Iriscopie
Irissen met andere ogen bekeken Deel 2
Spijsverteringsorganen 10.1 10.2 10.3 10.4 10.5 10.6 10.7
Spijsverteringsenzymen Maag Darmen Pancreas Lever Galblaas Middenrif
Hoofdorganen 11.1 11.2 11.3 11.4 11.5 11.6 11.7 11.8 11.9 11.10 11.11 11.12 11.13 11.14
Inleiding Medulla Seksimpulsen en dromen Angsten en bezorgdheid Coördinatie en beweging Vitaliteit en levenskwaliteit 5-zintuigen Zelfbeeld en bloeddruk Spraak en horend leren Mentale capaciteiten en intuïtie Hypofyse Pijnappelklier- Epifyse Visueel leren en perceptie Evenwicht en epilepsie
Luchtwegen 12.1 12.2 12.3 12.4 12.5 12.6
Voorhoofd Sinussen en neus Ogen Oren Mond - keel - gebit Borstkas en longen
Hartgebied 13.1 13.2
Hart Solar Plexus
Milt 14
Milt
Wervelkolom en schouders 15.1 15.2
Rug Nek en schouders
Buik- en bekkengebied 16
Buik- en bekkengebied
Been, lies en adrenalineafgifte 17
Been, lies en adrenalineafgifte
Urogenezone 18.1 18.2 18.3
Nieren Urinewegen Blaas
Geslachtsorganen 19.1 19.2 19.3
Vagina Eileiders en zaadleiders Baarmoeder en prostaat
Borsten 20
Borsten
Arm en hand 21
Arm en hand
Huid 22
Huid
VOORWOORD DEEL II In dit boek gaan we eens uitgebreid kijken naar wat de organen ons te zeggen hebben. Het eerste deel bevat meer de technische gegevens over irisfenomenen met hun karakteristieke achtergronden. In het tweede deel komen de verhalen van de organen aan bod. Daarbij heb ik zoveel mogelijk de organen onder de loep genomen die op de topografiekaarten van beide irissen zijn vermeld. Mogelijk zijn er enkele niet benoemd, maar dat neemt niet weg dat de belangrijkste gegevens toch in dit boek terug te vinden zijn. De iriskaarten zijn inmiddels aangepast. Voorheen werd ik regelmatig met het probleem geconfronteerd dat bepaalde organen niet op de plek waren terug te vinden van de oorspronkelijke en bekende iriskaarten, terwijl er wel duidelijke klachten waren gesignaleerd. Herhaaldelijk zag ik wel op een plaats, iets voorbij de oorspronkelijke ligging, aanwijzingen die op het veld van het aldaar vermelde orgaan niets te betekenen hadden. Omdat ik dit vaak tegen kwam, werden een aantal zaken me steeds duidelijker. Een bekend voorbeeld is de baarmoeder. Op de kaarten die het meest in omloop zijn staat de baarmoeder samen met de prostaat vermeld in het linker oog op ongeveer 7.00 uur en in de rechter iris op ongeveer 5.00 uur. In de praktijk blijkt echter dat de baarmoeder een grotere plek behoort toegewezen te krijgen, namelijk in het linker oog tussen 6.00 en 7.00 uur en in het rechter oog van 5.00 naar 6.00 uur. De prostaat is daarentegen wel goed op de kaarten aangegeven. Voor zover ik het heb kunnen controleren in de ruim 12 jaar dat ik intensief met iriscopie werk heb ik daar geen veranderingen in opgemerkt. Bij het bespreken van de organen in dit tweede deel dienen we met enkele zaken rekening te houden. Op de allereerste plaats is niets bindend en staat ook niets vast. Het enige wat we kunnen zeggen over wat we in de irissen zien, op welke orgaanzone dan ook, is dat de persoon groeiprocessen kan doormaken die essentieel zijn voor zijn zielsontwikkeling. leder wezen maakt processen door. Via de irissen kunnen we enigszins aflezen op welk levensgebied deze processen zullen kunnen plaatshebben. Wat de persoon met deze groei-impulsen gaat doen en hoe hij daarmee omgaat, is niemand bekend dan alleen deze persoon zelf. Zo werkt dat in de horoscoop ook. Planeetstanden getuigen alleen maar van spanningsvelden, groeimogelijkheden en verbeteringskansen die het leven van de persoon in kwaliteit kunnen doen toenemen. Het ligt aan hem of hij er iets mee wil doen, of juist niet. In de iriscopie maken we gebruik van irisfenomenen. Frappant is dat de uitkomsten dikwijls heel erg op die van de horoscoop lijken. Daarom heb ik bij een aantal organen ook en passant de planeetinvloeden beschreven in de hoop dat ze op deze wijze enkele extra aanvullingen kunnen verschaffen. Ooit heb ik lessen gegeven waarin ik irisdia's naast de horoscoop van de persoon heb bekeken. Het was verrassend te zien dat de iriscopie met duidelijker aanwijzingen op de proppen kwam dan de medische astrologie. Kijken we in de horoscoop bijvoorbeeld naar een strijdpositie van Venus, dan weten we, astrologisch gezien, niet goed op welk lichaamsdeel de spanningen zich kunnen vastzetten. Dat kan in de ogen zijn, de alvleesklier of de huid, om maar eens wat voorbeelden van Venus-organen te noemen. Iriscopie laat dit echter wel heel duidelijk zien, want we kunnen fenomenen in de irissen terugvinden op een van de genoem-de Venus-organen. Het orgaan wordt dus opvallend gemaakt door een iristeken. Een enkele keer zijn het meerdere Venus-organen tegelijk en dan weten we dat de gevoelsbeleving van de persoon een stuk complexer is dan wanneer het maar om een teken gaat. Orgaansystemen worden onderverdeeld in de aparte organen die erbij betrokken zijn. Elk orgaan heeft zijn eigen aandeel in het totale pakket van gegevens. Krijg je al de kriebels om op ontdekkingsreis te gaan? Welnu, de deur naar een 'nieuwe' wereld staat voor je open Vergelijken van de irissen Aangezien de rechter iris de rechter lichaamshelft onder de loep neemt, zien we de linker lichaamshelft in de linker iris terug. Voor de irisdiagnose is een vergelijk tussen beide ogen noodzakelijk. In het linker oog vinden we de 'gevoeligheden' in de jeugd terug, terwijl de rechter iris toont hoe we ermee om kunnen gaan in de toekomst en wat we er tot nu toe al mee hebben kunnen doen. Het linker oog vertelt dus over ons verleden, over datgene wat we achter ons hebben liggen en welke zaken we als 'bagage' hebben meegenomen die tijdens de eerste fase van ons leven al voelbaar kunnen zijn geweest. Het rechter oog zegt dan iets over onze toekomstmogelijkheden en over wat vorm kan gaan
krijgen uit al die dingen die we doen of laten in het Hier-en-Nu. A) Is een oog rommeliger of smoezeliger dan het andere, dan kunnen we daar een conclusie uit trekken. Stel bijvoorbeeld dat het linker oog meer tekens bevat dan het rechter oog; dan heeft de persoon het in zijn jeugd, vaak tot en met de puberteit, best wel moeilijk gehad en al het een en ander aan uitdagingen en spanningsvelden meegemaakt. In deze situatie is het rechter oog rustiger en/of schoner van tekens, wat de betekenis heeft dat het in de toekomst veel rustiger zal verlopen in het leven van deze persoon. Hij heeft dan voor zijn gevoel het ergste gehad. B) Is echter het linker oog rustiger dan het rechter oog, dan is er sprake van een rustige jeugd en een wat drukkere levensfase na de puberteit. In de kinderjaren heeft deze persoon de tijd en de rust gekregen om zijn krachten te kunnen bundelen. Om later een aantal uitdagingen op een zo goed mogelijke wijze het hoofd te kunnen bieden. Dat betekent natuurlijk niet dat personen met deze verschillende irissen per definitie een heel moeilijke toekomst tegemoet gaan; het betekent alleen dat hij na een rustige start pas op latere leeftijd zijn levenspakketje ter hand neemt en de uitdagingen hierin aangaat. C) Zijn beide ogen even smoezelig en vol tekens, dan is er veel tijd en volharding nodig om tot bevredigende resultaten te komen in de leerprocessen. D) Als laatste mogelijkheid kunnen we zien dat beide irissen rustig zijn en weinig tekens bevatten. Dat wil niet zeggen dat de persoon dan op zijn luie gat kan gaan zitten, omdat er toch nauwelijks iets gebeurt. Het zegt veel meer dat de persoon een goede basis in zich heeft om met problemen om te gaan, ook al zijn ze nog zo moeilijk in de mening van zijn omgeving. Zware levensmomenten kunnen wel degelijk een rol spelen en kunnen hem daarbij tot het uiterste stimuleren. Hij zal daarbij dan ook van alles uit de kast willen halen om er iets positiefs van te maken. Zo zie je dat er niet meteen een oppervlakkig oordeel over geveld kan worden. In de praktijk blijkt dat zeer veel mensen eenvoudigweg door het leven aangeraakt gaan worden. Er is maar een klein aantal mensen dat het gemakkelijk heeft. We hebben allemaal immers hetzelfde doel na te streven: we willen een 'beter mens' worden, of we het ons nu bewust zijn, of niet. 10.1 DE SPIJSVERTERINGSENZYMEN Het goed verteren van voedsel is van uiterst belang voor de vitaliteit en de gezondheid. Daar hebben we de spijsverteringsorganen voor, waarin enzymen en hormonen uitgescheiden worden ter vertering van het voedsel. Het spijsverteringskanaal behoort, evenals de huid, tot het ectoderm, oftewel de buitenkant van het lichaam. Hier vindt uitwisseling plaats tussen de buiten- en de binnenwereld. De darmwand heeft een oppervlakte van 300 tot 400 m2 en is het grootste contact via tussen mens en omgeving. Daar waar de vertering begint, hebben we alleen controle over het kauwen zelf. Is het voedsel eenmaal doorgeslikt, dan hebben we er geen enkele macht meer over. Gelukkig gaat dit zeer complexe verteringsproces 'vanzelf en is het prettig dat we er niet bij hoeven na te denken. Voordat voedsel tot voeding kan worden, dient het eerst tot kleinere eenheden te worden afgebroken (eiwitten tot aminozuren, koolhydraten tot enkelvoudige suikers, vetten tot vetzuren en glyceriden). Onvolledig afgebroken voedsel is in principe vijandig voor het lichaam en wordt in de lever door witte bloedcellen vernietigd of met de gal uitgescheiden. De darm fungeert als een poort met poortwachters. Het bloedvat dat de nutriënten vanuit de darm het lichaam binnenbrengt, wordt dan ook terecht de 'poortader genoemd. We zullen maar bij weinig mensen een perfect functionerend spijsverteringssysteem aantreffen. Erfelijke factoren en het onzorgvuldig omspringen met dit systeem laten hun sporen achter. We hebben dus te maken met aangeboren en verworven (bijvoorbeeld alcoholmisbruik) mankementen. Spijsverteringskwalen komen zeer veelvuldig voor. Ze zijn in Nederland de oorzaak van 13% van alle sterfgevallen en van 17% van de ziekenhuisopnamen. Daarbij heb ik het nog niet eens over de andere lichaamsklachten die zich niet in het maag-darmkanaal uiten, maar op andere plaatsen in het lichaam voorkomen en die toch hun oorsprong vinden in een spijsverterings 'fout'. Nog even terug naar de spijsvertering: de bewegingen van maag en darmen zorgen voor het kneden en mengen van de voedselbrij en het transport door de darm. Het spijsverteringsproces is een van de meest energieverslindende activiteiten; het kost meer energie dan bijvoorbeeld joggen! Het spijsverteringsproces wordt voorbereid door het zien, horen en ruiken van voedsel. Er wordt dan reflexmatig speeksel, maagsap, pancreassap en gal afgescheiden. Het werkelijke verteringsproces begint met het kauwen. waardoor het voedsel mechanisch wordt verkleind en gemengd met het speeksel dat het enzym amylase bevat voor de afbraak van zetmeel tot een suiker. Dat is te proeven wanneer je een stukje brood wat langer in je mond houdt; het gaat na verloop van tijd iets zoeter smaken. Het voedsel wordt in de maag actief gekneed en gemengd met maagsap. Amylase kan hier
nog 1 a 2 uur actief zijn. Het maagsap bestaat o.a. uit water, slijm, elektrolyten, zoutzuur, pepsine en de 'intrinsieke factor'. Deze intrinsieke factor is noodzakelijk voor de opname van vitamine B12. In rust worden slechts kleine hoeveelheden maagsap afgescheiden waarvan de zuurgraad neutraal tot licht alkalisch is. Tijdens de maaltijd wordt echter de afscheiding van sterk zuur maagsap aanzienlijk opgevoerd. Onder invloed van zoutzuur wordt in de maagwand het eiwit splitsende enzym pepsine gevormd. Het zure milieu zorgt voor een optimale werking van pepsine: het denatureert eiwitten, waardoor de meeste bacteriën gedood worden en het maakt anorganische mineralen geschikt voor opname in het lichaam. De regulering van hormonen staat onder invloed van afbraakproducten van eiwitten. Deze stimuleren de afscheiding van gastrine en gastrozymine uit het maagslijmvlies. Gastrine bevordert de maagzuurproductie en maagbewegingen; gastrozymine stimuleert de productie van enzymrijk maagsap. Zodra deze eiwitafbraakproducten het duodenum (=Twaalfvingerigedarm) bereiken, wordt ook daar gastrine afgescheiden, hetgeen de maag verder stimuleert tot maagsapsecretie. De stapsgewijze maaglediging wordt gereguleerd door de aanwezigheid van de voedselbrij in het duodenum en door het hormoon enterogastron dat door het duodenumslijmvlies wordt geproduceerd. Veelvuldig gebruik van maagzuurtabletten ontregelt dit proces en kan op den duur chronische spijsverteringsproblemen geven; bijvoorbeeld een versnelde maaglediging of een slechte eiwitafbraak. De dunne darm, die meer dan 6 meter lang is, is onderverdeeld in het duodenum (twaalfvingerige darm), het jejunum (middendeel) en het ileum (kronkelinge deel). In de dunne darm vindt verdere afbraak plaats door enzymrijk pancreassap en darmwandenzymen. Koolhydraten worden het snelst verteerd; daarna volgen de eiwitten en dan de vetten. Het einde van de maaltijd wordt aangegeven door een vettige spijsbrij in het duodenum, waardoor de afgifte van het hormoon enterogastron wordt gestimuleerd. Dit hormoon remt, behalve de maagbewegingen en maaglediging, ook de productie van maagsappen af. In de dunne darm wordt een alkalisch sap afgescheiden dat koolhydraat-, eiwit- en vet splitsende enzymen bevat ter aanvulling van het werk van de pancreasenzymen. Naast de enzymen uit deze spijsverteringssappen zijn er talrijke enzymen gebonden aan het membraan van de slijmvliescellen van de dunne darm. Deze zijn van belang voor het afbreken van nog overgebleven koolhydraatfragmenten tot enkelvoudige suikers en van eiwitfragmenten tot aminozuren. Ze ronden ais het ware de spijsvertering af. Lactase dat lactose splitst in galactose en glucose, is daar een voorbeeld van. Een beschadigd of vervuild darmslijmvlies vermindert daarom de mogelijkheid van voedselafbraak tot de kleinste eenheden en zijn membraangebonden enzymen. In het duodenum monden vlak naast elkaar de afvoerkanalen van pancreas en galblaas uit. Een goede chronologie van gal- en pancreassecretie is van belang voor een optimale vetvertering en vetopname. Het pancreassap heeft het grootste aandeel in de vertering van het voedsel! De zure spijsbrij die mondjesmaat wordt afgescheiden door de maag, stimuleert de afgifte van het hormoon secretine uit het duodenumslijmvlies en zet de pancreas aan tot afscheiding van een alkalisch waterig sap. De alkalische sappen van pancreas, gal en duo¬denum maken de zure spijsbrij neutraal tot licht alkalisch, zodat een zuurgraad wordt bereikt die optimaal is voor de werking van de pancreasenzymen. Afbraakproducten van koolhydraten stimuleren de afgifte van een tweede hormoon door het duodenumslijmvlies: cholecystokinine-pancreozymine. Dit hormoon onderhoudt de secretie van enzymrijk pancreassap en regelt de galuitscheiding door contractie van de galblaas. Het pancreassap bevat enzymen voor de afbraak van voedingsbestanddelen als koolhydra¬ten, eiwitten, vetten, cholesterol, fosfoiipiden en nucleTnezuren. Deze enzymen zijn: amylase, trypsine, chymotrypsine, carboxipeptidase, lipase, cholesterolesterase, fosfolipide A en nuclease. De lever is het belangrijkste stofwisselingsorgaan. Het is een zeer complex orgaan met talloze functies in de stofwisseling van eiwitten, koolhydraten, vetten, hormonen, vitaminen en van buitenaf aangevoerde stoffen. Wat betreft de spijsvertering is de gasproductie van belang. Levercellen scheiden gedurende de hele dag gal af, welke in de galblaas wordt geconcentreerd en opgeslagen. Tijdens de spijsvertering wordt onder invloed van het hormoon secretine de gasproductie tweemaal zo hoog. Het hormoon cholecystokinine-pancreozymine zorgt vervolgens, via stimulering van de samentrekking van de galblaas, voor de afgifte van gal in het duodenum. Daar is het nodig voor een goede vertering en opname van vetten en de daarin opgeloste stoffen (bijvoorbeeld vetoplosbare vitaminen).
In het laatste deel van het ileum wordt 90 - 95% van de galzuren opgenomen en via de poortader teruggevoerd naar de lever. Zo circuleren galzuren 6 a 10 keer per etmaal in deze kringloop. Slechts een klein deel van de gal gaat verloren met de ontlasting. Uiteraard wordt dit opnieuw aangemaakt. Samen met de galvloeistof worden door de lever afbraak-, afval-, gifstoffen en kleine imuuncomplexen afgevoerd. De belangrijkste functie van gal is echter de emulgering van vetten, d.w.z. dat de samenhang van de vetten verdwijnt en de vetten in zeer kleine vetbolletjes verdeeld worden. Daardoor wordt het oppervlakte van deze vetbolletjes vergroot en kan zo beter worden blootgesteld aan de inwerking van de vet splitsende enzymen. Bovendien worden door deze emulgering de vetfragmenten vermengd met water, waardoor de opname door de darmwand en transport door het bloed wordt vergemakkelijkt. Als na 7 tot 9 uur de inhoud van de dunne darm in de dikke darm terechtkomt, zijn de meeste nutriënten opgenomen. In de dikke darm vindt resorptie plaats van water en mineralen. Het restant bestaat o.a. uit onverteerbare voedselbestanddelen, gal, intestinale secreties, afgestoten epitheelcellen van darmslijmvliezen, witte bloedcellen en grote hoeveelheden bacteriën (minstens 1/3 deel!). Na ca. 24 uur bereikt het als faeces het rectum en na 30 tot 120 uur kan deze substantie het lichaam verlaten. In de dikke darm vindt niet alleen resorptie plaats van water en elektrolyten, maar ook van metabolieten van de darmbacteriën zoals vetzuren met korte ketens, en verder vitamine B en K, ammonia en toxinen. Deze stofwisselingsproducten zijn belangrijk voor de lichamelijke functies. Spijsverteringsenzymen kunnen niet los gezien worden van de rest van de enzymen. Van de nutriënten maakt het lichaam enorme hoeveelheden enzymen aan die allerlei biologische reacties mogelijk maken. Er zijn meer dan 28.000 reacties bekend en geschat wordt dat in werkelijkheid meer dan 6 maal zoveel reacties plaatsvinden. De hoeveelheid enzymen die men in een leven kan produceren is per individu bepaald en gelimiteerd. Ook het aantal keren dat een enzym reacties kan katalyseren (dat is het versnellen of vertragen van een scheikundige reactie door de aanwezigheid van een katalysator) is beperkt.. Om niet vroegtijdig aan de limiet van het enzympotentieel te komen, dient de voeding voldoende nutriënten te bevatten als vitaminen, mineralen en aminozuren in de juiste verhoudingen en vooral ook enzymen (rauwkost) ter aanvulling van de eigen enzymen. Overmatige fysieke en mentale stress, koffie, alcohol, tabak en bepaalde medicijnen versnellen het gebruik van enzymen! Deze stoffen veroorzaken namelijk een toename van de enzymactiviteit in de lever. Ook hoge lichaamsconcentraties van vrije radicalen die bijvoorbeeld veroorzaakt worden door (mee-)-roken, gefrituurd of verschroeid voedsel, een chemisch vervuild milieu, stralingen enz. doen een extra aanslag op de enzymvoorraad. Het meest belangrijk is echter de kwaliteit van het voedsel, temeer daar naar schatting meer dan de helft van onze totale enzymproductie voor de spijsvertering nodig is. Het vermogen om een goede spijsvertering tot stand te kunnen brengen wordt onderhouden door de juiste voeding. Enzymrijke voeding kan voor een deel zichzelf verteren, enzymarme voeding daarentegen betekent een verspilling van onze eigen enzymen. Kwalitatief en kwantitatief 'verkeerde' voeding consumeren betekent steeds een aanslag op onze spijsvertering en zorgt voor een ontregeling ervan. Uiteindelijk leidt dit tot een slechte gezondheid, vroegtijdige veroudering en een verkorte levensduur. Het is zeer wel mogelijk dat de primaire grondslag van aandoeningen elders in het lichaam ligt, bijvoorbeeld in een onvolledige voedselafbraak tezamen met andere ongunstige darmfactoren. Daardoor worden er substanties het lichaam binnen gesluisd die daar niet thuishoren en die het immuunsysteem activeren. Ook wanneer er tezamen met veel vet en suiker eiwitten genuttigd worden, kan er een aanzienlijke vertraging van de eiwitvertering verwacht worden, met als resultaat verhoogde macromolecuuldumping in de darmen. Dit kan uiteindelijk resulteren in een toenemende passage door de darmwand van onvolledig afgebroken eiwitten. Dit leidt in het lichaam tot ongewenste reacties. Het gevolg van een verkeerde spijsvertering is een slechte opname van voedingsstoffen. Ongewenste substanties kunnen doorgelaten worden, zodat er een situatie ontstaat waarbij enerzijds te weinig van het goede en anderzijds te veel van het 'slechte' wordt opgenomen. Vitamine A en pantotheenzuur spelen, net als zink, een belangrijke rol bij de instandhouding van een goede conditie van het darmslijmvlies en zijn daarom van belang voor de selectieve doorlaatbaarheid van de darm. Onherroepelijk steeds verdergaande problemen in de gezondheid worden veroorzaakt door bijvoorbeeld:
a) verkeerde voedingsgewoonten b) operaties van de spijsverteringsorganen c) een defect aan de spijsverteringsenzymen zelf d) een gebrekkige omzetting van het pro-enzym in het actieve enzym (bijvoorbeeld bij mangaanen zinkgebrek) e) inactivering van enzymen door een ongunstige zuurgraad in het maag-darmkanaal of door gebruik van maagzuurremmers f) een defect in de aanmaak en/of afgifte van enzymen, door bijvoorbeeld alcoholmisbruik g) pancreatitis h) cystic fibrosis i) colitis j) ziekte van Crohn k) coeliakie I) galstenen en m) hepatitis. Chronisch slecht verteerd voedsel schept in de darmen een zeer ongunstige situatie: het veroorzaakt een snelle groei van ziekteverwekkende bacteriën, gepaard gaande met rotting en gisting. Vezelarme voeding doet hetzelfde. Het overwoekeren van de symbiotische flora remt het goed verteren en opnemen van voedingsstoffen flink af. De symbiotische microflora heeft o.a. functies als: synthese van vitamine K. B12 en foliumzuur, de productie van antibacteriële en tumoronderdrukkende stoffen, deelname aan het immuunsysteem, verlaging van serumcho-lesterol, detoxificatie van chemicaliën uit de voeding (bijvoorbeeld nitriet en sulfiet), productie van lactase en bevordering van de calciumopname. Vooral antibiotica kunnen deze symbiotische flora verstoren. Overmatige groei van bacteriën kan ook ontstaan ten gevolge van fistels, diverticulose, verstoorde peristaltiek en darmziekten. Bij bacterie-overgroei treedt er ontbinding en neerslag van galzouten op, waardoor vrije galzuren het darmslijmvlies irriteren en mogelijk zelfs colitis en colonkanker kunnen veroorzaken. Deze kanker is in verband gebracht met vet, proteïnen, alcohol, en (geraffineerde) suiker. Dit toont aan dat er wel degelijk een samenhang is tussen een verkeerd voedingspatroon, een bacterie-overgroei, galzuren en colonkanker! Het lichaam kan zo overspoeld worden met giftige stoffen, dat uiteindelijk een auto-immuunziekte kan optreden, zoals: -
reumatische aandoeningen, S.L.E., ziekte van Bechterew, ziekte van Crohn, colitis ulcerosa, cystische fibrose, -M.S., chronische leverziekten. glomerulonefritis. neoplastische ziekten e.d.
Al met al kunnen we in deze afwijkingen spreken van een voedselallergie en allerlei aandoeningen aantreffen in de vorm van bijvoorbeeld eczeem, migraine, M.B.D. reumatische vormen, thrombophlebitis, gedragsstoringen e.d. Dit is maar een kleine greep uit de totale informatie wat de spijsvertering betreft. Misschien heb ik nu voldoende kunnen onderstrepen hoe belangrijk gezonde voeding is en hoe slecht alle genotmiddelen in de meeste gevallen zijn. Hopelijk is de eigen gezondheid eens zoveel waard geworden dat we meer positieve aandacht aan de voeding kunnen besteden. We worden er alleen maar beter en mooier op. Als diagnosemiddel is o.a. iriscopie heel bruikbaar, maar de rest, en dat is eigenlijk het meeste, dienen we toch helemaal ZELF te doen. 10.2 DEMAAG Inleiding Binnen de krause ligt de maag, vrijwei direct tegen de pupilrand aan. Alleen wanneer de maag zijn verhaal vertellen wil met betrekking tot bewustwording van de eigenaar van dit orgaan, zijn er tekens
te zien in dit gebied. De meest bekende tekens zijn: een roze tot geheel fel wit oplichtende, brede maagring die net zo rond is als de pupil zelf, maar soms ook een donkere, smalle maagring. Een enkele keer kunnen we daar ook roodachtig pigment tegenkomen. Alleen bij een (te) kleine krauserand kan deze maagring er overheen liggen; dat betekent dat de maagzone zelf altijd wel een normaal veld heeft, maar dat alleen de krauserand klein of groot kan zijn. Hierin kan men zich makkelijk vergissen. Soms is het ook moeilijk om een krauserand te onderscheiden wanneer zich een maagring gevormd heeft; dan is alleen de maagring zichtbaar en niet de krause. In zulke gevallen is de krauserand dikwijls te vaag (tuberculosemiasma!) en valt daarom alleen maar de maagring op. De maag kunnen we beschouwen als een van de eerste onderdelen voor voedselvertering. Eigenlijk vindt de allereerste vertering in de mond plaats, want het inspeekselen is een voorverwerking voor koolhydraten. Het grotere werk wordt echter in eerste instantie door de maag uitgevoerd. Hele brokken dienen in dit orgaan zo goed mogelijk te worden gesplitst en flink met sappen doordrenkt te worden. Een slecht gekauwde boterham kan in de maag spanningen geven, want dan dient de maag op te knappen wat in de mond had moeten gebeuren. Elk onaf deel in het spijsverteringsmechanisme zorgt ervoor dat in een volgend stadium spanningen in verwerking ontstaan. Meestal kan het orgaan dat erop volgt zoiets wel redelijk goed opvangen, maar op den lange duur zullen deze spanningen hun tol gaan eisen en wel op de plaats waar deze spanningen zich het meest voordoen. In zulke situaties is het dan ook van belang te onderzoeken welk verwerkingsproces niet goed gefunctioneerd heeft. Ingrijpende onbehaaglijke gevoelservaringen zijn in staat om in de maag gistingsprocessen te creëren. Bij gistingsprocessen hebben we te maken met het feit dat bepaalde voedingsproducten niet goed worden verteerd, voornamelijk suikers en koolhydraten. Daar komen lucht en zure afvalstoffen bij vrij. De maagsappen vermengen zich met de ontstane afvalstoffen en zo ontstaat opgeblazenheid, of een gevoel alsof er een steen op de maag ligt. Naarmate er meer zure afvalstoffen in de maag vrijkomen, zal de maagwand gaan uitdunnen vanwege het etsende effect van deze zuren. Hoe dunner de maagwand daarvan wordt, hoe gevoeliger hij zal reageren op voedsel, wat naar binnen komt (voedsel = eten en drinken). Vooral andere zuurvormende en "ophitsende" producten kan hij steeds minder verdragen en dat zijn: -
koffie!!! chocolade!!! zure vruchten producten, waarin geraffineerde suikers verwerkt zijn alcohol sambal, kerrie, tabasco en andere hete kruiden.
Soms, en dat is wat we niet zo gauw zouden verwachten, kunnen zelfs basevormende producten overgevoelige reacties geven, zoals: -
komkommer paprika tomaten zoet fruit, vooral sinaasappels.
In de praktijk blijkt maar al te vaak hoe we verslingerd zijn geraakt aan koffie. Als we deze niet meer kunnen iaten staan om onze maag de rust te geven, die het zo hard nodig heeft om te herstellen, dan kunnen we spreken van een stevige verslaving. Mijn advies is bij maagklachten altijd: koffie definitief Iaten staan. ook niet een kopje tolereren, want dat leidt onherroepelijk naar meer, dus definitief stoppen! Meestal is de overgevoeligheid op sinaasappels of komkommer e.d. binnen twee a drie weken duidelijk verminderd en na minimaal twee maanden heeft de maagwand zich weer grotendeels hersteld. Waarom drinken juist maaggevoelige mensen zoveel koffie? Blijkbaar is er een grote behoefte aan afleiding van vervelende gevoelservaringen en willen we die bijvoorbeeld wegdrinken met ladingen koffie. Daarnaast hebben velen vaak zo'n zenuwslopende baan, dat ze optimaal alert moeten zijn om het werk zo goed mogelijk te blijven uitvoeren. in zo'n levensstijl 'past' koffie, omdat dit hen wakker kan houden. De grootste ramp is om 's morgens, direct als ze uit bed komen, of bij het ontbijt al te beginnen met koffie. Dit wordt voortgezet op het werk en gaat de hele morgen vaak continu door. Veel mensen hebben aan het eind van zo'n ochtend al zeker 6 koppen of meer achter de
kiezen. Als we de rest van de dag erbij zouden optellen, komen we al gauw op 10 of meer! Een mogelijke oplossing voor een verteringsprobleem kan het veranderen zijn van de wijze van fijnkauwen; het zal de maag zeker ten goede komen. Maar de dieper liggende oorzaak van het niet voldoende fijnkauwen van voedsel dient natuurlijk onder de loep genomen te worden, wil de maaglijder uiteindelijk van zijn maagprobleem af komen. De sleutelwoorden die hierbij horen, zijn: zelfontkenning waardoor de persoon niet tot zelfstandig handelen overgaat en gebrek aan zelfinzicht Reflexgebieden Het allereerste en belangrijkste reflexgebied is de krauserand, oftewel de hele darmzone zelf. Het effect van het ene orgaan zal ongetwijfeld gemakkelijk kunnen overgaan naar het andere orgaan. Bedorven vis bijvoorbeeld, die in de darm verkeerd valt, kan via de maag weer worden uitgespuugd als reactie daarop. Iemand die niet goed kan braken, zal deze narigheid dan toch via de darmen doorvoeren naar buiten toe. Meestal gaat dit dan gepaard met diarree en eventueel met darmkrampen. Ook spanningen van de lever en de galblaas kunnen via de maag naar buiten worden gewerkt (galspugen). In zulke gevallen kan men onbewust last hebben van innerlijke irritaties en boosheid die niet geuit worden op een normale wijze. De galblaas neemt deze functie dan over als signaal dat de eigen manier van omgaan met deze spanningen niet gezond is. Een ander reflexgebied is de pupilrand, oftewel de zenuwen van de rug en de wervelkolom. Heel vaak hoor ik patiënten vertellen dat ze geen honger of trek in eten hebben als ze zo'n rugpijn hebben. Aan de andere kant kunnen spanningen in de maag ook aanleiding geven voor lichte wervelverschuivingen die na verloop van tijd onaangenaam voelen. De wervelstand dient dan door een (ortho-)manueel therapeut behandeld te worden om weer verlichting van de klachten te krijgen. Iristekens Zoals eerder vermeld kan zich een maagring voordoen binnen de krauserand, of soms zelfs tot daarbuiten. Daarbij bepaalt de kleur hoe ernstig de klacht kan worden of zijn. Een roze maagring is een signaal dat bepaalde gevoelsprocessen al uit de weg gegaan worden (zie leerproces). Deze kleur zal absoluut geen maagklachten aantonen bij de persoon; daar is een andere kleur voor nodig, namelijk wit. Een witte maagring duidt aan dat de persoon een groot spanningsveld ervaart in zijn maag. Deze reageert al gevoelig op bepaalde (delen van de) voeding. De persoon heeft daar ook weet van. Hij probeert zijn klacht aan te pakken door bijvoorbeeld de opvallende voedingsproducten die onprettig op zijn maag inwerken, te vermijden en uit zijn leefwijze te schrappen. Wanneer een roodachtig pigment waarneembaar is binnen de krause, waar dan ook, dan is er sprake van een chronische maagklacht. Een grondig aangepakt dieet is hierbij noodzakelijk om de klacht te verminderen en leefbaar te krijgen. Om de maag echt goed te ondersteunen, dient de persoon een dieet te houden zoals bij pancreasproblemen nodig is. Alles wat de maag alleen nog maar verder ophitst, leidt ertoe dat de klachten zich zullen verergeren. Genezing komt alleen als niet alleen de voeding wordt aangepast voor een kleine periode, maar vooral door de onderliggende boodschap van de maag te begrijpen. Bruin pigment in de maagsector laat een duidelijke gevoeligheid zien van de galblaas. Dat wil nog steeds niet zeggen dat de persoon ook een dergelijke klacht heeft, maar het kan wel betekenen dat het erfelijk is en dat hij er zelf ook een lering uit kan halen. Innerlijke boosheid dient hij wel degelijk uit te spugen. Niet op een manier die ten koste gaat van anderen. Eerder op een constructieve manier gal spugen. Zolang hij zijn boosheid binnenhoudt, kan zijn maag hem op den duur de baas worden, als signaal van wat hij feitelijk aan het doen is met zichzelf. Bij uiterst donker veegpigment in de maagsector is er een mogelijkheid op het ontwikkelen van tumoren in de maag, maar deze diagnose is moeilijk te stellen en alleen voor artsen voorbestemd. Toch kan het voorkomen dat de persoon kanker krijgt. In dit geval is deze dikwijls ontstaan door vergiftiging, bijvoorbeeld door medicijnen of door verslavende middelen. De onderliggende boodschap die als steeds feller wordende signalen door het lichaam naar buiten werd gevoerd, is als te lang achterstallig huiswerk blijven liggen. De zelfontkenning is in de jaren alleen maar gegroeid. Het
innerlijk verzet en de onwil om zelf ook maar iets aan verwerking van alle zware emotionele belevingen te doen, is eveneens. gegroeid. Hij wil eenvoudig niets met die zaken te maken hebben en er ook niet door achtervolgd blijven worden. Hij daarom zoveel mogelijk alle, nog steeds voelbare signalen de kop in te drukken door bijvoorbeeld nog meer drugs te gebruiken, of nog meer medicijnen te slikken. Totdat de bom barst. Maagzweren kunnen een belangrijke klacht vormen bij deze iristekens. Bij iemand die al zo lang aan maagzweren lijdt, kunnen uiteindelijk maagbloedingen ontstaan. Op deze wijze probeert de maag alsnog allerlei spanningsvelden los te laten. Het is een soort laatste redmiddel en aandachttrekker, voordat ergere dingen zich kunnen gaan ontwikkelen. Maagkanker heb ik zelf meer gezien in andersoortige iristekens, voornamelijk de specifieke puntbloedinkjes in de sclera, maar niet als teken in de maagsector zelf. Deze puntbloedinkjes kunnen in een iris, maar ook in beide ogen zichtbaar zijn. Symbolisch werd zichtbaar dat die persoon moeite had met wat er allemaal aan indrukken uit de wereld om hem heen binnen kwam in al die jaren. En al die tijd had hij daar zo veel moeite mee. Moeite met hoe mensen met elkaar omgaan, moeite met het feit dat in de intermenselijke relaties zo weinig echte aandacht aanwezig is. Moeite met het groeiende vandalistische en criminele gedrag van de jeugd van tegenwoordig. Moeite met van alles wat de mensheid feitelijk alleen maar ongelukkig doet voelen, dus hij ook. Mensen met deze tekens kunnen zich niet meer goed handhaven in een wereld als deze. Liever sluiten ze zichzelf daarvan uit in plaats van dat ze voor zichzelf leren tevreden te zijn met een omgeving waar wel de noodzakelijke ingrediënten liggen om gelukkig te zijn. Het is belangrijk ellende anders te bekijken, meer als noodzaak voor de mensheid om erdoor bewust te worden, bijvoorbeeld. Deze informatie dient hen echter aangereikt te worden. Pas dan kunnen ze zelf de positieve resultaten ervan ervaren. Leerproces We zitten allemaal wel eens ergens mee in onze maag. Meestal komen we wel uit het probleem, maar als het nogal complexer is, blijven we wel veel langer met dat gevoel rondlopen. In de praktijk blijkt dat maaglijders dikwijls hun situatie langdurig ontkennen met betrekking tot een bepaald probleem. Deze ontkenning kan alleen maar plaatsvinden wanneer hij zich niet voldoende van zichzelf bewust is. Een voorbeeld: Iemand loopt op zijn werk met een chagrijnig gezicht rond. Dat heeft ook een negatieve invloed op zijn taken. Stel, hij wordt daar enkele keren op aangesproken, dan zal hij ontkennen dat hij door chagrijnigheid zijn werk niet goed doet. Eerder ligt het aan de apparatuur, of aan anderen met wie hij samenwerkt, maar niet aan hem. Hij ziet het effect van zijn gedrag totaal niet, zowel op het werk als op de mensen om hem heen. Hij wil dit ook niet zien. Daarmee legt hij de verantwoordelijkheid steeds ergens anders neer en loopt er zelf zoveel mogelijk omheen. De opgebouwde spanningen voelt hij echter wel degelijk, maar daar kan hij niets aan doen. Hij gaat er zelfs op den duur ook onder lijden en klaagt steen en been. Of hij klaagt helemaal niet, maar houdt deze spanningen allemaal binnen en probeert zich flink te houden. Dat de werksituatie een nare atmosfeer heeft, doet hem zeker wel wat. Elke dag wordt hij daar dan ook mee geconfronteerd. Daarbij probeert hij een tactiek te volgen die hem zoveel mogelijk een beter gevoel doet geven, want hij vindt het in deze situatie te bedreigend om naar zijn eigen rol te kijken. Hij zit er dus behoorlijk mee in zijn maag. Wanneer hij open zou staan voor het feit dat hij zelf degene is die verbetering kan aanbrengen in deze situatie. dan zal dat de vorming van maagzweren kunnen voorkomen. Hiermee leert hij inzien dat de gebeurtenissen niet altijd echt bedreigend (hoeven te) zijn. Een ander voorbeeld: Iemand die al een aantal jaren een relatie heeft met zijn vriendin, komt op een gegeven moment tot de ontdekking dat hij veel gevoelens koestert voor een collega van hem. Deze gevoelens worden aan geen van tweeën geuit. Enerzijds verzwijgt hij ze voor zijn huidige vriendin, omdat hij weet dat er een heleboel heibel van zou kunnen komen. Anderzijds verzwijgt hij zijn gevoelens ook tegenover zijn collega uit angst dat zij hem zal afwijzen. Zo bang als hij is om pijn en heibel te ervaren, zo geeft hij voor zichzelf niet toe dat hij (op bepaalde punten) meer voelt voor die andere vrouw dan voor zijn eigen vriendin. Hij voelt zich meer begrepen door de ander dan door zijn eigen vriendin, ook zonder woorden. Hij zit met deze situatie behoorlijk in zijn maag. Daarom probeert hij zo veel mogelijk zijn belevingen geheim te houden in de hoop dat de spanningen vanzelf wel minder zullen worden. Hij ervaart daarbij echter ook dat hij lang zo open niet meer kan staan tegenover zijn huidige vriendin. Dit geeft weer andere spanningen en deze spanningen groeien met de dag, daar hij vastbesloten is om zijn gevoelens niet te erkennen en er voor uit te komen. Gevolg is: een beginnende maagweer. Chronische gistingsprocessen in de maag ontstaan als er onvoldoende gekeken wordt naar de eigen
onderliggende motivaties van onze daden en handelingen. Daarbij hebben we situaties gecreëerd die we eigenlijk niet willen accepteren. We verzetten ons er voortdurend tegen en proberen de problemen ook steeds anders te zien dan ze zijn. Natuurlijk zullen simpel de verkeerde voedselcombinaties eveneens gisting kunnen veroorzaken, zoals het geval is wanneer je fruit eet na je hoofdmaaltijd. Maar zonder emotionele span¬ningen zullen deze gistingsprocessen kortdurend zijn en geen echt ingrijpende spanningen in de maag achterlaten. Wanneer therapeuten maagklachten willen behandelen bij patiënten, dan is het door wat hierboven geschreven staat wel duidelijk dat het geen gemakkelijke taak is om de maaglijder inzicht te verschaffen in het hoe en waarom van zijn probleem. Op zijn manier doet hij immers juist zo zijn best om de narigheid te vermijden. Hij is zo intensief bezig met het omzeilmechanisme, dat hij geen contact meer voelt met datgene wat hem die spanningen bezorgd heeft, namelijk de ontkenning van zijn gevoelsbelevingen of verantwoordelijkheid. In de praktijk maak ik dit gegeven dikwijls mee: de mens is in het algemeen te bang om pijn te lijden en verzint de meest ingenieuze methoden om er zoveel mogelijk buiten te blijven. Als de problemen eenmaal aanwezig zijn, werkt hij ze zo snel mogelijk buiten zijn leven. Uiteraard blijven de oorzaken daarmee intact, inclusief de daaraan versmolten energieën die bij hem allerlei emoties wakker maken. In feite waren, en zijn deze prikkels nog steeds bedoeld om hem te laten zien wat hij uiteindelijk had kunnen maken van het probleem zelf en hoe hij het op een voor hem goede manier had kunnen aanpakken en oplossen. Dit kan natuurlijk alleen wanneer hij zich diep met het probleem verbonden durft te voelen. Maar dan ook echt oplossen en het probleem niet van zich af schudden. Anders blijft het liggen tot er een volgend moment aanbreekt dat het weer in zijn vizier verschijnt. Mij valt het tenminste elke keer weer op dat een probleem zich herhalend aandient in mijn leven. Dat gebeurt weliswaar in steeds verschillende gedaantes, totdat ik het wezenlijk tegemoet treed en er zo goed als mogelijk is, mee leer om te gaan. Zelfs mijn droomwereld schiet me te hulp om mij aan de bestaande feiten te herinneren. Die laat in symbolische beelden vaak ook nog zien hoe mijn handelwijze tot nu toe was, bijvoorbeeld angstig (waardoor ik bang ben om te verdrinken), vermijdend (waardoor ik belangrijke zaken over het hoofd gezien heb, tot zelfs een goede oplossing aan toe), te 'gemakkelijk' (waardoor ik op het station wachten moet omdat ik een treinverbinding gemist heb) of te voorzichtig (waardoor ik bang ben voor 'spoken' die er helemaal niet zijn). Herhalingen zijn van essentieel belang voor zelfonderzoek om erachter te komen wat nu precies voor ieder van ons persoonlijk belangrijk is in het hele proces van bewustwording. Onze maag wil ons er alleen maar voor behoeden dat we de emotionele verwerkingen binnen onze groei en bewustwording niet stilzetten omdat we iets in onszelf (willen) blijven ontkennen. Spanningen zullen nooit (geheel) kunnen verdwijnen uit ons leven. Ze zijn er om ons te stimuleren verder te kijken dan onze neus lang is. Het is daarom zeker niet de bedoeling spanningen dan maar altijd lijdzaam in ons systeem mee te dragen. Door een andere aanpak en een langduriger verwerking van de situatie kunnen ze wel degelijk verminderen. Sommige mensen hebben moeite om zich aan bestaande situaties helemaal over te kunnen geven. Deze symboliek kan eveneens door de maag worden vertaald in de vorm van moeite hebben met braken. Liever houden ze deze spanningen vast, dan dat ze deze (h)erkennen als niet goed voor henzelf en dus ook voor het lichaam. De behoefte om overal controle over te houden is dikwijls zeer actief in hen en door niet te willen braken, houden ze de gewenste controle ook in handen. De maag neemt onder alle andere organen een zeer specifieke plaats in, omdat deze zo emotiegevoelig reageert. Denk maar aan het moment dat je bij een ernstig ongeluk veel bloed ziet: dan keert je maag bijna om. Als eerste signaal van indrukken met een grote emo¬tionele lading voelen we misselijkheid. Dit signaal wordt door sommigen snel weer weggewerkt door bijvoorbeeld te gaan eten of snoepen, want ze willen het zo snel mogelijk weer vergeten. Anderen verliezen bij het zien van een ongeluk een zekere controle over zichzelf en gaan braken van schrik. Zelfs bij het zien van braaksel kunnen ze al over hun nek gaan. In feite laten zij toe dat de maag zich op een natuurlijke wijze van deze spanningen ontdoet. Astrologisch is deze gevoeligheid bekend onder de planeet Maan en het teken Kreeft. Bovendien komen indrukken van buitenaf het eerst de maag in; daarna komen de andere organen aan de beurt om er contact mee te maken. Het is dan ook belangrijk dat deze eerste indrukken meteen al voorzien moeten worden van een soort 'herkenningsplaatjes' in de zin van: is deze indruk voedend voor mij, of niet? Deze labeitjes kunnen er in feite uitermate snel zijn, maar als we niet gewend zijn om naar ons lichaam en onze maagsignalen te luisteren, worden deze onvoldoende verwerkte spanningen verder de darmen in gestuwd, met alle mogelijke gevolgen van dien.
Wanneer de maagsignalen dan ook niet tijdig worden opgevangen, terwijl dit orgaan als eerste juist zo primair gevoelig reageert. worden deze als het ware zwaarder 'aangerekend' dan wanneer het andere organen betreft. Er zijn namelijk organen die veel trager reageren, waardoor ook klachten trager registreerbaar zijn. Daar de maag snel reagerend is, werkt het als een tijdklok om de mens te waarschuwen dat hij zijn zaken dient op te pakken en geen achterstallig huiswerk creëert. 10.3 DEDARMEN Inleiding De hele zone binnen de krause vertelt ons hoe het met de darmen gesteld is. In hoofdstuk 7 zijn al diverse krausefenomenen beschreven. In dit hoofdstuk gaan we dieper in op de belevingsachtergronden ervan. Omdat het darmstelsel een eigen werking in de spijsvertering kent, worden de verschillende darmsoorten dan ook globaal apart besproken. De onderlinge verschillen zijn in de medische astrologie overigens ook bekend. Het gehele spijsverteringsproces kent een vaste volgorde. Grofweg is dat: 1) 2) 3) 4) 5)
de mond en het gebit (Mars/Ram) de maag (Maan/Kreeft) de dunne darm (Mercurius/Maagd) de dikke darm (Pluto/Schorpioen) de endeldarm en de anus (idem).
Wanneer we kijken naar de diepere functie van elk mechanisme, komen we globaal tot het volgende rijtje: 1)
van je af durven bijten;
je tanden ergens in durven zetten; doorbijten wanneer een beslissing moeilijk te nemen is; je niet verbijten; door alles goed fijn te malen stel je jezelf meer open voor kleinere details; met lange tanden eten en daarmee je innerlijke weerzin tegen iets vormgeven; ergens de mond vol van hebben; tandenknarsen van woede; 2)
wat is die steen' op je maag?
welke onvrede roept een soort hongergevoel bij je op? ergens mee in de maag zitten; 3)
letten op vooral de 'kale' details, losgeweekt van allerlei ‘franjes';
analyseren plus selecteren wat voedingsstoffen zijn en wat niet; alle belangrijke voedingsstoffen uit deze brij zoveel mogelijk opnemen. Tot zover worden er allerlei vochten aan de voedselbrij toegevoegd, zoals speeksel, maag-sappen, dunne darmsappen, pancreassappen en gal. In de volgende segmenten wordt alle toegevoegde vochten weer uit de brij onttrokken. Daarin bevinden zich voedingsstoffen die voor lichamelijke functies van belang zijn. Het terugnemen van vocht start in de dikke darm die: 4)
de voedselmassa weer indikt;
de te verwijderen afvalresten bij elkaar voegt tot een compact geheel; ervoor zorgen dat je beseft wat je niet gebruiken kunt binnen bepaalde situaties; 5)
zorgen dat afval ook echt uit het lichaam wordt verwijderd;
zorgen dat er niet teveel vocht uit de brij is weggenomen: zorgen dat je je 'shit' kwijt kan raken en deze niet binnen houdt;
zorgen dat er niet teveel voedingsstoffen erin zijn achtergebleven die eveneens worden uitgescheiden. Het gebit en de maag worden in hoofdstuk 12.5 besproken, zodat we nu verder gaan met de darmen. DE DUNNE DARM De dunne darm wordt vooraf gegaan door de Twaalfvingerige darm. Dit is het eerste stukje darm waar de maag als het ware in uitmondt via de pylorus. Deze plek kan in de linker iris teruggevonden worden op ca. 4.15 uur en in de rechter iris op ca. 7.45 uur. De dunne darm ligt dan iets verderop, namelijk in het linker oog aan de gehele linker kant van de krausezone en in het rechter oog aan de gehele rechterkant van het krausegebied. Reflexgebieden Aangezien de darmzone aan zeer veel andere gebieden grenst op de topografiekaart, benoem ik de meest belangrijke in dit thema. Als eerste zone vinden we de kaken terug. Niet goed fijngekauwd voedsel kan weliswaar door de maag wel redelijk worden opgevangen, maar in een gevoelig reagerende dunne darm kan het tot klachten leiden. Er kunnen zich verschillende situaties voordoen die de dunne darm negatief kunnen beïnvloeden zoals: 1) wanneer iemand het moeilijk vindt om een beslissing te maken, waardoor hij niet als het ware door de zure appel heen wil bijten, 2)
of wanneer hij zich nergens in wil vastbijten om iets beters te bereiken in zijn leven,
3)
of hij verbijt zich ergens teveel in.
Dan zijn er spanningen opgebouwd die invloed uitoefenen op het vermalen van voedsel. Er is niet echt een behoefte om de dagelijkse indrukken in details te bezien. Daar is het kauwen op emotioneel terrein ook voor bedoeld: grote brokken in kleinere stukken omzetten. Een groot probleem is immers niet te behappen wanneer het niet tot in kleinere details wordt bekeken. Pas dan kan verwerking (ook van de spanningen) tot stand komen. Een tweede reflexzone is het slikmechanisme. Als je alles zomaar slikt zonder dat je voor je eigen mening uit durft te komen. kan ook deze eigenschap een negatieve invloed hebben op de darmverwerking. Andersom kan het zijn dat bij een onvoldoende verwerking in de darm een slijmprop ontstaat achter in de keel. Dikwijls gebeurt dat doordat men te laat gegeten heeft, waardoor tijdens de nachtelijke uren onvoldoende verteerd kon worden. Je kunt echter ook last krijgen van een slijmprop wanneer je een iets te copieuze maaltijd genuttigd hebt. De veelheid draagt dan zorg voor een onvoldoende vertering in het darmstelsel. De bronchiën geven een ander verhaal mee. Slechte voedselvertering in de darmen kan een onaangename uitademingslucht veroorzaken. Men zegt vaak wel dat deze lucht uit de maag komt. Dat wil ik niet tegenspreken, omdat het soms ook waar is. In dat geval is de bovenste sluitspier van de maag niet genoeg gesloten, zodat een bepaalde geur uit de maag naar buiten kan komen, wat bij het uitademen merkbaar is. Toch kunnen de luchtwegen eveneens zich ontdoen van afvalstoffen die voortgekomen zijn uit een slechte voedselvertering en/of rottingsprocessen in de darmen. Het emotionele probleem dienen we dan te bekijken uit wat de longen ons willen zeggen, namelijk dat de persoon het moeilijk vindt om tot een goede communicatie te komen met anderen. Het niet (voldoende) kunnen uitwisselen met een ander over wat hij innerlijk beleeft, kan een achterstand opleveren met betrekking tot het verwerken van zijn emotionele spanningen. Dit slaat dan bijvoorbeeld terug op het darmstelsel. De ruggenwervels die we als reflexgebied terugvinden met behulp van de pupilrand kunnen ook aanwijzingen geven over het verloop van de darmvertering. Scheve wervelstanden ter hoogte van de darmen kunnen de darmwerking wel degelijk negatief beïnvloeden. Het is daarom steeds raadzaam om de wervelstand te laten bekijken en, indien nodig, te laten behandelen om de energietoevoer naar dat gebied te verbeteren. Interessant is het gegeven dat wat men emotioneel op zijn rug neemt van anderen wat betreft
zaken die niet voor zijn eigen ontwikkeling belangrijk zijn, maar alleen voor die andere mensen, dikwijls onvoldoende verwerkt kunnen worden. De persoon kan al zijn handen vol hebben aan net verwerken van zijn eigen spanningen en dient dan zaken van anderen te leren los te laten. In de Twaalfvingerige darm mondt ook de pancreas uit. Een te voile darm stapelt spanningen op die de pancreas in zijn functioneren kunnen belemmeren. De pancreassappen worden dan in andere samenstellingen uitgescheiden dan nodig is, wat klachten tot gevolg kan hebben zoals hypoglycaemie. Wanneer alle pogingen om bij iemand te kunnen blijven horen, om een geliefd persoon te kunnen blijven behagen de persoon het gevoel geven dat hij steeds meer op zijn tenen begint te lopen, dan loopt de darmverwerking uit op een achterstand. Spanningen worden groter en groter, alleen maar om zoveel mogelijk eenzaamheid te kunnen voorkomen. De gedachte dat de ander het meest geniet als je jezelf daarin aanpast (meestal teveel!) en dat jij dan 66k het meest kunt genieten, blijkt in de praktijk maar bitter weinig waar te zijn. Dan eet je al die dingen die de ander wil eten, terwijl jij dat zelf eigenlijk nooit gekozen zou hebben. Aan de andere kant kan een slecht werkende pancreas op de Twaalfvingerige darm eveneens een negatief effect hebben. Naast de pancreas komt ook de galblaas uit in deze darm. Een verstoorde galblaaswerking gooit de darmwerking makkelijk overhoop. Waarschijnlijk is de zogenaamde 'pindakaaspoep' wel bekend, wat een soort 'remspoor achterlaat in het toilet. Teveel vet in het eten kan dit verschijnsel eveneens teweegbrengen. Het onvoldoende uiten van zaken waar je erg van baalt en wrokgevoelens die te lang worden binnengehouden kunnen oorzaak worden voor een chronische spijsverteringsstoornis. Daarbij dienen we de lever ook niet te vergeten. Dit orgaan heeft natuurlijk direct ook contact met de galblaas omdat allerlei stoffen die door de lever worden aangemaakt in de galblaas terechtkomen. Enerzijds als afval, anderzijds ook om de voeding te kunnen verteren. Te lang opgestapelde emoties kunnen aanleiding geven tot een storing in de darmwerking. Heb je wel eens ervaren hoe het in je buik voelt als je ontzettend boos bent? Je zult maar net gegeten hebben! Dan pas merk je hoe slecht het eten je bekomt. In sommige gezinnen is er alleen maar tijd voor uitwisselen tijdens de maaltijden. Wanneer dan iets geïrriteerd besproken wordt waarover men zich nog verder opwindt, heeft dat een behoorlijk zwaar effect op de spijsvertering. Niet alleen het voedsel wordt slechter verwerkt, maar ook de emotionele span¬ningen komen daar nog eens bovenop. Dat is al met al gewoon teveel ineens voor de darmen om te verwerken, dus kunnen er klachten ontstaan. Iristekens De verschillende vormen die de krauserand kunnen hebben, zijn al besproken in hoofdstuk 7 over de tekens. Tegenwoordig zien we steeds meer ook pigmenten in het krausegebied ontstaan. Door de enorme snelheid waarin onze welvaart omhoog geschoten is, komt echt gezonde voeding ook steeds slechter uit de verf. Teveel bewerkingen en chemische toevoegingen dragen ertoe bij dat de spijsvertering steeds meer te wensen over laat. Wanneer we rood pigment in deze zone aantreffen, hebben we te maken met een overgevoelige maag. Rood pigment is immers maagpigment. De maag laat door zijn overgevoeligheid de spijsbrij onaf verteerd de Twaalfvingerige darm in sluizen, die zo goed mogelijk het werk probeert over te nemen. De symbolische vertaling vinden we terug in hoofdstuk 10.2 over de maag. Aanvulling hierop is dat de persoon moeite heeft met kritisch kijken naar zijn rol in de situatie waarin hij zich nogal onbehaaglijk voelt. Op den duur komen er wel steeds meer details naar boven om te illustreren hoe die situatie voor een deel in elkaar zit, maar daar heeft hij zelf niet aan mee kunnen of willen werken. Het voelt allemaal te bedreigend voor hem en daarom is hij de spanning liever al die tijd maar uit de weg gegaan. In geval van bruin pigment heeft de persoon te maken met een leverbelasting die effect heeft op de darmwerking. Hij voelt zich innerlijk snel geïrriteerd en is dikwijls boos op wat anderen hem aangedaan hebben. Daarbij levert hij veel kritiek op anderen in plaats van dat hij kijkt hoe hij zelf verbetering aan spanningssituaties kan aanbrengen. In een enkel geval zien we (fel) oranje pigment in de krause. Meestal ligt dit pigment er omheen, maar het is niet uit te sluiten dat het ook wel eens binnen het krauseveld opgebouwd wordt. Hierbij is de
pancreas van slag. Dat wil niet zeggen dat de persoon diabeet geworden is, maar wel is de samenwerking tussen de dunne darm en de alvleesklier niet in orde. Overgevoeligheden, vooral voor koffie en chocola, vallen hierbij het meest op. Zonder dat hij het weet, gaat hij maar door met deze overmaat aan 'verslavingsmiddelen', omdat hij innerlijk zich niet gelukkig voelt. Het lukt hem maar niet bij de ander, waar hij veel om geeft, op een bepaalde manier in de gunst te blijven en het lukt hem ook niet om de liefde van die ander blijvend voelbaar te maken voor zichzelf. Elke keer belandt hij in situaties dat hij die aandacht of die speciale warmte kwijt raakt. Om aan deze enzaamheidsgevoelens te kunnen ontsnappen, is hij meer koffie gaan drinken of meer gaan snoepen. Natuurlijk zal deze compenserende houding hem niet het resultaat kunnen bieden wat hij graag zou willen, maar hij heeft het gevoel dat hij de situatie beter kan verdragen als hij zo veel mogelijk aan zijn behoeftes toe kan geven. Wat hij eigenlijk zou kunnen leren, is in te zien dat niemand hem feitelijk echt gelukkig kan maken. Dat kan hij alleen maar zelf doen. Niet meer naar de pijpen dansen van anderen om aandacht te verkrijgen, maar leren zelfstandig inhoud te geven aan zijn eigen leven en op zijn eigen manier. Afhankelijk zijn met betrekking tot anderen om warmte of aandacht te verkrijgen is meestal aan de orde wanneer de persoon zelf niet (voldoende) in staat is om goed voor zichzelf te zorgen en om zijn eigen behoeftes te realiseren. Dat moeten anderen dan voor hem doen. Zolang deze afhankelijkheid actief is, zal hij een tekort aan liefde blijven voelen. Niet alleen van de mensen waar hij die warmte van wil ontvangen, maar vooral van zichzelf, omdat hij niet geleerd heeft hoe hij zichzelf verwennen kan. Soms zien we donkere lijnen of lacuneachtige strepen in de krausezone. Meestal betreft dit grote gebieden van het darmstelsel. De betekenis hiervan is een mogelijke grote gevoeligheid voor gasvorming en gistingsprocessen in de spijsvertering, maar niet iedereen heeft die klacht ook daadwerkelijk. Veel vaker moeten we eerst de symbolische vertaling hiervan bekijken, namelijk dat de persoon moeite heeft om moeilijke situaties wat luchtiger tegemoet te treden. Kleine donkere ruimtes, of lacunes, zijn nu eenmaal lege ruimtes; ze bevatten als het ware alleen maar lucht. Om die reden kan lucht ontstaan in het darmstelsel, maar wan¬neer de persoon dit niet herkent, zal hij ongetwijfeld wel het feit herkennen dat hij de neiging heeft situaties steeds zwaarder op te nemen dan nodig is. Een luchtige opmerking of een grapje kan de spanning ineens flink doen verminderen, waardoor het ook makkelijker voor hem wordt om niet meer zo zwaar aan dingen te tillen. Hij kan wel kritiek blijven geven, maar door een grapje kan de zwaarte ervan zodanig verminderen, dat hij ruimte krijgt om in te zien dat de situatie ook heel anders aangepakt kan worden, zonder dat het resultaat verslechtert. Een andere mogelijkheid is dat de persoon misschien wel wat te lichtzinnig, te luchtig met belangrijke zaken omgaat. Dat zorgt er dan voor dat hij de werkelijke essentie van die dingen niet genoeg tot zich laat doordringen. Er kan dan geen juiste integratie ontstaan met betrek¬king tot wat hij aangereikt heeft gekregen en wat hij daarmee in zichzelf tot activering kan brengen in zijn dagelijks leven, zijn dagelijks gedrag. Het is steeds lastig om te diagnosticeren waar we mee te maken hebben in een persoon. Is het nu dit, of is het nu precies het tegendeel, iets anders? Daarom dienen we altijd zoveel mogelijk onze vragen paraat te hebben om hier achter te komen en om de persoon te kunnen helpen en bewust te maken van wat deze zaken in hem teweeg hebben gebracht. Zijn er solaarstralen in de darmzone aanwezig, dan hebben we te maken met uitputting van de darmen, maar ook in net verwerken van zware spanningen, zoals stress door hard werken. Eigenwijsheid doet de persoon doorgaan, tegen beter weten in. Zijn lichaam fluit hem nu terug, ter voorkoming van erger. Hij wordt gevloerd door een (ernstige) ziekte, zodat hij gedwongen wordt in de rust die komt, om zijn zaken beter op een rijtje te zetten. Hij dient in te zien dat hij zichzelf niet verder moet gaan uitbuiten, ook niet moet laten uitbuiten. Leerproces Zoals in de dunne darm de binnengekomen voeding uitgesplitst dient te worden tot in de kleinste details, zo dient ook de mens binnengekomen indrukken te splitsen. Hij kan leren te analyseren, de details te rubriceren, te schiften en weer onder te verdelen in andere combinaties, totdat er iets ontstaat waaruit hij zich kan voeden. Als de aminozuren in de voeding tot in de kleinste details zijn afgebroken, kan het lichaam deze details weer op andere manieren aan elkaar koppelen, zodat er nieuwe voedingsstoffen ontstaan. Zo heeft ook elke situatie in het leven een betekenis. Wat komt er nu feitelijk op je af? Hoe ga je ermee om? Laat je het gebeuren zitten voor wat het is, of ga je analyseren om te kijken hoe het in elkaar zit en wat jij daarna met die gegevens wilt doen? In de dunne darm komen veel sappen vrij om de vertering zo goed mogelijk te laten verlopen. Deze sappen zijn een symbolische vertaling van het toevoegen van de eigen emoties en gevoelsbelevingen aan binnengekomen indrukken. De houding van: zaken laten voor wat het is, zal geen oplossing kunnen bieden voor het ontstane spanningsveld. De verwerking van de spanningen zal dan ook niet gemakkelijk verlo¬pen. Hier ligt de
uitdaging in het leren om de grote zaken in kleine stukken te verdelen, grote spanningsvelden te leren onderscheiden in wat er allemaal mee te maken heeft gehad in de opbouw ervan. Welke emoties voelt hij er bij? Waren deze spanningsvelden er feitelijk al in, of heeft hij ze er zelf aan toegevoegd omdat de situatie bij hem iets heeft wakker gemaakt in zijn gevoelsherinnering? In bijna alle gevallen geldt dit laatste! Wanneer de persoon bereid is dit te leren inzien, zal hij steeds vaker blij verrast kunnen zijn om het feit dat hij uit de geanalyseerde details een heel andere kijk op de situatie heeft kunnen krijgen. Verbaasd zal hij tot de conclusie komen dat hij uit de details, die nu op een andere manier onder de loep worden genomen, een heel andere situatie kan cremeren, een situatie waarin hij zich prettiger voelt omdat hij er beter mee overweg kan gaan. Kritiek hebben op anderen, op zaken buiten hem en/of op zichzelf levert geen oplossing voor een vervelende situatie op. Meestal gaat deze kritiek gepaard met een verwijt. Het is de kunst om te leren kritisch te kijken naar zaken in het leven zonder dat er een verwijt bij komt. Mooier is het wanneer dit kritische kijken gepaard kan gaan met een behoefte om te onderzoeken hoe het in elkaar zit en wat je ermee kan doen. DE DIKKE DARM Inleiding De dikke darm bestaat grofweg uit de stijgende dikke darm, de horizontaal lopende dikke darm en de dalende dikke darm. In de linker iris liggen de horizontale en de dalende dikke darm binnen de krause, aan de rechter kant plus boven de pupil. In het rechter oog bevinden zich de stijgende en de horizontale dikke darm aan de linker kant plus boven de pupil. In de hele dikke darm worden de toegevoegde sappen voor de vertering van het voedsel weer terug genomen. Daarin bevinden zich zoveel mogelijk de noodzakelijke voedingsstoffen voor het lichaam. De voedselbrij wordt daarom dikker en compacter van vorm. Wanneer de dikke darm aan spanningen onderhevig is, kunnen er twee situaties ontstaan: 1)
de persoon kan een versnelde darmwerking hebben met als gevolg slappe ontlasting,
2)
of hij kan een vertraagde darmwerking hebben met als gevolg constipatie.
