MUL 1 m. I -* ^ * v CINEMA THEÄTE

mmm

WAT KAN EEN MENSCH TOCH GER DOEN I Woorden van Guus Betlem Jr.

Muzjek van

Rustig spelen

piü

MUL 1

■ 1

Henk Stuurop

ZANG

ffmn

1. Wat kèn een mensch toch (jekdqen. hè.

Als

we dat zoo 's be-

S

I

M

-* ^ * v ijg J v ïi\h~~r> j) 1) M JX:J I ji > rlJlf > v p Ipftn J' S J)| kijken!

hè ?

En ik persoonlijk mag dan wel

Zoo

Aan't hoofd dier dwa-zen prijken!

zit ik thans te droomen, Want k ben Van m'n vacantie-reis

Wat käneen mensch toch gek doen

r

CINEMA THEÄTE

«J

Zoo juist teruaae terugge - komen !

^=^j)

FF

fp^f r^n

P^

^P

2 Ik heb een huisje met wat tuin, Een allerliefste serre, Héél rustig, ja . . je hoort er zelfs Geen radio of blèiren . . . Het is een héérlijk stukje grond. Véél die 't graag ruilen zouden. Maar ik ga - ja, een mensch doét gek Vacantie buiten houden !!

i Ik ga daar midden op de hei Voor m'n ,,pleizier" kampeeren, En moet er, als het écht wil zijn. Van allerlei ontberen Ik lig te blaken in de zon, M'n huid is aan 't vervellen, 'k Drink regenwater uit een ton. Wanneer de dorst komt kwellen 1

Wanneer het even lekker giet. Dan druipt het langs m'n muren. En 's-nachts dan zie ik overal Gedaanten naar me gluren. Ik heb geen oog haast dichtgedaan, Zit vol met muggenbeten, En heb in äl die dagen tijd Nog geen minuut gezeten . . . !

Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd jn

1690

H «aMua&gaUBü KEUZK

IN

M'n bed, dat is een zak met stroo, M'n huis een tent van lappen. En naar het naaste dorpje toe Is bijna één uur trappen. M'n eten hangt boven een vuur Haast altijd aan te branden En als ik het naar binnen werk, Doe ik dat met m'n handen ! !

Ik heb een huisje met wat tuin, Een allerliefste serre . .. Héél rustig, ja . . je hoort er zelfs Geen radio nog bierren. Ik heb een bed, met donzen dek. Voor 't eten maar te schellen . . . Wat kèn een mensch toch gek doen. hé ? Dat wou 'k U maar vertellen ! !

MAISON ODIOT 7

GROOTE

m

PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilvet en verzilverd metaal

KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

Verschijni wekelgka — Pr^s per kwartaal f. 1.95.

Red. en Adm. Galaewater 22, Leiden. Tel. 760 Postrekeninfl 41000

korf

Opwekkend

L—en zeer goede opname- camera, geheel

automatisch,

voor: Fl. 75.-. (Jw negalieffilm van pl.m. 9

meter:

Fl. 1.30,

dit neemt U zelf op, -

wij

maken

weer kant en voor

de

het klaar

projectie

voor: Fl. 1.25. Deze prijzen kunnen U dus niet afschrik, ken.

Waarbij

nog

komt dat filmen heel wat

eenvoudiger Is

dan

fotografeeren.

Vraagt Inlichtingen en brochure, bij Uw fotohandelaar of bij

de

Importrice voor Nederland: Mevrouw L. Justet Raadhuisstraat 42 - Amsterdam

Is het, den lijnen, (risschen geur van Eau de Cologne Boldoot met volle teugen in te ademen. Een afwrijving van gezicht en handen met Eau de Cologne Boldoot werkt buitengewoon verfrisIMPERIALE schend en verkoelend en houdt In flacons van U .fit" en opgewekt. Bij het werk 25 en 60 ct., en bij het winkelen, bl) sport en II.-, fl. J.30, bij spel, op reis en thuis, voor fl.2.30. fl.3.30. VERITABLEtnflac.van25, Uwe gasten en voor U zelf is SO, 80 ct.. fl. 1. _, fl. 1.30, D. 1.90. Boldoot n heerlijke verfrissching.

Altijd en Overal

Eau de Cologne

Dr. H. NANNINO's Zetpillen tegen Aambeien werken p^nstillend en genezen In korten tyd de ontstoken sllfmvlieien. De

^tjïkm&yvo'vni maakt het inbrengen zeer.gemakkelflk. Verkrögbaar b« alle Apothekers en Drogisten h. f 1.75 per doosje van 12 stuks.

_J

OVERTOLLIG HAAR Weg in 3 . Minuten 1. Brengt het eenvoudig aan op de te ontharen plek zooals het uit de flesch komt. 2. Wascht het daarna af. 3. Het haar is weg I De huid blijft zacht en blank. Geen onaangename geur. Volkomen veilig, fl.

Vloeibare

„Ik hoor Uw dochter nooit meer zingen, buurman 1"

Voor

„De dokter heeft 't haar verboden."

leeftijd bustehouder

„O ja? Woont die dan ook naast U?"

Kaïitaiui/

„Ik heb toch ook altijd pech? zuchtte Mimi tot haar vriendin. „Je weet, dat ik dien jongen industrieel had willen aanklagen wegens het verbreken van een trouwbelofte . en dat ik van de schadevergoeding, die hij mij zou moeten betalen, al allerlei had gekocht? Wat doet die kerel nu? Hij trouwt met mijl"

HAUTANA is meer dan een gewone bustehouder HAUTANA verrichteen tweeledige taak, elegante lijn en gratie te geven, doch vooral ook de spierweefsels der buste te steunen en te versterken. Alleen dooi HAUTANA bliift

de buste gezond

T\

en jeugdig.

OrifjuuH'liHfaiilaiui/

WEETU

reeds, dat U ook Uwe

BEGRAFENIS (CREMATIE) VERZEKERING

HAVBANK

zeer voordeelig kunt sluiten bij de

SCHIEDAM

- 3 -

■

■

DE ZWÄNEZANQ EEN COMPLEET, BOEIEND VERHAAL DOOR

D'ÄL^ZÄREZ I. In de woeste, donkere dennenbosschen rondom Lac du Loup, waar zijn vader „trapper" en houtkooper was, had Jules Dreyss zich als jongen volkomen thuis gevoeld, totdat hij, èn door zijn eigenaardige natuur èn door de sombere omgeving, langzamerhand veranderde en op zijn drie-en-twintigste jaar in die zware melancholie verviel, welke door sommige psychologen wel de ziekte van drieentwintig genoemd wordt. Toen hij met zijn vroolijk gezang hcelemaal ophield en inplaats daarvan zat te suffen onder de boomen en slechts het gezelschap der honden scheen te zoeken, nam Jacques Dreyss zijn zoon op een goeden dag mee naar Quebec, waar zijn broer Michel een bakkerij had.

Maar de jonge Jules had een hekel aan dat beroep, en zoo gebeurde het, dat hij een jaar later al wegliep met het beetje geld, dat hij had verdiend, en naar Toronto trok, dat hem beter beviel dan Quebec, omdat het minder slaperig en minder Fransch was. Na verloop van tijd was hij daar inplaats van bakker „bankier" geworden, althans zoo noemde hij het zélf In werkelijkheid was hij slechts kantoorbediende, hoewel zijn positie een groote verantwoordelijkheid meebracht, nl. de zorg voor alle hypotheek-zaken van de „Provinciale Bank" te Toronto. Groote sommen gingen door zijn slanke, bruine vingers en werden daarna gecontroleerd door den flegmatieken en wantrouwenden directeur der bank,-

FOT05TUDIE - 4 _

Achille Pierre Latour, die steeds alles in volmaakte orde bevond. Daardoor en om zijn keurig, flink voorkomen en eerlijke, bruine oogen, werd Jules een der meest vertrouwde krachten der bank. Er waren echter wel enkele ongewone dingen aan hem, "ietwat onwaarschijnlijke dingen voor een bankbediende. Jen eerste zijn prachtige, ongeschoolde tenor en zijn haar, dat hij langer en zwieriger droeg dan de kaalhoofdige of kortgeknipte collega's wel betamelijk oordeelden. En Mr. Latour vond het wel een beetje bedenkelijk, dat hij vaak een vreemde, droomerige uitdrukking in Jules' oogen zag, iets dat volgens hem niet met de nuchtere zakelijkheid van het bankbedrijf strookte. Hij had echter eens moeten weten wat Jules' geest den laatsten tijd vervulde I

Jules had een bedrag „geleend" van de hem toevertrouwde gelden; de verzoeking, om door speculatie eens een aardig buitenkansje te hebben, was hem te groot geweest. Natuurlijk, als de speculatie met succes bekroond was, zou hij het geld hebben gerestitueerd^ maar het was anders uitgevallen. Hij had verloren — het geld was weg. Welbeschouwd had hij niets anders met dat geld gedaan, dan wat de bank deed met het geld van haar cliënten. Het gelukte hem, het bedrog enkele weken te verbergen, maar hij wist, dat alles spoedig aan het licht zou moeten komen. En dat was het, waarmede zijn angstige gedachten dag en nacht bezig waren. Geen uitweg ziende, bezweek hij toen voor een andere verleiding, die tegelijk de vervulling beteekende van een langgekoesterden wensch. Op een avond eigende hij zich vijftigduizend dollar in Canadeesche biljetten van verschillende waarde toe. Hij nam ze mee naar zijn kosthuis, pakte enkele noodzakelijke kleinigheden in een taschje, hing dit met een riem over den schouder en nam den avondtrein naar Niagara Falls Centre, Ontario. Daar was een brug en zou het niet moeilijk vallen het grondgebied van de Vereenigde Staten van Noord-Amerika te bereiken. Iets over tienen was het, toen de trein eindelijk aan de Canadeesche zijde van de watervallen stopte. Het was een mooie Juni-avond en een prachtige koperkleurige, volle maan stond aan den hemel. Reeds vóór hij den trein verliet had hij besloten te wachten tot die zou zijn ondergegaan om dan over de kloof den bodem van den Staat New York te betreden. Doch toen hij op het perron sprong, vergat hij een oogenblik alles; het machtige gedruisch der wateren klonk in zijn ooren. Het vervulde den zomerschen

BrÜi

kkylfó ^•%

,

y^Piiiinp^JUWIiP^WI toen wilde spelen, zoo zou hij nu 't liefst hebben willen zingen Dit was als een glorierijke poort tot het nieuwe leven I De sombere dagen en spookachtige nachten met zijn ouders en broers, in de door wolven onveilig gemaakte bosschen om Lac du Loup; het jaar van slavenwerk in den met meel bestoven kelder en de arbeid in het zweet zijns aanschijns voor den gloeienden oven van zijn Oom Michel; de doffe eentonigheid van de bank met haar vulgaire, ziellooze employe's, dat alles lag nu achter hem. Eindelijk was hij vrij, vrij, zooals de triumfantelijke, jubelende watermassa's daar voor hem! En niet alleen vrij — hij was rijk — met die vijftigduizend dollar in zijn tasch! Hij stelde zich de woede voor van een zwartharigen duivel Achille Pierre Latour en genoot van het visioen.

(Poto Godfried de Groot)

MIMI LEBRET, die gedurende het afgeloopen seizoen de zangllefhebbers In ons vaderland In vervoering bracht

avond en het vervulde ook zijn hart met een wonderlijke blijdschap. Nog nooit had hij de beroemde watervallen gezien en nu, eindelijk, was hij er dicht bij. Boven de boomen zag hij al massa's damp opstijgen; ongekende, onwezenlijke geluiden rezen als uit de diepte omhoog en brachten een beroering in zijn ziel, alsof hij de aanraking van magische vleugelen gevoelde. Allang was de trein weer vertrokken en nog steeds stond hij roerloos op het perron, tot hij zich eindelijk uit zijn gedroom losrukte en langzaam den heuvel afdaalde, recht op de stemmen af, die hem tot zich schenen te roepen. Weldra bereikte hij de huizen die hete" dichtst bij den rand der kloof stonden en spoedig zag hij daar tusschendoor de vallei in al haar grootschheid vlak voor zich. Met sprakeloos ontzag en als in betoovering keek hij naar de kolossale muren der sneeuwwitte watermassa, enkel door een eiland gescheiden. Het schitterend, sprankelend neerstorten ging onophoudelijk door evenals het gedonder en het opstijgen van den witten damp. Toen verlokte hem het maanverlichte Victoriapark en betrad hij de buitenste wandelpaden, die leidden tot den steilen oever der kloof, waarin de Niagara-rivier voortstuwt. Hij stond stil bij een kleine, steenen kiosk aan den rand en leunde over de borstwering. Hij was als in een ban geslagen. Geen enkele gedachte gold de stoffelijke dingen, de tasch aan den schouderriem, of de vijftigduizend dollars in krakend Canadeesch bankpapier. Dit was een wonderwereld, grootscher dan hij zich in zijn stoutste droomen had durven verbeelden. Neerziende op het majestueuze schouwspel vol kracht en schoonheid begreep hij iets van Nero's onstuimige vreugde bij het aanschouwen der vlammenzee van Rome. En zooals Nero

Het was altijd zijn grootste wensch geweest operazanger te worden. De duistere wouden, de bakkerskelders, de koperen en marmeren omlijstingen van de Toronto Bank het waren allemaal stations geweest op zijn weg naar dat doel. Zelfs die noodlottige speculatie had alleen de strekking gehad hem de vrijheid en de. middelen te verschaffen om zich tot zanger te bekwamen. Gedurende de vijf jaren, dat hij op de bank geweest was, had hij geen opvoering, die de Groote Opera te Toronto gaf, verzuimd. Deze machtige wereld van muziek, hartstocht en romantiek was spoedig zijn kijk op de wereld der werkelijkheid beginnen te verdringen — Directeur Latour had dit wel goed ingezien. Een muziekleeraar in Toronto had Jules gezegd, dat zijn stem alleen scholing behoefde in Parijs of in Berlijn, om hem een groot zanger te doen worden. Van de tallooze opera's die hij had gezien, trokken die van Wagner, met hun mannelijke, heldhaftige figuren, hem het meest aan. En boven alles hield hij van „Lohengrin" een fel verlangen brandde in Jules Dreyss om den glorieuzen zwaanridder uit te beelden, den ridder in zijn zilveren wapenrusting, zijn wuivende, witte helmbos, en gouden lokken. Om in een sprookjesboot, door een statigen, gekroonden zwaan getrokken, een miraculeuze rivier af te varen, terwijl zijn stem de harten van een stampvollen schouwburg in vervoering zou brengen, dät was voor Jules geworden het hoogste punt van geluk en heerlijkheid. Hij had zelfs al den naam gekozen dien hij dan zou dragen: Dreyss was te kort en te gewoon. Daarom wilde hij zichzelf Leo Arnim noemen, een naam die muzikaal en romantisch klonk en dien hij had gevonden in een boek met Duitsche gedichten. Hij bedacht, dat hij nu zijn haar ook nog wat langer kon laten groeien. Straks zou hij naar de Vereenigde Staten oversteken. Daar hadden de wetten ruimer mazen dan in Canada, daar zou Jules Dreyss dood zijn en het leven van Leo Arnim een aanvang nemen. Hoe statig daalde de maan daarginds naar den horizon en hoe staken de boomtoppen als een fijn zwart kanten — 6 ■—

weefsel af tegen den helderen achtergrond. Maar heel spoedig werd nu de wereld van water, mist en schuim daarvoor steeds donkerder, terwijl alleen de heldere sterren op hem neerzagen. Toen wendde Jules Dreyss zich naar de stalen brug, die met zijn hooge bogen de kloof overspande. Zij was helder verlicht en lag daar voor hem als een breede, effen weg, die naar het beloofde land voerde. Aan het steenen huisje, waarvan de Engelsche vlag woei, kocht hij een ticket en wandelde het meest rechts gelegen voetpad op. De mist van de Amerikaansche vallen dreef over hem heen, de ijzeren stutten en spijlen van de brug dropen. Daar beneden in de diepte kookte en bruiste de breede rivier. Aan het Amerikaansche einde wapperden de „Stars and Stripes". Daar waren de douanen natuurlijk. Hij nam zijn overjas zóó over den arm, dat deze de kleine tasch bedekte, die aan zijn zijde hing. Hij passeerde den steenen wachttoren, waar een man in uniform achter een loket zat. „Ticket," klonk het kortaf, toen Dreyss voorbijging. Mete^i liet de douanier een monsterenden blik langs zijn gezicht en gestalte glijden en dat vluchtige onderzoek scheen hem volkomen te bevredigen. Hij zei of vroeg verder niets en liet zich behaaglijk weer op zijn stoel neer, waarvan hij even ten halve was opgestaan. Leo Arnim voelde den grond van den staat New York knarsen onderzijn voet. Hij vervolgde zijn weg naar het station, dat een late voorbijganger hem gewezen had. De stationsklok stond op enkele minuten over twaalven. „Hoe laat- vertrekt de eerstvolgende

PRIJSVRAAG Vraag tweehonderd zeven en dertig. Door wien en wanneer werd de eerste film vervaardigd? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar, om te ycrdeelen onder hen, die vóór 2 September (Indische abonné's vóór 2 November) een goed antwoord op deze vraag zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22. Leiden. Op enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vr.i.Tg 237.

