■
JAARVERSLAG SEIZOEN 2003-2004
Zaterdag 27 september 2003 ALGEMENE LEDENVERGADERING KUNSTKRING HAAKSBERGEN 14.00 uur in het Rijksmuseum Twenthe Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan werd de Kunstkring gastvrij onderdak geboden in het Rijksmuseum Twenthe. De jaarvergadering vond plaats in de statige Gobelinzaal. In deze kunstzinnige omgeving benoemde de ledenvergadering voor het eerst in de geschiedenis van de vereniging leden tot erelid. Deze eer viel te beurt aan mevrouw Chetty ter Kuile en de heer Jan Leppink. Zij zijn de enigen die vanaf de oprichting onafgebroken lid zijn geweest van de Kunstkring Haaksbergen en zij hebben op velerlei gebied de vereniging met raad en daad terzijde gestaan. Speciaal voor dit jubileum vervaardigde Bart ten Bruggencate twee zeefdrukken, waarvan de beide eerste drukken door voorzitter Jan Veger aan de ereleden werden aangeboden. Een jubileum is bij uitstek geschikt om terug te kijken, maar er werd ook vooruit gekeken, want deze middag vond ook de introductie plaats van een eigen website. Zo zijn we nu ook te vinden op het WorldWideWeb. Mevrouw Esther de Hoog presenteerde de verraste toehoorders een prachtige site die door de zwaar lichamelijk gehandicapte medewerkers van het bureau Interakt/Praag in Hengelo voor de Kunstkring op maat is gemaakt. Na het officiële vergadergedeelte hield kunsthistorica Irene e Sloet een interessante lezing over de 19 eeuwse kunst in de collectie van het museum. Deze lezing werd gevolgd door een korte rondgang langs de eerder besproken werken. Het jubileumseizoen werd zo dus op de kenmerkende Kunstkringwijze geopend. Na afloop werd iedereen uitgenodigd in het museumcafé om het glas te heffen op onze vitale club. De heerlijke hapjes maakten de avondmaaltijd bij thuiskomst bijna overbodig. Zaterdag 4 oktober 2003 JUBILEUMRECEPTIE 14.30 uur in de Richtershof + OPENING FOTOTENTOONSTELLING bij de Galerie “De Graanzolder” aansluitend aan de Jubileumreceptie Om de jubileumfestiviteiten luister bij te zetten vond er deze middag een zeer geslaagde en geanimeerde receptie plaats in De Richtershof. Natuurlijk met diverse sprekers. Respectievelijk voorzitter Jan Veger, burgemeester Karel Loohuis, erelid Chetty ter Kuile, wethouder Marijke van Beek, kunstkringlid en meervoudig spreekster/excursiebegeleidster Carolien ten Bruggencate en, tot slot, Fotogroepvoorzitter Herman Nijhuis. Een hele rij maar het werd gelukkig niet één keer saai. Men was in een opperbeste stemming. In samenwerking met leden van de fotogroep Haaks-
1
Burgemeester Loohuis en voorzitter Jan Veger
bergen heeft de Kunstkring een verjaardagskalender uitgegeven met daarop foto’s van kunstwerken in Haaksbergen. Om deze samenwerking extra te onderstrepen was er een overzichtstentoonstelling van de fotogroep ingericht in galerie De Graanzolder. Daar waren o.a. enkele van de ‘kalender’foto’s te bewonderen. Alle aanwezigen kregen aan het einde van de receptie een kalender aangeboden. Aan de kunstkringleden die er deze middag niet bij konden zijn is hij later toegestuurd. Zondag 5 oktober 2003 BRISK RECORDER QUARTET AMSTERDAM 15.30 uur in de raadszaal van het gemeentehuis. De blokfluit heeft in de ogen van de meeste mensen een heel geringe status. Een onooglijk dom fluitje voor kleine kinderen en beginnende muziekschoolleerlingen. Hoe onterecht dit hardnekkige vooroordeel is, demonstreerde het Brisk Recorder Quartet. De vier (top-)musici bedienden zich van diverse, soms speciaal voor hen gemaakte fluiten in velerlei maten en vormen. Wanneer deze blokfluiten samen klinken dan is het net of je een klein orgel met houten pijpen hoort. Er is dan sprake van een waarlijk betoverende klank. Zeker wanneer het instrumentarium zo virtuoos wordt bespeeld als door de leden van het Amsterdamse kwartet. Deze middag werden er vooral werken uit de vroege barok uitgevoerd. De kleine schare ware liefhebbers werd getrakteerd op ensemblespel van het hoogst denkbare niveau. Als het grote orgel de koningin der instrumenten is, dan is het blokfluitkwartet de kroonprinses. Zaterdag 11 oktober 2003 PHILIPP PUMPLÜN AND FRIENDS 20.00 uur in het gebouw van de Haaksbergse Harmonie aan de Uitterhoevestraat