Het is bekend dat bij examens sommige mensen dunne ontlasting produceren. Ze willen dan zo snel mogelijk de spanningen lozen en daar helpt hun lichaam op deze manier bij mee. Dat hierdoor ook nuttige voedingsstoffen worden afgevoerd, kan op de lange duur tot problemen leiden, maar dan ook alleen als deze situatie een week of langer aanhoudt. Toen ik een aantal jaren geleden voor mijn rijexamen voor de motor moest afrijden, zag ik dat een tengere jonge knaap van net in de twintig regelmatig naar achteren liep. Het was zielig om te zien hoe hij zich druk maakte om wat er komen ging en dat hij zijn spanningen probeerde te lozen door middel van een abonnement op het toilet'. Toen hij geslaagd was, begon het hele ritueel opnieuw. Ik heb me verwonderd hoe hij het al die tijd op de weg nog uit heeft kunnen houden zonder wc. in de buurt, maar het is hem gelukt en ik was blij voor hem. Bij een spastisch colon zijn er meer zaken aan de hand. Niet alleen ernstige voedselvervuiling en daardoor vergiftiging van het darmstelsel ligt hier aan ten grondslag, maar vooral het langdurig ervaren van sterke emotionele spanningen kan de oorzaak zijn van deze kwaal. Deze spanningen kunnen de persoonlijke verdragingsgrens zover hebben overschreden, dat verdere verwerking niet meer mogelijk is. Het gehele proces van verwerken dient nu anders onder de loep worden genomen. Het is nu van belang dat de persoon zichzelf meer en grondiger gaat beschermen tegen (nog meer) indrukken van buitenaf. Hij is niet alleen allergisch voor bepaalde stoffen in de voeding, zoals vooral koffie en chocolade, maar was daarvoor al allergisch geworden op emotioneel gebied. Iets heeft hem al te lang en te hevig aangegrepen. Nu zal hij ervoor dienen te zorgen dat hij de opgestapelde spanningen kan lozen. In ieder geval door veel rust op dat terrein, maar ook rust m.b.t. zijn voedingsallergie. Reflexgebieden Ook hierin zal ik de belangrijkste en meest voorkomende gebieden bespreken. Dit zal overigens steeds in alle hoofdstukken gedaan worden. Als naast gelegen reflexgebied zien we, net als bij de dunne darm, ook de bronchiën terug. Wat de persoon als moeite ervaart om uit te wisselen met iemand anders, kan een spanningsveld doen ontstaan dat in de dikke darm wordt vertaald in de vorm van constipatie. Alle ingehouden spanningen
en emoties zullen op de dikke darm constipatie kunnen opleveren. Alle teveel geuite spanningsvelden kunnen in de dikke darm juist een slappe ontlasting teweegbrengen. De Solar Plexus grenst eveneens aan de dikke darm. Als je last hebt van constipatie, kan dat wel eens voortkomen uit het feit dat je moeilijk situaties en/of mensen om je heen kunt loslaten, terwijl je van binnen al zo lang voelt dat deze zaken niet meer voedend zijn voor je. Het hindert je dat je je niet meer blij voelt om die mensen te ontmoeten en toch blijf je doorgaan met het maken van afspraken met ze vanwege het diepgewortelde verplichtingsgevoel wat je in je meedraagt en waar je mee bent opgevoed. Andersom kan een darmvervuiling je van je eigen pad van vreugde af brengen en weet je niet meer wat je moet doen of laten om je weer gelukkig te voelen. Situaties voelen sneller verwarrend, waardoor je makkelijk steeds de verkeerde beslissingen neemt voor jezelf. Anderen gaan dan dikwijls voor en je geeft liever al je aandacht aan hun klachten dan aan je eigen behoeften om je prettig te voelen. De horizontale dikke darm heeft als naastgelegen zone de hersenen. Diverse malfuncties in de hersenen kunnen aanleiding zijn voor darmstoornissen. De hypofyse en de hypothalamus kunnen moeite hebben met het onder controle houden van lichaamsfuncties die met behulp van hormonen worden bestuurd, waardoor een overmaat aan spanningen via de dikke darm het lichaam wordt uitgewerkt. Vroeger verbaasde ik me al hoe het mogelijk was dat vrouwen die de pil gebruiken, vaak last kregen van constipatie. Sinds ik me met iriscopie bezig houd zie ik wel een verband ermee, al begrijp ik deze niet tot in de details. Ik troost mezelf echter met de gedachte dat ik niet alles hoef te begrijpen. Als ik het maar wel signaleer! Dan kan ik er ook een oplossing voor bedenken om de klachten te veranderen. Wanneer de zintuigen teveel indrukken binnen krijgen, kunnen deze spanningsvelden eveneens terugslaan op de dikke darm. Meestal wil het lichaam ze snel kwijtraken, maar wanneer de persoon moeite heeft zich van de situatie los te maken, zal hij deze spanningen langer bij zich houden, met als gevolg constipatie. Een teveel aan zintuiglijke indrukken kan bij de persoon ook een gevoel geven van: hier wil ik helemaal niets mee; het komt allemaal wel binnen, maar ik wil me er totaal niet mee verbinden. In zo'n geval kan slappe ontlasting of diarree ontstaan. Het gevoel van dat het dun in de broek loopt, is hier een duidelijk voorbeeld van, vooral wanneer iemand zich ergens wild van geschrokken is. Een voorbeeld hiervan is een mop die ik jaren geleden van iemand gehoord heb: Een Afrikaanse leeuwenjager vertelt uitgebreid aan zijn vriend hoe hij eens een grote leeuw voor zich heeft gehad. Hij had een geweer bij zich: hij wil schieten, maar 'dat donderse ding ging nie af nie'. De leeuw komt dichterbij, hij legt weer zijn geweer aan, maar 'dat donderse ding ging weer nie af nie'. De leeuw kwam nu wel heel erg dichtbij en ineens gleed de jager uit en zijn geweer ging af. Zijn vriend die het verhaal gespannen volgde, zei: "Man, als ek daar gestaan zou he, zou ek het in m'n broek gedaan he van angst!" Waarop de jager zei: "Nou, waar denk jij dan dat ek over uitgeglij' he?" Darmvervuiling kan ook de oorzaak zijn voor spanningen in het hoofd en migraines. In de meeste gevallen van migraines heb ik gezien dat de oorzaak alleen maar te vinden was in de voedingswijze. Enkele voorbeelden hiervan zijn: a) b) c) d) e)
teveel gesnoept hebben, teveel koffie gedronken te hebben, zware metalen binnen gekregen hebben, zware medicijnen geslikt te hebben, langdurige consumptie van slechte voedingscombinaties.
Laten we echter ook niet het effect over het hoofd zien van wat ziekteverwekkers bij ons kunnen doen. Zij laten hun afvalstoffen die uitermate giftig zijn voor ons lichaam, o.a. ook achter in de darmen. Deze stoffen kunnen dan weer effect hebben op andere organen. Een ander reflexgebied wat de moeite waard is van het bekijken, is het oor. Vervuilde dar¬men kunnen verstopte oren veroorzaken. Wanneer de darmvervuiling niet door het lichaam in voldoende mate opgelost kan worden, zal de overmaat aan afvalstoffen via andere lichaams-uitgangen naar buiten gewerkt worden, zoals o.a. de oren. De persoon kan moeite hebben met het feit dat hij allerlei dingen moet aanhoren die hij niet wenst te horen, of die hem een onverteerbaar gevoel geven. Door de darmen schoon te maken met behulp van natuurlijke medicamenten en een goed dieet kunnen de oorklachten verbeteren. De onderliggende
oorzaak dient uiteraard eveneens aangepakt te worden wil de persoon blijvend van zijn probleem af kunnen komen. Iristekens In principe kunnen dezelfde tekens voorkomen die we bij de dunne darm ook behandeld hebben. Dat het effect ervan in dit geval dan voornamelijk te maken heeft met de vochthuishouding en dus ook met de emotionele manier van omgaan met spannende situaties in het leven, is daarom logisch. Wat hoort bij mij en wat bij de ander, wat ik los kan laten? Leerproces Levenssituaties roepen van alles bij ons op. Oude herinneringen kunnen in beelden weer voor ons geestesoog verschijnen, maar ook gevoelsherinneringen (zonder beeldvormingen) kunnen wakker worden gemaakt. Indrukken van buitenaf kunnen daarom veel teweegbrengen in onze reacties. Omdat het juist zo vaak voorkomt dat we nieuwe indrukken vertalen met die oude gevoelens, worden deze nieuwe indrukken feitelijk verkeerd ingekleurd. Dergelijke gebeurtenissen zien we dan niet meer vanuit hun oorspronkelijke vorm, maar hebben we ingekleurd met angst, met verdriet, met boosheid of met welke emotie dan ook. Daarom is het van belang te leren zien hoe dit proces in ons te werk gaat en hoe we uiteindelijk toch de nieuwe gebeurtenissen met een open mind tegemoet kunnen blijven treden, zodat ze geen probleem voor ons hoeven te vormen. In eerste instantie merken we dat we snel een gebeurtenis in een oud gevoelskader hebben geplaatst. Daar is absoluut niets mis mee. Het zal helpend zijn om uiteindelijk te ontdekken welke emoties nu geactiveerd zijn geworden, omdat we in deze nieuwe situatie iets denken te hebben herkend van vroeger. Pas dan komt de uitdaging om deze emoties er uit te halen door ze even apart te zetten. Wanneer je dan de gebeurtenis opnieuw gaat bezien zonder die aangeplakte emoties, dan ervaar je deze gebeurtenis al heel anders en zie je ook dat je er heel anders mee om kunt gaan. Het is dus de kunst om oude emoties uit nieuwe situaties te onttrekken. Natuurlijk dienen ze niet te worden onderdrukt, maar je kunt leren het effect van deze emoties te verslappen door er anders naar te gaan kijken. Het waren emoties van een eerdere periode in je leven. Nu hebben ze geen echte betekenis meer. Je staat ze toe wel van betekenis te zijn zolang je er maar in blijft geloven dat ze altijd en in welke situatie dan ook van invloed zijn voor je. Het denken stimuleert dit gegeven. Wanneer je het denken anders gaat gebruiken, bijvoorbeeld door gedachten in te schakelen die zeggen dat die oude emoties bij het verleden horen en niet meer van toepassing zijn voor het heden, dan schep je een schone(re) toekomst. Deze toekomst staat dan open voor al het geluk van de wereld. Het meenemen van zaken die eigenlijk als afval beschouwd dienen te worden, is zinloos. Het beschadigt je geluk. Zorg ervoor dat je dit soort afval kwijt kan raken door er positief en constructiever mee om te gaan. DE BLINDE DARM Inleiding De blinde darmzone is alleen in het rechter oog terug te vinden, namelijk in en tegen de onderkant van de krause aan, ongeveer op 6.30 uur. Dit stukje darm is het eerste deel van de dikke darm die direct volgt na de dunne darm. Het heeft iets weg van een doodlopende steeg als je kijkt naar zijn vorm. De voedselbrij wordt uit de dunne darm, via een klep, de dikke darm ingesluisd, waarbij vooral de wat zwaarder te verwerken onderdelen als het ware naar beneden vallen in een zakje voor de vertering. Dit zakje is feitelijk de blinde darm en bevindt zich als zone nog binnen de krause. Het wormvormige aanhangseltje, de appendix, hangt eronder, dus is als gebied ook onder de krause terug te vinden. De blinde darm houdt zich voornamelijk bezig met het verteren van harder materiaal, zoals zaden, pitten en vezels. Reflexgebieden Uiteraard zijn maag en darmen al een aangrenzend veld, die soms met elkaar hun energieën uit kunnen wisselen. Daar hebben we in die hoofdstukken al over gesproken. Alles wat al eerder door de maag en de dunne darm zijn aangepakt, komt als resultaat in het begin van de dikke darm terecht. Dus wanneer er onverwerkte stukken zijn blijven liggen vanaf het begin al, dan zal de blinde darm op zijn beurt ook het nodige eraan willen doen om de verwerking te completeren. Alleen gaat dit niet gemakkelijk. De vorige organen hebben het er ook moeilijk mee gehad. Verkeerd gekozen voedsel,
vaak ook in verkeerde combinaties geconsumeerd, heeft zijn sporen inmiddels al achtergelaten in het eerste deel van het spijsverteringssysteem en door de overmaat aan negatief gerichte energieën kan elk orgaan alleen maar zijn best doen om er nog iets goeds van te maken, zoveel als hij kan. Het lichaam zal ten alle tijde steeds zijn uiterste best doen om er het beste van te maken. Het zelfgenezend vermogen is een uiterst hoge kwaliteit van elk lichaam en zal ook in de aller-moeilijkste situaties actief blijven. Als dit er niet zou zijn, dan zou elk wezen een korter leven hebben en daarom minder snel kunnen leren op aarde wat wenselijk en noodzakelijk is. Soms kunnen er klachten ontstaan in de lies. De liesstreek kan bij een overprikkelde blinde darm en/of appendix spanningen registreren die de diagnose voor een blinde darmontsteking wat kunnen bemoeilijken. Symbolisch gezien hebben we hier te maken met een persoon die moeite heeft om zijn eigen levensloop te bepalen en zijn eigen pad te bewandelen vanwege onverteerbare omstandigheden waarin hij zich geplaatst ziet in zijn leven. Hij durft nog niet te kiezen voor zichzelf en denkt vaak ook dat hij die keuze niet kan waar maken. Zijn lichaam wil hem hiervoor waarschuwen en hem stimuleren te handelen in wat echt nodig voelt, voor hem alleen. Eenzelfde energetische uitstroom is ook terug te vinden bij klachten van de eierstokken. Sommige vrouwen denken echt dat hun eierstokken ontstoken zijn, terwijl later blijkt dat ze een sluimerende blinde darmontsteking hadden. Het is me vaker opgevallen dat vrouwen voor een operatie aan de eierstokken, bijvoorbeeld om een cyste of andere aangroeisels weg te halen, van de gynaecoloog te horen hebben gekregen dat hij en passant ook maar de appendix heeft weggehaald, omdat deze verkleefd was aan de eierstok. Kijken we naar de onderliggende boodschap, dan zien we de mogelijkheid van het leren meer voor de eigen vrouwelijke gevoelens op te komen met betrekking tot de relatie waarin deze persoon zich bevindt. Er zullen ongetwijfeld onverteerbare situaties in deze relatie terug te vinden zijn die haar tegenhouden met het zich uiten op haar eigen vrouwelijke manier. Haar partner wil haar bijvoorbeeld al langere tijd niet tegemoet willen treden op een intieme wijze omdat hij het te druk heeft met zijn werk. Of hij wil haar als zodanig niet tegemoet treden vanwege het feit dat hij ziek is, of al een andere minnares heeft. Het zijn zo maar wat voorbeelden, waarin ik wil illustreren dat er voor deze persoon onverteerbare processen zijn. Deze weerhouden haar ervan zich volledig vrouw te kunnen voelen. Ze dient nu op eigen kracht een andere vorm te creëren voor haar onmachtsituatie; een vorm die leefbaarder is voor haar. Vaker nog kunnen ontstekingsvochten uit de blinde darm en/of de appendix vastkleven aan de buikwand, het buikvlies. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik hoor dat iemand buikvliesontsteking heeft opgelopen na een lang sluimerende buikklacht, die een blinde darmontsteking bleek te zijn geweest. Wanneer het in de buik verder 'woekert' en de ontstekingen verspreiden zich, dan is het duidelijk dat de persoon heel veel moeite ervaart met de huidige situatie in zijn leven. De spanningen zijn in de loop der tijd zo hoog opgelopen, dat niet alleen de lichamelijke gezondheid eronder is gaan lijden, maar vooral de geestelijke gezondheid al veel langer geen kant meer op kan. Een opname in het ziekenhuis ervaren deze mensen dikwijls dan ook als een zegen, om maar even van de 'plek des onheils' te kunnen ontsnappen. Veel spanningen, dus ook die van de blinde darm en de appendix, kunnen als gevoelsberoeringen opgeslagen worden in het bekken. Omdat het bekken als een soort schaal fungeert, worden vele gevoelens dan ook daarin bewaard en op z'n diepst beleefd. Tenminste, als de mens hiervoor open staat en zich niet wil afsluiten om te voelen wat er zich wezenlijk in hem afspeelt en hoe hij daarop reageert. Het hele bekkengebied ervaart spanningen die onverwerkt zijn als een zeer onrustige energie. Het kan dan ook alle andere organen beïnvloeden die in het bekken liggen. Maar ook de wervelkolom, de onderrug voelt dikwijls deze spanningsvelden aan en reageert erop, meestal via wervelverschuivingen. De klachten die daaruit kunnen ontstaan, zijn meestal stijfheid in de onderrug, pijnscheuten naar opzij en een andere stand van het bekken, waardoor het bewegen mede verandert. Iristekens Dikwijls zijn er lacunes te zien in deze zone. Dat wil niet altijd zeggen dat de persoon een binde darmoperatie heeft gehad, maar dat kan wel. Wanneer een orgaan wordt weggehaald, hou je immers
een leegte in het lichaam over en een lacune symboliseert ook een leegte. Is de lacune klein en wat donkerder dan je gemiddeld zou verwachten, dan is de kans groot dat de appendix wel is weggenomen. Symbolisch vertelt een lacune dat de persoon nog van alles wenst te ervaren op het gebied van onverteerbare levensomstandigheden. Regelmatig zal zijn leven gevuld worden met situaties waarin deze gevoelsbeleving centraal kan staan. Niet met de bedoeling hem dwars te zitten, maar met de bedoeling hem te stimuleren een andere weg te bewandelen en manieren te vinden om uit de impasse te komen. Een verwitting op deze plek heeft dikwijls te maken met een overgeïrriteerd organisme. Op den duur kan dit leiden tot een ontsteking, maar hoeft niet. Voor hetzelfde geld kan het ook weer vanzelf verdwijnen. Dat kan alleen als de spanningen ineens verdwijnen, of als de persoon meer zijn best heeft gedaan om uit de spanningsvelden te stappen. Verder kan een grotere bewustwording over dit thema een belangrijk gegeven zijn voor het wit worden van dit gebied. Meer nog vinden we bruine pigmenten op deze zone terug. In zo'n geval hebben we te maken met een situatie waarbij de persoon zich niet alleen zeer ongelukkig voelt en geen uitweg meer weet, maar ook met het feit dat hij er innerlijk heel boos om is. Deze boosheid kan hij niet uiten, omdat hij bang is dat die represailles of andere narigheid met zich meebrengt. Innerlijk verwijt hij de mensen om hem heen dat zij schuld hebben aan deze situatie en aan zijn ongelukkige gevoelens en dat ze niets doen om dit te veranderen. Hij ziet (nog) niet dat zijn omgeving incapabel is om een positieve verandering eraan te geven. Hij ziet ook (nog) niet dat hij, door te uiten wat hem zo dwars zit, zelf al een mogelijkheid biedt om de situatie te doen veranderen. Als feitelijk niemand om hem heen weet hoe hij zich voelt, zal niemand ook maar iets doen om een situatie te verbeteren en om de dingen anders aan te pakken, rekening houdend met zijn pijn. Als je nog jong bent, kun je ook van jezelf niet verwachten dat je een oplossing kunt bieden voor een bestaand probleem. Dat is iets wat je gaandeweg in je leven leert. Daarom komen blinde darmontstekingen veel vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen. Die enkele keer dat het bij volwassenen voorkomt, lijkt vaak een soort voortzetting van iets uit de jeugdjaren, wat altijd al als heel moeilijk beleefd is geweest. Bijvoorbeeld wanneer iemand een partner gekozen heeft die heel erg lijkt op een van z'n ouders waar hij het juist zo moeilijk mee gehad heeft in zijn jeugd. Daarmee zet hij als het ware het probleem voort. Hij dient nog te leren begrijpen dat dit alleen maar gebeurd is om hem te stimuleren anders met zichzelf om te gaan en om zijn levensweg in eigen handen te nemen. In een enkel geval ben ik ook een psoraspot tegengekomen op dit veld. Deze spot was in de loop der jaren gaan groeien, net als een moedervlek op de huid wel eens kan doen en is een teken van gevaar. Een gewone psoraspot is absoluut niet gevaarlijk. Het zegt hoofdzakelijk iets over het feit dat de persoon in dit leven absoluut geconfronteerd zal gaan worden met onverteerbare situaties met de bedoeling hem te stimuleren alle zeilen bij te zetten. Hij dient alles uit de kast te halen wat hij heeft om problemen van dien aard te overwinnen. Hij weet diep van binnen ook dat hij het kan en weet vaak ook, dat dit thema in zijn leven een soort eindexamen is. Hij kan leren optimaal gebruik te maken van andere capaciteiten in hem om impasses op te lossen. Pas dan zal hij later in zijn leven kunnen zeggen dat hij ontzettend veel geleerd heeft en hoe blij hij hiermee is. Dit geldt altijd voor psoraspots! Wanneer een psoraspot echter is gaan groeien, dan betekent het dat de persoon hierin achterstallig huiswerk heeft verzameld. Op zich hoeft dat niet zo erg te zijn, maar als hij op zielsniveau hiermee zichzelf van het leven dreigt af te sluiten door het probleem steeds maar te laten liggen in plaats van flink op te pakken, dan zal hij nooit meer plezier kunnen beleven aan het leven. En het is toch echt wel de bedoeling dat elk levend wezen het leven als plezierig leert ervaren. Hoe meer eigenschappen je in jezelf kunt optimaliseren, hoe meer vreugde eruit voortkomt die je in kunt zetten om niet alleen jezelf op een hoger plan te zetten, maar ook andere mensen om je heen. Is het zover gekomen dat je de overtuiging hebt dat het leven je niets moois meer te bieden hebt, dan treedt er als het ware een zelfvergiftiging op. Je vergiftigt jezelf dan met andere gedachten die op deze zelfde negatieve energie drijven en die gedachten groeien met de dag, net als de psoraspot. Uiteindelijk kan het tot een tumor uitgroeien, soms met een kwaadaardig karakter en kan deze letterlijk het leven beëindigen. Leerproces De blinde darm heeft de vorm van een soort zakje en ziet eruit als een doodlopende steeg van het hele darmstelsel. Juist deze vorm maakt het gemakkelijk om de symbolische vertaling van dit orgaan beter te begrijpen.
We kennen allemaal wel eens situaties in ons leven waarin we als het ware met de rug tegen een muur gestaan hebben en geen kant meer uit wisten te gaan. De bedreiging had ons op de hielen gevolgd. We zijn een weg ingeslagen die uiteindelijk in deze doodlopende steeg heeft doen belanden. Dat is niet altijd een eigen vrije keuze geweest, want soms kunnen we ook door de omstandigheden in het leven zelf in zo'n situatie geplaatst zijn. Dan kunnen we daar niet echt iemand in verwijten. Denk bijvoorbeeld maar aan een situatie van oorlog, of aan het feit dat je ouders het moeilijk hebben met elkaar, er het beste van willen maken omdat ze de kinderen geen scheiding willen aandoen, maar de spanningen zijn zwaar voelbaar in huis. Aan het eind van die steeg weet je dat je op een gegeven moment niet meer verder kan. Zo voelt het heel beklemmend als een probleem je op die manier achtervolgt. Zelfs in je dromen kun je dit thema tegenkomen. Ik heb ze bij mezelf waargenomen, maar ook heel vaak bij anderen en ze hadden allemaal dezelfde brandende vraag: "Wat nu?" Dat is inderdaad de hamvraag. We hebben tot dan toe steeds geprobeerd de spanningen te ontvluchten. Dat heeft niet gewerkt. Wat blijft er dan als actie nog open? Als je echt geen enkele kant meer op kan, wat blijft er dan nog over om te doen? Is het niet om het gevaar dan maar recht in de ogen te kijken? Vluchten kan niet meer Veel mensen durven hun angsten niet onder ogen te zien en lopen er liever voor weg. Wezenlijk helpt dit weglopen hen niet van het diepere probleem af te komen. En het pro¬bleem is het feit dat de oorspronkelijke eigen houding in het leven, namelijk je afhankelijk blijven opstellen in wat anderen of omstandigheden met je doen, gewijzigd dient te worden. Je dient te leren zelf veel meer actie te ondernemen en geen genoegen te nemen met het verblijven in situaties die je ongelukkig maken. Het is heel belangrijk dat zaken, die onbewust binnen gekomen zijn en dikwijls zonder kritiek zijn geslikt, tot het laatst toe verteerd kunnen worden. Het is essentieel je veel sneller te realiseren dat bij gevoelde spanningen meteen de verwerking ingezet dient te worden en de situaties niet op hun beloop te laten. Daarentegen is het ook onverstandig van jezelf te eisen dat je verwerkingspogingen tot snel resultaat moet leiden. Alle zaken in het leven hebben nu eenmaal een eigen tijd van verwerking nodig en deze periode laat zich niet afdwingen. Die wens tot snel resultaat is dan afkomstig van de angst om langer in het bestaande spanningsveld te moeten blijven zitten. Het is de bedoeling dat we als mens leren beter om te gaan met onze angsten en er niet (meer) voor weg te lopen. Angst is inherent aan het leven en heeft recht op een eigen plaats. Niet met de bedoeling te beschadigen, maar met de bedoeling alles uit de kast te halen wat we in ons hebben om van de negatief gerichte levenssituatie een heel positieve en constructieve vorm te maken. Angsten kunnen aan de ene kant slechte raadgevers zijn, maar anderzijds zijn ze zeer belangrijke signalen voor dreigend gevaar, om ons te waarschuwen tegen een verkeerde levenswijze en manieren van omgang met onszelf. Dat deze spanningen soms heel moeilijk te verteren zijn, is begrijpelijk, maar niet onoverkomelijk. Het kan wel eens leiden tot lichamelijke ongemakken en pijnlijke situaties, maar al deze spanningen zijn feitelijk altijd bedoeld om onze levens qua inhoud te verbeteren. Weglopen voor deze signalen is dan eigenlijk weglopen voor het leven zelf, is weglopen voor je eigen onzekerheden, je eigen zwakheden en je eigen onbewustheid, dus ook weglopen voor jezelf. En dat kan toch nooit de bedoeling zijn van ons leven hier op aarde DE ENDELDARM EN DE ANUS Inleiding Het laatste deel van de dikke darm bestaat uit de S-vormige darm, het rectum en de anus. Alleen in de linker iris zijn deze organen terug te vinden. De S-vormige darm ligt horizontaal onder de pupil en het rectum en de anus bevinden zich op ca. 6.45 uur in een lijn die van de krause naar de irisrand loopt. In dit laatste deel van de dikke darm wordt nog eens extra aandacht besteed aan het onttrekken van vocht uit de voedselbrij. De concentratie afvalstoffen en onbruikbare producten wordt hierdoor groter. Zodra de brij voldoende is ingedikt, blijft het nog even in de endeldarm liggen, totdat er voldoende verzameld is om in een klap naar buiten te werken. Reflexgebieden Als naastgelegen zone vinden we de geslachtsorganen terug. Een te voile endeldarm kan zijn spanningsenergieën in deze organen lozen, waardoor een vrouw bijvoorbeeld merkt dat
zij in zo'n situatie wel eens meer vloeit dan anders, of dat de vloeiing pijnlijker is dan gewoonlijk. Het lichaam wil de spanningen in de darm dan op een andere manier kwijt, omdat het te lang duurt via de darm zelf. Andersom kan gelden dat wanneer een vrouw een gevoelige menstruatiecyclus heeft, deze gevoeligheid door kan werken in de endeldarm. Zij kan dan bijvoorbeeld diarree krijgen zodra de eerste dag van de menstruatie aanbreekt. Aambeien in de het laatste deel van de dikke darm kunnen eveneens uitstralende pijnen teweegbrengen in de geslachtsorganen. Als tegenoverliggende zone zien we het evenwichtsgebied. Regelmatig hoor ik van mensen met klachten van obstipatie dat zij duizelig worden zodra ze proberen de ontlasting naar buiten te werken. Door het persen verandert de bloeddruk in het hoofd en kan dan tot zelfs flauwvallen leiden. Iristekens Meestal hebben we bij een wit gebied te maken met irritatie van het slijmvlies van de darm. Het kan ook licht ontstoken zijn geraakt. of het kan een fistel of een aambei bevatten die, elke keer als de ontlasting deze passeert, de overgevoeligheid actief maakt. Soms bloedt het ook. Ook kan de persoon zich bewuster zijn geworden van zijn manier van ontlasten, en dan bedoel ik hiermee niet specifiek de letterlijke, lichamelijke manier van ontlasten, maar veel meer de figuurlijke vertaling daarvan. Is een bruin pigment in deze zone zichtbaar, dan hebben we te maken met het feit dat veel afvalstoffen opgestapeld zijn geworden in de loop der jaren. Deze kunnen bijvoorbeeld worden geloosd via bloedende aambeien, een klacht die inmiddels chronisch kan zijn geworden. De afvalstoffen kunnen steeds meer slijmvliesgebieden van de darm gaan irriteren, waardoor een groter stuk van de darm gevoeliger wordt. Soms zijn er ook poliepen aanwezig. Dit verschijnsel houdt in dat het lichaam zich op deze manier probeert te ontdoen van gifstoffen die de darm kunnen beschadigen. Een poliep is een uitstulpende bobbel. Meestal op een steeltje en wanneer je een klein plakje vlees hiervan onder de microscoop zou bekijken, zul je er grote concentraties gifstoffen in kunnen ontdekken. Deze manier van verwijderen van gifstoffen zien we ook terug in de vorm van cysten, wratten en vleesbomen en heeft feitelijk al een zekere veilige grens overschreden. Zolang de uitstoot gepaard gaat met vochten, zoals slijmafscheidingen bij verkoudheid bijvoorbeeld, dan is dat helemaal niet schadelijk voor net organisme. Maar wanneer de uitstoot gepaard gaat met weefselveranderingen, dan is er al een beschadiging actief in het orgaan zelf. De gifstoffen zijn in dat geval al dieper in het weefsel doorgedrongen. Dit zijn signalen dat de persoon langer en consequenter dient te werken aan zijn gezondheid, niet alleen wat zijn voedingswijze betreft, maar vooral wat betreft zijn levenswijze. Het accent hierin is terug te vinden in de bewustwordingsprocessen die het orgaan in zich meedraagt. Bij bruine pigmenten dienen we ook rekening te houden met de mogelijkheid dat de persoon veel boosheid naar buiten probeert te werken, zonder dat die innerlijk al is verwerkt en geïntegreerd in zijn gevoelswereld. In geval van een psoraspot weet de persoon eigenlijk wel dat hij beter met zichzelf kan omgaan, maar iaat de uitdaging toch regelmatig liggen. Hij kan geholpen worden om deze uitdaging op te pakken en zijn houding te wijzigen door hem bewust te maken van de betekenis van zijn klachten. Als er geen klachten zijn, maar er is wel duidelijk veel pigment op dit irisgebied te zien, dan is het evengoed belangrijk hem van deze spirituele ontwikkelingskans op de hoogte te brengen. Zodra hij hier weet van heeft gekregen, zal hij ook veel gemotiveerder te werk kunnen gaan om anders met zijn irritaties en boosheid om te gaan. Hiermee kan hij de inhoud van zijn leven duidelijk verbeteren en bovendien de kwaliteit ervan op meerdere fronten drastisch verhogen. Leerproces In bepaalde spanningssituaties kunnen we nog allerlei keuzes maken in hoe we met het probleem om willen gaan. Wanneer er al eerder een goede schifting gemaakt is van wat voedend voor ons is en wat als 'afval' losgelaten dient te worden, zal er lichamelijk niets mis hoeven gaan in de endeldarm. Het organisme gaat spanningen pas ervaren wanneer er onduidelijke en/of onaffe keuzes gemaakt zijn die het probleem in wezen niet hebben opgelost. Dikwijls zit een situatie zo complex in elkaar, dat snelle keuzes niet makkelijk te maken zijn. Omdat de tijd ook zo snel gaat en de ene gebeurtenis de andere ras heeft opgevolgd met alle reacties daar weer op, maken we nogal eens verkeerde keuzes. Op zich is dat natuurlijk niet erg. Maar we dienen er wei voor te waken dat we zaken niet te lang met ons mee
dragen. Niet elk probleem is op dat moment oplosbaar. Hoe vaak gebeurt het niet dat we tot de ontdekking komen dat een oplossing zich pas na een lange tijd kan aandienen? Frustrerend is dat wel, maar het leven wil ons oefenen in het goed uitzoeken wat op elk moment van de dag bij ons past, en wat niet. Vooral de neiging om spanningen te lang vast te houden, terwijl het leven aan de andere kant ook bol staat van andere zaken die juist zo prettig zijn om van te genieten wordt hiermee aan de tand gevoeld. Een juiste verdeling van spanningen ervaren en ontspanning creëren maakt dat niet alleen het lichaam beter af is, maar ook dat de geest zich optimaal kan inzetten om het bestaande probleem beter tegemoet te treden. Wat is nu werkelijk onnodig om mee te zeulen in ons systeem? Als we een lastig probleem niet los kunnen laten, welke ingrediënten houden onze gedachten dan zo bezig? Waar malen we dan steeds mee door? Zijn die gedachten werkelijk zo essentieel dat dingen moeten gaan zoals we ze gewenst hadden? Vaak is dat namelijk de reden van het niet los willen laten! Het krampachtig vasthouden van denkbeelden. of overtuigingen, of emotionele belevingen e.d. kan een sterke bijdrage leveren aan het onbewust krampachtig vasthouden van de ontlasting. Hoe langer deze in de darm blijft zitten, hoe harder die wordt omdat de darm maar doorgaat met het onttrekken van vocht. In wezen is ook deze symbolische vertaling niet moeilijk te begrijpen wanneer je bekijkt wat de darm in feite doet en hoe je dat terug kunt vinden in je eigen levenswijze. De manier van loslaten en het tijdstip waarop je los Iaat zijn in dit thema van belang om te onderzoeken. 10.4
DE PANCREAS
Inleiding Omdat de pancreas, oftewel de alvleesklier een vrij langgerekt orgaan is, neemt hij in beide irissen een groot gebied in tegen de krauserand aan, grofweg tussen 4.00 en 8.00 uur. Voor de verwerking van suikers dienen we te kijken naar het gebied op 4.30 in het linker oog. Daar bevindt zich de staart van de pancreas. De kop van de alvleesklier komen we tegen in het rechter oog rond 7.30 uur. Vooral het gebied rond 4.30 in de linker iris bevat meestentijds tekens. Daar kunnen blijkbaar het snelst problemen ontstaan. Veranderingen in de radiairen en de pigmenten, maar ook lacunes zijn dikwijls van de partij om aan te duiden dat hier iets aan de hand kan zijn. Omdat niet altijd sprake is van een afwijking in de pancreasfunctie, dienen we steeds als eerste te kijken naar het emotionele niveau van het organisme. Diverse vragen kunnen bij pancreastekens gesteld worden, zoals: a) b) c) d) e)
heeft de pancreas een shock gehad (slecht nieuws, trauma, zgn. 'schriksuiker')? is de levenswijze wat betreft voeding eigenlijk juist verkeerd voor deze persoon? is dit orgaan erfelijk belast? is de persoon totaal uit balans geraakt door bepaalde levensomstandigheden? is hij misschien te onzeker in zijn contact met anderen, is hij te afhankelijk van hen?
Slechte voeding veroorzaakt steeds grotere risico's die in eerste instantie o.a. door de pancreas verwerkt dienen te worden. Sinds de oorlog voorbij is, heeft de mens zich zo gestort op de voeding, dat we tegenwoordig de meest gekke zaken als Voedsel1 tot ons kunnen nemen en in de grootst mogelijke hoeveelheden. Allerlei chemische toevoegingen worden erop losgelaten omdat men vindt dat het 'oog ook wat wil en omdat het product lang houdbaar moet blijven. Inmiddels hebben we een stadium bereikt waarin we doodgegooid worden met de meest vreemdsoortige producten die voor voedsel door moeten gaan. Vooral in onze grootste verslaving vinden we dit terug, namelijk het snoepgoed. Daaronder versta ik alle producten waar veel suikers inzitten zoals: snoep, koek, cake, gebak, enz. Veel huis-tuin-en-keukenkruiden en specerijen kunnen helpend zijn voor de pancreas om minder gevoelig op deze stoffen te reageren. Te denken valt aan: kamille, selderij, venkel, anijszaad, nootmuskaat, kaneel, zoethoutwortel, kelp en alfalfa, om eens een aantal te noemen. Deze kruiden geven geen stoornissen van de bloedsuikerspiegel. Hypoglycaemie kan wel degelijk een voorstadium van suikerziekte zijn. De lijst van symptomen is inmiddels een waslijst geworden. In de loop der jaren is zoveel onderzoek gedaan naar deze
verschijnselen, dat het inmiddels een oerwoud geworden is. Daarbij zijn klachten in andere organen ook weer betrokken. Het is een steeds complexere toestand aan het worden en het een hangt weer samen met het ander. Toch zie ik in de iris steeds een overmaat aan pancreastekens. Blijkbaar is dit orgaan het meest gevoelig en daardoor ook het snelst ontregeld. Kleine beetjes eten en vaker iets eten kan een prima hulpmiddel zijn om geen pieken te veroorzaken in de bloedsuikerspiegel. Producten die veel suiker bevatten, geven te snel een vaak te hoge piek. Alleen mensen zonder pancreastekens zijn beter in staat om dergelijke pieken lichamelijk goed op te vangen zonder dat dit tot pancreasproblemen hoeft te leiden. Wanneer een diabeet een 'hypo' heeft, heeft hij feitelijk geen behoefte aan suiker of rietsuiker, maar alleen behoefte aan glucose. Dit is het enige suiker wat door het lichaam goed wordt opgepakt en gebruikt. Vruchtensuikers op hun beurt worden ook weer beter verwerkt door het lichaam dan de 'gewone' suikers. Suikers in kristalvorm zijn feitelijk 'lege' calorieën: ze produceren wel warmte in het lichaam bij verwerking, maar kennen geen enkel voedend karakter. Daarom noemen we het lege suikers. Honing bijvoorbeeld is een zoetmaker die niet alleen de smaak aangeeft, maar vooral mineralen en wat vitaminen plus andere voedingsstoffen aan net lichaam geeft. Dit product noemen we dan ook een 'heel' product. Het brengt het lichaam geen schade toe, maar voedt het juist. Suiker voedt niet, het is enkel en alleen maar een smaakmaker of smaakversterker. Soms wordt het ook als conserveermiddel gebruikt, zoals in vleeswaren bijvoorbeeld. De alvleesklier is in de loop der jaren een aantal hoofdvijanden rijker geworden die in onze voedingswijze voorkomen. Deze zijn: -
suikers, vooral in kristalvorm; koffie; chocolade; alcohol chemische toevoegingen (de E-nummers).
Door deze producten is het, sinds de oorlog afgelopen is, met de mens lichamelijk alleen maar slechter geworden. Dit is te merken aan het gigantisch stijgend aantal zieken en ziektebeelden. Onze gezondheid is hierdoor gemiddeld drastisch achteruit gegaan, wat toch eigenlijk verbeterd had moeten worden gezien de grote ontwikkelingen op het gebied van de gezondheidszorg. Het tegendeel is dus waar en de natuurgeneeskundige wijt dit dan ook aan de achteruitgang in de wezenlijke kwaliteit van de voeding. Teveel wordt vervangen voor chemische namaakproducten. Het oorspronkelijke wordt verdreven door zogenaamd beter werkende producten. Al onze vitaminen krijgen we niet meer van fruit, maar halen we uit een potje en daarmee ondermijnen we de natuurwet van heelheid/compleetheid/volmaaktheid". Niets is meer heel gebleven dan alleen nog het onbespoten fruit, de onbewerkte, onbehandelde groenten en noten, zaden en pitten. Eerst wordt er van alles uit gehaald, daarna wordt er weer van alles in gestopt; het eind is inmiddels zoekgeraakt. De Wet van Volmaaktheid geeft aan dat alles wat er is, op zich al heel en volmaakt is, en alles op zijn eigen wijze. Wanneer we holistisch willen werken, dienen we steeds rekening te houden met deze natuurwet. Kristalsuiker is het tegendeel geworden van volmaaktheid. Men heeft eerst de suikerbiet zodanig bewerkt, dat er veel voedingsstoffen bij verloren zijn ge¬gaan. Als alle mineralen en vitaminen eruit zijn, wordt het als eindproduct een mooi gevormd kristal. Deze complexe bewerking wordt 'affineren' genoemd. Het proces wordt daarna nog eens herhaald en dan heet het 'raffineren' oftewel 're-affineren'. Aan deze suiker kan nog een kleurtje worden toegevoegd zoals bij basterdsuiker het geval is, waarvan de lichtgele en de donkerbruine kleur wel het meest bekend zijn. In het lichaam komen na de verwerking van suikers eindproducten vrij die als afvalstoffen worden verwijderd, zoals zuren en alcohol. Alcohol is dus een afvalproduct. Door alcohol te consumeren stoppen we ons lichaam vol met afval, wat natuurlijk vroeg of laat tot vervelende gevolgen kan gaan leiden. Verslaving is wel de meest bekende klacht. Men denkt wel dat alcoholverslaving het ergste is, maar onderschat de snoepverslaving niet. Menig persoon met een snoepverslaving heeft zeer grote moeite om daarmee te stoppen wanneer er gezondheidsproblemen ontstaan. Snoep en alcohol zitten immers in dezelfde verwerkingsketen vervat; snoep is het beginstadium en alcohol de eindfase. Bij koffie komen we een soortgelijk proces tegen. Door koffie onder zeer hoge temperaturen te branden, worden de aanwezige voedingsstoffen vernietigd. Het is niet alleen de cafeïne die de schade
aanricht. Het zijn ook de andere chemicaliën die in koffie voorkomen en die zich soortgelijk gedragen als cafeïne. Daar verkijken we ons steeds weer op. Klachten die voortgekomen zijn uit koffieverslaving of overmatige koffieconsumptie kunnen alleen afgebouwd worden als men met koffiedrinken definitief stopt. Reflexgebieden Er is een aantal belangrijke aangrenzende zones te noemen. Laten we maar beginnen met de milt in het linker oog. Wanneer de milt zijn weerstand verloren heeft, kan dit ertoe leiden dat er energie uit de pancreas gehaald wordt. Uiteraard verzwakt dit de pancreas ook, zodat er van alles kan gaan haperen. De lusteloosheid slaat dan door naar de pancreas die in zijn eigen functies eveneens op een veel lager pitje gaat branden. In het rechter oog treffen we de lever en de galblaas aan als aangrenzende zone. Daar deze organen nauw met de pancreas samenwerken in de spijsvertering, kan elke overbelasting van een of meer van deze organen doorwerken naar het andere orgaan. Ook een voile maag kan aanleiding geven tot een veranderende functie van de alvleesklier. Door het uitzetten van de maag kan de pancreas zelf eveneens letterlijk onder druk komen te staan, waardoor de insulinehuishouding uit balans kan geraken. Zelfs de geslachtsorganen kunnen onderhevig worden aan veranderingen in hun functies. De ovaria/zaadleiders en de baarmoeder/prostaat kunnen uit balans raken, wat vooral bij vrouwen dikwijls goed merkbaar is. Daar de pancreas een hormoon produceert (Insuline) en daarom aan het hormoonsysteem gekoppeld is. kan door een afwijking in deze Insulineproductie ook storingen ontstaan in de overige organen die hormonen produceren. Dit zijn bijvoorbeeld de schildklier, de bijnieren, de hypofyse. de geslachtsorganen en de hypothalamus. Klachten in deze organen zijn dan feitelijk indirect ontstaan. Het is als in een uurwerk: het gehele uurwerk loopt als alle radertjes goed functioneren. Valt een radertje uit, dan gaat het uurwerk haperen en kan zelfs helemaal stil komen te staan. Nu zal dit in ons lichaam niet zo snel gebeuren, daar het altijd zal zoeken naar een tussenoplossing om erger te voorkomen. De lichaamsradertjes zullen wel blijven draaien, alleen op een ander ritme. Klachten van de geslachtsorganen en van de urinewegen kunnen zeer vaak opspelen. In zulke gevallen dienen we altijd de informatie hiervan te plakken aan het pancreasgegeven. De nieren als aangrenzende zone zijn qua klachten bij suikerziekte wel bekend. Diabetici willen dan veel drinken en moeten daarna ook veel plassen. Als aangrenzende zone dienen we ook rekening te houden met de bloedvaten- en lymfezone. De meeste diabetici klagen na verloop van tijd meer en meer over hun bloedvaten. Niet alleen de bloedvaten in de ogen verdienen aandacht, maar ook bloedvaten in het algemeen. Slechter kunnen lopen, snel vermoeide armen hebben en afwijkingen in de coronairvaten zijn heel bekend bij deze patiënten. Als tegenoverliggende zone van de pancreas zien we de ogen terug. Bij diabetici komen in een later stadium zeer regelmatig oogkwalen voor die variëren van slechter zien tot staar, netvliesloslatingen, verhoogde oogboldruk, enz. Kinderen die veel snoepen, kunnen op een gegeven moment klachten van de sinussen (tegenoverliggende gebieden) ontwikkelen. Altijd een verstopte neus, nasaal praten, of om de haverklap verkouden zijn, zorgen ervoor dat een kind een zorgenkind kan worden. Stoppen met de overmaat aan suikers doet daarbij meestal wonderen. Iristekens Radiairen die witter geworden zijn, duiden aan dat de persoon probeert zich meer bewust te worden van wat de pancreas hem wil vertellen. Het kan echter ook betekenen dat de pancreas al een tijdje meer geprikkeld, meer actief is geworden dan voorheen het geval was. Tophi en wit pigment zijn niertekens. De persoon heeft duidelijk schrijnend verdriet met betrekking tot
de relatie met een geliefd persoon. Hij kan moeilijk uitwisselen met de ander en houdt in veel gevallen liever zichzelf in en geeft daarbij de wensen van de ander steeds voorrang boven zijn eigen behoeften en verlangens, vooral om maar de 'lieve vrede' te kunnen bewaren. 'Als de dood' voor een relatiebreuk cijfert hij zichzelf regelmatig weg. Dat leidt op den duur niet alleen tot lichamelijke klachten, maar ook tot verder geestelijk verval. Eerst tolereert hij alles, maar later voelt hij dat hij er steeds minder goed tegenop kan. Hij heeft moeite om een relatie op te bouwen vanuit gelijkwaardigheid en evenwichtigheid qua investering en openheid tegenover elkaar. Dat maakt dat hij steeds meer afhankelijk gedrag vertoont: 'als die ander nu dit doet of dat zegt, dan moet ik zus of zo reageren'. Elke keer is het doel om die zogenaamde vrede te bewaren. Maar er is geen vrede. Uiterlijk lijkt het wel ergens op, maar van binnen is het een en al oorlog. De openheid tegenover elkaar is te gering om dit probleem zomaar op te kunnen lossen. Daar is veel meer voor nodig en deze persoon weet niet of hij dat wel aan durft te gaan. Zolang hij in deze impasse blijft zitten en zichzelf geen duwtje geeft om daarin actief te worden, zal dit schrijnende verdriet van steeds-iets-wezenlijks-missen-in-de-relatie niet over gaan. Defecttekens in deze zone zijn meestal indicaties voor een diabetesaanleg en/of hypogly-caemische verschijnselen. Ook een plotseling falen van het orgaan kan ineens optreden. Verder kunnen een solaarstraal in de pancreaszone, een reuzenlacune, een crypte of wybertje en een aantal psoraspots in de onderste helft van de irissen een aanwijzing zijn. Crypten, reuzenlacunes en psoraspots in de onderste helft van de ogen zijn niet topo-stabiel van aard. Deze tekens kunnen overal in de iris voorkomen, maar hebben wel allemaal een pancreasverhaal. Alleen dient die gekoppeld te worden aan het verhaal van het gebied waar dit teken zich op bevindt. Hoe donkerder een teken is, hoe slechter de weerstand in het orgaan is. Daarbij dienen we ook rekening te houden met mogelijke parasieten die in staat zijn weefsels kapot te maken. Operatieve ingrepen en ernstige ontstekingen kunnen eveneens aanleiding geven tot het vormen van defecttekens en/of zeer donkere lacunes. Bij donkere vegen in de pancreaszone zien we een persoon die boos is op de ander vanwege het feit dat zijn moeite om 'aardig gevonden' te worden niet wordt beloond. De ander heeft hem niet voldoende opgemerkt en deze wetenschap frustreert hem diep. Hij loopt immers zijn benen uit z'n gat voor die ander en die ziet hem maar niet staan. Hij heeft er van alles voor over om de ander tegemoet te treden in diens verlangens. Hij hoopt namelijk vurig dat de ander hem zal overladen met waarderingen en warmtebetuigingen. Juist deze behoefte aan een aai over zijn bol, is het punt waarin hij zich te afhankelijk opstelt tegenover anderen. Het liefst wil hij dit in veelvuldige en veelsoortige vorm, ook al wil hij dit liever niet toegeven. De hang naar waardering is, variërend van een lichte tot een sterkere mate, buiten z'n proporties gegroeid en wordt nu terug geprojecteerd op de buitenwereld. De persoon ziet niet in dat hij feitelijk niet aan de ander moet sleutelen, maar aan zijn eigen verlangens dient leren gehoor te geven. Deze kan hij proberen zelf te realiseren en te bevredigen in plaats van de verantwoordelijkheid hierin steeds maar op het stoepje van anderen te leggen. Hij dient te leren zichzelf een schouderklopje te geven als hij vindt dat hij het goed gedaan heeft. Dat hij dit niet op deze manier oppakt, komt omdat hij niet herkent dat hij diep van binnen lijdt aan een soort minderwaardigheidscomplex. De waardering van anderen vindt hij van veel grotere waarde dan de waardering die hij aan zichzelf kan geven. Dit innerlijk misverstand kan hij leren opruimen in zichzelf door er anders naar te gaan kijken en door zichzelf te trainen in het zichzelf complimenten geven. Dit gebrek aan zelfliefde heeft ervoor gezorgd dat hij niet voldoende van zichzelf kan houden en daardoor ook niet genoeg van een ander, al zegt hij van wel. Maar wanneer we kijken naar de onderliggende motivaties van zijn doen en laten t.o.v. de ander, dan zien we snel genoeg dat deze meestentijds zijn gericht op het verkrijgen van een bepaalde vorm van warmte en dat, als hij daar niet in kan slagen, hij de ander ervan beschuldigt niet te doen wat hij zo nodig heeft. Met andere woorden: hij beschuldigt de ander ervan dat deze niet goed voor hem zorgen wil. Deze persoon dient te leren dat hij voor zichzelf kan zorgen en deze verantwoordelijkheid niet in de schoenen schuift van anderen. Pas dan kan hij van zichzelf houden en geniet hij echt van wat hij heeft mogen bereiken in dit groeiproces. Een psoraspot op de pancreaszone laat zien dat dit proces als een soort blinde vlek wordt ervaren door de persoon. Anderen zien meteen wat hij doet, waarom hij dat allemaal zo doet en wat het voor resultaten heeft. Alleen hij ziet het zelf niet.
De manier waarop hij naar dit leerproces kijkt, is zoals hij dat altijd al gewend was. Daarbij vergeet hij te bedenken dat deze visie hem al die tijd niet veel goeds heeft kunnen aanreiken. Elke keer valt hij weer in dezelfde frustratie, dus dient hij eigenlijk zijn visie te wijzigen. Daar kan hij heel goed hulp van anderen bij gebruiken zonder dat hij zich hiervoor hoeft te schamen. Zodra hij op een punt belandt dat hij herkent hoe en waarom hij zo gehandeld heeft en wat de resultaten tot nu toe daarvan zijn geweest, kan hij door anders te reageren betere en waardevollere resultaten behalen. Ligt er echter een solaarstraal overheen, dan hebben we te maken met iemand die nogal eigenwijs is en doorgaat met waarmee hij bezig was. Een verandering in dit proces zal heel lang op zich kunnen laten wachten en daarmee put hij zichzelf behoorlijk uit. Na verloop van tijd kan hij zelfs helemaal teruggefloten worden, want dan laat zijn lichaam het flink afweten. De dan ontstane klachten zijn dermate verslechterd, dat normaal functioneren in het dagelijks leven niet meer goed mogelijk is geworden. Het moeilijkst voor deze persoon is het laten vallen van zijn eigenwijze denktrant. Leerproces De pancreas is een zeer gevoelig mechanisme dat vooral in deze maatschappij veel meer aandacht verdient, wat betreft emotionele achtergronden, dan het tot nu toe krijgt. Bij het beschrijven van de tekens heb ik al het een en ander verteld over de achtergronden van de pancreas qua karaktervorming. De belangrijkste sleutelwoorden zijn: -
zelfliefde onafhankelijkheid zelfstandigheid zelfwaardering
Het ligt in de bedoeling dat ieder wezen op aarde zich deze eigenschappen leert eigen te maken. Wanneer ons dit niet zomaar lukt, vervallen we in compensatiegedrag. Zo gaan we meer op zoek naar iets eetbaars, of we doen direct een aanval op de snoep- of koektrommel, maar anderen gaan de stad in en kopen iets leuks voor zichzelf. Allemaal factoren die te maken hebben met de planeet Venus, wanneer we dit astrologisch gaan bekijken. Venus staat niet alleen voor deze factoren, maar ook voor veiligheid, geborgenheid, rust, vrede en bezit, zowel materieel als immaterieel. Dus zodra een persoon zich in een of meer van deze factoren in het leven dient te ontwikkelen, kan hij op den duur door de spanningen die hij hierin ondervindt, bepaalde klachten ontwikkelen die invloed kunnen hebben op de pancreas. Door te zoeken naar compensaties in plaats van werkelijke oplossingen voor een bepaald probleem, ontstaat de neiging steeds de weg van de minste weerstand te kiezen. Na verloop van tijd komt hij er dan achter dat het helemaal niet de weg van de minste weerstand was. Integendeel: die weg is vele malen langer dan de weg van 'er even flink tegenaan gaan'. Daarnaast is hij bang het risico te nemen om te ervaren dat zijn angst voor een relatiebreuk, of dat de ander diep teleurgesteld in hem kan raken, op fictie berust i.p.v. op werkelijkheid. Zodra kleine kinderen willen gaan protesteren en het komt de ouders niet uit, dan worden ze volgestopt met snoep. Op deze manier wordt een kind letterlijk zoet' gehouden zodat de ouders hun gang kunnen gaan. Er wordt op die momenten niet werkelijk geluisterd naar wat het kind wil vertellen en als er wel geluisterd wordt, wordt zijn verhaal direct om zeep geholpen door tegenargumenten neer te leggen, waardoor het kind het gevoel krijgt het onderspit te delven. Zolang de diepere emoties van het kind niet wezenlijk worden gehoord en serieus genomen, zal het compensatiegedrag wat anderen hem hebben aangereikt een uitvlucht kunnen betekenen voor de opgedane spanningen. Op die manier gaat zo'n kind zijn leven invullen. Dat dit elke keer tot teleurstellingen zal leiden, zal hij snel genoeg gaan ervaren. Alleen heeft hij nooit geleerd hoe hij dient te kijken naar wat zijn eigen diepere verlangens zijn en hoe hij die kan verwezenlijken. Die macht lag immers bij de ouders. Omdat hijzelf die macht niet gekend heeft, legt hij de verantwoordelijkheid van zijn welbevinden daarom steevast op het stoepje van de ander, bijvoorbeeld zijn partner. Deze kan daar echter in de meeste gevallen niet mee omgaan; wat eigenlijk juist gunstig te noemen is. Want als die dat wel kon, zou hij nooit leren zijn eigen verantwoordelijkheid te dragen en dan wordt alles gemakkelijk voor hem geregeld. De ander rent zich rot om hem tevreden te stellen en hij kan lekker op z'n luie gat blijven zitten.
Dat dit een schadelijke uitwerking heeft op relaties is een gegeven waar we tegenwoordig massaal mee te maken hebben. Hoe hectischer de maatschappij aan het worden is, hoe meer we willen streven naar innerlijke rust en vrede. De haalbaarheid wordt ook steeds kleiner, omdat we zowel in ons werk als in onze privéleven steeds meer spanningen te verwerken krijgen. Het tempo wordt zo omhoog gejaagd, dat ons lichaam al steeds meer begint tegen te sputteren. Het maximum is zo langzamerhand bereikt en de ene na de andere persoon valt uit door wat voor kwaal dan ook. De ene lichaamsfunctie na de andere laat het meer en meer afweten. Totdat een zekere grens is overschreden gaan we door tot het uiterste, tot we niet meer kunnen en er letterlijk bij neervallen. Blijkbaar lopen zeer veel mensen rond met een lage zelfdunk. want een schrikbarend snel groeiende groep mensen belandt in de ziektewet en de WAO. Pas dan krijgen ze alle tijd om te overdenken waarin ze zichzelf zo schromelijk tekort in hebben gedaan, namelijk: rust, ontspanning, tevreden kunnen zijn met zichzelf ondanks wat er om hen heen gebeurt, voldoende aandacht aan zichzelf en de nodige warmte voor zichzelf. Zolang de buitenwereld als schuldige aangewezen wordt voor de ziekte, is de persoon niet in staat hand in eigen boezem te steken. Niemand heeft hem gedwongen te doen zoals hij heeft gedaan. Hij heeft altijd (meerdere) keuzes gehad. Of hij zich daarvan bewust gemaakt heeft is een ander verhaal, maar er waren altijd andere keuzes om mede te overwegen. Dikwijls is geld voor een aantal mensen een reden om zich een rotje te werken. Later, als ze genoeg gespaard hebben, kunnen ze dan genieten van allerlei dingen die ze willen aanschaffen om hun oude dag mee te kunnen vullen. Alleen beseffen deze mensen niet dat de investeringen hiervoor veel te zwaar kunnen wegen. Wanneer hun lichaam dan instort, kunnen ze hun toekomstidealen niet meer verwezenlijken en dan is Leiden in last. Hun hele toekomst hebben ze afhankelijk gemaakt van hun huidige overdadige inzet. Ze compenseren elke vorm van spanning met iets totaal anders, maar niet met de broodnodige rust en ontspanning. Dit kan de bron van de spanning nooit echt verminderen en vroeg of laat zijn tol eisen. Soms betekent dat zelfs een vervroegde dood en blijft de partner met alle illusies alleen achter. Een uiterst triest resultaat, mag ik wel zeggen. Het walletje bij het schuurtje houden is een zeer belangrijk uitgangspunt in onze investeringen, waarin en hoe we ook willen investeren. Onze inspanningen dienen op tijd beloond te worden met ontspanningen. Helaas doen we dat te weinig en soms zelfs helemaal niet, want we hebben zoveel compensatiemiddelen voorhanden, dat die ervoor zorgen dat het bereiken van onze uiterste grenzen wordt verlegd en uitgesteld. Voor een groter aantal mensen is het dan al te laat. Om nog even terug te komen op compensatiemiddelen: feitelijk gebruiken we deze middelen dus als een soort 'krukken' voor onze niet gerealiseerde behoeften. In de praktijk gebruiken we ook een soort krukken voor de behandeling van alvleesklierklachten, bijvoorbeeld in de vorm van Insuline, enzymen, hormonen, aminozuren e.d. Hoe meer een orgaan buiten spel wordt gezet door deze toevoegingen, hoe luier hij wordt in het zelf aanmaken van de benodigde stoffen. Op den duur is hij helemaal niet meer in staat zijn eigen functies uit te voeren, omdat iets anders ze heeft overgenomen. Echte levensgenieters zijn die mensen, die weten hoe ze voor zichzelf de fijnste omstandigheden kunnen scheppen zonder anderen daarin zichzelf en anderen te benadelen. Deze staat van leven kan alleen maar bereikt worden wanneer je vanuit liefde kunt leven en alle levenszaken liefdevol kunt benaderen. Hierboven is al gezegd dat de pancreas door de planeet Venus wordt bestuurd. Het belangrijkste sleutelwoord voor Venus, dus ook voor de alvleesklier, is liefde. Wat is liefde nou eigenlijk? Onder liefde kunnen we een staat, een manier van Zijn verstaan, die op alle vlakken in evenwicht is. Die geen scheiding aanbrengt in datgene wat er is. Liefde is dus allesomvattend, maar ook verbindend en aantrekkend van aard, ongeacht of het positieve of negatieve ladingen kent. Liefde verbindt wat afgescheiden is en maakt heel wat onaf is. Als ik nu twee rijtjes neerschrijf met aan de ene kant de zonzijde van Venus en aan de andere kant de schaduwzijde van deze planeet, dan zie je snel het verschil. De zonzijde: De schaduwzijde: liefde voor jezelf en andere wezens liefdeloosheid (zelf-)acceptatie (zelf-)haat volmaakt-zijn perfect-zijn
open-minded
afgunstig, verwijtend, manipulerend e.d.
Wat opvalt aan deze rijtjes, is dat het linker rijtje alleen maar kreten bevat die al datgene wat er is met elkaar verbindt. Er is geen verzet tegen deze gezamenlijkheid, maar alleen pure acceptatie en warmte. In het rechter rijtje staan kreten die wel een (groot) innerlijk verzet in zich meedragen. Gezamenlijkheid wordt niet getolereerd. Integendeel, het roept van alles aan afweer boven. Verschillende factoren worden zover mogelijk buiten de persoon gehouden, waardoor het streven naar perfectie alleen maar groter wordt. Om even het verschil tussen perfectie en volmaaktheid duidelijk te maken, nog het volgende. Iemand die perfect wil zijn, zal alles doen om bepaalde elementen te vermijden, die het perfecte beeld wat de persoon van zijn einddoel gemaakt heeft, kunnen benadelen. Deze elementen hebben in zijn ogen een negatief oordeel en kunnen dus niet gebruikt worden. Hoe meer hij zijn best doet allerlei omstandigheden te veranderen en te manipuleren, hoe moeizamer hij zijn einddoel kan halen, als hij die haalt. Dus in het perfect willen zijn voert de persoon voortdurend strijd om niet geaccepteerde elementen te vermijden of om zeep te helpen om zodoende zijn ideaalbeeld in stand te houden. Het einddoel bereiken is al moeilijk, maar het einddoel behouden is dikwijls nog moeilijker. Er zal eigenlijk nooit rust zijn in een dergelijk streven. Volmaaktheid daarentegen is totaal anders. Het woord zelf zegt al dat het einddoel een verzameling is van elementen die het beeld hebben vol kunnen maken. De persoon staat toe dat er allerlei elementen in mogen komen, ook al zijn ze misschien tegenstrijdig aan elkaar. Of misschien mist hij nog iets, maar vindt hij dat helemaal niet erg. Hij houdt van wat hij heeft en hij voelt geen strijd in de lege stukken die nog niet zijn opgevuld. Er moet helemaal niets van hem, maar er mag van alles. Zo is het vrij van dwang en spanningen. Deze vorm kent alle factoren van rust, vrede en liefde. Er is een volledige acceptatie in dat wat er is en dat wat er niet is om naar een einddoel te komen. Het beeld is eenvoudigweg vol gemaakt met die zaken, die op dat moment aanwezig waren en niet met zaken die er hadden moeten zijn. Geen manipulaties van mensen en omstandigheden, geen elementen die verwrongen zijn geworden door er iets anders van te maken dan ze oorspronkelijk waren, geen onrust daardoor. Alleen maar rust, vrede en evenwicht. Liefde is dus een energie, een staat van Zijn, die alles in zijn waarde laat en in evenwicht laat bestaan. Pure acceptatie is hier het gevolg van. Het maakt niet uit hoe het einddoel eruit ziet; alleen het ervaren van rust, liefde en evenwicht is van belang. Dat is volmaaktheid. Het rechter rijtje laat dus een onderhuids spanningsveld zien. Verzet, emotionele ladingen, strijd en onwil tonen geen eenheid, geen heelheid. De gehele mensheid leeft hoofdzakelijk in dat rijtje. Er zijn maar weinig mensen die in het linker rijtje zitten en als ze erin zitten, is het steeds maar voor tijdelijk. De ene persoon kan het misschien als meer tijdelijk ervaren dan de andere, maar standvastig is zo'n situatie nooit. Daarom zal de pancreas een belangrijk hulpmiddel zijn om de mens te leren naar een liefdevoller leven toe te groeien. Het orgaan zal altijd stimulerend actief zijn om alles in het leven te accepteren wat er zich voordoet en wat er is. Niet met de bedoeling tegen onszelf te zeggen dat we de situatie maar moeten accepteren. al hebben we veel liever een andere situatie voor ogen en voelen we ons ongelukkig in deze gang van zaken, want dat heet 'tolereren'. In het tolereren blijft altijd een zekere vorm van verzet actief. Dat hoeft niet altijd naar buiten te komen, maar voelbaar van binnen is het wel. Bij acceptatie is het gewoon goed wat er gebeurt, of gebeurd is. Uiteindelijk is het de bedoeling dat elk mens in de eerste plaats van zichzelf leert houden. Dan gaat het liefhebben van anderen automatisch en zonder moeite. Het is moeilijk uit te leggen wat je dan voelt voor jezelf en daardoor ook voor anderen. Je moet het eenvoudigweg zelf ondervinden om te onderschrijven dat deze wetenschap klopt en dat het de enige reden kan zijn voor een volmaakt leven en voor levensgeluk. Het is alles de moeite waard om dit zelf te ondervinden. 10.5
DE LEVER
Inleiding In het lichaam neemt de lever een vrij grote plaats in. Dat geldt evenzo voor het levergebied in de topografiekaart van de iris. Voor de diagnose hiervan dienen we rekening te houden met een veel grotere zone dan op deze kaart is vermeld. Namelijk ongeveer van 7.30 tot 8.15 uur in de rechter iris, omdat de lever voornamelijk in het rechter deel van het lichaam voorkomt. De vele functies van dit orgaan zorgen ervoor dat de lever astrologisch gezien onder de planeet Jupiter valt. Jupiter zegt niet alleen iets over het uitdijen, het groter worden, groeiprocessen, zowel materieel gezien als immaterieel in de mens, maar bovendien belicht het de ontwikkeling op zielsniveau. De vele levensprocessen die we doormaken, dragen ertoe bij dat we onszelf langzaam maar zeker van een groeiend bewustzijn kunnen voorzien. Grote hoeveelheden indrukken slaan we meestal op alvorens deze allemaal te verwerken. Juist dit opslaan zien we in het spirituele verhaal van de lever zo goed terug. Niet alleen vetten, glycogeen, vitaminen, mineralen e.d. krijgen ergens in de lever of elders in het lichaam een plek, maar ook indrukken en emotionele spanningsvelden worden opgeslagen. Dit met de bedoeling het later weer te gebruiken. De lever is immers een belangrijk onderdeel van de spijsvertering; hij zorgt niet alleen voor de vertering van de voeding, maar evenzo voor de verwerking van emotionele ladingen. Daarnaast is het de taak van dit orgaan om lichaam en ziel te ontgiften. Het opslaan van energieën kan ook wel eens veel te lang duren. Bijvoorbeeld omdat men angstig is om naar het spanningsveld te kijken zodat dit weggemoffeld wordt. Dit is iets wat velen wel zullen herkennen. Dan ontstaat het bekende oppotten of 'binnenvetten', uitdrukkingen die typerend zijn voor de functie van de lever. Hoe langer dit proces aan de gang is, hoe riskanter het wordt voor de lever om zijn natuurlijke weerstand te verliezen. Dit geldt natuurlijk ook voor de galblaas die daarmee nauw samenwerkt. Galstenen, kolieken, vervetting (66k van andere organen), vergiftigingsreacties, (soms ernstige) weerstandsverlaging, depressies, (emotionele) overgevoeligheden en dromen om maar eens enkele zaken te noemen, zijn bij een overbelaste lever beslist niet onbekend in de natuurgeneeskunde. Het is algemeen bekend hoe druk en onsamenhangend de droomwereld kan zijn van iemand die een leverontsteking heeft opgelopen. Psychische weerstanden verhogen o.a. de gasproductie; vooral boosheid die niet of te weinig wordt geuit is hier dikwijls oorzaak van. Een chronische ophoping van dit soort emotionele ladingen kan op den duur galstenen opleveren. Galstenen zijn niets anders dan Versteende agressie' of versteende wrokgevoelens, of versteende verbittering. Door niet te willen uiten wat hij 'op zijn lever' heeft, heeft de persoon de ander weliswaar geen pijn bezorgd, maar zichzelf helaas des te meer! Het niet met de ander willen delen van negatieve' emoties, zoals hij het meestal pleegt te noemen, zorgt ervoor dat hij een zelfvernietigende houding aanneemt die na verloop van tijd heel letterlijk door het lichaam vertaald wordt. Dat maakt hem verbitterd, en hij kan zelfs bittere tranen schreien'. In dergelijke situaties maakt de lever niet alleen veel bitterstoffen aan, maar heeft deze in een andere vorm ook nodig, zoals witlof, andijvie en grapefruit. Wanneer je naar dit gegeven kijkt, zal het je opvallen dat hiermee het homeopathische principe wordt geactiveerd: 'dieven met dieven vangen'. Emotionele bitterheid kan homeopathisch aangepakt worden met medicamenten die van deze bitterstoffen gemaakt zijn om te genezen. Reflexgebieden Grote en langdurig actieve emotionele ladingen die in de lever worden geschoven, zullen via de darmen, als naastgelegen gebied. het lichaam weer verlaten. Daarom is bij spanningen een goede eetgewoonte en een goed dieet juist zo noodzakelijk. Zolang er op het ene vlak gewerkt wordt aan gezonde toevoer van energieën, kan op het andere, overbelaste vlak de verwerking beter plaatsvinden. Bovendien zorgen spanningen voor een grote hoeveelheid urinezuren in het lichaam die steeds goed afgevoerd dienen te worden. Dat kan weliswaar door vochtrijke voeding en door veel te drinken en daardoor regelmatig te plassen mede opgeruimd worden. Daarnaast dient het afval via de darmen en de stoelgang afgestoten te worden. Daar helpt de lever sterk aan mee. Ook hebben we al eerder gesproken over emotionele onverteerbaarheden en de neiging om de leegte van binnen te vullen door overvloedig te eten of te snoepen. In feite bevindt 2ich namelijk in de leverzone ook het panereasgebied (zie stippellijnen tegen de krause aan). De lever wordt dan beïnvloed door de pancreasladingen en zal proberen de overbelastende energieën te verwerken. Het langste deel van de pancreas ligt echter meer links in het lichaam, daarom komen we daar later nog op terug wanneer we de linker iris per gebied gaan bekijken. Daarnaast zal de alvleesklier ongetwijfeld zelf ook beïnvloed kunnen worden door de lever. Dan zijn de rollen omgedraaid.
