-^^^^^■■■^■■1
^p——^—^^
I
I I
v> is de jjbiste tijd voor een bloedreiniglngs^uur. Hiervoor is DARMOL
verft halFwol,zijde,katoen enz. in 42 kleuren PHARM.FABR. J.B.KREVER AMSTERDAM
W. ;-.-v:.->;:;V;v^.';:V..V:V..'..:
WEEKBLAD VOOR FILM, TOONEEL. DANS, OPERA, OPERETTE. RADIO. REVUE. VARIÉTÉ, CABARET • 22 APRIL 1944 - 24STB JAARGANG No. 17 - 15 CENT
^Hét-Voorjaar STOFI
Even opletten!
het juifte middel, want het reinigt het bloed en regelt de spijsvertering. Darmol smaakt uitstekend en werkt zeker en zacht zonder krampen. Vrouwen, die prijs stellen op een
PREMIÈRE AMSTERDAM; „DE IHFAHTEM" ' liiM'iir
Ik moet, gdoof Ik, in bad. Als Mammie op mijn toiletzeepbon nu maar Adelaar-Kinderzeep heeft gehaald. Die is nog van oude kwaliteit en zoo goed voor mijn huldje.
jeugdig uiterlijk en ee'h mooie teint, kiezen voor de voorjaarskuur bij uitstek Darmol. f
Verkrijgbaar bij Apotrieek en Drogist ä 46 cents
DARMOI
J Vom*
Importeur: J. W. Lohnemann
Sing*! 44
hef beproefde lajesrmiddel —
Amsterdam
ADELAAR. PRODUCT = PRIMA! 1
s 7
PREMIÈRE OEN HAAG: „FREULEKEN"
Verantwoordelijk voor den redactioneelen inhoud- Mr Henrik ^rhou«. A'A>™ • . J,.., de Ultpefster: N.V. Ned. Uitgeverij ..Opbouw^ Ä;dam-Z -1^ advertentie«: Mr. D. Wisboom Verstegen A'dam postgiro 78676. -Druk van N.V. Ned. Rotogravure MTJ. Leiden - VeïsoWnt i x"^ wlnJktratll:l,PaUlUS PöUerstraat 4, A'dam-Z., tel. 2lln. 2U24 9814™ bu.ten.and: ƒ 5 20 per haif jaar, alies bij vooruitbeta/ing. Prijs pernumÄs ^P(pÄs^e1H^^%17-™Äe-Tio/83%9.(, Per ha,f jaar' VOOr ^■ C/NEMA &• THEATER - ,4ste Jaargang -
No,
l6
_
I5
I
April
hat Dautsches Theater lOOGf VOOR KUSSIEK TOONEEl 'mM in Berlijn: „Liefde per Postzagal iMACTRICES IN „BER0EPS"-R0LLEN »fylnk's „Fraulakan" bij het Residentie. Toanaal cha Filmpramii ; lette an da Blonde Dame" MM de Hess eytr wljlan Willy Darby Albert VOBS! Jr. als Voordraga ' " ys ealda 200 maa) j^tohan" ak in den Aether
'mms an Malier)
Louise Larletti de Jonge Frantch« «ctrieo, die do tttolrol speelt in de CentlnantaMlIm „Annotto on de Blondo Dame", waarevar binnon moor
/9^
^^^^
_
-
n ,/♦^
■
m* \7
WSn
D« toor.eehpeler$*oon tot Infant uitgeroepen
DB INE4NTEN Jnrpniang heeft Velasquez' Marianne Van «pan.le (o, In oople!) hoven mijn »chrlJJ. hurean gehangen en menige geschiedenis heb Ik, opziend naar Inspiratie, haar toegedicht Thans Is dns dit mee*t hartelooze en toch fusclneerende Intrlgnanten-gelaat, dit rechte keur« boven den schoonsten vronwenrok, ooit geschilderd, tot leven gekomen. Maar toch houd Ik het ervoor, dat de Jonge Dultsche tooneeldlchter Friedrich Forster de ware, stantslelljke tragedle van 1685 aan het hof van den vierden Philips ▼an Spanje ongeschreven heeft gelaten. Jammer dat het Gemeentelijk Theaterbedrijf, eindelijk een greep naar groot werk wagend, iBlst deze vrij vlakke, fenllletonlsche rhapsodle oltverkoor. Typeerend voor het moderne, romantlsch-hlstorlsclie Dultsche tooneelrepertolre Is zij . «teltlg, maar daarom nog niet representatief.
f;
.>v
>
Oe «f«»«,- teen» tu*»chen btide Infanten (Ben Kayaards en J.Schmitz) — Lbüu: ann hel Ho/
Oroote tijden, gunstige voedingsbodem voor het dr ?'"n> hebben Juist heroïsch aangelegde schiUvcrs als Rehberg, Langenbeck, Lauckner, Uobsch, Best veel dieper beïnvloed. Groote gedachten brengt dit twaalfdeellge drama weinig. Het Is een dynastieke affaire aan het Spaansche hof geblevem haat tusschen koning en gemalin waarvan de stamelende Hnmlet-lnfant Carlos de bleeke spruit Is, door den koning vervangen door «Un bastaard Juan, den tooneelspelerszoon, die wel kroonprinsen spelen, echter niet z IJ n kan. Van volk en mythe merkt men daarbij weinig: hier Is geen geschiedenis „gedaemonlseerd", hier Is de politiek dor machtsvertoon gebleven. In stijl zwerft het barokke stuk tusschen het pathos van Schiller en de anticlimax van Molièrei dit laatste niet het minst door zijn overvloedig gebruik van het tooneelspelersmlllen en het Invoegen van een bedachte, maar tevens aan een Spaansch hof ondenkbare hoofdfiguur als de geslepen Hansworst Don Garcia de Bnstnmente, Marianne's minnaar van weleer en daarop prat gaand. Echter, t o o n e e I Is het stelllgi flarden van onsamenhangend, maar dankbaar, vaak stèjk tooneel. In zijn Inleiding deelt regisseur Van der Lugt Melsert mee, dat hij dit stuk ,,om de acteurs" heeft gekozen. Acteurs hebben erin geschitterd, elk naar zijn stijl, losgelaten als zij waren door de regie. Goede regie had deze vertooning zoo niet knnnen verdiepen, dan toch homogener knnnen maken. Het stuk riep om tooneelleldlng. Maar waar was zijl Vertoond werd het drama, maar niet „gebracht". Hegle had In de eerste plaats In het belang van het stuk EW&&r In deze vier uur lange vertooning geschrapt, regie had tempo genomen. En de acteurs, In het belang dier acteurs, niet „hun gang" laten gaan. Er werd geschreeuwd aan dit Spaansche (!) hof van Jewelste. Men moest naast elkaar zulke „vloekende" gestalten aanvaarden als Ben Boyaards' magnifieke, Ingehouden, maar telkens öl opwellingen van machteloot« lelf-vermannlng ultbrvkende, cwakke Infant Carlos, _d«- eenlge die zuiver den stijl
van het stuk bezat. Daarnaast Cor Hermng, prachtig uitgespeeld als de «wart-gedoste koning met het vale, gestorven genieters-gezicht on de wilde vlagen van oude levenskracht: misschien vieux Jeu, maar fel-gesneden en daarhij merkwaardig „licht". Vera Bondam droeg Velasquez' gewaad naast vele andere kostbare costuums en was nochtans zelden koninklijk es nimmer gróót, terwijl zij de waarlIjk-Spaansche hoofdrol diende te zijn (Juist van deze KoninginMoeder bij de Dultsche première plaatsten wtf 3 December J.l. eenlge foto's). Hoemer's natuurUlke bonhommle leende zich ondanks verdienstelijk spel kwalijk voor den (Jarcla, ofschoon de hoofdfont bU den schrijver lag. Van Caroline van Dommelen zag men een soort Maria Monk uit „De Zwarte Kurt". Johan Schmitz beheerschte zijn technisch perfect pathos In de meeste acènes terecht, om In het stukgeschoten kasteel al te ongebreideld van leer te trekken. Groot, zuiver tooneel was wellicht alleen na de pauze die korte. Innige scène In den ommuurden tuin van het Escorlal tusschen die belde exponenten onzer Jongere gardei Ben Boyaards en Johan Schmitz als de twee Infanten en hnlfbroeders. Met ons acteursmaterlaal zon men prachtige dingen kunnen doen als In een zoo groot gemonteerd «tuk de regie niet van een soort benepen „plelnvrees" ware nltgcgaan. JVergens die breedo stijl, waarbij de acteurs In het tooneelbeeld staan als ware hun plaats op den vloer met krijt geschreven. Men wandelde maar aan een hof van zoo strenge etlquettel Als de Baad van State voor een ..Staats-Akt", nl. de uitroeping van den bastaard Juan tot Infant, binnenkomt, zworft Philips tien meter van den troon af, waar de beeren zich dan mnar schutterig met den rug naar top(') opstellen. In de groote keerpunt-scène, als de moeder den zoon haar minnaar opbiecht - oen tafereel als Ibsen's „Spoken", derde bedrljfl — Is Ben Boyaards' mimiek eenvoudig niet te volgen door een storende schaduw van het vensterkruis op zijn gemartelde trekken. En trouwens, die verlichting.... ylak, ondiep, nimmer geconcentreerd. Hoe konden daarin de decors (wat vaal-brulngond als gewoonlijk, van Karel Brnckman, maar zuiver va» l«n) en de pracht en praal der costuums, wanr men In dezen tUd nog wonderen mee verricht had, tot hun recht komenI Het had alles zooveel maglstraler, edeler, strakker, bezlelder gekund. Met onze acteurs hoeft ons hoofdstedelijk tooneel toch niet altijd zoo typisch „provincie" te blijven In de heldentragedieI Henrik g^j,,.