Dit concert werd op het allerlaatste moment toegevoegd aan het jaarprogramma. Philipp Pumplün is een goede bekende van de Jazz At The Bouwmeesterorganisatoren. In het kader van zijn afstudeerproject aan het conservatorium in Enschede wilde hij graag zijn eigen band in Haaksbergen voorstellen. The Philipp Pumplün Sound Alley is de naam van de actuele formatie van slagwerker Philipp Pumplün, waarmee hij zich op de Europese jazzclub- en festivalpodia presenteert. In de eigen composities en arrangementen van Philipp worden elementen van de jazztraditie versmolten met hedendaagse lyrische klankkleuren. Samen met de bandleden Matthias Bergmann (trompet en bügel), Wolfgang Bleibel (tenorsaxofoon), pianist Oliver Poppe en Ingo Senst op contrabas maakte drummer Philip Pumplün er een ingetogen jazzfeestje van dat jammer genoeg maar zeer weinig toehoorders trok. De concurrentie van het Enschede’s Byzantijns Kozakkenkoor (op hetzelfde tijdstip in de Nederlandse Hervormde Kerk) was blijkbaar moordend.
2
Donderdag 23 oktober 2003 MULTATULI lezing door Dik van der Meulen 20.00 uur in De Richtershof Zeven jaren noeste arbeid met als resultaat de alom geprezen definitieve, altijd voor onmogelijk geachte, biografie van Multatuli. Dit meesterwerk van Dik van der Meulen werd als enige non-fictiewerk genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. Aan de vooravond van de bekendmaking van de winnaar van deze prijs was de schrijver te gast bij de Kunstkring. Een kleine vijftig belangstellenden en naar bleek ware kenners luisterden aandachtig naar zijn beschouwing over de relatie tussen Multatuli en Menno ter Braak. Ter Braak zag weliswaar pas 25 jaar na de dood van Douwes Dekker het levenslicht, maar heeft zich zijn hele leven bezig gehouden met de persoon en de schrijver Multatuli. Dik van der Meulen beschikt over een ongelooflijke feitenkennis. Af en toe leken zijn gedachten zich sneller aaneen te rijgen dan hij met woorden kon uitspreken, waardoor zijn betoog soms wat struikelend overkwam. Na de pauze werd er driftig gebruik gemaakt van de mogelijkheid om vragen te stellen. De spreker en zijn gehoor hadden elkaar duidelijk gevonden. Dit harmonieus samenzijn werd echter wreed verstoord door de voorzitter die Dik wilde behoeden voor een nacht met te weinig slaap. Want de volgende dag zou hij immers bij de uitslag van de AKOprijs moeten zijn. Jan Veger wenste hem daarvoor veel geluk. En zoals we nu allemaal weten heeft deze gelukwens het gewenste resultaat gebracht. Dik van der Meulen is de winnaar geworden van de AKO-literatuurprijs 2003 en mocht zodoende vrijdag 24 oktober s’avonds klokke elf aanschuiven bij Barend en van Dorp en juryvoorzitter Wim Kok. Zondag 2 november 2003 EUREGIO BRASS ENSEMBLE EN LOUIS TEN VREGELAAR ORGEL zondagmiddagconcert 15.30 uur in de Nederlandse Hervormde Kerk, Jhr. von Heijdenstraat 6 Het derde concert van het seizoen werd gekenmerkt door vakmanschap en een rijke afwisseling in de programmering (muziek uit vijfhonderd jaar muziekgeschiedenis). Voor al dit moois zorgden het Euregio Brass ensemble en Louis ten Vregelaar, de organist van de St. Lambertuskerk in Hengelo, die steeds meer naam begint te maken. Dat werd ook vandaag weer eens bevestigd. In de grote orgelwerken zoals die van Johann Sebastian Bach (1685-1750) voelt hij zich goed thuis. Maar het romantische werk van Felix Mendelssohn-Bartholdy (1809-1847) en Felix-Alexandre Guilmant (1837-1911) is bij hem eveneens in goede handen. Ook het Euregio Brass Ensemble had een verrassende inbreng in het programma. De vijf musici van het Euregio Brass Ensemble vormen een mooi in balans en zuiver klinkend koperensemble. Hun bijdragen aan het programma waren soms verrassend lichtvoetig: van dansen uit de renaissance tot een polka uit de 20ste eeuw. Maar er was ook plaats voor zeer ingetogen composities die niet alleen muzikale emoties losmaakten op deze voor sommigen speciale dag (op Allerzielen -2 november- herdenkt de Rooms Katholieke Kerk alle overleden gelovigen). Hieraan droeg Louis ten Vregelaar met “Marche funèbre et chant séraphique” van Guilmant in grote mate bij evenals het Euregio Brass Ensemble dat “Song of Grief” van de Armeense componist Alexander Arutiunian (1920-) speelde. Een bijzondere en, door de programmering, mooie voortzetting van het concertseizoen waarvoor de musici door de aanwezigen met een lang applaus werden bedankt. F.K.
