Mensen maken de stad
CDA Amersfoort Verkiezingsprogramma 2014-2018 [Type text]
Voorwoord Voor u ligt het verkiezingsprogramma van het CDA in Amersfoort voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2014. In dit programma leest u onze visie op het Amersfoort van nu en van de toekomst, en onze ideeën voor de komende vier jaar om van die toekomst nu te maken. Niet de overheid maar de mensen zelf bepalen wat voor gemeente we zijn. Het CDA in Amersfoort gaat uit van de kracht van onze inwoners. Daarbij gaat het niet slechts om individuele behoeften en belangen, maar juist om hoe mensen met elkaar vorm geven aan hun leefomgeving en hun relatie met elkaar. Ook in 2014-2018 zal het CDA in de gemeenteraad opkomen voor de behoeften die mensen zelf in hun wijk, buurt, dorp of stad met elkaar hebben, waarbij wij mensen aanmoedigen en waar nodig ondersteunen om uitdagingen eerst zelf met elkaar te lijf gaan. De verschillende levensfasen, levensdoelen en leefomgevingen van mensen vormen de basis van dit programma. Bij elk van deze onderwerpen treft u steeds - door middel van fictieve voorbeelden - een korte schets van hoe Amersfoort er nu voor staat, hoe het CDA de toekomst ziet en welke maatregelen er nodig zijn om dat te bereiken. Leidraad daarbij zijn de uitgangspunten van het CDA. Vanuit deze uitgangspunten zijn onlangs de 7 CDA principes geformuleerd die u verderop in dit programma aantreft. Uiteraard weet niemand precies wat de toekomst voor ons in petto heeft. Veranderende externe omstandigheden creëren soms andere behoeften en vragen om andere keuzes dan we nu kunnen voorzien. De maatregelen in dit verkiezingsprogramma zijn daarom niet uitputtend. Ze dienen als voorbeelden en geven een indicatie van de voorstellen die u de komende vier jaar van het CDA mag verwachten. Bovendien vindt het CDA het belangrijk om oog te hebben voor initiatieven vanuit de stad zelf. Het is noodzakelijk dat de gemeente aandacht en ruimte heeft voor de waardevolle ideeën en inbreng van de mensen en organisaties. Daarbij past geen dichtgetimmerd verkiezingsprogramma. Het CDA wil in de komende gemeenteraadsperiode deel uitmaken van een coalitie, maar dan zal die ruimte voor inbreng uit de samenleving ook in een coalitieakkoord aanwezig moeten zijn. U kunt er dus op rekenen dat het CDA ook voorstellen van anderen ruimhartig zal steunen wanneer deze passen in onze visie op het Amersfoort van de toekomst.
[Type text]
Onze leefomgeving: van straat en buurt tot stad en dorp De straat, de buurt
Aan de Hendrik Borresingel in Amersfoort speelt Pepijn met twee vriendjes een potje voetbal op het grasveld in het midden van de singel. Zijn ouders Peter en Monique, die vorig jaar in deze straat zijn komen wonen, runnen vanuit huis een internetbedrijfje. Hun buren Jan en Astrid verloren vorig jaar allebei hun baan. Monique gaat twee avonden per week bij hen op bezoek om te helpen bij het schrijven van sollicitatiebrieven. In het lage flatgebouw aan de overkant van het grasveld woont mevrouw Helena van Buuren, 84 jaar oud. Ze woont al bijna haar hele leven in deze straat, maar het straatje van toen bestaat niet meer. Khadisha, de bovenbuurvrouw van mevrouw Van Buuren doet eens per week de boodschappen voor haar. Het burgernet is alert in de buurt. Onlangs werd een inbreker gepakt die zich met zijn buit uit de voeten probeerde te maken.
