Jaargang 18 nummer 3
3 De Plantage Poëzieprijs wordt jaarlijks door de Vereniging
2
3 4
6
uitgeschreven. Dit jaar was het thema Op Reis (zie ook het SOOP-gesprek
Plantagegedicht in dit Bulletin).
Adriaan Morriën
De juryleden – Huub van der Lubbe, Aad Meinderts, Ko van
Plantagegedicht
Geemert – kozen uit de 269 ingezonden gedichten de naar
Terugblik Het 7e Plantage filmfestival
hun mening drie beste. De genomineerde inzenders komen 25 september hun gedichten voorlezen. De winnaar, die op
Terugblik Tango in de SOOP
deze dag bekend wordt gemaakt, krijgt een foto van oud-
Terugblik Dag van de geschiedenis en Anna Enquist
Artisfotograaf Fred Nordheim. Verder leest Aad Meinderts (directeur Letterkundig Museum)
Terugblik Zomerfeest in het Wertheimpark
voor uit Een literaire roadtrip en Huub van der Lubbe uit zijn
Observaties uit de buurt Afvalavonturen
meest recente dichtbundel Guichelheil.
Nieuws Nieuw jasje voor de Vereniging
Ester Wouthuysen licht ons in over de bijzondere zaal
Serie Als huizen konden spreken
waarin we ons bevinden. 25 september 2010, 15.00 uur
Agenda Ook in de Plantage
Hotel Rembrandt, Plantage Middenlaan 17 gratis voor leden; vijf euro voor anderen
Redactie Ko van Geemert, Ineke Vlug, Ester Wouthuysen Uitgave Vereniging Vrienden van de Plantage, Plantage Parklaan 6III, 1018 SP Amsterdam, www.vriendenvandeplantage.nl,
[email protected] Verschijnt 4x per jaar. Bestuur Leon Deben (voorzitter), Paul Verberne (secretaris), Fred IJsebrands (penningmeester), Denise Citroen, Ko van Geemert, Michaela Hanssen, Ineke Vlug en Ester Wouthuysen. Nieuwe leden aanmelden per e-mail. Contributie particulieren €16, huisgenoten €7, instellingen/bedrijven €35 per jaar. Betalingen INGbank 4431490 t.n.v. Vereniging Vrienden van de Plantage, Amsterdam.
Terugblik Gelaghkamer SOOP: Nieuwe Kerkstraat 124. Donderdag 30 september 2010, 16.15 (!)
Het lijkt alweer lang geleden, maar in de afgelopen lente
Toegang gratis inclusief introducés.
vond op zaterdag 17 april in Desmet aan de Plantage Mid-
Na afloop: buurtborrel
denlaan het 7e Plantage Filmfestival plaats, georganiseerd
Hetti Willemse, directielid Publicarea (Weesperstraat 406),
door onze Vereniging. Zoals ook de voorgaande jaren was
zal een lezing geven met als titel: Hou zelf het heft in han-
het een schitterende voorjaarsdag, wat het ergste deed
den ook als je oud(er) wordt! Zij vormt samen met Ad van
vrezen voor het bezoekersaantal, want zo’n mooi voorjaar
den Elzakker de kern van dit onderzoeks- en adviesbureau
hadden we tot die dag nou ook weer niet gehad. Wel stond
dat zich richt op samenwerking tussen onafhankelijke or-
daar een ijzersterk programma tegenover, en gelukkig wis-
ganisaties en instellingen in de non-profit sector, de ziekte-
ten ruim zeventig bezoekers de weg naar Desmet te vinden.
kostenverzekeraars, patiënten/consumenten, de overheid en het bedrijfsleven. Speerpunten daarin zijn zorg, welzijn, onderwijs, openbare ruimte en leefbaarheid. Onze volgende gasten zijn op donderdag 28 oktober schrijver Kester Freriks en op donderdag 25 november de nieuwe directeur van de Hortus Taeke Kuipers.