A;
Cor Hermits als de zieke honing l'hilips It en daaronder: hel aan lltsen's „Sitohen" herinnerende tafereel tnssiheii de harde moeder en den ziralilien
Het hefaamde schilderij run felasquez, waarop de tragedie geïnspireerd is (fern Hondam ziet men links hetzelfde staatsiekleed dragen) ^/.///«(-.r
Pijl Koningin-moeder (f era llonilnm) met den woekeraar huis de Hrei'). daaronder: lussihen eehtgenool en zomi
^*7
«fc £ï _
Ü-(ÄrfÄÄi2EfeH' -:.-«!-^-v»——--
■>■-.• »tf*|
_
_
,—
!:
"
r
TN Schubert's tyd stond in Weenen nog-slechts het „Dreimädlerhaus". Honderd jaar later is blykbaar het klaverblad met een vermeerderd, want terwijl wij hiernaast een bespreking plaatsen van het blijspel van vier samenwonende schilderessen, flankeeren wij het op deze pagina met een stukje charmante werkelijkheid: vier jonge, levenslustige danseressen, van het in Duitschland leer bekende Sabine Ress Ballet hebben namelijk van de Woningnood een deugd gemaakt en samen een flat betrokken.
'1 M1 , 'M1
, :
Aan deze deur, waar vier jonge meisjesnamen onder elkaar staan, beeft een onzer fotograven op een bjijkbaar oneerbiedig vroeg uur aangebeld en zijn boosaardig werk gedaan. Kennelijk echterenet volle instemming van het viertal, dat „onder elkaar" de namen van de vier windstreken draagt: Noord-ZuidOost-West, en daar terstond als krijgskreet op laat volgen: ,,Thuis best". En dat sch«nt ook best te gaan, wanneer men tot één ballet behoort. Het bevordert zelfs de rhythmiek, althans naar het trainen aan de „barre" te oordeelen. Bovendien spaart het de schaarsch geworden gebruiksvoorwerpen uit: men kan het than, met één enkele (baby-) weegschaal doen. En reken maar dat de beroept-jaloezie zich in elk geval wel zoover uitstrekt,' dat men zorgvuldig over elkander'e gewicht waakt I H. S (Foto's Slrif/Evrofot)
ü
HET DEUTSCliESJHEATER
wBmBBH Ulrich Fotkmar en Inge Conradi
!feNt-V *
'.' 'T
yn
Hoe. zij anhaken, traf. '"" >„ .... \aorgen ,/„, ZIJ niet ir zwaar worden!
Jfi
Aan Jochtm Huth'» „Die vier Gesellen", het aardige blijspel, dat sinda jaar en dag in vele Duitsche schouwburgen succes boekt en dat thans ook door het Deutsches Theater in den Niederlanden op zijn repertoire is opgenomen, bestaat ten onzent heugenis als aan ,,De vier Compagnons", door het Residentie tooneel in het seizoen 1941-1943 gespeeld. Het is een bijzonder genoeglijke comedie, één van die stukken, waarbij men zich werkelijk niet behoeft i n te spannen, doch waarbij men dan nog — als man zijnde, zooals dat heet — zoo ongemerkt zit en geniet van de vele ware wijsheden, natuurlijk aan het.adres van de vrouw (in het bijzonder van de vrouw, die denkt dat ze het in het leven zonder ons wel zal klaren). Kn nu is het juist zoo verstandig en zoo aardig van den schrijver — en hij verraadt daarmee zijn goede vakmanschap — dat niet alle vier compagnons „aan den man" komen, maar dat er één is, die tóch in de Kunst met een gfoote K alles vindt wat ze van het leven meent te mogen verwachten (en ijdel als mannen zijn, denken we er dan lekker „voorloopig" bij) en die daarom ook de laatst-overblijvende alleen achter laat. Twee zyn er dan al van het viermanschap afgevallen: de jongste, het kleine en blonde meisje Kale, die haar ronden en eenvoudigen Berlijnschen vriend Martin boven het ontwerpen van rcclame-teekeningen heeft verkozen en de wat bitse Lotte, die plotseling getrouwd bl^kt met een wat schutterigen „Regierungsrat" van de belastingen. Dat alles om de doodeenvoudige reden, dat vrouwen nog tulke dure eeden kunnen zweren en afspraken voor eeuwig kunnen maken, maar dat de natuur toch altyd sterker blijkt dan de leer. Dat alles wordt ons in dit stuk niet in den vorm van axioma's over het voetlicht geslingerd, heelemaal niet. We zien het alleen maar gedemonstreerd aan den onatweridbaren gang der gebeurtenissen, waarbij er ook niet eens zooveel over wordt gesproken. Hetgeen altegader pleit
voor het talent van Jochem Huth, die dan ook na een wat gerekt eerste'•bedrij f (herinner ik me goed, dan had het Residentietooneel er indertijd ook wat in geschrapt) met veel vlotheid op dreef komt en ons in één loop meevoert naar het reeds van te voren verwachte gelukkige einde. Ren aantal leden van het Deutsches Theater hebben in een alleraardigst atelierdecor van dr. Rarl Peter Biltz en Alfred Sack met veel schuine wanden en dakramen, bijzonder vindingrijk geconstrueerd en zoo „echt" als men zich het maar kan Wenschen, voor een vlotte vertooning zorg gedragen. Inge Conradi, Marie-Luise Holtz, Sigrid Zander en Ingeborg Paris z^n de vier compagnons, al naar gelang van de karakters, Welke ze moesten voorstellen, flink, flinker en soms onverschillig lijkend, lief en verliefd, res'p. af en toe bits en in den grond óók verliefd. Ulrich Folkmar is Stefan Kohlund, de man, die tenslotte de Man blijkt te zijn; vooral door het wat vol geraisonneerde eerste bedrijf, slaat hii zich goed heen. Albert Arid typeert kostelijk den „Regierungsrat", ten minste even aardig en fijntjes als Bob Oosthoek het twee jaar geleden in de Nederlandsche vertooning heeft gedaan, Fritz Güntzel heeft de dankbare rol van den jpvialen professor Lange, die zijn oude academieleerlingen niet in den steek laat en ook hij wekt herinneringen aan Piet Bron'« zuivere creatietje van weleer. Konrad Klosz heeft veel succes als de wat schaapachtige Martin Bachmann en Hilde Kneip was een wat verzuurde secretaresse. A. Glnvimans
Ingeborg Paris ah Lotte, Sigrid Zander aU KHte, Inge Conradi ali Marianne en Marle-Lutae Holt» ttlê de dappere Frnnxhkn (Foto's Stafffva» dêr Itemf)
"^■|il,l?.'>^.l'!'1,-"'7"?"»^'«»r
•en geheel geielschap zich volkomen kan overgeven aan „UmWt bij ieder nieuw ir' te siudeeren stuk een diepgaande algemeen«« studie kan maken van en over dat stuk, ill e, ontstaansperiode en -geschiedenis, sitn dl'/, peren zin; van de eoifuums en de gebruik'* n uit den tijd, waarin hei speelt?