In de beschrijvingen van diverse soorten tekens worden verschillende achtergronden wat dieper uitgewerkt en belicht. Uiteraard is de galblaas ook een reflexgebied, omdat alle spanningen en afval van de lever in dit orgaan geloosd worden, klaar om te worden afgevoerd naar de darmen. Verder is het middenrif makkelijk te beïnvloeden door een gezwollen of gespannen levergebied. Zodra een leverzwelling plaatsvindt, ontstaat een dusdanige druk op het diafragma, dat sommige mensen er zelfs wat vaker de hik door kunnen krijgen. Zo is benauwdheid in de bovenbuik eveneens in staat om de longen onder druk te zetten. Zo staat het uitwisselen in communicatie met de ander eveneens onder druk. Als tegenoverliggende zone kunnen we de kaken vinden. Opgestapelde boosheid kan bij veel mensen tot tandenknarsen leiden. In het ergste geval moet een speciale gebitsbescherming worden aangebracht voor de nacht, omdat vooral tijdens de slaap het knarsen op z'n hevigst kan zijn. In een enkel geval heb ik zelfs een blijvende prothese bij iemand aangetroffen. "Je verbijten van woede" is een bekend gezegde. Als je echt kwaad bent, heb je je kaken dikwijls ook stevig op elkaar geklemd. Boos van je afbijten is weer een andere vorm waarbij de kaken betrokken zijn. En wat te denken van alle nagelbijters die hun innerlijk opgestapelde boosheid op deze manier willen uiten? Wanneer ze dit niet op de meest natuurlijke wijze kunnen of willen doen, zullen de spanningen ze drijven tot andere activiteiten, in zo'n geval dus tot nagelbijten. Een andere zone die tegenover de lever ligt, is de neus. "Briesen van woede" is een activiteit waarbij de adem in krachtige stoten door de neusgangen naar buiten gebracht wordt. Paarden kunnen dat gedrag zo goed laten zien, wat natuurlijk niet altijd betekent dat ze bij elke "bries" woedend zijn. Bij sommige mensen heb ik ook al eens waargenomen dat ze hun neusvleugels bewegen wanneer ze woede ervaren die ze willen binnen houden. Alsof ze eerst flink diep adem moeten halen alvorens ze hun woede willen uiten. Tijdens deze ademprocedure kunnen ze besluiten of ze woedend willen worden of dat ze die boosheid binnen houden. Meestal gebeurt het laatste. Bij al deze bijkomende verschijnselen zullen we ook moeten gaan kijken naar het onderliggende verhaal van deze beïnvloede organen (zie aldaar). Iristekens Lacunes en plaatsen waar weinig radiairen zichtbaar zijn, vermelden door hun verdonkering van dit orgaangebied de noodzaak tot het laten groeien van bewustzijn wat betreft het omgaan met allerlei emotionele indrukken. De persoon is zich onvoldoende bewust van het feit dat hij zaken niet dient op te potten zoals hij dat steeds gewend is geweest, maar dient deze juist naar buiten brengen. Iemand die moeilijk over spanningen kan praten, zal eerder op momenten dat hij deze spanningen voelt stijgen in zichzelf, zijn boosheid hierover binnen houden. Op een gegeven moment zal deze boosheid toch naar buiten komen, maar dit gebeurt dan op een vervormde manier, zoals slaan met de deuren, met voorwerpen gooien of zelfs handtastelijk worden. Bij donkere velden waar zich weinig radiairen bevinden en lacunes in deze iriszone, is het van belang dat de persoon zich bewust wordt van zijn boosheid, de manier waarop hij daarmee omgaat en vooral het feit dat hij deze dient te uiten. Natuurlijk niet op een agressieve manier. Boosheid kan dan schade veroorzaken bij zowel anderen als zichzelf. Constructief boos zijn heeft een totaal andere uitkomst dan wanneer dit destructief gebeurt, zoals meestal het geval is nadat zaken te langdurig zijn opgepot. De persoon wordt in het leven regelmatig uitgenodigd om te onderzoeken in zichzelf wat hem boos maakt, waarom het hem boos maakt en hoe z'n reacties hierop zijn. Het veel sneller waarnemen dat ineens boosheid in hem ontstaat en daarna ook het sneller leren reageren op een opbouwende wijze naar anderen, is een belangrijk leerproces. Het belichten van deze 'donkere' gebieden doet hem leren op een liefdevolle manier om te gaan met dat/diegene wat/wie in hem iets heeft aangeraakt wat tot boosheid heeft geleid. In het geval van deze tekens zal de persoon zich van al deze zaken nauwelijks goed bewust zijn. Het is dan ook moeilijk voor hem om in dit proces zijn stappen te zetten. Als in het donker dient hij alles grondig af te tasten in zichzelf. Hoe meer details hij bij zich binnen laat komen, hoe bewuster hij wordt van de vele dingen die met zijn gevoelens te maken hebben. Op deze wijze komt er licht in zijn
duisternis en wordt zijn leerproces steeds helderder. Reuzenlacunes, crypten en oranje pigment zijn pancreastekens en hebben een specifieke uitleg nodig wat betreft het verhaal van de lever. Hierbij wordt de informatie van de lever gekoppeld aan de gegevens van de alvleesklier. Dat maakt het levensproces van deze persoon complexer. In geval van een reuzenlacune is de persoon bezig met een ontdekkingsreis in zichzelf. Deze laat hem steeds meer zien dat het niet kunnen verkrijgen van warmte van anderen om wie hij geeft, hem tot dusdanige frustraties brengt, dat hij er innerlijk steeds boos op reageert. Deze boosheid wordt meestentijds niet geuit naar de ander. zodat er geen uitwisseling kan plaatsvinden om het probleem gezamenlijk op te kunnen lossen. Hij wil de ander er niet mee lastig vallen' en loopt er dan ook in z'n eentje mee door, wat eenzaamheid oproept in zichzelf, waar hij de ander de schuld van wil geven. Crypten zijn puntige tekens en hebben een meer stekende, innerlijke pijnbeleving wat betreft het verkrijgen van warmte in het contact met anderen. Het feit dat het moeilijk realiseerbaar is om een liefdevolle en vloeiende relatie met iemand te ondervinden, doet de persoon in een diepe eenzaamheid belanden. Niet alleen zijn onvervulde behoefte om in warmte met ie¬mand uit te wisselen is pijnlijk en stekend, maar ook het resultaat van al zijn onbeholpen pogingen daartoe, zoals een diepe eenzaamheid is uiterst stekend in zijn beleving. Meestal geeft zijn boosheid daarop aanleiding tot het maken van grote verwijten naar anderen, die naar zijn idee verantwoordelijk zijn voor het mislukken van het contact. Uiteraard dient dit misverstand te worden belicht en opgeruimd. De persoon dient in zichzelf te onderzoeken waarom het steeds hapert in de relatie. Is hij zelf te veeleisend? Bepaalt hij zelf teveel hoe de ander zich moet gedragen en hoe bijvoorbeeld de tijd moet worden ingedeeld? Is hij zelf teveel afhankelijk geworden van de ander, waardoor de ander deze druk wil ontlopen? Het zijn enkele vragen, maar ze zijn heel belangrijk en helpend om te onderzoeken waar de schoen feitelijk wringt. In ieder geval niet steeds bij de ander! Alleen wanneer de persoon in staat is om met een 'open mind' te kijken naar wat er zich werkelijk afspeelt in hemzelf en hoe zijn gedrag effect heeft op anderen, in welke vorm ook, zal hij niet alleen in staat zijn om zijn houding in te zien, maar ook te wijzigen. Pancreaspigment vertroebelt de ondergrond van de plek waar het zich op bevindt. Met andere woorden: het toont aan dat de persoon in kwestie geen goed zicht meer heeft op wat er van binnen in hem afspeelt met betrekking tot liefhebben, liefdevolle contacten opbouwen en warmte uitwisselen in het algemeen (het pancreasverhaal). Deze vertroebeling is dikwijls ontstaan doordat hij ooit tegengestelde zaken ervaren heeft, wat de oorspronkelijke betekenis van liefde en liefhebben bij hem buiten zijn oorspronkelijke visie heeft gebracht. Diep van binnen weet hij wel wat de wezenlijke betekenis van liefde is, maar hij is door allerlei frustrerende omstandigheden en vaak ook door opvoedkundige 'fouten' niet meer in staat bij de diepere betekenis ervan te komen. Zodra hij daarin juist wordt gestimuleerd, pakt hij vrij snel de draad weer op. Eerst dient hij inzicht te krijgen in het ontstaan van deze vertroebeling, dan pas kan hij deze factoren weghalen uit zijn denk- en reactiepatronen. Bruine vlekken geven aan dat inzicht (nog) ontbreken kan, en/of dat een vergiftiging heeft plaatsgevonden d.m.v. medicijnen, scherpe of hete kruiden, alcohol of een virus. Wanneer de lever opgezet raakt, drukt hij tegen het diafragma aan wat o.a. hartklachten tot gevolg kan hebben. Wanneer dit gebeurt, zijn de spanningsenergieën uit de lever niet alleen door het gebied van het diafragma gegaan, maar ook naar de hart-longzone overgestroomd. Een plotselinge hartaanval of hartinfarct kan nogal eens gepaard gaan met benauwdheid en spanningen op de borst, waardoor ademen bemoeilijkt wordt door de ontstane pijnkramp. De kans is hierbij groot dat innerlijke boosheid de persoon inmiddels al in een gevorderd stadium van zelfvergiftiging heeft gebracht. Daar de onderliggende radiairen wel zichtbaar worden als je er op een andere manier naar zoekt, in plaats van ze te proberen te bekijken vanuit een rechte lijn, zien we hierin een symbolische verklaring. De persoon kan namelijk leren door niet op een rechtlijnige manier te kijken naar zijn boosheid. Hij dient te leren deze emoties op een geheel andere manier te benaderen, namelijk door deze vanuit een andere hoek te belichten dan hij altijd gewend was. Pas dan kan hij ontdekken wat de feitelijke reden of oorzaak is van deze gevoelsbelevingen, waarna hij hiermee tot acceptatie kan leren komen.
Uiteindelijk worden deze emotionele ladingen in het daglicht gezet en kan hij er als het ware 'vriendjes' mee worden. Eenmaal zover gekomen, zal hij merken hoe verruimend het in hemzelf werkt wanneer 66k de zogenaamde negatieve' emoties met liefde worden bekeken en benaderd. Dit draagt bij aan snellere oplossingen in een meer stromende vorm. Witte tekens op deze zone kunnen aanduiden dat de persoon goed van zich afbijt en soms agressieve buien kan hebben, evenals de neiging tot een te heftig of te vaak willen ontladen zonder de situatie eerst goed te verwerken. Mensen uit zijn directe omgeving kunnen vaak behoorlijk schrikken van snel opgebouwde irritatie-uitbarstingen. Ze weten hier niet goed mee om te gaan, net zo min als de persoon dat zelf weet. Hij dient er beter aan te doen zijn boosheden eerst onder de loep te nemen en in zich2elf te onderzoeken wat hem nu steeds in zo'n irritatie doet belanden, alvorens deze naar buiten te brengen. We dienen echter ook rekening te houden met het feit dat verwitting van irisdraden een andere betekenis kan hebben, namelijk het bewust worden van deze emotionele reacties in de persoon zelf. Hij is er dan actief mee bezig en wil er beter mee leren omgaan, waardoor zijn bewustwording hierin groeit. Leerproces Het accent ligt bij deze tekens dus steeds op de uitwisseling met anderen. Hij heeft grote behoefte zichzelf te willen uitdrukken naar buiten toe, maar als hij ziet dat de ander daarmee heel anders omgaat dan hij verwacht, voelt hij zich geïrriteerd worden. Inzicht krijgen in het hele proces, met al z'n reacties, gedachten en gevoelsbelevingen is van grote waarde voor het verbeteren van zijn relaties in het algemeen met wie dan ook, maar in de allereerste plaats het ver-vol-maken van de relatie met hemzelf. Bij dit ver-vol-maken dient het accent te liggen op het ontwikkelen van zelfliefde, met volledige acceptatie van zijn zwakheden zonder deze in stand te willen houden. Daarbij dient hij ook niet ten alle tijde aan anderen tegemoet te komen in hun wensen om warmte te verkrijgen. Doel hiervan is om tot besef te komen van het feit dat alleen zelfliefde aanleiding geeft tot zeer duurzame relaties. Het tonen van zelfliefde maakt anderen ook bewust van hoe zij zelf zijn en reageren tegenover zichzelf. Het prikkelt in mensen de nieuwsgierigheid in hoe iemand het fijn kan hebben met zichzelf alleen wanneer deze kwaliteit zichtbaar en voelbaar is geworden. Zelfliefde stimuleert anderen hetzelfde te doen, opdat er een vrije basis kan ontstaan om met elkaar samen te zijn. Dan is er geen afhankelijkheid meer die een ander belast. Er is dan alleen vrijheid in Zijn. Boosheid is verdwenen, omdat de persoon heeft ingezien dat het vaak een onbewuste poging was om anderen te dwingen van hem te houden, op zijn manier. Zo zie je dus hoe makkelijk het pancreasverhaal door het levergebied heen stroomt en zijn stempel zet op de belevingen vanuit de leverbasis. Als iemand boos is, is het meestal op iemand anders, omdat die persoon iets gezegd of gedaan heeft wat niet in zijn straatje past. En omdat dit al "zo vaak" gebeurd is, is hij daar nu wel spuugzat van geworden, m.a.w.: hij is nu toch wel flink boos. Alleen nog leren deze boosheid te transformeren. Dat kan in eerste instantie door in te zien dat de ander helemaal niet de bedoeling had die hij vermoedde. In tweede instantie kan hij van daaruit leren om direct aan te geven dat iets hem geraakt heeft, zonder de ander direct ergens van te beschuldigen. Daarna kan hij met de ander uitwisselen hoe het gegaan is en wat beiden gevoeld hebben tijdens het gebeurde. Wanneer beide personen elkaar voldoende ruimte geven om zijn verhaal te vertellen en dit ook respecteren van elkaar, hoeft het niet meer voor te komen dat een gebeurtenis een geheel eigen leven gaat leiden, ver buiten wat feitelijk plaatsgevonden heeft en wat wezenlijk bedoeld was. In geval van boosheid tegenover zichzelf gericht kan de persoon de uitdaging aangaan door te kijken naar die zaken in hemzelf waar hij zich zo over opwindt. Dieper naar binnen kijken doet hem beseffen dat er een zekere vorm van zelfhaat achter steekt: hij wil perfect overkomen in plaats van volmaakt en ziet zijn pogingen hierin regelmatig mislukken. De zelfkritiek is dikwijls hard, gevoelloos en zwaar, alsof het wel ontzettend erg is wat hij heeft gedaan of nagelaten. In dit proces dient hij te leren dat ieder mens niet perfect kan zijn aangezien hij onwetend is van zoveel zaken in het leven. Op die grond kan hij daar ook niet volledig verantwoordelijk in zijn en alleen maar datgene doen wat in zijn kunnen ligt. Dit feit accepteren kost tijd, maar heeft tegelijkertijd een liefdevolle benadering nodig van hemzelf tegenover zichzelf. Dan vervalt zijn behoefte om zichzelf (en anderen) te bekritiseren. De ruimte die hierbij als vanzelf ontstaat, kan dan gebruikt worden om in alle rust en vrede (met zichzelf en met anderen) ervaringen op te doen en bewust te worden. Van daaruit kan hij leren leven in een grotere liefdevolheid met zichzelf en met zijn omgeving.
10.6 DEGALBLAAS Inleiding De galblaas is een belangrijk onderdeel van de spijsvertering. Het vangt afgewerkte stoffen van de lever op die niet alleen als afval afgevoerd worden via het darmstelsel, maar die ook belangrijk zijn voor de vertering van vetten. Dit gebied is alleen te vinden in de rechter iris op ca. 7.45 uur. Het is logisch dat het tegen de krauserand aan ligt, omdat de stoffen via het darmstelsel (de krause) afgevoerd worden. Reflexgebieden Het eerste nabijgelegen gebied is de dunne darmzone. Een ontregeling in de samenstelling van het galvocht kan invloed uitoefenen op de dunne darm. Te sterke concentraties van bepaalde stoffen die in het vocht zijn opgelost, kunnen de darmwand aantasten en over irriteren. Soms kunnen ze zelfs aanleiding zijn tot ontstekingen van of zweervormingen in het darmslijmvlies. Wanneer er sprake is van galstenen, dan kunnen deze stenen zulke scherpe uitsteeksels hebben, dat ze makkelijk allerlei weefsels kunnen beschadigen. Symbolisch gezien kan de persoon moeite hebben met het kritisch bekijken en analyseren van wat hem tegenhoudt om op eigen kracht zich doelmatig te willen uiten. Spanningen op zijn werk bijvoorbeeld kunnen hem het gevoel geven dat hij niet tot zijn recht komt in de kwaliteiten die hij wil inzetten om zijn taken te kunnen uitvoeren. Wanneer hij onder iemand anders werkt die geen goed overzicht heeft op allerlei taken die uitgevoerd dienen te worden, terwijl hij zelf dat inzicht wel heeft, dan kan deze situatie hem geweldig frustreren. Dikwijls is het dan ook nog zo dat hij zijn kunnen niet mag laten zien, omdat dit zijn chef in verlegenheid kan brengen en hem het gevoel kan geven dat hij niet tegen deze taak is opgewassen. De waarheid kan inderdaad soms hard zijn, maar het is wel de waarheid. De werknemer voelt zich in een dergelijke werksituatie natuurlijk gefrustreerd: hij kan zijn ei niet kwijt en bovendien mag hij zijn frustratie ook niet uiten. Dat maakt dat hij van binnen alleen maar ontevredener wordt naast het feit dat het hem ook steeds bozer maakt. Hij kan niet Vooruit stromend' zijn, omdat hij de kleinere details van zijn frustraties nog niet heeft bloot kunnen leggen. Eigenlijk kan het gehele maag-darmgebied lijden onder invloed van een slechter werkende galblaas. Dit illustreert vooral het feit dat bepaalde levenssituaties moeilijk te verteren zijn voor de persoon in kwestie en dat hij hier slecht mee overweg kan. Spanningen stapelen zich dan nog meer op en kunnen daarbij ook steeds meer organen in deze energie meetrekken. Uiteraard is de lever een essentieel reflexgebied: het ene is het gevolg van het andere. Wat in de leverhuishouding niet goed gaat, zal onherroepelijk de galblaas beïnvloeden. Het ligt aan de basisenergie van de galblaas of hij die leverspanning goed kan verwerken, of niet. Een ontstoken galblaas kan een stekende pijn geven die zelfs tot in de arm voelbaar is. Dat kan nogal verwarrend zijn, omdat vaak doorstralende pijnen in de armen van het hart af kunnen komen als voorbode voor een hartaanval. Verschillende keren is het me opgevallen dat de oorzaak van deze uitstralende pijnen niets met het hart te maken hadden. Gelukkig maar, want de patiënt is er uiterst bezorgd om zodra hij weet heeft van de mogelijkheid dat het ook wel eens van zijn hart kan komen. De wetenschap dat in dit geval de galblaas de oorzaak is, doet bij hem een zucht van verlichting ontstaan. Symbolisch gezien kan het zijn dat deze persoon teveel in overmoed handelt en dat het lichaam hem door een pijnlijke arm daarop wil attenderen. Door langer stil te staan en niet te handelen, kan hij voor zichzelf uitpluizen wat hij beter kan doen in de bestaande situatie. Als tegenoverliggende zone zien we, net als bij de lever al besproken is, de kaken terug. Opgeslagen boosheid in een sterker geconcentreerde vorm als bij de lever net geval is, wordt via nachtelijk tandenknarsen naar buiten gebracht. In zulke situaties is net tandenknarsen heftiger en zal oorzaak kunnen zijn van een sneller slijtend gebit. Een speciale prothese is dan noodzakelijk wil men zijn gebit nog in redelijke staat kunnen blijven behouden. Iristekens Een geïrriteerde galblaas kan al gauw worden gediagnosticeerd uit de verwitting van dit gebied. Dat
wil niet meteen zeggen dat er een ontsteking aan de gang is, want dat komt helemaal niet zo vaak voor. De irritatie is veel meer van emotionele aard, waarbij de persoon het bijvoorbeeld zichzelf verwijt dat hij niet in staat is om daadwerkelijk ergens in actie te ondernemen. Hij blijft dan in zichzelf herhalen hoe hij het allemaal anders kan doen, maar het blijft hangen in zijn gedachten: er komt niets uit z'n handen. Urinezure pigment in de galblaaszone laat zien dat dit proces chronischer is en al is gegroeid naar een beleving van schrijnend verdriet. Verdriet om wat men niet heeft kunnen bewerkstelligen en wat nog maar steeds in zijn gedachten aan het doormalen is. Pancreastekens tonen aan dat de persoon zich hierin ook nog erg eenzaam voelt. Deze eenzaamheid kan het gevolg zijn van het feit dat hij teveel aandacht aan wensen van geliefde personen heeft besteed en daarmee zijn eigen behoeften in de steek heeft gelaten. Dit achterstallig huiswerk wordt in de praktijk niet opgepakt door dezelfde geliefde personen: hij blijft alleen achter met zijn behoeften en voelt zich niet gezien daarin. Lacunes zijn signalen dat de persoon van de informatie van de galblaas nog veel op kan pikken. Hij kan nog niet zoveel herkennen in zichzelf, omdat dit ervaringsgebied nog lang niet gevuld is met de noodzakelijke ervaringen. Dat komt gaandeweg in dit leven wel. Dan wordt hij vaker gestimuleerd aan de hand van allerlei voorkomende situaties om er zijn lering uit te halen en deze te integreren in zijn leven. Donkere en bruine tekens vertellen ons dat de persoon in dit groeiproces zich langdurig onmachtig heeft gevoeld. De frustratie hierover is omgebogen tot boosheid en verwijtende kritiek. Of hij kraakt anderen af die hij voor schuldig houdt dat de situatie zo is gegroeid, of hij verwijt het zichzelf. Hoe langer deze ongenoegens in hem doorwerken zonder dat deze in voldoende mate worden verwerkt en zonder dat hij voldoende heeft gezorgd voor de noodzakelijke veranderingen, hoe meer de opgeslagen energie zich verdichten kan tot wrok. Leerproces In de astrologie valt de galblaas onder de planeet Saturnus. Insiders weten dat deze planeet enkele sleutelwoorden heeft waaruit zijn energie gevormd is, namelijk: gezag, verantwoordelijkheid en structuur, om maar eens een paar te noemen. In personen die te kampen gekregen hebben met galklachten, zien we frappant genoeg de samenhang met deze onderliggende informatiepunten. Hierboven heb ik al enigszins iets belicht. Aanvullend hierop dient nog vermeld te worden dat het voor de persoon van groot belang is om te leren zelfverantwoordelijk te zijn in zijn Leven. Het is niet de bedoeling dat anderen de verantwoordelijkheid dragen over zaken waar hij mee te maken heeft (gekregen). Als dan later blijkt dat het helemaal niet gaat zoals hij het zich gewenst had, komen de verwijten pas goed los. Dit probleem had voorkomen kunnen worden wanneer hij de verantwoordelijkheid voor de juiste gang van zaken in eigen hand had genomen. Het afhankelijk zijn van de goedkeuringen van anderen is steeds een risicovolle factor in het leven. Een ander stuk van dit leerproces is dat hij zich niet moet verschuilen achter wat hij allemaal had willen doen, maar dat hij het eigenlijk veel beter had moeten doen. Deze vorm van zelfkritiek brengt lichamelijk een hoop spanning met zich mee die op de galblaas kan gaan zitten. Veel mensen met galklachten zijn aarzelend in spreken, omdat ze de verantwoordelijkheid voor wat ze willen gaan zeggen niet volledig durven te nemen. Liever laten ze anderen het woord, zodat zijzelf niet in het vuur van de kritiek hoeven te komen, als dat er tenminste van komt. Ze kunnen dus kritiek slecht verdragen, met als gevolg dat zij niet wezenlijk achter hun eigen ideeën durven te staan en ook niet de verantwoording daarover durven te nemen. Kortom: wanneer de persoon zich ingehouden opstelt in het actief-zijn in plaats van dat hij zich vrijelijk kan laten gaan, komt hij met zijn persoonlijke eigenschappen maar slecht (of helemaal niet) uit de verf. Hij ervaart geen plezier in zaken waarin hij zijn ei kwijt kan, waar hij helemaal in op kan gaan en waar hij een grote ijver in kan tonen. Hoe de omstandigheden ook feitelijk zijn, hij ziet maar een kant en dat is dat hij andere omstandigheden nodig heeft om helemaal tot zijn recht te komen. Op zich is deze ontdekking niet verkeerd, maar het feit dat hij zelf niet de verantwoording op zich neemt om er zelf wat aan te doen, maakt dat hij zijn gram bij anderen neerlegt en anderen ervan de schuld geeft. Dat is namelijk gemakkelijker dan zichzelf erop aan te spreken.
Je eigen innerlijke gezag tonen is niets anders dan laten zien wie je bent, hoe je in elkaar zit en met welke eigenschappen je naar voren komt in je leven. Zonder schuldgevoel, zonder schaamte en zonder angsten. Of het nu je privéleven betreft, of je werkleven, of je sociale leven, dat doet er allemaal niet toe. Op elk terrein is dit leerproces van belang. Hoe meer je zo durft en wilt leven, hoe gezonder de galblaas zal functioneren. De lever kent als sleutelwoorden 'irritatie' en 'boosheid'. De sleutelwoorden van de galblaas worden pas actief wanneer de leverenergieën erg compact zijn geworden door een te langdurige opslag van emotionele spanningsvelden wat betreft boosheid en irritaties. Het niet luisteren naar deze innerlijke signalen kan op den duur aanleiding geven tot klachten in de galblaas. De lever heeft al die tijd dan onvoldoende de mogelijkheid gekend om zijn spanningen op een natuurlijke manier kwijt te raken. Zelfs in de droomwereld is er nog te weinig van naar buiten gekomen waar de persoon naar heeft willen kijken en luisteren. Op een gegeven moment is de grens van verdraagzaamheid in de lever overschreden. Deze leverenergie is daarmee verdicht en verdikt geworden. De compacte energie komt in de galblaas terecht die daarmee de galsamenstelling zal beïnvloeden. Hoe compacter deze energie is geworden, hoe meer kans op galstenen! Boosheid is niet bij boosheid gebleven, maar is gaan groeien naar een nog diepere emotionele lading die we haat, wrok en/of verbittering kunnen noemen. Hier steekt dan een diepe agressie achter die niet altijd naar buiten toe geuit wordt. Meestal blijft de persoon hiermee in stilte rondlopen. Ontlading hiervan kan later wel eens plaatsvinden als voor hem ineens de 'maat vol' is. De agressieve reactie is dan ofwel naar een ander gericht, ofwel naar zichzelf en kan een vernietigende atmosfeer met zich meedragen. Zijn omgeving kan hier behoorlijk van schrikken. Hoe meer hij zichzelf hiermee belast, hoe groter de kans ook kan worden op galblaaskanker. Hij heeft zich dan in de loop der tijd zo intensief vergiftigd met haat- of wrokgevoelens, dat zijn lichaam deze niet meer kan verdragen en verwerken. In zulke situaties dient de persoon zijn tijd te besteden aan het opruimen of transformeren van deze negatieve en vergiftigende energieën, wil hij weer gezond kunnen functioneren. Zijn lichaam, maar ook hijzelf hoeft geen vuilnisbak te blijven voor dit soort energieën; hij mag ze uiten en delen met anderen. Het liefst met personen die hem daadwerkelijk kunnen helpen aan de nodige inzichten wat betreft zijn functioneren hierin. 10.7 HET MIDDENRIF Inleiding Het middenrif scheidt de romp in twee helften. In de bovenste helft liggen de longen en net hart, in de onderste helft de organen van de onderbuik. Spanningen in het middenrif ervaren we als bijvoorbeeld kramp of de hik. Deze verschijnselen kunnen verschillende oorzaken hebben. Een hernia diafragmatica is een bekende, en een soms erg vervelende klacht. Het betreft een uitstulping van de maag of de darm door spleten in het middenrif. Dit is aangeboren en geeft in de regel pas op latere leeftijd kans op klachten. Reflexgebieden Het middenrif is gemakkelijk te beïnvloeden door een gespannen lever-galgebied. Zodra een leverzwelling plaatsvindt door bijvoorbeeld een ontsteking, dan ontstaat een dusdanige druk op het diafragma, dat sommige mensen er zelfs wat vaker, maar ook wel eens langduriger de hik door kunnen krijgen. We kunnen hierbij te maken hebben met een persoon die het moeilijk vindt zijn opgekropte boosheid en irritaties door te laten stromen naar zijn buik. Deze energie blijft hoog in zijn lichaam zitten en zet daarmee het middenrif onder druk. Verlies van eetlust komt regelmatig voor wanneer het maag-darmgebied onder druk is komen te staan. Een erg vol maag-darmstelsel dijt na een copieuze maaltijd flink uit en de organen in de buurt hiervan 'profiteren' daar allemaal van mee. Het middenrif zal deze druk kunnen vertalen in de hik, of in een spanningsgevoel. Een spanning in het onderste deel van de slokdarm, daar waar het in de buurt van de maag komt, kan
overstromen in het middenrif. Brandend maagzuur bijvoorbeeld, of een niet goed meer sluitende maagklep kunnen hiervan de oorzaak zijn. Soms is op die plaats het middenrif zelf wat vervormd (hernia diafragmatica), wat aanleiding kan zijn voor brandend maagzuur of oprispingen. De eerste verwerkingen van indrukken die net binnengekomen zijn, kan bij de persoon tot blokkades leiden. Teveel ineens levert een innerlijke druk op die inwendig door het lichaam wordt vertaald. Ook een scheve wervelstand van de rug kan de oorzaak zijn van een standverandering van het diafragma. Deze veranderde positie kan, net als bij de eerder genoemde voorbeelden, dezelfde reacties in het diafragma geven, omdat deze zich niet in een ontspannen houding bevinden kan. Er wordt dan aan diverse kanten aan het middenrif getrokken. Dit fenomeen kan voorkomen wanneer de persoon bijvoorbeeld niet voor zichzelf durft te staan. Het meewaaien met alle winden zorgt ervoor dat hij steeds aan zichzelf voorbij gaat, zichzelf blijft wegcijferen en niet voor zijn eigen mening durft op te komen. Een gezwollen milt kan eveneens zijn spanningsenergieën aan het middenrif doorgeven. Infecties in de milt zijn dikwijls de oorzaken van een miltvergroting, waardoor dit orgaan in een ontstoken situatie is geraakt. De persoon kan al zo langdurig het gevoel hebben dat hij geen weerstand meer kan bieden aan datgene wat hem steeds maar overkomt, dat zijn lichaam vindt dat het hiertegen maar eens flink moet protesteren. Eens moet er tijd ingelast worden om tot verwerking te komen, tot integratie, en dat kan niet als spanningen maar eindeloos door blijven gaan. Zeker als het spanningen betreft waar hij geen weerwoord in heeft. Wanneer door welke omstandigheden dan ook net middenrif te bol is gaan staan, kan dit op zijn beurt reacties geven op net hart en de longen. Deze organen krijgen dan minder ruimte om te kunnen werken. Wat de longen betreft kan de persoon een soort benauwdheid ervaren, alsof hij niet goed kan doorademen. Levensenergie kan niet genoeg in hem doorstromen. Een situatie kan hem zo benauwen, dat zijn lichaam deze spanningen als signalen uit. Betreft dit het hart, dan kan hij een storing in het hartritme voelen, waarbij het hart op verschillende tijdstippen 'riedeltjes' kan geven. Hartszaken verdienen eveneens alle aandacht in zijn leven, zonder steeds maar uitgesteld te worden. Van uitstel kan wel eens heel onverwacht afstel komen. De solar plexus kan eveneens anders gaan werken onder een drukverhoging, wanneer het middenrif een andere stand heeft gekregen. De inkomende indrukken kunnen daardoor op een ander manier worden aangevoeld en geïnterpreteerd. Andersom zien we dat door een teveel aan binnenkomende indrukken het middenrif kan doen aanspannen. Die spanningen moeten toch ergens naartoe. Iristekens Het meest voorkomend op deze plaats zijn de witte radiairen die ook vaak wat losser ten opzichte van elkaar liggen. Dit teken geeft een grotere gevoeligheid aan van dit gebied, met als resultaat snel de hik kunnen krijgen. Urinezure pigmentatie is een chronischer vorm van deze zwakte. Afvalstoffen zijn tot in de diepere weefsels doorgedrongen en kunnen hierdoor voortdurend prikkelingen afgeven. De emotionele oorzaak dient gezocht te worden in een beleving van schrijnend verdriet over wat het diafragma te vertellen heeft aan bewustwordingsimpulsen. Een eveneens regelmatig geziene pigmentatie is het bruine veegpigment. In het algemeen hoeven zich geen klachten voor te doen, maar dat geldt steeds voor de meeste tekens. Soms heeft er een overstroming van gifstoffen plaatsgevonden uit een dichtbij gelegen orgaan dat geïnfecteerd is geraakt. Dit pigment zal daarna verder niet meer verdwijnen, omdat er toch wat schade is ontstaan aan het weefsel. Daardoor heeft het zijn oorspronkelijke basisweerstand verloren en kan sneller en gevoeliger gaan reageren in de toekomst als er iets gebeurt. Wat echter wel van belang is, is te weten dat de persoon met boosheid niet veel raad weet en dit spanningsveld als het ware opslaat in de buurt van het middenrif. Leerproces Al eerder heb ik willen zeggen dat de mens als spiritueel wezen grofweg bestaat uit twee polen: het
denken en het voelen. Wanneer het denken teveel in hem actief is, zal de gevoelswereld in hem te weinig aandacht krijgen om zich te ontplooien. Is zijn gevoelswereld echter overheersend, wat overigens maar bij een kleine groep mensen voorkomt, dan zal zijn denkpool te weinig mogelijkheden krijgen om zich te ontwikkelen. Het diafragma staat er als het ware tussenin. In de ontwikkeling van de mensheid op aarde heeft de mens zich steeds meer als een denkend wezen ontwikkeld. Zijn gevoelswereld heeft aan bestaansruimte flink ingeboet. Steeds meer kunnen we waarnemen hoe het gehele leven door gedachtespinsels aan elkaar is verweven geraakt. We zien ook steeds meer de gevolgen van gevoelsarmoede in de meest vreemde vormen. De mens in het algemeen is in een positie belandt waarin hij niet meer weet wie hij werkelijk is. Hij denkt van alles, maar hij voelt nauwelijks nog wie hij is. Omdat deze ontwikkelingen de mensheid steeds verder van zich af brengen, maar ook van zijn oorspronkelijke levensdoel, namelijk het bereiken van de goddelijke staat in hemzelf, worden er gelukkig steeds meer mensen geboren die daar verandering in willen aanbrengen. Zij willen zich volledig inzetten in het herstellen van de gevoelsbelevingen van de mensheid in het algemeen. Zij beijveren zich voor een openhartiger, eerlijker, zuiverder en socialere omgang met elkaar. Zij hebben zich al in eerdere levens beter leren afstemmen op hun eigen gevoelsbelevingen en deze geïntegreerd in hun manier van leven, samen met hun denkwijze. Hoe zouden deze mensen zo'n taak nu kunnen uitvoeren als de massa om hen heen zo weinig contact ervaart met de eigen gevoelswereld? Uit de praktijk blijkt dat het niet goed lukt om dit op een gevoelsmatige wijze te doen: mensen die gevoelig reageren worden dikwijls door anderen vernederd omdat zij deze emoties niet begrijpen of als negatief bestempelen. Wat echter wel slaagt is de gevoelswereld van mensen aan te spreken via die eigenschap, die als het sterkste wordt ervaren, namelijk het denken. Een bepaalde denkwijze kan de nodige aandacht brengen naar de ondergesneeuwde gevoelsbelevingen, deze hierin alle ruimte bieden om er contact mee te leren maken, zodat ze langzaam maar zeker weer in bestaanskracht kunnen groeien. Het is frappant te zien dat tegenwoordig zoveel therapievormen 'op de markt' zijn gekomen die feitelijk allemaal vanuit het denken gestart zijn en die allemaal inspelen op de innerlijke gevoelswereld van de mens. Het is evenzo fantastisch om te zien hoe de kracht van het denken hierin gebruikt wordt: niet meer om illusionaire werelden op te bouwen, niet meer om negatief gerichte sferen te scheppen en niet meer om beelden te vormen die de werkelijkheid camoufleren en verstikken. Al deze bestaansvormen zijn een kort leven beschoren, ze zijn zo vergankelijk als ze maar zijn kunnen. Ze bestendigen te vaak stilstand in groei, ze zijn te dikwijls van generlei levenswaarde. Het denken is voornamelijk gericht geraakt op een enkel uitgangspunt, namelijk: hoe kan Ik er beter van worden? Wat er met anderen gebeurt, wil ik niet zien, als het voor mij maar prettig uitpakt, dan ben ik tevreden. Het egotisme heeft door het denken een gigantische ontwikkeling gekregen. Daarom missen we steeds meer een prettige sociale omgang met elkaar. leder moet zelf maar zien hoe hij uit de ellende komt. Deze tendens in het leven heeft al zo de overhand gekregen, dat het een lange weg is om terug te keren naar een beleving van samenzijn met elkaar, naar betekenis kunnen hebben voor elkaar en niet uitsluitend en alleen voor jezelf. Hoe meer men in deze innerlijke wetenschap wil en kan groeien, hoe meer men tot de ontdekking komt dat er toch wel een hele grote achterstand was opgetreden wat betreft het eigen denkvermogen. Gevoelens tonen is helemaal geen kwestie van zwakte. Het vraagt veel moed om je gevoelens te laten zien, vooral omdat je je erg kwetsbaar durft op te stellen tegenover een grote groep mensen die deze gevoelens belachelijk willen maken of van tafel willen maaien met de opmerking dat je je niet zo moet aanstellen. Het is belangrijk te weten dat dit soort reacties van anderen allemaal voortkomen uit een groot onvermogen om met gevoelens om te gaan en om (in) zichzelf (de eigen gevoelswereld) serieus te nemen. De volgende stap is dan dat je zelf kunt kiezen in hoe je met deze wetenschap verder wilt gaan: laat je je beïnvloeden door zulke onzinnige reacties, of kun je ook voelen hoe triest het is om met mensen te maken te hebben die zichzelf niet eens serieus durven te nemen? Het middenrif als scheidslijn tussen het denken en het voelen kent niet het doel om een scheiding tussen deze twee polen ook daadwerkelijk aan te brengen. Het kent eerder een brugfunctie. De mens heeft integratie nodig van deze beide polen, waarbij beide ervaringswerelden in evenwicht met elkaar kunnen uitwisselen. Geen van beide polen dient overheersend te zijn. Het is van belang dat elke pool dienstbaar kan zijn aan de andere pool. Wanneer je in het zoeken naar een oplossing voor een probleem je gedachten niet op een rijtje kunt krijgen, dan kan je je gevoelswereld open zetten en wachten op impulsen vanuit die belevingswereld. Ben je echter gevoelsmatig te weinig ervaren, dan kun je via het denken zoeken naar een passende oplossing voor dat probleem.
Veel emotionele reacties in de mens zijn echter afkomstig van onderliggende, actief geworden denkbeelden. Deze emotionele reacties kunnen hem dan ook tot beslissingen brengen die niet altijd de juiste oplossingen kunnen aanreiken voor zijn problemen. Ik zal een voorbeeld geven. Ooit heb je iemand gekend die jou op een neerbuigende manier heeft behandeld. Na jaren ontmoet je bij vrienden iemand die heel veel lijkt op die vroegere persoon. Het voorval is qua beeldvorming al lang uit je geheugen, maar in je gevoelswereld is deze ervaring wei opgeslagen geworden. Deze gevoelsherinnering wordt ineens geactiveerd en je hebt al meteen een oordeel over deze persoon klaar: je kunt hem niet luchten of zien! Wat er nu eigenlijk gebeurd is, is dat het denken destijds, door de frustratie, een extra energie heeft vastgekoppeld aan de emotionele pijn van de ervaring. Het is niet alleen bij het beleven van deze emotionele pijn gebleven: er is iets aan toegevoegd, namelijk een denkenergie, een beeld dat zegt dat deze persoon een 'rotvent' is. Dit plakplaatje ligt dus bovenop de pijn en wordt meegenomen naar het onderbewustzijn, omdat je het niet zomaar ineens kunt verwerken. Zolang de noodzakelijke verwerking niet optreedt, blijf je dit dubbele spanningsveld in je onderbewust¬zijn meedragen. Het beeld kan dan we! vervagen uit je denkgeheugen, maar niet uit je gevoelsherinneringen. Daarom is bij deze nieuwe ontmoeting het oude spanningsveld opnieuw voelbaar geworden. Het denken dient spanningen in de gevoelswereld tegemoet te komen op een constructieve manier. Het kan dienstbaar zijn aan het leren loskoppelen van allerlei denkbeelden, plakplaatjes en oordelen, omdat juist deze elementen het leed alleen maar doen continueren. Zo kan de gevoelswereld eveneens constructief dienstbaar zijn aan het denken door allerlei impulsen naar boven te laten komen die vaak hele onverwachte wendingen aan een bestaande (pijnlijke) situatie kunnen geven. Mensen met een gevoelige middenrifenergie hebben de kans om deze uitdaging op te nemen en zich te scholen in het integreren van voelen en denken in hun manier van leven. Spanningen in het diafragma zijn signalen dat ze letterlijk ergens tegenaan kunnen hikken en dat een gebied te vol is geworden, waardoor het andere gebied niet meer goed kan functioneren door ruimtegebrek. Beide gebieden evenveel ruimte geven is niet gemakkelijk, maar ze kunnen er wel veel in bereiken en dat is ontzettend de moeite waard. De nieuwe levenswijze zal zonder meer van hen een meer uitgebalanceerd wezen maken die beter weet hoe hij zichzelf wil zijn in een hectische wereld als deze. 11
DE HOOFDORGANEN
11.1 Inleiding. Tussen 11.00 en 1.00 uur bevinden zich de orgaanzones die betrekking hebben op de lichamelijke en geestelijke structuren en functies van het hoofd. In de rechter iris, tussen 11.00 en 12.00 uur, vinden we de processen van het fysiologische brein terug. In de zone tussen 12.00 en 1.00 uur bevinden zich de psychologische. intellectuele en ontwikkelde functies van het brein. In de linker iris vinden we deze zones in vrijwel dezelfde indeling, maar dan in spiegelbeeld. De hieronder beschreven hersengebieden worden allemaal onder de loep genomen. Hierbij wordt het accent gelegd op de meer fysiek voorkomende situaties, gekoppeld aan een psychisch proces. Ernstige afwijkingen zijn dikwijls niet als zodanig in de irissen af te lezen; er moet altijd een grondige anamnese tegenover staan als je deze zones wilt gaan uitzoeken. Er staat nu eenmaal nooit een naamkaartje bij een iristeken. Laten we de benaming van de afwijking maar aan de specialist over. Dat is veel veiliger en verstandiger. Vraag steeds aan de cliënt hoe hij zich voelt m.b.t. datgene wat in de irissen is waargenomen. Door zoveel mogelijk de juiste vragen te stellen wordt het beeld steeds duidelijker en daarmee ook het kiezen van de juiste therapie makkelijker. Bij het bespreken worden ook de effecten beschreven op de zones die zowel naast het gebied liggen als er tegenover. Laten we beginnen met de Voorzitter' van het geheel: de medulla. 11.2 Medulla. Plaatsing: in de linker iris rond 1.00 uur en rechter iris rond 11.00 uur.
De medulla oblongata is een voortzetting van de hersenstam naar het ruggenmerg, m.a.w. het verlengde merg. Dit zachte bolletje helpt het IQ van de persoon samen te stellen. Het brengt niet alleen de lichamelijke boodschappen over van de hersenen naar de zenuwbanen van de rug, maar ook hun impulsen naar alle samenwerkende lichaamssystemen. Ongelukken waarbij een 'whiplash', schedelbasisfracturen en klappen op het hoofd hebben plaatsgevonden, kunnen het directe reageren van dit orgaan verslappen en incoördinatieproblemen veroorzaken. De medulla heerst over enkele intellectuele en emotionele processen. De belangrijkste taken zijn echter het synchroniseren, coördineren en transporteren van signalen die te maken hebben met fysieke gebeurtenissen, van en naar de hersenen via het ruggenmerg. De ziekte van Parkinson laat zich het eerst in deze iriszone zien. Pas later is deze zichtbaar in het gebied van de motoriek. Als mensen vroeger werden opgehangen, werd de nek bij de eerste halswervel gebroken. Door de klap van het neervallen werd de verbinding tussen de medulla en het ruggenmerg verbroken. Direct tegenover de medulla ligt het reflexgebied van de blaas. Bedplassende kinderen die wat ouder zijn dan de leeftijd waarin je dit nog kunt verwachten, kunnen een zekere druk of een energietekort in de medulla hebben die deze klacht veroorzaakt. Ook incontinentieproblemen bij ouderen kunnen hiermee in verband staan. Er is dus niet altijd een psychische oorzaak te vinden in dit probleem. Met witte tekens in het medullagebied kunnen we een persoon verwachten die zijn lichaam goed onder controle heeft, misschien zelfs te goed. Zijn hoofd regeert over zijn lichaam. Gele of bruine tekens geven een foutje in net controlemechanisme aan. De medulla zendt dan alleen nog laag energetische signalen naar het lichaam. Hier regeert zijn lichaam over zijn hoofd. Door de ruggenwervels te laten behandelen bij een (ortho-)manipulator kan dit gebied weer gereactiveerd en in balans gebracht worden. Lacunes duiden aan dat de persoon in dit leven de kans krijgt om zich meer bewust te worden van de mogelijkheid tot het onder controle te krijgen van diverse eigenschappen in hem die met hem aan de loop kunnen gaan. Hij dient te leren dat bijvoorbeeld bepaalde emoties niet zijn gedrag zodanig gaan beïnvloeden dat alle redelijkheid aan het verdwijnen is. Omdat dit levensonderzoek nieuw is voor hem, zal het regelmatig bij hem merkbaar zijn hoe hij hiermee worstelen kan. De problemen zullen na verloop van tijd vanzelf verdwijnen naarmate hij hier meer en meer lering uit putten kan. 11.3 Seksuele impulsen en dromen/hallucinaties. Plaatsing: alleen in de rechteriris rond ca. 11.15 uur. Dit gebied ligt direct tegen de medulla aan en kan iets zeggen over het libido en de interesse in seks. Het zegt maar zelden iets over het actief-zijn binnen seksualiteit. Het is best mogelijk dat iemand beschikt over een hoog libido waar hij feitelijk maar weinig mee doet, om welke reden dan ook. Anderzijds is het ook mogelijk dat iemand met een laag libido seksueel juist bijzonder actief is. Zo zien we maar weer hoe het hoofd zich met seks bezig kan houden. Je zou deze manier van bezig zijn kunnen vertalen als dagdromen. Vooral wanneer witte tekens en dikke oplichtende draden op dat gebied zichtbaar zijn kunnen we te maken hebben met een persoon die zich vooral met het hoofd bezig houdt met seksualiteit. In het ergste geval kan iemand dan achter elke opmerking van anderen wel iets dubbelzinnigs of schunnigs bedenken. Toch kan een verwitting in dat gebied eveneens zeggen dat de persoon zich bewuster is geworden van de wijze waarop hij met seksualiteit omgaat en wat dit thema hem in zijn groei kan aanreiken. Gele en/of bruine pigmenten laten een overcompensatie zien. De persoon heeft moeite om eerlijk tegenover zichzelf te zijn in het omgaan met zijn eigen seksualiteitsbelevingen. Hij voelt zich of minderwaardig tegenover zichzelf en/of zijn seksuele partner, of hij vindt zichzelf superieur in zijn
seksuele gedrag. In wezen heeft hij last van hallucinaties; hij houdt zichzelf en de ander gewoon voor de gek. Zijn zelfkennis dient in deze processen gezuiverd te worden van denkbeelden, negatieve gewoonten en gevoelskenmerken zoals frustraties, angsten en extreme voorkeuren of afkeren. Drugsgebruik kan eveneens verkleuring tot gevolg hebben, meestal zijn het bruinige sluiers of strepen pigment. Deze tekens laten of een zwakke behoefte aan seksualiteit zien tijdens het hallucineren, of hij krijgt juist een sterke seksuele drang terwijl hij hallucineert. Het feit dat juist in deze gevallen de tekens bruin zijn bewijst al dat dit gebeuren destructief en negatief is. Alle soorten drugs, ook de drugs die volgens velen nauwelijks of geen invloed hebben, zoals marihuana bijvoorbeeld, zorgen voor toxische belastingen in het zenuwstelsel. Hierdoor worden onherroepelijk, vroeg of laat, de boodschappen van het fysiologische brein niet correct meer vertaald. In bijna alle gevallen van drugsgebruik ben ik donkere verkleuringen, pigmenten of afwijkingen in de draadstructuur op die zone tegen gekomen. Frappant was elke keer dat de persoon zei dat hij zich prima voelde, maar zelf zag ik steeds dat deze uitspraak op illusie berustte. De persoon heeft niet in de gaten, of wil dat gewoon niet hebben, dat hij een krachtig compensatiemiddel heeft gevonden voor zijn dieperliggende pijnen of frustraties. Zolang hij de drugs maar kan gebruiken, voelt hij zich goed. Wanneer hij dat niet meer kan doen, breekt de hel los. Dan komen alle opgestapelde en weggedrukte belevingen los, die dan niet meer te houden zijn. Lacunes geven de persoon de mogelijkheid onderzoek te plegen in wat seksualiteit op wezenlijk niveau betekent voor elk levend wezen, dus ook voor hem. Op dit gebied kan hij nog veel ontdekken, op voorwaarde natuurlijk dat hij dit onderzoek ook durft op te pakken. In het aangaan van seksueel contact met een ander is het de bedoeling dat beide personen zich totaal openleggen ten opzichte van de ander. Een lipoidring boven in het hoofdgebied toont eigenlijk aan hoeveel functies beïnvloed kunnen worden door een slechtere bloedcirculatie. Bij zo'n persoon kan het libido erg laag zijn omdat het cholesterolgehalte en/of de kalkafzettingen te hoog zijn. Als tegenoverliggend gebied vinden we de vrouwelijke vagina en baarmoeder of de mannelijke penis en prostaat. Wanneer de signalen in het hoofd een te grote druk ontwikkelen, treedt de persoon in actie om deze lading te verminderen. Een regelmatig gehoorde klacht van vrouwen, naast het feit dat ze last kunnen hebben van vaginale ontstekingen en/of infecties, is dat de partner zijn frustraties via seksualiteit loost. In het vrijen ervaart de ene partner te weinig echte persoonlijke warmte van de andere partner, omdat het vrijen dan alleen het doel kent om tot ontspanning en ontlading te komen. In zeer veel gevallen betreft het mannen die op deze wijze met hun seksuele partner omgaan. Deze mannen beseffen daarbij niet dat hun sperma eveneens deze grote lading bevat, die zij bij en in hun partner achterlaten. De vrouw die toch al een teleurstelling te verwerken heeft van het feit dat haar partner niet wezenlijk bij haar betrokken is geweest, kan nu ook nog eens aan de gang om de achtergelaten lading van haar man te verwerken. Deze verwerking heeft meestal wat meer tijd nodig, met als gevolg dat zij voor langere tijd geen zin voelt om weer met hem te vrijen. Het kan ook zijn dat de man niet meer in staat is om een ruzie op een goede manier uit te praten en op te lossen. Voor hem is dikwijls de verstandelijke kant het meest duidelijk en de ander moet er dan niet verder over zeuren'. Als hij dan wil vrijen met haar, ervaart zij dit meestal als een 'goedmakertje'. Leerdoel Leerdoel van dit orgaangebied is het leren zichzelf volkomen open te leggen en over te geven aan de ander. Er wordt veel over seksualiteit gesproken, gedacht en gedroomd, maar er wordt lang niet altijd constructief met intimiteit omgegaan. Spanningen op seksueel gebied kunnen ontladen worden via dromen. Dat is de meest natuurlijke vorm. De zogenaamde 'natte dromen' zijn niet iets om schaamtegevoelens over te hebben. Ze vormen een natuurlijke ontlading van het lichaam zolang er geen vorm gegeven kan worden aan het delen van de meest intieme gevoelens met iemand anders waar je veel van houdt. In de jeugdjaren is dit gewoonweg een groeiproces. Seksualiteit wordt tegenwoordig dikwijls gezien als een soort handelsmiddel. Als bijvoorbeeld iemand veel aandacht wenst, maar deze op normale wijze niet kan krijgen, kan hij zijn seksuele gevoelens als inzet gaan gebruiken om met iemand contact te maken. Ook een manier van 'showen hoe macho ik wei ben' kan aanleiding zijn om seksualiteit steeds op de voorgrond te plaatsen. De onderliggende grote onzekerheidsgevoelens worden door een dergelijk gedrag weggemoffeld. En in een totaal andere context geplaatst. Deze context gaat volkomen voorbij aan het werkelijke doel van seksualiteit en wezenlijke intimiteit. Omdat vandaag de dag veel vrouwen op het moment van een orgasme energetisch onbeschermd zijn doordat ze dan zo open in verbinding
met het kosmische staan, willen zij zich in die onbeschermde staat vaak niet tonen tegenover mannen. Ze zijn bang dat ze niet op dezelfde wijze, in een zelfde openheid, tegemoet gekomen worden door hen. Er zijn nog maar weinig mensen die voelen dat in een uiterst intiem samenzijn het mogelijk is een verbinding te voelen met de Kosmos die niet te beschrijven valt. Deze kosmische verbindingsbeleving is niet alleen voedsel voor de intieme relatie, maar bovendien voedsel voor de groeiprocessen van jezelf en die van de ander. Op deze wijze kunnen beide partijen die openheid en overgave ook op vele andere levensthema's ontwikkelen. 11.4 Angsten en bezorgdheid. Plaatsing: alleen in de rechter iris rond ca. 11.30 uur. Een enkele keer is een lichte afplatting te zien van de irisrand, waaronder de angstzone ligt. In de meeste gevallen is een ongeval! hier de oorzaak van, maar ook geboortetrauma's en prenatale trauma's kunnen op die plaats de irisrand afplatten. Allerlei ongelukjes waarbij het hoofd beschadigd is geworden, kunnen ineens aanleiding zijn voor nog niet eerder getoonde angsten of fobieën. Soms kan echter iemand zelfs ook door een ongeluk ineens helderziend zijn geworden waar hij zich heel angstig voor kan voelen. Autisme kan ook een aanwijzing zijn van een donker teken of een transversaal in deze zone. Deze 'dwarsligger heeft meestal een paar gebieden tegelijk onder zich liggen en loopt bijvoorbeeld van het gebied van de medulla naar de motoriekzone. In een dergelijk geval kan het kind aan een pathologische angst lijden die buiten elke proportie gaat. Hallucinaties, bewegingsverlammingen, uitvalsverschijnselen en gebrek aan beheersing via de medulla kunnen bij elkaar opgeteld autisme tot gevolg hebben. Zo'n kind zit het liefst de hele dag in een klein hoekje van de kamer. Hij kan niet normaal worden benaderd door de ouders of de broertjes en zusjes zonder dat hij zich op extreme wijze terugtrekt waarbij alle communicatiemogelijkheden worden afgesneden. Iedere toenadering van buitenaf veroorzaakt bij het kind een enorme ontzetting. Hier zal een enorme dosis liefde en geduld voor nodig zijn om nog enigszins contact te kunnen maken met het kind. Wanneer angsten steeds groter worden en steeds langer blijven bestaan, kunnen er na verloop van tijd open draden ontstaan in de aangrenzende zones die later zelfs nevelig en vuil-bruin kunnen worden. In deze gevallen kunnen we denken aan onrustig dromen of slapen, misschien wel verlamd worden van angst. Slapeloosheid met malende gedachten is een veel voorkomende klacht. Daarnaast moeten we ook niet vergeten dat als aangrenzende zone de dikke darm (= krausegebied) gerekend moet worden, die vele hersenprocessen beïnvloedt met zijn functies (zie aldaar). Witte tekens en oplichtende dikke draden duiden aan dat de persoon zich meer bewust aan het worden is welke angsten hij heeft, hoe hij erop reageert en hoe hij hiermee beter kan leren omgaan. Een witte sluier (urinezuurpigment) betreft meestal een overmaat in aandacht m.b.t. deze functie. Deze aandacht heeft nog niet de juiste resultaten gegeven aan het overdenken, want er is nog steeds geen oplossing gevonden die tot verheldering en inzicht heeft kunnen leiden. Regelmatig kunnen we in de hersenzones ook solaarstralen vinden. Een dergelijk teken op dit gebied toont een serieus angstprobleem wat in het onderbewustzijn is opgeslagen, zodat het ook buiten de controle van de medulla is komen te vallen. Het kan echter ook een andersoortige angst geven, bijvoorbeeld: overbezorgdheid om het welzijn van anderen. Solaarstralen komen het meest voor bij mensen met een zelfopofferend karakter. Een solaarstraal kan evenzo een teken zijn van veel onnodige zorgen die de eigen gezondheid hiermee kunnen benadelen. Mensen die allerlei vibraties van anderen overnemen in hun eigen lichaam, vertonen vaak ook een solaarstraal in deze zone. Voorbeelden hiervan zijn: een dochter die niet uit huis durft te gaan omdat ze voelt dat haar moeder niet alleen gelaten kan worden; een vrouw die elke dag nog de pijnen van haar kort geleden overleden man in haar lichaam voelt; een geestelijk gestoorde man die zelf jarenlang in een inrichting heeft gewerkt, enz. Als overcompensatie kan een schuldgevoel! optreden en als solaarstraal waarneembaar zijn in de iris. Het zal niet makkelijk zijn om de cliënt te bewegen over zijn angsten en obsessies na te denken en te voelen. zodat hij deze kan (leren) oplossen. Pas dan zal zijn overbezorgdheid meer genormaliseerd zijn. De plichtvolle dochter bijvoorbeeld kan dan toch een avondje uit gaan met vrienden, waarbij zij ervoor gezorgd heeft dat een buurvrouw die avond als gezelschap bij haar moeder blijft.
In de tegenoverliggende zone vinden we de nier- en adrenalinezone. Elk teken op net angstgebied kan een onbalans geven op de functies van de nieren en de adrenalinehuishouding. Zo kan iemand net bijvoorbeeld 'in zijn broek doen' van angst, of door een gebrek aan adrenalineshots verlamd staan van angst. Deze verlammingsreactie komt vaker voor bij bruinige tekens dan bij witte tekens. 11.5 Coördinatie en beweging. Plaatsing: alleen in de rechter iris rond ca. 11.45 uur. Tekens op dit gebied kunnen een aanwijzing zijn voor bijvoorbeeld spasmen, hoewel deze maar een enkele keer te zien zijn. Gebrek aan magnesiumfosfaat of vitamine B6 tijdens de zwangerschapsperiode kan bij kinderen met spasmen de oorzaak zijn van hun klachten. Vaker nog is een overgeërfde vervuiling van de moeder de reden van net niet goed functioneren van dit gebied bij net kind. Dit gegeven moet niet gezien worden als een verwijtende vinger naar de moeder. We leven nu eenmaal in een enorm grote welvaartssituatie, waarin van alles tot in zeer grote hoeveelheden gegeten en gedronken kan worden. Hiervan weet men lang niet altijd wat de gevolgen kunnen zijn, zowel voor onszelf als voor de kinderen die verwekt worden. Daarom is het verstandig als elke a.s. moeder zich aan wat strengere regels houdt wat haar voeding betreft wanneer zij in verwachting is. Daarmee kan zeer veel leed voorkomen worden. De baby kan door een zo gezond mogelijke voedingswijze van de moeder immers de sterkste basis leggen voor zijn verdere ontwikkeling. Dat geldt niet alleen voor zijn fysieke gezondheid, maar net zoveel ook voor zijn psychisch welzijn. Angst kan iemand in zijn bewegingen verlammen. vooral wanneer deze angst sterk genoeg is. Bij de meeste mensen produceert angst echter alleen maar een adrenalinereactie en de drang om in actie te komen. Bij anderen verspreidt de angst zich in het aangrenzende hersengebied zodat een negatieve reactie kan ontstaan, namelijk onbeweeglijkheid. Angstenergie kan zelfs ook nog in de seksuele zone stromen, waarna een complexer probleem rijst. Angst om een verkeerde beweging te maken op seksueel gebied bijvoorbeeld, kan maken dat de persoon figuurlijk 'geen stap meer neemt'. Wanneer een beschadigd been na een ongeluk uitmondt in een permanent onzekere loop, zal er uiteindelijk een teken ontstaan in dit gebied. Dikwijls zien we dan nog een teken ontstaan in deze tegenoverliggende zone, namelijk het gebied van het been op 6.00 uur. Witte tekens kunnen verschillende dingen aangeven: 1) hyperactiviteit 2) temperatuurgevoeligheid 3) gevoeligheid voor drukverschillen 4) gevoeligheid voor hoogten Een solaarstraal op dit veld kan een zekere graad van beschadiging betekenen m.b.t. bewegen. Iemand die bijvoorbeeld als psychotisch beschreven is omdat hij om de haverklap een voorwerp verplaatst in zijn omgeving vanwege een negatief drang van binnenuit, toont in zo'n geval dikwijls een solaarstraal die er niet om liegt. Dik en bruin omfloerst is deze solaarstraal zichtbaar in het oog. In psychiatrische inrichtingen zitten veel mensen maar stil voor zich uit te staren, meestal naar een gefixeerd punt. Deze catatonische mensen vertonen of een solaarstraal, of een diep bruine veeg, of een pigmentvlek in deze zone. Niets komt in beweging; zelfs hun oogleden knipperen nauwelijks. Onderzoekers hebben geconcludeerd dat mensen die nauwelijks met hun ogen knipperen ongevoelig zijn; ze zijn niet empathisch. ze zijn niet flexibel, ze hebben een non-coöperatieve houding en vloeien niet met de omstandigheden en hun omgeving mee. Contact is daarom moeilijk te maken.
11.6 Vitaliteit en levenskwaliteit. Plaatsing: in beide irissen rond 12.00 uur. In dit gebied zijn de hoeveelheid beschikbare energie en de beperkingen hiervan af te lezen. Sterke witte tekens, meestal verdikte draden hebben te maken met een hoge energie-uitwisseling tussen de zenuwbanen en de controlecentra in de hersenen. Zo'n persoon heeft een bruisende vitaliteit en kan een onuitputtelijke energie uitstralen waar een ander moe van wordt als hij ernaar kijkt. Dat een dergelijke situatie bij een Neurogeen vaak voorkomt, is niet zo verwonderlijk. Het past bij hem, hij is van nature altijd al een 'snelle'. Dit soort dikke witte draden kan hem in de hoogste versnelling zetten waarbij hij veel te lang doorgaat. Duurt dit te lang, dan ontstaat een transversaal of een aberrabele vezel op deze plaats, zelfs lang voor dat hij in elkaar stort. Pijnen die boven op het hoofd voorkomen, kunnen voorkomen bij veel witte tekens op ca. 12.00 uur. De hitte die deze tekens teweegbrengen, kan van de persoon soms een 'heet-hoofd' maken, wat niet alleen letterlijk ervaren wordt, maar ook figuurlijk. Donkere tekens waarschuwen voor gevaar voor permanent energieverlies. Een bruine veeg die meestal uit de darmzone komt, kan een inefficient gebruik van potentieel goede energie tonen. Als iemand bijvoorbeeld te moe is om uit zijn stoel te komen, zien we al verschillende gebieden beïnvloed worden: het been als tegenoverliggend energieveld. Hij kan te moe zijn om op eigen benen te staan omdat hij teveel overgewicht heeft verzameld. Veel bruine vegen die in het hoofdgebied zichtbaar (geworden) zijn, ontstaan meestal door chronisch vervuilde darmen. De daardoor ontstane pathologische moeheid kan behandeld worden met natuurgeneeskundige preparaten en/of homeopathische middelen die 'darm-hoofd-combinaties' genoemd worden. Wanneer een lipoidring te zien is in dit veld zal de vitaliteit tot onder het niveau doen zakken van wat men gewend was. Een erg vage rand of een afplatting van de irisrand kan de betekenis hebben van een lage bloeddruk in het hoofd of een onvoldoende bloedtoevoer naar het hoofd wat een ander soort energieverlies is. Meestal is een (ortho-)manipulatie een effectieve behandeling om beter resultaten te verkrijgen in de energiehuishouding. 11.7 5-zintuigen. Plaatsing: rond 12.15 uur in de rechter iris en 11.45 uur in de linker iris. Naast de vitaliteitszone bevindt zich het zintuigengebied en logischerwijze volgt dit ook op elkaar: wanneer je van een hoge vitaliteit kunt genieten. krijg je ook alle stimuli van de zintuigen. Je proeft, ruikt, hoort, ziet en voelt van alles veel beter dan wanneer je een lage vitaliteit bezit. Deze gewaarwordingen kunnen gestimuleerd worden door de hypofyse. De daaraan toegevoegde vitaliteit kan bijdragen aan zintuiglijk plezier. Wanneer je ervan overtuigd bent dat men lijden moet om gezond te blijven, of dat men 'bewaard' moet worden voor de verlangens van het vlees, dan kunnen donkere tekens in dit gebied te zien zijn. Een bruine wolk die vanuit de darmzone komt, is in staat de sensuele responsen te verlagen, misschien wel voorgoed als het probleem blijft voortbestaan. Transversalen of aberrabele vezels kunnen wijzen op een structureel Iijden aan trauma's van een of meer zintuigen. Wanneer iemand in huis bijvoorbeeld continu de voor jou verkeerde muziekplaat draait, kan dit uiteindelijk vervorming van de irisdraden in dit gebied teweeg-
brengen. Het te lang moeten verdragen van ongewenst geluid kan op den duur zelfs een permanente gehoorschade opleveren, al is het maar in een lichte vorm. Ook als je smaakpapillen verdoofd zijn door een langdurig gebruik van te scherpe kruiden, kan dit aanleiding worden voor het vervormen van deze irisdraden. Wanneer het om langdurig teveel zout eten gaat, kan daarbij als extra nog een ander fenomeen ontstaan, namelijk een calcium-sodiumring. Deze wordt in bijna alle gevallen alleen maar zichtbaar op de gebieden van 3.00 en 9.00 uur. Sommige vormen van doofheid kunnen op 4 verschillende plaatsen ontstaan: -
in het zintuigengebied in het oorgebied zelf in de pupil als de 2e halswervel is verschoven en in het gebied van de hals- en nekweefsels.
