m 14 Activiteiten rondom Jaar van het Water

’t klinket

middenpagina

Terugblik op de kernwaarden pagina 12 t/m 14

Activiteiten rondom ‘Jaar van het Water’ nummer 3 - september 2012

oproep

van de redactie Oproep nieuw lid redactieraad De redactieraad is op zoek naar een nieuw lid. Ben je als vrijwilliger of medewerker geïnteresseerd in hoe ’t Klinket wordt samengesteld en wil je hieraan graag je bijdrage leveren? Je hoeft geen journalist te zijn, maar wel enthousiast en gemotiveerd om een actieve bijdrage te leveren aan ‘t Klinket.

We vergaderen eenmaal per kwartaal, de vergaderingen duren één tot anderhalf uur. Tijdens deze redactieraad bekijken we de actuele zaken binnen Ter Weel en overleggen we over de onderwerpen. In de colofon (achterzijde van dit blad) kun je lezen wie er in de redactieraad zitten.

Interesse? Stuur dan een mail naar [email protected] of loop even langs in Ter Weel Goes.

Je bent van harte welkom! Hartelijke groet, Helma Telleman, hoofdredacteur

BeautyPlusBus Eindelijk, drie kwart jaar na inschrijving was het dan zover. De BeautyPlusBus van het Nationaal Ouderenfonds, kwam langs in Moerzicht en Randhof op 12 en 13 juni. In deze mobiele beautysalon worden ouderen in de watten gelegd met schoonheidshandelingen gezichtsverzorging, manicure en voetmassage. Dit gebeurt door ervaren schoonheidsspecialisten samen met specialisten in opleiding. Het contact tussen jong en oud is ook belangrijk bij dit project. Het doel van deze behandeling is het geven van een gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Het Nationaal Ouderenfonds

2 |

wil uitdragen dat welzijn van ouderen belangrijk is en er niet alleen aandacht mag zijn voor bezuinigingen in de zorg.

Het is heerlijk dat je de bewoners naar buiten ziet komen met een ‘rechte rug en een brede glimlach’.

Per dag hebben 24 bewoners hun verwenmoment gehad. Mooi toch!

Lia Traas activiteitenbegeleider Randhof & Moerzicht

‘t‘tklinket klinketfebruari september 2010 2012

G

13 juni 2012

Oudje kom je ook in de bus, mijn zus? Het is een bezoekje waard, Al zijn we verschillend van aard.

Column

C O

De beautyplusbus

Twee keer is visrecht…..

Op een mooie zomerdag halverwege de jaren tachtig kreeg ik een buitengewoon goed idee. Ik wilde wat meer afwisseling in de tuin dus wat doe je dan, je graaft een hele

Alleen om de bus eens van binnen te zien. Geeft een blij gevoel bovendien. Wij mogen nog mee doen, modern en jong. Ook al maak je geen sprong.

grote kuil, je koopt zwarte folie en de basis voor een vijver is gelegd. Tenminste dat dacht ik, maar zo eenvoudig ging dat niet. Na héééééééééél veel overleg met mijn vrouw, kreeg ik tenslotte toch de ruimte om een leuk vijvertje te graven. Mijn eigen idee over de grootte was wel wat ingeperkt, maar ik was al tevreden als er een paar visjes in konden zwemmen.

En moet je buiten blijven staan, Trek je er niets van aan. Wij zetten binnen een tafeltje neer. Een oplossing wordt gezocht, ook deze keer.

Na een ‘gedegen voorbereiding’ en ‘veel onderzoek’ waar de vijver gegraven moest worden ben ik aan de slag gegaan. Het was een behoorlijk warme dag en het graven bleek toch wat zwaarder dan ik me had voorgesteld. Maar de gedachte dat ik straks met een biertje en parasolletje boven me, aan de rand van mijn eigen gegraven vij-

Even later liggen je handen op een zachte rol, Worden nagels geschuurd gewetensvol. Een kleurtje mag worden uitgezocht, Wit, zwart, roze, groen of blauw vocht.

vertje zou zitten, heeft me tenslotte gesterkt om door te graven. Na een paar uur graven heb ik nog geprobeerd om de afmetingen wat groter te maken als dat was overeengekomen, maar de “opzichter” wees mij op de afspraken daarover. Na een paar dagen was de basis gelegd voor het vervolmaken van de inhoud van de vijver. In het nabijgelegen tuincentrum liet ik mij gedegen voorlichten door de zaterdaghulp bij de

Zij maken je nagels beauty met kleur, Nu je gezicht nog, geen gezeur. Haren te veel, ik hou niet als dame van een baard., Een glad gezicht is heel wat waard.

afdeling ‘vissen en vijvers’. Dit bleek achteraf niet zo gedegen als dat ik gedacht had. In het begin van de zomer een vijver graven is blijkbaar een grote beginnersfout. Zeker als de vijver wordt gegraven op het zuiden. Bij het zonnetje hoog aan de hemel viert algengroei hoogtij. Soor-

Wat kunnen crème en kundige handen veel doen Je wordt weer meer mens met fatsoen! Lelijke vlekken worden weggewerkt Je komt te voorschijn innerlijk gesterkt.

ten vissen die elkaar de vijver uitvechten is ook niet zo best voor de voortplanting, teveel kikkervisjes is, na een paar maanden, ook niet goed voor de verstandhoudingen met de buren. Proberen het water zeer helder te houden is wel mogelijk, maar niet als de vijver op een verkeerde plaats is gegraven, of je moet heel veel tijd besteden aan het verplaatsen van een parasol. Een zuurstofplantje in je vijver is ook wel een aanrader en

Gesterkt, ja van binnen en van buiten. Al zit je veel achter de ruiten Zo zitten we niet achter de geraniums Word er van buiten, opgesloten Nog eens naar ons gefloten.

misschien is een pompje ook wel handig. Al met al kan ik zeggen dat ik veel aan de rand van het vijvertje heb gezeten, maar niet met een biertje maar veelal met de gedachte op welk moment het mis is gegaan. Toen mijn zoontje van twee dacht dat het een zwembadje was heb ik, weliswaar onder dwang, een wijs besluit genomen. Ik heb de visjes uitgezet in een grote vijver bij kennissen, de

Je weet wel zo’n geluid van tussen de tanden Waar kan je dan al niet belanden? Je belandt in een land van welke hagen Het helpt je leed met vreugde te dragen.

kikkers geprobeerd over te brengen naar een slootje ergens in de polder, wat overigens

13 Juni 2012 het is geen sof Reed deze bus langs Randhof. Iedereen die wilde werd ingeschreven En zo; konden we dit door het Ouderenfonds beleven

Een dergelijke traumatische ervaring blijft je natuurlijk jarenlang achtervolgen, dus

GEDICHT

niet helemaal was gelukt, want we hebben nog lang ‘plezier’ gehad van het gekwaak van de beestjes. Tenslotte heb ik het vijvertje gevuld met zand. Dit allemaal halverwege de jaren tachtig.

wat heb ik deze zomer voor mijn verjaardag gekregen? U raadt het misschien al, een mooie grote vijverbak. Ik hoef niet te graven, hij staat gewoon boven de grond, niet op het zuiden, de parasol staat er boven, de vissen zijn van hetzelfde soort, er komen geen kikkervisjes in en zuurstof plantjes houden het water redelijk helder. Een mooi vijverboek en goede voorlichting in het tuincentrum.

mevrouw Bonnes, bewoner Randhof

Terrasstoeltje en biertje erbij. Wat kan er nu nog fout gaan……..

Cor Brouwer

‘t klinket september 2012

|

3

In het belang van de bewoners… “Het waren drukke jaren want ik was nogal een gedreven persoon. Het ging mij steeds om het belang van de bewoners, het is geen vriendelijk onderonsje, dus “vrienden” maken was voor mij geen optie. Ik lag na een vergadering met de cliëntenraad nog een paar uur wakker. Dit met de gedachten dat ik het misschien anders had moeten brengen of vragen.”

