Internist-nefroloog Andrea Kramer: Wat ik leuk vind aan dit ziekenhuis is dat je de kans krijgt om zelf initiatieven te ontwikkelen

Personeelsmagazine van het Martini Ziekenhuis

Nummer 03/2015

Internist-nefroloog Andrea Kramer:

‘Wat ik leuk vind aan dit ziekenhuis is dat je de kans krijgt om zelf initiatieven te ontwikkelen.’

Uitdagingen voor 2016 

Medische puzzel 

Jong Martini op de OK

Gastredacteur

Wendy de Valk verpleegkundig specialist Cardiologie

‘Het zoemt al een tijdje…’ ‘Wow, dat ik hier levensgroot in Matrix sta. Spannend! Vijftien jaar geleden ben ik vanuit Haarlem naar het Noorden gekomen. Ik hou van de rust en ruimte hier. En van de nuchtere mentaliteit van de Groningers. Bewust koos ik destijds voor het Martini, omdat het zo’n gemoedelijk ziekenhuis is. Dat vind ik nog steeds.’

‘Natuurlijk krijgt in deze Matrix de Cardiologie heel veel aandacht. Al tijdens mijn opleiding wist ik dat dit mijn vakgebied zou worden. De snelheid die nodig is bij acute hartklachten, de spanning van het balanceren op de grens van dood en leven. Het past gewoon bij mij.’ ‘Allereerst laat ik mijn naaste collega Ineke Baas aan het woord. Zij vertelt hoe we de cardioversies - dat is het resetten van het hart - hebben overgenomen van de medisch specialisten. We doen deze behandeling samen met de sedatiepraktijk­ specialisten en de verpleegkundigen van de hartbewaking. Ook mijn collega Petra Wijtvliet verdient een plekje in deze ­Matrix. Zij doet verpleegkundig promotieonderzoek in ­Maastricht. We zijn ontzettend trots op haar. Verder heb ik ­cardioloog Raymond Huyskens gevraagd mee te werken. Hij vertelt over het succes van het Hart & Vaat Café.’ ‘Voor de pagina Kennismaken heb ik internist-nefroloog Andrea Kramer voor­ gedragen. We werken veel samen met de Interne Geneeskunde, omdat hartfalen vaak onderdeel is van een complex aan klachten. Regelmatig doen we even een telefoontje naar een collega om iets te overleggen. Dat gaat in dit ziekenhuis heel makkelijk.’ ‘Mede op mijn verzoek komt in het hoofdartikel uitgebreid aan de orde wat er in 2016 allemaal gaat veranderen. Het zoemt al een tijdje dat er veel op stapel staat, maar de hoed en de rand heb ik nog niet meegekregen. Fijn dat de Raad van Bestuur een toelichting geeft.‘ ‘Op de achterpagina vind je informatie over de jubileumfeestelijkheden. Met in het nieuwe jaar dus weer een personeelsfeest in Martini Plaza. Heel leuk om elkaar dan eens in een andere sfeer te treffen. En met recht een mooi gebaar van waardering voor ons werk. Geniet van deze Matrix!’

In dit nummer Service voorop

Goedemorgen, kopje koffie op de poli Plastische Chirurgie

06

15 Snel thuis in het huis Bootcamp voor

oproepverpleegkundigen

07 Samenwerking bij het resetten

06

Vonken slaan over

van het hart

16 Op de bank bij Marjanne Baas als ‘oefenboef’ 17 Onder de loep Petra Wijtvliet doet

08 Aries Oldenhuis over zijn Uit de losse pols

promotieonderzoek

noeste arbeid op zolder

09 Vier hoofdrolspelers over

17 Medische puzzel Ken jij de grondleggers van de

08

Uitdagingen voor 2016

geneeskunst?

de volgende etappe

18 De dokter in het café

12 Werken op de buitenpoli

Onze eerste week in Bedum

Kennismaken

13

Zo doen wij dat!

14

Met internist-nefroloog Andrea Kramer

Team Verloskunde over het groepsconsult

Raymond Huijskes over het Hart & Vaat Café

14

19 Jong Martini op de OK

Een kijkje achter gesloten deuren

20 Jubileum 2016

We gaan 25 jaar Martini vieren

19

Colofon Matrix is het personeelsmagazine van het Martini Ziekenhuis Groningen en verschijnt vier keer per jaar Bladcoördinatie en eindredactie: Hetty Casemier Tekst: stafdienst Communicatie, Tjerk Ykema en Marjan Brouwer Fotografie: stafdienst Communicatie, Jan Buwalda en Kees Stuip Vormgeving en opmaak: Henk Jan Meenink Druk (op FSC-verantwoord papier): Zalsman Groningen Als je iets wilt doen met de informatie uit dit blad of suggesties hebt, laat het ons dan weten via [email protected]

M atr i x 03 -20 15    3   M a r t in i Z ie k e n h u is

Martini Ziekenhuis

Met de nieuwe groeps­ behan­deling Leven met pijn helpt Medische Psychologie chronische pijnpatiënten beter omgaan met hun pijn. Psycholoog Manon Wolters is enthousiast: ‘Deelnemers geven aan dat hun stemming verbetert en dat ze beter functioneren in hun dagelijks leven.’

500 extra plaatsen op nieuw par

keerterrein

1276051

Als gastvrij ziekenhuis willen we bezoekers altijd een parkeerplek in de parkee rgarage kunnen bieden. Om dit ook in de toekomst te kunnen garanderen, komen er voor medewerkers 500 extra nieuwe par keerplekken op parkeerterrein Noord, tegenov er de hoofdingang. Je hoort er deze maa nd meer over.

Herfstige pompoensoep

Martini Ziekenhuis, Van Swietenplein

1, Postbus 30033, 9700 RM Groningen

, (050) 524 52 45 , www.martiniziekenh

uis.nl

BEN JIJ ERBIJ?

Verhit in een soeppan wa t boter en bak daarin zac htjes een gesnipperde ui en de par ten van een geschilde po mpoen. Voeg na vijf minuten twee bouillo nblokjes en ongeveer 750 ml. water toe en laat alles vijftien minuten rustig koken. Voeg daarna zo’n 250 gram gegrilde paprika’s (vers of uit een pot) toe en puree r het geheel met een staafmixer. Je kunt de soep afmaken met wat roo m, peper en zout. Eet smakelijk!