Een teken in deze zintuigenzone kan dus betekenen dat de persoon steeds gedwongen is geworden naar geluiden te luisteren die belastend voor hem voelen, zoals verkeerslawaai, ongewenste muziek van anderen, ruzies, een mopperende partner of een zeurend persoon in zijn omgeving. Taak is om te leren genieten van het leven. waarbij je al je zintuigen volop inzet. Daarnaast is het van belang om te leren in te spelen op zintuiglijke impulsen. Durven genieten van iets zonder het steeds maar opzij te zetten omdat iets anders belangrijker geacht wordt. De rol van de zintuigen is om een zo goed mogelijk contact met het leven op aarde te kunnen maken. Als reactie hierop kan van alles volgen, maar de bedoeling is uiteindelijk, dat de mens via zijn zintuigen leert genieten van wat er om hem heen en in hem gebeurt. 11.8 Het zelfbeeld en de bloeddruk, Plaatsing: rond 12.30 uur in de rechter iris en 11.30 uur in de linker iris. Sommige religies maken onbewust gebruik van de aangrenzende zone van de zintuigen, namelijk het egogebied. Door plezier en genot in te dammen en te veroordelen, werkt dit uiteindelijk in op je schuldgevoel. Een dergelijke vorm van zelfontkenning vinden we dikwijls terug in iristekens als solaarstralen en groeven. Zulke mensen kunnen er of zelf plezier in hebben om anderen pijn te bezorgen. of ze ondervinden nog dagelijks de pijn van een dergelijke opvoeding'. Sadistisch ingestelde mensen doen er van alles aan om dit plezier niet te laten vergallen of te ontnemen. Eigenlijk kunnen we dit gebied beter het vertrouwensgebied of de ego-drukzone noemen. In feite gaat het over de opinie over jezelf. De bloeddruk, of deze nu te hoog, te laag of normaal is, bevindt zich eveneens in deze zone. In tegenstelling tot andere verklaringen van de donkere tekens die een lage functie aanduiden van het desbetreffende gebied, kunnen donkere verkleuringen in dit veld zowel de mogelijkheid van een hoge bloeddruk, een te hoog (overtrokken) zelfvertrouwen en eigendunk aangeven, als wel de mogelijkheid van te lage functies daarin. Vele hoge en lage bloeddrukwaarden komen voort uit aanvallen die het ego moet doorstaan. Wanneer het ego zich aangevallen voelt, verschijnt een algemeen bekende lichamelijke verdedigingsreactie, namelijk bloeddrukverandering. Er vindt een verhoogde bloeddruk plaats naar het hoofd, want de daar snel samenkomende gedachten hebben extra bloed nodig om als verdediging te dienen tegen de stress of het ontstane spanningsveld. Zodoende kan een verhoogde bloeddruk een verdedigingsreactie van het ego zijn, maar een uitdaging van het ego kan ook de bloeddruk doen stijgen. Bij een tekort aan zelfvertrouwen kan iemand een ander overbluffen door zich voor te doen en op te stellen als een persoon die een overmaat aan zelfvertrouwen heeft. Deze gedragsvorm moet dan zijn innerlijke twijfels en angsten verdoezelen. Een herkenbaar voorbeeld is de oproerkraaier in een klas: hoe meer hij een grote mond opzet en zich als een lastpak
gedraagt, hoe groter zijn onzekerheden zijn die op deze wijze worden weggemoffeld. En vinden we niet een ander voorbeeld terug in de militaire dienst? Het 'sergeant-majoors syndroom' is in vele kazernes bekend. Dit zijn situaties waarvan je kunt concluderen: Veel gespin (geschreeuw), maar weinig wol'. Bruine tekens in deze zone kunnen ook een vastzittend patroon tonen van een te sterke controle over de eigen assertieve en agressieve emoties. Een dergelijke te sterke beheersing kan uiteindelijk schade toebrengen aan de bloeddrukregeling. Een lipoidring geeft sowieso vernauwing van de bloedvaten aan. Dus als iemand last heeft van een hoge bloeddruk, dan kan dit hiervan de oorzaak zijn. De solaarstraal of groef heeft in de meeste gevallen betrekking op een te lage zelfdunk en loopt daarmee kans op een lage bloeddruk. Een dergelijk persoon kan dan steeds maar weer met excuses klaarstaan: excuses voor het te laat komen (al is het maar 1 of 2 minuutjes), excuses voor wat ze aan het doen zijn, of excuses voor wat ze zeggen. Eigenlijk zeggen ze tegen de buitenwereld: "Het spijt me dat ik leef." Ze kunnen stil ergens zitten met gevouwen handen en springen op als de deurbel of telefoon gaat. Ze zijn te herkennen aan hun zogenaamde deurmat-gedrag'. Ze missen energie, ze missen strijd en stellen zich op als de geboren verliezer, met gebogen schouders, wachtend op de volgende klap die het leven voor hen in petto heeft. Het kan echter ook zo zijn dat een persoon met deze tekens uitgeput is geraakt doordat de buitenwereld hen zeer onzorgvuldig heeft benaderd, op een wijze die niet ego-vriendelijk is geweest. Dan kunnen ze niet meer strijden, maar lopen ze rond met het gevoel dat alle wapens hen uit handen geslagen zijn: het is toch maar vechten tegen de bierkaai, een onhaalbare kaart. Omdat het hier het ego betreft, is het raadzaam om vragen heel voorzichtig te stellen, want degene die tegenover je zit, laat via zijn irissen al zien hoe moeilijk hij het met zichzelf heeft. Verkeerde vraagstellingen kunnen sneller dingen uit hun verband halen, wat overigens helemaal niet moedwillig gebeurt. Dit zal echter de cliënt nog onzekerder maken dan hij al is, waardoor hij zou kunnen afzien van verdere behandelingen. Een extra steun in de vorm van voorzichtig en liefdevol benaderen zijn hier zeker op zijn plaats. Een zeer interessant gebied dat tegenover deze zone ligt, is het appendixgebied in de rechter iris. Is het niet opvallend hoe vaak blindedarmontstekingen in acute vorm de kop op kunnen steken op de meest ongelukkige momenten? Het kan bijvoorbeeld optreden vlak voor een examen, vlak voor een verhuizing of bij verandering van school, of wanneer het kind voor het eerst naar school gaat. In zulke situaties kan er een egobedreigende twijfel opkomen die zegt: "Kan ik dit allemaal wel aan?" In zulke gevallen vangt de appendix de overdruk op en probeert deze te verwerken. Wanneer de darmen in een gezonde staat zijn, kunnen de spanningen met de ontlasting mee naar buiten komen. De darmen verkeren echter dikwijls niet in een al te goede conditie, gezien onze huidige manier van leven en van voeden. De eerste symptomen verschijnen dan met vage buikklachten die nog niet meteen hoeven te resulteren in appendicitis. Na verloop van tijd kunnen bij deze aanhoudende spanningsvelden de in de darm aanwezige ziekteverwekkers aanleiding geven tot het overgevoelig maken van de blindedarm. Deze chronische vorm is in de iris te zien als donkere tekens op dit gebied. Zie ook het hoofdstuk over de appendix. Wanneer donkere tekens zowel in de egozone ais in de appendixzone voorkomen, hebben we te maken met een functioneel egoprobleem en met een overladen appendix die ook de oorzaak kan zijn van een periodieke verhoging van de bloeddruk. 11.9 Spraak en horend leren. Plaatsing: rond 12.45 uur in de rechter iris en 11.15 in de linker iris. Iemand die vanuit een zekere gesterkte en zuivere IK-basis spreekt, zegt reële dingen. Deze persoon heeft geen overcompenserende gedragingen nodig: hij weet wie hij is, wat hij kan en ook wat hij niet kan. Als tegenoverliggend gebied ligt het bekken. De daarin opgeslagen onrustgevoelens kunnen aanleiding zijn voor bijvoorbeeld hakkelend praten. De persoon kan moeite hebben met het formuleren van wat hij aan onrust in zichzelf beleeft en voelt zich erg ongemakkelijk in het zoeken naar de juiste woorden.
Andersom vinden we bij de persoon bijvoorbeeld een gebrek aan het spreken zelf, waardoor vele zaken niet voldoende gedeeld worden met zijn omgeving, laat staan met zichzelf. Hij praat er liever niet over en wil er zich ook niet voor inzetten om via het praten andere dingen uit de situatie te leren. Dat schept dan weer zoveel onrust in hemzelf, dat deze ongemakkelijke energieën in het bekken opgeslagen kunnen worden. Witte draden in dit gebied tonen begiftigde sprekers. Hierbij is hun spraak zeer actief op een positieve wijze. Overige witte tekens zoals witte pigmenten kunnen zichtbaar zijn bij mensen die hun mond niet stil kunnen houden. Ze horen zichzelf graag praten. Ook kunnen het personen betreffen die de hele dag sociale contacten aflopen, zoals vergaderingen volgen of als vertegenwoordiger hun verkooppraatje moeten houden. Dan is hun spraak op een gegeven moment gewoon opgebruikt. Wanneer in zulke situaties na verloop van tijd de draden rommeliger gaan liggen, betekent dit dat het allemaal teveel is geworden en dat er nu lange tijd rust nodig is. In feite hebben we in deze zone te maken met het communicatie- en het leervermogen. Zeer veel mensen leren het beste door naar de informatie te luisteren. Anderen leren makkelijker via praktische voorbeelden, diagrammen en beelden. Toch hebben we het meest te maken met zogenaamd audio-lerende mensen om ons heen. Bij witte tekens in dit gebied is zowel het audio-leren als het visueel leren gemakkelijk. Donkere tekens duiden meestal aan dat we te maken hebben met een negatief familielid van de Drie Wijze Apen: hij hoort niets, hij ziet niets en hij zegt niets. Hij, die een gesloten geest heeft, wil gewoon niet meer leren dan hij al weet, verzet zich tegen veranderingen en nieuwe situaties worden als verdacht ervaren. Hierdoor wordt zijn groei en ontwikkeling gelimiteerd. Een lipoidring in deze zone zal in het leven deze functies kunnen bemoeilijken vanwege de dichtgeslibde bloedvaten. Hierbij staat afwijzing van de wereld centraal. Aberrabele vezels en transversalen die verspreid liggen over dit gebied kunnen spraakstoornissen geven. Wanneer de stoornissen ernstig zijn, zien we zelfs dat kinderen achterblijven met leren en daardoor vaak een lage dunk van zichzelf krijgen. Wanneer de persoon het besprokene van anderen niet correct kan interpreteren, beperkt dat evenzo het leren. Dit veld kan een barometer zijn voor de hoeveelheid stress die op het spreken en het luisteren kan liggen voordat een of beide functies achteruit kan gaan. 11.10 Mentale capaciteiten en intuïtie, Plaatsing: in de rechter iris tegen 1.00 uur aan en in de linker iris even over 11.00 uur. Dit gebied indiceert het niveau van gebruik van de aanwezige mentale capaciteiten. Het is bijvoorbeeld volslagen zinloos om een auto te bezitten die 200 km per uur kan rijden als je daar nauwelijks of geen gebruik van maakt. Het is juist een uitdaging om die 200 km per uur te (blijven) rijden, alleen is het verstandiger dat op speciale racebanen te doen en niet in het normale verkeer, met andere weggebruikers die dat tempo niet kunnen en willen halen. Witte draden kunnen bij sommige mensen een aanwijzing zijn van een verhoogde vorm van Intuïtie gebruik. Zij durven af te gaan op hun intuïtieve ingevingen en deze impulsen te integreren in hun dagelijkse manier van zijn. Ook bij mensen die op de een of andere wijze hoogbegaafd zijn, zoals bij helderhorende en/of helderziende personen kunnen deze witte draden voorkomen. Bij een hoog gebruik van het intellect snapt de persoon de dingen snel en start direct bij de kern van de zaak. Hij vindt het leren makkelijk, stimulerend en niet echt vervelend zoals veel mensen dat ervaren kunnen. Soms kunnen studies, cursussen of andere leerprocessen door omstandigheden beëindigd worden, waardoor kinderen snel de school verlaten en aan baantjes vast komen te zitten die ver beneden hun peil liggen.
De daaruit ontstane mentale frustraties en teleurstellingen kunnen tot chronisch donkere tekens in de irissen aanleiding geven, eventueel ook draadveranderingen op dit gebied. Een lage bloeddruk (= uitwerking van de ernaast gelegen zone) of een lipoidring kan betekenen dat er minder mentale capaciteiten beschikbaar zijn dan in wezen is overgeërfd. Daarom kunnen deze mensen op latere leeftijd toch nog overwegen om alsnog een studie op te pakken nu bijvoorbeeld de kinderen zelfstandiger geworden zijn. Al kan het extra tijd en moeite kosten: het zal toch kunnen lukken. Onrust uit het tegenoverliggend reflexgebied, het bekken, kan ervoor zorgen dat er naar de intuïtieve ingevingen slecht of te laat geluisterd wordt. Achteraf zegt men dan vaak dat hij het eigenlijk al wist, maar dat het niet genoeg tot hem doorgedrongen was hoe belangrijk deze impuls was. Wanneer mensen alles aan gevoel en aan impulsen wegredeneren, kan dit oorzaak zijn voor het opslaan van onrustige energieën in het bekkengebied. Deze energieën willen nu eenmaal serieus genomen worden en zolang dat niet gebeurt, zullen ze als onrust ervaren worden. 11.11 Hypofyse Tussen 12.00 en 1.00 uur in de rechter iris vinden we aspecten terug van het psychologische brein. Anatomisch gezien bestaat het psychologische brein uit het cerebrum (de beide hersenhemisferen) en het fysiologische brein is het cerebellum, oftewel de kleine hersenen. In de praktijk blijkt dat bij veel mensen deze functies elkaar overlappen. Het is wonderbaarlijk hoe herhaaldelijk het menselijk organisme in staat is tot het verrichten van wonderen: doorgesneden eileiders kunnen weer aan elkaar groeien, de lever kan na het wegsnijden van een groot deel ook weer aangroeien, kreupelen kunnen ineens weer lopen en kanker kan zomaar weer verdwijnen. Genoeg wil en vastberadenheid en doorzettingsvermogen die tezamen in een bepaald ritme actief zijn, kunnen hierdoor elk ziekteproces een verbetering geven. Daar spelen de hypofyse en de pijnappelklier (of epifyse) een belangrijke rol bij. De medulla (verlengde merg) beheerst de fysieke touwtjes waar de menselijke pop aan hangt. De hypofyse beheerst de snelheid en het evenwicht van de endocriene klierfuncties. Hier wordt ook het hormoonevenwicht onder controle gehouden, terwijl de schildklier, de bijnieren en de geslachtsorganen voor de distributie zorgen. De hypofyse is een orgaantje van slechts een gram, zo klein als een erwtje, maar met een zeer belangrijke functie. Het is zowel anatomisch als functioneel nauw verbonden met de hypothalamus. Het is dan ook duidelijk dat witte radiairen een indicatie geven over hoge hormoon- en klierfuncties en daarom ook een hoge vitaliteit kunnen tonen. Magnesium en Fosfor kunnen de hypofyse op een hoog niveau aan het werk houden. Mensen met deze tekens in de irissen zijn vaak in staat tot grote voedings’zonden' zonder daar last van te hebben en vaak ook zonder dat hun gewicht erdoor stijgt. Bruine tekens geven in de meeste gevallen aan dat de horizontal dikke darm verstopt is met giftige afvalstoffen die uitgesmeerd worden over de rest van het lichaam, vooral naar het hoofd. De irissen laten zien waar deze stoffen gedeponeerd worden. In het hypofysegebied betekent dit dat dit orgaan in feite veel beter kan functioneren dan dat hij nu doet. Een andere oorzaak voor bruine pigmenten in deze zone ligt in het feit dat tegenwoordig vrouwen jarenlang de pil gebruiken. Ais gebleken is (door de overige tekens) is dat ze daarmee de werking van hun hypofyse negatief kunnen beïnvloeden, zal het effect op hun hormoonhuishouding niet alleen tijdens de puberteitsfase, maar ook in de fase daarna wel eens heel vervelend kunnen worden. Een aantal vrouwen is, na het stoppen met de pil, lange tijd niet meer in staat op eigen kracht de menstruatie weer op gang te brengen. Anderen kunnen zeer moeilijk zwanger worden en bewegen hemel en aarde om het zover te kunnen laten komen. Weer andere vrouwen, in de overgangsleeftijd, krijgen behoorlijk te kampen met allerlei overgangsverschijnselen en zweten bijvoorbeeld ‘s nachts het bed uit van de vele opvliegers. Sowieso raad ik de vrouwen die tekens hebben op hun hypofysezone af om hormonen te gebruiken. Of die nu toegediend worden via orale medicijnen, of via zetpillen, of via pleisters of cremes en zalfjes doet er allemaa! niet toe. Het lichaam krijgt stoffen binnen die zondermeer de hypofyse lui kan maken en dat is bijna een waarborg voor ellende, vroeg of laat! Een pigmentvlek op dit veld heeft echter een andere interpretatie. Dit kan te maken met een constant overgewicht dat maar niet verholpen kan worden door welk dieet dan ook, omdat de geblokkeerde hypofyse niet in staat is stimuli te herkennen en erop te reageren. Een andere mogelijkheid kan zijn een sterke vertraging in groei en/of metabolisme. Wanneer een 18-jarige jongen nog steeds geen volwassenheidssymptomen vertoont, kan dit een
ernstige terugslag geven op zijn sociale leven. De hormonen hebben geweigerd zich aan te passen aan een nieuwe levensfase toen de puberteit aanbrak. Een langzame hypofyse betekent eveneens: een traag persoon, want meestal hebben hypofysetekens ook invloed op de vitaliteitzone en het darmveld, dus op de naastgelegen zones. Een extra zetje aan deze organen geven kan gunstig uitwerken op de hypofysefunctie. Met het hoofd in de zon lopen kan hetzelfde worden bewerkstelligd: de hypofyse is namelijk zeer gevoelig voor ultraviolette stralen en houdt zichzelf daarmee op snelheid. Dus vooral ook in de winter veel met het hoofd in het zonnetje lopen werkt gunstig uit op de hypofysefunctie. 11.12 Epifyse of pijnappelklier Plaatsing: in de rechter iris tussen 12.00 en 1.00 uur en de linker iris tussen 11.00 en 12.00 uur, tegen de krauserand aan. De epifyse die direct naast de hypofyse ligt, heeft van occultisten de naam "het derde oog" gekregen. Dit orgaan toont onze ingevingen. Instinctief weten we dat een ander wel eens hulp nodig kan hebben en instinctief kunnen we iemand wantrouwen alhoewel we hem niet eerder gezien of gesproken hebben. Er is m.i. verschil tussen een ingeving en een intuïtieve impuls. Een ingeving heeft meer de betekenis van iets wat je kunt overwegen te gaan doen, maar wat niet bepalend hoeft te zijn voor de inhoud van jouw leven. Bij een intuïtieve impuls zie ik wel steeds een koppeling met die levenskwaliteit voor de persoon zelf. Een intuïtieve impuls is dus meer persoonsgebonden, terwijl een ingeving meer activiteitgebonden is maar geen wezenlijk verschil maakt met je eigen levensinhoud. of je er nu wel of niet actief in bent. Uiteraard hebben witte tekens op dit veld de betekenis van een hoog ontwikkeld intuïtief vermogen. Dit komt echter maar bij weinigen onder ons voor, namelijk bij helderzienden die zuiver kunnen werken, zonder de vertroebeling van hun eigen onderbewustzijn of eigen behoeften en fantasieën. Wanneer witte draden doorlopen tot aan de ciliairrand van het mentale gebied, dan kan de persoon het vermogen hebben om beelden te zien. Alleen bij witte draden is de betekenis dat de persoon accuraat is in het instinctief beoordelen van situaties en in het ontvangen van positieve ingevingen. Bij urinezure pigment vindt hier toch een vertroebeling uit het eigen ego plaats, waardoor de beelden niet zuiver genoemd kunnen worden. Een voorgevoel van: het aangeboden cadeau ruikt' niet goed, al is het met de beste bedoelingen gegeven, heeft meestal de betekenis dat daar iets mee aan de hand is. Het is daarom belangrijk om te leren luisteren naar dergelijke voorgevoelens. Vaak zien we bij kinderen wat oplichtende draden in deze zone. De sprookjesfiguren en de onzichtbare vrienden die ze om zich heen kunnen ervaren, kunnen vaak echte ervaringen zijn waar anderen ongelovig tegenaan kijken, omdat die niet in deze wereld kunnen treden. Een te sterke schoolse training en een te mentale aanpak van de leerstof kunnen deze kinderen doen verwijderen van hun instinctieve impulsen; ze kunnen ervan gaan vervreemden. Een dergelijke situatie kan aanleiding zijn tot het verschijnen van donkere tekens over dit veld. Zij zijn dan personen die wel goed leren kunnen, maar die niet meer innerlijk weten. Veel zogenaamde geestesziekten tonen abnormaliteiten op de zones van de pijnappelklieren, meestal tekens die donker van aard zijn. Een solaarstraal die direct door dit gebied en het veld van de mentale capaciteiten loopt, kan bij iemand voorkomen die bijvoorbeeld denkt dat hij Napoleon is, of een Heerser van de Wereld die nu zijn koninkrijk moet stabiliseren, o.i.d. Destructieve beelden zijn een gevolg van zulke negatieve tekens in de irissen. Dit is zonder meer een interessant gebied. 11.13 Visueel leren Via de linker iris pakken we nog een paar onbesproken gebieden op die voornamelijk in de linker lichaamshelft voorkomen. Daarbij nemen we weer de gebieden die tussen 11.00 en 1.00 uur liggen en beginnen nu met het gebied op ca. 12.30 uur.
In deze zone gaat het niet zo zeer om het zien op fysiek niveau, maar bedoelen we meer het inzien en overzien. Een goed inzicht en overzicht hebben in levenssituaties hangt in grote mate af van hoe we er tegenaan willen kijken en hoe we ermee om willen gaan. Op de topografiekaart vinden we de bewoordingen "visueel leren" terug, waarbij al geïndiceerd wordt dat door de wijze van kijken veel geleerd kan worden in het leven. De kwaliteit van onze leerprocessen hangt af van hoe wij dingen bekeken hebben, vergeleken en beoordeeld (zie ook hoofdstuk 12.3 over de ogen). Veel voor je uitstaren kan betekenen dat je meer visualiseert dan dat je de dingen om je heen in je opneemt. Dagdromen kunnen je afleiden in het zien van de realiteit om je heen. Direct naast deze zone bevindt zich het evenwichtsgebied, waar overladingen binnen het 'zien' in over kunnen vloeien. Wanneer iemand bijvoorbeeld ineens veel inzichten tegelijk krijgt te verwerken, kan hem dit doen duizelen. Dit verschijnsel heb ik al ettelijke keren meegemaakt in de praktijk. In de meeste gevallen waren deze inzichten de pijnlijke waarheid, waar de persoon, toen hij er eenmaal naar gekeken had, niet meer onderuit kon. Dit spanningsveld stroomde over naar zijn evenwichtszone, waardoor hij het letterlijk heeft voelen duizelen in zijn hoofd. Ook negatieve ladingen kunnen dit effect teweegbrengen. Wanneer iemand zich afkeert van wat anderen hem al hebben aangereikt aan inzichten die ook de realiteit bevatten, dan kan deze persoon zich daar tegen verzetten door datgene, wat hij aangereikt heeft gekregen elke keer opnieuw van zich af te gooien. De ingeslagen weg wil hij immers blijven bewandelen zoals hij dat zich voorgenomen had en daar moeten anderen zich dan niet mee bemoeien, vindt hij, want het brengt hem feitelijk steeds uit zijn evenwicht. Aan de andere kant van het gebied van het visueel leren ligt de coördinatiezone. Iemand die te lang bepaalde inzichten niet wenst te gebruiken, kan op den duur problemen krijgen met dit gebied. Eventuele gevolgen kunnen we teruglezen in het hoofdstuk over deze zone, wat al beschreven is in de rechter iris. Dit gebied kan zijn energielading ook over laten stromen in het tegenoverliggende veld, de adrenalinezone. Voorbeeld: door het lezen van seks- of erotische blaadjes of het bekijken van seksvideo's worden de hormonen gestimuleerd voor seksuele gevoelens. Helderzienden hebben dikwijls witte radiairen over deze zone lopen, of een soort piek in de krauserand op die plaats. Zij kunnen beter achter bepaalde schermen van het leven kijken dan de gemiddelde mens en stemmen zich af op andersoortige visuele frequenties dan men in het algemeen gewend is. Iemand met een solaarstraal kan koppig zijn en bepaalde negatieve gedragingen of denkpatronen van zichzelf niet willen inzien. Wil hij feitelijk niet luisteren naar de reacties van anderen om hem heen? Of wil hij zich wapenen tegen opmerkingen van anderen omdat hij er zich aan stoort en deze hem van zijn gekozen pad af kunnen brengen? Een pad dat hij beslist niet wil opgeven? Zit er een psoraspotje op, dan kunnen we te maken hebben met een karmische oogafwijking. Dat wil zeggen dat in een vorig leven bepaalde inzichten zijn laten liggen, door wat voor omstandigheden dan ook. En dat de persoon in deze incarnatie uitgenodigd wordt deze alsnog op te pakken. Dikwijls zien we ook bepaalde 'kortzichtige' reactiepatronen in de persoon terug die letterlijk om een bril of contactlenzen vragen als hulpmiddel om beter te leren zien. Wanneer er bruine vegen op liggen, is het probleem lastiger en ernstiger van aard. Onderliggend leeft een zekere vorm van woede over datgene wat de persoon als verwijt bezigt naar een ander in situaties die in zijn ogen niet kloppen. Hij ergert zich aan het gedrag van die ander en weigert in te zien dat die ander zo zijn eigen rechtmatige redenen heeft om zich zo op te stellen. Het niet verder willen kijken dan alleen maar de oppervlakte van het leven, maakt dat zijn boosheid naar die ander alleen maar groeit. Hij vergiftigt zichzelf, maar ook het contact met de ander op den duur met deze manier van leven. Vinden we pancreastekens op deze plaats in het oog, dan kunnen we te maken hebben met een persoon die een diepe behoefte heeft aan het zien van liefdevolle zaken in het leven, maar deze onvoldoende kan waarnemen. Er kunnen zoveel andere en negatieve impulsen bij hem binnenkomen
via zijn ogen. dat het als het ware vervuilend in hem werkt. Deze vervuiling vinden we terug in de vorm van het bekende pancreaspigment. Het zien van teveel liefdeloze levensmomenten in hemzelf en bij anderen om hem heen kan ertoe bijdragen dat hij zich meer en meer voelt vereenzamen, alsof hij er niet meer bij hoort. Omdat hij het zelf steeds minder goed kan verdragen, kan hij de behoefte krijgen om zich van de mensen om hem heen terug te trekken, want deze kunnen hem niet voorzien van de nodige levensvoeding in de vorm van zaken waar hij juist van kan genieten. Ligt er een lacune in dit gebied, dan hebben we te maken met een persoon die in dit leven gaat leren wat inzien en overzien betekent. Dit thema voelt voor hem als nieuw aan. Daarom zal hij ook niet zo snel kunnen snappen wat anderen daar nu mee bedoelen. Omdat het veld van dit thema leeg is, kan hij er in deze incarnatie zijn voetstappen in gaan zetten en stap voor stap ervaren hoe het is om inzichten te verwerven en wat deze voor hem kunnen betekenen als mens. Daarnaast kan het ook een aanwijzing zijn dat de persoon ooit een harde klap op het hoofd heeft gehad wat misschien wei ervoor gezorgd heeft dat hij geen licht aan zijn ogen heeft kunnen verdragen gedurende een langere tijd. Zoiets kan bij een hersenschudding dikwijls voorkomen. Ook is het bekend dat sommige mensen na een keiharde klap op het hoofd helderziend geworden zijn, omdat ze ineens in andere levensdimensies kunnen kijken. De beroemde paragnost Peter Hurkos is hier een goed voorbeeld van. Nadat hij van een hoge ladder gevallen was, ontwikkelde hij in korte tijd een bijzondere vorm van helderziendheid die hij gebruikte om vermiste personen op te sporen, samen met de politie. Laten we eens kijken naar het leerproces van dit gebied. Mooie en lelijke dingen die we zien zijn als respons direct verbonden met de hersenen via de oogzenuwen. Kijk je naar iets moois, dan geef je je hersenen als het ware een 'tonicum', een oppepper. Bekijk je voornamelijk de zonnigste kanten van de dagelijkse levenszaken, dan zul je lang kunnen leven met al je kwaliteiten die volledig intact zijn gebleven door een levenshouding als deze. Steeds vaker zie ik kleine kinderen met een brilletje lopen. Van een bevriend optoloog vernam ik dat ze niet met deze oogafwijking geboren zijn. Die is in sneltreinvaart gegroeid. Het kind heeft grote moeite om de wereld om hem heen waar te nemen zoals die is. Dikwijls ziet een kind dat het helemaal niet rooskleurig is wat er allemaal gebeurt, of hoe mensen met elkaar en met hem omgaan. Hij ziet dan feitelijk pijnlijke gebeurtenissen. Ik heb vaak meegemaakt dat een kind met een sterker wordende afwijking in het zien allerlei gedragingen moest aanzien van een van de ouders: de vader schreeuwt en is regelmatig dronken, de moeder maakt constant ruzie en is aan de drugs, of een van beiden heeft de handen nogal los en slaat er makkelijk op los als er iets gebeurt wat hem niet zint. De ogen van het kind registreren dat en willen op een gegeven moment de beelden niet meer opnemen. Om dat te kunnen doen, zetten ze de beelden in een waas; ze worden onscherp. Op deze wijze willen de ogen, als pure zelfbescherming, het kind behoeden voor verdere schade. Kijk naar schoonheid en geef daarmee je ogen die speciale, levendige, schitterende en sprankelende glans! Hoe meer de realiteit onder ogen gezien wordt, zonder dat deze verkeerd geïnterpreteerd wordt, hoe beter het leven geleefd en beleefd kan worden, in goede gezondheid. Wees een en al oog voor alles wat het leven je aanreikt. Hoe beter je met de binnengekomen indrukken overweg kunt hoe meer je je ogen uitkijkt over zoveel schoonheid. Kwaliteit in het gebruiken van iriscopie als diagnosemiddel is afhankelijk van de mate van levensinzichten van de iriscopist. Wat hij namelijk ziet is de graadmeter van zijn eigen helderheid in levensvisie: hoe meer inzicht hij in zichzelf en in het leven gekregen heeft, hoe meer hij in staat is de ander te doorzien. Bekijk je eigen irissen maar eens en trek je conclusies: hoever ben jij en wat heb je tot nu toe allemaal al geleerd over jezelf? Ben je open genoeg om jezelf onder de loep te durven nemen of ben je bang voor kritiek en sluit je jezelf ervoor af? Hoe helder is jouw iris daar op die plaats? Knijp je makkelijk een oogje dicht, of sluit je ze liever? Open je ogen voor de waarheid. Laten we in ieder geval! voor ogen houden dat we er nooit "zullen zijn"; we blijven altijd lerende en dat levert een enorme informatie op die we kunnen delen met elkaar en waar we allemaal verder uit kunnen groeien.
11.14 Evenwicht en epilepsie. In deze zone, die alleen in het linker oog op ca. 12.45 uur voorkomt, kan de echte epilepsie worden waargenomen. Met echte epilepsie bedoel ik ziekteverschijnselen die voortkomen uit beschadigde hersenweefsels en uiteindelijk tot specifieke epilepsie leiden. Er is namelijk nog een andere basis van waaruit bepaalde vormen van epilepsieachtige verschijnselen gevormd kunnen worden en dat is door een overbelasting van de pancreas. Elke keer als ik dit naar voren breng, komen er steevast opmerkingen dat dit niet mogelijk zou zijn. In de praktijk heb ik echter al zo vaak gezien dat bepaalde epileptische klachten door pancreastekens in de irissen werden gekenmerkt. Ook in de electro-acupunctuur is dit fenomeen bekend. Een hoge meting op dunne darm 4, plus hoge metingen op diverse punten van de pancreas, met daarnaast hoge metingen op punten van het zenuwstelsel kunnen gemakkelijk deze klachten aangeven. Daarnaast heeft de overbekende Amerikaanse profeet, Edgar Cayce, er in trance eveneens regelmatig over gesproken in zijn consulten met mensen die epileptische verschijnselen hadden. In de meeste gevallen waren zijn adviezen gebaseerd op het drastisch reduceren van die voedingsmiddelen, die de pancreas tot overbelasting konden brengen. Bij deze mensen bleek maar al te vaak hoe overgevoelig hun alvleesklier werkte. Dit orgaan kon in een mum van tijd bepaalde overbelastingsspanningen niet meer kwijt. Deze werden dan via het zenuwstelsel ontladen in een soort kortsluiting. In deze zone kunnen we dus o.a. de echte vorm van epilepsie terugvinden. Veel mensen die aan deze verschijnselen lijden, hebben ooit eens een val gemaakt of een circulatiestoornis opgelopen, om maar wat voorbeelden te noemen. Later is daaruit epilepsie ontstaan. Ook na het gebruik van drugs of (verkeerde) medicamenten kan epilepsie ontstaan, omdat er in de hersenen schade optreedt door het gebruik van deze stoffen. In geval van een valpartij die epilepsie tot gevolg heeft gekregen, zien we dikwijls een afgeplatte pupil en/of irisrand erbij. Is dit ontstaan in de kinderjaren, dan kan later soms epilepsie ontstaan. De tegenoverliggende reflexzone betreft het gebied van de uterus/prostaat en de endeldarm. Een aantal vrouwen kent het syndroom van Meniere na een baarmoederverwijdering. Bij hen is dan het basisevenwicht van hun vrouwelijkheid verstoord geraakt. Wanneer dit probleem niet opgelost wordt, ontstaat er op den duur dan ook een fysieke onbalans. Een prostaatoperatie bij mannen kan eenzelfde klacht veroorzaken. Een ander tegenoverliggend reflexgebied is de pancreas. Eerder vertelde ik al dat epilepsie ook vanuit een storing in de pancreas kan ontstaan. Dit is tegenwoordig bij zeer veel mensen het geval die aan epileptische verschijnselen lijden. De insulten lijken weliswaar veel op die van echte epilepsie, maar hebben een totaal andere oorsprong. Overbelasting van de alvleesklier draagt alleen hiertoe bij wanneer de persoon zich op een verkeerde wijze voedt. Teveel snoepen van chocolade heeft menigeen in de problemen gebracht. Het is dan ook frappant te zien dat het stoppen van deze snoepaanvallen steeds tot verbetering leidt. Heeft men deze pogingen ondernomen en men heeft verbetering als resultaat, dan is de diagnose correct geweest om te veronderstellen dat de oorzaak in de pancreas gezocht moest worden. Als naastgelegen gebied zien we ook het krausegebied, oftewel het veld van de maag en de darmen. Een vol maag-darmkanaal. waarbij de krauserand op deze zone hoekig is, kan aanleiding geven tot duizelingen en een vol hoofd. Ook met de ontlasting kunnen deze verschijnselen optreden, voorai als de ontlasting moeilijk naar buiten te brengen is vanwege constipatie. Daarom dient de darmfunctie eveneens geoptimaliseerd te worden als er sprake is van duizelingen e.d. Sommige aambeienoperaties kunnen patiënten zelfs permanent uit hun evenwicht brengen en duizelingen geven. Wanneer de krauserand naar binnen of naar buiten is uitgestulpt, kan er aanleiding zijn tot reisziekte. In het ergste geval moet de patiënt ook braken omdat de pancreas mede opspeelt.
Dit orgaan is namelijk erg gevoelig voor chemische onevenwichtigheden. Het deel van de pancreas dat hiervoor zorgt, ligt topografisch gezien weliswaar in de rechter iris, maar wel recht tegenover het evenwichtsgebied in het linker oog. Wanneer er een donkere tot zwarte streep over deze plek te zien is, hebben we te maken met echte epilepsie en/of regelmatige duizelingstoestanden. Vroeger werd het als 'vallende ziekte' gediagnosticeerd. Om deze reden dienen we dan ook te kijken naar de evenwichtszone in de iris. Een lacune op deze plek kan aanwijzing zijn van emotioneel snel uit het evenwicht geraken, door wat voor reden dan ook. De uitdaging hierbij is te leren niet zo snel van je stuk te zijn als er iets gebeurt, maar om eerst een pauze in te lassen om te zien wat er gebeurt, hoe het gebeurt en eventueel om wat voor reden deze gebeurtenis er kan zijn. Meestal heeft het iets meer te zeggen dan men aanvankelijk denkt wat later dikwijls ook bevestigd wordt. Wanneer radiairen rommelig en /of witter zijn, kunnen we te maken hebben met het syndroom van Meniere. Het evenwichtsorgaan achter het oor ervaart dan vaak zo'n onevenwichtige druk in de vloeistofkanalen, dat duizelingen en desoriëntatie het gevolg zijn geworden. Dat kan zowel door drukverschil als door temperatuurverschil worden aangezwengeld. Een calcium-sodiumring of een lipoidring tonen aan dat verkalking is opgetreden in deze kanaaltjes, waardoor de druk hoger is geworden en aanleiding kan geven tot duizelingen e.d. Kijkend naar het leerproces hierin, zien we het volgende. Het lichaam werkt ontzettend logisch: het probeert ten alle tijde zichzelf weer in evenwicht te brengen. Als het niet op deze manier gaat, dan maar op een andere manier. Uit ervaring weet ik dat bijvoorbeeld reisziekte, maar ook andere vormen van duizelingen ontstaan kunnen bij mensen die situaties heel moeilijk uit handen kunnen geven. Het liefst willen ze zaken zelf onder controle houden. Zodra een ander bijvoorbeeld het stuur overneemt van een voer- of vaartuig, beginnen ze zich uit hun evenwicht te voelen raken, omdat ze de ander niet genoeg vertrouwen kunnen of willen. Voor hen is de uitdaging er in de zin van: in hoeverre kan ik Ieren dit vertrouwen in de ander te ontwikkelen? In het leven zullen er steeds momenten genoeg zijn die ons uit ons evenwicht kunnen halen. Bij welke gebeurtenissen vindt dit dan plaats? Welke situaties zijn daartoe in staat en waarom werkt dit dan zo uit in ons? Bij welke onderwerpen in een gesprek kunnen we ons 'wiebelig' voelen van binnen en wat wordt er dan van binnen feitelijk aangeraakt in ons? We hebben allemaal zo onze eigen onzekerheden. De vraag is: welke zijn het, wanneer treden ze naar voren en hoe willen we er beter mee omgaan? Durven we ons aan bestaande situaties over te geven en ons te laten meedrijven met de stroom des levens, zonder hierin uit balans te geraken? 12 DELUCHTWEGEN De plaatsing van deze zone ligt in de rechter iris ruim tussen 1.00 en 2.00 uur en in de linker iris ruim tussen 10.00 en 11.00 uur. De zones van de bovenste luchtwegen bevinden zich in net hoofd. Deze zijn: de sinussen, de kaken, de oren, de mondholte, de keelholte en het bovenste deel van de luchtpijp. De slapen, de amandelen en de tong zullen daarbij zijdelings worden genoemd. Het gebied van de onderste luchtwegen worden gevormd door de borstkas en de longen. Al deze organen beïnvloeden elkaar vaak en daarom kijken we eerst naar deze organengroep als geheel. Daarna wordt elk organisme apart bekeken. Het gezicht bestaat uit vele openingen, tunnels en specifieke weefsels, zoals sinussen, tanden, tong, ogen, e.d. Het is niet alleen een gevoelig gebied voor bacteriën, virussen en andere microorganismen, maar ook gassen en vuildeeltjes die in de lucht voorkomen kunnen irriterend zijn. Het gezicht weerspiegelt iemands persoonlijkheid. Spiergroepen van het gezicht die wel of niet gebruikt worden en andere spiergroepen die wel of niet ontspannen zijn, evenals rimpels en plooien
en de vormen van de lippen, de neus en de ogen doen een typisch gezichtsuitdrukking ontstaan die iets te vertellen hebben over de persoonlijkheid. Door afwisselend met spiergroepen van het gezicht te werken, te spannen of te ontspannen, worden we ons meer bewust van onszelf en onze expressies via het gezicht. Een gelukkig uitziend gezicht is de vertaling van een evenwichtige persoonlijkheid, uitgedrukt door een uitgebalanceerde spiertonus van elke gezichtsspier. We zullen elk deel apart gaan bespreken. 12.1
HET VOORHOOFD
Inleiding Deze zone ligt rond 11.00 uur in de linker iris en rond 1.00 uur in de rechter iris. Daaronder liggen de zones van het oog, de sinussen, de kaken en de neus. Omdat deze gebieden zo dicht bij elkaar liggen, dient altijd eerst uitgevraagd te worden of men klachten heeft wat betreft een van deze organen, of zelfs meerdere tegelijkertijd. Vooral de kaken en de holtes zijn een belangrijke opslagplaats in het lichaam voor allerlei spanningsenergieën en afvalstoffen. Wanneer andere uitlaatkleppen in hun functie verstoord zijn, gaan andere uitgangen een rol spelen om afval en spanningen kwijt te raken en omdat die andere sluizen niet werkelijk daarvoor bedoeld zijn, noemen we deze 'noodventielen'. Deze organen scheiden alleen maar meer uit omdat de meer doelmatige uitscheidingsorganen verstoord zijn geraakt in hun functies. Organen die van oorsprong de functie van uitscheiding hebben, zijn bijvoorbeeld de nieren, de huid, de darmen en de longen. Voorbeelden van noodventielen zijn: - sinussen (slijmvormingen, verstoppingen) - ogen ('strontjes', witte slijmpropjes) - oren (oorsmeer) - tong (beslag) - baarmoeder (intenser vloeien, myomen) - cysten her en der. Reflexgebieden Wanneer iemand last heeft van hoofdpijnen, dan is dat vaak duidelijk te zien aan zijn gezichtsuitdrukkingen. De huid kan gespannen staan en de persoon kijkt ook anders uit zijn ogen. Pas wanneer de pijnen verdwijnen, kan zijn gezicht zich weer ontspannen. Ook zorgen, emotionele en mentale belastingen zijn dikwijls van iemands gezicht af te lezen. De sinussen vormen een ander aangrenzend reflexgebied. Een flink verstopte neus of een stevige verkoudheid doet het gezicht eveneens anders uitstralen. Maar ook kaakkramp of gebitsklachten laten hun sporen na in het gezicht. Wanneer de kaken niet goed op elkaar sluiten, door een scheef gebit bijvoorbeeld, kunnen soms de kaakgewrichten gaan slijten. Dit kan een pijnlijke aangelegenheid zijn. En wanneer iemand zich goed misselijk voelt, omdat zijn maag-darmkanaal bijvoorbeeld overbelast is geraakt, dan ziet hij als het ware groen en geel in zijn gezicht. Of hij trekt helemaal wit weg, want dat kan natuurlijk ook. De kleur kan dan een rol hierin spelen. De lever- en galblaaszone als tegenoverliggend gebied kan feitelijk hetzelfde doen. Vooral bij hepatitis is bekend hoe wit iemand eruit kan zien. En wanneer iemand een aardige miltklacht heeft opgelopen, zoals bloedarmoede, ook dan is er sprake van een witte huidskleur, vooral in het gezicht. Iristekens Een afplatting van de irisrand ter hoogte van de slaap en het voorhoofd in de irissen kan wel eens
ernstige klachten aantonen, bijvoorbeeld door flinke klappen op het hoofd te hebben gehad of door een auto-ongeluk. Dergelijke tekens verraden vaak hoofdpijnen omdat de schedel wat vervormd kan zijn. Solaarstralen in dit gebied kunnen uit eenzelfde oorzaak verschijnen, maar dan is daarbij ook de vasculaire druk verhoogd, wat hoofdpijn tot gevolg kan hebben. Toch tonen solaarstralen dikwijls een ander probleem waar de persoon mee te kampen heeft. Omdat we hier te maken hebben met uitputtingssignalen, zou het kunnen zijn dat de persoon zichzelf op andere gebieden aan het oververmoeien is, terwijl hij van binnen zich er heel goed van bewust is dat hij dat doet. Hij kiest er echter niet voor om zijn standpunt te wijzigen en zichzelf een andere houding aan te meten, zodat hij niet meer zo oververmoeid hoeft te zijn en te blijven. In zijn eigenwijsheid vindt hij dat deze manier van werken het beste is en daarmee basta. Zijn bereidwilligheid om zich anders op te stellen is zeer klein. Helaas. Zijn motieven zijn zeer krachtig om toch liever zo door te blijven gaan, om wat voor duistere reden in hemzelf dan ook, ook al komen anderen met de meest duidelijke tegenargumenten. Leerproces Via de uitstraling in ons gezicht laten we de buitenwereld zien hoe we ons van binnen voelen. Het gezicht kan weliswaar ook veel verhullen door andere gelaatstrekken te benadrukken, maar een goed waarnemer kan hier doorheen kijken. Hoe vaak glimlachen we niet bij het vertellen van een pijnlijk verhaal? Hoe dikwijls verbergen we onze frustraties niet door in ons gezicht een uitdrukking te accentueren die anderen laat zien hoe zogenaamd goed we met de situatie om kunnen gaan? Allemaal angsten om ons gezicht te verliezen. Daar maken we het ons niet makkelijk mee. Natuurlijk is het onze bedoeling de waarheid te verhullen voor de buitenwereld, maar wat is uiteindelijk het nut? Waarom mag een ander niet weten wat er diep in ons speelt? Waarom denken we dat we onze emoties moeten verbergen? Wat hangt hier dan van af? Je ware gezicht laten zien is niet altijd makkelijk. Het vraagt om het tonen van je kwetsbaarheden. Je kwetsbaar opstellen is een risico, dat is waar. Tenslotte weten we niet hoe anderen met deze kwetsbaarheden omgaan. Je kunt worden afgewezen, niet voor vol aangezien, gemanipuleerd, veroordeeld, gekleineerd, enz. inderdaad kan dit een risico zijn. Daarom is het ook van groot belang dat je leert uitvinden bij wie je wel kwetsbaar kunt zijn, en bij wie niet. Als er mensen in je omgeving zijn die jou serieus nemen, dan kunnen je getoonde kwetsbaarheden een zee van voordelen opleveren. Je kunt op deze manier de benodigde aandacht voor je problemen krijgen, de nodige warmte ontvangen en stimulansen om verder te knokken. Tenslotte moet je het allemaal zelf doen, maar met hulp van iemand die jou respecteert red je meer dan wanneer je het in je eentje moet zien te klaren. Alle emoties strak voor je houden en net doen of er niets aan de hand is, maakt dat je jezelf veroordeelt tot eenzaamheid. Op die manier is er niemand die ook zijn genegenheid tegenover jou kan tonen. Hoe meer je je durft open te stellen naar anderen, zonder dat je jezelf laat beschadigen, hoe mooier je contacten met hen en met jezelf kunnen verlopen. Het maakt dat je kunt ervaren wie je echte vrienden zijn. Vooral vriend zijn met jezelf staat hierbij voorop en dat kan alleen wanneer je durft te zijn wie je werkelijk bent, zonder dat je jezelf tegengesteld gedraagt aan datgene wat je werkelijk van binnen voelt. Soms kan het inderdaad niet anders. Dat heb ik net ook gezegd. Toch is meestal het resultaat om wel zo open mogelijk te zijn, groter en positiever dan wanneer je je afsluit. 12.2 SINUSSEN EN NEUS Inleiding Onder de sinussen kunnen we alle holtes verstaan die in net hoofd voorkomen. Deze vertolken een specifieke functie bijvoorbeeld bij het praten. Het stemvolume en de helderheid van de stem zijn afhankelijk van de holtes. Zit daar veel verstopping van slijm in, dan wordt de stem onherroepelijk mat en moet de ander moeite doen om duidelijk te verstaan wat er gezegd wordt. Knijp je neus maar eens dicht en praat maar. Je stemgeluid is ineens veel 'nasaler' geworden. Merk je het verschil? Reflexgebieden Onderling kunnen gemakkelijk allerlei spanningsvelden uitgewisseld worden. Wanneer de holtes vol met slijm zitten, zal het oog daar onherroepelijk eveneens door beïnvloed worden. Met behulp van traanvocht zal ook het oog proberen afvalstoffen en opgeloste negatieve energieën te lozen. En een overmaat aan traanvocht zal eveneens via de neus naar buiten komen.
Het reflexgebied tegenover de voorhoofdzone is het bekken. Veel frontale hoofdpijnen blijken hun oorzaak te kunnen hebben in de bekkenstructuur of malfuncties van organen in het bekken. Wanneer iemand klaagt over hoofdpijn en er is niets te zien in de hoofdzone, kijk dan naar het buikgebied. Een gekanteld bekken kan bijvoorbeeld de basis zijn voor deze klachten. Met de hulp van een (ortho~)manipulator kan het weer recht gezet worden. Ook menstruatie bij vrouwen kunnen een probleem activeren en deze uitzenden naar de tegenoverliggende gebieden van de iris: het voorhoofdgebied. Tijdens de voordagen en de eerste dag van de menstruatie kunnen zij daarbij dikwijls hoofdpijnen verwachten. Ook in de darmzone kunnen aanwijzingen liggen voor hoofdpijnen, druk in het (voor)hoofd en slijmvormingen in de sinussen. Een vervuilde darm zal zijn afvalstoffen over kunnen hevelen naar de slijmvliezen, vooral wanneer andere uitscheidingsorganen al overwerk moeten verrichten. Kinderen die veel snoepen ervaren dat met de regelmaat van de klok. Maar ook jonge mensen die veel vet eten en zich vol stoppen met wat je maar 'uit de muur kunt trekken' merken hoe deze levenswijze hen parten kan spelen: zeer veel pubers kampen namelijk met jeugdpuistjes die vooral in het gezicht gaan zitten. Het reflexgebied naast de hoofd- en slaapzone is bijvoorbeeld het denken zelf. Dikwijls tikken of wrijven mensen zich op hun voorhoofd om beter te kunnen denken: een kleine stimulatie kan een vertraagd denkproces enigszins doen versnellen. Dit gebied ligt tegen het gebied aan van de mentale capaciteiten, weet je nog wel? Aan de andere kant kan het intensief-de-hele-dag-door-denken ook hoofdpijn veroorzaken en bonzende slapen geven vanwege een overbelasting van de aangrenzende zone. Een prima hulpmiddel om deze denkenergie te verlagen is het voorhoofd en de slapen inmasseren met lavendelof rozemarijnolie, of een warm voetbad met deze oliën erin. Iristekens Witte tekens hebben meestal te maken met een overproductie van slijm dat wel of niet door een infectie veroorzaakt is, maar een allergische reactie op de slijmvliezen kan eveneens de oorzaak zijn. Hooikoorts is hier een goed voorbeeld van. Deze tekens kunnen een voorstadium zijn van gangen die geblokkeerd kunnen raken door een overmaat aan slijm. In dat slijm zitten dikwijls zoveel afvalstoffen opgeslagen, dat het lichaam dit via de slijmvliezen wil lozen. Zelfs bij het geleidelijk aan geel worden van deze tekens is de kans groot dat letterlijk ook veel geel slijm wordt afgescheiden. Verstopping loopt daarbij meer kans te ontstaan, vooral omdat er dikwijls taai slijm is gevormd met een zeer hoge concentratie aan giftige afvalstoffen die het lichaam kwijt moet. Gele slijmvorming kan een vervolg zijn op witte afscheiding. Na verloop van tijd is er dan een ontsteking bij gekomen. Bruine vegen kunnen een signaal zijn van inactieve slijmvliezen, maar ook abcesvorming is mogelijk. Doffe pijnen en steken in het hoofd kunnen chronische klachten worden. Qua emotionele achtergrond hebben we te maken met een gevoel van opgeslagen boosheid, omdat deze persoon zich niet gehoord voelt. Hij verlangt naar iemand die als klankbord kan optreden, maar in zijn omgeving is niemand die deze rol voor hem kan spelen. Deze frustratie maakt hem innerlijk boos en soms komt hij ook met verwijten naar buiten. Als er zich iristekens in de voorhoofdzone bevinden: let steeds goed op waar ze te zien zijn. Dicht tegen de ciliairrand aan zegt veel over de bloedcirculatie en het lymfesysteem. Het deel dicht bij de krause zegt niet alleen veel over de aanvoer van de zenuwimpulsen, maar ook over de uitwisseling van voedingsstoffen en afvalstoffen van en naar de organen, wat met de spijsvertering verband houdt. Tussen de ciliairzone en de krause in heeft te maken met de spier- en orgaanfuncties. Tekens kunnen functies verstoren als ze op deze specifieke orgaangebieden voorkomen. Dikwijls zullen slijmvliezen, die daar in de buurt voorkomen, de gevormde concentraties afvalstoffen helpen uit te scheiden. Leerproces De sinussen zijn van groot belang voor het vormen van het stemgeluid. De manier waarop wij via onze stem bij anderen overkomen, is afhankelijk van hoe open de sinussen met elkaar in verbinding staan. De totale klankkleur wordt bepaald door de mate van openheid en doorstroming in de holtes van het hoofd, wat bijdraagt aan het beter 'resoneren' van de stem. Net als in een concertgebouw, waar
rekening is gehouden om in de muren en in het plafond nissen aan te brengen om het geluid zo mooi mogelijk over te laten komen, zo zijn de holtes van ons hoofd voorzien van allerlei 'nissen' om onze stem zo mooi mogelijk te laten klinken. Symbolisch werken de holtes op dezelfde manier. Wanneer een persoon moeite heeft om duidelijk over te komen, meestal omdat hij steeds de juiste woorden mist om zijn belevingen zo nauwkeurig mogelijk te kunnen weergeven, zal deze handicap op een gegeven moment vertaald worden via functieverlies van de holtes. De frustratie van het niet goed over kunnen komen bij anderen maakt hem verdrietig en teleurgesteld. Toch dient dit hem er niet van te weerhouden voldoende actief te blijven in het realiseren van zijn behoefte om begrepen te worden. Wat hij dient te leren is zo duidelijk mogelijk zijn boodschappen te formuleren. Klachten in de holtes duiden steeds aan dat hij eronder lijdt dat hij geen persoon gevonden heeft die als klankbord kan dienen voor datgene wat hij innerlijk aan het beleven is. Zijn behoefte om met iemand te kunnen praten en om op datgene wat hij inbrengt feedback te kunnen ontvangen, is gegroeid in de loop der tijd. Deze kan hij wel degelijk leren realiseren. 12.3 DE OGEN Inleiding De oogzone bevindt zich in de linker iris op ca. 10.45 uur, in het rechter oog op ca. 1.15 uur. Deze zone kan mogelijke structurele en functionele traumata van het oog als orgaan zelf registreren. Afwijkingen in het zien als functie vinden we dikwijls terug als teken in de linker iris, namelijk in het visuele gebied op ongeveer 1.30 uur. De beschrijvingen hieronder gelden voor mensen die kunnen zien met hun stoffelijke ogen. Blinden kunnen alleen maar zien met hun innerlijke ogen en deze manier van zien vaak zelfs tot heel ver uitbreiden, bijvoorbeeld met behulp van visualisatieoefeningen. Reflexgebieden Een bekend naastgelegen gebied is de maag-darmzone. Vervuiling van deze zone kan ertoe leiden dat de ogen als noodventielen gebruikt gaan worden om mee te draaien in het verwijderen van deze stoffen. Oogirritaties, ontstekingsverschijnselen, zogenaamde 'strontjes' en last hebben van doorlopend 'waterige' ogen kunnen hier het gevolg van zijn. Symbolisch kan het zijn dat de persoon moeite heeft met de verwerking van al datgene wat hij als indrukken via het zien binnen heeft gekregen. Innerlijk kan hij huilen om bijvoorbeeld zoveel onrecht om hem heen. Zeer gevoelig ingestelde mensen zouden liever hun ogen willen sluiten voor die grote hoeveelheid ellende en pijn in de wereld. Het reflexgebied tegenover het oog is de pancreas. Een afwijking in de alvleesklierfunctie kan ervoor zorgen dat het oog pijnlijk reageert en zelfs ontstoken raakt. Een te hoge of te lage bloedsuikergehalte levert zeer vaak oogproblemen op. Dat betekent natuurlijk niet dat iemand met oogproblemen diabeet is, of wordt. Grijze staar is een bekend voorbeeld hiervan, maar ook het spontaan loslaten van het netvlies. Aan de andere kant is het fenomeen dat iemand zo intens geschrokken is door wat hij heeft gezien en daardoor ineens diabeet geworden is, eveneens bekend en gelukkig zeldzaam. De via de ogen binnengekomen indrukken zijn intens geweest, vooral als het ging om iemand waar hij veel om geeft. De schrik heeft ervoor gezorgd dat de spanning zich naar de alvleesklier heeft verplaatst. Daar heeft het spanningsveld de pancreas in functie geblokkeerd. Iristekens Witte tekens tonen meestal een overactiviteit (mogelijke ontstekingen) aan; maar ook allergieën van het oogslijmvlies (bijvoorbeeld lenzen), en irritaties kunnen een rol spelen. Wanneer iemand echter bezig is om zijn ogen te oefenen met bepaalde oogoefeningen, dan kan dit evenzo tot verwitting van dit gebied in de iris leiden. Hij wordt zich meer bewust van wat hij met zijn ogen allemaal kan doen, hoe hij naar zaken kan kijken en wat hij daarmee wenst te doen. Als hij daar iets mee zou willen doen, natuurlijk. Het feit dat hij zich daarvan meer bewust wordt, kan al zorgen voor witte bedradingen in de irissen. Geel(bruine) tekens hebben meer te maken met het verwaarlozen van het leerproces wat eigenlijk al een tijdje aan de gang is. De persoon heeft nog onvoldoende in de gaten dat een andere manier van
omgaan met verlangens (wel of niet graag iets willen zien) die al een tijdje als belangrijk voelen, gevonden moet worden om de opgebouwde spanningen wat meer los te kunnen laten. Enerzijds voelt hij wel de noodzaak tot wijziging van zijn gedrag, maar anderzijds is er ook een soort 'luiheid' in hem om eraan te werken. Reden: "Teveel moeite." Verwondingen zien we meer terug in de vorm van grotere openingen tussen de radiairen, zelfs als het weefsel later grotendeels al is genezen en de functie hersteld. Deze draden zien er dan als het ware 'gemaasd' uit. Een solaarstraal kan echt problemen oproepen: buiten het feit dat het oog fysieke klachten kan ondervinden zoals vermoeidheid of zelfs uitputting, registreert het orgaan op een gegeven moment niet naar waarheid wat het feitelijk waarneemt. Een lading onderbewuste 'rotzooi' bevindt zich tussen het ware zien van wat er feitelijk is en de omstandigheden die de persoon op zijn eigen manier geïnterpreteerd heeft. Soms roepen mensen in vertwijfeling uit: "Z/e je nu niet waar ik het over heb?" Het is heel goed mogelijk dat die persoon echt niet goed kan zien. Daar kunnen fysieke 'foutjes' aan ten grondslag liggen. Bekijk sowieso ook in het linker oog de visuele zone om er achter te komen of een mentale blokkade mede actief is. Een psoraspot of leverpigment kan een soortgelijk probleem opleveren. Alleen is bij een leverpigment ook vaak sprake van innerlijke opgebouwde boosheid t.a.v. het feit dat hij bijvoorbeeld niemand in zijn omgeving heeft met wie hij zijn irritaties over allerlei zaken, die hij ziet en die hem in opstand hebben gebracht, kan delen. Hij kan ook last hebben van te snel conclusies trekken uit wat hij ziet. Hij denkt dan dat hij iets gezien heeft en verspreidt een 'sfeer' om zich heen van irritatie die de ander niet begrijpt wegens gebrek aan duidelijkheid. Leerproces Bij zienden komen er van minuut tot minuut zeer veel visuele indrukken binnen. Bij blinde mensen is deze zone inactief. Bij hen kijken we alleen naar de visuele zone in de linker iris. Al deze visuele indrukken worden door de hersenen opgevangen, waarna de mens deze gaat vertalen. De conclusies die hieruit voortgekomen zijn. kunnen emotionele belevingen teweegbrengen die ofwel prettig zijn, ofwel juist onprettig. Oude herinneringen kunnen, door het zien van zaken die er sterk op lijken en daardoor herbeleefd worden, weer wakker worden. Dat wat we zien dienen we te leren aanschouwen als puur en alleen maar feiten. We doen er dikwijls beter aan om daar geen eigen gevolgtrekkingen uit te halen, omdat het ons in het verleden terugbrengt door de omhoog gekomen emoties. Door deze te herbeleven zijn we weer in het verleden aangeland en daarmee hebben we het Hier-en-Nu losgelaten. De toestand van het Nu is overspoeld geworden door belevingen uit het verleden. Dat deze gang van zaken ons heden en onze toekomst dermate kleuren kan, maakt dat we op deze manier niet goed kunnen inspelen op wat in het Hier-en-Nu feitelijk gebeurt. Hoe beter we het verleden los kunnen laten door het te verwerken, hoe beter we het leven kunnen beleven zonder voortdurende inmengingen van oude zaken die ooit eens een rol hebben gespeeld in ons leven en die we onvoldoende hebben verwerkt. Dat geldt feitelijk ook voor alle impulsen die we via onze oren binnen krijgen, maar dat is voor het volgende hoofdstuk. Iemand die bijziend is, wat dikwijls een aangeboren zwakte van de ogen is, kan in principe te maken hebben met het feit dat hij in vorige levens teveel naar anderen gekeken heeft. In dit leven dient hij, geholpen door de handicap van zijn ogen, te leren meer naar zichzelf, zijn eigen handelingen en zijn eigen reacties te kijken. Daaruit kan hij nog de nodige informatie opdoen in dit leven en hem meer in contact brengen met zijn diepere belevingswereld. Automatisch kan het dan ook betekenen dat iemand die verziend is, leren kan meer naar anderen te kijken, omdat hij anders het werkelijke contact met anderen niet voldoende kan opbouwen. Hij kan dan bijvoorbeeld opmerkzamer worden in wat anderen nodig hebben in plaats van dat hij steeds maar blijft kijken naar wat hij zelf wil. Niet alleen de vraag: "Hoe kijken we naar het leven, naar de gebeurtenissen, naar anderen om ons heen?" is belangrijk, maar vooral! de vraag: "Hoe vertalen en interpreteren we deze gegevens?" Onbevangen zien wat het leven voor ons in petto heeft en daar geen oude zaken uit ons verleden aan verbinden, maakt dat we echt in vrijheid kunnen leven, zowel met onszelf als met anderen. Z/e je ook dat het eigenlijk zo simpel is? 12.4 DE OREN Inleiding
De oren behoren tot het gebied van de bovenste luchtwegen, net als de neus, het bovenste deel van de trachea, de mond- en de keelholte. Deze zone vinden we op de iriskaart terug in de linker iris op ca. 1.30 uur en in de rechter iris op ca. 10.30 uur. Het hele gebied van de oren wordt in dit hoofdstuk besproken, dus niet alleen de oren zelf, maar ook de evenwichtsorgaantjes achter de oren. De oren zijn vrij belangrijke zintuigen: ze bestendigen het contact met onze buitenwereld via het opvangen van geluiden en het beluisteren van wat er gezegd wordt. Inmiddels leven we in een bijzonder drukke wereld, waarin we overspoeld worden met geluiden die wel of niet goed hoorbaar zijn. We ervaren steeds meer een groeiende druk in het hoofd en allerlei klachten die met onze oren te maken hebben. Dit gehele oorgebied reageert erg gevoelig op verschillen in de luchtdruk. Het lang rondjes draaien brengt in de oren een soort centrifuge-effect teweeg; je moet na het stilstaan ook even een tijdje acclimatiseren om weer normaal te kunnen lopen. Heb je wel eens in een helikopter gezeten, die zwaaiend over het landschap scheert? Nou, dan weet je wel hoe wiebelig je op je benen staat als je weer op de grond bent aangeland. Ook voor temperatuurverschillen kunnen de oren gevoelig zijn. Snelle wisselingen, vooral van warm naar koud, kunnen iemand even doen duizelen. De bloedvaatjes in dat gebied zijn van nature al vrij smal. Dus als er een koude wind tegenaan blaast, kan dit de druk in de bloed¬vaatjes, maar ook in de gehoorgangen, doen veranderen. Reflexgebieden Het meest dichtbij gelegen veld is het nek- en schoudergebied. Allerlei veranderingen in dit gebied kunnen klachten in de oren teweegbrengen. Wervelscheefstanden zijn de meest voorkomende oorzaak van deze klachten, daar deze scheefstand aan andere weefsels trekt die met het oorgebied samenhangen. Een whiplash in de nek kan iemand voor maanden, zelfs jaren klachten van duizelingen geven. Stijve schouders zijn dikwijls ook een aanwijzing voor klachten aan de oren, meestal aan een kant van het lichaam. Achtergrondreden hiervan kan zijn dat de persoon te makkelijk allerlei zaken van anderen op zijn nek neemt, waarbij hij niet geluisterd heeft naar zijn eigen behoeften. Hij vindt het dikwijls belangrijker naar de behoeften van anderen te luisteren dan naar zijn eigen wensen. In de natuurgeneeskunde is het bekend dat oorklachten bij kinderen dikwijls voortkomen uit sterk vervuilde darmen. De overmaat aan afvalstoffen hebben in deze gevallen andere noodventielen van het lichaam opgezocht, waarbij de oren een belangrijke plaats innemen, net als de neus. Deze organen kunnen in snel tempo verstopt raken. De oorzaak voor de darmophopingen is het meest te vinden in ongebreideld snoepen. Door de overmaat aan suikers wordt de peristaltiek in de darmen beduidend minder bij deze gevoelige mensen, waardoor de darminhoud te lang binnen blijft zitten. Het lichaam neemt al die tijd nog steeds vocht op uit de darmen. Daar zitten ook afvalstoffen in opgelost en deze worden dan later o.a. in de oren gedeponeerd. Natuurlijk weten de oren hier geen raad mee; uit protest volgen dan allerlei signalen, zoals verstopping, druk in het hoofd en/of pijnklachten. In het tegenoverliggende gebied zien we de onderkant van de rug terug. Klachten in deze zone kunnen ook spanningen in de oren achterlaten. Een scheve wervelstand of andere rugtrauma's kunnen feitelijk van alles en nog wat aan klachten actief maken, waar dan ook in het lichaam. De voorbeelden die in dit boek besproken worden, zijn echter de meest voorkomende plaatsen waar mensen klachten in ervaren. Deze plaatsen corresponderen ook met wat we in de topografiekaarten van de irissen kunnen terugvinden. De blaas als tegenoverliggende zone kan een drang in zich meedragen die ontladen moet worden. Dit kan voorkomen wanneer er bijvoorbeeld teveel aangehoord is, wat veel spanningen heeft opgeleverd. We hebben dit ook al besproken in het hoofdstuk van de medulla m.b.t. bedplassen. Iristekens De meest voorkomende tekens op dit gebied zijn de lacunes. Deze tekens maken niet meteen duidelijk dat de persoon ergens last van heeft. Het zijn echter wel zwakke plekken in zijn lichaam. Voor wind en koude kunnen de oren bijvoorbeeld veel gevoeliger zijn dan dat bij
andere mensen het geval is. Lacunes duiden aan dat de persoon lerende is beter om te gaan met alle indrukken die hij via zijn oren binnen krijgt. Hij kan onderzoeken wat hij graag wil horen, en wat niet. Het is evenzo van belang dat het hem duidelijk wordt hoe hij het beste naar zijn eigen innerlijke stem kan luisteren. Aangezien dit nog een open levensgebied is (het is immers een lacune), kan hij hieruit nog veel lering halen. Verder kan dit teken een aanwijzing zijn voor het leren open staan en luisteren naar zijn eigen lichaamssignalen, maar ook zijn eigen innerlijke wensen. Hij kan in dit leven leren zich hierin steeds meer te richten. Dat zal in het begin niet zo gemakkelijk gaan. Voorheen was hij altijd gewend geweest om naar anderen te luisteren. Daarbij voorzag hij hen van allerlei zaken die hij uit hun gesprekken had opgepikt. Zodoende is hij niet gewend om zijn eigen verlangens te realiseren en goed te luisteren naar hoe en waarmee hij eigenlijk zijn eigen leven wil vullen. Witte radiairen in het oorveld duiden aan dat de persoon last kan hebben van geïrriteerde oorslijmvliezen, of zelfs ontstekingsverschijnselen. Een andere mogelijkheid is dat hij zich ai bewust wordt van zijn eigen innerlijke stem en dat hij al een tijdje lerende is hier naar te luisteren. Weer anderen kunnen een bijzondere vorm van luisteren hebben ontwikkeld, bijvoorbeeld 'helderhorendheid'. Zij zijn in staat om de stem van hun 'geestelijke begeleiders' op te vangen of om met dieren te spreken op hun levensniveau. Urinezure pigment is signaal dat er opslag van afvalstoffen plaatsgevonden heeft en misschien nog steeds gebeurt. Chronische oorklachten kunnen hiervan het gevolg zijn. De persoon kan, symbolisch gezien, een schrijnend verdriet ervaren, bijvoorbeeld over wat hij aan ellende heeft moeten aanhoren gedurende een lange tijd. Is er sprake van een bruine pigmeniatie, dan is de persoon meestal snel geïrriteerd met betrekking tot de dingen die hij hoort. Hij reageert gevoelig op geluiden en slaapt daardoor vaak lichter. Het liefst wil hij zo min mogelijk geluiden om hem heen. Op vakantie bijvoorbeeld zal hij niet zo gauw een camping opzoeken waar jongeren geen besef hebben van wat hun radio anderen aan kan doen. Een hutje op de hei zal zijn grootste voorkeur hebben. Opgestapelde boosheid en irritaties die door hem als geluidsoverlast worden bestempeld, dient hij te leren delen met degene die daar verantwoordelijk voor is in plaats van dat hij deze spanningen binnenhoudt. Proppen oorsmeer kunnen hun weg naar' buiten zoeken. gevuld met grote concentraties afvalstoffen, soms zelfs in de vorm van een zogenaamde 'loopoor'. Een solaarstraal op deze zone toont een andere emotionele reden voor mogelijke oorproblemen. De persoon kan bijvoorbeeld Oost-Indisch' doof (willen) zijn voor iets of iemand; denk maar aan een partner die al jaren over van al!es en nog wat aan het zeuren is. Of je ego krijgt een shock als je iets hoort wat je liever niet over jezelf had willen horen. Of je ervaart angst voor kritiek, of je ervaart het als pijnlijk wanneer iemand op een gevoelloze manier praat over een eigenlijk zeer gevoelig onderwerp. Of je moet, tegen je wil in, harde machinegeluiden op je werk of verkeerslawaai voor je huis aanhoren waar je gek van wordt. Deze situaties kunnen op den duur een selectief gehoorverlies opleveren naarmate het oor steeds minder van deze impulsen naar de hersenen wenst door te sturen. De persoon ergert zich voortdurend aan deze verschijnselen en kan zich er niet voldoende tegen wapenen. Niet alleen zijn boosheid groeit. maar zijn onmacht wordt eveneens steeds maar groter. In de meeste gevallen van leverpigmentaties hebben we te maken met onuitgesproken wrijvingen. die om welke reden dan ook niet worden gedeeld met degene(n) die bij de situatie betrokken is (zijn). Uiteraard is dit dan het leerproces. Bij pancreastekens op dit gebied wil de ander dikwijls veel te lang luisterend openstaan voor degene waar hij om geeft, omdat de gedachte "dat hij anders niet gewaardeerd wordt" voor hem ondraaglijk voelt. Hij vult als het ware van tevoren al in dat hij geen waardering verdient als hij niet genoeg naar de ander luistert. Daarmee legt hij zoveel aandacht op het aanhoren van bijvoorbeeld de problemen van die ander, dat hij geen ruimte meer overhoudt om naar zichzelf te luisteren. Zijn eigen lichaam fluit
hem dan op deze manier terug door hem te 'plagen' met een soort doofheid. Hij hoort dan wel dat er iets gezegd wordt, maar hij kan niet meer precies opvangen wat er nu precies gezegd wordt. Daarmee begint de strekking van het verhaal hem langzaam maar zeker te ontgaan. Wanneer hij dit bij zichzelf bemerkt, doet hij vaak opnieuw verwoede pogingen om zijn oren wagenwijd open te zetten om de prater alsnog weer volledig te kunnen volgen. Uiteraard zal dit hele gebeuren hem op den duur danig vermoeien en mogelijk ook andere klachten bezorgen. Leerproces De oren kunnen geluiden van allerlei kwaliteit waarnemen. Het gewoon aanhoren van geluiden is niet het enige dat met de oren opgepikt kan worden. De intonatie in iemands stem, de soms afgebroken eindjes van bepaalde woorden en zelfs ook woorden die niet letterlijk zijn uitgesproken, kunnen door de (innerlijke) oren worden waargenomen. Het wezenlijk beluisteren van een persoon is een kunst apart. Het vraagt veel meer dan alleen maar naar diens uitgesproken woorden luisteren. Het dieper luisteren heeft meer te maken met het beluisteren van wat de ziel in die persoon tot uitdrukking wil brengen. Dat gebeurt in alle mogelijke en voor de persoon beschikbare vormen, die overigens nog verder kunnen uitgroeien tot nog meer mogelijkheden. Het wil natuurlijk niet zeggen dat je alleen de ziel van anderen dient te beluisteren. Nee, juist ook je eigen zielsenergie wenst tot in de details gehoord te worden; in eerste instantie door jezelf en pas in tweede instantie door je omgeving. Uiteraard is het heerlijk als er iemand is die je tot in diepte kan verstaan. Nog heerlijker is het wanneer je jezelf in diepte kunt verstaan, zonder het 'oorverdovende lawaai' van diverse onderbewuste impulsen en gedachtegangen die een hoop verwarring zaaien. Het is belangrijk dat elk mens een open oor heeft voor datgene wat er op hem af komt. Uiteraard ook een open oor voor zichzelf en voor zijn eigen innerlijke verlangens. Zo niet, dan is hij horende doof. Het luisteren naar je eigen innerlijke stem, je eigen behoeften en je eigen verlangens, plus al die andere gevoelsbelevingen die zich manifesteren in je, is wat elk mens zich kan eigen maken om van daaruit tot meer levensinzicht te komen. En uiteraard meer levensgeluk. 12.5 HET MOND- EN KEELGEBIED Inleiding In de rechter iris liggen van ca. 2.00 tot 3.15 uur de zones van de keel, het gebit, de tong, de amandelen, de schildklier, plus de luchtpijp en de zenuwbevoorrading. In het linker oog liggen deze organen tussen 8.45 tot 10.00 uur. Deze zone wordt intens gebruikt door zangers en mensen die veel moeten spreken zoals zakenlui, acteurs, docenten e.d. Een verkeerd gebruik van deze spraakorganen kan allerlei klachten geven, waarbij de belastende energieën uitstromen naar de aangrenzende en/of tegenoverliggende gebieden. Knobbels op de stembanden, heesheid of zelfs een verlies van de stem, of keelpijnen zijn veel voorkomende verschijnselen. In deze sector ligt de schildklier grofweg om en nabij 3.00 uur. Dit orgaan kan zowel tegen de irisrand aan liggen als in het midden van de ciliairzone, maar ook tegen de krauserand aan. Deze klier ontvangt de bevelen van de hypofyse die vertaald worden in de dagelijkse stofwisseling, hormooncontrole en -distributie. De schildklier is het sleutelorgaan voor gewichtscontrole en afvalverwijdering. Door het metabolisme te verhogen kunnen deze functies optimaal gehouden worden. Een trage functie (hypothyreoidie) kan o.a. lethargie veroorzaken, of hangende oogleden, maar ook dikte en een grote behoefte aan slaap. Een hyperfunctie van de schildklier (hyperthyreoidie) kan resulteren in dunner worden, altijd bezig zijn en nooit stilzitten, honger hebben als een paard zonder dat er een onsje aan komt. De schildklier kan makkelijk knobbels oplopen. Het is daarom altijd verstandig om elke zwelling te laten onderzoeken. Omdat de schildklier in het midden van de keelzone ligt, kan deze worden beïnvloed door de omliggende delen. Wanneer iemand aan een chronische keelpijn of een rokershoest lijdt, dan kan de schildklier de overbelasting van deze organen eveneens ervaren. Hierdoor kan er een afwijking in functioneren ontstaan. De huid wordt bijvoorbeeld droog en schilferig, het haar is net zo lusteloos als je zelf bent en je algehele energiepeil daalt.
