op tv verschijnen, dus volgens mij hebben heel wat mensen geslapen tijdens die les. Ik niet, hoor!”
7
VAN SYMFONIE TOT SYNTHESIZER
Erbarme dich
Klassieke muziek is populair geworden tijdens de stroming van het Classicisme (18e eeuw). Dat is de korte periode waar Mozart, Beethoven en Haydn actief waren.
Still got the blues
Blues is ontstaan tussen
1860 en 1900. Het genre ontstond tijdens de periode van de slavernij in de VS. De Afrikaanse slaven maakten van elke gelegenheid gebruik om muziek te maken. Dat deden ze om hun lijden te verzachten.
Respect!
Rhythm & blues wordt gekenmerkt door swingende, ritmische muziek en een ruwe zangstijl. Het genre werd later de basis van soul en rock-‘n-roll.
Let it be
Take Five
Jazz is ontstaan in het
begin van de jaren 30 in New Orleans. Net als blues ontstond het genre door de Afrikaanse slaven. Na de jaren 50 ging het er steeds experimenteler aan toe. De grootste iconen van jazz zijn Miles Davis en John Coltrane.
Pop kan op verschillende
I got soul
Soul ontstond eind jaren 50
in de VS en was sterk beïnvloed door gospel en rhythm & blues. Omdat de hogere burgerij jazz en rhythm & blues beschouwde als duivelse muziek gaven de zwarte muzikanten het genre een religieuze naam (ziel) als respons. James Brown, Marvin Gaye, Aretha Franklin en Isaac Hayes zijn voorbeelden van grote soulartiesten.
Pass the peas
reggae. Het genre is voortgekomen uit ska en rocksteady, wat Jamaicaanse varianten zijn van Amerikaanse popmuziek. Bob Marley is de bekendste reggae-artiest. Reggae leidde later tot genres als dub en dancehall.
Hiphop is een culturele
Godfather of Soul wordt beschouwd, was hij de grondlegger van de funk. Funk is ontstaan uit soul en legt nog meer de nadruk op het ritmische samenspel. Vooral in hiphop en house zijn heel veel invloeden van funk te horen.
beweging die ontstond in de jaren 80 en bestaat uit breakdancen, graffiti, rappen en dj’en. Het muziekgenre zelf is ontstaan in The Bronx. In deze New Yorkse wijk woonden vooral arme AfroAmerikanen. Het rappen komt uit Jamaica, waar dj’s (later MC’s genoemd) ritmisch over dubplaten rapten.
19 54
TEKST: Elvin Vanzeebroeck
Get up, Stand up! Jamaica is de geboorteplaats van
Printer 19 61
8
We will rock you
Rock is een subgenre van
popmuziek met invloeden uit rock-‘n-roll, country en jazz. Vooral in de jaren 50 werd rock heel populair. Rock is een vage term, maar wordt vaak gekenmerkt door een samenspel van gitaar, basgitaar, drum en zang. Rock kreeg sinds het begin van de jaren 70 vele vertakkingen, zoals hardrock, metal, new wave, punk en grunge.
I said a hiphop
Hoewel James Brown als The
Rekenmachine
manieren geïnterpreteerd worden. Het is een afkorting van populaire muziek omdat die toegankelijk was voor een breed publiek. Vooral Elvis Presley en The Beatles zorgden voor massahysterie. Vanaf toen was de term ‘pop’ niet meer weg te denken.
Robots
Elektronische muziek is
een zeer vage term. Theoretisch is het muziek die gemaakt wordt met elektronische instrumenten. Na WOII experimenteerde men al met synthesizers, maar pas rond de jaren 70 werd het een muziekgenre. De heren van de Duitse groep Kraftwerk zijn pioniers van het genre. Door de jaren heen ontstonden subgenres als house, techno, breakbeat, trance, drum ’n bass, uk garage, dubstep en triphop.
ps ae Kn th be ies :L TO FO
De oudste journalist van België is 90 Ludo Bekkers is geboren in 1924 en is de oudste nog actieve journalist van België. De voormalige BRTproducent werkt na zijn pensioen lustig verder als freelance recensent en columnist. Ondergetekende had de eer en het genoegen om hem kort een paar vraagjes te stellen in een poging de journalistieke generatiekloof te overbruggen.
