Wise men talk because they have something to say; fools, because they have to say something. (Plato)
Mei 2007
Beyond Culture Newsletter. The free independent and impartial Newsletter on coaching and the meeting between cultures. Items in the Newsletter may be in English or in Dutch. Subscribe below and the Newsletter will be sent to you by e-mail periodically! Please share this information with your colleagues; and send us your comments via
[email protected]
Betovering en beperking van taal Deze Nieuwsbrief gaat over taal en communicatie. Wat is dat toch met taal? Taal kan zo prachtig, zo bloemrijk zijn. Je kan er helemaal in opgaan, er lyrisch van worden. Wegdromen bij een mooi boek, geboeid luisteren naar een spreker, niet eens om wat hij zegt, maar om hoe hij het zegt. Taal biedt ook toegang tot andere werelden. Als je een vreemde taal leert, verruim je je blikveld en kun je de wereld met andere ogen bekijken. Dat is zeker waar als je een taal leert die sterk afwijkt van je moedertaal. Want dan krijg je er ook een heel andere logica, heel andere uitgangspunten en volstrekt nieuwe beelden bij. Zo kennen ze in de Zulu taal ze maar liefst 39 woorden voor de kleur groen. Fantastisch! Zo’n taal kan ons dingen laten zien waar we nog nooit van gedroomd hebben. Toveren met taal. Aan de andere kant wordt er soms wel erg veel nadruk op taal gelegd. Want goed beschouwd is taal slechts een beperkt instrument om weer te geven wat er aan de hand is. Woorden schieten soms te kort om tot uitdrukking te brengen wat er in je omgaat, hoe je je voelt of welke emoties er bij je opkomen. Dit is al helemaal het geval als je je wilt uitdrukken in een taal die niet de jouwe is, die je niet goed beheerst. En ondanks heldere taal doet iemand niet altijd wat hij zegt of zegt iemand niet altijd wat hij bedoelt. Achter woorden gaan onvermoede intenties schuil. Zoals in het verhaal “Babel” in deze nieuwsbrief. Lastig hoor, interpretaties en spraakverwarringen. Bij coachen gaat het natuurlijk ook om wat iemand zegt, hoe iemand iets zegt, welke woordkeus iemand maakt. Maar daarnaast gaat het zeker ook om wat iemand níet zegt, om wat je tussen de zinnen door hoort, om wat je voelt en ziet. Non-verbale communicatie bepaalt voor ruim 90% het overbrengen of het oppikken van een boodschap. De rol van taal, van woorden, is in de communicatie dus maar heel beperkt. Taal is prachtig, nuttig en onmisbaar. Maar toch. Misschien zou een beetje meer aandacht voor de wereld achter de taal, de taal nog mooier maken. Wat meer aandacht voor non-verbaal gedrag, voor de intenties, voor het horen, zien, voelen, ervaren, proeven, ruiken van de individuele belevingswereld van onze gesprekspartners, zou onze blik op de wereld wel eens echt kunnen verrijken. BC
Column: Purr..fect Tegenover me zit een gedreven leidinggevende. Ze heeft een tomeloze inzet om het goed te doen. Ze is perfectionistisch en niet snel tevreden. De lat ligt hoog. Ze werkt hard, volgens regels en richtlijnen, houdt graag
alles onder controle en geeft niet snel op. Ze is bang dat ze het in haar nieuwe baan niet goed genoeg doet. Haar nieuwe team is een internationaal team. De werktaal is Engels geworden. De omschakeling kost haar moeite. Ze kan zich niet altijd meer uitdrukken op de manier zoals ze zou willen. Ze mist de vaardigheden om nuances over het voetlicht te brengen, gevoelens en emoties bespreekbaar te maken. En ze merkt de effecten daarvan. Omdat ze haar Engels niet goed genoeg beheerst draait haar team niet soepel genoeg, is de sfeer niet goed en is ze de grip kwijtgeraakt. Dit knaagt aan haar. Ze neemt extra Engelse lessen maar vreest dat dit niet voldoende zal zijn. Heeft de coach nog tips? Op mijn vraag of ze er echt van overtuigd is dat haar Engels zo’n grote rol speelt bij dit alles, reageert ze fel en verdedigend. “Ik heb daar natuurlijk al over nagedacht, ik heb mezelf en mijn aanpak binnenstebuiten gekeerd, maar ik kan tot geen andere conclusie komen. Dat Engels is het enige dat ik anders doe vergeleken bij mijn oude baan.” Ik vraag waarom ze de “schuld” bij zichzelf zoekt. Ze kijkt me met grote ogen aan. “Ja, ik ben toch de leidinggevende, ze verwachten toch duidelijkheid en sturing van me, ik moet toch een voorbeeldfunctie neerzetten?” Buiten spel Ik zeg dat ze zichzelf nu wel erg belangrijk maakt en op een voetstuk plaatst. Ze lijkt wel alleen met zichzelf bezig te zijn. Weer die grote ogen. “Bedoel je