KUŞADASI 01 t/m 15 sept. 2009 Dit keer hebben we voor onze najaarsvakantie gekozen voor de Turks Egeïsche kust en verblijven we in het nieuwe, gigantisch grote Sealight Resort Hotel. Dit hotel ligt zo’n 4 kilometer ten zuiden van de plaats Kuşadasi.
Dinsdag 1 september Bij het ophalen van de reisbescheiden de afgelopen week wachtte ons een verrassing en wel dat wij niet met de 1e vlucht van Transavia van 05.00 uur vertrokken, maar daar voor in de geboekt waren op een vlucht van de Turkse maatschappij Pegasus die om 11.10 uur vertrekt. Maarten heeft zijn standpunt “ik vlieg niet met een Turkse maatschappij” dit keer dus toch maar eens naast zich neer gelegd. Goed vanmorgen dus toch bijtijds wakker en richting Schiphol getogen. Om 08.00 uur stonden wij aan balie 32 om in te checken en dat verliep heel soepel en snel. Pegasus zet voor deze Izmir vlucht de laatste weken een vliegtuig van het Turkse Izmir Airlines in en dat was vandaag ook zo. Bij vertrek bleek waarom het inchecken zo soepel en snel verliep, want er waren namelijk maar 35 passagiers aan boord van deze Airbus A320, de TC-IZL, waar er zo’n 180 in kunnen.
De informatie tijdens de vlucht is minimaal en wordt in het Turks (voor de uitsluitend Nederlandse passagiers) gegeven en daarnaast ook in het Engels, maar dat is nauwelijks verstaanbaar. Bij het aanvliegen van Izmir Airport naderen we vanaf de Egeïsche Zee en dan de bergen over wat een flinke turbulentie veroorzaakt. De landing is netjes en dan eerst een visum kopen om dan er weer een stempel in ons paspoort bij te laten zetten. Op naar de band waar onze koffers verwacht worden. Mis dus, want zij komen aan op een band aan het andere einde van de aankomsthal. Nou ja wij zijn maar met z’n 35 ’n en dat is dus snel opgelost. Buiten staat de hostess van Neckermann ons op te wachten. Het is een Vlaamse jongedame die Jessie heet en met ons mee reist tot bijna in het resort. Na een aantal vakantiegangers in andere hotels afgezet te hebben stapt zij in het centrum van Kuşadasi uit met de opmerking dat de volgende stop het Sealight Resort is. Zo tegen 18.00 uur zijn we ingecheckt en hebben kamer 2736 (kamer 36 in de 2e vleugel op de 7e etage) gekregen aan de zijkant van het hotel wat op “het bos” uit kijkt. Na de koffers uitgepakt en ons opgefrist te hebben is het tijd voor het diner. Na het eten nog een beetje rondgekeken / -gelopen en voor ons is het dan toch “oogjes toe”, want de zon is ook al een flink tijdje onder. Woensdag 2 september Kwart voor zeven. Mooie tijd om op te staan en de zon komt ook net op, dat wil zeggen dat hij net boven de bergen uitkomt. Na het ontbijt het welbekende welkomstpraatje. Hierna het ressort verkent en bij het “Health Centre” worden we verwelkomd door zo waar een Nederlands sprekende dame. Het is zo aantrekkelijk dat Elly gelijk een afspraak maakt en na een half uurtje verdwijnt zij de hamam in. Maarten heeft zich ondertussen in zijn zonnen outfit (= zwembroek) gehesen en is bij het zwembad (natuurlijk dichtbij de bar voor de koele versnaperingen) gaan zitten. Na een uurtje komt Elly met een verheerlijkt gezicht naar buiten en is uiterst tevreden over de scrub- en massagebehandeling. De rest van de dag lekker van de zon genoten en af en toe even het water van het zwembad uitgeprobeerd (het is kouder dan we verwacht hadden, brrrrrr). Na het diner nog op ons balkonnetje gezeten en genoten van het prachtige uitzicht zo rond om de baai. Donderdag 3 september Rustig, zo tegen achten, richting ontbijt en vanuit het restaurant hebben we uitzicht op het zwembad. De richtlijn hier om voor 8 uur geen ligbedden te reserveren schijnt te werken, want we zien nauwelijks handdoeken liggen op de bedjes. Na het ontbijt de dolmus bus naar Kuşadasi genomen. De rit van het hotel naar het centrum, met steile hellingen en krappe bochten, is een belevenis op zich (en dat allemaal voor € 1 per persoon). Kuşadasi, een havenstad waar dagelijks meerdere cruise schepen aanleggen, leeft natuurlijk van het tourisme. De bazaar met zijn smalle straatjes, sommige zijn net zo’n 2 meter breed, is gezellig druk. Hier wordt je wel gevraagd om in de winkeltjes binnen te komen kijken, maar het is niet opdringerig. Het is ondertussen wel tijd geworden voor een cappucino en koffie en
aan de haven een terrasje opgezocht, waar je niet alleen de cruise schepen (waar onder één met 4 masten) kon zien, maar ook nog uitzicht had op de bazaar.
