Jaargang Nummer Februari. EuroVisie. Eurovisie is een uitgave van:

E V EuroVisie

Jaargang 7 Nummer 3 Februari 2012

Eurovisie is een uitgave van:

Advertentie Drukker

COLOFON EUROVISIE Februari 2012 Jaargang 7 Nummer 3 Hoofdredacteur: Elizabeth Bijl

Redactie: Vera Duivenvoorden Michel Bjelanović Linde-Kee van Stokkum Daan Schavemaker Christopher Houtkamp Denise Coenegracht Esther Sinnige Fleur Eymann

Medewerkers: prof. dr. Joep Leerssen

Redactioneel

Time flies when you’re having fun, een cliché maar ook de kern van deze nieuwe Eurovisie. Het tweede semester is begonnen, de helft van het collegejaar zit er alweer op. Waar sommigen de afgelopen paar weken het buitenland hebben opgezocht, zaten anderen nog hard te zwoegen voor de hertentamens. Inmiddels is de lange vakantie voorbij. De bibliotheek op het PC Hoofthuis begint weer vol te stromen en de computers zijn constant bezet. Ook drukken de nieuwe tentamens, essays en deadlines alweer op je schouders. Om je een beetje ontspanning te bieden in deze hectische tijden heeft ons nieuwe redactielid Esther Sinnige onderzoek gedaan naar de leukste plekken voor een avondje uit in Amsterdam. Zij is overigens niet het enige nieuwe redactielid van Eurovisie: Denise Coenegracht komt ons vanaf deze editie versterken. Zij ging voor je op zoek naar de geschiedenis van de Occupy-beweging. Christopher bezocht het politieke hart van Europa. Het werd hem daar meer dan duidelijk dat wij allemaal recht hebben op een meer realistische voorlichting vanuit Brussel. Zijn strakke analyse zet je Europagerelateerde gevoelens weer even op scherp. Verder laat Linde-Kee haar licht schijnen over Valentijnsdag en kun je alles lezen over de stedentrip die SES maakte naar Keulen. Al met al een heerlijke tweede editie. Geniet ervan!

Eindredactie: Michel Bjelanović Erlijn Netz

Vormgeving: Fleur Eymann Léon Vlegels

Met dank aan: Anna Melchers

Redactie v.l.n.r.: Daan Schavemaker, Christopher Houtkamp, Vere Duivenvoorden, Esther Sinnige, Denise Coenegracht, Michel Bjelanović, Linde-Kee van Stokkum & Fleur Eymann.

Redactieadres: Spuistraat 134 1012 VB Amsterdam T.n.v. SES Eurovisie

Adverteren, vragen of opmerkingen: [email protected]

04 06 08 10 12 14

Brussel Scritpie Fictie Leerssen Alumnus Occupy

16 18 20 23 24 26

Mozart Keulen Europa Valentijn Amsterdam Mededelingen

Correspondentie: Wil je reageren, ook een artikel schrijven of gewoon een mededeling doen? Mail dan naar [email protected]

Brussel

Brussel anno 2011: Dichtung und Wahrheit - Christopher Houtkamp Als student van de Europese studies-master Identity and Integration bezocht redacteur Christopher Houtkamp op 30 november en 1 december jl. Brussel, het politieke hart van Europa. Één ding werd hem in ieder geval duidelijk: de PR-machine van de EU draait op volle toeren, maar slaagt er desondanks niet in om de Europese boodschap geloofwaardig over het voetlicht te brengen. De meeste studenten Europese Studies zullen Brussel ongetwijfeld goed kennen. De Belgische hoofdstad herbergt talrijke Europese instellingen, zoals de Europese Commissie, het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie. Dat Europese karakter van Brussel kan zelfs de meest onwetende toerist nauwelijks ontgaan: in de sfeervolle, maar toch ook chaotische en ietwat vervallen metropool prijkt op vrijwel iedere straathoek een enorme reclameposter, waarop hem in ronkende leuzen duidelijk wordt gemaakt wat voor zegeningen de EU ons allemaal heeft gebracht. Zo leidt de CAP (Common Agricultural Policy) ons naar een “sustainable future”. Een weinig geloofwaardige boodschap, zeker als je bedenkt dat de landbouwsector, nog altijd actief gesubsidieerd door de CAP, met grote afstand milieuvervuiler nummer één is. Behalve in levensgrote reclameposters investeert de EU ook in kleinere promotiecampagnes: in heel Brussel sjouwen toeristen rond met blauwe plastic zakken, waarop de Europese vlag in hartjesvorm is afgebeeld. Het is een van de vele PR-pogingen om Europa ‘dichter bij de burger’ te brengen, of misschien zelfs bij de onzekere burger een Europees identiteitsgevoel op te wekken, maar het is zeer twijfelachtig of deze EU-medicijnen bij iedereen zullen aanslaan. De nietsvermoedende lezer heeft na dit wat kritische begin ongetwijfeld de indruk dat ik tot het eurosceptische kamp behoor. Het tegendeel is waar: ik ben een vurig voorstander van het Europese project en kijk zelfs reikhalzend uit naar de geboorte van een federale Unie. Wat mij betreft worden de huidige regeringsleiders liever vandaag dan morgen langs democratische weg vervangen door gouverneurs en krijgen we een echte parlementaire democratie op Europees niveau, waarin het Europees Parlement exclusief verantwoordelijk is voor de samenstelling van de Europese Commissie. Juist vanwege mijn pro-Europese houding was het me zwaar te moede om tijdens mijn allereerste bezoek aan politiek Brussel te merken in wat voor deplorabele toestand de EU zich bevindt. De Europese ambtenaren zijn blijkbaar de wanhoop nabij, anders valt niet te verklaren dat ze elke PR-truc, hoe doorzichtig ook, uit de kast halen om nog iets van de populariteit van ‘Europa’ te redden.

“Eijckhout (30 november): binnen vijf jaar stappen de Engelsen uit de EU” Hoe schrijnend de hierboven beschreven situatie ook moge zijn, ons bezoek aan Brussel kende niet louter negatieve momenten. Zo hadden wij het voorrecht om met Europarlementariër Bas Eijckhout van GroenLinks en ambtenaren van de Europese Commissie te spreken over de actuele Europese politiek. Eijckhout bedreef PR op hoog niveau, hetgeen van een goed politicus verwacht mag worden. Een vol uur lang droeg hij gedreven tal van plausibele argumenten aan waarom wij het pro-Europese gevoel moeten behouden c. q. aankweken. Hij wees ons op het veranderende wereldtoneel, waarop de Europese lidstaten afzonderlijk een steeds irrelevantere rol spelen. Hij benadrukte dat de grootste problemen van deze tijd, zoals migratie, duurzaamheid en de eurocrisis, schreeuwen om een solide transnationale oplossing. Aan het eind van zijn gloedvolle betoog had hij nog een uitsmijter in petto, namelijk een voorspelling over de toekomst van Groot-Brittannië in de EU: binnen vijf jaar stappen de Engelsen uit de EU, binnen twintig jaar keren ze met hangende pootjes terug. N.B: hij deed deze uitspraken vóór de beruchte EU-top van 9 december. De volgende dag brachten we een bezoek aan de ambtenaren van de Europese Commissie. Gespreksthema: ‘Europe 2020’. Voor wie niet bekend is met dit document: Europe 2020 is het tienjarenplan van de Europese Commissie om in de hele EU ‘smart, sustainable and inclusive growth’ te realiseren. Het docu-

4

ment staat bol van de ambitieuze plannen, variërend van het verruimen van de budgetten voor onderwijs tot het uitbannen van de armoede voor twintig miljoen Europeanen. Je kunt je afvragen of deze doelen überhaupt te realiseren zijn in deze economisch barre tijden. De Commissie heeft hier uiteraard goed over nagedacht en besloten dat lidstaten overal op mogen bezuinigen, behalve op terreinen die groei bevorderen, zoals onderwijs en innovatie. Ook het klimaat voor het bedrijfsleven dient te worden ontzien.

“Het publiek heeft recht op een meer realistische voorlichting vanuit Brussel” Een probleem waar Europe 2020 ongetwijfeld tegenaan zal lopen is dat de meeste afspraken niet afdwingbaar zijn: de Commissie kan de lidstaten aansporen haar fraai geformuleerde idealen te volgen, maar het is aan de nationale regeringen of ze er gehoor aan geven. Daar hebben deze vooralsnog weinig reden toe, want het Europe 2020-plan lijkt niet helemaal goed doordacht. De ambtenaar die ons voorlichtte gaf een gelikte presentatie, met prestigieuze tabellen waarin de voortgang van de lidstaten in het implementeren van de plannen van de Commissie op een didactisch geheel verantwoorde wijze werd gedemonstreerd. Je zou haar bijna gaan geloven dat wij met ‘Europe 2020’ in de hand op weg zijn naar een betere toekomst voor elk Europees land. Twee vragen uit de zaal brachten de voorlichtster echter in ernstige verlegenheid. Zo werd gevraagd of de aanbeveling van de Commissie om overal op te bezuinigen, behalve op sectoren die groei bevorderen, er niet automatisch toe zou leiden dat er zou moeten worden gekort op sociale zekerheid en gezondheidszorg. Dat valt echter niet te rijmen met de ambitie van de Commissie om twintig miljoen mensen uit de armoede te tillen. Het antwoord van de voorlichtster luidde laconiek: “op sociale zekerheid en gezondheidszorg mag óók niet bezuinigd worden”. Het feit dat deze twee beleidsterreinen, samen met de ‘groeibevorderende sectoren’ zeker 75% van de begroting vormen van de meeste lidstaten was haar wellicht ontgaan. Een andere vraag betrof de plannen van de Commissie om de zogeheten ‘macro-economische onevenwichtigheden’ in de eurozone, die door de meeste economen worden benoemd als hét kernprobleem van de huidige schuldencrisis, op te lossen. Hierop was haar antwoord simpelweg: “dat is een interne aangelegenheid van de lidstaten, daar gaan wij als Commissie niet over”. Het zal de lezer niet verbazen dat ik met een bloedend pro-Europees hart de zaal, en uiteindelijk ook Brussel, verliet. Toch vond ik het een geslaagde excursie en wel omdat het mij meer dan ooit duidelijk is geworden dat de EU nog lang niet ‘af’ is. Ook is mij duidelijk geworden dat het publiek recht heeft op een meer realistische voorlichting vanuit Brussel: pertinente leugens, zoals dat de CAP duurzaamheid bevordert of de totaal overspannen verwachtingen van Europe 2020, doen de geloofwaardigheid van de EU ongetwijfeld geen goed en zijn koren op de molen van de eurosceptici.

