Contact en controlereis India 2013. In het bestuurlijk beleid van stichting Namaste is vastgelegd dat periodiek een controlereis naar de kindertehuizen in India wordt uitgevoerd door enkele bestuursleden. De laatste controlereis dateerde uit 2009. Om die reden is gedurende de zomer van 2013 opnieuw een bezoek gebracht aan de tehuizen in India. Zondag 21-07-2013 ‘s Morgens rond 06.15 uur ontvangst op luchthaven Schiphol. Vliegtuig vertrekt tijdig naar München. Vertrek vliegtuig vanuit München met ruim 5 kwartier vertraging. Aankomst in Doha met een uiteindelijke vertraging van ruim 1 uur. Vliegtuig vanuit Doha vertrekt op tijd en aankomst op 22-07-2013 om 03.45 uur plaatselijke tijd in Trivandrum. Rond 05.30 uur zijn we in ons hotel in Trivandrum. Maandag 22-07-2013 Dag vrij om te acclimatiseren. We bezoeken Backwaters, een waterrijk natuurgebied bij Trivandrum. Dinsdag 23-07-2013 Vandaag een bezoek aan het Holy Angels' Convent in Trivandrum. Na controle van de boeken krijgen we een rondleiding door de school. Opvallend voor mij is het enorme respect dat de leerlingen (allen meisjes!) hebben voor de zusters. Alle lokalen staan in open verbinding met de gangen. Zodra we ons laten zien aan de opening van de klas stoppen de meisjes met hun werk, staan de meisjes allen op en wachten af wat dit bezoek van hen verwacht. Vele klassen zingen voor ons een lied uit hun zangbundel. In een van de klassen worden we zelfs met een waar solo optreden van de titelsong uit de “Sound of Music” vereerd. Zuster Agnes vertelt ons dat zij deze musical hebben ingeoefend en hiermee een aantal voorstellingen hebben verzorgd. Op elke etage waren twee lokalen voorzien van het bordje “smart class”. Uit belangstelling vroegen we of hier de meer begaafde leerlingen les kregen. Zuster Agnes kon om deze vergissing wel lachen en legde ons uit dat deze lokalen zijn uitgerust met een “smartboard” ofwel digitaal schoolbord. Door wisselingen van de klassen komen alle leerlingen enkele malen per week in deze klas, zodat iedereen van de voordelen van het digitale schoolbord kan genieten. Het bezoek aan het laatste lokaal vond ik persoonlijk het leukst: meisjes druk aan het werk in het computerlokaal met een les meetkunde. Terwijl de kinderen bezig waren, konden Joke en ik met hen in gesprek over de opdrachten die zij uitvoerden. Opvallend is dan dat meerdere leerlingen zeer goed Engels spreken en precies kunnen uitleggen wat ze doen zonder dat er enig spoor van verlegenheid is. Het computerlokaal voor de leerlingen is uitgerust met flatscreens, waaraan de leerlingen in tweeof drietallen werken. Jammer is dat we geen van de sponsorkinderen hebben kunnen zien of spreken, omdat zij allemaal buiten het klooster zijn. Woensdag 24 juli 2013 Vanmorgen om 9.30 uur vertrekken we vanuit Trivandrum naar Cochin. Rond 18.00 uur stoppen we voor ons hotel White City, gelegen tussen Cochin en Kodangullur. In totaal hebben we er dus een dagetappe opzitten van ca. 7 uur rijden. ‘s Avonds worden we door Jee van Lal (onze chauffeur) uitgenodigd om bij hem thuis te eten. Zijn vrouw heeft werkelijk enorm veel werk gemaakt van het diner. Rond 20.15 uur zijn we bij ons hotel terug. We spreken af morgen om 10.00 uur te vertrekken naar KIDS in Kodungallur. Donderdag 25 juli 2013 Na aankomst bij KIDS worden we verwelkomd door pater Nixon, directeur, en de heer Shinil, project officer. Eerst brengen we onze koffers naar onze slaapplaats. We krijgen een kamer in het Diocesane Conferentieoord.
