Z ngen ls a
tijd a Daisy's (29) grote passie
geweest. Toch kiest ze vanwege haar verlegenheid nooit echt volledig voor het dr
treslenbe(ldan lot ndd moedpr eÍnstig
ziek wordt en Daisy een wijze les van haar
meekrijgt. 'lk beseÍ dat het een moe lik pad is waarvoor ik kies. l\,4aar ik voel dat
het mÍn pad is.' Í.k«
Fnhet De*s - Fataoàfie: MaDnrs van kout
iin ouders kwamen allebei uit Limburg en vprhuisden naar het westen van hei land voor mijn vaders werk. Mijn moeder was half Indonesis.h en een temperamentvolle vtouw, mijn vader een echte dromer. Ik vond hem daardooÍ vJàl heel BÍapp18. madr merl rP ool dal miin moeder soms wilde dat hijwat serieuzer was. Het leven van miin ouders speelde zich voor hei grootste deel binnenshuis at Ze waren allebei gek op muziek van ondei meer The Rolling Stones en The Beailes. Mijn vader was geobsedeerd door The Krnt, en dan met .rme door bàndlid Rr) Da\ iei. Dar i\ hr)rrouwen: no8 +e.d. H,idraridPherbiinà elke da8, zo vaak dat mijn moeder er af en ioe gek van werd. Toen ik vier was kende ikbiina alle liedjes van The Kinls uit miinhoofd.
Op mijn achiste begon ik met het oPncmen van mijn eiSen stem terwijt ik meezong met liëdjes die
veel actieler buitenshuis. Hoe$'el ik van naiure erg verlegenwas, voelde ik al heel jong de behoefte om ooknaarbuiten ie ireden. lk vond het verlelend als
andere kindcren miiomschreven als ttil'en nam me voor om me niet door miin verlegenheid ie laten tegenhouden. Dat leidde soms tot tegenstrijdighe den. Als er op de lagere school een Playbackshow ik altiid live zingen. aan xerd georganiseerd, 'vilde dan door miin hoofd: kijknàar de ene kant schoot eÍ ikhet suPereng kantvond aan de anderc mijlMaar en dachiik:nee kiik maar niet. Ondanks mijn angsi zong ik voor de hele k1as. Het zingen werd iets waarikmeaan vasihielden waaF achter ik me verschool. Ik dacht vaak: ik mag dan misschien verlegen zijn, maar ik kan in ieder ge\ al wel /rng,n 5om- lpiodè dal ror \erwàrrrng in mUn lh.. Fr *eÍden Jta8.n 8e./egd al-: Wdt t un iii goed zin8en, dathad ik nooit gedacht. Je bent altijd zo stil.'Di. kinderen bedoelden het 8oed, maartoch vond ik het niet leuk om te horen.
Op de niddelbare school besloot ik dai ik sioer wilde zijn. Mijn verlegenheid stoPte ik dieP weg. En het lukte, want ik hoorde van andere leerlingen dat ze me zelfverzekerd vonden. Toch was ik vanbin nen soms iuist heel onzeker.
Mijn vader hoopte dat ik net zo'n geweldige artiest zou worden als Ray Davies
rl lelrl \ond ll
lui-rerde ddn goed nddr hoe m). stem klonk en Probeerde mijn zangkunsien te ver beteren. Mijn vadeÍ speelde gitaar en Profileerde zich als de muzikànt in ons gezin. VolSens mijwas mijn moeder stiekem ook heel muzikaal. Ik heb haaÍ een keer betrapt lera,ijl ze heel mooi piano zat te spelen. Het is
voor mii een raadsel waarom ze dat
Mjjn noeder en ik konden alles tegen elkaai zeg gen, maar ioch hàd ik het gevoel dat er nog veel meeÍ in haar omging. Ze wilde eigenlijk heel veel, zoals reizen en werken. Maar oP de een of andere manier was ze fysiek niet zo sterk. Dingen &aren loor haar lichamelijk al snel te z{'aar. Toch bena drukte ze vaak tegenover mii dat ik het maximale uit het leven moest halen. Ondanks het feii dat we het Sezellig hadden thuis, had ik het gevoei dat we oP eën eiland lecfdèÍ. Veel ouders van de kindeÍen uit mijn klas waien
Miin vader had aitaarles op de PoPschool in
S.hiedam, een muziekschool waar je indn'idueel les krijgt en daarnaasi in een band Saat spelen Ik wilde daar heel graag zangles vol8en En zo kwam het dat ik als deriieniarige met een .overband siond op te treden ineenkroeg. De andere bandleden waren in de twiniis.Ik vond het heet spannend, maar ook heel eÍg leuk. Miin ouders waren suPertrots en mijn yadeÍ hoopte dat ik net zoh goede artiesi zou a,orden als Rày Davies.
