kamerkoor
JIP PROGRAMMA SILENCE and MUSIC
projectmanager / eventmanager bij bedrijven en projecten voor maatschappelijke innovatie ambis ondersteunt bedrijven in de uitvoer van hun plannen, projecten en evenementen - zorgt dat alle losse eindjes samenvallen op het juiste moment - heeft overzicht én oog voor detail - springt in als er handen te kort schieten -
Hooggeëerd publiek, Van harte welkom bij dit concert van Kamerkoor JIP. JIP werd in oktober 2013 opgericht en bestaat in dit derde project uit 37 jonge zangers en zangeressen. Vanavond zingen wij voor u een a capella programma rondom het thema ‘Silence and Music’. Met onze muziek reflecteren wij op het intreden van de herfst met haar grilligheid en schoonheid. De veranderingen van de natuur zijn voor veel dichters en componisten een belangrijke metafoor voor menselijke thema’s. In de Fünf Gesänge van Brahms zingen wij over de verloren jeugd, de invallende herfst en de sterfelijkheid van de mens. De werken van Stanford, Williams en Ploeg beschrijven de zoektocht naar stilte en tegenwoordigheid van geest, in een verlangen naar de (im)perfectie van de natuur. JIP staat onder leiding van de broers Jonathan en Imre Ploeg. Jonathan studeert klassieke zang en koordirectie aan het Conservatorium van Utrecht en zingt in het Olga Vocal Ensemble. Imre studeerde Docent Muziek in Den Haag, werkte voor het Koninklijk Concertgebouw, de Bernard Lievegoed University en is momenteel werkzaam als dirigent, componist, workshopleider en coach. Kamerkoor JIP vervolgt na deze concerten haar weg met een nieuw project in het voorjaar: JIP4. Wil je JIP blijven volgen? Meedoen met een volgende JIP? Kijk op de website www.kamerkoorJIP.nl, like ons op www.facebook.com/kamerkoorJIP of stuur een mail naar
[email protected]. Wij wensen u een mooie avond en warme, gezellige herfst toe en spreken u graag na afloop van het concert. Jonathan en Imre Ploeg, Immanuel Baan Kamerkoor JIP
PROGRAMMA Edward Elgar (Engeland, 1857 - 1934) My love dwelt in a Northern land (Opus 18 no. 3) Jurriaan Andriessen (Nederland, 1925 - 1996) Sonnet nr. 43 Johannes Brahms (Duitsland, 1833 – 1897) Fünf Gesänge (Opus 104) 1. Nachtwache 1 2. Nachtwache 2 3. Letztes Glück 4. Verlorene Jugend 5. Im Herbst Charles Villiers Stanford (Ierland, 1852 – 1924) Blue Bird (Opus 119 no. 3) Solo: Lynn Eekhof Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958) Silence and Music to the memory of Charles Villiers Stanford, and his Blue Bird Imre Ploeg (Nederland, 1990) Van aarde en van geest (première) Camille Saint-Saëns (Frankrijk, 1835 – 1921) Opus 68 1. Calme de nuits 2. Les fleurs et les abres Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958) Come away, death
TEKSTEN!EN!VERTALINGEN Edward Elgar (Engeland, 1857 - 1934)
My love dwelt in a Northern land (Opus 18 no. 3) Tekst: Andrew Lang My love dwelt in a northern land A dim tower in a forest green Was his, and far away the sand, And gray wash of the waves were seen, The woven forest boughs between. And through the northern summer night The sunset slowly died away, And herds of strange deer, silver white, Came gleaming through the forest gray, And fled like ghosts before the day. And oft, that month, we watch'd the moon Wax great and white o'er wood and lawn, And wane, with waning of the June, Till, like a brand for battle drawn, She fell, and flamed in a wild dawn. I know not if the forest green Still girdles round that castle gray, I know not if, the boughs between, The white deer vanish ere the day. The grass above my love is green, His heart is colder than the clay.
