INSIDE. Jong Oranjes ongelijke strijd

2e jaargang nummer 18 September 2008 Honk– en softbalblad van de KNBSB

INSIDE

d e t i s i Rev

Jong Oranjes ongelijke strijd

Jong Oranje neemt na de gewonnen wedstrijd tegen Italië afscheid van de Nederlandse supporters op de tribune. Centraal met de pet in de hand staat beste slagman Erik van Dorp, naast hem coach Peter van Dalen en op de voorgrond coach Ken Brauckmiller. (Foto: John van Dorp)

door Loet van Schellebeek De zuurpruimen zijn aan slag, nu de prestaties van het Nederlands team in Beijing te wensen overlaten en Jong Oranje op het recente WK in Canada als negende ook al niet de doelstelling haalde (een plaats bij de beste acht) die vooraf als reëel was ingeschat. Als geboren Amerikaan kan Bill Froberg er maar niet met zijn verstand bij waarom Nederlanders altijd alles van de negatieve kant bekijken. ‘Je kunt ook zeggen: op de Olympische Spelen zijn de acht sterkste landen van de wereld en daar behoren wij toch maar mooi bij. Laten we blij zijn dat we dit niveau kunnen handhaven. Je moet een kéér tevreden zijn met wat je hebt.’ Terug uit Edmonton, Canada, kreeg Froberg (50), manager van het AAA-team, meer dan eens de vraag voorgelegd waarom het ons maar niet wil lukken het gat met de wereldtop te dichten. Wijzen op het enorme reservoir waaruit landen als Japan, Zuid-Korea en de Verenigde Staten kunnen putten, was vaak al voldoende de vraagsteller te overtuigen van het onmogelijke van die opdracht. Hij kon er een sprekend voorbeeld uit de praktijk van dit WK aan toevoegen. ‘Twee jaar terug wonnen we van Australië. Als dat ons dit jaar weer zou lukken, zat een plaats bij de beste acht erin. Maar

Australië kwam naar Edmonton met een ploeg van achttien jongens die stuk voor stuk ergens getekend hebben. En dan nóg hadden ze veertien minor leaguers thuis moeten laten…’ Vervolg op pagina 2.

Frobergs laatste WK Voor manager Bill Froberg was het WK in Edmonton zijn derde, na die van 2000 en 2002. Het was ook zijn laatste. Brian Farley volgt hem op. Froberg: ‘Brian wordt coördinator talentontwikkeling en daar valt Jong Oranje ook onder. Hij wil na de Olympische Spelen met me praten. Ik weet niet wat de plannen zijn, ik hoor het wel.’

In dit nummer: Honkballers Jong Oranje negende van de wereld Vierde plaats bij EK teleurstelling voor softballers Gastrol voor Norman Ames op het EK Softbalsters Jong Oranje miraculeus Europees kampioen

‘Het niveau van de pitchers was zó hoog, hoger dan in de hoofdklasse’ Vervolg van voorpagina Jong Oranje verloor met 14-2 van de Aussies nadat het na de al in de eerste inning opgelopen 5-0 achterstand nog wel dapper had teruggeknokt tot 5-2. Maar in de daaropvolgende slagbeurt voegden de geelgroenen van down under zeven punten aan hun totaal toe en was de wedstrijd gespeeld. Eerder al was het tegen de Verenigde Staten (20-5) en Zuid Korea (123) op een vergelijkbare manier fout gegaan, met dit verschil dat de Amerikanen pas in hun derde slagbeurt vat kregen op de worpen van Swen Huijer.

manager Froberg als aangewezen slagman Erik van Dorp spreekt van ‘een ongelukkige wedstrijd’. Froberg heeft dan vooral de vier veldfouten die dure punten kostten op zijn netvlies staan, Van Dorp baalt ook drie weken na dato nog dat er zo vaak op de poppetjes werd geslagen. ‘Bij hun zat alles mee, bij ons alles tegen.’ Het was ook de enige wedstrijd op het WK waarin de eerste honkman van Tridents geen enkele honkslag liet noteren. De Capellenaar was hot in Edmonton. ‘Er

uur, maar de relievers haalden 93, 94 mijl alsof het geen moeite kostte. Maar die Koreaan, tja, daar was niks tegen te beginnen.’