DE OPLOSSING Vraag tweehonderd drie en dertig. Alma Mater beteekent letterlijk eerwaarde moeder, en is een naam, die studenten vaak aan hun universiteit geven. De heer R. J. van Woerkom te 's-Gravenhage verwierf den hoofdprijs. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer W. P. J. Ente, Haarlem; den heer P. Nooy, 's-Gravenhage; mejuffrouw M. de Roo, 's-Gravenhage; den heer E. Molenaar, Rotterdam; den heer H. Snoey Kiewit, Rotterdam.

Hoe ziet U eruit in Badcostuum ? Mei Daar Ik niet wil hebben, dei mijn vrienden ml] weer mei mijn overtollige kilo's plagen en deer Ik voor eenlge leren mei goed gevolg „Feell" gebruikt heb, verzoek Ik U hiervan weer 2 bulten ie willen afzenden een mijn

ëdres

, . . G. K..

Facll If verkrijgbaar In Apotheken en Drogisterijen è f 3.- per buit van 100 pastilles voor een vermageringskuur van 3 weken.

trein naar New York City?" vroeg hij den beambte aan het kaartjesloket. „Drie uur 35," antwoordde een slaperige stem. „Dank u," zei Leo Arnim. Voor die paar uur was het de moeite niet waard naar een hotel te gaan. Hij wilde de vallen en het park nu eens van deze zijde bekijken, een beetje langer luisteren naar de stem van den watergeest, die zijn lofzang aan de sterren zong. Daarom liep hij terug naar de brug en toen linksom naar Prospect Point, aan den rand der Amerikaansche vallen. Daar rustte hij tegen de ijzeren leuning en keek omlaag in de zwarte, kronkelende watermassa, die als gepolijst staal en onyx schitterde in den glans der sterren; een wereld van peilloozen, kolkenden afgrond, duisternis en donder, die hem onweerstaanbaar fas-cineerde. -, Hij liep verder het park door langs den oever der stroomversnellingen; hij zag de als opgejaagde dieren voortsnellende witgekuifde golven, die schuimend en sissend in de gruwzame, kaken van de diepte ploften. Hier was de brug, die naar Green Eiland voerde en vandaar verder naar Goal Eiland, en die eilanden schenen te staan onder een magische, nachtelijke charme. De steenen brug was echter afgesloten door een zwaren balk, die er dwars overliep, en waarvan twee roode lantaarns neerhingen. De weg over die brug was blijkbaar in reparatie en nu bedekt met zware balken en planken. Doch Arnim, vroeger Jules Dreyss, was niet in een stemming om zich er door 'n paar stukken hout van te laten afbrengen, die betooverende eilanden te bezoeken. Hij kroop onder de afsluiting door en zocht zijn weg over en tusschen ruwe planken, die vol cementplekken zaten. In het midden der brug zette hij zijn voeten op een schuinstaande plank, die eensklaps onder hem wegzonk. Terwijl hij er doorzakte greep hij om zich heen om zich te redden en hield zich een oogenblik met krampachtige handen vast aan een uitstekenden rand van den zwaren dwarsbalk, bestemd om de cementen platen te dragen, waaruit de nieuwe wegoppervlakte zou bestaan. Hij voelde de kille tegenwoordigheid van het water onder^hem en het scheen hem toe de adem te zijn van een

levend, hongerend monster, dat kronkelend op hem afstormde. Hij kon zich aan het weinig steun biedende houvast niet meer vastklampen en viel met een doordringenden gil naar beneden. Eén gedachte flitste in dat verschrikkelijke oogenblik door zijn ziel: „Het is een nachtmerrie. Ik droom, dat ik val." Maar toen zijn lichaam in het water plonste wist hij: Dit is de doodelijke werkelijkheid! Alles flikkerde voor zijn oogen; toen volgde diepe duisternis. Instinctmatig, vocht hij verwoed met de koude, verstikkende watermassa en plotseling herinnerde hij zich tevoren eenmaal in een dergelijken toestand te zijn geweest — een val in het Lac du Loup, toen hij zestien was. En wat hij zich óók herinnerde, was de doodsangst, die hem toen aangegrepen had. Nu echter was het oneindig verschrikkelijker. Het water sleurde hem kolkend onder de brug vandaan, sleepte hem ipee, terwijl het hem een kwart mijl lager over de stellte zou kwakken in den heischen afgrond, die de American Falls heette. Hij zag, tusschen de brug en den eilandoever, nog een glimp van de stroomversnellingen, gevormd door de groote steenen, die door de rivier meegevoerd, daar waren blijven liggen. Daar tegen beukten en braken de golven, schuimend alsof het van woede was. Jules Dreyss was als door reuzenhanden beetgepakt en werd rondgeslingerd, nu eens boven, dan weer beneden de watervlakte. Hij voelde een ijskouden druk en het rukken van de elkaar grijpende golven, en vaag zagen zijn half verblinde oogen een schemering van den avondhemel. Daarna draaiden de lantaarns langs den oever dichterbij als een troep geelwitte sterren — hij had een verward, donker visioen van boomen en huizen daarachter, als van een verzinkende wereld. Hij deed nog een waanzinnige poging om te zwemmen, zijn gezicht en armen plassend in het aanstormende water. Maar de riem van zijn tasch belem-

merde hem de armen uit te slaan. Hij zag een luguber, opgezwollen silhouet naast zich drijven — zijn overjas. Met iedere seconde dreef hijzelf nader, nader naar den verschrikkelijken waterval. Onweerstaanbaar moest hij denken aan den afschuwelijken plons in de diepte, aan het neerkwakken op de afschuwelijke rotsblokken, honderden voeten naar beneden, waar de donderende watermassa's zijn nietig levensvonkje onmiddellijk zouden uitblusschen. Verder en verder sleurde de stroom hem en hij besefte zijn totale onmacht om er nog langer tegen te worstelen, toen hij plotseling iets hevig tegen zijn borst voelde aanbotsen, dat daarop onder zijn lichaam doorgleed. Zijn gezicht schuurde over een koude, glibberige, harde oppervlakte. Werktuigelijk sloeg hij zijn armen uit en greep in wat hem toescheen • een soort van stevig struikgewas te zijn. Zijn vaart naar den ondergang was oogenblikkelijk gestuit en hij kon zijn hoofd boven het voortjagende water houden. Hij was op een klein rotsblok terechtgekomen! Het rotsblok lag laag in het water; voortdurend sloegen er groote schuimkoppen overheen en bedekten het bijna. De top was vol spleten en er groeiden boschjes ruw gras en kleine heesters op. Aan dat gras klemde hij zich met ijskoude, verstijfde handen vast en langzaam en voorzichtig kroop hij hooger op de rots, tot hij eindelijk bibberend neerhurkte op de natte oppervlakte. Als die er niet geweest was zou hij nu al verpletterd zijn en zou zijn lichaam nu rondslingeren in de draaikolk-versnellingen, die daar beneden hun bergen van schuim opwierpen. Maar al was hij aan de watervallen ontsnapt, hij bleef de gevangene van de rivier en het zou moeilijk zijn zich uit die gevangenschap te bevrijden. Hij keek naar den oever en zag verscheidene donkere figuren bewegen op het pad onder de boomen van het park. Hij

(Polo Godfried de Groot)

DE BEKENDE „BAND MICHEL" oogstte te Amsterdam in Cabaret La Gaité veel succes. - 7 -

■■■■■

:

■

mmmfmmsmmm

.■■.■

Transpireerende Voeten, Handen en Oksels behandele men met Purolpoeder. Dit is het meest afdoende middel. In bussen van 45 en 60 et. Alleen bij Apoth. en Drogisten.

schreeuwde, maar zijn stem werd doodgedrukt door het almachtig gedruisch van de wilde wateren. Doch in den ochtend moest hij ontdekt worden en zouden zij hem trachten te redden. Maar als die poging gelukte, beteekende dat tevens dat hij gearresteerd zou worden ... uitgeleverd aan Canada en naar Toronto teruggebracht. Maar alles was beter dan daar levenloos te worden rondgeslingerd in die gruwelijke draaikolk. Een wonderlijk idee schoot door zijn hersens. Hij had gelezen van een jong Amerikaansch dichter, wiens verzen hem uit de gevangenis hadden bevrijd. Zou hij niet kunnen probeeren met zijn gezang hetzelfde effect te bereiken ? Niet voor vier uur zou de nieuwe dag beginnen, aan te breken. Hij zag de donkere omtrekken van de menschen aan den oever den een na den ander verdwijnen, de meesten Straatlichten waren gedoofd. Daar zat hij nu, de leeren tasch met de vijftigduizend dollar tusschen zijn opgetrokken knieën en het was hem onmogelijk zijn oogen af te houden van de witte wolken van „damp, die eindeloos oprezen uit de kokende diepten. Ze namen monsterachtige gestalten en gezichten aan; ze herinnerden hem levendig aan de wolkenscène uit Wagner's „Walküre". En dan daarbij die heische stem van den waterval! Nooit had hij zoo'n geluid uit de onderwereld gehoord. Het leek alsof al de stemmen van aarde en hel de hemelen wilden verbidden. Den heelen nacht door luisterde hij naar dien grommenden donder, die het heelal vervulde en

de sterren wakker schudde. Maar niet alleen de sterren ook zijn ziel. II. Toen de stad Niagara Falls den volgenden dag ontwaakte, was de lucht vervuld met het schokkende nieuws, dat er zich een man bevond op de kleine rots in de rivier. En spoedig steeg de opwinding ten top toen bekend werd, dat de man op het rotsblok zich aan een enormen diefstal had schuldig gemaakt. Op de paden en grasvelden langs den oever, op de brug en de glooiing van Green Island wemelde een menigte van tienduizenden menschen. Honderden plannen werden er door de autoriteiten op de brug geopperd om den jongeman te redden. Leo Arnim, voorheen Jules Dreyss, zag de massa aangroeien. Eerst vond hij het niet onaardig: nooit tevoren was hij het middelpunt van belangstelling geweest, de figuur waarop aller oogen gericht waren, het onderwerp van alle gesprekken. Het verschrikkelijke heroïsche, dat hij had doorstaan, maakte hem groot en romantisch voor zijn eigen gevoel — en moest het voor het hunne doen, meende hij. Van drie verschillende kanten dronken tienduizenden oogen iedere beweging van hem gretig in. Hij merkte op, hoe ook aan de Canadeesche zijde de menschen zich verdrongen op de terrassen en de glooiingen van Victoria Park. Er dromden zelfs troepjes samen op de daken der huizen. Twee machtige naties hadden slechts oog voor hém, een kleine figuur op dit nietige stukje houvast temidden der kokende wateren. Nu was de zon heelemaal opgegaan en begon zijn verstijfde ledematen te verwarmen. Hij kon nu opstaan op zijn rots, en deze houding was veel waardiger. Het deed hem denken aan den Graaf van Monte Christo na zijn ontsnapping uit Chateau d'If. De wind deed zijn lange haren om zijn blank voorhoofd wuiven. Het voortjagen van de met schuim

ELDZABETM ALLAN, de jonge Metro-Goldwyn-Mayer-ster In haar kleedkamer. Zij gebruikt een vaporisateur om een samentrekkend middel op haar gezicht te spulten. Zou zij daaraan misschien te danken hebben, dat velen haar heur teint benijden ? - 8 -

Jë*m1-'

, mm- f

bedekte rivier, die nu als smaragd schitterde, maakte hem echter duizelig, zoodat hij weer ging zitten en zijn beenen kruiste, zooals een Turk dat doet. Zijn hoofd voelde wonderlijk vreemd en ieder ding daar in de wereld rondom hem kreeg een vreemde gestalte en vreemde afmetingen. Ze waren bezig een boot uit te zetten aan den kant van de steenen brug. En vanaf die brug naar de boot hing een lang touw, dat door dozijnen hel[Vervolg op paèina lO)

M'n vrouw heelt een neef. Daar heb jelui wel ereis over verteld. En lust me niet om me nog verder a. de streken van dat jongemensch te ergeren. Ti minste voorloopig niet. Wat later komti k; ik nog niet met zekerheid zeggen. Doch dat die neef een aangetrouwde tan heeft, wiens zoon in Indië woont, dat wisti jelui nog niet. Hoe m'n vrouw het te weten gekomen i kan ik jelui niet zeggen, maar het is een fe. dat zij d'r achter is gekome«, dat die zoon va de aangetrouwde tante van m'n neef er een hc eigenaardig soort nering op na houdt. Hij do in apen. En gezien het groot aantal van d, specimen, dat er in ons land rondloopt, en voc opgesteld, dat het waar is, dat de bovengenoem de zoon van de aangetrouwde tante van de neef van m'n vrouw een soort monopolie i den apenhandel op Nederland heeft, dan moi ie wel een goeie affaire hebben. Doch ter zake. Op zekeren dag krijgt m vrouw het in haar bol, ook een aap als huis dier te willen bezitten. Stel je voor! En erger je niet! Ik behoef jelui niet te zeggen, hoe zeer ik m tegen dit alleronzinnigst, allerergerlijkst vei langen verzet heb. Met als de voor de ban liggende conclusie, dat m'n vrouw des te mei behoefte en verlangens aan een huisaap kree; Jij bent zoo dikwijls van huis, redeneert] zij, en dan mis ik je zoo. Waarom gun je m dan niet het bezit van een anderen aap, dien wel zal leeren thuis te blijven. Dat zei ze tegen mij.... Ja, ja, de vrouwen van tegenwoordig zi wel beleefd. Ze heeft d'r wil doorgezet. En een aap bc' steld. Zij wachtte echter tevergeefs op de aflev ring, hoewel de brief per luchtmail door ha was verzonden. Ze begon al te gelooven, dat ik dezen brio onderschept had, tot ik haar een bericht uit d krant kon voorleggen, waaruit bleek, dat d'r eei zak met luchtpost bij vergissing ergens w.i blijven liggen, of, wat ook gebeurd kan zijn onderweg achterover was gedrukt. In elk ander geval zou ik mijn ergernis ov, zooveel nalatigheid niet onder stoelen of bankci hebben gestoken. Maar nu, nu verheugde ik c mij over. De aap is uit de mouw gekomen, ei brief waarin de aap werd besteld, ligt ergens ja waar ligt ie? Ik weet het niet. En niemam weet het. Officieel is de zak aangekomen, hc protocol, waarin vermeld stond, dat ie er wa> werd keurig netjes door den betreffenden ambtt naar onderteekend. Doch tusschen ,,officieel" en ,kerkelijk" is ook hier een eerbiedwekkend distantie. Dus troost ik me, dat door dien aap van een ambtenaar, de aap van m'n vrouw nooi zal aankomen. Het geld voor de porto van een tweeden brief heeft ze er, gelukkig, niet voor over. PF.TRITS PRTTTTCT AA

,

—'

_JÄN KIEPURÄ DOOR

In 1925 beleeft Berlijn een sensatie op muzikaal gebied. Deze stad, die in tegenstelling met Dresden en Weenen niet al te zeer verwend is met mooie stemmen, is een muziekwonder beschoren. Er is een nieuw zangphenomeen verschenen, en het wordt door de wereld van de kunst met groote spanning tegemoet gezien. Men voorspelde een nieuwen Caruso! En inderdaad, deze nog zeer jonge man, pas drie en twintig geworden, versch van de universiteit naar het tooneel gegaan, heeft — om zoo te zeggen — uitdrukkingsmiddelen tot zijn beschikking, die een zanger het hoogstgestelde doel kunnen doen bereiken. De reputatie, die dezen jongeman al uit Weenen voorafging, werd in Berlijn bevestigd: de naam Jan Kiepura verbreidt zich als een loopend vuurtje door alle kunstmilieux. De jonge zanger, die kort tevoren opzien baarde in

