Kwarto is een uitgave van Stichting Pergamijn Tiende jaargang Nummer 2 september 2011
Ik ga op vakantie en ik neem mee… • Uitrol academie aangenaam binnen • Pergamijn past goed bij selfsupporting • Nieuw MT voor Stichting Pergamijn • Minisymposium ondersteuningsplan • Dag van de wijk • Watersley is een beetje als mijn tweede thuis • Opening Vroenhof Houthem • Koninginnedag 2011 in Thorn
1.
Column Pergamijn? Dat ben je zelf! 1. Zondag 14 augustus raasde de Enecotour tot twee maal toe over Watersley. De bekende sportpresentator Mart Smeets noemde tijdens de TV-uitzending Watersley ‘de Sint Pergamijn Berg’. De Sint Pergamijn Berg was de berg waar de beroemde Enecotour beslist zou gaan worden! In de week na de Enecotour waren er tientallen fietsers en wandelaars die, in navolging van de Enecotour, de Sint Pergamijn Berg kwamen bedwingen. De Sint Pergamijn Berg is inderdaad in sneltreinvaart een beroemde berg aan het worden bij de hobby-wielrenners en andere sportievelingen. Zo wilde ook een mevrouw in een elektrische rolstoel de berg bedwingen. Maar ja, de accu liep snel leeg. Ik wierp me uiteraard op als hulpverlener, maar pffffffffffff daarna stond het zweet op mijn rug… 2. Ik heb vandaag de kapel van Watersley heropend. Voor drie euro vijftig schenk ik een glaasje vers en koel water in voor de dorstige wielrenners en andere recreanten. En als ze er een tientje bij leggen ga ik hen nog voor in het gebed om te smeken om hulp van Boven tijdens de oneindige klim op de Sint Pergamijn Berg. En met het geld dat dit opbrengt ga ik Watersley kopen! Dan leg ik een vaste finishlijn bij De Tent en bouw ik de oude paviljoens om tot een resort voor bejaarde wielrenners. Oh ja, uiteraard zorg ik ook voor stopcontacten langs de route om de elektrische rolstoelen, fietsen en looprekken te kunnen opladen. Het onder 2 genoemde is fantasie. Het onder 1 genoemde is weliswaar echt gebeurd, maar is toch gebaseerd op een fout. St. Pergamijn staat voor Stichting Pergamijn en niet voor Sint Pergamijn. Mart Smeets lette niet op en het fenomeen de Sint Pergamijn Berg bleek geboren. Tja, wat er zoal kan gebeuren met communicatie. Dezelfde dingen zie ik ook in het informele circuit van Pergamijn. Allerlei verhalen gaan er rond en de reorganisatie blijkt een dankbaar onderwerp te zijn. Soms worden er zaken verdraaid en soms wordt er gefantaseerd. Het nadeel van verdraaiingen, verkeerde interpretaties, fantasieën is, dat we zo met z’n allen het beeld van Pergamijn vertroebelen. Ik heb me voorgenomen om, als een bericht uit het informele circuit me bereikt en van belang voor mijn werk is, ik eerst naga of dit bericht juist is. Als we dat met z’n allen doen, laten we het beeld van Pergamijn fris en onbezoedeld. Want: ’Pergamijn? Dat ben je zelf!’ Harrie Houben, unitmanager 2.