Behalve dan voor hem. Tegen Team USA sloeg de 18-jarige student commerciële economie aan de Hogeschool Rotterdam twee uit drie, tegen Korea (zonder Sung weliswaar, maar toch) twee uit vier. Zijn laatste toernooi in Jong Oranje (volgend seizoen is hij te oud) was veruit zijn beste. ‘Voor mij persoonlijk was het wel geslaagd, ja’, beaamt hij. ‘Voor het team trouwens ook. Het niveau was écht heel hoog en als je dan nagaat dat wij er precies drie jongens van achttien bij Met de pitcher van Hoofddorp hadden en de rest allemaal Pioniers is een van de drie jonger, zelfs een paar van aankomende professionals in zestien, dan zit het wel goed met de selectie van Froberg de toekomst van het Nederlandse genoemd. Huijer, pas achthonkbal.’ Froberg: ‘Dat is de tien geworden, gooit sinds positieve kant. Over twee jaar een paar maanden in de Gulf hebben deze jongens weer meer Coast League voor het ervaring en dus ook meer kans. rookieteam van de Boston Onze tegenstanders waren, op Red Sox. Ook Jeroen de een enkele uitzondering na, Haas, een jaar jonger nog en allemaal achttien jaar. En dat afkomstig van The Herons uit scheelt hoor, of je zestien of Heerhugowaard, is werper. achttien bent.’ De Seattle Mariners hebben Van Dorp: ‘Die gasten oogden hem in zijn debuutseizoen Erik van Dorp was ‘hot’ op het WK in Canada. Graag had hij zijn laatste optrestuk voor stuk veel groter en naar Arizon gestuurd. den in Jong Oranje met een hogere dan de negende plaats afgesloten. Links sterker. Qua talent is het verschil Rotterdammer Jan Baldee ten coach Eddie Dix. (Foto: John van Dorp) niet eens zo groot. Maar kijk naar slotte speelt met zijn achttien de kadetten (vorige maand tot Europees jaar bij het filiaal van de Houston Astros in waren mensen die zeiden: Wat moet je met kampioen gekroond, red.), daar zitten ook Venezuela en heeft daar nogal wat die Van Dorp?’ verklapt Froberg. ‘Maar Erik weer van die kleintjes bij.’ problemen met slaan. Dat was in Edmonton is op meerdere plaatsen inzetbaar en een niet anders. Uit twintig beurten vergaarde goeie toernooispeler. Hij heeft het in Canada Graag had de Drietander afscheid genomen de bij Sparta/Feyenoord en Unicorns goed gedaan.’ Dat mag je bijna een van Jong Oranje met een hogere klassering gevormde kortestop welgeteld twee hits. understatement noemen, want de utility van dan de negende. ‘Daarvoor hadden we óf Bill Froberg laat blijken dat hij wel iets meer Jong Oranje sloeg op dit niet kinderachtige van Australië óf van Mexico moeten winnen. had verwacht van de Amerikanen. ‘Maar er niveau twaalf uit 24, oftewel 0.500. Hij liep Dat we van Amerika en Korea zouden zijn ook jongens die het heel goed hebben bovendien zeven punten binnen en hielp vier verliezen, was ingecalculeerd. Tegen gedaan.’ Hij noemt Robin van Eis, werper ploeggenoten over de thuisplaat. Zelf stond Australië heeft winst er niet echt ingezeten, van landskampioen Kinheim die dit seizoen hij er ook wel een beetje van te kijken wat hij al bleven we knokken na die grote al regelmatig in de hoofdklasse gooide. ‘Die tussen 25 juli en 3 augustus allemaal kon. achterstand. Mexico was jammer. Maar we ervaring, dat merk je meteen. Maar buiten ‘Het niveau van de pitchers was zó hoog, hebben in ieder geval laten zien dat we best Robin was Tjerk Hogervorst de enige die niet normaal meer! Hoger dan in de goed kunnen honkballen.’ wel eens in de hoofdklasse (bij Pioniers, hoofdklasse, denk ik.’ red.) heeft gespeeld.’ Bij voorgaande geleEn hebben er al scouts contact opgenomen? genheden was dat wel anders, herinnert de Hij roemt de Koreaan Yung Hoon Sung die Per slot van rekening was hij de tweede bondscoach zich. ‘Op het WK in 2000 in de met 7-0 gewonnen finale tegen beste slagman van het WK (statisticus Jan waren er wel vier, vijf hoofdklassers bij.’ Uit Amerika negen innings lang fier overeind van der Sande van Neptunus beweert zelfs zijn hoofd somt hij op: ‘Roel Koolen, Mark bleef tegen een aanval die de voorafgaande de beste, maar daarover zo meteen) en van Duursma, René Cremer, Denny Beljaards.’ zeven tegenstanders op dit WK (inclusief een lengte en een bouwjaar dat profEn hoeveelste werden jullie toen? Lachend: Nederland dus) met een totaalscore van 66organisaties aanspreekt. Van Dorp lacht. ‘Ik ‘Ook negende, net als nu. Verloren we van 10 en een teamslaggemiddelde van 0.348 heb niemand gesproken. Maar op dit China in de wedstrijd waar het om ging.’ had gedeklasseerd. Het is bijna niet voor te moment gaat mijn studie toch vóór. Hoe Op het vorige WK, twee jaar geleden op stellen, maar diezelfde Sung had drie dagen groot is de kans dat je een mooie carrière Cuba, eindigde Nederland als achtste, na eerder ook al de hele wedstrijd op de heuvel maakt in het honkbal, niet zo groot toch?’ drie overwinningen in de groepsfase: op gestaan in de narrow escape tegen Taiwan Dus hem zien we volgend jaar weer gewoon Australië, Zuid-Afrika en Panama. Het duel (5-4). Froberg: ‘Wij hadden zeven werpers terug bij de Tridents of misschien zelfs wel met Mexico om een plaats bij de laatste vier meegenomen, de Koreanen drie. Maar alle bij Neptunus? verliep destijds hoogst onbevredigend. Bij andere spelers konden ook een aardig ‘Nou….’ Hij kijkt bedenkelijk. ‘Ik vermoed een 5-3 achterstand in de zevende inning balletje gooien.’ Erik van Dorp heeft vooral dat dit mijn laatste jaar bij de Tridents is. En maakte regen een einde aan de illusies van de Amerikaanse werpers hoog staan. ‘Die wat Neptunus betreft, ik heb vóór het coach Eric de Bruin en zijn spelers. Ook overpowerden ons gewoon. De starter viel seizoen al te horen gekregen dat ze me niet ditmaal was het duel met Mexico cruciaal. nog wel mee, die gooide tegen de 90 mijl per goed genoeg vinden voor het eerste. Ook De score (8-3) oogt ruim, maar zowel

daarom ben ik blij dat ik zo’n goed WK heb gedraaid. Dat brengt clubs wellicht op een idee. En ik heb Neptunus laten zien dat ik op dit niveau meekan en kennelijk meer in mijn mars heb dan zij denken.’ Hoe het ook zij, Jan van der Sande (van Neptunus) is er in elk geval van overtuigd dat Erik van Dorp en niet de Canadees Brett Lawrie tot beste slagman van het toernooi had moeten worden uitgeroepen. ‘Die Lawrie had weliswaar twee hits meer dan Erik, maar ook elf slagbeurten meer. Qua gemiddelde scheelt dat nogal wat.’ Maar ook in Canada is het hemd kennelijk nader dan de rok. En Lawrie is een held in eigen land. Achttien jaar pas, formidabel slagman, kei van een catcher. Gedraft in de eerste ronde als zestiende pick door de Milwaukee Brewers en meteen na het WK junioren meegereisd met het Canadese A-team vol Major Leagueervaring (1566 wedstrijden!) naar de Olympische Spelen in China. Daar sloeg hij tegen Nederland een van de vier punten binnen. In een interview met een lokale krant zei Lawrie (wiens zus Danielle met de Canadese softbalploeg in China is) dat ‘playing different sports helped me become a better athlete. I was always active.’

Hé, dat is toevallig. Zei Bill Froberg ook niet iets dergelijks? Dat klopt. Op de vraag of de Baseball Academies, waarvan er nu al vijf in Nederland zijn, kunnen helpen het gat met de wereldtop in elk geval niet groter te laten worden, zei de behalve bij Jong Oranje ook bij EBS/UVV actieve coach zonder aarzelen: ‘Zeker. Het is goed dat ze er zijn, een hele goeie zaak. Ik heb er alleen één opmerking bij. Is het wel goed, vraag ik me af, dat jongens zich zo vroeg al op één sport concentreren? Mijn zoon Jimmy is zestien en honkbalt natuurlijk, bij UVV. Maar daarnaast doet hij ook aan basketbal. In Amerika is het heel normaal dat je meerdere sporten beoefent, heb ik vroeger zelf ook gedaan. Je wordt dan vanzelf atletischer. Bij Jong Oranje doen we natuurlijk conditietests en dan schrik je soms wel. Die gasten zijn vaak zo eenzijdig ontwikkeld. Daarom zeg ik: goed dat ze er zijn, die honkbalscholen, maar ga ook eens iets anders doen. Voetballen bijvoorbeeld. Ik was coach van Nicols toen Robert Eenhoorn daar als achttienjarige jongen kwam spelen. Robert voetbalde ook. Doet hij nóg. En zeg maar eens dat het hem géén goed heeft gedaan.’

