Magnetrons
Een recept voor kanker N.B.: Dit artikel dateert al van enige tijd geleden. Dat is de reden waarom sommige berekeningen met jaartallen enigszins gedateerd zijn. Het stuk is letterlijk vertaald uit het Engels om het authentiek te houden. (Vertaler) Meer dan tien jaar oud bewijs, onderdrukt door het Zwitserse Gerecht, toont aan dat voedsel uit een magnetron zorgwekkende veranderingen in je bloed kunnen veroorzaken. Meer recente studies voegen toe aan het zich opstapelende bewijs dat magnetrons schadelijk kunnen zijn voor je gezondheid. In 1989 deed een Zwitserse voedingswetenschapper, Dr. Hans-Ulrich Hertel een aantal verontrustende ontdekkingen over magnetrons. Meer dan een decennium heeft hij gevochten voor het recht om de wereld te laten weten wat hij heeft gevonden. Het gegeven dat hij zo wanhopig openbaar probeert te maken en dat zo belangrijk is voor de belangen van de consument is: al het voedsel dat gegeten wordt en dat is gekookt of ontdooid in een magnetron kan veranderingen veroorzaken in het bloed die wijzen op een zich ontwikkelend pathologisch proces dat ook wordt aangetroffen bij kanker. Toch is Hertel gedurende al die tijd de mond gesnoerd door de fabrikanten van magnetrons die gebruik hebben gemaakt van de handelswetten en de Zwitserse rechter om hem te muilkorven, ja, zelfs door te dreigen hem persoonlijk te ruïneren. In maart 1993 verbood de Handelsrechtbank van het Kanton Bern Dr. Hertel, naar aanleiding van een klacht van de Zwitserse Vereniging van Dealers van Elektrische Huishoudelijke en Industriële Apparatuur, om in het openbaar te verklaren of te schrijven dat magnetrons een gevaar voor de gezondheid vormen. De boete zou kunnen oplopen tot CHF 5000,00 of zelfs een jaar gevangenisstraf. Het Zwitserse Federale Hof bevestigde het vonnis in 1994. De rechter baseerde zijn vonnis op de Zwitserse Wet Tegen Oneerlijke Concurrentie, die discriminerende, onware, misleidende en onnodig nadelige uitspraken tegen een leverancier of zijn producten’ verbiedt (Journal of Natural Sciences, 1998; 1:2-7) – een wet die uitsluitend rekening houdt met de belemmering van de handel op zichzelf en niet van kwade bedoelingen. Deze wet muilkorft tevens de Zwitserse pers en alle verklaringen die kunnen worden beschouwd als kritiek op magnetrons kunnen gemakkelijk leiden tot rechtszaken. De opvatting van de Zwitsers over Dr. Hertels bevindingen wordt niet gedeeld door de rest van Europa. In augustus 1998 besliste het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het spreekverbod dat uitgevaardigd was door de Zwitserse Rechtbank haaks stond op het recht van vrije meningsuiting. Het Europese Hof beval Zwitserland tevens om dr. Hertel een schadevergoeding te betalen van 40.000 Zwitserse Francs. Ondanks zijn overwinning wachtte Dr. Hertel in 2000 nog steeds op het terugdraaien van het eerder door de Zwitserse Rechtbank genomen besluit en het intrekken van de boete van CHF 8000,00 die hem was opgelegd. Ondertussen worden zijn explosieve ontdekkingen gestaafd door bewijs dat vanuit de hele wereld bijeengebracht wordt.