In gesprek met de heer Meedendorp, vijf jaar geleden nam hij, als vertegenwoordiger van de bewoners van Sint Maarten in de Groe, zitting in de cliëntenraad van Ter Weel Goes. Toen ik 7 jaar was verhuisden mijn ouders van Groningen naar Zeeland, het leek destijds wel een wereldreis. Zo ver vond ik het toen. Dit is al weer 62 jaar geleden. Maar ik voel me nog steeds geen Zeeuw. Niet vervelend bedoeld, want ik heb altijd met iedereen een goed contact gehad en nog, maar ik werd regelmatig aangesproken in het Zeeuws dialect en dat stond me een beetje tegen.

Sinds mijn jeugd ben ik al een natuurfreak, ik kan genieten van alles wat bloeit. Ik heb 4 jaar de tuinbouwschool gevolgd en daarna de particuliere opleiding voor de bloemsierkunst te Tilburg. Zodoende kwam ik dus in de bloemenhandel terecht. Ik heb een mooie bloemenzaak gehad in Oost-Souburg. Ik heb bloemstukken mogen maken voor diverse ontvangsten van Prins Bernard, koningin Juliana en koningin Beatrix. Maar toen ik half de veertig was ben ik gaan studeren en heb daarna een modezaak geleid in het centrum van Middelburg.

Rond mijn 50e levensjaar begon ik longklachten te krijgen. In de afgelopen 20 jaar ben ik o.a. hierdoor fysiek flink achteruit gegaan. Daarbij ben ik links halfzijdig verlamd geraakt. Al met al verbaasd het me dat ik hier nog zit. Maar treuren helpt niet want ik geniet nog dagelijks van het leven en als ik ’s morgens op sta kan ik nog steeds genieten van een heerlijk bakje koffie en goeie muziek. Toen ik 6 jaar geleden in De Groe kwam wonen vond ik dat er wel het één en ander zou kunnen veranderen. Een manier om daar invloed op te kunnen uitoefenen is zitting te nemen in de cliëntenraad. Ik heb er 5 jaar met heel veel plezier aan deel genomen en er zijn ook wel een aantal zaken ‘voorkomen’ die misschien zonder de invloed van de cliëntenraad gewoon door hadden gegaan. Hier wonen de mensen die Nederland hebben helpen

Doebonnen middag Maandag 18 juni was weer de jaarlijks terug kerende ‘Doebonnen bingo’. Een gezellige activiteit die wordt verzorgd door leerlingen van de school ‘De Wissel’. De leerlingen verzorgen de bingo en de catering. De boodschappen worden door de leerlingen zelf gehaald. Ze maken de hapjes en zorgen voor de koffie en drankjes. Heerlijk om te zien dat jong en oud het zo gezellig kan hebben samen. Met respect en begrip voor elkaar! De leerlingen presenteren de bingo en ondersteunen de bewoners daar waar nodig. De prijzen, die de bewoners kunnen winnen, zijn ‘kaarten’ waarop staat wat de prijs is (zie foto).

4 |

Fotobijschrift

Het is eigenlijk een gewone bingo, maar de prijzen zijn anders. De prijzen werden op woensdagmiddag 20 juni “verzilverd”. Zo was er een prijs voor een bezoekje naar de Vlindertuin in Kwadendamme en een bezoekje aan het Vrijheidsmuseum in Nieuwdorp. De leerlingen gaan dan, samen met begeleiding van leerkrachten, met de bewoners op stap. Ook kon men appelflappen maken; schilderen; kaarten maken; bloemschikken en wandelen naar de stad voor een kopje koffie en een gebakje. Alle


bonnen worden op dezelfde middag verzilverd. Er was dan ook veel actie in Randhof. In een huiskamer, op het marktplein en in het restaurant. Aan het eind van de dag is een ieder tevreden en moe. Mooi is, dat we allemaal weer van elkaar hebben genoten, maar ook van elkaar hebben geleerd. Jong en oud!

Lia Traas activiteitenbegeleider Randhof

opbouwen, maar helaas plukken zij daar nu niet de vruchten van, want er wordt veel te veel beknot op de zorgverlening. Dat vind ik heel triest, vandaar dat we onze invloed moeten aanwenden daar waar het kan. Keuzes van bezuinigingen worden niet gemaakt door het management van Zorggroep Ter Weel, maar worden vaak opgelegd door de overheid. Dit wordt niet altijd even goed begrepen en dat is jammer, want daardoor krijg je alleen maar onduidelijkheden en ongeloof waar ook een management niets aan kan doen. Ik vind dat Ter Weel zich goed ontwikkelt, het is eigenlijk net als een bloem die in bloei staat, je moet hem goed verzorgen, een beetje water geven op z’n tijd en dan blijft de bloem mooi. Maar er komt natuurlijk een tijd dat de bloem is uitgebloeid en dan komen er weer nieuwe

“Sinds mijn jeugd ben ik al een natuurfreak, ik kan genieten van alles wat bloeit.” knopjes aan de loot die dan weer verder groeien en bloeien. Zo herhaalt zich dat iedere keer. En zo zie ik ook de ontwikkeling van Zorggroep Ter Weel. Nu ik de cliëntenraad heb verlaten, vanwege mijn gezondheid, wens ik de opvolgers, mevrouw Nagelkerke en de heer Meenderman veel succes bij alle werkzaamheden die ze zeker gaan verrichten in het belang van alle bewoners.

Cor Brouwer

Uniek Wandelproject afgesloten in Ter Weel “Een stukje wandelen? …. Vorig jaar kostte me dat zoveel moeite dat ik na afloop snel mijn stoel opzocht. Nu voel ik me na een wandeling zo fit als een hoentje”. Jan Remijn is één van de deelnemers aan het project Elke Stap Telt. Hij ervaart aan den lijve dat vier wandelingen per week al snel een betere conditie oplevert.

schelderegio) hebben gezamenlijk 10 weken lang ‘Elke Stap Telt’ begeleid. Alle 24 deelnemers kregen op het eigen niveau een wandelprogramma. Een stappenteller hield bij hoe ver iemand wandelt. Iedere week kwamen de deelnemers bij elkaar. Zij kregen een nieuw weekprogramma en natuurlijk werd er dan ook een wandeling gemaakt.

Zorggroep Ter Weel en SMWO (Stichting Maatschappelijk werk & Welzijn Ooster-

“Het was erg leuk” zegt mevrouw De Jonge, bewoonster van De Groe, tijdens de

afsluitende lunch in het restaurant van Ter Weel Goes. “Heel gezellig tussen de andere deelnemers”. Zij was de oudste deelnemer en toonde aan dat leeftijd geen beletsel hoeft te zijn. De leeftijd van de deelnemers lag tussen eind vijftig tot ver in de tachtig. “Na tien weken is het wandelen onderdeel van mijn dagritme geworden….ik geniet er van” vertelt mevrouw Wisse enthousiast. Net als de andere deelnemers is zij van plan de komende tijd nog vaak de wandelschoenen aan te trekken. Werken aan een betere gezondheid kan heel eenvoudig zijn; gewoon een stukje wandelen. Doe je dat samen, dan is het nog gezellig ook.

Jan Priem ouderenwerker SMWO Fotobijschrift


|

5

Het verhaal van

een dwangarbeider Het was een zomerse dag. Bijna iedereen had zich te ruste begeven. De minister president had immers gezegd; “ga maar rustig slapen”. Niet vermoedend wat zich in die vroege ochtend zich zou afspelen. “ “Ko, Ko, wordt eens wakker”. Moeder komt mij wekken en vertelt dat er vreemde vliegmachines overvliegen. Verschrikt werd ik wakker, want het was nog geen tijd om op te staan, maar ik hoorde dezelfde geluiden en zag de kentekens van Duitse jagers, zo laag vlogen ze.

