Jury rapport Middagcorso Vollenhove 2011
Wagen 1: ANNO ’92 – LUCKY ANNO Mevr. L. de Haas – Yben Eenvoudig, beetje saai wat compositie en kleur betreft. Niet natuurlijke materialen. Figuranten hadden meer met hun rol kunnen doen. Een “vlakke” wagen waar meer fantasie in de vormgeving had gemogen. Afwerking goed en zorgvuldig. Te veel een “recht toe recht aan” wagen. Mevr. E. Geene Lucky Anno is er goed in geslaagd een echte westernsfeer weg te zetten. De saloon-letters en de personages op de wagen zijn zo weggelopen uit een stripverhaal. En het is op dat punt waar het aan aandacht heeft ontbroken. Want doordat er net te weinig aandacht is besteed aan het goed doorvoeren van die stripstijl op de hele wagen, blijft het hangen in een wat slecht uitgevoerd clichébeeld. Ik begrijp als toeschouwer wel degelijk dat er een stripplaatje wordt weggezet, maar dat stripplaatje wordt niet naar een hoger niveau getild. Dit had bijvoorbeeld gedaan kunnen worden door een heel staccato figuratie waarbij in extremere mate gebruik wordt gemaakt van de tekstballonnen dan nu het geval was (overigens wel een heel leuke vondst!). Ook het plastic paard en de gestileerde cactus komen door het gebrek aan het doorvoeren van de stijl een beetje plompverloren over en dat is jammer want een dergelijk thema combineren met een uitgesproken vorm is iets wat ik zeker graag terug zou zien en ook potentie heeft voor corso-ontwerpen in de toekomst. De indeling in de veel verschillende hokjes en hoekjes had met wat meer zorg tot een geheel gemaakt kunnen worden. De pailletten op de tableaus waren mooi gemaakt maar stonden ook los van hun omgeving. De vormgeving was door de strakke eenvoudige lijnen niet echt een uitdaging en had wat mij betreft iets zorgvuldiger afgewerkt mogen worden. Het vooraanzicht was in orde maar zij en achterkant oogden in afwerking wat slordig. Dhr. M. Lensen Een leuke vrolijke verschijning voorop het Corso. Het speelse naar voren hellende huis voorop sprak mij wel aan en was een mooie complete compositie in het kader van Lucky Luke / het wilde westen. Het middengedeelte en achterzijde van de wagen hadden naar mijn idee niet hetzelfde hoge niveau als de voorkant en op een aantal plaatsen waren de details niet helemaal netjes uitgewerkt (bv de uitwerking van de Goud winkel). Daarnaast vond ik dat in het geheel er veel “niet bloemen” attributen (deuren, paard, cactus) waren toegepast waar ik in mijn beoordeling rekening mee heb gehouden. Positief vond ik de toepassing van wit en “super”wit in de tekstballonnen en de tekstballonnen op zich. De voorzijde van de wagen was mooi uitgelicht echter de gloeilampen laag voorop vond ik iets minder. Het open bord voorop gaf door de verlichting een mooi effect. De cel achterop en halverwege de wagen had er iets meer (sfeer)verlichting mogen worden toegepast. Dhr. P. Bastiaansen Grappige wagen met een stripachtige uitbeelding van het wilde westen. Alle clichés komen voorbij, wat in dit geval precies de bedoeling is. Het wilde westen komt echter onvoldoende uit de verf. Figuratie en muziek zijn op sommige punten te minimaal, waardoor alles stilvalt. Voorop in de saloon bijvoorbeeld had de figuratie veel uitbundiger mogen zijn. Het stripidee is eigenlijk alleen aanwezig in de tekstballonnen, en is daarmee te weinig doorgezet om te overtuigen; het lijkt er een beetje op alsof het er halverwege het ontwerpproces bij is verzonnen. Nog een punt van twijfel is het vele gebruik van alternatief materiaal. Het paard en de cactus uitwerken zonder dahlia's heeft misschien als bedoeling om het idee van de strip te onderstrepen, maar dat overtuigde toch onvoldoende. Er is niks mis mee om andere materialen dan dahlia’s te gebruiken, maar het moet wel functioneel zijn.
Al met al een leuke en herkenbare wagen, waarbij echter in het ontwerpproces beter dóórgedacht had moeten worden. Mevr. D. Laarman In de optocht aankomend veel te zien vooral door de figuranten. Het geheel is erg druk. De zijkanten met het blauw wel mooi maar vallen uit de toon. De cactus achterop verdient meer aandacht. Juist op die plaats kan het een blikvanger zijn. Alles is wel goed herkenbaar. Een gezellige boel. Voldoende verlicht. De brandende lampen geven een mooi effect. Dhr. M. Hereijgers Een wagen die bij de eerste snelle blik niet meteen veel indruk achterliet. De vraag die onmiddelijk rees, was waar de kracht en uitdaging ligt bij een redelijk statisch cowboydorpje met zijn bekende elementen als bars, paarden, vrouwen en cowboys. Gelukkig bleek deze wagen meer te bieden dan het op het eerste gezicht leek. Een tweede impressie gaf aan dat het niet zo maar een cowboydorpje is, maar dat het hier om een driedimensionaal stripverhaal gaat. De twee bepalende gebouwen in de compositie bleken niet zomaar gebouwen te zijn, maar vouwen zich - als het ware papier – van de achtergrond af. De tekstballonnen die boven de verschillende figuranten getikt waren maakten het stripthema nog verder duidelijk. Ook bij de verschillende niet-getikte elementen (denkend aan de cactus, de wegwijzers, wanted posters, planten voor het raam of het paard) gold een bepaalde ontdekkingstocht. Op het eerste gezicht oogden deze wat makkelijk en vervreemdend in een beeld van dahlia’s. Wat was hun rol in het beeld? Welke kant wil de wagen op? Gekoppeld aan het thema van een driedimensionale strip pasten deze zaken echter wel goed. De totale wagen was verworden tot een collage van western elementen, soms uitgevoerd in dahlia’s, soms in andere materialen. Een 3D collage die het toelaat om daarin verschillende elementen, van verschillende aard te implementeren. De figuratie was over het algemeen wel wat aan de summiere kant. De aankleding was in principe wel goed en in lijn met het thema. Maar de figuratie schiet vooral te kort in activiteit. Er gebeurde – misschien op de saloon na – vrij weinig. Was er een verhaal? Een samenhang tussen de personen in de verschillende gebouwen\straat? Of betrof het ook hier een collage van verschillende western elementen op een wagen? De wagen neemt een risico door de lagen en zijn bedoelingen er niet echt bovenop te leggen. De ontdekking van het stripthema in het beeld - en daarmee de kwaliteit van de wagen – berust op meerdere malen bekijken van de wagen. Daar zit een gevaar in, want wat als meerdere bezichtigingen zich niet aandienen? Dan blijft slechts de wat magere eerste indruk over. Gelukkig kreeg de wagen de tijd voor meerdere aanblikken en daarmee groeide ook de waardering in deze persoonlijke uitslag. Niet verder dan onderkant middenmoot, want daarvoor heeft deze wagen dan toch te veel onduidelijkheid opgeroepen en blijft de spanning wat uit.
Mevr. Y. van Hoogdalem Beschrijving komt goed overeen met de wagen. Er was van alles te zien, er gebeurt veel, misschien wel te veel voor zo’n klein oppervlak. Compositie van de wagen was wat minder, valt uiteen in 2 delen met nogal leeg tussenstuk. Kleuren mooi gekozen. Veel details zoals de stukken met pailletten mooi gedaan. Achterkant van de gevangenis ook goed. Origineel idee.
Wagen 2: DE VERENIGING - SHAMROCK Mevr. L. de Haas – Yben Fantasievolle compositie. Mooi van kleurverdeling. Het Ierse zwart en groen had meer terug moeten komen in de wagen. Prima show figuranten, krijgen publiek enthousiast. Mooie wagen, groene vlaggen storend in de kleurstelling van het geheel. Vrolijke noot in het corso, door muziek en figuratie. Mevr. E. Geene Dit is het soort wagen dat ik eigenlijk pas in Vollenhove heb leren kennen. Het tot in de finesse uitwerken van een ‘volkje’. De vereniging is hierin wat mij betreft goed geslaagd. Met de smaakvolle aankleding en uitwerking van dit thema namen zij het publiek mee op hun vrolijke reis. De figuranten completeerden de wagen die op zichzelf ook al bijzonder mooi was vormgegeven. De compositie is sterk en zorgvuldig opgebouwd. Het oog volgt nieuwsgierig de verschillende huisjes bovenop. (de popjes hadden wat mij betreft mogen worden weggelaten, dit maakte het wat onnodig kinderlijk). Van dichtbij was niet meteen duidelijk dat het om twee ‘slakken’ ging. Die vormen hadden er door kleurgebruik iets duidelijker uit mogen springen maar vanuit de verte was wel duidelijk wat dit bonte gezelschap voorttrok. Het kleurenspectrum is smaakvol gekozen en past ook wel bij het thema. De vormentaal is helder, strak afgewerkt en de intekening en siertikwerk verdienen respect. Hieraan mogen andere groepen wat mij betreft een voorbeeld nemen. De gouden boontjes waren een leuke vondst en gaven net dat extra accent. Aan de figuratie was veel aandacht besteed en dat loont. De bezoeker wordt bij de wagen betrokken en dat is leuk. Ook de humor die zat in de ‘slakjes’ die er achteraan reden vond ik leuk gevonden. De muziek ondersteunt het thema van de wagen en ook dat draagt weer bij aan het feestje en de compleetheid. Dhr. M. Lensen De groen geklede figuranten vond ik qua kleur niet echt bij de wagen passen (ondanks de groene figuranten op de wagen). Hun kwaliteiten in dans en spel waren echter prima. De afwerking van de wagen vond ik op sommige punten wat grof (midden)maar de opbouw aan de voorzijde was prima uitgewerkt en er was ook goed gebruik gemaakt van onderwerp en mogelijkheden. De berijder viel een beetje weg tov de omvang en verder was het een (iets te) rose feestje wat voorbij kwam. Kleurtechnisch gezien past deze groep niet alle kleuren toe maar wees voorzichtig dat er niet een bepaalde kleur gaat overheersen. De figuranten achter de wagen hadden beter voor de wagen kunnen rijden. Complimenten voor de fantasie van de ontwerper om zoiets te kunnen verzinnen. De spiegels in de huisjes bovenop gaven een leuk ffect bij de verlichting en ook de groene verlichting sprak mij aan. Een voorbeeld hoe je op een wagen met kleurverlichting kan spelen om sfeer te creëren. Over het geheel had er iets meer verlichting toegepast mogen worden.