Hoe begon het allemaal? Sommigen denken dat de magnetrons door de Duitsers ontwikkeld zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog, om het bereiden van maaltijden in hun onderzeeërs te vergemakkelijken; anderen beweren dat dezelfde wetenschappers ze ontwikkelden om mobiele operaties te ondersteunen tijdens de invasie van de Sovjet-Unie. Hoe dan ook, de ontwikkeldatum stamt uit de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog werd de technologie meegenomen naar de Verenigde Staten, waar deze verder werd ontwikkeld, wat resulteerde in de presentatie op de markt, in 1952, door de Raytheon Company van de eerste magnetron voor huishoudelijk gebruik. Sindsdien is de technologie over de hele wereld gepromoot, terwijl er door de desbetreffende autoriteiten van die landen nagenoeg geen onderzoek is gedaan naar mogelijke schadelijke effecten. Het was pas in de jaren zeventig dat de eerste rapporten verschenen waarin twijfel werd uitgedrukt over de veiligheid van voedsel dat in de magnetron bereid werd. Histologische studies van broccoli en worteltjes die in de magnetron ‘gekookt’ werden, onthulden dat de moleculaire structuur van voedingsstoffen misvormd waren tot aan vernietigde celwanden toe, terwijl bij ‘gewoon’ koken de celstructuur intact blijft (Journal of Food Science, 1975; 40:1025-9). Hoe werkt een magnetron? Een magnetron maakt gebruik van een apparaat dat de magnetronbuis wordt genoemd, waardoor bij zeer hoge frequenties een elektronenbundel oscilleert die de magnetrongolven (straling) produceert. Huishoudelijke en commerciële apparaten gebruiken een frequentie van 2,45 gigahertz (GHz) bij een productie van 400 tot 1000 Watt voor een normale huishoudelijke oven waarvan de voeding bedoeld is om pulsen van 4000 Volt te leveren aan de magnetron. De frequentie van 2,45 GHz wordt gebruikt omdat water de elektromagnetische energie het snelste en maximaal absorbeert, waardoor voedsel dat water bevat snel wordt verwarmd. De moleculen in het voedsel worden gedwongen zich aan te sluiten bij dit zeer snel wisselende veld en zich om hun eigen as te bewegen. Warmte wordt geproduceerd uit de aanzienlijke intermoleculaire wrijving. Microstraling wordt vanuit de magnetronbuis de oven in gestraald, waar het voedsel, in tegenstelling tot gewone ovens die het omgekeerde doen, van binnenuit wordt verhit. Verwarming van binnenuit kan aanleiding geven tot koude plekken, vandaar de noodzaak om het gerecht voortdurende te draaien. Het maximale lekkageniveau dat volgens de huidige normen wordt toegestaan is een vermogensdichtheid van 5 milliwatt per vierkante centimeter op een afstand van 5 centimeter vanaf de ovendeur. Deze limiet is gebaseerd op normen voor microstraling die worden betwist door hen die stellen dat ook met de niet-thermische effecten van straling rekening moet worden gehouden en meegeteld moeten worden in stralingsniveaus (zoals ook die van mobiele telefoons). De ovendeur moet regelmatig worden gecontroleerd om er zeker van te zijn dat deze geen straling lekt. Dr. Hertels onderzoek Elf jaar geleden (dat is in 2006 – 11 = 1985) bundelde Dr. Hertel, een voedingstechnoloog die verscheidene jaren voor een van de internationaal opererende Zwitserse voedingsbedrijven had gewerkt, zijn krachten met Professor Bernard Blanc van het Federale Instituut voor Technologie om een uitgebreid onderzoeksprogramma uit te voeren naar de effecten van voeding uit de magnetron op de mens. Toen het onderzoeksprogramma werd afgekeurd