Symposium geregeld Zorg van A tot Z 5.45 uur 1 28 oktober vanaf projecten dag presentatie id m de en ss tu Met yer rbeteren in de fo Professioneel Ve

M atr i x 03 - 20 15    4   M a r t in i Z ie k e n h u is

Het Bran als ‘ zee

Deze maand ko men veertig Martini Top Mo dels op de foto! Zij staan op vijftig foto’s die bij elkaar een co mpleet beeld geven van de zorg en service in ons zieken­ huis. Benieuwd? In no vember hangen de foto’s in de foyer.

het badkamer van bad uit de oude in gebruik um is inmiddels tr en nc de on w nd or zieke operatietafel vo ‘waterbed’ en terburen. ke groet uit Pie lij te ar H n. de ehon

r kt doo maaa els e g is to aV Deze fo illiger Gerd vrijw

Mede werke rsexp ositie “Le Large, al doende …” Berend Le Large

15 september t/m 20 oktober oranje gang, route 0.8

Volg ons op @MartiniHospital

Op de polikliniek Plastische Chirurgie houden medisch secretaresses Anna Rozeboom, Marianne Gelderloos en José Reinders en unithoofd Petra Visser elkaar regelmatig de spiegel voor als het gaat om service. Dat deed ook de mystery guest die dit voorjaar hun poli bezocht.

Service voorop De vier dames van de polikliniek Plastische Chirurgie staan hun mannetje als het gaat om service aan de patiënt. ‘We behandelen de patiënt zoals we zelf graag benaderd willen worden,’ zegt medisch secretaresse José Reinders. De polikliniek Plastische Chirurgie is een van de vijf poliklinieken die dit voorjaar bezoek hebben gehad van een mystery guest. Deze patiënt ‘in cognito’ was door het ziekenhuis ingehuurd om de service en klantgerichtheid te beoordelen. Zij maakte telefonisch afspraken, keek rond in de centrale hal en wachtkamers, stuurde mailberichten en liet een verwijsbrief faxen. Een goed initiatief, aldus José. ‘We kunnen er zeker van leren. Wij zijn hier trouwens al langer mee bezig. Vorig jaar hebben we een dag met Nelleke Mulder gehad. Zij heeft ons advies geven over hoe we onszelf beter kunnen presenteren. Zo hebben we afgesproken dat we bij de balie altijd een jasje of blouse dragen en er verzorgd uitzien. Zeker op onze poli is dat belangrijk. Plastische Chirurgie heeft tenslotte vaak met het uiterlijk te maken. Ook zijn we ons meer bewust van onze houding: we zitten er actief bij, maken direct oogcontact met de patiënt aan de balie en zeggen altijd goedemorgen of goedemiddag.’

Gerichte aandacht ‘Verder zijn we er steeds alert op hoe het gaat met de patiënt. Onze dokters proberen het spreekuur niet uit te laten lopen.

Dus in principe hebben we geen wachttijden. Als het voorkomt dat een patiënt wel moet wachten, komen we altijd achter de balie vandaan om persoonlijk uit te leggen waarom het langer duurt. Soms bieden we even een kopje koffie aan. Ook aan de telefoon proberen we aan te voelen wat de patiënt nodig heeft. Dat betekent goed doorvragen op wat iemand zegt. Wij nemen de telefoon trouwens niet op aan de balie, maar in de ruimte ­achter het secretariaat. Zodat patiënten in de wachtkamer niet mee kunnen luisteren. En de secretaresse bij de balie gericht ­aandacht kan geven aan de patiënten in de wachtkamer. Dat komt veel beter over en maakt het voor onszelf ook makkelijker.’

De mystery guest is een initiatief van het programmateam Service. Het initiatief heeft inmiddels geresulteerd in een aantal concrete adviezen aan het management. Werk jij op een polikliniek? Bespreek met jouw unithoofd en team op welke onderdelen jullie de service kunnen verbeteren!

M atr i x 03 - 20 15    6   M a r t in i Z ie k e n h u is

Vonken slaan over Als bij een patiënt met boezemfibrilleren (hartritmestoornissen) het hart wordt gereset, slaan de vonken over. Tussen de verpleegkundig specialisten Cardiologie, verpleegkundigen van de hartbewaking en sedatiepraktijkspecialisten wel te verstaan. Deze collega’s hebben bij de zogenoemde cardioversie* taken van de medisch specialisten overgenomen. Zij boeken met hun nieuwe samenwerking mooi resultaat voor de patiënt.

Maxim Keur

Ineke Baas

sedatiepraktijkspecialist

verpleegkundig specialist Cardiologie ‘Vroeger moesten de cardioloog en de anesthesioloog tussen de operaties door tijd vrijmaken voor ­cardioversies. Dat kwam nooit goed uit, waardoor patiënten lang moesten wachten. Nu voeren wij deze ingreep uit, samen met een collega van de hartbewaking en een sedatie­praktijkspecialist. Dat doen we op de verkoever­ kamer, vlakbij de OK’s. De cardioloog en de anesthesioloog zijn standby in geval van nood. We werken volgens een strak protocol, waarbij we ieder onze eigen verantwoordelijkheid hebben. De sfeer is ontspannen, met ruimte voor humor. Pak elkaars hand vast, dan doen we het in één keer… zeggen we bijvoorbeeld als er drie patiënten op een rij liggen.’ ‘Ik ben erbij in plaats van de cardioloog en Maxim doet wat de anesthesioloog vroeger deed. Het échte werk doet de verpleegkundige van de hartbewaking: zij dient de schok toe. Voor hen was de samenwerking met ons eerst best spannend; wij vervangen tenslotte de medisch specialist waar zij eerder altijd mee samenwerkten bij de cardioversies. Voor ons is hun kennis en kunde heel belangrijk. En met elkaar is het ons gelukt om de procedure zo soepel te laten verlopen dat de patiënten eind van de ochtend al weer naar huis kunnen.’

‘Medisch specialisten doen de sedatie vaak zelf en dat is niet altijd optimaal, omdat ze zich dan op zowel het ‘roesje’ als de behandeling of het onderzoek moeten concentreren. Daarom is mijn functie er gekomen. Ik breng de patiënt in slaap, let erop hoe het gaat en pas zo nodig de sedatie aan. Tijdens de cardioversies weten we van ­elkaar precies wat we doen, we communiceren op voet van gelijk­ heid. Eerst nemen we door wie de patiënt is en wat de bijzonderheden zijn. Daarna voeren we de procedure uit. Na afloop blijf ik erbij tot de patiënt goed is hersteld en naar de afdeling mag.’ ‘Voor de patiënt is het fijn dat wij op dat moment geen andere patiënten onder onze hoede hebben. Wij nemen de tijd om rustig uit te leggen wat er precies gaat gebeuren. Bij cardioversie zijn patiënten vaak gespannen. Ze kennen de tv-beelden van mensen die van een schok gaan stuiteren. Wij proberen die angst weg te nemen en ze te laten ervaren dat ze in goede handen zijn.’

