HET GEZIN EN HET LEVEN :
DE UITDAGINGEN BINNEN DE INTERNATIONALE FORA
door
Mgr. Michel Schooyans
JUôGO
HET GEZIN EN HET LEVEN : DE UITDAGINGEN BINNEN DE INTERNATIONALE FORA
door
Mgr. Michel Schooyans
JUooo
HET GEZIN EN HET LEVEN :
DE UITDAGINGEN BINNEN DE INTERNATIONALE FORA
Toespraak door Mgr. Michel Schooyans Raadgever van de Pontificale Raad voor het Gezin ter gelegenheid van de viering van EVANGELIUM VITAE EN DE VERDEDIGING VAN HET LEVEN
IN HET DERDE MILLENIUM
il $m
1 illlËil- ; ;;:i:^IŒ: •:•:•:•:•:•:•:•:•:•:•:•:•:•:
-:•:•.-.-.•.•;--.•.-;•:•;
•;-:-:-:•:=:•:•:•>:•:•
•:•:-:•:•:-:•:•
v^^ :-:•:•:•:•>; •^^^:•C';•^>^^X'"^^•^>^^>^c•>^c•^T-^*^c-^^"<•':-
Mgr. Michel Schooyans is priester van het aartsbisdom Mechelen-Bmssel, filosoof en theoloog. Hij is professor emeritus aan de Universiteit van Louvain-la-Neuve; gastpro-
fessor in verschillende Amerikaanse universiteiten en was professor aan de Katholieke Universiteit van Sào Paulo.
Hij is Ud van de Pontificale Académie van Sociale Wetenschappen (Rome), van het Koninklijk Instituut voor Internationale Betrekkingen (Brussel), van het Instituut voor Politieke Demografie (Parijs) en van het Instituut voor Bevolkingsonderzoek (Washington).
De récente conferenties van de VN hebben op een onbeschaamde wijze de realiteit van het traditionele gezin aangevallen. Sinds de vêle bijeenkomsten (vanaf 1995 maar ook eerder) georganiseerd door de VN en de VN-organen, waaronder het UNFPA (het Bevolkingsfonds), de WHO (de Wereldgezondheidsorganisatie), de Wereldbank, het UNDP (het Ontwikkelingsprogramma) etc., is de néfaste roi die deze organisatie en haar agentschappen vervullen ten aanzien van het gezin, aan het licht gekomen. Hiervoor wenden ze verscheidene middelen aan en deze worden ruimschoots verspreid via de T.V. Enkele van deze middelen zijn: - het toekennen van een dubbelzinnige betekenis aan het begrip gezin, - de doorbraak van de idéologie van 'het gender ', - het opkomen van de nieuwe rechten, De VN wordt wat betreft deze onderwerpen geïnspireerd door het totalitaire agnosticisme.
DE DUBBELZINNIGE BETEKENIS VAN HET BEGRIP
GEZIN'
Artikel 16 uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (1948) zegt: "Het gezin is het natuurlijke en fundamentele élément van de samenleving en heeft recht op bescherming vanwege de samenleving en de staat". De geschiedenis van het ontstaan van dit artikel laat geen enkele twijfel na over de betekenis die de opstellers en de ondergetekenden van de Verklaring gegeven hebben aan het begrip gezin. In dit artikel wordt er duidelijk het traditionele, heterosexuele en monogame gezin bedoeld!
Van het ene gezin naar het andere? Vooral sinds de Vrouwenconferentie van Peking (1995) gebruikt de VN het begrip gezin voor aile soorten in onderlinge door overeenkomst gesloten relaties: homoseksuele en lesbische relaties, nieuw samengestelde gezinnen, één-ouder gezinnen, en naar de toekomst toe ook nog de pedofiele en zelfs incestueuse rela ties.
Het begrip gezin wordt voortaan dubbelzinnig gebruikt; haar betekenis wisselt
naargelang de heersende afspraken en belangen.
Een individuele antropologie
De verschillende betekenissen zijn een direct gevolg van een strikt individualis-
tische antropologie, gesteund door het omringende neo-liberale klimaat. Door
borg te staan voor deze antropologie, vangt de VN de instelling van het traditio nele, natuurlijk geschapen gezin van eertijds in de strikken van elke gerechtehjke inrichting. In feite is het gezin de plaats waarin mensen zich engageren om samen een nieuwe gemeenschap te vormen die stabiel is en open staat voor het
leven. Het gezin is de plaats van solidariteit, van instemmende onderlinge afhankelijkheid en van trouw. Vermits de VN hetzelfde statuut opvordert voor homoseksuele koppels als voor het gezin, bekrachtigt zij gerechtelijk de individuele verlangens van de leden van het homosexuele koppel. Maar deze leden brengen geenszins het bestaan van een nieuwe sociale realiteit voort. Ze stichten geen gezin. Ze hebben geen enkele mogelijkheid tôt het overdragen van het leven. Hun overeenkomst is gebaseerd op een verdrag voortkomend uit een consensus, per defïnitie steeds voor onderhandelen vatbaar.