Het CDA wil een buurt waar de mensen elkaar kennen, en elkaar helpen als dat nodig is. Waar fatsoen, goede omgangsvormen en respect de norm zijn. Kinderen van verschillende achtergronden kunnen er veilig samen spelen. Hun ouders maken een praatje op het bankje ernaast. In deze straat leven mensen in vrijheid, maar niet vrijblijvend. Ze overleggen met elkaar. Binnen de straat geldt: wie in samenleven investeert, plukt daar ook de vruchten van. Buurtvereniging en bewoners letten op de leefbaarheid en veiligheid. Opvallende situaties worden gemeld bij de politie. De gemeente draagt zorg voor stadsvernieuwing, en investeert in de uitstraling en leefbaarheid van de wijk en maakt het scheiden van afval gemakkelijk. De buurt ziet er goed uit. Iedere inwoner is ambassadeur van Amersfoort en is trots op zijn stad.
Concreet betekent dit:
Dat de gemeente actief ingrijpt bij overlast of wanneer de veiligheid in ‘probleemgebieden’ in het geding is, en vroegtijdig potentiële raddraaiers aanpakt; Dat veiligheid in de buurt de hoogste prioriteit heeft en een belangrijke rol speelt bij het beginnen en evalueren van sociale projecten; Dat Amersfoort de groei van de stad binnen de huidige bebouwde kom opvangt en dat de gebieden aan de rand van de stad, die nu nog groen zijn, ook groen blijven (zoals Hoogland-west en Vathorst Noord); Dat bij ontwikkelingen in de dorpskernen het behoud van het dorpse karakter centraal staat; De gemeente beter strooit en sneeuw schuift, in het bijzonder op fietspaden en rond scholen, gezondheids- en ouderencentra; Bewoners zorgen met elkaar voor de stoep in de eigen straat; Dat de gemeente buurtbewoners zelf de gelegenheid geeft om openbaar groen naar eigen inzicht in te richten en te beheren, o.a. door stadslandbouw en volkstuinen; Dat bewakingscamera’s worden ingezet op plekken waar zich geregeld onveilige situaties voordoen; Dat de gemeente creatief en vasthoudend is bij de aanpak van leegstand in winkelcentra ter bestrijding van verloedering, bv. door creatieve startende ondernemers een kans te geven.
Onze leefomgeving: van straat en buurt tot stad en dorp De stad, het dorp
De crisis is ook aan de Hendrik Borresingel niet voorbijgegaan. Twee huizen in de straat staan al maanden te koop, maar er komen amper kijkers. Het winkelcentrum dat drie straten verderop ligt, stroomt leeg. Met name kleine winkeliers geven er de brui aan. Het zwembad in de wijk is vervallen. De vernieuwing ervan is voorlopig uitgesteld en de plannen worden steeds summierder door het gebrek aan budget. De gemeente moet steeds meer taken uitvoeren met steeds minder geld, zoals op het gebied van jeugdzorg en thuiszorg. Politici lijken ondertussen meer met elkaar bezig dan met het besturen van de gemeente. Gelukkig is er ook nog goed nieuws voor de straat: Een leegstaand en verwaarloosd schoolgebouw wordt binnenkort gesloopt. Op die plek is de bouw van een rijtje gloednieuwe huurhuizen aangekondigd.
Het CDA wil dat de gemeente zorg draagt voor verscheidenheid aan voorzieningen, waarbij wordt geanticipeerd op ontwikkelingen in leeftijd en wijk. Hergebruik is de norm en met cultureel erfgoed gaan we zuinig om. Er is een breed scala aan winkels en uitgaansmogelijkheden; niet alleen in het centrum, maar ook in de wijken en de dorpen. Voor elk wat wils: muziek, toneel, film en ander vermaak. Het contact met de buurt is optimaal en het stadhuis is ook buiten kantooruren open. In deze gemeente leven mensen niet voor zichzelf, maar weten zij zich met elkaar verbonden. Zij bieden anderen de helpende hand zonder zich op te dringen. De gemeente zit tijdens de crisis niet met de armen over elkaar, maar maakt plannen voor betere tijden.