“Eigenlijk had ik voor de oorlog een leven als bijna iedere andere jonge knul” We gingen naar beneden en zetten de radiodistributie aan. Daar hoorden we de extra nieuwsberichten dat Duitsland de westerse mogendheden was binnen gevallen; namelijk Frankrijk, België, Luxemburg en Nederland. Dus toch oorlog!!!!!! In gesprek met de heer Schrier, bezoeker van de dagverzorging in Poelhoek, waarin de ervaringen van de oorlogsjaren centraal staan. “Ja, eigenlijk had ik voor de oorlog een leven als bijna iedere andere jonge knul. Ik werd in 1920 geboren te Geersdijk als zoon van een landarbeider. Enkele jaren later verhuis-

6 |

den we naar Wilhelminadorp, waar mijn vader bij de maatschap meer kon verdienen. Een paar jaar later naar Goes, een huis op de “Lange Diek”. Ik ging naar de Hervormde school en daarna naar de Ambachtsschool. Die keus was al voorbestemd, want in die tijd gingen kinderen van handwerkmannen naar deze school. Ik werd timmerman. Toen de oorlog begon was ik 20 en werkte bij een particulier baas. Om verder te komen volgde ik in de avonduren een cursus bouwtekenen. Even later werd ik werkeloos en nam werk aan van het arbeidsbureau. Ik was namelijk kostwinner van het ouderlijk gezin. Het betekende, in toenmalige omstandigheden, dat ik werkte voor de bezetter. Met andere bouwvakkers moesten we o.a. voor de Duitse Wehrmacht barakken plaatsen in Vlissingen. Even later werd ik door mijn nieuwe baas, een Rotterdamse aannemer, ingeschakeld bij het herstel van de bombardementschade in Middelburg. Deze aannemer bleek helaas te werken voor de Wehrmacht. Begin 1942 werd bekendgemaakt dat alleen bouwvakkers boven de 45 jaar in de wederopbouw werkzaam mochten zijn en dat de jongeren alleen werk mochten verrichten voor de bezetter of naar Duitsland moesten. Mijn maat, Bart v.d. Heijde en ik vonden het wel fijn om in onze werkplaats ons vak uit te oefenen. We maakten kozijnen en deuren voor bunkers aan de kust. We hebben daar ongeveer een jaar gewerkt. Het was intussen 1943, de wintermaanden waren voorbij en wat dikwijls het gesprek van de dag was werd toen bewaarheid; bij thuiskomst lag er een bericht dat ik me


Dhr. Schrier

moest melden bij het arbeidsbureau voor tewerkstelling in Duitsland. Wij waren niet de enige. Miljoenen arbeiders uit alle bezette Europese landen waren tewerkgesteld in fabrieken, scheepswerven of op het land bij boeren. Ik werd samen met nog een paar honderd andere Nederlandse jongens uitgezonden naar Untersteiermark, toen Oostenrijks, nu Sloveens, in een kamp bij Pettau om aan een aluminiumfabriek te bouwen. Met 14 personen op een kamer waarvan het meubilair bestond uit een slaapkribbe voor twee personen, één boven en één onder. Twee tafels en krukken, w.c.’s, douches en een kantine met keuken en een grote kachel. Er zaten blinden voor de ramen om deze af te sluiten, want ’s avonds om tien uur gingen de lichten uit. De maandagmorgen na aankomst klonk om vijf uur in de ochtend het geschreeuw van de onder-Lagerführer, “aufstehen…. aufstehen!!” Aankleden in de werkoverall en schoenen, van thuis meegnomen, gingen we aan de slag. Het was een kwartier lopen naar de bouwplaats. We werkten dan door tot kwart over zes. Dit zonder schafttijden behalve vijf kwartier voor de middagschaft. In het weekend waren we vrij en bezochten we de winkels. Je leerde al snel in welke winkel je moest zijn. Als de dames vroegen hoe het eten was in de barakken dan deed je voorkomen dat het niet zo best was. Dat leverde altijd wel wat broodbonnen of anderszins op. In het begin van de tewerkstelling hoorden we van de Slovenen dat er ‘s zondags een feest en kermis was in Pettau. Wij daar

naar toe. Na enige tijd bleven we nog met een paar over. We zagen veel geüniformeerde partijleden dus het “Heil Hitler” was niet van de lucht. Na een brallende toespraak van een Nazi kopstuk en het Sieg Heil van het publiek werd het Duitse volkslied ten gehore gebracht. Iedereen bracht de Hitlergroet. Plotseling kreeg ik een opdoffer tegen mijn arm en dichtbij mijn oor werd geschreeuwd: “Kanst du nicht grüssen?”. Na enige uitleg dat we uit Nederland kwamen moesten we mee naar de Geheime Staats Polizei. We kwamen eraf met een bevel dat we de volgende keer de Hitlergroet moesten brengen. Wel stond voor ons vast dat we niet meer naar een dergelijk feest moesten gaan. Er was een verlofregeling. Deze verlofregeling hield in dat je naar Nederland mocht en natuurlijk ook weer terugkwam. Je maat, die achterbleef, stond borg. Een link stelsel dus. Het was intussen zomer 1944. Ik zou half juni met verlof mogen naar Nederland, echter dat verlof werd op 6 juni ingetrokken, 6 juni was de dag van de invasie. Inmiddels kwamen de oorlogshandelingen steeds dichterbij en kwam een aangeschoten bommenwerper met een brandende motor laag overgevlogen richting onze barakken. Het vliegtuig stortte neer en de nog levende inzittenden werden door de Duitse soldaten meegenomen als krijgsgevangenen. Regelmatig werden bombardementen uitgevoerd door de geallieerden en moesten we de kelders in. Ook hebben sommige Zeeuwse jongens nog een vluchtpoging ondernomen naar Nederland, maar helaas is dat mislukt toen zij werden opgepakt door Gestapo. Ik kan je verzekeren dat de maanden daarna voor de jongens weinig plezier bracht. Zij werden veroordeeld tot een paar maanden Erziehungskampf, een zogenaamd opvoedingskamp. Toen we hoorden dat Hitler op 30 april was gesneuveld zijn we gevlucht uit het kamp en vonden ons onderkomen bij boeren uit de omgeving. We moesten werken op het land en omdat hij wist dat we timmerlieden waren hebben we ook nog een ladder gemaakt voor in de boerenschuur. Even later hoorden we dat de oorlog niet meer lang kon duren en zijn we met een handkar waarop onze koffers lagen vertrokken richting Engelse troepen in Oostenrijk. Dat liep echter even anders. Het duurde nog een hele poos voordat ik uiteindelijk in Nederland belandde. Via Italië, Parijs, waar ik nog met een lichte graad van difterie werd opgenomen in een ziekenhuis, Brussel en Eindhoven kwam ik eind augustus 1945 aan in Goes. Het was een zware tijd maar de bouwleiding en kampleiding waren menselijk en dat zullen niet alle dwangarbeiders kunnen beamen. Sommige hebben hun werkzaamheden daar met de dood moeten bekopen. Eind september 1945 trad ik in dienst bij de firma Nonnekes Sr. Tot slot; drie perioden uit mijn leven vergeet ik nooit namelijk de vooroorlogse crisis als kind en in mijn jeugd, armoe troef. De Tweede Wereldoorlog en als derde de wederopbouw.

Annie Tilroe 20 jaar vrijwilliger in Randhof Goes! Bij Lenie Hohenstein begon Annie in 1992 haar vrijwilligerswerk in Zorgcentrum Randhof te Goes. Ze voorzag de bewoners van koffie en thee, hielp bij grote activiteiten, zoals het optreden van een koor, het runnen van de soos, wandelen met bewoners, kortom allerlei handen spandiensten die verricht moeten worden om een activiteit tot een succes te maken. Ik vraag me altijd af, hoe iemand ertoe komt om vrijwilligerswerk te gaan doen. Annie is lid van het Leger des Heils, van daaruit begon zij met vrijwilligerswerk. Met het koor van het Leger des Heils kwam zij zingen voor de bewoners van Randhof. Zo kwam van het één, het ander. Van huis uit is zij gewend geweest om klaar te staan voor de medemens, hulp aan je buren, ouderen enzovoorts. Annie groeide op in een gezin van 13 kinderen dat in Rijswijk woonde. Op jonge leeftijd moest Annie in een sanatorium op Schiermonnikoog worden opgenomen. Daardoor maakte ze al vroeg mee, hoe het voelt om afhankelijk te zijn van anderen. Door deze sanatoriumopname heeft Annie weinig onderwijs kunnen volgen, daarom is zij op 69-jarige leeftijd weer begonnen om het lezen en schrijven onder de knie te krijgen. Een echte doordouwer dus. Werken is haar niet vreemd, dit heeft zij veel gedaan en doet ze nog. Ook in de avonduren werd er gewerkt, zodat haar kinderen een goede opleiding konden volgen. Die zijn dan ook allemaal goed terecht gekomen, vertelt ze trots. Annie voelt zich in Randhof als een vis in het water. Als je ’s middags in het restaurant komt zie je haar bezig, alles netjes maken, dat is haar lust en haar leven. Ze is graag onder de mensen en het geeft haar een fijn gevoel om iets voor de ander te kunnen betekenen. Daarom gaat ze nog een tijdje door met haar vrijwilligerswerk, ‘het liefst totdat ik hier kan komen wonen’ zijn haar laatste woorden.