Terug bij KIDS praten we eerst met pater Nixon. We vragen op welke wijze de kinderen/studenten aan de iPads (tablets) komen, waarover pater Nixon in zijn recente rapportages heeft geschreven. Dit is een initiatief vanuit de regering: ter voorkoming van vervorming van de rug bij jonge kinderen, door het sjouwen van de zware rugzakken met lesboeken, is de regering van Kerala gestart met het beschikbaar stellen van iPads. Hierdoor is het niet meer nodig om de grote hoeveelheid boeken mee te sjouwen. Voor het volgen van de lesprogramma’s vanuit KIDS worden de armste of armere kinderen van families uit de regio geselecteerd. Aan hen wordt de mogelijkheid geboden dezelfde opleidings-kansen te krijgen als de meer gefortuneerde kinderen in de regio. Om 17.00 uur brengen we met pater Nixon een bezoek aan de bisschop. Om 17.30 uur begint het meest indrukwekkende deel van de dag. Op ons verzoek zijn de sponsorkinderen en hun ouders gevraagd om ons te ontmoeten na de schooldag. De bijeenkomst wordt geopend door een tweetal kinderen. Zij zingen een liturgisch lied. Nadat pater Nixon ons heeft voorgesteld, worden enkele kinderen gevraagd iets over henzelf te vertellen. Hoewel menigeen dit spannend vond, komen ze steeds meer los en vertellen wat zij momenteel doen, leren en met welke resultaten. Daarna mogen wij de kinderen toespreken. Vol aandacht wordt naar ons geluisterd. Ook een moeder komt naar voren en spreekt ons toe. Er gaat veel dank uit van de kinderen en hun ouders voor de hulp die stichting Namaste aan hun kinderen bieden. Wij zeggen toe dat we deze dankzeggingen overbrengen aan de sponsorouders die de werkelijke weldoeners zijn. We beëindigen de bijeenkomst met het maken van een gezamenlijke foto. Het is geweldig om te ervaren hoeveel plezier en zelfvertrouwen deze kinderen uitstralen en met welke ambitie zij hun uiteindelijke opleidingsdoel kenbaar maken. Vanaf 20.00 uur genieten we samen met enkele broeders van een geweldig Italiaans getint diner. Morgen wacht ons een lange reisdag naar Thondiyil (zuster Augusta). Vrijdag 26 juli 2013 Vanmorgen om 06.00 uur gaat de wekker en om 07.00 uur zitten we met pater Nixon aan het ontbijt. Stipt 08.00 uur vertrekken we na een allerhartelijkst afscheid bij pater Nixon van KIDS. Rond 17.00 uur komen we bij zuster Augusta aan in Karunalayam. We worden daar ontvangen door het aanwezige personeel en de kinderen. De kinderen heten ons welkom met een ingestudeerd Engels lied. Daarna krijgen we een maaltijd aangeboden door zuster Augusta. Tenslotte zingen twee kinderen een inheems lied. Ook een van de medewerksters zingt een lied. Na het maken van enkele foto’s worden we uitgezwaaid naar onze laatste etappe van vandaag naar Thondiyil. Hier komen we rond 18.15 uur aan. Na het nuttigen van het diner zoeken we om 21.15 uur onze kamers op. Na deze lange dag verlangen we naar ons bed. Zaterdag 27 juli 2013 Na het ontbijt om 08.00 uur hebben we eerst een uitgebreid gesprek met zuster Augusta over enkele sponsorkinderen. Verder bespreken we met zuster Augusta de mogelijkheid om de adressen van de oud sponsorkinderen te kunnen krijgen. Ze is hier terughoudend in. Zij waarschuwt ons voor het risico dat wanneer de sponsorouder na voltooiing van de opleiding contact blijft onderhouden via het privéadres van de kinderen dat zij allerlei verzoeken om financiële ondersteuning krijgen van aanpalende families of familieleden. We vragen zuster Augusta toch nadrukkelijk om bij het overhandigen van het spaargeld het privéadres van het sponsorkind te vragen. Hierdoor kan dan toch de mogelijkheid bestaan om het kind verder te kunnen volgen in haar ontwikkeling, indien dit door de sponsorouder en het kind op prijs wordt gesteld. Verder vertelt ze ons dat enkele afgestudeerde kinderen/jongeren, die met hulp vanuit stichting Namaste hun opleiding hebben kunnen doen, nu enkele leerlingen binnen Sacred Heart Convent financieel ondersteunen. Hierdoor worden ook de kansen van een nieuwe generatie vergroot. ‘s Middags spreekt Joke enkele sponsorkinderen, terwijl ik op digitale wijze formulieren invul in opdracht van de plaatselijke politie. In verband met recente terroristische aanslagen is het