Hoe bent u in de journalistiek terecht gekomen? Toen ik via de radio voor de televisie ging werken, kwam ik haast vanzelf bij de journalistiek terecht: commentaren schrijven, interviews doen. Ondertussen schreef ik kunstkritieken voor het toenmalige weekblad De Nieuwe en nog veel later voor De Standaard, De Morgen en Knack.
Het is één ding om in gesprek te gaan met een negentigjarige, het is nog iets heel anders als diezelfde persoon jaren ervaring in het interviewen heeft. Het vinden van Ludo Bekkers was voor mij, een snotaap van amper 22, een peulenschil. Een telefoontje naar de Vlaamse Vereniging van Journalisten en een Google-zoekopdracht later had ik hem te pakken. Voor iemand die komt uit een tijd dat vaste telefoons luxe waren en computers niet bestonden, zou dat een hele opgave geweest zijn. Bekkers zou zich tot de toenmalige Beroepsunie van de Belgische Persbond (BBP) hebben moeten wenden. Met een beetje geluk en de juiste contacten zou hij op enkele uurtjes bereikt hebben wat ik in enkele minuten doe.
Vroeger was er nog geen journalistieke opleiding. Had u liever wel een gerichte opleiding gehad? Het ligt aan de aard van de persoon. Een opleiding kan uiteraard veel helpen, maar het belangrijkste is kennis van goed taalgebruik, nieuwsgierigheid en durf. Hoe ging u te werk bij het zoeken naar contacten voor een interview en bij het zoeken naar informatie? Een uitgebreid netwerk van personen en instellingen is noodzakelijk. Tegenwoordig heeft iedereen mobiele telefoons en internet. Internet maakt het soms gemakkelijk om informatie snel op te halen, wat niet belet dat de feiten gecheckt moeten worden. Niet alles wat Google en aanverwanten publiek maken is correct. Eigen documentatie aanleggen over het onderwerp dat je interesseert is belangrijk en betrouwbaarder.
U werkt momenteel nog als freelancer en columnist. Waarom heeft u beslist om door te gaan met werken na uw pensioen? Waarom zou een journalist ophouden na z’n vijfenzestigste? Hoe ouder je wordt, over des te meer informatie je beschikt en hoe beter je feiten en gebeurtenissen in een historische context kunt plaatsen. Zolang je fysiek en mentaal in orde bent, kan je blijven doorgaan. Wat is het belangrijkste dat u in uw carrière heeft geleerd? Discretie en nieuwsgierig blijven. Welk advies heeft u voor de jonge journalisten van vandaag? Het belangrijkste is dat je journalistiek niet beschouwt als een nine-to-five-job. Wat vindt u van de manier waarop de huidige media het nieuws maken? Vaak lamentabel. Alles draait om de zogenaamde gunst van de oppervlakkige lezer. Ik mis duiding, contextuele informatie en verder kijken dan de waan van de dag. Stef Vananderoye
19
Nylon panty
67
19 63
Audiocassette 9
19
19
82
19
79
10
Walkman
79
GSM
CD
FOTO: Jade Claessens
Van activisme naar kliktivisme Het activisme dat in 1968 door Europa waarde, is alweer bijna een halve eeuw geleden. De opstanden zorgden voor grote omwentelingen, ook in België. De jeugd van toen acht het onwaarschijnlijk dat je met de huidige generatie dezelfde resultaten kunt bereiken. De jeugd van nu ziet hoeveel mensen je te pakken krijgt met kliktivisme. “Jongeren zijn apathisch geworden”, zeggen veel mensen. De interesse om deel te nemen aan het politieke proces, om zaken te veranderen, is afwezig. Een Europees onderzoek rond politieke participatie bij jongeren uit 2010 spreekt dit echter tegen. Volgens de cijfers is de jonge generatie even geïnteresseerd in politiek als de oudere, maar die interesse uit zich lang niet altijd in een stembusgang. Jongeren kiezen er steeds minder voor om te gaan stemmen, ze verkiezen andere vormen van expressie, zoals online fora, jongerenraden en soms nog demonstraties. Wat opvalt, is dat elke methode, inclusief stemmen, als een inefficiënte manier wordt beschouwd om daadwerkelijk voor verandering te zorgen.