Eurovisie Februari 2012

5

Scriptie

Tariq Ramadan in een notendop - Vera Duivenvoorden Vera Duivenvoorden schrijft momenteel haar bachelorscriptie over Tariq Ramadan en Euro-Islam. In dit artikel vertelt zij in een notendop wie Tariq Ramadan is en waarom juist hij interessant is voor haar bachelorscriptie.

Als we het hebben over islam in het westen, komen we snel uit bij de veelbesproken moslimintellectueel Tariq Ramadan. Hij spreekt veel over muslims in de westerse samenleving. In 2004 werd hij door de Time Magazine uitgeroepen tot een van de honderd meest invloedrijke personen van de 21e eeuw. Waarschijnlijk gaat er bij velen een belletje rinkelen als ik het heb over de bruggenbouwer in Rotterdam die in 2009 ontslagen werd omdat hij gedurende zijn functie bij de gemeente Rotterdam en zijn baan als gasthoogleraar aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam tegelijkertijd ook voor de omstreden Iraanse zender Press tv werkte. Tariq Ramadan heeft in 2009 zevenentwintig boeken op zijn naam staan en had in 2004 al achthonderd artikelen geschreven. De Interkerkelijke Omroep Nederland (IKON) zegt zelfs in een televisieuitzending over Ramadan dat er nog meer over hem dan door hem is geschreven. In deze scriptie onderzoek ik wat Ramadan zelf vindt van het concept Euro-Islam en wat zijn critici zeggen over de EuroIslam die Ramadan nastreeft. De term Euro-Islam is door de Duitse politicoloog Bassam Tibi in 1992 voor het eerst ingesteld. Deze term heeft hij ingevoerd omdat hij van mening is dat we het niet moeten hebben over islam en het Westen, maar de twee moeten verenigen en het hebben over islam in het westen: kortom, Euro-Islam. Ik onderzoek wat de ‘ware identiteit’ van Tariq Ramadan is en of er uberhaupt wel over één identiteit gesproken kan worden. Als Ramadan werkelijk met twee tongen spreekt (zoals hem vaak verweten wordt), is het lastig te achterhalen wat zijn werkelijk stem is. Tariq Ramadan is in 1962 in de Zwitserse stad Genève ter wereld gekomen. Hij is de kleinzoon van de oprichter van de Moslimbroederschap in Egypte, Hassan al-Banna, en zoon van Said Ramadan, actief aanhanger van de Moslimbroederschap. Zijn broer, Hani Ramadan, is een bekende in het hedendaagse moslimfundamentalisme.

6

Tariq Ramadan zelf wordt een moderne moslimhervormer genoemd. De Canadese filosoof Charles Taylor ziet Ramadan als een belangrijk figuur die omarmd moet worden omdat hij de polarisatie tegen kan gaan die tussen het Westen en de islam steeds groter wordt. Niet iedereen is het echter met deze positieve benadering van Ramadan eens. Felle critici beschuldigen hem ervan dat hij met twee tongen spreekt: naar de Europeanen zou hij progressiever zijn dan naar de moslims. In het boek Tariq Ramadan und die Islamisierung Europas beschuldigt de wetenschapper Ralph Ghadban Ramadan er van Europa te willen islamiseren. Deze beschuldiging heeft niet alleen te maken met zijn afkomst maar onder andere ook met zijn moratorium over de steniging van vrouwen, zijn toegangsverbod tot de Verenigde Staten en zijn controverse bij de Gemeente Rotterdam. Niet alleen vanuit de westerse wereld ontvangt Ramadan veel kritiek, maar ook vanuit de moslimwereld. Zelf zegt hij hierover het volgende: ‘Ik ben onder moslims ook controversieel: voor sommige moslims ben ik geen moslim. Ik heb besloten om tussen twee werelden te leven.’ Met andere woorden, Ramadan wordt zowel vanuit het westen als vanuit de moslimgemeenschap als controversieel denker beschouwd. Het standpunt van Ramadan over de steniging van vrouwen kwam naar voren in een gesprek dat in 2003 plaatsvond tussen Ramadan en de huidige Franse president Nicolas Sarkozy. Ramadan weigerde in dit gesprek om de steniging van vrouwen te veroordelen. Hij sprak in plaats van een veroordeling over het opstellen van een moratorium. In maart 2005 verscheen op zijn website zoals beloofd het moratorium: An international call for Moratorium on corporal punishment, stoning and the death penalty in the Islamic World. Het bleef echter niet bij deze controverse: in 2004 werd de toegang tot de Verenigde Staten voor Tariq Ramadan verboden. Ramadan had een zesjarig reisverbod naar de Verenigde Staten opgelegd gekregen. In de de zomer van 2004 accepteerde Ramadan een functie aan de Katholieke Notre Dame universiteit in de Amerikaanse staat Indiana om daar de functie van hoogleraar Islamitische studies te gaan bekleden. In ditzelfde jaar werd echter zijn visa ingetrokken zonder opgegeven reden. Later werd zijn weigering verklaard door de kritiek die hij leverde op de steun van de Verenigde Staten aan Israël en de oorlog in Afghanistan. Hij zou hiermee het verbod op het goedkeuren of aanmoedigen van terrorisme hebben overtreden. In 2010 werd zijn verbod opgeheven en kon hij weer vrij naar de Verenigde Staten reizen. Gedurende zijn reisverbod naar de Verenigde Staten werkte Ramadan voor de Gemeente Rotterdam. In 2007 werd Ramadan bij de gemeente Rotterdam aangenomen als bruggenbouwer. Hij werkte tevens als gasthoogleraar aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Gedurende zijn functie voor de gemeente Rotterdam werkte hij ook voor de Iraanse televisiezender Press tv. Toen de gemeente hier in 2009 achterkwam, werd hij per direct ontslagen. In augustus 2009 werd op de NOS nieuwszender uitgezonden dat Ramadan ontslagen was wegens het voortzetten van zijn werk voor Press tv. Press tv vormt onderdeel van de Iraanse overheid, die de vrijheid van meningsuiting onderdrukt. Ramadan legde zich niet bij zijn ontslag neer en stapte naar de rechter. Een jaar later werd zijn ontslag echter rechtmatig gegrond omdat hij de kwestie onderschatte. Door de ophef die rondom het werk van Ramadan voor Press tv ontstaan was, had de gemeente recht om hem te ontslaan, aldus de rechter. Momenteel werkt Ramadan als hoogleraar Contemporary Islamic Studies en Faculty of Theology aan de Oxford Universiteit in Groot-Brittanië. Naast deze functie, is hij gastdocent in Qatar aan de Faculteit van Islam-studies en in Marokko bij de Mundiapolis universiteit. Als nevenfunctie is hij een ‘senior research fellow’ aan de Doshisha universiteit in de Japanse stad Kyoto. Aldus zijn website zijn website bekleedt hij ook nog een nevenfunctie als ‘senior research fellow’ aan de Doshisha universiteit in de Japanse stad Kyoto. Buiten het universitaire milieu bekleedt Ramadan de functie als president van de Europese dank-tank: European Muslim Network (EMN) te Brussel. Hij schrijft hiervoor verschillende artikelen over uiteenlopende actuele onderwerpen zoals onder ander islam in Europa, gendervraagstukken, spiritualiteit en burgerschap en indentiteit. Ik ben in mijn scriptie niet alleen op zoek naar de Euro-Islam van Tariq Ramadan, maar ook naar de identiteit van Tariq Ramadan zelf. Zoals uit dit artikel blijkt, is Ramadan een veelbesproken en controversieel persoon over wie het laatste woord nog niet is gesproken, ook niet in deze scriptie. Eurovisie Februari 2012

7

Fictie

Bunga bunga

- Michel Bjelanović Het verhaal dat u hier zult lezen zal elementen bevatten die u wellicht onwaarschijnlijk voorkomen. Het is aan u om te oordelen wat echt is voorgevallen en wat niet.

