Lijkzang Versie 4. Legen staat in het midden van alle vreemde stukken grond, en is een moment stil terwijl hij zich duidelijk concentreert

“Lijkzang” Versie 4


Laatste versie, door Daniel Summers Vertaling door Evelien van Baekel

Notities: • • • •

Aantal acteurs in rood (minimum), crew niet meegerekend. Let op: stemacteurs hoeven niet op locatie te zijn. Let op: De scenes zijn geen exacte beeldbeschrijvingen. De cameramensen kijken ter plekke welke shots er nodig zijn. Kevin en ik geven nog suggesties voor specifieke shots aangezien hij de storyboards maakt. X betekent: zoveel vrijwilligers we krijgen

Scene 1, Dag (Bosrijk gebied) Legen loopt door het bos in een rustiek gebied. Iedere boom lijkt op de vorige, maar hij weet precies waar hij heengaat. Tussen de oude bomen liggen oude graven verborgen en Legen weet waar. Hij loopt zelfverzekerd over het pad op weg naar zijn bestemming. Wanneer Legen stopt bij een stuk grond onder een enorme boom, haalt hij een vreemd flesje met een donkere vloeistof uit zijn jaszak. Op dit moment pakt Legen ook een soort aandenken aan Rosa, zoals een medaillon, uit zijn zak. Hij is duidelijk geëmotioneerd als hij hiernaar kijkt, maar vermand zichzelf al snel en giet zorgvuldig in een circulaire beweging wat van de vloeistof op de grond. Terwijl hij daar staat zien we meerdere vreemde stukken grond om hem heen in het bos.

Fade Legen staat in het midden van alle vreemde stukken grond, en is een moment stil terwijl hij zich duidelijk concentreert.

Fade Legen spreekt zachtjes, fluistert bijna, en heft zijn armen omhoog. Zijn duistere bezwering roept zijn ondode slaven uit het graf naar de witch doctor toe. Legen: Hegh’tai qoy-ya’akash no’ zhoH’a’kuun, Vril-nartaya Hegh’tai ngev-te, Ha’nob-tan yav-mol’no Legh’ash tu’Shen-te, zhiH’qoi Te-vanu Chen-te Te-vanu, che’gho-Vril Notitie: Suggestie voor fade als een visuele puls Notitie: De taal van de bezwering klinkt bovennatuurlijk. Iets dat lijkt op de Bijbelse ‘taal van de engelen’. In dit geval is het de taal van gevallen engelen of demonen, die lijkt op andere oude talen zoals Latijn of Hebreeuws. Eva stelde voor om oude stam-talen te gebruiken, en ik kan Native American er in verwerken. 1


De taal wordt echt ontwikkeld en moet niet makkelijk te vertalen zijn door het publiek. Ze moeten enkel begrijpen dat het een taal is en het effect van de bezwering zien. Ideeën voor deze scene zijn: ontdekken hoe Legens stem apart en bovennatuurlijk kan klinken. Hij is te vergelijken met het ‘stervende god’ principe uit oude antropologische studies. Notitie: De bezwering is uiteindelijk samengesteld uit vier bronnen: Mikasuki, Klingon, Vulcan en de taal van de Vril-ya uit het boek The Coming Race. (1)

Scene 2, Dag, Nacht (Bosrijk gebied) De dag gaat voorbij en het wordt langzaam donker. Wanneer de zon ondergaat klinkt er opeens een afgrijselijke kreet, waarna meerdere stemmen ook beginnen te krijsen. (eventueel time-lapse gebruiken tot de doden schreeuwen) Door het hele bos schreeuwen de doden vanuit de grond. Deze scene eindigt met ten minste één shot van een zombie die opstaat uit zijn graf. Notitie: Deze eerste incubatieperiode duurt langer dan die van de zombies erna. Dit komt door het ritueel dat Legen heeft uitgevoerd, dat enkele uren duurde. Hierna kunnen de nieuwe zombies zich sneller vermenigvuldigen. Op dit moment denken we aan een half uur of minder. Het kan ook dat nieuwe, verse zombies minder verrot zijn en mogelijk gevaarlijker dan de oudere. Hierbij denken we ook aan bijvoorbeeld politie- en militaire zombies die zombie worden terwijl ze extreem getraind zijn, en toegang tot wapens hebben. Dit moet genoeg zijn om de nog menselijke politie- en legermacht bezig te houden als de strijd begint. (0)

Scene 3, Nacht (Bosrijk gebied) Ondiepe, open graven vormen een pad dat diep het bos in leidt. Aan het einde van de lange rij staat Legen op een soort platform op een open plek. Voor hem op de bebladerde grond danst een groep lugubere zombies op de zangerige tendens van zijn stem. De half rotte ondoden worden steeds onrustiger tot Legen met een lange, schelle schreeuw een einde maakt aan zijn occulte lied. De ogen van de witch doctor geven een spookachtige witte gloed af als hij zijn armen uitstrekt. De zombies slaken een kwaadaardige kreet en worden dan stil. Legen inspecteert zijn creaties en beslist welke hij gaat gebruiken voor zijn missie. Sommige van de zombies lijken te dom (waren ze als mens al), gek, oncontroleerbaar, of letterlijk te verrot. (een komisch stukje tijdens het uitzoeken van de zombies: bijvoorbeeld de homozombie die te aardig is) De herseneters die Legen heeft gekozen, komen om hem heen staan terwijl de rest wegrent de donkere nacht in. Legen en zijn gekozen leger staan een moment stil en spreken dan tegelijkertijd een korte spreuk uit. Legen en zombies: Nan-ke Tevanu Vril Notitie: suggestie om het geluid van de spreuk over te laten gaan in primitieve drummuziek, geluiden die de titelsequentie ondersteunen. (20-X) Notitie: dit getal kan lager als we composite photography gebruiken.

2


FILMTITEL – LIJKZANG Scene 4, (Huis binnen) Een travestiet (Lex) maakt zich klaar voor de Gay Pride in Amsterdam (mogelijk is het personage naakt in de eerste shot, en kijkt hij in de spiegel). De kleine slaapkamer waar het karakter zich in bevindt, is klein en armzalig ingericht. De travestiet is nerveus maar opgetogen. Terwijl hij zich aankleedt, komen er vreemde geluiden uit de gang, maar bij controle lijkt er niets te zien. Na zichzelf bemoedigend te hebben toegesproken in de spiegel, sluipt de uitbundig geklede travestiet het huis uit. LEX: Naar eigen inzicht Notitie: Op dit moment is nog niet definitief beslist of de travestiet mannelijk of vrouwelijk is. Beide mogelijkheden staan open, maar vooralsnog gaan we uit van een mannelijke. Geïnteresseerde actrices zijn alsnog meer dan welkom aangezien dit nog veranderd kan worden. (1)

Scene 5, Dag (Weg) Lex probeert, nadat zijn krakkemikkige fiets het begeven heeft, een lift te krijgen naar Amsterdam en staat langs de kant van de weg. Auto’s razen voorbij, en hij wil het bijna opgeven tot er eindelijk een auto stopt. De vier mensen in het voertuig, Sam, Emma, Daan en Robin, een lesbisch stel en een homostel, gaan toevallig ook naar de Gay Pride. Ze zijn blij om te helpen, daarnaast erg vriendelijk en complimenteren de travestiet met zijn uitdossing. Terwijl hij op de achterbank klimt, is één van de vrouwen aan de telefoon met haar broer (Dit is Wandelstok). LEX: *kijkt opgelucht op van zijn fiets naar de gestopte auto, en geeft de fiets een trap zodat deze omvalt* ROBIN: … Volgens mij kan iemand wel wat hulp gebruiken EMMA: Oh! Wat een schattig zwervertje! DAAN: Sorry? EMMA: Ja hoe hij eruit ziet! / Ja een zwervertje, zoals Charlie Chaplin. Die speelde ook altijd zwervers toch? DAAN: En de prijs voor de meest obscure referentie van de dag gaat naarrrr… ROBIN: Hey! Heb je een lift nodig? LEX: Ja, ik ben onderweg naar Amsterdam maar die klotefiets begaf het!. ROBIN: *grappend* Laat me raden, je gaat ook naar de Gay Pride? LEX: Ja, jullie ook? EMMA: Yes! Is dit je eerste keer? 3


LEX: Jep. ROBIN: Spring maar bij Emma op schoot! SAM, aan de telefoon: Nee we staan alleen even stil om een lifter op te pikken. Oké Sid, ja natuurlijk. Prima, veel plezier! *beëindigt gesprek* EMMA, tegen SAM: Wie? SAM: Sid. Hij denkt dat er iemand z’n huis is ingeslopen. ROBIN: Zijn je ouders niet thuis dan? SAM: Nee, hij doet wel vaker zo raar. Niets aan de hand. DAAN: Oké Charlie, die spullen van jou kunnen in de kofferbak. *stapt uit om te helpen* LEX: Ik heet geen Charlie.. LEX: *trapt meerdere keren tegen zijn kapotte fiets aan* (5)