Concreet betekent dit:
Dat de gemeente actief stimuleert dat wijkcentra en wijkondernemingen worden gerealiseerd die door vrijwilligers worden bestuurd; Dat kwaliteit, duurzaamheid en diversiteit centraal staan bij stadsvernieuwing, want dit is de belangrijkste remedie tegen probleemwijken; Dat er voldoende gratis gelegenheid is voor het parkeren van fietsen in het centrum en bij treinstations; Dat bij stadsvernieuwing gezorgd wordt voor voldoende parkeergelegenheid, passend bij het hedendaagse autobezit, zodat parkeeroverlast beperkt blijft; Dat 50% van de sociale huurwoningen via verloting toegewezen wordt, zodat zowel mensen die bereid zijn lang op de wachtlijst te staan als mensen die dringend een woning nodig hebben, een redelijke kans maken op een sociale huurwoning; Dat de gemeente creatieve maatregelen neemt om de woningmarkt te stimuleren, zoals vrijwillige erfpacht voor nieuwbouwwoningen; Dat architectuur duurzaam is en recht doet aan de regionale en lokale cultuur; Dat de gemeente plannen maakt en ruimte biedt aan goede ideeën om De Kop van Isselt te herontwikkelen tot een hedendaagse plek om te wonen en te werken, zodat de sterke punten van deze locatie (dicht bij het centrum, aan de Eem) optimaal benut worden; Dat duurzaam (her-)gebruik wordt gestimuleerd en bestaande natuur behouden blijft.
Onze leefomgeving: van straat en buurt tot stad en dorp De rol van de gemeente
De sloop van het oude schoolgebouw leidde aanvankelijk tot veel onrust onder de bewoners van de Hendrik Borresingel. De gemeente had de bewoners gevraagd ideeën aan te leveren voor opvulling van de lege ruimte die na de sloop zou ontstaan. Peter en Monique hadden samen met een paar buren een plan opgesteld voor de aanleg van een speeltuin die door de buurt zelf beheerd en onderhouden kon worden. In de wijde omgeving van de singel is tot op heden namelijk geen goede speeltuin voor de jeugd te vinden. Monique had daarom verschillende bouwtekeningen en offertes aangevraagd bij bedrijven met ervaring in deze branche. In eerste instantie leek de gemeente mee te gaan in de ideeën van de bewoners, maar op het laatste moment besloot zij toch tot de bouw van een rijtje nieuwbouwhuizen. Peter en Monique hebben een kater overgehouden aan het overleg met de gemeente. Ze voelen zich niet serieus genomen, en kunnen de besluitvorming niet volgen. Ze hebben zich daarom voorgenomen in de toekomst niet meer in te gaan op verzoeken van de gemeente om met suggesties voor vernieuwing van hun buurt te komen.
Het CDA wil een gemeente die luistert naar de inwoners, met hen overlegt, en die doet wat zij belooft. Zij maakt gebruik van de kracht en kennis van burgers en organisaties om armoede en sociale uitsluiting op te sporen. Zij gaat zorgvuldig met gemeenschapsgeld om, zeker in moeilijke tijden. De gemeente komt op voor de belangen van minderheden, maar ook van de zwijgende meerderheid en treedt daadkrachtig en redelijk op. Regels worden niet van achter een bureau gemaakt, maar ambtenaren zijn op de hoogte van de lokale situatie.
Concreet betekent dit:
Dat de gemeente inwoners actief betrekt bij de plannen die henzelf aangaan en samen met hen op zoek gaat naar nieuwe manieren van samenwerking. Dit leidt tot meer begrip en betrokkenheid, terwijl de eindverantwoordelijkheid bij de gemeenteraad blijft liggen; Dat er beter toezicht komt op grote investeringen en subsidies, zoals de Westelijke Rondweg, het zwembad aan de Hogeweg en de Kersenbaan; Dat de gemeente bij aanbestedingen voorkeur heeft voor instellingen die bestuurders maatschappelijk verantwoord belonen; Dat de OZB niet verhoogd wordt en slechts gecorrigeerd wordt voor inflatie; Dat te veel betaalde afvalstoffenheffing en rioolrecht teruggegeven wordt en niet in de gemeentekas verdwijnt, zoals nu het geval is; Dat subsidies waarvan niet onomstotelijk vaststaat dat ze meerwaarde hebben, worden afgeschaft; Dat de gemeente rekening houdt met het effect van nieuw beleid bovenop bestaand beleid voor specifieke groepen inwoners; Dat adviesorganen als de seniorenraad en de WMO-raad een groter mandaat krijgen, waarbij deze raden een goede afspiegeling zijn van de diversiteit van de Amersfoortse samenleving; Dat er echt werk gemaakt wordt van het terugdringen van de veelheid aan regels; Dat bij subsidieverlening wordt afgerekend op einddoel. Het CDA heeft vertrouwen in organisaties.