FRED. RITTER

de Oostenrijksche hoofdstad bij de sensationeele première van Puccini's zwanezang „Turandot" door de moeilijke partij van den prins, een opzien, dat bijna de schitterende avonden van een Slezak of Piccaver in het verwende dorado van het bel canto overtrof, deze zanger staat enkele weken later op het tooneel van de opera te Charlottenburg, om triomfen te vieren als .Cavaradossi in „Tosca". Aan zijn sympathiek uiterlijk, dat vooral getuigt van een rijk temperament, paart hij zijn fascineerende stem, waarvan het stralend forto aan Caruso herinnert, en het verrukkelijke mezzavoce ons de glansperiode van Jadlowker in herinnering brengt. Men mocht terecht groote verwachtingen koesteren van dezen begaafden zanger, al was hij nog niet. geheel afgestudeerd; en men kan opnieuw constatceren, dat de wereld sedert Tamagno, Caruso, Pic-

caver of Slezak niet armer is geworden aan prachtige tenoren. Hierbij moet echter dadelijk weer onder het oog gezien worden, dat een dergelijke begaafdheid bijna nooit lang aan één bepaalde plaats is te binden, dat de groote steden der geheele wereld vechten om zulk een zanger. En zoo verloopt Kiepura's carrière dan ook in een voortdurende rusteloosheid; hij is het slachtoffer van de groote loopbaan, die hem allerlei aanlokkelijke vooruitzichten biedt. Zelfs Weenen, dat er op bogen kan, den tenor te hebben ontdekt, was niet in staat Kiepura vast te houden. De weg van zijn roem is zonder einde. Ook hij steekt den Oceaan over, als magisch aangetrokken door de verwachtingen van de nieuwe wereld, en gaat naar steden, die alle groote zangwonderen, der traditie getrouw, hebben bezocht. De Metropolitan-Opera te New York heeft, al is het dan ook maar voor korten tijd, een waardigen vervanger gevonden voor de, sedert Carusos dood, leege plaats van den eersten „Belcanto-zanger". Ook Amerika erkent den in Europa gevestigden roem van den jongen zanger. Hij bezit, als bijna niemand vóór hem, het aantrekkelijke van een aangename verschijning, die op zeldzame wijze harmonieert met zijn orgaan en zijn steeds rijper wordende uitbeeldingskracht. Deze verbinding schijnt hem wel voor te bestemmen voor de uitbeelding van jeugd en hartstochtelijke beroering, voor het lyrische en voor het heroïsche, zooals de groote Italiaansche Opera en vooral de stijl van het verisme cischen. Kiepura is in Mascagni's „Cavalleria" een Turido vol meeslcepend jeugdig vuur en zijn nog ongerepte, natuurlijke kracht geeft den zuiver lyrischen werken van Puccini een zekere mannelijke flinkheid, die daaraan slechts ten goede komt. Men kan wel begrijpen, dat de geluidsfilm op haar triomftocht door de wereld bij zulk een zanger, die met de reeds genoemde kwaliteiten bijna voor haar geschapen scheen, moest halt houden. Bij de UFA maakte Kiepura zijn debuut in „Das Lied einer Nacht". Deze film, die als het ware zijn eigen levensloop weergaf, behaalde overal een eclatant succes. Dit gaf de UFA aanleiding hem nogmaals te engageeren, n.1. voor „Ein Lied für Dich", waarin behalve Jan Kiepura, Jenny Jugo, Paul Kemp, Ralph Arthur Roberts en Karl Stcpanek optreden. De schlagers uit deze film: „Ninon" en „Signorina" zijn door radio en gramofoon reeds zoo populair geworden, dat wij overtuigd zijn, dat deze film het succes van „Das Lied einer Nacht" nog verre zal overtreffen.

De sympathieke zanger, die in „Ein lied far Dich" zal optreden.

V

wmmmmmmmmmmmm [Uervolé van pa$. S) pende handen werd gevierd. Door de golven voortgestuurd kwam de boot nu gestadig op hem toe, doch eensklaps, halverwege brug en rotsblok, pakte een oproerige roller haar en deed haar omslaan. Een schreeuw uit duizendenkelen scheurde de klare morgenlucht. De boot werd ondersteboven teruggetrokken, omgekeerd en opnieuw vierden de bereidwillige handen het touw. Nu kwam ze nader dan de eerste maal, doch alleen om met kracht te worden gesmakt tegen een scherpe rotspunt, die ternauwernood boven het water zichtbaar was. Dat veroorzaakte een lek in den houten bodem; de boot liep vol en zonk. Zelfs boven het geloei van den waterval uit, hoorde Leo Arnim de kreten van teleurstelling, die uit de toeziende menigte opstegen. Een adembenemende angst kreeg hem opeens te pakken en hij maakte wilde, smeekende bewegingen. De opwinding van het volk werd steeds grooter. Handen werden omhoog geheven — geagiteerde ;nannen liepen heen en weer langs den oever. Leo, vroeger Jules, werd plotseling een man gewaar, een man met een rood hoofd en nog rooder snor, die midden op de brug stond en met een wit papier heen en weer zwaaide. Leo herkende hem als een recherche-inspecteur uit Toronto, die wel voor inlichtingen en dergelijke op de Bank te maken had. Naast hem, tot Arnims namelooze ontsteltenis, stond een lange, donkere heer met een sik en het gezicht van een Mephistopheles. Hij droeg een hoogen zijden hoed en was in het zwart. Jules Dreyss kende hem maar al te goed; Jules Dreyss, ja, want nu voelde hij zich niet meer Leo Arnim, de tenor, aan wiens voeten de heele wereld zou liggen. Nu hij dezen gierentronie zag was hij slechts Jules Dreyss, de voortvluchtige bankbediende, een nietig wrak, speelbal tusschen de machten der samenleving en der natuur. Deze

^—^—■—-—-

man met zijn hoogen hoed was niemand anders dan Achille Pierre Latour, de nuchtere, hooghartige, onvermurwbare directeur der Provinciale Bank uit Toronto, die door zijn personeel bij voorkeur vergeleken werd met een blok ijs in een stalen kluis. Achter deze twee stonden verscheidene mannen in blauwe uniform. Amerikaansche politie-ambtenaren.... Van zijn rotsblok af kon Jules de koude, metaalharde flikkering in Latours zwarte oogen zien. De wereld om den vluchteling heen kreeg steeds meer een verwrongen aspect; als een schilderij van een stormgezweept landschap. De duizenden blikken, waarvan hij het brandpunt was, het ziedende water rondom hem en het hypnotiseerende gebrul van de vallen, schenen een sinistere toovermacht over hem uit te oefenen. Latours kwaadaardige oogen, de oogen van een scherpschutter, die op een afstand zijn doel schat, boorden door hem heen. Het leek alsof zij zich als die van een slang verwijdden en vernauwden, ze werden heete, gloeiende planeten van agaat, omgeven door een regenboogkleurig schemerend waas. Tenslotte was er voor Jules Dreyss niets anders meer dan Latour en de man, die het papier in de hand hield — zeker een bevelschrift voor zijn arrestatie en uitlevering. Zijn bravour van straks doofde uit; hij had nu de gewaarwording van een rat in een val, met reuzen die op hem neerzagen, dat heel de menschheid zich tegen hem keerde en er behagen in had, dat hij door klauwen van water vaneengereten werd. Hij trok den riem, dien de kleine tasch opzij vasthield, los. Bij het zien daarvan, maakte de vuurroode beambte op de brug een wilde beweging en wuifde als waanzinnig met het witte document. Zelfs de onheilspellend bedaarde Latour toonde teekenen van ongerustheid.

EEN DRAMATISCH OOQENBILIK. Ernest Torrence sterft hier in de armen van Claudette Colbert tijdens de opnamen voor de im „I cover the waterfront", die hij maakte voor de United Artists. In werkelijkheid stierf hij een paar weken later ....

Een pradfje met hekendle Oinhekemidleini MARY LOSSEFF EN HEINZ KÖNNECKE VERTELLEN

Steeds pijnlijke, opgezwollen voeten ... Hij voorkomt dit thans door Radox-zuurstofbaden Een automobilist schreef ons onlangs: .Ik ryd vttl mato tn ZOMU U mhschlen weet. heeft de hitte pan den motor pufc een teer onaangename uitwerking op de voeten. Zy beginnen tpoedlg op te zwellen, gaan trentplreeren en kannen uitent Pi/nlyk worden. Ik hed hier tenminste allemaal lett umn. Toen nmm Ik tweemaal per week een half bar lang een voetbad: een kom warm water met twee eetlepels Radox. Heel eenvoudig, maar doeltreffend, want lindadien heb Ik geen enkele klacht meer. Ik gebruik Radox nu twee Jaar en tal er tteedt mee doorgaan. ƒ. if. te (j.

Terwijl U met de voeten in een verzachtend Radox-bad zit, worden in het water millioenen werkzame zuurstofbelletjes vrijgemaakt. U kunt ze als een witte wolk in het water zien. Deze zuurstof dringt door de poriën en verdrijft alle onzuiverheden en zuren die het brandende en pijnlijke gevoel veroorzaken. Harde huid en eelt worden zachtjes weggeweekt. Van nu af geen klachten meer over Uw voeten. Radox is heerlijk geparfumeerd, en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten. Een pak is toereikend voor vele weken.

RA Dox

Nü

;°rcpTBsk

Imp.: N.V. Rowntree Handels Mij. Heerengracht 209 Amsterdam-C. Dreyss kreeg plotseling een ingeving. Opgejaagde en gevangen rat als hij was, had hij toch macht over hen allen; hij, de onbekende zanger, had macht over al deze menschen, over de wet en over de wereld, met het geld, dat hij bij zich had. Dat was zijn wapen en zijn wapenrusting tegelijk. Tartend stond Jules Dreyss nu overeind, het witte schuim rollend over zijn schoenen. Langzaam, voorzichtig, opende hij de tasch en nam er den bundel bankpapier uit, trok er den elastieken band af en het vochtige papier, dat er omheen zat en direct wegvloog. Daarop zwaaide hij de groen-gele banknoten boven zijn hoofd en deed alsof hij ze in het water wilde werpen. Een gebrul was het antwoord op deze schijnbeweging een beweging, die den politieman en den bankdirecteur met lamheid scheen te slaan. In Jules Dreyss' fantastische hersenen stond de wereld niet alleen heelemaal op haar kop, maar was zij ook binnenstebuiten gekeerd. Nu voelde hij zichzelf niet meer als een gevangen rat, maar als een monarch. Zijn rots was een troon en hij kon met hen allemaal haar zijn welgevallen handelen. Van de brug (Veivoli op po&na 21)

De tijden, dat wij filmsterren alleen van het witte doek kenden, zijn voorbij. Wij behoeven ons niet meer tevreden te stellen met foto's en verhaaltjes of overleveringen. Niets van dit alles meer. Zü komen persoonlijk naar ons toe. Wie hebben wij nu reeds in korten tijd in ons gastvrij vaderland niet mogen begroeten? Renate Müller Lee Parry Martha Eggerth, Jeanette Mac Donald, Mady Christians, Maurice Chevalier, om maar 'n greep te doen uit de velen en de invasie is nog lang niet ten eindel Zoo proïiteeren thans van de heerlijke Scheveningsche natuur de filmsterren Mary Losseff en Heinz Könnecke. Beiden treden als gast op in de operette ,„Die Dubarry", die de Hirsch Operette thans in ons land geeft. Voor den nieuwsgierigen interviewer was er dus weer werk. En zij waren gemakkelijk te vinden: natuurlijk des avonds in den Princesse Schouwburg. Het plan was echter eenvoudiger opgemaakt, dan ten uitvoer gebracht, hetgeen later zal blijken. Het was een mooie zomersche Augustusavond, waarop men eigenlijk niet aan theater en film oenkt, en toch was de schouwburg goed bezet. De tweede acte was bijna ten einde, de vroolijke Claire Clairy en Herbert Weisbach dansten met een animo of het een première gold. Achter verdrongen de leden der hofhouding van Louis XV zich voor den artistenuitgang, ten einde een zweempje frissche lucht te krijgen. Wanneer ik maarschalken en markiezen ben gepasseerd, bestijg ik het trapje naar boven, waar de heerenkleedkamers zijn. De deuren staan open; het is er broeierig. Het allerlaatste kamertje is mijn doel. Heinz Könnecke, die eerst in de derde acte als Louis XV behoeft op te treden, is present. Druk aan 't schminken, belooft hij mij alle vragen te zullen beantwoorden, maar hij moet dóórschminken, want de straffe zon der laatste dagen en het heerlijke bad hebben hem zóó verbrand, dat hij zich meer en langer moet schminken dan gewoonlijk. „Wat is 't hier heerlijk — op Scheveningen dan altijd! Wat een mooi landl Ik kende het reeds, want ik was verleden jaar óók hier met de Pallenberg-tournee. U herinnert het zich misschien nog wel? Wij speelden Molnars „Eén, twee, drie"! De was de chauffeur." „U speelt dus van alles: operette, tooneel, film?" „Inderdaad, hoewel mijn rol in „Die Dubarry" thans een zuivere tooneelrol is. Maar ik ben toch bij de operette begonnen. Regelrecht van de schoolbanken stevende ik op 17-jarigen leeftijd naar de operette en kreeg twee jaar later de hoofdrol te spelen in „Die Lustige Witwe". Zangles nam ik bij den bekenden Berlijnschen leeraar Pasche. Toen trok het tooneel mij, en ik debuteerde in Hannover. Vandaèr ging ik naar München en verschillende andere Duitsche steden, tot er ten slotte een verbintenis volgde aan het Stads-Theater te Dresden. Ik speelde niet minder dan 2000 maal Karl Heinz in „Oud Heidelberg". Een heerlijke rol! Ook speelde ik veel Shakespeare en met groot genoegen. Aan de film heb ik eveneens reeds mooie herinneringen. Ik was verbonden aan de Ufa, de Emelka en thans wederom aan de Ufa. De film is mij het liefst van alles, vooral de sprekende. Bij de Emelka speelde ik „Mein Schwester und ich", een rol, die voor mij geschreven was. Bij de Ufa vond ik de prettigste rol — hoewel er heel wat narigheid aan verbonden is geweest, eer zij tot

stand kwam — JD-trein 13 heeft vertraging"." Wanneer ik vertel, mij deze film nog goed te' herinneren, vervolfft mijn schminkende gastheer: „Zes weken hebben wij aan deze film gewerkt, en veertien dagen brachten wij — Charlotte Susa en ik — in het salonrijtuig van keizer Wilhelm door. Deze wagen was speciaal voor de film aangevraagd. En nu moet U weten, dat het stuk in den zomer speelde en dat het, toen de opnamen plaats vonden, midden winter was. Het was 30° onder nul en ik moest alleen in mijn overhemdje op een motor voortsnellen. Ik was soms half bevroren en de masseur stond dan ook steeds klaar om mij weer fit te maken. Dat was een film met spanning, ook voor de vertolkers en wij hadden een uitstekenden regisseur aan Zeisier. Een flinke baas!" Meer en meer nadert Louis XV zijn voltooiing, nog een streepje hier, nog eentje daar. Tot de kleedkamer dringt het geklap uit de zaal door, het bedrijf is ten einde — het is pauze en ik moet trachten Mary Losseff te spreken te krijgen. Nog één vraag: „Plannen voor de toekomst?" „Neen, men verwacht een goed winterseizoen in Duitschland, dus moeten wij afwachten. Filmen, maar nog geen definitieve plannen. Misschien nog eens naar Holly-

- 10 ■

wood, maar voorloopig niet. Mijn partner van „D-trein 13", Charlotte Susa, is daar thans." Ik sta inmiddels weer in het gangetje en vraag naar Mary Losseff. „Frau Losseff spielt heute Abend nicht." Zij heeft een vrijen avond en een uTidere collega heeft haar rol overgenomen. Het interview dreigt te mislukken. Ik doe noa een poging, „waar zou zij te treffen zijn?' Plotseling staat Richard Tauber voor mij en allervriendelijkst vraagt hij mij, hls ik Frau Losseff wensch te spreken, even te wachten, want zij komt beslist nog. Een handdruk en de groote zanger, die thans den dirigeerstok zwaait, verdwijnt weer in de directie-kleedkamer. Wachten dus. Na tien minuten komt een nieuw bericht: Frau Losseff is gevonden, zij zit in „'t Wachtje", het gezellige zitje tegenover den Princesse Schouwburg. In „'t Wachtje" zijn al heel wat interviews afgenomen contracten gesloten en gewichtige zaken besproken. In den achtertuin branden een paar schemerlampen, eenige tafeltjes zijn bezet, en aan een er van zit mijn slachtoffer, in gezelschap van haar zuster en vriendin. Kennismaking, een praatje en het praatje is een interview geworden. „Heerlijk zitje hier niets te doen vanavond, prachtig weerf" „Bevalt het u hier goed?" „Verrukkelijk!" De interviewer lacht, het is het gebruikelijke antwoprd van onze buitenlandsche gasten. Wanneer zij echter ziet, dat ik lach, onderstreept zij het gezegde door aan te vullen: „Neen, heusch, ik was drie jaar geleden ook reeds hier voor mijn pleizier en toen heb ik al gezegd: wanneer ik niets meer ga doen, dan wil ik een huisje hebben in Engeland of Holland." Het gesprek, dat hu volgde, werd niet alleen gevoerd door de gastvrouw en ondergeteekende, ook haar zuster en vriendin nemen er levendig aan deel. „Russin van geboorte. Het levenslicht aanschouwd te Wladiwostok. Oorlog, gevlucht naar Japan. Een verblijf van twee jaar. Mary gaat in een klooster. Dit houdt echter geen stand en zij vestigt zich in 1921 te Berlijn, waar de kunst haar aantrekt. Debuteert in het bekende Nellson Cabaret. Zij bezit een natuurstem, doch gaat thans ook les nemen. Engagement aan de operette volgt, met een tournee door Duitschland. O.a. worden bezocht Frankfort a/M, München en Hamburg. Eerste optreden in de operette „Viktoria und ihr Husar", verschillende anderen volgen tot Richard Tauber haar partner wordt. Voor de eerste maal in „Frühlingstürme", dat is nu drie jaar geleden. Tauber is een zeldzaam prettige partner. „Die Dubarry" volgt en dan komt het engagement voor Holland, door Fritsch Hirsch. Reeds in den cabarettijd was zijn aandacht op Mary Losseff gevallen. „En uw plannen?" waagde de interviewer nog te vragen, want het liep reeds tegen halftwaalf. „Eerst hier nog in Holland afwerken en dan met Tauber naar Parijs. Wat wij daar zullen spelen en zingen, is nog niet bepaald. Én dan laten wij niet zoo ver den tijd vooruitloopen." Wanneer ik om half twaalf „'t Wachtje" verlaat, zitten de verschillende Hirschianen nog in gezelligen kout vereenigd, spelen een partijtje kaart en denken nog niet aan naar bed gaan. Henri A. van Eijsden Jr.