Andersom geldt weer dat schildklierproblemen keelpijnen en een hese stem kunnen veroor¬zaken. Zo is opnieuw te zien dat het lichaam bestaat uit een groot aantal systemen die met elkaar in verband staan en een compenserend en beinvloedend effect hebben op elkaar. Het kauwen en het slikmechanisme Deze functies horen weliswaar niet direct bij de luchtwegen, maar ik wil ze niet onvermeld laten. Tenslotte behoren deze eigenschappen toch ook bij de mond. Voedsel treedt het lichaam binnen via mond en keel. Grote brokken worden tot kleinere delen vermalen en met speeksel bewerkt, waarna het de amandelen passeert alvorens het wordt doorgeslikt. Om geen problemen te krijgen met de rest van de spijsverteringsorganen, is het van belang dat deze vertering van meet af aan goed begint. Dat betekent dat je flink behoort te kauwen om zo klein mogelijke brokken te krijgen, waarbij het inspeekselen zo optimaal mogelijk dient te gebeuren. Het is een misvatting dat drinken bij het eten helpend is voor de algehele spijsvertering. Geen enkele vloeistof kan het speeksel optimaal vervangen. Dat geldt voor alle zaken in het leven: alles kent zijn eigen oorspronkelijkheid. In de natuurgeneeskunde zegt men dan ook dat het voedsel als het ware gedronken moet kunnen worden. Zo intensief dient het kauwen en inspeekselen plaats te vinden. Daarbij wordt ook gezegd dat vloeistoffen eveneens gekauwd behoren te worden, omdat het in¬speekselen ook voor vloeibaar voedsel van belang is. In de mond krijgen de bestanddelen van buitenaf voor het eerst een menging met sappen van het lichaam zelf. Daarbij kan d.m.v. goed kauwen een verfijning optreden van grove materialen die in het voedsel voorkomen. Een gebrekkig gebit is niet in staat de juiste verfijning aan te bieden: het voedsel blijft dan toch nog te grof en het speeksel heeft er te kort contact mee gehad. Hierdoor kunnen bepaalde voorverwerkingen niet voldoende verricht worden. De maag en de darmen worden dan met dit probleem geconfronteerd. Natuurlijk zijn deze organen eigenlijk niet voor die taak ontwikkeld, ze hebben immers hele andere taken te doen in het totale spijsverteringsproces. Extra taken erbij kan dan gemakkelijk tot overbelasting leiden. De amandelen Verder dienen we ook rekening te houden met klachten van de amandelen. Ook deze kleine organen zijn een onderdeel van de mond die het bespreken waard zijn, alhoewel ze eveneens geen onderdeel vormen van de luchtwegen. Zwellingen en ontstekingen aan de amandelen beïnvloeden het slikken, maar vaak ook de neusademhaling in grote mate. Alleen als er geen andere oplossing is om te herstellen dan het behandelen van de amandelen, dan dient dat ook gedaan te worden. Irritaties van de amandelen zijn dikwijls een gevolg van het feit dat de persoon zomaar van alles slikt in zijn leven. Ik bedoel dit niet alleen letterlijk, maar ook juist figuurlijk. De amande¬len zijn als het ware 'wachters van de poort'. Zij dienen te bewaken wat er binnen komt aan indrukken van buitenaf, materiële en immateriële. Bij het niet kritisch slikken van het een en ander roept deze houding spanningsvelden op, die zich specifiek in de amandelen kunnen gaan settelen. Vooral jonge kinderen vinden het moeilijk om kritiek te uiten op wat hen wordt voorgeschoteld. Ze zijn bang dat ze 'er dan niet meer bij horen en dat ze niet meer de nodige aandacht krijgen die ze wensen of nodig hebben. Wanneer volwassenen klachten krijgen met hun amandelen, meestal in de vorm van angina, dan hebben ze steeds de neiging maar stilletjes toe te stemmen in wat er allemaal gebeurt. zij zijn daar ook vaak in betrokken. Ongewenste veranderingen in de privésfeer of op het werk, waarin men zich klem gezet voelt, kan aanleiding worden voor amandelontstekingen. Echter alleen wanneer men daar onvoldoende zijn kritiek daarin geuit heeft. Het hebben van kritiek, maar deze niet op de plaats deponeren waar het hoort, doet deze spanningsvelden in zichzelf opslaan, net zolang tot de bom barst... Amandelontstekingen zijn in het algemeen dus signalen van langdurig gevoelde onmacht, waarbij men de omstandigheden dan maar slikt zonder duidelijke protesten te uiten.
Reflexgebieden Als tegenoverliggende reflexzones van dit gebied zien we de long, het lagere deel van de luchtpijp met zijn vertakkingen en de ribbenkast. We kunnen ons gemakkelijk verslikken wanneer we niet bewust genoeg met het eten bezig zijn. Een groot stuk voedsel kan voor danige problemen zorgen. Ik vermoed dat menigeen wel eens 'stikkertje gespeeld' heeft in zijn leven. Aan de andere kant kan een benauwdheid de eetlust bederven. Men heeft dan eigenlijk niet de volledige aandacht meer om bewust goed te kauwen, want hoesten of krampachtig ademhalen voelt veel belangrijker dan eten. Een directe reflex vanuit de schildklier naar de borstzone verbindt hormoon- en klier-responsen tussen deze twee, die vooral bij vrouwen makkelijker merkbaar kan zijn. Een trage of gestuwde schildklier kan een vrouw bijvoorbeeld grotere borsten geven. Over de borsten volgt een ander hoofdstuk verderop in dit boek. Als naastgelegen zone bevindt zich de luchtpijp. Deze ligt iets onder de keelorganen en zal natuurlijk secundair bei'nvloed kunnen worden door keelproblemen. Denk bijvoorbeeld maar aan bronchitisklachten die kunnen optreden nadat iemand al langere tijd verkouden is. Dan zijn er nog twee gebieden waar we in deze zone rekening mee dienen te houden en dat zijn het sleutelbeen en het schouderblad. Elke osteopaat of (ortho-)manipulator kan je vertellen dat een gebroken sleutelbeen keelpijnen kan veroorzaken als de breuk niet goed behandeld en daardoor niet goed geheeld is. Hij kan ook het schouderblad behandelen om daarmee het sleutelbeen mede van plaats te wijzigen, zodat eventuele keel- of schildklierklachten verholpen kunnen worden. Een ander tegenoverliggende zone is het hart. De uitdrukking dat het hart in de keel kan bonzen, is heel bekend in ons taalgebruik. Hartspanningen kunnen een lading deponeren in het keelgebied. De keel die als sluis had kunnen dienen om deze spanningen naar buiten te brengen, is onvoldoende of zelfs helemaal niet gebruikt. Liever hield de persoon deze zorgen in zijn eigen hart en wilde men de ander er niet mee belasten. Zo angstig als iemand kan zijn dat geliefde personen zich dodelijk ongerust kunnen maken als hij over zijn problemen begint te praten, zo fnuikend werken deze binnengehouden spanningen in op zijn eigen gezondheid. Het zal niet de eerste keer zijn dat iemand daar een hartkwaal aan over kan houden. Iemand die een beginnende hartaanval krijgt, heeft dikwijls slikproblemen. Soms kan ook speekselvloed optreden, wat men wil wegwerken door bijvoorbeeld een koekje te eten. Alleen verteert dit koekje niet prettig. Het blijft dan op de een of andere manier onverwerkt en brokkelig in de mond achter. Een frappant fenomeen is, dat wanneer men pijn krijgt in de hartstreek, deze pijn bestreden kan worden door een tabletje onder de long te leggen in plaats van deze direct in te slikken. De slijmvliezen in de mond kunnen het medicijn vele malen sneller opnemen dan wanneer het doorgeslikt zou zijn. De spijsverteringsorganen kunnen daar dan nog teveel bewerkingen aan geven en die zijn voor deze klacht niet wenselijk. Om deze reden worden homeopathische middelen ook voornamelijk zo ingenomen. Iristekens De meeste tekens die hier kunnen voorkomen zijn grotere ruimten tussen de radiairen of andere draadafwijkingen. Deze geven lichte verstoringen aan als mogelijkheid en een wat grotere gevoeligheid voor klachten. Zijn er toch donkere kleuren zichtbaar in deze zone, dan moeten we rekening houden met opstapeling van afvalstoffen die verwijderd dienen te worden. Zowel uit de luchtpijp als uit de aan- en afvoer van bloed en lymfe in dit gebied. Symbolisch gezien dient de persoon zijn irritaties niet weg te slikken, maar deze naar buiten te brengen door erover te praten, door zijn stem te gebruiken. Het kan ook zijn dat hij al dikwijls zijn stem verheft wanneer hij erg boos is. Dit is niet altijd de oplossing voor de oorzaak van zijn problemen voor datgene wat hem steeds doet irriteren.
Witte draden over dit gebied kunnen tonsillitis, larynchitis of tracheitis tonen bij de gemiddelde mens. Bij een operazanger(es) betekent het vaak dat deze organen (soms te) intens worden gebruikt. Een brok in de keel ontstaat vaak wanneer we ons emotioneel voelen worden. De keel voelt dik en we kunnen zelfs letterlijk keelpijn voelen wanneer we ons diep geraakt voelen. Eten is dan niet direct iets waar het lichaam iets mee wil doen. Eten we toch, dan gaat het slikken moeilijker en voelt het zwaar aan van binnen. Eerst dienen de emoties op een rijtje gezet te worden alvorens te gaan eten, of de maaltijd voort te zetten. Lymfatische tophi bij de ciliairrand, komen vaak in dit veld voor. vooral bij zware rokers. In zo'n geval zal doorgaan met roken onherroepelijk consequenties met zich meebrengen vroeg of laat! Wanneer deze tophi van kleur veranderen is de waarschuwing sowieso op zijn plaats. De therapeut kan de cliënt hierbij adviseren om net roken direct te laten, zeker als er ook al bruine vegen in te zien zijn. Het giftige afval zit dan in de slijmvliezen en het lymfestelsel opgestapeld. Dit veroorzaakt verstopping en daardoor stuwing in keel en luchtpijp, wat benauwdheid tot gevolg kan hebben. Later kan het ontaarden in longemfyseem en eventueel kanker, maar dan meestal wanneer er sprake is van een tuberculose-miasma. Een onregelmatigheid in de krauserand in dit veld kan aanduiden dat de problemen in dit orgaangebied afkomstig zijn van een gebrekkige doorvoer van zenuwimpulsen naar deze organen. Sommige mensen die chronisch astma hebben tonen een aantal abnormale kleuren structuurtekens hier. In zo'n geval ligt de oorzaak van een astma-aanval in het feit dat de bevoorrading van zenuwimpulsen niet correct verloopt. Het rechtzetten van de desbetreffende wervels kan deze cliënt enorm helpen. De hierboven vermelde organen zullen alle in een apart hoofdstuk worden beschreven. Ze zijn genoemd om de samenhang tussen hun functies te illustreren. Daarom is het accent in dit hoofdstuk voornamelijk gelegd op het gehele slikmechanisme zelf. Leerproces Omdat bij slikproblemen dikwijls sprake is van een opgezet keelgebied, dienen we te kijken wat hier nu de 'bedoeling' van is. Wat wil het lichaam niet meer naar binnen laten? Het is niet het voedsel waar het om draait, maar veel meer bepaalde indrukken waarbij de persoon niet weet hoe hij ermee om kan gaan om deze energetische ladingen verteerbaar te maken voor hemzelf. Prettige dingen zullen dit soort klachten niet teweeg brengen. Langdurig onprettige zaken hebben een enorme impact op het keelgebied. Daarbij kan de persoon de ladingen niet buiten houden omdat hij meestal met het gevoel rondloopt dat hij alles wat er gebeurt maar moet slikken. De meest voorkomende reden is om hiermee maar de 'lieve vrede' te bewaren. Dergelijke personen kunnen heel slecht tegen ruzies en onenigheden; ze lopen deze zo snel mogelijk uit de weg. Maar als dat niet mogelijk is, zijn ze genoodzaakt in een zwaar beladen atmosfeer aanwezig te zijn, tegen hun wil in. Denk maar aan kinderen die thuis in een sfeer van ruzie tussen de andere gezinsleden onderling op kunnen groeien. Een andere mogelijkheid is dat kinderen moeite hebben om voor zichzelf op te komen. Anderen kunnen hen dan behoorlijk plagen, waarbij ze geen enkele weerstand bieden om er tegenin te gaan. Ze slikken alles wat anderen doen en zeggen tegen hen. Tegenwoordig zijn de beruchte pesterijen op scholen al meer in de bekendheid gekomen. Hierbij gaat het niet alleen om de les dat de 'slikker' beter voor zichzelf dient op te komen, ook al veracht hij deze ruzies en wil hij liever de vrede bewaren. Tegelijkertijd ontketent hij ook iets bij de pester: die laat zich namelijk in een rol plaatsen waar hij ongelimiteerd zijn scala van pesterijvormen over de ander uit kan laten storten, genietend van de zogenaamde macht die dit hem geeft. Dat de ander daarmee soms onherstelbaar beschadigd kan worden, doet er voor hem niet toe. Hij leeft zich helemaal uit in zijn machtsspelletjes, totdat hem van een andere kant stevig een halt wordt toegeroepen. Pas dan kan hij nadenken over wat hij aan het doen is geweest. De getergde persoon heeft tot dan toe alles geslikt en probeert na elke aanval telkens weer zijn wonden te likken. Echter niets helpt hem uit deze boze droom. Vaak zegt hij thuis ook niets erover; hij houdt de ervaring liever voor zich, om welke duistere reden dan ook. Misschien ook wel om nog steeds de vrede te bewaren, want stel je voor dat er thuis een uitbarsting komt van verwijten waarom hij zich niet heeft verweerd. Dan is hij op school niet gelukkig, en thuis ook niet (meer). Dus: mond houden en proberen het hoofd boven water te houden. Pas als hij, soms letterlijk, dreigt te stikken van deze opgebouwde spanningen, moet hij er wel mee naar voren komen. En anders is hij wei zo depressief geworden dat er een psycholoog ingeschakeld wordt om de onderliggende informatie los te peuteren. Hoe meer de persoon van zichzelf het gevoel heeft dat hij niet tot veranderingen in staat is en dat al zijn pogingen tot mislukken gedoemd zijn. hoe sneller hij last kan gaan krijgen van
slikproblemen. Hij slikt dan allerlei zaken die eigenlijk wel veranderd dienen te worden. Hij is zich er niet genoeg van bewust dat hij niet in z'n eentje deze veranderingen hoeft te bewerkstelligen; daar kan hij krachtiger mensen voor vragen. zoals zijn ouders, of een andere volwassene waar hij zich veilig bij voelt. Bij slikproblemen draait het probleem meestal om situaties die een sterk gevoel van onveiligheid actief maken. In de astrologie valt de keel, net als de pancreas, onder de planeet Venus. Sleutelwoorden van deze planeet zijn niet alleen liefde en warmtegevoelens van verschillende aard, maar ook bezit, veiligheid, vertrouwen en zekerheid. Pas als deze essenties gerealiseerd zijn, voelt de persoon zich prettig en geliefd. In gezinnen waarbij familieleden onderling dikwijls ruzie maken en/of onenigheden hebben, komt het regelmatig voor dat een kind dat hier niet tegen kan. Het denkt dat deze ellende zijn schuld is. Het kan niet verklaren waarom, maar die gedachte ervaart het kind sterk in zichzelf. Het lijkt wel of hij deze verantwoordelijkheid naar zich toe wil trekken om te laten zien dat hij het allemaal wel kan dragen. Ruzie schoppers zijn immers 'zwakke' personen volgens hem. Hij maakt dus geen ruzie en is daarom sterk. Daarbij houdt hij geen rekening met het feit dat deze manier van optreden een geheel andere zwakheid in hemzelf naar boven haalt, namelijk het niet willen opkomen voor zichzelf, het onvoldoende houden van zichzelf. Ook het niet genoeg beschermen van zichzelf en het daardoor zichzelf in onzekerheid plaatsen. Al deze belevingen kunnen een zeer ongelukkig gevoel geven. Het is daarom belangrijk dat zijn omgeving hem helpt dit inzicht te verkrijgen. Een veel voorkomend gegeven is het verslikken. Hiermee wil ik niet naar dit fenomeen kijken wanneer dit een enkele keer voorkomt, maar juist wanneer het regelmatig gebeurt. We kunnen onszelf verslikken in een veelheid van indrukken die allerlei emoties in ons wakker maakt. We kunnen ons ook verslikken in situaties die we niet goed hebben afgewogen. We hadden deze als eenvoudiger gezien, terwijl gaandeweg bleek hoe omvangrijk aan details de situatie eigenlijk was. Eveneens kunnen we ons verslikken in het feit dat we dachten een probleem wel goed op te kunnen lossen, terwijl later bleek dat de situatie onze macht te boven ging. Zo zien we dat het om drie verschillende achtergronden kan gaan waarin we ons kunnen verslikken. Wanneer dit nogal eens voorkomt, kan de keel zich onbewust wat meer samengespannen gedragen, waardoor we ons ook letterlijk in kleine voedseldetails kunnen verslikken. Verder is de mond ook belangrijk in wat we kunnen proeven. We proeven niet alleen de voeding die we tot ons nemen, maar bovendien de indrukken die van buitenaf binnen komen. Het proeven alleen al kan een belangrijk signaal afgeven wanneer zaken aan de orde zijn die we als onprettig ervaren. Daar proeven samenwerkt met het ruiken, komen deze signalen het best tot zijn recht en kunnen we daar ook snel naar (leren) luisteren. Valt het ruiken weg, dan smaakt het voedsel een stuk minder. Dan vallen we terug op de basissmaken die we in de mond kunnen onderscheiden, namelijk zoet, zuur, zout en bitter. Met het ruiken erbij worden deze smaken veel aromatischer en voller in onze beleving. Om deze reden zeggen we wel eens dat een situatie 'niet goed ruikt', of 'er hangt iets naars in de lucht', of de situatie 'stinkt'. Een slang gebruikt zijn tong ook om te ruiken en andere aroma's en indrukken op te vangen, zoals temperatuurverschillen. Een hond laat zijn lange tong lekker buitenboord hangen om af te kunnen koelen. Het zijn zo maar wat voorbeelden om te illustreren dat de tong en de mond meer registreren kunnen dan we ons bewust zijn. In ieder geval kunnen we via deze organen meer indrukken registreren en deze gebruiken om te bepalen wat wij zelf ermee willen. Het leven is niet altijd makkelijk voor ons. Daarom zullen we diverse keren situaties ook als een beproeving ervaren. Van belang is dat we alle ingrediënten van die situatie leren onderscheiden en ons trainen daarin om uiteindelijk de gebeurtenis als een geheel te ervaren. Dan zijn alle details als verschillende smaken door elkaar heen geweven en kunnen we ze zien als een volmaakt gegeven. De proef, oftewel de test, is steeds bedoeld om de smaak van het echte leven te pakken te krijgen via de uitdagingen die we op ons levenspad tegemoet treden. We kunnen er iets aan toevoegen of iets van af halen. Op deze wijze kunnen we er steeds meer verfijning in aanbrengen, net zolang tot zo'n levensuitdaging ons heeft kunnen verrijken met zoveel meer 'aromatische' indrukken. Uiteindelijk is een prettige en aangename smaak het resultaat. 12.6 BORSTKAS EN LONGEN Inleiding De borstkas en de longen treffen we in de rechter iris aan tussen 8.30 en 9.30 uur en in het linker oog tussen 2.30 en 3.30 uur. De meest voorkomende klachten in dit gebied zijn o.a. bronchitis, longontsteking,
hoestprikkels, astma en emfyseem. In bijna alle gevallen van longklachten treffen we in de irissen ook een tuberculosemiasma aan, wat te zien is aan de vage en/of onderbroken krauserand. Longklachten, zeker klachten die van langdurige aard zijn, heb ik in de praktijk niet eerder waargenomen dan alleen bij mensen die dit miasma met zich meedragen. Hun irissen zijn dan vaak ook voorzien van aangeboren tekens die zich niet alleen op de luchtwegen hoeven te bevinden, maar ook op het gebied van de urinewegen. Tuberculose in de nieren is eveneens geen onbekend gegeven (zie hoofdstuk nieren). Aangeboren iristekens kunnen aanduiden dat zelfs al in de vroege jeugdjaren klachten van de luchtwegen ontstaan. Soms overgroeit het kind deze, maar dikwijls gebeurt dit onvoldoende, zodat in de jaren daarna klachten kunnen wijzigen of zelfs verergeren. Het lichaam laat bij astmatische klachten die met medicamenten worden behandeld de onderdrukte spanningsenergie via de huid en/of slijmvliezen weer naar buiten komen. Dit gebeurt via eczemen, allergieën, psoriasis, hooikoorts of andere huid- en slijmvliesafwijkingen. Deze wisselwerking is in zowel de reguliere als de natuurgeneeskundige wereld zeer bekend. Longen wisselen zuurstof en koolzuur met de buitenwereld uit. Indrukken die binnen komen, dienen zo goed mogelijk verwerkt te worden zodat energieafval weer naar buiten gebracht kan worden. De symbolische betekenis van de longen dienen we dan ook beter te begrijpen alvorens longklachten te kunnen behandelen op dieper niveau. In de beschrijving over de levensles zien we het doel ervan. Reflexgebieden Spanningen in de borstholte kunnen aanleiding geven tot klachten van de armen. Dit hebben we in het hoofdstuk over de lever (hoofdstuk 10.5) al benoemd. Met bepaalde therapieën werken om bijvoorbeeld het 'hoog' ademen tegen te gaan, is niet altijd (blijvend) helpend om de ademhaling te vergemakkelijken. Een persoon doet zoiets niet voor niets. Het is daarom van belang de diepere oorzaken van zijn klachten aan te pakken en zich niet voornamelijk bezig te houden met het weg krijgen van de randverschijnselen. Dat geldt uiteraard voor alle klachten die we kunnen hebben. De longen omgeven als het ware het hart. Het niet uiten van wat men op het hart heeft, kan aanleiding zijn tot het doen ontstaan van klachten aan de luchtwegen. Het spreekwoord dat het goed is om het hart te luchten, geeft eigenlijk al duidelijk aan hoe de persoon met bepaal¬de situaties omgaat, vooral als het hartszaken betreft. Hij kan moeilijk onderscheid maken tussen wat hem wezenlijk aan het hart gaat, en wat niet. In geval van een harde werker kan de persoon al zijn energie en aandacht in bijvoorbeeld zijn werk stoppen. Dit gebeurt dan zonder zich voldoende bewust te zijn van het feit dat hij ook nog een gezin heeft, met wie hij graag dingen zou willen beleven. Deze behoefte wordt als het ware op een zijspoor gezet en meestal niet met de ander gedeeld en uitgewisseld. Een intense benauwdheid, zoals bij astma het geval kan zijn, kan een te grote druk op het hart uitoefenen. Evenzo is het hart van een wielrenner die zijn longen enorm sterk heeft ontwikkeld dikwijls erg groot geworden. Intensief sporten kan daarom leiden tot hartafwijkingen en zelfs de dood. De tegenoverliggende zone van het keelgebied, namelijk het sleutelbeen en het schouderblad is eveneens al benoemd in dat hoofdstuk. Het is ook het gebied van de schildklier. Wanneer je mager en opgezweept wordt door een hyperactieve schildklierfunctie, blijft in veel gevallen het borstweefsel smal en strak na de groei in de pubertijd. Bij een hypoactieve schildklierfunctie voor of in de puberteitsfase loop je het risico later groot en pafferig te worden. Tegenwoordig zien we steeds meer jonge kinderen rondlopen die veel te dik zijn. Uiteraard is hier een slechte voedingswijze de grootste oorzaak van. Teveel 'junkfood', te vet eten, plus teveel snoep en andere zoetigheden hebben niet alleen een negatief effect op de spijsvertering, maar ook op de schildklier. Een andere belangrijke oorzaak is te vinden in het feit dat ook deze jonge kinderen niet goed weten hoe ze hun eigen innerlijke behoeften kunnen realiseren. Het hele longverhaal gaat bij hen dan al zeer snel zichtbaar worden waarbij de spanningen uit de longen overvloeien naar de schildklier. Zodra kinderen op zo'n jonge leeftijd al dik geworden zijn en deze dikte behouden in hun puberteit, zullen ze later elke vermageringspoging maar al te vaak zien mislukken. Gedurende een
te lange tijd is het lichaam immers niet anders meer gewend. Hoe beter de schildklier functioneert, hoe beter de tonus is in het borstweefsel. Zoals ik hierboven al aangaf, dienen we dus eveneens de invloeden van de darmen niet te vergeten. Een vervuilde darm kan wel degelijk ook aanleiding geven tot longklachten, omdat het lichaam de vervuiling via deze toch al zwakke organen naar buiten werkt. Hoe lager de basisweerstand van een organisme is., hoe makkelijker vuil en spanningen via die organismes naar buiten worden getransporteerd. Natuurlijk geeft deze factoren de persoon vaak veel ongemak. Iristekens Hoe donkerder de tekens in dit gebied zijn en worden, hoe meer afvalstoffen worden opgebouwd in de luchtwegen. Milieuvervuiling zal uiteraard hierbij ook een zeer grote rol spelen. Tabaksrook, werken in een omgeving waar veel gassen of vuildeeltjes in de lucht hangen zoals in een garage bijvoorbeeld, stuifmeelkorrels, pollen en andere allergenen die in de lucht voorkomen, kunnen allergieën in de hand werken bij mensen die deze irisaanwijzingen met zich meedragen. Hoewel men in het algemeen aanneemt dat een allergische reactie door elementen van buitenaf ontstaat, zien we toch regelmatig, misschien zelfs vaker, een allergie van binnenuit opgebouwd worden. Deze overgevoeligheid kan dan bijvoorbeeld ontstaan omdat iemand te sterk kan reageren op koffie, of kleurstoffen in snoep bijvoorbeeld. In de praktijk blijkt dat een goed aangepast dieet, waar nauwelijks of geen producten in voorkomen die sterke prikkels veroorzaken, de bestaande klachten van de luchtwegen uitstekend kan doen verminderen. Hierbij valt te denken aan het vermijden van koffie, chocolade, kleurstoffen, hete kruiden e.d. Bij veel zware rokers kan een gelige tot bruine verkleuring in deze zone ontstaan. Soms samen met enkele wel of niet meegekleurde tophi, die een verstopping van de lymfebanen indiceren. De behoefte aan levensruimte, oftewel ademruimte, is bij deze persoon bijzonder groot en voor zijn gevoel moeilijk realiseerbaar. Daarom wenst hij daar alle aandacht naar toe te halen, niet alleen van hemzelf, maar ook de aandacht van anderen. Die aandacht wil hij als het ware van zijn omgeving afdwingen, wat ongenoegens veroorzaakt in het contact. Leverpigmenten duiden steeds op onderliggende irritaties die na verloop van tijd steeds meer tot boosheidsgevoelens zijn uitgegroeid en die op anderen terug geprojecteerd worden. Het oppottende gedrag is hier de oorzaak van. Ook (soms grote) lacunes kunnen een zwakte laten zien wat betreft roken. Onderliggend zien we de strijd van de persoon om te leren praten over wat hij van binnen ervaart aan gevoelens en gedachten. Hij uit zich te weinig en verstopt zich dikwijls liever achter een rookgordijn dat hij zelf opbouwt. Bij pancreastekens op dit gebied dienen we er rekening mee te houden dat de persoon zich erg ongemakkelijk voelt om zijn innerlijke zaken met de ander uit te wisselen. Dit uit angst dat de ander hem gek vindt, geen warmte meer met hem wil delen, of hem zelfs daarvoor in de steek kan laten. Aanleg voor astma kunnen we bijvoorbeeld terugvinden in witte, oplichtende draden. Uiteraard kan hoesten, een zenuwkuchje of een bronchitis eveneens een uiting hiervan zijn. Maar ook een beginnend besef en bewustzijnsvergroting kan aanleiding geven tot het vormen van oplichtende radiairen. De persoon is immers bezig licht te werpen op deze levensuitdaging, hoe hij daarop reageert en hoe hij zijn houding hierin verbeteren kan. Bij echte astma die al vroeg in de jeugd is ontstaan, kunnen we een duidelijker teken waarnemen dat zich voornamelijk in de krauserand voordoet: namelijk wanneer de krauserand naar binnen getrokken wordt in de richting van de pupil, betekent het dat het ademmechanisme vastzit. Ook hierin dienen we altijd te kijken of (ortho-)manuele therapie uitkomst kan bieden. Na vele jaren van benauwdheid kan de krauserand als reactie zelfs de andere kant op gaan staan, namelijk naar buiten uitstulpend, dus naar de ciliairrand toe. In dat geval hebben we te maken met een uitgeput ademmechanisme. Longemfyseem is dan een dikwijls voorkomende kwaal waar mensen soms al vroeg last van kunnen krijgen, vooral wanneer er sprake is van een tuberculose-miasma. Verbetering van lichaamshouding levert een sterkere tonus van het borstweefsel op. Het strak trekken van de rug versterkt de speciale 'adem' spieren in de borstkas. Jonge mensen die in de pubertijd voorovergebogen lopen, dragen zo meer emotionele ladingen met zich mee dan wanneer ze hun schouders naar achteren brengen. Dan kunnen de spanningen er namelijk afvallen!
Leerproces Inwendige organen die paarsgewijs in het lichaam voorkomen, zeggen iets over het IK en het JIJ. Dat geldt voor de longen, maar ook voor de nieren en de zaad- en eileiders. De longen gaan over het uiten van wetenswaardigheden, een meer mentale en vriendschappelijke vorm. De nieren houden zich bezig met de gevoelsuitwisselingen wat een meer emotionele vorm betreft. Terwijl de zaad- en eileiders de uitwisselingen op een diep intiem niveau symboliseren. Daarbij ligt het accent op de seksuele uitwisselingen. Tekens op de longen wijzen steevast op het feit dat de ziel de voile aandacht wil brengen naar 'wat en hoe' de persoon zijn gedachten en gevoelens uit tegenover zijn omgeving. Hierbij draait het voornamelijk om het verzwijgen van de eigen behoeften. Enerzijds kan de persoon het gevoel hebben dat het toch maar zinloos of kinderachtig is om anderen ervan in kennis te stellen. Anderzijds kan hij zwijgen om te voorkomen dat er consequenties ontstaan die zijn relatie met de ander negatief kunnen beïnvloeden. Wei sterk verlangend zijn, maar deze behoeften niet uiten, brengt een tegengestelde energiespanning teweeg die door de longen worden 'vertaald'. In het geval van pancreastekens zien we een persoon die heel graag door anderen gezien zou willen worden, maar niet gelooft dat hij door hen gezien zal worden. Dat maakt dat hij zich a! bij voorbaat terugtrekt van dieper contact dat hij via uitwisselen hadden kunnen bereiken. Wanneer iemand zich bijvoorbeeld in zijn werk ontmoedigd voelt, omdat hij niet kan zijn wie hij graag zou willen zijn binnen deze werkzaamheden, dan kan hij zich al bij voorbaat erbij neerleggen, zonder dat hij verder nog moeite wil doen daar verandering in aan te brengen. De boosheid die hieruit voort kan komen, zien we terug via leverpigmenten. Wat voor voorbeeld hierbij ook besproken wordt, het gaat feitelijk maar om een ding: het bij voorbaat zichzelf terughouden uit angst voor of ongeloof ergens in. Feitelijk gaat het eigenlijk niet om angst voor wat de ander doet of zegt, maar om het feit dat hij zichzelf niet vertrouwt ten aanzien van eventuele misverstanden die op kunnen treden tussen hem en anderen. Door deze angst houdt hij als het ware met spanning zijn adem in en omdat hij daar niet zo goed een oplossing voor weet, verschuilt hij zich liever achter een muur van stilzwijgen. Hij dient te leren de strijd niet zomaar zonder slag of stoot op te geven, want er valt voor hem meer te bereiken dan hij in zichzelf voor mogelijk houdt. Hij leert bovendien steeds beter zijn innerlijke belevingswereld onder woorden te brengen en ook de juiste woorden te kiezen voor zijn angsten en andere ongemakkelijke gevoelsbelevingen. Op deze manier ervaart hij het leven veel luchtiger en prettiger. HET HARTGEBIED Het hartgebied behelst meer dan alleen het hart. De aorta en de solar plexus behoren er eveneens onder. De aorta zal het meest in het verhaal van het hart betrokken worden. De solar plexus staat op zichzelf, omdat het een geheel eigen informatie bevat. 13.1
HET HART EN DE AORTA
Inleiding In de iris vinden we de hartzone terug in het rechter oog net even boven 9.00 uur tegen de krauserand aan; in net linker oog rond 3.00 uur, ook net tegen de krause aan. In de linker iris vinden we eveneens de aorta terug, terwijl we in het rechter oog het rechter hartoor kunnen zien waarin de A.V. knoop zich in bevindt. In veel gevallen krijg ik de vraag: "Hoe is het met mijn hart?". Mijn antwoord daarop is dat het afhangt in welke mate het hart getraind is. In de praktijk blijkt dat het hart zich het meest en het best kan aanpassen aan belastingen, vergeleken met alle andere organen. Hoe meer het hart door activiteiten wordt uitgedaagd, hoe sterker het wordt. Vroeger kreeg men de medische instructie om meer rust te houden en goed voor zichzelf te zorgen. Tegenwoordig krijgt men het advies om vaker te gaan wandelen of te fietsen. Het sporten kan men voorzichtig weer op te pakken na een periode van ziek-zijn, of misschien zijn er andere redenen waarbij men lang uit de roulatie is geweest. Een vergroot hart kan ontstaan door veel te intens te sporten, maar soms ook door reumatische factoren waarbij dan een pathologische aandoening ontstaat.
Reflexgebieden Direct naast het hart ligt de long die het nodig heeft om te kunnen communiceren over allerlei zaken die voor de persoon na aan het hart liggen, hartszaken dus. Binnen de broodnodige communicatie met anderen is het van belang dat je van je hart geen moordkuil maakt. Aan de andere kant is het onverstandig als je je hart wel erg los op je tong hebt liggen, want dan kan je anderen daar onnodig mee beschadigen. In dat hoofdstuk lezen we er meer over. Een te grote hoeveelheid darminhoud in de dikke darm zorgt voor zwelling in dat orgaan. Dit zal tot gevolg kunnen hebben dat het hart, maar ook de longen, onder druk komen te staan. De ademhaling gaat oppervlakkiger en het hart slaat sneller en onregelmatiger. Daardoor verandert de zuurstof- en koolzuurverhouding enigszins t.o.v elkaar. Een groothartig persoon kan zoveel op zijn schouders nemen, dat er een negatief gerichte reflexlading ontstaat in zijn lichaam die aan de overkant van de iris tot uiting komt, de schou¬ders dus. Ook een beginnend hartinfarct kan direct een uitstralende pijn doorvoeren naar deze zone, tot en met de arm. Dit wordt dan als een van de eerste alarmsignalen opgemerkt. Wanneer je postuur teveel voorovergebogen staat wegens het teveel delen en dragen van andermans ladingen, kan na verloop van tijd je hart die spanningen letterlijk gaan voelen. Iristekens Wanneer tekens op de hartzone te zien zijn, wees dan uiterst voorzichtig met wat je zegt tegen de cliënt. In de meeste gevallen krijgt hij niet dat hartinfarct dat je dacht te kunnen concluderen. Zeer zelden zal het er van komen dat de cliënt een hartaanval of een andere hartkwaal oploopt bij een zichtbaar teken op die plaats in de irissen. Daarom dienen we altijd in eerste instantie naar de emotionele achtergronden te kijken van zo'n persoon, wat overi-gens voor alle tekens geldt. Alleen wil ik het bij dit onderwerp nogmaals en sterker benadrukken hoe 'gevaarlijk' het is om plompverloren iemand een hartkwaal 'aan te smeren'. De cliënt krijgt al een hartaanval van schrik als hij dergelijke uitspraken hoort! Bovendien heeft hij er niets aan en leeft verder in angst de laatste jaren van zijn leven uit. Dit is absoluut niet de bedoeling. Kijk liever naar zijn levenswijze en zijn manier van voeden, zowel materieel als immaterieel gezien. Voornamelijk op het emotionele vlak zal zeer veel aan te reiken zijn. Diverse witter geworden radiairen op deze plek kan een geprikkeld hart aangeven. Bij veel neurogene mensen kan dit voorkomen. Zij werken immers altijd al zo hard en zo lang door, dat het hart nauwelijks de tijd krijgt om bij te komen van de vele zware en langdurige inspanningen. Bovendien dragen deze types ook lang allerlei lasten van anderen mee op hun schouders, want ze vinden dat zij de problemen "beter" en "succesvoller" te lijf kunnen gaan dan die ander. Deze eigenwijsheid kan hen wel eens duur komen te staan. Daarom is het voor hen van groot belang om tijdig te doorzien welke verantwoordelijkheden van henzelf zijn en welke bij de ander behoren te blijven. Witte radiairen kunnen eveneens een aanduiding zijn van bewustwording in de eigen hartszaken en hartenwensen. Zij durven en willen deze sneller realiseren en niet meer uitstellen. Ook vernauwingen in de aorta kunnen hierbij een aanwijzing zijn. In dit leerproces kan de persoon ervoor zorgen dat hij meer en meer uitspreekt waar zijn hart vol van is en deze gevoelsbelevingen ook gaat realiseren, verwoorden of vorm geven, op welke wijze dan ook. Nierpigment en tophi kunnen vertellen dat de persoon een diep schrijnend verdriet met zich meedraagt, waarbij een gebeurtenis maar moeilijk verwerkt kan worden. Dikwijls hebben deze gebeurtenissen te maken met de partnerrelatie, waarbij de persoon zichzelf niet heeft kunnen aanbieden zoals hij wezenlijk is. Het kan zijn dat de partner daar niet mee om kon of wilde gaan. Maar een andere mogelijkheid is dat de partner zelf lange tijd geen inhoud aan de relatie heeft kunnen geven, bijvoorbeeld door langdurige ziekte, langdurig uit huis zijn vanwege werk, of door andere redenen. Dat dit gegeven de persoon zo erg aan het hart gaat, doet een diep verdriet in hem ontstaan die op den duur is gaan schrijnen. Hij voelt zich onmachtig om daar verandering in aan te brengen. Een andere mogelijkheid is dat hij helemaal geen partner heeft en daarover een schrijnend verdriet ervaart. Hij zou zo graag een willen zijn met iemand en zijn ziel en zaligheid willen delen met een persoon waar hij met hart en ziel van kan houden. Het ontbreken van een dergelijke relatie kan diep verdriet teweegbrengen. Kijken we naar de lichamelijke kant, dan zou bijvoorbeeld een ontsteking kunnen ontstaan, wat bij een
aantal reumatische patiënten bekend is. Dan kunnen de bindweefsels in het hart zoals de hartkleppen ontstoken zijn, of het hartzakje kan ontstekingsgevoelig zijn, om maar eens wat voorbeelden te noemen. Een lacune op het hartgebied wijst voornamelijk op het feit dat de persoon in dit leven kan leren omgaan met het helder krijgen wat voor hem persoonlijk hartszaken zijn, en wat niet. Daarnaast kan hij leren hier beter mee naar buiten te komen en ze te uiten (via de longen). Hoe meer hij met anderen hierin uitwisselt, hoe makkelijker het voor hem wordt te (h)erkennen wat voor hem in zijn leven belangrijk voelt. Hartszaken en hartenwensen herkennen, ze uiten en ze realiseren is het proces waar het bij een lacune om gaat. Hij kan dan later zijn hart ophalen in wat hij allemaal heeft kunnen bereiken. Een andere oorzaak voor een vergroot hart is te vinden in het feit dat iemand teveel alcohol en/of koffie drinkt, te zware en te vette voeding tot zich neemt en/of te veel sigaretten rookt, waardoor het hart omgeven wordt door vetsubstanties en cholesteroldeposities. In zulke gevallen zien we dikwijls donkere pigmentvegen op deze sector. Deze afzettingen kunnen zich zowel in het hart zelf bevinden als in de aorta. Voor alle donkere tekens op de hartsector geldt dat de persoon zijn eigen hartenwensen niet goed meer in het oog heeft en zich laat afleiden andere dingen te doen dan wat hij in wezen zou hebben gewenst te doen. Dat dit gedrag aanleiding kan zijn tot boos worden op anderen heeft te maken met het feit dat hij andere zaken steeds de voorrang gegeven heeft boven zijn eigen behoeften. Hij reageert dan wel boos naar anderen, maar eigenlijk is hij boos op zichzelf. Alleen heeft hij dat niet naar buiten geuit en is dus met dit spanningsveld langdurig blijven zitten, waarmee hij zichzelf uiteindelijk aan het vergiftigen is. Wanneer er werkelijk een destructieve tendens actief is in de hartweefsels, zal er vaker sprake zijn van defecttekens. Hierbij dienen we erg op onze hoede te zijn. Dikwijls gaat het werk de hoofdrol spelen in het leven van de persoon. Maar ook andere zaken die buiten zijn gezin of relatie omgaan, kunnen de dominante factor zijn in zijn keuzes. Al zijn tijd, zijn energie en zijn inzet wordt niet meer in eerste instantie aan het gezin en/of de partner gegeven, maar aan zaken buiten dit contact om. Daarmee komen mensen die hem feitelijk het liefste zijn, tekort aan de nodige aandacht en liefde van zijn kant. De opmerking: "Wacht maar tot ik een heel goed pensioen heb opgebouwd. Het kost me wel 5 extra jaren. Maar dat is om jou later goed te kunnen onderhouden," is een zeer vaak gehoorde kreet. Het is echter een gevaarlijke kreet bij dit type mensen, want wat koopt het gezin er nu voor als de ander zich letterlijk heeft doodgewerkt? In de praktijk heb ik diverse keren gezien hoe zo'n leersituatie is blijven liggen met een dergelijk einde als gevolg hierop. Het is diep triest om te zien dat de partner al die jaren al eenzaam is geweest en alles in huis zonder hem heeft moeten laten verlopen. Dat de partner daar bovenop nog eens moet ervaren dat hij zich heeft doodgewerkt voor anderen, maakt de eenzaamheidsbeleving alleen maar groter. Zij heeft al die jaren moeten inhouden en zichzelf opzij moeten schuiven, terwijl anderen volop de aandacht kregen. Financiële toekomstplannen om later ruim te kunnen leven zijn in een land als Nederland wel voor een deel belangrijk, maar het is de neiging van zo'n persoon om deze toekomstwens buiten z'n proporties te trekken, tot in het uiterste neer te zetten. Het kan een nogal hoge tol eisen wanneer je niet tijdig wilt inzien dat het met minder inkomen al voldoende prettig kan zijn met elkaar. Zelfs nog veel fijner, want je hebt elkaar nog en je gezin. Dit geluk is toch voor geen geld in de wereld te koop? We zien vaak bij een naar buiten uitgestulpte krause die tegen het hart-longveld aan drukt dat de persoon last kan hebben van hyperventilatieverschijnselen. Deze vorm van hyperventilatie heeft een totaal andere aanpak nodig dan de hyperventilatie die vanuit een overprikkeld zenuwstelsel is ontstaan. Bij deze laatste vorm is het in- en uitademen in een plastic zakje belangrijk. Maar de darm plaatselijk te vol is, waardoor de persoon te weinig ademruimte kan genieten voor zijn longen en daarom hyperventileert, dient hij eerst een tijdje te wachten totdat de darmbrij zich heeft kunnen verplaatsen. Met masserende bewegingen over de bovenbuik is dat heel goed aan te pakken. Pas dan zal hij niet meer hoeven hyperventileren. Het gebruik van het plastic zakje zal in zo'n geval geen soelaas bieden. Anders eten en meer letten op de voedselcombinaties zullen betere resultaten kunnen bieden, waardoor de innerlijke druk niet meer zo hoog hoeft op te lopen. Wanneer voedsel beter op elkaar is afgestemd qua combinatie, dan wordt er minder gisting en gassen geproduceerd in de darmen. Deze kunnen dan niet meer (mede) bepalend zijn voor het ontstaan van een verhoogde darmdruk.
Een solaarstraal of een groef kan aanduiden dat de persoon een groot gebrek ervaart aan liefde voor zichzelf en daardoor ook voor anderen. Zo'n uitputtingsteken kan aanduiden dat hij zich te lang te buiten is gegaan aan zich inzetten voor anderen, zonder in te zien dat zijn eigen hartenwensen buiten schot blijven. Meestal komt dit teken voor bij mensen die te hoge eisen aan zichzelf stellen. Deze eisen willen ze niet minderen. Eigenwijs als ze zijn, laten ze die eisen voor wat ze zijn, want zo is net voor hun gevoel goed. Dat ze daarbij hun hart letterlijk en figuurlijk verwaarlozen en veronachtzamen is dan jammer. Omdat dit fenomeen nogal eens voorkomt, krijgen deze personen op een gegeven moment dan ook meestal een zeer krachtig lichaamssignaal in de vorm van ernstige hartklachten. Het hart zal heel veel tijd nodig hebben om van zo'n diepe veronachtzaming weer te kunnen herstellen. Aan de andere kant een groef ook een indicatie zijn van een uit zijn proporties gegroeide zelfliefde die meer tot waandenkbeelden is uitgegroeid. De omgeving van zo'n persoon zal het zeker niet gemakkelijk vinden om met hem samen te zijn. Zijn opgeblazen ego is te domine-end in het contact met anderen. Zij zullen hem dan ook niet dikwijls in hun buurt willen zien. Verschillende pancreastekens tonen aan dat de persoon de neiging heeft zijn eigen hartszaken te verruilen voor die van iemand waar hij veel van houdt. Dat doet hij om die persoon ten alle tijde dicht bij zich wil blijven voelen. Wanneer hij zijn eigen hartenwensen vooruit zou schuiven, is hij als de dood dat de ander dan geen affectie meer tonen wil aan hem. Hij is bang dat de ander zo zou kunnen schrikken van deze, misschien te afwijkende wensen, dat er aanleiding zou bestaan om de relatie stop te zetten of van vorm te veranderen. Liever cijfert hij zichzelf weg, houdt daarmee zijn eigen hartenwensen stil en uit ze niet meer. Uiteindelijk zorgt dit voor een verandering in zijn hartenergie. Hij offert als het ware zijn eigen hart, zijn eigen levenslust op om een ander steeds maar ten dienste te zijn. Uitgangspunt daarbij is dat hij door dit gedrag de liefde van de ander kan winnen. Hij kijkt echter niet dieper, vraagt zich niet af of de ander hier nu echt mee gebaat is en of die persoon zijn vorm van aandacht überhaupt wel wenst(e). Evenmin heeft hij het zichzelf afgevraagd, terwijl. dat toch op de eerste plaats had moeten staan. Om later lastige hartklachten te voorkomen, is het van groot belang dat hij zijn houding hierin herziet. Hij dient meer van zichzelf uit te leren, vanuit zijn eigen hartenwensen zijn contacten aan te vullen en deze op gelijkwaardige basis op te bouwen. Leerproces We kennen allemaal wel een aantal spreekwoorden waarin het hart centraal staat, zoals een groot hart hebben, ruimhartig zijn, een klein hartje hebben, enz. Wanneer we over het hart spreken, hebben we het eigenlijk over de vele zaken in het leven die ons aan het hart gaan, of de mensen die ons na aan het hart liggen. Daar stellen we veel belang in en ervaren deze elementen dan ook als levens(ver)vullend. Zonder deze factoren zouden we niet veel bezieling hebben in wat we doen in ons leven. De uitdrukking "uit het oog, uit het hart" zegt hoe we de ander benaderen vanuit de diepere gevoelens die we in ons hart ervaren. Vinden we de ander niet veel waard en hebben we daar een negatief oordeel over, dan zullen we ook niet bepaald de benen uit ons gat lopen als die persoon iets van ons vraagt. Als het echter iemand betreft die we heel speciaal vinden, dan zijn we bereid er zeer veel voor te doen, dikwijls tot het verdrevenen aan toe, wat uiteindelijk ook weer belastend kan werken voor onszelf. Aan iemands daden kun je zien hoe groot zijn hart is. Een persoon met een groot hart heeft namelijk een grote capaciteit tot liefhebben, meestal ook op een onvoorwaardelijke wijze. Hij dan vanuit zijn hart. Niet om er iets anders voor terug te ontvangen, maar om de ander gelukkig te maken. Daarvan genieten is een teken dat hij zich 66k gelukkig voelt. Hij geniet van zijn capaciteiten en geniet daarom ook van wat deze capaciteiten bij anderen teweeg kan brengen. Zo geniet hij dus dubbel, ook intenser, op een breder niveau en dieper. Doelen die voor de verre toekomst gelden, dienen niet zo fanatiek nagestreefd te worden als sommige mensen plegen te doen. Het zijn vooral de 'workaholics' die hiermee hun hartenergie blokkeren. Wanneer die toekomst steeds dichterbij komt, zijn veel zaken allang weer anders komen te liggen. In de lange periode die daaraan vooraf gaat werkt men zo hard en zo lang door, dat het evenwicht in inspanning en ontspanning bijna geheel verloren is geraakt. De uren die voor ontspanning nodig waren, worden dan gebruikt om te studeren of om over te werken. Men is niet tevreden met wat er al is. Er moet meer verdiend worden. Maar daar moet dan ook meer voor
geïnvesteerd worden. Men ziet onvoldoende in dat hijzelf niet de enige is die investeert. De mensen waarvan hij houdt investeren mee. Ze zijn daartoe gedwongen, omdat hij dat nu eenmaal in zijn hoofd heeft gezet. Zulke te ver vooruitgeschoven wensen kunnen niet altijd het einddoel halen. De tol voor alle inspanningen is bij velen te hoog gebleken. Ondanks protesten zijn anderen eveneens daarin betrokken geraakt. Door te leven naar je beste kunnen, zonder jezelf (teveel) te forceren, zet je je hart feitelijk al wagenwijd open. Je weet dat het dan niet verstandig is om te kijken naar allerlei begrenzingen en onmogelijkheden die je in je meedraagt. Liever geef je jezelf alle ruimte om te groeien in die capaciteiten, om deze tot bloei te brengen. Dit is een vorm van zelfliefde die in eerste instantie alleen naar jezelf gericht is. Maar wanneer je je hierin hebt ontwikkeld en je hebt er een talent of een vermogen van weten te maken. zullen anderen om je heen daar eveneens profijt van kunnen hebben. Vandaar dat het sleutelwoord voor het hart "zelfliefde" is. Je kunt aan je eigen hart voelen of je ergens mee op de goede weg bent, of niet. Je kunt haarfijn aanvoelen of iemand de waarheid spreekt of niet, en of hij wel of niet te vertrouwen is. Wanneer je jezelf alle ruimte geeft om het leven in al zijn details te leren kennen en om eruit te halen wat erin zit, zal jij als mens verder kunnen ontwikkelen. Je zult kunnen leren je hart steeds meer open te zetten voor alles wat daartoe kan bijdragen. "Vanuit je hart spreken" en "je hart op je tong hebben" betekent dat je vanuit jouw eigen, diepste, waarheid spreekt. "Vanuit je hart leven" betekent dat je je hartsverlangens, je behoeften en noden kunt realiseren, zonder dat anderen die het belangrijkste deel van je leven uitmaken daarbij wezenlijk tekort komen. Verlangens ontstaan in je hart en zijn er om geuit en gerealiseerd te worden. Wanneer je er met hart en ziel aan werkt, weet je dat zo'n thema dan ook een hartszaak is en kun je daarom voor de voile 100% actief in bewegen. 13.2 SOLAR PLEXUS Dit 'zonnecentrum' ligt net onder het hartgebied en is net werkelijke middelpunt van het lichaam. Deze plek is voornamelijk terug te vinden in het linker oog rond 3.15 uur. De solar plexus toont de mate van stabiliteit in ons functioneren aan. Hoe stabiel reageren we op uitdagingen in het leven en hoe gaan we daarmee om? Kan je doorgaan in deze huidige manier van stabiel reageren, leven en werken, of begin je met een wereldreis, een andere baan of beroep, of misschien zelfs wel een heel andere levensstijl? Hoe bestand ben je dan tegen deze, soms drastische veranderingen in je leven? Reflexgebieden De dalende dikke darm grenst aan deze zone. Bij constipatie kan de persoon onwilliger zijn in het aangaan van veranderingen die eigenlijk voor zijn ontwikkeling noodzakelijk zijn. Vooral het leren loslaten van situaties en mensen die hem emotioneel in een greep houden is hierbij van groot belang. Anders kan hij de binnengekomen en ongewenste indrukken niet meer goed verwerken en verteren. Laksheid en onverschilligheid kunnen dan het resultaat van de ontstane darmvervuiling zijn. Natuurlijk ligt ook het hart direct naast de solar plexuszone. De persoon kan via zijn eigen hartenwensen kijken naar wat hij het liefst wil realiseren en wat hij het liefst uit de weg zou willen gaan. Beide organen stimuleren de eigenaar om in vreugde te leven in plaats van zijn leven te vullen met verplichtingen en verwachtingen die anderen of de maatschappij voor hem in petto hebben. De bronchiën en de longen bieden ook hun hulp aan. Deze organen kunnen de mens leren om beter over de diepere waarheden in hemzelf te communiceren. Het zijn altijd persoonlijke waarheden. Deze kunnen nooit algemene waarheden worden, daar elk mens altijd zal blijven verschillen van andere wezens. Om plezier in het leven te ervaren, dien je ervoor uit te komen wat je nodig hebt. Je zult er met anderen bijvoorbeeld over moeten praten dat zij jou steeds als pispaal gebruiken of dat jij hun geklaag altijd maar aanhoort. Door er niet over te praten en door niet te vertellen wat jij nodig hebt om zelf gelukkig te worden, zonder dat je anderen daarmee tegenwerkt in hun pogingen om gelukkig te worden, maakt, dat je je eigen ongeluk in stand houdt. Zo blijft elke positieve verandering als kans uit. Iristekens
Een witte solar plexus zone kan inhouden dat de persoon bezig is zijn levenshouding met betrekking tot veranderingen positiever aanpakt. Regelmatig wordt hij daarin geprikkeld. Hij voelt dat hij er beter aan doet om zaken over een andere boeg te gooien dan om star bij zijn gewoontes te blijven, die hem altijd maar ongelukkig doen blijven voelen. Een bruine veeg over deze zone kan aanduiden dat de persoon weerstand biedt tegen een noodzakelijke verandering. Hij weigert om met nieuwe dingen te experimenteren. Ook is het mogelijk dat hij bepaalde veranderingen, die juist zo'n gunstige invloed zouden hebben betekend voor zijn leven, niet heeft opgepakt. Ze zijn blijven liggen. Daar kan hij zich dan heel boos over voelen en anderen er de schuld van geven. Maar dat brengt uiteraard steeds meer oplopende spanningen met zich mee, terwijl het aangaan van die veranderingen hem meer levensruimte zouden hebben aangereikt. Door het gebruiken van oude gewoonten en net vasthouden van starheid daarin heeft hij zichzelf beperkt, waardoor de innerlijke druk op de ketel is gaan groeien. Bruin pigment zegt ook iets over de mate van vervuiling, niet alleen van net lichaam, maar ook van de geest. Hoe meer het lichaam vervuild wordt, hoe groter effect dit heeft op de geest. Andersom geldt evenzo. Bij een psoraspot op deze zone heeft de persoon een gelegenheid tot veranderen niet herkend, zelfs al ligt het er duimendik bovenop dat het zo belangrijk voor hem is. iedereen om hem heen herkent dit gegeven wel, behalve hij. Deze blinde vlek bezorgt hem dikwijls het onbestemde gevoel dat anderen meer inzicht hebben in zijn functioneren dan hijzelf heeft. Daardoor kunnen anderen een veel te grote invloed uitoefenen op de inhoud van zijn leven, wat hem ongelukkig kan maken. Hij dient ervoor te zorgen dat hij zichzelf niet zo wagenwijd openstelt naar anderen. Beter is om behoudend te zijn en te zorgen dat zijn aura belastende energieën wegfiltert, zodat hij daar geen last meer van hoeft te hebben. Werken met zijn aura is een probaat middel om weer in evenwicht te komen met zichzelf binnen alles wat er gebeuren kan in het leven. Losse radiairen of lacunes vertellen sowieso dat de persoon moeite heeft om zich stabiel op te stellen tegenover allerlei levensveranderingen. Hij is daarom lerende om deze stabiliteit zich eigen te maken en met vallen en opstaan kan dit proces in hem groeien. De confrontaties zullen zeker niet zo hard hoeven aan te komen als bij de bruine tekens dikwijls het geval is. Open ruimtes, zoals bij losse radiairen en lacunes het geval is, laten de mens rustig aan kennis maken met een gebied dat nog onvoldoende verkend is geworden. Leerproces De mate van openheid ten aanzien van allerlei levenssituaties is te zien aan de solar plexus-zone. Hoe helderder deze zone is, hoe makkelijker de persoon met veranderlijkheden en veranderingen overweg kan. In de Yogawereld, maar ook in de natuurgeneeskunde en op het gebied van alternatieve therapieën is de solar plexus heel bekend. Het symboliseert het middelpunt van de chakra's en omdat het dichtbij het hart ligt, stromen deze energieën gemakkelijk in elkaar over. Ze voeden elkaar, maar ze kunnen elkaar ook negatief beïnvloeden. Dit kan gebeuren wanneer de persoon erg vaak negatieve gedachten heeft, of zichzelf vastgezet heeft in negatieve gedragspatronen. Het openstaan voor alles wat het leven ons aanbiedt, in welke vorm of hoedanigheid dan ook, is een belangrijke uitdaging die bij deze zone past. Onbevooroordeeld naar het leven kijken en erin mee kunnen drijven zonder tegenstand is waar elk mens naar op zoek is. Daarbij is het essentieel dat dit gebeurt zonder de behoefte om er steeds aan te sleutelen, om wat voor motivatie dan ook, en zonder dat onze angsten de hoofdrol spelen zodat we hierdoor geleefd worden. Dit leerproces hoort bij de solar plexus. Het kan ertoe bijdragen dat we meer en meer onszelf oefenen in het onvoorwaardelijk liefhebben. We kunnen leren dat het leven geen negactiviteiten kent, maar dat de mens dit zelf geschapen en geïnterpreteerd heeft. Zolang alles mooier moet worden, groter, gekleurder, enzovoort, zullen we blijven leven in dualiteiten. We zullen geen innerlijke vrede kennen in het feit dat mensen en dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn. Als ze anders hadden moeten zijn, waren ze bij voorbaat al anders geschapen. Als wij anders hadden moeten zijn en we doen onze uiterste best om aan onszelf te sleutelen zodat het resultaat dichter bij ons ideaalbeeld komt te liggen, was dit ook allang gebeurd. Maar het is niet gebeurd. Daarom wordt het nu tijd om te overdenken waarom dat
niet gebeurd is. Het leren accepteren en in vrede leven met wie wij werkelijk zijn, met al onze mogelijkheden en onmogelijkheden, onze hebbelijkheden en onze onhebbelijkheden, onze vermogens en onze gebreken, is een van de meest essentiële groeiprocessen die we ais mens doormaken. Ze zijn bijzonder de moeite waard. Na verloop van tijd merk je pas hoeveel meer je genieten kunt van net leven in de meest simpele vorm; gewoon: zoals het werkelijk is en niet zoals wij willen dat het is en bedacht hebben dat het moet zijn zoals in ons denkbeeld! Datgene wat er is is onvergankelijk, maar wat wij er steeds maar van willen maken is juist vergankelijk en daarom van korte duur. Een ander leerproces is om niet steeds met de energie van anderen mee te drijven. Veel van je uitdagingen om op het pad van vreugde te komen en daar te blijven, zullen betekenen dat je leert buiten machtsproblemen te blijven die anderen oproepen. Veel gevoelens van ongenoegen van anderen kunnen soms erg gemakkelijk via de solar plexus binnen komen. Wanneer je daar gevoelig voor bent, draai je ook heel snel in deze energiefrequenties mee en verlaag je daarmee je eigen energieniveau. Op den duur voel je je steeds meer uitgeput worden en ervaar je je eigen leven als onplezierig. Stel je grenzen als iemand tegen je snauwt of steeds maar tegen je aan klaagt. Zeg liever: "Nee, hier wil ik me niet bij betrokken voelen, ik wil me terugtrekken uit deze energie", dan dat je je dag laat vergallen omdat je je verplicht voelt naar de klaagzangen van anderen te luisteren. Je helpt jezelf plus de ander veel meer door hem die kans niet meer te geven zich tegenover jou op deze manier te uiten. Als je hem zijn gang laat gaan, wordt hierdoor namelijk zijn ellende niet opgelost! Wei als je hem uitnodigt met dit gedrag te stoppen en hem vraagt wat hij feitelijk wil. Je kunt hem helpen door vragen te stellen over wat hem tegenhoudt in het bereiken van zijn eigen geluk. Hij zal zich ook geholpen voelen wanneer je hem vertellen kunt dat datgene wat hem nu is overkomen, een belangrijke bijdrage levert, of al heeft geleverd. Deze gebeurtenis heeft hem nu inzicht kunnen verschaffen over hemzelf. Nu kan hij zijn eigen pad van vreugde gaan bewandelen. Dat is constructief met iemand meevoelen. Niet meer in de vorm van lijdzaam alle ellende aanhoren, maar in de vorm van iemand wezenlijk helpen zijn leven meer vreugde te geven. Ook niet door de ander het werk uit handen te nemen en oplossingen te bedenken en er ook nog een groot deel zelf van uitvoeren. De ander dient het zelf te ontdekken. Daarmee geeft hij zichzelf de gelegenheid om de benodigde stappen te nemen, zonder dat er ingegrepen wordt door iemand anders. Hoe meer je buiten machtsstrubbelingen kunt blijven staan in je dagelijks leven, hoe meer vreugde je in je leven toelaat. Hoe meer zal de Kosmos jou daarvan ook willen schenken. Elk mens is geboren met deze gave van vrijheid: kiezen wat in jouw leven de meeste vreugde schept. Niemand is verplicht het leed van anderen over te nemen en te dragen. Je kunt dit alleen doen als je dat vanuit een echt gevoelde liefdesenergie doet. Je moet niet helpen omdat het van je verwacht wordt ("want je hebt nu eenmaal dat diploma of die fantastisch ontwikkelde eigenschappen"), maar gewoon omdat je zoveel liefde voor die andere persoon voelt. Je wilt best een bijdrage van jouw capaciteiten geven, zodat die ander op eigen kracht verder kan gaan. Op die manier lost hij zijn eigen problemen helemaal zelf op. Wanneer je niet over de benodigde capaciteiten beschikt om het probleem van de ander op te pakken, dan kun je de ander net zo goed helpen door meelevend te zijn met hem, of door hem licht en liefde op telepathische wijze toe te sturen. Dit is vaak al dik voldoende. Leer tevreden te zijn met wat en hoe je bent. Leer je gelukkig te voelen met een grotere vrijheid dan wat je jezelf tot nu toe hebt willen geven omdat je dacht dat het zo hoorde. Leer je te onttrekken uit dwingende omstandigheden die op je afkomen. Jij hoeft er niets mee te doen, het zijn jouw zaken niet. Geef anderen de kans en de ruimte om hun eigen problemen en ongelukkige gevoelens op te lossen, zodat zij deze niet meer op jou kunnen projecteren. Met andere woorden: leer gelukkig te zijn en het walletje bij het schuurtje te houden. 14 DEMILT Inleiding Rond 4.00 uur in de linker iris kunnen we de miltzone terugvinden. Omdat dit orgaan voornamelijk links van het lichaam voorkomt, is net dan ook logisch dat de milt in het linker oog zijn
plek heeft op de topografiekaart. In de Chinese geneeskunde is de milt het orgaan van de emoties. We kunnen aan dit orgaan van de persoon zien of hij besluit deze emoties naar voren te laten komen, of dat hij ze liever begraaft. Hierbij gaat het dikwijls om irritaties, maar meestal ook een gevoel van onvermogen om zich voldoende te beschermen en/of te verdedigen. Het is interessant om te weten dat de milt in het linker oog bijna hetzelfde weerspiegelt als de lever in het rechter oog. Ze zijn als het ware "broertjes" van elkaar en vullen elkaar, waar nodig, zo goed mogelijk aan. Lever en milt werken intensief samen. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk is dit het geval. Wanneer de milt verloren is geraakt, bijvoorbeeld door een ongeval en/of na een operatieve ingreep, dan neemt de lever zo veel mogelijk de taak van de milt over. De milt filtert bloed, maakt onderdeel uit van het afweermechanisme door bijvoorbeeld "killer'-cellen op binnengedrongen ziekteverwekkers af te sturen en maakt meerdere onderdelen van het bloed aan. Het bloed dient als een stroom die alle organen van voedsel voorziet, maar ook als stroom die de afvalstoffen uit de organen verwijdert. Deze kwaliteiten worden door de milt bewaakt. Een te trage of onderdrukte miltfunctie kan op den duur allerlei ernstige klachten gaan geven zoals: klierkoorts, verschillende soorten Herpes, wratten, pathologische vermoeidheid, bloedarmoede en leukemie, om maar eens enkele voorbeelden te noemen. Een bleke huid. het accepteren van een machteloze situatie en het verlies van assertiviteitsimpulsen zijn allemaal terug te vinden in een lage miltfunctie. Sommigen zeggen zelfs dat het een oorzaak zou kunnen zijn van M.S. in ieder geval komen we heel vaak bloedarmoede bij deze mensen tegen, meestal al op jonge leeftijd. Het is in dit soort gevallen steeds belangrijk de cliënt te stimuleren om te vechten en een bepaalde ziekmakende situatie niet zo maar, gelaten, te accepteren. In het geval van M.S. gaat men er dan ook vanuit dat de achteruitgang en de verslechtering van de myelineschedes het gevolg kan zijn van een gebrek aan voelen van boosheid. Dat zou in de basis vernietigend op het zenuwstelsel kunnen inwerken. Zelf durf ik deze stelling niet te bezigen. Ik blijf liever langer onderzoek doen naar de diepere achtergronden van deze ziekte. Ik voel dat we hier nog lang niet mee klaar zijn, zoals met zoveel andere ziekten ook het geval is. Reflexgebieden Plaatselijk te voile darmen kunnen als teken zichtbaar worden aan een naar buiten uitstulpende krause. Als deze naar de milt toe wijst, betekent het dat de milt erdoor kan vertragen in functie. Hij wordt immers in zijn ruimte benadeeld en onder druk gezet. Symbolisch gezien zou de persoon het maar moeilijk kunnen verwerken dat hij in het leven maar weinig weerstand kan bieden aan zaken die onprettig voor hem verlopen. Daardoor groeit de innerlijke spanning en voelt hij zich nog kwetsbaarder dan hij al was. Wanneer de milt door een infectie gezwollen is geraakt, zal dat een druk uitoefenen op o.a. het middenrif. De stand van het middenrif kan daardoor enigszins wijzigen, wat wellicht de hik tot gevolg kan hebben. Natuurlijk kan er ook alleen maar een benauwd gevoel actief zijn dat in de hele buik voelbaar is. Als emotionele vertaling hiervan heb ik steeds gezien dat mensen in zo'n geval twee verschillende ervaringen kunnen hebben: 1) hun denken is zwak ontwikkeld, of 2) hun gevoelswereld kan onvoldoende sterk naar buiten treden. Deze mensen kunnen geen weerstand (meer) bieden aan de bestaande situatie, maar weten daarnaast ook niet hoe ze naar een oplossing toe kunnen werken. Hun denken gaat niet gelijk op met
hun innerlijke gevoelswereld. Ze ervaren zichzelf als gehandicapt, want ze weten bijvoorbeeld niet hoe ze met hun sterke emoties om kunnen gaan. Of ze weten geen touw vast te knopen aan de stroom van gedachten die door hun hoofd raast. Iristekens Dikke witte draden op de miltzone laten zien dat de persoon bezig is om zijn levenssituaties beter waar te nemen. Vooral zijn persoonlijke positie daarin, emotioneel gezien, staat daarbij voorop. Hij is nu aan het leren om boos te worden en om die boosheid in eerste instantie ook te durven voelen. Op deze manier wordt hij zich bewust van hoe hij de kwaliteit van zijn leven kan verhogen door niet zomaar met 'afdankertjes' of clichéopmerkingen akkoord te gaan. Een lacune op deze zone toont aan dat de persoon zelf nauwelijks (of helemaal geen) weet heeft dat hij geïrriteerd kan worden en hoe hij dan deze irritatie kan uiten. Het is alsof er een leegte in hem is. Wanneer iemand geen enkele boosheid voelt op een moment dat hij dat eigenlijk zou moeten hebben, dan zal hij ook geen weerstand kunnen bieden aan situaties die bedreigend voor hem kunnen zijn. In zo'n geval kan het immuunsysteem het laten afweten en onvoldoende afweer opbouwen tegen binnengekomen ziekteverwekkers, zelfs kanker. Die leegte voelt hij ook bewust. Daarom kan hij in deze incarnatie een aanvang maken met het leren herkennen van onbevredigende situaties die wel degelijk verbeterd kunnen worden. Heel eerlijk naar zijn gevoelsleven kijken en zijn motivaties leren onderscheppen waarom hij bijvoorbeeld weigert om boos te worden, is een bijzonder moeilijk proces voor hem. Nog moeilijker is het, maar wel belangrijker voor dit leerproces, om veel meer en steviger voor zichzelf op te komen. Sowieso zich verzetten is hierbij het leerdoel. Als boosheid in het geheel ontbreekt in situaties, waar de persoon een soort 'underdog' is en aan het kortste eindje trekt, dan is er meestal een psoraspot op het miltgebied te zien. Deze blinde vlek meldt dat hij wel boos kan worden, maar er zit iets overheen geplakt. Dat kan een opvoedingsprobleem zijn, of een norm die hem innerlijk verblindt. In ieder geval kan hij in deze incarnatie proberen zich daarvan bewust te worden, zodat hij zich daarvan kan bevrijden. Dan zal hij vanzelf zijn eigen richting weer kunnen bepalen in het leven. Te weinig aan deze uitdaging werken, ondanks dat hij van binnen weet dat het beter is om dat juist wel te doen, levert dikwijls een donkere veeg op die plek op. Milde, niet agressieve mensen kunnen op een vulkaan van onderdrukte boosheid zitten, waar ze of niet mee willen (of denken te kunnen) werken, of deze niet herkennen. Assertiviteit en zelfverdediging vanwege een aanval zijn nu eenmaal middelen om te overleven. De milt doet dit zelf ook letterlijk door bijvoorbeeld antistoffen te maken wanneer het lichaam wordt aangevallen door ziekteverwekkers. Leerproces Een lichaam heeft het nodig zich te beschermen tegen aanvallen van buitenaf. Zo heeft de persoon natuurlijk het ook nodig om zich te weren tegen situaties die hem een stilstand of achteruitgang bezorgen in het opbouwen van de nodige zelfbescherming. Mensen met een slechte miltfunctie hebben daar grote moeite mee. Ze stellen zich liever als een 'vloermat' op waar iedereen maar zijn vuile voeten aan kan afvegen. Ze vinden het zinloos om zoveel moeite en energie te investeren in het opbouwen van verzet. "De ander is toch sterker dan ik, dus waarom zou ik zoveel moeite doen? Het haalt toch niets uit", zeggen ze dan verontschuldigend. Dat ze zichzelf daar enorm mee tekort doen, komt niet in hen op. Uiteraard dient deze lethargische levenshouding bij miltpatiënten drastisch omgeschakeld te worden. Deze zogenaamde geboren verliezers dienen te beseffen dat ze hun leven niet op deze negatieve manier hoeven in te vullen. Ze dienen te leren om vaker en beslister "nee" te zeggen en hun grenzen af te bakenen. Het gevoel van: "Sorry dat ik leef" zal overboord gegooid moeten worden om plaats te kunnen maken voor een gevoel van: "Ik heb het volste recht om hier te zijn en om volledig van het leven te genieten." Astrologisch gezien valt de milt onder de planeet Mars. Mars is de strijder; niet om schade aan te richten, maar om zijn doelen te bereiken. Alleen op deze manier kan het hemoglobinegehalte in het bloed stijgen en de milt in weerstand doen groeien. Deze factoren vallen eveneens onder Mars. Wanneer ik zie dat iemand blindelings akkoord gaat met zijn slechte gezondheid, terwijl er nog van alles uit de kast getrokken kan worden om daar verbetering in aan te brengen, maakt dat mij boos en verdrietig tegelijk. Toch zal de persoon zelf actief moeten worden om deze impasse aan te pakken. Niemand kan en mag die verantwoording van hem overnemen. Hij dient het zelf allemaal te leren, want hij heeft er al zolang te weinig aan gewerkt, door wat voor omstandigheden dan ook.
