ipw*, >U >. VOSSFKOD5^3l^&

WM!.'UW'I»-.H1-'-.»

WOORDEN EN MUZIEK VAN HANS v. d. BOGERT

Mzeatcêo.

Al1 Hat

i er tus.óchen mij

-J~ J

J

^

^

ik

en jou,, Ock étroomoi ber^ en do^l!

Jritoan'

s ^f

^

heb

j j'j-1 j-ij/^j'''j'i^j^^

iW lief en zing wijn lied, Alö mijti qe.aAch.tén dwxxV-,—

wm ?

v=.

wél.. be.kend, IM Mx&k ikee.-ne

g J

r r

i r" PP J)d/n zing reis, .s*

J'IJ-- - J il IMr ir

.leen die é« .. m

Ik

WJJä:

p

ben een ^peel.wia.tt

^

r.pr

heb joujlefj

e^J e^J'^U g

\k door 't

j r

J

r

gan.-scheUnd Al.

J r, I T TT ^r, ^ rir FF TMN JJ^pg; ver..$eet jeet jeu.niét,Mijn lourmeV.Mm Ie..ven ie..ven en- mm mfjn

HU ill lii J

y^lr p r-4^ '^r Jir p i^ IK denka-wilou. bij fe..-derliecl En blijf >u/e«i*-wia tn

m^w .jtl

Ik

Al ligt er tusschen mij en jou. Ook stroom of berg en daal'. Ik heb jou lief en zing mijn lied. Als mijn gedachten dwaal'; Ik ben een speelman welbekend. En maak ik eene reis, Dan zing ik door 'tgansche land Alleen die ééne wijs: Refrein:

Wanneer ik door de wouden ga. Waar vink en merel zweeft. Dan luist'ren ze naar m'n lied En dan m'n droom herleeft. Al op de heide fluit de wind Dat lied, mijn lied alleen, En draagt 't over stroom gezwind Naar and're oorden heen. Refrein :

En frissche wind en vogelijn. En visschers op de zee. Die moeten allen boden zijn En dragen liefde mee; Zoo komt in ernst, zoo komt in smart Bij elk 'n liefdeslied En als je 't hoort, dan klopt je hart En zoek je, wie 't je biedt. Refrein;

:

ZOMERTIJD: GRAMOPHONE-TIJDM! DE

..HIS

MASTER'S VOICE" K O F F E R G R A M O P H O N E WAARBORGT U DUURZAAMHEID EN FRAAIEN KLANK! roode, gfrijze of groene In fijn rood leder met In zwarte uitvoering' met nikkelen In blauwe,uitvoering 1 met zwaar vergulde monteering f125.— monteering f 90.— nikkelen monteering f 100,— FRANCO DOOR NEDERLAND BIJ:

N.V. WILLEM SPRENGER'S

GRAMOPHONE-HANDEL mMastiaSW

HoofdmagazUn: PASSAGE 46. Filialen: L. v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG Specialiteit in „HIS MASTER'S VOICE" TROPEN-ORAMOPHONES. Oeaarnndeerde ovefKOmst PwtecHe en AdmlntatnMtot Oat8«wat*r 23, Lalden. T*l. 70P

■

DANCE RECORDS PRIJS 2 GULDEN

ipw*,

Wi*^ >U€>.

VOSSFKOD5^3l^&

INE GRIFFITH VERTELT OVER DE OPLEIDIN EEN FILMACTRICE I):

%;f- *'

>#".

m

Jïtf

ïïÊfcé

Ém

^

v-, i

in potten van 1 K.O. è f 3.— T. LEVISSON Zeepfabriek

s-Qravenhage

Post Giro No. 63197

ÉEN aan

ABONNÉ ons

r

gezonden

Wat verrukkelijk ziet ze er vandaag uit" Deze woorden doen U genoegen. Mevrouw. Maar zij drukken toch ook eenigszins een afkeuring uit. Want U moet niet alleen nu en dan, maar a/tyd bekoorlijk zijn. Wanneer U overdag Uw teint met "4711" Mat-Crème beschut en verzorgt. Uw gelaat, voor U ter ruste gaat, met "4711" Cold Gream zacht masseert, dan zal men van U niet meer zeggen "wat verrukkelijk ziet -^Sï ze er vandaag uit", maar "zij is schoon als altijd"

töWfo ■%&(&**

,**.**-*

Daaraan is voor u 'N MOOI

'M ^1

BO EK

OïtatizCreniè

Jtet edele «V&T/TVS' Product

verbonden

AGENCE

ARTISTIQUE

JACQUES EUTE KORTE POTEN 17. TEL. 16633. DEN HAAG MUZI EKHAN DEL EN GROS — EN DETAIL PLAATSEN VAN ORKESTEN EN ARTISTEN IN HET BINNEN- & BUITENLAND

^3ë

**%¥

In de balzaal op het tennisveld kan een vrouw bijzonder bekoorlijk zijn UWE gelukkigste uren kunnen bedorven worden door de wetenschap, dat U merkbare sporen van transpireeren toont. Deze groote last kan worden vermeden met Odorono, zonder dat nog in geen enkel opzicht de uitwaseming van andere deelen der huid belemmerd wordt. U behoeft slechts twee maal per weck de okselhuid met een paar druppels Odorono te bevochtigen ; deze zal dan droog en reukloos blijven, Odorono is verkrijgbaar bij alle apothekers, drogisten en parfumeriehandelaren.

In alle Sportkringen

pPlRUlf f

trouwens overal waar gezonde lichaamsbeweging de behoefte doet voelen aan eene opwekkende verfrissching, wordt Eau de Cologne Boldoot geroemd en gevierd. 't Montert zoo wonderlijk op, als ge warm en vermoeid - polsen, gezicht en hals met een paar druppels Eau de Cologne Boldoot verfrischt, 't Kalmeert ook de zenuwen! Monopole Flacon Hee'.t KropHacon Halve Kropflacon

m penale «. J.25 . 2.30 ., 1:30

Water en zeep zijn niet voldoende, Odorono is beslist noodzakelijk

Vcriuble «. 185 „ 1.25 _ 0.75

Eau de Cologne 3^

^S

Ooo-RO-no Fa. A. Maas, O. Z'. Voorburgwal 239, Amsterdam Ik sluit hierbij 20 cent aan postzegels in voor het proeffleschje Odorono (A .7 Naam Adres • Woonplaats

Vele filmsterren hebben lang en breed over de vereischten van een filmcarrière geschreven en de meestcn van hen verkondigen eenstemmig, dat de hoofdzaken voor bruikbaar werk voor de camera zijn: schoonheid, persoonlijkheid, tooneelaanleg en veelzijdigheid. Ik bén het er mee eens, dat al deze kwaliteiten zeer belangrijk zijn, maar ik geloof, dat niet één ervan zoo noodig is om het tot een ster te brengen als flinke, ouwerwetsche, dagelijksche harde studie. Men kan over zwemmen in een boek lezen of de verschillende slagen naar teekeningen bestudeeren, maar de eenige weg om te lééren zwemmen is in het water te springen en steeds te blijven probeeren. Mijn eerste raad voor een nieuweling, die aan de film wenscht te komen, is dezelfde voornemens te hebben ten opzichte van de film als van eUg werk. Te veel meisjes zijn geneigd de film als een vluggen weg naar beroemd' beschouwen. Gewoi veel over den roeni en de lange jaren vaji no« en geleidelijke ontwikkel niek en talent. Natuurli_ eiken regel uitzonderingen is de een of andere uitblih soonlijkheid de gelukkige en w sehng een „staipKof knap het percentage dergelijke gev zeer klein. Bovehdien kan-geen bijzondere persoïmlijkheid, hetzij in zijn soort of aahtrekkelijk, in het Ha van het publiek een plaats veroveren öï dfen steeds wisselenden smaak van het publiek en de hon«förd en één kleine grieven, die de loopbaan van\lken filmacteur of -actrice met\ich medebrengt — zboals een voor hem of haar ongeschikt scenario, onfortuinlijke keuze der medespelers, de slechte keuze van een directeur, enz. — weerstaan, tenzij hij of zij aan deze wispelturigheid vaft het publiek kan tegemoetkomen en deze herhaaldelijke ontmoedigingen gedurencfe het opnemen van een film met denzelfden moed en gezond verstand kan aanvaarden, als dit door eiken zakenman gedaan wordt bij het uitoefenen van zijn bedrijf. Als een fabrikant zekere artikelen in den handel brengt, welke geen goeden afzet vinden, verandert hij zijn branche. Alvorens hij zijn zaak van één pand tot een winkelcomplex kan uitbreiden, moet de eigenaar zijn zaak door en door kennen. Dit eischt gewoonlijk lange jaren van practijk en harde studie. Het is mijn meening, dat de opleiding van een film-actrice in vele opzichten dezelfde behoort te zijn als de opleiding van een vooruitstrevende vrouw in elk ander beroep of zakenondernemmg. Allereerst moet men weten, wat men wil. Zijn wensch kennen en de dingen vervolgen met een flinke dosis energie en standvastigheid is de eerste belangrijke stap tot de werkelijkheidDan volgt moed — moed om van onder afaan te beginnen en zich op te werken; moed om de dagelijksche moei-

lijkheden en desillusies te weerstaan, die de nieuweling op zijn pad zal vinden; tenslotte moed om iedere rol op zich te nemen, hetzij moeilijk of ongeschikt. Naast moed, moet men over tegenwoordigheid van geest, standvastigheid en gezond verstand beschikken om het hoofd niet te verliezen, als het succes komt. Deze grondslagen van werkelijk karakter, deze kwaliteiten, die een vrouw van een dilettant-verslaggeefster tot een bekend schrijfster, van een gemiddelde stenotypiste tot een privé-secretaresse, van een naaister tot de eigenares van een modezaak maken, zijn volgens mijn meening veel meer noodiakelifljL voor filmsucces dan schoonheid vanLigezicht en figuur of buite lijkheid. Soms geloof 1 iemand, die er

„Een eerste Vereischte voor filmschoonheid is, dat het belangrijker \é in staat te zijn schoonheid uit te drukken dan haar te bezitten . . ." _ 3 _

2 -

groot actrice te worden, meer een nadeel dan een voordeel is. Een vrouw met een volmaakt gelaat is bestemd om rollen te krijgen, die weinig meer van haar vorderen dan goede fotografie. Het is 'n feit, dat er in Hollywood meer mooie meisjes werken als kellnerinnen, telefonisten en figuranten dan als actrices. Film-schoonheid is een wet op zichzelf. Het is niet zoo zeer de kwestie, hoe.een meisje er in het werkelijke leven uitziet, als wel hoe zij er op de film uitziet. Goede fotografie kan een slechte teint of een gelaatsontsiering vermommen. Er zijn mooie filmsterren, wier profiel slechts' aan één zijde getoond wordt. Een eerste vereischte voor filmschoonheid is, dat het belangrijker is in staat te zijn schoonheid uit te drukken dan haar te bezitten. Dat ik zoo nadrukkelijk over het on-

TTT-rrr^r

, Ik trachtte ledere rol persoonlijk uit te beelden en streed altijd tegen eenzijdig spel , . ."

derwerp schoonheid spreek, vindt zijn oorzaak in mijn eigen ervaring. Ik kreeg de gelegenheid aan de film te komen, omdat ik den schoonheidsprijs der brunetten bij een danswedstrijd te Santa Monica, Californië, behaalde. Het gebeurde n.1. zoo, dat een der juryleden, Roland Sturgeon, filmdirecteur was. Hij noodigde mij uit een filmproef te doen en ik was fortuinlijk genoeg, direct rollen te krijgen, zonder het getob van extra's of figurantes te hebben meegemaakt. Daar ik door mijn goed uiterlijk uitgezocht werd, spraken verslaggevers over mij als van „de mooiste vrouw van de film", „de aristocrate van de film", „de best gekleede vrouw van de. film", enz. Ik zag in, dat ik in gevaar was, eerder lauweren te oogsten door het feit, dat ik was geboren met een gezicht, dat goed fotografeert, dan door mijn spelbekwaamheid, zoodat ik besloot van elke rol het beste te maken.- Ik trachtte iedere rol persoonlijk uit te beelden en streed altijd tegen eenzijdig spel. Ik nam elke mij aangeboden rol aan en maakte er het beste van. Ik beschouwde acteeren als een „business" en wist, dat mijn toekomst ervan afhing, mijn uiterste best te doen. Ik was niet altijd gelukkig met mijn rollen, daar ik houterige verhalen haatte, doch tk wist, dat indien ik van hetgeen mij gegeven was het beste maakte, wat ik l
dat deze film een werkelijke gelegenheid was om te bewijzen, dat ik erin kon slagen, dat type uit te beelden. En het bleek, dat mijn geloof in mijzelf volkomen gerechtvaardigd was, daar het publiek mijn bezield spel aanvaardde. De film „Classified" werd een vanmijn grootste successen. Sinds dien tijd is het mij gelukt om mijn te veel bij het publiek geadverteerde schoonheid te doen vergeten! Nu ik een plaats in de industrie veroverd heb, waar ik door mijn nieuwe contract met de First National mijn eigen scenarios kies, strijd ik er zooveel mogelijk tegen in herhalingen te treden in films van hetzelfde genre. Ik tracht tragische rollen met lichtere karakteruitbeeldingen af te wisselen. Ik wissel drama's met comedies af. Volgens mij geldt ook hier het spreekwoord, dat verandering van spijs doet eten. In dit korte artikel heb ik slechts lichtelijk het doorzettingsvermogen, den moed en het karakter geschetst, die noodig zijn om de film zoowel als een „business" als een kunst en bekwaamheid tot het spelen der verschillende rollen te beschouwen; maar de heden-

m

daagsche nieuwelingen hebben een andere belangrijke zaak te overwegen: de ontwikkeling van hun stem- Als de sprekende films een feit blijven, zal een der grootste voordeden voor de Norma Talmadge's, Mary Pickford's en Gloria Swanson's der toekomst zijn, een goede, gemoduleerde stem, die zoo perfect mogelijk ontwikkeld wprdt. De vorming der stem zal een groote hulp voor de nieuwelingen zijn. Ik heb in het geheel niet uitgeweid ovQr de lichamelijke training, daar het vanzelfsprekend is, dat er een sterk gestel noodig is, om de lange uren en het onvermoeide werken onder de zware Kleig-lichten te doorstaan. Daarom heeft het meisje, dat kan zwemmen, paardrijden en in alle opzichten een athlete is, de voorkeur.

Mei. LIESJE SANTEN, die den eersten prijs in onzen fotowedstrijd won. (Zie haar artikel over Berlijn op pag. 22 en 23).

IJNA een half jaar had Jim Loring, een der bekendste inspecteurs van Scotland Yard, achter een zeer geheimzinnig moordgeval aangezeten en toen het hem eindelijk gelukt was, het net te ontwarren en de sluwe misdadigers te doen arresteeren, voelde hij zich geestelijk en lichamelijk zóó afgemat, dat hij in overleg met zijn directen chef besloot het er eens van te nemen en wat te gaan uitrusten in het aardige plaatsje Colico aan het Comomeer. Het was echter nog geen twee dagen geleden, dat hij in zijn hotel was aangekomen, of hij voelde reeds spijt, zich levend te hebben begraven, zooals hij het bij zichzelf noemde. Colico was een kalm, rustig vacantieoord, waar een troepje toeristen hun tenten hadden opgeslagen en genoten van een zalig dolce far niente. Jim Loring echter, die gewend was aan een drukken, ingespannen werkkring, kon zich in het kalme leventje, waartoe hij thans gedwongen was, niet schikken en hij koesterde reeds het voornemen, zijn kamers op te zeggen en de rest van zijn vacantie in Parijs door te brengen, toen er iets gebeurde, waardoor hij van zijn voornemen werd afgebracht. Het was op een middag tijdens het diner. Toen Loring zich weer aan het tafeltje in een hoek der zaal zette, dat de ober van den eersten dag afaan voor hem gereserveerd had, viel zijn blik toevallig op een meisje van een jaar of twintig, dat eenige tafeltjes van hem af zat. Het was een bijzonder knappe verschijning; een kind van het zonnige Zuiden met veel donker haar, sprekende, zwarte oogen en hagelwitte tanden. Haar sjaal was van haar schouders gegleden en haar hals en armen glansden in het electrische licht. Onwillekeurig kwam er een blik van bewondering in Lorings oogen, toen hij naar haar keek en gedurende den maaltijd betrapte hij er zichzelf verscheidene keeren op, dat zijn blikken haar kant uit dwaalden. Langzamerhand echter werd zijn belangstelling, die tot dan toe zuiver persoonlijk was geweest, verdrongen door een, die nauw met zijn beroepsinstinct was dooreengeweven. Toen hij haar ongemerkt wat aandachtiger had gadegeslagen, bemerkte hij namelijk, dat zij buitengewoon nerveus was en dat er in haar oogen duidelijk groote vrees te lezen stond. Hij zag echter nog meer. en wel, dat de man, die tegenover haar zat, de oorzaak was van dien angst. Door de haastige, bijna schichtige wijze, waarop zij aan zijn wenschen voldeed, 'wanneer hij om iets vroeg, en aan de overdreven oplettendheid, waarmee zij luisterde naar elk woord, dat hij tot haar zei, was het Loring duidelijk, dat zij hem vreesde— Waarom echter? Juist toen hij zich dit afvroeg, keek het meisje ook naar hem en gedurende eenige seconden bleven hun blikken in elkander rusten. Toen keek ze opeens, alsof ze op een misdaad was betrapt, snel voor zich. Ook Loring staarde eenige oogenblikken peinzend voor zich

EVA LIEBENBERG, de zangeres, die met het orkest onder leiding van prof. Hermann Abendroth in het Kurhaus te Scheveningen zal optreden.

uit. Toen hij even later weer in de richting van het meisje keek, zag hij, dat haar begeleider zich half in zijn stoel had omgedraaid en hem strak zat aan te kijken. Terwijl een gevoel van afschuw hem overviel, begreep hij nu opeens, waarom het meisje bang was: de man, die haar gezelschap hield, was gek! Loring had in zijn lange loopbaan allerlei slag menschen ontmoet en ze grondig genoeg bestudeerd, om uit iemands oogen oojgenblikkelijk zijn geestesgesteldheid tè kunnen aflezen! Hij twijfelde dan ook geen seconde. Evenmin behoefde hij een tweeden keer te kijken! Reeds verscheidene malen gedurende zijn practijk had hij dienzelfden blik waargenomen en hij wist, wat deze beteekende: misdadigen aanleg en krankzinnigheid! Een uur later stond Loring naast den Oberkellner op het balkon van het hotel, dat op het Comomeer uitzag en keek naar den gondel, waarmee het meisje en haar begeleider naar hun villa terugkeerden, die midden in het meer op een eilandje was gelegen. „Of het voorname lui zijn, mijnheer?" herhaalde de ober Lorings vraag. „Dat zou ik denken! Ze weten zelf niet eens, hoe rijk ze zijn. De helft van de stad is van de Giudicci's."