—

^^^^^——

fTT*

SIGAREN

rxAJum^o^z

GARY COOPER werd geboren in Helena, Montana. Nadat hij een jaar op „college" geweest was, werd hij gewond bij een auto-ongeluk, en ging, nadat hij weder een weinig hersteld was, naar de ranch van zijn vader, om daar als cowboy zijn kiechten te herwinnen. Eenman! geheel de oude, zocht hij werk te LosAngelos als dagblad-teekenaar. Daar dit echter niet erg lukte, nam hij tydelijk het baantje van „extra ' waar en kreeg daarna een rol in .The winning of Barbara Worth". Zijn grootste succes behaaldihij in „Marocco ' met Marlene Dietrich

MARIA CORDA. Haar carrière hangt van toevalligheden aan elkan der. Zij stamt uit eenzigeuner-primasfamilieentoevallig maakte ztj kennis met den filmregisseur Alexander Korda. Korda maakte een film met haar en deze trok zeer veel publiek. Hij trouwde met Maria, die toen ter tyd nog Antonia heette. In Januari 1930 verhuisde Maria voor de tweede maal naar Hollywood, liet zich van Alexander scheiden en zocht verder alleen haar weg. In de sprekend.film heeft zij nog niet veel succes gehad.

Een bloemlezing van den geestigsten geïllustreerden humor uit de buitenlandsche tijdschriften.

's Morgens, 's Middags, 's Avonds.

„öijgeloof is iets wat in het rijk der dieren in 't geheel niet voorkomt," verklaart een psycholoog. — Toch beschouwen sommige muizen het als een slecht voorteeken, als zij een schele kat onder een ladder tegenkomen op den dertienden van de maand.

HELENE COSTELLO, een zuster van Dolores, is in 1907 te Brooklyn geboren. Zij was twintig jaar, toen zij haar eerste filmcontract by de Warner-Bros teekende en is tot op heden nog steeds aan deze maatschappij verbonden. In de film „Good Time Charley" trad zij zeer op den voorgrond. Helene is niet getrouwd en woont bij haar vader.

„U hebt een minderwaardig-heidscomplex, zegt U? Nou, dat zullen we er gauw genoeg bij 11 uitgeslagen hebben!" ,

De vertrekkende g-ast (tot hotelportier): „Eh- heb je misschien een kwartje guldens voor mij?"

Dezer dagen heeft de politie een beruchten oplichter gearresteerd naar wien" reeds lang tevergeefs was gezocht. Hij had zich vermomd als boer. — Men begon echter argwaan te krijgen, toen hij toevallig een opmerking maakte over het prachtige weer. Aan de Zuidkust van Engeland is kort geleden de grootste springplank ter wereld geïnstalleerd. — Er zal echter nog wel geen enkele poging worden gedaan om over het kanaal te springen, voor de wind iets gunstiger is. „Het is in hooge mate gevaarlijk om op een kantoorstoel in slaap te vallen," waarschuwt een dokter. — Vooral als degeen, die U de flauwe mop vertelt. Uw chef is!

JACKIE COOPER met zijn leuken vlaskop is wel de beroemdste kind-acteur van geheel Amerika. Zijn eerste succes boekte hij als „Skippy" ; daarop speelae hij met den kleinen Robert Cuogan samen in „Sooky en ook dit seizoen werd hij opnieuw toegejuicht in „Zijn zwaarste strijd ' met zijn grooten vriend Wallace Beery. Wij twijfelen er niet aan, of Jackie zal als volwassen jongeman tot de echte Hollywood-bcroetndheden gaan behooreu.

RICARDO CORTEZ is den 18en September 1889 in Elzas-Lotharingen geboren. Zijn ware naam is Jack Krantz. In het begin was Jack film-figurant, doch in Europa had hij niet veel succes, waarom hij op jeugdigen leeftijd naar Amerika trok. Hier lachte de fortuin hem eindelijk toe en spoedig kreeg hij bij de First-National belangrijke rollen te vertolken. In de film „Helen of Troy" vierde hij een waren triomf. Hij is thans bij de Metro Goldwyn Mayer geëngageerd.

TIM McCOY is een Wild-West-acteur van het echte oude soort. Hij begon zijn filmloopbaan als figurant in de Metro Goldwyn Mayer-ateliers, nadat hij eerst circusartist geweest was. Zijn eerste groote rol speelde hy in de film „War Paint", waarna hij werd verbonden voor de hoofdrol in de rolprent „The Covered Wagon". Tim voelt zich nog steeds op een paard het meeste op zijn gemakt

Terwijl zij in den trein zat trok een dame aan den noodrem omdat het gezicht van een mijnheer, die tegenover haar zat, haar niet beviel. — Het eenige, wat de heer hierop antwoordde, was, dat de dame het eerst de rem te pakken had gekregen! „Brutale vent! Hoe haal je 't in je hoofd om mij een. zoen te geven?" „Maar mijnheer, U hebt gisteravond toch legen het kamermeisje gezegd, dat U met 'n kus gewekt wilde worden ?"

Kantonrechter: „Hebt Vl den aanklager een flesch bier naar het hoofd gegooid?' Beklaagde: „Ja, Edelachtbare. Maar het was licht bier!"

Uit betrouwbare bron vernemen wij, dat een nieuwe filmactrice, die binnenkort zal debuteeren, een verblindenden glimlach heeft. — Men beweert zelfs, dat aan het publiek op de eerste rijen bij het betreden van het theater gratis een oogklep wordt verstrekt. Naar wij vernemen bestaat er een man, die zich in tien jaar niet heeft geschoren. — Hij moest zijn vrouw eens en voor al verbieden, zijn scheermes te gebruiken voor het snijden van linoleum en slijpen van potlooden.

LEE CORBlN werd den 5en December 1910 te Prescott geborei.. Haar ouders waren aan het tooneel en reeds als meisje van vijftien jaar stond Lee op de planken. Maar de film trok naar meer aan, en toen het ensemble, waaraan zij verbonden was, te Los Angelos gasteerde, verbrak zij haar contract en ETing aan de film. Het eerst werd zij opgemerkt in „Hootlights and Fools". In ons land worden jammer genoeg weinig rolprenten van Lee vertoond.

DOLORES COSTELLO, ten tijde van de stomme film een beroemde ster, K den Hen September 1905 te Pittsburg geboren als de dochter van den bekenden Amerikaanschen acteur Maurice Costello. Zij debuteeide in de film „Bobbed Hair" en trad op jeugdigen leeftijd in het huwelijk met den beroemden filmacteur John Barrymore. Zij hebben thans twee allerliefste kinderen, reden waarom Dolores weinig tijd meer heeft voor de film.

- 12 -

BUSTER CRABBE is in de eerste plaats sportsman, in de tweede plaats filmacteur. Dit blijkt wel uit het feit, dat hij op de laatste Olympiade het kampioenschap zwemmen behaalde en toen door de Metro Goldwyn Mayer voor een zwemfilm werd geëngageerd. Daarna kreeg hij een contract van de Paramount voor de hoofdrol in „Koning der Wildernis", waarin hij de rol van I.ion-Man vertolkt.

DESTEimnVALOKIA De dome: „Eigenaardig, dat jij zulk donker haar hebt, terwijl je broertje zoo blond isl" „Maar ik was er ook al, vöbr mamma haar haar had geverfd I"

De bestuurder van den lastauto: „Neem me niet kwalijk, hoor, maar ik kreeg ëen opduvel van hem daarachter!" - 13 -

T^^^Wi

,

ALS HET LEVEN STRIJD WORDT PIERRE DU TERRAIL SEIGNEUR DE BAYARD DE RIDDER ZONDER VREES OF BLAAM

zijn wapenrusting aan te trekken. Hij sprong in het zadel en was van plan met Ridder Le Vier eeuwen geleden ongeveer stierf een Basque zijn makkers na te snellen, toen hü man, wiens naam spreekwoordelijk een afdeeling Spanjaarden zag, die naar de is geworden als ,,de ridder zonder brug oprukten. Het gevaar was groot, want vrees of blaam". indien de brug werd veroverd, zou het kamp Pierre du Terrail, van wien hier sprake der Franschen onhoudbaar zijn. Bayard veris. werd in 1476 geboren op het slot Bayard zocht Le Basque zoo hard hij kon te rijden bij Grenoble. Zijn voorouders behoorden tot om hulp te gaan halen en begaf zich zelf den hoogsten adel van Frankrijk, en hijzelf geheel alleen in allerijl naar de brug. werd opgevoed als schildknaap van den De Spanjaarden lachten den eenzamen grooten Hertog van Savoje. Toen Pierre ridder, die hen tegemoet kwam rijden, harveertien jaar was, vatte de hertog het plan telijk uit. De voorsten van hen waren reeds op aan zijn leenheer, koning Karel VIII, een roem van die tijden behaald — door zijn halverwege, dè brug, toen Bayard, met zyn geschenk te geven. Terwijl hij zich afvroeg, koning op het slagveld tot ridder te worden lans voor zich uit in ruststand, op hen in waarmee hij den vorst een genoegen zou geslagen! rende. De botsing wierp drie Spanjaarden in kunnen doen, kreeg hij een gelukkige geBayard was toen nog geen negentien, en het water en onmiddellijk stortten de anderen dachte: hij besloot hem zijn besten page te wordt ons beschreven als lang en mager, onder het uiten van woedende kreten zich op geven. Koning Karel was met dit geschenk met donkere oogen en haren, en het uiterlijk hem. Om niet omsingeld te worden, plaatste zeer ingenomen en sloeg den jeugdigen edel- van een arend. Bayard zijn paard tegen de leuning der brug, knaap met welgevallen gade, toen deze aan Wanneer wij hem den eerstvolgenden keer verhief zich in zijn stijgbeugels en streed, het hof zijn entree maakte. Weldra was hij weer ontmoeten, ligt hij te Monervina in met beide handen zijn kromzwaard boven zijn gunsteling geworden, zoodat hij reeds garnizoen. Op enkele kilometers afstand bezijn hoofd zwaaiend, als een baarlijke duivel op zeventienjarigen leeftijd tot den rang van vonden zich de, vijandelijke, Spaansche troe- tegen zijn belagers. Bij lederen slag duikelde heer werd verheven en vrijheid kreeg, zijn pen en deze deden het voorstel, zich met er een Spanjaard in de rivier en weldra nam eigen weg te gaan. Pierre maakte van deze eenige vertegenwoordigers der Franschen te de heele troep de vlucht, angstig krjjtcnd: gelegenheid een uitstekend gebruik: hij was meten in „een strijd op leven en dood ter ,,Het is de duivel, die uit de hel is gekomen!" dan ook nog maar nauwelijks tien dagen page eere van hun volken". Bayard nam de uitSpoedig kreeg Bayard nu hulp en binnen af. of reeds was hij voor het gansche hof het daging vol enthousiasme aan en op den aftwee minuten tijd was de brug van vijanden voorwerp van uitbundige vereering ge- gesproken dag reden van beide kanten der- gezuiverd, en het Fransche kamp gered! worden. tien ridders in volle wapenrusting met Voor dit wapenfeit ontving Bayard een Ridder Claude de Vauldre, heer van Bour- zwaard en bijl, en bereid hun leven te offe- blazoen met een stekelvarken en het opgondië, werd algemeen beschouwd als de ren, het strijdperk binnen. Elf van schrift: „Unus agminis vires habet" — ,,Eén moedigste ridder van heel Frankrijk. Hij de Fransche ridders waren al spoedig man heeft de macht van een leger". vertoefde in die dagen juist te Lyon, waar van hun paard geworpen; twee bleven Niet alleen door zijn heldhaftig gedrag hij een tournooi wilde houden met lans en slechts over, om den ongelijken strijd echter onderscheidde Bayard zich: hü was strijdbijl, ten aanschouwe van den Koning voort te zetten: Bayard en Ridder Orose. ook zeer weldadig. In de provincie Dauphien de voornaamste edelvrouwen. Zijn schild Vier uur lang hielden zij echter op meester- né, waar hij was geboren, hadden meer dan hing tot dit doel aan een boom in de velden lijke wijze tegen de overmacht stand; de honderd soldaten het aan hèm te danken, bij Ainay, en den ganschen dag zat Mont- Spanjaarden, die woedend waren van nijd dat zij een dak boven hun hoofd hadden, joy, de wapenkoning, er naast met een groot en schaamte, omdat zij hun beide tegenstanen zagen meer dan honderd ouderlooze meisopen bock, waarin allen, die tegen het schild ders niet tot overgave konden dwingen, jes zich door hèm in het bezit gesteld van van Claude de Vauldre sloegen, hun naam spoorden hun paarden tot ongehoorde een huwelijksgift! moesten schrijven, opdat zij den ridder in het krachtsinspanning aan, zoodat het bloed Zóó verliep zijn leven: tusschen daden strijdperk konden ontmoeten. Onder hen. langs de flanken der dieren droop. Tevervan heldenmoed en daden van naastenliefde, die zich met hem wilden meten, bevond zich geefs echter. De avond viel, de horens klontot eindelijk de dag kwam, waarop ook hij ook Pierre du Terrail. Montjoy lachte, toen ken ten teeken, dat de strijd gestaakt moest hij zijn naam in het boek schreef; zelfs de worden, maar nog reden de onoverwinne- op het slagveld vallen zou, om niet meer op te staan. Het was in het begin van het jaar koning en zijn ridders hoorden met een lijke ridders in den ring. . 1524; de Franschen lagen in de buurt van mengeling van verbazing en leedvermaak, Hoe groot dit wapenfeit ook was, het zou ^bbiategrasso en waren tenslotte, na een dat Bayard tegen het blazoen van ridder weldra worden gevolgd door een nóg grooClaude had geslagen! Maar niemand kon dan ter. Een paar weken later lagen de Franschen heldhaftigen strijd, door honger en ziekte ook voorzien, wat er gebeurde. De dag brak en Spanjaarden tegenover elkander, ieder op gedwongen voor de vijandelijke legerscharen aan, waarop de ontmoeting zou plaats vin- een oever van de rivier Gargliano. Tusschen terug te trekken. Evenals steeds, was Bayerd den, en Bayard vocht zóó dapper en behen- hen bevond zich een brug, die in het bezit ook nu weer de laatste, die week. Dit keer dig, dat hij volgens den algemeenen wensch was der Franschen, en een eindje verderop echter voor het laatst. Voordat de avond der edelvrouwen werd uitgeroepen als de lag een fort, waarvan het bestaan alleen be- daalde, wisten vriend en vijand, dat Bayard zijn leven had gelaten. stoutmoedigste ridder van heel Lyon! kend was aan den Spaanschen generaal Pedro Aan beide zijden van den weg, dien de Het was echter niet op wapenfeesten en de Paez. Een vreemder ridder dan De Paez Franschen moesten gaan, hadden de Spantournooien, dat een ridder in die dagen zijn had stellig nimmer op een paard gezeten. Hij sporen kon verdienen; Bayard verlangde er was een dwerg, met een bochel als de bult jaarden een aantal soldaten met haakbussen dan ook hartstochtelijk naar, zich in een van een kameel, en een bovenlichaam zóó in hinderlaag gelegd. Bayard verachtte deze werkelijken krijg te kunnen onderscheiden. smal en verschrompeld, dat er niets van hem wapens, want terwijl er moed en handigheid Weldra kreeg hij hiertoe de gelegenheid en te zien was, als hij te paard zat. In deze vereischt waren om met speer en zwaard te hij rukte onder bevel van Ridder Ligny op groteske gedaante huisde echter de slimme vechten, kon de grootste lafaard van achter een steen wel een trekker overhalen. Uit een tegen Napels. sluwheid van een vos. De Paez stelde voor, van deze gehate wapens zou hij tóch echter De beide 'egers ontmoetten elkaar bij For- de Fransche wachtposten van de brug weg nova. De Franschen stonden tegen een ko- te lokken en zich dan van dezen overgang den dood ontvangen. Terwijl hij langzaam lossale overmacht en de slag was lang en meester te maken. Het plan hiertoe had hij terugtrok, met zijn gezicht naar den vijand gekeerd, trof een steen uit een haakbus hem bloedig. Toen de overwinning echter ein- reeds kant en klaar in zijn hoofd. in zijn rug. Op hetzelfde oogenblik zonk hij delijk was bevochten, behoorde Bayard tot Vroeg in den ochtend keken de Fran- voorover in zijn zadel en riep met zwakke de eersten, die voor den Koning moesten schen, die bij de brug de wacht hielden, verschijnen. Dien dag waren er twee paarden verbaasd op, toen zij een troep vijandelijke stem: „Groote hemel, ik ben getroffen . . . ." Zijn schildknaap hielp hem van zijn paard onder hem gedood; zijn harnas en ïwaard ruiters zagen, die achter op hun paard ieder waren versplinterd, maar een blazoen, met een voetknecht hadden genomen en ter hoog- en legde hem onder een boom; hulp kon echter niet meer baten, zijn ruggegraat was op de wapens van Napels, hield hij in zijn band! te van het fort begonnen de rivier over te twee plaatsen gebroken en hij voelde, dat Op bevel van den koning knielde hij neer steken. Zooals De Paez wel had voorzien, en werd ter plaatse tot ridder geslagen. In verlieten zij direct de brug en snelden naar hij sterven ging. Zijn laatste woord was een één veldslag had hij den hoogst bereikbaren de bedreigde plaats. Bayard was juist bezig groet aan den Koning. Toen brak zijn slem en zijn hoofd zonk op zijn borst. . . . - 14 : : :t

