Kinderboeken & algemeen antiquariaat Antiquariaat Lont

idA in dit Amsterdam

jaargang 55 juli-augustus 2016

7

maandblad van de Verenigde Doopsgezinde Gemeente Amsterdam

THEMA: BOEKEN De boekenkeuzes van: – 2 t/m 10 – Rakis en Dijs – Mieke Krebber – Ineke Voncken – Thijs Broer – Joke van der Heide – Annemarie Vaalburg – Marion Slotboom – Lisanne Lens – Noortje Olof – Kees en Imme – Nieske van der Zijpp – Jippe Kreuning – Tiny Hemrica – Helene van Gelder – Hans Bouma Column – 11 In memoriam – 11 Uit de kerkenraad – 12 Prikbord – 13 Lied van de maand – 14 Agenda – 15 Collectebestemmingen – 15 en 16 Kerkdiensten – 16

Kinderboeken & algemeen antiquariaat

Antiquariaat Lont Door Mieke Krebber In de Herenstraat op nummer 39 heeft Marieke Lont sinds 2002 een antiquariaat. Het is een kleine winkel, volgestouwd met boeken, zoals je van een antiquariaat verwacht. Sinds enkele weken staat er in de winkel een toonbank, waarin verschillende parafernalia zijn uitgestald, zoals een paar olifanten als boekensteunen, die ook nog een geheim opbergvakje bevatten.

Marieke is geboren en getogen in Hippolytushoef, studeerde in Groningen Slavische taal- en letterkunde en is afgestudeerd op Oost-Europese geschiedenis. In Groningen had ze een bijbaantje bij De Slegte en werkte daar best veel uren in de week. Na haar afstuderen kon ze niet

bij De Slegte in Groningen blijven werken maar wel bij het filiaal in Amsterdam. Dus besloot ze naar Amsterdam te verhuizen. In 1996 had Marieke belijdenis gedaan en was gedoopt in de Doopsgezinde Gemeente Groningen. Ze deed een poging om in Het Pakhuys, naast het Zon’shofje aan de Prinsengracht, te gaan wonen maar werd afgewezen. Toen ze net bij een familie op kamers woonde kreeg ze toch een woning in Het Pakhuys aangeboden. Die kostte wel de helft van haar salaris, maar het was geweldig om aan de Prinsengracht te kunnen wonen. Binnen de Doopsgezind Amsterdam is Marieke actief geweest in de kerkenraad (1998-2004) en nu neemt ze nog deel aan de kring Rondom.

In 1998 kon ze komen werken bij antiquariaat Forum, gespecialiseerd in oude en kostbare boeken. Dat was een geweldige tijd. Eens moest ze een zeer kostbaar boek ophalen uit Parijs en een andere keer mocht ze zelfstandig bieden op een veiling. Ze verwierf het gewenste boek, maar eigenlijk boven de afgesproken limiet, wat haar nog wel een slapeloze nacht heeft bezorgd. Bij Forum heeft ze drie jaar gewerkt. In die tijd hielp ze de eigenaren van de winkel in de Herenstraat in het weekend op boekenmarkten, zoals op de Dam. De winkel in de Herenstraat was gespecialiseerd in kinderboeken. Lees verder op pagina 2

I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016 – 1

Vervolg van pagina 1

In 2002 kon Marieke de winkel overnemen. Sindsdien staat ze op vrijdag op de boekenmarkt op het Spui met kinderboeken en prenten. Voor de helft bestaat de collectie nog steeds uit kinderboeken. En verder: geschiedenis, kunst en theologie – met een bescheiden collectie Mennonitica. De aankoopstrategie: alles inkopen wat je ook weer denkt te kunnen verkopen. Een boek kan nog zo mooi of interessant zijn, als je denkt het niet te kunnen verkopen neemt het alleen maar ruimte in. In collecties zitten ook vaak andere Brian Wildsmith, The Creation. A pop-upbook. ISBN 0192799908 voorwerpen dan boeken: inktpotten, boekensteunen, presse-papiers etc. Ook vind je in de winkel spellen en Antiquariaat Lont, Herenstraat 39, toverlantaarnplaatjes – in relatie tot de 1015 BZ Amsterdam. 020-6263982/ kinderboeken. Eens kocht Marieke een 06-41271752, [email protected], oude slee, omdat ze hem zo mooi vond; www.antiquariaat-lont.nl. maar die lijkt toch onverkoopbaar. Winkel geopend maandag van 12.00 tot 16.00 uur, woensdag, donderdag en vrijdag van 11.00 tot 18.00 uur, zaterdag van 11.00 tot 17.00 uur. Op vrijdag is Marieke te vinden op de boekenmarkt op het Spui, op zaterdag op de Noordermarkt. Op zondag staat Marieke vaak op boekenbeurzen in het land, zoals die in Deventer en Dordrecht. Marieke is lid van het bestuur van de Boekenmarkt op het Spui.

Wat wel goed loopt onder toeristen zijn de (antieke) ansichtkaarten, zoals die van Rie Cramer. Bij de prenten ligt de focus op kinderprenten en prenten van Amsterdam. Ook vind je er oude blinde schoolkaarten, pop-upboeken en – vanuit haar achtergrond – Russische kinderboeken. Keuze van Marieke voor een kinderboek: Michael Ende, Het oneindige verhaal. Een boek dat ook iedere volwassene zou moeten lezen. Zo veel fantasie.

De boeken van Tom Groot Keuze van Rakis en Dijs (11 en 10 jaar) Tom Groot is een vrolijke, aardige, grappige, jongen, zijn vriend heet Dirk en zijn aartsvijand heet Marcus Mulder. Ook heeft hij een hekel aan zijn zus Delia. Zijn leraar heeft kraaloogjes. Hij maakt altijd overal doedels van. Er zijn heel veel delen, wel acht ofzo, die hebben we allebei bijna allemaal gelezen. Je hebt het snel uit en er staan leuke plaatjes

bij, doedels! Als je verdrietig bent, en je leest dit, is het een goede afleiding. Je kan ze ook heel vaak lezen, dus handig voor mee op vakantie, want dan lees je ‘m gewoon twee keer. Er zijn ook ook dunne boekjes van, speciaal handig voor in je rugzak. Bijvoorbeeld: ‘Tom Groot leest zich suf’. Daar kan je ook zelf in schrijven en tekenen.

2 – I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016

Liz Pichon, Tom Groot 1, 2 etc. Gottmer. ISBN 978902575yyyy.

Een reis door de vijf boeken van Mozes

De Bijbel achterna Keuze van Mieke Krebber Bij een bezoek aan Jeruzalem wijst een gids op de Rotskoepel en zegt: “dat is de berg waar Abraham heenging om Isaäk te offeren”. Bruce Feiler: “Het was nooit bij me opgekomen dat dat verhaal zich had afgespeeld op een plaats die je kon aanwijzen, laat staan bezoeken”. Hij vat het plan op om de plaatsen die in de vijf boeken van Mozes genoemd worden te bezoeken om zo in de Bijbel door te dringen en te proberen er een deel van te worden. Hij beschrijft in dit boek de tocht die hij maakt met archeoloog Avner Goren van Dogubayazit bij de Ararat, waar de ark van Noach tot stilstand kwam, via het land van Eufraat en Tigris naar het land Kanaän. Hij bezoekt de plekken waar Abraham, Isaäk en Jacob geweest zijn. Hij ziet daar de opgravingen en de resten van Sodom en Gomorra. In Egypte ziet hij de tempels en de koningsgraven die, in tegenstelling tot de resten in Kanaän, voor een groot deel nog intact zijn.