Bij cardioversie wordt een te snel hart-

*

ritme omgezet in een normaal ritme. Dit kan via een elektrische schok of met medicatie.

M atr i x 03 -20 15    7   M a r t in i Z ie k e n h u is

Uit de losse pols

Gipsverbandmeester Aries Oldenhuis toont trots het resultaat van noeste arbeid op zijn zolderkamer: een 3D-model waarmee jonge dokters het zetten van een pols kunnen oefenen.

Het zetten (reponeren) en gipsen van een polsfractuur vereist veel kennis en ervaring. Zeker arts-assistenten zien er vaak als een berg tegenop om hun boekenwijsheid in de praktijk te brengen. Voor gipsverbandmeester Aries Oldenhuis reden genoeg om een realistisch oefenmodel te ontwikkelen, zodat nieuwkomers de repositietechniek ‘in de vingers’ kunnen krijgen.

ook de onthakingstechniek kon demonstreren. Gedreven door perfectionisme ging hij op z’n Groningse zolderkamer opnieuw aan de slag. Na tientallen uurtjes noeste arbeid was dit het resultaat: een biomedisch oefenmodel van zijn eigen onderarm. Dit model is voorzien van kabels en een veer die de kracht van de spieren simuleren. Het voltooien van deze laatste versie zorgde voor een Eureka-momentje: ‘Yes, het is me gelukt!’

Aries is al bijna dertig jaar gipsverbandmeester in ons ziekenhuis. In die functie ziet hij arts-assistenten regelmatig worstelen met het reponeren van polsfracturen. ‘Als je zo’n breuk nog nooit hebt gevoeld, snap je de clou van de behandeling niet. Dat maakt zo’n eerste keer heel spannend, zowel voor de arts-assistent als de patiënt.’ Wat maakt het reponeren van een polsfractuur eigenlijk zo lastig? ‘Het probleem is vaak dat beide botdelen uit positie zijn geraakt. De truc van het reponeren is dat je beide delen op de juiste manier onthaakt.’

Houvast

Noeste arbeid Dit laatste is makkelijker gezegd dan gedaan. ‘Je moet zowel de correcte hoek als de juiste druk toepassen.’ Om het principe van reponeren inzichtelijk te maken, fabriceerde Aries eerst een ­houten model. Al snel volgde een verbeterde versie waarmee hij

Arts-assistenten, specialisten en verpleegkundigen bleken net zo enthousiast. ‘Dit model én de bijbehorende online lesstof biedt jonge dokters letterlijk houvast om polsreposities droog te oefenen. Zodat zij als vaardige dokter betere kwaliteit van zorg kunnen leveren.’ Aries hoopt dat zijn wereldprimeur ook buiten ons ziekenhuis wordt ‘omarmd’. De gipsverbandmeester alias uitvinder is al in gesprek met een bedrijf om zijn ontwerp te perfectioneren én te reproduceren. Om zijn project te financieren, is hij naarstig op zoek naar geldschieters. Een octrooiaanvraag staat niet op het programma. ‘Zo’n traject duurt jaren, daar heb ik geen zin in.’ Nee, zijn enige doel is een optimaal oefenmodel dat wereldwijd beschikbaar komt. ‘Ik zou het een eer vinden als dit model mijn naam zou dragen, maar rijk hoef ik er niet van te worden.’

M atr i x 03 - 20 15    8   M a r t in i Z ie k e n h u is

i g a d t Ui

6 1 0 2 r o o v n nge

vier elopen g f a e d Dat we ekt, mag o b e g n bbe elt gang he oed gedaan,’ st it u r o o v g ij uis veel ebben we het armee doelt h h n e k ie z jaar als ijn. ‘Met elkaar h nstra vast. Da elijks werk, de z jk dag , s Fee duideli ter Han teringen in het eit en veiligheid it z r o o v s bestuur p de vele verbe cht voor kwalit ppelijk onder­ da ha to e concre rgpaden, de aan erkers, wetensc ering van onze t w zo n mede gen en de verbe 16 afronden a nieuwe v g n li ikke ie 20 ssin de ontw uwe ICT-toepa dit jaar Expedit r doen we een ie n oo we zoek, de t trots kunnen e etappe. Daarv n inzet. Want e d n ‘M id e service. de volge anderbereidhe .’ n a a n e n er en en begin ep op ieders v at iedereen rak a o r g e , groot b staat te komen an wat er a

M atr i x 03 -20 15    9   M a r t in i Z ie k e n h u is

>> Sjaak Wijma Gynaecoloog en voorzitter Samenwerkingsverband Medisch Specialisten Martini Ziekenhuis

Hans Feenstra Voorzitter Raad van Bestuur

‘In 2016 gaan we onze positie in de regio versterken door ons met een aantal speerpunten te onderscheiden van andere ziekenhuizen. Samen met de medisch specialisten gaan we hierin keuzes maken. Dat is nodig omdat er steeds hogere eisen worden gesteld aan de zorg en de financiering flink onder druk staat. Daardoor is het onmogelijk om op alle gebieden de beste te zijn. Uitgangspunt is dat we een topklinisch opleidingsziekenhuis zijn en dus - naast opleiding en onderzoek - op een aantal gebieden hooggespecialiseerde zorg leveren. Brandwondenzorg is daar een goed voorbeeld van. Met de Santeon ziekenhuizen gaan we ons daarnaast toeleggen op de big four van de oncologie: borstkanker, prostaatkanker, longkanker en darmkanker.

‘Positie in de regio te versterken’ Andere speerpunten zijn houding en beweging en de zorg voor moeder en kind. De beste zorg vraagt niet alleen om toegewijde teams die zich voortdurend willen verbeteren, maar ook om investeringen zoals een Da Vinci robot en misschien een eigen bunker voor radio­ therapie. Natuurlijk krijgen we daar kritische vragen over en dat mag. Gelukkig zie ik ook veel bereidheid om te vernieuwen. We willen graag in gesprek blijven met de mensen die het dagelijks werk doen. Zij kunnen de gevolgen van de veranderingen het beste overzien. Meer dan ooit komt het erop aan dat we het samen doen.‘

‘Als medisch specialist is het mijn eerste verantwoordelijkheid een goede dokter te zijn en mijn patiënten te helpen in alle fasen van hun leven. Dat gaat niet veranderen. Wat wél verandert is dat we hierin als ­specialisten meer als collectief aan de slag gaan.

