KIJK EN& ZIEN SER VICE WEB SHOP MIJN KIJK. Inzicht. Gezicht. Gezien. Lezersfoto LOGIN UW SALDO. Gebruikersnaam. Wachtwoord. Huidig saldo

ZOEKEN

>

<

KIJK EN& ZIEN

MIJN KIJK

WEB SHOP

SER VICE

Lezersfoto

LOGIN Gebruikersnaam Wachtwoord

UW SALDO Huidig saldo Opladen

Inzicht

<

>

Gezicht

<

>

Gezien

<

>

ZOEKEN

‘Beelden waar de meeste Israeli’s liever van wegkijken’ >

<

KIJK EN& ZIEN

MIJN KIJK

WEB SHOP

SER VICE

Lezersfoto

LOGIN Gebruikersnaam Wachtwoord

UW SALDO Huidig saldo Opladen

Inzicht

<

>

Gezicht

<

>

Gezien

<

>

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN

VOEG TOE AAN MIJN KIJK

MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE

Inzicht Gezicht Gezien Denkbeeld Helderziend

‘Beelden waar de meeste Israeli’s liever van wegkijken’ Israëlische politiemannen lopen door het puin van zeven gesloopte woningen. Hijskranen en sloopmachines hebben de onderkomens net volledig met de grond gelijk gemaakt. In de verte is de stad Lod te zien. Voordat de huizen werden afgebroken, woonde de Palestijnse familie Abu Eid, hier. Ze moesten gedwongen vertrekken, als gevolg van de ‘verplaatsingspolitiek’ van de Israëlische regering. “De meeste Israëli’s denken, als ze dit beeld zien, dat het in Gaza is. Ze moeten meteen aan Hamaz denken, terwijl het zich in werkelijkheid net buiten hun eigen stad afspeelt”, zegt Keren Manor, de Israëlische activiste en fotografe, die deze foto in december 2010 maakte. Veel Palestijnse families hebben in de afgelopen 60 jaar hetzelfde lot als de familie Abu Eid moeten ondergaan. Sinds de oprichting van Israel, in 1948, zijn meer dan 500 Palestijnse dorpen, steden en buurten afgebroken. De afbraak van Arabische huizen gaat tot op de dag van vandaag langzaam, maar gestaag door. In bezet gebied, buiten de erkende grenzen van Israel, zijn sinds 1967 zo’n 25.000 huizen door Israel vernield. Hierdoor zijn meer dan 100 duizend mensen het dak boven hun hoofd kwijt geraakt. “Met foto’s, zoals die van de gesloopte woningen, wil ik mensen confronteren en daarmee de discussie uitlokken”, zegt Keren Manor. Deze maand juni duurt de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden 45 jaar. Ter gelegenheid daarvan is in de Melkweg Galerie in Amsterdam een tentoonstelling te zien van het Israëlisch fotografencollectief ActiveStills. De expositie brengt in beeld wat de onderdrukking en bezetting met mensen doet. Op verschillende foto’s in de Melkweg Galerij is te zien hoe families hun resterende spullen verzamelen uit de puinhopen van hun woningen. Ze bivakkeren in tenten tussen het puin, omdat ze nergens anders naartoe kunnen. Dit geeft een schrijnend beeld van de actuele situatie weer. Met name, omdat de foto’s dicht op de huid van families, activisten en soldaten zitten, waardoor de emoties van deze mensen sterk voelbaar worden gemaakt. De tentoonstelling toont met een aantal andere foto’s, dorpen en steden die verscheurd zijn door de muren die door Israel zijn gebouwd, om hun eigen nederzettingen te scheiden van Palestijnse gebieden. Ook zijn er beelden te zien van protesten, die met veel geweld worden neergeslagen, door de Israëlische politie. “De mensen in Israel moeten hun ogen openen. Behalve soldaten, komen de meeste Israeli’s, nooit in de bezette gebieden”, vertelt fotografe Manor. “Vaak hebben ze zelfs nog nooit met een Palestijn gepraat.” Juist daarom wil zij dat haar foto’s bekendheid krijgen; om bewustwording te creëren bij de mensen in Israel. “Angst regeert bij de meeste Israeli’s. Het enige wat ze over de Palestijnen weten, is wat de media hen verteld en wat ze op school geleerd krijgen: het verhaal van het kleine land Israel dat zich moet verdedigen tegen al die omringende Arabische landen, die de joden het liefst de zee in zouden drijven.” Die onwetendheid verbaast haar niet. “Als Palestijnen in het nieuws zijn, dan is het altijd in verband met geweld. De andere kant wordt in Israel nooit getoond.” ActiveStills heeft zich daarom als doel gesteld, om die andere kant wel te laten zien. De groep, bestaande uit negen fotografen, maakt dagelijks foto’s van de onderdrukking en bezetting van Palestijnse gebieden. Ook leggen ze het verzet hiertegen vast. Ze plakken hun foto’s als posters op muren in de publieke ruimte en gebruiken ze op borden bij demonstraties. Het zijn foto’s met een politieke boodschap. ‘Sociale fotografie’ wordt dat ook wel genoemd. De vraag is daarbij echter of het om kunst of journalistiek gaat, want ook ActiveStills laat maar een kant van het verhaal zien. “Ik weet tenminste wat voor politieke boodschap ik naar buiten wil brengen,”, zegt fotografe Manor “dat stop ik ook niet onder stoelen of banken. Ik maak altijd duidelijk dat het ook om een vorm van activisme gaat. Daarnaast geloof ik niet in objectieve journalistiek. Met ActiveStills proberen wij een realiteit zichtbaar te maken, waar de meeste Israeli’s liever van wegkijken.” Lod, Ramle en de ‘Doodsmars van Lydda’ Op 9 juli 1948, na het einde van het eerste bestand in de oorlog van 1948, startte het Israëlische leger ‘Operatie Dani’. Het directe gevolg van dit offensief was de gedwongen verplaatsing van de meeste inwoners van Ramle en Lod. Zesduizend gewapende Israëlische soldaten vielen deze steden binnen, waardoor er grootschalige gevechten uitbraken. In de strijd lieten 450 Palestijnen en 10 Israëlische soldaten het leven. Het lukte het Israëlische leger om de steden te bezetten en het grootste deel van de bewoners uit te zetten. Ramle’s bewoners werden per bus weggevoerd, maar de mensen van Lod werden gedwongen om, onder de barre omstandigheden, in de zomerhitte, mijlen te lopen naar een nabijgelegen stad. Dit werd bekend als de ‘Doodsmars van Lydda’, omdat velen die reis niet overleefden. Twee dagen na de verovering van de steden, waren er slechts enkele honderden van de oorspronkelijke 50.000 tot 70.000 inwoners overgebleven. De gebeurtenissen in Lod en Ramle zijn goed voor een tiende van de totale Arabische uittocht uit Palestina.

WAAROM DIT VERHAAL?

#Gedwongenvertrek

LOGIN e-mailadres wachtwoord

@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Gedwongenvertrek @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Gedwongenvertrek @Paintballfan wayo! Artikel over ! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #Gedwongenvertrek @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

Heet: Inez van Hoven Woont in: Amsterdam Werkt als: Freelance fotojournalist Kijkt...: Altijd door de cameralens Ziet...: De wereld in een fotolijst Kijkt met: Canon EOS500

VOLG

LIKE

KIJK EN& ZIEN

MIJN KIJK

SER VICE

WEB SHOP

Inzicht Gezicht Gezien Denkbeeld Helderziend Winkelmand

Mijn favorieten

Items: Foto Baggerschepen Foto Parade Foto Gevangenis Canon 50mm AF/MF lens Tripod Stahlinger 130cm Totaal: €E245,-

UW SALDO Check Out

Huidig saldo Opladen

< 1 2 3 4 >

Dropbox

Mijn foto’s

Freelance projecten

Vrije tijd

Reizen

Kunst

Sleep foto’s naar midden om te uploaden

X X X X X

KIJK EN& ZIEN

MIJN KIJK

WEB SHOP

SER VICE


<

Winkelmand Items: Foto Baggerschepen Foto Parade Foto Gevangenis Canon 50mm AF/MF lens Tripod Stahlinger 130cm Totaal: €E245,-

X X X X X

Kies bank

Ga verder

v

ABONNEMENTEN Normal

ZOEKEN

Tablet

Website

- Papieren krant thuis twee keer per week thuis bezorgd. - Toegang tot alle artikelen, foto’s, en filmpjes via de website. - Mogelijkheid om een eigen selectie van artikelen te maken en op te slaan.