Voetstappen galmden door de mistige nacht, terwijl twee voeten onzeker hun weg zochten op de oneffen stoep. “Ik heb maar drie biertjes op, ik kan daardoor toch niet zo erg de weg kwijt zijn?” vroeg hij zich vertwijfeld af. Hij wierp een blik op de panden aan zijn rechterzijde, vervolgens op de gracht aan zijn linkerkant en slaakte toen een diepe zucht. “Het lijkt ook allemaal zo erg op elkaar, zeker met die verdomde mist...” Toch kon de jongeling een licht gevoel van verwondering niet onderdrukken: de binnenstad had werkelijk iets magisch, met al die fonkelende lichtjes die door de mist getemperd werden, evenals de blèrende muziek die...Wacht, wat? Is hier soms een feestje aan de gang? Hoewel het niet een heel rare gedachte was, keek de man toch een beetje verbaasd richting de plek waar de commotie vandaan kwam. Zijn ze nog zo laat bezig? Hij begaf zich in de richting van het huis dat in het middelpunt van de belangstelling stond. Eenmaal in de buurt gekomen viel hem direct op dat er opvallend veel mannen in pak voor het huis rondhingen. “Sorry dat ik jullie lastigval, maar zouden jullie me kunnen vertellen wat hier aan de gang is?” Een van de lieden antwoordde hem al lallend: “Niets bijzonders gozer, alleen maar ... het beste fokking feest van de eeuw!” Een gewoon studentenfeest dus, concludeerde de nieuwsgierige voorbijganger trok. Toen hij verder wilde lopen hoorde hij iemand keihard “bunga bunga!” schreeuwen. Geïntrigeerd stapte hij het pand binnen. Erg ver kwam hij niet. Het was zo druk op de nauwe overloop dat hij een minuut of vijf moest wachten voordat hij aan de andere kant kon komen. Allerlei kleurrijke figuren passeerden hem in de tussentijd; hij kreeg een vaag vermoeden dat het feest een thema had. De meeste dames waren redelijk schaars gekleed en de heren liepen vrijwel allen in pak, al waren sommigen al tot het stadium van overhemd-met-te-veel-knoopjes-los gekomen. Een bunga bunga-themafeest? Ik blijf hier nog wel even, gelukkig heb ik mijn galakleren nog aan. Eenmaal in de woonkamer aangekomen schalde een stem door de kamer: “Nee man, dat was zó overduidelijk geen ezel, het was een paard!” “Het was wel een e...-hik-...zel! Het was écht een ezel!” “Een paard!” “Nee, een ezel!” “PAARD!” “EZEL!” De twee staarden elkaar enkele seconden lang aan en barstten toen in lachen uit. Toen de jongeling eenmaal een goede blik wierp op hun gezichten, viel zijn mond open van verbazing. “W-w-wat...hoe...maar...serieus, waarom zijn zij hier?”, prevelde hij. Blijkbaar zei hij het wat luider dan de bedoeling was, merkte hij toen de een van de twee zijn kant op keek. De man grijnsde en stootte zijn metgezel met zijn elleboog aan: “Hé George, het ziet er naar uit dat we er nog één hebben. Deze ziet er wel heel komisch uit, zie je hoe zijn mond openhangt?” “Daar vliegt binnen tien seconden een vlieg naar binnen, je zult het zien.” “Wie weet, het zou me niets verbazen. Ik moet je zeggen dat ik me nog steeds gevleid voel dat er op een dergelijke manier gereageerd wordt op mijn aanwezigheid. Nou ben ik natuurlijk ook bijzonder, maar dan nog...” “Nee hoor Silvio, je bent helemaal niet arrogant, hoe kom je erbij?”, antwoordde George daarop met een stem doorspekt met ironie. Nu de man hun namen gehoord had, was ontkennen niet meer mogelijk. Maar hoe komen Berlusconi en Papandreou in vredesnaam hier terecht? Alsof hij het hardop uitgesproken had, zei Berlusconi dat hij hier was als toerist. ´Jullie stad is werkelijk prachtig. Toen ik nog premier was, had ik geen tijd om stedentripjes te maken. Nu heb ik voldoende gelegenheid om de wereld over te reizen en te genieten van de geneugten des levens. Ik heb besloten om daar voor de volle 100% gebruik van te maken, samen met wat goede vrienden. We hebben hier de tijd van ons leven, toch George?´

8

´Zeker. Wat mij betreft blijven we hier nog wel een paar dagen, wat jij?´ ´Ja, dat spreekt voor zich. We hebben nog niet eens zo heel veel van het assortiment geprobeerd van die ene winkel bij dat plein met al die uitgaansgelegenheden, je weet wel, met die zaden en paddenstoelen en zo. En we moeten natuurlijk een ritje maken op een rondvaartboot. Maar we mogen natuurlijk niet herkend worden, dus ik stel voor dat jij ook wat kostuums koopt, misschien een nepsnor of een bolhoed erbij?´ ´Goed, maar alleen als jij betaalt. Heb je genoeg geld?´ ´Ja man, ik heb zojuist een beetje gekregen van het IMF waarmee ik nog wel een tijdje zoet ben.´ Beide heren barstten in lachen uit. ´He jongen, blijf je ons zo aangapen of kom je erbij zitten? Pak een stoel, pak een biertje, we bijten niet´, zei Papandreou. De man, die nog steeds stijf van verbazing luisterde naar het gesprek, schoof aan bij de twee voormalige premiers. Na een halve minuut zijn mond herhaaldelijk geopend en gesloten te hebben, besloot hij maar een vraag te stellen waarop hij het antwoord eigenlijk al wist: Ík neem aan dat het bunga bunga-thema gekozen is vanwege jullie aanwezigheid?´ ´Ja, dat klopt. Of om preciezer te zijn: ik heb het bunga bunga-feest zelf opgezet en de bewoners van dit pand, die mij zo grootmoedig hebben ontvangen en toegestaan het feest te organiseren, hebben wat vrienden uitgenodigd en zo zijn we op dit punt aanbeland. Zeker niet wat je verwacht had toen je werd uitgenodigd, of wel soms?´ Ńou, om eerlijk te zijn ben ik hier onuitgenodigd naar binnen gelopen. Ik hoop dat u dat niet erg vindt, heeft u niet hier ergens mensen van de beveiliging rondlopen die ongenode gasten buiten kunnen houden?´ ´Dat zou je denken, maar sinds ik ben gedwongen 560 miljoen euro boete te betalen door de rechter, ben ik een beetje krap bij kas. Bovendien lijk jij mij niet bepaald gevaarlijk. Ben je een student? Je bent een beetje te sjiek aangekleed voor een student.´ ´Ja, ik ben een student Europese studies.´ Éuropese studies? Je wilt zeggen dat zoiets daadwerkelijk bestaat? Je bedoelt dat je daar leert over de EU?´ Éhm...ja, onder andere, maar ook over Europese geschiedenis en cultuur en als je het wil economie of recht.´ Papandreou en Berlusconi konden, wederom, een lach niet onderdrukken. ´Daar ga je toch niet jaren aan besteden om dat te leren? Dat is volkomen zonde van je tijd. Bovendien is er niets bijzonders aan de EU, daar worden dezelfde politieke spelletjes gespeeld als op alle andere politieke niveaus, kennis van de EU-instanties is daar niet voor nodig. God mag weten hoeveel wij wel niet gedaan hebben gekregen door simpelweg op de juiste manier met die mensen om te gaan. Ik vertel je wel hoe je dat moet doen...´, vertelde Berlusconi met een samenzweerderige toon. Geachte lezer, het gaat te ver om nu in geuren en kleuren in te gaan op de sterke verhalen die de heren ex-premiers aan onze protagonist vertelden, maar u kunt er gerust van uitgaan dat er tot diep in de mistige nacht gelach en geschreeuw kon worden gehoord in het grachtenpand, zonder enige twijfel veroorzaakt door een krachtige combinatie van meligheid, alcohol en opschepperij.


9

Joep Leerssen

WICHTIGER HINWEIS Na een week in Göttingen had ik een fiets gescoord en peddelde vrolijk richting binnenstad. Een stoplicht stond nors op rood, maar daar nam ik geen aanstoot aan, want ik moest toch rechtsaf. En wie wachtten daar om de hoek? Twee agenten. Ik kreeg een bon, en een boete. Het hielp niet dat ik hen uitlegde dat ik te goeder trouw was; dat er veel landen waren waar je bij rood rechtsaf mocht, zeker als fietser; dat ik pas een week geleden aangekomen was, nog niet op de hoogte was van de lokale strengheid op dit punt... ik had daar bijna aan toegevoegd dat het thema “Duitse gezagsdragers en Nederlandse fietsen” een beladen oorlogsverleden had, maar beet nog op tijd op mijn tong.

“En in om het even welke taal gebruikt, is juridisch proza pedant-wollig geouwehoer dat tegelijkertijd wil intimideren en muggenziften” Een week later lag de bon in mijn brievenbus. Deze administratieve efficiëntie van de stedelijke “Dienst Ordnung” boezemde mij bittere woorden in zoals “Gründlichkeit” en “Ordnung muss sein”; en mijn waardering voor de Duitse taal (“zäh wie Leder, hart wie Kruppstahl”, om een bekende historische persoonlijkheid te citeren) werd versterkt door een omslachtige mededeling op de achterkant van de envelop. Het begon met de dreigende aanhef WICHTIGER HINWEIS en eindigde met de verzoenende toevoeging “Aus 100% Altpapier - erspart Energie, Rohstoff und Abfall”. Daartussenin stond het volgende stukje proza (en de lezer moet het, om het in zijn volle resonantie te proeven, maar eens hardop voorlezen): “Mit dieser Sendung werden Ihnen in gesetzlich vorgeschriebener Form die im Umschlag erhaltenen Schriftstücke förmlich zugestellt. Die förmliche Zustellung eines Schriftstücks dient dem Nachweis, dass dem Adressaten in gesetzlich vorgeschriebener Form Gelegenheit gegeben worden ist, von dem Schriftstück

10

- Joep Leerssen Kenntnis zu nehmen, und wann das geschehen ist.” Dat gaf al enige stof tot nadenken. Maar we waren er nog niet! “Den Tag der Zustellung vermerkt der Zusteller auf dem Umschlag (siehe Vorderseite). [Ik keek even op de Vorderseite, en jawel hoor, het klopte.] Bitte bewahren Sie den Umschlag zusammen mit den darin enthaltenen Schriftstücken auf. Er dient als Beleg, wenn Sie angeben müssen, welche Schriftstücke Ihnen wann zugestellt worden sind.” Geen speld tussen te krijgen. Maar net als bij de film The Matrix begint het me echt te duizelen bij het

afsluitende derde deel: “Wird der Zustellungsadressat oder eine zum Empfang des Schriftstucks berechtigte Person in der angegebenen Wohnung oder in den angegebenen Geschäfträumen nicht angetroffen, kann das Schriftstück in einen zu der Wohnung oder dem Geschäftsraum gehörenden Briefkasten eingelegt werden. Mit der Einlegung gilt das Schriftstück als zugestellt.” Met andere woorden: probeer je er maar niet uit te lullen, als je dit leest weet je dat je dit Schriftstück in ontvangst hebt genomen! – Dat je die woorden niet had kunnen lezen als het Schriftstück in een andere dan de “zu der Wohnung gehördenden Briefkasten” verdwaald was geraakt en dat daarmee de hele mededeling een zinloze cirkelredenering leek te zijn (in de logica: een petitio principii) deed me even mijmeren, als als Zustellungsadressat.