Op de boulevard wordt door menigeen gevist en deze dame haalde net dit naaldvisje binnen
Het vogeleiland, eigenlijk een oud fort met nog een gave vestingmuur was ook zeker de wandeling waard. Na deze ochtendwandeling van zo’n 4 uur en dat bij een temperatuur van rond de 30˚ vinden wij het wel tijd om terug te gaan. Met de dolmus weer terug en zijn nog op tijd voor de lunch. ’s Middags is het siësta tijd en met de verfrissende versnaperingen aan het zwembad is het best uit te houden. Zo tegen een uur of 6 gaan we met het shuttle busje naar beneden (zie oranje lijn). Die weg is flink stijl en komt uit bij één van de restaurants van dit hotel. Vanaf dat plateau is het verder via trap treden naar het strand. Hier op het strand zijn nu ligbedjes vrij en wij blijven hier om de zon onder te zien gaan. Maarten probeert tussentijds nog even het zeewater uit, maar dat voelt toch ook niet echt warm aan. Om een uur of acht vinden we het wel tijd om te gaan douchen en schuiven daarna aan tafel. Voordat we de lift weer naar de 7e etage pakken genieten we nog even na met een koffie black en een cappucino. Vrijdag 4 september Ook nu zijn we weer bijtijds wakker om de zon boven de bergen op te zien komen. Lekker ontbeten en een plekje bij het zwembad gereserveerd. We zijn de rest van de dag, slechts onderbroken voor de lunch, bij het zwembad blijven “hangen”. Zo in de zon en afwisselend onder de parasol houden we het met de koele verfrissingen best uit. Tegen de avond het busje naar beneden weer genomen en daar op een ligbedje van één van de plateaus nog even van de zee, rust en ondergaande zon genoten. Tjonge, tjonge wat kun je van zo’n dag toch moe worden. Zaterdag 5 september Wat Elly opvalt is dat zij hier de afgelopen dagen en nu ook weer nog voordat de zon echt op is al wakker is en het is ook nog eens een uur vroeger dan in Nederland. Op dit vroege uur zitten wij als eersten aan het zwembad. Ontbijten doen we pas na achten. Heerlijk de dag doorgebracht met hier en daar een praatje, een glaasje, een hapje en zo af en toe een verkoeling in het zwembad. ’s Middags met 2 Nederlandse stellen aan de praat geraakt en
ook 2 Belgische “Deernen” komen er af en toe bij. Zo vliegt die middag voorbij. Tegen 6 uur nog even een uurtje naar een plateautje lager en naar de - mensen in - zee gekeken. Daarna opfrissen en eten.
Na het eten genieten we op ons balkonnetje nog een uurtje van het uitzicht over de baai.
