Kopje koffie, huismeester? Een vooroordeel dat niet waar blijkt te zijn
Voorwoord Veel mensen denken dat het beroep van een huismeester een makkie is. Ze zitten vast heel de dag aan de koffie, nemen een paar keer de telefoon op, vervangen een lampje en praten wat met de bewoners. Nou, dat lijkt makkelijk geld verdienen! Vanuit mijn vorige baan wist ik al wel, wat de taken van een huismeester zijn, maar het lukte me niet om het vooroordeel over huismeesters bij de andere huurders weg te nemen. Ook kreeg het Bewonersplatform Wonen-Breda de nodige klachten over huismeesters binnen. De enquête in 2007 bevestigde deze slechte verhalen. Daarom stelde Jan van Steenderen, manager beheer van WonenBreburg, voor of iemand van het Bewonersplatform eens een aantal dagdelen met de huismeesters wilde meelopen. Zo gezegd zo gedaan. Ik heb meegekeken bij huismeesters Jan de Jong, Jack Collins en Ron Verbraak en Andres Broere. Ik hoop dat ik door mijn ervaringen het vooroordeel over huismeesters bij u kan weg nemen. Zij Zij Zij Zij Zij Zij Zij Zij
zijn zijn zijn zijn zijn zijn zijn zijn
de verkenners in de wijk. het, die als eerste het slagveld in gaan. het, die de strijd aan moeten gaan, soms met niet begripvolle bewoners. het, die oog hebben voor de sociale en maatschappelijke problemen. het, die voor alle bewoners klaar staan. het, die voor een schone en prettige woonomgeving zorgen. het, die met hart en gevoel hun vak uitoefenen. het, die een respectvolle behandeling verdienen.
Zij zijn NIET de huismeesters die heel de dag aan de koffie zitten. Zij zijn de huismeesters waar de huurders van WonenBreburg trots op mogen zijn. Heren huismeesters, bedankt dat ik dit heb mogen ervaren. Gerda Radder Juni 2008
Dit is een uitgave van Bewonersplatform Wonen-Breda in samenwerking met WonenBreburg.
08:00
Ik begin met een afspraak met huismeester Jan de Jong. Jan is nu verhuurmakelaar bij WonenBreburg, maar heeft mij in zijn laatste dagen als huismeester laten zien wat hij allemaal doet. We hebben afgesproken in het huismeesterkantoor aan het Mgr. Nolensplein. Helaas is om 08.00 uur nog niemand aanwezig. Klein minpuntje. Na even wachten komt Jan aangereden. Hij was al begonnen aan zijn ronde in de wijk om de vaste plekken te controleren waar bewoners illegaal huisafval dumpen. Hij maakt deze ronde elke dag, zodat hij daarna direct de gemeente kan bellen om het op te laten ruimen. Jan verontschuldigt zich omdat hij laat is en biedt aan om bij uitzondering een kop koffie te zetten voor het spreekuur begint. Ik vraag hem waarom dat een uitzondering is? Huismeesters drinken toch heel de dag koffie? Jan vertelt: “Het zit zo Gerda, als ik elke huurder die op het spreekuur komt een kop koffie aan zou bieden loopt het uit de hand. Dan zouden ze nog gelijk krijgen ook, met hun vooroordelen! Trouwens, de buurtmeester is ook onderweg en die lust zeker en vast ook een kopje koffie.” En inderdaad. Kort hierna komt buurtmeester Jack Beusenberg binnen. Jan krijgt direct een paar telefoontjes, hij checkt zijn e-mail en de stapel post op zijn bureau. Terwijl de telefoon blijft rinkelen en mensen binnenkomen voor het spreekuur, krijg ik van Jack een aantal cijfers van meldingen van zwerfvuil: - In 2006 heeft de huismeester 459 meldingen gedaan van zwerfvuil en illegale stort. - In 2007 is dat aantal teruggedrongen naar 246 meldingen. Een man die op het spreekuur komt, is nieuwsgierig naar mij als de vreemde op het huismeesterkantoor. Ik stel me voor en hij begint meteen te vertellen over zichzelf. Of ik zijn verhaal wil opnemen in dit boekje? Natuurlijk! Hij is Kees Goorden en ‘manusje-van-alles’ in wooncomplex ‘De Brink’ geweest. Hij is nu 77 jaar en houdt de tuintjes schoon, organiseert een rommelmarkt voor de kerk en verzamelt kleding voor Polen en Roemenië. Kees heeft veel contact met de huismeester. Jan vertelt daarna dat zijn telefoon in het weekend ook aan staat. Hierdoor heeft hij Kees pas geleden tijdens het weekend kunnen helpen toen er storingen waren in ‘De Brink’.