‘Meer verantwoordelijkheid voor de dokters’ De eerste uitdaging is vast te stellen waar we als ziekenhuis goed in zijn en hoe dat aansluit bij de vraag van de patiënt. In deze discussie hebben we als collectief meer zeggenschap gekregen. Dat ben ik blij mee, zeker omdat de medisch-inhoudelijke zorg steeds meer tegen de meetlat van kwaliteit en kosten wordt gehouden. Meer zeggenschap betekent ook meer verantwoordelijkheid. Wij kunnen deze verantwoordelijk nemen nu we ons als Martini-dokters beter hebben georganiseerd en in het Samenwerkingsverband geformaliseerd overleg hebben met de Raad van Bestuur. Als het gaat om keuzes maken, hebben de zorgverzekeraars trouwens ook een belangrijke verantwoordelijkheid, omdat zij de zorg financieren. Dit staat zeker op de agenda van ons overleg met de Raad van Bestuur. Net als procesgericht organiseren. Natuurlijk vinden wij het ook belangrijk dat patiënten hier snel terecht kunnen en dat het zorgproces goed geregeld is. Tegelijk is het zorgproces niet helemaal voorspelbaar en blijft een zekere flexibiliteit nodig. Meer dan ooit komt het aan op afstemming met onze achterban, zodat we vanuit een gezamenlijk standpunt hierover mee kunnen denken.’

M atr i x 03 -20 15    10   M a r t in i Z ie k e n h u is

Sjoerd van der Zee Stafdirecteur P&O

Peter Littooij Lid Raad van Bestuur

Procesgericht organiseren betekent dat we de zorg van A tot Z goed regelen en de patiënt precies de zorg geven die bij hem past. Deze ambitie maakt het nodig om de RVE’s en afdelingen samen te voegen tot zes nieuwe clusters. Deze clusters passen logisch bij het zorgproces van de patiënt en helpen ons de onderdelen van dit proces beter te stroomlijnen. Na de clustervorming blijven de meeste zorgverleners werken voor hun eigen specialisme. Een kleine groep krijgt de kans om zich breder in te gaan zetten, bijvoorbeeld binnen de kliniek voor meerdere specialismen. Voor de verpleegkundige beroepsgroep ligt er ook een koppeling met de MBO-HBO-niveaus. Mijn advies is dat je met je leidinggevende in gesprek gaat over andere of bredere inzet. Creëer zo je eigen kansen. Hoewel we met minder mensen het werk gaan doen, verwacht ik niet dat de werkdruk toeneemt. We krijgen meer rust en overzicht in de processen, waardoor we de inzet van

‘Procesgericht organiseren vraagt om clustering van RVE’s’ mensen beter kunnen afstemmen op de hoeveelheid werk. Wél vragen we van iedereen om beter te kijken naar de processen: waar komt de patiënt vandaan, waar gaat hij naartoe en wat kun jij doen om dit proces zo goed mogelijk te laten verlopen? Deze verandering raakt ieders werk.’

‘In vergelijking met andere ziekenhuizen staat het Martini er financieel redelijk goed voor, ook omdat we de afgelopen jaren wat reserve hebben opgebouwd. De trend is echter dat we ieder jaar minder overhouden.

‘Kostenbewustzijn nodig om financieel gezond te blijven’ We krijgen namelijk minder vergoed voor wat we doen en geen compensatie voor groei, terwijl de kosten stijgen. Tegelijk hebben we ambitie: we willen ons op een aantal speerpunten onderscheiden van andere ziekenhuizen en dat vraagt om investeringen. Per saldo betekent dit dat we ons veel meer dan nu bewust moeten zijn van de kosten en daarin keuzes moeten maken. Alleen zo kunnen we financieel gezond blijven. Ik noem dat wel eens vooruit verdedigen. Tot nu toe zie ik grote bereidheid om hierover mee te denken. Met de specialisten kijken we naar de kosten voor diagnostiek, medicatie en ligduur. In Santeon verband zetten we in op inkoopvoordeel. En bij de stafdiensten doen we een vergelijkend onderzoek naar de inzet van mensen. Procesgericht organiseren doen we allereerst om de kwaliteit van zorg te verbeteren, maar uit ervaring van andere ziekenhuizen weten we dat efficiëntere processen ook besparingen opleveren. ­Alleen door op alle fronten scherp op de kosten te letten, kunnen we ingrijpende maatregelen voorkomen.’

Iedereen is van harte uitgenodigd om maandag 9 november (12.00 – 13.00 uur) of dinsdag 17 november (16.00 – 17.00 uur) de bijeenkomsten bij te wonen waarin de Raad van Bestuur de uitdagingen voor 2016 toelicht en vragen beantwoordt.

M atr i x 03 - 20 15    11   M a r t in i Z ie k e n h u is

Onze eerste week in Bedum De nieuwe Martini Buitenpolikliniek in Bedum maakt het patiënten uit het Noorden van Groningen makkelijk: voor een poliafspraak hoeven zij niet meer naar de stad, maar kunnen ze ook terecht in het gebouw van huisartsenpraktijk De Vrije Gang. Daar houden de specialismen Kindergeneeskunde, Dermatologie, Plastische Chirurgie, Maag- Darmen Leverziekten, Chirurgie en Urologie vanaf september spreekuur. Begin volgend jaar komt Geriatrie erbij. Een impressie van onze eerste week in Bedum.

MAANDAG Rinus Doedens, kinderarts: ‘Ik had nog niet zo veel patiënten in de eerste week. Daarvan hebben we geleerd dat we mensen uit die regio meer proactief op de mogelijkheid van Bedum moeten wijzen, dan komt dat dik in orde. Aan alle randvoorwaarden is voldaan; het is daar prettig werken en als ik daar inlog op de computer is het niet anders dan als ik hier zit.’

DINSDAG Hugo Wolters, maag-darm-leverarts: ‘Ik vond het een hele leuke afwisseling van het werk op de polikliniek in het ziekenhuis. De sfeer is er heel rustig en goed. Je ziet de patiënt op deze manier meer in zijn eigen omgeving.’

WOENSDAG Gerard Glade, chirurg: ‘Tot nu heb ik twee spreekuren - die volledig gevuld waren gedaan met algemeen chirurgische problematiek. Ik doe alleen een eerste consult. Is er aanvullend onderzoek of behandeling nodig, dan moet de patiënt naar het ziekenhuis. Als chirurg kun je in Bedum dus alleen patiënten met eenvoudige problematiek zien, maar de eerste reacties van de patiënten waren in ieder geval enthousiast.’

