N 00 EDITION UNIQUE EN L HONNEUR DE TRISTERO 0, 00 GAZETTE

JAARGANG 01 / N° 00 — EENMALIGe editie TER ERE VAN TRISTERO • ANNEE 01 / N° 00 — EDITION UNIQUE EN L’HONNEUR DE TRISTERO 0, 00 €

Tristero 20 JAAR - ANS

GAZET T E

a map of the world

de verbouwing

felicitaties - félicitations

p. 10

p. 10

p. 19-24-26

EENMALIGE productie - Une seule et unique fois

The Search Project XL 15 juni - JUIN 2013 — kaaitheater

NL / Voor het einde van

FR / Le Kaaitheater veut qu’un

elk theaterseizoen wil het Kaaitheater iets speciaals. Dit jaar vroegen ze daarom aan Tristero om een grote-zaalversie te maken van hun stuk The Search Project. Tristero stelde drie eisen. Eenmalig. Een orkest uit Sint-Agatha Berchem. En het personeel van het Kaaitheater. The Search Project XL.

événement spécial marque la fin de chaque saison de théâtre. Cette année, c’est à Tristero qu’ils ont demandé d’adapter pour la grande salle leur spectacle The Search Project. Tristero a émis trois exigences. Une seule et unique fois. Un orchestre de Berchem-Sainte-Agathe. Et le personnel du Kaaitheater. The Search project XL.

p. 06

w.A.S.T.E. © Herman Sorgeloos

interview TRISTERO NL p. 04

manu Devri endt — ‘Ik probeer hen een volle agenda te geven en dat is aardig aan het lukken. Sommigen beginnen daar nu over te klagen.’

interview TOESTAND p. 09

KRI STIEN DE PROOST— ‘M’n zelfportret verglijdt van een poging tot exacte beschrijving naar een hoop zaken die minder makkelijk te analyseren zijn.’

reacties van het publiek p. 29

“Steek die gazettenwinkel in uw reet.” anoni em —

2 0

GRATIS GRATUIT

GEZOCHT - VOULU

KALENDER - CALENDRIER 2013-14

p. 30

p. 10

JA AR AN S 1993 2013

02

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

Tristero 20 ANS

03

Tristero 20 JAAR

1993

GARGA SHLINK

2009 COALITION

GAZET T E

Tristero 20 ANS

04 NL /

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

INTERVIEW

Het is drúk in het Tristerohoofdkwartier. Youri moet nog iets regelen met de sleutels van het decor-depot. Manu, de zakelijk leider, probeert agenda’s te synchroniseren, Peter moet nog een e-mail naar Portugal versturen terwijl Kristien haar voeten op tafel laat uitrusten en al van de recensiesterren is beginnen knabbelen. Het duurt dus even voor de Tristero-kern klaar is voor de feestelijke geheugencheck.

TRISTERO OVER TWINTIG JAAR TRISTERO MET Peter Vandenbempt, Youri Dirkx, Kristien De Proost & Manu Devriendt

Wat zijn de belangrijke mijlpalen in het twintigjarige bestaan van Tristero?

Radicale en doordachte keuzes kunnen en durven maken. Daar staat Tristero voor bekend. In wat het theatergezelschap op de planken brengt en in de manier waarop. Telkens opnieuw. Maar als de theatermakers vragen krijgen over hun parcours tot nu toe, is kiezen blijkbaar moeilijker. Geen drie mijlpalen, maar twaalf. De meest typische Tristero-voorstelling? “Onmogelijke vraag”. Hun lievelingsrollen? Een opsomming die meer dan tien minuten duurt. Zo blijf je bezig natuurlijk.

Peter Vandenbempt — Onze eerste voorstelling zeker? Met veel lef sprongen we in 1993 met Garga Shlink het duister in. Op basis daarvan nodigde Mark Deputter van het Stuc ons uit voor een residentiejaar in Leuven, wat voor Tristero toch de echte start was. Zonder de projectsubsidies van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) was het ook niet gelukt natuurlijk. De VGC heeft ons van bij het begin ondersteund. Ook onze eerste komedie, Alles voor de tuin. Op korte tijd maakten we op basis van een goede tekst met gedreven en integere mensen een succesvolle voorstelling op locatie. Het ging bijna vanzelf, dat was wonderlijk. Ik leerde toen ook voor mij belangrijke mensen beter kennen: Bernard Van Eeghem, Hilde Wils, Diederik Peeters en het was de eerste samenwerking met Youri. Youri Dirkx — Alles voor de tuin gaf Tristero een nieuwe start, een nieuw elan. Maar is niet elke nieuwe productie een mijlpaal, telkens om een andere reden? Peter — Ja. Tristero doet modern was bijvoorbeeld de eerste productie waar we met een bende enthousiaste artistiekelingen met een wit blad begonnen. Om dan uit de chaos van tekstmateriaal, impulsen en ideeën zelf iets te creëren. Gombrowicz, muzikanten erbij, de scenograaf die mee de scène opging: het was de branie van een jongensclub die het publiek met absurde humor uitdaagde. Bij het begin van de voorstelling organiseerden we bijvoorbeeld de vestiaire voor het publiek in het decor, tijdens de voorstelling gebruikten we jassen en vesten van toeschouwers als kostuum.

door Paul Bogaert

© Mirjam Devriendt

Tristero 2004

05

Tristero 20 ANS

Genoeg jaren ’90. Wat zijn, tot nu toe, de scharnierpunten in de 21ste eeuw? Youri — Een mijlpaal was ongetwijfeld Locos (2002), een creatie,

voor het eerst met een projectsubsidie van de Vlaamse Gemeenschap. Die erkenning van de overheid deed deugd. Het gaf ons energie en mogelijkheden. Peter — Er was geld voor lonen. We konden een productieleider in dienst nemen. Organisatorisch konden en durfden we meer, er speelde elke avond een complete fanfare mee! En dan was er ook nog die geweldige freelance actrice die door het toeval in ons gezelschap was verzeild en waar we allemaal een beetje verliefd op werden. En ze is gebleven. Twee jaar later zat Kristien in onze vaste kern. Manu Devri endt — Locos is trouwens zo’n voorstelling die ik graag opnieuw op de kalender zou krijgen, net zoals Sneeuwwitje uit 2003 en zelfs De briefopbrengers uit 1999. Ik ben voor heropvoeringen. Dat gebeurt veel te weinig. Theater is nu vaak te vluchtig. Goede producties moeten blijvend worden hernomen. Een van de troeven van Tristero is dat ze meerdere producties permanent op repertoire houden en spelen. Zo kan het publiek het werk leren kennen en zich uitbreiden. Dat is artistiek maar ook economisch relevant. Kri st i en De Proost — En dan in 2004 Abigail’s Party. Een cruciale voorstelling, om verschillende redenen. Het was de eerste samenwerking met het Kaaitheater. Johan Reyniers, die daar toen artistiek leider was, had ons gevraagd iets te maken voor hun komediefestival ‘Some like it zot’. De voorstelling werd een hit. Het hyperrealisme, dat we consequent doortrokken in locatie, decor, rekwisieten en kostuums, was voor sommigen, vooral jonge mensen, not done, maar het zorgde mee voor mondreclame. We hebben op dezelfde locatie vier hernemingsreeksen gespeeld, tot in 2007. We spelen het stuk nog altijd, nu met meeneem-decor, met dezelfde fantastische ploeg. Voor mij persoonlijk was het ook de eerste volledige samenwerking met Tristero, van de tekstkeuze, over subsidieaanvraagdossier en vertaling tot aan de première. Maar ook Living (2008) was belangrijk omdat het een voorstelling zonder woorden was. We gingen vanaf dag twee de vloer op en we zijn er niet meer afgekomen. Het was alsof we plots ook niet veel woorden wilden vuilmaken aan hoe we het gingen doen. Heel verfrissend. Peter — Nog een mijlpaal: onze eerste aanvraag voor structurele subsidie in 2005. Meer nog dan de structurele ronde in 2010, waarin we wèl geld kregen, was die

Tristero 20 JAAR

ronde, waarin we géén geld kregen, belangrijk voor Tristero. Het was een harde klap, ook emotioneel. Maar we werden hechter, vastbeslotener en ambitieuzer. We zouden de minister van Cultuur die de positieve adviezen van commissie en administratie naast zich neer had gelegd, lik op stuk geven. Helaas bleven hij en zijn kabinet ook bij de tweede aanvraag in 2007 blind voor onze noden. Al was die tweede weigering makkelijker te verteren omdat we wisten dat ons dossier 100 % werd gesteund, op artistiek vlak door de theatercommissie, op zakelijk vlak door het Agentschap. Kri st i en — Maar in 2006 hadden we dan toch dankzij het Kaaitheater een kantoor naast de Kaaitheaterstudio’s en ook een computer en een website en Sara Vanderieck als productieleidster tijdens onze Komedrie. En dan, in 2008, eindelijk, onze eerste zakelijk leidster, Frédérique Pieters. Peter — Vanaf toen werden we als artistieke kern eindelijk ontlast van een groot pak administratieve en zakelijke taken, die waren ons echt boven het hoofd aan het groeien. Fréderique heeft onze structurele-subsidieaanvragen en planning op de sporen gezet. Wij konden weer meer bezig zijn met theater maken! Dat kleine kantoor is goed voor ons, ook omdat we dat huis delen met andere organisaties en collega’s waar we op tijd en stond bij terechtkunnen voor raad en advies. Coalition (2009) is ook een mijlpaal, omdat het de eerste coproductie was met onze Franstalige collega’s van Transquinquennal. We kenden en apprecieerden elkaars werk, maar we wilden ook onze manieren van werken delen. Dat was een moeilijke zoektocht, maar het resultaat was apart en geslaagd. Het leverde ons veel speelplekken in Frankrijk op, onder andere in Avignon, én enkele voorstellingen in Brazilië. Youri — Na negen projectsubsidies op rij, kregen we in 2010 structurele subsidie voor drie jaar. Dat zorgde voor een kanteling.

GAZET T E

We konden op langere termijn denken en werken, duidelijker focussen op de toekomst, artistiek en zakelijk. Manu — Onze tweede structurele subsidieperiode is nu een half jaar bezig en je ziet meteen dat er meerdere projecten tot bloei komen, ook vanuit de individuele makers. Zo gaat het met elke degelijke werking of goed initiatief. Investeer erin op een structurele manier en je merkt meteen dat alles bloeit en uitvliegt. Kri st i en — Ik vind ook Reset (2012) belangrijk, want het is de enige productie die we alleen met ons drie hebben gemaakt. Onze eerste expliciet geëngageerde voorstelling ook, door een paar ontdekkingen tijdens het creatieproces. Een moeilijke bevalling, maar een voorstelling die mij nauw aan het hart ligt.

Jullie zijn een collectief, beslissen in principe samen. Is dat zo simpel als het lijkt? Youri — Het voordeel is dat we onze ideeën en twijfels kunnen aftoetsen aan de anderen, dat er altijd feedback en reflectie is. Al heb je natuurlijk ook wel eens zin om toch je eigen zin te doen. Kri st i en — De kracht én de moeilijkheid van Tristero zitten in het feit dat Peter, Youri en ik totaal verschillende mensen zijn. Vanuit de goesting om samen dingen te creëren, levert dat veel op, onder andere de grilligheid waarvoor ons werk bekend staat. Maar soms botst het natuurlijk. Af en toe iets doen zonder de anderen, is dan verfrissend. Of samenwerken met andere grillige collectieven zoals Transquinquennal. Al is er nog meer kans op botsingen als je met meer bent. Soms is collectief beslissingen nemen vermoeiend. Er is meer discussie en het duurt langer. Peter — Wat het voordeel heeft dat we langer kunnen nadenken, over details én grote lijnen. Maar de meeste beslissingen worden wel unaniem gedragen en dat voel je ook op de scène. Bij producties

20 jaar feiten

1993

1993

die vooral uitgaan van een van ons drieën, gebeurt het wel dat die persoon dan meer eindbeslissingen kan of moet nemen.

Drie ‘totaal verschillende mensen’. Leg uit. Wie is waar goed in? Kri st i en — Peter is goed in het bedenken van concepten. Ook gespecialiseerd in YouTube-filmpjes en muziek, inclusief clips. In nieuwe Engelse auteurs en lay-out als het niet té gespecialiseerd moet zijn. Youri heeft een goed oog voor beeld, maar niet voor licht. Voor make-up, maar niet voor kapsels. Hij maakt ook goeie foto’s voor Tristero. Hij is ook goed in structuur, de structuur van een voorstelling. Youri is de man van de post-its en markeerstiften. Zeggen waar ik zelf goed in ben, vind ik moeilijker. Ik ben wel de wandelende Tristero-agenda. Ik ken veel data uit mijn hoofd, verleden en toekomst. Ik moet daar geen moeite voor doen. Ik weet bijvoorbeeld nog dat we op 30 april 2002 Locos hebben gespeeld in de KVS/ Bottelarij en dat dat een dinsdag was. Momentje. [Ze checkt het]. Het klopt nog ook! En daarnaast lees en schrijf ik veel. Peter — Ik ben goed in knippen. Kristien in kopiëren. Youri in plakken.

GARGA SHLINK

Met zijn tweeën spelen ze veertien personages. […] Er werd een ingenieus systeem met lampjes en knopjes uitgedokterd, dat alles duidelijk maakt. Daarnaast komen er ook heel wat krachtpatserijen aan te pas. — KDS, Het Nieuwsblad, 25-2-1993

De aanpak is niet onverdienstelijk, maar het experiment is te weinig uitgewerkt om veel meer te zijn dan een amusante stijloefening.

Mensen veranderen, gezelschappen veranderen. Of toch niet?

— Pieter T’Jonck, De Standaard, 20-2-1993

1993

Ik merk een verschuiving in het begrip ‘collectief’. Het is minder strikt geworden, het wordt met de jaren makkelijker om daarvan af te wijken, dingen los te laten en te laten zijn. Toen ik jonger was, had ik het daar lastiger mee. We maken ook meer en meer creaties, vertrekken minder van bestaande teksten. Misschien dat er ook een verschuiving is van absurd naar meerduidig? Ik bedoel van het pure absurde en zotte van een voorstelling als Locos naar het nog altijd absurde maar toch ook inhoudelijk stevigere van bijvoorbeeld Coalition. Maar er zijn zeker ook Kri st i en —

vanman

Peter Vandenbempt — ‘Ik

ben goed in knippen. Kristien in kopiëren. Youri in plakken.’

‘Het is altijd anders’ |

|

|

|

|

|

|

|

|

|

01-01-1993

20-01-1993

12-02-1993

14-02-1993

16-02-1993

31-03-1993

05-05-1993

14-05-1993

31-07-1993

16-10-1993

Splitsing TsjechoSlowakije in Tsjechië en Slowakije.

Bill Clinton volgt Georde Bush op.

Tristero wordt geboren.

I will always love you van Whithney Houston op 1 in de hitparade.

Première Garga Shlink.

De term ‘spam’ wordt voor het eerst gebruikt.

België wordt officieel een federale staat.

Patrick Haemers sterft.

Koning Boudewijn sterft aan een hartaanval in Spanje.

Première The American Dream.

1994

Tristero 20 ANS

Het jonge gezelschap Tristero maakte een spitse bewerking van dit stuk. […] Omdat het een erg jong gezelschapje is, valt die schutterige onzekerheid wel te relativeren. De lezing van het stuk is daar sterk genoeg voor. — Pieter T’Jonck, De Standaard, 10-12-1993

Analytisch en dramaturgisch erg interessante […] bewerking. — Wim Van Gansbeke, De Morgen, 28-2-1997

|

|

|

|

|

|

01-03-1994

08-03 -1994

09-03-1994

28-03-1994

31-03-1994

05-04-1994

Justin Bieber wordt geboren.

Première Sarraute.

Charles Bukowski sterft.

Eugene Ionesco sterft.

Leon Degrelle sterft.

Kurt Cobain pleegt zelfmoord.

06

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

Kri st i en de proost —

‘Peter is goed in het bedenken van concepten. Ook gespecialiseerd in YouTube-filmpjes en muziek, inclusief clips en nieuwe Engelse auteurs Youri heeft een goed oog voor beeld, maar niet voor licht. Voor make-up, maar niet voor kapsels.’ Youri Dirkx —

‘Een mijlpaal was ongetwijfeld Locos (2002), een creatie, voor het eerst met een projectsubsidie van de Vlaamse Gemeenschap. Die erkenning van de overheid deed deugd. Het gaf ons energie en mogelijkheden.’ ‘Ik probeer hen een volle agenda te geven en dat is aardig aan het lukken. Sommigen beginnen daar nu over te klagen.’ manu Devri endt —

constanten. De aandacht voor de vorm. De verscheidenheid in vorm ook, het verrassende, de details. En het blijft moeilijk om onze decors vervoerd te krijgen. Peter — Tristero heeft altijd verschillende soorten voorstellingen gemaakt, en als je kijkt naar de recente producties is dat niet anders. Humor is een constante, net als de voorliefde voor verhalen van gewone mensen. De repertoireklassiekers liggen nog altijd niet op onze werktafel. Het komt gewoon niet in ons op om de zoveelste versie van De kersentuin te gaan spelen. We zoeken liever naar een onbekend kleinood. Ervaringen buiten de Tristero-context hebben zeker ook mijn blik op theater of mijn manier van werken beïnvloed. Ik volg dikwijls mijn gevoel. Door te werken bij Jérôme Bel heb ik bijvoorbeeld geleerd hoe die intuïtie een uitgangspunt kan zijn voor radicalere keuzes. En Liesbeth Gritter van de Nederlandse groep Kassys heeft mij door haar regie geholpen om me bewust te worden van de lichamelijke, zeg maar non-verbale tekens die ik als acteur kon gebruiken. Youri — Samenwerkingen buiten Tristero zijn verrijkend en verfrissend. In 2009 vroeg de Franse beeldend kunstenaar Aurélien Froment mij om met hem een solo-performance te maken. Hij wou een kleine overzichtstentoonstelling maken van zijn werk, maar zocht daarvoor naar een ‘theatrale’ manier. De performance heette In order of Appearance. Zijn uitgangspunten voor waren altijd visueel, bijna nooit tekstueel. Meewerken aan maken heeft mijn kijk op theater bijgesteld. Manu — Ik zie toch ook veel constanten in de laatste 10 jaar. Ik vond ze ‘jong’ in 2000 en dat vind ik nu nog. Ik probeer hen een volle agenda te geven en dat is aardig aan het lukken. Sommigen beginnen daar nu wat over te klagen. Want we blijven een collectief, en dus komt er voor hen ook productioneel, technisch en communicatief werk bij. Ze moeten ook decors mee uitladen in ons depot, ook midden in de nacht na een voorstelling. Ze moeten werkingsverslagen nalezen, nieuwsbrieven maken, schminken en computers herstellen. De balans helt soms toch te veel naar het nietartistieke, maar we hebben momenteel niet genoeg middelen om dat snel te verhelpen.

Welke Tristero-productie vinden jullie elk het best? Youri — Ik heb met alle producties een relatie, maar de relatie is niet altijd even intens. Hoe meer je een voorstelling speelt, hoe beter ze wordt. Dat geldt zeker voor Abigail’s Party en Altijd ‘tzelfde, die we 70 en 100 keer hebben gespeeld. Maar om dan één productie te kiezen… Kri st i en — Die twee komedies zijn absoluut het plezantst om te spelen. Maar mijn voorkeur gaat toch naar de voorstellingen die we zelf gemaakt hebben: Iemand van ons/L’un d’entre nous, Living, Coalition en Reset. Die ‘creaties’ geven blijkbaar toch meer voldoening. We kunnen zelf bepalen welke facetten van een bepaald onderwerp we be-

07

Tristero 20 ANS

lichten en op welke manier. Peter — Iemand van ons is een voorstelling die bij verschillende soorten publiek in de smaak valt, van de doorsnee theaterbezoeker tot het ‘professionele’ publiek. Dat vind ik een verdienste voor een voorstelling die voor een derde over politiek gaat, toch geen sexy thema. Ook Reset vertrekt vanuit iets simpels, conceptueels, om dan totaal ergens anders uit te komen. Ik vind het plezant en spannend om de mensen te laten kijken naar hoe drie mensen een uur lang ‘winkeltje spelen’. En Altijd ‘tzelfde van Bacri & Jaoui, is inderdaad echt een parel. Het steekt vernuftig in elkaar. Fantastische personages ook. Het is een van onze topproducties omdat alles er mooi in samenkomt: een laagdrempelige locatie (een café), een prachtige tekst en een super cast(ing). Elke speler heeft een rol die hem/haar op het lijf lijkt geschreven. Manu — Ik kan daarin niet kiezen. De verschillende voorstellingen samen maken het juist zo bijzonder. Begin 2014 spelen we bijvoorbeeld op dik twee weken vijf verschillende producties [zie Kalender], in het Nederlands en het Frans. Dat vind ik toch een kracht.

ideeën spoorloos. Peter — Het is ook elke keer anders. Teksten die we goed vinden, geven we aan elkaar door. We zijn ook al twee keer gewoon vanuit een decor vertrokken. Hoewel dat niet gewoon is natuurlijk. Toen het Kaaitheater ons vroeg om nog een voorstelling te maken in de ruimte van Abigail’s Party, vonden we het een spannend idee om dat ook met datzelfde fantastische decor te doen. Uit dat decor is dus Living gegroeid. En voor Reset was ‘een krantenwinkel op de scène’ het uitgangspunt. Youri — Ik denk dat we alle drie niet teveel van hetzelfde na elkaar willen maken. We wisselen de verschillende sporen waarop we werken af: komedies, zelf dingen schrijven, bestaande theaterteksten, werken rond thema’s. Toestand bijvoorbeeld was een initiatief van Kristien, waarbij meteen duidelijk was dat zij de tekst zou schrijven. Peter stelde The Search Project voor omdat hij opnieuw zin had om met ‘gevonden materiaal’ te werken.

Jullie hebben in echte cafés gespeeld, in een appartementachtige ruimte, in huiskamers met een tuin op de achtergrond. Wat is de meerwaarde van theater ‘op locatie’?

Kri st i en — Zo’n verbindingen ontstaan vaak langzaam. Ze beginnen met aandacht voor elkaars werk. Gaan kijken. Erover spreken. Dingen herkennen en verrast zijn door andere. Niets moeten maar toch willen, zoals met Transquinquennal. Dat gaat dus geleidelijk, met een grote autonomie van de twee gezelschappen en van de mensen in beide gezelschappen. Met een aantal mensen hebben we een langere band, mensen die meer dan één voorstelling bij Tristero hebben gewerkt. Zoals Iris Van Cauwenbergh, Lorenza Goos of Ans Van den Eede. En binnenkort speelt Peter Connelly, die voor Living de muziek heeft gemaakt, mee in Map of the World. Zo’n verbanden blijven duren omdat je toch een verwantschap voelt. Na een geslaagde samenwerking kun je ook vaak een stap verder gaan. Daarom was het ook zo vruchtbaar om Living met de cast van Abigail’s Party te kunnen maken. Maar soms worden samenwerkingen ook snel beklonken. Je ziet iemand spelen of je spreekt met iemand en net dan heb je iemand nodig voor een voorstelling. Dan is het gewoon springen, zeker? Zo ben ik ook bij Tristero beland: ze waren aan Locos begonnen en er had iemand afgezegd. Op dat moment speelde ik op Theater aan Zee en ging ik toevallig naar Altijd ‘tzelfde kijken. Daarna werd ik door Lien Kneepkens aan Youri en Peter voorgesteld en voilà.

Peter — De eerste keer op locatie was uit noodzaak: het was zomer en dan zijn de theaters dicht. Maar we zochten ook een specifieke plek; we moesten een huis met een tuin hebben en ik wist precies welk huis ik daarvoor kon ‘lenen’. Dank u, moeke! Een goede locatie is als een extra personage en bepaalt mee hoe het publiek kijkt. De acteurs zijn echt nabij, maar ook alle details, het licht, de geur van een plek, de ligging van een plek, dat alles samen maakt dat het sowieso meer is dan een decor in een theaterzaal.

Tristero 20 JAAR

Het valt op dat Tristero een stijgend zelfvertrouwen toont in de tekstinterpretatie. […] Het akteren zelf is ook preciezer en overtuigender geworden. De kwaliteiten van tekst en enscenering samen maken van deze Sarraute een zeer bezienswaardige, en zelfs leuke voorstelling.

Jullie werken geregeld samen met andere acteurs en gezelschappen. Hoe komen zulke verbindingen tot stand?


Theaterwetenschappers zijn geen acteurs en dat zouden ze moeten beseffen.

Kri st i en — We hebben niet altijd ‘rollen’ in onze voorstellingen! En ze zijn zo verschillend. Ik vond de beginscène van Locos zo geweldig. De jongens stopten mij voor de voorstelling onder een lijk-laken, samen met een vlieg, die Hendrik voor elke voorstelling kweekte. Soms was de paella te heet, maar

Hoe beslissen jullie om met bepaald materiaal aan de slag te gaan of iets specifieks te maken?

Zoveel producties, zoveel rollen. Daar moeten toch lievelingsrollen van komen?

Kri st i en —

© Mirjam Devriendt

Tristero 2013, vlnr: Youri, Kristien, Manu en Peter

Dat gebeurt niet zo rationeel. We broeden alle drie op ideeën, die dan pril of uitgewerkt in de groep worden gegooid. En dan gaat dat rijpingsproces verder. Soms gooit één iemand telkens weer hetzelfde idee in de groep, tot lichte ergernis van de anderen. Sommige ideeën voeren we niet uit maar blijven toch hangen. Soms steekt een idee een ander voorbij, door omstandigheden. Soms verdwijnen

Youri — Voor een collectief dat Brussel als uitvalsbasis heeft, vind ik dat de normaalste zaak van de wereld. Het is meer dan alleen maar een kwestie van publieksbereik. In een andere taal zit ook een andere mentaliteit. Dat heeft een invloed op de inhoud van een voorstelling en dat maakt het artistiek ook spannend.

1994 SARRAUTE

ik mocht ook speeksel uitwisselen met Youri en scheelkijkend kletsen uitdelen! Slechte herinneringen wel aan de keren dat de mosselen in de paella nog niet ontdooid waren. En aan het feit dat we onze laatste voorstelling op Theater aan Zee niet hebben kunnen uitspelen door een onweer op 3 augustus 2002. In Abigail’s Party kan ik voluit een slecht mens zijn en véél woorden gebruiken om absoluut niets te vertellen. Maar ik speelde ook graag de personages in de stukken van Martin Crimp. De flikkenhouding die vanzelf kwam door het gewicht van de revolver in de holster in Face to the Wall. En laat mij de orgie in AN® niet vergeten, daar keek ik echt naar uit. De totale zenervaring in Living om een kwartier verstopt in een plant op scene te staan. Dat lukte het best als ik dingen te tellen of uit te rekenen had. En dan het moment dat ik eindelijk mocht bewegen! En Yoyo in Altijd ‘tzelfde. Ik hou ongelofelijk veel van het laatste stukje dialoog met Henri. Het gaat over eend, maar tegelijk over zoveel meer. Peter — Henri in Altijd ‘tzelfde: het klinkt stom, maar die voorstelling blijft een feest om te spelen. Als je met zo’n fijne tegenspelers en zo’n goeie tekst je ding kan doen…. Misschien voel ik ook wel sympathie voor de norse cafébaas die ik speel. Over typecasting gesproken, in Iemand van ons ben ik mezelf. Jezelf kunnen spelen tijdens een

Tweetalige voorstellingen en voorstellingen in het Frans. Hoe evident is dat?

GAZET T E

Tristero 20 ANS

voorstelling, heerlijk. Youri — Denis, barman in Altijd ‘tzelfde. Het is het enige personage dat niet tot de familie behoort waar het stuk over gaat. Hij is een outsider, die zich meer kan permitteren. Maar ook Tony uit Abigail’s Party. Ik heb bijna geen tekst, maar ben daarom niet minder aanwezig. Het is zalig om een zaal te doen lachen door alleen ‘ja‘ of ‘neen‘ te mompelen. En mijn rol in Coalition. Daarin draag ik een lang rood kleed en hoge hakken en zing ik live ‘Mourir sur scène‘ van Dalida. Hoewel ik geen gevoel voor ritme heb en geen toon kan houden, lokt de prestatie bijna altijd applaus uit.

Waar kan het publiek in de nabije toekomst voor applaudisseren? In een coproductie met de KVS spelen we dit najaar A Map Of The World van de Britse auteur David Hare. We gaan daarvoor aan de slag met Mieke Verdin, Willy Thomas, Peter Connelly en Ans Vanden Eede. Marie Szersnovicz zorgt voor het decor. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van een internationale armoedeconferentie in Bombay. Het stuk gaat uiteindelijk over tegengestelde opvattingen: over een rechtse en een linkse kijk op de wereldpolitiek, over hoe het Westen en de derde wereld naar elkaar kijken en over hoe verschillend journalisten en schrijvers omgaan met feiten en fictie. Volgend Peter —

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

10-04-1994

10-05-1994

19-05-1994

07-06-1994

20-07-1994

12-10-1994

31-10-1994

22-11-1994

02-12-1994

04-12-1994

20-12-1994

24-12-1994

31-12-1994

10 Belgische para’s worden vermoord in Rwanda.

Lucebert sterft.

Première Einde.

Dennis Potter sterft.

Paul Delvaux sterft.

Première Garga Shlink in volle bezetting.

River Phoenix sterft.

Anthony Burgess sterft.

Pablo Escobar sterft.

Frank Zappa sterft.

Première Hyperventilatie.

John Osborne sterft.

Brand in het Switel-hotel.

— Jon Misselyn, Markant, 11-5-1994

Hun stoeipartijen met de taal zouden aan kracht winnen mits het nodige verbale ploegwerk. Als aanloop tot nog diepzinniger en meer doorwrocht podiumwerk is deze Sarrauteproduktie al meer dan verdienstelijk.

seizoen begin ik ook te werken aan de Portugese versie van Iemand van ons. We gaan het niet zelf spelen in het Portugees. In Lissabon wordt er een cast van gepensioneerde acteurs samengesteld (van de Cia Maior) en een vertaler en ik gaan samen de tekst aanpassen aan de Portugese context en actualiteit. Youri — In het voorjaar van 2014 beginnen we te repeteren voor De verbouwing. Dat is een scherpe komedie, eind jaren 90 op basis van improvisaties geschreven door de Nederlandse theatergroep Carver. Over een koppel tijdens de verbouwing van hun huis. De werken vorderen niet omdat ze het over een aantal dingen niet eens zijn. De vraag waar het deurtje van de meterkast moet komen, is het begin van de ondergang van hun huwelijk. Kri st i en — Met Transquinquennal gaan we samenwerken voor We want more. Het is nog pril. Het wordt een voorstelling over ‘oorlog’. Niet over een concrete oorlog, maar over hoe het begrip ‘oorlog’ deel uit maakt van ons zijn. Hoe we er niet aan kunnen ontsnappen. We organiseren nu af en toe een korte werksessie om te brainstormen en materiaal te verzamelen. En we hebben Thomas Berns, een filosoof, en Geerdt Magiels, een bioloog, een tekst over het thema laten schrijven. We zitten in de fase van de wilde ideeën. Niet voor publicatie vatbaar.

|

1995

— Ludo Dosogne, Gazet van Antwerpen, 14-3-1994

[…] dialektklanken, evidente aksentfouten en stroeve zegging ontsieren hun taal […] Nog erger is een nauwelijkse beheerste hang naar inleving […] en een kinderachtige manier om teksten te illustreren. — Edward Van Heer, Knack, 22-3-1994

Barbara Van Lindt, Peter Vandenbempt en Paul Bogaert acteren op de millimeter. Opnieuw staat in een vrij statische enscenering de tekst voorop. Met als resultaat: voortreffelijk literair toneel. Al is het wel voer voor fijnproevers. — Max Smith, Utrechts Nieuwsblad, 23-5-1995

|

|

|

|

01-01-1995

17-01-1995

05-02-1995

20-02-1995

De provincie Brabant wordt gesplitst in de provincies Vlaamsen Waals-Brabant en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Aardbeving in Kobe, Japan.

Dienstplicht wordt opgeschort in België.

Moord op veearts Karel Van Noppen.

Tristero 20 JAAR

1994

TRISTERO

GARGA SHLINK in volle bezetting

Wat mij vooral bijblijft, is een basisidee van dit project. Samenwerking van mensen van zeer diverse groepen en talen levert soms onverwacht goede ogenblikken op. Dit verdient zeker navolging.

09

Tristero 20 ANS

The Search Project XL

speciaals. Dit jaar vroegen ze daarom aan Tristero om een grotezaalversie te maken van hun stuk The Search Project. Tristero stelde drie eisen. Eenmalig. Een orkest uit Sint-Agatha Berchem. En het personeel van het Kaaitheater. The Search Project XL.


1994 — Bruno Koninckx, De Morgen, 23-12-1994

Maar dat die inspanningen beloond worden, dat zijn we intussen van Tristero gewend. — KDS, Het Nieuwsblad, 6-1-1995

man / homme

0

2

The American Dream

0

2

Sarraute

3

Einde

4

Alles voor de tuin

5

Tristero se la joue

0

5

0

2

L’orchestre de l’académie de Berchem-Sainte-Agathe est un choix sûr et garantit des sonorités virtuoses. Mais du personnel administratif sur scène, n’est-ce pas un peu exagéré ? Le noyau Tristero est confiant. « Dans le cast d’origine, il y avait déjà des acteurs non-professionnels », explique Youri Dirkx. « Le concept le permet. Et puis, nous avons un peu répété la semaine passée, tout le monde connaît son texte et nous avons aussi réglé la circulation sur scène, ce qui est bien nécessaire avec un si grand groupe. » Les répétitions se sont très bien déroulées. « C’est une excellente équipe. Il y a beaucoup de différences, mais tous les gens sont sympathiques et beaux à regarder. » FR

|

|

|

|

|

|

13-03-1995

19-04-1995

07-05-1995

05-09-1995

09-09-1995

22-10-1995

Oprichting filmcollectief Dogma 95 in Kopenhagen.

Bomaanslag in Oklahoma City door Timothy Mc Veigh, 168 doden.

Jacques Chirac wordt verkozen als president van Frankrijk.

Ondergrondse kernproef van Frankrijk op het eiland Mururoa.

Sony Playstation wordt op de markt gebracht in de VS.