De meeste indruk heeft op mij gemaakt zijn tocht naar boven op de Mozesberg. Feiler en Goren bestegen de berg met zijn tweeën. De stilte en eenzaamheid boven op de berg is indrukwekkend. Op iedere plek lezen ze de betreffende passage uit de Bijbel. Zo gaan de verhalen steeds meer leven. Wat me bij het herlezen van het boek opviel is hoe veel informatie Feiler geeft over de achtergrond van de verhalen, het ontstaan van de Bijbel etc. Als toerist zul je nooit de ervaring hebben die Feiler op zijn reis had. Maar door dit boek te lezen benader je die ervaring wel. Bovendien is het ook heel leerzaam.

Bruce Feiler, De Bijbel achterna. Olympus, 2005. ISBN 9789046700532.

Verhalen en herinneringen van Markers, opgetekend door Johan Moes & Thijs Broer

De Watersnood van 1916 Keuze van Ineke Voncken Een bijzonder boekje over Marken, dat in 1916 door een watersnoodramp getroffen werd. Men was wel gewend dat er water door de huizen liep. Het eiland liep zo’n twee keer per jaar onder. Maar in dat rampjaar ging het echt mis. De Afsluitdijk was er nog niet, dus massa’s water werden van de Waddenzee de Zuiderzee ingestuwd in een zware noordwesterstorm. In een paar uur tijd steeg het water met drie meter. Er verdronken 16 mensen. Men sprak niet over het verlies van de dierbaren. De Markers waren arme vissers die op zee jaarlijks zo’n 15 mannen en jongens verloren, daarnaast eisten infectieziektes ook hun tol. Vrijwel geen huis werd jaarlijks

niet door de dood bezocht. Er was geen nabestaandenpensioen, dus tijd om te rouwen was er niet: er moest brood op de plank komen. Journalist Thijs Broer, lid van onze gemeente, sprak met Markers die nog uit de eerste hand hebben gehoord wat er in die stormnacht is gebeurd. Een mooi uitgegeven boekje met ontroerende verhalen en schitterende foto’s van Sander Troelstra, winnaar van de Zilveren Camera. In het museum van Marken wordt dit jaar aandacht aan de ramp besteed. Bezoek dan ook de prachtige kerk en maak een lange wandeling over het mooie eiland.

Foto op de website van Stichting Herdenking Watersnood Marken 1916.

48 p.; te koop bij boekhandel Nimo, Kerkstraat 57, Monnickendam, € 7,50. Bestellen via www.marken1916.com voor € 12,75.

I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016 – 3

Een lievelingsboek? Keuze van Joke van der Heide Moeilijk te kiezen. Ik heb vanaf mijn kindertijd altijd veel gelezen. Ik fietste elke week met mijn vriendinnetje en buurmeisje Edith naar de bibliotheek en dan renden we naar de plank waar de boeken van Enid Blyton stonden. We vochten er bijna om. De boeken van “De Vijf”; vijf engelse kinderen die avonturen beleefden. Mijn favoriet was Georgina (ik sprak die naam uit met harde g’s), die zich George liet noemen omdat ze een stoer meisje was. Later op de Pedagogische Academie werden deze boeken haarscherp geanalyseerd als zijnde racistisch. En rond mijn twintigste las ik Honderd Jaar Eenzaamheid van Gabriel Marquez. Dat was een bijzondere inkijk in de ziel van Zuid-Amerika waar de doden en de levenden met elkaar optrekken en kleuren, geuren en smaken, geweld en liefde op onnavolgbare wijze worden beschreven. Wat me ook bijbleef was een interview met Marquez waarin hij zegt: “Jullie westerlingen noemen mijn genre magisch realisme. Maar het magische ís reëel.” Een andere inkijk, een ander continent: Gilian Slovo: Rood stof. Over Zuid-Afrika

en de waarheidscommissie. Slovo’s vader werd vermoord omdat hij een anti-apartheidsactivist was. Het boek is me altijd bijgebleven omdat het zowel de daders als de slachtoffers laat spreken en dat is erg heftig. Er ploppen heel veel boeken naar boven maar ik mag niet meer woorden gebruiken! Dan ten slotte Kinderjaren van Jona Oberski. Een klein boekje met korte heldere zinnen waarin het onvoorstelbare wordt beschreven

vanuit een klein kind; razzia’s in Amsterdam, deportatie, Auschwitz. De dood van de vader en de moeder. Juist door de haast kinderlijke beschrijvingen en de wetenschap van wat er gebeurd is wordt het heel indringend. Ik ontdekte door het project Joodse Huizen dat Jona Oberski twee huizen van mij vandaan heeft gewoond in de Uiterwaardenstraat. Nog bijna wekelijks fiets ik naar de bibliotheek, die heel mooie in Amsterdam vlak bij het IJ.

Gabriel Garcia Maequez, Honderd jaar eenzaamheid. Meulenhoff. ISBN 9789029070928. Gillian Slovo, Rood stof. De Geus. ISBN 9789044500042. Jona Oberski, Kinderjaren. Bzztôh. ISBN 9789062911035.

De Napolitaanse romans Keuze van Anne Marie Vaalburg Ik ga deel 3 en 4 lezen van de prachtige serie die Elena Ferrante schreef (De geniale vriendin, De nieuwe achternaam, De verborgen dochter, en Het verhaal van het verloren kind). Het gaat over twee vriendinnen uit een arme buurt in Napels. Ze zijn allebei intelligent, Lena krijgt de kans om verder te leren, Lila trouwt met een buurtgenoot en blijft steken in de wereld van huiselijk geweld, overspel, roddels. Maar ook voor Lena blijft het milieu waar ze uitkomt een

grote rol spelen. Lena vergelijkt zichzelf voortdurend met anderen, en komt daar bijna altijd slechter uit. Wat een gevecht kan het leven zijn. Het doet me denken aan één van mijn favoriete liederen, lied 833: Neem mij aan zoals ik ben. Afgelopen weekend begon ik in deel 2 om alvast in een pre-vakantie stemming te komen, ruim 400 pagina’s, precies genoeg om tot de vakantie begint mee te doen. Ik begon vrijdagavond en zaterdagavond had ik het uit!

4 – I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016

Elena Ferrante, De Napolitaanse romans. Wereldbibliotheek. ISBN 9789028426061.

