KONTAKT MET MANAUS S tichting Z ending A mazones 35e jaargang - maart 2007
nr. 132
Betty Smit en José Pimenta
Uitgelicht
Cora Tienstra
Voor u ligt weer een nieuw nummer van Kontakt met Manaus, waarin u op de hoogte wordt gesteld van de situatie in de opvangtehuizen Recanto da Paz en Ester. Iedere keer weer ervaart Betty dat God haar in alles nabij is en haar de kracht geeft die zij zo nodig heeft in dit werk. Verder schrijven twee jonge mannen over hun leven, dat zo is veranderd omdat zij Jezus hebben aangenomen. Indrukwekkende verhalen. Joos Ormel vertelt u over een inzamelingactie van twee scholen voor Koe Klara. Voor de kinderen heeft hij een leuke puzzel opgenomen.
maart 2007
•
1
• Kontakt met Manaus
Brief van Betty Smit Al MIJN BRONNEN ZIJN IN U!!!! Psalm.87:7.b (NBG) Het afgelopen jaar werd mij vaak gevraagd: “Waar haal jij de kracht en energie toch vandaan om dit werk vol te houden? Ondanks zoveel strijd blijf je altijd opgewekt.” Ik heb hierop maar één antwoord en dat is: “Al mijn bronnen zijn in de Heer”. Het gaat er niet om dat wij zo goed zijn. Het gaat er om dat wij, ook als de bergen van de problemen nog zo groot zijn en de strijd nog zo fel is, de tegenwoordigheid van de Heer mogen ervaren. De Heer draagt ons er door heen. Dit geldt niet alleen voor ons, maar ook voor u, die dit blad leest. De laatste maanden hebben wij op alle afdelingen veel feesten georganiseerd. Wij denken nog met heel veel plezier terug aan mijn 40-jarig jubileum, dat we hier met elkaar gevierd hebben. Helaas leek het er soms op dat hoe meer feest wij vierden, hoe meer strijd erop ons afkwam. Maar gelukkig kunnen we u van de afgelopen tijd ook heel veel goede dingen vertellen. Eind vorig jaar zijn 38 jongens en meisjes naar hun ouderlijk huis teruggekeerd. Met de meesten ging het daarna heel erg goed. Het was voor hen dan ook niet nodig om na de jaarwisseling opnieuw te worden opgenomen. Zij blijven nog wel een tijdje onder onze begeleiding, totdat zij gaan studeren of werk vinden. Deze nazorg is erg belangrijk. Zij moeten een houvast in hun leven krijgen om zodoende ver van de drugs te blijven. Twee ex-patienten zijn echte kunstenaars in wandschilderingen. Zij hebben in beide huizen overal prachtige afbeeldingen en voorstellingen op de muren en in de kamers aangebracht. Alles ziet er zeer vrolijk uit. Door een gift konden wij 50 nieuwe matrassen kopen. Onze opslagplaats ligt nu weer vol. We moeten altijd matrassen op voorraad hebben, omdat matrassen in dit klimaat heel snel “op” zijn. Ook kregen we veel giften in de vorm van voedsel. Dat was voor ons, zo aan het begin van het nieuwe jaar, een hele bemoediging. Wij weten dat de Heer voor ons zorgt , zoals Hij dat al vele jaren doet. Hij doet het ons aan niets ontbreken.