■'•-

,■.

KLOPSTOKIÄ Wim" DE OLYMPIADE —, (A niLLIOM DOLLAß LEG5 Paramount-Film. Regie van Edward Cline. ROLVERDEELING: Migg Tweeny .... Jack Oakie De president . . . . W. C. Fields De Majordomo . . . Andy Clyde Mata Machree. . . Lyda Roberti Angela Susan Fleming De spion Ben Turpin De minister van financiën, Hugh Herbert Mr. Baldwin . . . George Barbier Willi (Angela's broertje), Dickie Moore De springer . . . Chick Collins is de plaats der gebeurK1lopstokia tenissen, die van zulk een be!teekenis blijkt in het leven van

SoA^mJGH HERBERT

Migg Tweeny, omdat hij er verliefd wordt op Angela, de dochter van den president. De Klopstokiaansche schatkist is leeg en de president zoekt naar een pientere kerel, die deze groote leegte zal weten aan te vullen. Als Migg Tweeny den president om de hand van Angela verzoekt, wordt hij door dezen tot den kogel veroordeeld. Op het executie-terrein weet de handige Twe'eny, die reiziger is voor de bekende Baldwin Borstel Fabrieken, de soldaten plumeau's aan te smeren om op hun sjako's te zetten. Angela wijst haar vader op Miggs verkoopstalenten en de president ziet in hem den man, die het land zal kunnen redden van de staatsschuld. Dus bezweert hij Migg, een methode uit te denken om de schatkist te doen overloopen, waarna Migg, als hij slaagt, zijn dochter mag huwen. Migg gaat naar zijn baas, Mr. Baldwin, die een groot sport-fanaticus is en terwille van zijn hobby en van de publiciteit, een fortuin beschikbaar stelt voor den winnaar van de Olympische spelen te Los Angeles. Migg Tweeny's plan is gemaakt. De Klopstokianen zijn vlug ter been en dus requireert hij enkele van de snelste kwitantieloopers en geitenhoeders voor het Olympische team. Dit team completeert hij verder

JACK OAKIE EN HET KLOPSTOKIAANSCHE TEAM

DRIE KABINETSLEDEN - 15 ^sn

^^^^^mm

.-., >,/v,v. '':'r--:..-;w;v.;-.ri;.:.v^:-.

m

met den Majordomo, die de isjopstokiaansche herten en hazen met de hand vangt, en met den president in eigen persoon, wiens topprestatie, behalve het ledigen van de schatkist met twee handen, het optillen van een brouwerspaard met één hand is. Het Olympische team met Migg Tweeny als trainer aan 't hoofd, gaat op weg naar Los Angeles. Angela en het geheele Kabinet gaan mee. De leden van het Kabinet echter, die de politieke vijanden van den president zijn, hebben Mata Machree, voor wie geen mannenhart veilig is, geëngageerd met het doel den Klopstokiaanschen athleten het hoofd op hol te brengen. Aanvagkelijk gelukt haar dat en zelfs Migg loopt gevaar onder haar bekoring te komen, doch zijn hoofd wordt koel gehouden door Angela. Als het team in Los Angeles aankomt, vallen de Klopstokianen, door allerlei geïntrigeer van Mata Machree, elkaar uit jaloezie aan en komen zij op het Olympische openingsfeest als wrakken het stadion binnen. Angela weet Mata echter te dwingen haarzelf aan het team bekend te maken als een gehuurde verleidster. Een paar woorden van Tweeny helpen de mannen weer op de been en vol enthousiasme verschijnen zij aan de startlijn. Het Klopstokiaansche team wordt de sensatie van de Olympische spelen. De geitenhoeders winnen al de springnummers en de Majordomo verbetert alle records hardloopen. Rest nog het beslissende nummer gewicTitsheffen tusschen den president en zijn aartsvijand den minister van financiën, die als particulier mededingt. M^ta weet den minister te inspireeren vijfhonderd kilo te tillen. De president kan hier niet tegenop en het schijnt, dat Klopstokia niet zal winnen. Angela vertelt aan Migg, dat haar vader het sterkst is als hij boos gemaakt wordt, dus trapt Tweeny den president op de teenen, die vanwege zijn eksteroogen zoo woedend wordt, dat hij de vijfhonderd kilo giet één hand naar Miggs hoofd gooit, zonder hem echter te raken. Een van de officials komt naar den president toe en prikt hem twee medailles op de borst, één voor het nummer gewichtVERWACHT:

RASPOETIN Een Metro-Goldwyn-Mayer Film

k

i-m Lifl (?Kc*P^r^ 11 f

EN LY

o* »OB&r,

■' i

AN

DVayDH

0AK E

'

--'',-:

EN

Lyda Roberti, Susan Fleming en Jack Oakie

heffen en één voor het nummer kogelstooten, waarvan hij tegelijkertijd het wereldrecord gebroken heeft. Klopstokia wint en 's lands begrooting klopt. Angela vliegt 'in Miggs armen en beiden zijn daarom volgens de Klopstokiaansche zeden en gewoonten getrouwd.

HET TESTAMENT VAN Dr. MABUSE komt

^

met

JOHN, ETHEL en LIONEL B A R R Y M ORE

Het Klopstokiaansche kabinet

Het meesterwerk van Fritz Lang Ben Turpin en George Barbier - 16 -

N.V. FILM A AMSTERDAM

m.

m

.

Metro-Goldwyn-Mayer Film. Regie Edward Segwick. ROL VERDEELING: Professor Post . Buster Keaton James . Jimmy Durante Pansy Peets. Ruth Selwyn Eleanor Espere ■ . ThelmaTodd Mevrouw Peets . Hedda Hopper Griffo . . William Pawley De regisseur . Sidney Toler Dr. Bolton . Lawrence Grant Tony . . Henry Armctta Reno . Edwards Brophy

Zware rit voor den boeg..e?

Buster Keaton, Thelma Todd en Ruth Selwyn.

De professor heeft een kind gevonden.

Thelma Todd en Buster Keaton

Jimmy Durante en Buster Keaton.

Professor Timoleon Zanders Post is een der steunpilaren van de Pitts universiteit. Zijn dagverdeeling is zoo onveranderlijk, dat de studenten hiernaar hun horloges gelijk zetten. Op een dag erft hij bijna een millioen en besluit, wat meer van de wereld te gaan zien. Op weg naar New York, komt hij terecht in een gereserveerd rijtuig, waarin hij kennis maakt met de leden van een reizend Revuegezelschap en hij besluit met dit gezelschap een theater in New York te gaan exploiteeren. De eigenlijke oorzaak van dit besluit is de danseres Pansy Peets, die zijn hart sneller doet kloppen. In New York wordt direct met de repetities begonnen en de professor huurt het Orpheus Theater met drieduizend zitplaatsen. Intusschen probeert een danseres, Eleanor geheeten, een goede rol in de revue te krijgen en tevens den financieelen steun van den professor. Zij weet hem naar haar woning te lokken, waar na eenigen tijd haar „broer" verschijnt, om van den man schadevergoeding te eischen, doch James, de pianist van het gezelschap, heeft kans gezien zich voor den professor uit te geven en hij is voor haar geen interessant slachtoffer. Intusschen is de zaal voor de première uitverkocht, maar het blijkt, dat de erfenis van den professor een mop van enkele studenten was. Een deurwaarder komt om beslag te leggen. Daar hij evenwel de dagvaarding aan den directeur zelf moet uitreiken, wordt al het mogelijke gedaan om te beletten, dat hij den professor ontmoet. Daarom wordt deze voortdurend weggeroepen en komt eindelijk op het tooneel terecht, waar zijn optreden de grootste lachsuccessen van den avond veroorzaken. Een theater-directeur in de zaal vindt de revue geweldig en biedt aan voor een groot bedrag compagnon te worden. Hierdoor kunnen de schulden betaald worden en de voorstellingen voortgezet. Men zoekt den professor om een contract in orde te maken en vindt hem tusschen de coulissen in de armen van Pansy Peets.

„Wat moet ik doen om tandaanslag te bestrijden en mijn tanden te behouden?" Tandaanslag is steeds aanwezig - in iederen mond - op iederen tand - het plant zich steeds voort. De grootste schade berokkent tandaanslag door tandbederf. In den tandaanslag bevinden zich kleine bacteriën, die een scherp zuur afscheiden. Dit zuur verteert het glazuur zooals andere zuren gaatjes in hout of stoffen bijten. Steeds dringt dit zuur dieper en dieper door. Tenslotte wordt de zenuw bereikt .... het wortelkanaal wordt geïnfecteerd .... en wanneer niet tijdig geplombeerd wordt, is het onheil niet te overzien.

Om bederf tegen te gaan moet men Pepsodent gebruiken inplaats van gewone tandpasta's. Waarom? Omdat Pepsodent een speciaal materiaal bevat dat dea tandaanslag verwijdert. Dit materiaal in Pepsodent is een van de meest opzienbarende ontdekkingen van dezen tijd. Haar vermogen om ieder spoortje van tandaanslag te verwijderen is een openbaring ! Algemeen wordt erkend, dat dit materiaal tweemaal zoo zacht is als dat. welk iri gewone tandpasta s verwerkt worden.

^Wrigley's Kauwgom ^p'zorgt voor rust, kalmte en opgewektheid, noodig bij inspannend werk. Geen andere versnapering is zoo nuttig, lekker en goedkoop.

Gebruik Pepsodent tweemaal per dag en bezoek Uw tandarts tweemaal per |oar.

2 soorten: P.K. (zuivere pepermuntsmaak). Spearmint (pittige kruizemuntimaak).

Pepsodent Isdetan dpasta,die den tandaanslag verwijdert Groote tube f 0 5. dubbele lubc f 1.25

4176

WRKiLEY

GODFRIED DE GROOT JAN LUYKENSTRAAT 2^ TELEFOON

AMSTERDAM

28474

„Ik heb je voor veertien dagen twintig pulden geleend en toen zei je, dat je het geld maar voor een paar dagen noodig had." „Neem me niet kwalijk, moet ik van twintig gulden soms een paar maanden leven?"

Uw nieuwe japon is beeldig, maar... U loopt de kans haar te bederven door transpiratie. Om haar langen tijd haarfrischheld te doen behouden, moet U Odorono gebruiken. Odorono behoedt U voor vlekken van transpiratie en voor den onaangenamen geur hiervan. De gewone Odorono (robijnkleurig) wordt twee maal per week gebruikt en beschut U gedurende 3 ä 7 dagen. " Instant " Odorono wordt iederen dag toegepast, of wel zoo dikwijls als dit noodig blijkt. Beide vloeistoffen worden aangewend door middel van een "spons-aan-steel".

ODO-RO-NO beschermt Uwe kleeren

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

MEN ZIE OS VELE REPRODUCTIES VAN ONS WERK IN .HET WEEKBLADCINEMA &. THEATER,

— 18 - 19 -

Verkrijgbaar bij alia firma's in toiletartikelen: é F. 1.- en F. 1.80. OVERTOLLIG HAAR De nieuwe Gnthorings-Crcme Odorono Is een volmaakt product, prettig tn gemakkellik In het gebruik, verhardt noch in de tube, noch op de huid, voltooit Uw toilet onder de armen.

. ^

.•■■.,;

•

[Vervolg van pa&na 10] af schreeuwden ze hem toe. En hij schreeuwde terug en maakte grandioze, f.. yn theatrale gebaren met wapperende bankbil-, jetten. „Beloof dat jullie k me ongemoeid zult laten of ik smijt het geld we-è-è-èg I Beloof me, dat ik vrij zal zijn, vrij-ij-ij-ij I" ,' h •' • - • f Hij wist niet eens of ze hem wel verstonden, fPl^è maar zag dat zijn toe, schouwers buiten zichzelf van opwinding waren. De twee in het midden van de groep op de brug leken krankzinnig. Zij schreeuwden, totdat hun oogen haast uit hun hoofd puilden. Ze maakten krampachtige, smeekende, dreigende bewegingen. Ze waren bang voor de duiten, die honden, dacht Jules bitter, niet voor zijn leven! Het was of hij nu voor het eerst recht in het wreede, zwarte, hebzuchtige hart van de wereld keek; het hart dat hij had willen bekoren met zijn gouden stem. Alsof een bliksemstraal insloeg zóó zag hij ineens de waarheid achter dat alles. De vervlogen jaren en de malle warwinkel in zijn brein. „Gooi dat pk-ä-äpier weg in de rie-ieie-ie-vierl" zong hij met zijn helderste stem den Canadeeschen inspecteur toe, „anders smijt ik de duiten er inlll Hij maakte nogmaals een machtige, roekelooze beweging met de vijftigduizend dollars in biljettender Dominion Bank. Een 1 (FOTO FOX) er van ontsnapte aan zijn vingers, vloog door de lucht en werd tenisneming, alsof het een knuppel was. van dien „sterken arm" had zijn beop de vleugelen van den wind voortgeOngelukkigerwijze stootte hij daarbij vel tot inhechtenisneming prijsgegeven, dragen naar den linkeroever. Het werd tegen den arm van Achille Pierre Lazijn voorwaarden waren geaccepteerd. meegevoerd tot dicht boven de hoofden tour, die eveneens als in demonische Opeens voelde hij zich merkwaardig van de menigte en wel duizend handen woede gesticuleerde, maar met iets arislicht van hart! De wereld was ineengingen de hoogte in om het te grijpen. tocratischer, gracieuzer bewegingen dan geschrompeld en heel klein geworden, Het fladderde nog even rond en kwam de plompe politieman. Daardoor gleed hij daarentegen was gegroeid en steeg toen naar omlaag. Geen seconde later het stuk eensklaps in de rivier, Jules, die nu triomfantelijk uit boven een menigte vocht een tierend, krioelend menschenuitdagend lachte, zag het op en neer van slaven en dwergen. kluwen er om. Niemand had meer aandeinen in zijn richting. Toen het naderOp den oever maakte men toebereiddacht voor Jules. bij kwam, trachtte zijn hand het te beselen tot het stroomafwaarts zenden reiken, maar het werd voorbij gezwiept Het incident scheen de twee hoofdvan een andere boot om hem van zijn en ging, als door een stormwind voortpersonen op de brug te veranderen in eenzaam'eiland te halen. Toen het touw bewogen, over den rand der stroomvertot razernij vervallen automaten. De gevierd was kwam ze aanzetten, den snellingen naar beneden. recherche-inspecteur balde zijn vuist, zijn achtersteven naar hem toe, blank en mond opende en sloot zich met een Met den sterken arm der gerechtigglanzend, telkens onderduikend als er ongearticuleerd gehuil. Hij zwaaide met heid had hij dus afgerekend, zooals hij een golf overheen sloeg en eindelijk het stevige, lange bevelschrift tot inhechzirh voorgesteld had, de handlanger stootte ze hard tegen de rots. Hij greep - 21 -

'V

■

F/, 'fjrranco per pos,. BIJ VOORUITBETALING. He, ^rschuldiade kan voldaïn .orden doorS,or„ng op ome pos,reken,ne 41880 of door ,oe:end,nT'anpo7itel.