Scene 6, Dag (Landhuis, binnen) In de woonkamer van een enigszins ouderwets landhuis luistert een meisje in een stoel naar de radio. De rustige, klassieke muziek (Suggestie: Frédéric Chopin, Prelude in E-Minor op. 28 no. 4 of een alternatief van Eva) wordt plotseling onderbroken door de DJ van het radiostation die iets zegt over vreemde moorden en andere bizarre gebeurtenissen. De mededeling is echter nog niet officieel, omdat de overheid de zombieuitbraak en slachtpartijen door het hele land nog niet serieus neemt. Terwijl de DJ uitweidt over de gruwelijke details, komt een oudere man de kamer binnen. Hij loopt rustig naar de jonge vrouw toe, die er ondertussen verontrust uitziet maar niets zegt. De twee kijken elkaar kort aan, tot de man de knop van de radio omdraait en een einde maakt aan de bloederige speculaties van de DJ. Hij zegt al die tijd niets, maar legt even zijn hand op de schouder van het meisje, waarna hij zich omdraait en de kamer verlaat. Wanneer de jonge vrouw weer alleen is in de stoffige, oude kamer draait ze zich om en staart ze het raam uit naar buiten. Radio stem: Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.. Ik denk dat jullie me toch niet zou geloven want ik geloof het zelf niet eens.. De realiteit is net een enge film ofzo.. Er is een soort epidemie aan de gang, een soort plaag… Z- *begint zombies te zeggen maar stopt* Mensen, of eerder monsters, dwalen door de straten….en ze vallen iedereen aan die ze tegenkomen… Ik kan niet beschrijven wat ik heb gezien… Het is*stem wordt afgebroken als Lijkzang de radio uitzet* Notitie: De radiostem is geen DJ, maar iemand die de plaatjes verwisselt en nog nooit op de radio is geweest. Hij klinkt daarom wat onhandig en stamelt flink. Notitie: Het is de bedoeling dat Dokter Lijkzang een klein glas met zijn elixer vasthoudt als hij de kamer ver4


laat. Dit hoeft echter niet vol in beeld te komen en is bedoeld als subtiel detail. (2)

Scene 7, Dag (Bosrijk gebied, Weg) De auto met de twee koppels en de travestiet rijdt op het midden van de dag over een kleine weg naast een groot bos. Iedereen is goedgemutst en bespreekt leuke details van de Pride van vorig jaar, en de plannen voor dit jaar. Daan en Robin flirten continu met elkaar tijdens hun levendige anekdotes en één van de vrouwen probeert Lex aan te moedigen. Hij is pas recentelijk zichzelf aan het ontdekken en uiten en is hierdoor nog een beetje verlegen. Op de achterbank ziet Sam dat de zombie Apocalyps trending is op haar Twitterfeed. Ze denkt dat het een hoax is, maar dan beginnen ook de DJ’s van het radiostation een discussie over zombies. Plotseling schrikt iedereen op van een harde klap die van de zijkant van de auto lijkt te komen. Er is niets te zien achter het voertuig maar toch stopt Daan om de auto te controleren op schade. Ondertussen probeert een kleine groep zombies de auto in te halen. De halfvergane creaties haasten zich door het bos met Legen in hun kielzog. Daan stapt zuchtend de auto uit en loopt naar de zijkant van het vehikel. Robin, Sam en Emma volgen hem terwijl Lex op de achterbank blijft zitten. Op de radio maken de DJ’s nog een paar flauwe grappen over de zombie uitbraak waarna de muziek wordt hervat. (Suggestie: Staying Alive van de Bee Gees of What’s Your Flava van Craig David) Buiten leunt Emma tegen de zijkant van de auto. Sam komt dicht tegen haar aan staan en speelt wat met een lok haar. Robin inspecteert samen met Daan de auto, maar dringt aan dat ze waarschijnlijk toch niets geraakt hebben. Ook met z’n tweeën vinden de jongens geen deuken of krassen aan het voertuig, maar als ze opkijken naar de kant van de weg spotten ze iets vreemds: in de greppel naast het asfalt ligt een half verrotte zombiehand. De jongens krijgen niet de tijd om dit te beseffen, want Emma roept plots dat er een motor aankomt. De motorrijder (Motor Mike) stopt naast de auto en toont duidelijk interesse in één van de lesbische vrouwen. Hij vraagt aan haar of de groep hulp nodig heeft, maar zijn motor maakt zo’n oorverdovend geluid dat niemand hem verstaat. (Hier moet een hele foute ‘pick-up line’ komen, nog nader te bepalen) Na drie pogingen snapt de motorrijder eindelijk het probleem, en zet hij zijn motor uit. Door het lawaai heeft alleen niemand de naderende zombies gehoord en in een flits is het grijze asfalt veranderd in een bloederig slagveld. Motor Mike wordt overvallen door het geweld en is binnen een paar seconden morsdood. Robin heeft meer geluk en wordt enkel verwond. De fysieke kracht en beestachtige wreedheid van de zombies drijft het viertal terug naar de auto, terwijl de dode motorrijder achterblijft in een poel van zijn eigen bloed. De groep duikt het voertuig in en racet er vandoor. Twee fitte, vastberaden zombies blijven de auto nog een stuk achtervolgen maar zijn uiteindelijk gedwongen het op te geven. Als de vijf vluchtelingen achterom kijken zien ze nog net hoe de zombies de motorrijder met huid en haar beginnen te verslinden. (LEGEN roept de zombies terug, die vastbesloten achter de auto aan blijven rennen) (De radio speelt) EMMA: Ik ben gek op de Canal Parade! SAM, tegen LEX: Je gaat het echt enorm naar je zin hebben met ons! We zijn ieder jaar naar de Pride geweest sinds 2008 en het altijd een gigantisch feest!

5


ROBIN: Ik ben benieuwd welke boten er dit jaar allemaal zijn. Die nieuwe van Turken In Nederland vorig jaar was echt tof. SAM: Ja, die zat zo vol dat de boot bijna zonk. LEX: Ik was vastbesloten om dit jaar te gaan, al had ik moeten lopen! SAM: *kijkt naar haar telefoon* Wat de fuck?! EMMA: Wat? SAM: Blijkbaar is er een soort zombie-Apocalyps hoax aan de gang ofzo. LEX: Huh? SAM: Het is zelfs trending op Twitter! (Iets knalt tegen de zijkant van de auto. Als de jongens uitstappen om te kijken wat het was, zit er een bloedvlek op de auto) DAAN: *stopt abrupt de auto langs de kans van de weg, de auto staat stil maar de motor draait nog als hij uitstapt* Jezus Christus wat was dat nou weer?? ROBIN: Hebben we iets geraakt? LEX: Gaat lekker zo, eerst mijn fiets, nu jullie auto… EMMA *Kijkt bezorgd naar LEX* (ROBIN, EMMA en SAM stappen uit de auto) DJ1: Wat een prachtige dag voor het einde der tijden, vindt je niet?? Blijkbaar lopen de straten over met zombies! DJ2: Ja! Iedereen heeft het over een vleesetende Apocalyps en het verhaal verspreidt zich als een gek door social media. Van over het hele land komen berichten binnen over zombie-aanvallen. Hey DJ1! Er lopen twee zombies langs een mortuarium. Zegt die ene: “Zullen we iets opgraven.... of trekken we wat uit de muur?”. DJ1: Hahaha, Er verschijnen al de hele dag indrukwekkende video’s online, check onze website voor de beste filmpjes! DJ2: Er zitten een paar ontzettend ranzige tussen, echt heel knap gemaakt! Het lijkt erop dat dit een van de grootste hoaxes in tijden wordt. Tenzij je natuurlijk dat Mayakalender gedoe meetelt. DJ1: Haha inderdaad, ik geloof niet dat veel mensen er nog een keer intrappen. Tenzij, tenzij het dit keer wel waar is….. *boosaardig lachje* *lach verandert in een ijzingwekkende schreeuw* Oh god! OH GOD!! Ze zijn in de studio!! Help!! *begint hysterisch te schreeuwen terwijl DJ2 geluiden van een worsteling produceert* 6


*na een melodramatische climax verstomt het geschreeuw opeens* Nah, ik maak maar een geintje! Hey, wees voorzichtig en bovenal, ‘Stay Alive!’ *lacht* LEX:….. en nu zombies!! EMMA: Joh, het valt wel mee! (SAM legt haar telefoon op het dak van de auto omdat EMMA haar afleidt met geflikflooi.) DAAN: *kijkt naar de auto om te zien wat de zijkant raakte* Jezus is dat bloed?? (Een motorrijder komt naast de auto staan. Er werd geopperd om de motor vanaf de grond te filmen zodat Mike’s introductie episch is) Motorrijder: *zegt iets onverstaanbaars omdat de motor nog aanstaat (een hele foute openingszin)* SAM: *wil antwoorden maar beseft zich dat de motor te luid is* (DAAN en ROBIN beseffen zich eindelijk dat er een hand naast de weg ligt) (De motorrijder doet zijn motor uit) (Zombies vallen aan) (ROBIN haast zich naar de vrouwen en probeert ze te beschermen. De zombies takelen hem toe maar worden gestopt waardoor ze de aanval voortzetten op de motorrijder) (SAM springt naar voren en mept de zombies succesvol weg van ROBIN. EMMA probeert te helpen terwijl DAAN na een moment van verbijstering ook naar de andere kant van de auto dendert. Met z’n allen proberen de vrienden de gewonde ROBIN de auto in te krijgen waarna ze zelf ook in het voertuig duiken. Iedereen schreeuwt nog hysterisch terwijl de auto wegspurt van het bloedbad) (Suggestie: De hele scene wordt gefilmd vanaf de schouder van de motorrijder, of de scene begint pas wanneer de auto met de vrienden na de aanval weer wegrijdt met achtervolgende zombies, waarna Legen nonchalant het beeld in loopt.) Aanvulling: Aan het einde van deze scene moet een shot komen van de telefoon (van Sam) die op het asfalt is achtergebleven. Je hoort de zombies op de achtergrond nog steeds de motorrijder verorberen. De telefoon wordt, terwijl hij op de weg ligt, gebeld door Wandelstok. Hier is eventueel ook de kans voor een mooi panshot waarin de rinkelende telefoon Legens aandacht trekt. Notitie: Het is een belangrijk stuk van de plot dat Legen een niet-zombie nodig heeft om het landhuis van de dokter in te komen. De vijf reizigers reageren alsof ze in levensgevaar zijn, maar mogen niet gebeten worden. Legen wil enkel gevangenen. De motorrijder is een uitzondering omdat hij per ongeluk ter plekke verscheen en Legen geen opdracht heeft gegeven voor zijn vangst. De orders waren wél dat iedereen die in de weg staat, opgeruimd mag worden. Notitie 2: Het is niet de bedoeling dat de seksualiteit van de koppels te expliciet in beeld komt. De nadruk 7