Het team Pitchers: Robin van Eis (Kinheim), Jeroen de Haas (Seattle Mariners), Niels Harteveld (Rotterdam Unicorns), Swen Huijer (Boston Red Sox), Remi Flanegin (Caribe), Jim Ploeger (Almere '90), Scott Ronnenbergh (Amsterdam Pirates). Catchers: Erik van Dorp (ook eerste honk, Rotterdam Unicorns), Bjorn Hato (Kinheim), Aschwin Rokx (ook outfield, Rotterdam Unicorns). Infield: Nick Urbanus (Amsterdam Pirates), Jan Baldee (Houston Astros), Mitchel Koot (Amsterdam Pirates), Arjan Elshof (HCAW), Kevin Weijgertse (Hoofddorp Pioniers). Outfield: Roeland Henrique (Amsterdam Pirates), Norbert Jongerius (EBS/UVV), Tjerk Hogervorst (Hoofddorp Pioniers). Staf: Bill Froberg (manager), Peter van Dalen, Ken Brauckmiller, Eddie Dix (coaches), Kees van der Wal (fysiotherapeut), Piet Bouts (teammanager).

De resultaten Voorronde: Nederland-Rusland 14-2, Nederland-Verenigde Staten 5-20, Nederland-Zuid-Korea 3-12, Nederland-Australië 2-14, Nederland-Mexico 3-8. Plaatsingswedstrijden: Nederland-Tsjechië 8-2, Nederland-Italië 8-4. Finale: Zuid-Korea-Verenigde Staten 7-0; om brons: Cuba-Australië 6-2.

Nederland AAA zoals het deelnam aan het WK in Edmonton. Op Telus Field poseren voor fotograaf John van Dorp op de achterste rij vanaf links: fysiotherapeut Kees van der Wal, Bjorn Hato, Ashwin Rokx, Scott Ronnenbergh, Niels Harteveld, Remi Flanegin, Nick Urbanus en teammanager Piet Bouts. Middelste rij: Jan Baldee, Erik van Dorp, Tjerk Hogervorst, Jeroen de Haas, Swen Huijer, Kevin Weijgertse, Jim Ploeger en Robin van Eis. Voorste rij:Arjan Elshof, Roelie Henrique, infield coach Eddie Dix, hitting coach Peter van Dalen, field manager Bill Froberg, pitching coach Ken Brauckmiller, Norbert Jongerius, Mitchel Koot en batboy Camille. (Foto: John van Dorp)

Eindstand: 1. Zuid-Korea (7-1), 2. Verenigde Staten (7-1), 3. Cuba (6-2), 4. Australië (4-4), 5. Taiwan (5-3), 6. Canada (5-3), 7. Mexico (3-5), 8. Puerto Rico (3-5), 9. Nederland (3-4), 10. Italië (2-5), 11. Tsjechië (1-6), 12. Rusland (0-7).

Baseball Canada moet zich schamen, en de IBAF ook Dankzij de KNBSB-site en een behulpzame ouder (Charles Urbanus) is het thuisfront uiteindelijk toch nog redelijk geïnformeerd over de verrichtingen van Jong Oranje op het WK voor AAA-teams in het Canadese Edmonton. Wie het toernooi via de website van de organisatie wilde volgen, kwam bedrogen uit. Er deugde werkelijk niets van de informatie die Baseball Canada verstrekte. Zo was geen Nederlandse naam goed geschreven en was de slagvolgorde alfabetisch weergegeven…. op voornamen!

Eerstgenoemde pitcher was lang niet altijd de starter, wel als hij toevallig Abe heette, van voren of van achteren. De eerste pitcher kreeg wel altijd de save, de tweede de winst en…. Forget it, ook dat ging alfabetisch, net als de line up van de scheidsrechters. Zo kon het bijvoorbeeld gebeuren dat de plaatscheidsrechter op het eerste honk was geposteerd. Geen wonder dat de pitchers in Edmonton volgens de website van de organisatie geen enkele keer drie slag gooiden, dat konden de umpires natuurlijk nooit zien vanuit hun positie…

Denise Thomas van Baseball Canada reageerde op een pissig mailtje vanuit Nederland met enkel de verwijzing ‘Please visit www.ibaf.tv for a better review of the games’. Maar ook daar was het huilen met de pet op. Harry Wedemeijer, ook internationaal een autoriteit op het gebied van honkbalstatistieken, ergerde zich groen en geel aan het geklungel en schreef Jake Fehling, Director Media & Public Relations van USA Baseball een venijnig briefje. Zijn conclusie: ‘Met een website en statistieken zoals deze krijg je honkbal niet terug op de Spelen.’

'De tijd lijkt me rijp voor een plan voor het tijdvak 2009-2013'

Softbalmannenbondscoach Peter Schüler meent dat het bondsbestuur nu aan zet is door Chris Mast en Roger Huys (*) Gemeten aan de resultaten, moet de missie van mannensoftbalbondscoach Peter Schüler als mislukt worden beschouwd. Schüler, in functie sinds 2007, kan bogen op een derde plaats bij het Europees kampioenschap vorig jaar in Antwerpen en een vierde plaats dit jaar in Kopenhagen. De Nederlands herensoftbalploeg is in Europa de slechtste van de besten. Schrale troost is dat er nog een groot verschil bestaat met de beste van de slechtsten. Geen progressie, tenminste stilstand en misschien nog wel achteruitgang op sportief vlak, dat moet de balans zijn van Schülers regeerperiode.

pitchers.' Baanen moest in de vierde inning bij een 3-1 achterstand plaats maken voor de 23-jarige debutant Jeroen Mulder. Schüler: 'Even was er hoop op een beter resultaat, toen we in de zesde inning met 5-3 de leiding namen'. Echter, de Engelsen kwamen in de gelijkmakende slagbeurt langszij en voorbij: 5-7. Bench clearing brawl In de Nederlandse visie bezondigde de Britse topwerper Rich Haldane - bezig aan zijn vijfde EK - zich aan illegal pitches. Schüler: 'Helaas hadden de heren in het blauw daar geen kaas van gegeten en hadden ze niet het lef die af te roepen.' Nederland had vijf hits, de Engelsen twee keer zo veel. Aan het eind van de wedstrijd was er nog een heuse bench clearing brawl, nadat Angelo Hooi twee keer achter elkaar op zijn hoofd werd geraakt door de Engelse pitcher. Schüler: 'Geen waarschu-