(foto Archief)
rudnttth** gdedeu, 21 April 1924, ttier/ de roote klastieke tragedienne Eleonora Dute
Het tooneelseizoen is met Paschen over «Jn hoogtepunt heen zonder frappant veel klassiek Ie hebben gebracht en de zomermaanden plegen ons in dit opzicht haelemaal niel te verwennen. En toch zijn deze het, die voor de behartiging van „hei klassieke tooneel" van groot belang kunnen zijn. immers, in den zomer worden de voorbereidingen getroffen voor wat in den winter ten tooneele gebracht zal worden en in den zomer hebben ook de wisselingen in de tableaux des troupes plaats (zij het dan ook, dat de betere verhoudingen, welke de laatste paar jaren voor de acteurs hebben gebracht, het aantal dier wisselingen deed afnemen). Wij meenen derhalve goed te doen op dit oogenblik op óme beurt een lans ie breken voor de vorming vap een speciaal gezelschap, *«•♦ «ich geheel en al op het spelen van „klassiek" kan toeleggen en dat eenvoudig „Het klassieke Tooneel" mag heeten. Ons land It gelukkig, een paar troepen en tioepjes (Ruys, Kaart, Dumée e.a.) rijk, die niets anders dan licht werk brengen, zich hierop speclaliseeren. Althans hun leidende figuren zijn uitgesproken komische talenten, wier „lot" het nu eenmaal is in dit genre — dat vaktechnisch gezien, waarlijk geen mindere, wel andere eischen stelt! — ie excelleeren en in hel zwaardere genre hetzij niet te worden geaccepteerd door het graag etikeljes-plakkende publiek, hetzij niet ie passen. Zij specialiseerden zich dus, leerden alle knepen van het speciale vak tot In de puntjes en weten daarom — als zij slagen in een over de geheele linie bevredigende bezetting — een blijspel, een klucht vaak veel beter te spelen dan de „groote" gezelschappen, die dikwijls een te zwaren toets leggen. Ook op hel gebied van het volkstooneel kennen wij de specialisatie (Bouber, Goossen); Cees Laseur mocht langen tijd specialist in het „society"-stuk heeten; Hooykaas specialiseert zich op Middeleeuwsch — doch merkwaardigerwijs ontbreken naast al deze specialisten die, welke zich ontfermen over wat toch altijd de ruggegraaf van het tooneelleven blijft: het klassieke werkl Het moet toch spel èn spelers, repertoire èn cultureele taak ten goede komen, wanneer
Met deze woorden raken wij do kern Wellicht nog meer dan met die over den lard der spelers. Bij ie vaal opvoeringen hli,/ ie lande van klassiek work, mist men nie', hei speelfalonf. maar wel hti begrip on de kftnnii! Het Is ook eigenlijk niet meer dan Icglsch. Want wie moei optreden volgens een jngeregeld speelplan, volgens hetwelk diverse ver uiteen liggende sieden kort na elkander moeten worden bezocht, liefst nog mirf twee of drie verschillende stukken, kan onnogelük lederen avond op ieder dier siukltan voldoende geconcentreerd zijnt maar hl', kan n6g minder daariusschendoor een volgt ride klassieke^ première op een wijze voorbereiden, die dit werk alle recht doei weden-arenl Wie Goethe's „Faust" zou wilier, spelen — en laten wij hopen, dat het volge'tde seizoen dezen wensch in vervulling kan doen kant — heeft aan het lezen van twintig ln/»ldlngen en
commentaren foi dit onslerfeli/ke meesterwerk op zichzelf nog niel voldoende. Hij zou in de eerste plaats het werk do™ ettelijke malen herlezen moeten beleven. Vervolgens en na de toelichtende lectuur over den dieperen zin van het werk, zou hij r^g pas slaan voor den aanvang — want hei lezen en begrijpen van een werk zijn nog sights de eerste siapP ^10.P » n mo,i,lik«n w'-fl ♦«» de opvoeringl Niet alleen de regisseur moei weien, hoe hei stuk («n wij denket waarlijk niet meer alleen aan den „Fausf", doch bijvoorbeeld aan een altijd weer prohlemen stellend onderdeel van veel klassiel. werk: de reien) voor het voetlicht kan wo/den gebracht; ook de spelers moeten hierin een Inzicht hebben, al geeft tenslotte de op/atting van den regisseur, die de sterkste vonrschepper behoort ie zijn, dan doorslag. Maar Viij zal alleen het hoogste welen ie bereiken 'net spelers, die zich met hei stuk, en vooral *afuurlijk mei hun rol, volkomen vertrouwd 'lebben gemaakt. Hei voorbeeld /an den „Faust" legde uiteraard den klemtoon niet op den tijd van ontstaan, noch op r/ien waarin hei speelt — het werk is volkonv,n tijdeioos in zijn grootheid. Doch Molière's , Burger-edelman" en Breeroo's „Spaansche Brjbander" zijn twee voorbeelden van het Yscente repertoire, waarbij die W de IJ . *L 9«,,'ik van bekng is. Zonder dien tijd te begrijpen, kan een speler nooit geven wat van hem wwdl verlangd, kan een regisseur het stul. niet herscheppen en kan hij het zeker niet zoodanig herscheppen, dat de hedendaagschfi toeschouwer, die zich geen of weinig voorstudie voor het theaterbezoek heeft getr:.osl, evenzeer dien tijd gaat begrijpen. Meer noq; de regisseur zal niet In staat zijn speciaal op die facetten van het stuk nadfjk te leggen, die tot den mensch van hed'in het meeste spreken. Het i-j immers de grootheid van klassiek werk, c'.it het vrijwel steeds in lederen tijd een anrJere belichting eischt èn toelaat, om opnieuw Ie fonkelen. Doet het dit niet, dan is het liet van voldoende eeuwigheidswaarde voor '«en heropvoering; dan is deze slechts van jcademische waarde. M'.'n bezige dezen term echter niet te snel na »,<än opvoering, die hem vóór in den mond brergt: het zou best kunnen zijn, dat niet
/ hei rtuk, doch de wijze, waarop hei geregisf'rf'L*/'0* 9«»P^W wordt, schuld IslEn juist dMrom vragen wil specialisten In „klaiilek', opdat ons de klassieke werken nader tullen worden gebracht en opdat uit hei enorme aantal te spelen werken de (voor ons, nu) beste stukken worden uitgekozen.
JWïPKS**^
d Id li k
.l| « J
Als. ecu liefdesbrief in een schoidklas verzeilt .. . — Rerlils: Lieselotte Hiisl uls de postzegel, die de geheele revue heheersrht
-m
^
«IJ". «I«l «en
„Hei Klassieke Tooneel" een bevoegd letterkundige als dramaturg, als „hei. literaire geweien van het gezelschap, verbonden zou moeien zijn. waarbij deze nuttige functionaris ook hier f e lande zijn intrede zou doen. Naast hem moei natuurlijk alt grootste drijvende kracht een begaafd regisseur tiean, en wij aarzelen niet, hier althans één naam te noemen, die zeer zeker aan „Hei Klassieke Tooneel verbonden zou moeten worden: Ben Royaards. Namen van acteurs en actrices, die deel van hei gezelschap zouden kunnen uitmaken, noemen wij niet. Het Zouden vooral verzenzeggers moeten zijn, en aan dezulken Is helaas in ons land geen overdaad, wellicht mede omdat vrijwef niemand zich in hei verzenzeggen volledig kon bekwamen. Hei Is evenzeer duidelijk, dat „Hei Klassieke Tooneel" telkens slechts één stuk op hei programma moei hebben (althans slechts een paar werken), zoodat de spelers zich er geheel op kunnen concenireeren. Hei zou den spelers na de keuze van een stuk een week rust moeien geven om zich over bei nieuwe werk ie oriènieeren (beier; zij zouden een gezamenlijken cursus bij een of meer op dal terrein bevoegde geleerden moeien bijwonen); twee weken van uiisluiiend repeieeren zouden moeien volgen, en na de première in Amsterdam — dat wij ons als basis van hei gezelschap denken — «ouden dadelijk een tiental opvoeringen in die stad moeien plaats vindon, daarna een week in Den Haag en een paar dagen achtereen in de andere groole steden van het centrum, en pas daarna zou volgens aan weloverwogen route eenige weken hei land bereisd moeien worden. Dit zou den spelers een geregelder leven garandeeren, dal iljd voor studie en concert. tralie laat, en de toeschouwers zouden dan ook hei hoogste van hen mogen verwachten, zooals het verwacht wordt van het „Burgtheater" in Weenen. *
W.W ' /
O1
^^^^^ P ^.fl BEST .,vTcrH CABARET OY ^ ^,1^ het meer d." BERl-WNSCn V**" iĻr B1SR1MH8CH
'fc. faten uitkomt, wag«" *
w
,fkhe*eSer«ln»^ ^tmaak». Muziek
mêtmmmm ^alen verkwra g
''^»wiiii«Sr|pv
£„ ,,«, en
danser En^""0 olMHten.
■
Gevaar voor verstarring behoeft allerminst te bestaan, gezien de rijke verscheidenheid der tooneellitieratuur en het beperkte aantal premières, dat „Het Klassieke Tooneel" zou kunnen uitbrengen. En bovendien zou het heilzaam zijn voor een geregelde uitwisseling dier spelers te zorgen, die ook in andere gezelschappen passen (welke gerust óók klassiek mogen blijven brengenl), tegen hen, die' bij andere gezelschappen spelen en zich op klassiek willen speclaliseeren. Hier denken wij aan de wisselende eischen der te kiezen stukken, zoodat voor ieder stuk een eigen tableau de la troupe noodig zal tijn; en ook aan de jongeren, wier hart meestal popelt van verlangen om een Hamlet of Romeo i« spelen, doch wier talent èn begrip daartoe eerst nog moeten blijken om vervolgens ontwikkeld te worden. Het is niet Iedereen gegeven het voetspoor der grootsten te drukken, ook al wil men hei graag. En daarbij gaan onze gedachten ditmaal in het bijzonder uit naar de groote tragedienne, Eleonora Duse, die op Tweeden Paaschdag den een-en-twintlgsten April 1924, dus deze week precies twintig jaar geleden, tengevolge van een oververmoeiende Amerikaansche tournee en barre koude in Pittsburgh het hoofd, waarin zoovele klassieke rollen geborgen waren, neerlegde — rollen, welke zij nimmer tot zoo groot leven had kunnen wekken. Indien zij ze niet zoozeer had doorvoeld en begrepen. Joh. T. Hukekamp
CINEMA <S- THEATER
Ü
Ja
— (nr. 17) 6
m
1
I
»f
De bekende higeltorii van hussertnr speelt ilrir meisjes, die per iihnis een-en-denzelfdri> liefileslniil imtrtin^eti. Keclits: de danser Kruin lloffinanii nis de postbode
^5 „Een schilderet il in haar beroep eigenlijk net zoo iels als een actrice", meent Heidemarie H a they er uit de Bavariafilm „Men spreke my niet van Liefde" „leant utat voor de tooneelspeelster de rol is, is voor de schilderes het portret. Beiden moeten worstelen om den vorm, de uiterlijke techniek is eigerw lijk het eenige houvast. Als ik geen actrice was, zou ik me kunnen voorstellen, dat ik met hart en ziel schilderes zou willen zyn. Ja, had ik er maar het talent voor!"