Vandaar dat de VN borg staat voor de staten die reeds begonnen zijn met het minimaliseren van het belang van het gezin als instelling, door de ongebreidelde
vrijheid van het individu hoog te achten. Zoals aile soorten relaties op dezelfde hoogte moeten geplaatst worden, zo moet de wet aan de verschillende soorten relaties ook dezelfde juridische voorrechten toekennen als diegene die het tradi tionele gezin geniet.
Het traditionele, heteroseksuele en monogame gezin is ontkracht door het feit dat de VN haar herleid heeft tôt niets anders dan slechts één van de verschillende vormen van louter contractuele relaties. Het huwelijk is herleid tôt niets anders
dan een privé-contract tussen individuen. Dit contract wordt opgemaakt, wordt gebroken, wordt heropgemaakt volgens de wil van van de contractuele partijen.
Ailes tezamen beschouwd is het huwelijk volledig geprivatiseerd. De realiteit
van het huwelijk als natuurlijke instelling verdwijnt. Volgens de VN vmdt het
gezin slechts haar ontstaan door een.privé-contract tussen individuen (en met als
vrucht van een huwelijk). Vandaar dat haar bestaan ook slechts afhangt van de duur van dat contract. Haar stabiliteit en de duur van haar bestaan zijn dus met
een hypotheek belast. De kinderen, als deze er zijn, zullen hun gezin verhezen wanneer de verdragspartijen menen er belang bij te hebben afte zien van dit con tract.
DE DOORBRAAK VAN DE IDEOLOGIE VAN 'HET GENDER'
De idéologie van het gender is erop gericht het (traditionele) gezin te vernietigen. De twee voomaamste bronnen van deze idéologie zijn: het marxisme en het structuralisme. Ze is verder ook nog onderhevig geweest aan verscheidene
invloeden, waaronder die van Wilhelm Reich en Hubert Marcuse. Reich verwerpt elke seksuele discipline en Marcuse verwerpt elke vorm van gezag. De klassenstrijd
De idéologie van het gender neemt de interpretatie aan die Friedrich Engels aan de klassenstrijd geeft. Volgens Karl Marx is de klassenstrijd bij uitstek een strijd tussen de kapitalist en de prolétarien Voor Engels is deze vooreerst een strijd die zich verzet tegen de idée van de man als heer en meester en de vrouw als zijn slavin. Het heteroseksuele en monogame gezin zou de plaats bij uitstek zijn waar de vrouw uitgebuit en verdrukt wordt door de man. De bevrijding van de vrouw geschiedt dus via de vernietiging van het gezin. Eénmaal bevrijd van de overheersing van de echtgenoot en de last van het moederschap, zal de vrouw haar plaats kunnen innemen in de produktiemaatschappij.
Zich inspirerend aan het structuralisme, beschouwt de idéologie van het gender daarenboven dat elke cultuur haar eigen gedragsregels stelt. Men verzekert dus dat de traditionele cultuur als voorbijgestreefd moet worden beschouwd, want deze verdrukt de vrouw. De vrouwen moeten de leiding nemen van een nieuwe culturele revolutie en deze zal nieuwe gedragsregels stellen. (De schaduw van Mao komt hier voorbij.) Deze nieuwe cultuur beweert dat de rolverschillen tus
sen de seksen geen enkel natuurlijk fundament.hebben. Zij zijn slechts verschenen in een bepaald historisch tijdperk en het is nu tijd dat ze verdwijnen, want de odyssea-periode van de menselijke geschiedenis is voorbij. Het tijdperk van de vis (Ichtus), die van het Christendom, is beëindigd; we zijn het tijdperk van de new âge binnengetreden.