Zondag 6 september We zijn weer eng vroeg wakker en dat ondanks de onrustige nacht. Geen van beiden slaapt graag met de airco aan en dus staat de balkondeur ’s nachts open en pak je de geluiden van buiten mee. Vannacht was het naar ons idee wel heel rumoerig. Blaffende honden, (krolse) kattengejank, luid sjirpende krekels en gillende tieners. Zo zitten we om half acht dus al aan het zwembad en tot onze verbazing worden de handdoeken echt van de bedjes weggehaald. Jammer voor de mensen die voor achten een bedje gereserveerd hebben en dan weer verdwijnen. Het is komisch om te zien hoe de mensen reageren als zij later bij “hun” bedje aankomen en zien dat de handdoeken, ook die van de hen zelf, verdwenen zijn. Goed om te zien dat het hotel zich houdt aan de gestelde regel om “niet voor achten een bedje te reserveren”. De rest van de dag brengen we weer door met zonnen, verkoeling zoeken (van buiten en natuurlijk ook van binnen), eten en hier en daar wat kletsen. Maandag 7 september Het heeft vannacht waarschijnlijk iets geregend. Het was niet veel, maar hebben het denken we wel gehoord. Ook de zee was rumoeriger. Komt die weersomslag dan toch zo als het hier rond verteld wordt. De bedjes bij het zwembad zijn nat en er liggen hier en daar wat kleine plasjes. Het heeft dus toch geregend. Ondanks dat het nog bewolkt is gaan we toch weer aan het zwembad liggen, want de temperatuur is lekker. Volgens de “poolboy” komt er nog meer regen. Maarten gaat met hem in discussie en zegt “als ik op vakantie ben is het altijd mooi weer en let maar op die bewolking breekt straks”. Ja het kan niet missen he? De rest van de dag, met “onze” Nederlandse en Belgische gasten, grotendeels in het zonnetje gelegen met af en toe een wolkenveldje. In de loop van de middag begint de wind wel aan te wakkeren en worden er voorzorgsmaatregelen getroffen. Met het avondeten gaat het goed fout. Maarten vindt een stukje glas in zijn eten/mond. In eerste instantie dacht hij dat het er een tand/kies afgebroken was, maar het bleek een glas schilfer te zijn van ongeveer een centimeter groot. De afhandeling door het personeel liet flink te wensen over en werd gebagitaliseerd. Waarschijnlijk had hij toch heel kleine splintertjes in zijn keel want het voelde geïrriteerd aan. Maarten wilde water om zijn mond te spoelen en omdat de bediening verstek liet gaan, raakte hij in een oogwenk van streek. Na veel vijven en zessen uiteindelijk de manager aan tafel gekregen. Ook die probeerde het nog af te doen, nou niet dus. Wel de toezegging gekregen dat eventueel op kosten van het hotel de dokter bezocht mocht worden. Al met al de eetlust is wel verdwenen. Dinsdag 8 september Oei, we zijn alweer een week hier, maar we hebben nog een week. Wat het weer betreft, nu om 7 uur ’s morgens is het bewolkt, maar met de opkomst van de zon verdwijnt dat al snel. Zou er vandaag dan toch nog die lang verwachte/hoognodige regen vallen? De wind komt recht over de baai zo het land inzetten en bij het zwembad is het voor een hoop mensen reden om in te pakken en weg te wezen. Met andere woorden zij vinden het koud. Wij niet
het brengt juist een beetje verkoeling. Wij horen via via dat het in Izmir met bakken uit de hemel komt en flink onweert, ook zouden er wat overstromingen zijn. Wij zien die donkere lucht in de verte wel en horen het ook wel rommelen, maar het bereikt ons nog niet. Om half vier de mensen, waarmee we gezellige dagen bij het zwembad hebben gehad, uitgezwaaid. Zij gaan een acht daagse cruise maken. Daarna zijn we buiten het ressort een stukje gaan wandelen. Als je geen berggeit bent dan heb je hier wel een bergversnelling nodig, want de hellingen hebben hier een aardig stijg- en dalingspercentage.
Hier aan de straat, nou ja wat er voor doorgaat, worden de meloenen nog per gewicht verkocht en zo ziet het wegen er uit.
Leuk dat ouderwets wegen en het mobiel bellen er naast.
Terug in het hotel nemen we ook maar stukken meloen mee naar boven en dat wordt op het balkonnetje genuttigd. In de verte onweert het nu en er vallen een paar spettertjes, maar dat is dan ook alles. Woensdag 9 september Bij het opstaan zien we dat het flink bewolkt is. Afwachten maar even. Als het zo blijft gaan we wandelen. Nog geen uurtje later breekt de bewolking en gaan we toch maar weer richting zwembad. We horen nu veel Frans en Duits om ons heen en Russisch is stukken minder. Omdat toch de zon regelmatig achter de wolken verdwijnt besluiten we om na de lunch richting Kuşadasi te gaan. Dit keer nemen we een taxi (er staan er altijd een paar voor het hotel) en voor € 7 brengt die ons er in “no-time” naar toe. Elke woensdags wordt hier de wekelijkse kledingmarkt gehouden. Deze markt is echt groot en dat niet in één, maar in veel straatjes die met elkaar verbonden zijn. We hebben er zo’n 2 uur gelopen en bij veel kraampjes is het struinen in stapels kleding om de goede kleur en maat er uit te vissen. Elly kon het niet laten en is ook zo’n stapel ingedoken en 2 truitjes gekocht.