3
Woensdag 5 november 2003 MIDDELEEUWSE BOEKILLUSTRATIES lezing door Irene Sloet 20.00 uur in De Richtershof Voor een gehoor van plusminus 40 personen gaf Irene Sloet een rijk met lichtbeelden geïllustreerde lezing over middeleeuwse geschriften. De meestal door monniken vervaardigde manuscripten werden vaak voorzien van de meest prachtige miniatuurschilderingen die soms wel maar ook vaak niet direct met de tekst verband hielden. Wanneer je zulke minischilderijtjes close-up fotografeert en daarna ook nog eens op groot formaat geprojecteerd ziet, valt goed op wat een formidabele kunstenaars destijds aan het werk geweest zijn. Het is bijna niet te geloven dat men zo’n perfecte detaillering kon bereiken op zulke kleine oppervlaktes. Het is dan ook niet vreemd dat een kunsthistoricus (M/V) door dit wonderbaarlijke meesterschap wordt gegrepen en er met vuur en vlam over kan vertellen zoals Irene Sloet dat deze avond deed. Het werd zo een mooie voorbereiding op de excursiemiddag/avond naar Huis Bergh waar in de museale collectie vele middeleeuwse handschriften zijn te bewonderen.
Zaterdag 22 november 2003 JAZZ AT THE BOUWMEESTER “A TRIBUTE TO THE VOICE” 20.00 uur in theater de Bouwmeester Theater de Bouwmeester was op zaterdag 22 november weer omgetoverd in een echt (niet rokerig!!) jazzcafé. Jazz at the Bouwmeester stond dit jaar in het teken van ‘The Voice’. Daarvoor was een keur aan klasse-musici uitgenodigd. De vocale solist, wiens speciale aan Sinatra herinnerende stemgeluid aanleiding voor het motto van de avond was, kwam uit Duitsland: Tom Gäbel (die zijn naam verEngelste in Gable). Hij studeerde in Amsterdam eerst slagwerk en trombone en pas daarna zang bij Greetje Kauffeld, Gé Titulaer en José Koning. Hij is een rasartiest met eigen kwintet en bigband. Daarnaast speelt hij regelmatig met ‘The Young Sinatras’ en met ‘Jazz to the Max’. Maar bij JATB werd Gable begeleid door Rob van Bavel (piano), Ruud Ouwehand (bas), John Engels (drums), Jan Wessels (trompet en bugel), Willy van Diepen (saxofoon en klarinet), Hermine Deurloo (saxofoon en mondharmonica) en Jeroen Rol (trombone). Dit illustere gezelschap speelde in diverse bezettingen weer de sterren van de hemel. Het helaas wat minder talrijk dan andere jaren toegestroomde publiek genoot met volle teugen van de beide oude meesters, John Engels en Willy van Diepen, en hun deels jeugdige medemuzikanten.