Jan de Jong | Heuvel
09:15
Een mevrouw komt op de valreep het spreekuur binnen. Jan besteedt de nodige aandacht aan haar sociale probleem. Dan is het nog maar net 09.15 uur en we besluiten om een ronde door de wijk te maken. Er zijn 10 mensen die bemoeizorg krijgen. Jan gaat bij enkele mensen langs en luistert naar hun verhaal. Dit heeft een positief effect en zo blijft hij op de hoogte van wat er speelt bij de bewoners. Om 10.15 uur vertrekken we richting ‘De Brink’. Dit is een seniorencomplex. Jan houdt hier 3 uur per week spreekuur. Hij drinkt er een bakje koffie met de bewoners en om het sociale contact te onderhouden. Na één kopje koffie met Jan samen, nuttig ik er nog één. Jan gaat ondertussen de lampen in het complex controleren. Hij controleert ook het werk van de medewerkers van het schoonmaakbedrijf. Jan vindt dit erg belangrijk. Hij zit er bovenop!
10:15
Jan vertelt daarna waar hij verder mee bezig is. Hij doet een poging om een brievenbus van TNT Post in ‘De Brink’ te krijgen. Bewoners moeten nu naar het Mgr. Nolensplein lopen en dat is best een eind. Jan heeft beloofd aan de bewoners dat hij zich hier 100% voor in zal zetten.
Daarna haalt Jan de persoonlijke brievenbus leeg van een overleden bewoner. De brievenbus puilt uit en Jan bergt de post veilig op. Hij vervangt verder nog een paar lampen en maakt een praatje met een bewoner over een stopcontact. Hij kan het probleem niet oplossen maar legt uit wat de WMO kan betekenen. Een andere bewoner meldt Jan, dat hij op een avond bezoek kreeg van iemand die de sloten op het Politie Keurmerk Veilig Wonen (PKVW) wilde controleren. Jan vindt dit zeer vreemd en maakt een notitie. Hij legt de bewoner uit dat dit soort werkzaamheden van te voren worden aangekondigd en altijd overdag worden uitgevoerd. Jan zal dit doorgeven aan zijn manager.
Een laatste bewoonster heeft een probleem met het plaatsen van haar scootmobiel in de speciale ruimte. Ze vraagt aan Jan of ze deze in de gang mag zetten? Jan geeft niet toe. Hij legt uit dat dit met veiligheid te maken heeft. Ze moet haar scootmobiel echt in de speciale ruimte stallen. We lopen verder door het complex en verschillende bewoners laten merken dat ze Jan gemist hebben tijdens zijn vakantie. Dat doet hem goed. Al lopende door het bewerkelijke complex vertelt Jan dat hij regelmatig contact heeft met andere maatschappelijke instellingen. Zo worden op verzoek van de politie een aantal huismeesters van WonenBreburg per wijk geselecteerd voor een cursus. De cursus duurt 9 weken. De cursisten leren voornamelijk wat er achter de schermen van de politie gebeurt. Jan vertelt dat hij aan het einde van de cursus een certificaat krijgt. Het is een pittige cursus, waar hij zich toch wel een beetje op verkeken heeft. “Maar, niemand is te oud om te leren!”, is zijn opmerking. Gelijk heb je Jan! Ik kwam onderweg een bekende bewoonster tegen, dus ik maak even een praatje. Ineens ben ik Jan kwijt. Ik vind hem in de liftschacht. Tjee, denk ik bij mezelf, dat is een gevaarlijk karwei! Maar Jan neemt de nodige maatregelen en weet waar hij mee bezig is. Alles wat hij zelf direct op kan lossen, is fijn voor de bewoners. Anders moeten ze langer wachten tot er iemand speciaal voor komt. De zaken die Jan niet zelf kan verhelpen, geeft hij door aan de technische dienst van WonenBreburg.
