Le Mouton Qui Rit
Le Mouton Qui Rit in MailleroncourtSaint-Pancras
Le Moton Qui Rit
Fannie en ik besloten na een hectisch leven het laatste stukje anders te gaan doen. Het leven is immers zo kort, geniet ervan zo lang het kan
1
2
Contents Het begin
10
Verbouwing gestart
10
Friday, July 04, 2008
11
Retro
11
Fotootje
11
fontenois le chateau
13
Monday, July 07, 2008
13
Monday, July 07, 2008
14
Stucen en water
15
circulation alternee
15
Bricoler (knutselen)
16
Doelen stellen
17
Tegels en quantumcomputing
18
Intuitie
20
14 juli
21
Dip
22
Tourtje Ballon de Vogezen
23
Nieuwe Haring
25
We zijn in business!
26
Gasten
28
Ramen
30
De "tug of war" Apple vs MS/Intel
31
Het leven in la doulce France
32
Nigeria
33
3
4
Slaapkamer 1 klaar
34
Slak Attack!
35
Luxeuil vreetmarkt
35
Kamer 4
36
Vide Grenier Vauvillers
37
Keuken gesloopt
40
Kunstmarkt Luxeuil
41
Hout
42
Keuken geplaatst
43
Neuf
44
What the heck
46
Vakantie, ziek en Parijs
47
Vorderingen
51
Vorderingen revisited
53
Vegen uit de pan en van wat me verbaasde
55
We're sucked!
57
Pui voorbereiding
59
Winter en het einde van databases
61
Zoals de Fransen
64
Uitzicht
66
panorama pui
67
pui erin
68
Damien, Verkeer, en Neuf.fr
69
FERMOBA
70
Damien
72
Damien revisited
73
damien en ledjes
74
vergunning afgewezen
75
Weekend en de laatste loodjes
76
Laatste loodjes en status overzicht
77
Vergunning dakkapel revisited
79
Back on line, desondanks Neuf/SFR
80
De Korst
82
Time out
84
Winter
86
Nieuw begin nieuwe kansen
88
Brrrr
88
Oeps!
90
Earthship
91
Verrek
92
Keuken en Honing
93
Zomaar
95
Flessen
96
corridoor
98
Sneeuw en Eten
99
Fotootjes
100
Spoofen en zondags gereutel
102
Toerisme
104
Logo
105
De Dag van...
105
Skype en Brico
107
Gietvloer, en het is weer zondag
109
5
6
Emergence
111
Conseil General
112
Lente
114
TRIEST en WELKOM
117
Felix
120
Balkon en Fermoba
121
Vloer
123
Een nieuw lam
124
Tietsia
124
Foir St. Loup
126
Felix & Tietsia
129
puf, puf
130
Vreetmarkt
132
Tour
134
Nou ja zeg!
139
Filosofie van de koude franse grond
141
Bibliotheek
143
Powercursor
145
Spelletje?
145
Langres
149
Pffffff
152
Vroeguh
153
Tussen Gast en Aanrecht
155
Vol!
157
Feest!
160
De dag ervoor
162
Grande Ouverture
164
Besancon
167
Vloerverwarming
173
Op=Op
174
ruines
178
Damien
179
Kokkerellen
181
Krant
182
feu St-Jean
183
1984
185
Aardappeleters
187
NET
189
GO NO GO
190
Hondsdagen
192
Tegels
196
Beton ciré
197
Zwijnen
197
Keuken
199
Motorweekeinde
202
Belasting
205
l'Automne
206
Dit en Dat
207
Barok zwelgen
209
Nou Moe!
210
Sophisme
212
Verkiezingen
214
7
8
Beton Ciré
216
Waar ben je geweest
219
Auw!
219
Appartement
221
Kamer3
224
Vloer
226
Schapenfeest
227
Ode aan een Zaagblad
228
keuken
228
Weekend
229
Plombiere-les-Bains
231
iPhone
233
Vloer
234
iPhone rvd
235
Vloer rvd
236
Winter
239
kerstkaart
240
Vakantie
240
Nieuwjaar
242
BIBBEREN
243
Nieuwjaarsreceptie
245
Verpakking
247
lunchmuziek
249
apartement 2
249
JE-DOET-IS-WAT
250
zwembad
252
Fase1
252
Stofhappen
255
Keuken
257
Keuken 2
258
Schapen
261
THOCP
263
DitjesenDatjes
264
Frans
268
War4Ever
270
Hout en puin
270
Lammeren
271
Kretetologiemixer
273
Wie hoog zit...
274
De zin verzetten
274
Teletype
276
Schapies
279
Vuurdoop
279
Lammeren
280
Storm
281
Allerlei
281
Lente!
283
Energie
285
9
Het begin Tuesday, March 11, 2008 Het avontuur begint, het is vandaag inpakken geblazen en de auto volstoppen met gereedschap. Morgenochtend door naar Claveisolle voor de cursus omgaan met franse materialen. Moet niet te vroeg vertrekken anders kom ik vast te zitten in de files bij Thionville. Het schijnt pijpenstelen te regenen in noord Frankrijk. Op de valreep ook nog ff de pippelinghof.nl site aangepast voor onze verre vrienden. Als je zo aan het opruimen bent van je 30 jaren IT, kom je heel wat tegen. Je moet je dan beheersen en de zooi met gesloten ogen weggooien. Opruimen en afsluiten. Shit wat appel met zijn OS aan het doen is weet ik neit maar probeer maar eens een bestandje over te fietsen op een DVD met een GROOOOOTE omweg kom je er wel en als je er dan bent gaat het erg gemakkelijk. Maar ja voordat je er bent. Je moet al een behoorlijk stuk Googelen om te weten te komen hoe je zoiets moet doen. Enne, files van een NTSF schijf kopieren en terug naar een mini mac, dit allemaal in het kader van je muziek bij elkaar zetten, is een weg met ellende. Een paar keer een schijfje formattereren is dan gewoon ee nroutine zaak geworden. Ook hier moest je bijna het wiel opnieuw uitvinden. Wat een ramp die appeldozen. Zodra je iets onder de moterkap moet graven... Windows wint het mbt systeem en beheer met straatlengtes. OK de software van Mickysoft stinkt, veel te opgeblazen, en dezelfde software werkt totaal aanders op een mac-je. Word vernachelt je bestanden... Maar toch onder die motorkap wil je zitten, en daar stink Apple weer. Nou ja volgende keer beter. De komende week is het ff radio stilte totdat ik weer iets als internet krijg. Posted by mailleroncourt at 12:00PM (+01:00)
Verbouwing gestart Thursday, June 26, 2008 Na bijna twee maanden zijn we zover dat alle casco's van de douches staan, de nieuwe deuren zijn gemaakt en het verwarrend aantal trappen en toegangen tot verschillende delen van het huis vereenvoudigd is. Deze week de keuken besteld, de tegels uitgekozen voor de douches, ontwerpen gemaakt voor de afwerking en verdere afspraken met de aannemer gemaakt over wat wel en wat niet. We gaan nog steeds voor een augustus klaar met de kamers. Het zal zeker in juli pezen worden maar we gaan het redden. De moeilijkste zaken zijn af, de grote infrastructurele veranderingen zijn gemaakt en sinds vandaag heb ik internet! Volgende week de details
10
Posted by mailleroncourt at 10:42PM (+02:00)
Friday, July 04, 2008 Op de een of andere manier werd ik met mijn blog iedere keer op een andere site geworpen, of gedwongen een nieuwe blog aan te maken. Hopelijk lukt het nu beter. Het is twee maande nradiostilte geworden ipv een paar weken. Het krijgen van internet is met een beetje hulp van mijn goede vriend Dries uiteindelijk simple gebleken, een maand vertraging slechts. Maar het aansluiten van het een en ander had zo de nodige onmogelijkheden. De komende dagen zal ik proberen een beetje chronologisch bij elkaar te vegen wat er de afgelopen 2 maanden is gebeurd. In vogelvlucht Uit de vier voor gasten bestemde kamers zijn de overbodige trappen gesloopt , kasten eruit traphalletje eruit, en nu zijn alle kamers ongeveer even groot: 5 by 5 meter. De cascos voor de douche/toilet staan nu ook, en zijn tegel en verf klaar De trap van tussen de kamers heeft een nieuwe bestemming gekregen, nieuw trapgat in het toekomstige appartement, en de twee oude dichtgemaakt De twee kamers beneden hebben nu elk hun eigen doorgang De centrale gang is leeg gesloopt en meet nu net als het appartement 4 x 13, en krijgt een nieuwe deklaag met tegels en witte muren. De grange op de eerste verdieping, waar je vanaf de straat zo in kunt rijden, is ingericht als voorlopige opslag en werkplaats. De deuren tussen de slaapkamers zijn nu allemaal dichtgemetselt en dat scheelt weer een hoop met stof en lawaai en ook tocht. Een schreeuwtest gaf als resultaat aan dat de (dubbele) muur behoorlijk geluiddicht is. Het fundament voor het terras in wording is half vol gestort met puin, dus dat schiet ook aardig op. En dat is het wel zo'n beetje. Posted by mailleroncourt at 07:36PM (+02:00)
Retro Friday, July 04, 2008 Een beetje warrig allemaal hieronder maar dat kwam omdat ik op de een of andere manier verkeerd verbonden werd met de verkeerde blog. Er bestaan nu 3 blogs met dezelfde inhoud. Een beetje veel van het goede maar ik hoop dat het nu goed gaat. Posted by mailleroncourt at 07:39PM (+02:00)
11
Fotootje Friday, July 04, 2008 De bovenste fotos zijn van tijdens de verbouwing, de onderste twee toen we begonnen. De deuren zijn verdwenen, evenals de trap die tussen de twee kamers was geknutseld. De bovenste foto geeft het douchblok in wording aan. Dat is nu gestuced en kna geschilderd en betegeld worden. Posted by mailleroncourt at 07:43PM (+02:00)
12
fontenois le chateau Sunday, July 06, 2008
Gisteravond naar een openluchtvoorstelling geweest dat zich in de franse middeleeuwen afspeelde. Een typische klucht. Ging over een vermiste edelman die achteraf naar bleek ergens verpleegd werd nadat ie gewond was geraakt. De kostumering leek heel authentiek. En door gebruik te maken van de omliggende zaken als het kasteel kreeg het geheel een zeer aparte sfeer. Natuurlijk begreep ik maar de helft van wat er gezegd werd, maar de algemene trend was wel duidelijk. Tja alleen zo leer je Frans, door ernaar te luisteren. Een beetje langdradig werd het wel en de laatste akte was werkelijk een anti climax, eigenlijk gewoon zoals een amateurspel hoort te zijn. Terwij het begin weer ijzersterk was met al die verdachtmakingen.
Ohja en voor foto's over de verbouwing: http://s211.photobucket.com/albums/bb122/ editorsthocp/mailleroncourt/?start=all Posted by mailleroncourt at 11:26AM (+02:00)
Monday, July 07, 2008 Zo even wat oud en nieuw situaties op photobucket gezet. Hieronder de nieuwe situaties. Dit is de nieuwe trap naar de bovenliggende kamers. Die komt van tussen de kamers op de begane grond. Door een muur van 80 cm heen breken is geen werk voor een amateur. De twee nieuwe deuren zijn dan ook door een aannemer gemaakt.
13
De trap die eerst het appartement in tweeen brak is weg en nu loopt ie langs de muur. Ruimte winst zeg ik maar. Alhoewel met die afmetingen... Kijk op photobucket voor de oud en nieuw situatie Posted by mailleroncourt at 08:26AM (+02:00)
Monday, July 07, 2008 Weet je wat me opvalt? Ik mis het IT werk eigenlijk geen seconde, heb het er ook nauwelijks over met anderen, ook al omdat het voor 99% van de bevolking ongrijpbaar is en de rest heeft overdag al voldoende gedoe daarover. Gesprekken van de dag gaan dan ook over feesten in de buurt, de naderende 14e juli, de vide greniers (letterlijk: zolder opruiming of rommelmarkten) waar je wat kunt krijgen en hoe je het beste met je autonome maaimachines (schapen dus) moet of kunt omgaan. Je dagelijkse routine bestaat uit 'savonds vers water en 'smorgens vier handen brokken. Daar lok je ze mee en krijg je ze tam zegt men. En dat klopt ook. Nou ja het leven is er een stuk eenvoudiger op geworden en je hebt dan ook ineens tijd wat meer aandacht aan je mailtjes te besteden (ha-ha) Tenminste als je je toetsenbord niet kapot slaat met een vliegenmepper om die pestdingen van je af te houden, het is een kerkhof, elke dag weer. Er zitten er tussen die moet je echt in de gaten houden. Die steken of bijten, maar die hebben ook een andere kleur en vallen dus sowieso op. En dan heb je er die door geen mepper weg zijn te houden en die ook heel moeilijk te pletten zijn, zijn stukken steviger gebouwd, taaie rakkers. Die moeten natuurlijk absoluut onmiddellijk, dadelijk, direct naar de eeuwige jachtvelden gestuurd worden, want die zijn te slim. Vraag me ook af of je (via de chaos theorie ?) de vliegpaden van die vliegen kunt voorspellen, zou dat lachen zijn! Dat spaart een hoop vliegenmeppers uit, die zijn n.l. erg slap, je kan ze dan in mid-air zappen of anderszins verpletteren. Wat zijn die dingen lastig. Opvallend is dat ze in het donker niets doen, zien dan waarschijnlijk niets. Die gaan w.s. niet op geur of CO2 af zoals muggen lijkt het, moet natuurlijk wel voorzichtig zijn met zo'n uitspraak. Posted by mailleroncourt at 12:53PM (+02:00)
14
Stucen en water Tuesday, July 08, 2008 Zo vandaag de knoop doorgehakt: de wand waar de trap tegenaan heeft gezeten gaat afgebikt worden en opnieuw gestuced. Blijkt er dus een schoorsteen achter gezeten te hebben, tja over koude brug gesproken. Waar dat nu weer heen gaat... Met zijn tweeen ben je daar dus een hele dag mee bezig, een muurtje van 5 x 2.50. Morgen de deklaag erover en dan is dat leed ook weer geleden. Dit is wel de meest heftig verbouwde kamer. Gelukkig zijn de andere kamers niet zo.
De water voorziening is een letterlijk slangennest, het had simpeler gekund maar als je dan warmwater aftapt van de wastafel krijg je een koude douche als je alles ter plekke splitst, dus toch maar voor een manifold gekozen. Dan is de druk overal min of meer gelijk. Nu de boiler installeren, stroom erheen en klaar is dat ook weer. Ben benieuwd of alles meteen waterdicht is. Die slangetjes verdwijnen dus door een muurtje van ++ 80 centimeter! Posted by mailleroncourt at 08:30PM (+02:00)
circulation alternee Wednesday, July 09, 2008 De fransen hebben en aantal dingen goed aangepakt. Een ervan is de "Dechetterie" (deesjetterie) een soort millieustraat maar dan zonder extra kosten. Je kunt daar letterlijk alles kwijt wat je in de weg zit, aan afval dan. De plek wordt uiteraard bemensd, en je krijgt hulp bij wat je waar in moet mieteren. Erg aardige vent, maar onverstaanbaar in dat platte frans. Op weg erheen kwam ik vandaag een merkwaardige situatie tegen.Eerst een bord met "circulation alternee" soort van gewijzigde verkeerssituatie en dan een stoplicht. Meestal zijn er dan mensen aan het werk, iets met de weg aan het klooien. Dat was ook nu het geval. Dus ik stop, wacht weer tot de handel oranje gaat knipperen en trek dan op. Kom ik voorbij het stoplicht voor de tegenliggers, maar niets te bespeuren. Ah toch, honderd meter verder op. Daar geen stoplichten, merkwaardig, een beetje laverend door de teer machine en de straatwals knar ik naar de dechetterie. Kom ik terug, weer geen stoplichten, wel die van een paarhonderd meter verderop. Weer zigzaggen en toen viel het kwartje. Natuurlijk, niemand had opdracht gegeven/gekregen om de handel te
15
verplaatsen. Bij navraag bleek dat daar weer speciale mannetjes voor zijn, voor het verplaatsen van die dingen. Iets gecompliceerds met vakbonden, regelgeving en een heel verhaal dat dat toch allemaal maar goed geregeld was. Dat de weggebruiker daar totaal confuus van wordt is blijkbaar van ondergeschikt belang. En dat de werkzaamheden voorbij de stoplichten zone lagen interesseerde blijkbaar niemand. Deze is ook leuk, van afgelopen zaterdag. Echt weer zo'n staaltje van de vergane communistische glorie (nog niet zo lang gelden werkte bijna 50% van de beroepsbevolking direct of indirect voor de overheid). Kom ik bij Brico Depot, een soort mega Gamma, en wil een bepaalde hangend WC setje hebben. Dan liggen daar wel de stortbak en de montagekit, maar de pot zelf ontbreekt. Ikke vragen waar is die pot? Wordt een stortvloed van argumenten, verboden en redenen over me uitgestort waarom ik die stortbak niet mag meenemen en daar een andere pot bij zoeken. Men was natuurlijk verbijsterd waarom die gekke hollander vroeg of dat kon. Nee dat kon NIET. De `kit' wordt samen met de bijbehorende pot verkocht en kan niet los verkocht worden! Dat zou toch niet bestaan! Dacht ik. En dan een beetje onbeschoft tegen me doen ook nog! Nee die werd alleen als set verkocht, net zoals die setjes die er naastliggen, het was dat of niets. Het boekje "Merde!" (alles wat je op school niet geleerd werd over de Franse taal...) kwam hier weer uitstekend van pas. Zij grof ik dus ook. Met gepaste bewoordingen zei ik dat dit inbeciel was en dat ze niet de emmerdeur (schijtlijster) tegen me uit moesten hangen en dat ze niet "peter plus haut que son cul" (een scheet laten boven je nek uit = verwaand) moesten doen. Ik heb zelden iemand zo verbaasd zien kijken. Om ons heen werd dan ook stevig gegrinnikt. Ik dus naar de klantendienst. Waarom setjes inkompleet in de stelling lagen? Tja dat wist men niet, en wanneer die wel kwamen ook niet, en bestellen? Nee hoor daar deden ze niet aan. Waarom deed me dit toch voortdurend aan het oostblok voor de liberatie denken? Daar kwamen ook eerst een lading linker schoenen en maanden later de bijpassende rechterschoen, als ze al kwamen. En ook toen was het personeel nauwelijks geinteresseerd. Wis en waarachtig de naweeen van een kommunistisch systeem, hier in la douce France notabene. Merde! Posted by mailleroncourt at 07:03PM (+02:00)
Bricoler (knutselen) Thursday, July 10, 2008 Vanmorgen stond ik voor een uitdaging. Een verzameldoos (een soort verdeelstuk) voor de afzuiging maken of ergens gaan kopen. Maarja waar? Brico Depot in Epinal is zo weer een uurtje enkele reis, een uurtje zoeken, en dan is het de vraag of ze zoiets hebben. Tot nu toe niets dergelijks gezien. Er al wel naar gezocht afgelopen zaterdag. Ook nog, je bent er weer een morgen meer kwijt, zonder de garantie dat je terugkomt met het ding. De verleiding is wel groot, want het is een prachtig heuvellandschap om door heen te rijden, maar daar zijn de weekeinden voor, eigenlijk.
16
Hoewel, ergens in het huis stond toch nog een soort aftandse opbergbank? Als ik die nu eens ging slopen en verwerken voor de doos. Goed plan vond ik. OK, ok, ook een morgen mee bezig geweest. Maar dan heb je ook iets op maat gemaakt, nou ja bij mij weet je dat natuurlijk nooit. Nee dit is geen poging om een robot in elkaar te flansen. Zo klaar, en precies wat ik wilde. Wat is siliconenkit toch een prachtig spul. Alles lekker luchtdicht afkitten is geen vraag maar een feit met deze uitvinding van de 20e eeuw. Alleen je ducttape wil daar absoluut niet op pakken. EN JA HOOR! Het ding was natuurlijk net een halve centimeter te hoog voor tussen het plafonnetje en de steunlatjes! Plafonnetje eruit, een houtje wegzagen, anders ging ie er echt niet door. En het geval monteren. Dat ging dan toch maar weer precies. Toch weer een meevaller.
Het mag dan geen technisch hoogstandje zijn, maar van een beetje afvalmateriaal zo'n ding in elkaar flansen was weer dolle pret. En verder? Een deel van de electro zit ook weer in elkaar, alhoewel in kamer 1 de lamp nu continu blijft branden. Blijkt dat de aannemer alle schakelaars voor het gemak maar heeft doorgeknipt. En dat die lamp in SK1 nu net met een relais bediend wordt, bijzaak. Die moest ik dus uitdraaien. Da's ook zo wat hier in huis, die relais schakelingen. Je hoort ze wel maar ziet ze niet. En om nu uit te zoeken welk relais welke lamp schakelt... Nou ja daar komen we ook wel weer uit. Morgen SK1 spic en span maken. Dan is het doel voor deze week bereikt. Ha! Het is nu 26.8 graden en onbewolkt, eindelijk zomer? Dus ik ga zo lekker op het balkonnetje zitten te genieten van mijn achtertuintje. En eens kijken waar mijn schapen uithangen. Posted by mailleroncourt at 05:12PM (+02:00)
17
Doelen stellen Friday, July 11, 2008 Het beste werkt het als je doelen stelt voor een bepaalde dag. Gek genoeg is dat zo logisch en overduidelijk, EN voor de handliggend dat je het pas gaat doen als je al een maand verder bent en niemand behalve jijzelf zich afvraagt wanneer iets af moet zijn. Zo'n aannemer heeft daar lak aan lijkt het. Die komt pas in November de ramen zetten. Dan kan het al behoorlijk fris zijn hier op 300 meter hoogte, en een landklimaat. Als ie betaald wil worden dan is het meteen op de stoep staan. Elektro herstellen, ach als ik ergens een gaatje heb... Ondertussen werken her en der schakelaars niet meer. Zo gaat alles hier, een beetje laisser faire, relaxed doen - in onvervalst nederlands. En meestal is dat geen probleem, hout komt vanzelf wel als je er eenmaal om gevraagd hebt, meer schapen ook. Een kwestie van geduld hebben, niet stressen. En dat kan ook bij dat soort zaken. Maar bij deze verbouwing, lukt het me niet om geduld te hebben en wil ik dat bepaalde dingen gebeuren volgens planning omdat andere dingen dan niet afgemaakt kunnen worden. Of omdat er dan noodgedwongen aan een nieuwe klus begonnen moet worden. En dat veroorzaakt bij de mensen die hier werken verwarring. Totdat ik aankondig het zelf te gaan doen of te kopen of organiseren, dan is er plotseling beweging in het kamp van leveranciers of aannemer. Dat was ook al zo toen in Haiti. De lui gingen daar in staking omdat ze meer geld wilden. Moet je net bij mij zijn in die tijd. Mijn lijfspreuk was toen "Pas de travail, pas de bagai" of wel geen poen voor weinig doen. Dus geen geld. Daarom ging ik zelf maar aan het metselen van de fundering, wat was daar nu zo moeilijk aan. Dat het niet allemaal even recht werd, zolang het oppervlak maar breed genoeg was. Toen ze zagen dat deze manier niet werkte kwamen ze terug. Maar daar zag ik maar vanaf, dergelijke praktijken was ik niet van gediend. En ook dat namen ze de blanken weer kwalijk: voet bij stuk houden. Op de een of andere manier komt dan altijd dat duiveltje genaamd discriminatie als een soort tover argument weer uit het trukendoosje. Dat ik daar ongevoelig voor was werd als zeer merkwaardig ervaren. Ah in die tijd had ik gewoon schijt aan al die politieke ellende. Nu denk ik dat politici sociale criminelen zijn, maar ach dat ben ik maar. Als er da'lijk een revolte uitbreekt heb ik niks gzegd; op een gegeven moment is het toch wel welletjes, of niet soms? In Mailleroncort is het leven een stuk minder gecompliceerd, hoewel ik me er af en toe op betrap vergelijkingen met Haiti te maken. Enfin, toch heb ik een vaste klusser ingehuurd, een jonge vent, maar een die precies doet wat je hem verteld en weinig sjoege heeft van planning en zien wat er moet gebeuren. We leven daarom maar per dag, stellen een doel en gaan aan de slag. Soms is dat pezen, meestal lukt het precies. Het blijkt goed te werken dat systeen, en Damien, zo heet ie, lijkt dit ook het best te bevallen. Kan hij zich ergens op richten. En zowaar hij begint zelf zijn dagdoelen te verzinnen! Zo is iedereen redelijk tevreden en ik kras elke dag iets van mijn lijst af. Het is weekeinde en na een gloeiend hete douche, warm gekleed, lekker onderuit de blog bijgewerkt. Posted by mailleroncourt at 08:05PM (+02:00)
18
Tegels en quantumcomputing Saturday, July 12, 2008 Vandaag een rustdag, in het weekeinde wordt er alleen geshopped - bijvoorkeur de Brico Depot - en voedsel ingeslagen voor de rest van de week. Dat eerste is niet echt gelukt, en dat laatste tsja je moet ten slotte eten. Maar ik zag dat de morgen van de 14e ook de winkels open zijn dus dat ga ik dan met Fannie doen. Dries en Els kwamen vanochtend de vorderingen bekijken, daarna lekker ouderwets koffieleuten. En zowaar de tegeltjes werden door de aannemer bezorgd. Die had zich weliswaar verrekend, die had gedacht dat er maar 1m2 in de doos zat ipv 1.8 en heeft verder niet opgelet. Hield natuurlijk vol dat dat geen vergissing was. Maar dat kwam toevallig nog goed uit ook want nu hebben we tegels voor zowel de douche als de WC vloeren. Het is even de vraag of we precies uitkomen maar er komen nog twee dozen bij. Dan zijn in ieder geval de vloeren uniform. Drie kleuren grijs gaan er in, dus dat wordt een vrolijke boel. Als het effect tegenvalt kunnen we het altijd nog bij de eerste douche houden. De wandtegels worden nabesteld mat wit. Nou ja zolang ze er maar heel erg sterk op lijken is het goed. De maten zullen wel standaard zijn, je kunt ze altijd nog snijden en zo. Gedoe weliswaar, maar je ontkomt er niet aan. De keuze in eettafelstoelen is teruggebracht tot twee modellen door Fannie, mag ik nog kiezen ook. Of ik daar echt blij van wordt om alleen voor die stoelen naar Alkmaar te moeten knarren, afijn het hoort er bij. Als ik het zo teruglees, lekker simplistisch. Andre schreef iets over het deterministische karakter van quantum computing via de korstlist. Volgens mij staan we dan op het verkeerde been. Aan de ene kant ja natuurlijk, omdat volgens mij het huidige rekenen ervan uit gaat dat alle mogelijke antwoorden of zo je wilt oplossingen tegelijkertijd aanwezig zijn en men op dit moment met ingewikkelde statistieken het meest waarschijnlijke antwoord determineert. En nee omdat statistieken uitgaan van bekende grootheden en de kans berekend dat een bepaalde waarde of oplossing zich op een zeker moment in een zekere waarschijnlijkheid bevindt. Probabiliteit? Volgens mij, maar ik ben geen wiskundige of fysicus, beweegt zich een oplossing van een bepaalde opgave zich niet lineair langs een waarschijnlijkheidslijn - in tijd en ruimte maar moet je het meer op diverse probabiliteits evenen zien. Afhankelijk van een aantal, juist, onwaarschijnlijkheden als een op niet reeel tijdsvlak bewegende, en op zo'n moment niet definieerbare, grootheid. Dat is ogenschijnlijk in tegenspraak met elkaar, maar daar zit hem nu net de kneep volgens mij. Je kunt alleen determineren bij bekende grootheden, door het elmineren van onwaarschijnlijkheden, of minder kanshebbende (on)waarschijnlijkheden. Bij zuivere quantummechanica is alles onbekend totdat je een keuze maakt. En die keuze wordt op dit moment nog op basis van de ons bekende waarschijnlijkheids horizont gemaakt want verder gaat onze wiskunde nog nauwelijks. In plaats van erna, want dan krijgen we te maken met probabiliteitsrekening, en die is nog niet echt de kinderschoenen ontgroeid. En het is juist dat erna wat een rol speelt of zal gaan spelen in quantumcomputing: alle mogelijkheden en onmogelijkheden bestaan op een gelijk moment op diverse al of niet waar te nemen waarschijnlijkheids evenen. Zo dat moest ik ff kwijt. Het is laat en de hond van de buren ligt te janken, dus slapen doe
19
ik niet. En dan begint dit koppie te malen he? Posted by mailleroncourt at 11:16PM (+02:00)
Intuitie Sunday, July 13, 2008 Toch maalt dat koppie blijkbaar door tijdens de slaap en ik wordt wakker met het volgende in mijn hoofd. Quantumcomputing zoals dat in mijn filosofie bestaat kun je ook als volgt uitleggen, namelijk het kan beschreven worden als een variant op het spelletje Lingo. Iedereen kent het of is van het bestaan ervan op de hoogte. Het berust volgens mij op een variant van drie op een rij, dat weer een variant is van... Welnu je hand verdwijnt door een mouwgat om uit een kom een balletje te grijpen waarop een nummer staat. Dat nummer moet in een bepaalde rij passen van balletjes die je eerder getrokken hebt en dan is het Lingo. Hedendaagse Quantumcomputing berekent het moment waar zich het balletje bevindt, je moet volgens de spelregels een beetje roeren in de pot (chaos dus), met het juiste nummer om Lingo te maken met de reeds aanwezige combinaties op het bord. Je hoeft nadat de positie van het balletje bekend is als het ware alleen je hand nog te sluiten op dat berekende moment. Er zijn meerdere combinaties mogelijk met een goed antwoord, omdat elk balletje een goed balletje is, maar na een zeker aantal trekkingen geeft slechts een balletje een kans om Lingo te maken. Tot zover was het me duidelijk. In mijn filosofie hierover keer ik het om. Er zijn nu een oneindig aantal mouwgaten die naar evenzoveel aantallen bakken met Lingoballen verdwijnen. Onderin elke bak bevindt zich nog een mauwgat dat tegelijkertijd leidt naar alle andere bakken, elke bak is met alle andere bakken verbonden via dat extra mouwgat. Je hand verschijnt dan weer op elk moment in alle andere bakken. Iets wat je je kunt voorstellen als een muur van televisies waarop dezelfde zender staat. Je ziet je hand op alle schermen tegelijk verschijnen. Terwijl er toch maar een hand is.
20
En nu komt het, niet in alle bakken zitten gelijke hoeveelheden ballen met gelijke nummers omdat in die bakken verschillende gebeurtenissen op verschillende tijdstippen hebben plaatsgevonden en daarmee bepaalde ballen al zijn getrokken of juist zijn blijven liggen. Jouw hand verschijnt dan wel op al die TV’s maar in uitzendingen die of al geweest zijn of nog moeten komen of jouw eigen uitzending die op dit moment plaats vindt. Het Lingo bord achter je is jouw realiteit, de borden op die TV’s zijn andere realiteiten, die je via die extra mouwgaten hebt bereikt, event horizons dus waar op (jou)(het) zelfde moment andere dingen gebeurd zijn of gebeuren. In geen enkele kom staat de tijd dan stil maar je maakt alle tijden wel op hetzelfde moment mee in jou waarschijnlijkheid via dat extra mouwgat waar je je arm doorheen hebt gestoken. Leuk gedachtespelletje toch? Houdt die muur TV’s goed in beeld. We zijn er bijna. Mijn filosofie over probabiliteits bevat de mogelijkheid dat een van die oneindige hoeveelheid handen zich zal sluiten om het juiste balletje in een van die kommen. En toch zijn er zijn meerdere kommen waar zich die gebeurtenis kan afspelen en dat is meteen het subtiele verschil met de hedendaagse Quantumcomputing. De probabiliteit zegt dan dat alle mogelijke oplossingen zich op elk moment op elke tijd op vele plaatsen
tegelijk op de door ons niet direct waarneembare horizont bevinden. Door voorbij de door ons waarneembare horizont te gaan (dat extra mauwgat) begeven we ons naar een soort verzamelpunt (TV’s) met oplossingen en kiezen dan een willekeurige kom met het juiste balletje. Willekeurig in deze zin is ongelukkig gekozen. Dat laatste kan het beste verklaard worden door het begrip intuïtie. Hiermee ga ik over glad ijs, OK. Maar toch. Intuïtie begeeft zich ook over glad ijs, het kan alle kanten maar voornamelijk de goede op. Intuïtie is een mix van ervaringen uit het verleden, iets dat in je genen zit (bekende of minder bekende grootheden) en een nog voor ons ongrijpbaar element dat zich boven – of misschien juist onder – onder de waarnemingsgrens bevindt. En dat is nu precies wat ik gisteren bedoelde dat we voorbij de orthodoxe benadering van Quantumcomputing moeten gaan om dat effect ten volle te benutten. Hoe je intuïtie moet vervatten in een fysieke vorm als iets als een computer, of juist ook weer niet maar meer als een entiteit via welke we met de waarschijnlijkheid kunnen communiceren, dat laat ik zolang aan de toekomstige knappe koppen over. Als u begrijpt wat ik bedoel [:) Mijn filosofie over kwamtumcomputing leunt namelijk mede op een element als intuitie, evenals gewoon gedegen numberchruncing. Maar het is juist dat intuitieve deel waar ik mijn gedachten op heb gericht. Wat zou er gebeuren als we dat in konden bouwen en gebruiken voor het vinden van een antwoord op zeg maar waar gaat het het licht heen nadat het geschenen heeft. Of een basisvraag als: tijdreizen is dat mogelijk en hoe? Die vragen zijn niet met een deterministische benadering op te lossen, dacht ik zo. Of misschien in een soort van vertaalslag om het voor ons eenvoudige mensen begrijpelijk te maken. Tot zover mijn hersenschorsbliksem of spinsel maar weer. Posted by mailleroncourt at 08:24AM (+02:00)
14 juli Tuesday, July 15, 2008 Lokaal werd de 14e juli gevierd als een soort 30 april, maar dan zonder rommelmarkt. Dat is een ander verschijnsel of verhaal. In de ochtend verzamelden zich een gropeje republikeinen voor de traditionele handelingen, nabij het stadhuis. Nou ja stadkantoortje dat bovenop een soort wasplaats gebouwd is. Dat is een typisch lokaal verschijnsel, duidzenden bronnen zijn er in deze streek. Op ieders terrein is er wel eentje te vinden ook bij ons. Maar we bromden daar gehaast aan voorbij om voer in te slaan. stadskantoor maillroncourt zie http://www.belles-sources.com/communes.php?num=13 In de middag onze tuinset in de lak gezet en traditioneel een wijntje en pateetje op ons balkonnentje. De pasta Carbonara was ff niet te pruimen met die merkwaardige verse spinasie. Maar goed in de avond wilde Fannie een rondje door het dorp doen, tja wat was er eigenlijk te zien dan he? Een rondje dorp resulteerde in de naweeen van een dorpsfeest, in de avond. Daar zat waarempel onze buurman te zwaaien dat we erbij
21
moesten komen zitten. Afijn een hoop dronkemansgepraat aangehoord van de tafelgenoten. En of we mee wilden naar het vuurwerk. Goh leuk voor Fannie dacht ik. Ff omkleden want het kan fris worden en hoppa, wij een rondje mogelijke vuurwerk plekken afknarren. We kwamen aan precies op de seconde dat het vuurwerk begon, veel is er niet te doen in die streek dus het was weer volgepakt met mensen. Het vuurwerk in Luxeuil les Bains was wel heel imposant. Het eerste vuurwek dat we meemaakten met begeleidende muziek. De knallen van de laatste scene, als je dat zo mag noemen werd door ruggegraatvibrerend, oorverdovend harde muziek van Orff overstemd. Erg dramatisch, dat wel. Je hoorde de knallen niet maar de muziek des te beter ;=) Veel bijzondere effecten. Thuis de buren ff rond laten kjiken naar onze vorderingen met de verbouwing, een boel werk was het veel gehoorde kommentaar. Bij het opruimen ging Fannie nog onderuit ook, de treetjes gaan namelijk direct na de deur opening naar beneden en daar moet je verdacht op zijn als je de deur wilt dichtdoen want die zwaait namelijk naar buiten open, en dus stap je in het luchtledige als je dient de deurkruk even vast te pakken, linke soep dus. maar ook dat staat op het lijste van verbeteringen. Posted by mailleroncourt at 10:15PM (+02:00)
Dip Friday, July 18, 2008 Het is vrijdag en eigenlijk zijn we geen streep opgeschoten. Tegels die niet te krijgen zijn, materiaal dat niet op tijd komt en Damien die op dit moment meer verknoeit dan goed doet. Als die jongen alleen gelaten wordt dan is ie niet vooruit te branden en zakt ie terug naar tempo NUL. Twee dagen aan het zoeken geweest naar tegels en toiletten. Dat Brico Depot is werklijk een gribus zaak. Wel goedkoper maar het is net een soort Aldi. Alles staat in de verpakking, en veel nog in de wandelpaden ook. Mensen zijn niet erg toeschietelijk. Nee dan Gerdimat, of ComaFranc veel vriendelijker en veel behulpzamer. Opvallend is wel dat als het niet in hun bestand voorkomt ze ook niet gaan kijken waar het wel te krijgen is. Blijkbaar is toch alles gesyndicateerd (om maar een een franconisme te gebruiken) Bestellen buiten je bestaande leveranciers om kan blijkbaar niet.
22
Alhoewel, de nieuwe voorpui van het appartement is besteld en wordt medio oktober geplaatst, da's natuurlijk wel weer een stap vooruit. Bijna een maand eerder dan de aannemer kon. Je kunt hier ook geen echt flexibel voor je vloerverwarming krijgen, kijken of Wim wat voor me kan doen. Fannie heeft wel slagen kunnen maken die heeft de -voorlopige- eettafel gelakt, en is met de lobby klaar met verven. Verbazend hoe zoiets opknapt als je er een tafel in zet en de muren geschilderd hebt, en al die honderden kleine vuile kinderhandjes op de muur kwijt bent. De Amerikaanse koelkast is ook al geinstalleerd. Wat is zo'n kreng zwaar. Nu nog ff water er naar toe aanleggen en we hebben ook weer ijsblokken on demand! Gisteren met de buurman op jacht geweest naar nog meer schapen. Ze denken in de eerste plaats dat je ze wilt slachten, dus komen ze met een prijs van 5Euro de kilo vlees, aan een 1 jarig schaap zit zo'n 25 kilo vlees dus tel uit je winst. Als we dan uitleggen dat het is voor op het terrein te grazen kijken ze moeilijk en beginnen ze een verhaal op te houden van 120 euries voor een schaap. Bij een boertje werd ineens in oude franken gerekend 70.000 frankies, dat is 700 nieuwe franken en dus bijna 200 euries voor een lam, da's iets te gek. 50-60 euries max is de opdracht van de directie. Was ook de prijs vande eerste lammeren. Maar goed we gaan zaterdag nog eens kijken, dan heeft ie er wat in de wei staan. Maar als ie bij zijn prijs blijft bekijkt ie het maar. Waarschijnlijk moeten we deze oefening in de winter herhalen want dan zijn er weer nieuwe lammeren en die krijg je dan voor een lage prijs. Vandaag een vonkentrekker gesproken voor de electro in de nieuwe keuken. Dzeesus wat zijn die gasten hier langzaam van begrip. Je legt ze uit hoe een extra kabel kan gaan lopen en dan gaan ze van de stoppenkast de route nog eens langzaam over doen, trekken aan wat losse einden, ook al zeg je dat dat weggehaald wordt gaan ie nog effe herkauwen wat daar dan niet mee zou gaan gebeuren. Uiteindelijk zijn we tot een deal gekomen., en gaf hij aan dat alles begrepen is. Zijn CV toch nog even gelezen, blijkbaar is een job van twee nachten interessant genoeg om op je CV te zetten. Fannie en ik zaten daarover een beetje te ginnegappen. Toch wel triest voor zo'n jonge knaap dat er zo geknokt moet worden voor een job. Afijn vandaag is het weer dechetterie dag en dan gaa nwe morgen naar ikea, ja hoor, en via een omweg naar een andere bricodepot, kijken of die wel de gewenste potten heeft. Posted by mailleroncourt at 12:50PM (+02:00)
Tourtje Ballon de Vogezen Sunday, July 20, 2008 Zaterdag shoppingdag. En dat hebben we geweten. Eerst naar Ikea, in Metz bijna 200 km enkele reis knarren, nou ja de afstanden zijn gewoon ff iets anders. En dan naar Brico Depot 150 km oostwaarts in Colmar. Dus een rondje van 500km Over winkelen Opvallend is dat de dichtheid van bevolking en winkels een andere verhouding heeft dan in nederland. Minder individuele
23
winkels, eigenlijk zie je hier alleen nog maar ketens: brico, bigmat, eco, ikea, carrefour, hypermarche, etc etc. Keuze zat, maar om iets kompleet te krijgen is een crime. Die 4 bedden halen, de keus was niet zo moeilijk en we waren dan ook redelijk rap klaar. Lunchen bij Ikea Metz: NIET DOEN. Eten was lauw, smaakte eigenlijk totaal niet en de Family kaart gold uiteraard niet op vrijdag en zaterdag, nou ja was te verwachten dat ze je via een omweg weer willen afzetten. In frankrijk is iets alleen gratis als het er echt expliciet bijstaat, dat moet je goed in je oren knopen. En lees dan de kleine lettertjes nog een keer. Al het andere gedoe: illimite (onbeperkt) 20% gratis, 6e fles gratis etc etc is alleen maar versiering om uiteraard je eerst die ogenschijnlijk te dure 5 flessen te kopen, maar ja in een doos zitten natuurlijk wel 6 flessen. Wel fijn is dat ze dan alvast hebben uitgerekend wat een fles, een kilo vlees of een liter vloeistof kost. Hoef je niet met je rekenmasjientje op je telefoon staan te pielen om dat terug te rekenen om te zien wat goedkoper is. Best wel geraffineerd, hoe men die verleiding opbouwt, en wij zijn er natuurlijk ook al enkele malen ingetuind, nu wel wat wijzer. Maar goed, Ikea, die 4 bedden pasten dus met gemak in het autootje. Dan naar de Brico Depot om de WC potten (WC suspendu) zwevende WC's op te halen, in Epinal zijn er dus alleen de reservoirs en niet de bijbehorende potten. Eerst ff gebeld en ja ze waren in Colmar op vorraad! Wij erheen. En ik zei de gek er niet bij nadenkend dat we nu in Metz stonden waar ook een brico was en een stukje verderop in Nancy ook. Geheel gefixeerd op de idee om in Colmar te gaan inslaan en dat Nancy of Metz buiten zicht bleef. Dat koste ons dus een extra 250 kilometertjes. STOM STOM STOM. Alhoewel. Die tocht voerde ons langs een onwaarschijnlijk mooie route, dwars over de Vogezen heen. Haarspeldbochten, stijgingen van 10% en wijdse vergezichten, op 1000 mtr hoogte. Natuurlijk de onvermijdelijke slakken die maar niet vooruit te branden waren. Ook al ligt die VW Caddy niet echt goed op de weg, hij overstuurd nogal, toch trekt ie met de lading zonder een hapering door de haarspeldbochten, dus die tractie is wel ok. Bij de brico bleken de WC-suspendues ook nog een tientje goedkoper te zijn dan in Epinal, dus die extra brandstof hebben we daarmee gecompenseerd. Maar nu, hoe kregen we drie potten en reservoirs erin, samen met die vier bedden, en de onvermijdelijke prularia die je bij ikea altijd oppikt? Fannie had er totaal geen vertrouwen in, bleek achteraf. En ze had al iets van moeten we een pot in depot geven om het later op te halen? Maar na een paar keer herpakken kon er nog best het een en ander bij zelfs.
24
Dus wij op naar Cora, een soort mega super. Cora is ook zo'n winkel keten. Die verkoopt van onkruidverdelger tot aan overheerlijke fromage frais ( een soort verse kaas maar dan nogal smeuiig), daar gooi je wat vers fruit bij, suiker en je maaltje is weer gemaakt. Licht verteerbaar ook nog. Deze cora is net een shoppingmall zoals je die in de US tegenkomt,
mega groot dus. Fannie vind trouwens sowieso dat la douce france veel overeenkomsten heeft met de US wat inrichting en dergelijke betreft. Plaats in geen probleem, de landschappen zijn ook wijds en er is nog een betrekeklijk kleine bevolkingsdruk. OK vandaag extra schapen oppikken, een beetje tuinieren en dan gaan we morgen eens een extra slag voor de verbouwing maken met de nieuwe potten en materialen die nu eindelijk aangekomen zijn. Morgen in de ochtend moeten ook de 42 meter tegels komen, het zal me benieuwen. Vreemd hoe een beetje aankleding al een verschil maakt in een net geverfde kamer. Plaats een net in de lak gezette tafel in de lobby en het lijkt al heel wat! Posted by mailleroncourt at 08:06AM (+02:00)
Nieuwe Haring Friday, August 08, 2008 De sterke koffie staat te roken in de mok, een portable op de nieuwe eettafel cum tuintafel, en dan toch maar ff de blog bijwerken. Twee weken in te halen, maar ik zal het doseren door het in dagelijkse porties te hakken, nou ja wat is nieuw ;= ). Vorige week was mijn jaarlijkse pottenbakkers werkweek, met alles erop en eraan. Op bevel van het thuisfront toch maar een aantal zaken bewaard om in la douce France op te kunnen stellen. Foto's morgen maar. Bij thuiskomst bleken de rampen van de aannemer zich exponentioneel te hebben vergroot. Nooit meer mensen zonder toezicht van ons eigen team laten werken! De liefde tussen de aannemer en ons is namelijk ernstig onderkoeld geraakt na het abonimabele tegelwerk. Kijk maar eens hoe de hoeken aansluiten en de lijnen lopen. En wat denken jullie van deze wereld prestatie! De vloer van de douche zal ik jullie maar besparen, daar doen mijn ogen nog pijn van. Zonder twijfel is het met aannemers overal ter wereld dezelfde ellende. Het is namelijk een apart ras dat verbouwingen van iedereen, onverschillig welk geloof of kleur of politieke overtuiging, dwangmatig verziekt. Het zit in hun genen! Het aannemers ras stelt zich namelijk als doel iedere droom van een huis dichtbij of in verweggistan te verzieken totdat je de handdoek in de ring gooit en zegt: sodemieter op of OK doe het maar op
25
jouw manier. Bij ons heeft dit verachtelijke ras niet veel kans meer, we zijn net zo bewapend en gepokt en gemazeld geraakt als dat soort na een 5 tal ingrijpende verbouwingen. Maar toch, tegen beter weten in - het menselijke ras is zwak - hoop je op beter na een aanbeveling van goede vrienden. Nee de vriendschap is er niet minder op geworden. Blijkt alleen dat aanbevelingen ook geen garantie zijn op een goede afloop. Het laatste lid van dat ras, waarvan ik de naam niet meer noem, en ons huis probeerde te verbouwen, had, nee heeft, goede kwaliteiten maar heel erg fout personeel. OK, ok een ondernemer wordt gestraft met personeel. Geen excuus natuurlijk voor allerbelabberst werk! Gepoogd werd, door hem of zijn foute mensen, de fouten te herstellen, uiteraard op onze kosten, maar het bleef een zooitje. Gaten in de tegels werden groter dan de fittingen die er in moesten, nou ja zeg! Morgen zal ik wat foto's van de ellende plaatsen, het zit me nog te hoog. Exit de vertegenwoordigers van dat niet nader te benoemen ras. Kortom het rendement van de duur betaalde inspanningen van dat niet nader te benoemen ras is negatief. En ja ik weet dat mensen die hun handen niet kunnen laten wapperen daarna veroordeeld worden tot het aannemen van de volgende ellende. Ieders goede bedoelingen ten spijt. En eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat een aantal klassieke zaken zoals het doorbreken van muren en dergelijke binnen de toleranties zijn gebleven. Ook al duurde die aktie meer dan een week langer dan voorzien of beter nog: aangegeven. Dit was een fixed price gedoe dus geen schade. Maar voor de andere klussen weigerde hij een prijs af te geven: renovatie is altijd onvoorzien, moeilijk, lastig, bijna onmogelijk. Kortom, een duidelijk brevet van onvermogen. We hebben intussen hulptroepen gekregen. Els gaat tegelen, Jeltje en Tjibbe verven en Ikea rommel in elkaar zetten, en Fannie's laatste vakantieweek wordt daarmee verpest door allerhande verf en aankleed werk. Maar met een gunstig resultaat: de eerste kamer wordt zaterdag afgelakt en opgeleverd. Zucht. De andere kamers zijn gelukkig minder rigoreus aangepakt dus wellicht halen we het nog voor het einde van de zomer om deze fase - 4 kamers en keuken. In september komt die nieuwe keuken. De nieuwe gevel van het apartement - vol glas! - komt in oktober. Dat wordt een spectaculair gebeuren met die ondergaande zon hier! Fannie heeft twee schapen de namen van haar leasekids gegeven: Charlotte cum Charlie ( het is een mannetje) en Jessica cum Jesse. Charlie heeft zijn hoef gescheurd aan het puin dat in de toekomstige lusttuin ligt en dat is nu ontstoken. Dus de veearts er maar bijgehaald. Die sprak zowaar een beetje engels! Zijn tarief inclusief een antibiotica kuur 30 euries vergeleken met nederland vergeleken een koopje, natuurlijk handje contantje. Maar hij kwam dezelfde dag nog en herstelde de scheur zo goed mogelijk. Of ik de spuit er zelf in kon duwen? Jawel hoor geen probleem. Protesten van Fannie, je krijgt toch een band met naamgenoten denk ik, je moet het in de huidplooi doen.... stel je voor dat je missteekt... dat ging dus niet erg goed en Charlie werd een beetje ongeduldig. Dus toch maar de methode van de arts: naald in de nek van het beest geramd en drukken die zuiger van de spuit. Uiteindelijk zijn het slechts autonome maaimachines, toch? Maar zachte heelmeesters maken niet veel klaar denk ik in het boerenvak. Afijn de eerste portie zit erin en zometeen krijgt ie zijn tweede shot. Posted by mailleroncourt at 07:19AM (+02:00)
26
We zijn in business! Wednesday, August 13, 2008 Opgeleverd! Nou ja in mijn ogen maar half klaar. Ieders zenuwen waren de afgelopen zaterdag strak gespannen, en er was slechts een kleine ontploffing, van mijn kant. De hele dag had ik schroeven lopen zoeken, dingen voordoen, uitleggen, gereedschap aangeven, en mijn verbazing verbergend over het nogal royaal besmeren met eikenbeits van de vloer. Maar zelf heb ik zo goed als geen klap kunnen doen, liep maar een beetje te "bazen" volgens Fannie. Zelfs de ingehuurde mensen kwamen zaterdag nog werken, voor Fransen een extreme inspanning! Er is iets met die vloerlak, omdat het nu nog niet is uitgehard en nog steeds stof oppakt alsof het een zwaan-kleef-aan laagje is. Natuurlijk speelt het vochtige weer van de laatste dagen hier een rol in. Maar als je een hele morgen een kachel op vol vermogen laat branden en er 2400 watt per uur, in een afgesloten kamer, door heen jaagt zou je toch zeggen het moet een beetje uitharden, niet dus. Over die beits heb ik zo mijn twijfels, het lijkt eerder lijm dan een afdeklaag, maar in ieder geval is het (af)(ver)werkingsproces niet zo gegaan als het door mij verwacht werd. Fannie's zenuwen waren ook strak gespannen, arme meid, maar toch kon ze aan het einde van de zondagmorgen de kamer in gaan richten. Onze buitengemeen gewaardeerde hulptroepen, Jeltje en Tjebbe, gingen rond tien uur de tocht naar een vriend in Jeme maken om via die omweg naar nederland terug te rijden. Fannie en ik hadden dan toch nog ff een paar uur voor ons zelf. De rust was teruggekeerd. Een heksenketel was het de afgelopen dagen, om die kamer dan toch maar af te krijgen. Overigens, hoeveel werkende mensen gaan er in een kamer van 5 x 5? Minstens ZES dus. We liepen om elkaar heen, kropen onder elkaar door en laveerden met onze spullen om gevarenzones heen. Een wonder dat er geen potten verf gevallen zijn, niemand van een laddertje afviel, of geen schroef door iemands duim heen gejaagd werd. Nergens kortsluiting, en ook nog nergens water. Deze werkweek is een klein wondertje van verdraagzaamheid, wilskracht maar wel dodelijke vermoeidheid geweest. Maar ja als we dan met zijn allen uitgeput op het balkon naar de melkweg liggen te staren, met een redelijke wijn in de ene hand en het vertrouwde vier sterren koken van mijn schatje achter de knopen, dan, ja dan weet je waar je dit allemaal voor doet. Je wildste dromen lijken dan ineens heel realistisch te kunnen worden. Ach ja... Zondag zou het water er op moeten, maar de superieure franse technologie sloeg na al deze voorspoed hard terug. De ene PER fitting blijkt de andere niet te zijn ook al staat er 3/8" op, toch is de draad anders - de ene cylindrisch en de andere gas (konisch dus). Tsja ik vond die manier van de slang eraan draaien eigenlijk nogal handig - nee ik val niet van mijn geloof af; en dat had natuurlijk een belletje moeten laten afgaan. Met geen mogelijkheid kreeg ik namelijk de slang van de waskraan aangesloten op de watertoevoerslang. Het water kon er dus niet opgezet worden. We besloten het er maar bij te laten zitten en de kamer op te ruimen zodat onze eerste gasten in iedergeval konden slapen. Douchen en naar de WC gaan is sowieso mogelijk, maar niet in hun eigen kamer. Het water dat er nu opstaat lekt toch nog hier en daar en beetje, ik weet 't,
27
met de superieure franse technologie van fittingen en PER leidingen zou dat niet mogen kunnen, maar toch een salopard d'un étrangère krijgt het natuurlijk wel voor elkaar het als perfect geachte systeem te ontwrichten. Het water maar weer afgesloten en morgen verder rechercheren, zal wel iets slopen worden. De vonkentrekker maar naar huis gestuurd, had op dit moment geen werk te doen en uurtjes melken is hier in la douce France dus ook de gewoonte. Afijn we weten nu waar we aan toe zijn. Onze eerste gasten vinden het allemaal geen probleem en genieten van de omgeving en het huis. Ook al kwam dinsdag de regen met bakken naar beneden de goede moed blijft erin. Vandaag, woensdag klaart het een beetje op, dus misschien kunnen ze dan weer gaan wandelen. Met Charlie gaat het niet zo goed, is verkouden geweest en ziet er nogal vermagerd uit, eet niet echt goed. Het beest heb ik met hulp van de gasten op stal gezet om het beter te kunnen verzorgen, dan is het uit de regen en betrekkelijk confortabel. Ook nog zoiets voor gasten, kunnen lekker met de schapen zeulen! Vandaag nog maar eens de veearts bellen want dit gaat niet goed. Moet misschien nog een kuur hebben en de hoef nog eens bekijken want anders denk ik dat ie kreupel blijft. Tenslotte hebben we toch een bok nodig om de veestapel uit te breiden. Tsja het verzorgen van beesten is tegelijk een vreugde en een zorg. Het is wel ff iets anders dan een beetje stof uit je computerventilator zuigen! Posted by mailleroncourt at 06:35AM (+02:00)
Gasten Monday, August 18, 2008 De buurman kwam langs om de notenboom een beurt te geven. Dus wij richting de notenboom. Bleek het kreng propvol te zitten met noten. Didier, de buurman zei: misschien is het handiger als we eerst de noten oogsten en daarna de boom fatsoeneren. De noten vallen vanzelf als ze rijp zijn naar de grond. Daarom in de herfst gaan we eens kijken hoe we de zaak kunnen opknappen. Zo gezegd zo gedaan. En dan de kardinale vraag, welke zaag heb ik nu nodig als ik die vijftig kuub hout op maat moet gaan maken voor de houtoven van de CV? En wat kost dat? Dan komen er maar twee merken voor in aanmerking: husqvarna en stihl. En ja die zaagjes zijn duur: +600 euries. in september zijn er meestal wel aanbiedingen, dus wacht maar een paar weken en dan loop je vanzelf tegen een gunstig geprijst zaagje aan. OK is ook weer duidelijk. Naar binnenlopend, "biertje!" liet ik hem ook de gereed gekomen kamer zien. Quel boulot! riep hij uit. Wat een werk is er gedaan. En ja er is vreselijk veel werk verzet de laatste maand. Die week hadden we ook gasten in onze eerste kamer. Een vriendin uit mijn studietijd, wat vliegt die tijd! En haar reismaatje. Dat was bere gezellig om weer eens voluit bij te kunnen kletsen. Ook een paar waardevolle tips gekregen.
28
En al was het oorspronkelijk niet de bedoeling de hele week voor ze te koken, was toch erg leuk om te doen. Zo'n stoofschotel met een stuk varkensvlees in abrikozen is wel errug lekker. Zie hieronder het recept. En vraag me niet waar ik het vandaan heb want
dat weet ik zelf niet eens. Recept voor stoofschotel Is voor 4 personen • Men neme een stuk varkensbout - op het bot - ongeveer 250 gram per persoon (er gaat toch zeker de helft vanaf tijdens het koken - zoals vet en water- en het bot niet te vergeten) • 4 rijpe abrikozen - ze moeten een beetje geuren - de kleine soort is lekkerder • een grote ui • 3 flinke teentjes knoflook • peper / zout naar smaak • 2 bouillon blokjes • een handje verse basilicum • paar blaadjes verse silantro • een stukje banketbakkers chocola (zeg maar 30gr) • vier wortels (waspeen) • 6 middelgrote aardappelen • groot glas rode port • 2 kruidnagels • stokbrood • allesbinder voorbereiding: • schil wortels en aardappelen • pel de uien en knoflook en snij die in plakjes • snij de wortels in ongeveer 4 cm stukjes • snij de kruiden fijn • snij de pitten uit de abrikozen (halveren en de pitten lichten) • breek de chocola in stukken • ontdoe eventueel het vlees van overtollig vet (ik laat het zitten is veeeel lekkerder) • Bestrooi vlees (droogmaken) met zout en peper Bereiding • Braad het vlees eerst goed aan in boter en olijfolie op hoog vuur • draai het vuur op half (halve sterkte) • doe dan de uien en knoflook er bij, nog even laten doorbakken totdat de uien glazig zijn • draai het vuur laag • blus het verhaal door er een half glas port bij te doen, goed roeren • drink de rest van de rode port op • doe nu de kruiden erbij, en laat die eventjes meesudderen • doe de rest van de ingredienten erbij (wortels, choco etc etc) • vul aan met lauw water totdat alles onder staat • breng weer even aan de kook en draai daarna het vuur tot een kwart, • het geheel moet net een klein beetje blijven borrelen • kijk om het half uur en roer een beetje, het mag natuurlijk niet droog koken • na een uur of drie kontroleer of het vlees gaar is en draai het vuur daarna op een warmhoud stand. Het vlees is gaar als het makkelijk van het bot komt. • Net voor het serveren de saus iets binden met allesbinder • Serveren met stokbrood ( desnoods even op-piepen in de oven voor een knapperige korst)
29
let op: zout vaagt de subtiele smaken van de abrikozen, chocola en silantro maar zo weg, dus wees er conservatief mee. EETSMAKELIJK opmerking: kan ook met kip maar verminder dan de kooktijd en ingredienten naar verhouding. opmerking: lekkerder is om de schotel in de morgen te maken te laten afkoelen en een uur voor het eten weer op te warmen Posted by mailleroncourt at 02:15PM (+02:00)
Ramen Tuesday, August 19, 2008 Zucht, het is weer zover Vandaag komt voor de derde keer een piepeltje langs van Fermoba om de ramen op te meten. Nou ja zeg, ze maken elkaar voor "Nitwits" (randdebielen) uit. Naar ons eigen ontwerp wordt nauwelijks gekeken, des te meer in hun catlogus van standaard maten. Wat wij willen is niet mogelijk luidt het telkens. Dan zeg ik maar weer: "Impossible c'est pas un mot francais". Hen terugpakkend op hun superieuriteits gevoel, en hun overtrokken beeld van de technique superieure francaise. Dat laatste is natuurlijk belachelijk want als er iets niet klopt dan is het wel die techniek. Ze kunnen namelijk wel een raket de lucht insturen maar een sluitend systeem maken voor fittingen en slangen ho maar. Zou dat de basis van alle ellende zijn dat high tech en low tech niet op elkaar aansluit en dat daar ook de franse slag uit voortkomt? Omdat ze uiteindelijk gedwongen zijn de zaak dan maar aan elkaar te knopen. Pauvre imbeciles, nou ja er zal best wel iets werken, maar tijdens de verbouwing merken we telkens de tekortkomingen van die zogenaamde superieure techniek. Het sluit niet op elkaar aan! Ramen revisited Wat betreft de ramen, een volglas achtergevel, is er uiteindelijk een compromis gesloten, met het effect ervan zo dicht mogelijk benaderend bij het originele plan. Ik kijk er echt naar uit de zonsondergangen hier te zien vanachter het glas, de warme openhaard in de rug en de witte kou buitenwetend. Een glas wijn in je linkerhand en een boek in de rechter, de muziek van Vivaldi: "de winter" zal dan door de ruimte schetteren - over burengerucht hoeven we ons geen zorgen te maken - dat bij elkaar, is dat het gevoel van zwitsers leven dan? Voordat het zover is zullen er nog wel wat kilootjes vet weggebracht moeten worden, mwah, hoop doet leven...
Inspectie ;=) Het verbouwen vordert gestaag en de afwerking neemt eindelijk vormen aan. Dat is wel kicken als er af en toe inspecties van Dries en Els komen en die zien dan weer allerlei nieuwe zaken. Dan weet je dat het ondanks de tegenslagen redelijk opschiet. Awel Dries kent het huis bijna beter dan ik, en het is een plezier om te zien hoe zij meegenieten met de vorderingen. Posted by mailleroncourt at 10:45AM (+02:00)
30
De "tug of war" Apple vs MS/Intel Saturday, August 23, 2008 Nu heb ik een aantal pc's en mac's in dagelijks gebruik en mijn gewogen oordeel is: beiden zijn even slecht. Een beetje glijdt de weegschaal in het nadeel van Apple. Waarom? Probeer maar eens service te krijgen na drie maanden na aankoop van een Apple. Wonderbaarlijk genoeg geeft Apple daarna niet thuis of je moet er zwaar voor dokken. Hoe kwam ik tot dit gewogen oordeel? Voor PC is veel meer keus, en dat is logisch met zo'n grote gebruikers groep. Maar noem ik dus geen advantage Apple's software beter? LOL Er is een wetmatigheid: als je lang genoeg aan een piece software werkt en uitontwikkelt worden er vanzelf minder fouten gevonden, sufferds. Apple heeft alleen maar apple dus moet je wel uitontwikkelen. Apple's hardware kent slechts een beperkte range van hard en software, dat maakt het makkelijker dan bijvoorbeeld voor PC's te ontwikkelen waar elke week nieuwe stuff uitkomt. Kijk maar eens toen MS vista uitbracht daar begingen ze eveneens de fout door voor een beperkt scala aan hardware/software te ondersteunen waarbij de gebruikers base echt veel uitgebreider was, ook dat leverde ze geen puntjes op in tegendeel. foutje bedankt. De arrogantie ten top dus. De idee was goed: laten we de backwards compatibility nu indelijk eens om zeep helpen want dat maakt alles mega log en langzaam Bij apple heb je een zeer beperkte keuze in HW en SW, bij MS niet. Apple is niet voor niets overgestapt op Intel. Al dat geouwehoer eromheen dat Motorola niet kon leveren, mijn sokken! Als je iemand boerenkool wilt verkopen en die blijft zeggen ik lust geen boerenkool dan kun je hoog of laag springen maar dan wordt het ff iets anders. Apple heeft dus handig zijn roer omgegooid en tappen darmee een enorm arsenaal van producten af, maar die smoesjes verpakt in Apple halleluja kosmetica moeten ze toch maar voor zich houden. Ik heb overigens niets van Motorola gehoord aan protesten, meer een soort van berusting. Zal wel weer een deal zijn geweest en blij dat ze van een lastpak afwaren. In het zaken doen is Apple nog erger dan MS, maar dat is een ander verhaal. Overigens apple toetsenborden zijn klote, je moet veel nadrukkelijker een toets in drukken dan andere toetsen borden waardoor je letters niet op je scherm krijgt en je moet veel meer corrigeren daardoor. Dat was wel ff wennen. MS stort relatief meer in elkaar, ja natuurlijk, zie boven. Maar waarom krijg ik dan vaker een meltdown van firefox op een Apple dan op een PC? Het is me nu twee keer, in twee jaar tijds, overkomen dat bij een update van apple's OS ik naar de winkel moest om mijn harde schijf te laten vervangen, want dat kun je niet eens zelf zonder je behuizing te slopen! En waarom gaat mijn HD dan naar de klote? Dat is mij bij MS nog nooit overkomen, en ik werk al lange tijd met PC's - vanaf 1984. Apple ontkende natuurlijk stevig dat zoiets maar ueberhaupt maar kon. De fora gaven echter een heel ander beeld. In mijn ervaringen met apple blijkt telkens weer dat men oostindisch blind is bij apple voor hun slechte service, hardware en software. Blijkbaar pikken apple gebruikers meer van apple dan MS / Intel gebruikers. Deze laatsten eisen gewoon dat het spul "ut" met doen, period. En met eisen kom je niet eens bij de voordeur bij apple. Concurrentie werkt wel in dit geval bij de MS / Intel combo. Monopolistisch gedrag van apple is dit dus, laakbaar. En zo kun je wel pagina's lang doorgaan. Maar onder de streep komen ze gelijk uit. Je
31
kunt de argumenten voor of tegen makkelijk tegen elkaar weg blijven strepen. Daarmee blijven de combinaties gelijk zo slecht, in bijna alle opzichten. Met stijgende verbazing lees ik dan ook iedere keer het gospel van apple bezitters en de fulminaties van MS gebruikers daar tegen over. Amusant wel, omdat beide groepen de marketing van beide leverancies naadloos nabrouwen. Een computer is per slot maar een computer, en die falen nu eenmaal met de regelmaat van de klok. Alleen bij het repareren of vervanging scoort apple iets slechter zoals gezegd. Voor de meeste gebruikers zal dit echter worst zijn, maar voor hen die gewend zijn aan hun hardware te kunnen sleutelen weegt het wel. Wat maakt het immers uit als je na drie maanden toch geen gehoor of service krijgt? Openmaken en uitwisselen is dan het devies. Hier nog een leuke link: http://www.thebestpageintheuniverse.net/c.cgi?u=macs_cant
Posted by mailleroncourt at 08:26AM (+02:00)
Het leven in la doulce France Sunday, August 24, 2008 Kijk dat is nu precies wat ik bedoel met het franse plattelandsleven. Effe vier avonden een avondmarkt, noemt men een nachtmarkt, maar de avond begint pas om 22:00, toch? En daar gaan we natuurlijk ff van genieten van die lokale producten. Heerlijk lijkt me dat om die geuren op te snuiven. • Les marchés de nuit, un vrai succès ! 5, 12, 19 et 26 août à partir de 17h Si vous recherchez un événement original ? Rendez-vous sur les marchés de nuit organisés par le service animation de l’Office de Tourisme de Luxeuil-les-Bains. De 17h à 22h, la place du Général de Gaulle (nouveau rond point, au bout de la rue Carnot) va être sous les feux des projecteurs. Plus d’une vingtaine de producteurs vont installer leurs stands parfumés aux couleurs de leur savoir-faire : miel, salaisons, confitures, fromages, vins de pays, spécialités à base d’orties (brandnetel) , etc. Animation originale garantie. Het geheel wordt natuurlijk met veel bombarie aangeprezen. Maar opletten hoor. Die fransen zijn in staat om een wollen draadje nog als iets bijzonders te presenteren. ;))
32
• parfumés aux couleurs de leur savoir-faire = letterlijk: geparfumereerd met de kleuren van hun kunnen (beter: producten). Erg poetisch toch? • Op zijn nederlands: stallen hun producten uit Klink toch iets banaler. • Stop je daar wat bla bla bij dan klinkt het: presenteren hun producten op hun best. Klinkt al wat beter. Nou ja we kunnen het wel! Posted by mailleroncourt at 11:01AM (+02:00)
Nigeria Monday, August 25, 2008 Fannie is nu in Nigeria aan het klussen. Maarre ik weel wel da's niet mijn baan. Zou me de eerste drie vingerkootjes afknabbelen van ergernis. Ben dat in mijn professionele leven niet gewend geweest dat mensen je bewust gingen saboteren. We gingen altijd vanuit het standpunt dat je dit voor meerdere eer en grotere glorie van de company deed, en wel samen, vooral samen. Niet zo in de ontwikkelingslanden, die mensen doen het blijkbaar voornamelijk - ok niet zo bescheiden: alleen - tot meerdere glorie van zichzelf. De eer laat ik maar achterwege. Want dergelijk gedrag is oneervol. 'k Zal maar zeggen als ze het allemaal dan zoveel beter weten daar in die afrikaanse landen en onze hulp niet nodig hebben: laten ze het fijn zelf uitzoeken dan, maar niet van ons geld. Sterker nog laten we van land ruilen! Als dat nu eens kon gebeuren! Dan krijgen we een machtig groot land terug ervoor in de plaats, je weet wel zij holland, wij nigeria. Geen files meer, luchtvervuiling zal dan een stuk minder zijn, ruimte zat: iedereen een bungalow en een tuintje. En iedereen kan dan bij of om zijn werk gaan wonen. Want we nemen natuurlijk wel alles mee, he! En geen gedoe meer met problemen in de winter om het warm te krijgen, kunnen we in een klap over naar solar heating of koeling! Onze kassen en gebouwen of bedrijven kunnen dan hoe bestaat het? - volledig naar zonnewarmte/energie over schakelen, wat zeg ik 3 oogsten waterbommmen per jaar! Wat een voordelen allemaal. Begin je je af te vragen waarom ze dat zelf niet doen.
33
Maar nee laten we vooral de landen ruilen, die paar miljoen Nigerianen krijgen dan allemaal in een klap een mooi huis, weliswaar zonder meubels erin maar die hebben ze nu toch ook al niet, krijgen alle molens, het vredespaleis, de hele mikmak aan gebouwen! En als het daarna slecht gaat met ze, kunnen ze dat dan nog steeds aan ons verwijten? We hebben ze toch alles gegeven wat ze wilden, ons eigen land notabene! Nou zullen we dan maar gaan pakken? Posted by mailleroncourt at 07:57AM (+02:00)
Slaapkamer 1 klaar Monday, August 25, 2008 Het heeft effe geduurd, werklieden die hun ding niet deden, afin. Kamer 1 is ook de kamer waarin zo'n beetje alles gesloopt is, een verschrikking. Op speciaal verzoek een foto van de voortgang. Ik geef de situatie voor, tijdens, en na de verbouwing. Waar de bedden nu staan was eerst een trap, foto linksonder. De deuren op de eerste foto zijn weggemetseld, er moest daarvoor in de plaats een nieuwe deur komen (door een 80 cm dikke muur dus...) naar de gang. En er is een douce en WC cel in de kamer gebouwd, die zie je hieronder. We wachten nog op een spiegel met lampjes maar dan is het ook gebeurd. We zijn nu bezig met kamer 4, die ligt boven kamer 1. Het halletje voor de bovenste twee kamers is alwel klaar en Damien is bezig de vloer van het halletje boven te fatsoeneren. We hebben weer een soort betonnen trappetje weg moeten hakken. Het wemelde van de trappen in dit huis. De rest van de week panelen en plinten monteren, electro herstellen, alles verven. Eind van de week moet het parket erin dan kan ie het weekeinde in de wenge beits. Na ja zal wel weer iets te optimistisch zijn ;=0 Na kamer 4 komen de kamers 2 en 3. Klinkt logisch niet? Maar 1 en 4, 2 en 3 liggen boven elkaar en zo kunnen we kolomsgewijs de kamers afwerken. Posted by mailleroncourt at 06:56PM (+02:00)
34
Slak Attack! Tuesday, August 26, 2008 Al eens eerder heb ik me verbaasd over hoe goed naaktslakken beschermd zijn tegen bleekwater, chloor, gif en ga zo maar door. Als je ze met de blote handen oppakt blijft er een soort huidje van slijm op je vingers achter dat er maar heel moeilijk af te krijgen is. Tegen iets simpels als keukenzout... Daarmee luidt je het onmiddellijke einde in van die krengen. Ziehier het resultaat. Bedankt voor de tip John! klik op foto voor details Met de klok mee, de bus zout in de aanslag: OORLOG! dan een paar korrels op de vijand, en voila het resultaat na amper 30 seconden, en na een paar miuten is het ventje verworden tot een hoopje slijm. (slakken zijn toch tweeslachtig?) Tsjonge houd ik van deze eenvoud! Als dat geen drastisch afweer middel is weet ik het ook niet meer. En schadelijk voor je tuin kun je dat bijna niet noemen. Gif is veel erger. Posted by mailleroncourt at 01:22PM (+02:00)
Luxeuil vreetmarkt Wednesday, August 27, 2008 Nou dat van gisteravond, tja wat moet ik daar nou van zeggen. Rondom een rotonde stonden een 20 tal standjes gevuld met allerlei ambachteijk eten, met hier en daar een verdwaalde artiest. Waar frankrijk groot in kan zijn werd hier uitgestald: 40 soorten worsten, ambachtelijk brood, 14 soorten honing, ambachtelijk zoet en ze gaan er prat op geen machines daarvoor te gebruiken- dwazen wie interessert dat nu, een tiental merkwaardige wijnen van 20+ euries - in een stalletje met gecertificeerde biologische etenswaar - ervaring leert dat dat soort wijnen goed passen in een coq au vin, en wat stalletjes met prullaria. En jawel hoor ook een pottenbakster uit Besancon. OK mooi dun
35
gedraaid maar het vakmanschap straalde er niet echt vanaf. Leuk gedecoreerd, deed een beetje biedemeier aan, maar er zat geen goede klank in het vaatwerk. Je weet wel er effe tegenaan tikken om de klank te horen. Ieder potje heeft zo zijn eigen geluid, een helder zuiver geluid - een soort pingggg - geeft aan dat de pot van goede draaikwaliteit is. Zegt niets over de artisticiteit of estethisch aantrekkelijk zijn. Een niet goed klinkende pot kan heel mooi zijn, en een hebbe hebbe ding worden waarbij kwaliteit van het werkvan ondergeschikt belang is natuurlijk. Alleen denk ik dat voor gebruiksgoed de ambachtelijke kwaliteit ervan bepalend is van hoe lang zoiets het in je huishouden volhoudt. een van die testjes is die ping test: zuivere klank goed werk. Een beetje doffe of gemengde - ik zeg dan gebarsten - toon: risico. Er was zowaar ook nog een soort mongools volkdans ding, erg mooie pakjes. Een beetje europees aandoende dansstijl. De voorstelling werd gelardeerd met zang, en op het eind waarachtig dat originele diep uit de strot wegkomende gebrom wat je vaak uit dat soort landen beluistert. Dat klonk toevallig authentiek. Overigens waren de artiesten duidelijk inwoners van Frankrijk want hun frans was onberispelijk. Geinig toch om zo je identiteit te kunnen behouden, wat dans demos te geven en dan de volgende ochtend gewoon naar kantoor om burgertjes te pesten. Nou ja da's mijn fantasie die op hol slaat. Volgende evenement: vide grenier aanstaande zondag in Vauvillers, zal er toch eens wat foto's van maken, van zoiets. En volgende week eerste zondag september dan is er een mega kunstmarkt ook weer in Luxeuil, iets waar ik dus volgend jaar ook wil staan als het tenminste wat is en ik mijn potjes op tijd gestookt krijg. Posted by mailleroncourt at 01:43PM (+02:00)
Kamer 4 Friday, August 29, 2008 Effe de schapen checken... en die maaien rustig voort. Helemaal achterin op het weiland. Van de week leek het erop dat een ervan iets als schurft aan zijn oren had, maar volgens plaatjes op het web is het iets als verbranding in de zon of zo, nou ja gewoon in de gaten houden.
Zo het is weeekeinde, en natuurlijk zijn we niet zover gekomen als ik gehoopt had, maar er zit nu wel iets meer schot in.. Dan effe nagenietend op het balkonnetje van de zonsondergang.
36
Voortgang: Even het verschil van de doorgang naar de kamers vanuit het appartement (2B), voor en na. De deur is er helemaal uitgehaald en het trappetje ervoor verdwenen, dat zat in de weg en je brak er bijna je nek over als je de deur doorkwam. In de plaats daarvan hebben we de muur naar beneden toe iets
uitgediept, is toch ruim 70 cm. zodat de traptreden als het ware in de muur zelf vallen. De staphoogte is laag gehouden zodat je vanuit alle kamers dezelfde hoogte houdt (de kamers liggen geen van allen op gelijke hoogte in dit huis). Wel ff rekening gehouden met het 5 cm hoger komen van de vloer van het appartement ivm vloerverwarming en isolatie. Het halletje wat nu is onstaan in kamer 4 hoeft nog alleen geplamuurd en geverfd te worden... Nu maar hopen dat het kozijn van de deur in een keer past ;=( Verder: De tegels van de douches zitten erin, de plafonnetjes en de (hygrostatisch gestuurde) ventilatie. Rest nog schilderen, plinten en de vloer leggen. Dat is dan maar voor volgende week. Oef dat was een weekje hard doortrekken. Volgende week slopen we ook de keuken omdat de week daarop de keuken geplaatst gaat worden. Erg veel werk is het niet dat slopen, een klein keukenblokje en de achterwand van de shoorsteen, een soort steenstrippen plaat of zo. De hoeken van de muren schijnen nergens 90 graden te zijn, dus dat wordt een puzzel. Dan moet ik die twee duimen van me aanspreken. Het electro wordt door een gediplomeerde vonkentrekker gedaan ivm verzekering en garantie van de keukenboer, nou ja hoe zuig je geld uit een klant. Posted by mailleroncourt at 10:08PM (+02:00)
Vide Grenier Vauvillers Sunday, August 31, 2008 glazen, servies, bestek.... Nou dit was een van de grootste rommelmarkten die ik tot nu toe, tijdens de voorbije paar maanden, in la Doulce France heb gezien. Natuurlijk is de 30 april de rommelmarkt in NL veel groter. Maar toch, als je weet dat er bijne iedere week in de zomer een VG is, en in NL maar een keer in het jaar zoiets wordt toegestaan... En dus in deze omgeving best wel veel van dit soort dingen te beleven zijn, was die in Vauvillers groot te noemen. Stralend weer en een blakende zon op mijn kale knar. Het foto-kanon voortdurend in de
37
aanslag, standaard op F16 voor lekker veel scherptediepte, heb ik me helemaal uitgeleefd met +14o fotootjes dus. Een paar onbewerkte plaatjes post ik hier en een selectie uit de rest staat op photobucket. een beetje veel van alles... De gemiddelde kwaliteit op deze brocanterie was beter dan we tot nu toe gezien hebben, veel leuke dingen, zelfs een oude destillatie kolom van mooi koper. Met hier en daar een gaatje, maar dan toch, zoiets zie je niet gauw op een rommelmarkt. Verder, veel van het zelfde, onmetelijke hoeveelheden servies, bestek, glazen en wat dies meer zij... Veel kleding, bakken vol met het leken wel inventarissen. En een heuse Vide Grenier bij een half vervallen huis [zie hieronder op nr 2], was duidelijk dat dit ter plekke was leeggehaald en de zooi te koop werd geboden. Wat een puinzooi, zelfs de horren lagen nog te koop en halfverroeste blikjes met onduidelijke inhoud. Schitterend eigenlijk dat een vide grenier zo letterlijk werd opgevat. En natuurlijk afschuwelijk en soms ook leuk keramiek... Liep er ook nog een beetje maf figuur rond die alles te duur vond en voortdurend riep maar dit is toch een brocanterie, hoort toch niets te kosten?! Gaat er ook nog een verkoper tegen hem aan staan te lullen dat die werkhandschoenen, waarvan hij er 3 paar voor de prijs van 2 wilde hebben, toch wel helemaal nieuw waren hoor! Ja ja, tuurlijk. Maar ik scoorde voor 1 euro wel leren vuurvaste handschoenen met binnenvoering voor het kuilvuur in november/december. En die zagen er toch wel heel erg nieuw uit. Je vind nog eens wat. Niet verbazend ook de eerste generatie XBox was al in de aanbieding. Een paar friekjes die uitstraalden duidelijk teleurgesteld over dit wonder der techniek te zijn, zaten onder een parasol weg te smelten. Ach en hoe trots zijn sommigen op hun aanwinst...
38
Enne wie weet wat dit is mag het zeggen, Dries, Els en ik staan voor een raadsel: Maar hiervan weet ik wel wat het is, een franse variant van een Odhner rekenmachientje, alleen veeel te duur: 150 euries. Tsja na een paar uur strompelen over de Vide Grenier ... naar huis en ff lekker uitwaaien op het balkonnetje. Pateetjes, beetje wijn, cola en water en het leven is zo slecht niet meer bij 28 graden. Hier moet je eens naar uitkijken in een speciaal zaak of bij een traiteur: Rillette (spreekuit: riejette) de Porc of Rillette de Lapin. Het is moddervet maar OZO lekker. Vooral met een vers stokbroodje en een slokje van de Cabernet Sauvignon () uit de Pays d'Oc streek, hapte dat soepel weg. Maar Rillette zal wel weer niet ingevoerd mogen worden in ons steriel landje. Ik neem wel wat mee naar de BBQ op 27 september. Wat is er nog meer te zeggen van zo'n zondag dan: hhhhheerrlijk... Posted by mailleroncourt at 07:54PM (+02:00)
39
Keuken gesloopt Monday, September 01, 2008 We hebben nu de keuken gesloopt, was ook niet zoveel werk, maar het moest wel grondig gebeuren zodat de nieuwe spullen er volgende week zo ingezet kunnen worden. En kijk eens wat er achter die jaren 60 steenstrips vandaan kwam: Jawel een heuze schouw met alles erop en eraan. De idee is om dit achter een plaat draadglas met indirecte verlichting de plaatsen, dan blijft dit originele detail te bekijken. En natuurlijk moet je wel je potje bereiden dus een noodkeukentje ingericht in wat we de korridoor noemen een 4 meter brede gang die onder het hele huis doorloopt. Via de corridoor heb je toegang tot de gastenkamers en de rest van het huis. Die all in one microoven is werkelijk een uitkomst. Maar gaat netjes weer in de doos
40
voor in het apartement zodra de keuken is geinstalleerd. Posted by mailleroncourt at 08:37PM (+02:00)
Kunstmarkt Luxeuil Tuesday, September 09, 2008 Die kunstmarkt viel op zich niet echt tegen maar erg groots was ie nu ook weer niet. Van alles zat er tussen in uiteenlopende scala van kwaliteit. Hele mooie stukken en iets wat meer leek op de eerste de beste zondagsschilder die een schriftelijke cursus had gevolgd. Te veel om op te noemen, en eigenwijs als we waren hadden we natuurlijk ons fotoapparaatje niet meegenomen. Maar we hebben een boel kaartjes verzameld van dat werk wat wel iets leek, zodat we op ons gemak nog op het web alles over kunnen doen. Als Neuf tenminste een behoorlijke verbinding geeft. Want dat is echt knudde de laatste tijd. En als je dan toch naar Epinal moet dan neem je natuurlij k de toeristische route. In rijtijd is het zelfs nog korter ook. Tegen het ondergaan van de zon zie je dan dit. Dan sta je wel ff stil bij de natuur en krijg je de neiging langzaam verder te rijden. Maar ja dan schichten de ongeduldige fransen je voorbij en da's weer iets linker dan gewenst. Als je al niet verwenst wordt door hen die je vol ergernis voorbijscheuren. Doe je de volgende ochtend het raam open en je buren vragen of Fannie er al is. Tsja dan kun je moeilijk net doen alsof we nog allemaal slapen. Dus naar buiten, kusje kusje, handjes schudden. En jawel hoor: "Cafe?" Hadden we toch al een sloot onvervalste nederlandse DE naar binnen gewerkt, maar toch gewoon doen. Heel aardige mensen en altijd leuk een babbel op te zetten met ze. Na de koffie kwam een beetje een verrassing, een fles Perlier water verscheen op tafel. Nog niets vermoedend keken Fannie en ik elkaar aan zo van: water na de koffie, shjiek hoor. Maar dat was dan wel VUURwater. Dames kunnen makkelijker afslaan dan mannen blijkbaar. Waar heb ik dat toch eerder mee gemaakt, maar de mannetjes moeten er natuurlijk aan. Vuurwater van Mirabelles, zelfgebrouwen natuurlijk! Nou de rest van de ochtend was ik volkomen tipsy, op je bijna nuchtere maag een eau de vie van Mirabelles
41
(een soort kruising tussen een kruisbes en een pruim) door je keel gieten MOET JE NIET DOEN. Een productieloze dag dus. Dan maar een toertje in de omgeving om ff af te koelen. Eerst naar de handelaar om een kettingzaag, maar die waren nog niet in de aanbieding, kon elk moment gebeuren, ergens halverwege in de maand, echt waar! Daarmee gaat weer 700 down de drain, maar je moet met die STIHL MS290 toch zeker 50 kuub hout kunnen verzagen, en liever nu dan over een maand als de handel zijknat is geregend. Nahja, morgen maar een zijltje erover om de ergste regen weg te houden. Want het kan hier heftig regenen rondom deze tijd hebben we ons laten vertellen. Hierboven ook een dorpsgezicht in Vauvillers, net alsof je nog in het begin van de 19e eeuw bent, de tijd heeft bijkans stilgestaan hier! Overal zijn van die fontijnen in deze streek, lekker verkoelend in de zomer, en leuk om te zien met al die bloemen. Rijdt je een beetje verder naar Montdore de heuvel op, lekker een stukkie om en binnendoor dan krijg je ineens een kadootje. Wie verzint dit nu. Thuis gekomen begint het geneuzel met de leveranciers weer. De ene beweerd dat de plaatsing van de keuken vertraagd zou worden, terwijl eerder was gebeld om de plaatsing te vervroegen. Nou ja wij staan er klaar voor. Dan worden tegen vijven in de middag toch de spullen in de keuken neergezet. Weer rollen duizenden de verkeerde kant op... Ook hier wordt je teruggeworpen in de tijd, dat ik nog heuse cheques mag schrijven, dat zijn we niet meer gewend na 1988! Zie me lachen? Maar alleen omdat mijn liefje achter de camera staat... Nou en daar staat ie dan, nu nog in elkaar schroeven, maar gelukkig wordt dat gedaan.
Posted by mailleroncourt at 10:17PM (+02:00)
Hout Friday, September 12, 2008
42
Iedereen in het dorp is als een bezetene hout aan het hamsteren. Dit betekent of dat de winter extreem koud wordt of dat de mensen tot het besef komen dat hout stoken goedkoper is dan op olie. Bij navraag bleek het 't laatste te zijn. Dus hebben we maar een nabestelling van een 23 kuub geplaatst. Ook al heb je het dit jaar niet allemaal nodig is altijd weer te gebruiken voor het volgende jaar. Een paar van die wagentjes vol en er ligt weer 13 kuub aanmaak hout in een van je stallen. Nu nog 10 kuub normaal hout en we zijn er weer helemaal klaar voor. Alleen die trekker trok het niet helemaal want hij kwam met een kokende motor voor rijden. Een stoomwolk en wat geknal, zo interessant om binnen no time een half dorp eromheen te
verzamelen... Posted by mailleroncourt at 01:47PM (+02:00)
Keuken geplaatst Saturday, September 13, 2008 Na veel vijven en zessen staat die montage meneer, 'le poseur', eindelijk aan je deur te rammelen. Een eng gerochel uit de onderste regionen van zijn longen deed je een vreselijke ziekte vermoeden en maakte hem onverstaanbaar. Maar 'gelukkig' was het slechts een bronchitis. Dat je daar dan mee door blijft werken is natuurlijk kranig, en wij zijn er weer mee geholpen want hij staat er, de nieuwe keuken. Natuurlijk missen er wat details als een boiler die niet aan de praat te krijgen is, een deurtje, wat afstellingen en de rand aan de muurkant is niet afgekit. Maar het is een verschil van dag en nacht. Kijk maar! Eerst een bruin jaren 60 geval nu een keuken van de jaren 2000. De arme zieke man is er twee dagen mee druk geweest en vertrok gisteren pas tegen 23:00. Nou dat moet je in Nederland nog meemaken! Maar op het laatst durfde Fannie hem geen dingen meer te vragen, zo ziek werd die man. Ons aanbod om mee te eten of te blijven slapen werd afgeslagen, maar die goser had gewoon koorts! De laatste randjes afwerken
43
viel hem zichtbaar zwaar. Nou ja dat komt nog wel. Het keukenblad wat volgens de verkoopfiguren een gigantisch probleem zou opleveren omdat de hoek van de muren absoluut geen 90 graden was bleek dus totaal geen probleem te zijn. Sterker nog het blad ging zonder al te veel kunstgrepen netjes tegen de muur. De ruimte naar de dichtgemetselde deur werd opgevuld met een restje van het blad dat uitgezaagd was voor de spoelbak en zo kwam alles nog weer perfect voor elkaar. Zeg nou zelf. Volgende week de afwerking van onze kant, en wie weet hoe lang het gaat duren van de nalevering etc. Maar de keuken is tenminste operationeel en de noodkeuken is afgebroken. De keuken nadert daarmee de afsluitingsfase. Dat projecten parallel beginnen te lopen is natuurlijk onvermijdelijk zodra je op tijd moet zijn voor een leverancier. Maar zoiets als kamer vier leg je dan ff stil om de keuken te doen. Toch is kamer 4 tussendoor afgeschilderd. Nog de douche "ff" afwerken en dan is die kamer ook weer klaar. Er is nog een lekkende fitting, zoekplaatje! Die staat voor volgende week op de planning, en dan is de eerste kolom klaar voor gebruik. Daarmee komen we weer op schema van geplande volgorde. Alhoewel achteraf ging de switch redelijk soepel, een voordeeltje weer. De volgende grote truuk zal ergens in oktober gebeuren, dan gaat de pui van ons toekomstige apartement eruit. En wordt vervangen door een glaswand over 11 meter ;=) Ook hier weer gezeur over technische mogelijk- en onmogelijkheden door de leverancier. Natuurlijk wordt alles ineens duurder. Wat we wel geleerd hebben is gewoon keihard volhouden dat daar geen sprake van zal zijn en dat ze maar zien hoe ze dat op te lossen. Dit was dus het vierde bezoek van de ramenboer, kost allemaal niks! Voor mij was die hele toestand een toneestukje, het gewoon vissen naar meer geld of een voorschot. En ja hoor: "als u nu meteen een voorschot betaalt..." Wat een chantage praktijken zijn dat. Dus wij geen probleem maken en we maken dan maar een voorschot over van iets dat we sowieso moeten betalen, uiteindelijk maakt dat natuurlijk geen drol uit. We hebben gemerkt dat je als consument dit zelfde wapen kunt gebruiken om een prijs lager te krijgen: "als we nu eens een voorschot betalen", of zoiets als: "als we nu beslissen willen we 20% korting hebben" daar zijn ze toch wel heel gevoelig voor. In ieder geval kom je dan honderden euro's lager uit. Natuurlijk is dit weer zo'n spelletje, en je speelt het gewoon mee. Als je je zetten goed timed kun je er toch nog iets voordeliger uitspringen dan je tegenstander had bedacht. EN je poot gewoon stijf houden, dat zijn ze niet gewend. De afgelopen maanden heb ik gemerkt dat kredieten (ondernemer moet voorschieten) en slecht cash management bij ondernemers (voorschotten en uitstaande rekeningen) een leuk item zijn waar je als consument je voordeel mee kan halen. Je houdt ze gewoon het voorschot als hele dikke wortel voor hun neus. En gewoon keihard zijn, je wilt niet? Volgende! Posted by mailleroncourt at 10:25AM (+02:00)
44
Neuf Sunday, September 14, 2008 Het schijnt dat Japan, Zweden, en NL, in die volgorde, hun internet zaakjes het beste voor elkaar hebben. Volkomen tegengesteld is het in frankrijk (france), gewoonweg een puinhoop. De afgelopen twee weken begon het met een verslechtering van het WiFi signaal, en het werd van kwaad tot erger. Vorige week moest ik het modem/router geval bijna elke 15 minuten resetten. De laaste paar dagen was het helemaal puinhoop en vandaag kon ik het modem net genoeg aan de praat krijgen om met Neuf helpdesk te bellen. Want geen verbinding met internet is ook geen telefoon. Zwaar klote dus. En als je liefde 600+ KM van je af zit is telefoon en internet wel je levenslijn. Op een gegeven moment brandden er helemaal geen lampjes, was er dus geen internet. Maar met een "Dummy" gevoel dacht ik: pak de telefoon en ga eens bellen met de helpdesk. En verdomd de telefoon deed het! Geen licht te zien op het modem, dat gaf zelfs via de router interface geen sjoege. Dus ikke bellen! Gauw gauw, anders gaat ie weer plat! De HD medewerkers van Neuf zijn ABSOLUUT NIET klantvriendelijk, hangen gewoon op zonder commentaar, als ze even niet weten hoe of wat. Het heeft drie pogingen gekost om iemand te spreken die eindelijk naar je naam en telefoon nummer vroeg. En ik mag hangen! Zonder ook maar iets van kommentaar te leveren werd de verbinding verbroken en deden ineens alle lampjes van het modem het weer! En nu, met een terug in de jaren 80 gevoel van: elke 5 minuten je werk opslaan, zit ik de blog bij te werken. Telefonie en internet is blijkbaar HEEL ERG SLECHT geregeld in Frankrijk. En dat ben je niet gewoon, of ben ik erg verwend geraakt in NL, want als daar een keer in de drie maanden een hik in de verbinding was schreef je al naar de krant. Van alle kanten hoor ik nu griezelverhalen: Dries die geen fatsoenlijk mens aan de lijn kan krijgen bij Neuf, hij wordt herhaaldelijk gewoon een half uur in de wacht gezet; Pieddad die niet eens een aansluiting kan krijgen bij Darty en is er al een maand mee zoet om ueberhaupt een monteur te krijgen die de aansluiting aan elkaar draait. Nou zeg ik je. Is het omdat we een vreselijk buitenlands accent hebben? Of hebben die HD figuren van Neuf een klantfobie, en vinden ze het eng iemand te helpen. Wie het weet mag het zeggen. Fannie is weer richting NL gegaan, het valt zichtbaar steeds moeilijker terug de rat race in te gaan. Maar voor ons tweeen was de afgelopen week weer eens een verwen week. Lekker eten, regelmatig vooral, en heerlijk om over van alles maar voornamelijk iedereen kleppen. Smullen! Helemaal als je 'samen' kunt spannen tegen een leverancier. Effe je hart luchten en dan ga je er weer tegenaan. In ieder geval heeft ze de keuken naar eigen inzicht kunnen inrichten en heeft ze Kamer 4 bijna af gezien. Die keuken, wat een plezier om na het harde werken op een stoel te gaan zitten en eens lekker te genieten van de resultaten. Flesje wijn open kurken en een hapje. Dagdromen schijnt je creativiteit sterk te bevorderen. Nu dagdromen wij ervan dat het huis af is, met het japans badhuisje, de kruidentuin, het terras en ons balkonnetje, de pizza oven vol in bedrijf in de tuin met de BBQ, een zitje in de wei, het theehuisje op de hoek, zwembad op zonne-ernergie en de bron die koel water geeft, schapen die aan het maaien zijn... En Charly die goed zijn best moet doen bij de dames om volgend jaar wat extra lammeren in de wei te hebben lopen. En dan mag ie de pan in.
45
Ach je droomt wat af over je huis dat 4x groter is dan Maurik en 8 x zoveel werk geeft om het een beetje in fatsoen te persen. Het hoeft geen paleis te worden als het maar behaaglijk is. Dan verlang je naar lange winters, met een knappend haardvuur om je blog en THOCP.NET eens een flinke opknapbeurt te geven. Samen met Dries de informatie over onze omgeving eens op een rijtje te zetten, en je vrienden tussen kerst en oud nieuw in huis te hebben. Ik mag lijden dat de sneeuw dan een meter hoog ligt! Posted by mailleroncourt at 03:50PM (+02:00)
What the heck Wednesday, September 24, 2008 Hout Iedereen is nog steeds aan het hout hamsteren, en men weet op verrassende wijze steeds nog een ladinkje te vinden, aldus werd le Mouton Qui Rit nog met een nagekomen zending verrast. Hop weer 27 kuubjes hout ernaast, dat moet toch zo wel genoeg zijn Terras Afijn mijn slaafje Damien verpeste meer dan ie maakte - monteerde hij het toilet maar vergat voor het gemak de gaten voor de drukplaat te maken, dus hoe moet je nu doorspoelen? De hele handel er maar weer afgehaald er de gaten in gemaakt en weer opgehangen, zo moe wordt je hiervan. En als je dit soort herstel akties twee keer daags moet uitvoeren dan begin je dus behoorlijk te balen van die gast. Dus die heb ik maar op strafwerk gezet: slopen, kruien en graven. En hij vindt het nog leuk ook! Nu is ie het terras aan het egaliseren, omdat we verder moeten met slopen van de eerste stal en het puin daaruit weer verwerkt kan worden voor de fundering van het terras. De natuurstenen van de gesloopte muur voor de deuren van kamer 1 en 2 worden hier zoals geplanned weer hergebruikt voor de terras muur, zo klopt er toch nog iets perfect in dit project. Nee het is beslist geen chaos maar het duurt allemaal zo lang. In St Loup sur Semouse is een grint en zand verdeel punt. Een kuub steen kost slechts 17E, maar het brengen 65E. Dus zuinig als we zijn, nee hoor we laden zelf wel. Nu gaat er dus 3/4 kuub tegelijk in het autootje zonder dat ie door zijn hoeven zakt. Dat ging aardig, daarmee konden we meteen zien hoevel we eigenlijk nodig hadden. Maar om het hele terras glad te kunnen maken zou ik dus meer dan 50 keer moeten rijden, dat is al met al duurder dan het te laten brengen. Dus vanochtend maar 16kuub grof en 16 kuub fijn grind en 8 kuub zand besteld dat wordt dan in een keer gebracht, lekker snel dus en op die manier redelijk kostendekkend. Die paar kuub kan Damien dan over het terras in wording verspreiden, kunnen we in ieder geval wat gemakkelijker buitenom lopen. En als bijkomend voordeel, je kunt dan al heel goed zien hoe het wordt. In de lente kunnen we de handel dan afwerken met een laagje cement en of tegels. In de winter kan dan alles een beetje inzakken en wordt het steviger. Je moet die Damien natuurlijk wel in de gaten houden, dus een paar klusjes die door de regen waren uitgesteld nu maar ff doen. Begaf de aandrijving van de maaimachine het, dat werd sporten geblazen, afijn twee uur, die machine voortduwend, later was ook dat grasveldje weer gedaan. Daarna de kanten van het andere grasveld maar es even gedaan, en de brandnetels van een meter hoog gekortwiekt, steken die krengen! Halverwege gaf de kantmaaier het op, "te heet" zei Damien, en verrek na een halfuurtje afkoelen was ie weer aan de praat.