4
Zaterdag 29 november 2003 FEESTELIJK BEZOEK AAN HUIS BERGH IN ’S-HEERENBERG Rondleiding door het kasteel, koffiemaaltijd en een pianorecital door Michael Markov vertrek (’s middags) vanaf busstation aan de dr. Prinsstraat. Ruim honderd mensen stapten deze middag om half drie in de twee gereedstaande touringcars die hen naar het romantische kasteel Huis Bergh zouden brengen. Deze speciale jubileumexcursie ging naar ’s Heerenberg omdat zich daar de ideale mogelijkheid voordoet om de verschillende disciplines waar de Kunstkring jaar in jaar uit aandacht aan besteedt met elkaar te combineren: beeldende kunst (schilderijen, sculpturen), literatuur (manuscripten en incunabelen), architectuur (het kasteel zelf) en muziek (pianorecital). Elk van deze onderdelen kwam dan ook uitvoerig aan de orde. Na aankomst was er allereerst een rondleiding door het huis. Daarna een heerlijke uitgebreide broodmaaltijd. Deze werd geserveerd in het bouwhuis op de voorhof. Tegen kwart over zeven toog men weer richting het kasteel voor een pianorecital door de in Enschede woonachtige Russische concertpianist en pianopedagoog Michail Markov. Het brandende haardvuur in de hal zorgde voor een feeërieke feestelijke sfeer en in de Habsburgerzaal stond de grote Yamahaconcertvleugel gereed. Markov speelde voor de pauze werken van Haydn, en Schubert (Wanderer Fantasie!!). Het tweede deel van het concert begon met Chopin en Scriabin en eindigde met de eigentijdse componist Rodeon Shchedrin, wiens composities met hun hamerende ritmiek grote indruk maakten. De solist werd met een gul applaus beloond voor zijn virtuoze spel. De nazit met een glaasje wijn in de sfeervolle grote hal zorgde voor een perfecte afsluiting van deze geslaagde Kunstkringjubileumviering. De organisatoren mochten onderweg naar huis in de bus dan ook menig complimentje in ontvangst nemen. Woensdag 10 december 2003 KUNST DOOR DIALOOG forumdiscussie onder leiding van Erwin Seijdel en John Heymans 20.00 uur in De Richtershof Twee eminente kunstkenners, Diederik Kraaijpoel en Fred Wagemans, als inleiders Een filosoof, John Heijmans, als panelvoorzitter Een hoogleraar, Erwin Seijdel, als discussieleider. Een UT-lector, Ard Heuvelmans, als opsteller van prikkelende stellingen. Ruim zestig uitnodigingen naar alles wat ‘Rang und Klang’ heeft in de regionale Kunstwereld. Smaakmakende aankondigingen in eigen lijfblad en streekpersorganen. Een perfecte entourage met de modernste audiovisuele hulpmiddelen. En toch.....en toch maar een kleine 25 aanwezigen op de avond die één van de hoogtepunten van het seizoen had moeten worden. En het werd, ondanks de zwaar teleurstellende opkomst, inderdaad één van de hoogtepunten, niet alleen vanwege de inbreng van de reeds genoemde heren, maar vooral ook door de enthousiaste betrokkenheid van de aanwezigen. De organisatoren verdienen een groot compliment en dit programmaonderdeel verdient in komende seizoenen een tweede kans. Het was een fantastisch leuke, leerzame en onderhoudende avond die met hoofdletters in de annalen van de Kunstkring kan worden bijgeschreven.
5
Donderdag 18 december 2003 DE KERSTTIJD, lezing over de aanbidding van de drie koningen in de beeldende kunst door Frans Jozef van der Vaart 20.00 uur bij ‘TE LINTELO WONEN – Haaksbergen’ aan de Spoorstraat Dr. Frans Jozef van der Vaart, advocaat en kunsthistoricus te Enschede hield in de adventsperiode een geïnspireerd en zeer boeiend betoog over de wijze waarop de ‘Aanbidding door de drie Koningen’ in de loop van de eeuwen is verbeeld. Een extra dimensie was de ambiance waarin deze voordracht werd gehouden: de volstrekt nieuwe accomodatie in Te Lintelo Wonen. Het wekte dan ook niet echt verbazing dat extra stoelen moesten worden geplaatst om alle belangstellenden te kunnen ontvangen. Van der Vaart nam de aanwezigen op een enthousiaste en ook fascinerende wijze mee op een tocht door de tijd. Kern daarvan was de vraag of de Aanbidding der Wijzen in de kathedraal van Luxemburg-stad te beschouwen was als het archetype van een 15-tal schilderijen dat zich in meerdere Europese kerken en musea bevindt en een min of meer grote gelijkenis vertoont. Aan de hand van vele