De ideologen van het gender verzekeren dat in realiteit de rolverschillen tussen
man en vrouw louter historisch ofcultureel bepaald zijn: zij zijn het product van een cultuur die aan het verdwijnen is. Het moeder-gevoel is geboren in de 18 de eeuw, maar de nieuwe cultuur zal de vrouw het moederschap ontnemen. Deze nieuwe cultuur zal al de verschillen moeten opheffen, vermits deze slechts overblijfselen zijn uit het tijdperk van de verdrukking van de vrouw door de man en van onderlinge ongelijkheid die niet meer passen in deze tijd. Deze nieuwe cultuur die systematisch verspreid wordt door de VN, eist de vernietiging vanhet gezin dat men als 'traditioneel' bestempelt.
Volgens de cultuur, die men als 'gedeklasseerd' beschouwt, hebben man en vrouw verschillende rollen in het overdragen van het leven, rollen die natuurlijk
bepaald zijn. Het gezin is het natuurlijk gevolg van het heteroseksuele gedrag van de man en de vrouw. Maar de nieuwe cultuur hecht totaal geen waarde aan
de génitale verscheidenheid van man en vrouw. Ieder mag zijn eigen sekse kiezen. Daar deze verscheidenheid als onbeduidend wordt geacht, zijn de rollen van de man en de vrouw volstrekt uitwisselbaar. Deze idéologie wist elk verschil tus
sen realiteit en fîctie uit waardoor ze juist haar totalitaire natuur onthult. Voortaan zal de heteroseksualiteit slechts eigen zijn aan een specifiek statuut waarvan zij genoot in de traditionele cultuur. De uitwisselbaarheid van de seksen
moet ingeschreven worden in de wetgeving. Vermits de rollen verbonden aan de génitale verschillen veroordeeld zijn, hebben begrippen zoals huwelijk, moeder schap en vaderschap geen enkele waarde meer. Een opvallend teken van de invloed van deze idéologie is dat het woord moederschap reeds in werkelijkheid geschrapt is uit het einddocument van de VN-Vrouwenconferentie te Peking (1995).
Wanneer de ethiek de moraal verdrîjft
Hier komen de heteroseksualiteit en de monogamie weer opnieuw naar voren als een manier van seksuele praktijk naast verschillende andere mogelijkheden,
waarmee ze op hetzelfde voetstuk wordt geplaatst ni. met de homosexualiteit, het lesbisch zijn, de biseksualiteit, het travestiet zijn, ... verschillende relaties gebaseerd op een consensus, etc. De gedragsregels van de zogezegd oude cultuur moeten afgeschaft worden. De wetgeving moet geen enkel belang hechten aan de genetische verschillen. De normen van de traditionele gezinsmoraal moeten begraven worden. Het recht op vrije seks van de individuen moet verbreid wor den, vrijuit en zonder grenzen. De individualistische antropologie laat een ethiek na die slechts utililtair en hedonistisch van aard is. Zij kan niet gepaard gaan met
ook maar enige verantwoordelijkheid tegenover elkaar. Volgens deze ethiek hoeft het individu slechts tegenover zichzelfverantwoording afte leggen voor de eigen daden.
Een marxistisch-liberale cocktail
De betreurenswaardige invloed van de idéologie van het gender op het gezin is te wijten aan de nieuwe mensenrechten. De VN bedient zich van de idéologie van het gender als van een hefboom, niet alleen om het gezin te onderwerpen aan een radicale bestrijding, maar ook om haar te plaatsen onder een uitgesproken wil tôt
vernietiging. In deze idéologie bundelen zich de perverse zaden van het heftig fata lisme zoals men dit terugvindt in het marxisme en in het individualisme dat niet minder dwangmatig is dan het neo-liberalisme. De scheidingslijn tussen de klas senstrijd en de natuurlijke of kunstmatige selectie van de sterkste is heel dun. Deze idéologie is overgenomen door het merendeel van de VN-organen en door talloze NGO's (niet-gouvernementele organisaties). Te wijten aan deze medeplichtigheden die elkaar kruisen, spreidt deze idéologie haar vertakkingen overal uit, zelfs tôt in de Europese Unie die deze vorm van ideologische kolonisatie blindelings heeft aanvaard. De volgende twee voorbeelden zullen het perverse karakter van deze idéologie in het licht stellen. Het eerste betreft abortus. In het kader van de cultuur die door
de ideologieën van het gender als voorbijgestreefd beschouwd wordt, betreffen de discussies het uit de strafwet halen en/of de vrijmaking van abortus. Deze twee woorden suggereren de idée van wettelijkheid of vrijstelling, maar niet van een recht. In het Engels sprak men van freleasef en niet van Yight\ en in het Duits van 'Freigabe' en niet van 'Recht'. In het kader van de nieuwe cultuur (die geïnspireerd is door de idéologie van het gender) komt abortus expliciet naar voren als een nieuw mensenrecht. En dit is eveneens het geval wat betreft homoseksualiteit: deze is opgevorderd als een nieuw recht. Kortom, de idéologie van het gender is rampzalig omdat zij nieuwe mensenrechten wil doorvoeren die niet alleen het bestaan van het gezin, maar ook het ongeboren leven, wat de meest zwakke schakel van de gezinsketen is, bedreigen.
