Afscheid Marianne Muziek bij binnenkomst genodigden en binnendragen Marianne: 1- Una Mattina- Ludovico Einaudi Welkom: Jolanda Lieve mensen, welkom allemaal hier in het crematorium waar we vandaag afscheid moeten nemen van Marianne Moonen-Boonen. Samen met Thijs, Maartje, Susanne, Bart en Floor, wederzijdse ouders en familie willen we dit verdriet delen. Marianne die veel te vroeg, veel te jong afscheid van het leven moest nemen, die strijdvaardig was, maar deze strijd niet heeft kunnen winnen. Marianne die een prachtig stel kinderen moest achterlaten, maar ook haar maatje Thijs, maar hierin heeft niemand een keus. Marianne die zo vele mensen een warm hart toedroeg, maar die ook gratis tips uitdeelde, kortom een mooi mens. Vandaag willen we met elkaar herinneringen aan haar ophalen, haar gedenken en voor altijd in ons hart bewaren.
Muziek: 2-Pavane- Fauré Thijs Lieve Marianne, Dat wij samen waren was voor mij zo vanzelfsprekend, zo natuurlijk. Ik wist gelijk dat ik de rest van mijn leven bij jou wilde blijven. We konden met z’n tweeën alles aan en we deden alles samen. Samen atletieken, eerst bij AV Weert en later bij AV Nijmegen. We hebben lang in een eenpersoonsbed geslapen. En we hebben vooral veel samen gelachen. Jouw humor was goud waard. Ik was altijd zo trots als ik je ergens mocht voorstellen. We hebben lang samen in hetzelfde bedrijf gewerkt, bij Variopak. Ik was een tijdje jouw “baas”. Je vond het heerlijk als ik daar flauwe grappen over maakte tegenover vrienden. Je was trots op je hoge beoordeling voor “relatie met je chef”. We hadden het er wel eens over wie nou de broek aan had in onze relatie, maar volgens mij waren wij echt een team en vulden elkaar goed aan. We zijn ook heel verschillend en daar maakte jij je grote zorgen over. Maar gelukkig ben ik dan weer erg zorgeloos. Ik voelde me totaal veilig bij jou. Je liet me met andere vrouwen flirten, jij was alleen maar trots dat ik jouw man was. Je lot uit de loterij, zoals je dat deze laatste weken noemde. Samen kregen we vier prachtige kinderen. Je had me laten beloven om ze samen op te voeden. Als we ruzie hadden ging het altijd over de opvoeding. Ik maakte regels, jij controleerde ze. Jij hield ze kort, ik gaf ze ruimte. Er is heel wat geschreeuwd, gehuild en geknuffeld. Je was o zo trots op ze. Je hebt het heel goed gedaan, meisje. Je was zo sterk. Tot het einde toe de regie voeren. Ik dacht dat ik je goed kende, maar ik stond perplex van jouw kracht. In die laatste uren had je voor iedereen nog een wijze les. En dan maar blijven zeggen, dat je verbaal niet zo sterk bent. In je laatste woorden bedankte je ons voor de steun om je de nacht door te helpen, ongelooflijk. Je zei mij al heel vroeg, dat het niet goed ging aflopen. En dat ik gerust een nieuwe partner mocht vinden. Als ik die maar niet te snel bij de kinderen zou toelaten. Dat beloof ik bij deze, mijn lieve regisseur.