Op deze markt zie je net als in de bazaar ook deze waarschuwing (en niet alléén bij de “watches”)
We hebben ergens nog een bakkie koffie gedronken en zijn toen richting zee gelopen om daar het dolmus busje richting hotel op te zoeken. Hier bij het zwembadterras gezellig met het groepje nog een uurtje voor het avondeten doorgebracht. Vanavond ook weer gekeken hoe de “son in de see sakt”. Donderdag 10 september Elly heeft gisteren bij het in het busje stappen haar hoofd flink gestoten en dat doet nog aardig zeer. Ook de nekspieren hebben een klap gehad. We krijgen bij het zwembad de berichten te horen over het noodweer dat Istanbul getroffen heeft en de foto’s in een Belgische krant liegen er niet om. Dus toch maar even een sms-je naar huis gestuurd met “hier alles oké, volop zon en zo’n 30˚” en daar de hele dag dan ook van genoten. ‘s Middag het jonge stel uitgezwaaid. Vrijdag 11 september Dit keer zijn we wel heel erg vroeg wakker, maar na een sanitaire stop terug het bedje in en dan is het zo 7 uur. Het is behoorlijk bewolkt, ziet er niet best uit en het heeft geregend. Maar na het ontbijt klaart het op en laat de zon zich weer zien. Volgens de “poolboy” komt er in de loop van de dag regen uit de richting van Samos. We wachten het maar af. Voorlopig is het zonnig en flink warm. Halverwege de ochtend wordt Elly niet goed (beginnende migraine aanval, of is het nog het gevolg van het hoofd stoten?). Flink wat suikerwater gedronken en een paar uurtjes naar bed. Daarna wat gegeten en gelukkig knapte zij een beetje op, al was zij de rest van de dag “watterig” zo als zij dat noemt. Om half zes weer wat gasten uitgezwaaid en op dat moment begint het te regenen. Gauw de handdoeken, die nog bij het zwembad lagen, opgehaald. We zitten op ons balkonnetje als om half negen in de verte de oproep tot gebed klinkt (voor ons klinkt dit als een jammer geluid). Een half uurtje later klinkt dat nog eens. Al die tijd onweert het ook. Op de berghelling aan de overkant van de baai brandt ’s avonds een fel licht (het lijkt wel een zoeklicht) en plotseling zien we dit licht feller worden en valt overal de elektriciteit uit. Bij het hotel gelijk een hoop hoog (meiden) gegil en na zo’n 30 seconden startte de energievoorziening van het hotel op. Die generatoren staan bijna recht onder ons en maken flink wat herrie. Na een klein half uurtje zie je geleidelijk overal de lichten weer aangaan. Zaterdag 12 september Het heeft de hele nacht geregend. Na het ontbijt met de dolmus weer naar Kuşadasi. Volgens de informatie is hier op zaterdag, op de plek waar ’s woensdags de kledingmarkt is, een voedselmarkt. Wij al die straatjes weer door, maar geen… Vandaag dus geen voedselmarkt. Nog een beste wandeling over de boulevard gemaakt en tegen lunchtijd zijn we weer terug in het hotel. Het weer is opgeknapt en zo kunnen we de middag weer bij het zwembad doorbrengen. In de namiddag komt ter sprake dat er ’s morgens vroeg een aardbevinkje heeft plaats gevonden. Maarten heeft het wel gevoeld, het bed ging volgens zijn zeggen heel even van hoofd- naar voeten einde heen en weer en de schuifdeuren van de kasten rammelden iets. Hij wist niet zeker of het een beving was, al vermoedde hij het wel. De hele middag vallen er zo af en toe wat druppels en dat met die warmte maakt het drukkend. Ook nu zwaaien we weer gasten uit en dit keer zijn het die 2 Belgische dames. ’S Avonds gaat het echt hard regenen en dat heeft deze omgeving wel nodig. Zondag 13 september Het is bewolkt en fris, maar toch om acht uur (“die-hards” als wij zijn) weer bij het zwembad gaan zitten. Maarten zijn opmerking van “we hebben tenslotte een zonnevakantie geboekt” wordt waarschijnlijk gehoord want het zonnetje komt voorzichtig tevoorschijn. Elly laat zich in de ochtend nog eens lekker verwennen in de hamam en komt daar weer uiterst tevreden van terug. Tegen het middaguur is de hemel weer stralend blauw en zo is het heerlijk vertoeven aan het zwembad. Elly is ondanks het smeren toch weer verbrand. Tegen een uur of vijf wordt de wind sterker en krijgen wij het “koud”. Dus hup naar een warme douche en dan rustig op het balkon met een boek.