Ik ga op vakantie en ik neem mee… Stichting Bosjuweel organiseert creatieve vakanties voor mensen met verstandelijke beperkingen. De vakanties zijn bedoeld voor mensen die zelfredzaam zijn en die met voor hen onbekenden op vakantie kunnen. Zo ontstaan gemengde groepen die samen een themavakantie beleven, waarbij de professionele ondersteuning in handen is van Bosjuweel. In de afgelopen zomerperiode genoten ook enkele cliënten van Pergamijn van een vakantie met als thema ‘politie’. Paul Joosen was bereid om voor de Kwarto verslag uit te brengen. Ik ben op 19 augustus voor enkele dagen op groepsvakantie geweest met Stichting Bosjuweel. Het thema van de vakantie was ‘politie’. De eerste dag kwamen we aan op de boerderij. We kregen bij ontvangst koffie met koekjes. Omdat we elkaar niet allemaal kenden, hebben we ons voorgesteld door het spelen van een spel. We moesten van elkaar een politiesignalement maken. Ik werd omschreven als ’een man met een bril en een grijze broek’. Hierna hebben we onze tassen uitgepakt en zijn we lekker gaan eten. ‘s Avonds hebben we uitgerust en wat gedronken aan de bar. De tweede dag begon goed, met een feestje omdat er iemand jarig was. Na het toezingen van de jarige werden er voor die dag twee hoofdagenten aangewezen. Deze agenten moesten de omgeving verkennen. Hen was opgevallen dat er genoeg rookmelders waren, maar er werd wel gevraagd of het inbraakalarm goed werkte. We waren echter niet bang, eventuele inbrekers konden we wel aan met z’n allen. ‘s Middags hebben we allerlei politieopdrachten uitgevoerd: we hebben misdrijven opgelost, ‘geschoten’ en een misdaadspel gedaan. Na het avondeten trad een artiest op die op allerlei instrumenten kon spelen, dat was heel mooi.
De volgende dag begon helaas met veel regen. Toen het opklaarde konden we toch naar het pretpark. In het pretpark hebben we echt genoten van alle attracties, zoals de botsauto’s, het spookhuis en de achtbaan. Ik vond het heel leuk om in de winkels rond te kijken. ’s Avonds werden films vertoond. Op de vierde dag was er een bezoek aan het politiebureau gepland. Ik werd die dag samen met Jo Lennerts als hoofdagent aangewezen. Wij moesten de vooraf opgestelde vragenlijst overhandigen aan de politie. De politieagenten beantwoordden alle vragen, waardoor we nu veel meer weten over wat de politie allemaal doet. We mochten een kijkje nemen in de garage waar alle motors en auto’s van de politie stonden. Als verrassing mochten we een ritje maken in een politiebusje met de sirene aan! Ook moesten we een blaastest afnemen, gelukkig had ik geen alcoholische drank gehad… Tenslotte is er een groepsfoto gemaakt, die ik in mijn vakantieboek heb geplakt. Het was een leuke vakantie, waar ik nog vaak met plezier aan zal terug denken. Paul Joosen
Paul Joosen (links) op het politiebureau 3.
Uitrol academie binnen Pergamijn past goed bij selfsupporting 28 juni 2011, een snikhete middag… Werkconferentie van de academie voor zelfstandigheid voor pas benoemde unitmanagers en het managementteam, met medewerking van ervaringsdeskundigen. Dat zijn studenten, trainers en medewerkers van – toen nog zogeheten - AKc en divisie Parkstad Heuvelland, waar de academie medio 2009 van start ging met een groep van twintig studenten. Het programma startte met een door de studenten en trainers verzorgde lunch. Want ook dát hebben de cliënten geleerd, sinds ze twee jaar geleden studenten werden.
Doel van de middag was om te laten zien wat de werkwijze van de academie inhoudt en wat het betekent voor medewerkers om cliënten als studenten te zien én te begeleiden. Na enkele korte presentaties volgden twee workshops verzorgd door trainers en studenten en er werden enkele films vertoond waarin over ervaringen werd verteld. Medewerker Connie Packbier, werkzaam binnen woonvoorziening Westerflier, vertelt: ‘Het doet iets met studenten, maar ook met mij als medewerker. Het is écht anders.’ Selfsupporting is een besturingsmodel, dat Pergamijn nu gaat invoeren. De werkwijze van de academie is een ondersteuningsmodel voor cliënten, en dat past goed bij elkaar. De deelnemers gaven uiteindelijk tips en adviezen. Na een stemming kwam als één rode draad uit de werkconferentie naar voren, dat er behoefte is aan duidelijke communicatie met betrekking tot het implementatietraject. De deelnemers ondersteunden de visie dat deze werkwijze onderdeel moet worden van het reguliere ondersteuningsproces binnen Pergamijn. Het is ook duidelijk dat kennis en methodiek verder ontwikkeld moeten worden, zeker als de werkwijze verbreed wordt naar meer doelgroepen. De bereidheid om ermee aan de slag te gaan is groot. De stelling dat er allerlei extra organisatorische randvoorwaarden moeten worden vervuld, kreeg weinig bijval. Dat spoort met de gedachte dat het een onderdeel moet zijn van het
4.