noodzakelijk voor buitenlandse toeristen om bij een verblijf bij de lokale bevolking dit verblijf en de duur daarvan te melden bij de politie. Zondag 28 juli 2013 Vanmorgen 06.15 uur wakker, omdat we om 07.30 uur deelnemen aan de eucharistieviering. Hoewel we er 1,5 uur lang geen woord van kunnen volgen, zijn de onderdelen van de mis duidelijk herkenbaar. Om 09.15 uur zitten we aan het ontbijt en rond 10.00 uur rijden we weg uit Thokkilangady. Rond 14.00 uur komen we aan in Chayoth bij de Jyothibhavan School, de school voor doofstomme kinderen. De kinderen zijn zeer enthousiast ons te ontmoeten. Na de ontmoeting gaan we eerst iets eten. Daarna gaan we verder in gesprek met zuster Augusta over de spaarsaldi. De kinderen, van wie we het spaarbankboekje controleren, worden er door zuster Augusta bij geroepen. Joke maakt een foto van enkele sponsorkinderen. Na dit gesprek met zuster Augusta en de gesprekken met de sponsorkinderen bekijken we de vorderingen van het nieuwe beroepsopleidingscentrum, het Sacred Heart Vocational Center and Boys Home. Hoewel er al veel werk is verzet is de school nog lang niet klaar. De verwachting van één van de zusters, die verantwoordelijk is voor de coördinatie van de bouw, is dat augustus 2014 de bouw is afgerond. Voor het verstrekken van een volledig beeld maken we meerdere foto’s. Dan gaan we over tot een feestelijk moment van deze dag: het planten van twee mangobomen, waarmee de bouw van de school en de giften van het Hervormd Weeshuis uit Grootebroek, een aantal sponsorouders van stichting Namaste en stichting Namaste zelf, een meer duurzame betekenis krijgt. Zowel Joke als ik krijgen de eer deze bomen samen met de kinderen te planten. Dan krijgen we een rondleiding door de tuin met fruitbomen. In deze tuin werkt zuster Augusta met de kinderen. Ze verbouwt er meerdere bomen en planten met vruchten die een medicinale werking hebben. Daarna worden we getrakteerd op enkele voorstellingen van dans en toneel door de kinderen. Het is geweldig om te zien hoe deze dove kinderen zich kunnen uitleven op het doen van door hen geleerde dansen. Ook is duidelijk dat er enorm aan hun zelfvertrouwen is gewerkt en zij zich er niet voor generen voor een publiek op te treden. Na afloop van de voorstellingen geeft Joke aan elk kind een balpen. Hiermee zijn ze zeer in hun sas! In de klas schrijven enkele kinderen met potlood en anderen met balpen. Na het diner vertrekken we om ca. 20.00 uur naar ons hotel. Hier zijn we rond 20.45 uur. Morgen om 08.00 uur staat Lal weer klaar om ons op te halen om met zuster Augusta te ontbijten in de Jyothibhavan School om daarna te vertrekken naar Karunalayam. Maandag 29 juli 2013 Vanmorgen staan we stipt 08.00 uur beneden en is Lal aanwezig om ons terug te brengen naar de Jyothibhavan School. Rond 10.00 uur na een heerlijk ontbijt vertrekken we uit Chayoth. Onderweg zien we vele bomen met jackfruits en weer kokosnoten. Rond 13.00 uur komen we aan bij Karunalayam in Thokkilangady. Hier worden we direct met een lunch begroet. Na de lunch bezoeken we de kleuterschool van Karunalayam. Hier zitten ongeveer 15 kinderen in de leeftijd van 3 tot 3,5 jaar op school. Nadat ze hun eerste schuchterheid hebben overwonnen, maak ik een dansje met ze. Op het bord staan al Engelse woorden. Als Joke hiernaar vraagt, toont de juf vol trots de werkschriften van de leerlingen, waarmee zij stelselmatig deze kinderen al het ABC leert gebruikmakend van plaatjes en Engelse woorden. Ook moeten de kinderen meerdere oefeningen doen in overtrekken van puntpatronen met een potlood. Elke oefening wordt nauwkeurig bekeken en beoordeeld. Ons valt tevens op dat er weinig tot geen binnenspeelmateriaal aanwezig is binnen het lokaal. De kinderen hebben dit ook niet. Spelactiviteiten doen ze buiten op het plein (er staat een glijbaan en een rek met twee schommels) en als ze binnen zijn doet juf dansactiviteiten met hen. Na het bekijken van de kleuterschool brengen we een bezoek aan het atelier, waarin twee dames machinale borduurwerken maken en kerkelijke versierselen. Zuster Augusta vertelt ons dat zij vanuit