In de ban van de Ring Keuze van Marion Slotboom 1964. Ik werk in het museum voor Land en Volkenkunde in Rotterdam met de sleepboten van Smit aan de kade voor de deur. Eerste baan, grote gevolgen. Een conservator daar zei tegen me dat ik moest gaan studeren in Amsterdam. Haar andere geschenk was: “In de Ban van de Ring” van Tolkien. Elke gretige lezer zou al gaan watertanden bij de omvang alleen. Maar de inhoud was een openbaring. Daar ging ik. Nachten lang lezend, verlangend naar het volgende deel, herlezend. Overweldigend. Ik heb het jarenlang op vakanties meegenomen (het enige boek dat dik genoeg was). Als vurig zendelinge mijn vrienden lastiggevallen. Of ze werden evenzeer gegrepen of ze haakten na bladzij 50 af. Er waren geen lauwen… Wat blijft me zo fascineren… Zijn het de echo’s van sprookjes, mythen en sagen uit het oude Europa? Ongetwijfeld een beetje. Een andere wereld binnengaan? Maar dat doe je ook met Anna Karenina of de boeken van Trollope. Daar wist ik jarenlang ook goed de weg in, maar

uiteindelijk verloren ze hun aantrekkingskracht. In de Ban van de Ring niet. Het is denk ik, omdat er zoveel universele thema’s in spelen. Een wereld met een verleden en een toekomst. Een epos over de strijd tussen goed en kwaad. Over groei naar volwassenheid, naar wijsheid. Over macht die corrumpeert. Hoe kennis ten val kan komen als die niet gepaard gaat aan dienstbaarheid. Over hoogmoed en zelfkennis. Over verdreven worden uit het paradijs en het verterend heimwee ernaar. Over standhouden, al lijkt het dwaasheid, tegenover een verpletterende overmacht. En over vertrouwen bovenal en een belofte dat wat verloren ging, ooit hersteld zal worden. En dat alles speelt zich af in Middenaarde met tantaliserende hints naar andere werelden en andere tijden. En met volstrekt oorspronkelijke wezens, naast mensen en elfen en hobbits, die je nooit meer vergeten zult. En ik ken nu iemand die er evenzeer door gegrepen is als ik. Mijn neef heeft het ontdekt via de films. En is daarna

de boeken gaan verslinden, hoewel hij van nature geen lezer is. Elke keer als we elkaar zien, spreken we een dieventaaltje dat voor de andere familieleden onbegrijpelijk is en voor ons beiden een durende bron van plezier. Goeie neef.

R.R. Tolkien, In de ban van de ring. Unieboek, Het Spectrum. ISBN 9789027481979.

Nachttrein naar Lissabon Keuze van Lisanne Lens "We leave something of ourselves behind when we leave a place, we stay there, even though we go away." Het is één van de zinnen die mij zo heeft geraakt. Het is zo. En het deed mij beseffen dat je te allen tijde bewust mag zijn over wat jij wilt uitstralen en zou willen achterlaten. Wie ben ik en waar ga ik heen? Het boek maakte veel los. Niet alleen bracht het mij in gedachten terug naar de geweldige stad Lissabon. Het heeft mij ook doen afvragen op welk spoor zit ik? Rijdt mijn trein de

juiste richting op of dien ik ook af en toe te stoppen bij een stationnetje? Welke stationnetjes? Heb ik de vrijheid om te kiezen of ligt de trein rails al vast? Of kan ik net als de hoofdpersoon in het boek iets radicaals doen? Zomaar die trein naar Lissabon nemen? Zou ik het durven? We gaan het zien. En jij?

Pascal Mercier, Nachttrein naar Lissabon. Wereldbibliotheek. ISBN 9789028441491.

I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016 – 5

Suzanne en Edouard Manet Keuze 1 van Noortje Olof Een heerlijk makkelijk lezend boek voor deze zomer is de fascinerende beschrijving van de liefde tussen een Nederlandse pianiste en een beroemde schilder, Suzanne en Edouard Manet in het Parijs rond 1850 , door Thera Coppens. Suzanne Leenhoff komt uit Zwolle waar haar vader de plaatselijke organist en beiaardier is. Zij speelt goed piano en wordt door haar ouders naar een tante in Parijs gestuurd om haar studie aan het Conservatoire de Paris te vervolgen. Om wat bij te verdienen geeft ze les, o.a. aan de twee jongere broertjes van Edouard Manet. Suzanne wordt eerst wanhopig verliefd op een violist en baart in het geheim een zoon, bijgestaan door haar tante. Manet beweegt

zich in een grote vriendenkring waaronder de ons bekende namen als: Pisarro, Berthe Morisot, Degas, Claude Monet, Jongkind, evenals Victor Hugo, Chopin, George Sand, Baudelaire en Proust. Het is een onrustige, woelige tijd in Parijs onder Koning Louis-Bonaparte. Tijdens de wekelijkse pianolessen bij de Manets aan huis ontmoeten Suzanne en Edouard elkaar en Manet is direct gefascineerd door deze Hollandse, mollige onopgemaakte rustige blondine en schildert haar dikwijls, evenals haar zoontje Leon. Ze trouwen, en blijven samen, ondanks pieken en dalen. Zeer aan te bevelen!

Thera Coppens, Suzanna en Edouard Manet. Meulenhoff. ISBN 9789029088565.

De Kozakkentuin Keuze 2 van Noortje Olof De Kozakkentuin van Jan Brokken. Na het lezen van Brokkens eerdere boek Baltische Zielen was ik zo enthousiast dat ik een reis naar de Baltische Staten maakte met Kras, en fan ben geworden van deze schrijver. In 1915 verscheen De Kozakkentuin, een meeslepende geschiedenis over de vriendschap tussen twee mannen in het Siberië rond 1850. De schrijver Dostojewski ondergaat een jarenlange

dwangarbeid in Zuid-Siberië, en ontmoet daar de jonge Fjodor von Wrangel, die na zijn opleiding wordt benoemd tot officier van Justitie in een kleine plaats in Zuid-Siberië. Samen bewonen ze een simpele datsja (buitenhuisje) waar ze vooral een bijzonder mooie bloeiende tuin aanleggen. Het Rusland in die tijd en de enorme afstanden om een geliefde te bezoeken… prachtig beschreven!

Jan Brokken, De Kozakkentuin. Atlas Contact. ISBN 9789045030173.

As in Tas Keuze 3 van Noortje Olof Onlangs verschenen (2016), een klein juweeltje van Jelle Brandt Corstius: As in tas. Op verzoek van Jelle’s overleden vader om zijn as uit te strooien in de Middellandse Zee in Frankrijk besluit de zoon, indachtig de gezamenlijke fietstochten, deze daad per fiets te gaan ondernemen.

Met een gedeelte van de as in zijn binnenzak fietst hij richting Zuiden, tussen dikwijls moeizame heuvels en dalen, roerende herinneringen ophalend aan deze wonderlijke vaderfiguur. De overnachtingen variëren van komisch tot schrijnend, een reisverhaal vol absurditeiten.