Nu is het echter tijd. In dit leven kan hij aan de bak. Dat kost inderdaad veel moeite, omdat hij dikwijls als eerste tegen zijn eigen lethargie moet opboksen. Daarna kan hij de situatie proberen uit te pluizen en zijn gevoelens onder de loep nemen. Zijn motivaties en neigingen om direct te kiezen voor een gevoel van "laat maar zitten" dienen bewust te worden gemaakt. Alleen als hij werkelijk moeite wil doen om de situatie te veranderen door er anders tegenaan te gaan kijken, zal hij in staat zijn beter voor zichzelf te zorgen en zichzelf lief te hebben. DE WERVELKOLOM EN DE SCHOUDERS Dit gebied is te groot om onder een noemer te plaatsen. De beschrijvingen die hieronder volgen, zullen in feite uit aparte thema's bestaan. Elk deel van de rugzone toont zijn eigen verhaal. Laten we maar eens gaan kijken. 15.1
DERUG
Inleiding Het sleutelbeen en net schouderblad geven de bovenkant van de torso aan. Deze worden hierop volgend behandeld. De rest van de ruggengraat valt daar weer onder en vinden we in de rechter iris van ca. 3.30 tot 4.30 uur en in het linker oog van ca. 7.30 tot 8.30 uur terug. Verder moeten we absoluut niet vergeten dat de gehele pupilrand de zenuwbanen langs de rug vertaalt. Wervelscheefstanden zijn dan ook het meest te zien aan de vorm hiervan! De giropraktische stelling dat 'structuur over de functie regeert betekent dat de wervels in staat zijn te bewegen zonder de zenuwen daarbij in negatieve zin te beïnvloeden. In bovenvermelde iriszone zullen we de weefsels aantreffen die de ruggengraat omringen zoals spieren, bindweefsels, banden, zenuwen e.d. In geval van zichtbare tekens in dit gebied gaan we kijken naar de oorzaak van de rugproblemen: a) b) c) d) e)
is het de huidlaag die aanduidt dat je teveel lading op je rug neemt (irisrand) of is het een verstoring van de bloedcirculatie (net binnen de irisrand), of zit het probleem in het lymfestelsel(ook net binnen de irisrand), of zien we dat men iets aan de spieren mankeert (buiten de krauserand), of is er een gebrekkige aanvoer van zenuwimpulsen (krauserand)?
Als je deze vragen al bekijkt, dringt het hopelijk wel tot je door dat het rechtzetten van de wervelkolom niet de enige therapie kan zijn. Wil je het goed doen, dan moet er ook een aanvullende behandeling bijkomen, zoals massage of lymfdrainage, of iets anders wat aanvullend en nodig blijkt te zijn. Reflexgebieden Feitelijk kunnen alle organen in het lichaam last ondervinden als de energie in de wervelkolom niet goed kan doorstromen. De wervelkolom voorziet het gehele lichaam van alle benodigde energie en zenuwimpulsen. Een zwakke blaas bijvoorbeeld kan afkomstig zijn van een scheve wervelstand. Een gekantelde baarmoeder kan eveneens dezelfde oorzaak hebben. Daarom dient altijd, bij welke klacht dan ook, in de irissen naar de rugzone gekeken worden. Als aangrenzende zone vinden we inderdaad de blaas terug. Een beschadigde wervelkolom, of wanneer er veel druk aanwezig is in de onderste helft van de rug, kan aanleiding geven tot problemen met de blaas. Maar ook een gekantelde blaas heeft effect op de wervelkolom. Mensen met een zwakke blaas kunnen zoveel spanningen op hun rug meenemen, dat deze niet zomaar kunnen worden geloosd. Vooral diep verdriet kan een gevoel van zwakte geven in de onderste helft van de rug. Door een frequente drang om te plassen kunnen zowel de lichamelijke afvalstoffen als de emotionele ladingsenergieën worden afgevoerd. Ze voelen zich gebukt gaan onder een zware last, een probleem dat ze niet zo makkelijk kunnen oplossen. Door omstandigheden kan een bepaald probleem wel eens erg lang aanhouden. Al die tijd daar diep verdriet over voelen doet de blaas overprikkelen. Vaak plassen kan dan het gevolg hiervan worden. Maar ook de baarmoeder kan klachten krijgen wanneer de rug teveel spanningen heeft verzameld. Deze klachten kunnen echter alleen dan voorkomen als het om een specifiek onderwerp gaat, namelijk: hoe staat de vrouw in het leven met haar vrouwelijke belevingswereld? Kan zij als vrouw goed naar buiten treden, of wordt zij daarin onderdrukt? Ziet de ander haar wel als vrouw, of wil hij haar hebben als sloof?
Ik noem maar zo enkele mogelijkheden om te illustreren dat het om dit thema gaat. Wanneer de baarmoeder zich niet meer in de normale positie bevindt, kan dit hinderlijk zijn voor de rug. Veel vrouwen ervaren dat ook en steunen hun rug met de hand om de innerlijke druk wat te verlichten. De gynaecoloog kan proberen dit te verhelpen door een operatieve ingreep. Soms is het namelijk mogelijk om de bindweefselbanden, waar de baarmoeder aan hangt, wat in te korten. Een scheve rug kan wel eens darmklachten teweegbrengen. Andersom kunnen darmproblemen de rug eveneens beïnvloeden. Dikwijls gebeurt dit via de dunne darm. Hierbij dienen we te kijken naar wat de persoon moeilijk vindt te verwerken, te verteren. Als het om de dunne darm gaat, kan hij zichzelf afvragen wat hij nu juist mist aan details als hij naar zijn probleem kijkt? Of is hij juist veel te gedetailleerd en struikelt hij over zichzelf? Analyseert hij wel op de juiste manier, of trekt hij zaken eerder uit zijn verband door zijn manier van redeneren? Allemaal vragen die behulpzaam kunnen zijn om de situatie anders aan te kunnen pakken. De nek is het tegenoverliggende reflexgebied. Wanneer ergens in de rug scheefstand in de wervels is ontstaan, wordt elders in de rug, meestal in de nek, een compenserende houding aangebracht. Dan kan ook in de nekwervels een lichte scheefstand actief worden. Bij het recht laten zetten van de ruggenwervels dient dus altijd de gehele wervelkolom, inclusief de halswervels, in de behandeling te worden meegenomen. Iristekens In deze gebieden kunnen witte tekens wijzen op artritis en verkalkingen, eventueel ook slijtage. In zulke gevallen is het interessant om naar het beroep van deze persoon te vragen. Vaak zien we grotere ruimten tussen de irisdraden. Deze kunnen zijn ontstaan na trauma's, valpartijen of ongelukken, Wanneer we naar mensen kijken, kunnen we waarnemen hoe ze lopen, zitten en staan, dus hoe hun ruggengraat functioneert. Extra actief zijn door het bestaande probleem onder de loep te nemen en proberen daar beter mee om te gaan, kan verwitting van draden geven. Binnen dat levensthema is hij bezig zijn bewustzijn te vergroten in wat het hem te zeggen heeft. Hij probeert te onderzoeken hoe zaken voor hem beter kunnen gaan werken, zonder dat die op andere vlakken weer belastend kunnen zijn. In geval van zichtbare lacunes is de persoon zich niet bewust van zijn manier van werken met zijn rug. Een goede manier van tillen bijvoorbeeld kan hem aangeleerd worden. Lacunes duiden ook aan dat de persoon zich niet voldoende bewust is van wat hij allemaal op zijn rug neemt. De ellende van de hele wereld zou hij wel willen dragen. Alleen laat zijn lichaam dit niet toe. Gelukkig maar! Het is de verantwoordelijkheid van ieder mens om zijn eigen lasten te leren dragen. Natuurlijk mag hulp aangenomen worden, maar deze hulp mag nooit een vervanging betekenen van zijn eigen zelfwerkzaamheid en zelfstandigheid. Het is voor hem van het grootste belang dat hij de zaken die in zijn eigen leven voorkomen op eigen kracht leert dragen. Op eigen benen staan en rechtop door het leven gaan zonder dat de lasten van anderen daar bovenop gelegd worden, is een uitdaging die hij dient aan te gaan. Op die manier toont hij ruggengraat. Gele en bruine tekens hebben vaak te maken met afvalophopingen in het weefsel. Met massage kunnen deze losgemaakt worden, zodat het lijf in staat is de losgemaakte gifstoffen te verwijderen. Lymfedrainage kan hier veel goeds doen! Maar vergeet zeker niet te bewegen: sport of yoga of gymnastiek o.i.d. is ais inwendige massage van groot belang! Het staartbeen hangt onder aan de rug en kan een behoorlijke lastpost zijn als het eenmaal gebroken is of gekneusd. Sommige mensen hebben hier zoveel last van, dat ze elke dag pijn hebben en bovendien niet goed kunnen lopen, zitten en fietsen. Ga altijd naar een (ortho-)manipulator toe als je een val hebt meegemaakt of een andere vorm van rugtrauma hebt opgelopen. Het voorkomen van erger is zeker te prefereren! Liefst meteen de dag nadat het gebeurd is! Zwarte 'kanaaltjes' en solaarstralen kunnen een aanwijzing zijn voor aftakelingsprocessen in de wervels. Hierbij hebben we te maken met iemand die uitgeput is geraakt door het te langdurig op z'n
nek dragen van (andermans) zaken en/of verantwoordelijkheden. Natuurgeneeskundig kunnen deze tekens voor een groot deel weer verdwijnen, maar dan alleen op voorwaarde dat de patiënt zich strikt houdt aan de aangereikte adviezen, die met een goede eetgewoonte en veel gezondere emotionele leefstijl te maken hebben. Bruine en zwarte pigmenten laten zien dat de persoon eigenlijk boos is op anderen omdat hij hun lasten aan het dragen is. Hij weet blijkbaar nog niet hoe hij deze lasten weer terug kan geven, of is bang om dat te doen. Liever moppert hij steeds als het bijvoorbeeld gebeurt dat de ander op hem gaat leunen met een probleem. Dit mopperen kan op den duur langer aanhouden. Er komt dan steeds meer overheen te liggen, omdat hij nooit aan de ander wil vertellen wat hem nu dwars is gaan zitten. Op die manier groeit het spanningsveld aan tot innerlijke woede die soms tot een onaangename uitbarsting kan leiden. Pancreastekens zoals oranje pigmenten, maar ook crypten en reuzenlacunes, halen het liefdesthema weer aan. In zo'n geval neemt de persoon meestal graag de lasten van anderen op zijn rug om maar in een goed blaadje te komen bij hen. Het voelt van groot belang dat zij van hem blijven houden. Zonder de aandacht, de dankbetuigingen, de schouderklopjes van zijn omgeving zou hij niet kunnen leven. Althans, dat denkt hij. Dus gaat dit systeem maar door en door en door. Als hij in staat is dit patroon te doorbreken, zullen mensen om hem heen wel even schrikken van zijn terugtrekking om nog langer de kar voor hen te trekken, maar daardoor houdt hij wel veel meer tijd en energie over voor zijn eigen behoeften. Uiteindelijk zal blijken of men alleen maar van hem hield omdat hij zoveel over had voor hem of haar, of dat het luiheid was. In de praktijk blijkt dat het meestal een angstgedachte was die hem al die tijd aan het rennen hield om maar van alles en nog wat voor anderen te doen. Om dit uit te zoeken en te ervaren is in de ogen van personen met dergelijke tekens eerder een gok dan een 'weet'. Alleen degenen met lef en behoefte aan waarheid zullen het antwoord hierop kunnen vinden. Leerproces Mensen met een zwakke rug dienen zich een andere tilhouding aan te leren. Veel mensen tillen zware objecten in de meeste gevallen niet correct op waardoor ze zich (soms ernstig) kunnen vertillen. Elke (ortho-)manipulator heeft een boekje met de juiste tiltechnieken. Altijd de rug recht houden, door je knieën gaan en het zware voorwerp zo dicht mogelijk tegen je lichaam aandrukken. is het advies. Rugklachten zijn meestal het gevolg van een teveel aan spierbelasting en/of spanningen. Vaak worden verantwoordelijkheden van anderen op de rug genomen. Dikwijls zien we dat iemand niet voldoende in staat is op een snelle en goede manier activiteiten voor zichzelf te verrichten, waarmee hij] zijn leven een goede kwaliteit en voldoende bescherming tegen van buiten afkomend onheil e.d. kan geven. Wanneer dan iemand anders uit zijn omgeving moeite heeft om dat geworstel aan te zien, heeft hij de neiging het probleem van de ander over te nemen. Het gevoel dat hij het wel even zal regelen, maakt dat hij het levenspakketje van anderen in zijn eigen rugzak stopt en daarmee ook de verantwoording voor de levensloop van die personen. Nog vervelender wordt het wanneer iets niet (geheel) goed gegaan is, waardoor de 'geholpene' hem dit verwijt. Op zo'n moment kan ineens de moe(deloos)heid toeslaan en voelt hij pas hoe vervelend het eigenlijk was om die klus op z'n nek te hebben genomen. Hij had het immers al zo druk met het regelen van zijn eigen leven. De rug staat onder invloed van de planeet Saturnus. Deze planeet is de vormgever van de materie en wil daar zeer verantwoordelijk mee omgaan. Saturnus is ook de begrenzer en de remmer. Niet om te pesten, maar om te laten zien dat de bekende deuren dicht zijn en dat er nu andere deuren openstaan die naar de eigen innerlijke waarheid leiden. De ziekte van Bechterew is hier een voorbeeld van. Deze aandoening heeft diverse vervormingen van de wervels tot gevolg. De rug wordt gaandeweg steeds stijver en verliest langzaam maar zeker meer en meer van zijn flexibiliteit. Uiteraard is dit de spiegel van het innerlijk van de persoon die hieraan lijdt. Hijzelf verliest eveneens zijn flexibiliteit ergens in. Meestal is het probleem terug te vinden in het star willen blijven volhouden in een gedachtepatroon, terwijl dit patroon voor zijn ziel geen enkele groei kan bewerkstelligen. Het is juist deze starheid van kijken en oordelen die hem de das omdoet. De gehanteerde visie kan weliswaar zijn voordelen hebben geleverd, maar op een gegeven moment houdt zoiets op. Het hele leven is veranderlijk en aan veranderingen onderhevig. Het niet meestromen met deze veranderingen zorgt er op den duur voor dat de ziel zich steeds meer beklemd begint te voelen en deze signalen door wil geven aan het lichaam. Het lichaam heeft dan als laatste redmiddel nog de mogelijkheid over de wervelkolom vast te zetten, zodat de persoon in de gelegenheid wordt gebracht deze verschijnselen te onderzoeken en te verbinden met zijn eigen innerlijk. Hij staat te vast
achter deze denkbeelden en overtuigingen en kan niet flexibel en open (genoeg) tegenover andere denkbeelden staan. Het doel van het lichaam zal altijd zijn dat de persoon los kan komen van zijn verstar(ren)de denkbeelden, zodat zijn ziel weer de beschikbare ruimte krijgt om zich verder te ontwikkelen. Het lichaam probeert dus door het produceren van rugklachten enerzijds de mens te behoeden steeds in de valkuil te stappen om het leven van iemand anders erbij te nemen, naast de eigen, persoonlijke activiteiten die alleen voor hem van belang zijn. Deze extra activiteiten en verantwoordelijkheden zijn feitelijk een overdosis van spanningen. Zijn ziel wil hem vertellen dat deze verantwoording helemaal niet voor hem bedoeld is, alleen maar voor de persoon zelf die met deze worstelingen geconfronteerd is geworden in zijn leven. leder mens dient immers te leren zo goed mogelijk voor zichzelf te zorgen. Maar deze les is hem nog niet duidelijk (genoeg) en zolang dat zo is, zullen rugklachten hem blijven ^plagen' als bescher¬ming tegen zichzelf en tegen zijn eigen keuzes. Anderzijds dient hij zich niet ineens te overbelasten met activiteiten die voor dat moment als teveel voelen. Deze zouden beter uitgespreid kunnen worden in de tijd. Een deel kan vandaag gedaan geworden en de rest morgen. Toch blijft het een feit dat als de persoon ineens teveel wil doen, dit gegeven ook in zijn emotionele belevingswereld voorkomt. Ondanks het feit dat hij bijvoorbeeld aan zijn eigen werk al zijn handen vol kan hebben, zou hij evengoed in geval van ziekte ook de grote stapel werkzaamheden van die ander erbij willen nemen. Als laatste waarschuwing willen rugklachten de mens ervoor behoeden om te star te blijven staan achter denkbeelden die niet (meer) groeizaam zijn voor de ontwikkeling van zijn ziel. 15.2 NEK EN SCHOUDERS Inleiding De zone van de schouders en de nek vinden we in de rechter iris tussen 10.00 en 10.30 uur en in de linker iris tussen 1.30 en 2.00 uur. Vanaf het moment dat de mens rechtop is gaan lopen, wordt hij belast met het zware gewicht van zijn hoofd dat hij op zijn schouders draagt. Misschien is het iemand al eens opgevallen hoe zwaar een hoofd eigenlijk kan zijn, vooral wanneer er ook nog eens een hoop spanning in zit. Dit heeft onherroepelijk zijn invloed op de nek- en halswervels, die op den duur scheef kunnen gaan staan. Dat het hoofd zwaar is, kunnen we merken aan de vele keren dat we ons hoofd met onze handen ondersteunen, bijvoorbeeld tijdens moeilijke studieopgaven, tijdens ziek voelen of tijdens het zoeken naar een oplossing voor een vervelend probleem. Als jijzelf al moe bent, hoe moe moeten dan wel niet je nek en schouders zijn? Sporen van artritis kunnen in de bovenste wervels voorkomen en tussenwervelschijven kunnen steeds dunner worden door constante zware lasten en spanningen. Een ongeluk met als gevolg een zweepslag, kan de structuur en functie van deze gebieden tijdelijk of zelfs permanent beschadigen. De nek verraadt heel gemakkelijk de spanningen die in het lichaam zitten, misschien wel beter dan andere organen. In onze Nederlandse taal vinden we er een aantal spreekwoorden over, zoals: hardnekkigheid, stijfkoppig zijn, weigeren om het hoofd te buigen, het hoofd laten hangen, enz. Iemand met een flexibele nek heeft meestal een redelijk zorgeloos hoofd. Een persoon met een vaak stijve nek kan zich bij wijze van spreken al een tijdje het hoofd ergens over breken. Een zware lading van de dag kan van ons afvloeien als we ontspannen zitten in een stoel met een lange rugleuning, bijvoorbeeld bij het televisie kijken. Daarbij kunnen we zodanig naar achteren leunen, dat het hoofd- en nekgebied goed ondersteund worden. We gaan tegenwoordig zo makkelijk akkoord met opmerkingen van anderen als: "maak je niet druk, het is de leeftijd", of "ik ben niet meer zo beweeglijk als vroeger" en nog meer van dergelijke uitspraken. De omgeving vindt dan zoiets snel een gezeur dat nu maar eens over moet zijn, maar in feite dienen we deze kwalen helemaal niet te accepteren! Daarmee teken je bij voorbaat al je Vonnis'. Bij het ouder-worden is het eigenlijk niet 'normaal' dat we kwalen krijgen; zulke problemen hoeven beslist niet bij het ouder-worden te horen. Wel wijzer worden hoort erbij en als we wijzer geworden zijn van onze leef(tijd)gewoonten en gedragsconditioneringen kunnen we onze kwalen ook veel effectiever aanpakken en helen. Ze hoeven sowieso niet steeds maar te leiden tot pijnlijke aangelegenheden in het leven. Slijtage van het lichaam bij het ouder-worden is echter wel heel normaal, maar slijtage hoeft niet tot
pijnlijke ziekteprocessen uit te groeien. Deze symptomen zijn meestal het gevolg van het onbewust en onbekend zijn van diverse zaken in het leven van de persoon zelf, waardoor hij niet spontaan mee kan drijven met datgene wat er is op dat moment. Veel mensen hebben versleten wervels, slijtage in de knieën of in de heupen, maar niet iedereen hoeft daar pijnen bij te ervaren. Op röntgenfoto’s zijn regelmatig allerlei slijtageplekken waarneembaar, zelfs bij jongere mensen van voor de 50 jaar. Het is interessant om te onderzoeken hoe het komt dat er na verloop van tijd toch pijn ontstaat en of dit een relatie heeft met innerlijke pijnen die zich op een gegeven moment ook heel letterlijk kunnen gaan manifesteren in het lichaam. Reflexgebieden Het oor kan door een scheve wervelstand worden beïnvloed. Klachten als suizende oren of duizeligheden kunnen daarbij veel voorkomen, evenals infecties, afscheiding en gehoorverlies. Erg jonge kinderen kunnen oorinfecties krijgen als ze leren rechtop te staan en te lopen. Een wervelafwijking boven in de ruggengraat levert in de meeste gevallen ook een afwijking op in de lagere wervelgebieden, vooral in het bekkengebied. Dit is namelijk het tegenoverliggende reflexgebied. Een scheefstaande rug blijft toch behoefte hebben om steun te ondervinden van de overige wervels. Daarom gaat in veel gevallen elders in de wervelkolom eveneens een scheefstand ontstaan om de te grote druk in het andere deel mede te kunnen helpen dragen en verspreiden. Door deze uitwisseling hoeft dit niet snel tot functieverlies van de rug en schouders te leiden. Ontspanning creëren is daarom zeer essentieel. Teveel op je nek en schouders nemen aan verantwoordelijkheden van anderen, in het ergste geval tot het bemoeizieke aan toe, veroorzaakt een grote onrust in het bekkengebied dat als een schaal allerlei spanningen in zich kan herbergen. Het bekken zal zich daartegen gaan verzetten door klachten op te roepen. Maar ook wanneer de persoon zelf zijn eigen emotionele spanningen maar moeilijk kan verwerken, kan dit aanleiding zijn voor het scheef trekken van het bekken. De persoon heeft misschien niet meer de moed om er nogmaals zijn schouders onder te zetten en laat het hoofd van ellende hangen. Iristekens Wanneer de schouders te lang overactief geweest zijn, kunnen gemakkelijk witte radiairen ontstaan. Ontspanning kan deze verwitting na verloop van tijd weer doen verdwijnen. Het bewust worden van de zaken die op zijn nek geschoven zijn, ofwel door hemzelf, ofwel door anderen, kan eveneens aanleiding zijn tot het veranderen van de leefwijze van de persoon. Daarmee vermindert hij de innerlijke druk in hemzelf, dat door zijn nek en schouders werd vertaald in stijfheid, pijn en/of scheefstand. Een andere mogelijkheid voor verwitting in dit gebied is wanneer iemand een ongeluk heeft gehad waarbij een whiplash is ontstaan. Daardoor zijn weefsels verrekt en is op sommige plaatsen schade ontstaan. Urinezuur pigment toont, naast de mogelijkheid van artritisklachten, een schrijnend verdriet. De persoon doet van alles voor iemand waar hij om geeft, maar voelt zich in al zijn activiteiten niet (genoeg) door die ander gezien worden, door welke omstandigheden dan ook. Pancreastekens laten het proces zien waarin hij kan leren meer voor zichzelf de handen uit de mouwen te steken, dan voor iemand die hij regelmatig 'naar de ogen' kijkt. Of de ander hem daarna wel de warmte of de waardering kan en wil geven voor wat hij gedaan heeft, is echter steeds de vraag. In zijn beleving komt het daar maar weinig van en voelt hij zich dikwijls eenzaam in de relatie staan, onbeantwoord in zijn pogingen om te laten zien hoeveel hij van die ander houdt. Daarmee is zijn afhankelijkheid alleen maar aan het groeien in plaats van dat hij al zijn aandacht kan leren richten om zichzelf al die aandacht en warmte te geven die hij zo gemakkelijk aan de ander wegschenkt. Hoe langer hij met deze dingen doorgaat, hoe langer hij zichzelf ook in eenzaamheid blijft plaatsen: zijn verlangens worden toch niet bevredigd. Misschien is het nu wel tijd geworden om te kijken naar de haalbaarheid van zijn doelstellingen. Of misschien dient hij in te zien dat hij niet met minder tevreden hoeft te zijn. Soms zien we oranje-rood maagpigment uit de maagzone naar het schoudergebied toestromen. Er is dan een vergiftiging ontstaan in de maag van voornamelijk koffie, chocolade en/of drugs. De opgestapelde gifstoffen kunnen in het nek-schoudergebied tot uitvalsverschijnselen van zenuwen en uiteindelijk zelfs verlammingen leiden.
In geval van solaarstralen hebben we te maken met een oververmoeidheid van het desbetreffende gebied. De persoon heeft zichzelf zo uitgeput met het nemen van allerlei zware taken en/of verantwoordelijkheden, dat zijn nek en schouders deze ladingen verder weigeren te dragen. Ze staken hun functies, omdat anders de persoon door blijft gaan in deze voor hem verkeerde en ziekmakende investeringsbehoefte. Leerproces Veel mensen hebben de neiging teveel op hun nek te nemen. Daarmee overbelasten ze zich dikwijls onnodig. Ze willen hun wensen en behoeften sneller realiseren dan nodig is, naast het feit dat ze net ook nog zo perfect mogelijk willen hebben. Het maakt niet altijd uit of ze dit nu voor anderen doen, of voor zichzelf. Voor anderen kunnen ze evenzo overactief zijn. Wat betreft het dragen van verantwoordelijkheden is het zo dat niet iedereen een goede inschatting van zichzelf kan maken. Soms neemt iemand uit overmoed aan dat hij het allemaal wel op kan brengen, maar later moet hij dan bekennen dat het "eigenlijk toch wel wat teveel" was voor hem. Wanneer iemand zich teveel schaamt, heeft hij de behoefte zijn hoofd tussen zijn schouders te verbergen. Hij heeft dan duidelijk moeite met het dragen van deze emotionele spanning en zou feitelijk het liefst van de aardbodem willen verdwijnen, als je het hem vraagt. Een bepaald probleem kan je wel eens het gevoel geven dat het je nek breekt. Toch zal het blijven vragen om een oplossing. Als dat echter niet snel genoeg lukt, kunnen de spanningen hiervan je een stijve nek bezorgen. Hierdoor word je belemmerd om nog teveel om je heen te kijken naar andere zaken die je ervan af kunnen brengen. Om je hoofd bij het thema te houden, kan het lichaam je op deze manier stimuleren. Een andere oorzaak die ik wel eens waargenomen heb bij mensen, is wanneer ze de neiging hebben anderen met de nek aan te kijken. Zij voelen zichzelf duidelijk meer dan de persoon tegenover zich. Deze wordt dikwijls met minachting bekeken, waarna een stroom van oordelen volgt, wel of niet uitgesproken. Een dergelijke vorm van omgang met elkaar is niet alleen pijnlijk voor degene die als minderwaardig wordt beschouwd, maar uiteindelijk ook voor degene die minacht. Daar dit gedrag de zielegroei van de oordelende persoon belemmert, zal zijn lijf hiertegen in opstand komen. De vorm van de schouders kan tonen hoe je basis van je handelingen is. Heb je smalle en/of afhangende schouders, dan kan daar niet veel op rusten, zoals verantwoordelijkheden en activiteiten. Daarnaast is het een teken dat je jezelf kunt aanleren om langzaamaan mee te draaien met de algemene verantwoordelijkheden, zonder dat anderen steeds gedwongen zijn om meer te dragen zolang jij het nog niet kunt, Onnodig anderen opzadelen met deze verantwoordelijkheden en activiteiten kan voorkomen worden door jezelf te trainen deze stap voor stap ook op eigen kracht uit te gaan voeren. Daarbij dien je jezelf niet te overdoseren. Het mag niet ten koste gaan van iets of iemand anders, of jouzelf! Loop je voorovergebogen, dan staan je schouders ook teveel naar voren. Ben je nu werkelijk zo vooruitstrevend dat je sneller wilt gaan dan anderen? Wil je misschien om een of andere reden je kwetsbare voorkant beschermen? Of dreig je te bezwijken onder de last van alle zware taken die op je schouders liggen? Aan jou de keus of je dit zo wilt laten gaan, of dat je jezelf wilt ontlasten van de niet zo noodzakelijke taken die in principe ook makkelijk door anderen gedaan kunnen worden. Je hoeft ten slotte niet altijd degene te zijn die overal zijn schouders onder zet. Jezelf durven ontlasten is een teken van innerlijke kracht, standvastigheid en vooruitstrevendheid. Probeer alleen wel steeds in evenwicht te blijven met je beschikbare energie en datgene wat dient te gebeuren. Je kunt ook wel eens teveel je nek uitsteken voor een ander. Ook dat kan op den duur z'n gevolgen gaan krijgen. Een chronische behoefte hebben aan schouderklopjes van je omgeving kan eveneens spanningen neerleggen in de schouders. Het is eigenlijk niet van belang welke personen in je omgeving die schouderklopjes uitdelen. Je dient te leren jezelf te waarderen voor wat je hebt gedaan en wat je hebt kunnen doen tot nu toe, zonder dat je jezelf overlaadt met kritiek. Zelfkritiek is funest. Het knijpt je energie af en je leven voelt er helemaal niet fijn door. Krijg je echter in de gaten dat er feitelijk niets in het leven is waar je kritiek op hoeft te hebben, en je hebt door dat je niets anders doet dan je best om van het leven te leren, dan wordt het een stuk gezelliger binnenin je. Je kunt dan vrijuit genieten van alles wat er is. Komt het vandaag niet tot een bevredigende oplossing? Nou, dan komt het binnenkort wel. Wees tevreden met wat je bent, hoe je bent en wie je bent. Pas als je dat kunt tonen in je gedrag, dan steek je met kop en schouders boven anderen uit. 16 BUIK- EN BEKKEN GEBIED
Inleiding De plaats van het buik- en bekkengebied in de irissen vinden we rond 6.30 uur in het rechter oog en in de linker iris rond 5.30 uur. Een van de moeilijkste en meest complexe zones is de lage buikholte en het bekkengebied met hun 'inhoud'. Voor een goede diagnose dienen we goed zijn onderlegd. Bij een leek kunnen gemakkelijk verontrustende opmerkingen ontstaan door verkeerde gevolgtrekkingen. Veel mensen kunnen namelijk zich zo snel ongerust maken voor zaken als kanker, dus dat thema dient vermeden te worden. De buik is immers een plaats waar kanker het meest in voorkomt. Daarom kunnen we de patiënt beter doorverwijzen naar een specialist dan er zelf een etiket aan plakken. Waneer de bottenstructuur als frame' goed stevig is, zal de spiertonus meestal ook krachtig genoeg zijn om de binnen liggende organen in hun oorspronkelijke posities te houden. Wordt de wervelkolom nogal (over-)belast, of is er sprake van een lage spiertonus, dan kunnen de buik- en bekkenorganen zakken, verkeerd liggen en/of aan elkaar kleven. Veel mensen zijn zich onvoldoende bewust zijn van hun onderste lichaamshelft. Ze weten vaak niet eens waar hun maag zit en wijzen dan onder hun navel als er 'maag' klachten zijn. In zo'n geval zullen ze de achtergronden van deze klachten ook niet makkelijk begrijpen. Reflexgebieden Veel organen zitten erg dicht op elkaar en kunnen elkaar dan ook in al hun processen beïnvloeden. Reflexen gaan heen en weer, zoals pijnen en krampen; maar ook overladingen van afvalstoffen komen in de naastliggende organen terecht soms zelfs in organen die als tegenovergestelde zones van dit gebied in de topografiekaart van de iris liggen. We starten met de blaas, wat in verbinding staat met de stuit. Een stuit die iets mankeert, kan een blaasontsteking veroorzaken, soms zelfs een blaasverzakking. De emotionele vertaling hiervan kunnen we terugvinden in het hoofdstuk over de blaas. Wanneer we kijken naar het reflexgebied dat er tegenover ligt, komen we uit in de medulla- en middenoorzone. Blaasontstekingen kunnen verlicht worden door beter te luisteren naar de allang bestaande lichaamssignalen die de blaas al een tijdje aan het afvoeren is. Uiteraard kunnen ook pijnlijke boodschappen leiden tot het ontladen van de blaas. Wanneer zo'n boodschap of een zwaar emotionele gebeurtenis de persoon tot tranen toe beweegt, zal hij vaak merken dat hij kort daarna naar het toilet moet. Tranen geven eveneens een ontlading van afvalstoffen, inclusief spanningsenergieën, net als urine. In een onderzoek is gebleken dat bij elke soort emotie een eigen fysiologische samenstelling van traanvocht plaats vindt. De fysiologische samenstelling van tranen bij een rouwproces is anders dan bij verdriet uit woede, of uit machteloosheid, of bij de gewone 'krokodillentranen'. Bij urine komen we dit fenomeen dus ook tegen. De aangrenzende zones zijn de prostaat en de penis als mannelijke organen, of de uterus en de vagina als vrouwelijke organen. We hebben vast wel eens gehoord van blaasontste¬kingen bij de vrouw tijdens de eerste huwelijksweken. Zie ook het hoofdstuk over de blaas. Bij mannen kan een voile blaas vaak een erectie veroorzaken en vraagt om ontlading. Bij veel personen ligt seksuele spanning opgeslagen in het bekkengebied. Daar is te weinig doorstroming actief. Hierbij gaat het om energieën die seksueel niet getransformeerd zijn, bijvoorbeeld als het gaat om de aandrang tot seksualiteit. of de verkramping van het niet wensen, of het teleurgesteld zijn in de eigen seksualiteitsbeleving. Een hormonale disbalans in de menstruatiecyclus kan in de tegenoverliggende zone, de hypofyse, aanleiding geven tot hoofdpijnen. Andersom geldt echter evenzo. Wanneer de hypofyse om wat voor reden ook niet correct meer functioneert, kan dit weer aanleiding zijn voor klachten in de geslachtsorganen, in welke vorm dan ook. De persoon heeft dan meestal langdurig last van onrust, wat als spanningsveld in haar buik en bekken wordt gedeponeerd. We gaan nog even verder in de buikholte kijken en vinden de buikwand en peritoneum met daarnaast, alleen in de rechter iris zichtbaar, de appendix. Hier kunnen nogal eens wat problemen uit voortkomen zoals hoofdpijnen, misselijkheid, buikkrampen, pijnen, ontstekingen en vorming van vlekjes. In veel gevallen is een duidelijke blindedarmontsteking niet aanwezig, maar wel een chronisch hevige irritatie die of door verkeerde voeding is veroorzaakt, of door ziekteverwekkers die eigenlijk een
afvalstoffenbasis nodig hebben om te kunnen existeren! Deze oorzaken hebben meestal alleen maar gevolgen wanneer de per¬soon psychisch ergens onder lijdt. Uitleg hierover is beschreven in de aparte hoofdstukken over deze organen. Tegenover de appendix ligt de bloeddrukzone, met andere woorden: de bloeddruk kan dalen of stijgen ten gevolge van een appendixtrauma. Door veel rauwkost en rauwe producten te eten wordt de werking van de appendix versterkt. Überhaupt is onze te sterk geraffineerde voeding de hoofdoorzaak van een slechte darmwerking en gezondheid. Meer hierover is beschreven in de boeken van diverse natuurartsen die ernstige zieke mensen behandel(d)en en voedingsspecialisten over de hele wereld die zich verdiept hebben in natuurlijke voeding. Iristekens In deze gebieden kunnen witte tekens signalen zijn van infecties of vervelende irritaties, die zowel bij mannen als bij vrouwen actief kunnen zijn (geworden). Neem dan eens de seksuele activiteit onder de loep, of het gebrek eraan, zodat er gerichter aan gewerkt kan worden. Veel mensen vluchten liever weg voor de werkelijke achtergronden van hun klachten. Ze hopen dat deze vanzelf over zullen gaan, terwijl anderen elke medische behandeling zullen aangrijpen die voor hun symptomen beschikbaar zijn. Het is steeds moeilijk om de werkelijke oorzaken op te sporen en te behandelen. Weer anderen, helaas ook artsen, adviseren dat "je er maar mee moet leren leven", een in mijn ogen zeer ongezonde uitspraak. Het is gezonder om geen enkele klacht of symptoom te accepteren als iets waar we maar mee moeten leren leven, alsof deze als 'normaal' bij het leven zouden behoren. Accepteer ze niet als normaal! Veel vrouwen zeggen laconiek dat het maar een blaasontsteking is vanwege de 'pil\ of een heftige afscheiding vanwege een curettage; ze nemen deze klachten aan als hun levenslot. Dat is volkomen onnodig. Ze gaan daarbij voorbij aan de dieper liggende informatie die van belang is voor het verder ontwikkelen van hun bewustzijn. Witte, soms dikke draden op deze zone indiceren ook dikwijls verklevingen die kunnen optreden na een operatieve ingreep of na een ontstekingsproces. Daarbij kan zelfs de naastliggende organen bij de verklevingen worden betrokken. We dienen ons ervan bewust te zijn dat de aanwezigheid van tumoren, gezwellen, cysten e.d. in de irissen niet te zien is, echter wel de aanleg of mogelijkheid daartoe en de schades die hier een gevolg van zijn als ze eenmaal het normale weefsel overwoekeren. Bijvoorbeeld rode klaverthee kan (de vorming van) sommige cysten behandelen en helpen voorkomen. Een roestbruine vlek op de zones van de geslachtsorganen toont bij veel vrouwen hun jarenlange pilgebruik Dit bevestigt mijn persoonlijke aversie ertegen, omdat de 'pil het hormoonsysteem uit balans brengt door bepaalde functies (bijna) stil te leggen: het werk wordt immers gedaan door een hormoontablet. Elk lui geworden orgaan verliest daardoor voor een (groot) deel zijn basisenergie en zijn flexibiliteit, zodat afvalstoffen makkelijker daarin opgeslagen kunnen worden. Uiteindelijk wordt er in de iris pigment gevormd, van gelig naar bruin toe, naar gelang de duur van dit 'medicijn'-gebruik. Vanuit deze situatie kan in de menopauze een klachtenbeeld ontstaan dat inmiddels overbekend is geworden: langere vloeiingsproblemen, hoofdpijnen, gewichtsveranderingen, vochtopslag in het buiken bekkengebied en de benen, emotionele ontladingen, depressies, enz. Daarnaast kan de schildklier veranderen van functie, wat bovendien al gemerkt wordt wanneer gevoelige vrouwen voor het eerst de 'pil' slikken: ze houden meer vocht vast en ze worden dikker. Hun gevoels- en seksleven raakt daardoor dikwijls aan vervelende veranderingen onderhevig, vanwege de malaisegevoelens die zijn ontstaan. Ook ziekteverwekkers kunnen een bruine vlek of veeg op deze zone veroorzaken, naast draadveranderingen. Daar gaat in deze gebieden meestal een lage energiehuishouding aan vooraf, veroorzaakt door emotionele spanningsvelden op seksueel vlak. Deze zijn afkomstig van een onvoldoende verwerkt bewustwordingsproces met betrekking tot dit thema. Overigens komen parasieten alleen in het lichaam voor als de persoon het gevoel heeft dat anderen ook op hem parasiteren, bewust of onbewust. Al eerder hebben we het onderwerp 'angst' al besproken en ook hoe het hoofd-lichaams-mechanisme
te werk gaat. Emotionele storingen kunnen in de iris zichtbaar worden, bijvoorbeeld wanneer bij een vrouw een abortus gepleegd is waar zij zich later schuldig over is gaan voelen: dan kan een zwarte crypte zichtbaar zijn in de iris, alsof een deel van haar eigen lichaam is weggehaald! Leerproces Het buik- en bekken gebied is een opslagplaats voor vele organen. Praktisch gezien is het een soort schaal, waarin vele soorten emoties voor diepere verwerking in aanmerking komen. Het gevoel zetelt in de buik, waarbij vooral de darmen een hele grote plaats innemen, met andere woorden: het verwerkings- of verteringssysteem. Mensen die bovenmatig onrustig zijn, zijn zich er niet wezenlijk van bewust dat bepaalde zaken nu eenmaal tijd nodig hebben. Doordat zij zichzelf opjagen om het bestaande probleem direct op te pakken, in plaats van deze een tijd met rust te laten, leggen zij als het ware onrust neer binnen de oorspronkelijke energiefrequentie van het bekkengebied. Deze energieën kunnen verstoringen opleveren in het spijsverteringsritme. Ook heb ik regelmatig waargenomen dat personen moedeloos zijn geworden. Deze moedeloosheid heeft zich in het bekken gemanifesteerd. Zij hebben al zo lang moeten wachten op een verwachtingsbeeld wat nog niet in een vorm in hun leven is verschenen en zijn daar teleurgesteld onder geworden. Zij willen dan met veel wilskracht deze zaken vereenvoudigen in het NU en stellen zichzelf tevreden met een mindere kwaliteit van datgene wat ze zo graag als wens gerealiseerd willen zien. Daarbij beseffen ze niet dat wat zich nog niet mag openbaren in het NU, geduld van hen vraagt door langer af te wachten. Bepaalde zaken dienen dikwijls eerst te 'rijpen' alvorens het van dienst kan zijn voor de persoon die het betreft. Wanneer ongeduld de reden is van kwaliteitvermindering van zijn leven, omdat zaken toegelaten worden die nog niet in kwaliteit zijn gerijpt, zal hij zichzelf daarmee niet op de juiste manier voeden. Zijn wezen heeft recht op een hoge levenskwaliteit. Daarom krijgt de mens ook altijd kansen aangereikt om dit proces te kunnen voltooien. We kunnen nu eenmaal niet alles in ons leven regelen met onze wil. Het leven heeft een eigen 'doel', een eigen ritme erin en het iaat zich niet door ons manipuleren. We dienen ons dan ook rekenschap daarvan te leren geven. 17 HET BEEN Inleiding De dij, het been, de voet en de lies is een gebied dat midden door de nierzone loopt, namelijk in beide irissen op 6.00 uur. Bovenin, tegen de krauserand aan, vinden we de lies, helemaal onderin, tegen de irisrand aan, ligt de voet en in het midden van het veld de knie. Veel structurele zwaktes en gevolgen van valpartijen, ongelukken en operaties kunnen in deze iriszone voorkomen. De lies ligt meer tegen de krauserand aan. Soms zijn daar ook tekens te vinden die bijvoorbeeld vermelden dat men last gehad heeft van een liesbreuk o.i.d. De knie kan de meeste klachten ervaren die door het been worden uitgedrukt in bewegingen. Dit gewricht is gevoelig voor opslag van afvalstoffen en kan daarom allerlei klachten ervaren. De voet is het laagste deel van het lichaam en draagt het gehele lichaamsgewicht. Een goede verzorging van de 'onderdanen' is pure noodzaak. Veel klachten kunnen daarmee, ook van het hoofd dat als reflexgebied er tegenover ligt, voorkomen en verlicht worden. Een goede verzorging is bijvoorbeeld: 1) goede schoenen die de tenen niet in een punt dwingen te gaan staan 2) regelmatig bewegen 3) blootsvoets lopen 4) in mul zand lopen, enz. Wanneer je op de hoogte bent van voetreflexologie, zul je wel begrijpen waar ik over spreek.
Reflexgebieden De heup is een aangrenzend reflexgebied. Deze is mede bij het lopen betrokken. Een afwijkende loopwijze heeft in zeer veel gevallen te maken met een gekantelde of scheefzittend bekken dat gecorrigeerd dient te worden d.m.v. bijvoorbeeld (ortho-)manuele therapie. Een veel voorkomende oorzaak op emotioneel terrein is dat de persoon zich zo onbestemd voelt in relatie tot zijn omgeving, dat hij al deze ladingen van onvrede als een soort van onrust in zijn bekken opslaat. Hij weet niet goed hoe hij in het leven kan staan en hoe hij zelf zijn levensloop het beste kan bepalen. Meegaan met anderen is niet een goede oplossing. De nieren zijn de belangrijkste orgaangebieden die het been omgeven. Urinezuren kunnen als wit beslag op het been terecht gekomen en zijn een signaal voor een gebrek aan een goede emotionele uitwisseling. Dit kan door de persoon als schrijnend verdriet worden er¬varen. Spanningsenergieën kunnen zich dan in het been opstapelen en daarmee het lopen (pijnlijk) beïnvloeden. De adrenalineafgifte, die door de bijnieren wordt bestuurd, kan ook zijn invloed uitoefenen op de benen. Wanneer na een plotselinge schrik ineens veel adrenaline door je lichaam heen stroomt, kan je ineens je benen uit je gat lopen en bijvoorbeeld vlak voordat een kind overreden wordt, het van de weg afsleuren. Adrenaline activeert de bekende "vlucht- of vechtreactie". Plotselinge angst geeft ook een shot adrenaline omdat direct gehandeld moet worden. Iristekens Artritis en artrose van de knieën en/of voeten verschijnen als witte draden, die bij verdere degeneratie een geel tot geelbruine veeg in het midden van de 6.00 uurs zone kan geven. Verwitting is een teken van overgevoeligheid, maar kan eveneens een signaal zijn voor het zich bewust worden van de betekenis van de benen. De persoon begrijpt dan dat hij op eigen benen dient te leren staan. Verwaarlozing van dit bewustwordingsproces kan tot meer klachten leiden en een verandering van de pigmentkleur. Vooral bij de bruinige pigmenten heeft de cliënt de behoefte aan vaker zitten: teveel afvalstoffen in de aderen maken het lopen namelijk pijnlijker en vermoeiender. Hierbij is de term 'etalagebenen' wel bekend: eerst een stukje lopen, dan weer stil staan en om zich heen kijken om niet de indruk te wekken dat hij iets aan zijn benen mankeert. Innerlijke boosheid voor bijvoorbeeld het feit dat hij zijn benen uit z'n gat loopt voor anderen en daar geen of voldoende waardering voor terug krijgen, kan aanleiding zijn voor deze pigmentatie. Hij reageert dan geïrriteerd op anderen om zijn innerlijke spanningen te lozen. Een enkele keer kunnen we ook een lacune waarnemen op dit veld. Dit teken symboliseert de innerlijke behoefte van de persoon om zich te verdiepen in hoe hij zijn levensloop kan bepalen in samenzijn met mensen waar hij om geeft. Steeds wordt het verhaal van de nieren, waarin de nadruk gelegd wordt op het ontwikkelen van een evenwichtig 'Wij'-gevoel met elkaar, betrokken bij de tekens op de beenzone. Veel dient hij nog te ontdekken en in het daglicht, oftewel zijn bewustzijn, te plaatsen. Op deze wijze kan hij het helder krijgen hoe hij voor zichzelf het best aan deze levensuitdaging kan voldoen, zonder zichzelf te benadelen, maar ook zonder een ander te benadelen. Natuurlijk zal hij dat nooit opzettelijk doen, want hij weet gewoon nog niet goed hoe de uitwerking zal zijn van zijn doen en laten in relatie tot de ander. Een lipoidring neemt een heel stuk van de irisrand in beslag. Soms komt hij alleen bovenin voor, soms alleen onderin; soms zowel bovenin als onderin. In de onderste helft van de iris laat het zijn invloed niet alleen zien op de nieren, maar ook op het been. Dit teken geeft aan dat de persoon een muur om zichzelf heen getrokken heeft. Hij wenst geen inmenging (meer) van de buitenwereld, om verschillende redenen, zoals: 1) Hij heeft het gevoel dat de ander hem het liefst door de knieën wil zien gaan. Dat kan ertoe leiden dat hij voor van alles en nog wat opspringt om de ander tegemoet te komen aan diens wensen of verlangens. Eigenlijk had hij hier allang geen zin meer in, maar ja, hij (en de ander) is dat nu al zo veel jaar van hem gewend. Hiermee is hij langdurig voorbij gegaan aan zijn eigen innerlijke behoeften. Stijfheid en pijn kunnen hem dan nu beletten voor deze continue zelfverwaarlozing.
2) Het kan ook zijn dat hij zelf nergens voor door de knieën wil gaan, voor niets en niemand. Een dergelijke houding kan bij de persoon een onflexibele instelling intact houden en daardoor egoïstische trekken vertonen die niet voedend zijn voor zowel hemzelf als voor zijn omgeving. Deze onbuigzaamheid kan verstarring in de kniegewrichten geven. Wanneer deze ring over de onderste helft van de iris te zien is, wordt de bloedcirculatie bemoeilijkt door vettige afvalresten die aan de wanden van de arteriën gekleefd zitten. De beste remedie hiertegen is beweging, al doet het in het begin nog zoveel pijn! En natuurlijk dient men te letten op een goed dieet. waarbij verzadigde vetten worden vermeden. Daarbij dient men ook de genotmiddelen koffie en alcohol te vermijden, omdat deze producten de lever te sterk overbelasten. Hoe meer de lever hiermee overbelast wordt, hoe sterker de vorming van deze ring wordt! Leerproces De benen bepalen de levensloop van de persoon. Het is de keuze van hemzelf in welke richting hij zijn weg uitstippelt. Soms wordt hij door omstandigheden gedwongen een bepaalde richting in te gaan, maar het ligt aan hemzelf of hij fier overeind kan blijven, of dat hij als een gebroken man sloffend en onzeker zijn weg vervolgt. In de manier waarop iemand loopt kan je goed zien of hij zeker is van zichzelf, of hij ergens gebukt onder gaat, of hij een nonchalant karakter heeft en of hij emoties in zich heeft opgekropt. Daarbij zie ik mensen nog wel eens woedend een steentje weg schoppen om hun agressie erop af te reageren. Soms kan iemand ook wel eens lang z'n poot stijfhouden, omdat hij geen zin heeft zijn overtuiging te laten varen. Of omdat hij voelt dat wat hij gezegd heeft, voor hem belangrijk is en wat hij niet door een ander weg wil laten kletsen. Deze laatste vorm is natuurlijk niet beschadigend voor zijn zielsontwikkeling. Oude filosofieën en gedachtebeelden die geen waarde meer kennen, zullen door deze houding gevolgen gaan krijgen. Zijn ziel wordt in de nodige ontwikkeling hiermee geremd, terwijl die steeds om verse ideeën vraagt. Hoe staan we op deze aarde? Hoe staan we voor onze eigen ideeën en filosofieën? Staan we ook voldoende krachtig achter onze eigen beslissingen? Durven we en willen we wel onze benen uit ons gat lopen voor wat wij essentieel vinden? Durven we zelfstandig genoeg te leven, ook al kan dit consequenties hebben voor bepaalde dingen die we al zo'n tijd prettig vinden? Durven we ook alleen te staan wanneer het erop aan komt en wanneer het nodig is voor onze zielsontwikkeling, of blijven we liever aan een ander hangen, zodat we niet die nare eenzaamheid hoeven te voelen? Juist in eenzaamheidsmomenten kan de mens leren echt op zichzelf te staan. In die momenten kan hij niet worden afgeleid van wat anderen vinden en wat ze doen. Hij kan dan eindelijk zien wat hijzelf zou willen doen, wat zijn behoeften zijn en wat zijn noden zijn. Daar kan hij zijn levensloop mee richten en zijn weg mee bepalen. Loop je eigen weg en sla je eigen richtingen in. Niet omdat een ander dat belangrijk vindt of anders zou willen, maar omdat jij het belangrijk vindt. Hoe meer je op eigen benen kunt staan, hoe beter je kunt investeren in de relatie met een ander, want je hebt dan geleerd en ervaren wat wezenlijk belangrijk is voor het onderhouden van een warme relatie. Niet alleen het 'ik' is belangrijk, net zo min als alleen het 'jij'. Het investeren in jezelf, in je eigen wereld van wensen, verlangens en noden is belangrijk om je innerlijke accu weer op te laden. Tenslotte ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen levensgeluk. Die verantwoordelijkheid kan niemand van je overnemen. Daarom mogen we er anderen nooit voor aansprakelijk stellen wanneer zij hun leven zo hebben ingedeeld dat weinig warmte vrij komt voor jou. Dit probleem dien je zelf op te lossen. Vandaar ook dat je door dit veel voorkomende probleem kunt leren meer op eigen benen te staan, zodat uiteindelijk een gezond en evenwichtig 'Wij'-gevoel kan groeien in relatie met de ander. 18 DE URINEWEGEN De urinewegen bestrijken een vrij groot gebied in de iristopografiekaarten. In het linker oog bevinden ze zich grofweg tussen 6.00 en 7.30 uur, in de rechter iris tussen 4.30 en 6.00 uur. Tegenwoordig komen in dit orgaansysteem steeds meer klachten voor. Wanneer we de onderliggende informatie van deze op elkaar afgestemde organen bekijken, zullen we ook begrijpen hoe dat komt. We zullen ze apart onder de loep nemen, zodat het duidelijk is wat elk orgaan te bieden heeft om tot bewustwording te komen op het gebied van intermenselijke relaties.
18.1 DE NIEREN Inleiding De nier en het systeem van de adrenalineafgifte zijn de gebieden die het bekken en de lagere buikorganen in de iris begrenzen. Het gehele 6.00 uurs gebied van de nieren is redelijk groot. De nierfunctie is zelf namelijk veelomvattend en verdient derhalve een groter gebied om zijn informatie in te kunnen uitdrukken. Daarom kijken we meestal in het gebied tussen 5.30 en 6.30 in beide irissen om geen belangrijke informatie over het hoofd te zien. Reflexgebieden De nier is in functie direct verbonden met de adrenalineafgifte (bijnieren). Deze hormoonfunctie wordt eveneens ondersteund door de tegenoverliggende zone, namelijk de hypofyse. Onderactiviteit in het ene kan onderactiviteit in het andere organisme veroorzaken. Traag werkende nieren die moeite hebben de grote ladingen urinezuren te verwijderen, kunnen een direct gevolg zijn van emotionele armoede en psychische kou; maar ook gelatenheid t.o.v. het leven kan ontstaan zijn, wat een nonchalance is in situaties waar men zich wel degelijk zorgen over zou mogen maken. Het been bevindt zich midden in de niersector. De zone van de lies en de adrenalineafgifte liggen aan beide kanten van het been in de iris. Hun welbevinden hangt mede van de gezondheid van het been af. Iemand die een goede emotionele uitwisseling heeft met bijvoorbeeld zijn partner, zal vaker de benen uit z'n gat willen lopen dan iemand die zich emotioneel niet geïnteresseerd voelt in iemand. Dit geldt ook andersom. Een armoedige emotionele wisselwerking waarin iemand het gevoel heeft in de kou te staan, kan ertoe bijdragen dat hij niet in beweging kan of wil komen wan¬neer de ander hem vraagt iets te doen. Er treedt dan een soort van innerlijke verlamming op. Ook de heup is natuurlijk bij het lopen betrokken. Een afwijkende loopwijze heeft in zeer veel gevallen te maken met een gekanteld of scheefzittend bekken dat gecorrigeerd dient te worden d.m.v. bijvoorbeeld (ortho-)manuele therapie. Een veel voorkomende oorzaak op emotioneel terrein is dat de persoon zich zo onbestemd voelt in relatie tot de ander om wie hij geeft, dat hij al deze ladingen van onvrede als een soort van onrust in zijn bekken opslaat. Er wordt te weinig gedeeld met de ander, zodat er nog teveel emotionele gevoelsbelevingen binnen blijven wroeten. Wanneer de persoon zijn 'ei' niet kwijt kan in de relatie, terwijl hij daar een grote behoefte aan heeft, dan veroorzaakt dit onrust. Verschillende omstandigheden kunnen een dieper contact met zijn partner beletten, of hij heeft helemaal geen partner waar hij zo naar verlangt. Dit gemis aan emotioneel contact kan aanleiding worden van dat hij zich er bijvoorbeeld in vastbijt om perse een partner te zoeken. Daardoor kan hij een levensweg inslaan die niet net gewenste effect heeft voor zijn levensgeluk. Het is immers maar de vraag of de persoon die op zijn vraag afkomt, wel de juiste persoon voor hem kan zijn. Iristekens Wanneer de nieren minder in staat zijn om alle afvalstoffen uit het lichaam te verwijderen, kunnen deze zichtbaar worden door wit pigment, waar dan ook in de irissen. De plaats waar dit pigment zich bevindt, wordt dan als vuilnisvat gebruikt. Dat kan alleen als zo'n orgaan niet voldoende basisweerstand heeft, zodat de afvalstoffen nauwelijks verzet ondervinden om binnen te dringen. In afwachting van betere tijden blijven deze gifstoffen daarin opgeslagen. Deze betere tijden kunnen bereikt worden door de nieren te ontlasten en/of te stimuleren in meer zuiveren, wat bijvoorbeeld mogelijk is door meer te drinken (geen alcohol en geen koffie), meer vochthoudende voeding tot zich te nemen en te zweten (sauna). De symbolische betekenis van dit witte pigment is schrijnend verdriet (zie hoofdstuk 4.3) en dient als verhaal gekoppeld te worden met de informatie die het orgaangebied geeft waar dit pigment zich op bevindt. Een lipoidring langs het nierveld kan een aanwijzing zijn dat de arteriën van de nieren langzaam maar zeker dichtslibben met vetdeeltjes die in de bloedbaan voorkomen. Om deze reden kunnen de nieren problemen ondervinden in het aangereikt krijgen van de nodige voedingsstoffen om zijn functies zo goed mogelijk uit te kunnen voeren.
