Het aanhangerrijbewijs
De lessen worden genomen bij Kees van der Haven in een donkergrijze Toyota Landcruiser 3.0 D-4D met een aanhangwagen met dubbele middenas in de winter 2008/2009.
Les 1 Woensdag 24 december 11.00u-12.00u We hadden afgesproken bij het kantoor op de Emmastraat 47. Je kan maar beter op tijd zijn, dus was ik er vijf minuten te vroeg. Zeker voor de deur van een rijschool zou je goed moeten parkeren, dus ik was best trots dat ik met het fileparkeren in 1x goed stond. Ik had al even snel rondgekeken, maar de Landcruiser had ik nog niet zien staan. Dus ging ik maar even aanbellen bij het kantoor. Helaas, geen reactie… Ook de garage en het theorielokaal zaten op slot. Nou ja, dan maar even bellen, hè? Dan is het handig dat er lesauto’s voor de deur staan! Maar ook daar werd niet opgenomen, dus zat er niets anders op dan even wachten… Juist op dat moment zag ik de combinatie op de Koningin Wilhelminaweg verschijnen. Nadat alle paperassen met de vorige cursist afgehandeld waren, mocht ik in de Landcruiser stappen. Meteen even mijn jas uit gedaan en achter de stoel opgehangen. Toen ging ik zitten; goh, dat zit ff anders dan die Paseo, zeg! Meteen vraagt hij naar mijn pasfoto’s en rijbewijs. Ehm… die zitten in mijn binnenzak. Dus ik er weer uit, naar m’n jas en weer gaan zitten. Dat ging alweer wat vloeiender! Toen begon Kees met de uitleg over zijn werkwijze en kreeg ik de lesmap overhandigd. De Toyota bleek een automaat te zijn (scheelt weer, hoef ik niet op de schakelmomenten te letten) en ik moest de bak in de ‘4’ zetten i.p.v. in ‘D’, zodat de auto bij 80 km/u niet telkens heen en weer schakelt. Dat was al snel duidelijk, dus rijden maar! We reden rechtdoor de Constantijn Huijgensstraat op. Direct een mooie uitdaging dus, want deze straat is de hele dag door een chaos! Al slalommend door geparkeerde, parkerende en winkelende verkeersdeelnemers kwamen we er doorheen en mocht ik terug rijden naar de KW-weg. Daar rechtsaf en op het Bolwerk links. Dit was het eerste echt vrije stuk en het viel me op dat ik eerder 40 dan 50 km/u reed… Dat mocht wel iets harder! Ondertussen vertelde Kees over zijn Toyota-verleden. Hij rijdt al 12 jaar Toyo en heeft nu Aurissen 1.4 en 2.0 diesel en een Yarisje automaat. De Corolla die er nog staat gaat er binnenkort uit. Jammer genoeg ging er niet meteen een belletje rinkelen toen ik zei dat ik zelf Paseo reed. Inmiddels waren we bij het Hamstergat aanbeland, waarna we rechtsaf de Burgemeester van Rhenensingel op gingen. Bij het verkeerslicht bij De Ballon kwam er een motorrijder rechts naast ons staan; “rij ’s door, joh, er staat een file tot de rijksweg!”. Het bleek een bekende van Kees, die even grappig wilde zijn. Bij de Breevaartbrug gingen we rechtsaf en bij de rotonde links, over de Joubertstraat en dan omhoog en weer naar beneden, naar de singels. Daar seinde een tegenligger naar ons, waarop ik mij uiteraard afvroeg of ik m’n lichten verkeerd had staan, maar ook dit bleek een bekende van Kees. Dat lessen is weer even wennen… Van tevoren had ik mij voorgenomen veel te kijken (het bekende spiegelen), maar dat deed ik ook wel; elke paar honderd meter
had ik wel een paar keer in de spiegels gekeken. Op de singels leken de mensen me extra ruimte te geven; diverse keren zag ik tegenliggers nog even extra rechts gaan rijden. Bij het stoplicht bij Klein Amerika wees Kees me nog even op de lengte van de combinatie, dat we niet de uitrit zouden blokkeren. Ik bleef er dus maar voor staan en dat was maar goed ook, anders had ik het humeur van wel drie automobilisten wat verpest in die korte tijd. Normaal gesproken zou ik wel even een van die auto’s voor laten gaan, maar officieel hoort dat niet, dus toen het groen werd, sloot ik aan en moesten zij nog even wachten. Daarop reden we rechtsaf de spoortunnel bij de Kleiweg in, waar ik goed merkte dat er wat gewicht achter de auto hing; naar beneden werd ik opgeduwd en naar boven teruggehouden. De Albert Plesman-rotonde namen we drie-kwart, waarbij ik geleerd heb uiterst rechts te rijden, zodat er geen motoren aan die kant tussen kunnen prikken; die zie je namelijk totaal niet! De Burgemeester Jamessingel reden we helemaal af en bij de Mac gingen we weer links. Toen het licht op groen ging, viel het ons op dat een van de auto’s voor ons meer op olie dan op benzine reed; een enorme wolk trok over onze voorligger! Verderop viel mij een raar wolkje op bij de uitlaat van een Volvo C70, maar Kees leek het eerder de Renault voor ons te zijn. Dat kon echter niet, want daar ging die wolk juist overheen! Bij de Steef Bikobrug kwam uitsluitsel; het was inderdaad de Volvo die zo rookte! Bizar… Hier reden we gewoon rechtdoor en bij het Bolwerk rechtsaf, terug naar ‘huis’. Hier richtte Kees nog wat afsluitende woorden tot me en herhaalde nog even een deel van de werkwijze en dat hij van 2 t/m 10 januari op vakantie zou zijn. Ondertussen voelde ik mijn telefoon trillen; een beller! Op de KW-weg gingen we weer linksaf richting Emmastraat. Hier zagen we een vrouw een emmer water over haar auto gooien, waarop Kees verzuchtte: “Doe dat nou niet, het gaat vannacht vriezen. Toch?”. Volgens mij zou dat pas 2e Kerstdag zijn, dus lieten we het hier maar bij zitten. Ik had toch even mijn aandacht weer bij het verkeer nodig, want een auto dacht mij makkelijk voor te kunnen laten gaan, terwijl ik juist die kant op moest om de Emmastraat in te rijden! Aan het einde van de straat keerde ik de combinatie en mocht ik meteen rechtsachteruit inparkeren! Het ging toch best aardig, al zeg ik het zelf. Het resultaat is de foto hierboven. Na het parkeren namen Kees en ik afscheid en waren we het erover eens dat de auto’s best vies waren! Bij mijn auto aangekomen herkende hij het model van mijn Paseo toch wel, maar had hij blijkbaar nooit de naam onthouden. Ik maakte nog even wat foto’s en keek wie mij gebeld had. Dit bleek de vrouw van Kees te zijn, die mijn gemiste oproep van een uur geleden had gezien en even teruggebeld had! Officieel behandeld: Intake-les!