46
Dan is het tijd voor de dagelijkse fluistergespek van de schapen. Over schapen gesproken, dat was wel ff lachen gisteren. Damien had het hek
opengelaten dus die schapen de weg op. Waar die krengen nu zo snel vandaan kwamen... De buurvrouw joeg de handel weer de wei op en sloot het hek. Ze liep naar me toe om me te waarschuwen en toen kwam een van die schapen op haar af, echt zo van: opzouten jij, wegwezen! En duwde haar naar het hek toe. Werd de arme vrouw echt bang van, en ze bedoelde het zo goed! Zoiets heb nog nooit zien doen, maar zoveel ervaring heb ik nu ook weer niet met schapen. Als ze iets dergelijks met mij zouden proberen dan vind ik beslist een grote pot die de gelukkige ontvanger van een heerlijke bout zal zijn, za'k maar zeggen. Binnen Het is natuurlijk nooit zo dat een keuken in een keer geplaatst kan worden, althans compleet. Heel klassiek ontbreken er dingen. Die inbouw boiler hebben we maar uit NL gehaald, ging een stuk sneller. Wat dingen opgehangen en extra stopcontacten aangebracht, waar zijn nu weer die tangetjes gebleven... De grote boiler voor de kamers doet 't nog steeds niet, ellende. Dus nog steeds geen warm water in de kamers. De lekkage is verholpen en alles is nu aangesloten, zucht. Een lijstje nawerk: aanstippen van verfuitschieters, hier en daar nog een veeg stuuk nodig en de hanglegkast moet nog. Dan zijn kamers 1 en 4 echt klaar. Ook de stenen voor de trapmuur gehaald, zakte de Caddy nog bijna door zijn hoeven ook! Die banden begonnen wel erg plat te worden, tsja. Kan ik morgen met de muur beginnen want ik wil zo snel mogelijk de verwarming aan kunnen gooien nu. Het begint wel erg fris te worden in huis. Het afgelopen weekeinde was Fannie broer en diens vrouw hier. Zat ze gewoon te vernikkelen, arme. En broerlief maar zeggen dat het niet zo koud was! Uiteindelijk had ik er de balen van en de electrische kachel maar aangezet. In de keuken is het nog prima zonder verwarming te doen, maar in de lobby is het nu wel afzien geblazen. Overdag is het nog steeds lekker buiten en kon zelfs nog op het balkon zitten eten. De zonsondergangen veranderen met het seizoen gewoon mee, grappig. De hele lucht is nu goud gekleurd. foto's komen wel weer. Posted by mailleroncourt at 06:27PM (+02:00)
Vakantie, ziek en Parijs Saturday, October 11, 2008 Vakantie Het klinkt misschien raar, maar meestal wordt ik ziek voor of tijdens mijn vakantie. Dit keer was het pas raak na de rustige week in Maurik. Na eerst een weekje lekker door Fannie bijgevoedert te zijn geworden. Er zijn afspraken met klanten geweest, deal gemaakt. Dan op naar Micky-Soft om eens te zien wat volgens hen het nieuwe werken inhoudt; niets spectaculairs: free seating is al jaren de gewoonte bij grote bedrijven, en dat thuiswerken ook. Daarna een tour door de omstreken om de nodige dingen op te halen. Een glazenplaat voor achter het fornuis. Massief eiken tafels, maar niet van het model Oisterhout, en nog wat handige dingetjes bij Ikea. Tussendoor nog wat reparaties aan het huis, wat we denken te gaan verkopen. En er was zowaar een korst avond! (voor de ingewijden). Met weer lekker ouderwets kletsen, flimpiekijken en fotootjes van LMQR gezien die Wim had gemaakt. Zaterdag Fannie naar Bangladesh uitgezwaaid en een nachtje flink uitslapen voor de rit
47
naar la Douce France, en pakken maar weer. Zondag laat vertrokken, het verkeer is dan te verwaarlozen, NOT! Het regenachtige weer deed veel NL automo-debielen denken dat ze op een binnenweggetje reden en stonden om de haverklap stil, voor niks!. In Belgie kon ik lekker doortrekken, die gasten weten tenminste wat doortuffen is! Goed volk dat. In Luxemburg dacht ik mededogen met onze nomadenkat te moeten hebben. Heb je wel eens een kat aan een touwtje uitgelaten? Nou dat is beslist lachen, dat ongewone gevoel aan zijn nek was natuurlijk iets dat zo snel mogelijk weg moest. Amusant om te zien dat ie dacht dat een stuk electro draad door te bijten viel met z'n oude tanden. Dan maar de hoeven in de grond, sprong ie de boom in. Atletisch dat wel met zijn 15 jaar. Maar ja iemand die 20 keer meer massa heeft trekt zo'n mormel van 3 kilo natuurlijk zo van zijn sokken en uit de boom. Proberen deed ie het wel, een weerstand had ie ook, respect. Maar als ie iets goed in de gaten heeft dan is het wel dat spatsies bij mij niet helpen: "resistance is futile". Afijn inladen maar weer en een kermende kat achterin gemikt. Dankzij de geluiddempende laag tussen de laadruimte en de kabine en het kei en keiharde piano concert van van Beethoven kon ik dat kermen prima negeren. Waar waren we... Ach ja de Fransen rijden altijd als gekken dus het vervolg van de tocht, nog ruim 200km te gaan, ging ook vrij soepel. Hoewel met omleidingen kunnen ze niet omgaan, wijkt af van het gewone he, daar dus wel weer een uur vertraging opgelopen. Bios kermde er lekker op los in de auto en twee plotselinge stops hebben hem zijn blaas laten legen in zijn hokkie. Stinkdier. Toen het donker werd heb ik hem maar losgelaten in de laadkabine, daar werd ie wat rustiger van leek het wel. Dat zou nog wat worden als ik van de snelweg af zou gaan. En ja hoor, bij wat scherpe bochten ging ie natuurlijk toch weer leterlijk van angst de zijk in. Dan maar voorin dat hielp, maar is niet aan te raden voor mensen met zwakke zenuwen, een paar corigerende meppen hield hem toch grotendeels wel aan de rechterkant. En daar ga je dan in het pikkedonker door de bossen heen over weggetjes van nog geen 2 meter breed, heuveltje op en bochie om. Ook niet aan te raden als je de weg niet kent. TomTom is een grote hulp bij het inschatten van bochten die komen (zouden ze inderdaad moeten maken: een soort rally modus, Wim's idee), dus met een rustig gangetje van 80km ging het prima en dan doemt Le Mouton Qui Rit weer op en zucht je van opluchting. Weer gehaald, in dat gekke land met die gekke automobilisten. Merk ik op dat ik in het begin een stuk langzamer over dat weggetje reed dan nu, en begin ik misschien net als een fransman ook over die kleine weggetjes te jagen, lijkt het wel. Wel balen dat ik de zonsondergang gemist heb want daar krijg ik altijd weer een fijn gevoel bij als ik het dorp inrij rond die tijd. Ziek De eerste tekenen van een flinke verkoudheid dienden zich netjes aan, droge plekjes achter in de keel en een beginnetje van een snotter. En jawel hoor midden in de nacht werd ik rillend van de kou wakker en stond bibberend op om naar de WC te gaan. Nu is dat een nog onverwarmde ruimte dus ik dacht eerst koude vloer, warm bed zal wel erg koud zijn buiten. Niet dus. De volgende morgen koorts, misselijk en een kop vol watten. Om een lang verhaal kort te maken twee dagen bijna in coma gelegen.
48
Parijs Woensdags moest ik naar Parijs om een groot buro op te halen, veel zin had ik er niet in, en als ik me dan niet fit genoeg zou voelen moesten ze het ding maar op de vuilnisbelt mikken. Maar op woesdag had ik een opleving, gaf Damien zijn instrukties en weg was ik. Besloot om maar via de provinciale weg te gaan en de tolwegen te vermijden, nietvanwege de extra kosten maar omdat je dan als een zombie achter je stuur gaat
zitten, plank gas, blik op oneindig, verstand op nul, en bek op ouwehoeren. Beslist aan te raden over de provinciale wegen naar Parijs te rijden, duurt een paar uurtjes langer, maar de moeite waard. Je zet Schubert op en droomt een beetje weg bij de herfst tinten van het voorbijtrekkende landschap. De langzaam bewegende flarden mist die tussen de bomen hangen, en dan die geel rode tinten, uitgelicht door de zon, en de toppen van de bomen en bergen die er dan weer bovenuit piepen. Schommelende lome koeien die je ziet denken: wat jakker je toch... Als je de Champagne binnenrijdt wordt je opeens geconfronteerd met pijnlijk in je oog knallende reklame borden, althans dat komt zo over als je net de laatste bossen uitrijdt. Toch wel nostalgisch, rij je zomaar door de Champagne streken, met links en rechts de vergelende wijnstruiken, ranken? Druipend van de mist, depressief zelfs een beetje. Niemand die je aan het werk ziet, toch, af en toe zie je een boer heen en weer vegen met een trekker, maar da's alles. Duidelijk dat de oogst achter de rug is. Ik pak dan maar de fles pepsi light, maar dat is natuurlijk ook geen troost. Effe stoppen voor iets sterkers, een bakkie koffie, echte hollandse, niet van die bittere Franse zooi. Lekker slurpen op een steen aan de rand van de vallei in de grijze soep van de optrekkende mist turend. Koeien en schapen die een beetje ronddolen, en dan weer die prachtige hersftkleuren. En dan die geuren die opstijgen uit de grond! De hersft is verreweg mijn meest favoriete seizoen en zou ik voor geen geld willen missen. Misschien niet alleen maar voor de kleuren, ook denk ik van de belofte voor weer nieuwe wijnen en, nu we een eigen stukje land hebben: de oogst van allerlei lekkers om iets van te kunnen stoken. De eerste mand met appels staat al bij de buren, ben benieuwd. Lunch Na 12 uur 'smiddags moet je gaan uitkijken naar huizen waar veel auto's voorstaan, dat zijn dan van die restaurantjes die een soort snelmenu aanbieden tegen een hebbelijke prijs. Na kwart voor twee hoef je het niet meer te proberen want dan je wordt gewoon niet meer bediend. Voor ons is zo'n middagmaal een heel diner, hier is het een simpele, en verrassend genoeg niet echt met veel vettigheid en sausen overgoten, middag maaltijd. (tip1) Ga voor wat je niet kent en kijk om je heen wat anderen bestellen, bestel dat ook. Soms is dat verrassend smerig, maar dit keer viel het wel mee. Een lauwgeworden rosbief entree met heerlijke zoetzure knoflook creme, een paar plakken gebraden ham met lekkere hete frites, een toetje van onbestemde oorsprong werd door mijn buurman met extreem veel suiker bestrooid, daar zag ik maar van af. Die creme brulee was aantrekkelijker, maar ook weer niet in een vorm die ik herkende. Zoals gezegd, laat je verrassen, entree l'inconnue en welkom in de culinaire twilight zone van de wegrestaurants. Een sterke koffie na, is een weldaad voor een vermoeide reiziger, en door ging het weer, twaalf euries armer. De Lichtstad Via de periferie naar de bestemming rijden, ojee! Maar het viel mee, hoewel zonder TomTom zou ik een dag hebben rondgedoold, reed er in een keer goed heen, geen afslag of kruising gemist ;=) of dwars door een wei heen gemoeten. Sylva en Wolfgang na 9 jaar weerzien viel niet mee, ff moeite met de herkenning, maar daarna lekker keutelen en een mooi gesprek. Ook voor hen is het pensioen aangebroken en ze verhuizen naar het zuiden. Dan blijkt dat ook voor hen na 12 jaar la douce france het bancaire systeem nog steeds een ramp, waarom veronderde mij dat niet zo veel? Die bank figuren doen maar gewoon wat met je en komen hun afspraken niet echt na, zodra ze gescoord hebben, daarna moet je het allemaal zelf nog eens opnieuw regelen. Natuurlijk kwam het LMQR project ter sprake en kon ik met verve over de nieuwe onderneming verhalen. Heerlijk zo op die manier over het project te kunnen baladineren. Maar ze waren heftig geinteresseerd om eens langs te komen omdat ze regelmatig op
49
weg naar NL waren. Een paar boomerangkaarten werden geplugged. Toch wel een prachtige manier om op kleine schaal reklame te kunnen maken. Na een laatste koffie weer op pad. Alles ingeladen, hen veel genot op hun nieuwe stek toegewenst. Knarren maar weer! Naar de basis Overmoedig geworden van het naar binnen rijden van Parijs, stelde ik de TomTom in op de kortste weg naar Mailleroncourt-Saint-Pancras. En dat heb ik geweten! Dwars door Parijs rijden tijdens de spits moet je dus niet willen, maar wel een belevenis. En ziedaar mijn oude getrouwe Arc de Triomph weer eens mogen bedampen met uitlaatgassen en dan maar door jakkeren over de boulevaard. Het leek allemaal wel een beetje op zijn retour te zijn, geen fel verlichte etalages, alles zag er een beetje tweedehands uit, en het stadgrauw lag overal behoorlijk bovenop. Oppassen! Links en rechts schieten je die scooters voorbij. Niet die kleine muggen zoals in NL maar flinke exemplaren. En ze krijgen de ruimte ook nog! Prima natuurlijk. Maar hoe je bij je volle verstand in zo'n stad met een Honda Goldwing door het verkeer heen aan het keutelen moet. Dat is echt zwakzinnig. Het schoot dan ook niet echt op voor ze, en 't voordeel van een motor viel daarmee helemaal weg. Natuurlijk ook een paar bedplassers (zombie HD rijders, voor niet ingewijden) zien rijden, stonden ook meer stil dan gaan. Op een gegeven moment hield een wandelaar mij op zijn gemak bij, en dat geen klein stukkie! Eenmaal buiten de blikken hel aangeland had ik er tabak van. Vooral toen ik zag dat ik pas om half twaalf, HALF TWAALF, aan zou komen. Dan zou ik wel erg lang op de weg zitten, vooral bij het laatste stuk heb je je volle concentratie nodig. Dus de TT maar ingesteld op de snelste weg en niet vermijden van tolwegen. Dat scheelde toch maar weer 2 uur knarren. Een goed alternatief vond ik. En het leek wel alsof ik in een mum van tijd bij Langres van de snelweg afkon. Nu heb ik allerlei bankpassen die geschikt zijn om via de ingebouwde chip te kunnen betalen, maar mooi niet. Na veel gechoogel lukte me het met een kreditkaart de tol te betalen. (tip2) Gedoe! Precies op de geplande tijd rolde ik uit op onze stoep en strompelde LMQR binnen, de bagage latend voor wat het was. Alles was toch allemaal ff teveel geworden en ik kuukelde snotterend en hoestend in bed. De volgende morgen, gelukkig geen Damien aan de deur, die had het blijkbaar ook al opgegeven - iets met een beginnende bronchitis, en daarom bleef ik ook maar in bed, geen puf om aan het werk te gaan. De LMQR site aangepast Aangespoord door de opmerkingen van mijn goede vriend Rick, dat die oude site er niet uitzag maar eens in mijn voorraadje modellen gekeken voor een wat appeteitelijker layout. Gevonden en de site is nu omgebouwd - hier -. De eerste kommentaren zijn positief. Nu kwam Damien met het verhaal dat hij wat boomerangkaarten had gegeven aan fransen en die vonden geen tarieven en zo. Huh? Maar wij marketen voornamelijk op nederlanders toch, niet? Maar ik heb me geen moment bedacht, een klant is een klant. Afijn de stoute schoenen aangetrokken en de site ook maar in het Frans gemaakt. Van de taal klopt natuurlijk geen jota, veel moeten Googelen, maar dat zal de komende dagen wel verbetert worden als ik Dries er naar laat kijken. Heerlijk een beetje snotterend naziekend met het Appeltje op schoot onderuitgezakt in bed het franstalige deel van de LMQR site bij te werken en "why not!" ook maar begonnen Duitse en Engelse pagina's op te zetten. Nu is mijn Duits een beetje zwak, om maar een iets te zeggen, dus daar heb ik wel weer hulp bij nodig. De routering nog een beetje bijvijlen en voila een volledig gere-vampte site binnen een weekje ziekteverlof on line gezet. Dus toch nog iets nuttigs gedaan. Posted by mailleroncourt at 02:41PM (+02:00)
50
Vorderingen Saturday, October 25, 2008 Zo we zijn weer twee weken verder, eigenlijk zonder dat er veel spannends is gebeurd, maar we zijn wel weer een stuk opgeschoten. Keuken revisited Voor de zoveelste keer komt de keukenboer langs - dat mag wat kosten, wel na ruim drie weken nadat de keuken is geplaatst, maar ze laten wat van zich horen. Komt ie aan met het missende deurtje maar zonder ophanging, lekker slim. Meteen ff de nog overgebleven aandachtspuntjes laten noteren, Het duurt een maand om die ophanging te bestelen, het is niet te geloven, dus over een maand komt er weer iemand langs om ook die laatste puntjes te doen. Nou ja je moet maar zo denken bij een IKEA keuken moet je ook 40 keer heen en weer voor missende onderdelen, kapot gedraaide pisbakken staal schroeven, die meestal van tin lijken zijn of misschien zelfs wel van lood! Zo sel draai je alles aan gort van die gasten. • Overigens iets van die Zweedse jongens zal ik ook nooit proberen weer uit elkaar te halen, om op je nieuwe adres weer in elkaar te willen zetten. Vooral in gemonteerde staat verhuizen, ik bezweer het je, je krijgt het never nooit weer in elkaar! En soms is dat verhuizen ook niet zo'n succes, komt nooit meer goed. Ab en Carla Vorige week zijn Ab en Carla (mijn steun en toeverlaat op kantoor), een lang weekend komen klussen. Het resultaat is dat nu alle plafonds in de verf staan, superverf dat Sikkens spul, duur maar als je maar een laag over de regenboogkleuren op de muur hoeft te smeren is het dat dubbel en dwars waard. Nu alleen nog de muren van kamer 2. Van kamer 3 is het bidet en de wastafel gesloopt, de tegels van de gipsen wand gingen niet echt soepel, dus daar maar weer een plaat triplex tegen aangeplakt en geverfd - zie foto hiernaast - je ziet er niets van. Van kamer 4 heeft de vloer een tweede wengee beitslaag gekregen en een laklaag van matte parket lak, het is schitterend, een diep matte glans lig er over. Van kamer 1 ga ik daarom dan toch maar de vloer opnieuw afschuren en met de kwast lakken. Krijg je, blijkt, toch een veel mooier resultaat mee dan met een rollertje, want die vloer van kamer 1 ziet er niet uit. Komt misschien ook door de beits die gebruikt is, en die wil maar niet uitharden ook. Zal wel een puinhoop worden om dat eraf te krijgen. Iets voor het late voorjaar dus. Eindelijk hebben we de boiler aan de praat gekregen. Eerst was het de electrische aansluiting die niet goed zat, dan de slangen, eerst omgedraaid op advies van Tjeerd (Fannies broer). Ab kwam op het heldere idee dat die slangen maar weer omgedraaid moesten worden. En toen was het OK! Zucht, net op tijd opgelost, want om weer die toestanden met het teruggeven van spullen aan Brico Depot door te maken, daar had ik
51
helemaal geen zin in. 'sAvonds toch maar de kachel aangemaakt, ook al wisten we dat we dan voor een groot deel voor de mussen aan het stoken waren. Maar daarmee werd het wel lekker warm in de lobby en de rest van de kamers. De CV stoken met een houtkachel, dat wordt een nieuw leer proces. Want hoeveel hout moet je erop gooien, hoe moet je de luchttoever zo regelen dat de temp een beetje konstant blijft, en hoe hoog mag de druk op het systeem zijn. Allemaal vragen waar ik een paar dagen laten empirsch het antwoord op vond. Want opeens lukte het niet meer om de temp op 60 graden te houden, en opeens liep de druk naar 3 bar op, en dan opent zich een klep om niet meer dicht te gaan. Een waterbad dus. Daarmee ontdekten we meteen ook waar dat ene leidinkje voor diende dat de aannemer gemakshalve doorgezaagd had. Nu op zoek naar een monteur. Nou dat moet je niet eens willen! Men levert alleen service voor ketels die ze zelf geplaatst hebben. Of men is over gegaan op duurzame energie, smoezen en smoesjes! Ik begin dan nu toch te merken dat buitenlanders niet echt geholpen worden. Want ik liet, om dit te testen, mijn hulpje naar dezelfde firma bellen, toen kwam er een heel ander verhaal. Afijn maandag maar weer eens verder proberen. Anders zit er niets anders op dan om dit zelf te gaan doen, ze kunnen me aan het gas. Gelukkig heb ik voldoende techniek in huis om dat ook te kunnen dus why not! Maar ja je probeert natuurlijk eerst iets te regelen via vakmensen.
Traphal apartement OK het werk vordert gestaag en we zijn nu al het apartement aangeland. Het trapgat heeft een muurtje en een houten opbouw gekregen. Dat was schipperen tussen de precisie van een laserwaterpas en dat er in dit huis niets recht, haaks of waterpas is. Ook het door de aannemer gezaagde nieuwe trappengat in de vloer liep zo krom als een hoepel, en dat twee maal want het inzet stuk waar het oude gat zat is ook scheef gemaakt. Dubbel-dwars dus. En zet daar maar eens iets recht's op ;= )
52
Dries is met zijn geduld en ongelooflijke handigheid in het rechtzagen van wat krom is, een enorme hulp geweest. Het kost even wat tijd zo drie keer een hoekje en twee keer een soort parralellopipidum(?) te zagen, geen enkele zijde is gelijk, maar het zit allemaal ongeveer precies goed. Mijzelf kennende meet ik drie keer iets op en krijg vijf verschillende maten, vervolgens moet ik dan wel eens drie keer zagen om iets uiteindelijk op maat te krijgen. Ik begin daarom maar bewust met iets langer af te zagen dan wat het meetlint aan geeft. En dan zaag ik liever een paar keer kleine stukkies af totdat het precies past. Alhoewel het toch aardig begint te lukken dit in een keer te doen, vaak, dan, wel. Recht zagen gaat me ook steeds beter af, en de handel een beetje stevig aan elkaar bouten lukte me sowieso al aardig, was gewend voor de eeuwigheid te bouwen, toch?! Resultaat? De berg rest-afval die ik tijdens de verbouwing in Maurik in de container moest gooien is hier, in Mailleroncourt dus, hier, aan de voet van de Vogezen, bij een heel klein hoopje aanmaakhout gebleven. Mijn linkerhanden beginnen langzamerhand wat rechter te staan. En het trapgat is dicht, deur geplaatst, klaar om de handel te verven. Een 10 literblik grondverf komt hier natuurlijk goed van pas. In frankrijk kun je alles in grote hoeveelheid gewoon in de hobbymarkt kopen. Professionele kwaliteit van apparatuur hebben ze niet, maar wel de hobby uitvoering ervan. De professional besteld zijn dingen bij de vakhandel, een nietmachine kost daar dan 332 Euries en de hobby uitvoering 50, een onderzoek op zich waard. Dan koop ik liever 3 keer een goedkope nietmachine. Maar evengoed, een lasapparaatje voor iets wat misschien 3 keer in het jaar gebruikt wordt hoeft dan ook geen prof ding te zijn. Aan de andere kant kun je gewoon flessen oxaal,
zout en andere geconcentreerde zuren kopen, iets waar je in 0031 al bijna een vergunning voor moet hebben. Posted by mailleroncourt at 06:09PM (+02:00)
Vorderingen revisited Wednesday, October 29, 2008 Mijn verhaal werd even onderbroken, dus hier volgt de rest, en een beetje erbij. Kachel revisited Die kachel is een heus leer object geworden. Natuurlijk brand het ding nu elke avond. Om het uur een blok erin gooien begint een routine te worden. Ook al zou je de kachel helemaal moeten kunnen vullen, voldoende voor een morgen of zelfs een dag. Maar omdat het compensatievat niet voldoende tegendruk opbouwde moest ik het verhaal goed in de gaten houden. Dan maar af en toe een blok, zodat je in geval van storing de zaak snel kon dimmen. En jawel hoor de druk, en zelfs de temperatuur liepen op tot over de veiligheidsgrens. Het werd spelen met hout toevoer, de tempering, afstelling van alles wat er maar te regelen viel. Je leert het gedrag van de kachel dan wel goed kennen. Borrelt het volgende boven: alle leidingen zijn van koper, en gesoldeerd, houden die lassen het? Ja dus, bleek, toch maar weer een meevaller. Zoals gezegd in de vorige posting, ging het veiligheids ventiel open, maar bleef het ventiel, na de stoomwolk, een fontein van water, en een waterbad op de poreuse (voordeel/nadeel) cementvloer, toch nadruppelen. Het voorzichtige stoken betaalde zich dubbel en dwars terug en de zaak bleef in de hand. De volgende morgen ben ik eerst maar eens wat tegendruk in dat compensatievat gaan persen met mijn compressor. Dat er meteen water uit het ventiel kwam had me te denken moeten geven. Natuurlijk was het ding kapot, mudhead! Toch proberen he, tegen beter weten in! Dus, hoeveel druk? Nou ja 2.8 bar leek me ruim voldoende. En, jawel, daar ging weer een ander ventiel open, nu weet ik meteen waarvoor dat (weer)andere leidinkje diende. En die eerste zwarte vlek tegen de muur was ook meteen verklaard. Het hele verwarmings verhaal heeft dus nooit goed gewerkt. Die Gaillardo (vorige eigenaar) krijgt dan ook een rekening, want dit moet ie geweten hebben. Voor mijzelf is dit spannend, een heuse verkenningstocht van verouderde techniek die nog steeds werkt. Heerlijk! Maarja Fannie is minder enthousiast, die heeft het koud. Maandag morgen first thing in the morning een nieuw drukvat gehaald, en met behulp van Damien een monteur gevonden. Die heeft dinsdagmiddag laat de defecte onderdelen vervangen, met de alvast gekochte spullen, hoe voorzienend! Geen enkele leverancier of dienstverlener heeft hier namelijk wat in voorraad of bij zich, dus kun je maar het beste de dingen inkopen die je nodig denkt te hebben. Anders hadden we weer 8 dagen extra in de frisse buitenlucht gezeten! Acht dagen besteltijd voor een compensatie vat? Belachelijk!
53
De heren waren eerst wel lichtelijk verbaasd dat alles er was, en wezen in eerste instantie het spul af, niet goed genoeg, maar die mop kende ik. En met een typisch frans aandoend schouderophalen mijnerzijds vervingen ze daarna toch al het nodige. Waar het oude spul mee vast zat? Die moeren moesten met sleutel 42 loskomen, tsja en zo'n maatje heb ik dus echt niet. En de kunst een beetje afkijken leek me leerzaam voor de volgende keer. Die monteurs waren in een half uurtje klaar, en daar zou ik een dag voor hebben moeten toestanden omdat je nu eenmaal dat groffe gereedschap en de bijbehorende fittingen etc gewoon niet hebt. Daar komt bij: de winkels gaan hier tussen 12 en twee dicht, dus als je iets moet hebben en je gaat niet op tijd van huis, ben je al snel weer een dag verder. Frankrijk komt daarom, volgens mij, ook niet echt goed mee in de vaart der volkeren. Wat je hier in la douce france snel leert is laconiek te zijn en de dingen, ogenschijnlijk, niet al te zwaar op te nemen. Dat werkt echt! Een gespeelde onverschilligheid overtuigd blijkbaar beter dan heftig te gaan staan protesteren of de botte hollander uit te hangen die natuurlijk meteen zegt wat ie ervan denkt. Dat werkt averrechts. Ja met je verstand weet je dat natuurlijk wel, maar je gevoel komt in opstand, klats boem! Zo van what the f*ck denken die lui wel, achterlijke rand debielen. Dat werkt dus niet, absoluut niet. Flegmatiek blijf je dan staan kijken, wetende dat ze toch gaan doen wat je wilt, alleen niet onmiddellijk, dadelijk, direkt, zoals je dat als stresskip eigenlijk wilt. Rolbevestigend loop je dan weg op het moment dat ze beginnen de dingen doen die je wilt dat ze doen. Relax, ontspan! Dat drukvat was dus wel te klein, maarja voor nood prima. Voordat de vloerverwarming erop wordt aangesloten, moet ik een groter vat hebben, 38 liter, zei de monteur. Genoteerd. Zo dat avontuur is ook weer voorbij. Heerlijk toch, zo klooien in een 150 jaar oud huis? Wat volgt! Voortgang revisited In de tussentijd zijn de centrale gang (corridoor in het spraakgebruik) en het het trappenhalletje nu (wind)dicht gemaakt. De deuren zijn, of beter: gaan, dicht. En het wondermiddel van de 20e eeuw: PUR-schuim heeft zijn diensten weer dik bewezen. corridoor met nieuwe wand Niet alleen kun je daar van alles mee vastzetten maar ook een centimeters brede ventilatiespleet rondom een raampje mee dichten. Wat daar ooit tussen heeft gezeten om het tochtvrij te maken - als dat al zo geweest is - mag Joost weten. Niettemin, heerlijk spul! Buiten siliconenkit en construktielijm is dit een grootverbruiks artikel bij deze verbouwing ;= ) Apartement Nog niet alle kamers zijn af, maar verder uitstellen van de werkzaamheden voor het apartement brengt geheid problemen met de planning voor de leveranciers die in november hun ding komen doen, met zich mee. En met het weer moeten we nu ook rekening gaan houden. Zoiets als: het begint nu zolangzamerhand te vriezen buiten. Dan kun je geen nieuwe vloer gaan gieten. Dillemma en een zekere flexibiliteit is geboden.
54
Het volgende alternatieve plan heeft volgens mij de beste kansen: Eerst het dak en de muren isoleren,
Damien aan het dak Dan komt volgende week de aannemer de poutres verplaatsen van de raamkant en de toekomstige badkamer, de fundering voor het raam maken, de dakkapel maken, en vervolgens komt de glazen pui. Daarna kun je de ruimte veel eenvoudiger op temperatuur brengen en de vloer gieten. De vloer heeft dan nog 3 weken om uit te harden en te drogen, voorwaarde is dat de ruimte op temperatuur blijft, om vervolgens in een paar dagen, met een extra hulpkracht, de tegels te leggen. Krap plan, maar volgens de kalender te doen. Alles overwegende denk ik dat ik voor die volgorde maar moet gaan. Zaak is ook dat alles van te voren goed uitgewerkt wordt. Wat is nieuw, toch? Posted by mailleroncourt at 03:52AM (+01:00)
Vegen uit de pan en van wat me verbaasde Friday, November 07, 2008 Begin deze week moest ik voor een laatste klant toch nog in de stijgers gaan staan. De server waarop hun applicatie draaide was gecrashed, en met vereende inspanning (Carla, Ingmar, Wim en ik zei de gek) op verschillende momenten, kregen we de handel weer aan de praat. Maar ja daar moest ik wel weer ff voor op en neer naar 0031. Hup 1200 KMmetjes op de teller en 60 liter diesel verder. Dinsdagnacht om 3 uur kwam deze jongen doodop weer op zijn werkplek in MSP, la douce france terug.
Dan is het nu tijd om iedereen een veeg te geven, deze keer. Damien De volgende dag kwam Damien pas om half tien aanzetten, ja hij had mijn auto wel zien staan maar was nog iets te moe-oeoeoe. Weet je, die goser lijkt echt een beetje op Guus Flater, echt waar, wat gedrag en zo betreft. Hij ziet er net zo sjofel uit, gedraagt zich alsof het werk vanzelf afkomt en is absoluut niet de slimste. En op zijn zachts gezegd komt hij een beetje vaagjes over. Nee geen schlemielig iets, maar meer van iemand die maar niet kan begrijpen dat de wereld om hem heen in beweging is, desondanks. Maar hij zelf als in een soort van stasis verkeerd en alles aan hem voorbij gaat zonder het te merken. Hij is een beetje dom, maar erg vriendelijk en goedlachs. En wat hem veel punten oplevert: hij heeft geduld met mijn gebroken frans en begrijpt zelfs mijn gestoethaspel in vervoegingen. Da's toch wel heel wat. Scheffers. We staan nu heel dicht bij het meest ingrijpende verbouwingsdeel van ons huis: het appartement. Namelijk de pui en de dakkapel. Daarvoor is een soort melding van werkzaamheden nodig, zeg maar: déclaration de travaux. De wet zegt namelijk dat als de toename in bewoonbaar oppervlakte minder dan 20m2 is, je geen vergunning nodig hebt, en een melding volstaat. Wel, natuurlijk moet dat vergezeld gaan met een tekeningetje van de gewijzigde situatie. Nu is het zo dat we er nog niet helemaal precies uit zijn hoe en wat dus dat tekeningetje wordt iets gedetailleerder dan nodig. Da's iets moois voor de zondagmiddag. Maar er zit een verhaal aan vast. De nederlandse aannemer Freik Scheffers heeft een offerte gemaakt op basis van
55
materiaal en uren. Geen tekening, was ie niet zo sterk in, zei ie. Nou ja zeg, een aannemer! Op basis waarvan zou je dan een déclaration de travaux moeten indienen. Nee daar maakt hij zich wel erg makkelijk vanaf. Over de uiteindelijke vormgeving moest te elfder ure alsnog een discussie komen. Komt ie met een papiertje waaop een met dikke viltstift gemaakte, wat onduidelijk gekraste, mega ruwe schets stond. (iemand die het later zag liggen riep: oh ga je en kas bouwen?) Het kwam erop neer dat de afwerking door de klant zou worden gedaan, en dat voor 5200 euries. Hij boodt een paar plaatjes watervast triplex, een raampje, wat blaken die geplaatst zouden worden, maar dakpannen die vanaf de grote hoop van LMQR (Le Mouton Qui Rit) komen. Errug makkelijk en errug mager. Maar je kon praten als brugman van de prijs ging niets af. Dan maar andersom, meer voor de zelfde prijs, en dat kon dan weer wel. Dus wel degelijke isolatie, wel een betimmerde dak constructie en ook onderhoudsvrije zijkanten. OK verven aan de binnenzijde voor mijn rekening, maar de buitenzijde is toch echt zijn ding. En dan komt ie met een nogal dom argument voor zijn te hoge prijs: er komt toch altijd nog extra inbreng vanuit de klant. Zoiets van raampje anders, dak iets anders, afwerking beter enz enz. Wat en merkwaardige manier van handelen. Als ik dus niets had gezegd had ik met een casco opgescheept gezeten. Nou ja, hoe vreemd dit ook moge klinken, aannemers zijn nergens ter wereld verschillend. Ze proberen met een minimum aan diensten weg te komen. Maar dat heb ik al eens eerder geroepen. Nu is Scheffers niet kinderachtig, dat wel weer. Een paar extra dingen kunnen altijd tijdens de klus, dat is weer een andere kant. Hij is duur maar levert ook kwaliteit, daar wordt niet op geknepen of over gezeurd. Eens kijken hoe hij op de tekening reageert maandag.
56
EDF Dan vind ik in mijn brievenbus een kaartje van het EDF (electricite de france) Ze hebben de meterstanden genoteerd, maar zeggen geen contract voor levering te kennen of te hebben. Dus ikke bellen met Ruth, de makelaar die dit soort dingen geregeld zegt te hebben. Die vertelt me dat ik als een haas naar Vesoul (+50 km v.v.) moest om te gaan betalen. Dacht het niet. Eerst maar eens bellen met het service center van EDF. En wat nu volgt gelooft niemand... Krijg je eerst een voice response system, je toetst je postkode in en wordt verbonden met de agence die voor jou streek verandtwoordelijk is. So far so good. Vraagt het mens waar ik woon, dat gezegd hebbende, vraagt ze of ik dit kan spellen, doen ik. Of ik het contract nummer heb, hep ik nie, daarom bel ik juist en of ikke asjeblieft erreguns mag gaan betalen anders wordt ik afesloten. OK wat is uw woonplaats, of ik dat even wilde spellen. En de straat en huisnummer, of ik dat even wilde spellen (hoe spel je trouwens 15?) waar ligt dat, ik: haute saone, ligt dat bij... ik: nee dat is een deel van de regio France Comte. O ligt dat bij... ik: nee dat is veel te zuidelijk. Oh. Kunt u uw plaatsnaam nog een keer spellen? En wat is uw adres? Nu moet je dit soort dingen bij mij niet meer dan en keer vragen dus ik ontplofte bijna en op mijn beste frans en meest sarcastische manier vroeg ik of ik de rest van het alfabet ook meteen maar moest spellen. Maar hierop kwam geen enkele reaktie. Waarop ik haar aan Damien af want ik moest aan mijn hart denken die al weer 40 slagen extra maakte. Wat een moron! Tot mijn verbijstering hoorde ik Damien tot nog drie keer toe de plaatsnaam, en het adres uitspellen, iedere keer als er weer een nieuwe zoektocht met een andere optie gedaan werd. Wat zat daar aan de andere kant van de lijn in vredesnaam?!! Wat een vreselijk dom mens! #$%#%#$# Damien bleef hier nogal stoicijns onder, en beantwoordde alle vragen dociel. Nee het adres was niet bekend. En nee dus was er ook geen contract. Na 6 maanden stroom
verbruik is dit erg merkwaardig, dacht ik. We hadden wel het leveringsnummer, 131...., zij: dat kan ik opzoeken, kunt u de plaatsnaam [nog een keer] spellen, ja je gelooft het niet! Nee ook onder dit nummer geen contract. Wie had hiervoor het contract, ik: Gaillardo, zij: waar woonde hij, ik: hier in MSP, Dat kan ik niet vinden. `kunt u...' en dat betekende voor mij het einde van het gesprek. Damien iets docieler vroeg nu om advies aan die dame, en ik hield mijn hart vast waar ze mee zou komen. We moesten maar naar het gemeentehuis gaan voor verdere informatie. Huh? Naar het gemeentehuis, maar u bent toch een private organisatie en leverancier van... na enige aarzeling klonk het behoorlijkermate gedecideerd: u moet beslist naar het gemeenthuis gaan, daar hebben ze meer informatie. Damien en ik keken elkaar in operste verbazing aan en we hingen op. Als oude data anarchist weet ik dat er altijd een zogenoemde klapdeur in het systeem zit. En wat doe je dan als eerlijke burger: je vult op het internet gewoon het aanvraagformulier voor een kontrakt in, alsof je neus bloedt. Of er nu wel of niet kontrakt zou bestaan, who cares, ze konden mijn kontrakt toch niet vinden? Nou dan. En verrek! Na een uurtje kwam er een retour mail met een wedervraag van EDF, wie voor ons het contract had gehad en dat iemand zsm contact met me zou opnemen. Dat laatste zal wel niet zo'n vaart lopen dacht ik. Maar ik ben benieuwd hoe de administratie (het systeem) gaat reageren op mijn antwoord dat ik al sinds juni in het huis woon! Laat ze daar maar eens koek van bakken. Evenzo heb ik een contract aangevraagd, ik heb binnen 48 uur gereageerd - op advies van de edf bezoekkaart - dus heb ik aan alle voorwaarden voldaan. En laten we er nu maar eens geheel op zijn frans regelmatig een mail naartoe sturen hoe het nu met mijn kontrakt staat... Echt vrienden, de bizarre vormen die het administratieve systeem in 0033 heeft aangenomen is met geen pen te beschrijven. Kafka was toch ook iets frans of zo? Zie ook mijn eerdere verhaal over het bankwezen. Is ook een eye opener geweest. Ik begrijp steeds meer de laconieke houding van de Fransen tegenover de authoriteiten. Eigenlijk wel humor, maar als je er door gepakt wordt ben je vreselijk aan de beurt. Zover de vegen uit de pan.
De volgende keer weer iets meer van de vorderingen, en wat fotootjes. Posted by mailleroncourt at 06:54PM (+01:00)
We're sucked! Friday, November 14, 2008 Vanochtend toch maar eens naar het stadhuis gegaan. Om op advies van de aannemer een declaration de traveaux (melding van werkzaamheden) aan te vragen. Dat had ik beter niet kunnen doen, het spreekwoordelijke slapende honden wakker maken in volle kracht. Wat blijkt, leven we toch binnen een straal van 500 meter van een monument en moet je dus een heel ander formulier invullen, en is het maar de vraag of die dakkapel er kan
57
komen. De aanvraag duurt twee maanden. Zowel de notaris, en maar te zwijgen van, als de door ons ingehuurde makelaar hadden dat moeten weten. Die hebben dus de zaak vernachelt op zijn mooi hollands. Nou ja dan maar iets later, plan B zijn een paar velux ramen boven je jacuzzi, eigenlijk mooier om sterren te kijken vanuit je warme bad, toch... Zal toch eens voorzichtig informeren of we die twee niet iets in de maag kunnen splitsen. Een soort schadevergoeding wellicht. In ieder geval zijn we met de isolatie van het dak van het appartement behoorlijk opgeschoten en is 70% van het dak nu geisoleerd met Triso Laine. Het spul is een soort deken van reflectorlagen, met een paar laagjes wol en een soort coating. In totaal 14 laagjes van het een of ander.Waarvan de fabrikant beweerd dat het een R-waarde heeft van 6.2, en onderzoeks instituten in 0031 beweren 2.5 De waarheid zal wel in het midden liggen. We houden volgens voorschrift van de fabrikant een twee centimeter tussenlaag aan voordat het plaatwerk erop komt.Ondanks dat nog niet alles dicht is merk je het effekt meteen. In ieder geval raast de wind niet meer onder de pannen. De chipwood platen worden op een latje van 22 mm dik weer boven op het matereriaal geschroefd en voila ik denk dat de R waarde van 4-5 wel gehaald wordt. Formeel zou je zo'n deken op een dakbeschot moeten bevestigen en daaroverheen een latten werk en vervolgens de pannen. Maar zo werkt het ook. En dan ziet het er zo uit: Op de zwarte platen komen nog blank 4 cm brede dunne geverniste latjes zodat je een zwarte-achtergrond-met-blank-hout plafond effect krijgt. Of de houten latjes er opgeplakt of zwevend (dus eerst een dun 10x10 mm latje eronder en dan aan het plafond) geniet gaan worden is nog even een experiment waard.
58
Vandaag zijn we ook begonnen met het fatsoeneren van de poutre, een soort dikke hanenbalk. De onderste balken ( rechts in beeld) zijn een beetje op elkaar geplakt met een enorme bout ertussen. Verder is het allemaal een beetje opgevuld met cement en bouwresten. De bovenste balk loopt mooi recht maar is aan de chevrons, de dunne balken, vastgespijkert en wordt verder nergens door gesteund of ondersteund verder ook niets. Dat is dus de kandidaat om naar beneden te halen, en de andere bundel weg te zagen. Moesten we natuurlijk eerst wel wat slopen van de muur. Damien in aktie met zijn specialiteit: slopen. Natuurlijk was de net gekochte elektrische sloophamer binnen een mum van tijd weer hamerloos, 25 euries aan gort. Had ik net aan de latij een uur staan kangoo-en zonder problemen. Maar Damien deed er 60 seconden over om onbehouwen het stuk koolstof ijzer diep in het beton te rammen en wild heen en weer te wrikken om het weer los te krijgen. En ja hoor, je kon er op wachten, knap! Deed het. En hij maar vloeken op het materiaal. Maar dit keer was hij zelf toch net effe te ruw. Koolstofstaal is keihard maar absoluut niet buigzaam. En als je daar niet met beleid mee om gaat, dan kost je dat duiten. Dus ik koop morgen weer een slagboor en als die kapot gaat wordt ie vervangen op zijn kosten. Wat een gedoe. Toch een merkwaardige jongen. Want met een brede grijns gaat hij dan met een hamer en beitel die muur te lijf, en verdomd, mooi op tijd het stuk muur eruit zodat de aannemer vanochtend geen enkel obstakel aantrof. De poutre is nu keurig verplaatst zodat de dak-isolatie er tegen aangesloten kan worden. Planning: Volgende week slopen we ook de rest van de facade en dan ligt de hele achterpui eruit. Daarna wordt er een nieuwe dorpel gemaakt om het raam op te zetten. Fermoba plaatst week 48 een nieuwe 11 meter lange glazen pui, en dan hebben we een zo goed als panoramisch uitzicht ;=) nu kijk je nog tegen een muur aan. De week erna gaan we de vloerverwarming leggen en de afdeklaag storten. Maar goed dat zal ook wel weer te optimistisch zijn. Posted by mailleroncourt at 09:03PM (+01:00)
59
Pui voorbereiding Saturday, November 15, 2008 Voordat ik foto's kon nemen moest ik even de batterij van de camera laden. Dus vandaag even de tussenstand van de vervanging van de pui. De poutre is verplaatst en een stuk van de muur ligt er nu uit. voor en na de operatie Maandag gaat de rest eruit en verdwijnt het puin in het nieuw aan te leggen terras. Dat laatste begint ook al vorm aan te nemen: En als je in de avond dan een flesje open trekt, dan steek je het vuur in de kachel aan, en na een uur of wat is het hele huis warm. Magnifique op hout stoken. Geen regering die hiervan geld in zijn zak steekt. Of het desastreuse idee heeft de houtprijs aan de olieprijs te koppelen. Want dat kan hier namelijk niet, het bos is van de commune, en dat zijn dezelfde mensen die op het hout stoken. Dus die kijken wel linker uit. Of eigenlijk hoe dom moet je zijn om dat te willen. Alhoewel het blijven natuurlijk politici, ook al is het een dorp van 220 mensen. Posted by mailleroncourt at 11:41PM (+01:00)
60
Winter en het einde van databases Saturday, November 22, 2008 Het sneeuwde even, dus als een haas boodschappen gedaan en daarna hout naar binnen gehaald. Want volgens de dorpelingen: als het begint te sneeuwen kan er zo 20cm liggen. Dit keer kwam ik er met een waarschuwing vanaf. Het sneeuwen stopte en ik stopte met hout halen, nu is het alleen maar nat en koud. Toch het vuur maar niet aangemaakt om het huis te verwarmen, een beetje zinloos als je je op een kamertje terugtrekt. Op mijn kamer heb ik een electrische verwarming staan. Wel even de pomp van de CV uitgezet anders voert de CV de warmte net zo snel weer af. Geen gevaar voor bevriezing want het gaat vannacht niet vriezen. Gek zo waar je allemaal in zo'n kast van een huis geen rekening mee moet houden. Maar het heeft er alle schijn van dat we een witte kerst krijgen. Het is al vroeg koud en de eerste sneeuwvlokken zijn al gevallen. Dat beloofd wat. Om de dag stook ik het hele huis weer warm om de vochtigheid buiten te houden, maar dat is volgens mij genoeg. Normaal ben je aan het sjouwen, zagen timmeren metselen en schilderen, dan merk je niet zoveel van de kou. Alleen 'savonds wordt het kill in de ruimtes die nog niet helemaal van de buitenkant zijn afgesloten. Natuurlijk, als er gasten zouden zijn dan steek je gewoon het vuur aan en blijft het overal in huis lekker warm. Zo'n op hout gestookte CV is moeilijker in te regelen dan eentje op gas of olie. je moet telkens hout erin blijven gooien, als je ff te laat bent daalt de temperatuur in de ketel meteen met een paar graden. Bios heeft het wel zo naar zijn zin en ligt opgekruld voor de verwarming. Wat een leven zo'n beest. Als ie honger heeft gaat ie piepen en de baas zorgt dan wel voor eten. Af en toe een mep, want dat beest kan behoorlijk opdringerig zijn, neemt ie dan maar voor lief. Hoezo, hij komt terug voor meer... Dan trek je lekker warme kleren aan en gaat zitten internetten. Als dat het zou begeven wordt het leven ietsjes minder, maar er liggen nog stapels boeken over History of Computing waarvan ik me voorgenomen heb die in de winter door te werken. Dan stuit je tijdens het surfen op een artikel over databases. Voor de hele informatie voorziening van overheid en bedrijfsleven is dit namelijk een van de pijlers waarop dat berust. Gaat ook af en toe vreselijk fout. Voor de spionnenwereld gelden iets andere tools maar daar is nog niet zoveel over losgelaten. Alhoewel af en toe, met een oog en oor voor details en een beetje paranoid te zijn vang je best wel hints op. Zo is bij de NSA quantum computing heel erg, en ik zeg, heel erg hot. Enerzijds omdat men denkt dat quantum versleuteling (onleesbaar maken voor de mens vangegevens) onkraakbaar is. En anderzijds omdat men ervan overtuigd is dat het geen reedt meer uitmaakt hoe data zijn geordend, of juist niet. In dat laatste hebben ze met aanzekerheid grenzende
61
waarschijnlijkheid gelijk. Dat eerste - het onkraakbaar zijn van versleuteling - moeten ze een geweldige teleurstelling te verwerken hebben gekregen, een paar weken geleden. Een stel nerds op de universiteit in Wenen hebben als eerste de onkraakbaar geachte quantum versleuteling gehacked. En dat niet eens met een supercomputer. Opnieuw een overwinning voor de hackers! Er zullen wel allerlei verzachtende omstandigheden opgesomd worden, maar evengoed. Het is immers logischerwijze zo, dat wat door mensen is gemaakt ook door mensen (af)gebroken kan worden, zeg maar gekraakt. Het blijft ook verdacht stil uit die diensten hoek. Waarschijnlijk volle paniek! ;=) Dat tweede is veel interessanter en kan voor meer dienen dan alleen maar je eigen bevolking te bespioneren. Namelijk alle commerciele en niet zo commerciele gegevensverzamelingen zijn op de een of andere manier geordend. Dit is meteen het brekebeen, de flessehals, de maximum snelheidsbeperking. Die ordening was nodig om op een, voor nu geldende, gestructureerde manier je gegevens ook weer te kunnen terug vinden. Nu heeft men allerlei truuks bedacht om die opgeborgen informatie ogenschijnlijk ogenblikkelijk op te kunnen hoesten op je schermpje waar je natuurlijk als een vlieg tegenaan gekluisterdt zit. En dan denk ik altijd weer aan een gevleugelde uitspraak van een van mijn oud collega's bij ING: "het is dus redelijk snel want het was er direkt". Waarom? Men denkt dat het systeem dan errug snel is. Nou dat is het natuurlijk niet, omdat veel al is voorgekauwd, ofwel van te voren klaar gezet, zodat de zoektocht door al die gegevens over je familie, je zus, je vriendjes en klasgenoten veel korter duurt dan eigenlijk, zonder die truuks, zou duren. Dat klaar zetten is ook meteen een snelheids en vind-kans beperking (vind-kans omdat je op deze manier nooit gegevens buiten de gebaande paden zal vinden) Hmmm, wijn genaamd Minervois met je eens proberen, zit ergens tussen een Bordeaux en een Medoc wijn in. Koppig maar goed bij spaghetti zou ik zeggen. Maar dat even terzijde. De zoek en opbergmethodes berusten nog goeddeels op technologie van de jaren 60 van de vorige eeuw. En natuurlijk is er heel veel geoptimaliseerd, slimmer, met erg veel snellere machines die supersnelle schijven hebben die vanuit de hardware zijn geoptimaliseerd voor hypersnel de data oplepelen zijn gemaakt etc etc, zodat het lijkt alsof alles beter gaat, maar relatief gezien, het duurt nog steeds een eeuwigheid om uit een willekeurige verzameling jou gegevens te vissen. Vandaar dat de NSA, CIA, AIVD en al die andere kliekjes, ook de strijders voor vrijhed en democratie - hun soort demo dan- naarstig naar iets anders aan het zoeken zijn. En men denkt dat in de quantum technologie te hebben gevonden. Een van de kenmerken daarvan is, heel erg simpel gezegd, dat alle gegevens op ieder moment tegelijk beschikbaar zijn. Uit een willekeurige ongeordende en ook willekeurig grote kluwen aan gegevens juist die ene naam te vinden, dat is de heilige graal. De truuk is hieruit de gewenste informatie te trekken door op het juiste moment een selectie te maken. Een vraag die je real time aan een dergelijk systeem zou kunnen stellen luidt:
62
• Wie, met dat bepaalde inkomen en reisgedrag, kijk ook naar tijdschriften die hij of zij leest en kijk ook naar bestedings patroon, bij welke supermarkt er wordt ingekocht en wat, en welke progromma's op teevee zij kijkt, en past dat wel bij de analyse van haar profiel, heeft toevallig nog een verzekeringetje nodig... En dan niet alleen kijken naar bestaande klanten, nee analyseer ook kranten, tijdschriften, internet verkeers boetes bij de overheid, belastingaangiften en van wie kreeg ze les in vioolspelen, is diegene lid van haar netwerk, geef dan ook de namen weer van dat netwerk en her-evalueer op relevanties voor aanvullende verzekeringen. Analyseer
ook haar bewegingen van de laatste drie maanden en korreleer dat aan reklame uitingen van onze klant in dat gebied. Relateer dat aan de verkoophits uit die regio en of deelnemers van haar netwerk ertussen zitten. Suggereer een aanpak om de verzekering voor product A aan haar te kunnen slijten. Een dergelijk systeem komt dan met een lijstje van potentiele klanten en verkoop suggesties. Of juister nog, het systeem zou met een nieuw verzekerings product aan kunnen komen die precies bij die doelgroep past. Immers ook alle verzekeringsproducten zijn bekend. OK allemaal ja-maar-en hoor ik nog en vele onbekende dingen als hoe zet je dan zo'n informatie wens op etc etc. Komt allemaal wel, het een kan namelijk niet zonder het ander gaan. Om een beeld te krijgen van een informatie universum op kwantum nivo kun je het je zo voorstellen: • Tijdens de oerknal was, neemt men aan, alle materie (lees informatie) in een oneindig klein punt aanwezig. De keuze die gemaakt werd deden galaxie-en, zonnestelsels en planeten ontstaan. Een planeet is een bepaalde rangschikking, samenklontering van informatie, die je alleen nog maar hoeft te bestuderen. (opmerking: 4 the sake of the argument laat religieuse of politiek aspecten hier even buiten beschouwing) Het laatste is natuurlijk een hybride gedachte als ik het heb over rangschikken en sorteren, daarmee val ik namelijk terug in de oude zonde. Maar dat beeld kan als interface tussen de kwantumdata, of informatie-universum, en de mens dienen. Dit verschijnsel noem ik voor het gemak "quantum tunneling" het doorsluizen van info via gaten in het informatie universum naar een menselijke interface. Quantum tunneling zou ook moeten verhinderen datde informatie intakt blijft, immer geleerden beweren dat niet geslecteerde informatie verdwijnt zodra er een keuze wordt gemaakt - merkwaardig eigenlijk. Tegen die tijd dat die interface gerealiseerd is, denk ik dat de analyse van informatie meer een ervaring op sublimaal niveau is geworden (rechtstreeks in je brein) en ervaren we dat niet meer als droge data die op een scherm of als projectie getoond wordt. En daarmee is alle informatie, letterlijk, ogenblikkelijk beschikbaar en nog wel in de gewnste vorm. Denk daarbij niet alleen aan staatjes of grafiekjes, maar ook aan bijvoorbeeld een filmpje, simulatie of gewoon een ervaring als het ruiken of drinken van een goede wijn, en welke kaas past daar dan bij - geef maar wat geuren en smaken door. Beam me up Scotty zeg je nu... Nou wacht maar af. Ik geef ze maximaal 40 jaar, maar dan ben ik allang aan de wormen gevoedert. Outch! Zit weer een beetje van me af te lullen. Nou ja na een paar glazen wijn lukt dat altijd prima, toch? Morgen maar weer iets over de verbouwing. Posted by mailleroncourt at 07:15PM (+01:00)
63
Zoals de Fransen Sunday, November 23, 2008 Nu zit deze jongen al 7 maanden te klussen in 033 en verbaast zich steeds meer over hoe de Fransen denken. Hun logica en wereldbeeld is op zijn zachts gezegd enigermate merkwaardig te noemen. Zo ook hun taalgebruik - maar hierover later. Een kleine illustratie van die denkwijze is wat de lezers van de Figaro denken wat de top 100 films aller tijden zou moeten zijn, hieronder de top tien: Citizen Kane, Orson Welles La Nuit du Chasseur, Charles Laughton La Règle du Jeu, Jean Renoir L'Aurore, Friedrich Wilhelm Murnau L'Atalante, Jean Vigo M.le Maudit, Fritz Lang Chantons sous la Pluie, Stanley Donen et Gene Kelly Vertigo, Alfred Hitchcock Les Enfants du Paradis, Marcel Carné La Prisonnière du Désert, John Ford Volgens mij zijn dat allemaal zwart wit films! En als filmgek heb ik van een paar nog nooit gehoord. Dus die moet ik maar eens gaan bekijken. Een ander fenomeen van de Fransman is hoe deze iets over de brug krijgt. We weten natuurlijk allemaal dat ze praat.graag.ziek zijn. Maar van de week werd me dat pas goed bewust. Op de radio hoorde ik tot mijn verbijstering dat je pas als wel opgevoed of intelligent beschouwd wordt als je van een woord/begrip/ding op zin minst 5 verschillende woorden zeg maar synoniemen of homoniemen kent. En die op zijn minst tijdens een gesprek ook etaleerd, het liefst nog in een en dezelfde zin. Merkwaardig niet? Maar ja dat zou je ze nog kunnen vergeven. Maar als je ze dan hoort uitwijden over iets heel gewoons, dan begin je toch snel naar de zijkant van je hoofd te wijzen (dat is hier een gebaar van die gast is geschift). Lees en huivert. Stel ik zou de volgende zin uiten: "Wat is het verschil tussen boter en boter licht gezouten" Dat laatste vind ik namelijk erg lekker op een baguette met een beetje pindakaas (een doodzonde ik weet het...) Een NL-er zou zeggen: "er zit 0.5% meer zout in." Een fransman zegt:
64
"U heeft het over de boter die uit de melk van de koe gemaakt wordt, nu moet u weten dat er ongezouten boter en gezouten boter is. Als u wilt weten wat het verschil tussen die twee is dan moet u weten dat gewone boter niet gezouten wordt en de gezouten boter wel, begrijpt u? Nu dan, er is inderdaad een verschil tussen licht gezoute boter en gezoute boter. Deze laatste wordt bijna niet meer op de markt gebracht, ik geloof dat dat sinds eind zeventiger jaren niet meer het geval is, maar dat terzijde. De licht gezouten boter bevat dus zout. Per streek zijn er verschillen maar in de Haut Saone heeft men de norm die al eeuwen gold voor boter zoals gezegd in de 70-er jaren verlaten, en daarvoor
in de plaats is de mild, gezouten boter op de markt gebracht.Overigens de term licht gezouten wordt hier foutief gebruikt.Deze mild gezouten boter wordt niet overal meer verkocht." En zo kan het nog een minuut ratelen doorgaan. Het bovenstaande getuigt ervan dat je met een hoogopleide en welopgevoede Fransman hebt te maken die blijk geeft niet alleen over een eloquent taalgevoel te beschikken maar ook zijn historie goed te kennen (wordt als erg belangrijk gezien), en dan specifiek met betrekking tot de lokale markt. Als je niet oppast dan vertelt hij er ook nog bij wie en wat daar allemaal me te maken heeft gehad. OK het bovenstaande lijkt extreem, maar het is me echt een keer overkomen. Mijn oren tuitten en mijn hoofd duizelde. In het algemeen is de op nivo staande Franse conversatie doorspekt met weetjes, elementen van geschiedenis en bloemigheden. Dat wordt natuurlijk niet allemaal in een keer ge-etaleerd zoals in het bovenstaande, maar men doseert dat in een gesprek zorgvuldig. Om niet al te pedant over te komen. Dus iedere keer haakt de welopgevoede en goed opgeleide gesprekspartner weer in met een welgedoseerde "intelligente" opmerking. Zodat je aan het eind van zo'n gesprek zwaar onder de indruk moet zijn van de 'smans kennis, taalgebruik en elegantie. Sterker nog, men wordt alleen als intelligent gezien als je een dergelijk gesprek kunt voeren. Men noemt dat de kunst van conversatie. En staat hier zeer hoog aangeschreven. Waarlijk een 17e eeuws overblijfsel. Eigenlijk is het een beetje pronken met de veren. Een minder opgeleide Fransman gebruikt ook zeker de nodige versierselen in diens taalgebruik. Maar dat lijkt meer van een omschrijvende manier te zijn. De gemiddelde Fransman zal nooit zeggen: "die deur is rood". Dat wordt als een beetje boers en ongemanierd beschouwd. In plaats daarvan zal hij zeggen.
Die deur daar, die houten deur in dat huis, welke nu gesloten is, heeft een kleur die sterk lijkt op rood. Dat getuigd namelijk van goed observatie vermogen en taalgebruik. Weer zo'n deugd uit de 17 eeuw. Naarmate diens opleiding hoger is en idioom navenant zal daar steeds meer bladieblah bijkomen. Moet je maar eens op een zondag avond naar France Culture luisteren. Je gelooft je oren niet. Vandaar dat Franse handleidingen ook minstens 25% langer zijn dan een Nederlandse of Duitse handleiding. Zo komt het dat de Fransen de gemiddelde Nederlander dan ook als minderwaardig beziet, op zijn minst een beetje boertig. We zijn immers niet zo breedsprakerig, pardon eloquent, en vinden een exacte aanduiding al meer dan genoeg. Die deur is rood, en daarmee basta. Nee pas als je het Frans gebruikt met de nodige omhalen en bovendien nog indirect op het gewenste onderwerp kan duiden, dan wordt je als volwaardig aangezien, voor zover je die eer als buitenlander kan toevallen, en heb je het gemaakt. Er is dus voor mij nog een lange weg te gaan. Posted by mailleroncourt at 11:30PM (+01:00)
65
Uitzicht Monday, November 24, 2008 De pui ligt er nu totaal uit en als je de onderstaande twee plaatjes over elkaar trekt, of een beetje scheel kijkt, krijg je een beetje een indruk. De totale breedte is ongeveer 13 meter.
Als je van binnen naar buiten kijkt dan kijk je over ons erf heen. Je krijgt dan al een indruk hoe het straks met de nieuwe glazen pui erin gaat uitzien die ze woensdag komen plaatsen. Een beetje omkadering, wat kasten boven voor de rolluiken nog ervan af. Maar daarmee blijft nog genoeg over. Als straks het gouden avondlicht in de zomer er in valt dan wordt dat echt kicken, ik weet het zeker. Verder ontdekte ik gisteren een site: http://www.earthshipbelgium.be/Fotos/set4. html waar weer een aantal mooie ideen opstonden om de trap naar het balkon mee af te werken. Vooral die truuk met die fles. Daar een paar ledjes erin fietsen en je hebt meteen voetlicht. Met 100.000 branduren gaat die verlichting meer dan een leven mee. Tegen die tijd zal de nieuwe eigenaar wel weer iets anders bedacht hebben. Op flickr vond ik in die zelfde fotoset een mooi idee voor de douche: Geweldig dat werken met die flessen zo in die muren. En die flagstones. Daar ga ik echt wat mee doen. (foto Amanda Vernon Miller) En wat te denken van een dergelijke WC? foto Kirsten Jacobsen Kortom weer een vruchtbare zondagmiddag geweest. Het stormde toch en de eerste paar centimeter sneeuw bleef liggen. Guur windje toch wel dat zo rammelde aan het rolluik.
Posted by mailleroncourt at 07:04PM (+01:00)
66
panorama pui Wednesday, November 26, 2008 Zo het eerste deel van de pui zit er in. Van binnen uit en van buiten gezien. Dries staat in het draaikiepraam, kun je mooi zien wat het formaat is en hoeveel zicht je dan hebt. De schaapies zie je bij de notenboom staan grazen. Prachtig pastoraal toch? En natuurlijk zal er iets fout gaan, niet echt een ramp maar toch. Het kost weer extra om dit te repareren. Maar niet mijn probleem uiteindelijk. Kijk naar het rechter deel van het raam, en wat zie je? Het sluit niet aan op de gevel! Een gecombineerde fout blijkt, een meetfout en productiefout. Er ontbreekt 21 cm raam! Ze riepen me erbij zeggende het past niet, tsja wat kan ik daarop zeggen, klopt niet? Onverstoorbaar over dit soort fouten van de technische dienst mopperden ze zoiets als: zoals te doen gebruikelijk. We lossen het wel weer op. De mensen deden alsof er niets aan de hand was en plaatsten laconiek het frame, tekort of niet. Een stukje hout hier en daar en je ziet er niets van, een beetje veel flanswerk. Alsof je in een jandorie in ontwikkelingsland zit! Blijkt dus dat de zaak niet is gemeten tot aan de zijkant van het raam maar een maat die is aangenomen/geschat of in mijn optiek, gewoon verkeerd gemeten is. Wat is er nu zo moelijk om van de linker kant van het linker raam naar de rechterkant van het rechterraam een meetlint te trekken en de maat af te lezen. Komt er tenslotte weer een bobo een hele middag kijken en observeren, ach het mag wat kosten, dat is dus rit nummer 7 van een overbodig figuur. Voor ieder wissewasje komt er namelijk een figuur
67
uit Vesoul te plekke kijken. Ik heb nu niet de indruk dat ons project nou zo geweldig interesant is. Zal wel om de "effe weg uit kantoor" snoep-reis gaan. Het was ook een technisch weertje... Vandaag was ik weer eens niet te bereiken per telefoon. Uiteindelijk maar eens gebeld dat het modem het nu toch wel drie keer per dag opgaf. En voordat je dat in de gaten hebt ben je weer een dagdeel verder. Tsja en dan hoor je: de regel zegt dat we een modem pas kunnen vervangen als het modem daadwerkelijk weigert en we dat kunnen constateren. Alsof je een potje staat te liegen! Nu dan maar morgenochtend maar weer ff bellen, maar dat moet dan wel met je mobieltje anders moet je het modem resetten, en dan kunnen ze weer niet kijken of he modem down is. Dat gaat dus klauwen met geld kosten. OK en dan nu ff de aandacht graag! Internet van Neuf / SFR, NIET DOEN! Ja maar... NEE NIET DOEN! Neem een willekeurige ander, Orange bijvoorbeeld. Neuf's services rammelen namelijk aan alle kanten. • De Webmail werkt niet met de Opera browser, Firefox wordt gezegd is niet compatible, dus alleen mickysoft zou moeten werken? Me zolen dus. Alsof ze het over aardstralen hebben, mongolen. • Bekijk je factuur? Kan niet, je krijgt al wel elke twee maanden een mailtje dat ze voor je klaar staan maar als je op de bewuste pagina bent: helaas is uw factuur niet beschikbaar, het syteem in in onderhoud, sorry sorry. Dat is dus al enkele maanden zo, in onderhoud. Dat kan zomaar: enkele maanden zijn opties niet beschikbaar, en nooit geweest. Lijkt me onwaarschijnlijk, nou ik heb wel 4 browsers geprobeert zeg ik dan dus daar ligt het niet aan, toch? • Toevoegen van plaatjes, vergeet het: optie niet beschikbaar. • Ze een mailtje sturen van help help, wie het kan vinden krijgt een fles wijn van me. • En om het helemaal af te toppen: in de avond is het mail systeem niet vooruit te branden en duurt het openen van mail soms meer dan een minuut. Het verzenden idem, en het ontvangen schijnt ook helemaal knudde te zijn volgens Dries kan wel eens een paar ur tussen zitten. • En wat me het meeste ergert: de duur van een sessie is wel heel erg kort en moet je je om de haverklap weer aanmelden. Soms ben je lekker je mailtje aan het tikken, wordt je uitgelogd: sessie verlopen, mijn god! Conclusie: Een ramp is dat Neuf. Posted by mailleroncourt at 08:48PM (+01:00)
pui erin Thursday, November 27, 2008 Zo de pui zit er in, nu nog de afwerking en de rolluiken monteren. Maar zo krijgen we in iedergeval een indruk.
68
Zoals het was... Pui gesloopt... Panoramic view... Het lijkt wel een penthouse, niet? Dit keer geen verhaal want ik moet nodig op pad. Morgen maar weer. UPDATE: wat je kan verwachten, dat de maten niet kloppen van de ramen is nu verklaard. De roulant volets, zeg maar de rolluiken zijn anders van maat dan de ramen zelf. Dus wie heeft nu gelijk. Fermoba zegt ook dat het maatverschil van de ramen mijn probleem is, en dat zij volgens contract geleverd hebben. Dit wordt nog spannend! Want op papier kun je er geen speld tussen krijgen, alleen hebben de mensen van Fermoba tot drie keer toe zelf de maat genomen. Tsja en je gaat er vanuit dat die weten wat ze doen. Zit ik te bedenken wat mijn verweer moet zijn: ;=( want dit gaat natuurlijk een staartje krijgen. Zo'n project werkt alleen op basis van vertrouwen. Je mag er niet vanuit gaan dat een klant daar verstand van heeft, enerzijds, anderzijds mag je toch veronderstellen dat specialisten hun (meet)werk correct verrichten, daar vertrouw je op. En op basis van dat vertrouwen teken je de opdracht. Dus de bewering dat ze volgens contract geleverd hebben is te kort door de bocht. Bij het opmaken van dat contract zijn er fouten gemaakt, fouten die een gemiddelde klant niet of moeilijk kan controleren. Ten tweede als de meetfiguur opleest wat hij meet mag je ervan uitgaan dat hij de correcte getallen opleest op basis van daarvan cteer je dus. Foutje bedankt! Hoe nu verder. In dit geval is het, gelukkkg, een kwestie van de muur aanhelen, dus geen onoverkomelijk probleem en het doet ook niet echt afbreuk van de look en feel van de gevel die 20 centimeters, maar toch. Alleen het feit dat ze zich beroepen op het contract om hun eigen fouten in te dekken is een zeer leerzaam punt voor de toekomst. Op de rekening breng ik dus die rekening van herstel in mindering, zal mij verder worst zijn wat ze ervan zeggen. Het is nu een kwestie van onderhandeling. Posted by mailleroncourt at 07:29PM (+01:00)
Damien, Verkeer, en Neuf.fr Monday, December 01, 2008 Damien is en aardige jongen, maar hij staat nu op de hitlijst. Zijn laatste waarschuwing heeft hij blijkbaar niet serieus genoeg genomen en laat verstek gaan. Vrijdag morgen (zogenaamd) naar de dokter, en maandag morgen is hij niet op komen draven. Vrijdag zou hij aan het terras werken, maar daar had ie blijkbaar niet zo'n zin in, dus ging ie maar hout hakken. Ook nuttig maar de bedoeling was dat hij zijn tijd tussen terras en hout zou verdelen. OK geef ik hem het voordeel van de twijfel. Als ie vandaag zonder bericht wegblijft is het einde Damien. Jammer want als ie aan het werk is, en het ging steeds
69
beter met wat ie deed, gaat het redelijk goed. Shit, het was goed vol te houden met hem erbij, zo alleen aan het werk blijven is toch moeilijker, niemand om tegenaan te lullen is ook toch zo wat. Woensdag terug naar 0033. Morgen eerst tegels halen, dan ff wat bankzaken regelen en dan weer terug naar la doulce France. Midden in de week, zal geen pretje zijn met het verkeer, dus ik moet een goed moment uitkiezen om voorbij den bosch, eindhoven en maastricht te komen. Dat verkeersgedrag van de gemiddelde verkeersdeelnemer is in 0031 echt hopeloos. Zodra je de grens passeert naar 0033 is het dringen en jagen op de weg voorbij. Kom je naar 0031 dan zijn de wegen meteen verstopt en over die 200 km doe je bijna dubbel zolang, files, miljoenen stoplichten die niet op elkaar zijn afgestemd etc etc. Volgens mij kun je ook behoorlijke winst maken met het file probleem als je A: de nl-ers eindelijk eens begint op te voeden door hun aggressief rijgedrag af te leren, en B: de verkeersmiddellen op elkaar af te stemmen. Heb je bijvoorbeld een groene golf om door maastricht heen te komen, maar aan het einde van dat traject, en natuurlijk net het laatste stoplicht sta je weer stil, want ik heb nog nooit meegemaakt dat dat op groen stond als je aan kwam rijden. Neuf's nieuwe ellende. de provider Neuf-SFR heeft weer een nieuwe truuk bedacht om klanten het moeras in te sturen. Aan het einde van een help pagina staat: als je op je vragen via de help docjes geen antwoord op je probleem hebt gevonden mail ons. TUURLIJK! Dus druk ik op die button, krijg een redelijk terechte pop-up van dat dit alleen voor commerciele vragen geldt en je moet bellen als je iets anders hebt. (waarmee dan als je telefoon plat ligt?) dus ik negeer dat. Komt er een pop-up dat er een fout is opgetreden en dat de mail niet gemaakt kan worden! Echt perfect om op deze manier de klanten van je af te houden. ;=(( Vorige week via de telefoon contact gehad over het niet kunnen inzien van mijn factuur, je wilt toch op tijd een beetje kunnen bijsturen op je belgedrag. Nou dat kan ik dus mooi niet. Ze beginne neigenlijk met te zeggen, dat moet kunnen en het is eigenlijk onmogelijk dat u dat niet kunt, na een aantal minuten geven ze het op en zeggen dat ze erop terugkomen. Mijn opmerkingen als: van de tig opties die ze in hun flash flimpie laten zien zie ik er maar twee, en via een omweg kom je op een scherm terecht dat zoveel zegt dat het factuur bericht in onderhoud is. Hebben ze blijkbaar nog nooit gehoord dat dat kan of zo is. Ja ja, ik zou ook gewoon alles ontkennen in hun geval. Ik moet hoog nodig een dossier gaan opbouwen en ze er mee om de oren gaan slaan, via welke weg dan ook. Maar eigenlijk kan ik mijn tijd wel beter gebruiken. Ervaring leert dat zodra je je in dat moeras gaat bewegen je net zo goed je abo op kan zeggen want daar kom je nooit meer uit. En dientengevolge gewoon een andere provider uit moet gaan zoeken. ALs dit in Feb nog niet is opgelost dan ga ik gewoon naar Orange. Bijkbaar heeft die minder toestanden. Posted by mailleroncourt at 11:53AM (+01:00)
FERMOBA Friday, December 05, 2008 Dus geen zaken meer doen met Fermoba want die flessen de zaak opzettelijk.
70
De eerste slag heb ik dus verloren. Alsof je tegen een muur aanpraatte. Symmetrisch volgens hun interpretatie betekent identiek, exact gelijk dus. Niet volgens het
woordenboek. Symetrisch is gelijkvormig, een gelijk patroon. Volgens hun is dat dan dat de ramen links en rechts van gelijke lengte moeten zijn. Ook al ontstaat er dan een gat van 25cm. En het staat op de orderbon dus hebben we geleverd wat verlangd is, zeggen ze. Ja ja, maar de metingen waren fout en de tekening suggereerde wel degelijk dat het aan de muren aangesloten zou zijn. Niet dus. Arme Dries probeerde te redderen wat er te redderen viel, maar ook hij kwam niet veel verder, we speelden good cop bad cop, maar die gast was niet behept met rede. Wat heb ik hier dus van geleerd? Vertrouwen is goed maar controle is beter. Je moet dus alles zelf stipuleren, uitmeten, controleren, beschrijven EN laten tekenen door de tegenpartij. Zet dus nooit en handtekening als je niet precies krijgt wat je hebben wilt. Het moeilijke in dit geval is: hoe weet je dat. Door zelf eerst een schets te maken en daarop voortdurend terug te komen. Wat ze ook zeggen, dat is wat je wilt hebben. Ook al komen ze met andere oplossingen aan, ik trap er niet meer in om de voor hen beste oplossing te krijgen. Ik heb ook in andere situaties geleerd dat je gewoon keihard moet volhouden dat wat je wilt ze maar te leveren hebben. Ineens kan dan veel meer. Bovendien zodra de koop gesloten is en je een voorschot hebt betaald ben je de lul. Dan leveren ze gewoon wanneer hen dat uitkomt, beloftes of niet. Kun je natuurlijk ook vastleggen en laten ondertekenen. Dus ik betaal ook nooit meer een voorschot en ik laat ze alles ondertekenen. Dat met die voorschotten is ook zeer in trek bij leveranciers, er kan dan ineens zogenaamd meer. Gewoon niet doen, leverdatum vast laten leggen, ondertekenen laten, en straf als ze te laat zijn. En nu het te laat is krijg je uit verschillende hoeken tips. De volgende taktiek volg ik nu bij vervolg projecten: • Struin eerst weken het internet af naar meerdere leveranciers en laat ze allemaal een aanbieding doen. Wat erg opvallend is, en ik druk me expres expliciet uit, dat er iets als concessies bestaat. De ene handelaar zal nooit in de concessie van een ander gaan leveren. Dus af en toe krijg je als antwoord dat ze je niet kunnen leveren. Ook al zie je het gewenste op de plank staan of op hun site dat ze in heel frankrijk leveren. De fabrikant doet het de groothandel en de verkopers. Ze schermen allemaal hun gebiedje af. Zo forceren ze een hogere prijs. Sterker nog een kachelfiguur zal bijna nooit een niet door hem geplaatste kachel komen repareren. Hoezo kartel en prijsafspraken. • Als ze spatsies maken (kan niet, meer dan een keer afspraak verzetten etc) vallen ze van de lijst af. • Als ze allerlei bezwaren over je ontwerp hebben (kan niet, impossible) idem. • Dan de schets en voorwaarden, levertijd, kan niet: NEXT! • Spreken ze te snel en na een verzoek verstaanbaarder te spreken helpt niet: next • Willen ze geen fatsoenlijke offerte uitbrengen: next • TIP die ik van iemand kreeg: zet je gespreks items even op een papiertje, in het nederlands wel te verstaan, dan heb je een beter houvast, en zet daar wat kern zinnen in het frans onder, geeft meer zelfvertrouwen in het gesprek. • Natuurlijk vertel je ze de spelregels eerst: zo wil ik zaken doen met je.. Bij eentje kreeg ik een echte schrikreaktie en die wilde toch eerst even nadenken (NEXT) • Vastleggen wat er is besproken, en laten tekenen. • Wat ook goed werkt is zeggen dat je er nog over wilt nadenken omdat het bedrag te hoog is; ze zullen dan proberen je iets op te dringen wanneer je uiterlijk iets gaat
71
doen en wanneer je komt ondertekenen. Ze doen dan net alsof de zaak beklonken is. Trek je daar niets van aan en volg je eigen agenda. • Agenda: trek twee keer zoveel tijd uit voor de voorbereiding als je nodig denkt te hebben om een goede deal te krijgen. Dit lijstje zal in de tijd aangevuld en uitgebreider toegelicht worden. Els suggereerde al een boek te gaan schrijven hierover, humor Met andere woorden je wordt hier keihard! En moet je ook wel, want anders wordt je gewoon genaaid als er ook maar een wolkje aan de hemel verschijnt. En alles wordt in hun voordeel uitgelegd. Kontrakten afsluiten is dus een linke busniess hier. Er wordt hier niet gehandeld naar de geest maar naar de letter. Een gat van 25 cm: maar dat is wat U wilde, zo heeft u het gezegd, nee dat heb ik niet gemeten, maar u heeft toch de maten op de orderbon gezien? Kortom alles wat er is gezegd wordt gewoon glashard ontkend. Afijn een goede les. En ik wilde alleen maar dat ze, als compensatie, de rolluiken electrificeerden, meer niet. Want dat aanhelen van de muur is zo'n onoverkomelijk probleem echt niet. Gewoon de aannemer bellen en klaar. Maar die gasten maakten zo'n stennis... Misschien staan ze dan toch niet zo sterk in hun argumenten als ze doen overkomen gezien hun overreageren. Maar een rechtszaak beginnen in la douce fance als buitenlander is de goden verzoeken, geen enkele advokaat die je als buitenlander tegen zijn "confreres" zal willen verdedigen, althans dat zingt rond op de nl sites over dit onderwerp. En dat maakt ze blijkens de evaring erg brutaal. Dus dan maar van te voren alles dichttimmeren. Zucht. Ik kan natuurlijk ook gewoon doen als de gek waarvoor ze me verslijten en dit gesprek negeren en gewoon opnieuw beginnen. Maar ik heb ook nog een bedrag in een potje zitten dat ze graag willen hebben, dus dat is wel weer een sterk argument. Het die gast ook nog de gore moed om een volgende termijn van betaling te vragen. NOU JA ZEG. Natuurlijk resoluut geweigerd. Zei ie ook nog: nou ja het was te proberen. Denken ze echt dat ik debiel ben? Posted by mailleroncourt at 09:05PM (+01:00)
Damien Friday, December 05, 2008 OK we zijn een deal overeengekomen. Hij gaat nu echt zijn 35 uren in de week maken en begint om 0830 en gaat zijn 7 uren per dag draaien. Indien hij niet op tijd is dan is het definitief einde. Jammer maar zo ging het niet langer. Er was op een gegeven moment een drie daagse werkweek, qua uren ontstaan, dat ging zo niet omdat dingen niet af kwamen op die manier. Dat heeft ie hopelijk nu eindelijk goed tussen zijn oren gekregen. Ik ben benieuwd.
72
Het gekke is dat als ie eenmaal aan de slag is hij als een vliegwiel stug door blijft gaan, ondanks het druilerige weer van de laatste dagen. Het terras begint nu werkelijk vorm
aan te nemen. Er is zelfs voldoende puin over om een begin te maken met een van de tuinpaden. Voortgang De badcellen en WC's zijn nu allemaal getegeld, hier en daar moeten er wat tegels opnieuw gezet worden maar dat mag de pret niet drukken. Els was aan het einde van haar latijn dus ik heb het verder maar zo gelaten. De paar laatste tegels van de keuken doet Damien volgende week wel. Els gaat de eerste paar weken eens genieten van haar rust. Volgende week alle cellen voegen en de plafonnetjes erin maken. Licht en ventilatie aansluiten, voor kamer 3 de vloer leggen en dan kan Fannie zich helemaal uitleven met verven. De week erna kunnen we de isolatie van het apartement gaan afmaken en de ramen afdichten en aansluiten op de hanebalken en daar laten we het dan voorlopig bij voor het apartement. Moet ff Scheffer inseinen dat ie moet komen afstrijken en een muurtje aanhelen. De corridoor kan volgende week ook aangepakt worden. Ga in ieder geval kijken voor tegels morgen in Epinal. Posted by mailleroncourt at 11:01PM (+01:00)
Damien revisited Monday, December 08, 2008 Nou ja zeg, of die gast leeft niet in deze wereld of hij heeft een plank voor zijn kop van hier tot tokyo. Vanochtend kwam ie dus doodleuk aanstiefelen om 0905 dik een halfuur te laat. Op zich zou ie dus ontslagen zijn. Hij weer erg zielig kijken, en hernieuwde zijn aanbod om dan langer door te werken. Maar dat hadden we al geprobeerd en werkte ook niet. Een euro korting op zijn loon voor elke minuut te laat hielp ook niet, en glijdende werktijden hielp ook niet. Om 0840 had ik de deur maar weer op slot gedaan om te verhindeen dat ie het huis zou inlopen. Bij de deur kon ik hem dan tegenhouden. WANT ik had nog een last resort bedacht, want eigenlijk wil ik hem niet kwijt. Bij de deur zoals gezegd ving ik hem op, zeggende: "je bent te laat, en je zou nu ontslagen zijn." Hij: dan werk ik toch langer door. Dat gaf dus aan dat ie van het hele verhaal geen biet begrepen heeft. Maar nu mijn ingeving: ik zei OK, je mag het nog een keer proberen, niet nu maar morgen. Vandaag heb je dus vrij. Kom morgen op tijd. Wat ik zei drong niet meteen tot hem door. Maar uiteindelijk viel het kwartje. En vandaag heeft ie dus een hele dag gehad om hierover na te denken, dus ik ben benieuwd wat ie morgen doet. Ik geef hem 5 grace minuten, dan gaat de deur definitief dicht voor hem. Heb het gevoel dat ik van alles heb geprobeerd om hem aan het werk te houden. En de druk voldoende heb opgevoerd om hem en zijn directe omgeving te laten begrijpen dat het niet aan mij ligt, dit ontslag. Want in zo'n kleine gemeenschap moet je natuurlijk behoedzaam manuvreren. Maar ik heb zo langzamerhand wel de overtuiging gekregen dat ie een loopje met me neemt. En kijk dat is nu precies wat je niet met me moet doen.
73
Balen, voor iedereen, maar het is niet anders. Posted by mailleroncourt at 10:49PM (+01:00)
damien en ledjes Tuesday, December 09, 2008 Damien Damien kwam oeps! op tijd. Na ja toch weer 5 minuten te laat. Hoe die goser dat uitvlooit zal me altijd een raadsel blijven. Maar na een ochtendje stevig werken meldde hij zich vanmiddag weer ziek. Tsja blijkbaar toch angst in de broek om als ie helemaal niet kwam opdraven dat het gordijn definitief dicht ging. Zou wel gebaald hebben als ie zich in de ochtend al ziek had gemeld. Maar volgens Dries was ie in de ochtend al aan het kokhalzen gegaan. Afin ziek is ziek, daar kun je gewoon niets aan doen vind ik. Alhoewel ik me afvraag hoeveel daarvan toneel is. Omdat bij eerdere ziekte verzuimen er wel precies gezegd kon worden wanneer hij weer op de been zou zijn. Dat laat te denken. In ieder geval melde iemand hem af, en dat is zoals afgesproken. Led verlichting Ach je hebt dikke, dikke duimen, en je verzint nog eens wat. Ik ben namelijk van plan om de centrale gang (corridoor) en traphal met 200 ledjes te verlichten. (eerst een klein expirimentje met de traphal) Enne, 200 ledjes brengen in totaal 4000cd op, dat komt overeen met 33 stuks 100 watt lampen maar nu met 'slechts' een consumptie van 20 watt. Dat is nogal een verschil toch?! Voor de aanschafprijs prijs van ongeveer 150 euries, nog wat installatie materiaal (200?) Ledjes gaan ongeveer 100K branduren mee, dit zou betekenen dat ze onafgebroken 10 jaar zouden kunnen branden. Kosten (20wx24uurx365dagen = 175kwh/jaar) zeg maar 2000KwH x 5 cent = ruim 100 Euries voor 10 jaar ; totaal 50 euries (inclusief aanschafen vervangingskosten -10%- en installatie materialen) per jaar voor kontinu licht. Bijtellen nog het passieve gebruik van de gelijkricht schakeling, schat ik op 7KwH per jaar - en de tussentijdse prijsstijgingen van de energieprijs - vandaar de afronding van alle getallen naar boven. De hamvraag is gaan de andere delen van het circuit 10 jaar mee. Daarom reken ik die 10% vervangingsskosten extra per jaar mee. De totaalkosten 50 euries per jaar voor de hele installatie inclusief energie laat te denken over die zonne energie, want... Groen gedacht zou je daar nog een 100Pw zonnepaneel (400) en een paar havy duty accus (300) een regelschakeling (200) voor kunnen neerzetten, installatie materialen etc etc, dat kan volgens de berekening gewoon niet uit. Die regelunits schijn je eens in de 5 jaar te moeten vervangen. Een kleine 1000 euries = 100 euries per jaar zeg hier onderhoud van zo'n 50/jaar => 150/jaar maar met extra hoop gedoe en gecompliceerder onderhoud en de installatie moet van tijd tot tijd ook fysiek schoongemaakt worden, in tegenstelling tot de LED optie. Denk ook aan weersinvloeden etc etc. Gedoe dus. Dus ga ik maar voor de LED optie. Zonnepanelen kan altijd nog als die aanmerkelijk in prijs gaan zakken of de energieprijzen exploderen.
74
Het schema zou nog uit te breiden zijn met een 555 klok chippie, wat transistors om een tijd/dim schakeling te creeren (nacht op kwart kracht of zo) en combineer dat nog eens met een paar simpele naderingsschakelaars. Sterker nog als er gedurende tien minuten
niets heeft bewogen kan ie sowieso op 25%. Volgens mij heb je dan de ideale publieke ruimte verlichting. Dit laatste stukje, naderingsschakelaar / dimmen / IR detectie moet ik nog ff uitzoeken. Daglicht detectie is hier niet nodig omdat de ruimte vrijwel altijd in het donker ligt. Wat hier in frankrijk veel gedaan wordt is een lamp via een relais schakelen zodat je met meerdere schakelaars een enkele lamp kan bedienen - een soort hotel schakeling dus. In plaats van schakelaars kun je dan volgens mij ook een soort of naderings / IR detectoren inbouwen. Nou ja de mogelijkheden zijn eindeloos. Een experiment waard toch? Posted by mailleroncourt at 06:25PM (+01:00)
vergunning afgewezen Wednesday, December 10, 2008 Dakkapel Nou die dakkapel gaat in de eerste instantie niet door. Ik kreeg een 'blurb' vol ambtelijke taal in de bus waar ik na een half uur Googelen van begreep dat het niet doorging. Maar er stond ook dat een bijlage bijgesloten zou zijn met het besluit. Die zat er natuurlijk niet bij. Ze zijn wel bereid tot een gesprek om het ontwerp eventueel te wijzigen. Dus ikke bellen en in mijn beste frans gevraagd naar de betrokken ambtenaar. Maar die was er niet, ik kon morgen terug bellen. Blijkbaar niet al te veel aanvragen denk ik omdat ze zo snel wisten wie ik daarvoor moest hebben en waar het om ging. Geleerd hebbende om gewoon door te drammen en om alternatieven vragen ga ik toch een poging wagen er nog iets uit te persen. Wellicht denken ze dat de verbouwing aan de voorkant zit, not! Dus een beetje extra uitleg werkt misschien in mijn voordeel. Ze hebben het sowieso al over wijziging van het ontwerp. Lijkt op een opening. Morgen maar eens kijken wat 't moet worden dan. LED Dat verhaal wordt iets anders. Net gevonden: led wizard voor een kant en klaar ontwerpje. Volgens Andre heb ik een voeding van 1000 watt nodig, dat was schrikken. Maar volgens de nieuwe info lijkt me dat wat veel. Wel gelijk had ie dat met mijn schakeling ik de helft van de spaning niet gebruikte en dat het minder licht opbracht dan ik gedacht had. Nou ja er wordt toch eerst een klein experimentje opgezet. De voeding is nu het tweede item. Maar Wim kwam al met een mooi kant en klaar alternatief aan. Zonder hem zou ik toch heel wat meer hebben moeten uitplussen dan me lief zou zijn, in allerlei opzichten. Verwarming Zo'n CVkachel op hout aan de praat krijgen en houden is effe een ander verhaal. Als je verkeerd begint met opstoken duurt het zomaar een uur langer voordat je de keteltemperatuur hebt bereikt die nodig is om het een beetje behaaglijk te krijgen. Verkeerd: te snel groter hout erin, of verkeerd het hout in de verbrandingsruimte mikken. Dat moet namelijk netjes in de lengte op elkaar gestapeld worden, nou het is maar dat je
75
het weet. En dan nog oppassen dat je je handen niet brand want het toevoergat voor hout is natuurlijk gloeiend heet. Een aparte ervaring dat sowieso, en je waant je terug in de tijd, Want zeg nou zelf, primitief is het wel dat gezeul met hout. Je bent er toch elke dag toch ruim een uur mee bezig, en dan nog op tijd wat extra blokken erop gooien. OK in NL is het een luxe een haard te hebben. Hier is het een noodzaak. Er zijn geen aardgasleidingen, olie is peperduur en voorlopig is hout het minst slechte alternatief. OK je kunt iets met een voedingsautomaat doen, maar dat is ff een investering van 6000 euries en dat is 5 jaar stoken, of je dat nu zo een twee drie terugverdiend is de vraag. Maar goed als je de verwarming op de slaapkamer annex werkkamer op max zet is het niet te harden zo warm als die kamer wordt. De lobby is een ander verhaal. Daar moeten we echt maatregelen nemen omdat de CV elementen niet goed zijn geplaatst, als er gasten in de winter komen zal daar toch echt bijverwarming moeten staan. En in de keuken is er maar een verwarmingselement, ook veel te weinig. Wat je daar aan moet doen is een overlegje waard met deze of gene. In ieder geval de serre maar eens goed dicht gaan doen. Dan een briefje van de mesjeu de bourmaitre in de bus over iets als d'affouage. Wat is dat in vredesnaam nu weer dacht ik. Een woord dat in geen woordenboek voorkomt. Maar gelukkig wist Wiki er wel raad mee, daar stond dat het een in onbruik geraakt woord is uit de 13e euw of zo. • Le mot "affouage" date du XIIIe siècle et vient du verbe d'ancien français "affouer" = chauffer, lui même du latin "affocare". Le mot affouage est souvent utilisé comme synonyme de bois de chauffage, bois de feu. Nou ja wie lust er nog peultjes. Het gaat hier dan blijkbaar om: (brand)hout rechten. OK dan! En hoeveel kuub dat dan is, waarschijnlijk hoor je dat pas als alle aanmeldingen binnen zijn. Want het brandhout komt hier uit het communaal bos, van de inwoners dus. Er is een allotment en dat wordt dan over de aanmelders verdeeld. In ieder geval voor 30 euries ben je de man. Nou dan krijg ik in ieder geval misschien minder sparrenhout dan nu. Want dat fikt zo op. Posted by mailleroncourt at 08:04PM (+01:00)
Weekend en de laatste loodjes Saturday, December 13, 2008 Zo het zit er weer op voor deze week. Eigenlijk is het ook zo zaterdagavond.
76
De laatste loodjes De laatste inkopen gedaan voor de kamers, en wat pur schuim voor het appartement. Hup weer een paar honderd euries. Heb me nog een ongeluk gezocht naar een paar tegels voor de voorkant van de douche, ze moeten mat wit of gebroken wit zijn. Maar ze hebben vanalles behalve dat. OK een restprobleempje. Het gaat eigenlijk om 2 vierkante meter. He maar ik zit net te bedenken dat de truuk die we in de douche gedaan hebben hier ook zou kunnen werken. Er zijn geloof ik nog 6 tegels over, dat is drie lagen er zijn er vijf en nog wat nodig. In de douche hebben we ook stroken van 10x10 tegeltjes er tussen gestopt. Dus waarom niet hier. Zal morgen eens gaan passen of dat wat wordt. Over restverwerking gesproken. Dan kan alles afgemonteerd worden en dan zijn alle kamers klaar om afgelakt te worden. Medio volgende week de vloer erin en hupsakee, lakken die handel Het zal ff kleunen worden maar als Fannie komt dan kan ze beginnen met wat nog rest, te verven en
inrichten van de kamers. Nog 3 bedden halen. En dat is dan de kroon op het werk. Natuurlijk zal het een en ander nog een touchup nodig hebben, hier en daar een vuiltje wegwerken maar dat kan dan wel nadat de korst er is geweest. Uitdaging Hoe krijg ik antivries in de CV installatie. Dan kan de installatie voor langere tijd onverwarmd blijven zonder dat ie kapot vriest. Bijvoorbeeld als je in de winter een trip wilt gaan maken. Volgens een leverancier moet ik ongeveer 40 liter antivries in de installatie fietsen om tot -20 te kunnen hebben. Want dat is voor deze streek de norm (ooit eens gemeten denk ik) en beetje overdreven denk ik maar allez! Konstructief dacht ik iets als dit: kun je loskoppelen en opbergen, EN is ook voor andere doeleinden dan inbrengen van vloeistoffen te gebruiken - bijv filteren en schoonmaken van het systeem. Dit is een commercieel product, m'ik dacht aan iets eenvoudigers qua constructie maar dat is het idee wel. Een container, een in- en uitgaande hogedrukslang, een bypass in de leiding van de CV zelf, een driewegklep en dat is het. NEXT Na de vakantie komt de corridoor aan de beurt en dan is het gehele gastenverblijf klaar voor het seizoen. Daarna volgt het apartement, het terras en de studio. Van het appartement moet het dak verder afgewerkt worden en de muur afgebikt en opnieuw gevvoegd, een langdurig k*t klussie maar het moet nu eenmaal gebeuren. Dan de vloerverwarming erin. Dat wil ik als laatste doen omdat je dan niet meer intensief in die ruimte hoeft te zijn. De Grange wordt daarna weer de reguliere werkplaats. Die komt als laatste aan de beurt. In ieder geval komt daar de pottenbakkerij en op termijn gastenverblijven. Dat laatste hangt een beetje af van de hoeveelheid gasten die komen. Dan komt de tuin, de boomgaard en het andere buitengebeuren, dat zal zomerwerk worden. Een troost heb ik het klussen zal nooit ophouden. Posted by mailleroncourt at 05:14PM (+01:00)
Laatste loodjes en status overzicht Wednesday, December 17, 2008 Slaapkamer 2 is klaar, net het wastafelblad opnieuw in de shit gezet, dan kunnen morgen de leidingen weer aangesloten worden. De vloer moet nu schoongemaakt en de kamer kan door Fannie ingericht worden. Hier onder de nieuwe wastafel. En de opmerking van Wim over de dagelijkse werkaamheden: houthakken en kachel stoken. De kettingzaag en de bijl liggen al klaar. Dus je kunt zo beginnen. Morgen beginnen we met de nieuwe vloer voor SK3 erin te leggen. Hier moet ook nog wat schilderwerk gedaan worden, de plinten gemonteerd en de WC opgehangen, en
77
tenslotte het plafonnetje in de WC gemonteerd. Daarmee komt SK3 deze week ook beschkbaar voor het betere schilderwerk: plinten, douche&WC plafond, deuren. Zaterdag het afmonteren van de hydrofoor en de geluiddemping ervoor aanbrengen, aansluiten water voor kolom 2 (SK2 & SK3) Dan brengt Fannie ook de laatste tegels voor SK3 mee en kan de wastafel opnieuw opgehangen en aangesloten worden. Daarmee is fase 1 stage 1 t/m 6 klaar; dat houdt in: Keuken, Lobby, SK1 t/m 4. Na de vakantie komt dan stage 7: trapenhuis (50%) vloer voor corridoor met 52m tegels, storage kasten, herinrichting wasmachineplek en afvoer. Ook weer een uitdaging. Stage 8 groeps accomodatie (20%) Daarna belanden we in fase 2 het prive gedeelte. Daarvan is al een boel gebeurd, Stage 1 isolatie dak (70%), raampartij (80%), vloerverwarming, tegels, haard, muur uitbikken en voegen, schilderwerk, deuren, haardpartij, bergmeubels, verlichting, trap naar balkon Stage 2 keuken Stage 3 dakkapel, douche, inloop kleedkamer, berging Stage 4 slaapkamer, Stage 5 balkon, nieuwe deklaag en reparatie muren Stage 6 bibliotheek (facultatief) Stage 7 Zwembad en japans badhuis (facultatief) Fase 3 Atelier (20%) dedicated motormotel (fac) Werkplaats (40%) Stallen schapen (80%), Tuin (25%) Ovens bouwen Volgens de projectmanagement methodiek zou je geen fases of stages door elkaar moeten halen. In dit geval heb je soms het ene (werkplaats) nodig voor het ander. En als bijvoorbeeld een stage niet door kan gaan omdat de leverancier weer eens te laat is of zelfs te vroeg dreigt te komen (dakkapel) voordat de andere werkzaamheden zijn gedaan (vergunningen), dan schuiven er dingen en dan begin je maar aan het dak van het appartement. Tenslotte:
78
Hoewel fase 2 en 3 in een wat langzamer tempo zullen gaan hoef ik me dus de komende 3 jaar absoluut niet te vervelen. ;))
opmerkingen: • Het project 'Le Mouton Qui Rit' is in drie stukken gehakt ieder stuk weer in stages. • De percentages achter een stage geven aan hoever deze gereed is. • Facultatief betekent dat we dat laten afhangen van de business: veel omzet = meer uitbreiden of realiseren.
Posted by mailleroncourt at 09:16PM (+01:00)
Vergunning dakkapel revisited Wednesday, December 17, 2008 Asjemenou! Het ontwerp van de dakkapel was afgekeurd. Het ergste vrezende dacht ik, oh shit Velux raampies, daarmee wordt die douche eigenlijk onbruikbaar. Dus ik druk wat voorbeelden af en vond waarachtig iets dat er op leek. Maar het pakte heel anders uit. De landsarchitect mijnheer Klein begon allervriendelijkst met mij gerust te stellen. Opmerkend dat men wat maar deed en dat ze in de antieke panden grote PVC ramen begonnen te zetten en dat dat het dorpsgezicht wel heel erg aantastte. Kortom smakeloos. En hij sprak ook nog eens Nederlands! Dat was een enorme meevaller, dit kon niet meer stuk! Al snel kwam hij met waarom het ontwerp afgekeurd was: het paste niet in de stijl van het gebouw omdat het onder andere te klein was in verhouding met de rest. En stelde voor om de verhoging over de volle breedte te laten lopen en zo het dak te laten volgen... Asjemenou, meer dan waarop ik in mijn stoutste dromen had durven hopen. Ik zat warempel in mijn handen te wrijven van tevredenheid. Want daarmee creerde hij voor ons de kans op 25 m2 beloopbare oppervlakte erbij! Een badkamer van 5 x 5 is toch geen gek ding. De konstruktie wordt ook nog een stuk eenvoudiger. En dus goedkoper. Ik zou dit bijna zelf kunnen doen. Maar ja zijn suggestie voor een plat dak leek me niet echt geweldig omdat dit toch meer kans op lekkage geeft en er regelmatig kleine steentjes van de muur van de buren afvallen. Overigens zit ik net te bedenken dat die maat van 5 x 5 wel heel erg veel terugkomt in dit huis. Zijn laatste opmerking vond ik ook wel een mooie: dit mag 2000 euries gaan kosten. Nu zitten architecten vrijwel altijd onderaan de prijsladder, dus tel er een 1000 of zo bij op. De prijsopgaaf van Scheffer (5200) vond hij wel aan de extreem dure kant. Dus de onderhandelingen worden weer geopend. Toch maar nog een offerte bij een ander aanvragen. En weer een zeer positieve ervaring met een Franse ambtenaar. Die denken echt met je mee en zoeken naar alternatieven, zodat je wel aan je trekken komt! Het kan aan de streek liggen, men is best wel relaxed hier. Aan dit meedenken kan de gemiddelde NL
79
ambtenaar ff een mega punt zuigen ;=(( Wat een opluchting, en licht huppelend liep ik terug naar mijn auto. Vanavond een paar uur zitten schetsen en maat opnemen. Eens kijken wat Fannie met de nieuwe richtlijnen voor ideeen heeft. Die wil een kleine dakkapel maar dat mag dus juist niet. Een aflopend dak zodat je bij de ramen nog net 2 meter hebt? Dat is onvoldoende hellend voor dakpannen zij Klein. Dus goede raad is gevraagd. Geen plat dak maar ook weer geen zink of zo, dat is te kwetsbaar, vooral in de winter. En in de zomer knalt het alle kanten op bij het uitzetten door de hitte. Asfalt lijkt me ook niks dat loopt in de zomer van je dak af. Leisteen is een dissonant met de rest van het dak. Een uitdaging dus. Of toch maar een soort zinken bak? Er is hier een zink werker in het dorp, eens vragen wat hij er van vindt. Of een daktuin, gewoon gras erop laten groeien? Wie het weet mag het zeggen. UPDATE (8/3/09) onderstaande opmerking: kijk eens op... is toch een beetje appels en peren vergelijken. Maar ik ben de beroerste niet en heb een offerte laten genereren. Komt de duurste uitvoering daarmee ook op 5500, echter we leven in Frankrijk waar ten eerste de BTW al 15% minder is n.l. ivm renovatie is deze 5.5%, voorts liggen de loonkosten veel lager in FR zeker 30% daarmee komen we zo rond de 3400 euries te zitten, en kijk dat klinkt dichter in de buurt van wat wij zelf gedacht hadden. En bovendien was de offerte van Scheffer ex BTW dus dat is dan al snel een paar honderd euro meer dan de duurste aanbieding van die site. Het anonieme commentaar hieronder maakt het niet mogelijk om een diskussie te voeren. Maar ik sta open voor suggesties. Posted by mailleroncourt at 11:27PM (+01:00)
Back on line, desondanks Neuf/SFR Saturday, January 03, 2009
80
Sind 21 dec lag mijn internet eruit. Wat je hier moet uithalen om dat weer voor elkaar te krijgen wil je niet weten. Maar hulp van Dries met een vervangend ADSL filtertje bracht uiteindelijk uitkomst. Daarvoor hadden we (Dries, Cornelis, Damien) eindeloos geprobeerd Neuf te overtuigen dat er echt iets mis was. Maar men pingpongde de client natuurlijk zoals te doen gebruikelijk in la douce france heen en weer naar de 'andere' firma die het allemaal zou moeten oplossen. Beloftes van dan en dan wordt u gebeld, komt er een technicus langs, komt er iemand om buiten de lijn te controleren, werden natuurlijk niet ingelost. Uiteindelijk belde er iemand twee dagen later dan afgesproken, die allerlei vragen stelde over zaken die ik allang geprobeerd had. En tsja als je geen internet hebt kun je pingen tot je er groen van ziet maar dat gaat never nooit lukken. En maar doordrammen. Begon ie over het aantal telefoons, oh ja je moest de telefoon rechtstreeks in de telefoondoos stoppen, iedereen weet dat dat niet werkt als je er geen filter tussen stopt. Maar ook als je niet de juiste pluggen hebt. De volgende dag een andere plug gekocht en de kiestoon was natuurlijk afwezig. Afgelopen vrijdag deed het internet het weer dus en prompt belt er een piepeltje van Telecom. Of de lijn OK was? JA NATUURIJK anders had hij mij niet kunnen bellen. Sommigen zijn toch wel erg DOM. Verder kon hij mij niet helpen omdat hij niets kom
meten omdat het niet meer kapot was en of weer functioneerde. Kijk zo hoef ik ook geen deskundge helpdesk op te leiden. Gewoon wachten, andere firma's de schuld geven en zeggen dat er pas iets gedaan kan worden als de handel net niet meer doet. En dan gewoon weer je mantra af lispelen dat het toch echt aan een ander ligt! Zonder er overigens, opnieuw niet, bij te vertellen waar je dan je storing moet melden. Want een internet adres hebben ze niet waar je je storing kan melden, telefoon nemen ze alleen maar op als je via een lokaal nummer (dus frans) belt, en ze bellen alleen maar terug als dat ook een lokaal nummer is! Je telefoon doet het niet als er geen internet is zeg je dan maar, als je tenslotte van Damien even zijn mobieltje leent. Ja maar we kunnen u alleen helpen als het een frans nummer is. Ongeduldig geworden zeg ik dat ik geen mobiel heb en nu met een geleend toestel bel... Je praat gewoon tegen een muur aan. Geen enkel begrip voor iemand die geen technische mogelijkheden heeft om met de provider buiten zijn internet aansluiting om te communiceren. Ze laten de storing dan ook maar op zijn beloop en doen uit eigen beweging niets maar dan ook helemaal niets. Oh ja over 5 of 6 dagen wordt u gebeld door een technicus van telecom, en als je zegt dat dat totaal geen zin heeft omdat mijn telefoon het niet doet en mijn mobiel een buitenlands is vragen ze alsnog doodleuk naar het mobiel van mijn ouvrier, we bellen u terug op het nummer waarmee u nu belt. JA die zit dan in de disco, is dat een probleem? Hij moet wel bij de computer zitten anders kunnen we niets doen. Tegen een dergelijke debiliteit kan een weldenkend mens uiteindelijk niet op. Ik dus vragen naar een agentschap van Neuf. Mailleroncourt kan ze niet vinden, St. Loup toch een dorp van 20 duizend man ook niet, Luxeuil nog groter ook niet. Haute Saone? Oh ja dat wel. Vesoul? Waar ligt dat? Klonk het. Dat is de hoofdstad van dit departement zei ik, daarop bleef het even stil... Ja er is een Neuf winkel in Vesoul, gaat u daar maar heen daar kunnen ze u helpen. Fannie en ik erheen. Dus NIET, wel heel vriendelijk en mijn probleem aan de helpdesk uitgelegd voor me. Maar ik zou en moest een FR nummer hebben anders konden ze geen kontakt met mij opnemen. Tsja ik stond in een telefoonwinkel en de associatie was snel gemaakt, dus ikke koop een mobieltje voor 29 euries om dan toch maar bereikbaar te zijn. Dat gedaan hebbende togen we balend naar huis. Toch opmerkelijk hoe afhankelijk je bent geworden van internet. Maar natuurlijk kon ik niet gebeld worden. Waarom? Omdat SFR geen dekking heeft in het gebied waar ik woon, daarom dus. Dat hebben ze moeten weten in die winkel. Maar gewoon een telefoon pushen! Een paar dagen later weer naar Vesoul, oh maar dan kunnen we even de parameters anders instellen. Is er dan wel dekking, vroeg ik? Met deze nieuwe parameters moet het lukken. NOT! Die foon wordt dus weer ingeleverd! En toen kwam Dries met zijn lumineuze oplossing, en dan kan ineens weer alles, telecom belt, een enquete kan dan ingevuld worden hoe TEVREDEN je bent over de service van Neuf/SFR, NIET dus. En men is er weer van af. Denkt men! Campagne! Niet dus, want ik ben nu vastbesloten neuf net zolang te "stimuleren" totdat ze er iets aan gaan doen. Al moet het tot de hoge raad! Beginnend met iedereen te vertellen dat Neuf een zeer slechte keus is als provider, en dat Orange en de technicus die me belde zei Wannadoo, een betere keuze is. Uit metingen blijkt dat deze blog door ongeveer 50 mensen regelmatig gelezen wordt, een aantal leven in la douce france. Heren en dames hoort zegt het voort: Neuf/SFR is een van de slechtste providers ooit! Dekking van telefoon is verschrikkelijk, internet is onregelmatig en de helpdesk kan ABSOLUUT niets maar dan ook niets voor u doen.