Schüler was eind 2006 in de bres gesprongen voor het herensoftbal, nadat het bondsbestuur had besloten de bondsraad voor te stellen 'te stoppen met topsport herensoftbal en het Nederlands team op te heffen’. Schüler kreeg een mandaat voor drie jaar met een aantal doelstellingen. Belangrijk was de opbouw van een team, bestaande uit een mix van ervaren en enkele nieuwe spelers voor de noodzakelijk geachte verjonging. Een andere was een vaste begeleidingsstaf. En een andere belangrijke doel- Nederlands heren softbal team: vierde op het EK. (foto: Fastpitch Photography) stelling was 'het zichtbaar zijn van de wing, geen verwijdering, helemaal niets. terugkeer naar de Europese top' (**). Dan is het ook niet zo vreemd dat de rest van de ploeg zijn teamgenoot komt Schüler bevestigt ‘de teleurstelling', maar beschermen. Niet goed te praten overigens. benadrukt dat die 'alleen het resultaat Ook tegen provocerend gedrag en scheidsbetreft en niet het team'. Daar meent hij dat rechterlijke dwalingen moeten we ons leren 'winst' is geboekt. Zodoende heeft hij wapenen.' 'gemengde gevoelens' omdat 'het resultaat natuurlijk wel slecht is voor het Nederlandse De herkansing tegen Groot-Brittannië, de herensoftbal'. nummer drie van de voorronde (Nederland was nummer vier), leverde een nog groter Nederland verloor in de Deense hoofdstad krachtsverschil op. Arjan Baanen, die de alle vier de wedstrijden van de toplanden eerste Engelse slagman via vier wijd een Tsjechië (7-0), dat de titel prolongeerde, vrije loop naar het eerste honk had Denemarken (4-2), de verliezende finalist geschonken, moest al in de eerste inning en twee keer van Groot-Brittannië, dat vorig plaatsmaken na een solohomerun, waarjaar nog ontbrak: 7-5 in de voorronde, 6-0 in door de achterstand direct 3-0 was. De Brit de eindronde. Richard Haldane gooide dertien keer drie slag. Openingsslagman Dave Hazel incasAchter het inzetten van werper Arjan seerde er daarvan drie. Schertsend wordt Baanen in de eerste wedstrijd tegen Grootdat wel eens een sombrero genoemd. Brittannië school een filosofie. Schüler: Etienne Meijer, Tim Verbrugge en Anthony 'Vanwege het feit dat de meerderheid van Beaumont kregen ieder tweemaal drie slag. de Engelse spelers uit competities komen Na Baanen, kwamen voor Nederland ook waar men het niet zo heeft op drop Martis, Mulder en Blonk nog op de plaat.

Walk-overs waren in de voorronde de wedstrijden tegen Israël (8-1), België (130), Slowakije (16-1) en Kroatië (14-1). Tegen titelverdediger Tsjechië en gastland Denemarken werden daarentegen duidelijke nederlagen geïncasseerd. Tsjechië startte met Jaroslav Muller op de plaat, die tot een shut-out (7-0) kwam. De regerend Europees kampioen kwam al in de eerste inning door een homerun met één man aan boord op een 2-0 voorsprong. Voor Nederland gooide Arjan Baanen bijna de gehele wedstrijd. Ed Hoet mocht met een homerun het zevende en laatste punt incasseren. Tumultueus was de ontmoeting met Denemarken. Mede in de visie van Schüler door de aanstelling van de Slowaakse rookie-scheidsrechter Martin Moravcik achter de plaat. Schüler: 'Een wedstrijd waar ik nog lang aan zal terugdenken. De aanstelling van die scheidsrechter in deze wedstrijd was een blunder van de eerste orde. Men had totaal geen besef van de voorgeschiedenis van de wedstrijden tussen beide landen en kennelijk ook geen gevoel voor het belang van deze wedstrijd, die ging om rechtstreekse plaatsing.' Nederland begon vlijmscherp. Schüler: 'We mochten in ieder geval niet méér dan drie punten tegen krijgen.' Jeroen Mulder, in zijn eerste start, begon zeer voortvarend. Nog voortvarender was de Nederlandse aanval die werper Jesper Panduro als snel van de plaat wist te verdrijven. Met Dave Hazel en Joost Droog op de honken sloeg Kenny Dame beide mannen binnen en bezorgde daarmee Nederland meteen een 2-0 voorsprong. Die werd tot de vierde inning gekoesterd. Schüler: 'Doordat wij verzuimden door te drukken, bleven de Denen hun kansen ruiken.' ‘Dobbelen met de zone’ In de gelijkmakende vierde slagbeurt gebeurde er echter van alles. Mulder kreeg het moeilijk met z’n controle en werd vervangen door Wesley Blonk. Schüler: 'De zeer onervaren en nerveuze plaatscheidsrechter begon te dobbelen met zijn zone. Bij de stand van 2-2 volgde er duidelijk een foutslag langs het derde honk. De scheidsrechter op het derde honk gaf de foutslag

ook aan. Maar tot ieders verbazing besloot de plaatscheidsrechter dat de bal in was. Hierdoor liepen twee Deense punten fluitend binnen, terwijl de bal naar het outfieldhek rolde.' Achtervanger Kenny Dame bedankte prompt voor de eer nog langer mee te doen, bang als hij was zijn emoties ten opzichte van de scheidsrechter niet te kunnen intomen. De frustratie sloop het Nederlands team binnen. Schüler: 'De twee extra punten betekenden immers dat we geen kans meer hadden op de finale.' De Denen, toch al geen vrienden van de Nederlanders, bleven knap provoceren en na een aangooi op het eerste honk waarbij de bal werd losgelaten, sloegen de stoppen door met als gevolg een massale vechtpartij. Schüler: 'De relletjes op het veld waren verklaarbaar, maar het kan natuurlijk niet.' Na lang beraad besloten de scheidsrechters van beide teams een speler en de assistentcoach van de Denen uit het veld te sturen. Van Nederland moest eerste honkman Rody Stam eraan geloven. Hij werd voor de eerstvolgende wedstrijd geschorst. Dat was voor Oranje de meest belangrijke wedstrijd van het toernooi: de halve finale tegen Engeland, waarin de derde plaats en daarmee kwalificatie voor het wereldkampioenschap volgend jaar in Canada op het spel stond. De Denen kwamen er – tot onbegrip van het Nederlandse kamp – coulanter van af. Na afloop van het toernooi overheerste een gevoel van grote teleurstelling. In de Nederlandse visie is er hard gewerkt door spelers en staf en is er veel vrije tijd, geld en energie in het team gestoken. Schüler: 'Gedurende de afgelopen maanden is het ook steeds meer een team geworden. Daar ben ik trots op.' Vriend en vijand, buitenstaanders en toeschouwers hebben aangegeven dat er een eenheid staat, waar plezier en spelvreugde van afstraalt. Sportief was het wat minder in Kopenhagen, maar de teamspirit is er zeker. Vandaar dat de bondscoach gemengde gevoelens heeft: 'Natuurlijk zijn hier en daar verkeerde beslissingen genomen. Het is heel goed mogelijk dat we niet met de beste zeventien spelers naar Kopenhagen zijn vertrokken. Er is echter door de staf gekozen voor een team. Veel meer dan vorig jaar in België hebben de spelers beseft dat voor deze kans moest worden gevochten. Ook nu zullen de beste stuurlui wel aan wal staan, maar ik ben ervan overtuigd dat uit deze groep het optimale resultaat is gehaald.' Randvoorwaarden Is de tijd te kort geweest voor het revitaliseren van het herensoftbalteam? Schüler: 'Zeker is dat niet aan alle randvoorwaarden is voldaan om succesvol te zijn. Dat is geen excuus voor de tegenvallende resultaten, maar het één sluit het ander niet uit.' Met die randvoorwaarden doelt Schüler onder meer op het budget, dat beschikbaar was voor dit seizoen. Dat bedroeg € 49.000. Deel van de voorwaarden waaronder Schüler zijn werk deed, was het beschikbaar stellen van 'beperkte middelen' (**). Het bestuur van de KNBSB had op de laatste bondsraad de grootste moeite dat bedrag door de vergadering te loodsen. HCAW diende op die vergadering een amendement