- Digitale krant twee keer per week op een tablet. - Toegang tot alle artikelen, foto’s, en filmpjes via de website. - Mogelijkheid om een eigen selectie van artikelen te maken en op te slaan.

- Toegang tot alle artikelen, foto’s, en filmpjes via de website - Mogelijkheid om een eigen selectie van artikelen te maken en op te slaan.

Jaarprijs E€165,-

Jaarprijs E€132,-

Jaarprijs E€121,-

Maandprijs E€14,95



Losse krant

KIJK EN& ZIEN

Losse krant met éénmalig toegang tot artikelen, foto’s en video’s op de website.

Toegang tot losse artikelen op de website.

€E1,95

MIJN KIJK

E€0,39 per artikel

WEB SHOP

SER VICE


KIJK EN& ZIEN

Colofon Directeur/UItgever Peter Paul Schmaal

Uw redactie

Redactie: Telefoon: 088 481 33 04 Padualaan 99 0E100 3584 CH Utrecht

op het onderstaande nummer. Voor vragen over de bezorging kunt u contact opnemen met de bezorgingslijn op nummer 088 481 33 05. Tel.nr. klantenservice 088 481 33 04.

Redactie: Charlotte Snel, Tobias Pieffers, Jasper van Westen, Alice Boothby, Steven Musch, Martijn Nobel, Stijn Thielemans, Maaike Veldman en Dennis Boxhoorn.

stichting draagt zorg voor d einstandhouding van de Raad, een onafhankelijke klachteninstantie die eventuele klachten over journalistieke gedragingen behandelt. Inlichtingen bij 0203123930 of op www.rvdj.nl.

Klantenservice: De klantenservice is op doordeweekse dagen te bereiken van 09.00 u tot 18.00 u

Hoofdredactie: Jasmijn Jongejan en Tijmen de Groen

Raad voor de Journalistiek Kijken en Zien participeert in de Stichting Raad voor de Journalistiek te Amsterdam. Deze

Wet Bescherming Persoonsgegevens Kijken en zien legt de gegevens

van de abonnees vast voor d euitvoerign van de (abonnements)overeenkomst. Deze gegevens kunnen gebruikt worden om u te informeren over relevante diensten en producten van Kijken en Zien. Indien u op deze informatie geen prijs stelt kunt u contact opnemen met de klantenservice via het telefoon nummer 088 481 33 04.

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


Een doos vol verjaardagsgeluk Op de mooiste dag van het jaar krijgen zij geen cadeautje, hangen er geen slingers en kunnen ze niet trakteren op school. In Nederland zijn er ruim 60.000 kinderen die hun verjaardag niet kunnen vieren, gewoon omdat er thuis te weinig geld is. Uit schaamte melden ze zich soms zelfs ziek.

WAAROM DIT VERHAAL?

#JarigeJob

Twee jaar geleden is speciaal voor deze kinderen Stichting Jarige Job in het leven geroepen. Een stichting die zich inzet om ieder kind de verjaardag te geven die hij of zij verdient. Want vooral op jonge leeftijd hoort die dag er ieder jaar weer één te zijn om nooit te vergeten. Ironisch genoeg ging ik op de middag van mijn eigen verjaardag op weg naar Rotterdam. Het kantoor van Jarige Job is gevestigd op een donker en vervallen industrieterrein vlakbij de Rotterdamse haven. Zo industrieel als de sfeer buiten is, zo warm is die binnen. Aan de wand hangen fleurige kindertekeningen, op tafel staat een bak chocolaatjes en het interieur heeft felle kleuren. Oprichter Huib Lloyd zit hier samen met collega Robert Leydes vijf dagen per week om alle zaken voor de stichting te regelen. Leydes (23) ontvangt me. Sinds afgelopen maart werkt hij voor Jarige Job. “Ik heb mijn scriptie hier geschreven en Huub vroeg me om te blijven. Daar heb ik geen moment over getwijfeld. Op verjaardagen win ik de discussie steevast: ik heb de mooiste baan die er is.” Via de Voedselbank krijgt Jarige Job iedere maand de adressen van minder bedeelde kinderen tussen de vier en twaalf jaar die in die periode jarig zijn. Leydes en Lloyd gaan vervolgens op pad om cadeaus te kopen. Voor ieder kind maken zij een speciale ‘verjaardagsbox’ met een cadeau, slingers, ballonnen, tafelkleden, snoepgoed om uit te delen op school, cake voor thuis en een fles limonade. Dit alles wordt opgeslagen in een loods naast het kantoor. Bij binnenkomst oogt deze wat kaal. Het koude beton op de vloer en de ijzeren stellages vormen een groot contrast met de overvloed van vrolijke cadeaus die in de ruimte zijn uitgestald. Aan de linkerkant staat een grote assortiment slagroom, snoep, versieringen en chocolaatjes. Iets verderop, geordend op leeftijdscategorie, zijn de stellages tot de nok toe gevuld met cadeaus. Van Barbies en sieraden voor de meisjes, tot Lego en waterpistolen voor de jongens: een paradijs voor ieder kind en zeker niet de minste presentjes. “Dat vinden we juist belangrijk, goede kwaliteit bieden. We werken bewust niet met tweedehands spullen. Die ene dag in het jaar verdienen deze kinderen iets nieuws.” De stichting krijgt geregeld steun vanuit bedrijven, die niet alleen geld inzamelen maar vaak ook komen helpen met het inpakken van de pakketten. “Pas hadden we een bedrijf dat 14.000 euro had ingezameld. Speciaal voor hun regelden we dat de plaatselijke speelgoedwinkel een uur langer overbleef. Met een groep van tien man kwamen ze hier naartoe om zelf een uur lang cadeaus te shoppen. Fantastisch om te zien hoe enthousiast en gedreven mensen dan op zoek gaan naar dat ‘perfecte’ speeltje. Als het voor een goed doel is, is zoiets toch altijd leuker om te doen.” Al staat Jarige Job nog in de kinderschoenen, de stichting is inmiddels door het hele land actief. Met als doel om aan het einde van dit jaar aansluiting te vinden bij alle 136 Voedselbanken. Voor Leydes een tegenstrijdig gevoel. “Natuurlijk is het mooi dat alles zo goed loopt, maar het betekent ook dat de onderlaag van de samenleving steeds groter wordt. Het mooiste zou zijn als we over een tijdje overbodig worden, maar dat zie ik helaas nog niet gebeuren.”


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #JarigeJob @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #JarigeJob @JOB wayo! Artikel over JarigeJob! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #JarigeJob #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