Lia Traas Riet van Steveninck

Cor Brouwer ‘t klinket september 2012

|

7

Senioren Fitness in Ter Weel Goes In Ter Weel Goes is er iedere middag senioren fitness en dit wordt druk bezocht! Annette en Dianne zorgen ervoor dat de mensen verantwoord kunnen sporten onder professionele begeleiding. Het is fijn om te bewegen in een groep, je hebt heel snel aanspraak met elkaar en je werkt ondertussen aan je conditie. Eerlijkheid gebiedt dat ik moet zeggen dat dit wel eens moeilijk is, want het kan vaak zo gezellig zijn dat ze vergeten dat ze ook nog iets aan het doen zijn. Maar dat houden wij als begeleiding wel in de gaten en vragen dan om even door te werken, wat dan ook gebeurt.

Aardbeien voor Alzheimer In april startte de Nederlandse Aardbeiensector met een prachtige actie. Telers van Hollandse aardbeien schenken in de periode van 5 april t/m 7 oktober doosjes Hollandse aardbeien aan Alzheimer patiënten in verpleeghuizen door heel Nederland. Doel van deze prachtige actie is om zoveel mogelijk Alzheimer patiënten te bereiken en hen een momentje geluk te bieden. Alzheimer De Ziekte van Alzheimer speelt een grote (en toenemende) rol in onze vergrijzende maatschappij.

Wie zelf of in de nabije omgeving te maken krijgt met Alzheimer, weet hoe zwaar dit is. Wanneer je een Alzheimer patiënt eens iets ‘anders’ of iets bijzonders te eten kunt bieden, maakt dit verschil. En zelfs dat ene momentje verschil is in een heel moeilijk leven, goud waard. Een Hollandse aardbei is meer dan een product, het is een beleving. Een klein bolletje geluk. Vandaar ook het motto:

‘Een aardbei, zelfs als je niet vergeten bent hoe hij smaakt, wil je hem elke dag opnieuw beleven.’

Een gezellig achtergrondmuziekje erbij stimuleert erg om te bewegen, ik ben zelfs al eens ten dans gevraagd! Ook nieuwsgierig geworden hoe het er aan toe gaat bij onze fitness? Kom gewoon eens kijken!

Dianne Fraanje medewerker fysio

Pannenkoeken middag Een dag met een gouden randje. Woensdag 4 juli voor het eerst een echte zonnige dag. Met alle bewoners van Ter Weel Krabbendijke afdeling A en B hebben we pannenkoeken gegeten in de binnentuin. Onder het genot van muziek en een stralende zon zijn er heel wat pannenkoeken gebakken die middag. De bewoners hebben erg genoten.

8 |


Schenking bij Zorggroep Ter Weel Op donderdagmorgen 19 juli schonk teler van Hollandse aardbeien ‘Fruitteeltbedrijf de Reijger uit Oudelande’ aardbeien aan Alzheimer patiënten in Ter Weel Goes. De aardbeien werden door de cliënten zeer gewaardeerd, natuurlijk werd er direct geproefd. De verdere dag stond in het teken van deze schenking, ’s middags werden er wafels en taartjes met aardbeien versierd en gegeten. Doosje geluk Het streven van de Nederlandse Aard-

beiensector is om met deze actie zoveel mogelijk Alzheimer patiënten te bereiken. Het is echter onmogelijk om elke Alzheimer patiënt in Nederland te bereiken. Het zou prachtig zijn als mensen in onze regio bij willen dragen aan deze actie. Kent u iemand in uw directe omgeving die leeft met de Ziekte van Alzheimer? Koop een doosje Hollandse aardbeien en neem dit doosje geluk mee wanneer u de volgende keer bij hen op bezoek gaat. Zie met eigen ogen hoe eenvoudig u één moment verschil kunt maken in een heel moeilijk leven.

Vierdaagse wandeltocht in en rondom Kruiningen Omdat de cliënten van de dagverzorging ’s avonds niet aanwezig zijn, was meedoen aan de plaatselijke avondvierdaags geen optie. Een aantal medewerkers kwam met het idee deze routes ’s middags te lopen. Van dinsdag 12 t/m vrijdag 15 juni gingen cliënten van de dagverzorging, bewoners van de kleinschalige woningen, medewerkers en heel wat vrijwilligers op pad. Hieronder kunt u lezen hoe dit initiatief ervaren werd. De heer Rijkse, client dagverzorging: Ik vond vooral de 1e dag langs ‘Den Inkel’ het leukst, omdat dit echt een tocht door de natuur was. Ook op donderdag langs de zeedijk heb ik echt genoten. Het liefst had ik bovenop de zeedijk zelf gelopen. Vrijdags heb ik nogal eens angstig naar de lucht gekeken. Ik was vroeger schaapherder en weet precies wanneer de buien kunnen vallen, het zag er niet best uit vond ik. Maar

gelukkig zijn we droog thuis gekomen. Elke dag liepen we van 13.00 tot 14.30 uur. Als we terug kwamen stond er altijd koffie/ thee en wat lekkers klaar. Ik kijk weer al uit naar de volgende wandelvierdaagse. Wim Vernooij, medewerker dagverzorging: Het was een groot succes! We hebben rolstoelvriendelijke routes gekozen in het dorp, maar vooral in de natuurrijke omgeving van Kruiningen. Het weer leverde ook een positieve bijdrage. Het was voor velen een overwinning om zo’n lange tocht te maken in een rolstoel, soms met een guur windje en vrijdag met een bewolkte lucht. Voor de vrijwillige rolstoelduwers was het echt aanpoten, soms was het helling op, helling af. De versnaperingen tussendoor gaven weer voldoende energie. Als je ziet dat de cliënten zo genieten, geniet je zelf ook. Niemand ging weg zonder certificaat, alsnog gefeliciteerd!

“ik kijk alweer uit naar de volgende vierdaagse” Fred Blom, vrijwilliger dagverzorging: Tijdens de wandelvierdaagse was verdwalen onmogelijk, de routes waren zeer duidelijk beschreven. Ik was rolstoelduwer, mijn vrouw Ilja en baby Fredo in de wandelwagen liepen ook mee. Al met al was het een gezellige aangelegenheid. De routes waren echt schitterend, langs de bossen en zeedijk. Iedereen genoot van de welkome afwisseling, iedere dag, of enkele dagen heerlijk wandelen.

Wim Vernooij Riet van Steveninck


|

9

i ber - jun

decem

eT rugblik en d r a a w n r ke Afgelopen half jaar heeft iedere maand een kernwaarde centraal gestaan om het nieuwe beleidsplan van Zorggroep Ter Weel nader uit te lichten. Inmiddels zijn alle zeven de revue gepasseerd en allen geïntroduceerd met een kernwaardemiddag, dus wordt het eens tijd om hier op terug te kijken. We moeten ze namelijk uiteraard niet vergeten.

December: Warmte en Gastvrijheid

gekleed in chique galakleding en werd er door de aanwezigen onder andere Scrabble gespeeld, waarbij er zoveel mogelijk woorden die met deze kernwaarde te maken hebben, gelegd moesten worden. Verder werd aan iedere medewerker gevraagd een warmtekaart in te vullen. Hierop kon men aangeven, hoe Ter Weel nog ‘warmer’ en gastvrijer gemaakt kan worden. Daar kwamen mooie inzendingen uit voort!