Jelle Brandt Corstius, As in tas. Das Mag Uitgeverij B.V. ISBN 9789082410631. 6 – I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016

Meester Pompelmoes Keuze van Kees, 7 jaar Meester Pompelmoes is een leuke, grappige en slimme schoolmeester die veel leuke avonturen beleeft. Vooral met zijn kat Joachim met wie hij veel praat. Joachim is ook erg grappig. Meester Pompelmoes is denk ik ook erg leuk om zelf te lezen, maar dat heb ik nog niet gedaan. Dus ik vind het het leukst om het voorgelezen te krijgen.

De wraak van de Lorre Keuze van Imme, 11 jaar Het verhaal gaat erover dat een papegaai die bij Jop woont en ineens verdwijnt. Er gebeuren allerlei grappige en idiote dingen, en Jop en zijn vriendin beleven allerlei avonturen om Lorre weer terug te krijgen. Het is een heel leuk, vrolijk èn spannend boek. Echt iets voor de vakantie!

Hans Andreus, Meester Pompelmoes. Holland B.V. ISBN 9789025112431.

Tosca Menten, De wraak van de Lorre. ISBN 9789000305797.

Solitude Een Indische Familiegeschiedenis Keuze van Nieske van der Zijpp Ik las voor het eerst over dit boek in de eindejaar keuzes 2014 van de diverse Nederlandse journalisten. Het werd twee keer genoemd en geroemd. Dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Het boek begint in 1979 als twee broers (Robert en Frank) het huis van hun grootvader opruimen. Grootvader, die hen heeft opgevoed na de dood van hun moeder, is in een verzorgingshuis opgenomen en laat enkele ‘geheime’ dozen na vol dagboeken, brieven, journalen, etc. De jongste broer (Frank) besluit alles uit te pluizen en er een boek van te maken. Dan begint het eigenlijke verhaal op het kazerneterrein van de Indischgasten in Harderwijk (1894). Twee broers (Theo en Hendrik) hebben besloten dienst te nemen en naar Nederlands Indië te vertrekken. In hun

dorp Ootmarsum heerst armoede en ziekte, ze hebben er geen toekomst en gaan voorgoed. Na hun tijd in het leger (o.a. vochten ze te Lombok) hebben ze voldoende verdiend om zich als koloniaal te vestigen. De ene wordt journalist en koopt een eigen krant (Batavia), de ander koopt een verafgelegen plantage: ‘Solitude’. Het Indische leven, zowel in de stad als in de Kampong wordt boeiend en realistisch beschreven. Beide broers trouwen en krijgen een zoon en dan wordt langzamerhand de familiegeschiedenis ontrafeld. Nadat Frank in 1980 zelf Solitude heeft bezocht volgt de apotheose die ik hier uiteraard niet zal vermelden.

Jeroen Thijssen, Solitude. Een Indische Familiegeschiedenis Nieuw Amsterdam. ISBN 9789046817179.

Het boek is mooi en ook spannend, je legt het niet snel weg. I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016 – 7

The Sun Also Rises Keuze van Jippe Kreuning, een van de beheerders van het Rijpenhofje Een groep extravagante Amerikaanse en Britse intellectuelen, geheel thuis in het vuige Parijse caféleven van het interbellum, huren een automobiel en rijden zuidwaarts. Het reisdoel: het beroemde stierenvechtersfestival in Pamplona. Het verhaal lijkt simpel; door de brandende zon rijden ze door Frankrijk naar Spanje, er zijn wat liefdesaffaires en er wordt veel wijn gedronken op terrasjes. In datzelfde vuige Parijse caféleven van het interbellum had Ernest Hemingway als buitenlandcorrespondent zich een thuis gemaakt. Het duurde niet lang of hij kon er – in zijn eigen woorden – “the most interesting people in the world” tot zijn vriendenkring rekenen. Hemingway besloot in juni 1925 met een select gezelschap vrienden een reis te maken naar Spanje. Het doel? Inderdaad: de stierengevechten van Pamplona. The Sun Also Rises leest als een minimalistisch beschreven vakantie. Juist daarin ligt de kracht van Hemingway’s

literaire talent. Hoewel de roman fictie lijkt, blijken veel figuren toch op waarheid gebaseerd. De intriges rondom Lady Brett Ashley, de promiscue Engelse dame (mét bob kapsel) van dubieuze adellijke afkomst, haar duidelijk afwezige verloofde, een Spaanse stierenvechter en de beide heren van het vriendengezelschap staan tegen een zonovergoten decor vol ingehouden spanningen. Zelfs een ogenschijnlijk rustig interludium, waarin er in wat stromende beekjes gevist wordt, zit vol met subliem ingehouden spanningen. Hemingway’s genialiteit komt het best naar voren nadat het verhaal culmineert in het stierengevecht, en de rust schijnbaar wederkeert nadat het gezelschap uit elkaar gaat. Alleen, niets blijkt wat het is en de lezer blijft naar veel mogelijkheden gissen. De enige zekerheid is dat na zo’n Spaanse zomer, de zon altijd weer opkomt.

Ernest Hemingway, The sun also rises. Zephyr (het ex. dat Jippe las). Nederlandse vertaling: En de zon gaat op. Diverse uitgaven.

In het licht van wat wij weten Keuze van Helene van Gelder Bij het lezen van Zia Haider Rahmans roman In het licht van wat wij weten, duizelt het je soms van de werelden waarin je wordt meegezogen. Het boek blijft boeien, ondanks het voortdurend ‘switchen’ van het ene op het andere onderwerp en het etaleren van eruditie, wat mij een enkele keer tegenstond. Door de fascinatie voor de hoofdpersoon Zafar laat het boek je niet los, ondanks de verbrokkelde verhaallijn. Twee belangrijke rode lijnen tekenen zich af in deze duizelingwekkende exercitie, die ik als lezer op onze aardbol heb afgelegd. De eerste is het gevoel van ‘geworteld zijn’ van de hoofdpersoon Zafar. Simone Weil verwoordt dit op pagina 541: “Het gevoel geworteld te zijn is misschien wel de belangrijkste en tegelijkertijd de minst erkende behoefte van de menselijke ziel”. De andere rode lijn is de ‘onvolledigheidsstelling’ van Gödel. Een wiskundig bewijs dat laat zien dat kennis nooit op een punt van volledigheid komt. In het spoor van Gödel laat de schrijver een aantal gevoelige punten in het verhaal ongewis. 8 – I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016

De hoofdpersoon Zafar en de schrijver – de ik-figuur in het boek – kennen elkaar van de universiteit van Oxford en zijn ondanks de doorwerkende verschillen in achtergronden vrienden voor het leven. Er zijn echter meer overeenkomsten. Beiden komen uit Pakistan en zijn verhuisd naar Engeland en Amerika; ze zijn briljante wetenschappers en komen beiden in de ‘gebakken-lucht-praktijken’ van de bankenwereld. Maar de verschillen blijven groot. Zafar, komende uit het door armoede geteisterde Bangladesh van beslotenheid en traditie, blijft de niet-gewortelde zwerver, terwijl de schrijver vanaf zijn vroege begin gesetteld is in een wereld van rijkdom, diplomatie en wetenschap met een exclusief netwerk van relaties. Zafar, een hartstochtelijk denker, steeds op zoek naar vaste grond op deze aarde, vindt Emily op zijn weg. Deze vrouw brengt niet alleen de wereld van de Britse aristocratie in het verhaal, maar ook de moderne, intelligente en egocentrische mens met een duidelijk accent van ‘bitch’.