f
!\'og altijd zucht Leny Marenbach over de herinneringen aan haar rol als k e 11n e r i n in de Tabis-film „De Waardin van het Witte Paard". „Mooi beroep, maar ik geloof, dat je er voor geboren moet zijn! je hebt er ijzeren zenuwen voor noodig, de handigheid van een volmaakte huisvrouw en de zelfverzekerde superioriteit van, laten we zeggen, een kasteeldame. En dan nog moet je net zooveel van lekker eten-en-drinken af weten, als van de menscheIgke ziel. Acteeren is... makkelijker!"
^ ;;*<;»:
U i
w$' A^é^f***-
j.«
:/.
;»■«
f ^lum
.
_
■
. .
.
■
J■
}
-
A Heren, die in ** J™ vroolijh ie Gertrud ™ *.* c on d uc t r ie e * beroep, schöner Tag °^ dat "^^ te benijden „ereldxn k^ tooneelspeeUter,^ .„ de verteleken »>«.^ den ^he op
„Een vrouw, die het moeilijke beroep van advocate kiest", zegt Lotte Koch over haar in ons land opgenomen BerlinFilm „Die Schwarze Robe", „moet niet alleen logisch en klaar kunnen denken, maar ook objectief en met psychologisch gevoel een daad kunnen beoordeelen. Bezit zy deze talenten, dan kan zy, juist uit haar subtiel én vrouwelijk reageeren, soms tol resultaten komen, waar manlijke beroepscollega's versagen. Juist hierom heb ik bijzondere voldoening aan mijn rol als dr. jur. Maria Mahr in „Die Schwarze Robe" gehad."
„.nar één ding- « «
L„
meent
Mar er h,° * e*"l iets blonder ƒ«
El/»* .nteMieve
I1S
EPS Ä' 'iBtó, „ISooit speelde ik een rol met zooveel ooveel plezier als de persfotografe in de Berlin-film „Groszstadtmelodie", verklaart Hilde Kr a hl, „want in dit beroep heeft een vrouw, om werkeltfk iets te presteeren, een enorme vitaliteit noodig — altijd moet zij haar oogen openhouden en tegenwoordigheid van geest bezitten en niet in de laatste plaats een heel fijn gevoel voor artistieke vlakverdeeling ontwikkelen; alles eigenschappen van het oog, verstand en gevoel, die in eenigen vorm ook op mijn rollen, dus op my zelf betrekking hebben."
^Ê^
tegengesteld ^.^mensch en ^^esteldedoel *** den ^UtbUhet berelkenvanh** geluk:
■$' m
»i
T~'
- tij (
■'
„Verpleegsters heb ik van kind af aan bewonderd," zegt Zuster Käthe Gold uit de Ufa-Film „Tussehen ISacht en Morgen", „en daarom was ik er trotsch op, eindelijk eens in een filmrol het beroep te kunnen spelen, dat wel het zwaarste, maar ook het schoonste voor een vrouw is. Vakkennis en onvoorwaardelijke plichtsgetrouwheid, maar voor alles een soort moederliefde jegens alle menschelijk leed moet men opbrengen. Ik hoop, dat m{jn medezusters niet te ontevreden over mij zijn!"
nv.
lüaisKiaäfc--i,,. Link»: Piet Bron en Guus Otter Rechts: Guus Otter en Paul Steenbergen
DÈ BlONDl DAME •:,
Aan Herman Roelvink's comedie in drir bedrijven „Freuleken" zijn vele tooneelherinneringen verbonden: de première 's in 1911 door Het Nederlandsch Tooneel gegevtm, L. H. Chrispijn was de verlamde Job I'.mma Morel Florentine. Jac. Reule Iman van Aerschot, de veroveraar. Een reprise ging in 1919 bij Het Tooneel met Willem Royaards als Baron van Averling en Jacqueline RoyaardsSandberg als het freuleken en een jaar of tien geleden kwam de Amsterdamsche Tooneelvereenigmg er mee voor den dag, bij welke voorste Img toen Ben RoyaartU Iman heeft gespeeld Waarom thans het Residentie Tooneel er zijn repertoire mee heeft uitgebreid, blijft slechts te raden; krachten als bijvoorbeeld Paul Steenbergen en Ank van der Moer kan men, hoe veelzijdig ze ook mogen zjjn, toch beter stukken van hun portuur geven, in ieder geval stukken met meer geestelijken achtergrond dan deze hoogst aandoenlyke geschiedenis van een reine liefde, zooals dat heet. van een zeventienjarig ■meisje, dat wordt teleurgesteld in den edelaardi«en en sierlijken Iman van Aerechot, een rijk en p .z.erig jongmensch, dat de jacht heeft Repacht op het landgoed haars vaders en dat zijn dagen doorbrengt met der familie welgevallige dingen te doen als schaakspelen en politiseeren met den verlamden zoon Job. uit de schulden helpen van den gestraalden jongsten zoon Hans wol ophouden, en twisten met de tijdelijk het huishouden doende tante Henriette en kort• avonden met den ouden en wat lästigen Achterboekschen baron zelf. Minder welgevallig is het haar echter, dat hij ook wel eens gebbetje« maakt met Miebetje. een soort pleegkind en huisfactotum. Weliswaar heelemaal onschuldig doch voor «e jeugdige Florentine i» de ontdekking van deze feiten, juist op het oogenblik dat Iman er definitief een eind aan maakt, een diepe schram ©ver haar hartje. Na dit van Lennep-achtig «ramaUsche hoogtepunt it er nog een heel bedrijf Voor noodig, waarin de aanvankelijk tegen Iman «jjnde Job toch partij voor hem kiest om Florentsne weer zooveel vertrouwen In hiar minnaar te schenken, dat »e, *« het aaraelend, hoopt,
f
/V»"/ Shvnheri' I -m*
'
---^-
-■»ir«
Ittll
r met Mimi <"7- ""''' • r, oio ■ , SrA,„,„„ ,> .„,„£* 2 r„ p-olys Boetriach CV//.lZS5
:* \
y.