81
Goedendag Neuf! En welkom in de wereld van antireclame. Posted by mailleroncourt at 02:31PM (+01:00)
De Korst Saturday, January 03, 2009 Voor wie niet weet wat dat is "de Korst" ff een korte uitleg. "De Korst" is ontstaan uit de overblijfselen van twee komputerklubjes uit de jaren 80 toen dit verschijnsel in de hele wereld als paddenstoelen uit de grond schoot. Er zijn nog maar heel enkele van dit soort clubs over in de wereld. De jaren 80 kenmerkte zich door een hoog pioniers en nerd gehalte. Rond de 90-er jaren stierven de meeste clubs uit mede als gevolg van de opkomst van het internet. Een aantal van die nerds bleven aan/bij elkaar kleven en vormden de kern van een vriendengroep met als gemeenschappelijke factor computers. in de meest brede zin van het woord. Een gegeven moment begon het restant aan nerds, pardon computer hobbyisten, zich zoals gezegd ook "de kern" te noemen. En later verbasterde het in "de harde kern" in "de harde Korst" in "De Korst" en die bestond op 31 dec 2008 ongeveer 17.9 jaar. De Korst komt onregelmatig bij elkaar - zoals alles onregelmatig bij de korst gebeurd - op zogenaamde Korst-avonden. Daar wordt uiteraard oeverloos over computers geouwehoerd en heel veel spelletjes gespeeld, bizarre films gekeken etc etc. Verder komt alles ter tafel in het totaal spectrum van wat mogelijk en menselijk gezien aan onderwerpen ter sprake kan komen, want niets is ons vreemd.
82
Uitvindingen als breinklutsers, ideeen over tijdreizen, mogelijkheden met kwantumcomputers (speelt 't ook spaceinv?), afsteken van zelfgemaakt vuurwerk, aktiviteiten als bebruinen en beblauwen, verstouwen van schier onmogelijke hoeveelheden cola, thee, chips, patat en vette happen. Tochtjes naar Parijs, Londen, Kopenhafen, vliegshows, films etc worden, uiteraard onregelmatig, geplanned. Er bestaat zelfs een
halfafgemaakte documentaire van de Korst, geloof het of niet! Afijn er ontstond bij mij het plan "de Korst" maar eens uit te nodigen op onze stadsboerderij "Le Mouton Qui Rit". Daar moet je uiteraard vroeg mee beginnen bij de Korst dus in september ging de uitnodiging de deur uit, een paar keer herhalen en wat suggesties voor warme kleding etc als sluitstuk deed uiteindelijk de Korst arriveren. De bedden in elkaar schroeven en opmaken, de kamers even de laatste veeg en dweilbeurt geven, door iedereen gedaan, was in een mum van een tijd gebeurd. Dan aan tafel! Wat een gezicht de Korst met de vrouwen zo aan die lange tafel te hebben zitten. Smikkelend, en nippend aan de wijn, thee, sapjes en water. Ruikend en proevend aan de lokale kaasjes en luisterend naar de sissende en stomende kachel maakte de avonden weer ouderwets gezellig. De beleving was compleet: wandelen in de directe omgeving onder leiding van Wim, de hele bubs naar `la Bresse' het ski gebied op 75 km afstand, Geert die bij een val zijn ski's niet kon kwijt raken en een knie kneusde, en natuurlijk elke avond spelletjes, eten, snoepen... Uiteraard kwamen de chocoholics onder ons volledig aan hun trekken in een door chocolade vergeven land als Frankrijk. Overigens ik verbaas me hoe chocolade gepushed wordt hier, zelfs de croissants zijn er mee vergeven. Het beloofde houthakken en vuur maken ontbrak natuurlijk niet. De schapen voederen voor wie dat leuk vond en verder genieten van elkaars gezelschap en het oeverloos geouwehoer waar de dames af en toe vol onbegrip noodgedwongen naar moesten luisteren. Van het naar toerbeurt koken kwam niet veel terecht en een handje uitsteken idem, dus Fannie voelde zich net een dienstmeisje zei ze achteraf. Puntje van aandacht voor volgend jaar dus. De afwerking van de vier kamers ging gewoon door, terwijl de korst op pad was, werden er nog allerlei kleine zaken gedaan, ophangen en afmonteren van dingen, reparaties etc etc. Een never ending story. Tot slot plantten we de traditionele korstboom, in dit geval een drietal fruitbomen met gedenkpaal uiteraard, van het officieel 17.9 jarig bestaan van de korst. Zo'n symbolische 'korstboom' staat ook in Maurik die het 12.5 jarig bestaan van de korst aanduidt. Misschien is die roos nog te transplanteren, ik weet het niet. Wellicht komt er ooit nog een beplanting in Dubai en wie weet waar de korst nog meer naar uitvliegt. Een mooie traditie zoiets te planten.
83
Het waren gedenkwaardige dagen en misschien iets voor herhaling vatbaar. Alle korstleden hebben hier prettige herinneringen aan dus wellicht tot volgend jaar! En uiteraard probeerde ik de mensen te verleiden tot het nemen van de binnendoor route richting Epinal, dat lukte niet erg. OK de route is niet zo iets van rechttoe rechtaan, maar dan had je dit kunnen zien: click on image to see larger pic Het is een stukje van iets meer dan 60 km, maar de beleving is alsof je door een aantal in serie geschakelde schilderijen heen rijdt. Je komt onderweg door een tiental kleine dorpjes waar het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Je rijdt over kronkelende weggetjes, door bospartijen. En langs vergezichten die je kilometers ver de valleien in laten bekijken. Ieder jaargetijde geeft weer een ander verhaal, een genot om door te rijden. Maar goed om iedereen die beleving te laten krijgen is het plan voor dit jaar: een goede route beschrijving van dit stuk met foto's; voor de twijfelaars. Posted by mailleroncourt at 03:18PM (+01:00)
Time out Thursday, January 15, 2009 Na de heftige week met de korst is het tijd om even een pas op de plaats te maken. Tijd om na te denken over hoe het huis bij afwezigheid tegen vorst te beschermen. Inschatten hoe koud het kan worden is dan natuurlijk natte vinger werk. Maar de metingen in verschillen binnen en buiten temperatuur bij een onverwarmde situatie geven aan dat er niet met -20 gerekend hoeft te worden. Ook al omdat de meeste vertrekken geisoleerd zijn, nou ja geisoleerd... Niet volgens de huidge normen althans. Anti Vries spul en zo Komt het verhaal van glycol in de CV te injecteren, tegen bevriezing van je leidingen en zo. En hoe die handel aan te sluiten, en bovenal waar dat spul gekocht kan worden. Allerlei mogelijkheden passeren de revue, ingewikkeld tot minder ingewikkeld. Het een nog mooier dan het ander, maar geen van allen (nog) niet erg praktisch. Laat staan dat je alle onderdelen kunt vinden. Die franse taal he, mooie poetische omschrijvingen van onderdelen maar weinig 2tp ofwel to the point. Korte terminologie in de Franse taal is ver te zoeken, een gemiddelde handleiding is op zijn minst 1/4 keer zo lang als in andere talen. Maar Dries zal samen met mij op jacht gaan, hij begrijpt Frans beter dan ik dus dat is altijd een goede ondersteuning.
84
Brico Marche had dan wel de meeste fittingen maar was de doorsnede van de leidingen nu 14 of 12 mm, twijfel, gezien het moeizame inruilbeleid de handel maar laten liggen tot ik precies wist om welke doorsneden het ging; 14 mm dus. Een pomp voor op de
boormachine hadden ze overigens wel in plastic uitvoering maar niet een die boven de 1 bar uit kon komen. En de aansluitingen weken weer af van wat we nodig hadden(snelkoppelingen), dat zou dan weer extra fittingen betekenen, als die er al waren. Ook zo'n sterk staaltje van assortimentsbeperking in die winkels: delen van een constructie hebben ze wel, maar niet echt alles om op elkaar aan te kunnen sluiten, niet echt nee. Hiervoor moet je toch minstens 2 andere zaken afkleppen. Helemaal een toestand als je zaken van verschillende merken aan elkaar wilt koppelen. OK na ervaring en opgedane kennis wat ze waar hebben kom je er natuurlijk wel uit. En de mensen in Brico Marche doen echt hun best om je van dienst te kunnen zijn, die knurften van Brico Depot zijn echter een verhaal apart waard ;=) Dan kom je in diverse supermarkten wel anti vries tegen = verdunde glycol. Maar daar zou ik meer dan 400 liter van nodig hebben! Die paar tankjes die er stonden waren dus absoluut niet voldoende. En 80 van die canisters a 5 euries werd ook iets te veel van het goede. Een alternatief was redelijk snel gevonden bij Franco Aubade (grote professionele bouwmarkt keten), onverdunde glycol voor 120 euries per 20 liter, 6/liter onverdund, is dus heel erg veel goedkoper. Daarmee gescoord hebbende op zoek naar een pomp om het erin te krijgen. Bij een auto-onderdelenhandel kwamen ze met een brandstofpompje a 150 euries aanzetten, maar dan moest je wel weer of een accu of een 12 volts voorzieing hebben. Cretief denken dat wel! Maar maakt alles net weer iets gecompliceerder en voornamelijk duurder dan nodig, EXIT. En daarmee was de ochtend alweer voorbij, tussen 12 en 2 zijn de meeste winkels gesloten dus wij ook maar aan de lunch. We besloten daarna het maar voor gezien te houden deze dag. Eureka! • De leiding waar het om gaat is 14mm, check! • En er zit een aftapkraan bij de ketel waarvan de leiding uitkomt op de pijp voorbij die van het overloop ventiel, check! • Tsja en waar iets uit kan, kan er ook wel weer iets in, dacht ik zo, via dezelfde weg toch, check! Deze grote vereenvoudiging van het ontwerp is een meevaller, want nu is het een kwestie van een nippel aan te brengen op die uitstroomleiding waarop weer een pomp aangesloten kan worden. Diezelfde nippel kan dan weer dienen om te koppelen aan een slang / leiding met snelkoppeling en die naar het riool te leiden. Ach als het leven nu altijd zo simpel was. Vol goede moed rijd ik naar Epinal, jawel via de schilderijen route. Na een uurtje rommelen door de verzameling van door elkaar heen liggende fittingen, is alles wel gevonden, een paar extra fittingen om eventueel verpielen te kunnen verhelpen erbij en dat was dit deel. Meteen ook even spullen gekocht voor de overkookbeveiliging, als je dan toch bezig gaat... Op naar de pompen afdeling. Die mooie RVS dompelpomp die ik op het oog had kostte echter geen 85 maar 185 euries, hing een ander prijskaartje er overheen en die schermde de 1 af. Shit, als het te mooi is om waar te zijn, nou ja dan. En verrek daar lagen die snelkoppelingen die ik zocht, met bijbehorende slangnippels en aansluitnippels voor op de kraan. Bofkont. Even nadenken. Welke pompen passen hierbij. Ah een oppervlakte pomp met 1 1/4" aansluiting, precies goed voor die mippels, nog een slang erbij? Of maar gokken? Gokken dus dat de huidige gewapende tuinslang passen zou. Dan nog even op de terugweg de vergeten koperen leiding ingeslagen en alles ligt klaar om de volgende ochtend in elkaar te schroeven.
85
Pompen maar! Dat aansluiten was eigenlijk een anticlimax, gezien al die mail en hoeveelheid hints en tips van iedereen. Na eerst de kachel leeggehaald te hebben, ik had geen zin in hete brei over mijn handen, was het monteren van de fittingen en pomp in 30 minuten gebeurd. De glycol kon gewoon in het vat blijven zitten. Eerst maar eens flink wat water uit de CV laten lopen, ging ook van een leien dakkie. Daarna de slangen aan de pomp gekoppelt, de zuigslurf in het vat gehangen en de pomp aangezet. Binnen 10 seconden was 20 liter onverdunde glycol in het systeem gepompt! Hoppa, een beetje water navullen in het vat om de resterende glycol en uit de slang en uit de pomp te laten pompen en dat was het, kraantjes dicht. Kraantje voor het op druk brengen van het systeem weer open, de pomp van het systeem weer aan en blazen maar. Na een paar minuten begon de ontluchtingsautomaat te sputteren, ok dan. Ik voelde me net een soort machinist zo met: circulatiepomp uit, kranen dicht, slang aan, kraan afvoer open.... Al met al weer eens bewezen dat hoe symplistischer een ontwerp des te beter. Autonome Maaimachines: schapen Schapen zijn net kinderen, je moet ze goed in de gaten houden. Ze kruipen in alle gaatjes die ze maar kunnen vinden. Charlie, vernoemd naar een van de lease kids van Fannie, had zich vorige week klem gelopen tussen de houtwal en het gaas. Dan gaat ie mekkeren, of is het nu blaten. Want als je klem zit kun je niet maaien toch? Optillen was geen optie, ook al weegt zoiets niet al te zwaar, de positie was niet goed. Terugduwen? Als je duwt tegen zijn kop, ontdekte ik, dan geeft dat een averechtse reaktie en gaat ie bokken. Duwen tegen zijn borstkas hielp beter, geen bok reactie in ieder geval. Een beetje bix in een emmertje doet ook wonderen, maar als je geen kant op kunt dan helpt dat ook niet. Fannie werd zowaar bijna op de hoorns genomen, en roepen naar zo'n beest heeft niet zoveel zin dacht ik, maar goed. Charlie er weer uitgelaveerd en hij ging weer happy aan het maaien. De week daarvoor had Lotte, ja ook weer een van de leasekids, zich op zijn rug gelegd, en dat is dodelijk voor een schaap. Want die kunnen nu eenmaal niet uit zichzelf opstaan. Lotte was blijkbaar over een steen uitgegleden en kon niet meer opstaan. Damien in paniek wan: ik krijg hem niet meer overeind etc. Afijn het beest letterlijk aan zijn haren omhoog getrokken, ff stevig op zijn poten gezet en weg spurtte ie. Stond er zelf verbaasd over. En zo leer je met dat soort dingen om te gaan, huh, boer Cornelis ;=) De dagelijkse inspectie van de AM's gaf de indruk dat er twee drachtig zijn. Kijk dat is pure winst. Nog even afwachten wat Charlie bij de twee anderen gedaan heeft. Ook de schuwheid van de drie laatst aangekochte AM's lijkt nu toch wel wat af te nemen, op een uitzondering na. Het blijven staan kijken als ze de bix brokkies aan het knabbelen zijn schijnt toch te helpen. Nog steeds is er eentje van die drie toch nog te schuw en rent keihard het gaas in als ik nader met een bakje bix. Nou ja als daar geen lam uitkomt dan moet ie maar uit de kudde gehaald worden en dan in de vriezer met die handel. Want er moet natuurlijk wel een aaibaar verhaal overblijven voor als er gasten zijn die het leuk vinden om die voddenbalen te aaien. Weet niet wat dat is, iedereen wil die AM's maar aanhalen. Dan maar selecteren op aaibaarheid, en zolang ze maar blijven maaien vind ik alles goed. Posted by mailleroncourt at 09:01AM (+01:00)
86
Winter Wednesday, January 28, 2009 De vorige post is blijkbaar niet gelukt, wat er aan de hand was weet ik niet, maar hier is een hernieuwde post. Maar eens een paar keer extra drukken op publish. Winter Zo'n winter is echt iets om eens na te denken over alternatieve manieren om je huis warm te houden. Zo zijn Fannie en ik vorigeweek op jacht gegaan naar een kachel voor het appartement. Wist niet dat de houtkachel in 031 zo populair was. In 033 is de keus behoorlijk beperkt, athans het aantal fabrikanten is beperkt tot een drietal spelers. Waarschijnlijk zijn de kachels daardoor iets duurder dan in 031 en 049. Prijzen intermezzo Het valt steeds meer op dat prijzen in 033 hoger liggen dan elders. Erg verwonderlijk is dat niet omdat er eigenlijk geen duidelijke concurrentie merkbaar is. Regios zijn lijkt het verdeeld onder de grote supermarkt ketens: hypermarche, hypercasino, geant, brico marche/depot. En op de een of andere manier behoren al dit soort ketens bij elkaar. Die indruk krijg ik omdat de verschijdenheid aan merken erg gering is en je overal de zelfde beeldmerken tegenkomt. Het assortiment laat sowieso te wensen, lijkt erg beperkt en voornamelijk in de range eerste levensbehoeften. Wat bij de ene keten/hyper niet goed loopt - merkbaar aan langzaam leegrakende schappen - is bij een andere keten ook binnen de korste keren verdwenen. Ook de prijzen liggen verdacht dicht bij elkaar, tijd dus voor een onderzoekje in de volgende winter periode. Verwarming Maar goed na een aantal sites en brochures doorbladeren zijn we maar eens gaan shoppen. Bij de eerste shop kregen we eigenlijk een stapel folders en prijslijsten mee zonder nu een oplossing voor ons probleem te vinden. Weer zo'n dozen schuiver: geef je potentiele klanten folders, prijzen en zoek het verder zelf maar uit. Kort en goed: bij de laatste shop zaten we eindelijk met een vakkundige op dat gebied aan tafel. En die bracht ook de wellicht beste oplosing. Een moederhaard op hout, zonder problemen op de vloerverwarming aan te sluiten. Hij liet ook een werkende opstelling zien hoe je met een pomp en een temperatuurgestuurde klep (1100 euries) perfect de overtollige hitte af kan voeren. OK voordat je twee kachels aan elkaar kunt knopen waarin twee pompen en een aantal kleppen in het circuit zitten zal wel weer het nodige ge-schrijf, -zoek, en -chat veroorzaken maar ik denk dat dit voor onze situatie wel de betere oplossing is. Zodat we in de volgende winter het apartement en het gastengedeelte onafhankelijk van elkaar kunnen regelen. Een dezer dagen een schets, klaar om op te schieten. Corridoor Het laatste stuk van het gasten verblijf, de centrale gang (corridoor) die toegang tot alle kamers geeft, komt de volgende twee weken aan de beurt. We gaan de wanden aansmeren, een nieuwe vloer storten en betegelen. De gang leverde erg veel stof op. En met het uitvlakken van de vloer en betegelen hopen we hier een einde aan te maken. Met het zoeken van de tegels kregen we een mazzeltje. Bij de makro vonden we een geschikte tegel voor een verantwoorde prijs van 6 euries per m2. Het gewicht van de tegels is meer dan 1000 kilo, 200k meer dan eigenlijk in het autootje mag. Het korte stukje voorzichtig rijden van Vianen naar Maurik OK maar 600 km knarren lijkt me dat iets teveel voor het machien. Dus maar in twee keer. ER staan ook nog de laatste meubels, ophangdingen en zo klaar.
87
Voor het atelier heb ik een plakkenwals en en strengenpers aangeschaft, nu nog een rakuoven en klaar is ook die taak. Inloop atelier Deze weken van rust hebben toch nog twee leads opgeleverd. Een vanuit ons netwerk en een van een dichtbijgelegen vakantiehuis. De laatste vroeg of diens gasten ook bij ons in het atelier terecht kunnen en de eerste of er workshops van langere duur mogelijk zijn. Op beide vragen: "ja natuurlijk" Dat is immer precies waarvoor we een inloop atelier hebben opgezet. Posted by mailleroncourt at 12:53PM (+01:00)
Nieuw begin nieuwe kansen Sunday, February 01, 2009 Zo de winterpause zit er weer op en morgen begint het betere klussen weer. Ondanks de luxe van de afgelopen paar weken om niet continu met de kachel in de weer te zijn, zomaar, om het huis bijvoorbeeld warm te houden, en eens lekker met iedereen bij te kunnen kletsen, jeuken de handen weer om aan de slag te gaan. De komende twee weken gaan we de corridoor aanpakken. Dat zal en gedaante verwisseling zijn. Van een grauwe betonnen vloer en muren waar de sporen van uitbreken en wegslopen nog in te zien zijn tot een strak vormgegeven gang met een heuse slijtvaste tegelvloer. Gisteren zaten Fannie en ik over het patroon van de vloer te delibereren. Ruitvormig patroon, egaal witte vlakken, gemelleerd, striping, you name it. Heerlijk zo, achter een kop sterke koffie, je blote voeten verwarmd door de vloerverwarming, muziekje op de achtergrond, de papagaai die Bios nabrauwd, en Bios zelf die natuurlijk altijd blijft mekkeren zolang hij zich niet in je of op je kan nestelen op zoek naar nestwarmte. Tsja zo kun je oud worden denk je dan, geen stress over projecten die over tijd heen lopen, geen gejacht om op tijd naar een vergadering te komen, en helemaal al geen gedoe om compromissen te smeden tussen meerdere belangengroepen. De enige stress die je kent is een rood randje om een van de ogen van je schapen, en dat dat dan geen enge ziekte blijkt te zijn. Of een beetje hinkend schaap die naar achteraf blijkt gewoon zijn hoef heeft gestoten aan het tout venant (soort grof steengruis) voor het terras. Van de week zag ik dat de Betuwe boeren hun fruitbomen al aan het snoeien zijn. Blijkbaar is het daar dus tijd voor: snoeien. Dat wordt opnieuw een leermoment om het vroeger geleerde in praktijk te brengen. Het is ff anders je eigen bomen te snoeien, niet onder het toeziend oog van een leraar plantenveredeling. Ach als er maar een paar liter calvados vanaf komt ben ik al tevreden. En zoniet dan weten Charlie & company (de schapen) er wel weg mee. De afgelopen herfst hebben ze de magen ook al kunnen volknauwen met dat spul. Morgen maar eens grote inspectie houden op het land en de beesten. OK moet nu echt gaan pakken en op weg gaan naar le mouton qui rit. Het is een behoorlijke vracht deze keer, een kleine achthonderd kilo aan tegels. Ben benieuwd hoe de kar zich hieronder gaat houden zo tegen de heuvels op. Posted by mailleroncourt at 09:36AM (+01:00)
88
Brrrr Monday, February 02, 2009 Het pakken van de auto was een beetje problematisch, na drie keer overladen paste het maximum aan bagage erin. Het gewicht van die tegels zo gelijkmatig mogelijk tussen de assen verdeeld. Toch weer een pak steen van 50 cm hoog! Het karretje ging bijna door zijn hoeven. Dus er is nogal wat blijven staan in Maurik. De papagaai Floppy en Bios de kat vonden toch nog een plekkie dus de kermis was klaar om te vertrekken. Bij de pomp meteen de banden op - hogere - spanning gebracht en toen waren die rare "glijdende" effecten weg. Het leek net alsof je over een dikke laag modder reed. Over winterbanden Winterbanden reageren minder nauwkeurig op het stuur. Moet je vaker op spanning brengen. Hebben dus totaal andere rij-eigenschappen. Voornamelijk de wegligging is merkwaardig, je wobbelt een beetje door de bochten heen. Minder strak rijwerk dus. Want met normale banden ga je toch met nettjes 80-90 km over de kleine bochtige landweggetjes hier, dat moet je met winterbanden dus NIET proberen. Alsof je door een zandbak rijdt, een beetje glibberig voelt de weg dan aan en je waggelt een beetje door de bochten heen... Knarren maar Daar gaan we dan, ons huis in Mailleroncourt-Saint-Pances ligt precies 598km vanaf ons huis in Maurik. Tot aan Epinal zit je op de snelweg en op zondag kun je dan doorknarren met een bijna constante snelheid tussen de 130-140 km. OK 1000 kilo aan bagage merk je echtwel, de heuvel op leek wel of je in een 2CV cabriolet reed. En stoppen doe je ook niet zomaar. Maar op zondag rijden is zeer prettig, praktisch geen vrachtverkeer, veel minder auto's, geen opstoppingen bij invoegstroken -wil nogal eens bij Thionville en Luxemburg gebeuren. Ik besluit er by Nomexy (afslag D6A) toch af te gaan, dan rechtsaf richting Mazely over de D6. Dit is de kortere (schilderachtige) route binnendoor. Ook al is het donker maar ja, ik wilde naar huis en had geen zin om een half uur langer te moeten rijden. Een ander gunstig effect is dat je adrenaline omhoog gaat, je kunt in het donker geen risico's nemen, overstekend wild, korte haakse bochten, of zit je plotseling midden in een dorp. Oppassen geblazen dus. En dat houdt je wakker, want na 500 km of zo verslap je een beetje en wordt je duf of slaperig. En die 10 minuten pause voor het tanken in LUX houdt ook niet over. Al snel merk je het effect van het bos. Lichtbevroren wegdek op onbeschutte plekjes, behoorlijk link dus, maar rijden deed ik toch al niet te hard met bijna 1000kg bagage achterin. Na het passeren van Fontenoys le Chateau (waar het pittoreske Canal de l'Est doorloopt) begint het stevig te sneeuwen, bijna thuis en dat dit! Shit! Met een slakkegangetje de laatse km's gereden. Heel fijn poedersneeuw was het. Gelukkig geen tegenliggers te bekennnen want dan moet je ook nog de berm in. Wat wel eens problematisch zou kunnen worden met zo'n zware vracht. Thuis Zo da's kaut! Drie-en-halve-graad hier in huis. Maar de maatregelen die getroffen waren tegen bevriezing hebben perfect gewerkt. Water, alles werkte nog, geen bevroren boilers of WC's, beetje glycol in gegoten ;=) Oppervlakkig gezien lijkt alles dan zo primitief: afsluiten, ontwateren en ga zo maar door. Je moet veel meer met de natuur rekening houden in een huis als dit met een op hout gestookte verwarming die gewoon uitgaat als er geen hout meer te verbranden is. Water
89
dat afgesloten moet worden, verwarmingsysteem met glycol vullen, vertrekken die je goed dicht moet doen. Kortom iets als een groot huis als dit winterklaar maken moet je niet al te lichtvaardig opvatten. Je leest alleen maar enge verhalen over huizen die door de bewoners tijdens de winter verlaten zijn om teruggevonden te worden met wateroverstroomde kamers, bevroren wc's, kortsluiting... Alle getroffen maatregelen waren misschien extreem, zo van: "dat zal me niet gebeuren". Wat nu wel en niet noodzakelijk was, ik heb nog geen idee. Maar voorkomen is beter... Afijn de volgende winters zullen leren wat wel en wat niet nodig is. En uiteindelijk wordt het routine, wel echt wennen na een leven met betrekkelijke luxe als gasverwarming die nooit uitgaat. In de ochtend is het hier altijd behoorlijk koud, maar dat went ook wel. Vandaag eerst met Damien een plan trekken hoe we de gang voor elkaar krijgen. Posted by mailleroncourt at 07:49AM (+01:00)
Oeps! Tuesday, February 03, 2009 Gisteren is Damien op zijn gezicht gegaan. Die maakte een smak toen ie uit kamer 1 stapte en vergeten was dat we het tijdelijke trappetje daar hadden weggehaald. Dus de vloer lag 20 cm lager dan verwacht, en daar zijn ons soort benen nog steeds niet op gemaakt, dus lag ie languit op de vloer. Hij keek een beetje beteutert, maar was niet gewond of zo. Vanochtend bleek er iets meer aan de hand te zijn volgens zijn zus die hem kwam afmelden, en is ie naar de eerste hulp van het ziekenhuis gegaan om foto's van zijn voet te laten maken. Verzwikt of zo denk ik. Hopelijk is het inderdaad alleen maar verzwikt. Dus die traptredes vandaag maar terug gemetseld dan kunnen er geen ongelukjes meer gebeuren. Is alleen jammer dat dat meer dan 40 cm diep is, is die tegel net een paar cm te klein en moeten we weer snijden. Ook ff rekening gehouden met een doorvoer kanaaltje onder de trede zodat ook in de toekomst er nog kabels in weggewerkt kunnen worden. Denk ik alleen maar aan de netkabels voor de werkplekken aan het einde van de corridoor. Keuken De Neff kookplaat is naar zijn grootje, kortsluiting of zo, en die zou vandaag gerepareerd worden, maar niemand komen he. Gebeld met Schmidt en die gaan proberen het service centre proberen te activeren. De lamp van de oven heeft het ook begeven dus dat meteen ook maar doorgegeven. Nou ja after sales service is toch een zooitje hier dus ik verwacht er niets van. Volgende week zou er weer iemand langskomen om de laatste dingen te monteren, maar ook dat zal wel weer niet helemaal kloppen. Die keukenboer heeft geen benul wat dat allemaal kost als een monteur voor een 5e keer moet langskomen. Maar goed Vincent probeert het tenminste voor elkaar te krijgen. Vandaag verder gegaan met de lambrizering in kamer 1 om het abomidabele stucwerk weg te moffelen. Staat zeer strak, waar constructielijm al niet goed voor is, de andere slecht afgewerkte vlakken ook maar op die manier verbeteren.
90
Net belde Ina Bosselaar op of zij haar gasten naar ons open atelier kon sturen voor een dagdeel als ze dat eens wilden doen op een regenachtige dag. Haar groepsaccomodatie Freland ligt hier een paar honderd meter verderop aan de rand van het bos. Dat was natuurlijk een ja. Prijs afgesproken en weer een business kans.
Wie schets mijn verbazing, Neff komt volgendeweek dinsdagmiddag de zaak repareren, hoppa! Posted by mailleroncourt at 05:00PM (+01:00)
Earthship Wednesday, February 04, 2009 Een maand of wat geleden had ik het over Earthship (flimpie, site). Een denkwijze, wellicht een beweging, die met (herbruikbaar) afval huizen bouwt. Wanden van autobanden gevuld met leem, flessen voor sierwandjes, (bier)blikjes voor in de wanden, leem voor binnen wanden, zonneenergie, herbruiken van afvalwater, opvangen van regenwater... Daar werd ik wel warm van, o nee ik ben geen miljeu freak want dat is nogal politiek geladen en opgeklopt pandoer, voornamelijk om meer belasting te heffen, niks voor mij dus. Nee, ik vind het gewoon een prettig idee om dingen die je anders weg zou gooien toch nog een bruikbaar doel te geven. En dan, je hebt er immers al voor betaald... voor die verpakking en zo. Dus we zijn flessen gaan bewaren. Het eerste project: een wandje van flessen. Bij wijze van proef eerst maar eens een klein beetje experi- menteren. Er ontstaan meteen vragen als: hoe nat moet je het cement maken, hoeveel ruimte je tussen de flessen moet laten en hoe je die handel een beetje uitgelijnd krijgt. En natuurlijk hoeveel flessen heb je eigenlijk nodig voor een vierkante meter. Nou dat is simpel: heel veel. Bevindingen: Het cement (1 op 3) moet vrij droog zijn, geen dikke drab anders duw je de onderliggende flessen weer weg bij het inbedden van een nieuwe laag. Ook weer niet te dun want dan loopt het cement tussen de flessen weg bij het wassen. Nou ja een kwestie van uitproberen. Bij de witte flessen en potten moet je de etiketten eraf weken, dat staat netter, de deksels ook eraf halen, leek eerst een goede truuk maar je ziet ze zitten en dat is lelijk. Met een lat langs de muur schuif je langs de flessen, je drukt ze tegen de lat aan en voila een rechte lijn. Het is handiger om dat meteen na iedere laag te doen, na een paar minuten kleeft het cement al behoorlijk aan de flessen. Elke laag flessen wordt afgewerkt met een extra cementlaagje van een cm of 3-4, dat compenseert
91
voor de verschillende diktes van de flessen, en is ook bedoeld om regelmaat voor een volgende laag te krijgen. Tussen de flessen in een beetje ruimte laten voor cement, dat geeft een beter verband. Wel de flessen iets uit het cement laten steken anders wordt het voegen erg moeilijk. Met je vinger krab je het teveel gewoon er tussen uit. Op foto's van andere projecten zie je een wild verband, dat vind ik minder. Wel heb ik flessen van verschillende maten maar dat wordt dan weer met die afdek laag van cement gelijk gemaakt. En na een uurtje knoeien ziet het er dan zo uit. Licht uit spot aan! Half af nog wel, maar de flessen zijn op ;=) Dit zie je normaal (ongevoegd nog), redelijk regelmatig, En zo bij tegenlicht. Ik vind het wel grappig zo. Het kost ff moeite, en je moet de flesbodems meteen schoonmaken anders blijf je een cementzweem zien. Maar dan heb je ook wat. Als Fannie de volgende lading flessen meeneemt dan kan dit plekkie afgemaakt worden. Dan nog even afvoegen en dat experiment is ook klaar. Fannie mag dan beslissen of dit ook in andere delen van het huis gedaan kan worden of niet. Zij is per slot de smaakmaker. CHARLEY Het lijkt er warempel op dat alle schapen drachtig zijn! Ze hebben allemaal die typische peervormige vorm aangenomen, bij twee is het nog niet zo erg duidelijk te zien dus ff afwachten. Maar het lijkt erop dat Charley mag blijven voor nog een lichting volgend jaar. Tsja en wat doe je dan met het overschot, lammetjes vlees is natuurlijk errug lekker. Afijn we zien wel als het zover is. In ieder geval gaat het meest schichtige schaap de pot in, want ze moeten natuurlijk wel mak zijn voor de aaibaarheid. DAMIEN Die heeft dus een ernstige verzwikking, dat is balen voor die jongen. Heeft ie net een maand vakantie gehad en zit ie nu al weer in de ziektewet. Alweer geen inkomen. Da's natuurlijk behoorlijk balen voor die jongen. Posted by mailleroncourt at 12:10PM (+01:00)
Verrek Thursday, February 05, 2009
92
Trek ik een nieuwe zak brokkies open voor de schapen zie ik ineens een tas met lege flessen staan. Die kunnen alleen maar van Damien afkomstig zijn denk ik dan. Thanks jong! W.S. net niet genoeg om het af te maken denk ik maar we kunnen weer een paar laagjes leggen zo. Ach en zo bouw je voort. Vanochtend keek ik er nog eens kritisch naar
met alle TL's aan, zo onafgewerkt ziet het muurtje er niet uit dus dat moet absoluut gevoegd worden en zo alleen de bodems nog zichtbaar blijven. Dan is het strakker. Wim zegt dat je met een diamant zaagblad die halzen van de flessen moet kunnen krijgen, nou eens ff kijken of dat dan met die tegelzaagmachine kan. Bril op handschoenen aan, mooi klusje voor in het weekeinde. Dat zal wel de nodige flessen kosten voordat ik het in de vingers krijg, letterlijk en figuurlijk. Zal de verbanddoos alvast maar klaar zetten. Vanochtend kwam de regen bij bakken uit de lucht zetten. Het water blijft in plassen op het land staan. Zodra de zon weer doorkwam, ikke dus hout halen. En jawel hoor ik ging op mijn bek. Verradelijk als de bodem bevroren is en alleen het bovenste laagje van een centimeter ondooid is. De leemgrond hier is dan nog gladder dan groenezeep op een paal. Wat een vette toestand, maar de enigen die konden lachen waren de schapen. Zelf zou ik het in mijn broek gedaan hebben als ik zoiets gezien zou hebben. Afijn onder de douche mijn chagrijn weggespoeld en weer aan het klussen. Zometeen die flessen ff wegwerken en dan als het helemaal af is komt er wel weer een fotootje. Posted by mailleroncourt at 01:40PM (+01:00)
Keuken en Honing Friday, February 06, 2009 Vanochtend weer eens op bezoek bij Schmidt, de keukenboer in Vesoul. Zou ik meteen daarna door naar de grootgrutter kunnen. Uiteraard had ie niets voorbereid en was daar een beetje zenuwachtig over. De manier waarop hij zijn nieuwe chef voorstelde, en deze later zijn klanten afspraken kwam controleren gaf me te raden dat 't met de werkverhouding en of waardering niet helemaal jofel zit. Nou ja niet mijn probleem uiteindelijk. Maar toch, eindelijk weer eens iemand die op een degelijke manier samen met de klant een keuken probeert te ontwerpen. Dat is een wereld van verschil met het pusherige ventje Vincent. Zelfs Fannie gooide haar kont tegen de krib met die gast - zie ergens vorige jaar augustus in deze blog voor de details. Maar dit ging erg plezierig en zelfs redelijk ontspannen. Niet eerst de apparatuur en de kleur van de deurtjes uitkiezen. En dan ook maar meteen het blad en de hengsels. Nee eerst maar eens naar vorm en opstelling kijken. Een verademing. Wat er uiteindelijk uitrolt weet ik niet maar een goed begin is gemaakt. In de gauwigheid zag ik ook dat onze boomerang kaarten niet meer op een keukenblad lagen maar op zijn buro. Nieuwe chef denk ik. Nog even subtiel gewezen op de blog (earthship experiment) en onze chambre d'hote site. En verrek! Hij had in augustus een bruiloft en of hij en zijn gezelschap dan bij ons kon overnachten, uiteraard geen probleem. Zolang er maar op tijd wordt gereserveerd. TomTom revisited Dan van Vesoul met de TomTom de kortste route terug naar de basis (MSP). En gezien de vorige ervaringen zal ik wel weer ergens met een slagboom geconfronteerd worden. En ja hoor! Dus weer een stukkie terug en dan maar rechtsaf, hemelsbreed zo'n beetje in de richting van MSP. Dan weer midden in een wei, shit, weer een stukkie terug. Nu ging het over een soort weg, waarop een normaal iemand niet het etiket verhard zou plakken. Maar dat spul tussen die gaten in leek toch verrekte veel op asfalt. TT deed net of er gevlogen werd en gaf die weg dan ook maar niet aan, of wel? Een paar kilometer verderop, verdomd, plotseling was er weer een weg op het schermpje. TT's wegen zijn letterlijk ondoorgrondelijk. Wel wegen aangevend die zelfs over erven van boeren heen gaan, dwars over beekjes of zelfs midden in een weiland eindigen. Maar een weggetje
93
dat gewoon daar ligt en aansluit op de rest van het wegen netwerk. Tsja, dat is blijkbaar te moeilijk. Las ik laatst dat ook andere leveranciers van navigatie dingen hiervoor de schuld aan de kaartenmakers geven. Nou ja zeg, zij verkopen toch een totaal product, voor mij zijn ze dan ook gewoon verantwoordelijk voor de kwaliteit ervan. Blijkbaar flikkeren ze de handel gewoon ongezien en ongetest bij hun klanten over de muur. En we pikken het ook nog. Want er wordt altijd een beetje spottend over gedaan, over de slechte kwaliteit van het product dan. Alsof het een leuke grap is. Nou ik vind het helemaal NIET GRAPPIG als je op een glibberig weggetje rijd van geen 2 meter breed, met links en rechts een overstroomde sloot en de wegkanten zijn een modderpoel. En dan keren! Achteraf heb je dan dikke pret gehad want je komt door dorpjes, langs plekjes en over weggetjes heen waar je anders in je leven geen weet van zou hebben. Zoals je weet ben ik best wel een beetje gecharmeerd van het landschap van de Haute Saone, dus voor mij is dit een grote ontdekkingstocht. Het is daarom belist aan te raden: "korste route naar". Je moet wel de tijd hebben, dat wel, want je doet er met gemak twee keer zo lang over om thuis te komen. Je moet ook wel een vaag idee hebben waar je ongeveer zit en welke richting je op moet. Dat helpt bij het nemen van beslissingen: rechts, links, vliegen of omdraaien. Beetje op de zon richten en tsja waar is het noorden... Damien 3 Een leuke feature van het internet in Frankrijk is dat je antwoord apparaat is geintegreerd. Je spreekt een flauw welkomst tekstje in, upload dat naar je provider en klaar is je antwoordapparaat. Bellen mensen op en spreken wat in dan komt dat gewoon via email binnen. Klik-Klik en je hoort de boodschap, ook het nummer is dan meteen zichtbaar. Damien melde zich weer beter op die manier. Blij dat het alleen iets verzwikt is. En hij had een spalk gekregen zodat ie er mee kon lopen. Wilde ie deze middag weer aan het werk gaan, dat lijkt me niet zo handig met een kreupele voet. Afijn toch ff ons pilsje gedronken en heb hem meteen de flessenwand laten zien. Vond ie prachtig, met verdubbelde moed ging ie weer flessen sparen, zuipschuit. Honing Zitten we net de bodem van den bierfles te bestuderen komt er een stokoud ventje aan de deur. Begint een verhaal op te hangen over honing en of we daar belangstelling voor hebben. En hup gaat de achterklep van zijn autootje open en we zien een doos potten. Allemaal keurig verzorgd met etiket, leuk potje, allemaal dik in orde lijkt het. Begint ie nog te zwaaien met oorkondes, een aanvraag formlier voor het oprichten van een entreprise (soort ZZP-er) maar nergens een datum van oprichting te zien. En of ik frans kan lezen, zelfs snellezen lukt ook nog wel! Maar goed had ook een verzorgd visite kaartje, die enigszins zuinig uit een glimmend verchroomd doosje werd gevist. En ik splitste hem onze boomerang kaarten in de maag. Zo'n iemand moet je als bondgenoot hebben want die komt onder de mensen. Vol trots vertelde hij dat zijn dochter onze postbode is, ach de wereld is klein.
94
Oh u bent Nederlander, tsja dat kun je dan echt wel mijlenver horen dacht ik zo, daarmee -1 kudo. Begint ie moelijk te doen over dat ie met een andere nederlander die een camping heeft in de buurt mot heeft gehad over een bijenkast die bij hem op de camping had mogen staan. U bent toch niet geassocieerd met hem he? Vroeg ie. Ja, want u bent anders, dat merk ik wel. Slijmjurk! Lichtelijk geinteresseerd voor lokale producten zijnde, koop ik voor 3 euro een potje honing en probeer hem af te poeieren. Hij maar doorzagen over die nederlander, en dat
ie daardoor een ander terrein had moeten huren, voor veel geld (tuurlijk!). Maar dat liep stijl af en daardoor had ie zo'n last van zijn knieen gekregen. Sure! En nu oogste hij de honing samen met zijn vrouw, maar ja die werd nogal gauw moe, slavendrijver! Hij had immers niemand anders om hem te helpen. Dus ikke meteen Damien pushen, oh maar deze jongeman kan wel komen werken bij u... Honing oogsten lijkt mee een spannende bezigheid, dus ik zei dat ik ook wel wilde helpen. In mijn achterhoofd houdende dat er uiteindelijk toch ook een bijenvolk hier op het erf moest komen en het op die manier meteen kon leren. Gratis... Na veel vijven en zessen eindelijk de honing meneer kunnen lozen, zucht. Je moest hem zowat van je afpellen. Maar ik schijn dit soort dingen nu eenmaal aan te trekken. Tsjonge als ik zo oud moet worden dan pleeg ik harakiri. Damien en ik slaan daarop aan het proeven, stukje stokbrood en maar deppen in die pot. Wel een beetje dun die honing, maar overrrrheerrrlijk. Merde, zoiets heb ik zelden geproefd. Daar moet ik meer van hebben, ook leuk voor de gasten zo'n honing uit de streek bedenk ik me. Bien, het kaartje hangt aan de koelkast dus die meneer hoort meer van me. Ga er een dezer dagen maar eens langs om de kennimaking te verstevigen, zo ook een beetje vertrouwen winnen. En wellicht mag ik dan meedoen met de honingroof ergens in mei. Posted by mailleroncourt at 07:52PM (+01:00)
Zomaar Saturday, February 07, 2009 Dat internet is voor mij een soort wereldwijde bieb. Verslaafd? Nee bijna altijd zoek ik erg gericht: een probleem, vraag: antwoord. Zo zocht ik een antwoord op hoe die earthship flessenwand nu in elkaar zit. En binnen no time heb je het gevonden. Gewoon die flessen snijden en aan elkaar verbinden met tape, had ik al wel bedacht, doch zeker is maar zeker. Nu nog ff proberen hoe je die flessen snijdt en klaar om een meer serieus verhaal aan te pakken. Meestal begin ik de dag met een rondje (internet)kranten lezen. Ha ha, een jaar geleden deed ik dat om 4 uur in de ochtend, en nu gewoon op een normale tijd tegen 7-en. Het landelijke leven begint toe te slaan! Maar ja als je balorig wordt, je nog geen koffie hebt gehad, en het weekend is, kun je het niet laten. En klik ik gewoon een uurtje heen en weer. En dan vind je al snel iets lolligs als dit hier: Mjin kar wrdot bennepasn met een bluaw doek. Wnaara het wcirethadt gaekmat wdort met svcaeehnpt. Er stond: Mijn kar wordt bespannen met een blauw doek. Waarna het waterdicht gemaakt wordt met schapenvet. Ok slecht nederlands, het gaat dan ook om het geintje. Dit prikkelde mijn nieuwsgierigheid omdat ik nog altijd in encryptie geïnteresseerd ben en dit een van de oudste vormen is: husselen met lettervolgorde. Mijn verdere uitje op het internet zal ik jullie besparen. Omdat al snel 20 of meer vensters open staan, om in heen
95
en weer te flipperen. Wiskunde, statistieken, en ja hoor quantum mechanica, DNA achtige polymorfe encryptie,... Want natuurlijk ga je dan weer checken op nieuwe encryptie spullen en M&T's. Maar dat terzijde. Heerlijk! Gewoon wild weg om je heen graaien op dat internet. Tsja je bent niet nieuwsgierig maar wil gewoon graag alles weten. FLESSEN Toch is mijn vraag van die flessen niet helemaal bevredigend beantwoord. Op een van die foto's waren de flessen met, in mijn ogen, nogal veel lagen tape aan elkaar geplakt. Zou een laag niet voldoende zijn, en waarom niet? Die tape wordt uiteindelijk poreus onder invloed van het klimaat. Vocht vindt dan zijn weg de flessen in, krijg je dan te maken met condens vorming en vervolgens algen en zo? En dat laatste vaagt dan het esthetisch aspect weg: het licht effect in die bojems. Hm, waterglas (soort silicaat) door die cement heen om de handel waterdicht te krijgen? Dat goedje maakt het ook harder: scheuren in de wand. Spulletje van Wim erdoor om extreme krimp te voorkomen? Wat is daar dan weer het effect van... OK we zijn weer terug bij af: vragen roepen vragen op, antwoorden ook overigens. Posted by mailleroncourt at 07:53AM (+01:00)
Flessen Sunday, February 08, 2009 Was vanochtend toch maar aan het klussen gegaan, normaal is zondag mijn vrije dag om een beetje bij te trekken, lichamelijk dan, en die breng ik dan achter mijn PC-tje door. In de winter is mijn favoriete plek in bed met de apple op schoot, een flesje wijn ernaast, oh man, heerlijk. Telefoon aan, lekker kletsen met Fannie, kost toch niks meer, en dan maar surfen, beetje slapen, ff een warme douche... Vroeger deden Fannie en ik dat ook. We aten dan cake met roomboter erop
96
als ontbijt in bed, een traktatie! Door de snotterigheid van afgelopen week was er niet veel van werken terecht gekomen, en productie is verwaarloosbaar. Misschien een afgezwakt verhaal van die griep onder de leden gehad dat zijn kans schoon zag. Behoorlijk gammel in de leden daardoor de afgelopen dagen. Vandaag voelde ik me prima, dus, kans om een beetje werk in te gaan halen. Hoewel de afgelopen week toch nog wel de trappetjes naar de kamers afgemaakt zijn en iets met die flessen gedaan. Ruimde meteen al een stuk op. Dries kwam vandaag nog ff wat flessen brengen, had de blog gelezen en is meteen flessen bij elkaar gaan scharrelen. Dat hielp! Lekker uitgebreid bijgekletst en samen gelunched. Altijd wel gezellig als hij komt. Alleen zat die arme Dries een beetje te blauwbekken, het is ook niet veel warmer dan een graad of 15 in huis. Tsja als je zo loopt rond te darren heb je dat niet zo in de gaten. En als ik klus heb ik de kachel eigenlijk sowieso niet echt aan, hm hoe moet je dat nu opvatten. Met de nieuwe flessen kon ik meteen het raam afmaken, had nog een paar bierflesjes en een jampot, precies genoeg, nu zijn echt alle flessen op. Al met al gaan er in een vlak
van 80x80 toch nog even meer dan honderd flessen zitten. En als je ze zou snijden en aan elkaar tapen, meer dan 200! Die laatste rij moest ik er een beetje inpersen, en met dat natte cement eronder werd dat een beetje link, flessen verschoven, met een waterpomptang in de grootste stand trok ik ze weer in het gelid terug, gepiel dus. Maar het zit erin, en als het uitgehard is aan het eind van de week dan kan de handel afgesmeerd worden. Voila weer een proef gelukt! Er moet nog wel behoorlijk geoefend worden, maar plekken zat waar dat niet echt zal storen als het niet helemaal perfect zit. Bijvoorbeeld tussen de traptreden in zou ook een mooi oefen object kunnen zijn. Als ik daar voldoende ruimte achter vrij laat dan kun je er meteen een TL of ander "koud" licht achter schuiven, hm idee. Moet alleen die flessenhalzen er dan wel afsnijden anders is de lichtopbrengst te gering. Zoekplaatje dus naar een snijder. Is een soort houdertje waar de fles ingelegd wordt en waar een glassnijder in gemonteerd is. Als je de fles daarin ronddraait wordt ie gesneden. Een vlammetje en een bak koud water doen de rest. Wie het weet waar je zo'n ding kunt vinden mag het zeggen. Laat maar in de comments hieronder achter. En het bordes voor boven op het balkon is ook zo'n dankbaar object. Voordeel: geen bekisting nodig. Echt iets om je dikke duimen (fantasie) helemaal op uit te leven. Ook hier weer met verlichting erachter. Als je dan s'avonds nippend aan je wijn bij ondergaande zon over je fokschema van de schapen zit te fantaseren... Dat doet me weer naar de zomer verlangen. Lekker warm tot laat in de nacht, sterren kijken op het balkon. Al of niet met een duizelende kop van de Shiraz/Grenache/Merlot. Het licht uit de flessen strijkt dan over het balkon heen. Ach het leven is zo slecht nog niet... Je zou van binnenuit (corridoor), of van opzij, een soort service luikje kunnen maken voor het vervangen van de lampen. Kansen zat dus voor deze fantasierijke jongen. PAPERCRETE En als je dan toch bezig bent surf je je suf naar nog meer van dit soort leuke dingen om je (herbruikbaar) huisafval te verwerken. Zo kun je stenen maken van je afval papier. Een algemeen recept is 30 kilo papier een zak cement en twee maal zoveel water. De handel verpulveren waarna je de smurrie dan in wat uit de kluiten gewassen broodvormen giet. Effe wachten, vormen omkieperen, een week laten drogen en voila je hebt een ultra lichtgewicht soort stenen. Iets voor als er scheidingsmuren gemaakt moeten worden in de Grange wellicht? Google maar eens naar Papercrete, een mooie oplossing dacht ik zo voor het papier probleem. Want ook hier wordt je helemaal doodgegooid met reclame zooi. Je zou denken dat je er zelfs happig op zou kunnen worden. Je ziet dan alleen maar papercrete in plaats van hinderlijke reclame. Overigens 0p foto's van dergelijke sites zie je ook dat plastic wegwerp flessen mooi in een muur te verwerken zijn, perfecte vulling voor onder het bordes. Daar geen we eens meer op studeren. SCHAPEN Volgens het boekje moeten de lammeren in de eerste week van maart geboren worden, het zal erom spannen. De kudde wordt ook een beetje onrustiger merk ik, ze blaten meer. Het is volgens mij dan vrij normaal dat de dames wat onrustiger worden. Omdat ze zwanger zijn ben ik ze ook meer aan het bijvoederen, volgens het boekje moeten ze per dag ongeveer 700 gram krachtvoer hebben. Afijn morgen gaan Damien en ik de hokken maken voor de dames en komende lammeren en stro regelen. Spannend! Posted by mailleroncourt at 03:47PM (+01:00)
97
corridoor Friday, February 13, 2009 Zo we zijn begonnen met de vloer van de corridoor. 'savonds weet je niet meer dat je mens bent maar goed. Het vriest licht buiten, en binnen in het 15 graden warmer. Maar we vorderen en vandaag ligt in ieder geval de basis laag erin en daarmee is alles een beetje uitgevlakt en waterpas. De dalletjes hier en daar worden toch wel gevuld met egaliseerder, maar grosso modo lijkt de zaak vlak. Nu wordt het spannend hoe we bij de deur uitkomen. De laserpas metingen gaven aan dat we net onder de deur deur zouden gaan maar mijn schatting is dat dit misschien niet het geval is. Maar goed. En verrek, de deur gaat nog dicht ook! Wat een mazzel. Er is ook nog ruimte voor de tegel, maar met egaliseer en tegellijm zal er toch wel iets van die deur afmoeten. Dat vierkant in het midden is de uitsparing voor een afvoerputje, met een hellend vlak. Die wordt dan rechtstreeks op de afvoerpijp van van kolom 2 aangesloten. Komt ook weer handig uit zo. Nu nog een passend putje vinden, liefst met een koperen (ronde?) deksel met geintegreerde stankafsluiter, dan kun je dat weer met een zadelstuk zo op de pijp 125 plakken. De laser waterpas, mijn "speelgoed" zoals Fannie dat altijd zo treffend zegt, heef zijn nut toch maar bewezen.
98
SCHEURTJES Het gisteren gegoten deel was vanochtend al hard, en je kon er gewoon op lopen, een beetje merkwaardig. Maar hier en daar toch scheurtjes te zien. Gewoon te snel gedroogd volgens mij. Op advies van Damien het recept voor vandaag aangepast:, ipv 1/3 een 1/2 zak portland op twaalf scheppen zand. (dat blijft nog net in de betonmolen zitten) Dan zouden volgens hem de scheurtjes uitblijven. Het achterste gedeelte is dan ook zichtbaar grijzer. Maar dat hielp niet dat zagen we na een uur al
wel. Mijn idee dat de handel te snel droogt dan maar gevolgd, na het sproeien bleven de scheurtjes weg. Ook weer opgelost. Je ziet dan meteen wel de dalletjes. Maar Damiens strijkwerk blijkt redelijk, die jongen gaat toch vooruit: de dalletjes zijn ondiep, en de handel is behoorlijk waterpas. Het vloeicement zal het oppervlakte wel als een spiegel afwerken. Net nog ff alles kleddernat gemaakt, morgen ook nog een beurt en dan denk ik een week of zo wachten voordat er ge-egaliseerd kan worden. Daarna denk ik nog eens 2 of 3 weken wachten om alles droog genoeg voor het tegelen te hebben. Twee dagen beuken is ons niet de de kouwe kleren gaan zitten. We zaten vanavond allebei wezenloos ons biertje te drinken. Posted by mailleroncourt at 01:21PM (+01:00)
Sneeuw en Eten Monday, February 16, 2009 Zo eindelijk een volwassen sneeuwbui, ligt al een lekker pak zo. De schapen vinden dat niet echt leuk want ze mekkeren keihard. Grappig, lag gewoon een laag sneeuw op de ruggen van die krengen. Idioot om te zien: wandelende pakken sneeuw. Maar goed de periode van bijvoedering is begonnen over een paar weken moeten ze werpen en dat wordt natuurlijk weer een spannend leermoment. Gisteren ff bakkie gedaan bij Dries, Fannie had brownies gebakken dus die gingen er wel in! FF lekker kletsen over WVTTK. Dries kwam met een likeurtje, met een aroma van een bergbloesem, mjammie. Zondag's is, als het weer het toelaat, ook altijd een stukkie rijden met de motor of auto. Dit keer een ommetje maken zo rondom Fougerol. Over kleine weggetjes vol met haarspeld bochten ging het heen en weer over een heuvelrug heen. Fannie ging lekker foto's maken. Was weer zeer de moeite waard. TomTom na een uurtje of zo kris kras rijden, op de kortste weg naar MSP gezet en dit keer eens geen doodlopende weggetjes die midden in een modderpoel eindigden. Op die manier kom je nog eens ergens zeggen we altijd tegen elkaar. Reden we in het bos langs een enorme hoop hout,
99
Ook een mooi motief denken we dan voor een grotere foto later. Dus wij eruit, de auto midden op het pad laten staan kan hier nog zonder dat je meteen gekanker hoort. Toch niemand die achterop komt. Althans niemand die zo dwaas is als wij om gewoon op de bonnefooi in het bos te gaan toeren. Fannie valt helemaal in het niet daarbij, kun je nagaan hoe hoog! Daar kun je best wel een winter op stoken denk ik dan praktisch. Nog een mooi plaatje, gewoon omdat het kan. ETEN Dat niet alle eterij koek en ei is hier bewijst wel dat ik vorige week vrijdag een fles wijn door de gootsteen moest heenspoelen. Zelfs te slecht om mee te koken vond ik. Wat een bocht. Volgens mij drie weken open laten staan een nieuwe kurk erop en verkopen die handel. Chaggrijn. Vier euro is toch een prijs voor een gemiddelde slobberwijn. Maar goed ook weer van geleerd: bij Carrefour geen aanbiedingen meer kopen. Waar je als lekkerbek absoluut niet vanaf kan blijven, trouwens, is ovenvers stokbrood, zo warm dat je het dansend tussen je vingers op de voorbank mikt. Meestal een klein wonder als die het overleeft tot thuis. Zo zonder wat erop, gedachtenloos al rijdend naar huis, plukje brood, nog een plukje, en dan is ie zomaar op! Die kaas erbij moet dan maar tot morgen wachten... Iets anders waar je normaal gesproken niet af kan blijven is de croissant amande, Wim vond hem ook niet vies, met een klein beetje amandelspijs gevuld met erboven op een glazuur van vanillesuiker ook weer met amandelen bestrooid. Daar koop je er eentje van, gaat in de auto zitten, en dan is opeens je mond gewoon leeg, zakje ook trouwens. OMG wat lekker. Posted by mailleroncourt at 01:23PM (+01:00)
Fotootjes Saturday, February 21, 2009 Deze week is besteed aan het fotoklaar maken van de kamers. Dat dat dan toch weer veel meer werk is dan je denkt valt uiteraard niet eens meer op. Ook het ontstaan van de verschillende vertrekken hebben jullie uitgebreid kunnen volgen via de eerdere blogs. Nu wil ik jullie het eindresultaat van de keuken, lobby en een van de slaapkamers laten zien. Natuurlijk blijft er op detail nivo altijd nog wat te klussen - naadjes in de vloer, streepke verf, een lampje opnieuw ophangen, een draadje wegwerken... Maar ziedaar de fotootjes.
100
KEUKEN Zoiets als voor en na leek me wel leuk ook.
[klik op de foto's voor een groter beeld] Omdat we toch bezig zijn, een flimpie van de keuken.
Da's meteen iets nieuws voor deze blog. Er komt nog iets beters voor, 'tis uit de heup geschoten maar beter dan niks. Later wil ik nog iets maken als een soort wandeling door LMQR. Dus binnenkort op een scherm vlak bij je in de buurt... LOBBY Wat we de lobby of eetkamer noemen, is klaar voor ontvangst. Kompleet met twee zitjes. Er moet nog een lage buffetkast komen voor het ontbijt en servies, bestek, natuurlijk de mjammie mjammie. Zodra het appartement klaar is gaat ook de trap eruit en scheiden daarmee het gasten en prive gedeelte van elkaar. Voor en na maar weer. The movie...
SLAAPKAMER De inrichting van alle kamers is gelijk: eigen sanitair, centrale afzuiging, twee 1 persoons boxspring bedden (90x200) een zitje, hanglegkast, bekabelde netwerk aansluiting maar ook Wifi. Op de gang (corridoor) zijn nog wat extra werkplekken ingericht met netwerkaansluiting en beveiligde stroomvoorziening (ups) Er is telefoon beschikbaar. Voor en na... The movie...
Wat is er bijvoorbeeld in deze kamer gedaan? De trap is weggesloopt, trapgat bijna onzichtbaar weggewerkt (alleen op de vloer zie je er nog sporen van), electro vernieuwd,
101
twee deuren dichtgemetselt en een nieuwe deur naar de centrale gang aangebracht, een muur totaal gestript en gestuukt, en een sanitair blok -douche en WCgeplaatst. Op de foto's zie je van al dat werk niet zo veel, vergeleken met wat het was, want het lijkt alsof er alleen maar een kwast over gehaald is. En dat is eigenlijk ook het doel geweest: de struktuur zoveel mogelijk intakt te laten. Daar zijn we naar mijn bescheiden mening behoorlijk in geslaagd als ik dat zo mag zeggen. Er is om het echt allemaal piekfijn af te werken best nog wel wat weekjes aan werk in de kamers maar ze zijn in ieder geval toon- en beslaap-baar. Posted by mailleroncourt at 10:51PM (+01:00)
Spoofen en zondags gereutel Sunday, February 22, 2009
102
Spoofen met je B&B kan dat ook? Ja dat kan! Gewoon wat flimpies schieten en die op youtube zetten bijvoorbeeld. Je site aanmelden bij iedereen die er gelegenheid voor biedt, of het nu de juiste doelgroep voor je is of niet doet niet ter zake. En een returnlink is ook zo gemaakt, naar Etoile blog bijvoorbeeld, kleine moeite groot plezier. Waar het goed voor is? Als je hier een paar maandjes intensief mee bezig gaat dan ben je bijna niet meer van de eerste pagina van Google weg te branden. Simpel, doeltreffend, maar of het effectief gasten oplevert weet ik niet. Het hele avontuur is een experiment, zo ook dit stukje van publiciteit. In ieder geval heb ik het ook zo met www.thocp.net, onze site over de geschiedenis van de computer, gedaan en dat werkt nog steeds. Het medium van internet is geweldig daarvoor. Helemaal als je leest dat 97% van de vakantiegangers zich via het internet voorbereidt dan kun je niet voldoende links hebben naar jouw gebeuren.
Verder is het hebben van een eenvoudige site een must. De kunst is om goede trefwoorden te verzinnen, en ook eentje die redelijk uniek is. Zoals bijvoorbeeld: LMQR. Die kreet moet ook in je meta tags voorkomen en dat consequent. Daar is nog het een en ander te doen. Goede metatags in je pagina's en aanmelden bij 10-tallen sites, dat gaat helpen. Desnoods betaal je er een beetje voor. Promotie spoof is in principe gratis maar je moet daar niet al te strak in de leer in zijn. De beste web ideeën zijn eenvoudig, makkelijk te onthouden en zonder al te veel blah die blah. Helaas is de site LMQR.FR al weg, maar dat geeft ook een kans om op mee te liften, ook dat is spoofen. Het bekt goed namelijk. SCHAPEN Zo, vanmiddag voor de zoveelste keer naar de schapen gekeken, die zien er allemaal nogal verdacht zwanger uit, nu moet het toch een keertje gaan gebeuren. Zal ze zometeen maar weer eens van krachtvoer gaan voorzien. Dan kan ik ook even het schaap checken dat gisteren beschadigd is geworden bij het wegknippen van de stront aan zijn kont. Kon het niet goed zien zo en nam een stukje huid mee. Wat hebben die beesten een dun huidje. Dat wordt nog wat als ze in het voorjaar geschoren moeten gaan worden. Het is een klus daar moet je enige ervaring voor hebben, maar ja die ervaring krijg je pas als je het ook daadwerkelijk doet. Echt weer zo'n kip of ei verhaal. Maar eerst moet er een scheerapparaat gevonden worden om ze ook te kunnen scheren. Zal wel weer een smak geld gaan kosten. Wellicht via marktplaats? Wie het weet mag het zeggen. COMTOISE KLOKKEN Tussendoor nog ff naar een comtoise klok, tsja hoe moet je dit nu noemen, markt is teveel gezegd. Laten we het houden op verkoopshow. Uhm, geweest. Overal in de omgeving stikte het ineens van de affiches, dus wij denken dat is een happening. Kom je in een achteraf zaaltje (salle de fetes = feestzaal) in een dorp en daar staan een twintigtal van die staande klokken. De een nog foeilelijker dan de ander, de oost Europese en Chinese makelij straalde er van af, gatfer! De prijzen lagen, mede daarom, niet exceptioneel hoog dacht ik. Zo tussen de 1200 en 2000. Maar er werd dan ook schreeuwerig 50-70% korting aangegeven op de affiches. Ze kunnen het wel aankleden, ja. Maar toen begon een verkoopster meteen weer te kakelen of ik er al een had uitgezocht. Getver, weer zo'n opdringerig en agressief iemand die je iets door de strot wil drukken. Zou dat nu typisch Frans zijn? Zoiets roept toch een enorme wrevel op bij klanten? We stonden dan ook in een minuut weer buiten. Wellicht dat ze het erom deden, kijken kijken niet kopen publiek wordt immers altijd weggekeken, denk je dan nog positivo. Overigens is dat fenomeen Salle des Fêtes wel iets interessants om te vermelden, en in bijna ieder dorp is er wel zoiets. Ook vaak salle polyvalente genoemd. Het heeft echt een gemeenschapsfunctie en kan door iedereen afgehuurd worden, zo ook door deze klokken-boeren. Activiteiten lopen van klaverjassen tot bruiloften en noem maar op. Een goed ding zoiets, er is daarmee altijd wel een ruimte beschikbaar om iets te organiseren.
BIOS En Bios? Die ligt languitgestrekt voor de electrische kachel te meuren... Heb trouwens nooit geweten dat katten konden snurken, wat ging die tekeer vannacht! GEREUTEL Af en toe ga ik los met cijfertjes. En als je toch bezig bent dan kom je waanzinnige dingen
103
tegen. Maar daarover wil ik het niet hebben. Wel over de provincie Haute Saone waar ik woon, in de regio: Franche Comte. (meerder provincies vormen een regio) Volgens het Franse buro van de statistieken is de Franche Comte het op een na laagst bevolkte gebied met 1.15 miljoen inwoners op ruim 16000 km2. In de Haute Saone (5360km2) wonen 244 duizend mensen (46/km2) waarvan 7500 buitenlanders er niet permanent wonen (3%). Er zijn dorpen waar meer dan 15% niet ingezetenen een huis hebben oplopend tot 20%. Mailleroncourt-St-Pancras heeft 214 inwoners op 15 km2 wonen, dat is 14/km2. Nemen we de gemiddelde dichtheid in Rotjeknor dan is dat 2822/km2 dat 200 keer zoveel! Veeg dus op een zaterdag het Hofplein, Weena en de Koopgoot leeg zet daar weer 14 mensen neer. Doe je ogen eens dicht en stel je een leeg plein voor, 14 mensen is dan spoorzoeken geblazen! Om de tien winkels heb je dan een halve bediende staan... in de Bijenkorf loopt een bediende rond! Een ander voorbeeld: Zuidholland is twee keer zo klein als de Haute Saone, Rotterdam heeft twee keer zoveel inwoners als de Haute Saone. Zet een kwart van de Rotterdamse bevolking uit in Zuidholland en dan heb je een prettig ontvolkt beeld. Nietwaar? Buitenlanders zijn, en met name de NL-ers, gek op la Douce France. Ieder om diens eigen redenen. Voor veel NL-ers geldt dat het hier niet zo druk is, zeg maar een beetje ontvolkt. En de cijfers bevestigen dit. Er wonen wellicht daarom relatief erg veel Nederlanders in deze omgeving. Het schijnt dat er zelfs een dorp is waarvan de burgemeester dan maar Nederlands is gaan leren. De omgeving van MSP is, naar het schijnt, relatief zo goed als leeg, ontdaan van mensen, niemand, op veel schapen en koeien na dan. Als je in de avond door de streek over de weggetjes tussen de dorpen in rijdt kom je hoogstens een auto of 3,4 tegen. Na acht uur 'savonds is de kans bijna nul op een tegenligger. Tsja en dan weet ik nog dat ik nachten niet kon slapen vlak nadat we in Maurik waren gaan wonen omdat het zo stil was 8) ...
Posted by mailleroncourt at 04:21PM (+01:00)
Toerisme Tuesday, February 24, 2009 Kijk zo doen ze dat hier.Gewoon diegenen die hard werken om hun brood met het toerisme te verdienen eens in het zonnetje zetten. En als rasechte nederlander ga ik natuurlijk eens informeren wat er te halen valt, plus een hapje misschien? Uiteraard komen ze (belastingdienst) echt wel hun handje ophouden zodra er wat te halen valt, maar totdan mogen ze aangeven welke faciliteiten zo ons gaan bieden. Daarbij denk ik aan bordjes langs de weg, publiciteit... Of in ieder geval de weg wijzen naar die faciliteiten.
104
SCHAAPIE En nog steeds geen kleintjes. OK ze worden steeds hongeriger, da's een goed teken. Ik hoef mijn gezicht maar te laten zien of ze rennen op de voederbak af. Bij sommigen kun je goed zien dat ze drachtig zijn, maar bij een twijfel
ik nog steeds. Charley heeft wel incest gepleegd bij zijn zusje... als dat binnen de dierenwereld dan als zodanig wordt opgevat. Wat dat wordt moeten we maar ff afwachten, het geeft natuurlijk wel zwakkere genen. Lees ik op het net dat rammen eigenlijk pas veel later dekvaardig zouden moeten zijn. Nou daar heeft Charley zich geen moer van aangetrokken dus. Al surfend op het net kom je nog eens wat te weten. Ook mijn frans scherpt zich daardoor aan, want Google.fr laat bij voorkeur franstalige sites zien, hoog of laag in de ranking schijnt niks uit te maken. En dan. Schapen hebben net als in het NL in hun verschillende levens stadia andere namen. Ze beginnen allemaal als Agneaux na een jaar wordt het vrouwtje Brebis en het mannetje Belier. Dan zijn er lokaal nog allerlei termen voor maar dat voert te ver. Posted by mailleroncourt at 10:14AM (+01:00)
Logo Tuesday, February 24, 2009 In het kader van de betere spoofing, meld ik onze business natuurlijk te pas en te onpas overal aan. Voor een daarvan moest een fotootje (hier de LMQR fotoserie) of logo komen. Voor het laatste gekozen, om onduidelijke redenen. Fannie stuurde me laatst een url door: www.wordle.net en dat brengt een oververhitte fantasie als het mijne natuurlijk meteen in de overdrive. En er moet iets op den auto komen, want zonde van die lege plek op de rijdende reklame zuil. Heb dus nu iets in elkaar gedraaid. Wie het weet mag het zeggen.
Natuurlijk kan het altijd beter, mooier, nog beter, en nog mooier. "k Gooi het maar in de groep. En toen er toch grafisch werd geknutseld meteen ook maar het kop plaatje op de blog een beetje aan gepast. Posted by mailleroncourt at 01:00PM (+01:00)
De Dag van... Wednesday, February 25, 2009 OK het begon al met Damien die niet op kwam draven. Blijkbaar moet ik steeds stricter worden met die goser. Na de lunch stond ie ineens aan de deur. Had zich verslapen. Al met al kwam het erop neer dat ie te laat naar bed ging en daarom niet op tijd uit zijn bed kwam. Hij was niet moe genoeg kwam er uiteindelijk uit dus ging ie maar erg laat slapen. Op mijn argument dat ie dat bij Scheffer niet flikte gaf ie wijselijk geen antwoord. Nu had ik ook wel gezien dat ie afwerk klusjes nu niet het meest enthousiast deed. Dus moet ie dan maar het zwaardere werk gaan doen. Dan is ie tenminste moe en kan ie op tijd in zijn nest kruipen. Nuja, ik ben ook zijn vader niet dus eigenlijk gaat me dit allemaal
105
niets aan. Maar ik heb er wel last van. Hij is dus weer strafwerk aan het doen: terras egaliseren. Dan doet ie nog wat nuttigs. Morgen mag ie zich dan gaan uitsloven in het apartement met het dak. Misschien wordt ie daar ook moe genoeg van. Ik lijk wel een babysit, ben misschien ook iets te lankmoedig en lok ik daardoor zijn gedrag een beetje uit. De verleiding om de grenzen op te zoeken is dan wel erg groot. Tsja, er zijn wat voordelen met een fransmannetje op te trekken, je leert de taal versneld. Een ander voordeel is als je samen op trekt gaat het werk vanzelf wat sneller. Dus vandaag lekker zitten klooien met afwerklatjes, lampjes en spiegels. En ik zou net naar de Brico gaan om planken voor de hangleg kasten te halen toen ie aan kwam zetten. Nou ja dat kan morgenochtend ook nog wel. Tussen de middag even een oude advertentie op marktplaats aangepast, dat is best wel duur geworden 9 euries per maand. Kijk hier maar eens: http://link.marktplaats.nl/232368606. Als er een paar mensen op boeken dan hebben we dat er ook wel snel weer uit. Vorige periode heeft er niemand op gereageerd, dus we kijken het nog een seizoen aan. Vanavond de LeMoutonQuiRit.eu site aanpassen met voornamelijk nieuwe fotos en de andere talen er eerst maar eens weggooien. Dat schijnt niet geweldig vertaald te zijn.
Een iets betere video nu, het was tussen de middag echt mooi weer, zo rond de 13 graden gemeten. Een overvloed aan licht dus...
Ook meteen maar een extra fotootje van buiten gemaakt. Beetje gefotoshopped om de ergste hellende lijnen weg te krijgen, en de kleur een beetje zonniger gemaakt. Ach het oog wil ook wat. En de schaapjes, die grazen rustig voort. Zo lekker in cohorten van 3, geweldig. Hoef ik dus al niet meer te maaien. Hoe dat moet als we de kruidentuin hebben ingericht is even een andere vraag want die beesten knauwen werkelijk alles aan. Ook deurposten. Als laatste vandaag de kraamkamer in orde gemaakt. Het deurtje weer in zijn hengsels gehangen, extra stro erin, waterbak klaar gezet en we zijn in blijde verwachting van wat komen gaat. Volgens Damien zijn er maar twee drachtig. Dat betekent een probleem minder hoef ik ook niet te ruimen, behalve Charley dan. Posted by mailleroncourt at 06:00PM (+01:00)
106
Skype en Brico Thursday, February 26, 2009 Zo een stapel planken ingeslagen van de brico depot in epinal, kan ik effe lunchen nu en meteen de blog ff aanvullen. Giteravond een beetje laat geworden. Maar wat is dat toch lekker om met je vriendinnetje uit verweggiestan via skype te kunnen reutelen, en er is nog beeld bij ook. Helemaal geweldig. Daar kon je 20 jaar geleden alleen nog maar kwijlend aan denken, het was er wel maar alleen in speciale set-ups, labs en overheids toestanden. Ze stuurde me een link door met een interview van iemand die het allemaal vanaf het begin heeft meegemaakt. Grappig om te horen hoe hij de jeugd van nu verwijt dat ze alle tech zo vanzelfsprekend vinden en vertragingen als iets erg vervelend ervaren. Begrijpen hoe de achterliggende tech in elkaar zit kan toch bijna niemand, dus als er een storing is beginnen ze alleen maar te foeteren. Een storing valt dus op, en het moet allemaal onmiddelijk, dadelijk, direct, nu dus gebeuren. Geen idee via welke route hun telefoonsignaaltje gaat, he he. Nou ja waarom moet de gemiddelde consument daar ook bij stilstaan, onzinnig idee. De providers zullen maar moeten zorgen dat het allemaal werkt en wel altijd. Toch?! Daar betalen we immers met zijn allen voor. Een opmerking van haar was ook: dat ik hier een heel scala aan beroepen uitoefende: timmerman, schilder, veeboer, calvados stoker, schapenscheerder, gastheer, metselaar, stratenmaker, tuinier, loodgieter, electricien, ontwerper, kok, ... Daar sta je eigenlijk niet zo bij stil als je intensief bezig bent maar je moet echt van alle markten thuiszijn, en hoe ik me dat allemaal eigen heb gemaakt, vraag 't me niet want daar kan ik echt geen antwoord op geven. Gelukkig heb ik op de achtergrond een hoop vrienden die me met raad en soms daad bijstaan, echte mazzel. Vast staat dat je voor zo'n projectje als dit
107
wel handig moet zijn, en niet bang moet zijn je handen soms letterlijk in de stront te moeten steken. Die achtersten van die beesten zien er echt heel smerig uit. De drollen hangen in de haren, niet goed dus als ze moeten werpen, vrijdag is daarom de grote schoonmaak dag. Want het kan ieder moment gebeuren. Onderweg naar Epinal, via mijn favoriete route, weer wat fotootjes gemaakt, prachtig zijig licht met in de verte een dunne nevel. Iedere keer ontdek je toch weer iets fotogenieks, zolang je maar om je heen blijft kijken en niet als een dwaas over de landweggetjes sjeest. En typsich als we zijn ga je voor ruines, of erg slecht uitziende gebouwen. Vanavond stop ik de fotootjes er wel bij. Bij deze dan. Het huis op de linker foto had een beetje verwaarloosde luiken. Je vraagt je dan altijd af of daarachter nog mensen wonen. Heb natuurlijk ff gegluurd maar het zag er nogal onbewoond uit. Vlakbij in Bouligney staat ook zo'n huis, of daar nog iemand in woont? Maar er hangen wel schone vitrages voor. In mijn ogen is het een totaal krot. Maar ja de fransen hechten niet zo aan het uiterlijk van hun buitenkant. De ruine op de rechter foto trok mijn aandacht. zoals alle ruines als een magneet op mij werken. Een stukje achteruit gereden en het weggetje opgedraaid om foto's te maken. Schilderachtig. Je kunt nog zien dat er een poging is gedaan om er iets aan te doen. Die stenen zou ik wel willen hebben. Voor een later project dan.
Posted by mailleroncourt at 02:25PM (+01:00)
108
Gietvloer, en het is weer zondag Sunday, March 01, 2009 Da's een boel cementzakken die erin gaan zeg! We hebben nu 3/4 van die vloer gegoten en moeten er nog zeker een zak of 10 tegen aan gooien. We bleven de vloeibaarheid aanpassen totdat we een goede mix hadden, een dopje zeepsop erin en gieten maar. De eerste batches waren veel te dikvloeibaar gelukkig lag de vloer daar ook hellend dus dat was weer een geluk bij een ongeluk. Maar in ieder geval ligt dat nu waterpas. En dit is misschien de enige plek in het hele huis dat waterpas komt te liggen. BIOS Hop heb ik hem te pakken! 'k Hoorde hem uit mijn bakkie vreten. En wat de baas lust moet ie natuurlijk ook proberen. Of er nu sambal inzit of niet maakt niet uit. Krijgt ie morgen spijt van.;=) Niet mijn probleem, maar af en toe meurt die kat, niet normaal dat. Denkt iedereen dat het riool lekt. Kun je nagaan! Ach hij wordt oud, denk ik dan maar, alhoewel als dat zo doorgaat wordt het subiet een buitenkat. Vanochtend inspecteerde ik de vloer in de corridoor. En ja hoor, Bios heeft het weer niet kunnen laten en moest zichzelf persee vereeuwigen in de natte zachte vloer. Hoe die kat dat iedere keer weer flikt is me een raadsel. Maar op de vloeren boven in de lak, de nieuwe traptreden van de kamers, overal kom je die pootafdrukken tegen. Dat cement was madam toch nog ff iets te nattig, en hoe die het geflikt heeft weet ik niet. Of hij heeft een reuzensprong gemaakt naar de ander kant of hij heeft een nieuwe route gevonden door het huis zodat ie aan de andere kant van de gang uit kwam. Heb me wel eens vaker verbaast over hoe dat beest zo snel zijn weg kon vinden in dit huis. Maar goed de route via de schapen wist ie ook al vrij snel. En als hij 'snachts niet op tijd naar binnen komt dan is de hooizolder een favorite plek. Zelfs als het vriest dat 't kraakt blijkt dat goed te overleven te zijn daar. Ach. CEMENT Vanochtend stond ik in de startblokken om cement te gaan halen, dan kon ik de laatste meters afgieten. Maar ineens zag ik JW in de skype box verschijnen. Tsja en dan raak je gezellig aan de klets. Oeverloos over de portable Apple-tjes zitten kletsen. De voor en nadelen. De illusie dat Apple stabieler is dan een Windows doos en natuurlijk de prijs, bijna twee keer zo duur als een windows doos. Het gaat er natuurlijk om wat je ermee wilt doen, en of je investering in software dan teniet gedaan wordt door te switchen. En om op een portable een dual/triple boot system te hebben met zijn kleine interne schijf... Ik weet 't nog zo net niet. In mijn ervaring, werkende met zowel Windows als Apple en Linux doen de huidige configuraties niet echt voor elkaar onder. Hier wint de ene een puntje en daar de ander. Eigenlijk is het allemaal even slecht, en bewust zeg ik NIET allemaal even goed. Want de processoren zijn gelijk, het ligt dus meerendeels aan de software die die dingen aansturen. In iedere gemiddelde 300 regels (software) code zitten statistisch zo rond de 4 fouten. Op sommige plekken zal het ervan stikken en op andere plekken weer foutloos zijn. Maakt niet uit. De software wordt voorlopig nog grotendeels door mensen gemaakt, en die maken de spreekwoordelijke fouten. Alleen het ene OS gaat slimmer met het afhandelen van fatale fouten (vastloper of instorten van een deel of geheel van de machine) om dan andere. Apple is hierin iets geraffineerder dan de rest. Afijn ik zou gewoon voor de goedkoopste oplossing gaan. Asus heeft zo'n mooi compact netbook computertje, echt veel kleiner dan een gemiddelde notebook, past zo in je zak bijna. Is niet duur, nou ja als je puntjes gaat stellen voor performance, scherm, etc dan weer wel.
109
Maar absoluut of numeriek gezien niet. Asus kwam als eerste met zoiets uit, toen heette het nog sub-notebook. Sindsdien is de concurrentie er mee aan de haal gegaan en zijn er een tiental alternatieven op de markt gekomen. Kijk en dat is nu echte vrije markt werking Balkellende! Ik had het over cement. Die gietvloer is dus vandaag niet afgekomen. Geen probleem op zich maar werkt wel weer vertragend. Moet Damien maandagmorgen ff iets anders laten doen, dan kunnen we verder met de vloer en da's it. Dan een paar weken wachten totdat de vloer droog genoeg is om te gaan tegelen.
BOEKEN De laatste maanden lees ik me drie keer in de rondte. Zoek ik naar een e-boek van Plato's Politea, want dat is op de een of andere manier uit mijn bibliotheekje verdwenen kom je zoals te doen gebruikelijk weer een hele zooi nieuw snoepgoed tegen. Kijk hier eens voor snoepjes. En hier. Dat mensen nog naar school gaan terwijl er internet is... Je komt altijd wel weer iets nieuws tegen wat je nieuwsgierigheid prikkelt. Je krijgt soms pijlsnel of pas na een avondje intensief toeren, de juiste antwoorden op je vragen. Een van de grootste drijvende krachten van de mens is zijn ongebreidelde nieuwsgierigheid. Als je nu op de link hebt geklikt dan ben je volgens mij voldoende nieuwschierig, ik bedoel maar. Daarom is dat internet ook zo populair. Er is altijd wel iets waar je op dat moment trek in hebt. Gericht zoeken op internet en dat gediciplineerd doen is een ander verhaal. Erg moeilijk, zeg maar lastig, eigenlijk onmogelijk, want je verzuipt zo. Als een kind in een snoepwinkel ga je tekeer, al graaiend om je heen, de bittenbak vullend tot ie weer eens bijna overloopt. Mijn oplossing is nogal eenvoudig. Al jaren heb ik een directory structuur op onderwerp opgezet en komen de onderwerpen af en toe weer bovendrijven, vul je je directory weer aan met de nieuwe pagina's. Opschonen doe je natuurlijk nooit, plek zat op die twee terrabyte schijf. En zo vul je je eigen encyclopedie met kennis van anderen. Het blijft boeien: kennis. Mijn eigen bescheiden bijdrage aan de internet universiteit is de geschiedenis van de computer, kijk hier. Met gemiddeld tussen de 3 a 4000 lezers per dag is dat best wel kicken. Luisterboeken zijn ook heerlijk. Vooral als je een lange tocht moet maken. Dat ontdekte Fannie ook de laatste keer dat ze hierheen kwam. Maar het is wel oppassen geblazen want voordat je't weet rijd je op autopiloot en ben je zomaar een paar honderd kilometer verder. Hamvraag is, of je reaktie snelheid voldoende blijft bij calamiteiten. Ach beheerst rijden is geen straf. Zelf heb ik wel eens als je diep in gedachten raakt dat je voet dan zwaar begint te worden. Je komt weer terug in de re-ele wereld als het geraas om je auto heen oorverdovend begint te worden. En rij je veel te hard om op tijd de radarpaaltjes te ontwijken. Sommige van die luisterboeken zijn niet om aan te horen, er zijn er zelfs die door een speech synthesiser heen gesleurd zijn. Nou ja zeg, ik vind dat pure minachting voor de luisteraar. Tot nu toe heb ik nog geen kwaliteitsproduct van zoiets gehoord. Er zijn uizonderingen, sommige luisterboeken zijn ingesproken met een (voorlees)stem waar het een genot is om naar te luisteren. Alleen die stem al. En sommigen klinken als een hoorspel, met allerlei stemmetjes van dezelfde voorlezer. Echt aan te bevelen. En elke dag komen er bijna tientallen boeken bij. Internet he... Als je toch maar 1000 jaar kon worden met een redelijk samenhangende geest. Posted by mailleroncourt at 04:30AM (+01:00)
110
Emergence Sunday, March 08, 2009 Dikke stront met de omgeving en de data van een klant uit mijn vorig leven. Ondanks het zo bejubelde remote management viel dit toch op een afstand niet meer te repareren. En omdat ik niet de gewoonte heb om klanten in de nood te laten zitten ben ik de afgelopen week ff in NL wezen klussen. Damien kreeg hiermee gedwongen vrij maar zou wel een oog op de schapen te houden, want die staan immmers op springen. Pas de soucis heet het dan, of in goed nederlands "no problem". Gerustgesteld de dierenkaravaan ingeladen, nog ff wat vuile was en hop 600 KM knarren. Na een paar dagen heftig de toetsenbord ridder uitgehangen te hebben - these good old days - waren mijn oogjes natuurlijk weer vierkant. Oorzaak van de storing? De KPN had in diens ovrschatte wijsheid gemeend de IP nummers te moeten veranderen. Waarom dit per brief moest en niet per email zal mij altijd een raadsel blijven. Natuurlijk kom je daar pas achter als de omnummering een feit is, en je verlegen om wat afleiding de post begint open te maken die zich de afgelopen maand heeft opgestapelt. De profeet zei dat er altijd een voordeel bij een nadeel is, daarom is er ook aktie genomen de vervuiling in de database van de laatste paar jaar aan te pakken. Kort en goed de verbinding met de buitenwereld zal deze week weer opengesteld worden. De vrij(e)dag toch nog even benut om 'smorgens nog wat voor de goede zaak te doen: het computermuseum. Daar beginnen zich nu eindelijk de contouren af te tekenen van een heus computermuseum. De bal is in iedergeval weer aan het rollen gegaan en de tot nu toe betrokken partijen zijn enthousiast hopelijk rult die bal nu ook in het putje. Maar goed alles is nog een beetje te prematuur om over uit te wijden. 'sMiddags lekker sjoppen in utrecht met Fannie, nog even bij Bruynzeel naar binnen gewipt om te kijken of die gasten op een normale manier een keuken konden leveren. Niet iets was je door je strot geperst krijgt. En verbazing, "als je hier betaald kan de keuken uitgeleverd worden via een belgische dealer!" Promising... Dan is het weer autootje inladen geblazen. De resterende tegels voor de corridoor, en ander grut dat in de afgelopen weken door Fannie is verzameld, en weer wat spullen uit mijn kamer. Zo langzamerhand begint het in Maurik een clean huis te lijken. Helaas was er niet voldoende plek voor de zwaardere spullen zoals de oven omdat die tegels al meer dan 300K wegen. Maar goed, tenslotte nog een galgenmaal met een verse pizza en extra aankleding. Heerlijk pizza! En dan is het knarren. Zesenhalf uur later kwam ik in MSP aan, na in Lux een lange rust genomen te hebben. Het verkeer is echt minimaal in de nacht, maar op de een of andere manier ga je toch langzamer rijden als het donker is. Het laatste stukje tussen Nomexy (afslag D6A) en MSP kun je lekker doorrossen, je kent zo langzamerhand alle bochjes, verradelijke hoeken en oppaspunten in de bossen. In de spookachtig verlichte dorpen is na 2200 geen kip meer te bekennen en tegenliggers kun je op een hand tellen. Dan komt zo'n TomTom toch wel goed uit, je ziet de scherpe bochten of lange rechte stukken op je schermpje verschijnen. Het is dan zo'n beetje rally rijden en dn trek je goed door. Met een gemiddeld gangetje van 90 zie je de TA tijd lekker teruglopen, tien minuten sloop je er toch maar weer weer vanaf! Glijd ik na de laatste S-bocht MSP binnen, en wie loop ik daar om 2 uur in de nacht tegen het lijf? Damien, toevallig! Gaat die jongen nu nooit op tijd naar bed?
111
Het huis is natuurlijk steenkoud, wat is nieuw. Snel de elektrische kachel aan en onder de wol. Het thuisfront gemeld dat alles heel over is, dat de diesel slechts 78 cent kost in Luxemburg, en volgens de radio een kilo goud nu 24K doet. Ik vind dat grappig omdat puur goud ook als 24K wordt omschreven. Dan val ik bewusteloos in de kussens en slaap heerlijk uit tot een uur of acht. Koffie om tien had ik met Damien afgesproken, zodat we ff konden bijkletsen over de dieren en de volgende werkweek. Natuurlijk komt die goser niet opdraven, eigenlijk ook niet zo slim om te denken dat ie dat ook zou doen. Die jongen is gewoon aan zijn bed vastgeplakt alsof er in zijn slaapkamer 10G heerst in plaats van de normale 1G zwaartekracht. Zaterdagmorgen even bij Bigmat de ontbrekende zakken cement gehaald (6.4E /zak) dat is dan alvast maar gedaan, kunnen we meteen aan de slag maandag. TOERTOCHT Zoals jullie weten ben ik sinds mijn komst hier bezig met het uitdokteren van toertochten in de omgeving. Met als belangrijkste doelgroep de motorrijders. Elk weekeinde als het weer het toelaat ga ik dan redelijk gericht in de omgeving dwalen. Gericht in die zin dat ik probeer de eerdere tochten naadloos op elkaar aan te laten sluiten. Dit weekeinde heb ik iets bedacht dat wellicht gaat werken. Bekend is dat je met je route navigtor tussen twee punten de kortste weg kunt kiezen, en vrijwel altijd kom je verrassende zaken tegen. Hoewel dat begrip kortste weg voor TomTom bijzonder rekbaar is. Je wordt dan bijvoorbeeld achterlangs een dorp geleid en verbazing, je komt dan gewoon weer op de provinciale weg uit. Als je rechtdoor was blijven rijden zou dat volgens mij korter en ook sneller geweest zijn. Dat wist ik natuurlijk al van dit weggetje bij Bouligney. Maar het was mooi weer en dus maar eens willekeurig afgeslagen de andere kant op. Na een tijdje zet je de TomTom. Dan kom je weer een nieuwe houtzagerij tegen. En komt een idee op om via die drie houtzagerijen in deze streek te gaan rijden. Die liggen allen in een soort driehoek. En, bedacht ik me, als je de kortste route kiest heb je zomaar een prima rit bij elkaar gesprokkelt. Deze blijkt 120 Km lang en gaat via allerlei kleine dorpjes en door bossen en valleien. Natuurlijk is de route nog erg ruw beshreven dus die zal nog wel en paar keer gereden moeten worden om hem voor de motorvrienden geschikt te maken. Er zitten twee kleine stukjes in met slecht wegdek, dus die moeten er tussenuit. En dan zal de route uitgeschreven moeten worden en onderzocht of er onderweg iets te doen valt of te eten / drinken is. En waar zit de aansluiting op andere routes, dat is dan een avondje stafkaarten weer. Bijzonderheden en foto's zijn natuurlijk ook wel lollig om te vermelden. En daarmee heb ik het formaat voor de toertochtjes in de omgeving wel te pakken. Dat ga ik eens tegen Dries aanhouden vanavond. Waar ik me heel brutaal zelf heb uitgenodigd. 8:) voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd, altijd lekker, zolang er maar geen vis o.i.d. in zit, toch +;) Zometeen ff de schapen die nog steeds niet gejongd hebben inspecteren, extra hooi in de ruif en eens kritisch toespreken dat een paar lammeren toch wel gewenst zijn. De ruif was gisteren wel totaal leeg, vraag me dus af of Damien wel hooi heeft gegeven. Nou ja had ik hem dat ook expliciet moeten aangeven. En er staat altijd nog gras op het land, dus erge honger zullen ze wel niet hebben geleden. Posted by mailleroncourt at 11:24AM (+01:00)
112
Conseil General Tuesday, March 10, 2009 Gisteravond zijn Dries en ik naar het Hotel du Departement geweest. Zeg maar het provinciehuis. We hadden een uitnodiging gekregen om toegesproken te worden door de senator van deze provincie: M Yves KRATTINGER, tevens president van het Conseil General (provincie bestuur). Het is natuurlijk altijd leuk om te zien hoe dat hier toegaat. We waren uitgenodigd als deel van een groep nieuwe herbergiers die het afgelopen jaar een Chambre d'Hotes, Gites of hotelachtige onderneming had geopend. In totaal een 30-tal. Dat vind ik best wel veel voor een provincie als dit. Daarmee komt het totaal zag ik in de snelligheid op 204. Afijn eerst een voordracht door de commissie voor toerisme. Veel cijfertjes en over de manier waarop men de marketing deed en communicatie. Erg interesant om te weten hoe ze dat fietsen. Toen kwamen wij aan de beurt en werden even in het zonnetje gezet door de senator. Werden naar voren geroepen, kregen een tas vol boeken, een promotie DVD over de streek en een gepersonaliseerd livre d'or (gastenboek) plus een paar tegoedbonnen voor een dagje uit. Dat laatste als persoonlijke geste van de senator. En je mocht nog iets zeggen ook, nou ja, prevelen, over je toko. De senator riep uit dat de combinatie van een open atelier en een chambre d'hotes heel origineel was, weer gescoord dus. Ik vind het fantastisch dat een provincie bestuur dit voor een dergelijke bedrijfstak doet en de ondernemers eens feteerd. Daar kan NL een enorme punt aan zuigen! Na afloop iets als champagne en een paar kleine hapjes. leermomentje: De etikette vereist dat je eerst wacht dat de senator zijn glas pakt, de gasten uitnodigt om toe te tasten, en dan kan iedereen langs de tafel voor een hapje en een drankje. Grappig. Zo leer je iedere keer weer wat. En geloof me etikette luistert echt nauw in la Douce France. Dries wist dit natuurlijk al en waarschuwde mij gelukkig, voor mij is zoiets nieuw. Ik zou gewoon een glas genomen hebben en een handje lekkers...zonder op iemand te wachten. Ach ja een boeren hollander he. Tijdens de recepetie kwamen Pascal en Philippe op ons af en vonden het open atelier een erg leuk idee om ook hun gasten op af te sturen, bingo! Lijkt erop dat de door ons gekozen combinatie gaat scoren. De fotografe, was ook erg geinteresserd in het atelier, en beloofde na mijn verzoek mij wat foto's van de bijeenkomst dus die komen hier dan tzt te staan. Alledrie heb ik dezelfde avond nog een mailtje verstuurd met een toelichting op het concept open atelier, uiteraard in mijn beste slechte frans. Afijn daarna was de puf er wel uit, oogjes dicht en snoren maar. CORRIDOOR
113
Vandaag stond op de planning het gieten van de toplaag voor de vloer van de corridoor. De vloer is dus nu voorzien van een toplaag, en lijkt warempel zo goed als vlak. Na even experimenteren met de verhoudingen en na een beetje gepiel kwamen we uit op 2.5 emmer water op een halve zak cement. Een dopje zeep erin doet wonderen. Alleen moet je vlak voor het gieten toch nog ff omroeren want het cement zakt natuurlijk vrijsnel naar de bodem van de kruiwagen. Het ging al met al nog vrij snel ook, binnen 2.5 uur hadden we 54 meter gegoten. Er ontstonden toch nog aardig wat luchtbellen en hier en daar nog een plas water. Maar of dit nu cement of troebel water was zien we pas over een paar dagen. Dus dat wordt nog even nawerken met een spons en spatel zodra het enigszins beloopbaar is, desnoods nog met een beetje vloeicement erbij. Daar waar het kratje Palm bier staat komt nog een vloerputje, dan is het makkelijker schoonmaken straks. Nu nog de muren afwerken en de tegels leggen en dan is dit deel ook weer gebeurd. Zeg maar het sluitstuk van het gasten gedeelte. Tegelen kunnen we pas over een week of drie maar ver daarvoor is de vloer al goed beloopbaar verwacht ik en kunnen de muren gedaan worden. Posted by mailleroncourt at 06:35PM (+01:00)
Lente Saturday, March 14, 2009 Wordt het dan eindelijk lente? Het lijkt er wel op. Er komt, nog een beetje moeilijk te zien een licht groene waas op de bomen. Maar het is natuurlijk pas echt lente als de lammeren in de wei te zien zijn, en daarop is nog steeds het wachten. Ook het land is nog behoorlijk drassig, dat komt natuurlijk door het hoge leemgehalte. Het water kan geen kant meer op. Want de smeltende sneeuw zorgt ervoor dat alle riviertjes en sloten tot aan de rand toe vol zitten. Het is bijna niet te geloven, het is 13 graden, maar af en toe zie je nog een sneeuwhoopje liggen. Op diverse weilanden zijn enorme plassen ontstaan. En even door de wei lopen betekent meteen een kilo of wat vette klei aan je werkschoenen. Over vette klei gesproken. De boeren uit de omgeving hebben het land weer klaar voor de lente en de vette grond ligt te mat glimmen in de zon, die af en toe doorbreekt. Nog even en de mais en het graan kan weer gezaaid worden. Vooral die graanvelden in de zomer doet erg van Gogh aan. Het geel tegen het felle blauw van de lucht en die stekende zon, dat komt weer helemaal goed. ;=)
114
SERVICEBEURT Er staat ruim 30K op de teller. Dat zijn behoorlijk wat kilometertjes binnen een jaar voor iemand die gewoon aan het verbouwen is. Maar ja je gaat niet ff 12 km lopen om een boodschap te doen. En de dichtsbijzijnde massa markt voor bouwmaterialen ligt ook zo'n
15 km hier van af. Nu probeer ik echt een maal in de week materialen te halen en dat te combineren met de gewone boodschappen, maar dan heb je, zomaar weer 100 kilometertjes gereden, oeps! Af en toe moet je toch nog even naar het dorp want dan is er weer eens iets kapot gemaakt of gegaan. Of zoals met de gietvloer, bij het ontbreken van ervaring en het juiste recept, kom je toch nog een zak of tien cement tekort. Dus maar een afspraak gemaakt met de dealer in Vesoul. Denkende over twee weken ben je aan de beurt. Edoch verbazing ten top: "als u morgen tegen 15:00 komt wordt u meteen geholpen". Moet je in NL eens mee aankomen. Kon er ook nog op wachten. Ben je toch nog een hele middag zoet mee, uurtje heen, 1.5 uur wachten, uurtje terug. En als er nu iets wat op drinkbare koffie leek uit de automaat te halen viel. Merde! En het smaakte precies zo! De minachting voor machines die voedsel produceren gaat blijkbaar zo ver bij mijn nieuwe landgenoten dat er geen koffiemachine te vinden is die fatsoenlijke koffie uitspuugt. Heb geen idee wat het was maar de koffie is er wel met een teringgang over heen gevlogen zonder een spoor af te geven. BWAHRRG. Wat een meuk. En om het af te toppen bood de receptionist me ook nog een bakkie aan! Beleefdheidshalve maar gedecideerd bedankt. Had immers nog een gifbeker staan? Zonder respect voor de smaak van de gemiddelde gast worden die automaten daar maar neergezet, en je moet er ook nog 50 cent in mikken! Nogmaals BAARGGHH! Maar de cabine was keurig gezogen en gewassen, gelukkig hadden ze geen busje fris in de kabine leeggespoten. Slik! Het kan dan wel crisis zijn maar die garages doen daar blijkbaar niet aan mee. Natuurlijk om de verliezen in de verkoop te drukken en zo. Of ik maar even 200+ euries over de balie wilde vorken, dan kon ik weer op weg. OK het uurloon ligt inderdaad 30% lager dan in de gemiddelde NL garage, maar die olie voor 18 eurie per liter was dan weer belachelijk duur. Op mijn opmerking dat er ook 10W40 in kon voor 5 euries de liter, werd glimlachend gereageerd met: dat kan ook, als ie maar 100% syntetisch is. Tsja tegen een dergelijke charmante manier van afwimpelen heb je natuurlijk geen verweer. Afijn die volgende beurt eens gaan shoppen in de buurt. HOUT Je hebt ervoor geleerd, en toch overvalt het je. Voor iedere activiteit op het land is een bepaald tijdstip. De tijd van zaaien en oogsten, de tijd voor lammeren (nog niet) en de tijd om bomen om te zagen. En die is nu. Onze buurman Didier, attent als altijd, belde aan om me te waarschuwen dat het nu toch echt wel tijd werd om te gaan hakken en zagen. Anders kwamen de sappen weer in de bomen en dan is het te laat. Dus wij tweeen er op af. Twee weken geleden had hij al de bomen voor me gemarkeerd. Wat moet ik zonder Didier, in deze plattelandsgemeenschap. En werkelijk het werd een complete dwaaltocht door het bos. Ook al had ie zelf de bomen gemerkt, ze waren toch nog moeilijk te vinden. Met de GPS de puntjes maar even vastgelegd want zonder dat ding of Didier vind ik dat
115
hout never nooit terug. Hij bood bij voortduring zijn diensten aan, die ik halfslachtig afwimplde, want ik wil zelf gaan hakken en zagen! Maar zijn hulp - lees trekker - om de handel het bos uit te krijgen zag ik wel zitten. Maar hoe werkt dat nu werkelijk, die affouage (houtkap recht). Ik dacht dat je perceel gemarkeerd zou zijn en je zaagt vervolgens alles plat wat er zich tussen de markeringen bevindt. Niets is minder waar. Didier vertelt: het werkt iets anders... De boswachter van de ONF markeert alle bomen die of te schuin gegroeid zijn, of gevaarlijk hellen, of nodig ommoeten om een andere redenen. Dan gaan de concessionaires, waarvan Didier er een is, de bossen in om de markeringen om te zetten in nummers welke door de burgemeester worden afgegeven. Die nummers worden vastgelegd op een plattgrond en vervolgens worden daar weer trekkingslijsten van gemaakt. Dit is dan boom 941, mine! Als affouageur teken je in november in voor 30 euries, en een maand of zo later krijg je dan jouw lijstje met boomnummers die je ter ziele kunt laten gaan. Dus niks alles neermaaien maar zorgvuldig houtbeheer. Domper dus. Ik zag me al als Wodan de verschrikkelijke met de kettingzaag tekeer gaan in dat bos. Toch maar goed dat het geen wild west is denk ik dan maar. Al het hout gezien nu. Het meeste hout is goed voor een kampvuurtje of BBQ maar er zitten ook geschikte brokken in voor het stoken van het huis. OK het betekent een hoop werkt voor die 10 boompjes maar dan heb je ook je eigen hout uit het bos mogen oogsten en voor 3 euro per stuk wat klaag je dan. Wat een avontuur. En Didier me maar onbegrijpend aankijken waarom ik dat zo lollig vind. Hij heeft er natuurlijk geen weet van dat je in NL nog geen zakmes in een boom kan zetten zonder een bekeuring aan je broek te krijgen. Zondag leek me een goede dag om te gaan zagen. Het is prachtig weer. Gelukkig had ik de plek van de bomen met de GPS vastgelegd anders was dit een dwaaltocht door het bos geworden. Die zagert weegt ook niet niks, tankje benzine en bijl, GPS in de hand, ging allemaal niet zomaar. Maar voor zo goed als gratis brandhout moet je wat over hebben zeg ik maar. aan de slag met nummer 197 En dan? Dan zet je je 45cm lange kettingzaag in de aangegeven boom en je ziet maar hoe je het thuis krijgt. Is dat avonturen of niet!? Natuurlijk om het bos in stand te houden moet je geen gekke dingen gaan doen. Je merkt aan de houding van Didier dat het respect en zorg voor de natuur hier echt in de mensen zit. Maakt dat ook deel uit van mijn integratie hier? Denk het wel. Je wordt door de goegemeente natuurlijk met argusogen in de gaten gehouden.