Les 2 Donderdag 15 januari 13.00u-16.00u Net iets te vroeg kwam ik weer aan in de Emmastraat. Met de fiets, want de Paseo rijdt even niet zo lekker. Het viel me meteen op dat de straat opengebroken was. Niet zo heel vreemd, want er stonden gigantische machines in het grondwater. Er stonden wel auto’s voor de huizen, dus die zullen dan wel via ’t Anker rijden. Er stond echter (weer) geen Landcruiser, dus die zal wel verderop staan. Ik was net klaar met m’n fiets toen ik een deur achter me hoorde dichtvallen. Dat was Kees, klaar met z’n lunchbreak. De Landcruiser staat inderdaad in de wijk, dus lopen we er samen heen. Ik krijg meteen de sleutel en we hangen allebei onze jassen op. Eenmaal in de auto overhandig ik de lesmap aan Kees en mag ik gaan rijden. Eerst van de stoep af. De combinatie stond geschaard in een linkerdraai, dus ik zag helemaal niks! Knipperlicht aan en rustig wegrijden en wachten tot ik wel wat zag was het devies. Toen de wijk uit. Het was best druk, dus moest ik even wachten tot ik de KW-weg op kon draaien. Uiteindelijk kwam er niets meer van links, dus rij ik rechtsaf richting Bolwerk. Zo kreeg ik meteen de eerste les van vandaag, want ik pakte het stoeprandje mee, doordat ik de auto op de eigen helft hield. Dat moest ook wel, want er kwamen van rechts nog auto’s
aan. Eigenlijk had ik dus moeten wachten tot beide kanten leeg waren, zodat ik om het stoepje heen kon rijden. De toon was gezet; deze les moest ik veel gaan kijken… Het Bolwerk staken we recht over, waar Kees mij vertelde dat er bij B-E minder op doorgetrokken lijnen gelet wordt, maar meer op doorstroming. Ik mocht de fietser voor me dus meteen in gaan halen. We reden verder over de singels, omhoog langs de Esso-rotonde, over de Joubertstraat en bij de rotonde voor de Graaf Florisweg rechts. De oversteek halverwege kende ik al van de Paseo, dus daar ging ik extra rustig overheen. Bij de Breevaartbrug gingen we links de Van Reenensingel op. Daarna weer rechts, de Plaswijckweg op. Dat is dus een typische kijkroute met al die slingers… Bij een bocht naar rechts moet ik voor het draaien eerst links kijken, dan volgen in de rechter spiegel en bij het sluiten van de bocht weer controleren in de linker spiegel. Ik kan je vertellen, das echt vervelend voor je nek bij al die chicanes! Ter hoogte van de Super de Boer was Gerben aan de wandel. Ik ben benieuwd of hij mij herkend heeft. Rechtsaf de Hugo de Vrieslaan in. Bij de oversteek van de Bloemendaalseweg gold weer: doorstroming is belangrijker dan echt stoppen, dus mocht ik rustig doorrollen tijdens het kijken of er iemand kwam. Verder over de Hugo de Vries en bij het zwembad linksaf de Wilde Wingerdlaan in. De kruising aan het eind is nog steeds onoverzichtelijk. Hier gingen we rechtsaf, terwijl Kees vertelde over de ‘speciale kruispunten’; deze kruising op de Van Reenensingel en die bij de Livingstonelaan zijn de enige in Gouda en de wijde omtrek, waar de combinatie op de tussenberm past. Als hij recht staat, dus dat werkt alleen als je zelf de Van Reenen kruist. Ik reed wel voor het kruispunt te ver door (blokkeerde het fietspad), maar daar kwam toch niets aan. Linksaf de Van Reenen op en weer linksaf bij de Livingstonelaan. Hier hoor ik dus eigenlijk te wachten voor het zebrapad totdat ik in één keer het hele kruispunt kan oversteken. Gelukkig komt er niets van rechtdoor, dus kan ik meteen doorrijden. Heel de Heesterlaan afgereden en nu rechtdoor over het kruispunt, de Barentzslaan op. Nu zat er een fietser voor me, waarvan de linkerarm zodanig naar beneden hing, dat ik dacht dat ze elk moment haar arm uit kon steken. De twijfel bleef bij de twee afslagen, maar bij de Mercatorsingel reed ze nog steeds rechtdoor, dus ging ik toch maar inhalen. Het kon precies nog. Rechtsaf de Bontekoesingel op, waar ik vertelde dat ik in de hoek woonde, verder over de Dreef en rechtsaf de Jamessingel op. Daar zagen we John Verschut rijden; mijn oude rijinstructeur. Kees wist nog een anekdote over John, waar ik deelgenoot in werd. Bij de Mac gingen we rechtdoor, langs de Gouwe. Een blik op de snelheidsmeter leerde me dat ik daar blijkbaar altijd automatisch te hard ga rijden… We gingen rechtsaf over de Coenecoopbrug en daar weer links richting de Coenecoop. Bij de rotonde gingen we links langs de Mitsubishi-dealer. Hier merkte ik nog op dat het lekker rustig was op de weg. Bij Toyota gingen we rechts en bij de kruising rechtdoor, waarop ik vertelde dat MultiNorm hier op de hoek zat. Vlak voor de volgende kruising gingen we stoppen. Kees doet de alarmlichten aan en opeens zie ik dat het een reden had; er blijkt een Focus achter me te rijden, helemaal verscholen! Hier krijg ik de uitleg over het keren. Als het breed genoeg is en de instructeur of examinator niet ‘met zijstraat’ verzoekt, mag ik een halve cirkel