„Giudicci?" vroeg Loring. „Zijn ze getrouwd?" „Neen. Hij is dr. Roberto Giudicci en de dame is een dochter van zijn broer, Cavaliere Giudicci, die jaren geleden is gestorven. Zij heet Estella. Ze wonen op de Villa Giudicci, die midden in het meer ligt." De ober zweeg even; liet toen zijn stem dalen en vervolgde bijna fluisterend, terwijl er een angstige blik in zijn oogen kwam: „Maar niemand gaat tegenwoordig meer graag naar de villa, mijnheer. Mario Giudicci is er vermoord en zijn geest spookt er nog steeds rond!" — Loring lachte, maar de schuwe blik verdween niet uit de oogen van den ander, toen hij den gast, met wien hij graag praatte, de heele geschiedenis haarfijn vertelde. De Giudicci's waren met hun drieën broers geweest. De oudste van hen, Cavaliere, was een rijk groot-grondbezitter. Bij zijn dood waren zijn beide broers Mario en Roberto voogd geworden over zijn eenige dochter Estella. Vijf maanden daarna was het verschrikkelijke gebeurd. De huisknecht van Roberto, een Siciliaan, iemand die al geruimen tijd in betrekking was, had Mario vermoord in den tuin van de villa. Hij had het lichaam, onherkenbaar ver-

minkt, bij een marmeren beeld, dat m den tuin stond, neergelegd en was toen gevlucht met medeneming van al het geld en de sieraden, waarvan hij zich had kunnen meester maken. Waarom hij zijn snoode daad had volvoerd, was voor iedereen een raadsel gebleven „En nu. mijnheer," vervolgde Bartolomeo, „dwaalt de geest van Mario nog steeds rond in den tuin van de villa en hij ziet er zóó afschuwelijk uit, dat zelfs het beeld, waarbij ze zijn lijk gevonden hebben en waar hij zich bij voorkeur sdiijnt op te houden, schrikt en met zijn armen in de ludit zwaait...." „Neen maar, dat wil wat zeggen! riep Loring geamuseerd uit. „Een beeld, dat met zijn armen zwaait! Dat is wel iets buitengewoons!" - „Mijnheer moet er niet mee spotten, antwoordde de ober ernstig. „Dat moet men met zooiets nooit doen! Ik zelf heb den geest ook gezien, maar i k zal er niet mee spotten!" „Kom Bartolomeo, verkoop nu geen onzin! Je weet toch wel, dat er geen geesten bestaan! A1 s er iets is, is het immers niets anders dan gezichtsbedrog!" J ; u De ober wilde het tegendeel beweren, maar hij werd juist door een gast geroepen en zoo was Loring weer aan zichzelf overgelaten. Hij stak 'n sigaar ' aan en keek peinzend voor zich uit naar het kabbelende water van het Comomeer, dat in het maanlicht schitterde als vloeiend zilver. De kwestie van dat beeld interesseerde hem. Hij herinnerde'zich den angst, dien hij in de oogen van het meisje had gezien en de vreeselijke uitdrukking in de oogen van haar begeleider. En nog eer hij zijn sigaar half had opgerookt, wist hu, dat hij geen rust meer zou hebben, voor hu de zaak grondig had onderzocht. Natuurlijk heditte hij absoluut geen waarde aan het verhaal van den ober. Die eenvoudige menschen van het land waren nu eenmaal bijgeloovig! Maar het feit. dat het meisje zonder twijfel leed onder een verschrikkelijke bedreiging van de zijde van dien Roberto Giudicci, die gevaarlijk krankzinnig was, maakte, dat hij het geval niet meer kon loslaten. Scotland Yard, zijn oude hartstocht, had weer beslag op hem gelegd! Nadenkend daalde hij de trappen van het hotel af naar den oever van het meer. waar talrijke gondels lagen gemeerd. Het was een mooie, warme avond en een tochtje in een van die ranke bootjes zou niet te versmaden zijn. Hij sprak een van de schuitenvoer. ders aan en vroeg in vloeiend Itahaansch: „Weet je het Giudicci-eiland? De glimlach verdween van het gelaatvan den aangesprokene en maakte plaats "oor een uitdrukking van schuwe vrees. Maar de man knikte toch bevestigend. , „Wat kost het, als je me er heen brengt?" „Vijf lire mijnheer, maar.... „Ja?" vroeg Loring. ,jHet is niet geraden om het eiland des avonds te bezoeken, mijnheer!" „Onzin! Ik heb wel géhoord van dat zwaaiende beeld! Dat is gezichtsbedrog, anders niet! Vooruit, ik zal je tien Ure geven. Je bent toch niet bang? De man aarzelde nog, ondanks de dubbele gage. Toen deed Loring er nóg

„Ik ben in Amsterdam geboren en heb in Den Hue op school gegrMn." Dan lieb je ook een eind moeten loopen!

.Hoe vond je jezelf na die fuif bij Petersen?" "O, ik keek toevallig onder de tafel en toen zag ik" me liggen!" ^____^____.^—

0„O, Dick, lieve, ik heb slecht nieuws... Vader is failliet'" Achi Ik heb altijd wel gedacht, dat er Iets zou gebeuren waardoor ons huwelijk zou afspringen.

EAU DE COLOGNE ^^

ANGELO MARIE FARINA

Eut deroudde en hesée merkn OVERAL VERKR'JCBAAB

6 -

vijf lire bij. hetgeen den doorslag gaf. De man bracht zijn boot in orde en hielp zijn passagier instappen. Even later schoot het ranke vaartuig door het water .... , Toen zij nog op een tameluken afstand van het eiland waren, kon Loring de omtrekken reeds duidelijk onderscheiden, dank zij het heldere maanlicht. Het eiland was lang^ en smal. Boven de boomen uit kon hu de schoorsteenen zien van een gebouw, dat klaarblijkelijk de bewuste villa was. Toen zij nog wat nader waren gekomen, onderscheidde hij zelfs het beeld, waarover Bartolomeo had gesproken. „Ik zie geen geesten," zei hij lachend tegen den roeier. „Waar zijn ze nu:' Ik ga niet terug, voor ik er een gezien heb!" ;. . .„ 0 4 De ander fluisterde: „Spot met,t signore! Ik heb ze al zoo vaak gezien, als ik des nachts voorbij voer. Je hoort ze schreeuwen van pijn! Maar ze zun er niet lederen nacht. Zijn we dicht genoeg, mijnheer?" . Tot zijn niet geringe verbazing zag Loring dat de man beefde van angst. „Dicht genoeg?" zei hij. „Neen, natuurlijk niet! Ik wil aan land. man! „Om 'shemelswil mijnheer, dat niet!" smeekte de man bijna. Maar Lormg gat niet toe en ten slotte lagen ze tusschen eenige uitstekende rotsen, die als net ware een natuurlijke haven vormden. „In vroeger dagen woonden de vrubuiters van het meer op het eiland, vertelde de roeier, „en de onderaardsche holen, waar zij een schuilplaats in vonden, zijn er nog. Maak alstublieft een beetje voort, mijnheer. Laat me met lang wachten!" Lachend sprong Lonng aan wal en liep regelrecht toe op het beeld, dat glansde in het maanlicht. Het stelde een vrouw in klassieke kleederdracht voor. Glimlachend en nieuwsgierig raakte hij het even aan. Zoowel het beeld als 'het voetstuk, waar het op stond, waren van kostbaar marmer, „bn van zoo'n massieve kolos gelooven ze nu, dat-ie met zijn armen zwaait, mompelde hij glimlachend. Het pad. dat van het beeld naar de villa liep, was klaarblijkelijk aangelegd zonder op de kosten te letten. Hier en daar waren n den grond ronde albasten platen aangebracht, die in ijzeren ringen gevat waren. Loring herinnerde zich, wat de ober hem omtrent den welstand van de Giudicci's had verteld: dat ze zelf ternauwernood wisten, hoe ruk zowaren! Het was zonde, dat zoo'n schitterend en fraai gelegen eiland geschuwd werd, eenvoudig omdat de menschen zoo bugeloovig waren, dacht hij. Langzaam keerde hij weer naar zijn gondel terug. Nauwelijks was hu in de boot gesprongen, of de roeier greep de riemen en zette haastig af. P feh"* uitte hü echter een kreet. „Kijk mijnheer," riep hij en hij wees in de richting van het beeld. Tot Lorings groöte verbazing scheen dit inderdaad te zijn gaan leven Het leek, alsof het op zijn voetstuk heen en weer zwaaide. . „Allemachtig!" riep hij. uit. Ondanks het feit. dat hij al heel wat geheimzinnige gevallen had meegemaakt, deed hetgeen hij zag, hem »Mj, verbsa^ staan. ZUn aarzeling duurde echter

slechts kort. Toen riep hij tegen den man tegenover hem: „Terug, vooruit! Ik ga weer aan land. Kijk, nu is het weer weg!" Het was waar: het beeld stond daar weer onbeweeglijk. Maar de roeier had er genoeg van. „Teruggaan?" riep hij uit. „Alle Heiligen! Is mijnheer gèk geworden?" En hij trok nog eens zoo hard aan de riemen. In minder dan geen tijd waren zij weer bij den aanlegsteiger van ■het hotel terug. Nadat Loring zijn gemoed in ronde woorden had lucht gegeven over het laffe gedrag van den gondelier, beklom hij langzaam de trappen, die naar het hotel leidden. Nadenkend ontkleedde hij zich dien avond en des nachts droomde hij van het meisje met de angstige oogen en van het zwaaiende beeld. Den volgenden morgen huurde hij een klein bootje met een buitenboordmotor en nadat hij even wat rond gevaren 'had, zette hij koers naar het geheimzinnige eiland met het levende beeld. Hij maakte zijn boot vast en liep het breede, aan weerszijden met struiken begroeide pad op. dat naar de villa leidde. Zonder zich te bedenken liet hij den zwaren koperen klopper op de deur vallen. Een bediende in een lange linnen jas deed hem open. Loring las niet veel op het gezicht van dien man, dat hem geruststelde! Roberto Giudicci had blijkbaar eigenaardige menschen in zijn dienst. „Ik wilde graag dokter Giudicci spreken," zei hij, zijn kaartje overhandigend. „De dokter ontvangt geen bezoekers," antwoordde de ander. „M ij zal hij echter wel ontvangen," zei Loring gedecideerd. „Ik heb namelijk ook in de medicijnen gestudeerd." loog hij toen. een plotselinge ingeving gehoor gevend. „Kom. breng mijn kaartje maar gauw aan den dokter!" De huisknecht mompelde iets en wierp de deur voor Lorings neus dicht. Even later ging de deur weer open en werd Loring verzocht binnen te komen. Dokter Giudicci ontvin: groote, ruime kamer

gemeubeld. Hij stond met zijn rug naar het licht — blijkbaar opzettelijk — maar dit verhinderde Loring toch niet opnieuw die waanzinnige schitteringjf de oogen van den dokter op te merkei En tegelijkertijd begreep hij. dat dezl man vóór hem zichzelf ondanks zf" krankzinnigheid zóó goed onder coP. tróle had, dat hij zich, als dit in zijn" kraam te pas kwam, volkomen normaal kon voordoen: een karakteristiek i symptoom van een bijzonder misdadigen vorm van krankzinnigheid. Dokter Giudicci zweeg en keek Loring slechts doordringend aan. Deze bei gon daarom: „Ik ben zoo vrij geweest,' u lastig te vallen, dokter, omdat ik voor mijn studie graag op uw eiland naar bijzondere steensoorten zou willen zoeken. Zoudt u zoo goed willen zijn. mij hiervoor toestemming te geven?" „Neen. Het spijt mij wèl. doch ik kan u geen toestemming geven het eiland te betreden. Ik ben zelf bezig met een opgraving en ik kan niemand toelaten." „Dan spijt het me, u lastig te hebben gevallen," antwoordde Loring. Hij maakte een buiging en vertrok. De dokter zelf liet hem uit en Loring zag, hoe de man over zijn geheele lichaam beefde. Hij voelde zich werkelijk opgelucht, toen hij weer veilig en wel buiten stond. Maar al te goed besefte hij, nu hij met den dokter van aangezicht tot aange- Foto Godfried ar Groot LUIGI Dl FRAEN, zicht bad*gestaan, hoe die man tot alIn Holland welbekend, treedt thans als danser op les in staat was! Hij was werkelijk eea van de gevaarlijkste krankzinnigen, die hoe de dokter in de gang hard iets riep hij ooit had ontmoet! Er lag iets dier- en hoe een meisjesstem luid snikkend lijks, iets bloeddorstigs in de wijze, en smeekend antwoordde. Oogenblikwaarop hij iemand aankeek! Zonder- kelijk liep hij terug en duwde tegen de ling, dat hij zich zóó wist te beheer- deur. Deze was echter gesloten en zonschen. dat hij aan de driften, die in hem der zich te bedenken beukte hij met woelden, niet toegaf Maar als hij zijn vuisten op het paneel. Geen seconzijn zelfcontrole eens verloor? Loring, de later werd de deur opengerukt en die dergelijke patiënten al eens eerder staarde dokter Giudicci hem aan. Acn•had meegemaakt, — zij vervallen bijna ter dezen stond, met betraande oogen allen vroeg of laat tot misdaad — wist en een zakdoek in haar hand, Estella. maar al te goed, dat de geringste klei- Bijna smeekend keek zij Loring aan. nigheid hen tot razernij kan brengen! Vroeg zij hem, haar te helpen? „Jij?" schreeuwde dokter Giudicci. En dan, wee dengene! die in hun nabij„Zul je wel eens gauw maken, dat je heid is ! s nog geen twee stappen wegkomt, vervloekte Engelschman! verwijderd, of hij hoorde Als je niet direct van mijn eiland gaat, stuur ik om de politie!" Terwijl hij deze laatste woorden zei, wilde hij de deur dichtslaan, maar Loring was hierop bedacht en duwde ze met zijn schouder verder open. zoodat de dokter bijna achterover tuimelde. De uitwerking van deze manoeuvre was werkelijk verrassend: met een voor .zijn ziekte karakteristieke sluwheid herrond Giudicci opeens zijn zelfbeheerJching. „Ik wilde u niet beleedigen, neemt u mij niet kwalijk," zei hij verontschuldigend en bijna onderdanig. Loring nam geen notitie van hem. Zijn oogen zochten het meisje. / „Ik dacht, dat ik u hoorde roepen, juffrouw," zei hij. „daarom kwam ik terug!" „Neen neen— ik riep niet!" antwoordde zij haastig. „U vergiste u. Ga alstublieft gauw weg!" Opnieuw dacht Loring, dat hij in haar oogen, in tegenstelling tot wat ze zei, een bede om hulp las. En hij begreep, dat ze sprak onder dwang, dat ze niet durfde zeggen, wat er in haar omging. Wat moest hij echter in dit geval doen? Klaarblijkelijk achtte het meisje zelf het NILS ASHTER, een snel rijzende ster aan den filmhemel, in een scène met zijn kameraad Leo 't beste, dat hij niet tusschenbeide

'■■■•-

T f

LOTTI MUSKENS SLEURS, de zangeres, die onder leldino van Ignaz Neumark tijdens hel Volksconcert In het Kurhaus te Schevenlngen zal optreden

kwam! Daarom-maakte hij een buiging en ging weg, de deur zachtjes achter zich sluitend. Buiten bleef hij nog eenige oogenblikken luisterend staan. Hij hoorde echter niets en liep langzaam naar zijn boot terug. Bartolomeo, de ober, vond dat Loring zich al zeer zonderling gedroeg. De gast, waarmee hij het steeds goed had kunnen vinden, sliep nu bijna den geheelen dag en dreef des nachts in een gehuurde boot op het meer rond. Waarom toch? vroeg hij zich af. Al zijn pogingen, otn dit uit den Engelschman te krijgen, hadden echter tot nu toe gefaald. „Wacht je beurt maar af, Bartolomeo," was alles wat hij ten antwoord kreeg. En daarbij lachte mijnheer Loring altijd zóó geheimzinnig Gedurende zijn eerste nachtelijke tochten op het Comomeer gebeurde er niets bijzonders, doch op den vierden nacht herhaalde zich het zonderlinge verschijnsel en besloot Loring handelend op te treden. Het was even over twaalven; zijn boot lag slechts een vijftig meter van liet eiland. Plotseling scheen het beeld weer te gaan leven. Precies als een paar avonden te voren. Dit was, waarop hij gewacht had om in te grijpen. Hij boog zich over zijn riemen — den motor wilde hij mi natuurlijk niet gebruiken, om zijn aanwezigheid niet te verraden — en roeide naar het eiland. Eenige oogenblikken later stond hij voor de villa. De benedenverdieping was in duisternis gehuld, maar op de eerste étage brandde licht. Even bleef hij luisterend staan. Alles was stil. Toen echter — het onverwachte deed hem opschrikken — hoorde hij een meisje roepen: „Oh, laat me toch gaan! Laat me toch gaan!" Het was de stem van Estella! Loring aarzelde geen oogenblik. Hij sprong op het kozijn van het raam, waar hij voor stond, greep de goot, trok er zich langs op, stompte met zijn elleboog een ruit in en stond even later in eep kamer. Hij hoorde de kreten nu nog duidelijker. Zij kwamen blijkbaar

van boven. Zijn zaklantaarn wierp een sdiellen lichtbundel door het donkere vertrek. Hij snelde naar de deur, liep het portaal over en de trap op. Weer hoorde hij de stem van het meisje en : een zware mannestem, die antwoord: de: „Houd je mond, zeg ik!" De deur van de kamer, waarachter hij het geluid hoorde, was gesloten. Loring deed een paar schreden terug en wierp zich met zijn volle gewicht er tegen. Met een luiden krak vloog het paneel er uit. Vlug als de gedachte werkte hij zich door het gat en toen hij zich oprichtte, zag hij als in een flits hoe een man zich op hem wilde werpen. Maar hij was hierop voorbereid geweest. De automatische revolver in zijn hand schoot 'n vuurstraal uit en de man — dezelfde, die hem een paar dagen geleden had binnen gelaten — viel languit op den grond. Loring liep op het meisje toe, dat bleek en ontdaan de handen voor haar gezicht had geslagen. „Wat deed hij je?" vroeg hij. „Hij wilde me niet laten gaan," snikte ze. En toen: „Oh, laten we toch alstublieft direct weggaan! Weg, weg van hier uit die verschrikkelijke kamer!" Ze trachtte langs hem heen te vluchten, maar Loring hield haar tegen. „Wees niet bang," zei hij. „Nu ik bij u ben, kan u niets gebeuren. Waar i» uw oom?" „Ik weet het niet...-." „Waar bent u bang voor?" vroeg hij. Als eenig antwoord wees zij naar het raam. De gordijnen waren weggeschoven en toen Loring keek, begreep bij onmiddellijk alles. Tusschen de boomen door zag hij het beeld en het zwaaide op zijn voetstuk heen en weer ■als een dronken man! Het meisje rilde. Het was duidelijk, dat het verschijnsel haar groote vrees inboezemde. „Altijd, wanneer Oom Mario's geest in den tuin spookt, moet ik hier in deze kamer blijven, waar ik alles kan zien. Oh mijnheer, ik heb zulke verschrikkelijke dingen meegemaakt hier en—" Loring stelde haar gerust. „En die daar," vroeg hij, naar den man wijzend die bewusteloos op den grond lag, „moet die maken, dat u niet^ wegloopt en dat u alles ziet?" „Ja. Hij dwingt mij er naar te kijken en ik mag me niet omkeeren voor hem of weggaan." „Kom mee," zei hij. „Help me eerst dien schoft in een andere kamer dragen, waar we hem kunnen opsluiten, zoodat hij niet kan ontsnappen, als hij tot bewustzijn komt en dan zullen we eens gaan zien, wat er nu eigenlijk aan de hand is " Zijn bedaarde, rustige manier van

optreden had het meisje wat gekalmeerd en samen brachten zij den gewonden man naar de badkamer, waarvan ze de deur afsloten. „Ziezoo," zei Loring, toen dit geschied was. „Hoe komen we nu het snelst bij het beeld?" Het leek eerst, alsof Estella wilde tegenstribbelen, maar Loring zei gebiedend: „Kom, u moét niet zoo dwaas zijn! U weet toch heel goed, dat er geen geesten bestaan? U behoeft werkelijk niet bang te zijn!" Hij greep liaar hand en samen gingen zij naar beneden. Onderweg had hij nog gelegenheid haar snel te zeggen: „Uw oom is niet goed— hij is ziek — krankzinnig! Dat heb ik direct gemerkt, toen ik u en hem zag dineeren in het hotel, waar ik Jogeer! Hij is zelfs gevaarlijk gek, maar hij weet zich te beheerschen " „Ja soms " antwoordde ze. „Soms gaat hij echter vreeselijk te keer en slaat hij mij. Ik ben zóó bang voor hem, maar ik kon niet vluchten. Hij liet me zoo goed bewaken Ik mocht nooit alleen het huis uit en de deur was altijd op slot en 'alleen de ramen op de bovenste verdieping kunnen maar open — " „Maar nu bent u vrij, hoor!" zei Loring. „U gaat niet meer terug naar de villa...." „Ik ben u zoo dankbaar," fluisterde ze, zijn hand drukkend — „Sst!" zei.hij. „Daar is het beeld al.. Kijk, daar hebt u uw geest. Iemand laat

.