Zia Haider Rahman, In het licht van wat wij weten. Hollands Diep. ISBN 9789048824410.

Tot in de laatste hoofdstukken, die zich in de wereld van Dhaka, Islamabad en Kaboel afspelen, krijgt deze relatie zijn climax. Ten slotte vraagt het van de lezer geduld en discipline om dagelijks in dit boek te blijven lezen, wil je de draad van het boek niet kwijt raken. Maar het is alleszins de moeite waard.

Hemel en hel, Het verdriet van de engelen en Het hart van de mens Keuze van Tiny Hemrica Een meesterlijke trilogie, geschreven door Jón Kalman Stefánsson, zijn de boeken Hemel en hel, Het verdriet van de engelen en Het hart van de mens. Deze boeken zijn ook los verkrijgbaar en afzonderlijk van elkaar te lezen. Stefánsson schrijft over het IJsland in het begin van de vorige eeuw, toen bijv. de stoomboot nog een noviteit was. De vissers uit de kustdorpen varen in een open boot met zes riemen. Zonder onderbreking roeien ze in vier uur naar de visgronden waar ze op kabeljauw vissen die tot stokvis wordt verwerkt. De naamloze jongen, die in alle delen de hoofdpersoon is, werkt met zijn vriend Bardur voor een van de vissers. Maar door hun liefde voor de literatuur zijn zij anders dan hun collega’s.

Als ze op een nacht uitvaren, heeft Bardur zijn anorak vergeten omdat hij te lang bleef lezen in Paradise lost van John Milton. Dat wordt hem fataal. Hij vriest dood. De jongen voelt zich verplicht het boek terug te brengen naar de rechtmatige eigenaar van het boek, van wie Bardur het te leen had gekregen. Na vele omzwervingen keert hij eindelijk terug naar het dorp. Hij merkt dat hij is veranderd. Hij neemt nu zelf beslissingen. Ik vond het een prachtig boek omdat het in een poëtische taal is geschreven. Maar ook weer niet zo dat het haast onleesbaar wordt. Ik raakte er van in een roes. Het lijkt alsof het in het hele boek sneeuwt. Dat wordt het verdriet van de engelen genoemd.

Jón Kalman Stefánsson, Hemel en hel, Het verdriet van de engelen, Het hart van de mens. Ambo/Anthos Uitgevers, ISBN139789026328886.

Het verjaagde water Keuze van Thijs Broer In het voorjaar van 2013 voer ik tijdens de voorbereiding van mijn boek ‘Langs de kust. De Nederlanders en de zee’ in mijn zeiljachtje rond het voormalige eiland Walcheren. Ademloos las ik in die weken ‘Het verjaagde water’ van A. den Doolaard, het mooiste boek over de strijd van de Nederlanders tegen de zee dat ik ken. Het was moeilijk voorstelbaar dat bijna heel Walcheren in het eerste jaar na de oorlog nog onder water had gestaan. In oktober 1944 hadden de geallieerden de dijken op vier plaatsen gebombardeerd om de Duitse bunkers aan de kust af te snijden van het achterland. Maandenlang probeerden de waterbouwkundigen en de dijkwerkers met de moed der wanhoop de dijken te dichten. Den Doolaard beschreef het gevecht tegen het water van nabij, in gloedvolle streken. Eerst moesten er zinkstukken in

de bressen worden neergelaten: grote gevlochten matten van rijshout uit de Biesbosch, waarop vanaf dekschuiten met de hand zware steenbrokken werden gestort door de rijswerkers uit Sliedrecht en Werkendam. Het was levensgevaarlijk werk. ‘Dit was rijden op de golven van Gods genade,’ schreef Den Doolaard. ‘Ze dreven dwarsstrooms tot voor de geul. Witte schuimgolven steigerden omhoog, en de jongens langs de rand renden weg over de kronkelende wiepen; als zo’n golf je van je been sleurde verzoop je als een rat.’ Net op tijd voor de winterstormen wisten ze de laatste bres te dichten, met betonnen caissons die bij de landing in Normandië waren gebruikt en met dynamiet in de gaten werden afgezonken. ‘Nu stroomde het water door de schemering naar zee, in een eb, waar nooit meer een vloed op zou volgen.’

Den Doolaard, Het verjaagde water. Querido. 1947.

I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016 – 9

Woede en Tijd Keuze van Hans Bouma Er is een filosofieboek dat ik om de paar jaar weer herneem, dit jaar voor de vierde keer. Iedere keer ben ik weer grotendeels vergeten wat de strekking was, elke keer ontdek ik weer nieuwe passages, maar altijd word ik er weer van doordrongen dat het boek een volstrekt originele invalshoek geeft voor de menselijke antropologie en geschiedenis: Woede en Tijd van Peter Sloterdijk. Woede en Tijd is nogal een donker boek. Maar verfrissend helder omdat het probeert de woede centraal te stellen als een van de belangrijkste ordenende principes van onze cultuur. En in tijden van Bataclán, Trump en Brexit geeft het boek me daarom misschien meer troost en inzicht dan wat ik als doopsgezinde, wereldse humanist zoal in de krant lees – over al die voortdurende ‘pop-up’ woedeuitbarstingen steeds dichter om ons heen. Sloterdijk begint met de glorietijd van de woede bij de Grieken, thymos, waar de Held en de poëten nog bijna rechtstreeks met de stem van de Goden spreken, om uit te komen bij de ‘morele domesticatie’ van de woede in de tijd van Plato en Aristoteles; waar bepaalde deugden en eigenschappen profijtelijk blijken te zijn voor de stedelijke burger. De Griekse denkers hebben daarmee de ‘bipolariteit van de menselijke psychodynamiek’ in een helder licht geplaatst, die volgens Sloterdijk nog altijd werkzaam is door de tijd heen: de woede als de basis voor zowel zelfverwerkelijking, trots en geldingsdrang aan de ene kant, als het ressentiment, de rancune en de wraak als negatieve kant van de eigenwaarde. Over die laatste drie gaat vervolgens het grootste gedeelte van het boek. Wat in het tweede deel van het boek dan snel uit de hemel komt vallen is hoe het christendom de ‘geniale truc’ heeft uitgevonden door het ressentiment naar de toekomst te verbannen; door het uitzicht op vergelding van aardse onrechtvaardigheid in een toekomstige hel. Sloterdijk schrijft uitvoerig over de ‘toornige God’ uit het Oude Testament en de apocalyptische begintijd van het christendom en het is werkelijk een feest om als ‘vrijzinnig geïnteres-

10 – I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016

seerde’ al die manifestaties van uitgestelde woede langs te zien komen, als welkome aanvulling op de gangbare ‘vrome’ verhalen uit de begintijd van het evangelie. Ook de verschuiving van schuld naar de toekomst en de handel in aflaten komen uitgebreid aan de orde als uitvindingen van het christendom die de vorming van een eerste ‘thymotische wereldeconomie’ mogelijk hebben gemaakt. Het wordt nog gekker: het derde deel van het boek gaat geheel over de communistische revolutie die fungeerde als een ‘wereldwoedebank’; de tweede poging in de wereldgeschiedenis volgens Sloterdijk om de leed- en onrechtrekeningen van de verliezers te vereffenen in een rechtvaardiger systeem. Maar iedere poging om vanuit ressentiment een samenleving op te bouwen is gedoemd te mislukken. Elke vorm van ‘vergeldings-metafysica’ moet volgens Sloterdijk worden ontmaskerd “door een intelligentie die zich opnieuw vergewist van haar thymotische motieven”; een samenleving die door kracht-kracht relaties in stand wordt gehouden. Er staat nog veel meer verfrissends in Woede en Tijd. Ik beveel het van harte aan.