maken en zo verder rijden. Anders moet ik dus een zijstraat gebruiken. Rechts achteruit is lastig, dus doen we dat links achteruit van voren of van rechts. Dit mag ik meteen in de praktijk brengen, maar nu komt er opeens wél veel verkeer, dus moet ik vaak stilstaan. Het ging langzaam, maar op zich goed. Eenmaal rijdend zegt Kees dat deze manoeuvre ‘normaal werk’ nodig heeft. Terug bij de kruising vertelt Kees dat er ’s ochtends weer een groot ongeval geweest is met drie auto’s. Ik had het niet gezien, want ik werkte natuurlijk niet. Terug naar de Coenecoopbrug en nu rechtdoor, langs het Weegje. Bij de rotonde rechtsaf richting snelweg en toen het terrein van de pleisterplaats op. Ik mocht de combi tussen de vrachtwagens parkeren en de sleutel zelf bij me houden. Hier ga ik meer theorie krijgen! Van tevoren had netjes de vragen uit het lesboekje proberen te beantwoorden. Uiteindelijk had ik er 13 fout of niet ingevuld en dat bleek super te zijn. Het gemiddelde bleek een stuk hoger te liggen… Ondertussen belt de chef van het CBR, waarna Kees vertelt dat het altijd
handig is die te vriend te houden. Kees vond dat het prima ging, maar waarschuwde dat ik niet te voorzichtig moest worden. Hiermee doelde hij op de situatie op de Barentzslaan; het kon inderdaad precies, maar als er een bus gekomen had, had de fietser weer lastig gezeten. Dus had ik er toch achter moeten blijven of al eerder in moeten halen. Daarop gingen we nieuwe data plannen. Ik heb nog maar twee lesblokken nodig! Dit sloot het theorieblokje weer even af, dus gingen we terug naar de auto. Vanaf het parkeerterrein reden we rechtsaf de A20 op. Wederom was de doorstroming weer belangrijker, dus hoefde ik niet zo zeer op de snelheid te letten. Eenmaal boven zat er een vrachtwagen naast me, dus zei Kees dat ik iets moest afzakken, omdat ik er niet meer voor zou komen. Dat was ik ook niet van plan, dus liet ik het afzakken wat duidelijker gebeuren. Ik moest bij afslag Gouda er weer af. Kees was aan de telefoon, maar wist toch nog even aan mij te vragen of ik wel op tijd richting aan zou geven. ‘Ohja, sorrie…’ In Gouda gingen we rechtsaf de Van Reenensingel op en linksaf het terrein van het CBR op. Na een grote bocht over het parkeerterrein, gingen we inparkeren. Ik moest langzaam achteruit tot ongeveer vijf meter voor de bosjes, dan uitstappen en kijken, stappen tellen en dan langzaam verder tot 1,5 meter voor de bosjes. Kees zei me de stip te onthouden, maar dat niet te laten merken. Hierop volgde de afkoppeltheorie; blokken neerleggen, strak ervoor, ruim erachter, handrem vast, kabels los en opdraaien tot vijf cm boven de kogel. Dan de auto ‘ernaast’ parkeren. Daar was geen ruimte voor, dus deed ik een klein rondje parkeerterrein. Toen moest ik de auto weer terugzetten voor de aanhangwagen. Vanaf één meter zou ik aanwijzingen krijgen. 1m… 50cm… STOP! Dat ging veel te snel, nog een keer… Dus ik weer wat steken en nu rustiger. 1m… 50cm… 40… 30… 20… stop. Dat was al veel beter. Goh, die meters gaan sneller dan je denkt! Uiteraard was de kogel niet recht onder de as, dus moest ik ruimte maken bij het achterste blok en dan duwen tegen de as en tegelijkertijd laten zakken. Poeh, da’s nog best zwaar zeg..! Klik! Die zit vast. Nu moest ik hem weer opdraaien, zodat ik zag dat de auto mee omhoog kwam. Dan weer laten zakken en het wiel ophalen tot bovenin, kabels vast, blokken weg en aanhangwagen controleren. Ik moet ook zeggen dat ik het dak doe, meestal hoeft dat niet letterlijk. Toen de lichten controleren en weer wegrijden. Daarbij hoort een remproef; even een paar meter rijden en dan flink remmen, zodat je voelt dat de aanhangwagen ook remt. Voordat we echt wegreden moest er nog even een sanitaire pitstop gemaakt worden. Vervolgens namen we de ‘moeilijke uitgang’; langs Kempenaar. Hier is het lastig wegrijden, omdat de reclameborden in de weg staan. Hier moest ik rechtdoor, waarbij ik wel moest opletten dat er dan meteen een zijweg volgt! De Kampenringweg blijkt veel zijweggetjes te hebben… Voorbij de Kwantum was nog een lastig persoon in de bocht. Terug op de Van Reenensingel (linksaf) gingen we bij Van Beynum rechts en bij de Mac rechtdoor. Kees bleef maar niks zeggen, dus stelde ik even zeker dat ik bij het Bolwerk rechtsaf moest. Op de KW-weg passeerden we een vrachtauto met kleine aanhangwagen (nou, daar ziet ‘ie ook niks van!) en reden we voorbij de afslag naar de Emmastraat om de volgende links te pakken. Daar ging ik wel wat krap met de tegenligger de straat in… Gelukkig zei Kees daar niks van. Op de kruising gaf een Golf wat lastig voorrang. Knipper naar links aanzetten gaf ook geen hint, dus moest ik er maar omheen draaien. Maar dan is het een krap bochtje met zo’n grote combinatie! Volgens Kees paste het makkelijk en zo kwamen we de wijk in. Het plekje waar we vandaan kwamen bleek nog vrij! Rustig indraaien, terugdraaien en weer indraaien –et voilá– zo stond ik mooi geschaard geparkeerd! Bij het uitstappen zag Kees nog een kennis en raakte aan de praat. We hadden nog geen afscheid genomen, dus blijf ik netjes staan wachten. ‘Wij zijn klaar toch?’ ‘Jazeker.’ Hierop loop ik weer terug naar m’n fiets, maar Kees blijkt (uiteraard) dezelfde kant op te lopen. ‘Oh, je bent fietsen?’ Ja, helaas wel… Mijn auto heeft een mank pootje… Tot volgende maand! Officieel behandeld: Praktijkblok fase 2