941 geveld
116
Voor Wims statistieken, 941 is 17 meter lang met de kroon eraf en de doorsnede is 45cm. Een heel gezaag, maar hij ging de goede kant op! Voor het kabaal had ik gelukkig oorkleppen meegenomen en dat was maar goed ook, 117 Db kunnen mijn oortjes echt niet tegen. Na een uurtje of drie zagen en hakken was ik total loss. Een bekend gevoel uit begin vorig jaar toen we ook zo vreselijk te keer gingen. Nog acht bomen te gaan en dat moet snel want uit sommige stronken zag ik de sappen al opkomen. Tenminste als ik de andere bomen die her en der op het perceel verspreid staan terugvind. Met de GPS heb ik wel de plek gemarkeerd maar niet de preciese plaats waar welke boom staat, blijft het tenminste spannend. Het is duidelijk dat het aan ons toegewezen hout onvoldoende is om een winter van te kunnen stoken. Dus alvast maar wat bijbesteld bij Didier, 35 stern lijkt wel voldoende, iets minder heb ik opgefikt in deze winter en dan zien we vanzelf wel of het minder wordt de houthoop. Hij vond het nogal veel, maar ik zei, er is ook nog hout nodig voor de keramiek dit jaar, oh zei ie, dat verklaart het. Want natuurlijk ligt er veel te veel hout om alleen voor het stoken nodig te hebben. Want er is immers plenty in de bossen te halen. Of er moet een bevolkingsexplosie komen in het dorp of er moet een bosbrand uitbreken, dan wordt het hout schaars hier. En hebben we natuurlijk een accuut probleem. En wellicht als veel meer mensen gaan omschakelen op houtstook ook. Posted by mailleroncourt at 08:29AM (+01:00)
TRIEST en WELKOM Thursday, March 19, 2009 Ik heb twee trieste zaken vandaag. En eigenlijk stemmen ze allebei droevig. De eerste stemt me heel droevig en de tweede laat mij verbijstert achter mijn toetsenbord kruipen.
TRIEST 1 Eigenlijk had ik de geboorte van lammeren willen aankondigen. Iets wat altijd blij maakt. Een lam heeft immers een gigantische aaibaarheids factor en is echt een teken van de lente, nieuwe hoop op lekker weer en verjongende natuur. Het heeft niet zo mogen zijn. Maandag morgen zag ik dat een van de schapen zich afzonderde van de groep autonome maaimasjientjes. Een slecht teken wist ik en liep de wei in om te kijken wat Blauw (vanwege de blauwe markering op haar rug) mankeerde. Een op het oog niets te zien. Het stond gewoon op liep even rond en ging weer liggen. Een geoefend oog had gezien wat later in de avond bleek. De rest van de dag toch maar een oogje in het zeil gehouden en Blauw stond gewoon te maaien. Na het werk werk zit ik, bij hebbelijk weer, altijd op het balkon van de ondergaande zonnestraling te genieten, pak de verrekijker en observeer de schapen. Zie ik bloed aan het achterste van Blauw. Shit da's niet goed denk ik. En ga Blauw op halen om naar de stal te drijven voor nader onderzoek. En van de mensen uit het dorp komt aangelopen en biedt zijn hulp aan. Blijkt dit ook nog degene te zijn die schaap deskundige is. Mazzel. Prompt stopt hij diens arm in het achterste van Blauw en ontdekt dat het heel erg mis is. Ik bel de veearts, we laden Blauw in en rijden voorzichtig naar Bains les Bains. De veearts stelt een stuitligging vast en begint aan het lam te trekken, maar er is geen redden meer aan zegt hij, ze zijn DOOD. En kijkt mij daarbij ietwat verwijtend aan. Zelf reageer ik verontwaardigd, omdat ik ze toch goed in de gaten heb gehouden. Maar de lammeren waren al meer dan twee dagen dood zei ie. Niks gemerkt? Er zaten er zelfs
117
twee in! Oh fuck! Ik zal jullie de details maar besparen maar het was geen frisse bedoeling de abortus die volgde. Wel jammer dat ik geen fotoapparaat bij me had want dit was een, zij het hard, leermoment. Die beelden vergeet ik nooit meer, shit. Het arme schaap stond te kreunen van de pijn. Maar na een half uur trekken en zeulen met het beest was alles eruit. Wat zijn die beesten taai! Na afloop stopte de veearts drie tabletten antibiotica zo groot als een fors uit de kluiten gewassen hotelzeepje in het achterste van Blauw en gaf me een vijftal naalden, een injectie spuit en 200 ml met antibiotica mee. Twintig cc per keer inspuiten luidde het advies. Tsja ging ik weer veearts spelen. Blauw in een apart hok gezet en de eerste dosis gegeven. En verdomd ik krijg er handigheid in het schaap op zijn kont te zetten. Na elke injectie maar iets melk af getapt want die uier staat op springen. Toch was ik die avond helemaal kapot en de stank van rottend vlees blijft in je neus hangen. Je brein doet rare dingen. Rationeel weet je dat uiteindelijk elk schaap een keer in de kookpot beland, en het maaimasjientjes zijn, dus een tijdelijke functie hebben. En vreemd genoeg komt zoiets toch als een klap aan, het blijven levende wezens en daar heb ik respect voor. Nu een paar dagen later loopt ie weer tamelijk levendig rond, vreet goed, en drinkt. Dus die is weer ok. Toch zal Blauw nooit meer gewoon kunnen baren zei de schapenman, en het is beter om Blauw daarom na de zomer de vriezer in te stoppen. Noem het maar een voortijdige selectie denk ik dan. Maar je voelt je hoe dan ook vreselijk KUDT.
TRIEST 2 Met stijgende verbijstering volg ik de NL politiek. Voornamelijk het gehannes over de crisis. De verbijstering is kompleet als je ziet dat partijpolitiek boven de nood van volk en bedrijven wordt gesteld. Balkellende vindt het blijkbaar belangrijker twee dagen naar de EU top te gaan en zijn daggeld op te strijken, dan de problemen in zijn eigenland. En alles wordt maar op de lange baan geschoven. Of zouden die lijntrekkers in den Haag wachten tot de crisis voorbij is? Zou me niets verbazen. Gister stond op een nieuwssite dat de heren er maar niet in slaagden hun politieke agenda schoon te vegen om het aandacht aan de crisis te wijden. Te zot om waar te zijn! Het is de meest ingrijpende gebeurtenis met de heftigste impact sinds decennia. En dan laten de pluche-beren in den Haag het volledig afweten, bezoekjes her en der zijn belangrijker. Ergens werd gesuggereerd de heren dan maar op te sluiten, net als het pauselijk conclaaf rond 1240, totdat ze eruit zijn. Maar nee het lijkt meer op politiek damage control, want de verkiezingen staan er weer aan te komen, dus is het zaak dit voor elke partij zo gunstig mogelijk te verkopen. BELACHELIJK. En mijn lachspieren worden helemaal gemasseerd als je dan leest wat er gelekt wordt. Dat zijn natuurlijk EN ballonnetjes maar BOVENAL futiliteiten. Bezuinigen is dat het struikelblok? Dat kan toch niet waar zijn?! Op NU.nl stonden een paar suggesties van de VVD, nu is dat een partij waar ik subiet een vieze smaak van in de mond krijg. PVDA ook overigens. En politiek in het algemeen vervult je ook al niet met prettige gevoelens. Maar als je dan door leest zitten daar toch enkele simpele oplossingen tussen die je rationeel niet kunt afwijzen.
118
Ik heb er nog een, vrijwel pijnloos voor iedereen, en die betreft het ambtenaren apparaat zelf: • Breng het aantal ministeries terug van 16 naar 5 en je hebt in een klap 30 miljoen bespaard; alleen al aan salarissen van ministers en staatssecretarissen - die gaan natuurlijk gewoon de ww in zonder de wachtgeld regeling, • Personeelsstop ministeries, natuurlijke afvloeiing ambtenaren - pensionadas of vertrekkende medewerkers worden niet meer vervangen • Verlaag de pensioensgerechtigde leeftijd voor ambtenaren naar 63 zonder het recht om door te mogen werken. Kortom ze moeten achter de geraniums, en kunnen ze een baan in het bedrijfsleven vinden is ook goed. Effect? Het aantal ambtenaren loopt in twee jaar terug met 30%, de resterenden beginnen/moeten dan hopelijk na te denken over het verminderen van regeltjes en vereenvoudigen van de janboel die ze ervan gemaakt hebben. En BINNEN 2 jaar is het hele bezuinigings programma gepiept! Neveneffecten? Minder regelgeving, snellere besluitvorming, lagere kosten bedrijven, prijsopdrijvingseffect door een steeds duurder wordend ambtenaren apparaat is dan nihil. Overheidstarieven kunnen omlaag, belastingen kunnen omlaag, en hoe gek dit ook klinkt er komt meer werkgelegenheid omdat er meer geld bij de consument overblijft. Zodat het evenwicht in het huishoudboekje weer hersteld wordt. Wat hoeft dan niet? Geen bevriezing compensaties in de lonen, diezelfde compensaties kunnen dan ook nog eens omlaag. Geen verhogingen lokale belastingen / lasten Geen KM heffingen Geen... CONCLUSIE Het is uiterst merkwaardig dat er met geen woord over het saneren van het ambtenaar apparaat wordt gesproken wetende dat tussen de 30 en 45% van het BBP aan overheid besteed wordt.
119
Maar ik blijf me kudt voelen om de lammeren.
UPDATE UPDATE UPDATE!!!! Geef ik Blauw zijn laatste injektie en hoor plotseling een vreemd geluid! Ik kijk naar buiten en ontdek dat Vlekkie (dankzij zijn sproet op het oor) iets wits bij zich heeft. En dat blaat! Hoera toch een jonkie. Ik stuiter er helemaal in de wolken heen en jahoor. Volgens mij net een paar uur geleden geboren! Alles lijkt goed, de wol nog een beetje stug, niet echt goed afgelikt denk ik. Maar het is Vlekkie's eerste. Het is wel een mannetje, OK niet optimaal, maar niettemin welkom kleine. Het ga je goed. Posted by mailleroncourt at 07:23AM (+01:00)
Felix Thursday, March 19, 2009 En hij heet Felix en is geadopteerd door Felicia. Op de foto kun je zien dat ie een beetje raar oor heeft, dus Flap je heet voortaan Felix. Nou ja protesteren kan ie toch niet, toch?! INSPEKTIE Vanavond kwam de veearts toch nog even langs. Hij spreekt goed engels dus kon ik me eens fatsoenlijk verstaanbaar maken. Lokken van de beesten lukt aardig dus we hadden het laatste zwangere schaap snel te pakken. Een beetje rammelen met de brokjesbak laat ze op een holletje naar de stal komen, behalve Vlekkie want die is natuurlijk gepreoccupeerd door Felix. Blauw interesseert zich ook bovenmatig voor Felix en die op zijn beurt profiteert van twee uiers tegelijk! Een dorstig manneke. Wat een mop, komt Blauw toch nog van d'r melk af. Blauw en Vlekkie lopen dan ook voortdurend bij elkaar.Volgens de veearts moest het laatste zwangere schaap heel snel bevallen want ook hier zijn de uiers al behoorlijk opgezwollen. Krijg ik toch nog een hele kudde! Al zijn de bevallingen een beetje laat. Tsja en dan gaan de rammen natuurlijk met elkaar aan de knok. Probleem dus, maar dat is voor later zorg. Charley kopte vanmiddag Felix al omver, voorzichtig nog wel maar dat belooft wat te worden! Als Charley niet inbind gaat ie echt de vriezer in. Agressieve beesten moeten we hier niet hebben.
120
Zo en dan heeft Fannie toch haar zin en hebben alle schapen een naam. Eerdaags komt er wel een galerie van schapen. Posted by mailleroncourt at 06:52PM (+01:00)
Balkon en Fermoba Monday, March 23, 2009 Eerst wat positiefs. De trap van het apartement naar balkon is nu klaar, dat is een boel minder geklim nu. En de lekkage in de muur naar het ondergelegen appartement is gerepareerd. Het heeft even tijd gekost maar dan heb je ook wat. De muur is eerst helemaal uitgekrabt het verrotte hout weggezaagd en opnieuw met waterdicht cement opgevuld en gevoegd. De verleiding is groot om het zo te laten maar dat zou zoveel anders worden dan de rest dat we toch maar gaan stucken. Men smijt dan uit de pols een papje van cement tegen de muur totdat de juiste dikte is bereikt. Dat vereist enige vaardigheid. In ieder geval is het doorlekken nu gerepareerd, morgenochtend voor de regen komt de dakpannen nog opnieuw zagen en dan is ook dat weer gepiept. BALKON Het 'bordes' is nu klaar en kan morgen belopen worden. Hieronder de situatie voor en na. Klik op de foto's voor een groter beeld... Ach en wat de heck we gaan gewoon positief verder. Fermoba had een glazen pui geplaatst maar toch ff met minder tevredenheid van mijn kant. Een beetje slordig werk de bevesting aan de pui zou geen flinke storm uithouden volgens mij, de aansluiting op het dakbeschot was ook niet jedat, en een kleurverschil van de geleiding van de rolluiken en het frame. De kosten voor het aanhelen van de muur aan het raam worden dan toch vergoed en de problemen worden opgelost. OK 100% wordt het dan toch net niet maar we zijn met de onderhandelingen een eind gekomen. Dries was weer van onschatbare waarde hierin als een soort mediator. Dus eerdaags komt het allemaal wel voor elkaar. Volgende week kunnen ze de handel gaan monteren en dan is dat deel van de pui weer helemaal OK. Ze wilden persee een deel van de restsom hebben anders... nou ja gedreig gewoon en een beetje voelde ik me wel gechanteerd. Afijn zo gaat blijkbaar het zakendoen in +33. Een harde leer geweest dus voor de volgende keer weet ik dat zaken gecontroleerd moeten, dus je doet alles nog een keer dunnetjes over, gewoon om geouwehoer achteraf te vermijden.
121
HOUTHAK We waren nog niet klaar met de afronding of Didier de buurman komt aanscheuren om me mee te nemen naar het bos om de resterende bomen om te zagen. Ik waarschuw Damien dat ik weg moet en schiet ff snel in andere schoenen. Mijn kettingzaag is nog niet helemaal gemonteerd maar dat maakte niets uit. Ik spring in de auto en rijd naar het einde van de bewoonde wereld. Daar wachten ze me al op. De zaagmachiens over de schouder geslingert, en dan in een walm van benzine, lopen maar. Hier bracht de GPS toch wel weer hulp. Met jaloerse blikken keek ik hoe die zaag van Didier als boter door de bomen heen sneed. Veel meer power dan de mijne. Acht bomen lagen in nog geen half uur plat, geveld, gevild en geschoren ter ziele. Neer, ter ruste. Klaar om kachelhout van te maken. Dikke pret dat zoiets zo makkelijk gaat. Met de spuitbus mijn initialen erop en hoppa naar de volgende boom. Het zoekplaatje gaat gewoon door want een boom is nog niet ontdekt tot noch toe. In ieder geval zijn ze plat en kun je de rest van de lente op je gemak de handel in mootjes verwerken. Alsof ze het ruiken, maar in no time stonden we ineens met zes makkers aan die bomen te zagen, initialen erop en hop de volgende. Iedereen helpt iedereen hier. Met een lier werd een onwillig exemplaar in het gareel getrokken en na een paar keer dwars doormidden gezaagd te zijn omgehaald. Maar niet nadat met brute kracht de ketting en kabel aan gort was getrokken. Ze hebben geen benul van de krachten die er spelen, geen wonder dat alle gereedschap hier op bruut geweld is gedimensioneerd. Gewoon doorgaan tot alles knapt en weer opnieuw beginnen is het devies. En dat Martin dan gaat foeteren dat het materieel aan diggelen gaat, tsja als je als een debiel de spanning maar blijft verhogen mag je dat toch wel verwachten. PASTICHE Nadat ieders bomen omlagen werd er bij Didier afgesproken om een Pastiche in te nemen. Nu ken ik dat wel van naam maarre nooit gedronken. Maar neem van mij aan dat het puur gif is. Natuurlijk de eerste ronde is een "sante" op de bomen. Dus met zijn zessen sta je in het halfschemerige stookhok te kleppen. Als stoere mannen onder elkaar doe je natuurlijk met groot bravour mee en je houd je glas op voor nog een dosis gif. Ijs en water d'r in en zonder blikken of blozen doorslikken. Gatver wat een vies goedje. Daar sta je dan boven op elkaars lip te gruwelen van die viezigheid, vette sigarenwalm kringelt in je neus, en de sterke verhalen zijn niet van de lucht. Iets over een paard dat in de diepte van een verborgen bron was verdwenen om nooit meer terug gevonden te worden. Dat mensen noem je bonding. Toch wel gaaf zoiets, bijna jongensachtig avontuurlijk.
122
RUINES Dan komt de burgemeester iets in de bus doen, en hop nieuwschierig als Diedier is, en wie niet, uit de bus plukken die hap. Hij leest voor. Wie schetst mijn verbazing dat het gaat over het leefbaar maken van het dorp, verhogen van het komfort in de huizen om meer jonge mensen aan te trekken, maar dat de armoede toeneemt onder de dorpsbevolking. Tsja hoe kan dat nou? Een diskussie ontspant zich over de ruines in het dorp. ruine en face
Het is toch een schande zeg ik, om maar eens een heleboel olie op het vuur te gooien, dat er zoveel ruines in het dorp staan terwijl de burgemeester nota bene tegenhoudt dat ze tegen de vlakte gaan of op een gewone manier opgeknapt worden. Omdat die krotten zo nodig gerestaureerd moeten worden volgens zijn mening. Volgens de Architect de France is dat helemaal geen verplichting, restauratie dan, bedoel ik. Wel dat je probeert het dorpsgezicht enigszins te behouden. Hoewel, niemand heeft er natuurlijk zin in om die krotten te restaureren want dat kost gewoon een vermogen. Dus verpaupert het dorpsaanzicht wat dat betreft, en is er een pat stellng ontstaan. Pat tusen de mensen die die huizen best willen opkopen, willen slopen, en weer iets opbouwen, en daarmee het aanzicht van het dorp verbeteren en de burgemeester. Moet je vooral dat wangedrocht van een gemeentehuis eens zien, nou dan heb je toch wel het architectonische neusje van de zalm. Lekker authentiek, maar niet heus. Gewoon een 20e eeuwse blokkendoos boven op een 19e eeuse wasplaats geflikkert. marie van Mailleroncourt S/P En dan nog van die vreselijk originele PVC kozijnen in zoiets. Tuurlijk, yo! Afijn van politiek heb ik toch nooit wat begrepen dus het zal wel zo zijn, en waar bemoei ik me eigenlijk mee. Maar, ik kan het toch niet laten en ikke flink stoken: we moeten eigenlijk met zijn allen iets daar tegen in gaan brengen van: dit is toch een affront. En hup bijval werd mijn deel. Dus wie weet kunnen we de "ruine en face" nog eens voor een prikkie opkopen: per decreet van de conseil communaal. Plat met die hap, een paar bomen erop en parkeerplaatsen. Ik wrijf nu al in mijn handen van de lol. Posted by mailleroncourt at 08:11PM (+01:00)
Vloer Thursday, March 26, 2009 Bij de makro hadden we tegels gekocht voor 6 euri de meter. Huh, ga je je tegels in NL halen? Voor die prijs wel, als je er dan toch bent, waarom niet. Langzaam met +800K in je bakkie naar huis in Maurik rijden ging nog prima. Maar de bergen in leek me niet verstandig met zo'n lading. Het kostte wel twee keer rijden om dat gewicht naar +33 te krijgen, maar dan ben je ook voor nog geen 800 euri klaar. Vergelijkbare tegels kosten hier toch nog wel ff 25 e de metre karree. Dus die kans lieten we ons niet voorbijgaan. Overigens nu we ook naar tegels voor het appartement aan het kijken zijn valt mij op dat er of heel goedkope tegels zijn (5-12 E /m2) en dat daar de keus erg, zeg maar extreem, beperkt is, of kom je in de tegelprijzen vergelijkbaar met NL waar de keuze dan wel weer groter is. Een middenmoot heb je niet. Dat is met erg veel zaken zo, gereedschap, kleding, voeding, winkels, ga zo maar door. Net alsof er een assortiment van zeg maar middenklasse niet bestaat. Merkwaardig, maar dat is een woord veel gebruikt door mij in LDF. Nu de vloer droog is kunnen de tegels dan eindelijk gelegd worden. Van John had ik een
123
idee gekregen om er het motief in te leggen dat in de onderstaande foto's te zien is.
Naast Damien zie je het leg-plan liggen, dat gaf weer het gemak van patroon tellen en maakten we er geen zooitje van. En zo'n laser straal bewees zichzelf weer eens temeer om de handel een beetje uit te kunnen richten zonder uren kwijt te zijn aan meten, meten en nog eens meten. Echt een aanrader zo'n stukje speelgoed. Wat het motief is vraag je? Hint: denk aan een computer spelletje. (Eindelijk mijn kans gezien om iets dergelijks in het huis te fietsen.) We zijn nu ongeveer op een derde, ter hoogte van de kamers, gekomen. Morgen staat op de planning de muren afbikken en kleine reparaties aan de resterende ondervloer. Volgende week de rest leggen en dan wordt het wat duidelijker hopelijk. Het is in ieder geval niet het standaard patroon van gemeleerd, ruitvormig, wild verband of zo. Lekker strak zo. En dan gaan als vloer klaar is en de muren aangeplempt met crepie, de verfpotten weer open om het geheel een jasje geven. Het hoekje bij de kachel moet nog maar ff wachten, want daar moet nog wat met leidingen gegoocheld worden. Posted by mailleroncourt at 09:56PM (+01:00)
Een nieuw lam Tuesday, March 31, 2009 Er is een nieuw lam geboren en een dood. Het nieuwe lam is blijkbaar niet erg populair bij zijn moeder want vanochtend hebben we haar moeten melken om het lam met een injectiespuit bij te voederen. Wellicht dat ze beiden nu de smaak te pakken krijgen. De moeder van een verlichting van een knappende uier en het lam van de verse melk. Wellicht dat dit helpt. In ieder geval staan ze nu apart op stal zodat ze makkelijker te helpen zijn. Foto's en uitgebreider verhaal volgen. Posted by mailleroncourt at 01:33PM (+02:00)
Tietsia Wednesday, April 01, 2009 En hier is ze dan:
124
Ze is zo goed als voor de poorten van de hongerdood weggesleurd. Op de een of andere manier kon het nieuwe lam de tepels niet vinden en zoog aan alle delen van haar moeder maar niet die spenen. Als extra maatregel knippen wat overtollig haar weg zodat de uier goe vrij komt te liggen, hielp op het eerste zicht nog niet veel. Ook
leek het erop dat de moeder het lam weigerde. De schapen bleven onrustig. Daarvan weet ik nu dat er dan wat aan de hand is en liep ik de wei in en pakte het lam op, die voelde veel te koud aan! Die lag dus gewoon te verhongeren en dood te gaan. Het had dus niet veel langer moeten duren volgens mij, en het lam was dan ook hard op weg om onderkoeld te raken. Er stond een behoorlijk gure wind en als je ook nog geen melk krijgt dan betekent dat een natuurlijk wisse dood. Afijn maar aan het zeulen met het lam dus. De kudde liep zoals gewoonlijk achter me aan en hop alles het hok in. Brokkies in de voederbak en je hebt er geen kind meer aan. Vlekkie krijgt zoals gewoonlijk apart even te vreten anders wordt alles door de rest weggekaaid. Daarna met zachte drang alles het hok uit behalve Sproet en het jonkie. Die werd door haar moeder nu zelfs weggekopt! Het moest niet gekker worden! Goede raad is duur. En toen ben ik Sproet maar gaan melken, dat ging niet zomaar en je moest het beest bijna in een soort houdgreep nemen. Die uier stond op barsten! Dat was lang geleden, maar melken verleer je blijkbaar niet. Met een injectiespuit de eerste melk in de bek van Tiet gespoten, en gewoon uit gevoel de eerste keer niet al te veel gegeven. Er traden spasmes op dus ik had weinig hoop dat ze het zou overleven. Het voeden om de twee uur herhaald met telkens wat meer melk. Damien had een zuigfles te pakken gekregen en ik op het stro de fles aangelegd, net een baby zei Damien. In de avond bleek het beest een stuk levendiger te zijn. De fles bij moeders volgetankt en hop de volle mep van het melken. Blijkbaar is dat 'per ongeluk' de juiste strategie geweest. Want wie schets mijn blijdschap toen ik in de ochtend weer kwam melken. Het hoefde niet meer, ik hoorde heftige zuiggeluiden. Zucht, het is in orde wist ik. De moeder heeft het lam geaccepteerd en het lam heeft de spenen gevonden. De geur van melk aan de uier heeft het hem blijkbaar gedaan. En nu gaat ze snel vooruit. Nog wel ff een paar keer gecontroleerd. Tiet naar de moeder geduwd en hoppa, zuigen! Toch nog even aan de uier gevoeld, en die was behoorlijk leeg, da's een heel goed teken. Ze gaat het dus overleven en heeft dan nu haar naam Tietsia gekregen. Wat heeft die een dorst, gewoon opvallend wat die lammeren zuipen zeg! En dat brengt ons weer bij het eerste lam, Felix. Die groeit als kool en is nu na een week al twee keer zo groot! Maar ja wat wil je ook met twee uiers tot je beschikking. Charley heeft iets aan zijn poot, tsjonge, wat een gedoe met die schapen. Nou vanavond bij het voederen het beesie maar eens op zijn kont zetten en kijken wat er aan de hand is. Blijkt iets met een te lange nagel te zijn. OK da's morgenochtend even knippen dus. Ach je krijgt zo wel inzicht in hoe die dieren verzorgd moeten worden. Maar een jaar geleden
125
had ik niet gedacht zo met dieren om te zullen gaan. Het is ff wennen maar je hebt er ook lol van. Als ze zo om je heen komen om nog meer brokkies en je zachtjes aanstoten zo van: he komt er nog wat van! Hier met die brokken! Je zou bijna zeggen dat ze aan me beginnen te wennen. En ze voelen zo lekker zacht aan. Die wol is dus prima. Posted by mailleroncourt at 01:49PM (+02:00)
Foir St. Loup Monday, April 06, 2009 De foir in st loup is een soort jaarmarkt. En tegelijk een beurs. Deze laatste werd gehouden in een zeker 100m lange tent langs de oever van de Semouse. Op zaterdag was er de traditionele rommelmarkt, maar zo vroeg in het jaar trof je er eigenlijk alleen maar semi profs aan die hun van vorig jaar overgebleven 'rommel' nog probeerden te slijten. Ongelooflijke junk, iets wat je op de marktjes in Turkije en Egypte ziet. Hoewel, het gehalte allochtonen, inclusief myzelf, was erg hoog dus dat verklaart een boel. Een prachtige mix tussen van wat ze hier noemen 'artisanal' en het in goed nederlands ambachtelijk werk, maximum force van kitsch, de reguliere markt kraampjes met kleding gereedschappen etc en de bling bling compleet met zwaarden en bogen. En dan de mjammie mjammie. Traditioneel op dit soort markten zijn de worsten, het brood en overige lokale producten als honing, kaas, wijn. Vooral worsten zijn hier erg populair, en daar wil ik het volgende plaatje jullie niet onthouden
126
Worst bij de meter. Dit is de typische worst uit deze streek en gaat prima in dingen waar wij de hema worsten in verwerken, maar ook macaroni of spaghetti. De varianten zoals gepeperd, gerookt, gedroogd, en gekruid zijn dan wat duurder. Iets van 3 tot 5 voor 10-12 euro, niet goedkoop en je moet echt even rondlopen om de meest voordelige prijs te vinden. Maar
volgens mij komen al die worsten uit maar een of hooguit 2 fabrieken, zoals bijna alle producten hier. Er is nauwelijks markt werking te zien, en dat merk je ook aan de prijzen. Maar dat is weer een heel ander verhaal. Dan loop je door naar de expo tent. Een ruim opgezet geheel met producenten van eigenlijk een heel beperkt assortiment: ramen, kachels, wijn, meubels en keukens. Allemaal wel lokale producenten. Die na een gesprekje over de ramen, want we hebben er nog een paar voor de badkamer nodig blijken de "producenten" hun producten gewoon uit duitsland halen zodra het over driedubbel glas gaat. Merkwaardig genoeg ontbreekt alle kennis over de specifieke eigenschappen. Gas gevuld van driedubbel? Niet nodig want het isolerend vermogen is hoog genoeg. Reflectiefolie? Bestaat niet. Waar ik een jaar geleden voor leugenaar werd uitgemaakt toen het over driedubbel glas ging wordt het nu voorzichtig in ieders assortiment opgenomen. In zwitserland mag al niet eens anders meer verkocht worden en in duitsland is het eigenlijk meer regel dan uitzondering geworden. Een foto impressie van de beurs. Extreem druk was het ook weer niet, zeker minder druk dan vorig jaar. De mensen houden duidelijk de hand op de knip, mag je dat zo een op het oog zo zeggen? Zelfs bij de wijnstalletjes was het beslist minder druk. Na wat afspraken gemaakt te hebben, Rv of rendez vous (spreek uit randee voe) gaan we met verschillende makkers in onderhandeling. Eens kijken waar ze mee opkomen draven. Op de terugweg toch nog een zeer handig product tegengekomen een universeel adapter voor de grasmaaier. Iets wat je zelf ook heel snel in elkaar kan draaien volgens mij, maar niettemin erg goed gevonden. En langs de kant stond er nog iemand die goten kon maken zonder verbindingsstukken, uit een rol aluminium. Nu vraag ik me af hoeveel dat beter is dan het traditionele zink, maar je kunt nooit weten. Dus ook die man maar uitgenodigt.
127
En ja je kunt het niet laten, toch maar wat kiekjes van het dorp. Langs de oever van de Semouse En deze dan ook aan de oever. Een doorkijkje met zo'n gevel die je vaak in de franse films ziet, het bestaat dus echt.De kerk met in de diepte een winkel die op zondag open is. Komt wel eens van pas
En daar laat ik het maar even bij. Posted by mailleroncourt at 06:16AM (+02:00)
128
Felix & Tietsia Tuesday, April 07, 2009 Even een update voor de adopteurs. De twee lammeren gaan als een speer. Felix is zelfs al aan het gras eten. Snelle jongen. Is ook hyper actief, dus dat belooft nog wat. Want het schijnt dat schapen ontsnappings artiesten zijn.Aan Tiet kun je nog steeds zien dat ze het moeilijk heeft gehad die groeit niet zo snel als Felix, maar het gaat steeds beter. Ze staat er nog een beetje treuzelig bij, in ieder geval is d'r moeder voldoende zorgzaam geworden. Posted by mailleroncourt at 08:11AM (+02:00)
129
puf, puf Friday, April 17, 2009 Heh, ff de puf om de blog bij te werken. Hang in mijn favoriete positie met het compu op schoot en muziek van France Culture op de achtergrond. Flesje Luberon open getrokken om de vieze nasmaak van iets wat hier Boudin heet weg te spoelen. Witte worst of blanke worst moet het zijn, getver wat is dat een smakeloze hap! Tsja wat zal ik zeggen, Fannie zal met haar beroemde uitspraak: "acquired taste" hoog scoren in deze. Om precies te weten wat het is kijk HIER. Al een jaar lang kijk ik met een schuin oog naar dit heerlijks. Telkens weerhield me iets, niet voor niets dus. Vorig weekeinde hadden we met onze gasten een BBQ, dus ik denk, ach hebben ze iets lokaals van noordelijk Frankrijk, dat is altijd leuk. Blij dat ik ze dat bespaard heb. Ewel, zomaar eten weggooien doe je ook niet, dus hup vanavond in de pan. En grote ontzetting! Het smaakt echt werkelijk nergens naar. Je voelt dat je wat in je mond hebt, maar naar een smaak is het totaal gissen. Hoe ze dat voor elkaar krijgen, daar kun je alleen maar naar raden. Een smakeloos, bijna weeiig, gebeuren waar je volgens mij een sterk overheersende saus of zo bij moet serveren. Maar, vraag je je dan af is het dan alleen maar voor de vulling?
130
Rood, Wit, Grijs, en Zwart OK dus Boudins staan nu op de rode lijst. Zo hanteer ik hier een zwarte lijst, een witte lijst en een grijze lijst. Hoe donkerder de kleur des te lager is de waardering. Waarbij
rood de alarm lijst is. Tripes is ook een item op die lijst, vooral als het in de vorm van een entree wordt aangeboden moeten de alarmbellen afgaan. Heel heftig zelfs. Op de grijze lijst komen de twijfel gevallen, iets waarbij je een incident vermoed, een slechte dag of zo. Wit is aanbevelen en zwart is boycotten. Dit laatste in de zin van restaurants en winkels. De laatste tijd vul ik hierop ook levensmiddelen in. Met het vertrek naar LDF (la douce France) ben ik natuurlijk helemaal opnieuw begonnen. Iets wat ook op die grijze lijst staat is bijvoorbeeld een soort cervolaat, noem het salami, wat hier Rosetta heet. Het verschilt erg in kwaliteit, en je moet geluk hebben om het echt vers te kunnen kopen. Een ander item is Rillettes de Porc, Mans, of Oie. Zoek maar in Google naar recepten. Ook hier heb je de mee en tegenvallers, en ook hier moet je er even aan wennen. Maar op stokbrood gesmeerd is het heerlijk, vooral met een beetje droge wijn als een medoc of iets uit pay d'oc om maar een voorbeeld te geven. Toch nog maar een glaasje Luberon, die wijn komt hiervandaan: Bijna aan de middelandse zee gelegen. Heerlijk fruitig, koppig of stevige wijn, houd zo'n beetje het midden tussen een cote du rhone en een pinot noir in. Een redelijk geprijst slobberwijntje voor een avondje teevee za'k maar zeggen. TV hebben we hier overigens niet. Maar Luberon is hard op weg op de top vijf van mijn favoriete slobber/eet wijntjes te komen. Nog ff naar een goed etiket zoeken maar van de drie soorten die er nu geprobeerd zijn nog geen teleurstelling gehad. Nou ja ga ik het alleen maar over eten hebben... toegegeven in LDF kom je daar nauwelijks omheen. Toch?! Corridoor Vrijdagmiddag is de gebruikelijke puinopruim tijd, de garage is weer eens helemaal aan kant en de caddy ligt bijna tot aan de nok vol met afval dat niet meer te (her)gebruiken is. De garage gaat namelijk ingericht worden als gereedschapshok en werkplaats. Zodat de "Grange" in zijn geheel voor creatieve dingen gebruikt kan gaan worden: pottenbakken, steenhouwen enzo. Met die grange zijn overigens hele wilde plannen. Maar daarover later. Corridoor dus. Toch zijn we, ook met de korte werkweek, flink met de corridoor opgeschoten, het is altijd veel meer werk dan je denkt. Er is gepleisterd, gestuked, plafond is nu wit, je ogen doen er pijn van, de muren gewit en de stompies van de balken, overgebleven van het zwevende plafond, zijn donkerbruin gemaakt. Grappig effect zo. We hebben weer iets verder getegeld met de vloer en zijn begonnen aan de voorbereiding van het laatste stukje. Herken je het patroon al? Links zie je de kaalgebikte en opnieuw gevoegde muur tussen de kamers in. Ook leuk geworden. Nog een laatste afwerklaagje cement over de zijkanten en hoppa. Gisteren de foeilelijke schakelaars vervangen die naast de deur zaten, die kunnen beter op het balkon gemonteerd worden. En daar zijn ze ook voor, spatwater dicht.
131
Tegelijkertijd ook 'tig meter overbodig draad uit de hele toestand geknipt en het zit nu weer een beetje fatsoenlijk. Toch blijft het fascinerend, behalve meters overbodig draad in de verdeeldozen, zit er in verschillende ruimtes soms een drukknop waarmee je een lichtpunt (ergens anders) aan of uitzet. Je hoort een klik van een relais in een van de vier stoppenkasten als je op een van die knoppen drukt. Je vind dan ook vaak draden waar je eerst geen touw aan vast kunt knopen, vooral rode schakeldraden. We hebben immers veel schakelaars en lichtpunten weggehaald tijdens het uitbreken van de kamers. Je weet nu dat het de draden van die drukknop toestanden zijn geweest, het heeft even geduurd voordat we daarachter waren. Nou ja ze zitten er nog, keurig afgedopt, maar hebben meestal geen funktie meer. Dus als je een plaatje van het een of ander tegen de muur ziet zitten dan bevind zich daarachter een kluwen van draadjes, die ergens beginnen en nergens heengaan. Hoe die gasten dat allemaal in die kleine doosjes gepropt kregen is mij een raadsel. Gewoon met grofgeweld erin geperst denk ik. Met de schapen is ook het een en ander gebeurd maar daarover morgen maar weer. Posted by mailleroncourt at 09:44PM (+02:00)
Vreetmarkt Tuesday, April 21, 2009 De afgelopen weken gasten gehad, ik weet nu zeker dat zo'n bed and breakfast het voor mij is. Het is gewoon heerlijk om je gasten te zien genieten. Natuurlijk van het moois dat we hier hebben neergezet, de goede bedden (geen consessies!) En natuurlijk het eten wat we klaarmaken, met zoveel mogelijk producten uit de streek. Met lekkerbekken als we zelf zijn kan dat natuurlijk niet minder. Fannie zegt altijd: een nederlands ontbijt met franse producten, laat ze maar genieten. TIPje Als je het te pakken kan krijgen moet je eens Roquefort van lait cru (rauwe melk) proberen, zo zacht op de tong en op een dun plakje stokbrood dat 'sochtends vers van de bakker gehaald wordt.... (slik, zakdoek!) En Bios onze kat weet/vreet zich ook al behoorlijk in de patee's thuis ;=) LENTE De streek is op zijn allermooist in deze periode en je ziet de gasten er dan ook van genieten. Na een wandeling of toertochtje komen ze dan ook vol met verhalen terug, da's voor mij dan weer echt genieten. En ze hebben allerlei tips dan. De uitgezette routes en wandeltochten worden dan ff gecheked op de stafkaart en waar nodig aangevuld of gemarkeerd.
132
Voor de laatste gasten had ik een paar lange wandelingen uitgezet waarmee ze optimaal konden genieten van een landschap vol in de bloesem. Het weer werkte nog mee ook
dus je kon echt kilometers ver kijken. Een succes. Voor alle zekerheid toch nog ff vooraf de laatste wandelroute afgeknart omdat die erg landelijk is en er nogal eens behoorlijk veel stront en klei op de weggetjes kan liggen in het voorjaar. Maar dat viel allemaal erg mee. Na de laatste stortbui was het behoorlijk proper en de mooie dagen daarna maakte alles goed begaanbaar.
MARCHE GOURMANDE In Vauvillers was op zondag een gourmand markt, onze gasten op gewezen. Vind ik zelf ook altijd leuk, een beetje folklore. Maar dit was wel heel erg lokaal en kleinschalig, niet erg grandiose daarom. En dat vonden onze gasten ook. In ieder geval de couleur locale op kunnen snuiven. Nog wel een paar leuke plaatjes kunnen schieten, toch wel. Speciaal voor wim... Zoals al eens eerder geschreven, brood komt hier in tientallen vormen en smaken voor, en kwaliteiten uiteraard. In deze streek heb je zo'n 6 of 7 verschillende broden die typisch voor hier zijn, de namen zijn me vanmiddag gedicteerd maar natuurlijk weer vergeten. Met Damien heb ik afgesproken dat we dat eens gaan doen: broodbakken. Want dat is per slot zijn oude vak. Nou ja, bij fransmannetjes weet je maar nooit hoe en wat, wanneer iets echt gebeurd, maar na enig aandringen komt het wel voor elkaar. Hij gaat in ieder geval bij zijn vriendin informeren waar we het meel kunnen kopen, want zijn vriendin werkt voor een bakker. Handig toch? Wellicht leuk om na een paar keer proef bakken eens mensen uit te nodigen die dat ook leuk vinden, of alleen maar lekker. Nou ja we zien wel. Iets voor de gasten? In plaats van build you own pizza zo van maak je eigen brood. En / of En natuurlijk zijn er de obligate worsten, maar deze leken wel ambachtelijk in plaats van uit de dozen van de fabriek. En als we toch met het ambachtelijke bezig zijn, want daar is deze marché de gourmand ook een beetje voor bedoeld dan hier nog een paar pics
133
ff clicken op de pic voor een beter beeld Eau de vie of wel levenswater maar dan van het sterke soort. Mooie flessies, die op de voorste rij zijn voor de leuke kadootjes bedoeld denk ik. Is blauw ook een leuke kleur om dat in te doen? En nog iets merkwaardigs. Je leeft natuurlijk op het platteland en dan kom je producten tegen die je nooit in de winkel zult zien. Wat te denken van dit allegaartje van potjes met vloeistoffen die je 't leven kunnen verlengen. Verrek zouden ze dan hier het levenselixer hebben uitgevonden? Maar er stonden geen cohorten van 4 om de handel op te kopen. DUS het zal én wel mierenzoet zijn met een luchtje of smaakje én voor al het andere helpen behalve om je leven eindeloos te laten voortduren. Weer een gemiste kans. Tot slot een amusante speling van het lot. Niet duidelijk? En waar staan ze gedrieen voor? De zoetwaren, ook erg in trek bij de mensen in deze streek. Het repertoire wat je dan ook altijd tegenkomt op de markten is: brood, worst, honing, zoet, en drank. Nou ja wat verwacht je anders in een streek waar erg veel plaaattelaaand is. In mei/juni zul je weer veel paddo's zien en zo volg je zo'n beetje de seizoenen. HEERLIJK. Al die geuren die je kauwspieren doen malen en je mond bewateren. In het najaar staan er allemaal mensen met mandjes vers geplukte paddo's langs de weg. En je weet dan niet wat je proeft als je zo een rauwe kantharel in je mond stopt! Het najaar is ook bij uitstek de tijd van de ingemaakte vruchten, afgeleide dingetjes als eau de vie, de streek eigen Calvados, die dan niet zo genoemd mag worden en ander lekkers. Eén zakdoek om de mond af te vegen is dan niet meer voldoende. EEND Van tijd tot tijd kom je ze nog steeds tegen, mijn oude liefde: de Eend of Deux Cheveaux Cabriolet. Jaja in capitalen. Dit is wel een erg fraai exemplaar, vrolijke kleurtjes. Doet je altijd weer even glimlachen van nostalgisch geluk. Een beetje fotoshoppen om de kleuren een beetje ok te krijgen en voila! Kadootje... Tsja de korstleden hebben er ook nog van mogen genieten, maar das war einmahl. En over de schapen gaan we het weer hebben zodra de scheerder langs is geweest. Posted by mailleroncourt at 08:00PM (+02:00)
Tour Sunday, April 26, 2009
134
Na ff in de tuin is het tijd voor mijn ritje. Het was al aan het betrekken maar snel in de auto gesprongen en een ommetje gemaakt. Eens even de zijweggetjes verkennen, dacht ik. En ja hoor soms rijdt je iemands erf op, maar dat wordt niet zo vreemd gevonden had ik de indruk. Vriendelijk grijnzend keren en weer zachies wegtuffen, niks aan de hand.
En het stikt van de lammetjes in de wei, het stinkt ook een uur in de wind. Zeker honderd schapen bij elkaar in een relatief kleine wei is niet bevordelijk voor het voorjaars aroma. Nou ja dat hoort er nu eenmaal bij op het land. Maar het zijn wel van die grappige schapen met een zwarte kop en poten, de rest is wit. Zoiets wil ik ook hebben. Nu ff informeren volgende maand en kijken of ze nog een ram over hebben. De afgelopen twee weken floot het gras de grond uit en onze kleine kudde redt het niet meer met het knagen. Dus maandag maar eens een paar stukken afsluiten zodat in ieder geval de boomgaard en het voorste gedeelte kaal blijft.
En dan verlaat je Mailleroncourt-SaintPancras achter de kerk langs in de richting van Melincourt. Dat is een mooi stukkie om te wandelen voor hen die daar lol in hebben, zelf prefereer ik mijn ijzeren ros. Maar met de tweewieler is het nog iets te link op die kleine wegen in deze tijd van het jaar. Veel gruis en pruttel dat is achtergebleven naar een seizoen rossen in de bossen en van de hout transporten die de kanten van het asfalt hebben gesloopt. Dat is nog ff iets te link, en het is wachten op de bezemwagen. Die kwam tot mijn niet geringe verbazing vorig jaar ook over die kleine weggetjes de zaak schoon meppen.
Ondanks, of juist omdat, het redelijk was dichtgetrokken, krijg je mooi zacht licht en kun je met die zachtgroene lente tinten het landschap in beeld brengen. Toch maar eens die super groothoek geprobeerd. Als je zo boven op een heuveltje staat kun je kilometers ver kijken en dan is het natuurlijk verleidelijk. Zo'n fisheye geeft bij helder weer altijd een slecht resultaat, een echte zonnekap kun je niet gebruiken en je hand erboven houden zie je dan ook weer. Altijd een beetje gemier zoiets. Maar dit keer was het licht precies goed. Vooral die koolzaadvelden doen het goed in dit landschap.
In bijna alle dorpjes, of zeg liever gehuchten, in de omgeving tref je wel een vervallen
135
huis of zo aan. Dat schijnt erbij te horen, maar die zorgen dan wel weer voor mooie grafische plaatjes. Het hoeft natuurlijk niet altijd kapot te zijn om mooi te zijn. Kijk je om het hoekje van die afgebrokkelde muur dan zie je een bijna perfect opgeknapte woning. Merkwaardig die contrasten. In dit soort dorpen zie je ook vervallen huizen die in NL onbewoonbaar verklaard zouden worden. Maar er schijnt dan toch nog een stukje van het dak ok te zijn en verrek in een hoekje zie je dan dat zo'n huis toch bewoond wordt. Bij ons in het dorp heb je ook wat van die huizen. In het linkerdeel wordt nog gewoond en de rest is gewoon in elkaar geflikkert. Of men heeft een deel opgelapt en de rest van het dak hangt er dan maar zo wat bij. Merkwaardig komt dat voor mij over. Dingen die gewoon tijdens het jaar dat ik hier nu woon zijn ingestort, en niemand die er wat aan doet of van zegt.
Verder met mijn tochtje. Waar het in onze streek ook van stikt zijn bronnen met een wasplaats. Waar men vroeger waste en waarschijnlijk ook dieren aan dronken. Sommigen geven nog water en worden ook nog onderhouden, min of meer dan, de franse slag he, je weet wel. Deze staat bij Chazel. Mooi ding maar een beetje overgroeid met mos of zo op de bodem. Water is wel steenkoud, dus prima om je ff te verfrissen en je autoraam te wassen. Volgende stop Amance. In Amance hebben we via het internet naar een huis gekeken, zelfs Dries is er voor ons nog op afgegaan, maar het huis is nooit gevonden. Het is niettemin een zeer bezienswaardig dorpje. Amance heeft huizen uit de 16e en 17e eeuw in de kern van het dorp staan. Prachtige gebouwen. Je waant je echt in de tijd van de muskettiers terug.
136
Mijn voorliefde voor afgetrapte gebouwen komt niets te kort hier. In de Groene Leeuw is een oud hotel restaurant, zo aan de afbeelding op de afgebladderde gevel te zien. Enne het is nog te koop ook. Natuurlijk moet er ietsjes aan gebeuren. Zoals electro, water, plafonds en vloeren, isolatie, kozijnen, dak, muren, en ach waarom ook niet de riolering. Niet veel werk dus, hier en daar ene klap met de moker doet 't hem wel... Voor de liefhebber heet het in NL. Hier heet het dat dit huis wat aandacht nodig heeft. Zo heeft ieder land zijn eufemismen, LOL
Maar dit is echt een krot. Moet je eens naar binnen kijken! Als niet zo nieuwschierig persoon doe je dat natuurlijk, ik kon het erg niet goed zien maar er zaten wel gaten in de vloer dacht ik zo. Bel eens voor de gein. Of toch maar niet. Het begint nu echt te dreigen en om de plensbui die al de hele dag in de lucht hangt te vermijden toch maar de terugtocht aan de tomtom opgegeven. Kortste weg dat wel, dan heb je tenminste nog van die verrassingen. Vanuit Amance rijd ik naar Clairefontaine. En daar stapte ik ff uit want die ingang was wel erg mooi. Iets wat je je voorstelt als alles hier, LMQR, is gegroeid tot de maten die je voor ogen staan.
137
En ja hoor, in no time stond er een onduidelijk brabbelend geval in het autoraam te bedelen. En oh nee geen bescheiden bedragje om een pilsje te kunnen kopen ofzo, meteen 70,65. Wat een gek bedrag dacht ik, die goser moet niet goed bij zijn hoofd zijn, zat ook duidelijk onder de dope of zo. Beleefd grijnzend en met een: "je suis desolee monsieur" maakte ik me er van af. Dat werd wel begrepen en de man droop af. Een stukje verder kom ik in een dorp dat heet: "Contre-Eglise" gekke naam in zo'n paaps land: tegen de kerk. Maar het zal heus wel iets anders betekenen, tsja m'n frans is nog niet zo geweldig. Dat gaat nog wat jaartjes duren. Vooral dat accent... Maar kadootje, weer een mooi karakteristiek gebouwtje.
Iets voor mijn lens dus. Het gaat vooral om die pastel tinten die je bij dit soort licht zo mooi op je chippie kan vastleggen. Want vastleggen op de gevoelige plaat is van de vorige eeuw, za'k maar zeggen. Langs de achterkant van Chazel rijd ik de heuvel op. Dat witte paard, dat is echt een moetje, nou ja moest wel effe heen en weer lopen om het zo te krijgen maar het ding werkte mee en schuifelde langzaam voor de lens.
138
En wat ook erg leuk is om te doen, als tomtom zegt ga links, doe dan rechts. Verdwalen kun je met zo'n apparaat echt niet meer. Dus wat bromt het. Bij Melincourt, dat is ongeveer 8 km hiervandaan verbouwen ze zelfs wijn! Hoppa kansen dus. En dit laatste doorkijkje als snoepje van de week om af te sluiten dan maar.
Posted by mailleroncourt at 07:43PM (+02:00)
Nou ja zeg! Friday, May 01, 2009 Even lekker een lang weekeinde in NL terug. Gezellig even koninginnedag meemaken. En ja op de markt in Maurik was het alsof de tijd stil heeft gestaan. Veel te doen voor de jonge mens, en uiteraard de rommelmarkt. Een vide grenier maar dan op zijn nederlands. Ook weer eens leuk om te zien. fotos volgen PRUTSERT Dan loop je op je gemak met je lief slenterend naar huis om dan naar de rommelmarkt in Utrecht te gaan. Lopen we langs twee buurmannen, zo zijdelings vang je op: AANSLAG OP DE KONINGIN!!! We kijken elkaar eens vragend aan en knippen dan de tv aan. Paniek in NL. Een of andere randdebiel had zich met zijn auto door een massa mensen geploegd en knalde tegen een monument tot stilstand. Paniekerig staan de agenten en
139
beveiligerts zich als ramptoerist te verdringen om de auto. Want je wil toch wel graag zien en horen wat die gast in die auto dacht uit te vreten in een omgeving die honderden pliesies en ander geheim spul dachten afgegrendeld te hebben. En wat je met zo'n mini suzuki nu precies wilde uitrichten tegen een bus met een man of 50 erin. Huize oranje is groot geworden zeg. Afijn hoe hard zou die kar gereden moeten hebben om daadwerkelijk effect te kunnen sorteren. Even wat natuurkunde (iets met kinetische energie) er tegen aan dan zou zoiets minimaal 200 km per uur hebben moeten rijden had het, eventueel, een impact zou hebben kunnen maken. Alsnog zou het brikje dan zijn blijven hangen in de krukas van de bus, bij hogere snelheden was het vehikel er dwars doorheen gegaan, mits op koers gebleven. Interessant vraagstuk, en hier gaat gerandeerd in de NL media nog het een en ander over komen. Bij wijze van sevice: HIER een flimpie. En HIER een pic van de chauffeur die ook niet wist dat je ruim 200 had moeten gaan voor het juiste effekt, en dat je dat met dit zielige mini autootje never nooit zou hebben kunnen gehaald. Vooral niet nadat het zich door een aantal rijen niets vermoedende toeschouwers heeft moeten ploegen. Een effect alsof je door een grindbak heen rijdt en een hert (of meer) op je motorkap krijgt. Zal wel een goedkoop rekenmasjientje zijn geweest waarop hij dit heeft uitgekiend. Te weinig cijfertjes achter de komma dus.
ONTWERP Maar goed alle cynisme of sarcasme terzijde, ons uitje naar Utrecht stalden we maar. Omdat je de reactie van overheden en organisatoren vanwege die dwaas niet meer kon voorspellen. En het daarom wellicht weinig zin had om naar Utrecht te gaan. En zo van de zon genieten konden we ook in ons achtertuintje, met een lekker wijntje uit chili (appelation controle par Baron de Rotschild, 2004) en een bijna perfect stukje kaas uit LDF. SALLE DE BAINS Ook een mooie gelegenheid om het ontwerp van de nieuwe badkamer te bespreken. En op wat details na werd het door de raad van bestuur ook zo overgenomen. buitenaanzicht salle de bains bestaand artist impression salle de bains nieuw
140
Nu kun je de ingang van het walkin closet nog naar het rechter gangetje verplaatsen zoals Marion suggereert en daarmee creeer je een iets effcientere inloop. Maar natuurlijk
hoor ik graag alternatieven. De verhoudingen zijn niet helemaal perfect weergegeven, de badkamer is 5x5 en de walkin plus gangen ook. De boiler moet blijven staan en omdat er aan de andere kant van de muur zowel ons apartement (links) en onze slaapkamer liggen (boven) zit je aan die gangen wel vast. Ook wilde ik de aan en afvoerleidingen zo kort mogelijk houden. Water en riolering komen van de plek waar de nieuwe douche is geplanned. En de CV buizen komen vanaf het rechtermuurtje van de walkin door de vloer naar boven. Dat vereist wellicht nog wat breekwerk maar dat zien we dan nog wel als de trap uit de lobby wordt weggehaald. Posted by mailleroncourt at 09:49AM (+02:00)
Filosofie van de koude franse grond Tuesday, May 05, 2009 Deze vind ik toch te leuk om jullie te onthouden. Gevonden op http://hollandais.enfrance.nl/article/1468/Koffie.html de vrije vertaling staat eronder.
L'histoire du pot de mayonnaise.
Quand il te semble qu'il y a « trop » de choses dans ta vie, quand 24 heures ne te semblent pas suffisantes... Rappelle-toi du pot de mayonnaise ! Il était une fois, un professeur de philosophie qui, devant sa classe, prit un grand pot de mayonnaise vide et sans dire un mot, commença à le remplir avec des balles de golf. Ensuite, il demanda à ses élèves si le pot était plein. Les étudiants étaient d'accord pour dire que OUI. Puis le professeur prit une boîte pleine de billes et la versa dans le pot de mayonnaise. Les billes comblèrent les espaces vides entre les balles de golf. Le prof redemanda aux étudiants si le pot était plein. Ils dirent à nouveau OUI. Après, le professeur pris un sachet rempli de sable et le versa dans le pot de mayonnaise. Bien sûr, le sable remplit tous les espaces vides et le prof demanda à nouveau si le pot était plein. Les étudiants répondirent unanimement OUI. Tout de suite après le prof ajouta deux tasses de café dans le contenu du pot de mayonnaise et effectivement le café combla les espaces entre les grains de sable. Les étudiants se sont alors mis à rire... Quand ils eurent fini, le prof dit :« Je veux que vous réalisiez que le pot de mayonnaise représente la vie. Les balles de golf sont les choses importantes comme la famille, les enfants, la santé, tout ce qui passionne. Nos vies seraient quand même pleines si on perdait tout le reste et qu'il ne nous restait qu'elles. Les billes sont les autres choses qui comptent comme le travail, la maison, la voiture, etc...
141
Le sable représente tout le reste, les petites choses de la vie. Si on avait versé le sable en premier, il n'y aurait eu de place pour rien d'autre, ni les billes ni les balles de golf. C'est la même chose dans la vie. Si on dépense toute notre énergie et tout notre temps pour les petites choses, nous n'aurons jamais de place pour les choses vraiment importantes. Faites attention aux choses qui sont cruciales pour votre bonheur. Jouer avec ses enfants, prendre le temps d'aller chez le médecin, dîner avec son conjoint, faire du sport ou pratiquer ses loisirs favoris. Il restera toujours du temps pour faire le ménage, réparer le robinet de la cuisine... Occupez-vous des balles de golf en premier, des choses qui importent vraiment. Établissez des priorités, le reste n'est que du sable. » Un des étudiants leva alors la main et demanda ce que représente le café. Le professeur sourit et dit :« C'est bien que tu demandes. C'était juste pour vous démontrer que même si vos vies peuvent paraître bien remplies, il y aura toujours de la place pour une tasse de café avec un ami. » Envoie ce mail à toutes les personnes qui comptent, à moi y compris, comme ça je saurai que j'ai une place dans le pot
De geschiedenis van de pot mayonaise. (vrij vertaald) Als het lijkt dat er "te veel" zaken in je leven zijn, 24 uur is blijkbaar niet genoeg ... Je herkent dat wel, denk dan aan de mayonaise pot!
Once upon a time, een filosofie-professor, die voor zijn klas stond, zet een grote lege mayonaise pot voor zich neer zonder een woord te zeggen, en begint die te vullen met golfballen. Toen vroeg hij zijn studenten of de pot vol was. Studenten zeiden: JA. Toen nam de professor een doos met kogeltjes en deed ze in de pot bij de golfballen. De kogelstjes vulden de lege ruimtes tussen de golfballen. De prof vraagt aan de studenten of de pot vol was. Zij zeiden opnieuw JA . Daarna nam de professor een zak met zand en goot het zand in de pot. Het zand vult de lege ruimtes tussen de ballen en kogeltjes natuurlijk op en de prof vroeg nogmaals of de pot vol was. De studenten antwoorden unaniem JA. Onmiddellijk daarnana deed de prof twee kopjes koffie in de pot erbij en de koffie vulde de ruimtes tussen de zandkorrels. De studenten begonnen vervolgens te lachen ... Toen ze ophielden met lachen, zei de professor: "Ik wil dat je beseft dat de mayonaise pot het leven voorstelt. De golfballen zijn de belangrijke dingen, zoals familie, kinderen, gezondheid, alles dat fascineert. Ons leven zou nog steeds vol zijn als we alle het andere verloren. De kogeltjes zijn de andere dingen die tellen als werk, huis, auto, etc ... Het zand is al het andere, de kleine dingen in het leven.
142
Als we het zand als eerste erin hadden gedaan, was er geen ruimte voor iets anders geweest, noch de kogeltjes noch de golfballen. Het is hetzelfde in het leven. Als we al
onze energie en onze tijd aan de kleine dingen besteden, zullen we nooit ruimte hebben voor dingen die echt belangrijk zijn. Aandacht te besteden aan dingen die belangrijk zijn, maken u gelukkiger. Zoals spelen met je kinderen, de tijd nemen om naar de dokter te gaan, diner met je partner, sporten of favoriete recreatie uitoefenen. En er zal altijd tijd nodig zijn voor schoonmaken, iets repareren... Neem de golfballen als eerste, de dingen die echt belangrijk zijn. Stel prioriteiten, de rest is alleen maar zand. Een student stak zijn hand op vraagt wat de koffie dan betekende. De professor glimlachte en zei: "Het is goed dat je dat vraagt. Het was gewoon om je te laten zien dat, hoevol je leven ook mag lijken, er is altijd ruimte voor een kopje koffie met een vriend. " ZO DAN! Zo denk daar maar eens bij na als je weer eens in de stress schiet. Het leven in LDF is dan zo slecht toch niet. Ook al is het de laatste dagen berenkoud met ijskoude regen over je heen als je cement staat te scheppen. Posted by mailleroncourt at 09:58PM (+02:00)
Bibliotheek Wednesday, May 06, 2009 Afgelopen weekeinde ontdekten we een hele vette volgezogen teek in Bios (de kat) zijn vel zitten. Wat zien die dingen er smerig uit. (pic van gentle-grooming.nl) Tsja en hoe die handel eruit te trekken wetende dat als je iets van een teek laat zitten er een ontsteking van komt. Zoek eens op op het internet zei Fannie. Zo gezegd zo gedaan. Kom je meteen allerlei ingewikkelde dingen tegen die je moet kopen bij een drogisterij of zo. Maar in het wekeinde is zoiets niet open. Toch maar even verder gelezen en daar vond ik een lasso pen, een soort draadje in een stokje. Wat je wel eens bij katten en hondenvangers ziet, maar dan in het groot. Hier natuurlijk in het klein. Ik keek eens goed naar het ding en bedacht dat met een beetje gepriegel er ook zoiets gemaakt kon worden van een naald en een heel dun draadje of zo. Principe was hetzelfde: leg een lusje om de kop van het zuigding en trek het los. Maar ja die kop zat natuurlijk ingegraven in Bios zijn vel. Met het blote oog nauwelijks te zien. Fannie kwam met een nylondraadje aan, perfect! Een lassootje gemaakt om het beest heengeschoven en met de naald de draad zo diep mogelijk om de kop geschoven. Die voelde je dwars door
143
de huid van Bios heen! Dan trek je voorzichtig aan en al doende met de naald de lasso naar beneden gedrukt. Op een gegeven moment zat alles vast en dan trekken! Nou dat werd dus flink trekken, met oplopende trekkracht want zo'n draadje is maar dun. De eerste keer knapte het ook maar met een dubbele platteknoop ging het daarna prima. Er zowaar het zuigding liet los! En nog kon je die kop nauwelijks zien. Wat een merkwaardig wezen. Het achterlijf was opgezwollen tot een grote wrat. Na intense bestudering werd het beestje dan toch maar geexecuteerd. Teveel risico om het weer los te laten, ook al is "slechts" 10% met die lyme of babesiosis bacterie besmet, het is gewoon te schadelijk. Update: volgens Kennislink is de besmettingsgraad opgelopen to 50%!
BIBLIOTHEEK Uit dit alles blijkt dat dat internet toch wel weer een gigantische bibliotheek is waar vrijwel alle kennis te halen valt. Ook al moet je soms langdurig en diep graven. Heb er wel eens meerdere maanden over gedaan om een bepaald detail ergens over te vinden. Onderweg bewandel je dan allerlei zijpaadjes, immers, je bent niet nieuwschierig maar wilt graag alles weten... (pic van natuurkalender.nl) Maar zo leerden Fannie en ik van de teek, de levenscyclus, dat het acht poten heeft in plaats van 6 zoals ieder zichzelf respecterend insect, de soorten besmetting en hoe zo'n beestje nu eigenlijk in elkaar zit. En hoe die besmetting zich uit. Zie pic (kennislink.nl) Het is dus oppassen geblazen met Teken. Dat hebben we dan maar weer eens geleerd. Ook dat je met heel eenvoudige middelen zoiets kunt verwijderen. Niks niet 7 euro voor een tekentangetje of lassostokje. Gewoon 20cm draad en een naald, 10ct ?
144
Overigens over bibliotheek gesproken. 's Ochtends is mijn rondje kranten uit binnen en buitenland, en daar pik je wel eens fascinerende onderwerpen op. Zo stond er een bericht over de alchemist John Frederick Helvetius waarvan een totaal onbekend boek is opgedoken bij de Slechte. Zou daar iets van op het net te vinden zijn, denk je dan. En jawel hoor. Kijk maar eens HIER, een Gutenberg.org product van een van de Helvetius boeken. Het taalgebruik doet een beetje aan dat van Machiavelli denken maar die leefde anderhalf eeuwtje eerder. Merkwaardig hoe weinig in al die jaren is veranderd. Fascinerende denkbeelden had die man, wel heel herkenbaar als je de text leest. Maar om nu 4 paginas van de 60 in aanbevelingen en (zelf)aanprijzingen of kontkruipen vol te pennen is een beetje veel van het goede. En de rest van het verhaal doet ook een beetje slijmerig aan. Een slechte aanbeveling nietwaar? Maar toch is het lezen van die 60 pagina's een leerzaam verpozen. Alleen al om te zien hoe de mensen uit die tijd dachten over allerlei natuurlijke zaken en dingen die plaatsvinden, of andere zaken waar men zich over verbaasde (zoals in dit geval). Hilarisch is natuurlijk als je leest dat poeders van boomschors iets magisch blijken te zijn, een wonder middel... En toch, het verhaal over
het gouden kalf, klinkt wel heel erg bekend in de oren. Een glimlach om je mond zal je deel zijn tijdens het lezen. Als je tegeljkertijd bedenkt dat mensen in die duistere tijden op de brandstapel konden komen in sommige landen, gewoon omdat je andere denkbeelden had. Dan wordt je weer een beetje triest. En kijk je eens omhoog naar de grauwe wolken die voorbijrazen, om te verzuchten hoe dwaas de mens kan zijn in diens bijgeloof. Neem nu eens de inquisitie, die over de wereld als een waannnige rondraast(e), in verschillende vormen (o.a. de heksenjacht) Die waanzin begon ergens in de 12e eeuw en liep door tot diep in de 19e eeuw. Kijk HIER voor meer details en FILMPJE. Is het verwonderlijk dat in de huidige tijd de inquisitie nog steeds in een bepaalde vorm bestaat? Sla de kranten er maar eens op na en dan lees je dat er nog steeds een soort religieuze politiemacht opereert in enkele landen, welke mensen standrechtelijk executeren. Ongelooflijk triest is dat. En het gaat allemaal puur om de Macht! Vijf eeuwen geleden had Machiavelli dit errug goed door: alles draait om de Macht. ALLES. En zo vind je ontzettend veel interessante en natuurlijk onbeduidende dingen op het internet. OK, toegegeven, mijn nogal uitgebreide belangstelling loopt van alchemie, via tuinieren tot quantum computing naar tijdreizen (SF). Nou ja als je weet dat je brein geen limieten heeft is het een kwestie van laden toch?! En met veel vrije tijd in de avonden, geen TV en alleen het internet is het heerlijk ronddwalen of zeg maar ronddolen in de bibliotheek die internet heet. Posted by mailleroncourt at 06:00PM (+02:00)
Powercursor Thursday, May 07, 2009 Dit is erg grappig. Probeer maar eens. VSFW Een soort doolhof waar je cursor door de muurtjes "tegengehouden" wordt is een voorbeeld van hoe je de muis op de context van het scherm kunt laten reageren. De toolkit is gratis te downloaden. Was wel even googelen hoe ik een screendump op m'n notebook moest krijgen, Apple is gewoon kudt wat dat betreft: shift+cntrl+Apple+3. Geweldig hoe de makers van dit product dit zo kunnen verzinnen! Maar dat zal wel weer met patenten en zo te maken hebben, hoewel ze jatten toch alles al van elkaar, dus waarom geen internationale standaard voor welke toets combo wat doet? Posted by mailleroncourt at 07:20AM (+02:00)
Spelletje? Sunday, May 10, 2009 =STILLEDONDER Twee jaar geleden ben ik begonnen met een projektje "stille donder" geheten. Een PC die fluister stil zou moeten zijn. Door de verbouwing hier en de hektiek bij mijn laatste opdrachtgever was het er niet echt van gekomen de handel ook in elkaar te zetten. Dus zat ik een paar weken geleden naar een verstofte doos onderdelen te kijken waarin een
145
aantal deels samengevoegde onderdelen zaten, en een bos draden en scroefjes. Na twee uur zat het kreng in elkaar en stond er een of andere legale versie van XP op. Wat was het probleem dan vraag je je af. En? Jawel het werkt volgens verwachting. Uitgangspunt was dat het geluidsnivo onder de fluistergrens van een gemiddeld vertrek zou zijn en met gewoon van de plank onderdelen gebouwd zou kunnen worden. Geen poespas als waterkoeling en te ruim bemeten ventilatoren - zodat die langzaam zouden kunnen draaien - maar gewoon dingen die je als het ware om de hoek bij je eigen dozenschuiver zou kunnen bestellen of van de plank mee kan nemen. OK de ventilatorloze voeding daar heb ik ff voor moeten scharrelen En de trillingsvrije ophanging kon je alleen via het internet krijgen. Maar het doel is bereikt. Je moet echt je oor te luisteren leggen wil je de doos horen. Nu nog steekproeven nemen met hoeveel het geluid in tijd toeneemt (lagertjes die slijten, stof in de behuizing, ventilatoren etc allemaal zaken die van invloed zijn voor het geluidsnivo. Dat doe ik empirisch: ik heb een geluidsopname gemaakt op 100 cm afstand van de doos met opnamenivo op 100%. Dat tijdens een periode van de dag dat de omgeving in coma ligt - tussen 12:30 en 1300 - met mijn portable. Dat herhaal ik na 100, 500 en 1000 draaiuren. Over twee jaar kom je dan met de results. Dat de opnameapparatuur ook geluid afgeeft, dat je geluid van buiten hebt, ondanks hm hm, etc geloof ik allemaal wel. Het gaat per slot om een stille masjien die voor mijn soort dingen snel genoeg is. EXPERIMENT Er stond ergens een artikel over een schrijver die eerst een paar "slokjes" inneemt, vervolgens iets uit zijn typemachine laat komen en pas erg laat naar bed gaat. Dat experiment wilde ik ook een keer doen (van zaterdag op zondag) en voila het resultaat. Een bizar verhaal over een redelijk bizar idee.
146
-het is nu 0100SPELLETJE Ooit wel eens een multilevel multiple user and universe spelletje (m2u2) willen spelen? (Waz dat?) OK, best wel mogelijk met die paar PC'S die je thuis hebt staan. Een echt hoogstandje wat betreft grafisch geweld, neuh niet echt. Maar via stumble upon kwam ik deze link tegen HIER en dat biedt mogelijkheden zo te zien. Natuurlijk ben ik niet nieuwschierig, maar er komen dan zo al een paar vraagjes bovendrijven. Zoals met de voorstelling van zaken in dit fragment over het annexeren van processoren wel heel erg snel over de beveiligde netwerken wordt heengesprongen. Wellicht is dit makkelijk in de wetenschappelijke wereld waar verschillende netwerkjes zomaar open staan voor de geintereseerde gebruiker, maar in de commerciele wereld zal dit never nooit immer zomaar plaats kunnen vinden - heb in mijn vorig leven een en ander aan demos en de daarop volgende bezwaren mee gemaakt. Stel je voor dat je ff een paar PC-tjes erbij wil koppelen die bij zeg maar ABN, ING, Shell, Bijenkorf, op de afdelingen staan. Locaties waar normaal gesproken duizenden pc's, ja we zijn gul, 80% van de tijd niets staan te doen (mensen zijn aan het lezen, vergaderen, voorbereiden, koffiedrinken, pauzeren...) Denk eens aan al die balie masjientjes bij winkels, restaurants, benzine stations die af en toe een kasabonnentje moeten maken: 99% overkill. En dat je die allemaal in een minigrid kunt samenpakken. Dan zou zo'n m2u2 spelletje ineens realtime worden, met
realtime aanpassingen uit de datapoel van de rest van de wereld. Immers een gemiddelde supercomputer bestaat uit slechts een paar duizend kernels waarvoor de uitwisseling van data en input / output natuurlijk geoptimaliseerd is. Met nog een heleboel ander snoepgoed erbij is dit alles wat een super computer maakt. Onze grid zou biijvoorbeeld de power van een mainframe hebben met maar slechts een enkele gebruiker! Hoe dat voelt? Doe je ogen dicht. Stel je een kamerbreed computerscherm voor en op ieder vlakje van 20 bij 35 cm (zeg maar een vloertegel groot) draait een film zonder schokken of stotteren van geluid of beeld. En dat zie en hoor je allemaal tegelijkertijd. Klabaam! Oorverdovend en oogverblindend, grappig nietwaar? toch? - het is nu 0200IDEETJE Met een paar glazen wijn achter de knopen stel ik me dan, rozig geworden, het volgende voor: Dat je in een kamer staat/zit/ligt, zo-eentje als bij de 3D trainingskamers, en je omgeving met real-life beelden gegenereerd wordt. Je loopt in een museum/bos/mijnbouwproject rond en je ziet om je heen tientallen andere bezoekers zonder er direct benauwd van te worden. Net zoals in, zeg maar 2nd live. Maar nu met een resolutie en de natuurlijke vloeiende beweging waarmee je het verschil van echt of gegenereerd met geen mogelijkheid meer kunt zien of merken. Als het ware, je ruikt en voelt de mensen om je heen, je ervaart het klimaat (de wind, de geuren, geluid) je ziet de objecten, net zo echt. Je kunt er omheen, doorheen, en onderdoor zonder onderbreking van de werkelijkheid. Je beleeft een soort tactile overgang, net alsof je door een vlies heen breekt want je gaat van lucht naar vaste stof over nietwaar. (zie vorige blogpost) Beleef de ervaring om door een beeld, (of bijv. een muur, een wand) te lopen in een door jouw gekozen detail weergave, zelfs tot op atoom structuur, en tijdsvertraging (atomen gaan errug snel). Je ziet de steenstructuur van binnenuit. En draai je je om dan zie je andere bezoekers naar het beeld kijken, alsof je zelf bekeken wordt. Met het effect van twee films die op verschillende snelheid lopen: de bezoekers bewegen wel op natuurlijke snelheid. Dwars door de andere kijkers/bezoekers kan natuurlijk ook. Kijk het hart kloppen, of volg de bloedsomloop. Ga in diens ogen zitten en ziet waarnaar de ander kijkt, ook iets om eens te proberen. Wat een leermachine zou dat zijn. Maar voorlopig spelen we alleen nog maar spelletjes... wat ook heel goed gaat: drink op een avond heel veel zwarte thee (ff laten pruttelen om de theiine een kans te geven), sterke koffie, vergeet de hartkloppingen n het suizen in je oren, en begin om vier 's ochtends eens iets te pennen. Ga daarna een uur slapen en begin opnieuw. Bewaar het verhaal en haal de volgende dag zoveel mogelijk van je tik en schrijffouten eruit. En voor hen die het weten willen: nee ik verveel me niet, ik amuseer me alleen kostelijk! -het is nu 0500Dat dit niet allemaal hairbrainy is kijk maar eens hier. En voor de echte doordouwers: Beowulf is grotendeels freeware en je kunt een dergelijk systeempje al met iets als 3 compu's opzetten. Een winter project dus. En geloof me het hoeft allemaal niet hi-tech te
147
zijn. Maar om een wall2wall projection te hebben van de sterren wereld buiten, in een verwarmde kamer zodat je niet hoeft te blauwbekken, dan heb je natuurlijk niet voldoende aan een eenvoudig webcammetje en een PCeetje waar XP op draait. Een grid opzetten gaat niet zomaar op een zondagmiddag. Een beetje planning om de dingen in elkaar te zetten, en ervaring met hardware zal handig zijn. Alhoewel het meeste toch wel plug en play is geworden. Om alles aan de praat met elkaar te krijgen neemt wel een paar sessies in beslag, of misschien ook weer twee jaar. Lees HIER meer over de parallel virtuele machine. Overigens zou je zoiets kunnen combineren met de nieuwe zoekmachine van Wolfram? Nog niet on line zijnde maar volgens het verhaal geeft deze zoekdoos namelijk meer de feitelijkheden dan de 'in-context' weer. Als je iets intikt als "amsterdam berlijn" krijg je volgens zeggen de afstand tussen, inwoners, economische cijfertjes etc te zien i.p.v. de pagina's waar de woorden amsterdam en/of berlijn in voorkomen. foto van: wikipedia.org/wiki/ by user:Aarchiba The Borg, a beowulf cluster used by the McGill University pulsar group.
Ook voor 3 pc's is dit prima te doen, dus, en volgens mij een aandrader trouwens om mee te beginnen. Als je het klonen van servers in de vingers hebt kun je een willekeurig aantal PC's (klein, groot) aan elkaar brijen en los gaan. Maarja dan begint het pas, want hoe verdeel je de workload over de verschillende machines. Voor een deel doet Beowulf dat, maar optimaliseren is dan toch wel weer het veredelde handwerk. En parallel programmeren valt toch wel een beetje in de Zen and the art of programming sfeer. Programmeren in parallel is niet moeilijk, want zoiets doe je namelijk voortdurend de hele dag door. PinKaartje in de geld automaat drukken, en tegelijkertijd kijken of niemand of iets meeloert. Gas geven en rondom je heen kijken of iemand je wilt rammen, voor stoplichten stoppen (schakelen/gas weg/ remmen), rijbaan wisselen etc etc. Gaat allemaal als automatisch. Dus stel je voor dat je een computer het gasgeven en minderen laat doen, een compu de verkeersborden in de gaten laat houden, en de ander je koers op de weg laat houden, en weer een ander om de eventuele rammers te ontwijken, waarbij de overige compu's natuurlijk de ontwijkercomputer van info zullen voorzien. Alles gebeurd tegelijkertijd, en dat is dan parallele computing. Simpel toch? Het voordeel van dit soort computeren is dat je een zware taak, wat gaming toch eigenlijk is, over verschillende lichtere computers kunt verdelen en toch een spel ervaring hebt die alleen peperdure top of the bill compu's kunnen geven. Want scharrel maar een aantal 2e handsjes bij elkaar, doe maar Pentium 2-tjes een stuk of 5 die kosten nu geen drol meer. Zet er Linux/Beowulf op, koop een switch, wat netwerkdraad, zet er een scherm aan en klaar is het kunstgebit. Dit is het nieuwe project in LMQR, een beowulf clustertje. Uiteraard met als basis stille donder machines.
-het is nu 0515En ga ik maar slapen. -2100update: posting re-scheduled, paar plaatjes en extra info erbij gezocht
148
CONCLUSIE :: waar gaat dit allemaal over???
Volgende keer maar een paar paddo's proberen. Posted by mailleroncourt at 09:09PM (+02:00)
Langres Monday, May 11, 2009 Afijn het is zondag en de net zijn beurt gehad hebbende brommer smeekte om uitgelaten te worden. Zogezegd zo gedaan en het plan is de binnendoortjes naar Langres eens te gaan verkennen. Langres is een stadje hier 70 km vandaan in de richting van Parijs en een van voor de middeleeuwen stammende ommuurde vestingstad waarvan de muren nog helemaal intakt blijken te zijn. HIER een link naar een franstalige pagina van wiki, sorry de engelstalige pagina moet ik nog ff vinden. Maar als je google translate gebruikt kom je een heel eind, behalve dat de vertaling een beetje krom is hier en daar. De tocht naar Langres is er eentje die ik onze gasten van harte kan aanbevelen. Via Vauvillers de D417 afgezakt. En na 20 km de aloude truuk: als de TomTom aangeeft links, dan ga je rechts. Dat gaf een zeer afwisselende tour naar Langres over voornamelijk B-weggetjes en door kleine dorpjes waar je met je motor al snel verbaasd werd begluurd. Zo van: barsten de toeristen nu al los!!! Het landschap van de Haut Marne is wat vlakker dan dat van de Haute Saone, waar ons B&B is gelegen. De dorpen worden gemiddeld iets groter naarmate je meer naar het westen rijd. Ook de bouwstijl verandert subtiel. Meer renaissance typen van kerken en de grotere gebouwen. En ik zie ook minder in verval geraakte woningen. De landerijen zijn groter en de grond lijkt beter, in ieder geval minder keien in het veld. Wel veel minder kleinvee in de weiden. Uiteindelijk ontkom je er niet aan de laatste 15 km over de N19 te rijden, op zich niet erg want dan heb je een goed uitzicht op Langres vanuit de verte. Bij aankomst meteen rechtsaf de vesting in gereden en een eerste verkennende tocht op de motor door de binnenstad. Volgens de history heeft de stad meerdere bloeiperioden meegemaakt en dat is in de bouw en inrichting van de stad zelf goed te zien. Het maakt dat Langres een interessante mix is geworden van gebouwen uit die verschillende perioden. Wat daarvan authentiek is laat ik in het midden, het ziet er allemaal prachtig uit. De layout van de stad is een beetje warrig en verder rondrijden is een totaal zinloze bezigheid. Dus parkeerde ik de brommer maar ergens en begon door het centrum te slenteren. Duidelijk was het toeristen seizoen nog niet begonnen, maar de koffie (cafe creme) kost al wel 3.20 euries, da's heftig! Een al wat op jaren zijnde ober deed errug zijn best om zijn Parijse kollega's te immiteren door ongastvrij en zelfs een beetje onbeschoft te doen door je totaal te negeren. En nadat een paar franse toeristen hem hun order hadden toegeroepen. Gilde de ober naarbinnen: "deux expresso" (2 koffie). Met enige moeite kon ik zijn aandacht ook trekken. Tsja dat is wat de toeristen business blijkbaar met de landelijke gemoedelijkheid en gastvrijheid doet. Een paar tafeltjes verder zat een stel andere motormuizen, waarvan de dame luid en duidelijk van hollandse origine was. Want die zat keihard te praten met een heer die af en toe uhuh mompelde. Niet geheel vreemd dus, kreeg je het hele hebben en houwen mee. Kinderen die door een wilde stieren reservaat werden gesleurd waarover de moeder van die wandelende endeldarmen nu weer niet zo heftig te spreken was. UHUH klonk het
149
weer. Toestanden met treinen en vliegtuigen en dat het met de auto uiteindelijk toch veel sneller ging, ohjah? mompelde haar gesprekspartner. En de algehele toestanden van een nieuw bestaan opbouwen in la douce france heb ik maar niet meer helemaal gevolgd. Arme man. En zij maar kleppen, niet stil te krijgen. Met de redelijk te drinken koffie achter het huigje stapte ik weer eens op. Klom op de mijn stalen ros en beging mijn grootste vergissing van mijn verkenningen in la douce france. Ik koos namelijk voor de kortste weg vanuit Langres naar MSP. Ik zou weer eens gaan avonturieren. De eerste 20 km gingen prima, mooie dorpsgezichten, vriendelijk kijkende mensen, en de rust. Soms knallen de pijpen een beetje heftig donderend door de kleine straatjes. Maar dat mag de pret niet echt drukken. Tsja en toen nam ik een foute beslissing. De weg eindigde in een zandweg en daarom had ik meteen om moeten keren. Maar je denkt dan: effe kijken en dan iets verder keer ik bij een goede plek om. Maar die plek kwam maar niet en het landpad ging over in een breed bospad. Volgens tomtom slechts een kilometer van de aansluitende weg af, och denk je dat overleven we ook nog wel. Het brede bospad ging over in een steeds smaller wordend bospaadje en tenslotte zat ik vast in een moddergeultje. Kieperde om met de brommer. Kreeg hem weer overeind, zette hem met veel moeite en gymnastische truuken vast met wat stammetjes en ging op verkenning uit om te kijken hoe dicht ik bij de weg zat. De hoop zonk me al snel in de laarzen. Want het bospaadje ging over in een modderpaadje en eindigde in een soort roetsbaan vol met kleine boomstammetjes, net onder de modder verstopt, speciaal voor idioten als ik. Zo glad als spek, zelfs te voet! De andere kant op, de weg omhoog liep uiteindelijk ook dood. Einde verhaal dus. En dan is goede raad duur. Tien meter verder was voldoende ruimte om te keren, dacht ik. Helaas werkte de vette klei niet mee en ging ik weer onderuit. Het gaat allemaal in slow motion dus geen brokken, je legde de motor als het ware neer. Maar nu lag ie helemaal plat en dan krijg je 350 kilo niet meer in je eentje omhoog. Tegen beter weten in en met de moed der wanhoop probeerde je het toch, met voorspelbare uitkomst. Uiteindelijk trek je de sleutel uit het contact, controleert of er geen benzine uitloopt, koppel je de GSM los, markeer de plek op de GSM waar het ijzeren ros ligt te zieltogen en ga je op pad richting de bewoonde wereld. De GSM wees de weg, 5 km lopen met zware motorlaarzen, met een zeker gewicht aan modder erbij. En intussen loopt het zweet in straaltjes van je rug af. Kalm aan de stijle helling naar beneden ge- gleden, strompeld, struikelt en daar stond ik voor een metershoge spoordijk. Dat ging ook nog wel. Dan een paar km sjokken door een maisveld langs een diepe beek. Je zag steeds de verleidelijke straatweg, maar ja die beek vol met brandnetels aan beide kanten is ook geen aantrekkelijke oefening. Uiteindelijk strompelde ik een boerderijerf op. Gered!
150
Toen ik vroeg of ze een taxi konden bellen werd daar geen seconde over nagedacht, huh?! Ze zouden me met de trekker wel ff uit het bos halen, of ik daar bezwaar tegen had. Niet natuurlijk. Dus hop met zijn drieen en krappe trekker kabine in. En deze puffende en extreem zwetende jongen deed al snel de ruitjes beslaan. Airco aan boord, niet te geloven! Afijn na een 6-tal bomen tegen de vlakte gewerkt te hebben kwamen we dankzij de GSM na een halfurtje bij de motor aan. Vol goede moed stelde de boer voor wat de GSM aangaf: de grote weg is vlakbij! Dus dat moest toch te doen zijn. Daarmee overschatte hij toch lichtelijk mijn rijkunst en wat de motor zelf kon. En dat stuitte toch op een paar bezwaren van mij, en zei ik dat het een grote glijbaan naar beneden was en dat ze me er bijna overheen zouden moeten dragen. Dus wij met zijn allen naar beneden glijdend, en ja dat was inderdaad onbegaanbaar voor de motor. De boer en zijn zoon klommen als geiten weer naar boven, maar voor mij was dit een helletocht, buiten adem
hijgend als een hert kwam ik boven. Eerst ff rusten hoor, neem je tijd klonk het. Na enige diskussie vond men het geen probleem om de motor in de kiepklep te zetten. Dat vond ik toch ook weer niet zo'n geweldig idee want er was totaal geen bescherming voor de motor meegenomen en dan zou herstel van de krassen wel erg kostbaar gaan worden. Mijn idee om dezelfde weg terug te nemen werd aarzelend aanvaard, want die weg was niet veel beter volgens hen. Ze zouden achter me aan blijven rijden totdat ik weer op de harde weg aan kwam. En dat was erg nodig ook. Vanaf mijn terug-glij-struikel-tocht naar beneden had het aanhoudend geregend en op sommige delen was de weg een ware glijbaan geworden. Harde uitgedroogde klei met een dunlaagje zachte klei, is gewoon feest! Maar daar komt een tourmotor niet meer overheen zonder om te kieperen. Ik ben slechts 4 keer onderuit gegaan, niet slecht voor een amateur. Een keer in een brandnetelbos (dat voelde je meer dan een dag daara nog), en verder alles op een redelijk zachte ondergrond. Alleen de spiegel kwam los tijdens een van de valpartijen. Bij de boer aangekomen de motor schoongespoten, mijzelf een beetje gewassen en wat gedronken. Zeer vriendelijk, en vol medeleven waren ze. Een kleine raadslag kon er ook nog wel bij: als de weg over gaat in een zandpad, keer dan onmiddelijk om. En dat vertel ik mijn gasten ook altijd. Maar ja blijkbaar moet je het met harde hand leren voordat je je eigen advies ook maar eens opvolgt. Afijn ik bied de boer 20 euries aan als dank en blijkbaar is dat precies goed want hij keek niet teleurgesteld maar ook niet verheugd. Het bevestigt toch wel weer mijn indruk van de boeren uit de omgeving: men is nooit te beroerd om je te helpen. Maar men verwacht wel een kleine geste. De regen was zo goed als voorbij en ik ging via de snelste route vanaf Beaulieu terug naar MSP. Ook een erg mooie route, onthouden dus. De zon was al aan het ondergaan, het moest daarom tegen negenen lopen. Koud, koud, rillerig, honger en erge dorst. Ondanks de liter vocht die ik al naar binnen had geslagen bij de boer. Thuis de douche op heet en meteen onder de wol, ik was kapot. Kwark met cornflakes en een flinke schep rietsuiker deed wonderen, flesje water erbij. En dan nu eerst maar eens rapport aan de directie uitgebrengen. Die verklaarde me natuurlijk volkomen terecht voor knettergek om met zo'n motor het bos in te gaan. Wat een mazzel dat er niets ernstigs is gebeurd, zo helemaal alleen het bos in is toch wel een veel te groot risico. Maar dit avontuur vergeet je nooit meer. Moraal van het verhaal: Als de weg overgaat in een zandweg meteen omkeren. ;=O Mijn eerdere idee van: ik wil een off-the-road hebben zodra er weer wat geld overblijft, was nu wel een plan geworden. Want alles bij alles genomen was die trek door het bos wel een ervaring het avontuur waard. Wat zou het zijn om op kompas dwars door de provincie heen te trekken. En bijna met een vinger je motor omhoog kunt trekken, ergens onderdoor kunt slepen en verder tuffen. Vreemd genoeg de volgende dag geen spierpijn, maar mijn benen waren wel bedekt met een paar bloeduitstortingen. Het geluk is letterlijk met de domme geweest. DUS Posted by mailleroncourt at 03:40PM (+02:00)
151
Pffffff Friday, May 15, 2009 Zo vanochtend de vloer met een of ander anti-cement-zweem-goedje gedaan, hielp wel iets maar moet denk ik nog een keer. Vanmiddag de kastenwand erin getimmerd. Zes meter kast moet toch voldoende zijn dacht ik zo. Daar kun je dan wat handvoorraad, keukenspullen en het textiel voor de kamers in kwijt. Is toch minder massief dan ik had gedacht maar er moet aan de bovenkant nog het een en ander gemaakt worden. Nu zag ik in een folder deurtjes maar die waren 69cm hoog, 6 teveel dus. Zal wel weer een jacht op... worden. Het patroon in de vloer wordt niet te ernstig verstoord door de kastenwand waar ik wel een beetje bang voor was. Alleen het vierkant dat je nog net op de voorgrond ziet en waar Bios loopt, gaat eruit. Teveel van het goede, zie pic hieronder. Achter de kastdeuren komt de wasmachine en later de droogmachine te staan. De stenen achterwand wordt nog geisoleerd. Denk dat ik dat rotklusje maar zondag ga doen want dat luistert toch wel een beetje precies. En volgens het weerbericht gaat het in het weekeinde pijpestelen regenen, dus mijn toertje sla ik dan maar een keertje over. Vooral na mijn avontuur van afgelopen zondag is het even kalm aan doen. Regenen deed het vandaag de hele dag al maar goed je werkt lekker dus daar heb je dan niet zoveel erg in. Dan moet er nog een kader cement gefabriekt worden rondom de natuurstenen wand, die nu eindelijk droog is. Om van het kader om de muur en die van de deur een geheel te maken doen we in het cement (+fijnzand) een beetje gele kleurstof, tip van een van de metselaars uit het dorp. Dat smeren we dan af met een borstel of kwast. Zal wel weer een puinzooi worden. Dan kan de muur in de matte transparante lak en klaar. Daarna gaan we de lambrisering afmaken om de leidingen aan het zicht te ontrekken. Met opzet laat ik daarachter een ruimte over voor eventueel toekomstige leidingen etc. Nu dient dat om voornamelijk veel stopcontacten in te monteren want daar komt namelijk de internet en een leesplek voor de gasten. De tafels komen uit mijn oude kantoor in NL dus da's lekker makkelijk.
152
Tenslotte is de boilerruimte aan de beurt om met een rolluik voorzien te worden, staat al klaar. Dat zal wel weer een gepas en gemeet worden. Maar met een beetje doordouwen komt 't wel goed.
Volgende week komen Johan en Wil kijken voor workshops van volgend jaar dan willen we wel natuurlijk het gastenverblijf clean hebben. Geen grote stofbende meer maken dus. Dat laaste is voor het gasten gedeelte met de voltooing van de vloer in de corridoor nu verleden tijd. Stofpuin wordt niet meer naar binnen gelopen. Nogmaals PFFF. Posted by mailleroncourt at 06:56PM (+02:00)
Vroeguh Wednesday, May 20, 2009 Zit ik gisteravond een beetje te vogelen met een tekenpakketje en dan komt er dit uit: Heeft wel wat. Maar waar die vierkantjes nu vandaan komen, zal wel een weeffoutje zijn.
VROEGUH Mijn rondje kranten in de ochtend geeft een somber beeld te zien. Of het nu NYT.com, Figaro.fr, AD.nl, Time.com, VK.nl, Telegraaf.nl, NU.nl, Geenstijl.nl is, de diverse fora. Allen brengen een somber beeld. De burger is het zat, dat is een heldere boodschap. Maar ja NIEMAND komt in beweging, dat is nu juist het grappige. Alsof de hele wereld de nederlandse mentaliteit heeft overgenomen: kankeren op alles en iedereen maar iemand anders moet het oplossen. Neuf heeft een leuk abonnement: je kunt uren aan de telefoon hangen en het kost niets extra's om te bellen naar 42 landen in de wereld. Fantastisch. Mensen bellen op en hangen na de telefoon over te laten gaan weer op. In het venstertje zie ik dan wie gebeld heeft en dan druk je op reply. Gouden truuk in deze slappe tijden. Alleen mensen met nummer onderdrukking kan ik dan niet helpen en die moeten dan maar wat inspreken of een mailtje sturen. Maar goed in deze grauwe tijden voer je dan wel eens wat diskussies, zo van in de trend: Nee die regering deugt van geen kant. Vraag je: "en wat ga jij eraan doen..." Euuuh klinkt het dan. ;=O Tssa wat kun je er aan doen? Zonder dat het revolutie, burger-oorlog, opstanden, relletjes worden. Nouja een vreedzame bijeenkomst van meer dan 4 mensen is tegenwoordig ook al verboden. Handig he, die smoes van terrorisme. Geloof me oorlog of iets van dien aard heeft nog nooit iets opgelost, echt niet. Kijk de geschiedenis er maar eens op na. Zelfs de franse revolutie bracht een terreurgolf over het land. En weer zitten de oude regenten op het pluche, alleen hebben ze nu een ander etiketje opgeplakt gekregen. Om dat nu de kluit belazeren te noemen gaat te ver. Wie zei dat ook al weer: "het volk krijgt de regering die het verdiend?" Maar is er een pasklare oplossing? Nee natuurlijk niet. Een korte termijn oplossing? Ook niet. Een langere termijn oplossing? Neuuh. Is er wel een oplossing? Eigenlijk niet, en toch... Moeten de volkeren dan maar uitgebuit blijven worden? Eerst als kiezersvee en vervolgens als kanonnenvoer? Menselijk gesproken zeg je: nee dat zou niet mogen. Maar het gebeurt al eeuwen. Verander je zoiets zomaar? Ook niet nee. Nooit niet? uhm.