Symbolisch hebben we te maken met een persoon die letterlijk een muur om zich heen gebouwd heeft, waarbij zijn omgeving niet meer tot hem door kan dringen. Dikwijls voelt hij zich zo teleurgesteld in de ander waar hij om gegeven heeft, dat hij niet meer bereid is om zich emotioneel in te zetten om het contact te verbeteren. Hij vindt het allemaal wel 'goed' zo. Hij redt zichzelf wel en de ander moet zichzelf ook maar zien te redden. Hij wenst niets meer in het contact te investeren en hij zal 'zijn tijd wel uitzitten'. Veel gevoelsbelevingen heeft hij niet gedeeld met de ander en daardoor zit hij met het feit dat ze nogal uit elkaar gegroeid zijn. Het lijkt alsof de verbinding verbroken is en beide personen leven hun eigen leven, al is het in hetzelfde huis en slapen ze in hetzelfde bed. Zijn onwil om niets meer aan de bestaande, onbevredigende situatie te doen, maakt dat hij zijn innerlijk nog meer afsluit voor de buitenwereld. Niet alleen de ander kan hem niet meer bereiken, maar hijzelf kan evenmin nog het contact met de diepere dimensies in zijn gevoelsleven bewust voelen en activeren. Hiermee sluit hij zijn ziel ook nog uit die feitelijk juist steeds belangrijke stimulansen doorgegeven heeft om naar een herstel van het contact met geliefde personen toe te werken. Frustratie en eigenwijsheid hebben hem doen terugtrekken van dit leerproces, zodat alle stimulansen innerlijk gesmoord worden. Zijn lichaam is bezig dit proces te vertalen in het 'smoren' en dichtslibben van zijn bloedvaten. Bij huidklachten bijvoorbeeld, maar ook in gevallen van astma of ernstige ontstekingen van slijmvliezen waar dan ook in het lichaam, wordt vaak een corticosteroïdenhandeling voorgeschreven. Deze behandeling kan voor welke klacht dan ook oorzaak zijn van een bruine pigmentatie in de (bij)nierzone. Het systeem wordt lui gemaakt door de aanvoer van extra hormonen. Op den duur nemen ze geen initiatieven meer om deze stoffen zelf aan te maken. De adrenalineafgifte is niet alleen verantwoordelijk voor verdedigingsreacties, maar ook voor de hormonale functies. Bovendien heeft het invloed op de vitamine C-behoeften: hoe meer adrenaline in het lichaam kan stromen, hoe minder vitamine C er nodig zal zijn. Andersom is adrenalinetekort verantwoordelijk voor een hogere behoefte aan vitamine C. De productie en distributie van bijnierschorshormonen door het hele lichaam wordt hiermee geregeld. Bij bruine verkleuringen in de nierzone kan de persoon ook last hebben van te grote concentraties afvalstoffen die in de urine voorkomen. De nieren zelf zullen dikwijls daar geen al te grote problemen mee hebben, maar de urinewegen en de blaas hebben gevoeliger slijmvliezen. Deze kunnen na verloop van tijd wel degelijk overgeïrriteerd raken en zelfs ontsteken. Bruin pigment laat zien dat de persoon een binnenvetter is, vooral op het gebied van geïrriteerd zijn en boos worden. Met betrekking tot de nierzone heeft dit vooral betrekking op zijn emotionele uitwisseling met mensen waar hij veel om geeft. Wat anderen doen en laten kan bij hem irritaties doen ontstaan. Die stapelt hij op, omdat hij daar niet over wil praten met de ander. Daarom stijgt de spanning in zijn gevoelswereld, maar ook in zijn lichaam. Een donkere streep of solaarstraal over deze zone wordt ook wel eens een 'egoïsme'-lijn genoemd. Alle aandacht wordt hierbij naar zichzelf toe getrokken, vaak ten koste van de ander met wie hij samenleeft. Hij is zich hiervan onvoldoende bewust, daar zijn achterstand op het gebied van omgaan met mensen waar hij van houdt, in de loop der tijden nogal groot is geworden. Om deze 'schade' in te halen, wil hij uitsluitend dingen doen die voor hemzelf bevredigend voelen. Dat anderen daardoor klem kunnen komen te zitten. vindt hij weliswaar vervelend als hij dat ontdekt maar niet urgent genoeg om zijn houding daarin te veranderen. Eerst wil hij zijn schade inhalen, daarna komt de ander pas aan bod. De solaarstraal heeft ook de betekenis van uitputting. Vooral op emotioneel terrein is dit gegeven duidelijk terug te zien. Na een lange periode van emotionele kou kunnen de nieren een vertraging ervaren in het verwijderen van afval van urinezuren. Psychologisch gezien heeft de persoon zijn innerlijk verdriet over een niet goed verlopend contact met de ander te lang voor zich gehouden. Door het te uiten en de ander deelgenoot te maken van wat hem bezeert, kan hij zowel de relatie daarmee beter op de rails krijgen, als zijn opgestapelde verdrietsgevoelens laten stromen en lozen. Dan kan er weer ruimte in hemzelf ontstaan voor ontspannen uitwisselingen. Warmte in verschillende vormen kan hierbij zeer helpend zijn. Natuurlijk dienen de urinewegen en de blaas net zoveel aandacht en verzorging te krijgen als de nieren zelf. Het hele systeem is immers van groot belang voor het uitscheiden van afval¬stoffen en het behouden van het evenwicht van diverse mineralen. Daarbij worden ook de emotionele ladingen die afkomstig zijn uit relationele problemen (het WU-gevoel) losgelaten. Mensen met veel urinezuren in de iris in de vorm van tophi hebben te weinig van zich afgebeten in moeilijke tijden. Daardoor is er te weinig adrenalineafgifte ontstaan. Meer adrenaline geeft een betere zelfverdediging en jezelf beter verdedigen levert een grotere adrenalineafgifte op. Het systeem werkt naar beide kanten toe. Lacunes tonen aan dat de persoon op het gebied van samenzijn met een ander veel informatie kan
halen door zoveel mogelijk ervaringen daarin op te doen. Omdat het gebied 'leeg' is, komt de ziel veel informatie tekort en wil deze in dit leven zoveel mogelijk vergaren. Dat gaat natuurlijk niet altijd van een leien dakje, omdat het dikwijls leidt tot schokkende ervaringen die wel eens veel verdriet kunnen geven. Maar dat is vaak onontbeerlijk voor de vorming en de ontwikkeling van zijn persoonlijkheid. Pancreastekens trekken direct een verbinding naar het alvleesklierverhaal. Bij diabetici is het bekend dat hun nieren sterk overbelast worden door deze ziekte. In de emotionele uitwisseling met iemand waar deze persoon van houdt, komt hij regelmatig zijn angst voor eenzaamheid tegen. Doordat hij het welzijn van de ander vaak belangrijker vindt dan zijn eigen welbevinden, reikt hij minder naar zijn eigen behoeften uit. Deze blijven dan ongerealiseerd liggen. Als de ander maar gelukkig is, is een denkwijze die hij heeft opgevat uit angst de ander (of iets belangrijks van de ander, zoals zijn aandacht, zijn warmte) te verliezen. Hij heeft grote moeite met het vinden van de juiste balans in warme aandacht naar zowel zichzelf toe als naar de ander. Daarbij legt hij nog een te groot accent op het JIJ' vanuit de gedachte dat hij daarmee de ander bij zich kan houden als hij van alles voor hem over heeft. Hij vergeet dat hij daarmee eigenlijk niet kan werken aan een 'WU'-gevoel, wat juist als leerproces voor hem zo belangrijk is in dit leven. Donkere vlekken in de nierzone geven aan dat de persoon (nog) geen inzicht in zijn emotionele uitwisseling met de ander heeft. Dit gegeven dient door veel, zich herhalende, conflicten op relationeel gebied uiteindelijk bewust gemaakt te worden. Deze levensuitdaging is beslist niet gemakkelijk en kan een bron zijn voor veel verdriet, maar vaak ook boosheid, verbittering en zelfs wrok (= bruin = leverpigment). Dit kan op den duur tot verdichting van deze spanningsenergieën leiden, voornamelijk wanneer de persoon niet op de juiste manier zijn gevoelens tegemoet treedt en deze verwerkt. Deze verdichte energieën kunnen in de nieren op de lange duur worden vertaald als nierstenen. Een tuberculosemiasma hoeft niet alleen zijn sporen achtergelaten te hebben in de luchtwegen, maar kan ook in de urinewegen een zwakke energie hebben gevormd. Soms kom je hele rare gevallen tegen, zoals afwijkingen in vorm van de blaas of van de nieren zelf, de aanwezigheid van 3 of zelfs 4 nieren die wel of niet allemaal zijn aangesloten op de blaas, en in een veel later stadium niercystes, om maar eens wat voorbeelden te noemen. In zulke gevallen kunnen dan allerlei soorten tekens waarneembaar zijn, samen met een vage en/of onderbroken krauserand, want dat is het signaal van een t.b.c.-miasma. Leerproces Wanneer in wezen geen goede emotionele wisselwerking met een ander mens aanwezig is in ons leven, zal zelfzucht of juist een te sterk altruïstische houding in grote mate naar voren kunnen treden. Dit heeft zijn basis in de nieren! Aangezien de nieren in paren voorkomen, net als o.a. de longen en de ovaria/testikels e.d., kunnen we een symbolische verbinding trekken naar de uitwisselingen tussen het IK en het JIJ, met als doel tot een evenwichtige samenwerking en een 'Wij'-gevoel te kunnen komen met elkaar. Inwendige organen die dus paarsgewijs voorkomen, zijn van belang voor het leren aangaan van verschillende vormen van uitwisseling met de buitenwereld. Grofweg zien we dan: longen: - communicatie middels woorden nieren: - uitwisselen van emoties gonaden: - zeer intieme en seksuele uitwisselingen. Dus wanneer weer gaan kijken naar de nierzone van iemand, nemen we zowel de lichamelijke factoren als de emotionele belevingswereld van de cliënt onder de loep met betrekking tot zijn of haar relatie met de ander. Die ander kan bijvoorbeeld zijn: de beide ouders, een boezemvriend(in), docenten, andere familieleden, en in de meeste gevallen de partner. In ieder geval draait het om mensen waar de persoon (veel) om geeft. Astrologisch gezien vallen de nieren onder het teken Weegschaal, met als heerser de planeet Venus. Het Weegschaalprincipe dient af te wegen in hoeverre de balans doorslaat naar een te egoïstische neiging, of een te altruïstische manier van reageren. In beide gevallen gaat de persoon voorbij aan het feit dat de relatie op zich een basis in zijn leven vormt om te leren een krachtig evenwicht te bewerkstelligen tussen de ander en zichzelf qua aandacht, activiteiten en liefde (=Venus). Wat betekent wezenlijk liefhebben? Wanneer hebben we onvoorwaardelijk de ander lief? Is datgene wat we doen of laten voortkomend uit die onvoorwaardelijke basis, of is het een (onbewust) product van onze angsten om bepaalde dingen te vermijden of te omzeilen? Veel te snel hebben we de neiging om te beweren dat het allemaal onzelfzuchtig is wat we doen. Wanneer we echter de moed hebben om dieper te kijken in onszelf en onze innerlijke motivaties onderzoeken, zullen we bemerken
dat het maar al te vaak draait om het omzeilen van onze eigen angsten voor zaken, waarvan we denken dat die funest zijn voor de relatie. We vullen snel iets in (voor de ander en/of voor de relatie) zonder verder onderzoek te plegen of het echt wel zo gaat als waar we bang voor zijn. Het zou veel gemakkelijker, prettiger en gelijkwaardiger zijn wanneer we onze (invullende) vermoedens uitwisselen met de ander om erachter te komen of het wel klopt wat we dachten. in de praktijk blijkt meestal hoe aanvullend juist de ideeën van de ander kunnen zijn en hoe onze invullingen de plank bijna altijd erg hebben misgeslagen. Na uitwisseling kan er dan snel gewerkt worden aan het oplossen van de aanwezige problemen. Op deze wijze is de inbreng en de investering van beide kanten even groot, even waardevol en derhalve veel meer in evenwicht. Er is geen dominante factor in de relatie actief die gebaseerd is op invullingen en niet gecheckte vermoedens. De liefde voor de ander dient in de relatie dus niet groter te zijn dan de liefde voor zichzelf. En andersom geldt eveneens dat een te grote zelfzucht aanleiding kan zijn tot het verwaarlozen van de ander binnen de relatie. Het 'WIJ'-gevoel komt daarmee sterk onder druk te staan. Wanneer het dan al zover gekomen is, wordt het ook steeds moeilijker om de weg naar de ander weer terug te vinden. De beste oplossing blijft toch altijd weer om onze innerlijke beleingswereld aan de ander kenbaar te maken. Hoe meer de ander ervan af weet, hoe beter we in gezamenlijkheid aan het herstel kunnen werken van de relatie. 18.2 DE URINEWEGEN Inleiding De urinewegen verbinden de nieren met de blaas. Hun ligging in de topografiekaarten van de irissen is grofweg te vinden tussen 6.00 en 7.30 uur in net linker oog en tussen 4.30 en 6.00 uur in het rechter oog. Omdat in deze regio ook andere organen voorkomen, dienen we in onze vraagstelling naar de cliënt toe hiermee rekening te houden. Reflexgebieden Als naastgelegen reflexgebieden gelden voornamelijk de geslachtsorganen. Infecties in de geslachtsorganen kunnen gemakkelijk ook in de urinewegen terecht komen. Een enkele keer kan het ook andersom voorkomen. Een infectie in de urinewegen kan dan oorzaak worden voor klachten in de geslachtsorganen. In zulke situaties hebben we te maken met problemen in emotionele uitwisselingen in de partnerrelatie. De verlangde (vorm van) intimiteit ontbreekt op een of andere manier en daar kan nog veel aan gedaan worden. Als men er voor wil kiezen, tenminste. Het maag-darmgebied kan op een gegeven moment zoveel afvalstoffen bevatten, dat de nieren hard aan het werk moeten om alles via de urine naar buiten te brengen. Dit gebeurt in grote concentraties. Is de concentratie te groot geworden, dan kunnen de scherp aanvoelende afvalstoffen de slijmvlieswanden van de urinewegen aantasten en irritaties scheppen. Emotioneel gezien kan de persoon grote moeite hebben zijn gevoelens goed te verwerken. Deze groeien dan, net als de afvalstoffen uit de nieren, tot grote concentraties uit. Spanningen vanuit het heiligbeen, het onderste deel van de rug, kunnen worden afgevloeid via de urinewegen, en andersom. Deze wisselwerking kunnen we bijvoorbeeld tegenkomen bij mensen die emotioneel teveel hooi op hun vork nemen, zoals bijvoorbeeld in hun pogingen om het contact met iemand te herstellen na een fikse ruzie. Iristekens De meest voorkomende tekens zijn de lacunes. Deze signalen tonen een erfelijke zwakte en daarmee een (over)gevoeligheid van deze organen. meestal voor onbekende stoffen. Dat kunnen medicamenten zijn, drugs, alcohol, koffie, maar ook andere stoffen die sterke prikkelingen kunnen geven aan de slijmvliezen, zoals kerrie, tobasco, peper e.d. De persoon staat in dit leven volkomen open voor wat er te verkennen en te leren valt op het gebied van relaties hebben. Hij is aan het onderzoeken hoe hij het beste met zijn emoties om kan gaan in relatie tot de ander en zal daarbij vaak spanningen en/of problemen ervaren.
Andere veel voorkomende tekens zijn de witte pigmentatie en de witte radiairen. Deze verwitting vertelt ons dat er inmiddels veel aandacht naar deze organen wordt toegestuurd. De lichamelijk gevoelde over-prikkelingen kunnen op den duur lastiger worden, maar hoeven in het beginstadium nog helemaal geen klachten te geven. Wei wordt de persoon gestimuleerd om bewust te worden in hoe hij in contact staat met mensen om hem heen en hoe hij met hen omgaat. Is het resultaat wel bevredigend? Kan hij zijn gevoelens wel echt delen met de ander? Hapert het niet nog ergens? Meestal moet hij deze laatste vraag bevestigend beantwoorden. De uitdaging is dan om erachter te komen wat eraan schort en hoe hij zichzelf wil inzetten om het manco op te vullen, zodat de kwaliteit van de relatie verbeteren kan. In geval van zichtbaar witte radiaren is hij zich daar al van bewust aan het worden. Hij krijgt steeds meer inzichten in zichzelf, maar ook in de ander en in de situatie. Deze ontdekkingen leert hij dan steeds beter te integreren in zijn groeiproces met betrekking tot dit thema. Bruine pigmenten geven een chronische vervuiling aan. Niet alleen afvalstoffen zijn hiervan de oorzaak, maar veel vaker emotionele ladingen die te maken hebben met het binnenhouden van irritaties en boosheid. Hij kan zich van binnen wel opvreten van boosheid omdat hij vindt dat de ander niet genoeg zijn best doet. Of hij vindt dat het de schuld is van die ander dat er nu iets heel vervelends is gebeurd. Daarbij denkt hij dat hijzelf daar helemaal geen deel aan heeft (gehad), hij praat zichzelf, dikwijls onbewust, dan schoon. Wanneer hij echter wat langer op een heel open en eerlijke manier zou gaan kijken naar zijn eigen rol erin, hoe hij zelf daarvoor gehandeld heeft en wat daar nu het resultaat van geworden is, moet hij tot de ontdekking komen dat zijn vooroordeel misplaatst was. Eerst dienen deze misvattingen met de ander gedeeld en opgeruimd te worden alvorens de relatie in kwaliteit en inhoud kan verbeteren. Pas dan kan het groeien naar een niveau dat voor beide partijen fijn aanvoelt. Solaarstralen geven uitputting aan van dit gebied. Aan een stuk door bezig zijn met van alles en nog wat heeft hem oververmoeid gemaakt. Hij heeft onvoldoende of geen enkele rekening gehouden met de hoeveelheid (beperkte) energie in hem, waar hij nu de tol van betaalt. Langdurige rust is in dit geval altijd pure noodzaak. Het lichaam dient tot rust te komen en de geest heeft deze rust, tijd en ruimte nodig om uit te pluizen waarin hij zich nu heeft overladen. Was dat allemaal wel zijn taak? Had een ander die niet gewoon van hem over kunnen nemen? Zoja (wat bijna altijd wel zo is wanneer je er eerlijk naar kijkt), wat weerhield hem ervan om die ander dan bij deze taak te betrekken? Trots? Schaamte? Angst voor conflicten? Zolang deze vragen niet serieus worden doorvoeld en geanalyseerd, zal de uitputting op den duur alleen maar meer schade aan kunnen richten, zowel aan het lichaam als aan de psyche. Leerproces De urinewegen zijn smalle tunneltjes die de urine transporteren van de nieren naar de blaas toe, en naar buiten. Ze verbinden als het ware de nieren met de blaas en de blaas met de buitenwereld. Juist deze verbindingsfunctie is essentieel voor deze organen. Het thema van de nieren is dat de mens leert groeien van een 'IK'-gevoel naar een 'WIJ'gevoel toe. Daarbij kan dit leerproces van het ene uiterste in het andere uiterste overgaan. Eerst kan de persoon zeer egotistisch te werk gaan en nauwelijks tot geen rekening houden met de ander. Later kan hij helemaal de andere kant op draaien en weer teveel rekening houden met de ander, zichzelf voorbij strevend. Het leerdoel van de nieren is dat de persoon leert een evenwicht te scheppen tussen het 'IK' en het ' JI J'. Pas als dit evenwicht een stevige basis heeft gekregen, kan er sprake zijn van een 'WU'-gevoel, waarin beide personen evenveel waarde toebedeeld krijgen, evenveel verantwoordelijkheid en evenveel aandacht. Natuurlijk wordt niet alles op een goudschaaltje gewogen. Alles wat in een relatie kan gebeuren dient qua investering van beide personen zo goed mogelijk op elkaar te worden afgestemd, zonder dat een van beiden zich teveel moet inspannen of dat hij zich tekort gedaan voelt. In het thema van de urinewegen is de mens bezig met het slaan van deze brug naar de ander toe. Hoe wil hij uitreiken naar de ander? Wat wil en kan hij investeren om de ander tegemoet te komen in wat deze nodig heeft in de relatie? Hoe wil hij contact gaan leggen, een relatie aanknopen, een gesprek beginnen?
Maar ook: als hij zelf al teveel uitreikt naar de ander, waarom doet hij dat? Wat is nu feitelijk zijn strijd met betrekking tot de rol die de ander in de relatie met hem heeft? Allemaal vragen met betrekking tot het nemen van de eerste stap naar de ander toe: contact met hem maken en hem deelgenoot maken van wat er zich binnen het gevoel afspeelt. Teveel spanningen op dit terrein kunnen inwendig allerlei stoffen in concentratie doen toenemen. Het is dan ook van belang te leren deze spanningen te uiten naar de persoon in kwestie toe. Een vrouw die bijvoorbeeld hevig verliefd is op een man en geen contact durft te maken met hem, kan hiervan zoveel spanningen in haar buik voelen van al die 'vlinders' die niet naar buiten kunnen vliegen, dat het irritaties kan gaan geven in de urinewegen. Veel plassen is een eerste signaal van dit gegeven en dient als noodsluis om zich van deze ladingen te ontdoen. Dit is natuurlijk onvoldoende, dus dient zij zich te realiseren dat de eerste stap niet het toilet zou moeten zijn, maar de persoon op wie ze zo verliefd is geworden. Geen gemakkelijke beslissing, omdat zij zich enorm kwetsbaar voelt en niet gek wil overkomen bij die ander. Maar omdat het voor haar belangrijk is te leren (ze draagt immers een of meer tekens hiervan bij zich in de irissen), dient ze tot ontdekking te komen dat angsten dikwijls slechte raadgevers zijn. Situaties zitten vaak heel anders in elkaar dan ze dacht te weten, maar ze weet het pas echt als ze zich in de situatie durft te plaatsen en deze niet alleen maar op een afstand beschouwt. Oplossingen zullen op deze manier niet aan komen waaien, daar dient zij zelf actief in te worden. Pas als dit vraagstuk is opgelost en ze heeft eruit kunnen leren. Dan is de brug geslagen en heeft het een stevig fundament gekregen om verder te groeien in het contact. De nieren vragen dus om een juist evenwicht tussen het IK-gevoel van beide personen. Een te grote concentratie op je eigen behoeften levert problemen op, net als een te grote nadruk op de wensen en verlangens van de ander. In eerste instantie zijn we opgevoed met het accent dat anderen altijd voorrang dienen te krijgen. Deze nadruk heeft tot gevolg dat er te weinig ruimte overblijft voor onze eigen behoeften. Logischerwijs is het dan ook niet verbazingwekkend dat we daardoor onszelf meer naar voren willen schuiven. Alle aandacht is immers steeds op anderen gericht geweest. dus waar blijven wij dan? Het gat in onszelf is hierdoor te groot geworden en dient eveneens met aandacht gevuld te worden. In contact met anderen wordt dit probleem (de partner heeft dit meestal ook) uitgevochten, waarbij beide personen strijden om de aandacht en/of zijn gelijk. Op deze manier komen we er nooit uit. De inbreng van beide personen dienen op elkaar afgestemd te worden. Beiden hebben aandacht nodig en vervulling van de innerlijke gaten die we verlangens en behoeften noemen. Het kan zijn dat de ene persoon een grotere beschadiging in dit thema heeft dan de andere persoon. Dan dient de ander wat meer ruimte te geven aan de een, zodat de uit te wisselen energieën in gelijkwaardige vorm uitgewisseld kunnen worden. Van de betekenis van het woord 'gelijkwaardig' zal ik een voorbeeld geven. Stel dat persoon X een gat heeft van 80% dat gevuld dient te worden met aandacht en persoon Y heeft een gat van 20%. Dan is het gelijkwaardig als X aandacht krijgt voor die 80% en Y de aandacht voor die 20%. Wanneer het andersom gebeurt, schiet het zijn doel voorbij en blijft vooral degene met het grootste gat gefrustreerd achter. De inschatting van hoe groot jouw gat is in vergelijking met het gat van de ander gebeurt gaandeweg aan de hand van hoeveel aandacht je wezenlijk aan de ander wilt geven. Wan¬neer een sterk gemisgevoel begint te ontstaan, heb je je grens overschreden en dien je de ander dat te vertellen. Dan kan de ander invoelen of hij wezenlijk jou de aandacht wil geven in wat jij nodig hebt. Wanneer beide personen erg grote gaten hebben, dan ligt het probleem een stuk moeilijker. De behoefte aan inkomende energie is dan immers veel groter dan aan het uitgeven van die energie. De innerlijke accu is zo leeg geraakt in de loop der tijd, dat er eenvoudigweg nauwelijks nog iets over is om te geven. Daarom is een extra 'impuls' meestal wel in staat om dit probleem te overbruggen, en dat is bijvoorbeeld verliefd worden op de ander. In deze verliefdheid wordt de ziel van de persoon verbonden met hogere kosmische krachten, waar hij zijn accu mee oplaadt. Maar op een gegeven moment houdt de verliefdheid op en dan dien je het weer op eigen krachten op te pakken. Wanneer dit gedaan wordt vanuit een blijvend respect en medeleven naar elkaar toe, is er voor beiden een basis gelegd om in harmonie met elkaar te leven en te delen met elkaar. 18.3 DE BLAAS Inleiding
De blaas bevindt zich in de linker iris op ongeveer 7.15-7.30 uur en in de rechter iris op ca. 4.30-4.45 uur. De blaas heeft als taak het afvoeren van lichaamsvocht dat door de nieren wordt afgestaan. Daarin zijn niet alleen afvalstoffen opgelost. Ook emotionele ladingen bevinden zich erin. Juist deze energieën kunnen in overmatige spanningen allerlei reacties geven op o.a. de blaas. Reflexgebieden De zone van de onderrug ligt tegen het blaasgebied aan. Wervelverschuivingen kunnen spanningen doorvoeren naar de blaas. Andersom kunnen te hoge blaasspanningen oorzaak zijn van wervelscheefstanden in de rug. Teveel van zichzelf eisen met betrekking tot bijvoorbeeld het zich groot houden kan een persoon uiteindelijk klachten geven van de blaas. Een andere aangrenzende zone is het gebied van de geslachtsorganen. De wisselwerking van deze organen met elkaar kunnen lastige problemen geven, vooral bij vrouwen. Vaginale infecties zijn in staat door te dringen in de urinewegen en de blaas, soms zelfs in de nieren. Blaasinfecties kunnen dit effect ook op de geslachtsorganen teweegbrengen. De persoon ervaart veel spanningen in relatie tot intimiteit. Bij veel vrouwen komt het voor dat ze na de eerste keer vrijen de volgende dag al meteen een blaasontsteking hebben. Het intiem-zijn met de ander heeft ineens zoveel spanning tegelijk in hun lichaam actief gemaakt, dat deze niet direct allemaal te verwerken zijn. De blaas helpt door een versnelde lozingsdrang de spanningen af te voeren. Afvalstoffen in de maag-darmzone kunnen aanleiding zijn voor zeer donkere urine; dat is afhankelijk van wat er geconsumeerd is. Hierbij wordt duidelijk gemaakt dat er teveel van iets binnengekomen is wat niet alleen via de ontlasting naar buiten gebracht kan worden, maar dat de meeste afvalstoffen door de blaas afgevoerd dienen te worden. Als tegenoverliggende zone zien we het bovenste deel van de rug en het verlengde merg. Grote spanningsvelden in deze zones kunnen op onverwachte ogenblikken de blaas prikkelen en soms zelfs een blaaslediging bewerkstelligen. Wanneer een kind bijvoorbeeld zijn uiterste best wil doen om 's-nachts niet meer in zijn bed te plassen om zijn ouders tegemoet te komen aan hun wensen, terwijl dit proces een andere aanpak verdient, dan houdt hij zich ten onrechte 'groot' waardoor er nog meer spanningen op de blaas worden neergelegd. Het resultaat is een onverwacht averechts effect, namelijk een grotere frequentie van urinelozingen in de nacht. Ooit heb ik een botsing vlak voor mijn ogen zien gebeuren. De eigenaresse van de verkreukelde wagen was zo geschrokken, dat ze haar urine liet lopen. Ik ken ook mensen die reageren op het geluid van water: dan rennen ze al naar de wc. Een vriendin van mij voelt haar blaas reageren als zij ineens iets voelt wat te heet is. Het oorgebied als tegenoverliggende zone brengt een ander verhaal met zich mee. Wan¬neer een kind voor het slapen gaan een ruzie heeft aangehoord, of hij heeft intens naar een programma op de t.v. of op de radio geluisterd, dan kunnen deze spanningen teveel voor hem zijn geworden. Deze loost hij dan onwillekeurig via bedplassen tijdens zijn slaap. Iristekens Als op dit gebied witte radiairen voorkomen, kunnen we te maken hebben met twee mogelijkheden. Enerzijds is er kans op een overirritatie van de blaas met de mogelijkheid van een ontsteking, anderzijds kan de persoon zich meer en meer bewust zijn geworden van net leerthema van dit orgaan. Dit dient uitgevraagd te worden. Urinezure pigment is een aanwijzing dat de blaas chronisch (emotionele) afvalstoffen poogt kwijt te raken in te hoge concentraties. De persoon ervaart een schrijnend verdriet met betrekking tot wat er in de relatie met iemand, waar hij van houdt, gebeurt. De veelheid van spanningen roepen een gevoelsbeleving bij hem op, waarin hij zich overspoeld voelt door allerlei spanningen. Dat kan gebeuren door bijvoorbeeld veel misverstanden die hij maar laat gaan in plaats van dat hij een zekere vorm van verzet opbouwt waardoor hij zich niet hoeft te laten overdonderen. Deze manier van opstellen in het ontstane spanningsveld doet in de persoon een zwakte ontstaan die door de blaas vertaald kan worden. Bruine pigmenten laten een chronischer verloop van geconcentreerde afvalstoffen en emo¬tionele
opstapelingen zien in de persoon. Hierbij gaat het niet alleen maar om de beleving van een schrijnend verdriet, maar ook om gevoelde irritaties en boosheid over de ander. Daardoor wordt de voor beiden moeilijker oplossingen te vinden om de relatie weer op de rails te krijgen. Het verwijt kan dikwijls al veel dieper liggen. waarbij de persoon veel meer overtuigd is van zijn gelijk dan goed voor hem (en de situatie) is. Op den lange duur kunnen de verwijten en de onmachtsgevoelens zo sterk gegroeid zijn, dat de energie als het ware zich sterk verdicht heeft. Deze stollingsenergieën kunnen later door de blaas vertaald worden in blaasstenen. Leerproces Nemen we alle uitscheidingsorganen onder de loep, dan zal een kritische waarnemer kunnen ontdekken dat de blaas daarin wel de grootste rol speelt, meer nog dan de darmen die hun afval lozen via het ontlastingsproces. Urineren heeft de specifieke kwaliteit doordrongen te zijn van scherpere frequenties wat betreft verwerkingsenergieën. Omdat urineren het meest verweven is met heftige emoties, meer nog dan het loslaten van ontlasting, vindt het urineren daarom in verschillende frequen¬ties plaats. De ene persoon plast vaker en/of meer dan de andere persoon. Dit heeft te maken heeft met de persoonlijke, innerlijke constitutie. In kinderen ligt de potentie om meerdere zaken tegelijkertijd te verwerken binnen afgeronde korte tijdseenheden. Dit kent daarom een ander frequentieniveau dan de verwerkingseenheden bij volwassenen. Juist bij kinderen dient het loslatingsproces een vrije omgeving te hebben, waarin de frequentie aangepast kan zijn aan het verwerkingstempo van het kind zelf. Wordt het kind onder druk gezet, dan zal hij meer te verwerken krijgen. Het is daarbij dan de vraag of deze verwerkingen op de dag zelf kunnen gebeuren, of dat de nacht ook erbij betrokken dient te worden. Is dit het geval, dan zal er sprake zijn van onwillekeurige urinelozingen. oftewel bedplassen. Wanneer een van de ouders van het kind verlangt dat hij overdag vaker op het potje moet en het kind ervaart dit als druk, dan kan deze houding hem op den duur zo onder spanningen zetten, dat bedpiassen het gevolg hiervan kan worden. Wanneer de volwassene op een manier reageert op het kind, waarbij hij het niet in zijn waarde laat, ontstaat een frictie in de belevingswereld van het kind. Het kind is gevoelig voor etiketteringen. Daarom beleeft het innerlijke pijn wanneer de volwassene hem bij zijn kind-processen denigrerend benadert. Het voelt zich in zijn ontwikkelingsproces niet gesteund en geliefd genoeg. Daardoor ontstaat een frictie in hem, wat een hogere frequentie van urinelozingen tot gevolg heeft. In het bijzonder "s nachts worden emotionele verbindingen met betrekking tot onaffe verwerkingen van spanningen mede via de droomwereld verwerkt (tegenoverliggende zone). Daarom zien we vaak dat na het afronden van een droom urineren plaats vindt. Van kind af aan is de mens lerende in het omgaan met en het verwerken van emotionele belevingen die ontstaan tijdens zijn leven. Een kind doet dit anders dan een volwassene. Elk mens dient in zijn leerprocessen benaderd te worden op een liefdevolle wijze, zodat verwerking optimaal kan plaatsvinden. Natuurlijk kan niemand garanderen dat het leven daarmee rustig en vloeiend verloopt. In situaties van heftig gevoelde emoties zal de blaas extra hard zijn best doen deze heftigheid weer in evenwicht te brengen. Daar dient de persoon zelf ook flink zijn best in te doen. De mens heeft emoties in zich die hem dienen om zijn leven te leiden (met een zogenaamde korte ei en niet met een lange ij). Wanneer echter bij iemand de emoties de overhand nemen (omdat hij er in meegaat in plaats van dat hij zich er tegen verzet om niet overspoeld te worden), dan ontstaat er een zwakte door overactieve organen, zoals de blaas. Van belang is dat hij in evenwicht komt met datgene wat verwerkt dient te worden. Wanneer iemand zich hoofdzakelijk activiteiten en handelingen oplegt om door bepaalde situaties heen te kunnen breken, dan doen zij dit met een (te) sterke wilskracht. Hierdoor forceert hij zichzelf, omdat hij niet binnen die omstandigheden van beperktheid wil leven. Hij is daartegen in gevecht en kan er geen rust en vrede mee hebben dat hij niet goed in staat is de situatie in de hand te hebben en onder controle te houden. Dit kan leiden tot een voortdurende aandrang tot plassen. Behalve door het overmatig drinken van water, bier of koffie zien we ook een oorzaak van een grotere aandrang tot plassen in het feit dat iemand aan zijn eigen wensen voortdurend voorbij gaat en de ander steeds maar voorrang geeft. Die ander kan door een grote mate van overwicht hem het gevoel geven dat zijn leven niet meer door hemzelf bestuurd wordt. Hierdoor kan hij emotioneel zo in de knel komen te zitten, dat de opgebouwde spanningen via de blaas in grotere frequenties geloosd worden.
Chronische blaasklachten kunnen ontstaan wanneer iemand zich al lange tijd niet geliefd (genoeg) voelt, terwijl hij dit heel graag wil. Hij ervaart alleen maar een sterke beperking daarin. Op punten waarin hij zich wel geliefd voelt, gaat het dan meestal om zaken die de ander prettig vindt, ongeacht wat hij er eigenlijk bij voelt. In zulke gevallen zal alleen een andere houding van de ander tegenover hem kunnen leiden tot verbetering van zijn blaasklachten. Deze houding dient dan vrij te zijn van beperkingen die voortkomen uit (onbewust) gestelde voorwaarden. Het mag dan niet meer zo zijn dat als hij niet aan die (onbewuste) voorwaarden van de ander voldoen kan/wil, die ander hem dan niet lief vindt. Feitelijk is het een roep om onvoorwaardelijke liefde die deze persoon graag zou willen ervaren in zijn leven. In relatie met een andere persoon zullen steeds factoren voorkomen die hun invloed kunnen hebben op de mate en de vorm van warmte-uitwisselingen. Hier kunnen veel chantagepogingen bij gemoeid zijn. "Als jij niet doet wat ik zeg, of wat ik graag wil hebben, dan….." is een veel gebezigde uitdrukking. Deze voor wat hoort wat' instelling is dikwijls de basis voor een slecht lopende relatie. Om de haverklap moet er gemarchandeerd worden, waarbij er altijd wel iemand is die het onderspit delft, namelijk de minst dominante persoon van de twee. Hier valt dus nog veel in te leren en zolang de emoties de pan uit rijzen, zal de blaas alle moeite doen om deze zo volledig mogelijk te lozen. 19 GESLACHTSORGANEN Bij de geslachtsorganen die nu besproken gaan worden zijn de vrouwelijke en de mannelijke energieën elkaars tegenhangers. Qua symbolische informatie liggen ze niet ver uit elkaar. Wat wezenlijk voor de vrouw van belang is, geldt ook voor de man wanneer we het terrein van de seksualiteit en de intimiteitbeleving onder de loep nemen. Omdat ik zelf te maken neb met een vrouwelijk lichaam geef ik er de voorkeur aan om dit hoofdstuk te beschrijven vanuit de vrouwelijke belevingswereld. Daarbij geef ik alleen de nodige aanvullingen en opmerkingen die voor het mannelijke principe van belang zijn. Ik hoop dat deze keuze mij door de mannelijke lezers wordt vergeven. 19.1 VAGINA Inleiding De vagina is terug te vinden in dezelfde zone als de uterus. In het linker oog bevindt deze zich tussen 6.00 en 7.00 uur en in het rechter oog tussen 5.00 en 6.00 uur. Het zal soms wat lastig kunnen zijn om te concluderen of een iristeken alleen maar effect heeft op de uterus of dat het juist de vagina is die bij dat teken hoort. Mijn ervaring is dat het meestal om beide organen tegelijk gaat. Wat via de vagina naar binnen komt, zal onherroepelijk ook de baarmoeder(mond) kunnen beïnvloeden. Reflexgebieden De reflexgebieden zijn dezelfde als bij de uterus (zie aldaar). De invloeden van deze zones hebben dan automatisch ook op de vagina betrekking. Iristekens Wanneer de radiairen wit geworden zijn, hebben we dikwijls te maken met infecties of ontstekingen die gepaard gaan met vaginale afscheiding. Candida is momenteel wel heel erg in de bekendheid gekomen sinds de laatste jaren. Zoet bloed is een prima basis hiervoor! In de voeding kan een oorzaak liggen, zoals overgevoeligheid voor melkproducten (kaas!). Maar juist emotioneel gezien hebben langdurig binnengekomen indrukken al veel eerder voor deze overgevoeligheid gezorgd. De vrouw dient zich hiervan daarom ook te distantiëren om tot de nodige rust te komen. Seksueel contact was dikwijls al niet prettig meer, maar omdat zij dit zo heeft laten doorgaan, neemt haar lichaam die afstandhoudende taak nu van haar over. Bruine pigmenten kunnen aanduiden dat er veel afvalstoffen via de slijmvliezen van de vagina losgelaten worden. Alleen is hier een achterstand in ontstaan doordat gevoelsbelevingen, zoals boosheid en irritaties, onverminderd continueren. Ze dient zich ervan bewust te worden dat zij zichzelf aan het vergiftigen is met deze gevoelens en dat het beter is ze te verwerken in plaats van op te slaan. Zich boos gedragen tegenover de ander omdat die niet
doet wat zij graag wil is geen oplossing. Precies omschrijven wat ze nodig heeft en voor haar wensen en verlangens uitkomen zal meer resultaat kunnen bieden dan boos zijn. Dat wil niet zeggen dat de ander haar dan meteen tegemoet moet komen, want ook hij kan zich ergens onprettig in voelen. Al deze gevoelsbelevingen dienen ze met z'n tweeën te bepraten en met elkaar uit te wisselen. Zonder deze essentiële wisselwerking is net oplossen van net relatieprobleem een "ver-van-mijn-bed-show" geworden. Pancreastekens op deze zone laten een overgevoeligheid zien op het gebied van zoetigheid en de daaruit voortvloeiende ontvankelijkheid voor Candida. Deze tekens kunnen aanduiden dat de vrouw zich seksueel opoffert om haar partner niet "tekort te doen". Ook hier zien we regelmatig dat de vrouw een gevoel heeft van: "Als hij maar gelukkig is, dan ben ik het ook." Uiteraard is het absoluut niet de bedoeling dat de vrouw zichzelf wegcijfert om de ander te 'behagen'. Zij vergeet dat haar individuele inbreng in de relatie net zo belangrijk is als de inbreng van haar partner. Dat betekent dat de inbreng van beide personen in evenwicht dient te zijn om de relatie gezond te maken, en te houden. Als haar angst voor eenzaamheid zo groot is dat zij bereid is alles te doen wat haar partner vraagt, zal het niet lang duren voordat er klachten gaan ontstaan. Zeker als zij met hem vrijt, terwijl zij vaak helemaal geen zin heeft in vrijen. Dan laat zij niet alleen letterlijk zijn energie binnen, maar ook figuurlijk, omdat hij via zijn sperma er nog andere energieladingen bij gemengd heeft. Hij kan bijvoorbeeld haar overhalen om te vrijen omdat hij last heeft van bijvoorbeeld frustratiegevoelens of woede e.d. omdat zij zich hiertegen niet verzet, zullen deze ladingen de oorzaak kunnen worden van niet alleen vaginale klachten, maar ook baarmoederklachten. Leerproces De vagina is de poort waardoor mannelijke energieën binnen kunnen komen. Deze energieën zijn bedoeld om nieuw leven te verwekken. Dat bedoel ik niet alleen in letterlijke zin, maar ook in figuurlijke zin. Als de vrouw energieën in zich toe laat waarbij zij haar vrouwelijke waardigheid verliest, dan is dit de eerste stap naar problemen. Het is niet altijd zo dat de partner haar ergens in zou dwingen. Zij kan de gedachte hebben dat hij het gewoon beter 'weet' dan zij, dus waarom zou zij hem dan niet volgen? De vrouw dient bij vaginale klachten onderzoek te doen in zichzelf met betrekking tot wat zij aan verlangens en wensen heeft op seksueel gebied. Met wie wil zij wel graag vrijen en met wie niet? Hoe wil zij graag vrijen en hoe niet? Wanneer wil zij graag vrijen en wanneer niet? Dit zijn heel belangrijke vragen. Het is frappant hoe vaak het antwoord hierop mank gaat, want zij heeft in wezen andere factoren en omstandigheden nodig om zich als vrouw echt gelukkig te voelen in de intieme relatie dan wat zij aangereikt krijgt van de ander. Vooral vaginisme is hierbij geen onbekend fenomeen. Deze meestal chronische verkramping toont al de innerlijke behoefte om zich af te sluiten voor seksueel contact met de ander die haar benadert. Dikwijls verdwijnt deze verkramping wanneer de vrouw hevig verliefd wordt op een ander. In verliefdheid wil zij zich namelijk zo maximaal mogelijk openen en als dit in eerste instantie nog met wat schroom verloopt, is toch haar behoefte om zich te openen voldoende om over de verkramping heen te groeien. Dit kan alleen zolang de nieuwe partner bereid is haar ten allen tijde in dit kwetsbare proces te respecteren. Vaak met mannen vrijen waarbij geen liefdesbasis actief is, is vragen om moeilijkheden. Door klachten wordt de vrouw gestimuleerd na te denken over de waarde die seksualiteit in haar leven heeft gekregen en over de waarde die seksuele intimiteit feitelijk verdient. Het intiem samenzijn is veel meer dan een oppervlakkige vrijpartij. De laatste tijd worden we steeds meer en heftiger geconfronteerd met seksuele excessen. Dat komt omdat de mensheid in vele levens bijzonder onzorgvuldig omgegaan is met deze energie. Seksualiteit werd als machtsmiddel aangewend om egoïstische wensen te kunnen realiseren ten koste van anderen. Er is veel schade aangericht aan anderen omdat zij niet serieus werden genomen en zich soms ook als gewillig slachtoffer opstelden. Alle negatieve factoren die onbewust zijn meegedragen dienen opnieuw kans te krijgen om bewust te worden gemaakt en getransformeerd. Het zal nog lange tijd duren eer de mensheid heeft kunnen komen tot een totaal andere aanpak in seksualiteit dan dat nu collectief en op grote schaal getoond wordt. De liefde die hierin ontbreekt, dient vooraan te staan. Daarmee bedoel ik niet de liefde voor de ander alleen, maar voorai de liefde voor zichzelf dient de mens zich eigen te maken. Mensen die hier ervaring in hebben, zullen deze ervaring nooit meer willen inruilen voor oppervlakkig
seksueel contact. Zij willen alleen maar dat hun bestaande intieme relatie zich verder verdiept en zetten zich daar zoveel mogelijk voor in. Alleen door hun partner zorgvuldig te selecteren en door zorgvuldig met elkaars eigenheid om te gaan in de intimiteit die ontstaat, kan de liefde tussen deze twee mensen nog verder groeien. Er zijn maar weinig mensen die beseffen dat wanneer seksueel contact plaatsvindt, deze versmeltingsenergie ook door de aarde wordt opgevangen. Onze planeet, maar ook alle wezens op de aarde, kunnen deze versmeltingsenergieen gebruiken om te scheppen. Alleen liefdesenergie is in staat om te scheppen. Zonder deze energie in onze handelingen zal de wereld sterven. Liefde is leven en houdt het leven ook in stand. Liefde kan herstellen wat beschadigd is geworden en zorgt er uiteindelijk voor dat alle wezens zich ooit met elkaar zullen kunnen versmelten tot een Geheel. 19.2 EILEIDERS/ZAADLEIDERS Inleiding De ovaria en de testikels kunnen we in de topografiekaarten terugvinden in het linker oog tussen 5.00 en 5.30 uur, en in de rechter iris tussen 6.30 en 7.00 uur. In deze organen bevinden zich de allereerste beginselen voor de voortplanting: de eicellen en de zaadcellen. De geslachtsorganen fungeren als kosmische ontvangststations, waarbij de eileiders en de zaadleiders als antennes dienen. Wanneer de mens gekozen heeft voor een aards leven, zal hij zich willen ontwikkelen in bepaalde eigenschappen die hij op aarde vorm kan geven. Daar het maar om een beperkt aantal onderontwikkelde eigenschappen gaat, is het niet nodig dat zijn gehele ziel incarneert. Daarom vindt een zielsafsplitsing plaats die kan indalen in onze materiële wereld. Door versmelting van een eicel met een zaadcel wordt de basis gevormd voor het ontvangen van deze zielsafsplitsing die wij een kind noemen. Dit kind zal worden voorzien van allerlei genetische factoren die van belang zijn voor zijn zielsontwikkeling en het gekozen levenspakket waar hij aan wenst te gaan werken, bewust of onbewust. Reflexgebieden Als eerste aangrenzende zone wil ik de buikwand benoemen. Ontstekingen aan de eileiders kunnen ook nog wel eens het slijmvlies van de buikwand daarin betrekken. Dit komt echter zelden voor. Ontstekingsvocht kan oorzaak worden voor allerlei verklevingen in de buik. Soms is het verstandig dat een vrouw een gynaecologische ingreep ondergaat. Haar eileiders kunnen bijvoorbeeld tumorcellen bevatten, wat haar gezondheid in gevaar kan brengen. Na de operatie hoort ze dan van de chirurg dat hij en passant ook haar appendix heeft weggehaald, want die zat er tegenaan gekleefd. De rollen kunnen ook omgedraaid zijn: dan heeft de appendix in eerste instantie een ontsteking opgelopen en voert deze energieën door naar de eileiders. Het kan zijn dat de vrouw het gevoel heeft met haar rug tegen een muur te staan wat betreft haar emotionele problemen in relatie tot haar seksuele partner. Dit gevoel van "geen uitweg meer kunnen zien" kan zij niet meer verwerken, waardoor deze spanningsvelden aanleiding zijn geworden voor klachten aan haar eileiders en appendix. Overigens komt deze wisselwerking bij mannen zelden voor. Kijken we verder naar de combinatie ovaria en appendix, dan kunnen we als tegenoverliggende zone de zone van het zelfbeeld terugvinden. Een verwrongen zelfbeeld met betrekking tot hoe de persoon zich moet opstellen tegenover haar partner op seksueel gebied kan ervoor zorgen dat klachten van de geslachtsorganen aan de orde komen. In het hoofdstuk over de uterus/prostaat zal ik daar uitgebreider over spreken. Daar de ovaria en de zaadleiders echter het begin van het leven inhouden, zal het zelfbeeld een belangrijke invloed uitoefenen op de wijze waarop het leven inhoud gaat krijgen. Uitgangspunten die niet bevorderlijk zijn voor de persoonlijke groei, maar eerder juist een negatief effect hebben daarop, kunnen de mens confrontaties aanreiken via klachten van de geslachtsorganen. Iristekens Veel iristekens kunnen een aanwijzing zijn voor het hebben ondergaan van kinderziekten zoals de bof, de mazelen of de rode hond. Virussen verdwijnen nooit helemaal uit het lichaam
en ze kunnen overal, in alle organen voorkomen. Via electro-acupunctuurmetingen is het me regelmatig opgevallen dat er nog restanten van een virus actief kunnen zijn op latere leeftijd. Er kan zelfs een probleem ontstaan om kinderen te krijgen, zowel bij de man als bij de vrouw. Met homeopathische middelen kan geprobeerd worden deze virusactiviteit te remmen en de genezende blokkade op te heffen, zodat het organisme op eigen kracht zijn functies weer op normale wijze kan uitvoeren. Deze aanpak heeft dikwijls geresulteerd in een snel daarop volgende zwangerschap die goed is afgerond. Bij niet ingedaalde testikels bij jonge kinderen kan de iris dit zichtbaar hebben gemaakt door de krauserand naar de pupil toe in te deuken vanuit de testikelzone. Deze afwijking kan ook zichtbaar gemaakt worden door andere tekens, zoals de bekende lacunes. Daar een lacune 'leegte' betekent, bevindt zich ook een leemte in de gevoelswereld van het kind. Het kan voor hem bijvoorbeeld in aanvang wat moeilijk zijn om te wennen aan zijn eigen geslacht. Misschien heeft hij tijdens de ontwikkelingsfase in de baarmoeder even getwijfeld of hij wel als man geboren wil worden, of toch maar niet. In ieder geval is er iets niet geheel afgemaakt. Er ontbrak nog wat aan de buitenkant, namelijk de testikels. Daarin kan een uitdaging liggen zich in deze incarnatie als man te leren profileren. Het is me opgevallen dat deze mannen in het algemeen geen 'macho'gedragingen vertonen. Ze zijn lief, zachtaardig en meevoelend. Deze eigenschappen zijn meer vrouwelijke eigenschappen en daar zijn ze vaak heel goed in ontwikkeld. Het oog toont een overgevoeligheid, irritatie of ontsteking van de ovaria/testikels d.m.v. witte, soms dikke radiairen in dat gebied. Ook (schimmel)infecties kunnen actief zijn. Deze zeer gevoelige lichaamszones hebben een voorzichtige, maar duidelijke benadering nodig en de klachten zullen met zorg en verantwoording behandeld dienen te worden. Aan de andere kant kan het zijn dat de persoon zich bewust aan het worden is wat betreft zijn/haar rol als man/vrouw. Een psoraspot laat dikwijls zien dat de persoon het nodig heeft veel te experimenteren met seksualiteit. Niet met de bedoeling van "twee walletjes te eten", zoals men vaak oordelend pleegt te zeggen, maar omdat er een tekort is ontstaan in vorige levens wat betreft het kunnen groeien en ontwikkelen via seksueel contact. Alle levensgebieden zijn voor elk wezen noodzakelijk te beleven, dus ook de seksualiteit en de speciale vorm van intimiteit die daaruit voort kan vloeien. Als het niet in dit leven gebeuren kan, zal het ongetwijfeld in een ander leven kunnen. Wanneer iemand dus een psoraspot heeft op dit gebied, kun je rustig concluderen dat er een achterstand is ontstaan op het gebied van deze ontwikkelingen. In dit leven kan hij/zij deze achterstand inhalen. Leerproces Via het eitje en het zaad kan een wonder worden voortgebracht. In letterlijke zin noemen we dit wonder de geboorte van een kind. In figuurlijke zin zien we gelijkenissen. Allereerst dienen we te beseffen dat dit wonder alleen maar kan ontstaan als de vrouwelijke eicel en de mannelijke zaadcel met elkaar zijn versmolten. Deze versmelting bevat niet alleen erfelijke energieën van de beide personen, maar eveneens de gevoelsbelevingen die op het moment van vrijen actief zijn geweest. Juist deze fijnstoffelijke energieën kunnen van grote invloed zijn voor wat deze beide mensen in de nieuwe ziel zullen activeren wanneer deze zijn leven begint. De zaadleiders en de eileiders zijn immers de kosmische antennes, dus zullen de bij elkaar gevoegde gevoelsbelevingen ook kunnen aantrekken uit de zielewereld wat hier energetisch op afgestemd is. Het is daarom niet zomaar dat een kind dezelfde fijne of vervelende eigenschappen kan vertonen die een van beide ouders ook hebben.Hier ligt wel degelijke een relatie tussen. Alleen via seksueel contact kan de mens zijn diepste verlangen naar een-zijn met een ander mens realiseren. De intimiteit die uit het seksuele samenzijn voort kan komen kan worden verdiept als beide mensen bereid zijn zich volkomen open te stellen tegenover de ander. Zodra een van beiden zich terughoudend opstelt tegenover de ander, zal de ander zich niet volledig geaccepteerd voelen. Het diepe verlangen naar een totale uitwisseling van gedachten en vooral gevoelens wordt daardoor niet (genoeg) bevredigd. Deze incompleetheid maakt het verlangen naar versmelten met de ander alleen maar groter. Je volledig kunnen geven in al je vormen van vrouw-zijn of man-zijn is de enige kans die versmelting mogelijk maakt. Je diepste gevoelsbelevingen helemaal met de ander kunnen delen en uitwisselen zorgt ervoor dat je je een kunt voelen met de ander. Natuurlijk is daar een andere factor bij nodig en
dat is zelfs de belangrijkste factor van het geheel: LIEFDE. Zonder echte liefde voor elkaar vindt er wel versmelting plaats bij het vrijen op lichamelijk niveau, maar niet op spiritueel niveau. Deze dimensie wordt daar dan niet bij betrokken. De versmelting zal om die reden een leemte vertonen. Wanneer uit een dergelijke versmelting een kind wordt geboren, zal dit kind de verschillende leemtes in zichzelf actief kunnen hebben gemaakt. Dat kan natuurlijk alleen als dit wezentje die leemtes oorspronkelijk ook heeft. Er kunnen uiteraard geen zaken actief gemaakt worden die er oorspronkelijk niet zijn, dus ook niet in de mens. Daarom kan een ziel zijn aangetrokken die energetisch aansluiting heeft op de aanwezige versmeltingenergieën bij de conceptie. Daar is niets mis mee. Integendeel. Het kind zal lange tijd zijn leemtes tonen door de strijd die hij daarmee in zichzelf en met de buitenwereld ervaart. Hij zal zijn ouders hier voortdurend mee spiegelen, want ze herkennen de eigenschappen van hun kind wel: hij lijkt immers erg op vader of moeder. Hierdoor leert niet alleen het kind gedurende zijn leven steviger op zijn benen te staan en beter voor zichzelf te zorgen, maar ook de ouders kunnen blijven voortborduren op hun onaffe processen. Ze stimuleren elkaar hier onbewust in. 19.3 DE BAARMOEDER (PROSTAAT) Inleiding De baarmoeder/prostaatzone is in de irissen terug te vinden tussen 6.00 en 7.00 uur in het linker oog en tussen 5.00 en 6.00 uur in het rechter oog. Dit is een van de zones die qua ligging wat afwijkt van de meest gebruikte iristopografiekaarten. De gezondheid van de baarmoeder is voor de vrouw afhankelijk van de wijze waarop ze zich vrouwelijk kan uitdrukken. Dat geldt niet alleen binnen de seksualiteitsbeleving, maar ook in andere vormen van het vrouw-zijn. De prostaat betekent voor de man precies hetzelfde. Hoe beter hij zijn mannelijke kwaliteiten kan uitdrukken zonder overcompenserend daarin te zijn, hoe beter de levensenergie door dit orgaan heen kunnen stromen. Reflexzones Logischerwijs ligt de vagina tegen de uteruszone aan. Infecties in de vagina kunnen de baar¬moeder negatief beïnvloeden, maar infecties van de baarmoeder kunnen ook de vagina erbij betrekken. In het deel over de vagina kom ik hier op terug. Een ander reflexgebied is de blaas die naast het uterus/prostaatveld ligt. De wisselwerking tussen blaas en uterus heb ik eerder beschreven in het hoofdstuk over de urinewegen. Op de eerste dag(en) van de menstruatie kunnen veel vrouwen meer aandrang tot plassen ervaren dan op andere dagen. Dat geldt evenzo voor de urinewegen en de nieren. Emotionele spanningen in de echtelijke relatie en/of in contact met anderen waar de persoon veel van houdt, worden niet alleen via de urinewegen vrijgelaten, maar ook via de geslachtsorganen. Tijdens de eerste menstruatiedag(en) kan de vrouw zelfs een beetje last van haar darmen krijgen. Diarree is geen onbekend verschijnsel om ineens afvalstoffen te lozen, gelijk met de afvalstoffen die via de menstruatie worden uitgescheiden. Allerlei emotionele spanningen en onrust in het bulk- en bekkengebied zoeken dikwijls hun weg naar de geslachtsorganen. Doordat deze voortdurend hiermee overprikkeld kunnen worden, is het niet ondenkbaar dat hier op den duur klachten uit voortkomen. De buik reageert sowieso erg gevoelig op elk spanningsveld dat daar binnenkomt. Waar deze energieën naar toe stromen, hangt af van wat de persoon beleeft en welk levensgebied dit betreft. In dit geval doet het een boekje open over de belevingen in de partnerrelatie of in intimiteit. Iristekens De lacune komt het meest in dit gebied voor. De persoon zal in deze incarnatie alle kansen krijgen om kennis te maken met haar (zijn) eigen gevoelsbelevingen als vrouw (of als man) zijnde. Daar kan nog het een en ander aan gesleuteld worden.
Een lacune hoeft niet te betekenen dat de processen die aangereikt worden pijnlijk zullen gaan verlopen. Meestal gebeurt dit juist redelijk rustig, zodat er steeds beter contact begint te groeien met dit levensthema. Allerlei soorten pigmenten kunnen aanduiden dat de baarmoeder/prostaat last heeft van ophopingen van afval. Het kan dan om lichaamsafval draaien, maar in eerste instantie zegt het dat de baarmoeder/prostaat een teveel aan energetische afval met zich meedraagt. Veel opgehoopte emoties die met de intieme relatie te maken hebben, kunnen deze organen zowel materieel als immaterieel ven/uilen. Het wordt dan hoog tijd dat daar eens aan gesleuteld gaat worden en dat de relatie onder de loep genomen wordt. Is het nog waard om eraan te werken? Zijn beide personen bereid daartoe? Of, als dat niet zo is, hoe kunnen beide mensen de relatie dan een andere vorm geven, zodat deze frustraties kunnen stoppen? Een enkele keer zien we dat de baarmoeder vleesbomen met zich meedraagt. Hierbij gaat het om uitstulpende energieën die dit orgaan al langere tijd aan het lozen is via sterke menstruaties, maar nu het gevoel heeft tijd tekort te komen om dit proces goed te kunnen afronden. Dit fenomeen komt heel veel voor bij vrouwen die een tamelijk mannelijke manier van uiten hebben. Vrouwen die veel mannelijke eigenschappen mee hebben laten incarneren dienen zich in hun nieuwe leven langzaam maar zeker te ontdoen van deze overtollige energieën. Ze hebben immers een vrouwelijk lichaam aangetrokken om daarin dit leven te leiden en dit lichaam is er echt niet voor niets. Het heeft een heel essentieel doel om daarin te leven en te werken. Dat betekent dat ze de kans krijgen om zich hiermee te verzoenen en om vrouwelijke eigenschappen te ontwikkelen die in een achterstand zijn geraakt. Wanneer dit proces wordt gestagneerd, bijvoorbeeld doordat de vrouw zich steeds maar blijft oriënteren op mannelijke activiteiten, kunnen die mannelijke energieën niet voldoende meer afgevoerd worden door de uterus. Toch blijft de baarmoeder tot het uiterste doorgaan, maar kan nu alleen nog maar die energieën via uitstulpingen van de baarmoederwand duwen. De menstruatie zelf redt het niet meer. Bij mannen met een uitstulpende prostaat kan dezelfde vertaling onderzocht worden. Meestal zijn ook deze mannen meer vrouwelijk actief dan mannelijk. Overigens zien we in deze klachten dikwijls ook de strijd in geaardheid terug (homofilie). Bruin pigment (van de lever) laat ophopingen zien van afvalstoffen. Deze kunnen zijn ontstaan door pilgebruik, andere hormoonpreparaten, drugs, koffie of andere verslavingsmiddelen die de lever beïnvloeden. Deze vorm van vergiftiging lijkt op vergiftiging van buitenaf, maar zegt feitelijk meer over de eigen zelfvergiftigende houding tegenover de persoon zelf. Diepe gevoelens van boosheid kunnen een grote rol spelen in de intieme relatie die niet (voldoende) naar de partner worden geuit en gedeeld. Weliswaar kunnen er diverse 'gesprekken' geweest zijn waarin de persoon zijn woede heeft getoond, maar hij heeft niet werkelijk zijn emoties met de ander gedeeld. Delen met de ander is totaal iets anders dan je emoties over de ander heen laten rollen en hem met de gebakken peren laten zitten, blij dat jij er dan lekker van af bent. Nee, zo werkt dat niet. Zo'n houding heeft zelfs een averechts effect op de relatie. Je deelt pas je emoties met de ander als je zo uitgebreid mogelijk kunt vertellen waar je mee zit, ZONDER DE ANDER HIERBIJ TE BESCHULDIGEN EN/OF TE VEROORDELEN! Ik denk niet dat ik hoef te vertellen hoe moeilijk dit is, maar ik zou wel willen benadrukken dat het aanleren van deze nieuwe houding fantastische resultaten oplevert. Bij dit uitwisselen is het van belang om de informatie in de IK'-vorm te houden en niet in de 'JU'-vorm met allerlei verwijten te komen. Alleen de eigen belevingen dienen centraal te staan in je verhaal, niet je invullingen over hoe de ander had moeten handelen, volgens jou. Je kent immers zijn motivatie voor zijn gedrag niet en hebt deze ook nog niet afgecheckt. Soms kunnen we te maken hebben met tumoren die zichtbaar kunnen worden gemaakt door bruine vegen op deze zone. Bij vrouwen komt dit heel vaak voor wanneer zij een zware last met zich meedragen op seksueel gebied. Incest, verkrachting of te lang ongewenst intimiteiten hebben moeten ondergaan kan bij haar de stoppen hebben doen doorslaan. Een dergelijk trauma heeft in de vrouw een beleving opgeroepen dat zij zich nooit meer als seksueel partner wil opstellen. Zij wil dit orgaan dan ook niet meer bezitten, want het heeft haar alleen maar ellende bezorgd. Deze krachtige belevingsenergie kan er dan toe bijdragen dat haar baarmoeder als het ware afgestoten wordt en de tumor helpt bij dit schadelijke verwijderings-proces. Het zou beter geweest zijn als de vrouw liefdevol opgevangen was geworden, waarbij zij gesteund kon worden in haar verwerkingen hieromtrent. Met pancreastekens is de vertaling wel een stukje ingewikkelder. Daarmee komen vooral gevoelens als onzekerheid, onveiligheid, je niet geliefd voelen door iemand, je niet geborgen bij iemand voelen
en eenzaamheid sterk aan de orde in de problemen die in de intieme relatie actief zijn. Zolang de persoon zich te afhankelijk van de ander blijft opstellen, daarmee zichzelf steeds wegcijfert en zichzelf zodoende tot een 'nul' reduceert, zal hij zich als een vloermat voelen in relatie tot de ander. Besef van eigenwaarde en zelfliefde dienen zeer sterk te worden opgebouwd en gestimuleerd. Wanneer oranje pigment op net uterus/prostaatgebied voorkomt, kan er ook sprake zijn van vergiftiging door teveel snoepen, teveel koffie, teveel alcohol of teveel chocolade. Deze verslavingsproducten zijn een teken van overcompensatie, omdat de persoon niet meer weet hoe hij het probleem kan verwerken. Met eten/drinken hoopt hij toch nog iets voor elkaar te krijgen, alleen weet hij dat hij maar tijdelijk even uit het spanningsveld kan blijven. Zodra het van binnen weer leeg voelt, komt de behoefte eraan opnieuw terug. Een solaarstraal op deze plaats betekent dat het orgaan uitgeput is geraakt. De emotionele ladingen zijn inmiddels zo hoog opgelopen, dat de orgaanfuncties op een zeer laag pitje zijn beland. Overgevoeligheid kan al hebben plaats gemaakt voor ontstekingen of andere afwijkingen die het weefsel van deze organen hebben aangetast. Leerproces Zowel de uterus als de prostaat zijn van belang om leven te scheppen. Dat bedoel ik niet alleen letterlijk via het laten geboren worden van een kind, maar vooral figuurlijk. Door versmelting van een eicel met een zaadcel wordt de basis gevormd om een ziel op aarde te kunnen ontvangen. Cellen die zich steeds meer vermenigvuldigen groeien op den duur uit tot een compleet lichaampje. In dit lijfje kan een menselijk wezentje indalen met een individuele samenstelling van eigenschappen die uit zijn overkoepelende ziel afstammen. Dan gaat het 'lieve leventje' pas echt beginnen. De wereld staat open om ontdekt te worden. Elk wezen op de planeet Aarde staat, wel of niet bewust in uitwisseling met elkaar. Ze leren van en via elkaar. Hoe vertalen we dit gegeven nu naar de baarmoeder en de prostaat? De prostaat voorziet het zaad van het nodige vocht, zodat het gemakkelijk naar buiten kan glijden. Eenmaal buiten gekomen, bijvoorbeeld in de geslachtsorganen van de vrouw, zal het zijn weg zoeken naar de eicel. De sterkste zaadcel zal het winnen om tot versmelting met de eicel over te gaan. Dit betekent dat de man in zijn wezen energie dient te bezitten die krachtig naar buiten tredend behoort te zijn. Wanneer hij gedachtebeelden bijvoorbeeld niet kan realiseren, omdat hij te weinig zichzelf ervoor inzet, te weinig de weg vrij maakt om allerlei zaken soepel(er) te laten verlopen, kan er niet veel resultaat uit geboren worden. Het plaveien van de weg is niet het enige wat belangrijk is. Hij dient ook ervoor zorg te dragen dat het doel bereikt wordt wat hij zich voor ogen had gehouden. Wanneer zijn wensen en beelden in hem blijven hangen en er door welke reden dan ook niet (goed) uit kunnen, niet goed kunnen worden gerealiseerd tot aan het einddoel toe, zullen in hem spanningsvelden ontstaan. Deze spanningsenergieën kunnen bij de man dan naar zijn prostaat gaan en dit orgaan negatief beïnvloeden. Gevolg: prostaatklachten. Nu moeten we niet denken dat het alleen maar om gedachtebeelden gaat. Dat is niet zo. Het gaat het meest om beelden en wensen die betrekking hebben op een intieme relatie. Wanneer hij bijvoorbeeld zich niet kan thuis voelen bij zijn partner en hij voelt zich niet (voldoende) gezien door haar, dan voelt hij zich steeds meer gefrustreerd. Hij kan als het ware zijn ei (pardon: zijn zaad) niet op een bevredigende manier kwijt. Er is wel sprake van een intieme relatie, maar hij kan niet op een manier met zijn partner leven of omgaan zoals dit voor hem wenselijk is. Zij heeft duidelijk andere ideeën en wensen en zal die ook verdedigen. Zolang hij daarin het gevoel heeft het onderspit te delven, zal de relatie alleen maar pijnlijke spanningen voortbrengen. Zijn minderwaardigheidsgevoel groeit en zijn twijfel of hij wel in staat is om een intimiteit met iemand op te bouwen evenzo. Natuurlijk kunnen we ook te maken hebben met mannen die prostaatklachten hebben, maar die geen intieme relatie ervaren. De diepere behoefte om dit juist wel te kunnen beleven kan op een gegeven moment zo pijnlijk bewust zijn geworden, dat deze pijn in het lichaam via de prostaat vertaald wordt. Ze zouden graag iets willen doen om een intieme relatie aan te knopen met iemand, misschien wel met dezelfde partner, ook al is deze relatie sinds jaren op platonische leest geschoeid. Alleen weten ze niet hoe ze die weg kunnen plaveien naar dit doel toe. Deze frustratie ervaren ze als pijnlijk. De innerlijke behoefte om iets met dit thema te kunnen doen is zo groot en wil uitdijend actief zijn. Maar de omstandigheden belemmeren dit. Vandaar dat de prostaat deze uitdijende energie overneemt als behoeftesignaal en zelf letterlijk gaat uitdijen. Dat hierdoor het plassen bemoeilijkt kan worden, is weer een signaal dat te kennen geeft dat hij zijn emoties hierover maar moeilijk kwijt kan. De behoefte aan intimiteit houdt hij vast in de hoop dat er
een tijd komt waarin hij zijn wens wel kan realiseren. Zijn lichaam kan daardoor echter deze pijnlijke emoties ook niet loslaten. Zolang de wens in hem actief blijft, blijft de pijn eveneens actief. Een dergelijke wens loslaten is absoluut geen gemakkelijke opgave. Meestal blijkt in de bestaande relatie allang geen basis meer aanwezig te zijn om een diepgang en intimiteit op te bouwen of terug te halen met elkaar. Die kans is dan eigenlijk verkeken. Om je daar nu langdurig toch op blind te blijven staren, is geen oplossing voor dit probleem. Wat wel oplossend zou kunnen zijn is om de innerlijke wens definitief los te koppelen van de persoon op wie dat verlangen gericht is. Dan kan de man binnen zichzelf ruim baan maken voor eventueel nieuwe ontwikkelingen, ook een nieuwe relatie(vorm) of vorm van intimiteit. Maar misschien ook helemaal niets en is het van belang om ervoor te zorgen dat hij de intimiteit met zichzelf leert delen. Dat hoeft niet in letterlijke vorm te zijn, maar veel meer juist de figuurlijke vorm. Hij kan leren meer en meer voor zijn gedachten open te staan, voor zijn gevoelsbelevingen en voor zijn verlangens, behoeften en wensen. Essentieel daarbij is dat hij ook leert zich er niet voor te schamen, of zichzelf daarin te kleineren, of te onderwaarderen. Deze eigenschappen zouden namelijk nieuwe zielsontwikkelingen in hem kunnen blokkeren, zodat er ook geen andere eigenschappen in hem geboren kunnen worden. De baarmoeder kunnen we zien als een veilige basis waarin zich nieuw leven kan ontwikkelen. Daar is een bepaalde tijd voor nodig. De uterus 'moedert' over dit groeiproces, zodat t.z.t. een geboorte van iets kan plaatsvinden. Bij de vrouw hebben we te maken met haar vrouwelijke gevoelsbelevingen. Kan zij die goed uitdrukken, dan is er niets aan de hand. Maar als zij in haar vrouwelijke vorm bijvoorbeeld door haar partner niet wordt gezien en misschien wel denigrerend tegemoet wordt getreden, dan kan zij problemen gaan ondervinden met haar geslachtsorganen. Deze problemen beginnen pas goed wanneer zij zich seksueel gezien opstelt zoals de ander dit van haar verlangt, maar zij daar zelf niet voor zou willen kiezen. Om hem te 'behagen' laat ze het echter allemaal over zich heen komen. "Als hij maar gelukkig is" is een gedachte die veel vrouwen bezig houden. Het is ook een gedachte die ervoor zorgt dat ze niet haar eigen wensen volgt, maar uitsluitende de zijne. Vooral als hij daar dominant gedrag in vertoont, kan hij haar het gevoel geven dat haar manier van Zijn in intimiteit niet klopt, dat het onprettig is en niet waardevol. Alleen zoals hij het wil is het goed. Zolang de vrouw hem daarin gelooft, staat ze ver van haar eigen Zijnsvorm af. Ze cijfert zichzelf weg, reduceert zichzelf daarmee tot een ‘nul' en zal een steeds harder gevecht moeten leveren tegen haar minderwaardigheidscomplex en zelftwijfel op seksueel gebied. Als bovendien haar partner ook nog weinig interesse in haar toont, versnelt dit gegeven helemaal het proces van het onderwaarderen van zichzelf. Dikwijls hebben we te maken met het feit dat de vrouw haar partner waarden toekent, die hij niet verdient. Zij dicht hem allerlei eigenschappen toe die hij in de praktijk eigenlijk helemaal niet waar kan maken. Daarmee verloochent zij haar eigen gevoelens en toont geen respect voor haar eigen belevingswereld en verlangens. "Hij weet meer over seksualiteit; hij kan laten zien hoe goed hij is in het vrijen" zijn uitspraken die te vaak niet overeenkomen met de echte realiteit. Hoe kan iemand nu 'goed' in vrijen zijn als de partner zich daar onprettig bij voelt of als er sowieso iets is waarbij onrustige, onveilige en onprettige gevoelsbelevingen actief zijn? Vrijen doe je met z'n tweeën. Daar draag je ook met z'n tweeën verantwoording in om het samenzijn zo fijn mogelijk te kunnen ervaren. Het blijkt maar al te vaak dat de vrouw het gevoel heeft dat haar partner alleen maar voor en met zichzelf vrijt. De vrouw dient daarbij dan alleen maar als een soort 'hulpmiddel’ om tot een orgasme te komen, meer niet. Hoe zij dit vrijen beleeft en hoe haar wensen en behoeften zijn in vrijen is niet iets waar hij over nadenkt. Dikwijls interesseert het hem ook niet, zolang hij maar aan z'n trekken kan komen. Ik zeg het wel wat gechargeerd, maar in de praktijk staat het bol van deze voorbeelden. Een ander probleem is bijvoorbeeld de geaardheid van de persoon. Wanneer een man zich meer in vrouwelijke vormen uitdrukt en een vrouw zich meer in mannelijke vormen gestalte geeft, zullen deze meer dominante energieën niet in evenwicht kunnen zijn met de tegenovergestelde energieën. Een vrouw die het liefst alleen maar carrière wil maken, heeft daarmee aangetoond een voorkeur te hebben voor mannelijke activiteiten. Daarmee komen haar vrouwelijke activiteiten te weinig aan bod.