Het MoBo-team gaat het zeker samen redden. Daar had jij alle vertrouwen in. Het wordt alleen nooit meer zoals het was. Ik had me zo verheugd op de jaren met zijn tweeën die gingen komen. De fijnste momenten waren koffie op bed op in het weekend. Voor jou koffie verkeerd met veel suiker. Koekje erbij. En daarna plannen maken. Ik wil je graag nog een laatste kopje koffie geven. Bedankt voor alles. Ich haoj van dich, Mupke. Muziek: 3- Winter 4 jaargetijden – Vivaldi Kids, uitgesproken door Susanne Mama had zo haar typische uitspraken: Op zondagochtend zaten we vaak met z’n allen in het bed van papa en mama waar we koffie dronken en een koekje aten. Als we dan weer aan de gang moesten werd er door mama geroepen: “Deruut met de verkens”. Hoe we onze kleding droegen was niet zo interessant, maar dat we gepoetste tanden hadden was des te belangrijker. Als we de deur uit gingen werden onze tanden dan ook gecontroleerd met de woorden: hoe zit het met de kleffe bek? Als we als kind een snottebel hadden, dan kwam ze de grüne van Greenpeace wel uit onze neus halen. Mama moest altijd om onze grappen lachen. Als ze zelf een grap maakte dan zat ze te wachten tot wij gingen lachen. Dan zei ze: “dit was een grap”. We zullen mama missen, ze zal ons niet meer helpen met huiswerk, al moest dat wel op haar manier. Ze heeft ons geholpen met het inrichten van onze kamers. Ze stond altijd klaar om ons weg te brengen, plande dingen al ver van te voren en gaf ons goede raad. Ze heeft ons geleerd om eerlijk te zijn tegen anderen en zeggen wat je zelf vindt. Ze stond ons bij bij moeilijke dingen, zoals een telefoontje plegen waar je tegenop zag. Volgens mama gaan problemen niet vanzelf weg; je moet ze aanpakken en oplossen. We gaan het meeste missen dat ze er gewoon is. Muziek: 4- Hometown Glory - Adele Peter en Paul, broers Marianne Peter Lieve zus , Hier staan we dan, Paul en ik voor de derde maal met z’n tweeën samen. De eerste keer om pap en mam over je slechte prognose te vertellen. De tweede keer vertelden we samen pap en mam dat je overleden bent. En nu, de derde keer binnen drie weken, staan we hier om definitief afscheid van je te nemen en je nog een paar lieve woorden mee te geven. Tijdens mijn hele jeugd was je aanwezig, kleine mus. Toen al legde je heel gemakkelijk contact en had je een sportieve inslag. Na de Havo en verblijf in de kibbutz ontwikkelde je ook duidelijk je eigen persoonlijkheid. Oftewel; kleine mus werd een grote mus. Vooral begrip voor de andere mensen kon jij gemakkelijk opbrengen.
Na je huwelijk met Thijs bouwden jullie niet alleen een hechte relatie , maar ook een enorm sterke familieband op. Zowel onderling met de kinderen, als naar familie Moonen en pap en mam. Eerlijk is eerlijk ; Thijs was hier ook schuld aan. Ik moet je ook bekennen, dat ik daar best wel eens jaloers op was. Familie-uitjes, giraffen , weekendjes uit, MoBo , veel plezier . Het is gewoon geweldig als je na 24 jaar huwelijk nog steeds gekke bekken foto’s van elkaar kunt nemen, als verliefd stelletje poseert op de bruiloft van Paul, en nog steeds erg geniet van kleine dingen samen. Jullie hebben dit samen fantastisch gedaan !! Jouw beeld voor mij is een lachende Marian , genietend van mooie dingen en ook bereid daar moeite voor te doen. Ook zie ik af en toe jouw vingertje omhoog gaan: ….broer, dat kun je nu wel zeggen, maar heb jij ook rekening