153
Wat dan? En dat is een vraag die me al jaren bezig houd. Nee ik ben niet, zoals gezegd, degene die hiervoor oplossingen bied. Maar wel iemand die vragen stelt. En zich afvraagt: hoe kan dit allemaal? En waarom doet niemand iets. OK, OK oorzaak en gevolg, tradities, niet begrepen politici die dingen uit hun verband trekken, onbegrijpelijke taal uitslaan; verhullend taal gebruik heet dat in newspeak. Overheden die het als een kunstvorm zijn gaan zien regeltjes op regeltjes te stapelen en daarvoor regeltjes bedenken die dan weer eindeloos aangepast dienen te worden. Maar eerst dan nadat daar weer een kommissie voor is benoemd voor vriendjes en begunstelingen die dan weer lekker van de straat af zijn, scheelt weer in de uitkeringen. En ach woorden als nepotisme, korruptie en uitbuiting, zijn woorden die in het dagelijks taalgebruik immers simpelweg genegeerd worden. Achterkamerpolitiek is ook zo'n mooi woord. Wat is onze taal toch eigenelijk rijk aan dit soort 'vergeten' woorden. Of uh? Nou een paar ideetjes heb ik wel. Wat nu, revolutie? Jawel maar dan anders. Daarvoor moet de gemiddelde mens diep in zichzelf gaan graven en zich afvragen waar die passiviteit vandaan komt. En hoe kun je binnen het wettelijk kader een systeem om zeep helpen dat je niet bevalt. Nee we hoeven echt niet op de barrikades te gaan staan. Neem nu gewoon eens de moeite om eens na te denken over wat onze regeerders goed doen. Heh? GOED doen? Ja goed doen. Toch?! Ze zorgen dat de mensen voldoende geprikkeld worden om te betalen voor onderwijs, gezondheidszorg, en openbaar vervoer. Fantastisch toch. Kunnen we met zijn allen lekker studeren, gezond blijven en reizen. Dat er dan nog voldoende overblijft voor andere geweldige projecten als jachtvliegtuigen, ontwikkelingswerk, schuldkwijtschelding, defensie, immigratie en gezinshereniging, de banken, subsidies aan multinationals moge dan geen verbazing wekken. Allemaal nuttige zaken die erg noodzakelijk zijn. Er blijft dan natuurlijk te weing over om plotseling optredende kalamiteiten als een krisis aan te pakken. Prioriteiten stellen heet dat. En er moet dan geld voor komen... komissietje, zorgvuldige besluitvorming, dingen weer in hun verband zetten, onduidelijke taalconstructies verkopen met goede uitleg vanuit de regeringszetels. En als klap op de vuurpijl komen we dan thuis met een halfvolle boodschappentas, want de rest van ons huishoudbudget zit immers in de door ons aangeboden projecten als onderwijs, gezondheidszorg en openbaarvervoer. Overheid moet, overheid doet je goed. Maar of het ook goed voelt, dat is nu juist de kernvraag. Voelt het goed? En om op mijn rondje krantensites, en fora terug te komen. Die indruk krijg ik niet helemaal. Tuurlijk alleen de ontevredenen laten hun geklaag horen. Dus luistert niet. Tevreden mensen, die zitten in hun deckchair te genieten van de ondergaande zon in Baja California en nippen aan hun mojito. Zakken soezelend weg in de warme namiddag gloed van de rode ondergaande zon. En observeren de sierlijke bewegingen van de dolfijnen die rondom het jacht dartelen. Zich tegelijk verbijstert afvragend waar de ontevreden burger het nu opeens over heeft. Want dat geklaag komt toch wel erg plotseling. Het ging een half jaar geleden toch hardstikke goed met ze? Nou dan. Dus neem nu eens waar. Wat doet de overheid goed. En stimuleer dat actief vanuit je zitstoel, vanaf je bed, achter je buro. Hoezo stimuleer dat. Nou gewoon. Een van de axioma's om een systeem in zijn voegen te laten kraken is door het systeem te overvoeden met waar ze om vragen. Of juister: waarom gevraagd kan worden. Een voorbeeld.
154
Belastingvergaren, daar zijn ze goed in. Erg goed, wat zeg ik, extreem goed. Al die belastingregeltjes, -,wetjes. Fantastisch. Wetten om regeltjes te maken, regeltjes om wetten te maken. Hoe komen ze erop! Als burger kun je daar niets aan doen, of invloed op uitoefenen. Of misschien toch wel? Jawel! Dus. Als je een belasting formulier krijgt wacht dan tot zeg 3 weken voor dat je het moet inleveren en vraag dan uitstelling aan. Komt er een brief terug binnen de gestelde termijn, kijk dan eens of ze een informatie nummer of mail adres hebben, vraag om uitleg, of meer toelichting. Melk dit uit. En ziet een paar wagonladingen aanvragen om uitstel druppelen per dag binnen bij de kollega's op het belasting kantoor. Kan alles via de mail, nog veel beter, zet wel bevestiging van ontvangst aan. Bij gezeur is dat wel zo handig. Print alles uit en voorzie het van een handtekening en datum. Daarmee is het een officieel stuk van je dossier geworden. Bedenk nu wat er gebeurd als de belastingdienst 7 miljoen verzoeken om uitstellen van betaling/aangifte etc binnen krijgt in en periode die sowieso al mega druk is bij onze landgenoten. Daar is toch niet veel verbeelding voor nodig niet? Overheden zijn verplicht te antwoorden op je brieven etc. Verzin eens een dienst bij je in de buurt en verblijdt hen met een berichtje, een mailtje, een verzoek voor informatie. Wat ook leuk is wat heet postbus 51. Jongens massaal info aanvragen. Aanvragen van subsidies is ook zo'n leuke. Doe maar een zakje aanvraag formulieren. Kan vaak gewoon via internet. Maar wel ff een paar keer om uitleg vragen. Vragen stellen aan onze geliefde politici is ook zo eentje. Bedelf ze onder je warme belangstelling. Geheid dat de posbussen van het onvolprezen MS outlook systeem de dienst gaan weigeren. Enne hoe lang denk je dat het systeem dit gaat volhouden, huh? En dus verzuipt een systeem eenvoudig weg onder de liefde van het volk. Het komt krakend in zijn voegen tot stilstand. Een gewenst resultaat. En dit filosofische snoepje wilde ik jullie toch niet onhouden. Posted by mailleroncourt at 10:11AM (+02:00)
Tussen Gast en Aanrecht Saturday, May 23, 2009 LMQR in volle glory Dit pinksterweekeinde hebben we gasten, OK niet vreemd voor een B&B maar we zijn nauwelijks klaar met de verbouwing van het gastendeel en het eerste tiental gasten zijn we gepasseerd. Het vermoeden neemt toe dat het een succes gaat worden. Deze week hebben we de laaste hand aan de corridoor gelegd. En natuurlijk blijven er nog kleine dingetjes over. Vlekje verf wegwerken, stof uit de naden pulleken, kachel schoonmaken etc etc. Zo begon ik vol goede moed aan de grote schoonmaak, de finale hoopte ik. En geloof me als je een jaar verbouwd hebt zit het stof overal, zelfs op plekken die je toch hermetisch gesealed dacht te hebben. NOT. Als toetje maakte Damien de garage schoon, hop weer stof in de corridoor. De deur ertussen gaat nog niet helemaal dicht, moet nog iets afgeschaafd worden. Maar dat zie je dan ook meteen weer op de vloer neerdwarrelen.
155
En de veurtuin is aan kant, lekker strak met een minimum aan onderhoud, hoop ik. Helaas lijkt een van de korst-fruitbomen het te gaan begeven, notabene het exemplaar waar het 19.7 jarig gedenkteken voor staat. De vegetatieve groei zet gewoon niet door, hier en daar een blaadje maar dat is nauwelijks voldoende voor het aanmaken van de noodzakelijke stofjes om van het boompje een boom te laten worden. Da's balen. Terug naar de grote schoonmaak. Het liep natuurlijk weer tegen het eind van de middag en de eerste gasten zouden rond 1600 komen. En dan weet je eigenlijk wel dat met twee emmers water rondrennen, vragen om problemen is. Vooral met een waarvan het hengsel niet helemaal jofel meer is. En jawel hoor, SPLASHHH, en door het onverwachte veranderen van je balans ging de tweede emmer ook. Dat was 20 liter water in de lobby, maar, tegelvloer dacht ik, niet erg. Behalve als je gasten over een uur zouden komen en je de bedden nog niet opgemaakt hebt en geen laatste stoflap over van alles en nog wat gehaald hebt, dan is het spitsroeden lopen. Stipt op de berekende tijd wandelden ze binnen, euhhh.... Gelukkig vatten zij het goed op, maar het was een zwembad! Ze zouden dan eerst naar Corre gaan het vaargebeuren daar bezien en over een paar uur terug zijn. Uitstel van executie ;=( Een paar uur later had ik de handel redelijk droog en de kamers op orde en als op afspraak kwamen de volgende gasten ook al binnen zeilen, even wegwijs gemaakt aan de drank gezet en zelf zoef onder de douche door. Gelukkig was het vlees al klaar: beef curry met chocola erin. Dan lekker kokkerellen voor de rest van het diner: aardappelpuree met stinkkaas en gratinee, tomatensalade, hoppa en klaar is uw maaltijd. Ah, zoiets, al kletsend met de gasten is mega gezellig, sapje erbij en maar kleppen.
156
Natuurlijk laat je vol trots LMQR zien en men is altijd lichtelijk onder de indruk van de stilte en het weidse uitzicht. Voor mensen die een huisje hebben in LDF (la douce france) niets bijzonders, maar voor mensen uit de steden die niets anders dan de hele dag 80 decibel lawaai om zich heen hebben en om de drie meter een muur gewend zijn is de ervaring: wijds. Vooral de elf meter lange glazen pui van ons nieuwe appartement wordt als indrukwekkend ervaren en dat is het, ook nog steeds voor mij. Als je de deur van de trappenhal naar het appartement open doet dan sta je als het ware midden in het landschap. Wijds! En telkens bekruipt je dan dat rijke weldadige gevoel van tevredenheid. Want dat Zwitserse leven gevoel is natuurlijk bedoeld voor de gasten. Wat vooral motiveerd bij het verbouwen van dit pand is, dat je erg veel creative dingen erin kwijt kunt. Glazen flessen wand, kan, prima. Het motief van het Tetris spel in de vloer, kan ook, niemand die je tegenhoudt. Een badkamer met hellend glas, ook allemaal mooi. Een mozaiekje hier en daar om toch wat oneffenheden weg te werken, schitterend. Je moet natuurlijk niet overdrijven maar een paar eye catchers in het huis is nooit verkeerd. In een van de WC’s zit ook zo’n schandvlek. De wanden sluiten niet helemaal goed aan daarom zit er een enorme voeg in de hoek. Bedacht ik me een tijdje geleden: als je het niet weg kan werken accentueer het dan. Voor die mega voeg komt dan waarschijnlijk een creatieve oplossing in de vorm van een stukje beeldhouwwerk o.i.d. Alleen je moet oppassen dat het niet ‘gefundenes fressen’ wordt. Gemaakt of gezocht, geforceerd. Gewoon hier en daar een accent, da's genoeg.
Net zoals in de corridoor een vlekje weggewerkt gaat worden met een paar in diggelen geslagen gekleurde tegeltjes in de basiskleuren rood, geel, blauw, zwart... Een beetje Gaudi-achtig effectje, ni-quel. Een kleur effect in de overigens redelijk rustig gehouden corridoor is daarmee ineens een eye catcher geworden. Dat wil niet zeggen dat als je een accent in die geest ontdekt in het huis er meteen ook iets mis mee is, je moet het zien als een kans er iets leuks mee te doen. Immers niets is recht of haaks in dit 150+ jaren oude huis, en sluiten panelen, blokken of planken daatom gewoon niet perfect aan. Staan kasten uit het lood of kraken vloeren. Een kwestie van de nood een deugd maken za’k maar zeggen. SITE Samen met Dries de site www.lemoutonquirit.eu eens aan een kritische blik onderworpen. Er is nog veel werk aan de winkel vooral met navigatie en mijn d’s en t’s. Geweldig als iemand daar met een kritische blik eens naar kijkt. Meteen wat java code geript van zijn site. Er is ook een probleem met de positionering van de elementen op de pagina’s, gedoe met compatibiliteit van verschillende browsers. Van later zorg. Vandaag de opmerkingen verwerken en weer een poosje laten rusten. Dan wordt het daarna eraan werken om je site zo hoog mogelijk op de ranglijsten te krijgen met de juiste trefwoorden, inhoud, links, zoekmachine optimalisatie enzovoort. Met wat er tot nu toe aan gedaan is moet ik zeggen dat de page ranking heel geleidelijk naar PR3 begint op te lopen. Het schijnt ook te helpen als je regelmatig je graphics verandert, iets actueels erop zet wat regelmatig ververst wordt en geen spoofing uitoefent door trefwoorden verborgen in de metatags te zetten die geen relevantie met je pagina’s hebben. Een dergelijke "zonde" is om de nieuwssites te scannen en de trefwoorden van die dag op te nemen, kost een maar paar minuten werk. De tegenwoordige zoekmachines schijnen dat af te straffen. Ach ja je doet wat met je opgedane kennis uit het vorige leven. ROZEN De klimrozen staan nu volop in bloei, een prachtig gezicht en het beperkt snoeien van een paar maanden geleden betaald zich daarmee dubbel en dwars terug, wat een lading bloemen. Dat rare ding ervoor is een pomp. Vroeger gebruikt als een soort brandweer voorziening. Die wordt weer vuurrood eersdaags, ies leuk. 31 Vanmiddag op de motor was het al bijna niet te harden kun je nagaan! Het is 31 graden nu. En de schapen zijn nog niet geschoren door de schapenscheerder. Er moet nu echt iets gebeuren anders bezwijken die beestjes. Dit is niet normaal. Posted by mailleroncourt at 04:17PM (+02:00)
Vol! Wednesday, June 10, 2009 Vorige week in NL geweest om een klant te migreren, server netjes down gebracht en volgens de regels der kunst weer opgebracht. Maar met de buitenwereld praten ho maar! Hun modem en internet knalde er uit en dan is leiden in last. Maar het is wel een prima leer ervaring voor hen om te zien wat er allemaal bij komt kijken om zoiets op te zetten. Ondertussen ook 't autootje laten beplakken, en het is een eyecatcher geworden. Vraagt er gewoon om het karretje telkens tactisch op te stellen. En verrek het helpt! Zo voor de
157
deur zetten dwars op de straat dan kan het rijdende uithangbord van alle kanten bewonderd worden. De buren vinden het prachtig. OK het koste wel wat maar het is keurig verzorgd door de beletteringsfirma in Ochten. Afijn auto een dag in leveren, 20km naar Maurik terug fietsen en 'savonds weer naar Ochten. Dat kostte me een paar dagen zadelpijn, en bovenwonder geen last van de spiertjes. De auto-cum-reklamezuil valt erg op en dat was ook de bedoeling. WATER Zondagnacht terug naar MSP na eerst een alarmerend bericht over stortregen enzo opgevangen te hebben. Nattigheid in de kamers, toch nog. Wie heeft dat raam open laten staan is een zinloze quiz. Geen ramp maar het stof was flink aangekoekt, na een paar keer flink dwijlen en poetsen ook dat weer weggegumd. INVASIE Blijkt dat maandag als een duveltje uit een doosje ook nog een groep van negen mensen drie weken lang de handel te willen afhuren. Hoera Full house, hoe bestaat 't. Volgens hen is er via het internet in deze omgeving zoiets van wat Fannie en ik hebben neergezet niet echt te vinden. Behalve LMQR dan he. Zouden we dan toch per ongeluk de goede locatie hebben gevonden? OK het is natuurlijk een onontdekt prachtgebied, maar je blijft onzeker totdat... Afijn maandagmiddag. Op een kamer na is alles op tijd klaar, bedden opgemaakt, en kamers gelucht. Het liep tegen achten en eigenlijk had ik het al een beetje opgegeven dat ze uberhaupt nog zouden komen, zo laat. Teminste de verhalen een beetje in gedachte hebbend dat 'men' een beetje in het rondte belt om de goedkoopste gelegenheid te vinden en dan niet eens afbelt. Maar grote opluchting, iets over achten waren de eersten binnen. De kwartiermakers zeg maar, inspecteerden de kamers en klonken tevreden. Iets uit de vriezer gehaald en in de oven geschoven, een beetje versiering erbij, patat en een maaltijd a l'improviste stond op tafel. Dinsdag zouden er nog drie kollega's bij komen. Dat kwam erg goed uit, konden we kamer vier nog even een extra haal geven.
158
Kom ik dinsdagmorgen bij de bakker, en jawel hoor, het wagentje valt enorm op. Vraagt ze waar het is en of ik al open ben, omdat er mensen van tijd tot tijd vragen of er een chambre d'hotes (B&B) in de buurt is. En zolangzamerhand brutaal geworden in de guirilla advertising grijp ik wat boomerangkaarten uit de auto en leg dat bij haar op een
speciaal daarvoor bestemd reclame zuiltje. Hoppa! Zeg ik maar. Een tweede item dat een succes is geworden in reclame maken. Lekker vers brood op tafel, en beetje pate en kaas en daar kwamen de heren goedgemutst aan de ontbijt tafel en lieten tevreden geluiden horen. Dan nog een beetje over de prijs geneuzeld en daar gingen ze naar het werk. Baal, kwamen ze om 4 uur al weer aanzetten, weg plannen voor op te hangen spullen. De vrachtwagen met materialen was ergens in de prut blijven steken en kwam pas de volgende dag. Pech dus voor hen. Een paar uur later kwamen de andere drie. En mijn specialiteit: spaghetti ging er in als koek. Kun je makkelijk in grote hoeveelheden maken, en we hebben er de tools voor. Als klap op de vuurpijl, we waren net klaar met eten, kwamen gasten 8 en 9 ook nog een paar dagen te vroeg aanzetten. Tsja dan wordt het dringen in de kamers met drie bedden elk. Want op kamer 3 is er die lekkage welke zich sneaky probeert te onttrekken aan mijn opsporingen. Het zal dus een beetje breekwerk worden. Als de weerwind al het resterende beddegoed uit de kast gehaald, want zes man ineens erbij is ff doorwerken voor de herindeling van de kamers. Meteen van de gelegenheid misbruik gemaakt en de gasten aan het werk gezet om de auto uit te laden, want die zat gewoonte getrouw weer tot aan de nok toe vol met fijne spullen. De matrassen zaten onderop dus... aub ff meehelpen. Binnen no time lag alles op zijn plek en konden de laatste bedden op hun plaats gezet worden. Kamer een is blijkbaar net ietsjes kleiner dan de anderen, daar zit ook een diepe kast in de muur, dat al het zijn, want bed nummer drie gaat weliswaal prima mar dan is het ook vol. Iets om te onthouden voor de volgende keren. Je geeft hem als eerste weg maar niet voor meer dan twee gasten denk ik. OVENTJE De groep gaat bij een zagerij in Jussey (spreek uit als zjussee) drie houtvergloeingsovens bouwen. Dat is toevallig ook een van de zagerijen in mijn tourrit voor de motorrijders of per auto. Gisteravond lieten ze wat foto's van hun andere projecten zien en ongelooflijk wat een vakmanschap straalt daarvan af. Als ze volgende week een beetje op streek zijn moest ik maar eens langs komen om te kijken. Toch is dat altijd vet cool als mensen zo trots op hun vak zijn. Volgende week zijn Fannie en Wim er ook, dan er meteen maar een uitje van maken. Had ik op tafel toevallig wat boeken over het bouwen van keramiek ovens liggen, ja echt toevallig. Daar werd dan ook driftig in gebladerd. Subtiele suggesties om van de restmaterialen hier op het terrein ook zoiets te bouwen moet ff bezinken, maar in ieder geval kan ik wat tips van ze losweken. je weet maar nooit hoe het balletje rolt. Voor negen man moet het kokkerellen dan iets eenvoudigs worden, maar spaghetti lust iedereen, en build your own pizza lijkt ze ook een aantrekkelijk idee. Een paar keer de BBQ in de fik steken als het weer het toelaat en hoppa weer een week om. Overigens verbaas ik me hoe weinig de mensen eten voor ontbijt. Elke volksstam is weer anders met ontbijt gewoonten, een leermoment. Afijn donderdag vertrekt er een op vakantie, dan kan volgende week iedereen weer normaal twee aan twee slapen. Tenminste als we de lekkage vinden. OPENING Wordt het dringen op de 21e? De officiele opening wordt namelijk verricht door de burgemeester en we wilden een kleine BBQ met een hapje en drankje erbij hebben voor de genodigden. Maar het toeval helpt ons, het past allemaal precies in het schema,
159
omdat de gasten dan net een langweekeinde naar huis zijn. Gered door de bel. update: hoor ik dat er zondag niet doorgewerkt mag worden omdat er dan niemand van het bedrijf aanwezig is. Dus zullen de heren denk ik en dag later op weekeind gaan... SCHAPEN Eindelijk! De schapen hebben hun jasje uit. De ooien lijken een stuk kleiner dan ik op mijn netvlies had, maar het rammetje is een monster van een beest geworden. Dat belooft wat bij de najaars BBQ. Maar ja het is een ram dus speciale maatregelen zijn nodig om het vlees nog ergens naar te laten smaken. Moet maar eens rondvragen voor de behandeling. Ze zitten nu ongeveer 3 weken in de voorste wei en het begint erop te lijken dat ze de zaak kaal beginnen te knagen/krijgen. Al is het dat ze er moeite mee te lijken hebben, maar liever zo dan dat het gras in een mum van tijd gekortwiekt is. Want dan wordt het een probleem met voedsel in de winter. En dat was het deze winter beslist niet, ook al ben ik pas gaan bijvoederen op het moment dat het echt minder werd. Een paar keer in de week krijgen ze een paar handjes brokkies, met als gevolg dat als ze je ook maar zien het meteen een kakafonie van geblaat wordt om meer. Dan rennen ze op je af. Iemand die dat niet weet denkt dan meteen aan iets anders dan dat je gedegradeerd bent tot een wandelende brokjes automaat. Ze zijn er echter voor, om voor het gras te zorgen en aan het eind van hun nuttigheid een paar hompen vlees in de vriezer, ook nog wel. Een dezer weken moet er een sowieso nieuwe ram komen, wel tegen de tijd dat Charly in de vriezer verdwijnt dan. (rammen schijnen onderling nogal te knokken) Daarmee houden we ook de genenpool een beetje intact, hoewel Charly maakt grote nakomelingen. Maar met een nieuwe ram zijn dan vier ooien die gedekt kunnen worden, een ervan is namelijk Charly's zusje. En vreemd genoeg is incest geen bekend verschijnsel bij schapen, daarom heeft zijn zus ook niet geworpen dit jaar. En je ziet dat echt want die heeft bijna geen uiers! Zo zal de veestapel hopelijk langzaam groter worden tot een stuk of 8. De rammen zijn dan puur voor het grootbrengen en dus het vlees. Volgend jaar die gasten beslist meteen kastreren, maar ja Felix was zo zwak bij de geboorte dat ging echt niet. Die mag nog even tot het najaar en dan hoppa naar de hongerige maag van zijn verzorger. Posted by mailleroncourt at 05:21PM (+02:00)
Feest! Sunday, June 14, 2009 En dan is het feest. De jagers van het dorp hebben een overvloed aan wild geschoten en verkocht, gegeten en gewoon een flinke winst gemaakt. Daarvan laten ze dan eens per jaar het dorp meegenieten. En dat is me een party geworden. Een enorme homp vlees werd op een spits gestoken en het vuur in de fik. En geen klein vuurtje. Manshoog en zo heet als lava. De hele handel staat op een soort wagentje met een draaiend spit. Zeer ingenieus. Maar ja dan moet je wel weer een generator hebben hebben om de handel in beweging te houden. De hitte is gewoon niet te harden, want de snijder hield het maar een tiental seconden uit. Tsja en dan zit je met zijn allen te schranzen.
160
Midden in het bos is een enorme partytent opgezet en van die bout en nog wat varkens-achtersten kan dan de hele gemeenschap zich de buik rond eten. Vier van dit soort hammen zaten onder een vuurtje in de grond achter de BBQ. En hubba hubba! Wat had ik nu aan de vork hangen. Nog nooit heb ik zulke malse lapjes gegeten. En als ik zeg nog nooit, dan verwed ik daar meer dan 50 jaar eetervaring onder, zo mals. Het mes zakte er als vanzelf doorheen! Bijna smeltend in je mond. In eerder gelezen recenties nam ik dit altijd met een korreltje zout, wat heet een kruiwagen zout! Maar nu ik het eenmaal zelf ervaren heb, het is waar, echt waar. En je begrijpt dat ik daar nu een stuk kritischer door geworden ben. De lat ligt dus weer een paar meter hoger, ;=0 Er waren zeker 150 mensen. Een hoop mensen aan het vissen in het etang communale, heen en weer pendelend tussen de vleesberg en de hengel. Toen ik wegging, Fannie en Wim zouden zo komen, was iedereen eigenlijk wel verzadigd , maar er was nog behoorlijk wat van het vlees over. En dat allemaal voor een tientje. Wijn, kaas, toetje, koffie (dit was dus echt niet te zuipen) en kwamen ze met iets sterks uit een jerrycan langs. Dat heb ik maar overgeslagen. Het rook wel lekker maar toch... Nog een tijdje met de burgemeester zitten kletsen en een van de buurmannen. Ik begin zo langzamerhand steeds meer mensen uit het dorp te herkennen en je schudt de handen van hen die dat weer met mij doen. Leuk is dat, geeft je toch een soort "welkom in onze gemeenschap" gevoel. En je het dorp door scheurt, en mensen beginnen hun hand op te steken, (dat doet men pas nadat je min of meer geaccepteerd raakt, alhoewel je blijft natuurlijk een blody forreigner) besef je pas in welk een kleine gemeenschap je terecht bent gekomen. Het voelt goed aan. Posted by mailleroncourt at 08:32PM (+02:00)
161
De dag ervoor Saturday, June 20, 2009
162
De afgelopen week zijn Wim (foto's van deze aflevering zijn van Wim), Fannie, Jeltje en Tjebbe, en ik zei de gek, stevig aan de slag geweest de laatste lik verf, de laatste spiegel en het laatste lampje op te hangen. Alhoewel laatste is natuurlijk met zo'n "never ending" project als dit een understatement. Maar verbazend genoeg is het gasten gedeelte toonbaar. En lijken we in een wat kalmer vaarwater gekomen te zijn wat betreft het klussen. OK de kosmetisch belangrijke dingen zijn gedaan en moeten er nog het interieur van de gangkast, een verlenging van de lambrisering, een tuin en, en, en...Gisteren met zijn vijven het balkon hek geschilderd. Dan schiet het wel ff op, 13 meter spijltjes is zo in een paar uur gebeurd. Hammerite is merkwaardig spul, je kliedert gewoon over alles heen, het maakt niet uit. Wel eerst met de haakse slijpmachine en een razendsnel ronddraaiende staalborstel het loszittende roest verwijderd, dat is echt eng, je bent voortdurend bang dat het ding eraf vliegt. Daarna met tranentrekkende ammoniak (80% uit een flesje: een paar klokken spul in 5 liter water en je krijgt 10 meter verderop nog tranen in je ogen dus...) de aanslag verwijdert en hoppa je kunt aan de gang. Er zijn een tiental deuren uit het huis gekomen met al die kleine kamertjes, dus er een uitzoeken voor het 'wegmoffelen' van de boiler onder de trap is dan geen moeite. Deuren zat! Geeft ook een goed gevoel dat je niet zomaar alles wegmikt op de "dechetterie". een nieuwe laklaag erover doet immers wonderen. Met de stenen die uit het gebouw zijn gekomen wordt nu een muurtje gemaakt
voor het terras, ook al bijna klaar, moeten ze nog wel effe hard aan trekken vandaag, maar het lijkt erop dat het gaat lukken voor morgen 12 uur. Uiteraard worden daar ook weer flessen in verwerkt, spaarzaam, dat geeft het een apart effect. Later kunnen we er nog lichtjes in maken, was de suggestie van Wim. OK Later.En zo zit je te klussen met de laatste dingetjes. En Fannie's opmerking: "je ziet het huis langzaam gereed komen, dat doet goed aan" is een beetje je beloning voor het harde werken van het afgelopen jaar. Overal zie je sporen van de laatste loodjes, dus er zal nog stevig schoongemaakt moeten worden, maar als de burgemeester morgen de zaak komt openen zal het spic en span zijn. GEREEDSCHAP We hebben toch maar al het gereedschap en het klein materiaal naar de garage gehaald, overal lag gereedschap en materiaal als overblijfsel van diverse klussen, tot grote ergernis van Wim. Een schone taak voor Tjebbe en die is al twee dagen bezig daar enige orde in te scheppen. Toch wonderlijk wat je zoal bij elkaar sleept tijdens een verbouwing. Je ziet ook veel kapotgeslagen dingen die Damien geprobeerd heeft te verstoppen, en sommige dingen vind je nooit meer terug denk ik, ook al weet je dat je die zou moeten hebben, ergens. ATELIER Nu nog de strengenpers en platenwals opstellen, de grange schoonvegen en spullen netjes neerzetten en dan kunnen we ook het atelier in wording laten zien aan de gasten. Is toch ook weer een beetje reklame. Blijkt er een kunstenaar geweest te zijn in het dorp, wiens huis nu te koop staat, die keramieklessen gaf. Dat liep blijkbaar goed, maar bloedde dood door gebrek aan inspanning van de kunstenaars' kant. En als je weet dat er in de winter eigenlijk niets te doen is in en om dit dorp, dan heeft dat natuurlijk een behoorlijke impact. Zelf wil ik absoluut geen lessen gaan geven, maar als mensen het inloop atelier willen gebruiken zijn ze natuurlijk welkom. Zal dan ook weer een kleine verbouwing worden om het werkgedeelte een beetje wintervast te maken, maar dat mag de pret niet drukken. De kachel is er al, ;=)) een kadootje van Dries.
LAATSTE DINGEN Tsja er zijn altijd van die laatste dingen die moeten gebeuren, dus vandaag wordt het nog wel een beetje stressen. Maar met zijn vijven moet het toch gaan lukken. En na een andere dag hard werken is dit het eindresultaat. Het balkonhek is in de witte verf, de terrasmuur is klaar en het gereedschap is allemaal verzameld. Morgen is de officiele opening en dan moet er nog wat opgeruimd worden. De laatste keien uit de tuin, een beetje rest afval weg om het zicht helemaal af te maken.
163
Toch zijn en blijven er een paar dingen kwijt, zoals de slang van de hogedrukspuit en klauwhamer, nou ja een boel dingen die ik niet heb teruggezien. Dan ga je op je balkonnetje zitten en geniet je van een mega piza van Wim's hand. Dat op het balkon zitten is altijd een avontuur, vooral in de avonduren is het een feest. Dan kun je genieten van kleuren die je alleen maar in je geheugen hebt uit de tijd in de tropen. Vooral de Mexicaanse luchten waren spectaculair. Maar wat heet, hier in MSP zijn de kleuren er niet minder om.
Posted by mailleroncourt at 07:46AM (+02:00)
Grande Ouverture Sunday, June 21, 2009 Zondag, de langste dag van het jaar. Openingsdag! Snel snel nog wat schoonmaken, opruimen en het naambord in de grond graven. Nou ja eerder hakken. Hier ga je niet vrijwillig een paar gaten in de grond graven om twee paaltjes met een bord eraan in te zetten. Na anderhalf uur hakken, zelfs een voorhamer kwam er aan te pas om de weerbarstigste keien te verpulveren, hadden we een gleuf in moeder aarde gehakt en het bord ingegraven. Oeffh! Fannie kwam met een oud laken aan om als onthullingsdoek te dienen, prachtig.
164
Nu nog zoef zoef de koelkast boven neerzetten, afval even afdekken met een bash, hier en daar nog een vuiltje wegwerken en zoef! De eerste gasten kwamen al aanzetten. Niet eens het frans kwartiertje, zou het dan toch anders lopen met dit soort gelegenheden dan
je denkt? Het wachten was nu op de burgemeester en de conseils du commune, die in Vauvillers eerst een andere ceremonie hebben gehad. De opening van onze chambre d'hotes gaat heel officieel gebeuren, en daardoor krijgt het geheel een beetje het cachet dat erbij hoort vind ik. Om 13:00 werd de opening van `le Mouton Qui Rit' dan verricht door onze burgemeester: M Frédéric Laurent. Alle buren, links rechts tegenover, en een paar notabelen uit het dorp waren aanwezig. En met een groep stonden we om het, 'sochtends in de grond gehakte, bord, met laken erover. Toespraakje, de komst van ons B&B was een aanwinst voor het dorp en mochten er veel gasten komen. En samen, de burgemeester en ik, trokken we het laken van het bord af. Erg jammer dat John er niet was, dit was wel een speciale gebeurtenis. Maar goed, in iedergeval is hier een uitgebreid fotoverslag van gemaakt door onze hof fotograaf. En de fotos, door M Laurent's echtegenote gemaakt, komen ook nog in de krant helemaal geweldig. Handen schudden, blij kijken, en moeilijk het laken wegmoffelend achter mijn rug. Fannie, mijn lief, dit is voor jou! Dan is het opnieuw party party! Lekkere nederlandsche appeltaart, punch, en meer lekkers. Weer prima vezorgd door de dames.
Een tour door het huis met de bourmaitre gemaakt, uitgelegd wat we met het atelier wilden en twee buurtjes hebben zich spontaan aangemeld voor het atelier. Nee ik ga geen lessen geven, ik faciliteer de ruimte en apparaten, tegen een kleine vergoeding. De kosmetische operatie aan de kamers heeft wonderen verricht en de burgemeester was echt onder de indruk van de kamers. Sprak zijn waardering uit voor zo'n kwaliteits B&B en ging ons ook in een boekje persen. Vroeg mij om de basis van een text, tsja mijn frans is niet geweldig maar ik denk dat we met Google een eind komen. Zij zouden het wel fatsoeneren riepen de Laurent's in koor, pas de probleme.
165
Tot in de avond lekker lebberen aan de Luberon wijn samen met de nederlandse buurtjes, over alles en nog wat zitten kletsen. En Loes op zitten stoken om toch vooral niet met haar opgezwollen voet naar een dokter te gaan. Want dan konden wij hem over een paar weken er zelf afsnijden, leek ons toch wel leuk, uitbenen, zenuwen doorverbinden, en dichtschroeien. Maat volgens mij leek ze nu wel overtuigd dat haar verzwikking iets meer aandacht nodig had. Tegen vijven was iedereen weg en kon de schade opgemaakt worden. Iedereen vond dat het geweldig was geweest, een mooie dag, mooie woorden van de bourmaitre, en de lovende woorden van de gasten over wat we met zijn allen van het huis gemaakt hebben vielen bij ons natuurlijk in goede aarde. Trots op ons werk is wel het goede woord. Als je zag hoe Damien met zijn stiefvader door het gebouw heen liep, ook trots op zijn werk. Nakeuvelend met Wim de activiteiten voor de komende twee weken overlegd, wat we gaan doen, en het plan getrokken, prioriteiten gesteld en dan werd het tijd voor de BBQ. Een paar flessen Courbiere er tussendoor-bij sloot deze gedenkwaardige dag af. GASTEN Tegen tienen komen plotseling de twee roemeense gasten aanzetten, onverwacht maar natuurlijk van harte welkom. Toch ff kontroleren of alles in orde was, handdoeken etc. Ze gewezen op de koelkast boven voor hun gebruik zodat de koelkast beneden niet meer overstroomt, is ook makkelijker voor hen. Vanavond moeten er nog twee komen en dan maandag avond zijn we weer kompleet.
166
UPDATE: Zouden er slechts twee gasten komen zondagavond, blijken er 6 te arriveren, eentje om 01:30 in de nacht. Ik hoorde iemand aan de deur rammelen. Het geluid werd steeds harder, en naar bleek steeds wanhopiger. Ik naar beneden en zag daar Tjebbe in strijd met de deur, rammelend aan de sleutel die sowieso niet erg wil. Je moet een beetje wiegelen en de sleutel er niet exact helemaal insteken om hem om te kunnen draaien. Even een handigheidje. Maar ja als je gast buiten staat en iemand probeerd in het donker
de deur voor je open te doen en het lukt niet, dan is dat een merkwaardige scene als je slaapdronken naar beneden strompeld om te kijken wat al dat kabaal te betekeken heeft. En met een korte draaiwiggel beweging ging de deur natuurlijk open zonder schijnbare moeite. Tjebbe een beetje verontschuldigend, en de gast geprikkelt: de deur zou toch open zijn? Nou ja bij reeds 5 gasten binnen dacht ik dat iedereen er was. Blijkbaar zijn ze allemaal net te onafhankelijk van elkaar om duidelijke afspraken te maken over aankomst en vertek, niemand wist iets van elkaar. Zo gaat dat dan. Lig je nog steeds half te wachten op de volgende gasten midden in de nacht, maar die kwamen niet, gelukkig was het daarom niet nodig Tjebbe en Jeltje te verleggen naar de grootste slaapkamer in Mailleroncourt: de Grange. Volgende dag kwamen de heren pas om 7 uur ontbijten ipv 6 uur, ff balen, maar goed stond het eten in ieder geval op tijd klaar.
(fotootjes in deze aflevering van onze hof fotograaf Wim) Posted by mailleroncourt at 07:52PM (+02:00)
Besancon Monday, June 29, 2009 De groep Duitsers zijn nog steeds bij ons. En zorgen ervoor dat ik rond 0530 op de rand van mijn bed zit te duizelen van de vorige avond. Om zes uur moeten ze ontbijten, anders halen ze hun uren niet, en zonder ontbijt uit LMQR gaan bestaat natuurlijk niet. Dus om zessen een nederlands ontbijt met franse ingredienten op tafel. Gisteravond was het weer een van die avonden waarin we telkens opnieuw proberen de sterren en in het bijzonder de Melkweg te gaan bekijken maar het niet tot 00:00 volhouden omdat de luiken telkens dichtvallen. Alhoewel we gisteravond behoorlijk op weg waren. De kleine beer en zo begonnen op te komen. Wim met zijn 500mm telelens kreeg de kraters te pakken van onze vriendin de maan. Maar even chronologisch graag, anders wordt het weer zo'n warrig verhaal zonder eind en begin, nu dus.
167
KAST Na de officiele opening op zondag was iedereen best wel in een hoera stemming. Het was een zeer geslaagd evenement geweest. Maar de dag erna weer tijd voor serieuzere dingen. Jeltje en Tjebbe stapten in hun auto en rijden terug naar NL. Door Wim en mij werden een aantal kosmetische zaken nu wat serieuzer aangepakt. We begonnen met de lambrisering van de kast. En omdat geen muur recht loopt en de vloer eigenlijk ook niet werd het passen en meten, met veel zucht en gekreun, en veel werkwater dat vloeide. De planken van de lambrisering werkten ook niet in het voordeel van ons humeur: krom, klemmend rond de knoesten of schier onbruikbaar. Het op de milimeter nemen van de maat werd een wanhopige poging er toch nog wat van te maken. En zowaar een dag later kon de door Fannie zo gewenste wasmachine opstelling weer hersteld worden. Wat een geklooi! Het kunstwerkje van de stortgoot wordt afgebroken en vereenvoudigd, de isolatie van de leidingen voltooid en na vijf dagen zagen, jammeren en liters koffie en thee, zat de zes meter lambrisering en isolatie er eindelijk in. We konden zelfs nog de reststukjes van de isolatie van het appartements dak verwerken. Wie nie weggooit... Nu nog de rest van de legplanken, Fannie had zich in de transpiratie gewerkt om die allemaal netjes wit te krijgen en het veredelde splinterwerk weg te strijken. Die legden we er nog in en de rest zou dan de week erna moeten komen. Maar die week is gereserveerd voor de vloerverwarming, dus als dat meevalt kunnen we tussendoor nog steeds die kast en de resterende elektro klussies doen.
168
BEZICHTIGING Woensdag middag zijn we gaan kijken bij wat de groep ovenbouwers allemaal aan het uitvreten zijn. En dat bleek gepiel op de vierkante millimeter te zijn. We reden het terrein op zonder dat iemand ons ook maar vroeg wat we wilden. Mijn eerste nijging om naar de portier te lopen om te vragen waar de groep werkte gaf ik na de eerste micro-impuls meteen op. De zon stak op je huid en het was geen uitnodiging om van een of andere fransoos te horen dat alles interdit en verboten was. Dus liepen we naar het nieuwste gebouw dat
we zagen en waar kranen omheen stonden. De eerste de beste werkman gevraagd naar de duitsers. Na een aanvankelijk een panish gebaar van de man, en na mijn gok dat het geen fransoos was, en wellicht prima duits sprak, kwamen we er prima uit. We kwamen binnen in hal met een tweetal ovens van zeker tien meter hoog waarvan onze logees de vuurkamers aan het inmetselen zijn. Zoals ze al eerder hadden uitgelegd was het zaak om de werkvolgorde precies aan te houden. En zeer precies te werken. De tekening die in de ovenruimte hing zag er voor mij niet al te gekompliceerd uit maar gaf wel aan dat het geen kwestie was van een klein keukendoventje van 50 liter. En natuurlijk maakt iedereen vergissingen dus werden muurtjes afgebroken, dan toch maar het muuranker ingemetseld en weer verder gelijmd. Prachtig werk. een van de mensen wees erop dat elke sluitsteen een andere maat had, de stenen van de gewelven elk een eigen kleurcode zodat vergissingen hopelijk uitbleven, etc. Maar het blijft passen en meten ondanks dat het meeste is voorgezaagd. High tech in de ovenbouw. Die ankers blijken essentieel te zijn, die houden de muren tijdens het opwarmen, stoken en afkoelen bij elkaar. Bij het afkoelen ontstaan er spleten tussen de muren zonder ankers en er op die manier telkens bij het afkoelen as tussen de muren in zou komen te zitten. Na verloop van tijd knalt daarom het hele bouwsel uiteindelijk uit elkaar van de krachten die dan ontstaan tussen de muren in, waar dan as zit en de uitzettende muren nergens meer heen kunnen. Indrukwekkend. Ze liepen achter op schema zei er een. Toch cool dat ze dan toch even de tijd nemen om je wegwijs te maken. Dat achter op het schema lopen is voor ons natuurlijk niet erg, het betekent toch ff vier of vijf weken volle bak, een fikse meevaller op de prognose. Aan het einde van de week gingen er twee op vakantie en worden door ons hartelijk uitgewuift en een zeer goede vakantie toegewenst. Daarvoor in de plaats komen volgende week twee nieuwe gasten. Niet gek voor een B&B die net officieel open is, toch?
169
Zitten we vrijdag aan de koffie op ons balkonnetje komt de benjamin van de ploeg tintelend van blijdschap het balkon opstormen: "chef maak de rekening maar op, ik mag terug naar huis". De jongen had het vreselijk te kwaad in LDF, kon zich niet verstaanbaar maken, en had een vreselijke heimweh, was voor het eerst van vrouw en kind weg. Tsja en dan zie je sterretjes als je dan naar een andere klus in die heimat mag dichter bij huis. Toch?!
170
BROOD & KOKEN We stellen er een eer in om de gasten geen enkele dag van hun verblijf hetzelfde avondeten voor te schotelen. En met de kookkunsten van Fannie is dat aardig aan het lukken. Er is nog maar een tafelgast over maar die ziet het ultieme gemak van mee-eten prima zitten. Het geeft Fannie lol om er, binnen het gegeven budget, toch iets smakelijks van te maken. En ondanks die beperking lukt dat perfekt. Tsja wie had dat een jaar geleden gedacht dat we maaltijden moesten gaan budgeteren! Voor het ontbijt probeer ik ook het brood zelf een beetje te varieren, met die tientallen soorten brood hier is dat niet zo moeilijk en bijna ieder brood is prima. Tijdens de opening hield onze buurman een exposee over "pain" en dat heb ik natuurlijk meteen in mijn oren geknoopt, nooit te oud om te leren dus. "Pain complet", dat was toch wel weer een paar stapjes hoger dan een gewone ordinaire baquette. En da's waar. Maar je moet het wel weten. Een paar weken eerder experimenteerde ik met "pain de kilo" een brood van een kilo, maar ook heerlijk. Dan lonkt ons nog de Pavee's in het oog. Die gaan we ook eens uitproberen. Heerlijk! Al dat nieuwe eten, geleidelijk aan leer je de verschillen in broden kennen, voor ons boertjes van buuten is het eigenlijk allemaal een pot nat. Brood is brood toch?! Eten is tot een kunstvorm verheven. En dat niet alleen in Frankrijk maar ook in de ons omringende landen. Nederlanders in het algemeen pikken volgens mij veel te veel. Het kleffe fabrieksbrood wordt als normaal gezien. Hier voeren ze zoiets nog niet eens aan de schapen. En dat is geen flauwekul, want dat soort brood schijnt vast te gaan zitten in hun magen of zo. Dan heb je nog een soort als: "Miche" (spreek uit: mieschj) dat is brood dat je beslist moet gaan proberen. Een vloerbrood zoals vloerbrood moet zijn. Een Miche is een soort groot uitgevallen kadet van 20 cm. Het geurt, het smaakt licht zoet en heeft een zachte textuur. Brood zoals brood hoort te smaken en te voelen, za'k maar zeggen. Maar ja ik raak natuurlijk bevooroordeeld, natuurlijk is er in NL redelijk eetbaar brood te krijgen, als je het zelf bakt...
Steeds vaker verwonder ik me in wat voor een wereld ik terecht ben gekomen. Zo dichtbij dat je alleen maar je hand hoeft uit te steken, je neus hoeft op te heffen en je oor te luisteren leggen om te genieten van alle prikkels die om je heen aanwezig zijn. ZAAAALIG! BESANCON Zaterdag besluiten we naar de regio hoofdstad te gaan: Besancon. Een statige stad met een eeuwenoude geschiedenis. Maar dat eenrichtingsverkeer in die stad is killing! Na een paar rondjes besluiten we in een van de parkeer garages te gaan staan, toch iets makkelijker om de stad te verkennen. Parkeren is niet duur en goed geregeld. Maar natuurlijk kwamen we weer op het verkeerde uur. Tussen 12 en 14 is alles dicht. We wilden immers naar het beton ciree kijken, wat dat was en watdat kostte. Bijna net zo duur als een vloertegel, maar makkelijker te verwerken. Een soort gietvloer, maar dan van betonzooi. Daar kun je de wereld aan kleurtjes door gooien en daarmee heb je een tamelijk consistente gladde, makkelijk te onderhouden vloer. Dachten we wel praktisch te vinden. Dat alles dicht is tussen 12 en twee kun je natuurlijk volslagen belachelijk vinden in de huidige 24uurs ekonomie, behalve in de provincie dan, he! Dat is nu eenmaal zo zullen de fransen zeggen, en volhouden tot hun laatste snik ok nog. Dat zo'n land daarmee geen streep verder komt interesseert ze geen zier, alles ten eigen voordeel. Maar het is wel: ben je net met je werk begonnen moet je alweer gaan lunchen. Waanzin toch?! Geen wonder dat ze voor tijdgebonden projecten buitenlanders inhuren, denk je dan. Of is dat dan weer vooringenomen?
een van de weinige plaatjes met F&ikke Maar natuurlijk zijn de restaurantjes wel in die tijd geopend, die koeltoer, weet je? Dus eerst maar eens een tafel opgezocht. Bij het eerste restaurant kwam na tien minuten nog niemand kijken wat we moesten, dus stonden we op en liepen naar de overkant, keuze zat in restaurants, nietwaar? De etikette is dat je je ff bij de ober meldt (als je die
171
tenminste te pakken krijgt) met de smoes: een tafel voor drie svp. Hij wijst dan proforma een tafel aan, maar dat is nu eenmaal de vorm. Het leven verloopt dan een stuk soepeler. Tuurlijk kun je gewoon neerzijgen en wachten tot een ober langs komt. Maar in dit geval weet "Men" dat je er bent, men komt dan ook redelijk vlug met een kaart aan en binnen een half uur ben aan je plat du jour bezig. Redelijk eten voor een redelijke prijs van 8.50 met een eigenlijk walgelijk biertje erbij (daar kunnen de fransen echt nog wat van de belgen leren) thee en een watertje voor 35 euries voor drie man lunch. Niet echt goedkoop maar betaalbaar. Het stadcentrum zelf is het aanzien waard, veel 17-18e eeuwse gebouwen die verder een beetje saai zijn, een soort renaissance kantoren wijk zeg maar. De binnenstad is weer anders, meer een winkel gebied waar het voor ons home urbana shoppingus natuurlijk leuk wandelen is. In de blakende zon, winkeltje in en winkeltje uit kon Fannie heerlijk allerlei fijne dingen bekijken. En zowaar we vonden leuke vierkante rijstpapieren lampen. Leuke wandeling zo, met een beetje moeite vonden we de parkeergarage terug en na een heel klein stukje korste route, al snel werden we met een grindweg geconfronteerd. En na een uurtje weer terug op stek. landschap omgeving Besancon De groep logees kwamen wat later dan verwacht dus dat was weer een meevaller. Lekker eten, dan naar het balkon en dan kijken naar de sterren is de bedoeling. Een flesje wijn open - shyraz uit de streek Pay d'Oc - en soezelend onderuit op je luie terrasstoel. Fannies opmerking dat het wel een tropen avond leek, zo zwoel trof precies doel. Behalve dat de rum Barbancourt dan ontbrak. De man kwam in alle glorie op, door de kleine beer vlogen voortdurend vliegtuigen, merkwaardig gezicht als je zo naar boven ligt te loeren. Dat besloot een prima dag dan wel zo'n beetje. Net vakantie ;=O
ZONNIG In de blakkerende zon tegen het zondagmiddag uur zijn we ff naar de vide grenier (rommelmarkt) geweest in Pont Du Bois, ook mijn gasten daar heen gewezen. En heb hen tegelijk op hun vrije zondag aangeraden naar Langres te gaan. Kwamen ze enthousiast van terug, dus dat was een leuke afwisseling voor hen. Op de vide grenier niet veel bijzonders gezien, de gebruikelijke meuk.
172
Foto rechtboven is van een oer lasapparaat met koolstof electrode voor 15 euries was dat eigenlijk best wel een leuk ornament geweest, maar ja toch maar laten staan. Leuk was wel de verzameling oude trekkers. Een dezer dagen gaan Wim en ik zo'n ding kopen en opknappen om in te scheuren op het land, lijkt me te gek fruit van je eigen bomen zo
te schudden en te verwerken. Nu heb je alleen maar last van steekvliegen. De tocht naar de boomgaard is dus geen lolletje. In de middag zijn we met onze vrienden het atelier ingedoken. De eerste keer dat alles kon worden gebruikt. Snel de draaischijven aangesloten op de stroom en hup de chamotte uit de ketels gehaald. Natuurlijk het verplichte nummer van uitleg wat is chamotte en waarom je dat bij handvormen en kuilvuur als beste kunt gebruiken. Jan en Irene zijn goede leermeesters geweest. Praktisch als we zijn, gaan we eerst nummers voor de kamers maken. En na een uurtje kliederen is dat redelijk goed gelukt door de club. Ook een paar pogingen gedaan wat potjes te draaien van chamotte klei. Lekker schuren aan je handen, dus. De wanden maar flink dik gehouden, kunnen we er nog wat inkrassen en overleven ze het wellicht ook in het kuilvuur. We gaan proberen het woensdag of donderdag biscuit te bakken (800-900 graden) zodat de kans groter is dat het in het kuilvuur heel blijft. Zal wel weer een gehak worden om het kuiltje te graven zo in de met keien vergeven ondergrond, maar goed we gaan ervoor. Vrijdagavond een beetje hout zagen voor de betere steekvlam, zal wel bekijks trekken uit het dorp. Paar flesjes wijn, midden tussen de schapen, en een BBQ doen de rest denk ik wel. foto's wederom van onze hoffotograaf Wim, foto's ovens en landschap Cornelis Posted by mailleroncourt at 06:27AM (+02:00)
Vloerverwarming Monday, June 29, 2009 Heet van de naald! Vandaag hebben Wim en ik de noppenmat voor de vloerverwarming gelegd en het eerste van de drie slangcircuits. Bleek dat de afstand tussen de lussen groter werd dan ik had berekend, daar kwamen we achter omdat we 20 meter slang over hielden. Precies een lus of twee te weinig eigenlijk. Dan komt er een diskussie los om het patroon te veranderen. We besluiten om er eerst een nachtje over slapen om het te laten bezinken, als het beton er op ligt is het te laat om iets te veranderen, om maar eens een deur open te gooien. En de slang loshalen van de noppenmat gaat heel gemakkelijk dus zoveel tijd zal er niet verloren gaan. We hebben namelijk eerst met een touwtje het patroon gelegd, waarbij de lus breedte duidelijk kleiner was. Volgens de handleiding moest dat kunnen, niet dus. Op de foto is dat goed te zien. We begonnen te twijfelen of we wel goed zaten. Want uit naberekeningen werd als snel duidelijk dat de totale warmte capaciteit met de huidige lusbreedte niet gehaald zou worden. Een ander patroon is daarom nodig. Morgen gaan we het proberen met een soort lepel patroon. De lepel komt dan buiten de eigenlijke lus te liggen, waardoor de slangen dichter op elkaar kunnen komen. Leg maar een serie lepels op tafel waarbij de lepel zelf iedere keer verspringt zodat de stelen dichter bij elkaar komen. Indirect kwamen op dit idee door een uitspraak van Fannie. Ja ja die meid
173
heeft haar zeven chippies op de juiste volgorde liggen. En daarmee komen we aan de 110 meter leiding of meer voor die plek, en dat was de oorspronkelijk berekende slanglengte. Posted by mailleroncourt at 04:03PM (+02:00)
Op=Op Saturday, July 04, 2009 De vakantie voor Fannie en Wim zit er weer op. Nou ja een werkvakantie dan. Eerst een week ploeteren om alles voor de opening klaar te krijgen (aangevuld met Jeltje en Tjebbe voor een langweekeinde), daarna een week voor de corridoor, en tenslotte een week voor de vloer van het appartement. Een week? We wilden het toch ook een beetje gezellig hebben met elkaar. Die twee stapten moe maar tevreden vanochtend in de auto om huiswaarts te gaan. Wim wordt in Eindhoven gedropt en beiden kunnen dan weer hun eigenste rat race oppakken. De groep ovenbouwers gaan hier hun vijfde week in, en moeten volgende week ook nog door, wellicht de week daarop ook nog. Een is er plotseling verdwenen zonder een kik of zo te geven. Een van zijn collega's betaalde voor hem, maar helemaal goed zat dat ook niet geloof ik. Volgende week zijn er twee kamers verhuurd dan klopt het weer precies. Maar mochten er weer mensen voor de vertrokken bouwers in de plaats komen dan zullen ze even plek moeten maken en verkassen naar de grootste slaapkamer in Mailleroncourt: le Grange. Speciaal voor dit soort gevallen hebben we twee stapelbedden gekocht, ook met goede matrassen etc dus kwa komfort zullen ze niets te klagen hebben. Alleen zullen ze dan ff bij hun collega's moeten douchen en zo. Hun baas laat zijn hete adem in hun nekken voelen, drie weken stond het karwei voor. Tsja, maar een verkeerd ingeschat karwei moet je niet op je werknemers afwentelen maar zelf de verantwoording nemen vind ik. Samen met de smorende hitte geeft dat geen top motivatie. Vanochtend liep een van de mannen de deur uit met een houding dat ie het wel voor gezien hield. Dat gaat natuurlijk niet goed, daar kunnen ongelukken van komen.
174
De afgelopen drie weken kon Fannie haar inrichters rol weer botvieren, koken als een sterren kokkin. En met alle kamers bezet is het geen sinecure het huis een beetje aan
kant te houden. De wasmachine draaide volcontinu als alle kamers weer vers beddengoed kregen. En de hoeveelheden flessen in de kamers! Gelukkig ruimen ze zelf het ergste op, maar ja je moet ze wel af en toe helpen onthouden dat de glasbak om de hoek staat. Zuipen kunnen ze dat staat vast. De extra grote vuilnisbak zit vol met kartonnen van de bierflessen. In frankrijk hebben ze ook geen statiegeld op de meeste flessen, dat geeft dus bergen glas waar het niet thuishoort. VLOER Deze laatste week hebben Wim, Dries en ik echt lopen beulen om de vloerverwarming er in te krijgen. We wilden persee deze week storten en klaar ermee zijn. Het nieuwe lepeltjes patroon erin leggen bleek geen probleem, mooi hoor, net een electronisch printcircuit. Wel moest je herhaaldelijk op je qui vive blijven om het ontstaan van koude-zones te vermijden; te weinig slang op een bepaalde plek. Een heel gepuzzel en overnieuw doen waar nodig, dat ging wel weer makkelijk. SPULLEN Daarna zijn we de ingredienten gaan kopen. Zoals bijna 1200 kg cement en iets meer dan 2 kuub zand. Het cement was totaal geen probleem. Je rijdt het terrein van hofleverancier BigMat op en je begint simpelweg te laden vanaf een pallet waarop het begeerde goedje ligt. Een paar tellen later helpt de magazijnmeneer je mee met het inladen en binnen no time zakte de caddy nog net niet door zijn veertjes heen. Wim laconiek stellend: "Laad maar bij, er is nog ruimte ik voel geen klonk"! Dus hup met 32 zakjes a 35 kilo de hort op. Dat we over de weg heenzijlden en bij het minste zijwindje als een losgeslagen bobslee over het wegdek vogen deed niet af aan de pret dat we in een keer rijden de hele handel binnen hadden. ZAND En dan 2 kuub zand regelen, om te brengen ook nog, want 4000 kilo zie ik me niet heen en weer rijden. Bij de eerste sabliere ging het mis, ze konden pas op vrijdag leveren. De taktiek om het uiterste bod te forceren is dan: je blijft op zijn frans een beetje dralen, brengt je probleem naar
175
voren, je wacht nog een beetje. En ziet! Dan pakt de bedieningsjuffrouw toch maar de telefoon op om eens te informeren of het niet anders kan. Helaas, klinkt het, "impossible" (c'est pas un mot Francais = dat is geen frans, ging hier echter niet op) Vragend naar een andere sabliere is ook nog een troefkaart, maar ook dat faalde, helaas. Bij de tweede sabliere was het raak. Brutaal als Wim en ik zijn geworden, of was het overmoed? Reden we koelbloedig het opslag terein op, zo met van hier komen we ff 4 ton zand wegslepen. Natuurlijk sloeg de burokratie ongenadig toe, en wij met de staart tussen de benen terug naar het kantoor in Magnoncourt. Daar struikelden we over een paar hooggehakte damesschoenen, een pakje sigaretten en een aansteker op de deurmat. Twee tellen later spotten we een jonge dame met haar memmen bijna buiten boord, prima binnenkomst zo in een zaak! Maar ja het is bloedje heet, 30+ graden, dus zagen we dat maar door de vingers. En nu, hoe het voor elkaar te krijgen dat het zand geleverd werd op een door ons gewenst tijdstip. Het spook van dagenlange levertijden gaf ons een bleek beeld voor de rest van de week. Maar het is nu tijd om een beetje blufpoker gaan spelen. Door bij de leverancier net te doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je gisteren geleverd wilt krijgen. Je begint met een bod als: morgen kunnen jullie best een hoopje zand leveren. Gaat ze eerst ff moeilijk kijken, je dringt beleefd wat aan. Haar tegenbod is donderdag. Onze reaktie: alleen als het om 0800 is. Daarna vraagt ze waar het is, want onze starende blikken laten eigenlijk niets te raden over, en loopt naar een kaart aan de muur. Op een elegante manier weet ze haar voorgevel binnen haar BH te werken en komt keurig gekleed weer aan de balie zitten. En dan komt er een aanbod dat je niet kunt weigeren. Woensdag avond! Alles op een manier alsof het vanzelfsprekend is dat ze ook daadwerkelijk gaan leveren. Prima, je moet niet moeilijk doen over het tijdstip, in ons geval in de vroege avond, maar dan heb je de spullen ook in huis. Ons bezoekje eerder op de dag bij Dries om zijn hulp op donderdag was dus niet voorbarig geweest.
176
Daarna zijn we de zaak gaan voorbereiden met schotjes, afplakken en nog een paar kleine correcties in het patroon. De rest van de dag een beetje zitten aanklooien, tussendoor nog een klant uit mijn beroepsverleden proberen te helpen, en de volgende morgen rond 0830 begon het feest. Na 16 uur zat het erop. OK je kunt je afvragen of 16 uur lang aanklooien met 2.2 kuub zand, de nodige zakken cement en emmers en emmers water plus wat chemisch spul verstandig is voor een paar amateurs. Maar het ligt erin. Dries gaf het pas op om 2000, hij kon niet meer, toch een top prestatie voor een oude man! Wim en ik werden door Fannie liefdevol gevoederd, ze had bijna met ons te doen! En gingen een halfuurtje daarna door. De eerste twee kuub was al door Dries weggewerkt, aan mij om de laatste kuub die er al een half jaartje lag weg te werken. Het zand had een sterke schapengeur, en met het cement en water erbij rook het mengsel niet echt aangenaam. Ik vroeg me af als dit de hitte van de verwarming kreeg te verduren, zou het dan nog stinken? De laatste meters vloer gingen erin, beiden zwoegend tegen de pijn in het lijf. Tot overmaat van ramp gaf het bouwlicht het op! Maar ik had nog fotolampen, die gaven ook een bult licht. Zo rond 2400 waren we klaar, totaal gebroken, dat wel. Wim had flinke blaren op zijn handen en zijn armen wilden ook niet erg meer. We waren gesloopt. Uitgeput dronken we nog even een sapje. Douchen? Wim kon het allemaal niet meer schelen en viel half bewusteloos in zijn bed. Zelf moest ik bijna op handen en voeten naar boven om de douche in te kruipen. Warm water doet wonderen met je lijf, dus dat Japanse badhuis komt er beslist! De volgende ochtend was het overeind komen een beetje erg moeizaam. En Wim maar lachen, niet alleen om dit oude mannetje dat alleen nog maar kon strompelen, maar dat we tot 2400 door zouden gaan een grapje van hem was, de vorige avond! Het was weer erg mooi weer en als twee muppet mannetjes zouden we de wereld, vanaf ons balkonnetje, wel even gaan bekommentarieren, volgens Fannie. Uiteraard hielden we dat niet al te lang vol en stelden we "Stille Donder" (naar diens fluisterstille aanwezigheid) op in de Corridoor dan kon Wim de hele dag op het internet tekeer gaan. Zelf ging ik met een heel ander probleem op het internet aan de gang, vond niet echt een oplossing en een nieuwe afspraak met de klant was nodig. En daar kwam Hans Roelse aanwaaien! Hans is een oud kollega van ING, we hebben samen zitten buffelen de callcenters zo veel mogelijk in de lucht te houden. Heerlijk weer even oude zaken, koeien en andere schijnbewegingen uit de sloot halen. Na 8.5 jaar was Hans eindelijk door een interne medewerker vervangen. Je kunt je afvragen of men Hans dan niet beter een kontrakt aan had kunnen bieden maar soit! In ieder geval had hij zijn traditionele stek in de Ardeche weer onveilig kunnen maken, en behalve die paar lawaaischoppers op de camping was hem dat weer goed bevallen. En verder ging het goed met hem. Zijn vintage autootje deed het nog perfect, en na een beetje restauratiewerk kwam het ook nog door de keuring heen vertelde hij met gepaste trots. Prachtig zo'n verhaal, wat dan op een zegevierende toon verteld wordt: ben ik ze toch weer eens te slim en handig af! Duh! Natuurlijk Hans ff vereeuwigd naast ons pas geleden geplantte uithangbord. Toch leuk zo'n oud kollega die langs komt zwaaien. Maar we konden hem niet verleiden mee te eten, en een uurtje later zoemde zijn bolide richting Epinal.
177
AL MET AL Tevreden terugkijkend op de afgelopen drie weken klussend met Wim, Fannie de sterren van de hemel kokend tussen de verbouwingsdingen om. Het waren drie prima weken zo met elkaar. Dat er ook nog een groep gasten waren mocht de pret niet drukken. Integendeel, de aanwezigheid van zoveel gasten gaf juist de moed door te gaan. En de overtuiging dat we op de goede weg zitten. Posted by mailleroncourt at 12:56PM (+02:00)
ruines Thursday, July 09, 2009 Gisteren kwam de buurman een deel van het hout afleveren. Je wijst een logische plek aan en hoppa wij aan de slag. Merde! Stond ik met mijn blote benen midden in de brandnetels te hoppen. Dat gaf toch wel een heel speciale ervaring, mwah, beheersing is geen zonde, of, grote jongen niets van aantrekken! Wel heftig prikken die zooi! Zou je daar iets als van een allergische reaktie van kunnen krijgen, dacht ik nog ff. En jawel hoor, mijn huid stond 'savonds strakgespannen om de knoken heen. Goed voor de doorbloeding dacht ik maar. Weer een ervaring rijker, maar echt zeer deed dat nu ook weer niet, meer een hinderlijk kriebelen. Vraagt Didier tijdens het uitladen waarvoor ik al dat hout toch nodig heb, want zoveel stook je niet, opnieuw uitgelegd: keramiek, en het ene lokt het andere uit. Daarna is het tijd voor lekker ouderwets geroddel, en dan komt natuurlijk ook het lokale 'nieuws' op je af. Zo ook het verhaal over de ruines in het dorp. En hoort! In ons dorp staan een paar totaal vervallen huizen (ga ik ooit nog eens een mooie raportage van maken). Een ervan staat tegenover ons huis. Gekscherend noemen we dat de "ruine en face" (de ruine tegenover). Zowel de buren als wij hebben geprobeerd het ding te kopen (om af te breken). OK de prijs ging iedere keer dat men bood, afwisselend boden de buurman en wij, met een paar honderd euro omhoog met als hoogste prijs tot nu toe 4000 euries en beginprijs 3200. Ja, voor een ruine dus. Met de kosten koper erbij zou je op iets meer dan 5000 komen. Twee zaken hebben het kopen ervan verhinderd. Enerzijds wilde de burgemeester dat het gebouw gerestaureerd zou worden, wat niemand van de aspirant kopers eigenlijk wilde want dat ging echt in de papieren lopen. Anderzijds was de prijs voor een hoop stenen en geen noemenswaardige grond eronheen, die was immers al verkocht, veel te hoog. Als parkeerplaats, voor de buren, en als eventuele uitbreiding voor ons wellicht een gooi waard geweest, maar dan zonder restauratie plicht.
178
Maar uiteindelijk is de burgemeester en de gemeenteraad omgegaan. Wellicht heeft het doorgeven van de uitspraak van de architect de france geholpen, je weet maar nooit. Aldus is het volgende besloten: de eigenaar moet het gebouw slopen en de stenen afvoeren. Natuurlijk werd de bouwval te gevaarlijk voor de omgeving, spelende kinderen kun je nu eenmaal niet tegenhouden. En natuurlijk aast de buurman op dat stukje grond,
en is het zijn eigenbelang om het zo te spelen, hij is immers lid van de gemeenteraad, makkelijk zat. Voor ons is het voordeel dat we dan een puist voor ons huis kwijt zijn. Uiteraard heb ik te kennen gegeven dat ik de stenen wel wilde hebben, daar zou ik dan met de eigenaar contact op mee moeten nemen zij Didier. Tuurlijk, als je belang is gediend dan is de rest ineens niet meer belangrijk. Afijn maar eens kijken hoe de eigenaar gaat reageren als hij het gemeentelijk bevel heeft gekregen en verwerkt. Had ie het maar voor een opruimprijs moeten verkopen en niet het onderste uit de kan willen hebben. Nu draait ie op voor de afbraak kosten en die zullen denk ik ietsje pietsje hoger liggen dan de 4000 die hij er voor vraagt. Leedvermaak? Jaaaahaaah! Posted by mailleroncourt at 09:30AM (+02:00)
Damien Friday, July 10, 2009 (bijgewerkt 12 juli) Sommigen vragen zich af wat er met Damien aan de hand is. Zoals afgesproken zou Damien hier tot en met mei werken en daarna zijn eigen weg zoeken. En zo is dat ook gegaan. Een laatste klus zou hij nog als aangenomen werk doen, het afmaken van het terras. Voor een afgesproken bedrag en klaar VOOR de opening op 21 juni. Dat ging niet echt van een leien dakje, nee niet bepaald. Omdat we zelf stinkend druk waren om alles voor de opening klaar te krijgen, kwam daar uiteindelijk weinig van terecht. Hem met de in te metselen flessen te helpen; je weet wel: extra werk, duurt langer etc. Ook al waren er een minimale hoeveelheid flessen nodig eigenlijk. Zeker, hij wist nog wel een maatje die hem daarbij zou kunnen helpen. Zo gezegd zo gedaan. Maar daarbovenop kwamen dan wel weer ff 150 euries voor die paar extra dagen. SLOTSCENE Naar mijn mening had ik voldoende uitgebreid verteld hoe ik het wilde hebben, maar stipt om 1700 zaterdag kwamen de heren langs om te zeggen dat ze klaar waren, en te moe om door te gaan. Dat tijdstip van 1700 is altijd een heilig moment geweest voor Damien. Het kon vriezen of dooien daaraan werd gewoon niet getoornd. Hij kon wel veel te laat beginnen in de ochtend of de middag maar die 5 uur in de avond bleef gewoon vijf uur in de avond. Nou ja niet gewerkt niet betaald, dus trok ik de niet gewerkte uren er gewoon weer vanaf. Geen punt. Dat het werk en dus de voortgang er onder leed was niet iets wat hij erg hoog opnam, en bleef daar ook stoicijns onder. Dat de werkzaamheden de laatste maanden niet echt van een leien dakje gingen, met hem, moge dan ook duidelijk zijn. In toenemende mate nam de productiviteit van hem af. En vooral over zijn houding begon ik me nogal over te ergeren. En die telefoon van hem stond ook niet stil. Dat liep echt de spuigaten uit, het was niet even aannemen en zeggen ik bel je later terug, nee. Er werd dan uitgebreid geouwehoert met deze of gene. En dat wel in mijn tijd! Ergernis nummer twee. Kijk en dan ga je op een gegeven moment zout op de slakjes leggen he? Je gaat opletten hoeveel werk hij werkelijk verzette als je bijvoorbeeld zelf materiaal aan het halen was, als je ergens anders mee bezig was/ging, en hij zonder toezicht moest werken, of hoelang het duurde voordat bij wijze van spreke de eerste werkgeluiden klonken. Al dat ging met steeds grotere vertraging. Als je dan
179
soms eens tussendoor ging checken schrok ik van de minimale hoeveelheid productie die er uit kwam. Vooral de laatste maand. En dat bellen, een keer heb ik hem zelfs de telefoon uit zijn handen getrokken en neergelegd op een steen bij hem in de buurt. Dat signaal begreep hij bliksems goed. Wat de emmer echt deed overlopen was dat midden in een bespreking over het werk, hij de telefoon aannam en uitgebreid begon te ouwehoeren. Ik liep dan maar weg en besloot een andere keer wraak te nemen. Want tegen zoveel onbeschoftheid daar stond je verstand bij stil. Weet ik ook wel dat hij zijn grenzen steeds verder wilde leggen, maar die laatste paar weken dacht ik laat 'm maar gaan hij krijgt hierna toch geen werk meer, en afspraak is afspraak. Buiten de waard gerekend dat ie de zaak zo traineerde hij drommelsgoed wist dat er een verlenging nodig zou zijn. Dat dat terras af moest dat ik wel genoodzaakt was om hem daar apart nog voor in te huren. Nou ja dat verhaal staat hierboven. De klap op de vuurpijl kwam toen ik een opmerking maakte over het voegwerk dat hij nog niet gedaan had. In alle toonaarde begon hij te mekkeren dat dat niet in de deal zat. Meneer begon zichzelf helemaal op te fokken, niet te geloven! Op zo'n moment kwam alles uit Haiti weer bovendrijven waar ze dit soort rotstreken ook uithaalden. Voorts vond ie dat er te weinig geld voor stond, terwijl we dat in overleg hadden vastgesteld, en dat er eigenlijk meer bij moest. Ook weer Haitiaanse toestanden, chantage dus. Om het te voegen, en klusje van misschien 2 uur vroeg ie 75 euries. Onder geen beding zei ik. Uiteindelijk enigden we ons op 55, echt handje klap, en dat vond meneer ook nog veel te weinig. Dat het geheel veel slechter afgewerkt werd dan ik gewild en uigelegd had was voor mij echt definitief het einde van het hoofdstuk Damien. GORDIJN! De eind akte kwam al spoedig. Meneer had zich zodanig staan op te fokken dat ie alles uit de kast haalde zijn drift te kunnen botvieren. Kwam ie eisend: "en nu mijn geld anders loop ik naar de politie en dan halen ze hier alles overhoop". Doelend op de roddel van het zwartwerken eerder die maand. Mijn antwoord was toen: "ik weet waar je auto staat, waar je woont, net zo makkelijk." Toen begon ie met: "als je me niet betaald breek ik alles weer af!." En ikke zei dan als tegenbod: "hoe wil je dat overleven?" Want nu was ik werkelijk witheet geworden. Nou ja toen ging die telefoon midden in ons oververhitte gesprek weer af. Letterlijk gered door de bel! En daar komt een redelijk mens niet meer tussen, he. Ik liep toen maar het huis in, ook om af te koelen, en voor mij was het afgelopen met hem. Schreeuwde hij tussen het telefoneren nog naar binnen: "Vijftig euries! Vijftig euries!" Natuurlijk had hij de mens aan de andere kant van de lijn alles in zijn geuren en kleuren natuurlijk verteld. Dat ik dat nog mocht meemaken, iemand die alle fatsoensnormen overboord kieperde, iemand die je een jaar lang op sleeptouw hebt gehad, waarmee je het uiterste aan geduld hebt getoond en bijgebracht hebt wat ie nu kende en wist (tot drie keer het metrische stelsel moeten uitleggen).
180
Ach ja ondank is 's werelds loon zeggen ze wel eens. Maar toen sloegen bij mij eindelijk de stoppen van geduld en acceptatie vermogen door. Ik stak hem met een soort smijtbeweging die 50 flappen toe en riep hem toe: "Je denkt toch niet dat je hier ooit nog werk krijgt, en nu opgesodemietert , het erf af!" Dat was voldoende en sindsdien zijn we niet meer op speaking terms met elkaar. Jammer, het leek een aardige knaap, ook al zat er niet echt pit in en heeft hij gewoon geen toekomst. Hij kon ook zo driftig worden van tijd tot tijd. Zo erg dat ie met een hamer op de tegels ging intimmeren bijvoorbeeld, of dingen gewoon kapot begon te slaan. Of
als hem iets niet direct lukte moest je ook oppassen dat ie geen rare dingen deed. Ook van die stomme dingen haalde ie uit, alsof het hem allemaal geen moer kon schelen. Wie verwijdert er nu in godnaam verfvlekken van het glas van een raam met schuurpapier! Nou vraag ik je. En zo gingen heel erg veel gereedschappen kapot, werd onnodig veel materiaal verspild. Of werd een nabewerking van bijvoorbeeld cement gewoon onverschillig afgedaan met dat komt morgen wel, ja als het beton hard is zeker! Al met al een zeer teleurstellend afscheid en voor mij een zeer teleurstellend eind. Dus Damien is niet meer. Vandaar geen verhalen meer over het geklungel met Damien. UPDATE: Een paar dagen nadat ik dit verhaal had geschreven, een beetje gekalmeerd zijnde, zit ik me te bedenken dat dit gedragspatroon best wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van zijn langdurige werkeloosheid. Franse werkgevers maken heel erg snel korte metten met dergelijke mensen. Want wie wil nu een ongeleid projectiel in dienst houden? Of iemand die overduidelijk, hetzij opzettelijk, hetzij uit onnadenkendheid, stomme dingen doet die niemand met ook maar enige reden in zijn hoofd ooit zou doen? En ik maar denken, nooit een kans gehad, of het wordt beter. Feit blijft dat hij bij vlagen uitstekend werk deed, hij meestal zeer aardig was en vrijwel altijd zonder morren deed wat ik hem vroeg te doen. Ook verbeterde hij mijn frans voortdurend en was hij in het algemeen goed gezelschap. Maar ja het is anders gelopen. Zijn laatste stunt was en is gewoon onvergeeflijk. Posted by mailleroncourt at 01:10PM (+02:00)
Kokkerellen Saturday, July 18, 2009 We proberen het de gasten zoveel mogelijk naar de zin te maken. Dus op slaap confort en eten worden geen concessies gedaan. Wijnen worden door mij dan ook uitgebreid getest voordat ze op de gastentafel mogen komen. En dat is af en toe een erg pijnlijke aangelegenheid. Dat zijn van die Chateau Migraine wijnen waarbij je al na twee glazen de volgende ochtend een schitterende dreinerigheid in je hoofd ontdekt die daar de avond daarvoor niet zat. Je werklust is dan meteen 0 komma 0. Dure wijntjes zijn dat. Er zijn er die je na een slok al wegzet voor het koken. Maar er zijn er ook die je niet eens voor het koken durft te gebruiken, en je na het wegspoelen door de gootsteen afvraagt hoe varen de bacterieen in de sceptic tank, de volgende dag... Je komt zo wel eens wijntjes tegen die met een paar glazen meyeen door de eerste ronde komen. volgende stap: krijg je er dan ook een hele fles van op gedurende een dromerige avond op je balkonnentje? Zonder koppijn achteraf, begrijp je? En dan komt er een wijntje op je pad zoals Luberon, uiteraard uitputtend getest, de hele fles methode ging helemaal prima, de eerste voorzichtige tafelproef ook. Daarna begin je per doos te kopen. Komt toch wel op. Of het een bewaarwijn is lijkt een volkomen zinloze
181
vraag, eigenlijk in ons soort business volledig buiten context, jawel. Natuurlijk zijn er ook mindere etiketten van dat merk, maar wat mort dat. Na de LMQR smaaktest merk je dat vanzelf. Oh en voor hen die dit interessant vinden: Wijn uit de Luberon is zacht en houdt het midden tussen een cabernet chauvignon en een shiraz. Heeft een zeer prettige afdronk. Is niet al te pittig voor een tafelwijn en toch vol van smaak. Past bijna overal bij. Vooral bij vlees gerechten met een romige saus. En al dat geneuzel over afdronk, fruitig en volheid, basaltkleur - weet ik het, rijpe eikengeur etc laat ik over aan hen die daar weer van genieten, in plaats van de wijn, dan. Onze gasten waardeerden gisteravond de Luberon bijzonder en de kleine voorraad Lub was aan het eind de avond dan ook door de diversen kelen gegleden. Genieten als anderen genieten, heerlijk toch? KOKKERELLEN Weet je wat ook leuk is? Als een van de kinderen van de gasten je meehelpt met het koken. Nou ja met het toetje dan. Lekker peuren in een potje met gesmolten chocola in een kommetje in warmwaterbad. Room... uh, shit dat was iets te ruim bij het vleesgerecht gebruikt. Improviseren maar. Melk en een flinke klont boter er doorheen, een beetje poedermelk en meer suiker dan eigenlijk hoorde had praktisch hetzelfde effect. OK niet hetzelfde maar de smaak was prima. Dan de geschilde peren de vriezer in. En dat schillen met die kleine ging echt van dik hout zaagt men planken dus de vorm was ietwat anders dan oorspronkelijk beoogt. Maar wel dikke lol en daar ging het om toch? Het ijs in LDF kent een totaal andere consistentie, textuur en smaak, en is bovenal mieren- maar dan ook mierenzoet. De vanille smaak ook totaal overdreven, maar goed we leven in een tijd met extremen dus dit kan er ook nog bij. De truuk is, als je de saus voorzichtig over de peren heengiet moet het stollen. Normaal lukt dat ook behoorlijk. Maar deze keer waren en de peren niet koud genoeg en de saus te dun door die melk. Een leerpuntje dus. Maar met het ijs zag je de oogjes van de kleine glinsteren, en dat maakt alles weer goed. Het gehmm, hmm van de volwassenen liet ook niets te raden over. En de peren smaakten zoals peren horen te smaken. Nee niet de papierballen die na een driekwartjaar uit de koelcellen komen, en dan ook nog kunstmatig gerijpt zijn zoals in veel gevallen in NL. NJET. Lekkere sappige geurige ballen die je amper in je handen kunt vasthouden bij het schillen en waarbij je het mondvocht nog van in je mondholte ophoopt tijdens dit schrijven. Zoiets dus. Dan die kersentomaten bij de sla, Fannie is er gek op. Ik ben niet zo'n groentenliefhebber, maar ook die rooie kogeltjes worden door de gasten verslonden, met allerlei andere nattigheden erbij als frambozendressing, bluecheese dressing, en wat al niet meer. Smullen dus. Gecombineerd met de Luberon kan zo'n maaltijd niet meer kapot. Kijk, en dat is dan kokkerellen in Le Mouton Qui Rit! Posted by mailleroncourt at 08:13PM (+02:00)
182
Krant Sunday, July 19, 2009 Op de langste dag van het jaar is de opening verricht door de bourmaitre van het dorp zelf. Errug gezellig en toch een beetje officieel allemaal, buurtjes erbij, een paar notabelen enzo. Allemaal geweldig. Komt de buurman een paar dagen geleden met een artikel uit de krant aangestiefelt. Glimmend van genoegen roept hij: "Monsieur Robat u staat in de krant." En met gepaste blijdschap ontvang ik een pagina waar de burgemeester, Fannie en ik bij het vers in de grond geplantte bord te kijk staan. Natuurlijk met ongepaste trots meteen de handel via internet naar velen gestuurd waar ik zo het email adres van uit het hoofd kende. Voor alle anderen, hier nog een keer. En op veler verzoek dan ook maar ff de vertaling erbij. Oh en de geplaatste foto is weer van onze hoffotograaf Wim.
titel:Een pottenbakkersatelier staat ook ter beschikking. Cornelis Robat en diens vrouw hebben een (dorps)boederij gekocht op 15 rue Fontenois in Mailleroncourt Saint Pancras, waarin zij, met veel smaak, vier gastenkamers hebben gecreeerd, met alle comfort (douche, WC in elke kamer). Een pottenbakkersatelier staat ter beschikking van de liefhebbers die er hun creativiteit kunnen uiten. (stage lopen? dacht het niet (ed.)). een groot terras, gericht naar het land en de bossen, staat ter beschikking van de gasten om te genieten van de charme van deze mooie regio. Een verdere aanwinst voor de sector (tourisme ed.) om de touristen aan te trekken maar ook de Haute Saonois (mensen uit deze streek ed.) op zoek naar rust. Juist ja, erg poetisch dat wel, en op details klopt het niet helemaal maar dat zal wel aan mijn kromme frans gelegen hebben. Want we hebben het over een inloop atelier waar gasten gebruik van kunnen maken, les in pottenbakken geven is eigenlijk niet de bedoeling. Effe bijschakelen voor de keuze van klei of zo, en een tip of hint all right, maar verder ga ik uit van iemands eigen creativiteit. Het is puur recreatief bedoeld. Maar iemand die meer serieus aan de gang wil gaan, maar natuurlijk! Alles staat er voor om gebruikt te worden. En mensen die wat langer willen blijven om te pottenbakken of anderszins creatief te zijn, beeldhouwen kan namelijk ook, kunnen hun voordeel doen met ons week of langweekeinde arrangement. Bij voldoende materiaal stoken we namelijk aan het eind van de week of in het weekeinde een kuilvuur. Spannend zo'n metershoge vlam die uit de stapel komt. Dan met plaggen wordt bedekt, en gedurende de nacht de potten bakt. Zo spannend om de volgende dag je werkstukken uit de gloeiende as te hengelen met een begeleidend oh en ah, of een teleurstellend gemompel van de toekijkers als er iets gesneuveld is. Posted by mailleroncourt at 05:51PM (+02:00)
183
feu St-Jean Friday, July 24, 2009 Een maal in het jaar worden overal in de streek enorme brandstapels in de fik gestoken om de zonnewende te vieren. Het is een eeuwenoude gewoonte die dateert uit de tijd van de Kelten. En later is het omgezet in iets gristelijks. Meestal begint dat vanaf de zonnewende in 21 - 24 juni. Vanaf die datum beginnen de feesten en gaan de vuren branden. Hier in de buurt was dat dit keer 18 juli in Fontenois-leChateau op het terrein van de moto cross. Natuurlijk ontstaat daar een hele happening omheen, kompleet met vreetschuren, dansvloer en keiharde muziek. Een paar tenten die je op alle kermissen terugziet stonden er ook om te proberen de kleuters nog een beetje geld uit de zak te troggelen, maar iedereen heeft er zin in en staat afwachtend voor het spectakel rondom de enorme facade die is opgetimmerd voor het vuur. Op de foto hierboven is er maar een stukje van te zien. Maar het gevaarte is zeker 30 meter lang met zelfs een verdieping, waarop de dansmarietjes da'lijk de can-can zullen gaan dansen. Daar moet toch zeker een maand aan getimmert zijn geweest. Het was prachtig, vooral met die schijnwerpers erop. Overigens Ieder jaar schijnt er een ander thema te zijn voor het stukje dat ze voor de grote fik opvoeren. Vorig jaar was dat iets met star wars, dat was zelfs nog op CNN, kun je nagaan. Er wordt een soort van choreografie opgevoerd, waarbij een onduidelijk verhaal wordt afgestoken over een of ander wild west sprookje. Jammer dat de wind opgestoken was want als alles duidelijk hoorbaar was geweest had je niet wezenloos naar de ronddwalende acteurs staan kijken. Net een stomme film waar je geen touw aan vast kunt knopen. Erg jammer van de inspanning. Grappig was wel dat een cowboy met een stokpaardje heen en weer aan het hobbelen was en gebruik maakte van de schaduwen die de schijnwerpers om hem heen wierpen.
184
Maar dan is het na het vuurwerk toch echt tijd om de handel in de fik te steken, het werd door die wind ook steenkoud.
En Fannie was doodop, dus die begon al aan mijn jasje te trekken. Maar daar ging ie, door de vochtigheid van de afgelopen dagen ging het een beetje moeilijk, maar een behaaglijke warmte straalde van het fikkende bouwwerk af. Vuur is altijd weer iets fascinerends. En op een beetje afstand op weg naar de parkeerplaats zag je dit... Overigens was de verkeersregeling perfect georganiseerd. je werd door de regelaars keurig naar een vrij plekje geleid, geen rare opstoppingen omdat iedereen op diezelfde vierkante meter wilde parkeren, zeer soepel allemaal. Eruit gaan was ook niet de chaos die ik een beetje verwacht had, omdat je natuurlijk en masse naar de auto stiefelt. En zo was je tien minuten later weer op weg naar je warme bedje. Nog een glaasje wijn en pitten maar. Posted by mailleroncourt at 12:09PM (+02:00)
1984 Saturday, July 25, 2009 Af en toe lijd ik aan slapeloosheid en dan begint het brein weer daar te graven wat eigenlijk begraven zou moeten blijven. Maar het onderwerp hieronder vind ik blijvend leuk, ok fascinerend. Namelijk het voortdurend surveilleren van de burger die nergens van weet, of eigenlijk geen weet van heeft. Zalig zijn de onschuldigen van geest. Maar daar werden eerder de zwakken van geest mee bedoeld, toen, heel lang geleden. OK goed, wat is nu je verhaal. SURVEILLEREN Tsja, je kunt nu wel zeggen "Ik wist't, ik wist't" maar berouw komt altijd na de zonde. Jaren geleden heb ik na het schrijven van mijn serie over DataAnarchie in ons clubkrantje een aantal spreekbeurten gehouden op scholen. Speciaal over dit onderwerp, erg spectaculair was dat natuurlijk niet. En weinigen zullen het zich herinneren omdat zoiets als kombineren van vragenlijsten, en gegevens uit andere bronnen, gestolen of gekocht of verkregen, natuurlijk niet boeit. Helemaal niet in die tijd van meer dan een decennium terug. Ik predikte: weet u dat alles wat u zegt, schrijft, en leest tegen u gebruikt wordt, is gebruikt, en zal worden gebruikt?
185
Een koele glimlach was meestal mijn deel. Op een paar uitzonderingen na stimuleerde mij dat om steeds heftiger voorbeelden te vinden van misbruik ueh, pardon: gebruik van voorhanden zijnde gegevens. Natuurlijk was de overheid en de door hen betaalde diensten het doelwit van mijn nijver zoeken naar voorbeelden. De commercie doet uiteraard stevig aan het vergaren van info mee, en de cloak & daggar padvinders profiteren ook daar weer van. De eersten willen u alleen maar drijven tot maximale consumptie; een nieuw scheermesje verkopen, wat u eigenlijk niet wilt kopen, en omdat uw scheermesje het nog prima doet. De laatste willen u doen geloven dat hun opdrachtgever alles voor uw bestwil doet. Vertrouw ons maar, en gaat rustig slapen. Intussen schieten ze iedereen overhoop die hen in de weg staat, worden grote verdwijntrukken toegepast en drinken ze thee met mensen die ze beter rattengif hadden kunnen inschenken. Van tijd tot tijd worden dingen die ik jaren geleden riep ook nog eens in de krant gezet, censuur FAIL. Maar het onderstaande citaat weekt die oude DA-er in me los en kan ik het niet laten mijn lotgenoten hiervan deel te laten worden. Denk dan hier eens over na: • De belastingdienst heeft al jaren een speciale zoekmotor, genaamd Xenon, die marktplaats, speurders, eBay e.d. bijhoudt. dus een uitbreiding met persoonsgegevens zal er ook wel bijgebouwd zijn. bron: telegraaf Maar niet alleen die handelssites. Ook sites als facebook, hyves etc etc om u te betrappen op uw meer dan middelmatige levensstijl. Een strategie die morbide geesten in grauwe pakjes achter evenzo grauwe burootjes uit zitten te prakiseren omdat de hele dag uit het venster kijken al te veel opvalt. En als zugabe: • klik HIER maar eens op en lees met geduld de eerste 30 regels door. foto: wikipedia Leuk he, de overheid zorgt goed voor onze gegevens, stel dat er iets engs gebeurd en onze gegevens zomaar zouden verdwijnen, een nachtmerrie! Dat het hele jaar terrabytes richting de heksenjagers van Homeland security gaan over onze handel en wandel vindt iedereen blijkbaaar de normaalste zaak. Zo wordt het ons ook verkocht, en wie gelooft dit nu niet. Maar vindt men het niet vreemd dat zelfs op provinciale lokale wegen massaal camera's verschijnen, aan masten op plaatsen waar je nooit kapotte dingen ziet. Bij bushokjes bijvoorbeeld, aan lichtmasten in the middle of nowhere. En je nergens meer een gebouw in kunt lopen zonder dat je weg ernaartoe al is vastgelegd? Tegen de misdaad? Die gasten krijgen toch taakstraffen, of een vermanend woord, en bij voorkeur een boete. Of gewoon een kopje thee, dus?
186
En is het niet merkwaardig dat overheden voorbereidingen treffen om je te verplichten programma's op je compu te installeren die hem voor de C&D padvinders wijd openzetten? In NL, B, en FR zijn de wetten al in voorbereiding. En D, UK en het hele alfabet zal niet anders zijn. Zogenaamd om je te kunnen traceren of je niet iets download waar ze van willen dat je er voor betaald... Guardian in een of andere spy film is nu al werkelijkheid geworden. Werd deze hele poppenkast eerst aan de commies opgehangen dan nu het terrorisme en daarna? En wat kost dat allemaal niet. Wat leveren we daarvoor in: onderwijs, gezondheidszorg, bewegingsvrijheid...
Nou ja dat dwarrelde even in mijn brein rond na een slapeloze nacht. Posted by mailleroncourt at 12:10PM (+02:00)
Aardappeleters Wednesday, July 29, 2009 Gisteravond lag ik zoals gebruikelijk in mijn favoriete zwetskletshouding met jan en alleman te bellen. Gratis over praktisch de hele wereld is dat. Dus een gesprek kan makkelijk een uurtje duren zonder dat het ook maar iemand een cent kost. Hoor ik ineens de voordeurbel. Dacht ff daar heb ik geen zin in, maar ja het kon net zo goed een klant zijn. Dus roep ik uit het raam dat ik eraan kwam. Roept iemand naar boven: is er nog een bed. Maar dat bleek ik later verkeerd begrepen te hebben: ligt u al in bed. Dat is wat anders nietwaar? ZWARTKOP Afijn op mijn eerdere vraag naar nieuw bloed, van bij voorkeur een zwartkopschaap, daar kwamen ze op terug, en of ze ff naar Charley mochten kijken of dat wel wat was. Nou dat kon, en met een bakkie brokkies rammelend kwamen de dames en heren in gestrekte draf naar de stal. Grote ogen van de bezoekers, dat ging wel erg makkelijk! Ach ja training he?! zei ik een beetje opschepperig. Nou, Charley dat was wel een groot beest, hoe oud was ie, 1,5 zei ik. Er werd even twijfelachtig gekeken. Maar achteraf weet ik waarom. Zag ook weer dat Charley weer een van zijn hoorntjes eraf gebeukt had, wat had dat beest toch. Na enig heen en weer gepraat, alweer een gratis spreekvaardigheidsles, besloten we ff te gaan kijken naar die andere ram. Dus wij klommen met zijn allen in een gammele aftandse Renault en hop naar het huis van de aanbieder van de ram met het zwarte hoofd. TIMEWARP Beetje gezwam onderweg over wildezwijnen, schapen en nou ja wat boeren prietpraat. Het heftige accent verstond ik niet echt prima maar na een uurtje babbelen ging het wel. De mensen deden zowaar een charmante poging hoogfrans te spreken. Zo vriendelijk. Binnenkomend puilden mijn ogen zowat uit de kassen. Waz daat! Ik liep zo het schilderij van de Aardappeleters binnen. Maar in plaats van met een olielampje verlicht waren het hier natuurlijk neonlampen. Het gebruikelijke zijltje op de tafel en een paar drinkeboeren
187
eromheen. De flessen bier stonden warm te worden werd er geroepen. Nou ja wat hier dan bier heet. Snel om me heen kijkend zag ik een wasgoot, waar het cement van afbrokkelde, een piepkleine bovenlader van een wasmachien met een soort aan elkaar geplakte afvoerslang die dan weer in die wasgoot terecht kwam, en een buffetkast uit de jaren 60 met dat formica eromheen. Iedereen snel maar een handje gegeven en hop naar de wei. Nog na sidderend van de scene bij binnenkomst. Loop je eerst door een soort bijkeuken die uitkomt in een stal met van alles wat vleugels droeg, meuren! Dan kom je in zoiets wat wel een kinderboerderij heet, overal bewoog wat. Dan wij een tafel laken grote wei in, en jawel hoor een bastaard zwartkop stond een beetje zielig te doen. Mijn opmerking van wat is ie mager werd weggewuifd. Een verhaal over een oude dame die ze had gehad, ja ja net als met oude auto's, en dat ie de scharminkels maar had opgevangen. Een opgedist verhaal over de vader van het ram dat die een landskampioen was nam ik maar met een flinke snuif zout. Je kunt toch niet meteen je ongeloof uiten bij mensen die je net ontmoet hebt. Mijn goedheid wat een dunne pootjes. Wel een heel schampere afspiegeling van de kerngezonde uit de kluiten gewassen Charley. Zelfs een beetje schurftig leek het wel, maar hij zat nu al te ruiken aan de dames, eigenlijk wel een goed teken. Wanhopig zat ik me af te vragen hoe ik me uit deze deal kon wurmen. Het piepkleine weitje zou door Charley in een mum van tijd kaalgeknaagd zijn. Dat ging niet goedkomen, nee echt niet, maalde het door mijn kop. Nou ja alles maar een beetje op de vlakte gehouden en het moment van ruilen maar flink vooruit geschoven. Die beesten zagen er gewoon NIET goed uit. Toch maar driftig op zoek gaan naar een andere ram, want dit is niks dacht ik meteen. Kom je terug in de huiskamer dan meurt je de dierenlucht je tegemoet, maar na 10 minuten heb je je kokhalsneigingen onderdrukt en durf je zelfs een kop thee aan te pakken. Ik kijk wat nauwkeuriger om me heen. Bekijk de mensen en de kamer. Echt een tijdsprong gemaakt denk ik dan. Hier is sinds de jaren 60 niets meer verandert. De extra stevig gebouwde dame des huizes bleef maar staan, een frappant leeftijdsverschil tussen man en vrouw hier. De andere man had met een slecht zittend gebit te kampen en zag er al behoorlijk daas uit, de woorden kwamen er een beetje sloerend over zijn lippen. Of was dat het dialekt? De zogenaamde vriendin van mijn dorpsgenoot zat evenzo ruim in het vlees, met een neongroene stretch broek en bijpassend truitje in ogenverblindende kleuren. Ook daar minstens 30 jaar verschil - wat later ook bevestigd werd. Maar of het nu een droomvriendinnetje was of niet, dat werd niet erg helder. Er werd in ieder geval veelvuldig over opgeschept door de ouwe knar: "kijk da's mijn vriendinnetje". Maar dan toch ook weer niet echt hardop. Prachtig die verweerde koppen van die mannen, een bonte verzameling karakteristieke mensen die zo in een Fellini film kunnen figureren. De extra stevige dame begon na een minuut of tien op haar voeten te wiebelen, bekend verschijnsel van zere voeten, maar blijkbaar was er geen extra stoel meer.
188
En dan komen de sterke verhalen los. Over hoe de EU het betaalbare leven onmogelijk maakt, de regelzucht dat die echt absurdistisch was geworden, en politici die hun zakken vulden, en dat we allemaal racisten zijn. BAM effe een nieuw onderwerp, zomaar, pats op tafel. Gnuivend van plezier zei de oude knakker: "ik ben racist". En dat is natuurlijk koren op mijn molentje. Deze spraakles kon-niet-meer-kapot! Terstond komen allerlei aanduidingen voor vreemdelingen op tafel. Nederlanders worden of werden toutjaune genoemd: naar hun gele nummerborden. En de rest van de wereldbevolking kreeg zo, los uit de mouw, ook een veeg. En weer een nieuw scheldwoord geleerd: bougnoul (spr. boenjoel), waar we uiteraard diep op ingingen. Maar met Bougnoul duiden ze iemand aan op een nogal heftig negatieve manier, en het zegt zoiets als aardsluie Arabier, lutser in goed Nederlands. Volgens hen was het iets heel ergs, nog erger dan "residue de fause
couche" - overblijfsel van een mislukte nageboorte. Dat niemand precies wist hoe je Bougnoul moest schrijven, ach... Volgens Wikipedia is het een scheldwoord voor mensen uit Senegal, maar dat mag de pret ook niet meer drukken. Immers een waardevolle taalles moet je niet zomaar afslaan, toch? Vooral als je daarmee de plattelanders weer beter leert kennen. Ja, het laagje beschaving is flinterdun. Hoezo "la culture francaise" mon cul! Ah een nieuwe taal opent weer een totaal nieuwe wereld. Na een halfuurtje kletsen hield mijn neus het niet meer vol, en de wiebelende vrouw ziende dacht ik dat het maar handiger was te verdwijnen. Dus hop, weer in die gammele bak en ik werd netjes thuis afgezet. Nu weet ik nog niet hoe mijn dorpsgenoot heet maar hij zou morgen met gif voor de brandnetels komen. Zwaar verboten, ook weer door die EU, maar het werkt wel werd er grimassend bij gezegd, en het is kontakt gif dus de opname in de grond viel erg mee. Hmm! Bedenkingen. Nou ja oppassen maar, van gif ben ik niet zo gediend, maar die brandnetels zijn een pestilence hiero. En nu tijdens het opschrijven van dit verhaaltje zit ik nog na te genieten van het avontuur gisteren. Een visuele explosie op mijn netvlies, het had niet mooier kunnen zijn. Posted by mailleroncourt at 04:44PM (+02:00)
NET Monday, August 03, 2009 Een keer in de maand surf ik heel bewust over het net om te kijken hoe men ons kan vinden en pas indien nodig de website aan. WAT Zo tik je het commando in Google met: "link:www.lemoutonquirit.eu" om te zien wie er met je linkt. En "lemoutonquirit" of "Le Mouton Qui rit" wel tussen quotjes anders krijg je veel ruis, geeft aan waar je genoemd wordt op het net. Natuurlijk moet je, na zo'n 3/4 jaar dat je op het net zit, en net-an 100 unieke gasten hebt gehad, daar nog niet al te veel van verwachten. Maar dit maandelijks ritueel is een goed ding. Tegelijkertijd check je even de spelfauten die door mensen zijn aangegeven, de opmaak, kijk je naar de plaatjes en wijzig je in dien nodig de text. TAGS Evenzo belangrijk is het aanbrengen van de zogenoemde meta tags. Zie dat maar als een soort of geeltje aan je web pagina. Daar wordt door zoekmachines veel mee gedaan. Dus spiek je bij collega's welke tags zij gebruiken en hoe daar op door bijv Google wordt gereageerd / naar gezocht / of gevonden. Dat doe je weer door een nieuwe zoekopdracht met die tags en het karakter van die pagina. Dus B&B met haute saone en dan kijken of je er uit rolt. FIND-TUNING Dat alles bij elkaar heet het fine-tunen van je web pagina om door zoek machines gevonden te worden. Maar uiteraard is dat niet alles. Bij strategische sites die juist het doen vinden van een B&B stroomlijnen zoals france-voyage.com meld je je aan. Meestal kost dat maar een habbekratsch, soms ook wat meer. Wat weliswaar in mindere mate ook helpt is het linken van en naar pagina van bevriende
189
relaties. Daar wordt veel gebruik van gemaakt en er bestaat een levendige handel in. Tegenwoordig straffen zoekmachines overdadig "cross-linking" af. Dat wil zeggen veel naar een bepaalde paginaverwijzen via links. Voor bijvoorbeeld de THOCP site krijg ik veel verzoekjes die ik eigenlijk nooit honoreer, eigenlijk alleen al omdat ze niets mijn het onderwerp te maken hebben. maar een beperkte mate van cross linking is vrij normaal en wordt ook gedaan.
Zo ontdekte ik een link op de pagina van een oud collega van me en die had ik nog niet opgenomen op de mijne. Bij deze dan. Maar je kunt ook sluikreklame maken op deze manier: Meestal wordt dat door de forumbeheerder afgestraft, maar dit keer glipte hij er door geloof ik. En je aanwezigheid op fora is ook iets dat weliswaar niet veel helpt maar je wel veel hints en tips opleveren. BLOG En voorlopig als laatste houd ik dan een blog zoals dit bij. Aan de opmerkingen en feedback te merken wordt hij door heel veel mensen gelezen. Zo blijven ze op de hoogte van het wel en wee van dit avontuur en het is geweldig om te merken dat men met je meeleeft. Vraag je je af, is dat dan voor die zogenaamde ineternet aanwezig heid? Nee niet echt in dit geval maar ook je blog over mailleroncourt wordt gevonden als je op Le Mouton Qui Rit zoekt. Posted by mailleroncourt at 01:40PM (+02:00)
GO NO GO Monday, August 17, 2009 TELEFOON Dan wil ik het eerst over het ontwikkelingsland Frankrijk hebben.