,

...

.

.,

,

.

D I N A GQALLA

* <m

m

m

IP

*•--*""

LUXOR PALAST 8 —

-

(Vervoli op paQ. lO)

BEZOEKT HEiT

XE ROTTERDAM

-

ROBERT CASTLE (Fritz Solm) die een der hoofdrollen vervult In Greta Garbo's film „The Single Standard" .

HEIMWEE en Terra«film

der N.V. Ufa«Mij.

BIJ HET RUSSISCHE LIED

te» licht er op schijnen en daardoor ii het, alsof het beweegt " „Wie zou dat doen? En waarom?" vroeg ze verbaasd. „Dat zullen we zien te weten te komen. Kijk, nu is het licht weg en staat het beeld weer onbeweeglijk. Laten wc daar gaan staan," zei hij, naar een paar struiken wijzend, die op eenigen afstand van het beeld langs het pad groeiden. Toen zij er heen liepen, drukte het meisje zich dicht tegen hem aan en hij voelde, dat zij beefde. Plotseling bleef hij staan. „Kniel!" fluisterde hij, „en kijk goed uit!" Verbaasd gehoorzaamde ze. Ze zaten vlak voor een van die albasten schijven, die hier en daar midden op het pad waren aangebracht. „Ik zie niets!" fluisterde ze. „Wacht!" antwoordde hij zachtjes. Opeens verscheen er onder de albasten schijf een licht, dat recht naar boven scheen, precies in hun gezicht. Estella Giudicci uitte een kreet van schrik en week achteruit. Maar op hetzelfde oogenblik hoorden zij een anderen kreet, die ergens dicht bij hen werd geuit. Het was, alsof hij van onder den grond kwam! Ondertusschen was het licht onder de albasten plaat sterker geworden en belichtte nu ook het beeld. „Uw geest!" mompelde Loring glimlachend, de hand van het meisje grijpend en geruststellend drukkend. „We moeten echter nog even wachten!" Zich met spanning afvragend, wat er verder zou gebeuren, bleven zij zitten. Het licht verdween en werd niet meer zichtbaar. Plotseling hoorden zij echter iets knarsen en voor hun verbaasde blikken ging één zijde van het voetstuk, waarop het beeld stond, als een deur open en trad er een man uit te voorschijn. Hij keek om zich heen en begaf zich toen naar de villa. „Oom Roberto!" riep het meisje fluisterend uit.

Ze wachtten nog een oogenblik en liepen toen op het beeld toe. Na eenig zoeken vonden zij de geheime sluiting. Een lichte druk ér op was voldoende om de deur open te doen gaan. Voor Jien wentelde zich een trap naar beneden. Toen Loring het licht van zijn lantaarn in de diepte deed schijnen, hoor.den zij weer eenzelfden kreet als daar-

BEVROREN TRANEN. Of ge het gelooft of niet, doch bevroren tranen veroorzaakten een oponthoud tijdens het filmen van een scène voor Emil Jennings' nieuwe Paramountfilm ..Betrayal". Er zoij een opname gemaakt worden van Esther Ralston, /terwijl ze stond te huilen op een bitterkouden avond. Ze stond in de sneeuw bij Lake Tahoe, waar de buitenopnamen gedraaid werden. Terwijl ze luisterde naar de klaaglijke tonen van een draagbaar orgel, dat half onder de sneeuw bedolven was, begonnen de tranen • al spoedig te komen. „Camera?' riep de regisseur Lewis Mifestone. Maar een oogenblik later riep hij reeds „Stop!"— En toen: „Er is iets niet In orde met die tranen van U. Ze liiken wel ijSi" _ En dat waren zei Zóó koud was hetf

SLAPELOOS

Onrustig en Overspannen. Gebruik hiertegen de Zenuwstillende en Zenuwsterkende

Mijnhardt's Zenuwtabletten Glazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten 10 -

^'"nyo^

/I

'"'rot, &„„

even, toen zij geknield voor de albasten plaat hadden gezeten. Loring beduidde Estella te wachten en daalde de trap af. Onder de albasten plaat was een kelder en daarin zat, met een zwaren ketting aan den muur gekluisterd,' een naif bewustelooze man. „Allemachtig, de arme duivel is half verhongerd!" mompelde Loring. Hij riep^ Estella om ook beneden te komen ten einde van haar te hooren, of zij den gevangene kende. Nauwelijks had zij een blik op hem geworpen, of ze riep uit: „O. dat is oom Mario!" Toen. verloor ze van emotie het bewustzijn.. Hij droeg haar naar zijn boot en een uur later had hij haar reeds toevertrouwd aan de goede zorgen van de vrouw van den hoteleigenaar. Nog dienzelfden avond werd Dr. Giudicci gearresteerd en zijn broer Mario uit zijn benarde positie bevrijd „Het is maar goed, dat u hier gekomen is, mijnheer," beweerde de ober den volgenden dag tegen Loring. „Anders zou die dokter Giudicci die mooie Estella en zijn broer zeker gedood hebben! Wat zijn de menschen toch slecht! Om een broer en een nichtje langzaam dood te willen martelen, alleen maar om in het bezit van hun geld te komen! Het is anders een knap stuk werk van u, om uit te vinden, d^t de vermoorde man, dien zij in den tuin bij het beeld vonden, de oude huisknecht was, die Siciliaan, waarvan ze altijd dachten, dat hij Mario had vermoord en gevlucht was. Ja, we hebben altijd wel een beetje getwijfeld aan dien dokter Giudicci zijn verstand, hoor mijnheer! Hij deed soms zoo vreemd en hij kon je zoo eigenaardig aankijken! Doch dat-ie bepaald gèk was, neen, zóó erg dachten we niet. dat het was Ach, ach, wat zou er wel gebeurd zijn, als u niet hier was gekomen!" Loring lachte maar eens Een half jaar later was 'hij met Estella getrouwd!

MADY CHRISTIANS ALS LYDIA

\Toisi Nicolai (Alexandre Murski), V een Russische generaal en zijn dochter Lydia (Mady Christians) zijn mei behulp van hun rentmeester Iwan (Wilhelm Dieterle) voor de revolutiegruwelen naar Parijs kun« nen vluchten. Daar leven zij met vele emigranten, die in den vreemde geen nieuw leven konden beginnen en van de opbrengst hunner juweelen bestaan. Iwan bemint in stilte Lydia, doch hij durft dit zichzelf niet eens i bekennen. Hij woont in Parijs zeer armoedig en werkt aan de haven. Lydia leert een landgenoot, pri Stanislaus (Livio Pavanelli) kennen? die met het geld der Pussen aan de beurs speculeert. Ook Vorst Nicolai vertrouwt hem op aanraden van zijn dochter al zijn bezittingen toe. Doch de vorst wordt ziek en op zijn sterf« dag is Stanislaus met al het geld verdwenen. Iwan ontfermt zich over Lydia. Door heimwee gedreven keeren zij naar hun vaderland terug en gaan daar een armoedige maar gelukkige toekomst tegemoet . . .

AAN HET HOF VAN DENJSAAR

Lm

-n-

DE REVOLUTIE IS UITGEBROKEN

A an welke eischen moet onze reis ^Hl auto voldoen, waarmede we in -/Jl-de vacantie buitenlandsche rei zen maken ? Den geroutineerden automobilist, die zulks elk jaar verscheidene malen doet, behoeven we in dit opzicht „de les niet te lezen"; het zijn dan ook hoofdzakelijk de nieuwelingen op dit gebied voor wie de volgende aanwijzingen bestemd zijn. Als wagentype geven wij persoonlijk de voorkeur aan een gesloten wagen, met rijkelijk gelegenheid tot ventilatie; zijt ge echter ongevoelig voor veranderingen in de weersgesteldheid, dan is een open wagen, vooral wat betreft het uitzicht in mooie landstreken, te prefereeren. Zorg er echter voor, een stofjas en een dito bril mede te nemen. Bij langdurige droogte en het rijden op wegen zonder moderne stofvrije bedekking zijn het vooral de op de achterplaatsen zittenden, die de meeste stof opvangen I De wagen dient voorzien te zijn van betrouwbare vierwielmnmen, alsmede van een in goede conditie verkeerende handrem. Het kan namelijk voorkomen, dat bij het nemen van een helling de motor weigert; ge moet in zoo'n geval met de handrem het achteruitloopen van den wagen kunnen voorkomen. In bergachtig terrein is ee,n wagen met vier versnellingen te prefereeren, daar vrij steile hellingen op de derde versnelling genomen kunnen worden, vooropgesteld, dat de motor over voldoende energie beschikt en geheel in orde is. Een wagen met drie versnellingen zal bij steile hellingen, in de hoogste versnelling geschakeld, meestal niet in staat zijn een eenigszins langdurige stijging te nemen zonder in toerental achteruit te gaan, waardoor het noodig is op de tweede versnelling over te schakelen. Het toerental van den motor stijgt dan zoodanig, dat bij groerte afstanden op de tweede versnelling gereden, het koelwater kan gaan kokenDit is vooral het geval niet goedkoopere wagens, welke geen pompsysteem hebben, doch welker constructie op het z.g. thermosysteem berust. Een eveneens belangrijk vraagstuk is de berging der bagage. Hebt ge voldoende overcomplete ruimte in den

fr.^m

XU)'S

Emm f

^ï&fê£0^ty&$.

zondèranqs? yf onnebaden bevorderen in ^O sterke mate de gezondheid, U dient er echter voor te zorgen, dat Uw huid de prikkeling der zonnestralen kan verdragen en U niet de nadeelige gevolgen ondeivindt van een door de zon verbrande huid. POND'S CREAMS behoeden Uw huid voor deze nadeelen. Geen water en zeep' op de huid, die aan de zon blootgesteld is geweest. Neemt POND'S COLD CREAM

'-k

Wnnébn

0$ '■'

voor reiniging Uwer huid. Deze cream verwijdert iedere onzuiverheid, stof en vuil uit de teere poriën en gevoelige onderhuid. Daarna, voor bescherming der huid POND'S VANISHING CREAM.

■-

Voor vrouwen, die van het gezonde buitenleven houden, maar die 't eenvoudig niet durven wagen haar huid onbeschermd bloot te stellen aan wind, regen of zon, geeft POND'S VANISHING CREAM

r-~

de bescherming die zij noodig hebben. Slechts een weinig van deze vetvrije cream, niet meer dan de huid absorbeeren kan, van tijd tot tijd gebruikt, beschermt Uw teint volkomen. VERZORGT r

UW

TEINT

MONSTERS

Met het oog op het reisscizoen geven we nog enkele adviezen, speciaal voor hen, die gewend zijn kleinere afstanden in eigen land af te leggen en in verband hiermede gevaar loopen bij buitenlandsche routen voor eigenaardige verrassingen geplaatst te worden. Onderneem nooit een groote reis, waarbij ge genoodzaakt zijt per dag minstens 300 K.M. af te leggen met een wagen, die eigenlijk naar den slooper moet. Een dusdanig vehikel, dat het bij kleine afstanden en de betrekkelijk geringe snelheden, welke over het algemeen in ons vaderland ontwikkeld kunnen worden, „het nog wel doet", begint bij grootere afstanden, zonder oponthoud afgelegd, met voortdurende maximum- of nagenoeg maximum-snelheid kuren te vertoonen, welke gü nimmer hebt kunnen vermoeden. De kardinale punten, welke de speciale aandacht vragen, zijn de volgende: smcring, pompsysteem, ontstekingsorganen, electrische » installatie, banden. De automobilist — en zoo zijn er zéér velen ■— die aan het eind der maand alleen aandacht schenkt aan het bedrag,, dat hij voor olie uitgaf, en dit meestal vrij hoog vindt, zal trachten dit bedrag zoo laag mogelijk te doen zijn door de olie, die reeds 1 500 en meer K.M. geen andere verversching heeft gekregen dan de bijvulling, nog maar eens opnieuw dienst te laten doen- Zooals gezegd, zal dit bij kleine afstanden en draaien van den motor op halve kracht geen storing veroorzaken. Geheel anders wordt dit echter wanneer de bestuurder groote afstanden aflegt en tracht dit met maximumsnelheid te doen. De motor begint slecht te trekken, brengt het koelwater aan de kook en op een gegeven moment zit de krukas muurvast, met alle complicaties hieraan verbonden- Resultaat: verder of terug met den trein, en een bedorven vacantie! Laat in geen geval de zuinigheid- de wijsheid bedriegen, doch tap vóór ge weggaat de oude olie af, spoel het carter met speciale spoelolie — vooral niet met petroleum — en voorzie het daarna van versehe olie van eerste kwaliteit I

DE RE1SAUTO JOÊmmeöjmmmmmamBamBtsÊiM

De beste oplossing Is, een speclalen autokoffer aan te brengen.

wagen, dan is natuurlijk de meest eenvoudige oplossing het plaatsen van een paar solide koffers in den wagen- Zijn echter alle zitplaatsen bezet, dan is het vooral bij lange tochten geen genoegen in een wagen te zitten, waarin ge geen voldoende bewegingsvrijheid hebt en waar ge elk oogenblik door een op u afkomenden koffer wordt lastig gevallen. De beste oplossing is in dit geval een specialen autokoffer aan te brengen, die als regel bestaat uit een afsluitbaren buitenkoffer met meestal twee binnenkoffers, welke dan tevens tweevoudig tegen indringende stof beschermd zijn. Laat den koffer echter leveren en op den wagen monteeren door een firma, die ervaring op dit gebied heeft; eerstens hebt ge dan de zekerheid, dat de koffer aan hel model van uw wagen aangepast wordt en tweedens loopt ge geen gevaar, in uw hotel aankomend, te moeten constateeren, dat koffer met inhoud alsmede bevcstigingsonderdeelen u onderweg in den steek gelaten hebben, met het risico dat ge ze nooit terug ziet. Onze foto geeft een aardig voorbeeld van koffermontage achter op den wagen, een mooi geheel hiermede vormend. Het reservewiel is voor dit geval opzij van dèn wagen aangebracht.

'^.i

^MÄ«

'"■^w: '^■^Sfefc«**««»»^!;,

—i

i Tegen inzending van 10 cent porti ontvangt j ! U twee monstertuben \ POND'S COLD- & VANISHING CREAM "■ 'r*^.

Imp KUYPERS &. Co. AMSTERDAM

■J 5, •.

■ v- ■a*s*i0

■■| POND'S

#iÄfc. ; .1

,/*«

HET GEHEIM VAN BORO-BOEDOER. Een scène uit déze Nansing Superfilm, waarin de Chineesche filmster Olive Young de hoofdrol vervult. Rechts Max L Haasmann, die het verhaal schreef en de regie voerde, -13-

;

■■■■■■

CORßlE VONK

,

Maar weet u, wat ik dolgraag zou willen doen? Filmen 1"

Corrie Vonk is geen ster aan den Nederlandschen tooneelhetnel, zelfs geen sterretje, maar Corrie is tóch een talent, waarop ieder tooneeldirecteur jaloersch is, indien zij aan een ander gezelschap verbonden is. Dit kleine, levendige persoontje, met haar groote sprekende oogen en haar brutaal-geschminkt gezichtje, is een natuurtalent van het zuiverste water. Ik vroeg haar, mij te komen opzoeken, daar ik wat over haar wilde schrijven in „Het Weekblad". „Och neen," antwoordde ze, „wat is er over mij nu te schrijven! Ik vind mezelf heusch niets!" Bescheidenheit ist eine Zier, dacht ik, doch ze moest maar eens bij Richard Tauber in de leer gaan! Doch den volgenden dag viel ze plotseling mijn kamer binnen. „Zie zoo, daar ben ik! Vraag nu maar wat je weten wilt!" „Bent u op de tooneelschool geweest ?" „Weineen, ik had een veel betere opleiding. Op dertienjarigen leeftijd kwam ik in het kinderkoor der opera. Ik zong o.a. in „Carmen" met den zoon van Zorah Dorly. We zongen het bekende soldaten-koortje en hadden avond aan avond applaus. Maar we mochten natuurlijk niet terugkomen om te bedanken! Dat vond ik reusachtig flauw en op zekeren avond had ik het geheele kinderkoor opgestookt om, als we appl'aus hadden, terug te komen en een buiging te maken. Zoo gezegd, zoo gedaan. Maar Zorah Dorly barstte in een lachbui uit en het duurde wel vijf minuten voor ze haar rol kon ver-

volgen. Als ze geen goed woordje voor me gedaan had, was ik er op staanden voet uitgegooid! In de opera „Mignon" mocht ik een paar woordjes zeggen en kreeg dan ook een gage van 75 cents per avond, en werd na den eersten avond ontslagen, omdat ik, om maar goed op den voorgrond te treden, extra voor het. voetlicht trad en mijn woorden de zaal inbrulde. Ik bleef echter niet lang zonder emplooi: Nap de la Mar engageerde mij voor de revue „Had je me maar" en ik kreeg een rol van drie woorden. Maar ik vond het wat heerlijk, onder regie van Nap, met Louis Davids op te treden. O, ik vind Nap de la Mar een groot kunstenaar en een buitengewoon regisseur. Je kunt heel veel van hem leeren en ik geloof ook, dat ik dat gedaan heb. Daarna weid ik stamgast in Flora. U herinnert zich zeker nog wel mijn „Gijsie" in „Bleeke Bet" ?" (Nou, óf ik mij Gijsie herinner! Ik heb er heel veel om gelachen; het brutale jongenstype is voor Corrie Vonk steeds het beste genre gebleken.) Vier jaar bleef ik „Flora" trouw, toen ging ik op tournee. Onder directie van Pedro Beukman gaven we kindermatinées: Dik Trom, Tijl Uilenspiegel, en andere stukken. Het is reusachtig moeilijk om voor kinderen te spelen; ze merken alles, zijn vaak nog lastiger dan groote menschen! Mijn eersten werkelijken triomf vierde ik bij „De Speeldoos", het gezelschap van Constant van Kerckhov(en, in het alleraardigste stuk van Nesnah „De levende Medusa". Het is waar, het krantenjongetje, de leelijke schreeuwleelijk was een type, dat veel tot het succes bijdroeg. Na dit engagement volgde een tijd van reizen en trekken, waaruit ik de periode van mijn samenwerken met Josephine Baker in de revue „Van Mond tot Mond" gaarne gedenk. Ik vind Josephine een rasartiste, maar de Nederlanders schenen mijn meening niet te deelen. Ook speelde ik serieus tooneel, n.1. in „De Moeder", het prachtige stuk van Cor Hermus. Later trad ik in hetzelfde stuk bij de N.V. Het Schouwtooneel op." „Wat speelt u nu het liefst ?" vraag ik Corrie. Even trekt ze een nadenkend gezicht, dan antwoordt ze het veelzeggende woord „Alles"! Maar weet u wat ik dolgraag zou willen doen ? Filmen! O, dat zou ik heerlijk vinden!" Ik geloof, dat Corrie geen slecht figuur „als type" zou zijn, maar ze maakt zich geen illusies. Ze weet hoe moeilijk het is, zelfs voor een goed artiste om in Hollywood of Berlijn een engagementje te vinden. Truus van Aalten en Lien Deyers zijn nu eenmaal gelukskinderen... Berustend trekt Corrie de schouders op: „Ik blijf mijn vaderland maar trouw! Voorloopig speel ik „Lontje" in de „Baby van Duizend Weken". Een dolle klucht, maar enfin, het publiek gilt, en juist zóó'n gek stuk moet je góéd spelen. Altijd 100 0/0 van je kun-

nen geven, anders merkt het publiek al gauw, dat het niet deugt." Nu, ik weet, dat Corrie steeds honderd percent geeft, want dit kleine meisje is een tooneelspeelster van het goede slag en een serieus artiste! Veel succes, ïn je verdere loopbaan, Corrie! ERIC W.