Op de Popschool h.'b ik veel Seleerd. Daarn.ast schreef ik mijn eigen songteksten, ai comPoneerde ik er toen nog niet vaak muziek bij. LateÍ leerde miin vaderme akkoorden op degiiaaren schreefik mijn eerste echte liedjes. Tijdensmijn middelbareschooltijd sPeelde ik in ver' schillende bandies. Het zingen w.rd steeds minder
Je hart volgen
Na haar overlijden kwam ik in een soort ieis $ààÍ ik me aan lasihield. Ik dee.1 het nici lan geÍ om mezell erran ic overi!igen .]at ik icts kon. Ik síst dai ik hci kon en wilde er niin iockonst
t\!.c jaar op de middelbare s.hool \nil .."r,,ph J. it J. Ll 1Ë \,n l.-t ' r,a- .. lt. Íi, - .n Rotterdarn volgen. Diep !ànblnncn vond ik hel heel erg spannend, dd.r'ik lielmc trter niet do.r De lààtste
miin angst tcgenhouden. De àudiii. gir18 Íloed en ik
,) rt; ' ]y
Mijn oudcrs steuf.len nle in dic k.u/e. To.h mcrki. ik (cl dat miif !?der zi.h af cn toe .llroct oi ik niei e.n onzeter bestaan tesemoci sing. I Iij naak' te zich zorgcn, maaÍ liet me vrij om te kiezen r',t ik q ilde. Nlii. mo€.leÍ hàd alle lcrhDur,en in m.. \lisschien omdai rc 7e1f !roeg.r !an h.r.Í ouders niet naar dc kunstrcadenie had genogen, ter(iil ze heel gocd kon tekenen. Ze vond h.t belangrijk dàt ik miin hari volgcle. Miln noedcr en ik konden zo goed m.i clkan. pÍàten. Ze gaf ne \aak r..,1 oveÍ lriendjcs. Daar tras ?e;rltild hc.l dire.t in. Als ik z.t te klag.n ovrreen vriendle zeizc:'Jeholrdter nu oler op óiicbelt h.'m' En dan beldc ik nog ook.
lu"n i. -"1 d, \.'.,'Jpl, rdrnS be!"n r. rJ m rn moedeÍ 7i€k. Ze (as vc.l moe en hàd laak onizet tende hoofdPijn. ]i{ce jaa. lang bleeÍ ondui.tclijk wai eÍ met haar aan dc hand was. Er (er.t naar geen oorzàak gelondcn cn zc kreeg het advi.s om c,'r Ë,9, \i r n,.r/.' $.'. m. I J.l ." hoJ,lFn. "p *rlo, a.,rLr8r, /,el /iin. n rrr r...re, h"t /,t./, p\Fn. \4iin \.rd'r d"..1 rll..cr n fr moeder ie helpen. Vaak accepiccrde ze Tijn hulp
Jr/,.È,1'"iJ
,.1r(r I e è. TLJTJF/ph,n u,6 D".err rui, {as gespdnnen. Daàrom kon ik thuis de ÍL'st niet
Mijn moeder had alle vertrouwen in me. Ze wilde vooral dat ik van het leven genoot
vinden om ie leÍen voor mijn einderamen. In ciie tiid heb ik L,Íen cloorgebra.hi in de bibljotheek. J., re. " nË'coa.,rl g"turnrrnd, l,\-, 'rr r . moeder werd ontdekt, .la.hten \r. rindelitk t€ {,e icn wat er ààn de hànd i{as. Maar later bleek dat die tunLtr de artsen h.d afgeleid van de Í,érkelijke oorzaak van miin moeders ziektc. Ik s,as inmiddels begonnen mei mijn studie àan hci conservàbÍil1m in Utrecht, maar voelde me er rrt,jJl nh I Ll^Ji. DiF c-otp ..-n. \,n nr I -Jli kanten die zi.hzelf ge(eldig lckcn te vlnden ston_ dcn me tegen. Maar de manier (aarcF ik dat er_ \".i l,,r mF., rer mpl. lin -dl, - Jdl npr nijr mcdestudenten. Door allc h.cti.k thuis kon ik mc nict volledig op mijn siudie richten. Thuis kon ik niet repeteÍen. ()nzckerhcid maakte zich $eer van me meesteÍ. Ik dàcht: moet ik nu gaan ve.hi.n om
survivalmodus terecht hier op te vallen? Het kosiie me te veel energie, dus stopte ik mei de studie. Ik besloot Algemene
Cultuurwet"n.chdppen te gddn +uderer in Ondanks ailes bleef ik wel nummers schrijven. Zelfs toen de artsen ontdekten dat miin moeder baarmoederhaiskanker in een vergevorderd siadium had en niet lang meer zou leven. Een enorme schok. Vanaf dat moment begon ik me er op voor te bereiden dat mijn moederzou o\-erlijden. lk probeerde zo veel mogetijk bij haar in het ziekenhuis Op een dag zei ze: "lk vind het heel fijn dat je elke dag bij me berl m,rdr nu moer )e uirgaàn mer vnenden." Ze1Ís op dat momentherinnerde mijf, moeder mij er nog aan dat ik moest genielen van het leven. En misschien begÍeep ik juisl toen ook beier wat ze daarmee bedoelde. Mijn moeder kon niets meer ondernemen, hoegraag ze het ookwilde. Terwijl ik gezond was en aues no8 kon doen. Hpr i\ heel Bpl. maar in die nare perrode dar miln