Willy Claes neemt ontslag van de NAVO als gevolg van de Zaak Agusta.

En pâture

Le spectacle est basé sur des petites annonces tirées du journal et d’internet, du 18e siècle à aujourd’hui. On a même retrouvé des petites annonces à Pompéi, ajoute Kristien De Proost. « On les traçait en rayant les murs. C’est flagrant de voir que les gens n’ont pas tellement changé au cours du temps. Ils cherchent toujours un(e) amoureux(se) ou des objets perdus dotés d’une valeur émotionnelle. » Il y a des petites annonces comiques, émouvantes ou mystérieuses. Mais de là à en faire un spectacle de toute une soirée ? D’après Peter Vandenbempt, les petites annonces constituent un potentiel de départ réellement intéressant. « Parce que

1996

les auteurs de ces petites annonces jettent leurs désirs en pâture dans l’espace public. Pour moi, cette façon de s’exposer est liée au théâtre. Il y a une tension entre privé et public. Chaque petite annonce nous incite à imaginer un contexte ou une histoire à son sujet. C’est une partie d’une vie humaine, un fragment de quelque chose de plus grand. » Ce qui émerge au bout du compte, lorsqu’on réunit des centaines de petites annonces ? « L’espoir et le désespoir », répond Peter. « Leurs auteurs ont confiance et y croient. Ils veulent changer quelque chose dans leur vie. Ce désir est universel. Tout le monde est toujours en quête de ‘quelque chose’, c’est ce qui nous pousse à nous lever le matin et à trouver l’énergie pour continuer. »

Altijd ‘tzelfde

10

Vernis

4

Abigail’s Party

5

Iemand van ons

4

Play with repeats

5

Face to the wall

4

An

5

Living

5

Coalition

The Search Project L’un d’entre nous Reset

7

5

La Estupidez Toestand

‘Ja. Op een schilderij is een toestand vastgelegd, terwijl je in een theatervoorstelling altijd achter de feiten aanholt: het moment dat je tracht te beschrijven wat er is komt steeds te laat, het is altijd al voorbij. Als je het werk van Freud bekijkt verschuift zijn blik trouwens ook in de tijd. Zijn vroege schilderijen zijn nogal uit de hoogte, alsof hij van bovenaf op de wereld neerkijkt. Naarmate hij ouder wordt zakt het perspectief, wordt het bescheidener. Hij beeldt zichzelf kleiner af, breekbaarder. Dat is mooi.’

13

5

2

The Search Project XL

uit De Morgen, 21-3-2013

In een poging om je zijn te ‘bevriezen’ raak je aan de beeldende kunst – de zelfportretten van Lucian Freud waren voor jou een inspiratiebron.

6

‘Ik zie dat niet gebeuren. Ik heb het gevoel dat Tristero niet in de weg staat van wat ik eventueel wil schrijven of maken, en omgekeerd. Een aantal dingen die in Toestand worden verteld betreffen bovendien nog steeds fascinaties die ik deel met Peter en Youri, ook al zouden soortgelijke portretten van Peter en Youri heel verschillende creaties opleveren. Maar ze laten mij de ruimte om dit nu te doen, en het is fijn dat dat kan.’

‘Daarom heet de voorstelling ook Toestand: ik ben vertrokken vanuit de vraag wie Kristien De Proost is, nu, hier, en vanuit het verlangen om die actuele toestand op scène te brengen. Tegelijkertijd probeer ik die toestand uit te dagen en te manipuleren, op een fysieke manier – dat is het spel.’

5

Sneeuwwitje

Zet zo’n ambitie geen druk op het collectief Tristero?

Die greep is niet alleen ‘ruimtelijk’, maar ook ‘tijdelijk’?

6

Locos

‘Ik denk dat dat binnen Tristero voor ons alle drie geldt. Naast bestaand repertoire hebben we altijd al eigen creaties gespeeld, die we ook samen schrijven, zoals Reset of Coalition. Dit is natuurlijk de eerste tekst die ik helemaal zelf geschreven heb. Ik voel wel dat ik sterk tot dat schrijven aangetrokken word, dat dat toch een verlangen is. En als het een verlangen is, dan zal het wel een ambitie zijn zeker?’

Kri st i en De Proost ‘Toestand gaat over de onmogelijkheid om jezelf te kunnen vatten, over de spanning tussen jezelf willen grijpen en willen ontsnappen aan die greep.’

7 0

De briefopbrengers

Het zou een beeldende installatie kunnen zijn, met als titel: Zelfportret. Je bent van dichtbij te zien, maar evengoed levert dat een onbetrouwbaar, verwrongen beeld op.

1

Tristero doet modern

Klopt het dat je je de laatste tijd sterker als auteur en maker bent gaan ontwikkelen?

‘Ja, en toch houdt hij die exactheid niet lang vol. Hetzelfde overkomt me in Toestand: m’n zelfportret verglijdt van een poging tot exacte beschrijving naar een hoop zaken die minder makkelijk te analyseren zijn. Hoe hard je ook probeert om objectief naar jezelf te kijken, op een bepaald punt ontglipt je het feitelijke. Ik heb de oefening van De la Rochefoucauld trouwens ook gedaan: ter voorbereiding van de tekst heb ik me door verschillende mensen laten interviewen. Iemand vroeg me om mezelf te beschrijven zonder spiegel. Het is bijzonder grappig om te zien welke kenmerken je eerst benoemt, welke details je aanhaalt, wat je weglaat. Toen ik jonger was geloofde ik bijvoorbeeld dat ik heel kleine ogen had. Het is maar toen mijn lieven begonnen te spreken over ‘uw schone grote ogen’ dat ik dat beeld heb losgelaten. (lacht) Je kan je sterk vergissen in de manier waarop je jezelf ziet. En het grappige is dat je anderen nodig hebt om een aantal dingen over jezelf te in kaart te brengen.’

© Youri Dirkx- Kristien De Proost

4

0

De stormvogel

de chaque saison de théâtre. Cette année, c’est à Tristero qu’ils ont demandé d’adapter pour la grande salle leur spectacle The Search Project. Tristero a émis trois exigences. Une seule et unique fois. Un orchestre de Berchem-Sainte-Agathe. Et le personnel du Kaaitheater. The Search project XL.

NL Op de scène staat Kristien De Proost geen seconde stil. Maar op de affiche van de voorstelling Toestand zit ze als een klein bundeltje mens, ineengevouwen in een glazen vitrinekastje.

18

‘Ja, maar de vraag is natuurlijk hoe betrouwbaar dat is. Je ziet hoe mensen iets proberen te zeggen over wie ze zijn, uiterlijk en innerlijk, maar hoe ze zich tegelijkertijd onderwerpen aan de gewenste blik van dat grotere geheel. Ook commercie speelt een rol: voor mijn generatie was privacy nog echt iets om voor te vechten, ik heb het gevoel dat een jongere generatie er eigenlijk niet om maalt of bedrijven traceren waar zij allemaal naartoe surfen. Ze zijn daar niet mee bezig.’

Een andere bron van inspiratie was het zelfportret dat de Franse schrijver François de la Rochefoucauld opnam in zijn Maximes (1665). Het begint met een heel exacte, uiterlijke beschrijving van zichzelf.

vrouw / femme

Garga Shlink

Hyperventilatie

FR / Le Kaaitheater veut qu’un événement spécial marque la fin

interview door Evelyne Coussens,

1993-2013

Tegenwoordig is Facebook hét medium om zo’n zelfportret te creëren.

toestand geselecteerd voor het theaterfestival

M / V OP SCENE - H / F SUR SCENE

Garga Shlink in volle bezetting

HYPERVENTILATIE

Wat het concept betreft, doet Tristero de tekst van Bart Meuleman zeker alle eer aan: ze beklemtonen vooral de abstrakte en absurde dimensie van het stuk, zonder in ‘teaterteater’ of slapstick te vervallen. Toch verdient deze tekst het om ook eens door een sterker stel acteurs te worden aangepakt.

De voorstelling is gebaseerd op zoekertjes uit de krant en van het internet, van de 18de eeuw tot vandaag. Er zijn zelfs zoekertjes teruggevonden in Pompeï, weet Kristien De Proost. “Men kraste ze toen op de muren. Het valt op dat mensen in de loop der tijden helemaal niet zoveel veranderd zijn. Ze zijn nog altijd op

Tristero 20 ANS

Intelligent calorieën verbranden

zoek naar een lief of naar verloren voorwerpen met een emotionele waarde.” Zoekertjes kunnen grappig zijn, ontroerend of geheimzinnig. Maar om daar een avondvullende voorstelling van te maken? Volgens Peter Vandenbempt zijn zoekertjes wel degelijk interessant basismateriaal. “Omdat de schrijvers van die zoekertjes hun wensen in de publieke ruimte ‘te grabbel’ gooien. Die manier van zich blootgeven is voor mij gelinkt aan theater. Er is een spanning tussen privé en publiek. Elk zoekertje nodigt je ook om er een context of een verhaal rond te verzinnen. Het is een deel van een mensenleven, een scherf van iets groters.” Wat er uiteindelijk komt bovendrijven als je honderden zoekertjes bij elkaar zet? “Hoop én wanhoop”, vindt Peter. “De schrijvers vertrouwen erop en geloven erin. Ze willen iets in hun leven veranderen. Dat verlangen is iets universeels. Iedereen is altijd op zoek naar ‘iets’, dat is de reden waarom je ’s morgens opstaat en energie vindt om door te gaan.”

Grabbel

NL / Voor het einde van elk theaterseizoen wil het Kaaitheater iets

GAZET T E

Tristero 20 JAAR

NL Het orkest van de kunstacademie van Sint-Agatha-Berchem is een veilige keuze en garandeert topklanken. Maar kantoormensen en dergelijke op de scène, is dat er niet wat over? De Tristero-kern is gerust in. “In de oorspronkelijke cast zaten ook al niet-professionele acteurs”, zegt Youri Dirkx. “Het concept laat dat toe. Bovendien hebben we de voorbije week ook wat gerepeteerd, iedereen kent zijn tekst en we hebben ook het verkeer op de scène wat geregeld, wat nodig was met zo’n grote groep.” De repetities verliepen prima. “Het is een fijne ploeg. Er zijn veel verschillen, maar alle mensen zijn sympathiek én mooi om naar te kijken.”

EENMALIGE productie - Une seule et unique fois

© Herman Sorgeloos | © decultuurconsument.be

08

40

Tristero 2013, TOESTAND

© Mirjam Devriendt | © Youri Dirkx

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

8-02-1996

10-02-1996

19-03-1996

02-06-1996

13-06-1996

05-07-1996

10-07-1996

04-08-1996

13-08-1996

15-08-1996

01-10-1996

20-10-1996

Première De Stormvogel.

Schaakcomputer verslaat wereldkampioen Garra Kasparov.

Hereniging Sarajevo.

Eerste Thalysverbinding tussen Parijs, Brussel en Amsterdam.

België schaft als laatste Europese land de doodstraf af.

Geboorte schaap Dolly, het eerste gekloonde zoogdier

Première Alles voor de tuin.

België behaalt zes medailles op de OS in Atlanta waaronder twee gouden,

Sabine en Laetitia worden bevrijd uit het huis van Marc Dutroux

Eerste uitzending Al Jazeera.

De witte mars.

Marc Dutroux wordt gearresteerd.

Brussel Kaaitheaterstudio's

2013

Brussel Kaaitheaterstudio’s

04 oktober

2013


05 oktober

2013


30

2014

Aarschot CC Gasthuis

05 februari

januari

2014

Aalst CC De Werf

22 februari

2014

Nieuwpoort CC Ysara

21 maart

2014 Tessenderlo CC Het LoO

A Map of the World [KVS & Tristero] 07 december

2013

Brussel KVS

11

december

2013

Brussel KVS

12

december

2013

Brussel KVS

13

december

2013

Brussel KVS

18 december

2013

Brussel KVS

19

december

2013

Brussel KVS

20 december

2013

Brussel KVS

La Estupidez [Transquinquennal & Tristero] 14 januari

2014

Bruxelles Théâtre les Tanneurs

15

januari

2014


16

januari

2014


17 januari

2014


18 januari

2014


Van en met / De et avec: Kristien De Proost, Youri Dirkx, Peter Vandenbempt, Mieke Verdin, Willy Thomas, Ans Vandeneede, Peter Connelly Tekst/ Texte: David Hare Vertaling / Traduction: Tristero & KVS Scenografie en kostuums/ Scénographie et costumes: Marie Szersnovicz – Productie / Production: KVS en Tristero.

De verbouwing.

L'un d'entre nous [Tristero & Transquinquennal] 28 januari

2014

01 februari

2014 Farcienne CC

06

2014

februari

08 februari

2014

Antwerpen Theater Zuidpool

2014

Genappe

cc

2014 Strombeek CC

Bozar

1997

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

04-01-1997

20-01-1997

22-01-1997

27-02-1997

07-03-1997

01-05-1997

17-05-1997

22-05-1997

26-06-1997

04-07-1997

31-08-1997

05-09-1997

07-09-1997

28-10-1997

11-12-1997

Er wordt een Elfstedentocht gereden.

Bill Clinton begint aan tweede ambtstermijn.

Première Tristero doet modern.

LOUIS Schweitzer kondigt onverwacht de sluiting van Renault Vilvoorde aan.

Wereldpremière van Martin Crimps Attempts on her Life in Londen.

Labour wint de Britse verkiezingen. Tony Blair wordt de nieuwe premier.

Congolese rebellen o.l.v. Kabila veroveren Kinshasa.

Herman De Coninck sterft.

De eerste Harry Potter verschijnt.

Amerikaanse ruimtesonde Pathfinder landt op Mars.

Prinses Diana sterft.

Moeder Teresa sterft.

Mobutu Sese Seko sterft.

Première Tristero se la joue.

Verdrag van Kyoto stelt de richtlijnen op voor broeikaseffect.

P

www.tristero.be | www.thassos.be

van en met/ de et avec : Peter Vandenbempt, Youri Dirkx, Kristien De Proost, David Dermez Tekst / texte: Theatergroep Carver Productie / Production: Tristero & Kaaitheater

LT

Molenbeek Tristero depot - Lavaléestraat Molenbeek Tristero depot - Lavaléestraat

E

2014 2014

O

04 juli 05 juli

31 08

S


S

2014 2014

D

juli juli

P E

02 03

T O E


N

2014 2014

TA

25 JUNI 26 juni

P O

De verbouwing

LT

Waasmunster GC Hoogendonck

E

2014 Oudenaarde CC de woeker

E

2014

27 juni

30 08

P

13 juni

leur prise de risque. Mais des risques, ils en prennent à chaque fois, et quel bonheur de les voir toujours en question sur leur pratique (et sur notre société !), tout en ayant le talent de mettre leurs contenus en forme avec une belle intelligence scénique. Ici, risque de la sobriété, du lieu unique, de la non-action et de la parole faite moteur de la représentation : j’ai adoré ce partipris radical ! Et c est un très beau principe d’émergence : 1. Glaner les petites phrases de ceux qui nous gouvernent, les organiser en résonance et en contradiction par petits modules qui par accumulation et variation se font de plus en plus dérisoires... 2. Faire glisser ces petites phrases, à peine transformées, dans la sphère de l’intimité, le couple. Des injonctions, «convictions» ou petites stratégies « appliquées à une manière personnelle de gérer la relation à l’autre ; affirmations désormais teintées de jeux de pouvoir et de conflits d’ego... ; et glissant, glissant d’altérations en altérations vers l’humour de soi... Sans jugement aucun.

29 08

S

Altijd 'zelfde [Tristero & KVS]

fr D’abord, féliciter tout le monde pour

3. J’ai particulièrement aimé la «résolution»... L’un d’entre nous... Là où le jeu entre eux s’affiche de manière plus franche. Très beau cette succession de petits aveux extirpés du souvenir ou de la conscience, surgissant du passé vers le présent, où chacun semble balancer les petits secrets et travers inavouables de l’autre, les siens... et forcément les nôtres... C’était très subtil, tout simple, ludique et jouissif... D’une honnêteté qui fait du bien et qui met gentiment à mal les discours de dénonciations d’où chacun s’exclut constamment... Ici, le procédé même d’écriture et de jeu retourne délicatement le miroir de la critique vers nous-mêmes, avec beaucoup de «bienveillance» et d’intelligence... Ce n’est pas du tout spectaculaire mais c’est profond, léger et , sans avoir l’air d’y toucher, ça touche au principe même de la responsabilité de ce qu’on vit au «je» et au «nous»... Et fait glisser «ce qui ne nous concerne pas» vers ce qui «concerne» chacun d’entre nous... Il faut les féliciter pour cette petite «musique de chambre» qui dénude les mélodies des grands orchestres symphoniques et les rend proches, palpables, lucides et actives...

D

27 februari

Brussel

par Claire Diez

N

2014

Janvier - fevrier 2014

— Peter Anthonissen, De Morgen, 27-6-1997

TA

11 februari

L’un d’entre nous.

S

2014 SintNiklaas CC

fr Ylka et Thomas font rénover leur maison. Deux ouvriers s’affairent depuis des mois, mais les plans ne cessent d’être modifiés. Jusqu’où faut-il dresser ce mur ? Ylka peutelle voir Thomas quand elle descend l’escalier ? Qui a décidé où devait se trouver cette porte ? Pourquoi n’est-elle pas à sa place ? Si la collaboration se fissure de toutes parts entre Ben, l’entrepreneur, et Mike son assistant, Ylka et Thomas – en pleine crise de la quarantaine –battent sérieusement de l’aile. Les travaux deviennent la métaphore du bricolage inutile entrepris pour raccommoder un mariage qui se délite. De verbouwing (1998) est un texte de la compagnie néerlandaise de théâtre Carver, dont le nom fait référence à l’auteur états-unien Raymond Carver (1938-1988), le maître du dirty realism. Les dialogues de De verbouwing (La rénovation) sont particulièrement percutants : innocents en apparence, ils sont truffés d’insinuations, de réquisitoires camouflés, de revanches malicieuses.

E O T

Coalition [Tristero & Transquinquennal] 04 februari

Ylka en Thomas laten hun huis verbouwen. Twee verbouwers zijn al maanden in de weer, maar de plannen worden steeds opnieuw gewijzigd. Tot waar moet dat muurtje lopen? Mag Ylka Thomas kunnen zien als zij de trap afkomt? Wie besloot waar dat deurtje moest komen? En waarom staat het dan niet op zijn plaats? Er komen steeds meer barsten in de samenwerking, tussen baas Ben en zijn handlanger Mike, maar vooral tussen de in een midlifecrisis verkerende Ylka en Thomas. Echt fout gaat het als Thomas het deurtje terug wil op de oorspronkelijk afgesproken plaats. De verbouwing groeit uit tot een metafoor voor al het vergeefse geknutsel aan een niet-werkend huwelijk. De verbouwing (1998) is een tekst van de Nederlandse theatergroep Carver. De naam van de groep verwijst naar de Amerikaanse auteur Raymond Carver (1938-1988), de meester van het dirty realism. De dialogen in De verbouwing zijn ijzersterk: ze lijken onschuldig, maar ze zitten vol insinuaties, verkapte aanklachten, doortrapte wraaknemingen.

NL

Antwerpen Theater Zuidpool

14

februari

juni Juli - juin juillet 2014

Leuven STUK

Door de tekst op locatie te spelen in een burgerwoning, vergroot Tristero de ironie die bij Albee al ruimschoots aanwezig is: het nette huis in de rij verbergt praktijken die het daglicht niet zien. Als toeschouwer word je de woonkamer binnengeleid en met je neus op de feiten gedrukt: het gebruik van de ruimte werkt bepaald verfrissend, bijvoorbeeld aan het begin van het stuk wanneer Peter Vandenbempt in de tuin aan het werk is en een hele weg af te leggen heeft alvorens hij het huis bereikt. […] Zowel inhoudelijk als vormelijk is Alles voor de tuin de ideale tussenschakel tussen de licht verteerbare, dramaturgisch verzorgde producties van het vroegere Tristero, en het groteske, meer gespierde werk waar met Tristero doet modern voor geopteerd werd.

O P

2013

oktober

— Guy Bindels, Het Nieuwsblad, 23-1-1997

E

oktober

03

Onweerstaanbare theater-zomerhit.

O T

02

A Map of the World est un texte de théâtre bourré d’intelligence de l’auteur britannique à succès David Hare. Dans cette pièce, deux narrations s’entrecroisent. D’un côté, nous voyons un journaliste progressiste aux prises avec un écrivain conservateur lors d’un sommet mondial sur la pauvreté à Bombay. De l’autre côté, nous voyons comment – des années plus tard – la version romancée de cette confrontation est tournée sur un plateau en Angleterre. A Map of the World parle de conceptions contradictoires, du regard que l’Occident et le tiers monde portent, l’un sur l’autre et des approches différentes dont les journalistes et écrivains abordent les faits et la fiction. Cette histoire, bien actuelle, pétille d’humour intelligent aux accents parfois acides. De la matière de rêve pour une nouvelle collaboration passionnante entre la compagnie bruxelloise Tristero et le KVS.

fr

LT

Reset

NL A Map of the World is een slimme theatertekst van de Britse succesauteur David Hare. In de tekst lopen twee vertellingen door elkaar. Enerzijds zien we een progressieve journalist in de clinch gaan met een conservatieve schrijver op een wereldconferentie over armoede in Bombay. Anderzijds zien we hoe – jaren later – de geromantiseerde versie van die confrontatie wordt ingeblikt op een filmset in Engeland. A Map of the World gaat over tegenstrijdige opvattingen, over hoe het Westen en de derde wereldnaar elkaar kijken en over hoe verschillend journalisten en schrijvers omgaan met feiten en fictie. Het verhaal sprankelt van intelligente humor met een wrang kantje, inspelend op de actualiteit. Gedroomd materiaal voor een nieuwe, spannende samenwerking tussen het Brusselse gezelschap Tristero en KVS.

S

GC de kluize

E

2014 Oosterzele

E

2014 Tielt Theater Malpertuis

maart

ALLES VOOR DE TUIN

TA

24 januari 29

1996 P

december - Decembre 2013

22 november 2013 Kortrijk Theater Antigone

thema, dat tegelijk ook een artistiek experiment bleek, namelijk ‘dat wat onmogelijk te ensceneren is’ toch op het toneel brengen. Theater is immers altijd gerepeteerd; alles wat er gebeurt, werd gepland, voorzien, voorbereid. Behalve een ongeluk. Er kàn iets gebeuren dat echt niet voorzien was. Hoe zou dat eruitzien? Hoe kan je dat ensceneren? In de film heb je het fenomeen van de stuntman, de perfecte representatie van echte ongelukken. Maar hebben stuntscènes nog die impact? En kan je, naar analogie van de rampenfilm, ook een rampenvoorstelling maken? Beide gezelschappen staan doorgaans met een ‘hier en nu’-bewustzijn op het toneel. De afspraak die ze met het publiek hebben, is vanzelfsprekend geworden: wij staan hier en jullie zitten daar en samen maken we een voorstelling (mee). Het is verbazingwekkend dat, zelfs in een dergelijke transparante theaterpraktijk, een ongeluk op het theater zelden (h)erkend of geloofd wordt door het publiek. De fictie van theater heeft nog steeds een enorme invloed op de perceptie. Net zo gaat het in het leven en in de maatschappij: omgaan met het onvoorziene, het ongeluk blijft iets wat moeilijk is voor de mens. Onze maatschappij is permanent bezig om risico’s uit te schakelen, maar die policy is redelijk inconsequent. De radicale maatregelen rond roken contrasteren met de beperkte maatregelen rond autorijden, terwijl de risico’s even groot zijn. We zien ook dat deze policy gestuurd wordt door ongelukken: veiligheidsmaatregelen worden pas in vraag gesteld en bijgesteld wanneer er weer eens een ongeluk gebeurd is. Of in een poging om menselijke fouten uit te schakelen wordt gekozen voor automatisering. Maar soms is de automatisering zélf de oorzaak van een ongeluk, of van het feit dat er niet op tijd kon ingegrepen worden. Ongelukken worden vaak voorgesteld als puur toevallig, terwijl ze in veel gevallen voorspeld hadden kunnen worden. Achteraf worden rampen en ongelukken ‘verklaard’: men tracht ze te duiden, men geeft ze betekenis. Alsof men ze een bestaansreden wil proberen te geven. Maar wat betekent dat eigenlijk, dat je een ongeluk kan verklaren, dat je de oorzaak, de fout, de verkeerde beslissing kan traceren? Een schuldige aanwijzen is niet genoeg om het ook zin te geven. Net daar ligt de moeilijkheid: zin geven aan dat wat je niet kàn verklaren, aan het onheil dat je treft zonder reden. Of eerder: kunnen aanvaarden dat er helemaal geen zin is en dat er dus eigenlijk niets te verklaren valt.

N

21 november 2013 Kortrijk Theater Antigone

NL Uit de vele gesprekken groeide een

S

© something els

fr Des nombreuses discussions a émergé un thème qui semblait également être une expérience artistique, à savoir, porter à la scène « ce qu’il est impossible de mettre en scène ». Le théâtre est toujours le fruit de répétitions ; tout ce qui s’y passe est planifié, prévu, préparé. Sauf un malheur. Un véritable imprévu peut toujours se produire. Comment cela se passerait-il ? Comment le mettre en scène ? Au cinéma, le cascadeur donne une représentation parfaite de véritables accidents. Mais les cascades ont-elles le même impact ? Et peut-on, par analogie avec le film-catastrophe, faire du théâtre-catastrophe ? Sur scène, les deux compagnies sont généralement adeptes d’une conscience de l’ici et maintenant. La convention établie avec le public est devenue une évidence : nous sommes ici et vous êtes assis là, et ensemble, nous créons un spectacle. Ce qui étonne, c’est que même dans une pratique théâtrale aussi transparente, le public ne reconnaît et ne croit que rarement les accidents survenant sur scène. La fiction du théâtre conserve toujours une influence énorme sur la perception. Il en va de même dans la vie et la société : l’humain éprouve des difficultés à faire face à l’imprévu, au malheur. Notre société élimine en permanence tous les risques, mais cette politique est passablement incohérente. Le radicalisme des mesures antitabac contraste avec la modération de celles applicables à la conduite automobile, alors que les risques sont aussi grands. Nous voyons en outre que cette politique est pilotée par les accidents : les mesures de sécurité ne sont remises en question et adaptées que lorsqu’un accident survient. Ou alors, pour tenter d’éliminer l’erreur humaine, on opte pour l’automatisation qui, parfois, est elle-même à l’origine d’accidents, à moins que ce ne soit le fait de ne pas avoir pu intervenir à temps. Les accidents sont souvent présentés comme du pur hasard alors que, dans de nombreux cas, on aurait pu les prévoir. C’est a posteriori que les catastrophes et accidents sont qualifiés comme tels : on tente de les expliquer, de leur donner un sens. Comme si on voulait leur donner une raison d’être. Mais que signifie en réalité le fait de pouvoir expliquer un accident, tracer l’origine, l’erreur, le mauvais choix ? Désigner un coupable ne suffit pas à donner un sens. C’est précisément là que réside la difficulté : donner un sens à ce que l’on n’explique pas, au malheur qui frappe sans raison. Ou plutôt : pouvoir accepter que rien de tout ça n’a de sens et qu’il n’y a donc rien à expliquer.

le monde. Et pourtant, nous ne faisons rien. Ou beaucoup trop peu. Pourquoi ? La compagnie bruxelloise Tristero tente de le déterminer à travers son spectacle « RESET ».  Du théâtre engagé, chargé d’une mission : nous nous attendions à des déclarations pompeuses, des imprécations ou, pour le moins, un index levé. Rien de tout cela. Ce que fait Tristero dans « RESET », c’est montrer la vie telle qu’elle est. Le décor est un magasin Relay reproduit dans les moindres détails, comme on en trouve un dans chaque gare. Le remplacement des décorations hideuses indique que même dans cet environnement stérile, les saisons passent. Sur un écran défilent des pubs. Lors de courtes scènes, les comédiens Peter Vandenbempt et Youri Dirkx jouent en alternance une succession de personnages : le garçon maladroit qui ne trouve pas sa monnaie, un conducteur qui passe un peu trop souvent, deux cyclotouristes égarés... Kristien De Proost est la caissière qui réserve le même accueil routinier à tout le monde. Les scènes sont familières par d’infimes nuances du langage corporel et des intonations. Même si les allées et venues n’aboutissent à rien, on s’en régale. Notre façon de trotter en rond sans but dans un monde qui nous dépasse, comme des petites souris, n’a jamais encore été représentée d’une manière aussi distrayante, claire et précise. Entre-temps, comment réagir face à tous les malheurs du monde, face à ce que nous pouvons ou ne pouvons pas y changer en tant que petites souris ? Tristero lance la discussion en donnant une tournure absurde au spectacle. Un homme vêtu d’un uniforme militaire entre en scène, arbore un fusil et explique que la paix peut également être envisagée à l’aide des armes. Son raisonnement est erroné et absurde, comme nous en laissons couler tant sur nous tous les jours. Selon le philosophe Stéphane Hessel, c’est un symptôme typique de notre époque. Dans « Indignez-vous ! », il explique que notre capacité à nous révolter est paralysée par la complexité du monde où tout est en interaction. Ce message est-il nouveau ? Bien sûr que non. Nouvelle, en revanche, est l’approche de la thématique adoptée par Tristero. Dans un univers minutieusement évoqué avec un minimum de moyens, chaque détail a son importance. Le spectateur est ainsi encouragé à réfléchir. En ce monde régi par le commerce et le capital, les personnages doivent leur identité à leur uniforme, qui les transforme par la même occasion en panneaux publicitaires vivants. Le point de vente de presse est le symbole parfait du flot quotidien d’informations qui semblent toutes de la même importance : les tribulations d’une star du cinéma que relate Gala voisinent avec les catastrophes de niveau mondial en couverture de Newsweek ou du Vif/L’Express. Ce qui est particulièrement rafraîchissant, c’est que Tristero ne se ménage pas, bien au contraire. Comme dans le monde actuel, tout est également lié à tout le reste dans son petit univers absurde. En réalisant ce spectacle, la compagnie s’est, elle aussi, liée au trafic d’armes international. Et nous, acheteurs d’un billet, nous ne sommes probablement pas innocents non plus. Conclusion : ne vaut-il pas mieux ne rien faire, car même avec les meilleures intentions, nous n’accomplissons rien de bon ? N’aurait-il donc pas mieux valu ne pas réaliser ce spectacle ? Ou a-t-il malgré tout de la valeur ? Tristero ne renverse aucun système à l’aide de « RESET » (on ne peut d’ailleurs pas l’attendre de l’art) mais, dans le contexte du système évoqué, la compagnie continue à tout moment, grâce à son style de jeu, à mettre en lumière l’aspect humain. Les particularités humaines qu’étale la compagnie avec une telle assurance révèlent petit à petit tout un éventail d’émotions, comme le doute, l’amour, la culpabilité, la compassion, la reconnaissance... Ce n’est pas rien. Selon la philosophe Martha Nussbaum, de telles facettes essentielles de la vie sont trop souvent supplantées par la suprématie de la dimension économique. En leur donnant une plus grande visibilité, Tristero nous met peut-être sur la bonne voie, ne serait-ce qu’un peu...

D

Theater Bellevue - Theaterfestival

FR Énormément de choses vont mal dans

sie: wij hielden ons klaar voor pompeuze statements, een donderpreek of op zijn minst een uitgestoken vingertje. Niets van dat. Wat Tristero in ‘RESET’ doet is: het leven tonen zoals het is. Decor van dienst is een tot in de puntjes realistisch nagemaakte Relay-krantenwinkel, zoals je er in elk treinstation één vindt. Het wisselen van foute decoratie wijst erop dat ook in deze steriele omgeving de seizoenen verglijden. Op een beeldscherm speelt reclame. Acteurs Peter Vandenbempt en Youri Dirkx zetten in korte scènes afwisselend verschillende personages neer: de onhandige jongen die zijn geld niet vind, een conducteur die net te vaak langs loopt, twee verdwaalde wielertoeristen,... Kristien De Proost rekent als winkeljuffrouw met iedereen even routineus af. De herkenbaarheid schuilt in kleine nuances in lichaamstaal en stembuiging. Ook al gaat het komen en gaan nergens heen: het is puur genieten. Hoe wij als kleine muizen doelloos rondrennen in een wereld die ons petje te boven gaat is nog nooit zo onderhoudend, glashelder en precies verbeeld. Wat ondertussen met alle miserie in de wereld? Wat met wat we daar als kleine muizen wel of niet aan kunnen doen? Tristero opent deze discussie met een absurde wending. Een man in legeruniform komt op, stalt een geweer tentoon en legt ons uit dat ook met wapens vrede beoogt kan worden. Een kromme en absurde redenering, zoals we er dagelijks vele over ons heen laten spoelen. Volgens filosoof Stéphane Hessel is het een typisch symptoon van onze tijd. In ‘Indignez-vous’ verklaart hij hoe ons vermogen om in opstand te komen verlamd wordt door de complexiteit van de wereld waar alles met elkaar in onderling verband staat. Vroeger was goed of slecht zo helder als zwart of wit, nu ontvangen we zoveel tegenstrijdige informatie dat we niet meer weten aan welk zeel te trekken met inertie als gevolg. Is dat een nieuwe boodschap? Neen, natuurlijk niet. Wél nieuw is hoe Tristero het thema aan de slag gaat. In de wereld die ze met minieme middelen erg precies neerzetten, is elk detail betekenisvol. Dat motiveert jou als toeschouwer tot nadenken. In deze door commercie en kapitaal geregeerde wereld halen de personages hun identiteit uit hun uniform, dat hen ook tot levende reclameborden maakt. De krantenwinkel is het uitgelezen symbool voor de dagelijkse informatiestroom waar alles even belangrijk lijkt: de bésongers van een filmster waar Dag Allemaal mee uitpakt staan broederlijk naast wereldrampen op de cover van Newsweek of Knack. Eén onverwachte wending kan deze schijnbaar perfect geordende wereld aan het wankelen brengen, zoals een afgebroken kastpootje doet. Bijzonder verfrissend is hoe Tristero zichzelf niet uit de wind zet, integendeel. Net zoals in de wereld van vandaag is ook in hun kleine, ongerijmde universum alles met alles verbonden. In the end blijkt Tristero in hetzelfde bedje ziek als hun collega’s die we zoëven op een scherm reclame zagen maken voor een grootbank. Door het maken van deze voorstelling linkten ook zij zich aan de internationale wapentrafiek. Ook wij die een kaartje kochten, zijn wellicht niet onschuldig. Conclusie: doen we inderdaad maar beter niets omdat we zelfs met de beste bedoelingen niets goeds doen? Was deze voorstelling dus beter niet gemaakt? Of heeft ze toch een waarde? Systemen gooit Tristero met ‘RESET’ niet om (dat kan je van kunst ook niet verwachten) maar binnen het kader van het geschetste systeem blijven ze door hun speelstijl altijd aandacht opeisen voor het humane. De menselijke trekjes die ze zo trefzeker neerzetten openen voorzichtig een hele waaier aan emoties, zoals twijfel, liefde, schuld, meededogen, dankbaarheid,... Dat is niet niets. Dergelijke wezenlijke aspecten van het leven worden te vaak verdrongen door de dominantie van economie, vindt filosofe Martha Nussbaum. Door ze in de kijker te spelen, zet Tristero ons misschien toch een beetje op de goede weg...