m

DON ÄIVÄRÄDO.

on Alvarado, die van Spaansche afkomst is, werd |in Albuquerque, New Mexico, geboren. Zijn vader was rancher en natuurlijk werd er van Don verwacht, dat hij als waardig zoon de voetstappen zijns vaders zou drukken. Niets strookte echter minder met de plannen, welke Don voor zichzelf had gevormd! Hij haakte er naar het leven in Hollywood te leeren kennen en steeds weer sprak hij over zijn voornemen, na beëindiging zijner studies naar de filmstad te trekken om daar zijn geluk te beproeven! En inderdaad, nauwelijks had hij de school verlaten, of Don trok met zijn spaarduiten — 50 dollar, die zijn geheele bezit uitmaakten — en een vriend naar Hollywood. Na eenigen tijd kwamen heimwee en wroeging hem kwellen; het idee, dat hij zijn ouders, die zoo goed voor hem waren, in den steek had gelaten, liet hem niet met rust. Maar misplaatste trots en eigenliefde weerhielden hem ervan, op zijn schreden terug te keeren en na veel ontberingen en ellende bereikten de beide zwervers, eindelijk „Arizona". Hier scheidden de knapen en bleef Don achter, zonder een cent op zak! Om aan den kost te komen deed hij alle mogelijke werkjes en trok zoo van plaats tot plaats, tot hij eindelijk Hollywood bereikt had. Aangezien het niet zoo gemakkelijk is, zonder voorspraak de studio's te bereiken, zon hij op middelen om een introductie machtig te worden en na maanden van mislukking had hij eindelijk den meevaller met Bob Leonard, directeur van een der filmfabrieken, in aanraking te komen. Deze gaf hem werk als „extra"; na eenigen tijd werd hij opgemerkt door een directeur der Fox Film Corporation, die een contract met hem afsloot. De artistieke raadsman der „United Artists" zag den jongen Alvarado spelen en was getroffen door de groote mogelijkheden, welke zijn bijzonder talent bood. Hij werd aangezocht naast Constance Talmadge in „Breakfast at Sunrise" op te treden. Zijn spel was daarin zóó buitengewoon schitterend, dat hij in de volgende film „Drums of Love", onder leiding van D. W. Griffith optrad, met Mary Philbin als tegenspeelster. Senor Alvarado is een gedistingeerd type en doet heel veel denken aan Rudolph Valentino.

— U herinriért zich zeker nog wel mijn ..Gijsie" in „Bteeke Bet"?"

DOROTHY VERNON VAN HÄDpON HALL V. United, Artists,

titelrol Mary Pickfqrd.

B

.

MARY PICKFORD

jorothy Vemon, de dochter van Sir George Vernon, is reeds als kind verloofd met Sir John Manners, zoon van den Graaf .van Rutland. Eenige jaren later brengt een familieveete vijandschap tusschen de beide families en Sir George verlooft zijn dochter geheet tegen haar zin met haar neef. Sir Malcolm Vernon, dien zij nog nooit heeft gezien. Sir Malcolm Vemon en de Hertog van Norfolk hebben het plan beraamd om de mooie Maria Stuart, koningin van Schotland, op den troon van Engeland te brengen. Jennie, Dorothy's kamenier, wordt met 'n boodschap naar Rutland gestuurd en vindt daWr John in de armen van Maria Stuart. Zij is in de waan, dat tusschen beiden een liefdesbetrekking bestaat, terwijl Maria Stuart in werkelijkheid John in haar armen hield, omdat hij, door een duizeling bevangen, dreigde te vallen. Jennie spoedt zich terug om haar meesteres alles mede te deelen. Vol dolle jaloezie begeeft Dorothy zich naar Elisabeth en vertelt haar, dat de Rutlands trachten Maria Stuart op den troon van Engeland te brengen. Elisabeth beveelt de onmiddellijke gevangenneming van Maria Stuart, Sir John en zijn vader. Als Dorothy tot bezinning komt, beseft ze in wat voor gevaar zij haar geliefde gebracht heeft. Vastbesloten hem te redden, begeeft ze zich naar Rutland. John is daar echter niet, daar hij op weg is naar Haddon Hall. Maria Stuart krijgt het bericht van de naderende soldaten en om haar vlucht mogelijk te maken, verruilt Dorothy haar kleeren met die der koningin. Sir Malcolm en zijn soldaten dringen het kasteel binnen en nemen de verkleede Dorothy gevangen. In Haddon Hall wordt Dorothy bij Elisabeth gebracht. Als haar ware persoon ontdekt wordt, vertelt zij over de samenzwering, doch de koningin weigert te gelooven, dat Sir Malcolm haar ontrouw is en zij laat Dorothy gevangen nemen. Sir John overrompelt de wachten en bevrijdt haar. Dorothy snelt naar de kamer der koningin om haar te waarschuwen voor het te laat is. Terwijl zij beiden in gesprek zijn sluipt Sir Malcolm met het zwaard in de hand het duistere vertrek binnen om Elisabeth te vermoorden. Op hetzelfde oogenblik echter dringt Sir John met een dreigend opgeheven wapen door het raam en doodt Malcolm. Daardoor redt Sir John de koningin en Dorothy. De koningin schenkt hem vergiffenis, doch verbant hem voor één jaar. Op weg naar zijn verbanningsoord ontmoet hij Dorothy, die op zijn paard klimt en met hem meegaat. —.•»

15

■■

HISTORISCHE MISDADEN DE DOOD VAN DON CARLOS VAN SPANJE k zelf zou hout willen aandragen om mijn zoon te verbranden !" Deze woorden moeten geÏÏ2=^Stj sproken zijn door Philips II (1555—1598). koning van Spanje, wiens wil en daden langen tijd de schering en inslag onzer eigen, vaderlandsche geschiedenis hebben gevormd. In hoeverre de hierboven aangehaalde uitlating van dezen vorst letterlijk kan en moet worden opgevat, is moeilijk na te gaan ; het is zeer goed mogelijk, dat zij slechts in figuurlijken zin mag worden aanvaard. Feit blijft dan evenwel nóg, dat zij niet direct van een zachtzinnigen aard getuigt ; dat zij eer op wraak, dan op vergevingsgezindheid duidt .... Dat Philips II niet vergevingsgezind was blijkt dan ook wel uit de wijze, waarop hij meende zijn zoon Don Carlos te moeten straffen voor .... ja, eigenlijk voor een daad, waarvan hijzelf tot op zekere hoogte de oorzaak was, zij het dan ook ongewild : Philips, die zijn vrouw had verloren, trad in het huwelijk met prinses Elisabeth, oudste dochter van den koning van Frankrijk, die beloofd was als bruid aan zijn zoon Don Carlos. Deze daad, die bezwaarlijk nobel genoemd kan worden, werd de aanleiding tot een familietragedie, die d^n hoofdpersoon, Carlos, het leven kostte, en die een vader, Philips, tot moordenaar van zijn kind maakte .... Don Carlos, heftig en ongebreideld van karakter, hield zeer veel van Elisabeth, van wie men hem, toen zij nog als zijn aanstaande bruid beschouwd werd, niets dan goeds verteld had. Toen nu zijn vader met haarinhet huwelijk trad, kon deze bezwaarlijk verwachten, dat zijn zoon onmiddellijk zijn gevoelens zou weten te veranderen of beheerschen. Philips zélf toch had er toe bijgedragen, dat Carlos Elisabeth als het voorwerp van zijn wettige liefde was gaan beschouwen. Toen de jongeman dan ook besefte, welk een inferieure rol zijn vader tegenover hem had gespeeld, stak hij zijn toorn evenmin als zijn verachting of zijn liefde voor de bruid, die nu zijn moeder was geworden, onder stoelen of banken. Zelfs uitte hij allerlei bedreigingen tegen zijn vader, dien hij met sarcastische verwijten overlaadde. Lang duurde deze heftigheid evenwel niet : Don Carlos wist zichzelf en zijn gevoelens weldra een toom aan te leggen; zijn gewone vroolijkheid verdween evenwel; hij werd somber, treurig en leefde geheel afgezonderd. Philips, die, evenals alle tyrannen, achterdochtig en kwaaddenkend was, maakte zich over de verandering, die bij zijn zoon had plaats gegrepen, ernstig ongerust : hij verdacht er Don Carlos van, dat hij tegen hem samenspande en dat hij hem van den troon wilde stootcn. In deze meening werd hij nog gesterkt door de vijanden van Don Carlos, onder wie zich de hertog van Al va, Rui Gomez en diens vrouw bevonden, benevens prinses van Eboli : allen verklaarde vijanden van den kroonprins, die van zijn kant hun een minstens even grooten haat toedroeg en hun duidelijk liet blijken welk lot hun te wachten zou staan, indien hij eenmaal zijn vader zou hebben opgevolgd en dus de macht in handen zou hebhen . . . /

Van zijn kant had Don Carlos aan de Don Carlosbij zijn terugkeer denken moest koningin, zoodra zij voet in Spanje had het te sluiten, terwijl het in werkelijkheid gezet, doen weten, hoe ongelukkig hij zich open bleef. Zoodra de prins zich ter ruste voelde nu de liefde, die hij voor haar had had begeven, werden er overal in de gangen opgevat, eigenlijk een verboden liefde was van het paleis wachten opgesteld. Zelfs en hoe zeer hij het betreurde, dat hij niet de koning, die zijn zoon, als hij ontvluchtte, de verbintenis met haar kon sluiten, die op heeterdaad wilde betrappen, plaatste het geluk van zijn leven zou hebben uitge- zich met Üen degen in de vuist bij de slaapmaakt. De jonge koningin toonde zich kamer. Daar Carlos echter niet verscheen, ontvankelijk voor zijn betuigingen van . . . drong men de kamer binnen, waar hij in laten we maar zeggen: genegenheid; zij een diepen slaap verzonken lag. Wakker trachtte den jongen prins te troosten en geworden en zijn vader ziende met den droeg hem een innige vriendschap toe .... ontblooten degen, riep hij verschrikt uit: Het spreekt vanzelf, dat deze verhouding „Waarom wilt ge me dooden ?" tusschen zijn vrouwen zijn zoon een voort„Wees niet bevreesd," antwoordde de durende bron van onrust en kwelling betee- koning ironisch, „alles wat er op dit oogenkende voor Philips, die zooveel ouder was blik gebeurt is om je eigen bestwil!" dan zijn gemalin .... Terwijl hij deze woorden sprak, maakte Natuurlijk werd 'deze omstandigheid hij zich meester van een cassette met briedoor de vijanden van Don Carlos uitgebuit: ven en andere paperen en doorzochten geen dag ging voorbij of er werden in het de hovelingen de kamer, waar zij niets op oor van den koning toespelingen en ver- zijn plaats lieten. Vervolgens dwong men dachtmakingen gefluisterd, die er alle op den prins rouwkleeren aan te trekken, berekend waren de verwijdering tusschen ontsloeg zijn kamerbedienden en stelde vader en zoon grooter te maken dan zij daarvoor in de plaats vreemde lieden aan, reeds was. Ten laatste raakte de koning die evenals hij zelf, geheel in het zwart zoozeer onder den invloed van hen, die gekleed waren. het verderf van den kroonprins wenschten Philips wilde de in de kamer van zijn en zochten, dat hij bij zichzelf de fatale zoon gevonden papieren aan niemand ter beslissing nam, die hem tot de uitzonde- lezing geven ; waarschijnlijk heeft hij er ringen in de geschiedenis der menscheid onder gevonden, die betrekking hadden op zou maken : hij besloot Don Carlos uit den de voorgenomen vlucht van Don Carlos, weg te ruimen. zeker weten wij evenwel, dat hij ook een Door zijn vrienden over de plannen van brief aantrof van de koningin, die .... zijn vader ingelicht, besloot de prins Spanje een liefdesverklaring aan den prins beteete verlaten. Hij vroeg aan Philips het bevel kendc ! Deze brief bezegelde het lot van over het leger, dat in Vlaanderen den op- den jongen man. Philips dacht nu slechts stand zou gaan dempen. Philips aarzelde ; nog aan één ding : wraak ! wellicht zou hij hebben toegestemd, als Er werd tegen Carlos een schijnproces de vijanden van den kroonprins hem niet gevoerd, waarvan het resultaat was, dat bevreesd hadden gemaakt voor de»gevol- hij tot levenslange gevangenisstraf werd gen, die een dergelijke machtspositie heb- veroordeeld. Toen hij de onvoorzichtigheid ben kon : „Indien Uw Majesteit uw zoon had bij het voorlezen van het vonnis op toestaat zijn zwaard te trekken, zal hij het te merken : „Levenslang ! Men is dus wel niet eer opsteken, of hij moet op den troon zeker van de toekomst 1" beteeken de dit zitten !" beweerden zij. Philips, die van zijn dood : zijn Woorden werden aan den zijn zoon.niets dan gevaar duchtte, leende koning overgebracht en men gaf dezen te hun het oor en weigerde Don Carlos de verstaan, dat de opmerking van den prins gevraagde gunst. Deze, die tot dan toe zeer natuurlijk sloeg op zijn overtuiging, dat waarschijnlijk nog niet aan een of ander hij weldra een ontzettende wraak zou kuncomplot tegen zijn vader had deelgenomen, nen nemen. De koning liet zich voor de maakte hieruit op, dat zijn leven in gevaar zooveelste maal overhalen en gaf bevel, verkeerde en begon geloof te hechten aan zijn zoon door middel van vergif het leven de inblazingen van hen, die beweerden, dat te benemen. Daar men er echter geen de Hollanders, indien hij zich aan hun hoofd ruchtbaarheid aan wilde geven, werden wilde stellen, trouwere onderdanen voor de doses te klein genomen, zoodat zij geen hem zouden zijn dan de Spanjaarden voor 'uitwerking hadden. De koning liet hem zijn vader, met het gevolg, dat hij besloot nu vragen, welken dood hij zelf verkoos. naar Holland te vluchten. Maar Philips, die „Dat is een kwestie, die mijn beulen of even waakzaam als achterdochtig was waar beter : mijn moordenaars aangaat," anthet zijn zoon betrof, was niet gemakkelijk woordde Don Carlos onversaagd. te misleiden ; hij had een leger spionnen Eén keer heeft Don Carlos zijn vader geopgedragen de gangen van den prins na nade gesmeekt en wel op aandringen te gaan. De rapporten, die dezen inlevervan koningin Elisabeth. Philips toonde den, deden den koning besluiten zijn zich echter onvermurwbaar. zoon te arresteeren. Don Carlos echter, die „Bedenk," moet Don Carlos gezegd blijkbaar reeds lang de plannen van zijn hebben, „dat, indien ge mij laat dooden, vader doorzag, was op zijn hoede : hij was gij uw eigen bloed vergiet !" steeds zwaar gewapend ; zelfs onder zijn „Als ik merk slecht bloed te hebben," hoofdkussen had hij degens en vuurwapens antwoordde Philips, „ga ik naar den heelverborgen en op de deur van zijn slaap- meester, die mij aderlaat, en ik bevind kamer had hij een slot laten aanbrengen, mij daar steeds uitstekend bij ... ." dat alleen van binnen geopend en gesloten Dit zijn waarschijnlijk de laatste woorkon worden. Op een avond, toen de prins den die tusschen vader en zoon zijn gewiszich bij de koningin bevond, had de koning seld. Eenigen tijd later stierf Don Carlos dit slot echter zoo laten veranderen, dat op geheimzinnige wijze in zijn gevangenis. -16-

V

DE DOKKEN \i NEW-lÖRK i

IN DE HOOFDROLLEN: De stoker .... Zijn maat .... Een meis/'e. . . . De derde machinist Diens vrouw . . . Harry-met-den-Bijbel

George Bancroft Clyde Cook Betty Compson Mitchell Lewis Baclanova Gustav von Seyffertitz

REGIE VAN JOSEPH

CLYDE COOK EN GEORGE BANCROFT

.

BETTY COMPSON EN BANCROFT

BACLANOVA IN DEN GEVANGENIS-AUTO

BETTY COMPSON EN GEORGE BANCROFT

17 1

/

VON STERBERG.