Het Nederlands team Werpers: Arjan Baanen, Wesley Blonk en Humphrey Martes (allen DVH), Ed Hoet (Storks), Jeroen Mulder (Centrals). Catchers: Anthony Beaumont (EHS), Kenny Dame (Storks) en Enrique Javier (Centrals). Infield: Joost Droog en Tim Verbrugge (beiden Storks), Aldric Dunlop (Kokolishi), Angelo Hooi (Centrals), Rody Stam (EHS). Outfield: Dave Hazel en Etienne Meijer (beiden EHS), Steven Ketting (Storks) en Enio Kwas (DVH). Staf: Peter Schüler (manager), Sjoerd Boers, Marlon Frolijk, Willem van Oostvoorn (coaches). Uitslagen voorronde: Nederland–Israël 8-1; Groot-Brittannië–Nederland 7-5; Nederland–België 13-0; Nederland–Slowakije 16-1; Tsjechië–Nederland 7-0; Denemarken–Nederland 4-2; Nederland–Kroatië 14-1. Nederland eindigt in de round robin als vierde en speelt om de derde/vierde plaats in de eindrangschikking tegen Groot-Brittannië: 6-0 voor Groot-Brittannië. Eindstand 1. Tsjechië, 2. Denemarken, 3. Groot-Brittannië, 4. Nederland, 5. België, 6. Kroatië, 7. Israël, 8. Slowakije.

in om alle subsidies aan de top van het herensoftbal per direct te stoppen. Als dat amendement in stemming was gebracht, had het lot van de softballers – zelf zoals gebruikelijk ter vergadering schraal vertegenwoordigd – wel eens kunnen zijn bezegeld. Bondsvoorzitter Ruud van Zetten voorkwam stemming met de toezegging dat het tekort van € 60.000 vanwege de olympische voorbereiding van de softbalsters in zijn totaliteit uit de algemene middelen zou worden gefinan-cierd. En niet – zoals het plan was – via een eenmalige heffing bovenop de contributie voor alle leden. Schüler en zijn mannen hadden via persoonlijke relaties een aantal geschikte partijen gevonden, die het budget aanvulden. Deels met materiaal (zoals Masita) en deels in geld, zoals Vellinga en ADRA. Hierdoor was het mogelijk het team voor de trip naar Denemarken in representatieve uitgaanskleding te steken. De relatie met ADRA, een instelling die hulp biedt in de Derde Wereld, was tot stand

gekomen via een van de spelers. Angelo Hooi is er vrijwilliger. Een afvaardiging van ADRA-Nederland bezocht het vriendschappelijke duel tegen Spikes in Capelle aan den IJssel en overhandigde daar een cheque voor wat heet een Public Relations Partnerschap. Tijdens het EK kwam een Deense delegatie van ADRA, de organisatie heeft vestigingen in 125 landen, op bezoek. Er was een gezamenlijk lunch en de Denen overhandigden een cadeau aan het team. Dat was een ingelijste foto, met daarop de afbeelding van een huis, gebouwd in het Oost-Afrikaanse Burundi en genoemd naar het Nederlands herensoftbalteam. Een geste die door het team bijzonder werd gewaardeerd. Zozeer zelfs dat enkele dagen later het idee werd geopperd namens het team en de staf twee huizen te kopen. Daarvoor werd de dagvergoeding van het EK beschikbaar gesteld. Buitenlandse topwerper Daarnaast speelde de discussie over het aantrekken van een buitenlandse topwerper met een Nederlands paspoort. Schüler: 'Er zijn pogingen gedaan ons team te versterken met minimaal één topwerper met Nederlands paspoort. Er was van verschillende kanten belangstelling. Helaas bleken werk, belangrijke toernooien en de financiën een te grote beperking te zijn om zo’n man te laten overkomen. Een goede les voor de toekomst. Véél eerder initiatief nemen en daar ook fondsen voor vrijmaken. Het Britse team heeft aangetoond dat je op deze manier kortstondig succes kunt behalen. Zij hadden zes vreemdelingen om de ploeg en die hebben in vrijwel alle wedstrijden gespeeld'. Mentale support kreeg het Nederlands team van Anton Kops, het lid van het bondsbestuur belast met de portefeuille recreatiesport (!). Hij bezocht op persoonlijke ti-tel het toernooi, sprak met meerdere le-den van de staf en woonde een teammeeting bij. Schüler, die een mandaat voor drie jaar had, wil zelf even pas op de plaats maken. Volgend jaar staat alleen de deelname aan het Zeister Slot Toernooi op het programma. Schüler: 'Het lijkt me een goed moment om een frisse start te maken met een bondscoach naar keuze en een programma dat ergens toe kan leiden. De tijd lijkt me rijp voor een plan voor het tijdvak 2009-2013. Maar dan onder andere omstandigheden en voorwaarden dan de afgelopen twee jaar.' Het is niet toevallig, dat Schüler de periode 2009-2013 kiest. In 2013 is er wederom een wereldkampioenschap. Voor die tijd is er nog de tweejaarlijkse strijd om de Europese titel, in 2010 en 2012. Of de keuze weer op hem zou moeten vallen? Schüler: 'Daar wil ik graag snel een ja of nee op horen. Zeker is dat ik mijn stempel op de plannen wil drukken.' (*) Roger Huys was media-officer van het Nederlands team in Kopenhagen (**) Bron: jaarverslag van de KNBSB 2006 (pagina 41) en 2007 (pagina 47)

Norman Ames is de enige Nederlander die met plezier terugdenkt aan het EK herensoftbal door Chris Mast De resultaten op het Europees kampioenschap in Kopenhagen hebben de knusse Nederlandse herensoftbalgemeenschap in diepe rouw gedompeld. Het Nederlands team, dat door Peter Schüler nieuw leven was ingeblazen, verloor vier wedstrijden en werd vierde. Doelstelling was tenminste een derde plaats. Want die gaf recht op deelname aan het wereldkampioenschap in Canada, volgend jaar. Daarbij komt dat de ISF, de internationale softbalfederatie, niet scheutig is met de organisatie van wereldkampioenschappen. Het daaropvolgende WK staat pas gepland voor 2013. Een tijdstip ver achter de horizon.

bench clearing brawl in de eerste wedstrijd zou Ames later opmerken dat het wel bizar was plotseling tegenover zijn eigen spelers te staan.

Hoe en waarom Ames precies door de Britten werd ingelijfd is een lang verhaal, dat erop neerkomt dat Ames vanaf het jaar 2003, waarin hij bij Decos EHS overstapte van spelen naar coachen, sleutelfiguren in het internationale herensoftbal heeft leren kennen en omgekeerd. Ames heeft een groot netwerk. Voor herensoftballers uit Canada, Australië en Nieuw-Zeeland die wel eens over de grens hebben gekeken, is Norman Ames het gezicht van het Nederlandse herensoftbal. En hij praat met gemak hun taal, gevolg van zijn éénjarige verblijf in Amerika voor studie.