DONDERDAG Leon Wymenga, uroloog: ‘Het is me goed bevallen. Ik heb dertien patiënten gezien. De ruimte is netjes en voorzien van alles wat ik nodig heb. Ook was het waardevol om tegelijk met de collega’s van de huisartsenpraktijk koffie te drinken.’

M atr i x 03 -20 15    12   M a r t in i Z ie k e n h u is

Kennismaken Internist-nefroloog Andrea Kramer kwam in februari na zes jaar UMCG terug in het Martini Ziekenhuis. Blij dat ze in het Noorden kan blijven. ‘Vlakbij de natuur met de gezelligheid van de stad op fietsafstand.’

Bagage Eerste indruk

‘De werking van de nieren greep me al vroeg. Na mijn promotie in het UMCG en nadat ik hier in huis mijn vooropleiding tot internist had gedaan, koos ik voor de nefrologie. Je bouwt een hechte band op met je patiënten, omdat je ze langere tijd begeleidt. Wat ik leuk vind aan dit ziekenhuis is dat we een breed palet aan ziektebeelden behan­ delen. En dat je de kans krijgt om zelf initiatieven te ontwikkelen.’ ‘Ik ben een nuchtere boerendochter uit Friesland met het hart op de tong. Spontaan en energiek, maar ik kan ook goed luisteren. En neem graag de tijd om de mens achter de patiënt te leren kennen. Mijn eerste indruk is dat patiënten dat waarderen.’

Tegenvaller

‘Ik werk niet fulltime en moet daardoor dingen aan anderen overlaten. Dat voelt soms wel eens als een tegenvaller voor mezelf. Wat dat betreft blijft de balans tussen werk en privé een uitdaging, al hebben we het samen wel goed geregeld.’

Inspiratie

‘Ik kan mezelf helemaal verliezen in muziek. De maandagavond is dan ook heilig, dan speel ik sopraansaxofoon bij het Gronings fanfareorkest CWO. We marcheren niet door het dorp, maar treden wel op. Zo spelen we 1 november Peter en de Wolf in de Oosterpoort.’

Thuis Toekomst Tot slot

‘Ik ben een echt buitenmens, net als mijn man Rienk en onze jongens Jesper en Melle van vier en zes. We wonen ideaal in Eelderwolde, met een geweldig uitzicht over de Onlanden. Pas geleden ben ik lid geworden van dameswielrengroep Klik. De racefiets is een heerlijke manier om je hoofd leeg te maken.’

‘Ik wil me graag ontwikkelen tot een breed inzetbare internist-nefroloog. Zo ben ik betrokken bij het zelfmanagementproject STERK, waarbij we nierpatiënten in kleine groepjes ervaringen en kennis met elkaar laten delen onder begeleiding van een professional. Als ze werken aan hun leefstijl blijft de nierfunctie langer goed en kunnen ze de dialyse uitstellen. Zo leren ze hun ziekte accepteren en krijgen ze meer grip op hun leven.’

‘Wat ik vaak hoor van werkende vrouwen is dat ze weinig of niets naast hun gezin en werk doen. Dat is jammer, want juist door bijvoorbeeld te sporten krijg je energie en kun je het leven beter aan. Mijn advies is dan ook: doe regelmatig wat leuks voor jezelf! Dat geeft zoveel ruimte in je hoofd.’

M atr i x 03 - 20 15    13   M a r t in i Z ie k e n h u is

Team Verloskunde op Verloskamer 7, met v.l.n.r. Christina van der Es en Laura Gravendeel (verpleegkundigen), Jacobine Schep, Joke Klaassens, Ellen Mañe, Rianne van der Hulst, Kirsten Hoijtink, Sylvia de Ridder en Renske Gardenbroek (klinisch verloskundigen). De baby is Rosa Rianne van der Hulst, dochter van Ellen Mañe.

Team Verloskunde start groepsconsult Het team Verloskunde introduceerde dit voorjaar een groepsconsult voor zwangeren. Het eenmalige groepsconsult is bedoeld voor zes tot acht vrouwen die ongeveer 33 weken zwanger zijn. Wat zijn de ervaringen tot nu toe? ‘We kwamen op het idee van een groepsconsult, omdat we beter en efficiënter wilden voorzien in de informatiebehoefte van zwangeren,’ vertelt verloskundige Sylvia de Ridder. Collega Jacobine Schep vult haar aan: ‘Bij de verloskundigenpraktijken in de eerste lijn zien we dat er meer tijd is voor voorlichting over bijvoorbeeld voeding en beweging en voor vragen. Onze beperkte spreekuurtijd gaat vaak op aan het probleem waarvoor iemand naar het ziekenhuis komt en de controles zoals de bloeddruk meten, het hartje luisteren of een echo maken. We hebben weinig gelegenheid om andere onderwerpen te bespreken. Daar wilden we iets aan doen.’

Kijkje in Amsterdam Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam werkt al enkele jaren met een groepsconsult voor zwangeren. Samen met gynaecoloog David van der Ham was Sylvia twee keer bij zo’n groepsconsult aanwezig. ‘Zo werden we enthousiast. De gesprekken waren

namelijk bijzonder openhartig. Vrouwen spraken met elkaar over hun ervaringen tijdens de zwangerschap en ook over angsten voor de bevalling.’ In het Martini zijn inmiddels vijf groepsconsulten georganiseerd. De verpleegkundige is gespreksleider tijdens het groepsconsult. De klinisch verloskundige beantwoordt vragen rondom zwangerschap en bevalling. ‘De consulten zitten iedere keer vol,’ aldus Jacobine. ‘Soms gaat de partner mee of een vriendin. Uitgangspunt is dat we vaste onderwerpen bespreken, zoals wensen en pijnstilling bij de bevalling en wat als de bevalling ineens een keizersnede wordt. De interactie levert meerwaarde op die je tijdens een individueel consult niet hebt.’

Rekening houden met gevoeligheden Sylvia benadrukt dat het wel belangrijk is om je vooraf te verdiepen in de zwangerschap van de vrouwen die deelnemen aan het consult. ‘Het inleven in de situatie van de vrouwen is belangrijk voor het vertrouwen. Is het hun eerste zwangerschap? Zijn er gevoeligheden waarmee we rekening moeten houden? Met deze persoonlijke aandacht valt of staat het groepsconsult.’ De eerste reacties van de deelnemers zijn positief. ‘We denken dat het aansluit bij de behoefte van de patiënt,’ sluit Jacobine af. ‘Dat is waar we het voor doen.’