dat ik het niet goed genoeg doe en mijn team niet goed genoeg aanstuur?” “Nee, dat bedoel ik niet”, zeg ik. Er valt een stilte. En even later valt ook het kwartje. “O jee, je hebt gelijk … ik ben ook alleen met mezelf bezig en met hoe ík leiding geef, hoe míjn Engels is en hoe ík het beter zou moeten doen. Ik zet zo mijn team buiten spel!” Hierna is de weg vrij om verschillende dingen bespreekbaar te maken en om te oefenen aan de hand van nieuwe inzichten en het loslaten van oude overtuigingen die niet (meer) nuttig blijken. Vele dingen komen in het coachingstraject aan bod. We praten over hoe de angst om het niet goed genoeg te doen je kan verlammen. En over hoezeer je kan verkrampen als je te zeer met jezelf - en je eigen uitdrukkingsvaardigheid - bezig bent en niet meer met je doel, of daardoor een ander niet bij het proces betrekt. We onderzoeken het keurslijf van perfectionisme en de utopie van controle willen houden. En we praten over cultuurverschillen en het aansturen van een internationaal team. Waar we niet meer over praten is het kennisniveau van het Engels van mijn coachee. En for the record: ze is inmiddels gestopt met haar extra lessen Engels, want zoals ze zelf nu zegt: "mijn Engels is purr...fect". (BC) Zulu greens "The Zulu language has 39 words for green. I was interested in how the Zulu could build up 39 one-word concepts for green, while English has only one, and discussed this with a former Zulu chief. He began by explaining why Zulus needed 39 words for green. In the days before automotive transport and national highways, the Zulu people would often make long treks across their savannah grasslands. There were no signposts or maps and lengthy journeys had to be described by those who had travelled the route before. The language adapted itself to the requirements of its speakers. English copes with concepts such as contract deadlines and stock futures, but the English tongue is seen as poverty stricken and inadequately descriptive by Africans and Native Americans, whose languages abound in finely wrought, beautifully logical description of nature causation, repetition, duration and result. “Give me some examples of different green-words” I asked my Zulu friend. He picked up a leaf. “What colour is this?” he asked. “Green” I replied. The sun was shining. He waited until a cloud intervened. “What colour is the leaf now?” he asked. “Green”, I answered, already sensing my inadequacy. “It isn’t the same green, is it?” “No, it isn’t”. “We have a different word in Zulu.”
Leaf-green-wet-but-with-sunshine-on-it
He dipped the leaf in water and held it out again. “Has the colour changed?”. “Yes.” “In Zulu we have a word for green shining wet.” The sun came out again and I needed another word (leaf-green-wet-but-with-sunshine-on-it). My friend retreated 20 yards and showed me the leaf. “Has the colour changed again?” “Yes,” I yelled. “We have another word, “ he said with a smile. He went on to indicate how different Zulu greens would deal with tree leaves, bush leaves, leaves vibrating in the wind, river greens, pool greens, tree trunk greens, crocodile greens… He got to 39 without even raising a sweat." (From: Richard D. Lewis: When cultures collide)
Communication through senses Most of our communication comes from body language and tonality. Others not only hear what we say, they also feel and see what we mean to say. In communicating a message, tonality and body language affect others more than our actual words. Regardless the culture you're in. If you are operating in a culture with a different language and if communication is a problem, remember that research has shown that when we speak, the words count for only about 7% of the overall message. What people understand of your message is largely governed by the way you say it: 38% is conveyed by the tone in which you deliver your message, and 55% of the message is body language. What message are you communicating?
From: Alan Cornes, Culture from the inside out What message are you receiving? Receiving, weighing, reading, judging or interpreting messages cannot be done purely rationally. We have to use and dare to rely on our senses. The next model might come in handy for coaches, managers, consultants etc who want to sharpen their senses and are interested in using sensorial information channels to really understand or tackle bottlenecks and ineffective patterns of communication.