Jurriaan Andriessen (Nederland, 1925 - 1996)
Sonnet nr. 43 Tekst: William Shakespeare When most I wink then do mine eyes best see, For all the day they view things unrespected, But when I sleep, in dreams they look on thee, And darkly bright, are bright in dark directed. Then thou whose shadow shadows doth make bright, How would thy shadow's form, form happy show
To the clear day with thy much clearer light, When to unseeing eyes thy shade shines so? How would I say mine eyes be blessed made, By looking on thee in the living day? When in dead night thy fair imperfect shade Through heavy sleep on sightless eyes doth stay? All days are nights to see till I see thee, And nights bright days when dreams do show thee me. Johannes Brahms (Duitsland, 1833 – 1897)
Fünf Gesänge (opus 104) 1. Nachtwache 1 Tekst: Friedrich Rückert (eerste van 5 strofen) Leise Töne der Brust, geweckt vom Odem der Liebe,. Hauchet zitternd hinaus, ob sich euch öffen ein Ohr, Öffn' ein liebendes Herz, und wenn sich keines euch öffnet, Trag' ein Nachtwind euch seufzend in meines zurück. Gentle sounds of the soul, inspired by the breath of love, Blow tremblingly forth, if you open an ear, Open a loving heart; and if none opens to you, Let the night wind carry you sighing back to me. 2. Nachtwache 2 Tekst: Friedrich Rückert (laatste van 5 strofen) Ruh'n sie? Rufet das Horn des Wächters drüben aus Westen, Und aus Osten das Horn rufet entgegen: Sie ruh'n! Hörst du, zagendes Herz, die flüsternden Stimmen der Engel? Lösche die Lampe getrost, hülle in Frieden dich ein. Are they resting? The horn of the watchman calls from the west, And from the east the horn calls a reply: they rest. Do you hear, apprehensive heart, the whispering voices of angels? Extinguish the lamp confidently, and cover yourself in peace.
3. Letztes Glück Tekst: Max Kalbeck Leblos gleitet Blatt um Blatt Still und traurig von den Bäumen; Seines Hoffens nimmer satt, Lebt das Herz in Frühlingsträumen.
Leaf upon leaf floats lifelessly, Quietly and sadly from the trees; Its hopes never satisfied, The heart dwells in dreams of spring.
Noch verweilt ein Sonnenblick Bei den späten Hagerosen, Wie bei einem letzten Glück, Einem süßen, hoffnungslosen.
Yet a sunny glance still lingers In the late-blooming rose bush, Like one last bit of happiness A sweet hopelessness.
4. Verlorene Jugend Tekst: Josef Wenzig Brausten alle Berge, Sauste rings der Wald, Meine jungen Tage, Wo sind sie so bald?
The mountains all bluster, The woods murmur all about – My days of youth, Where have you so soon gone?
Jugend, teure Jugend, Flohest mir dahin; O du holde Jugend, Achtlos war mein Sinn! Ich verlor dich leider, Wie wenn einen Stein Jemand von sich schleudert In die Flut hinein.
Youth, precious youth, You have flown from me; O lovely youth, So heedless was my mind! I lost you regrettably, As when one takes a stone And flings it away Into a stream.
Wendet sich der Stein auch Um in tiefer Flut, Weiss ich, dass die Jugend Doch kein Gleiches tut.
Sometimes a stone can be reversed in its course And return from the deep flood But I know that youth Will never do the same thing.
5. Im Herbst Tekst: Klaus Groth Ernst ist der Herbst. Und wenn die Blätter fallen, sinkt auch das Herz zu trübem Weh herab. Still ist die Flur,
Autumn is sad. And when the leaves are falling, Sinks too the heart in troubled grief to lave. Still is the field,
und nach dem Süden wallen die Sänger stumm, wie nach dem Grab.
And flown to Southwinds calling, Are songsters, still, as to the grave.
Bleich ist der Tag, und blasse Nebel schleiern die Sonne wie die Herzen ein. Früh kommt die Nacht: denn alle Kräfte feiern, und tief verschlossen ruht das Sein. Sanft wird der Mensch. Er sieht die Sonne sinken, er ahnt des Lebens wie des Jahres Schluß. Feucht wird das Aug’, doch in der Träne Blinken entströmt des Herzens seligster Erguß.
Drear is the day, And pallid clouds are veiling, The sunlight as the spirit free. Soon comes the night: Then rest all powers empaling, Oblivion falls on all that be. Tender grows man. He sees the sun declining, Divines that life too as the year, must close. Moist are the eyes But thro’ the teardrops shining, Outflows the heart and holiest solace knows.