Dhr. P. Bastiaansen Een échte Vollenhove-wagen, een volk op reis, een idee dat de bouwers de gelegenheid geeft om een welbepaalde sfeer, een gevoel, een stijl, of een tijdsbeeld, helemaal uit te bouwen. Dat is in dit geval bijzonder goed gelukt, met name wat betreft het gevoel en de sfeer. De tekst in het boekje suggereert het al: de sfeer is puur Iers, daar waar het leven goed is, de tijd traag, en de magie alomtegenwoordig. ‘Langzaam’ is het sleutelwoord, en de wagen slaagt erin om het hectische gevoel van onze eigen cultuur tot bedaren te brengen. Prachtige vondst om dit volk op reis te sturen met slakken. We hebben immers de tijd. Ook de figuratie overtuigde. De figuranten hadden echt plezier en wisten dit perfect over te brengen op het publiek. Ik kreeg er in ieder geval dorst van (en meer nog, want hij had het niet alleen over ‘beer’ maar ook over ‘beautiful women’). De stilering, de vormentaal van de wagen, was wat zoetsappig maar paste bij het verhaal en was consequent uitgewerkt. De draaiende trappen, de kasteeltjes met hun ornamenten, de versiering van de dakranden, het paste allemaal prima bij elkaar. Het sterkste punt aan deze wagen vond ik de inkleuring. De best ingekleurde wagens in Vollenhove gebruiken doorgaans een zeer strak en sober kleurenschema (bijvoorbeeld het rood-wit van Stark Wark of het paars-wit van ’t Jakan) waarbij zeer terughoudend met kleur wordt omgegaan, maar Shamrock durft het aan om een stap verder te gaan en een groter spectrum aan kleuren met elkaar een verbinding aan te laten gaan. Tinten lopend van wit via roze naar paars geven een organische basis, waarbij gele (het lijntje over het lijf van de slakken) en donkere dahlia’s (de vlekken op de slakken) als contrast ingezet worden. Daarbij komt nog het felle groen van de figuratie. Maar nergens wordt het een ratjetoe. Dat is bijzonder knap gedaan, hier is iemand aan het werk geweest die erg goed heeft gekeken. Mevr. D. Laarman Een speels geheel. De opbouw van de wagen is aan alle kanten mooi. De twee slakken erachter zijn verrassend. Kortom een prachtige corsowagen. Jammer dat het felle groen van de figuranten en in de vlag erg afsteekt en de groene kleur verder niet wordt gebruikt. Het geheel in de optocht is een vrolijk zwierige creatie. Boven te weinig, die goud kleur zou mooi uitgekomen zijn. De trap komt met de verlichting mooi uit. Dhr. M. Hereijgers De reis als doel, niet zo zeer de bestemming. De thematiek van deze wagen. Goed weergegeven door de keuze voor slakken als vervoersmiddel. Des te langzamer de voortgang, des te langer het genot van de reis. De slakken met hun talrijke ‘slakkenhuisjes’ zijn zeer fraai en gedetailleerd vormgegeven. Het komt geloofwaardig over dat er op de ruggen van deze slakken een heus dorpje ligt. De diepte naar de kleinste huizen bovenin werkt hierbij goed. Wat dan niet nodig is, zijn de speelgoedpoppen die moeten doen geloven alsof het een figurant\mensfiguur in de verte is. Die ilussie is vanuit de huisjes zelf al sterk genoeg. De detaillering van de wagen is met veel gevoel gedaan. De koppen van de slakken, de touwen langs de slakken, de gouden randjes van de huizen. Subliem! Dit wordt nog eens extra benadrukt in de inkleuring van de wagen. Daar zet het detail zich door in de subtiele kleurkeuzes en de patronen die zijn getikt op de huizen.
Er zijn bijna geen wagens aan te wijzen waarin de waarde en kracht van een enkel geel lijntje zo naar voren komt als bij deze wagen. Tussen de zalmroze/paarse tinten geeft het geel de wagen een highlight en een aangename afwisseling. Het versterkt het beeld dat anders wat flets zou worden. De combinatie met de gouden accenten wordt door het geel meteen ook een helder, samenhangend beeld. Onderdeel van de inkleuring zijn ook de kleuren van de figuranten. Het groen hierin matcht echter een stuk minder bij het roze/paars van de wagen. De herkomst van het groen, met het Ierse verhaal als achtergrond, is begrijpelijk, maar niet geheel afgewogen met de inkleuring van de wagen. Mevr. Y. van Hoogdalem Idee leuk en origineel. Op afstand mooie opbouw, vooraanzicht iets minder , achter mooi. Prachtig geheel van kleuren. Mooie details verwerkt in de torens, onderkant en de huisjes met gouden dakversiering. Kleding figuranten minder passend bij de wagen, “knalde” teveel. Het Ierse dansen werd goed gedaan.
Wagen 3: RATAPLAN – BIG BUSINESS Mevr. L. de Haas – Yben Compositie en kleurstelling goed, het zwaartepunt van beide onderop de wagen. Materiaal goed en ook prima met niet natuurlijke materialen gewerkt. Bijzondere wagen door de compositie hoog te houden. Materialen goed en zorgvuldig. Door vormgeving losse, open wagen. Mooi omdat jullie in de hoogte zijn gaan werken. Mevr. E. Geene Dit boerenbedrijf was wat mij betreft in vorm en uitvoering iets TE boers. Want hoewel de compositie helder is met de twee lagen boven elkaar komt het toch heel rommelig over. De bewegingen waren niet mooi geregisseerd en ook de poetsapparaten ontbrak het (misschien door de heftige bewegingen?) wat aan strakheid. Het kleurgebruik heeft het beeld niet kunnen redden. Het was een kleurplaatje met weinig nuances. Titel en thema hadden heel veel potentie. Het onderwerp is leuk gevonden en had naast een vrolijk geheel ook een verzorgd geheel moeten zijn. De biggen waren zo in de karretjes geplaatst dat je maar moeilijk hun uitdrukking kon zien. Waren deze wat speelser gemaakt dan had dat denk ik bijgedragen aan de algehele indruk van de wagen met de aanstekelijke muziek. Hoewel de figuranten vooral de functie hadden de wagen in beweging te houden, leken ze zich niet altijd goed een houding te kunnen geven. Wanneer je figuranten gebruikt dan zou je ook de perioden van rust mogen regisseren. En de gelaatsuitdrukking wanneer ze wel aan het werk zijn. Ik zag niet de boeren aan het werk in hun eigen fabriek maar vooral bouwers die zo goed mogelijk hun wagen wilden laten rondrijden. De beschrijving in het boekje wekt wel nieuwsgierigheid op maar deze wordt dus niet helemaal ingelost voor mijn gevoel. Een wat strakkere regie op figuratie en vorm had deze wagen een stuk beter uit de verf doen komen! Leuk detail was het stof/schuim dat van de wagen dwarrelt. De hooiplukken her en der leidden de aandacht af van het ontwerp. De wielharten waren wel erg mooi gemaakt met de zaadjes.
Dhr. M. Lensen Het idee was leuk en origineel de uitwerking als geheel en de afwerking van de bloemen vond ik iets minder hetgeen ook uit mijn waarderingen spreekt. Op enkele delen ontbraken wat bloemen wat ik jammer vindt, of dit als gevolg van slechte bevestiging komt of door schade kan ik niet beoordelen. Ook de afwerking was wat grof en het gebruik van de tekstborden (geen bloem te zien) vond ik jammer. Volgens mij was het ook een beetje onduidelijk wat het was, een machine / een constructie / wel of geen wielen waardoor het een moeilijk te beoordelen wagen was. Het lag voor de hand maar de spoorrails waren mooi verlicht, de verlichtring achterop en aan de zijkant ontbrak helaas grotendeels. Dhr. P. Bastiaansen Een fantastisch idee met een prachtige woordspeling in de titel. Een wonderlijke machine waarmee boer Stap zijn varkens in de watten legt. Je ziet het helemaal voor je, een machine die met een hoop kabaal aan het schrobben, wassen en poetsen gaat, met diverse absurde armen en grijpers en daarbovenuit het tevreden geknor van de biggen. Helemaal goed, maar de wagen maakt het idee helaas onvoldoende waar. Je verwacht dat de hele santenkraam aan het rijden en schudden gaat, maar de karretjes staan stil (ik hoorde pas later dat ze wel degelijk bewogen - ik heb het niet gezien terwijl ik er echt op heb gelet) en de bewegingen waren te minimaal om aan het idee recht te doen. Ik realiseer me dat het waarmaken van het idee in dit geval een vrijwel onmogelijke opgave is. Het is het soort beweging wat je in een cartoon ziet. Daarvoor is zó veel beweging nodig dat het ondoenlijk is. Maar dat laat onverlet dat de verwachting die het idee schept, niet wordt ingelost. Nog een detail: een sterk punt van de compositie is dat de machine voorover helt, dat geeft dynamiek aan de voorstelling en maakt de biggen in de karretjes beter zichtbaar. Ik miste echter wel de wielen aan de voorkant. Als daar een aanzet van aanwezig was geweest, was het effect nog sterker geweest. Samenvattend: een wereldidee dat op een heel prettige manier tegenwicht geeft aan de soms erg bombastische wagens in Vollenhove, maar dat jammer genoeg de verwachtingen onvoldoende inlost. Mevr. D. Laarman Idee is super, de tekst geeft grote verwachting. In de optocht is het geheel wat rommelig, op gezichtshoogte weinig te zien, alleen de borstels in beweging. Plakwerk van zaad is heel netjes verder wat grof geplakt. Bovenverlichting is bij mij uit maar gaat later wel weer aan. Onder te weinig verlichting. Dhr. M. Hereijgers Een wagen die bij zijn eerste aanblik leuk en fris oogde. Een grote machine om varkens in verschillende fases te wassen. Het onderstreept de humoristische insteek van de wagen. De vormgeving, alsmede het kleurgebruik, is simpel en ondersteunend aan het spel dat zich op de wagen moet afspelen. Eenvoudige wagentjes waarin de varkens staan, een eenvoudige stellage voor de boeren. De vormgeving van de varkens is ook minimaal, maar daardoor niet perse slecht. Wat wel storend werkte was de zogenaamde maskers die de varkens leken te hebben. De samenhang tussen lijf en kop was zodoende niet echt aanwezig. Het boerenthema was in de verfijning van het ontwerp goed ingepast. Het hout in de wielen van de karretjes, maar vooral het hooi werkte goed samen met de dahlia’s. Het laat zien dat het thema met aandacht behandeld en uitgewerkt is.
Waar de wagen het echter laat afweten is het spel. De vormgeving mag functioneel zijn, het kleurgebruik mag ondersteunend zijn, maar dan moet er verder wel voldoende op de wagen gebeuren. De wagen suggereert een enorme varkenswasstraat met water, schuim, beweging, borstels, zeep, rijdende karretjes, drogers, maar geeft uiteindelijk bijna niets van dit.. De enige activiteit is die van de boeren en een paar bewegende poetselementen. Deze elementen maken vervolgens echter geen contact met de varkens, waardoor er toch een afstand voelbaar blijft. Wanneer deze wagen letterlijk had gespetterd was heel veel mogelijk geweest in de uitslag. Dan had het een frisse verbeelding kunnen zijn, waarbij de humor ervan af spat. Nu blijft vooral de gedachte over van wat de wagen had kunnen zijn. Een goede, grappige insteek, maar te weinig activiteit. Mevr. Y. van Hoogdalem Compositie evenwichtig, maar niet echt spannend, wat iel in het midden. Op afstand niet echt herkenbaar. Uitbeelding van het idee kwam er goed uit, maar wel pas van dichtbij. Varkens hadden best groter gekund. Details: wielen bv mooi gedaan; schuim wat eruit kwam leuk.
Wagen 4: TIN TIN - HARTSTOCHT Mevr. L. de Haas – Yben Compositie en kleurstelling mooi en fantasievol. Warm van kleur. Ik wist niet wat ik aanmoest met de grote kunstof bloemen. De keuze is gedurfd en dat vind ik positief. Materialen goed en zorgvuldig. Kunstof rozen te groot. Warm van kleur en vormgeving. Mevr. E. Geene Dit is het soort wagen dat ik moeilijk te beoordelen vind. De vorm an sich is goed. De rozen van fiberfill zijn mooi gemaakt, de kleuren zijn goed gekozen. Maar het thema is zo weinig origineel dat je van goede huize moet komen om dat ook waar te kunnen maken, hartstocht op een corsowagen. Deze wagen heeft bij mij zijn punten vooral verdiend door de nette afwerking en de originele integratie van andere materialen. De figuranten in het midden hadden niet de hartstocht waar je met dit thema op hoopt en ook de tangomuziek is wat erg clichématig. De figuratie onder het duo in het midden is wat mij betreft overbodig. Ze vertellen niet een heel nieuw verhaal. De opbouw van de wagen is helder, let wel op dat je niet hoog bouwt om het hoog bouwen want de top van de wagen had niet veel samenhang met wat eronder zat qua compositie. Een kleine wagen is niet per definitie minder! Dhr. M. Lensen Tsja, de liefde is een onderwerp waar je veel kanten mee op kan. De kleuren voor de bloemen waren goed gekozen, de kleuren van de rozen (grijs/wit met name) wat minder. Misschien had de wagen ook beter toit zijn recht gekomen als het hart achterop en het bruidspaar voorop had gestaan. Door de verschillende oneffenheden had de afwerking soms een wat rommelige indruk maar ik kan niet bepalen of dat bewust was of niet. Mijn voorkeur is van glad en strak. De verlichting achterop was prima, de verlichting voorop te scherp en niet voldoende weggewerkt (zet er een kokertje omheen). Te felle verlichting geeft ook een wat minder effect op de wagen.