ligt op een natuurlijke omgang met elkaar zonder het aan het publiek op te dringen. Het is echter wel belangrijk om de geaardheden te uiten dus moet de scene ergens een teder moment bevatten tussen de koppels. De geschetste situaties zijn suggesties die tijdens het filmen nader bekeken worden. Het ligt aan de acteurs zelf en de chemie tussen de koppels wat een natuurlijke actie is voor hen op dat moment. Zoenen, aanraken en zelfs betasten is mogelijk, het ligt puur aan de klik tussen de acteurs en de sfeer van het moment. (12-X) Notitie: De beelden van aanvallende zombies uit deze scene kunnen misschien als stockbeeld gebruikt worden in andere scenes.

Scene 8, Dag (Stad) Er is een oorlog aan de gang tussen een groep mensen en zombies. Sommige mensen zijn niet te verslaan door de herseneters, maar over het algemeen gaat de strijd niet goed. Overal klinken de weerzinwekkende strijdkreten van de zombies, en het afgrijselijke gegil van stervende mensen gaat door merg en been. Een eenzame strijder (Sids vriend) houdt vooralsnog fanatiek de aanhoudende golven aanvallende zombies van zich af. In de kamer verderop zit Sid verstopt. De bange punker hoort ineens een verschrikkelijke schreeuw vlakbij hem. Hij wil uit zijn schuilplaats komen om zijn vriend te helpen, maar een flinke pijnscheut herinnert hem aan zijn gewonde been. Sid kijkt gefrustreerd van zijn verbonden been naar de wandelstok naast hem op de grond. De vriend begint nu wanhopig Sids naam te schreeuwen en smeekt om hulp. Overmant door onmacht en frustratie reikt Sid naar de geluidsinstallatie dichtbij hem, en draait het volume ver open. Nu hoort hij in elk geval het geschreeuw van zijn inmiddels stervende vriend niet. Helaas trekt de muziek ook de aandacht van een zombie die erg gedesoriënteerd en verward de kamer binnen zwalkt. Sid heeft een helder moment als de zombie verstoord naar de boxen kijkt en draait het volume volledig open. Zijn frustratie maakt plaats voor opwinding als de keiharde muziek het lopende lijk echt pijn lijkt te doen. Onze held improviseert een wapen en hinkt door de kamer naar de zombie. Deze ligt inmiddels op de grond te creperen van de pijn en geeft nauwelijks tegenstand als Sid op hem begint in te hakken. Er is niet veel voor nodig om de verrotte zombie uit zijn lijden te verlossen en al snel staat Sid triomfantelijk boven een hoopje stuiptrekkend, verrot vlees. De muziek heeft intussen een nieuwe zombie aangetrokken die al even gedesoriënteerd is als de eerste. Sid doodt hem en ziet verderop een hele groep verwarde ondoden zwalkend de kamer naderen. FRANKIE: *schreeuwt Sids naam en smeekt om hulp* SID: FRANKIE! Ik kom er aan gast! *probeert op te staan* SID: *hinkt traag door zijn gewonde been* Shit! (SID valt na een paar onhandige, pijnlijke stappen) FRANKIE: *gilt het uit van de pijn* SID: *schreeuwt uit wanhoop, begint te huilen en bedekt zijn oren* FRANKIE: *blijft brullen en vloeken* SID: *zijn blik valt op de stereo, en in een pijnlijke seconde maakt hij de beslissing om keihard muziek op te zetten om het gekrijs van zijn vriend niet te horen*

8


(Direct wordt een zombie door het geluid de kamer ingelokt. De muziek trekt hem aan, maar hoe dichter bij de muziek de zombie komt, hoe verwarder hij raakt. In plaats van Sid te bereiken, valt de zombie gedesoriënteerd op de grond terwijl hij met zijn armen richting de muziek zwaait.) (Sid probeert weer te gaan staan zodat hij zich door de kamer kan bewegen. Hij moet in het zicht van de muziekbron komen zodat hij kan zien dat de zombie reageert op de muziek) (Sid ziet de zombie op de grond gepijnigd en verward om zich heen graaien en probeert te begrijpen wat er aan de hand is. Hij hinkt naar de stereo en zet de muziek nog harder om te kijken wat er gebeurt. De zombie is ondertussen te afgeleid om op Sid te letten. Wanneer het volume van de tonen nog hoger wordt gedraaid, grijpt de zombie met een pijnlijke blik zijn hoofd vast. Hij lijkt niet te snappen wat er aan de hand is en maait gewelddadig om zich heen, zonder enige richting.) SID: Jaa fucker! Wat is er?! Wat nou?? Hou je niet van muziek?! Zombie: *brult* (Suggestie: film de laatste shot vanuit het perspectief van de zombie die omhoog kijkt, zijn blik door de kamer zwalkend. Sid is alleen te zien terwijl hij langsloopt naar de stereo, en wanneer hij naar de zombie toe loopt. Het beeld staat dan de laatste seconde stil terwijl Sid’s wandelstok keihard op het hoofd van de zombie (0ftwel de camera) afkomt. De muziek vervaagt en zwelt aan door de scene heen.) SID: (van bovenaf) Yippie ki-yay moederneuker! Notitie: Het verzet heeft nog geen sonische wapens ontwikkeld op dit moment. Wandelstok heeft dit zojuist ontdekt dus alle soorten wapens, ook onnozele, kunnen hier gebruikt worden. De regisseur kan hier verschillende acties filmen die aantonen dat deze eerste wapens nog niet heel effectief waren. (de hoeveelheid personages en de setting voor deze scene kan hieraan aangepast worden) Notitie: Ik (Daniel) bedacht me dat Sid misschien niet slim genoeg is om te bedenken dat muziek in het algemeen het desoriënterende effect heeft op de zombies, en niet enkel zijn muziek. Zo kunnen we een mooie soundtrack maken met Sid’s muziek, maar hebben we wel een heel goed nummer nodig voor deze scene! (6)

Scene 9, Dag (Landhuis buiten, binnen) De mensen in de auto zijn aangekomen bij het mooie landhuis en proberen wanhopig de aandacht te trekken van de bewoners door op de deur te bonzen en te schreeuwen. Ze zijn hysterisch en bespreken paniekerig de zombie-aanval van zojuist. Lex beukt nog harder op de deur en smeekt om iemand die opendoet. Emma doet eenzelfde poging bij een raam. Sam en Daan ondersteunen de gewonde Robin, en bespreken op agressieve toon wat er in godsnaam aan de hand kan zijn. De sfeer is gespannen omdat Robin dringend medische hulp nodig heeft en bewustzijn begint te verliezen. Rosa zit binnen in haar stoel onrustig te luisteren naar de consternatie bij de voordeur. Ze kijkt nerveus om zich heen, alsof ze verwacht dat de oudere man plotseling verschijnt. Uiteindelijk wordt de spanning haar teveel en rent ze naar de voordeur toe. Buiten zijn de reizigers in een verhitte discussie verwikkeld over een verloren telefoon. Beschuldigingen vliegen over en weer en sommige mensen krijgen de schuld omdat ze 9