gehouden met het feit ….. en dan volgde er weer iets , waarbij ik meestal het hoofd een beetje moest buigen. Waar een kleine zus toch een grote zus in is. Marianne, woorden schieten te kort om de betekenis weer te geven van jouw persoon voor Thijs en de kinderen, voor pap en mam vooral de laatste jaren, voor Paul en mij natuurlijk, maar ook voor de hele familie Moonen. Het woord schoonfamilie is eigenlijk nauwelijks van toepassing geweest. Lieve Marianne ,heel veel liefs toegewenst van pap, mam en je broers. Paul Lieve zus, Het is niet te bevatten dat je bent overleden. Je stond midden in het leven en je genoot er van. Dat je zo ziek werd, deed ontzettend veel pijn. Je wilde zó graag, je was zo dapper en sterk, maar geen enkele keer werd dat beloond. Het was oneerlijk en wreed. We vinden troost in al die mooie dingen die we over je horen. Overweldigend om al die reacties te lezen. Wat heb je voor mensen veel betekend! En wat zijn we ontzettend trots op je! Bewondering voor jou heb ik al zolang je mijn zus bent. De dingen die jij deed, wilde ik ook kunnen. De levenswijsheid die jij had, wilde ik ook bezitten. Omgekeerd heb ik altijd het gevoel gehad dat ik extra speciaal voor je was. Niet dat je dat specifiek zei, of mij voortrok, maar wel dat je je extra bekommerde om je kleine broertje. Ik kan me jouw tienerjaren in Weert niet echt goed herinneren. Wel heb ik een beeld van je als slotloopster van de fakkelestafette. Je mocht de vlam met het bevrijdingsvuur binnen brengen. Je was toen letterlijk een stralend middelpunt. Je studententijd herinner ik me beter. Zo ruik ik nog steeds de geur van die Turkse slager, of wat het ook was waar je boven woonde, in je eerste studentenkamer. In de periode van de Hoogstraat in Eindhoven, waar ik wel eens bij je heb gelogeerd, ging je samenwonen met Thijs. Ongehuwd. Dat was toen nog wel een ding trouwens. Wat ik mij herinner van die tijd waren de gezellige bewoners. Zo wilde ik ook gaan studeren. Een mooie herinnering was dat Thijs en jij me meenamen naar Engeland voor een fietsvakantie. Eigenlijk heel bijzonder dat jullie dat deden, zo’n puberbroertje meenemen. En dat ik eigenlijk nooit
ben weggestuurd om iets voor mezelf te doen. Nou ja, 1 keertje dan. Ik ben toen maar golfballen gaan zoeken langs de golfbaan. Extra veel golfballen, want ja, ik zou toch maar eens te vroeg naar de tent terugkeren…. We hadden als broer en zus altijd wel contact, soms meer, soms minder intensief. Jij had je gezin, ik ging studeren en anders dan jij ben ik niet zo’n contactlegger. Als ik problemen had, kon ik altijd bij je terecht. En je informeerde altijd hoe het met me ging, uiteraard met de nodige gratis adviezen. En je was ook zo lief toen ik Natalie ontmoette. Natalie zal nooit vergeten hoe je haar met open armen hebt ontvangen in de familie. De laatste jaren is ons contact heel hecht geworden. Onder andere door de ontwikkelingen in Weert hadden Peter, jij en ik veel contact met elkaar. Daarbij zijn onze gesprekken persoonlijker geworden. Je durfde daarbij ook kwetsbaar te zijn. Je gaf aan dat jij ook je twijfels en onzekerheden had en dat jij ook niet wist of alles wat je ondernam goed zou komen. Dat je desondanks altijd hebt doorgezet, maken je daden nog meer bijzonder. En bijzonder is het! Het is indrukwekkend wat je allemaal deed in de buurt, bij de verschillende verenigingen, voor vrienden en