M atr i x 03 -20 15    14   M a r t in i Z ie k e n h u is

De column van Ton TOP zorg ? Wat is werken in een ziekenhuis toch moeilijk! Elke dag weer op de toppen van je tenen lopen om aan de (vaak te) hoge verwachting en van patiënt, familie én samenleving te kunnen voldoen. Medisch en verpleegtechnisch ‘state of the art’ en in bejegening en empathie ‘top of the bill’. Het beste ziekenhuis van de stad, het land, ja zelfs het westelijk halfrond. Gewoon TOPzorg. Met altijd op de loer het moment waarop niet die topkwaliteit wordt geleverd, de patiënt niet serieus wordt genomen en de complicatie toc h optreedt. Wat dat betreft was het me het stafvoor­ zitter-weekje wel. Een bijeenko mst over het onderzoek naar een calamiteit. Een gesprek met nabestaanden vol vragen of de zorg écht van voldoende kwaliteit was gew eest. Een emotioneel bezoek aan een patiënt met een heel ernstige complicatie. En een indringend uur praten met een echtpaar dat zich system atisch niet serieus genomen voelde. Pffff.... wat was ik blij dat ik even achter mijn vertrouwde microscoop zat. Met een microklimaat waarin ik de kans op bovenstaand e gebeurtenissen

verwaarloosbaar klein acht. Ik beoordeel een weefselstukje, me slechts vaag bewust dat een mij onbekende patiënt de schrik van zijn leven gaat krijgen wanneer de dokter hem komt vertellen dat de patholoog die ogenschijnlijk onschuldige moedervlek heeft beoordeeld als kwaadaardig, waardoor zijn toekomst in gruzelementen lijkt te liggen. De telefoon gaat. Het is een boze meneer B. De melanoom die door mij een aantal jaren geleden is gediagnosticeerd als kwaadaardig is bij toeval herbeoordeeld. Goedaardig! Hoe dat nu toch kan? Wat nu? Ik schiet in de ook u vast wel bekende kramp. Dat kan niet waar zijn. Ik heb in 25 jaar al honderden keren een diagnose melanoom gesteld. Wie is meneer B. wel dat hij mijn competentie in twijfel trekt? Maar meneer B. is niet mijn vijand. Hij is boos en mag dat ook zijn. Misschien heb ik toch een fout gemaakt. Hij verwacht van mij dat ik ook in deze situatie TOPZORG lever. En dat ga ik ook zeker proberen. Doet u dat ook wanneer uw meneer B. langskomt? Ton Tiebosch, voorzitter Medische Staf

De dokter in het café Ons Hart- & Vaatcafé is een themabijeenkomst voor hart- en vaatpatiënten en hun naasten. Vanaf februari organiseren we dit in het Martini Paviljoen. Uit de evaluaties blijkt dat deze bijeenkomsten worden gewaardeerd. De bijdrage van de dokter blijkt een belangrijke succesfactor te zijn. Cardioloog Raymond Huijskes: ‘Het is belangrijk te laten zien wat wij als afdeling Cardiologie doen. Zo wordt de afstand kleiner en het begrip voor de gang van zaken groter. Daarom vinden we het Hart- & Vaatcafé een mooi initiatief, ondanks dat we in het begin onze bedenkingen hadden.’ Raymond gaf dit voorjaar in het Café een presentatie over pijn op de borst. ‘Daarbij had ik een patiënt gevraagd om te vertellen over zijn ervaringen. Verder was er de mogelijkheid om vragen te stellen. Daardoor werden moeilijke onderwerpen in gewoon Nederlands bespreekbaar. Duidelijk is dat patiënten naast informatie op websites en in brochures behoefte hebben aan deze persoonlijke aanpak. Daarin voorziet dit initiatief.’

M atr i x 03 - 20 15    15   M a r t in i Z ie k e n h u is

Marjanne Baas

Naast haar werk bij de Klinische NeuroFysiologie (KNF) is Marjanne Baas ‘oefenboef’ bij Justitie. Dit doet ze bij praktijklessen en oefenexamens voor bewakers. Schreeuwen, intimideren, muiten met ‘medegevangenen’, een linie van ME-bewakers doorbreken… Marjanne heeft het de afgelopen acht jaar allemaal gedaan.

‘Als oefenboef speel ik dat ik een gedetineerde ben. We imiteren verschillende situaties om bewakers zo goed mogelijk voor te bereiden op het echte werk. Zoals de begeleiding van een gedetineerde bij een ziekenhuisbezoek of een opstootje in de gevangenis. Ik vind het leuk om een rol te spelen, ook dat fysieke trekt me aan. Toch moest ik ook wel even wennen. Tijdens de eerste oefening was ik zelfs totaal overdonderd. Ik zag de bewakers met z’n twaalven in ME-kleding op ons afkomen en dacht alleen maar: waarom ben ik hieraan begonnen, ik wil hier weg!’

KNF-laborant

Blauwe plekken ‘Nee, je hebt geen opleiding nodig voor dit werk. Je moet je wel goed kunnen inleven in een rol, een beetje kunnen treiteren en verbaal sterk zijn. Het kan er heftig aan toe gaan hoor. Ik kom regelmatig met blauwe plekken op m’n benen en rug thuis. Op het werk hoor ik wel eens na een training: wat loop je moeilijk!’ Het liefst speelt Marjanne een dwarse gedetineerde die niet uit de cel wil komen. ‘Dan heb ik drie of vier man sterk tegenover me staan. Soms zie ik ze denken: oh, die kunnen we wel hebben. Maar dan ga ik flink los om ze uit de tent te lokken. Ik verbaas ze regelmatig. Het is een leuke uitlaatklep, want normaal zou ik nooit iemand te lijf gaan.’ ‘Of er een relatie is met mijn werk? Ik wil patiënten juist op hun gemak stellen. Dat ligt toch dichter bij mijn natuur. Als ik een gedetineerde in het zieken­huis zie, kijk ik trouwens altijd wel even of de bewakers het goed aanpakken. Daarvoor ben ik een echte oefenboef.’

M atr i x 01 -20 15    16   M a r t in i Z ie k e n h u is

Onder de Promotieonderzoek naar zorg bij boezemfibrilleren De agenda van Petra Wijtvliet puilt uit van de afspraken. Want naast haar rol als verpleegkundig specialist Cardiologie en moeder van twee jonge kinderen werkt ze sinds 2011 vol overgave aan haar promotieonderzoek over de zorg op de polikliniek voor boezemfibrilleren.