Verlichte ouderen achter de tralies Gevangeniscomplex Noordsingel in Rotterdam sluit over precies een jaar definitief haar deuren. Gedetineerden moeten tegen die tijd het veld ruimen en op zoek naar een andere penitentiaire inrichting (PI). Het zwaar verouderde pand, dat dateert uit 1872, is voor ruim vier miljoen euro verkocht aan de koninklijke BAM-groep, die het immense gebouw gaat ombouwen tot woningen voor onder meer antroposofische ouderen. Een kijkje achter de schermen bij één van de acht gevangenissen die toenmalig staatssecretaris Albayrak (Justitie) in 2009 rijp vond voor de sloop. Hotel met de houten lepel, naar het primitieve stuk bestek waar de gevangenen het tot aan de Tweede Wereldoorlog mee moesten stellen. Op dat gebied is er uiteraard vooruitgang geboekt, maar het 140 jaar oude gebouw is aan verbetering toe. ’s Winters slaat de warme adem van gedetineerden en gevangenispersoneel in walmen condens op de ramen uiteen. Het pand is niet warm te stoken en de oude ramen tochten dat het een lieve lust is. In de zomer is het zweten geblazen, want aan ventilatie hadden de architecten twee eeuwen terug een broertje dood. De vraag is hoe bouwbedrijf BAM en het Rotterdamse HD Projectrealisatie die problemen gaan oplossen voordat de nieuwe bewoners op de gevangenisdeur kloppen. PI Noordsingel voldoet al jaren niet meer aan de wettelijke voorschriften. Er zijn liefst vijf uitgangen, die allen afzonderlijk beveiligd moeten worden. Dat kost geld. Tegenwoordig mag een gevangenis maar één poort hebben, waardoor iedereen het pand in en uit gaat. Pieploos, dat wil zeggen, geruisloos door de beveiligingspoorten. Een punaise in de broekzak doet alle alarmbellen rinkelen. In vleugel B, samen met C het enige gedeelte van de gevangenis dat nog in gebruik is, lopen gevangenen hun cel in en uit. Het lijkt alsof niemand naar ze omkijkt. In de drie verdiepingen tellende ruimte heerst zelfs een vorm van gezelligheid. Ook hier heeft de EK-koorts huisgehouden: gedetineerden hebben oranje vlaggetjes opgehangen. Het is maar moeilijk voor te stellen dat vrije mensen hier straks hun thuishaven zullen vinden. Veilig zal het zeker zijn, karakteristiek ook, maar functioneel? Toch is het populair om in een historisch pand te wonen. En vervlogen tijden herbeleven, daar valt ook wat voor te zeggen. Plannen als het uitbikken van celmuren liggen momenteel op de tekentafel. Een slordige 30.000 vierkante meter op een lap kostbare grond van 2,2 hectare mag worden heringericht. Bij het complex horen ook de luchtplaats, voor het nu nog gebruikelijke luchtuurtje van tien tot elf, en de penitentiaire kerk. Op zaterdagochtenden predikt hier een pastor en in dezelfde ruimte leest een imam voor uit de Koran. Verzoening begint hier, moet het credo zijn. Wie liever gaat voor een potje klaverjas, kan ook zijn hart ophalen. Niks geen samenscholingsverbod, overleg is te allen tijde geoorloofd. Na een uur stipt is het wel gedaan met de pret. In een nette rij lopen de preventieven – de groep gevangenen die in Noordsingel zitten in afwachting van doorplaatsing naar een andere inrichting – weer naar hun benauwde cel van amper acht vierkante meter. De cel van een reiniger oogt smetteloos; de gevangene in kwestie doet zijn naam eer aan. Zijn bed is perfect gladgestreken, iedere centimeter is benut. Een klein straaltje licht komt langs de verroeste tralies naar binnen. Wordt dit hok over een jaar de woonkamer van een bejaarde dame? Hij wist ook wel dat de Noordsingel heus het eeuwige leven niet had. Jan Kuiper, afdelingshoofd van vleugel B, had de sluiting van het complex al jaren geleden zien aankomen. Er lagen plannen voor een nieuwe inrichting voor even verderop in Rotterdam, maar die werden door Albayrak in de brainstormfase van tafel geschoven. Te duur. Kort daarop volgde het bericht dat, mede door het cellenoverschot in Nederland, ‘zijn bajes’ moest opdoeken. Straks werkt hij er op de kop af vijfendertig jaar en vijf maanden. Kuiper is gehecht geraakt aan het pand, waar hij als eenvoudige bewaarder binnenkwam, nadat hij in het beruchte gesticht Veenhuizen de fijne kneepjes van het vak geleerd had. In 2006 bood gevangeniscomplex Noordsingel ruimte aan in totaal 450 gedetineerden. Anno 2012 is dat teruggebracht tot 180. Mei volgend jaar zal er een algehele opnamestop worden afgekondigd. De gedetineerden voor wie een maand later nog geen nieuw onderkomen is gevonden, worden in ‘boevenbussen’ vervoerd naar omliggende inrichtingen in bijvoorbeeld Alphen aan den Rijn. De 55-jarige Kuiper zal de verbouwing op de voet volgen, maar er zijn oude dag in spenderen, dat nooit. Als geboren Fries ziet hij een leven in een drukke stad niet zitten. Kuiper zet vraagtekens bij de verbouwing van de penitentiaire inrichting. Als hij door de leegstaande A-vleugel loopt, verklaart hij de aannemers die meerdere cellen willen samenvoegen tot een huurwoning praktisch voor gek. De ruimtes zijn zoals je ze mag verwachten van cellen: klein, oud, donker. Knappe jongen die daar wat moois en bovenal iets lucratiefs van weet te maken, maar het afdelingshoofd laat zich graag verrassen.

WAAROM DIT VERHAAL?

#Prison


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Prison @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Prison @Paintballfan wayo! Artikel over prison! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #prison #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

> RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


Nederland, de eilandbouwers

WAAROM DIT VERHAAL?

Zeewolde laat een iconisch eiland in de vorm van een tulp aanleggen, de Tulpeilanden. De Nederlandse baggeraars dit een prachtig idee vinden. Een iconisch eiland dat via Google Earth vanuit de lucht te zien is. Samen met de Tweede Maasvlakte – en de gehele Flevopolder – een waardig visitekaartje voor de Nederlandse eilandbouwers. Nederland en België hebben samen de grootste en modernste baggervloot ter wereld. Het merendeel daarvan is van de Nederlandse maatschappijen Boskalis (1) en Van Oord (3). De Vlaming Jan de Nul staat op nummer twee van de wereldranglijst der baggeraars. De vloot bestaat uit schepen als snijkopzuigers, emmerbaggermolens en stenenstorters. Maar meest bekend zijn de sleephopperzuigers – de zandzuigers en landopspuiters. In de media vaak herkenbaar aan de karakteristiekek dertig meter lange zandstraal die door de boegnozzle spuit. Met deze schepen worden kanalen als het Panama- of Suezkanaal of de Nieuwe Waterweg uitgebaggerd. Om land te creëren wordt dat opgezogen zand elders weer opgespoten. Zo zijn de palmeilanden en De Wereld in Dubai, Chek lap kok – het internationale vliegveld van Hong Kong, en de Tweede Maasvlakte onstaan. Hoewel de meeste maritieme takken een soortgelijke rangen en bemanningsverdeling kennen als de baggerij, is nergens het contrast tussen deze groepen duidelijker te merken. De stuurmannen verzorgen naast de navigatie ook de aansturing van het baggerproces. Vanaf de brug worden via computerconsoles de zuigarmen op de juiste plek gepositioneerd. Zij bepalen hoeveel zand waar wordt opgehaald en waar wordt opgespoten. Zij zijn de aannemers aan boord. De mannen die het project uitvoeren. De andere functies zijn in grotere mate gericht op het onderhoud en de operatie van het schip. De bootsmannen en matrozen aan dek, de machinisten onderdeks in de machinekamer. Er bestaat wel een verschil tussen de twee. Matrozen volgen orders op: aanpoten en doorstampen is hun motto. De machinisten, die zich onderdeks in de machinekamer bevinden, zijn techneuten die het schip draaiende houden. Omdat zij vaak onder de smeer- en stookolie zitten worden zij greasemonkeys genoemd. In andere takken van de maritieme wereld worden baggeraars vaak afgeschilderd als onbehouwen mannen die kapotte apparatuur met een harde klap van een Bahco fixen. Een overdreven karikatuur, maar gestoeld op waarheid: baggeraars zijn rouwdouwers. Dat heeft wel een oorzaak. De apparatuur aan boord van baggerschepen is onderhevig aan heftigere trillingen dan het normale maritieme transport. Er gaat meer stuk, waardoor er moet meer gesleuteld moet worden, en aan dek is bijna alles per definitie smerig en verzand. Een blik aan boord Het is vier uur ‘s ochtends als de wacht in de machinekamer wordt overgedragen aan de volgende ploeg. ‘Beide hoofdmotoren draaien op 80 procent, de hulpmotor draait ook, we waren aan het baggeren. Dat is gestopt, er zit een bom vast in de stuurboordse zuigkop. De stuurboordse corridor is daarom afgesloten. Oh, en of jullie de baggerpompen nog even willen inspecteren.’ Je zou denken dat het woord bom de bemanning aan boord afschrikt, maar dat is niet het geval. Er worden veiligheidsmaatregelen genomen - je mijdt het dek, in de machinekamer worden de waterdichte compartimenten afgesloten, onderdeks wordt alleen de corridor aan de bomvrije zijde gebruikt en er worden waarschuwingsborden opgehangen met teksten als ‘Caution. Bomb in suctionhead’. Het is niet ongebruikelijk dat deze schepen bommen opzuigen. Sleephopperzuigers zijn vergelijkbaar met een stofzuiger. Aan weerskanten van het schip is een arm met zuigmond gemonteerd. Deze zuigmond wordt over de grond gesleept terwijl twee baggerpompen – waarin je meer dan eens met gestrekte armen in kan staan – het vacuüm verzorgen. Als de ‘bojem dan vol met bommen legt’ kan er weleens één in de zuigkop terechtkomen. Na WOII is een hoop munitie in de Noordzee gedumpt. Soms is aan dek ook gekleng in de zuigleiding die over het dek loopt te horen. Dat kan een granaat zijn, die zijn te klein om de zuigkop vast te doen lopen. Baggeraars houden van hun werk. Hard werken, goed eten en goed verdienen – want offshore werk betaalt goed, ook als je laagopgeleid bent. Daarbovenop krijgen kapiteins soms productiebonussen. Hoe meer kubieke meters er in een periode worden verplaatst, hoe hoger de bonus. Om diezelfde reden wil het weleens voorkomen dat Explosieven Opruimingsdienst (EOD) niet gebeld wordt wanneer er een bom vast in de zuigkop zit, want dat kost tijd. Loswrikken met een koevoet en overboord trappen is dan de oplossing. Niet met algemene goedkeuring overigens, er zijn zat bemanningsleden die dit afkeuren. Maar de kapiteins wil is wet en solidariteit is een groot gemeengoed aan boord. Oude munitie is niet het enige gevaar dat aan boord dreigt. Bij het baggerproces willen nog weleens gassen uit de bodem vrijkomen zoals waterstofsulfide, dat in een te geconcentreerde dosis dodelijk kan zijn. In een lage concentratie is het vooral vervelend vanwege de geur, rotte eieren. Vaak is de lucht, en dus het giftige gas, in een mum van tijd door het schip verspreid door de airco, hoewel wordt getracht om die zo snel mogelijk uit te schakelen wanneer het gas geroken wordt. ‘Maar ach, zolang je het ruikt ga je er niet dood aan’, zouden baggeraars zeggen.