D

september 2013 amsterdam

27 september 2013 Schaarbeek De Kriekelaar

NL Geëngageerd theater met een mis-

S

14

door / par Barbara Van Lindt

N

Brussel Kaaitheater - Theaterfestival Brussel Kaaitheater - Theaterfestival

par Julie Rodeyns

E

30 augustus 2013 31 augustus 2013

door Julie Rodeyns

P

Brussel Kaaitheater - Theaterfestival

februari - février 2014

TA

29 augustus 2013

octobRE 2013

E

06 augustus 2013 Oostende Theater aan Zee

oktober 2013

Coalition.

S

05 augustus 2013 Oostende Theater aan Zee

A Map of the World.

Reset.

E

Toestand

Reset.

GAZET T E

Tristero 20 ANS

O

2013-14

Tristero 20 JAAR

LT

KALENDER / CALENDRIER

TRISTERO

11

Tristero 20 ANS

T O

Tristero 20 JAAR

P

10

2013

12

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

13

Tristero 20 ANS

Tristero 20 JAAR

GAZET T E

Tristero 20 ANS

‘C’est toujours 1997 différent’ INTERVIEW

TRISTERO DOET MODERN

Al wordt er soms net iets te gratuit grotesk geacteerd, […] is dit een uitstekende, zeer geestige voorstelling. Maar met een zeer donker randje.

FR /


Een energieke theatermozaïek. […] Het idee om het toeval mee het verloop van de voorstelling te laten ordenen, en het feit dat de meeste scènes inhoudelijk en narratief volledig los van elkaar staan, doen echter op geen enkele manier afbreuk aan de cohesie van de voorstelling.

avec Peter Vandenbempt, Youri Dirkx, Kristien De Proost & Manu Devriendt

— guy bindels, Het nieuwsblad, 23-1-1997

1997 TRISTERO SE LA JOUE

Tristero se la joue propose une série de saynètes où la bêtise humaine fait enfin plaisir à voir. [...] Face à ces ovnis théâtraux dont l’expérience n’est guère énorme, on ne peut qu’ouvrir des yeux comme des soucoupes. Drôle et percutant, leur Tristero pique au vif! — Laurent Ancion, Le Soir, 30-10-1997

1998

‘Locos (2002), sans aucun doute. C’était une création, pour la première fois avec des subsides de la Communauté flamande. Cette reconnaissance des autorités, ça faisait du bien. Ça nous donnait de l’énergie et des possibilités.’ Youri Dirkx —

Le QG de Tristero est en pleine effervescence. Youri doit régler l’histoire des clés du dépôt de décors. Manu, le directeur administratif, s’efforce de synchroniser les agendas, Peter doit encore envoyer un mail au Portugal pendant que Kristien accorde à ses pieds un repos bien mérité sur la table tout en grignotant déjà les petites étoiles des critiques. Cela prend donc un peu de temps avant que le noyau de Tristero ne soit prêt pour les réjouissances commémoratives.

Quels sont les jalons majeurs qui ont marqué les 20 années de Tristero ?

par Paul Bogaert

traduction Anne Vanderschueren

Peter — Si. Tristero doet modern par exemple c’était la première production où nous nous sommes lancés avec une bande d’enthousiastes à forte tendance artistique et une page blanche. Pour ensuite créer quelque chose nous-mêmes à partir du chaos de textes, d’impulsions et d’idées. Gombrowicz, les musiciens y compris, et le scénographe qui montait sur scène aussi : une bande de jeunes qui crânait et défiait le public à coups d’humour absurde. Au début du spectacle par exemple, nous organisions le vestiaire pour le public dans le décor, pendant le spectacle, nous utilisions des vestes et des manteaux de spectateurs comme costumes.

beaucoup trop peu. Le théâtre est trop éphémère aujourd’hui. Il faut rejouer constamment les productions de qualité. Un des atouts de Tristero est qu’ils gardent plusieurs de leurs productions dans leur répertoire et qu’ils continuent de les jouer. Le public peut ainsi mieux découvrir leur œuvre et s’étoffer. Cela a du sens au point de vue artistique mais aussi économique. Kri st i en De Proost — Puis, en 2004, Abigail’s Party. Un spectacle crucial, pour différentes raisons. C’était la première collaboration avec le Kaaitheater. Johan Reyniers, le directeur artistique de l’époque, nous avait demandé de faire quelque chose pour leur festival de la comédie ‘Some like it zot’. Notre spectacle a été un succès. L’hyperréalisme, que nous poussions à l’extrême, de façon cohérente, dans le lieu, dans le décor, dans les accessoires et les costumes, n’était pas abouti selon certains, mais il a contribué à notre publicité via le bouche-à-oreille. Dans ce même lieu, nous avons joué quatre séries de reprises, jusqu’en 2007. Nous jouons encore toujours cette pièce, avec un décor à emporter désormais, avec la même équipe fantastique. Personnellement, pour moi, c’était aussi la première collaboration pleine et entière avec Tristero, du choix du texte à la traduction et à la première en passant par le dossier de demande de subsides. Mais Living (2008) était aussi important, parce que c’est un spectacle sans paroles. Dès le deuxième jour, nous sommes montés sur scène et nous ne l’avons plus quittée. C’était comme si soudain nous ne voulions pas parler de comment nous allions faire. Très galvanisant. Peter — Encore un jalon : notre première demande de subsides structurels en 2005. Bien plus que la manche de 2010, où nous avons effectivement reçu des fonds, celle de 2005, où nous n’avons rien reçu,

‘Moi, je coupe bien. Kristien, elle copie bien. Youri, lui, colle bien.’

Peter Vandenbempt — Notre premier spectacle sûrement ? C’était en 1993 avec Garga Shlink : il nous en a fallu du cran pour sauter à pieds joints dans le noir. Après avoir vu ça, Mark Deputter du Stuc nous a invités à Leuven pour une résidence d’un an. Pour Tristero, c’était ça le vrai départ. Et puis, sans les subsides ponctuels octroyés par la Commission communautaire flamande (la VGC, Vlaamse Gemeenschapscommissie), nous n’aurions pas pu le faire. La VGC nous a soutenus dès le début. Pour notre première comédie aussi, Alles voor de tuin. En peu de temps, sur base d’un texte de qualité avec des personnes motivées et intègres, nous avons monté un spectacle in situ à succès. Ça s’est fait presque tout seul, c’était merveilleux. C’est aussi à cette époque que j’ai rencontré des gens qui comptent beaucoup pour moi : Bernard Van Eeghem, Hilde Wils, Diederik Peeters et c’était la première collaboration avec Youri. Youri Dirkx — Alles voor de tuin a donné à Tristero un nouveau départ, un nouvel élan. Mais est-ce que chaque nouvelle production n’est pas un jalon, chaque fois pour une raison différente ?

Youri — Locos (2002), sans aucun doute. C’était une création, pour la première fois avec des subsides de la Communauté flamande. Cette reconnaissance des autorités, ça faisait du bien. Ça nous donnait de l’énergie et des possibilités. Peter — Il y avait de l’argent pour les salaires. Nous pouvions engager un directeur de production. Sur le plan de l’organisation, nous avions plus de potentiel et plus d’audace. Tous les soirs, une fanfare complète jouait avec nous ! Et puis, il y avait aussi cette formidable actrice free lance que le hasard avait fait dériver jusque chez nous et dont nous sommes tous un peu tombés amoureux. Et elle est restée. Deux ans plus tard, Kristien était dans notre noyau dur. Manu Devri endt — Locos est d’ailleurs un spectacle que j’aimerais replacer dans le calendrier, comme Sneeuwwitje de 2003 et même De briefopbrengers de 1999. Je suis pour les reprises. On en voit

Peter Vandenbempt —

Pouvoir et oser faire des choix radicaux et réfléchis. Voilà ce qui vaut à Tristero sa renommée. Ce que cette compagnie met en scène et dans sa façon de le faire. Encore et toujours. Et pourtant, quand on demande à ses artistes de choisir dans leur parcours, la chose s’avère plus difficile. Pas trois jalons, mais douze. Le spectacle le plus typique de Tristero ? “Impossible à dire”. Leurs rôles préférés ? L’ énumération dure plus de dix minutes. On pourrait continuer longtemps.

Laissons-là les années 90. Quels sont, jusqu’à maintenant, les moments charnières du 21e siècle ?

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

01-01-1998

21-01-1998

12-02-1998

13-03-1998

23-04-1998

26-04-1998

07-05-1998

14-05-1998

07-09-1998

01-10-1998

29-12-1998

BRTN wordt VRT.

Paus J. Paulus brengt een historisch bezoek aan Cuba en Fidel Castro.

In Brussel opent Koning Albert het nieuwe Europees Parlement.

Child Focus wordt opgericht.

Marc Dutroux ontsnapt en wordt en opnieuw gevangen door boswachter

Bill Clinton ontkent hij een seksuele relatie had met Monica Lewinsky.

Apple stelt de iMac voor.

Frank Sinatra sterft.

Google Inc. wordt opgericht.

Vanaf vandaag is elke Belg verplicht zijn sis-kaart op zak te hebben.

De leiders van de Rode Khmer verontschuldigen zich voor de genocide in Cambodja

1999

totalement différentes. Du point de vue de l’envie de créer ensemble, c’est très fécond, c’est ce qui donne par exemple le côté fantasque si connu de nos pièces. Mais parfois, il y a des heurts, évidemment. Faire de temps en temps quelque chose sans les autres, c’est plutôt rafraîchissant. Ou travailler avec d’autres collectifs fantasques comme Transquinquennal. Même si plus on est nombreux, plus il y a de risques de heurts. Parfois, prendre des décisions collectivement c’est épuisant. On discute plus et ça dure plus longtemps. Peter — L’avantage, c’est que nous pouvons réfléchir plus longtemps, sur des détails et les grandes lignes. Mais la plupart des décisions, nous les endossons unanimement et ça se ressent sur scène. Pour les productions qui émanent surtout d’un de nous trois, il arrive que la personne en question puisse ou doive prendre plus de décisions finales.

Trois ‘personnes complètement différentes’. Expliquez-vous. Qui est bon en quoi ? Peter — Moi, je coupe bien. Kristien, elle copie bien. Youri, lui, colle bien. Kri st i en — Peter est bon dans l’invention de concepts. Il est aussi spécialisé dans les petits films sur YouTube et en musique, clips compris. En nouveaux auteurs anglais et en lay-out à condition que ce ne soit pas trop sophistiqué. Youri a un très bon œil pour l’image mais pas pour la lumière. Pour le make-up mais pas pour les coiffures. Il fait aussi de bonnes photos pour Tristero. Il est bon en structure aussi, la structure d’un spectacle. Youri est l’homme des post-its et des feutres. C’est plus difficile de dire en quoi je suis bonne moi-même. Je suis l’agenda ambulant de Tristero, ça oui. Je connais plein de dates par cœur, des passées et des futures. Ça ne me demande aucun effort. Je sais par exemple que nous avons joué Locos le 30 avril 2002 au KVS/ Bottelarij et que c’était un mardi. Une seconde. [Elle vérifie]. C’est vrai, en plus ! Et puis, je lis et j’écris beaucoup.

était importante pour Tristero. C’était un coup dur, émotionnellement aussi. Mais cela nous a rendus plus solides, plus décidés et plus ambitieux. Nous allions donner la réplique au ministre de la Culture qui avait dédaigné les avis positifs de la commission et de l’administration. Hélas, en 2007, lors de la deuxième demande, lui et son cabinet étaient toujours aveugles à nos besoins. Même si ce deuxième refus était plus facile à digérer parce que nous savions que notre dossier était soutenu à 100%, sur le plan artistique par la commission du théâtre, sur le plan administratif par l’Agence. Kri st i en — Mais en 2006, nous avions tout de même un bureau à côté du Kaaitheaterstudio’s grâce au Kaaitheater et aussi un ordinateur et un site internet et Sara Vanderieck, directrice de production pendant notre Komedrie. Et puis, en 2008, enfin, notre première directrice administrative, Frédérique Pieters. Peter — A partir de là, en tant que noyau artistique, nous étions enfin déchargés de toute une série de tâches administratives et financières, qui commençaient à nous dépasser sérieusement. Frédérique a rectifié nos dossiers de demandes de subsides structurels et notre planning. Nous pouvions nous reconsacrer à faire du théâtre ! Ce petit bureau nous convient bien, aussi parce que nous partageons cette maison avec d’autres organisations et collègues à qui nous pouvons toujours demander conseil. Coalition (2009) est aussi un jalon, parce que c’était la première coproduction avec nos collègues francophones de Transquinquennal. Nous connaissions et apprécions notre travail respectif, mais nous voulions aussi partager nos façons de faire. C’était une exploration difficile, mais le résultat était unique

et abouti. Cela nous a donné accès à pas mal de scènes en France, entre autres à Avignon, et cela a donné lieu à quelques représentations au Brésil. Youri — Au bout de neuf subsides ponctuels, en 2010, nous avons reçu des subsides structurels pour trois ans. Tout a basculé. Voilà que nous pouvions penser et travailler à long terme, nous concentrer plus clairement sur l’avenir, d’un point de vue artistique et administratif. Manu — Notre deuxième période de subsides structurels est entamée depuis six mois maintenant et ça se voit tout de suite : plusieurs projets se déploient, dont certains sont des initiatives individuelles. C’est ce qui se passe quand on a un bon fonctionnement et un bon esprit d’initiative. Dès qu’on investit de manière structurelle, on remarque immédiatement que tout se développe, que ça décolle. Kri st i en — Je trouve aussi que Reset (2012) est important, c’est la seule production que nous avons faite juste nous trois. Notre première production clairement engagée aussi, suite à certaines découvertes pendant le processus de création. Un accouchement difficile, mais un spectacle qui me tient très à cœur.

Youri — L’avantage, c’est qu’on peut tester nos idées, nos doutes, avec les autres, il y aura toujours un retour et une réflexion. Même si, bien sûr, on a parfois envie de faire son truc à soi. Kri st i en — La force et la difficulté de Tristero résident toutes deux dans le fait que Peter, Youri et moi sommes des personnes

Kri st i en — Je constate un glissement dans la notion de ‘collectif’. C’est devenu moins strict. Au fil des ans, c’est plus facile de s’en écarter, de lâcher prise et de laisser être. Quand j’étais plus jeune, je trouvais ça plus difficile. Nous faisons de plus en plus de créations, et partons de moins en moins de textes existants. Peut-être qu’il y a là aussi un glissement de l’absurde vers l’équivoque? Je veux dire de l’absurde pur et délirant d’un spectacle comme Locos vers de l’absurde, encore, mais avec un fond plus solide comme dans Coalition. Mais c’est sûr qu’il y a aussi des constantes. L’attention à la forme. A la pluralité dans la forme aussi, dans ce qui surprend, dans les détails. Et le transport de décors reste une donnée compliquée.

|

|

|

|

|

|

11-02-1999

07-03-1999

20-04-1999

05-1999

20-05-1999

09-06-1999

Vanaf nu bevindt Pluto zich op grotere afstand van de zon dan Neptunus.

Stanley Kubrick sterft.

Bloedbad op de Columbine Highschool in de VS.

Dioxinecrisis.

Première De Briefopbrengers.

Joegoslavië en de NAVO tekenen een vredesverdrag.

Vous êtes un collectif, vous décidez ensemble en principe. Est-ce aussi simple qu’il y paraît ?

Les gens changent, les compagnies changent. Ou pas, finalement ?

14

Tristero 20 JAAR

Peter — Tristero a toujours fait différentes sortes de spectacles, et quand on regarde les productions récentes, on voit que ça n’a pas changé. L’humour est une constante, comme la prédilection des histoires de gens ordinaires. Les classiques de répertoire ne sont toujours pas à l’honneur chez nous. Nous n’avons tout simplement pas envie de jouer la énième version de La cerisaie. Nous préférons chercher une petite perle inconnue. Mes expériences en dehors du contexte de Tristero ont sans aucun doute aussi influencé mon regard sur le théâtre ou ma façon de travailler. Je suis souvent mon intuition. En travaillant auprès de Jérôme Bel, j’ai appris par exemple comment elle peut déclencher des choix plus radicaux. Et Liesbeth Gritter du groupe néerlandais Kassys m’a aidé, à travers sa mise en scène, à être conscient des signes corporels, disons non verbaux, que je pouvais utiliser en tant qu’acteur. Youri — Les collaborations extérieures à Tristero sont enrichissantes et rafraîchissantes. En 2009, Aurélien Froment, plasticien français, m’a demandé de créer une performance solo avec lui. Il voulait faire une expo récapitulative de son œuvre mais sur un mode ‘théâtral’. La performance s’intitulait In order of Appearance. Ses points de départ étaient toujours visuels, presque jamais textuels. C’était une bonne mise au point de mon regard sur le théâtre. Manu — Je vois tout de même aussi de nombreuses constantes ces 10 dernières années. Je les trouvais ‘jeunes’ en 2000 et je pense la même chose aujourd’hui. J’essaie de vraiment remplir leur agenda et c’est en très bonne voie. Certains commencent à s’en plaindre. Car nous restons un collectif, et donc pour eux, cela signifie plus de travail technique, de production et de communication. Ils doivent aussi aider à décharger les décors dans notre dépôt, en plein milieu de la nuit, après un spectacle. Ils doivent relire des comptes-rendus d’activités, écrire des newsletters, maquiller et réparer des ordinateurs. Parfois, la balance penche trop vers le non artistique, mais pour l’instant, nous n’avons pas assez de moyens pour y remédier.

Quelle est selon vous la meilleure production de Tristero ? Youri — J’ai une relation avec toutes les productions, mais elle n’a pas toujours la même intensité. Plus on joue une pièce, plus elle s’améliore. C’est le cas de Abigail’s Party et Un air de famille, que nous avons jouées 70 et 100 fois. Mais de là à choisir une seule production… Kri st i en — Ces deux comédies sont les plus amusantes à jouer, absolument. Mais je préfère tout de même les spectacles que nous avons créés nous-mêmes : Iemand van ons/L’un d’entre nous, Living, Coalition et Reset. Ces ‘créations’ donnent apparemment plus de satisfaction. Nous pouvons déterminer nous-mêmes quelles facettes d’un sujet donné nous voulons exposer et de quelle façon.

TRISTERO

Peter — L’un d’entre nous est un spectacle qui plaît à différents publics, du spectateur ordinaire au public ‘professionnel’. Je trouve que c’est un mérite pour un spectacle qui parle de politique le tiers du temps, ce qui n’est pas un thème franchement sexy. Reset aussi s’inspire d’une donnée toute simple, conceptuelle pour déboucher sur un résultat complètement différent. Ça m’amuse et ça m’intrigue de laisser des gens regarder trois personnes ‘jouer au magasin’ pendant une heure. Et Altijd ‘tzelfde de Bacri & Jaoui, c’est vraiment une perle. C’est ingénieux. Et les personnages sont fantastiques. C’est un de nos succès parce que tout y concourt : un lieu banal (un café), un texte génial et un super cast(ing). Chaque joueur a un rôle taillé sur mesure. Manu — Impossible de choisir pour moi. C’est justement l’ensemble des différents spectacles qui rend le tout si exceptionnel. Début 2014, nous jouons par exemple cinq productions différentes en un peu plus de deux semaines [voir Calendrier], en néerlandais et en français. C’est une force.

15

Tristero 20 ANS

‘J’essaie de vraiment remplir leur agenda et c’est en très bonne voie. Certains commencent à s’en plaindre.’ manu Devri endt —

Tristero 20 JAAR

GAZET T E

Kri st i en de proost —

Géén doordeweekse dag

‘Peter est bon dans l’invention de concepts. Il est aussi spécialisé dans les petits films sur YouTube et en musique, clips compris. et en nouveaux auteurs anglais. Youri a un très bon œil pour l’image mais pas pour la lumière. Pour le make-up mais pas pour les coiffures.’

Zou ik snel binnenstappen in café ‘The Bridge’? Ik denk het niet. Zonder seksistisch te willen klinken: het ziet er een beetje een ‘mannencafé’ uit. Ik bedoel hiermee dat functionaliteit primeert op gezelligheid: ‘no nonsense’, hier moet het bier gewoon goed getapt worden. Geen wonder dat de veelhoekige houten toog centraal in het café prijkt, dat het interieur donker en doorrookt is, dat er stoffige schilderijtjes (‘Venetië’) aan de muren hangen. In mijn verbeelding zitten hier op een doordeweekse dag zwijgende mannen aan de toog, frons tussen de wenkbrauwen, sigaret tussen de lippen. door Evelyne Coussens

Maar het is geen doordeweekse dag, en op deze zwoele zondagavond is ‘The Bridge’ gevuld met een overwegend jong theaterpubliek, dat het - dicht opeengepakt op de geïmproviseerde stellingen - flink benauwd krijgt. De uitnodigende tapkranen doen verlangen naar een fris pintje, maar daarvoor moeten we nog anderhalf uur wachten. Gelukkig lest het sprankelende schouwspel waarvan ik getuige ben alvast de theaterdorst. ‘Getuige’, en dat bedoel ik letterlijk, want de manier waarop Tristero Altijd ’tzelfde speelt, voelt niet aan als theater. Ondanks mijn benarde positie op de bankjes heb ik die avond immers het gevoel stamgast te zijn in café ‘The Bridge’, gegeneerde toeschouwer van een stukje leven dat zich voor mijn ogen ontrolt. Je weet wel, zo’n situatie waarin je je oren zou willen sluiten en het liefst ergens anders heenkijkt, terwijl de huiselijke scène waarvan je ongewild getuige bent zich aan je opdringt. Zoals elke vrijdag druppelen in ‘The Bridge’ de verschillende leden van de familie Ménard binnen, voor de wekelijkse portie familiegezelligheid. En vanavond wordt het extra leuk, want het is de verjaardag van Yolande (‘Yoyo’), de echtgenote van jongste zoon Filip. In de ogen van de goegemeente (lees: de moeder) en ook in zijn eigen ogen is Filip geslaagd in het leven, wat hem ertoe brengt om de schaapachtige Yolande met zich mee te zeulen als een willoos accessoire. Minder geslaagd vindt moeder het leven van oudste zoon Henri, (‘Riri’), de nogal bekrompen uitbater van The Bridge en ‘mislukkeling’ van de familie. De frustratie over zijn gebrek aan status werkt Henri uit op de rug van de slome barman Denis, die het leven zelve stoïcijns lijkt

Peter —

Des pièces bilingues et des représentations en français. Ce n’est pas évident ça ?

voor haar dan ook minder belangrijk dan het verschijnen van Filip op de regionale zender. De wreedheid – of is het domheid? - van haar personage ontluistert meer dan welk karakter ook het ideaal van ‘The Happy Family’. Enkel Betty – het meest waarachtige personage van allemaal – verzet zich manifest tegen haar hypocrisie. Naarmate de tijd verstrijkt wordt de sfeer binnen de family grimmiger en grimmiger, en verdwijnt het flinterdunne laagje beschaving, begrip en voorkomendheid bij alle gezinsleden. De lamme aanwezigheid van Caruso maakt de escalatie nog absurder – aan de hond wordt meer liefde en aandacht besteed dan aan elkaar. Natuurlijk worden een aantal stereotiepen uitgespeeld – de barman als eeuwige pineut, Yolande als hersenloze kip, Filip als egocentrische bastard – maar gelukkig evolueren deze wandelende clichés gaandeweg naar figuren met meer dan één dimensie – een verdienste van de intelligente tekst. Zo legt Denis op een gegeven moment zijn passieve toeschouwersrol af, begint Yoyo gaandeweg tekenen te vertonen van een eigen persoonlijkheid en beseft Henri dat hij misschien wel houdt van zijn vrouw en haar met meer respect moet behandelen. Zelfs de moeder blijkt op het einde over een hart te beschikken – al is het dan maar een kleintje. Elk lid van Tristero acteert met zoveel zwier dat het een plezier is om naar te kijken, en de indrukwekkende naturel van hun spel maakt de illusie van deze tranche de vie compleet. Verlaten we het café dan onder snikken en grimlachjes? Neen! Zonder te breken met de voorgaande evolutie van het stuk overwint op het einde toch de menselijkheid, en wel op zo’n eenvoudig ontroerende manier dat het elk wrang gevoel verzacht. Zou alles dan toch nog goed komen? Zou liefde dan toch bestaan ?

Over Altijd ’t zelfde

Vous avez joué dans de vrais cafés, dans un pseudoappartement, dans des salons qui donnent sur des jardins. Quelle est la plus-value du théâtre ‘in situ’ ? Notre première fois en déplacement était une nécessité : c’était l’été et l’été, les théâtres sont fermés. Mais nous cherchions aussi un lieu spécifique ; il nous fallait une maison avec un jardin et je savais exactement quelle maison je pouvais ‘emprunter’ pour l’occasion. Merci, maman ! Un bon lieu, c’est comme un personnage supplémentaire, il détermine aussi le regard du public. Les acteurs sont vraiment tout près, mais aussi chaque détail, la lumière, l’odeur d’un endroit, sa situation : le tout mis en ensemble donne plus qu’un décor dans une salle de théâtre.

Tristero 20 ANS

© Mirjam Devriendt

Tristero & Transquinquennal 2008

Tristero 2006

Tristero 2006

© Pieter De Buysser

Youri — Pour un collectif basé à Bruxelles, je trouve que c’est la chose la plus normale du monde. C’est plus qu’une simple question de toucher un public. Dans une autre langue, il y a aussi une autre mentalité. Ça influence le contenu d’un spectacle et artistiquement, ça le rend plus passionnant.

Comment décidez-vous de travailler avec un certain matériau ou de créer quelque chose de spécifique ? Kri st i en — Ce n’est pas vraiment rationnel. Nous avons tous les trois une foule d’idées, que nous lançons dans le groupe à l’état brut ou déjà élaborées. Le processus de maturation fait ensuite son œuvre. Parfois, une personne lance encore et toujours la même idée dans le groupe, ce qui a le don d’irriter les autres. Parfois les idées que nous

Tristero & Transquinquennal 2011

suite à la page 18

te ondergaan. Dan is er nog dochter Betty, de rebel van de familie, die het zo wel gehad heeft met de kleinburgerlijkheid van haar familie, en als klap op de vuurpijl verschijnt de onuitstaanbare mater familias: dominant, egocentrisch en bekrompen. Of neen, er is nog Caruso, de verlamde hond des huizes die als een schotelvod achter de toog ligt. Die welbepaalde vrijdagavond zorgt het (vergeefse) wachten op Henri’s vrouw ervoor dat de familieleden ongewoon veel tijd in elkaars gezelschap doorbrengen. Oude frustraties en gespannen verstandhoudingen komen gaandeweg boven. ’t Zal je familie maar zijn! Het begin van de avond verloopt nochtans zoals gewoonlijk: de begroetingen op automatische piloot, de verveling die toeslaat nog vóór men elkaar heeft begroet. De moeder blijkt kampioen in tactloosheid, vooral Henri moet het ontgelden onder telkens dezelfde verwijten – ‘Ge zijt juist uw vader, en dat is geen goed teken’. De huwelijksproblemen waaronder Henri lijdt zijn

© Herman Sorgeloos

Altijd ‘tzelfde in The Bridge 2006

© Herman Ricour

|

|

|

|

06-07-1999

19-07-1999

19-10-1999

04-12-1999

Joaquin Rodrigo sterft.

De 6 miljardste mens wordt geboren.

Nathalie Sarraute sterft.

Huwelijk prins Filip en Mathilde.

2000

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

01-01-2000

04-02-2000

21-03-2000

22-04-2000

25-07-2000

12-08-2000

16-08-2000

03-09-2000

01-10-2000

13-12-2000

Loodhoudende benzine wordt verboden in de EU

Verschijning The Sims, het best verkopende pc-game.

Generale bank wordt Fortis.

Een Concorde stort neer net buiten Parijs. 113 doden.

In onderzeeër Koersk ontploft een torpedo. 118 opvarenden sterven.

Première Altijd ‘zelfde.

Eerste reeks Big Brother gaat van start.

Belgiê behaalt vijf medailles op de OS in Sydney.

Na vijf weken hertellingen wordt George W. Bush uitgeroepen tot president

Toon Hermans sterft.

2001

|

|

08-01-2001

16-01-2001

Paul Vanden Boeynants sterft.

Laurent-Désiré Kabila sterft.

16

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

1993

1993

1994

1994

Door een bijzondere scenografie en origineel concept spelen slechts twee acteurs maar liefst 16 personages en dat zonder verlies van plot en complexiteit. Met de grootstad in de hoofdrol. Met de grootstad in de hoofdrol. En met Brecht als auteur.

Een Amerikaanse familie uit de jaren ‘50 - en bij uitbreiding de verworvenheden van een hele beschaving – wordt op een absurde wijze belachelijk gemaakt. De vertegenwoordigers van de rechten van Edward Albee stonden erop dat de originele titel behouden bleef: The American Dream. Bij deze.

Een Vlaamse première voor deze theaterteksten van Nathalie Sarraute. Sarrautes stukken zijn opvallend door een zeer eigen en doorgedreven visie op communicatie, die verpakt is in herkenbare, concrete dialoogstructuren en onderwerpen uit het dagelijkse leven. Dit en een mengeling van sérieux en humor maken deze stukken veelzeggend en plezierig.

Eenmalige voorstelling als seizoensafsluiter gepresenteerd op de Stuc-einddag. De vier personages staan voor vier afsplitsingen van één en dezelfde persoon: een vrouw die zelfmoord wil plegen/pleegt/gepleegd heeft/ gepoogd heeft te plegen. Twijfels, herinneringen, angsten en vriendschappen, krijgen in haar hyperbewuste toestand disproportionele dimensies. Een ernstig onderwerp op een luchtige manier gebracht.

GARGA SHLINK

Première: 16-02-1993 Leuven (Stuc). Daarna voorstellingen in: Ganshoren (De Zeyp), Gent (Nieuwpoorttheater), Antwerpen (Monty), Brussel (voor Beursschouwburg in De Markten).

1999

DE BRIEFOPBRENGERS

Twee ambitieuze theaterfiguranten komen via de werkloosheid, een pakjesdienst en de televisiesoap terug in het theater terecht. Tristero meet zich het te nauwe pak aan van de tweedeplansacteur, die tracht te ontsnappen uit de Beckettiaanse sleur van de coulissen. Een komisch duet, geschreven door acteur René Eljon. Première: 18-05-1999 Brussel (De Markten). Daarna voorstellingen in: Brussel.

vanman

Première: 16-10-1993 Ganshoren (De Zeyp). Daarna voorstellingen in: Leuven (Stuc), Antwerpen (Monty), Gent (Nieuwpoorttheater).

SARRAUTE

Première: 08-03-1994 Leuven (Stuc). Daarna voorstellingen in: Ganshoren (De Zeyp), Antwerpen (Monty), Kortrijk (Limelight), Gent (Nieuwpoorttheater), Aalst (Netwerk), Utrecht (Huis aan de werf), Antwerpen (deSingel, i.k.v. Theaterfestival).

17

Tristero 20 ANS

EINDE

1994

1996

1996

Een herneming van Garga Shlink (1993) maar dan in volle bezetting!

Tristero voerde deze tekst van Bart Meuleman (een schrijfopdracht) voor het eerst op. Over een man die weldra zal sterven en over de revival van het gezin als fundamentele waarde. Een sprookje over het gezin als doel, waarbinnen alles fantastisch is en waartegen de problemen van vandaag niet opgewassen zijn. Een illusie.

Gebaseerd op een bewerking van Bakoenins Biecht van Michael Bakoenin, die hij schreef in de gevangenis van St-Petersburg. Centraal staat het begrip vrijheid als noodzakelijke basis voor elk streven naar sociale en maatschappelijke vernieuwing. Een pleidooi voor de vrijheid van het individu en het denken als noodzakelijke basis voor vernieuwing.

Première: 20-12-1994 Leuven (Stuc). Daarna voostellingen in Gent (Nieuwpoorttheater), Brussel (De Zeyp), Antwerpen (Monty).

Première: 8-2-1996 Brussel (De Markten). Daarna voorstellingen in: Brussel.

Zomerse komedie op locatie in een Brussels herenhuis met zicht op tuin. Alles voor de tuin (Edward Albee) is niet zomaar een oppervlakkige zedenko- medie met wat absurde plotwendingen. Een regelrechte aanval op burgerlijke zelfgenoegzaamheid, waarin de personages zich op één avond verliezen in dronkenschap, prostitutie en uiteindelijk moord.

GARGA SHLINK IN VOLLE BEZETTING

Première: 12-10-1994 Brussel (Beursschouwburg). Daarna voorstellingen in / Représentations à: Brussel.

Eenmalige voorstelling: 19-05-1994 Leuven (Stuc).

DE STORMVOGEL

ALLES VOOR DE TUIN

Première: 10-7-1996 Brussel (op locatie). Daarna voorstellingen in: Brussel, in 1997 in Brussel, Hasselt (KC België), Gent (Gentse Feesten), Brussel (CC Strombeek-Bever), Bornem, in 2006 in Brussel (in het kader van Komedrie).

1997

1997

Een speelse voorstelling waarin de mens verschijnt als fundamenteel Onvolwassen en Onrijp. Vijf knapen trachten modern te doen: maar telkens weer verkruimelt hun masker van gewichtigheid en geven zij zich over aan kinderlijke spelletjes. Tristero bewerkte met gevoel voor absurdistische humor twee romans van Witold Gombrowicz.