Ester Met onze Ruth (zie haar levensverhaal in het vorige nummer van december 2006) is het helaas niet goed gegaan. Ruth wilde erg graag met de feestdagen naar huis om haar moeder te laten zien hoe goed het nu wel met haar
maart 2007
•
2
• Kontakt met Manaus
ging. De eerste de beste dag kwam haar moeder stomdronken thuis. Zij had het weinige geld dat ze had, volledig aan drank uitgegeven. Ruth zat thuis met twee kleine kinderen, die doorlopend huilden van de honger. Na enkele dagen kon Ruth het niet meer aan. Ruth vertrok van huis richting ons opvanghuis Ester. De moeder van Ruth woont ongeveer 30 kilometer van Ester. Ruth had echter geen geld voor de bus. Al zwervend over straat kwam Ruth haar vroegere vriendjes tegen en die troosten haar door haar schoenmakerslijm te laten ruiken. Na zeven dagen op straat geleefd te hebben, belde Ruth aan bij het zendingshuis in Manaus. Ruth werd weer naar Ester gebracht, maar het verlangen naar drugs was groter dan het verlangen om clean te worden. Zij kon het niet opbrengen om de strijd tegen de drugs aan te gaan. Ruth liep helaas weer weg van Ester. Zij leeft weer ergens op straat. Ook een ander meisje werd op dezelfde manier zwaar teleurgesteld door haar moeder. Dit meisje kwam wel direct terug naar Ester. Maar ook zij kon de moed niet opbrengen om de strijd tegen de drugs aan te gaan. Ze vroeg zichzelf af waar zij eigenlijk haar best voor moest doen: “Werken aan herstel als er toch geen toekomst voor mij is, want er bestaat immers geen thuis voor mij.” Ook dit meisje is na een paar dagen weer weggelopen van Ester. Dit zijn altijd verdrietige gevallen. Wij blijven echter voor ze bidden en zij weten dat onze deur altijd De nieuwe wandschildering voor hen open staat. In het nieuwe jaar hebben we nog niet zoveel meisjes opgenomen. Er zijn wel veel aanvragen, maar op het laatste moment haken veel meisjes toch nog af. Ook hiervoor blijven wij bidden, want de nood is heel erg groot onder de meisjes in het Amazone gebied.
Recanto da Paz Bij de jongens ging de terugkeer naar huis en naar de familie een stuk beter. Een paar jongens hebben thuis problemen veroorzaakt en zijn daarom weer opgenomen op Recanto da Paz. Twee weken na de start van het nieuwe jaar zijn er al 18 jongens opgenomen. Wij verwachten dat Recanto da Paz snel helemaal vol zal zitten. Er is een lange wachtlijst, omdat we niet iedereen tegelijk kunnen opnemen. Daarvoor zijn de gevallen te zwaar. Elke week nemen wij vijf nieuwe jongens op.
maart 2007
•
3
• Kontakt met Manaus
De laatste twee jaren hebben wij echt alles op alles gezet om op grote schaal groente en fruit te telen, vissen te kweken en varkens en konijnen te fokken voor het opgang brengen van een eigen geldstroom. De opbrengsten bleven echter erg laag. De watermeloenen en de ananassen werden door de jongens zelf opgegeten, zodra ze rijp werden. De bewoners van het nabij gelegen dorp hielpen hieraan ook mee. Het eerste jaar kampten wij met enorm lange periodes van droogte. Ook hadden wij last van heel veel ongedierte. De landbouwspecialist, die wij in de arm hadden genomen, wist hier niet mee om te gaan en heeft ons van de ene op de andere dag in de steek gelaten. De viskwekerij ging heel erg goed tot dat één van onze medewerkers vond dat de vissen meer ruimte nodig hadDe mensen op Recanto da Paz den en de sluis in het riviertje openzette. Wij verloren hierdoor meer dan 3.000 vissen. Vol goede moed zijn wij weer opnieuw begonnen. Echter toen de kweekvisjes groter werden kregen wij last van de beesten uit het oerwoud die hun maaltijd bij ons kwamen aanvullen. Ook gingen er mensen uit het dorp stiekem met netten vissen. Zo bleef er weer niets voor ons over. Wij hebben het nog geprobeerd door een omheining op te trekken en de kweekvijvers af te dekken, maar ook dit hielp niet. Onze vijvers werden steeds leeg gevist door anderen. Omdat de kweekvijvers en de landbouwgronden te ver van het hoofdgebouw af liggen is er onvoldoende toezicht. Wij gaan wel door, want voor de jongens in de opvang zijn het noodzakelijke projecten, maar nu op kleinere schaal en op grond die dichter bij het hoofdgebouw van Recanto da Paz ligt. Ook met het fokken en vetmesten van varkens en konijnen gaan we door. De plasticcultuur hebben we ook gehandhaafd. De planten doen het daaronder erg goed. Inmiddels is onze tweede plasticcultuurkas klaar en daarin gaan we proberen snijbloemen en sierplanten te kweken.