In de spotlights stond deze middag documentairemaker Pieter Fleury, van wie een zestal films zou worden vertoond. Fleury genoot in onze buurt al enige bekendheid vanwege zijn prachtige documentaire uit 2002 over onze voormalige buurtgenoot Ramses Shaffy, die de afgelopen jaren in het Sarphatihuis woonde. Fleury woonde als kind tegenover Ramses Shaffy in de Derde Weteringdwarsstraat, kwam
2 oktober 2010, 15.00 uur Tangosalon, Plantage Muidergracht 155 Toegang gratis
Goede vriendin Josien Lalleman en oud-voetballer Jan Mulder halen herinneringen op aan de schrijver. Na de pauze neemt Ko van Geemert ons (figuurlijk, via een bescheiden powerpoint-presentatie) mee naar de Plantagebuurt aan de hand van passages uit het werk van Morriën.
over de vloer bij Ramses, en was gefascineerd door diens bohemienleven. Uiteraard hadden wij als Vrienden van de Plantage gehoopt de chansonnier en acteur als eregast op ons Filmfestival te mogen ontvangen, maar helaas heeft dat niet zo mogen zijn. Tijdens de voorbereiding van het festival overleed hij, eind 2009. Het festival begon om 13.00 uur met de documentaire Noord-Korea. Een dag uit het leven (2004). We zagen een gewone dag van een doorsnee Noord-Koreaans gezin, waarmee Fleury ons in feite een ongewone blik gaf op het leven in het van de buitenwereld afgesneden Noord-Korea.
Verliefde reiziger In ‘t kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm’ en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem ‘n ongekende luister. Eerbiedig keek ze naar de stempels in zijn pas, het werd haar prentenboek - een meisjesdroom. Haar kus bleek kinderlijk; het vreemde idioom dwong hem alleen te melden dat ze lovely was. Bij ‘t afscheid werd geweend; op zo’n station
Alle aanwezigen beseften na het zien van deze film hoe bijzonder het was dat een Nederlandse documentairemaker deze film heeft kunnen maken in een land met zo’n strenge censuur. Volgde een fragment van een klein half uur van een documentaire uit 2006, gemaakt ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van het NOS journaal: Het Schitterende Scherm, 50 jaar Journaal. Met behulp van interviews met (oud-) presentatoren, inkijkjes tijdens vergaderingen en nieuwsitems liet Fleury ons zien hoe Nederland in die halve eeuw veranderd is. In de korte documentaire Ted (1990), een aflevering van een serie van zes portretten – gemaakt in opdracht van de Anne Frank Stichting – vertelde Ted Musaph hoe zij als meisje van vijftien in de Tweede Wereldoorlog haar eigen
spant alles samen tegen een romantisch slot.
keuzes maakte. Indringend en bijzonder. Goed dat het
Hij reed naar huis en voelde zich een vod,
daarna pauze was.
maar leerde spoedig, dat hij snel vergeten kon. Simon Carmiggelt (1913-1987)
Vervolgens reisden we af naar het Italiaanse Napels in Bella Napoli, een korte film uit 1988, waarin we mee werden
Simon Carmiggelt werd zojuist door de lezers van Het Parool ver-
gesleept in de perikelen rondom de bouw van een gloed-
kozen tot de meest humorvolle Amsterdammer uit de geschiedenis.
nieuwe zakenwijk even buiten de stad. Aan het woord
Bulletin | Vrienden van de Plantage | 18e jaargang nummer 3
2
kwamen politici, projectontwikkelaars, architecten, maar
Terugblik
ook goedgebekte autohandelaars die straks hun heil elders moeten zoeken. Van Napels ging het naar China. In de film TV China (2008), uitgezonden door de VPRO-televisie tijdens de Olympische Spelen in 2008, bespreken Chinese gasten en Chinakenners de Chinese televisie. In de aflevering die wij zagen voert de Chinees-Nederlandse schrijfster Julie O’Yang een
Op 6 juni jl organiseerde het Amsterdams Historisch Museum de Dag van de Amsterdamse geschiedenis. In het kader daarvan vertelde Ko van Geemert (voor twee groepen) in café Eik & Linde iets over de geschiedenis van onze buurt en van het café.
gesprek met de in Shanghai wonende Nederlandse zaken-
Aansluitend hierop kwam Anna Enquist voor onze leden
man Marc van der Chijs, directeur van Tudou, de Chinese
voorlezen. Ze vertelde dat ze rond haar veertigste had
versie van You Tube.
gedebuteerd met gedichten, nadat ze haar professionele muziekcarrière had opgegeven en was begonnen als psy-
Pieter Fleury’s prachtige, persoonlijke documentaire over
choanalytica.