Maandag 14 september Het beloofd een zeer zonnige en warme dag te worden en daarom maar heel vroeg al naar het zwembad. We krijgen van de “poolboy” als eersten, zonder er om te hoeven vragen, een parasol aangereikt en dat al voor achten. Vandaag zo af en toe heel even in de zon gezeten, maar voor het merendeel in de schaduw gebleven. Na het eten de koffers gepakt en op tijd naar bed. Dinsdag 15 september Is het alvast wennen aan het weer wat ons thuis te wachten staat? Het regent. We worden, volgens schema, om 06.25 uur opgehaald en gelukkig kunnen we als vertrekkende gasten al voor 6 uur ontbijten. De bus is mooi op tijd en dan langs de andere hotels. Bij de andere hotels loopt het niet echt soepel. Mensen staan niet klaar en/of mensen van andere tour operators denken mee te kunnen. Nou dat vertraagd de boel allemaal wel en zo zijn we langer dan verwacht onderweg naar de luchthaven. Inchecken en hier en daar nog wat rondneuzen. De PH-HZM, een Boeing B737-800, van Transavia is mooi op tijd binnen en zo vertrekken we ook volgens schema. De vlucht verloopt voorspoedig en helaas moesten we vanwege drukte op Schiphol een paar rondjes vliegen. Bij het naar de gate taxiën ziet Maarten het vliegtuig van de Turkse maatschappij Corendon landen en het leuke is dat die eerder van Izmir vertrok dan wij. De drukte was niet alleen in de lucht maar ook bij de bagagebanden. Bij de bagageband, waarop onze koffers verwacht werden, werden ook de koffers verwacht vanaf andere bestemmingen. Ons vliegtuig stond als nummer 3 “te lossen” en dan sta je daar met een massa mensen bij die bagageband. Onze koffers kwamen toch nog sneller dan we verwacht hadden en dan is het aansluiten in de rij om langs de douane te komen. Zo hier en daar werden er mensen uitgepikt, maar wij konden door. Nancy, Jessie en Linda stonden ons op te wachten. Geweldig zo’n ontvangst. Gauw nog even wat drinken en dan huiswaarts. Linda, toppie toppie voor het ophalen/thuisbrengen. We hebben nog wat gegeten en ook het ook nog kunnen opbrengen om de koffers uit te pakken, maar daarna was het douchen, over en uit. Tot slot Gaan we hier nog eens terug? Nee dat beslist niet, ondanks dat we genoten hebben van het weer en de omgeving. We hebben leuke kontakten gehad, gezellig gebabbeld en voor Elly was de hamam voortreffelijk. Het hotel, het eten en de bediening waren goed (natuurlijk het incidentje met die glasscherf daar gelaten). De mensen hier zijn, wanneer je ze niet op “z’n Russisch” behandeld, uiterst vriendelijk en wanneer je daar een (glim)lach en ook een vriendelijk gezicht en woordje tegenover zet dan doen ze hun uiterste best voor je. We hadden ons de ligging van het hotel iets anders voorgesteld. Het leek op de foto in de vakantiefolder alsof het strand groter was en er strandwandelingen gemaakt konden worden. Helaas niet dus en dat is voor ons toch wel een heel belangrijk punt
