Kleyn Vita 29-04-11 15:10 Pagina 93
Twaalf
Al een uur sta ik in haar straat. Ik heb Vita nu al twee weken niet normaal gezien of gesproken, alleen een vluchtige blik op de redactie en een afhaaksms ’s avonds. Vandaag was het niet anders. Zodra het donker werd, ben ik richting haar huis op de Govert Flinck gelopen. Vanaf de stoep aan de overkant ben ik te ver weg om direct op te vallen, maar dichtbij genoeg om snel bij de voordeur te komen als die opengaat. Dan zal ik aan komen rennen en met een van Vita’s medebewoners het pand betreden met de smoes dat ik haar vriendje ben. Of het echt een smoes is, weet ik allang niet meer. De deur gaat open en een vrouw met bruine krullen en een bril verlaat het pand. Ik trek een sprintje en kan nog net met m’n schouder de deur openhouden. De vrouw kijkt niet eens om, blijkbaar rennen er vaker vreemde mannen naar binnen. Met bonzend hart bestijg ik de drie trappen. Als ik voor haar deur uitkom, hoor ik vrouwenstemmen. Geconcentreerd luister ik. De vrouwen praten op hysterische toon in het Engels, maar met een Amerikaans accent. Zachtjes leg ik een hand op de deurklink en duw die naar beneden. Met succes. De kamer is verlicht door de felle kleuren van de tv, verder brandt er geen licht. Vita zit als een schim op haar bed naar de tv te staren. Ze heeft haar jas nog aan. Doordat de tv zo hard staat, heeft ze me niet in de gaten. ‘Liefje,’ zeg ik. Sloom draait ze haar hoofd naar me toe. Ze schrikt niet en oogt ook niet verbaasd. ‘Hé boef.’ Ik glimlach en loop naar haar toe. Vita blijft zitten waar ze zit. Ik kniel naast haar neer. ‘Gaat het wel?’ vraag ik zacht. Ze antwoordt niet, maar geeft me een kus op m’n mond. Ze 93
Kleyn Vita 29-04-11 15:10 Pagina 94
maakt geen aanstalten om de tv uit of zachter te zetten. Ze draait haar hoofd weer naar het scherm en kijkt verder. Ik volg haar ogen. America’s Next Topmodel is te zien, ik herken de donkere presentatrice die een huilende kandidate afbekt. ‘Is het leuk?’ vraag ik. ‘Ik weet niet wat het is,’ zegt ze zacht. ‘America’s Next Topmodel,’ antwoord ik. ‘Daar kijk je toch wel vaker naar, dat zei je een keer. Dat vond ik nog zo gek omdat je een hekel hebt aan mutserige barbiepopjes.’ Vita knijpt haar ogen samen en lijkt ineens te schrikken. ‘O ja. Topmodel. Dat vind ik leuk, ja.’ ‘Had je niet door waar je naar keek?’ ‘Nee. Ik was ook niet echt aan ’t kijken.’ ‘Wat was je dan aan het doen in het donker?’ ‘Luisteren.’ Ze zwijgt even. ‘Of eigenlijk proberen niet te luisteren.’ Ik weet dat ik nu door moet vragen, maar wil dat niet. Niet nu, niet zo. Ik word bang van Vita en wil dat ze contact met me maakt. Ik pak de afstandsbediening uit haar slappe hand en zet de tv zachter. Ik doe een lamp aan en steek met m’n aansteker een paar kaarsen aan. ‘Wil je wat drinken?’ vraag ik. ‘Graag, ik heb dorst.’ Ze zegt weinig, maar luistert enthousiast naar m’n verhalen. Ik praat honderduit over de interviews die ik heb gedaan, de grappen die ik heb gemaakt met de cameraploegen, welk boek ik lees en welke films ik heb gezien. Ze concentreert zich op m’n gezicht, staart naar m’n ratelende lippen en lacht als ze me ineens aankijkt. Ik wil dat ze uit zichzelf gaat vertellen wat zij de afgelopen weken heeft gedaan, waarom ze me ontweek, of ze me wel miste en of ze kan beschrijven hoe ze zich voelt. Maar ze begint er niet over en ik vraag er niet naar. Dat komt nog wel, zeg ik tegen mezelf. Dat ze anders is, weet ik al. Van haar moeder en van haarzelf. Ik weet het 94