#Bagger


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Bagger @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Bagger @Paintballfan wayo! Artikel over Bagger! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #Bagger #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


‘Het is mooi geweest zo’ Als het aan de regering ligt, werken we in de toekomst allemaal door tot ons 67ste. Hoe ervaren bijna-pensioengerechtigden hun laatste arbeidsjaren? Twee oudere werknemers delen hun ervaringen. Voor de een kan het pensioen niet snel genoeg beginnen (Leo van Leeuwen, 63), de ander werkt het liefst door tot aan zijn dood (Karel Berkhout, 72).

WAAROM DIT VERHAAL?

#Pensioen

Karel Berkhout is van huis uit grafisch vormgever. Met zijn 72 jaar geeft hij nog altijd redactionele vormgeving op de School voor Journalistiek in Utrecht. Met veel belangstelling volgde hij het debat over de verhoging van de pensioenleeftijd. “Die discussie vond ik echt belachelijk. Per jaar komt er maar een maand bij. Wat is nou een maand per jaar? Ik vind het behoorlijk egoïstisch van die ouderen om daar tegen te ageren. Het scheelt Nederland bovendien bakken met geld.” Eigenlijk zou niet de leeftijd, maar het aantal arbeidsjaren de maatstaf voor pensioen moeten zijn, vindt Berkhout. “Iedere Nederlander – mits niet zwak, ziek of misselijk – moet tenminste veertig jaar werken en AOW afdragen. Anders klopt de kas gewoon niet meer. In mijn omgeving ken ik genoeg mensen die pas op hun 32ste voor het eerst zijn gaan werken. Tot die tijd maakten ze mooie reizen en konden ze lang doen over hun studie. Nu hebben ze een mooie baan, een goed salaris en een auto van de zaak. Die mensen gaan dan zeuren dat ze tot hun 67ste door moeten werken. Belachelijk. Gaan zij met 65 jaar met pensioen, hebben ze eigenlijk maar 35 jaar gewerkt. Om mij heen werkt iedereen door tot na hun pensioen. Of het nou beeldend kunstenaars, schrijvers of muzikanten zijn.” Zeven jaar geleden bereikte Berkhout zelf de pensioengerechtigde leeftijd. Noodgedwongen moest hij toen de hogeschool verlaten. “Daar kan je niet tegen protesteren, dat gebeurt simpelweg. Na de vakantie ben ik gewoon doorgegaan met lesgeven. Dat heb ik tot 2007 gedaan.” Berkhout valt nu nog af en toe in wanneer er op de hogeschool een tekort aan personeel is. Een volledig dienstverband zit er voor hem niet meer in. Berkhout werkt nu nog gemiddeld vijf uur per week op de hogeschool. “Ik zag zeker niet verlangend uit naar mijn pensioen. Het lesgeven vind ik nog steeds erg leuk. In de journalistiek is het nooit saai en geen dag is hetzelfde. Als je het beroep van journalist vergelijkt met het werk dat een stratenmaker moet doen, dan hebben wij maar een zacht baantje. In de winter staat de kachel aan en in het uiterste geval krijg je een muisarm. In een administratieve omgeving zit je de godganse dag binnen en pak je om tien voor vijf al je jas. Dan kan ik mij voorstellen dat je uitkijkt naar je pensioen.” “Eigenlijk is het er na mijn pensionering voor mij alleen maar leuker op geworden. Ik was toen van een hoop gezeur af. Van vergaderingen bijvoorbeeld. Daar ligt mijn hart niet. Op mijn 62ste bood de hogeschool mij cursussen aan over het leven na je pensioen. Daar had ik helemaal geen zin in. Ik had helemaal geen zin om tussen die oude knarren te gaan zitten, en ik zag niet in hoe mijn pensionering mijn leven zou veranderen; ik zou alleen niet meer naar school gaan. In dit vak stop je wel met werken, maar niet met schrijven. Je zet het hoogstens op een lager pitje. Dat zie je aan Henk Hofland. Die man is geloof ik in de tachtig maar schrijft nog steeds.” Berkhout zou het liefst ook tot die leeftijd doorwerken, mits zijn gezondheid het toelaat. “Ik wil alleen niemand in de weg lopen. De jonge collega’s moeten de hoofdrolspelers zijn.” Maatschappelijk werker Leo van Leeuwen is 63 jaar. Al bijna veertig jaar werkt hij bij verslavingsinstelling Bouman GGZ in Vlaardingen. Op zijn zestigste begon Van Leeuwen aan zijn flexpensioen. Geleidelijk bouwt hij zijn werkzaamheden bij Bouman af. Nu werkt hij nog acht uur per week, verdeeld over twee à drie dagen. “Geleidelijk afbouwen is goed en ook nodig, merk ik bij mijzelf. Emotioneel is het ook beter. Er zijn natuurlijk mensen die toeleven naar hun pensioen en heel abrupt stoppen met werken. Ik zou daar niet aan moeten denken. Je moet afscheid nemen en een heel nieuw leven opbouwen. Het is goed te vergelijken met een patiënt die net genezen is. Die moet ook op zoek naar structuur en perspectief in zijn leven.” “Ik moet er niet aan denken dit vak tot mijn 67ste te doen. Het is mooi geweest. Als ik praat met leeftijdsgenoten binnen de gezondheidszorg, hoor ik dat ze er vaak ook zo over denken. De meesten zijn blij dat ze kunnen uitstappen. Het werk in de verslavingszorg is hectisch en erg aan verandering onderhevig. Zeker voor iemand boven de zestig vergt het heel veel inspanning om nog mee te kunnen in de vaart der volkeren.” Van Leeuwen kende naar eigen zeggen een ‘bliksemcarrière’. Hij begon bij Bouman als verpleegkundige, maar klom al snel op naar de functie van hoofdverpleegkundige. ‘Bij die functie hoorden veel verantwoordelijkheden. Dat gevoel van verantwoordelijkheid heb ik altijd heel sterk gevoeld. Ik heb mij met veel dingen bemoeid; ik was altijd op zoek naar verbeterpunten binnen de organisatie. Dat heb ik allemaal los moeten laten. Ik moet accepteren dat ik er gedeeltelijk uit ben en dat ik mij niet meer overal mee kan bemoeien. Dat is emotioneel wel eens lastig.” “Ik heb heel veel moeite met de digitale ontwikkelingen en de administratieve rompslomp. Ik ben gewend aan een stuk papier in mijn handen, nu moet ik na elk patiëntcontact een digitale rapportage maken. De eerste dertig jaar was het voor mij allemaal nog wel te behappen, maar de laatste tien jaar volgen de nieuwe computersystemen elkaar te snel op. Dan kan mede met mijn leeftijd te maken hebben, maar ik ben van mijzelf ook al niet echt een techneut. Ik heb het gevoel dat ik achter de feiten aan loop. Als ik achter zo’n computer zit om de informatie in te voeren, dan is dat een steeds terugkerend spanningsveld. “


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Pensioen @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Pensieon @Paintballfan wayo! Artikel over pensioen! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #pensieon #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN

IN WINKELWAGEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

SER VICE


Van labvlees tot lap vlees Het begon met één stamcel van een levende koe. In een kweekbakje is deze uitgegroeid tot een klein wit lapje vlees van zo’n twee centimeter groot. Eind dit jaar zou dit kweekvlees-project van de Universiteit van Maastricht een volledige hamburger moeten opleveren. Terwijl de koe die de eerste cel geleverd heeft nog in de wei staat te genieten van zijn leven, krijgen de Maastrichtse wetenschappers tegenslag en pessimistisch commentaar van alle kanten.