Bij het vorige WK in 2004 in Nieuw-Zeeland – wereldkampioenschappen voor herensoftballers vinden altijd plaats in leuke landen – werd Nederland vijftiende en laatste. Nederland was toen nog regerend Europees kampioen. Het toenmalige bondsbestuur had de strenge eis van een titel verbonden aan uitzending naar het WK. Streng omdat bij de voorafgaande titelstrijd in 2001 in Antwerpen Nederland tweede was geworden. Nu hield Groot-Brittannië Nederland in de Deense hoofdstad af van de begeerde derde plaats achter de grootmachten Tsjechië, dat de titel prolongeerde, en gastheer Denemarken, de verliezende finalist. Toch denkt één Nederlander met veel plezier terug aan de laatste week van juli en de eerste van augustus. Dat is de Haarlemmer Norman Ames (38). Ames maakte als assistent-coach deel uit van de staf van het Britse team, dat onder leiding stond van de Amerikaan Russ Snow. De Britten introduceerden Norman Ames als currently a team manager in Holland, who brings extensive knowledge of European teams and players. Dat team is Decos EHS. Ames runt die club samen met Rob de Mooij. Runnen betekent bij Decos EHS het eerste team runnen. De vereniging telt slechts één team. Ames was in 2005 bondscoach, de voorganger van de huidige bondscoach Peter Schüler. Afspraken over de samenstelling van de Britse staf voor het WK zijn nog niet gemaakt. Maar de kans is groot dat Ames volgend jaar als enige Nederlander op het WK is. In dat geval moet Decos EHS het een paar weken zonder zijn leidsman stellen. Maar dat is geen probleem. Ames: 'Ho, ho. Ik heb ook nog een gezin met twee jonge kinderen. Tijdens deze competitie ben ik ook al met vakantie geweest.' Nederland verloor in Kopenhagen twee keer van de Engelsen: met 7-5 in de voorronde en met 6-0 in de halve finale. Over de

blunders in het veld – had alles te maken met de importantie van het evenement. Op het vorige Europees kampioenschap in 2007, waar alleen de eer op het spel stond, lieten de Britten verstek gaan of zoals de Vlamingen het beeldend uitdrukken: zij stuurden de kat. De officiële reden was late injuries of key players. Eerdere resultaten op EK's kwamen in de buurt: een vierde plaats in 2005 en een derde plaats in 2003 toen de kwalificatie voor het WK in Nieuw-Zeeland op het spel stond. Nederland won toen nipt met 3-2.

Norman Ames met een amicale hand op de schouder van Carolien Stadhouders, de Nederlandse scheidsrechter in Kopenhagen.

De kracht van Groot-Brittannië kwam voor Nederland als een verrassing. Voor de achtergebleven Engelsen trouwens ook. Het land kent geen competitie in wat daar fastpitch heet. In Engeland is vooral het zogenaamde slowpitch populair. En het team herbergde volgens de telling van Ames maar vier (!) echte Engelsen. De andere spelers kwamen uit landen als Australié, Nieuw-Zeeland en Canada en zijn in het bezit van een dubbel paspoort. Zelf houden de Engelsen een iets andere telling aan. Negen van de zeventien spelers zijn volgens hen UK-based. Vooral Canadezen waren belust om mee te doen. Volgend jaar bij het WK spelen zij dan een thuiswedstrijd. Rijk is de Britse bond niet. De buitenlanders droegen hun reiskosten zelf. Mystery guest Dat Groot-Brittannië als mystery guest de show op het EK kon stelen – het had bijna zelfs Denemarken van een plaats in de finale afgehouden, zeven Engelse hits tegen drie Deense, doch twee kostbare

Als voorbeeld van dat netwerk mag gelden dat een aangekleed Decos EHS in juni 2007 in Praag meedeed aan wat de ISF, de Internationale Softbal Federatie, toen aanduidde als de World Cup, een toernooi waarop verder alleen officiële landenteams uitkwamen. Zijn team eindigde op een verdienstelijke vierde plaats, achter grootmachten als Japan, de Verenigde Staten en Venezuela, maar vóór de landenteams van Denemarken en Tsjechië. Het was Richard Haldane, de succesvolle werper en gangmaker van het Britse team, die hem begin van het jaar vroeg mee te gaan naar Kopenhagen. Het was voor Haldane al zijn vijfde EK. De kwelgeest van het Nederlands team werd na afloop uitgeroepen tot beste pitcher en Meest Waardevolle Speler. Gedegen voorbereiding Ames blijft ook op zoek naar mogelijkheden om profijt te hebben van die contacten. Volgend jaar hebben de Australiërs en Nieuw-Zeelanders in Britse dienst natuurlijk een gedegen voorbereiding op het WK nodig. Hun eigen competitie heeft plaats tijdens hun zomer, dat wil zeggen onze winter. In onze zomer ligt hun competitie stil. Dus waarom niet een paar van die jongens in april en mei in Haarlem gestald bij Decos EHS. Zij hebben een Brits paspoort, dus ze vallen ook onder het reglement dat bepaalt dat in de hoofdklasse zonder beperking Europeanen mogen worden opgesteld. In zijn visie zou dat netwerk ook nuttig kunnen zijn bij de ontwikkeling van het Neder-

landse softbal. Ames: 'Buitenlanders zeggen het vaak. mentaal, aanvallend en in de veldverdediging zijn jullie onze gelijken. Waar het Nederland aan ontbreekt, is pitching.' In de visie van Ames zou het Nederlandse herensoftbal dan ook het meest zijn gebaat bij een buitenlandse pitcherscoach. Die zou de Nederlandse werpers een stuk beter kunnen maken. Hij geeft als voorbeeld het Deense team. Dat heeft een Canadese coach en assistenten uit ook Canada en Nieuw-Zeeland. Ames zegt daarvoor ook in 2005, toen hij bondscoach was, te hebben gestreden. Als hij al de juiste man zou zijn geweest, hij was het in ieder geval op het verkeerde tijdstip. Eind 2005 waren de interne roerselen binnen het bondsbestuur zo groot, dat het ultimatum dat de coach stelde een averechts effect had. Het bondsbestuur liet zich niet voor het blok zetten en besloot tot de opheffing van het nationale herensoftbalteam. Het was Peter Schüler die gedaan kreeg dat het besluit werd teruggedraaid. De gepensioneerde gezagvoerder bij de KLM mocht vanaf 2007 proberen er weer iets van te maken. Ames, die er in 2005 blijk van gaf nog nooit van Schüler te hebben gehoord, verdedigt de nieuwe bondscoach nu fervent. Op het Softbalforum – het minder populaire broertje van het Honkbalforum – woedde in de nasleep van het EK een discussie waarbij aan de poten van de stoel van de staf werd gezaagd. Zowel door iemand die zich kenbaar maakt als Falcon als door ene TheDude. Falcon bekritiseerde het feit dat werper Ed Hoet 's ochtend tegen Kroatië op de plaat was begonnen, terwijl 's middags de cruciale wedstrijd tegen Groot-Brittannië op het programma stond. Falcon voorzag zelfs het einde van de hoofdklasse: 'Er zijn nu geen doelen meer in het vooruitzicht'. TheDude was evenmin mild: 'De coachingstaf is totaal incapabel. Er had wat meer softbalverstand voor de groep moeten staan.' Ook hij vroeg zich af 'hoe nu verder?' Voor regelmatige lezers van het Softbalforum is de toon bekend: die van mopperende mannen van vermoedelijk middelbare leeftijd. Maar Norman Ames alias Norm#32 riep de kniesoren snel tot de orde: 'Voor al degenen die nu de spelers dan wel de coachingstaf onderuit proberen te halen het volgende. Ik heb het nu eens van een andere kant mogen beleven en heb veel respect voor de organisatie van Peter Schüler. Peter is de man die het voor elkaar heeft gekregen dat er überhaupt een Nederlands team heeft gestaan. De jongens hebben zich uitstekend gedragen en voor tweehonderd procent ingezet. In plaats van opnieuw iemand af te schieten die enorm veel tijd, geld en energie in dit team heeft gestoken, zou het Nederlandse softbal meer gebaat zijn met respect voor de mensen die er iets aan doen in plaats van er alleen over te praten. Voor degenen