door het Zwitsers Nationaal Fonds (dat het Nationaal onderzoeksprogramma beoordeelt en financiert) besloten de twee wetenschappers zelf een kleiner onderzoeksprogramma te financieren. Zij selecteerden acht personen van het Macrobiotisch Instituut van Kiental in Zwitserland. Allen, inclusief Hertel zelf, aanhangers van een strikt macrobiotisch dieet om de aanwezigheid van storende factoren die bloedwaardemetingen zouden kunnen beïnvloeden te minimaliseren. Met uitzondering van Hertel, die op dat moment 64 was, waren alle deelnemers tussen de 20 en 40 jaar. Hertel vertelde aan “Wat doctoren je niet vertellen”: We leefden gedurende acht weken allen in hetzelfde hotel. Er werd niet gerookt, er was geen alcohol en geen seks. Met intervallen van twee tot vijf dagen kregen de vrijwilligers op hun nuchtere maag één van de acht mogelijke voedingsbronnen: rauwe melk afkomstig van een biologisch-dynamische boerderij; dezelfde melk maar dan ‘conventioneel’ gekookt; dezelfde rauwe melk, gekookt in een magnetron; ‘gewone’ gepasteuriseerde melk; rauwe groenten van een biologischdynamische boerderij, dezelfde groenten maar dan op een normale manier gekookt, dezelfde groenten, ingevroren en daarna ontdooid in een magnetron en dezelfde groenten, gekookt in de magnetron. Van iedere vrijwilliger werden direct voor het eten bloedmonsters afgenomen en op vastgestelde momenten na het eten van de voeding die op bovenvermelde wijze bereid was. Er werden aanzienlijke veranderingen waargenomen in het bloed van degenen die magnetronvoedsel hadden gegeten, waaronder een afname van alle hemoglobine- en cholesterolwaarden, zowel die van hoge-dichtheid lipoproteïnen (‘goed’ cholesterol) als de lage-dichtheid lipoproteïnen (‘slecht’ cholesterol) (Nexus, 1995; April-Mei: 25-7). Op korte termijn was een duidelijk merkbare daling te zien van lymfocyten (witte bloedlichaampjes) na de inname van in de magnetron bereid voedsel in vergelijking met de inname van de andere voedingsmiddelen. Bovendien ontdekte Hertel een belangrijk verband tussen de hoeveelheid microgolfenergie in het testvoedsel en de helderheid van die bacteriën die oplichten (wanneer ze onder een speciale lamp bekeken worden) op de blootstelling aan bloed van degenen die dat voedsel gegeten hebben. Hertel concludeerde dat dergelijke energie doorgegeven kan worden aan degenen die magnetronvoedsel eten. Naast deze effecten van het verwarmen van voedsel in de magnetron merkte Hertel ook nietthermische effecten, die, zoals hij beweert, de permeabiliteit (doorlaatbaarheid) van de celwanden veranderen, door de elektrische potentialen tussen de binnen- en de buitenkant van de cel te veranderen. De beschadigde cellen worden dan een makkelijke prooi van virussen, schimmels en andere micro-organismen. Het natuurlijke herstelmechanisme van de cellen wordt ook verstoord, wat cellen uiteindelijk dwingt om te reageren op een ‘noodtoestand’ door over te schakelen van een aerobe (op zuurstof gebaseerde) naar een anaerobe (zonder zuurstof) gasstofwisseling. In plaats van water en kooldioxide produceren zij waterstofperoxide en koolmonoxide. In een dergelijke situatie, zo verklaart Hertel, schakelen cellen over van ‘gezonde oxidatie’ naar een ‘ongezond fermentatie (vergistings) proces’ van energieopwekking. Hertel voegt hieraan toe dat wanneer voedsel in de magnetron verwarmd wordt, de oven een vermogen van 1000 Watt of meer levert. De vernietiging en vervorming van voedselmoleculen die daaruit voortkomt, produceert nieuwe verbindingen, die radiolytische verbindingen worden genoemd, die in de natuur onbekend zijn. De huidig geldende wijsheid in wetenschappelijke kringen is, dat in de magnetron, maar ook op andere wijze bestraald voedsel, geen beduidend hogere niveaus van radiolytische verbindingen
bevatten dan conventioneel gekookt voedsel, maar Hertels resultaten suggereren het tegendeel. Bloedanalyses, genomen van de deelnemers bevestigden dat het niet goed zat bij degenen die magnetronvoedsel aten. Monsters die iedere morgen om kwart voor acht werden genomen, 15 minuten nadat er gegeten was, toonden aan dat rode bloedlichaampjes, hemoglobine-, hematocriet-, en leukocytenwaarden bij degenen die voedsel uit de magnetron aten allemaal onder de normale waarden lagen. Deze resultaten zijn verwant aan die van personen die neigen naar bloedarmoede; de resultaten waren nog duidelijker èn statistisch relevant in de tweede maand van de studie. Terwijl deze waarden afnamen, namen de bloedcholesterol waarden evenredig toe. Het is niet moeilijk te snappen