beelden en een schets van de culturele, historische en religieuze achtergronden gaf Van der Vaart een goed inzicht in de relevante aspecten m.b.t. de grote vraag naar dit type kunst eind zestiende, begin zeventiende eeuw (o.m. als altaarstuk) en de ontwikkeling ervan. Met name schonk hij aandacht aan een aantal resultaten van door hem verricht ikonografisch onderzoek. Opmerkelijk feit: er was steeds sprake van het centrale religieuze thema, maar dikwijls ook van het feit dat de opdrachtgever van de kunstenaar op een of andere wijze herkenbaar was in het schilderij. Een soort apotheose van deze voordracht was dat niet zonder meer kon worden vastgesteld dat het Luxemburgse schilderij een vroege Rubens was, zoals eerder aangenomen; van der Vaart betrok zelfs de stelling dat het meer voor de hand liggend was dat het van de hand was van de heden ten dage tamelijk onbekende schilder Artus Wolffort, ook afkomstig uit Antwerpen. Gelet op de centrale rol van de zuidelijke Nederlanden in die periode is het niet verbazingwekkend dat het als voorbeeld heeft gediend voor andere kunstenaars. Een van zijn conclusies was dat de barokke weergave van de Aanbidding der Wijzen, aansluitend bij de oude ikonografische tradities, door toevoeging van pracht en praal, een eigen karakter kreeg. Conclusie: de vele aanwezigen hebben zeer aandachtig en geconcentreerd geluisterd naar een boeiend en deskundig inleider. Zaterdag 10 januari 2004 LOUIS COUPERUS, EEN GROTE ZIEL solotoneelvoorstelling door Josée Ruiter 20.00 uur in De Richtershof Het programma van de Kunstkring kent dit jaar alleen maar hoogtepunten. De belangstelling voor elk onderdeel is bijzonder groot (m.u.v. de debatteeravond). Voor een intieme blik op het wel en wee van de Haagse literatuurdandy Louis Couperus waren bijna honderd mensen naar de Richtershof getogen. De vermaarde actrice Josée Ruiter heeft zelf een theaterstuk geschreven over het leven van Couperus. In een prachtige solovoorstelling kruipt zij in de huid van meerdere personages en zo vertelt zij de geschiedenis van de schrijver van bekende romans als ‘Eline Vere’ en ‘Van Oude mensen de dingen die voorbijgaan’. Het was boeiend te zien hoe Josée Ruiter met minimale middelen en zonder decor verschillende locaties en personen voor het geestesoog van het publiek wist te toveren. Bij de ontroerende passages was het muisstil in de zaal. Slechts op de achtergrond geassisteerd door
6
een technicus, die verantwoordelijk was voor de subtiele geïntegreerde geluidsfragmenten, speelde Josée Ruiter vol overtuiging de verschillende rollen. Na afloop maakten de aanwezigen gretig gebruik
van de mogelijkheid om de actrice vragen te stellen en het tekstboekje door haar te laten signeren. Het werd zo een avond die, door wie er bij geweest zijn, niet snel zal worden vergeten. Zondag 18 januari 2004 IVO BOYTCHEV, PIANO zondagmiddagconcert 15.30 uur in de raadszaal van het gemeentehuis MUZIEK UIT HET HART BIJ PIANIST IVO BOYTCHEV J.S. Bach: Partita nr.4 in D gr. / J. Haydn: Sonate in C / S. Rachmaninov: 4 delen uit opus 16 / M. Ravel: Gaspard De La Nuit De jonge Bulgaarse pianovirtuoos Ivo Boytchev begon zijn gevarieerde opleiding in Sofia om zich daarna verder te bekwamen aan het conservatorium in Enschede. Voor de pauze speelde hij Bach en Haydn en in het tweede gedeelte Rachmaninov en Ravel. Technisch speelt Boytchev perfect. Maar in het programma was deze middag toch wel een tweedeling te horen. De Yamahavleugel klonk in aanvang fel, direct en niet hartverwarmend. De partita werd dan ook geopend met een fors getoucheerde ouverture. De thema's bleven wel helder klinken maar de benadering van Bach was niet subtiel, hoewel Boytchev een zangrijke vertolking van de sarabande liet horen. Pianist, vleugel en de partita moesten blijkbaar even aan elkaar wennen. Haydn werd academisch en met meer transparantie gespeeld. Het zo eigene van Haydn, het magistraal uitwerken van motieven, werd hier hoorbaar. Boytchev ademde
7