12:30
Onze wandeling gaat verder door een aantal brandgangen van de wijk de Heuvel. We komen veel zwerfvuil tegen. Een bewoonster komt naar buiten en vertelt over last van een boom van de achterbuurman. Ze vraagt of Jan hier iets aan kan doen, want de wortels drukken de stoeptegels naar boven. Ook is deze mevrouw boos omdat dat er buren zijn die het onkruid in de brandgang niet weghalen. De brandgang ziet er zo verloederd uit. Jan zegt toe dat hij een praatje maakt met de eigenaar van de betreffende boom maar aan het onkruid kan hij niets doen. Misschien een taak voor de bewonerscommissie of wijkraad? En dan, tegen 12.30 uur, komen we eindelijk weer bij zijn huismeesterkantoor terug. Tijd voor een boterham en… ja: een bakje koffie. Dat hebben we wel verdiend want het was een behoorlijke wandeling. We zaten bijna in Princenhage! Dat heb je niet zo snel in de gaten als je allemaal binnendoor loopt. Omdat het mooi weer is, staat de voordeur van het kantoor open. Ik sta buiten omdat ik de enige ben die rookt. Een vrouw komt haastig aangelopen en zegt dat haar huis naar gas ruikt. Ze zegt: “De leidingen moeten afgeperst worden, dat heb ik je al een paar keer gezegd.” Jan reageert rustig. Wat blijkt? Dit is een mevrouw met psychische problemen die elke keer met dezelfde klacht naar hem toekomt. Maar, voor alle zekerheid wil hij straks wel nog even gaan kijken. We moeten toch de andere kant van de Heuvel nog gaan inspecteren. Ik slaak een grote zucht, maar deze is gelukkig net niet hoorbaar. Ik denk bij mezelf: nog meer lopen! Wat is de Heuvel groot...
15:30
Later komen we bij die mevrouw op bezoek en blijkt dat er niets aan de hand is. Jan is van plan een maatschappelijke instantie voor deze mevrouw in te schakelen om haar te helpen met haar psychische problemen.
Onderweg verder gaan we langs een winkelier. Hij heeft zijn spullen hinderlijk op de stoep uitgestald. De eigenaar begrijpt het volkomen en onderneemt meteen actie door alles te verplaatsen. Jan en ik worden tijdens onze wandeling nog aangesproken door mensen met problemen tijdens het groot onderhoud. Ik leg de bewoners uit dat ik vandaag met de huismeester meeloop. Ik vind het opvallend dat de huismeester nauwelijks bij de voorbereidingen van het groot onderhoud betrokken is en geen antwoord kan geven aan de klagende huurders. Ik beloof dat ik hun klacht zo snel als mogelijk in het Bewonersplatform ter sprake zal brengen. Dan loopt de klok richting 15.30 uur. Eerlijk gezegd heb ik het gehad. Jack en Jan besluiten om de rest van de wijk te inspecteren. Ik besluit om naar huis te gaan. Ik heb wel zin in een kopje koffie want het valt mij tegen. Zoveel koffie wordt er niet gedronken!
08:30
Vandaag heb ik een afspraak met huismeester Jack Collins in Hoge Vucht. Ook met hem ga ik een dagdeel mee lopen. Ja, u leest het goed: een dagdeel. Een hele dag is mij iets te veel van het goede. Ik heb wel getwijfeld. Zou een dagdeel wel genoeg zijn? Ik dacht van wel, omdat Jack veel hoogbouw onder zijn beheer heeft. Integendeel. Hier ben ik later op terug gekomen. Om 08.30 uur word ik verwelkomd op het huismeesterkantoor door Jack en de voorzitter van de bewonerscommissie Brusselhof: Ad Marijnissen. Een hartelijk welkom maar… zonder koffie want het spreekuur begint bijna. Ook hier het zelfde argument als in de Heuvel om geen koffie te zetten. Jack belooft om dit later op de morgen goed te maken. Ondertussen krijg ik een aantal problemen te horen: parkeerproblemen, honden die hun behoefte doen op het balkon, geluidsoverlast en een bewoner die niet helemaal op de hoogte is van het voorgenomen groot onderhoudsplan. Ook in deze wijk weten bewoners de huismeester goed te vinden. Toch hoor ik later van Jack, dat er ook bewoners zijn die allerlei klachten hebben maar de weg naar de huismeester niet wíllen vinden. Dan wordt het moeilijker natuurlijk. Jack vertelt dat hij altijd op onderzoek gaat in de wijk. Mocht hij iets in de wandelgangen horen over problemen, dan neemt hij het zekere voor het onzekere en gaat hij er op af!