WAAROM DIT VERHAAL?

#labvlees

Financieel gezien zit het de wetenschappers niet mee. De overheid geeft geen steun meer, dus moet er geld uit het bedrijfsleven komen. Het benodigde bedrag wordt door de wetenschappers geschat op 50 tot 100 miljoen euro. Met een financiering van deze grootte zou een rendabele productie van kweekvlees kunnen bestaan binnen een jaar of tien. Ondertussen roept het onderzoek ook commentaar op uit verschillende hoeken. Al sinds de geboorte van het schaap Dolly in 1996 blijft de vraag bestaan of het ‘rommelen’ met genen wel ethisch verantwoord is. Om het publiek daarom beter te informeren kunnen festivalgangers deze zomer op Lowlands kennis maken met kweekvlees. Ze kunnen zelfs mee bepalen hoe de uiteindelijke hamburger gaat smaken en ruiken. Volgens Marianne Thieme van de Partij van de Dieren wil de consument het labvlees niet direct accepteren omdat het onbekend en nieuw is. “Hoe garandeer je mensen dat wat ze eten betrouwbaar is als het uit een laboratorium komt en niet meer natuurlijk lijkt?” geeft ze aan in haar blog. Een woordvoerder van de partij voegt hieraan toe: “het is nog onduidelijk of de productie van vlees door middel van celdeling schadelijke gevolgen kan hebben bij het eten ervan.” “Wij zien vooral de voordelen die kweekvlees heeft voor het dierenwelzijn”, aldus Vincent Kagie van de Nederlandse Vegetariërs Bond (NVB). “Het is dan niet meer nodig om dieren te fokken, onder slechte omstandigheden te houden en te doden.” Ook heeft de vleesetende mens geen last meer van dierenziektes zoals BSE of vogelgriep. Cor van de Weele, hoogleraar Humanistische wijsbegeerte aan de Universiteit van Wageningen, heeft ruim een jaar geleden al onderzoek gedaan naar de reactie van mensen op de introductie van kweekvlees. Vooral het onbekende blijkt af te schrikken. Mensen hebben nog te veel vragen en onduidelijkheden over het product, schrijft Van der Weele in het rapport ‘Invitrovlees: yuck!(?): een eerste verkenning van een eerste reactie’ uit 2010. Daarom lijkt het haar beter om niet alleen te richten op kweekvlees maar ook op plantaardige vleesvervangers en insecten. Kagie van de NVB is het hiermee eens. “Anders dan vegetarische vleesvervangers is de ontwikkeling van kweekvlees nog niet ver gevorderd. Op dit moment liggen er al goede vegetarische alternatieven in de winkel, terwijl kweekvlees nog niet verder is gekomen dan laboratoria. De vegetarische keuken biedt volgens ons genoeg lekkers om zonder vlees te kunnen eten, zoals de genoemde vleesvervangers, maar ook peulvruchten, bonen, ei en noten.” Eind augustus krijgt het grote publiek het kweekvlees voor het eerst onder ogen op Lowlands. Naar schatting komen daar zo’n 55 000 mensen, dus dat betekent een groot bereik voor het labvlees. De bedoeling is dat deze mensen persoonlijk worden betrokken bij de verdere ontwikkeling van het kweekvlees. Aan het eind van 2012 zou dan de eerste kweekhamburger gegeten kunnen worden. In het lab nog steeds, dat wel.

CO2-uitstoot

Op dit moment nemen schapen, koeien en andere consumptiedieren zo’n 30 procent van de wereldwijd beschikbare landbouwgrond in. Deze ruimte zou in de toekomst beschikbaar kunnen komen voor landbouw, bossen of steden. Een kweekvleesfabriek zou maar ongeveer 10 procent van de huidige veeteeltruimte beslaan. De Universiteit van Oxford heeft berekend dat het energieverbruik bij het fabriceren van kweekvlees zal halveren in vergelijking met de vleesindustrie nu. Goedkoper landgebruik en lagere kosten dus. Hierdoor is het een milieuvriendelijkere methode: de CO2 uitstoot zal met 80 tot 95 procent verminderen. Nu stoot de veehouderij nog een vijfde deel van alle broeikasgassen ter wereld uit, wat zelfs meer is dan de fossiele brandstoffen.

Vleeseters

Volgens wetenschappers van de Universiteit Utrecht kan elke stamcel oneindig gedeeld worden. Theoretisch kan de hele wereld dus vlees eten van één cel. Tien stamcellen van één dier zouden in twee maanden kunnen zorgen voor de productie van 50 miljoen kilo vlees. Nederlanders eten nu per twee maanden 122 miljoen kilo. Met 30 cellen komen we dus al een heel eind.

Hoe maak je kweekvlees?

Stamcellen zijn cellen in het lichaam die in elk type weefsel voorkomen dat deelbaar is. Deze deling kan ook in het laboratorium buiten het lichaam plaatsvinden. Door bepaalde groeienzymen toe te voegen kunnen de cellen uitgroeien tot bijvoorbeeld een spiercel. Meerdere spiercellen rijgen zich aaneen tot vezels. En een grote hoeveelheid vezels zou vervolgens een hele hamburger kunnen vormen.


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #labvlees @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #labvlees @LABRAT wayo! Artikel over labvlees! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #labvlees #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


‘Ik deed vier of vijf spuitjes per dag’

WAAROM DIT VERHAAL?