Aangenaam Ik ben Marco Blummel en ik ben 21 jaar. Ik ben al twee jaar student van de academie voor zelfstandigheid en werk in de keuken van ‘de Eetkamer’ in Hoensbroek. Daar doe allerlei werk zoals eten voorbereiden en klaar maken, opruimen en poetsen. Ik ga naar de academie omdat ik wil leren zelfstandig te wonen.
reguliere werkproces, hetgeen vraagt om heldere prioritering en keuzes van management en medewerkers. Dit betekent ook dat de academie aansluiting wenst bij bestaande activiteiten en initiatieven die uitgaan van vergroting van regie en participatie. Denk aan activiteiten op het gebied van buurtgericht werken, vergroting van sociale netwerken, vrije tijd, arbeidsparticipatie (Stapp). De uitrol gaat stap voor stap, er kan niet zo maar worden gestart. Medewerkers die met de methodiek gaan werken moeten worden geschoold. Daarmee wordt op korte termijn begonnen. De stuurgroep zal het implementatieplan verder ontwikkelen, in samenwerking met de unitmanagers.
Ik woon in een appartement in Akkerweide. Eerst woonde ik met meer mensen samen in de Socratesstraat en kreeg meer begeleiding. Nu woon ik alleen en wil ik zo veel mogelijk doen zonder begeleiding. Ik heb op de academie geleerd om mijn eigen was te doen, ik heb een kasboek gemaakt dat ik iedere week gebruik en ik heb lessen gehad in computergebruik, geld, rekenen en verkeer. Ik heb geleerd een pinpas en een ov-chipkaart te gebruiken en nu ben ik geslaagd voor het bromfietscertificaat. Ik wil natuurlijk een scooter aanschaffen. Ik ga zelf koken: een inductiekookplaat en pannen heb ik al gekocht. Ik wil graag helemaal zelf mijn geld beheren, ik heb mijn eigen computer en doe mijn eigen poetswerk. Het liefst wil ik ooit wonen zonder begeleiding, in een flat of huis! Marco Blummel
Voor wie het zelf wil zien: kijk eens op de website van TV-Limburg die onlangs ook aandacht aan de academie besteedde. Surf naar: http://www.tvl.nl/nl/programmas/ limburg-vandaag/rubrieken/lijf-leven/zelfstandigheid-bijpergamijn/ Marc van Ingen
Kersttocht 2011 Op zaterdag 10 en zondag 11 december worden op Watersley 1 in Sittard de kersttocht én de kerstmarkt georganiseerd. De kersttocht is op zaterdag van van 16.30-20.30 uur. De kerstmarkt is op zaterdag van 10.00-22.00 uur en op zondag van 10.00-18.00 uur, met de hele dag live muziek in ontmoetingscentrum De Tent. Graag tot dan!
5.