waarom de publicatie in 1992 van dergelijke resultaten in Zwitserland een golf van woede veroorzaakte. Toch is de reactie van de Zwitserse autoriteiten en het bedrijfsleven dat hem voor het gerecht bracht en hem veroordeelde volgens de oneerlijke concurrentie wetgeving blijft een beschamend hoofdstuk in de Zwitserse geschiedenis. De druk op professor Blanc was zo groot dat hij zich gedwongen voelde zich in het openbaar te distantiëren van de interpretatie van hun gezamenlijke rapport, kort na de publicatie ervan. Privé bekende hij tegen Dr. Hertel, dat hij vreesde voor de veiligheid van zijn gezin (Journal of Natural Sciences, 1998: 1:2-7). Ondanks pogingen om hem in het openbaar het zwijgen op te leggen blijft het onderzoek van Dr. Hertel voor het publiek buiten Zwitserland toegankelijk via de post of via zijn website. Kopieën zijn verkrijgbaar bij: The World Foundation for Natural Science Postbus 632 CH-3000 BERN Zwitserland Telefoon Telefax Website
: 0041 33 438 1158 : 0041 33 437 4816 : http://www.naturalscience.org/index.php?id=24
Russen verbannen de magnetron Na de Tweede Wereldoorlog experimenteerden de Russen ook met magnetrons. Vanaf 1957 tot recentelijk is hun onderzoek voornamelijk uitgevoerd in het Instituut voor Radiotechnologie in Klinsk in de Republiek Belarus (Wit-Rusland). Volgens de Amerikaanse onderzoeker William Kopp, die veel van het Russische en Duitse onderzoek bij elkaar bracht en daarvoor blijkbaar vervolgd werd (Journal of Natural Sciences, 1998; 1:42-3) werden door Russische forensische teams de volgende zaken waargenomen: Het verwarmen van maaltijden geschikt voor menselijke consumptie in de magnetron, veroorzaakte: d-Nitrosodiethanolamine (een zeer bekende kankerverwekker) Destabilisatie van actieve biomoleculaire eiwitverbindingen Ontstaan van een bindend effect aan radioactiviteit in de atmosfeer
Ontstaan van kankerverwekkende stoffen binnen eiwit-hydrolysaat verbindingen in melk en granen Microgolfstraling veroorzaakte ook veranderingen in de katabole (afbraak) processen van glucoside- en glactoside-elementen in bevroren fruit als ze op deze manier ontdooid worden Magnetrons veranderen het katabole gedrag van plantalkaloïden als zij rauw, gekookt of bevroren, zelfs gedurende zeer korte perioden, aan magnetronstraling werden blootgesteld Kankerverwekkende vrije radicalen werden gevormd in bepaalde moleculaire formaties van sporenelementen in plantaardige stoffen, in het bijzonder in rauwe wortelgroenten Het eten van in de magnetron bereid voedsel veroorzaakte een hoger percentage kankerachtige cellen in het bloed Als gevolg van chemische veranderingen in het voedsel ontstonden er storingen in het lymfestelsel, die weer degeneratie veroorzaken van het vermogen van het immuunsysteem om zichzelf te beschermen tegen kankergezwellen. De onstabiele afbraak van magnetronvoedsel veranderde de essentiële inhoud van de voeding die leidt tot stoornissen in de spijsvertering. Degenen die magnetronvoedsel hadden gegeten vertoonden een statistisch hogere incidentie van maag- en darmkanker, plus een algemene degeneratie van de perifere cellulaire weefsels en een geleidelijke afbraak van de werking van de spijsvertering en het uitscheidingsstelsel. Blootstelling aan microgolven veroorzaakte een aanzienlijke vermindering van de voedingswaarde van al het onderzochte voedsel, in het bijzonder: o Een afname van de biologische beschikbaarheid van vitamine B-complex, vitamine C, vitamine E, essentiële mineralen en lipotropen (voor de stofwisseling van vetten) o Vernietiging van de voedingswaarde van nucleoproteïnen (eiwitten) in vlees o Verlaging van de metabolische (stofwisselings-) activiteit van alkaloïden, glucosiden1, galactosiden2 en nitrilosiden3 (elementaire plantaardige stoffen in groenten en fruit.) o Duidelijke versnelling van de structurele ontbinding van alle voedingsmiddelen (Perceptions, 1996; mei/juni: 30-3).
Als gevolg hiervan werden in Rusland in 1976 magnetrons verboden; dit verbod werd na de Perestroika opgeheven.