Jack Collins | Hoge vucht
09:00
Ook in dit huismeesterkantoor gaat de telefoon regelmatig, komt er post binnen en werkt Jack op de pc zijn e-mail af. Verder hoor ik dat hij 4 keer per jaar de parkeerterreinen laat schoonmaken. Jack maakt hier flyers voor met het vriendelijke verzoek aan de huurders om hun auto ergens anders te parkeren. Dit gaat wel eens fout. Soms gaat een chauffeur van het afvalverwerkingsbedrijf naar een verkeerde flat terwijl alles goed gecommuniceerd is. Dat ligt niet altijd aan de huismeester. Maar wie krijgt ten onrechte de schuld? Juist, de huismeester! Het spreekuur is om 09.00 uur voorbij en dan gaat Jack eindelijk het koffiezetapparaat pakken. Hij heeft een lekkere pot koffie gezet. Daarna wordt het tijd om naar de andere flatblokken in de Brusselstraat te lopen. Daar is WonenBreburg bezig met het groot onderhoudsplan. Jack hoort de problemen van de bewoners aan en verwijst enkelen door naar de woonconsulente. Ook hier valt het mij op dat de huismeester maar heel summier bij zo’n project wordt betrokken, terwijl hij de eerste persoon van WonenBreburg is die de bewoners dagelijks in hun wijk tegen komen. Jack pleegt meteen een telefoontje naar de aannemer die de kwestie op zou kunnen lossen. Jack leegt zelf de prullenbakken in de hal en bij de entree, ruimt het zwerfpapier en reclamefolders op. Bewoners laten heel wat slingeren. “Waarom?”, vraag ik mij af. “Iedereen kan dit toch voor zich zelf doen?! Het is toch maar goed dat er een huismeester is die niet alleen de lampjes verwisselt.” Deze gedachte is net voorbij geflitst, als Jack voorstelt om de galerijen af te lopen en te controleren of alle lampen het doen. “Makkelijk met de lift”, dacht ik. Maar dat gaat niet door. Jack controleert ook de hallen dus we gaan met de trap. Onderweg geeft hij aan dat als ik het niet kan volhouden de lift wel mag gebruiken. Nee, ik ben solidair. Ik wil precies weten wat hij op een dag doet en op welke manier. Onderweg komen we een bewoner tegen die al 26 jaar op het zelfde adres woont. “Er is nog steeds niets veranderd”, zegt hij tegen Jack. Waarop ik mij afvraag: “Zou die bewoner nu niet in de gaten hebben wat het project in zijn flat inhoudt? Er verandert wel degelijk iets, het komt er allemaal zeer mooi uit te zien.” De bewoner maakt tevens de opmerking dat Jack de mentaliteit van heel Nederland moet veranderen. Ik denk dat hij een grap maakt, maar de bewoner is serieus. Als huismeester moet je dus ook een olifantenhuid hebben. Bij de entree zijn er problemen met de nieuwe intercom met ingebouwde camera. De bewoners kunnen vanuit hun flatwoning niet zien wie er aan de hoofdingang staat. Jack wil dit met eigen ogen controleren en een bewoonster verwelkomt ons in haar flat. Ze heeft inderdaad geen zicht op de hoofdingang. Jack onderneemt direct actie. Hij houdt een werknemer van het betreffende bedrijf aan en vertelt de klacht. Hij zegt daarna dat hij het naderhand ook nog zal controleren.