Charles Villiers Stanford (Ierland, 1852 – 1924)
Blue Bird (Opus 119 no. 3) Tekst: Mary Coleridge The lake lay blue below the hill. O'er it, as I looked, there flew Across the waters, cold and still, A bird whose wings were palest blue. The sky above was blue at last, The sky beneath me blue in blue. A moment, ere the bird had passed, It caught his image as he flew. Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958)
Silence and Music to the memory of Charles Villiers Stanford, and his Blue Bird Tekst: Ursula Wood Silence, come first - Silence. I see a sleeping swan, wings closed and drifting where the water leads, a winter moon, a grove where shadows dream, a hand outstretched to gather hollow reeds.
The four winds in their litanies can tell all of earth's stories as they weep and cry, the sea names all the treasures of her tides, the birds rejoice between the earth and sky. Voices of grief and from the heart of joy; so near to comprehension do we stand that wind and sea and all of winged delight lie in the octaves of man's voice and hand and music wakes from silence, where it slept. Imre Ploeg (Nederland, 1990)
Van aarde en van geest (première) Tekst: Johannes Teunis Ploeg zoals de bomen staan en op de aarde tronen zo wil ik blijven wonen en hier mijn tent op slaan zoals de wolken gaan en naar de verten zweven zo wil ik mij begeven vrij boven dit bestaan als boom gehecht, beperkt het meest als wolk soms ook in overgave vrij heb ik wil iets van allebei van aarde en van geest Camille Saint-Saëns (Frankrijk, 1835 – 1921)
Opus 68 1. Calme de nuits Tekst: anoniem Calmes des nuits, fraîcheur des soirs, Vaste scintillement des mondes, Grand silence des antres noirs Vous charmez les âmes profondes. L'éclat du soleil, la gaité, Le bruit plaisent aux plus futiles; Le poète seul est hanté Par l'amour des choses tranquilles.
Stillness of the night, cool of the evening, Vast shimmering of the spheres, Great silence of black vaults Deep thinkers delight in you. The bright sun, merriment, And noise amuse the more frivolous; Only the poet is possessed By the love of quiet things.
2. Les fleurs et les abres Tekst: anoniem Les fleurs et les arbres, Les bronzes, les marbres, Les ors, les émaux, La mer, les fontaines, Les monts et les plaines Consolent nos maux.
The flowers and the trees, The bronzes, the marbles, The golds, the enamels, The sea, the fountains (waterfalls), The mountains and the plains Console our pain.
Nature éternelle Tu sembles plus belle Au sein des douleurs, Et l'art nous domine, Sa flame illumine Le rire et les pleurs.
Eternal nature, You seem more beautiful To a heart in sorrow, And art reigns over us, Its flame illuminates The laughter and tears.
Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958)
Come away, death Tekst: William Shakespeare Come away, come away, death, And in sad cypress let me be laid. Fly away, fly away, breath; I am slain by a fair cruel maid. My shroud of white, stuck all with yew, O, prepare it! My part of death, no one so true Did share it. Not a flower, not a flower sweet, On my black coffin let there be strown. Not a friend, not a friend greet My poor corpse, where my bones shall be thrown. A thousand, thousand sighs to save, Lay me, O, where Sad true lover never find my grave, To weep there!
ZANGERS!EN!ZANGERESSEN Sopranen
Alten
Aimée Gersons Eline Stoeten Lotte Dikken Elsa van der Linden Lynn Eekhof Jorinde van der Meijden Iris Schröder Madeleine Roelfsema Hannah van Pomeren
Hadewich Huybrechts Julia ter Veld Annelieke Damen Yente Ploeg Eva Trapman Jonne van Galen Machteld Simoens Lucy Straathof Amber Coomans Maartje Masereeuw
Tenoren
Bassen
Jonathan Ploeg Stijn Timmer Jeroen Kerstholt Imre Ploeg Jonne van Koot Leonard Roeters Lennep Ruben Timmer Peter Wansink Floris de Wolf
Rembert Overmars Giacomo Pozzuto Knut Grahlmann Victor Zinsmeister Immanuel Baan van Tijmen van Barneveld Willem Molenaar Erik Leeuwis James Wigfull
Met dank aan de Hogeschool voor de kunsten (HKU), Vrije School Utrecht, Lynn Eekhof, Jeroen Kerstholt, Iris Schröder, de Amstelkerk te Amsterdam en de Sint Willibrorduskerk te Utrecht. Dirigenten Jonathan en Imre Ploeg Productie Immanuel Baan