Dhr. P. Bastiaansen Een wagen over passie en hartstocht, waarbij de uitwerking van het concept helaas strandde in een opsomming van een aantal clichés. Nergens verraste het. We zien een rood hart, we zien vuur (vrijwel onmogelijk om overtuigend uit te beelden), we zien rode en witte rozen, en we horen tangomuziek. Dat zijn bij elkaar wel erg veel platgetreden paden om hartstocht uit te beelden. Een storend element was voorts het hart bovenop de wagen, wat de indruk gaf daar vooral te staan om de wagen maar zo hoog mogelijk te maken. De minimale constructie leidde tot een hart dat stond te wiebelen. Pluspunt is dat het ontwerp een duidelijk beeld opleverde, de wagen was goed leesbaar en consequent ingekleurd. Maar het geheel was zo weinig verrassend dat het vooral plichtmatig aandeed. Mevr. D. Laarman Aankomend, rode hart voorop komt mooi uit. Dan de rozen van schuim. De rode waren wel aardig maar de lichte rozen waren grauw, niet wit of crème jammer. Met een kleine pompoen dahlia hadden jullie denk een levendiger geheel gecreëerd. Het groene blad is mooi. De corsowagen is aan de bovenkant erg iel. Boven geen verlichting, figuranten prima verlicht. Een spotje verblinde het publiek. Achterop en het paar in het midden schitterend verlicht. Dhr. M. Hereijgers Een wagen die overduidelijk de liefde en passie tussen 2 mensen centraal stelt. Ontegenzeggelijk. De titel roept een ongeremde uiting van liefde op. Maar feitelijk blijft deze hangen in cliches. Voorspelbare beelden die betrekking hebben op het thema liefde. Een hart van vuur, rode en witte rozen, nog meer harten. Het ligt allemaal te veel voor de hand. De compositie staat geheel in dienst van het koppel centraal op de wagen. Dat is in zichzelf een logische keuze. Zij representeren de liefde in menselijke vorm. De vormen daar omheen lijken een beetje vulling van de wagen te zijn. Bovenop is op het hart in vlammen een losstaand stuk met nog eens 3 harten geplaatst. Het voegt niet eens zoveel toe aan de accentuering van het midden van de wagen, maar lijkt vooral het zoeken van hoogte als doel te hebben. De vormgeving van de diverse elementen is ook niet geheel overtuigend. De vlammen zijn wat simpel van opzet en geven niet echt het vurige weer. Daarnaast laat ook de afwerking hiervan wat te wensen over. De keuze voor het niet gebruiken van dahlia’s in de rozenblaadjes wordt niet helemaal begrepen. Wat voegt de uitvoering in alternatief materiaal toe aan het beeld? De wagen rust voornamelijk op de 2 figuranten. Deze kunnen dit tot op een bepaald niveau dragen, maar eigenlijk zouden zij meer door het beeld gedragen moeten worden. Uiteindelijk rijst slechts een vraag: Waarom gaat de wagen niet een stap verder? Gooit het alle cliches overboord en zoekt een diepere, beeldende uiting van de liefde tussen 2 mensen? Mevr. Y. van Hoogdalem Uitvoering idee nogal voorspelbaar. Compositie is zeker 1 geheel, mooi evenwichtig, maar niet echt spannend, achterkant wat iel. Mooie warme kleuren, passend bij het thema.
De grote rozen van fiberfill namen nogal een belangrijke plaats in. Jammer dat die ook niet van bloemen waren gemaakt. Wat weinig figuranten, maar ze waren wel functioneel. Je had ook nog tango naast de wagen kunnen laten dansen !
Wagen 5: FATAL ATTRACTION – TEGENSTELLINGEN Mevr. L. de Haas – Yben Compositie goed. Er is evenwicht. Materiaalkeuze goed uitgevoerd. Goede show figuranten. Gezichtsmimiek in bloemen uitbeelden is altijd moeilijk; is hier gelukt. Sierlijke wagen. Mevr. E. Geene Dit ontwerp is een typisch voorbeeld van een wagen die door het verhaaltje in het boekje helemaal de verkeerde verwachtingen schept. In de wagen is geen enkele vorm van tegenstelling te zien. Het lijkt wel een siamese tweeling. De vormgeving heeft het ontwerp wel gered maar wat is het jammer dat ik hier geen tegenstellingen aantref. Niet in kleur, niet in vorm, niet in inhoud. Enkel de danseressen proberen het in hun bewegingen wat uit te beelden maar daar schuilt het gevaar dat het hebben van figuranten hier geldelijk beloond wordt. Deze wagen zou wanneer in vorm, kleur en inhoud tegenstelling was aangebracht absoluut geen figuranten nodig hebben. En als het dan toch wordt toegepast, dan zou je je af kunnen vragen of dezelfde personen het goed en het kwaad moeten verbeelden. Want ook daarin was wat te winnen geweest. Nogmaals, vormgeving an sich is goed, en ook is het duidelijk dat deze groep haar bloemen goed weet toe te passen want de inkleuring is heel mooi gedaan maar thematisch is dit ontwerp verkeerd aangepakt wat mij betreft en dat is jammer want het is goed te zien dat er veel potentie in deze groep zit! Dhr. M. Lensen Naar mijn mening had deze wagen enkele plaatsen hoger mogen eindigen. De kleuren waren goed op elkaar afgestemd en er waren enkele kleuren bewust niet toegepast. Een open “vriendelijke” wagen waarbij bijna alles in bloemen was uitgevoerd. De gezichten spraken op de ranke open opbouw hetgeen mij aansprak. Ook de onderrand en de oranje accenten pasten goed. Volgens mij was de verlichting tot op de centimeter verdeelt waardoor het een beetje op een “circus”wagen ging lijken. Het was te strak en daardoor minder speels, misschien had een niet evenredige verdeling de speelsheid gebracht maar dat is moeilijk te beoordelen. Dhr. P. Bastiaansen Een mooie wagen, esthetisch, met een klassiek-symmetrische compositie en een mooi harmoniërende, sobere kleurstelling van voornamelijk wit-paars. Té mooi. De titel suggereert dat het gaat schuren, dat geluk niet zonder lijden kan, dat hoop met angst gepaard gaat. Maar het schuurt nergens, het is veel te braaf, ik zag nergens een echte tegenstelling. Het wit werd slechts een beetje zwart in de figuratie, maar de gezichten aan de voor- en achterkant waren bijna elkaars evenbeeld, de bloemen gingen zo langzaam open en dicht dat ik later, op het opstellingsterrein, ben gaan kijken of ze nu daadwerkelijk bewogen of niet. De wagen was buitengewoon esthetisch maar loste de verwachting van de tegenstelling niet in. Daardoor liet hij de toeschouwer met een wat teleurgesteld gevoel achter. Mevr. D. Laarman Aan komend een mooi gezicht. Ook het kleurgebruik komt mooi uit.
De langzaam opengaande bloemen heel mooi. Het zaad is keurig geplakt. Bloemwerk past wel bij de kleur, voegt niet wat toe. De groene crysanten zijn storend. Figuranten een geweldige toevoeging. De beschrijving van tegenstellingen is moeilijk uit jullie creatie te halen. Jullie kunnen met het woord symmetrie bij de wagen beter uit de voeten dan tegenstellingen. Nog wat verder naar boven verlicht dan is het perfect. De spotjes mooi verdeelt en goed afgesteld. Dhr. M. Hereijgers ‘Tegenstellingen’, een wagen die uitgaat van een relatief voor de handliggend concept van het combineren van twee uitersten in een beeld. En vervolgens het zoeken naar de spanning tussen deze twee uitersten. Ook de wagen ‘Tegenstellingen’ beoogd dit te doen. Maar kort gezegd , dit concept wordt nooit gemaximaliseerd. De tegenstellingen op de wagen zijn eerder summier en marginaal uitgewerkt, dan dat zij de tegenstrijdigheden maximaal uitnutten. Het is logisch dat de wagen in zijn kleurstelling een gemene deler zoekt. Paarstinten als basis voor kleur en nuancering in de beide kanten. Alleen blijkt een nuancering niet groot genoeg te zijn. Zeker niet omdat de expressie van de gezichten nauwelijks tegenpolen suggeren. Ook de verbindende vormen, de krullen, tussen beiden gezichten zijn generieke vormen die geen relatie aangaan met de voorgenomen tegenstelling. De zwakte van de uitwerking van het concept komt vooral in het midden van de wagen tot uiting. De plaats waar de clash tussen de twee stijlen, twee tegenstellingen, verwacht kan worden, is juist de plaats waar haast een vacuum heerst. Van een spetterende samenkomst tussen de tegenstellingen is hier geen sprake. Ook de figuratie draagt maar mondjesmaat bij aan de uitwerking van het concept. Het is duidelijk dat de lieflijke figuranten veranderen in een donkere schim. Maar dit werkt ook niet volledig, vanuit twee redenen. Ten eerst is de impact van deze van gedaante wisselende figuranten veel te klein om de sfeer van de totale wagen te doen omslaan, en ten tweede was daarvoor de uitvoering van de choreografie niet strak en adequaat genoeg. Waarom deze wagen, ondanks een slechte uitwerking van het concept, toch niet onderaan in de persoonlijke notering eindigt is, omdat de vormgeving op de wagen wel aangenaam is om naar te kijken en tevens prima uitgewerkt. De gezichten zijn anatomisch niet perfect, maar ook niet dusdanig storend dat ze afbreuk doen aan het beeld. Ook de krullen zijn aardig vormgegeven en geven het beeld een heldere compositie en belijning. De details op de wagen van de open- en dichtgaande bloemen (met bijbehorende wisseling van kleur en sfeer) laat zien welke potentie er onbenut blijft in de uitwerking van het concept. Wanneer dit meer accuraat was uitgewerkt en bovendien op grotere schaal in het beeld was voorgekomen, dan had het impact kunnen hebben in de uitwerking van de tegenstellingen. Nu blijft het beeld hangen in wat het onbenut laat. Mevr. Y. van Hoogdalem De beschrijving kwam niet zo overeen met de wagen. Er zaten weinig tegenstellingen in. Het kwam er niet uit bv “wat verandert er aan het landschap” Compositie was mooi, mooie symmetrie. Kleurenspectrum rustig gehouden, mooi. Figuranten voegden weinig toe. Wat beelden ze precies uit?
Wagen 6: TWEE NIJENHUIZEN – DE BONTE AFDALING Mevr. L. de Haas – Yben Zéér fraai en mooi. Één geheel. Mooi met veel bloemen gewerkt. Koeienhoeven van jute; leuk detail. Figuratie goed maar hadden net zo’n duidelijke rol. Anatomisch goede, mooie koeien. Materialen zeer fraai en zorgvuldig gedaan. Vlag van Vollenhove ertussen een pracht vondst. Op afstand, o wat mooi al die koeien. Ze kwamen zo mooi naar beneden afdalen. Zeer geslaagde herkenbaarheid. Mevr. E. Geene Door deze wagen werd ik aangenaam verrast. Want thematisch is het een vrij simpel idee. Maar de vrolijke uitwerking in vorm en kleur zorgen voor een goed gevoel bij deze wagen. Het herderinnetje voor de wagen maakt het beeld compleet. Zij trok de wagen letterlijk in haar eentje! Zelfs de muzikanten achterin had deze herderin eigenlijk niet nodig... Hier zijn ze niet bang geweest om met weinig figuratie te werken. Het effect blijft groot! En is dus goed geslaagd, chapeau. De combinatie van het heldere kleurpalet, de leuk gekozen hoofdtooien en het klingelen van de koebellen maakten deze wagen een feest om naar te kijken. Waar de wagen nog iets had kunnen winnen is denk ik in het vooraanzicht. Ik miste een top in de stoet van de koeien bovenin de wagen. En ook met een iets grotere perspectiefwerking had wat meer effect bereikt kunnen worden. De dubbele laag en het oplopende beeld zijn echter goed gevonden en op de bovenverdieping goed toegepast. De ruimte onder had nog iets origineler mogen worden ingevuld. In dit experiment met compositie zie ik veel winst te halen. Het jute op de hoeven is mooi gevonden en ook de wimpers van de koeien gaven de koeien nog een extra aaibaarheidsfactor mee. Dhr. M. Lensen Ondanks alle inspanningen, omvang en hoeveelheid werk naar mijn idee een beetje overgewaardeerde wagen. Het was een (aangekondigde) bonte verschijning maar naar mijn mening waren de verhoudingen in de koeien een beetje zoek, miste ik de afwerking in de binnenkant van de bellen en waren de “emblemen” op de koeien niet in verhouding. Door het prominente karakter van de koeien leidde het mij te veel af van de goede onderkant van de wagen en de huisjes (waarbij in verhouding aardig wat hout was gebruikt). Het toepassen van het Vollenhover logo was me opgevallen. De figurant die met een touw de wagen trok was leuk gevonden. Het wegwerken van de verlichting kan even beter, de knipperende lampen in de bellen waren goed. Maar de achterzijde was een donker gat. Als je de verlichting meer een onderdeel maakt van de wagen moet dat met zo een onderwerp geen probleem zijn. Dhr. P. Bastiaansen De bonte afdaling is het beste bewijs dat een corsowagen niet kolossaal groot hoeft te zijn. Wanneer de zomer voorbij is, keren Tiroler koeien terug van de bergweiden naar het dal. Naar lokaal gebruik zijn ze getooid met uitbundige versieringen. Een grappige, leuke wagen met een compositie die klinkt als een klok. De koeien dalen af langs een talud waarbij onder de hoge achterkant een inkijk wordt gegeven naar de huizen in het dal, waar ze uiteindelijk naartoe gaan. De keuze voor het gebruik van hout in de huizen en de scheve uitwerking ervan, zijn buitengewoon sterk. Het geheel is misschien wat braaf. Als er dan een punt van kritiek is, is het vooral dat hij pretentie mist. Maar het is vooral leuk, het is helder, het is simpel, geen poespas, het is nergens gezocht. Met recht een hele goeie corsowagen. Mevr. D. Laarman Jullie hebben de titel eer aangedaan. Het was zeker een bonte afdaling.