M '»1
dat hij het volgend jaar de jacht weer pacht. Aan Van Lennep herinnert trouwens meer in dit stuk, zooals de figuur van de precieuze tante Henriette, wier conversatie debordeert van Pransche en verfranschte woorden, een kolf je naar den hand van Joekie Broedelet, die, zonder zich ook maar een keer in deze ongetwijfeld zware rol te verspreken, er een prachtige bigotte achttiende-eeuwsche Haagsche ridicule van heeft gemaakt. Ook Piet Bron's in-goedhartige maar opvliegende edelman Baron van Averling kon uit „Ferdinand Huyck" zijn gestapt, evenals Guus Osters petit maitre, 4e zoon die in handen van den woekeraar is gevallen. Paul Steenbergen als Iman van Aerschot (toch zeker geen voorvader van Octave?) was weer eens het bewijs hoe een goed acteur ook van een onbelangrijke rol toch nog een gaaf geheel kan creëeren, zooals ook Mimi Boesnach van het Achterhoeksche deerntje een frisch levend wezentje heeft gemaakt, niet op haar mondje gevallen en met een pienter verstaiïd; het dialect dat ze zich had aangemeten moest zeker Geldersch verbeelden of zoo. . . Ank van der Moer kwam als Florentine niet tot haar recht; een actrice als zij, die praedisposities heeft voor het groote en dramatische, vond hier eigenlijk geen gelegenheid op dreef te komen. Johan de Meester, die zelf nogal mat en stereotiep den rol vak den verlamden Job vervulde, had het wat de regie betreft in de details gezocht; er werd met kennis van zaken een houtvuur aangemaakt en met gloeiende spaanders Petroleumlampen aangestoken. Het decor van Willem Deering, een vroeg achttiende eeuwsche tuinkamer met kostelijke porselein-vitrines in de hoeken, mooi in de kleur (groen met gouden bieren) en uitstekend van . verhoudmg. was — gezien de middelen en de materialen waarover men tegenwoordig kan beschikken —• werkelijk buitengewoon.-evenalatrou-7 wens de costuums. Ik geloof echter niet, dat men in 1779 al van dergelijke zwarte rolstoelen met wielen met ij «eren spaken en rubberbanden had ; het was den geheelen avond een «torend anachronisme op het tooneel. Doch normaal«: het was een aardig kijkspel. A. Glaviman«
FKANSCHB F I LM-P R EMIÈ RE Speelsch en baldadig, zooals de bolle Aprilwind door een in voorjaarszonlicht oadende stadsstraat kan stoeien, is de film;: historie van „Annette en de Blonde Dame". Het ipto alsof die kwajongensachtige wind den makers |e*an dit Fransche filmpje (Henri Decoin schreef ■fhet draaiboek naar een novelle van den bekenden publicist Georges Simenon; Jean Dréville regisseerde) in den bol is geslagen en hen geïnspireerd heeft tot een aaneengeschakelde reeks zotternijen. Het is al dwaasheid van begin tot einde, maar dan een beminnelijke dwaasheid. Niet de dwaasheid van iemand, die nooit anders dan dwaas kan zijn, omdat hij gespeend is van capaciteiten en gevoelens, omdat hij niet meer dan een domme en geborneerde dwaas is. Maar veeleer het dollen van wie eens voor één enkel keertje, voor één overmoedig makenden lentemiddag desnoods, alles opzij wil zetten om zoo heerlijk onbekommerd dwaas te zijn, zonder bijgedachten, zonder diepere bedoelingen, zonder dat op dtn achtergrond van zijn grollen de tragiek van het leven, of ook maar de satire, de parodie of wat dan ook verwijlt. Slechts dwaasheid uit levenslust. Alleen als men dit geval zoo beschouwt, en niet anders dan zoo, sal men niet teleurgesteld de gordijnen voor het witte doek weer dicht zien schuiven, doch volkomen bevredigd in die eene verwachting.'.' Men was zoo gelukkig voor de hoofdrol een speelster te vinden, die mee kon doen IplTÏe stemming, waarin de -film ontstond. Epuise Carletti is als Annette een bakvisch, romantisch naar den aard, maar daarbij eentje, die met verbluffende zekerheid kan optreden, die haar willetje ondanks alles en iedereen weet door te zetten, naief en geraffineerd, zachtaardig en geharnast naar verkiezing en noodzaak. Annette is als «en wilde boschkat met al de gratie vin deze (niet voor niets spreken de mannen in «te«, ^film herhaaldelijk de fatale woorden; .^X>»t meisje wordt nog eens een pracht-vrowfltji dè lieve aanhaligheid, maar ook mat ci*'i
Boven: tweemaal Louise Carletti en Georges Rotlin. — Link»: Mona Goya alt „Blonde Dame" en Henry Garat (Foto's CoHtine*ial Film) nagels en venijnige sprongen. Door haar en om haar groeit de dwaasheid aan als een voortrollende sneeuwbal. Wat wonder dat de meeste figuren in de film in het caricaturale getrokken zijn: B-ernard, "de heldhaftige provinciaal uit Montpellier, de onversaagde „toreador" (men bevecht immers stieren in dit zeer Zuidelijke Fransche stadje,) is wel de kostelijkste van hen, Myriam Mora'gon." de mannen-verslindcnde Zuidamerikaansche millionaire de meest geëxalteerde. De muziekschool van Barnavon, Annette's vader, waar de „kinderen uit de beste families" diverse instrumenten leeren mishandelen, is een farce op zichzelf. Zelfs politie-agenten, hotelbewakers en landloopers passen mee in de luimige atmosfeer. Alleen Maurice, hoewel in het middelpunt der handeling staande, is niet gechargeerd. Hij is niet dwaas, doet niet dwaas of overmoedig, is tenslotte alleen maar geamuseerd en uitermate opgelucht als zijn geforceerde bruiloft mislukt en de avonturen van Annette — de blonde dame is«dan al geliquideerd —zich ten einde spoeden. Hoe deze dwaze avonturen dan wel verloopen ? Het ware dwaasheid dat op voorhand bekend te maken. Men hebbe slechts den moed om deze dwaasheid om der dwaasheid wille te gaan zien I R. H. J. Pfaff Drtaiboek: Henri Dêeoln, naar de novelle van Gaórgas Simenon - Muziek: Rané Sy/Wano - Camera: Robert Letóbvre • Decors: Wladimir Malngard
Ragla: JEAN DRÉVILLE Annatta . . . , . . . Louise Car(e«l Hynam Moragon .. . . . Mona Goya Maurlca , Henry Garat Bernard ...... Georgies Rollln Barnavon .... Georges Cbamarat Mevrouw Barnavon Raxiane •en ConUnanlal'FlIm
^^——^^mmmmmmm
AMSTERDAM
nUYAL
IN MEMORIAM WILLY DERBY
VOOR DE TWEEDE WEEKI
JOHAN KAART en d« „Komedianten"
In het schaterlach-succe«
WIE Z'N KIND IS DAT?
Als een magneet...
Een dolle klucht door JEAN DE LÉTRAZ Dag. 2.30, 7.30 u. Zond. 2 u., 4.15 en 7.30 u.
AMSTERDAM
zoo trekt de kwaliteit van Honig's artikelen de bon. nen aan. Iedereen probeert
Honig's
£01150 PAUIA WESSELY in de charmante l.lmcomedie
Marianne's Marionetten
artikelen
op zijn bon te krijgen. Wees er dus vroeg bij!
(Die kluge Marianne) Karmaan Thlmig
_
AttUla HSrblgar
Wlen-fllm
Toegang 18 jaar
Dagelljk. (ook Zond.) voor.t. van 1.13 al
AMSTERDAM
HONIGS
AIHAHMA
ARTIKELEN
Het succei is enorm, daarom VOOR DE ZESDE WEEK
0
(Wen dl* Götter lieben)
De onvolprezen Mozart-fllm Wlen-film
Over goede tafelmanieren
Toegang 14 jaar
DageU|ki (ook Zondag) 1.30, 4 u., 7.30 u.
ROTTERDAM
ARENA TWEEDE, beslist LAATSTE WEEKI
Menschen die kouvaiten:
Vroolijk Voorjaarsvariéié met o.a. i
KEES PRUIS - FRANSKY SCHOLTEN & VAN 'T ZELFDE
de glasentvaaaeher.
tl IMTEHNATIONALE ATTHACTIM Dag. 2.15 - 7.30 u. Zond. 2 u., 4.30, 7.30 u
U zult Uw hoest- en gtiepbeurt waarschijnlijk óók wel krijgen I Als er geen dokter bij hoeft te komen, zullen de Cachets Bonnema met de hoeatwerende X arceinovo ,,Bonnettia' snelle helpers blijken te zijn ♦♦>
HOESTCACHETS
onnema mei N.rclBOTo „Bonnema" - (C.H,, NO,HCI)
ZWITSAL FABRIEKEN
ROTTERDAM
£APITOL VIVECA LINDF0RS - GUSTAV DIESSL
DE VROUW DER ZONDE Sonora-fllm Toegang 18 Jaar Op het tooneel LENIE en TOMMIE BOUMAN in 'n hartig repertoire
COR RUYS
•
„J O H A N"
Doe dat zelfs niet als de saus geurt door de zachtkruidigeVan Rijn's mosterd I Zoo hoort het óók!
gespeeld en nog blijkt hij niet genoeg te hebben van al dat ge(Jo)hannesl Om de tweehonderd tooneelJohannen het recht te doen wedervaren, waarop' Cor Ruys blijkens zijn succes aanspraak maakt, laten wij hem op nevenstaande foto's nog eenmaal zien als den jongen Johan, den ouderen, en tenslotte als den zoon van den voorbeeldlgen dienaar.
Van RIJN waar Abram al eeuwen de mosterd haalt.
Dag, 1,15, 3.30, 7.30. Zond. 1.30, 4 u., 7.30 u.
Willy Derby ~ een man, gevierd en verafgood Bis weinigen, doch ook verguisd ais weinigen — Is niet meer. Vooral In zoogenaamde intellectneeie kringea was int een goedkoop» mode geworden, den man van de sentimenteele liedjes te smadeh ea hem dd liederen van „Moeder" en „Witte Rozen" te verwijten. Maar kennen deze hoog op het paard gezetenen Iets van onzen Nederiandsrhen volksaard! We zijn een volk van
Begin den maaltijd niet voor de gastvrouw begonnen is, of zegt: „Wacht niet op mijl" Zoo hóórt het!