Recent onderzoek Hoewel op sommige van bovenstaande bevindingen nog nader moet worden in gegaan, heeft ander onderzoek in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten andere mogelijke gevaren aan het licht gebracht. In 1990 hebben twee wetenschappers van de Faculteit voor Medische 1
Elke natuurlijke verbinding waarin een glucose voor komt (bron: www.encyclo.nl) Eén van een aantal glycosiden die galactose bevat, Amygdaline, komt in onder meer voor in bittere amandelen, evenals in de pitten van kersen, appels, pruimen, perziken, abrikozen. (bron: en.wiktionary.org/wiki) 3 Vitamine B17 2
Microbiologie van de Universiteit van Leeds de ongelijkmatige verhitting onderzocht die door magnetrons kan worden veroorzaakt. Zij ontdekten dat het zoutgehalte in een portie aardappelpuree de temperatuur binnenin beïnvloedt. Hoe hoger het zoutgehalte, des te lager de temperatuur. De auteurs concludeerden dat ‘de slechte doordringbaarheid van de microgolven in het testvoedsel met hoge ionische concentraties het gevolg kan zijn van de inductie van elektrische / ionische stroom aan de oppervlakte van het voedsel. Dit zou ook verklaren waarom “commercieel voedsel”, opgewarmd in magnetrons, kookt aan de oppervlakte, maar van binnen koud is’ (Nature, 1990; 344:496). In 1991 werd een geval gemeld van een patiënt in het ziekenhuis van Tulsa, Oklahoma, die stierf als gevolg van anafylaxie (een snelle systemische allergische reactie, die ook vaak een anafylactische shock wordt genoemd) na ontvangst van een bloedtransfusie van bloed dat was opgewarmd in de magnetron. De bestraling lijkt het bloed op een dusdanige manier veranderd te hebben dat het de dood van de patiënt veroorzaakte (Journal of Natural Sciences, 1998; 1: 2-7)4. In augustus 1989 toonde onderzoek door de Britse regering aan dat listeria 5 en andere mogelijk dodelijke bacteriën kunnen overleven in voedsel dat in de magnetron verhit is, zelfs als de instructies worden opgevolgd (Food Business, 1989; 20:12). Ander, Amerikaans onderzoek, heeft aangetoond dat de gewoonte om restjes voedsel op te warmen in de magnetron mogelijk gevaarlijk is. Onderzoekers die in 1992 een uitbraak van Salmonella onderzochten onder degenen die deelgenomen hadden aan een picknick ontdekten dat van de dertig personen die overgebleven vlees hadden meegenomen naar huis, er tien waren die de magnetron gebruikten om het weer op te warmen. Alle tien werden ziek. Geen van de tien personen die een conventionele oven gebruikten, of een koekenpan om het varkensvlees in te verhitten werden ziek. De onderzoekers concludeerden dat, vergeleken met de conventionele manieren van voedsel opwarmen, de magnetron preventieve bescherming bood tegen ziekten (American Journal of Epidemiology, 1994: 139: 903-9).
Verhit geen melk in de magnetron Verwarmen of ontdooien van menselijke moedermelk in de magnetron veroorzaakt een afname van de waarden van anti-infectieuze factoren in de melk, zelfs bij lage temperaturen (20 – 53 graden Celsius) (Pediatrics, 1992; 89:667-9). In een studie die werd uitgevoerd aan de Stanford Universiteit in Californië werd geconstateerd dat bij verhitting in de magnetron bij temperaturen hoger dan 72 graden Celsius een aanzienlijke afname van alle geteste anti4
Zie ook: www.verontrustemoeders.nl/pagina16, onder de foto’s: ‘Wij vonden een verslag van een rechtszaak waarin een uitspraak wordt gedaan over het gebruik van een magnetron om IV producten (zoals bloed t.b.v. een transfusie) op te warmen’. 5 Listeria monocytogenes is een gram-positieve staafvormige bacterie van dieren overgebracht op mensen. De bacterie geeft bij de mens listeriosis. De syndromen behorend tot listeria-infectie zijn onder andere: meningitis (hersenvliesontsteking), sepsis (bloedvergiftiging), pneumonie (longontsteking), endocarditis (ontsteking van de hartkleppen), encefalitis (ontsteking van het hersenweefsel), otitis media (middenoorontsteking) en endometritis (infectie van de binnenwand van de baarmoeder).