kennissen, je nichten en neven en zelfs voor ogenschijnlijk onbekende personen. Bij de familie Moonen was je letterlijk kind aan huis. Wat paste je goed bij hen! Je was een dochter voor Toos en Bèr en een grote zus voor allen. Ik hoorde altijd mooie verhalen over festiviteiten en Moonen-weekenden. Je genoot van de gezelligheid waar je dan ook graag zelf aan bijdroeg. Bij de familie Bloemen denk ik o.a. aan de Bloemenweekenden. Het laatste neven en nichten weekend heb je met Wiel en mij georganiseerd. Met jou erbij wist je dat de organisatie wel goed zou komen. Ik zie je nog komen met de auto hartstikke vol met boodschappen. Hoewel niet natuurlijk aangeboren, had jij wel dat bijzondere Bloemen-gen. Lol maken met de Bloemens was dan ook aan jou besteed. Binnen de familie Smeets heb je zelfs een eigen bijnaam, namelijk ‘os mus’. Oftewel: ons musje. Ik neem aan dat ze daarmee niet bedoelen dat je een huismus bent. Ik stel me zo voor: een lief, schattig vogeltje, vriendelijk gebekt. Steeds druk in de weer, altijd aanwezig maar niet overheersend. Fijn om erbij te hebben. ‘Os mus’, als je het alleen al uitspreekt, voel je hoe warm er over je wordt gedacht. En bij de familie Boonen hebben we het natuurlijk over de kermis. Dit jaar kwamen we weer bij elkaar en uiteraard zorgde jij ervoor dat we er allemaal waren. Met Loet ligt daar ook een belangrijk deel van je basis. Het was mooi te vernemen dat jij daar de laatst tijd intensief mee bezig bent geweest. Je hebt de wens Loet nu eindelijk te gaan ontmoeten. Ik hoop zó dat jouw wens uitkomt. En dan je gezin, dat zo belangrijk voor je was. Wat is dat een mooi stel! Een plaatje. Als aanvoerder van je Mobo-team kon je het niet beter doen. Je hebt als moeder en echtgenote alles gedaan om ze het beste te geven. Ik was ontroerd om te horen dat je ze tot het allerlaatste moment wijze raad en steun hebt gegeven. Ik ben ervan overtuigd dat ze hier de rest van hun leven profijt van hebben. Ja, Marianne, misschien realiseerde het je nooit, maar jij maakte het verschil! Je bood troost bij verdriet, gaf ondersteuning als dat nodig was, je hielp mensen verder, je gaf mensen nieuw perspectief, je gaf bevestiging bij onzekerheid, je was een klankbord, je zorgde voor de goede sfeer en je tilde mensen boven zichzelf uit. Kortom, jij maakte de wereld voor iedereen een stukje mooier.
Mam, pap, Peter, Natalie en ik hebben dat steeds weer ervaren. Wat jij in Weert hebt gedaan is onbeschrijfelijk. Bijna elke donderdag ging je naar pap en mam en als je vond dat het vaker nodig was, was je er ook. Je hebt ervoor gezorgd dat alles goed liep en dat pap en mam altijd goed zijn verzorgd. We zijn je intens dankbaar voor alles wat je hebt gedaan en voor wie je was. We missen je. Muziek: 5 – Close to You – Michael Prins Frank, Gé, Ben, Annemie, broers en zus Moonen, Lonne Petekind Marianne, lieve en geliefde schoonzus, Wij laten je niet hier, bij een lichaam dat niet meer mee wilde werken. Jouw persoonlijkheid was krachtig genoeg om in ons hoofd te blijven spelen. En meer dan mooi genoeg om in ons hart te blijven wonen. Ben:
Puur Marianne