Januari: Transparantie en Openheid De tweede kernwaarde die belicht werd was transparantie en openheid. Deze stond onder leiding van directeur Coby Traas. Het gaat er hierbij om dat de organisatie eerlijk en tijdig communiceert. Alle afdelingen kregen flessen waar men ideeën over dit thema in kon stoppen. Ook daaruit kwamen relevante suggesties naar boven. In deze maand werd ook de nieuwe website van Ter Weel gelanceerd met mooie foto’s van onze eigen cliënten en medewerkers. De informatievoorziening werd door deze vernieuwing ook vollediger.

Eind 2011 mochten hoofd EAD Hanneke Roskam en haar werkgroep het kernwaardeproject aftrappen met warmte en gastvrijheid. Want dit moet Ter Weel te allen tijde uitstralen. Het was een zeer dankbare maand voor dit thema, omdat het in december natuurlijk vol zit met feestdagen. Vooral van de kerst werd gretig gebruik gemaakt om de kernwaarde nog meer kracht bij te zetten. Tijdens de kernwaardemiddag waren de werkgroepleden

10 | ‘t klinket februari 10 | ‘t klinket september 2012 2010

“we moeten op elkaar kunnen vertrouwen”

Februari: Betrouwbaarheid In februari was betrouwbaarheid aan de beurt. Eigenaar van deze kernwaarde was de ondernemingsraad (OR). De betekenis hiervan spreekt voor zich, we moeten op elkaar kunnen vertrouwen. De OR zette een enquête uit naar de medewerkers met betrekking tot dit onderwerp en er werden op alle locaties gerelateerde placemats gelegd. Tijdens de kernwaardemiddag werd de aanwezigen een aantal stellingen voorgelegd en een debatleider stuurde de discussies die daarop volgden aan.

Maart: Efficiëntie De vierde kernwaarde die aandacht kreeg was efficiëntie. Deze werd opgepakt door hoofd facilitaire zaken Judit Delnoij en haar werkgroep. Ook deze werkgroep kwam met een prijsvraag voor alle afdelingen over hoe Ter Weel efficiënter te werk kan gaan. De prijs was maar liefst duizend euro en de receptie van Ter Weel Goes ging hiermee vandoor. Tijdens de kernwaardemiddag kreeg het publiek een aantal filmpjes te zien waarop men kon reageren. Hier kwamen weer leuke discussies uit voort.

HeVl “SHE Incentive Scheme”

April: Professionaliteit, Deskundigheid en Vakmanschap Manager zorg en welzijn Gert-Jan van Schelt en zijn werkgroep mochten vervolgens de aandacht richten op de kernwaarde professionaliteit. De volledige titel spreekt hier ook wel voor zich. De kernwaarde werd opgeluisterd door de theatergroep Zusters on Tour, met twee geslaagde voorstellingen. Veel verzorgenden en ook andere medewerkers konden zich vinden in deze komische weergave van een gemiddelde ouderenzorginstelling.

Mei: Plezier en minder Bureaucratie In mei kreeg hoofd personeelszaken Sandra Dirkzwager de eer om de kernwaarde plezier op zich te nemen. Een leuk thema natuurlijk en er werd dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Het doel is hierbij om de bedrijfsvoering minder bureaucratisch te maken. De kernwaardemiddag vond plaats in Hansweert en het dorp werd opgeschrikt met een vrolijke optocht van medewerkers die een rondje deden vanaf het dorpshuis naar het nieuw te bouwen Maria-Oord en weer terug. De werkgroepleden waren allen verkleed als clown. Daarnaast stond de Dag van de Zorg in het teken van de kernwaarde en kregen alle aanwezige medewerkers die dag een vaas met een gerberabloem daarin.

Juni: Ontwikkelen en Ondernemen De laatste kernwaarde stond onder leiding van manager zorg en welzijn André Lokerse. Het ging hier vooral om de toekomst van de ouderenzorg. Niet alleen op het gebied van bedrijfsvoering, maar op domotica (nieuwe techniek). Tijdens de kernwaardemiddag werd er een lezing gehouden door organisatieactivist Jaap Peters. Hij vertelde over het nut van zelf organisatie en alle aanwezigen waren zichtbaar onder de indruk. Ook stonden er enkele partijen die middag uitleg te geven over domotica en andere vernieuwingen. Daarnaast werd het project van de kernwaardebon aangekondigd. Hierbij is het de bedoeling dat het komende half jaar medewerkers meelopen op een andere afdeling om zodoende eens te kijken hoe het er bij een ander aan toegaat.

In het Gasthuis te Goes woont een groep bewoners met een psychiatrische achtergrond. In samenwerking met Emergis is een woongroep opgericht waar cliënten onder extra begeleiding kunnen wonen. Zij wonen verdeeld in het Gasthuis om integratie te bevorderen. Omdat de dagbesteding voor deze oudere cliënten veelal binnen plaatsvindt is het kijken naar films en luisteren naar muziek erg belangrijk. Ter vervanging van de oude apparatuur zijn vanuit het HeVl “SHE Incentive Scheme” op 26 juni jl. een nieuwe LCD televisie en Blue-Ray speler overhandigd. Na ontvangst en onder het genot van een bakje koffie met gebak werd door Gert-Jan van Slingerland een korte uitleg gegeven over het “SHE Incentive Scheme” en werd de overhandiging aangekondigd. De formele overhandiging werd verricht door twee afgevaardigden van Nexen, t.w. SHE Manager Andy Cox (links) en Safety Advisor Mike Thompson (midden). Door het verwijderen van de Nexen vlag werd, door beide afgevaardigden samen met een bewoner, het officiële gedeelte afgerond en de tv in gebruik genomen.

ingezonden door


|

11

Zeeuws Jaar van het Water wordt uitgebreid gevierd 2012 is het ‘Zeeuws Jaar van het Water’. Het water speelt in Zeeland een belangrijke rol in geschiedenis, heden en toekomst. De Provincie Zeeland zoomt in op het belang van het water en wil inwoners en bezoekers van Zeeland laten zien wat water hen te bieden heeft. Ook Zorggroep Ter Weel heeft dit deze zomer meegevierd en in september en oktober staat er ook nog van alles op het programma. Op alle locaties worden en zijn er activiteiten georganiseerd voor de bewoners die in het teken staan van water. De ene grootser opgezet dan de andere. In dit nummer staan al enkele artikelen over verscheidene wateractiviteiten die plaatsgevonden hebben. De aankleding van diverse locaties is op het thema aangepast. Er staan

Naar de Zeedijk Dinsdag 26 juni We gaan vanmiddag bakken, want het is dinsdag. Het is een warme dag, dus besluiten we ter plekke de activiteiten te veranderen en we gaan genieten van het mooie weer. Het kost weinig moeite om een groepje cliënten mee te krijgen. Met wat lekkernijen gaan we op stap. We lopen op het gemakje

zelfs goudviskommen met goudvissen. De activiteiten variëren ondermeer van een bezoek aan het OosterscheldeMuseum tot een vaartocht. Ook worden er op de locaties veel activiteiten georganiseerd. MEC de Bevelanden gaf reeds uitleg over water en ook zijn er speciale themamiddagen zoals een ‘ijsmiddag’ gehouden. Verder worden bewoners meegenomen op rondritten naar onder andere Neeltje Jans en de Deltawerken. We hopen zo op een leuke manier bewoners te betrekken bij het thema water en proberen dit zoveel mogelijk te verwerken in het dagelijkse programma. In september volgt er nog een speciale ‘Week van het Water’.

naar de zeedijk toe. Sommigen zitten in een rolstoel of hebben een rollator mee. Die zijn voorzien van een zitplek. Geen probleem zegt een cliënt die toch echt even wil uitrusten. Er is nog wel geen bankje in zicht, maar hij settelt zich op de stenen trap en goed voorbeeld doet goed volgen. Ja, waarom zouden we moeilijk doen als het zo simpel kan. Twee cliënten klimmen de trap op en genieten van het uitzicht boven aan de trap. Achter ons zien we Hansweert en voor ons de dijk en het water, de Westerschelde. Er komen fietsers langs en zoals het op een dorp gaat groeten we iedereen. We drinken en keuvelen wat en zeggen ‘wat hebben we het weer goed’. We lopen dezelfde weg terug, omdat het rondje zeedijk erg ver doorloopt. Door de zon gekleurd komen we terug in Maria-Oord en zeggen ‘dit moeten we vaker doen.’ Zo`n onverwachts uitstapje doet een mens goed.