meerdere kerken en kloosters opdrachten krijgt om deze ornamenten te maken. De priesters komen deze zelf bij haar winkel in Karunalayam ophalen. We slapen vanavond in het ziekenhuis van het Sacred Heart Convent tegenover Karunalayam. We worden elk ondergebracht in kamer op de afdeling gynaecologie. Het heeft uiteraard iets bijzonders om hier te mogen slapen vannacht. Na onze rustpauze wandelen we met zuster Augusta door de tuin rondom Karunalayam. In de tuin worden vele producten verbouwd, die door de zusters voor de voeding van de kinderen en zichzelf worden gebruikt. Grote velden met “tapioca” zijn aangelegd, waarvan de knollen worden gegeten. Hoewel ze harder zijn, doet de smaak ervan het meest denken aan aardappelen. Ook palmbomen met kokosnoten, papaja, jackfruit en bonen, die op onze speciebonen lijken maar dan veel langer, worden in de tuin verbouwd. Zuster Augusta vraagt Joke en mij of wij, net als in de Jyothibhavan School, na het diner voor de kinderen willen zingen. Nu we ons hierop beter kunnen voorbereiden, vinden we dit geen probleem. Als diner hebben de zusters macaroni met tomatensaus bereid. Heerlijk vind ik dit! Na het diner volgen meerdere optredens van de kinderen en de zusters. Joke en ik laten ons ook van onze beste zijde zien. Het lied “ Michael rows the boat ashore” is een lied dat de oudere kinderen hebben geleerd tijdens hun Engelse lessen. Met veel plezier proberen we het enkele malen in canon te zingen. Rond 20.45 uur wandelen we in gezelschap van Lal terug naar onze kamers in het ziekenhuis. Morgen om 08.00 uur melden we ons voor het ontbijt bij zuster Augusta en zullen we onze laatste volledige dagreis maken richting Ooty. Dinsdag 30 juli 2013 Om 08.00 uur staat Lal op ons te wachten aan het einde van de rolstoelopgang. Na een goed ontbijt vertrekken we om 08.45 uur bij zuster Augusta, maar niet nadat we alle medewerkers en kinderen gedag hebben gezegd. Langs de route naar Ooty is van alles te zien. Op een gegeven moment passeren we de districtsgrens van Kerala naar Tamil Nadu. Op weg naar Kandallur zien we vele theeplantages. Tussen Kandallur en Ooty zien we uitgestrekte bossen van eucalyptusbomen. In het dorpje Pavkurra stopt Lal om onze gegevens door te geven aan het RTO checkpoint. In het district Tamil Nadu is dit voldoende als buitenlander. Vlak voor Ooty rijden we door bossen met pijnbomen. We fotograferen een exemplaar dat meer dan 500 jaar oud is. In Ooty hebben we nog geen hotelkamers gereserveerd, maar dat is geen probleem want er zijn vele hotels. Na enig zoeken vinden wij een geschikt hotel. Morgen om 06.45 uur op; 07.45 uur staat het ontbijt klaar en om 08.30 uur naar Pope Paul VI/Mercy Home. We worden daar om 09.00 uur verwacht. Woensdag 31 juli 2013 Om iets over 09.00 uur komen we bij zuster Lourdes aan in Nanjanad. Het oponthoud is veroorzaakt door de enorm slechte weggedeelten naar Pope Paul. Bij aankomst worden we op enorm enthousiaste wijze verwelkomd: we krijgen een prachtige ketting omgehangen, we krijgen een stip op ons voorhoofd aangebracht en één van de sponsorkinderen voert een prachtige dans uit, waarbij zij een fantastische jurk en versieringen draagt. Alle gehandicapte bewoners van Pope Paul verwelkomen ons individueel op een zeer enthousiaste wijze. Hierna krijgen we een kop thee en enkele verschillende soorten koek aangeboden. In een daartoe ingerichte kamer komen de sponsorkinderen, veelal vergezeld van hun vader of moeder, bij ons langs. Opvallend is dat zuster Lourdes het dossier van alle kinderen bijzonder goed kent. Alle kinderen vertellen ons iets of geven keurig antwoord op onze vragen. Sommige kinderen en hun ouders hebben een hele reis gemaakt om ons te vereren met hun bezoek. Zo is één van de sponsorkinderen, slechts 8 jaar oud, geheel zelfstandig uit Kotagiri naar zijn oma in Nanjanad gereisd en daar vannacht gebleven om ons vandaag te bezoeken.