EEN MISLEIDING: DE NIEUWE MENSENRECHTEN De nieuwe rechten nader bekeken. Onder hen behoren voorzeker de verschillen
de relationele vormen die we al besproken hebben. Maar hierbij eindigt het niet. Tôt de nieuwe rechten die de VN oplegt, behoren ook de rechten op een reproduktieve gezondheid. Ook deze werken de vernietiging van het gezin in de hand. De contraceptieve spiraal
Eén van die nieuwe rechten is het recht op contraceptie. Het verspreiden van de contraceptie, zowel de hormonale als de chirurgische, werd en wordt nog steeds verder ruimschoots beschermd en financieel gesteund door de VN en de VN-
organen, waarvan de meest funeste het International Planned Parenthood Fédération (IPPF) is.
De contraceptie vernietigt het gezin op verschillende manieren. Een kort over-
zicht van de escalatie hierin. Vooreerst treft de contraceptie de twee doelen van het huwelijk met voile gesel. Zij treft defides, het woord van eeuwige trouw gegeven aan de echtgeno(o)t(e), vermits de contraceptie binnen de huwelijksrelatie een élément van wantrouwen binnenvoert dat de veraietiger is van de liefde. Het is dan alsof de bruidegom aan zijn bruid zegt: "Liefste, ik houd vanje op voorwaarde dat je niet vruchtbaar bent". Vervolgens kan de contraceptie depro ies treffen, het ontvangen kind, vermits een groot aantal van de huidige contraceptieve preparaten ook een abortieve uitwerking hebben wanneer een nieuw leven ontstaat. Bovendien verwachten de gebruikers van de contraceptie hiervan een volkomen doeltreffendheid. Het recht op contraceptie impliceert dus het teruggrijpen naar het recht op abortus. Hieruit volgt dat, binnen de huwelijksband, het genot wordt beschouwd als het na te streven goed en het kind als het te vermijden risico. Door deze finaliteit van het huwelijk, ni. de voortplanting te verwerpen, brengt men het gezin op radicale wijze in gevaar.
Een nieuwe cultuur, een nieuwe opvoeding De VN en de VN-organen vallen het gezin op een nog meer geniepige manier aan door een wereldcampagne te houden voor seksuele opvoeding. Het beoogde publiek waarop in het bijzonder wordt gemikt, zijn de adolescenten. Deze moe ten zonder beperking kunnen genieten van de reproduktieve rechten: de contraceptiva, de morning-after pil en abortus en dit in aile anonimiteit. De ouders heb ben geen enkel recht op contrôle over die nieuwe rechten waartoe de adolescen ten van aile kanten worden aangezet om ze uit te oefenen. Het verbod aan de ouders om hun bijdrage te leveren, betreft niet alleen de sek suele opvoeding. In realiteit kondigt dit verbod het nakende niet-verantwoordelijk zijn van de ouders aan. Hen wordt stilaan elke contrôle over de opvoeding van hun kinderen uit handen genomen. De nieuwe cultuur voortkomende uit de idéologie van het gender, brengt een nieuwe opvoeding met zich mee: de opvoe
ding tôt de nieuwe mensenrechten. Voor deze opvoeding kunnen de ouders niet instaan, vermits vooral zij nog gehecht zijn aan de voorbijgestreefde cultuur. De kinderen zullen dus een opvoeding moeten krijgen die ideologisch correct is (vol gens de VN), in dit geval dus anti-gezin, en die zal gegeven worden in geheel het schoolse netwerk behoorlijk bestuurd van hogerhand. Waar zijn mijn broers ? Het meest dramatische gevolg van de anti-gezinsprogramma's van de VN is de geboortedaling en de veroudering, hetgeen men over heel de wereld waarneemt.