“Maar net als bij de film The Matrix begint het me echt te duizelen bij het afsluitende derde deel”

ridisch proza dat pedant-wollige geouwehoer dat tegelijkertijd wil intimideren en muggenziften. Ik herken het uit de wildgroei aan Nederlands- en Engelstalige “legal disclaimers” die je bij elk softwareprogramma en elke huur-DVD tegenkomt (“WAARSCHUWING! De producent heeft deze DVD alleen vrijgegeven voor vertoning in huiselijke kring, in aanwezigheid van verwanten van ten hoogste de tweede graad, en liefst zonder storend gekraak van wokkels, chipito’s of andere als snack aan te merken zoutjes c.q. zoutloze maar niettemin hartige versnaperingen”, enz. enz enz). Over honderd jaar liggen historici dubbel van deze neurose van de vroege 21e eeuw. Dus: bewaren die dingen.

BIJ HET SCHRIJVEN VAN DEZE COLUMN ZIJN GÉÉN DIEREN MISHANDELD. DE SCHRIJVER WIJST ELKE AANSPRAKELIJKHEID AF VOOR SCHADE DIE ZOU KUNNEN ONTSTAAN INDIEN NA HET LEZEN OF HOREN VÓÓRLEZEN VAN DEZE COLUMN DOOR EEN ROOD STOPLICHT WORDT GEFIETST. LET OP: GELD UITGEVEN KOST GELD. LEES VÓÓR HET LEZEN VAN DEZE COLUMN DE BIJSLUITER.

Ik heb de envelop zorgvuldig aufbewahrt. Niet alleen om te besparen op Rohstoff en Abfall, of omdat dat kennelijk belangrijk wordt gevonden door de Dienst Ordnung, maar ook om twee of drie andere redenen. De ene is dat ik me diep in mijn hart een beetje schaamde om mijn bittere geschamper op dit weerloze stukje tekst. Ik was kwaad over de substantie van het geval (ik moest dokken voor iets dat ikzelf eigenlijk niet als overtreding had bedoeld of ervaren) en koelde mijn woede op de vorm waarin de afhandeling werd gegoten. En daarbij activeerde ik allemaal goedkope anti-Duitse standaardstereotypen waar ik, uitgerekend ik, eigenlijk boven zou moeten staan. Het klopt werkelijk: xenofobe stereotypen dienen zich nadrukkelijker aan naarmate een situatie conflictueuzer is. En dan nog dit. Zulk proza en rare scholastische formules zoals “deze tekst wordt geacht door u te zijn gelezen, zelfs al hebt u hem helemaal niet gelezen”, zijn helemaal niet zo specifiek Duits. Ze zijn juridisch. En in om het even welke taal gebruikt ju-


11

Alumnus

Expat, leraar, webdesigner en globetrotter – Alumnus Jasper Frumau aan het woord.

- Linde- Kee van Stokkum Met Europese Studies in Bangkok: het kan. Alumnus Jasper Frumau woonde in Parijs, Kopenhagen, Moskou en Bangkok. Aan Eurovisie vertelde hij hoe je met Europese Studies ook buiten Europa carrière kan maken.

Jasper Frumau (35) is momenteel werkzaam aan de Assumption University in Bangkok waar hij docent is in het English for Laywers-programma. Hoe hij hier terecht gekomen is? Volgens Frumau komt dit deels door zijn karakter: hij is een ondernemend en reislustig type. Maar ook de liefde heeft een grote rol gespeeld in zijn expatactiviteiten. Via het internet kwam hij in contact met Hathai, toen een medewerkster van de Koninklijke Thaise ambassade in Kopenhagen, nu zijn vrouw. Frumau besloot een jaar na hun eerste ontmoeting bij zijn geliefde in Kopenhagen te gaan wonen. Daar zette hij een webdesignbedrijf op.

12

Na Kopenhagen is Frumau met zijn vrouw meegegaan naar Bangkok. Daar is hij aan de slag gegaan als docent Engels op de Assumption University, waar hij les gaf aan rechtenstudenten die het English for Lawyers-programma volgden. Na drie jaar op de universiteit gewerkt te hebben, vertrok hij naar Moskou omdat Hathai daar een baan op de ambassade kreeg. In Moskou gaf Frumau privélessen en bouwde hij zijn zelf opgezette webdesignbedrijf verder uit. Weer drie jaar later keerde Frumau terug naar Bangkok. Hij kon opnieuw aan het werk aan de Assumption University.

Na zijn middelbare school besloot Frumau Europese Studies te gaan studeren vanwege de vele mogelijkheden die de studie biedt. Hij wilde kennis van het recht vergaren en zijn talenkennis uitbreiden. De studie leek hem erg dynamisch en up-to-date. Al tijdens zijn studie wilde Frumau ons kikkerlandje verlaten. Een half jaar lang heeft hij aan de Franse Universiteit XIII in Parijs gestudeerd. Daarna is het Frumau gelukt om op het hoofdkantoor van de Verenigde Naties in New York stage te lopen. Het kan dus wel! Hij heeft tijdens zijn buitenlandervaringen niet alleen een fantastische tijd gehad, ook heeft deze periode hem veel geleerd over zichzelf en zijn wensen voor de toekomst: werken in andere Europese landen. Dit is gelukt, inmiddels heeft hij zelfs de Europese grenzen overschreden. Maar voordat hij zover was heeft hij eerst nog Rechten gestudeerd, om zijn kennis van het recht, die hij opdeed tijdens zijn minor, verder uit te breiden.

De straat waar Frumau en zijn vrouw wonen op 20 november 2011 tijdens de overstromingen in Grand Canal, Don Muang, Bangkok. Frumau is nog steeds erg tevreden met zijn studiekeuze en het verloop van zijn studie. In zijn dagelijks leven is hij nog vaak bezig met zogenaamde ‘Europese Studies-dingen’. Zijn talenkennis gebruikt Frumau iedere dag en zijn minor en studie Rechten is goed inzetbaar bij het English for Lawyers-programma. Op dit moment wil Frumau solliciteren voor een baan als lecturer aan de rechtenfaculteit in Bangkok. Hij hoopt

dan zijn algemene kennis van de EU en de VN weer te kunnen gebruiken.

Werkervaring is steeds belangrijker en bovendien erg nuttig om te kijken welke richting je met Europese Studies op wilt gaan. Van iemand die zijn studie nog dagelijks gebruikt, willen wij natuurlijk wel wat tips. Als eerste adviseert Frumau ons een stage te doen. Of nog beter: twee stages te doen. Werkervaring is steeds belangrijker en bovendien erg nuttig om te kijken welke richting je met Europese Studies op wilt gaan. Hij benadrukt dat er ontzettend veel te gekke mogelijkheden zijn. Ook geeft hij duidelijk blijk aan het belang van reizen en in het buitenland studeren. Daarnaast geeft hij ons de tip om actief te zijn bij een studie- of studentenvereniging. Zelf was hij als redacteur voor Eurovisie een actief SES-lid. Door op die manier bij de vereniging betrokken te zijn, heeft hij veel geleerd over het reilen en zeilen van een kleine organisatie, het beheren van een budget en over het zorgen voor de marketing van een studievereniging. Toentertijd was SES al een hechte groep. Frumau heeft er vrienden voor het leven gemaakt en met velen heeft hij nog steeds contact.

Frumau: “de mogelijkheden zijn oneindig met Europese Studies. Het mooie is juist dat je jouw studie kan opbouwen zoals jij dat wilt.” Het laatste advies dat Frumau ons wil meegeven is dat de mogelijkheden oneindig zijn met Europese Studies. “Het mooie is juist dat je jouw studie kan opbouwen zoals jij dat wilt. En maak daar absoluut gebruik van. The sky is the limit.”


13

Occupy

De mens in de tent

- Denise Coenegracht

Het gaat niet goed met de Europese economie. Zoveel is duidelijk. Wat minder duidelijk is, is hoe met de tegenslag omgegaan dient te worden. Behalve tussen politici onderling, is er nu ook een verticaal conflict ontstaan; de overheid neemt maatregelen die andere belangen dan die van de burger lijken te behartigen. Hiertegen wordt, begrijpelijkerwijs, geprotesteerd. Een recent voorbeeld van zo’n protestactie is de ons allen welbekende Occupybeweging. Een tijdje geleden vond er een invasie plaats in de stad Amsterdam. Een anarchistisch collectief van originele figuren claimde het Beursplein als kampeerplaats. Om nog maar eens extra duidelijk te maken wat er aan de hand was zetten ze een groot bord met ‘Occupy Amsterdam’ neer. Het vormde leuk entertainment voor de gemiddelde voorbijganger. Maar dat was uiteraard niet het voornaamste doel van de actie van de (al dan niet parttime-) kampeerders. Men protesteerde. Waartegen? Op de vraag naar een doelstelling reageert de website van de Amsterdamse beweging als volgt: “Onze dromen en verwachtingen zijn te veel om in één ‘soundbite’ te passen…”. Niet verwonderlijk dus, dat het velen niet geheel duidelijk is wat de Occupybeweging nu precies wil bereiken. Occupy vindt zijn oorsprong, zoals de meeste nieuwe fenomenen in Europa tegenwoordig, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Daar bezetten de protestanten als eerste Wall Street, het financiële centrum van de Verenigde Staten in New York. Dit concept werd overgenomen in andere Amerikaanse steden en uiteindelijk dus ook in Europa. Toch kan de Europese Occupybeweging niet simpelweg worden gezien als een exacte kopie van zijn Amerikaanse tegenhanger. In de Verenigde Staten blijven de linkse idealen van de Occupybeweging iets waar slechts een zeer kleine minderheid van de bevolking achter kan staan. Diepgewortelde liberale principes, die worden gezien als de basis van de Amerikaanse cultuur en haar succes, zorgen ervoor dat er voorlopig geen brede steun zal komen voor een overstap van een overheidsbeleid van ‘Big Business’ naar ‘Big Government’. Hoewel veel Amerikanen wel degelijk van mening zijn dat er naar aanleiding van de economische crisis iets moet veranderen, zal de oplossing toch eer-

14

der worden gezocht in vernieuwingen binnen het bestaande systeem dan in een volledige ruk naar links. De Occupybeweging in de VS kan met dit in het achterhoofd dan ook als weinig betekenisvol worden gezien; zij vertegenwoordigt immers niet de diepere sentimenten van een substantieel deel van de bevolking, maar slechts de mening van een select clubje. In Europa daarentegen passen de Occupyprotesten binnen een trend van toenemend protest, voortkomend uit een gevoel van angst over een onzekere toekomst en onvrede over de manier waarop de nationale regeringen en de Europese Unie met de problemen die zich voordoen omgaan.