190
Het internet is hier werkelijk een puinhoop. Helemaal je telefoon, als je die ook nog via internet hebt. Soms valt de telefoon na 5 minuten gewoon uit, het begint dan nog meer dan gewoonlijk te kraken en dan beng, geen geluid meer. En weet je wel weer hoe laat het is. Je moet het modem resetten en een paar minuten wachten totdat alle lampjes weer branden. Net als in ontwikkelingslanden. Klopt dus totaal niets van. Maar sinds een paar dagen is het werkelijk een ramp. Het modem laat zich praktisch niet resetten, de verbinding valt in een gesprek iedere keer weg, en hersteld zich dan na een paar minuten weer om dan vervolgens helemaal geen internet meer te hebben. Je ziet dat het lampje van de telefoon niet meer brand, dan hoor je een duidelijke klik in het modem en je kunt weer gaan. Internet is daardoor onbetrouwbaar, je verbindingen met servers vallen uit, worden gewoon gereset of de beveiliging haakt af bij het wegvallen van de verbinding, een probleem. Kortom 'Technologie Française' mag door hen zelf dan wel superieur gedacht worden maar de praktijk wijst echt anders uit. En dan mag je gaan klagen bij de helpdesk. Ha, ha. Dat is regelrecht Kafkaïaans en met een dikke Catch-22 saus erover. Je belt als het weer een paar minuten werkt: je legt je probleem uit, dan komen ze doodleuk met: "we kunnen niets voor u doen omdat het nu blijkbaar weer werkt" Als je verbinding er op dat
moment net toevallig er weer uit vliegt en je na enig geduldig gepiel en door het menu van het callcenter heen bent en weer kontakt hebt, zeggen ze doodleuk, "we probeerden u te bereiken maar u nam niet op! Nou ja zeg heb je het dan ooit zo zout gegeten! Nu hoorde ik dat Orange veel minder problemen heeft met zijn infra structuur dan Neuf / SFR, maar daar heb ik zo mijn bedenkingen bij. Omdat het nu juist dezelfde infra is als waarvan Neuf SFR gebruik maakt. Waar ik eigenlijk mee zit is de stupiditeit van de mensen aan de andere kant van de lijn en de manier waarop ze je probleem niet wensen op te lossen. Of zou het soms zijn omdat dit natuurlijk wel het achterland van de metropool Parijs is. Alles daarbuiten is de provincie en dus niet interesant? En tsja wat wil je ook als de telefoonlijnen nog via masten over de straat lopen. De mail komt gelukkig wel aan, als het weer werkt, dus bij geen contact heb ik hier de volgende email adressen voor jullie: info - at - lemoutonquirit.eu editorsthocp -at- gmail.com cornelis.robat - at- neuf.fr vervang -at- door het bekende apestaartje ofwel arrobase ofwel @ sign En als de telefoon in huis het niet doet krijg je wel altijd onze voicemail 0033 384 74 39 07, spreek dus wat in en geef een (vast) telefoonnummer op. De voicemail komt dan weer via een wav bestandje in de mailbox terecht en dat kan ik overal ter wereld afluisteren. Dat is dan toevallig wel prima voor elkaar. GONOGO Toen we in April vorig jaar aan dit project begonnen hebben Fannie en ik een aantal zaken duidelijk gesteld. Gewoon om het hebben van een soort van ijkpunten. En om een Go / No Go moment te bepalen. Dat punt is nog niet genaderd maar we hebben wel een aantal streefgetallen om tussentijds te kijken hoe succesvol het project zou zijn. En om zonodig de verwachtingen bij te sturen. Een van die mijlpalen hebben we nu al glansrijk gehaald. Sterker nog, nu het seizoen zo goed als voorbij is kunnen we stellen dat we meer dan twee maal het streefgetal aan verkochte nachten hebben gehaald. Oh ja, het geluk heeft ons behoorlijk terzijde gestaan doordat de groep Duitsers in juni de kop er af beten en een flinke deuk in ons streefgetal maakten. En dat daarna gasten bleven komen, we redelijk goed te vinden zijn op het internet, en we zelfs gasten krijgen op aanbeveling van eerdere gasten klinkt ook helemaal geweldig. Maar wie had gedacht dat we het dubbele aantal geprognotiseerde nachten zouden halen! Is daardoor het project geslaagd te noemen? Daar is het denk ik nog iets te vroeg voor, maar we zijn wel met een fantastische score bezig.En dat geeft extra kracht om door te gaan. Want natuurlijk wordt je een beetje verbouw moe, en natuurlijk kan de boog niet altijd gespannen zijn, blah-die-bla. Dus af en toe neem je het er even van, vooral als de laatste gast het huis uit is. Dan blaas je even uit en ga je op je balkonnetje zitten met een fris glas water. Je pakt een boek, eet je lunch en overdenkt dat het leven nog zo kwaad niet is. Na een morgen zo gelanterfantert te hebben pak je de draad weer op, en ga je schoonmaken, klussen. En ineens besef je dat er bijna twee weken niets aan de blog gedaan is. Shame on me! Maar ja anders dan gasten is er eigenlijk niet zo veel te melden. Of het moet zijn dat de bakker nogal moeilijk af te vangen is. Die scheurt door het dorp
191
heen alsof het haar persoonlijke racebaan is. En je moet gewoon in de startblokken staan wachten om haar een broodje of croissants afhandig te maken. Raar waarom kan ze niet gewoon op een normaal tempo door het dorp rijden zodat ze de gelegenheidsklant, zoals ik, kan ontwaren. Wat dan nog als ze een paar minuten later van haar ronde bij de zaak terugkomt. Of het moet zijn dat Hans met zijn gezin hier op het erf de tenten opgeslagen had. Natuurlijk is kamperen hier nog niet helemaal voor elkaar, maar ze konden van de keuken en douche gebruik maken dus dat was wel te doen. Als volgend jaar de schapen in de andere wei staan en hun stal leeg is in de zomer, dan kan daar iets gefietst worden als kampeer voorzieningen, of zoiets. Maar het zal wel een kip of ei verhaal worden: heb je voorzieningen dan komen de kampeerders ook. Al staat dat kampeer verhaal pas in de laatste fase geplannend. Voor nu geldt: er is land zat en overal kunnen ze hun tenten opslaan, als ze die paar schapen die nogal nieuwschierig zijn voor lief nemen. Of het moet zijn dat de tegelboer een offerte stuurt die een prijs laat zien die alleen iemand zou betalen als ie het geld zo van de bomen kon plukken. Dus goede raad is duur als we de laatste week van oktober de vloer willen kunnen leggen. Toch maar eens de prijzen in NL opgevraagd, en natuurlijk krijg je (opnieuw) de bevestiging dat deze offerte VEEL te hoog is. Omdat a: de btw is veel lager, en b: de loonkosten toch lager liggen dan in NL. Terwijl een tegelboer in NL het ook nog voor minder zou doen. Rijst de vraag wat die gasten dan wel niet denken, of we miljonairs zijn, en waarom de fransen een ontzet gezicht trekken als ik hun het verhaal voorleg. En dit is niet de eerste keer dat zoiets gebeurd. Zo dan zijn we weer bijgepraat. Posted by mailleroncourt at 09:00PM (+02:00)
Hondsdagen Monday, August 24, 2009 Binnen in de corridoor is het 22.3 graden. Buiten tikt de wijzer fanatiek tegen de 35.4 graden aan. Hoezo airco nodig. Dit zijn de warmste dagen van het jaar, alhoewel eind lente was er ook al eens 42 graden geklokt. Maar binnen is het 22.3 graden... , en je loopt tegen een koude golf aan als je de keuken binnenkomt. Heerlijk, die koelte! De gasten, die verhalen komen zo. De verbouwing stopt als er gasten zijn, teveel stof en puinhoop. Maar ook al is het toeristen seizoen er zijn wel vorderingen. Bij het ophangen van de laatste lamp in de kamer kreeg ik natuurlijk een flinke opdonder. Raar gevoel is dat kortsluiting in je arm. Die schakelaar was dus niet voor de lamp boven de wastafel maar voor de douche EIKEL! Dan maar weer een trekschakelaartje gekocht bij de Brico en als de gasten weg zijn een gaatje boren en hop dat ding erin, gedoe. De corridoor heeft nu 13 meter lambrisering, en als je goed kijkt zie je dat het een klein beetje golft ergens bij de laatste meter. Daar loopt de muur die er achter zit naar buiten toe en de rachel volgt natuurlijk de muur. Nou ja niet gezien bij het monteren van de rachel. Maar als je de handel wit verft zie je er volgens mij niets van zolang er geen strijklicht op valt, toch? De overloop boven is nu ook afgetimmerd en wacht op de schilderploeg ;= )
192
TEGELAAR. In het apartement wilden we tegels van 60x60 hebben, een beetje fatsoenlijke. En ook een beetje degelijk gelegd. Dus hebben Fannie en ik besloten om dat door een professional te laten doen. Nou dat is dus weer een nieuwe leer ervaring rijker. Kwam ie met een offerte met een prijs die door alle redelijkheid verlaten is. Kijk eens als mijlardair kan je dat allemaal het bier niet lauw maken, denk ik. Maar bij iemand die met het verkopen van nachten een dergelijke prijs moet betalen veroorzaakt dat een hartverzakking. Dus om even bij te komen heb ik het ding twee weken in de la laten liggen. Op een suggestie van Dries ben ik eens op het internet gaan snuffelen en op fora en dergelijke andere offertes vergeleken. Van twee kanten af. Enerszijds wat krijg je allemaal voor een dergelijk bedrag van 5200 euries. Anderzijds wat is een redelijke offerte voor de opervlakte die we hebben van 54 metertjes. Met een redelijk rechtoe rechtaan vloer, geen vervelende hoekjes etc etc. De meeste offertes kwamen bij 2800, met uitschieters naar boven van 4200. Middel ik het tiental offertes gevonden op het internet, van redelijk recente datum, dan komt de gemiddelde prijs van vergelijkbare projecten op 3340 euries te liggen. Deze jongen besluit ook eens een calculatie uit te voeren. En ziet! Effe Googelen naar de normen van zoveel vierkante meter leggen van vergelijkbaar grote tegels per uur, egaliseren, voegen, voorbereiding, etc. etc. kom ik op een bruto 19 uur arbeid uit. Geef ik hem de gangbare 26 euries bruto per uur en een 25% winstmarge... en ziet! Wie kan mijn oververhit brein beschrijven als ik dan óók op 3340 euries uit kom. Da's toch geen toeval! Alles in een net spretscheetje verwerkt minimum, maxmum en zijn offerte ernaast, met natuurlijk mijn calculatie als argumentatie. Niet erg verwonderlijk zijn offerte gaf dan ook 1700 euries teveel aan. Meneer maar eens uitgenodigd om te zien wat hierop zijn reaktie zou zijn. Met een vette BMW kwam ie voor, kijk daar komt ie tenminste voor uit dacht ik nog. Maar geen goed teken. Zei ie ook nog bij het binnenkomen of we misschien de tegels achteraf moesten doen. Voelde zeker al nattigheid. Maar ik wilde waar voor mijn toneelspel, dus hup de monsters uit de auto! Komt ie met schamele tegels van een paar euries aanzetten waarvan ie niet eens de gebruikersgroep wist. Hm, mijn wantrouwen steeg met slechts 1000% procent. Alhoewel ie wel meteen wist waar ik het over had. Op zich wel bewonderenswaardig die moed om met een staalhardgezicht zich te verwonderen waarom ik zo met die prijs zat. Toen kon ik het niet laten om hem met zijn neus op de feiten te drukken en liet hem het spreadsheet zien. Hij liet geen piep meer horen, was ook geen mekkeren meer over mogelijk. Zei ie nog op een beetje timide toon: "waarom praat u dan nog met mij". En ik denkend, dit ga ik tot het uiterste spelen, "u bent me aanbevolen, en ik heb de indruk dat u goed werk kunt leveren" Daarop knikte hij en zei weer: "ik ga er over nadenken en kom er maandag bij u op terug." Ha, ha, ik ben benieuwd. Het gaat ook niet zo best in de bouw dus als meneer slim is hapt ie toe en laat zijn prijs zakken tot de aangegeven hoogte. Wel nog ff letten op de incluis BTW enzo want anders flikt ie me daar ook weer een kunstje mee. Dat doet me denken aan andere akkefietjes met belachelijke prijzen. Die ramenboer die binnen 5 minuten praten zijn prijs met 1600 euries liet zakken, een metselaar die eerst een directeurssalaris wil hebben en dan ineens alles zwart (TEB = toutes en black) wil hebben tegen een normaal TEB tarief. Welk spelletje spelen die gasten, vraag je je dan af. Of is het omdat ze denken met een buitenlander te maken te hebben die ze kunnen afbluffen met die belachelijke prijzen? Nou ja, natuurlijk heb ik het een en ander ook moeten ondervinden en ben er ook wel eens ingetuind, met minder grote bedragen dan. Dus helemaal kristal helder zuiver is het ook niet zomaar gegaan in het afgelopen jaar. De tegelaar wordt vervolgd.
193
GASTEN Vanaf vrijdag hebben we 8 gasten die tot woensdag blijven. Waarvan vier kids en daarvan weer 2 ultra aktief. Dat zijn ook nog de jongsten. Het kleine meidje dribbelt om je heen en brabbelt in een soms onverstaanbaar frans iets tegen je. Ik mompel dan maar wat, met iets wat ze als een ja of nee kan uitleggen. Met een onschuldig gezicht observeer ik dan wat ze er van maakt. Soms trekt ze een totaal verward gezicht, zo van praat jij nou chinees of doe ik dat. En soms wervelt ze om en holt weg om dat te doen wat ze waarschijnlijk gevraagd had om te mogen doen. Ik heb daarna geen idee wat ze dan uitvreet, maar meestal is ze met Bios of Floppie aan de gang. Maar Flop kan van zich af bijten, en doet dat dan ook fors als ie beet heeft. Bios verstopt zich vaak in de wanhoop der dingen van al die wildheid ergens, en komt na lange aarzeling weer opdraven als er geluiden in de keuken ontstaan die wijzen op eten. Of als iedereen aan tafel zit is ie ook weer erg aanwezig.De gasten vinden het heerlijk dat ie zo aaibaar is en schateren van de lach bij het brabbelen van Flop. Dat die laatste een peu nerveu wordt van drie kleinen om hem heen is logisch. En flitsendsnel gaat die bek van 'm rakelings langs de schielijk teruggetrokken vingertjes van die boefjes. Niet zo'n vreemde reactie eigenlijk ook, met drie luidruchtige wandelende endeldarmen om je heen als je de rust van Mailleroncourt gewend bent geraakt. Dan schudder je van de zenuwen en snauwt wat in richting de vrijwillig aangeboden vingertjes. En Bios? Die geniet iedere keer weer van de gratis massage en het schooieren om de tafel heen. En als het hem teveel wordt kruipt ie mekkerend onder een bed en houd zich stil. Alle kids in verbijstering achterlatend waarheen hij ontsnapt is. Ah en dan hebben we Charley, Felix, Vlekkie, Sprotje, ... en de rest van de schapen nog. Die houden zich met deze hondsdagen buitengemeen koest en liggen een beetje op apagapen in de stal. Het enige plekkie waar het nog redelijk te vertoeven is. Daar kunnen ze van de betrekkelijke koelte van het huis genieten. Vreemd genoeg wordt er weinig water uit de trog gedronken, dus ik vermoed dat ze voldoende water via het dauw krijgen dat van het gras afloopt in de morgen. Maar ja wel goed in de gaten houden. Vorige week lag er trouwens een dood schaap in de weide van de overbuurman. Ik had het raam nog niet open of het meurde je tegemoet. Gauw weer dichtgedaan dus, dat is echt, echt heel erg stinken. Aan de groene smurry op de weg, en tegen de ramen, van tijd tot tijd, bij het uitrijden van de mest, daar raak je wel aan gewend. En dat af en toe de wind op het huis staat en je de stallen ruikt, ook daar wen je aan. Zoiets kun je tijdelijk noemen. Maar een dood beest nog geen 20 meter van je slaapkamerraam, da's teveel van het goede. Het lijk moet er al meer dan een dag gelegen hebben anders meurt het niet zo. Maar een paar uur later was het weg. Vraag me af hoe je daar mee omgaat als het hier op het erf zou gebeuren, gewoon in de grond stoppen denk ik maar. Alhoewel, gewoon, je bent een uur heftig aan het beuken in deze grond om 40 cm diep te komen. Als ik nog aan dat uithangbord denk wat Wim en ik in de grond moesten duwen... Maar we hadden het over de gasten. Niets dan goeds natuurlijk, maar sommige situaties zijn zo koddig dat ik me niet kan onthouden daarover iets neer te pennen.
194
Op zaterdag gekookt voor 11 mensen (gasten plus hun gasten), dat was waanzinnig! Maar het is me gelukt om iets fatsoenlijks op tafel te krijgen in een redelijk tempo. Spaghetti voor 11 mensen is een boel slierten en die kukelde ik dan ook gewoon in de net schoongemaakte wasbak want zoiets past echt niet meer in een vergiet. Gloeiende, gloeiende, hitte aan je vingers, hoe dat er nu uit te vissen. Ah, daar hadden we een tooltje voor: de spaghettihark. Zo gezegd zo gedaan en hup de prut in de schalen gemikt. Het maken van de pruttel is een ander verhaal. De Fransen kennen geen half om half
gehakt en zeker ook geen gehakt van varkens. Vraag me niet waarom. Een mix van gehakt 20% vet en dan naar de balie om de rest van de 1500 gram gehakt te laten maken van magere rundelappen is dan mijn oplossing om toch een beetje smeuiigheid te krijgen. En het kost niks meer dan gewoon gehakt, je hebt dan wel soort of biefstuk tartaar! De vrije variant van spaghetti bolognese was een inslaand succes. Iets voor en iets na en hoppa een geslaagd diner, paar flessen wijn erbij, kon niet meer kapot. Dan hoorde ik ze ineens smoezen onder elkaar en na het diner kwam de aap uit de mouw. Of het mogelijk was dat hun gasten ook mijn gasten konden zijn en ze uit hun hotel hierheen konden komen. Immers er zouden na zaterdag kamers vrij komen. Nou ik heb natuurlijk totaal geen bezwaar tegen een extra spekken van de kas, dus stemde grif toe. En eigenlijk ook wel een beetje vereerd. Als men je specifiek vraagt of ze bij jou mogen komen logeren en ook mee-eten. Dat zegt toch wel wat, voor mij dan. Als beginnend hotelier die alles nog moet leren! Komt later op de avond het kleinste ventje op je af en zegt dan pedant: "mijnheer, ik zou u willen adviseren het toilet papier aan te vullen want het is bijna op". Hoe moet je dan reageren op zo'n mannetje van 10 jaar oud en drie turven hoog. Nou ik deed het bijna in mijn broek van de binnenpret. Om te gieren, ook al hoe dat eruit kwam. Bloed serieus, op een toon die veel te oud voor zijn leeftijd was, en met zo'n licht jongens stemmetje. En dan kijk je een meter naar beneden in die kijkerts en je ziet dat ie dood serieus is. Een vriendelijke glimlach is dan zijn deel en ik haal wat rollen op. Maar het zweet van het inhouden van een bulderende lach stond wel op mijn voorhoofd te parelen. Weet je en je kunt ook niet echt de hoogte krijgen van wat een gast nu lekker vind en niet. Die befaamde Franse beleefdeheid he? Dus de truuk is door gewoon recht op de mens af te vragen wat ze in de avond willen eten, Natuurlijk gaan ze dan twijfelen, heen en weer zeveren, en ongeduldig geworden doe je een suggestie. Dat laatste was een kardinale fout natuurlijk omdat je dat juist van hen wilde horen, maar het beviel. En zelf kwamen ze dan aan met iets van harricots verts (soort dunne sperciebonen) en ikke dan weer met een spekkie er omheen. Dus dan bleef er nog iets als entree. Mijn dikke duimen raadplegend, zorgt als altijd voor inspiration en het wordt dus in melk gekookte rijst met suiker en kaneel. Je maakt dan met een vormpje een soort puddinkje, topt het op met een zoete druif, en belegt het geheel met een stukje koude heerlijk rijpe banaan. Wellicht nog een toefje chocolade of iets van honing uit de buurt, zijn ze gek op. Dit zal beslist wel een naam hebben als gerecht maar tja je fantasie gaat los en je duwt wat in elkaar. Ah heerlijk dat kokkerellen! update: dat voorafje beviel ze dus niet, te afwijkend van de gangbare franse tafel. Volgens Fannie ook een miskleun. Als toetje de volgende keer proberen met een sausje of zo? Ik draaf weer door. De gasten dus. Het is echt een lekker drukke boel, ze gaan in en uit. Hun grootvader heeft een boerderij hier en daar leven de kids zich helemaal in uit. Komen dan onder de stront van de koeien terug en dat kan dan weer hup de wasmachine in hier. Vinden ze ook gaaf dat dat zomaar kan. Zeg ik met gepaste trots: we zijn ook een B&B plus. Zegt vaders: "zeg maar een B&B de luxe". Kijk die kunnen Fannie en ik dan weer in den gaten steken toch, nietwaar? Echt waar het gaat allemaal goe komen. Dan is er weer een invasie met kids, de een grijpt de elektrische vliegenmepper en gaat
195
helemaal uit zijn dak om vervolgens ook buiten op vliegen te gaan jagen. De meiden hollen achter bios aan, en het is gewoon aandoenlijk om te zien hoe de kleinste Bios over zijn koppie aait. Bios weet niet of ie dan moet vluchten of stilstaan, maar ja die massage he, da's prima. Gelukkig dat het zo'n mensen kat is, leidt lekker de kids af. De volwassenen zitten uren met elkaar te kwekken op het balkon. Fransen praten echt om te praten. Formuleringen als: "ja dat is zo, daar wilde ik het over hebbben", en vervolgens wordt wat de gesprekspartner net zei even dunnetjes herhaald. Met een bloemrijke toelichting. Dan ligt de bal weer aan de andere kant en hop met bloemrijke taal wordt er een situatie geschetst waarop dat weer fijnzinnig uitgesponnen wordt als contra. Dus daar heb je geen kind aan. Nee ik zit ze niet af te luisteren, het geluid van hun gesprekken golft als een wolk om je heen, als een fluisterende muziek van aaneengeregen woorden. Soms betekenisloos gebrabbel, soms gefluister als iets echt privee is en soms tinkelend van de lach. Dat frans klinkt toch een stuk melodieuser dan het germaanse nederlands. Nee, ik ben ook nog steeds geen francofiel! Om negen uur in de avond wordt er gegeten, en als je het goed getimed is, dan komt alles precies op tijd klaar. Ja dat is effe hard werken. Ook daarna is het pezen want ik wil in de morgen ook geen vuile keuken hebben. Helemaal niet met al die vliegen die in cohorten van 4 aan de voordeur dringen om mee te mogen feesten. Zo tegen 11 uur rol je moe, bezweet, maar tevreden in je bed. Douche? Te moe! Nee, ik vraag me nog steeds niet af waarom ik dit allemaal doe. Daarvoor geniet ik er nog teveel van. En als je gasten genieten is het helemaal toppie. En ach als je het allemaal in geld gaat uitdrukken sta je voor een euro per uur te werken, maar who cares. Dit geeft net zoveel lol, zo niet meer, dan de hele dag achter je terminal te zitten om het zoveelste wilde idee te lanceren. Het enige wat ik beslist NIET mis is die dagelijkse file, het alomvattende kabaal, de stank van de industrie en auto's en dat de buren zowat op je lip zitten. Om maar eens wat te noemen. updated 20090826 Posted by mailleroncourt at 04:36PM (+02:00)
Tegels Thursday, September 03, 2009 Nou ja ik heb erom gevraagd denk ik maar. Natuurlijk kwam de nieuwe offerte een week later en natuurlijk was ie veel hoger in prijs dan minder. Ik vroeg erom, je moet aannemers in het algemeen niet uitdagen. Maar hieruit blijkt dat ie de klus eigenlijk niet wil. Ik rond het toneel nog ff af en dan kan ie aan het gas. Op naar een volgende tegelaar, en het internet maar eens serieus afspitten naar iets dergelijks in de buurt. Zal wel weer een traject voor een lange adem worden. Alhoewel ik vanaf het begin om tegels heb gevraagd van 60x60. Dus de truuk gaat als volgt: eerst bieden ze je een vaag blijvende offerte. Dan komen ze met je praten, als je daar de moeite voor nemen wilt, en vervolgens komt er een iets specifiekere offerte. Die er overigens weer helemaal anders uitziet. Ze zijn dan niet meer met elkaar te vergelijken. Mijn stelling is gewoon vasthouden aan je eigen prijs, dan gaat het een keertje lukken. En och, natuurlijk zal het tot een "water bij de wijn" komen, maar dat zien we dan wel weer.
196
Geduld uitoefenen is iets wat bij dit project als een overduidelijke spin-off product is ontstaan. In het begin ga je nog als NL-er te keer en moet het onmiddelijk, dadelijk, meteen, direct, gedaan worden. Dat lukte heel af en toe, meestal niet. Nu weet je dat het aandringen niet helpt, een wakend oog wel, maar dat je in het algemeen de mensen gewoon hen gang moet laten gaan. Een vriendelijk gesprek, en geinteresseerd zijn in de mensen die een klus voor je doen helpt ook enorm. Maar geduld hebben tot de zaak klaar is moet je leren. Trek er ook meer tijd voor uit dan je zou willen. In ieder geval is het gastendeel klaar, en daarmee is de cashflow zeker gesteld. Nu de volgende stage begonnen is is er voor het privé gedeelte een wat kalmer tempo gekozen en bouw ik alleen de zaak af, met af en toe wat hulp bij de grotere dingen. Zie je aankomen dat een aannemer een stukje moet doen trek daarvoor dan drie maal zoveel tijd uit dan je zou willen. Dat geeft een stuk rust en als je daar goed omheen planned dan is er geen brand. Verzeker je wel van een oplever termijn in de offerte op genomen, en een soort van boete clausule, dan moet het goed komen. updated 20090908 Posted by mailleroncourt at 08:26AM (+02:00)
Beton ciré Tuesday, September 08, 2009 Wat is dat, Beton ciré? Het is een mengsel van mineralen, cement, polyester (of zoiets) en kleurstof. Dat meng je in de betonmolen en de gekleurde brei die je daar uitkrijgt smeer je uit op de vloer. Waarbij de afwerking met een soort "verbouwde" was gebeurd. Ja gewoon was die je op de vloer smeert. Het lijkt eenvoudig genoeg maar ik denk dat daar toch de nodige ervaring en zo voor moet hebben om het echt mooi te krijgen. Je hebt er ook een speciaal gereedschap voor nodig: vlinder egalisator, om alles echt mooi glad te krijgen. Voor zo'n vloer als wij hebben, leek ons dat een goede keuze in plaats van tegels. Dat tegel avontuur laten we dan ook maar voor wat het is, natuurlijk ga ik de tegelboer nog even pesten, maar dat is meer om de losse eindjes even samen te knopen, en kijken waar hij nog toe bereid is. Gewoon om te zien hoever kun je nu eigenlijk gaan. Foto's geven een mooi beeld te zien van een natuurstenen muur en een licht bruin/oranje (aardkleur) vloer. Dat lijkt ons wel wat. Het zal natuurlijk wel weer een gedoe worden om iemand te vinden die het kan doen maar dat kan de pret niet drukken. Een demo flimpie hier: en een paar fotootjes Ik denk dat het een kleur als provence of steen wordt. De muur wordt dan niet gepleisterd maar gevoegd met witte prut. Dat geeft en mooier effect denk ik dan maar weer. Posted by mailleroncourt at 10:51AM (+02:00)
Zwijnen Sunday, September 20, 2009 NL Vorige week even geklust in ons oude huis, verfje hier en schroefje daar. Als je huis verkoopbaar moet blijven moet je het onderhoud niet verwaarlozen. Een van die
197
gordijnen in de slaapkamer was zijn optrektouwtje kwijt, afgebroken. Na een poosje pielen zaten de juiste touwtjes weer in de juiste geleider, knoop er in en het ging weer op en neer als eerder. Dat deed me denken aan de vouwgordijnen die we in de erker hebben laten ophangen, zoiets met een dag en een nachtstand. Binnen een jaar gingen die dingen natuurlijk kuren vertonen. En na aanspraak op garantie, die we uiteraard niet kregen, kwam de leverancier, ja dat kunnen we voor u doen tegen betaling van 150 euries. Ik weet nog dat Fannie en ik elkaar ontsteld aankeken zo met: "waar halen ze de moed vandaan!" Nauurlijk weigerden we. Maar ja het moest toch gerepareerd worden. Ondertussen deed teflon spray gebrekkig wat soepel had moeten lopen, maar uiteindelijk was ik toch de haas. Denkende zoiets kan niet al te gecompliceerd zijn als het in een fabriek gemaakt kan worden dus na veel vijven en zessen het geval gedemonteerd en op tafel gelegd. Na enig nadenken doorzie je het systeem en na twee pogingen was de klus geklaard. FF 150 euries verdiend. En zo gaat het eigenlijk met al die klussen. Even nadenken, goed kijken en hoppa, dat geld kun je weer in je zak steken. Niks geen nieuwe bullen kopen. MSP Kom ik terug in Mailleroncourt zie ik tot mijn grote schrik toch een deur openstaan. Had ik volgens mij toch alles afgesloten! Foutje bedankt. Dat zet een mens natuurlijk wel aan het denken. De volgende dag eerst maar eens een rondje gemaakt door het huis om eens te kijken waar wat aan hang en sluitwerk verbetert zou kunnen worden. Dan hoppa in de auto om een paar kilo aan sloten in te slaan. Prijzig, maar niet zo debiel duur als in NL. En natuurlijk een lasapparaat rbij h Handig zo'n ding, altijd handig. he. Voor 50 euries een 130 ampere lasapparaat met een bosje 2.5 mm electroden, komt altijd van pas. Vooral bij het vastlassen van de nieuwe sloten en de andere ijzerwaren. In de verzekeringspolis staan leuke dingen als: als de deur niet met een sleutel afsluitbaar is dan geldt de verzekering niet. Ook dat was een uitnodiging om eens serieus naar de deuren te kijken. Nu is alles zoals het hoort, want achteraf gezien was het huis wel erg open, als je de weg kende. Nou ja gewoon een rondje maken als je wat langer weggaat en beter aan de deuren voelen of ze echt dicht zijn. Gelukkig is het nu nog redelijk goed afgelopen, het had erger kunnen zijn. Misschien idealiseer ik mijn omgeving een beetje teveel, maar toch, je verwacht in zo'n klein dorp geen ongein. Ook al weet je dat huizen van langdurig afwezigen een enorme aantrekkingskracht hebben op het dievengilde. ZWIJNEN Een enorm kabaal onder mijn raam verstoorde mijn zondag morgen rust. Toeteren en veel geroezemoes. Naar buiten kijkend zie je een paar oude dikbuikige mannetjes snoevend om een aanhanger heen lopen. Dan kijk je nog een keer. Mijn eerste gedachten zijn: dat zijn wel heel erg smerige schapen. Een tweede blik vertelde me dat het wilde zwijnen waren, drie morsdode vrouwtjes zwijnen lagen in gelid op de aanhanger. Omgeven door zowat het halve dorp. Opgewonde kreten knalde de kamer in. Folklore heet dat de eerste dode beesten, onder je raam... Het jachtseizoen is weer aangebroken
198
KEUKEN revisited... Voor het nieuwe appartement zijn we van plan om een nieuwe keuken neer te zetten, een wat kleiner formaat als beneden omdat het ook voor minder mensen bedoeld is. En de geschiedenis herhaald zich. Een uiterst aggressieve verkoper probeert je die keuken zowat door je strot te drukken. Immers je eerst lokken met we hebben een fantastisch aanbod en dan... Maar laat ik bij
het begin beginnen. Posted by mailleroncourt at 01:06PM (+02:00)
Keuken Tuesday, September 29, 2009 zoals beloofd het vervolg op de keuken perikelen... Voor ons eigen stekje willen we ook een eigen keuken hebben. Niet zo uitgebreid als die van de grote keuken maar toch met alles erin wat je nodig hebt om een bak macaroni te kunnen maken. Macaroni, cum spaghetti is in dit halve vrijgezellen bestaan erg populair. Maar goed die keuken. Wordt ik opgebeld door de keukenboer met een verhaal dat ze nu wel een bijzonder goed aanbod hebben waar ik niet onderuit kan. Nou als een franse verkoper dat zegt dan heeft ie vast het groene plakkertje door een paars lintje vervangen. Wie stinkt daar nu nog in?! Maar ja een paar uur gratis franse spreekvaardigheidsles gooi je niet zomaar weg, dus ik maak een afspraak. Een paar dagen later krijg ik een aangetekend schrijven om het restant van de plaatsingskosten van de eerste keuken even onmiddellijk direct te betalen. Ha, mijn enige machtsmiddel om die gasten de spleet tussen muur en werkblad te laten wegpoetsen zomaar weggeven? Neuh. Dacht ik niet. Dus ik houd de brief even in portefeuille om dat bij het begin van het gesprek even in de strijd te gooien. EERSTE AKTE En boingggg, eerste akte van het vernieuwde blijspel "de keuken" vangt aan. Koffie? Graag! Taktisch zijn er wat artikelen uit de krant op tafel gelegd en ik scan ze terwijl de koffie gehaald wordt. Die zijn al een jaar oud, geen nieuwswaarde dus, maar hij wil blijkbaar iets overbrengen. Ik schuif de handel onder een op de tafel liggend stapeltje folders. Als demonstrerend: niet boeiend. Een paar maanden daarvoor liepen Fannie en ik namelijk een van de ontslagen verkopers in de supermarkt tegen het lijf en die had toch wel een heel duidelijke boodschap: het ging slecht met de zaken en als we geduld hadden dan gingen de prijzen flink omlaag. Zijn andere kollega was ook al ontslagen. De beruchte Vincent, voor de trouwe lezers. Een wel zeer duidelijke hint. En dan liggen artikelen in hoezanna taal op het tafelblad, wat moet je daar als paranoide data-anarchist nu van denken. De aftrap volgde al snel. En mijn opmerking dat de tijden nu wel veranderd waren werd gepareerd door het oude kranten artikel triomfantelijk onder mijn neus te wapperen. Toeterend begeleid met het verhaal dat de fabriek als nooit tevoren draaide. Mijn gezicht drukte natuurlijk een gepaste twijfel uit, waarop gepareerd werd met een totaal oorlog naar de consument met een blitzkrieg achtig offensief om maar vooral de veel te dure keukens te kopen. Ja, ja, zag buiten al een soort kadoverpakking staan lispelde ik fijntjes. Mijzelf dus afvragend wat mijn kadootje nu wel niet zou zijn, want daarvoor kwam ik natuurlijk. Eerst nog even dit, zei ik. En haalde het aangetekend schrijven uit mijn zak om dan luid te roepen, natuurlijk wordt de rekening betaald. Dat is geen probleem. Maar toch even eerst die gleuf tussen muur en aanrecht OK maken. Als voorbereiding had ik even wat foto's van het euvel op de camera. en toonde die aan hem. Hij meteen met David , le poseur, aan de lijn. Hoorde natuurlijk bij het toneelspel, en men zou een oplossing gaan zoeken. 'k Gaf nog even aan hoe dat in de NL keukens zou gedaan zijn, maar dat werd al
199
een beetje teveel van het goede. Afijn dit is al de derde keer dat men een oplossing gaat zoeken, dus ook deze schijnbeweging zal wel weer voorbij gaan. Met veel omhalen kwam het laatstelijk ontworpen keukenblok op het scherm tevoorschijn. En de standaard vragen over wasbak, kastjes en handgrepen werden gladjes door mij beantwoord. Nog steeds geen "aanbod wat u niet kunt afslaan" geluiden. Uiteraard speelde mijn geprikkelde verbeelding een merkwaardig scenario in mijn hoofd af, welke gouden handgrepen of ultra goedkope oven zou in de aanbieding vallen? Met de minuut kwam het tot een bijna onhoudbare situatie. Ik begon te zweten van ongebreidelde nieuwschierigheid. Toen kwam de bevrijding. Op het moment dat het werkblad ter sprake kwam stond de man energiek op en bracht werkelijk een meesterlijk stukje toneelspel ten tonele. En natuurlijk stonden die werkbladen waar het eigenlijk om ging meteen vooraan. En luistert doch huivert! "We kunnen u de granieten bladen tegen dezelfde prijs aanbieden als de gewone gelamineerde werkbladen" Tadaaa! Vol verwachting keek hij mij aan. Oh maar natuurlijk, reageerde ik, da's een goed plan. Me al verkneukelend over de dramatische wending die het verhaal zou gaan krijgen. TWEEDE AKTE Toch bleef er iets aan je knagen, waar is nu dat onweerstaanbare aanbod? Want een kadootje doen van een paar honderd euro is eigenlijk geen bijzonder iets in deze keukenwereld. Tegelijkertijd vraag je je af waar dat addertje dan onder het gras zit. Nou die aap kwam al snel uit de mouw! Langzaam bouwde ik de ellende voor de keukenboer op. En begon met een opmerking dat het ontwerp ietsjes gewijzigd is. Een grauwwaas trok over zijn gezicht, zoiets van: dit bestaat niet, had die keuken toch al verkocht, of niet dan? Na een boel zaken te hebben weggestreept kwamen we eindelijk terug naar het simpele basis concept wat fannie en ik wilden hebben. Zonder toeters en bellen. Een oven, geen vaatwasmachine, wel een kookplaat met tijdklokken en extra kookzones, da's al. Nee geen afzuigkap, (want die hadden we al op marktplaats gezien voor honderden euries minder) en w.s. ook geen kookplaat. Ja wel het gat ervoor maken. Het enthousiasme werd al minder. Koffie? Graag! En daar kwam de berekening: 9200! Whaat? Speelde ik verbaasd. En eerlijk gezegd was ik eigenlijk ook wel verbaasd. Maar dan van de brutaalheid om een twee maal zo kleine keuken aan te bieden voor eigenlijk 2 maal zoveel geld zoals hij beneden in de gastenkeuken stond. En nog duurder dan toen hij oorspronkelijk begroot werd op 7200, met alles er op en eraan nog, ook wel. Even was ik uit het veld geslagen. Maar met een poker face ging ik de strijd aan. Hij liet de berekening zelf natuurlijk niet zien, maar het kadootje van het granieten blad haalde hij zesvoudig terug door extreem hoge plaatsingskosten van 1200 te berekenen. Die aap dus! Maar, stelde ik, die keuken moet dan wel voor de kerst staan. Uehm, dat gaat ons niet lukken het is zo druk... Maar je kon zien aan zijn gezicht dat ie blij was dat er in deze donkere maanden nog werk aan de winkel zou komen. En zijn verhaal van een nieuwe fabriek die geopend werd om aan de gestegen vraag te kunnen voldoen schoot ik meteen ook maar aan flarden. Ingestortte huizenmarkt, kredietproblemen consumenten, minder migratie: dus minder keukens. Kon ie allemaal op 'le Monde' nalezen grijnslachte ik fijntjes. Maar ja als je eerst een heel aantal fabrieken sluit zul je er toch ergens eentje moeten bijbouwen, toch? Daarop bond ie in. Ja doei! Mij een beetje in de maling nemen zeker.
200
We gaan door. Die prijs! Oh, nee, geen sprake van, veel te duur! (gewoon de beuk erin dan maar). Nou dat moest ie toch echt kosten hoor... Na veel vijven en zessen: wat had u daar dan voor over gehad. Ach zei ik bij Ikea kost zoiets nog geen 2000, en zijn protest afvangend, maar dat is natuurlijk niet te vergelijken: poires et pommes; aan zijn lege blik te zien geen echt franse uitdrukking ;=). Daarom, turn key (cle a main), zou ik denken dat de keuken zoals die daar nu stond wellicht 4100 euries waard zou zijn, dus incluis apparatuur etc etc. Niet dat ik dat er voor zou betalen hoor, maar dat is zo'n beetje het uiterste bedrag. Ja maar, ja maar, daar kan ik het niet voor leveren Helaas dat is alles wat ik er van de directie voor uit mag geven. Ja waar is uw vrouw eigenlijk? Die zit in het buitenland. Kunt u haar dan niet bereiken? Jawel hoor, vanavond bel ik haar wel op. En bijna werd die telefoon mij in het gezicht geduwd, ff checkend met: toch geen 06 nummer he? Ik bel Fannie op en begin wat te keuvelen. Natuurlijk komt het veto, in gelijksoortige woorden als ik zou gebruiken, zo van belachelijk, ongelooflijk... Mij op het hart drukkend geen overeenkomst aan te gaan. Alsof dat ueberhaupt de bedoeling was! Ik hing op, met een teleurgestelde uitdrukking op mijn face. Na tien volgende minuten door en over de verdere uitrusting en over de prijs nadenkend kwam hij met een nieuwe prijs. Greep een papier, tekende het bedrag erop en zette een open rechthoek daaronder. Zo als hierin verschijnt dadelijk het wonderbaarlijke bedrag dat u met het "een aanbod dat u niet kunt weigeren" is gesuggereerd. Hij kijkt me aan. Aarzelt, rammelt wat op zijn rekenmachientje. En ziet! Plots verschijnt het toverbedrag in het hokje. En jawel slechts 6400 euries. Ieder keer weer verbaas ik me over dit fonomeen. Da's toch wel merkwaardig dat je in een uurtje praten 3000 euries eraf kunt laten gaan. Voor zo'n uurtarief zou ik ons B&B direct aan de kant zetten. Dan hoef je maar een paar uur in de week te werken, toch?! Alhoewel dit B&B is van langduriger fun dan een paar uur saai iedere keer een verhaal te moeten herkauwen. Om vervolgens weer een paar uur in de file te gaan schuifelen. Ah, wel. Maar natuurlijk viel de prijs voor de keuken nog te hoog uit, want ineens was het granieten blad verdwenen! Trok je het graniet en de exorbitante plaatsingskosten eraf zou je ergens op de 5400 moeten zitten. Subtiel werd de telefoon weer onder mijn aandacht gebracht. En Fannie speelde fantastisch mee. En opnieuw moesten we de inhalige keukenboer teleurstellen. Voor hoe dom hield ie Fannie en mij nu eigenlijk? Eindelijk had ik er genoeg van, mijn frans was aan het degraderen van de inspanning, om zoiets in het frans te doen, met al die keuken kretologie, is nog steeds niet eenvoudig voor me. En ik moest ook nog even in Vesoul gaan winkelen. Daarom maakte ik wat afrondende opmerkingen. Na een paar minuten had ie in de gaten dat ie zo echt niet ging verkopen. Dus die oplossing voor de spleet achter het keukenblad kon ik ook op mijn rug schrijven, dacht ik dan. We maakten nog wel even een afspraak voor als Fannie hier zou zijn, om de deur toch nog niet helemaal dicht te smijten, en ik stond op. Demonstratief scheurde hij het velletje papier met het wonder bedrag doormidden. Maar speelde ie dat nu of was ie werkelijk teleurgesteld? Foeterend zei ie dat ie dit in zijn
201
loopbaan als spaanderplaat verkopende keukenboer nog niet had meegemaakt. Zo'n fantastisch aanbod, die prijs, dat moest toch niemand kunnen weerstaan? Hij had toch zo zijn best gedaan voor een goede prijs? We liepen samen op naar buiten. Met elke stap gooit u nu 1000 euro uit het raam zei ie, dat is toch niet normaal! Hoe kunt u dit nu doen? Beste mijnheer keukenboer, zei ik, over dit soort bedragen neem ik nu eenmaal niet alleen een beslissing, basta. Hem ontevreden mompelend bij de deur achter latend. wordt vervolgd Posted by mailleroncourt at 10:52AM (+02:00)
Motorweekeinde Thursday, October 01, 2009 Heerlijk, ff ertussenuit, dacht ik. Want een paar oud collega's zouden komen om met de motor een paar tochtjes te maken in de omgeving. En zoals dat altijd gaat, zonder dit negatief te bedoelen, zeggen er een paar op. Maar Bart moedig in zijn eentje kwam donderdag keurig op tijd aan en we konden meteen van het zwoele nazomerweer genieten op het balkon. We spreken door waar we heen gaan en hoe we gaan rijden. KLAVERBLAD Ik liet Bart de routes zien die ik al gemaakt had, die in de vorm van een klaverblad door de provincie heen lopen. Een noordelijk en oostelijk deel van het klaverblad zijn nog niet echt helemaal uitgewerkt maar het westelijke en zuidelijk klaverblad wel. De constructie is zo gekozen, van dit klaverblad, dat je door kunt steken naar een ander deel van het klavertje vier en, als je daar zin in hebt of erg snel rijdt, er een deel van een ander blad nog aan vast kunt knopen door gewoon door te steken. Een ander voordeel is dat je de tocht ook halverwege kunt afbreken als er iets tegenzit. Mailleroncourt dient als knooppunt in het geheel. En je zit nooit verder dan een kleine 70 km uit de buurt wat het makkelijker maakt om iemand te komen helpen. We besluiten om de eerste dag naar Langres te gaan, het westelijk klaverblad, dat meanderd om de D417 heen. De tweede dag zouden we richten les Ballon de Vosgezen gaan, en de derde dag zal ik Bart een stuk opweg terug naar huis brengen via de route binnendoor voorbij Epinal.
202
LANGRES De weergoden zijn ons uiterst gunstig gezind, geen wolkje te bekennen. We vertrekken vrij laat omdat er nog een ramenboer komt voor een offerte. Dat verhaal staat hier ergens onder. Afijn rond 1100 slepen we de motoren uit de garage. Alles slaat in een keer aan, goeie motoren die Honda Pan's een beetje warm lopen en we knarren richting Vauvillers, draaien even een rondje en gaan dan via Montdorre aan de tocht beginnen. Zo meanderend om de 417 heen een beetje op de bonnefooi richting Langres. Onderweg kom je door veel van die pittoreske dorpjes heen die rond deze tijd als uitgestorven lijken. In ieder geval presteren we het om een rit van 80km op te rekken naar 120km door telkens van de hoofdweg af te gaan het binnenland in. Grotendeels volgen we het door mij uitgezette westelijk klaverblad, hier en daar steek ik een nieuwe route in om ook dat eens te verkennen. In Langres aangekomen gebruiken we de lunch. Een plat du jour zit er niet in, en ipv vis een stukje vlees dat schijnt weer een ongehoord verzoek te zijn. Impossible klinkt het dan. Vragend dan maar om het kinder menu, is blijkbaar helemaal vloeken, want ook dat hoort tot de onmogelijkheden. Als ik dan vraag of daar een wet tegen is dat een
volwassene om een kinder menu vraagt wordt stoicijns gereageert met "dan kan niet, gewoon omdat het niet kan". Nou ja zeg! Dan maar iets van de kaart, en uiteraard ben je dan snel het dubbele kwijt. Voordeel is wel dat sinds 1 juli het BTW tarief voor restaurants verlaagd is naar 5.5% ipv 19.2 En dat scheelt dus al snel weer een slok op een borrel. Dan gaan we op de terugweg. We nemen en deel van het zuidelijk klaverblad en gaan richting Vesoul / Porte de Saone. Op 20 km van porte Saone keren we richting Mailleroncourt en komen dan door dorpjes heen die nog in de middeleeuwen zijn blijven steken. Achter in de middag moet Bart tenken, en bij mij houdt de TomTom het voor gezien. Gelukkig komen we in bekend gebied dus verdwalen doen we dan ook niet meer. De gouden zonnestralen van de laagstaande zon doen het landschap in iets sprookjesachtig veranderen en de eerste herfstkleuren zijn al te zien. Voldaan parkeren we de brommers weer in de garage en pellen ons uit de motorkleding. BRONSTROEP Komt de buurman op ons af. He, hebben jullie het bronstgeluid van de herten al beluistert? Nee (natuurlijk) niet antwoorden we (gemelijk) Nou als je daar en daar heen gaat en op de tweede heuveltop parkeert dan kun je ze horen. Bart en ik keken elkaar eens aan: moeten we dat? Maar we stappen in de knar en gaan op pad. De luister plek was al snel gevonden, maar geen gebrul te horen. Plotseling klinkt er een soort gorgelend halfstikkend geluid, we kijken elkaar aan, besluiten dat dit dus de bronstroep moet zijn, geven een high five en stappen flux weer in de knar. Gierend van de lach: "Zo van, gehoord, en nu maken dat we wegkomen"! 'savonds op het terras gaan we over op de kazen en pate's een Merlot wijntje erbij, wat knabbels, en we zitten even later te genieten van de ondergaande zon. Een uurtje later is het donker en turen we nog wat naar de sterren. Route uitzetten. Bart komt op het idee om de route voor morgen alvast met een programmaatje op de tomtom te zetten. We downloaden TYRE en hoppa in een uurtje hebben we de tocht naar les Ballons des Vogeze uitgestippelt. Niet erbij nadenkend dat we de zogenoemde waypoints (richtpunten op de kaart) ook nog ff moesten opschonen. Maar daarover later. LES BALLONS De volgende dag wilden we wat vroeger vertrekken en dat lukte ook aardig. Voldoende peut in de tank dus dat is geen zorg. Volgens de in de TT geladen route namen we de eerste de beste binnenweg, en na een paar KM sloegen we af naar Plombierre les Bains over de provinciale weg. Al snel kwam het eerste weeffoutje tevoorschijn. Door maar lukraak waypoints uit te zetten bleek dat sommigen ervan zich naast de weg bevonden en je soms een wel heel rare kronkel moest maken om er te komen om dit waypoint af te kunnen krassen van de route. Erg mooi stukje zo door die vallei naar Plombiere. Je moet de tweede afslag nemen naar PLB) Via route de scieries klommen we de heuvels in richting Gerardmer. Daar in een weldadig zonnetje op het terras en buiten het toeristenseizoen, lekker rustig een kop koffie gescoord en hop richting Colmar. Voor Colmar sloegen we af richting les Ballons, door het bijbehorende natuurpark tuffend, en bovenop de 1200 meter hoge heuvel, lekker onderuit, op de helling een broodje happen. Wat een uitzicht! En weer die beginnende herfstkleuren. We stappen weer op en nemen nog wat haarspeldbochten naar beneden. Op weg naar het volgende waypoint gaat het grandioos mis. Een doodlopende straat in rijden is natuurlijk zinloos dachten we, maar als je waypoint zich juist daar bevindt dan moet je erin rijden en dan weer omkeren. Wij eigenwijs dat niet doen, en na een halfuur rondom
203
dat waypoint heegecirkeld te hebben kwam Bart op het idee om dat waypoint maar uit de lijst te halen. Zo konden we verder. Toevallig zaten we goed op de route dus erg veel tijd was er ook weer niet verreden. Nog twee cols over, vol met lekker veel bochten, en we zaten weer op de terugweg. Prachtig die omgeving. Nog even naar de kerk van Courboisier in Ronchamps gereden, (inclusief een rottig waypoint) Voor 5 euries mocht je er even omheen lopen, dat vonden we toch wel gortig. Dus we hebben het bouwsel maar van een afstand aan de buitkant bekeken, was ook voldoende voor een indruk vonden we. Na 8 uur inclusief pauses etc zat het erop, een kleine 300 km gereden, een zeer geslaagde motordag. Nog ff koken, eten, wijntje, balkonnetje en plat. HUISWAARTS De volgende dag de waypoints toch maar even opgeschoond zodat de tocht zonder al te veel haperingen een keer herhaald kan worden. Voor de motorrijders onder ons, deze route kan zo op de TomTom gezet worden, hoe Garmin daar mee omgaat is dan weer door een Garmin specialist uit te vlooien. (wie biedt zich aan?) Zondagmorgen stappen we op en breng ik Bart binnendoor richting Epinal, een erg favoriete route voor mij als ik zelf ri NL afzak. Bij Darney besluit ik dat binnendoortje iets langer te maken en richting de A31 (Tours) te rijden. Kom je door Darney zelf heen en langs Vittel. Deze route komt door bossen en langs leuke slingerweggetjes. Zo rond 12:00 stappen we bij de afrit naar de A31 af en nemen Bart en ik afscheid. We hebben van die paar dagen motorrijden allebei met volle teugen genoten. ARRANGEMENT De vorige avond hadden we al wat gepraat over een idee om hieraan een vervolg te geven. Namelijk door te gaan proberen een of meerdere motorweken te organiseren. Zoiets als een arrangement, op basis van half pension, onder begeleiding te toeren. Zeven dagen knarren in de omgeving Vosges, Vogezen, Haut Marne, Haut Saone, een dag vrije toer: op jezelf of met een groepje. De groep kan gesplitst worden in een langzamere en een snellere groep met een ervaren voorrijder. De langzame neem ik dan zelf, ben nu eenmaal geen snel type, en de snellere dus met iemand die al voldoende bergervaring heeft. Daarbij komen dan wat vaste punten om te koffie-en, lunchen en een drankje op de terugweg. Dat alles voor een all-in prijs. Lunch, drank etc en benzine niet inbegrepen. Er zullen meer dan 5 routes uitgestippelt zijn, dus voor mensen die op zichzelf of in een ander groepje willen rijden en/of een andere route willen nemen is er voldoende ruimte zich in deze omgeving die bij uitstek geschikt is voor de toerrijders, uit te leven. Prijs? We denken voorlopig aan 350 euries op basis van half pension (za aankomst, za of zondag morgen vertrekken). Volgend voorjaar, ergens eind mei, of eind juni, wilden we dan de eerste week gaan doen. Er zijn dan 14 slaapplekken en inpandige stalling voor alle motoren. En oh ja. Dreigt het echt knudde weer te worden, dan gaat de week niet door en verplaatsen we die naar een andere week. De week gaat ook pas door bij 6 aanmeldingen. Als iemand dit leuk lijkt: aanmelden kan vanaf nu.
204
Verdere details moeten nog uitgewerkt worden door Bart en mij en komen op de aparte webpagina motorweek te staan. Posted by mailleroncourt at 10:25AM (+02:00)
Belasting Tuesday, October 06, 2009 Stel je gaat wonen in een ander land, en stel je gaat daar een bedrijfje beginnen. Zoals wij dat gedaan hebben. Je koopt een huis, je verhuurt kamers en beng! Daar ligt de eerste blauwe envelop in je bus. Oh , shit, denk je dan, daar begint het. Gewend zijnde aan de tot idiotie verworden encyclopedie vol regeltjes, draconische boetes als je een keertje iets vergeet. Deurwaarders als je brief of bezwaar niet ontvankelijk wordt verklaard. De FIOD die elk jaar langs komt (waar waren ze trouwens de afgelopen 2 jaar?) Slechts omdat kleine bedrijven per definitie gewantrouwd worden. Belastingen die niet alleen de administratie tot wanhoop brengen, maar ook tot absurdistische hoogten opgedreven worden. Om nog maar te zwijgen van de hoge kosten voor boekhouding en accountant, die uiteindelijk toch op de klant verhaald moeten worden. En geen enkele ambtenaar die precies weet hoe het allemaal in elkaar zit. Sterker nog de burger steeds vaker verkeerd voorlicht! En de programmatuur, die uiteindelijk alles uitrekend, wordt als het aanbeden goudenkalf gezien. En wat op het scherm staat is dan het heilige schrift. Dat beste mensen is de situatie in het luiklekkerland dat Nederland heet. Wat heb ik de schurft aan de belastingen, de diensten en de regelmakertjes die deze ellende voor de ondernemer veroorzaakt. Dus je begrijpt, wetende dat la douce France qua regelgeving daar nog eens torenhoog bovenuit steekt, ik vanochtend met lood in mijn schoenen in het belasting kantoor de trappen opliep. Uiteraard was mijn afspraak met iemand die niet bestond of niet bekend was. Ik zal het wel verkeerd verstaan hebben, neem ik aan, of nog erger, sprak de naam verkeerd uit! Maar opnieuw raakte ik versteld van de behulpzaamheid van de aanwezige ambtenaren. Binnen 10 minuten zat ik aan een tafeltje van iemand die mij er mee zou helpen. En er geschiede een wonder. Vriendelijk klonk het: nou laat u maar eens zien waar het omgaat. OK, ja, hm... aangifte belastingen voor uw bedrijf. Na wat inleidende vragen klonk het: heeft u inkomsten gehad? Ja, antwoorde ik, en noemde het lage bedrag van vorig jaar. Maar we zaten nog midden in de verbouwing en dat is nu eigenlijk ook nog niet klaar. OK dat is dan misschien een beetje aangedikt, maar er wordt inderdaad nog verbouwd. Hah, klonk het, u heeft dus geen inkomsten gehad! Rap werd dat op het formulier, dwars over al die adacadabra kolommen heen, waar ik geen touw aan vast kon knopen, geschreven. Met een opmerking erbij: werk nog onderhanden. En klaar! Mijn stomverbaasde blik ziende zei ze, hier nog even een krabbel en 2008 is in kannen en kruiken, gepiept zogezegd. Ik gleed bijna van ontsteltenis van mijn stoel af. En als u volgend jaar met de gegevens komt die hieronder gevraagd worden dan vullen we dat samen wel ff in. Huh? TOTALEMENT STUPIFIE. (totaal verdwaasd) kneep ik sprakeloos in mijn handen, droomde ik? En kon nog net de vraag stamelen van: hoe zit dat met de credit d'impot voor de ramen en isolatie? Gewoon de rekeningen meebrengen, en dan komen we er wel uit. Ze stond op, gaf een hand en zei: "bon continuation", het neutrale frans voor: prettige dag
205
verder. Ik liep de deur uit, dit had nog geen 10 minuten geduurd. Mezelf totaal wezenloos afvragend: wat overkomt me nu? Geen boete, geen knorrig kijkende ambtenaar, maar een prettig, bijna blije fonctionaire die me graag door de ellende heen hielp, of er juist vanaf. Ooit wel eens zo'n gevoel gehad van dat je de grond niet raakte en als het ware met een zwevend gevoel wegliep? Nou dat was wat mij overkwam. Hoppa, heb ik me nu daar meer dan een week in het zweet gewerkt, in paniek rakend als ik een bon niet kon terugvinden? De afgelopen week kwamen uit alle laatjes, hoeken, en gaten bonnen en rekeningen. Nou ja een beetje overdreven wellicht. Het afgelopen jaar had ik per maand een kornflakes doos volgestopt met bonnen en rekeningen. En dat bewees zijn nut toch wel. En tijdens het opruimen van de werkplek in de slaapkamer, vond ik nog tientallen bonnen uit andere laatjes en enveloppen. Nu heb ik een soort twaalf ladenbak, een lade per maand, en dat is al een stuk beter. Afijn er is in iedergeval een probleem minder, en kan ik de boekhouding in gaan richten aan de hand van wat de belasting mevrouw me uitlegde. Dat geeft dan weer minder gedoe volgend jaar mei of zo. En we krijgen zowaar de BTW terug! Nou breekt mijn klomp. Hoezo retroactief... Posted by mailleroncourt at 11:58AM (+02:00)
l'Automne Saturday, October 10, 2009 Of wel herfst. Onderweg naar het boodschappen doen zie je zaggies aan het landschap veranderen. Een week geleden nog hele tere kleurwisselingen, nu zijn de eerste eikenbomen al naar geel en bruine kleuren verschoten. Het gaat hard nu. De temperaturen dalen 'snachts sterk om overdag het rijk weer prijs te geven aan de zon. Prettige, ongewoon zachte temperaturen voor de tijd van het jaar, gisteren 20 graden, vandaag na een forse regenbui 17. Hier en daar zit er nog een roos aan onze rozenstruiken die voor staan, de tomaten rijpen nog na en de appels die nog hangen zijn heerlijk zoet. Nog niet alles is door de schapen opgegeten maar dat komt nog wel. Een bijna doorlopend feestmaal voor de autonome maaimachines de afgelopen weken. A propos schapen.
206
De schapen lopen flink tochtig te zijn en Charley doet zijn uiterste best om in zijn laatste dagen die hem nog resten de dames te bezwangeren. Vorige week de nieuwe ram (naam: Dram) bij de groep gelaten. En zoals te verwachten viel loopt hij er een nog beetje onwennig en afzijds bij, nog niet helemaal geaccepteerd door de groep. Dus of ie de dames die door Charley niet te pakken zijn genomen gaat bezwangeren is nog maar de vraag. Want Charley is behoorlijk beschermend, zou ik ook zijn met een harem. Afijn als er volgend jaar een drietal schapen bijkomen kan Dram ze de volgende keer allemaal te pakken nemen want dan is Charley tot worstjes vermaakt. Het laatste mannelijke lid in
de kudde Felix bakt er sowieso nog niets van en wordt door Charley geduld. Ook al omdat alle 3 van de vier ooien familie van 'm zijn, en dat schijnt gewoon niet te gaan. Dus dat wordt echt niets met Felix dit jaar. Afijn april - maart volgend jaar zien we wel of er een paar autonome maaimachientjes bijkomen. Want zo'n 10 schapies zou wel leuk zijn om de handel kort te houden. Met 7 redden ze het nog net niet. Dan kunnen we ws volgend jaar al een paar rammetjes verkopen, dekt de kosten weer, toch? Nu heb ik nog steeds vijf vachten wol in het strohok liggen, niemand die het hebben wil. Maar gisteren kreeg ik een idee: gewoon in de spouwmuur tussen de lobby en het appartement stoppen. En dat blijven doen totdat dat gat dicht is.Natuurlijk zal dat inzakken in de loop der jaren maar dat zal niet erg zijn want uiteindelijk wordt dat toch een binnenmuur als het apartementje daarachter klaar is en af en toe verwarmd. Posted by mailleroncourt at 01:58PM (+02:00)
Dit en Dat Monday, October 19, 2009 CV Fannie en Wim zijn hier een week geweest. Doel: de vloerverwarming aan de CV aan te sluiten. En voor de verandering klopte de planning een keertje. Zondag uitvlooien hoe en wat, kijken welke onderdelen er nog gekocht moesten worden, maandag inkopen en beginnetje maken. Dinsdag aansluiten en woensdag de laatste handelingen. Woensdagmiddag ging de fik in de kachel en werd het spannend. Lekken in de leidingen, de extra ingebouwde beveiliging zou die het doen, de automaat watervulling (linksonder in beeld) werkte dat? Jawel, alles werkte wonderbaarlijk goed. OK een fitting nog ff aantrekken en de stroom voor de pomp dan maar uit een in de gauwigheid aangerukte haspel. Verder leek het erop dat de vloerverwarming precies de overcapaciteit uit het systeem trok waardoor anders de temperatuurbeveiliging er iedere keer uitknalde. Een mooie bonus. Wim zat nog ff te pielen met de afstelling van de doorstroomventielen, maar ook dat liep verder perfect. Natuurlijk ontstond er een lichte paniek toen bleek dat het verwarmingselement in de keuken het niet deed. Maar de conclusie werd al snel getrokken en de nodige luchtbellen werden uit het systeem gelaten waarna alle cv elementen warmte afgaven. Fannie ging ondertussen door met de kamers verder in te richten en maakte er weer wat moois van. Daar is weer met smaak een kamer ingericht. Zo'n wengee vloer kleurt bijna met alles. Wim paste de verlichting aan in kamer 3 en 4. En hoppa nog wat platen aan de muur en ook dat is dan weer 'impeccable'. Natuurlijk blijft er een waslijst aan kleine dingen die nog moeten, zo zal het altijd wel blijven met een dergelijk groot gebouw. Gewoon stug doorgaan.
207
Tourtje Maar niet alles is werk dus werd er ook tijd aan de omgeving verkennen besteed. Niet ver van ons vandaan ligt BetancourtSaint-Pancras. Een dorpje in een vallei. Kom je aanrijden dan zie je het dorp vanuit de hoogte. De fraaie herfstkleuren van de bossen omkransen het dorp. Het was een beetje heiig maar in de verte kon je nog de Vogezen in een blauwe waas zien liggen.
Natuurlijk kun je de verleiding niet weerstaan om ook even de voor veel geld verbouwde kerk in je eigen dorp te vereeuwigen. Het lijkt wel of de toren naar rechts helt maar dat is de vertekening van het fototoestel. Eigenlijk merkwaardig zo'n joekel van een kerk in een dorpje van 200 mensen. Voor zover ik weet worden er niet of nauwelijks diensten gehouden. Moet daar toch eens naar informeren. Maar dat het buitenproportioneel is voor zo'n piepkleine gemeenschap... maar wie ben ik om daar over te mogen oordelen denk ik dan maar weer.
208
Buurtjes En dan klinkt er op een vrijdag morgen een enorm kabaal onder ons raam. Op zich niets vreemds ware het niet dat de woordenwisseling toch wel erg veel ging lijken op een familietwist. Dus ikke met rode oortjes buiten het raam hangen om te kunnen volgen wat er gebruld werd. Natuurlijk ontging me het meeste maar dat het ernstig was werd me al snel duidelijk. De buurvrouw die zenuwachtig heen en weer drentelend aan de mobiel hing en op smekende toon iemand te hulp riep, de stiefzoon die met veel omhaal iedereen in de auto probeerde te laden. En een buurman die maar liep te roepen dat hij alles betaalde of betaald had en zijn bankkaart terug wilde. Van lichamelijk geweld was er geen sprake maar het was een serieuze echtelijke ruzie. Zoonlief mocht zich er niet mee bemoeien werd er geroepen. Maar die pareerde dat weer door te zeggen dat zijn vrouw daardoor zijn moeder was geworden en hij DUS het volste recht had zich ermee te bemoeien. En dat gewoon op straat uitkeffen. Prachtige taalles voor mij. En verrek met een beetje moeite kon ik er de essentie uit
opmaken. Maakt dit figuur toch vorderingen in het Frans, toch? Het weekeinde bleef het bij de buren verdacht rustig. Geen veelvuldig heen en weer gesjees met autos, of moeilijk doen met parkeren op een terreintje waar toch echt maar twee auto's oppassen ipv 4. Die stilte was ongewoon, ongemakkelijk. Een buurman die een beetje stilletjes de auto aan het uitzuigen was, niks niet die joviale groet van "M. Robat" en de daarop volgende vette grijns. Dames die normaal in en uitvliegen, hun auto's dwarsomkeert proberen te parkeren of met veel poespas meer in een klein peugotje 205 proberen te laden dan er in een vrachttrailer van 13 meter nog niet past. Of buurvrouw die met allerlei negotie bezig is, zijn het geen paddo's dan is het wel de briq a brac voor een volgende vide grenier. Nee de levendige drukte om het huis was dit weekeinde totaal verdwenen. Gelukkig schijnt de lieve vrede vandaag, maandag, weer een beetje teruggekeerd te zijn. Buurman belde me op om te vertellen dat de honingman weer aan de deur stond te jengelen om een potje van die kostelijke vloeistof aan me te kwijten. Natuurlijk een pot van een kilo voor 6 euries laat je je niet ontgaan. En daar kwam buu'f weer aanlopen. Nog steeds een beetje timide, klagend over de kou toen ze mij in slechts een T-shirt de winterzon in zag banjeren. Dat geeft weer hoop, vreselijk is zo'n ruzie. En verrek het 205je stond ook weer voor de deur. Komt toch alles weer goed. Ab en Carla Aansluitend op de week met Fannie en Wim kwamen Ab en Carla twee dagen klussen, een soort herfstvakantie trip, dus. Natuurlijk is niets haaks of recht in dit huis, dus een stukje snel erin timmeren is er niet bij. Maar na twee dagen is de wand tot aan de nieuwe deuropening geisoleerd en op een paar planken na afgetimmerd. Kijk zo neemt ineens alles vorm aan. Carla heeft haar energie gestopt in het verven van de latten voor het plafond, die gaan we morgenochtend voor een deel monteren om te kijken wat het effect zal zijn. Ik ben benieuwd. Posted by mailleroncourt at 10:27PM (+02:00)
Barok zwelgen Wednesday, October 21, 2009 Je bent ziek en dan wordt je wakker met:
why should a bird fly, in the sky. and men walk on dirt! why should a fish swim, along the rim. and men drown in air! why should my friend be free, as a bee. and I, I can only glee... in je hoofd.
209
Waar dat vandaan komt kan alleen je dikke duim vertellen. En het slaat nergens op, of het moet de pest zijn dat je eindelijk afknapt op je griep. Die verkoudheid maar aanhoudt. En dan ook nog eens een jicht aanval krijg die me vannacht uit de slaap hield. Heel barok dan maar in bed gebleven, een stripje pillen achter het huigje en naar treurige muziek liggen luisteren. Om dan in de middag strompelend naar beneden een kom kwark te gaan lepelen. Een beetje laat ontbijt. Het weer werkt ook mee. Een grijze dikke soep hangt over het landschap. Geluiden komen gedempt door, net alsof alles on je heen depri is. Iemand probeert me al de hele dag te bellen, maar iedere keer als ik dan moeizaam uit mijn bed strompel hangt ie op. Heb geen greintje puf om maar iets te doen, en zelfs itunes is me nog te moeilijk. Skype Fannie dan maar. De ontwikkelaar van Skype moet een standbeeld krijgen, werkt altijd. Via YouTube vind ik dan weer een playlist die al urenlang droevige muziek laat horen van Bach, Mendelssohn, Saglieri, Chopin. Wat moeten die mannen depri zijn gewest. Of gewoon gekweld door het avontuur dat leven heet.
Waarom zijn dingen simpel voor de een, onmogelijk voor de ander? Waarom meet ik altijd verkeerd en een ander timmert het erin alsof het een natuurlijke handeling is. En waarom lijm ik dan in 3D een leiding in elkaar en sta te stuntelen met een appeltaart. Maar natuurlijk! Het is herfst, de blaadjes vallen en je ligt te hoesten en proesten en de pijn te verdringen door onzin op te krabbelen. Dronken zonder dronkenschap, high van de pillen, en toch lekker warm onder je dekbed. Zwelgend in lijdbaarheid. Wat ben ik zielig... Posted by mailleroncourt at 03:39PM (+02:00)
Nou Moe! Sunday, November 01, 2009 Na bijna twee weken in de lappenmand eindelijk weer een beetje aktiviteit. Nog steeds wordt je snel moe, griep gehad dus, nee niet de Taco Hoest denk ik. Maar we gaan er weer tegenaan.
210
Laat in het seizoen, toch nog gasten gekregen. Ze kwamen op familie bezoek en vinden Le Mouton Qui Rit een prima oplossing. Het is verbazend om te zien hoeveel mensen er nog banden hebben met Mailleroncourt-Saint-Pancras. Dit is de 4e of 5e familie die hier logeert om hun familie te bezoeken. En verbazing, zonder uitzondering zijn ze niet alleen tevreden over het comfort maar ook over mijn kookkunsten. Nu ben ik alleen maar uitvoerend, want Fannie is natuurlijk de mastermind achter deze combi van eten en slapen. Geeft hints en tips over hoe en wat te koken, en daar geef ik dan weer een soort lokale draai aan. Ik zei de gek zoek naar lokale gerechten en ingredienten, en Fannie verzint daar dan iets bij. Heerlijk die verkenningstocht in het Franse luilekkerland. Het is soms hard werken, en je maakt lange uren, vooral als er een familie van 11 mensen neerstrijkt in LMQR. Maar als je ziet dat mensen zich op hun gemak voelen bij ons, en genieten van het gezamenlijk eten, werkt dat erg motiverend. OK een 100% score is er natuurlijk niet. Mensen hebben natuurlijk hun eigen idee over hoe ze hun tijd hier willen doorbrengen, en of ze al of niet willen mee-eten, of hun eigen maaltje koken in
de keuken. Of gewoon lekker hun eigen ontbijt willen samenstellen. Het kan allemaal, en dat is denk ik wel iets bijzonders onder de B&B's. Gelukkig heb ik in de afgelopen anderhalf jaar een arsenaal aan tips, wandeltochtjes en tourtjes in de omgeving verzameld of zelf bedacht en uitgezet. Vooral die motortocht naar "les Ballons" met Bart was een bijzondere ervaring. Iets om vaak te herhalen met gasten. Dat geef je dan weer door aan de gasten, en ook al zijn we geen toeristenburo het wordt erg gewaardeerd. Dat maakt het verblijf hier weer net iets meer dan een slaapplek en een croissant met koffie in de morgen als pover ontbijt. Dat laatste doen we anders. Fannie's slogan: een Nederlands ontbijt met Franse ingredienten, wordt nadrukkelijk toegepast. En gasten die 'smorgens op hun gemak uit hun bed kruipen, zijn altijd verbaasd over de welgedekte ontbijttafel. Nou ja genoeg sluikreklame. VERWARMING Het wordt nu wel duidelijk. De winter gaat koud worden. Dus onze maatregelen voor extra verwarming en isolatie zal niet voor niets zijn geweest. De vloerverwarming in het apartement, na een paar weken proefdraaien, doet het geweldig. Wellicht is een beter inlaatregelventiel nodig. Want een kraantje verder open of dichtdraaien als regelaar zonder te kunnen zien wat je doet is niet geweldig. Jawel, meten is weten en gissen is missen. Dus ik wil daar en thermisch gestuurde klep op hebben zodat het circuit zich beter kan regelen op een vooraf ingestelde temp. Niks niet gissen, dusss. En als je 's morgens het appartement binnenloopt, ook al is het nog niet helemaal afgetimmert, voelt sowieso warmer aan. De warmte blijft beter in het huis hangen en is minder een thermisch vergiet geworden. Dit merk je ook in de andere vertrekken, het koelt een stuk minder snel af. Natuurlijk is het nog geen vol winter en vriest het nog niet overdag, dus dat moeten we dan nog maar afwachten hoe de verwarming zich precies houdt met -20C. Verder brand het hout vergeleken met vorig jaar een stuk beter. Je moet wel iets beter opletten om hout op het vuur te gooien, want met de vloerverwarming eraan gebruik je toch iets meer hout, het brand iets eerder op. Maar ook dat zel wel wennen. BUURTJES Van de week sprak ik de buurman en die bevestigde mijn vermoedens van de echtelijke twist. Hij zag er nog steeds aangedaan uit. Een beetje timide zelfs. Maar lakoniek zei ie: "het hoort erbij". Altijd erg zoiets. Je ziet toch een eerst levendige familie een beetje stilvallen, er heerst een bedrukte sfeer. Nah ja hopelijk slijt het een beetje en komt het gezin weer op gang, het zal zijn tijd nodig hebben denk ik. Nu heeft zijn werkgever minder werk voor hem en is me opgevallen dat ie meer bij huis is. Voorzichtig hengelend daarnaar volgde de reactie onmiddelijk. En eerst ontkennend vroeg ie toch of ik wat klusjes voor hem had. Daar valt natuurlijk altijd over te praten zei ik, dus kom maar een kop koffie halen dan hebben we het er wel over. Want zijn eerdere beroep was metselaar, en ezien hebbende wat ie met zijn ballustrade had gedaan heb ik daar wel vertrouwen in. En als volgend jaar de nieuwe douche gemaakt moet worden komt dat prima uit als je iemand hebt die zijn werkt goed doet zonder toestanden dat je er voortdurend bovenop moet zitten en het twee keer af moet laten breken voordat het goed is. BRICOLAGE Over de douche gesproken. Gisteren kwam de dak man kijken naar de klus om het dak omhoog te kantelen. Dat zou ie natuurlijk al drie weken geleden hebben gedaan, maar goed er is geen haast. En hoe eerder je zoiets inkopt des te meer zekerheid heb je dat
211
het ook op een voor jou geschikt moment voor elkaar komt. Hij werd helemaal enthousiast over het plan om er een soort tuintje bovenop te maken. Zoiets had ie nog nooit gezien / gedaan dus wilde ie eerst weten of de muren het zouden houden en hoe dik de balken wel niet moesten zijn. Vroeg ie aan mij of ik die berekeningen wilde aanleveren en informatie over de daktuin. Nou ja zeg, nu heb ik toevallig kennis over hoe je dat moet berekenen, maar welke klant kan dat nu. Vreemde omgekeerde wereld. Afijn het komt wel voor elkaar. Hopelijk beheerst ie zich met zijn prijzen een beetje, want tot nu toe rezen die elke keer de pan uit. Tot het ab-sur-dis-tische voor mij, en fantastische prijzen, dat laatste voor de aannemer dan. Mijn idee om aan de zijkant flessen in een patroon in te metselen, nou daar had ie nog nooit van gehoord! En prompt liet ik natuurlijk mijn experiment beneden zien. Dat vond ie wel iets aparts en hij vertrok helemaal opgewonden dat er iets nieuws gedaan werd. De deur uitstappend met de opmerking: "als er nu wat meer van dat soort mensen als u waren hier in het dorp..." Maar dat is niet helemaal een terechte opmerking. Je ziet duidelijke tekenen dat mensen het afgelopen jaar aan hun huizen bezig zijn gegaan. Heel langzaam knapt het dorpje op, wordt de rotzooi rondom de huizen weggehaald, en worden tuinen opgekalefatert. Een ruine wordt al opgeknapt, en een andere ruine moet platgegooid worden. Ja het gaat goedkomen. MAILLERONCOURT En wellicht ontstaat er zo ook wat meer leven in de brouwerij. Nu is het in de winter een ghost town, voor mijn gevoel ideaal, rustig, geen gedoe. Slechts af en toe scheurt er een torenhoog geladen mestwagen door het dorp. Die laat hier en daar een hoop stront op de weg liggen en de straat kleurt zich dan langzaam aan groengrijs. Waar de regen dan weer korte metten mee maakt. Maar af en toe is het ook voor de regen teveel. Zoals laatst lag er toch een behoorlijke hoop koeienstront op het trottoir aan de overkant. Maar verbazing ten top, een uur later kwam de burgemeester himself de shit opruimen. Met het gemeente trekkertje en een aanhangertje. Die man zie ik de laatste tijd ook het gras maaien en andere hand en spandiensten in het dorp verlenen. Geweldig zo, hij geeft daarmee wel een zetje erbij. Mischien zijn dat ook de ingredienten om het dorpje er een beetje fatsoenlijker uit te laten zien. Als je iets dwarszit, niet erover blijven babbelen, maar gewoon zelf doen, niet wachten op de regen. Anderen volgen zijn voorbeeld dan toch maar. Wie weet doet het dorp zijn ondertiteling van "belle sources" nog eens eer aan. Daarmee blijft het toch nog wel een ghosttown. Er is in de winter geen leven in de brouwerij te bekennen. Daar zal iets aan moeten gebeuren. Mijn plan om het atelier in de winter open te stellen wordt erg goed ontvangen, maar ja dan moet je natuurlijk niet met je vingers in de half bevroren klei moeten zitten. Het plan is om een soort kamertje in het grote atelier te maken met een klein kacheltje waar je dan in betrekkelijk komfort kan gaan draaien. Het hoeft niets bijzonders te zijn, gewoon iets afschermen zodat je niet voor de mussen hoeft te stoken. En dan een beetje publicitee voeren en hoppa een aktiviteit is geboren. Een plan om dat in januari te fietsen en dat te kombineren met het maken van de garderobe aan de buitenkant van ons nieuwe appartement zou een goede zet zijn. Afijn plannen zat dus. De komende tien jaar zal het werk aan dit huis niet afnemen, gelukkig... Posted by mailleroncourt at 12:35PM (+01:00)
212
Sophisme Sunday, November 01, 2009 definitie: sofisme staat voor: drogreden (schijnreden, denkfout, sofisme) is een reden of redenering die niet klopt, maar wel aannemelijk lijkt. (bron: wikipedia)
En dan... Zit je in je autootje naar France Culture te luisteren. FC is nog erger dan de ergste Nederlandse praatzender, een verschrikking voor de toevallige (meestal niet geinteresseerde) toehoorder. Maar voor mij is dit een prima luisterles. En bij voldoende concentratie kan ik het min of meer volgen. Nou ja een diskussie op de Franse radio is een verhaal apart. Iedereen praat/roept/schreeuwt door elkaar heen. Er zijn ook nog verschillende verhaallijnen, want niemand van de aangeschoven sprekers is schijnbaar geinteresseerd in wat een ander te vertellen heeft. En als de kakafonie van het gebrabbel dan zeldzamerwijze even stokt komt de gespreksleider met een samenvatting van diegene die hij toevalligerwijze heeft kunnen volgen. En zo lijkt er weer lijn te komen in het gesprek. Ogenschijnlijk dan. Passeert een politicus de revu. Of beter gezegd: hij schreeuwt zich naar de oppervlakte van het gekakel cum geroezemoes. Vraagt de interviewer, zomaar uit het blauwe lijkt wel: maar kan men wel tijdens het debat vragen aan u stellen? (een van de gesprekslijnen gaat over de belasting hervormingen) Natuurlijk, antwoordt de politicus. Als de vragen betrekking hebben op het onderwerp of interessant zijn in het kader van het algemeen belang, dan wel. Ja natuurlijk. Maar als de vragen gesteld worden om de diskussie te verstoren, of uit kwaadwilligheid worden gesteld dan worden de vragen niet beantwoord. Het is ineens stil. Alsof iedereen op eenzelfde moment beseft dat hier iets gezegd is waarmee een normaal iemand zich onsterfelijk belachelijk zou kunnen maken. Bij mij duurt het iets langer. Maar schiet, met enige vertraging, bulderend in de lach. Mijn dag is weer gemaakt. Sofisme? JAWEL! En ik ben subiet de weg kwijt, mijn aandacht dwaalt af van het gesprek, dat nu weer het motor geluid in mijn kabine overstemt. Als eenvoudige geest zijnde, vraag ik me af wie dat moet beoordelen: of een vraag al of niet gesteld kan worden. Ach ja natuurlijk, hijzelf, uiteraard! Stom, stommer, stomst! Maar dan hoeft hij geen enkele vraag te beantwoorden als het niet in zijn kraam te pas komt, is vervolgens mijn konklusie. TOCH?! Dat heet dan politiek. Tuurlijk joh! Wat is taal toch een mooi instrument. Je belazert de kluit en men bedankt je er ook nog voor, heerlijk dat sofisme.
213
Posted by mailleroncourt at 08:34PM (+01:00)
Verkiezingen Monday, November 02, 2009 En nu we toch bezig zijn. Weet je dat slechts 2.5% van de nederlandse kiesgerechtigden zijn georganiseerd in een politieke partij? (bron:http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf). Dat schijnt het laagste in Europa te zijn. Blinken we daarin uit, en moeten we ons daarvoor op de borst kloppen? Of zo? Aldoende onze anarchistische inborst weer eens oppoetsend? Het is natuurlijk maar hoe je dat bekijkt. Vanuit het standpunt van de politiek is dit natuurlijk prima, een klein ledental is uiteraard makkelijker te manipuleren dan de hele kluit van 13 miljoen kiezers. Niet dat die overige 87.5% zich daar iets aan gelegen laten liggen, als kiesvee vanzelfsprekend. Maar een feit blijft dat van die driehonderdduizend georganiseerden verdeeld over slechts TIEN partijen uitmaken hoe jij en ik moeten leven. Waaruit 150 plucheberen worden geslecteerd, daarvan splitsen zich 13 ministers en staatssecs af. Dan worden er nog eens een 40 tal steuntrekkers gepromoveerd tot pluchebeertje om die ministers en staatssecs te vervangen als klapvee, waarop niemand zijn stem heeft uitgebracht trouwens. Best eng om dat zomaar te bedenken. Met deze cijfers kun je nauwelijks spreken van een democratie, denk je ook niet? Van die tien partijen zijn overigens in totaal misschien 50 piepeltjes (kieskommissies) die uitmaken wie er op de kieslijsten komen te staan waar jij en ik een vinkje achter mogen zetten. Hm, vrije verkiezingen? En dan bepalen die 300.000 nog ff de rangorde, alsof dat nog wat uitmaakt. Maar ja dan hebben die ook weer wat kunnen mauwen. Weet je wat het lollige van dit verhaal eigenlijk is? Elk jaar komen er minder leden van de politieke partijen. Het CDA en consorten hebben te maken met een uitstervingsverschijnsel. Er schrijven zich gemiddeld 10% per jaar uit, en minimaal 30% van dat groepje gaat gewoon daud, elk jaar weer. Dus als we met zijn allen lang genoeg wachten dan zijn we uiteindelijk toch verlost van die partijen. Hoeven we helemaal niets voor te doen, gaat allemaal vanzelluf. OK er komt natuurlijk altijd aanwas bij. Dat was ook met de Spaanse bezetting, en recenter met de NSB, ook zo. Je houd het niet tegen. Er blijven altijd landverraders. En dat mag ik gewoon zeggen omdat van der Laan en Pechtold dat ook gewoon "en publique" over een van hun kollega's mogen roepen. Pim Fortuin is er mede door het hoekje om gegaan, de grote reis gaan maken, afgeslacht, vermoord dus. Nee, niet bewezen natuurlijk, maar de stemming zat er goed in, toen. Maar per saldo 10% per jaar minder. Hoop doet leven, evengoed. Maar wat gebeurd er eigenlijk als we massaal de stemmingen boycotten, echt voor 100%, iedereen. Helaas maakt dat helemaal niets uit. Partij leden gaan natuurlijk wel stemmen, want daar zijn de baantjes voor het zakkenvullen te halen. De samenstelling van de kamer wordt dan een simpel rekensommetje en je hebt nog maar 2000 handtekeningen, uhm: vinkjes, nodig om op het pluche te komen. Even een paar dagen de boer op en je kostje is gekocht. En als je nu met zijn allen afspreekt dat je niet in elkaars gebiedje gaat jagen is dat makkelijk in een dag te doen nietwaar. Gewoon op onze kosten een brunch organiseren en alle handtekeningen zijn binnen, hoppa. Verkiezingen zijn dan niet meer nodig.
214
Wat kost dat? De gemeente Delft alleen al was in 2006 187.000 euries aan de tweede kamer verkiezingen kwijt, Enschede 120K, Amsterdam 1294K dan nog europa, gemeenteraad, provinciale verkiezingen, waterschapsraad, en niet te vergeten het stemmen in het buitenland, etc etc; bronnen gemeentestukken, voorbeeld: http://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html) Daar zijn er 441 gemeenten (bron wikipedia) maal pak m beet 150.000 is: ZESENZESTIGMILJOEN alleen voor de TK!!! En vergeten we ook niet wat partijen krijgen voor hun eigen promotie voor de verkiezingen uit de staatsruif. Ik denk voorzichtig schattend, dat die TK verkiezingen ons een HALF MILJARD kosten. Om een pluchebeertje op zijn of haar stoel te laten zitten kost de gemeenschap dat dus ruim 3 miljoen, ja DRIE MILJOEN per kamerlid. Is dat niet wat veel? Vier jaar loon, onkosten, wachtgelden etc meegerekend. En dan hebben we het over allochtonen wat die ons kosten aan de samenleving? ROFL Enne dan vergeet ik nog de operationele kosten van het apparatski - kamergebouw, personeel... En ik me maar afvragen waar al dat geld blijft! Dan nog ff bekvechten over de baantjes van burgemeester, kommissaris van de konegin, commissies, studiegroepen, deelraden, etc etc en kijk die 5.7% van de bevolking die zich ambtenaar mogen noemen zijn weer gedekt. Huh, men wilde toch weer kiesdistrikten invoeren of zo? Nou daar heb je ze. Gewoon iedereen zijn eigen "krantenwijkje" en klaar. Nu zit ik natuurlijk maar wat te raaskallen! Maar die cijfers kloppen echt! Er is een heuse universitaire studie over gemaakt in 2008 door een paar geleerde heren. En als je daar dan op mijn manier de lijn over doortrekt en ff op gaat tellen, dan moet je wel op die rare gedachten komen, onvermijdelijk. Een serieuze vraag blijft echter hangen: "door wie worden we nu eigenlijk geregeerd"? De stem van het volk, of een olichargistisch (wat een raar woord) groepje die de dienst uitmaakt.
Och zo aan het einde van het jaar komen de gekste dingen naar boven.
update: 20091104 En puur als gedachte oefening kijk eens naar de film Body of Lies of de documentaire Zeitgeist. Als dat je niet aan het denken zet lees dan eens het artikel uit de NY Times. Natuurlijk zijn dat allemaal complot theorieen uit lucide geesten ontsproten. Maar wat als... update: 20091110 vandaag in een van de kommentaren in het AlgemeenDagblad.nl:
215
Ken Nis, ... Over democratie gesproken. Of de gevestigde politieke partijen zo democratisch zijn. Daar mag je een poppetje kiezen op een kieslijst die is samengesteld door een paar bobo's met hun achterkamertjespolitiek. 10/11/09 08u25 Wat heftiger dan ik het uitdruk, maar nu zegt een ander het ook eens ;=) ref materiaal: http://www.elsevier.nl/web/10141223/Artikel/Derde-wereldtaferelen-in-Nederlandsekieslokalen.htm http://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf film: the body of lies info: http://www.nytimes.com/2009/10/27/science/27trojan.html info: trapdoors in hardware.rtfd film: zeitgeist
Posted by mailleroncourt at 08:10PM (+01:00)
Beton Ciré Saturday, November 07, 2009 Q'est que c'est que ça, what the heck is this, wat is dat. Beton ciré is een goedje van een soort cement, wat kunststofvezels, een beetje polyacrylcarbonaat of zo erin om het hard en flexibel tegelijk te maken en kleurstof - kleur naar keuze. Kortom een gietvloer dus. Ik begin al net zo breedsprakerig te worden als de fransozen hier. Dus opgelet. Nu hebben we daar een paar maanden geleden naar geinformeerd, een offerte gevraagd etc etc. Maar een mannetje daarbij om het ook te gieten, neuh. Niet te vinden in afzienbare tijd. Zelfs tegelaars kunnen dit jaar niet meer. Dus men begrijpt dat we blij waren met iemand die dit jaar nog zou kunnen beginnen en die maakt dan ook grote kansen om de klus te krijgen. Door de leverancier van het spul werd ons iemand aanbevolen. En die kwam zowaar vroeger dan afgesproken. Dat was alvast een goede start. Er werd direct gemeten en wat bleek? Wim en ik zei de gek hebben een zandcementvloer gelegd waar slechts 1.5 cm nivo verschillen worden gemeten. OK het laatste stukje is niet helemaal geweldig gegaan maar volgens de mannetjes was dat niet zo'n probleem. Voici.
216
Dus hop de mannen om een offerte gevraagd. Voor alle zekerheid ook nog ff een prijsje gevraagd bij een nederlandse leverancier en die komt met 135 euries per meter. Da's verdomd veel geld. De mannetjes gaven een prijs indicative af van 200/m2 en dat is
absoluut teveel. Maar dat had ie al snel door. Waarom men de prijs verdubbeld zodra er iets buitenlands in het spel komt vraag ik me af. Wij allochtonen weten toch zeker wel wat de prijs is? Af en toe is het vechten tegen de bierkaai en krijg je de prijs niet naar beneden. Net alsof die boefjes zeggen: "die prijs of helemaal niet". Of zou een gemiddelde fransman liever niet werken voor een 'ollander'? Nou ja wie het weet mag het zeggen. Ondertussen lekker aan het timmeren geslagen in het apartement en zijn aan beide kanten de wanden afgetimmerd en geisoleerd. De kieren ruimhartig dichtgespoten met de uitvinding van de vorige eeuw: PUR schuim. Wat een goddelijk goedje. Effe een beetje schudden die fles en hop de klep open. Vervolgens spuit je het spul in alle gaatjes en kieren die je voor de bus komen. Zie rechterfoto linksbovenin. Later afwerken is slechts met een mes erlangs om het teveel van het goede weg te snijden. En dan denk ik afwerken met een stuk stucgaas en plamuur voor het wegwerken van de ongeregeldheden. Enne zelfs de vlokken die je eraf snijdt kun je nog ergens voor gebruiken, al is het maar vulling ergens voor. De volgende klus is het uitbikken van de muur en het daarna voegen ervan. De mannetjes van het Béton Ciré vonden eigenlijk dat het voor het storten moest gebeuren. Dus is er theoretisch nog een week om dat te klaren. Zal de buurman maar vragen om me mee te helpen want anders gaat dat kiele kiele worden of je zit dag en nacht te bikken de komende 7 dagen. En dan moet het nog gevoegd worden. Op zich is dat niet zo'n probleem als je de tijd ervoor zou hebben, maar nu zit je weer tegen zo'n deadline aan te bikken. Ook niet slecht. foto WvdM En die Bruno - de beau père van Damien - zou twee weken geleden langskomen om zijn kunsten te laten zien. Die had ik dit eigenlijk willen laten doen, maar ja het was natuurlijk erg stom om te denken dat ie ook nog zijn woord zou houden. Maar ik was
217
gewaarschuwd door Marianne waar hij af en toe voor klust. De laatste keer kwam ie ook een week of zo later. Die kan het dus vergeten nog iets voor mij te gaan doen. De herfst is in volle kracht neergekomen op het land. De afgelopen week een paar stortbuien over het dorp heen; daar lustten de hond tegenover ons geen brood van. En Bios die ook eens naar buiten moest keerde rap om, met de oren achter in zijn nek, als een speer door de nog net geopende schuifdeur door. En schoot tussen mijn benen door de keuken weer in. Merde! Wat een weer. Hondenweer, maar de kat zet er ook zijn bek niet op. Dan ben je blij dat je een warme bak koffie in je handen hebt en door de ramen naar buiten kunt kijken hoe de natuur weer eens huishoudt. De schapen moeten het even stellen met hun eigen wolletje, en de koeien achter schurken een beetje tegen de bomen aan voor een beetje beschutting. Ja het gouden moment van de beginnende herfst met zijn prachtige kleuren is weer voorbij. Op naar de hagel en sneeuw. BAKKER Als er gasten zijn wordt er 'smorgens vroeg altijd vers brood bij de bakker gehaald in Vauvillers. Heerlijk om die verse broodgeur op te snuiven. En altijd een praatje makend met de verkoopster. Natuurlijk over het weer, dus wat is er anders dan in NL. Kan er weer prima met mijn beste Frans geoefend worden.
218
FRANSE TAAL Ik moet zeggen de meesten doen echt hun best om me te verstaan. Tot nu toe zijn er maar een paar fransozen geweest die echt deden alsof ze me niet begrepen omdat ze vonden dat het frans al te zeer vermangeld werd. En OK dat gebeurd natuurlijk vrij regelmatig als de zinnen wat langer worden. Maar nu is netprof ontdekt en daar kun je videootjes bekijken en beluisteren over de Franse taal en de on/mogelijkheden ervan. Bij de oefening voor tout - tous - toutes kleunde ik natuurlijk behoorlijk fout. Maar na een aantal keren kijken en luisteren begint het door te dringen. Er worden vorderingen gemaakt. De illusie dat de Franse taal ook onberispelijk gesproken gaat worden door mij heb ik nooit gehad. Aan het vocabulaire wordt hard gewerkt door iedere week tenminste een boek uit te willen lezen. En de boeken van mijn lessen franse grammatica liggen onder handbereik. De truuk is door iedereen aan de praat te houden om maar die nodige oefening te krijgen. Zelfs Jehova's getuigen mogen hun ding zeggen aan de deurpost. Natuurlijk horen die laatsten na een woord al dat ik een étrangèr ben, maar brengen ze vanuit hun fanatisme toch het geduld op om naar mijn atheïstisch gebrabbel te luisteren. Schijnheilig glimlachend proberen ze een blaadje door de kier van de deur te wurmen, en
verdomd dat brand prima als aanmaak papier voor de kachel! Dus laat maar komen. NOTENBOOM Was er al iets over de notenboom verteld? Die is met de nieuwe kettingzaag behoorlijk onderhanden genomen en ziet er nu uit alsof de schapen er in de zomer prima onder kunnen liggen, ipv ernaast zoals in de afgelopen zomer. En die karrevracht noten die er onder ligt... De ton in de schuur met noten komt echt niet leeg het komende jaar ben ik bang. Maar flink meegeven met de gasten dus. In de verte grazen de autonome maaimasjientjes, en rechts ervan ligt het aanmaak hout. Notenhout, daar kun je toch ook sokkels van maken voor het klei werk? Hmm. Onthouden. Goed laten uitwateren en dan maar bewerken tot iets moois. Wat biedt het hebben van een landgoed toch wel niet aan mogelijkheden, nietwaar? SCHAPEN Aan het gedrag van de schapen te zien zijn alle ooien gedekt, de rust is weer teruggekeerd. De ooien liggen meer dan normaal, een goed teken. Ook wordt Dram steeds een beetje dichter bij de kudde gelaten, prima want die jongen heeft volgend jaar nogal wat te doen. En misschien ga ik dan ook, als de ooien geworpen hebben, toch eens iets met de melk doen. Een goed weekeinde allemaal.
Posted by mailleroncourt at 12:50PM (+01:00)
Waar ben je geweest Tuesday, November 10, 2009 Af en toe worden spelletjes gedaan over: welke landen heb je allemaal bezocht. Dat was dan weer een vraag van de buurman vanochtend. Af en toe zit je wel eens te verhalen over vakanties en waar je gewoond hebt. Men is altijd verbaasd om te horen dat dit je zoveelste adres en je vierde huis is. Geloof dat de teller ergens over de 30 is blijven steken.
Leuk om dat eens in een kaart te zetten. Dit is de kaart voor zover ik me dat in mijn hoofd heb zitten voor Fannie en mij. Dus Fannie zal nog wel en paar landen extra hebben. Posted by mailleroncourt at 10:46AM (+01:00)
Auw! Tuesday, November 10, 2009 Gisteren het eerste ongelukje na de trapval van Els vorig jaar. Het trackrecord is hiermee weer op 0 komen te staan. Stom genoeg werd er "ff" een ladder aan de kant gezet. Die stond niet hellemaal in evenwicht en hoorde ik een enorm geraas ineens. In een flits zag je die ladder op je
219
afkomen. Het was een van die zelf in elkaar getimmerde dingen, loeizwaar dus. Een noodsprong in de berg met isolatiematerialen behoedde me voor erger. Toch raakte de ladder nog wel ff de bovenkant van mijn voet. Dat was auw! Zwol meteen dat voetje op. Na wat heftige krachttermen en au au au geroep, niemand kon me toch horen dus dat luchtte op, strompelde dit lijf maar naar beneden om eens te bestuderen of er iets ernstigs geraakt was. Gelukkig was het maar een schampschot en kon ik nog een beetje bewegen. Denk dat de schrik erger was dan de verwonding. Maar dat betekende wel even iets rustiger aan doen, en besloot maar eens iets aan die administratie te gaan doen met het pootje een beetje omhoog. 'sMiddags ging het weer een stuk beter, pootje een beetje stijf geworden. Wat een mazzel! Hop dan maar wat afwerklatjes gaan halen, een beetje zitten in de knar en naar het herfstlandschap turen is natuurlijk ook niet weg. En nu wordt er weer rondgehobbeld, prima. Je neemt toch een risico zo op je eentje aan het klussen te zijn. VEILIGHEID Uiteraard ben je daardoor extreem bewust voor veiligheid op je werkplek. De trainingen van de afgelopen jaren in diverse bedrijven zijn toch wel een beetje blijven kleven. En aan een aantal dingen probeer je dan ook bewust te denken. Een paar open deuren zijn er natuurlijk wel. • Zo probeer je de rommel en materialen om je heen zoveel mogelijk uit je looppad te houden • en als het even kan puin en afval meteen op te ruimen • struikelen over een luchtslang of snoer is natuurlijk stom • Ook gereedschap probeer je niet overal op je werkplek te laten rondslingeren. De garage wordt na verloop van tijd iedere keer weer een puinhoop en daar moet an een aparte aktie voor worden gevoerd om je dingen weer te kunnen terugvinden ;=D (tot grote ergenis van Wim) • En goed op je plaats, positie, en mogelijke gevaren bij bepaalde klussen letten. Vallen en struikelen. • En eentje die ik er echt uit heb moeten rammen bij mezelf: gemakzucht. Voorbeeldje, niet ver naast de ladder overbuigen om die meter verderop nog ff een schroef in te draaien, maar de ladder gewoon opschuiven en weer naar boven klauteren. • Messen, zagen of andere scherp gereedschap zal ik altijd ergens uit de weg leggen of in mijn gereedsschapsbak doen. • Aan het einde van de dag ruim je de ergste rommel aan de kant en dump je het afval op een van de twee afvalhoopjes in de grange of de garage. De laatste maanden staat er altijd een afvalzak in de buurt, een stuk efficienter. • Vrijdag dechetterie dag en grote opruimdag, puin in de auto hijsen en naar de miljeustraat (dechetterie) En tot nu toe hebben deze eenvoudige vuistregels me bewaard voor ernstig letsel. Tuurlijk, af en toe een schrammetje of een klein sneetje, een schaafplek, hoor er allemaal bij. Maar er wordt geen risiko genomen. Dan wordt er gewoon een extra handje ingehuurd en is het een stuk safer zo. De griezel verhalen die ik af en toe lees lijken me niets om dat aan de lijve te ervaren. Maar die neerrazende ladder zetten je wel weer aan het denken. Posted by mailleroncourt at 01:00PM (+01:00)
220
Appartement Saturday, November 21, 2009 NOVEMBER Dit is de maand van mist, regen en kou. Althans dat hoort het te zijn, maar temperaturen van 15 graden is toch wel heel erg aangenaam na een paar weken regen. En als we in de ochtend nog een beetje duf van de nacht door de ramen van het appartement over het landschap gluren zien we dit. En dan zeggen we tegen elkaar, als het appartement volgend jaar klaar is dan zien we dit altijd. Maar er moet eerst nog heel wat werk verzet worden voordat we erin kunnen trekken. We doen ons best en ik denk dat Fannie wel kampioen schilderen is zo langzamerhand. Volgens mij is de 500 m2 al ruim gepasseerd. En omdat niet alles werk moet zijn vinden we toch nog gelegenheid om een beetje klei te bakken. De maskers van het buurmeisje, en de probeersels van de anderen moeten dan maar eens een keer in de oven. Een beetje passen en meten om vooral die maskers een beetje plat neer te leggen, dan trekken ze ook niet erg krom. En de volgende ochtend is ook dat weer gepiept. De maskertjes aan de buurvrouw gegeven dan kan haar dochtertje weer met verf aan de gang en de handel als een kunstwerk aan de muur hangen. Van de week ga ik dan maar een glazuur brand doen met de nieuwe glazuren. Ben benieuwd wat dat wordt. Woosh! Ineens gaat alles met een sneltrein vaart. TEGELVLOER De door Wim en mij in elkaar geknutselde vloerverwarming doet het perfect, ontbreekt nog een thermostaat op de manifold, maar die is inmiddels door Wim ingekocht. En kan er zo opgeschroeft worden. Echter de afwerking van de vloer is niet zo
221
222
geweldig gegaan, moet je als amateur eigenlijk ook niet willen. De twee tegelboeren die een offerte uitbrachten, voor absurdistische prijzen, hadden achteraf gezien, uiteraard gelijk in hun kommentaren. Gaven erg af op de oneffenheid van de vloer en brachten dat als een onoverkomelijk probleem. Mits voor een prijs natuurijk. En in je beste frans kun je daar onophoudelijk over Egaline staan praten maar dat kwam gewoon niet over. Wat ze niet kennen is gewoon "impossible". Begrijpen doe ik dat wel want het laten vloeien van dat goedje luistert behoorlijk nauwkeurig, ondanks dat het wel weer een van die wondermiddelen is in de bouw. Ons zelfgemaakt recept deed het ook niet zo geweldig in de corridoor. Maarja die offertes vielen gewoon ver buiten onze begroting. Daar had ik nog een kaartje liggen van een bouwvakker die al eens eerder voor het dak van de douche langs was geweest. Ik pak de telefoon, maak een afspraak en in no time staat ie op de stoep. Levert uiteraard weer genadeloze kommentaren op de met veel bloed zweet en tranen gelegde zandcement vloer en belooft met een offerte te komen. Op mijn vraag of dat allemaal voor de kerst kan, wordt bevestigend beantwoord! Mazzel eens een keer. De volgende maandag komt ie ook nog eens een keertje met de door ons gewenste kleurtjes en een alternatief aanzetten. Niet helemaal onze wens. Maar na een tocht, gedrieen, langs wat bouwhandels besluiten we toch maar voor de chocolade bruine tegel van 40 x 60 te gaan. Als we tenminste voor de kerst de vloer erin willen hebben is dat een goed compromis, zegt Fannie, en daar ben ik het natuurlijk volledig mee eens. De prijs van 20 euries de vierkante meter is ook prima, de tegel is keihard ook weer wel goed. En een deal ruikend smolten ineens zijn bezwaren van de slechte ondervloer, de onregelmatige muren en niks is haaks in dit huis als sneeuw voor de zon weg. Is dat verdacht denk ik dan met mijn paranoide geest? Ik gooi het maar op het lage werkaanbod, de crisis die toch eindelijk de prijzen laat zakken en nog meer van dat soort flauwekul. Uiteindelijk stemmen we, na wat bieden en loven, toe in de offerte en schrijven een check voor 30%. Toch wel weer handig, checks, vooral in zo'n ontwikkelingsland als Frankrijk. (nee breek me de bek niet los!) De uiteindelijke prijs lag erg dicht in de buurt van mijn beraming en dat klopte dan ook maar weer. En warempel, de afgesproken dag stond meneer op de drempel. Heel erg ongebruikelijk. Maar hij is ook geen volbloed fransman en dat verklaard een hoop, denk ik. Voortvarend gaat ie aan het slijpen van de vloer en haalt de grootste oneffenheden zo weg. Slim om te gaan frezen in plaats van opvullen. Vertelt ie dat er net een nieuw apparaat op de markt is waarmee dat makkelijker kan, alleen nog niet op voorraad in de bouwhandel. Ja natuurlijk niet! Dus heeft ie deze oplossing met een slijptol bedacht. Natuurlijk weer een geweldige stofzooi, dat kruipt uiteraard overal tussendoor, en met ingehouden adem loop ik als een haas door de stofstorm heen om het grootste gat in de vloer dicht te proppen met isolatie. Dat hielp een beetje. Wel eraan denken om die handel eruit te halen als de kachel weer aangaat. De vloerverwarming kan mooi afgesloten worden van het grote circuit, dus daar heeft de tegelaar dan ook weer geen last van bij het lijmen. Het is opvallend zwoel weer, hop dan die deuren wagenwijd open om de stofdonder te verjagen. Door de grote grangedeuren rolde een enorme stofwolk de wei in. De man had dan weliswaar een stofmasker voor maar had het duidelijk niet echt naar zijn zin op die manier. Maar goed.