10:00
Op weg naar weer een ander flatblok om 10.00 uur. Dezelfde werkzaamheden. De gangen, souterrains en verlichting worden gecontroleerd. Jack vertelt dat hij via het intranet van WonenBreburg ziet, wanneer er een nieuwe bewoner komt. Hij maakt dan een afspraak om alles aan de nieuwe bewoner uit te leggen. Van het wegwerken van het huisafval tot de uitleg over de boiler en wat hij als huismeester kan betekenen. Kijk, dat is nou een warm onthaal. Jack zegt dat de nieuwe bewoners dit zeer op prijs stellen. De bewonerscommissie verwelkomt de nieuwe huurders tevens altijd met een boeketje bloemen. Deze huismeester werkt nauw samen met de commissie. Nadat we de flats aan de Brusselstraat hebben gehad, lopen we via allerlei straten naar complexen waarvan ik als rasechte Bredase niet wist dat ze bestonden. Dankzij het Hewi-sleutelsysteem kan Jack overal binnen in de centrale ruimten. Ook hier voert hij met dezelfde routine zijn werkzaamheden uit. Daarna komen we aan bij een klein complex in de Zomergemstraat dat bestaat uit huur- en koopwoningen. Hier benaderen bewoners Jack minder intensief. Wel heeft hij een vriendelijk woordje klaar voor een bewoonster die naar buiten komt. Hij controleert hier ook of de schoonmaakwerkzaamheden goed zijn uitgevoerd. Dan gaan we richting Kasterleestraat. Ook hier zijn het grote complexen met hoogbouw en het werk begint weer van voren af aan. Jack legt het nodige uit over de gangen, souterrains en trappenhuizen. Bewoners die we buiten aantreffen, spreken Jack weer aan en laten mij duidelijk blijken dat zij erg op hem gesteld zijn. Hij is behulpzaam, goed aanspreekbaar de bewoners hebben een fijne relatie met hem. Ze vinden het fijn om een vertrouwensband opgebouwd te hebben, dat hebben ze niet zo snel met nieuwe huismeesters. Daarna komt een andere bewoner aangelopen. Ook hier staat Jack direct klaar met zijn hulp. De man heeft moeite met de Nederlandse taal. Hij overhandigt Jack een formulier. Het is de uitspraak over zijn huurtoeslag die hij niet begrijpt. Een huismeester is van alle markten thuis. Dat is op dit moment mijn conclusie. Hij had de bewoner ook door kunnen verwijzen, maar Jack helpt ter plekke. We lopen verder. Sommige bewoners spreken ons aan en vertellen dat zen het erg vinden dat Jacks huismeesterkantoor gaat verhuizen. Het is ‘maar’ 1 flatblok verder, maar dit heeft dus behoorlijk impact op de bewoners.
12:00
Jack vertelt dat hij nog langs Huize Raffy moet. Dit is een verzorgingshuis voor Indische en Molukse ouderen en Jack vervangt hier een collega. We gaan gelukkig niet te voet, maar met de auto. Zou hij gezien hebben dat ik bekaf ben? Aangekomen bij Huize Raffy krijg ik de huismeesterpost te zien. Het is een behoorlijk groot kantoor met een behoorlijk aantal mappen. Er staan allerlei technische gegevens in. Toch weer heel ander werk, dan in de flatblokken waar we zojuist geweest zijn! Ook hier in Huize Raffy heeft Jack zijn handen vol. Ondertussen zie ik de wijzers van de klok naar 12.00 uur kruipen. Wanneer komt nu dat tweede bakje koffie? We rijden na een tijdje terug naar het huismeesterkantoor. Onderweg komen we een vreemd voorval tegen waardoor Jack een rotonde twee keer moest nemen. Wat het precies was, dat kan ik niet vertellen. Ja, ook een huismeester heeft beroepsgeheim! We hebben er samen wel om moeten lachen. Terug op het huismeesterkantoor krijg ik helaas geen tweede bakje koffie en bedenk dan maar dat ik die thuis zal moeten nemen. Dat is helemaal niet erg, want nu blijkt maar weer eens dat huismeesters niet heel de dag koffiedrinken. Ik bedank Jack voor het meelopen. Ik neem mijn petje voor hem af. Ik wil andere huismeesters niets te kort doen maar…. een wijk met hoogbouw blijkt veel bewerkelijker dan een wijk met laagbouw. Jack hoort mijn woorden stilzwijgend aan en zegt veel plezier te hebben in zijn baan als huismeester.