Shaffy: Ramses: Ou est mon prince vormde het ontroerende sluitstuk van het festival. Wat moesten we toen nog zeggen
Ze koos voor een Zweeds pseudoniem (ze trouwde met een
of vragen aan de filmmaker? Gelukkig was Pieters moeder
Zweed). Later kwam ze de schrijver Per Olov Enquist tegen,
er om haar zoon in haar armen te nemen. Wat een afwisse-
die haar direct als zijn zusje introduceerde.
lende middag. En wat was het bijzonder om na al die indruk-
In haar werk komt veel muziek voor, ook in haar meest
ken nog even met de filmmaker zelf na te kunnen praten in
recente bundel Nieuws van nergens. Een ander thema is de
het café van Desmet. Te kort eigenlijk. We hopen dat er het
dood van haar dochter Margit, die in 2001 op de Dam door
volgend voorjaar veel filmliefhebbers op ons 8e Plantage
een vrachtwagen werd overreden.
Filmfestival af zullen komen. Het zal ongetwijfeld weer heel mooi weer zijn, en u zult ongetwijfeld opnieuw een onvergetelijke middag hebben. Ineke Vlug
Over haar geboortejaar schreef Enquist:
1974
Een jaar als geen ander, oranje vlammen Terugblik
knetterden onstuitbaar over het veld, hoog boven het gras vloog de kogel het doel in.
De tangolessen en uitleg in de bomvolle Gelaghkamer van
Ook wij waren winnaars, een dochter
de SOOP van 29 april waren geweldig. Naast filmfragmen-
met dijen als broodjes gierde van vreugde
ten met o.a. Charlie Chaplin die een tango tracht te dansen,
omdat ze er was, in ons bed, voorgoed.
oude fragmenten van legendarische Argentijnse tangodansers, was het hoogtepunt echter de demonstratie van de
Dat ze verloren, die voetbalsoldaten, vijandig
tango die de tanige Arjan Sikking met zijn partner Marianne
vuur om hun oren floot – het betekende
van Berlo ten tonele brachten op enkele vierkante meters.
niets, het raakte ons nauwelijks, we hadden
Oud en jong, dik en dun danst de tango in de Latijnse landen en de teksten gaan over lief en leed, maar ook over de
gewoon niet opgelet. Hoe dom, overmoedig,
dagelijkse gebeurtenissen in buurt en dorp. De tango werd
onachtzaam wij waren. In dat feestelijk jaar
bovendien in het begin gezien als een platte en minderwaar-
werd het scherpste verlies in gang gezet.
dige aangelegenheid, maar heeft inmiddels alle lagen van de bevolking bereikt. Het was een verslavende happening waarbij de aanwezigen zin kregen eens een proefles te
Hieruit blijkt tevens haar belangstelling voor voetbal; ze is
gaan volgen in onze ‘buurttangoschool’ Tango Argentino
een vaste medewerker aan het tijdschrift Hard gras.
aan de Plantage Muidergracht. Deze lessen zullen begin
In 2008 schreef Opzij dat Enquist had besloten met schrij-
september weer plaatsvinden (zie www.tangoalma.info en
ven te stoppen. Een onbegrijpelijk bericht, aldus de schrijf-
let op de aankondiging in de Buurtkrant).
ster.
Hun passie spreekt ook uit het werk van Marianne van Berlo - zij is behalve Tangodanseres ook beeldend kunstenaar -,
Het was een erg boeiende middag, voor een ietsje teleur-
dat in de Soop-ruimte was tentoongesteld.
stellend aantal leden.