Cynischer
Jongeren zijn dus niet apathisch geworden, enkel cynischer. Deze evolutie is niet uitsluitend bij hen zichtbaar. Oudere mensen gaven ook bijna unaniem aan dat hun vertrouwen in de politiek sterk gedaald is ten opzichte van vroeger. Zij vinden echter nog steeds hun weg naar het
stemhokje en minder naar de online discussiegroepen. Maar als jongeren hun ongenoegen niet tonen door te stemmen, waarom is er dan niet veel meer protest? Omdat het zwaartepunt van het protest zich verplaatst heeft. Veel activisme speelt zich tegenwoordig online af, op sociale netwerksites zoals Facebook. Offline protest komt wel degelijk nog voor, maar is eerder een niche geworden. Straatprotesten en acties zijn vooral voor kleine groepen een middel om hun frustraties te uiten, zoals dierenrechtenactivisten of feministen; groepen met zeer specifieke problemen, die nog een lange weg te gaan hebben. Het merendeel van de bevolking keurt hun eisenpakket af of is er niet in geïnteresseerd, zoals bijvoorbeeld bij de veganistische stroming die pleit voor het afzweren van dierlijke producten. De problemen in de jaren 50 en 60 gingen alle studenten aan en hadden dus een groter draagvlak.
Liking isn’t helping
De vraag is natuurlijk of ‘clicktivism’ (kliktivisme) een efficiënte manier is om iets te bereiken. Op het eerste gezicht lijkt online activisme vooral een makkelijke manier om het eigen geweten te sussen. Daarover klaagde Support Singapore vorig jaar. De campagne waarin Support Singapore mensen in nood toonde, omringd door opgestoken duimen, ging ironisch genoeg viraal. ‘Liking isn’t helping’, stond erbij, een duidelijke boodschap om niet enkel toe te kijken, maar ook geld te storten.
Slaptivisme Online activisme volledig als gemakzucht afschrijven, is niet eerlijk, aangezien er veel voordelen aan verbonden zijn. Een goed voorbeeld is het gigantische bereik dat het internet heeft. Dat is zichtbaar bij Avaaz, een groepering die mensen via mail vraagt petities te ondertekenen. Dankzij Avaaz worden regelmatig echte demonstraties gehouden en de groep heeft in enkele jaren tijd al twintig miljoen dollar ingezameld. Volgens Hellen Valkenburg (19), een activiste die zich inzet voor dierenrechten, kan internet ook de weg banen voor offline acties. “Het is tegenwoordig zo simpel om een betoging op touw te zetten. Je kan gewoon een evenement op Facebook creëren. Daar komt dan misschien maar 20 procent van de aanwezigen op af, maar als 2000 mensen zich op aanwezig zetten, is het nóg een geslaagde actie. De meeste mensen blijven vooral online, je kan dat vergelijken met de mensen die vroeger op café discussieerden over wat er moest veranderen, maar die niet op de barricades sprongen. Op dat vlak is er nauwelijks iets veranderd, denk ik. Het zal meestal een minderheid zijn die harde actie onderneemt, maar zolang onrecht besproken wordt, is dat niet zo dramatisch.” David Nys
11
Mac/Windows
FOTO: Magali Merzougui TEKST: Charlotte Goeyers
1984 - 1985
12
Een dag uit het leven van ... Mia Wijnants (º1946)
Wietse Lemmens (º1996)
Oma van Wietse. In 1962 was zij 16.
Kleinzoon van Mia. In 2012 was hij 16.
07.00: ‘s Ochtends kregen we havermoutpap. Als ik eraan dacht, voelde ik mijn maag spontaan omkeren. Zo’n afkeer had ik van die pap.
07.00: ’s Ochtends sta ik om kwart na zeven op. Ik was me, poets mijn tanden, check mijn Facebook en ontbijt zelden. Ik ga met mijn longboard naar school.
09.00: Ik ging niet graag naar school. Terwijl de meisjes naar de jongens keken, vluchtte ik weg in de natuur. Ik zocht de zin van het leven, was geïnteresseerd in kunst.