Les 3 Maandag 23 februari 07.30u-09.30u Daar gaan we dan... Vier dagen griepig geweest, maar gelukkig ben ik nu weer wat beter. Precies op tijd parkeer ik in de wijk. De Emmastraat is nog steeds opengebroken. Al lopende zie ik dat de combinatie niet in de bocht staat, dus loop ik maar door naar het huis. Om de hoek gekomen zie ik hem wel staan, dus kan ik meteen instappen. Het eerste waar Kees en ik het over hebben, is dat de Emmastraat nu beroemd is; landelijk de eerste proef met wateropslag in de weg! Na het instellen van de stoel en spiegels rijden we langs 't Anker weg en gaan we linksaf. De toegangspoort blijkt inderdaad krap, zoals Kees al eens aangaf, en je hebt nog slecht uitzicht ook! Na lang wachten en stukje bij beetje vooruit kruipen is er eindelijk ruimte en rijden we de weg op. Bij de stoplichten gaan we linksaf langs Uniqema. Vervolgens de dijk op en naar de Joubertstraat. Gezien het tijdstip vreesde ik het ergste met alle scholiertjes, maar de eerste irritante fietsers kom ik pas bij de Zwarteweg tegen. Op de rotonde gaan we rechts, waarbij ik het idee heb een fietser te blokkeren, maar dat kon ik niet goed in mijn spiegels zien. Bij de Breevaartbrug gaan we links en dan weer rechts de Plaswijckweg op, waar ik weer veel moet kijken. Deze rijden we helemaal uit en we vervolgen onze weg op de Ridder van Catsweg. Bij de Van Reenensingel gaan we weer rechts, waarbij Kees mij instrueert direct voor te sorteren om je ruimte op de weg te claimen; even te laat en je komt er niet meer tussen. Bij Van Beynum ga ik te dicht op mijn voorganger staan; wat nu als hij stil blijft staan, achter de aanhanger kun je niet kijken... Bij Kempenaar gaan we links en rijden we het CBR terrein op. Nadat Kees zijn prullenbak geleegd heeft rijden we rechtsaf het terrein weer af. Bij Van Beynum rijden we weer rechtdoor, waarbij ik meteen de rechter baan claim. Zo, dat lesje heb ik nu geleerd! Bij de Barentszlaan gaan we links, wat betekent dat ik vóór het zebrapad moet wachten. Er staat al best een file achter me, als we een gat zien in de tegenliggers. Je moet al gaan rijden als de auto voor het gat eraan komt, anders verlies je een deel van het gat. Bij het winkelcentrum aangekomen, blijkt dat ze eindelijk met de herbouw begonnen zijn. De Heesterlaan is inmiddels geheel 30-zone, dus blijf ik de hele weg achter een fiets hangen. Voor de Livingstoneschool gaan we weer links. Hier mag ik halverwege voorsorteren, wat ik ook meteen doe. Er stond ook nog een fiets halverwege, maar gelukkig paste het precies nog. Een auto van rechts gaf vroeg aan dat hij rechtsaf zou slaan, dus konden we snel door. Bij de Breevaartbrug gaan we nu links, richting Reeuwijk. Eerste brug rechts en dan links, waar Karlijn altijd het bruggetje op fietst. Einde van de weg stond een stopbord en moest ik rechts. De bocht is écht haaks en heeft paaltjes in de berm; leuk bochtje... Aan het eind van de weg zijn nog wat irritante chicanes, waarbij een paar fietsers de uitdaging nog wat groter maken. Linksaf en rechtdoor richting zwembad. Daar weer links en op de rotonde rechts. Bij de afslagen naar Bodegraven en de snelweg bleef Kees niets zeggen, dus gingen we blijkbaar naar de Surfplas. Bij het parkeerterrein moest ik omkeren met gebruik van de ingang van het parkeerterrein. De 1e keer ging ik te wijd en kwam ik te kort naar achteren. Daarom moest het nog een keer over. De 2e keer ging prima en ik kwam nog recht te staan ook! Na deze triomf reden we weer terug en gingen we rechts richting Bodegraven. Toen we over de snelweg gereden waren, gingen we op de rotonde meteen weer rechts, de snelweg op. Bij het invoegen bekruipt me het gevoel dat dat gaspedaal volgende keer wel wat dieper mag, maar het is rustig, dus ik kan op de snelweg verder versnellen. Bij Gouda gaan we er weer af, waar ik de blokkeer-techniek weer 2x kan toepassen. Op de afrit valt het ons op dat iemand wel héél erg de binnenbocht heeft gebruikt; halverwege staan sporen in het gras en bovenaan komen ze pas weer terug. Eenmaal binnen de Goudse grenzen gaan we voor de Shell langs het industrieterrein op, linksaf de Van Reenensingel op, waar ik handig gebruik kan maken van een lesauto die net naar het CBR gaat, en wij rijden achter die lesauto aan ook het terrein op.