moeder ziek was, ben ik ook vaak uitSegaan en heb ik veel lol gemaakt. Celukkig ac€epteerde mijn moeder toen wel de hulp van mijn vade. Hij bleek de ideale verzorger. Hij was er altijd, luisterde naar haar en hielp haar met alles. Ik had zo veel bewondering vooÍ hem en mijn moeder vond het heel er8 fijn. Na een half iaar van operaties en chemo leek het opeens beter te Saan met haar. Even leek er weer van alles moseliik. Maar dai bleek even later toch niethet geval. Ikherinner me dat ik haar bezocht na hdrr ldat"te operàhe.7e l eel me 8elàlen dàr er /e. "Ikga to.hdood." Uit die operaiie was gebleken dat hetno8 veel er8er was dan ze hadden gedacht. Mijn moeder was moe van alles. Ze werd naar huis ge brachi. Een week laier zou ze overlijden. Vol8ens mij was ze niet ban8 om dood te gaan. Maar ze vond het vers.hrikkelijk om afscheid te muet.n nemen \an mrtn \rder en hddr rw'nli8jd rige do.hter Ondanks het feit dat ze zo ziek wat vond ik haar heel sterk. De dag voor ze overleed kon ik no8 gewoon een gesprek met haar voeren. Ik heb haar die da8 zelfs nog voorgesteld aan een iongen mei wie ik toen een tijdje uiiSing. Die jongen had gezeSd:"Straks blijven we voor altijd bijelkaar en dan had ik je moeder Íog kunnen ontmoeten." Mijn moeder had gelachen toen hijditook letteÍlijk En ineens was het onverÍnijdelijke moment daaÍ.
Ik had verwacht dat ik hysterisch verdrletig zou worden als mijn moeder zou sterven. MaaÍ haàr
overlijden ging zo kalm. Ze verkeerde wel duideliik in tweestrijd. Aan de ene kantprobeerde ze zich eraan over tegeven,maaraan de andeÍe kantwilde ze ons niet loslaten. Uiteindelijk zei ik tegen haarl "Ok4 ga maar" Toef, overleed ze heel sereen. Het idee dat mijn moeder nu geenpijn neer had gaf me op dat moment rust.
Na haar dood kwam ik in een survivaimodus tere!hl. fr wrren mompnter waarop il het erg moeiliik had, maar ondanks dat kwam ik erachter dat
ik veerkrachtiger was dan ik had gedacht. Ik zette mijn studie door en bleef bezig met de muziek. ln die tijd heb ik wel absurd veel boeken Selezen.
lk accepteerde dat de verlegenheid gewoon bij mij hoorde. lk mag mezelf zijn! Allerlei soorten. Ook keek ik veel films. Daardoor kon ik me af en toe ierugtrekken in een andere wereld als ik de realiteit ie pijnlijk vond. Dai heeftme zekeÍ geholpen tijdens mijn verwerkingsproces. Ik dacht aan de vele gesprekken die ik vroeger met mijn noeder had gevoerd. Er was nog zo veel dat ikaan haarhad willen vragen. Ze zou voor een deel een gehejm voormeblijven, hoe open ze ook was.
Langzaam begon ik me weer wai beter te voelen. Twee jaar na de dood van mijn moedcr lerhuisde ik naar een huurhuis in Schiedam. Het feit dat ik een huis voor mezelf had, saf me een Bevoel van vriiheid. Opeens lag alles voor me open. Ik voelde steeds sterker de behoefte om met miin muziek naarbuiten te ireden. Voor mijn gevoel was het nÍ of nooit.Ik speelde en schreef op dat moment voor verschillende bands. Maar to.h kon ik daarniet a]les in kwijt omdat ik rekening moest houden met hun wensen. Toen besloot ik dingen te gaan doen onder mijn eigen naam: Daisl, Cools. Voor mijn studie moest ik op een dag naar het filmfestival in Utrechi om een verslag te schrijlen. Daar ontmoette ik een man die een eigen platenlabel had. Hij was nieuwsgierig naar mijn muziek en met hem
pÍoduceerde
il
in
2006
mijn eerste cd: Soultraffi..
