INTRO. D r zijn van die haken in het leven, als ge d r aanhangt, ge moogt spartelen wat ge wilt, ge zit er aan vast

INTRO D’r zijn van die haken in het leven, als ge d’r aanhangt, ge moogt spartelen wat ge wilt, ge zit er aan vast.

Een spektakel van Arne Sierens met Jan Hammenecker en Sayaka Kaiwa. Een man belooft aan zijn ex-lief haar verdwenen zoon in de stad te gaan zoeken. Hoewel hij gezworen had er ooit nog een voet te zetten, keert hij terug naar de wijk waar hij opgroeide, het lelijke reservaat waarin ze alle niewaards en overbodigaards in sociale complexen steken en waar hij ooit al zijn illusies heeft verloren. Het was een verhaal dat al langer sluimerde bij Arne Sierens en waar hij al verschillende keren aan begonnen was. Na een brainstorm met filmmaker Felix Van Groeningen (Dagen zonder lief, De Helaasheid der Dingen), vond hij plots de sleutel hoe hij het moest vertellen: rechtdoor en zonder franjes, poëzie of metaforen. Lacrima is een onstuimig lamento over het niet zo poëtische bestaan in de sociale buurten, een rauwe maar tegelijk naar verlossing zoekende elegie over moeders en hun kinderen, hulpeloosheid en verslavingen, de zichtbare en onzichtbare littekens en bovenal het mekaar kwijtraken en verliezen in het leven en de dood... De Franse socioloog Loïc Wacquant ging op zoek naar de achtergronden van de 'gevaarlijke jongeren' in de banlieus van Parijs en Marseille, en constateert dat, waar het gemiddeld aantal bewoners op een appartement in Frankrijk 2,7 bedraagt, dat in sommige banlieus 7,1 is. De plek waar je woont, tekent je heel erg als mens. De rellen deze zomer in Engeland braken uit in de wijken waar de regering Cameron net drastisch had geschrapt in alle publieke diensten en waar de werkloosheidsgraad bij jongeren meer dan 40% bedraagt. Scenograaf Guido Vrolix ontwierp een bijzonder decor dat bestaat uit betonnen blokken en tegels dat heel veel locaties oproept gaande van een metro, een begraafplaats, een stenen akker, een stad in miniatuur...

www.compagnie-cecilia.be

CREDITS tekst en regie met choreografie scenografie licht kostuums techniek fotografie productie met dank aan

Arne Sierens Jan Hammenecker en Sayaka Kaiwa Ted Stoffer Guido Vrolix Timme Afschrift Ilse Vandenbussche Koen Demeyere en Jonas Lambrigts Kurt Van der Elst Compagnie Cecilia Vlaamse Gemeenschap, Provincie Oost-Vlaanderen, Stad Gent, Vlaams Fonds voor de Letteren


DE PERS OVER LACRIMA

"Hammenecker brengt het verhaal van de man in pittige flashbacks en flashforwards in een heerlijk authentiek Oostends. Daarbij herken je een nieuwe evolutie in het werk van Sierens: waar vroeger zijn personages hun territorium en regio afbakenden door een herkenbaar Gents en Oost-Vlaams zijn sinds De Pijnders de provinciegrenzen opgengebroken voor authentiek West-Vlaams. De diepgewortelde menselijkheid van zijn personages wordt universeel." Roeland de Trazegnies, Cobra.be 14/07/2012

Over Jan Hammenecker: "Wat een revelatie! Hij speelt met variatie, maar blijft altijd als een beer bij de grond. Zelfs de krulletjes die hij toevoegt, voelen oprecht uit de buik." Over Sayaka Kaiwa: "De grootste nieuwigheid is nog de bijdrage van danseres Sayaka Kaiwa, opgeleid aan Parts. Ze vertolkt geen rol, tenzij licht en lucht brengen in de zwaarte. Als een musje trippelt ze over de blokken, monstert ze Hammeneckers vertelling, breekt ze steeds weer in een glimlach uit. Ze doet wat in het jongste werk van Sierens altijd het decor deed: de spelers uit balans halen, in het moment houden. Het versterkt net de naturel." Wouter Hillaert, De Standaard 17/07/2012