Ik mag de combinatie achterop het terrein weer keren. Een paar werklui staat even lastig met hun busjes, maar uiteindelijk ben ik gedraaid en rij ik achteruit richting de bosjes. Ik mag meteen het markeerpunt gebruiken en we herhalen de theorie van het los- en aankoppelen weer even. Kees vraagt me of mij wat opvalt aan de aanhangwagen. Ik merk op dat hij nu schoon is, maar het blijkt dat de strepen nu geel zijn in plaats van rood. Dit is gedaan om weer gelijk te lopen met de nieuwe vrachtwagen, die nog steeds niet klaar is... Bij het aankoppelen ben ik nu precies goed achteruit gereden en staat de kogel nog recht onder de dissel ook! Alleen iets te ver... De blokken had ik goed neergelegd, dus kan de handrem eraf en duw ik de aanhangwagen wat naar achteren. Het draaien gaat nu al wat makkelijker dan de vorige keer. Bij het wegrijden moet ik de remproef even overnieuw doen; ik remde te zachtjes. Via de uitgang bij Kempenaar rijden we weer van het terrein af, rechtdoor en meteen rechts. Al slalommend over het industrieterrein zien we erg veel leegstand en verbazen we ons over de nieuwbouwdrift bij de snelwegen. Uiteindelijk rijden we linksaf de Van Reenensingel weer op en gaan we rechtsaf richting de Mac. Al rijdend langs de Gouwe stoor ik me bijna aan de schelle carkit van Kees. Bij het Bolwerk gaan we links, waarbij het me opvalt dat de verkeerslichten uit staan. Bij de Kleiweg gaan we weer links. Ook hier staan de verkeerslichten uit, waardoor ik pas laat besef dat ik voorrang heb. Apart hoe grote kruispunten meteen een chaos worden als men even wat meer moet nadenken. Op het Albert Plesmanplein gaan we links, waarbij ik mijn rechter flank goed verdedig. Aan de andere kant van de Jamessingel rijden we rechtdoor bij de Mac en gaan we de Coenecoopbrug op. Rechtsaf langs het Weegje, linksaf op de rotonde en bij de eerstvolgende rotonde weer links, het industrieterrein op. Daar mocht ik weer keren met behulp van een straat. Het was een brede bocht en het ging op zich best goed! Na het keren reden we terug naar de rotonde en gingen we weer links, over de sluizen en linksaf de KW-weg op. Via de krappe ingang langs 't Anker mocht ik weer terug naar de Emmastraat. De vrachtauto en diverse personenauto's achter me wachten wel, maar uit 't Anker komt net een auto, die ook wacht. Gelukkig heeft hij snel door dat ik diezelfde ingang wilde gebruiken. Met een grote bocht probeer ik zo recht mogelijk door de poort te rijden en dat gaat prima. Linksaf rij ik van de stoep af, draai de combinatie aan het einde en zet hem weer recht langs de stoep. De nieuwe klant staat er al, in een dikke Leon. Ik zet m'n krabbel en ben weer klaar. Kees: “Als je woensdag ook zo rijdt, wordt het kat in 't bakkie”. Langs alle werkzaamheden loop ik terug naar de Paseo. Ik moet even keren om de wijk weer te verlaten. Goh, dat bakkie van me heeft toch best een lekkere acceleratie! Bij mijn wijk aangekomen heb ik bijna een terreinwagen nodig. Door de opbrekingen voor de herbestrating van de Bontekoesingel is het een hele kunst om netjes de Magalhaeslaan te bereiken... Officieel behandeld: Praktijkblok 1 fase 3
Les 4 Woensdag 25 februari 09.30u-11.30u Iets te vroeg kwam ik aan in de Emmastraat. Maar ja, beter te vroeg dan te laat; zeker op zo'n belangrijke dag! Ik was nu zelf ook door 't Anker gereden en had de Paseo weer netjes geparkeerd. De combinatie is er nog niet, dus ik blijf lekker even zitten. Op een gegeven moment zie ik 'm in m'n spiegels, dus blijf ik rustig wachten tot hij gedraaid is, waarna ik uitstap. Bij de Landcruiser aangekomen hang ik m'n jas op en ga ik zitten. Kees is druk aan het zoeken... “Waar is 'ie nou, joh...” Wat blijkt? Hij kan mijn oproepkaart niet vinden! Gelukkig maakt hij altijd een kopie en had ik die netjes in mijn map zitten. “Rijbewijs bij je?” Ohja, zal 'm even pakken. Ondertussen is Kees nog steeds aan het zoeken. Hij heeft z'n map al drie keer van voor tot achter bekeken, maar geen oproepkaart... Nou ja, dan maar gewoon rijden! Door de krappe uitgang gaan we rechts. Kees begint meteen te babbelen en