Dat niet op voorraad zijn, bestellen - 3 maanden, maakt bij mij altijd iets van ergernis los. Het meeste wordt alleen besteld als je er specifiek om vraagt, een 5 tal bestel formulieren ondertekent en een deposit geeft. Erger nog, meestal is er helemaal geen voorraad van wat dan ook. Behalve de erg courante artikelen zoals zand, cement en hout, schroeven... en uiteraard de basis gereedschappen. Maar alles kan besteld worden bij de fabriek, over minimal 3 weken is het er dan. En kijk er niet van op dat de spullen er pas over een paar maanden zijn. Wat een land! OK, OK, deze streek is het niet te vergelijken met de grootstedelijke gebieden waar enorme omzetten gehaald worden. Maar toch, waarom alles zo lang moet duren is mij een raadsel. Opvallend is ook die maatverschillen van materialen van winkel tot winkel en ontbrekende zaken in assortimenten waardoor je gedwongen bent om langs diverse winkels te gaan voordat je je handeltje bij elkaar hebt. Ben ik dan zo veeleisend? Dat zal ook wel Afijn na de voorbereidende schijnbewegingen liggen er toch maar de eerste twee rijen tegels in. Tuurlijk, het uitvlakken van de vloer is niet geweldig gelukt en moeten er bakken lijm bij, en nog liggen een paar tegels niet op nivo, maar goed. Er wordt me verzekerd dat het beste gedaan wordt. En wat onmogelijk is kan gewoon niet lukken. Door de ondergrond worden toch meer problemen veroorzaakt dan geanticipeerd. ;=(( Mijn argument van: dat wist je toch van te voren? Ach, tegen dovemansoren is dat weer. Het Egaline verhaal wordt door de man vertaald als een laag cement opbrengen van minimaal 4 cm. Een wat vreemde vertaling van "chappe auto lissante de quelques milimetres" (deklaag van vloeicement van enkele milimeters) lijkt me. En hij maar doordrammen over een nieuwe deklaag van zandcement. Ik geef het op en laat hem verder prutsen, afkeuren kan altijd nog. Maar de tegels zijn echt chocolade zeer donker bruin! Moet nog ff op gepoetst worden, maar vanochtend met mijn vinger eroverheen en geen sluierresten. En een tweede meevaller, valt het afmaken daarmee eens binnen de planning? Het begint er echt op te lijken! KEUKEN Eigenlijk hadden we het een beetje opgegeven een keuken voor een redelijke prijs te vinden voor het appartement. En bij wijze van oefening had Fannie een keuken samengesteld uit de Ikea gids. Deze oefening met Ikea heeft een soort richtprijs opgeleverd, en stonden we min of meer op het punt dan maar in vredesnaam een keuken van de Zweedjes in het appartement te werpen. En konden dan zelf een week aan de gang om die op te stellen. Na een vruchteloze poging om door een van de keukenmensen van Ikea op een goed spoor geholpen te worden zegt Fannie: laten we voor de gein nog eens een keer naar Cuisinella gaan. (de concurrent van Schmidt) Een eerder bezoek aan die gasten leverde ook geen normale prijs op. Een redelijke prijs? Cuisinella was toch net zo duur als Schmidt? Roep ik. Nouja dat verhaal is al in geuren en kleuren verteld. Maar niet geschoten is altijd mis, ik bel voor een afspraak de volgende dag, en dat ging ook nog maar zo meteen, geen probleem. Dus wij woensdags naar die andere keukenboer met onze nieuwe ideeen over de keuken. Lopen we daar naarbinnen, komen we in een soort afbraakpand terecht. Bijna alle keukens die er stonden waren gesloopt! En in een hoek zag ik een tig-tal kookplaten op een hoop gelegd met prijskaartjes voor een afbraakprijs. En her en der in de boedel stonden rekken met leuke hebbedingetjes met diverse kortingen. Een teringzooi dus, zeg maar! Komt de keukenboer op ons af , en nodigt ons vriendelijk uit voor een bakkie leut. Nu is die leut in la douce France bijna altijd een miniscuul kopje met geconcentreerde zwarte
223
drabbigheid, en derhalve bijna nooit te drinken. Maar we tonen onze beste zin en acepteren het risico dat we vergiftigt zullen worden. Oh ja expresso noemen ze dat vocht. Nu is het een hele kunst om dat smakelijk te maken, en komt dat zelden ook zo uit een masjientje. En jawel, een onmogelijk klein kopje, je vingers zoeken voortdurend naar het oortje, altijd te klein om je vingers door te krijgen. En jawel lauw, en jawel bitter, en jawel niet te zuipen. Een flinke klont suiker toverde de zwarte drap om naar een soort koffiebonbon en zo kauwde je de handel naar binnen. Een keer slikken en het leed was weer geleden. Het ritueel herhaalde zich: kleur van de kastjes, handgrepen, werkblad en dan pas aan de balie een ontwerp maken. Dat bracht ons weer helemaal in de stemming. Demonstratief legde Fannie de ikea gids op de balie en liet ons nieuwe ontwerp zien. Dat is dan wel weer reuze handig van die keukengids van de Zweedjes. Met zelfklevers in een rasterwerk je keuken samenstellen. Daarmee wordt alles overzichtelijk en kun je thuis op je gemak zonder de druk van een verkoper blijven pielen totdat je tevreden bent. Fannie's ontwerp werd klakkeloos overgenomen. Gemak dient de mens nietwaar? De prijs zag ik op het scherm oplopen tot twaalfduizend euries en dat maakte opnieuw dat we de kriebel kregen. Wat is dat handig dat je een vreemde taal spreekt, kun je lekker roddelen zonder dat het de gastheer kan opwinden. Maar verrassing! Geen druk a la Schmidt: NU KOPEN, NU BESLISSEN! JE KRIJGT ALLEEN DE KORTING ALS JE NU TEKENT! Gewoon op je gemak met elkaar overleggen en praten over de beste oplossing. En die kwam. Wel uit een totaal andere hoek dan we verwachtten. De verkopert zag natuurlijk onze gezichten flink betrekken bij het oplopen van de prijs. En stelde ons maar gelijk op de hoogte of eigenlijk gerust. Dat ze waren overgenomen door Aviva en dat daarmee de prijzen tot op Ikea nivo waren gedaald maar met de kwaliteit van Schmidt. Want je kunt zeggen wat je wilt die keuken in het gastendeel is gewoon van uitstekende kwaliteit. Bij wijze van demo ging ie in de onderste lade staan van een keukenblok en wipte zelfs voorzichtig op en neer. Wellicht is die lade speciaal geprepareerd, maar toch weer grappig. Het mannetje bleef overeind staan in die lade. Met gepaste waardering knikten we, want die demo kenden we al. En wat had ie ons goed in de gaten, peilde haarscherp ons budget in en kwam daar heel dichtbij door wat gegoochel op het scherm. Nog steeds geen blije gezichten? Nou nog wat korting, we waren immers zijn eerste klanten. En verrek! Fannie's berekende Ikea prijs verscheen op het scherm, inclusief levering, en plaatsing. We waren om. Het gemak dient opnieuw de mens nietwaar. En als klap op de vuurpijl kon de keuken ook nog geleverd worden voor de kerst, als we er op stonden. Dat ging ons dan toch weer net iets te snel. De infrastructuur lag er nog niet eens en er moet toch nog wel het een en ander gebeuren in het appartement voordat die klaar is voor de keuken. Onze finishing touch zo gezegd. De tweede week van januari was ook prima, niks geen: "misschien na drie maanden". Wel weer de ongijn van alles apart betalen (transport, poseur, 30% vooruit...) ook al beweerde ie tijdens het gesprek ff iets anders: wij zorgen voor alles, geen diverse betalingen etc. Maar goed ons doel is bereikt. Het appartement komt daarmee weer als plan gereed. Gaan Wim en ik de komende kerstvakantie nog ff wat stroom en water doortrekken naar het appartement maar dat is dan verder bijzaak. Hoeft ie zich ook niet te vervelen. Posted by mailleroncourt at 04:16AM (+01:00)
224
Kamer3 Tuesday, November 24, 2009 Fannie heeft haar beste kunnen weer getoond. Kijk maar eens naar het resultaat. En voor de gijn ook nog een fotootje van hoe het ervoor uitzag. Dit is dus slaapkamer drie geheel ingericht nu. Fannie heeft deze kamer omgedoopt naar Bangladesh, omdat de meeste spullen uit Bangladesh komen. Toch wel knap om strak modern met zoiets traditoneels als maskers en zo te kombineren. Minimalistische trekjes heeft deze kamer ook nog. Dat straalt rust uit hadden we zo bedacht, maar oordeel zelf. En als zugabe En vooruit nog maar eentje En dan de situatie voor en na, zo'n beetje vanuit de zelfde hoek genomen. Links is dan de nieuwe douche en WC, en natuurlijk is dat bidet gesloopt. Staat nu te wachten op een nieuwe bestemming. Wellicht als een kunstwerk in de nieuwe tuin. Hebben we ook grote plannen mee, maar dat is nog in de prille ontwerp fase. In iedergeval komt er een zwembad, japans badhuisje, een water partij en een kruidentuin. Alles zodanig in elkaar te passen dat het ook nog een zekere balans vindt met elkaar zal wel weer een heksentoer worden. En dan krijg je nog te maken met de wettelijke voorschriften, vergunningen etc etc. Dat laatste zal wel weer een martelgang worden. Posted by mailleroncourt at 01:16PM (+01:00)
225
Vloer Tuesday, November 24, 2009 De tegelaar gaat langzaam maar zeker. Na 4 dagen is ie op een derde van de kamer gekomen. In dit tempo zal na 12 werkdagen de zaak gepiept zijn. Ach je moet maar denken het tempo in la douce france ligt wat lager. Ook al maakt ie dagen van 9 uur. Wat op zich al heel erg ongebruikelijk is. Maar op verzoek even de fotootjes van de tegelkunsten.
226
Dat onder sommige tegels bijna een centimeter dikke laag lijm zit mag de pret niet drukken. En vooral in het begin zit een dal, gaat weer vervelend worden met de meubels. De rest blijft redelijk binnen de toleranties. En als ik de regel er op leg zie ik maar een paar millimeter vrije ruimte hier en daar. Dat is al behoorlijk goed met zo'n ondervloer. Maar goed het moeilijkste deel is achter de rug en komt het wat vlakkere deel eraan. Dus misschien gaat het nu wat sneller. Hij heeft, als klap op de vuurpijl, ook nog niet alle tegels kunnen scoren, daar moet ie dan morgen of zo weer achteraan. En gezien de franse toestanden met voorraad en zo, houd ik mijn hart vast. Maar ik ga me niet opwinden, het is zijn probleem. Overigens is zijn slaafje niet meer komen opdraven, ik vraag me niet eens meer af waarom. Verwonder me ook niet eens meer. Eigenlijk wordt dit als vanzelfsprekend ervaren. Oeps! Wat gebeurt hier... Of moet ik zeggen: het zal me worst zijn als
het maar voor de de 8e erin ligt, en de tegelaar ziet maar hoe ie dat voor elkaar krijgt. Want ik moet ook nog met mijn pneumatisch beiteltje aan de gang om het leem van de muren af te bikken. Daarna 2 weken voegen en dan kan de keuken en de kachel erin. Posted by mailleroncourt at 09:01PM (+01:00)
Schapenfeest Tuesday, November 24, 2009 Het schijnt dat komend weekeinde het islamitisch schapenfeest is. Daarvoor worden waarschijnlijk miljoenen Charlies en Felixen gekeeld. En waarempel daar dient zich een business opportunity aan. De tegelaar zag onze schapen in de wei lopen. En je raad het al, of ze te koop waren. En of ze staarten hadden. Want het schijnt belangrijk te zijn dat de beestjes helemaal intakt zijn. En wat ze moesten kosten. Ik noem dus een bedrag dat me redelijk lijkt. De tegelaar vindt dat ook, maar toch zag ik een trekje op zijn gezicht dat me argwanend maakte. En net zoekend op het internet merk ik dat ik erg laag zit. Moet ik gaan profiteren van de situatie en de prijs opdrijven of gewoon normale handel voeren. Het besluit valt op het laatste. Dus als een dezer dagen de oom van hem komt dealen dan weet ik dat het voor de man een zeer goede prijs is. Geen handjeklap dus. Dan bedenk ik me dat als de prijs zo laag ligt, er misschien weer een soort handeltje ontstaat waar ikke dan weer niet van profiteer. Ach wat zal het ook. Moet je dan een band hebben met een lam dat je voor dood uit de wei plukte en met de fles in leven hebt gehouden totdat ie de speen van zijn moeder kom vinden? Ook dat weer niet vind ik. Hoewel om alles maar gewoon als handelswaar te zien gaat ook wel weer ver. De schapen hebben hun funktie binnen dit bedrijf: maaien. En of ik ze nu zelf aan het spit rijg of een gelovige gaat er mee aan de haal dat maakt denk ik geen verschil. Binnenkort vinden Felix en Charlie een warm plekje in de schapenhemel, linksom of rechtsom. Maar dat schapenfeest is wel iets dat in de bedrijfs agenda gezet moet worden. Kunnen we dan gewoon voluit gaan fokken? Nee denk 't niet want meer dan 12 schapen lijkt me niet zo handig op dit schrale weiland. OK het overschot aan schapen krijg je dan wel weg in november, maar pleeg je dan geen roofbouw op je land vraag ik me af. Want als ik het zo bedenk, het zijn wel biologische schapen, alleen in de winter krijgen ze een paar handjes krachtvoeder de kop. Hun voornaamste voedselbron is het weiland zelf, ook in de winter. We zien wel hoe 't vaart. Maar het lijkt me een goede stabiele business, godsdienst is immers niet onderhevig aan recessies en zo. Jazeker is dit opportunisme pur sang. So what! We gaan de schapenbusiness dus in. Posted by mailleroncourt at 11:02PM (+01:00)
227
Ode aan een Zaagblad Thursday, November 26, 2009 Wat heb je nu met een zaagblad. Doe eens dwaas. Nou dit zaagblad is over de halve wereld met me meegegaan. Drie huizen heeft het mee helpen verbouwen, en talloze klussen. En wel vijfentwintig jaar lang. Met dit vierde huis werd 't 'm te machtig, gloof ik. Ja als je 4 van de 14 tanden bent verloren, en er een dwars door een autoruit hebt geschoten, en je zaagsnedes nu toch wel erg happerig beginnen te worden, dan is het tijd voor de eeuwige jachtvelden. De zaag zelf gaat nog prima, ook al een wondertje als je bedenkt wat er al niet mee gezaagd is. Maar vindt nu eens een vervangend blad van gelijke kwaliteit. Iets met widia bits gepantserde tanden, veertien stuks daarvan, letterlijk tot de tanden bewapend zogezegd. Weet nog wel dat we het toentertijd vreselijk duur vonden, maar Fannie gaf vorige week toch ook toe dat investeren in goed gereedschap het waard is geweest. Wat zou een vergelijkbaar blad wel kosten? Bij Brico Marche heb je ook wel iets gelijkuitziend, verbazend goedkoop vergeleken met wat we er 25 jaar geleden voor betaald hebben (70 of zoiets guldentjes weet ik nog wel) maar ik betwijfel of de kwaliteit gelijk is. Afijn we hebben het internet, dus dat moet niet al te lastig zijn. Posted by mailleroncourt at 06:13PM (+01:00)
keuken Thursday, November 26, 2009 Hoppa, krijg net de ontwerpen van de nieuwe keuken binnen,
228
Die koker rechtsachter is waar de schoorsteen van de kachel doorheen loopt, en daarnaast zit weer iets mafs maar dat is de CV leiding. Waarom ze dat niet over de grond hebben kunnen laten lopen zoals de rest, is mij een raadsel. Maar goed er voor komen dan twee opaal glazen schuifdeurtjes dan is alles mooi uit het zicht. Het huis zit vol met die krankjoreme opstapjes nivo verschillen en schuin op elkaar staande muren. Een duidelijk aan elkaar geplakt huis. Maar dat heeft wel iets. De keukenboer wilde daar weer een kastje van 100den euries voorzetten, waar je dan weer drie kwart van weg moest zagen om de machinekamer erachter te kunnen bergen. Daar hebben we maar een stokje voor
gestoken, want zo graag geven we ook nou weer niet geld uit. Zoiets is toch zinloos! Het perspectief komt een beetje erg geknutselt over - dat heet dan met een duur woord isometrisch - en de kasten aan de rechterkant moeten verder naar de raamkant, anders blijft er te weinig loopruimte over. Ook door het zwarte plafond ziet het er behoorlijk donker uit, moeten we dus iets aan doen. In ieder geval kunnen we met degene die de plaatsing doet nog van alles regelen volgens de verkoper. Bij de vorige keuken was dat inderdaad zo, dus ik zie deze operatie enigszins met vertrouwen tegemoet. Posted by mailleroncourt at 08:21PM (+01:00)
Weekend Friday, November 27, 2009 Overdaadschaadt niet, dit keer. Onderweg shoppend voor een steiger, zie je soms merkwaardige dingen. Dan stap je uit en maakt een fotootje. Iedereen boven op zijn rem en de bewoners zelf in stomme verbazing over weer zo'n rare buitenlander. Want dit is toch de gewoonste zaak van de wereld? Beoordeel zelf. Maar onderweg ook nog wat leuke kieken gemaakt. Plainemont, (correctie TC) heet dit plekkie. Daar moet nog een nieuwe plaat van gemaakt worden als de ondergaande zon er een keer pal opstaat, dan is het net alsof er en gouden gloed overheen ligt. Dus die hebben jullie nog te goed. En onderweg naar Dries om de laatste spulletjes op te halen voor zijn verhuizing dit wordt een verhaal apart - rijd je zo'n slingerweggetje op. Het is een beetje bleekig weer. Dit echt niet te brede slingerweggetje daar gaan we van de zomer met de (motor)toertocht over en vormt een deel van het onderste klaverblad richting het zuiden. Toch wel erg groen nog zo midden in de winter. SCHAPEN Felix en Charley zijn verkocht en daarmee zijn we op een goede manier van twee rammen afgekomen. Zo kost het schapenhouden geen cent, het levert zelfs een bescheiden winst op. Maar goed Felix gaat ter ere van het Aid (offerfeest) aan het mes en Charley wordt dan volgend jaar opgepeuzeld. Heb wel ff een deposit gevraagd voor Charley want je weet maar nooit met die franzen. Zijn toch rare jongens wat zakendoen
229
betreft. En een deposit werd als vrij normaal gezien, dus toch wel weer goed aangevoeld. Volgens Fannie is dit een prima manier als aanvulling op de lopende kosten. Gaat gewoon van de rekening van de tegelboer af, daarmee dragen die twee rammen dus rechtstreeks bij aan de verbouwing. Dubbel voordelig. Eigenlijk wel vreemd he, beesten verhandelend. LE MOUTON QUI RIT in en verkoop van schapen. Als je daar zo bij stil staat, in 2008 nog als toetsenbordridder en nu loop je in de stront schapen te vangen. ;=)) Geweldig! UPDATE: schapen 20091128:1700 Vanmiddag belde de tegelboer op of het niet erg was of ie nu Charley kon ophalen ipv volgend jaar. Een of ander vaag verhaal over een neef uit Parijs die geen schaap had kunnen krijgen. En Felix was eigenlijk een beetje te klein nog om te kunnen verdelen. Volgens zijn verhaal ben je blijkbaar verplicht je familie tenminste een schaap tijdens het offerfeest te geven. Nou zal hij gezegd hebben, komt dat ff goed uit, ik heb nog een schaap op reserve. Kun je van me kopen voor ... ;=))) Charley is vandaag dus ook maar naar de eeuwige jachtvelden vertrokken, daar amuseert hij zich nu met 14 maagden. En speciaal voor Fannie: Charley aan z'n galgenmaal en hop op transport En dat voelde ie verdomd goed aan, want erg vrijwillig ging ie ook weer niet, maar met zijn drieen was het weer overmacht voor 'm. Het was wel het makste schaap van de troep, en kwam altijd om iets bedelen, dat was erg grappig zoals t'ie aan je zakken begon te snuffelen voor iets lekkers. Ook zijn aaibaarheidsfaktor voor de gasten was groot. Glimlach nog als ik die beelden van het kleine meisje van de zomer voor me zie, zij was banger voor hem dan hij voor haar. Maar goed er zijn er nog vijf over waarmee we een duidelijk fok programma kunnen gaan opzetten. Wellicht in juni volgend jaar er een paar bijkopen om de veestapel op peil te brengen. Boertje Cornelis in de bocht... Posted by mailleroncourt at 09:51PM (+01:00)
230
Plombiere-les-Bains Saturday, November 28, 2009 Op de adventzondagen (of zoiets) worden er door het hele land kerstmarkten georganiseerd. Op zich niets bijzonders, nee ook niet eens: "ware het niet". Gewoon het standaard werk: worsten, brood, warmvlees, warme rode en witte wijn (notabene!) en dan de normale rif raf aan ambachten. Iedere exposant droeg traditionele kleding, erg leuk om te zien. Er was zelfs een kleine vee tentoonstelling. En waarempel een zwartkopschaap erbij, zoiets lijkt me ook leuk om in de veestapel op te nemen. Dan kan Dram zijn best doen om daar iets leuks van te maken. Wat erg leuk aan zoiets is dat je de mensen echt ziet flaneren over dit soort dingen, lekker een beetje heen en weer lopen, keuvelend met een bekertje warme wijn in de hand. De pret was meteen over toen er een ijskoude plensbui overkwam, iedereen schoot als in paniek een bar of restaurant in, om een biertje verder de auto maar weer op te zoeken. Het leek wel alsof er een koelkast opengezet werd, zo snel koelde het af. Nu ligt Plombiere sowieso op een rare plek, het is daar altijd wat koeler dan in de rest van de omgeving. Maar het gaf meteen een beetje lucht en kon op mijn gemak een paar plaatjes schieten. De sfeer opsnuivend, slentert ook deze jongen wat over de "boulevard" van Plombiere-les-Bains. Schuifel je een foir de livres (boekenmarkt) in. Nou ja een boekhandel heeft daar wat incourante handel op marktstalletjes neergesmeten, euh, uitgestald. En maar denken, toen ik er heen reed, ff weer voor een prikkie een paar pockets scoren. Dus niet. Verderop was een soort uitdragerij, een eurie per boek. Zat helaas niets bijzonders bij voor mijn al aardig groeiend biebje. Een paar maanden geleden een doosje detectives opgepikt voor 50 cent per stuk, ook niet onaardig. Gewoon blijven uitkijken naar dat spul. En veel antiekwinkeltjes met
231
onmogelijke kitsch erin. Toch nog even bij mijn favoriete pottenbakker naar binnen geglipt. En er staat betere kwaliteit dan een jaar geleden. Ik zag hem een loei van een oven vullen voor het biscuit bakken. Die gas oven moet toch bijna een kubieke meter zijn. Om jaloers op te worden. Even nog rondkijkend toch wel leuke dingetjes zien staan. Geen echte kunst, maar meer heel apart vormgegeven gebruiksgoed. Ook de glazuren waren anders dan eerder. Mooiere tinten, niet meer van dat kitscheri ge rood, wel meer naar mijn smaak. Zag een prachtig vaasje staan, en dan transparante hoogglanzende glazuur op de roodbakkende klei, ajakkes! De onvermijdelijk eetstalletjes hadden wel de overhand, warme worsten, de kebap, gebak, brood warme dranken etc etc. En daar ineens een soort vrienden van Bachus tentje met traditionele vlees aan het spit in een soort deegje, een of ander vaag drankje en bijna verkoold brood. Hoort erbij scheen het. Mijn neus werd niet bijzonder geprikkelt, integendeel, dus ik liet het in mijn hoofd geduwde bord maar passeren. Maar kon me tegelijkertijd niet beheersen een uitgebreide fotoserie van de rond-deler te maken. Nou als dit geen stereotiepe fransman is weet ik het ook niet. Alleen de snor ontbreekt, dan kan ie zo in de stripverhalen bundel. Prachtig prachtig. En maar mensen paaien om te proberen het verdacht riekend goedje in de hongerige kelen te persen. Of was het inbeelding van mij. Maar ja, waar iedereen met zijn tengels aan heeft zitten voelen is mij een beetje te link. Dan nadert het 1900 en men begint plotseling in te pakken, hoezo kerstmarkt. Een twee uur durende happening? Onwaarschijnlijk! En dan zoveel moeite doen om de straten leuk aan te kleden. Een beetje zinloos lijkt me dat toe. Natuurlijk begrijp ik daar niets van met mijn botte hollanders verstand. Maar om op zeven uur al weer in te pakken lijkt me wel erg kort. Plotseling schalt keihard een blokfluitconcert van Locatelli door de speakers. Huh? Pijn, mijn oortjes protesteren. Als dit de fransche opvatting is van oprot muziek, dan maar terug naar de auto. De pliesie komt ook nog eens kontroleren of alles wel dicht gaat. Goed dan, de handel was opvallend traag, je zag niet veel mensen echt iets kopen, de eetstalletjes hadden het druk. mag ook wel bij deze koude. Dan nog, erg korte happening. Misschien ga ik er morgen nog eens heen, maar dan wat vroeger.
232
update: blijkt volgens de aankondiging op het internet dat de kerstmarkt al om 1300 van
start is gegaan, nou ja nog steeds erg kort. FOTOOTJES Oh ja, de fotootjes zijn zoveel mogelijk bij bestaand licht gemaakt, daarom zijn ze wat korrelig, en vlekkerig in de schaduwpartijen. Maar bij bestaand licht fotograferen zou volgens mij de sfeer goed weergeven. Iets wat ik vroeger erg veel deed met gewone "analoge" flim. De digitale fototoestelletjes redden het nog net niet. Posted by mailleroncourt at 08:28PM (+01:00)
iPhone Monday, November 30, 2009 Twee ondernemende korstleden (JW en Andre) hebben iets gemaakt voor de iPhone waarmee ze de top 1 haalden van de Apple apps fabriek. Mijn aanvankelijke scepsis was voor een deel ongegrond. "Als het werkt, dan is dit zeker een app waarop veel verder gebouwd zal worden". Die uitspraak werd me door JW niet in dank afgenomen. Denk dat ie hierbij "als het werkt" bedoelde. Meerdere kommentaren op het net waren aanvankelijk net zo sceptisch. Maar het werkt dus wel! Uitblazen van kleine kaarsjes blijkt inderdaad prima te gaan, volgens de commentaren op het net. Ik denk dat voor de grotere kaarsen het speakertje te weinig power heeft. Alles naar verhouding natuurlijk. Een test waard: tot welke grootte (verhouding) van het brandlont/kaars oppervlakte kun je gaan. Die testjes komen denk ik ongetwijfeld wel ergens op youtube of zo te staan. En ook de varianten op deze app, of verdergaande toepassingen van dit idee. Zoals het meestal is bij iets als dit: men knutselt er op door. Het commentaar in het onderstaande filmpje zegt dat de claim niet helemaal gedekt is: verkoeling op een hete zomerdag. OK, je kunt niet alles hebben. Maar de idee om door geluid uit een iPhone speakertje kaarsjes uit te blazen is natuurlijk GENIAAL bedacht. Dat geef ik de twee makers (JW en Andre) zonder enige reserve mee. Kijk HIER voor het kommentaar en klik hieronder om het te zien.
UPDATE: En verrek het eerste spelletje / variant is al bedacht:
Da'lijk krijgen we ook nog wedstrijden, en hoe de handel op te voeren (vermogen). En krijgen we natuurlijk grote blowers voor de herfstbladeren... Oorbeschermer niet inbegrepen ;= )) Vraag me af of je zoiets ook met de speakers van je stereo kunt doen, kun je meteen de kamer stofvrij maken. Zou je dit proces ook kunnen omdraaien, zeg maar anti "geluid"
233
dan kun je er ook nog een stofzuiger mee maken. Links de blazer, rechts de zuiger. Hoef je nooit meer je kamer te stofzuigeren. Enne, kan je ook in een robotje bouwen, eerste spleet de blazer er vlak achter de zuiger.... Een soort stof magneet dus. LOL Posted by mailleroncourt at 09:57AM (+01:00)
Vloer Tuesday, December 01, 2009 Omdat meten is weten heb ik met een laserstraal ff gekeken hoe het verloop van de vloer is. En dat valt erg mee, over ruim 6 meter is het verloop iets meer dan 1 cm. Kijk maar naar de rode punt naast de bezem. Daar moet nog vanaf de hoogte van de laser. En de voortgang? De zegswijze: langzaam maar zeker, is hier maar al te waar. Langzaam gaat't, en eigenlijk ook wel redelijk goed. De tegelaar komt zo rond 10 uur aanzetten maar werkt wel tot 1900 verder, dus het vordert. De eerste paar meter zijn ook al gevoegd, de tegels moeten nog schoongemaakt worden, maar het begint erop te lijken,. Klik op de foto voor een vergroting. En ook al is het voegsel grijs, het lijkt wit. Komt door het gezichtsbedrog, toevallig was een dergelijk onderwerp op de wetenschaps kwis, zo zie je nooit te oud om te leren. En dat blijkt dan weer een kadootje te zijn want de donkere tegels komen prachtig op zo. We zijn nu op 2/3 genaderd. Gisteren heeft hij toch maar iets met gietcement gedaan want de dalen en toppen in de dekvloer werden hem toch teveel om met tegellijm op te vullen. Ach ja, eindelijk is het toch doorgedrongen dat vloeicement niet 4 cm dik opgebracht hoeft te worden. Maar dat pas nadat ik hem een zakje van de gamma had gegeven met dergelijk spul erin. En toen ging ie ervoor. Maar ja, improviserend met eigen fabrikaat, en DAT werkte toch net ff iets minder goed. Moet dan toch maar een aantal zakken bestellen bij Fannie dan kan dat de volgende keer mee. Want dat Egaline is echt wonderspul. En voor de nieuwe douche zal dat wel erg goed uitkomen, gezien de ervaringen en mijn kunnen van vloeren strijken.
234
Overigens over spulen meenemen uit NL. Het was de tegelaar ook opgevallen, dat NLers eigenlijk alles vanuit nederland meenemen. Zelfs tot op het metselzand toe, hoorde ik eens tijdens de cursus. Ergens deels wel begrijpelijk, want de naamgeving van
materialen is op zijn zachts gezegd soms uiterst merkwaardig. Zelfs als je het letterlijk vertaald blijkt het toch nog een soort rebus te zijn! Wat is nu eigenlijk een Scie Sauteuse (letterlijk: springende zaag) in bepaalde gevallen mag je er ook nog penduleuse aan toevoegen. Of deze, is ook leuk: Scie égoïne (letterlijk: zaag hand) En deze dan ook leuk: clé mâle à six pans (sleutel mannelijk met zes vlakken). kijk onderaan voor het antwoord. Je kunt er in die gevallen niet eens naar gokken. Je weet't of je weet't niet. Vandaar dat ik hier een metertje catalogi heb zitten sparen, want mij pakken ze niet met een aanhangertje zand vanuit nederland. En dan zijn er de materialen waar je vertrouwd mee bent, en niet in die uitvoering te krijgen zijn hier, laat staan dat ze weten wat 't is, ook al heb je de vertaling te pakken. Om maar te zwijgen over het assortiment, maar da's een oudje. Wat doet een gemiddelde "bricoleur de dimanche" (zondag's knutselaar i.e. zondagsrijder) dan? Juist, net als de piepers, meenemen. Maar om nu ook deuren, spijkers, schroeven, deklatten, dakpannen, stopkontakten... mee te nemen, dat gaat, buiten dat het vaak net zo duur is bij de Brico, mij te ver. A propos, de Brico, dacht dat dat wel leuk zou zijn om eens te zien hoe de brico er uit ziet. (binnenkort fotootjes van inside) Nadat er zo vaak over gezwijmeld is, OK het is een walhalla voor de gemiddelde knudtselaar. Maar buiten dat de kleuren anders zijn, kun je hier ook een grote gamma neerzetten. Alleen kun je hier zomaar een lasapparaat uit de stelling trekken, of een autogeen las set. Heb zelfs een MIG lasapparaatje gezien. Bij de gamma? Njet, ik bedoel maar. (update: sinds kort zijn ze lijkt het nu permanent tussen de middag open, en dat scheelt in de planning) De kwaliteit? made in china, zegt dat genoeg? Hout is er echt tweede of zelfs derde keus, vol met knoesten en krom of getordeerd, maar wat is nieuw. Het echte professionele spul kun je alleen bij de handel voor professionelen krijgen, en dat is peperduur, maar zeer robuust gereedschap of prima materiaal. En daar krijg je alleen toegang als je de juiste papieren van inschrijving hebt, shit. antwoorden: scie sauteuse = decoupeerzaag ; Scie égoïne = schrobzaag, eigenlijk betekent égoïne al handzaag, dus dat is dubbelop, echter hier wordt de elektrieke variant ervan aangegeven; clé mâle à six pans = inbussleutel. Wat een taal, fascinerend. Posted by mailleroncourt at 08:15PM (+01:00)
iPhone rvd Thursday, December 03, 2009 Iemand vroeg zich af wat je aan zo'n iPhone app kon verdienen. FF gegoogled: http://www.iphoneappentrepreneur.com/2008/03/how-much-money.html Dus die twee lopen leuk binnen voor de kerst. Het zij ze gegund, ga maar knallen jongens! Overigens wil je weten hoeveel mensen er met dezelfde familienaam voorkomen als de jouwe? Kijk hier eens: http://www.meertens.knaw.nl/nfb/ De site is overbelast, maar af en toe kom je er in. Van mijn achternaam schijnen er maar
235
63 in Nederland te wonen. Het is een vrij zeldzame naam blijkbaar, nooit gedacht ;=) . Wellicht dat de meesten gewoon uit NL weggaan, nadat ze zich bewust zijn geworden dat ze er eigenlijk niets te zoeken hebben. In la douce France leven er al 153. Maar wereldwijd komt de naam ook niet al te veel voor. Gelukkig. En vraag me niet waar die naam vandaan komt want ik heb er geen idee van. Posted by mailleroncourt at 01:40PM (+01:00)
Vloer rvd Sunday, December 06, 2009
236
De vloer ligt erin! Hoera zou je denken. Maar ik ben niet in een juichstemming, hoe kan dat nu, vraag je je af. Het is al dat gedoe er omheen. De pogingen om je voortdurend onder druk te zetten en in een hoekje te drukken. En dat opscheppen over hoe goed zijn werk wel niet was. Daar dacht ik het mijne toch wel van. In plaats dat ie gewoon zijn werk zou doen, en op tijd een besluit had genomen om de handel enigszins uit te vlakken. Maar het duurde en duurde maar. De afspraak was dat het afgelopen vrijdag klaar zou zijn. En door zijn getob werd het opleveren steeds maar uitgesteld. "Ik doe toch mijn bestens" kreeg ik bij herhaling te horen. GEDOE Op vrijdag avond begon ie: "ik kom zo naar u toe voor de betaling". Mijn wenkbrouwen konden niet veel hoger dan mijn kruintje komen van verbazing. En zei ik zeer resoluut, maar u bent nog niet klaar dus wat had u er van gedacht om pas daarna weer om geld te komen vragen. Tot mijn totale verbazing zei ie: "daarmee neem ik wel een risico". Nu is mijn frans niet zo geweldig nog, dus ik vroeg hem dat nog een keer te zeggen. Maar het was goed verstaan. Je valt van de ene in de andere verbazing bij die gosert. Op mijn vraag "hoezo?" Kwam geen echt antwoord, maar zijn mompelen en lichaamstaal gaf wel aan waar hij op duidde. Zo'n beetje als, dan kom ik vrijdags thuis zonder geld, en misschien betaald u me wel helemaal niet. Tsja er zullen best wel fransen zijn die een dergelijk kunstje flikken. Vast wel. En dat is wellicht ook de reden waarom ze je altijd onder druk proberen te zetten om toch maar vooral alles vooruit te betalen. Amme hoela! Dus ik stamelde, totaal uit het veld geslagen, zoiets van, als u klaar bent wordt u betaald, basta. Wat krijgen we nou. Na enig gebrabbel kwam er dan uit: goed, goed maar kan ik dan morgen (zaterdag) terugkomen om het af te maken, het is nog een paar uurtjes. Ja die overloop daar heb ik nog geen tegels voor, dat doen we dan weer een ander keertje.
En hoe je ook tegen die gast aanpraatte je kreeg er geen duideljke afspraak uit wanneer dat wonder dan wel zou geschieden. Die leeft totaal in zijn eigen wereldje, zou dat iets als een autistisch trekje zijn? ZATERDAG De zaterdag brak aan, 10 uur, 11 uur, geen tegelaar. En nu begrijp ik waarom hij zei dat ie een risico liep. En waarom het goed was geweest om voet bij stuk te houden en pas te betalen als het klaar zou zijn. Natuurlijk is het redelijk om een voorschot te vragen bij aanbesteding, materialen moet worden gekocht. En ik vond het ook nog redelijk om een tweede termijn te geven toen ie met veel getob zo'n beetje over de helft was. Maar in frankrijk als je je zin, en dat waar je recht op hebt, wilt krijgen moet je je poot behoorlijk strak houden. Dat zijn de wijze lessen die je al doende leert. Hoezo risiko? Nou bijvoorbeeld omdat het werk niet zo geweldig is als je zegt bijvoorbeeld en je daarom niet betaald wordt? Er werd bij voortduring met volle overtuiging beweerd dat zijn werk het best mogelijke was. De ironie! Zelfvertrouwen is altijd prima, maar zelfoverschatting komt je duur te staan, meestal. Het gefoeter over de situatie, de moeilijkheidsgraad, werd steeds luider tijdens zijn werk. En je hoorde dat op een gegeven moment beneden nog, waar ik aan het knutselen was. "Travaille de putain" (beleefd vertaald: klote werk) klonk het telkens, zichzelf beklagend. Hij had het zwaar, de arme. Maar in een later gesprek gaf ie ook wel toe dat het vaak niet anders was. Dan waarom dat hele toneelspel opgevoerd? Ach uiteindelijk draait het allemaal om geld, en om dat zo snel mogelijk en zoveel mogelijk uit de klant te persen. En alle middelen zijn toegestaan zal daarbij wel gedacht worden. Het telkens aandringen op betalen, het naar voren halen van betaal termijnen terwijl daar niet over is gesproken, over termijnen ueberhaupt niet. Het afhouden als ik dringend om een kopie van de offerte vraag (bleek later weer een truc op te leveren). Een factuur, ja die krijgt u als ik klaar ben. Een recu van het reeds betaalde? Maar u heeft helemaal geen vertrouwen in me he? In mijn hoofd kaatste een bulderende echo van mijn lach van het ene oor naar het ander. Je blijft beleefd en zegt dan maar: dat dit de manier is waarop we zaken doen. Bij betaling hoort een recu, er hoort een offerte bij, en een afrekening een faktuur dus. Meneer speelde de beledigde onschuld. Maar wie trapt daar nu in, vroeg ik mezelf. Toneel, niets anders. Maar goed hij kwam uiteindelijk toch aanzetten tegen twaalven, met kind. Zijn probleem dacht ik. Maar later werd dat kind weer als pion ingezet om iets af te dwingen, en dan moet je hard zijn. Die vloer zal vandaag af komen en daarmee basta! Tegen zessen was ie nog bezig met voegen, en tegen tienen, en tegen elven. Om middernacht was meneer nog bezig, wat vrat ie allemaal uit dan. Een vloertje voegen mag toch nooit zo lang duren! Ik toog maar weer eens naar boven, want ik wilde nu eindelijk wel eens gaan slapen zei ik. Nou nog een half uurtje. Mijn sputteren hielp niet veel. En toen begon ie over die 1,5 vierkante meter van de overloop. Dat ie dat als extraatje zag. O gottogot dacht ik, nu begint het. Maar het franse volk en diens gewoonten zijn aandachtig bestudeerd, zeer aandachtig. En je bent de nodige ervaringen rijker. Reeds lichtelijk geergerd zijnde, sterker nog je bent moe van een hele dag knutselen, en je wilt geen gezeik aan je oren vooral omdat alles opgelegd pandoer is. Terwijl zaterdag toch meestal een rustige dag is voor inkoop van leuke spulletjes voor de verbouwing en een beetje shoppen. Koop dan vaak ook mijn wekelijkse dosis aan leeswerk. En dat alles was me door meneer door de neus geboord. DUS! Je acteert. Je ontploft van woede, je begint heftig te roepen, met wilde gebaren - die horen er echt bij anders is het niet echt. Je maakt de rest van de wereld uit voor alles en
237
nog wat, vooral de fransen die je hebben besodemietert passeren dan een voor een de revue. En gaat hij zich bij dat rijtje voegen? Over vertrouwen gesproken! En dat dit de zoveelste poging is van hem om onder het kontrakt uit te komen. Natuurlijk was dit besproken, waarom had ie anders het vloertje aangeheeld? Nou dan, nou! Heerlijk! Ik liet me helemaal gaan. En tot mijn stomme verbazing bond ie in! Zou ik het truukje dan doorkrijgen hoe om te gaan met fransozen? En ik besloot met, ik zit beneden en als u klaar bent ligt er een check minus een paar honderd voor het nawerk. Weer gesputter, maar ik draai me zonder iets te zeggen om en loop naar beneden. Het gekke is als ik boos wordt begin ik vloeiend frans uit te kramen, die gosert was ook helemaal onder de indruk, hi hi Genietend van de wijn zit ik in de kamer mijn nieuwste aanwinst door te bladeren: low firing techniques. Geweldig interessant om dat te gaan doen. Maar eerst die verbouwing achter de rug en dan gaan we er voor. Kleien kleien kleien, totdat het me in de slaap mijn neus uitkomt. Dat beloof ik me heilig. TWEE SLAAT DE KLOK Om TWEE uur in de nacht gaat ineens de deurbel, en geklop op de deur. Zie ik die kop van hem. Wat nu weer! Oh de cheque. Glasje wijn erbij, en het voorbereidde overzicht van de totaal afrekening. Begon ie ook nog het offerte bedrag in twijfel trekken. Nou breekt me de klomp, waarom geeft ie het niet op! Op een bepaald moment besef je toch wel dat het schaduwgevecht wat is gelevert, dat je dat verloren hebt? Maar ook dat is typisch frans, doorgaan, ook tegen beter weten in. De offerte ligt in de auto, kan ik er zo bijhalen! Liegbeest denk ik dan maar. Nou geef hem dan maar, dat is precies waar ik nu al dagen om zeur. Einde, ook van die schijnbeweging. Dan gaat het om de BTW. Maar ik ben resoluut. Dat gaat er van af voor de schapen, wat overblijft komt 5.5 btw overheen, dan zijn dit de voorschotten geweest blijft er dit over, ik betaal u nu dit en de rest volgt als u de overloop klaar heeft. BIOS Opeens meurt het vreselijk, alsof er een dood varken ligt te rotten. BIOS!!! Die zit met volle overtuiging in zijn kattenbak te ruften, mijn hemel, dat zo'n klein katje zoveel stank af kan geven. Van ontsteltenis trekken we naar de andere kamer, wat stinkt dat. Hij helemaal ontsteld, zijn dochter totaal overwelmd van de stank, en ik uit mijn humeur om twee uur 's nachts. FINALE Na nog wat gesputter over het restant en wanneer de overloop precies gelegd ging worden, alweer geen nauwkeurige datum. Maar dat moet je van een gemiddelde franse ondernemer ook niet vragen. Blijkt dat zijn karretje het opgegeven heeft. Of ik die effe wil aantrekken. Hij had wel kabels en bevestide die ergens onder aan mijn auto, na inspectie waaraan dan precies, je weet maar nooit met die gasten, hop de handel aangetrokken. Koste hem nog wel eerst een sjor band, maar de tweede hield. Afijn om half drie midden in het dorp met twee ronkende auto's namen we afscheid. Glipte nog wel ff naar boven om te kijken naar het eindresultaat. Nee de vloer was niet spic en span, "merde" (shit!) gilde ik. Maar ja niets meer aan te doen, dronk nog een glasje en dook eindelijk mijn bed in. Om drie uur was ik bewusteloos. De volgende ochtend bij daglicht ziet de vloer er zo uit:
238
Die waas gaat er gemakkelijk af, blijkt na een beetje vegen, en dan als afwerking nog nadweilen denk ik. Zal wel weer een morgentje kosten.
TENSLOTTE Wat ik me nu, zondag, zit af te vragen waarom dit soort dingen met zoveel gedoe en toneel gepaard moeten gaan. Zo langzamerhand moeten ze toch wel weten dat ons soort mensen - allochtonen - snel leert hoe je met dergelijke praktijken moet omgaan. En dat we dat toneelspel door hebben. Op een gegeven moment dan. De enige die een beetje normaal doet, ook al is ie gemiddeld wat duurder dan anderen, is Frerik, de nederlandse aannemer hier. Levert hetzelfde werk maar met een hoop minder gedoe er om heen. Komt z'n afspraken in bijna alle gevallen gewoon na, en belt als er iets tussenkomt. Want van dat gedoe eromheen daar wordt je af en toe totaal gestoord van. En daarvoor is het leven hier te aangenaam om dat daar zoiets te laten vergallen. Frerik gaat in ieder geval de schoorsteenpijp plaatsen voor de nieuwe openhaard in onze huiskamer. Kwam ook weer met een no-nonsense offerte waarvan een kopie al op mijn buro ligt. Zo hoort het. Het winterse landschap als uitzicht van de woonkamer, als nagift dan. Posted by mailleroncourt at 02:41PM (+01:00)
Winter Tuesday, December 15, 2009 De dagen worden langer, de temperaturen zakken. Er ontstaat een dagelijkse routine als het kruien van hout, kachel leeghalen, vuurtje stoken, lekker kletsen via het internet met de rest van de wereld. Veel mailen, werken aan de THOCP.net site en genieten van de omgeving als het even helder weer is. Het is doodstil in huis. Na het avontuur van de tegelaar, moet ik ff bijkomen, even pas op de plaats en wordt er begonnen aan de voorbereiding van het volgende seizoen. Struin het internet af op vermeldingen van ons B&B meld de B&B aan op sites die me nog handig lijken - wie nog een tip heeft om ons extra te promoten schroom niet om dat te vertellen. Ook maar eens aan de admin werken. Want het verzoek van de belastingdienst om een bijdrage zal elk moment in de brievenbus vallen, denk ik. We hebben besloten om voor volgend jaar toch maar een zwembad te gaan aanleggen. Dat zou pas in een latere fase van het project gedaan worden maar iemand uit de oude buurt in Maurik had een gouden tip. Hierover later meer. Het zal de nodige toestanden met vergunningen enzo wel weer opleveren maar dat merken we dan wel weer. Over het tuinontwerp hebben we het nu, ook iets wat voor de eerste gasten in juni komen klaar moet zijn. Over het centrale deel zijn we het nu wel eens: een ondiepe waterbak met aan de kop ons nieuwe buddha beeld als piece de resistance. Daaromheen wordt dan de rest van de tuin gecre-eerd. Fannie wil bloembakken hebben om daar het een en ander in te kweken. Bijvoorbeeld tuinkruiden voor de kokerij. Natuurlijk ook iets voor de broodnodige geraniums, iets waarvan zij vindt dat dat bij een frans huis hoort. Nou ja, we denken er eens intensief over na hoe de tuin verder uitgewerkt moet worden. Eerst maar eens het huis op orde brengen voor de kerst. Junko, en Wim komen ons deze donkere dagen opzoeken. Dus dat wordt weer gezellig. Nog ff een klusje van water en zo
239
met Wim. En dan eens kijken of we een tripje in de omgeving met zijn allen gaan maken. Tot zover dus geen schokkende zaken. Posted by mailleroncourt at 04:12PM (+01:00)
kerstkaart Wednesday, December 23, 2009 Elk jaar ontwerpen we zelf een kerstkaart. Nu ook, ff tussen het schilderen en lassen doorgefietst. Uiteraard brandt de strijd dan los over kleuren tekst afbeeldingen, dus meestal ontstaat er een versie met volgnummer 2009_h,i,j of zo. Voor dit jaar is het deze geworden. En vanuit deze plek wensen we van ons beiden iedereen het beste voor het komende jaar.
PLANNEN Goede voornemens, ergens schiet me iets als hm-hm-hm is geplaveid met goede voornemens. ;= ) Volgend jaar gaan we weer verder met het uitbreiden van Le Mouton Qui Rit, wordt de douche, walkin-closet en een zwembad gerealiseerd Posted by mailleroncourt at 04:53PM (+01:00)
Vakantie Wednesday, December 30, 2009
240
De afgelopen weken zijn we op bezoek geweest bij vrienden in Portland. Heerlijk om er eens helemaal uit te zijn met alleen ons tweetjes. We hebben in de provincie Oregon een dikke week rondgetoerd, voor iedere natuur- of tour liefhebber beslist aan te raden. Wij gingen gewoonte getrouw zigeunerend kris kras door de provincie en zochten via de TomTom het dichtbijzijnde Hollyday Inn expres met bubbelbad en zwembad op. Zaalig! Natuurlijk flink inkopen gedaan voor ons B&B. Want met die dollar is alles goedkoper dan in La Douce France of Het Koude Kikkerland. En het jengelt voortdurend door je hoofd: hebben de leidingen het gehouden, want Freriks meldde de aangename temperatuur van -20C. Of vraag je je af: is er niet ingebroken. Voor dat laatste heb ik welliswaar van alles in en aan elkaar zitten lassen, dicht gemetseld, en dingen gebarricadeerd en iets voor de beveiliging geregeld. Het moet nu heel wat moeite kosten om binnen te komen. Veilig is maar veilig niet waar? Maar ja je zult altijd wel iets vergeten af te sluiten of onvoldoende af te sluiten. Kansen zat om op je gemak om het huis te sluipen, het is 'savonds pikkedonker in onze omgeving. En daar waar verlicht moet je maar net de "pech" hebben om gesnapt te worden. Daarom heb ik overal waar zinvol duidelijke tekens van veiligheidsmaatregelen zichtbaar gemaakt zoals
sloten op hekken en deuren. Afdoende? Ach dat is relatief, zelfs fort Knox heeft zwakke plekken. Na twee weken bijkomen en bijkletsen kwamen we afgelopen zondag op schiphol aan en zijn we rechtstreeks uit het vliegtuig via Maurik naar MSP gereden. Een dodemansrit bleek achteraf. Fannie en ik waren natuurlijk helemaal afgepijgert, en Wim ach die had blijkbaar meer belangstelling voor de GPS dan om iemand wakker te houden. En zo zat iedereen in zijn eigen gedachten verzonken in de donkere wereld door zware regen en sneeuwbuitjes te ploeteren om diep in de avond eindelijk in MSP aan te komen. Twee uur vertraging had het slechte weer ons gekost. Maar, er was niet ingebroken en de leidingen waren niet gesprongen, opluchting. Het huis was bar en bar koud, 5.6 graden celcius. Na anderhalve dag stoken is het eindelijk te harden in huis en kunnen we de kamerjassen respectievelijke dikke vesten uit doen. De schapen hebben de paar weken alleen prima overleefd, die kun je nog eens om een boodschap sturen... Je ziet wel dat het gras op veel plekken gemillimeterd is maar dat kan alleen maar ten gunste van de volgende hooi-oogst komen. Zal ook maar eens beginnen met het bijvoederen met hooi en brokjes. Een nieuwe liksteen hangt al klaar. En al loerend naar de schaapies konstateer ik dat de twee madammekes alle tekenen van drachtig zijn vertonen. De anderen zijn later gedekt dus dat zal dan nog ff op zich laten wachten voordat dat zichtbaar wordt. Maandag s'avonds Fannie's vriendin Junko van de TGV opgehaald uit Epinal. En omdat de TomTom volledig an slag af was ging dat met een enorme omweg - van snelste route gesproken. We kwamen door dorpjes en over erg bochtige weggetjes die die naam niet zouden mogen dragen. Uiteraard nergens verlichting van de weg, nat, soms sneeuw, en dan maar voorzichtig de bochten omschuiven. Iets om overdag nog eens dunnetjes over te doen dachten we. Maar denk je dat TT de route kon herhalen? Impossible! Eigenlijk zouden we van de makers van dat product geld moeten terugkrijgen voor inadequate kaarten en routering software. Junko stond ons bibberend op te wachten. De rit naar MSP terug was stukken korter, mijn binnendoor sluip door kruip door route in het donker rijd ik dan nog altijd in 40 minuten. En dan kan het feest nu beginnen. Fannie gaat weer helemaal los met koken en Wim maakt vanavond weer zijn wonder pizza en op oudejaar gaan we oliebollen bakken, die waren vorig jaar ook niet echt vies, zo bedoel ik maar. Gisteren kwam de tegelaar als afgesproken (!??) opdraven om de anderhalve meter van de overloop nog te leggen, een beetje nawerk van het voegen en dan is de vloer nu echt klaar. Maar hoe een ervaren bricoleur er een dag over moet doen om die 1.5 meter tegels te leggen is ons een raadsel gebleven. Afijn het vereist nog enige afwerking van mijn kant en dan kan de overloop ook weer van de lijst afgevoerd worden. Volgende project: de lambrisering van de muur boven de trap. Dan kan Fannie daarop weer haar 1000m2 barriere gaan slechten met het verfwerk. Dat wordt een beetje balanceren op een ladder dus die meters zullen wel de mijne worden. Dezelfde dag ook afspraken gemaakt voor het plaatsen van de keuken: 28/29 januari. Dan zou de kachel en het voegen van de muren de komende twee weken af moeten komen. De kachel komt maandagmorgen, dat wordt nog en gesleep! Nu resteren alleen nog de ramen van het nieuwe gasten appartement. Het begint er echt op te lijken dat de winter projecten volgens plan af komen.
241
Het is intussen woensdag. En hebben we, je kunt het niet laten, toch nog snel ff wat materialen ingekocht om de leidingen voor de nieuwe keuken aan te kunnen leggen. Dat is een klusje voor morgen. Mooi soepel 5 aderig draad voor het fornuis was ook zo gepiept in onze favoriete brico. En wachtende op de mega pizza zijn de meiden aan het schilderen geslagen van de muren in het appartement. Posted by mailleroncourt at 05:54PM (+01:00)
Nieuwjaar Wednesday, January 06, 2010 Voor wie ik nog geen gelukkig nieuwjaar heb gewenst, nog de beste wensen voor 2010. En mooi getal. En een decade waarin heel erg veel gebeurd is. Van Millenium gekte tot aan het opzetten van een Bed&Breakfast / keramiekatelier in Mailleroncourt-SaintPancras. Van Indonesia en Sri Lanka naar Frankrijk. Het moet niet gekker worden. De komende 10 jaren zullen ons wellicht wat meer rust in de tent geven. Eindelijk genieten van het goede leven in MSP. Vorige week waren er vrienden van ons over voor oud en nieuw. Met Wim weer ff een lastig klusje gedaan, met Junko bijgekletst, en Fannie kookte de sterren weer van de hemel af. En waarempel kwam JW op de valreep van het oude jaar ook nog aanzetten vanuit het zuiden. Slecht weer daar. Wim bakte oliebollen, we stookten de kachel tot ongekende hoogte op. Een paar flessen lekkere wijn op tafel garandeerde een diskussie tot diep in de morgen over de zin van het leven en hoe je leven in de greep te krijgen. Tuurlijk, met en slok wijn op lukt dat altijd prima. Dat was genieten! (foto Wim) KACHELEN Nou ja na die paar dagen zat ook onze vakantie er weer op. Met Fannie terug naar NL om de kachel op te halen en dan is het weer tijd het gewone leven in LDF op te pakken. De dagelijkse routine ontrolt zich als: hout naar binnen kruien, met de kettingzaag in mootjes zagen, bij de oven leggen, fikkie maken en een bakkie koffie doen in het nieuwe apartement. Elk uur een paar blokken op het vuur en zo voort... Door het raam tuur je naar buiten. Het landschap is als het ware bijna aan het verstenen. Weinig anders dan de schapen bewegen in het land, met hier en daar een roofvogel die dan toch nog iets als een knagert te pakken krijgt. De luchten zijn zwaar, en buiten is het -7 graden celcius. Het dorp lijkt bijna in slaap gevallen, buiten komt af en toe een mestwagen langs. Er beweegt eigenlijk niets meer, iedereen sluit zich op in zijn huis. Gisteren werd de kerstverlichting uitgezet die hier het hele jaar aan de lantaarnpalen hangt, en dan is de kerst weer voorbij. Ah een pamflet in de brievenbus van de bourmaitre: 9 januari een nieuwjaarsborrel ( 15:00 in de salle polyvalente - dorpshuis)
242
VOORT Kom de verbouwing wordt niet door kaboutertjes gedaan, en de eerste gasten hebben al geboekt. Dus voor 5 juni moet het allemaal klaar zijn. Een nieuw gasten apartement beneden, terras en de tuin ingericht. En in juni het zwembad maken,waarvoor je eigelijk
nu al een vergunning aan moet vragen anders is het seizoen al weer voorbij voordat je kunt beginnen. Om het jaar te beginnen een afspraak gemaakt met de keukenboer, die komt op 28/29 de nieuwe keuken boven plaatsen. Hopelijk krijg ik Frerik deze week nog zover dat ie volgende week kan beginnen met het voegen van de muur in de kamer. De nieuwe kachel kan dan ook geplaatst worden want alleen krijg ik dat loei van een kreng natuurlijk niet uit de auto. Dan wordt het toch nog lekker warm. Mijn beleving is dat het kouder is dan vorig jaar, toen liepen we nog in tshirt rond te klussen, nu niet. Maar dat komt ws ook omdat het werk nu minder zwaar is geworden. SCHAAPIES Er zijn nu beslist schapen drachtig, Charlie heeft zijn hobby weer gebotvierd. Eind februari zijn ze als het goed is 'uitgeteld' en dan hopen we op een paar nieuwe autonome grasmaaiers in de wei te kunnen verwelkomen. Als het maar niet zo als vorig jaar gaat en de jongen verkeerd liggen of doodgeboren worden. Maar volgend jaar heeft Dram de kans om te laten zien wat ie kan. Het fokschema vraagt iedere 2 jaar om een nieuwe ram, eigenlijk elk jaar als je een ongebreidelde uitbreiding van de veestapel wilt. Maar op deze manier geef je de nieuwe AMM's een kans om fatsoenlijk groter te worden voordat ze moeten werpen. En hoef je de ram ook niet bij de schapen weg te halen, hetgeen rust in de tent geeft. Want bij de poging van afgelopen jaar om de drachtige schapen af te scheiden, sloopten ze het hok bijna, en daarmee zichzelf. Posted by mailleroncourt at 11:50AM (+01:00)
BIBBEREN Friday, January 08, 2010 In NL is het een puinzooi met deze winter. Een sneeuwvlokje veroorzaakt 180 km file. Nou ja de gemiddelde nederlander kan toch niet rijden, en gunnen elkaar nog geen kwadraat milimeter asfalt op de weg. Geen wonder dat het dan vastloopt. Als je ook ziet hoe debiel die mensen invoegen. Het begint me nu op te vallen hoe aggressief de NL-ers rijden. Tot aan de NL grens gaat het soepeltjes, heel af en toe langzaam rijdens verkeer tijdens de spits, zeer zeldzaam kom ik een file tegen. Maaarr zodra je Maastricht in zicht krijgt is het hommeles, laatste keer 5 km file voor de stoplichten. Waar zijn ze in vredesnaam mee bezig. Aan het einde van de groene golf is het laatste stoplicht altijd rood. Gek he dat 't dan vastloopt! Dat heeft natuurlijk weer een buro vandaal van een publiek betaalde saboteur, euh pardon, ambtenaar, bedacht. Kan niet anders, want iemand die normaal bij zijn volle verstand is kan dit nooit goedgevonden hebben. Maarja als je die berichten over de kilometer waanzin leest is het al weer niet anders. Wat is er toch met die gasten? Scoren op kosten van de burger is zooo makkelijk, die kunnen absoluut niets terug doen. Blijkbaar worden dat soort lege geesten alleen bevorderd als ze iets onmogelijks of uitzonderlijk stompzinnigs hebben bedacht. Er gaan al stemmen op voor een revolutie, nou ja zeg... Maar goed voordat de NL bevolking in beweging komt moet er toch wel iets meer gebeuren dan een generaties lange diktatuur van buro vandalen. Geloof me of niet maar in LDF is het echt niet anders, ze kijken van elkaar de kunst af. Waar dienen dan anders al die studie reisjes voor? Voor iedere wet schijnen er minstens
243
een of 2 piepeltjes in vaste dienst te zitten, om de wet te "handhaven". Dat die jongens en meisjes na hun benoeming vervolgens op hun handen gaan zitten maakt het leven hier een stuk relaxter. Zolang ze die rapporten maar genereren dat alles goed gaat, zonder achter hun raam weg te komen, is er niets aan de hand. Gebeurde dat in NL ook maar, dan bleven een hoop binnenlanders lekker in NL zitten. Nu begrijp ik ook wel dat hoe dichter mensen op elkaar komen te zitten des te meer regeltjes er nodig zijn om de onbeschoften onder ons in toom te houden. Maar je kunt ook te ver gaan nietwaar? WINTERS In LDF ligt de sneeuw ruim 5 cm dik op de straat, en iedere dag lijkt er wat bij te komen. In de wei ligt er zo'n wit laken van 10cm, en de schapen moeten nu echt bijgevoederd worden. Nog steeds reageren ze op het gerammel van de brokkiesbak, ondanks dat Charlie en Felix halal zijn verwerkt (opgepeuzelt). Het overgebleven vijftal kwamen helemaal van achteren in volle draf aangespurt. Altijd leuk om te zien, en altijd een succesnummer bij de jonge gasten. Vinden ze leuk, schaapies aaien. De temps dalen tot -9 'snachts om rond het vriespunt te schommelen overdag. Volgens de weerologen dreigt de komende week het Hydrogenium tot -14 te dalen, maar verder wel droog. Nou met zo'n noord-oostenwind beloofd dat wat. Gevoelstemp kan wel eens 20 worden. De weg voor ons huis is spekglad, maar of de autorijders zich daar iets van aantrekken, daar heb ik zo mijn gedachten over. Die moeten goede banden hebben. Ik bereid me al voor op een stuiplach van onderuit schietende voetgangers of rondtollende voitures. Tot nu toe geen succes overigens. Wel balen. BUURTJES Onze buren zijn definitief vertrokken, en het huis is leeggeruimd. Triest zo'n scheiding. Af en toe zie ik nog wel de auto van de buurman iets verder in het dorp staan. Of hebben ze auto's geruild en is het de buurvrouw. Nou ja morgen is de nieuwjaarsreceptie in de salle polyvalente en dan krijg ik een van beiden nog wel te pakken hoop ik. Jammer, het waren zulke leuke buren. In ieder geval zijn we nu van die piepende hond af. Ieder nadeel hep zijn voordeel, volgens de profeet, en dat klopt telkens weer. GLIBBEREN Vanochtend moest ik toch de knar starten want voor Bios kon ik geen blikkies voer meer vinden. Glibberend de eerste paar honderd meter over de weg scharrelend, was het op de provinciale weg prima bereidbaar. Maar toch oppassen geblazen. Op de top van de heuvel net buiten het dorp heb je altijd van die keiharde wind staan. Daar heb je ook nog een wijde bocht, en is het vaak zeilen geblazen. Met een leuk vrachtje achterin wordt het dan al snel spannend.
zo maar een winterplaatje uit de omgeving
244
UITVERKOOP Hoppa, er is uitverkoop in de hypermarchee, dekbedden voor een 10-tje! Natuurlijk van die rare maten alles 10cm te kort. Maar voor gebruik in de zomer moet dat toch wel iets zijn. In de winter heb je er volgens mij weinig aan. Maar goed volgens Fannie hebben die
dingen een soort of warmte classifikatie, de Fransen hebben natuurlijk zo hun eigen classes, uiteraard. La technologie superieure Francais heeft zo zijn nadelen. Maar dat ze dan iedere keer hun eigen wiel moeten uitvinden blijkt toch steeds lastiger te worden. BIOS Shit ik schuif de koffie lade dicht en hoor ineens een vreselijk gekerm, zit Bios klem achterin de lade angstig te doen. Stomme kat! foto Wim
Posted by mailleroncourt at 04:55PM (+01:00)
Nieuwjaarsreceptie Sunday, January 10, 2010 Dat was dan dat. Wetende dat Fransen zich graag horen praten, en onze burgemeester helemaal, had ik me al op een langdurige sessie voorbereid. Maar als de fransjes zelf beginnen te gapen is het wel erg bar en boos. Verrassend genoeg werd de nieuwjaars speech met slide show en al begeleid. Maar om nu elk hoofd op zo'n slide te moeten benoemen gaat toch wel erg ver. Vooral als er twintig piepeltjes opstaan. Als geobsedeerd om maar niemand te vergeten, want dat zou wel eens gevolgen kunnen hebben ;= ). Nou ja lekker belangrijk.Toegelicht werden de kleine rampen als het overstromen van de etang en de weg die daarom weer gerepareerd moest worden, het samengaan met scholen uit de omgeving - schaalvergroting = moderner onderwijs. De tegenvallende opbrengst van het hout... Omdat niet iedereen zijn boompjes had omgekapt viel er ook minder aan de houtskoolbranders in St. Loup te verkopen (takken en het afval van de zaagpartijen). Uitgebreid werd stilgestaan bij de nieuw bus abri, de jeu de boule plek, die ook nog verlicht is geworden. Allemaal fantastische heldenfeiten. Dan nog over de diverse bobo's uit de provincie met verhalen over hun verdiensten, en natuurlijk de dode politici, en niemand die dat interesseerde. Wie kent die gasten nu?! Te zien aan de glazige ogen van de meesten interesseerde dat mijn lotgenoten geen knarsepit. Goed men was blijkbaar al wat gewend, dus dit verhaal onderging men stoicijns. Met hier en daar een gapert. Poef bijna afgelopen, kwam de gemeenteraad zich rondom de burgervader op stellen. Djeezus 50 jaar terug in de tijd dat plaatje! Tot ieders teleurstelling werden er de formele beste wensen door de gemeenteraad nog uitgesproken, weer een dooie uit de regio opgerakelt, en toen moest ie er echt een eind aan bakken. Een wandelende endeldarm begon zich namelijk te roeren en gaf daarmee jammerend te kennen dat nu de chow maar eens aan moest rukken. Zeven piepeltjes groot is de gemeenteraad. Op slechts tweehonderd inwoners. Hah! Waarom deed deze laatste scene me voortdurend denken aan dat kleine dorpje in italie waar de communisten en katholieken elkaar voortdurend in de haren vlogen. En al die
245
gemeenteraadsleden lekker belangrijk liepen te doen. Ja die is het: Don Camillo Jawel! Zou je zo een moderner jasje kunnen geven en hoppa. Hoewel het gekibbel niet zo erg aanwezig is heb ik begrepen. Dan nog een lang verhaal over het verhernieuwbouwen van een van de ruines hier ten dorpe. Gelijktijdig maar eens benadrukkend dat de gemeente, hij dus, niet zou toestaan dat er oude krotten zullen worden afgebroken. Volgens de architect van frankrijk is dit puur zijn persoonlijke mening, en de gemeenteraad zal zich daar wel als een mak schaap achter scharen. En gezien zijn taktiek iedereen murv te praten zou ik het ook al heel snel met hem eens zijn. Maar als nu niemand daar tegen in gaat blijft het aanzien van het dorp erg armoedig. Of dat mij interesseert? Mm. Ik vind oude opgeknapte huizen nu eenmaal ook erg mooi. En volgens de bourmaitre heeft dit dorp daar de meeste van uit de omgeving. Ja logisch met zoveel ruines! Maar om die situatie nu te handhaven uit pure koppigheid is ook weer wat anders. Je zou het zelfs, met een beetje goede zin, visie kunnen noemen. Iets van: bewaren voor later. In de omliggende dorpen worden die krotten platgegooid en zie je een soort plantsoen op die plek terugkomen. Ook heel mooi. Nou ja waar bemoei ik me mee, ben hier ook maar te gast, toch? Maar dat projectje om alle ruines eens in beeld te brengen gaat er nu zeker komen, een soort streetview zeg maar. Overigens vraag ik me in alle ernst af wie in vredesnaam nu een ruine wil opknappen om er nog eens te gaan wonen ook. Buiten dat dit een heel mooie omgeving is voor de toeristische pret, valt er voor de bewoners zelf tijdens de winter geen klap te beleven. Maar daar gaan we de komende jaren wat aan doen. Wat me wel een beetje stoorde: niets over Le Mouton Qui Rit. Als je dan alle details helemaal onder uit de kan haalt waarom dan niets over ons B&B? Maar ook al heeft de burgermeestenman zo zijn eigenaardigheden hij gaat wel helemaal voor de gemeenschap. Is erg aktief het aanzien van het dorp te vergroten, en schroomt niet om zelf ook eens achter de maaimachine te lopen en een schop ter hand te nemen om de gevallen mest op te ruimen. Daar kunnen de NL burgervaders nog eens een puntje aan zuigen. Dus het oeverloze gebrabbel worde hem vergeven Morgen naar het stadhuis om een vergunning aan te vragen voor het zwembad en meteen wat foto's van de receptie te bietsen van zijn vrouw, kunnen die weer op de blog.
246
BUURMAN Dit verhaal wordt steeds triester. Komen we terug van vakantie treffen we het huis van de buren totaal leeg aan. Geen vitrages meer voor de ramen en een enorme puinzooi in de kamers die van buitenaf zichtbaar zijn. Ikke niet nieuwsgierig maar wel alles weten willen. Tijdens de receptie krijg ik van Lous de trieste details te horen en hier en daar van anderen nog wat opmerkingen. Alles hush hush. De buurman zelf ziet letterlijk grauw van ellende, en iedereen heeft met hem te doen. Naar wat blijkt is de laatste ruzie met een geweerschot in de lucht beslecht. Uiteraard wordt je dan even op staatskosten opgeborgen, in dit geval ging het richting psychiatrisch ziekenhuis om een beetje te kalmeren. De arme man was totaal over zijn kookwater heen en zal wel een beetje platgespoten zijn. Helpt altijd wel om iemand tot rust te laten komen. Bij zijn thuiskomst verteld hij zelf, trof ie alles, kort en klein geslagen aan (van wat er nog niet uit huis weg was) Gaten in de autobanden, deuken, een tornado had plaatsgevonden, maar dan niet die van die schoonmaak tornado. Het verhaal uit diverse bronnen een beetje bij elkaar puzzelend moet dit een niet te beschrijven beeld zijn geweest. Een door het lint gaande dikke reus, een woest om zich heen slaande feeks die alles kort en klein slaat, alles tot puzzelstukjes verkleinend. En krijg dat maar weer
eens in elkaar! En als zugabe als een bezetene op de auto's inhakken. Wat moeten die twee ontzettend in elkaar teleurgesteld zijn geweest om deze oerdriften zo rauw naar boven te krijgen. Het leken zulke gelukkige of misschien beter: tevreden, mensen. Nou ja schone schijn? Maar wat was, buiten dat er natuurlijk het een en ander gebroeid moest hebben, nu de aanleiding. En oh ja, de Fransen zijn natuurlijk veel gepassioneerder dan wij, heh. Nou het schijnt dat de buurman borg heeft gestaan voor de hypotheek van zijn stiefzoon. Je voelt 'm al komen. Nadat zoonlief zijn baan verloor kon de hypotheek natuurlijk niet meer opgebracht worden. Dat werd verzwegen. Totdat als een donderslag uit heldere hemel een rekening van de bank op de deurmat valt, en je het zelf niet zo breed hebt. Dan moeten er antwoorden komen. Blijkbaar waren die fout. Ik zou me daar dan ook over opwinden. Nou ja en na een pilsje of wat worden de gemoederen altijd wat losser en vallen er woorden die je niet meer in kunt slikken. Beng, ontploffing nummer een. Die hebben we op straat immers kunnen volgen. Bij de herhaling, want ze waren weer ff bij elkaar, onplofte de zaak blijkbaar permanent. Je hele leven zie je dan in een oogwink verdampen, zinloos wegglippen. Dan: schot, slaapkuur, huis leeg, alles leeg, the end. Daar zie je dan grijs van ellende van, zekerweten. STATS Om met iets minder triests af te sluiten. Net ff gekeken in picasa maar het aantal Pics die via de blog zijn gepubliceerd. Het zijn er bijna 500, er zijn een kleine 150 stukjes geschreven sinds juli 2008 en er bestaan ongeveer 100 unieke lezers. De blog wordt gemiddeld 6-7 keer per dag gelezen. Niet slecht voor een blogje dat alleen maar over onze avontuurtjes gaat in Mailleroncourt. Posted by mailleroncourt at 10:27PM (+01:00)
Verpakking Tuesday, January 12, 2010 Zit ik tussen de middag ff le monde te lezen met een tragisch artikel over mensen die Francais dachten te zijn na hun naturalisatie, adoptie, recht bij geboorte (uit buitenlandse ouders geboren maar woonachtig in LDF krijg je blijkbaar een frans paspoort op je 18e). Maar nee er schijnt een soort Fransje te bestaan uit de tweede, hoe moet je dat zeggen ja: tweede orde. Als je in die rubriek leest wat die mensen allemaal moeten doorstaan om hun paspoort of ID kaart te verlengen dan rijzen je de haren te berge. Gewoon je NL paspoortje houden dus, want als buitenlander in deze contreien ben je sowiesoeen 4e rangs burger, dus waarom al die moeite als de ellende toch weer iedere keer opnieuw plaatsvindt, toch? Die ellende bestaat uit het opvragen van de geboorteaktes van je ouders, je grootouders en achtergrootouders van beide kanten, talloze keren heen en weer reizen tussen de prefectuur, diverse instanties, papieren, papieren, papieren. En het schijnt dat in iedere provincie weer andere eisen worden gesteld aan het bewijs van je fransjes-schap. Tragische gevallen. Zelfs al had je eerder een frans paspoort of ID kaart, niets mee te maken, gewoon opnieuw beginnen. Pech hebben, mocht je de onzalige gedachte krijgen om dat ook daadwerkelijk te doen. Nu weet je dat de Fransjes gek zijn op papieren en dat de administratie totaal is dolgedraaid en niemand je precies kan vertellen wat je nodig hebt voor 't een of ander, maar dan toch. Natuurlijk weet de gemiddelde buro vandaal het je op het moment supreme precies te vertellen wat er nog mist maar dat mag de pret niet drukken. Volgens een van de schrijvers wordt ook haarfijn de corruptie omschreven die daar plaatsvind: op basis van mijn ancienniteit (dienstjaren) en mijn verdienste als hoofd van... Nou ja dan weet je wel wat er gaat komen. Fransjes reageren panisch op autoriteit. Dus zonder verder dralen kreeg die jongen toch weer een
247
nieuw paspoort. Waarom ik zo verontwaardigd klink? Simpel. Als je iemand een FR of NL paspoort eenmaal hebt gegeven moet je daarna niet meer zeiken en het nog eens dunnetjes over willen doen. Dan kloppen je procedures gewoon niet om mee te beginnen. Maar dan ff over die verpakking. En hoe erg je op je tellen moet passen hier. Echt, het is de verpakking die 't m' doet. Een strikje, gekleurd touwtje, of een prikkertje erop, om, of over iets maakt het aangebodene meteen 2x zo duur. Geloof het of niet maar zoiets wordt erg gewaardeerd door een gemiddeld fransje, de aankleding. Ook al slaat het in mijn ogen nergens op. KRANTEN Zat ik dus lekker ff tussen de middag dat artikel in le Monde te lezen, zie ik onderaan de pagina van de site een blimp staan: neem een abo op le Monde = goed voor ons ;=) Slechts 17E per maand. Da's dan 12x17=204 flapjes per jaar reken ik ff snel uit en dat zijn vier kamers die je moet verkopen. Voor de gein klik je daar eens op en mijn haren staan van verbazing rechtovereind. Die 17E is - .65 / stuk - voor een studenten abo! Tuurlijk. Voor gewone mensen die ze slijmend connaisseurs (kenners) noemen, en ja je krijgt een of ander kado, komt dat neer op 27/mnd. Een lokkertje dus. En dan heb je een proefabo = zelfs nog goedkoper dan een studenten abo. Klik je iets verder dan verschilt het abo voor maand en driemaanden zege en schrijven 4 euries, voordeliger, ha ha. Denk je: wat betaal ik daarvoor in de winkel als je ze los koopt. Een Est Republicain kost 1E, een le Monde kost blijkbaar 1.50. Dezelfde blurp, ander naampje erboven. Bedenk je: hoe vaak zou ik maximaal een krant willen hebben? Komaan ben gul: de vrijdag en zaterdag. Kijk je naar het weekeind abo 9.60 = 1.20 / stuk Voordeel? Nee hoor als je in je vakantie of winter een paar keer geen krant ophaalt bij de buro de tabac dan heb je het er al uit. En je gaat sowieso een maal in de week boodschappen doen, dus die extra peut is ook al over van alles heen te verrekenen. Want met alleen een zaterdagkrant doen we het al jaren en zelfs dat is eigenlijk nog teveel. Kijk je bij de kleine lettertjes dan zeggen ze bij de ene : afhaalprijs (= winkel) en bij de andere als het voordeel toch wel erg klein wordt: mondiaal (prijs in het buitenland). Die kleine lettertjes doen't hem. Vraag je je eens af: lees jij elke dag een papieren krant? Heb ik nog nooit gedaan, zelf in mijn krantenjongenstijd niet. Maar heb je daar die moeite en tijd voor over. Tuurlijk als je een of andere buro vandaal bent wel, uiteraard. Want wie let er nu op je, achter dat raam. Maar dat is slechts 9% van de werkende bevolking. Nee niet lachen... De internet abo's zijn ook een geweldige klappert voor de verkoper. Het nieuws is slechts een paar dagen eerder op de fora te lezen dan in de krant. En interessant nieuws zie je pas een paar weken later in de krant en diens nieuwssite. Dus waar hebben we het over. Al met al haal ik mijn nieuws, als ik daar zin in heb, van het internet. Scan gemiddeld een stuk of zes - zeven binnen en buitenlandse online nieuws sites - mega overlap - en dan ben je, in een half uurtje, weer helemaal bij. Afgezien van de pulp die over je heen gestort wordt, geintereseerd? Neuh. Als het echt belangrijk is bellen ze je wel, en rijden de luidsprekerauto's wel in je buurt rond zoals bij de zogenaamde overstroming in de betuwe in 1994.
248
CONCLUSIE Het is absoluut onnodig een papieren abo te nemen. Maar als je er een neemt lees eens goed de kleinere lettertjes, en pak een rekenmachine die sowieso op je portable onder de
knop zit. Want de verschillen tussen die abo's zijn erg klein. Helemaal als je die vergelijkt met af en toe een krantje voor bij je croissantje, puur uit nostalgie of overdreven romanticisme zeg maar. Posted by mailleroncourt at 07:17PM (+01:00)
lunchmuziek Saturday, January 16, 2010 Zo af en toe blader ik door een van de grootste video bibliotheken op het internet. Gewoon om na de pulp van de krant, radio en teevee eens te iets anders te zien en luisteren. Heerlijk, genietend van een wijntje achterover te leunen en de klanken van de muziek op je in te laten werken. Voor bij de lunch, of een avondmaal, je komt bijna niet meer aan eten toe. Maar je moet er van houden, dit soort muziek. Serenate del Mar - Ana Vidovic - check uit die naam.
Allleen zitten er weer van die kuchjes doorheen, maar life is altijd beter dan zo'n opgepoetste CD. Mijn 2 absolute favorieten in de spaanse gitaar classe zijn echter Recuerdos de la Alhambra en Asturia. Eenvoudig en toch gecompliceerd zou ik dit willen noemen. Eenvoudig omdat het geen ingewikkelde muziek is en gecompliceerd is het omdat die techniek die je moet hebben om de teruggehouden emotie te kunnen spelen jarenlange speel ervaring en liefde voor het instrument vraagt.. Beiden, Greeniger en Vidovic, hebben die balans goed gevonden volgens mij. Posted by mailleroncourt at 07:43AM (+01:00)
apartement 2 Saturday, January 16, 2010 In het gasten apartement worden maandag de ramen gezet. De raankozijnen heb ik een stukje uit moeten hakken om meer licht naar binnen te krijgen, scheelt toch weer in de beleving. Waarschijnlijk maak ik de binnendeuren van draadglas, dan is dat ook weer extra licht. Lang heb ik er over zitten na denken hoe die irichting van het apartement nu moest, met douche en wc enzo. Maar ik denk dat ik wat gevonden heb waarmee en de efficientie van het bouwen gediend is en de hoeveelheid materiaal in de hand gehouden wordt. De vloer zelf ben ik nog niet uit, of beton storten en dan kunst parket er over, of een houten vloer van vloerdelen. In ieder geval geen tegels. Een houten vloer is natuurlijk het mooiste. Maar er zal nog wel een en ander aan rekenwerk aan voorafgaan voordat de beslissing valt. Eerst de rest van de oude stenen vloer slopen en egaliseren. Dan de muren aanhelen en dicht smeren. De buitenmuren isoleren, de oude deurgaten dichtmetselen en dan moet het een paar weken droog worden om het balkon waterdicht te maken voordat het plafond dicht en de vloer gelegd kan worden. Ziehier de ontwerp schets. Met de indeling kunnen we nog wat schuiven, maar dat hoor ik dan nog wel. Klik op het plaatje voor een grotere pica.
249
Dan dacht ik erover om naast de kamerdeuren van die glazen blokken te lijmen (licht) . Wie nog meer ideeen heeft of verbetering van die plan dan spitsen we onze oren. Een van de reden waarom douche, keuken en WC zo op elkaar zitten is omdat de riolering dan geen metro plan (kerstboom) hoeft te worden, en dat geldt ook een beetje voor de warm en koud water leidingen. Als je alles in een kompakt blok kunt houden scheelt dat ook weer meters.
Posted by mailleroncourt at 09:42PM (+01:00)
JE-DOET-IS-WAT Sunday, January 17, 2010 De wereld is echt klein geworden en sommige situaties zijn echt bizar. Zoals dus Skype kan creeren. Dat is een van mijn favoriete bezigheden geworden. Je hebt contact met de rest van de wereld voor een paar centen, letterlijk. Via skype kun je conference calls opzetten voor nop. Je knoopt via de call optie gewoon de on-line zijnde mensen aan elkaar, ok video is dan weg maar dat komt ook nog wel een keertje goed. Dus zit, ok, OK, lig, ik met de Portlanders te kletsen in hun nieuwe hobbykamer, zie ik dat Fannie ook online is gekomen. Die is op het moment in Bangladesh. Dus ff zoekend hoe het ook al weer moest Bangladesh ook bijgeschakelt. Merkt Marion op: "weird, Fannie gaat naar het ontbijt, wij gaan zometeen dineren en Cornelis moest eigenlijk allang pitten." Geeft inderdaad een merkwaardig gevoel. Drie ver uitelkaar liggende landen, iedereen kwebbelt lekker door elkaar heen, en tijdverlies is nauwelijks merkbaar. Een normaal telefoongesprek zou niet mogelijk zijn op die manier. Nieuwschierig geworden hoeveel kilometertjes daar tussen zitten, ff gekeken op een handig site-je hiervoor. Er zit 11672 km tussen. Via Parijs is dat bijna een rechte lijn. Grappig. Maar Fannie moet zoef zoef naar die ontbijt om zometeen op de trein te stappen en elf uur later weer in een gat in de aarde aan te komen. Leuke job. ;8)
250
HAITI Natuurlijk komt de ellende in Haiti bovendrijven. De vraag van Marion was of ons huisje daar nog staat. Fannie schampert: het was niet al te stevig... En uiteraard heb ik daar ff op zitten fietsen via Google Earth. De inham waar ons huis zou moeten staan vind je snel genoeg. Maar er is geen spoor meer van de pier, het visserijcentrum en ons huis te zien. De orkanen van de afgelopen jaren zullen daar wel mee afgerekend hebben. Als het geval al niet gesloopt is door de inboorlingen voor de bouwmaterialen. Want de aarbeving zal daar niet echt gevoeld zijn op die afstand, anders dan een lichte bibber. Het is een tik die je overhoud als je in zo'n land geleefd hebt. Maar je blijft via het nieuws Haiti een beetje volgen. De afgelopen jaren zag je de puinhoop alleen maar groter worden, de "opgelegde" ontwikkelingshulp droeg ook niet echt bij aan het zelfhelp principe (help u zelf, met een beetje van ons...) Ook de natuur hielp daarbij een stevig maar desastreus handje. Maar om met al die hulp die er gekomen is, er meer dan 6 jaar over doen je te herstellen van een orkaan is iets waar je sowieso dan grote vraagtekens bij moet zetten. Corruptie, strijkstok, criminaliteit zijn dan zo wat woorden die boven komen drijven. En ook nu hoor je weer van gewapende bendes die van de situatie profiteren. Plunderen is voor iemand die geen drop drinkbaar water en geen kruimel brood heeft een vrij normaal verschijnsel, je familie moet eten nietwaar. En dan haal je het daar vandaan waar het ligt. Maar om nu met een groepje iemand in elkaar te gaan
slaan om een doos met schoenen, of een zak met kleren, gaat me te ver. Dat is bij de beesten af. Dus je vraagt je dan af hoe jij het zou aanpakken. Niet dat plunderen, maar hoe zou je dit land weer op de been willen krijgen. Die vraag werd ook door Marion gesteld, die hadden ons Haitiaans avontuur natuurlijk ook meegekregen. Toevallig denk ik dan, hoe wrang het ook klinkt, dit is wel een geweldige kans voor Haiti om orde op zaken te stellen. Het gros van de ambtenaren is de pijp uit, de infrastructuur ligt totaal in de puin, wijken liggen plat, en de belangrijkste gebouwen als ziekenhuizen idem. Gebouwen met meer dan een verdieping, die in de shokwave van de beving lagen, zijn als een blaasbalg in elkaar geschoven. Hotels, flats, torens, you name it. Via youtube, BBC, France2 circuleren er tientallen videootjes, sites staan bol van de trieste verhalen. En een beetje de sensatie wegfilterend ontstaat er het beeld van totale ontreddering. Worden die gasten nog boos ook op de rest van de wereld, EISEND, jawel, dat de hulp nu wel erg snel moet komen, gaan ze lijken opstapelen als barikades, uit protest! Je zou ze in quarantaine moeten stoppen en laten verrekken. Waar halen ze het vandaan? Nou daar kan ik kort over zijn. Al die hulp van de afgelopen decennia is gewoon in een zwart gat verdwenen. Voornamelijk in dat gat van de <1% van de bevolking die het daar voor het zeggen heeft Uit mijn geheugen zijn dat maar iets als 8 families die 80-90% van alle resources daar in handen heeft. Die wonen en werken echt niet meer in Haiti. Al die hulp hebben van de Haitianen een lui volk gemaakt, er is een bedelaars cultuur ontstaan. Als je altijd alles maar krijgt, is er geen echte drang meer om iets uit je zelf te gaan doen. Vooral op het platteland, waar wij woonden, is dit effect zeer merkbaar. Dan ontstaan er begrippen als "project blanc" (krijg je zomaar geld van), "prix blanc" (altijd vier keer zoveel als de inheemsen betalen), en alle vreemdelingen worden aangeduidt met de generieke term: "Blanc" (wit). Dat zet het beeld wel neer denk ik. Maar hoe zou ik dat aanpakken was de vraag? • Om te beginnen zou je het land onder curatele moeten stellen, alle overheden buiten werking zetten en een soort directoraat opzetten als tijdelijke regering. Een VN enclave? • De hele rataplan nationaliseren, een tijdelijk cooperatief verband opzetten • Omdat de bank ook in elkaar is gestort zou je het geld tijdelijk moeten afschaffen, zodat het waardeloos wordt en de meeste criminaliteit zinloos. • Basis gedachte is voedsel voor werk, duw iedereen een schop in zijn handen en puinruimen maar. Iemand die met een wapen rondloopt wordt meteen ontwapend, bij weerstand afknallen. • Dan wat beschadigd is geheel tegen de vlakte, ongeacht wat daar nog inzit. Maak maar een nieuwe haven met het puin dat er is gevallen. Gewoon een paar dozijn bulldozers met helecopters invliegen en het puin de zee inschuiven. Flora en fauna van de omringende zee is toch al naar de haaien. Begin ter linker zijde en eindig aan de rechterzijde van de stad. Plant meteen daar achteraan op de opengevallen plekken shelters blok per blok. Herbouw nieuw waar mogelijk. Woningen, hotels etc. • Tegelijkertijd werven van ambtenaren uit alle landen, de VN in charge. Politie en leger 100% vervangen met blauwhelmen, geen aparte legereenheden van andere landen toestaan. Want wat die yankees uitvreten is met geen pen te beschrijven: eerst de amerikanen en dan de rest van het klootjesvolk mogen van de luchthaven gebruik maken. En dan... kom maar op met dat miljard wat nu aangeboden is door al die landen. Barakken, hopitals, politieburo's, kantoren. En Guantanomo kan dan mooi als nieuwe gevangenis dienen, zijn ze goed in. Zo en dan nu aan het werk iedereen, verplicht puinruimen, lijken verbranden, straten schoonmaken. Distributie centra voor voedsel bij de nieuwe shelters en gaan met die banaan.
251
Posted by mailleroncourt at 03:44PM (+01:00)
zwembad Thursday, January 21, 2010 Kijk toch nog effectief als je om 0200 wakker wordt en dan rechtovereind in je bed zit. Dan maar een schets van het zembad gefabriekt, moet toch ook voor de vergunning. Die plan is om in juni een zwembad te realiseren. Niet zo'n plastic geval waar je na een paar jaar de scheuren en zo in ziet komen na een beetje intensief gebruik maar een degelijk betonnen ding. Met zonne boiler als verwarming en water uit onze bron. Althans de afwatering ervan loopt over ons terrein, dus gratis water.
Hoeft ook weer niet erg diep te zijn en niet zo groot maar groot genoeg om een paar slagen te kunnen doen. Zuivering gebeurd door steeds vers water uit de bron te halen, met natuurijk een filter in de retourleiding anders vervuilt de zonnecollector.
De idee is het geval half in de grond te graven en met wat er van grond uitkomt een wal te maken rondom. Om de bak heen een soort terras van hout en klaar is uw kunstgebit. Vloertje laten gieten en de muren opmetselen van betonsteen. Plenty insolatie er omheen lijkt me ook een goed idee. Dan graszoden eromheen en we kunnen deze zomer afkoelen in een zwembadje. Nu schijnt er ergens een regenwaterafvoer te lopen het weiland in, maar waar precies mag joost weten. Grote zoektocht naar de afvoer regenwater doet! Regeltjes regeltjes, de fransjes zijn er gek op. Moet er ook nog een verzuip alarm in en een soort of hek eromheen. Als klap op de vuurpijl een soort toegangspoortje waarop een dubbele handgreep moet zitten die 120 cm uit elkaar zit. Een paar jaar geleden schijnt een kind van een of andere politieke bobo verzopen te zijn en sindsdien is dit zwembaden gedoe met een lawine van regeltjes overgoten. Nu mag je wel zonder vergunning een soort bovengrondse bak op je terrein zetten, net of kinderen daar niet in kunnen verzuipen, maar goed. Lacune in de wet blijkt dat te zijn. Posted by mailleroncourt at 06:36AM (+01:00)
Fase1 Sunday, January 24, 2010 En dan nadert Fase 1 van dit project bijna zijn einde, nog een douche en penderie te gaan. Deze week met een mannetje van Scheffer de muur afgebikt van ons nieuwe apartement. Op deze foto zie je duidelijk de laag leem nog zitten.
252
Zo'n 50 vierkante meter en tien kruiwagens leem van de muur en uit de voegen, hop is die klus ook weer geklaard. Met zijn tweeen deden we daar toch ff drie volle dagen over.
Een continue reutelende compressor, een snerpende pneumatische hamer, en een houweel die alsmaar kleng kleng deed, een kolere kabaal dus. Maar goed dat er oorschelpen bestaan die dat behoorlijk afblokten. We zagen eruit als marsmannetjes die als een paar stof trollen over de stelling langs de muur kropen. klaar, de eerste 5 strekkende meters De stofwolken walmden om ons heen. Gelukkig had ik een doos stofmaskers gekocht. Maar zelfs met een masker op werd het ademen na een tijdje een beetje moeilijk. Af en toe een moest er een beetje olie in de pneumatische hamer, dat deed wonderen voor het beitelen. Je hoorde dat het ding dan een metalig geluid begon maken en de beitelkracht voelde je afnemen. Opvallend wat een paar oliedruppeltjes dan doen.
PANIEK Een keer brak er paniek uit, zo van "ik ruik een brandlucht, de compressor, olie!" Mijn reaktie was: huh, geen olievul ding gezien, nooit niet. Maar een ontploffende compressor, daar wil je niet bij in de buurt zijn, echt niet. Stijf geworden van het lang in een positie staan voor het afbikken, kreunde ik naar beneden, zette het apparaat uit en begon het geval nog maar eens goed te bestuderen. Meestal zie je dan wel een doppie of klep zitten waar je van die olie in kunt peuren. Niets te zien, en eigenlijk had ik er ook niet erg veel trek van alles er vanaf te moeten schroeven om te kijken of dat onder die beschermkap zou zitten. Nou ja en handleidingen zijn eigenlijk voor randdebielen. Daar heb ik nu eenmaal niets mee, een uit het Chinees vertaalde handleiding blijft Chinees, nietwaar? Tot mijn oog op een etiket aan de buitenkant van de kap viel: "sans l'huile" (zonder olie). een miliseconde later werd de startknop weer ingeklopt en hoppa draaien maar. Opluchting ook. cement weggehakt KLEI SPUL En als je nu denkt dat dat klei spul er makkelijk afging, nou neuh. Nog vreemder was dat het spul naar boven toe (4.5 meter) steeds harder werd, en op sommige plekken had een vorige bricoleur de dimanche (prutser) puur cement tegen de muur gekwakt. Dan moest je grof geweld gebruiken en de 1500 watt beukhamer er op zetten, en dan nog leek het
253
alsof er niet doorheen te komen viel. Sommige zaken zijn hier op de eeuwigheid gemaakt, maar waar een wil is is een weg en dan beuk je achterlangs een weggetje door die zooi heen, zo pelde je als het ware het cement eraf. Als ik dat allemaal alleen had moeten doen zou ik denk ik wel twee weken bezig zijn geweest. Zou op zich geen echt probleem zijn geweest ware het niet dat de keuken volgende week geplaatst moet worden. En deze week ook de ramen voor het gasten apartement geplaatst zouden worden. Zo viel alles even te snel samen door verschuivingen in planningen en levertijdstippen die naar elkaar toe schoven. KEUKEN
254
Lig je lekker vanuit de gloeiend hete douche ff van de weldaad te genieten luisterend naar een youtube muziek flim, snerpt opeens die telefoon. Daar schrik je wel van dan. Schermpje loeren, geen secret of onderdrukt nummer, maar een 06. Die neem ik dan maar aan. Klinkt het behoorlijk geborneerd, morgenochtend om negen uur leveren wij de keuken aan. Zo van "en durf daar maar eens wat tegen te zeggen". Het duiveltje in me wordt dan meteen heel wakker, en begint pesterig te vragen om negen uur precies? Ja zo tegen negenen aan. OK zeg ik maar dan wel om 9 uur want ik moet ook nog boodschappen doen en zo. En niet te geloven de volgende morgen precies om 9 uur reed er een vrachtwagentje voor. Bestaan er toch nog wonderen in la douce France! En weer een zak met geld down the drain, in LDF gaat het ook meestal boter bij de vis. Gezien het betaalgedrag en gezeik achteraf met de gemiddelde fransjes is dit een van de betere oplossingen. En geloof het of niet maar het werkt. Dat wordt ondersteund door het overigens falende banksysteem, maar dat terzijde. Er bestaan namelijk nog cheques. Shit het chequeboekje! Jachterig ga je dan op zoek naar het ding, waar laat ik dat toch telkens denk je dan. Gevonden. Merkwaardig genoeg, bij het uitschrijven van een cheque, voelt het voor mij iedere keer weer aan als een ritueel uit de jaren 70. Altijd wordt je door de tegenpartij scherp in de gaten gehouden of alles er wel juist op komt te staan en 2009 moet echt wel 2010 zijn, klinkt het dan. Moet ook altijd goed nadenken over bedragen waar 80 en 70 enzo inzitten, het
klinkt als 4x20 (quatre vingt) of 60 en 10 (soixante dix = 70). De aantal keren dat ik me hierin verpielde heeft de bank denk ik wel een extra chequebookje gekost ;=) \ Afijn een krabbel eronder, omvouwen en afscheuren, en met een nonchalant gebaar biedt je de tegenpartij de cheque dan aan die met een net zo nonchalant gebaar deze accepteert. Zo gaat dat. Over cheques en de cultuur daaromheen kan ik een heel verhaal vertellen, maar dat doe ik wel een ander keertje, of ook niet. Volstaan doe ik ermee dat het een achterlijk systeem is, overgevoelig voor fraude.
plek waar de nieuwe keuken moet komen Maandag wordt de muur weer gevoegd, dinsdag kan ik dan tekeer gaan voor de schoorsteen ombouw, de stekkerdozen en de afvoer. En zo vullen zich hier de dagen. GASTEN APARTEMENT Projectmatig gezien hoort het gasten apartement (begane grond) niet tot fase 1, maar we hebben gemeend dit naar voren te moeten trekken om het verhuur assortiment te vergroten. oude deur nieuwe deur geplaatst oude situatie raam veredelde sloopwerk raam Status: de oude stalvloer is er al half uit, de ramen zijn uitgebroken, de deur is geplaatst (wachtende op de twee ramen), en een onwerpschets is gemaakt. Nu de calculatie nog. De planning is om in februari de vloer helemaaI klaar te hebben. En er is een steeds sterkere neiging om dat van beton te doen. Vereist wel meer voorbereiding maar dan heb je snel een stabiele werkvloer. Bij een vloer van 15-20 cm dik beton van 4.5 x 13.5 meter is dat zo'n beetje 12 kuub. Eens kijken wat men daarvoor durft te vragen. En volgens mij is dat goedkoper dan een vloer met vloerbalken en vloerdelen. Ook al is een houtenvloer wel mooier maar is heel veel meer werk. Hoewel dat effect kan ook met een soort of parket op de betonnen vloer bereikt worden. Parket is niet zo duur hier, maar ja een prettige aanbieding voor bijna 60 vierkante metertjes ligt ook niet zo voor het oprapen. Posted by mailleroncourt at 10:01PM (+01:00)
Stofhappen Monday, January 25, 2010 Dit weekend zou ik de muur zorgvuldig afrossen met een stofzuiger. Nou ik weet niet wat voor soort stofzuiger je er voor nodig zou hebben maar niet zo eentje die we hier hebben, die doet dus helemaal niks. En dat is nog wel een werkplaats, alles zuigert! Vanochtend ontdekten de heren dat ook met hun zuigding. Een aspirateur noemen ze een stofzuiger in LDF, komt van aspirer, letterlijk betekent dat inademen. Er zijn nog wel wat meer afleidingen maar goed. Vaak benoemen de fransjes de letterlijke functie van
255
een apparaat om het te duiden. Je weet wel "springende zaag" - scie sauteuse (decouperzaag), "verpulveraar" - pulverisateur (verstuiver). En dat getuigd niet van veel fantasie, of misschien is het sympatieker om te zeggen durf om creatief met de taal te spelen. Maar mijn mening hierover is genoegzaam bekend, je weet wel franse handleidingen zijn nogal wollig. Afijn, ook hun aspirateur leverde niet echt het gewenste resultaat op. Tsja en toen moesten we een knoop doorhakken. Dan toch maar zandstralen, drongen ze gedrieen aan. En ik vertelde wat er dan ging komen, een heel huis met een dikke vette mist binnenskamers. Nee dank je. En ook nog weer eens de extra kosten, dubbel dank je. Maar natuurlijk ga je uiteindelijk om. De argumenten waren sterk, stenen schoon, voegsel zit beter vast, en het is mooier gevoegd - lekker ouderwetse dikke voegen. Gisteren speelde ik eigenlijk met dezelfde soort argumenten, als ik eerlijk ben. Zonder het goed afnemen van de muur valt het resultaat hoogstwaarschijnlijk erg tegen en blijft het een stofzooi. Zou zonde van al die inspanning en de pecunia worden - zijn. Dus na ampel beraad een zandstralert rukt aan. En jawel hoor, hoe goed je de deuren ook hebt afgeplakt het ultrafijne stof kruipt door alles heen. Mijn schoonmakerij van deze ochtend werd dus weer totaal, helemaal, absoluut, teniet gedaan. In de corridoor was het dikke mist. In de lobby viel het eigenlijk wel mee. Vanavond een hel dun laagje op de eettafels, maar niet zo dik als in de gang. Laat te raden wat de kamers hebben gekregen. Maar goed, morgenochtend werken ze het af en dan kan het grote voegwerk beginnen. En deze jongeman kan dan weer gaan poetsen. Niet mijn favoriete hobby maar daar is nu eenmaal voor gekozen, dus niet jammeren Cornelis. Naar buiten lopend om een frisse neus te halen kwam een van mannen op me af. Verrassing: de stenen zijn middelgrijs in plaats van zandkleurig. We keken elkaar aan zo van: "wat zeg je me nou?!" Beiden vroegen we ons af wat dat gaat doen met de zandsteenkleurige voegspecie. Balen, eerst morgen maar eens een proef stukkie en dan een beslissing nemen. Wit / Creme zou in alle gevallen beter zijn geweest volgens mij. Maar ja ik ben daar geen deskundige in. Vraag me af wat dat met de lichtval gaat doen. Misschien wordt het er warmer van, of juist niet. Rustiger? Balen, die onzekerheid. In ieder geval heb ik dan mijn gewenste contrast tussen specie en stenen. Elk nadeel hep zijn voordeel volgens de profeet. INTERNET Fannie is weer veilig geland in NL, geen complicaties bij de vlucht. Kwam ze in Dubai wel een onbeveiligd Wifi netwerkje op de luchthaven tegen. En waarschuwingen daarvoor. Wat dat wil zeggen vroeg ze, onbeveiligd. Nou dat het afluisteren en dus "fishing" dan wel erg makkelijk wordt gemaakt. Bij het verzenden van je password over het net kan dan iedereen die daarvoor de software van het internet plukt meegenieten. Heb ook maar geen mail gedaan zij ze. Goed getraind he, die dame. Was iedereen maar zo voorzichtig. Echt het is simpel: bij twijfel niet doen. Als je niet zeker van je zaak bent, gewoon niet doen. Weet je niet wat het doet, nee ook niet nieuwschierig zijn, niet doen. Want daar rekenen de vallenzetters juist op. Het is omverwerpend hoeveel mensen gewoon blind op buttons of email aanhangsels klikken zonder dat ze beseffen dat daarmee een veiligheidsbreuk ontstaat. Of, vraag ik me af, is het gewoon gemakzucht?