‘s Middags bezoeken we het nieuwe huis van één van de sponsorkinderen (Rajkumar). We zijn onder de indruk van de woning van zijn moeder en de manier waarop zij door Pope Paul VI/Mercy Home is geholpen. Het enige struikelblok op dit moment vormt het verkrijgen van een transformator om haar huis te voorzien van elektriciteit. In haar huis is een mogelijkheid tot het benutten van elektrisch licht aangelegd. Bij terugkomst in het tehuis bezoeken we alle gehandicapte mensen. Ze zijn zichtbaar in hun nopjes met ons bezoek. Tenslotte controleren we de spaarboekjes van de sponsorkinderen, die allemaal keurig in orde zijn. Er zijn in Pope Paul VI/Mercy Home veel problemen met de elektriciteitsvoorziening. Vandaag is het al de derde dag dat zij totaal geen elektriciteit hebben. Wij vragen haar of een generator een oplossing kan bieden. Na enkele gesprekken hierover, geeft zij aan dat er momenteel slechts een heel grote generator boven op de berg staat, die van diesel moet worden voorzien. Een generator voor het tehuis zelf zou een oplossing kunnen zijn. De kosten voor een dergelijk hulpmiddel bedragen ca. INR 35.000 tot INR 50.000. Wij adviseren zuster Lourdes een verzoek (projectvoorstel) te doen aan het bestuur van de stichting. Donderdag 01 augustus 2013 In verband met de ingeschatte tijd voor de reis naar Kotagiri vertrekken we om 08.30 uur vanaf het hotel. De weg van Ooty naar Kotagiri is echter geweldig. We zijn dus al om 09.30 uur in plaats van de geplande 10.00 uur bij zuster Kulandai van het St. Mary’s Home. Ook hier worden we weer allerhartelijkst ontvangen op eenzelfde wijze als bij Pope Paul. Voordat we naar onze slaapvertrekken worden gebracht, drinken we gezamenlijk een kop thee met koekjes. Enkele zusters kennen Joke nog van de vorige bezoeken en ze halen hiervan herinneringen op. Later op de ochtend zullen we een bezoek brengen aan Zuster Mary Gomez (voormalig leidinggevende van St. Mary’s Home), die nu in het St. Mary’s Convent verblijft. Nadat we onze koffers naar de kamers hebben gebracht, krijgen we even de gelegenheid om ons gesprek met Zuster Kulandai voor te bereiden. Onze controle betreffende de spaartegoeden verloopt voorspoedig. We wandelen met Zuster Kulandai naar het St. Mary’s Convent. Hier spreken we Zuster Mary Gomez, die inmiddels 83 jaar oud is. Zij zorgt voor de tuin, legt nog steeds visites af en ze wast nog steeds haar eigen kleren. Zij ervaart dit als een zegen van God, dat zij dit allemaal nog op deze leeftijd mag doen. Joke stelt haar enige vragen over enkele oud sponsorkinderen. Vanmiddag zien wij Zuster Mary Gomez weer en laat ze ons het huis van één van de sponsorkinderen (Priya) zien. Tussen de middag genieten we van een uitgebreide lunch. Vanaf 15.30 uur gaan we op bezoek bij enkele sponsorkinderen thuis. We leggen de huisbezoeken af in gezelschap van zuster Kulandai en zuster Mary Gomez. In elk gezin worden we allerhartelijkst ontvangen en getrakteerd op allerlei lekkers: thee, cake, koekjes, fruit, soort zoutjes. Uit beleefdheid nemen we steeds van alles iets, dus na het vijfde bezoek hadden we een goede bodem voor het diner verkregen. Na elk bezoek wordt door een van de zusters een kort gebed uitgesproken, waarbij meermalen de naam van Joke en mij wordt genoemd. Morgen om 08.00 uur start voor ons een nieuwe dag met het ontbijt. Vrijdag 02 augustus 2013 Vanmorgen na ontbijt over de markt gelopen om samen met zuster Kulandai inkopen te doen voor de lunch, die we samen met de kinderen zullen genieten. Na de boodschappen vertrekken we naar het Don Bosco tehuis hoger in de bergen. De eindverantwoordelijke priester vertelt ons honderduit over het prachtige uitzicht op alle kloosters en gebedshuizen, die hij vanaf deze plaats in de gaten kan houden. Op de vraag van Joke of er in het tehuis nog overhemden worden gemaakt, antwoordt hij ontkennend. De fabricage van de overhemden is verplaatst naar een ander deel van Tamil Nadu waar de textielindustrie is gecentraliseerd. Handhaving van de fabricage van de overhemden in Don Bosco was onmogelijk vanwege de concurrentie. Ook vertelt hij ons dat de voormalige school niet