Afhankelijk zijn van een neusspray om normaal te kunnen functioneren. Dat is het probleem waar iemand met een een neussprayverslaving tegenaan loopt. De neus kan niet meer zonder, maar er direct mee stoppen is door de bijwerkingen geen optie. Aan een neusspray komen is makkelijk, maar hoe kom je er vanaf ? “Heeft u nog vragen over het geneesmiddel? Lees altijd nog even de bijsluiter.” Voor iemand die verslaafd is aan neusdruppels klinkt dit bekend in de oren. Het bezoekje aan de plaatselijk drogisterij is voor iemand die niet meer zonder neusspray kan een wekelijkse, misschien wel dagelijkse bezigheid geworden. Het begint zoals bij iedereen met één flesje bij verkoudheid. Waar de meeste mensen kunnen stoppen na zeven dagen, zoals in de bijsluiter staat voorgeschreven, is dit voor iemand met een beginnende neussprayverslaving lastig. De neus blijft ook na die tijd verstopt en dus is het verleidelijk om de spray nog langer te gaan gebruiken. De 43-jarige Alex Siepman was zo’n tien jaar verslaafd aan neusspray. “Ik begon makkelijk met het gebruik van een neusspray, omdat ik wat problemen had met mijn neus. Mijn neustussenschot stond scheef en mijn neusschelpen waren groter dan normaal, waardoor ik minder lucht kreeg.” Het gewenste effect van de neusspray wordt veroorzaak door de stof Xylometazoline. Deze stof geneest de neus niet, maar vermindert tijdelijk de zwelling van het neusslijmvlies. De waarschuwing in de bijsluiter om de neusdruppels niet langer dan zeven dagen te gebruiken, slaat op Xylometazoline. KNO-arts Evert Rijntjes, die zich specialiseerde in de effecten van neussprays, zegt dat de neus gaat wennen aan deze stof. “Het probleem komt omdat er een gewenning ontstaat. Bij een verstopte neus zwelt het neusslijmvlies op. Door het langer gebruik heeft het slijmvlies op den duur dat stofje elke keer nodig om weer te slinken.” Iemand die verslaafd raakt aan neusspray, heeft telkens een spray nodig om de neus niet verstopt te laten raken. Dit brengt voor deze groep mensen veel problemen met zich mee. “Na een tijdje deed ik zo’n vier of vijf spuitjes per dag. Ik had mijn neusspray altijd bij me. Als ik het vergat, ging ik terug om mijn flesje te halen. Het grootste probleem is met het slapen. Als het bij mij verstopt zit is het niet alleen m’n neus, maar het voelt alsof heel mijn hoofd vol zit. Ik kan dan onmogelijk in slaap komen,” zegt Siepman. Het langer gebruik van neusspray heeft niet zozeer medische gevolgen, maar ‘verslaafden’ willen er van af, omdat ze niet afhankelijk willen zijn van neusspray om normaal te kunnen functioneren. Maar dat is voor deze groep mensen juist het probleem. Siepman heeft er een lange tijd over gedaan om er van af te komen. “Het is makkelijk om er mee te beginnen, maar het is echt een hele klus om er mee te stoppen. Aan het begin heb ik de hulp ingeschakeld van een dokter. Dat was geen succes. Het enige dat huisartsen zeggen is dat je er gelijk mee moet stoppen. Dat kan natuurlijk niet. Dan zit ik een tijd ziek thuis, omdat alles verstopt zit.” Direct stoppen met de spray is dus geen mogelijkheid. Omdat dokters volgens Alex Siepman te weinig hulp konden bieden, ging hij zelf op zoek naar een manier om van de neusspray af te komen. “Ik ben op de Amerikaanse website www.Rhinostat.com terecht gekomen. Zij boden verschillende manieren om van het spul af te komen. Het verschil tussen de organisatie achter die site en Nederlandse dokoren is dat de deskundigen achter de organisatie zelf ervaring hebben met het langer gebruik van het product. Zij konden mij precies uitleggen wat wel en wat niet te doen, omdat ze rekening houden met de impact van het gebruik op iemands leven.” De methode die voor Alex werkte is er één waar veel discipline voor nodig is. Hij vulde een half flesje met neusspray bij met zoutoplossing, om zo de neusspray te verdunnen. Na elke dag moest hij het flesje bijvullen met zoutoplossing, zodat de neusspray steeds meer verdunt. Op deze manier kickt de neus langzaam af en zijn er bijna geen bijwerkingen van het afkicken te merken. Omdat de methode voor Alex zo’n succes was en omdat dergelijke informatie bij dokters of op Nederlandse websites niet te vinden is, besloot hij zelf voorlichting te gaan geven. De verschillende methodes zijn nu terug te vinden op www.siepman.nl. “Ik krijg wekelijks verhalen van mensen die verslaafd zijn, maar ook van mensen die via mijn site van de neusspray af zijn gekomen. Ik had niet verwacht dat ik zoveel reacties zou krijgen.” Er is weinig voorlichting over een medicijn waar jaarlijks ongeveer zeven miljoen stuks van worden verkocht en de verslaving hiervan. De website van Alex Siepman is eigenlijk de enige Nederlandse site die informatie over afkickmethodes biedt. Volgens Siepman komt dit ook omdat mensen niet snel met hun verslaving naar buiten treden. “Het is een geheime verslaving. Als je het niet vertelt weet niemand het, want ze zien niet dat je er last van hebt. Misschien zien ze je wel een keer een spuitje nemen, maar ach, dat doet iedereen toch wel eens.”

#Neusspray


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Neusspray @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Neusspray @BAAS wayo! Artikel over nesuspray! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #Neusspray #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

1

2

3

4

5

6

7

8

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


Gezicht

WAAROM DIT VERHAAL?

Een wekelijkse rubriek waarin acht mensen vertellen over hun leven. Deze week: vrijwilligers van een hospice, een huis waar mensen worden verzorgd in de laatste fase van hun bestaan. ‘Leven is leren sterven.’ 7. Ben Vuijck (68): ‘De dood is een beladen onderwerp voor sommige mensen, maar niet voor mij. Toch was het best vreemd toen ik begon als vrijwilliger in het hospice. Je weet niet precies hoe het gaat. Iedereen sterft op zijn of haar eigen manier. Wij zijn er om hen te helpen. Dat familieleden van mensen die hier zijn gestorven, ons na afloop vertellen hoe dankbaar ze zijn voor de zorg die wij hen hebben gegeven, is onze grootste beloning.’

#Hospice

3. Marian Baanvinger (66): ‘Ik doe dit werk omdat ik weet dat de laatste maanden in je leven heel belangrijk zijn. Het is fijn om dan persoonlijke aandacht te krijgen. Ik vind dat iedereen dat verdient. Het belangrijkste is om er gewoon voor de mensen te zijn, door hen te helpen op de manier zoals zij dat willen. Wat jij als vrijwilliger vindt, is niet belangrijk. Je komt bij hen op bezoek en zo moet je je ook gedragen.’ 1. Ria Haveman (62): ‘Ik ben jarenlang directiesecretaresse geweest, maar eigenlijk heb ik altijd al voor mensen willen zorgen. Juist in die laatste fase van het leven. Twaalf jaar geleden had ik een ernstige vorm van kanker. De artsen zeiden dat ik dood zou gaan. Uiteindelijk ben ik er weer bovenop gekomen. Nu ben ik gezond. Het lijkt mij vervelend om in een ziekenhuis te overlijden. In een hospice heb je je eigen plekje en is er alle zorg die je kunt wensen, 24 uur per dag.’ 8. André (‘mijn achternaam is niet belangrijk’) (61): ‘Zwaar vind ik het werk als vrijwilliger niet, ondanks dat de mensen hier toch komen om te sterven. Toch lachen we juist ook veel. Soms is zelfs dat niet meer mogelijk en ligt iemand alleen maar te liggen. Zo zwak is hij of zij dan al. Het is ook wel eens gebeurd dat een persoon zo opknapte dat hij weer naar huis kon. Maar dat is uitzonderlijk hoor. Bijna iedereen die naar een hospice komt, zal er uiteindelijk sterven.’ 6. Eline van der Giessen (50): ‘Ik ben het leven anders gaan ervaren door wat ik hier meemaak. Je kunt je niet voorstellen hoeveel mensen er in conflict zijn met familieleden, ook nog op het moment dat ze bijna doodgaan. Ik vind dat het ieders taak is om tijdens zijn leven een goede verstandhouding op te bouwen met zijn naasten. Ik geloof niet dat je ruzies na je dood nog kunt oplossen. De dood is definitief.’ 4. Anita Wittebol (53): ‘Er was eens een man wiens coördinatie door een hersentumor nauwelijks nog functioneerde. Een collega stelde voor om te gaan scrabbelen, terwijl hij dat eigenlijk helemaal niet meer kon. Toch begonnen we het spelletje. Echte woorden kon die man niet meer maken, maar we hadden de grootste lol. Toen hij weer in bed lag, vertelde hij dat hij de avond van zijn leven had gehad. Daar doe je het allemaal voor. Niet lang daarna is hij overleden.’ 5. Maria Bos (59): ‘Zeven jaar geleden werd mijn moeder ziek. De laatste drie maanden van haar leven heb ik haar verzorgd. Dus toen ik vorig jaar begon als vrijwilliger, was het werk mij niet onbekend. Ik wil iets betekenen voor andere mensen. Het gaat vaak om kleine dingen, zoals een hand vasthouden of iets te eten geven. Als iemand is overleden, was je die persoon en kleed je hem of haar netjes aan. Dat je de laatste zorg kunt geven, vind ik heel mooi.’ 2. Henri Meulenbeek (65): ‘Leven is leren sterven. Het is boeiend om mensen te begeleiden die aan het einde van hun leven staan. Net als geboren worden, is doodgaan een belangrijke gebeurtenis. Ik ben 65 jaar, dan zit je in de herfst van je leven. Dat ook ik dood zal gaan, vind ik geen probleem. Eens zal het zover zijn. Dan heb je toch maar mooi het einde gehaald. Uiteindelijk ga je weer terug in het niets.’


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Hospice @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Hospice @OPAJAN wayo! Artikel over hospice! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #Hospice #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

? t e o r k n ba RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


Griekenland failliet? Who cares!

WAAROM DIT VERHAAL?