Bulletin | Vrienden van de Plantage | 18e jaargang nummer 3
3
Terugblik
uitgeprocedeerde asielzoeker. Hoe zou het daar zijn met de afvalverwerking?
Met stralend weer vond afgelopen zomer op zondag 4 juli het feest in het Wertheimpark plaats. Het werd zeer druk bezocht door buurtbewoners, passanten en kinderen. Prachtige muziekuitvoeringen hebben we gehoord. Het begon met het Gouwe Ouwekoor, daarna zong Celine Cairo die steeds beter wordt en internationale successen scoort. Zij werd gevolgd door Lunation. Knap was de uistraling en
Dus: eerst voorzichtig om je heen kijken voor je iets weggooit of bij het vuilnis zet. Of een welwillend oor lenen aan het ‘menselijk afval’ dat ook in de Plantagebuurt aanspoelt. En bedenken dat je blij moet zijn dat jij niet in de positie verkeert van degene die zijn waardigheid terzijde moet schuiven om te bedelen. Joke van der Weij
de muziek van vier jongelui met een a capella optreden. Zij noemen zich Herman in een bakje Geitenkwark. De afsluiting door de Fanfare van de eerste Liefdesnacht doet altijd weer naar meer (en terug-)verlangen. Zonovergoten en voorzien van drank en lekkernijen van Bakkerij Plantage en Eik en Linde zijn zeer velen geruime tijd blijven hangen in het park. Een mooie wijn was te proeven bij Wijnkoperij De Hermitage. Het was een middag van ontspannen, zittend of liggend in het gras, luisterend en kijkend. Vele handen maakten licht werk bij het opbouwen en afbreken van de stalletjes en het park lag er na afloop schoner bij dan na menige andere zondag. De organisatie was in handen van de Plantage Weesperbuurtvereniging en de Vrienden van de Plantage (in samenwerking met het Huis van de Buurt).
nieuws Zoals u misschien al heeft gezien hebben we de site van de Vereniging vernieuwd. Sinds vorige maand is deze “in de lucht”, weliswaar nog in rudimentaire vorm en volop in bewerking, maar toch! Zo staan er onder meer al wat gedichten op en Bulletins van de afgelopen jaren. Ons lid Arie van Zuijlen heeft onze site, in samenspraak met de bestuursleden, opnieuw ontwikkeld. We zijn hem hiervoor zeer erkentelijk. Dit Bulletin is het eerste in deze vernieuwde stijl. Inmiddels hebben we ook een mooie folder, eveneens ontworpen door Van Zuijlen, laten drukken. Deze wordt in de komende weken in onze buurt verspreid om onze Vereniging – voor zover nog nodig – meer bekendheid te
Observaties uit de buurt
geven. Bezoek onze site www.vriendenvandeplantage.nl en overtuig uzelf.
Afvalverwerking is kostbaar geworden. Tenminste, de mijne wel. De steeds verdergaande afvalscheiding neemt namelijk steeds meer tijd en plaats. Tijd = geld, dat weten we
Wat de site betreft werken we aan de vervolmaking. We houden ons zeer aanbevolen voor uw suggesties voor verbetering; graag mailen naar
[email protected]
allemaal. En qua plaats: denk eens aan de m2 prijs van een gemiddeld optrekje in de Plantagebuurt. Aparte plasticopslag gaat zo wel in de papieren lopen. Maar mijn afvalverwerking is ook op een andere manier een aanslag op mijn portemonnee. Afgelopen week was het weer twee keer raak. Toen ik met mijn brave zakjes plastic bij de container stond, werd ik aangeklampt door een uitgeprocedeerde asielzoeker uit Soedan. Een wanhopig verhaal over twee dochters in de Ardennen en geen geld voor een treinkaartje. Hij had al 52 mensen aangeklampt en slechts één daarvan had hem willen aanhoren. Een aardig meisje gaf hem haar laatste tientje. ‘Een meisje van 16, mevrouw! Alleen zij. Ik schaam mij zo!’ De rest had hem als een lastig insect weggewuifd. Wat er ook van waar was, ik wilde niet nummer 53 zijn en deed mijn portemonnee open.