256
ZWEMBAD 2 Gisteren ook met Fannie over de kosten van het zwembad gehad. Schrik! Met alles erop en eraan, zo uit de verschillende katalogi. En zonder shortcuts. Komt het totaal op een debiele prijs die we geen van beiden willen betalen. Dus moeten we driftig op zoek naar goedkopere en of alternatieven. En alternatieven of lagere prijzen werden snel gevonden.
Nog steeds zitten we een kleine 4K boven de prijs die we voor ons zwembad in het hoofd hebben. Dat wordt creatief doen, en water bij de wijn. Uiteraard. Posted by mailleroncourt at 10:54PM (+01:00)
Keuken Wednesday, January 27, 2010 De poseur (keukensteller) kwam mooi op tijd. Een klein erg vriendelijk manneke met een groene alpino pet op. Dat zie je niet vaak meer. En dat ging in heel rap frans waar ik met enige moeite kon uitmaken wat ie wilde. En zoef aan het werk. Maar je moet ze in de gaten houden. Op de tekening stond het natuurlijk weer iets anders aangegeven dan wat hij mee had gekregen. En natuurlijk weer tekort. Als ik niet had ingegrepen hadden we een onmogelijk geval van een werkblad gekregen. OK nog te laag, want het zou op 92cm komen of zo. (hoeiii, hoor Fannie al weer tekeer gaan). Maar na enig heen en weer gezever met de verkoop kwam de poseur met een oplossing. Zoiets van dan zaag ik aan het einde een stuk van de andere plank af en lijm dat vast. Omdat dat niet zo'n geweldig idee was, liet ik hem zien wat er in de vorige keuken met die oplossing gebeurd was, en dat was ook niet best. Oh nee, zo komt dat beslist niet. Enigszins gerustgesteld, maar je moet blijven opletten, liepen we weer naar boven. En weer... Het deel van het werkblad dat de kamer insteekt is krom, shit, scheisse, merde! OK slechts een milimeter of 10, maar toch weer balen. En als klap op de vuurpijl omdat nu alles omhoog moest om het blad OP het muurtje van het trapgat te kunnen liggen, zoals afgesproken was, EN op tekening staat, hebben we nu een spleet van een cm onder de hoofdboorden zitten. Dat sluit dus niet aan met de grond. PROBLEEM Kunnen ze potjandoen dan ook werkelijk niks in dit land! En erger nog je moet altijd alles meteen betalen, dus heb je geen stok meer om mee te slaan. Je bent aan de goden geleverd. We gaan dus als het klaar is op zijn "frans" tekeer tegen de verkoop, hopelijk kan ik me dan voldoende opfokken om dat er dan vloeiend uit te kunnen gooien.
update: zit me net te bedenken: die spleet kunnen we met een mooi stukje RVS opvullen
257
LEVERANCIERS Het zijn bandieten. Het is misschien teveel gevraagd, maar je zou bij aanlevering alles moeten keuren, meten, wegen, kontrole op beschadigingen... dus niet alleen de pakketjes tellen. Vraag me alleen af of ze dat wel zouden toestaan. Want je moet dan wel alles uitpakken. Je krijgt daarom sowieso bijna altijd gemekker over alles wat je hier laat aanleveren. Die pallet klei van vorig jaar, dat was goed spul, echt een uitzondering, zonder mekkeren geleverd. En ik besef daarom wel waarom er zoveel gedoe is met betalen, het is namelijk nooit helemaal perfect of naar wens. De leverancier gooit er vaak met de pet naar, uit pure gemakzucht denk ik, want wie maakt hem wat. Je moet zelfs voor een offerte nog een handtekening zetten, sterker nog zelfs het lulligste papiertje wat met een gesprek te maken heeft moet je een krabbel geven. En dan is het altijd jouw schuld als er wat mis gaat. Goed. Balend en mokkend ga ik dan maar naar de keuken een bakkie doen, zet meteen ook maar voor de voegerts een thermoskan koffie. De vloerverwarming is nog niet helemaal op toeren dus die hebben het frisjes. Een ijzige wind staat op het huis. Er is nog een lange weg te gaan om het behaaglijk te krijgen in die kamer, maar ik ben ook nog niet helemaal klaar. VOEGEN Dat voegen van die muur, na bikken en zandstralen begint er werkelijk op te lijken. Vooral na het uitborstelen krijg je structuur in die voeg te zien. Dat voegsel is een mengsel van zand en cement met kleurstof, en nog wat prettige stofjes om alles zoepel te laten gaan. Ze noemen dat goedje "batarde" heb ik me laten vertellen. Zo kant en klaar in een zak te koop, niks moeilijk doen met een betonmolen. verschil voor en navoegen Op de foto boven zie je goed het verschil tussen het gezandstraalde deel en het net gevoegde deel.
nog ff borstelen Met het voegen zijn ze op een derde, dus dat gaat redelijk snel. Een deeltje is al opgedroogd en dat kleurt mooi op met die blauwgrijze stenen. Posted by mailleroncourt at 07:43PM (+01:00)
Keuken 2 Wednesday, February 03, 2010 Fannie heeft geen goed woord over voor de uitvoering van de keuken. Weer bellen met de leverancier Avivia. Er was al het een en ander doorgegeven en zonder veel discussie wordt er een nieuw werkblad besteld en zullen er een aantal herstel dingen gedaan worden. Aanstaande zaterdag er heen om het een en ander te verduidelijken.
258
APARTEMENT Dat begint nu echt vorm aan te nemen. En na het voegen van de muur
geeft het een indruk van het eindresultaat. Zo troffen we het appartement aan: En bijna klaar dit is wat het wordt, mooi geworden die muur.Daar hebben de jongens van Scheffer, en himself, behoorlijk hun best op gedaan. Een mega klus, vijf dagen stofhappen en dan een 25 zakken specie er tegenaan. Nu nog een goedje erover om het stof tegen te gaan. Hetzij hydrofuge (waterdicht) of een soort vernis, een beetje afhankelijk van de verkleuring. Gaan we een experimentje mee doen op de muur van de corridoor om te kijken naar het verschil in verkleuring Een provisorisch zithoekje geeft een blik naar buiten. En hier doe je het dan voor, ondergaande zon op je achtertuin... De keuken anderhalf jaar geleden, een soort van ongebruikte ruimte. Niet geisoleerd, met ramen en deuren van een soort 60-er jaren ijzeren kozijnen. En een regelrecht sluipdoor kruipdoor verhaal. Want welke trap moest je nemen om in welke kamer te komen? Ja, lach maar. Fannie werd er horendol van, stootte haar hoofd iets te vaak aan de lage deuren, en verwenste het huis naar de vuilnisbelt. Nu is er nog maar een deur die echt te laag is, die komt volgend winter seizoen aan de beurt. Overigens die vloerverwarming doet het erg goed. Als je de thermostaat op 40 zet geeft het een gevoel alsof je voeten uit elkaar spatten zo warm, terug naar 30 graden geeft een goed comfortabel leefklimaat. Nu nog alle tochtgaten dicht maken en ook bij lagere buitentemperaturen wordt het aangenaam verblijven. Het apartement krijgt veel licht van buiten, precies zoals het ontworpen is. Als je het vergelijkt met de andere vertrekken... Ook een mooie lichttherapie voor de melancholie die je zo tegen het einde van de winter bekruipt.
SCHAPEN De schapen hebben het met deze sneeuw niet erg naar hun zin. Er wordt dan ook stevig bijgevoedert. En dat geeft meteen een goede gelegenheid de bezwangerde beesten te kontroleren. Volgens de berekening zou de eerste ergens rond 7 maart moeten werpen.
259
De tweede is blijkbaar later gedekt en heeft ook minder slijm achterop, dus die ligt achter op schema. En verrek, de derde begint ook tekenen van dracht te vertonen, da's mooi. Die zal erg laat gedekt zijn. Dat komt nog wel goed denk ik. De drie maar flink in de gaten houden. De jongste komt volgend jaar met DRAM aan de beurt, dat is dan een goede leeftijd om drachtig te worden. Want volgens mij waren de ooien iets te jong vorig jaar, gezien de toestanden die er mee waren (drie dood geboren lammeren). Nu vind ik wel dat de natuur zoveel mogelijk zijn gang moet gaan, maar schapen zijn zover doorgefokt dat ze het alleen niet goed meer redden. Die hebben een beetje hulp nodig. Ook dit wordt vervolgd. Plaatjes! vraagt er een, OK die ga ik ff nemen. Let op geen fris gezicht. onder het staartje zie je duidelijk wat slijm zitten Die met die drollen onder z'n staart is 'DRAM' en die begint al een behoorlijk ram gedrag te vertonen. Dat wordt nog wat met 'm. Brutaal genoeg loopt ie ook als eerste achter je aan naar het hok met de brokjes. En als je niet oppast drukt ie je gewoon van de sokken af, als je hem niet in zijn nekvel pakt zit ie dan ook zo met de bek in de brokkies, en daar raken ze nu eenmaal van aan de schijt bij teveel van het goede. Dat kunnen we in deze periode ff niet hebben. Tot mijn ergernis worden staarten hier gecoupeerd, als argeloze asfalt-tijger dacht ik dat dat erbij hoorde, want je ziet niet anders. En het afknippen van de staarten zal heus wel een praktische reden hebben. Als hobby boer vind ik het verminken van beesten nu eenmaal niet kunnen. Aan de rechterkant op de foto zie je er eentje MET staart, dat ziet er, vind ik zelf, natuurlijker uit. Die heb ik er aan laten zitten. Als een ooi er nog niet voor klaar is om gedekt te worden dan kan ie het ding er nog ff voorhouden, toch? Ze hebben anders totaal geen verweer, of moeten wegspurten om het volblaffen te voorkomen. Maar ja dat hou je niet lang vol bij een ram die jong en willig is. ;=) Dat vloeisel bij het tochtig worden van schapen maakt een ram helemaal gek, dat kon je wel zien aan Charlie (RIP). Die wist van geen ophouden.
laatste wijziging: 5 feb 2010
260
Posted by mailleroncourt at 05:00PM (+01:00)
Schapen Friday, February 05, 2010 Loos alarm voor de geboorte, het vloeien is weer gestopt. En bij nader inzien waren de uiers ook nog niet echt gezwollen, een teken van dat er een worp op handen is. Waar je al niet op moet letten. Weer een leermoment geweest dus. Gewoon geduld hebben en goed kijken naar het gedrag van de beesten. En die kunnen je nog altijd verassen. Een van de ooien is loeidik, die verdiend extra observatie. Ben je lekker aan het kruien met het hout, lopen ze je voor de voeten, flikkert je kruiwagen om. Want natuurlijk willen ze brokjes hebben. Toch wel apart dat zoiets je herkent voor wat je bent: de provider. En dat er brokkies te halen vallen als je op komt dagen. Maar goed het begint weer te regenen en dus dan maar de brokkies uitdelen. Het lijkt wel dope voor die beesten want ze drukken elkaar van hun plek af. Geen milimeter geven ze toe. Lijken wel de autorijders in NL ;= ) Dram als kleinste wordt gewoon weggedrukt door de grotere, en hoogbezwangerde "Sprot" - te herkennen aan meerdere vlekkies aan het rechteroor. En verdomd, Dram zet zich schrap en neemt een snoekduik, verovert zowaar een mondvol brokken voordat ie weer opgebonjourd wordt door de groteren. Geweldig. Die wordt zeker de stamvader van de volgende lichting lammeren. Over brokkies gesproken.
Wat ook erg grappig is dat je maar een paar keer hoeft te rammelen met de bak om ze van achter in de wei naar de stal te lokken. En wel in galop. De hoogzwangeren lopen nu wat moeilijk, maar haast hebben ze altijd wel om bij de voederbak te komen. Het alfa vrouwtje wordt door geen enkel schaap voorbij gelopen, typisch, dus het gaat allemaal in haar tempo. Maar normaal gesproken is het een gestrekte draf. Die krengen kunnen echt hard gaan! Daar ga ik eens een flimpie van maken, lachen!
261
KEEL Fannie heeft een of andere keel ontsteking, de arme. Een diepdonkerbruine stem klinkt door de telefoon. Toen ze vertrok naar NL kwam er al een onduidelijk geluid uit haar keel. En gisteren was het niet meer te verstaan. Na een bezoek aan herr doktor was het: verplicht in je bed! En voor haar is dat, niets doen, de ergste straf die je maar kunt bedenken. Thee met honing, anti biotica en een paar goede nachtrusten moeten de klus klaren. Zelf heb ik er een schampschot ervan opgelopen, een droge strot, misselijk en koppijn. Daarom gisteren ook maar in bed gebleven. GEVEL Lopen we afgelopen maandag langs een kraampje waar iemand met gevelreinigingsdienst staat. Toch nieuwschierig naar wat het nu kost om een stuk gevel te laten reinigen door een professional geef ik mijn adres af. En verrek, het moet een slappe markt zijn want hij stond gisteren al aan de deur. Ik klim uit bed, doe de deur open en loop met hem mee naar achteren. Wijs dan aan wat er gereinigd moet worden en op-ge-kalefatert het zwart uitgeslagen deel op de foto. Tot drie keer toe moest ik dat uitleggen, om geen vergissingen te krijgen, zei ie. Elegante manier om te zeggen: ik versta je niet goed. Kun je nagaan hoe slecht mijn frans nog is. Afijn het werd uiteindelijk duidelijk en wij weer naar binnen de verwarmde keuken in. En zonder te hebben gemeten gaf hij, na een beetje gegoochel op een gammele calculateur, zomaar een prijs af van, schrik niet, 2400 euries. Nu behield ik mijn pokerface en dacht ff na over de te volgen taktiek. Vraagt ie ook nog: "u kijkt bedachtzaam". Tuurlijk. Een schriftelijke offerte kon er niet af (vereist volgens de franse wet) En het geschutter met zijn documentatie gaf me toch een beetje het kofferbak (automarkt apeldoorn) gevoel. Een sjoemelende net beginnende ondernemer die met wat bij elkaar geschraapte documentatie zijn act duidelijk niet voor elkaar had. Het enige dat naar hem toe wel goed zit is natuurlijk de prijs. De rest: een fatsoenlijke offerte waaruit duidelijk blijkt wat er gaat gebeuren en hoe. Dat ontbrak. Op mijn vraag hoe lang hij er over zou doen, kwam een duidelijk antwoord: drie dagen. Dus zeg maar vijf. Materiaal? Dat en dat. Kijk en nu kon ik mijn berekening wel maken. En laten we het simpel houden de kosten bestaan uit loon, materiaal en afschrijving (=inclusief overhead) Loon duidelijk, materialen opgezocht zoveel kilo schoonmaak en verf, afschrijving, overhead etc. Alles verhogend met 25% winst, dan kom ik op een overwinst van 250 euries uit. Twintig procent van de factuur is sowieso de onderhandelingsruimte heb ik gehoord dus 480 euries valt uit te onderhandelen omdat ze die sowieso boven op de prijs zetten. Geven ze daarmee eigenlijk gewoon een sigaar uit eigen doos weg. Plus nog eens de buitenlander toeslag - vaak ook iets als 10-20%. Mijn onderhandelingsruimte ligt dan tussen de 250 en 480 euries. En wie een betere calculatie heeft mag het zeggen. Als ik het zelf zou doen kom ik op 500-750 euries materialen en twee weken werk. Een beetje afhankelijk hoe ik in de tijd zit is de keuze dus duidelijk. Zelf doen bij voldoende tijd. Vorig jaar heb ik eens een experiment gedaan met bleekwater en dat plekje is nog steeds schoon! Dat is daarmee simpel, snel en doeltreffend gebleken, mijn ideaal voor dit soort klussen. Buiten dat er nog wel het een en ander aan reparatie van de crepie (stuc) gedaan moet worden. Op zijn vraag wanneer dat moest plaats vinden hanteerde ik mijn planning: begin mei. Zijn gezicht betrok hierop. Natuurlijk, winterwerk (slappe tijd) is altijd beter. Maar er moet nog zoveel gebeuren voordat de gevel daarvoor klaar is, blahdiblah, jemineerde ik. OK geef me een belletje 2 maanden van te voren als u denkt dat u zover bent. En daarmee kon de man weer in zijn autootje klimmen en naar een volgende klus op jacht. Tuurlijk, dit soort dingen is een soort van "tug-of-war" spel met bieden en loven totdat je er uit bent en de prijs redelijk klinkt. Voor beide partijen dan. Het afgelopen anderhalf jaar is er veel geleerd over dit soort zaken. ;=)
262
REFLECTIE En sta je er bij stil, de afgelopen periode is een en al leermoment geweest. Hoe ga je met gasten om, hoe kien je het uit dat je binnen je kook-budget blijft. Hoe wordt je niet al te optimistisch bij je planning. Hoe gaat dat met die schapen (paniek!) en ga zo maar door. En dan dat Frans, ook een avontuur in een taal waarbij een totaal nieuwe horizont zich opent. Je leert het plattelandsvolk nu iets beter inschatten. Nee ze lopen de deur niet bij je plat, moet er niet aan denken, maar het zijn vriendelijke mensen. Je buurman houdt ongevraagd een oogje in het zeil op de beesten en voedert ze dan, als het echt nodig is, in je afwezigheid. Dat is het ouderwetse noaboarschap (buurhulp) dat nog leeft hier. Hoewel, ook een bevolking die je natuurlijk met een grote glimlach zondermeer een poot uitdraait, maar hee dat hoort bij het spel! Het eten smaakt beter, voller. Er is geen nadrukkelijke overheids bemoeienis. En de gemeente secretaris belt je op om te vragen of je nog gebruik wilt maken van je houtrechten, ook al is de inschrijftijd al lang verlopen, (was die formulier kwijt) da's ook weer zo wat. Oh nee niet alles is zonnig. De burokratie is hier vreselijk. En bij pech of iets waar je met de overheid in de clinch komt, dan kun je maar beter emigreren, als tweederangs burger - die een buitenlander hier natuurlijk altijd is en blijft. Het leven is iets duurder dan in NL, vooral als het op speciaal dingetjes aankomt. Handgemaakte zaken zijn al helemaal niet te betalen, van eten tot tafels en van diensten naar stripboeken. Om maar eens wat te noemen. Natuurlijk kanker je er als rasechte nederlander op los! Geef je af op de eigenaardigheden van het land en de mensen. Maar onder die streep, kijk, daaronder, dan is het goed. Maar dat is niet alleen in LDF zo, dat is in alle landen waar men dit gevoel van vrijheden nog heeft. En waar men zijn eigen gangetje nog kan gaan zonder dat er meteen een ambtenaar op je stoep staat. Of iemand op zijn lip te zitten. En waar niet elke meter die je aflegd in een of andere database wordt vastgelegd. Je niet meteen een boete krijgt als je wiel 3 mm buiten de lijn van een parkeervak staat. Daarvan, Daarvan zijn er nog landen genoeg, je moet alleen ff zoeken wat je het meeste aantrekt. Lao Tse zei: "als je een kans wilt moet je wel je hand uitsteken om hem te pakken." En dat hebben Fannie en ik gedaan. Over de rol verdeling gesproken. Mensen zijn wel eens nieuwschierig hoe wij dat doen. Nou, dat in het diepe springen is mijn specialiteit, en Fannie houdt alles binnen de perken van de realiteit. Want ikke zei de gek zou rustig aan een soort van La Sagrada Familia die in Barcelona - gaan beginnen. Fannie trekt me dan aan het vestje en brengt me terug naar de reeele wereld. Deze jongen zuigt wat uit zijn duim, en Fannie brengt dan subtiel de zaken binnen proporties. Fannie richt LMQR in - bepaalt de kraak en smaak van LMQR - en ikke levert het doe ding: die arbeit. En toch, misschien is Le Mouton Qui Rit ook wel zo'n Sagrada Familia project. 8). Mijn dromen kennen althans geen grenzen. Posted by mailleroncourt at 05:11PM (+01:00)
THOCP Saturday, February 06, 2010 THOCP staat voor The History of Computing Project (www.thocp.net). Er wordt sinds 1986 aan het materiaal gewerkt. Ook al stamt het gros van het verhaal van mijn hand, daarom mag ik niet vergeten de vele andere redacteuren van de afgelopen jaren. En ook niet in het minst alle kritiek, opmerkingen en suggestie die de lezers emailen. Zelfs nu nog na een paar jaar op een heel laag pitje gestaan te hebben.
263
JUBILEUM Wat is er vandaag zo bijzonder aan? Wel vandaag, 6 februari, staat de site in zijn huidige opzet 10 jaar on line. Daarvoor zijn er wat experimenten geweest om het onderwerp de wereld in te krijgen (papier, floppy, CD), maar zonder al te groot publiek. In deze pre web jaren kwam het onderwerp computergeschiedenis nauwelijks ter sprake, niet op scholen en helemaal niet onder het algemene publiek. Anno 2010 is het een standaard les op colleges en HBO's. Voor ons project was er aanvankelijk ook geen grote belangstelling. Dat kwam pas toen het verhaal in het engels werd vertaald (20000206). En 4000 unieke bezoekers op de site was de eerste paar jaar helemaal niets. Dat je zo'n site moet blijven onderhouden blijkt wel uit het feit dat het bezoekers aantal nu tot ongeveer 2000 bezoekers per dag is geslonken. De laatste paar extreem drukke werkzame jaren en mijn vertrek naar LDF hakte behoorlijk in op het aantal lezers. De site stond op een laag pitje. Ook was het traditie elk jaar een nieuwe front pagina te maken, maar de laatste vormgeving beviel goed dus die kon wel wat langer mee dacht ik. Dat gezegd hebbende lijkt me wel voldoende over dit project zonder einde. Klik hier om eens rond te neuzen op die site. Nee ga ik niet uitwijden over hoe het allemaal begon, lees dat maar op deze pagina, als je dat wilt weten. Volsta ik met te zeggen: het is een levenswerk geworden. Nog ff en iets als 25 jaar zoeken, schrijven, mailen en verzamelen zit erop. Maar het is ook dan nog lang niet af, nieuwe ideeen over vormgeving en inhoud zitten al in de pen. De manier waarop de informatie zal worden aangeboden wordt anders. En al heb ik de laatste 3 - 4 jaar niet zoveel aan de site gewerkt als ik wel gewild zou hebben, heb mezelf wel beloofd dat weer op te pakken als de verbouwing in dit ernorme huis zo'n beetje voorbij is. Dat zal dan aan het eind van de komende zomer zijn. Geen gigantische stoftroep meer, althans niet in het woongedeelte, en het gasten seizoen is dan weer voorbij. Kijk er nu al naar uit weer mijn neus in de boeken te duwen en de schandelijk verwaarloosde kontakten weer aan te halen. Posted by mailleroncourt at 07:56AM (+01:00)
DitjesenDatjes Tuesday, February 09, 2010 Er is hier, zat ik me net ineens te bedenken, een hele menagerie aan beesten. Gek want ik ben eigenlijk helemaal geen huisbeesten fan. Zo zijn er...
264
BIOS V0.0 Een kat, genaamd BIOS naar Basic Input Output System ;=), die af en toe van die aanhoudende zeur buien heeft dat je er gek van wordt en hem dan maar naar buiten flikkert om er van af te zijn. Daarna drie dagen negeren helpt absoluut. Sindsdien is het kermen een zacht greeuwen geworden, en schorre afstempeling van het keiharde gekerm van eerder. Kunnen katten leren? Deze wel dus. Zal het dan versie 0.1 zijn
geworden na zo'n behandeling? Het luistert naar zijn naam en reist al sinds ie klein is mee naar allerlei bestemmingen. Je gooit hem uit de auto en binnen no time is ie weer gewend. Als we de straat in Maurik inrijden wordt ie onrustig. Net alsof hij alles herkent. Merkwaardig. Andersom is dat nog niet zo, maar hij weet wel meteen de weg weer. Bijzonder. In ieder geval BIOS kwam 15 jaar geleden bij ons zodra die van de mem afgehaald kon worden. Paste in zijn geheel in mijn handpalm en is nog steeds niet een van de grootste. We hebben wat met hem afgelachen. En soms verbaasd over wat ie uitspookt. Vooral als we er niet zijn is het natuurlijk kasie. Geen rotstreken of zo maar echte kattekwaad, ha ha de woordspeling alleen al. Maar goed na bijna 16 jaar raak je toch wel verknocht aan zo'n beest. Wat je ook zit of ligt te doen, samen lezen we een boek of zitten eindeloos op het internet te schooieren, dan ligt ie bij voorkeur boven op je. Toen ie nog klein was was de cursor nog iets waar je jacht op moest maken. Later kwam de laserpointer, speelgoed had ie niet veel mee, en waar ie gek op is zijn halfdode muizen. Of hij lag in mijn nek terwijl ik tot diep in de nacht in mijn hoge rugstoel zat te programmeren. En nu kruipt ie altijd op me als ik een moment ergens stil zit, te lezen, flimpie te kijken of gewoon zit te pimpelen op het balkon. Zolang ie maar weet dat je in de buurt bent is ie een held. Ook zijn eetgedrag is merkwaardig, wat de baas lust, lust hij ook, zegt Fannie. De vreemdste dingen. Kwark, mits juist gezoet is ie gek op. Spullen met knoflook, sambal, het gaat er allemaal in. Een vleugeltje van de kip currie, ook geen probleem. Klop je een beetje op de snijplank, zoef, meneer staat al te kermen om een beetje voor hem. Nou ja ook een beetje mijn eigen fout, ik voer hem altijd wat. Bij voorkeur uit de hand, en dan moet ie op zijn achterste poten staan om het te pakken. Vind ik leuk, en is een goede oefening voor'm, blijft ie lenig van. Je kunt hem nog steeds in allerlei bochten wringen, en dan hangt ie lam in je handen en kijkt je soms lijdzaam aan zo van, genoeg lol gehad baas? Maar ja je dicht dieren graag menselijke eigenschappen toe, nietwaar. Vorige week kwam de hond van Louise mee naar binnen. En dat was lachen. Je ziet op youtube wel eens van die jonge lenigerts hoog langs een muur lopen alsof de zwaartekracht niet meer bestaat. Nou Bios scheurde, na een bliksemsnelle kennismaking, vertikaal langs de keukenlades schuin over de rand van het keukenblad in veiligheid. Natuurlijk wel na eerst een haal naar hondlief uitgedeeld te hebben. Het blijft natuurlijk een krengetje. Maar toch, je lacht je te barsten, zo'n kat van bijna 16 effe de free fall nadoen in de keuken.
265
Ach en zo kan ik wel een boek volschrijven over die gast. FLOPPY V1.0 Die komt ergens bij de Kilamanjaro weg zeggen we altijd spottend, als ie weer eens aan het fladderen is. Een kado van Fannie's ouders 30 jaar geleden, die hem meegenomen hebben vanuit Liberia. Dus die vogel moet al wat ouder zijn dan 30. Maar goed. Floppy is een kanibaal. Die knauwt met goeste kippenbotjes aan gruizels om het merg eruit te slurpen. Daar kan ie bijna niet genoeg van krijgen! Ook een soort allesvreter dus, met beperkingen uiteraard. Aan een vleugel is ie lam, bij het vangen ofzo gebeurd. Echt vliegen is er dan ook niet bij, en kun je de kooi altijd openlaten. Bios heeft een keer geprobeerd een pass op Flop te nemen. Buiten dat flop zijn kaken al opensperde kreeg Bios ook nog eens een doodsklap van Fannie, is dat ook weer geleerd. Toch aast Flop nog steeds op dat irritant omhoog stekende puntje van Bios' staart. Het lukt altijd net niet, maar treiteren doen ze elkaar graag. Flop roept Bios bij naam, en daar stinkt ie nogal eens in. Of doet m'n fluitje na en dan komt het kreng ook wel eens opdraven om daarna flink te balen dat ie daar weer is ingetuind. Een vette grijns veegt zich dan om onze monden. Ook dit beestje heeft zijn nukken, je moet alert blijven als je hem aanhaalt. Want dan zapp! Bijt ie in je vinger. Lotti, een oud collega uit mijn studenten tijd, 'k werkte als afwasser en hulp van alles in een hotel, heeft een paar jaar geleden eens bij ons gelogeerd en kreeg Floppy zover om op haar arm te komen lopen. En trots dat ze daarop was! Maar dat gebeurde niet voordat Flop haar diep in de duim had gehakt. Dat was een behoorlijke wond. Maar ja je ziet wat je met veel geduld en pijn kunt bereiken met zo'n vogel. Als ie honger heeft roept ie luidkeels om "snoep" of als ie iets ziet waar ie trek in heeft. Als wij zitten te eten gaat de veestapel ook eten. Waar halen z't vandaan. Beiden zijn erg aardig voor de gasten en laten zich zonder problemen aanhalen. Die aaibaarheidsfaktor is groot. SCHAPEN Tsja dat is de nieuwste hobby hier. Voor het maaien van het gras oorspronkelijk aangeschaft. Nu is het principe dat ze zich zelf moeten terugbetalen, triest voor diegenen die daarom het loodje leggen. Niets is perfect, toch? Over die schapen heb ik zo langzamerhand wel voldoende geschreven. En nieuwe avonturen zijn er sindsdien eigenlijk ook niet te melden. Natuurlijk worden ze elke dag ernstig bekeken met het oog op zwellende uiers (het begint), vochtige vulva's (nog niet echt) en of ze een beetje schoon zijn (mwah). Want het miezert nogal en daar worden de beesten nogal vuil van. Vanochtend weer een nieuwe hooibaal aangebroken, zoveel mogelijk dat bindtouw eruit gesloopt en we zijn weer voor verscheidene weken gedekt. Nu je toch een paar keer per dag over de vloer komt lijken ze me toch wat makker te worden. En lopen ze niet meer weg als je met het hooi aan het klooien bent. Ze lopen je gewoon omver als het moet. Kwam ik vanmiddag in de wei om de mollenhopen uit elkaar te harken, dat is namelijk hardstikke goede vette klei, komen ze toch weer op je af, ook al was het nog geen voedertijd, in mijn ogen dan. Na gedane arbeid dan maar weer brokkies uitdelen. Ook een manier om ze telkens op je af te laten komen: brokkiessss!. Totdat het zover is blijven ze toch om je heen zekkeren. Zo van: kom op met die brokkies anders blijven we je gewoon voor de voeten lopen. Pure chantage!
266
Al met al loopt hier dus toch aardig wat vee rond, en dat voor een asfalt-tijger als ondergetekende. Maar het is, ook al had ik dat niet verwacht, toch heerlijk zo'n beetje aanklooien met die beesten. Het houd je in ieder geval bezig in de winter. Buiten
natuurlijk puin kruien en vloertje slopen wat er voor deze maand op de agenda staat. A propos. Dat uit elkaar harken van die mollenhopen heeft ook een prettig neven effect. Vorig jaar bleek dat mollen daar niet echt van houden, en zo waren ze op zeker moment verdwenen. Dus nu maar eens op grotere schaal uitharken, en kijken of dat niet toeval was. In ieder geval helpt voor het tegengaan van mierenbulten in de tuin en je breekt je nek er niet over als het gras wat hoger is. Je zou die hopen ook kunnen opscheppen, vermengen met zand en zaagsel om als plantmedium voor de toekomstige plantenbakken te gebruiken. Afijn we gaan eerst het uitharken maar eens uitproberen. gewijzigd 200902111727 RESERVERINGEN De eerste reserveringen komen binnen en dat weekeinde van 5/6 juni schijnt nogal populair te zijn, we zijn voor dat weekeinde helemaal uitverkocht. Inclusief onze eigen slaapkamer. Een week of zo geleden heb ik speciaal voor mensen buiten Frankrijk een paypal account aangemaakt, en dat werkt ook al. De eerste reservering is er al op binnen gekomen. Via dat account kun je trouwens ook zonder dat je een PayPal account hebt met een credit kaart of bankkaart betalen. Geweldig, heb je dan ook geen ge-k... meer met buitenlandse cheques of mensen die niet kunnen betalen van buiten de EU of zo. Daarmee is de site in financieel opzicht wel rondgebreid. SITE Nu heb ik de afgelopen 10 jaar best wel wat ervaring opgedaan met het bouwen van een website. Ook onze website lemoutonquirit.eu bouw ik dan zelf. Het karakter van deze site is wel totaal anders dan de informatie sites die ik tot nu toe heb gebouwd. Met dit nieuwe idee moet ik nog wat ervaring opdoen, dat blijkt ook wel uit het telkens veranderende formaat. Maar met behulp van John en Fannie's kritische opmerkingen kom ik een heel eind. Als je op de website van lemoutonquirit.eu kijkt zie je links van de url in het scherm (op de adresregel) de schapenkop van hierboven staan, OK heel klein dan. Dat noemen ze een "favicon"; een soort web icoontje. Vond ik wel leuk als kenmerk.Voor wie een website onderhoudt: elk klein plaatje genaamd favicon.ico zal zich op die plek proberen te nestelen. Wordt ook zichtbaar in je bookmarks. Grappig dingetje weer. Dan rest de vraag hoe gebruiken de mensen je site. Daarvoor heb ik Google analyse gelinked. OK misschien niet de beste keuze (big brother zoiets?), maar het is wel gratis, dusss. Daarmee zie je uit welke landen de meeste bezoekers komen, welke pagina's het meest of minst bekeken worden. En of de doelpagina's bereikt worden. Perfecte informatie om je site te optimaliseren voor je bezoekers. Niet verrassend komen de meeste bezoekers uit NL, en FR staat op de tweede plaats. Daarna is er een hele tijd niets en dan volgt de rest van europa. Het vreet tijd, je blijft er mee aan de gang totdat je het gevoel hebt dat het door de commissie geaccepteerd wordt. Sinds gisteren staat er een nieuwe, iets overzichtelijker NL pagina op de site. Met een nieuwe opmaak die meeloopt met het formaat van het scherm. Moet je je window van je browser maar eens kleiner maken, dan zie je het effect. En een die ook veel sneller laad. De frans talige pagina wordt nu omgewerkt en komt deze week ook on-line, nu nog iemand vinden die zo vriendelijk is om van mijn frans ook daadwerkelijk Frans te maken. Daarna komen de duitse- en engelstalige pagina's aan de beurt. Om een site als deze op te zetten, dat is toch een hele klus, maar de avonden zijn lang, geen TV, dus een prima tijdspassering. En het is erg leerzaam, wat je al niet op het net vind aan info is werkelijk geweldig.
267
Nu is de verfijningsronde aangebroken. Moet nog zoiets van bezettingskalender, reserveringsformuliertje, contactform, dingen die je kunt downloaden bijvoorbeeld routebeschrijvingen, contracten etc. toevoegen. Kortom er is nog genoeg te doen voordat het een bijna perfecte site wordt. Want uitbesteden zoals je zoveel B&B's ziet doen is, buiten dat dat niet te betalen is, natuurlijk mijn eer te na. Dan maar een paar maanden extra werk. In ieder geval kun je info er opzetten zoals wij het willen, en op het moment dat dat schikt. Zonder iedere keer weer een poot uitgedraaid te worden of te moeten wachten op de ontwikkelaar. Die moet je dan toch weer uitleggen wat je wilt etc etc... Posted by mailleroncourt at 07:41PM (+01:00)
Frans Saturday, February 13, 2010 De afgelopen maanden heeft er een Nationale Diskussie plaatsgevonden hier in La Douce France. Eigenlijk een maandenlange aubade op het Franse volk zelf, het eigenzijn, hoe bijzonder het is om Frans te zijn, de culture, de taal... blahdiblahdiblère. Dan van de week zou er als een soort mirakel geopenbaard worden wat uit al die duizenden ideeën, opmerkingen, en voorstellen, diskussierondes en fora gekomen was. En het orakel sprak: de nationale vlag moet op de scholen prijken, op alle scholen moet het volkslied gaan gezongen worden en we gaan een commissie instellen die al die ideeen gaat bekijken. Verbijstert was ik bij het aanhoren van dit gekrakeel van het orakel! En wanhopig graaf je diep in jezelf, je filosofeert, je gaat in meditatie, en stelt jezelf deze cruciale vraag: "wat is de diepere, wellicht verborgen, betekenis hiervan; de symboliek". Is dit nu de aanzet tot de zo gezochte nationale eenheid, de kern van het Franse volk? Al snel kwam de teleurstelling over het klaarblijkelijk onvermogen van de fransjes om, al was het maar iets wat er op leek, iets te destilleren uit dat alles waar men iets mee kan (kon gaan) doen. Kom op, iets wijs, iets verhevends, het hoeft niet veel te zijn, ik smeek je! Nee, dan simpelweg de vlag hijsen, man, man man. Die rijen filosofen, wijze mannen, geleerde heren en dames, schrijvers en kunstenaars, konden die nu met niets zinnigers komen voor al die tijd die men eraan heeft besteed? Nee dus. We gaan elke morgen het volkslied zingen! Of zou het dit zijn. Zou het een aansporing zijn voor de gewone mensen, U en ik dus, om, nadat we met zijn allen van onze verbijstering zijn bekomen over zoveel onbenul, dat ieder bij zichzelf te rade gaat? Zich voorts begint af te vragen: "En ik dan? Wat ga ik doen?" Als het dit is, die verborgen boodschap, dat zou dan werkelijk geniaal zijn, wèrkelijk. Maarre, ik denk niet dat er een soort Da Vinci achtig iets verborgen zit in deze openbaringen.
268
TAAL Een paar dagen later stel je jezelf daadwerkelijk die vraag, wat ga jij doen? Natuurlijk heb ik weinig op met de Franse Nationale Eenheid. Sterker nog ik ben slechts te gast in dit land. Maar je hebt je wel te gedragen naar 's lands eer en 's lands wijze. Wat ga ik doen? Een voor de hand leggend ding om te zeggen is: iets van je leven maken... nou ja, welk mooier cliché kunnen we bedenken. Maar het is wel een van de redenen waarom er elke dag iets meer frans bijgespijkerd wordt. En de inspanning vergrotend om er iets van de bakken, die taal dan in ieder geval. Enfin, ik luisterde toch al naar Frans Culture op de autoradio, en de wekkerradio staat standaard op France Musique. En elke dag doe ik ook een paar van die lesjes online van Francais Facile. Ze zijn echt niet moeilijk en je wordt gericht geprikkeld om hogere scores te halen. En, verbazing, het
begint erop te lijken dat de autochtonen me beginnen te begrijpen. Het helpt. Geleidelijk aan vind je ook steeds meer hulpmiddelen op het web. En opnieuw vind ik dat het web de Encyclopedia Universalis is; scholen heb je eigenlijk op die manier niet meer nodig. Wel meer van die mensen die een soort lespakket in elkaar draaien met uitsluitend materiaal van het net. Dat zou wat zijn. Net zoals die gratis site Fancais Facile. http://www.francaisfacile.com. De opmaak ziet er niet uit, blijkbaar meer aandacht gehad voor de content en de techniek, in dit geval het meest belangrijke. Het is een beetje een chaos, maar met goede wil kun je van alles leren. Je hebt wel een minimale basiskennis Frans nodig, dat beslist wel. Niet iets voor beginnende francofielen. Wat me ook opvalt is dat er voortdurend engels tussen de verklarende of begeleidende teksten staat, net alsof die site op een later tijdstip is omgebouwd om andere talen ook aan te kunnen bieden. Slordig. En deze dan http://www.leconjugueur.com/ vervoegingen overzichtelijk gemaakt. Verschrikkelijk die vervoegingen. Dan is er nog de site "le professeur" , waar een paar maanden geleden al over is geschreven. Ook handig voor talen leren. En die online woordenboeken die je bijna altijd hebt openstaan, diccionario espagñol bijvoorbeeld is er een die veel gebruikt wordt voor mijn internet contacten. En wat denk je dan van google translate, oh mennnn, een hele batterij van die dingen heb ik verzameld. Papieren woordenboeken staan nu allang stof te vergaren. Maar goed, over dat Frans nog een keer. Mezelf maar eens op de borst te kloppend, het begint me na een paar weken al aardig te lukken mijn puntjes wat op te vijzelen bij die online lessen. Gewoon een paar keer herhalen die lesjes en je ramt de theorie er wel in. De vervoegingen lukken nog niet echt maar qua idioom, zinsopbouw en dergelijke begint beter te gaan. Voor die vervoegingen gebruik ik standaard die tweede link, OK dat is cheaten, maar op de een of andere manier moet je het toch leren. Je tikt een willekeurig woord in om de stam van een werkwoord te vinden. Niet gevonden komt de site met een rijtje suggesties, heel handig. Nou ja gramatica is altijd mijn zwakke punt geweest en zal dat ook wel blijven. Eerlijk gezegd nooit echt moeite voor gedaan, maar nu is er geen ontsnappen meer aan. Zinnen als: "ik nu ging gewenst hebbende..." klinken toch echt krom. En het is soms echt vermakelijk om te zien hoe men het gezicht in de plooi probeert te houden. Zo'n nerveus trekje om de lippen vertelt mij voldoende dat er op dat moment weer iets kroms door mij uitgebraakt wordt. En ach je bent maar een barbaar van een buitenlander. Daarmee bevestig je opnieuw de superieuriteit van de fransman en zijn beheersing van de taal. Maar ze blijven vriendelijk omdat ze merken dat je er moeite voor doet. Dan bedenk je weer eens in een vergevingsgezinde bui, ieder volk acht diens eigen taal ver verheven boven elke andere. Behalve de nederlanders dan, moeten ze nu nòg in de grondwet zetten dat Nederlands blijkbaar de nationale taal is. Je lacht je toch helemaal te barsten! Dan die fransjes met hun "trots op mijn taal" gevoel, da's andere koek. Sterker nog er bestaat een wet dat er geen vreemde leenwoorden in officiële stukken mogen staan. Toch zijn woorden als white spirit, weekend, en "en black" (zwart werken), en zo gemeengoed geworden. Niettemin het is gewoon prettig een vreemde taal te beheersen omdat het zoveel extra's geeft. Nieuwe literatuur, cultuur, en films die je anders nooit zou lezen, beleven of bekijken. Buiten dat je ook makkelijker begrip voor vreemdelingen kunt opbrengen als die staan te stotteren. Zo werd er een paar dagen geleden met iemand geskyped en uiteraard ging het over de taal en hoe je daar mee omgaat. En dan kwam ineens op: je spreekt, leest, en schrijft elke dag in meerdere talen. Da's best wel grappig als je daar zo bij stilstaat. Toegegeven voor een gemiddelde nederlander is dat niets bijzonders, en de gemiddelde tegenwoordig zo verguisde babyboomer spreekt op zijn minst 2 vreemde talen. Voor een
269
amerikaan is dat erg knap, zeggen ze. Dan grinnik je maar wat en legt het standaard cliché maar weer uit dat nederlands op de wereldkaart een stipje is en dat we daarom wel meerdere talen moeten kennen. Maar taal is geweldig gereedschap. Taal kun je verpletterend gebruiken waarmee je iemand volkomen geweldloos de grond in kan boren, je kunt hem ook de hemel in prijzen en hem of haar daarmee vleugeltjes geven. Een licht gebaar en een enkel woord op het juiste moment doet soms wonderen. Waarom denk je dat die politici altijd zo vals lachen bij het bij elkaar harken van nietszeggende kretelogie? Omdat ze juist dat geleerd hebben, je komt geloofwaardiger over als je er bij glimlacht. Een gebaar, een enkel woord... Een goed weekeinde toegewenst.
gewijzigd: 200902131728 Posted by mailleroncourt at 03:19AM (+01:00)
War4Ever Sunday, February 14, 2010 Deze is erg leuk omdat het zo mega kreatief is gedaan. Enjoy.
Blijkt dat onze geschiedenis voornamelijk een aaneenrijging is van oorlogen. =;( Posted by mailleroncourt at 12:20PM (+01:00)
Hout en puin Wednesday, February 17, 2010 De dag wordt verdeeld tussen het kruien van het puin inclusief het verder slopen van de vloer in het nieuwe appartement en het kruien van hout. HOUT Op de een of andere manier is het hout te vochtig geworden en komen de temperaturen van de houthaard niet echt hoog, nu er wat meer hout naar binnengehaald is wordt dat probleem geleidelijk aan minder en is het een beetje te harden. Sterker nog het wordt nu onaangenaam warm in de woon/slaapkamer. Je bent er maar druk mee. Na enig pielen uitgevlooid hoe je een kruiwagen zo vol mogelijk kun laden, want een ritje heen en weer is toch snel 100 meter. En ziehier het resultaat. Hollande: douze points!!!
270
Er gaan ongeveer 2 à 3 van dit soort kruiwagens per dag de kachel in. Het is een gesleep met dat hout. OK het houd je van de straat af en je wordt er lekker warm van. Dat het hout zo nat is kan ik niet echt goed verklaren. De handel goed onder een bâche (soort dekzeil) geborgen. Althans dat deel wat ik gepland had om op te stoken dit jaar. Het hout wordt toch gewoon te vochtig. Voor volgende winter de hele handel maar
meteen binnen leggen. Nu wordt er niet elke dag gestookt omdat veel meestal wagenwijd openstaat of in iedergeval frequent open gaat. En je voortdurend in en uitloopt. Ben dan ook flink verkouden nu. Maar om de twee a drie dagen moet de fik er toch echt in anders wordt het te kil in huis. Als je dan aan je buro in de gang zit te lunchen om ff de mail en nieuws binnen te lepelen, dan slaat het op je bezweette rug. Dan pas merk je hoe koud het in huis geworden is met al die deuren open en dicht en niet stoken. En zo leer je iedere keer weer: hout al in de zomer zagen in lengtes van 50cm en naar binnen halen wat je die winter denkt te gaan gebruiken. Want als het echt vriest, denk aan -20 graden dan moet je alles toch een beetje opendraaien dan krijg je het niet echt warm met hout van buiten. Alleen in de kamers wordt het wel warm. De keuken en lobby blijven steken op 15 graden. Maar die lobby is een thermisch vergiet, dat is een project dat voor de volgende winter opgelost moet worden. Die lijst wordt steeds langer! ;=) PUIN Dat slopen van die stalvloer gaat erg langzaam, af en toe toch weer een stuk betonijzer, ka-loote. Soms was het de afgelopen 2 weken echt te koud buiten. En aangezien de ramen nog niet geplaatst zijn is het in het appartement net zo koud als buiten. Een keer plat gegaan met een volle kruiwagen puin toen er weer eens een plak sneeuw lag, dat was balen. Nou ja het hoort er allemaal bij. En een keer kwamen de schapen achter me aan, stomme cornelis & slimme beesten; het hek opengelaten. En dan begonnen ze tegen de kruiwagen aan te duwen, alsof ze wilden zeggen: BROKKIES! De enige manier om ze weg te krijgen was: met brokkies. Zijn ze verslaafd aan. De laatste keer dat ze weer in het strohok de zak met brokkies aan stonden te knagen, de schuifdeur was natuurlijk open om er met de kruiwagen hout door te kunnen, heb ik lijfelijk de zak tegen die veelvraten moeten beschermen. Met zacht geweld die knapen de deur uit-ge-bonjourd. Wie is hier nu de baas! Om de kou te ontvluchten ga ik af en toe dan maar in ons privé appartement verder met het dichten van de kieren. Da's een heel gepruts. En nu ben ik niet zo precies dus het gaat nogal eens mis met dat gefiguurzaag. Maar dat stukje vordert wel. Met iedere spleet die ik dichtwerk lijkt de tocht wel af te nemen. Dat is natuurlijk verbeelding, je bent in beweging en het werkwater staat op je voorhoofd, het zal dan wel weer wishfull thinking zijn. Al met al denk ik nog ruim twee weken voor het slopen nodig te hebben. Het wordt weer warmer da's dan een meevaller. Een andere meevaller is dat het pad rondom de tuin nu mooi groeit, dat is dan mooi met gratis materiaal de paden aanleggen. Dat wel weer dan. Posted by mailleroncourt at 07:24PM (+01:00)
Lammeren Thursday, February 18, 2010 De eerste twee lammeren zijn geboren. Dat moet kort na mijn ochtend ronde zijn geweest, want na mijn middagslaapje zag ik iets wits in de weide schitteren wat er normaal niet was. Dus hop de brokkies er tegenaan. En jawel hoor ik zag twee vlekkies langszij komen. Na ff het achterste van de nieuwkomers geinspecteerd te hebben: het zijn een ram en een ooi. Mooi dat dat zo probleemloos ging. Een beetje eerder dan wat ik had uitgerekend maar dit is gewoon mazzel hebben. Nu Sprotje nog, want Vlekkie is nog steeds een twijfel geval. Sprotje is minder dik dan de eerste dus daar zal wel geen tweeling in zitten. De naming en adoptie van deze twee staat open. De ooi heet inmiddels Cynthia. Wat al
271
die namen moeten, nou ja zolang men er maar lol aan heeft. OK zugabe, nog een pic Links onder op de foto zie je nog net de liksteen hangen. Zijn ze he-le-maal geschift van, ze knokken er zelfs om. Zo van weg jij, IK ben aan het likken, en bong. Je hoort dan het doffe klappen van twee beenharde koppen tegen elkaar. Da's niet zachtjes zoals dat daar toegaat. Ze hebben het naar hun zin lijkt het. Nu die twee kleintjes er zijn is ook meteen het gedrag van het groepje verandert. Dat viel me vorig jaar ook al op. Een beetje beschermend stelden ze zich rondom de twee op toen ik binnenkwam met de brokkies. Nou dat wordt nog gezellig. Voorbeeldje hoe schapen tekeer kunnen gaan kijk flimpje; maar zo aggressief heb ik ze zelf nog niet gezien. Er moet dan ook echt iets heftigs gebeurd zijn. Alhoewel als die jongens eenmaal doordraaien is er absoluut geen houden meer aan. Charley (rip) kon ook zo beginnen en als je hem dan niet meteen een dreun verkocht (euhm, terecht wees...) dan kon je maar beter hard weglopen ;=)) Maar wie de baas was wist ie heel goed. En kalmeerde hij altijd vrij vlot. Om niet te zeggen: meteen, onmiddellijk, dadelijk, direkt. En hard hoefde je ook niet op zijn kop te kloppen, een "opvoedkundige" lel was eigenlijk altijd voldoende. BLOG Deze blog wordt door heel wat mensen gelezen, en dat doet me natuurlijk veel plezier. Ook mensen buiten onze kennissenkring blijken tot de trouwe lezers te behoren. Ook erg leuk. En soms krijg je wat opmerkingen over de schrijfstijl, die neem je dan goed ter harte want die blog is er grotendeels voor jullie. Tuurlijk probeer je zoveel mogelijk plaatjes erin te zetten, zo langzamerhand zijn het er honderden, dat maakt het leesbaarder. En ook veel levendiger. Ergens begin december heb ik een landkaartje ingebed (zie rechtsboven) en verrek in nog geen drie maanden tijd hebben jullie meer dan 500 keer de weg naar deze blog gevonden. Volgens Google Analytics zijn dat ongeveer 80 unieke lezer adressen. Grappig toch? Iets wat op verzoek van Fannie is begonnen, om ook tijdens haar missies bij te blijven, en dan zo'n lezersschare heeft gekregen. Dat stimuleert wel moet ik zeggen. Op zijn minst probeer ik een maal per week iets te berichten, soms wordt dat meer, en in de winter nog meer. Een beetje afhankelijk wat er gebeurd, of waarover ik ff wil afreageren. Lammetjes krijgen doet je natuurlijk heel erg blij worden, toch? Dat landkaartje, daar kun je op klikken en dan zie je uit welke landen de lezers komen, de rode stippen. De meesten uiteraard van NL maar wat doet Libanon in dat rijtje, zal dat een vakantieganger zijn geweest? Leuk zo'n kaartje. Posted by mailleroncourt at 04:03PM (+01:00)
272
Kretetologiemixer Saturday, February 20, 2010 Begin tachtiger jaren was het erg populair om een kretelogiemixer in elkaar te bakken. Omdat juist in die tijd het wollig taalgebruik hand over hand toenam. Iets wat ik hier in LDF weer opnieuw ervaar. Enfin, je breide dan heel dure woorden van meer dan 3 lettergrepen, en stukjes zinnen, aan elkaar in een willekeurige volgorde. Enig logisch verhaal zat er natuurlijk nooit in. Maar als je het voorlas klonk het geweldig. In die jaren schreef je nog met de hand je memo's uit, gaf dat aan de secretaresse en die typte het dan voor je uit. Nu hadden we een heel intelligente secretaresse en na een zin had ze al door dat het een geintje was. Vervolgens wisselde ze haar letter-bolletje (IBM selectric 1961) met een karakterset voor Grieks en leverde het uitgewerkte verhaal weer aan me terug. Na mijn eerste verbouwereerdheid barste ik in lachen uit. Cool! Goede tegenzet! Aan die anekdote moest ik meteen weer denken toen ik deze zag: Deze is heel erg goed in elkaar gezet op basis van uitspraken van Balkellende. Je eerste reaktie is: is het niet merkwaardig dat het hoofd van onze regering zich hieraan zondigt? Maar andere politici zijn ook niet anders dan cliché mannetjes. Steeds maar weer diezelfde formuleringen, voornamelijk als dooddoeners. Ze noemen het tegenwoordig "versluierend woordgebruik". want taalgebruik zou je het niet kunnen noemen. Word bites heet het in het engels. Velen ergeren zich hieraan, maar voor mij als oude kretelogie mixert is dit natuurlijk dikke pret. En dan probeer je wat aaneenrijgingen, en geloof me de ramen rinkelden van mijn bulderende lach. Mijn dag was weer prima. Je kunt zeggen wat je wilt van dit kabinet maar ze zijn wel geniaal in het vinden van ontnappingsformuleringen. Juist, ze vergaderen daar dan enkele weken over. En ze komen er nog mee weg ook, dat is nu echt het grappige ervan. Dat echter daargelaten, aan die aan het geniale grenzende teksten zullen de volgende generaties VWO-ers tijdens hun tekstanalyses nog een vette kluif hebben. Dat is maar toch weer zo. Nu is er een zogenaamde crisis omdat ze het niet met elkaar eens zouden zijn. Natuurlijk allemaal rethoriek. De journaals staan er stijf van, het halve nederlandstalige internet is overbelast. Twitter stroomt over. En och, het loopt toch weer op een sisser uit. Alhoewel. Partij corrifeën worden al in stelling gebracht om de scherpe kantjes er van af te vijlen. Juist ja met zo'n zelfde kretelogiemixer. Alles om Bosch geen gezichtsverlies te laten leiden als het ineens weer 180º draaikonterij wordt. Opvallend is wel dat expartijbonzen ineens ergens om af treden, en nemen stellingen in, om later weer in de strijd gebracht te kunnen worden. Je ziet allerlei omtrekkende bewegingen als voorbereiding om, of als het kabinet inderdaad moet inpakken, of de schade zoveel mogelijk te beperken. Zouden ze het kabinet dan toch willen laten klappen? Of is het een uit de hand gelopen damage control / Contrôle de damage. Wel erg amusant om dat te zien gebeuren. Ik lach me te barsten. ROTFLOL
Posted by mailleroncourt at 02:59AM (+01:00)
273
Wie hoog zit... Saturday, February 20, 2010 En jawelhoor! Niet echt gevallen. De formulering is weer ge-ni-aal! Balkie biedt het ontslag van alle PvdA ministers en staatssecretarissen aan. Wohaha! Dat betekent dat zij (CDA en CU) staatsrechterlijk gewoon door kunnen blijven gaan. Hoe vind je die. De portefeuilles zijn ter beschikking gesteld. Nou dat betekent zoveel als: we zoeken nieuwe poppetjes en gaan dan eventueel gewoon door. (met nederland af te breken...) Of lees ik dat verkeerd Als die man nu net zo goed regeerde als ie formuleringen kon maken was er niets aan de hand, de crisis voorbij, en iedereen meer in zijn loonzakje. In de krant stond dat er nog geen enkele van Balkie's kabinetten de eindstreep heeft gehaald. En toch weer lijsttrekker worden? Plank voor kop doet. Plaatjes stonden op geenstijl.nl, ff collage van gemaakt. Vraag ik me alleen nog af onder welke voorwaarden Bosch is opgerot. Daar zal wel heftig over zijn gebakkeleid. Dat soort gasten willen zich immers altijd drie hoog indekken, n'est-ce-pas? Een minderheids kabinet heeft volgens mij geen levensvatbaarheid als ze er geen derde partij, en desnoods nog eentje, bijhalen om een meerderheid te krijgen. Of de pvda moet een deal met Balkie hebben gemaakt dat ze zich koest houden. Zou zo maar kunnen. Maar goed, de rekenaars onder ons zijn vast al wel aan het plussen en minnen. Op het franse nieuws werd het ook gemeld, en daar ging men erover alsof dit toch wel erg normaal was dat, als je afsprak tot 2011, er dan geen gezeur over moest zijn. En de verslaggever meldde ook nog dat Belgique en Duitsland er precies zo over dachten. Dus die Bosch zit er misschien toch niet zo ver naast om de plug er uit te trekken. Het zwartepieten is ondertussen begonnen. Hoe kan een klein land toch nog kleiner worden. Echte polderpolitiek, kleiner dan een kleiplaatje (kleideeltje) kan het niet worden. Posted by mailleroncourt at 08:30PM (+01:00)
De zin verzetten Saturday, February 20, 2010
274
Maar nu eerst weer iets vrolijkers. SCHAPIES De nieuwgeborenen houden zich prima. Hadden ze gisteren niet echt in de gaten dat ze mee moesten hollen met moeders naar de brokkies, vandaag ging dat dus prima. In het nieuwe appartement kun je perfect over de weide kijken. En dan zie je dat jong rundvee en jong schaap elkaar nieuwschierig besnuffelen. Er zit dan wel een hek tussen maar beide groepjes waren verbaasd elkaar te zien.
Hoeihoei, waz dat? Snuffel snuffel. Mèh mèh wat zijn die gròòoooot. Schitterend om te zien hoe jonge beesten hun nieuwschierigheid tonen. En ook zo voorzichtig, om het kleine grut niet aan het schrikken brengen. Dat vertedert dan wel, weer, toch. Om het onderwerp een beetje duidelijk te krijgen greep ik maar ff naar mijn foto bewerkings zachte waar. Klik klik, en het overgrote deel van de vegen en het stof van het verbouwen op de ruit verdwijnen als sneeuw voor de zon. Je kunt tegenwoordig ook al niet meer vertrouwen wat je op foto's ziet, nietwaar. Ruitje schoonmaken maakt het beeld misschien wat beter? Och.
MUZIEK Via die kleine achterlijke weggetjes van twee meter breed ben ik op weg gegaan naar een café concert door Duo LisMa in Jussey. Dat is met dit vochtige winter weer best wel oppassen. Tegenliggers denken blijkbaar altijd dat jij wel in de berm duikt. En af en toe moet je echt het vege lijf redden door een "voorzichtige" snoekduik in die zachte berm nemen. Staat er even later ook nog een bordje dat de bermen aan gort zijn gereden. Ja hallo! Afijn aangekomen zie je een griebus hotel staan met kapotte neon verlichting, haveloos, en verlaten. Twijfel! Heb ik me vergist in tijd en datum? Geen auto te bekennen, geen lichten aan. Doodse stilte,geen ziel te bekennen. Daarop besluit ik een straatje om te gaan, even wachten, wellicht is dit het frans halfuurtje. Maar dan moesten de artiesten er toch wel zijn om zich moed in te drinken? Het adres is goed, huisnummer ook nog: 8 rue de la gare in Jussey. Alle gordijnen zitten dicht, geen piep komt er uit dat verlaten gebouw. Ik loop er eens omheen, wat een haveloze toestand! En geen hond te bekennen. Na een paar minuten stap ik weer in de auto en knar huiswaarts. Balen. Maar het internet is bordevol interessante dingen, en na ff wat door klikken vind je toch een paar muziekvideootjes van die twee. violentango OK geen topartiesten zo te horen. Hoewel, met een stevig glas wijn op en enigszins wazig geworden dan ondergedompelt in de couleur locale, onderuithangend in een gribus hotel, lijkt me dat dat wellicht prima om aan te horen zou zijn geweest. Op de terugweg, in Cendrecourt (letterlijk "as-hof") zie ik een mooi karakteristiek huis
275
staan, even een pitstop voor een fotootje. Wat ziet alles er toch grauw en triest uit met dit winter weer. En wat moet het mooi zijn als alles weer groen is in de zomer. Dat weggetje tussen Mailleroncourt en Jussey is interessant om eens met de motor af te knarren. Mooie bochtige weggetjes en prachtige vergezichten, echt iets om met een gangetje van 70 overheen te schuiven. Nu ligt er een dun glibberig laagje verradelijke klei over het wegdek vermengd met de mest uit de loopstallen van de boerderijen. Zo'n groenige waas is dat dan. Het is ook op vier wielen ff oppassen geblazen. Waarschijnlijk neem ik dit stukje dan op in de route van het zuidelijk motor tour deel van het klaverblad. En zo bouw je telkens verder aan je tourtochten. Toch wel weer nuttig geweest dit tochtje naar Jussey. Posted by mailleroncourt at 10:17PM (+01:00)
Teletype Sunday, February 21, 2010
276
Vanmiddag ben ik via de telefoon door een amerikaanse journaliste geïnterviewed over iets uit mijn IT verleden. Een paar vragen had ik al via de mail beantwoord en blijkbaar beviel dat. Uiteindelijk spitste het gesprek zich toe op een monster van een ding als teletype (ongeveer 60 cm breed en een kilo of 20 zwaar) zie plaatje hieronder. Tijdens mijn voorbereiding voor het beantwoorden van de vragen vond ik iets terug op het net. Een verhaaltje over mijn eerste stappen op het IT gebied. Wat toen nog met een duur woord als informatica werd geduid. Een teletype was in die dagen zo'n beetje het enige apparaat waarmee je met een computer contact kon krijgen op afstand. Dat verhaaltje wil ik jullie niet onthouden. TSR33 Toen het op afstuderen aankwam kreeg de schoolleiding de idee INFORMATICA te willen gaan doceren, in het laatste jaar dan. Dat was natuurlijk een "foutje bedankt!" lieve mensen. Tachtig procent van onze klas was acuut verslaafd aan dit voor Nederlandse hogescholen met mysteries omhulde fenomeen. Iets waarover je zelfs je wiskunde docent niet hoorde praten omdat het voor hem ook "allemaal nieuw" was. Weer zoiets wat ik in de latere jaren niet anders meer heb horen zeggen door docenten; wat een pech eigenlijk dat soort leraren gehad te hebben. Je telkens maar net voor blijvend door een paar bladzijden vooruit te lezen. Maar dat is een heel ander verhaal. Voor ons bestond de computer, een woord dat steeds met ontzag werd uitgesproken, uit een teletype terminal SR33 (zie plaatje) waarin een soort breed uitgevallen WC rol zat en een of ander mechanisme dat voortdurend 2,5 cm brede gele
papieren bandjes van gaatjes voorzag. Later leerden we dat we dat ponsbanden moesten noemen en dat we het maken ervan ook uit konden zetten door ergens een schakelaar om te zetten, Op die breed uitgevallen WC rol werd alles opgetekend wat je intikte en terug kwam als "antwoord" van de computer. Tak, tak tak, taddahtak, tahtahtahtahtahtah tahtah tahtahtahtah tah! lawaaide het dan. In die betegelde kelder echoode dat lekker als alle drie de terminals aan het ratelen waren. Toen moest de muzieksoort Metallic uitgevonden zijn. Wat een klere herrie! Wisten wij veel dat die terminal niet de computer was en dat wat we later als computer leerden onderscheiden ergens in Wageningen stond. Wageningen was zo ver weg in die tijd. Een computer met de naam DEC 10 zei ons totaal niets. Het kon net zo goed een blikje cola zijn. En ach wat waren we blij met dit nieuwe speelgoed! Ons tegoed aan, voor een heel semester bedoelde, computertijd was natuurlijk binnen 2 maanden op. Paniek bij de schoolleiding uitte zich in: hoe moest dit nu. En dan die telefoon kosten, die liepen natuurlijk ook behoorlijk uit de klauw. Wisten die gasten veel dat je om een computer te bereiken ook nog moest inbellen. Maar laat ik eerlijk zijn. Elk denkbaar budget was natuurlijk veel te laag voor een stel jonge ratten die een nieuwe wereld hadden ontdekt. Je ontdekte in dit wonderlijke wereldje dat je zomaar een machine opdracht kon geven eindeloos onzinnige dingen te laten doen. Sommetjes maken door telkens de wortel te laten trekken van alle getallen van 1 tot een miljoen (dat was al heel wat) die bij elkaar op te laten tellen en telkens de logaritme van het tussen resultaat te laten berekenen. Hoogst interessant uitziende tabellen genereerde je daarmee. En had het zin? Wie vroeg zich dat nou af, behalve de leraar dan. Of gewoon een plus een plus een plus … laten doen totdat de machine of uit zijn geheugen liep of met een fout melding kwam. Je moest dan vaak weer opnieuw inloggen: PLEASE LOGIN OR ATTACH En dan na het gebruikelijke geratel van hoeveel geheugen je had gekregen (4KB!) hoe laat je inlogde kwam er netjes te staan: READY, FOR HELP TYPE HELP
Want het verschil in kleine en grote letters bestond niet en we mochten toen alleen iets in BASIC experimenteren. En ja hoor we hadden een heus, in alle haast in elkaar geflanst, dictaat met echte opgaven. Jawel! Wij beschouwden dat meer als een manier om onze ongebreidelde honger en nieuwsgierigheid te beteugelen dan om iets als gestructureerd informatica onderricht te geven. Want meer dan: bewijs de ABC formule of bereken de inhoud van een bol was het eigenlijk niet. Al rap maakten de slimsten onder ons spelletjes als de torens van Hanoi, boter kaas en eieren en ga zo maar door
Ik zelf was meer bezig de code zo mooi en efficiënt mogelijk te maken en gaf weinig om het resultaat. Uren kon ik in de avond in mijn bed nog liggen krassen en gummen in de BASIC brei om nog compactere code te fabriceren. Wist ik veel wat spaghetti code was en dat je met je compacte code het leven van de leraar tot een ware hel maakte. Want pas als je code klopte mocht je het intikken op de terminal. Off-line wel te verstaan, je
277
zette het ponsband ding aan en liet deze met je tikwerk meelopen. Natuurlijk duurde dat uren voordat je na enkele keren opnieuw begonnen te zijn een foutloos bandje had. Later bedachten we hoe we de tape konden corrigeren zonder alles over te hoeven tikken. We hackten dan het account van de leraar, vraag me niet hoe, en lieten de computer de fouten opsporen. Met veel gedoe door LIST 100-200 in te tikken kreeg je dan een tape tot aan de foute regel, tikte de juiste code voor regel 210 in, en weer LIST 220-300, je moest dan niet vergeten het bandje uit te zetten en weer aan te zetten als je het commando over de lijn verstuurde. Het duurde toch minstens een seconde voordat de computer het antwoord teruggaf, tijd zat dus. Romantiek, ja echte romantiek werd geschreven in die kale betegelde kelders van de school! In die jaren, en dan heb ik het over rond 1976 was het fenomeen computer junky volledig onbekend. Verslaving? Nou neuh. Je zat hooguit een paar uur aan je terminal gekluisterd als anderen irrigatiekunde studeerden, en Nederlands, waar was dat goed voor als je je tijd achter een terminal kon verslijten. Toch? Een paar jaar later was ik, na lange omzwervingen, professional, of wat daar voor doorging, en klopte de door mijn werkgever gevraagde code in via een heuse video terminal (Rank Xerox 860) De verslaving kreeg me opnieuw in diens klauwen en het informatica virus heeft me daarna nooit meer losgelaten. Toen ik ergens in 1992 bij het computermuseum betrokken raakte en een SR33 terminal te pakken kreeg was de cirkel natuurlijk rond. En nog steeds als ik de knoppen van dat apparaat aanraak doet het in mijn hoofd: tak, tak tak, taddahtak, tahtahtahtahtahtah tahtah tahtahtahtah takh! de originele plaatjes uit het oorspronkelijke artikel zijn vervangen door iets duidelijkers...
HAHA wat voel je je dan oud ineens met al dat nieuwe snoepgoed om je heen. Nu hang je met je laptopje in een stoel je blog bij te werken. Het internet is altijd aan. Een brief heb ik eigenlijk sinds de begin jaren 80 niet meer met de hand geschreven. Zelfs notities berg je digitaal op, dossiers aanleggen daar komt al jaren geen snipper papier meer bij kijken. Alleen anderen vinden het nog belangrijk dat je van hen papier ontvangt. Mensch! Nu zijn er toetsenbord loze machientjes, er zijn er die het toetsenbord op je buroblad projecteren. Spraakgestuurd, aanraakschermen. In de 80-er jaren science fiction by Star Trek en 30 jaar later is het nieuwste gadget al weer veel kleiner, heeft ook internet en een video. Plaatje is van LG. Maar tegen een computer aanleuteren zoals met HAL2000 wordt uitgebeeld, dat zal dan ook nog wel 20 jaar duren. De kunstmatige intelligentie komt maar niet echt spectaculair van de grond. Of moet er eerst een fatsoenlijke quantumcomputer komen of iets wat er op lijkt voordat AI het baby dom ontgroeid. En dus eindlijk iets intelligents in handen van de consument terecht komt. Ik kan er eigenlijk niet op wachten, en alles lijkt in dat licht nog zo primitief.
updated 20100223 Posted by mailleroncourt at 09:55PM (+01:00)
278
Schapies Monday, February 22, 2010 Het gaat goed met de nieuwe lammeren. Cynthia en Chippie groeien als kool, toch weer opnieuw verbazend. Je moet ze bijna kunnen horen groeien! Nog geen week oud! Links is Cynthia rechts is Chippie. Beetje merkwaardige knoken heeft dat beestje. Nou ja. Moeders krijgt een paar handjes brokken extra, en zo te zien bevalt dat prima. Als je die twee ziet rondrennen, leuk hoor. Kan er uren naar zitten kijken zo vanuit mijn stoel in het appartement. Helaas wordt het nog effe iets te vroeg donker. Vandaag wel 12º buiten. Vlekkie staat nu echt op springen, de uier is barstens vol! Dat moet nu niet te lang meer gaan duren anders krijgen we weer die toestanden van vorig jaar en da's niet goed voor het beessie. Bestaat er ook nog een plan om ens iets met de melk te gaan doen als de lammeren gespeend moeten gaan worden. Kaas maken? En hoe zou die boter smaken? Wie hints en tips heeft mag het zeggen. Posted by mailleroncourt at 08:24PM (+01:00)
Vuurdoop Thursday, February 25, 2010 Oh boy, wat was ik aan het twijfelen. De natuur zijn beloop laten gaan of ingrijpen. Het werd ingrijpen. Een pootje en het bekkie van het lam hing er al uit. Oh boy da's niet goed er moet nog een pootje bij zijn. Als je goed kijkt zie je het tongetje er al uit hangen. Dan gaat alles rap. Dan is er geen aarzeling meer en ga er op af. Grijp de ooi met enige moeite bij zijn lurven en kijk wat er aan de hand is. Waarom moet ie zo persen en komt het er niet uit.? Shit andere pootje is blijven haken achter de rand van de baarmoeder. Ik doe de latex handschoenen aan, je moet per slot toch voorzichtig blijven. Veeg om het koppie heen, voel dat het beessie nog warm is. Zucht, het leeft dus nog. En trek het er iets verder uit, dan krijg ik het andere pootje te pakken en trek dat ook naar buiten, Aan beide pootjes nu trek ik het lam naar buiten. Geef het jong een paar tikkies om aan te geven dat ie geland is en kan gaan ademhalen. Na een beetje proesten kom ie tot leven en ik trek de navelstreng los uit de baarmoeder. Leg het lam zo wat voor de bek van het ooi en die begint voorzichtig het lam schoon te likken.
279
Dat laatste is belangrijk voor de binding, dus niet zelf schoonmaken. Wel er even bij gebleven om te zien of het verder goed gaat zo, Aan de omvang te zien zit er nog eentje in, maar daar kan ik in de baarmoederhals niets van voelen en ook buitenom niet. Ik besluit het even op zijn beloop te laten. En dan voel je je tegelijk een beetje ongerust, gaat dit verder wel goed, ook niet erg blij, zoals met de eerste twee lammeren die zomaar om de hoek kwamen kijken. En toch weer OK, omdat je Vlekkie maar weer hebt kunnen helpen, en weer een lam erbij hebt. Het is een rammetje. Das ook weer leuk want die zijn veel speelser dan de ooien daar kun je leuk mee omgaan. En het draagt over een jaartje weer bij aan het bedrijfsresultaat ;=)) Posted by mailleroncourt at 11:59AM (+01:00)
Lammeren Saturday, February 27, 2010 Bij de avondcontrole even wat extra hooi in de ruif gedaan. Zie ik een witte vlek in het stro liggen. Bijna bovenop gestapt! Zie vaag dat het iets als een lam moet zijn, en druk het licht aan. En verrek ik tel ineens vier lammeren, da's er een teveel denk ik. En kijk om en zie inderdaad een dood lam op de grond liggen. Dat extra lam moet dan van Vlekkie zijn. Kijk nog eens goed en jawel ze heeft weer de normale vorm. Dacht namelijk eerst dat er nog wat in Tietsia's lijf zat. Maar de moederkoek was al opgevreten had ik eerder op de dag gezien. En leek me dat een beetje onwaarschijnlijk. Shit een dood dus. Ik pak het nog warme lam op en rammel er een beetje zachtjes aan. De vliezen zaten nog om het koppie heen, die veeg ik nog weg, maar eigenlijk weet je het wel. Als een ooi een lam zomaar laat liggen is ie niet meer te redden. Ik stop mijn vingers als laatste redmiddel nog achter in de keel om een kots beweging op te roepen want dan gaan ze wel proesten. En spugen ze het slijm uit de longen enzo, ergens gelezen. De worp moet bij deze temperaturen 5 minuten geleden zijn geweest. Misschien... Maar het was ijdele hoop, de pootjes voelden al koud aan, het beesie is daud. En dan bekruipt je weer dat eigenaardige gevoel: "had ik dit kunnen voorkomen?" Tsja als je in de stal erbij blijft slapen, misschien, is dan je volgende gedachte. En ik besluit me erover heen te zetten en het dode lam ergens in de grond te stoppen. Domme pech, dat wel. Daarmee hebben alle ooien gelammerd. Tietsia heef een lam, Sprotje heeft er twee en Vlekkie ook twee geworpen waarvan een dood. Een redelijke oogst toch nog. Nu nog effe staatsie portretten van de clan maken. Niet eens gekeken welk geslacht het laatste lam heeft. Nou komt morgen dan wel weer. Dat was me het dagje wel. Eerst een lam in een ijzige wind het vege lijf gered, en daarmee denk ik ook de moeder. Dan tenslotte Sprotje die er gewoon even twee uitpoept zonder al te veel moeite. Eerst maar eens klinken op het nieuwe leven in de wei. Dat wordt weer genieten als je zo naar buiten zit te kijken de wei in. Vier van die over elkaar heen rollende kleintjes is toch een grappig gezicht. Posted by mailleroncourt at 05:51PM (+01:00)
280
Storm Monday, March 01, 2010 Het afgelopen weekeinde raasde er een storm over westelijk europa. En niet zo zachtjes ook. De bossen rondom ons heen hebben een grote schoonmaak gehad, dood hout en zo, en alle houtvesters zijn in rep en roer. De motorzagen snerpen en er is weer een heleboel brandhout beschikbaar voor hen. Bij de achterbuurman zijn 2 fruitbomen zwaar beschadigd maar dat waren twee oudjes zo met de verrekijker te zien. SCHAPEN De schapen hebben het weekeinde in de stal de storm laten overwaaien, met de vier nieuwe lammeren erbij was dat een beetje krap. De score is nu 3 rammetjes (Chippie, Escape, Nibble) en 1 ooi (Cynthia). Nibble is spierwit, zijn moeder heeft ook al zo'n mooie vacht. Perfect de rammen gaan de pot of de verkoop in volgend voorjaar. Of halal hun zeven maagdelijke ooien opzoeken tijdens het islamitische schapen feest. Prima zo, gaat het ook niet te snel en blijft het behapbaar. Met deze langzame uitbreiding kun je ook in de hand houden hoe het land belast wordt omdat er natuurlijk wel genoeg hooi over moet blijven om ze de winter door te brengen. Een schaap blijft apart van de kudde, maar lijkt van dichtbij gekeken niets te mankeren. Vreemd toch. Die moet als laatste heldendaad overigens gedekt zijn door Charley, broer lief (rip) Want Dram was gewoon te kort bij de groep, en te klein, om dat voor elkaar gekregen te hebben. Zou deze incest misschien een reden kunnen zijn... over het toedichten van menselijke trekjes gesproken. En daarmee wordt dit onderwerp afgesloten, alles heeft gelammerd, er zijn geen bijzondere dingen, het is door de bank goed gegaan zo. LENTE Alles begint in de knop te komen de lente kondigt zich weer uitbundig aan. De bollen die Fannie vorig jaar in de grond gestopt heeft daarvan steken de meesten ook al de kop boven de grond uit. Dan wordt over een paar weken het landschap weer mooi en is het een genot om door de streek te rijden. Dat wordt motortje nakijken over een maandje en weer touren. Dit keer niet meer als een dwaas de bossen in met die zware motor. Gewoon op de weg blijven en de tourtochten verder gaan uitwerken die zijn uitgezet. Krijg zo het gevoel dat het een mooie zomer wordt. Veel vogels komen al weer terug en sommigen zie ik al nestelen, dat is erg vroeg, maar de natuur gaat zijn eigen weg. Posted by mailleroncourt at 05:29PM (+01:00)
Allerlei Sunday, March 07, 2010 Problemen? Ach wat heet. Onze goede vrienden Dries en Els zijn in november vorig jaar uit Bassigney vertrokken en weer gesetteld in nl. Dat was balen, kon altijd een lekker bakkie bij ze halen en als je met je ziel een beetje onder je arm liep kon je altijd wel ff komen buurten. Dat mis je dan toch een beetje. Vorige week wat zaken voor hen proberen af te handelen. En dan merk je opnieuw wat je allemaal vergaard aan abonnementen, verzekeringen, alle zooi met je huis, spullen die dan net niet meer meegaan met de laatste rit. Weet je wat het moeilijkste is om vanaf te komen? Abonnementen! Of het nu om leningen, verzekeringen of tijdschriften gaat! Ze
281
weten je prima te vinden als je iets moet afsluiten, maar andersom? Bij de druif van Bacchus. Dat is niet eenvoudig. Zij zijn al maanden bezig, hebben gelukkig alles goed gedocumenteerd enzo. Doch via het internet op afstand zaken regelen gaat nu eenmaal niet in LDF. Frankrijk staat niet zo goed bekend om dienstverlening via het internet. En al helemaal niet als je wat van ze moet wat hen geen geld oplevert. (zoals in de rest van de wereld). Dus ging ik maar eens bij mijn goede "vriend" de vestigings directeur van BNP in St. Loup langs. Een zeer aimabele man en altijd bereid om je te helpen. En dit keer eens niet van de drup in de regen. Een paar telefoontjes later had hij de zaak zodanig op de rit dat ie mij kon uitleggen dat er slechts een paar brieven, met wat er in moest staan, gemaakt moesten worden door Dries en hoppa, klaar. Een echt ouderwetse bankier, die zijn klanten nog helpt. Nou ja af en toe moet je hem wel aansporen. En zelf krijg ik af en toe het gevoel dat het aan mijn gebrekkige frans ligt dat ie niet precies begrijpt wat ik nu weer wil en dan maar gewoon afwacht totdat ik met een beter begrijpbare smoes aan kom zetten. Maar goed als Dries nu precies doet wat de goede man me heeft zitten voorkauwen dan moet het goed gaan. Zomaar eens een plaatje van naast ons huis. Tijdens het houthakken komen die beesten altijd meteen op je af en druipen even later dan weer teleurgesteld af. Op de achtergrond zie je de "ruine en face", die zou volgens zeggen dus afgebroken moeten worden. Maar ja... wanneer? GEVELD Vrijdag pechdag. Eerst is de band van de kruiwagen lek. Na een paar winkels afgeklept te hebben kwam ik toch weer bij onze hofleverancier BigMat terecht. Duur bandje van dertien euries, een kompleet nieuw wiel was maar een tientje duurder. Afijn die zou ik er dan zaterdag op zetten en dan kon er weer doorgegaan worden met hout en puin te kruien. Nu moet je niet denken dat het veel puin is maar door het grind op het terras is het gewoon niet handig je kruiwagen helemaal vol te laden. Dus niet alleen het slopen gaat langzaam ook het afvoeren van het puin. En dan het hout. Dat zijn hele wallen van die zooi om naar binnen te kruien. Uiteindelijk hebben we ingezien dat het toch handiger is om een voor de winter aanbreekt toch een voorraadje hout droog aan te leggen binnenshuis. Dat brand nu eenmaal beter.
282
En dan. Vrijdagavond schop je je broek uit om onder de douche te gaan. Dat heb ik niet gehaald. Een vlammende pijn schoot door mijn voet, ik moet ergens kei en keihard tegen aan getrapt hebben: vloer, zoldertrap, of bed; in de haast om een gloeiendhete douche te nemen. De volgende ochtend was mijn grote teen twee maten dikker en kon ik mijn schoenen niet meer aan. Net nu ik besloten had om toch maar een kangoo op te gaan halen omdat dat slopen van die vloer niet echt opschiet. Nou ja deze jongen dus de zaterdag maar met zijn poot omhoog. Nee niet gebroken want ik kon de teen nog wel een beetje bewegen. In de middag toch nog even naar boven gestrompeld om de levende have te inspecteren, alles OK. Vervolgens op een joysticky (usb) ff wat films geplant om de pijn een beetje te kunnen negeren en hoppa zomaar 4 James Bond flimpies op een sticky. Zaterdagavond laat was het niet meer te harden en nam ik een pil voor de jicht in, want slapen was er niet anders
niet bij. En nu zondagmorgen is de gigantische zwelling goeddeels weg en de schoen nog slechts een maat te klein. Ga je toch lekker in het appartement liggen zegt Fannie, heb namelijk bij mijn laatste bezoek een bedbank uit NL meegesleept. Dan moet ik de kachel aansteken zeg ik, maar kan nauwelijks lopen, dus dat gaat niet. Afijn het elektrische kacheltje doet weer trouwe dienst in de slaapkamer. Het is zondagmorgen, heerlijk kleppen met Fannie. Slurp slurp doet ze, lekker bakkie koffie. En ook is het wel fijn dat telefonie praktisch gratis is, zit je niet voortdurend op de klok te kijken. De kussens zijn in de aanbieding, of ik effe wil gaan tellen. Je schrikt er toch wel van hoeveel kussens, dekbedden, lakens etc etc voor die paar slaapplekken nodig zijn. Een mooie gelegenheid die kast eens op te ruimen. Das dan voor maandag morgen, want lang op mijn voet kan ik nog niet staan. En, waarom ook niet, nog maar een 007 film er tegen aan. De pijn is daarmee goed te negeren, dat gaat goed komen maandag. Want dan roept die arbeit weer. Het is schitterend weer buiten, balen dat ik daar nu weer niet van kan genieten. Bien sur, het is wel ff zweten het halen van hout, of het wegharken van de molshopen in de wei en het geknoei met de beesten. Maar het zijn toch wel de beste momenten van de dag voor me. Lekker in gezapig tempo in de zon buiten aanklooien, heerlijk frisse lucht. Man man. Geen stank van de stad of het lawaai van het verkeer. En al helemaal niet het constante doffe gedreun aan geluid dat in nederland altijd om je heen hangt en zeer nadrukkelijk aanwezig is. Dat is hier niet te bespeuren. Je kijkt al op als er een mestkar langs dendert. gewijzigd 20100309 Posted by mailleroncourt at 03:25PM (+01:00)
Lente! Tuesday, March 09, 2010 Midden in de nacht wordt je toch wakker van de pijn. Vreemd had toch voldoende asperine ingenomen... Nu ben ik wel wat gewend met die jicht maar op een zeker moment wordt het teveel en kun je aan niets anders meer denken dan die kloppende stekende gekneusde teen. Tegen drieen, met de moed der wanhoop naar de auto gestrompeld, daar ligt mijn geheime voorraad pillen. Die kar stond uiteraard helemaal aan het einde van het huis. Maar goed er lagen nog twee strips in de voiture. Als een junkie slik je de coctail van asperines en duclophenac naar binnen, een beetje wiebelend van de pijn. Maar het heeft geholpen, de strategie is eerst twee pillen duclo, mag niet, en daarna om de 4-6 uur een. Dit keer dacht ik het maar eens te kombineren met 2 microphentjes, en verrek. De asperine laat zich het eerst merken door een geringe afname van die zeurende kloppende toestand daar aan het einde van mijn ledemaat, en een twee uur later slaat duclophenac toe. Geweldig spul is dat toch maar. Alleen wel oppassen met dat
283
goedje, want die bijwerkingen bij langdurig gebruik zijn echt eng. Vanochtend was de zwelling behoorlijk afgenomen en de pijn, tsja dat voel je met dit soort pillen niet meer. Ach je doktert maar wat af hè? Net een ontwikkelingsland. Dus hobbelde ik vanmiddag weer als een kieviet door het huis heen. Inspecteer de beesten door de verrekijker, prima alles beweegt nog. Kijk ik terloops op de thermomether en schrik. Vier graden in het apartement, da's toch wel erg laag. Al hobbelend spoed ik me naar de houtruimte, hak wat aanmaak spul en hobbel door naar de corridoor om de kachel aan te maken. Een halfuur later begint de watertemperatuur langzaam omhoog te kruipen. Zo'n huis als dit kun je in de winter niet aan zijn lot overlaten. Dat blijkt maar weer. De bronsgieter/beeldhouwer uit het dorp heeft daar vorig jaar van kunnen genieten. Opeens stonden daar allemaal wagentjes van de pompier, loodgieter en weet ik wat al niet, voor de deur druk te doen. Dat kon alleen maar een gesprongen leiding betekenen. Een paar maanden daarna stond (staat) het huis te koop. Als je er niet regelmatig kunt zijn is een oud huis niets, geloof me. Of je moet een soort protocol gaan volgen. Noem het maar winterklaar maken. Dat betekent alles laten leeglopen voordat je vertrekt, kranen openlaten staan. De verwarming of vullen met glycol, zoals wij doen, of helemaal leeg. Alles, ook de electro afsluiten, en alle zaken die kunnen bevriezen, ook de verf, mee naar je winterverblijf nemen. En dat is nog niet alles. Want inbraken bij langdurig onbewoonde huizen zijn schering en inslag. Wij hebben daarvoor de nodige beveiliging aangebracht maar niet iedereen is zo hyper op dat soort dingen, of voldoende technisch. Alhoewel als je ergens persé in wilt dan kan dat overal bij alle huizen ter wereld, al kost dat natuurlijk meestal extra tijd. En dat laatste is cruciaal voor inbrekers. Die willen niet te lang staan pielen. En om nu van je huis fort knox te maken gaat me ook te ver.
HOUT Vorige week sprak ik met iemand dat ie voor 2200 euries aan gas geleverd had gekregen. Da's wel extreem veel om een seizoen te kunnen stoken. Zelf zijn we voor nog geen 1000 euries klaar aan hout. Een beetje een flikker streek was dat wel, bijna chantage om iemand te dwingen klant te blijven door het contract zonder bericht af te laten lopen en dan zogenaamd binnen het kader van het afgelopen contract gas te leveren op commercieel tarief. En als hij het contract zou verlengen dan werd het verschil verrekend, ja ja. Maar buiten je contract om geldt de verplichting om een maal per jaar af te moeten nemen toch niet meer? Of ben ik gek? Dit is nu typisch frans. Het zodanig draaien in je contracten dat je altijd aan een leverancier gebonden blijft, of je bent de lul. Faire handel is er bijna nooit bij. Eens temeer een voorbeeld hoe je hier moet oppassen bij het afsluiten van contracten. Dit soort toestanden zijn erg typerend voor gesyndicaliseerde handel zoals die in LDF gepractiseerd wordt.. Waarbij tussen "concurrenten" een bepaald territorium wordt afgesproken. En daarmee is er geen concurrentie of vrije markt meer. Prijzen vliegen dan omhoog en je kunt als konsument naar je "voordeeltjes" fluiten. De taktiek die wordt toegepast is door alle konkurrenten of uit de markt te drukken of op te kopen tot er geen een meer over is en dan afspraken maken met andere leveranciers over territoria. In bijna ieder geindustrialiseerd land wordt hier iets tegen gedaan, niet zo hier in LDF. Of niemand wil er wat aan doen of het heeft iets met de oppermachtige vakbonden te doen die alles tegenhouden wat de werkgelegenheid bedreigt, of zo iets. Wie het weet mag het zeggen.
284
Onze beslissing om 100% op hout over te gaan is dan toch een goede geweest. We zijn daarmee totaal onafhankelijk van een leverancier waarbij de prijzen van de brandstof bepaald worden door speculanten in de gas en oliemarkt of opgedreven worden door de boven beschreven toestanden. Hierboven een deel van onze houtvoorraad; op zijn minst
wil ik voor twee jaar hout hebben liggen. Grappig genoeg worden de stukken hout allemaal standaard op een meter gezaagd en gespleten afgeleverd. Dat maakt het makkelijk te stapelen en te verzagen. Gedurende het stook seizoen werk je dan zo'n houtwal af. De prijzen van een kuub brandhout varieren hier per houtvester. Zo tussen 20 en 28 euries. Op verschillende blogs van NL-ers in LDF lees je verschillende, voornamelijk hogere, prijzen. De hier geldende lagere prijs zal dan wel weer te maken hebben met het bosrijke gebeuren ter plaatse.
LENTE Officieel is het al een week lente. Daar merken we in europa nog niet veel van. Een ijs en ijskoude keiharde wind gierde hier vanochtend om het huis heen en de temperatuur daalde navenant in het apartement, want dat is nog niet geheel tochtvrij. Maar volgens de "hemelkalender" is dat pas over twee weken. Dus er zijn nog kansen. Gisteren op het TV2 journaal een uitgebreide rapportage over gestrande reizigers in het zuiden. Veertig centimeter sneeuw in een nacht gevallen. Da's wel veel. En dan ook nog in een provincie waar zelden sneeuw valt. Lollig om palmbomen onder een dikke laag sneeuw te zien. Natuurlijk lag alles plat, scholen dicht, treinen stoppen, openbaar vervoer stokt. En een prima ding: de wegen werden gesloten voor vrachtverkeer. Dat verhinderde al te grote opstoppingen. Maar ja met die hoeveelheid sneeuw kun je het ook met een personenwagen wel schudden, zelfs al is de weg min of meer geruimd. Op het land zie je trouwens toch de natuur een aanloop nemen. De knoppen zwellen al op, de eerste bloembollen groeien al boven de grond uit, en de kamperfoelie begint al hebberig de beschikbare ruimte in te nemen. Nog even geduld dus. Gelukkig zijn de lammeren al een twee weken oud dus die kreperen dan ook niet meer bij een paar graden vorst.
Posted by mailleroncourt at 06:58PM (+01:00)
Energie Friday, March 12, 2010 Nu heeft niemand in NL de illusie dat de miljeu heffingen (= belasting = -/- inkomen) in allerlei vormen ook daadwerkelijk aangewend worden om de miljeu problemen aan te pakken of mogelijke neutraliserende maatregelen als bossen planten e.d. te betalen. Integendeel. Pretprojecten als protesten van miljeufreaks worden hier uit betaald, foldertjes en zelfs glossies worden met tonnen tegelijk gedrukt. Vliegtuigen waar
285
niemand iets aan heeft worden ermee gekocht en banken worden er mee ondersteund. (opmerking: heeft u al een bankier terecht zien staan bij de rechtbank?) FIJNSTOF Een van de smoesjes, pardon redenen, waarom er miljeu belasting op de benzine wordt geheven is het beruchte fijnstof dat tijdens het autorijden ontstaat. Fijnstof is niet fijn. Fijnstof komt voor een deel van de autobanden die op de snelwegen verslijten, uit de uitlaatgassen, spullen die sowieso over de weg vervoerd worden. Kijk maar eens op het kaartje, hoe donkerder hoe "fijner". Fijnstof in je longen geeft je een benauwd gevoel en vergiftigd je bloed. Maar ook niet te versmaden zijn de tonnen woestijnstof uit verre landen die over ons uitgestort worden, vulkaanas en meer van dat soort fijne dingen waar we absoluut niets voor en mee doen of überhaupt iets aan kùnnen doen met de beste wil ter wereld niet. Jawel schreeuwen dan die buro-vandalen: we heffen belastingen om het gebruik van de auto tegen te gaan. Dat dit jargon is om uw en mijn inkomen nog verder af te romen, en het plezier dat we nog aan autorijden zouden kunnen beleven van ons af te nemen, moge duidelijk zijn. Tuurlijk we gaan minder autorijden, niet uit miljeu oogmerk, maar omdat het gewoon niet meer te betalen is voor de normale mens met een gemiddeld inkomen. Want verstookt u voor de lol 50 euries extra belasting aan brandstof, dat kan gewoon niet meer uit, toch? Een verlicht despoot zou zeggen: bedenk rap eens wat maatregelen om dat tegen te gaan en hoppa, opgelost.
286
Maar in onze polder demokratie (demagogie) wordt er voor zover ik weet helemaal niets aan gedaan of ondernomen. Daar is immers geen geld voor? Watte?! Er wordt wel oeverloos over geouwehoerd. In talloze "overleg" organen, studiegroepen, kommissies, adviesraden, stuurgroepen, beleidsstuurgroepen, adviesburo's, adviseurs, (belasting)ambtenaren-overleggen, gesubsidieerde miljeu groepen.... Dit lijstje is schier oneindig, en geloof me in elke bestuurslaag wordt dit proces herhaaldelijk dunnetjes overgedaan: centrale overheden, provinciale en gemeentelijke... Want een rapport is geen rapport, er moet dan een adviesgroep komen die een beleid voorbereid waarmee een beleidsvoorbereidende raad weer een stuurgroep mee aan kan sturen welke dan uiteindelijk de opdracht aan weer een ander buro geeft een tweede studie te doen.
Waarover dan weer een rapport geschreven moet worden. Waarna het circus weer opnieuw begint. En bij de druif van Bachus gebeurt dat ook nog eens in organen als waterschappen, buurtraden, miljeuraden, stadsdeelraden, en dat ook weer op allerlei nivo's. Die gehele mallemolen van polderoverleggen dus. En dat kost dus allemaal niks. Ik noem maar een paar kostensoorten, zomaar uit de losse hand: aanwezigheidpremie, studietoelage, onkostenvergoeding, verblijfskostenvergoeding, subsidies, daggelden, ongemakstoeslagen, reiskostenvergoeding, studiereizen, kongressen, vrijstellingen, publicitaire kosten, overuren, kantoorkosten, advocaten, etc. etc. et cetera. Of is er juist daarom geen geld meer? Het geld waait gewoon weg, het verdampt. U denkt dat ik overdrijf? Nee hoor gewoon in het jaarverslag van binnenlandsezaken en de 13 andere ministeries na te lezen. Want dat slechts één ministerie zich met deze zaak bemoeit is natuurlijk UITGESLOTEN. Onvoorziene neveneffecten roept zo'n buro-vandaal dan ineens - overigens 100% voorspelbaar - weer. Zelfs een junkie die zich drie dagen aan een coma heeft liggen zuipen kan met een naald nog in zijn arm zonder nadenken direct en zonder stotteren vertellen wat er gaat gebeuren: minder omzet horeca, minder bezoek musea, pretparken, dierentuinen etc etc. Dus minder inkomen voor de schatkist DUS belastingen weer omhoog Ziet u dat beeld nu ook opdoemen? Een plaatje van een neerwaartse inkomens spiraal? Daar hoef je echt geen comateuse junk met een nadreunend dilirium tremens voor te zijn. Laat staan een buro-vandaal die de hele dag niets (anders) doet. CENTRALE Nu kreeg ik vanochtend een visioen. Nou ja een ideetje. Er wordt een miljeu toeslag geheven op aardgas, behalve voor electriciteits opwekking staat in het belastingsfactsheet. Hèe bingo dacht ik. Je krijgt toch subsidie als je stroom opwekt, innovatie korting als je iets nieuws bedenkt, en zovoort? Nou wat let je dan om een kleine gasgestookte mini electriciteitscentrale in je achtertuin te zetten. Zo'n micro turbine gekoppeld aan een dynamo of zo ( zou je met een iPhone een dynamo kunnen aandrijven?) En hoppa u bent in no-time in big business: een kosten vrije (dus gesubsidieerde) centrale in de achtertuin of op zolder. En het levert nog geld op ook! Én poen van de electriciteit, én poen van de subsidies, én gratis teruggewonnen warmte (wordt ook nog gesusidieerd). En waar het allemaal om gaat: geen belasting op het gas en electriciteit. Kan het nog mooier? U wordt rijk! De opbrengsten steekt u in aardwarmte (susidie en -/- belasting) en u kunt al snel op de Bahama's, st. Nevis, Dubai, Guernsey, gaan bankieren. Met een postbus bedrijfje op Curaçao, of zoiets. En inplaats van naar beneden gaat die spiraal weer omhoog, of niet dan. Posted by mailleroncourt at 10:02AM (+01:00)
287
0100446091
Non-customer created content (c) SharedBook and its licensors. SharedBook and Connect and Remember are trademarks of SharedBook Ltd. in the US and/or other countries. All rights reserved by their respective parties. Patents pending for the SharedBook technology. NOT FOR RESALE. For personal, noncommercial use only. LIABILITY LIMITED TO COST OF PRODUCT.
speciale dank gaat ui naar Wim, Dries, Els, Jeltje, Tjibbe en de vele anderen die dit project mede mogelijk hebben gemaakt
0100446091
Not for Resale