vraagt me of ik vandaag een vrije dag heb genomen. Ik antwoord dat ik vanmiddag gewoon weer naar de zaak zal gaan, maar dat ik vanochtend inderdaad niet nog even gewerkt heb. Bij het Bolwerk rijden we rechtdoor, over de singels. Aan het eind rijden we de dijk weer op en gaan we rechtsaf, langs de Esso. De rotonde nemen we drie-kwart. Bij de stoplichten gaan we weer linksaf, naar Goverwelle. Eenmaal over de brug rijden we rechtsaf de wijk in. Deze weg rijden we helemaal uit, waarna we weer rechtsaf gaan bij de stoplichten. De Goudse Houtsingel is natuurlijk verzakt, dus wordt het veel hobbelen en goed kijken bij de chicanes. Op de Breevaartbrug gaan we links, maar het licht is nog rood. Rustig stoppen we achter een Jaguar XK. We vinden allebei dat die man toch wel een heel vervelend leven heeft met zo'n auto onder zo'n kont. Bij de Thorbeckelaan gaan we rechtsaf en dat doen we weer bij de GGZ. Bij het parkeerterrein achter de Plus gaan we keren. De bocht is erg onoverzichtelijk, dus stapt Kees uit om te begeleiden. In eerste instantie neem ik de bocht te krap, dus moet ik hem even rechttrekken. Kees drukt me op het hart om daar gewoon gebruik van te maken. Terug bij de weg gaan we rechtsaf en bij de stoplichten weer rechts. Na het ziekenhuis gepasseerd te hebben, draaien we rechtsaf de Buchnerweg op en vervolgens de Livingstonelaan. Hier zijn veel drempels, vooral bij het verzorgingstehuis. Bij de Van Reenensingel gaan we linksaf. De weg is vrij, dus ik kan meteen doorrijden. Onder het rijden valt me ineens op dat de brandstoftank helemaal vol zit. Bij Kempenaar gaan we links, het CBR-terrein op. Stapvoets rijden we langs het gebouw, maar Kees kan de bordjes op de tafels niet lezen. Dus stapt hij uit om even te kijken of hij kan zien wie mijn examinator zal zijn. Bij terugkomst weet hij mee te delen dat het waarschijnlijk meneer Westerhout zal zijn. Ik had een slechtere kunnen treffen, zo zegt Kees. Rechtsaf rijden we weer het terrein af en bij de stoplichten gaan we links, richting de snelweg. We rijden de A20 op en bij Moordrecht gaan we er weer af. Hier stuiten we op een drukke rotonde. Net op het moment dat Kees zegt dat we waarschijnlijk op een trein moeten wachten, komt er een gat in de stroom auto's. “Die kunnen we hebben”, zegt Kees, dus rij ik de rotonde op. We nemen hem drie-kwart en ja hoor... Nét als ik aan kom rijden, komt er een trein aan! Nadat de bomen ons weer vrij baan gegeven hebben, vervolgen we onze weg richting Moordrecht. Bij het tankstation moet ik even stoppen. De tank is (uiteraard) nog steeds vol, maar Kees blijkt al wat honger te hebben. Het tankstation blijkt geen lekkere broodjes meer te hebben, maar Kees weet zijn honger toch te stillen. Handig, zo'n examen rond lunchtijd! Tijdens het wachten zag ik een gerestaureerde Mini langsrijden en de bestuurder blijkt in de bocht te kletsen met een shovel-chauffeur. Rustig wachten we tot we opgemerkt zijn en de Mini verder rijdt. Wij rijden ook verder, Moordrecht uit en de dijk op. Dan is het toch wel een bochtig dijkje, met zo'n aanhanger achter je en een instructeur naast je. Over de sluis rijden we Gouda weer in en bij de stoplichten gaan we rechtdoor, de dijk weer op. Bij de stoplichten gaan we ook rechtdoor, de Joubertstraat op. Vervolgens de brug over en bij de rotonde rechtdoor. Vlak na de rotonde gaan we meteen rechts een heel smal straatje in. Op dat korte stuk heb ik drie keer stil gestaan om een fietser erlangs te laten. Eenmaal de bocht om valt me op dat hier veel eenrichtingsverkeer is. Aan het einde gaan we rechtsaf en passeren we de straat van Désirée. Op de kruising gaan we links, langs de Savelberg, waar een vrouw wil gaan inparkeren. Ze geeft geen voorrang aan ons, probeert even wat en rijdt vervolgens verder, terwijl er plek zat is! Nou ja, het zal wel... Langs de Pauluskerk rijden we verder naar de Jamessingel, waar we rechtsaf slaan. Langs de Mac bereiken we de Coenecoopbrug, die we gebruiken om de Gouwe over te steken. Aan de andere kant rijden we onder de brug door en bij de rotonde slaan we rechtsaf. Dat was het begin van een lange, hele lange weg... Ik mocht de hele Zuidkade uitrijden; alleen maar 30 km/u zone... Maar op zich wel leuk rijden, zo langs de Gouwe! Aan het eind rijden we de wijk weer in, waar een lastig persoon in een klein straatje ervoor zorgt dat ik een stukje van de stoep moet meepakken om verder te kunnen rijden. Bij de stoplichten slaan we twee keer rechtsaf om bij de hefbrug uit te komen. Uiteraard gaat deze
