Maritiem Centrum Hans van Bentem "KEEP ON DREAMING’’, Hout & Keramiek Hans van Bentem (1965) maakt monumentale beelden van ambachtelijke, duurzame materialen. Hiervoor zoekt hij traditionele ateliers over de hele wereld waar hij zijn beelden in samenwerking mee kan uitvoeren. Bijna als een speurtocht naar bedreigde diersoorten zoekt van Bentem naar locaties waar eeuwenoude technieken nog immer gebruikt worden, om daar dan vervolgens zijn eigen beeldende taal mee uit te drukken. Zo maakt hij o.a.. Porselein in China, Brons in India, Crystal in Tsjechië en Lakwerk in Vietnam. Meestal combineert hij diverse sculpturale elementen en brengt ze samen tot grote installaties. Zo is de tentoonstellingen reeks 'Keep on Dreaming!' ontstaan die ondertussen in steeds wisselende samenstelling op vele locaties is getoond, o.a.. Gemeentemuseum Den Haag & kasteel de Fraeylemaborg te Slochteren. Voor de houten beelden ging hij naar Senegal waar de Lao-Bé stam werkt; deze zijn gespecialiseerd in het hakken van hout, de specifieke afwerking komt door de sporen van de beitels. Deze werken die zijn uitgevoerd naar zijn ontwerpen heeft hij vervolgens deels beschildert en gecombineerd met geglazuurde keramieke onderdelen, gemaakt in samenwerking met het atelier van Norman Trapman te Vrouwenakker. Speciaal voor de Kunstmaand staat het werk op een eiland van keramieke schedels in de vorm van Ameland!
Olaf Mooij ‘Relics of a Bygone Era’, een levende installatie Olaf Mooij ziet de auto als een rijke bron voor de verbeelding, zo beschouwt hij de auto als een levend wezen die een levenscyclus, van geboorte tot de terugkeer tot stof, door maakt. Dit resulteert in een serie werken waarin de auto nog maar nauwelijks herkenbaar aanwezig is. Soms nog net herkenbaar, geabstraheerd tot een contour, een profiel, of een doorsnede. Deze werken zijn uitgevoerd in een diversiteit aan materialen als polyester, rubber, hout, giethars of papier maché. Materialen die gemeen hebben dat ze de beelden tactiel maken. Elk beeld is een auto in staat van metamorfose, een autovel, een auto-spermatozoïde, een auto-ei een auto-fossiel, een auto-skelet enz. Wat zich op het eerste gezicht laat aanzien als een embryo op sterk water is een auto in staat van wording met een staart als een kikkervisje of spermatozoïde. De installatie: ‘Relics of a Bygone Era’ is een uitstalling van deze raadselachtige werken in een groot stalen rek. Uitgestald, verzameld, gevonden en gezien door de ogen van een wetenschapper uit de toekomst. Een blik van uit de toekomst op de overblijfselen uit onze huidige tijd.
Natuurcentrum Gijs Dragt Project ZeeZicht Beeldend kunstenaar Gijs Dragt neemt tijdens de Kunstmaand Ameland een bijzondere plaats in. De verschillende kunstdisciplines waarin Dragt zich manifesteert, zoals fotografie, schilderen en grafisch werk, zijn gekoppeld aan een samenwerkingsverband met Tresoar; het Fries Historisch en Letterkundig Centrum te Leeuwarden. De verkenning van het eiland en de ‘taal’ die gedurende zijn werkperiode op Ameland is ‘gejut’ heeft Dragt verwerkt tot een installatie. Deze installatie bestaat uit diverse verzamelingen van voorwerpen zoals woord, schrift, geluid, materie en beeld. Soms solitair gepresenteerd, daarnaast ook aanwezig als verzameling al of niet gebundeld. Het onderzoek van Dragt onder de titel ZeeZicht vormt een parallel met de doelstelling van Tresoar. Namelijk het verzamelen, collectioneren en documenteren van het Fries literair erfgoed. Bij Dragt daarentegen ligt de uitdrukkingsvorm meer op het gebied van de abstractie, als het gaat om taal en poëzie. Na de presentatie op Ameland zullen ook de andere drie Friese eilanden tot het onderzoeksen werkgebied van Dragt gaan behoren. Het resultaat van de samenwerking tussen Dragt en Tresoar zal gaan leiden tot ‘eilandpresentaties’ en een eindexpositie in het jaar 2018, het jaar waarin Leeuwarden is verkozen tot culturele hoofdstad van Europa.
Annette Wessels Project Amber Annette is een veelzijdig beeldend kunstenaar en trainer in creativiteit. In haar kunstuitingen zit altijd wel iets educatiefs. Sinds de start in 1989 van haar speelplaats voor creativiteit De Klinker, heeft ze al honderden mensen getraind in het ontwikkelen van hun creatieve kracht. De afgelopen jaren ook internationaal. Zo heeft ze dit voorjaar met Nederlandse, Duitse en Italiaanse studenten een vergankelijke beeldentuin in het Italiaanse Pergola gerealiseerd. Voor het maken van gedenkmonumenten gaat ze samen met nabestaanden een creatief helend proces aan waarin het rouwen en herinneren centraal staan. Het resultaat: een uniek kunstwerk. Voor De Kunstmaand heeft ze zich laten inspireren door het natuurfoutje: amber. Wat ontstaat omdat de walvis de inktviskaakjes niet goed kan verteren. Van amber wordt parfum gemaakt. Pas na de dood van de potvis wordt de waarde van de amber ‘op waarde geschat’. Zo verzamelen wij mensen door de jaren heen spullen die pas na de dood van een dierbare waarde krijgen door de herinnering of het verhaal wat er aan vast zit. Door deze spullen te upcyclen kan een gedenkmonument ontstaan.