Een vrachtboot arriveert in de haven van New York om te dokken. Bill Roberts, de stoker en zijn maat gaan aan land. Juist als zij aan wal stappen, springt een vrouw van een hoogen kademuur in zee. Bill werpt zich eveneens in het water en redt het meisje. Hij draagt haar naar een kroeg, waar zij weldra bijkomt. Het meisje, Sadie, is verbitterd over haar leven tusschen de vuile, woeste havenarbeiders, in de smerige kroegen en matrozen-dancings. Bill haalt een stel droge kleerenvoor haar en komt bij haar zitten als zij een tafeltje in het café neemt. Zij is onder den indruk van zijn ruige kracht, terwijl hij haar bewondert om haar schoonheid. Bill's baas, de derde machinist, is eveneens aan land gegaan, en heeft daar zijn vrouw, Lou, ontmoet- Als hij Sadie ziet, jaagt hij zijn eigen vrouw weg en tracht niet het meisje te dansen, maar Bill slaat hem neer. Hoewel zij jaloersch is, beschermt Lou haar man voor een verdere afranseling. Bill vleit Sadie en zegt haar dat zij te goed is voor het leven dat zij leidt. In een plotselinge opwelling zegt hij, dat hij met haar wil trouwen. Eenigen tijd later, als hij onder den invloed van den drank is gekomen, laat hij Harrymet-den-Bijbel komen, een norschen zendeling, die hen in het huwelijk verbindt. Bill belooft den man, den volgenden morgen voor een huwelijksformulier te zullen zorgen. Den volgenden morgen ontvlucht Bill zijn nieuwe vrouw voor zij ontwaakt. De derde machinist ziet hem vertrekken, vertelt Sadie dat haar man haar verlaten heeft en begint haarzelf zijn liefde te verklaren. Lou, die voelt dat haar man haar opnieuw in den steek wil laten, gaat hem na, en verrast hem op het oogenblik dat hij Sadie kussen wil. Zonder een woord te zeggen doodt zij hem. Bill komt terug als hij hoort, dat Sadie van den moord beschuldigd wordt, doch Lou bekent. Sadie begrijpt dan dat Bill haar werkelijk verlaten wil en gaat naar de haven om zich te verdrinken. Als het vrachtschip uit de havenwegstoomt, begint Bill op zijn stookplaat te begrijpen, dat hij Sadie werkelijk lief heeft. Hij springt overboord en zwemt naar den oever. Eenmaal aan land, verneemt hij dat Sadie gearresteerd is, beschuldigd van diefstal der kleeren, die hij den vorigen avond voor haar meegebracht had- Hij gaat naar het gerechtsgebouw en bekent dat hij ze gestolen heeft. Hij wordt veroordeeld tot zestig dagen. Sadie is overgelukkig als Bill haar zegt, dat zestig dagen geen lange tijd zijn om te wachten ...

■■

iH

#*'

Sam Poons 70 jaar „Oome Sam". Er zullen maar weinig Amsterdammers zijn, die Sam Poons, den directeur van den Plantage-Schouwburg, niet kennen. De ouderen zullen zich nat uurlijk „Oome Sam" als zanger nog zeer goed herinneren. Toen hij ouder werd, nam hij het beheer van den Plantage-Schouwburg op zich, waar hij zeer goede volkskunst bracht, o.a. „Het licht in den nacht", „De Jantjes", enz. De sporen van den ouderdom hebben op hem geen vat. Deze populaire man blijft de vriend ook van vele jongeren. 22 Aug. wordt hij 70 jaar. Een commissie heeft zich gevormd, om hem dezen dag te laten blijken, dat zijn werk op prijs gesteld wordt en hem in intiemen kring te huldigen. De penningmeester, de heer I. de. Winter, Sarphatipark 35, telefoon 28898 te Amsterdam, ziet gaarne bijdragen om deze huldiging te doen slagen, tegemoet.

De Zomep'danswedstrUden In vervolg op het in ons blad geplaatste artikel over de door het Nationale Danscomité uit te schrijven zomer-danswedstrijden, kunnen wij thans mededeelen, dat de volgende wedstrijd-data zijn vastgesteld: 10 Augustus, Hotel d'Orange, Zandvoort; 17 Augustus (?), Park-Hotel, Rotterdam; 24 Augustus, ,,De Hertenkamp", Assen ; 7 September, Concertgebouw, Vlissingen; ? Augustus, Hotel Spoorzicht, Leeuwarden; ? Augustus, Hotel Wapen van Epc, Epe.

Eenige weken geleden plaatsten wij een artikel met foto van de film „Wraak" der N.V. United Artists. Deze titel was slechts een voorloopige. Wij vernemen thans, dat de naam dezer film definitief is vastgesteld en luidt Rascha's Wraak.

Het internationale reclamecongres te Berlijn. Gedurende het reclame-congres, dat in Augustus te Berlijn ziil plaats hebben, zal de „Kamera", Unter den Linden, — dat is het bioscoop-theater der critici en journalisten — een zeer interessante film vertoonen : „Von der Wundertrommel zum Werbetrommel" Deze film geeft een overzicht van de twintigjarige productie van Julius Pinschewer, die de grondlegger is van de reclamefilm in Duitschland en onbetwist de mooiste Duitsche reclamefilms heeft gemaakt. i-

————

SUBMARINE ..DE DOODSSTRIJD DER S. 44,, FILMA -COLUMBIA-SÜPER

Naar wij vernemen wordt Erich Remarque's boek „lm Westen nichts Neues" voor de sprekende film bewerkt.

De eeuw der beenen. De beeren, die de wereld der damesmode regeeren, doen opnieuw een aanval op de De Egyptenaren en geconkorte rokken. Zij stellen alles in het werk om de dames te bewegen haar beenen serveerd vleesch! wederom te bedekken ! De resten van een Oudegyptische keuken, In society-kringen bemerkt men er de die men gevonden heeft in de ruïnes van sporen reeds van. Zoo zagen wij in de een huis, dat vijftienhonderd jaar vóór afgeloopen maanden rokken dragen, die Christus is gebouwd ip de buurt van El lang van voren en kort van achteren Amarnah en die eeuwen lang vergeten waren, en omgekeerd. Andere waren onder het zand bedolven hebben gelegen, opzij lang. De evolutie schijnt zich dus zijn thans blootgelegd. Het interessante zeer geleidelijk, bij stukjes en beetjes daarbij was, dat men in een steenen pot om zoo te zeggen, te voltrekken. overblijfselen heeft gevonden van geconDaartegenover moeten we eerlijk con- serveerd vleesch benevens een inscriptie, stateeren, dat we ook rokken hebben waaruit blijkt, dat de Egyptenaren reeds gezien, die korter waren dan ooit«! Of dit 1500 v. Chr. de kunst verstonden, vleesch de laatste stuiptrekkingen waren ? Men te conserveeren ! zal dit wel moeten aannemen, want. wanneer heeft de vrouw ooit over de mode gezegevierd ? Terwijl andersom ....

Een nieuw beroep.

Geheimen van de Wintermode.

..Wraak".

-—

„lm Westen nichts Neues".

■

■

Ford en geld. Reeds eenigen tijd geleden hoorde ik, dat Ford bezig was een nieuw boek te schrijven. Thans verneem ik. dat het inderdaad zoo is, en dat hij als onderwerp „money" gekozen heeft. Ben ik goed ingelicht, dan zal het motto, waaronder het boek verschijnt, zijn : „Het streven der menschheidis naar geld" en zal Ford er in vertellen, hoe men zijns inziens met dit artikel dient om te gaan om succes te hebben. Samuel Crowter, die hem al eens meer bij zijn litteraire werkzaamheden heeft bijgestaan, zal hem ook nu weer met het persklaar maken van het werk helpen.

Ofschoon de nieuwe mode voor den herfst nog niet tot in alle onderdeden officieel is vastgesteld, komen er toch af en toe uit Parijs reeds enkele nieuwtjes. Zoo hoor ik, dat men alle moeite doet om de kleuren, die dezen zomer gedragen worden, te boycotten en men reeds een nieuwe lijst maakt voor de winterkleuren. Een van deze nieuwe kleuren is grijs met een rossigen gloed. Tullen avondtoiletten zullen worden gemaakt in drie kleuren grijs met een andere kleur er doorheen gewerkt. Ook bruin en beige zal voor avonddracht veel gekozen worden.

Het ijsprobleem. Naar aanleiding van de groote hitte, die kortgeleden in Londen heerschte, lazen wij in een Engelsche courant de volgende aardige herinnering: In Juli van het jaar 1822 arriveerde op een warmen zomerdag het eerste blok ijs uit Noor- \ wegen in Londen. De douanebeambten, die een dergelijke zending nog nimmer onder de oogen hadden gehad, wisten niet hoeveel invoerrechten zij erop heffen moesten en lieten het ijs, terwijl zij erover aan het beraadslagen waren, eenvoudig .... smelten! Als een gevolg hiervan duurde het twintig jaar, eer de volgende zending kwam ! , _ 1H ,.,.,

Een nieuwe manier om in zijn onderhoud te voorzien leerde ik een dezer dagen in Parijs kennen. In een der buitenwijken zag ik een man, die aandachtig aan de huisdeuren luisterde. Piepten ze, dan kreeg hij een oliekannetje uit zijn zak en liet een paar druppels van de vloeistof tuèschen de scharnieren loopen. Daarna belde hij aan, vertelde welken dienst hij den bewoners had bewezen en liet de belooning wijselijk aan hun edelmoedigheid over!

20 3AAR1 DONGEK

zie

Hotel-Cabaret „SPOORZICHT"

{i er u t

* *

' »"«*« «* aw«

HAREN door middelwanPERFECTUM hunne vroede kleur terussekresen hebben.-Pf.RFECTUM is een onschadelijk haarwater. is soed voor de hoofdhuid en voorkomt het uitvallen der haren.

GEEN HAARVERF

LEEUWARDEN Luxueus ingerichte zaai met srooten dansvloer

SUCCES VERZEKERD

Sf

Por lUiC. f2.25 e., f4.-. Ven. geschiedt franco huis na ontv.bedratr of onder remb

OIFsfliTDTyT Pi Bi^yiTÉ FREDERIK HENDRIKLAAN 63(A) Hu i en Haarverzorsinjl Manicure Prdicure

-

DEN HAAG.

GeJ»U- eo Lichaamsmas«»!,« Coiffeur pour Dames

Tevens verbonden: Hotel-Café en Restaurant en Garage voor 100 wagens. PRACHTIG GELEGEN IN HEI CENTRUM __^

Eigenaar en Directeur: S.

VRAAGT EEN ADRES van een zieken of eenzamen Hollander aan

ABONNEERT U OP

J. P. C. MEEUWSE, Vlietstraat No. 2, Amsterdam (Zuid) om daarheen geregeld Uw nummer van „Het Weekblad"'te kunnen zenden: strooken worden dan toegezonden.

HET WEF.KBLAD CINEMA & THEATER 15 CENT PER WEEK

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

99

0

©^"-MTDBCEILi

- HET MELKDIEET VOOR DE HUID -

's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken.

dat Uw teint gezond. Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.

WILTON METRO GOLOWTN altyd NOO BETERE FILMS

ADVERTEERT IN ,HET WEEKBLAD' CINEMA & THEATER HET BLAD voor geïllustreerde reklar e VRAAOT OFFERTES

VOORSCH OTTEN aan Ambtenaren en Beambten Ue©n rente, noch kosten vooruit COULANTE VOORWAARDEN CENTRALE CREDIETEN FINANCIERING-BANK KEIZERSGRACHT 302-304. AMSTERDAM Financiert huurkoopcojitracten

Honden en de warmte.

Indien U meen« HET BESTE gezien te hebben, dat er op fllmgebied bestaat, dan heeft de

CASTELEINI

Speciale installatie (met badinrichting) voor massages

&ۥ Ik heb hooren beweren, dat honden meer dan eenig ander levend wezen te lijden hebben van de warmte. Men raadt hierom aan, langharige honden gedurende de warmste zomerdagen een minder warm jasje aan te geven door hun haar wat te laten knippen. Bovendien geve men hun een koel plaatsje in het huis en vervange de dekens uit hun mand door eenvoudig, wit linnen, dat men dik genoeg opvouwt om hun toch een behaaglijke ligging te v geven.

Steeds optreden van eerste ranss artlsten

Knip deze advertentie uit,

^^np^M^^t^^^t^^ R"nstraat 5'D(" "^

is hef zuivere moderne zeeppoeder dat uw waschfloed niet slechts brandhelder maakt, doch waardoor het tevens zoo lang mogelyk meegaat. Houdt dit in gedachte want Uw waschgoed kost veel meer dan zeep

=S ZEEPPOEDER 1= SOORT

HEBT GIJ DEZE WEEK AL EEN ABONNEE OPGEGEVEN ?

HH

DE BESTE

TVAALF

Mijn neef Jansen

DoJJy: „Die Harry is vreeselijk eigenwijs !"

is altijd een rare, onhebbelijke snuiter geweest. De vorige week kreeg hij een brief van een van zijn vrienden, die om een betrekking te zoeken naar Parijs was gegaan. Het ging hem niet erg naar den vleeze in de Lichtstad en met de hoop, wel eenigen bijstand van mijn neef te zullen ontvangen, schreef hij hem in den uitersten nood o.a.: „Ik zit hier in die geweldige stad zonder een halven cent en zonder vrienden, die mij zouden kunnen helpen I Ik weet geen raad! Geld om terug te komen heb ik ook niet! Wat moet ik in 's hemelsnaam beginnen? Weet jij er raad op?" Waarop mijn neef hem het volgende telegram stuurde: „Jawel: zoo gauw mogelijk vrienden maken!"

Luus: „Hoezoo?"

Dolly: „Wel, ik heb heel wat te stellen eer hij mij gelijk geeft als hij weet, dat ik ongelijk heb!" De vierjarige Marietje (na een heelen tijd naar een dikke dame in de tram te hebben gekeken): „Moeder, als ik genoeg in de lengte ben gegroeid moet ik dan ook nog in de breedte gaan groeien?" -, Réchter: „Hoe oud is u, getuige?" Vrouwelijk getuige:„Ik ben., ik ben.." Rechter: „U kunt beter wat voortmaken, want ieder oogenblik maakt het erger I"

Mevrouw: „Je hebt om getuigen gevraagd, hier zijn ze.' Je zult zien, dat ik heb geschreven, dat je lui, oneerlijk en vuil bent. En nou wil ik niets meer van je hooren!" Het meisje: „U zult van mij niets meer hooren, maar van mijn advocaat !" Secretaris: „Er is iemand om u te spreken, mijnheer. Hij wil weten, waaraan u uw succes in het leven te danken hebt." De financier: „Komt hij van eon courant of van de politie?" Bezoeker: „Is het hier een goede streek voor rheumatiek?" Inboorling: „O ja, mijnheer, best. Ik heb de mijne hier gekregen!" A: „Gewoonlijk gaat het hoofdwerkers niet erg naar den zin, maar ik ben zeer tevreden \" B: „Wat is u dan?"

.1; ,,Kappor!"

Directeur: „Waarom ben je gisteren niet op kantoor geweest. De Bruin?" De Bruin: „Ik heb een brief van mijn dokter, dat ik gisteren niet heb kunnen werken, mijnheer." Directeur: „Dat zegt nog niets. Ik zal je een brief geven, waarin staat, dat je nooit hebt kunnen werken I"

EEM MOEOWE BMJTOQEK ZEVEN EN TWINTIGSTE VRAAG Wie van onze lezeressen en lezers kunnen ons zegeen, wie de eerste was, die de Noordpool bereikte?

Wij zien uw antwoorden — op een briefkaart! — gaarne vóór 21 Augustus (Indische lezers vóór 19 December) tegemoet aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Zeven en twintigste vraag, Galgeyater 22, Leiden. Wij hebben weer een prijs van f2.50 en vijf troostprijzen ter beschikking om te verloten onder hen, die ons een goede oplossing zenden.

„En, heb jij het nogal getroffen in de huwelijksloterij?" „Neen. Ik trok een niet en mijn vrouw een prijs!" A/evror/w; „Waarom ga je niet werken, als je zoo van den honger te lijden hebt?" Bedelaar: „Ik heb vroeger gewerkt, mevrouw, maar daar kreeg ik nog meer honger van!" A: „Ik ben niet licht'geraakt. Ik ben de eerste, die om mijn eigen dwaasheden lacht." B: „Wat een lollig leven moet jij hebben."

IDE ©PIL©SS0NC DRIE EN TWINTIGSTE VRAAü Het antwoord op onze drie en twintigste vraag luidt: De Helicon is een berg in het, Zuiden van Boetia, die aan de Muzen gewijd was. Wij hebben de beschikbare prijzen onder de goede inzendsters en inzenders verloot. Het resultaat was, dat mevrouw J. van Duynvan Eijck, Schiebroekschelaan 56a, Rotterdam den prijs van /Q.SO kreeg en dat de vijf troostprijzen werden gewonnen door den heer L. v. Ploeg, Breedeweg 32, Amsterdam; den heer R. van der Poorten, Wilhelminastraat 4, Roosendaal; mejuffrouw Johanna van den Hoeden, Kloosterstraat 90, Nijkerk; mevrouw M. Rijkhoek, Weimarstraat T57a, Den Haag en mejuffrouw M. Burggraaf, Walenburgorweg 48a, Rotterdam. SPREKENDE FILMOPNAME VOOR NETH. FOX FILM CORPORATION

hthten

Hei Doorzitte/i bij Wielnjdan en ©en doof rte Zon Verbrande Huid. veracht en geneest men met

RU ROL

fr. dooirn van 30-60 tn 90 cl Tub» é

Bil Apoil- tn Drogiltrn

DOOR DE CAMERA-LIEDEN VAN FOX MOVIETONE NEWS Reurstljd... het drukste uurtje van den dag, op het Rokin tusschen Dam en Spui. Stagnatie van het verkeer, dat door amateur-politiemannen met vriendelijk woord en gebaar geregeld wordt ,. Het centrum der belangstelling culmineert In een qrooten vrachtauto, waarop „FoV Movietone News'' te lezen staat. De deur van den wagen staat open; wij gluren naar binnen en /iert tal van onwezenlijke en onbekendf buizen, slangen en machinerieën.., Naast den auto... HET.., dwz, de Movietone News Camera, die In het hartje, van onze Amstelstad een sprekende film zal opnemen, fcen oer vele „r.rews" van Fox Movietone News. die de wereld met hun movietone camera's afieizen, om het filmpubliek der geheele aardbol het sprekend frlmjournaal ie brengen, zijn in actie. De Fox Movietone News-mannen zulien nu in Nederland hun actualiteiten opnemen. Men gaat van hier naar Puimerend, naar de klomperiindut,rie naar de folkloi'Stische feesten in Tilburg en naar Zeeland, Middelburg en Veere, waar de interessante bezienswaardigheden oogenomen zullen worden,

- 20 --.

DAISY GOETZE

' iet altijd presteeren zij het meeste, die het beste plaatsje op den voorgrond zoeken. Des te meer reden dus om de stille zwoegers der kunst niet te vergeten I Daisy Goetzel Er zijn weinig ernstige beoefenaars van de rhythmische danskunst in ons land, die haar naam niet kennen; velen kennen ha^r zelfs persoonlijk. Een woord aan haar te wijden is niet voorbarig, nu zij dit jaar (ik geloof in September) mag terugblikken op vijftien welbestede choreografische kunstjaren. Jubileums zijn tegenwoordig in de mode; inderdaad. Maar toch komt het zelden voor, dat een danskunstenares gedurende vijftien jaar haar eersten idealen trouw bleef. Want de beoefening der danskunst is zelden een dankbare taak. Het beoefenen van rhythmisch dansen en het geven van onderricht erin nog minder. Geboren te Dresden (Saksen) als dochter van den bekenden musicus Franz Goetze (een der geliefdste leerlingen van Franz Liszt en zelfs diens petekind), kwam ze in Juli 1914 naar Holland. Professor Franz Goetze was 4 jaar kapelmeester aan de Dresdener Opera. Hij begon hier als orkestdirigent in Flora en andere instellingen en deelde zijn musicaal talent aan zijn dochter Daisy mede. Deze trad weldra, samen met haar zuster Hansi, als solo-danseres op in verschillende cabarets, dank zij den zorgen van hun impresario Max van Gelder. Ze was een waardige leerlinge van Maestro Raginni, balletmeester aan de Dresdener Opera en Angéle Sydow, wier school ze hier in breederen kring deed kennen. Haar talent trok de aandacht en weldra had ze een engagement gekregen als solodanseres der Nederlandsche Opera, onder leiding van Koopman. Hier bleef ze twee jaar; in dien tijd kwam haar talent tot volle rijpheid. Maar tevens was bij haar de wensch gerijpt, dit talent te kunnen mededeelen aan andexen. Het gevolg was, dat zij zich in 1923 te Amsterdam vestigde als leerares in de rhythmische en plastische danskunst. Hoeveel leerlingen sindsdien door haar gevormd werden valt moeilijk te schatten. Maar dit is zeker: zoovelen met haar kennis maakten, zoovelen behielden aan haar leiding de gunstigste herinnering. Talenten opsporen en hun de eerstr

DOOR

COR KLINKERT

BEZOEKT HEX

Er ÄSTTÄ-

M

Vf**™*

TE DEN HAAG leiding te geven, misschien is het dat wat, Daisy Goetze het meest aanlokt in haar carrière. Daarom ook stemde zij er waarschijnlijk een drietal jaren geleden in toe, dt leiding op zich te nemen van de kinder- en balletklasse van het Dansinstituut Klinkert. Vooral in deze afdeelingen immers komen de beoefenaars, die tot de danskunst gedreven worden door innerlijke neigingen of natuurlijken aanleg. Ik hoop van harte, dat leerlingen en oud-lecrlingen, ert de velen, die haar tijdens haar kunstcarrière hebben leeren kennen, dit jubileumjaar niet zonder meer zullen laten voorbijgaan en haar een hulde zullen brengen, zooals deze stille zwoegster der danskunst verdient. Al moest daardoor haar bescheidenheid eens in het gedrang komen, die niet de geringste is van de eigenschappen, die haar zoo beminnelijk maken. Hulde, wie hulde toekomt!