Lilian Hanssen en Hub Hartmans
Nieuw MT voor Stichting Pergamijn Selfsupporting. Dat is het sleutelwoord dat het nieuwe, vierkoppige managementteam (MT) van Stichting Pergamijn hoog in het vaandel heeft staan. In de praktijk betekent het dat de ondersteuning direct rondom cliënten wordt georganiseerd. Teams krijgen daardoor meer zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. ‘We willen het ondernemerschap in onze medewerkers prikkelen, waardoor we als organisatie beter kunnen reageren op toekomstige ontwikkelingen.’ Vanaf 1 juli kent Stichting Pergamijn een nieuw MT. Drie mannen en een vrouw die het klappen van de zweep binnen de organisatie inmiddels kennen, maar in hun nieuwe rol willen ze Pergamijn beter voorbereiden op de toekomst. Lilian Hanssen (manager cliëntendienstverlening), Hub Hartmans (manager beheer en informatievoorziening), Ignas Huijbers (manager kwaliteit en innovatie) en Roel Matenaar (manager economie en financiën) vormen samen het MTkwartet. Vanuit hun visie en nieuwe manier van werken gaan ze ervoor zorgdragen dat Pergamijn een zo goed mogelijke aanbieder voor de cliënten is en blijft.
6.
Veel veranderingen ‘Omdat er de laatste jaren veel veranderingen in zowel de interne als externe omgeving hebben plaatsgevonden, moeten wij onze visie hierop afstemmen. Bij externe factoren kun je denken aan maatschappelijke zaken rondom langdurige zorg en politieke factoren. Maar ook de financiering van de zorg heeft de afgelopen periode een belangrijke rol gespeeld’, legt Hub uit. ‘Een feit is dat Stichting Pergamijn jarenlang heeft gewerkt vanuit twee hoofdlocaties, te weten die in Echt en die in Sittard, terwijl we nu constateren dat we inmiddels over 42 woonvoorzieningen en activiteitencentra in wijken beschikken. Deze grootscheepse decentralisatie vergt een ander
organisatiemodel en een andere manier van aansturing van de medewerkers binnen Pergamijn. We hebben daarom gekozen voor het selfsupporting-model, waarin we de vrijheid om een hoop dagelijkse zaken zelf te regelen, onderbrengen in de teams.’
Kwaliteitseisen naleven ‘Uiteraard kan en mag niet alles’, benadrukt Lilian. ‘Voorop staat dat we moeten voldoen aan wet- en regelgeving en dat we de kwaliteitseisen naleven. Maar er is een hoop mogelijk, waar dat tot voorheen niet het geval was.’ Voor de medewerkers op de werkvloer betekent het concreet dat zij niet meer voor elk wissewasje contact hoeven op te nemen met de centrale diensten. Wil een cliënt een nieuwe kleur op de muren in zijn kamer? Dan kan de teamleider dat voortaan zelf regelen. Net als het bestellen van goederen of het doen van kleine reparaties.
Hogere cliënttevredenheid Daar komt nog bij dat de nieuwe aanpak ook de cliënten stimuleert om meer in te brengen in de dagelijkse zaken, bijvoorbeeld bij het helpen met schoonmaken of het koken van de warme maaltijd. Roel: ‘Het uiteindelijke doel is een hogere cliënttevredenheid. Dat hebben we, naast medewerkers tevredenheid en een sluitend huishoudboekje, nadrukkelijk vastgelegd in onze visie 2010-2015. Ik ben ervan overtuigd dat het personeel genoeg bezieling heeft in de zorg voor cliënten, maar tegelijkertijd worden we met zijn allen ook geconfronteerd met toenemende zakelijkheid in de zorg. De kunst nu is om de juiste balans te vinden tussen bezieling en zakelijkheid. We geven hiertoe iedere medewerker meer mogelijkheden om zelf keuzes te maken binnen vastgestelde kaders.’ ‘Het MT moet dat alles faciliteren’, besluiten de vier MT-leden eensgezind.