10
11
13:00
Na een aantal dagen neem ik contact op met weer een andere huismeester: Ron Verbraak. Hij moet ook interessante complexen onder zijn hoede hebben. Ik loop weer een dagdeel mee en deze keer is het de middag. Dan weet ik zeker dat ik mijn aantal kopjes koffie ‘s morgens thuis al heb gehad. Het is 13.00 uur. Ik kom aan bij zijn huismeesterkantoor aan de Dijklaan tijdens het spreekuur. Er zijn ook 2 wijkagenten, de woonconsulent Roel Soffers en een actieve bekende bewoonster uit Tuinzigt: Bets Timmers. En jawel! Ik krijg een kopje koffie aangeboden! Ik vraag of iemand bezwaar heeft tegen mijn aanwezigheid bij het spreekuur. Gelukkig niemand en ik mag ook foto’s maken voor dit boekje. Ik ben nog maar net binnen als er een bewoner binnenloopt die met de wijkagenten en Roel naar boven gaat. Ik praat ondertussen met Bets Timmers. Zij geeft aan het fijn te vinden dat er nu eindelijk een huismeesterpost midden in de wijk Tuinzigt is. Ron hoort het allemaal stilzwijgend aan. Hoewel deze huismeesterpost best moeilijk te bereiken is omdat de straat opgebroken is, weten de bewoners het spreekuur toch goed te vinden. “Wat zijn er zoal voor problemen in de wijk?”, vraag ik aan Ron. Hij vertelt dat er met name geluidsoverlast is en veel woningen illegaal onderverhuurd worden. De wijkagenten beamen dit met een knikje. De samenwerking tussen de huismeester en de wijkagenten is goed en zeer ontspannen. Ron legt uit dat hij ook nog in andere wijken werkt. We gaan Breda uit en op naar Wernhout! We gaan natuurlijk met de auto en komen aan bij een zeer mooi hofje. Er staan 17 woningen. In het verleden zijn er problemen geweest en gelukkig zijn ze opgelost. Zo zie je maar weer, dat in een relatief klein complex ook de nodige problemen zijn.
Ron Verbraak | Tuinzigt
16:25
Ron controleert de lampen en noteert de meterstanden. Hij legt uit dat hij in zijn complexen veel werk heeft aan het bijhouden van ongeveer 90 water-, energie- en gasmeters. Terwijl Ron alles controleert, zit ik heerlijk in het voorjaarszonnetje op een bankje en maak een aantal aantekeningen voor dit boekje. Hij verwisselt ook een paar kapotte lampen. Daarna kijkt Ron of een bewoner die hij nog graag wil spreken thuis is, maar helaas.
12
Als Ron klaar is rijden we terug. Vanuit het mooie dorpje Wernhout, dwars door Zundert naar Breda. Ron vertelt dat hij ook in de wijken Princenhage, Westerpark en Boeimeer werkt. In Boeimeer zijn 168 etagewoningen. Het is een rustige wijk met weinig problemen maar daar moet ook elke week de verlichting en woonomgeving gecontroleerd worden. We komen weer aan bij het huismeesterkantoor in de Dijklaan. Het is bijna 16.30 uur en ik geef aan dat het er voor mij op zit. Ron heeft nog het één en ander te doen dus hij gaat nog even verder. Ik bedank hem voor de gezellige middag en neem zijn scriptie mee naar huis. Ron heeft namelijk de vakopleiding tot sociaal huismeester gedaan en hier een scriptie voor geschreven. Ik ben benieuwd wat er in staat, want het leven van een huismeester gaat echt niet over rozen. Al wordt het tegendeel soms beweerd.