Er is heel veel te zien en daardoor erg onrustig in de optocht. Het geheel is grof geplakt, b.v. de hoeven kunnen met ander materiaal veel strakker. De achterkant is ook erg bont. Het geheel is vrolijk en herkenbaar. De knipperende lampen in de bellen geven samen met de spotjes een mooie verlichting. Dhr. M. Hereijgers Ondanks zijn geringe afmetingen was “De Bonte Afdaling’ voor mij één van de uitblinkers in de optocht. Deze wagen onderstreept andermaal dat grootte en kwaliteit twee totaal verschillende zaken zijn. Het publiek wordt via de herdster, die de dieren de berg af begeleid, meegenomen in de wagen. Alleen al dit tafereel sluit perfect aan bij de rust en sfeer die je verwacht bij een dergelijk thema in de bergen. Vooral compositie technisch stak deze wagen boven de meeste andere wagens uit. De twee lagen waaruit de wagen is opgebouwd, maakten het mogelijk twee verschillende beelden te combineren tot 1 totaalplaatje de vlakte met de dieren en de berghuisjes. Het zorgt ervoor dat er verschillende dingen op de wagen te zien zijn, terwijl ze toch goed in balans zijn in het totaalbeeld. De detaillering maakt dat de wagen nog meer diepgang krijgt. De tooien op de dieren zijn met veel gevoel gemaakt, mooi gebruik van alternatief materiaal, afwerking hierin prima. De grootte en verfijning van de tooien maakten dat de wagen zijn uitbundigheid kreeg. Ook de helling is, met enkele subtiele plantjes verwerkt in de vlakte, verrijkt. Een klein gebaar dat de context van een berghelling goed benadrukt. Ook in materialisatie van de berghuisjes laat deze wagen zijn zorgvuldigheid zien. Het lichte hout in de omlijsting van de huisjes past werkelijk perfect bij de zalm roze tinten van de dahlia’s, welafgewogen en perfect bijdragend aan de sfeer van deze wagen! Waar de wagen nog wel wat laat liggen zit in de anatomie van de dieren. Deze waren soms wat aan de statische kant. Ook was de beweging van de dieren niet eenduidig. Sommige dieren waren in beweging, terwijl andere dieren juist volledig stil stonden. Een tegenstrijdigheid. Uiteindelijk doet dit nauwelijks af aan het totaal, dat verfijnd en zorgvuldig uitgewerkt is. Mevr. Y. van Hoogdalem Vooraanzicht druk, opeenstapeling van vormen. Zijkant mooi. Mooie warme kleuren, vooral bergen en huisjes goed gedaan. Idee origineel en goed uitgevoerd en zeker herkenbaar. Mooie details: koeiebellen, wapens op de kop van de koe, huisjes, koeien zelf. Weinig figuratie, maar accordeonisten achterop leuk.
Wagen 7: FULNAHO – DE NOMADEN VAN BELTAN Mevr. L. de Haas – Yben Mooie compositie en kleurverdeling. Materiaal goed, verrassende fantasie figuren. Prachtige figuratie, mooi neutraal. Materialen prima. Mooie details zoals de medaillons aan de zijkant. Idee creatief uitgevoerd. Mevr. E. Geene Deze wagen heeft mij in de stoet pas weten te treffen. Zonder figuratie is het een statig beeld, bepaald door de schelpvorm (waarvan ik tijdens de optocht pas opmaakte dat het een schelp moest zijn). Tijdens de optocht komt de wagen in zijn geheel tot leven en hoewel dit niet de enige wagen is met een dergelijke verbeelding van een denkbeeldig volk, is de uitvoering hiervan wel heel zorgvuldig gedaan en dat waardeer ik. De muziek versterkt het gevoel. Een kanttekening heb ik gemaakt over dat ik bij nomaden op zoek naar water denk aan zand en zon. Dat er meer warmte af zou mogen stralen wat door een ander kleurgebruik zou kunnen worden bereikt. Maar het gekozen palet is wel mooi op elkaar afgestemd waardoor op dat vlak niet veel punten worden verloren. De beschrijving in het boekje wordt grotendeels ingelost, ik had alleen gehoopt dat ik zelf ook dorst zou krijgen bij het zien van de wagen. Het aanbrengen van de materialen is met zorg gebeurd. De afwerking is goed, de touwen rond de buizen zijn een aardige vondst en ook de bamboe past door kleur en structuur bij het ontwerp. De fantasiedieren voorop hadden geen poten, wat je wel zou verwachten bij een grote trektocht. Bij fantasiedieren heb je natuurlijk de vrijheid in vorm, maar dit oogde wat onaf, of de ontwerper er geen raad mee wist. Het feit dat de wagen pas in vol ornaat en met figuranten tot leven komt is mijns inziens een nadeel waarop punten worden ingeleverd. Een corsowagen moet meer zijn dan een decor. In diversiteit heeft de grote hoofdvorm niet veel te bieden en dat is jammer. Ik denk dat met wat kleine toevoegingen al een completer beeld geschapen zou kunnen worden. Dhr. M. Lensen Je moet er maar op komen om koppen op dieren zo uit te dossen (knap hoor). De kleuren aan de voorzijde pasten niet helemaal goed bij de rest van de wagen. De kleurencombinatie van het slakkenhuis (inclusief reparatie achterop) was prima evenals de afwerking van het geheel. Mozaiek goed, bewegende delen goed, kortom een mooi sprookje. De voorste van 3 dieren niet goed uitgelicht (is ook moeilijk hoor) en de verlichting was op sommige plaatsen te zichtbaar, ook de grote lampen bovenop waren te veel vermogen. Verder was het egaal verlicht en gaf het een goede sfeer. Dhr. P. Bastiaansen Een vreemde en vervreemdende wagen. De nomaden zijn een volk dat op zoek is naar water nadat de oceaan is ingedroogd. Het thema en het volk zijn volledig ontsproten uit de fantasie. Het risico dat deze benadering inhoudt is het gevaar van anything goes. Omdat toch alles fantasie is, maakt het niet uit hoe het eruit ziet. Aan dat gevaar heeft Fulnaho echter kunnen ontsnappen. De wagen met de figuratie werkt vervreemdend maar overtuigt uiteindelijk wel. Het slakkenhuis achterop is netjes vormgegeven en netjes ingekleurd, en biedt een mooie gelegenheid om de figuranten hoog op de wagen te krijgen. De manier waarop de figuranten achterop, als echte archeologen, aan het werk zijn, is mooi gedaan. Er blijven vragen over: hoe zit het nu met dat water? Wat zijn dat voor kameelachtige wezens voorop? Maar dit zijn vragen die geen afbreuk doen maar juist ruimte laten voor verwondering van de toeschouwer.
De reden dat het toch geen echte topwagen is, zit hem in de kwaliteit, in de finesse. Het idee is net te vrijblijvend, de uitwerking net niet doordacht genoeg om een echt wauw-gevoel achter te laten. Maar dat laat onverlet dat het een uitstekende corsowagen is. Mevr. D. Laarman Aankomend een mooie opbouw. De drie dieren met hun berijders zijn mooi en boeiend. De achterkant veel hoger is door de figuratie heel mooi maar wegrijdend aan de achterkant onderaan te saai. Het geheel is keurig afgewerkt. Wel verlicht met spotjes. Misschien is volgend jaar met de verlichting meer afwisseling mogelijk. Dhr. M. Hereijgers Wederom een wagen over een reizend volk. Ditmaal een volk steeds op zoek naar water. Het ontwerp opent met drie fantasiewezens bereden door nomaden. De kleding en sfeer van de nomaden is prima, maar in de fantasiewezens lijkt samenhang te ontbreken. De rode poten en scharen vinden geen enkele aansluiting bij de bruine vacht van de wezens. Het voelt niet aan als een geheel. Deze onsamenhangendheid blijkt het euvel van het totale ontwerp te zijn. De grote wagen bestaat bij nader inzien uit een groot kreeftachtig wezen dat uit een schelp komt. Alleen is het heel moeilijk te lezen dat deze twee elementen bij elkaar horen. In vorm wordt geen aansluiting gezocht tussen beiden en ook in kleur komt geen eenduidigheid over. De fel rode scharen en poten lijken in niets te maken te hebben met de koele, paars/witte schelp. De steigers rond deze schelp zijn wel met enige verfijning gemaakt. Deze gaan aardig samen met de inkleuring van de schelp en de kleuren in de kleding van de figuranten. Maar welk spel deze figuranten hierop vervolgens spelen wordt nooit helemaal duidelijk. Het wekt de suggestie dat de schelp doorboort wordt op zoek naar water. Maar het theater kent geen climax. Het gaat continu gezapig door. Ook de meerwaarde van de scharen in het totale verhaal blijft onbeantwoord. Vooral het gebrek aan spanning en samenhang breekt deze presentatie op. Mondde deze wagen maar ergens op uit, had het maar een climax. Dan zouden de verschillende elementen misschien meer betekenis krijgen. Mevr. Y. van Hoogdalem Compositie valt uiteen in voorste deel en het slakkenhuis. Het laatste was erg mooi , ook in combi met de figuranten, die wer erg mooi waren geschminkt en gekleed. Kleuren vallen ook uiteen. Achterste deel weer erg mooi. Beschrijving van de wagen komt niet helemaal over. Het zoeken naar water zag ik er niet in. Ook de beesten voorop ( minder mooi) komen niet in de tekst voor. Wat betreft het idee: al eerder iets met nomaden gehad. Blijf zoeken naar iets origineels.