www.vriendenvandeplantage.nl
Twee dagen later sleepte ik een oud vloerkleed de straat op voor de vuilnisophaaldienst. Een besnorde man van middelbare leeftijd bood aan om me te helpen. Graag. Daarna kwam een hoffelijk verzoek om een kleine bijdrage aan zijn levensonderhoud. Tuurlijk. Hij was Irakees, maar over een maand ging hij naar Roemenië. Daar kon je nog terecht als Bulletin | Vrienden van de Plantage | 18e jaargang nummer 3
4
ALs huizen konden spreken, aflevering 7
De schuilsynagoge
Als huizen konden spreken is een serie verhalen over de lot-
Het echtpaar Elisabeth (1902-?) en Salomon (1908-1976)
gevallen van de huizen in de Plantage. Vanaf eind 19e eeuw
Mendes Coutinho-Sarphati kwam vlak voor de oorlog in het
verhuisden veel Joden die hun omstandigheden wisten te
benedenhuis wonen. Coutinho was de sjammasj (koster)
verbeteren vanuit de overbevolkte Jodenbuurt naar dit deel
van de Portugese Israëlitische Gemeente in de vlakbij gele-
van Amsterdam dat rijk is aan groen en cultuur.
gen Snoge. In 1941 verhuisden zij naar de 2e verdieping. Bij
De oorlog liet hier in vrijwel elk huis zijn sporen na.
een van de laatste razzia’s in mei 1943 werden ze op trans-
Samen met de huidige bewoners zoekt Denise Citroen naar
port gesteld naar Westerbork. De Snoge sloot haar deuren.
deze verborgen geschiedenissen.
Dankzij het Ariërbewijs van Elisabeth waren ze drie maanden later weer terug in Amsterdam. Dit bewijs hadden ze te danken aan hun buurman Cees Teutscher (1912), die al eerder haar vader Joseph en zuster Marianne met valse pa-
De kelder van Nieuwe Keizersgracht 33 werd in de oorlog gebruikt als tijdelijke opslag van in de onderduik gestorven Joden die graag Joods begraven wilden worden. Het was een hachelijke onderneming om de lijken weg te brengen naar het Jodenmanussie, zoals de Israëlitische begraafplaats Zeeburg in de volksmond werd genoemd. Ruud Schimmel, al 40 jaar eigenaar/bewoner van het benedenhuis, heeft allerlei verhalen over het rijke religieuze verleden van zijn huis bij elkaar in een map verzameld.
pieren uit de Hollandsche Schouwburg had weten te krijgen. Vanaf het najaar 1943 tot aan de bevrijding in 1945 werden er op zaterdag overdag en met Joodse feestdagen diensten gehouden op de 2e verdieping. In het diepste geheim was bovendien de kelder aan de achterkant van het huis ingericht als mikwe (ritueel bad). Dit was alleen mogelijk omdat de toenmalige bewoner van het benedenhuis, de schilder Anton Witsel (1911-1977), meehielp waar hij kon. Elisabeth droeg al voor de oorlog de zorg voor de rituele reiniging van overleden Joodse vrouwen. Hier ging ze mee door toen de overleden onderduikers, zowel mannen als vrouwen, tijdelijk in de kelder van het benedenhuis werden bewaard. In ieder verhaal over de schuilsynagoge speelt het volgende wonder een belangrijke rol. Op Rosh Hashana 1944 werd er
Art Nouveau
tijdens een druk bezochte dienst op de deur gebonsd en bij
Bij de eerste aanblik van de gevel valt op dat dit huis uit
het opendoen trof Elisabeth een gevreesde SS-er tegen-
1902 anders is dan de buurhuizen, als een eenling te mid-
over zich. Dankzij haar tegenwoordigheid van geest wist ze