Dit dubbel fenomeen treft Europa op een dramatische wijze, vermits de geboorte-index hier 1,5 kinderen per vruchtbare vrouw bedraagt, terwijl dit minstens 2,1 zou moeten zijn opdat de generaties zouden vernieuwd worden. Voortaan zullen dus de weinige kinderen, die ontsnapt zijn aan contraceptie en abortus, bijna geen broers en zussen meer hebben, alsook bijna geen schoonbroers en schoonzussen, neefjes en nichtjes, nonkels en tantes! Vaarwel welgeliefde ouders! Het gezin verkeert niet slechts in crisis, het heigt weg te kwijnen door, gebrek aan een wezenlijk aantal.
HET TOTALITAIRE AGNOSTICISME
Het agnostische relativisme
Aan de wortel van al de problemen die we hebben onderzocht, ontdekt men de ultieme bron van waaruit al de dwalingen van de VN voortkomen. Deze bron is het absolute relativisme, het oorspronkelijke agnosticisme. Dat is de kern van het probleem. Paus Johannes-Paulus II heeft dit dan ook behandeld in één van zijn meest markante encyclieken, ni. Veritatis Splendor (1993). De mensen zouden (volgens het agnosticisme) niet bekwaam zijn om de waarheid te ontdekken, om te onderscheiden wat goed en kwaad is, om gerechtigheid te beoefenen. De VN heeft het réalisme dat de volgende gronddocumenten heeft geïnspireerd, verwaarloosd: Handvest van San Francisco (1945) en Universele Verklaring van de Mensenrechten (1948). Het is namens het réalisme dat de bekende Verklaring de totalitarismen van eertijds veroordeelt en hun heropleving wil verhinderen. Réalisme betekent hier dat dit aanzienlijk document (dat sommigen voor een museumstuk willen laten doorgaan) zich buigt voor de realiteit van de mens en voor de gelijkwaardigheid van allen en elkeen. Vanafhet prilste ontstaan van een
mens, verdient hij behandeld te worden als iemand die onder onvervreemdbare en onaantastbare rechten staat. Die rechten zijn hem niet verleend door de samen leving. Het is aan de samenleving om er nota van te nemen, ze te beschermen en ze te bevorderen. Het voomaamste van deze rechten is het recht op leven, dat
dient te ontluiken binnen het gezin. Gans het westers burgerlijk en strafwettelijk recht heeft als ultieme doel: het respect voor het leven en voor het gezin (hetgeen de grote Cicero reeds 'pursilla res publica' noemde).
Het afwijken naar gewelddadigheid Deze realistische traditie is uitgejouwd geweest door de régimes die zich laten leiden door totalitaire ideologieën welke de wereld hebben ondergedompeld in bloed en tranen. Het is om deze traditie te redden en om de vrede en de ontwik-
keling te garanderen dat de VN in 1945 werd gesticht. Maar die oorspronkelijke VN wordt miskend door die van yandaag. De huidige VN heeft ronduit haar rug toegekeerd aan de realistische traditie van haar jeugd. Zij heeft de geest overge nomen van een wereldbeweging en haar principes, die haar bestaan rechtvaardigen en haar werking wettigen, uitgejouwd. Volgens de huidige VN komen de rechten van de mens en van het gezin niet voort uit de natuur der dingen. Want - zeggen ze - het is onmogelijk om op een objectieve wijze te weten wat juist is, wat goed is en wat waar is; wij moeten zelf beslissen wat juist, goed, waar, etc. is. Wij gaan derhalve een besprekingsprocedure op gang brengen, we gaan onderhandelén totdat we tôt een consensus komen over wat de betekenis van het gezin is, wat de nieuwe relationele modellen zijn en wat de mensenrechten nu precies zijn. Tenslotte doen we beroep op de meerderheid van de stemmen om tôt een beslissing te komen. De beslissing van de meerderheid moet dan gerespecteerd worden vermits zij de uitdrukking is van de algemene wil.
Degenen die standvastig vasthouden aan de realistische opvatting, breken de con sensus af. Hierdoor worden zij de vijanden van de nieuwe mensenrechten. Dit moet aan de kaak gesteld worden. Ze moeten vervolgd worden door de aangestelde jurisdicties om de inbreuken op de nieuwe mensenrechten te onderscheiden.
We zitten dus midden in het gerechtelijk positivisme (de leer die slechts de gegevens van de ervaring erkent). Zoals bij Hobbes (Engels filosoof), valt het positief recht samen met de mensenrechten. Het recht heeft uitsluitend haar bron in de wil
van de sterksten. Zelfs het recht op leven is afhankelijk van de consensus. Deze rechtsopvatting (die door Kelsen haar triomf vond in Duitsland, begin 20ste eeuw), vervormt het recht tôt instrument van ideologische inlijving en van heerschappij. In plaats van de vrijheid te verdedigen en de meest zwakken te beschermen, beteugelt zij de vrijheid van denken en kan zij eender welke vorm van geweld wettigen.