13
13:00
Mijn laatste afspraak is met huismeester Andres Broere op een maandagmiddag. We beginnen met zijn spreekuur om 13.00 uur. Er komen al een aantal telefoontjes binnen en hij controleert zijn email. Andres laat me een overzicht zien van allerlei organisaties waar hij mee samenwerkt: van de dierenbescherming tot de supermarkt. Omdat deze huismeesterpost vroeger een woonhuis was, kunnen we via de keuken naar de binnenplaats. Ik drink een lekker kopje koffie en rook een sigaretje met een collega van Andres. Het meelopen moet nog beginnen, maar we laten Andres even rustig zijn telefoongesprekken afwerken. Daar hoef ik niet bij te zijn. Later wandelen Andres, woonconsulent Roel Soffers en ik door de wijk. Tijdens de wandeling vertelt Andres waar de telefoontjes over gingen. Ik vraag me af wat een huismeester doet in een wijk als Tuinzigt met veel eengezinswoningen. Andres begint met het controleren van de poorten. Sommige poorten sluiten door vandalisme niet meer. Daarna bekijken we een woning waar de voordeur dicht getimmerd is. Hier is dit weekend veel gebeurd: een steekpartij en inbraken. Alles moet dicht gespijkerd blijven omdat de politie nog werkt aan het sporenonderzoek. Verderop is in een brandgang zelfs een hakenkruis geschilderd. Andres vertelt dat hij snel heeft gereageerd en gezorgd dat dit zo snel als mogelijk verwijderd werd. Via allerlei brandgangen komen we bij een woning en Roel belt aan. Achter de gordijnen zie ik beweging, maar de bewoner doet niet open. We lopen uiteindelijk maar weer weg. Dat is frustrerend. Hoe zou ik dit aangepakt hebben? Het zelfde denk ik, want je kunt niets anders doen. De problemen moeten dus wachten tot een volgende poging. Roel neemt afscheid. Andres en ik lopen verder. Hij laat trots zien dat hij in deze straat dankzij het project Kan Wél! alle voortuinen een prachtig hekwerk hebben gekregen. Helaas is er 1 bewoner die niet aan dit project heeft meegedaan. Dit is jammer want de uitstraling van de straat is er veel mooier op geworden. Daarna lopen we naar de voormalige plaats waar illegaal afval gedumpt werd. Weer staat hij stralend te vertellen dat de grote brandgangen planten hebben gekregen, er nu hekken staan en er niets meer wordt gedumpt! Het ziet er inderdaad heel plezierig uit daar mogen de bewoners trots op zijn!
Andres Broere | Tuinzigt
16:20
Andres vertelt dat we nu op weg gaan naar een bewoner die een grote muizenplaag in huis heeft. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Ook Andres wordt op straat aangesproken. Hij wordt geroepen door een dame die naar hem toe komt lopen. Hij heeft eerder een probleem met haar besproken en zij vraagt om meer tijd om het probleem op te lossen. Andres zegt netjes tegen de dame dat hij haar voldoende tijd heeft gegeven om het probleem op te lossen. Ten opzichte van de andere bewoners kan hij het niet maken om haar nog langer uitstel te geven. De dame begrijpt het en belooft dat zij iets aan het probleem zal doen. Hij geeft haar nog een paar tips en we lopen verder.
14
Ik kijk op mijn horloge en merk dat ik een droge mond begin te krijgen. Helaas zegt Andres dat we nog een stuk verder moeten. We lopen via brandgangen en allerlei straten naar de andere kant van Tuinzigt. Onderweg worden we weer aangesproken door een aantal bewoners. Ik vraag wat hij met bepaalde informatie doet en hij zegt: “Ik signaleer problemen en probeer bewoners te helpen. Soms schakel ik een hulpdienst in. Een voorbeeld is een alleenstaande oudere bewoner die dement aan het worden is en geen familie of buren heeft die toezicht kunnen houden.” Een huismeester heeft een grote sociale maatschappelijke verantwoording. Ik zei het al eerder. Het is bijna 16.30 uur en we moeten nog even naar de Vestingstraat. Dat kan niet wachten omdat Andres aan enkele bewoners heeft beloofd om langs te komen. Gelukkig gaan we met de auto. We praten met de bewoners over het probleem dat zij eerder gemeld hebben en we rijden terug richting zijn huismeesterpost in de Dijklaan. Daar ben ik letterlijk gevallen voor een huismeester. Ik struikelde en lag languit in de straat… Een mooi einde van mijn middag met Andres.
15
www.bewonersplatformwonen-breda.nl
www.wonenbreburg.nl