Wagen 8: VENOMENAAL - CAMOUFLAGE Mevr. L. de Haas – Yben Prachtige compositie en kleurstelling. Warm van kleur en tevens krachtig. Pracht wagen door combinatie van bloemen en niet natuurlijke materialen. Figuranten mooi geschminkt. Materialen goed, juist zeer zorgvuldig. Prachtig afgewerkt. Op afstand adembenemend mooi. Krachtige tijger. Vooral de details van de tijger prachtig. Zeer herkenbaar. Mevr. E. Geene Een sterke compositie. Een duidelijk beeld. Daar houd ik van in een corsowagen. In één oogopslag kunnen zien wat er bedoeld wordt en later verrast worden door mooie details. Hoewel de keuze van de tijger (zeker na de winnaar van vorig jaar) niet een heel originele is, werd ik wel bijzonder verrast door de vondst van het verloop van de strepen in de planten en andersom. Alsof het oerwoud de tijger compleet maakt. Alsof ze niet zonder elkaar kunnen. Alle vorm zit wel vrij laag in de wagen en dit had met compositietechnische ingrepen origineler opgelost kunnen worden door reliëf in de ondergrond aan te brengen of een aflopende lijn te creëren waardoor de tijger nog dreigender op de toeschouwer af zou komen. De dreiging van de tijger zit vooral in de bek. Erg mooi gedaan. Mooie details zijn de vlindervleugels met tijgerogen en de insecten over de wagen verspreid. Het draaiende bordje voorop leidde wat mij betreft af maar was mooi gemaakt. De figuratie bij een dergelijke wagen vind ik absoluut overbodig. De bodypaint was prachtig en ook de danseressen dansten met overtuiging maar laat zo’n beeld voor zich spreken of integreer de figuratie in het ontwerp. Dhr. M. Lensen Een topper en naar mijn idee de winnaar van het corso. Los dat het onderwerp mij heel erg aanspreekt vindt ik het fantastisch dat dieren zo mooi uitgebeeld kunnen worden. Een sprekende kop, goed kleurgebruik, mooie opbouw, passende figuranten en ook oog voor detail (vlinders). Als ik dan toch een puntje van kritiek mag uiten is het feit dat het jammer was dat de wagen geen sturende achteras heeft waardoor hij bleef steken in de bocht. Mooie verlichting op de ogen en verder was volgens mij aan te zien dat alle energie in de wagen zaten en minder in de verlichting, hier was meer van te maken geweest. Dhr. P. Bastiaansen Camouflage is een ontwerp met pretentie. Deze wagen is duidelijk gebouwd met maar één klassering in gedachten: de allerhoogste. Ontwerper(s) en bouwgroep hebben zich uitgeleefd in plastische vormgeving, in de ontzettend moeilijke anatomie van een sluipende tijger, in de lastige inkleuring die ervoor moet zorgen dat de tijger opgaat in zijn omgeving en in de vele prachtige details in de vorm van vlinders en insecten in het bos. Ogenschijnlijk is het project geslaagd. ‘Camouflage’ maakt de titel helemaal waar, het lijf van het dier gaat op in zijn omgeving, het is knap om te zien hoe de strepen van de tijger overgaan in de bladeren van de bomen, de inkleuring is uitstekend en de anatomie van de tijger is prachtig. En toch ... toch laat de wagen niet de verpletterende indruk achter die hoort bij de pretentie van het project. In mijn persoonlijke klassering duikelde hij daarom een stuk naar beneden. Ik heb er lang over nagedacht hoe dat kan. Hij klopt toch? Het is toch een prachtig stuk werk? Waarom komt hij dan toch niet echt ‘binnen’? De belangrijkste reden daarvoor is volgens mij de compositie. Een tijger is uitermate gracieus, terwijl de lage, platte compositie van de wagen juist lomp is. Ik heb later begrepen dat dit te maken heeft met de keuze om niet te werken met opzetstukken, maar hoe het ook zij, ergens onderweg is deze tijger zijn gratie kwijtgeraakt. Dit heeft niets te maken met de anatomie, uitsluitend met de compositie. De tweede reden is het gezicht van de tijger: het is erg subtiel, maar hij straalt geen dreiging en geen concentratie uit, terwijl dat bij uitstek wél het geval had moeten zijn. Hij is immers op
jacht. Hij oogt slaperig, alsof hij net gegeten heeft, en zelfs grappig. Ik legde kort de associatie met tijgetje van Winnie the Pooh, en al was het maar kort, die associatie is natuurlijk dodelijk voor de uitstraling. Daarnaast waren er een paar details die stoorden, minder belangrijk dan de vorige twee punten maar ik noem ze toch: allereerst de ogen, die hadden een fletse, plastic uitstraling vanwege de materiaalkeuze. Had ze maar van natuurlijk materiaal gemaakt, dan hadden ze gestraald. Nu deden ze afbreuk. Ten tweede de buik: die liep over in de ondergrond, terwijl het een kleine moeite is om te zorgen dat de buik los lijkt te liggen. Met des te meer overtuiging in de vormgeving. Het derde detail was het titelbord voorop: het was een prachtige vondst om de drie stukken te laten draaien en zo twee beeltenissen te maken, maar in dit geval stoorde het want het leidde de aandacht van het hoofdtafereel af. Kill your darlings was hier op zijn plaats geweest. Ik heb veel waardering voor een groep die gaat voor het allerhoogste en geen genoegen neemt met minder. Zo moet het. Zo komt het corso verder. Maar bij dit streven doen kleine onvolkomenheden meer afbreuk dan bij een wagen die minder pretentie aan de dag legt. Vandaar dat hij in mijn persoonlijke klassering uiteindelijk niet zo hoog kwam. Ga vooral door op deze weg, ben pretentieus, bouw voor het beste, want met deze kwaliteiten en deze inzet is de allerhoogste klassering slechts een kwestie van tijd. Mevr. D. Laarman Daar komt een indrukwekkend beest aan. Prachtige kop met schitterende kleuren. De bordjes voorop draaien heel mooi. Vlinders en insecten keurig geplakt met mooie details. Jammer dat jullie niet iets hoger zijn gegaan. De palen stoppen eensklaps en dat geeft een afgestompt geheel. Kortom een heel mooie creatie waarbij het sluipende lichaam geweldig imponeert. Mooi verdeeld maar ik mis wat variatie op wat plekken. Dhr. M. Hereijgers Een wagen die onmiddellijk de aandacht trok. Zowel door zijn grote vorm, als de warme kleurstelling van het beeld. De wagen leunt heel sterk op de goede anatomie van de tijger. Er is enorm veel aandacht besteed aan de vormgeving van dit dier. De kop is fraai vormgegeven, maar misschien nog iets te lief in expressie. De grootste kracht zit hem echter in het lichaam van de tijger. Ondanks de compositie – waarbij de tijger laag aan de grond ligt – blijven de zijaanzichten door de sterke uitwerking van het lichaam boeiend en krachtig. Hoewel de wagen in titel verwijst naar het camoufleren van de tijger, is de context die rond de tijger wordt geschept misschien wat te gering. Er was nog wel winst te behalen in een meer diverse compositie van de bamboe, waardoor een sterker spel ontstaat tussen bedekking en openbaring van de tijger. Nu waren het vooral de bladeren en strepen van de tijgers die soms in elkaar overlopen. De plaatsing van de bamboe was echter vrij statisch en te regelmatig. De verfijning en detaillering van de wagen is wel erg sterk. Van tijgerpatronen in de vleugels van de vlinders tot het subtiele gebruik van een grassoort in het lijf hiervan. Maar ook de diverse kikkers en torren waren met zorgvuldigheid in het beeld ingepast. De vraag blijft uiteindelijk wel waarom een wagen die rust op zo’n duidelijk en sterk beeld ondersteunt dient te worden met figuranten. Laat ze bij dergelijke wagens achterwege, zodat de aandacht gaat naar de zaken die toch al voldoende zeggingskracht hebben.
Aantekening die nog wel gemaakt moet worden, betreft het aankondiging bordje op de wagen. Door zijn beweging – die overigens wel goed gevonden is in lijn met het concept leidt deze de aandacht af van waar de wagen werkelijk om gaat, het sterke beeld! Een subtieler of geen bordje is dan beter. Mevr. Y. van Hoogdalem Aan alle kanten mooi. Kop erg goed gedaan. Prachtige kleuren, veel verschillende tinten in het lijf. Ik miste wat groen bij de bomen. Idee komt goed over, maar vorig jaar hadden we ook al tijgers, dus niet bijster origineel. De figuranten mooi geschminkt. Mooie details zoals tong, kikkers, vlinders.
Wagen 9: EXCELLENT – ONZE SGOOL Mevr. L. de Haas – Yben Compositie en kleurverdeling zijn in evenwicht. Mooi zacht van kleur. Volgend jaar meer lef in materiaalkeuze. Materialen goed gedaan, zorgvuldig. Hadden meer fantasievolle details op gemogen. Ik kon de sgool niet goed terug vinden. Waarom was Sponge Bob aanwezig? Mevr. E. Geene De compositie is helder maar niet heel spannend. De opbouw naar boven toe is goed verzorgd. Deze wagen is niet alleen hoog om het hoog omdat er wordt gewerkt in die ruimte en dat is goed. Het kleurenspectrum vind ik goed bij het thema passen, speels en fris. De vormentaal vind ik hier en daar wat te grof, te weinig verfijnd. De wagen van vorig jaar met het houten vliegtuigje liet zien dat speelse vormentaal ook heel verfijnd kan zijn om een voorbeeld te noemen. De inleiding in het boekje vind ik een beetje flauw, maar is wel een duidelijke keuze om het publiek mee te krijgen in het beeld. Bij het voorbijrijden van de wagen lukt dit jammer genoeg niet omdat de figuranten helemaal binnenin de wagen zitten en er geen moeite wordt gedaan contact te zoeken met het publiek. Op het terrein was ik op zoek naar deze wagen en ben er een paar keer aan voorbij gelopen, dat zegt denk ik iets over het gebrek aan aandacht dat deze wagen over zich afroept. Het idee achter deze wagen is wel anders dan anders en dat moedig ik wel aan. Met iets meer uitpakken in vorm, kleur en geluid/figuratie zou deze wagen zeker hoger kunnen scoren. Dhr. M. Lensen Felle vrolijke kleuren op een levendige wagen die meer verdiende dan de uiteindelijke totaal waardering. Het onderwerp mag meer aandacht krijgen en daar hebben jullie je steentje aan bijgedragen. De afwerking liet op enkele plaatsen op de wagen te wensen over (bloemen ontbraken) maar qua compositie en diversiteit zag het er goed uit, ook de overgangen tussen de diverse onderdelen waren natuurlijk uitgewerkt. Het onderwerp leent zich er ook goed voor om vrolijke kleuren te gebruiken. Verlichting goed toegepast en uitgewerkt (koplampen) en ook mooi van onderaf. De spiegels geven een leuk effect. Dhr. P. Bastiaansen ‘Onze sgool’ is een licht prikkelend statement over alle onderwijshervormingen van de laatste decennia. De tekst in het programma suggereert dat we het resultaat te zien krijgen van de ideologie dat kinderen zelf wel weten wat het beste onderwijs is. Dat wordt lachen.
Het levert een leuke wagen op, met een mooie, transparante compositie, een mix van trein, boot en bus, met een nette inkleuring en een prettig ogend resultaat, maar ergens onderweg is het oorspronkelijke idee verloren gegaan. Zien we het resultaat van het vrije onderwijs terug? Ik zag wel kinderen, vormgegeven als poppetjes met vierkante hoofden, maar ik zag nergens waar het vrije onderwijs toe leidde. Ook de figuranten wisten me daarvan niet te overtuigen. Mevr. D. Laarman Het idee is leuk en een herkenbaar geheel. De corsowagen is erg druk. Geen rustpunten om naar te kijken. Komt ook door het kleurgebruik en de vele kleine details die te zien zijn. Vaak is minder mooier. Maar de kunst van weglaten is moeilijk. De slangverlichting geeft een mooi effect maar het geheel is te weinig verlicht. Dhr. M. Hereijgers Een school waar de kinderen de baas zijn. Een ontdekkingstocht die tot zelfontplooiing moet leiden. De tekst bij de wagen is heel erg gericht op de anarchie die heerst op deze school. Het is overduidelijk dat de kinderen hier de baas zijn. Ongeorganiseerd. Probleem van de wagen lijkt dat er ook anarchie heerst in het beeld. Zoals de begeleidende tekst ook aangeeft, kan men met de boot, trein of bus overal naar toe. Deze drie vervoersmiddelen komen ook terug op de wagen, alsmede een impressie van een schoolgebouw met zijn ramen en de toevoeging van poppen. Het is allemaal wat te veel van het goede. Deze vijf! elementen zijn door elkaar heen gebruikt, waardoor niet duidelijk wordt wat zij precies als deel aan het totaalbeeld moeten bijdragen. Er is geen grote drager in de compositie waaraan alles opgehangen is, maar er zijn verschillende elementen die vechten om hun waarde voor het totaalbeeld. Wat overblijft is een anarchie in het beeld. En hoe goed dit ook aansluit bij het thema, voor het beeld is het niet goed. Het geeft nergens rust, doseert nergens om vervolgens uit te pakken, maar is een continue stroom aan verschillende beelden. Het feit dat de verschillende elementen ieder hun inkleuring hebben, maakt ook dat deze steeds door elkaar heen naar voren komen. In dit persoonlijke juryverslag van deze wagen is een aantal keer verwezen naar de begeleidende tekst. Daar ligt een groot manco van het ontwerp. Zonder deze tekst, en volgens mij kan er niet van uitgegaan worden dat iedereen deze mee krijgt, is het onbegrijpelijk wat het afgebeelde precies met een school te maken heeft. De ramen en de schoolbus duiden nog wel op een school, maar de boot of trein? Ook de rol van de poppen blijft in het ongewisse. Zijn het enkel uitingen van de belevingswereld van kinderen of is hun rol in het beeld of verhaal groter? De wagen roept teveel vragen op bij een thema, dat feitelijk redelijk beperkt had kunnen blijven. Nu zijn vragen niet perse het probleem, maar wel als zij voortkomen uit blijvende onduidelijkheid over het beeld. Mevr. Y. van Hoogdalem Compositie te druk, rommelig ( ook door de vele kleuren). Er is geen zwaartepunt. Bij de uitbeelding van het idee mis ik nogal wat. Door de schoolbus zie je het wel, maar verder kan het ook iets anders zijn. Onderwerp ook meer iets voor een kindercorso. Figuranten deden niet veel; hadden meer spel moeten hebben. Details zoals de poppen, de bus, leuk gedaan.