“Wat de machthebbers willen redden is de vrijemarkteconomie, koste wat het kost.” Bepaalde delen van Europa zijn hard geraakt door een aantal negatieve neveneffecten van fenomenen als globalisering en modernisering. Als gevolg van deze tegenslag is er in heel Europa een gevoel van pessimisme ontstaan; men vreest dat de omstandigheden verder zullen verslechteren als gevolg van economische tegenslag in een steeds sterker geglobaliseerde wereld. Op deze manier zouden verworvenheden als werknemersrechten en collectieve goederen als onderwijs (dat zo’n belangrijke rol heeft gespeeld bij het proces van democratisering) in het geding kunnen komen. Verder is er natuurlijk het risico op het verlies van financiële zekerheid. Dergelijke vooruitzichten zijn extra afschrikwekkend voor een continent als Europa, dat de afgelopen vijftig jaar vrijwel niets dan welvaart, vrijheid, stabiliteit en zekerheid heeft gekend. Uit een opiniepeiling van de Eurobarometer uit februari 2011, bleek dat een meerderheid van

de Europeanen van mening was dat het de verkeerde kant opging met hun eigen land en nog eens 40 procent hetzelfde dacht over de situatie binnen de Europese Unie als geheel. Het gebrek aan vertrouwen in de Europese machthebbers en in hun intentie om de economische problemen op een zo sociaal mogelijke manier onder controle te krijgen, heeft geleid tot toenemend protest onder de bevolking. Dit protest komt op verschillende manieren tot uiting. Allereerst is er de opkomst van populistische partijen aan zowel de linker- als rechterzijde van het politieke spectrum. Populistische partijen komen in opstand tegen het establishment en de concentratie van macht bij de elite. Ze verwerpen het gezag van de heersende politieke klasse in naam van het volk, wiens belangen ze altijd voorop zeggen te stellen. De groeiende aanhang voor deze partijen kan dan ook gezien worden als een teken dat mensen het niet eens zijn met de manier van denken van de traditionele partijen. Het gevoel is ontstaan dat de belangen van ‘de gewone man’ worden opgeofferd aan de handhaving van neoliberale principes. Een stem voor een populistische partij is dus in feite een stem tegen de gevestigde orde en dus een vorm van protest. Behalve binnen het systeem wordt er natuurlijk ook van buiten uit geprotesteerd, namelijk in de straten van Europa. Het aantal demonstraties dat de afgelopen jaren in verschillende grote steden plaatsvond is bij lange na niet meer op één hand te tellen. De verschillende protestacties, waaronder Occupy, vinden verspreid over het hele continent plaats, met uiteenlopende aanleidingen. Ze hebben echter allen een gemeenschappelijke achtergrond: de bezuinigingen die de overheid in vrijwel ieder onderdeel van de samenleving doorvoert. De genomen maatregelen geven de bevolking het gevoel dat ze niet gehoord worden door hun leiders. Gecombineerd met zorgen over de trage economische groei en toenemende werkeloosheid is er blijkbaar voldoende motivatie voor Europeanen om in groten getale de straat op te gaan. Als laatste protestuiting kunnen nog de gewelddadige acties van radicale militante groeperingen worden genoemd. Volgens Europol namen tussen 2008, het jaar van het hoogtepunt van de economische crisis, en 2009 dergelijke aanvallen met 43 procent toe in de EU. Ze vonden voornamelijk plaats in Italië, Spanje en Griekenland. Gewelddadige aanvallen blijven ge-

lukkig zeldzaam. Er is ook geen sprake van dat ze op een brede steun kunnen rekenen; over het algemeen wordt geweld nog steeds niet als de oplossing gezien. Waar geweldsuitoefening echter wel per definitie op kan rekenen is een hoop mediaaandacht. Op deze manier wordt de publieke opinie toch beïnvloed door de opvattingen van een zo marginaal deel van de bevolking.

“Het belang van de burger lijkt langzaam overschaduwd te worden door neoliberale principes en globalisering.” Laat ons nu even terugkomen op de Occupyprotesten. Zijn deze werkelijk zo onbenullig? Houdt de vaagheid van hun doelstellingen wel automatisch in dat de protesten niet betekenisvol zijn? Het antwoord is nee. Niet wanneer je ze binnen de context van het Europa van vandaag plaatst. Occupy op zich mag dan geen duidelijk geformuleerde boodschap of doelstellingen hebben, het komt wel voort uit een onderliggende vrees voor de toekomst en neiging tot protest die over heel Europa aanwezig is. Occupy is het zoveelste signaal vanuit de bevolking dat er iets niet in orde is. Het belang van de burger lijkt langzaam overschaduwd te worden door neoliberale principes en globalisering. Wat de machthebbers willen redden is de vrijemarkteconomie, koste wat het kost. Sociale rechten en verworvenheden dreigen hierbij opgeofferd te worden. Velen zijn niet blij met deze ontwikkeling. Men toont dit door populistische partijen te steunen, demonstraties op straat te organiseren en zelfs, in het geval van enkelen, door middel van gewelddadige acties. Hoe verschillend deze vormen van protest ook mogen zijn, ze houden in feite allemaal hetzelfde in: een roep om gehoord te worden. Wie Occupy wegzet als niets meer dan de actie van een handjevol verwende socialisten, bevestigt maar weer eens dat er niet geluisterd wordt en dat protesten als Occupy dus nog steeds hard nodig zijn.


15

Mozar t

Mozart en Studie Ontwijkend Gedrag - Elizabeth Bijl Tijdens de tentamenperiodes zitten de bibliotheken steevast vol. Veel studenten kunnen namelijk beter leren in een stimulerende omgeving dan thuis. Vrij herkenbaar, thuis is er namelijk altijd wel wat te doen en materiaal voor Studieontwijkend gedrag (ook wel sog-materiaal) ligt hier voor het oprapen. In de bibliotheek is dit heel anders. Het is er stil, opgeruimd en er gaat toch een bepaalde mate van sociale controle vanuit. Opvallend veel mensen hebben muziek opstaan om zich zo nog meer af te sluiten van hun omgeving en om zich ‘beter te kunnen concentreren’. Maar is dit wel zo? Kun je je echt beter concentreren met muziek op of leidt dit juist alleen maar af? Hersenen zijn een ingewikkeld geheel, al ons gedrag wordt hierin gevormd. Toch reageren je hersens verschillend op muziek, afhankelijk van wat je doet. Muziek zorgt er daarom in de eerste plaats niet voor dat je je beter kunt concentreren, maar het is een geluid dat jij zelf kunt bepalen in tegenstelling tot de ge-

16

luiden uit je omgeving. Deze controle brengt rust, waardoor je je wel beter zou kunnen gaan concentreren dan wanneer je je gaat ergeren aan oncontroleerbare geluiden. Als je tijdens het luisteren naar muziek je vooral op de tekst concentreert wordt er een ander deel in je hersenen geactiveerd dan wanneer je muziek gebruikt als rustgevend middel om mee in slaap te vallen. Dit maakt dat je muziek dus ook in zou kunnen zetten om zo je concentratievermogen te verhogen en effectiever te studeren. Wat muziek precies doet in je hersenen is moeilijk vast te leggen. Muziek kan ook je emoties beïnvloeden, maar wat muziek daar precies in doet is moeilijk vast te leggen. Er zijn immers zoveel fac-

toren die onze emoties beïnvloeden. Daarom zijn er verschillende onderzoeken uitgevoerd naar de invloed van muziek op onze emoties. Als je muziek aan het luisteren bent creëer je, onbewust, voor jezelf een bepaald verwachtingspatroon. Vooral als je een nummer voor het eerst hoort kun je bepaalde ritmes of toonhoogtes verwachten. Wanneer dit anders uitpakt dan reageren je hersenen daar verbaasd op. Als er iemand een stukje vals zingt dan reageert daar weer een heel ander deel van je hersenen op. Al met al een complex systeem dus. Toch weten we zelf ook al wel dat vrolijke muziek ons vaak ook vrolijk maakt. Maar wist je ook al dat als je door de supermarkt loopt met vrolijke muziek je meer koopt dan wanneer je naar een rustig nummer luistert? Uit een recent Engels onderzoek is gebleken dat het koopgedrag nog veel gerichter beïnvloed kan worden. Adrian North, een psycholoog, had twee soorten wijn in een supermarkt neergezet: een Duitse en een Franse. Hij speelde vervolgens afwisselend Duitse en Franse muziek, en wat blijkt, mensen kochten vervolgens eerder de wijn uit het land waar de muziek vandaan kwam. Wanneer mensen daarna gevraagd werd wat voor muziek er gespeeld werd terwijl zij door de supermarkt liepen, dan konden ze zich dat veelal niet eens meer herinneren.

“Als je muziek aan het luisteren bent creëer je, onbewust, voor jezelf een bepaald verwachtingspatroon.” Muziek kan ook juist als verdovend middel dienen. In Lüdenscheid, Duitsland, wordt door Dr. Ralph Spintge muziek echt gebruikt om mensen te verdoven. Per patiënt wordt er dan bekeken waar hij of zij het liefst naar luistert, waar de patiënt vrolijk of juist heel rustig van wordt. Gedurende de operatie heeft de patiënt dan een koptelefoon op om ervoor te zorgen dat iemand meer ontspannen is zodat er minder reguliere verdoving nodig is. De muziek werkt dan ook niet totaal ter vervanging van de reguliere verdovingsmiddelen maar als een aanvulling om iemand op een natuurlijke manier rustig te houden. Uit onderzoek van dr. Benno Bonke van de Erasmus Universiteit van Rotterdam blijkt dat er geen

veranderingen optreden in je gehoorgang, dus ook niet door de narcose. Je blijft de muziek dus telkens horen, zelfs als je diep in slaap bent. Het is hierbij ook zeer persoonsgebonden welke muziek invloed zal hebben. Een groot fan van techno-muziek zal ook door het luisteren naar deze muziek een verdovend effect kunnen voelen, mits dit geen associaties oproept met hele heftige feesten en uit je dak willen gaan, want dan gaat de hartslag en bloeddruk juist weer omhoog. Het is inmiddels wel duidelijk dat muziek een grote invloed heeft op ons gedrag en op onze emoties. Mensen gaan aantoonbaar harden rijden als ze heftige muziek op hebben staan tijdens het rijden en op een begrafenis kan een rustig nummer meer emoties oproepen dan een ontroerende speech. Maar even terugkerend naar muziek en de student, kan muziek meer voor ons betekenen dan dat fijne achtergrondgeluid in de kroeg of het juiste middel om te zorgen dat je in het weekend op een festival los kan gaan? Kortom, welke muziek helpt studenten die tentamenperiodes door?