Version francophone de Tristero doet modern (1997) au Café du Beursschouwburg.

TRISTERO DOET MODERN

TRISTERO SE LA JOUE

Première: 27-10-1997 Bruxelles (Beursschouwburg). Représentations à: Bruxelles.

Première: 22-01-1997 Brussel (De Markten). Daarna voorstellingen in: Leuven (Stuc), Aalst (Netwerk), Gent (Victoria), Vorst (Ten Weyngaert).

2002

2003

2004

2004

2005

2006

2006

2007

Zomerse komedie op locatie in een echt café. Altijd ‘tzelfde is een verrukkelijke comédie grinçante waarin de kwetsbare instituten die familie en gezin zijn, wel erg onder vuur worden genomen. Een erg herkenbare tranche de vie, die zich afspeelt onder de zomerse zon in de banlieue. Dit stuk kaapte in 1995 de Molière weg voor beste komedie en geraakte later bij het grotere publiek bekend als de gelijknamige verfilming van Cédric Klapisch. Tristero speelde als eerste gezelschap deze komedie in het Nederlands.

Een collagevoorstelling in verschillende stijlen en registers. Een theaterorganigram van losse verhalen die gaandeweg méér met elkaar te maken te hebben dan dat ze op het eerste gezicht lijken. De toeschouwer wordt een detective die speurwerk moet verrichten, wat op het einde ruimschoots wordt beloond. Dat alles resulteert in een veelheid aan personages, waanzinnige verhalen binnen grootsteden als Madrid en New York en een apotheose met een orkest van dertig koperblazers. Voor Locos bewerkte Tristero twee romans van Felipe Alfau.

Sneeuwwitje kampt met persoonlijkheidsproblemen. De zeven dwergen met bizarre fantasieën. Ze trachten te overleven in de urban jungle van een verbrokkelde wereld. Dat doen ze met het bereiden en inblikken van Chinees babyvoedsel. Tristero liet zich inspireren door de roman Snow White van Donald Barthelme en bracht een eigen versie van Sneeuwwitje, een zwarte komedie in volle bezetting: smetteloos noch vlekkeloos.

Een theaterproductie in de vorm van een sociaal-psychologisch experiment. De voorstelling bestaat uit twee delen. Eerst zien we de videoregistratie van een intensieve selectieprocedure. De voorstelling toont het uiteindelijke experiment. Aan de vier geselecteerde kandidaten wordt gevraagd om zo goed mogelijk te herhalen wat ze net zeiden of deden telkens er een bepaald geluidssignaal klinkt. In Vernis kijken we naar mensen die weten dat ze bekeken worden. En daardoor zichzelf bekijken. En daardoor steeds meer moeite hebben met zichzelf te zijn. En dus zichzelf beginnen te spelen. Of erger nog. Doen alsof is altijd beter.

Zomerse komedie op locatie in een appartement in onvervalste seventies-stijl. Van zodra alle gasten van een drankje en een hapje voorzien zijn op de cocktailparty, begint men aan de eerste kennismakingsronde. Vele rondjes later wordt het steeds moeilijker om het gezellig te houden. Een schokkende observatie van een kleinburgerlijk milieu, waarin oppervlakkigheid en een voortdurende honger naar bezit een chronisch gebrek aan huiselijk geluk moeten maskeren. Een cult-hit van de cineast Mike Leigh.

Een zelfgeschreven, strak geconstrueerde tekst van Peter Vandenbempt bestaande uit drie delen. Vertrekkend vanuit algemene uitspraken over politiek mondt de voorstelling uit in een reeks intieme bekentenissen van de makers zelf.

Franstalige versie, zie: 2011 - L’un d’entre nous.

Tristero’s enscenering van drie vlijmscherpe eenakters van Martin Crimp. Vier sprekers reconstrueren en fantaseren drie gebeurtenissen vol impliciet en expliciet geweld. Ze springen van een mislukt huwelijk naar een schietpartij in een school en komen uit bij een nakende Apocalyps. Whole Blue Sky, Face to the Wall en Fewer emergencies vormen samen een drieluik over de werkelijkheid en hoe die misbruikt wordt ten voordele van een goed verhaal. Over ware fantasie en fantastische waarheid. Over geweld en vertwijfeling. Over krampachtig controle proberen te houden.

Stukjes menselijk vlees, valse paspoorten, lijsten met namen, sporen van explosieven, tapes van telefoongesprekken, video-opnames van banken, winkelcentra en geldautomaten. Maar het hoofdpersonage krijgt u niet te zien. Psychiatrische rapporten die haar (a) intelligent en (b) toerekeningsvatbaar verklaren. ‘Ze gaat tewerk’, zeggen ze, ‘met de verschrikkelijke afstandelijkheid van een KUNSTENAAR.’ AN® is een bewerking van Martin Crimps meesterwerk Attempts on her life.

Première: 8-7-2004 Brussel (Kaaitheater Komediefestival Some like it zot). Daarna voorstellingen in 2005 Brussel (randprogramma Theaterfestival), in 2006 in Brussel (Kaaitheater, Komedrie), in 2007 in Brussel (Kaaitheater), Amsterdam (Brakke Grond) en nog eens Brussel (Kaaitheater), in 2010 in Leuven (STUK), Aalst (De Werf), Brugge (De Werf), Hasselt (CC), Gent (CAMPO), in 2012 in Tessenderlo (Het Loo), Tervuren (GC), Torhout (De Brouckere), Sint-Niklaas (CC), Sint Truiden (De Bogaard), Aarschot (Gasthuis), Ieper (Acci), Bree (De Breughel), Waregem (De Schakel), Geraardsbergen (De Abdij), Strombeek (CC), Tongeren (De Velinx), Wilrijk (De Kern), Nieuwpoort (Ysara), Bornem (Ter Dilft), Oudenaarde (De Woeker), Ronse (De Brouwerij), Mol (’t Getouw), Geel (De Werft), Lokeren (CC), Heusden-Zolder (Muze).

Een schrijnend portret van een ontevreden man, die telkens opnieuw zijn kansen verknoeit. En tegelijk een interessante denkoefening: wat als we konden teruggaan in de tijd, onze levens opnieuw leven, wetende wat we nu weten? Over de angst en de frustratie van de mens in deze tijd waarin alles mogelijk lijkt en iedereen alles kan worden. De toeschouwer komt terecht in een doolhof, een grap én een thriller. De eerste van drie Tristerovoorstellingen gebaseerd op het werk van Martin Crimp. Belgische première van Play With Repeats.

2012

2013

« La Estupidez est une comédie. Sur fond d’apocalypse. » C’est ainsi que Marcial Di Fonzo Bo, qui a introduit le travail Rafaël Spregelburd en France, résume cette pièce écrite en 2002 qui, après Le Dégoût, L’Extravagance, La Boulimie et La Modestie, constitue la cinquième partie de son heptalogie inspirée des 7 pêchés capitaux de Jérome Bosch. Comme « La Estupidez » est la transposition spregelburdienne de l’avarice, la pièce prolonge ainsi d’une autre manière la réflexion sur l’argent amorcée par Transquinquennal lors de « Capital Confiance ». Le choix de Las Vegas comme scène du drame n’étant pas innocent, il apparait d’emblée qu’il sera question d’argent, d’âme, de filles, et … La «Estupidez», ça peut se traduire par : la connerie ou encore, la stupidité. Et en effet, on se sent à la fois con et stupide d’essayer de résumer la pièce de Rafaël Spregelburd: serait-ce l’histoire de deux policiers de la route qui vivent une grande histoire d’amour au hasard de motels lasvégasiens ? Ou alors celle de deux vendeurs de tableaux de prix qui n’ont jamais existé mais qui existent quand même tout en disparaissant ? Ou alors celle d’un chercheur en physique qui a trouvé la solution de l’équation post quantique du monde mais qui n’arrive pas à trouver celle de sa relation avec son fils ? Ou celle d’un groupe d’amis qui ne confondent plus hasard et probabilité au casino ? Ou celle de deux ouvreuses de cinéma qui cherchent désespérément l’âme soeur au hasard des rencontres aussi épisodiques qu’un mauvais soap ? [...]

Een ouderwetse tentoonstellingsruimte met vast tapijt, spulletjes aan panelen en in vitrinekasten. Achteraan zit een bewaker, in het midden zuigt een levend wezen, genaamd Kristien De Proost, alle aandacht naar zich toe. Ze loopt en blijft lopen, alsof haar leven ervan afhangt. Ondertussen beschrijft ze haar buiten- en binnenkant. Van haar kleinste teen tot haar grootste hersenspinsels. Van okselfris tot zweterig. In Toestand maakt Kristien De Proost een stand van zaken op. Aanraken of voeden is verboden, lachen gepermitteerd.

ALTIJD ‘TZELFDE / UN AIR DE FAMILLE

LOCOS

SNEEUWWITJE

Première: 12-06-2003 Brussel (KVS De Bottelarij). Daarna voorstellingen in: Brussel (KVS De Bottelarij).

VERNIS

2008

2009

2010

2011

2012

Houdt u ook van die minuten waarin het licht in de huizen al aan is maar de gordijnen nog open zijn? Binnenkijktijd! Uw gulzige ogen gaan op zoek in het privédomein, naar the real living. U krijgt sleur en verveling op uw netvlies, dat zeker, maar even goed die sprankel huiselijke beweging waar het u om te doen is. Living is een woordeloos stuk. De personages zijn vaag, de plot flou maar het decor haarscherp. De tijd maakt sprongen. De stilte is dik. U kunt het gezellig vinden. Of ondraaglijk. Oneigenlijk gebruik van de huiskamer. Een dwarse inkijk. Of een schending van de privacy, van de medemens, van uzelf.

Bien que nous vivions dans une société qui nous fait croire que nous pouvons tout prévenir et contrôler, le contraire est prouvé pratiquement chaque minute quelque part. Le danger est partout. Sauf peut-être au théâtre, l’endroit où tout est réglé pour vous.Vous tendez votre ticket pour qu’on le déchire. Vous allez vous asseoir. Vous regardez et vous écoutez avec la confortable certitude que tout ce qui est présenté, jusque dans les moindres détails, a été répété et préparé. Même l’imprévu…

Elke mens gaat op zoek om zijn wensen en verlangens te realiseren. Die zoektocht kan een leven lang duren (op zoek naar het geluk) of een paar uur (op zoek naar het juiste paar schoenen). Tristero legt in deze voorstelling, gebaseerd op gevonden ‘zoekertjes’ die universele zoektocht bloot. De mensheid is echt op zoek naar àlles: vriendschap en seks, maar ook naar werk, verzamelobjecten en vermiste dieren. Een zoekertjespagina is dan ook een ‘vrije tribune’, waarin iedereen die zijn leven wil veranderen aan het woord komt. Het publiek wordt meegenomen op een boeiende zoektocht doorheen een vreemde, geestige en aandoenlijke verzameling zoekertjes.

Que savez-vous de la politique? Que savezvous de l’amour? Que savez-vous de nous? Et qu’en savons-nous? « En politique, on doit faire des choix. En amour, on doit faire des compromis. Et l’un d’entre nous a travaillé dans la culture des chicons. » Après Coalition, Tristero et Transquinquennal s’offrent un match retour sur l’oreiller. Nouveau dictionnaire des idées reçues, L’un d’entre nous joue avec les aphorismes, les mensonges et les confessions.

Op de scène staat een waarheidsgetrouwe kopie van een krantenwinkel zoals men die tegenwoordig aantreft in bijna alle stations, winkelstraten en luchthavens. De klanten wisselen elkaar af. Achter de kassa rekent de winkeljuffrouw routineus af. Een hilarische inkijk in het leven zoals het is in een krantenkiosk. Maar op het eind deelt Tristero een mokerslag uit die alles in een wrang daglicht stelt.

Première: 13-11-2008 Brussel (Kaaitheater). Daarna voorstellingen in / Representations à: Brussel (Kaaitheater), Leuven (STUK), Gent (Campo i.k.v. Gentse Feesten).

HYPERVENTILATIE

Tristero 20 ANS

2000

Première: 07-03-2002 Brussel (BeursschouwburgBis). Daarna voorstellingen in: Mechelen (nOna), Kortrijk (Limelight), Berchem (CC), Leuven (Stuc), Hasselt (KC België), Gent (Nieuwpoorttheater), Brussel (KVS/de bottelarij), Oostende (Theater aan Zee).

Aimez-vous aussi ce moment où, dans les foyers, la lumière est déjà allumée, mais les rideaux ne sont pas encore fermés ? L’heure de la filature ! Vos yeux voraces partent en quête de vie privée, d’existence réelle. Votre rétine s’encombre de routine et d’ennui, mais aussi de cette étincelle de mouvements domestiques que vous appelez de vos voeux. Dans Living, le drame est impitoyablement mêlé à la comédie burlesque, et l’intime à l’inquiétante étrangeté. Le spectacle muet montre le salon, le séjour comme lieu de passage des occupants et des visiteurs, avec leurs pensées, leurs désirs et leurs fantasmes. Si les personnages sont flous, l’intrigue l’est tout autant, mais le décor est sans équivoque : une reconstitution hyperréaliste d’un salon de style années 70.

GAZET T E

1994

Première Altijd ‘t zelfde: 16-08-2000 / Un air de famille: 23-8-2000 in Koekelberg (café Het Groot Gevaar). Daarna voorstellingen Altijd ’t zelfde in Amsterdam, in 2001 in Oostende (Theater aan Zee) en Jette, in 2006 in Brussel (Komedrie), in 2009 in Antwerpen (Zomer van Antwerpen), Aalst, Hasselt, Waregem, in 2011 in Brugge, Dilbeek, Rijmenam (Bonheiden), Hulst (Tessenderlo), Tervuren, Sint-Niklaas, Sint-Amands (Bornem), Tongeren, Neder-over-Heembeek, Ukkel, Elsene, Brussel, Lembeek (Halle), Ekeren, Wilrijk, Deurne, Sint-Andries, in 2012 in Borgerhout, Zemst, in 2013 in Mol, Sint-Agatha-Berchem, Jette, Molenbeek, Aartselaar, Overijse, Vorst, Eeklo, Schaarbeek, Laken, Beringen, Antwerpen (De Nieuwe Vrede), Antwerpen (CC Luchtbal).

LIVING

Tristero 20 JAAR

COALITION

Ook al leven we in een maatschappij die ons doet geloven dat we alles kunnen voorkomen en controleren, toch wordt elke minuut van de dag ergens het tegendeel bewezen. Altijd en overal is er gevaar. Behalve misschien in het theater. De plek waar alles voor u wordt geregeld. U laat uw ticket scheuren. U gaat zitten. U kijkt en luistert met de comfortabele zekerheid dat alles wat getoond wordt, tot in de kleinste details gerepeteerd en voorbereid werd. Zelfs het onvoorziene... Première: 1-5-2009 Brussel/Bruxelles (Kaaitheater Kunstenfestivaldesarts). Daarna voorstellingen in / Représentations à: Gent (Campo), Mechelen (kc nOna), Saint-Etienne (L’Usine), Lomme/Lille (Maison Folie Beaulieu), Bruxelles (Théâtre Varia), Charleroi (Théâtre de l’Ancre), Salvador de Bahia (Brazilië)(FIAC), Nimes (FR), Amsterdam (de Brakke Grond), Hasselt (CC), Ieper (Stadsschouwburg), Ninove (Plomblom), Mulhouse (FR) (La filature, scène nationale), Marseille (FR) (Théâtre des Bernardines), Bruxelles (Théâtre Varia), Avignon (FR) (Théâtre des Doms), Oostende (Theater aan Zee), Leuven (Stadsschouwburg), Hédé (FR) (Bonus Festival), Bischwiller (FR) (Mac), Dieppe (FR)(Scène nationale), Auxerre (FR) (Scène Nationale). Wordt hernomen in 2014, zie Kalender / Sera repris en 2014, voir Calendrier.

THE SEARCH PROJECT

Tout le monde se lance dans des recherches pour réaliser ses souhaits et ses désirs. Ces quêtes peuvent dûrer une vie entière (si on cherche le bonheur) ou quelques heures (si on cherche des chaussures). Ce spectacle, basée sur des petites annonces, tente de mettre à jour cette quête universelle. L’humanité est réellement à la recherche de tout : amitié et plus si affinités, travail, objets de collection, animaux perdus, etc. La page de petites annonces devient ainsi une ‘tribune ouverte’ où toute personne - désireux de changer sa vie - a droit à la parole. The Search Project est une quête passionnante à travers une collection de petites annonces étranges, drôles, et émouvantes. Première: 17-11-2010 Brussel (Kaaitheater). Daarna voorstellingen in / Représentation à: Leuven (STUK), Waregem (CC), Aalst (CC), Mechelen (nOna), Bree (CC), Berchem (CC), Gent (Campo), Hasselt (CC), Oostende (Theater aan Zee).

Première: 18-03-2004 Mechelen (kc nOna). Daarna voorstellingen in: Kortrijk (Limelight), Berchem (CC), Brussel (Beursschouwburg), Leuven (Stuk) en op tal van plaatsen in Nederland.

L’UN D’ENTRE NOUS

Try-out: 10-10-2006 Bruxelles (Kaaitheater). Première: 6-10-2011 Bruxelles (Théâtre Varia). Représentations à: Bruxelles (Bozar), Hédé (Rennes, France), Ath (Palace, Maison Culturelle). Sera repris en 2014, voir Calendrier.

RESET

Sur scène, une copie fidèle d’un magasin de journaux comme on les trouve aujourd’hui dans quasi toutes les gares, rues marchandes, et aéroports. Les clients défilent. Derrière la caisse, une jeune femme encaisse et rend la monnaie. La routine. Un regard désopilant sur la vie telle qu’elle est dans un magasin de journaux. Mais à la fin, Tristero assène le coup de massue et jette une lumière crue et âpre sur le tout. Première: 25-01-2012 Brussel/Bruxelles (Kaaitheater). Daarna voorstellingen in / Représentations à: Leuven (STUK), Brugge (De Werf, i.s.m. CC), Gent (Campo), Amsterdam (De Brakke Grond), Hasselt (CC), Tongeren (De Velinx), Antwerpen (Theater Zuidpool). Wordt hernomen in 2014, zie Kalender. Sera repris en 2014, voir Calendrier.

ABIGAIL’S PARTY

LA ESTUPIDEZ

Première: 17-04-2012 Bruxelles (Théâtre Les Tanneurs). Représentations à: Bruxelles, Liège (Théâtre de la Place). Sera repris en 2014, voir Calendrier.

IEMAND VAN ONS

Première: 22-06-2005 Mechelen (kc nOna). Daarna voorstellingen: in 2006 in Brussel (Kaaitheater), Brugge (De Werf), Tongeren (De Velinx), Hasselt (CC), Sint-Niklaas (Museumtheater), Amsterdam (de Brakke Grond), in 2007 in Strombeek (CC), in 2008 in Waregem (De Schakel), Brussel (Kaaitheater), in 2009 in Brussel (Vlaams Parlement).

PLAY WITH REPEATS

Première: 8-3-2006 Brussel (Kaaitheater). Daarna voorstellingen in: Leuven (Stuc), Mechelen (nOna), Brugge (De Werf), Berchem (CC Berchem).

TOESTAND

Première: 20-03-2013 Brussel (Kaaitheater). Daarna voorstellingen in: Amsterdam (de Brakke Grond), Hasselt (CC), Geel (de Werft), Aalst (De Werf), Brugge (De Werf i.s.m. CC Brugge, Borgerhout (Rataplan), Wilrijk (De Kern), Leuven (STUK), Gent (CAMPO). Wordt hernomen in 2013 en 2014, zie Kalender.

2013

the search project xl

Voor het einde van elk theaterseizoen wil het Kaaitheater iets speciaals. Dit jaar vroegen ze daarom aan Tristero om een grote-zaalversie te maken van hun stuk The Search Project. Tristero stelde drie eisen. Eenmalig. Een orkest uit Sint-Agatha Berchem. En het personeel van het Kaaitheater. The Search Project XL. Le Kaaitheater veut qu’un événement spécial marque la fin de chaque saison de théâtre. Cette année, c’est à Tristero qu’ils ont demandé d’adapter pour la grande salle leur spectacle The Search Project. Tristero a émis trois exigences. Une seule et unique fois. Un orchestre de Berchem-SainteAgathe. Et le personnel du Kaaitheater. The Search project XL.

FACE TO THE WALL

Première: 14-12-2006 Brussel (KVS). Daarna voorstellingen in: Leuven (STUK), Brugge (De Werf), Berchem (CCBe), Genk (CC), Brussel (Bronks), Mechelen (kc nOna), Amsterdam (de Brakke Grond).

AN®

Première: 13-12-2007 Brussel (Kaaitheater). Daarna voorstellingen in: Hasselt (CC), Brugge (De Werf), Amsterdam (de Brakke Grond), Mechelen (kc nOna), Leuven (STUK), Berchem (CCBe).

1993-2013

18

Tristero 20 JAAR

laissons de côté restent en suspens. Parfois une idée dépasse l’autre, à cause des circonstances. Parfois des idées disparaissent sans laisser de traces. Peter — C’est toujours différent. Nous nous passons les textes que nous aimons. Deux fois aussi, nous sommes partis d’un décor, c’est tout. Même si ce n’est pas commun. Quand le Kaaitheater nous a demandés de créer un autre spectacle dans l’espace d’Abigail’s Party, nous avons pensé que ce serait une excellente idée de travailler avec le même décor génial. C’est ainsi que Living a vu le jour. Et pour Reset, le point de départ était un ‘kiosque à journaux sur scène’. Youri — Je crois bien que tous les trois, nous ne voulons pas trop répéter les mêmes choses. Nous alternons nos différentes pistes de travail : comédies, propres textes, textes de théâtre existants, le travail par thèmes. Toestand par exemple, c’était une initiative de Kristien, et il était clair dès le départ qu’elle écrirait le texte. Peter a proposé The Search Project parce qu’il avait de nouveau envie de travailler avec du ‘matériau trouvé’.

Vous travaillez régulièrement avec d’autres acteurs et compagnies. Comment ces liaisons se nouent-elles ? Ces liaisons naissent souvent lentement. Tout d’abord, on s’intéresse au travail les uns des autres. On va le voir. On en discute. Reconnaître certaines choses et être surpris par d’autres. Ne rien devoir mais vouloir, comme avec Transquinquennal. Ça évolue donc progressivement, avec une grande autonomie des deux compagnies et des personnes dans chaque compagnie. Nous avons un lien plus durable avec certaines personnes, qui ont travaillé à plus qu’un spectacle avec Tristero. Comme Iris Van Cauwenbergh, Lorenza Goos ou Ans Van den Eede. Bientôt, Peter Connelly va jouer avec nous dans Map of the World, il avait composé la musique pour Living. Ce genre de liens dure parce qu’on se sent des affinités. Après une collaboration aboutie, on peut aussi souvent aller un pas plus loin. C’est pour ça que c’était si fécond de pouvoir monter Living avec l’équipe d’Abigail’s Party. Mais parfois aussi, les collaborations sont Kri st i en —

TRISTERO

spontanées. On voit jouer quelqu’un ou on parle avec quelqu’un et on a justement besoin de quelqu’un pour une pièce. Dans ce cas, on fonce, non ? C’est comme ça que je suis arrivée chez Tristero : ils avaient commencé Locos et quelqu’un s’était désisté. A ce moment-là, je jouais à Theater aan Zee et par hasard, j’ai été voir Altijd ‘tzelfde. Après, Lien Kneepkens m’a présentée à Youri et à Peter et voilà.

Tant de productions, tant de rôles. Vous avez sûrement des rôles préférés ? Kri st i en — Nous n’avons pas toujours des ‘rôles’ dans nos spectacles ! Et ils sont si différents. Je trouve que la première scène de Locos est géniale. Avant le spectacle, les garçons me planquaient sous un linceul, avec une mouche, que Hendrik élevait pour chaque spectacle. Parfois la paëlla était trop chaude, mais je pouvais rouler une pelle à Youri et faire la commère qui louche ! Je garde bien quelques souvenirs pas drôles de moules pas décongelées dans la paëlla. Et du fait que nous n’avons pas pu jouer notre dernière représentation à Theater aan Zee à cause d’un orage, c’était le … 3 août 2002. Dans Abigail’s Party, je peux être à fond une mauvaise personne et parler énormément pour ne rien dire. Mais j’ai aussi adoré jouer les personnages dans les pièces de Martin Crimp. L’attitude de flic qui est venue toute seule avec le poids du revolver dans son étui dans Face to the Wall. Sans oublier l’orgie dans AN® que j’attendais avec impatience. L’expérience zen totale dans Living d’être cachée dans une plante sur scène pendant un quart d’heure. Le plus facile, c’était quand j’avais des trucs à compter ou à calculer. Et puis le moment où je pouvais enfin bouger ! Et Yoyo dans Altijd ‘tzelfde. J’adore énormément le dernier petit bout de dialogue avec Henri. Ça parle de canard, mais de tant d’autres choses en même temps. Peter — Henri dans Altijd ‘tzelfde : ça fait un peu bébête, mais jouer cette pièce, c’est toujours une fête. Pouvoir faire ce qu’on aime avec des acteurs de cette trempe à ses côtés et un texte aussi génial… J’éprouve peut-être bien de la sympathie pour le patron de café bourru que je joue. A propos de casting type, dans Iemand van ons je

Tristero 2007, op bezoek bij de Koning

suis moi-même. Pouvoir jouer son propre rôle pendant un spectacle, c’est génial. Youri — Denis, barman dans Altijd ‘tzelfde. C’est le seul personnage qui ne fait pas partie de la famille dont parle la pièce. C’est un outsider, il a une plus grande latitude. Mais aussi Tony dans Abigail’s Party. Je n’ai quasiment pas de texte, mais je n’en suis pas moins présent pour autant. C’est merveilleux de faire rire une salle juste en grommelant ‘oui’ ou ‘non’. Et mon rôle dans Coalition. Je porte une longue robe rouge et des talons hauts et je chante en direct ‘Mourir sur scène’ de Dalida. Je n’ai aucun sens du rythme et je suis incapable de tenir les notes, et pourtant la prestation suscite presque toujours des applaudissements.

Et dans un futur proche, où le public peut-il venir vous applaudir ? Peter — Nous jouons fin de cette année A Map Of The World de l’auteur britannique David Hare dans une coproduction avec le KVS. Nous travaillerons avec Mieke Verdin, Willy Thomas, Peter Connelly et Ans Vanden Eede. Marie Szersnovicz signe le décor. L’histoire se déroule sur fond d’un sommet international sur la pauvreté à Bombay. Au bout du compte, cette pièce parle de deux conceptions opposées : un regard de droite et un regard de gauche sur la politique mondiale, la façon dont l’Occident et le tiers monde se voient et la façon différente dont les journalistes et les écrivains abordent les faits et la fiction. La saison prochaine, je commence aussi à travailler sur la version portugaise de L’ un d’entre nous. Ce n’est pas nous qui le jouons en portugais. Un cast d’acteurs pensionnés (de la Cia Maior) sera composé à Lisbonne et je vais aider un traducteur à adapter le texte à la réalité et au contexte portugais. Youri — Début 2014, nous commencerons les répétitions pour De verbouwing. C’est une comédie acérée, écrite fin des années 90 sur base d’improvisations, par Carver, groupe de théâtre néerlandophone. Sur un couple pendant la rénovation de sa maison. Les travaux n’avancent pas parce qu’ils ne sont pas d’accord sur plusieurs choses. La question du positionnement de la petite porte du compteur sonne le début de la fin de leur mariage. Kri st i en — Avec Transquinquennal, nous allons collaborer sur We want more. Tout est encore à faire. Ce sera un spectacle de ‘guerre’. Pas sur une guerre concrète, mais sur la façon dont la notion de ‘guerre’ fait partie de notre être. La façon dont nous ne pouvons y échapper. Nous organisons de temps en temps une brève séance de travail, pour un bon remue-méninges et rassembler du matériel. Et nous avons demandé à Thomas Berns, un philosophe, et à Geerdt Magiels, un biologiste, d’écrire un texte sur ce thème. Nous sommes en plein dans la phase des idées brutes. Tout sauf sujettes à publication.

|

|

|

|

|

|

27-03-2001

11-07-2001

11-09-2001

23-10-2001

06-11-2001

25-10-2001

Treinbotsing bij Pécrot, mee veroorzaakt door een taalprobleem.

Herman Brood springt van het Hilton Hotel.

9/11.

Apple introduceert de eerste iPod.

Sabena wordt failliet verklaard.

Lernout & Hauspie wordt failliet verklaard.

19

Tristero 20 ANS

Tristero 20 JAAR

1999 2002 DE BRIEFOPBRENGERS

locos

Door dit stuk te spelen, neemt Tristero, op zich reeds een gezelschap met een hoog relativeringsvermogen, niet alleen de theatersector, maar ook zichzelf op de korrel. Met tekstinzicht, een rake karakterisering en een dosis spelenthousiasme kom je echter al een eind ver in dit stuk. Daaraan is bij Tristero geen gebrek, zoals eerdere producties [...] al bewezen.

Dirkx, Vandenbempt, Geers en De Smedt komen op de tonen van een onheilspellend muziekje met een papieren zak over hun hoofd een voor een het podium opgewandeld. Telkens wordt een portretfoto van hen als kind geprojecteerd. Het is een veelbelovend openingsmoment dat neigt naar een sympathieke theaterversie van een Buñuel-film. […] Het eerste halfuur is heerlijk tegendraads en levendig absurd, maar gaandeweg mondt Locos uit in een conventionele montagevoorstelling.

— Peter Anthonissen, De Morgen, 25-5-1999

GAZET T E

— Sally De Kunst, De Morgen, 15-3-2002

2000 2003 ALTIJD ‘TZELFDE

Een verfrissend humoristische voorstelling, die perfect aansluit bij de laagdrempelige locatie, en toch nergens in de (ogenschijnlijke) oppervlakkigheid vervalt. — Elke Van Campenhout, De Standaard, 8-8-2001

De aantrekkingskracht van de tekst schuilt vooral in zijn karaktertekening. Het tragikomische komt niet uit de situatie voort, maar uit de hulpeloze naïviteit waarmee de personages tegenover elkaar en de wereld staan. — Peter Anthonissen, De Morgen, 8-8-2001

2002

SNEEUWWITJE

Voorstelling balanceert tussen twee werelden, de rauwe realistische kant en het mooie sprookjesgegeven, aanleiding om het te hebben over maatschappelijke problemen. — Maarten Quagebuer, radio Klara, 13-6-2003

Soms wordt een scène in haar onzinnigheid zo ver doorgetrokken dat de troosteloze sfeer grappig én schrijnend wordt, terwijl het antitheatrale ervan uitzonderlijk aanvoelt. — Wouter Hillaert, De Morgen, 16-6-2003

Tristero 20 ANS

félicitations de Transquinquennal deux ou trois choses

NOTE BIOGRAPHIQUE

Tristero, je les ai bien connus. Je continue, d’ailleurs. Ce sont des amis. Je n’ai pas peur de le dire.Qu’est-ce que je peux dire de Tristero ? Deux ou trois choses.

On ne peut définir Tristero par ce qu’elle parait être : une compagnie de Théâtre bruxelloise de langue flamande. Les choses ne sont jamais ce qu’elles semblent être, c’est vrai sur scène, et - en fait - partout. Je ne sais pas ce qu’est Tristero. J’ai vu certains de leurs spectacles, je connais Peter, Kristien, Youri et Manu. J’ai vu certains de leurs spectacles - pas tous. Pas du tout les premiers.

1

pisser ensemble

1

Ma première rencontre avec Peter, je la dois à Dirk Verstockt, alias STIX au Beursschouwburg. A cette époque (dernière décennie du vingtième siècle), transquinquennal était fraîchement constitué, et avait été contacté pour participer à une lecture d’un texte qui s’appelait «the last supper», mise en espace par Vital Schraenen. Comme j’étais alors celui de transquinquennal dont l’anglais était le moins pire, j’y suis allé. Je n’ai pas beaucoup plus de souvenirs de cette lecture mais je me rappelle que Peter y lisait tout son texte avec une voix de dame comme chez Monty Python. Et Monty Python, ça rapproche. Ensuite, je me souviens de rencontres épisodiques dans des bars de théâtres après des spectacles, de verre bus, entrecoupées de «on devrait travailler ensemble» , «on va faire quelque chose ensemble» et d’autres déclarations et boissons de cette nature. A ce moment là, généralement, on allait pisser. Et pisser ensemble, ça rapproche . Ça doit être vers cette époque ou à peu près que Peter fondait avec d’autres, tristero (en fait, je n’en sais rien). Mais je sais qu’on a fini par travailler ensemble.