Peter Sloterdijk, Woede en tijd. Uitgeverij Boom. ISBN 9789085064169.

In Memoriam

Column Wat ik geloof, geloof ik wat? Door Bart Admiraal Tja, het is nog maar een paar jaar geleden, in een grote belijdenisgroep. Ongekende visvangst. Dopen wat mondig is, spreken dat bondig is. Vrij in het christelijk geloven. Daden gaan woorden te boven. Het mooiste bord om voor mijn kop te hebben, dag in dag uit. De doop een indringend ritueel. Psalm 139 als tekst meegekregen, voelt als maatwerk, dat is het ook. ”Al mijn wegen zijn u vertrouwd..”. Van agnost naar belijdend doopsgezind, geen schok, veeleer een logisch gevolg van voorafgaand zoeken en karakter. Iedereen de kerk uit, ik erin. Maar ja, wat als de vis van het haakje is, aftersales? Indoperen of zelf maar zo’n beetje aandoperen? Eén van de onbeantwoorde vragen in de belijdenisgroep: “Wat is het antwoord op de vraag “geloof jij (nog)?”. Kort na het besluit om te stoppen met het zo mooie beroep een gesprek met twee goede vrienden die zich zorgen maakten. Langjarig professionele bevlogenheid beëindigen, dan lonkt het gretige zwarte gat … hoe moet het nu verder met je? Wie kaatst kan de bal verwachten ”het gat is niet zwart want ik ben een groot licht, en ik heb kort geleden belijdenis gedaan… Bomgordeleffect, het werd hun zwart voor ogen en de grote stilte viel… B-witched, de stumper. De conversatie kwam weer tergend langzaam op gang. Komt tijd komt raad. Ingeschreven op de studiemiddag in de doopsgezinde kerk Haarlem. Onderwerp “Wat ik geloof. Vier moderne apologeten van het christendom.” Koude kermis. Had het kunnen weten: apologeten, tijdens een grote wolkbreuk van station naar kerk... Prachtig gebouw, licht, mooie ruimtes, enthousiasme en vriendelijkheid alom. Vier enthousiaste bevlogen zeer deskundige sprekers: Meijering, Paas, Speckman en Borgman. Geen antwoord op de vraag van de verse amateurgelovige: wat is het antwoord op de vraag? Vier mooie boeiende preken voor eigen parochie. Gelovigen overtuigen gelovigen. Elk met hun eigen geloofstaal. Eginhard Meijering is blijven hangen, zijn boeken op Bol.com bekeken. Relativerend wetenschapper met humor, oud-lector theologische geschiedenis Universiteit Leiden. Laat ik daar maar eens beginnen, zonder de anderen tekort te doen. Niet om het antwoord te vinden op de vraag, maar te helpen vanuit het eigen hart te antwoorden.

Eugenie Daisy Waleson – Mollinger 2 mei 1921 – 11 juni 2016 Op 11 juni overleed thuis in haar appartement in het woon- en zorgcentrum ‘Torendael’ op 95-jarige leeftijd ons gemeentelid zr Daisy Waleson. Daisy werd in Appingedam geboren, bracht haar jeugd door in Delft, werd gedoopt in Den Haag, en kwam begin 1951 met attestatie over naar Amsterdam. 65 jaar lang is zij dus lid geweest van onze gemeente. In de Singelkerk kwam Daisy iedere maand, niet om op zondag naar een dienst te gaan, maar om op een doordeweekse avond samen de maaltijd te vieren. Want Zr Waleson geloofde op haar geheel eigen wijze. Ze geloofde niet echt in een God, maar vond vooral dat je een goed leven moest leiden, ze geloofde in mensen. ‘Maar ik ben wel van harte doopsgezind’, zei ze mij tijdens een huisbezoek, ‘en dat door de levenshouding die ik er aantref: simpel, eenvoudig, sober, trouw in de omgang, deel hebbend aan een ‘uitgebreide familie van zusters en broeders’. En vandaar dat ik graag naar het Mennomaal kom, en ook naar het groothuisbezoek bij zr Wil Landman thuis op de Churchilllaan.’ ‘Wij scheppen onszelf een God, maar of Hij bestaat…?’, zo dacht Daisy hardop tijdens een ander gesprek. In ieder geval bestaat de wereld, maar zij is nog niet af, en ieder mens heeft hierin zijn eigen taak. Of er een verborgen bedoeling, of voorgegeven zin aan het bestaan is, ook Daisy Waleson wist dat niet. Maar wij mogen zelf – gaandeweg - aan dat bestaan zin géven, aan het leven en aan de samenleving. Zo heeft ook zij dat gedaan. Op vrijdag 17 juni namen wij met vele anderen in de aula van crematorium ‘De Nieuwe Ooster’ afscheid van haar. Haar zoon Wouter deed haar op bijzondere wijze recht door haar lange leven van verschillende kanten te belichten. ‘Tot het laatst toe’, en ik citeer hem, ‘heeft Daisy op haar eigen manier van het leven genoten. In ons laatste gesprek, een paar uur voor ze zou sterven, zei ze: ‘Ik heb nog steeds plezier in het leven, maar nu is het op.’ Ze wist dat ze aan het sterven was, en had er vrede mee.’ De herinnering aan Daisy Waleson zij ons allen tot zegen. Wij danken haar dat zij op aarde mens is geweest. Ewoud Roos I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016 – 11

Uit de kerkenraad

Uit de kerkenraad

Mededelingen

Juni U merkt aan de vertraagde berichtgeving dat Joke Roosenboom, onze secretaris, afwezig was en hoe node we haar missen. Ze is gelukkig weer aan de slag. In juni hebben we met de volledige kerkenraad, het team van predikanten en jeugdwerkers en de vacature commissie een weekend lang gepraat over onze manier van besturen. De directe aanleiding hiervoor is de moeite die de kerkenraad sinds langere tijd heeft met het vinden van nieuwe kerkenraadsleden