mee en zo kwamen de muzikale tegenstellingen beter tot hun recht. Bij Rachmaninov en Ravel kwam het instrument ook tot volle wasdom. Rachmaninov, de schepper van hoogromantische werken, klonk vanuit een breed opgezet klankidioom. Hier werd een verhaal verteld vol liefde, tederheid en momenten vol oplaaiende muzikale hartstocht. Wat uitvoeringsdynamiek betreft lagen Rachmaninov en Ravel bij dit concert in elkaars verlengde. Het in 1908 gecomponeerde 'Gaspard de la Nuit' illustreerde de stimulans van de literatuur op de muzikale scheppingsdrang van Ravel. Dichter Aloysius Bertrand wist met zijn gedichten Ravel uit zijn depressie te halen. De roep van Ondine, het zingen van een droeve en tedere stem, is te horen in een eenvoudige melodie met een golflijntje van een omspelende rechterhand en dat allemaal op de strekkende decimeter. De angstdroom 'Scarbo' huiverde in een breed opgezet scala van klanken. Pianist Boytchev overtuigde indringend met Rachmaninov en Ravel. (Dit is een bewerking van een artikel van Jos Keijzer uit deTubantia van maandag 19 januari 2004) Woensdag 11 februari 2004 JUDE filmavond 20.00 uur in de filmzaal van 't Iemenschoer Ondanks dat de film ongeveer anderhalf jaar geleden ook al op de televisie was te bewonderen kwamen er maar liefst een kleine 80 liefhebbers op af. Het buitengewoon enthousiaste inleidende praatje van de Belgische connaisseur, dat aan de vertoning vooraf ging, viel bovendien in goede aarde. Het is vreemd dat slechts zeer weinigen op de hoogte zijn van de geweldige kwaliteit van de films die onze zuiderburen wekelijks op de woensdagavonden programmeren in ‘Filmfan’ (Canvas, behalve wanneer er Europacupvoetbal is). De reacties na afloop liepen uiteen. Men was weliswaar unaniem onder de indruk van het fantastische spel van de acteurs en de geweldige regie, maar sommigen waren onaangenaam verrast door een onverwacht realistische en daarom schokkende scene. Maar wel of niet geschokt, het was een film die je om meer dan één reden naar de keel greep of je een brok in de keel bezorgde. Kortom een film die niemand onberoerd liet. Zondag 15 februari 2004 CYNTHIA BEIJDORFF: fluit, FONS KRONENBERG: orgel, DEBORA VAN STRAATEN: sopraan 15.30 uur in de Nederlandse Hervormde Kerk, Jhr. von Heijdenstraat 6 Raar maar waar: mensen stromen in grote aantallen toe om samen naar een film te kijken die nog niet zolang geleden op de tv te zien was, maar ze blijven thuis als ze vier dagen later ook met elkaar een éénmalige kans krijgen om een uniek concert te bezoeken. Wat was de reden dat Debora van Straaten, Cynthia Beijdorff en Fons Kronenberg voor maar 27 toehoorders concerteerden? Het antwoord op die vraag blijft in nevelen gehuld. Het programma dat, in afwisselende bezettingen werd uitgevoerd, bestond uit barokcomposities van Bach en Rameau en verder uit 20-eeuwse stukken van Debussy, Milhaud, Langlais en (Hendrik) Andriessen. Het is kenmerkend voor de kwaliteit van de musici dat zij hun publiek lieten vergeten in welke treurige ambiance zij hun kunst ten gehore moesten brengen. Ze speelden met volle overgave en overtuigden vooral in de ‘moeilijkere’
8
modernere composities. Met haar interpretatie van de Missa ‘in simplicitate’ van Langlais wist mezzosopraan Debora van Straaten de mensen te winnen voor de mystieke muzikale wereld van deze Franse componist. Direct na de pauze klonk Debussy’s ‘Syrinx’. Met de ijle klanken van haar dwarsfluit betoverde Cynthia Beijdorff de kerk. Imposant was ook Fons Kronenbergs vertolking van Milhauds ‘Petite Suite Pour Orgue” op het grote orgel. Nee, om naar muziek van de hoogste kwaliteit te kunnen luisteren hoef je echt niet persé naar Enschede of Amsterdam. Dat kan ook in Haaksbergen. Zaterdag 13 maart 2004 “SOMS HOOR IK ONVERWACHT” DICHTERS, VERTELLER, CHANSONNIER. literaire kleinkunstvoorstelling 20.00 uur in de raadszaal van het gemeentehuis ‘Je moet dichters nooit geloven!’ waarschuwt verteller en ‘ceremoniemeester’ Kick van der Veer. Met ‘Soms hoor ik onverwacht’ heeft de Kunstkring stof tot nadenken in huis gehaald. Over liefde, politiek of ouder worden. Geen moeilijk hoogdravend gedoe, maar toegankelijke poëzie recht uit het hart. Dichter Driek van Wissen vindt vooral inspiratie in de actualiteit. Zijn visie op de recente aanslagen in Madrid schokt de zaal: ‘ ... als bij de aanblik van al die lijken, de dader diep tevreden zit te kijken...’ Collega Rob Chrispijn laat gebeurtenissen liever eerst een tijdje bezinken. De aanslagen in de VS van 11 september deden hem echter onmiddellijk in de pen klimmen. ‘Het gedicht draagt nog alle sporen in zich. Ik raak telkens aangedaan als ik het voorlees.’ Het is muisstil in de zaal. Even lijkt het een zwaarmoedige avond te worden, maar niets is minder waar. Van Wissen is de man van de minder serieuze regels. ‘Ik ben schoolmeester. Nadeel zijn de lange vakanties. Om de tijd te doden schrijf ik gedichten.’ Vakantiebelevenissen met groene wijn in Portugal, stoelgangproblemen in Griekenland, de gebakken hond tussen zijn stokjes in China. In zes regeltjes geeft hij het treffend weer. Van Wissen balanceert in zijn gedichten op het randje. ‘Het zijn soms lange tenen waar je op gaat staan. Maar dat moet. Anders wordt het slap.’ Chrispijn weet Kick van der Veer de zaal meermaals te ontroeren. Weer kun je een speld horen vallen als hij verwoordt hoe hij afscheid neemt van zijn stervende moeder. Ook muziek neemt een belangrijke plaats in deze zaterdagavond. Troubadour Alex Roeka, begeleid door Peter van Os op accordeon, vertelt over zijn levenswandel. Drank, liefde en rottigheid: Roeka brengt het recht voor de raap. Met ingetogen gitaarspel. Alex Roeka zorgt voor een muzikale afsluiting van de avond. Hij brengt een dronkemansliedje, dat uitnodigt tot meeklappen. Maar dat is aan de leden van de Kunstkring niet echt besteed. Maar de staande ovatie die volgt is alleszeggend. (Dit is een bewerking van een artikel uit deTubantia van maandag 15 maart 2004) Zondag 14 maart 2004 HOMMAGE à JAN TE WIERIK e opening expositie n.a.v. herdenking 50 geboortedag van deze kunstenaar 15.00 uur bij ‘TE LINTELO WONEN – Haaksbergen’ aan de Spoorstraat Drie dagen voor de eigenlijke geboortedag van Jan te Wierik werd de expositie van het vroege werk van Jan geopend door de voorzitter van de Kunstkring Haaksbergen. Hij deed dit met een welgemeend dankwoord aan Bart ten Bruggencate, die ooit het idee aangedragen had voor deze expositie. Samen met Rob van den Berge had hij het voorwerk op zich genomen om een aantal Haaksbergse eigenaren van de vroege werken te verzoeken om deze werken tijdelijk af te staan. En zo hadden zij de tentoonstelling samengesteld die de muren van de expositieruimte van Tonnie te Lintelo sierde. Na Jan Veger sprak Tonnie, die de familie te Wierik als buurjongen nog meegemaakt had, de ongeveer 120 aanwezigen, waaronder de familieleden van Jan, toe. Hij haalde herinneringen op aan Jan, die zelfs nog een tijdje zijn artistieke onderkomen in de vorige te Lintelo-zaak had gevonden. Na het heffen van het glas werd het een geanimeerde bijeenkomst. Hierbij kon men de video-presentatie van oude foto’s van het atelier in de oude loods van bouwmaterialenhandel ten Broeke aan de Parallelweg
9
bekijken. Op de foto’s stonden ook enkele van de nu tentoongestelde werken. De vier fotos van een heel jonge Jan, welke Herman Put met zijn eerste fotocamera had geschoten en mooi afgedrukt had opgehangen, completeerden de hommage aan deze nog lang niet vergeten kunstenaar. De expositie is in de twee weken daarna druk bezocht, vooral op de koopzondag waren er honderden belangstellenden. Doordat tv-Oost in het programma ‘Dorpstraat 9’ ruim aandacht aan de expositie besteedde, maar pas op 30 maart kon uitzenden, werd de duur met een week verlengd om degenen, die hierdoor geinteresseerd raakten, de kans te geven de kunstwerken te zien. Hiervan is nog ruim gebruik gemaakt. Zondag 28 maart 2004 LOS TITANOS Cubaanse, Zuid-Amerikaanse en Roemeense muziek zondagmiddagconcert 15.30 uur in de raadszaal van het gemeentehuis Het ensemble Los Titanos bestaande uit Bouke Féléus, (zang accordeon en gitaar), Roderick Kraus, (viool en tres gitaar) en Maurits de Lange, (contrabas), gaf in een ontspannen sfeer een concert metmuziek uit de Balkan, Rusland en Zuid-Amerika. Met humoristische verhalen werden de verschillende nummers aan elkaar gepraat. Het blijkt dat een concert met wereldmuziek in de zondagmiddagconcertserie goed aanslaat. In het komende seizoen is dan ook weer een dergelijk concert opgenomen.