D’abord ils sont trois. C’est un trio (tout comme d’ailleurs un autre trio qui commence aussi par « tr », comme dans « trois », et que je connais bien, « Transquinquennal »). Les trios obéissent à une dynamique particulière : ils partagent une structure Quand ils m’ont demandé d’écrire un texte similaire, on peut les analyser selon le pour la gazette de leurs vingt ans, celle que même schéma. Ce schéma archétypal vous lisez maintenant, j’ai écrit ceci: est le suivant : le bon, la brute et le truand. Tristero est le nom qui à été pris par le On peut appliquer cette structure à tous service postal qui au treizième siècle a les autres trios : Tintin, Milou et le Capitenté de combattre le monopole que la maitaine Haddock ; Bob, Bobette et Jérôme ; son princière de Thurn und Taxis avait sur le Spirou, Fantasio et Gaston ; Astérix, transport du courrier dans le saint empire Obélix et Idéfix ; Riri, Fifi et Loulou ; romain. C’est ce fait historique qui a inspiré et vous pourrez aisément continuer la Thomas Pynchon dans The Crying of Lot 49, liste. Emerson, Lake and Palmer, ou bien roman d’une certaine qualité littéraire mais Crosby, Stills and Nash. Ou alors ZZ top. bourré d’imprécisions. C’est François de Ou Hooverphonic. Ou Two Man Sound. Taxis, basé à Malines puis à Bruxelles, qui Chez les clowns, c’est très clair : il y a d’abord le clown blanc, un peu mélancoordonna pour le compte de sa famille le lique, nostalgique, qui semble capable de massacre de tous les membre (tous?) de «La Tristero» dans le petit village de Brecht réussir tout ce qu’il entreprend (le bon, au nord d’Anvers en avril 1513. Hannah évidemment). C’est sans compter avec Arendt a émis l’hypothèse que c’est cet Vous êtes sur un plateau tranquill’auguste qui l’accompagne et veut l’imiter, épisode fondateur de la lutte contre les lement en train de jouer votre specmais avec sa fantaisie particulière, ce qui monopoles capitalistiques qui a donné tacle et subitement du public surgit met en péril leurs entreprises (le truand, à Friedrich Metzger le choix de Berthold un rire qui enfle comme une sirène d’alerte c’est évident). Lui-même est encombré Brecht comme nom de plume. À Bruxelles, (qui aurait le hoquet). Au début, vous ne par le contre-pitre, un pauvre type qui lui ne comprend rien à rien, ce qui achève une plaque en bronze commémore la créa- savez pas ce que c’est et l’effet est prode mettre en dérision tout le projet du tion du service postal Thurn und Taxis. Elle prement déroutant. Plus tard vous identitrio (la brute ; à première vue, c’est moins est fixée à l’endroit même ou se trouvait le fierez tout de suite le rire de Youri Dirkx. évident, mais quand on sait que Lee Van point de départ du service des postes rue C’est une arme de destruction massive de Cleef était terrorisé par les chevaux, qu’il de la Régence, où se trouve aujourd’hui le la concentration de l’acteur. Mais comme n’osait pas lever la main sur les actrices, Conservatoire Royal. Il s’agit du conserva- son rire appelle le rire, c’est aussi le beau bref que jouer les méchants était à l’oppotoire de musique, mais aussi d’art drama- compliment d’une nature qui affirme jovialement sa bonne humeur et son particulasé de sa nature, il devient clair que nous tique. avons affaire avec lui à l’essence même Tristero, la compagnie théâtrale, s’ins- risme singulier. Et l’acteur est à la hauteur du contre-pitre. Et Sergio Leone, dans crit donc dans la continuité de cette lutte du rire, ce qui n’est pas peu dire. contre le monopole du théâtre classique Avec les tristero, nous sommes devesa grande pudeur, l’avait bien compris). francophone adoubé par le sang bleu Thurn nus progressivement les spectateurs On voit tout de suite comment se réparréciproques et assez assidus de nos und Taxis. tissent les rôles, je n’ai pas besoin de vous Dans Cardenio, pièce en grande partie spectacles respectifs, et d’une certaine faire un dessin. perdue attribuée à William Shakespeare et manière nous vieillissons ensemble, nous La forme trio est d’ailleurs inscrite vaguement inspirée par le Don Quichote mûrissons aussi, et nous assistons à l’épadans leur nom : « Tri-stero » :Tri-star, de Cervantes, Tristero apparait comme le nouissement de leur talent. trois étoiles. Au firmament du specbrouillon d’Othello. Shakespeare qui aimait Pour ce qui est de leur spectacles, celui tacle, c’est une constellation appréciée, les papillons fait référence par ce nom à que j’ai vraiment aimé, à titre personnel, je qui ne se cache d’ailleurs pas sa valeur, l’heliconius tristero, aux ailes noires cer- ne vous le dirai pas, parce que c’est comme mais qui entend rester discrète ; elle disclées de rouge et en a fait un personnage une brosse à dents, ça ne se partage pas. simule ses immenses ambitions artisTout n’est pas de notre goût, mais c’est le sombre et torturé. tiques derrière le nom d’un service postal C’est Jaques Lacan qui évoquant les leur et c’est pour cela qu’ils s’appellent mythique et clandestin, rival malheureux réflexions de Freud à Trieste relatant le cas tristero et pas transquinquennal. de Tour et Taxis, rendu célèbre par Thomas d’Ida Bauer parle lui d’éros triste (jouant Quand au troisième larron, on lui donPychon, Trystero (ou Tristero). À noter sur l›allitération Triste Eros à Trieste) pour nerait le bon dieu sans confession, qu’une théorie récente fait l’hypothèse qualifier chez celle qu’il cachait sous le mais dieu est mort et c’est elle qui qu’au départ, il s’agissait encore d’un trio : prénom de Dora un désir inconscient pour Tour, Taxis et Tristero, ce qui a été suggéré l’ami de son père (l›homme qui avait tenté l’a tué. K de Proost, je la vois encore sur la terrasse du Markten alors que j’emmenais par la découverte d’un sceau constitué de de la violer et qu›elle avait giflé). troisT en étoile, qu’on a longtemps confonTristero qui est l›anagramme de sotterri, pour la première fois la mère de mes enfants dus avec un triskell déformé. Selon la théomot italien (apparenté avec le mot sou- au restaurant. C’était là qu’on s’était donné rie, l’antagonisme entre les deux services terrain en français) qui signifie se cacher, rendez-vous et par hasard, j’ai croisé Kriscacher quelqu’un ou quelque chose et de tien avec un ami. Je ne la connaissais pas. postaux n’est qu’un écran de fumée, une sortiert (classer, ranger) en allemand. Elle avait l’air gentille. Tous les quatre, on a diversion pour conserver le monopole du Remettre de l’ordre dans ce qui est caché. pris l’apéritif. Je n’ai su que plus tard quelle courrier, une stratégie bien connue des Je fais partie d’un club. Nous nous réu- impitoyable machine artistique elle est, et à Triades occultes du monde entier. nissons parfois le lundi soir dans un bar à quel point, sous ses dehors parfois discrets, l’extérieur d’une ville ou d’une autre. Nous elle est extrêmement «to the point». Allez Pour terminer, une chose qu’on peut prenons un verre, nous le portons à bout voir «Toestand» pour le comprendre. encore dire de Tristero, c’est que, de bras et ensemble nous maudissons Tristout au fond, ce ne sont pas des petero. tits comiques. C’est encore leur nom qui le Quand on met ensemble les compétences Pour toutes les raisons exposées ci-des- des trois individus ci-dessus cités, qu’on révèle : ce sont des « Héros Tristes ». Par sus et pour d’autres que nous préférons l’ajoute à leurs sensibilités, leurs goûts , ailleurs, « tristero » est le futur antérieur tenir secrètes, nous, les compagnies de leur envie et leur volonté d’aller vers les du verbe latin « tristēre », devenir triste, théâtre qui ont un nom que personne ne gens avec des formes théâtrales contems’attrister ; le nom du trio signifie donc comprend, qui n’a pas d’histoire, qui n’est poraines, on commence à comprendre où réellement : « je serai devenu triste ». Si ni un personnage de fiction, ni un person- ils ont voulu en venir avec tristero, et que on est très attentif, on constate en effet nage (ou alors seulement le nom d’un met- c’est loin d’être fini. qu’une profonde mélancolie, une nostalteur en scène) réel, que personne ne sait Bon, maintenant dans ma tête, voici qu’il gie permanente du Paradis perdu traverse écrire sans faute ou qu’il faut toujours épe- y a une sorte de pêle-mêle mental, et que tout leur travail, et peut-être aussi la persler au téléphone nous regrettons de ne pas je mélange des images de notre première pective qu’au bout du compte, toute leur avoir choisi de nous appeler Tristero. entreprise n’aura peut-être servi à rien, ce création commune, et aussi de nous tous qui est particulièrement bien vu en regard au travail au Kaai ou au Varia, de festivals, de l’aspect perpétuellement éphémère des Puis je l’ai fait lire à ma femme : de repas en tournée et aussi de nous nous baignant dans la mer au soleil (on dirait réalisations théâtrales (et/ou postales). une publicité pour la capirinha ) et puis - Ça ne ne parle pas de Tristero… enfin, de nous tous à poil dans un grand lit; Ah oui, j’ai failli oublier pourtant. - Aah. Tout le monde sait bien que, depuis - Ça parle de toi, de Transquinquennal, et c’est bien. But we want more… les Trois Mousquetaires, les trios mais pas d’eux. Bernard Breuse sont en fait des quatuors. Il n’est pas - Oui tu as raison, mais je ne savais nécessaire de dire que les Trois Mous- pas quoi écrire. Je les connais. Si je dois quetaires ne seraient pas les Trois Mous- m’adresser à eux je ne vais pas écrire un quetaires sans le quatrième (qui est, texte. comme tout le monde le sait, le Cardinal - Ce que tu dois écrire c’est “comment de Richelieu). Hommage soit rendu au parler d’eux à d’autres”. Mousquetaire de l’ombre, qui fait en sorte - Ils n’ont pas besoin de moi pour ça. C’est que le trio vive les aventures les plus di- anecdotique. Il suffit d’aller voir leurs verses et rocambolesques, tout en retom- spectacles. Il n’y a rien à dire d’autre. bant toujours sur leurs pattes, comme les - Tu recommences… Charlie’s Angels. - Je ne sais pas pourquoi Tristero est Tristero.

2

2

3

3

4

Stéphane Olivier

Miguel Decleire

|

|

|

|

|

|

|

|

01-01-2002

28-02-2002

06-03-2002

07-03-2002

17-03-2002

06-05-2002

23-10-2002

26-10-2002

De euro wordt ingevoerd in 12 landen.

Einde van de Belgische frank.

Pim Fortuyn wint de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam.

Première Locos.

ALAIN Vanderbiest pleegt zelfmoord nadat hij wordt genoemd in het dossier-Cools.

Pim Fortuyn wordt vermoord in Hilversum.

in Moskou gijzelen Tsjetsjeense rebellen meer dan 500 mensen in een theater.

Bij de reddingsactie komen 50 gijzelnemers en 100 gegijzelden om.

20

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

21

Tristero 20 ANS

GAZET T E

Tristero 20 JAAR

Lachen om de machteloosheid. Transquinquennal 2012, LA ESTUPIDEZ

Het eigengereide theater van Tristero

© Herman Sorgeloos

Tristero zet de doorsneemens op de planken, wars van groot drama en heroïek. Het matte bestaan van het middelmatige individu met zijn onmatige verlangens en frustraties: dat is wat hen boeit. Daarmee uit het gezelschap binnen de podiumkunsten een wel zeer tegendraads statement. Met scherpzinnigheid, maar ook met empathie. En met heel veel zin voor humor. Een impressie aan de hand van enkele theatrale hoogtepunten. door Mia Vaerman

Tristero begon in 1993, na de eerste Vlaamse golf van postdramatisch theater. De naam is ontleend aan The Crying of Lot 49 van de postmoderne Amerikaanse auteur Thomas Pynchon. Tristero is een ondergronds postorderbedrijfje dat de concurrentie aangaat met Thurn en Taxis. Subversief en in de schaduw van de grote machten: zo zag het Brussels toneelgezelschap zichzelf ook opereren. De drie theaterwetenschappers van Tristero (Peter Vandenbempt, Paul Bogaert en Barbara Van Lindt) brachten “dramaturgisch theater”. Niet het spel primeerde, maar het onderbouwen van een stuk. Ze wilden meer dan louter “entertainen”. Dat deden andere jonge gezelschappen al genoeg. Van die eerste jaren blijft enkel Peter Vandenbempt over. Een nieuwe artistieke kern ontwikkelde zich, met Youri Dirkx en Kristien De Proost, die zich respectievelijk in 1999 en in 2004 aansloten. Maar de oorspronkelijke manier van werken bleef: sterprestaties zijn nog altijd ondergeschikt aan het concept. Wat vooropstaat, is het uitwerken van beelden, situaties, thema’s ‑ vaak tot in het absurde. Ze willen daarmee een eigen werkelijkheid creëren, of de bestaande realiteit een andere be-

Tristero 2003, Sneeuwwitje © Hans Roels

Tristero 1999, De Briefopbrengers © Jos Verhoogen

Tristero 1993, The American Dream © Mark De Putter

tekenis geven. Vooral niet doen wat te voorzien en te verwachten valt op het toneel, veeleer moedwillig het tegendeel. Dat is hun grote kracht en een tweede onderscheidend kenmerk: zeer eigenzinnig theater. Vergeet de plot en de dramatische ontwikkeling. Het forceert ook bij de toeschouwer een onvoorbereide en dus open blik. Geregeld werken ze daarin samen met een andere Brusselse, Franstalige toneelgroep, Transquinquennal. In zijn eigengereide theater toont Tristero niet alleen flair voor onvoorziene speelvormen, maar ook voor ongewone locaties en hippe thema’s. Net voor de anderen, en nooit gratuit. In Alles voor de tuin (1996) verkasten ze hun publiek naar een woonkamer in een rijtjeshuis, met Altijd ’tzelfde (2000) trokken ze bruine cafés in. Voor Abigail’s Party (2004), een stuk van Mike Leigh uit 1977, bouwden ze exact de sfeer na van de jaren zeventig, op een moment dat het not done was een opvoering af te stemmen op het origineel. The Search Project (2010) werd opgebouwd met zoekertjes uit de krant. Erotische, weeë of wanhopige boodschappen in telegramstijl werden opgevoerd zonder pathos, maar met alle aandacht voor subtie-

voor Dirckx en Vandenbempt meer dan drie uur geconcentreerd volgen en op het juiste moment aanklikken op de computer. Theater vraagt om heldenmoed. En om speelplezier natuurlijk. Twee sporen tekenen zich zo af in Tristero’s werk: sterke komedies en eigen creaties. Een derde voornemen raakt tegenwoordig op de achtergrond: onbekende stukken opsporen en opvoeren. Seizoen na seizoen blijven de komedies op het programma, ondertussen ook in culturele centra in Vlaanderen. En in Franstalig België, sinds de voorstellingen in Avignon. De komische stukken vormen een opstap naar de eigen producties waar ze verwoed aan blijven werken. Living is er een subliem voorbeeld van, gespeeld in het decor van Abigail’s Party. Eenzelfde vertwijfeling en tristesse tekent de personages, maar hier vertolken acteurs stilzwijgend de onmacht. Een vrouw houdt een vaas minutenlang boven haar hoofd om de kop in te slaan van een tegenspeler die nooit opkomt. Een andere wil zich verhangen, maar er wordt net aangebeld. Weer een andere huppelt zichzelf gezwind het raam door. Wanhoop zonder hysterie, pijn in stilte. Het grijpt eens zo sterk aan.

le details - groepen en objecten werden aan- en afgevoerd. Ontroerend, en toch geestig. In Coalition (2009) leidde het nieuwsbericht over een neergestorte Russische straaljager tot een stuk over de gevaren van theaterbezoek. Onderkoelde humor die je des te beter apprecieert naarmate je het stuk vaker ziet ‑ dat moet ingeburgerd raken: stukken zien en herzien. In Reset (2012) wordt de volledige inboedel van een krantenwinkel aangesleept – ingehuurd van de Relay-keten die je in elk Belgisch treinstation ziet. Felrode rekken met displaymateriaal, colakast, kerst- en valentijnsversiering, rinkelende kassa en telefoon, muzak, reclame op de flatscreen. Met ambigue ernst legt Tristero de corruptie bloot van onze hele samenleving. En meteen ieders onvermogen om ook maar iets aan het scheefgegroeide kapitalisme te doen. In La Estupidez van de Argentijnse schrijver Rafael Spregelburd speelde Kristien De Proost mee met het gezelschap Transquinquennal, terwijl Youri Dirkx en Peter Vandenbempt om beurten de Nederlandse boventitels van dat stuk verzorgden. Vijfentwintig babbelzieke personages werden opgevoerd door vijf acteurs. In het Frans. Dat betekende

Tristero 2013, TOESTAND © Youri Dirkx

Tussendoor is er gelukkig een minutenlange kus – Tristero weet zelf wél hoe het onvermogen en de middelmaat te ontstijgen. Uitgepuurde beelden van kleinmenselijkheid zijn het, stuk voor stuk. Als toeschouwer blijf je verward achter: waarom laten die troosteloze sketches je ook zo lachen? Want dat is het meest fascinerende aan Tristero: de mix van onmacht én tegelijkertijd onweerstaanbare humor. In Abigail’s Party, dat gaat over een dronken feestje met buren, bejammert Beverly haar povere bestaan. Lafheid en oppervlakkigheid houden haar in een wurggreep, maar ze verwijt liever haar man haar eeuwige tekort. In Altijd ’t zelfde judassen een moeder en haar drie (volwassen) kinderen elkaar. De briefopbrengers voert twee acteurs op die elkaar

Tristero 1994, Sarraute

Tristero 20 ANS

La Estupidez.

beschuldigen van hun mislukte carrière. Sneeuwwitje toont de prinses kankerend tegen de zeven dwergen over haar troosteloze bestaan. Het publiek giert het uit omdat het allemaal zo herkenbaar is. En dan volgt ‑ in een tweede moment ‑ het nuchtere besef: we hunkeren allemaal naar een groots en meeslepend leven, maar leggen de verantwoordelijkheid ervoor liever bij de anderen. Op onze naasten projecteren we onze eigen onmacht. Iemand van ons zet nog directer die spiegel voor. Vier acteurs doen, naakt in een heel groot bed, een reeks gênant intieme ontboezemingen. Anonieme uitspraken: Iemand van ons eet soms snot op. Iemand van ons wordt snel rood. Iemand van ons heeft ooit een klasgenootje tijdens de les gemasturbeerd. Iemand van ons heeft ooit gezwegen op het moment dat er gesproken moest worden. Iemand van ons heeft er al van gedroomd dat zijn partner er niet meer zou zijn. Iemand van ons is bang om de beste momenten in het leven al gehad te hebben. Zo consequent werkt Tristero dat de acteurs die het stuk creëerden hun gemoedsuitingen zelf anoniem doormailden en ze op een hoop gooiden: niemand weet wie welke uitspraak deed. Ze hebben er ook vandaag nog het raden naar. Dat zie je aan hun onderzoekende blikken. Als toekijker kruip je achteraf je eigen bed in met de vraag wat jij voor een ander, maar vooral ook voor jezelf, het liefst verzwijgt. In Toestand (2013), Tristero’s allernieuwste productie, doet Kristien De Proost een waanzinnige poging om ook dat allerlaatste bastion van menselijke psyche open te breken, met een zelfgeschreven zelfportret. Ze ontkleedt en ontleedt zich zonder enige censuur, en plein public. Lichaamsmaten, rekeningnummers, kleine onhebbelijkheden, grote weerzin, overtuigingen en twijfels: alles wordt opgespit. Al wist De Proost vooraf dat de ontboezemingen haar nooit bij de ‘objectieve’ waarheid zouden brengen - tenzij die ene ontluisterende: er is amper iets unieks aan elk van ons. Aller-individueelste kenmerken, grote en kleine karaktertrekken zijn o zo herkenbaar en inwisselbaar. Maar wat met de woorden van de actrice faalt, lukt vreemd genoeg wel in haar daden. Eén scenografisch (erg sterk) beeld legt een onvervreemdbare trek van de mens Kristien De Proost bloot (Freud zou het een symptoom noemen): meer dan een uur trimt ze op de loopband - soms anderhalf uur, als het publiek traag binnenkomt - zonder ook maar één pauze. Het toont een uitzonderlijk doorzettingsvermogen, en het verraadt haar wil om het psychisch oncontroleerbare alsnog fysisch te claimen. Dat onverwachte dubbelspel, die krachttoer middenin de machteloosheid en de twijfel, is dat weer niet typisch Tristero?

januari - janvier 2014

Transquinquennal 2012, LA ESTUPIDEZ © Herman Sorgeloos

La Estupidez est une comédie. Sur fond d’apocalypse

Een apocalyptische komedie

FR C’est ainsi que Marcial Di Fonzo Bo, qui a introduit le travail Rafaël Spregelburd en France, résume cette pièce écrite en 2002 qui, après Le Dégoût, L’Extravagance, La Boulimie et La Modestie, constitue la cinquième partie de son heptalogie inspirée des 7 pêchés capitaux de Jérome Bosch (Musée du Prado, Madrid). Comme « La Estupidez » est la transposition spregelburdienne de l’avarice, la pièce prolonge ainsi d’une autre manière la réflexion sur l’argent amorcée par Transquinquennal lors de « Capital Confiance ». Le choix de Las Vegas comme scène du drame n’étant pas innocent, il apparait d’emblée qu’il sera question d’argent, d’âme, de filles, et … La «Estupidez», ça peut se traduire par : la connerie ou encore, la stupidité. Et en effet, on se sent à la fois con et stupide d’essayer de résumer la pièce de Rafaël Spregelburd: serait-ce l’histoire de deux policiers de la route qui vivent une grande histoire d’amour au hasard de motels lasvégasiens ? Ou alors celle de deux vendeurs de tableaux de prix qui n’ont jamais existé mais qui existent quand même tout en disparaissant ? Ou alors celle d’un chercheur en physique qui a trouvé la solution de l’équation post quantique du monde mais qui n’arrive pas à trouver celle de sa relation avec son fils ? Ou celle d’un groupe d’amis qui ne confondent plus hasard et probabilité au casino ? Ou celle de deux ouvreuses de cinéma qui cherchent désespérément l’âme soeur au hasard des rencontres aussi épisodiques qu’un mauvais soap ? (...) Une fois achevée l’histoire entremêlée de ces vingt-cinq personnages, on ne sait toujourspas ce qu’est la connerie, mais on sait qu’on se trouve face à un sujet profond, multiforme et universel, indissociable de la condition tragique et dérisoire de l’espèce humaine. Et qu’on vient de rencontrer une écriture débordante, drôle, loufoque, mais qui n’est jamais dupe de ce qu’elle cherche à provoquer au delà du rire ou du sourire interloqué, celle d’un auteur qui s’y connaît très bien en théâtre (cet argentin génial né en 1970 est à la fois acteur et metteur en scène, traducteur et pédagogue) et qui emploie merveilleusement les dialogues pour arriver, au travers de son déluge imaginatif, à esquisser le portrait d’un monde ou la stupidité est sans conteste, avec l’argent, l’une des données fondamentales. De ce maelström émergent aussi d’autres étranges questions sur ce monde qui tourne à vide, sur la frénétique quête de sens qui nous habite tous, sur le chaos et l’ordre, le hasard et la prédictibilité, et la nostalgie existentielle des hommes qui sont pris au piège de leur propre intelligence.

Dit is een update van een artikel dat eerder werd gepubliceerd in Ons Erfdeel 2012/3, pp. 133-135, een uitgave van Ons Erfdeel vzw www.onserfdeel.be

NL Geïnspireerd door Jeroen Bosch’ schilderij over de zeven hoofdzonden (Pradomuseum, Madrid) schreef de Argentijn Rafaël Spregelburd zeven stukken over onze huidige hoofdzonden. In het vijfde deel La Estupidez wordt de gierigheid onder handen genomen. ‘Estupidez’ laat zich vertalen als ‘stommiteit’, maar ook als ‘domheid’. Het stuk speelt zich af in verschillende groezelige motelletjes in de buurt van Las Vegas. Vijf verschillende verhaallijnen rond geld, macht en liefde kruisen elkaar, de ene al onnozeler dan de andere. De vierentwintig personages worden gespeeld door slechts vijf acteurs. Wanneer je het hele verhaal hebt gehoord, weet je nog altijd niet wat die stommiteiten nu precies zijn, maar je weet dat je een blik hebt geworpen op iets groots en dieps, multiform en universeel en onlosmakelijk verbonden met onze ‘condition humaine’. Spregelburd mengt in La Estupidez de taal van Amerikaanse TV-series, sitcoms, roadmovies, soaps en telenovelas tot een op het eerste gezicht grappige en onderhoudende wervelwind, maar onder die façade zit een scherpe tekening van een wereld die geregeerd wordt door het geld en waar domheid en leegheid hoogtij vieren. En ondertussen stelt hij ook nog eens de fictie in vraag. Wat is dat nu eigenlijk, fictie? En hoe kan ze zich verhouden tot een wereld die soms voorbij alle fictie gaat?

Transquinquennal est particulièrement heureux de monter cette «Connerie», qui rencontre son goût pour l’ironie et le burlesque désespéré et offre de nombreuses possibilités en terme de jeu, d’exploitation du langage scénique actuel, de mise en perspective ludique de toute une séries de réflexions sur la fiction, ses vices et ses vertus, ses oeuvres et ses pompes, et sa place dans le monde actuel. cast: Bernard Breuse, Miguel Decleire, Kristien De Proost, Pierre Sartenaer, Mélanie Zucconi dramaturgie: Stéphane Olivier scenografie en kostuums: Marie Szernovicz productie: Transquinquennal coproductie: Tristero, Théâtre Les Tanneurs, Théâtre de la Place

© Jos Verhoogen

2003

|

|

|

|

|

|

|

|

04-02-2003

20-3-2003

12-04-2003

21-04-2003

06-06-2003

12-06-2003

22-09-2003

13-12-2003

Joegoslavië houdt op te bestaan.

USA valt Irak binnen.

Huwelijk prins Laurent met Claire Coombs.

Nina Simone sterft

Eerste homohuwelijk in België.

Première Sneeuwwitje.

Armand Pien sterft.

Saddam Hoessein wordt opgepakt.

2004

|

|

|

|

|

|

|

|

11-03-2004

18-03-2004

05-06-2004

22-06-2004

08-07-2004

23-07-2004

30-07-2004

29-08-2004

Bomaanslagen in Madrid.

Première Vernis.

Ronald Reagan sterft.

marc Dutroux wordt veroordeeld tot levenslang.

Première Abigail’s Party.

Bert Anciaux wordt minister van Cultuur.

Gasexplosie in Gellingen

België behaalt 3 medailles op de OS in Athene. 1 gouden voor Justine Henin.

22

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

23

Tristero 20 ANS

Tristero 20 JAAR

GAZET T E

Tristero 20 ANS

2004 2005 2006 2008 VERNIS

Binnen de cleane ruimte met plastic bekertjes, plastic plant, plastic fruit trachten de personages in communicatie te treden, daarbij telkenmale gestoord door het geluidssignaal. […] Alle troeven om van Vernis een gewaagde, grappige, perverse voorstelling te maken […] geven ze uit handen door de veiligheidspal op dit geladen pistool te zetten. — Liv Laveyne, De Morgen, 2-4-2004

van stijloefeningen tot psychologische porno — Een gek werd bereid gevonden alle Tristero-mappen met persknipsels uit te mesten • En om alle artikels waarin ‘Tristero’ voorkwam chronologisch te ordenen • Daarna vroegen we hem om zonder nadenken alleen de titels van die artikels over te tikken • Hij deed het • Dit alles met het oog op onderstaande Doorlopende Lijst, waarin vrienden en vijanden van Tristero met eigen ogen allerhande evoluties kunnen vaststellen • 1993 • Stijloefeningen met Brecht en Einstein • Hoogoplopende ruzie in Ganshoren • Tristero speelt Garga Schlink • De Markten: Garga Shlink • Stuc • Vlaams drama krijgt geheugen • Vanman komt eraan • ‘The American Dream’, tweede produktie van Tristero • Jong talent in het Stuc • Vanman in het atelier • Albee rekent af met Amerikaanse burgerij • Satire • Wachten op de Vanman • Amerikaanse droom op zijn Vlaams • 1994 • De jonge theatergarde in 1994 • Tristero speelt eenakters van Nathalie Sarraute • Drie keer Sarraute bij Tristero • Tristero ontleedt geladen taal van Sarraute • Sarraute, George en Petaar • Petaar en Tristero te gast in De Zeyp • Wat niet tussen de regels staat • Woorden worden messen • De vonk slaat over • Kunnen jonge artiesten geholpen worden? Dossier: de jonge groepen • Jong bloed zonder adrenaline • Einddag in Stuc: een toneelstuk, twee video’s en een feest • Schutterig • Jonge Jannen krijgen forum • Tristero of het gevecht om bestaansrecht • Waar voor uw geld: Tristero gratis • Verdwaalde reizigers in de grootstad • Nomaden in de Beursschouwburg • Garga Shlink • Verdwaalde reiziger: theater • Tristero op drift in chaotische “Garga Shlink” • Atelierwerking Tristero en Stuc • Zuurstof voor een jong gezelschap • Tristero brengt Hyperventilatie • Hyperventilatie in ontheemde wereld • Ontgroeit Tristero debuutkwalen? ‘Hyperventilatie’: bizar bloedverhaal • Menslievende daden en andere redenen tot optimisme • 1995 • Hyperventileren met Tristero • Kernachtig literair toneel voor fijnproevers • 1996 • De biecht van een revolutionair • Het individu in tijden van sociale en politieke onrust • Bakoenin bij Tristero: origineel materiaal, maar als teater niet interessant • Flauwe vingeroefening op basis van Vian • 1997 • Tristero, en dan nu: modern • De nieuwe Tristero • Leve de melkmuil en andere verhalen • Slapstick op niveau • Gekte met een donker randje • Victoria heeft het gedaan • Bijtende ironie bij Tristero • Tristero in de woonkamer • Tristero, net als in de film • Alles draait nu eenmaal om geld • Tristero speelt lichtvoetige Edward Albee op locatie • Tristero ontdekt lijk in tuin • “Tristero se la joue” , au Beursschouwburg • La faille est en nos murs • Kleine burgers aan de roddel • 1998 • Anne Van Asbroeck wil tweetalige cultuur stimuleren • 1999 • Pittig stukje over zeurkousen • Verschoppelingen van theaterbestel • De waterdragers krijgen een stem • Peter Vandenbempt: wonen in het Atomium • 2000 • Altijd ’t zelfde op locatie • Familiedrama in kroeg • Schone familie • 2001 • Lijst gesubsidieerde projecten • Anciaux erkent Brussels danstalent • Dito’Dito en Tristero spelen theater in het café • Akelig herkenbaar • Nona • Alle deuren en vensters open in Mechelen • 2002 • Gekken en feestmuziek • ‘Locos’: gekken in de grootstad • Een wirwar van verhalen • Personages die een loopje nemen met het verhaal • Paella op zijn Vlaams • Een frisse en fruitige primeur: Locos • KVS begint laatste seizoen in Molenbeek • 2003 • Tristero speelt grootsteedse Sneeuwwitje • Sneeuwwitje & de 7 glazenwassers • Spiegeltje (x2) aan de wand • Wie maakt Disney-sprookje van kant? De zeven mannen van Sneeuwwitje • Sneeuwwitje in de grootstad • Alles is triest • Troosteloos Sneeuwwitje • Drie aanraders voor het najaar van gefrustreerde dwergen, revolutionaire dichters en op gastronomische etiquette gestelde Yakuza • Sneeuwwitje wordt mannenverslindster • Guy Dermul • Eindejaarslijstjes • 2003 Ingelijst • Tips • Onze keuze Podium • 2004 • Theater • Vernis • Kijken en bekeken worden • Door naar de volgende ronde! Wat als we de klok konden terugdraaien? ‘Some like it zot’ in Kaaitheater • Twee voorstellingen voor de prijs van één op Terschelling • “De lach stelt mensen open voor zelfkritiek”: Tristero en Ontroerend Goed over de liefde voor toneelspelen, lachen en feesten • Toneel met een wetenschappelijk tintje • Testen is genieten • Misschien als je er nog een laagje op doet • Herhalen voor een onbekend doel • Een geslaagd experiment • 2005 • Zingende vleermuizen • Komedie met weerhaken • Antwoordzucht • Fijngemalen food for thought • Tristero doet het in ‘Iemand van ons’ • Uit het bed geklapt • Stelling nemen in bed • Afgewezen • Vijf miljoen extra voor Brusselse kunstensector • Koude douche voor het gezelschap Tristero • Abigail’s party door Tristero • Het belang van de schone schijn • Finito finito met Dito’Dito • Jaaroverzicht • Podium • De impact van de stad • 2006 • Podium 2006 • Projectengeld voor De Parade en Tristero • Meer geld voor losse projecten en werkbeurzen • ‘We blijven koppig verder gaan’ • Gevaarlijk stuk • Back to the future • Tristero maakt van Martin Crimps “Play with repeats” een

IEMAND VAN ONS

FACE TO THE WALL

Alle drie de delen zijn goed geschreven, goed gespeeld en grappig. [...] deze slimme voorstelling is een schot in de roos.

Tristero beweert steeds op zoek te zijn naar nieuwe theatervormen. Met deze voorstelling bewijzen ze dat dit geen holle bewering is. Face tot the wall is dan ook een geslaagde dramaturgische stijloefening.

Mark Cloostermans, De Standaard, 24-6-2005

Iemand van ons... vindt het dan ook bijzonder jammer dat deze jonge groep, na de geslaagde komedie Abigail’s Party en dit kleine tekstpareltje Iemand van ons, wederom de subsidieboot heeft gemist.