Onze levensloop: van jong tot oud Jong
De kinderen van Peter en Monique, Pepijn van 9 en Stella van 7, gaan drie middagen in de week naar de BSO. Pepijn zit op voetbal en judo, en Stella doet aan turnen en zit op muziekles. De BSO wordt steeds duurder, en Peter en Monique worstelen met de vraag of het nog wel betaalbaar blijft. Hun buren Jan en Astrid hebben twee zonen. De oudste, Maarten, is 25 en net verhuisd naar een andere wijk. Hij heeft na zijn opleiding grafische vormgeving een baan gevonden bij een drukkerij en doet de ervaring op die hij wilde. De jongste, Koen van 23, woont nog thuis. Hij heeft een half jaar geleden de PABO afgerond, maar kan nog geen werk vinden in het onderwijs. Hij werkt in de supermarkt in het winkelcentrum. Met zijn vriendin Daniëlle zou hij graag willen samenwonen, maar het wachten op een huurwoning duurt lang. En zelf iets kopen blijft voorlopig een droom. Daarom hebben Jan en Astrid de zolder verbouwd, zodat Koen in ieder geval een gezellige plek heeft voor zichzelf.
Het CDA wil dat kinderen zo onbezorgd mogelijk opgroeien, gezond en veilig. Dat kinderen worden uitgedaagd, zonder hen te overvragen en zo spelenderwijs waarden en normen leren. De gemeente stelt scholen in staat naschoolse opvang te regelen dichtbij de school, door professionals die ontspanning bieden en kinderen leren met elkaars verschillen om te gaan. De gemeente stimuleert dat jongeren een startkwalificatie behalen en zorgt voor begeleiding bij het kiezen van een passend beroep. De gemeente vraagt van het bedrijfsleven pas afgestudeerden in dienst te nemen.
Concreet betekent dit:
Dat leegstaande kantoren hergebruikt worden als werkruimte of studenten- en jongerenhuisvesting; Dat het bedrijfsleven wordt gestimuleerd om werkervaringsplekken te creëren voor 18- tot 25-jarigen; Dat er in 15- en 30-kilometerzones rondom scholen beter gehandhaafd wordt, zodat de veiligheid van onze kinderen wordt vergroot; Dat jongeren die extra zorg nodig hebben begeleid worden door één centrale begeleider, zodat die jongeren en hun ouders niet van instantie naar instantie gestuurd worden; Dat het beleid er op is gericht om verslavingen en (drank-)misbruik bij met name jongeren te voorkomen en dat jongeren met verslavingen actief worden begeleid; Dat we geen coffeeshops in de buurt van scholen en kinderopvanglocaties accepteren; Dat de gemeente maatschappelijke stageplekken aanbiedt bij de gemeentelijke organisatie of bij aan de gemeente verbonden instellingen, bijvoorbeeld bij het welzijnswerk.