TRUU3 VAN AALTEN

Horte ßlm-herichtles: De ßlm-actiice Tiuus van Aalten Is bezie met de verfllmlnè van: „Ich hab' mein Herz lm Autobus verloren I" Truus van Aalten viert 2 Augustus haai verjaardag.

2 Auöus/lMJ|gw/5 jörl$l Weihe Truus dat we! ma£ zün? Wel: natumlWTiüus van Aalten. Lutherstrasse in Berlünl 2 Augustus, beste filmster, by ons allen goed bekend, ■k Denk. dat je dan In gedachten eventjes m ..Mohum" bentl Dat je even denkt aan Holland, dat je zoo In eere houdtt En waar leder onze Truusje in haar mooie films aanschouwt Als men jou op 7 witte doek ziet. dan denkt ieder: Wat een guit! Want de levenslust en schalksheid stralen dan je kykers uitl Ik wil wedden dat de post je groote stapels brieven brengt Und dass Fräulein Truus van Aalten mancher Glückwunsch wird beschenkt Nette brieven. leuke briefjes, brieven groot en brieven klein Alles om je te bewezen, dat we trotsch op Truusje zyn I En vooral nu wü hier onlangs uit Het Weekblad moesten hooren ■ Truus van Aalten heeft haar hartje in een autobus verloren! nfLi6! fT "^ !iraaienkn^- Truus. onze bus van 't Leldscheplein? Uf heb je je hart verloren in een bus ginds In BerlVn ? Als die bus-fllm hier dus eerstdaags ergens op program komt staan Wees er dan maar van verzekerd, dat we allen kuken gaanl Nu ben je een jaartje ouder, maar je bent toch nog heel jongl Wie die reeds óp zulk een leeftyd al een plaats als ster bedong Nederland vertegenwoordigt ..bei der U. F. A. in Berlin"? Zóó eenvoudig, zóó bescheiden, en die wü tóch dolgraag zlenl Houdt nog lang met Adolf Engers. met Lien Dyers en zoo meer In dat furchtbai.giosse Deutschland. Hollands naam en roem in eer Ons vertrouwen In je kunnen bWfl in Holland onbegrensdt Truus van Aalten. namens allen: hartelvk gelukgewenschtl H. C. Eylders. 2t

—^—^^^^^^w

Twee, drie, vier, meer keer ging het over. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik onder den indruk kwam van het geweldig moeilijke om zoo bij het heftige licht, bestudeerd, maar naar buiten in hooge mate natuurlijk, tc-spelen, wetend dat elke beweging wordt vastgelegd, elke fout Versterkt.

EINDELIJK... maar dam ook goed stil of een vriendelijke groet van den uitgever was het welkom in Berlijn. * • We gingen door de „Sperre". Vlak tegenover het station ligt het Centralhotel waar we ons kwartier hadden. „Moe?" vroeg de uitgever. „Neen," zei ik. „Goed," zei hij. „Dan gaan we d'r vanavond al op uit." • *

UNIVERSUM-THEATER TE BERLIJN

Werkelijk, ik durf wedden, dat het grootète deel der Weekblad-lezeressen en -lezers zich heelemaal niet herinneren zal, dat ik in het najaar van 1928 als den vrouwelijken „eersten prijs" van den fotowedstrijd werd aangewezen. Deze onderscheiding, waarop ik, eerlijk toegegeven, nogal een beetje trotsch was, gaf mij recht op een gratis reisje naar Berlijn, de bezichtiging der Ufaateliers in Neu-Babelsberg inbegrepen. Het heeft lang geduurd eer er van dezen tocht iets kwam en ik twijfelde reeds aan de vervullingsmogelijkheid, toen ik plotseling van den uitgever van ons Weekblad een briefje kreeg: Gaat u mee naar Berlijn ? M'n antwoord liet niet lang op zich wachten en de inhoud ervan laat zich met twee letters weergeven: Jal * * Den afgesproken dag stapte ik in den „D-Femzug" van Amsterdam naar Berlijn. Alles was keurig voor me in orde gemaakt, besproken plaats, de 'noodige voorzorgsmaatregelen tegen honger en dorst waren genomen. Vol verwachting en goeden moed begon ik deri tocht. 't Was gezellig ... maar warm. En in zulke dagen vind je nog medereizigsters, die een open raam als vijand van haar gezondheid beschouwen 1 Doch geen nood. Als in één coupé de „Luft gesperrt" wordt, dan maar naar een anderen verhuisd, waar het windje luchtig van den eenen naar den anderen kant doortrekt. Een briesje om de vrienden aan de. Kaag jaloersch te maken. • Precies op tijd daverde de trein de mij vreemde stad binnen. Ik keek nieuwsgierig het coupéraampje uit. Gelukkig I Daar zag ik een bekend gezicht en zóó stond de trein

Negen en negentig percent van het reisgenot ligt in het goed gearrangeerde program. Zoo kun je in weinig tijd heel veel zien. En laat ik hu maar direct beginnen met te zeggen, dat die 99 o/0 in orde waren. Om halfacht zat ik, na „getead" te hebben en m'n avondjurk te hebben aangetrokken, gereed voor den tocht in het onbekende in de hall van het gezellig drukke hotel te kijken en te luisteren. Het was 'n internationaal gezelschap, dat deze „bijenkorf" in- en uitvloog. Amerikanen, Franschen, Duitschers, Nederlanders en zelfs een heuschelijken Indianen^ioofdmän kreeg ik te aanschouwen. Ik amuseerde me. „Mag ik even Fräulein Wollenberg voorstellen ?" De uitgever had ook daarvoor gezorgd. Een der dames van. den staf der Ufa had zich bereid verklaard (en blijkbaar zonder veel verzet) om ons op onze tochten in de binnenlanden van Berlijn te vergezellen. De eerste avond vormde een goed begin. • * We aten in Haus Vaterland, de Kempinski-creatie, het reusachtig groote gebouw, waar in verschillende zalen dóór ingenieuze inrichting de sensatie wordt gewekt alsof je, ver van Berlijn, in vreemde oorden vertoeft. We aten Rijnzalm en dronken Rijnwijn en... zagen den Rijn voor ons stroomen. We voelden het heuschelijke water en maakten een (bijna) echten Rijnstorm mee. Alleraardigst! Als u ooit naar Berlijn gaat, dan niet verzuimen om Haus Vaterland te bezoeken. Daarna kwam voor ons het Ufa-Palast aan de beurt. Een der vele groote theaters, die de Universum-Film A.G. in Berlijn bezit. De strijd tusschen „Ton-" en „Klang-" film, die juist een korte onderbreking in de vertooning der sprekende film had gebracht, was de oorzaak, dat wij dien avond een stille rolprent te zien kregen. Ik was er niet rouwig om, want de vertooning, de muziekbegeleiding, de heele omgeving, werkten mee om de goede stemming te bezorgen. Wij Amsterdammers zijn terecht trotsch op ons Rembrandtplein, waar gezelligheid heerscht en 's avonds duizenden lichtjes branden. Doch Berlijn mag met nog meer reden trots zijn op z'n Kurfürstendamm, het stadsdeel „am Zoo". Goeie deugd, wat is het däär gezellig tot laat in den nacht I 22

„Wordt er hier veel gedanst ?" informeerde ik. „En is er ook wat bijzonders te zien?" Frl. Wollenberg lachte even. M'n reisgezel wenkte een taxi. 't Scheen afgesproken. Net 'n film. In een ommezientje hielden we voor Hotel Eden stil. Fluks de lift in, hoogste etage, dak. Daar arriveerden we in de nieuwe dansgelegenheid waar de „Berliner" trotsch op is. En óók met recht. Mooie vrouwen, elegante toiletten, wijn en uitstekende muziek. Wilt ge betere atmosfeer om goed te dansen ? Het was er verrukkelijk in dezen zomeravond. En toen we even terzijde stonden, uit de drukte van deze mondaine menschenvenzameling, toen zagen we vanaf de hoogte de lichten van Charlottenburg, de huizen donker en op den achtergrond de in het licht terugkaatsende kerk, die het geheel wondermooi afsloot. Ik genoot... en ik kon niet begrijpen, dat ik pas een kwart etmaal in Berlijn was.

Gerda Maurus stond slank en elegant in een donkerfluweel costuumpje in den kerker. Aan dé ruwe houten tafel zat de man, de gevangene. De kerkermuren: 'n simpel stuk coulisse, knap, omdat-het zoo eenvoudig gedaan was. Het licht flitste aan. „Aufnahme!" commandeerde de regisseur, de fotograaf „kurbelde". De scène scheen gelukt. De slanke vrouw ging weg, buiten stond haar auto. Handkussen, vriendelijke knikjes. Een vorstin van schijn doorliep de fabriek der illusie. Ik kan best begrijpen, dat wijze redacteuren ons meisjes afraden om aan de flim te gaan. Maar.. . heerlijk moet het toch zijn om' zóó te kunnen spelen!

Men had mij beloofd, dat we naar

ROLVERDEELING: Lies/e Santen, Nederlandsche filmdiva Robert Thiem

/

Ik heb daarna andere acteurs aan het werk gezien. Die speelden ook liefdesscènes, die toonden ook onmenschelijke wreedheid en ongelooflijke domheid, die waren ook hartstochtelijk en vol woede. Allerliefste tafereeltjes van moederliefde werden vertoond. 't Was in de afbeelding der „Kulturfilms" der Ufa, waar de groote dierenvriend en -kenner Jimghans ons' zijn insecten, zijn visschen, zijn stekelvarken, katten en nog zoo veel meer liet zien. 't Is heel wat anders, maar niet minder wonderlijk-interessant. En 't is misschien gek om 't zoo te zeggen, niet minder hartstochtelijkEn wat een ontzaglijk geduld en hoe veel studie zijn er voor deze opnamen noodig I * * Ze hebben mij de groote ruimten getoond waar de massa buitenopnamen worden gemaakt. Doch bij al het geluk, dat ik tot nu toe had, kwam een wanbof: niet alleen dat er geen groote scènes werden genomen, maar ook de „sprekende" opnamen kon ik niet zien. Daarbij wordt bezoek geweerd, omdat

Zij Hij

. 1 ■

-

■

•

> «ir

■

P _

1

•

'3;.

11i -

LIÉSJE STAPT UIT HAAR AUTO

De Obstenrijksche filtti ontwikkelde zich. De oude hertog (of was het 'n prins?) herhaalde nog eens zijn verleidingspoging. Terzijde stond een jong officier, aardige kop, de schmink leek bruingeel onder het kunstlicht, maar zij verlevendigde de trekken. „Wenn das gnädige Fräulein (dat was ik) nu even hier zou willen komen," vroeg een der fotografen, „dan kunnen we de opname maken." En toen kwam de uitgever op het idee om zich aan den „officier" voor te stellen en hem te vragen of hij mijn partner zijn wilde- Mit Vergnügen! Zoo werd m'n eerste opname in een echt filmatelicr er een met als partner een echten filmster. 'n Bofje I * •

INTÉRIEUR VAN GLORIA PALAST TE BERLIJN

Neu-Babelsberg zouden gaan. En ik ben er geweest. In het heiligdom en... de keuken van de film. Twee dingen zijn mij er bovenal opgevallen. Eerstens de geweldige opzet vanzoo'n groot modem filmbedrijf en ten tweede de enorme tegenstelling tusschen het filmresultaat en de filmvervaardiging. Wat is het interessant om daar tusschen al het drukke gedoe van hard werkende technische menschen, fotografen, lichtspecialiteiten en regisseurs, het spel te zien I Lijkkleurig-paars schijnen de gezichten. De kwikzilverlampen maken alles wat rood is violet. Je ziet op de gezichten van/je vrienden kleurtjes en lijntjes, die er vroeger niet waren en je begrijpt nu veel beter dan voorheen de groote waarde van de juiste grimeering. We zagen twee scènes opnemen. Een flirtation van een Oostenrijksch officier met een elegante vrouw en.. een kerkerscène.

ZIJ... HIJ... 'N CONTRACT?

^

elk storend geluid alles kan bederven. Wel jammer, want anders had ik o.a. Dita Parlo en Willy Fritsch in actie kunnen zien. Wel toonde men mij de plaats waar het nieuwe groote atelier voor sprekende filmopnamen komt te staan. In de kantine eindigden wij onzen tocht. In de gezellige kamer, waar artisten in- en uitliepen, dronken wij op het verdere succes van de Ufa. En ... zeiden de Ufaisten, die ons begeleidden, vriendelijke dingen over Holland en tegen mij. Ik moet zeggen, dat ik de sensatie had, dat ik me in Berlijn al heel gauw thuisvoelde. M'n verslag mag niet te lang worden, 't Valt me moeilijk om nog niet héél veel meer te schrijven over wondermooie etalages in de winkelstraten, de honderd en een attracties van deze groote stad. Twee dingen noem ik nog, omdat ik u moet raden bij een bezoek aan Berlijn die twee dingen niet te verzuimen. Ga eten in het nieuwe restaurant Zum Traube „am Zoo" en lest best: bezoek de opvoering van ce Fledermaus onder Reinhardfs leiding in het Deutsches Theater. Combineer die twee desnoods. Want Reinhardt is schrikkelijk duur en Zum Traube heel goedkoop. Beide zijn in hun soort superbe. Ik maak deze combinatie op gevaar, dat de Professor of ... de chef (misschien ook gij) haar ongepast zult vinden. Wij hebben haar wèl gemaakt. We genoten van de prachtige monteering van de oude welbekende operette. Zulke toepassingen van het draaiend tooneel als we hier zagen zijn werkelijk wonderlijk. Zij geven het theater mogelijkheden, welke het voordien niet bezat. En later in een hoekje van het groote moderne restaurant, waar ook alle vindingen van de nieuwe techniek werden toegepast, was het verrukkelijk koel. En nu zwijg ik nog van de voortreffelijke spijs. Mijn eind-indruk ? Ge vindt hem als opschrift hierboven. Eindelijk ... maar dan ook goed.

ICH KÜSSE IHRE HAND, MADAME

HAPPY END.

-23-

M'n raad ? Wacht niet lang en ga ook naar Berlijn. LIESJE SANTEN.

HET CONTRACT?

DE RUBRIEK DER DERDE MUZE m .si>it v \K (Vervolg.) In ons vorige artikeltje besloten wij: Gelijk al het overige, wat door middel van het gehoor wordt waargenomen, zoo moest natuurlijk ook de klinker slechts een trilling zijn in de lucht. — Hoedanige trilling nu is dit? Ziethier den weg, dien Helmholz is ingeslagen. Hij liet zich een groot aantal resonateurs vervaardigen, vooral de tonen, welke hij veronderstelde zich in al de klinkers tezamen te bevinden. Resonateurs zijn metalen of houten kasten van bepaalde afmetingen in lengte, breedte en diepte. Zij hebben de eigenschap om mede te spreken met dien toon, welke met hun afmetingen overeenst^pit. Dit behoeft een nadere verklaring. Elke toon heeft de eigenschap om een ingesloten luchtmassa in geluidgevende trilling te zetten. Wanneer men zich bijvoorbeeld in een holle gang of leeg lokaal bevindt en men zingt of spreekt daarin, treft men bij het klimmen of dalen van den toon plotseling één toon aan, die het geheele lokaal doet weerklinken. Dat weerklinken noemen wij medespreken. Zoo dikwijls die bepaalde toon terugkeert, zoo dikwijls spreekt de resonateur mede,, en dit niet alleen, wanneer die toon afzonderlijk wordt voortgebracht, doch zelfs ook wan. neer hij met andere tonen vermengd is zal nog altijd de resonateur zijn aanwezigheid verraden. Nu is derhalve duidelijk welk voordeel de resonateurs opleveren bij het onderzoek naar den aard en samenstelling der klinkers. Hebben wij zulke resonateurs voor eiken toon, in een klinker vervat, en spreken wij dien klinker in hun nabijheid uit, dan zullen ze in mede-trilling geraken, zij zullen medespreken en zoodoende de tegenwoordigheid aantoonen van den toon waarvoor zij berekend zijn. Op deze wijze wordt elke klinker, de een na den ander, opgevangen en gedwongen zijn innigste samenstelling aan den dag te brengen. De uitkomsten van dit vernuftig onderzoek heeft Helmholz in een zijner werken neergelegd. Zijn bevinding is deze: Elke klinker heeft één voornamen, overheerschenden toon, die altijd aanwezig blijft, hetzij men dien klinker op hoogeren of lageren toon uitbrengt, — bij dezen hoofdtoon voegen zich een of meer bijtonen uit de lange reeks, die door de stembanden wordt opgewekt en uit de samensmelting ontstaat de bepaalde klinker. De hoofdtonen, welke Helmholz op deze wijze voor de verschillende klinkers vond zijn: A, E, I, O, U, EU, OE. Die klinkervormende tonen heeft Helmholz den naam van Vokabelen gegeven. Ter bevestiging, dat zijn bevindingen juist waren, heeft Helmholz de proef op de som geleverd. Immers waren het werkelijk de gevonden tonen, die de afzonderlijke klinkers vormden, dan moeten ook uit het werktuiglijk vermengen van deze opgewekte tonen weer de over. eenstemmende klinkers ontstaan. En

HET

Cl HOUW ..m/,SK/V

i

, Als tweede zaal zullen wij deze week bespreken Gebouw „Musica" te 's-Gravenhage. Deze zaal bestaat slechts vijf jaar en is de zaal, waar de Arbeiderstooneelvercenigingen* hun uitvoeringen plegen te geven. H«t gebouw heeft het voordeel, dat men het gelijktijdig kan gebruiken voor verschillende doeleinden. Men heeft namelijk de beschikking over een groota tooneelzaal en twee kleine zalen, die eveneens van een tooneeltje zijn voorzien. Daar,deze laatste meer voor intieme bijeenkomsten zijn en het podium vanzelfsprekend nogal primitief is, zullen wij deze laten rusten en ons naar de groote zaal begeven. Het tooneel is 9 X SVj meter groot en sVs meter hoog, de speelruimte' 7.80 meter breed en 4.20 meter hoog. De electrische verlichting bestaat uit voetlicht, geen bovenlicht, twee hersen met gekleurde lampen, waarachter nog twee en terzijde één schijnwerper, terwijl men eveneens nog beschikt over eenige verplaatsbare schijnwerpers. Langs den toodit is hem gelukt. Door middel van stemvorken heeft Helmholz de afzonderlijke resonateurs, welke bijvoorbeeld met A medespreken, in geluidgevende trilling gebracht en na eenig zoeken, om eiken toon zijn betrekkelijke kracht te geven, welke hij in de spraak .bezit, ontstond tot groote Voldoening van den geleerde een duidelijke, heldere, volklinkende A — een A, niet door het menschelijk orgaan voortgebracht, maar door een metalen, levenlooze kast, voor welker opening een even koude als ongevoelige stemvork zijn eenvormige trillingen uitvoerde. (Wordt vervolgd.)