“Muziek kan een hele goede invloed hebben op je ruimtelijk inzicht.” Muziek kan een hele goede invloed hebben op je ruimtelijk inzicht. Wanneer je veel naar muziek luistert stimuleer je namelijk een prikkelverwerking in je hersenen en daarmee wordt je vermogen om opdrachten uit te voeren versterkt. Mozart schijnt hierbij de beste muzikale begeleider te zijn omdat zijn composities een bepaalde symmetrie inhouden. Als Mozart dus je oren binnenkomt dan leren je hersenen symmetrie te interpreteren waardoor je het zelf ook beter toe kunt passen. Helaas is het wel zo dat dit effect maar zo’n tien minuten duurt. Pas als je zelf actief muziek gaat maken kun je dit effect verlengen. Dus het wordt tijd om je in te schrijven voor een cursus piano of viool, en de volgende keer als je in het PC Hoofthuis zit te leren moet je die top 40 hitjes maar even overslaan en Mozart een kans geven. Wie weet tot wat voor inzichten dat nog gaat leiden.


17

Keulen

Stedentrip Keulen; zo Dom nog niet - Daan Schavemaker Bij het plannen van een stedentrip denkt de gemiddelde student niet meteen aan Keulen. Spijtig, want de stad leent zich perfect voor een kort bezoek. Een treinreis kost je met studenten-ov krap een tientje en brengt je in nog geen vier uur tijd van de Dam naar de Dom. Reden genoeg voor SES om twee dozijn studenten de trein in te sleuren voor een weekendje sfeerproeven bij de oosterburen. Op een zonnige vrijdagochtend in oktober verzamelen er om half zeven achtenveertig zware oogleden op het Centraal station, voor de Starbucks. Niet toevallig; de morgenstond heeft weliswaar goud in de mond, maar een dubbele espresso kan ook geen kwaad. Dit, geholpen door een voorzitter met een defecte wekker, maakt dat iedereen om zeven uur klaarwakker in de trein zit. Een rustig muziekje en een luchtig praatje later arriveren we om elf uur op Köln Hauptbahnhof. Keulen ligt op zo’n 85 kilometer van de Nederlandse grens in de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Keulen is de op drie na grootste stad in Duitsland, ze telt iets meer dan een miljoen inwoners en is daarmee groter dan onze liefelijke hoofdstad. De geschiedenis van de stad gaat meer dan 2000 jaar terug. Hier is echter niet veel meer van terug te zien. Zoals in de meeste grote Duitse steden is ook in Keulen vrijwel het hele historisch centrum platgebombardeerd tijdens de Tweede Wereldoorlog. De wereldberoemde Dom van Keulen overleefde het bombardement wel, en prijkt nog altijd fier boven de stad uit. Nietsvermoedend sjokt de slaperige stoet SES’ers het station uit, maar komt stante pede tot stilstand als om de hoek de Dom verschijnt. Zelf ben ik doorgaans geen fan van gotische kerken, maar deze is ronduit grandioos, en door de helderblauwe hemel op de achtergrond doet het geheel wat surreëel aan. Aangenomen dat de Dom er naar alle waarschijnlijkheid morgen ook nog wel staat lopen we door naar het hostel. Na het dumpen van onze bagage en een eenvoudig ontbijt op een pleintje bij de stadsmuur kuieren we verder over de boulevard. Het is een zonnige dag en dus besluiten we ons een paar uur te vermaken in het Rheinpark. Per gondel steken we de Rijn over terwijl we ongevraagd worden geconfronteerd met de Freikörperkultur in het thermaal bad direct onder de gondelbaan. Na een wandeling door het park en een kort potje honkbal op een open veld lopen we terug naar het hostel. s’ Avonds spreken we af in één van de vierentwintig Brauhäuser die Keulen rijk is. Dit is een en me Duitse brasserie, waar traditionele (vlees)maaltijden worden geserveerd met een aldaar gebrouwen Kölsch biertje. Vol verwondering kijk ik toe hoe één van mijn tafelgenoten anderhalve kilo ongespecificeerd varkensvlees naar binnen werkt en vervolgens nog een Apfelstrudel besteld. Een goede bodem is gelegd voor een avondje stappen, dat is zeker. We doen nog een drankje in het hostel en gaan vervolgens de stad in. Onze bestemming: Das Ding, een studentikoze club met populaire muziek en, jawel, schlagers. Dit laatste mag de pret echter niet drukken, en rum-cola voor één Euro maakt een hoop goed.

“De wereldberoemde Dom van Keulen prijkt nog altijd fier boven de stad uit.” Voor de volgende dag is geen vast programma, en de meeste SES’ers maken hier dankbaar gebruik van om wat uurtjes slaap in te halen. Ondertussen halen wij een broodje bij een van de vele bakkerijen. Na een broodnodig kopje koffie bij de Starbucks doe ik net alsof ik geen kettingroker ben en beklim ik de 509 traptreden van de Dom. Inmiddels is de rest ook wakker geworden en we bespreken de plannen. Keulen biedt voor ieder wat wils; zo kun je er prima shoppen, of naar het oudste chocolademuseum ter wereld, of natuurlijk een bezoekje brengen aan de beroemde parfumerie 4711. Ik ruik al lekker van mezelf en voel meer voor een Kölsch, dus we splitsen op en ik ga met een groepje gelijkgestemden verder. Na een wandeling door Altstadt zoeken we een terrasje op en blijven hier tot zonsondergang zitten.

18

Die avond dineren we voor de afwisseling in een pizzeria. Na een zeer smakelijke pizza te hebben verorberd slaan we drank in bij de slijterij om de hoek en trekken we ons terug in het hostel voor een spelletjesavond. De drank vloeit rijkelijk en de sterke verhalen zijn niet van de lucht. De tijd vliegt en het is ouderwets gezellig, maar we besluiten desalniettemin nog even de stad in te gaan. Tot verbazing van een aantal SES’ers is in Duitsland legitimatie ook verplicht voor meisjes, en na een aantal verwoede pogingen besluiten we dan zelf maar muziek te maken in een heerlijke foute Duitse karaokebar. Voor de rest van de avond zijn de bar, dansvloer en het podium in ons bezit terwijl wij de geluidslimiet opzoeken. Feierabend komt zoals altijd veel te vroeg, en met volle blaas en schorre stem kuieren we terug naar het hostel. De volgende ochtend brengen we nog een kort bezoek aan de Hohenzollernbrücke. De brug is versiert met duizenden sloten, achtergelaten door pasgetrouwde stelletjes om hun liefde te vereeuwigen. Voor ons zal een omhelzing moeten volstaan. We drinken nog een veel te dure koffie en stappen vervolgens op de trein, terug naar Amsterdam.

“Aan tafel kijk ik vol verwondering toe hoe één van mijn tafelgenoten anderhalve kilo ongespecificeerd varkensvlees naar binnen werkt en vervolgens nog een Apfelstrudel besteld.” Al met al is Keulen een zeer geschikte bestemming voor een weekendje weg. Onze stedentrip was dan ook zeer geslaagd. Toegegeven, Keulen heeft niet het bruisende uitgaansleven van Berlijn, de alom aanwezige historie van Trier of de Beierse zuipcultuur van München. Wel biedt Keulen genoeg voor een weekendje terrasjes pakken, shoppen, karaoke zingen of feesten tot in de late uurtjes. Kortom, in Keulen is er voor ieder wat wils is, en op nog geen uur van de grens is het daarmee een toegankelijk en verfrissend alternatief. Eurovisie Februari 2012

19

Europa

Intergouvernementalisme, neofunctionalisme en de Europese Commissie

- Anna Melchers

De afgelopen zestig jaar heeft de Europese Unie grote veranderingen meegemaakt. Waar het begon bij een Unie van zes landen, zijn er inmiddels 27 landen verenigd. Ook lijkt de Europese Commissie steeds meer macht te krijgen. Maar streeft de EU zo voor een rijker Europa voor iedereen of wordt de EU stiekem nog steeds bestuurd vanuit het eigenbelang van de nationale overheden? In dit essay vergelijk ik het neofunctionalisme met het intergouvernementalisme. Deze worden vaak gezien als twee theorieën die lijnrecht tegenover elkaar staan omdat de aanhangers van de eerste prointegratie zijn en de aanhangers van de ander juist de soevereiniteit van de staten willen behouden. Ik beargumenteer echter dat deze twee theorieën geen tegenpolen zijn, maar dat het spillover effect van het neofunctionalisme alleen maar een bijkomstigheid is in het geval dat er al integratie plaatsvindt door intergouvernementalisme. Beide theorieën kloppen wanneer de Europese integratie soepel verloopt. De integratie vindt plaats op basis van intergouvernementalisme en wanneer er geen (grote) belangenverschillen zijn komt hier het spillover-effect bovenop. Als er wel grote belangenverschillen zijn, vindt er stagnatie plaats en is er ook geen sprake van spillover. Neofunctionalisme is slechts een voortvloeisel uit succesvol intergouvernementalisme en kan niet gezien worden als een op zichzelf staande integratietheorie.