die er niet bij waren, Nederland heeft prima gespeeld. Maar er waren dit jaar gewoon vier sterke ploegen die allemaal aanspraak maakten op kwalificatie.' Zoals gebruikelijk op het forum, kropen de opponenten daarna weer anoniem in hun schulp in plaats van ruiterlijk hun ongelijk toe te geven en zich bekend te maken. Die anonimiteit steekt Norman Ames: 'Als je een mening hebt, kom er dan oprecht voor uit.' Dat hij desondanks mee blijft doen (ruim 150 berichten in bijna drie jaar) verklaart hij uit een zekere naïviteit: 'Ik blijf de hoop houden mensen te kunnen overtuigen.' Besturen in de file Norman Ames is geen softballer van huis uit. Dat is in Nederland trouwens niemand. Hij komt uit de Kinheim-familie. Niet alleen figuurlijk, ook letterlijk. Tegen Jacques en Karin Kort kan hij oom en tante zeggen. Bij Kinheim honkbalde hij van zijn zesde tot zijn negentiende. Daarna ging hij zwerven en versleet hij een reeks van clubs. Via

Nederlandse situatie: 'Waarom moet alles democratisch worden besloten?' EHS mijdt voor dat type kritiek het platform van de KNBSB. De laatste keer dat een vertegenwoordiger van de club een bondsraad bezocht, was in maart 2004. Maar zoals iemand op het Softbalforum ook al opmerkte toen deze discussie daar woedde: 'De gedachte van een afsplitsing leeft misschien bij de 250 herensoftballers in de top, maar dat is tien procent van het totaal. De 2.500 recreanten maakt het niets uit onder welke paraplu ze hun sport beoefenen. Onder die van een zelfstandige herensoftbalbond of onder die van de KNBSB.' En wie objectief naar de organisatie kijkt, ziet dat de herensoftballers op dit moment eigenlijk alleen maar voordeel hebben van de koepelorganisatie. Die regelt de scheidsrechters en de scoorders. Er is een straf- en een protestcommissie. Er is een website (www.knbsb-stats.nl) waarop – door Huub Nelissen – de prestaties van de heren tot achter de komma worden bijgehouden. Noem maar op. Het is zeer de vraag of de kleine herensoftbalgemeenschap op eigen kracht dat soort organisatorische inspanningen zou kunnen leveren. Als het Nederlands team op het EK bij de eerste drie was geëindigd, was de discussie over de volle bondsbreedte losgebarsten waar in de begroting van 2009 het geld vandaan te halen voor de kostbare trip naar Canada. In het jaar van de laatste deelname aan het WK (2004) was er nog een subsidie voor het herensoftbal: € 73.000 van NOC*NSF, Lotto en het Ministerie van VWS gezamenlijk. Maar sindsdien hebben de heren softballers bij de subsidiegevers veel krediet verspeeld. Rechtvaardig

Norman Ames: een weekje in dienst van GreatBrittain.

DSC '74, Bloemendaal en RCH-Pinguïns kwam hij in 1998 bij EHS terecht. Daar ging hij softballen. Hij speelde er vijf jaar en legde zich vanaf 2003 samen met Rob de Mooij toe op het coachen. Ames coacht nu in zijn eentje, maar met zijn tweeën besturen ze de club. Het bestuur vergadert nooit. Ze bellen elkaar alleen. Soms om acht uur 's ochtends vanuit de auto als ze beiden in de file naar hun werk staan. Dat geen enkele jongen of jongeman in Nederland het softbal van jongs af aan mee krijgt, is Ames een doorn in het oog. 'Dat komt door de concurrentie van het honkbal'. En die concurrent huist dan ook nog in dezelfde bond. Wil het herensoftbal een bloeiende toekomst tegemoet gaan, dan zal het zich moeten afsplitsen. Zoals dat ook in Tsjechië en Denemarken is gebeurd. Daar gaat de jeugd softballen. Ames over de

Maar ook in Engeland is men er nog niet uit waar de ponden vandaan moeten komen. De website van de British Softball Federation meldt in een terugblik openhartig dat wordt uitgekeken naar de deelname, voor de tweede keer, aan een WK including how to raise the money to go! De eerste keer in 2004 eindigde Engeland als negende, Nederland – toen onder leiding van Arthur Mari – werd vijftiende en laatste. Gezien vanuit dat perspectief is het niet anders dan rechtvaardig dat Norman Ames en zijn makkers van overzee volgend jaar wél gaan en dat Nederland thuisblijft. Hoewel…. Op de website van de Britse Softbal Federatie kondigen twee 40plussers, Steve Fullan en Ross Smith, hun vertrek als speler aan en hun overgang naar de staf van het WK-team, volgend jaar. Het zal toch niet zo zijn dat juist Norman Ames plaats zal moeten maken? Maar als hij wordt geconfronteerd met die suggestie, merkt hij met de toon van iemand, die is gewend aan de touwtjes te trekken op: 'Haha. Steve Fullan wordt teammanager en voor de zeer ervaren Ross Smith wordt een passende functie gezocht'.

Uitslagen:

Softbalsters Jong Oranje zweven boven de afgrond van de uitschakeling, overleven en vieren de Europese titel

Voorronde: Spanje-Nederland 2-10, NederlandSlowakije 17-0, Nederland-Rusland 5-0, Oekraine-Nederland 0-24, Italie-Nederland 1-2, Nederland-Duitsland 4-3, Nederland-Tsjechië 6-2. Eindronde: Nederland-Italië 0-8, TsjechiëNederland 8-9, Nederland-Italië 4-3. Winst-verlies score van Nederland 9-1. Eindstand: 1. Nederland, 2. Italië, 3. Tsjechië, 4. Rusland, 5. Duitsland, 6 Spanje, 7. Frankrijk, 8. Slowakije, 9. Oostenrijk, 10. Oekraïne. Anne Vlietstra werd MVP, Most Valuable Player van het EK.