7%nspireerende

l

voeten

■nander«trampiratrand* lichaamsdeelen moet men behandelen met Pu rol poeder, al« zijnd* hat maast afdoende middel daarvoor. Purol • Voet ■ Toilet, en Kinderpoeder in Butten van 60 cent en 1 gld Bi) Apoth en Drognien.

- 24 -

neelrand bevinden zich ongeveer 300 electrische lampjes, die bij feestelijke gelegenheden ontstoken worden. De tooneelverlichting is dus niet zoo intensief, doch de kleinere oppervlakte in aanmerking genomen, voldoende. Decor voor ieder genre stukken is aanwezig. Bijzondere vermelding verdient de requisietenbergplaats. Deze is het beste gesorteerd van wat ik tot heden zag; men kan er menig stuk aankleeden. E^n luik in den tooneelvloer, uitkomende in een der magazijnen, maakt vlug changement mogelijk. Het aantal kleedkamers is echter te gering, slechts twee; wel beschikt men nog over een aparte grimeurkamer. Het gebouw is van centrale verwarming voorzien en bezit tevens een keurige, naar de eischen des tijds ingerichte filmcabine. De zaal, zonder galerijen, maakt overdag een wat kouden indruk; des avonds zal de aanblik evenwel gezelliger zijn. Entree, hal, garderobe en foyer zijn eveneens keurig in orde.

JUTTA DOOR DE BRANDWEER GERED

AI IF IIF1VS AAN OFK!

A ugustus en September zijn de 4^i\ maanden, waarin het programma -/JLvoor het komende seizoen besproken en vastgesteld wordt. Van deze programma's hangt voor een groot gedeelte het wel en wee van uw vereeniging af. De stukken, die een amateurvereeniging opvoert en de wijze, waarop ze ten tooneele gebracht worden zijn immers de maatstaf, waarna elke vereeniging beoordeeld wordt. Overlaad uw programma daarom niet; beter twee stukken ten tooneele brengen en goed ten tooneele brengen dan een viertal uitvoeringen, die zelfs een welwillende critiek niet kunnen weerstaan. Wees daarom voor uzelf een felle criticus, steeds bereid van anderen, die het beter kunnen, te leeren. Maar in elk geval... vat het serieus op, beschouw de repetitie-avonden niet als een „pretje". En wanneer wij u met raad en daad terzijde kunnen staan, met de keuze van stukken, met rolverdeeling, met het ruw aangeven hoe de rollen opgevat moeten worden, enz., u behoeft ons slechts re schrijven I C. J. PIETERS.

WERNER FUETTERER

TTXeze B. I. P..film der Ufa is een "*^/ bewerking van de gelijknamige operette van Walter Kollo. Max Ehrlich, de ook in ons land bekende komiek — jarenlang was hij aan Brauns Operette-gezelschap verbon« den — schreef het scenario en vervult tevens de rol van den huwelijksmakelaar Schornstein. De vrouwelijke hoofdrol speelt DinaGralla, een jonge Duitsche filmartiste die een waardige opvolgster van Lya Mara zal worden, als ze maar het geluk heeft met een beroemd regisseur te trouwen! Werner Fuetterer, de man met den beminnelijken glimlach, is de jeune premier. Hij is graaf Walter von Hagenau en de meisjesharten in de zaal zullen sneller kloppen, zoodra hij op het witte doek verschijnt. Den inhoud weer te geven, och, het is heusch niet noodig. Het is werkelijk allerliefst en een klucht kan men toch niet „navertellen"! Wie zich wil amuseeren, ga eens naar „Het dolle freuletje"!

HANNI WEISSE ALS GRAVIN KARLA VAN KESSELSTEIN - 25 -

HET DUEL IN HET DONKER WE zaten — mijn vriend Dahl en ik — voor den haard en rookten onze pijpen. De gloed van de knappende houtblokken verspreidde een rossen schemer door de gezelligwarme kamer. Buiten was 't echt hondenweer. Het sneeuwde en de wind rukte en sjorde als een getergd roofdier aan de gesloten blinden van mün kleine bungalow of richtte in den schoorsteen een waren heksensabbath aan. Af en toe was zijn geweld zelfs zóó ster^jlat ik moeite had mijn vriend te verstaan, die vertelde: „Het zal ongeveer een jaar of tien geleden zijn, dat ik verblijf hield in een kleine stad van West-Amerika, waar ook een Ier, een zekere O'Brien woonde, die behalve handelaar in conserven ook politiek agent was van een der grootste partijen van de Unie. Hij werd door Tammany met geld gespekt en zijn taak was, alles wat hij te weten kon komen betreffende de meenitigen en het private leven der parlementscandidaten, zoo spoedig mogelijk te berichten aan den secretaris van Tammany, Het ligt voor de hand, dat die O'Brien, die dus eigenlijk een soort spion was, verscheidene vijanden had. Zijn grootste vijand, ja, ik mag wel zeggen zijn doodsvijand, was Fergusson, de hoofdredacteur van het plaatselijke dagblad. Die liet nu letterlijk geen gelegenheid voorbijgaan, O'Brien aan te vallen en te beleedigen. Op zekeren dag was hij daarbij zóó ver gegaan, dat hij in zijn blad had geschreven: „O'Brien wordt door verscheidene doctoren als volslagen krankzinnig beschouwd. Zij zijn van meening, dat hij, hoe eer hoe beter, dient te worden opgesloten. De meesten zouden hem het liefst zien op-

FILM-tNTHOUSIASTEN A. D. te AMSTERDAM. In „An der schönen blauen Donau" speelt Lya Mara de hoofdrol. De film is toi stand gekomen onder regie Van Lya's echtgenoot Friedrich Zelnick. A. de H. te HAARLEM. De rolprent „Deftige Straat" is gemaakt naar bet gelijknamige tooneelstuk van Sir James Barrie, en onder regie van Sydney Franklin gefilmd. Hoofdrollen: Marion Davies en Conrad Nagel. N. B. te DEN HAAG. Het adres van Grete Garbo (zij is niet getrouwd) is MetroGoldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. Buck Jones speelt Wild-Westfilms. MARIE te SCHIEDAM. Zeker. Mary Pickford ^s than» zeer actief. Na de films „Slechts 'n Winkelmeisje" en „Coquette" zal zij thans in een sprekende film tezamen met haar echtgenoot Douglas Fairbanks optreden. Haar adres is „Pickfair", Hollywood, Californië. F. W. te OVERVEEN. Cammila Horn zal spoedig naar haar „Heimat" terugkeeren. Alweer een slachtoffer van de sprekendefilmmodel L. D. te ARNHEM. Hoe U aan de film kunt komen? De eenige raad, dien wij U kunnen geven, is, meldt U aan bij den directeur van de „Filmschule", Sonnenstrasse 15, München. Maar zelfs in het bezit van een diploma dezer school is het bijna onmogelijk een engagement te krijgen I W. D. te DEN HAAG. Richard Tauber is gescheiden. Was reeds in 1920 beroemd. E. T. te DELFT. Hierbij de gevraagde adressen. Paddy O' Flynn, 1354 Curson Ave, Hollywood. Hij is te Philadelphia geboren. Heinrich Gotho, Berlinerstrasse 38, Berlijn. Georg Hilbert, Paulsbomerstrasse 87, Berlijn-Halensee. F. G. te AMSTERDAM. Lucie Höflich behoort tot de beste Duitsche tooneelspeelsters. Zij was met Emil Jannings getrouwd. Gescheiden. Adres: Kaiserdamm 114, Berlijn-Charlottenburg. K. d. W. te AMSTERDAM. Het vervolg op de Napoleonfilm van Abel Gance is door Lupu Piek verfilmd met Werner Krauss als Napoleon. Andere hoofdrollen: Hanna Ralph en Albert Bassermann.

hij :

JO S. te ROTTERDAM. Walter Slezak is den 3en Mei te Weenen geboren. Hij is niet getrouwd. Was eerst bankbeambte, toen filmacteur. Zijn adres is BerlijnFriedenau, Stierstrasse 14. We kunnen niet zeggen, wanneer er weer een film met Slezak vertoond zal worden.

26

^ONNE-TßlQ

Het was Joe Blade die het woord nam. „Mijnheer," zei hij plechtig, „ik ben met mijnheer Silas Foot naar u toegekomen om uit naam van mijnheer O'Brien te eischen, dat u het artikel, hetwelk u over hem geschreven hebt, in uw volgende editie herroept." Fergusson keek den spreker eenige seconden doordringend aan. Toen zei

H. M. L, te HAARLEM. Het adres van Brigitte Helm is Berlijn-Dahlem, lm Winkel 5. Zend twee antwoordcoupons I De Duitsche titel is „Die wunderbare Lüge der Nina Petrowna".

KO ARNOLDI zal ook het volgende seizoen aan het Schouwtooneel verbonden zijn.

MET

geborgen in Sing-Sing! En wel levenslang!" Sing-Sing is, zooals je natuurlijk wel weet, een groote gevangenis in New York. Je kunt je daarom voorstellen, hoe woedend O'Brien was, toen hij zag, wat die Fergusson van hem geschreven had. Als een dolle stier moet hij door zijn huis gerend hebben! Ik was met Fergusson bevriend en den volgenden morgen, toen ik hem op zijn kantoor opzocht, zei hij, zich in zijn handen wrijvend van plezier: „Nou? Heb ik dien O'Brien, dien schurk, de waarheid gezegd of niet? Ik geloof, dat hij zijn bekomst heeft! Het zal me benieuwen, of hij niet van woede uit elkaar gesprongen is " „Ja," zei ik, „hij zal zeker woedend zijn. Volgens mij zijn er dan ook slechts twee mogelijkheden. Of hij schiet je bij de eerste de beste gelegenheid dat-ie je ziet neer, óf hij eischt minstens vijfhonderdduizend dollar schadevergoeding van je—" Fergusson haalde zijn schouders op. „Dat geloof ik niet," zei hij. „O'Brien brandt zijn handen niet gauw. Hij zal wel probeeren zich te wreken, maar dan zonder zichzelf bloot te geven '' Nauwelijks was hij uitgesproken of er verscheen een klerk, die hem twee visitekaartjes overhandigde. Fergusson kende de namen niet en zei den bediende, de bezoekers te laten binnenkomen. Even later betraden twee heeren met echte gelegenheidsgezichten zijn kantoor en stelden zich voor: „Joe Bladei." „Silas Foot" „Aangenaam kennis te maken," zei Fergusson. „Waaraan dank ik de eer van uw bezoek?"

M: H. S. te DEN HAAG. Het adres van Fred Louis Lerch is Berlijn W., Regensburgerstrasse 14. Hij is den 28sten Maart geboren. Evelyn Holt woont BerlijnCharlottenburg, Schillerstrasse 121. Zij is den 3en October jarig. Emil Jannings' dochter filmt niet. De eerste film van Paul Richter was „Der Henker von St. Marien" (May.film 1920).

R. N. te DEN HAAG. Het adres van Roland Drew is United Studios, 7200 Sancta Monica Bid, Hollywood. Hij is te Elmhurst geboren.

//

HANS VAN MEERTEN sloot een contract met „Het Vereenigd Tooneel".

„Zegt u uit mijn naam tegen .mijnheer O'Brien, dat ik mijn artikel niet herroep en dat hij voor mijn part naar den duivel kan loopen." De beide bezoekers keken beduusd, bogen even hun hoofd en stonden op. Daarna zei Silas Foot: „Het spijt ons zeer, mijnheer Fergusson, maar nu u het artikel niet wenscht terug te nemen, eischt mijnheer O'Brien genoegdoening van u door' de wapenen " Fergusson begon te lachen. „Ah!"

dat in het RembrandtTheater te Amsterdam 7ijn dansprestaties toont

„Mijnheer," antwoordde Silas Foot ernstig, „de getuigen blijven in de gang." „Goed!" Fergusson stond op, terwijl de heeren Foot en Blade buigend vertrokken. Sprakeloos keek ik Fergusson aan, toen de deur achter hen dicht was Des avonds om kwart voor tienen troffen wij elkaar in de Columbia-Club. br was een tamelijK groote kamer op de eerste verdieping voor ons gereserveerd. Om tien minuten voor tienen verscheen O'Brien, vergezeld van zijn beide vrienden. Zijn tanden klapperden en het zweet parelde op zijn voorhoofd. Hij zag zoo wit als een lijk. Ik nam mijn vriend Fergusson even apart en zei: „Hoe komt die O'Brien er toe, om zulke voorwaarden te stellen? Hij ziet er uit om naar een ziekenhuis te brengen! Hij kan niet op zijn beenen staan, zóó bang is hij " „Bluf! Hij wil indruk maken op de groote massa." We onderzochten de revolvers en I patronen, trokken de gordijnen dicht en plaatsten de beide tegenstanders ieder in een hoek van het vertrek. Toen deden we het licht uit, verlieten de kamer en trokken de deur achter ons dicht. Natuurlijk was-ik zeer ongerust over het lot van mijn vriend. Twaalf kogels in het donker, luk-raak afgeschoten op een afstand van zeven meter, nou, dat was verduiveld gevaarlijk . Plotseling hoorden we een schot.... „Nou nog elf," dacht ik. We wachtten. Het bleef doodstil binnen We wachtten langer Twee, drie, vier minuten gingen voorbij en schenen een eeuwigheid te duren.... Toen begrepen we, dat we tusscheabeiden moesten komen, want dat er iets niet in orde was. Juist wilden we de deur openen, toen Foto Qodfritd d* Groot, Fergusson verscheen, de revolver in zijn hand. riep hij, „een duel dus! All right! Welk „Waar is O'Brien?" vroeg hij. wapen kiest hij? Bedorven conserHet electrische licht flitste weer aan ven?" en tot onze groote verbazing moesten „Neen mijnheer! Een Coltr e-re vol ver. we vaststellen, dat O'Brien inderdaad Zes patronen in een donkere kamer. verdwenen was. Ieder schiet zooals hij wil!" „Ik had medelijden met hem," ver„Ik begrijp u niet!" klaarde Fergusson, „en daarom ben ik „Ik dacht, dat de voorwaarden van in het donker naar den schoorsteen gemijnheer O'Brien zeer duidelijk waren. gaan en heb, met den loop van mijn reHet duel vindt vanavond om tien uur volver naar boven gericht, een schot plaats in een kamer van de Columbia- gelost— Ik wacht nu nog op O'Brien's Club. Alle lichten worden uitgedaan." antwoord " „Prachtig, heeren! Ik ben ter beschikDe getuigen van den Ier doorzochten king van mijnheer O'Brien. Mijnheer met hun oogen de volkomen leege kaDahl en nog een vriend zulïen mijn se- mer. Het raam was nog gesloten. Nercondanten zijn. Veroorloof me echter gens was er een uitgang. Plotseling nog één opmerking. Indien we in vol- hoorden we 'n geluid van vallende slagen duisternis twaalf kogels moeten steentjes en bijna op hetzelfde oogenwisselen en wanneer in de kamer be- blik kwam O'Brien kuchend en rochehalve de beide duelleerenden ook nog lend uit den schoorsteen vallen, zijn vier getuigen zijn. dus bij elkaar zes handen stevig tegen een zeker lichaamspersonen, dan is de kans toch zeer deel drukkend. En hij steunde klagend: groot, dat onze secondanten óók hun „De schurk!— Hij heeft me geportie lood zullen krijgen....?" raakt!" — Het duel was geëindigd!

Foto's Godfried de Groot

- 27 -

VAM

KAThÄDINA bUSH

,Ja, ik was nieuwsgierig of u er iets van wist. De meest beteekenisvolle aanhaling is in de brieven van „Abélard en Héloïse". Het schijnt, dat de onderstreper in een droefgeestige stemming was. Hij meende waarschijnlijk in eenzelfde geval te verkeeren." „Neen, het was iemand, die, ofschoon niet bijzonder gelukkig, toch het hoofd boven water hield. Ik herinner het mij nu. Hij vond er ongetwijfeld troost in, de beschrijving te lezen van de wanhopige liefde dezer twee en den zin te onderstrepen die betrekking had op Abélard's opstand tegen het leed, dat zooveel overeenkomst had met het zijne." Katharina zuchtte. „Helaas, het geluk ligt in de hand van de sterke." En zij begaf zich naar een andere groep. De hertog keek een weinig verstoord toen zij naar binnen ging voor de lunch, 's Middags arriveerde Sir John Townly en Lady Garribardine verzocht haar secretaresse haar van dezen last te ontheffen. Katharina stelde hem dus een wandeling voor om de prachtige perken met bloeiende tulpen in ©ogenschouw te nemen. Mordryn, die voor het venster stond, zag hem weggaan. „Ik geloof werkelijk niet, dat het zoo dwaas is," merkte Lady Garribardine op. „Zijn kaal hoofd daargelaten, en dat ziet men op het' oogenblik niet door zijn hoed, is hij beslist een flinke verschijning." De hertog riep verontwaardigd uit: „Arme Miss Bushl" „Ik hoop, dat ze niet onverstandig zal wezen — maar laatst was ze zoo zonderling. Ik begrijp die meisjes niet." „Zonderling?" „Ja — ze keek zoo neerslachtig en was zoo stil. Natuurlijk wil ik haar niet dwingen tot iets tegen haar zin, maar toch. Sir John zou beter wezen dan de een of andere arme luitenant, die haar niets kon aanbieden dan zijn jeugdigen liefdesdroom. Uit Windsor zijn er reeds een paar hierheen gekomen met een dergelijk plan geloof ik„O ja, stellig!" stemde de hertog toe en toen dacht hij aan een andere passage uit dat boek, die geleek op een bondgenootschap tus'schen hen beiden. Daar, waar Abélard schreef: „Wat was het voor mij een rust, te weten, dat je veilig geborgen waart I" Ja, een huwelijk met den ouden Sir John stond vrijwel gelijk met een klooster. Maar toch niet geheel en all Er bleef toch altijd het denkbeeld, dat hoe oud ook, hij nochtans de rechtmatige bezitter was van dit hoogst begeerenswaardige menschenkind! Hij zou het recht bezitten haar te kleeden en te voeden en Jiaar juweelen te geven. Hem kwam het toe haar in zijn armen te sluiten. Die voorstelling maakte Mordryn half krankzinnig. Hij kon het zichzelf niet langer ontveinzen,

MEVROUW LEISEN, de harpiste van het Concertgebouw-Orkest

dat hij vurig verlangde zelf aanspraak te maken op die rechten. Zij had gezegd, dat het geluk alleen lag in de hand van den sterke. „Ja, maar wat al viel er niet te verstaan onder'sterk? Sterk in trouw aan traditie en familie en ras en stand? Of sterk om alle hinderpalen te verbreken en zich datgene toe te eigenen waarnaar het hart in vurige liefde snakt, zijn levensgezellin, zijn ziel, z\jn alles? Deze vragen te overdenken bracht hem bijna tot wanhoop en trok zijn geest af yan de plichten tegenover de gasten. Wat gaf ze zich een moeite om die tulpen aan dien ouden gek te laten zien! Hoe overdreven galant had hij zich getoond! Hij verveelde haar natuurlijk doodelijk. Waarom zou zij laatst zoo zonderling geweest zijn ? „Stil en zwaarmoedig?" Hoe heerlijk zou het zyn nu naar het Belvedère te wandelen om de zon in het meer te zien ondergaan en haar dan allerlei te vragen. Zou haar arendsblik dan weer vriendelijk en zacht worden, terwijl zij beiden vanaf het marmeren terras in het water staarden; zou hij er een blijde boodschap in lezen dhn en haar aan zijn hart drukken ?