Wagen 10: STARK WARK - LEVENSLICHT Mevr. L. de Haas – Yben Prachtige compositie qua kleur en vorm. Alles in balans. Mooie medaillons van zaden. Sobere kleurcombinatie, daardoor indrukwekkend. Moderne vormgeving, wéér lef gehad. Materialen zeer zorgvuldig uitgewerkt. Chinese tekens zeer goed en zorgvuldig. Drakenkoppen zeer fraai. Goed in detail. Imposante wagen. Prachtig geheel met figuratie. Mevr. E. Geene Deze wagen deed mij erg denken aan lichtgeest die in Zundert een aantal jaar eerder heeft meegereden. Ik heb geprobeerd om dit zoveel mogelijk los ervan te zien maar dat is lastig. Originaliteit is een groot goed in de corsowereld. Dat gezegd hebbende vind ik bij deze wagen vooral de titel niet goed gekozen. De tekst in het boekje over licht en nieuw leven wordt niet overgebracht door de wagen. De afwerking is heel zorgvuldig en de figuratie is indrukwekkend door het ritme en de kleuren maar ik begrijp als toeschouwer het plaatje niet. Waar alles vorig jaar klopte, tot de laatste veter aan toe, mis ik hier een schakel die alles bij elkaar brengt. De wagen is in het vooraanzicht erg smal wat ik jammer vind. In dit ontwerp kun je spelen met de lampionnen en de draken en zoeken naar een spannende compositie vanuit alle hoeken. Het kleurpalet is smaakvol maar bij levenslicht denk ik aan geel en oranje. De gouden staarten zijn sierlijke details en ook de kettingen aan de lampionnen zijn goed gevonden. De platen met de Chinese karakters roepen echter vooral vragen op. De drakenkoppen misschien de expressie waar je op hoopt. Deze wagen verdient door de afwerking absoluut complimenten, maar de inhoud is wat mij betreft niet voldoende uitgewerkt. Dhr. M. Lensen Een kampioen van formaat die het dit jaar niet redde. De algehele verschijning en afwerking was prima maar het idee sprak mij persoonlijk iets minder aan. Onderdelen en details waren prima (slangenkoppen, schilden). Opvallend vond ik de zwarte stangen die laag wel waren afgewerkt en hoog niet. Ook de chinese tekens waren van hout en de wagen stond vast in de bocht. Kleurtechnisch niets op aan te merken en een van de toppers van het corso. Verlichting was niets op aan te merken,volledig, goed verdeeld, niet bijzonder maar functioneel. Dhr. P. Bastiaansen Een bombastisch, zwaarwichtig thema over de geboorte van draken, het aanschouwen van het eerste levenslicht. Oosterse sferen, mystiek, een setting waarmee ontwerpers en bouwers zich flink kunnen uitleven in stilering en detaillering. En dat hebben ze gedaan. Een belangrijk punt van kritiek is dat de compositie en het idee van de lampionnen ál te duidelijk gebaseerd zijn op het ontwerp van ‘Lichtgeest’ van Laer-Akkermolen uit het corso van Zundert in 2007. Ik realiseer me dat dit vast tot discussie leidt: mag dit wel meespelen in de jurering? Niet alle juryleden zullen deze wagen kennen. Maar hoe het ook zij: ik kán deze compositie en de lampionnen niet meer bekijken alsof ik ze voor de eerste keer zie. De verrassing is weg, het roept vooral het gevoel op: dit heb ik al eens eerder gezien. Ook los daarvan valt op de uitwerking nogal wat af te dingen. De draken worden geboren uit lampionnen? Moesten dat drakeneieren zijn? Het waren toch echt lampionnen, waarmee het hele verhaal een beetje onderuit gaat. Wat betreft uitwerking misten de lampionnen finesse. Lampionnen zijn licht, ze zweven, en om dat vorm te geven met een zwaar bloementapijt is lastig. Dan is het belangrijk dat alle lijnen strak geknipt zijn, maar dat was niet het geval. Ook de lampjes op de lampionnen, nodig voor de verlichte avondstoet, doorbraken de strakke lijnen en stoorden. Bij de inkleuring is ervoor gekozen om het kleurenschema over de gehele wagen (onder en boven) hetzelfde te houden. Dat had tot gevolg dat de bovenkant net zo donker was als de
onderkant, wat de compositie klein en gesloten houdt. Hij ‘opent’ zich daardoor niet, maakt geen contact en oogt kleiner dan hij eigenlijk was. Enkele goed gevonden details waren het goudgeschilderde blad, dat werkte erg mooi, en de uitwerking van de drakenkoppen met zaden. Ook de figuratie, met de plastic buizen, was ok, hoewel ook wat obligaat. Ook dit leverde het gevoel: dit kennen we al. Met een bombastische stijlkeuze is niets mis, maar het geheel moet dan wel kunnen overtuigen en geloofwaardig zijn. Hoewel de bouwerskwaliteiten duidelijk af te lezen zijn aan het eindresultaat, vertoonde de wagen toch teveel manco’s om echt een sterke indruk achter te laten. Mevr. D. Laarman Aankomend een geweldig mooie opbouw, spannende constructie met de hangende bollen en de bewegelijke kralen strengen. Prachtige geheel in het corso. Om de stangen hebben jullie groen blad gebruikt voor camouflage dat stoort omdat het op die plek erg afwijkt. De bloemstukken is een keus maar voegt aan jullie creatie niet iets toe. Het geheel is tot in de puntjes afgewerkt. De verdeling met slang en spotjes is goed. Iets dat knippert of ronddraait geeft iets meer variatie. Dhr. M. Hereijgers ‘Levenslicht’, een ontwerp dat zowel in titel als beeld een lichtheid suggereert. Lampionnen als zwevende, luchtige lichtbronnen. Maar eigenlijk kon de wagen nooit echt overtuigen in dit concept. De compositie van de wagen oogde meer als een stapeling van massieve, zware lampionnen dan van lichte, zwevende elementen. Het feit dat bepaalde lampionnen letterlijk doorboort werden (zowel door de visuele constructie bovenin, als de draken) maakte dat de lichtheid bijna volledig ongeloofwaardig werd. Hoe kan een lampion zweven wanneer een draak er als een worm door een appel doorheen prikt? De lampionnen gedragen door de figuranten lieten zien welke lichtheid er eigenlijk verwacht wordt bij een dergelijk thema. Alleen toonde dit zich niet zo op de wagen. Ook in de inkleuring deed de wagen niet echt recht aan het concept van lichtheid. In zijn geheel oogde de wagen redelijk donker en daardoor zwaar. De belijning van de lampionnen was daarbij ook vrij zwaar en fors aangezet. Terwijl de verwachting juist is dat deze licht en teder zijn. Waar de wagen wel zijn credits verdient – en uiteindelijk de plaats in deze persoonlijke uitslag - is de rijke detaillering en afwerking van het geheel. De gouden franjes onderaan de lampionnen pasten goed in het concept en gaven de wagen de nodige verfijning en elan. Daarin werd wel een luchtigheid gerealiseerd. Ook de terugkerende draak in siertikwerk op de lampionnen is prima uitgevoerd. De draken waren in principe prima vormgeven, misschien soms wat statisch, maar over het algemeen prima. Alleen de overloop tussen de materialisatie van het lijf en de koppen was wat hard. Een geleidelijkere overgang was hierbij natuurlijker overgekomen. Ook de figuratie was goed verzorgd, al droeg het geluid van de plastic buizen niet ver genoeg om de wagen te ondersteunen met een duidelijke ritmiek.
Mevr. Y. van Hoogdalem Compositie : opeenstapeling van bollen ( hebben we al eerder gezien). Wel indrukwekkend, zeker op afstand. Achter en zij aanzicht mooier dan de voorkant. Compositie goed doordacht. Kleuren mooi evenwichtig gehouden. Bij het levenslicht had ik iets anders verwacht, zeker niet weer draken, die de laatste jaren toch al vaak gebruikt zijn. Ook haal ik uit de beschrijving niet de Chinese invloeden die de wagen duidelijk had. Ook de prachtige figuranten kon ik niet echt bij de wagen plaatsen. Wat hebben zij met levenslicht te maken? Heel veel oog voor details: mooie bordjes aan de zijkant, koppen kleine draakjes etc. Mooie wagen.