net open, dus hebben we wat tijd om om ons heen te kijken. Voor ons staat een Duitser of een Belg (lastig van het kenteken te zien), waarbij het kenteken wel heel provisorisch bevestigd is. Beneden probeert op dat moment een vrachtwagen achteruit het parkeerhofje in the rijden. Kees zegt precies wat ik denk: “Dat gaat nooit.” Toch blijft de chauffeur het proberen. En inderdaad, het gaat niet. Dan blijkt hij opeens een bijrijder te hebben, die uitstapt om te begeleiden. Niet dat dat iets aan de situatie verandert... Het gaat nog steeds niet. Wij rijden inmiddels weer, dus de afloop kunnen we helaas niet zien. Na weer de Gouwe overgestoken te zijn, gaan we rechtsaf langs de Gouwe terug naar Gouda. De buitenlander, die voor ons stond, lijkt goed de weg kwijt, waarop Kees adviseert wat afstand te houden. Mensen die de weg kwijt zijn, zijn onvoorspelbaar. Bij de rotonde doe ik per abuis de knipper naar links aan. Niet nodig, want we gaan rechtdoor. Dat doen we ook bij de volgende rotonde, maar bij de Gamma gaan we linksaf. Van rechtdoor komt een ambulance aangereden, waar ik nog precies voorlangs kan. Maar nu heb ik te weinig tijd om naar eventuele fietsers te kijken. Ohja... Op de Van Reenensingel rijden we het CBR-terrein op, waar we weer een grote bocht beschrijven en gaan parkeren. Ik mag direct de stip gebruiken en afkoppelen. De auto zet ik ernaast en sluit ik af en dan lopen we naar binnen. In de wachtruimte blijkt het een minireünie te zijn: pa, ma en dochter Van der Haven en vader en zoon Mimpen zijn allemaal tegelijk aanwezig. Kees pakt de kentekenbewijzen erbij en we gaan de belangrijkste theorie nog even herhalen. Dan blijk ik het een en ander door elkaar te halen. Een aanhangwagen is kentekenplichtig als de maximum massa groter is dan 750 kg. Een aanhangwagen is APKplichtig als de maximum massa groter is dan 3500 kg. Ook de lengte van de auto schat ik fout; ik moet een meter voor en achter optellen! Om 11.40u besluiten we de tafels maar op te zoeken; we hebben lang genoeg gewacht! Officieel behandeld: Praktijkblok 2 fase 3
Het afrijden! Woensdag 25 februari 11.40u Tafel 2... Het blijkt inderdaad John Westerhout te zijn! Eerst pakken we de kentekens er weer bij. “Wat is het ledig gewicht?” Nou, gewoon... De massa als er niets in zit... Ik kijk Kees aan en die verduidelijkt: “Ja, en hoeveel is dat?” Oh! 840 kg! Goh, ik ben er weer lekker bij, zeg... “Wat is het laadvermogen?” Even rekenen... 1160 kg! “Hoe heb je dat berekend?” Maximum massa minus ledig gewicht. “Het staat er ook gewoon vermeld, he.” Ahum... Mooi dat het klopt... Ook met het schatten van de lengte van de auto maak ik weer een denkfout... Hoe dan ook, we trekken de jassen aan en gaan naar de auto. Ik rij de auto voor de aanhangwagen voor het aankoppelen. Het gaat net wat te snel en ik sta wat teveel naar rechts. Ik controleer dat de blokken er nog goed liggen, haal de rem eraf en duw een beetje tegen de dissel. Tegelijkertijd draai ik de dissel omlaag, zodat de koppeling om de kogel valt. Ik hoor allang een klik te horen, maar die blijft uit. Na een beetje wrikken hoor ik de klik toch en draai ik de dissel weer wat op. Ik zie de auto mee omhoog gaan, dus de koppeling zit prima! Vervolgens maak ik de kabels vast en start de uitleg rond de aanhanger. Bij de achterkant aangekomen vertel ik dat we ook het dak controleren op ijs etc. “Ja? Doe maar?” Dus klim ik op de aanhangwagen en bevestig dat er geen ijs op ligt. John vindt het jammer en vertelt dat we gaan rijden. Als we zitten, vraagt John of ik nog vragen heb of dat alles duidelijk is. Ik zit me even te bedenken wat er dan allemaal duidelijk zou moeten zijn, maar besluit gewoon te bevestigen en start de motor. De remproef, die ik volgens het boekje moet doen, doe ik eigenlijk net te zacht naar m'n zin, maar ik vertel dat ik de remproef gedaan heb en vraag welke uitgang we nemen. John antwoord met “de elite-uitgang” en legt het verschil uit tussen de hoofduitgang en de andere uitgang, die blijkbaar de “artiestenuitgang” is.