10
Zaterdag 24 april 2004 OSNABRÜCK dagexcursie
Zoals we inmiddels de laatste jaren gewend zijn mocht ook deze excursie zich weer in een grote belangstelling verheugen. Met twee volle bussen werd de reis aanvaard naar Osnabrück. Daar werd allereerst onder leiding van gidsen een stadswandeling gemaakt waarbij behalve het beroemde stadhuis ook de Marienkirche en de Dom werden bezocht. Aansluitend volgde de lunch in een oergezellig Brauerei Gasthof in de oude binnenstad. ’s Middags stond een bezoek aan het Felix NussbaumMuseum op het programma. Dit bijzondere gebouw van de beroemde architect Daniel Liebeskind maakte op iedereen een onuitwisbare indruk.
11
DE ERELEDEN Hiernaast is een foto afgebeeld die gemaakt is tijdens de jubileumreceptie op zaterdag 4 oktober 2003. Onder toeziend oog van Jan Leppink feliciteert voorzitter Jan Veger mevrouw Chetty ter Kuile met haar benoeming tot erelid van de Kunstkring Haaksbergen. Door omstandigheden kon zij de week ervoor niet aanwezig zijn op de Algemene Ledenvergadering.
HET GLAZEN BOS Twaalf bomen op een rij, verpakt in glazen zuilen. Haaksbergen heeft haar visitekaartje langs de rondweg weer terug. Op vrijdag 23 april werd het Glazen Bos voor de derde keer op dezelfde plek onthuld. ‘Het is kleuriger geworden, beslist mooier dan de vorige versie.’ Het Glazen Bos werd in 1988 t.g.v. het 800-jarig bestaan van Haaksbergen tijdelijk geplaatst langs de rondweg, in het park Scholtenhagen. (N.B.:op initiatief van de toen 35-jarige Kunstkring Haaksbergen: red.). In 1992 werd er een zwaarder fundament gestort en kwam het eigenzinnige kunstwerk terug. Jaren gold het als herkenningspunt in Haaksbergen. Een beeldmerk voor het dorp, dat gemaakt is door het Enschedese kunstenaarsduo Gerard Koopman en Frank Bolink. Zoals elk bos, had ook dit kunstwerk onderhoud nodig. Het zag er de laatste jaren minder fraai uit. Reden waarom besloten werd het bos volledig te vernieuwen. Het kunstwerk is geen kopie van het origineel maar een ‘re-make’. In plaats van verschillende groentinten is het Glazen Bos nu aangevuld met roze, blauwe en andere pasteltinten. ‘Het is inderdaad vrolijker dan het vorige bos’, stelt de maker Gerard Koopman tevreden vast. Met zijn compagnon heeft hij er ruim 3 maanden aan gewerkt. Dat het een bos voorstelt is in één oogopslag te zien. ‘Iets herkenbaars maken is ook onze stijl’, zegt Koopman, die op de jongste versie levenslange garantie geeft. Hij legt uit dat het vorige exemplaar met gewone verf was geschilderd. ‘Nu hebben we emaille-verf gebruikt op ongehard glas en dat gaat echt heel lang mee.’ Kinderen uit groep 5 en 6 van de basisschool Honesch adopteerden de nieuwe aanwinst. De gemeente Haaksbergen wil meerdere scholen op originele wijze bij kunst betrekken. ‘Dit is er een voorbeeld van’, aldus wethouder Marijke van Beek. (Nota Bene: dit is een bewerking van een artikel uit deTubantia van maandag 24 april 2004)
12