Onze levensloop: van jong tot oud Het spitsuur van het leven
In hetzelfde huizenblok als Jan en Astrid woont Irene. Ze is 46 jaar, en werkt als directiesecretaresse bij een groothandel in Amsterdam. Negen jaar geleden is ze gescheiden, en inmiddels hertrouwd met Rob. Irene’s dochters Iris en Maaike wonen bij haar en zien hun vader bijna niet, en Robs zoon Wessel woont de helft van de week bij hen in. Irene reist naast haar drukke baan en gezinsleven ook nog drie keer in de week op en neer naar Apeldoorn. Daar deelt zij de zorg voor haar moeder met haar zus. Irene en Rob, die magazijnchef is bij dezelfde groothandel, proberen geld opzij te zetten voor later. De kinderen moeten alle drie nog studeren, en dat kost een hoop geld. Daarbij zijn Rob en Irene hun vertrouwen in de pensioenfondsen kwijt. Ze gaan ervan uit dat ze hun oude dag zelf zullen moeten bekostigen. Khadisha en haar man Ahmed willen ook graag sparen voor een toekomstige studie van Ahmed jr, Aïsha en Soufyan, maar het salaris van Ahmed gaat volledig op aan de huur en de dagelijkse boodschappen. Khadisha verdient daarom sinds kort bij door schoon te maken op een aantal adressen. Dochter Aïsha van 14 past geregeld op bij Peter en Monique, Ahmed van 16 heeft een krantenwijk.
Het CDA wil dat ouders zonder stress hun kroost kunnen grootbrengen. Flexibele opvang stelt beide ouders in staat te werken. Zelfstandigheid en ondernemerschap worden gestimuleerd. Er is ruimte voor mantelzorg aan oudere familieleden. ‘Samen’ is hierin het sleutelwoord. Taken in de samenleving worden verdeeld naar talent. Niet ieder voor zich, maar samen voor ons allen. De gemeente zorgt ervoor dat zorginstanties mensen die moeite hebben het tempo van het dagelijks leven bij te benen vroegtijdig signaleren en ondersteunen. Zo voorkomen we eenzaamheid of schulden. Dan krijgen kinderen thuis de zorg en aandacht die ze nodig hebben en kan iedereen zo veel mogelijk in gezondheid leven.
Concreet betekent dit:
Dat mantelzorgers gecoacht en begeleid worden, om te voorkomen dat de combinatie van werk en zorg hen te veel wordt; Dat gezinnen met schulden tijdig hulp aangeboden krijgen, zodat (jonge) kinderen niet hun huis uit hoeven te worden gezet; Dat de gemeente diverse woonvormen, zoals kangoeroe-, generatiewoningen en begeleid wonen stimuleert en niet hindert door regelgeving, bijvoorbeeld door ruimte te bieden in bestemmingsplannen; Dat de gemeente de behoefte aan kinderopvang buiten de reguliere werkuren vervult.
Onze levensloop: van jong tot oud Ouder
Helena van Buuren zou het liefste willen dat haar dochter Elise bij haar in de straat kwam wonen. Elise zou dit op zich wel willen, maar de Hendrik Borresingel biedt voor haar budget geen mogelijkheden om iets te huren of kopen. Mevrouw Van Buuren voelt zich soms eenzaam. Ze is slecht ter been, en kan niet met een computer overweg. Henk die 72 is en in hetzelfde flatgebouw woont, heeft pas geleden nog een internetcursus gevolgd. Hij stuurt nu mails naar zijn kinderen en volgt zijn kleinkinderen via Facebook. Hij drinkt geregeld een bakje koffie bij Helena, maar heeft haar nog niet kunnen overtuigen van de waarde van de moderne technologie. Samen gaan ze geregeld naar het wijkcentrum om buurtgenoten te ontmoeten.
Het CDA wil een samenleving waarin ouderen in hun waarde worden gelaten, hun kracht, ervaring en kennis wordt erkend en ingezet. Ons land kent een bloeiend vrijwilligersleven mede dankzij de inzet van vele ouderen. Zij zijn vaak betrokken bij en actief in de maatschappij, bijvoorbeeld bij de opvang van hun kleinkinderen. Jong en oud bieden elkaar de helpende hand. Voor ouderen met een broze gezondheid is er hulp en ondersteuning, bv. via een goede-burenplan. Openbare ruimtes en gebouwen zijn goed toegankelijk voor minder validen, want mobiliteit is een voorwaarde voor zelfstandigheid. De overheid stimuleert mogelijkheden om met meerdere generaties onder één dak te wonen en faciliteert sociale voorzieningen. De overheid bemiddelt tussen mantelzorgers en welzijnsinstellingen. Buurtzorg hoort laagdrempelig te zijn en maakt ontmoeten mogelijk, bv. door wijkmaaltijden. De wijkzuster (m/v) signaleert en verwijst door.