Free from: School Voor Coaching / M. Lingsma: Aan de slag met teamcoaching 1. Content- meaning What is being said: contents, the story, explanations. But also: what is not said; what do you miss? In this context, it might be helpful to be aware of: a. Generalities, judgement or unspecific remarks. Examples: Generalities: He never listens; nobody is open; I have to be there; it’s bothering all of us. Judgements: He should know that I cannot accept that; this is the right way to do it; that person is irritating me; he withholds me from being honest. Not being specific: I want a better cooperation; they want to change something; I want recognition; he rejects the proposal. b. Clauses or incidental remarks: the real issue will most likely be hidden in the clause or in the incidental remark. Example: Now is not the right time, I’ve been very busy and there are a lot of new developments in the organisations, such as…. And also, I don’t feel too well lately. c. The use of “but” Be aware of the remarks that come after the “but”. Or, as one of my colleagues used to say: “Everything before but is bullshit”. 2. To hear – catch How do they speak? What tone is used (positive, accusing, complaining)? Is there a message behind the message? Do you catch the energy (a lot of energy, hardly talking)? What do you miss? 3. To see - behaviour What do you see? How do people sit? How do they react (verbally, non verbally), what is the interaction pattern? What behaviour would you have expected and is missing? 4. To feel - experience
What does your intuition tell you? How is the atmosphere? How do people cope with feelings and emotions? Are emotions allowed? What do you feel and what is the effect on you? A clincher to conclude, since it simply cannot go unrecorded: an open mind, genuine interest in the other person, honesty, being able to really connect with the other and being able to imagine yourself in his situation, are mere prerequisites to effectively use the model. BC
Are we all on board? A Western executive expressed his frustration. His Asian colleagues would say yes to his requests but then not take any action. He complained, "How many times do I have to ask them? Each time they say yes I think they will do it at last. And they don't! I cannot rely on them. I have become very upset; sometimes, I just want to shake them up!" During a leadership development seminar, a group meeting was videotaped, and, in one instance, the executive asked his colleagues, "Are we all on board with this decision?" At that point, one Korean twitched his upper lip, while smiling and leaning gently backward. The Westerner did not look at his Korean colleague and, hearing no objection, wrongly assumed consensus had been achieved. Reviewing the video gave the Korean the opportunity to self-disclose what had really happened for him. Having limited command of English, he was still trying to understand the rationale for the solution proposed by the Western executive. Since the Korean man did not want to break the group's harmony and was somewhat uncomfortable to speak in English anyway, he did not offer his alternative and valuable perspective. The Korean executive was not yet on board with the decision. For the attentive observer, he had given several cues about his reservations: the lip movement, the artificial smile, and a subtle movement of the body backward. To his credit, the Western executive decided from then on to pay better attention to all the information, implicit as well as explicit, rather than blaming his Asian colleagues. He knew this would make him a far more effective leader. (From: P. Rosinski. Coaching across cultures)
Babel “I was in charge of an English language summer course in North Wales for adult students from three countries – Italy, Japan and Finland. Intensive instruction was relieved by entertainment in the evening and by day excursions to places of scenic or historical interest. We had scheduled a trip to Mount Snowdown on a particular Wednesday, but on the Tuesday evening it rained heavily. Around 10 o’clock that night a dozen or so of Finns approached me and suggested that we cancel the excursion, as it would be no fun climbing the muddy slopes of Snowdown in heavy rain. I, of course, agreed and announced the cancellation. Immediately I was surrounded by protesting Italians disputing the decision. Why cancel the trip – they had been looking forward to it (escape from lessons), they had paid for it in their all-inclusive fee, a little rain would not hurt anyone and what was the matter with the Finns anyway – weren’t they supposed to be tough people? A little embarrassed I consulted the Japanese contingent. They were very, very nice. If the Italians wanted to go, they would go, too. If on the other hand, we cancelled the trip they would be quite happy
to stay in and take more lessons. The Italians jeered at the Finns, the Finns mumbled and scowled, and eventually, in order not to loose face, agreed they would go. The excursions was declared on. It rained torrentially all night and also while I took a quick breakfast. The bus was scheduled to leave at half past eight, and at twenty-five past, taking my umbrella in the downpour, I ran to the vehicle. Inside were 18 scowling Finns, 12 smiling Japanese and no Italians. We left on time and had a terrible day. The rain never let up, we lunched in cloud at the summit, and returned covered in mud at 5 o’clock, in time to see the Italians taking tea and chocolate biscuits. They had sensibly stayed in bed. When the Finns asked them why, they said because it was raining …” From: Richard D. Lewis: When cultures collide
Verschil in perspectief Zeven leerlingen maakten met hun meester ergens in het verre Oosten een ochtendwandeling. In het prille zonlicht schitteren de dauwdruppels. Bij een grote dauwdruppel liet de meester halt houden. Hij schaarde de leerlingen zo rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen en vroeg hun toen welke kleur de druppel had. Rood zei de eerste, oranje zei de tweede, geel zei de derde, groen zei de vierde, blauw zei de vijfde, paars zei de zesde en de zevende zei violet. Ze stonden verbaasd over deze verschillen, en aangezien ze er allen zeker van waren dat ze het goed zagen, kregen ze bijna ruzie. Toen liet de meester hen van plaats wisselen. En heel langzaam drong het tot hen door dat zij ondanks de verschillen van hun waarneming, toch allen de waarheid hadden gesproken.
Reflection How do you typically communicate? Is it through words, gestures, emotions, thoughts, desires, needs, truths, direct perception or intuition? Do you focus more on the other person or on yourself? Do you typically tell, ask or listen? Set an intention to be aware of your communication styles and skills. After you’ve spent some time talking with someone, reflect on what your underlying motives were and what level of depth you reached. This exercise will help you become more aware and conscious of who you are and why you do what you do.
Contact: Elli de Rijk Beyond Culture
[email protected] www.beyondculture.nl Aanmelden / Subscribe
Afmelden / Unsubscribe
Reageren / Comments