infectieuze factoren plaats vond. De onderzoekers van Stanford raadden het gebruik van de magnetron voor het verwarmen van moedermelk in ziekenhuizen sterk af, zelfs bij lage temperaturen. Uit een andere studie die werd uitgevoerd in Wenen bleek, dat koken in de magnetron een aanzienlijke verandering van de voedingseiwitten veroorzaakte die niet werd waargenomen na conventioneel koken. D-proline6 en cis-D-hydroxyproline werden in grote hoeveelheden aangetroffen in zuigelingenmelk dat in de magnetron werd opgewarmd, terwijl normaal alleen L-proline in biologisch materiaal wordt aangetroffen. (L staat voor linksdraaiend, D staat voor rechtsdraaiend, wat verwijst naar de richting waarin elektronen in hun eigen vlak van optische polarisatie draaien). Lubec en zijn collega’s waarschuwden ervoor dat ‘de conversie van trans naar cis vormen gevaarlijk kunnen zijn omdat, wanneer de cis-aminozuren worden opgenomen in peptiden en eiwitten in plaats van hun transisomeren, dit kan leiden tot structurele, functionele en immunologische veranderingen’ (Lancet, 1989; 9: 1392-3). Ander onderzoek heeft ook aangetoond dat het opwarmen van babyvoeding in de magnetron, giftige stoffen kunnen ontstaan maar dat tevens de voedingswaarde van de melk afneemt. De hoeveelheid veranderde proteïnen (eiwitten) was echter klein (Journal of the American College of Nutrition, 1994; 13:209-10). Niet al het bewijs is negatief. Wetenschappers van TNO Innovation For Life – Locatie Zeist (Voeding) voerden gedurende dertien weken een studie uit naar de effecten van magnetronvoedsel op de bloedsamenstelling en andere gezondheidsindicatoren bij ratten en blijkbaar vonden zij geen schadelijke effecten. (Food Chemical Toxic, 1995; 33 : 245-56). Dit waren echter dierstudies en deze hoeven niet noodzakelijkerwijs ook voor de menselijke gezondheid op te gaan.
Pas op? Lekkende additieven! Een ander probleem met magnetronvoedsel is, dat het in vergelijking met conventioneel gekookt voedsel, veel minder kleur en smaak heeft; dit is het in het bijzonder het geval bij gebak. Dit heeft de ontwikkeling van voedseladditieven gestimuleerd die er kunstmatig de kleur en smaak aan geven die de consument daarvan is gaan verwachten. De Australische academici Ashton en Laura stellen in hun sterk aan te raden boek: ‘The Perrils of Progress’ (Zed Books, Londen, 1999): ‘Een voorbeeld van een nieuw soort smaakstof producerende technologie voor gebruik in de magnetron, is die van de susceptoren7. Deze middelen worden over het algemeen aan de verpakking van magnetronvoedsel gelijmd en worden gebruikt om plaatselijk gebieden met hoge temperaturen te bewerkstelligen. Dit heeft als effect dat het voedsel ‘bruint’ tijdens het ‘koken’ in de magnetron. Een subtiel neveneffect van de susceptormiddelen van vóór 1992 6
Een niet-essentieel aminozuur dat wordt gesynthetiseerd uit glutaminezuur. Het is een essentieel onderdeel van collageen en is belangrijk voor een goede werking van de gewrichten en pezen. [PubChem] 7 Dit zijn kleine deeltjes die bij verwarming in de magnetron ‘aanslaan’ en daarbij warmte genereren. Producten die knapperig worden bij bereiding in de magnetron zitten normaliter in een verpakking met susceptoren. Zie ook: http://www.tno.nl/content.cfm?context=thema&content=inno_case&laag1=891&laag2=903&item_id=574
betrof het vrijkomen van kleine hoeveelheden van de giftige chemische stof bisfenol-Adiglycidyl ether (BADGE) in het voedsel tijdens het verwarmen in de magnetron. BADGE was een component van de koude lijmtechniek die werd gebruikt om susceptoren aan de verpakkingen te bevestigen.’ De auteurs citeren een studie uit 1992 waaruit bleek dat 52 pizzamonsters, waarvan er in negen van één merk susceptoren gebruikt waren, BADGE concentraties bevatten tussen de 0,2 en 0,3%! De chemische stof bleek in de pizza te trekken als deze, volgens de instructies, in de verpakking werd opgewarmd. (Food Additives and Contaminants, 1995; 1:779-87). Ander onderzoek heeft aangetoond dat een groot aantal chemische stoffen vrijkomt uit susceptoren die in vele soorten verpakkingsmateriaal aanwezig zijn van voeding die bedoeld is voor de magnetron, zoals pizza’s, wafels, en Franse frietjes. Eén studie onderscheidde 44 verschillende vluchtige chemische stoffen, waaronder de kankerverwekkende stof benzeen (AOAC International 1993; 76:1268-75). Een andere chemische giftige stof waarvan waargenomen is dat deze zich verplaatst van de verpakking naar het voedsel, wanneer dit wordt verwarmd in de magnetron, is benzofenon, een component van de drukinkt op het kartonnen verpakkingsmateriaal (Food Additive Contaminates, 1994; 11:231-40). Brood en ontbijtgranen worden vaak verkocht in met was bewerkte zakken zodat deze gemakkelijk in de magnetron opgewarmd kunnen worden. Een recente studie heet echter aangetoond dat het volgen van de gebruiksaanwijzing op de verpakking er in resulteerde dat 60% van de was overgebracht werd in het voedsel (Food Additives Contaminants, 1994; 11:79-89). Van de PVC folie die het voedsel bedekt tijdens het verwarmen in de magnetron, werd vastgesteld dat ze weekmakers in een dusdanige mate in het voedsel afscheiden, dat een studie in 1996 aanbeval dat PVC tijdens het opwarmen niet in direct contact staat met voedsel (AB Bedeka, MG Kontominas, 1996; geciteerd in Ashton en Laura, 1999, pagina 68).