^

Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog vele aan. gename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en Interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roe^t bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers va* ons blad.

*.

m^m pmm pp

99

36, RUE PIQALLE. PARUS (IXe) fw! £ /""

-ï

--'

I ■

\ i ■

'

Steunt ons met een bezoek, en ge zult geen spijt ervan hebben, want wij zorgen dan, dat ge vaak „BIJ LEO FAUST"'terugkomt.

,S

'

1 ^ > VF

ۑ

1

J

BE E

J ^

da

"Id.f concurrent, en VOOR MINDER GELD. eten en drinken hebt e

noÏdTg^ïbTufhliJ: •• "^^ Z h er

* ^^—

i" « Ji fireheim van ons succes: komTndhe d ^nin HI}6^^" H0"8"^« properheid, Hollandsche voorDe ^euws.o H^nÄ^u116 reerC~ Ho"andsche kwaliteit en kwantiteit. ue nieuwste Hollandsche lektuur ligt bij ons op de leestafel; wij eeven Uraad ^n r«n±f l1^ T e^/e^d^i besPreken kosteloos plaatsen in sKwburJen d,e in o^e keS van'/«riÄ T ^ ^J**' Per bi'Jet duurder betaaIt- ^or J d00 0** w?fb^rMilï k' ^ - ™! rel.at,es en het Ui^breide personeel, waarover wij beschikken, besparen wij u tijd en leergeld, maken uw genot hooger en intenser. T Zlen ? at mee met onzen Ä^GANCK". ' Van V,J'Nhalf KA1^ u ,?5drie Z«terdagschen „UMMtOANCK tien tot half s nachts bezoekt ge met ons e U e ,ntereSSan Ste itl£ " Ä *}, i ^nchtingen van nachtelijk Parijs, adressen welke ge nooit alleen gevonden roudt hebben en waar ge trouwens riiet alleen in hadt gedurfd: cabarets, apachen-bals, kelders, artisterdcroegen en de sjfS aCht reStaUr 1*0 " TtS VT Montmartre op het uur van den co Xn^*U Ä francs n.r per persoon, alles inbegrepen.

ENKELE REFERENTIES' UIT ONS „LIVRE D'OR": 1 ho sm ^h^trliik'^i * ?E Ü1" dl, restaurant, waar we zoo heeriyk gedineerd hebben, terug «akvol te komen. RIKA HOPPER < 1,andsch klein e kof c p'drtlVt* ? •« fl " («ergens anders in l^arus te trH!,'Zt krUgen).... HENRI BOREL HeerlUke stemming en perfecte keuken. ANTON VAN WELIE Fa S, ls mins,ens ev "ALrh«JÏ,.^aSlll en goed en nezellig als K l le " In D-JJ?.^ . r/. PETER VAN ANROOY 1 een t. b,efs ;».,,f i . *uk »onder vet. was voor mHn maag een , , , rcuze-pret. c LOU,s BOUWMEESTER en nonderden andere... .

- 20 -

/S,

.'

..... ■

.

,

■■■■

...... -

.

■

.

■

de dolboord, bracht haar tot stilstand en staarde toen een tijdlang besluiteloos naar het ranke vaartuig. „Stap inl Stap inl" hoorde hij duidelijk boven het geloei van de Niagara uit Hy deed het, maar bleef rechtop staan en hield de bankbiljetten, nu door zon en wind gedroogd, stevig in zijn hand. Honderd armen waren bezig hem langzaam naar de brug te trekken. De menigte op de wandelpaden, op Green Island en aan den Canadeeschen kant over de groote kloof, juichte en gilde Vrouwen wuifden met zakdoeken en mannen met hun hoeden. Het was een zwarte, zwaaiende massa, gezichten bleek van emotie; een menigte die iets had van theaterpubliek, dat zichzelf niet meer is van verrukking en geen wee meer weet met zijn uitbundigheid. . Voor Jules Dreyss veranderde die simpele sloep in een statieboot en hijzelf in een luisterrijken held. De heek omgeving vormde slechts het decor voor een stoute, dramatische vertooning Een vlammend vuur van oplaaiende toejuiching zou hem koesteren; zijnjareniange honger naar glorie zou bevredigd worden; zijn zangerscarrière zou hij als overwinnaar reeds beginnen. Zang welde machtig in hem omhoog, onweerstaanbaar: Lohengrin's lied aan zijn geliefden zwaan.

....... ^

uitdeelt, strekte hij de handen uit en de wil zeggen naar twintig jaar gevangenisbanknoten vlogen door de lucht als een straf. Maar hadden ze dit geweten, dan zwerm vogels en dwarrelden naar -bezouden ze beseft hebben, dat hun medeneden in de richting der watervallen, want de wind was van richting veran- • lijden overbodig was. Want Jules Dreyss was een van de begenadigden, die het derd. Hij stond rechtop en bleef naar gegeven is in een trance van gelukzalighet volk zien, terwijl het lichte bootje heid te geraken voor zij de eeuwigachterwaarts werd getrokken naar heid ingaan; in eeAMi'an de wereld ontde diepte. Aan zijn mond, die zich afrukten droomtoestand, welke aan krankwisselend opende en sloot, zagen zij dat zinnigheid grenst. hij nog aldoor aan het zingen was. Toen het bootje op enkele meters De eenvoudige harten der verbijsterde van den afgrond was, wendden de mentoeschouwers werden plotseling met schen hun oogen af en toen zij ze medelijden vervuld, maar ook met een weer durfden opslaan, zagen ze de machtige bewondering voor den miseeuwige wolken van witten damp, die dadiger, die zingende den dood tegezonder rust als spookgevaarten uit de moet ging. Zij juichten hem in een dolle diepte oprijzen. vervoering toe, zooals hij daar meegesleept werd naar de grootschheid van Ze vonden hem, waar de mensch'elijké zijn ondergang precies zooals ze slachtoffers der vallen altijd gevonden hem straks hadden toegejuicht, toen hij worden: in de enorme gele draaikolk teruggevoerd werd naar het leven, dat aan den Canadeeschen oever. Op enkele schrammen na was, als door een wonZUN VBODW BLU MET ZIJN VERLIES. der, zijn lijk niet gehavend. En om 27 pond lichter. zijn lippen speelde een vreemde glimZ« begun nu ook fe vermageren. lach. Het wrak der boot bleef met hem slingeren in een langzamen, gestadigen, Hier is iets, wat alle vrouwen van ma nnen met meedoogenloozen rondedans. Ook dreef w£ w'f ■ J W^schap zuUen lezen. Het is de ervaring van een vrouw, er een overjas en enkele Canadeesche banknoten van een hoog bedrag. De wier echtgenoot onlangs nog 210 F pond woog. Zij schrijft: overige waren door de rivier verderop meegesleurd en brachten onverwachte „Ik voel me werkelijk verplicht om U weelde en geluk in de schamele wonin^schrijven en U te vertellen, dat mijn gen van boeren, bootslui en jagers aan Nu de boot de brug naderde, kon hij KrnUnai\ hï b;jna drie maanden beide zijden van Lake Ontario. Kruschen Salts heeft gebruikt, zijn geopzien in de zwarte, gloeiende oogen In die warrelende watermassa vond wicht heeft teruggebracht van 209 pond van dien duivelschen Latour en in het tot l81 ook de Canadeesche inspecteur zijn beroode gezicht van den Canadeeschen . - D« werd bereikt door Lts velschrift terug. Het groote vel papier inspecteur. Jules Dreyss hief zijn knap- ^^"TU^ hët gebruik van Wuschen met den gedrukten tekst was intact. pen kop met de in den wind krullende öaJts. Ik ben zelf ook te zwaar en ik begon nog maar drie weken geleden Maar de bleekblauwe inkt, waarmee de haren op en keek naar hen beiden met met Kruschen Salts te nemen. Ik ben al naam van den voortvluchtigen bankdief een soort joviale, voorkomende uiter op stond geschreven, was volkomen aaging. Hij was geen twintig meter ^"j 39 Pond tot 131 verminderd. Wij Mevr. C mtgewischt De waterval had zijn meer van de brug verwijderd toen er zyndolbhj. werk grondig gedaan en scheen met Sedert onheugelijke tijden hebben plotseling luide kreten, vloeken en gegil deze laatste grimmige grap nog eens van vrouwen als een helsch concert welgestelde menschen de gewoonte om extra te willen onderstrepen, dat Jules door elkaar weerklonk. Jules voelde, dat wanneer ze te corpulent zijn, die Europeesche minerale bronnen te bezoeken Dreyss aan den arm der aardsche gede boot eensklaps stuitte: het touw rechtigheid onttrokken was. waarvan het water bekend is om de was losgegaan, sprong als een slang op en plonste in het water. vermagerende uitwerking. Dit heet „een kuur doen". De samenstelling nu van De in den boeg bevestigde ringbout Kruschen bestaat uit dezelfde zouten had het opgegeven onder den druk van die voorkomen in de verschillende bronvyttig handen met als tegengewicht de nen van die wereld-beroemde badplaatkracht van het onstuimige water. Een kort moment staarde Jules als sen. Deze zouten bestrijden de oorzaak verdwaasd naar de gaten, die den uit- van corpulentie, doordat ze de inwendige organen aansporen om hun plichten getrokken ring achtergelaten badden Maar toen, net zooals de ring in de behoorlijk te vervullen. Om eiken dag boot had losgelaten, schoot er iets los alle schadelijke afvalstoffen te verwijderen, die, wanneer zij zich kunnen in zijn geest en hij lachte vroolijk. Hij liet de mooie, witte tanden zien en scha- ophoopen, door de chemische werking terde het uit in de angstige, onthutste van het lichaam zullen worden omgezet gezichten op de brug. Weer zwaaide hij m vetweefsels. Kruschen Salts verde bankbiljetten en nam de houding aan magert U met ineens — zooals van zoovan een opera-zanger in een pathetische vele middelen beweerd wordt. Maar scene. En toen begon hij te zingen. Zijn indien U het gedurende eenigen tijd stralend tenorgeluid klonk hoog boA regelmatig neemt — met een gematigd het donderend accompagnement der dieet en wat lichaamsbeweging —• zal wateren. Hij zong Lohehgrins lied aan een halve theelepel in een glas warm den zwaan zonder besef, dat het water eiken morgen vóór het ontbijt alle zijn eigen zwanezang zou worden Nu ongezonde dikte wegnemen en Uw was hij weer niet Jules Dreyss, maar figuur tot normalen omvang terugbrenopnieuw Leo Arnim en dit was zijn gen. En terwijl U aan dikte verliest zult U winnen aan gezondheid, levenseerste openbaar optreden. lust en energie. Hij was Ridder Lohengrin in zijn zilKruschen Salts is uitsluitend verkrijgveren wapenrusting en hij werd door baar bij alle apothekers en drogisten een zwaan in deze sloep langs den ä f 0.90 en f 1.60 per flacon en wordt Kijn gevoerd neen, door vele zwa- gefabriceerd in Engeland door de Fa nen; overal om hem heen mischten hun E - Vnfflths Hughes Ltd., sinds 1756 witte vleugelen. te Manchester gevestigd. Stralende geAls een koning, die zijn goede gaven zondheid voor één cent per dag. - 22 -

CAROLE LOMBARD.

K'

ichard Barthelmess speelt zijn 51ste star-film bij First-National. Zij is getiteld „Heroes for sale" en zal dit seizoen ook in onze theaters worden vertoond. De verdere rollen zijn bezet door Loretta Young, Aline Mac Mahon e.a. De regie verzorgde William A. Wellman. Erik Charell, de bekende filmregisseur, die dit seizoen de film ,, Odysseus" te Parijs zou ver-

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMM A'S

FILM-ENTHOUSIASTEN

E. S. te AMSTERDAM. Dank voor Uw aardig briefje. Truu» filmt nog niet. We verheugen on», dat U ons blad zoo mooi vindt. B. H. te DELFT. Rolverdeeline vermelden we in deze rubriek niet. Van bedoelde film zijn foto's en beschrijving In RICHARD BARTHELMESS vaardigen, heeft ons blad verschenen. Douglas Fairbanks dit plan opgegeJr. is een zoon van Douglas Sr. en zijn ven. Hij is naar New York vertrokken en eerste vrouw. zal daar regie voeren over cenige operettes. L. B. te AMSTERDAM. Felix Bressart Gretl Theimer, Hedwig Bleibtreu, Ivan woont Cicerostrasse 58, Berlijn. Hij filmt Petrovisch, Ferdinand Hart cn Ernst Wurmop het oogenblik niet. Joseph von Sternser spelen onder regie van Otto Kanturek de berg kunt U schrijven: 5431 Marathon hoofdrollen in de film „Das Häuschen von Street, Hollywood. Grinzing". Artur Guttmann componeert de A. S. te AMSTERDAM. Wij kennen muziek voor deze rolprent. slechts een filmster Jean Parker. De haarGeorge Blackwood, een bekend Amerikleur bij deze sterren is zeer wisselvallig. kaansch acteur, heeft een filmcontract met ,Wol£ Albach-Retty is niet getrouwd. Rose Warner-Bos afgesloten. Barsony woont Haberlandstrasse 13, Berlijn. Zij is bij de Ufa geëngageerd. Onder regie van Joseph von J. B. te ROOSENDAAL. We kunnenSternberg zal heusch geen puzzles oplossen. Dit ligt niet op onzen weg. Marlene Dietrich in een nieuJ. J. M. 't H. te SCHALKWIJK. Rolwe film optreverdeeling van films kunnen we helaas niet den. Het scenain deze rubriek plaatsen. Wat de vraa« „foto's regisseurs" betreft, zullen we zoorio behandelt veel mogelijk met Uw wenschen rekening het leven van houden. Catharina van Rusland. H. P. T. te EINDHOVEN. U kunt natuurlijk Uw foto's ter beoordeeling aan Harry Piel de directie der Ufa, Krausenstrasse 37. voert regie en Berlijn, zenden. Het is echter volkomen speelt de hoofddoelloos; buitenlanders hebben thans in rol in de film het geheel geen kans van slagen. Het „Mein ist die beste is wachten of onze Nederlandsche MARLENE DIETRICH Welt". De verfilmindustrie slaagt, en daar dan Uw geluk dere hoofdrollen vertolken: Fritz Odemar, te beproeven. Lissy Arna en Annemarie Sörensen. M. v. d. T. te SCHIEDAM. Martha Kay Francis zal de hoofdrol vervullen in Eggerth, Wolf Albach-Retty en Käthe von de film „Newspaper Woman". Deze film Nagy zijn allen niet verloofd. U mag ons wordt vervaardigd door Warner-Bros naar ledere week schrijven. de gelijknamige novelle van Katherine A. v. d. Y. te 's-GRAVENHAGE. Willy Shepherd. Fritsch en Lilian Harvey zijn nog steeds Brigitte Helm zeer goede vrienden en correspondeeren speelt met Hans veel. Willi Forst is thans als regisseur aan Albers dehoofd- een film 'werkzaam. B. J. B. K. te DELFTi Marlene Dietrich rol in de film „Goud", welke is den 27sten October te Berlijn geboren. onder regie van Gary Cooper is den 7en Mei te Helena Karl Hartl wordt geboren. U mag ons iedere week drie vragen stellen. ledere abonné heeft eenopgenomen. maal recht op twee gratis foto's.