Museum Sorgdrager Hollum
Nicolas Dings Keramiek Nicolas Dings werkt in het grensgebied tussen officiële kunst en volkskunst. Juist op dat terrein zijn vaak de grote en kleine tegenstellingen te vinden tussen banaliteit en verhevenheid, tussen schoonheid en lelijkheid en goed en kwaad. Bij zijn beelden gaat het vooral om universele waarden die worden gebruikt om bijvoorbeeld de politieke situatie anno nu van commentaar te voorzien. Het is ook een beeldtaal die cultureel en politiek al getest is en nog steeds blijkt te voldoen. In de werken wordt een ‘luchtbrug’ geslagen naar de actualiteit en de kunst van de herinnering. Want wie het herinneren beheerst wordt vanzelfsprekend een ontdekkingsreiziger van de fantasie.
Bert Frijns Glaswerk Glas deelt de optische kwaliteiten met water: het kan transparant zijn of reflecterend. Door deze kwaliteiten en de manier waarop het licht speelt met glas lijken er bewegingen te ontstaan, dit fascineert Bert Frijns. Zijn objecten hebben over het algemeen eenvoudige, heldere vormen. De vormen kunnen worden gereduceerd tot primaire figuren zoals cirkel, vierkant, punt, lijn en de driedimensionale vormen bol, halve bol, cilinder en kubus. Het basismateriaal voor zijn werken is altijd normaal vensterglas. Door dit vensterglas te rekken, te buigen en te duwen creëert hij esthetische, minimale vormen. Ondanks de zeer eenvoudige vormen zijn de ruimtelijke objecten zeer monumentaal. De transparante werken schijnen met name als ze zijn gevuld met water hun omgeving te absorberen en te reproduceren op een fascinerende vervormde manier. De gezandstraalde objecten ogen massiever. De glanzende randen vallen meer op en er ontstaat een lijnenspel van licht op het matte oppervlak.
Molen de Verwachting Jan Ketelaar Beelden
Jan Ketelaar noemt zijn werk ‘potzen’ en zichzelf een 'potzenmaker'. Zijn potzen kunnen beelden, liedjes, gedichten, installaties of performances zijn en wat zich verder aandient. Het hoofddoel van Potzenmakerij Ketelaar is het organiseren van het WK Irrigeren, het WK Mijnopruimen en het WK Plasticvissen. Als beeldhouwer maakt Jan Ketelaar beelden van gelast metaal. Het liefst van groot formaat. Zodat hij zich een poos kan verliezen in iets dat groter is dan zichzelf, zowel wat betreft formaat als betekenis. “Beelden die tijd kosten en me de tijd doortrekken. Ik ben mijn eigen baas en knecht. Ik kies mijn eigen kooi. De vrijwillige gevangenis van het beeld waar ik me door werken uit bevrijd. Een beeld moet een strekking hebben, een bedoeling. Zonder dat kan ik niet werken.”
Museum Swartwoude Peter Boersma (1974) is grafisch ontwerper en beeldend kunstenaar. Hij studeerde af aan de Kunstacademie Minerva in Groningen. Boersma’s collages zijn gelaagde verhalen, gemaakt vanuit oude tijdschriften en plakband. Hij hanteert hiermee een sprekende en geheel eigen manier van werken. Laag voor laag creëert hij zijn collages. En tussen de lagen ontstaan de verhalen. “Het is mooi om iets nieuws te creëren uit oud materiaal, de verhalen ontstaan ter plekke”, zegt Boersma. “Daar hoef ik niets aan te doen. Ze ontstaan vanzelf.” Sommige regels gaan half schuil achter het beeld, anderen worden door nieuwe woorden overlapt. Laag voor laag ontstaat het ‘verhaal’. “Ik kies de woorden niet bewust”, zegt hij. “Het zijn puur esthetische keuzes. Ik kies woorden meestal vanwege de mooie typografie.” Toch maken die tekstfragmenten uiteindelijk het verhaal. “Voor jou springen er andere woorden uit dan voor iemand anders. Die woorden vertellen jullie, in combinatie met het beeld, een verschillend verhaal. Dat maakt mijn werken heel persoonlijk. Ik heb ze dan ook bewust geen titel gegeven. Als ik dat wel zou doen, zou er geen ruimte meer zijn voor jouw verhaal.”
Vuurtoren Ameland
Michiel Knaven Installatie ' het Rode mycelium '
Bij de vuurtoren in Hollum heeft kunstenaar Michiel Knaven een installatie gemaakt met de titel ' het Rode mycelium '. Meanderend vanuit de vuurtoren blijkt er zich een ondergronds weefsel als een mycelium te bevinden. Op de uiteinden van de draden van dit netwerk duiken paddenstoelvormige objecten op. Ze bevinden zich tussen de bomen en struiken. Bovenop elk object bevindt zich een portret. De portretten zijn gemaakt op de “Redhead days in Breda en vormen samen een ode aan de roodharige. Het rode mycelium gaat ook over de tijdelijkheid. De portretten zullen net als bij paddenstoelen langzaam aan verdwijnen onder invloed van weer en wind.