Wagen 11: NAMELESS – VERGETEN LEVEN AAN DE ZUIDERZEE Mevr. L. de Haas – Yben Compositie en kleur zéér fraai met elkaar in balans. Figuranten eenvoudig, verstild en daardoor prachtig. Één geheel met de wagen. Wekt direct belangstelling op door de prachtig uitgewerkte zeilen. Aan alles is gedacht. Alles tot in detail uitgewerkt. Stenen aan de onderkant mooi detail. Allemensen; wat komt daar aan! Om even stil van te worden, zeer indrukwekkend. Mevr. E. Geene Deze wagen sprong er voor mij echt uit. De vormentaal is anders, de opbouw van de wagens is anders en erg spannend om naar te kijken! Vooral de kleine scheepjes die door de golven worden opgetild tot over de eerste wagen. Het verfijnde siertikwerk dat met eenvoudige afbeeldingen heel duidelijk weergeeft waar het om gaat. De figuranten die ontzettend overtuigende thuisblijvers zijn. De huizen die driedimensionaal uit de zeilen komen. Erg goed gevonden, erg smaakvol gecomponeerd. Een kritische aantekening op het vooraanzicht: de kade werd wel duidelijk uitgebeeld door de steenvormen, maar dit was het enige deel van de wagen dat ik graag iets verfijnder uitgewerkt had gezien. Met wat meer stenen en de kleur daarvan wat dichter naar de bloemen getrokken. Het bleef door het vlakke grijs tussen de stenen wat stripachtig en dat vond ik jammer. Verder een terechte nummer 1! Dhr. M. Lensen Hoewel ik deze wagen iets lager had staan (nummers 1 t/m 4 binnen 1 punt) kan ik mij prima vinden in de overall beoordelen van de jury. Het onderwerp had vrij snel “oubollig” over kunnen komen maar dat was geenzins het geval. Strak gemaakt en authentiek met een mooi mozaiëk. Vlaggen dezelfde kant op en overall iets te zien en allemaal van goede kwaliteit. Een mooie ode aan de Zuiderzee !! Denk je de eerste wagen te hebben gehad komt er nog een verrassing achteraan !! Een wagen die door de uitvoering en onderwerp een plaats in de geschiedenis zal krijgen. De zeilen voorop mooi verlicht (het doel (zichtbaarheid) heiligt de middelen) en het blauwe licht als zee prima (dit geeft een extra dimensie). Verder ook compleet en bijzonder mooi verlicht. Dhr. P. Bastiaansen Een wagen met twee gezichten: de hardwerkende vissers op zee, die zwoegen om in hun bestaan te voorzien en gevaarlijk werk doen, in contrast met het huiselijke gezicht van hun thuishaven, letterlijk en figuurlijk. De wagen toont eerst het ene gezicht, van zwoegende
vissers op een gevaarlijke missie. In het voorbijgaan opent zich plotseling dat andere gezicht, hun thuis, hun gezin, datgene waar ze voor werken en waar ze voor op weg zijn. Corsowagens zijn geen stilstaande objecten. Alleen al door het feit dat ze voorbijrijden, hebben ze een theatrale dynamiek, een aspect van beweging, ook al beweegt er aan de wagen zelf helemaal niets. Bij ‘Vergeten leven aan de Zuiderzee’ was dit dynamische element met buitengewoon veel finesse helemaal uitgebuit. Als toeschouwer zat ik nog middenin het zware en gevaarlijke vissersbestaan, toen daar plotseling, als contrast, dat kwetsbare, huiselijke tafereel van het thuisfront tegenover werd gezet. Kippenvel kreeg ik, werkelijk een prachtige, ontroerende vondst. Nog iets wat ik heel sterk vond: dit tafereel, dit is van hier. Juist in Vollenhove, gewezen havenstad, híer moet dit tafereel rondrijden, hier over deze straten. Hier zit dat in de mensen, in de verhalen, in de geschiedenis. Dat feit geeft in één klap zoveel diepgang, zoveel warmte. Dit is geen verzonnen plaatje, dit komt van heel diep. En dan de uitwerking: de gebogen compositie waarbij de golven rondlopen en bovenin de golf de schepen terugvaren, prachtig gevonden. De figuratie die helemaal ok was, de vissers die écht aan het zwoegen waren, je zag en voelde het lijden. En dan zag je hun thuis, en dan snápte je het ook. En dan natuurlijk de vondst om die grote zeilen te gebruiken voor prachtige ton-sur-tonafbeeldingen, de verbeelding van het Vollenhove van weleer. Dit is een in alle opzichten geslaagd ontwerp, dit is écht, hier word je stil van. Mevr. D. Laarman Een geweldige aankomst met de schitterde zeilen. Prachtig geplakte afbeeldingen op de verschillende zeilen. Jullie hebben gekozen voor twee wagens waarbij de ruimte ertussen soms te veel is en daardoor de compositie verzwakt. De golven voorop waren wat hoog en afgebroken. Waarom niet net zulke golven als aan de zijkanten. Het geheel is een geweldig mooie creatie die jullie hebben uitgewerkt en waarbij alles keurig is afgewerkt. Zeilen heel mooi verlicht met de grote spots. Uit de verte ziet dat er prachtig uit. Van dichtbij kunnen wat mooie details wel iets extra verlichting gebruiken. Dhr. M. Hereijgers Een bijna perfecte wagen. Nagenoeg op alle onderdelen de sterkste wagen uit het corso. Dit lijkt zo een jaar te zijn waarbij bij de betreffende bouwgroep de focus volledig goed zat. Van het grote plaatje tot aan het kleinste detail, van de figuratie tot aan de verlichting, alle keuzes lijken goed en weloverwogen gemaakt. De compositie van de wagen was geweldig. De zeilen als begeleidende vlakken. De tweede wagen met zijn grote schip, dynamische geplaatst, maar vooral de zich omhoog bewegende kleinere schepen waren briljant en werken erg goed! De beweging wordt ingezet door de golf achterop de tweede wagen, en loopt door tot en met de eerste wagen. Een perfecte verbinding tussen beide wagens! Dit werkt echter het meest optimaal wanneer de wagens aaneengesloten rijden, nu gebeurde het tijdens de optocht te vaak dat deze onderlinge afstand te groot was en de doorgaande lijn onderbroken werd. De golf achterop de wagen was zeer goed vormgegeven uit diverse, verspringende schijven. Hierdoor ontstond beweging, terwijl deze in de andere richting toch doorzicht behield. Ook het gevoel van de zeilen was zeer goed weggezet. De ronding en vorm waren zodanig weggezet dat de geloofwaardigheid van zeilschepen naar voren kwam. Het siertikwerk op deze zeilen was uitmuntend. De sfeer die in beeld en figuratie werd weggezet kwam nog eens terug in de fragmenten op de zeilen. De fragmenten uit de stad op de zeilen van de eerste wagen, het zicht op zee op de tweede wagen (alles zeggend!), alsmede de noeste arbeid op dergelijke schepen. De context en afstand tussen het leven op
zee en aan land werd gevormd door deze fragmenten! Gevoelsmatig waren de afbeeldingen wel iets te nadrukkelijk ingekleurd. Iets meer zachtheid in tinten had de fragmenten als reflecties op de zeilen weg kunnen zetten, nu leek het haast of ze prominent en onlosmakelijk op de zeilen bedrukt waren. De inkleuring van het overige van de wagen was zeer goed uitgevoerd. Het hout van schepen was een perfecte benadering, de aanmeerpalen klopten in kleurstelling en ook het water was goed ingekleurd. Alles bijdragend aan de sfeer van het beeld. Ook in figuratie liep deze sfeer door. De figuranten met hun grauwe gezichten, de aankleding en tinten van de kleding sloten naadloos aan bij de beoogde sfeer die weggezet werd. Teruglopend na afloop van de beoordeling in de straten, trof ik de wagen in het rustieke centrum van Vollenhove. Ondanks dat dit geen invloed meer had op de beoordeling, klopte het plaatje perfect. Deze schepen, dit noeste leven tussen deze historische huizen in dit deel van Vollenhove. Een wagen volledig op z’n plaats! Mevr. Y. van Hoogdalem Compositie heel verrassend ( zeilen, huisjes, golven) Aan alle kanten mooi, veel te zien. Schilderijen op zeilen schitterend gedaan: klasse !! Origineel idee en heel goed uitgebeeld. Kleuren : knap om met beperkte hoeveelheid kleuren zulke “ schilderijen” te maken. Mooie wagen.
Wagen 12: KLEIN CUBA - ONMOGELIJK Mevr. L. de Haas – Yben Goed van compositie en kleurstelling. Fantasievolle vormen. Materiaalkeuze goed, hierbij waren de paddenstoel en bloemstukken mooi van kleur en compositie. Figuratie kan meer uitgehaald worden, nu te lauw. Materialen goed uitgewerkt. Stoom uit neusgaten draak mooi detail. Uiltje ook fraai. Fantasievol. Had iets meer sprookjesachtig of mythisch mogen zijn. Mevr. E. Geene Mij is niet direct duidelijk waar deze wagen over gaat. De teksten in de boekjes had ik gelezen maar bij het zien van de wagen, kreeg ik niet direct de juiste beschrijving voor ogen. Die moest ik er weer even bij pakken en ook daarna werd ik niet echt geholpen bij het kijken naar de wagen. De compositie oogt wat rommelig, de weergave van de verschillende onderdelen is wat eenvoudig en ook de figuratie valt weinig op. De titel ‘onmogelijk’ wordt uitgebeeld in sprookjesvormen die we inmiddels allemaal zo goed kennen dat je de associatie met onmogelijk, onmogelijk gelegd krijgt. Escher-achtige vormentaal of bewegende onderdelen hadden het idee mogelijk beter kunnen weergeven. De uitdaging die er in het idee zit is helaas niet aangegaan. Om te besluiten met een positief punt: de toepassing van de schors vond ik goed gekozen, dit bracht wat variatie. Dhr. M. Lensen Alle kleuren gebruikt en in de juiste proporties. Persoonlijk had ik deze wagen een stuk hoger staan omdat het idee mij aansprak en ik de algehele verschijning prima vond. Een prachtig
sprookje met veel diversiteit op de wagen. Bovenop een goed uitgebeelde draak in juiste kleuren. De speakers kunnen wat beter weggewerkt worden, verder was bijna alles van bloemen (muv delen van de boom) Door het veelvuldig gebruik van slangen begint het een beetje op een circus te lijken, dit hoeft niet. Toepassen van kleur verlichting is goed. Dhr. P. Bastiaansen Een fantasiewagen over de onmogelijke taferelen die je aantreft in dromenland. Een uitgelezen kans voor een ontwerper om zich uit te leven in allerlei fantastische vormen. En een levensgroot risico, want de valkuil van anything goes ligt op de loer: omdat het toch fantasie is, maakt het allemaal niet uit hoe het eruitziet. Het ontwerp van Klein Cuba kan de toets der kritiek niet goed doorstaan. Als je kiest voor een fantasiebeeld, dan is er toch wel wat boeienders te verzinnen dan een gebogen kerk en een draak? Vervolgens bleek er bij de draak nog rook uit zijn neus te komen en had hij een flitslamp in zijn bek. Dat zijn een beetje te veel afgesleten clichés op een rij. Gelukkig valt op de verdere uitwerking en inkleuring minder af te dingen. De draak is echt een draak, de vormgeving is over de gehele linie niet slecht, het wordt nergens een rommeltje en ook bij de inkleuring heeft zich in de beperking de meester getoond. Dat is wel eens beroerder gedaan. Eigenlijk jammer van de inspanning, want in de uitwerking is de kwaliteit aantoonbaar aanwezig. Waarom dan niet in het stadium van brainstormen en tekeningen maken een paar stappen extra gezet? Iets beters dan een draak moet toch te verzinnen zijn? Gooi de volgende keer die drakentekening weg, google eens naar Jeroen Bosch voor wat inspiratie en leg dan nog eens aan. Mevr. D. Laarman Een mooie corsowagen in de optocht. Klein maar fijn met mooie sierlijke lijnen. De afwerking was keurig. Het geheel is mede door het kleurgebruik wat druk. Daardoor zie je rijdende niet alle details. In een droom kan van alles gebeuren en dat hebben jullie goed uitgebeeld. Goed verlicht. Slangverlichting roze tint geeft een mooi effect. Knipperende vogel komt mooi uit. Dhr. M. Hereijgers Een wagen over een droomwereld. Een wereld waarin geen grenzen zijn en iedere verschijningsvorm mogelijk is. De elementen uit de droom zijn veelzijdig, van luchtkastelen tot draken. Maar eigenlijk is het een gemiste kans dat uit een oneindigheid aan mogelijkheden dergelijke sprookjesachtige, voor de handliggende elementen terugkomen. Waarom wordt er gegrepen naar redelijk voorspelbare vormen, terwijl er zoveel meer mogelijk is, juist in een droomwereld? De wagen is feitelijk een combinatie van verschillende beelden. Het klopt dat deze in verschillende, of misschien zelfs wel in 1 droom, voor kunnen komen. Maar voor het beeld werken al deze impressies eerder verzwakkend. De compositie van de wagen beoogt wel enige hiërarchie. De draak is duidelijk het meest aansprekende element in het beeld. Dit geeft het totale beeld wel enige houvast tussen de verschillende elementen. Maar toch blijft het vreemd ogen dat daarvoor dan ineens luchtkastelen zweven en onderin ineens een levende boom zit. Niet vreemd vanuit het oogpunt van thematiek, want dat kan bij dromen, maar wel vreemd in beeldende samenhang. De kleuren van de diverse elementen zijn daarbij ook nog eens redelijk uiteenlopend, waardoor de samenhang niet bevorderd wordt.
Toch kent deze wagen binnen al deze elementen wel wat lichtpuntjes in de afzonderlijke delen. De boom waarin een combinatie tussen schors en dahlia’s is gebruikt werkt aardig en geeft de juiste textuur mee aan dit element. Ook het tafereel op de achterzijde van de wagen, wat deed denkend aan een herrijzende phoenix, was prima vormgegeven. De draak bovenin is misschien niet helemaal perfect, maar heeft wel een bepaalde zeggingskracht. Het thema van dromen, waarmee je feitelijk alle kanten op kunt. Eigenlijk ligt daarin de kern van de klassering. Het gaat teveel kanten op, snijdt teveel deelbeelden aan, waardoor het nooit echt kan overtuigen als totaalbeeld. Mevr. Y. van Hoogdalem Compositie rommelig, teveel vormen, teveel kleuren. Past niet zo bij elkaar. Valt in stukken uiteen. Achteraanzicht mooi. Teveel op 1 wagen. Uitbeelding idee had wel onmogelijker gekund. Weer iets met draken. Vond het niet zo herkenbaar ( ik droom nooit zo !). Bij de onderdelen vond ik niet alles mooi van vorm ( bv draak, boom)
Wagen 13: ’T JAKAN - EERBETOON Mevr. L. de Haas – Yben Pracht compositie en kleurstelling. Wagen straalt kracht en macht uit. Materiaalkeuze het meest positieve punt. Materialen zorgvuldig gedaan. Fraaie details zoals de kettingen die de paarden onderling verbinden. Op afstand groots en meeslepend. Krijgshaftig maar de gezichten van de krijgers hadden tot in detail uitgewerkt moeten zijn, of helemaal niet. Het was nu half. Mevr. E. Geene Hoewel ik het verhaal van dit ontwerp tot de dag van vandaag niet helemaal begrijp (is het een soort binnenhalen van het paard van Troje?) wordt het gevoel en het eerbetoon wel overgebracht door de vormentaal en de figuratie. De sterke driehoekscompositie doet zijn werk en versterkt het beeld. Het effect van het rollen met de peddels kwam misschien niet heel geloofwaardig over maar paste wel bij dit onderwerp en was dus goed gekozen. Evenals de krachtige houding van de boogschutter achterop en het zwiepen van de zweep. Maar wat is het jammer dat het vooraanzicht geblokkeerd wordt door de rug van de voorste krijger. Een wagen zonder goed vooraanzicht zal meer moeite moeten doen om hoog te scoren, en aan punten om hoger mee te scoren ontbreekt het in dit beeld o.a. door een wat matige anatomie. Een aantal mooie details waren de letters, het mooie houtwerk en gebruik van touwen. Dhr. M. Lensen Ook een topper in mijn optiek. Lichte kleuren die het niet te flets maakten en slim gebruik van de onderkant van de wagen om eea uit te beelden (balken). De strijdende ridder bovenop was iets te onnauwkeurig en misschien iets te wit. Ornament achterop was mooi als ook de uitgebeelde paarden. Letters op de zijkant prima uitgebeeld. Met een lichte kar is niet veel verlichting nodig om het goed uit te laten komen. De voorzijde van de wagen had iets meer licht verdient en bovenop valt de strijder weg (geen licht icm de
hoogte).