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAM MA'S - 28 -

Zij was zoo fijngevoelig. Zij hadden denzelfden smaak en dezeltde voorkeur wat betrof boeken en kunst. Zij kende Italië en Frankrijk niet. Wat een zaligheid om daarheen te gaan en haar al die schoonheid te doen kennen! En bovenal: Zij was jong en frisch en vol sentiment. Wie, die eenige menschenkennis bezat, kon daaraan twijfelen? Wanneer zij hem beminde, zou ze nooit koel zijn, maar hem ruimschoots zijn langdurig gemis aan levensvreugde vergoe4en. De eenzame pracht van Valfreyne zou dan veranderen in een gelukzalig tehuis vol belangstelling en genegenheid. Hoe zou hij nog een twintigtal jaren van droge plichtsbetrachting doorkomen na die vijf en twintig vol zorg en verdriet ? Waarschijnlijk zou hij een hoogen leeftijd bereiken. De Monluces waren een taai geslacht! Lady Garribardine vond het raadzaam zijn gedachten ai te leiden. Zij begreep, dat het oogenblik voor haar eindzet, die hem over alle hindernissen lieen naar het geluk zou voeren, nog niet gekomen was. Zij sprak nu over gewone zaken. Zij amuseerde hem door haar geestigheden en bracht hem in een kalmere stemming. Toen het paar terug kwam van hun bezoek aan de tulpenperken, zag zij hem echter weer in zijn boozen luim terugvallen. Katharina zag er vermoeid en terneergeslagen uit, maar Sir John nam zulk een overwinnaarsair aan, dat Mordryn hem dolgaarne een draai om zijn ooren zou hebben gegeven! De arme man had het alleen aan de goede manieren van den hertog te danken, dat deze hem bij het afscheidnemen vriendschappelijk de hand drukte. De dalende zon goot een glans van opaal over het meer. De plichten als gastheer van zooveel bekoorlijke dames hielden den hertog gevangen en hij moest het aanzien, dat Katharina en een ander meisje met een paar jongelui in kano's op het topazen water gingen spelevaren. Hij was wanhopig, toen liij zich naar zijn toiletkamer begaf. Katharina verscheen dien avond in het zwart met een roode roos in haar ceintuur. Van wien had zij die ? Zou die onverdraaglijke jonge Westonbórough ze haar gegeven hebben, die met haar in de kano had gevaren ? Bilton had haar toch stellig wel attent gemaakt op de lelies, die in de groene kamer waren gezet! Maar misschien had zij aan de roode roos de voorkeur gegeven. Vrouwen waren zoo verbazend grillig! Lady Garribardine bemerkte de uitdrukking van toorn in zijn oogen en wist het zoo te regelen, dat hij geen enkel woord met Katharina kon wisselen. Zoo ging de avond voorbij en wenschte men elkaar goeden nacht. Er bleef nu nog slechts één enkele dag over.

V

Iets in haar natuur zou zich krachtig tegen bedrog verzetten, vreesde zij. Haar groote macht had altijd gelegen in haar volkomen eerlijkheid, die haar de innerlijke klaarheid verleende, waaruit het hoogste zelfvertrouwen voortspruit en waardoor men onvermijdelijk alles bereikt wat men wenscht. Haar geest was te zeer in evenwicht en te analytisch om zonder nadenken een ingeving te volgen, hetgeen in een dergelijk geval, negen honderd negen en negentig vrouwen van de duizend gedaan zouden hebben: de kans waarnemen en Mordryn ondanks alles inpalmen. Waartoe diende het den rang van hertogin te verkrijgen, wanneer dit alleen voortdurend onrust brengen zou? Waartoe zich de liefde te verwerven van dezen eerlijken, waarachtigen gentleman onder valsche voorwendsels ? Zij zou zich nooit over dit resultaat kunnen verheugen. Want zij was zich volkomen bewust, dat geen wereldlijke winst haar ooit zou kunnen schadeloosstellen voor het verhes van achting voor zichzelve. Indien zijn karakter minder eerbied had afgedwongen, — indien zij hem niet zoo hartstochtelijk was gaan liefhebben, — indien zij zich niet bewust was geweest van den grooten afstand, die er in de oogen der wereld tusschen hen bestond en waardoor de beleediging, die er in het bedrog lag, des te zwaarder werd, zou zij haar spel zonder eenig zelfverwijt ten einde gevoerd hebben. Maar zooals de zaken nu stonden, was het beter het vrijwillig op te geven, en wellicht te trouwen met — Sir John! Zij begreep, dat geen dezer overwegingen in aanmerking kwam bij een huwelijk met Sir John. Hij was oud en niet van hooge afkomst. Zij zou meer geven dan zij ontving, door haar jeugd en haar talenten en haar gezelschap aan hem te wijden. Zij had hem niet lief. Het zou haar dus volmaakt onverschillig zijn, indien hij zich ooit in toom van haar af zou keeren. De verplichting om die episode uit haar verleden op te rakelen zou geen oogenblik in haar op zijn gekomen, daar een ontdekking van het gebeurde hoogst onwaarschijnlijk was en haar zwijgen hem dus in geenerlei wijze kon kwetsen. Het leek haar meer een handelszaak toe, waarbij een oude man een jonge vrouw kocht tot oogenweidé. Maar met den hertog van Mordryn was het anders — tusschen hen konden er geen ontgoochelingen, geen geheimen zijn. Niets dan het alleredelste, daar een huwelijk met hem een vereeniging der

zielen wezen zou. Katharina was volstrekt niet altruistisch, noch sentimenteel. Zij liet zich in iedere zaak enkel door haar gezond verstand en haar helder inzicht leiden. Natuurlijk was de verleiding groot om alle moreele gewetensbezwaren ter zijde te stellen. Het denkbeeld om in dit prachtige huis te regeeren I Zij liet haar verbeelding vrijen teugel, — om altijd in de nabijheid van den hertog te zijn — zijn geliefde gezellin. De vreugde hem gelukkig te maken, alles te doen wat hij verlangde. Hoeveel moeite zou zij zich niet willen getroosten om het ideaal te bereiken, dat hij zich van haar had gesteld — om aan zijn wereld te toonen, dat hoe dan ook haar afkomst mocht zijn, zij haar plaats als hertogin vervulde op onberispelijke wijze. Zij zou gracieus zijn en lieftallig en waardig en flink. Zij .zou zich door hem laten leiden en zijn geringste wenschen vervullen. Maar het kon niet zoo zijn. Zij had een vetgissing begaan, een misrekening door mogelijke resultaten over hét hoofd te zien, en dit was niet meer te herstellen. Van alle bedrieglijke voorwendsels scheen misleiding haar het verachtelijkste toe. Zij was nu verplicht de gevolgen van haar fout moedig te aanvaarden. Nu zij in de vroege ochtendschemering haar besluit eenmaal genomen had, lag het niet in haar natuur zich nog verder met spijtige gedachten te kwellen. Het beeld van den hertog en van al het geluk, dat haar aan zijn zijde wachtte, werd even beslist verbannen als vroeger dat van Lord Algy. Maar het leed was nu oneindig grooter, doordat zij het aan haar eigen misrekening te wijten had, dat deze schitterende toekomst haar ontglipte, terwijl zij bij haar afscheid van Lord Algy de moreele voldoening smaakte iets verstandigs gedaan te hebben. Den volgenden morgen zag zij buitengewoon bleek. Haar groote oogen keken droevig en er lag een diepe schaduw over. Nadat zij met Lady Garribardine in de zitkamer het ontbijt had gebruikt, bleef zij in de antichambre aan haar schrijftafel zitten. De zondagspost had verscheidene brieven gebracht en zij deed het voorkomen, dat deze beslist per omgaande beantwoord dienden te worden. Lady Garribardine het haar heur gang gaan. Zij begreep, dat het meisje een sterke gemoedsbeweging trachtte

te onderdrukken. Voor den hertog zou een tweede Tantaluskwelling niet kwaad zijn. Katharina bleef dus aan haar schrijftafel zitten en de gravin voegde zich by het overige gezelschap onder de ceders op het tennisveld. Zij sprak met over Katharina, noch over hetgeen deze afwezig hield. Wanneer Mordryn wenschte te weten, waarom Miss Bush met naar buiten kwam, of waar zij was, moest hij maar den noodigen moed verzamelen om het te vragen. De hertog keek haar vragend aan, maar zei niets — misschien zou Kathanna een oogenblik later volgen — ze kon ook met Lady Alethea en die onbeduidende jongelui naar het meer gegaan zijn. Hij wilde niet vragen Hij wilde het zelf gaan onderzoeken. Nadat hij zich eenige oogenblikken met zyn voornaamste gasten onderhouden had, begaf hij zich naar zijn eigen zitkamer, vanwaar hij een ruim uitzicht had op de watervlakte. Hij haalde zijn verrekijker te voorschijn om te zien wie er in de booten zaten. Neen, zij was er niet bij. Dan moest zij zich nog in haar slaapkamer bevinden — of wel schrijven • wellicht zat zij voor het venster in dé aangrenzende kamer! Hij zou naar het terras gaan. Dan kon hij door de vensters naar binnen zien. Ja, daar zat zij aan de tafel druk' bezig naar het scheen. Hij trad naar binnen en stond het volgende oogenblik naast haar. „Goeden morgen, Miss Bush — het is zeer verkeerd van u, om op zulik een prachtigen dag te werken. U moet naar buiten komen in den zonneschijn." Katharina bleef zitten. Zij maakte geen i aanstalten om zijn uitnoodiging op te volgen. Toen voegde hij er op bevelenden toon aan toe: „Wees nu een verstandig meisje en haal je hoed." „Het spijt mij. Voor de lunch is het mij onmogelijk. Ik heb nog veel werk en het wordt een warboel, wanneer ik het niet afmaak." „Onzin! U is niet naar Valfreyne gekomen om te werken. Er is nog zooveel, dat ik u gaarne zou laten zien. Ze zijn allen in den tuin. Wilt u niet even met mij de statiekamers bezichtigen ?" Hoe kon zij hem dit weigeren? Hij was haar gastheer en het zou zulk een genot wezen.

HOOFDSTUK XXX. Tot laat in den nacht bleef Katharina lezen in Abélard en Héloïse. Haar gedachten waren van somberen aard. Zij gevoelde zich ongelukkig en in het nauw gedreven. Zij'zag geen geschikten uitweg. Indien zij voort bleef gaan den hertog tot zich te trekken, zou het geval er nog moeilijker door warden.

^^ ' V^... VIIJN PI F PA

-VAlty MIUUOQ

- 29 -

r\

mmm^m^mmm

—i"*-^^^p^^^

Cre&im ^^

PRÄCHTIGEN GLANS

81053. Origineel model met glad stuk op het lijfje en laag heuostuic. leer geschikt om te maken van een der dunne fantasiezomerstoHen. 6e strikje« van dezelfde stof gemaakt, vormen een aardige garneering. Benoodigd van' 95 cM. oreeae stof 4.50 M. Verkrijgbaar in bustemaat 85.90,95 of 1Ö0 cM 81055. Dit model is bedoeld om te maken van gebloemde voiie of georgette afgeoiesa met effen stof. De hals, taille en zoomliin zijn all« diaqonaal oekmpt. Benoodipd van 95 cM. breede stof 4 M.; van 95 cM. breede oarneerstof 75 cM. Verkrijgbaar in bustemaat 85, 90. 95 of 100 cM, 81051. Keurig, mouwloos sportjaoonnetje met klokkenden rok, waaron een paar ronogeknipte zakken. Benoodigd van 95 cM. breede stof 2.75 M Verurijgbaar in bustemaat 85. 90. 95 of 100 cM. 81049. Elegante namiddagjapon van •.Celanese*1 satijn marocain met klokkende voorbaan, welke aan één zijde is opgenomen. Het lange lijfje is links ingehaald onder een geso. Benoodigd van 95 cM. breede stof 350 M Verkrijgbaar in bustemaat 85, 90, 95 of 100 cM. A. Twee elegante vilthoeden voor zonnige dagen. De een links is van,zwart vilt, gegarneerd met rood en beige lint; de andere is van lichtbruin vilt, gegarneerd met rood-zwart lint.

Easy Creapi vermydt ieder PÜnlijk gevoel en is dus geschikt voor een delicate huid en in 't bijzonder ook aén te bevelen voor dames met kort haar

Van deze afbeeldingen, die met toestemming der firma Weldon Ltd. te Londen zijn gereproduceerd, zijn franco o post gekniote oatronen verkrijgbaar tegen toezending van f 0.75 en vermelding van net no., aan mevr, Milly Simons, 2e Schuytstraat 261, Den Haag.

In potten van 1 K.O. è f3.— T. LEVISSON Zeepfabriek poi-i|STÏ VAN

EN

De nieuwe mode voor den Herfsi Bevallige lijnen en kraaglooze blouses. mooi onre coséuums voor den heiisi ook zullen zijn, ze kunnen nooit H0oeaanfrefckelijker worden dan de blouses, welke wij erbij zullen dragen. De chiqueste hebben geen kraag en sommige hebben geen mouwen. Zijdecrépe, satijn, crêpe-saéin.Vrêpe de Chine, haiist en crêpe georgeiée zijn de sioffen, waarvan ze gemaakt worden. Deze blouses zijn de vrouwelijksée dracht, die men zich denken kan. Het model is buitengewoon bevallig en de lijnen, vooral van den hals, zijn zeer gracieus. Strikken worden niet meer of bijna niet meer als garneersel gebruikt; a-jour»bewerkte randen, plooitjes, lange dassen en doorgeregen lintjes nemen hun plaats in. De garneering met smal lint is wellicht het nieuwste. Ik heb reeds een blouse gezien waarvan het voorstuk geheel uit doorééngevlochten lint bestond. Een ander had een V-vormig stuk, dat van lint gevlochten was. De V-vormige hals wordt gewoonlijk met bijpassend lint afgezet, dat nrt..i Kcneden doorloopt, zoodat de eenige garneerin« op zoo'n blouse bestaat mt een groote Y van lint. De mouwlooze blouses zijn eveneens zeer chique en de meeste worden in den rok gestopt gedragen. Ze zijn zeer eenvoud ie met een V-vormigen hals, die van achteren eveneens een V vormt, doch iets minder diep. Verscheidene van deze blouses zijn van shantung, met plooitjes over den schouder. Sommige hebben heel korte mouwtjes en een klein kraagje van hetzelfde materiaal. Ceintuurs worden er zelden bij gedragen, omdat het aardiger staat de blouse om het middel met wat plooitjes in te halen. Op sommige is opzij een reepje van een andere stof gestikt om het idee van een ceintuur te geven. Jersey's zullen zeer veel over mouwlooze jumpers gedragen worden. Ze zijn ook zeer eenvoudig gemaakt met een lagen, V-yormigen hals, die tot aan, hei middel reikt, nauwe mouwen, kort omgeslagen manchetten en een bijbehoorende ceintuur. Sommige worden zeer hoog dichtgeknoopt gedragen, hebben zakken en eep eenvoudige garneering aan hals, kraag en manchetten. Geblokte en geruite zijde vormen dikwijls dé stof voor dezen chiquen jumper. Zij worden boven den rok gedragen. Wanneer de nieuwste tasschen worden geopend laten zij een dozijn en meer flesschen en potjes zien, die alle in den overslag zijn opgeborgen — dus niet meer in de tasch zelf — zonder dat deze er door uitpuilt. Met deze tasch behoeft u dus nooit' van uw scHoonheidsmiddelen gescheiden te zijn. Alles bijeen belooft de nieuwe mode voor den herfst echt vrouwelijkelegant, vol afwisseling en practisch te zullen worden!

SPAAR DE COUPONS VOOR

FRAAIE GESCHENKEN

VIOSOH

Het is een genot ons prachtig gepoetst koper te zien. En met Vim wordt het poetsen een genothet gaat zoo snel, zoo gemakkelijk en de glans is zoo prachtig. Probeer Vim eens op een oud stuk koper, onverschillig hoe verwaarloosd het er uit ziet. U zult verbaasd staan hoe snel de glans terugkomt—zonder zware inspanning. \ En Vim is zeer zuinig in het gebruik. Het is het snelwerkende reinigingsmiddel voor de moderne huishouding, verkrijgbaar in practische strooibussen in twee verpakkingen.

VIM

EEN PRODUCT DER SUNUGHT ZEEPFABRIEKEN

's Qravenhage

Post Olro No. 63197

Godfried de Groot ^an fiuykenstraat 2a, Tel. 28474 Amsterdam

Specialiteit in moderne en artistieke foto's Wen ale de vele reproducties van ons werfe in „Het Weefeblad'Cinemaalhealer

ABONNEERT == XJ =s

OP DIT BLAD

ABONNE AAN ONS GEZONDEN Mf nViLeAê&ut DAARAAN IS EEN BOEK VERBONDEN ^"^ C^^eotè^ KJUJS

50 - 31 -

"■'""^^"^"""TW^f^^P a-*SÄ

^

/ I KE.NAs<

l- :k

m

ZOMERTIJD: GRAMOPHONE-TIJD11!

'^fe*3

DE ..HIS MASTER'S VOICE" KOFFERGRAMO PHONE 500/0

MEER

OELUIDSVOLUME 2'/j MAAL MEER OCTAVEN DAN ELK ANDER MERK 1

In zwarte uitvoering met nikkelen monteering f90.—

In blauwe, roode, grijze of groene uitvoering met nikkelen monteering f100.—

In fijn rood leder met zwaar vergulde monteering f 125.—

FRANCO DOOR NEDERLAND BIJ:

N.V. WILLEM SPRENGER'S

GRAMOPHONE-HANDëL

HoofdmagazUn: PASSAGE 46. Filialen: L.v. MEERDERVOORT öOa en 453, DEN HAAG Specialiteit in „HIS MASTER'S VOICE" TROPEN-ORAMOPHONES. Gegarandeerde overkomst Redactie en Administratie: Galgewater 22. Lelden. Tel. 700

VerschUnt wekelUks - Prijs per kwartaal f 1,05

MARCEUE JEFFERSON^COHN

(POTO UPA)