(La Donna del Peccato)
IV
^.7*Hly Derby, ome popnlaimte volkszanger ^^ en voor de rulle^a'* een der eenTOudlgnte oprophtste en hartelijkste kerels, die Ik 1B liet wereldje ran de amasementskunst gekend heb. Is plotseling heengegaan — op den morgen, waarop de natnnr voor het eerst van dit .laar haar lentekleed had aangetrokken en waarop ook In de somberste grootetttads-straten de boomen In knop «choten. HU, die met ilJn sinds Jaren geschokte gesondheld de son sooseer noodlg had, heeft het ontwaken van het voorjaar niet meer mogen beleven. Het was of MJ het einde voelde komen. Derby had namelUk tets gedaan, dat nog nimmer In lUn werluame leven was voorgekomen. HU had voor de Faaschdagen verstek laten gaan. Sinds eenig« .Jaren ondernam hl.l een eigen tonrnée, een toarnée, die hem naast enorme — ook materieels — saeeesseO: ontzettend veel ongerief bracht. tTItpatUnde reizen In overvolle treinen, hotel-moellilkhedea, Ineomtortabcle kleedkamers In kleine provineie-nesten en al die vele dingen, die-het reisen in oorlogstUd niet tot een genoegen maken. Daarbij bad reeds vijftien Jaren geleden zijn hart een tik gekregen, die het nooit te boven is gekomen. ZUn opgernimdheld, zijn IJzeren werklast deden hem dat alles rdragen, maakten, dat dese seven-ea-vUftlgJarige in gezelschap mn Jongeren nog alUld naar geest en humenr de Jongste van uilen was. Doch de laatste weken was er lets in Will veranderd. HU was moe, hml buien van rwaartnoedigheld en hU begon legen het werk als tegen een berg op te zien. Vu Is de eeuwige rast voor hem gekomen.
L
heeft dezer dagen voor de ,.. tweehonderdste maal Theo Lingen's
&• THEATER —'(nr.17) 12 13 (nr.17) — CINEMA
Pasc/ien 7944
Alex de Haas
inneer iemand een publiek om zich verzamelt en dat met stem en gebaar de schoonheid van een vers, van een brok proza, van alle, niet voor het tooneel geschreven woordkunst wil nader brengen, neemt hij een buitengewoon zware taak op zich. Het intieme contact tusschen den kunstenaar en zijn lezer, die confrontatie van man tegenover man neemt de voordrager weg. Hij schuift zich tusschen hen belden in als intermediair, die de schoone ideeën en de schoone taal over het voetlicht van een podium heen over moet brengen op vele menschen tegelijk, die ieder voor zich bij lezing van het werk die schoonheid ondergaan hebben. Indien de voordrager er desondanks in slaagt zijn toehoorders bijna even sterk de schoonheid van een proza-fragment of van een vers te doen ervaren als wanneer zij het in stille concentratie zelf lezen, dan mag hij voorwaar aanspraak maken op den titel van voordracht-/<,K«.t/'t'«(j(jr. Albert Vogel Jr. is daarin geslaagd en mag dien titel met recht en eere dragen. Hij heeft dat bewezen door een tweetal voordrachten, waarmee hij dit seizoen optreedt. Vooral met ,,De Naumachie" uit Couperus' „Schimmen van Schoonheid" maakt hij indruk. Het proza van
vogel IR óRoeq VOOR
{Foto A rekte f) dezen grooten verteller leent zich wellicht meer dan eenig ander voor de voordracht. Het is levendig, kleurig en forsch, vol actie. Vogel deed deze knappe schets volkomen tot zijn recht komen, zoodat men zaal. podium en publiek vergaf. Zijn tweede keuze was veel hachelijker en dan ook minder geslaagd. Is de schets van Couperus een afgerond geheel, het fragment uit ..Salammbó" is slechts een episode uit een roman en zweeft, daaruit gelicht, min of meer in een luchtledig. Bovendien is het proza van Flaubert veel subtieler en lyrischer, zoodat men de ragfijne schoonheid ervan slechts ten volle kan genieten bij rustige, geconcentreerde lezing van den geheelen roman en niet bij de voordracht van een enkel fragment, hoe knap die voordracht ook was. Wij twijfelen er niet aan, of deze jonge man staat aan het begin van een succesvolle loopbaan als voordrachtkunstenaar. Hij behoeft daarbij waarlijk niet te steunen op den naam van zijn bekenden, eenige jaren geleden overleden vader (Albert Vogel Sr. blijkt talentvolle kinderen te hebben : Ellen Vogel is een begaafd leerlinge van de Tooneelschool, haar zuster is reeds als Tanya Marshall geen onbekende op de danspodia), maar hij kan zich op de wieken van zijn eigen talent verheffen. R. H. J. Pfaff „Barbara" — Door het wegvallen van eenige zetregels is in onze bespreking van Duran's blijspel een onjuistheid geslopen. De voortreffelijke regie was dit keer niet van Cees Laseur, maar van Joan Remmelts, evenals de vertaling. Red.
{Foto's Schimmetfenttingh) CINEMA
zeevaarders, en zeevolk Is van nature sentimenteel. Wie het matrozenlied kent van onverschillig welke natie, weet, dat dit altUd zwaarmoedig Is en sentimenteel. En ook het schennen met het madewoord „Kitsch" Is ten upzlclite van de liedjes van Derby volkomen misplaatst. Derby zong voor het volk. HU zong voor liet volk van arme schooiers, die alleen van het hlernamuals wat gelnk hadden te .verwachten — vnn de armea voor wie witte rozen alleen Iets heteekenen als laatste groet op het graf van een dierbare overledene — van volksmoeders, die leefden en stierven met IIIMI laatste gedachten voor het gezin — van andere moeders, wier zonen gestruikeld waren op den maatschappelUken ladder en die zelfs voor de ergste misdaden nog verglffeals en een begrUpend woord vonden bU haar, die lilin het levenslicht geschonken had. Is dat alles „Kitsch"! Is dat valsch sentiment! Of is dat het eeuwige sentiment, dat diep in ons aller hart slnlmertl Bestaan deze gevoelens of begrip voor deze gevoelens niet bU de iutellectneelen ot lil.i hen, die niet tot „het volk" behooren! Dan mankeert er wèi Iets aan de ihtellectueelen, doch niet aan het volk! Will was ook allerminst de man, die deze liedjes als een goedkoope sperniatle op succes iiU de massa song. De ond-zeeman, die liij self was (lil.l voer in /i.ln jeugd jaren als steward), zong al deze liedjes uit volle overtnlglng. Als lil.i een nlenw liedje gevonden had, kon lii.l het met eerlijke tranen in zijn oogen zijn vrienden voorzingen. Niets aan dezen zanger was onecht of gekunsteld. Dat voelde zijn publiek, dat samengesteld was uil de eenvondlgen, die direct gepakt willen worden en die niet eerst in liet ochtendblad willen lezen, hoe ze het „vonden". Zoo ecrIUk en ongekunsteld als liij op de planken was, was hij ook In het dagelUksch leven. HU stond zeven-en-twlntlg jaren op de planken. Zes-en-twlntig jaren daarvan beb ik hem gekend en als vriend met hem verkeerd. Ik heb Item in ai die jaren nog nimmer over collega's kwaad hooren spreken. HU was de man, die voor iedereen, die dat verdiende, een waardeeread woord over had, en die voor degenen, waar wU, harderen, afkeer van koesterden, het woord vondi „Ze moeten 6Ak door de wereld, en se hebben óók zichzelf niet gemaakt!" Zoo geloof Ik niet, dat Will in vakkringen vUanden bad. Mocht snlks t<")ch liet geval geweest zl.ln, dan heeft het zeker niet aan hem gelegen! Een opmerkelUke eigenschap van Derby was zUn telllooze zekerheid In het kiezen van de melodlefin, die hU zong. Van de duizenden liedjes, die hU kons, zijn er weinige geweest, die niet den morgen nadnt hU ze voor bet eerst gelanceerd had, gemeengoed van de massa geworden waren. HU róók als liet ware, welke melodieën het „>m doen zonden". HU keerde van bnltenlnndsclie reizen — waar zUn tailooze grumofoonopnamen hem heenvoerden — altijd terug met precies die wUzen, die het volk zouden pakken. Een elndelooze reeks van die liedjes zou Ik hier op kunnen sommen, die alle populair geweest eu gebleven zUn. l)le liedjes znllen voort hlUven leven lang na zUn te vroege verschelden, Bn die znllen den mtain en de nagedachtenis voort doen leven van den populalrstea Nederlamlsrhen zanger van het tweede kwart van de twintigste eeuwi Willy Derby. Will, goeie beste kerel, rust In vrede ....
^^\
6* THEATER
Raadsel - Variété
1
2
FILMSTER LOC.OGRVPHE 9—5—8—19 = heizode ° "—2i = jonsensnaani 3—4 2 i}—s^i0—2 _ neuS(joek ^-■-u-.ü—7-,7_I4__I5 _ |ast:,,
5
H orizontaal:
4
3. windstreek 4- platte
FILMSTER-XAAMRAADSEL. V0Or
-
e,,
Hoofdfrijs: A. F. Band, Vierlingsbeek (N.B.). rrooslfrijzen; J. p. M. Siegers, Breda; W v d Windt Jr Rotterdam; W. Spoel, Schiedam; Theo ■Veemng, Gronmgen; H. Henskens, Maastricht
3- srebaar
b
-h™- bU
Eduard lïildt Wolfganjf HarteggViviane Sfeyen Edwin Wille Vera Hübner Herbert Wenck Paul Lüders Günter „Türifensen Gertrud Lukschy Herbert Romanrc
zak
S. geur.
Oplossingen der bovenstaande opgaven zende men — uitsluitend op een briefkaart (brieven
In de omlünde vakjes leest men den titel van een film.
worden ongeopend terzijde gelegd) — uiterlijk C Mei
OPLOSSINGEN VAN CINEMA & THEATER no. ,3 FUMster-invHlraadsel. Horizontaal: 1. koffer; 3. tpriet; J servet; 4. landen; 5. donder; 6. knagen; 7. »taken trits van Dongen.
a.s.
aan
Redactie „Cinema
den
„Raadsel-regiseur",
& Theater",
Paulus Potter-
straat 4, Amsterdam-Zuid. Op de adreszijde te vermelden: „Raadselvariété 6 1/:ei Onder
Filmsler-omzelrnadsel. Kiel; lief; rest; leest; weer; meel; raak; zoet; roem — //,„ Werner.
de
inzenders
van
goede
oplossingen
worden verloot: een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen van ƒ 1.—.