Concreet betekent dit:
Dat mogelijkheden om langer zelfstandig te blijven wonen worden ondersteund; Dat het huidige OV-netwerk in Amersfoort op peil blijft; Dat de wijkzuster terugkeert in de wijk, die zorgbehoefte en sociale problemen vroegtijdig signaleert en doorverwijst; Dat hergebruik van met publieke gelden aangeschafte hulpmiddelen, zoals scootmobiel of traplift, verplicht wordt gesteld; Dat beweging door ouderen wordt gestimuleerd door een integraal en stadsbreed bewegingsprogramma, met ondersteuning van (sport)verenigingen en wijkinitiatieven; Dat vrijwilligers of jongeren met een maatschappelijke stage ingezet worden om onder meer eenzaamheid onder ouderen tegen te gaan; Dat inwoners zoveel mogelijk invloed krijgen over hoe zorg- en welzijnsmiddelen besteed worden, bijvoorbeeld door middel van burgerbegrotingen.
Onze levensdoelen: van inspanning tot ontspanning Werk
Jan was financieel directeur van een kleine onderneming in koelsystemen, maar het bedrijf ging op de fles. Inmiddels is hij 52 jaar, en het vinden van een nieuwe baan valt niet mee. Hij overweegt als zzp’er een financieel adviesbureau op te zetten, maar de perspectieven op de markt zijn niet erg hoopgevend. In de tussentijd helpt Jan als vrijwilliger bij de Voedselbank. Zo ontmoet hij nieuwe mensen, en houdt hij een goed ritme in zijn dag. Zijn vrouw Astrid raakte haar baan bij een tandartsenpraktijk kwijt, maar gaat dankzij de hulp van een buurtgenoot binnenkort voor een tweede gesprek naar een huisartsenpraktijk. Ze heeft goede hoop dat ze hier wordt aangenomen. En dat is maar goed ook, want de tijd dringt. Als Jan en Astrid er niet op korte termijn financieel op vooruitgaan, zullen ze het huis te koop moeten zetten. En gezien de situatie op de huizenmarkt, is de kans klein dat ze het snel verkopen. Irene die nu nog in Amsterdam werkt, wil graag een baan dichter bij huis om werk en zorg beter te kunnen combineren. Zij is druk aan het solliciteren in de omgeving van Amersfoort.
Het CDA wil een samenleving waarin ieder mens die dat kan, werkt, zorgt of studeert. Wie (tijdelijk) zonder werk zit, zet zijn talenten in voor het vrijwilligerswerk of is bezig met scholing en omscholing. Wie ervoor kiest niet te werken, kan niet eindeloos rekenen op ondersteuning. Ondernemerschap wordt aangemoedigd. Bestemmingsplannen zijn flexibel, en passen zich aan aan de behoefte in de wijk. Gemeente realiseert zich dat niet zij de economie maakt, maar de bedrijven, en stelt zich dienstverlenend op. De overheid kijkt verder dan alleen de eigen gemeente, en werkt samen om de werkgelegenheid in de hele regio te stimuleren.
Concreet betekent dit:
Dat de gemeente open staat voor en meedenkt met ondernemers met creatieve ideeën om de leegstand in kantoren en winkels tegen te gaan, bv. door flexibiliteit bij bestemmingsplanwijzigingen; Dat de gemeente samen met werkgevers werk maakt van het terugdringen van de werkloosheid door stageplaatsen voor jongeren en re-integratie van oudere werklozen; Dat de gemeente de regels voor aanbesteding versoepelt, zodat MKB, ZZP’ers en lokale ondernemers meer kans maken bij deze opdrachten; Dat Amersfoort, als ideale woon/werkplek, wordt gepromoot als schakel tussen Veluwe en Randstad; Dat de gemeente inzet op goede schuldhulpverleningstrajecten; Dat mensen in de onderste inkomenscategorie slechts bij één loket hoeven aan te kloppen en overzichtelijk voorlichting krijgen over ondersteuningsmogelijkheden; De gemeente ondersteunt organisaties die bemiddelen tussen bedrijven die maatschappelijk betrokken ondernemen en mensen die moeilijk aan het werk komen; Dat de verkeersproblemen in Vathorst worden aangepakt; Dat bedrijven in de groene gebieden kansen krijgen voor activiteiten in toerisme, recreatie, zorg en onderwijs, bijvoorbeeld voor een zorgboerderij.