09.00: Voor ik de klas binnenga, rook ik snel een sigaret. Ik ben best wel geïnteresseerd in de lessen die ik krijg. Ik volg publiciteit en wil graag multimedia studeren.
12.00: We moesten helpen aardappels schillen om op tijd weer naar school te kunnen. De middag was het enige moment dat we samen aten.
12.00: ’s Middags mogen we buiten de school lunchen. Dat doe ik samen met mijn vrienden. Ik eet waar ik zin in heb, een worstenbroodje of gewoon boterhammen.
13.00: We kwamen op school met de aardappelen nog in onze mond. We moesten ons bij moeder overste verontschuldigen voor het laatkomen.
13.00: Om twintig voor twee moeten we weer op school zijn. De schooldag duurt gemiddeld tot vier uur.
17.00: Als we thuiskwamen, stond er een berg afwas en blinkten we de schoenen op. Mama las boeken en speelde op de mandoline terwijl wij het huishouden deden.
17.00: Ik heb zelden huiswerk, dus ik ga nooit meteen naar huis. Meestal ga ik met mijn BMX naar het skatepark. Wanneer ik thuiskom, gooi ik me in de zetel en kijk ik wat televisie.
18.00: ’s Avonds aten we zelden samen, wie honger had at boterhammen. We sloten de avond af met een tas warme chocomelk en beschuit met hagelslag.
18.00: ’s Avonds eten we warm. We zitten altijd met ons gezin samen aan tafel. Praten doen we niet echt, ieder doet zijn ding. Mijn ouders kijken na het eten naar het nieuws. Ik zit meestal op internet.
20.00: Ik ging soms met mijn broer naar een feestje. Iedereen dacht dat we een koppel waren. Mijn broer kon dan pronken dat hij al een liefje had.
20.00: Op het einde van de dag hou ik me meestal bezig met mijn hobby. Ik zit dan vaak op het skatepark of ga iets drinken met mijn vrienden.
23.00: De muziek was altijd opgedeeld in twee tango’s, twee walsen en twee chachacha’s. De jongens nodigden de meisjes uit om te dansen, en als we dat niet zagen zitten, vluchtten we naar de toiletten.
23.00: Door de week ga ik rond middernacht slapen. Ik mag zelf kiezen wanneer ik naar boven ga. Mijn gsm gaat altijd mee.
FOTO: Jade Claessens
Op Zilverstage zijn jongeren de baas Senioren hebben weinig kansen om aan het werk te gaan. Toch zijn er manieren waarop ze hun ervaring kunnen delen met de volgende generatie. Anne Cnops (67) deed eind 2012 mee aan het project Zilverstage van de verzekeringsmaatschappij Delta Lloyd. Zij bracht dertiger Jelle Van den Bergh en zijn collega’s wat marketingskills bij.
Ze koos bewust voor een bedrijf in de sector waarin ze veel ervaring heeft. Zelf heeft ze veertig jaar in de marketingsector gewerkt. Ze kwam terecht bij Wieni, een bedrijfje dat websites ontwerpt. “Ik had het ergste verwacht”, zegt bedrijfsleider Jelle Van den Bergh van Wieni. “Gelukkig klikte het meteen heel goed. Ze is jong van geest en heeft meer ervaring dan iedereen binnen het bedrijf bij elkaar. Ik zou het zo opnieuw doen”, zegt hij. Wieni maakt websites voor onder andere evenementen, ngo’s en bedrijven. Annes taken bestonden er vooral uit het testen van de gebruiksvriendelijkheid van de websites en het analyseren van gegevens. Op een gegeven moment mocht ze ook mee beslissen over de inhoud. Maar dat ging haar iets moeilijker af. “Ze had geen technische ervaring, maar dat heeft ze
89
Daarmee is ze één van de weinige kandidaten die de volledige stageperiode volhielden. Dit succes kan ze verklaren door het feit dat ze reeds ervaring had in het samenwerken met jongeren. “In de marketingsector werkte ik vaak met twintigers en dertigers. Ik vind dat senioren meer moeten proberen samen te werken met jongeren. Op een gegeven moment in je carrière wordt de kans toch groot dat je baas jonger is dan jij. Veel vijfenzestigplussers kunnen zich jammer genoeg niet aanpassen.”