meer in gebruik is door een gebrek aan jongens en dat het momenteel dienst doet als ruimte om te verblijven bij meerdaagse congressen, die veelal in het klooster worden georganiseerd. Daarna rijden we verder naar een Franciscaner opleidingsinstituut, waar we samen met de directeur genieten van een kop thee. Hiervandaan maken we een wandeling. Op het grondgebied van dit instituut zijn theepluksters aan het werk. Als ik enkele foto’s van hen maak, willen ze graag het eindresultaat zien. Hiermee zijn ze zeer tevreden. De lunch genieten we samen met de sponsorkinderen van St. Mary’s. Na de lunch maken we tijd vrij voor een gesprek met enkele voormalig sponsorkinderen, die speciaal voor ons naar St. Mary’s zijn gekomen. Daarna hebben we de gelegenheid om met zuster Elizabeth Irudhayasamy te praten, die voorheen in Coimbatore was gestationeerd, maar vanaf juni 2013 is gehuisvest in Kotagiri in Shanthi Sadan. Zij begeleidt daar kandidaat-zusters. Verder haalt Joke met haar herinneringen op uit de vorige controlereis. Bij het afscheid brengen wij nog de hartelijke groeten van de overige bestuursleden over en moeten wij van haar de hartelijkste groeten terug doen. ‘s Middags leggen we nogmaals twee huisbezoeken af. Ondanks haar armoede is de moeder van één van de sponsorkinderen tijdens ons bezoek steeds bezig om allerlei lekkers voor ons te bereiden: flensjes/ wentelteefjes, brood met jam en fruit (Kotagiri appels). Tijdens dit bezoek realiseren we ons dat het voor de kinderen en hun ouders van groot belang is om een foto van hun sponsorouders te hebben. We zullen dit in de evaluatie van onze reis benoemen. Aan het einde van deze indrukwekkende dag worden we weer getrakteerd op een heerlijk diner. Morgen vertrekken we rond 08.30 uur naar St. Helen’s Home te Coimbatore. Zaterdag 03 augustus 2013 Als eerste melden één van de sponsorkinderen (Elsa) en haar moeder zich vanmorgen bij ons. Zij zijn heel vroeg van huis gegaan om ons te kunnen spreken. Voordat we gaan ontbijten om 08.00 uur praten we met haar en haar moeder. We ervaren af en toe wel dat de taalbarrière een klein probleem vormt maar met enkele woorden Engels en handen en voeten komen we er toch uit. Elsa vraagt herhaaldelijk of we de volgende reis weer bij haar thuis op visite willen komen en vraagt nogmaals aan Joke of haar zus, haar voormalige sponsorouder, ook op visite wil komen. We beloven de volgende keer als we op controlereis zijn haar weer te bezoeken. Na het genieten van een fijn ontbijt nemen we afscheid van alle zusters van St. Mary’s Home en zetten we koers naar Coimbatore naar St. Helen’s Home. Rond 11.00 uur komen we aan bij zuster Alice. Met haar en een collega drinken we samen thee met wat lekkers. Tijdens dit gesprek hebben we het over haar gezondheid (ze is recentelijk erg ziek geweest), over de overige bestuursleden, over het dagprogramma van vandaag en morgen en over de komst van ca. 30 zusters die met ons morgen gezamenlijk eten. Daarna brengt ze ons naar ons hotel, dat op enkele honderden meters verwijderd ligt van het tehuis. De rest van de middag zijn we vrijaf. We begeven ons in het drukke Coimbatore om enkele souvenirs te kopen. Ook kopen we een cadeau voor één van de sponsorkinderen, die morgen jarig is en waar we vanavond gaan dineren. Rond 19.45 uur worden we door Charles (sponsorkind) en zijn vader bij het hotel opgehaald. We worden getrakteerd op een uitgebreid