20

Intergouvernementalisme, functionalisme en neofunctionalisme Het intergouvernementalisme ziet staten als centrale actoren en verklaart voortgang in het integratieproces als uitkomst van onderhandelingen tussen vertegenwoordigers van die staten. Ze werken alleen samen als elke staat er belang bij heeft. Als staten dezelfde belangen hebben verloopt het integratieproces soepel, als de belangen uiteenlopen stagneert het proces. Neofunctionalisten zien de Europese integratie juist als een vanzelf lopend proces, dat zich steeds verder uitbreidt. Europeanisering is belangrijker dan nationalisme. Toch kunnen ook neofunctionalisten uitgaan van eigenbelang. Men kan immers meer profiteren van supranationale dan van nationale oplossingen. De neofunctionalisten stellen dat integratie ook bevorderd wordt als iedere politicus, instelling of overheid zijn eigenbelang nastreeft. Dit in tegenstelling tot de klassieke functionalisten die het hebben van een ‘gemeenschappelijk goed’ promoten. Neofunctionalisten strijden dus, net zoals intergouvernementalisten, voor het eigenbelang van de staat. Centraal in het neofunctionalisme staat het begrip spillover: het integratieproces breidt zich steeds verder uit omdat verschillende beleidsvlakken allemaal met elkaar te maken hebben, met elkaar in contact staan en elkaar daardoor beïnvloeden. Als er op een bepaald vlak wordt samengewerkt tussen de Europese landen, zorgt dit ook voor integratie op andere beleidsvlakken die daarmee in verbinding staan. Een bekend voorbeeld hiervan is het openstellen van de Europese binnengrenzen. Door vrij verkeer binnen Europa moeten landen kunnen vertrouwen op de douane van de landen aan de buitengrens van Europa. Hier hoort een strenge supranationale controle bij. Aangezien ook misdadigers gebruik kunnen maken van het vrije personenverkeer, moeten ook nationale politiediensten en justitiële autoriteiten met elkaar samenwerken. Ook hebben de landen een gemeenschappelijk visumbeleid. Door spillover geraakt het integratieproces dus in een opwaartse spiraal. Neofunctionalisten beschrijven de Europese integratie als een automatisch lopend proces dat zich steeds verder uit moet breiden om Europa goed te laten functioneren. De theorie van het neofunctionalisme was het eerste decennium van het bestaan van de EU erg populair omdat Europa snel integreerde en er veel spillover plaatsvond. Toen echter Charles de Gaulle in 1968 met de legestoelcrisis het integratieproces blokkeerde, werd het neofunctionalisme minder geloofwaardig. Door één blokkerende partij kon het hele integratieproces stagneren. Was Europese integratie dan toch een intergouvernementalistische aangelegenheid? Dat is het inderdaad, en dat zal ik hieronder uitleggen. De Europese Commissie is intergouvernementalistisch Zoals ik zojuist beschreven heb is er volgens de neofunctionalistische visie sprake van veel samenwerking op allerlei vlakken en daarom is een centrale politieke autoriteit van groot belang. Het neofunctionalisme ziet dan ook de Europese Commissie als centrale actor in de Europese Unie. Dit is waar het artikel Technocratic and independent? van Arndt Wonka op een interessante manier op aansluit. Zijn artikel gaat over de aanstelling van Eurocommissarissen door nationale overheden. Wonka beargumenteert aan de hand van zijn onderzoek dat de Europese Commissie, die door veel wetenschappers pro-integratie, technocratisch en onafhankelijk van de nationale staten wordt genoemd, eigenlijk juist erg wordt beïnvloed door de nationale overheden omdat deze de Eurocommissarissen kiezen. De Raad, het Europees Parlement en de voorzitter van de Commissie hebben allemaal geen mogelijkheid om kandidaten uit te kiezen. Dit zorgt ervoor dat de Commissie sterk beïnvloed wordt door de preferenties van hun eigen landen in plaats van dat ze samen een gezamenlijke Europese visie hebben. De keuze van overheden voor een Eurocommissaris zijn nauwelijks gebaseerd op preferenties over Europese integratie of Europese economie, maar op twee andere, complementaire doelen. Aan de ene kant wil de staat zichzelf beschermen tegen kosten. Dit kunnen materiële kosten zijn, in de vorm van kostbare administratieve veranderingen om te voldoen aan de eisen van de Europese Unie, of politieke kosten, als een overheid minder populair wordt door Europese beslissingen en hiermee stemmen of verkiezingen Eurovisie Februari 2012

21

verliest. Aan de andere kant wil de staat de beleidsagenda van de Europese Unie ‘aanvallen’ via de Commissaris: hem of haar ervoor te laten zorgen dat de Europese wetgeving lijkt op die er al bestaat in het land. Zo hoeft het land geen extra geld uit te geven, maar zorgt het wel voor economische en technologische voordelen ten opzichte van andere EU-landen. De Eurocommissaris wordt uitgekozen uit de politieke partijen van een land. De overheid van dit land kan gemakkelijk nagaan welke persoon dezelfde preferenties en gedachtegoed heeft als de overheid zelf, door prestaties in het heden en in het verleden. En niet alleen vóórdat de Commissaris naar de Commissie wordt gestuurd is de nationale invloed hoog, ook hangt zijn herkiezing af van de overheid. Hij zal dus niet de minste rekening houden met de overheidspreferenties. Eurocommissarissen moeten dus gezien worden als politieke en niet als technocratische actoren. Wonka concludeert dat het zowel theoretisch als empirisch onrechtvaardig is om aan te nemen dat de Commissie over het algemeen beleidspreferenties in de wetgevende besluitvorming van de EU volgt die sterk afwijkt van die van alle lidstaten, in andere woorden dat zij geschetst wordt als pro-integratie instelling. De Europese Commissie is dus eigenlijk een grote Europese intergouvernementele organisatie. Dat dit voor stagnaties zorgt bleef niet ongemerkt in Europa. In het Verdrag van Lissabon is daarom getracht de samenwerking sneller en soepeler te laten verlopen. Zo is er vastgelegd dat er bij meer onderwerpen met Qualified Majority Voting gestemd wordt om andere landen te verplichten mee te doen aan beleidsplannen, hun veto weg te nemen en zo nieuwe regels sneller door te kunnen voeren. Hier komen dus ook het intergouvernementalisme en het neofunctionalisme samen. De kritiek die vaak wordt geleverd op de intergouvernementalistische kijk is dat het te veel waarde hecht aan grand bargains en niet genoeg waarde hecht aan het samenwerkingsproces tussen de bargains door. Daarom is het ook belangrijk om het spillovereffect niet te verwaarlozen. Er wordt op intergouvernementeel niveau onderhandeld, maar dit leidt soms tot integratie en europeanisering, zoals bij het Verdrag van Lissabon. Het spillovereffect kan plaatsvinden tegelijk met intergouvernementalisme, en niet per se tegen het intergouvernementalisme. Wanneer alle landen tevreden zijn over de samenwerking zal er besloten worden nader samen te werken op meerdere vlakken, dus zal er spillover zijn. Conclusie Het ideaalbeeld van een groot, eensgezind Europa is een illusie. Functionalistische organisaties klinken als een prachtige samenwerking tussen mensen uit verschillende landen die onafhankelijk boven hun landen staan om op een politiek neutrale wijze problemen op te lossen. In de praktijk zullen dit soort organisaties altijd door overheden beïnvloed worden, en weerspiegelen ze hierdoor alleen maar de machtsverhoudingen tussen de staten. Mijn punt is dat het neofunctionalisme nooit in zijn eentje als integratietheorie kan werken, omdat er altijd invloed zal zijn van de overheden en dus van het intergouvernementalisme. Wel kan er spillover optreden tegelijk met het intergouvernementalisme. Aan de andere kant bestaat het intergouvernementalisme ook weer niet in zijn eentje, want spillovereffect vindt wel degelijk plaats, maar in de vorm van beslissingen van de nationale overheden om nader samen te werken. Het feit dat de nationale overheden de Europese Commissie beïnvloeden, en dat dus de Europese Commissie geen onafhankelijk orgaan is, hoeft niet als negatief gezien te worden. De Commissie is immers in het leven geroepen om de landen te laten samenwerken. Wat wel het risico is, en wat we in Europa momenteel ook zien, is dat de grote landen Frankrijk en Duitsland een dikke vinger in de pap van de EU hebben en dat deze twee landen altijd de grote beslissingen voor heel Europa maken. Overigens zijn overheden niet de enige actoren die invloed (willen) hebben op functionele organisaties, ook bedrijven en NGO’s zullen de Commissie flink beïnvloeden. Dat is de theorie van multi -level governance, waar ook nog veel over te onderzoeken valt. Interessant voor onderzoek is bijvoorbeeld hoe precies de machtsverhoudingen tussen alle partijen die de Europese besluitvorming beïnvloeden, in elkaar zitten. Duidelijk mag in ieder geval zijn dat om de Europese integratie te verklaren, één theorie nooit genoeg is.

22

Student

Valentijnsdag...

- Linde-Kee van Stokkum

Valentijnsdag, binnenkort is het weer zover: 14 februari, de dag van de liefde. Voor de één een crime en voor de ander dé gelegenheid om eindelijk de liefde te verklaren aan die ene leuke persoon. Wat is nu echt geslaagd om te doen voor je geliefde en wat is absoluut not done? Eurovisie helpt je door Valentijnsdag heen. Winkels, televisie en radio brengen je met hun reclames op de hoogte van het heugelijke nieuws: de 14e van februari is het weer Valentijnsdag! Etalages kleuren rood en roze, rozen stijgen in prijs en de wereld lijkt veranderd te zijn in één grote hartvorm. Valentijnsdag is de dag dat geliefden elkaar extra aandacht geven of de dag dat je iemand al dan niet anoniem kunt verrassen. De één vindt het commercieel gedoe, de ander een regelrechte ramp en weer een derde vindt het best leuk. Ik persoonlijk vind het tegenwoordig vooral een commercieel festijn, waar ik liever niet aan meedoe. Je moet tenslotte gewoon het hele jaar je liefde betuigen aan je partner. Dat hoeft niet per se alleen op 14 februari. Als je echter een vriendje of vriendinnetje hebt, voel je je toch wel een beetje verplicht om iets te doen. En in dat geval krijgt de commercie haar zin: als jij niets liefs of leuks doet voor je partner, ben je wel een hele lompe boer(in). En daarom duik je uiteindelijk toch wel de boekwinkel in voor een leuk kaartje of bezoek je de bloemist voor het kopen van een te dure roos. Voor de niet heel erg romantische personen op deze aarde, kan het verplichtende gevoel van Valentijnsdag ook juist een duwtje in de goede richting geven. Ik ging op onderzoek uit om te polsen wat wel leuk is om te ondernemen op Valentijnsdag en wat echt verspilde moeite is. Zo kunnen jullie na het lezen van dit artikel vol goede moed de beruchte dag tegemoet kunnen treden. Helaas, maar waar; de meeste gehoorde reactie op de vraag ‘Wat vind jij van Valentijnsdag?’ was een weinig positieve. Volgens velen is Valentijnsdag alleen leuk voor winkels en horeca, want die verdienen er een hoop aan. Mocht je echter toch de traditie van Valentijnsdag in ere willen houden, dan is het allerbelangrijkst iets te doen voor de ander waaruit blijkt dat je dit speciaal voor diegene hebt gedaan. Je hoeft niet per se iets voor je geliefde te doen, de meesten mensen voelen ook genegenheid voor anderen, zoals je moeder, je broer, je zus of je vrienden of wie weet je oma. Valentijnsdag kan dienen om ook hen in het zonnetje te zetten en te laten blijken dat ze belangrijk voor je zijn.