— VC, Zone 03, 7-2-2007

Mannen in uniform versterken het onveiligheidsgevoel. […] Zo traag dat de tekst gaat, man man man. […] — Mark Cloostermans, De Standaard, 5-2-2007

absoluut genot • Een uitstekende voorstelling • Komisch maar met wrange ondertoon • Wat zou je doen als je je leven kon terugspoelen? De ontbinding van de middenklasse • Word je per seconde wijzer? ‘Wij vullen een leemte’ • ‘Ik weiger naar de klassiekers terug te grijpen’ • Tristero huisgezelschap bij Kaaitheater • Tristero doet het in drievoud • Komedie met een rouwrandje • Tristero geeft wrang feestje • Tristero speelt drie komedies op locatie • Altijd ‘tzelfde • Tristero-vertaling van Un air de famille (1994) van Jean-Pierre Bacri en Agnès Jaoui • Fundamentele antwoorden • Youri Dirkx heeft een kindervoorstelling klaar • Humor als breekijzer • CSI op scène • 2007 • Op zoek naar de vonk • Is geweld aantrekkelijk? Kaaitheater viert dertigste verjaardag met tiendaagse terugblik • Face to the wall • Vastgespijkerde verhalen • Tristero en De Parade zijn de dupe • Theatercommissie verdeeld over subsidieregeling Anciaux • Een graai in de geschiedenis van het Kaai • 5 beste stukken • Meer geprofileerd betekent niet per se beter • Repertoire: Twee x twee • An eye to the east • Brutaliteit in uiteenlopende vormen • Een vrouw als een echoput • Tristero zoekt een vrouw • Waar is kunst? AN: theater zonder pretentie en met enige diepzinnigheid • Theater om van te houden • 2008 • Testbeeld met hoge sinustoon • Jong, toegankelijk en intelligent • Tristero vindt perfect de balans tussen entertainment en theateronderzoek • ‘Stadsvlucht is vaandelvlucht’ • Living • De huiskamer als peepshow • Le décor devient personnage • Tristero viert vijftien jaar ‘weinig doen’ • Revanche op de komedie • Et soudain, elle se jette par la fénêtre • Veelzeggend zonder woorden • Living Tristero • 2009 • Mond dicht • Repésenter l’imprévu • L’art de prévoir l’imprévisible • Tristero/ Transquinquennal: ‘Coalition’ • Scènes hors normes • L’imprévisible vous attend au coin de la rue • Multicommunautaire • ‘Voor het Kunstenfestivaldesarts steken we sowieso en tandje bij’ • Kosmopolitisch stadsfestival in Brussel • Attention! On ne répond plus de rien! Bruxelles à la renverse • Beste publiek, we zijn op alles voorbereid • L’imprévu, l’accident, le destin et la marge • Make sense of the madness • Pour l’amour du risque! Drama in Bellegem • Coalition, ou l’humour noir revisité • Fictie en realiteit van theater op podium • Coalition: ramptheater met een knipoog • Des Belges à l’âme stéphanoise • Coup de coeur • 2010 • Tipsy Tristero trakteert op grimmige humor • Les planches de la capitale • Expressions corporelles • Les béances du quotidien • Theatermakers slaan alarm • Transquinquennal et Tristero en risque-tout • Espace catastrophe • De zoekers achter de zoekertjes: Tristero brengt The Search project • Classified ads on stage? ‘The Search Project’ by Tristero • Nt ernstig gelieve zich te onthouden • Zoeken en gevonden willen worden • W zkt d vndt? Tristero zkt • vrm • vr • inter • inhd • Gezocht! Vurige kater om mee te rampetampen, te beffen en te sadomasochisten • The Search Project • 2011 • The Search Project • Het Brusselse collectief Tristero trakteert met Altijd ‘tzelfde: een komedie moet je durven dienen • Coalition en danger • Théatre “Coalition” à la Filature • Une atmosphère surréaliste • De la coalition à l’enlisement • Tristero gaat op kroegentocht • Tournée générale • Kristien De Proost acteert aan de toog • Coalition, la folie en vrai • Avignon sur le pont • Coalition • Coalition • Theater aan zee blijft groeien • Litanies en trilogie • “Comme on fait son lit, on se couche” • Confidence pour Confidences • Déshabillez-les, oui, mais pas trop vite • L’un d’entre nous • L’un d’entre nous • Du commun à l’intime, confidences sur l’oreiller • L’un d’entre nous, qui c’est? Coalition • “Naître, c’est prendre des risques” • 2012 • Hoe komt het dat alles blijft draaien? Compagnie Tristero schopt publiek een geweten met humor in ‘Reset’ • De paradox van de afwas en andere pertinente kwesties • Tristero – Reset • Et pourquoi ne nous indignons-pas? Reset – Tristero • Reset • Allemaal boter op het hoofd • Log off & shut down • Coalition • Coalition • Tristero verkoopt zichzelf • ‘Reset’ van Tristero • Je kan nooit goed doen • Het cliché van het cc • La Estupidez, de Rafael Spregelburd • La Estupidez • Même combat? “La connerie est nécessaire” • La Estupidez • La connerie et la paranoïa, deux folies théâtrales argentines, drôles, hors normes • Faux vaudeville, vraie prouesse • De la théorie à la pratique du chaos • La Estupidez • De figurant in de hoofdrol • Prix de la Critique 2012 : et les nommés sont… Tristero: Abigail’s Party • Een seizoen op leven en dood • Vlaanderen 2011-2012 Top 5 • Rire de nos manques: le théâtre très personnel de “Tristero” • Best of 2012: Podium (voorjaar) • Dit was 2012 in het theater • 2013 • “On se donne l’illusion de se protéger” • Unheil mit Spaβ: Die Theatergruppe Tristero • Mischief with laughs: The Tristero theatre group • ‘Elk zelfportret is onmogelijk’ • Kristien De Proost (Tristero) gaat voor het eerst solo in ‘Toestand’ • ‘Je kunt je sterk vergissen in de manier waarop je jezelf ziet’ • Homo narcissus • Toestand • Wie met de billen bloot gaat, moet durven tegenvallen • Variaties op een zelfportret • De Proost neemt een loopje met het leven • Uitstekende psychologische porno •

LIVING

On se croirait dans une oeuvre oubliée de Georges Perec. Le quotidien le plus quotidien, le minimalisme, jusqu’à l’ennui, sert à mieux montrer ces passages à l’acte si tragiques et qui pourtant font rire le public par la grâce d’excellents acteurs à la Keaton. — Guy Duplat, La Libre Belgique, 15-11-2008

Als Living al onder een noemer te brengen valt, dan onder die van ‘deurentragedie’.

2004 2006 2007 2009 ABIGAIL’S PARTY

We krijgen hier een perfect gedoseerde komedie voorgeschoteld, waarin noch de lach noch de traan primeert, maar mekaar blijven versterken tot aan het einde. Dit is zeldzame intelligente humor met een wrang randje. — Robbie Hermans, CuttingEdge.be, 25-9-2005

Tristero toont een troef die weinig gezelschappen gegeven is: een goede komedie op de planken brengen. — Liv Laveyne, De Morgen, 13-9-2005

|

|

|

|

02-11-2004

11-11-2004

14-11-2004

26-12-2004

Theo Van Gogh wordt vermoord in Amsterdam.

Yasser Arafat sterft.

Vlaams Blok wordt Vlaams Belang.

Zeebeving veroorzaakt tsunami in Zuidoost-Azië.

— Liv Laveyne, De Morgen, 27-6-2005

PLAY WITH REPEATS

AN®

Play with Repeats is een gevaarlijk stuk. Het gaat over niets en vertelt niets nieuws. Het vraagt een ontzettend geloof in de auteur […] om niet op de bek te gaan. De spelers slagen erin om de diepste laag van het stuk bescheiden maar overtuigend aan de toeschouwer aan te bieden.

We zijn niet zeker of we AN® een toneelstuk mogen noemen. AN® is meer dan dat. Veel meer. Het aanstekelijke spelplezier van de acteurs, de intelligente humor en het doordachte decor maken van dit stuk een absolute topper die grenzen weet te verleggen.

— Guido Lauwaert, De Tijd, 10-3-2006

— Robbie Hermans, Cutting Edge, 5-2-2008

[…] weer maar eens een uitstekende voorstelling. […] Play with Repeats is spannend, fascinerend, een genot van de eerste tot de laatste minuut.

[…] een boeiend en afwisselend stuk […] dat op een kwalitatief hoogstaande manier de onontwarbare kronkels van deze tijd op scène zet.

— Mark Cloostermans, De Standaard, 10-3-2006

— Mark Cloostermans, De Standaard, 21-12-2007

2005

|

|

|

|

|

|

|

|

|

23-04-2005

17-05-2005

22-06-2005

21-07-2005

29-08-2005

18-09-2005

08-10-2005

27-10-2005

07-12-2005

Youtube wordt gelanceerd.

Vrouwen krijgen stemrecht in Koeweit.

Première Iemand van ons.

Bomaanslagen in Londen.

Orkaan Katrina trekt verwoestend over New Orleans.

Angela Merkel wordt de eerste vrouwelijke bondskanselier

Zware aardbeving in Kasjmir.

Rellen in Clichysous-Bois, PARIJS en later in heel Frankrijk.

Harold Pinter krijgt de Nobelprijs voor literatuur.

— Wouter Hillaert, De Morgen, 20-11-2008

COALITION

Coalition is Tristero op zijn best: grappig, aanschouwelijk theater met een pokerface, bijna te dun om te treffen en toch van een vervreemding die je wenkbrauwen nog lang in een frons houdt. — Wouter Hillaert, De Standaard, 5-5-2009

Dans la volonté d’optimisme du Kunsten, cette année, la plus belle réussite vient de l’association entre Transquinquennal et le groupe Flamande Tristero. — Christian Jade, rtbf, 7-5-2009

2006

|

|

14-02-2006

08-03-2006

50ste verjaardag van Martin Crimp.

Première Play with Repeats.

24

Tristero 20 JAAR

2010

TRISTERO

THE SEARCH PROJECT

Nee, zoekertjes zijn niet enkel fout gespelde seksadvertenties. Tristero slaagt erin ze de dramatische lading mee te geven van elk repertoirestuk. — Wouter Hillaert, De Standaard, 17-12-2010

Non, les petites annonces ne sont pas seulement des annonces pour du sexe mal orthographiées. Tristero réussit à leur donner une portée dramatique comme dans chaque pièce du répertoire.

2011 — Wouter Hillaert, De Standaard, 17-12-2010

L’UN D’ENTRE NOUS

Dans L’un d’entre nous, les collectifs Transquinquennal et Tristero se dénudent, certes, mais le vrai striptease est plus psychique que charnel. (…) Léger, ludique, stimulant, bref, c’est une soirée parfaite! — Catherine Makereel, Le Soir, 8-10-2011

Des choses anodines, graves, tristes, drôles, embarrassantes, tragiques, graveleuses, frivoles, profondes. Vraies. Formidable jeu sans personnages d’un je x 7. — Marie Baudet, La Libre Belqique, 13-10-2011

felicitaties - félicitations felicitaties Herinneringen definities

félicitations Souvenirs, définitions

‘Mag ik binnenkomen?’ ‘Mag ik binnenkomen?’, zo heette de eerste voorstelling van Tristero, alweer lang geleden. Méér dan twintig jaar zelfs, toen Tristero nog niet eens Tristero heette. In de Vlamingenstraat in Leuven, in 1992. ‘Mag ik binnenkomen?’ En hoewel er veel veranderde sindsdien, is Tristero altijd wellevend gebleven. Tristero is nooit onvriendelijk. Maar eens ze je appartement binnen zijn, verbouwen ze de keet in een mum van tijd tot een plek die je niet meer herkent. Dan zijn ze weer weg. Bart Meuleman

mistero Comment est-il possible d’être à la fois - disjonctés et fiable - fertiles et paresseux - drôles et insolites ?TRISTERO connait la réponse mais ne le dira à personne. Shttt…. ça doit rester un MISTERO. Mario Bonatto

15-tal jaar geleden Ik ontmoette het jonge Tristero een 15-tal jaar geleden via de Dito’Dito’s en sindsdien ben ik fan. Met heel veel warmte denk ik terug aan onze vruchtbare, plezante samenwerkingen. Ik hoop in de toekomst nog veel jullie pad te kruisen. Dikke kus. Lies Van Assche

Pièce unique Tristero : Pièce unique - ce qui est assez étroit comme répertoire. Tristero : Compagnie néerlandophone, bruxelloise, parfois conceptuelle, toujours unique qui s’ingénie à surprendre alors que nul ne le lui demande. Tristero : Trio dont l’hétérogénéité de ses membres balance entre le conceptualisme élitiste et le populisme déclaré. Bises à tous. Pierre Sartenaer

Beste, Voor ik Tristero kende ging alles tamelijk goed met mij. Ik stapte vrolijk door het leven. Nu durf ik amper nog onder de mensen te komen. Ik ben schuchter en terughoudend geworden, en heb last van een zeldzame huidziekte waardoor ik de hele tijd geplaagd word door een verschrikkelijke jeuk. Hoogachtend. Diederik Peeters

une belle voie Tristero est une compagnie de théâtre chouette, magnifique, amusante et les gens sont sympathiques et agréables et drôles. On s’intègre vite dans le groupe. Je n’oublierais jamais la chanson Jedina, car la chanson est belle et la chanteuse Nele a une belle voix.

Wat zich in stilte voltrekt Tristero is niet ontstaan vanuit een gedurfd manifest vol branie. Aangemoedigd door mensen die er iets van kennen, geïnspireerd door nieuwe ideeën en praktijken van dramaturgie, licht misleid door het concept “acteren als jezelf” én door het dogma “gij zult niet repeteren”, verbonden door een kinderlijk genoegen om te foppen en een gedeelde preutsheid, gemobiliseerd door onze culturele affiniteiten, een beginnende vriendschap, begeesterd door de diepte van het lichte, door de sprankeling van een sterk concept, logistiek ondersteund door lage vaste lasten, een gunstige stempelregeling en gelegenheidszwartwerk, en bij gebrek aan andere plannen: dat waren de omstandigheden. Jeugdige moed was er ook voor nodig; het gezelschap moest zonder de juiste diploma’s het mandaat om theater te maken veroveren, elke keer weer. Herinneringen? Zoals toen we samen onze eerste Mac kochten, een investering, want we moesten teksten bewerken, helemaal in het donkere Deurne gaan ophalen, cash betaald. Of: in stilte de lamellenwand van Sarraute ophijsen, vlak nadat we het nieuws hoorden dat Kurt Cobain zelfmoord gepleegd had. Waren wij toen intieme vrienden? Wat wisten wij van elkaars gedachtewerelden? Wij vroegen niet door als er daar aanleiding toe was, wij hadden ook nooit ruzie. Het voortschrijdend inzicht dat ik geen kunstenaar ben, dat voltrok zich in stilte. Beseffen dat de twijfel en onzekerheid niet langer erbij horen omdat je beginnend bent, maar omdat het er niet inzit. De kloof durven zien tussen wat je zou willen dat je bent en wat je blijkt te kunnen en te ambiëren. Dat intieme zelfonderzoek, het projecteren naar de toekomst en weten dat je dan, binnen tien jaar, iets anders doet. En dat dat goed is. Dan: onze Belangrijke Keuzes. Doorgaan, stoppen, iets anders doen in de zelfde richting, of overstappen naar een andere discipline. Geen frustratie, geen misbegrepen kunstenaars, geen verraad ook. En opnieuw: geen lange moeilijke gesprekken (of heb ik iets gemist?). Het volhouden, het doorgaan, met Tristero, met elkaar te zien, elkaar te volgen, daar zit iets sterks in, iets ongrijpbaars ook, vaak voorbij aan redelijkheid, van redenen. Die tijd – en dus het weten over vroeger, elkaar kennen van toen, alleen die tijd al zorgt voor intimiteit. Niet die van alles vertellen, maar die van het onuitgesproken weten van elkaar. En nu heb ik het toch gezegd. Barbara Van Lindt

Stage

Nimatoulaye Barry (14 ans)

je ne supporte pas Je ne supporte pas de voir Kristien avec sa robe et ses talons et sa cigarette, quand elle essaie de pousser Lorenza, parce que ça me fait trop rire. Je ne supporte pas le moment quand Iris veut réanimer Peter et qu’elle demande à Youri de tenir ses cheveux, parce que ça me fait trop rire. Je ne supporte pas de voir Youri comme clochard dans les coulisses avec ses pièces de monnaie, parce que ça me fait trop rire. J’espère queTristero va toujours en avant et qu’ils auront toujours du succès.

25

Tristero 20 ANS

Kijken en leren. Een stage bij Tristero. Prachtige punten. Pieter Defraene

Tristero 20 JAAR

GAZET T E

Tristero, voor mij is

Konijnen

Tristero, voor mij is dat: Locos / De Man Van China / Carmella / Padre/ In De Bedelarij daar is het goed daar ben je vrij / Eh pssst (klak) (kus) ahhhh / Sneeuwwitje/ Jack / Alles voor de tuin / De bonnetjes / Altijd ’t zelfde / Abigail /... Tristero dat is uw plekske laten zien.

Er is een link tussen Tristero en konijnen. Het konijntje dat Youri voor me tekende en lang aan mijn Tristero-computer heeft geplakt. Het roze springkonijn dat ik van Kristien kreeg voor mijn verjaardag en nog steeds op mijn bureau staat. En de mop over het konijn en de worteltaart, die Peter me vertelde terwijl hij in de keuken een koffie met sojamelk voor me maakte, met veel zorg voor detail, zowel wat de koffie betreft als het verhaal :-). Tristero-voorstellingen zijn een beetje zoals de Tristero’s zelf: grappig, intens, beklijvend, intrigerend. Eerlijk ook. Tijdens ‘mijn Tristero-periode’ werd Living gecreëerd, en dat is – hoe ik het aanvoel - een van de beste voorstellingen ooit gemaakt.

Jan Geers

k3 Le décor le plus simple fut en fait le plus difficile à imaginer. Trouver une mise en scène intéressante/intrigante où les acteurs de L’un d’entre nous/Iemand van ons débitent une longue suite d’énoncées une heure durant. Alors vint l’idée de les placer ensemble dans un grand lit, où ils parlent de politique, d’amour et de choses plus intimes... le résultat était très émouvant (sur la musique de Abba et K3 !). C’était un décor dix fois plus simple que celui que j’ai fait pour Abigail’s Party et pour les pièces de Komedrie, mais pour moi ça reste un des meilleurs souvenirs de notre collaboration.

kreeg, zal ik nooit vergeten. Meer zelfs, het is nog altijd een referentie. Als het even tegen zit on the job, want dat blijft natuurlijk af en toe gebeuren, dan denk ik: ‘zoals toen bijTristero kan het ook zijn’ en dan weet ik weer waar ik moet naar streven: pure arbeidsvreugd. Jonas De Smet

une sauce originale Pavés de cabillaud au gingembre et aux baies roses. « Une sauce originale et relevée pour accompagner quelques beaux pavés de filet de cabillaud. Une recette de gourmets par excellence. » Préparation. Piler grossièrement les baies de poivre rose dans un mortier. Disposer ensuite les éclats de poivre dans un bol en y ajoutant l’huile d’olive, le jus de citron, le gingembre, la citronnelle et la coriandre ciselée. Bien mélanger et réserver. Saler les pavés de cabillaud sur les deux faces. Faire ensuite chauffer à feu vif dans une grande poêle l’huile de tournesol. Dès que l’huile est bien chaude, y faire dorer les pavés de cabillaud pendant 1 mn sur chaque face. Baisser ensuite le feu et laisser cuire les pavés de cabillaud pendant 4 mn sur chaque face. Présentation : Répartir les pavés de cabillaud sur des assiettes de service préchauffées. Napper avec la sauce aux baies roses. Servir rapidement et bien chaud.

Emmanuelle Denis

turbulent en bewogen Mijn paar maanden als acteur bij Tristero waren op z’n minst gezegd turbulent en bewogen, maar daardoor ook onvergetelijk. Voor een voorstelling die maar zeven keer speelde, herinner ik ze mij toch nog levendig. Sneeuwwitje onder de zonnebank, toetsenborden vernielen op het lied van de zeven dwergen, Youri als slaapdwerg in zijn vuile bruine sponsen pyjama, Stef Lernous die als kikkerprins pornotermen uitkraamt... en ik die op de dag van de première nog een extra monoloog moest blokken met daarin een opsomming van de 50 studies van Sneeuwwitje. Steven Beersmans

lieve mensen Wat ik over jullie kan zeggen is dat jullie lieve, pretentieloze mensen zijn, dat jullie op een integere, intelligente, manier te werk gaan, kritisch ook, dat jullie grappig zijn, dat jullie een mooie combinatie zijn van drie totaal verschillende persoonlijkheden, dat jullie nooit opgeven, dat ik blij ben dat ik ooit bij jullie terechtgekomen ben (en dat Youri mij wil adopteren als er iets met mijn ouders zou gebeuren) en dat we dat allemaal en TRISTERO heel snel gaan vieren, want Kristien heeft al 5 jaar 2 flessen champagne koud staan om met mij op te drinken! Ans Van den Eede

Bruce Springsteen I think of the small troop of players touring muddy roads with a horse and cart, village by village, amidst the black plague in Bergman’s ‘The 7th Seal’. They tour with the same necessity and humility as water, doing it cause they are it, have to; and they bring good stuff, just as arms are to a body, so are they woven into society like farmer, priest, or king. Tristero work harder than those guys do, however, and have to travel in trains and cars. They’re the Bruce Springsteen (early 70’s touring Bruce) of Belgium, I’m in awe of them! Peter Connelly

HEEL VEEL “Ge waart heel goed, ge moogt gerust zijn, ik heb héél aandachtig naar u gekeken. Ge moet er absoluut niet mee inzitten, het was heel kort, het heeft nog maar 20 jaar geduurd (tot hiertoe...!), ge waart heel sympathiek, ge hebt u niks te verwijten, geloof mij.” Maman [Mieke Verdin]

Mélanie Zucconi

aangenaam vertoeven Dank zij Tristero heb ik mijn eerste spelervaring opgedaan, heb ik als caféganger onontgonnen terrein mogen ontdekken en kwam ik in een warme groep terecht, waar het steeds aangenaam vertoeven en spelen was. Tot snel. Jo Decoster

thuis komen Tristero is thuiskomen. Thuiskomen is Brussel. Brussel is familie, Mama, Riri, Fifi, Jojo, Denis. En met Denis is ‘t Altijd ‘ zelfde! Eva Schram

India Ik woon al 3,5 jaar in India en doe geen theater meer. Veel plezier met de viering, ik zal altijd dankbaar blijven voor de rol die ik toen heb mogen spelen. Lieve Claes

merci Locos, Abigail’s Party, Living, Altijd ‘tzelfde, Toestand. Merci voor 10 jaar fijne herinneringen en m’n eerste ervaringen in het theater! Bart Zwaenepoel

fijne wandeling Het is altijd een zeer fijne wandeling in jullie theaterwoud. Ook dit nog: “Elke dag sta ik op met dat gevoel van vandaag gaat het gebeuren, vandaag is de dag Maar dan doe je verder, en denkt, het zal misschien voor morgen zijn In de verte zie je de stofwolk al komen.”

Veronique et Davina en musique de fond. Peter en moustachu dépressif , écouter un tube sur un vieux vinyle esquivant quelques pas de danse avec une cigarette à la main. Youri en Dalida passionnée voulant mourir sur scène. Je leur ai appris quelques pas de danse sur Mirza de Nino Ferrer, ce qui n’a pas été très évident pour l’un des trois... Ils sont très touchants, drôles et décalés. Lara Barsacq

lijntjes Stage, vriendelijk, warm, geïnteresseerd, lekker eten, open. Theater dat voor mij altijd op een lijntje balanceert. Maar ik zou hier veel lijntjes nodig hebben om het deftig uit te leggen. Annelore Crollet

met een zoen “Ja zeg! Denk er nu toch eens aan. Denk er nu toch eens aan! Tuinen die verwaarloosd zijn. Als mensen die verwaarlozen, weet ge dat er in huis iets niet in orde is.” Met een zoen van Jenny. Carine Peeters

ik ga op reis ... Ik ga met Tristero op reis en ik neem mee: Youri, Kristien en Peter - Mon chien Mirza - Een lekkere kaassaus - Een danspasje Liedjes van Tose Proeski - Mijn chiwawa en mijn shetlandpony van zeven jaar oud - Mijn lening van 16000 euro - Champagne met bubbels – Fazantenveren - Geraniums - En Nima, Annelore, Thierno, Lara, Pierre, Emma, Simon, Ans, Hilde, Ewout, César en Nino. Nina Hernalsteen

SPECIALE DANK Paul Antipoff (1965-2012), lichtontwerper en technieker, was eigenlijk Tristero’s eerste vaste medewerker. Van in het begin geloofde hij in ons project en zijn enthousiasme stuwde ons vooruit. Hij bouwde ons eerste decor, doorkruiste het land om spots te gaan ‘lenen’, maakte goeie foto’s en zorgde voor fijne lichtplannen, ook na zijn verlamming. We zijn hem daar nog altijd dankbaar voor. Die dankbaarheid willen wij trouwens uitbreiden naar ALLE TECHNIEKERS waar we in die 20 jaren mee werkten. Voor het wonder van de techniek, telkens weer, merci! Tristero

4 x TRISTERO Youri, übergrappig. Kristien, talent. Manu, een meerwaarde. Peter, een vriend. Sven Beirnaert

“TOEVAL, Louise.” Nicky Aerts

|

|

|

|

|

|

|

|

12-04-2006

11-5-2006

30-05-2006

03-06-2006

01-10-2006

14-12-2006

27-12-2006

30-12-2006

In brussel Centraal wordt Joe Van Holsbeeck doodgestoken voor zijn mp3-speler.

Hans Van Temsche schiet op klaarlichte dag een peuter en haar oppas dood in Antwerpen.

Komedrie.

Servië en Montenegro worden 2 verschillende landen.

0110-concerten voor verdraagzaamheid

Première Face to the Wall.

Abigail’s Partykerstspecial in Kaaitheater.

Saddam Hoessein wordt opgehangen in Bagdad.

Frederik Huys

Rond de tafel Ze zaten rond mijn tafel. Bodegemstraat, Brussel. Youri, Peter, Kristien, Jan en ikzelf. De laatste drie net afgestuurd als “meester in de dramatische kunsten”. Tristero was Brussel zoals Brussel zijn schoonheid kan halen uit zijn “falen”. Tristero kreeg een kuur van jong geschoold Vlaams bloed. Phillipe Alfau’s zijn boek Loco’s was het parcours. Een Spanjaard in ballingschap. Hilarisch absurd en pijnlijk serieus. Aperitief voor de lachspieren. Tristero maakte er een bacchanaal van. Ze zaten rond mijn tafel. Op de tafel lagen eigen schrijfsels en ideeën tussen taart, knipsels, foto’s en andere boeken. We kookten, proefden en keurden. De kapstok was nog een boek, een auteur, een wereld. Bijna organisch. Nu hangt alles in een concept. Klinkt niet alleen klinisch. Is het soms ook. Rond mijn tafel zaten ze. Rond mijn tafel. De tafel! Hendrik De Smedt

jan-joris lamers

Het was voor Tristero dat ik mijn allereerste job ‘in het theater’ deed en het is door die job dat ik dacht: dit wil ik blijven doen, in en voor theater werken. De vriendschap die ik toen beleefde, het vertrouwen dat ik als grasgroene productieleider kreeg en de appreciatie die ik daarvoor

|

|

|

|

|

23-04-2007

24-04-2007

29-06-2007

30-08-2007

13-12-2007

Boris Jeltsin sterft.

Gliese 581 c wordt ontdekt, een planeet waarop leven mogelijk zou zijn.

De eerste iPhone komt op de markt.

Tristero is uitgenodigd op de receptie bij Koning Albert en Koningin Paola.

Première AN®

knappe, intelligente en grappige vent Tristero is voor mij als een knappe, intelligente en grappige vent: sexy theater van een verscheiden driekoppig gezelschap waar je elke keer weer opnieuw naar terug wilt keren. Saar Fivez

decale J’ai réussi à voir deux pièces de Tristero en Néerlandais sans comprendre un mot! Dans un lit trop grand à moitié à poil... et dans un bar poussiéreux. Plus tard j’ai pu voir Kristien se jeter par la fenêtre après une séance d’aérobic effréné avec

2007

superteam superTeam et c’est paRti kaaItheaterstudio’s Stage auTo lachEn buReaustoel biOwinkel

J’ai vraiment beaucoup aimé participer à une des premières productions de Tristero avec ‘Garga Shlink’. Je ne comprenais rien à cette pièce et je crois que personne n’y comprenait rien -ce qui n’était d’ailleurs pas de notre faute, mais celle de Bertolt Brecht-, mais c’était vraiment pas grave du tout: on a été super bien reçu, on a beaucoup et bien mangé au café du beurs, entourés de pleins de chouettes gens, on papotait des heures de la pièce et l’ambiance était très cool. Mais ce que j’ai surtout beaucoup aimé c’est que Tristero avait choisit de faire très simple: une courte pièce de 150 pages à faire en deux jours; 25 personnes plus ou moins acteurs -pour ma part, j’étais pas du tout sûre d’en être une, mais je me demandais surtout si les Tristeros l’étaient eux-mêmes…- qui ne se connaissaient de nulle part, qui ne parlaient pas la même langue, qui avaient pas du tout le même style et qui avaient même pas eu le temps de se demander

David Dermez

Thierno Barry

Tristero 20 ANS

duiven, wijn & wol Youri Dirkx : grappig, prikkelend en oprecht. De gebraden duiven vliegen niemand in de mond. Peter Vandenbempt: intens, charmant en soms dwars. Goede wijn behoeft geen krans. Kristien De Proost: zuiver, schaamteloos en altijd bloot. Je bent door de wol geverfd. Lorenza Goos

eerste job

quoi ou qu’est-ce, que c’était déjà la première et le lendemain, la dernière. Et ce fut une totale réussite ! Car même le grand Jan Joris Lamers est venu et il a dit que c’était vraiment très bien! J’en suis restée bouche-bée et j’ai su à partir de ce moment-là que toute ma vie je devrais suivre pas à pas tout ce que faisait Tristero, car eux, ils étaient capables de faire des miracles ! Gelukkige verjaardag ! Andrea Bardos

VIND IK LEUK

OOO OOO OOO OOOOOOOOOO OOOOOOOOOOOOOOOOOO OOOOOOOOOOOOOOOOOO OOOOOOOOOOOOOOOOOO OOOOOOOOOOOOOOOOO OOOOOOOOOO

Bart Luypaert

kompanen Tristero betekende voor mij vooral kompanen in het avontuur van het eerste uur in Brussel. Medeplichtigen in het zoeken om theater te maken op een andere en eigenzinnige manier, samen met Het Bordes destijds. Deze eigenzinnigheid zie ik ook nu nog bij Tristero. Hilde Wils

DRIE SOORTEN THEATER.

Snotties, van harte proficiat met jullie 20 jaar. Het is niet altijd makkelijk geweest, maar jullie mogen echt best trots zijn op wat jullie tot nu toe ‘gegeven’ hebben. Ik herinner me nog levendig het feestje voor 15-jaar tristero … nu 20. Ik kijk uit naar wat er nog komt! Frédérique Pieters

1. Er is theater met realistische decors en kostuums en duidelijke personages en een plot. Als er in de toneeltekst staat dat Beverly zich een gin-tonic inschenkt, dan schenkt ze zich op de scène een gin-tonic in. U denkt misschien aan van die komedies met persoonsverwisselingen, misverstanden en deuren. Maar er zijn ook komedies zonder onwaarschijnlijke coïncidenties, komedies die juist het pijnlijk waarschijnlijke tonen. Waardoor u bijvoorbeeld in de bekrompen, oppervlakkige, gemene, arrogante, bange, onbeleefde mensen op de scène uw ouders, kinderen, vrienden of uzelf herkent. Het zijn types die u te zien krijgt, zeer zeker, maar zo scherp, dat ze u kunnen raken. 2. Er is theater dat ontstaat uit wat de spelers bezighoudt. Waarbij de spelers dus niet vertrekken van een bestaande theatertekst, maar stukken uit hun samenleving knippen en zo monteren dat je een heel specifieke collage krijgt. U mag dan bijvoorbeeld plaatsnemen in de Mega-Cliché-Rollercoaster: een steile klim tot hoog in de politiek, over de toppen en dalen van de liefde, tot in de diepste persoonlijke geheime putjes van de spelers. In die stortvloed, in die misselijkmakende opsomming van uitspraken, definities en toogpraat, flitst af en toe de mens op: kwetsbaar of sterk, eenzaam of niet, eerlijk en vals tegelijk. 3. Dan is er ook nog theater dat vér staat van de hapklare brok. Dat vreemd en tegendraads is, dat niet na te vertellen is. Waar u bijvoorbeeld terechtkomt in een koud universum, waar kindjes met hondjes worden verward, waar de grens tussen droom en nachtmerrie flinterdun is, waar u, losjes, naast de kinderlijken een milkshake van gebeurtenissen aangeboden krijgt, terwijl u tegenstrijdige beweringen en bewegingen moet ondergaan. Zo geënsceneerd, dat u zich niet kunt voorstellen hoe het anders zou kunnen. Bestaat er eigenlijk een gezelschap dat die drie soorten theater aankan? Een gezelschap dat én een aangeschoten gastvrouw haarscherp neerzet, én slim maar zonder pretentie geheimen met u deelt, én u stil krijgt met een staalharde poëtische tekst? Ja, zo’n gezelschap bestaat.

Zoek de vout Zoek de vout Zoek de Tristero’s Zoek niets Zoek Jack Zoek zoek

Caroline (H1), een onbekende (H2), de sterren (H3), een voorlopige stapeling (H4), Harald Thys (H5), de nacht (H6), een onbekende (H7), H8, Jan Geers (H9), Hendrik De Smedt (H10), Jean-Pierre (H11), H12, H13, Raven Ruëll (H14), H15, de Zuidmarkt (H16), Jack (H17), lettrage (H18), het zwarte gat (H19), Jo Huybrechts (H20). Bernard Van Eeghem

Paul Bogaert

2008

|

|

02-02-2008

11-02-2008

Huwelijk Nicolas Sarkozy en Carla Bruni.

30e verjaardag van Denis van Blondie.

26

Tristero 20 JAAR

2012

TRISTERO

reset

In dit project thematiseren ze hoe de overvloed aan informatie, in een wereld waarin alles in onderling verband staat, ons vermogen om in opstand te komen verlamt. Zware koek, die door de droge humor waar het gezelschap om bekend staat, toch behapbaar blijft. — Julie Rodeyns, ART, 9-2-2012

Deze Reset van Tristero is een schijnbaar onschuldige afdaling in de herkenbare wereld van het banale, maar zorgt voor een koude catharsis aan het eind. — Roeland de Trazegnies, Cobra.be, 27-1-2012

2012 LA ESTUPIDEZ

Entre cinéma et boulevard, entre pop art appliqué et mathématiques de haut vol, l’auteur n’a pas hésité mais tout pris, tout mixé, a osé la dispersion et la collision, a réinventé la catastrophe. [...] Le collectif s’est attaqué à cette foisonnante matière avec un appétit féroce doublé d’un sacré sens du détail. [...] Dans ce tourbillon kitsch surplombant les grandes profondeurs, le quintet fait des prouesses. — Marie Baudet, La Libre Belgique, 20-4-2012

|

|

|

|

24-08-2008

04-11-2008

09-10-2008

13-11-2008

België behaalt een zilveren en een gouden medaille op de OS in Peking.

Barack Obama wordt de eerste zwarte Amerikaanse president.

Ijsland gaat bankroet.