Cursussen De verschillende praktijkcursussen waren een groot succes. Binnen de groep van de opgenomen jongens en meisjes blijkt altijd wel één te zitten, die les kan en wil geven aan de anderen. Met de cursussen gaan we zeker door.
maart 2007
•
4
• Kontakt met Manaus
Zeker nu wij weer nieuw lesmateriaal voor nog meer cursussen hebben kunnen aanschaffen. Voor dat doel kregen wij een extra donatie van de geweldige groep Nederlandse jongeren die ons vorig jaar in augustus heeft bezocht. Twee vaders van opgenomen jongens hebben aangeboden om les te geven op Recanto da Paz. Zij deden dit aanbod omdat zij geen geld hadden om de opvang te betalen.Wij gaan het met hen proberen!! Ook op Ester blijven wij cursussen geven die speciaal gericht zijn op meisjes. Onlangs kreeg een van de meisjes die vorig jaar de opleiding voor “Kamermeisje in Hotels” met goed gevolg had afgelegd, een werkkring. Ook een van de meisjes die de cursus voor “Dienstmeisje” heeft gedaan, was direct aan het werk. Dit meisje heeft geen familie en zij wist eigenlijk ook niet goed, waar zij moest wonen na haar periode op Ester. Zij woont nu intern bij haar werkgeefster. De cursus “Hoe verwerk ik vruchten tot jam en vruchtensappen” is voor diverse meisjes een mogelijkheid gebleken om geld te verdienen. Zo zijn wij het nieuwe jaar met volle moed begonnen. Wij geloven dat de Heer ons van stap tot stap zal leiden. Ook geeft Hij ons Computerles op Recanto da Paz de overwinning, ondanks alle obstakels die er voor onze voeten komen. Wij danken God voor u allen en wij bidden dat ook u de zegen van God zult ervaren voor wat u bijdraagt om levens te redden uit deze ellende. Betty en Josè en alle medewerkers
Getuigenissen
Josè Neto (20 jaar)
Tien jaar geleden begon ik te roken, omdat mijn beste vriendje ook rookte. Ik vond roken heel interessant. Ik voelde mij een hele piet. Al snel kwam ik bij dit vriendje thuis. Zijn vader was een drugsverslaafde die mij leerde pastas de cocaina te gebruiken. Vanaf de eerste keer vond ik het geweldig spul. Eerst kreeg ik het van deze vader, maar al heel snel moest ik mee helpen om
maart 2007
•
5
• Kontakt met Manaus
aan de drugs te komen. Kleine diefstallen, drugs verkopen enz. Met mijn 12 jaar zat ik tot over mijn oren in de onderwereld. Mijn ouders wisten van niets. Ik wist het heel goed te verbergen. Tot dat mijn moeder op school werd geroepen waar ze een heleboel te horen kreeg. Daarop werd ik door mijn vader letterlijk in elkaar getrapt. Enkele weken kon ik nergens meer heen. Maar zodra ik weer kon lopen, keerde ik terug naar het leventje van de drugs. Ik kwam eigenlijk niet meer thuis (alleen om wat weg te pikken). Toen ik 15 jaar was, wist ik “hier moet ik uit, anders ga ik er kapot aan.” De politie zat mij op de hielen. Ik had mijn vrienden bedrogen, dus ook zij zaten achter mij aan. Naar huis gaan kon niet meer, omdat ik zelfs de straat niet in mocht komen van mijn vader. In die toestand kwam ik per ongeluk een samenkomstruimte binnen, toen ik voor een harde regenbui wilde schuilen. De mensen daar praatten met mij en baden voor mij. Ze gaven mij eten en ik kreeg wat kleding. Ik stond stom verbaasd dat zij mij zoveel aandacht schonken. Een broeder nam mij mee naar zijn huis waar ik mocht slapen. De volgende dag legde hij uit waarom hij dit deed. Ook hij had in de drugs gezeten maar Jezus had zijn leven veranderd en dat kon Jezus ook bij mij doen, zo vertelde hij mij. Ik had niets meer te verliezen. Een leven met Jezus vond ik voorlopig de beste oplossing. Acht maanden hield ik dit leven vol, toen viel ik weer terug. Het werd toen erger met mij dan daarvoor. Tot dat ik op een dag zoveel drugs had gebruikt, dat ik dingen heb gedaan waar ik geen weet meer van heb. Pas dagen daarna werd ik wakker in een ziekenhuis. Mijn moeder en de broeder waren daar en zij zeiden tegen mij dat ik nu echt moest stoppen met de drugs omdat ik anders totaal door zou draaien. Genezing is dan niet meer mogelijk. Ik kon kiezen of ik naar Recanto da Paz wilde voor herstel of naar de gevangenis. Ik koos voor Recanto da Paz. Hier had ik een persoonlijke ontmoeting met Jezus. Hij liet mij heel duidelijk zien dat er twee wegen zijn, de smalle en de brede weg. Ik koos heel bewust voor Hem. Er moest veel worden opgeruimd in mijn leven. Steeds meer schaamde ik mij voor alles wat ik gedaan had en hoe ik mijn ouders daardoor was kwijt geraakt. Ik had mijn beste tijd verknoeid. De Heer heeft mij in de ruimte gezet. Ik kan weer lachen en mee spelen met andere jongens. Ik ga een beroep leren. Maar het eerste wat ik wil doen is mijn ouders helpen en ze laten zien dat ik in Christus een nieuwe mens ben geworden. Ik dank de mensen in Nederland, die het voor mij mogelijk maakten om op Recanto da Paz te herstellen.