Ons ziekenhuis opende in 2010 als eerste in Nederland zo’n speciale polikliniek. Binnen één dagdeel worden nieuwe patiënten daar volledig in kaart gebracht. Aan het eind van de dag formuleren de verpleegkundig specialist en de cardio­ loog een behandelplan op maat. Ook krijgen patiënten er voorlichting over hun aandoening en leefstijladvies en wordt een controletraject afgesproken.

Trial Center Maastricht biedt eveneens veel houvast. ‘Dit centrum staat garant voor een juiste verwerking van alle data.’ Cruciale rol De vraag waarop Petra het antwoord hoopt te vinden, is eigenlijk heel simpel: is de zorg op de speciale polikliniek beter of slechter dan in de traditionele setting (dat is bij de cardioloog op het spreekuur)?

Maastricht Deze aanpak is een schot in de roos, concludeerde cardioloog Robert Tieleman na een verkennende pilotstudie. Patiënten die onder controle staan op de speciale polikliniek hebben betere overlevingskansen en worden minder vaak opgenomen. De pilot schreeuwde dan ook om gedegen vervolgonderzoek, oordeelde het UMC Maastricht in 2011. Niet veel later rinkelde de telefoon van Petra Wijtvliet… In het diepe Dat de Limburgse professor juist Petra benaderde om dit onderzoek te coördineren, is geen toeval. ‘Ik heb verplegingswetenschappen gestudeerd en ik was nauw betrokken bij de start van de poli in het Martini.’ Ze had weinig bedenktijd nodig. ‘Ik zoek altijd naar nieuwe uitdagingen en ik vind het leuk voor m’n eigen ontwikkeling.’ Petra moest aanvankelijk wel wennen aan haar nieuwe rol als onderzoeker. ‘Ik werd in het diepe gegooid en kreeg met allerlei onbekende mensen en partijen te maken.’ Gelukkig kan ze voor advies altijd aankloppen bij initiator prof. dr. Harry Crijns. ‘Hij is mijn steunpilaar.’ Het Clinical

Goed nieuws? Eind dit jaar worden de onderzoeksgegevens van de laatste patiënt vastgelegd en kan Petra beginnen met het verwerken van de immense hoeveelheid data. In 2017 hoopt ze haar proefschrift af te ronden. Als daaruit blijkt dat de poli inderdaad meerwaarde heeft, zal dit concept wereldwijd een vervolg krijgen, verwacht ze. ‘Dat zou vooral goed nieuws zijn voor patiënten met boezemfibrilleren. Daar doe ik het voor.’ Ook na haar promotie blijft doctor Wijtvliet nieuwe uitdagingen zoeken. ­‘Misschien wel iets in het onderwijs of als onderzoekscoördinator.’ Eén ding is zeker: de actieve patiëntenzorg blijft ze altijd trouw. ‘Ik ben en blijf verpleegkundig specialist.’

‘Klop gerust bij ons aan’

Voor het onderzoek hebben acht ziekenhuizen een polikliniek voor boezemfibrilleren opgetuigd. In dat proces speelt Petra een cruciale rol. ‘Aan mij de taak om collega’s in den lande te motiveren om mee te werken aan het verzamelen van onderzoeksdata en hen daarvoor in te werken. Betrouwbare onderzoeksdata krijg je immers niet zomaar.’ Petra heeft hier haar handen vol aan. ‘Als een verpleegkundig specialist op een poli in een van de acht ziekenhuizen het stokje overdraagt, moet ik de opvolger opnieuw inwerken. Dat kost tijd waardoor je even minder patiënten kunt includeren voor je onderzoek. Soms is dat best frustrerend.’

M atr i x 01 -20 15    17   M a r t in i Z ie k e n h u is

Op dit moment lopen er drie verpleegkundige promotieonderzoeken in ons ziekenhuis. Op kleinere schaal zijn er meer onderzoeksinitiatieven van verpleegkundigen, weet Joost Keers, hoofd van het Wetenschappelijk Instituut. ‘Denk aan afstudeerstudies en onderzoeksprojecten op afdelingen.’ Het Wetenschappelijk Instituut biedt advies en ondersteuning bij het formuleren van de juiste onderzoeksvraag en -opzet. Verder kun je er terecht voor bijvoorbeeld statistische hulp en feedback op je concept-publicatie. Wie patiëntgegevens gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek móet dat melden bij het Wetenschappelijk Instituut, anderen mógen aankloppen voor advies. ‘Hoe eerder je dat doet, hoe kleiner de kans dat je vastloopt’, stelt Joost. ‘Op het gebied van onderzoek beschikt we over veel expertise, maak daar gebruik van.’

Puzzel

Ken jij de grondleggers van de geneeskunst?

Deze puzzel is gemaakt door verpleegkundige Suzan Haak (4C). Als je de 25 namen correct invult, ontdek je haar wijze raad in de groene kolom.

1



2 3 4 5 6 7 8 9 10 11



12 13 14 D E 15



16 17 18



19 20 21 22 23 24 25

!

1. Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport 2. Uitvinder van de microscoop 3. Ontdekker van x-straling 4. Uitvinder van de penicilline 5. Ontwikkelaar van het pokkenvaccin 6. Ontdekker van de bloedsomloop 7. Werkte de sappentheorie van Hippocrates uit 8. Uitvinder van insuline 9. Vader van de Westerse geneeskunst 10. Promoveerde op bouw en functie van bloedvaten; nog steeds bekend in Martini. 11. Ontdekker van de tuberculose-bacterie 12. Uitvinder van de kunstnier 13. De elf gezondheidspatronen van…. 14. Uitvinder van de etherverdoving 15. Gegrepen door hartritmestoornissen; nog steeds verbonden aan UMCG 16. Meest invloedrijke psychiater van de 20e eeuw 17. 12 mei is de geboortedag van deze grondlegger van de moderne verpleegkunde 18. Promoveerde op paralysis alcoholica 19. Doet zijn naam eer aan: kortstondig verhitten en dan afkoelen 20. Uitvinder van de bloeddrukmeter en nog steeds RR 21. Schreef het eerste boek over de menselijke anatomie 22. Ontdekte de oorzaak van kraamvrouwenkoorts 23. Eerste vrouwelijke Nederlandse arts 24. Uitvinder van de snaargalvanometer als voorloper van het ECG 25. Uitvinders van de pulmonaliscatheter