sowieso geen telefoon bij zich hebben. De stemmen klinken wanhopig en worden panischer als een van de mensen schreeuwt wat er ‘iets’ nadert. Als de deur open zwaait denderen de vijf zonder waarschuwing naar binnen. Overmand door paniek schreeuwen ze door elkaar om hulp, de monsters achter hen en de nood om een telefoon. Deze verwoede discussie raast voort terwijl de jonge vrouw nog steeds geen woord zegt. Ondertussen heeft Sam de deur gesloten en Emma hem op slot gedaan. De stille vrouw kijkt zeer ongerust en maakt sussende gebaren. Haar onrust slaat om naar angst als de oude man plotseling in de kamer staat. Hij lijkt erg kalm en staat de vijf vrienden te woord. Terwijl hij ze toespreekt checkt de man het slot op de deur en kijkt hij uit het raam. Hij zegt geen telefoon in huis te hebben, maar beweert, na het zien van de gewonde Robin, wel gecertificeerd chirurg te zijn. Dit stelt de vrienden enigszins gerust en de discussie wordt even gestaakt. Ze vertrouwen de situatie echter niet volledig, en terwijl de dokter hun vriend nader bekijkt worden er verwarde blikken uitgewisseld. Buiten het huis klinken nog steeds de geluiden van wilde zombiekreten en rondstommelende ondoden, maar het huis wordt niet aangevallen. Al snel zijn de hersenvreters uit de tuin verdwenen en kan de dokter beginnen met de behandeling van gewonde jongeman. Hij verplaatst hem naar een ruimte waar hij hem kan behandelen. (Buiten de voordeur, allemaal tegelijk en door elkaar) LEX:, erg angstig: Hallo?! Kan iemand alsjeblieft opendoen?! *mept en slaat op de deur* EMMA, even bang: Hey Hallo!! We hebben hulp nodig, we zijn aangevallen, help ons alsjeblieft!! LEX, oplettend: Er is iemand binnen! Ik hoor muziek aanstaan! (Binnenin het huis) Rosa: *luistert geconcentreerd en lijkt van streek* *ze kijkt nerveus naar de radio en dan de kamer rond alsof ze iemand hoort* *als haar blik weer op de voordeur valt, grijpt ze de armleuningen van haar stoel stevig vast* (Buiten) DAAN, boos en verward: Ik was de weg niet kwijt, die klotedingen waren gewoon overal! SAM, boos maar gecontroleerd: Je had ze toch kunnen overrijden? Nu hebben we geen idee waar we zijn. DAAN, zwaar sarcastisch: Goed plan, over ze heen rijden, waarom heb ik daar niet aan gedacht?? Ohja, omdat ik niet in een fucking tank rij!! SAM: *kreunt* DAAN: De weg kwijt.. Nou, ik ben tenminste niet degene die z’n TELEFOON kwijt is! Als jij niet zo stom was, hadden we de politie, het fucking leger, of tenminste een ambulance kunnen bellen! SAM: M’n telefoon verloren? Jij had die van jou niet eens bij je! Alleen omdat je bang was dat je ‘m weer kwijt zou raken tijdens het gefeest, net als vorig jaar! Ik ben m’n telefoon niet ‘kwijtgeraakt’, ik was bezig ROBIN’s leven te redden! DAAN: *kijkt naar ROBIN en begint te huilen* 10


ROBIN: *probeert te lopen* EMMA: Kappen met dat geruzie! Wij zijn allemaal zo stom geweest om maar één telefoon te hebben in een auto vol met mensen. EMMA: *kijkt de tuin in, ziet zombies naderen en begint te schreeuwen terwijl ze keihard op het raam bonst* ZE KOMEN ERAAN!! DOE ALSJEBLIEFT OPEN!! LEX: Anders breken we de deur open! SAM, heel vlug: NEE! Als we de deur openbreken kunnen we ‘m niet dichtdoen als we binnen zijn! DAAN, schreeuwend: Doe toch open in godsnaam! We moeten we politie bellen een ambulance, mijn vriend gaat dood!! ROBIN: *hoort DAAN en doet moeite om op te staan* DAAN, met hulp van SAM: *ondersteunt ROBIN tot vlakbij de deur en begint op de deur te bonzen* LEX, dringt aan: We slaan de deur in en vinden dan binnen iets om ‘m te barricaderen! SAM, bedachtzaam: Oké, doe dan maar. (Binnenin het huis) Rosa: *staat zonder te ademen op uit haar stoel* *als ze de opmerkingen hoort over de deur inslaan, haast ze zich naar de voordeur om deze open te doen* (Buiten) LEX: Ik hoor iemand! Snel, doe die deur open! EMMA: Schiet op verdomme! (Binnenin het huis) Rosa: *opent de deur en springt snel aan de kant* *loopt verder achteruit het huis in, weg van de vijf vrienden als deze naar binnen schieten* *kijkt angstig naar de gewonde man en doet haar hand over haar mond in shock* DAAN, dringt aan: Waar is de telefoon?? We moeten NU bellen! EMMA: Misschien heeft ze er twee, dan kunnen we ook meteen de politie bellen! Die zombies komen eraan! SAM: *sluit de deur en doet deze goed op slot* *kijkt even bedachtzaam* Noem die dingen geen zombies, we hebben geen idee wat er aan de hand is! 11


EMMA: Oh alsjeblieft, het lijkt me toch overduidelijk dat die verrotte lijken buiten niet bepaald overtuigd vegetariër zijn! *schrikt even van haar eigen hardheid* Hoe dan ook, maakt het uit? We moeten de politie bellen! LEX: En het leger! Rosa: *gebaard woest dat ze stil moeten zijn* *blijft angstig om zich heen kijken* LEX, kijkt naar Rosa: Hé hallo, begrijp je ons wel? Er is een fucking zombie-Apocalyps aan de gang! Waar is die tyfustelefoon?! ROBIN: *roept met moeite DAAN* DAAN: Oh jezus.. *kijkt naar ROBIN, verscheurd door verdriet* *kijkt weer op naar SAM* Vind die telefoon!! SAM: *Laat ROBIN los in DAAN’s armen en trekt EMMA naar haar toe zodat deze het gewicht van ROBIN kan opvangen, samen met DAAN* *loopt vastberaden de kamer rond op zoek* Rosa: *schrikt plots* Dr. Lijkzang: *verschijnt ineens* *kijkt kalm de kamer rond* SAM: *ziet iets raars, maar stelt toch haar vraag* we hebben uw hulp nod….. Dr Lijkzang: Er is hier geen telefoontoestel. Uw vriend is zwaargewond. Vertel me vlug en helder wat er is gebeurd. DAAN: We zoeken een telefoon, onze vriend heeft een dokter nodig!! Dr. Lijkzang: Ik ben dokter. EMMA, ietwat geïntimideerd: En de politie! SAM: *observeert Lijkzang* Dr Lijkzang: Zoals ik al zei, is hier geen telefoon. Mijn dochter heeft een ernstige medische aandoening en kan niet goed tegen opwinding. U moet kalm worden en rustig blijven. DAAN: Kalm worden??!! LEX: Oké…. *kijkt kritisch naar Rosa* Dr. Lijkzang: Ja, wees kalm en rustig. Uw paniek is niet bevorderlijk voor uw vrind. Zijn hartslag moet laag blijven dus moet hij zich veilig voelen. Ik ben een gecertificeerd chirurg en kan zijn wonden verzorgen, als u hem voor mij naar de behandelkamer brengt. Rosa: *wordt steeds onrustiger* 12


LEX: Niemand voelt zich hier veilig man, we zijn net aangevallen door zombies en die dingen zijn echt OVERAL! DAAN: Inderdaad! We werden aangevallen en konden alleen deze kant op vluchten omdat alle andere wegen al vast stonden. Dr. Lijkzang: Zombies? Hmmm. Als wat u zegt waar is, en ze zich overal bevinden, heeft u geluk gehad. De wegen zullen even onbegaanbaar zijn voor een ambulance als voor u. Als het puur toeval was dat u hier terecht kwam, zal het ook bij toeval moeten zijn dat de ambulance dit huis vindt. Er zullen onderhand ook andere aanvallen zijn geweest, waardoor de efficiëntie van de politiemacht al beproefd wordt. Wat betreft uw persoonlijke zorgen…. Dr. Lijkzang: *gaat naar de deur en controleert het slot, kijkt dan kalm het raam uit* Ik vermoed dat uw entree in dit huis uw aanvallers heeft ontmoedigd en dat u voor nu veilig bent. *doet een poging tot zorgzaamheid* Daarnaast ben ik de meest bekwame expert op het gebied van dit soort verwondingen, en heb ik een eigen behandelkamer in dit huis. U had niet een betere situatie kunnen treffen dan degene waarin u zich nu bevindt. *merkt wat weerstand en opstand van de vrienden* Nu, handel alstublieft snel en breng uw gewonde vriend naar de operatietafel. De rest van uw groep kan de voordeur in de gaten houden. LEX: We zullen de deur barricaderen! Dr. Lijkzang: Nee! Ik moet aandringen dat u dat niet doet! Raak niets aan in deze kamer. De deur is sterk genoeg. *pauzeert* DAAN: Zijn de ramen ook ‘sterk genoeg’? SAM: Heeft u wapens hier? Dr. Lijkzang: *fronst naar beiden en begint te spreken* Rosa: *lijkt meer en meer onrustig en wanhopig* Dr. Lijkzang: *kijkt naar Rosa en benadert haar met een bezorgde blik* *raakt zachtjes haar arm en wang aan* Alles komt goed. Rosa: *voelt zich niet oké* *grijpt haar hoofd vast, lijkt pijn te hebben en bijt in haar eigen hand* Dr. Lijkzang: *reageert met een buitengewonde snelheid* *grijpt Rosa’s handen en houdt ze vast* Dr. Lijkzang, dwingend en met harde stem: Ziet u nu wat u aanricht! U! *kijkt naar SAM* Reik mij het glas van die tafel aan! Het is haar medicatie en zal haar kalm krijgen. SAM: *twijfelt kort maar pakt dan toch het glas* *kijkt daarna geschokt hoe Lijkzang Rosa het drankje dwingt te drinken* Dr. Lijkzang, weer bedaard en zijn koele zelf: *kijkt de kamer rond naar de vrienden* Terwijl ik u vriend behandel, vraag ik u om mijn dochter te observeren. Wees alstublieft voorzichtig, de opwinding is al een 13