STUDIOBEDRIJF LEONDI de Riemerstraat 117 • DEN HAAG TELEfOON:
Plano-Dansmuziek
DE
334922-338943 brengt
KLEINKUNST-REVUE
HET KLOKJE ROND medewerkenden o.a.; HÊT
Postbus 378 VRAAGT
-
R IJ
ILU B
CH
RITA
iRN O KLEIN Jl riS . HENK ^ SAPMAN ARNO DILLEWAARD FRED OLTVREE
Instituut RHYTHME
Aan d* vleugel«;
AMSTERDAM
WILLY HARTINCVELD M ROBIN FOX AuUur: WILLY VAN HEMERT
PROSPECTUS
V.
Nog enkele data vrij in MEI en JUNI
A^m\
1 ct.per 100 f 0,60 i1.. et,per 100 f 0,40 2 ct.perlOOfl,2,/2ct.perl00fl,3 ct.per lOOf 1,50 4 ct.per IQOf 1,50 5 ct.per 100 f 0,25
SERIE?
^/.(Ct.perlOOfO.Oa 10 ct.perlOOfO.SO l2!/2ct.perl00f6,15 ct.perl00f4,$0 20 ct.per 100 f3,30 ct.pen 00 f6.-
Ook andere soorten worden Ingekocht
Er iljn nog iteeds mannen, die de noodzakelijkheid van een ventandlge lichaamiverzorglng
ondenehatten.
Meeital it het dechU gebrek aan tijd en wie eenmaal de verfrluchende •n opwekkende werking vanVaienol Toiletpoeder op de huid vaitgetteld heeft, heeft gaarne nog enkele ml-
M. J. A. van der HAAGEN KORTE POTEN 28 - DEN HAAG -TEL: 115540
Zondag 33 April: I >
9.15—10.00 „ZondagniDrg'en «onder zorgen". 11.00—H.30 „Lanjrä Spa»nsche wegen". Eer. .'muika»! prugrtnuna, sunentresteld door Dr. H. M. -Mcrkelbach. »».IJ—14.45 InleldinK tot de Negende Symphonie van Ludwig van Beethoven, welke van »400— 15.15 uur wordt uitgetondeu. tj.jo—13.4s ..De SchUnwerper". »J.4S—»4-oo Jhr. Mr. S. M, S. de lUnlt» «ver „Staal en Kultuur". 17.30—18.15 Bandi Balagh «n zijn HongMneh orfceet. 18.15—19.00 „Nederlandsche Volksklankcn". Samenstelling en regie; Eddy Noordyk, 19.30—ai.30 'Uitiending van de opera „Turandot" v*n Puccini.
Maandag 24 April: 10,00—11.00 Salonorkest Tony Diepenveen. 13.15—ia.45 Gerard van Krevelen en lijn solisten. 1 13.05—14.00 Amusementsorkest KUard Kuhlman m.m.v. Betty Smit, sopraan, Guus van Opstal, piano. - ^ïS.'J—'^^S „Elck wat wil»". Een , gevarieerd programma met Gerard van Krevelen en aijn solisten met zang van Ans Heideudaal en het piano-duo André de Raaf f en Jacq. Schutte, voorts dansmuziek door Theo Uden Masman. 18,05—18.45 Willem Noske, viool, en Willy Francols, piano. so.00—aa.00 Concert door het Concertgebouworkest. C.Beethoven-cJtlus'') Dinsdag 25 April: 11.30—M.oa Frans van Cappelle en lijn Musetleorkest. ia.15—ia.45 Pianovoordracht door Joban Wolters. 13.05—14.00 Gerard van Krevelen en zijn solisten. »4,»$—15.30 Salonorkest Tony Diepenveen. 16 00—16 4S Concert door de Groninger Orkestverecniging o.I.v. Kor Kuiler m.m.v. Harry Cremer, oelie. 17.00—18.00 „De Lichte Toets", met vele medewerkenden. 19-15—aa.00 „Bonte Verscheidenheid". Woensdag a6 April; 10.00—10.45 Tango's door Malando eu aijn orkest.
Leo J. Caplt schrijit in Nr. 9 van den twaalfden jaargang wan hal Weekblad Cinema en Theaton
„ItaUaantJes" „er^ ^^1*™°/ fn'
Ze hebben waarde en brengen de volgende prijzen op:
lJ!ie;^aäE^^ tï* ^
]a.i5-''-ia.45 Bandi Balogh en ïijn - Hongaarsch orkest. ,13.10—13.45 Gerard van Krevelen én zijn solisten. 15-15—16.45 „Halfweg", een afwisselend Woensdagmiddagprogramma. 18.oj—18.45 Amusementsorkest o.I.v. Elzard Knhl_',£;-/ man. , ■ 20,15—aa.oo „Klassiek en toch niet zwaar": een programma bestaande uit lichte m'atiek van „klassieke" meesters,
•
*
K-' T: '■ 'yt-je&'JSZ- ^5^1
f^jll J
& ^B'IË'
Donderdag 27 April'. looo—11.00 De Melodisteii o.I.v. Karel Stoei«. 11.00—11.13 George de Sevooy over Max l'icsrd. 12.15—12.45 Johan Jong, orgel, saog van Eric* Rosch. «3-05—'•14-00 Werkpauze-concert. r4.i5—'I5.00 Salonorkest o.l.v. Tony Diepenveen. 16.00—16.45 Gerard van Krevelen en zijn solisten. 17.40—18.00 Kwartet Jan Corduwencr. 19.15^—31.30 Concert door het Concertgebouw* orkest. („Beethoven-cyclus")
Vrijdag 38 April: 10.15—11.00 Gerard van Krevelen en zijn solisten. i*.iS—IX.4S Concert door het'Stafmuziekcorps van den Ned. Arbeidsdienst o.I.v. L. H. F. Leigtikow. 13.05—13.45 De Meloduten o.I.v. Karel Stoete met zang vaa Henk Fortuin. 19.15—19.45 „Oe .Filmband roll ", 30 snelle minuten luchtige woorden en klanken over de nieuwste films, over fUmheldionen en filmhelden. 22.30—23.00 Theo l'den Masman en «ijn dansorkest.
Zaterdag 49 April: 10.00—10.45 G.-rard Lebon en zijn orkest. 1T.00—11.30 „Lentemaand", een revue van Willy van Hemen, met muziek van Tom Erich. _ 11.3a—12.00 Dansmuziek Hubert Simplisse. 12.15—'2-45 „Zuid-Amerikaansche sangen". Een muzikaal programma, samengesteld doer Dr. H. M. Merkelbach. 15.00—16.45 „Bonte Middag". 19.30—20.00 „Verloopen tij". Zevende deel. . 20.00—22,00 Een gezellig programma. „Wereldschlagers".
.,■*■
.
i
BRVISl LöBEL, die mij kennen uit „De Vlaichaard", tracht in het roorjaargsonnetje in een Berlynsch $tad»park haar teint in overeenstemmiriK niet haar naam te brengen. Het hondje, dat haar too trouw geselschap houdt, tuiniert naar den naam Styn, Moo genoemd naar Stijn Streuveit, den auteur van het boek, waarnaar de film vervaardigd werd, die Brunl haar eerste succesrol bracht. Zij kocht het taxje in Vlaanderen, toen a# daar het vorige jaar voor de buitenopnamen van de „Vlaschaard" vertoefde. - (Foto üh>
'-" ZANGOPLEIDING "-,,
Hoewel de Nederlander over net algemeen een groote liefde
DEZE
DÉZE WEEK IN DEN AETHER
PRIJSWINNAARS:
1. familielid V!illi.n
Van r tot en met 21 leest men den titel van «n film.
dS ,Iie,2o:Ln?nS " ■iUiMC
KlmsUrverb.ndingsraadssl. Gapen; slaan; stuur; malen; kader; slaap; gehak; halte; maker; stem —/W Z)«>i^.