Tineke de Bue activiteitenbegeleider Maria-Oord 12 | ‘t klinket februari 12 | ‘t klinket september 2012 2010

Het Jaar van het Water 2012

Rondritten langs: dijken, polders, stranden van de Oosterschelde, Veerse Meer en Noordzee

Het activiteiten team van Ter Weel Krabbendijke had in het kader van ‘het jaar van water’ diverse rondritten/excursies georganiseerd, waarvoor de bewoners zich konden opgeven. De respons was enorm, er werden vele groepen samengesteld uit bewoners van Nieulande en Hof Cruninghe. De aftrap was voor Hof Cruninghe op vrijdag 20 juli, de ochtendrit ging over de Oesterdam richting het stadje Tholen. De Bergse Diepsluis werd bezocht en via de radarpost in Kruiningen werd weer huiswaarts gekoerst. De middagrit ging via Wemeldinge, Kattendijke, Wilhelminadorp naar restaurant ‘De Meerkoet’ in Wolphaartsdijk waar een heerlijk softijsje werd genuttigd, de bewoners vonden het prachtig en hebben volop genoten. Wegens de enorme belangstelling werden er voor Ter Weel Krabbendijke twee ritten per dag gedaan. Verschillende rondritten stonden op het progamma: er werden bezoeken gebracht aan Neeltje Jans, Vrouwenpolder, Westkapelle, Domburg, Kamperland, Pieterspolder, Yerseke, Wemeldinge, Kattendijke, Wolphaartsdijk en het Veerse Meer.

Onderweg werd er het nodige verteld over het water, de mosselen en oesters. Ook kwamen er verhalen los over de ondergelopen polders tijdens de ramp, het onder water staan van Walcheren tijdens de oorlog. Bewoners vertelden over het als kind leren zwemmen in de oesterputten, diverse anekdotes passeerden de revue. Tijdens de ochtendritten werd er gestopt in Wemeldinge bij ‘slachter’ Mieras, een ouderwetse zelfslachtende slager die nog ouderwetse ‘krupjes’ spek bakt, die gretig aftrek vonden. Er werd heerlijk van gesmuld en het bracht herinneringen boven toen men vroeger nog zelf slachtte. Vrijwel iedereen had vroeger een ’keutje’ om te slachten, unaniem was iedereen ervan overtuigd dat dit de echte onvervalste ‘krupjes’ spek zijn, met de smaak van vroeger. Hulde dan ook aan slager Mieras.

“Leerzame en gezellige uitstapjes: voor herhaling vatbaar”

Gedurende de middagritten werd er gestopt voor een heerlijk softijsje op diverse locaties, wat ook gretig aftrek vond. Bij thuiskomst van alle ritten werd er nagepraat in het restaurant van Ter Weel Krabbendijke, over hoe men het had ervaren. De uitkomst was zonder uitzondering positief. Het waren leerzame en gezellige uitstapjes en de stemming was iedere keer weer opperbest. Volgens iedereen voor herhaling vatbaar. Namens alle deelnemers een geweldig woord van dank voor het activiteitenteam van Krabbendijke: werkelijk een super team.

Harry Schrik Vrijwilliger ‘t klinket september 2012

|

13

Naar de boulevard in Vlissingen Op een uitgezochte zomerse middag gaan we met bewoners naar de boulevard. Als je vraagt: ‘wat willen we in het kader van het thema het water?’ dan is het al snel de boulevard. We hebben een ervaren chauffeuse, Jentina, die ‘s morgens de Ter Weelbus in Goes gaat ophalen. Het is een andere

bus, dus moet ze onder begeleiding eerst bewijzen wat haar rijkunsten zijn. Geen probleem… Jentina rijdt voor- en achteruit en parkeert of het haar dagelijks werk is. Met vlag en wimpel heeft ze de vuurdoop doorstaan. Na de middagmaaltijd stappen we vol goede moed in. We zijn flexibel, want op het laatste moment wil er nog een bewoner mee. We schuiven wat in en vertrekken met een goed gevulde bus. We rijden een toeristische trip via Ovezande en ‘s Heerenhoek naar Vlissingen. Onderweg genieten we volop van de natuur en wijzen elkaar erop hoe het land erbij staat. Wat dat betreft is ons uitje al geslaagd. Op de boulevard lopen we een stukje en nemen dan plaats op een terras met een

Ond genietenewrwe eg van de natu volop elkaar eroupr en wijzen land erbij shoe het taat prachtig uitzicht op de zee en het strand. We smeren ons nog eens in met zonnebrandcrème, want niet elke huid is tegen zoveel zonnekracht bestand. Ook de bediening is van goede zin. Met koffie en gebak en voor de liefhebbers een sigaret is ons uitje compleet. We kijken onze ogen uit naar de boten en alle drukte om ons heen. Dan is het weer tijd om terug naar Hansweert te gaan. Jentina rijdt over de smalste wegen en dijken, we houden ons voor de grap vast en hebben plezier. Terug in Maria-Oord verzucht een bewoner ‘wat was dat fijn’. Hoe tevreden kan een mens zijn!

Tineke de Bue activiteitenbegeleider Maria-Oord

St. Maarten in de Groe Woensdag 27 juni 2012 Ook dit jaar stond de barbecue van De Groe weer op de zomeractiviteitenkalender. De tafels werden feestelijk gedekt, met vrolijke tafelkleden en op ieder bord een klein boeketje lavendel, met een menukaartje. Om 12.00 uur werden de bewoners verwelkomd met een drankje. Daarna startten we met de barbecue, de twee koks Martin en Egon gingen alvast aan de slag met het vlees en de bewoners begonnen aan een kopje soep. De aanwezige medewerkers en vrijwilligers hadden intussen de heerlijke salades, stokbrood en diverse sausjes op tafels gezet.


Onder het genot van de muzikale klanken van Loek werd het vlees geserveerd door de kok, die persoonlijk alle tafels langsging. Alle aanwezige helpende handen werden ingezet om onze bewoners van alle lekkernijen te voorzien. Er werd heerlijk gesmuld. Tot slot werd de verrassing, een heerlijk toetje (iets met ijs!) geserveerd. Een dankwoord werd uitgesproken voor een ieder zijn inzet en betrokkenheid. Loek speelde nog een laatste melodie en uiteindelijk ging een ieder tevreden weer naar huis. Kortom, een geslaagde barbecue in De Groe, met zelfs op de achtergrond een klein zonnetje!

Bezoek aan de 43e Zeeuwse Dag van het paard Locatie: Manege De Eendracht- Vrouwenpolder.

Op zaterdagmiddag om ongeveer 13.30 uur zijn we vanuit Ter Weel Krabbendijke met een klein gezelschap in de Ter Weel bus vertrokken richting Vrouwenpolder. De stemming was opperbest en er werd volop genoten van het mooie Zeeuwse landschap. Aangekomen op de manege was het een drukte van belang. Er waren heel veel paarden, Zeeuwse trekpaarden, Fjorden, het Friese stamboek paard, Welsh pony’s, Cob stamboek, Shetlanders e.d.