zware beproeving geweest voor haar. Ze behoeft nu enkel rust. Ook wil ze graag dat dit huis, haar thuis, onveranderd blijft door deze ongelukkige gebeurtenissen. Ik begrijp dat u iets afgrijselijks heeft meegemaakt, maar onthoud dat u niet meer de enige slachtoffers bent van deze tragedie. *kijkt neer op Rosa, en dan naar DAAN en EMMA* Welnu, laten we hem snel verplaatsen. Volg mij. Dr. Lijkzang: *brengt Rosa naar haar stoel en loopt dan naar de achterzijde van de kamer* DAAN en EMMA: *kijken elkaar aan en realiseren zich dat ze geen keuze hebben, ze moeten hem volgen* *samen tillen ze ROBIN voorzichtig maar vlug achter de dokter aan* Dr. Lijkzang: *draait tijdens het lopen zijn hoofd om en spreekt DAAN aan* Wat is zijn naam? DAAN: Robin. Dr. Lijkzang, zacht en berekenend: Welnu ROBIN, ik ben Dr. Lijkzang en je bent in goede handen. DAAN, naar ROBIN: Ik blijf bij je! Dr. Lijkzang: Het spijt me, maar zoals in iedere operatiekamer is er behoefte aan steriliteit en focus. Dit is een zaak op leven en dood, u zult hier moeten wachten. DAAN: Wat?? (Dit argument duurt voort als ze de kamer verlaten) SAM: *kijkt achterdochtig naar Dr. Lijkzang maar verlaat toch de kamer* *loopt in de woonkamer naar het raam en geeft een stomp tegen het raam, dat erg stevig lijkt* *hoort de kreten van de zombies, maar ziet niets buiten* *brengt haar aandacht terug naar de kamer en gaat bij LEX en het stille meisje zitten. *SAM en LEX wisselen vreemde blikken uit in een soort stille conversatie, waarbij ze beiden hun nare gevoelens lijken te uiten over de situatie* (7)

Scene 10, Dag (Stad) Punk muziek staat keihard op en SID schiet fanatiek om zich heen met een zelfgemaakt sonisch wapen. De zombies gedragen zich vreemd en lijken verward en bang. De vechtende punker heeft gigantisch veel lol met zijn slachtpartij en toont geen genade. SID: Naar eigen inzicht Sid heeft een heel arsenaal boxen opgezet die keihard muziek blazen door zijn gebied. Wanneer hij alles aanzet, wordt de muziek een opzwepende mix van harde beats. Meteen komen zombies tevoorschijn, maar ze zijn duidelijk gedesoriënteerd en verward. Het is helder dat de muziek ze op de één of andere manier stoort. Onze held grijnst, zegt iets komisch, en begint de zombies neer te maaien op het ritme van zijn moordende soundtrack. SID: Naar eigen inzicht 14


Notitie: Een mogelijke actiescène zou zijn dat Sid medestanders vindt onder de overlevenden en hiermee een verzet start tegen de zombies. Een suggestie was om eventueel een mobiele muziekspeler te maken. Het zou ook kunnen dat Sid, of iemand anders die weet van de ontdekking, de radio belt om de liedjes die de zombies storen, uit te laten zenden. Een mobiel geluidssysteem op een boot op de Pride sluit hierbij aan. Dit zit nu in scene 24. Notitie: Deze scene kan eventueel langer als er interessante rekwisieten worden aangedragen. Notitie: Deze scene kan ook gefilmd worden als een videoclip. (10-X) Notitie: Minder mensen zou ook kunnen, door kledingwissels, montage en meerdere takes.

Scene 11, Nacht (Landhuis buiten, binnen) Binnenin het oude huis probeert Emma met de nu verdoofde Rosa te praten terwijl de dokter de wonden van Robin verzorgt. Lex gaat bij het raam staan en zoekt naar beweging in de tuin. Het uiterlijk van het mysterieus stille meisje en de staat van het, ooit magnifieke, landhuis komt vreemd over op de reizigers. Andersom is het meisje ook geschokt over de nieuwkomers, die ze bekijkt alsof het buitenaardse wezens zijn. Ze blijft echter stil en Emma staakt uiteindelijk haar pogingen tot ondervraging met de conclusie dat het meisje waarschijnlijk stom is. Sam suggereert dat het arme kind vermoedelijk te getraumatiseerd is door het hele voorval en daarom niet praat. Ondertussen uit Daan zijn zorgen voor Robin, waarna Emma hem troost. Gefrustreerd zoekt haar vriendin naar een televisie of een computer voor afleiding. Wanneer ze alleen een oude radio ziet, zet ze deze aan bij gebrek aan beter. (De nacht is gevallen en het oude landhuis is te zien vanaf een afstandje. Zombies houden vanuit een grote cirkel om het huis de boel goed in de gaten maar komen niet dichterbij. Opeens nadert Legen de bewakende zombies.) (Daan is overduidelijk kapot van de situatie en Emma probeert hem te troosten) SAM: We moeten uitvinden wat de fuck er aan de hand is. Er moét toch een tv of een computer zijn in dit huis.. *kijkt om zich heen* LEX: Die radio ziet er middeleeuws uit. EMMA, haar paniek onderdrukkend, naar Rosa: *kijk naar Rosa* Hey, hoe heet je? (ongemakkelijke stilte. Rosa is meer dan lichtelijk gedesoriënteerd) SAM: Hoe antiek… *probeert de radio aan te zetten* Radio: ….De overheid raadt u aan niet uw huis te verlaten. SAM: *kijkt naar EMMA die tegen Rosa praat* Ssst! EMMA, geschrokken: Wat?

15


SAM, poogt vriendelijker te kijken: Ze ziet er toch te stoned uit om te praten. (5)

Scene 12, Nacht (Landhuis, binnen) In de grote kamer kijken Daan en Emma ongerust uit het raam terwijl ze hun situatie bespreken. Ze zijn allebei behoorlijk bang en het vreemde huis en dito bewoners stellen hen niet gerust. Op de radio wordt inmiddels gesproken over een grote zombie epidemie in het hele land, die snel over Europa trekt. De nieuwslezer vertelt dat de oorzaak nog steeds onduidelijk is. Opeens gaat de radio uit. De luisteraars schrikken even als ze beseffen dat Dokter Lijkzang als uit het niets in de kamer is verschenen. Ze protesteren luid tegen de actie van de dokter maar worden snel stil als deze uitlegt dat hij geen afleiding kan gebruiken bij de behandeling van hun gewonde vriend. De dokter glimlacht hier vriendelijk bij en verlaat dan weer de kamer. Na een moment van stilte maakt Sam aanstalten om de kamer uit te lopen, maar Emma vindt het een slecht plan. Sam legt uit dat ze niet gelooft dat er geen telefoon is in het huis en dat ze op onderzoek uit gaat. Ondanks protesten van haar partner gaat ze vastberaden op weg. Op weg naar buiten geeft ze de rest op boze toon de opdracht ook iets nuttigs te doen, zoals op zoek gaan naar wapens. (Terwijl de dokter druk bezig is om de jonge homo te helpen, hoort hij de radio aangaan in de kamer naast hem. Dit irriteert hem zichtbaar, en hij stopt even met zijn behandeling.) Radio: Er is momenteel nog geen officiële verklaring over de oorzaak van de epidemie. Het lijkt erop dat het virus zich verspreidt door direct contact met een geïnfecteerde. Ontwijk iedereen die zich vreemd gedraagt. EMMA: Godverdomme! Ik zei het toch, het zijn gewoon fucking zombies! DAAN: *kreunt van ellende* Radio: Blijf binnen en doe uw deuren op slot. Vermijdt contact met geïnfecteerden. Dr. Lijkzang: *doet de radio uit* SAM, EMMA en DAAN tegelijk: Hey! Wat de fuck! Doe die radio aan! LEX: *loopt naar de radio en doet hem weer aan* Dr. Lijkzang: Nee! Ik heb u uitgelegd dat Rosa geen opwinding kan gebruiken. En daarnaast… ik heb rust nodig zodat ik me kan concentreren tijdens het opereren. Wees stil zodat ik me kan focussen op mijn werk. EMMA: Maar misschien zeggen ze iets dat we móeten weten! SAM: We kunnen hem heel zachtjes zetten? DAAN en EMMA: Ja echt, dan doen we heel stil! Dr. Lijkzang: Het spijt me. Nee. *verlaat de kamer* SAM: Nee? 16


LEX: Die man is echt compleet gestoord. SAM: Ik geloof niet dat ze geen telefoon hebben hier. Laten we het huis doorzoeken. EMMA: Maar misschien probeert hij echt alleen ROBIN helpen.. *kijkt naar DAAN* SAM: Oké. Ik ga in elk geval op zoek. Het minste dat jullie kunnen doen is iets zoeken dat als wapen kan dienen. *verlaat de kamer* LEX: *begint rond te kijken op zoek naar scherpe en zware spullen* Kom op, er móet hier wel iets liggen waarmee we die rotte klootzakken te lijf kunnen gaan. EMMA en DAAN: *helpen zoeken naar wapens* Notitie: De nieuwsberichten op de radio over de zombie-epidemie zijn in het Nederlands, omdat de situatie zich inmiddels ver ontwikkeld heeft. (6)