Want Marianne is zichzelf. Altijd. What you see is what you get. En Marianne is een familiemens. Altijd. Op de eerste plaats voor haar eigen gezin. En daar knokte ze keihard voor. En in alle vier de kinderen zien we stukjes van haar terug. Maar ook voor de grotere familie. De zaak bij elkaar houden, altijd het goede in iedereen zien en dat accepteren. Ja, Marianne is een echt familiemens. Tot 21.00 uur tenminste, want dan viel ze altijd in slaap. Gezellig. Annemie: Puur Marianne Wat was ik blij toen jij in onze familie kwam, eindelijk een vrouw erbij tussen al die mannen in ons gezin. Iemand die meehielp tafels afruimen als de mannen Studio Sport keken. Ik stond er samen met mijn moeder niet meer alleen voor. Samen met mijn moeder organiseerde ik het voorwerk en jij was er altijd voor de “after party”, zo noemden wij dat samen. Kerstdiner, Paasbrunch, chinezen op zaterdag, het Moonen-weekend, verjaardagen, jij zorgde altijd dat alles weer spik en span was. Je was vervlochten in onze Moonen Clan: gewoon mijn grote zus. Inmiddels weet ik dat jij voor veel vrouwen een grote zus bleek te zijn! Altijd goeie raad, maar met kritische vragen en een vleugje humor. Gewoon Marianne. Een fijne schoonzus voor ons allemaal, en een dochter voor mijn ouders. Wij gaan zorgen voor Thijs en jullie kinderen. Jij hebt het goed gedaan, op je eigen pure manier, zonder poespas. Dag lieve zus. Lonne: Puur Marianne Tante Marianne heeft me vaak gezegd dat ze trots op me was. Trots over school, over hoe ik het red op mijn kot en trots dat ze mij als petekind had. Nu ben ik degene die trots is. 3 Maanden geleden is ze mijn kot nog komen bezoeken. Het was ook echt tante Marianne om daar meteen een hele ‘daguitstap’ van te maken. Ik heb het geluk om nog zo’n mooie herinnering te hebben, het geluk haar zo iets beter te hebben leren kennen. En ik ben trots dat zij mijn peettante was.
Gé:
Puur Marianne
We hebben samen diverse vakanties gevierd, eerst in Oostenrijk, later samen naar Frankrijk en Italië. Met onze kinderen in dezelfde leeftijden was het altijd een feest. De kinderen hielden elkaar goed bezig en wij konden dan met z’n vieren gezellig samen van de wijntjes genieten. Eindeloos keuvelend over de geneugten van het leven. Altijd rechttoe rechtaan. In je uitspraken was je altijd heel direct, inpakken van een boodschap was er nooit bij. Om de zaken te verduidelijken kon je de boodschappen altijd schromelijk overdrijven. Wat hebben we veel gelachen. Jullie hadden destijds de grote bus, alle fietsen, grote tuinstoelen en tenten werden ingeladen, er was eigenlijk voor kleren bijna geen plaats meer. Maar niet getreurd, het was toch warm genoeg, dus als de kids 2 broeken, 3 shirtjes en 3 onderbroeken hadden was het voor Marianne wel voldoende. Marianne maakte nooit ergens een probleem van, ze nam de situatie zoals ze was en nadelige situaties werden ter plekke omgebogen naar een positieve oplossing. Frank: Puur Marianne Als “technische man” van de familie, kreeg ik eindelijk hulp. Jij was immers ook de man in huis. Geweldig om het geknutsel in huize Ewijk te zien. Precies zoals jij was. Zoals jullie huishouden van Jan Steen was: overal kabels. Niet weggewerkt, nee, functioneel! Het werkt! Daarom ligt er nog steeds die kabel op de vloer in de gang. Zo mooi dat dit kan. Functioneel, zoals jij bent in alles. Gewoon puur! Marianne, zo’n heerlijk, eerlijk en puur mens. Wat hebben we geluk met jou in onze familie. Dit is nog lang niet het moment om je achter te laten. Wij nemen je mee in onze toekomst. Daar waar je al die tijd al een plekje bij ons had veroverd: In ons hart. Mooi, Mooier, Moonen, nummer 4 blijf jij voor eeuwig!