"Lacrima is het meest politieke stuk van Sierens tot nu, soms meer pamflettistisch dan theatraal. Maar ook daar dient theater voor, om een tegenstem te geven aan de stemlozen." Yves Desmet, De Morgen 14/07/2012


SCÈNEBEELDEN


ARTISTIEKE MEDEWERKERS Arne Sierens (°1959, Gent) studeerde af aan het Rits als regisseur. Hij werd als theatermaker bekend door voorstellingen als Mijn Blackie, Martino, Niet alle Marokanen zijn dieven… Hij brak internationaal vooral door met de trilogie Moeder en kind, Bernadetje en Allemaal indiaan die hij samen met Alain Platel creëerde. Daarnaast schreef hij als auteur een opmerkelijk oeuvre bijeen met teksten als De Soldaat-facteur en Rachel, Mouchette, De Broers Geboers, De drumleraar... Aan het theater van Arne Sierens valt niet te ontkomen: het grijpt je onmiddellijk bij de strot. Het is een belevenis waarvan je soms groggy, maar altijd gelouterd buitenkomt. Verwacht geen afgewerkte dialogen of afgeronde verhalen met verstrooiing tussen kop en staart. Van teksttoneel is geen sprake. In ruil krijg je bonte taferelen en ruwe schetsen, uitvergrote beelden van bijzondere momenten. Soms bijzonder vanwege de situatie zelf, maar meestal vanwege de emotie die erachter schuilt. Rauwe lyriek, dansante scènes, en een tragikomische ondertoon zijn keer op keer de ingrediënten voor aangrijpende portretten van mensen op de rand van de vulkaan. Sierens zet je op een roetsjbaan waar je van het ene moment op het andere van een hilarische lachstuip naar immense ontroering gaat, én terug. Ongelooflijk echt, wars van alle fake, creëert hij een poëtisch en ritueel theater dat in eigen land en ook steeds vaker in het buitenland volle zalen trekt. Als theatermaker heeft Arne Sierens een zeer persoonlijke stijl en taal ontwikkeld, weg van het traditionele theater, met sterke wortels in het alledaagse, het volkse en het epische. Zijn background - hij groeide op in een arbeidersbuurt - is daarbij een belangrijke inspiratiebron. Zijn uitgangspunt is dat hij een ‘onderzoeker is van het nu’. Hij noemt zichzelf seismograaf en journalist in zijn zoeken naar een alchemie tussen bewegingstheater en muziek en het creëren van een soort permanente cross-over met populaire cultuur. Ook visueel verrassen de voorstellingen telkens weer. De decors van beeldend kunstenaar en huisscenograaf Guido Vrolix zijn intussen een opvallend handelsmerk geworden: de ijspiste in Maria Eeuwigdurende Bijstand, de blauwe circuspiste in Trouwfeesten en processen enzovoorts, het stuk schokkende tarmac in Altijd prijs, de negen ton glas in Broeders van Liefde en de kantelende wip in De Pijnders. De grond onder de voeten van de personages is zelden stabiel. Als theatermaker / auteur werkt hij in collectief met zijn spelers. Hetzij met een co-regisseur, zoals hij met Johan Dehollander Dozen (1993) en Napels (1997) maakte, met Alain Platel Moeder en Kind (1995), Bernadetje (1996) en Allemaal Indiaan (1999). Hetzij alleen, zoals voor Mijn Blackie (1998), Niet alle Marokkanen zijn dieven (2001), Martino (2003), Maria Eeuwigdurende Bijstand (2004), Trouwfeesten en processen enzovoorts (2006), Altijd prijs (2008), Apenverdriet (2009), De Pijnders (2011) en Lacrima (2012).