Die cd was nog niet helemaal wat ik pie.ies wilde, maar dits,as nel hetbegin.Ik leerde veel, w€rd nog productiever en wjst steeds beter wat ik wilde.
ln d,rlzel'de j,r,rr \eírelcle miin \àdër dàl hrt op rnMijiGeh€íh
l5
Je hart volgen
lk ben niet meer zo onzeker Tegenwoordig ben ik heel erg druk bezig met ,le promotie van mijn cd, treed ik op en doe ik radiooptredens bij onder meer Radio 2 en 3FM. Zo eng àls ik die optredens een tijd Seleden vond, zo rclaxed ben ik nu. Ik heb er lol in enben niet m.er zo Ondertussen heb ik een relatie Sekregen mei Mar.o, J" Jru-rer và" m tn bdnd AÍgel.Fr /umÈ, 'er ecn videoclip opgenomen in de bruisende stad I'alermo op Sicilië voor hct numme! Homcrulect.í Het eiland gafme vecl energie en bezorgde me nog mecr inspjratie. Samcn met Níarco heb ik besloten om dit jaar vjer maandcn naar Siciliè te gaan. We $,illen crvaren hoe het is om daaí een tijdje te 'r'o nen' en muziek te s.hrijvcn. Wat had ik dat graag aan miin moederverteld. Voordai se aan ons Slciliè-avontuur heginnen zjt
iernet had gelezen dat Ray Davies in EnScland een $orkshop songwriting ging oÍganiseren. tk stuur de een paar liedies van mijn cd op en werd uitge nodigd om mee te doen. Mijn vadeÍ was lyrisch. \dTen mcl \eeÍt'er 8 t.,.-unBh - L"r, /"rcr h. rr een huis. Het was zo biizondeÍ om die vertroutde siem lan Ray Davies, waar ik mee opgegroeid was,
H.t a,às een z('are- maar leerzame week. We moes ten veel schrijven, voorspelen en luisteren. Hei 8af mijnog meeÍ disciplinc. Ik kreeg meer zelfvertrous.cn umdàl RJ\ DJ\ i.-'n mrtÈe o.Íde "r\ .^rgh ter. Hij sas positief oler mijn nummerc. En ik s'as verbaasd ioen ik merkte dat deze beÍoemde articsi ook verlegen iÍekjes had.lk dachr zieje wel, ie kunt
ten \,1àr, u cn rl r e-\r r^n' rh,r ndJndpn r. l-diir Begin december 2010 zijn we daaÍ beSonnen mèt een akoestische tour. Mo.ht ik in die tiid oPeens voormiinmuziek naar Nederland moeten, dankan ik zo he€n.n rveer riiden. Enook vanafSicilië zalik druk bezig blijven met het opbourven van mijn car' rière in Ncdcrland. Door de leiterlijke aÍstand kan ik beter relativeren àls dingen nieimeteen gaan zo_ àls ik$,i1.
Miin va.ler stcunt me nog altijd, ondanks het feit dat hiizich nos steeds dfen toe zorgcn maakt oYer miin.n/elcr. ru.loÍr.. lr be-erddl h"L eel moei_
ik kies. Maar ik vo€l dat het 'laarloot míjn pad is. En mijn moedeÍ heeftme geleerd dat ik mij. dromen niet moet lat€n varen.l lijk pad is
verl.gen zljn en tó.h iets van jë teven maken. Dc afgclopenjàren had ik ncnsen aÍ en toe weer horcn zcggen dat ze me verlegen vonden MaÀr ik merkte dat ik niet per se mecr stoer gevonden hoefdc tc &orden. Mijn verlesenh.id hoorde nu eenmaal bij mij en dat kon ik a.ceptcren. Daàrdoor kon ik me' zelf zijn. veel van de nummers die ik tijdens die workshop schreef lersche.en op miin tweede cd: T/8 sc.r.ts ue ketï Deze cd producecrde ik samen met de Nederlandse producer Chris Grem, die na een op' treden op mij i,as afgesiapt. In 2009 bleek dat een nummer van deze cd, Srr. ,rorrcÍ l,Ë, heel socd werd opgeplkt op de Ncderlandse radio. lk heb toen leel radio optredens gedaan. Vooral in heibeBin \ond rl dal en8. ll sd.bantdrrprdtn8cnm,.
Lezeressenactie Mijn Ceheim mag lijiexempLaren van dc cd IÍ,e secrets we keep weBgeven ondcr leTeresen. wi jLj kàns maken op zo'n cd, mall dan nàar acÍies@miir8elre,,ar.,l o.v.v.'Daisy CooLs'. Vergccr niet je volled ge adrcs erbijte vermelden. Dais\'s wetrsite v nd tc hier: www.dàisycools.com. lnz€trd€n kan tot€n met 2't jànLr.ri2011