maart 2007
•
6
• Kontakt met Manaus
Bericht van Koe Klara
Joos Ormel
Er was eens…. En nou denkt u misschien: heel lang geleden. Fout, niet dus. Het afgelopen jaar zijn twee groepen kinderen heel intensief bezig geweest met Klara. De Fakkels en De Bazuinen uit Staphorst. Nou, die hebben van zich laten horen! Ze maakten een houten Klara om het bedrag dat werd ingezameld op bij te houden. De afsluiting van het project was op een zondagochtend tijdens een zendingsdienst. “Zoek eerst het koninkrijk van God” in het Portugees! Wie doet hun dat na?? Het verhaal van de Barmhartige Samaritaan is uitgespeeld (omdat Betty en José eigenlijk ook ‘barmhartige Samaritanen ‘ zijn in en rond Manaus). In de dienst kregen alle kinderen een muts met Klara erop en achterop prijkten Betty en José. Er zijn dia’s bekeken van het werk in de Amazones en natuurlijk was er iets lekkers te drinken en te eten. Misschien inspireert het andere clubleiding om eens een project rond Betty en José met hun jeugd te houden. Via de redactie is het adres in Staphorst wel op te vragen (voor advies en ideeën). In het gemeente/kerkblad stond de volgende puzzel. Ik zou zeggen: aan de slag ermee. En voor wie er niet uitkomt, de oplossing staat pagina 8. Veel plezier en succes! 1. Wat komt er in het woordenboek van Paulinho niet voor? (blz 3 Kontakt met Manaus september 2005) 2. Wat is de naam van de koe die zorgt dat er melk is voor de oudere mensen en kinderen in Manaus? 3. Wat is de naam van de stad waar Betty en José wonen? 4. In welk gebied ligt de stad Manaus? 5. In wiens naam zijn Betty en José dit werk gaan doen? 6. Er zijn 2 opvanghuizen. Een voor jongens (Recanto da Paz, rustplaats voor vrede). Hoe heet het andere huis voor meisjes? 7. Wat is Betty’s achternaam? 8. En de achternaam van José? 9. In welk land ligt de stad Manaus? 10. Waar zijn de jongens en meisjes die bij Betty komen vaak aan verslaafd? (zie jubileumblad september 2006) 11. Hoe lang is het geleden dat Betty naar Brazilië ging? 12. José zet zich al 28 jaar in voor mensen die als een wrak zijn door de drank en de drugs. Hij heeft al die jaren gezien hoe Jezus deze mensen..........kan geven.
maart 2007
•
7
• Kontakt met Manaus
1. gehoorzamen 2. koe klara 3. manaus 4. amazonegebied 5. de naam van Jezus 6. Ester 7. Smit 8. Pimenta 9. Brazilië 10. drugs 11. 40 jaar 12. herstel (antwoorden) Kinderen uit Staphorst bezig met project Koe Klara
Uw financiële betrokkenheid Wij willen alle gevers hartelijk bedanken voor hun bijdragen het afgelopen jaar. Naar aanleiding van ons decembernummer werd er door u d 43.726 gegeven, inclusief twee notariële giften van d 2.000 en d 9.075. Alle gevers hartelijk dank! Door uw bijdrage kan het werk van Betty en Josè doorgang vinden.
BETTY SMIT
ADMINISTRATIE
VOOR GIFTEN
Caixa Postal 79 Manaus A.M. 69-010-110 Brasil www.zending-amazones.nl
Stichting Zending Amazones Postbus 602 - 8000 AP Zwolle Telefoon 038 465 80 28
[email protected]
St. Zending Amazones Postgiro 2711351 Zwolle
• Klara melkproject: giro 80 77 14 t.n.v. Stichting Zending Amazones te Zwolle.
maart 2007
•
8
• Kontakt met Manaus
Lid Evangelische Zendings Alliantie (EZA)