We hadden een geweldige plaats vooraan, waar we alles goed konden overzien, het weer werkte mee met een heerlijk zonnetje. Herinneringen kwamen boven, hoe er vroeger met de paarden werd gewerkt. De heer Sinke die toch wel zijn bedenkingen had bij al die paarden, vertelde dat hij in zijn jonge jaren bijna door paarden van de dijk was gereden. Maar bij het zien van de kleine paardjes (hackney’s) met rijtuig, die bijzonder mooi en elegant draafden, was hij erg enthousiast. Veel indruk maakten de ‘Zeeuwse knollen’. Ware reuzen die wel 800 kilo wegen volgens paardenkenner boer Mol uit Waarde (die we ontmoetten op de manege en een bekende van de heren is). Verhalen werden uitgewisseld, boer Mol werkt nog altijd met deze geweldige dieren. Het was

Gezocht:

leuke verhalen of hobby’s

werkelijk prachtig om deze dieren te zien draven, het leek wel of ze zweefden. Het progamma was zeer gevarieerd, show- en sportnummers, wedstrijden, springen, dressuur, mennen en concours Hackney. Nieuw dit jaar was push bal (soort voetbal) met verschillende rassen paarden, spannend en leuk om naar te kijken. Het waren de Fjorden die duidelijk de beste waren. Nadat we een heerlijk kopje koffie gedronken hadden zijn we voldaan en vol indrukken huiswaarts gekeerd, waar we onder het genot van een glaasje nog fijn hebben nagepraat over deze mooie middag. Het was een zeer geslaagde middag, namens de deelnemers heel veel dank aan de begeleiders. Harry Schrik vrijwilliger

Heb je als vrijwilliger of medewerker een leuke hobby en wil je hierover wat schrijven of vertellen. Stuur een mailtje naar de redactie [email protected]. Dan kunnen we afspreken of je zelf je verhaal vertelt of dat één van onze redactieleden je komt interviewen. We zijn nieuwsgierig naar jouw verhalen of hobby’s. Mail je ons?


|

15

Medewerkers op de stip Het is een zomerse dag als ik zorgcentrum Maria-Oord binnenstap voor een interview met Ella de Jong en Natasja Boone.

Beide dames werken al vele jaren in het zorgcentrum als verzorgende. In 1977 is Ella gestart met de opleiding tot verzorgende in de Werfkampen te Rilland-Bath. Zij is er halverwege de jaren tachtig twee jaar uit geweest en werkt sinds 1990 in Maria-Oord. Ze heeft in 2003 haar diploma behaald voor praktijkopleider. Haar collega Natasja heeft in 2003 voor haar opleiding als verzorgende stage gelopen in Maria-Oord en heeft daarna als oproepkracht gewerkt. Van 2006 tot en met 2008 heeft zij de opleiding tot verpleegkundige gevolgd in het ziekenhuis te Goes. Maar kwam daarna toch weer terug naar Maria-Oord. Maria-Oord is geen doorsnee verzorgingshuis. Een groot deel van de bewoners heeft een psychiatrische achtergrond. Wat maakt Maria-Oord uniek om er te mogen werken? Ella: ik vind collegialiteit zeer belangrijk in een huis als Maria-Oord want er woont toch een speciale doelgroep. Je moet wel van elkaar op aan kunnen. En deze collegialiteit heb ik zolang ik hier nu werk altijd als prima ervaren. Ook als het even tegen zit dan zijn we er voor elkaar. Tevens is het kleinschalige, het dorpse karakter van Maria-Oord een belangrijk onderdeel waarom het hier goed toeven is. Maar het allerbelangrijkste is dat de bewoners hier zich zelf kunnen zijn. Bewoners worden hier benaderd als gelijken welke achtergrond ze ook hebben of met welke problematiek ze hier ook zijn komen wonen. Natasja: ja, ik kan het helemaal eens zijn met Ella. Iedere bewoner is hier anders, met andere problematiek, ieder met zijn of haar aparte benadering. Vandaar dat het inderdaad belangrijk is dat je goed met elkaar kunt samenwerken en afspraken kunt maken. Ondanks een vaste structuur voor de benaderingswijze van bewoners is het ook wel zo dat je soms heel creatief moet


zijn en moet improviseren om op de juiste wijze de problemen met een bewoner op te lossen. Maar dat maakt het juist zo leuk om hier te werken. We geven de bewoners een thuis en de mensen kunnen hier leven zoals ze willen. Ella: kijk, toen we een paar jaar geleden hoorden dat we zouden fuseren met Zorggroep Ter Weel waren we in eerste instantie niet zo blij. We waren bang dat de zorgvuldig opgebouwde cultuur zou verdwijnen en we opgenomen zouden worden in het grote geheel. Maar gelukkig moeten we constateren dat we er eigenlijk alleen maar op vooruit zijn gegaan. We waren gewend alles zelf op te lossen, als er iets stuk was op sanitair gebied belden we zelf de monteur. Maar nu gaat dat via via. Dat wil niet zeggen dat het nu slechter geregeld is maar het was wel even wennen. Natasja: belangrijkste is dat er voor bewoners niets is veranderd. Daar waar we zo bang voor waren. Het sterke van Maria-Oord is dat oplossingen snel geregeld kunnen worden. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het kleinschalige van het zorgcentrum. Beiden: je vindt het leuk hier om te werken of je vindt het niks. En soms komt dat laatste helaas ook wel eens voor. Is er nog een ander leven naast het werken in Maria-Oord? Natasja: jawel, gelukkig maar, nou heb ik niet zoveel hobby’s, ik vind het leuk om op de kinderen van m’n broer te passen. Zwemmen, zo af en toe en natuurlijk op de motor samen met mijn vriend erop uit te trekken. Voor de rest rustig aan doen, ik werk namelijk 36 uur en dat kan soms veel drukte met zich meebrengen. Ella: heb je even want ik heb nogal wat hobby’s. ik ben al 8 jaar vrijwilligster bij het

Zeeland Nazomer festival. Hier doe ik allerlei werkzaamheden. Heerlijk om uit de zorg te stappen en je te begeven in een andere “wereld”. Maar koken is ook een grote hobby van me, ik kook alles zelf van verse producten en soms voor 30 personen. Wandelen, fietsen, haken, het maken van kaarten, breien en lezen behoren ook tot mijn favorieten. Maar boven alles vind ik werken toch één grote hobby, ik zou het voor geen geld willen missen.

Wat willen de dames nog kwijt? Natasja: we kijken uit naar de nieuwbouw, Maria-Oord is sterk verouderd en de appartementen voldoen niet meer aan de wensen van bewoners en medewerkers. We worden overigens goed betrokken bij alles wat er met de nieuwbouw gebeurd. Ella: Ik denk wel dat we het huidige gebouw gaan missen, we zullen het zien…

Bezoek Oosterscheldemuseum Yerseke Heerlijk wandelend met vier bewoners en vrijwilligers naar het Oosterscheldemuseum in Yerseke. Het is goed te doen, vanaf Moerzicht naar het centrum van Yerseke. We troffen heerlijk weer. Het museum is gevestigd in het voormalig Stadhuis van Yerseke. In het museum zien de inwoners van Yerseke het verleden van hun dorp vastgelegd. Het Museum biedt een historisch overzicht van de visserij op mosselen en oesters.

beslaat een hele muur. Een bewoner kon er nog een heel verhaal bij vertellen. Het was mooi dat dit in een klein groepje werd gedaan. Men kon overal goed bij om te kijken en we hadden ook individueel aandacht voor de bewoners. Op de terugweg kregen we ook uitleg over een stukje geschiedenis

van Yerseke. Daarna hebben we in Moerzicht heerlijk genoten koffie met gebak. De middag was geslaagd en voor herhaling vatbaar vonden de bewoners!

Lia Traas activiteitenbegeleider Moerzicht

In het kader van het thema “Jaar van het water” was het bezoekje een goede aanvulling op de andere activiteiten. Voor de bewoners was het een gezellig en interessant uitstapje. Bij binnenkomst hebben we gekeken naar een DVD over de teelt van de mosselen; het vangen en verwerken van de mosselen. Zeer leerzaam en ook herkenbaar. Daarna verder naar de vitrines van vondsten uit de Oosterschelde. Een aantal van die voorwerpen zijn geschonken door een bewoner van Moerzicht. Op de foto is een stukje van het gerestaureerde schilderij te zien. Prachtig. Het


|

17

Mevrouw Clarisse 100 jaar

“Het was stik gezellig”

Mevrouw S.J. Clarisse-Philipse is woensdag 25 juli, 100 jaar geworden!

San (Suzanna, Jacoba) Clarisse is op 25 juli 1912 geboren in Veere, dochter van Pieter Philipse en Johanna van de Bosse. Na de lagere school is San Philipse gaan werken als hulp in de huishouding; de laatste jaren tot aan haar trouwdag, als dienstmeisje in een predikantengezin in Veere.

gaat nog prima. Zij heeft nog altijd een warme en ruime belangstelling voor haar kinderen, kleinkinderen, familie en de mensen om haar heen. Ook de kerkdiensten in het Gasthuis bezoekt zij regelmatig. Het geloof is in haar leven altijd belangrijk geweest en dat blijft!