Muziek: 6- koor Pur Sang, “Your Song” - Elton John Corine: Hazenkamp Maandag heeft Thijs me gevraagd of ik namens de Hazenkamp een woordje zou willen spreken, omdat ik Marianne het beste gekend heb. Met lood in de schoenen sta ik hier, want vind maar eens de juiste woorden om eer te doen aan iemand die je bewonderd hebt, maar nooit verteld hebt dat je dat doet. Waarom eigenlijk niet? Waarschijnlijk omdat ik me dat nooit zo gerealiseerd heb. Marianne was op 5 januari nog aanwezig tijdens de nieuwjaarsreceptie bij de Hazenkamp. Zittend op een barkruk stelde zij de mensen op hun gemak die niet zo goed wisten wat ze moesten zeggen. Gelukkig Nieuwjaar zeggen is niet echt passend, maar het niet zeggen ook niet. Juist Marianne gunde je op dat moment namelijk een gelukkig Nieuwjaar. De eerste vraag in mijn richting was zo tekenend: en Corine, heb je een leuke vakantie gehad? Fijn he, met het hele gezin. Het ijs was gebroken en we hebben even rustig kunnen praten over hoe het met haar ging, hoe fijn toch de kerstdagen waren geweest ondanks het slechte nieuws en dat ze zo snel mogelijk wilde starten met het behandelplan. Tijdens deze receptie was ook mooi haar invloed in de richting van Thijs zichtbaar. In de speech gaf Thijs aan dat hij het kort moest houden van Marianne en dat is maar een klein voorbeeldje. De stille drijvende kracht op de achtergrond die er voor zorgde dat Thijs de rol van voorzitter al die jaren zo goed heeft kunnen vervullen.
De dagen na de receptie heb ik net als vele Hazenkampers iedere dag de blog gelezen. Met bewondering las ik hoe Marianne de regie nam, accepteerde wat er op haar pad kwam en mijlenver voor de troepen uitliep, zoals Thijs het mooi verwoordde. Die blogs en de reacties daarop gaven zo mooi weer, waarom ik ongemerkt Marianne altijd zo bewonderde en het me nooit zo gerealiseerd had. Ze bezat een prachtige combinatie van eerlijkheid, daadkracht, humor en oprechte belangstelling voor een ander. Marianne en ik hebben elkaar leren kennen via de Hazenkamp. Enerzijds als moeder van ook een topsportende dochter en anderzijds als vrouw van Thijs, toen nog collega bestuurslid. Onze dochters werden turnvriendinnen, dus we zagen elkaar in de hal maar ook af en toe privé thuis. Marianne had als een van de weinigen het vermogen om echt te benoemen wat ze vond van het topturnen. Waar veel moeders altijd poogden te benadrukken dat ze toch vooral wilden dat hun kind gelukkig was en dat topsport van hun niet hoefden, gaf Marianne heel eerlijk aan dat ze het jammer vond dat Floor stopte. Zij vond het gaaf dat Floor aan topsport deed. Juist door dat zo eerlijk te benoemen, konden er veel meer onderwerpen besproken worden waar je bij topsport tegenaan liep. Eerlijk, met humor en een flinke dosis zelfspot hebben we uren zitten praten op de tribune. Zij als vrouw van een bestuurslid en ik als bestuurslid lapten we de regels omtrent het tribunebeleid regelmatig aan onze laars. Vanaf het moment dat Floor stopte met topsport hadden we minder contact, maar als we elkaar zagen was het gelijk goed. Ik denk dat Marianne hard zou lachen als ze alle reacties op de blog zou lezen. Ook daar zou ze met enige zelfspot aangeven dat ze ook echt wel haar mindere kanten had. Om recht te doen aan het totaalbeeld van Marianne, zou ik er hier 1 willen noemen. Ik kan het niet, want ik weet er geen te benoemen.