Kleyn Vita 29-04-11 15:10 Pagina 95
wel, maar ik snap het niet. Ik begrijp het niet, ik wil het weten, maar ik ben er ook als de dood voor. Ik neem mezelf voor dat ik het tot op de bodem zal uitzoeken, dat we er samen achter gaan komen, dat we het kunnen veranderen. Nooit zal ik haar alleen laten. Of Vita nou een fascinatie of een obsessie voor me is, doet er niet toe. Ik hou gewoon van haar. Ik hou zo ontzettend veel van haar. Als Vita begint te gapen, vraag ik of ze naar bed wil. Dat wil ze. Ik vraag of ik weg moet. Nee. Ik moet bij haar blijven liggen en doorpraten tot ze in slaap valt. Dat doe ik en ondertussen geef ik haar overal kusjes. Haar wang, haar oor, haar haren. Met haar linkerarm omklemt ze de mijne en dan valt ze in slaap. Korte schokjes kondigen het aan. Eentje is zo heftig dat ze er zelf wakker van schrikt. ‘O, sorry,’ ze doet haar ogen weer dicht. ‘Geeft niks, liefje. Ga maar lekker slapen.’ ‘Wat fijn dat je er bent,’ fluistert ze in haar halfslaap, ‘ik hou van jou.’ Ik word warm vanbinnen en doe geen oog dicht. De hele nacht blijf ik over haar waken. Rond acht uur wordt Vita uit zichzelf wakker. We liggen nog steeds in dezelfde positie: mijn arm in de hare geklemd, haar wang tegen de mijne. Ze kijkt me kort aan en werpt een blik op de klok. ‘Ik moet eruit,’ zegt ze verschrikt en maakt zich van me los. ‘Doe maar rustig, het geeft toch niet als je wat later op werk bent?’ Ze geeft geen antwoord en grist een handdoek uit de kast. Ze loopt naar de houten deur en sluit die achter zich. Ik hoor de douche aangaan. Door de waterstralen heen klinkt die van haar. Ik zie voor me hoe ze halfslaperig op haar kleine wc’tje zit en glimlach. Ik heb om elf uur een draaiafspraak in Amsterdam. Ik zou dus nog twee uur kunnen slapen, maar weet nu al dat het me niet zal lukken. Ik ga uit bed en zet koffie. Ik doe haar raam open en rook een sigaret op de vensterbank. Voor het eerst zie ik dat ze dubbelglas heeft, maar dat ze daar niet blij mee hoeft te zijn. Tussen de twee 95
Kleyn Vita 29-04-11 15:10 Pagina 96
glasplaten zit een bruine substantie die de buitenwereld sepia kleurt. Alsof iemand op het dak naar beneden heeft staan kotsen. Ik word misselijk van het aanzicht en van de sigaret en loop met m’n koffie door haar kamer. Ik zie foto’s van Vita met haar dwergen in de sneeuw, alsof ze allemaal op elkaar zijn gebotst en over elkaar heen zijn gerold. Er staat een foto van haar moeder met een breedgrijnzende jongen. Hij heeft lang blond haar en een biertje in zijn hand. Het zal haar broer wel zijn. Ik zie een foto van Vita met Kris op een steiger. Ze dragen allebei een bikini. Ik benijd de fotograaf, het is onduidelijk wie de grootste borsten heeft. Heel even stel ik me voor dat ze daar op die steiger met elkaar gaan zoenen, maar blok het beeld snel. Vita kan elk moment onder de douche