Onze levensdoelen: van inspanning tot ontspanning Ontplooiing
Khadisha werkte vroeger in de verpleging, maar is gestopt met werken toen haar kinderen werden geboren. Nu de kinderen groter worden, wil ze graag weer aan het werk. Maar haar kennis van de medische wereld is verouderd, en een goede kans om dit weer op te pakken, heeft ze niet. Khadisha heeft daarom besloten zich te laten omscholen. Ze wil crècheleidster worden, en heeft zich inmiddels opgegeven voor een deeltijdopleiding. Haar netwerk moet ze weer opnieuw gaan opbouwen, en dat zal tijd kosten. Daarbij is ze bang dat haar afkomst een rol zal spelen. Maar ze heeft zin om weer aan de slag te gaan.
Het CDA wil dat Nederland een land is waarin iedereen meedoet en waar hulp wordt geboden aan wie niet zonder kan. Wie werkloos raakt en omscholing of bijscholing nodig heeft, volgt onderwijs. Van mensen die leven van een uitkering verwachten we dat zij, binnen hun mogelijkheden, er iets voor terugdoen. Ouders kiezen zelf het onderwijs dat zij voor hun kinderen het beste vinden. De gemeente staat open voor de bijdrage van buurtverenigingen, religieuze gemeenschappen en levensbeschouwelijke organisaties. Wie wil, krijgt de kans om te groeien. Iedereen hoort erbij, ongeacht religie of levensbeschouwing, mits hij rekening houdt met de veelheid van gewoonten, gebruiken en opvattingen in de Nederlandse samenleving.
Concreet betekent dit:
Dat jongeren met een diploma op zak maar zonder baan, een maatschappelijke stage volgen; Dat de gemeente geen apart integratiebeleid voert, maar zorgt voor voldoende aandacht voor etnische en culturele verschillen op elk afzonderlijk beleidsterrein; Dat Hoogland en Hooglanderveen hun eigen (publieke) voorzieningen behouden; Dat er voldoende klaslokalen beschikbaar zijn en wachtlijsten voor scholen zo veel mogelijk worden voorkomen; De gemeente waardeert en ondersteunt organisaties die bemiddelen bij vrijwilligerswerk.
Onze levensdoelen: van inspanning tot ontspanning Vrije tijd
De 16-jarige Ahmed speelt sinds kort in het eerste van de voetbalclub. Hij betaalt de contributie van zijn krantenwijk. Ahmed droomt van een carrière als profvoetballer. Iris heeft al veel sporten uitgeprobeerd, maar geen enkele vereniging spreekt haar echt aan. Daarom jogt ze sinds kort met haar moeder Irene op de openbare weg. Vanwege het drukke verkeer heeft Irene inmiddels een brief aan de gemeente gestuurd met het verzoek voor een trimbaan in het nabijgelegen bos. Maaike sport niet, maar gaat graag naar festivals in het centrum. Maar dat worden er door de crisis helaas steeds minder. Sponsors laten het massaal afweten, en of de gemeente kan bijspringen is maar zeer de vraag.