den van een groep vrienden, samen maar toch apart. Dat het hier om een prachtig voorbeeld van Art Nouveau gaat, zie je pas goed als je dichterbij komt: de balkonversiering, het tegeltableau in de portiek, de bewerking van de houten voordeuren, de sierlijke handgrepen, alles ademt de verfijnde stijl van deze periode. Met veel gevoel voor detail laat Ruud momenteel de balkons aan de achterkant in oude glorie herstellen. Trots laat hij de houtverbindingen zien van de gefiguurzaagde houten balkonspijlen die in het tuinhuis klaarliggen om hun taak te gaan vervullen. Bij zijn komst in 1971 vond Ruud een paar overblijfselen als tastbare
Anton Witsel © Erven Anton Witsel
herinneringen aan het religieuze Joodse leven dat dit pand
de man de deur te wijzen door hem kalm maar beslist de
gekend heeft: een mezoeza aan een deur, die bij het schil-
andere kant op te sturen naar het adres Keizersgracht 33
deren helaas is verdwenen, en een tijdklok bij de meterkast,
bij het Centraal Station. Intussen waren de mannen vanaf
een modern alternatief voor de sjabbesgoi, die tijdens de
2-hoog het dak op gevlucht. Zij konden later een voor een
sjabbat de familie van licht voorzag.
het huis weer verlaten. Voor hun inzet en moed zijn zowel
Zijn vertrouwdheid met de Joodse gebruiken en uitdrukkin-
Sam als Elisabeth na de oorlog geëerd.
gen heeft Ruud van huis uit meegekregen. Zijn vader groeide op in een katholiek gezin in de Transvaalbuurt en maakte
Kort na de oorlog kwam de familie Mennes op de 2e
op straat en als sjabbesgoi het Joodse familieleven van
verdieping wonen. Dochter Nola was toen drie maanden
dichtbij mee. Ruuds vrouw Ada Nung, overleden in 2002,
oud, en is er nooit meer weggegaan. Op deze etage is de
was met haar eigen ensemble een bekende vertolkster van
indeling en het houtwerk nog helemaal in oorspronkelijke
Jiddische en Ladino liederen.
staat: de alkoof tussen voor- en achterkamer, de schuifdeu-
Bulletin | Vrienden van de Plantage | 18e jaargang nummer 3
5
ren tussen de kamers, de koperen haakjes aan de deuren
Ook in de plantage
en alles even mooi en strak in de verf. In de keuken wijst
16 en 17 oktober, 12.00 tot 19.00 uur
Nola aan waar een etage hoger in eenzelfde keuken tijdens
Doksalon, een ‘onbeschaafd’ evenement
de oorlog de plek was van een dubbelwandige kast waarin
Plantage Doklaan 8-12,Toegang gratis
iemand zich kon verbergen. Ook die kast heeft levens weten
Voor de 8e keer vindt de Dok-
te redden. Een kopie van Witsels tekening van een illegale
salon plaats. Twintig kunste-
dienst hangt aan de muur tussen de ramen met bovenin
naars exposeren een weekend
het glas-in-lood, dat ook op de tekening te zien is. Onder
lang in deze geweldige ruimte,
de regelmatige bezoekers die Witsel heeft getekend treffen
de voormalige Plantagekerk,
we de bewoner van 3-hoog Jeremias Barth (1894-?), verder
aantrekkelijk geprijsd werk:
Willem Mendes da Costa (1914-1944), Eitje, Rodrigues
schilderijen, aquarellen, tekenin-
Pareira, Italiaander, Stokvisch, Rood en Vega. Het is niet
gen, grafiek, beeldhouwwerken,
moeilijk je voor te stellen hoe de naar verluidt soms wel
ceramiek, etc. Verder zijn er
dertig mannen de voorkamer vulden met hun gedempte
performances, muziek, zang- en
geschuifel, gemompel, gekuch en gezangen.
dansvoorstellingen, drankjes en hapjes, een loterij met een
Huis van rabbijnen
kunstwerk als hoofdprijs. Kinderen van bezoekers kunnen
Begin 20e eeuw werd het benedenhuis bewoond door de
creatief aan de slag onder leiding van de kunstenaars.
familie Cattella die diverse functies in het kerkbestuur van de Snoge bekleedde, en vlak na de oorlog kwam opperrabbijn Justus Tal vanuit de onderduik in het pand wonen.