Bescherm jezelf tegen straling als je de magnetron moet blijven gebruiken: Laat hem regelmatig controleren op lekken, in het bijzonder de deur, die de neiging heeft tot lekken. Open nooit de deur wanneer de magnetron in bedrijf is. Houd ongeveer een meter afstand van de magnetron (in het bijzonder geldt dit voor kleine kinderen) wanneer deze in bedrijf is, om het stapeleffect van (zelfs) geringe blootstelling aan straling te voorkomen. De ooglens loopt het grootste risico bij voortdurende blootstelling aan microgolfstraling, omdat het geen mogelijkheden heeft om de energie thermisch of op een andere manier af te voeren. Vermijd het opwarmen van bevroren voedsel en kant-en-klaar maaltijden, zeker wanneer deze in hun verpakking opgewarmd moeten worden. Gebruik, wanneer dit maar mogelijk is, niet-PVC houdende schalen Ontmoedig opgroeiende kinderen om magnetronvoedsel te eten, of de magnetron te gebruiken Let er op dat het grootste deel van restaurantvoedsel tegenwoordig uit de magnetron komt. Daarbij worden grote – industriële – ovens gebruikt. Deze vormen zo mogelijk een nog groter risico voor de gebruikers. Degenen die deze ovens gebruiken zouden daarvoor moeten worden gewaarschuwd.
De boodschap lijkt duidelijk: Gebruik voor de bereiding van voedsel geen magnetron, vooral niet voor kinderen, tenzij daar een zeer dringende reden voor is. Weersta de gelikte en misleidende reclame die ‘de snelle oplossing’ biedt voor je ‘drukke leven’. Realiseer je dat je lichaam gezond voedsel nodig heeft, dat op een zo gezond mogelijke manier bereid moet worden om optimaal te kunnen functioneren. Afhankelijk van de mate waarin je minder gezond voedsel eet, zullen je organen en processen in je lichaam gaande zijn negatief worden beïnvloed, wat leidt tot degeneratie en ziekte. Behandel je lichaam als een Rolls Royce en niet als een vuilnisbak! Geschreven door Simon Best, redacteur en producent van de kwartaaluitgave: ‘Electromagnetic Hazard Therapy’ Email: Website:
[email protected] http://www.em-hazard-therapy.com
Zienswijze
Commerciële collusie8 Simon Best, een Britse expert op het gebied van alles wat met elektromagnetisme heeft te maken, heeft hierboven een huiveringwekkende getuigenis gedaan van de gevaren van de magnetron. Zijn artikel, een van de meest complete journalistieke stukken over deze technologie, maakt je bezorgd. Betrouwbaar wetenschappelijk bewijs voert aan dat het verwarmen van voedsel in de magnetron, het voedsel ontdoet van de meest vitale voedingsstoffen. Het eten van voedsel dat op deze manier opgewarmd is brengt veranderingen aan in je bloed, in je cellen en in het immuunsysteem, die kunnen leiden tot aandoeningen zoals kanker. Voedsel dat is opgewarmd in de magnetron smaakt zo beroerd dat de fabrikanten allerlei middelen moeten toevoegen als kleurstoffen, kunstmatige smaakstoffen en allerlei andere rommel, om zo te proberen het echte voedsel te benaderen, of chemicaliën aan te verpakking te bevestigen, waardoor deze versmelten met het voedsel. Het zal dan ook voor niemand een verrassing zijn dat kleine deeltjes van die handige tijdbesparende hulpmiddeltjes, zoals plastic stoof-, braad- en verwarmingszakken, in de popcorn en de ontbijtgranen belanden wanneer deze verwarmd worden. Maar… als deze technologie zo gevaarlijk is, waarom