Het scenario schreef Vanloo. Renate Müller zal onder regie van Gustav Ucicky de hoofdrol vervullen in de film „Ein Wiener

BEZOEKT HEÏ

Lied". Willy Domgraf—Fassbaender, Walter Janssen, Harry Gandi, Lotte Lorring, Josephine Dora en Carla Carlsen spelen de hoofdrollen in „Schwarzwaldmädel".

TE BEN HAAG

BRIGITTE HELM

MMTMEATËBr 22i

Dm beroemd« (il miter Pol» N»grl li v«n plan voor don vlordon koor In hot huwelijksbootje to ttappon. To Nico hooit ilj ilch mol don Amorlkunschon mllllonnolr Harold Me. Cormick verloofd-

Do Amorlksanteho (llmactrleo Sylvia Sidney, dis met Maurice Chevalier In do film 'The way to love" zou spelen, ii plotseling uit Hollywood verdwenen. Men heeft haar verblijfplaats nog nlot kunnon opsporen.

John Gilbert, ton tijde van de stomme film oen Hollywood-stor bij do gratie van het talent, heeft in de sprekende lllm iljn reputatie grootendeols verspeeld. Thans heeft hij besloten het als regisseur te probeeren. Deze week toekende hij bij do Metro Coldwyn Mayor oen contract voor de eerste film, die hij In scène zal zetten.

H I E C?, C U B A !

A Is men de teksten van Amerikaansche ■f\\ jazz-liedjes mag gclooven, is Cuba —/JL het land der exotische liefde, der wonderblauwe nachten en idyllische strandtooneeltjes. In werkelijkheid is er wel iets van waar. doch . . . . passons. Een hotel in Havana, waar de directie niet onmiddellijk de aandacht komt vragen voor een ,,specialité de la maison" is haast ondenkbaar. Overigens, men weet het: Jamaica-rum is wereldbekend en een Jamaicarum-cocktail zal daarom niemand afschrikken. Die versterking heeft men overigens noodig, alvorens men er aan begint ,,de mooiste stad van de Nieuwe Wereld" te gaan bezichtigen, zooals de reisgidsen uit drukkelijk verklaren. Havana heeft een mooie kathedraal. De Columbus-kathedraal, noemt men ze. Ongetwijfeld omdat in het klooster, waar deze kerk bij hoort, de ontdekker van Amerika stierf en omdat hier zijn gebeente rustte. Tenminste; rustte is in dit verband een tamelijk rekbaar begrip, want wat er van Columbus is overgebleven heeft een heel reisverhaal achter den rug. Toen de man stierf, drukte hij den wensch uit, dat zijn stoffelijk overschot naar San Domingo zou gebracht worden om er bijgezet te worden. Toen de Franschen San Domingo veroverden, konden de Spanjaarden het echter niet verkroppen, dat ze meteen Columbus zouden krijgen. Zij eischten het gebeente van hun Christoffel op en brachten het terug naar Havana. Vandaar den naam van Columbus-kathedraal. Jammer genoeg is het wel een kathedraal, maar . . Columbus is er niet te vinden, want 't reisverhaal is nog niet gedaan. Toen Cuba in handen kwam der Amerikanen, brachten de Spanjaarden Columbus' gebeente naar Sevilla, 't Is te hopen, dat het daar nu zal blijven en men er niet opnieuw een reis naar Amerika mee zal maken.

AAN HET CUBAANSCHE STRAND.

Behalve een beroemde kathedraal heeft Havana een wereldberoemd kerkhof. Op deze begraafplaats ziet men gedenksteenen in zoo'n overvloed en in zoo'n weelderige uitvoering, als men nergens ter wereld vindt. Opdat niemand zou twijfelen aan de kostbaarheid van de grafsteenen is op elk hunner — en dat is het merkwaardige — de prijs vermeld! Een grafsteen voor brandweerlieden, die bij een blussching om het leven kwamen, is genoteerd a 79.000 dollar. Onder die zerk rusten dertig menschen, zoodat het per persoon 2633 dollar en 33 cent gekost heeft om elk hunner te begraven. Naar Cubaansche begraafplaats-begrippen is dit een koopje. Overigens, bij e.en begrafenis telt niet alleen de grafzerk mee. Het begraven zelf kan hier geschieden in vijf klassen, plus een klasse Ia en een Va. Een super-klasse en een alleronderste klasse dus. Deze beide uitzonderlijke klassen hebben betrekking op gemeenschappelijke graven. Als men superdood gaat, zegge in klasse Ia, dan moet.men een patriotischen dood sterven, want allen uit dit graf zijn nationale helden. Voor klasse Va is het voldoende, dat men geen rooden duit heeft en dus zeker niet voor een andere klasse en een eigen graf in aanmerking komt. Als men in klasse I verkiest te overlijden, zorgen zes paarden voor hei vervoer naar de laatste rustplaats. In klasse II zijn er vier paarden en in klasse III twee paarden. En zoo voort. In afwachting keeren we toch liever terug naar het Havana der levenden. De Cubanen zijn niet slechts ontwerpers van fraaie begrafenis-reglementen, maar ook ontwerpers van fraaie gebouwen. Misschien valt die fraaiheid zelfs voornamelijk op, omdat men ze vaak aantreft naast de nederigste bouwwerken. Zoo kan men naast het Paleis van den President een nederig gebouw bewonderen, doch die nederigheid is slechts uiterlijk. Evengoed als de Cubaansche Presidenten, die in de Paleizen opmarcheeren in prompte volgorde, de wereld weten te boeien, zoo ook boeit de inhoud van het kleine, nederige gebouwtje de geheele wereld. Boven de toegangsdeur hangt een schild, waarop met gouden letters den veelzeggenden firmanaam: Henry Clay! Er onder, in kleiner letters (ook natuurlijk weer in goud): La Flor de Havana. In dit gebouwtje ruikt het naar tabak. Dezelfde tabak, die Havana wereldberoemd gemaakt heeft, nog voor er een Columbuskathedraal of nog vóór er ooit een Presidenten-parade was! Corona's van Henry Clay Nogmaals — passóns! Wil u de tabaksfabriek bezichtigen? Overbodig aan te schellen. Loop gewoon door, want de fabriek is natuurlijk te bezichtigen. Men weet, dat zij geldt als een der stedelijke attracties voor vreemdelingen. Bruine arbeiders zitten hier op banken vóór de lange tafels. Tabak en stroohoeden. Naakte armen en monden, die eventjes in de tabaksbladen happen, om te proeven hoe zij smaken. Soort bij soort. Persen . . rollen . . Groot formaat en klein formaat. Henry Clay's en corona's. Doch alle sigaren met breede. bonte ringen. Ook dat typeert Ha vana. In elk der zalen, waar de sigarenmakers aan den eenvormigen arbeid zijn, zit ergen-. op een verhooging een man. Fcn opzichter' — 24 -

C. « TI«.*l>tJZZLES N«. 499 had bezoek van den dokter, want hij voelde zich niet al te best. De medicus onderzocht hem grondig, schudde bedenkelijk het hoofd en constateerde: „Die hoest van U bevalt mij niet." „Dat spijt mij, dokter," kuchte mijn neef benauwd, „maar een andere heb ik niet voor U."

DE COLUMBUS-KATHEDRAAL.

Waarachtig niet, want Cuba is een vrij land, met vrije menschen, lezer! Die man zit daar, om met luide stem de krant voor te lezen. Ongeveer een kwartier, soms een half uur leest hij. En dan gaan de monden aan het snateren. Het wordt een politiek debat in het groot, dat slechts eindigt wanneer de, voorlezer op den knop van een electrische schel drukt. Plotseling hcerscht er stilte en het is alsof het tweede bedrijf aanvangt van een voordracht of een tooneelstuk „Wereldpolitiek". . Havana is het Parijs van de Tropen. Echter een veel vroolijker Parijs. Die vroolijkheid moet men er niet alleen zoeken langs felverlicht? boulevards, noch op de terrassen van de café's, waar bocks stroomden in den tijd toen er nog bocks waren. (Of het den duren Henry Clays in malaisetijd voor den wind gaat?) De vroolijkheid ontstajt door de verrassende stemmingsbeelden, zoowel in het landschap als in de stad. Overal tropische avondstemming. Of stemming van tropische nachten. Men verwart Cuba wel eens met Hawaï. Ook daar leeft een wereld van tropische wonderen. Beide eilanden schonken ons aardige liedjes en fraaie muziek. Vooral opwindende muziek. Omdat wij die nog niet weten te onderscheiden in soorten, valt het den Europeaan moeilijk begripsverwarring te vóórkomen tusschen Cuba en Hawaï. Daarom is het wel goed, hier eens te beschrijven wat Cuba eigenlijk is: een eiland, waar naast het primitieve exotisme toch ook de beschaving is van een wereldstad. Voor de velen, die zich Cuba voorgesteld hebben als een eiland, waar niets anders te zien is dan maneschijn vol dansende, zwarthuidige nymfen, en waar de lucht vervuld is van het spel der guitaren, zal dit misschien een ontnuchtering zijn — een soort verbastering .van primitieve schoonheid. Quien saben? Wie weet? Misschien is het juist de tegenstelling, die er het mooie nog duidelijker doet voelen. Wie het niet gelooft, ga er naar toe en oordeele zelf. Als hij dan te kiezen krijgt, is zijn voorkeur gewis: Hier, Cuba!

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTEI

Mevrouw (een nieuw dienstmeisje aannemend) : „Waarom ben je uit je laatste betrekking weggegaan?" „Omdat die mevrouw zoo verschrikkelijk zenuwachtig was." „Hoezoo?" „Ze schrok als ze een kopje hoorde breken!" „Mijn vrouw is even ongestadig "als het weer." „Vind je dat zoo erg? Op mijn vrouw kun je net zooveel aan, als op het weerbericht!" Dochter: „Moeder, ik houd 't niet langer uit. Ik wil aan het tooneel of aan de film. Ik wil de ladder sport voor sport opklimmen, tot ik den top heb bereikt." Moeder: „Best. Neem hem dan maar en hang deze gordijnen eens voor mij op." Er klonk een luid gehuil uit de kinderkamer. „Wat is er?" vroeg moeder ontsteld. „Ik heb mijn teen pijn gedaan!" jammerde Pietje. „Welke?" „De jongste," was het smartelijk antwoord. Professor: „Deze plant is van de familie der Begonia's." Bezoeker (die geen verstand heeft van natuurlijke historie): „O juist, en nu verzorgt U haar zeker, terwijl zij met vacantie zijn?" Jongeman (tot beminnelijke gezellin): „Heb je wel eens geprobeerd naar een tooneelstuk te luisteren met je oogen dicht?" Stem (van de rij daarachter) : „Hebt U wel eens geprobeerd er naar te luisteren met uw mond dicht?" „Wat was je, volgens zijn meening?" „Lakoniek." „Wat beteekent dat?" „Weet ik niet, maar ik heb hem toch maar een flinken opstopper verkocht!" Bezoekster: „Wat is dat voor een raar geluid boven, mevrouw?" Mevrouw: „O, dat is onze Nelly. Zij zingt om den tijd te dooden tot haar beminde komt." Bezoekster: „Nu, dan sterft de tijd zeker geen stillen dood!" „Schept jouw vrouw ook altijd zoo op, dat zij een man van je heeft gemaakt?" „Nu, zoo ver gaat zij niet. Alles wat zij zegt, is dat zij haar best ervoor heeft gedaan!" Gast: „In de restaurant onder Maar ik zie nog vroeger was." Kellner: „Ja, ren getrouwd!"

advertentie stond, dat dit nieuw beheer zou komen. denzelfden gerant, die hier mijnheer, maar hij is giste-

KNIPPUZZLE Wij zullen onder degenen, die uit de hierboven afgedrukte stukjes een portret weten te vervaardigen van een A'merikaanschen filmster en ons zijn naam doen weten, tien foto's van hem veraeelen. Inzendingen gelieve men vóór

29 Augustus (Indische abenné's voor 29 October) te sturen aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe a.u.b. duidelijk vermelden: „C. <J Tb.-Puzzles No. 49Sy.

VISITEKAARTJESRAADSEL

BRAM CALO ROLDE In bovenstaande visitekaartjes zijn de namen van drie filmsterren verborgen. Onder degenen, die ze weten te vinden, zullen wij een hoofdprijs van f. 2.50 en drie troostprijzen verdeelen. Degenen, die de Wekelijksche Vraag ook beantwoorden, kunnen deze desgewenscht tegelijk met de puzzles inzenden, doch wij ver-

zoeken, haar dan op aparte, volledig van naam en adres voorziene velletjes papier te schrijven. De puzzlaars, die ons blad onbeschadigd willen nouden, kunnen volstaan met de stukjes van de knippuzzle over te trekken of te calqueeren en zóó op te plakken, ^

OPLOSS1NOEN C. <& Tlh.-PUZZLE KNIPPUZZLE De tien foto's van den filmster werden verkregen door: den heer B. de Kier. Leiden; mejuffrouw R. Colin, Leiden ; mejuffrouw R. Camping, Zandvoort; mevrouw G. Mac Leod, Velp; mejuffrouw G. Ephram, Rotterdam; den heer M. Ruskauff, 's-Gravenhage; den heer J. Ninaber, 's-Gravenhage; den heer W. de Jong, Amersfooft; mejuffrouw R. Haringcaspel, Dordrecht; mejuffrouw E. Kokje, Rotterdam.

LETTEROREEPRAADSEL W/JIy Fritsch Buster Keaton Renate Müller

Lilian Harvey Anita Page Hans Albers

Met de goede oplossing van deze puzzle verwierf mejuffrouw M. Stock te Amsterdam den hoofdprijs. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer M. Rust te 's-Gravenhage,mejuffrouw W. Merker, •Amsterdam en mejuffrouw L. Bouwman te Rotterdam.

- 25 -

Heinz Rühmann

vl

-

-. *"*r

MAX HANSEN EN LIEN DEYERS IN „DER HAMPELMANN"