FILMSTER. INVULRAADSEL
nuten naatt het morgentollet over voor de Vasenol llchaamiverxorging.
een ommezien vol! _, toch bleek rtlt^.f.fl^ grootendeels slecht« een Hefde toor heT b el canto te zijn: de belangstelling voor de opera zoo groot d*/" a m ,a ^ ' « c >? « kunst was nimmer n» \lZt; l een el6:en oPera-tradltle kon groeien De laatste Jaren schijnt daarin gelukkig ver nri™ng te„ Zljn ^kom«n. nu de Amsterdamsche ^ a/Oed'Verz0rsde opvoeringen geeft met ulttrekkPn6 ^"f" e? ™"B*™**™-- doch no^seeds trekken de opera's met de beroemdste aria's ze'ziln « ?,^ f ? kunnen we niet »«SWn, want ze zijn altUd vol, maar wel: de langste files Pit™ ^n??rse!,s v66r dag en dauw bij de loketten! uia^ natlo"aIe opera's ontstonden er wel, maar kwamen zelden tot opvoering en dit moedigde componisten noch librettisten aan. Ook daarin lijkt verbetering speurbaar en daarom doet het ons genoegen, dat TOM BOUWS het libretto schreef en de In zijn muzlkalen stijl zoo sterk versoberd^ belangrijkste Nederlandsche componist HENK BADINGS de partituur voor ;,DE NACHTWACHT-. Een bU uftstek nationale opera dus, over Rembrandt's bittersten tijd: toen nu baskla verloor en ,,men" zijn „Nachtwacht" afwees. Maar hij hield vol en wist zijn kunst onaanrandbaar! Dit libretto, bekroond In de recente librettoprijsvraag, verschijnt dezer dagen - voorzien van een belangwekkende inleiding zoowel doo? den schrijver als door den componist, met eenlge reproducties naar schilderijen en met X Jeekenipgen en een omslag van Karel Thole als deel 19 In de ,,Theater-reeks" (Ing. / 1 75) De Amsterdamsche en de Antwerpsche Opera Äumf ^ Wer}1 het ko™*ie seizoen openen Bestelt reeds nu bij den boekhandel of bij de X.V. Nederlandsche Uitgeverij „Opbouw" Paulus Potterstraat 4, Amsterdam-Zuid. Gironummer: ;8678.
„ . . . . gevolgd door het optreden van de Klllma Hawaliani. die binnenkort hun tweede luitruro vloren. Zoo populair li dit hawallan gezelschap, dat het In tien jaren tllds een ware hawaüan-ilekte heeft veroorzaakt door xljn tientallen navolgen. Waren zij allen even betchaaid ali de KILIMA'S, dan zou het er In dit opzicht andsri uitzien in de amusementswereld. Mijn reipect voor de Nederlandsche „KILIMA'S l1'
HERMAN RINKET'S VARIÉTÉ MET DE JUBILEERENDE
KILIMA HAWAIIANS komt ook in UW stad. Let op de aanplakbiljetten en de advertenties in de dagbladen. Het bijprogramma is gedurende de maand APRIL als volgt samensteld: MILE MARGO, Jongleuie op den rollenden kogel. LONI ABELLE, hst melije met de vingervlugge voeten. FRED EN FLIP, Hij, hl] en de trapleer . . . CROCHET, 100 Mysterien en 1000 bloemen. HET HOLBORN' TRIO, met de teniatloneele doodensprong. De groot* long« D 17 Y T C Nederlandsche down II £ A 1 O Een dwaas taiereel wan menschelijke zieligheid. ALEX DE HAAS, Ltedjei en andere leugen«. Alle correspondentie betreffende deze tournee te richten aan:
-
GRONINGEN.
■ 15 (nr. 17) — CINEMA & THEATER
B.N.
STEMVORMING SOLOZANG onder leiding van
WIM SONNEVELD'S CABARET In de KLEINE ZAAI- van het CONCERTGEBOUW met
OPUS s EEN HIECW
PRO«RAMnA
Lodewljk Fr. Runge - Zangpaedagoog Correpetltor, Concert-, Opera- en Oratoriumzanger
Volledige opleiding voor Concert-, Opera-, Operette-, Oratorium- en MICROFOONZANGER(ES) door toepassing van onze moderne microfoon- en geluidsinstallatie wordt een practische en doeltreffende opleiding verkregen. Proefzingen (Stembeoordeeling) volgens schriftelijke afspraak
è%,ï **wni ik
Grand Prix du Micro 19«
M1*^
ê
,
1
'■>
<s^r
__
m'
W
EN ZIJN
> BELGISCH
„CINEMA EN THEATER" van 22 October 19*3 In lijn rubriek „Rond de mlcrotoon" over een van onze oudleerllngen \ „Geruchten, dat dit Omroepcabaret méér was dan een beloite, dreven ml] vorige week naar 't Geldenche Lochern. Nu zou Ik kunnen volstaan met ook alleen maar te zeggen hoe diep ik van dien avond onder de Indruk kwam. De mooiste, meest geschoolde zangstem had ongetwijleld Betty Denekamp, sterk van gevoel en bewogen, |onge voordracht ..."
f * "5
zmm 7A WTRIA [^ *J
SPECIALIST: Reconstructie van vermoeide stemmen Indlvidueele Repertoir Studiën PERSSTEMMEN:
3
Herman Rinket's Variété Zulderdiep 101a
CINEMA & THEATER — (nr. 17) 14
VANAF WOKNNOAO 3 M K. I
/
RADIO DANSORKEST
WAGENSTRAAT SI - DEN HAAG - TEL. 111415
Spreekuur lnschrl)ving nieuwe leerlingen STUDIO, Vossiusstraat «huls AMSTERDAM. Tel. (K 2900) 22764 Vrijdag van 17-18 uur
Correspondentieadres ZEIST Siberiëweg 48
-"^^^^^^^^^^^^^l
JJi-i ":: ^iny^lPIvMI
K
'J:W'llmr77
'iUiunu
THEATER
tnema i
7
PUNTAGB Ml POEN LAAN lm b.reiUn
m«t Ign 7
»n lijn 9
Vanaf VRIJDAG 21 APRIL eiken avond 7.30. Zondags matinee 2.30 u. De kluchtspelers met Piet Köhler. Cor Smit, Kalman Knaack e. a. In de dolle klucht
Ik hou niet van krullen!
I
„IN 'T GOUDEN HAANTJE" Plaatsbe«preklng dag. v. 10-4 uur Prijzen v.a. f 0.75 tot f 3.-, Inol. bel.
En carbonpapier dat krult is wel de grootste plaag! Gebruikt daarom op Uw kantoor uitsluitend Carboplan, dat niet krult en minstens 10 haarscherpe, diepzwarte doorslagen geeft. De lichte achterzijde voorkomt tijdroovende vergissingen.
f^^:: .m^
TELEFOON 55828
f
ESSBI ^ns^sc^
"k
Carboplan CARBONPAPIER MET LICHTE ACHTERZIJDE
m. T4LM WSTITllüT - ROTTERDAM
>
J@.
Naair
(No C)
Ai,„.
ijk. VR ■. 9
f
y
\» *
1 ■nfc^l^JF^m afTüv"!
r %rHij«. «P^L^M
♦^Fi^
«Ai^V-
lik
FILM-PREMIÈRE: „MINNEBRIEVEN"
IDOkl Gratli proeflei vao —■
WEEKBLAD VOOR FILM. TOONEEL, DANS, OPERA. OPERETTE. RADIO. REVUE, VARIÉTÉ. CABARET • 29 APRIL 1944 - 24STE JAARGANG Ne. 18 - 15 CENT
TOURNEE DER MEDAU-SCHULE
leeren in 8 maanden fl. 2.05 per maand Nieuwste schriftelijke methode, elke week Uw les thuis. M.O.leeraren met jarenlange ervaring. Middenstandsdiploma . . fl. 2.85 p.mnd. Nederl. Taal en Corresp. „ 1.50 Boekhouden „1.-
m
i
I
■J%-^
ADELAAR. PRODUCT = PRIMA'
-
Ci
f
,\.
FILM-PREMIÈRE; „TITANIC"
, PHi^ftT- u TOCH NtfeT xoo f'
. MJM ifkNl It Mij* BCNIb BCiir.' ABMoep« 1$ CIEM SCHALDE / •
01 ,! 3 ZZZTZZZ : "es« ' T„ *. 80R4TSOK e« K
EH
K
H6 8 eoN wouter vwsrTHoKKeiP'
-
vcsr
(Ttekening W. de Uooy)
EEK GELUKKIG MENSCH
De dochter van den brandstichter
Ufa-film Toegang alle leeftijden
t»EKKEKX<*
Odeon-film — Toegang 14 jaar
CHÜLE REIST DOOR -T LAND „Fluitenc door he» Lev«n
maken Muziet •P Ménan,
een geapraii en «an bespraUng
WIEN DE GODEN LIEFHEBBEN Wien-film
-
Toegang 14 jaan
riï|T KELLNERIN ANNA S-J
14i»:*.lUM»
Toegang alle leeftijden
aramièrB: „Titanic SEN'S „NORA", T0ÖNEEL EN FfLM dam da Micrafoon !< ans ais Baltatmaastar ii ipramlèra: „Minnabrlevan" prak mat Willy van Hamert Jht-pramièra: „'t Beudan Haantja" o's strook: Stapf/Reljnhoudt, Ufa, Tobis)
c/^.^ ^ 7-^^r^ - .^ jaargang _
A-,
I7
._ „ ^^
eit de „fatale" vrouw in de Ufa-film iiebrieven". waarover binnen meer
/9^
.
.
'
'
■'■...■