Cultuur in de middag
Op de binnenplaats werd de jaarlijkse loofhut gebouwd met
Sint Jacob, Plantage Middenlaan 52
een volgens de voorschriften gedeeltelijk open dak, zodat
Dr. Sarphatihuis, Roetersstraat 2
de sterren erdoorheen schijnen. Dat speciale dak en wat
Dit nazomer- en winterseizoen worden in het Dr. Sarphatihuis
eronder gebeurde oefende een grote aantrekkingskracht
en in St. Jacob weer tal van prachtige klassieke muziekuit-
uit op de buurkinderen. Als Nola zich over het balkon van
voeringen gepresenteerd door jonge musici op internationaal
haar slaapkamer heen boog keek ze recht naar binnen. Zij
niveau onder de naam Musicians Worldwide.
en haar zusje hielden het bij kijken, maar haar buurjongens mikten vanaf het belendende dak propjes in de loofhut.
Zondag 19 september, 14.00 uur, Atrium van Dr. Sarphatihuis
Na het overlijden van Tal in 1954 kwam er opnieuw een
Aleksandra Anisimowicz (sopraan) en Shuann Chai
rabbijn in huis: de uit Hongarije afkomstige Jacob Zwi Katz
(piano) o.a. aria’s van Mozart.
(1890-1963), die dankzij bemiddeling van de koningin naar Nederland kon komen. Beide rabbijnen waren verbonden
Zondag 26 september, 14.00 uur, Grote Zaal van Sint Jacob
aan de synagoge in de Nieuwe Kerkstraat, in de wandeling
Nazomerborrel met de Clarionetten Capel en Pietsiekata
de Russensjoel geheten. Meneer A. Aronson, oud-beheerder van de synagoge, kan zich de eerste ontmoeting met
Zondag 10 oktober, 14.00 uur, Atrium van Dr. Sarphatihuis
deze vermaarde rabbijn nog goed herinneren, Katz’ lange
Musiforume een programma met licht klassieke muziek. Het
witte baard maakte minstens zoveel indruk als zijn wijsheid.
gemengd koor telt ca 45 leden en zingt voor u van licht klas-
Sam Mendes Coutinho is niet lang voor zijn dood in 1976
siek tot meezingers van o.a. de Jantjes.
nog eens bij Ruud en Ada aan de deur geweest. Ruud: Ik had toen geen oog voor de historie, was druk met andere
Zondag 18 oktober, 14.00 uur, Atrium van Dr. Sarphatihuis
dingen, ik had hem graag nog van alles willen vragen en
Elsa Benoit (sopraan) en Benjamin Spa (piano) met o.a.
naar hem willen luisteren. Ada heeft thee met hem gedron-
Frans repertoire.
ken. ’s Nachts zag ze soms een oude rabbijn door het huis dwalen. Dankzij Anton Witsel zijn de rabbijnen uit die tijd
Zondag 7 november, 14.00 uur, Grote Zaal van Sint Jacob
nog steeds te zien.
Seniorenpopkoor Lust for Life met zowel Nederlands als
Bij het weggaan zie ik hoe de leeuw die alles zag vanaf het
buitenlands repertoire.
dak over het pand waakt. Denise Citroen (tekst en foto’s)
Bent u slecht ter been of vindt u het fijn dat iemand u vergezelt? Neem dan voor gratis vervoer en begeleiding uiterlijk 5
Reeds gepubliceerde verhalen uit deze serie zijn ook te
dagen voor de voorstelling contact op: 06 411 95 603.
vinden op de Communitysite van het Joods Monument: www.communityjoodsmonument.nl/search/95/nl Bulletin | Vrienden van de Plantage | 18e jaargang nummer 3
6