■

■-

w

BH

mQJJt HELM

„Zijn aanvaller is bekend als Voles. Voles was een relatie van Rachel Craik, Winifreds zoogenaamde tante. Dat zijn de gegevens, waarvan ik moet uitgaan bij mijn onderzoek. Kun jij me er iets naders van vertellen?" „Geen syllabe." „Dan zal ik een beroep moeten doen op Lord Ronald." „Ga gerust je gang. Hij weet er even weinig van als ik." ■ Sir Reginald dacht even na. Haar laatste woorden maakten onmiskenbaar den indruk van oprechtheid. „Ik wil aannemen, dat je de waarheid spreekt," zei hij toen, kortaf. „Vind je het mannelijk om mij onder mijn eigen dak te komen beleedigen?" „Vind je het vrouwelijk om je te leenen voor dat laaghartige complot tegen een onschuldig jongmeisje? Ik zal niemand ontzien, Helen — laat ik je intijds waarschuwen. Dus als je me kunt helpen, doe het dan." Zonder afscheidsgroet liep hij de kamer uit. Lady Helen beet zich op de lippen en balde de vuisten. Ze was woedend. Deze vijandigheid was wel het laatste, wat ze van haar ouden aanbidder verwacht had. Toen ze een beetje tot kalmte kwam, liep ze naar haar schrijfbureau, ontsloot een lade en haalde er een brief uit, dien ze nog eens aandachtig overlas. Hij was van Mr. William Meiklejohn en verzonden uit een hotel in Cromer. Het parlementslid schreef het volgende: „Waorde lady Tower, De West-Afrika concessie is zoo goed als binnen. De onderteekening dooi het Departement van Koloniën kan thans lederen dag worden tegemoet gezien. Maar geheimhouding is thans noodzakelijker dan ooit. Spreek er met niemand over dan met Jacob. De markt moet in onwetendheid gelaten worden, dan kan hij zijn operaties beginnen. In een week zouden de aandeelen op pari-koers kunnen staan en in een maand op vijf pond. Sein mij twee woorden: „In orde", wanneer Jacob zegt, dat hij gereed is." „..En in een maand op vijf pond!" Tienduizend van deze aandeeien had William Meiklejohn aan lady Tower beloofd! Hun nominale waarde was één pond en op het oogenblik waren ze voor enkele shillings genoteerd. Vijftigduizend pond., en meer zelfs! Wat een opluchting zou het zijn. Dreigende eigenaars van modehuizen, onbeschaamde agenten van bookmakers, die afdoening van onbetaalde weddenschappen verlangden, schampere „huisvrienden", die haar schuldbekentenissen voor bridge-verliezen onder den neus duwden en zinspeelden op een verzoek aan haar echtgenoot om aanzuivering! Dit alles zou ze met één triomfantelijk gebaar aan den kant kunnen schuiven en ze zou nog genoeg, ruim genoeg, overhouden, om een reeks van jaren er verder op los te leven zooals het haar behaagde. Was zoo'n kans

niet de moeite waard om er voor te vechten? En Meiklejohn? Met hèm hoefde ze warempel geen medelijden te hebben. Als prijs voor zijn hulp om een tè toegeeflijk en tè weinig critisch regeeringsdepartement een concessie te ontfutselen, kreeg hij vijf aandeden tegen zij één. Waarom was hij bang voor dat meisje? Aan de ontdekking van de reden daarvan kon nog wel eens een zoet extra-winstje blijken vast te zitten. Maar onder de huidige omstandigheden bracht haar eigen belang mee hem te waarschuwen. Haar op hol geslagen jeugdvriend kon gevaarlijk worden op een voor het welslagen van hun geraffineerde speculatie hoogst onwenschelijk moment, Jacob had haar laten weten, dat hij „gereed" was, geen half uur voor Reginald was gekomen. Ze nam een vel papier en schreef een telegram: „In orde. Maar brief volgt." In dien brief vertelde ze de hoofdzaken van haar onderhoud met Sir Reginald Carshaw. Maar zekere bijzonderheden liet ze achterwege. Geen vrouw ter wereld erkent graag, dat een man, van wien ze gesnoefd heeft, dat hij aan haar voeten ligt, haar heeft versmaad. Na zijn visite bij lady Helen zocht Sir Reginald den plaatsvervanger van Mr. Marshall op en gaf dezen functionaris een gedetailleerd verslag van de jongste gebeurtenissen, dat prompt werd doorgeseind naar den chef, die vacantierust zocht aan een der Schotsche meren. Informatie bij de directie van het warenhuis had geen ander resultaat, dan dat Carshaw vernam van de inmenging van een geestelijke, wiens naam in de officieele opgaven van geen der Engelsche kerken bleek voor te

komen! Maar deze ontdekking bracht hoi > nog niet op Winifreds spoor. De theater-agent was nog in Parijs. Op zijn kantoor was bericht ontvangen, dat zijn zaken in de „ville lumière" hem langer ophielden dan hij had gedacht, en dat het nog wel een of twee dagen kon duren eer hij zou terugkeeren. Het personeel was niet in staat Sir Reginald een inlichting te geven, waar hij iets aan had. Rusteloos dwaalde hij rond, langs Meiklejohns woning, door Henry Street, in de vage hoop iemand van Winifreds belagers te zien. Maar zonder succes natuurlijk. Een telegram van juffrouw Goodman bracht de stereotype, treiterende mededeeling: „Geen nieuws". Maar even later kwam een tweede depêche en daar had hij méér aan. Ze was afkomstig uit Inverness en luidde: „Kom mij hier opzoeken. Marshall". Door ervaring op zijn hoede, vergewiste de jongeman er zich eerst van of het telegram geen valstrik was. Maar Mr. Marshalls plaatsvervanger stelde hem gerust: de chef Was in Inverness en hij had hem onmiddellijk op de hoogte gesteld van Sir Reginalds mededeelingen. Hijzelf had ook bericht ontvangen van dit verzoek aan den baronet om naar het Noorden te komen. Sir Reginald gaf juffrouw Goodman instructies, waar ze hem bereiken kon en vertrok met den nachttrein van Euston Station. In de avondbladen, die hij in zijn coupé las, zag hij de aankondiging van den verkoop van het meubilair der woning in Harley Street. Dank zij de bemiddeling van Mr. Sidgwick, was hij zoo gelukkig geweest direct een huurder voor het huis te vinden; lady Carshaw zou over enkele dagen een flat in Kensington betrekken.

EEN SCÈNE UIT DE BR. I. P.-FILM „DOUBLE TROUBLE", die door Harry Hughes wordt geregisseerd. - 29 -

*

wmmmmm XXin. Mr. MARSHALL DOET ONTHULLINGEN. Den volg-enden dag werd Reginald Carshaw allerhartelijkst door den commissaris in diens hotel in Inverness begroet. „Ik moest er eens een paar dagen uit," verklaarde hij opgewekt; „op hoog bevel van mijn dokter, weet je — want anders hadden ze me, om zoo te zeggen, niet van mijn stoel in de Yard gekregen. Neen, er mankeert me niets — zoo gezond als een visch, maar op mijn leeftijd moet je zorgen, dat je fit blijft, en de boog kan. nu eenmaal niet altijd gespannen zijn! Ik voelde eigenlijk wel, dat mijn oude lijfarts gelijk had. Maar dat neemt niet weg, dat ik instructies had achtergelaten om alles betreffende Winifred direct hierheen te seinen. Ik mag dat kind. Ik heb zelf een klein meisje gehad, dat, als ik haar had mogen houden, nu ongeveer net zoo oud zou zijn geweest...." De geharde politieman zweeg even en Sir Reginald eerbiedigde dat zwijgen, tot Mr, Marshall met een joviale uitnoodiging om te gaan zitten en het zich gemakkelijk te maken, blijk gaf de droevige herinnering van zich te hebben afgezet. „Ik heb miss Barlett gevraagd mijn vrouw te worden," deelde de jongeman mede. „Drommel nog aan toe! Enfin, om eerlijk te zijn, ik had iets van dien aard wel zien aankomen. Ik heb te lang gezien wat er in de wereld te koop is, om de kracht van romantische gevoelens te ontkennen. Tusschen haakjes: u hebt zeker al in den trein geluncht? Ja? Mooi! Steek dan een sigaar op en vertel me alles.'' Sir Reginald voldeed aan het verzoek en zijn gastheer luisterde zonder hem een enkele maal in de rede te vallen. Toen het nauwkeurige relaas ten einde was, zei Mr. Marshall: „De tijd is gekomen, dat ik u op de hoogte breng van bepaalde feiten, die' tot nu toe plleen aan de politie bekend zijn. Ik ben onafgebroken bezig geweest met het inwinnen van inlichtingen en zie hier het resultaat van onze nasporingen met betrekking tot Meiklejohn en de andere personen, die in deze geschiedenis een rol spelen. Ongeveer dertig jaar geleden erfden William Meiklejohn en zijn broer Ralph Vane Meiklejohn van hun vader een oud, goed gefundeerd en uitstekend bekend staand bankiershuis in Loamshire, voor welk district William nu nog in het parlement zit. Ralph was geen overmatig gunstig type, niet bepaald slecht, zooals men aannam, maar nogal lichtzinnig. Maar William werd door de plaatselijke publieke opinie beschouwd als een solide, betrouwbaar, sePiepa, mijn verloofde is jarig en ze vertoeft in het buitenland. Wat zou ili haar sturen?

rieus man, die de ongetwijfeld onkreukbare familietradities zou hooghouden. Tien jaar nadat ze aan het hoofd van de zaak waren gekomen, viel er niets ernstigs op een van beide broers aan te merken; zelfs op Ralph niet, al nam men algemeen aan, dat deze nogal eens naar Londen ging om de bloemetjes buiten te zetten. Maar toen — William was al candidaat voor het Lagerhuis — werd Ralph in een schandaal gewikkeld, dat toen ter tijd veel stof deed opwaaien in de kleine provinciestad. Mèt hem was er een gouvernante bij een van de aanzienlijke families in Loamshire in betrokken en de naam van die gouvernante was.... Barlett." Sir Reginald wierp den spreker een blik toe, die verried, dat hij zich door deze mededeeling niet erg op zijn gemak voelde. Hij huiverde bij de gedachte, dat zelfs ook maar een schaduw zou kunnen vallen op den naam van 't meisje, dat hij liefhad. Mr. Marshall, ofschoon hij even ophield, deed alsof hij niets merkte van wat er in zijn bezoeker omging. „Ik heb geen vaststaand bewijs," ging de commissaris voort, „ofschoon ik er anderzijds geen moment aan twijfel, dat de vrouw in kwestie ons nu bekend is als Rachel Craik. Ze kwam toen in Ralph Meiklejohns macht en is daar sindsdien in gebleven. Twee jaar later werd Loamshire door nog een veel grooter sensatie opgeschrikt. Een heer, jong, van goeden stand — Marchbanks heette hij — werd dood gevonden in een steengroeve, niet ver van het huis der Meiklejohns. Hij was er in gevallen of er in gegooid. Mevrouw Marchbanks, over wie de overleden oude heer Meiklejohn voogd was geweest, stierf kort nadat zij moeder was geworden, ten gevolge van den schok dien de tijding van haar mans dood haar gaf -en al spoedig bleek, dat haar geheele vermogen verbruikt was in leeningen aan haar echtgenoot, welk geld had gediend voor riskante effecten-speculaties. Mrs. Marchbanks was voor haar trouwen een gevierde societyschoonheid geweest en haar vermogen werd op minstens tachtigduizend pond geschat. Het was des te onbegrijpelijker, dat haar man een dergelijk fortuin verspeeld zou hebben met dolzinnig gespeculeer, omdat hij een kalm, rustig, vriendelijk man was geweest, het type van den deftigen, gegoeden, degelijken „gentleman'' uit de provincie; iemand op wien letterlijk niets te zeggen viel, die zijn jonge, mooie vrouw op de handen had gedragen en van wien geen andere liefhebberij bekend was dan het kweeken van zeldzame orchideeën. En daarbij, hoe was het te verklaren, dat Mrs. Marchbanks' bankiers, notabene de zoons van haar overleden voogd, hadden toege-

•VN.

Stuur haar Je portret.

^«3 Mf

30 — ^^^^^^

Bcemi Een nieuwe aanslag op de hooge prijzen.

en g&macesid

MET NIEUWE

verwekt bij vruchten den indruk van verzorging en reinheid! Evenzoo is de natuurlijke glans van het haar een teeken van gezondheid , en van nauwkeurige verzorging. Hei eemge algemeen bekende zeeppoeder van Ie kwaliteit voor 10 cent per groot pak.

Geeft Uw haar dezen glans door een regelmatige verzorging met Zwartkop "Haarglans", dat bij ieder pakje Zwartkop - Shampoon is gevoegd. Zwartkop-Shampoon met "Haarglans" is verkrijgbaar in de soorten: Maartviooltjes, Kamillen en Lavendel. Nieuw I Voor blondines! Zwartkop-Shampoon"Blond-Speciaal"geeft aan donkerblond geworden haar de natuurlijke blonde kleur terug!

ZWARTKOP-SHAMPOON met 9£aarg£ctnö en SchuinuMt U BEZOEKT DEN SCHOUWBURG EN HEBT DAARAAN AANGENAME HERINNERINGEN

WILT U

U BEZOCHT DEN SCHOUWBURG EN HERINNERT U MET WEEMOED DEN GOEDEN OUDEN TIJD

(Wordt vervolgd).

HEN DIRECT HELPEN STUURT DAN UW BIJDRAGEN AAN HET KANTOOR VAN HET

WEET

U

DAT ZIJ, DIE U DEZE HERINNERING GEVEN, VAN UW HULP AFHANKELIJK ZIJN?

SUPPLETIEFONDS

V/H ALGEMEEN PENSIOENFONDS VAN NEDERLANDSCHE TOONEELISTEN STADSSCHOUWBURG. KAMER 38 AMSTERDAM - TELEFOON 32954

ia, want dan zal ze het niet erg meer vinden, dat ze je gezicht niet in werkelijkheid ziet

Dat i s een idee!

i

^_^^—

laten, dat zij op deze niets ontziende wijze geruïneerd was?" Toen Mr. Marshall weer even zweeg, vroeg Sir Reginald, wien hèt steeds moeilijker was gevallen geduldig te luisteren: „U hebt me toch waarschijnlijk niet uit Londen heelemaal naar Inverness laten komen om een lang vergeten schandaalgeschiedenis voor mij op te rakelen?'' „Dat heb ik inderdaad wèl gedaan! Hoor maar verder, dan zult u het begrijpen. Ralph Vane Meiklejohn verliet Loamshire niet lang daarna. Twaalf jaar geleden werd een zekere Ralph Voles tot vijf jaar dwangarbeid veroordeeld wegens oplichting. Het kind van mevrouw Marchbanks was in leven gebleven; het was een meisje, dat den naam Winifred gekregen had. William Meiklejohn nam uit menschlievendheid de zorg voor het kind op zich, en vertrouwde het toe aan de hoede van miss ■ Barlett, de ex-gouvernante." „Goede hemel! Dat kind moet ónze Winifred zijn!" riep Sir Reginald onthutst. „Juist; nu zijn we waar we wezen moeten. Ze is het evenbeeld van haar moeder, zooals Voles verklaarde, en ik voor mij houd dien mijnheer Voles voor niemand anders dan Ralph Meiklejohn. Ze moet uit het land verdwijnen, nietwaar? Waarom? Waarom vertrok Ralph met de Noorderzon uit Loamshire direct na den dood van haar vader „ten gevolge van een ongeluk"? Waarom laat de schatrijke en algemeen geachte afgevaardigde voor Loamshire zich met het complot tegen haar in, waarbij hij hand- en spandiensten requireert van uw moeder en van lady Tower? Dit zijn vragen, waarop een antwoord zal moeten worden gegeven, maar niet nü. Eerst moet u zien uw Winifred terug te krijgen. Sir Reginald, en te zorgen, dat u, als u haar hebt, haar ook goed vasthoudt " „Maar hoè? Hoe moet ik haar in 's hemels naam vinden. Kunt u me dat vertellen?" „Zeker," was het kalme bescheid. „Ik zal u nauwkeurige instructies voor mijn bureau mee naar Londen geven en daar zullen ze u verder helpen. Ik twijfel geen oogenblik of de politie zal er in slagen miss Winifred op te sporen. Als ze haar hebben gevonden, kunt u, als haar aanstaande echtgenoot, haar onder uw hoede nemen. En ik ben er van overtuigd, dat we daarna spoedig over voldoende bewijsmateriaal zullen beschikken om de nobele beeren Meiklejohn een pijp te laten rooken, die hun niet bepaald smaken zal." Sir Reginald haalde zijn spoorboekje uit zijn zak. „Ik moet met den eerstvolgenden express naar Londen terug," zei hij.

ft

VICTORIA-WATER NEDERLANDSCHE Mij Op«. 1887

OBERLAHNSTEIN

NATUURLIJK BRONWATER

— 31 _

^™

^^^^^^^^^^^^ Woorden van Annie de Hoog-Nooy

mMlWMfiB

Muziek van Henri C van Praag

Guitig

Ê9

^m

Cu - pi - doo - t)e Zag .Lie-ve schat-ie. Bleekeen to^

njn klan-tenboek in_o^;was niet s,,,^,,. p, 200 mia Tiet zo

£

^^M

ä=Ü

f ê

f

^

i

nis.

Ä

Hij par-man-tig. Zei ver-stan-dig: „Vrouw, wij roa-ken

m m^m

c

1 •

kij-ven,

ifV^-fe *t*

/-N

—

,—

' '

IE

""-"""'"aai ajjucuiy trouwen van.

O - ver-drij-ven.... Toen ver-loorhij al - len moed.

-/^ f 1?

ÏPA P 2

^ =r

^

^^ r

XT N

a een jaartje. Werd het paartje.

te

^

Ä

oe ^

/ete langzamer

t

i

^

^

al - les goed:1

^^^^^

^

ta

ui

m—^

pffTiF^ h Jini' i ''M 'm p>liOTi^p

^^^

■7

i^^

1

fe^

mp

Met zijnduivelsch' ki 'n Hu-we-lijk met

^ij... bleet

- ^^^ en.

i

Tempo -•*.» « *

Eind'lijk van el .- kaar kaar ver ver-lost!.... C . p,. doo-tje. Eipdmva^el .lo5t,..., c„

4 rn-?

Schreef Ca - L-tje,

fn /.ja b^ek ak... scha-de-poSt I

• •>!**«

MAISON ODIQT ^i^osos^^^^^^^ Fabriek van Artistiek • Zilverwerk

Specialiteit voor geschenken in zilvet en verzilverd metaal

Gevestigd in

1690

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN II1TGBVOBRD NAAR ONTWERPEN UT ELKE STUtPERIODE VerschUnt wekeiüks - M-^S per Kwartaal i. i.93. Red. en Adm. Galgewater 22,, Leiden. Tel. 760. Postrekenin« 4HV»it i

;

.

- -^^-..^k^.

,..,..