vandaan komen en zal me betrappen op een veel te volle boxershort. In haar boekenkast zie ik boeken staan die ik zelf ook heb: De zoon uit Spanje, God’s gym, Vals licht, De passievrucht, I.M., De asielzoeker. Haar versies zien er nogal verfrommeld uit, blijkbaar leest ze niet zo voorzichtig als ik. Als ik een boek mooi vind, wil ik dat het de rest van m’n leven in m’n buurt is, dat ik ernaar kan kijken in m’n boekenkast. Daarom lees ik voorzichtig, dat duurt toch maar een paar weken. De rest van je leven duurt hopelijk langer. Ik hoor Vita de douche uitzetten en kruip weer in bed. Dan sta ik daar niet zo ongemakkelijk rond te neuzen en kruipt ze misschien nog even bij me. Als de houten deur opengaat, lacht ze naar me. Ze gooit haar handdoek op de grond en kruipt inderdaad bij me onder de deken. Ze zegt niks, maar zoent me lang en hevig. Haar huid voelt klam en warm, ze smaakt fantastisch fris. Het valt me op dat ik haar nog nooit heb betrapt op ochtendadem of een vieze adem in het algemeen. Ik bedenk dat ze net haar tanden heeft gepoetst onder de douche en dat ik naar sigaret en koffie smaak. Ik stop met zoenen. ‘Smaak ik niet vies?’ vraag ik onzeker. ‘Nee gek, je smaakt altijd lekker.’ Ze wil weer verdergaan met zoenen. ‘Ook ’s morgens?’ ‘Ja, ook ’s morgens. Ik heb nog nooit iets onfris bij jou geroken.’ 96
Kleyn Vita 29-04-11 15:10 Pagina 97
‘Maar smaak ik dan niet naar asbak nu?’ ‘Beetje, maar dat vind ik lekker.’ Ze wil per se verdergaan met zoenen. ‘Lekker?! Dat is toch vies als je zelf niet rookt?’ ‘Maar jij bent het toch! Dus vind ik het lekker!’ Ik lach om haar lieve woorden en wil verder kussen, maar ze springt uit bed. ‘Jammer! Nu moet ik weg, moet je maar niet zo veel vragen stellen!’ In no time is ze aangekleed en trekt ze haar jas van de kapstok. Ze geeft me een zoen op m’n mond en rent de trap af. Ik blijf achter met een erectie die nog klam is van haar huid. Ik stap uit bed, leg m’n linkerhand over Kris en trek me met rechts af op Vita. De rest van de dag overlaadt ze me met sms’jes. Dat ze zo blij was dat ik langskwam, dat ik zo lief ben, dat ze voor het eerst in tijden weer aan één stuk heeft geslapen. Ik stuur terug dat ik ook blij ben, dat ik knettermesjoggeverliefd op d’r ben, dat ze prachtig is als ze slaapt. Dat ik elke nacht wel over haar wil waken, dat ze me niet meer zo moet afhouden omdat de nachten van ons samen zijn. Op dat laatste bericht hoor ik heel lang niks. M’n hoofd maakt gelijk weer overuren. Heb ik iets verkeerds gezegd? Ga ik te snel? Bij elk geluid van m’n telefoon hoop ik tevergeefs dat zij het is, totdat ik wel een berichtje van haar krijg. Kort, duidelijk en hevig. ..vanaf nu slaap ik elke nacht met jou..
De radiostilte van net maakt dit bericht nog intenser: ze heeft erover nagedacht, gepiekerd, gewikt en gewogen. Vanaf nu slapen we elke nacht samen. Kan ik over haar waken, bij haar zijn als er iets is, kan ik haar gaan doorgronden. Ik stuur een sms terug. Laten we beginnen met ons leven samen. Ik hou van jou, Vita.
Nog voordat ik m’n telefoon terug in m’n zak kan stoppen, piept-ie weer. ..ik hou van jou, hylke... zo ontzettend veel, je hebt echt geen idee..
97