Schoonmaak Ook voor de schoonmaak van de woonvoorzieningen in de wijken geldt dat principe voortaan. ‘De teams zorgen straks zelf voor de schoonmaak van de woningen’, legt Hub uit. ‘Daarvoor wordt dan bijvoorbeeld een huishoudelijke kracht aan een team toegevoegd. Het facilitair bedrijf dat dit tot nu toe voor haar rekening nam, verdwijnt naar de achtergrond, hoewel het voor advies wel altijd bereikbaar is.’ Het betekent dat teams vrijer zijn in hun aanpak. Lilian: ‘Bij de ene cliënt moet anders of meer worden schoongemaakt dan bij een andere cliënt die overdag nooit thuis is. In het verleden hielden we te zeer vast aan het vastgestelde aantal poetsminuten per kamer terwijl dat helemaal niet efficiënt hoefde te zijn.’
Uiteindelijke doel ‘Het betekent dat we met deze manier van werken nog dichter bij de cliënten staan en klaar zijn voor de toekomst. Het geeft ons het gevoel dat medewerkers met nog meer enthousiasme aan de slag gaan om cliënten te ondersteunen. Als we daarbij het ondernemerschap in ieder personeelslid kunnen stimuleren, is ons doel bereikt.’
Ignas: ‘Uiteindelijk moet de nieuwe manier van werken leiden tot een hogere tevredenheid onder de medewerkers en de cliënten. Wij denken dat dat zeker gaat lukken. Als je eigenaar bent van je eigen ‘winkel’, voel je je vaak meer betrokken bij wat er speelt en is er een grotere kans op succes. Medewerkers zien immers meteen het resultaat van hun eigen acties.’
Ignas Huijbers en Roel Matenaar 7.
Minisymposium ondersteuningsplan
Op 25 mei vond in Sittard het minisymposium over het ondersteuningsplan (OP) plaats. In het licht van de aankomende organisatiewijzigingen, is tijdens dit symposium stilgestaan bij de voortgang en verdere ontwikkeling van dit plan. Het was een ideaal moment om in een groter verband dieper op de materie in te gaan en te luisteren naar ervaringen van direct betrokkenen. Ongeveer veertig medewerkers uit alle geledingen van de organisatie waren uitgenodigd om deel te nemen. Tevens had de cliëntenraad twee leden afgevaardigd. Het dagvoorzitterschap was in handen van Bart van Dolderen, docent aan de Hogeschool Zuyd. De aftrap werd verzorgd door Lilian Hanssen, manager cliëntendienstverlening, die – behalve het hoe en waarom van deze ochtend ook de geschiedenis van het OP binnen Pergamijn schetste. Het belangrijkste gedeelte van de ochtend werd onder leiding van gespreksleiders in subgroepen gedebatteerd. Het ging daarbij over de organisatie rondom de totstandkoming van het OP en over de structuur van het OP. Er werd stilgestaan bij de zaken die goed gaan en bij de verbeterpunten. Alle deelnemers hadden de onderwerpen van tevoren thuis ontvangen, en dat was te merken. Met een ongekend tempo gingen de groepen fanatiek aan het werk. Na ruim een uur werden de bevindingen per groep teruggekoppeld en trok dagvoorzitter Bart de eerste conclusies.
Cliënt centraal Opvallend (of eigenlijk ook weer niet) is dat de cliënt steeds centraal staat. Het ondersteuningsplan moet niet alleen de organisatie en de medewerker dienen, maar vooral en bovenal de cliënt.
8.
Dag van de wijk Perspectief Bijna alle subgroepen hebben het jammerlijk ontbreken van het perspectief in het huidig OP benoemd. Het OP is nu nog te veel gericht op de dagelijkse ondersteuning, de korte termijn. Juist voor de doelgroep van Pergamijn is het perspectief op de lange(re) termijn van belang. De meeste cliënten blijven immers hun hele leven lang bij Pergamijn.
Onpersoonlijk Ook werd aangegeven dat er begrip is voor de verplichte wettelijke zaken die in het OP aan bod moeten komen. De begeleidingsomgeving, het perspectief en de inspirerende (bindende) factoren moeten echter veel meer tot uitdrukking komen. Het geprinte ondersteuningsplan is erg klinisch, staat vol met afkortingen en coderingen, is onpersoonlijk en al met al slecht leesbaar.