Bij de uitgang gaan we linksaf de Van Reenensingel op. Daar gaat 'ie, we zijn onderweg voor het examen! Boven bij de Gouwe gaan we links en bij de Mac rechts. Ondertussen is de casual smalltalk begonnen en vertel ik over van alles en nog wat. We gaan rechtsaf over de Steef Bikobrug, waarna ik mijn ongenoegen deel over het 'voordeel' van de hobbels in Gouda; het zijn natuurlijke drempels... Linksaf draaien we de Onder de boompjes in, waar ik twee keer om een auto moet laveren. Krap straatje met al die geparkeerde auto's. Aan het eind gaan we links, waar ik mezelf bedenk dat ik wellicht wat te lang gewacht heb met wegrijden. Aan de andere kant, met een aanhanger kun je beter op zeker spelen. Over het Bolwerk rijden we rechtdoor, waar ik ruim over de streep heen rijd om een fietser genoeg ruimte te geven. Bij een afzetting verderop neemt een auto voorrang, maar door het anticiperen en rustige tempo had ik nog net genoeg ruimte. Bij de stoplichten gaan we linksaf de tunnel in en op het Albert Plesmanplein twee keer rechts, de Graaf Florisweg op. Voor, in en na alle bochtjes kijk ik uiteraard nadrukkelijk in de spiegels. Bij de Willem en Marialaan gaan we links, waarbij ik om een moeder en kind moet rijden, die staan te wachten om over te kunnen steken. Weer zijn er veel bochten en ik rij voor de tweede keer langs de straat van Désirée! Wederom moet ik op de kruising linksaf langs de Savelberg en de Pauluskerk, rechtdoor langs het Bleulandziekenhuis en dan daaromheen om de Livingstonelaan in te rijden. Hier bekruipt me het gevoel dat Kees mij vanmorgen alvast een deel van de route heeft laten zien... Bij de Van Reenensingel steken we rechtdoor over. Ik kon meteen halverwege gaan staan, want hier pas ik natuurlijk op de middenberm! Op de Heesterlaan stoppen we en krijg ik de instructie om een recht stuk achteruit te rijden. De examinator stapt uit om het hele proces te kunnen bekijken en zou aangeven als het voldoende zou zijn. Het gaat een heel stuk goed, maar op het eind begint de aanhangwagen toch wat van de stoep te wijken... Met kleine correcties weet ik de schade beperkt te houden, maar ik ben er toch niet helemaal zeker van. Wanneer John weer plaatsneemt in de Landcruiser vertelt hij dat hij een grap heeft uitgehaald met een huisvrouw, die naast me bezig was. “Je hoeft niet heel de straat te vegen als de aanhanger komt, hoor!” De vrouw antwoordde met een onbevredigend “hihi”, dus voor hem was de grap er al af. We rijden de Heesterlaan verder uit en gaan rechtsaf de Van Reenensingel op. Ik blijf netjes voor het fietspad wachten tot er ruimte is om meteen door te kunnen rijden. Bij de stoplichten gaan we rechtdoor en John leidt me het CBR-terrein op. Ik verwacht nu te moeten afkoppelen, maar ik moet de combinatie recht onder de overkapping parkeren. Het is al klaar! Even moet ik wachten op een auto, die net onder de overkapping aan komt rijden en dan zet ik de auto langs het gebouw stil. Ik sluit netjes de Landcruiser af en we lopen naar binnen. John houdt de deur voor me open. Eenmaal bij het tafeltje blijkt Kees daar te zitten. Hij krijgt spontaan telefoon en wendt zich even af. John reikt mij meteen de hand en feliciteert me. “Kees kan alles verder wel vertellen. Tenminste, als hij niet telefoneren blijft... Ok, dan vertel ik het wel.” John legt me uit dat ik morgen naar de gemeente kan en overhandigt me een mapje. Dan is Kees klaar met bellen en vraagt wat er verkeerd ging. Vlot antwoord ik dat ik elke bocht vergat te kijken, dus moest Kees toch maar een andere opzet gaan kiezen voor z'n rijopleiding. “Nou, geef mij dan de sleutel maar.” Samen nemen we afscheid van John en lopen weg. Buiten vraagt Kees aan me wat John allemaal voor opmerkingen had. Ik antwoord dat hij niets op te merken had en dat hij gewoon vertelde wat Kees zou vertellen als hij niet aan het bellen was. Ik neem plaats op de passagiersstoel en zie dat Kees alleen een rempedaal heeft. Kees haalt wat paperassen tevoorschijn en ik moet weer even een krabbeltje zetten. Dan start Kees de motor en losjes draait hij de combinatie achteruit. Langs de Mac rijden we weer terug naar de Emmastraat. Het valt me direct op dat Kees het gaspedaal een stuk meer gebruikt dan ik. Bij de Emmastraat draait Kees de combinatie rond en parkeert heel simpel kaarsrecht achteruit in een parkeervak. Ik krijg een hand en felicitaties van Kees en ik bedank hem voor de leuke lessen. Hij antwoordt dat hij er dik voor betaald krijgt, maar dat hij het ook graag gedaan heeft. Samen lopen we richting het huis en leg mijn spullen in de
Paseo. “Ah, hij rijdt weer?” Ja, antwoord ik, nu nog de ovale banden oplossen en dan rijdt hij weer netjes. Kees steekt z'n hand op. “De groeten!”
Het ophalen van het nieuwe rijbewijs Donderdag 5 maart 19.55u Nadat ik het vorige week donderdag aangevraagd heb, kan ik nu mijn nieuwe pasje ophalen. Eindelijk ben ik van die rare flubber af en hoef ik niet meer een apart hoesje mee te nemen! Alles past nu in m'n portemonnee... Bij de balie overhandig ik de afhaalbrief en mijn oude rijbewijs. Die wordt nu ingenomen en zal ik nooit meer zien... Slik. De dame achter de balie loopt even weg om mijn pasje te zoeken. Bij terugkomst legt ze die bij me neer en print ze een ontvangstbevestiging dat ik moet tekenen. Ik controleer snel of de juiste rijbewijzen genoemd staan en of mijn gegevens kloppen. Het gaat allemaal wat snel, dus kijk ik verwachtingsvol naar de dame, die bevestigt dat dit het is en dat ik mag gaan. Ok... Tot ziens! Tijdens het weglopen kijk ik wat rustiger naar het nieuwe pasje. Het is nog steeds vies-roze, maar toch vind ik het best een stoer ding. Leuk dat de begindata van de rijbewijzen gewoon vermeld blijven; kun je altijd uitrekenen hoe lang je al je rijbewijs hebt. Ook valt me nog iets op... Heb je urenlang geleerd om een gigantische combinatie van zo'n 11 meter onder controle te houden met achteruit inparkeren enzo... krijg je een brommerrijbewijs!