Scene 13, (Landhuis, binnen) Sam komt binnen in een kamer die lijkt op een bibliotheek of een studeerkamer. Er is geen telefoon te zien maar een vreemde, oude foto trekt haar aandacht. Op de vergeelde plaat lijken de dokter en het rare meisje te staan. Sam kijkt met afschuw naar de foto en ze maakt aanstalten om de kamer uit te gaan. Terwijl ze zich omdraait valt haar blik op een stapel notitieboeken met merkwaardige titels naast de foto. Ze pakt de bovenste van de stapel en leest de eerste pagina’s. De notities zijn vrij droog en vermelden enkel de vorderingen van een serie experimenten. Af en toe wordt er een vrouwelijke naam genoemd en uit de schrijver zijn zorgen over haar verslechterende toestand. De aantekeningen worden schokkender naarmate de vrouw verder leest in het boek. De mensen die verder genoemd worden in de teksten zijn overduidelijk allemaal stervende. Zo nu en dan gaat een losse alinea over geluid en muziek. Ongeveer eens per week vermeldt de tekst dat de vrouwelijke patiënte een bezoeker krijgt, genaamd Legen. De dokter is terughoudend over zijn bezoek omdat de jongen misschien het geheim van de patiënte kan ontdekken. Toch besluit hij om de bezoeken niet te verbieden, omdat het meisje iedere keer helemaal opleeft. Sam kan niet stoppen met lezen en verslindt de pagina’s van het notitieboek steeds vlugger. De geheime activiteiten van de dokter worden ontdekt en de jonge Legen wordt in de consternatie per ongeluk vermoord! En daarna weer tot leven gewekt!! Hij lijkt in eerste instantie een ‘succes’ te zijn. Verdere hoofdstukken in het boek maken duidelijk dat het genoemde meisje de dochter van de dokter is en dat wanneer ze uiteindelijk sterft, haar vader voor een verschrikkelijke keuze staat. Dan stoppen de aantekeningen in het boek een hele dag, wat vreemd is aangezien de dokter tot dan toe iedere dag schreef. Wanneer de tekst hervat wordt, is de dokter gewond geraakt in een gevecht en is Legen ontsnapt. Lijkzang schrijft veel spijt te hebben om de betrokkenheid van de jongen. In een laatste triomfantelijke tekst blijkt dat de dokter zijn dochter weer tot leven heeft gewekt. Hierna worden de aantekeningen saai en routinematig. Op bijna iedere pagina is te lezen over de uitvinding van een speciaal elixer, en de slachtoffers die deze ontwikkeling heeft geëist. Sam stopt met lezen en kijkt blanco naar de enorme stapel notitieboeken op de tafel. Haar blik vult zich met horror en afschuw wanneer het besef haar overspoelt. Met het notitieboek nog in haar handen geklemd stormt ze de kamer uit. 17


(Notitieboek aantekeningen) (Cursieve zinnen zijn voor de voice-over)

Notitie 2: 12 juni, Mijn dierbare vrind Edward stuurde mij een brief over een bizarre revelatie. Zijn overleden grootvader bezat een manuscript of boekdeel waarin de methode nader wordt toegelicht. Wellicht is er weer hoop. Al is de bron van die hoop volledig in conflict met mijn wetenschappelijke overtuigingen en geleerdheid. Ik moet echter openstaan voor deze ontdekking als ik mijn lieve kind wil redden. Ik kan geen mogelijkheid voorbij laten gaan om dit te bewerkstelligen! Mijn pogingen om Edward te overtuigen om het manuscript te sturen, zijn mislukt. Hij gelooft dat hij wordt achtervolgd en wil het risico dus niet nemen om zelf de reis af te leggen. Ik ben gedwongen om naar hem toe te reizen om het boek te kunnen bekijken. Rosa nu alleen laten is het laatste wat ik wil doen. Notitie 3: 31 oktober, Ik keerde terug van mijn reis met gemengde gevoelens. Tijdens mijn afwezigheid heeft de zuster Rosa niet de zorg gegeven die ik had gevraagd. Ik heb de vrouw weggestuurd en zal de zorg voor mijn dierbare dochter aan niemand anders meer toevertrouwen. Tegelijkertijd was de reis an sich een succes. Edward overdreef niet, en als ik niet zo wanhopig was had ik het bizarre verhaal absoluut geen kans gegeven. Gelukkig is mijn oude vriend geen leugenaar. Ik ben wel bang voor zijn veiligheid, maar kan me daar eigenlijk niet meer mee bezighouden. Morgen begin ik met nieuwe tests en ik kijk uit naar positieve resultaten. Ook erg bemoedigend zijn de aanhoudende bezoeken van Legen aan Rosa. Hij was wederom bij haar toen ik thuis arriveerde. Ik heb de jongen verkeerd beoordeeld; hij is zeer loyaal en toegewijd. Notitie 4: 4 november, De initiële triomf van mijn eerste experiment heeft vlug plaatsgemaakt voor rampspoed. Daarnaast is er ook een bijwerking ontstaan: Rosa werd tijdens de derde behandeldag eensklaps zeer rusteloos. Ik vermoed dat het de muziek was die haar aanval veroorzaakte, maar daar kan ik niet zeker van zijn. Notitie 5: 7 november, Eén van mijn oude patiënten heeft mij de mogelijkheid gegeven om het effect van de methode volledig te testen. Ik heb de risico’s en mogelijke voordelen voor haar en Rosa uitgelegd. Morgen bezoek ik de patiënte en begint haar behandeling. Notitie 6: 22 december, Deze curieuze behandelmethode is zowel een zegen als een vloek. De laatste drie subjecten zijn succesvol gereanimeerd, maar met hun terugkerende levenskracht ontstond ook een onhoudbare agressie. Ik heb alle experimenten moeten termineren en neem vanaf nu zeer rigoureuze voorzorgsmaatregelen. Notitie 7: 5 januari, Ik kan de jongen niet tegenhouden om Rosa te bezoeken. Zijn aanwezigheid heeft een zeer positieve invloed op Rosa, maar ik blijf erg waakzaam. Het is zijn gewoonte om zijn muziek voor haar te spelen, maar ik weet nu zeker dat dit soort geluid de bron is van haar aanvallen. Ik moet verder onderzoeken welke invloed muziek heeft op Rosa’s staat. Misschien bezit het niet enkel de kracht tot uitbarsting, maar ook tot kalmering. Als de attaques onder controle zouden zijn, is de behandeling nagenoeg compleet. Random notitie: (Geen datum) Er zijn drie te onderscheiden effecten van geluid op de subjecten: te weten agitatie, verwarring en desoriëntatie, en tenslotte kalmte. Ik heb nog niet exact kunnen ontdekken welke geluiden welke effecten teweeg brengen.

18


Notitie 8: 11 maart, Bezorgdheid plaagde mij tijdens het verkrijgen van mijn laatste testpersoon. Ik was zeer bezorgd dat men mij op heterdaad zou betrappen. Wat kan ik zeggen.. ik ben een moordenaar maar kan dit tegelijkertijd niet geloven! Mijn enige objectief was de mensheid van dienst zijn. De aandoening die ik behandel is er één die iedereen kan treffen. De plaag raast over de gehele aarde. Mijn ontaarde acties worden echter vergeven door mijn succes, omdat deze schijnbare misdaden worden teruggedraaid door het herstelde leven. Misschien zie ik het abuis, en leven mijn subjecten pas voor de eerste keer wanneer ik ze opnieuw leven heb geschonken. Voor hun reanimatie is hun bestaan zielloos en dood. Notitie 9: (Geen datum, onregelmatig en snel geschreven) Legen is dood! Ik ben getuige geweest van een afgrijselijke catastrofe. Ik had zijn bezoeken moeten staken, en moeten voorkomen dat hij die vervloekte muziek voor haar speelde! Rosa mag nimmer weten wat ze heeft gedaan! Ik zal mijzelf zijn betrokkenheid nooit vergeven en zal hem terugbrengen, met risico voor mijn eigen leven! Notitie 10: 29 maart, Het is verbluffend hoe vlug Legen hersteld! Zijn vooruitgang verloopt schielijk. Dit komt mogelijk door de immens sterke wilskracht die hij altijd al bezat. Zijn spraakvermogen is danig aangetast, maar hij heeft reeds een natuurlijke manier van beweging en expressie. Wellicht is de respons na de reanimatie onlosmakelijk verbonden aan de kwaliteiten van het subject in zijn eerste leven. Ik geloof dat zijn kern is gerecupereerd na de rampzalige gebeurtenis en dit geeft mij grote hoop voor Rosa! Hoop dat ik haar engelenstem ooit weer zal horen spreken en zingen. Notitie 11: 2 mei, Mijn dwangmatige behoefte om vandaag mijn gedachten vast te leggen zijn een duidelijk symptoom voor obsessie. Het moment is gekomen, het moment van de nederlaag, dat ik zo lang schroomde. Ik tuur in haar dode ogen en ben me bewust dat ik iets zou moeten voelen, maar diep van binnen weiger ik het. Mijn geest rust niet en refuseert verslagen te zijn. Ik staar de dood in de ogen en ben onverschillig. Ben ik de dood nu zo de baas, dat deze pijn dichtbij mij achteloos wordt geloochend? Ik bezit gevoel, maar waar ik ooit enkel vertwijfeling voelde, is nu weinig twijfel te bespeuren. Ik aarzel nauwelijks bij mijn kwaadaardige handelingen, omdat het moet. Ik weifel niet. Als ik mijn taak nu volbreng, zal dit de toekomst van de mensheid transformeren. De gift van Prometheus is niets in vergelijking met mijn geschenk aan de mensheid: er zullen geen goden meer zijn om ons te kastijden en geen mens hoeft de dood ooit nog te vrezen. Notitie 12: 4 mei, Ik snap niet waar de herinnering vandaan kwam. Het was zeer onwaarschijnlijk dat hij nog iets wist van de tijd voor hij mijn dienaar was. Ik ben er zeker van dat Rosa de oorzaak was. Zijn diepgewortelde liefde voor haar bleef zelfs aanwezig na zijn dood. Toen hij haar gisteren weer voor het eerst aanschouwde, ontstak Legen in razernij en viel hij mij aan. Zijn kracht is ontzaglijk, en het was een wonder dat ik hem het huis uit kreeg. Hij verwondde mijn arm en brak nagenoeg mijn nek. De spreuken in Edwards manuscript boden een oplossing: ik heb een soort beschermende spreuk over het huis uitgesproken, waardoor Legen niet meer kan binnentreden. Daarnaast lijkt de magie een tweeledig objectief te dienen: Rosa kan het huis tevens niet meer verlaten. (De overige notities zijn gemengde stukjes tekst over gefaalde experimenten, en een geleidelijke ontwikkeling van een soort elixer.) Notitie: Het notitieboekje waar dit alles in staat moet er iets anders uitzien dan de rest op het bureau. Het heeft bijvoorbeeld een label dat de originele rugtitel bedekt omdat de dokter het eerst voor iets anders gebruikte. Het boek was eerst een persoonlijk dagboek en werd pas later een notitieboek voor zijn experimenten.