Jong Oranje poseert in het Zuidduitse Deggendorf, in het eerste softbalstadion van Duitsland, nog zonder de beker maar wel in het bezit van de Europese titel. (foto: Hans Vleugels)

Wie de dood in de ogen heeft gekeken en het kan navertellen, voelt zich een ander mens. Althans volgens de verhalen. Sportploegen, die in een toernooi boven de afgrond van de uitschakeling hebben gezweefd en niet erin zijn gevallen, voelen zich herboren en onoverwinnelijk en zijn het dan ook. Het Nederlands juniorensoftbalteam (-onder 20) was bij het Europees kampioenschap in het Beierse Deggendorf in de halve finale tegen Tsjechië dicht bij de uitschakeling. Het stond na drie innings met 6-0 achter tegen een ploeg waarvan in de voorronde nog met 6-2 was gewonnen,. Na zes innings was de marge weliswaar iets kleiner geworden (7-3), maar resteerde er nog maar één slagbeurt. In de zevende inning echter gebeurde dat wat onmogelijk leek: Oranje kwam gelijk. Shannah van der Kaaij zorgde met volle honken maar met twee nullen voor de bevrijdende driehonkslag, waardoor de intussen tot 7-4 teruggebrachte achterstand werd omgebogen in 7-7. Pas in de tweede tie-breaker viel de beslissing (9-8), nadat in de eerste tie-breaker beide ploegen nog een punt hadden gescoord. Tegenoffensief In de finale tegen Italië bleek daarna die onoverwinnelijkheid. Oranje won met 4-3, na een 4-0 voorsprong na vier innings en een Italiaans tegenoffensief in de zesde (tweepunts homerun) en zevende (één punt) inning. De laatste nul van de wedstrijd viel op de thuisplaat na een aangooi van midveldster Kirsten Holshof. Ginger de Weert wierp de volle zeven innings. Ze kwam tot 6-1-6. Nederland had in het begin van de wedstrijd goed zicht op de worpen van de Italiaanse Greta Cecchetti. Dat leverde vier hits en twee punten op. In de tweede inning kwam Michele Musitelli haar aflossen. Zij stond in het verdere verloop van de finale de Neder-

landse slagploeg nog maar één hit toe. Maar Musitelli had de pech dat haar veld haar in de vierde inning in de steek liet. Hetgeen Nederland ook nog twee punten opleverde. ‘Met het hart’ Twee dagen later als hoofdcoach André Prins zich al in Praag bevindt bij het Europees kampioenschap voor pupillen, laat hij weten zich nog steeds 'op een wolkje' te voelen. Prins, dolgelukkig: 'Er is maar weer eens bewezen dat een teamprestatie groter kan zijn dan de optelsom van de individuele prestaties, als je maar met het hart speelt.' De winst met één punt verschil op titelverdediger Italië in de finale betekende een revanche voor de forse 8-0 nederlaag die Nederland eerder had geleden in de wedstrijd, beslissend voor directe plaatsing in de finale. In die wedstrijd nam Italië al direct in de eerste inning een 4-0 voorsprong op het werpen van Mariëlle Vleugels (3-0-5 in 2 innings). Nederland kwam op de Italiaanse Michele Musitelli – werpster nummer twee in de finale – tot slechts drie hits in vijf innings. Italië had er in totaal acht en had ook nog eens het voordeel van drie Nederlandse veldfouten, waardoor de helft van de Italiaanse punten het predikaat niet-verdiend kreeg. In de voorronde was Nederland de Italiaansen nog wel met 2-1 de baas gebleven. Winnend werpster voor Nederland in die wedstrijd was Mariëlle Vleugels (4-3-1 in vier innings). Zij had het gooien overgenomen van Malou van Dusschoten (1-0-4 in 1 inning). Italië scoorde alleen in de eerste inning, Nederland in de vierde. In de voorronde had Nederland geen kind aan de meeste tegenstanders, op Duitsland na. In de wedstrijd tegen de gastvrouwen kwam Nederland met 3-1 achter. Maar nadat Shannah van der Kaaij (1-1-0 in 1.2 inning) Ginger de Weert (5-0-7 in 3.1 inning) was komen aflossen, keerde het tij.

Het team: Jessie van Aalst (P/IF, Robur'58), Virginie Anneveld (IF), Lotte Holvast (IF) (beiden TTT), Judith Diepenveen (IF/OF), Rebecca Duindam (C) (beiden DSC '74), Kim Donkers (IF), Kirsten Molle (OF), Mariëlle Vleugels (P) (allen Euro Stars), Lieke Duffhues (C, Twins), Malou van Dusschoten (P, OG), Kirsten Holshof (OF), Dinette Oosting (C/IF) (beiden Run '71), Shannah van der Kaaij (P/IF, Terrasvogels), Raquel Mesman (IF), Anne Vlietstra (OF), Laura Treurniet (P/OF) (allen Alcmaria Victrix) en Ginger de Weert (P, Centrals). Staf: André Prins (bondscoach), Mariana Atanasova, Joop Braakman (coaches), Meine Veldman (fysiotherapeut), Yvette van Schie (manager). Best aan slag: Virginie Anneveld .542 (13 uit 24), Anne Vlietstra .500 (14 uit 28 incl 4 homeruns), Judith Diepenveen .391 (9 uit 23), Dinette Oosting .304 (7 uit 24). Pitchers: Mariëlle Vleugels ERA 2.02 (W/L 4-1), Ginger de Weert 2.83 (3-0), Zie voor uitgebreide resultaten, de website van het Deutscher Baseball & Softball Verband en dan onder www.softball-em.de Colofon Dit is in 2008 het negende nummer van INSIDE Revisited - een uitgave van de KNBSB - en het vijftiende nummer in totaal. INSIDE verschijnt sinds september 2007 als experiment maar begint inmiddels in het stadium van de volwassenheid te geraken. Tussen het zevende en het achtste nummer zijn ook nog de Media Guides voor het Olympische Baseball (in 2 delen) en Softball verschenen. Die waren in het Engels en die hebben we 14, 15 en 16 genummerd. INSIDE Revisited is voor iedere belangstellende gratis te downloaden via www.knbsb.nl. Ook de veertien - zo u wilt zeventien - al verschenen nummers. Het is eveneens mogelijk gratis een electronisch abonnement te nemen. Aanmelden via [email protected] Voor de inhoud is alleen verantwoordelijk de redactie, die wordt benoemd door het bondsbestuur van de KNBSB. Hoofdredacteur (honorair): Joop Köhler. Redactie: Ronald Boot, Chris Mast (leiding) en Loet van Schellebeek. Joop Köhler was zeventien jaar hoofdredacteur van Inside, het toenmalige - zeer geprezen bondsblad, dat van 1971 tot en met 1987 verscheen. Suggesties, kritiek en commentaar via: [email protected] Lay-out: Yvonne den Boer-Krabbendam.