Scholing Scholing en instructie van medewerkers in de nieuwe organisatiestructuur is enorm belangrijk. Er werd tijdens het symposium in korte tijd veel gezegd, verteld, beweerd en opgemerkt. In de zomermaanden na het symposium werd structuur aangebracht in alles wat geopperd is, waarbij de aangegeven verbeterpunten en suggesties de leidraad vormden. Resultaten van het symposium worden samen met de resultaten van de intern gehouden OP-enquête gebruikt om de inhoud en het proces rondom het ondersteuningsplan verder te ontwikkelen en verbeteren. Kortom: we gaan op zoek naar de x-factor van het OP. U zult daarover zeker nog van ons vernemen. De organisatie van het symposium was zeer tevreden over de inzet en positief kritische betrokkenheid van alle deelnemers. ‘Dat moeten we vaker doen’, was na afloop een veelgehoorde kreet. Dat is een goed teken!
Op 17 april 2011 vond in de buurt Laan van Westfalen een voorjaarsmarkt plaats, waaraan cliënten van Pergamijn hebben deelgenomen. Katja Bronstring was één van de enthousiaste deelnemers en verkoper van zelf gemaakte producten. Zij maakte met medewerker Odyvet van de Vin een verslag van deze dag en haar belevingen: Het was een super fijne dag, het weer was prachtig en er was muziek en van alles te eten. We hadden vooraf veel reclame gemaakt en de markt onder de aandacht gebracht in de buurt en binnen Pergamijn. Er waren een groot aantal deelnemers en ook veel bezoekers die de hele middag hebben gesnuffeld tussen alle mooie spullen. Zo waren er kaarten te koop, beschilderd keramiek, schilderijen enzovoort. Muziek en allerlei lekkers om te eten en drinken hebben de voorjaarsmarkt tot een echt feest gemaakt. Aan het einde van de middag was het tijd om de onverkochte verkoopwaar weer in te pakken, maar dat was zo gebeurd. Het werk van de kunstenaars was voor een groot deel verkocht! Moe maar voldaan keerden we huiswaarts. Ik hoop dat er volgend jaar weer een voorjaarsmarkt is, want dan wil ik zeker weer mee doen. Katja Bronstring
Thijs Korsten, manager cliëntservices
Katja Bronstring (rechts) en medewerkers
Tonny Hage: al ruim veertig jaar het visitekaartje van Watersley
‘Watersley is een beetje als mijn tweede thuis’ Sinds jaar en dag is ze hét visitekaartje van Watersley in Sittard. Ruim 42 dienstjaren heeft Tonny Hage-Hoek er inmiddels opzitten als receptionist, maar ze gaat er nog steeds voor. ‘Toen ik hier eind jaren zestig als meisje van zeventien kwam solliciteren, had ik nooit verwacht dat ik hier zo lang zou blijven en dat dit gebouw een beetje als mijn tweede thuis zou gaan voelen’, bekent ze. ‘Vanaf mijn eerste werkdag voelde ik me hier thuis. De Paulus Stichting was in opbouw, er waren zo’n honderd cliënten en veel personeel woonde intern. Dat gaf een heel sterk groepsgevoel.’
Leegloop Hoe anders is het de laatste jaren sinds er een gestage leegloop heeft plaatsgevonden. Tonny: ‘Ik zag de ene na de andere dienst vertrekken en ook van alle cliënten woont nog maar een klein gedeelte op het terrein. Er was zelfs sprake van dat dit gebouw volledig ontmanteld zou worden.’ Het leek er inderdaad op dat het hoofdgebouw op het terrein van Watersley eind dit jaar zou komen leeg te staan. Maar inmiddels is besloten dat het markante oude klooster blijft behouden voor Pergamijn.
10.