Première Living.

felicitaties - félicitations felicitaties Herinneringen definities

wabi En dan in ene keer Dan zaten gulder daar plotseling zo maar tussen Ineens tussen Tussen ...ineens Tussen de hagen, de bomen, de coryfeeën Tussen de afsluitingen Tussen de afbakeningen Tussen de afrasteringen en de muurkes

27

Tristero 20 ANS

félicitations Souvenirs, définitions

Het Quick-en-Flupke -gevoelvan de beginjaren

Hoofd & hart, met hinderlagen In deze tijden van instant-karma en nog directere resultaatszucht is de rit van Tristero doorheen het theaterlandschap een wonder van geduld, courage en minutieus net onder de radar vliegen, het stugge doorzettingsvermogen van een kerngezin bevers waardig. Waar andere Brusselse podiumkunstenaars gekozen hebben voor eurotrashengelstalige voorstellingen, kon Tristero 20 jaar geleden niet anders dan de Brusselse talen (zelfs al betekende dat ook zwijgen) als speelterrein te kiezen. Plus Bruxellois-Flamouche que ça et tu meurs... Een open, klare stijl als kleinkind van een verstilde Beulemans-marriage tussen Magritte en Tati, podia bevolkt met atypische koppen, atypisch materiaal en waar de tijd vaak anders tikt. Slimme analyses, hoofd & hart, verstilling van het hysterische soort en overal legt Tristero hinderlagen van bitterzoete tot ronduit simpleton-humor. Als Brussels gezelschap steeds op zoek naar samenwerkingen over de vermaledijde taalgrens en over de landsgrenzen. Open voorstellen, toegankelijk narratieven, fijne keuzes uit het Europese hedendaagse repertoire of eigen creaties gebonden in een ingekookte saus waarin het aller-essentieëlste qua inhoud, vorm, beeld, spel overblijft. Tussen de accolades van Garga Shlink (1993, merci Poff) en The Search Project XL (vandaag) tot volle wasdom gekomen postmodernste van alle Belgische theatertrio’s. Need I say more? Jawel. Peter Vandenbempt die met een spade in de hand van achter in een Brusselse burgertuin naar het publiek in het huis komt toegestapt als startschot voor Alles voor de tuin, terwijl de stad zich stilaan naar de schemering plooit. Youri Dirkx plooit een T-shirt in Play with Repeats en dat strijk&plooi-hoogstandje zal ‘m tot ver na zijn pensioen blijven achtervolgen. Kristien De Proost, die twee keer onmiddellijk na elkaar dezelfde 20’-monoloog feilloos en op topniveau in 1 take ramt, tot grote verbazing van de filmende cameraploeg, op wiens technisch verzoek de tweede take gevraagd was. Keep calm & carry on.

Tristero 20 JAAR

Typisch Tristero 1 taai, taak, taal teek, teelt, teer temp, tets, teug teut, tiet, tijd trijp, troef, troost trul, trut, tsjeef tsjilp 2 tailleur, tamboer, tampon tango, tapdans, tarot tjoeken, tjoepen, tjokken tjompen, tjuiken, tobben

GAZET T E

Sarraute, Meuleman, Bakoenin. Het spel is nog hortend en neutraal, soms verduistert de slagschaduw van voorgangers à la Decorte en Discordia de voorstelling. Toch valt al deze jonge flinkheid niet zwaar op de maag. Een ijl-metafysche salonconversatie in lieslaarzen in Sarraute of de enscenring van Brechts vechtstuk Dickicht der Städte als een flipperduel annex prehistorisch computergame geeft aanleiding tot menige flauwe glimlach. Nadat eerst Youri Dirckx en later Kristien De Proost Peter Vandenbempt vervoegt, gaat de meeste aandacht naar de seriële locatieprojecten Alles voor de Tuin, Altijd tzelfde en Abigail’s Party. Het parcours van Tristero kristallisert zich uit in de vijfhoek tussen Gombrowicziaanse onvolwassenheid, onbehaaglijke komedie, existentiële anxiety, politieke vuist en de mime van de dagelijkse sleur. Maar is dat de ziel van Tristero ? Is deze themamix de bron van de onwaarschijnlijke compliciteit die dit gezelschap heeft opgebouwd met een publiek gaande van jonge hoogkunstige stedelingen tot cafébezoekers op het platteland ? Ik denk het niet. Na twintig jaar lijf-aan-lijf met Tristero als voorzitter en toeschouwer zet ik m’n geld in op... een toon. In het Frans klinkt het juister : un ton. Een toon als een manier van omgaan met, als een elegante verhouding tot tekst en stof die steeds wat ruimte laat en nooit plomp samenvalt met wat er op het eerste zicht aan de hand is. Een toon van libertinage, van diepe dingen lichtzinnig zeggen, van zeer ernstige komedie, van floretschermen met metafysica en wereldproblemen, van inhakken met een sabel waarvan je niet zeker bent dat hij niet van plastic is. Een toon die flip-flopt tussen knipoog en samenzwering. Een toon van... marivaudage.

Tristero actualiseerde het stuk niet, integendeel: het werd nadrukkelijk in zijn eigen tijd geplaatst. De mannen dragen een pak, Beverly is zelfs ‘in ’t lang’. Zoals toen nog gebruikelijk was, mag je van de hapjes maar iets nemen als ze je worden aangeboden, ook al staan ze vlak voor je neus op de salontafel. Enerzijds is er dus veel herkenning (zeker voor wie de jaren zeventig heeft meegemaakt), anderzijds zorgt het voor vervreemding: wat doen die mensen toch raar! Ook in het decor kiest Tristero voor een hyperrealisme: een exacte replica van een seventies woonkamer. Bruin en oranje overheersen. Pièce de résistance is de voor die tijd typische wandkast met een uitklapbaar bargedeelte met spiegel. Die bar is het middelpunt van de voorstelling: de gastvrouw (soms ook de gastheer) loopt er voortdurend naartoe om cocktails te maken en ze vandaaruit naar de gasten te distribueren. In de kast staat ook een platenspeler. Drank en muziek zijn een katalysator voor de handeling. Er wordt steeds meer en steeds sneller drank verzet en de keuze van de muziek (en hoe luid hij mag staan) veroorzaakt een ruzie met fatale gevolgen … Gastvrouw Beverly is de spil van het gebeuren, maar waarom heet het stuk Abigail’s Party? Omdat er nog iets anders aan de hand is, en dat is de eigenlijke kracht van het stuk. Suzan heeft namelijk een tienerdochter, Abigail. Terwijl haar moeder bij de buren zit, organiseert zij thuis een feestje voor vrienden. Suzan is bezorgd dat het daar uit de hand zal lopen. Beverly stelt haar niet echt gerust: “Je weet hoe tieners zijn”, zegt ze. “De afspraak is twintig mensen, maar de ene vriend brengt een andere mee, en voor je het weet zijn ze daar met zestig. Wie weet wordt er van alles beschadigd! Voor de toeschouwer is het ondertussen duidelijk geworden dat het probleem niet bij Abigail en haar jonge vrienden zit, maar bij de volwassenen. Ze doen alles om tegemoet te komen aan de eisen die hun burgerlijk bestaan hen stelt; tegelijk zitten ze er hopeloos in gevangen. De stiltes in hun conversaties en de ongemakkelijke blikken spreken boekdelen. Het echte leven, zo beseffen ze, is elders. Het is het leven zoals dat van de (nog) ongebonden jongeren op het feestje van Abigail. Het feest van Abigail is een kader dat rond de ontmoeting van de vijf volwassenen wordt geplaatst en hun leven van buitenaf becommentarieert, als de reflectie in een vervormende spiegel. Abigail zelf krijgen we nooit te zien. In dat opzicht is het stuk verwant aan Becketts En attendant Godot (1948). Godot komt daar zoals bekend niet één keer in voor, maar hij is wel voortdurend aanwezig, als een schaduw over het gebeuren. Abigail’s Party is beslist een fijn avondje entertainment. Maar het is ook veel meer dan dat. Meer dan een komedie is het een donker ingekleurde satire. En hoe vaker je het stuk ziet, hoe donkerder het wordt.

Tristero 20 ANS

In Thomas Pynchons roman The Crying of Lot 49 komt Oidipa Maas, een huisvrouw uit California, toevallig op het spoor van een mysterieus postbedrijfje dat, weggeconcurreerd door het machtige Thurn & Taxis in de 18de eeuw, ondergronds ging en sindsdien in de schaduw opereert: Tristero. Tijdens haar zoektocht naar de ware aard van het verborgen Tristeronetwerk, komt Oidipa in contact met een parallelle maatschappij van vreemde eenzaten, geheime genootschappen, ondergedoken criminelen en originele zelfhulpgroepen. Wat is fictie, wat is echt? Ze komt er niet uit en evenmin de lezer. Niets is wat het lijkt en als je maar hard genoeg kijkt, is elk doodgewoon feit altijd tegelijkertijd vreemd en verwonderlijk. Tristero heeft zijn naam niet gestolen. Het Tristero waar ik het meest mee te maken heb gehad is een ander gezelschap dan het Tristero van vandaag. Het was een Leuvens clubje van drie studenten Theaterwetenschap - Barbara Van Lindt, Paul Bogaert en Peter Vandenbempt – dat van bij het begin onderdak vond in het STUC, waar ik toen artistiek leider was. Ze maakten er vijf opmerkelijke stukken: Garga Schlink (Im Dickicht der Städte van Bertolt Brecht), The American Dream van Edward Albee, Sarraute (C’est Beau, Pour un oui ou pour un non en Elle est là van Nathalie Sarraute), Einde van Edwin De Vries en Hyperventilatie, een vroege schrijfopdracht van het STUC aan Bart Meuleman. Voor de meeste Tristero-fans is dit waarschijnlijk vergeten prehistorie, maar er zat toch al een flinke scheut Tristero in dat vroege werk. Het werd weleens smalend ‘dramaturgentheater’ genoemd, maar Tristero droeg die naam, zoals de geuzen, met trots. En gelijk hadden ze, want hun slimme tekstanalyses en onderkoelde acteren maakten van Brecht, Albee en vooral Sarraute - toen een ontdekking voor mij - tintelende toneelavonden. Twintig jaar later word ik opnieuw coproducent van Tristero. Volgend jaar doen we in Lissabon een heruitgave van Iemand van ons, gespeeld door een groep van gepensioneerde acteurs. Al bij de première van het stuk dacht ik dat het mooi zou zijn om de speelse bloedserieuze tekst te horen uit de mond van mensen met een heel leven achter de rug. Dat gaan we dus proberen. Em português.

Nu het kind meerderjarig is, is het fijn om terug te kijken op de baby-, kleuter- en peuterjaren. Ik werkte begin jaren 90 als stafmedewerker in De Zeyp in Ganshoren (Brussel). Tegen beter weten in vond ik dat we er met jong, kwaliteitsvol, veelbelovend theater bezig moesten zijn. Acteurs van Oostende tot Maaseik speelden er voor een select publiek, in Brussel! En toen kwam Paul Bogaert vragen of ze met Tristero ook in De Zeyp konden spelen en werken. Paul was jong, kwaliteitsvol, veelbelovend én groepsleider van de lokale scouts. Ik kon mijn sociaal-cultureel geluk niet op. Ze hadden Garga Shlink gecreëerd in het Stuc, voor mij op dat moment het walhalla van het theater dat er toe deed. Garga Shlink in De Zeyp was een heerlijk stresserende ervaring. Tristero wilde het professioneel aanpakken en had daartoe voor de techniek de jonge, kwaliteitsvolle, veelbelovende Paul Antipoff onder de arm genomen. De Tristero-lat lag hoog. De standaard lichtuitrusting bleef links liggen en werd belachelijk gemaakt door een vracht importmateriaal, de telescopische tribune werd in alle richtingen gerold en uitgetrokken tot de beste positie werd gevonden, de nooduitgang was niet langer nooduitgang maar deel van de voorstelling. En alles werd met diepgravende ernst uitgevoerd en becommentarieerd, terwijl ik het project als een spin-off van de scouts had binnengehaald en behandelde. Hilarisch en een monument van een bedreven beeldhouwer waard, was de scène waarin Paul zichzelf in het gezicht spuwde. Hij had geen keuze. Net als Peter speelde hij verschillende personages waarvan één een ander door hem gespeeld personage in het gezicht spuwt. Ik zag de voorstelling drie keer en het lukte elke keer. Na Garga Shlink, dat een onuitwisbare herinnering werd, ging The American Dream in première in De Zeyp en ook daarna passeerde Tristero nog in onze zaal. Striemend of minstens verwarrend ervoer ik het commentaar van deTristero’s op onze inspanningen. “Ik weet niet of er veel volk zal komen door de affiche die bij de bakker op het Guido Gezelleplein is opgehangen.” (En we hadden nog zo ons best gedaan om het opdrukje één te laten worden met de voorgedrukte affiche). “In het Nieuwpoorttheater zorgt Hildegard (De Vuyst) voor de witloofrolletjes in kaassaus.” (In De Zeyp moesten ze zelf voor catering zorgen.) Maar we soigneerden hen zo goed als we konden, zoals een grootvader zijn ondeugende kleinkinderen soigneert en daar zelf blij van wordt. Opa knutselde een trompetje dat perfect leek op het logo van Tristero en kleefde het op de deur van de theaterzaal. Opa klom mee op de stelling om licht op- of te verhangen, wat hem van de Tristero-verwante Bart Meuleman de commentaar opleverde dat het er in De Warande helemaal anders aan toe ging. Daar kwam de programmator een kwartier voor de voorstelling checken of alles in orde was. Glim, glim. Nog vele keren kwam Tristero ook langs in De Markten, waar ik nu werk. Tristero doet modern met de bewegende ogen in het schilderij! De Briefopbrengers in een oververhitte Witte Zolder! En eigenlijk nog niet zo lang geleden: Altijd ’t Zelfde, met spelers die ik minder goed ken. En hop, nu zijn we dus 20 jaar verder en bij elke voorstelling van Tristero, dat inmiddels een eerbiedwaardig gezelschap is geworden, zoek ik en bekruipt me het Quick-enFlupke-gevoel van de beginjaren. Ook al zijn de kleinkinderen nog intelligenter geworden dan ze toen al waren. Misschien denken ze: “Ach, onze bompa, een toffe peer, maar hij snapt het niet helemaal meer.” Maar dat kan mij niet bommen. Ik vind de herinnering aan het knutselwerk van toen heerlijk en ik ben heel fier dat ik de deur van De Zeyp voor de jongens heb opengedaan.

Mark Deputter artistiek directeur Teatro Municipal Maria Matos

Pol Vervaeke Stafmedewerker Podium en Educatie bij De Markten, Brussel

Een vriend, Guy Dermul vroeger Dito’Dito, nu KVS

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

23-01-2009

07-02-2009

25-02-2009

01-05-2009

25-06-2009

06-07 tot 29-08 2009

06-07 tot 29-08 2009

20-08-2009

09-10-2009

19-11-2009

08-12-2009

Kim De Gelder doodt twee baby’s en een oppas in kinderdagverblijf

Zwaarste bosbranden ooit in Australië, minstens 173 doden en 500 gewonden.

Vlucht 1951 van Turkisch Airlines stort neer vlak voor Schiphol.

Première Coalition.

Michael Jackson sterft.

37 keer Altijd ‘tzelfde op Zomer van Antwerpen.

37 keer Altijd ‘tzelfde op Zomer van Antwerpen.

de hoogste Belgische dagtemperatuur ooit gemeten: 38,2°.

Barack Obama krijgt de Nobelprijs voor de vrede.

Herman Van Rompuy wordt de eerste President van Europa.

Eerste Tristerovoorstelling in Frankrijk.

Gulder met al ulder onkruid Ulder stuifmeel Ulder korstmos Dat tussen de plaveien kruipt Dat tussen de perken zit Dat in de parken woedt Gulder pissebedden Gulder onkruiderige Gulder inconsistenten consistenten GULDER ZIJT WABI En ik Dirk Pauwels Maar soit, vergeet nooit Zij die denken dat ze de juiste spaden hanteren Zij alleen denken dat ze diep kunnen graven. dirk pauwels

Van Leuvense prehistorie naar het Lissabon van nu

2009

Dirk Verstockt

Voor mij geen verjaardagen. Ik heb dat ritueel nooit goed begrepen. Wat valt er nu te vieren aan een jaar dichterbij de afgrond? Het lijkt me iets voor oud-strijders van lang vervlogen oorlogen. En Tristero is alive and kicking als nooit tevoren. Terecht, na al die jaren van niet-erkenning en onbezoldigde arbeidsdagen. Ik ken Tristero al lang en dat met wisselende bezettingen. Ik ontmoette de stichters Peter, Paul, Barbara op de theatercursus die ik gaf in het Stuk in Leuven, waar ze toen theaterwetenschappen studeerden én toneelpraktijk opdeden onder het genereus bewind van An-Marie Lambrechts. Het was typisch voor die tijd: jullie bedachten theater, meer dan dat jullie acteurs waren. En eigenlijk doet Tristero dat nog altijd. Maar met de jaren kwamen er nieuwe krachten, rasechte tonelisten zoals Youri en Kristien, en met die laatste ging het bloed ook door tot dan toe onaangeroerde aderen stromen. Het koude conceptuele kreeg een warme inkleuring. De bedenkers werden spelers. De klare lijn werd een vurig pleidooi voor exuberant toneel. Maar toch met mate. Met die afgemeten British cool. Artistiek en inhoudelijk delen en heersen jullie samen, in alle bescheidenheid en met panache, gedreven en beteugeld door werkpaard Manu. Het ga je goed, Tristero! Toch nog één verzoek. Herneem het eerste stuk Garga Shlink, een hoogst intelligente bewerking van Im Dickicht der Städte van Bertolt Brecht, van en met Paul en Peter. De voorstelling was zijn tijd ver vooruit en daar is Tristero goed in: de blik gericht op de andere kant van de heuvel waar het gras steeds groener oogt.

trauma, treurnis, treuzel tripel, troebel, trouwfeest tuktuk 3 taffelaar, takkendief talking blues, tegenwicht tinkelen, tippelen, tjingelen, toefelen toneelrot, trafikant travestie, trekkerslied tukkezot 4 tastgeheugen, tatoeage tegenbetoog, tegengebaar tegennatuurlijk, tegenstrijdig tenondergang, terminator thema-avond, thermometer tijdsimpressie, tingeltangel tomaatactie 5 tabula rasa, tantaluskwelling tekstanalyse, terpentijnpisser therapeutentaal, toiletgarnituur

Peter De Jonge voorzitter tristero

6 tenhemelopneming transsubstantiatie

Het leven is elders. Over Abigail’s Party.

7 twinkelogen Johan Wambacq Kaaitheater

Marivaudage Mijn eerste confrontatie met Tristero dateert uit het begin jaren negentig. In het oude Stuc-zaaltje aan de Parkstraat in Leuven speelt een groepje studenten Theaterwetenschappen Marivaux - “La Fausse Suivante”, het kan ook een ander stuk geweest zijn, Marivaux is nogal generiek. Meest opmerkelijk zijn de gesculpteerde tulbanden die de spelers dragen. Het spel zelf is weinig begeesterend, en onvolwassen in de slechte zin. De flonkerende lichtheid die Marivaux’ schijngevechten over liefde nodig heeft, het badineren - de “marivaudage” - ontbreekt en na de voorstelling heb ik denk ik minstens één actrice aangeraden een carrière buiten de podiumkunsten te overwegen. Het groepje dat Peter Vandenbempt en Barbara Van Lindt, beiden uit de tulbandgroep, samen met Paul Bogaert enkele maanden later oprichten heeft weinig met deze Marivaux te maken. De naam Tristero is resoluut modern en verwijst naar Pynchon en een geheim netwerk. In een eerste fase spelen ze vooral Teksten, obscuur en onverwacht, buiten de theatercanon, vondsten van de rommelmarkt van hun lectuur : Brecht, Albee,

In juli 2004 organiseerde het Kaaitheater een komediefestival. Van Tristero ging Abigail’s Party in première, niet in een theaterzaal, maar in een ongebruikte ruimte in het Kaaitheater. Er was net genoeg plaats voor een decor bestaande uit een woonkamer annex keuken, hal en toilet, en een toeschouwerstribune. Toen dit stuk van Mike Leigh in 1977 uitkwam, werden er in Londen maar liefst 104 voorstellingen van gespeeld. Datzelfde jaar zond de BBC er een televisieversie van uit, voor een miljoenenpubliek. Het stuk kreeg daardoor een cultstatus. Abigail’s Party telt vijf personages: twee koppels en een alleenstaande vrouw. Angela en Tony, nieuwkomers in de buurt, komen op visite bij Beverly en Laurent. Angela is een flapuit die als verpleegster werkt. Haar man Tony is een hoekige, zwijgzame computerprogrammeur. Ook Suzan, een vrouw uit de buurt, is uitgenodigd. Zij is een bezorgde, door een scheiding getekende vrouw. Gastvrouw Beverly is een opdringerig type met kapsones en haar man Laurent, die in vastgoed doet, is slaaf van zijn werk. In 1977 was Abigail’s Party een hedendaags stuk over mensen van toen. Vandaag is het een stuk van 36 jaar geleden. Dat is bijvoorbeeld goed te merken aan de man-vrouwverhouding. De personages hebben al wel gehoord van Women’s Lib, maar van echte emancipatie is binnen het huwelijk nog geen sprake; de vrouw wordt als bezit van de man beschouwd. Met name het personage Angela wordt door haar man herhaaldelijk brutaal tot de orde geroepen.

Johan Reyniers hoofdredacteur Etcetera

Het Koninklijke Vlaams feliciteert Tristero met ‘haar’ verjaardag. We hebben Tristero altijd een rare naam gevonden voor een meisje, maar in het kader van de recente gender-oorlogen zijn we geneigd ons vredelievend op te stellen en onze reputatie van vrouwvriendelijke onderneming alle eer aan te doen. Hoewel enige bezorgdheid omtrent het collectief ons niet vreemd is vanwege recente ontwikkelingen die er op wijzen dat bepaalde vrouwelijke leden zich expliciet en exclusief onderscheiden door aan solo-profilering te doen. Het mag dan een TROOST zijn dat het loopje dat daar genomen wordt uiteindelijk ter plaatse trappelt, toch hebben we bedenkingen bij de ietwat onbeschaamde profileringsdrang van wat uiteindelijk ook maar een schokkend hoopje vlees blijkt te zijn. Intelligent, naar eigen zeggen, dat wel, maar getuigt het ook van intelligentie omdat schaamteloos publiekelijk te verkondigen? Wij vragen het ons af! Over het mannelijke gedeelte van het vrouwelijk collectief kunnen we mild zijn vanwege hun overwegend vrouwelijke eigenschappen, die we dus als vrouwvriendelijke onderneming ten zeerste toejuichen. Ze staan echter, en dit is een kanttekening met ballen, in schril contrast met het uitgesproken machokarakter van één van de leden, die we in het licht van het respect voor de privésfeer en om juridisch begrijpelijke

serge van den hove

redenen, niet nader zullen noemen. We laten de discussies hierover over aan interne speculatie en hopen daarmee een bijdrage zullen geleverd te hebben tot een heilzaam herstel van het collectieve om het vervolgens, in een vooralsnog onbekende toekomst, mogelijk te maken dat we nog vele jaren haar verjaardagen zullen mogen vieren. Verder zijn we trots over onze wederzijdse vrijage voor het komende seizoen en hopen ten diepste dat die vrucht zal dragen. Wij anticiperen : het wordt een jongen! De schouwburg. Willy Thomas, KVS

Onthullende uitsnijdingen Ik moet aan een huiskamer denken. Mijn eigen huiskamer of die van de buren. Dat komt door de overzichtelijkheid van de scène en het beperkt aantal spelers. Ze zijn me vertrouwd. Wat zich afspeelt is wat zich zoal kan afspelen in een huiskamer, een voorval uit de dagelijkse werkelijkheid. Met enige overmoed zou ik zeggen dat Tristero een spiegel voorhoudt. Een spiegel gericht op het publiek dat zijn eigen huiskamer ziet of een scherf van een werkelijkheid waarmee iedereen wel ooit te maken krijgt. Met enige overmoed, want zo is het niet echt. De spiegel van Tristero is niet strak en glad. Hij vervormt lichtjes. Een zaaltje boven in het Kaaitheater is omgebouwd tot een huiskamer met banaal meubilair waarin zich een dagelijks verhaal afspeelt. Zo is de werkelijkheid, banaal en dagelijks. Het meubelen dateren uit de jaren ’70, zo zijn er nog talloze huiskamers in Vlaanderen en ongetwijfeld ook elders. Buren op bezoek. Een theekransje. Nee, een cocktailparty in het milde seizoen. De dochter van een van de gasten geeft zelf ergens anders een feestje. Een nogal wild feestje, zo blijkt uit de gesprekken in de huiskamer. Er valt weinig meer over te zeggen tenzij dat de kijker het besterft en op lichte voeten huiswaarts keert, na letterlijk zelf ook gast te zijn geweest op de party na de voorstelling. Hij is lichtvoetig omdat de spiegel werkt. Hij keert terug naar een werkelijkheid die verwant is aan die van het stuk. Een komedie in donkere tijden. Op een andere avond is het volkscafé in de Lakenstraat, vlakbij de KVS, geen café maar het decor van een andere voorstelling. Wanneer het afgelopen is neemt de waard weer over en wordt het publiek terug cliënteel. Tristero is therapeutisch. En pretentieloos. En ambitieus. En educatief. Het gezelschap vergroot de dagelijkse werkelijkheid door ze te reduceren tot een extract, een onthullende uitsnijding, en dwingt de kijker met zachte hand zichzelf te zien. De titels van de voorstellingen verraden dat het gaat om segmenten, miniaturen uit het leven in dit tijdsgewricht. Alles voor de tuin, Altijd ’tzelfde, Abigail’s Party, Living... Het milieu is dikwijls onverdacht burgerlijk, de werkelijkheid onder het lommerrijke voorstadgeluk. De portrettengalerij van Tristero bestaat uit puntgave vertolkingen van klassiekers uit de internationale hedendaagse toneelliteratuur. De toeschouwer ontkomt niet aan de misleidende gedachte dat elk van de deze stukken speciaal voor het gezelschap is geschreven. Edward Albee, Martin Crimp, Mike Leigh, Jean-Pierre Bacri en Agnes Jaoui…

Zeer zorgvuldig en gepassioneerd is Tristero op zoek naar nieuwe, uitzonderlijke theaterteksten die als een handschoen passen. Bij elke nieuwe ontdekking beleeft het publiek een uitzonderlijk theatermoment. Wie ooit Tristero zag, blijft benieuwd naar het volgende. De keuze voor komedie en de toegankelijkheid van wat op de scène gebeurt garanderen het gezelschap een grote toekomst. De vele hernemingen wijzen ook op de waardering van het publiek dat verlicht wordt maar niet belast en niet kan wachten om zijn ervaring met oningewijden te delen. De vakpers in de beide Nederlanden wordt keer op keer verrast en is verrukt over de prestaties van het gezelschap. De toewijding en het geloof in eigen kunnen staan er borg voor dat dit gezelschap met grote koppigheid zijn aparte weg zal blijven bewandelen. Jef Lambrecht

de maatstaf je vous aime • je vous aime • je vous aime • je vous aime • dikke kus, Serge Serge Vandenhove

Mijn Tristero Tristero dat zijn niet gewoon collega’s, dat zijn vrienden.Tristero wordt 20 en het is er wel al een beetje aan te zien. Maar Tristero is als een auto: mits goed onderhoud blijft het jaren lekker bollen. Tristero is zelfs als een ijsje: je wil er aan blijven likken en steeds ontdek je nieuwe smaken. Zoals het klokje bij Tristero tikt, tikt het nergens.Hoera hoera voor Tristero. Iris Van Cauwenbergh

bahia - bischwiller

laurence halloy

dank u - merci TRISTERO DANKT VAN GANSER HARTE ALLE LOSSE MEDEWERKERS, VASTE FREELANCERS, AD HOC VERVANGERS EN IEDEREEN DIE DE VOORBIJE 20 JAAR DE MOED HEEFT GEHAD OM IN ONZE DE RAAD VAN BESTUUR TE ZETELEN. MERCI!

28

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

Rire de nos manques le théâtre très personnel de Tristero

En réaction à la grande dramaturgie et au théâtre héroïque, la troupe de théâtre bruxelloise Tristero place l’homme de la rue sur les planches. La fade existence de l’individu moyen aux aspirations et frustrations sans limites: voilà ce qui la fascine. Elle introduit dans les arts de la scène un point de vue complètement à contre-courant, et elle le fait avec subtilité, empathie et un très grand sens de l’humour. C’est l’impression qui ressort des points culminants de ce théâtre. par Mia Vaerman

Tristero est créé en 1993. La troupe emprunte son nom à la pièce The Crying of Lot 49 de l’auteur américain postmoderne Thomas Pynchon. Tristero est un petit réseau postal clandestin qui fait concurrence à Tour et Taxis. Subversive et dans l’ombre des grandes puissances: c’est le regard que la troupe de théâtre bruxelloise porte sur sa propre manière d’opérer. Les trois dramaturges de Tristero (Peter Vandenbempt, Paul Bogaert et Barbara Van Lindt) pratiquent le “théâtre dramaturgique” dans lequel ce n’est pas le jeu qui prime, mais l’architecture d’une pièce. Ils veulent davantage que du pur divertissement, déjà suffisamment illustré par d’autres jeunes troupes. De ces premières années, il ne reste que Peter Vandenbempt. Un nouveau noyau artistique s’est développé, avec Youri Dirkx et Kristien De Proost, qui se joignent à la troupe respectivement en 1999 et en 2004. Cependant, ils conservent la méthode de travail d’origine: le brio est toujours subordonné au concept. Ce qui prime, c’est le maniement d’images, de situations, de thèmes – souvent jusqu’à l’absurde. Ils veulent ainsi créer leur propre réalité, ou donner une autre signification à la réalité existante. Surtout, ne pas faire ce qu’il convient de prévoir et d’attendre au théâtre, mais plutôt le contraire, braver les règles. C’est leur grande force et leur deuxième marque dis-

tinctive: ils produisent un théâtre très personnel. Oubliez l’intrigue et le développement dramatique. C’est ainsi que naît aussi chez le spectateur un regard non préparé et donc ouvert à tout. En règle générale, ils travaillent en collaboration avec la troupe de théâtre francophone bruxelloise Transquinquennal. Dans sa démarche « décalée », Tristero ne montre pas seulement du flair pour des formes de jeu imprévues, mais également pour des lieux inhabituels et des thèmes très en vogue. Dans Alles voor de tuin (Tout pour le jardin, 1996) ils font se déplacer leur public dans la salle de séjour d’une maison faisant partie d’une rangée d’habitations. Avec Altijd ’tzelfde (Un air de famille, 2000) ils entrent dans des bistrots. Pour Abigail’s Party (2004), une pièce de Mike Leigh de 1977, ils reconstituent fidèlement l’ambiance des années 70, à un moment où il n’allait pas de soi de mettre en accord une représentation avec l’original. The Search Project (2010) est construit à partir de petites annonces tirées du journal. Des messages érotiques, de malaise et de désespoir, écrits en style télégraphique sont mis en scène sans pathos, mais avec une grande attention pour les détails subtils, les groupes et objets sont amenés puis emportés. C’est émouvant, et pourtant spirituel. Dans Coalition (2009), l’information sur le crash d’un chasseur à réaction russe génère une pièce montrant

29

Tristero 20 ANS

qu’il est dangereux de fréquenter le théâtre. Un humour à froid que l’on apprécie d’autant plus que l’on a souvent vu la pièce – cela doit être intégré dans les mœurs : aller voir et revoir des pièces. Dans la pièce la plus récente, Reset (2012), c’est le mobilier complet d’un kiosque à journaux qui est monté sur scène – décor emprunté à la chaîne Relay, que l’on voit dans toutes les gares belges. Des rayons rouge vif avec des présentoirs, une armoire contenant des canettes de coca, des décorations de Noël et de la Saint-Valentin, une caisse enregistreuse et un téléphone qui sonnent, de la musique de fond, de la publicité sur écran plat. Avec un sérieux équivoque, Tristero met à nu le caractère corrompu de toute notre société. Et en même temps l’impuissance de chacun à agir contre le capitalisme qui s’est perverti. Dans la pièce La Estupidez de l’écrivain argentin Rafael Spregelburd, Kristien De Proost a joué avec la troupe Transquinquennal, tandis que Youri Dirkx et Peter Vandenbempt se sont chargés des répliques à afficher en surtitrage en néerlandais. Vingt-cinq personnages bavards sont incarnés par cinq acteurs. Tout se passe en français. Pour cela, Dirkx et Vandenbempt ont dû suivre la pièce, très concentrés, durant plus de trois heures,

pour cliquer sur l’ordinateur juste au bon moment. Le théâtre exige un courage héroïque et, naturellement, le plaisir de jouer. Deux pistes se dessinent dans le travail de Tristero: des comédies fortes et des créations propres. Un troisième projet est actuellement à l’arrière-plan: la quête puis l’interprétation de pièces inconnues. Les comédies restent au programme d’une saison à l’autre, figurant aussi dans l’intervalle dans une série de centres culturels de Flandre. Elles apparaissent aussi peu à peu en Belgique francophone, suite à des représentations en Avignon. Les pièces comiques constituent une étape vers les productions propres, auxquelles la troupe s’attache à travailler avec passion. Living en est un exemple sublime, joué dans le décor de Abigail’s Party. Une seule et même détresse et tristesse caractérisent les personnages, mais ici, les acteurs interprètent tacitement leur impuissance. Durant plusieurs minutes, une femme tient au-dessus de sa tête un vase, afin de frapper à la tête un adversaire qui ne se montre jamais. Un autre personnage veut se pendre, mais à cet instant précis on sonne à la porte. Un autre encore va en sautillant se jeter par la fenêtre. Le désespoir sans l’hystérie, la douleur dans le silence. On est complètement saisi. Entre-temps, il y a heu-

Tristero 2003, Sneeuwwitje © Hans Roels

Tristero 20 JAAR

reusement un baiser d’une minute - Tristero sait bien comment sortir du désespoir et de la médiocrité. Il s’agit d’images épurées d’une humanité pusillanime, pièce après pièce. Le spectateur en reste embarrassé: pourquoi ces sketches désolants nous font-ils tant rire? Car c’est là l’aspect le plus fascinant de Tristero: le mélange à la fois d’impuissance et d’humour irrésistible. Dans Abigail’s Party, petite fête plutôt arrosée avec des voisins, Beverly se lamente sur sa misérable existence, la lâcheté et la frivolité la tiennent dans un étau, mais elle préfère reprocher à son mari ses propres manques. Dans Altijd ’tzelfde une mère et ses trois enfants adultes se trahissent mutuellement en permanence. De briefopbrengers (les facteurs) met en scène deux acteurs qui s’accusent l’un l’autre de l’échec de leur carrière. Sneeuwwitje (Blanche-neige) montre la princesse se lamentant sur sa misérable existence auprès des sept nains. Le public rit à gorge déployée car tout cela est tellement reconnaissable. Puis‑ dans un deuxième temps – a lieu une prise de conscience réaliste: nous aspirons tous à une existence grandiose et passionnante, mais préférons en laisser la responsabilité aux autres. Nous projetons notre propre impuissance sur nos proches. Iemand van ons (L’un d’entre

GAZET T E

2013

censure, en plein public. Mensurations, numéros de factures, petites manies, grandes aversions, certitudes et doutes: un épanchement total. Même si De Proost savait déjà que ces déclarations ne l’amèneraient jamais à la vérité “objective” – sauf cette vérité difficile à entendre: en tant qu’individus, nous n’avons presque rien d’unique. Les caractéristiques les plus individuelles, les traits de caractère, petits et grands, sont ô combien identifiables et interchangeables. Mais ce que l’actrice ne parvient pas à dire par des mots, elle réussit étrangement à l’exprimer par ses actes. Une image scénographique (plutôt forte) met à nu un trait inaliénable du personnage de Kristien De Proost (que Freud qualifierait de symptôme): durant plus d’une heure, elle fait du jogging sur un stepper – parfois durant une heure et demie, lorsque le public met du temps à entrer– sans faire la moindre pause. Ceci est révélateur d’une capacité hors normes à s’imposer et trahit la volonté qu’elle a de montrer sur le plan physique le côté incontrôlable du psychisme. Ce double jeu inattendu, ce tour de force au sein de l’impuissance et du doute, ne sont-ils pas de nouveau typiques de Tristero?

nous) place le miroir de manière encore plus directe. Quatre acteurs s’adonnent, nus dans un lit immense, à une série d’épanchements intimes, proférant des déclarations anonymes qui commencent toujours par “L’un d’entre nous”. Ainsi : L’un d’entre nous mange parfois ses crottes de nez. L’un d’entre nous rougit facilement. L’un d’entre nous a déjà masturbé un camarade pendant la classe. L’un d’entre nous s’est déjà tu au moment où il aurait fallu parler. L’un d’entre nous a déjà rêvé que son partenaire n’était plus là. L’un d’entre nous a peur d’avoir déjà passé les meilleurs moments de l’existence. La logique de travail de Tristero est telle que les acteurs qui ont créé la pièce ont adressé par mail de manière anonyme les expressions de leur pensée et les ont ainsi jetées pêle-mêle: personne ne sait qui a fait quelle déclaration. Aujourd’hui encore, ils se posent la question, et cela se voit à leurs regards scrutateurs. Et le spectateur, en allant se coucher, se demandera ce qu’il est préférable de taire, pour les autres, mais aussi pour lui-même. Dans Toestand (2013), la toute dernière production de Tristero, Kristien De Proost fait la folle tentative de mettre à nu le tout dernier bastion de l’âme humaine, à l’aide d’un autoportrait écrit de sa propre plume. Elle se déshabille et se dévoile dans aucune

toestand

Toestand is niet zomaar een slap bekentenis-monoloogje. Het is een echte krachttoer. — Geert Van Der Speeten, De Standaard, 26-3-2013

[…] een scherp en relativerend portret van de ploeterende mens. — Els Van Steenberghe, Knack Focus, 25-3-2013

traduction Anne Herlédan

Tristero 1996, Alles voor de tuin © Jos Verhoogen

REACTIES - REACTIONS Reacties van toeschouwers Ik vond Abigail’s Party echt fantastisch, kon niet stoppen lachen. Jullie zijn alle uitstekend. Ik kon niet blijven na de voorstelling maar eens te meer dank u. En natuurlijk… een heel goed jaar 2007. Denis “Steek die gazettenwinkel in uw gat” [tijdens Reset, op het moment dat Thierno Barry opkomt, toeschouwer verlaat daarna de zaal]. Julian Barnes maakte op Passaportaslotavond van “Getting (its) history wrong is part of being a nation” van Renan iets in de zin van “Getting one’s own personal history wrong is part of being/becoming a ... person”. Nogmaals dank voor de schitterend excentrieke solo op zaterdag. Toestand is een aanrader... Jan. Ook dat is prachtig: de man die je verwekt heeft, luistert naar het verhaal van zijn dochter, als filter, als getuige, als technische hulp. De getallen lichten op en hij vult in en aan. Hij sleurt voorwerpen uit de wandkasten, die de stille getuigen zijn van je verleden. Hij reikt ze aan, zet ze op je kop. Hij neemt weg, ruimt op, voorziet je van handdoek om je zweet af te vegen, van een flesje water om je dorst te lessen. Hoe langer de voorstelling duurt, hoe intenser hij werkt. De stille getuige. Hij regelt evenzeer de snelheid van de loopband, dus ook de duur van de voorstelling. De liefdevolle knik van verstandhouding en goedkeuring spreekt boekdelen. Hij helpt je bij het langzaam ontkleden. veranderen van outfit. Jij die de kousen en schoenen uitschopt. Je ontkleedt. Tot er een feestelijke vrouw op het podium staat. Met hoge hakken. Die je haat. En je gaat er nog mee op de loop. Danst. Springt. Huppelt. Gust en Nadine over Toestand.