Frits Schill: namens collega’s Alternapak Afscheid van Marianne - 24 januari 2014 Er zijn dingen waarvan je zou willen dat ze niet bestaan, en die toch gebeuren. Het is erg moeilijk om te aanvaarden dat Marianne niet meer bij ons is, ook voor ons als collega’s. 22 jaar geleden stapte Marianne in een zwarte trui met kleurige strepen een spreekkamer binnen en wist ons te overtuigen dat zij goed paste bij ons bedrijf en de drankenkartons. Gelukkig geloofden we haar, want we hebben achteraf enorm met haar geboft. Zij kon geweldig goed organiseren en zij is vele jaren lang, in wisselende omstandigheden, de spil geweest in alles wat met logistiek, planning en grafische voorbereiding te maken had. De grafische designs die haar kist sieren, zijn allemaal door haar handen gegaan. Zij was supergoed in haar vak, en een hoeksteen in ons team. Daarnaast was zij een erg aardige en lieve collega: enthousiast, hulpvaardig en een betrouwbare rots in zelfs de wildste branding. Keihard werken, staan voor haar verantwoordelijkheden, en tussendoor handig de ballen opvangen die een ander niet meer in de hand kon houden. Steeds met een relativerende opmerking, een uitdagend grapje, een innemende glimlach, altijd luchtig en licht ironisch. Haar vaste uitdrukking tegen collega’s ‘als ik je een tip mag geven’ was een begrip bij Alternapak. Marianne had een speciaal talent om een goede sfeer om haar heen te scheppen. We hebben geluk gehad dat zij in 1992 bij ons wilde komen werken, in de “beverage cartons”. Het was een echt voorrecht om met haar samen te werken. Zij heeft een grote bijdrage geleverd. Wij herinneren ons allemaal die opgewekte Marianne, haar beeld, haar stem, haar glimlach. Als wij nu alle stukken van onze herinneringen tezamen brengen en als een puzzle in elkaar passen, dan is zij weer heel, dan is zij weer bij ons. Laten wij haar daarom samen herinneren, opdat zij in ons voortleeft. Vaarwel Marianne, blijf bij ons in onze gedachten en gesprekken, leef in ons voort.
Muziek 7 – Ne me quitte pas – Jacques Brel Afsluiten Jolanda Lieve mensen, namens Thijs, Maartje Susanne, Bart en Floornderen mag ik u bedanken voor uw komst, fijn dat u er was, het zal hen zeker steunen in de moeilijke tijd die nu gaat komen, wanneer het gemis steeds voelbaarder wordt. We gaan zo meteen deze aula verlaten, tijdens het laatste muziekstuk mag ik u nog een keer uitnodigen om langs Marianne te lopen om afscheid van haar te nemen. Thijs en de kinderen willen natuurlijk als laatste afscheid van Miep nemen. Een speciaal woord van dank aan het CWZ, voor hun goede zorgen. Bij het verlaten van de aula zal er een herinneringskaartje uitgedeeld worden, daarna is er een informeel samenzijn in de Vrijboom, als u het fijn vindt om nog even samen na te praten nodigen wij u hierbij uit. Het is niet de bedoeling om bij het naar huisgaan Thijs en de kinderen te condoleren, zij zullen zelf rondlopen, gezien het grote aantal mensen is het voor hen geen doen iedereen een hand te geven, ga liever als het straks wat stiller wordt eens een bakje koffie drinken dan zullen zij het heel hard nodig hebben. Graag wil ik u nog even op de collectebussen van het KWF attenderen, deze staan zometeen nog bij de uitgang en in de vrijboom. Lieve Thijs, Maartje, Susanne, Bart en Floor, ouders en familie, jullie wil ik heel veel sterkte en kracht toewensen. Blijf herinneringen aan Mariannne ophalen, en blijf elkaar steunen, bewaar haar in je hart, want dat is de enige plek waar je iemand kan bewaren. Lieve Marianne, het moment van afscheid nemen is nu echt aangebroken en wij moeten je laten gaan. Je hebt een stel prachtige mensen achtergelaten, warm en liefdevol, allemaal met een eigen karakter, alle vier unieke personen, in hen zal jij verder leven.
Dank je voor de hand die je toestak Dank je voor de zorg die je bood Dank je voor de woorden die je sprak Dank je voor de glimlach die altijd te zien was Dank je voor alles wat je gaf Het was groots Goede reis en rust zacht…. Muziekstukken bij uitlopen: 8 Oblivion Bastille 9 Main Titles – Band of Brothers 10 Love song - Adele 11 Arrival of the birds 12 – Cache-cache