Lief en leed Veel lief en leed heeft ze in de loop der jaren vanaf haar plek in de centrale hal kunnen gadeslaan. ‘In mijn beginjaren ging het vaak om ouders die hun kind kwamen brengen en voor een lange periode afscheid moesten nemen. Het hoorde bij de visie van toen.’ Watersley is meer dan alleen maar een baan voor haar. Ook in haar vrije tijd is ze op het terrein te vinden. Ze werkt bij grote activiteiten als vrijwilliger in het ontspanningscentrum. Liefst samen met echtgenoot Rinus die daar geregeld bardienst draait.
Nieuwe bestemming Tonny Hage was de eerste receptionist die indertijd voor de Paulus Stichting de voordeur opende. En de voordeur zal voorlopig nog open blijven gaan. ‘Ik ben blij dat er toch een bestemming is gevonden voor dit prachtige gebouw uit 1752. Voor mij is het nog altijd het oude klooster dat jarenlang als intensieve leefgemeenschap heeft gefungeerd. Elke gang, elk hoekje, elke kamer heeft voor mij een eigen verhaal. Dit gebouw verdient weer een mooie bestemming.’
Opening Vroenhof Houthem Op woensdag 15 juni 2011 werd de nieuwe woon- en activiteitenvoorziening Vroenhof in Houthem geopend en officieel gezegend. Het was een mooie dag en iedereen was feestelijk uitgedost. Om 14.00 uur ging de poort open en werd eenieder welkom geheten door de bewoners en medewerkers van Vroenhof. Al snel kwamen de mensen uit de buurt een kijkje nemen. Ook ouders, broers en zussen en andere familieleden en bekenden waren van de partij. Al genietend van een expositie van schilderijen –gemaakt door een buurtbewoner en de vader van een cliënt- kon iedereen de nieuwe locatie bekijken. Om 16.00 uur vond de officiële opening plaats door burgemeester Martin Eurlings. Hij heette de bewoners en medewerkers van harte welkom in de gemeente Valkenburg aan de Geul. Namens één van de bewoners werd voorgelezen hoe zij de verhuizing en de voorbereiding ernaar toe heeft beleefd. Dit gaf een persoonlijke tint aan deze dag. Ter afsluiting van het officiële deel werden door de bewoners heliumballonnen los gelaten. Daarna was er nog tijd voor een hapje en een drankje. Er was een suikerspinautomaat, een schminkclown en live accordeonmuziek. Het was een geslaagd feest. Vroenhof zal een echt thuis worden.
11.
Koninginnedag 2011 in Thorn
Via het schoolproject ‘Een koninklijke troon’ hebben de broers Arno en Ronald Bex, samen met andere leerlingen een troon voor Koninginnedag gemaakt. Arno en Ronald zijn cliënten van Pergamijn. In totaal waren er 25 tronen gemaakt. Op vrijdag 29 april werd er een generale repetitie gehouden met een heuse namaak-koningin. Op 30 april was het zover: Arno en Ronald moesten al om 06.30 uur in Thorn zijn. Na enkele uren vol spanning wachten, kwam de koningin met haar familie door de straat waar de klas van de broers stond. Kroonprins Willem-Alexander en prinses Mabel zijn op de troon gaan zitten, dat was heel bijzonder. De klas van Arno en Ronald had de mooiste troon gemaakt en sleepte de ‘Prinses Amalia-cup’ in de wacht. De dag werd feestelijk afgesloten met een gezamenlijk etentje. Arno en Ronald, gefeliciteerd!
www.pergamijn.org Colofon Redactie Thijs Korsten, Brigitte Knoben, Marian Maaskant, Hans Kersten, Marly Kurvers, Marjo Joosten Fotografie en vormgeving Fraipont Visuele Communicatie - Gideon Fraipont Teksten © [Tekst & Meer] - Graziella Runchina 12.
Contact Postbus 40, 6100 AA Echt ISSN: 1571-9049 © Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd of gedupliceerd tenzij met de toestemming van de redactie en de bronvermelding.