Geruchten dat Griekenland failliet gaat worden steeds sterker, in één adem erachteraan worden Spanje en Italië genoemd. Europa’s meest stabiele land, Duitsland, roept om zoveel mogelijk controle op deze landen. Wat is er in het verleden gebeurt als er een land failliet ging? En welke landen gingen er eigenlijk failliet? Duitsland De Deutsche Püntlichkeit maakt vandaag de dag van de oosterburen het meest stabiele land van Europa. Het land met de meeste inwoners van de Europese Unie is vandaag de dag dé thuishaven bij uitstek voor veilige investeringen, dit wordt duidelijk door de lage rente die het land van Merkel betaald over de 10-jarige staatsleningen. Historisch gezien heeft Duitsland echter de discutabele status in de afgelopen eeuw drie maal failliet te zijn gegaan. Alle drie keer hielden verband met de twee wereldoorlogen van de afgelopen eeuw. Na de ‘Vrede van Versailles’ aan het einde van de Eerste Wereldoorlog moest Duitsland een gigantisch bedrag aan herstelbetalingen betalen aan de verschillende ‘overwinnaars’ van de Eerste Wereldoorlog. De verplichte ‘herstelbetalingen’ waren van een dusdanige hoogte dat het haast onmogelijk was om aan te voldoen. Het totale bedrag, vastgesteld in maart 1921, vastgesteld op 226 miljard Goudmark, werd later als onmogelijk gezien om te betalen. Later werd het bedrag wel, sterk, verminderd. De onvrede in het land over de betalingen bood een voedingsbodem voor de NSDAP. Na de Tweede Wereldoorlog ging het land nóg een keer failliet. Zimbabwe Een van de meest recente voorbeelden van een land dat failliet is gegaan is het Afrikaanse land Zimbabwe. Na een decennium van economische groei zag de overheid van Zimbabwe zich in 2008 gedwongen om zoveel mogelijk geld bij te drukken. Dit resulteerde officieel in een inflatie van 230 miljoen procent over het jaar, onofficieel worden de bedragen veel hoger ingeschat. De Nederlandse Bank heeft als belangrijkste doelstelling om ervoor te zorgen dat de Nederlandse inflatie ongeveer twee procent bedraagt. Bij bedragen als in Zimbabwe is het verstandiger om ’s ochtends boodschappen te doen in plaats van ’s middags omdat de bedrijven meerdere keren per dag hun prijzen gaan bijstellen en de boodschappen ’s middags dus (veel) meer kosten. Uiteindelijk werd in begin 2009 bekend dat in het land ook met buitenlandse munteenheden betaald mocht worden, wat voor deze bekendmaking streng verboden was. Hiermee gaf de overheid in feite toe dat er geen enkel vertrouwen meer was in de eigen munt. Argentinië In het begin van de huidige eeuw ging de ooit zo rijke Argentijnse economie failliet. Het Bruto Nationaal Product, het totaal dat de inwoners en de overheid van een land verdienen, nam af met maar liefst 18% procent in 2001. De president zegt tegen de vele schuldeisers van het land dat het de 115 miljard die het land op dat moment rood staat niet meer kan betalen. Uiteindelijk weet het land ervoor te zorgen dat het IMF, het internationaal Monetair Fonds, hulp biedt en het land niet alleen grote bedragen aan steun toekent maar er ook voor zorgt dat de schuldeisers een groot gedeelte van de schuld kwijt scheldt. Verenigde Staten Officieel zijn de Verenigde Staten niet failliet, het land kan aan alle betalingsverplichtingen voldoen en zorgt ervoor dat het genoeg Dollars heeft om dit te blijven doen. De negatieve kant van het verhaal: de Amerikaanse staatsschuld bedraagt ongeveer €15.750.000.000,-. Een duizelingwekkend bedrag waar het land niet zomaar een oplossing voor kan vinden. Al sinds de Tweede Wereldoorlog loopt de Amerikaanse staatsschuld gestaag op. Hoe gaan de landen verder? Volgens Niall Ferguson, hoogleraar aan Harvard universiteit en gespecialiseerd in financiële en economische geschiedenis, tijdens zijn lezing voor het Peterson Institute for International Economics in 2010 zijn er voor een land zes verschillende manieren om uit de crisis te komen. De Grieken hebben tot nu toe een volledig faillissement weten te voorkomen doordat andere landen meehelpen hun schuld af te betalen. Waar dit een goede oplossing is voor een klein land is het voor een groter land onmogelijk, bij kleine landen is het weer de vraag of grotere landen wel mee willen helpen. Voor bijvoorbeeld de Verenigde Staten is het een onmogelijkheid om op deze wijze van hun schuld af te komen, geen enkel land kan immers genoeg helpen om de Verenigde Staten op substantiële wijze te helpen. Twee andere manieren zijn voor de Verenigde Staten eveneens niet te doen, genoeg economische groei laten generen om dit bedrag te overwinnen en de volledige staatsschuld heronderhandelen en ervoor zorgen dat het bedrag aan rente laag genoeg wordt om ervoor te zorgen dat de schuld kan worden terugbetaald. Wat kan er dan nog wel? Het is een mogelijkheid om de inflatie te laten stijgen, dus zoveel mogelijk geld bijdrukken. Dit zorgt er uiteindelijk voor dat het bedrag aan staatsschuld relatief gezien niet meer zoveel is en dus afbetaald kan worden. De andere oplossing is ervoor zorgen dat de betalingsverplichtingen lang genoeg worden uitgesteld zodat het land de mogelijkheid heeft om genoeg economische groei te generen zodat het land veel geld kan verdienen in de tussen tijd om te beginnen met terugbetalen. Van de voorgenoemde voorbeelden zijn er twee weer financieel bovenop gekomen, Duitsland en Argentinië. De Verenigde Staten draaien als vanouds door. Enige voorbeeld dat er nog niet bovenop is, is Zimbabwe.

#Bankroet


@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Bankroet @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Bankroet @WOUTERBOS wayo! Artikel over failliete landen! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #Bankroet#jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


Onrust in Syrië; uit naam van de regering of de oppositie?

WAAROM DIT VERHAAL?

Al een jaar lang is er onrust in Syrië. Er gaat geen dag voorbij of de krant vertoont nieuwe berichten vanuit het land dat vaart onder het bewind van Bashar al Assad. Kinderen zouden worden gebruikt als menselijk schild door het Syrische leger en president Assad zou massale slachtingen in werking zetten. Toch is er een groep die niet gelooft dat dit volledige of juiste berichtgeving is. De oppositie en overige landen zouden een grote vinger in de pap hebben. Wat is waar?

#Syrie

Syrië, officieel de Arabische Republiek Syrië, grenst o.a. aan Irak, Libanon en Israël. Een deel van Syrië, de Golanhoogvlakte, is door Israël bezet. De president van Syrië is Bashar al-Assad, die zijn vader Hafez al-Assad na diens dood in 2000 opvolgde. Al een jaar lang zijn er aanvaringen tussen de regering van Bashar Al-Assad en de oppositie, voornamelijk met Het Vrije Syrische Leger.