Jan Hammenecker (°1968, Oostende) studeerde aan het Herman Teirlinck Instituut in Antwerpen en aan de Kleine Academie te Brussel. Hij werkt als acteur zowel in Nederlandstalige als Franstalige producties. Vorige televisieseizoenen was hij onder andere te zien in Oud België van Indra Siera, Dag & Nacht – Hotel Eburon (afl 7) van Geoffrey Enthoven, Bex & Blanche – Sikhstory van Frank Van Passel, Het Goddelijke monster van Hans Herbots, Rang 1 van Toon Slembrouck en in Code 37 van Tim Mielants. Hij vertolkte menig rollen in oudere en recentere bioscoopfilms als Mr Nobody van Jaco Van Dormael, Blueberry Hill van Robbe De Hert, Koko Flanel van Stijn Coninx, Max & Bobo van Frédéric Fonteyne (de film die een speciale vermelding kreeg op het Internationaal Filmfestival van MannheimHeidelberg en waarvoor hij de prijs van “beste acteur” op het Eurofilm Festival van Luhacovice in Praag (1998) kreeg), in ExDrummer en in 22 mei van Koen Mortier. Binnenkort zal hij te zien zijn in de langspeelfilm The Broken Circle Breakdown van Felix van Groeningen, gebaseerd op de gelijknamige theatervoorstelling van Johan Heldenbergh bij Compagnie Cecilia. Op theatergebied is hij vooral actief in Frankrijk, Zwitserland en (Franstalig) België. Hij was te zien in theaterproducties van DitoDito, Transquinquennal, Christophe Rauck, Frédéric BelierGarcia, I. von Wantoch Rekowski, Oxalys, Leporello, Laurent Wanson, Jean Michel D’Hoop, Xavier Lukomski en een hele resem stukken van Charlie Degotte.

Sayaka Kaiwa (°1980, Japan) studeerde aan het Hampshire College in Massachusetts waar ze zich toelegde op dans en beweging. De jaren daaropvolgend vormden een verdieping van haar bestaande fascinatie voor de diverse modaliteiten van onze bewegingstaal. Nadat ze in 2006 afstudeerde bij P.A.R.T.S. (Brussel) werkte ze als freelance danseres mee aan verschillende performances in binnen- en buitenland waaronder: Tableau Doublé (Duitsland, 2007), Stringens (Denemarken, 2008), Einzelgänger (België, 2008), In jouw schoenen (België, 2009). Sinds 2008 is ze tevens assistente choreografie van gerenommeerde choreografen Ted Stoffer en Vernoka Riz. Vorig seizoen was ze ook te zien in Under Erasure, Rencontres des imbiciles (Brighten Dance Festival) en WOMEN van Ugo Dehaes.


Ted Stoffer (°1970, Indiana, VS) danste voor Scapino Ballet, Rambert Dance Company, Sasha Waltz & Guests en Les Ballets C de la B. Hij woonde en werkte in Nederland en in het Verenigd Koninkrijk en richtte in 1997 de Aphasia Dance Company op. Voor dit dansgezelschap maakte hij vier creaties, gaande van video-opnamen en opvoeringen met publiekinteractie tot ongecompliceerde dansproducties. Hij is laureaat van een Jerwood Award voor jonge choreografen en deed al heel wat onderzoek op het vlak van choreografie. Tot zijn opdrachtgevers behoren onder meer Norrdans (Zweden) en Ballet Roto (Dominicaanse Republiek). Hij was bewegingsadviseur en assistent choreografie bij Koen Augustijnen (Les Ballets C de la B) en Said Gharbi en Ali Salmi van Les Ballets du Grand Maghreb. Hij gaf regelmatig les bij Ultima Vez, Charleroi Danse, ImpulsTanz Festival, Sasha Waltz & Guests en bij DV8, O Vertigo, CNDC Montpellier en Parijs, Cirque-est Montreal, Re-Action Tokyo, P.A.R.T.S., en begeleidde workshops in Korea, Zweden, Amsterdam, Londen, Barcelona, Athene, Bologna en Keulen. Op dit moment woont hij in België waar zijn choreografie Aphasiadisiac (Les Ballets C de la B) in 2008 in première ging. Ted Stoffer werkte reeds samen met Arne Sierens voor Apenverdriet en Altijd Prijs.


PRAKTISCHE INFO Première :

do 12 juli 2012, Gent

Speelperiode 2013-2014:

woe 18/09/2013 t.e.m. 02/11/2013

decor:

http://www.guidovrolix.com/setdesign/lacrima.html

CONTACT Compagnie Cecilia vzw Dok Noord 4F 201 9000 Gent T: +32 (0)9 223 53 82 BTW BE0470 427 432

Promotie en spreiding Valerie Rousseau +32 474 65 95 34 [email protected] Techniek Jonas Lambrigts +32 488 57 02 54 [email protected]


INTRO. D r zijn van die haken in het leven, als ge d r aanhangt, ge moogt spartelen wat ge wilt, ge zit er aan vast

Recommend Documents