Van onverdraagzaamheid naar verdrukking Vertrekkende vanuit de analyse van het gezin, komen we tôt het besluit dat de VN zodanig geëvolueerd is dat ze onverdraagzaam, tiranniek en duister van aard
geworden is. Een VN die zich reeds een internationale strafrechtelijke raad heeft toegeschreven en die naast nog andere taken, in het bijzonder de bevoegdheid zal hebben om de andersgezindheid te verdrukken. Depolitie wordt een nieuwe taak toegekend: zorgen voor de bescherming van het 'eenheidsdenken'. Wee hen die
het traditionele gezin zullen blijven verdedigen, of die abortus en de reproduktieve rechten nog verder zullen bestrijden! Zij lopen binnenkort het risico beschuldigd te worden van misdaad tegen de nieuwe mensenrechten. De vervol-
ging staat voor onze deur: individuele personen en instellingen die ideologisch onjuist zitten (volgens de VN), zullen weldra verraden worden voor de tribunalen van de nieuwe inquisitie omdat zij het leven en het gezin hebben willen ver
dedigen! Op hun beurt zullen de verdedigers van de nieuwe rechten een spéciale juridische bescherming genieten en hun ijver zal beloond worden. De souvereiniteit onder contrôle
Kortom, opdat het gezin niet meer als basiskern van de samenleving zou fungeren, moet men de staten dwingen hun wetgevingen aan te passen aan de nieuwe mensenrechten. Om dit te bereiken zal men gebruik maken van juridische en diplomatische instrumenten, zoals de convenues. Eenmaal bekrachtigd, zullen zij gezag verwerven in al de ondertekenende landen. Het facultatieve protocol van de conventie over het wegwerken van de discriminaties ten aanzien van de vrouw, neemt precies dezelfde wending aan. De inwilliging van de staten die nog twijfelen in geval van stemming, zullen, indien nodig, omgekocht worden bv.
door terugbetaling van de reisonkosten. Wat betreft de weigerende staten: zij zul len onderworpen worden aan verdrukkingspraktijken, chantage en voorwaardelijke hulp.
**#
We hadden willen beëindigen met wat meer vreugdevollere mededelingen, want deze zijn er ook en we bereiden ze zorgvuldig voor in de Pontificale Raad voor het Gezin. Maar ze waren heden niet het onderwerp van deze uiteenzetting. Er is een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken; een tijd voor oorlog en een tijd voor vrede, zegt Prediker (v. 3,7). De wereld zal geen vrede kennen zolang de monsterachtige wetten oorlog voeren tegen mensenlevens die zich niet kun nen verdedigen. Om het gezin te redden, moet er een einde komen aan de wettelijke slachting van de onschuldigen. Het is de sleutel tôt de oplossing voor aile uitdagingen waarmee het gezin wordt geconfronteerd. Een samenleving die zich-
zelf democratisch noemt en die de uitschakeling van de meest zwakken wettigt, is een samenleving die reeds verstrikt is in de kloven van het totalitarisme. En de geschiedenis wordt uitgestippeld door de totalitarismen die zich hardnekkig toeleggen op het vernietigen van het gezin.
Tôt eer en glorie van God en tôt vreugde van de menselijke gemeenschap, heb ben we een Paus die in de geschiedenis zal uitgeroepen worden als de Paus van de Mensenrechten, van het Gezin en van het Leven. Dank U, Heilige Vader, om ons vijfjaren geleden, deze zuil van liefde geschonken te hebben, ni. Evangelium Vitae.
Vandaag, zoals ten dage van zijn verkiezing, zegt de Vicaris van Christus ons: "Heb geen angst!". En waarom zouden we ook maar angst hebben als door ons
engagement voor het gezin en voor het leven, wij enkel écho zijn van het kloppend Hart van Jezus! Dat de Heilige Geest ons de genade schenkt om in elke mens het beeld van God te herkennen! En dat diezelfde Heilige Geest elk gezin
maakt tôt een afstraling van de glans van de Drieëne God, die het Leven, de Waarheid en de Liefde is!
10
Pro Vita - Gezin & Leven
Albert Geudensstraat 19 2800 Mechelen
Pro Vita - Gezin & Leven
Albert Geudensstraat 19 2800 Mechelen