Jong van geest
ruimschoots goedgemaakt met haar advies. Op administratief vlak heeft ze ons veel bijgeleerd over hoe we de zaken moesten aanpakken”, aldus Van den Bergh. De stage beviel zo goed dat ze in 2013 deeltijds in dienst werd genomen.
Bezig blijven
Uiteindelijk moest ze bij Wieni vertrekken, omdat er niet meer genoeg te doen was. “Ik heb als afscheidscadeau enkele boeken meegekregen over werken met Google en Twitter, uit de reeks voor Dummies”, zegt Cnops lachend. Ze is volop op zoek naar de volgende uitdaging. Ondertussen houdt ze zich bezig met vrijwilligerswerk en volgt ze avondcursussen om bij te blijven. Stef Vananderoye
Game Boy
19
Zilverstage geeft gepensioneerden de kans om hun ervaring te delen met jonge bedrijven. Ongeveer 260 gepensioneerden schreven zich in. Daarvan werden er achttien geselecteerd om twee maanden stage te lopen bij een jong bedrijf. Veel van de senioren gaven het helaas al snel op, omdat het werk te zwaar bleek. Bij het internetbedrijf Wieni viel Anne zo goed in de smaak dat ze een deeltijds contract aangeboden kreeg.
19
Internet
89 13
foto’s: Jade Claessens TEKST: Charlotte Goeyers
Talking ‘bout my generation Drie generaties aan het woord André Dirckx (71)
Wat was uw droomjob toen u 16 was? Toen ik 16 was, wou ik piloot worden. Het luchtgebeuren was iets wat me erg aantrok, nu nog steeds eigenlijk. Ik ben uiteindelijk technisch ingenieur geworden, maar heb ergens wel spijt dat ik het nooit heb gemaakt als piloot. Wat neemt u mee naar een onbewoond eiland? Een nette dame, veel geld en een goede vriend.
Gianluca Nobile (32)
Wat was uw droomjob toen u 16 was? Muzikant worden en leven van muziek. Momenteel ben ik daar parttime mee bezig als rapartiest. Wat neemt u mee naar een onbewoond eiland? Muziek, mijn vrouw en mijn kindje. En een overlevingspakket.
Tessa Weckx (16)
Wat is jouw droomjob? Later wil ik graag hostess worden. Wat neem je mee naar een onbewoond eiland? Mijn gsm, douchegel en een bikini. Wat is jouw grootste angst? Muizen. Dat vind ik écht vies. Krijg je thuis veel zakgeld? Ik krijg geen zakgeld. Ik moet thuis gewoon vragen wat ik wil en als ik geluk heb, krijg ik het ook. Charlotte Goeyers
Wat was destijds uw grootste angst in het leven? Als mijn ouders vroeger bijvoorbeeld zeiden dat ze op een bepaald uur zouden thuiskomen en dat niet deden. Dan was ik bang dat er hen iets overkomen was.
19
93
Wat was destijds uw grootste angst in het leven? Dat ik het niet ging maken in het leven. Nu ik 71 ben en terugkijk, weet ik dat ik niet geslaagd ben in de dingen die ik toen belangrijk vond, maar ik heb een dak boven mijn hoofd en ben in goede gezondheid. Iets wat minderbedeelden niet kunnen zeggen.
Kreeg u thuis veel zakgeld? Ik kreeg wekelijks 20 frank, maar moest ook hard werken voor mijn geld. De jeugd van tegenwoordig moet thuis maar vragen wat ze graag willen, dat was vroeger niet zo.
Koning Albert 14
Wie draagt nu de broek? suele revolutie veranderde het beeld van vrouwen voorgoed. Het strakke keurslijf van vrouwen in korset en jurk verdween. Toen de hippies de jaren zeventig kaapten, kregen broeken de bekende olifantenpijpen, maar ook de punkers kregen grip op het kledingstuk. Die droegen het liefst een kapot gescheurd exemplaar.