Deze scheefstand kan op een gegeven moment haar opbreken, met als gevolg dat de overtollige mannelijke energieën uitgescheiden dienen te worden. Dit gebeurt via de baarmoeder en kan in bepaalde gevallen zelfs vrij hevige menstruatieklachten voortbrengen. Het zou fantastisch zijn als de vrouw zich hiervan bewust is, want dan zal zij er niet zo gauw over nadenken het orgaan te laten verwijderen, evenmin om daar hormoonkuren tegen te nemen. Daarmee geeft zij haar lichaam niet de nodige ruimte en gelegenheid om zich van deze overtollige energieën te ontdoen, wat op den duur gevaar kan opleveren voor haar geslachtsorganen. Omdat de tendens van zelfverwaarlozing maar door blijft groeien in intieme relaties, komen we ook steeds meer problemen van de geslachtsorganen tegen. De ziektecijfers groeien explosief de laatste jaren en zijn nog lang niet op hun retour. Dat komt omdat er nog veel te weinig bekend is over de achtergronden van deze klachten. Daarom zal elk persoon die te maken heeft met klachten van de geslachtsorganen ruimschoots de tijd en de gelegenheid krijgen om zichzelf te onderzoeken binnen zijn of haar identiteit op het gebied van seksualiteit. Hopelijk zal hij/zij zich zoveel mogelijk willen openstellen om gegevens te verzamelen om uiteindelijk beter gewapend en beschermd de eigen manier van Zijn te kunnen realiseren. Als dat gebeurt zonder schaamte, zonder onderwaardering van zichzelf, zonder schade aan de ander, maar met respect voor de ander en voor zichzelf, is de intieme relatie een voedingsbodem geworden voor nieuw leven', in welke vorm dan ook. Op deze wijze kan een nieuwe levenshouding geboren worden. 20 BORSTEN Inleiding De ligging van de borsten wordt niet op alle topografiekaarten aangegeven. De meest gepaste plaats is echter binnen de zone van de borstkas, in het linker oog iets voorbij 3.00 uur en in de rechter iris tegen 9.00 uur aan. Wanneer er tekens te zien zijn, betreft het veel vaker vrouwen dan mannen. Reflexgebieden De borsten kunnen beïnvloed worden door de hormoonwerking in het lichaam. Dit zijn normale processen. Borsten kunnen te groot worden of te klein blijven wanneer de schildklier verstoord is in zijn functie. Dit orgaan ligt tegenover de borstzone. Dat hiermee de diepere gevoelens in het vrouw-zijn benadrukt en geactiveerd worden, zal hopelijk wel duidelijk zijn. Maar al te vaak heb ik waargenomen dat deze vrouwen geconfronteerd worden met een gebrek aan zelfacceptatie in hun manier van zijn. Ze halen zich van alles in hun hoofd wat hun innerlijke angst maar kan bevestigen. Ze denken dat ze geen (seksuele) relatie aan kunnen gaan zolang ze er zo "afstotelijk" uit zien. Ze voelen die angst als een brok in hun keel. Wat ik triest vind is dat ik een aantal vrouwen zeer ongelukkig heb gezien met betrekking tot hun keuze als levenspartner. Ze hebben iemand uitgezocht die denigrerend in gedrag is tegenover hen, waardoor ze zich nog minderwaardig zijn gaan voelen dan ze al waren. De neerbuigende opmerkingen slikken ze maar, in de hoop dat de "bui wel weer overgaat" en dat ze weer geaccepteerd zullen worden door de ander. Dit slikgedrag dient drastisch aangepakt te worden. Het is van groot belang dat deze vrouwen leren voor zichzelf op te komen en van zich af te bijten wanneer ze onheus bejegend worden. Door niet te reageren blijven ze een levensbasis handhaven die altijd onveilig blijft voelen. Bovendien kan het hun eigenwaarde nooit opkrikken als ze van de ander op die manier afhankelijk blijven. Als naastgelegen zone vinden we het lymfestelsel terug, dicht tegen de irisrand aan. Gezwelvorming in de borsten kan wel eens zo gevaarlijk geacht worden, dat operatief ingrijpen noodzakelijk is. Uitzaaiingen kunnen teruggevonden worden in de lymfebanen in het okselgebied, maar ook in andere plaatsen van het lymfestelsel. Via klieren kunnen zowel de borsten als het lymfesysteem vocht afscheiden naar buiten. Deze wisselwerking kan op symbolische wijze bijvoorbeeld aanduiden dat de persoon aanraking nodig heeft om zich emotioneel (=vocht) te kunnen uiten tegenover de ander. Het niet voldoende uiten van zaken die na aan het hart liggen, kan een verlangen teweegbrengen dat als 'eeuwige' wens gekoesterd blijft worden. Continu wordt aan dit verlangen gedacht, maar geen duidelijk gehoor aan gegeven om iets te ondernemen die deze wens in vervulling kan doen gaan. De wens wordt aan de borst gekoesterd en gekoesterd, net zolang tot de borsten overvol zijn geraakt van deze onvervulde energie.
Iristekens Tekens komen maar weinig voor. Meestal. als er sprake is van borstklachten, dienen we de oorzaak ervan elders in het lichaam te zoeken. bijvoorbeeld in het hormonale systeem. De borsten fungeren dan alleen maar als een soort uitlaatkiep. Is er echter sprake van verwitting van de radiairen, dan kan een borstontsteking actief zijn. Een andere mogelijkheid is dat de persoon zich bewust aan het worden is van net leerthema van deze organen. In geval van urinezuren huist er in de vrouw een schrijnend verdriet, misschien wel met betrekking tot haar rol in de partnerrelatie. Ze kan een gevoel hebben dat ze te weinig wordt gestreeld, of juist een gevoel dat ze alleen maar gestreeld wordt als de ander zin heeft in vrijen, of feitelijk iets heel anders van haar wenst te ontvangen. De boodschap wordt dan op een misplaatste wijze uitgezonden naar haar, wat haar emotioneel pijn bezorgt. Haar lichaam kan deze spanningsenergie vertalen in pijnlijke borsten, vooral wanneer de menstruatieperiode aan gaat breken. Pancreastekens vertellen hoe een vrouw met haar eenzaamheid aan het worstelen is. Ze kan pijn beleven aan de gedachte haar kinderen te moeten loslaten wanneer ze volwassen zijn geworden. Het liefst zou ze hen veel langer bij zich willen houden en aan de borst willen blijven drukken. Dit proces van loslaten op een pijnlijke wijze van beleving kan een spanningsveld in de borsten achterlaten. Het zal moeilijk voor haar zijn om zichzelf te leren vermaken, om haar eigen leven zo prettig mogelijk in te delen door activiteiten op te pakken waarin ze van zichzelf kan houden en waarin ze ook door anderen gewaardeerd kan worden. In geval van bruine tekens kunnen lichamelijke afvalstoffen zich in de borststreek hebben gesetteld. Voorzichtigheid is geboden. Meestal adviseer ik de vrouwen om zichzelf eenmaal per week te controleren op mogelijke (kleine) veranderingen in de borsten. Innerlijk opgestapelde onmachtsgevoelens, irritaties of boosheid kunnen deze spanningen zo compact maken, dat die op een gegeven moment vervelende klachten kunnen geven. Leerproces Bij het beschrijven van het effect dat de schildklier op de borsten kan hebben, realiseerde ik me dat daar natuurlijk opmerkingen over gemaakt kunnen worden. Wat ervaart iemand nu als te groot of te klein? Het antwoord hierop is heel persoonlijk. Er zijn vrouwen die het een sport vinden om de grootste borsten bij zichzelf aan te laten meten. Dan leveren deze nog iets op (geld, aandacht, contacten), wat ze, naar hun mening, op normale wijze misschien niet zo gemakkelijk kunnen krijgen. Zulke borsten kunnen gouden 'bergen' beloven. Ik vermoed dat hoe groter hun borsten zijn, hoe groter ook hun frustratie op andere terreinen is die ze op deze manier willen 'camoufleren'. Ze willen zich dan als het ware verschuilen achter deze 'heuvels' en dat lukt ze nog aardig ook. Allerlei operatieve ingrepen moeten de oorspronkelijke borsten verder verfraaien, maar kennen aan de andere kant ook hun nadelige invloeden op het borstweefsel. Siliconenzakjes kunnen onder de huid stuk gaan of het borstweefsel begint na verloop van tijd zo hard te worden, dat verwijdering van overtollig bindweefsel noodzakelijk is. Het lichaam zal steeds allerlei trucs uit de doos blijven halen wat signalen betreft, totdat de persoon er serieus naar wil kijken en er iets mee gaat doen. Andere vrouwen willen graag van hun grote borstomvang af. Ze ervaren dikwijls dat het nogal vermoeiend is om zoveel Vlees te moeten meesjouwen'. Dergelijke operatieve ingrepen zijn veel minder belastend dan de borstvergrotende operaties. Feit blijft dat hun borstomvang hen iets te vertellen heeft aan achterstallig huiswerk in henzelf met betrekking tot zelfacceptatie van haar vrouw-zijn. Zij kunnen zichzelf wel accepteren als harde werker, als carrièremaker, als gezellige buurvrouw waar de buurt graag bij op visite komt. Maar als het gaat om moeder-zijn, om seksuele partner of om het feit dat ze nu een¬maal als vrouw geboren zijn (wat echt iets anders is dan man-zijn), dan kan het wel eens flink wat moeite kosten om zichzelf te accepteren in die hoedanigheid. Zowel een te zwaar accent in een van deze rollen als een tekort in een van deze rollen kan aanleiding zijn voor het feit dat iemand te lichte of te zware borsten heeft meegekregen in haar
volwassenwording. Daar dient ze de rest van haar leven mee te doen. Tenzij de borsten een te zware psychische belasting zijn gaan geven, want dan kan een operatie gerechtvaardigd zijn. Overigens dient zij zich er wel bewust van te zijn dat ze het zelf natuurlijk allemaal in de hand heeft. Dan kan een besluit tot opereren weloverwogen genomen worden. Waar kunnen de borsten een belangrijke rol in spelen, behalve dan in seksueel contact? Naast de aanraking van de tepels die de baarmoeder kan activeren, doet het borstvoeden van een kind dat ook. Na de geboorte kan door borstvoeding de baarmoeder weer in haar oorspronkelijke vorm terugkomen na maandenlang te zijn uitgerekt. De opvoeding van kinderen start met het geven van voeding. Sommige vrouwen slaan die fase het liefst over. Ze vinden het ongemakkelijk en brengen hun kinderen liever met de fles groot. Bovendien willen ze door blijven werken om carrière te maken en dan is een kind de borst geven nogal onhandig als je net op het punt staat een vergadering binnen te stappen, of iemand een interview af te nemen, nietwaar? Die vrouwen vergeten dat zij belangrijke energetische informatie via de borstvoeding kunnen overbrengen naar het kind. Het kind kan daar zijn voordeel mee doen, het voelt zich bevestigd in het feit dat hij welkom is, want hij wordt letterlijk aan de borst gedrukt en liefdevol gestreeld. Huidcontact is in de allereerste levensfase onontbeerlijk. Kinderen die te vroeg geboren zijn, komen meteen in een couveuse terecht. Daar worden ze vastgekoppeld aan apparatuur en maken zij contact met koude en levenloze materie. Onderzoek heeft uitgewezen dat 'prema-tuurtjes' veel sneller herstellen en/of op gewicht komen als ze langdurig tegen de huid van de moeder mogen aanliggen. Het liefst op haar warme buik, dicht tegen haar borsten aan waar ze haar vertrouwde hartslag kunnen horen, wat rustgevend op hen inwerkt. Verder kunnen de borsten een symbolische betekenis met zich meedragen in de vorm van "iets aan je borst willen koesteren." Omdat een aantal vrouwen die koesterbehoefte soms heel sterk in zich kan hebben ontwikkeld, kan dit een bron zijn van problemen, ernstige problemen zelfs. Een vrouw die haar zoon maar niet los kan laten, ook al heeft hij een eigen gezin met kinderen die hij op zijn beurt wil grootbrengen, kan door haar sterke neigingen om hem maar te blijven betuttelen, laten zien dat zij zichzelf, maar ook haar zoon niet serieus genoeg neemt. Ze geeft zichzelf en hem daardoor niet de nodige ruimte om op een andere, volwassener manier met elkaar om te gaan. De moeder-en-kind verhouding is allang ten einde. Dat dient zij zich te realiseren. Er is echter wel een andere relatievorm mogelijk en dat is een relatie tussen twee volwassen mensen. Andersom is het ook mogelijk dat mensen helemaal niet meer door hun ouders gekoesterd willen blijven worden. Ze zijn al lang volwassen en ze willen hun eigen leven inhoud geven op hun eigen manier. De inmenging van de ouders met hun steeds actieve behoefte om hun 'kind' te blijven koesteren, ervaren ze op een gegeven moment als verstikkend. Wanneer dit innerlijk verzet niet voldoende wordt uitgesproken, kunnen in de borsten van de vrouw verhardingen ontstaan die in het ergste geval tot kanker kunnen leiden. Het gaat erom de anderen in duidelijke omschrijvingen te vertellen wat de eigen wensen zijn die door de houding van de ouders niet uit de verf kunnen komen, zoals: de wens om zelfstandig te willen zijn, los te willen komen van de koesteringen die als teveel voelen en de onbedoelde 'bemoeizucht' van de ouders die weliswaar lief bedoeld zijn, maar het eigen gevoel beknellen. De ouders zullen het in dergelijke gevallen nooit leuk vinden dit te moeten horen, maar als ze werkelijk van hun 'kind' houden, zullen ze haar wens willen respecteren en een stapje terug nemen. Onwetendheid in handelen en de consequenties daarvan kan nu plaatsmaken voor bewustwording daarin. Ook bepaalde verlangens kunnen jarenlang zo sterk gekoesterd en aan de borst gedrukt zijn, dat deze uit hun proporties zijn gegroeid. Het effect hiervan kan borstklachten geven, met in het ergste geval kanker. Het gekoesterde en ongerealiseerde verlangen heeft als het ware bijna alle levenskracht uit de persoon opgesoupeerd en begint een schadelijke vorm aan te nemen met betrekking tot haar zielengroei. Haar lichaam zal dit dan ook op een gegeven moment letterlijk gaan vertalen. Het is niet gemakkelijk om jezelf aan te zien en aan zelfonderzoek te doen op dieper niveau wanneer je te kampen krijgt met (soms ernstige) klachten. Het meest eenvoudig is het om je af te vragen welk verlangen je nu al zo lang koestert? Wat heeft het je opgeleverd tot nu toe? Wat heeft je tegengehouden om dit verlangen eerder te realiseren? Was het de moeite waard om met die verwerkelijking te wachten? Wat wil je er nu aan gaan doen en wat zijn je eerste stappen? Grote kans dat deze essentiële vragen niet zomaar beantwoord kunnen worden. Dan is het van belang dat er hulp gevraagd wordt. Daar is niets mis mee. Integendeel: het brengt je weer terug bij
jezelf. Uiteindelijk leer je beter om te gaan met datgene en diegenen die je lief hebt. Je leert ook beter zien waar het aan schort in de bestaande intieme relatie. Meestal zit daar het grootste probleem. De vrouwen die mij verteld hebben dat ze dolgraag een kind wilden hebben omdat ze in hun bestaande relatie te weinig echte aandacht krijgen, zijn niet meer te tellen. Deze factor dient dus beslist niet over het hoofd te worden gezien. Het gemis aan aandacht verdient een andere aanpak, wat uiteindelijk betere resultaten oplevert. 21 ARM EN HAND Inleiding De zone van de armen en handen vinden we terug in de rechter iris op ca. 8.00 uur en in het linker oog op ca. 4.00 uur. Wanneer je met iemand praat, zou je eens op zijn handen kunnen letten. Iemand die een open karakter heeft, zal zijn handen nooit in een vuist houden. Als hij zegt dat hij eerlijk tegen je wil zijn, maar hij houdt daarbij zijn handen gespannen en dicht, wil dat zeggen dat hij op dat moment niet van plan is te doen wat hij gezegd heeft. Om een of andere reden houdt hij nog iets achter. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat hij onbetrouwbaar zou zijn; het is maar in hoeverre hij zelf bewust is van de dingen die hij liever achterhoudt; hij heeft de reden waarom in zichzelf nog niet (voldoende) onderzocht. Zo kan nagelbijten het weg eten betekenen van emotionele spanning, terwijl het soms kan aanduiden dat er een verhoogde behoefte aan silicium is. Duimzuigen is meestal een reactie op een innerlijke behoefte zich even terug te trekken uit de wereld om alle binnengekomen indrukken langzaam aan te kunnen verwerken. In deze inmiddels hectische maatschappij worden mensen dagelijks overstroomd door een veelheid van indrukken. leder mens probeert op zijn eigen manier daarmee om te gaan. Wanneer een bepaalde manier van verwerken afgeleerd moet worden "omdat je nu toch wel te groot bent om nog te duimen", kan de persoon ineens niet meer zo goed al die indrukken op een rijtje krijgen in zichzelf. Het gevolg is dikwijls dat deze innerlijke spanningen zich meer en meer gaan opstapelen. Zeg eens eerlijk: wat maakt het nu eigenlijk uit of iemand van bijvoorbeeld over de dertig jaar nog duimt? Wat is er feitelijk mis mee als hij, op zijn eigen manier, in zichzelf nog de vrede kan vinden die zo veel mensen missen, waardoor ze overspannen raken? Het heeft geen enkele zin om een uiterlijk verschijnsel als nagelbijten of duimzuigen dwangmatig of met emotionele chantages weg te krijgen bij iemand die zich daar juist prettig bij voelt en daarmee spanningen kan afreageren. Als een dergelijk gedrag in wezen voor hemzelf nadelig zou zijn, kan beter gekeken worden naar de dieperliggende oorzaken van dit gedrag. Maar eerlijk gezegd heb ik nooit negatieve aspecten in ontwikkeling, en ook niet in zijn belevingswereld, kunnen waarnemen. Deze mensen kunnen genoeg hebben aan zichzelf en dat is een eigenschap waar ontzettend veel mensen nog hard aan moeten werken bij zichzelf. Wanneer de innerlijke spanningen verminderen, bijvoorbeeld door duimzuigen of door iets anders, dan kan de persoon veel beter met deze spanningsvelden overweg. Waar moet dan aan gesleuteld worden? En waarom? Alleen maar omdat het een heersende norm is en omdat men het "gek" vindt? Wie is er nu eigenlijk gek? Met onze handen kunnen we veel gevoelsbelevingen tot uitdrukking brengen, zoals iemand troosten, een cadeautje aan iemand geven, een dier strelen, iets aanwijzen, enthousiast naar iemand zwaaien, zelfs iemand een mep geven of slechte voeding in de mond stoppen. Aanraken, vasthouden, knuffelen en strelen met de handen zijn zeer belangrijke uitingen van warmtegevoelens, vooral als we deze niet onder woorden kunnen of durven brengen. Zo is massage ontvangen ook een middel om ontspanning en ontlading teweeg te brengen wan¬neer er een tekort aan (zelf-)warmte is ontstaan. Daarbij is het evenzo interessant om te ontdekken dat een masseur net zo goed in staat is om zijn eigen innerlijke spanningen via zijn handen over te dragen aan de patiënten. Vooral bij de zogenaamde 'magnetiseurs' die bijvoorbeeld een slechte dag hebben (omdat ze bijvoorbeeld in onmin leven met iemand in hun omgeving) heb ik dit dikwijls waargenomen. Juist sensitieve patiënten die in feite behandeld willen worden om hun eigen innerlijke onrust af te laten voeren, komen in zulke gevallen eerder nog meer gespannen thuis dan waarmee ze weggegaan waren. Hun klachten zijn niet verminderd, maar juist erger geworden.
Reflexgebieden Warmeer de lever te vol zit met weggestopte boosheid, kunnen de handen als aangrenzende zone deze taak overnemen: letterlijk slaande ruzies en met voorwerpen gooien zijn bekende verschijnselen bij mensen die hun emoties hebben binnengehouden en opgepot. Ze kunnen dan gewoon ontploffen en daarmee de ander grote schade aanrichten, zowel materieel als immaterieel. Hoe langduriger het binnenvetten is geweest, hoe groter de klap kan zijn. Iemand die druk met zijn handen 'praat', kan daarmee veel van zijn emoties ontladen. Veel mensen ervaren een prater die nauwelijks daarbij zijn lichaam beweegt dikwijls als een 'koele kikker', of een 'ijskonijn'. Het komt dan over alsof het onderwerp hem weinig of niets doet. Ook een galblaas die teveel spanningen heeft opgepot kan aanleiding geven tot uitstralende pijnen naar de armen. Het is niet altijd zo gemakkelijk om dergelijke pijnen te diagnosticeren. Meestal zijn ze het gevolg van een hartkwaal, maar soms kunnen ze ook vanuit de galblaas zijn ontstaan! In mijn praktijk heb ik enkele keren een verstopping van de galwegen bij iemand geconstateerd en doorverwezen naar een internist die dit bevestigde. Door middel van een electroacupunctuuronderzoek kwam dit fenomeen aan het licht. Gezien de opgekropte boosheid had de patiënt eigenlijk heel graag zijn handen willen gebruiken om er eens flink op los te slaan, maar dit achterwege gelaten om de ander geen schrik aan te jagen. Het niet kunnen of durven verwoorden van zijn ongenoegens deed in hem een behoefte ontstaan om zijn innerlijke spanningen via zijn handen te uiten, wat hij dan weer onderdrukte, om welke reden dan ook. Een zogenaamde 'tennisarm' vindt niet altijd zijn oorzaak in het overmatig getennist hebben. Er zijn zoveel mensen die helemaal niet weten hoe een tennisracket er uit ziet en toch hebben ze last van een tennisarm. In de acupunctuur wordt een verbinding gemaakt met twee mogelijkheden, namelijk de punten van de dikke darm en de punten van de dunne darm. Dat betekent dat er in de meeste gevallen uit deze twee mogelijkheden gediagnosticeerd kan worden. De electro-acupunctuurmeting laat direct al zien welke punten overbelast zijn. Hiermee zien we dat afvalstoffen in de darmen de oorzaak zijn geworden voor deze klacht. Tegelijkertijd is er ook moeite met het emotioneel verwerken van iets, waarna de darmen zelf ook niet veel raad meer weten met de daaruit ontstane afvalenergieën. Het gebeurt maar zeer zelden dat het om het ellebooggewricht zelf gaat wat ontstoken is geraakt. Pijn bovenin de elleboog heeft met de dikke darm te maken en pijn onderin de elleboog met de dunne darm. Middenin de elleboog is dan een irritatie van het gewricht zelf. De linker arm heeft als naastgelegen gebied de milt. Gebrek aan afweer, bijvoorbeeld met de armen afweren of iets van je afslaan, kan ervoor zorgen dat de arm last krijgt van krampen. Heel typerend is de combinatie van armpijn tijdens een hartinfarct. In de iris zien we dikwijls een transversaal liggen die van de miltzone, over het veld van de arm, naar het hartgebied loopt. Vanuit het hart handelen geeft dat de armen als 'vleugels' van het hart kunnen dienen. Bij problemen met de longen, bijvoorbeeld wanneer de persoon last heeft van astma, heeft hij sterk de neiging om zijn schouders en armen mee omhoog te trekken om de ademhaling te vergemakkelijken. Zangers spreiden hun armen eveneens min of meer bij het zingen, vooral wanneer ze hoge noten moeten halen. Op deze manier kunnen ze hun borstkas optimaal openzetten. Bij deze personen valt nog wel eens te sleutelen aan de communicatie met anderen. Hij houdt teveel gegevens achter, waardoor anderen niet weten wat er allemaal in hem omgaat. Daar dit niet bevorderlijk is voor een dieper contact, zal hij daar zelf meer actief in kunnen worden. Hij dient daar zijn handelingen op af te stemmen, bijvoorbeeld door de ander aan te raken als hij hem wil spreken. Door iemand te strelen kan hij de ander wel laten voelen dat hij om hem geeft, maar wanneer hij die gevoelens niet onder woorden wil of kan brengen, is er een angst die de moeite van net bekijken waard is. Soms is er ook zelfs helemaal geen huidcontact. Jongens onder elkaar kunnen weliswaar met elkaar stoeien, maar dat kan wel eens een erg hardhandige manier zijn van huidcontact. Wanneer er geen enkele communicatievorm is waarin de ander kan vernemen dat hij geliefd is, zijn er ook geen wegen open die de warmtestroom door kan laten vloeien naar de ander. De deur naar een prettiger en volwaardiger contact blijft hierdoor dicht. Wat steekt daarachter? Waarom werkt dit zo? Wat houdt hem tegen om onder woorden te brengen wat er in hem omgaat? Wat is zijn motivatie om zijn mond te houden? Wat levert dit hem op en is dat echt de moeite waard? Of wil hij diep in zichzelf toch liever een andersoortig contact, een contact waarin beiden veel meer uit de verf kunnen komen?
Ook dit vraagt weer om voldoende zelfonderzoek. Tekens Een (te) grote mate van inspanning van de armen kan tot vorming van witte tekens en dikke radiairen aanleiding geven, met soms oververmoeidheid als gevolg. Omdat de lever en de galblaas naast deze zone liggen, kunnen we bij overspanning te maken krijgen met misselijkheid. Deze misselijkheid kan in geval van ernstige vermoeidheid opzetten met als doel de persoon tot stoppen te 'dwingen'. De armen hangen dan slap langs het lichaam, alsof de persoon zich ‘Vleugellam’ voelt. Doorgaan met inspannende bezigheden is dan niet alleen voor het lichaam te belastend, maar ook voor de geest. Op tijd stoppen en rusten is een eigenschap die maar weinig mensen tegenwoordig goed hebben ontwikkeld. We laten ons meestal verleiden en misleiden om door te gaan totdat we in het vervelendste geval erbij neervallen, letterlijk soms. Vooral de armen verdienen de rust die ze nodig hebben na een hele dag hard werken. Na een breuk ergens in de arm opgelopen te hebben, of wanneer een operatieve ingreep heeft plaatsgevonden, kunnen niet alleen witte, dikke en onregelmatig lopende radiairen zichtbaar worden in de iris, maar ook lacunes. Wanneer de lacune echter vanaf de geboorte al aanwezig is, dient de persoon bij zichzelf te onderzoeken in hoeverre hij steeds voorbij gaat aan zichzelf wanneer hij iets voor anderen aan het doen is. Te langdurig handelen voor anderen in plaats van zijn handen uit z'n mouwen te steken om zijn eigen leven goed op de rails te brengen en te houden kan op den duur een energie oproepen. Dit kan leiden tot ongelukjes met de armen, de handen, de ellebogen en/of de polsen met als doel de persoon tot stoppen te manen en voor zichzelf activiteiten te ontplooien. Overige tekens die op de armen betrekking hebben, komen zeer zelden voor. In de praktijk blijkt dat wanneer op deze zone andere tekens zichtbaar zijn dan witte radiairen of lacunes, deze tekens meestal toch betrekking hebben op het lever-galblaasgebied of de borstholte. Leerproces Onze armen zijn voortdurend in beweging. De hele dag verrichten ze activiteiten waarin we bepaalde zaken tot uitdrukking willen brengen. In onze volwassen levensfase gebruiken we onze armen het meest om werkzaamheden te verrichten die voor onze levensonderhoud van belang zijn. Onze basale levensbehoeften verdienen alle aandacht, maar dat resulteert dikwijls in banen die we niet altijd prettig vinden. Door schaarste op de arbeidsmarkt in de eigenschappen waar we ons goed in ontwikkeld hebben, komen we dikwijls voor een dilem¬ma te staan. Er is niets op de arbeidsmarkt waarin we onze ei kwijt kunnen. Wat nu? Dan maar een ander baantje, het liefst een baan die er het meest op lijkt. En zo marchanderen we met onze innerlijke mogelijkheden. Dat kan ook niet altijd anders. Een goede baan is nu eenmaal niet af te dwingen. We dienen activiteiten te verrichten die ons niet altijd kunnen bevestigen in onze eigenwaarde, maar wanneer we op een gezonde manier dit feit accepteren, is er niets aan de hand. Anders wordt het wanneer er activiteiten verricht worden die op de een of andere wijze een te grote aanslag plegen op onszelf. Werken in de verpleging gold voorheen vaak als een roeping. Nu zijn er ook mensen werkzaam als verpleger die eigenlijk niet goed passen in die baan. Wat er dan uit hun handen komt, heeft lang zo'n hoge kwaliteit niet als wanneer je kijkt naar hoe mensen hun werk doen die zich wel heel erg op hun plek voelen. Zij doen het met zorg, met mededogen en met liefde. Ze doen het niet uit louter financiële overwegingen, of omdat er een hoge carrière in het verschiet ligt. Hun basishouding laat een totaal andere inhoud zien. Dat merk je dan ook aan de hoge kwaliteit en zorgvuldigheid in hun werk. Het is van belang dat elk mens de verantwoordelijkheid leert dragen van zijn handelingen. Wat hij in werking heeft gezet, zal vroeg of laat het effect ervan weergeven. Al onze handelingen verdienen veel zorg. Onze aanpak op het gebied van problemen oplossen dienen we zorgvuldig voor te bereiden. Zoniet, dan zullen onze armen ons in de steek laten en op die manier ons ervoor behoeden om op het verkeerde pad door te blijven gaan. Veel mensen kunnen onbewust vaak met hun armen over elkaar zeggen dat ze zo open staan. Wat ze zeggen, klopt niet met wat hun lichaam laat zien. Armen over elkaar hebben wil niets anders zeggen dan: "Het is me teveel wat je me vertelt", of: "Ik weet niet of ik je wel geloven kan." In ieder geval is het hart afgesloten voor indrukken van buitenaf. Enerzijds kan dat gebeuren doordat de indrukken als teveel voelen; anderzijds kan het een gevolg zijn van een niet open houding tegenover de ander. Gebrek aan vertrouwen in de ander of
een gebrek aan eigen ervaringen, waardoor er te snel geoordeeld kan worden, ligt hier meestal aan ten grondslag. De situatie in de hand willen hebben maakt dat er krampachtig op omstandigheden gereageerd wordt. De behoefte aan controle en overzicht of voorspelbaarheid en zekerheid is dermate groot, dat na verloop van tijd blijkt dat de situatie uit de hand gaat lopen. Iets uit handen geven toont vaak een vertrouwen in de ander. Dit kan echter ook in een overmaat gebeuren, waarbij verlies van eigenwaarde een rol kan gaan spelen. Teveel uit handen geven kan voor anderen wel leuk en aardig zijn, maar het moet niet gebeuren als je er zelf ook veel door gaat missen. Dan doe je jezelf tekort. Iets uit handen nemen is feitelijk het tegenovergestelde. In gevallen van overmaat hierin is er meestal sprake van een tekort aan vertrouwen in de ander. Of we vinden dat de ander niet sterk genoeg is om te handelen, bijvoorbeeld vanwege zijn verdriet; of we vinden dat de ander niet de capaciteiten heeft om een bepaalde klus goed te doen waarbij wij vinden dat wij het beter kunnen. De drang naar perfectionisme kan hierin overheersen, waardoor de ander niet de kans aangeboden krijgt om er zelf ook uit te leren. In deze situaties krijgt de ander dus niet de kans om te leren zelfstandig te zijn, maar ook wij geven onszelf niet de kans om te leren, bijvoorbeeld het leren loslaten, de ander ruimte leren geven om zaken te regelen op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Wanneer je je onthand voelt omdat je een instrument of iets anders mist om te kunnen handelen, dan kan dat spanningen teweeg brengen. Vooral als dit lange tijd aan de gang is kunnen hieruit in het lichaam spanningsenergieën ontstaan. Deze bovenbeschreven uitdrukkingen kunnen wel degelijk hun weerslag hebben in het lichaam, in deze gevallen o.a. in de armen of in de handen. In het algemeen kunnen we zeggen dat wanneer we iets doen waar we het innerlijk niet mee eens zijn, de spanningen hiervan neer kunnen slaan op het lichaam. Het breken van de arm, de pols of een vinger betekent meestal niets meer dan het stopzetten van de handelingen die in overmaat verricht zijn geworden. Door de noodzakelijke rust wordt tijd geboden om hierover na te kunnen denken en om nieuwe richtingen uit te stippelen voor datgene wat eigenlijk al zo lang niet goed heeft gevoeld. Het is een kunst om spontaan te kunnen (blijven) handelen in het leven en om te handelen vanuit je hart, vanuit pure openheid, compassie en eerlijkheid. Als het dan op een gegeven moment helemaal niet meer uitmaakt wat het leven je aanbiedt, pas dan omarm je het leven. Besef je dat het leven dit altijd al deed met jou? 22 DEHUID Inleiding De meest gelegen buitenrand van de irissen symboliseert de buitenkant van het lichaam, m.a.w. de huid en de slijmvliezen. Direct daaronder bevinden zich tevens de zones van de bloed- en lymfecirculatie. Dit hele gebied staat direct met de buitenwereld (sclera) in contact. Via de huid maakt de mens letterlijk contact met zijn omgeving door aanrakingen. Het voelen van andere levende wezens en voorwerpen e.d. laat in hem een indruk achter van waaruit hij zijn (volgende) activiteiten opbouwt. Astrologisch gezien valt de huid onder de planeet Venus. Aangezien deze planeet ook voor andere dingen staat (zie hoofdstuk over de pancreas), is het belangrijkste sleutelwoord voor de huid 'begrenzen'. De irisrand bepaalt dus de grens tussen ons lichaam en de buitenwereld, dus ook tussen het "ik" en het "jij". Hoe deze uitwisseling door elk mens zelf beleefd wordt, zien we terug in de verschillende tekens aangaande deze zone. Let wel: hierbij gaat het om de beleving van de persoon, niet om hoe het feitelijk er aan toe gaat binnen het uitwisselen met anderen. Reflexgebieden In feite kunnen alle lichaamsorganen met de huid een uitwisseling hebben. Ondanks dat het maag-
darmstelsel op de topografiekaart niet tegen de huidzone aan ligt, heeft het toch een uitwisseling daarmee. Kijk maar eens wat er gebeurt als iemand langdurig een inwendige allergie ergens voor heeft. Die kan op een gegeven moment wel degelijk via de huid zichtbaar worden. Voedselallergie kan de huid na verloop van tijd rood en vurig maken, maar ook jeuk is een bekend verschijnsel. Bij mij persoonlijk komt een vurige huid tevoorschijn als ik langere tijd achter elkaar teveel speculaaskoek gegeten heb. De huid is een orgaan dat, net als de andere organen, innerlijke boodschappen kan laten zien. Door te verkleuren of in weefselsamenstelling te veranderen wordt duidelijk gemaakt dat er van binnen iets aan de hand is wat aandacht nodig heeft. Rood worden bij schaamte of verlegenheid kan iemand erg ongelukkig doen voelen. Boosheid kan eenzelfde reactie geven. De vlekken op de huid van de hals verraden de binnengehouden emotie. Kippenvel kunnen we krijgen als iemand iets heel ontroerends heeft meegemaakt, of als iemand een heel angstaanjagend verhaal vertelt. De kou heeft natuurlijk eenzelfde effect. Iristekens Wanneer de iris geheel of gedeeltelijk een donkere rand vertoont, kan de persoon in kwestie drie belevingsmogelijkheden ervaren. a) De persoon kan dikwijls moeilijk zweten. Zijn huid kan daardoor niet (voldoende) afval stoffen uitwasemen die tot ziektes kunnen leiden. Dit dient hij zich aan te leren door bijvoorbeeld saunakuren. Wanneer het zweten makkelijker en beter verloopt, zal hij zich onherroepelijk veel beter gaan voelen. Hij voelt een tekort aan warmte. Dat kan heel letterlijk zijn en meestal is dat ook gekoppeld aan het feit dat hij figuurlijk eveneens warmte tekort is gekomen. Hij kan in zijn jeugd te weinig geknuffeld zijn geweest, maar dat kan ook in z'n vorige incarnatie zijn ontstaan. Dit tekort ervaart hij als "in de kou gezet zijn". Het is dan juist een behoefte van hem, soms zelfs een noodzaak, om veel warmte toe te laten in zijn leven. Niet alleen figuurlijk van andere mensen, maar ook letterlijk via zonnestralen, sauna, warme baden, douches en sport. Uiteraard dient hij hierin te leren er op een goede manier mee om te gaan en anderen bijvoorbeeld niet verantwoordelijk te stellen voor het ontbreken van warme aandacht. Dat maakt hem op een ongezonde manier afhankelijk van anderen. b) Hij kan zelf niet goed omgaan met het ontvangen van warmte en stelt zich, om welke reden dan ook, steeds afstandelijk op naar anderen. Positieve opmerkingen en complimentjes kan hij moeilijk in ontvangst nemen, want hij acht zichzelf niet zo hoog als de ander dat doet naar zijn idee. Die complimentjes kunnen toch niet echt voor hem bedoeld zijn? Hij twijfelt daaraan en wimpelt ze driftig weg. Daarmee doet hij zichzelf feitelijk tekort, daar hij niet goed weet hoe hij anderen op een warme manier kan benaderen. Voor knuffelen kan hij zich schamen, terwijl hij diep in z'n hart het heerlijk vindt om geknuffeld te worden. Alleen is het idee om iemand te knuffe¬len of een aai over z'n bol te geven, erg wennen voor hem. Om deze reden houdt hij ook afstand, al wil hij diep in z'n hart feitelijk steeds het tegendeel. c) Hij heeft ooit een teveel aan huidcontact gehad. Uit diverse hypnotische onderzoeken blijkt dat bij veel mensen traumatische ervaringen zijn opgeslagen uit een of meer vorige incarnaties. Daarin hebben ze lichamelijk geweld moeten ondergaan en hebben dit nooit meer goed kunnen verwerken. Elk lichamelijk contact doet hen daaraan herinneren, met als gevolg dat ze aanrakingen steevast uit de weg willen gaan. Ze zijn daar nog steeds als het ware allergisch voor. Ze zijn niet aanhalig, niet knuffelig aangelegd en wensen dit ook niet te worden. Ook niet als de ander dit nu zo graag wil. Natuurlijk kan dit tot problemen leiden wanneer hun toekomstige levenspartner wel directe aanrakingen nodig heeft om hun relatie te kunnen blijven voeden. Zulke belevingsverschillen kunnen uiteindelijk tot een eenrichtingverkeer in de relatie leiden. De verdonkering heeft altijd te maken met een tekort aan wezenlijke aandacht voor het desbetreffende orgaan, in dit geval de huid. Aanraken of direct lichamelijk contact maken met de buitenwereld gaat de persoon niet gemakkelijk af. Dikwijls probeert hij dit euvel te vermijden door te laten zien dat hij bijvoorbeeld heel gemakkelijk seksueel contact kan maken, maar later wordt het duidelijk dat dit een compenserende activiteit is die geen wezen¬lijke warme energie-uitwisseling met zich meedraagt. Het is puur compensatiegedrag wat geen van beide partners echt een bevredigend gevoel kan geven. Wanneer de persoon zelf hier geen verandering in aanbrengt, zullen zijn relaties steeds tot mislukken
gedoemd blijven. Daarom is het van belang dat hij leert zich kwetsbaar op te stellen en zijn oude herinneringen van frustraties niet meer in het Hier en Nu te projecteren op de ander, die tegenover hem staat. Geen enkele situatie kan nog worden vergeleken met hoe het ooit eens was. Deze vergissing wordt echter door zeer veel mensen gemaakt. Daardoor weten anderen die in contact willen staan met hem, niet goed waarom hij zich nu steeds zo geraakt voelt, of wat de reden is van zijn vreemde reacties als het op echt-in-contact-staan aankomt. Hij reageert dan vaak tegengesteld aan wat hij vanuit zijn ziel feitelijk zou willen. Juist deze energie wordt door de ander opgepikt die hier helemaal geen raad mee weet. Uiteraard leidt dit dan weer tot veel misverstanden en onnodige frustraties en pijn. Voor de persoon zelf is een donkere irisrand een uitdaging in dit leven om te leren aanraken. In deze aanrakingen kan hij zoveel mogelijk van zijn gevoelens, zijn warmte en zijn liefde leren leggen naar anderen waar hij innerlijk ook die warmte voor voelt. De eerste stappen die hij zet om te leren knuffelen, zullen niet de gemakkelijkste zijn omdat hij zich dan uiterst kwetsbaar kan voelen. Dit dient dan ook in alle veiligheid geleerd te worden. Wanneer hij zich langzaam maar zeker steeds meer overgeeft aan zijn diepere impulsen om anderen liefdevol aan te raken, zal hij bemerken dat hij er ontzettend veel warmte voor terug ontvangt. Op deze wijze leert hij zichzelf meer en beter uit te drukken tegenover de ander die hij lief heeft, maar ook die andere persoon kan zich meer en beter tegenover hem uitdrukken. Daardoor kan de wederzijdse uitwisseling tussen deze twee mensen zich steeds meer verdiepen. Dat deze vorm tot diepe liefdesgevoelens kan leiden, hoeft geen betoog. Daarom noemen we deze rand ook wel een 'knuffelrandje'. Massages hebben een weldadige uitwerking op de huid. Het masseren van de huid, plus de diepere lagen daaronder, hebben in geval van mensen met een donkere irisrand een zeer bijzonder effect. Niet alleen wordt de doorbloeding verbeterd en de uitscheiding van het lymfesysteem bevorderd, maar bovendien wordt de persoon via liefdevolle aanrakingen beter met zichzelf en met de buitenwereld in contact gebracht. Deze masserende aanrakingen kunnen zeer veel oude spanningen die onder de huid liggen opgeslagen, zoals oud zeer van vroeger, makkelijker activeren en doen loslaten. Het effect is natuurlijk het grootst wanneer degene die masseert, dit ook heel liefdevol kan doen. Een uitsluitend zakelijke vorm van masseren, zonder wezenlijke betrokkenheid bij de persoon, laat eerder een soort lege huls achter dan een "vol" aandoende ervaring. Zo zien we dat de basisinstelling van de persoon via zijn handen naar buiten komt. Zijn activiteiten komen koel over en zullen weinig helpend zijn om herstel te bevorderen bij de patiënt. Soms is er nauwelijks nog een soort grens te zien tussen de iris en de sclera. De rand is geheel vervaagd. Daardoor lijkt het alsof de iris als het ware vervloeit in het oogwit. Dit ontbreken van een grens heeft natuurlijk een eigen betekenis. Lichamelijk gezien kan het betekenen dat de persoon makkelijk kan zweten. Bij sommige mensen gaat dit zelfs in zo'n hoog tempo en raken ze snel zoveel vocht kwijt, dat ze mineralentekorten kunnen oplopen. Vooral bij oudere mensen wordt een vager wordende rand steeds meer zichtbaar in de irissen. Dat is niet zo verwonderlijk. Ze hebben immers al een heel leven achter de rug en hebben in dat leven al met zoveel gebeurtenissen en personen kennis gemaakt. Dat maakt dan ook dat zij deze indrukken sneller kunnen integreren in hun wezen. Ze staan volkomen open voor de buitenwereld en weten dikwijls hoe ze daarmee op een constructieve manier kunnen omgaan. Bij jongere mensen kan dit fenomeen eveneens voorkomen. Alleen hebben veel jongeren die kennis en levenswijsheid die de ouderen in de jaren hebben vergaard, nog niet kunnen integreren. Daarom kunnen ze heel kwetsbaar zijn in het openstaan tegenover de buiten¬wereld. De talloze indrukken worden niet vanzelf gefilterd, het niet-voedende nog niet van het voedende onderscheiden, met als gevolg dat de persoon overvol komt te zitten met indruk¬ken van allerlei aard. Dit schept op een gegeven moment een enorme chaos. Vrij snel kan het dan allemaal boven zijn hoofd groeien. Na verloop van tijd begint hij zich vermoeid te voelen, omdat hij ergens wel weet dat hij moet schiften, maar niet weet hoe hij dit dient te doen om zijn eigen welzijn te bevorderen. Hij voelt zich steeds kwetsbaarder worden in vergelijking met anderen, probeert anderen nog meer dan anders aan te voelen in wat zij wensen zodat hij zich daarop kan aanpassen, waardoor hij juist nog meer zijn eigen innerlijke wensen uit het oog verliest. Immers. hij zou zich het liefst met de ander willen vervloeien (= vage rand). Hij wil er bij horen, er een mee zijn. Uiteraard is hier niets op tegen, maar wanneer dit ten koste gaat van zijn eigen innerlijke behoeften en hij cijfert zichzelf voortdurend weg om anderen te behagen, dan zal dit tekort aan aandacht tegenover zichzelf hem op een gegeven moment gaan opbreken. Vermoeidheidsaanvallen of andere klachten
zullen hem uiteindelijk kunnen dwingen met deze houding te stoppen. Het is dan te hopen dat hij door inkeer. ontstaan uit de stilte omdat hij eenvoudigweg niet meer kan, tot ontdekking komt hoe hij beter voor zichzelf kan zorgen in plaats van steeds voor anderen. Een enkele keer zien we in de iris een, maar vaak meerdere bloedvaten dwars door de huidrand heen komen. Een bloedvat heeft de taak de organen te voorzien van voeding en afvalstoffen af te voeren. De huid en onderliggende weefsels hebben nu te lang ontberingen geleden en willen dit als het ware duidelijker kenbaar maken. Dat kan huidirritaties en allergieën tot gevolg hebben, maar ook andere aandoeningen laten ontstaan zoals klierzwellingen, spierpijnen en aneurysmal. Veel rode adertjes in het oogwit die door de huidrand heen lopen tonen een allergie aan van de huid en/of de slijmvliezen. De buitenste rand van de iris betreft niet alleen de huid, maar ook de slijmvliezen die direct met de buitenlucht in aanraking komen. Hooikoorts is op deze manier aantoonbaar te maken in de irissen. Symbolisch is de betekenis ook dezelfde. Langdurige emotionele ondervoeding van warme aanrakingen, of een teveel aan opgedane niet-liefdevol-gemeende aanrakingen van anderen, zoals bij slaag en andere lichamelijke geweldplegingen het geval is, kan de persoon. in een zeer overgevoelige gevoelssituatie gebracht hebben. Enerzijds is hij allergisch geworden op het feit dat de ander hem niet liefdevol genoeg wil/kan benaderen terwijl hij innerlijk daarom schreeuwt, anderzijds wordt hij allergisch voor de liefdeloze 'aanrakingen' die hem als geweldplegingen worden voorgeschoteld. We hebben hierbij dikwijls te maken met een tekort aan het besef dat de huid als contactorgaan onvoldoende tot zijn recht is gekomen in deze essentiële levensfunctie. Deze disbalans dient hersteld te worden wil de persoon zich weer lekker in z'n vel voelen. Nagegaan dient te worden wat hem uit dit evenwicht heeft gehaald, opdat een nieuwe weg tot herstel ingeslagen kan worden. Een tekort dient aangevuld te worden, ook al voelt hij zich hierin heel kwetsbaar, maar kwetsbaarheid is niet iets om steeds maar uit de weg te gaan. Dat zou elke nieuwe ervaring in de kiem smoren. Een overmaat aan indrukken die via de huid zijn binnengekomen, dient drastisch gereduceerd, of soms ook wel geheel weggenomen te worden om innerlijk herstel te bevorderen. Een bloedvat is een teken wat als het ware om hulp. om voeding schreeuwt en naar dit signaal dienen we serieus te luisteren. Een lipoidring kan de huid wat vettiger maken, maar ook uitdrogen vanwege het tekort aan aanvoer van voedingsstoffen via het bloed. Meestal zijn de bloedvaten van binnen smaller geworden door de afzetting van vetdeeltjes aan de bloedvatwanden. Wanneer deze vetring dikker aan het worden is, kan dit vertellen dat de persoon zich een dikke huid aanmeet. Door het hebben van een olifantenhuid kan hij de invloeden van buiten die hij als negatief ervaart, van zich afhouden. Daarmee kunnen de positieve, groeizame en liefdevolle impulsen eveneens niet meer naar binnen komen. Op den duur zal hij verstarren in zijn eigen belevingswereldje, waarin ook vaak geen ruimte meer is voor de mensen waarmee hij samenleeft. Leerproces De huid als scheidslijn tussen het "ik" en het "jij", tussen de binnenwereld en de buitenwereld, heeft een belangrijke taak. Het laat niet alleen de indrukken van buiten naar binnen komen, maar ook allerlei impulsen van binnen naar buiten. Aan de huid kun je dikwijls zien hoe de mens met zichzelf omgaat en hoe hij zich van binnen voelt. Iemand die zichzelf letterlijk niet goed voedt, weet ook niet goed hoe hij zichzelf op emotionele wijze het best kan voeden. Dit kan sporen achterlaten op de huid. Enkele voorbeelden hiervan kunnen zijn: a) compenserend gedrag in de vorm van veel snoepen bijvoorbeeld, kan iemand via zijn huid vertalen aan de hand van eczeem. b) een overgevoeligheid en afweer voor inmengingen van anderen kan door de persoon vertaald worden als allergie, irritatie of jeuk, c) geen weerstand meer hebben tegen wat er van de buitenwereld allemaal op hem afkomt, maakt dat de persoon denkt er niet meer zo bij te horen. Hij heeft het gevoel dat hij aan deze wereld geen kleur meer kan geven. dus vertaait zijn huid dit in bleekheid.
d) allerlei schadelijke stoffen kunnen door de huid als emoties naar buiten worden gewerkt, zoals in de vorm van wratten, (vet)puisten, galbulten, tumoren, koortslippen, enz. Daarbij wordt aangetoond dat er innerlijk ook schadelijk werkende gedachten, overtuigingen, angsten of misschien wel een overlading aan emoties actief zijn. Elk wezen dient op aarde zijn eigen kleur aan te brengen in het leven zelf, waar alle andere levende wezens eveneens deel van uitmaken. Deze innerlijke kleur zal altijd anders zijn dan de innerlijke kleur van een ander wezen. Hij is uniek in zijn samenstelling en in zijn manier van Zijn. Deze uniciteit drukt zich niet alleen uit via het karakter, maar ook via alle handelingen die hieruit voortvloeien en zijn daaraan gekoppelde motivaties, bewust of onbewust, erin. "Kleur bekennen" betekent niets anders dan je ware aard laten zien in al zijn kleurrijke verschijningsvormen. Wanneer de mens dit continu doet en durft te doen, zal hij nooit zichzelf in de steek laten of zichzelf verliezen. Onder de huid bevinden zich de zones van de lymfecirculatie en de bloedcirculatie. In de praktijk is mij regelmatig gebleken dat mensen met een klierziekte, klierontstekingen of met klierzwellingen steeds slecht tegen dreunende of scherpe geluiden konden. Omdat in de buurt van de oren heel belangrijke klieren zitten die de geluidsenergieën, die door de oren worden opgevangen, door zich heen laten stromen, kan een overmaat aan bepaalde geluidsfrequenties aanleiding geven tot klierklachten. Tegenwoordig lopen veel jongeren met walkmans op hun hoofd waarbij de volumeknop wagenwijd openstaat. Op het perron kom ik ze dikwijls tegen als ik een tijdje op een trein sta te wachten. Zelfs al sta ik meters verderop, dan hoor ik nog de doffe geluiden van de bastonen die door hun koptelefoons heen denderen. Deze tendens is helaas nogal algemeen aan het worden. Zelfs in de bioscopen en in de theaters staan de volumeknoppen wagenwijd open. In het begin vergat ik nog wel eens oordoppen mee te nemen, maar inmiddels zitten ze als een vast attribuut in mijn jaszak. Steevast kwam ik met hoofdpijn thuis als ik geen oordoppen bij me had. Een paar keer ben ik zelfs in de pauze naar huis gegaan, ondanks het feit dat het oorspronkelijk mooie muziek was of een mooie uitvoering. Diverse keren heb ik de leiding gevraagd of het niet wat zachter kon, want het is voor velen niet om uit te houden. Zijn antwoord was elke keer dat het erbij hoort. Op mijn vraag of hij ooit gevraagd heeft aan het publiek of die dit wel prettig vinden, zeker als er veel oudere mensen in de zaal zitten, was zijn antwoord dat hij dit nooit geverifieerd had. Het is een modeverschijnsel geworden, maar dan wel een die een zeer schadelijk resultaat voor in de toekomst aflevert. In de wachtkamer van elke huisartsenpraktijk liggen folders over doofheid die in de jeugd is gestart en waar men voor waarschuwt. Nee, met het opkomen voor je gezondheid en voor die van anderen krijg je in Nederland te vaak nul op het rekest. Je wordt als groep gedwongen niet meer uit te gaan en om je vertier elders maar te zoeken, net zoals met het rookprobleem het geval is. Via de huid komen dus indrukken van buiten naar binnen. Omdat de huid onder de planeet Venus valt, zien we dat de mens behoefte heeft om de wereld te leren kennen als iets moois, iets fijns en iets liefdevols. Hij kan (leren) genieten van het letterlijke contact met de aardse wereld en met andere wezens. Hoe liefdevoller iemand is, hoe zachter ook zijn huid kan aanvoelen, opvallend is dit verschijnsel bij mensen die geen vlees willen eten vanwege hun liefde voor de dierenwereld. Dat er regelmatig tegengestelde indrukken naar binnen rollen, is dikwijls een schok voor de mens. Door al deze impulsen wordt hij geconfronteerd met zijn eigen onvolkomenheden. Het ene spiegelt het andere. De mens ziet de wereld als onaf en liefdeloos. In werkelijkheid wordt hij, door de wijze waarop hij de wereld vertaalt, geconfronteerd met onaffe en liefdeloze aspecten die in hemzelf actief zijn. Hoe meer de mens zichzelf en anderen begint lief te hebben, hoe mooier hij de wereld vindt. Dat is helemaal niet zo vreemd, want wanneer liefde zich in de mens zelf aan het ontwikkelen is, wordt ook deze energie gespiegeld door de wereld. Een liefdevol mens vertaalt de wereld altijd anders dan een persoon die aan liefde tekort komt. Hoe groter dit tekort aan beleven is, hoe liefdelozer de wereld in diens ogen is. Ongeacht het feit dat in de wereld veel oorlog, veel destructie en veel haat actief zijn, blijft een liefdevol mens toch de wereld zien als een machtig mooi fenomeen. Hij weet dat al deze ellende een gevolg is van de handelingen van de onwetende en onzorgvuldige mensheid. Hij weet ook dat al het ongeluk, alle pijn en alle frustraties er zijn met het doel om de mens tot bewustwording te brengen. Zonder deze factoren en zonder dit doel zou de mens nog verder van zichzelf en van zijn Kosmische bestemming afraken. Om dit te voorkomen zijn deze bewustwordingsprocessen geschapen. Uiteindelijk zal elk levend wezen in een absoluut liefdevoile eenheid kunnen leven met elkaar; niet meer apart van elkaar, maar
als een Geheel. De huid kan de mens erbij helpen. Er worden indrukken binnengelaten die overgeleverd worden aan het oordeel van de persoon zelf. Hij zal er wel of geen plakplaatje op zetten, maar meestal wel. Alle indrukken worden ondergebracht in de voor hem bekende kaders. Van daaruit reageert en handelt hij, zowel naar zichzelf toe als naar anderen om hem heen. Elke interpretatie zal hij dienen te toetsen aan de werkelijke feiten, daarbij steeds tot de ontdekking komend hoe vaak hij de plank heeft misgeslagen en hoe vaak hij zijn roer dient om te gooien. Was de aanraking nu bedoeld als een liefdevol gebaar, of was het bedoeld om iets anders, wat niet medegedeeld was, in uitdrukking te brengen? We hebben op zoveel verschillende manieren contact met de buitenwereld. Niet alleen door aanrakingen komen indrukken naar binnen, maar ook via temperatuur laten we iets van onszelf zien. Iemand die kouwelijk is, kan langdurig emotionele warmte gemist hebben. Zijn eigen thermostaat is daardoor op den duur enigszins ontregeld geworden. Een vrouw bijvoorbeeld die het snel heet heeft en steeds maar alle ramen open wil hebben staan ondanks dat anderen dit onprettig vinden, kan op haar beurt wel eens grote moeite hebben met het toelaten van emotionele warmte van anderen. Haar onhandige manier van omgaan, meestal in de vorm van wegwimpelen of afwijzen, maakt dat zij zichzelf niet kan vullen met deze warme energie. Vooral als zij daarbij een pittig oordeel velt met betrekking tot de aangeboden warmte ("doe niet zo idioot, jon" of "hou je poten thuis" o.i.d.) kan zij steeds slechter met een gewone buitentemperatuur overweg. Vrouwen in de overgang zijn in die periode gevoeliger dan anders en kunnen juist dan laten zien hoe zij met dit thema omgaan. In de jaren die ze voor zich hebben, is nog van alles aan veranderingen mogelijk te maken. Maar daar moet dan nog wel aan gesleuteld worden. De huid geeft via diverse verschijnselen aan waaraan gesleuteld kan worden. Een tekort aan warmte-uitwisselingen met anderen. of met die ene speciale persoon, is meestal een uitdaging om die warmte niet meer zo erg buiten te zoeken, maar eerder binnen zichzelf. Toch blijft de mens nu eenmaal een sociaal wezen en zal anderen altijd in meer of mindere mate nodig blijven hebben, ook in warmte-uitwisselingen. Alleen kunnen we niets afdwingen, zeker niet de gevoelens die wij van anderen verlangen. Het zal steeds weer belangrijk zijn om via onze huid onze gevoelens van liefde uit te drukken, in alle handelingen die wij verrichten. Hoe meer we ons bewust worden van onze rol in de wereld, onze houding daarin en onze manier van omgaan daarmee, hoe liefdevoller ons (huid)contact met (andere wezens in) de wereld wordt. Om de huidrand heen, in het oogwit, is soms een blauwige ring te zien. Meestal is deze ring niet geheel aanwezig rond de irisrand. We noemen het de aura. Een zichtbare aura wil niet zeggen dat deze persoon aan zijn spirituele processen werkt. Het wil veel meer zeggen dat hij (door omstandigheden misschien) te weinig tijd besteed heeft aan deze processen. Deze kans wordt hem nu aangeboden. Het is aan hem of hij hieraan wil werken. Dikwijls zal hij dan zijn vooroordelen, negatieve gewoonten en oude normen en waardepatronen moeten laten varen eer hij open kan staan voor zaken die ook heel anders benaderd en ervaren kunnen worden. Hij kan hieruit leren dat deze nieuwe manier van leven hem veel voordeel en ontwikkeling te bieden heeft. Momenteel zie ik nog steeds een enorm grote kloof tussen de mensen die onzorgvuldig en volslagen onbewust deze wereld bewonen en de kleine groep mensen die vanuit een liefdevoller standpunt willen leven en handelen. Ik hoop echt mee te maken dat deze laatste groep in aantal flink mag toenemen. Gelukkig hebben zich al groepen gevormd die zich helemaal willen inzetten voor het milieu en voor het leed van de dieren. Als we allemaal (meer) ons best willen doen en op meerdere gebieden ons steentje willen bijdragen, kan het zeker lukken om deze aarde een menswaardig bestaan aan te bieden in plaats van dat deze planeet volkomen uitgebuit wordt. Deze mishandeling heeft al veel te lang geduurd. Eeuwen lang wordt de aarde al geconfronteerd met de vernielende energieën van de mens. Hij houdt niet genoeg van zichzelf, dus kan hij ook niet genoeg van andere wezens houden. De aarde houdt wel genoeg van zichzelf. Zij heeft als levend wezen weliswaar een opofferende houding naar haar bewoners toe, maar zal dit niet ten koste willen laten gaan van zichzelf. Ook de aarde heeft onze liefde nodig. Het gebrek aan liefde van de mensheid is in de eeuwen groter geworden dan de aarde zelf aan liefde bezit. Daarom zal de aarde in de komende jaren doorgaan met op verschillende fronten verzet hiertegen tonen. Dit doet zij als laatste redmiddel om zichzelf te behoeden voor definitieve ondergang.
Vooral de huid van de aarde, de aardkorst laat zich meer en meer roeren. In de vulkanische emoties komen niet alleen haar eigen energieën vrij, maar ook de afvalenergieën van de mensheid. De mate van verwoesting symboliseert eveneens de verwoestende kracht van deze afvalenergieën van de mensheid die gevormd zijn door hebzucht, egotisme, drang naar destructie en machtswellust. Het doel hierbij is de mens wakker te maken en tot inkeer te laten komen. Als hij niet horen wil, moet hij het maar voelen. Dit is niet als straf bedoeld, maar als kans, als laatste noodmaatregel om het roer om te gooien en het pad van de Liefde te bewandelen, zodat alle wezens in vrede, in respect voor het Leven en in liefde met elkaar op aarde kunnen wonen. Zullen wij mede voorgaan?