hebben we hier dan niet eerder van gehoord? Het antwoord is dat een handjevol mensen hierover luidkeels van zich heeft laten horen, maar hun informatie is grotendeels onderdrukt door de zogenaamde verlichte Westerse samenlevingen zoals Zwitserland. Dit is niet eenvoudigweg een verhaal over de gevaren van een technologie die wereldwijd verkocht werd voordat de gevolgen ervan bestudeerd of begrepen werden. Het is een klassiek voorbeeld van commerciële belangen die samenspannen met een regering en rechterlijke macht, waarbij winst boven het algemeen belang en gezondheid wordt geplaatst. 8 Samenspanning
De zaak van de Zwitserse wetenschapper Dr. Hans Ulrich Hertel is weer een ongehoord hoofdstuk in de geschiedenis van Zwitserland. Gedurende tien jaar hebben de Zwitsers met succes de stem van Dr. Hertel gesmoord door middel van een draconische wet9, die kritiek of andere zaken, in welke vorm ook, die de handel kunnen schaden verbiedt. Hoewel deze wet verondersteld wordt alleen betrekking te hebben op ‘onjuiste of misleidende verklaringen’, hangt dit natuurlijk af van wie wordt gevraagd dit vast te stellen. Waar het Zwitserse recht toe bijdraagt is (uiteraard) het bewust onderdrukken van de vrije meningsuiting en de onderdrukking van enig bewijs dat een deuk zou kunnen maken in de mogelijke omzet van een bepaald bedrijf of een bepaalde branche. Het meest verontrustend is, dat voor de Zwitsers hun commerciële vrijheid heiliger is dan alle andere. Hoewel het Europees Gerechtshof (het gerechtshof dat in Europa verondersteld wordt boven die van de individuele naties te staan) in het voordeel van Dr. Hertel heeft beslist, neemt de Zwitserse rechtbank er alle tijd voor om te beslissen of het van plan is om hier notitie van te nemen. Ik zal de laatste zijn om het communisme toe te juichen, maar de ironie van het verhaal is dat een repressief en totalitair regime als het Russische in de jaren ’70 van de vorige eeuw het enige was dat een technologie verbood, waarvan de wetenschappers ontegenzeglijk bepaald hadden dat deze gevaarlijk was. Voor het geval dat we denken dat dit in Groot-Brittannië niet kan gebeuren: hier staat een wet op het punt aangenomen te worden die kritiek op een product verbiedt, tenzij deze kritiek wordt ondersteund door wetenschappelijk bewijs. Dit klinkt goed, totdat je je bedenkt hoe het onderzoek, zoals dat van Dr. Hertel, zou kunnen worden ontvangen. Een of andere professor met indrukwekkende referenties zou waarschijnlijk de rechtszaal binnen worden gehaald om tot vervelens toe te zeggen dat zijn bewijs niet overtuigend was en Hertel zou ook hier het zwijgen worden opgelegd. Soms zijn de wetten die bedoeld zijn om ons te beschermen juist degenen die we het meeste moeten weerstaan. Deze wet, die geacht wordt om de waarheid over nieuwe producten te leveren, en het bedrijven moet verbieden om valse claims te maken, is werkelijk bedoeld om de handel te beschermen tegen wetenschappelijk onderzoek. Alleen de tijd zal ons leren hoeveel Britse Hertels hier ook gemuilkorfd worden. Geschreven door Lynne McTaggert, Uitgeefster van het maandblad ‘Wat dokters je niet vertellen’, Satellite House, 2 Salisbury Road, London SW19 4EZ, U.K. Vertaald door: Frank Bleeker, juni 2011
9 zeer strenge wet, met snelle en onevenredig zware straffen