Dhr. P. Bastiaansen Een zeer klassiek, zeer bombastisch ontwerp: een volk dat verovering en strijd op de eerste plaats heeft staan, haalt een immens groot beeld in van een van zijn helden. Een eerbetoon aan dat waar zij in geloven. Dat gaat gepaard met trots, met veel égards en luid tromgeroffel. Een bombastisch ontwerp is niet verkeerd, als je het maar goed en geloofwaardig uitwerkt. En dat is precies wat ’t Jakan gedaan heeft. Dat begint al bij het idee: die Spartanen maakten geen prutsbeeldjes. Dat moest groots en geweldig, natúúrlijk. Dus de manier waarop ’t Jakan dat beeld heeft gebouwd en rondsjouwt is helemaal geloofwaardig. Dan de uitwerking, een klassieke compositie, een groots gebaar van strijd, de inkleuring in beheerst (‘Spartaans’ is het woord) wit-paars, prachtig. Figuratie uitstekend gestileerd, wederom in Spartaanse tinten grijs, met prachtige houten jukken, met banieren en enorme trommels en aangekleed met veel liefde voor detail (de houdertjes met waterflessen vielen me op), de stijl van de kettingen die een verbindend element vormde met het beeld – helemaal goed. En dan de állerbeste vondst: de voortbeweging. Het beeld rolt over boomstammen, prachtig hout, je ziet niet dat de wagen op een onderstel staat. Erg goed bedacht, erg mooi uitgevoerd. Maar er waren minpunten. De bovenste krijger staat met zijn rug naar de bewegingsrichting. Dat stoort, niet zozeer omdat het een onlogische houding is (want dat is het niet) maar omdat het zo’n intens klassieke compositie moet zijn. Dan móet die krijger, die blikvanger van het beeld is, met het gezicht naar voren staan. Belangrijker nog was dat de vormgeving hier en daar flinke steken liet vallen. Fouten in de anatomie zijn niet erg, tenzij het zulke grote fouten zijn dat ze opvallen en dan gaat het ook echt storen. In dit geval liet vooral de anatomie van de krijgers, als blikvangers, te wensen over. Hoofden waren veel te klein (juist omdat er nog een helm op zat), de bovenste krijger staat onlogisch en hij heeft geen voeten, en de neusbeschermers van de helmen zorgt er met bloemen voor dat de krijger een piponeus krijgt. De manier waarop de bovenste krijger zijn zwaard vastheeft klopte niet, en de detaillering van de handen schiet tekort. De houding van de boogschutter is daarentegen wel goed, die is echt aan het schieten. De anatomie van de paarden zal hier en daar ook wel mis geweest zijn, maar daar vond ik het niet of nauwelijks storend. Klein minpuntje nog: enorme grote trommels, prachtig gemaakt, maar dan verwacht ik ook flink kabaal, een diepe dreun. En die heb ik niet gehoord. Al met al een prachtig ding met veel pretentie, die door enige storende fouten in de uitwerking van het ereschavot is weggehouden. Maar hij was er wat mij betreft kort bij. Mevr. D. Laarman De corsowagen en de aan de touwen trekkende figuranten vormen een mooi geheel. Waarom de leidsels e.d. ook niet van touw? De ketting gespoten is vlak en doods. Het geheel is wat grof, vooral de strijder bovenaan. De onderkant van de wagen is erg wit. De schilden en dergelijke zijn heel mooi. Figuranten niet verlicht, op de corsowagen de verlichting mooi verdeeld. Dhr. M. Hereijgers ‘Eerbetoon’ een wagen die onmiddellijk opviel door zijn statige vorm en heldere – driehoek vormige - compositie. Deze aspecten geven de wagen de kracht, behorend bij die van de uitbeelding van een standbeeld. Vreemd is het dan wel dat de meest prominente figuur, de hoogstgeplaatste op de wagen, met zijn rug naar het vooraanzicht gekeerd is. De compositie van de wagen is er zo op geënt deze figuur belangrijk te maken, maar vervolgens is geen contact met deze figuur mogelijk.
De vormgeving van de diverse onderdelen in het beeld zijn ook niet volmaakt. Er is bijna geen een element op de wagen te vinden dat niet gebukt gaat onder (kleine) anatomische tekortkomingen. Wisselend van een klein foutje in het hoofd van een paard tot storende anatomische fouten in de verhoudingen in de mensfiguren. Van een wagen die zo leunt op vormgeving mag men verwachten dat deze elementen dan ook goed uitgewerkt zijn. De inkleuring van het beeld is – gezien uitvoeringen in andere corso’s - zoals je kan verwachten bij een beeld in dahlia’s, wit met paarse accenten. De kleurstelling en inkleuring zijn niet fout te noemen, maar wel enigszins veilig en voor de handliggend. Waar wel veel waardering voor is, is het feit dat deze wagen eigenlijk een onderstel op een onderstel suggereert. Het onderstel van de feitelijke corsowagen is vakkundig weggewerkt, waarop een tussenlaag van houten stammen is gerealiseerd, waarop het feitelijke beeld zich lijkt voort te bewegen. Een erg goede en beeldend sterke vondst! Het benadrukt het standbeeld alszijnde gehouwen uit een groot blok steen. De kracht van deze vondst wordt echter door een gebrek aan eenduidigheid en timing bij de figuranten op de wagen deels teniet gedaan. De beweging van de figuranten op de wagen is onregelmatig en niet synchroon, waardoor de opgewekte illusie van voortbewegen op sommige momenten ontkracht werd. Deze kracht was dan weer wel terug te vinden in de figuranten voor de wagen. Een wagen met enkele zeer goede elementen, waaronder de krachtige compositie en de plaatsing van het beeld op de stammen. Helaas behouden deze hun kracht door enkele storende fouten in vormgeving en choreografie niet helemaal. Mevr. Y. van Hoogdalem Compositie heel indrukwekkend, sterke opbouw, aan alle kanten mooi. Kleurenspectrum rustig gehouden, maar kwam daardoor juist sterk over. Onderdelen mooi uitgevoerd, zoals de strijdwagen. Mooie details zoals de vlaggen, trommels, ceintuurs, letters. Figuranten mooie kleding, een geheel met de wagen. Mooie wagen
Algemene opmerkingen: Mevr. E. Geene Wat opvalt is de hoeveelheid wagens met (veel) figuranten. In Zundert noemen wij deze wagens ook wel ‘volkjeswagens’. Meer dan de helft van de ontwerpen! Ik zou het leuk vinden om te weten waarom dat hier zo veel te zien is en de discussie daaromtrent openen. De opmerkingen waar je als jury rekening mee moet houden worden met het jaar uitgebreid. Als jurylid wil ik een aantal opmerkingen terug plaatsen: Vinden jullie zelf niet dat wanneer er 180 graden zicht moet zijn dit NETJES moet gebeuren? Want het feit dat het er zit stoort mij allerminst, de manier waarop het gebeurd wel af en toe. Een schots en scheve spleet op een ontwerp waar maanden aan gewerkt is, doe het plaatje toch geen goed? Het feit dat daar een opening zit zal niet of nauwelijks storen wanneer dat netjes is afgewerkt. Mijns inziens moet op die afwerking, dat oog voor detail ook gelet kunnen worden. Hetzelfde geldt voor de afwerking van de onderkant. Het is toch niet slecht dat een keuze van materiaal passende bij het ontwerp beloond wordt en een keuze die ‘vloekt’ in kleur of thema puntenaftrek oplevert? Het overall beeld van de wagens telt en daar hoort de onderkant mijns inziens ook bij. De trekogen zijn mij nergens opgevallen, dit kan dus ook onopvallend!
Deze zaken zou ik willen meegeven als opmerkingen naast de kritieken bij de wagens. Hopelijk kan dit gezien worden als opbouwende kritiek, zo is het namelijk bedoeld. Dhr. M. Lensen Het corso van Vollenhove ligt alweer even achter ons maar met trots denk ik terug aan al jullie inspanningen en enthousiasme in het laatste weekend van Augustus. Ik heb menig corso gezien en ben zelf ook bij onze eigen Floralia betrokken maar hetgeen jullie ook dit jaar weer hebben klaargespeeld was weer van grote klasse en ook een genot om mee te beleven. Het is dan ook als jurylid altijd weer moeilijk om te jureren en te beoordelen of iets goed of dat er iets minder goed is uitgewerkt. Daarnaast is er altijd sprake van een persoonlijke smaak, iets trekt je meer of minder aan. Mijn opmerkingen en suggesties zijn dan ook absoluut positief kritisch bedoeld waarbij ik de goede aspecten van jullie wagens ook mee wil nemen. Hou dan ook niet alleen de aandacht op de aanbevelingen en opmerkingen maar denk dan ook vooral aan het goede!! Dhr. P. Bastiaansen Voor mij het meest in het oog springende van het corso van 2011 was dat de top van het corso kwalitatief wat minder was dan voorgaande jaren, maar dat de rest en met name de staart juist sterk in kwaliteit zijn toegenomen. De top was wat minder sterk, er was niet één wagen die echt het wauw-gevoel achterliet, terwijl er dat in de voorgaande edities meerdere waren. Dat is ongetwijfeld jammer, omdat de topwagens richtinggevend zijn, de lat hoger leggen en ook bepalend zijn voor het totale kwaliteitsgevoel van het corso. Anderzijds is de constatering dat de kwaliteit onderaan in de uitslag sterk is toegenomen, bijzonder positief. De grote niveauverschillen die ik twee jaar geleden nog zag, waren dit jaar aanzienlijk kleiner, wat aangeeft dat het corso kerngezond is. Ook het feit dat het gelukt is om Stark Wark van de eerste plek te verdrijven, is voor het corso positief; hoewel ze ongetwijfeld staan te trappelen om revanche te nemen! Het feit dat er twee wagens minder meededen dan vorig jaar, is voor de stoet op zich niet erg. Dertien wagens is genoeg voor een volwaardige stoet. Als de bouwers van de twee groepen die gestopt zijn, hun draai bij een andere groep hebben kunnen vinden, is er eigenlijk geen probleem. Het is sowieso een prestatie van formaat dat een kleine gemeenschap als Vollenhove zo’n groot corso weg kan zetten. Dertien groepen met voldoende slagkracht is dan te verkiezen boven vijftien groepen waarvan er een paar zijn die met hangen en wurgen een wagen op straat kunnen zetten. Mevr. D. Laarman Het Corso Vollenhove is ook dit jaar weer prima uit de verf gekomen. Het is altijd weer spannend als je de teksten leest wat er dan bij het corso is te zien. Bestuur en wagenbouwers jullie hebben de vele aanwezigen weer een geweldige, creatieve en kleurrijke optocht laten beleven. Gefeliciteerd met het succes. Jammer was dat bij de tweede rondgang s’middags de donkere lucht de toeschouwers in beweging bracht. Dat stoort geweldig. Misschien dat een nog meer een aansluitende corso dit kan voorkomen. s’Avonds is dat nog meer zichtbaar geworden. Dat is jammer. Ik ben de optocht tegemoet gelopen om voor de tweede keer alle verlichting te kunnen zien. Dit jaar was het corso traditioneler dan vorig jaren. Toen waren er wat vernieuwde creaties te zien. De afwerking is dit jaar bijzonder hoog. Beste mensen het was weer een belevenis om jullie enthousiasme en vele werk te mogen jureren en beleven.