Thuis draagt de vrouw de broek, maar lange tijd was het sociaal niet aanvaard om dat kledingstuk als vrouw te dragen. Pas eind jaren zestig van de vorige eeuw mocht een vrouw met een broek op straat paraderen. In Parijs was het tot vorig jaar zelfs verboden om als vrouw een broek aan te hebben. De tweehonderd jaar oude wet verdween eindelijk uit het strafrecht. Voor het toelaatbaar was om in een broek de straat op te gaan, droeg je een jurk en liefst nog strak ingesnoerd in een korset. Begin twintigste eeuw kwam daar verandering in. En dat hebben we te danken aan het stalen ros, de fiets. Fietsen met veel onderrokken aan was allesbehalve makkelijk en dus begonnen vrouwen pantalons te dragen, tot afgrijzen van de mannelijke bevolking. Fietsende vrouwen werden rond de eeuwwisseling dan ook spottend afgebeeld als onaantrekkelijke manvrouwen.
Van skinny tot baggy
De jaren negentig leerden ons heel wat nieuwe jeansmodellen kennen. Van skinny tot baggy, alles was mogelijk. Anno de jaren 2000 dragen vrouwen en mannen broeken in alle kleuren en modellen. Niemand die nog vreemd opkijkt als je als vrouw het huis durft uit te gaan in een jeans. Toch mogen niet alle vrouwen zich kleden zoals ze willen. In erg religieuze landen is de broek nog altijd een verboden kledingsstuk voor de vrouwelijke gemeenschap. Daar moet de pantalonevolutie nog beginnen. Joy De Meulemeester
Strak keurslijf
20
13
beeld: D. Samuel Ehrhart
De eerste wereldoorlog bracht ook een grote verandering met zich mee. Vrouwen moesten de plaats innemen van hun mannen in de fabrieken. Dat ging makkelijker met een broek aan. In de jaren twintig en dertig zetten Coco Chanel en Marlène Dietrich de broek voor vrouwen nog meer in de verf. Chanel ontwierp de eerste echte vrouwenbroek en Dietrich poseerde meteen in een volledig maatpak. Het was nog wachten tot 1960 voor het maatschappelijk aanvaard was om in een broek buiten te komen. De sek-
20
04
05
20
Facebook
Koning Filip
YouTube 15
HADDIG
*
Niet alles overleeft de generaties >> De hoelahoep was erg in trek in de jaren 50 en bracht maar liefst 47 miljoen dollar op. De uitvinders bedachten ook de frisbee. >> Om slechthorenden ook een aangename televisieavond te bezorgen, werd teletekst in de jaren 70 uitgevonden. Door de opmars van de digitale televisie en internet wordt het systeem steeds minder gebruikt. >> Big Mouth Billy Bass was de zingende vis die in de jaren 90 menige woonkamer sierde. Van de vis werden meer dan een miljoen exemplaren verkocht. >> Het systeem van de buizenpost werd in de vorige eeuw gebruikt voor ondergrondse verzendingen in wereldsteden. Sommige buizenstelsels hadden een lengte van meer dan 400 kilometer. >> De floppydisk werd in de jaren 80 en 90 gebruikt voor de opslag van digitale documenten. Door de uitvinding van de USB-stick en ‘the cloud’ is deze diskette nu overbodig.
FOTO: Magali Merzougui TEKST: Charlotte Goeyers - Elvin Vanzeebroeck
>> In 1988 vond Roger Adams de schoenen met wieltjes uit, beter bekend als Heelys. De uitvinding bracht hem meer dan 300 miljoen dollar op. >> Levertraan werd vroeger gebruikt als vitaminekuur, maar sinds er vitaminen worden toegevoegd aan margarine nam de verkoop van het naar vis smakende goedje sterk af. >> Het faxapparaat ontstond in 1843. Deze technische dinosauriër was erg in trek tot de komst van het internet hem verdreef. >> De Game Boy color sierde elke kinderhand in de jaren 90. De steeds evoluerende wereld van de digitale spelletjes zorgde voor zijn ondergang. * Haddig is een Limburgse afscheidsgroet
Meedoen? Ben je tussen 16 en 25 jaar en wil je ook graag een PidMag maken? Kijk op www.stampmedia.be. 16