Snel thuis in ons huis Nieuwe oproepverpleegkundigen gaan twee dagen op ‘bootcamp’ voor ze aan de start verschijnen op een afdeling. Daarbij aangemoedigd door Martini-collega’s, die een onderdeel van het inwerkprogramma voor hun rekening nemen. Een projectgroep met een afvaardiging uit de zorg ontwikkelde dit inwerktraject met en voor Bureau Tijdelijk Personeel. Projectleider en coördinator Personeelsservices Dorry Frankruijter (op de foto rechts): ‘Tijdens de bootcamp ontvangen de verpleegkundigen onder meer een Martini-account en personeelspas, maken ze kennis met veelgebruikte systemen, krijgen ze

instructies van apparatuur en leren ze hun weg in het ziekenhuis vinden. Zo kunnen ze op hun eerste echte werkdag direct aan de slag. Woensdag 4 november start de eerste bootcampgroep. Voor volgend jaar staan er al zes gepland.’ Collega-coördinator Personeelsservices Linda Hekman (op de foto links): ‘Voor afdelingen betekent deze nieuwe werkwijze dat er minder tijd nodig is voor het inwerken. ­Daarnaast ­hopen we met ons enthousiasme binding en trots te creëren bij de nieuwe collega’s, zodat ze zich snel thuis voelen in ons huis.’

M atr i x 03 -20 15    18   M a r t in i Z ie k e n h u is

Mijn Tent is Top: Jong Martini op de OK Juist nu er veel verandert, is het belangrijk dat je STERK IN JE WERK staat. Voor alle leeftijden zijn er activiteiten. Daarnaast is de Netwerkgroep Jong Martini (tot 35 jaar) actief en start voor Martini Goud (ouder dan 55 jaar) in januari een Verdiepingsgroep, met zes bijeenkomsten over in je kracht (blijven) staan.

Het is laat in de middag als in de holding voor de OK geen patiënten maar leden van Jong Martini staan. Een gevarieerde groep uit alle hoeken van het ziekenhuis. Lachend worstelen ze zich in hun blauwe wergwerppak. Haren onder een roze muts. Klaar voor een rondleiding door de operatiekamers. Anesthesie-assistent Inge en operatie­ assistenten Miranda en Lynn verdelen de groep over twee OK’s. Inge neemt OK 16 voor haar rekening. Op veilige afstand, met de rug tegen de pastelgroene muur, kijkt de groep naar de operatietafel met felle lampen erboven. Inge kijkt rond. ‘Als je je niet goed voelt, zet ik je op een kruk.’ Waarna ze een lange, vlijmscherpe naald laat zien waarmee patiënten een ruggenprik krijgen. Terwijl infuusnaalden en intubatie­slangen rondgaan, vertelt ze hoe een operatie verloopt en wat haar taken zijn. En dat de muziek aangaat als de patiënt in slaap is. ‘Meestal hebben we Sky Radio op de achtergrond.’

Schipholborden Miranda en Lynn lopen de lange gang

door - langs de karretjes met operatiesets, een bed met een patiënt op weg naar de uitslaapkamer en een rek loodschorten naar de Schipholborden. Daarop is te zien wat er wanneer in iedere OK gebeurt. Soms staat een team acht of negen uur achterelkaar aan een operatietafel, vertelt Miranda. ‘Pas als de operatie klaar is, merk je dat je honger hebt.’ Lynn: ‘Een 24-uursdienst kan zelfs betekenen dat je zestien uur achterelkaar in touw bent.’

Lange lepel Gebogen over een operatieset met scharen, messen, spreiders en pincetten, komen de sterke verhalen los. Over de stress als een operatie niet goed verloopt en de chirurg uit zijn slof schiet. Over collega’s die flauw vallen tijdens een operatie.

M atr i x 03 - 20 15    19   M a r t in i Z ie k e n h u is

Altijd aangeven dat je je niet goed voelt, is het advies. ‘Het is soms wel afzien,’ aldus Lynn. ‘Je moet vaak veel kracht zetten, vooral als je een grote wond moet openhouden.’ Ze laat een soort lange lepel zien. ‘Je zou het niet zeggen, maar een lichaam is best diep.’ De groep slikt. Bij de borrel in de koffiekamer wordt nagepraat. De organisatoren Jenny de Vries, Wieke van der Goot en Narda Beekman zijn beduusd van het enthousiasme. Duidelijk is dat de jonge collega’s graag vaker zien wat er achter al die gesloten deuren gebeurt. Waar zijn ze welkom?

Wil jij je afdeling aanmelden voor Mijn Tent is Top, neem dan contact op met P&O-adviseur Jenny de Vries.

25 jaar

Martini Ziekenhuis 2016 is ons jubileumjaar; een jaar vol verhalen...

In 2016 is het 25 jaar geleden dat het Rooms Katholiek Ziekenhuis en het Diaconessenhuis samen verder zijn gegaan als Martini Ziekenhuis. In deze kwart eeuw hebben we als ziekenhuis veel bereikt, mede dankzij de inzet en bijdrage van alle medisch specialisten, medewerkers en vrijwilligers. We kijken met trots en dankbaarheid terug. En vol verwachting vooruit. Daarom gaan we het jubileum vieren met diverse activiteiten: • Feestelijke aftrap van het Jubileum tijdens de Nieuwjaarsbijeenkomst, maandag 4 januari in het Martini Paviljoen. • Open Dag voor iedereen die het Martini Ziekenhuis een warm hart toedraagt en graag eens achter de schermen wil kijken, zaterdag 19 maart. Mét live OK! • Personeelsfeest voor alle medewerkers, specialisten en vrijwilligers (en hun partners) in Martini Plaza, datum volgt. • Symposium voor verwijzers en andere relaties van het Martini Ziekenhuis, vrijdag 1 juli. • Martini Kerstmarkt als afsluiting van het Jubileumjaar.

Bijzondere verhalen…

Verwennen!

Het Martini Ziekenhuis kent een ontelbare hoeveelheid verhalen. Over wat mensen in ons ziekenhuis hebben meegemaakt en beleefd. Deze verhaallijnen zijn de rode draad in het jubileumjaar en krijgen vanaf 4 januari 2016 op verschillende manieren vorm. Heb jij een bijzonder verhaal dat te maken heeft met 25 jaar Martini Ziekenhuis, dan horen we het graag (via [email protected]).

Patiënten en bezoekers gaan zeker iets merken van het jubileumjaar. Met allerlei verwenactiviteiten laten we hen meegenieten van ons 25-jarig bestaan.

Volg het Martini Ziekenhuis

via social media