LOGIN e-mailadres

Het Vrije Syrische Leger is de gewapende tak van de Syrische Oppositie. Deze rebellen voeren een bloederige oorlog tegen de zittende regering in Syrië. De leiders van dit vrije leger beweren zo’n 70.000 mensen onder hun bevel te hebben. Over de samenstelling van de oppositie doen veel geruchten de ronde. Tegenstanders van Bashar al-Assad zeggen dat het Vrije Syrische Leger vooral bestaat uit voormalig leden van het zittende leger en burgers die hun wapens nu richten op de president. Het regime van Al-Assad zegt juist dat veel van de oppositietroepen bestaan uit buitenlandse rebellen die banden hebben met al-Qaida. In februari van vorig jaar ontstonden de conflicten in Syrië. Wat begon als vreedzame demonstraties voor de vrijlating van duizenden politieke gevangenen en tegen corruptie, sloeg al gauw om in een waar slachtveld. De regering probeerde de demonstraties te onderdrukken, de oppositie vocht op hun beurt voor hun vrijheid tegen een onderdrukkend regime. Na kleinschalige protesten werden sinds maart 2011 ook grootschalige demonstraties georganiseerd. Door aanhoudende onderdrukking van de de regering werd op den duur ook aftreden van president Bashar Al-Assad geëist. De relatief populaire president Al-Assad ontsloeg de gouverneur van de regio en beloofde hervormingen. Ook liet hij alle demonstranten vrij die waren opgepakt tijdens protesten tegen zijn bewind. Nog geen week later maakte de regering haar aftreden bekend. President Al-Assad bleef zitten. De nieuw te vormen regering zou veel hervormingen gaan doorvoeren. Toch bleven de demonstraties en de onderdrukking aanhouden. In Augustus van vorige jaar hervormde Al-Assad het politieke systeem van het land door meer partijen toe te staan en het kiesstelsel te hervormen. Toch gaf Al-Assad aan deze belofte geen gevolg. Hoewel de internationale afkeuringen van het geweld toenemen, heeft het Syrische regime heeft hier geen boodschap aan en blijft onverbiddelijk doorgaan met beschieten van zijn eigen burgers. Althans, dit is wat Westerse pers beweren. Volgens verscheidene groeperingen is dit niet juist. Een van deze groeperingen is de anonieme Mediawerkgroep Syrië, opgericht in September 2011. Dit is een onderzoeks- en mediawerkgroep bestaande uit vrijwilligers die Syrië steunen in hervormingen tot een vreedzaam en democratische land. “Wij willen open communicatie over de situatie in Syrië. Helaas brengen de Westerse pers veel leugens naar buiten over de onrust in het land. Wij verzetten ons tegen het gebruik van geweld. Het enige wat wij willen is rechtvaardigheid.” Dat de gruweldaden in Syrië vreselijk zijn en zo spoedig mogelijk tot een einde moeten komen is een geluid dat zowel uit het kamp van de voor- en tegenstanders van Al-Assad komt. Maar door wie deze daden gepleegd worden, daar zijn vooralsnog de meningen over verdeeld. In een interview met Russia Today vertelt Anhar Kochneva haar bevindingen. Kochneva is directeur van een in Moskou gevestigd reisbureau gespecialiseerd in het Midden-Oosten, reist vaak af naar Syrie en heeft er talloze contactpersonen. “Op 29 maart zag ik in Hama een bijeenkomst om de president te ondersteunen. Inderdaad, vele duizenden mannen en vrouwen met hun kinderen en hele gezinnen gingen naar buiten. De straten werden overspoeld met mensen. Het was nogal een schok om te zien dat Al-Jazeera de bijeenkomsten ter ondersteuning van de president voorstelde als protesten tegen hem.” Volgens haar is er een sterke deining tot verkeerde informatie gaande. “Op 1 april werd in de media melding gemaakt van een grote anti-regeringsbijeenkomst in Damascus. Ik was in Damascus op die dag. Deze manifestatie is nooit gebeurd – ik zag het niet, en de lokale bevolking ook niet.”

wachtwoord

@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Syrie @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Syrie @Paintballfan wayo! Artikel over Syrie! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #Syrie #jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

ZOEKEN

RANK FOTO

KIJK EN& ZIEN


MIJN KIJK

WEB SHOP

IN WINKELWAGEN

SER VICE


De magie van de Parade

WAAROM DIT VERHAAL?

De zoete geur van vers aangebakken poffertjes, met poedersuiker overladen om de donkere randjes te verbergen. Grijze wolken stijgen op vanuit de vele eettentjes. De pittige geur van Aziatische noodles mengt zich met die van Surinaamse roti. Flessen prosecco worden met een feestelijke knal ontpopt. Geschreeuw vanuit een circustent. Muziek uit de andere. Vrolijk gekleurde lantaarns hangen in de bomen. Kinderen rennen rond en yuppen verzamelen zich rond de wijnbar. In het midden van al het feestgedruis staat het hart van het festival: de zweefmolen, waarin je voor twee euro een ritje maakt. De Parade voelt al zo’n 22 jaar. Donderdag strijkt het rondreizende theatercircus neer in Rotterdam en verblijdt gedurende de zomermaanden Den Haag, Utrecht en Amsterdam met een van de mooiste festivals die ons land rijk is.

#Parade

De Parade is veel meer dan een theaterfestival. Het is een kleine bubbel die in de zomer door Nederland trekt. Het heeft iets magisch. De meisjes van de snoepkar, liefkozend de ‘snoepmeisjes’ genoemd, groeten ’s ochtends vrolijk Bernard, de beer van de zweefmolen. Hij kijkt altijd chagrijnig en draagt steevast een met olie besmeurde witte tanktop, zodat zijn gespierde armen er ietsje beter uitkomen. Tijdens de drie minuten durende zweefmolenrit tilt hij ieder karretje nóg hoger de lucht in. Drie maanden lang. Dag in, dag uit. ‘s Ochtends is de Parade brak. De Doorzak, een grootse tent backstage, zorgt ervoor dat theatermakers, acteurs, afwassers, kassa- en snoepmeisjes ’s nachts verbroederen. Daarna duikt iedereen zijn tent of caravan in, achter het terrein. Zoals het bij een echt circus hoort.

LOGIN e-mailadres

Met haar kleurrijke tenten, terrassen en wereldrestaurant bouwt het festival in elke stad weer een geheel zelfvoorzienend dorp op. Programmeur en zakelijk leider van de Parade, Ray van Santen, blikt vooruit op wat komen gaat. Hij heeft er zin in. “Het is heel typisch, maar per stad kunnen we duidelijk aangeven hoe het publiek er zal zijn. Rotterdammers geven de meeste fooi, In Den Haag gaan ze veel naar veel voorstellingen. Er wordt veel gedronken. In Utrecht is het van alles wat. Het publiek is jong en gewillig. En Amsterdam? Daar zijn ze arrogant en er wordt veel wijn gedronken. En juist die mix is tijdens drie maanden heel erg leuk.” “Eigenlijk zit ik als programmeur van dit festival in een luxe positie. Jaarlijks melden zich 600 theatergroepen aan. Waarvan zestig optredens echt doorgaan. We hebben gewoon een ontzettend groot aanbod en jarenlange ervaring. Het spannende van onze programmering is dat we van te voren nooit een voorstelling bekijken. We gaan puur af op wat de groepen op papier inleveren. Het kan finaal misgaan. En dat is ook heus wel eens gebeurd. Dat is ook weer de charme van de Parade.” Blij is Ray ook dit jaar met de vormgeving van het festival. “Onze vaste poster-vormgever Martin Jongema is vorig jaar helaas overleden. Het was daardoor heel moeilijk om iets nieuws uit te kiezen. We hebben dan ook veel kritiek gekregen op de poster van dit jaar, waar een halfnaakte man met overwoekerend veel borsthaar indringend de kijker aanstaart. Maar ook dat is de Parade. We durven dit.” “De Parade krijgt geen subsidie, dat maakt ons uniek. Dat is juíst goed, we hebben hierdoor volledige vrijheid. We hebben dit jaar het bandje Jungle by Night nóg een keer geboekt. Vorig jaar ook al. We kennen daarin geen regels. Een gevestigde theatergroep als Orkater krijgt wel subsidie, waardoor ze vaak ook goede voorstellingen aflevert.” Van Santen merkt wel dat door de BTW-heffing en het verdwijnen van productiehuizen, het theaterlandschap verandert. “De kwantiteit daalt niet, want we krijgen nog steeds veel aanmeldingen van theatergroepen, maar je merkt wel dat producties minder makkelijk van de grond komen.” Ray van Santen tipt: De Kale Zangeres – Hummelinck Stuurman presenteert. “Dit lijkt mij zelf een hele bijzondere voorstelling. Hij wordt alleen in Amsterdam gespeeld, dat wel. De voorstelling wordt enkel gespeeld door acteurs op leeftijd, waaronder Bram van der Vlugt, voorheen Sinterklaas. Deze voorstelling sluit mooi aan bij het idee dat de Parade voor alle leeftijden is.” (Amsterdam 16 t/m 26 augustus) Rundfunk? – Yannick van de Velde & Tom van Kalmhouy “Minstens zo goed als Waardenberg & de Jong.” (Utrecht 29 juli t/m 1 augustus – Amsterdam 10 t/m 14 augustus) ‘t Begin van het einde – Theo Nijland & Superband “Zien. Hij heeft een nieuwe CD. Tranentrekkende Nederlandstalige songs.” (Den Haag 9 t/m 12 juli – Amsterdam 18 t/m 22 augustus)

wachtwoord

@FLEUR omg rolfol lmao KIjken&Zien is de bom jonguh!! #Parade @JOCHEM megacool bazenblaadje Kijken&Zien rockt het medialandschap. Dik spange plaatjusss. #Parade @Paintballfan wayo! Artikel over parade! Ik ga zeker rest van mn leven duurste abo nemen op dit blad #Parade#jeweettoch @APECHTOLD Werkelijk fenomenaal blad. Precies wat in NL medialandschap ontbrak! @RobWijnberg Dat ik dit nooit bedacht heb, dom dom dom. Geniaal idee, knap heur!

KIJK EN& ZIEN SER VICE WEB SHOP MIJN KIJK. Inzicht. Gezicht. Gezien. Lezersfoto LOGIN UW SALDO. Gebruikersnaam. Wachtwoord. Huidig saldo

Recommend Documents