Het CDA wil een samenleving waarin mensen zich inspannen en ontspannen, ruimte hebben om voldoende te bewegen en tijd hebben voor elkaar. Daar passen wachtlijsten voor sportverenigingen niet bij. Ze voelen zich thuis in hun wijk en straat en komen er tot rust. Stadsvernieuwing gaat niet ten koste van groen in de wijk. Spelen en ontmoeten staan centraal bij nieuwe plannen. De gemeente faciliteert dat mensen ook buiten verenigingsverband kunnen sporten. Zij ondersteunt initiatieven die een breed maatschappelijk draagvlak hebben en voor ontspanning zorgen, zoals amateurkunst, culturele instellingen en festivals, en draagt in noodgevallen financieel bij.
Concreet betekent dit:
Dat de gemeente bij het verstrekken van subsidies voorrang geeft aan laagdrempelige, toegankelijke culturele initiatieven zoals amateurkunst; Dat cultuursubsidies vooral de ontwikkeling van nieuwe initiatieven ondersteunen. Deze ondersteuning geldt ook voor evenementen die hun meerwaarde voor en aantrekkingskracht op de Amersfoorters hebben bewezen, maar desondanks zonder financiële steun niet kunnen bestaan; Dat kerken en andere instellingen ook tijdens koopzondagen goed bereikbaar blijven; Dat winkeliers en hun personeel op geen enkele manier worden gedwongen of onder druk gezet om op zondag open te zijn of te werken; Dat de gemeente ervoor zorgt dat op de plekken waar onder andere veel hardlopers en wielrenners komen, veilig gesport kan worden; Dat het nieuwe zwembad wordt vernoemd naar de 1e Olympische vrouwelijke zwemkampioene uit Amersfoort (Maria Vierdag); Dat verenigingen meer mogelijkheden krijgen om hun locatie zelf in te richten, maar ook zelf zorg dragen voor het onderhoud; Dat het stadscentrum bereikbaar blijft en voldoende parkeergelegenheid biedt voor bedrijfsleven en winkelend publiek.
7 principes Nederland zit in een diepe crisis. De economie en de politiek zijn vastgelopen en mensen zijn het vertrouwen kwijt. Het CDA wil, samen met u, bouwen aan een beter Nederland. Wij hebben zeven principes om ons land te vernieuwen en het vertrouwen te herstellen. Denk met ons mee over de uitwerking. Denk mee over nieuwe oplossingen voor vandaag en morgen.
1.
De samenleving, niet de overheid
5.
Wij zien families als het fundament voor onze samenleving; waar mensen voor elkaar zorgen en verantwoordelijkheid nemen. We kiezen voor een nieuwe cultuur die de familie waardeert en duurzame relaties ondersteunt.
Wij willen dat u weer invloed krijgt op de wereld om u heen, ook in de politiek. Wij zien een overheid die naast u staat in plaats van tegenover u. Wij willen een samenleving, waar u samen met anderen zoveel mogelijk zelf bepaalt.
2.
Wij zien een taak voor iedereen
6.
Een eerlijke economie Wij kiezen voor een eerlijke economie waar werken loont en sparen wordt beloond. Waar middeninkomens en gezinnen geen melkkoe zijn. Wij willen een economie waarin kleine ondernemers en familiebedrijven onze absolute prioriteit krijgen.
4.
Tegen de profiteurs Wij willen een Nederland waar fatsoenlijke mensen de norm zijn. Een samenleving bouw je op wederkerigheid. Voor wat, hoort wat. Profiteurs die zich daaraan onttrekken, staan we niet toe.
Een zelfbewust Nederland verbonden met Europa
Iedereen heeft een taak: je werkt, je doet vrijwilligerswerk of je volgt een opleiding. Iedereen die kan, doet mee. Maar wie niet wil, kan niet blijvend rekenen op ondersteuning.
3.
De familie is ons fundament
Nederland staat vooraan in Europa, om onze economie en onze werkgelegenheid te versterken. Maar we trekken ook een scherpe grens tussen wat Brussel wel en niet bepaalt. Dat betekent een nieuw Europa.
7.
De toekomst van onze kinderen Wij kiezen voor de lange termijn boven de korte termijn. Dat vraagt om hervormingen om Nederland structureel op orde te brengen. Voor onszelf, maar vooral voor de toekomst van onze kinderen.
Denk mee op www.cda.nl/7principes #7principes