diner. Ook hier lopen meerdere buren binnen om kennis met ons te maken en met ons te praten. Om 21.30 uur nemen we bij het hotel afscheid van de vader en moeder van Charles. Zondag 04 augustus 2013 We worden binnen het St. Helen’s Home op een bijzonder hartelijke wijze begroet; een wijze van begroeten, die wij inmiddels ook kennen van de andere tehuizen in Tamil Nadu. Alle kinderen van de kostschool zijn aanwezig en ook de sponsorkinderen. De gemeenschapsruimte is hierdoor goed gevuld. Het programma wordt geopend met een religieus lied in het Tamil. Daarna worden wij
welkom geheten door één van onze sponsorkinderen. Tenslotte staan er enkele dansen op het programma. Zuster Alice richt daarna het woord tot ons. Ze bedankt de sponsorouders en het bestuur van stichting Namaste voor de goede gaven, waardoor het mogelijk wordt om deze kinderen een opleiding te laten volgen. Hierdoor zijn zij weer in staat het land op een hoger niveau van civilisatie te brengen. Tot slot nemen we afscheid van alle sponsorkinderen. Voor de lunch laat zuster Alice even haar kantoor zien. Hierin staat een grote kast voor Namaste, waarin zij alles keurig netjes bewaard en heeft gerangschikt. Zij vertelt ons dat ze voor het werken met de computer veel hulp heeft van zuster Anna, omdat ze het niet zo goed meer kan zien. Ze vertelt ons dat ze binnenkort voor een oogoperatie in het ziekenhuis wordt opgenomen. We lunchen met alle zusters samen. Er is voor ons heel veel klaargemaakt: soep, patatjes met bloemkool, kip en salade, mango en ijs toe. Als allerlaatste controleren we de spaartegoeden van de sponsorkinderen. Alle bedragen kloppen en de controle verloopt dus snel. Rond 14.15 uur vertrekken we bij zuster Alice en komen we in ons hotel even bij van alle indrukken van de afgelopen twee weken. Maandag 05 augustus 2013 Vanmorgen rond 11.00 uur vertrekken we vanaf het hotel. Zuster Alice kwam ons om 11.30 uur uitzwaaien bij het vliegveld van Coimbatore. Om ca. 15.00 uur vertrekken we naar Mumbai (Bombay). Hier landen we om 17.00 uur, waarna we met de taxi naar ons hotel worden gebracht voor een kort verblijf. ‘s Avonds eten we in een restaurantje vlakbij hotel. Dinsdag 06 augustus 2013. Na een korte nachtrust zijn we om 03.00 uur op. De taxi haalt ons om 04.00 uur op om naar vliegveld van Mumbai te gaan. Om 04.30 uur komen we op het vliegveld aan. We vertrekken vanwege de grote drukte wat later, maar komen keurig netjes rond 12.00 uur (plaatselijke tijd) aan in Londen. Met de bus worden we naar terminal 5 gebracht. Hier moeten we nog ruim 4 uur wachten voordat ons vliegtuig om 17.05 uur vertrekt. De tussenliggende tijd gebruiken we o.a. om wat te eten en te drinken in een van de vele restaurantjes, die Heathrow rijk is. Ons vliegtuig vertrekt netjes op tijd voor de laatste etappe. Om 18.20 uur (zomertijd Nederland) lopen we over de bewegende trottoirs van Schiphol. Helaas moeten we nog ruim 30 minuten wachten op onze bagage, dus het blijft tot het einde toe spannend of onze koffers in Amsterdam aankomen. Als een van de laatste koffers wordt onze bagage op de band gesignaleerd. Na afscheid van elkaar genomen te hebben, gaan Joke en ik ieder onze eigen weg in het warme Nederland. Na een indrukwekkende reis van ruim twee weken kunnen we concluderen dat de door de sponsorouders beschikbaar gestelde middelen op een bijzonder goede wijze worden ingezet door de leidinggevenden voor de educatie van de kinderen. Om op locatie te mogen ervaren dat de ontwikkelingskansen van de kinderen in de tehuizen door de financiële bijdragen van de sponsorouders zichtbaar worden vergroot, geeft grote voldoening aan het bestuur om haar werk naar beste vermogen te blijven doen. Joke Hendriks-Meesters (vicevoorzitter)
Elfred Bakker (voorzitter)