Kerkenraad

Zijn we zichtbaar genoeg, besturen we wel effectief, hoe aantrekkelijk is de functie, hoe kunnen we vrienden meer betrekken bij het werk voor de kerk … dat waren zo de vragen waar we over discussieerden. De voorbereiding en de leiding lagen in de zeer deskundige handen van Adriaan Krans, jawel, een Vriend van de gemeente. Juli In De Geschakelde Vermaning van juli leest u hoe Anne Marie Vaalburg hartverwarmend verwelkomd is in het Meerpadkerkje, toen ze met attestatie overkwam uit de Anglicaanse kerk. Anne Marie is al lang actief in de gemeente, onder meer in de werkgroep Noord. De kerkenraad is blij met deze stap van Anne Marie en heet haar, namens de hele gemeente, hartelijk welkom. De sluitingstermijn voor berichten in het zomernummer van idA is te vroeg voor een formeel bericht uit de Kerkenraadvergadering op 14 juli. Belangrijkste agendapunten zijn: effectiever gaan besturen en vergaderen. De eerste vervolgstappen vanuit het kerkenraadsetmaal in juni worden dan besproken met de kerkenraadsleden, het team van predikanten en jeugdwerkers en de leden van de vacaturecommissie. Raad van Kerken Amsterdam Peter Lichtenveldt zal Doopsgezind Amsterdam vertegenwoordigen in de Raad van Kerken Amsterdam.

12 – I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016

De vacaturecommissie draagt br. Pieter A. de Graaff voor als nieuw kerkenraadslid per 1 oktober 2016. Iedere groep van ten minste 10 leden van de gemeente kan aan de kerkenraad andere kandidaten opgeven gedurende twee weken na het verschijnen van dit blad. Bedoelde opgaven dienen door alle voorstellers ondertekend te zijn en vergezeld te gaan van een schriftelijke verklaring van elke kandidaat dat deze bereid is een eventuele benoeming te aanvaarden. Bij het uitblijven van andere kandidaten wordt br De Graaff geacht te zijn gekozen en treedt hij per 1 oktober toe tot de Kerkenraad. Daar er geen tegenkandidaten zijn aangemeld in de afgelopen weken zullen Thijs van Hoogstraten en Aliza Hoomans per 1 september zitting nemen in de kerkenraad.

Mennomaal In augustus geen Mennomaal. Volgende keer op dinsdag 13 september.

Zondagse Singelkerkbloemen De bloemen, die tijdens de dienst in de Singelkerk staan, worden na de dienst gebracht bij leden die een moeilijke tijd door moeten maken, ziek zijn of iets te vieren hebben. Wilt u de namen doorgeven aan: Martina Simons tel. (020) 6621934, of Ineke Bremer tel. (020) 6152622.

In het ziekenhuis opgenomen Onze gemeente wil graag meeleven. Wilt u van uzelf, familie, leden of vrienden van de gemeente een opname aan ons laten weten? Eén van onderstaande contactleden zal de opgave dan doorgeven aan de desbetreffende bezoekster. Martina Simons (tevens organisatie) tel. (020) 6621934 of Ineke Bremer tel. (020) 6152622.

Prikbord

Zomerzondagen aan het Meerpad Op 17 juli, 7 en 21 augustus. Gewone dienst met kinderprogramma; de kinderen zijn meer buiten en minder in de kerk. Opgeven is nodig, in tegenstelling tot alle andere zondagen.

Dracht aan de gracht Het Klederdrachtmuseum in Amsterdam geopend Amsterdam is sinds kort weer een museum rijker. Het Klederdrachtmuseum, gevestigd in een zeventiende-eeuws grachtenpand aan de fameuze Herengracht, toont zeven stijlkamers gevuld met een bonte verzameling van de meest bekende Hollandse streekdrachten.

H3H uitje op 8 september Het jaarlijkse uitstapje met onze Katholieke en Lutherse buren gaat op donderdag 8 september naar Den Haag. Op het programma staan een bezoek aan het Vredespaleis, een kijkje in het oude woonhuis van de doopsgezinde schilder Mesdag en, na een heerlijke lunch, op de terugweg aan het Spinozahuis. De organisatie ligt bij Nelleke Blokland en Henk Leegte. Zij zoeken nog wat hulp. Als je mee wilt helpen met de voorbereiding ben je van harte welkom. Je geeft je dan op via de kosterij, tel: 020-6234588. We denken om10.00 te vertrekken en 17.30 uur weer terug te zijn, maar dat kan nog veranderen. Meer informatie komt in idA van september en in de speciale folder. Aanmelden U kunt zich nu al van een plaats in de bus verzekeren middels een telefoontje of mail naar [email protected]. U kunt ook wachten op de folder met aangehecht opgaveformulier. De Mesdag Collectie in Den Haag, voorheen Museum Mesdag genoemd, herbergt al sinds 1887 een uitzonderlijke verzameling 19eeeuwse kunst in het voormalige woonhuis van zeeschilder Hendrik Willem Mesdag en Sientje Mesdag-van Houten.

Het adres van het museum is Herengracht 427, naast het pleintje achter de Singelkerk. Gelukkig heeft dit pand, na jarenlang gebruikt te zijn door een advocatenkantoor, nu weer een bestemming gekregen. Het museum is open van maandag t/m zondag van 10.00 tot 18.00 uur. In het museum vind je een museumwinkel met unieke items, zoals sieraden, handwerkproducten, schrijfgerei, textielproducten van traditionele stoffen en bijzondere kindercadeautjes. Meer informatie: www.hetklederdrachtmuseum.nl

I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016 – 13

Het team

Lied van de maand Gekozen door Cocky de Graaf

Lied 839 Essemie van Dunné pastoraal werker in Noord; tevens jeugd- en opbouwwerk Noord t 06 48 35 07 25 [email protected]

Lang geleden met het koor gezongen. Maar nog langer geleden hoorde ik iemand zeggen: “Marcheren is vloeken met de voeten en dansen is bidden met de benen”. Het is een prachtige ode aan de schepping; als ik nu door Nederland rijd en de koeien zie dansen denk ik aan het lied.

Joke van der Heide jongerenwerk t (020) 661 16 52 [email protected]

Henk Leegte predikant t 06 45 62 62 70 [email protected]

Ewoud Roos predikant t 06 48 88 35 97 [email protected]

Liliane van der Steur jeugdwerker t 06 21 39 75 44 [email protected]

Wie levert voor de volgende idA een lied in?

14 – I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUS 2016

Agenda Juli/augustus Kopij voor het volgende nummer vóór 10 augustus 2016 sturen aan Mieke Krebber Mail: [email protected] Adres: Europaplein 89, 1078 GZ Amsterdam (telefoon 020-6731926).