Tristero 2005, iemand van ons © Liesbeth Bernaerts

Ceci est une mise à jour d’un article précédemment publié dans Septentrion 2012/3, pp 88-91, une publication de Ons Erfdeel vzw www.onserfdeel.be

Tristero 2004, Abigail’s Party © Herman Sorgeloos

Ik ben er haast geboren en getogen, in het parochiecentrum van Neder-OverHeembeek. Als jonge gast speelde ik er toneel, we hielden er heldhaftige bijeenkomsten, organiseerden er de

Tristero 1993, Paul Bogaert & Peter Vandenbempt © Paul Antipoff

2010

Tristero 20 ANS

|

|

|

|

|

|

15-02-2010

15-04-2010

19-08-2010

17-11-2010

28-11-2010

25-12-2010

Treinramp Buizingen.

aswolk van de Eyjafjallajökul ontregelt het Europese luchtverkeer.

De laatste Amerikaanse strijdkrachten verlaten Irak.

Première The Search Project.

Wikileaks maakt 250.000 Amerikaanse diplomatieke telegrammen openbaar.

Witte kerst in België.

2011

meest uiteenlopende feesten en eetfestijnen. […] Gisteren speelde het café nog eens een glansrol, want er was hoog en cultureel bezoek. Het theatergezelschap Tristero speelde er ‘Altijd ‘tzelfde’. Vijftig dorpsgenoten proefden volop van dit avondlijk spektakel. Tristero op zijn best, dicht bij het volk, warm en geestig. Opnieuw een topprestatie. Ik genoot met volle teugen van hoogstaande kwaliteit, bijzonder toegankelijk gebracht en recht in het hart van de mensen. We lachten ongegeneerd, met het stuk, met de acteurs en met onszelf. De Familia herleefde, als schitterend decor voor dit mooie stuk. Dat prachtige verleden prijkte in volle glorie! […] Tristero lukt er opnieuw in mensen dichter bij elkaar te brengen, met een uniek avondje cultuur. Niet alleen omdat het zich in het putje van mijn thuisbasis afspeelde, vooral omdat het die grote liefde voor cultuur deelde met vele buren, vrienden en dorpsgenoten. Veel dank en appreciatie, aan vrienden, dorpsgenoten en natuurlijk die prachtige acteurs. Het was genieten van de hoogste plank op de beste planken van Heembeek. Voorwaar een echte Familia. Bert A. (blog, 1-6-2011) Geachten, met meer dan 30 jaar ervaring in de toneelwereld weliswaar als toeschouwer moet mij nu toch iets van het hart ivm deze voorstelling Reset: dit is ongetwijfeld de slechtste voorstelling welke ik ooit gezien heb; acteurs welke niet zouden misstaan in een patronage milieu van bommerskonten en vooral die juffrouw was onwaarschijnlijk slecht; teksten waarin elke pittige leuke wending of humor in ontbreken ........ een tempo waarbij een slak nog voorsprong neemt saaie personages-de dialoog over de geldbeugel was gewoonweg niet te pruimen-herhaling etc etc etc videoclips waar de eentonigheid van af droop en die ook niets ter zake deden de boodschap van het stuk welke er tot vervelens toe werd ingehamerd - als jullie de wapenwedloop aan de kaak vervolg op P. 23

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

11-02-2011

17-02-2011

11-03-2011

02-05-2011

8 tot 28-07-2011

18-08-2011

06-10-2011

29-10-2011

06-12-2011

13-12-2011

Na 18 dagen van protest stapt de Egyptische president Hosni Moebarak op.

België neemt het wereldrecord regeringsonderhandelen over van Irak.

Aardbeving, tsunami en kernramp in Japan.

Osama Bin Laden wordt doodgeschoten door Amerikaanse elitetroepen.

20 keer Coalition in Théatre les Doms in Avignon.

Noodweer tijdens Pukkelpop. Er vallen 5 doden en 140 gewonden.

Première L’un d’entre nous

Eerste Tristerovoorstelling in Zuid-Amerika

België heeft na 541 dagen onderhandelen eindelijk een regering.

Eerste Tristerovoorstelling in Wallonië

30

Tristero 20 JAAR

TRISTERO

GEZOCHT - WANTED - VOULU

Ik ben op zoek naar oude klasgenoten uit de jaren ‘62-’69 handel, IMELDA INSTITUUT St jansw molenbeek Grtjs VAN GANSBEKE HUGUETTE

OUDE IMKERS

Femme cherche homme jeune, beau, viril, sensuel, impuissant s’abstenir.

Zijn er oude imkers die er willen mee stoppen ? Ik ben altijd geïnteresseerd om volken over te nemen eventueel ook materiaal.

Heeft iemand dvd of vhs van Bompa Lawijt? ik geef eerlijke prijs

père biologique

Je cherche mon père biologique je ne l’ai encore jamais rencontré j’ai 50 ans et j’ai été adopté, son nom de famille est Ritsema a maintenant environ 72 ans et habitait à Groningen ses parents étaient marchands de légumes sur la grand place de groningen. Ma mère biologique s’appelait Ria Vonk tout cela se passe en 1955 je suis né en 1956. J’ai appris à la fois qu’il a travaillé pour les machines à écrire Remmington et qu’il a peut-être été au Canada ou en Californie.

Tropiocolotes steudneri Hey hey, Ik ben op zoek naar een aantal exemplaren Tropiocolotes steudneri om hiermee mijn trio uit te kunnen breiden. Dus als iemand nakweek heeft let me know! Mocht iemand afstand willen doen van volwassen diertjes dan heb ik ook interesse!’ Groetjes

Cherche célibataire endurci prêt à devenir mou, et peut-être mon mari si je lui sers de nounou. Dames, is de koffie thuis maar slapjes? Champagne zonder bubbels? Kermis zonder vuurwerk? 47-jarige zakenman zkt slanke vriendin mt pit Monday evening, at Niblo’s, adjointing seats in parquet; repeated pressure of arm and foot and hands met when separating. If agreeable, address Bruno, box 211 Herald office.

HONDENVERZEKERING

JM 27j, univ., nt-roker, rust. pers, geen massamens, hdtv, wand, lezen, reiz, cult, bios, rest, cafeetje, zon & zee, wkm JD 23-30j om samen lief en leed te delen.

Ik ben op zoek naar een goede verzekering voor mijn hond waarbij consulten en entingen worden vergoed? Ikzelf wou me liefste beestje bij proteq verzekeren… maar na een lang telefoon gesprek bleek dat wij (omdat de 1 een lichte hartruis heeft en de andere had een tandvleesprobleempje) niks vergoed krijgen omdat er al iets was geconstateerd….

A BRIDE Hi, I am tired really after 3 years of searching a bride for my brother. I am in US and my brother is in Chennai, India and it is not helping very much. I’ve tried atleast 6 different places from Mahalingapuram to Mangayar Malar. What seems to be the issue? The girls seems to be more interested in someone who is either living in US or will live there or a PRO. My brother is running his own real estate business and that is one thing often held against him. Is this the reality in Chennai these days? If it is, then it is really sick. Kindly keep me posted. If you know any girls, please email me HYPERLINK “mailto:krishvoice@ yahoo.com” krishvoice@yahoo. com my private email ID. Cheers! Sincerely, Krish

Man zoekt vrouw om elkaar te masseren ik ben een aardige, normale man met zachte handen die met succes een massagecursus heeft gevolgd.

CHALET OU CARAVANE

BOLLYWOOD PARTY

Recherché: chalet ou caravane à bas prix, un hébergement temporaire pour cause de rénovations. Aimerait vivre dans notre jardin. Chercher quelque chose avec sanitaire et chauffage. De préférence max 2,50 m de large ou démontable.

I not-quite met you at the Mirano Room at the Bollywood party. You were with three of your guy pals (one was Persian maybe?) ME: visiting a friend in town, told you I didn’t live there, had on an “I love nerds” t-shirt and a daisy in my hair. You: Indian, super nice and cute. I gave you the daisy at the end of the night and didn’t even get your name or anything. Haven’t forgotten you and am kicking myself for not giving you my number. Make contact !

Ik ben braziliaan en op zoek naar werk als schilder. Werk goed en snel. Gezocht: tweedehands autotapijten voor Porsche Cayenne van 2005. Liefst in goede staat. Marre de la crise? Cherchons chauffeur, car scolaire, environ 10€ / heure.

DRINGEND!

INTIEME MOMENTEN Graag zou ik geregeld intieme momenten willen met een vrouw of stel zonder verdere bedoelingen ,misschien als 2de man op geregelde tijdstippen die u of jullie bepalen. Liefst omgeving Mol – Turnhout Groetjes en nog een warme knuffel aan iedereen die dit leest.

Zoek danseressen, hostesse voor België voor thema-avonden, uitdelen van geschenken, … Contacteer HYPERLINK “mailto:[email protected]” [email protected]

2012

J’aurais aimé avoir un artiste clown pour une soirée ou il y aurait des enfants , je suis l’organisatrice et je manques d’argent, je ne sais pas tout assumé , j’espère avoir le plaisir d’avoir quelqu’un qui pourra apporter de la joie et de la magie pour ceux-ci . En retour il pourra manger et boire, et participer a la fin de soirée . En espérant une reponse je vous remercie d’avance.

vb rok maat 38/40. Bel Monique na 20u

Perdu, tapis de yoga. Mon tapis de yoga pourpre est tombé de mon scooter en montant Rue Lepic. Une lesson gratuite en récompense.

— CITY GENTLEMEN —

Personne pour reprendre ma robe de mariée. Naturelle, en soie sauvage, avec longue traîne, nouvelle et non portée.

Je cherche plaisirs violents avec femme possédant moto et plaisirs doux chez quelqu’un pour écouter “Indian Music”. Mon harmonie réside dans ces deux termes.

“BOOTIK”

Gitarist zoekt heavy groep, van hardrock tot metal met groove erin, om er maar iets op te plakken. Ik ben vrij openminded qua muziek. Motivatie is scheuren, fun en optreden. Gr, Max

|

|

|

|

|

25-01-2012

17-04-2012

14-10-2012

06-11-2012

21-12-2012

Première Reset.

Première La Estupidez.

NV-A de wordt grootste partij in Vlaanderen.

Barack Obama krijgt een tweede ambtstermijn.

De wereld vergaat niet.

JANTES 17” Je suis à la recherche de belles jantes 17’’ peu endommagées pour une megane jusque 2002. 4 x 100

AUTOTAPIJTEN Gezocht: tweedehands autotapijten voor Porsche Cayenne van 2005. Liefst in goede staat.

Chauffeur gezocht. Ik ben een blinde man en ga soms gaan zingen. Via deze weg doe ik een oproep. Ik zoek een vrijwillige chauffeur die mij met mijn wagen kan brengen.

Place du Vendredi, rendez-vous secrets, des heures durant à papoter et vivre de baisers, de musique et de chocolats, faire l’amour jusqu’à ne plus savoir quel jour on était. Prendre le café nus. Espérer que personne ne nous voit à l’entrée et que ces heures, ces jours, ces années durent toujours. Là-dessus tu a cessé tous contacts Dis-moi que ce n’était pas une erreur?

Je cherche une femme au Maroc. Je suis aussi marocain et je cherche une femme sirieuse pour marrier. je vie ici en holland si vous anterressey voila mon telefon.

Ik zoek alles van Backstreet boys, Boyzone, Take That en Justin Timberlake. Groetjes Kevin

AUTO - CAR - VOITURE

RENDEZ-VOUS SECRETS

PLAISIRS VIOLENTS

MAYAR

SCHUIFRAAM 4m op 2 m

Salut ! Faisant de la gratte depuis 2 ans seulement, je cherche la partoche de cette chanson de Simon and Garfunkel, Bridge over troubled water. Je trouve pas grand chose sur le net. Vous auriez cela sous le coude ? Sinon j’ai une folk et une sèche. et fais de la batterie pendant 4 ans et 2 ans de piano. Merci à vous.

HABITATION MUSICAL Musicien cherche habitation pour pouvoir tranquillement faire de la musique sans déranger personne. Si garantie long contrat prêt même éventuellement à construire chambre insonorisée.

2013

IK ZOEK EEN GOEDE DJ DIE OOK KAREOKE DOET IN . IK WOON IN DIEST IN DE KORTE HEIDE 67. OP 16 MEI IS MIJN FEEST HIJ ZOU OM 18 UUR AANWEZIG MOETEN ZIJN. WEET ER IEMAND ZO ENE DIE NOG VRIJ IS EN NIET DE DUUR IK WIL ECHT ER EEN LAP OP GEVEN

Je bent een teamspeler • je hebt gevoel voor verantwoordelijkheid en initiatief • je beschikt over organisatietalent • je bent stressbestendig en flexibel • je bent een strategisch denker • je bent gestructureerd en gefocust • je slaagt erin de vooropgestelde strategieën te communiceren en te implementeren • je zet een toekomstgerichte visie neer • je zorgt voor het creëren van bewustwording • je coördineert, je optimaliseert, je extrapoleert • je respecteert, je zorgt, je ondersteunt indien nodig • je bent een sensitieve sensuele vrouw die lief en leed, lijf en leden wil delen met man – jw

24 ans, jollie jeune fille très à la page, ayant auto, désire renc. ami lui offrant large superflu et abonnement à une société de golf dans la banlieue.

PARTOCHE DE SIMON AND GARFUNKEL

U ZOEKT

|

|

|

28-02-2013

20-03-2013

08-04-2013

15-06-2013

Paus Benedictus XVI treedt af.

Première Toestand.

Margareth Thatcher sterft.

Tristero viert 20ste verjaardag met The Search XL.

In aansluiting aan jullie prachtige opvoering van gisteravond had ik graag jullie nieuwsbrief ontvangen. Met bijzonder vriendelijke groet, Gert, namens Brigitte (21-9-2007)

de gepaste vorm? boek•gazette•poster• etc www.svenbeirnaert.be

|

We houden eraan u nogmaals te bedanken voor de vrijkaarten [via De Morgen] - we hebben er gisteravond echt van genoten - nochtans is het stuk zeer “ouderwets” en eerder burlesk - het is echt eens een verademing in deze tijd van “experimenteel” theater - zeer ontspannend, niet te moeilijk, grappig en dan nog een drankje aangeboden als afsluiter: wat vraagt een mens meer op een regenachtige maandagavond ... Bedankt. Eddy en Mimi (19-9-2007)

Vlaamse juf zoekt bouwgrond in Hoeilaart, om samen met fantastische man een nieuw nestje te bouwen! Een nestje voor minstens 7 kinderen! Een nestje vol liefde, vriendschap, respect, tederheid.

Monday evening, at Niblo’s, adjointing seats in parquet; repeated pressure of arm and foot and hands met when separating. If agreeable, address Bruno, box 211 Herald office.

|

Aan Kristien De Proost, David Dermez, Youri Dirkx & Peter Vandenbempt Zaterdagavond zag ik jullie voorstelling Face to the Wall. Noch in het nagesprek, noch na afloop heb ik, ben ik bang, genoeg duidelijk gemaakt wat een mooie en interessante voorstelling ik heb gezien. Ook nu ik er nog eens over heb nagedacht vind ik o.a. het aarzelend formuleren, (re)construeren van de gebeurtenissen prachtig contrasteren met de autoriteit van de uniformen, die daardoor ondergraven wordt, maar tegelijkertijd ook ontmaskerd. En ik heb zeer genoten van jullie overtuigende spel. Ik wil dan ook graag van jullie volgende producties op de hoogte worden gehouden. Groet, Aletta (5-3-2007)

BOUWGROND

Wie kan mij helpen? Ik ben zeer dringend op zoek naar een schuifraam van ongeveer 4m breed en 2 meter hoog (mag iets schillen) het materiaal maakt ook niet uit alvast bedankt Cherche homme courageux pour nettoyage petite cave, enlever ce qu’il y a sur étagères, nettoyer et remettre.

AntwoordKaaitheater: Geachteheer, Reset is een controversiële voorstelling, al waren de recensies en de reacties van de meeste toeschouwers positief tot zeer positief. Dat doet uiteraard niets af aan uw ervaring. Ik hield zelf wèl van de voorstelling. Het hyperrealisme van de scènes in de krantenwinkel, de tongue-in-cheekhumor, de porties kleine tragiek,... dat alles vond ik mooi in balans. Vooral ook de consequentie waarmee dat hyperrealisme doorgetrokken werd en men dus afzag van dramatische ‘spanning’. Dat krantenwinkelverhaal werd twee keer doorbroken. Een eerste keer door de speech van de militair en tot slot door de epiloog waarin Tristero de hele context schetst van de sponsoring van hun voorstelling, hoe economie op allerlei manieren verweven zit in ons leven, enz. Het mooie was dat zij zichzelf mee in het bad namen. De speech en de slotscène gaven de voorstelling diepte, en maken dat je als toeschouwer verward en met veel vragen achterblijft een soort Brechtiaanse vervreemding. En ondertussen had ik genoten van het subtiele acteerspel van de acteurs. Dat is mijn mening, en ze staat diametraal tegen de uwe en die van andere toeschouwers van wie de mening even respectabel is. Ik heb ondertussen zo een veertig jaar als toeschouwer op de teller staan. Mijn ervaring is dat controversiële voorstellingen meestal het langst bijblijven, door hun intrinsieke kwaliteit. Ik hoop dat u nog vele jaren plezier mag beleven aan de podiumkunsten, ook in het Kaaitheater. Vriendelijke groet, Johan Wambacq

MN ZKT. sensitieve sensuele vrouw

Wie heeft er soms een auto zonder rijbewijs mag met schade er aan liefst Aixam met 2cilinder of liegier maar de moter moet nog in orde zijn, ik kan niet veel betalen ik ben invalide.

Ik zoek een Kleerkast, liefst gratis, ... Wie kan mij helpen

Recherché: femme de ménage sérieuse, mais bien une qui sait ce que nettoyer veut dire. Région de Tirlemont.

cute

I’m looking for a man to photophosphorylate me all night long. I will fondle your vesicles while you caress my golgi body. My stroma is leaking all over the place. We can do it in the alpha or beta configuration, whichever you prefer. You whip me with your flagellum, tubulin subunits flying everywhere. We can make a mess as I’ve hired some lysosomes to clean up after. Please have a smooth endoplasmic reticulum but know that I like it rough, if you know what I mean. I also prefer my ribosomes bound...tight. Spin me round with your basal body and make sure it’s turgid. Pump me up and down your concentration gradient, letting the chemiosmosis take control. I can go both ways, just like an amphipathic phospholipid. Do you like aerobic respiration as much as I do? Let me know if this makes you secrete.

CHAUFFEUR

Ik ben op zoek naar iemand die mij de Hongaarse taal : MAYAR kan en wil aanleren! Liefst regio Wervik. Vriendelijke groeten, Youri.

willen stellen waarom aanvaarden jullie dan toch steun van een dochtermaatschappij van een wapenconcern, dit is behoorlijk hypokriet ….. 2 recensies in de krant-demorgen- dd 23 en 31 januari door een heel enthousiaste reporter...…. het wordt even tijd dat deze persoon eens naar kwaliteit gaat kijken bvb Siel van de mier van josse depauw en dit flauwe gewauwel de plaats geeft welke het verdient nl de vuilbak of anders moet de Morgen maar eens nadenken om een andere reporter toneel te nemen zodat de lezer correct geïnformeerd wordt. Tristero heeft dringend nood aan een kritische regisseur welke ook kan zeggen: beste spelers stop met deze voorstelling laat ons herbronnen, want dit mogen we ons publiek niet aandoen. IK WIL MIJN GELD TERUG PLUS SCHADEVERGOEDING zou een eis kunnen zijn indien toneel een zakentransactie zou zijn. spijtig, karel (31-01-2012)

man to photophosphorylate

groothandelaar in vlees zoekt beenhouwer voor het ontbenen van rundsen varkensvlees. Geen weekendwerk.

25 dollar reward will be paid for the detection of the cowardly thief, who is in the habit of sneaking and creeping up to the door of N° 10, City Hall Place and stealing the Sun newspaper from under the door. The above reward will be paid for the information left at the Sun office and a regular roasting is promised the low, guilty, nigardly thief.

Cherche femme d’ouvrage, avec références pour bar vitrine + concierge.

super

BEENHOUWER ONTBENER

$25 REWARD

Wanted, three or four smart, intelligent young men of good character, as copyists, must write a small, neat hand.

is

|

redactie/rédaction

Tristero & Paul Bogaert Sven Beirnaert

vervolg van P. 23

Recherché: femme de ménage séri- Ik zoek complete bananendozen. Heeft euse, mais bien une qui sait ce que net- u er nog staan en doet u ze weg, graag toyer veut dire. Région de Tirlemont. een seintje, ik kom ze graag ophalen.

A young lady, country bred, but easily tamed and civilized, would like to correspond with a city gentleman, with a view to matrimony. It is necessary for him to be wealthy, and not less than forty years of age, as she would “rather be an old man’s darling than a young man’s slave.” The advertiser is 21, and presumes her manners and appearance will recommend her to tastes not over fastidious; also a lady of position, and will expect replies from responsible parties only; therefore, triflers, take heed.

FEMME AU MAROC

MUSIC

Newton

Colofon • Colophon

vormgeving/mise en page

I’m going out of town between December 20th and January 3rd, and I need someone to take care of my guinea pig. Newton is a 4-year-old male whose hobbies include blank staring and squawking when he runs out of carrots. Although he wrote the fundamental laws of physics in his younger years, he now prefers eating carpet to advancing the understanding of natural phenomena. In spite of his catatonic stupor,

TAPIS DE YOGA

Tristero 20 ANS

REACTIES - REACTIONS

NEWTON: GUINEA PIG

(gene brol)

Je cherche un bon acheteur pour mon poney shetland (+/- 9ans). On ne peut pas le monter actuellement, il est en réalité ni apprivoisé ni sauvage. Mais je veux trouver un acheteur qui le traîtera bien. Je n’ai aucun papier ou pedigree. Il coûte 100 euro.

Ik heb intresse om te leren wandelen op kompas, kan er iemand een vereniging aanbevelen die deze cursussen geeft Indien iemand mij persoonlijk de kneepjes van kompas wandelen wil aanleren ben ik steeds bereid mij hiervoor vrij te maken

We hebben ons gesproken in de Zuidstation, in de “Bootik”. We moesten alle twee onze abonnement hernieuwen. U bent verzorgster in een rusthuis in Elsene, blond, met een fantastische glimlach. Ik zou graag u terugzien (Pierre)

ARTISTE CLOWN

GAZET T E

Tristero 20 JAAR

Dameskledij, modieuze met klasse van gekend merk

PONEY SHETLAND

WANDELEN OP KOMPAS Homme, si tu es majeur, qui que tu sois, quoi que tu fasses, j’ai pas un rond mais je possède un aspirateur, je te cherche pour faire l’amour et le ménage. Ça urge!

31

Tristero 20 ANS

|

|

Voilà je voulais juste vous dire qu’hier je vous ai tous trouvé formidables. Ca faisait longtemps que je n’avais pas vu une si belle pièce. J’ai vraiment été bluffé par la qualité de votre jeu, de votre travail sur le texte, de la richesse des détails, de l’image. J’ai un très grand plaisir à vous voir jouer. Je crois qu’il n’y a rien mieux pour un spectateur que d’assister à un spectacle aussi abouti, où on sent un vrai travail de recherche sur le sens du texte, et qu’en plus vous nous l’ayez si bien présenté. J’ai qu’une envie, c’est de dire à tous ceux que je connais qui aime le bon théâtre d’aller voir An. Bravo, Emma. (1612-2007)

druk/impression

Dijkman, Nederland f o t o g r a f e n - ph o t o g r a ph e s Abigail's Party

Liesbeth Bernaerts Herman Sorgeloos Hendrik Desmedt Alles voor de tuin

Jos Verhoogen Herman Sorgeloos Altijd 'tzelfde

Herman Sorgeloos Hylke Gryseels

Altijd ‘tzelfde gezien. Was met een bang hart vertrokken vanwege enkele negatieve kritieken, maar wat een verrassing! Heel mooi acteerwerk, decor levensecht, heel vlot gebracht, een stuk dat boeide van de eerste minuut tot de laatste. Soms was het echt schateren, dan gewoon komisch, soms eerder wrang vanwege het grote herkenningsgehalte, maar steeds intrigerend en boeiend. Voor de gelukkigen die nog kaarten hebben: zeker gaan zien. Wij hebben van deze avond in elk geval erg genoten… (Website Zomer van Antwerpen) Paar dagen geleden Altijd ‘tzelfde gezien en zit er nu nog mee in mijn hoofd. Het is om te lachen maar veel meer dan dat. Over het leven dat nooit perfect is. En hoe iedereen waardering nodig heeft. Proficiat Tristero’s! (Website Zomer van Antwerpen)

An

Herman Sorgeloos De Briefopbrengers

Jos Verhoogen De Stormvogel

Jos Verhoogen Coalition

Herman Sorgeloos Face to the wall

Phile Deprez Garga Shlink

Paul Antipoff Garga Shlink in volle bezetting

Jos Verhoogen Hyperventilatie

Jos Verhoogen

Beste, ik ben gisteren naar een fijne voorstelling van jullie gaan kijken “Altijd ‘tzelfde”. Kunt u me zeggen of ik daar de actrice Loes Van den Heuvel heb gezien? We waren daar met een aantal vrienden en er is enige onduidelijkheid over... Vriendelijke groet! Maaike (12-8-2009)

iemand van ons

Herman Sorgeloos Locos

Jos Verhoogen Living

Herman Sorgeloos

Hallo daar (aan alle medewerkers van Altijd ‘tzelfde), ‘t Is niet mijn gewoonte om een ‘fanmail’ te schrijven (voor alles echter ne eerste keer J), maar ik wilde jullie toch laten weten dat mijn vriend en ik gisterenavond enorm genoten hebben van jullie voorstelling: zo knappe acteerprestaties, zo’n inhoudelijk interessant stuk (ben van opleiding psychologe), zo herkenbaar, met zo’n geweldige humor in verwerkt, op zo’n toepasselijke locatie, ... wij vonden het schitterend! Fijn zo’n boeiend theatergezelschap te leren kennen... Groetjes, Marleen & Roland (10-92009)

L'un d'entre nous

Clémence Hébert & Jérémy Van der Haegen Play with repeats

Herman Sorgeloos Reset

Mirjam Devriendt Sarraute

Jos Verhoogen Sneeuwwitje

Hans Roels Tristero doet modern

Dag Kristien, Graag had ik je nog even willen bedanken voor de fijne avond te Kuringen woensdag jl. alsook voor de fijne babbel achteraf. Jullie zijn echt geweldig en daarom wens ik jullie dan ook nog veel succes met al de voorstellingen in de toekomst. Hopelijk kan ik toch nog aan kaarten geraken voor ‘Abigail’s Party’ te Hasselt. Ik ben dan ook fan van jullie geworden. Graag en nogmaals hopelijk tot dan! Groeten aan de Tristero-bende. Bart. (12-9-2009)

Claude Rouyer Jos Verhoogen Vernis

Liesbeth Bernaerts vanman

Mark Deputter The Search Project

Herman Sorgeloos Toestand

Mirjam Devriendt Youri Dirkx

Ziezo, eerste voorstelling van het jaar en het was goed. De nabijheid van de acteurs zorgde voor een intieme sfeer, theater in een kleinere locatie is toch wel anders, veel nabijer. Geen zwaar stuk, bij momenten grappig, misschien af en toe een beetje cliché, maar het was een prettige avond en dat is al bij al het belangrijkste. Ann (12-9-2009)

THE SEARCH PROJECT XL

Youri Dirkx met dank aan alle auteurs en medewerkers merci à tous les auteurs et collaborateurs

Voilà, de kop is er af! Onze eerste voorstelling in de Schakel, pardon in ‘tPeerdeke, was er een die ons over de ganse lijn kon bekoren. Het citaat uit de Standaard-recensie kan het niet beter samenvatten: “een verfrissende humoristische voorstelling, die perfect aansluit bij de laagdrempelige locatie, en toch nergens in oppervlakkigheid vervalt”. Inderdaad, laagdrempelig voor de toeschouwers maar m.i. hoogdrempelig voor de acteurs wegens geen veilig afgebakende scènegrenzen. En het waren nu net die acteurprestaties die zonder uitzondering op hoog niveau stonden, dus een meer dan geslaagde start van ons seizoen! Hopelijk zien we het theatergezelschap Tristero in de komende jaren nog terug in de Schakel. John (13-9-2009)

|

|

Tristero O.L.V. van Vaakstraat 83 Rue N.D. du Sommeil 1000 Brussel/Bruxelles www.tristero.be juni/juin 2013

|

|

IK ZOEK EEN GOEDE DJ DIE OOK KAREOKE DOET IN . IK WOON IN DIEST IN DE KORTE HEIDE 67. OP 15 JUNI IS MIJN FEEST HIJ ZOU OM 22 UUR AANWEZIG MOETEN ZIJN. WEET ER IEMAND ZO ENE DIE NOG VRIJ IS EN NIET DE DUUR IK WIL ECHT ER EEN LAP OP GEVEN Ik zoek alles van Backstreet boys, Boyzone, Take That en Justin Timberlake. Groetjes Kevin

The Search Project XL KAAITHEATER

+ PARTY

KAAITHEATER FOYER • dj’s !!

15 JUIN•JUNI KAAITHEATER

PUBLICITEIT • PUBLICITÉ




N 00 EDITION UNIQUE EN L HONNEUR DE TRISTERO 0, 00 GAZETTE

Recommend Documents