In 1935 is zij getrouwd met Cornelis Clarisse, afkomstig uit Grijpskerke, van beroep smid. In 1935 hebben zij een smederij met winkel in ’s Gravenpolder overgenomen. Uit hun huwelijk zijn twee kinderen geboren. Zij heeft vier kleinkinderen en negen achterkleinkinderen.

Elly Geleijnse bezocht, enkele dagen later, mevrouw Clarisse om te horen hoe mevrouw terugkijkt op deze heugelijke dag.

Helaas is haar dochter in 1973 overleden. Haar man is een tijd ernstig ziek geweest en kreeg het advies van de artsen het zware smidswerk af te bouwen en zich te gaan toeleggen op de handel. De winkel onder de naam ‘Magazijn Victoria’ heeft bestaan tot 1970; in dat jaar is de zaak verkocht aan de gemeente Borsele. San heeft altijd veel gewerkt, zowel in de smederij als in de winkel. Ook zij heeft perioden gehad met zorgen over haar gezondheid.

Hoe heeft u uw verjaardag ervaren? Mevrouw: Ohhhh prachtig!!! Het was zo druk! Ik heb 3 dagen nodig gehad om weer bij te komen. Ik was zo moe! Het was stik gezellig, ik heb nichten en neven jaren niet gezien en nu waren ze er allemaal. Ze wonen maar in Vlissingen, ze zeiden ook dat dit toch wel een bijzondere verjaardag was. Ik heb 5 kleinkinderen en 10 achterkleinkinderen, die waren er ook allemaal.

In 1970 is zij met haar man naar Goes verhuisd. In 1989 is haar man overleden en is zij in 1990 in het Gasthuis gaan wonen. Al vlug kwam zij in de cliëntenraad en deed mee aan vele activiteiten, o.a. de zang, in het Gasthuis. Zij heeft veel goede contacten in en buiten het Gasthuis. Haar zoon komt dagelijks even bij haar op bezoek en dan wordt vaak gepraat over verleden, heden en toekomst; communiceren

rd • gefelicite erd icitee • ge

• erd

1ja0ar0

efel

gefeliciteerd • gef e li

gefeliciteerd erd • •g cite

erd • gefe licit felicite e


Vond u de foto mooi die in de krant stond? Mevrouw: Ohhhh gut, die foto, dat zie ik niet zo goed, mijn zoon vertelde dat ik er goed op stond. Die man die de foto maakte was een en al haar ha,ha,ha. Hij ging op zijn billen voor mijn voeten zitten! Ik kende hem glad nie! Hij kwam van de krant! Heeft u lekker gegeten ‘s avonds? Mevrouw: Ik heb zelf een beetje stokbrood gegeten, want ik kan niet alles eten! Mijn zoon vertelde dat ze allemaal heel lekker hebben gegeten. Weet u ook wat er allemaal op tafel stond? Mevrouw: O gut nee! Dat kan ik allemaal niet zien! Nog bedankt voor de mooie corsage! Ik heb hem ’s avonds in water gezet en toen kwam het nog bij.

Agenda Alzheimer Café en Geheugensteun Geheugensteun is een ontmoetingsplaats in de gemeente Kapelle en Reimerswaal voor mensen met geheugenproblemen, dementie, Alzheimer, hun partners, familieleden en vrienden. Zij kunnen hier mensen ontmoeten die in dezelfde situatie verkeren en daar steun uit putten. Ook hulpverleners en andere belangstellenden

zijn van harte welkom. Bij iedere bijeenkomst van geheugensteun zijn deskundigen aanwezig waar u vragen aan kunt stellen over geheugenproblemen en het omgaan hiermee. Geheugensteun doet 4 verschillende locaties en dorpen aan per kalenderjaar.

Agenda Alzheimer Café De Bevelanden, 2e halfjaar 2012

agenda Geheugensteun 2e halfjaar 2012:

Let op: Alzheimer Café De Bevelanden is verhuisd naar Zorgcentrum Gasthuis te Goes (dus niet meer in Ter Valcke) Maandag 24 september ‘12 In het kader van de Wereld Alzheimerdag organiseren we vanavond vanaf 18.00 uur een buffet met een theateroptreden van Jopie en Jan Minnaard. Entree : € 5,- per persoon Locatie : Zorgcentrum Gasthuis te Goes Adres : Kievitlaan 64, 4461 RB GOES Maandag 29 oktober ‘12 Thema : Rijvaardigheid en dementie Locatie : Zorgcentrum Gasthuis te Goes Adres : Kievitlaan 64, 4461 RB GOES Tijd : 19.00 – 21.30 uur Maandag 26 november ‘12 Thema : Indicatiestelling Locatie : Zorgcentrum Gasthuis te Goes Adres : Kievitlaan 64, 4461 RB GOES Tijd : 19.00 – 21.30 uur

Rond Alzheimerdag in september zijn er 3 theatervoorstellingen van ZamZam Producties uit Vlaanderen. De titel is “Opa met gaatjes” naar het jeugdboek van Wally De Doncker. Korte inhoud; Sabine Goethals kruipt opnieuw in de huid van Hanne, weliswaar ondertussen volwassen geworden, en vertelt, terugblikkend op haar kindertijd, over de achteruitgang van haar demente opa. De doelgroep is kinderen vanaf 8 jaar, hun familie, leerkrachten en belangstellenden. Woensdag 19 september Donderdag 20 september Vrijdag 21 september

De Vroone te Kapelle ontvangst vanaf 13.30 uur De Wemel te Wemeldinge ontvangst vanaf 16.00 uur Te Haere te Yerseke ontvangst vanaf 13.30 uur

Voor de voorstelling van ‘Opa met gaatjes’ dient u zich van tevoren op te geven bij Riet van Steveninck of bij Petra Slingenberg (zie onderstaande tekst voor telefoonnummers). Donderdag 15 november ‘12 Film: ‘De wondere wereld van dementie’ Locatie: Hof Cruninghe Aanvang: 19.30 – 21.00 uur (ontvangst vanaf 19.00 uur) Inlichtingen Voor meer informatie over het Alzheimer Café kunt u contact opnemen met Steunpunt Mantelzorg en Vrijwilligerswerk, telefoon 0113 – 277122 (van maandag t/m vrijdag 9.30 – 12.30 uur). Renske Wijnstra, telefoon 0113 – 315351 of Vivian Willems, telefoon 06 – 46026106. Wilt u meer weten over Geheugensteun dan kunt u contact opnemen met Riet van Steveninck, telefoon 0113 – 224706 of Petra Slingenberg, telefoon 0113 – 343474.


|

19

henderik ’t Klinket is een uitgave van Zorggroep Ter Weel en wordt vier keer per jaar verspreid onder cliënten, medewerkers en vrijwilligers.

Redactie: Marlize Laport Riet van Steveninck Rob Vaillant Cor Brouwer Henk Catsburg Siem Valk Vacature ….

Eindredactie: Ineke van de Linde

Hoofdredactie: Helma Telleman

Redactieadres:

Uw klacht is ons gratis advies Uw vragen, opmerkingen en/of klachten zijn van harte welkom! Dus komt u er samen niet uit, neem dan gerust contact op met onze klachtenbemiddelaar. • U kunt rechtstreeks telefonisch contact opnemen met Marlize Laport via telefoonnummer 0113 – 21 68 78 • Via de post, gericht aan de klachtenfunctionaris. Zorgcentrum Ter Weel Goes, t.a.v. Marlize Laport, Joannaplantsoen 1, 4462 AV Goe • Via de e-mail; [email protected]

HKZ kwaliteitscertificaat

Zorggroep Ter Weel Joannaplantsoen 1 4462 AV Goes T 0113 – 21 68 78 F 0113 – 25 05 74 E [email protected] Alleen met toestemming van de redactie is overname van artikelen toegestaan. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen aan te passen of niet te plaatsen. Kopij voor het volgende Klinket dient uiterlijk maandag 29 oktober ’12 binnen te zijn bij de redactie. Verzocht wordt kopij zo veel mogelijk digitaal aan te leveren.

Coverfoto: (shutterstock) De Deltawerken

m 14 Activiteiten rondom Jaar van het Water

Recommend Documents