Michichi, Alba, Canada, 24 december 1921 Vader en Broeders, Uw brief ontvangen en ik dacht al eerder te schrijven, maar het is er altijd overheen gegaan totdat het nieuwjaar werd en nu volgens oud gebruik eens nieuwjaar te wensen. Zo wens ik U allen een zalig nieuwjaar dat is alles wat ik doen kan en zo bij nu en dan eens te schrijven op de hoogte te blijven van een en ander. Ik heb in de jaren dat ik weg ben al veel meegemaakt, meer dan ik gedacht had toen ik wegging, maar toch slijt het op den duur. Nu kan ik mij zo wat helpen met de taal en de gebruiken van het land, maar als iemand hier komt en (zich) alles van (een) ander moet laten welgevallen en zelf niet weet dat het goed is of slecht, die wordt in de val geleid en komt er niet zo gemakkelijk uit, en als iemand hier slechte zaken gedaan heeft zit hij vast voor een lange tijd en zo heb ik er ook mee gestaan en honderden meer. De Amerikanen zijn goede zakenmannen en zien graag buitenlanders die niet veel weten en goed wat geld meebrengen. Wat het boeren betreft, daar zie ik ook zo’n rijkdom niet in. Vooreerst heeft het land hier nog geen blijvende waarde. Als er een goede oogst is dan gaat het wat op en heeft men dan wat geluk dat men een man treft die geld heeft dan kan men verkopen. Maar dat gaat niet als in Holland in 6 weken het geld, maar dan wordt zowat $ 1.000 betaald en de rest in den halven oogst. Heeft de koper slecht geluk dan is er niet veel aan te doen dan maar te wachten zo lang het komt want iemand die hier boert heeft meer te zeggen dan de verkoper, omdat ze wel weten dat daar Canada op bestaan moet . Ik zag in Uw brief dat het in Holland veel gedroogd heeft. Het schijnt dat het zowat de hele wereld over is want hier in Canada heeft het ook gedroogd en zijn maar weinig goede berichten. In het westen van Canada heeft het zowat niet geregend. De hele zomer een enkele donderbui en zo is de oogst hier slecht in het algemeen en daarbij is de tarweprijs ook nog zeer laag. Het schijnt dat Europa geen geld heeft om te kopen want het graan gaat hier maar niet weg. En zo is het hetzelfde met het vee. Ik heb het zo hier nog niet meegemaakt dat alles wat een boer te verkopen heeft zo goedkoop is. De handel staat om zo te zeggen stil. Hier is eten in overvloed, maar niet goed om aan geld te komen. Ook is het hier te ver van de markt. Wij moeten hier al 30 cent van een bussel tarwe betalen aan vervoer met de trein naar Winepeg, dat is 800 mijl en dan is het nog maar midden in Canada (1 mijl is 20 minuten gaans). Vandaar gaat het per schip naar het oosten maar al dat verhandelen kost geld en de boer moet het betalen. Verleden jaar was de rond de $ 2 en nu is hij hier op 75 cent, een groot verschil. Ik heb hem nog niet verkocht, ik wacht op het voorjaar in de hoop op betere prijzen. En nu hoe de boeren hier in het algemeen werken. De winter is al lang ingezet en nu zit ik nog al veel in huis te warmen. ’s-Morgens de koeien melken en de paarden wat haver geven als het veel te koud is, anders moeten zij der aas maar zoeken in het veld en in de strokoppen van verleden jaar, dat is hier heel anders dan in Holland waar de paarden al op stal zijn. Maar door het altijd buiten zijn worden ze hier niet zo oud als in Holland waar ze goed verzorgd worden. Maar hier zijn de paarden niet zo duur , in dit najaar paarden van 12 tot 15 jaar voor $ 10 die nog wel enkele jaren meekunnen. Een boer moet hier nogal veel paarden hebben omdat de zomer te kort is en in een korte tijd veel werk moet doen. In het voorjaar wordt het land dat het jaar vantevoren geploegd is opgezaaid. Als dat gedaan is wordt het land van het vorig geploegd en zuiver gehouden van onkruid en klaar gemaakt voor het volgend jaar en zo voort. Veel boeren ploegen met een machine maar met paarden is het goedkoopst. Verleden jaar heb ik zowat 55 hectare omgeploegd met 8 paarden en een 3 scharige ploeg.
De ploeg weegt zowat een ton en kost $ 156. Daar gaat veel geld in machinery, die zijn hier heel duur. Met $ 1000 vandaag kan een boer hier niets doen alleen aan machinery. Het gaat hier maar hoeveel een man kan doen met niet teveel kosten. Daar is nu weer een machine uitgevonden dat nu aan den zelfbinder (maaimachine) wordt gezet en de schoven opzet 10 in een buns en het werkt zeer goed. Zo U ziet dat het boeren hier heel anders is dan in Brabant. Dat het hier beter is dat betwijfel ik nog. Zo geef ik een klein idee over hoe het hier gaat met het boeren. Ik geloof dat het dit jaar een harde winter zal zijn. Het is al lang koud geweest en het is nog geen nieuwjaar en dan begint het pas. Wij hebben al 4 ton kolen opgestookt en ik denk dat er nog wel 4 of 5 zullen moeten zijn. De stook in de winter is nogal duur, zowat $ 5 de ton in de mijn als ik ze daar ga halen. In het dorp $ 10 de ton. Het vervoer met de trein is hier zo duur dat het alles boven gaat. Dat is nog altijd het gevolg van de oorlog. Verleden jaar heb ik zowat 800 bussel (60 pond toe een bussel) tarwe gehad en niet genoeg haver om de paarden te voeren. Een heel jaar dat neemt zowat 1000 bussel een jaar (34 pond toe een bussel). En nu is het genoeg voor deze keer. Met veel groeten aan vrienden en bekenden en veel groeten van de vrouw van zoon Bard. Dierbaren schoonvader, Hiermede voeg ik er ook een woordje bij. Ik wens U allen ook een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar vooral een goede gezondheid en ik hoop dat God U nog vele jaren moge sparen zodat ik hoop dat we onze nieuwjaarswensen u nog mondelings mogen aanbieden. Na hartelijke groeten aan U allen, Uwe schoondochter Liza