19


Notitie: Indien mogelijk is het wenselijk om een rekwisiet te hebben dat lijkt op een oud boek of manuscript met vreemde teksten. Deze moeten aansluiten op de gebruikte talen voor Legens bezweringen. Als dit mogelijk is kan de vrouw in de studeerkamer eerst dit boek oppakken en bekijken voor ze doorgaat met de notitieboeken. Een ander idee is om The Coming Race (1871) van Edward Bulwer-Lytton te gebruiken. De lijnen uit dat verhaal maken een goede referentie naar Lijkzangs occulte kennis, het elixer, Legens krachten, en geven een unieke vraag voor wandelstok rekwisiet en zijn betekenis. Gezien het originele idee om de mensheid over te nemen vanuit ondergrondse samenlevingen, is er geen betere aansluiting voor ons plot. Bonus? Belangrijke Nazi-leiders schenen te geloven dat elementen uit dit verhaal echt waren. Lees hieronder het ebook: http://www.gutenberg.org/catalog/world/readfile?fk_files=2919624 (1)

Scene 14, Nacht (Landhuis, buiten) Een van de zombies laat Legen objecten zien uit de auto van de vluchtelingen, terwijl de witch docter naar het landhuis staart. Dan overstemt het rauwe geluid van een motor het onrustige geschuifel van de zombies. De motorrijder die eerder zombievoer was, is zelf nu ook herrezen als herseneter. Legen kijkt bijna onmerkbaar geamuseerd toe hoe de stuntelende zombie, zonder veel succes, op zijn motor naar Legen en zijn zombieleger probeert te rijden. Hij verliest controle over het stuur, rijdt straal langs Legen en crasht vlak achter hem zijn motor. (Misschien leuk om de motor tegen een zombie te laten crashen? Een cartooneske scene waarin de motorrijder langs Legen rijdt en je alleen hoort hoe hij tegen ene zombie aanbotst, kan ook. Bonuspunten als de zombie kan klinken als een krijsende kat.) De zombie met de autospullen laat iets vallen maar vangt het nog net op tijd op. Hij kijkt angstig op naar Legen, maar deze toont weinig interesse in de artikelen. Wanneer een telefoon en een paspoort tevoorschijn komen heeft de zombie echter Legens volledige attentie. De witch doctor gooit de telefoon opzij maar slaat het paspoort, dat van Daan is, zorgvuldig open. Hij haalt een klein flesje vloeistof uit zijn jaszak en laat een paar druppels van het rode elixer in een cirkel op het paspoort vallen. Uit Legens ogen schijnt opnieuw de spookachtige, witte gloed. Hij kijkt naar het landhuis en fluistert een bezwering. Legen: Nan-ke Toy’wia Tevanu (3-5)

Scene 15, Nacht (Landhuis, binnen, buiten) Sam komt de grote kamer in gerend. Emma, Daan en Lex hebben zich gewapend met alle zware en scherpe spullen die ze konden vinden en bieden haar ook een wapen aan. Sam doorkruist de kamer naar haar vriendin, neemt een wapen en trekt haar mee naar de achterkant van het huis. Sam legt aan de reisgenoten uit dat ze hen iets super belangrijks moet laten zien, terwijl ze vanuit haar ooghoeken verdacht naar het stille meisje in de stoel kijkt. Op dat moment verandert de blik in de ogen van Daan, wiens paspoort Legen nu heeft, volkomen. Hij grijpt naar zijn hoofd en schreeuwt het uit van de pijn. Geschrokken vragen de vrienden of alles goed gaat, maar hij negeert iedereen compleet. Een blanco blik vormt in zijn ogen, en Daan kijkt het raam uit direct in Legens witte, gloeiende ogen. Onder de macht van de witch doctor loopt de jongen naar de voordeur waar hij aan het slot begint te rommelen, vastberaden om de deur te openen. Tot zijn grote schrik ziet Lex door het raam dat de zombies weer in beweging zijn en dichterbij komen. Zijn hoge gekrijs waarschuwt de rest. Sam en Emma proberen Daan bij de deur te beletten om deze open te maken terwijl Sam een wanhopige kreet slaakt. Een ongekende kracht heeft alleen bezit genomen van de 20


jongen en de verwoede pogingen van de vrouwen zijn nutteloos. Het laatste slot schiet open en de beestachtige kreten van de zombies buiten worden steeds luider. De dochter van de dokter rent naar het raam en ziet nog meer ondoden uit de schaduwen tevoorschijn komen. Lex staat als verlamd bij het raam met open mond te kijken naar het naderende leger. Als de deur dan eindelijk openzwaait stapt Legen ook uit de donkere schaduw in de tuin, en een glimlach verschijnt op het gezicht van het stille meisje. Ze lijkt hem te herkennen, maar ook te vrezen. Dan draait ze zich om en kijkt weer het huis in. (SAM komt gehaast de kamer binnen.) EMMA: We hebben gezocht, maar de keuzes zijn beperkt. Hier! *reikt een provisorisch wapen aan* SAM: Ik móet jullie iets laten zien! *pakt wapen aan* SAM: Kom! *kijkt naar DAAN en LEX* Kom mee dan! *Kijkt wantrouwend naar Rosa* DAAN: *staat op maar grijpt naar zijn hoofd met een pijnlijke grimas* LEX: Gaat het? DAAN: Nan-ke Toy’wia Te-vanu *kijkt het raam uit, terwijl hij weer normaal lijkt te zijn* *na gekalmeerd te zijn, loopt hij naar de deur en begint sloten los te maken* EMMA: Wat doe je?? Heb je een beroerte ofzo?? SAM: Hou ‘m tegen!! LEX: *kijkt uit het raam naar waar DAAN heen keek* Fuck ze komen eraan! (Rosa staat plotseling op en loopt moeizaam naar het raam) LEX: *kijkt het raam uit van achter Rosa* Het is die gast weer! SAM: Wie?? (DAAN slaagt eindelijk erin om de deur te openen) Rosa: *glimlacht afwezig, alsof ze met haar gedachten ergens anders is* (6)

Scene 16, (Landhuis, binnen) Dokter Lijkzang heeft inmiddels Robin vermoord met zijn behandeling. Vreemd genoeg is het lichaam van de jongen onbeschadigd, en prijkt er een soort halsband om zijn nek. (hier mag eventueel de suggestie dat de jongen verder naakt is) Robins ogen zijn leeg en zielloos. Terwijl de dokter naast de behandeltafel zijn bizarre instrumenten wegstopt, filosofeert hij hardop over de behandelmogelijkheden van de andere reizigers. Lijkzang checkt nog even de halsband van de jongen, waarna zijn blik valt op de grote fles elixer die op het tafeltje naast de ongelukkige ‘patiënt’ staat. Hij prevelt iets komisch (dokterstaal: het gaat hele21


maal goed komen) tegen zijn nieuwe zombie en glimlacht even geruststellend. De hand van de dokter blijft even op de schouder van de nieuwbakken zombie liggen, alsof hij enkel een patiënt is die voor een routineuze controle langskwam. Dr. Lijkzang: Het komt helemaal goed met jou. Dr, Lijkzang: En dan nu eens kijken wat ik voor je vrienden kan betekenen. *glimlacht* (2)

Scene 17, Nacht (Landhuis buiten, binnen) Het is heel even muisstil terwijl Legen zijn zombies tegenhoudt, tot hij ze vrijlaat met een simpel gefluisterd commando. De monsters stuiven vanuit alle hoeken naar de open voordeur. (De uitspraak van deze spreuken is naar eigen inzicht van de acteur) Legen: nasHiv Legen: Hiv Bij de open voordeur aangekomen storten de zombies zich op de vrienden in de deuropening. Lex wordt aan de kant gebeukt en probeert het huis weer in te komen, waarbij hij het stille meisje met zich meesleept. Een van de vrienden wordt naar de grond getrokken en is hoogstwaarschijnlijk zombievoer, terwijl Daan, die de deur openmaakte, ineens weer zichzelf is. Hij bevindt zich midden in een gevecht op leven en dood en heeft geen keus dan bruut mee te strijden. Wanneer Emma gewond raakt, draait Sam compleet door waardoor ze een aantal zombies neer weet te maaien. Veel van de monsters spoeden zich echter langs het gevecht en gaan op zoek naar de dokter. Lijkzang is verbijsterd dat de zombies het huis zijn binnengedrongen. Als de ondoden de behandelkamer binnenkomen, worden ze tegengehouden door Robin, de dokters krachtige nieuwbakken zombieslaaf. Lijkzang zelf is echter ook niet ongevaarlijk en slacht binnen luttele seconden een zombie af. Deze blijkt de bikerzombie van eerder te zijn. (12)