Valentijnsdag lijkt dus de ideale gelegenheid te benadrukken dat je om je naasten geeft. Dit kun je doen door bijvoorbeeld een klein cadeautje te kopen, een lieve kaart te sturen, of het lievelingseten van iemand te maken. Je hoeft niet per se groots uit te pakken met een duur parfum of een etentje in een driesterrenrestaurant (mag natuurlijk wel), volgens mij kun je iemand echt raken als je iets speciaals voor diegene doet. Hoe leuk is het nu als iemand je lievelingsbloem op je hoofdkussen legt met een lief briefje er naast, de chocolade die jij zo lekker vindt als verrassing in je tas stopt of de moeite neemt om jou een kaart te sturen die je dan vol blijdschap tussen de rekeningen vindt. Mijn omgeving was het er over eens toch iets kleins te ondernemen tijdens Valentijnsdag. Gewoon een lief kaartje sturen of een klein cadeautje geven. Valentijnsdag hoeft niet overdreven gevierd te worden met een driegangendiner in een toprestaurant, als iemand zich persoonlijk voor jou heeft uitgesloofd op een eenpansmaaltijd is dat toch duizend keer romantischer. Vergeet die bioscoop, want dan maak je je er te makkelijk van af, maar doe moeite voor de degene waar je om geeft. Schrijf een gedichtje, doe een drankje in café Valentijn aan de Valentijnskade, dek de tafel extra sjiek, maak een ontbijtje op bed of bij tijdgebrek een lunchpakketje, kom hem/ haar supporten tijdens een sportactiviteit, bak een cake of taart, ga samen in bad (als je er één hebt) of eet spaghetti zoals alleen Lady en Vagebond dat kunnen. Kortom, doe iets extra’s, iets meer dan normaal. En laat dat krampachtige romantische gedoe gewoon lekker zitten. Voor de mannelijke lezers: Let wel even op als je vriendinnetje zegt niets te willen doen met Valentijnsdag, want ze zal ongetwijfeld toch iets verwachten.


23

Amsterdam PROEF AMSTERDAM!

Met Valentijnsdag op komst en die gure winterdagen wil je als student natuurlijk niet alleen maar je tijd doorbrengen op de universiteit of warm thuis op de bank. Om je een beetje op weg te helpen hebben we een selectie gemaakt van leuke uitjes binnen Amsterdam om die koude wintermaanden door te komen.

Het Concertgebouw bied je als je jonger bent dan 30 de mogelijkheid om voor slechts €10,- per seizoen Entrée lid te worden. Je kunt dan naar ruim 200 concerten uit de EntréeSelectie voor €10,- per concert. Drankjes inclusief. Entréeleden mogen altijd iemand meenemen. Je betaalt voor je introducé ook €10,-. Deze persoon hoeft niet lid te zijn van Entrée, maar wel jonger dan 30 jaar.

P aa r h Vo o r €10-, n

et c o n c e r t!

er museum ov e fi ra g to fo Foam eis, heiseton rische en documenstateirlleingen van n eigentijds rote tentoo g t s a a N k van . n e er ook wer t onderwerp rd o w n fe togra e beroemde fo ond in snel wisselend to ge iverse jong talent eveneens d n e café rd o w r E en gezellig e is r e exposities. n e en gegeven een rondleiding n om je op te if r h c s d , te ij t niet samen n met stapels a d l a g a je e midd ben je met regenachtig t n e d tu s ls En a . vermaken. ,50 binnen 5 € r o o v collegekaart

24

M

De Drie Graefjes

Een verborgen schat midden in het centrum van Amsterdam! Een gezellige & vriendelijke lunchroom waar je ook terecht kunt voor High Tea en heerlijke zoetigheden zoals de beroemde cupcakes uit de American Bakery. Te vinden op de Eggertstraat 1, achter de Dam.

Cafe Staalmeesters

Dit is zo’n plek waar je aan het begin van een gure Hollandse winteravond naar binnen vlucht, op zoek naar gezelligheid en warmte. Gelukkig vind je dat er altijd: zowel binnen, waar houten tafeltjes met kaarsjes staan opgesteld, als buiten op het ver warmde terras met uitzicht op een schattig bruggetje. Te vinden aan de Kloveniersburgwal 127-HS

St a

alm

e

Gezellig samen pannenkoeken eten, maar dan anders! In een fris en inspirerend nieuw Hollands interieur wordt er van alles geser veerd: traditionele, verrassende EN wereldse pannenkoeken. Te vinden aan de Berenstraat 38. Let op, ze sluiten wel om 19.00u.

Lunchgerecht: knapperige tortillapuntjes met zalm en kaas Ingrediënten: Twee grote tortilla’s, 100 gram gerookte zalm, ongeveer 150 gram geraspte kaas en een handje dille, klein gesneden.

rs e ste

Bereiding: Verwarm de oven voor op 200 graden, verdeel de zalm over een wrap en strooi de kaas erover. Leg de andere wrap er op en stop ze ongeveer vijf minuten in de oven, tot ze knapperig zijn. Snijdt vervolgens de tortilla in puntjes. Als je geen oven hebt maar wel een tosti ijzer, kun je de wraps van te voren in puntjes snijden en in delen knapperig laten worden in het tosti ijzer.

ta su l

De Uitkijk!

re et o M rde n wo

at

De Uitkijk, het romantische filmtheater in het hart van Amsterdam, biedt films met karakter. Dit historisch pand aan de Prinsengracht is al jaren een speciale plek waar mensen met hart voor film en cultuur samenkomen. Neem plaats op het comfortabele balkon en word verrast door een mooie film. De Uitkijk is sfeervol, klein, persoonlijk en biedt altijd een bijzonder avondje uit. Nieuw in de Uitkijk is het arrangement: voor 30 euro heb je twee plaatsen op het balkon, twee flesjes champagne en bonbons van chocolaterie Leonidas of zoute hapjes van patisserie Holtkamp!Dit arrangement is perfect als een cadeau! Eurovisie Februari 2012

25

Mededelingen Opleidingscommissie Europese studies Wij zijn de studenten van het adviesorgaan de Opleidingscommissie (OC) Europese studies; Lotte Timmermans (MA), Martine van Bruggen (BA), Daan de Mink (BA) en Roos Varekamp (BA). Samen met vier docenten waarborgen wij de kwaliteit en de inhoud van onze studie. Ongeveer een keer per twee maanden houden wij een vergadering waarin wij onder meer het 8-8-4 systeem bespreken, de evaluaties van de vakken bespreken, en klachten over de studie aanpakken. Heb jij een klacht, vraag of idee? Dan kun je altijd bij ons terecht. Je kunt ons natuurlijk persoonlijk aanspreken in en buiten de colleges om, maar het beste is om te mailen naar [email protected]. Het beste is dat je de klacht met meerdere mensen aandraagt zodat wij er direct werk van kunnen maken. Wij zijn er voor jullie! Succes met het nieuwe semester. De Opleidingscommissie Europese Studies.

Goed artikel geschreven? Leuk idee voor de EV? Slimme cartoon gemaakt? Mooie foto’s voor in de EV? Op- of aanmerkingen?

Stuur ons jouw bijdrage!

En werk mee aan een nog betere EuroVisie! Alle soorten inzendingen zijn welkom. Mail naar: [email protected] 26

Agenda 2012 Dinsdag 14 februari Debat over verkiezingen in Rusland. In samenwerking met studievereniging Radost organiseert SES een debat over de presidentsverkiezingen in Rusland. Na de dubieuze uitslag van de verkiezingen voor de Doema belooft dit een spraakmakende avond te worden. Tijd en locatie volgen nog. Dinsdag 21 februari Pubquiz met docenten. Onder het genot van een drankje zal de algemene kennis van studenten én docenten worden getest. Aanvang 21.00 uur in Strandtent West Donderdag 23 febebruari Extra Algemene Ledenvergadering. Er zal worden gestemd over enkele belangrijke wijzigingen in het Huishoudelijk Reglement. Zorg dat je er bij bent! Aanvang 19.00 uur in de Doelenzaal van de UB. Donderdag 8 maart SES-Feest! Zoals alle SES-feesten zal ook dit feest in het teken staan van een specifiek thema. Dit blijft nog even een verrassing, maar er is sowieso veel bier. Maandag 19 maart Talentendiner: Schuif aan bij de toekomst! Woensdag 21 maart Algemene Ledenvergadering. In deze ALV zullen de Sollicitatiecommissie en de Kascommissie worden aangesteld. Donderdag 5 april SES-Congres. Op 5 april organiseert SES voor de derde keer een congres over Europa, in cultuurhuis De Brakke Grond. Het thema dit jaar is “Grenzeloos Europa. Migratie op een continent in beweging.”

Jaargang Nummer Februari. EuroVisie. Eurovisie is een uitgave van:

Recommend Documents