Kerkdiensten (zie achterkant) • In de maanden juli en augustus zijn er geen kringbijeenkomsten. • In augustus heeft ook het Mennomaal zomervakantie. • Za 27 augustus is er weer repetitie van het Singelkoor. • Do 8 september Het uitje van H3H naar Den Haag; zie elders in dit blad. Houd ook de website van de gemeente in de gaten: [email protected]

Collectebestemmingen in juli en augustus De collecte in de blauwe/zwarte zak is altijd voor de eigen gemeente. De collecte in de rode zak is voor: • 17 juli – Stichting Stuwkracht 10 Stuwkracht 10, een doopsgezind initiatief, krijgt verzoeken om financiële hulp uit alle hoeken van de wereld en helpt onmiddellijk in plotseling ontstane noodsituaties, ‘stil’ en eenmalig. Tijdens het Doopsgezind Wereldcongres in Amsterdam (1967) werd een oproep gedaan om 10% van het inkomen te bestemmen voor het lenigen van de nood in de wereld. Bijna honderd doopsgezinden gaven gehoor aan deze oproep en zo ontstond de Stichting Stuwkracht 10. NL30INGB0001211010 St. Stuwkracht 10, Oostzaan • 24 juli – Broederschapscollecte t.b.v. het Pastoraal Diaconaal Fonds Het Pastoraal Diaconaal Fonds is bestemd voor de specifieke taken van de Broederschapshuizen. Er zijn 7 doopsgezinde broederschapshuizen, een plek voor bezinning, rust en ontspanning. Deze huizen zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw gesticht om het persoonlijk leven en het gemeenteleven vorm te geven, oorspronkelijk voor doopsgezinden nu ook voor andersgelovigen. Ze stoelen nog op het idee van Menno Simons dat het gemeenteleven bij de Doopsgezinden belangrijk is. Er is een vrijstellingsfonds voor mensen die het niet kunnen betalen, maar er toch graag gebruik van willen maken. NL19ABNA0243493886 t.n.v. Alg. Dg Sociëteit, A’dam, inz. Pastoraal Diaconaal Fonds • 31 juli – 5e zondag; bestemd voor rampen wereldwijd De bestemming wordt in juli bepaald door de kerkenraad.

• 7 augustus – Jeannette Noël Huis, Amsterdam Het Jeannette Noël Huis is een leefgemeenschap in Amsterdam Zuidoost. Hun levensstijl is gebaseerd op eenvoud, gastvrijheid, gebed en directe actie voor een betere samenleving. De gemeenschap is ontstaan vanuit de Catholic Workerbeweging in de Verenigde Staten. De Catholic Worker is een beweging van radicale christenen en is pacifistisch en anarchistisch ingesteld: De loyaliteit aan het Koninkrijk van God is groter, dan de loyaliteit aan het Koninkrijk der Nederlanden. Het is hun streven om het evangelie handen en voeten te geven door vreedzame getuigenissen op plekken waar het wringt en door concrete hulp aan de armsten. NL91INGB0002725828 Jeannette Noël Huis, Amsterdam • 14 augustus – Broederschapscollecte t.b.v. het Pastoraal Diaconaal Fonds Zie 24 juli. • 21 augustus – Fonds Bijzondere Noden Amsterdam De basis van het fonds is de publiek-private samenwerking. Geld gevende fondsen en particuliere donateurs, dienst-/hulpverlenende organisaties, maatschappelijke organisaties en de lokale overheid werken samen met als doel: hulp verlenen aan cliënten in een financiële noodsituatie, waarbij een voorliggende voorziening niet, niet tijdig of onvoldoende beschikbaar is. NL49INGB0000294697 Fonds Bijzondere Noden Amsterdam Lees verder op achterzijde

De redactie behoudt zich het recht voor artikelen in te korten of niet op te nemen.

Secretariaat en administratie Singel 452 1017 AW Amsterdam t kerk (020) 623 45 88 t secretariaat (020) 624 65 73 t boekhouding (020) 627 70 72 fax (020) 624 44 40 gironummer NL11INGB0000141442 (VDGA) website www.vdga.nl

COLOFON idA, in dit Amsterdam Maandblad voor geloof en gemeenteleven van de Doopsgezinde Gemeente Amsterdam. Redactie Essemie van Dunné Sjoukje Halbertsma Helene Nauta-van Gelder Tobias ter Reehorst Andrea Wieffering Mieke Krebber (eindredacteur) Interviews: Dirk Visser Vertegenwoordiger van de kerkenraad: Bart Admiraal Ontwerp en realisatie Ontwerpgroep Lâle, www.lale.nl T (033) 462 46 93 Verzending idA via het secretariaat: e-mail: [email protected].

I N DIT AMSTERDAM J U LI-AUGUSTUSI 2016 – 15

Amsterdam Centrum Amsterdam Noord Amsterdam Buitenveldert

Singelkerk – Singel 452 – t (020) 623 45 88 Meerpad – Meerpad 9 – t 06 53 77 06 01 Menno Simonshuis – Noord-Hollandstraat 17a – t (020) 517 10 10

KERKDIENSTEN Singelkerk

Meerpad

Menno Simonshuis

Centrum 10.30 uur

Noord 10.15 uur

Buitenveldert 10.00 uur

17 juli

Ds J. van Woerden

Ds Y. van der Goot*, Voor de kinderen: Zomerzondagen; aanmelden nodig

24 juli

Ds. L.C.M. Blomjous-Maillette de Buy Wenniger

31 juli

Ds. J. Gulmans

7 augustus

Ds. R.M.M. HoogewoudVerschoor

14 augustus

Ds. E.C. Roos

A. Wieffering

Vacant Voor de kinderen: Zomerzondagen; aanmelden nodig

Ds. J.E. Klanderman

21 augustus

Ds. A. Maas-Smilde Kinderkerk

28 augustus

Ds. S.P. van der Meulen**

4 september

Ds. J.E. Klanderman

Ds. A.A. Rijken

Geen dienst E.M.L van Dunné; Startzondag Kinderkerk

* Ds. Y. van der Goot is predikant van de Doopsgezinde Gemeente Zeist. ** Ds. S.P. van der Meulen is doopsgezind predikant in Leiden

Vervolg van pagina 15

Vervolg collectebestemmingen • 28 augustus – Voedselbank Amsterdam De Voedselbank Amsterdam (VBA) is in 2005 opgericht en heeft als doel direct voedselhulp te bieden aan mensen in armoede. Er is een aanzienlijke groep mensen die om diverse redenen niet of onvoldoende bereikt wordt door de reguliere hulp en aanklopt bij één van hun uitgiftepunten. Tijdelijkheid is altijd een sleutelwoord geweest voor de VBA. NL47INGB0004505309 Voedselbank Amsterdam

• 4 september – Stichting Kruispost De Stichting geeft primaire medische hulp aan onverzekerden die tussen wal en schip vallen en mensen in geestelijke nood. De Kruispost probeert haar doel te bereiken door de exploitatie van een medisch centrum in de binnenstad waar gratis medische en psychosociale hulp wordt gegeven. De aard van de hulpverlening is vergelijkbaar met die van een huisartsenpraktijk. NL22ABNA0437295370 St. Vrienden Kruispost, Amsterdam

1 2 – I N D I T A M S T E R D A M J U LI-AUGUSTUS 2016

Als u niet in de dienst aanwezig kon zijn en toch iets wilt bijdragen aan het project kunt u dat via het aangegeven bankrekeningnummer doen.