Scene 18, Nacht (Landhuis binnen) Legen stapt over de drempel van het landhuis en wordt onmiddellijk gegrepen door de inmiddels stervende Daan. Hier en daar liggen zombielijken verspreid over de grond en halverwege de kamer liggen de lesbische vrouwen. Ze zijn van top tot teen bedekt in een dikke laag plakkerig bloed en strekken tevergeefs hun armen naar elkaar uit. Daan trekt Legens kraag naar beneden en ziet rond zijn nek een vreemde afdruk, die lijkt op de halsband van Lijkzangs zombieslaaf. De witch doctor reageert nauwelijks en bevrijdt zich moeiteloos uit de slappe greep van de jongen, waardoor deze op de grond in elkaar zakt. Vastberaden loopt Legen richting de behandelkamer, tot een harde schreeuw hem onderbreekt. De dochter van de dokter komt de kamer in rennen, gevolgd door Lex. Deze schrikt zich kapot als hij de witch doctor ziet en laat de hand van het meisje los. Ze wil zich in Legens armen storten, maar hij stopt haar net op tijd. Zijn hand streelt zachtjes 22


haar wang en glanzende haar en voor even zijn ze de enigen in de kamer. Dan komt de dokter, gelokt door de harde schreeuw, de kamer binnen gehold. (in de behandelkamer liggen de lijken van Robin en Legens zombies) Legen spot de dokter en stevent op hem af. Lijkzang is echter al verzwakt door het gevecht waardoor Legen hem met weinig moeite vastgrijpt, en neersteekt met een verborgen mes. Totaal overmeesterd zakt de dokter in elkaar, maar Legen is nog niet klaar. Hij grijpt de oude man bij zijn nek en begint het laatste leven uit het verzwakte lijf van zijn vijand te knijpen. De dokter pruttelt nog een paar laatste woorden, en blaast dan zijn laatste adem uit. Wanneer Legens handen de nek van de dokter loslaten, blijven er een paar rode handafdrukken achter. De witch doctor staat op en neemt opnieuw het stille meisje in zijn armen. Ondertussen staat Lex met ongeloof in zijn ogen te kijken, onzeker over wat hij zojuist gezien heeft. Legen kijkt op en staart even diep in de ogen van de jongen. Zijn ogen flitsen nog één keer het mysterieuze, witte licht waarna de travestiet zich doodsbang omdraait en het huis uit stormt. (suggesties voor laatste woorden dokter, meer beschikbaar) Dr. Lijkzang: Zorg voor Rosa… Ik heb de dood al overwonnen.. Ik vervloek je! Legen: *blik gevuld met waanzin* Notitie: Er is een geweldig blooper idee waarin Lijkzang erg langzaam sterft terwijl hij gewurgd wordt. Terwijl hij stikt, spreekt hij steeds een paar woorden uit die elke keer zijn laatste woorden lijken te zijn. (14)

Scene 19, Nacht (Landhuis buiten, Weg) Lex snelt door de tuin alsof de duivel achter hem aanzit. Hij ziet de auto en overweegt deze te gebruiken, maar spot dan de zombie die op de motorkap zit. Vlug kijkt hij om zich heen tot hij de omgevallen motor ziet. Wanhopig als hij is, klimt de travestiet onhandig op het enorme rijwiel. Terwijl hij probeert te ontdekken hoe het ding aangaat, komen er alweer een paar zombies op hem af gelopen. Op het allerlaatste moment gaat de motor aan en racet Lex zwalkend de tuin uit. Een paar zombies achtervolgen hem tevergeefs tot aan de hoofdweg. LEX: Naar eigen inzicht (6)

Scene 20, Dag (Stad) Lex arriveert op zijn motor bij de Gay Pride in Amsterdam. Het evenement is blijkbaar beïnvloed door de zombie Apocalyps maar er is iets vreemds gebeurd. De hele Pride lijkt nu in het teken te staan van de menselijke overwinning in de Apocalyps. Er liggen stapels dode zombies in de straten en veel van de aanwezige mensen zijn aan het feesten. De travestiet rijdt door de stad (in de achtergrond kun je zien hoe een homozombie mee is gaan feesten met de mensen in plaats van de strijd aan te gaan) en komt een rare boot tegen met enorme speakers. Sid zit triomfantelijk als grote winnaar bovenop de boot omringd door zijn 23


leger van menselijke strijders. De boot is het bewijs van triomf en overwinning voor het menselijke leger. Naast de strijders bevat de boot ook bizarre mensen met wapens in regenboogkleuren en verschillende opstellingen. De muziek schalt uit de luidsprekers en de dag is, in plaats van een Pride evenement, een overwinnigsviering geworden. Notitie: Deze hele scene is afhankelijk van de mogelijkheden, maar het idee was zo’n succes bij het schrijversteam dat we het er hoe dan ook in willen. Notitie: De boot is waarschijnlijk niet haalbaar, dus moet er rekening worden gehouden met een nepboot. Eventueel kan dat deel van de scene ook opgelost worden door gewoon de groep strijders door de straat te zien lopen. (10-X) Notitie: Er zijn maar drie personages in deze groep die moeten overlappen met de casting van andere scenes, namelijk Lex, Sid en de homozombie.

Scene 21, Dageraad (Landhuis binnen) Ooit waren Legen en Rosa beginnend musici. Rosa was een zangeres. Ergens in de kamer ligt een oude opname van hun samenspel. Legen doorzoekt op de kamer op zoek naar de plaat, en wanneer hij hem eindelijk vindt zet hij de stoffige oude LP voorzichtig op. Hij kijkt Rosa veelbetekenend aan en ze begint zachtjes te huilen. Rosa snelt naar Legen toe en ze vallen elkaar weer in de armen. Terwijl de zon opkomt, en de spelende muziek vergeten tijden ophaalt, lopen de geliefden samen het huis uit. (2-5) Scene 22 Duisternis. Alles klinkt hol en dichtbij als in een kist onder de grond. Gekras, gefrustreerd gekreun en gegrom klinken om en om in het donker.

CREDITS, Dag (Stad, Landhuis binnen) Eindelijk bereikt de zombie de oppervlakte. Hij is de laatste ondode die tot leven komt in de Apocalyps, en hij is te laat voor de actie. De meeste mensen en zombies zijn al dood. Huizen en straten zijn verlaten en alles is vrij rustig. De zombie gaat toch op zoek naar een slachtoffer en doorzoekt huizen op zoek naar verstopte mensen. Nadat hij tientallen huizen en nog meer kamers heeft doorzocht, geeft hij het op. Hij ploft verveeld neer op een bank in een verlaten woonhuis. Net als de zombie zich beseft dat hij echt moederziel alleen is, verschijnt Lex die hem met een jachtgeweer door zijn hoofd schiet. LEX: Naar eigen inzicht/goede uitsmijter/ Yippie-kai-yay moederneuker? Notitie: Een shot van de late zombie op straat en lopend richting één huis zal genoeg zijn. Deze scene is een laatste grapje en hoeft niet te lang te duren.

24


Credits Notitie: Loes wil graag de illustraties maken voor het oude manuscript en dit kan mogelijk overeenkomen met de font van de filmtitel en de credits. Een voorbeeld is gestileerde letters met wat gargoyle/ vleesmuisachtige wezens die over de woorden heen klimmen of vliegen. Dit is makkelijker dan wat er voorheen is voorgesteld en eigenlijk een stuk unieker. (2) Locatie scouting: Er zijn twee belangrijke plekken voor de shoot: de stad en het landhuis. Dit past bij het idee van twee filmploegen. De stads scenes zijn voornamelijk voor Wandelstok, de Gay Pride, het huis van de travestiet en de weg waar de travestiet liftend wordt opgepikt. (Er zijn tevens geen nachtscenes voor de stad) De landhuis scenes zijn voor het landhuis, het bosrijke gebied en de weg. Voorstel voor opnameschema: Eerste Unit, landhuis team: Dag 1: Scenes 21, 6 en 13 (Lex en de homozombies gaan naar de tweede Unit) Dag 2: Scenes 16, 14 en 17 Dag 3: Scenes 9, 15, 18 en 19 (Hier komen Lex en de homozombie weer terug naar de eerste unit) Dag 4: Scenes 5, 7, 11, 12 en 17 (Lex’ scenes) Dag 5: Scenes 1, 2 en 3 Tweede Unit, stads team: Dag 1: Scenes 4 en beide Credits Dag 2: Scenes 8 en 10 (Indien klaar) Dag 3: Buitenshots voor scene 19 overnemen van Eerste Unit Dag 4: Buitenshots opnemen voor scene 11, extra shots van Lijkzang voor scene 12 Dag 5: Scene 2 overnemen van Eerste Unit Dit schema is ervoor zodat de voertuigen en acteurs op de juiste tijd op de juiste plek zijn. Als we op schema blijven hoeven we per Unit maar 4 scenes per dag op te nemen. De scenes zijn zo verdeelt dat iedere dag ook minstens één ‘makkelijke’ scene bevat. Het is cruciaal voor de planning dat de Tweede Unit de Eerste Unit komt helpen op de derde dag van de opnames.

25

Lijkzang Versie 4. Legen staat in het midden van alle vreemde stukken grond, en is een moment stil terwijl hij zich duidelijk concentreert

Recommend Documents