INHOUDSOPGAVE. Onthullend. Het Riool. Ingezonden A.F. Donateurs van Mebiose ontvangen de TJ een jaar lang na donatie van minimaal 15 euro

INHOUDSOPGAVE COLOFON

Redactieadres: M.B.V. Mebiose - Tight Junction Hamburgerstraat 27 3512 NP Utrecht Email: [email protected] Tel: 088 756 89 53 / 030 238 29 31 Hoofdredacteur: Michiel Brouwer Eindredacteur: Frank Westerhof Layout en vormgeving: Frank Westerhof Michiel Brouwer Redactie: Alexander Brandenburg Sebastiaan Lommelaars Michiel Brouwer Frank Westerhof Jordy van der Heijden Inge Schaap Elvira Fluitsma Eric de Kruijk Jaargang 22 nummer 4 April 2008 Oplage: 1000 stuks Druk: Gildeprint Enschede Tight Junction is het verenigingsblad van de M.B.V. Mebiose, de studievereniging voor Biomedische Wetenschappen in Utrecht, en verschijnt vijf maal per jaar. De redactie houdt zich het recht voor artikelen te weigeren of, in overleg met de auteur, in te korten. Alles uit deze uitgave mag worden overgenomen, mits de bron vermeld wordt. Voor vragen of klachten over de bezorging, bel Mebiose. Adressen mogen niet gebruikt worden voor commerciele doeleinden zonder uitdrukkelijke toestemming van het bestuur van de M.B.V. Mebiose

Column Van de redactie Van het bestuur Please, no next Uri Stichting Reclame Code (Weer) een Mebiose-sprookje Het oncontroleerbare Wikipedia

2 3 15 19 40 35

Informatief Onderwijs in neon-verlichting Bestuursmededelingen Activiteitenagenda Adreswijzigingen

31 47 47 48

Thema Geschiedenis van reclame in Nederland Fotogeniek Cijfers liegen niet

11 24 27

Wetenschap Euforie over RNAi misschien overdreven? Sciencefield Verdraaid ingenieus Botox maakt ritje op zenuwcellen

5 22 34 39

Het Riool A.F.

Onthullend Ingezonden

43 7

Donateurs van Mebiose ontvangen de TJ een jaar lang na donatie van minimaal 15 eur o.

Column

2

-M.B.V. Mebiose-

Van de redactie ‘Belofte maakt schuld’

De afgelopen TJ, ´t was weer een topstuk! Hoe viel dat nog te verbeteren? Er werd hoog ingezet toen we verkondigden dat de volgende TJ nog beter zou worden door een nieuwe lay-out. Waar er vorige TJ werd gezegd dat we die simpele kaft gebruikten om tijd te winnen voor de nieuwe lay-out, was er vorige maand nog niets aan gedaan. - door Frank Westerhof Een onwaarschijnlijke hekel heb ik aan arrogantie, des te meer prijs ik het realisme. Deze commissie heeft charme! Vergaderingen met waterpijp, bier, chips en helium. Vergaderingen op donderdagavond in het café maar ook vergaderingen bij het Zandpad. Iedereen van de commissie heeft verschillende eigenschappen gemeen; last-minute acties, humor, laks, maar toch stukken van topkwaliteit! Waar al twee jaar werd geroepen bezig te zijn met een nieuwe lay-out is het nu eindelijk zo ver. Het is me een enorm genoegen om eindredacteur te zijn van de TJ. Van een niet te opvallend, doch kwalitatief goed verenigingsblad, heeft de commissie er dit jaar voor gezorgd dat het één van Utrechts mooiste verenigingsbladen is geworden. Kwaliteit in de wetenschappelijke stukken, humor in de columns en een lay-out om U tegen te zeggen. Tien jaar geleden heeft Bas Allard lopen zwoegen om de lay-out zó sterk te maken dat hij tot 2008 nog bij de top van Utrecht hoorde. Nu is de eer aan mij geweest om mijn creativiteit er in

te stoppen, hopende dat het blad weer minimaal 10 jaar vooruit kan. Weken heeft het gekost, weekenden ben ik aan het zwoegen, stressen en schelden geweest om het lay-outen onder de knie te krijgen. Tot vervelends toe is de drukker lastig gevallen met vragen over de manier waarop we het correct konden aanleveren. De hulp van Kirsten hebben we ingeschakeld voor een spoedcursus Indesign CS3, en met succes! Je hebt vast al gemerkt dat je nu je nu de eerste TJ met de nieuwe lay-out bewondert. Ondanks dat ik me realiseer dat de TJ nu echt een topblad is welke absoluut geen reclame meer nodig heeft hebben we deze keer gekozen voor het thema ‘reclame’. Hoewel ik vaak wat bitch uit de hoek moet komen om alle stukken op tijd te hebben van de redactie of mijn medebestuursgenoten, ben ik onwijs trots op de commissie zoals die nu is. Met liefde zou ik volgend jaar plaats willen nemen in de commissie die de TJ dit jaar heeft doen veranderen van een onopvallend eendje naar een trotse zwaan! Ik heb gezegd...

Tight Junction jaargang 22 nummer 4

3

ose-

“Het begin van het einde”

Pfff wat klinkt dit dramatisch, maar voor ons zessen gaat dit wel een beetje op. Wat een jaar geleden nog zo ver weg leek, komt nu toch langzamerhand akelig dichtbij. Ik heb het natuurlijk over het einde van ons bestuursjaar. Een jaar geleden begon voor ons de leuke KB tijd met veel kennismakingen met andere besturen, het inwerken, het dubbelweekend en ga zo maar door. - door Marie-Christine Erpelinck Toen we in juni dan eindelijk aan de slag mochten met z’n zessen, hebben we ons vol overgave op de bestuurstaken gestort. In de zomer gingen we lekker klussen op het Stratenum en ook gingen we druk aan de gang met de voorbereidingen voor de introductie. Vanaf dat moment werkten we steeds weer toe naar een nieuwe ‘mijlpaal’ in het jaar. Zo passeerden het breekweekend, waar we onszelf lekker voor gek hebben gezet op het podium toen we de commissiepresentaties aan elkaar gingen praten en ook de verjaardag van de goedheiligman werd door ons uitgebreid gevierd. Daarna volgde het gala. Deze activiteit, die in januari plaatsvond, hield de bestuursdames vanaf november al intensief bezig. Dit tot grote frustratie van onze mannen. Daarna kondigde de Dies week zich al weer aan. Wat was dat ook een ontzettende leuke week! Op dit moment zijn zelfs de sollicitaties voor het nieuwe bestuur al achter de rug. We zijn nu al een jaar heel intensief bezig met Mebiose en wat is dat jaar snel voorbij gegaan. Vanaf de KB tijd, leerde je ieder

bestuursgenootje heel goed kennen. Nu een jaar later ken ik ze alle vijf door en door, maar dat is ook niet zo verwonderlijk als je ziet hoeveel we hebben meegemaakt met z’n allen. Ik kan van ieder van hun vijven de kenmerkende trekjes nadoen en met alle ‘inside’ informatie die ik nu heb, zou ik zo een hele soapserie kunnen schrijven. Zo hebben we altijd aan het begin van de vergadering het puntje ‘doofpot’ op de agenda staan. Je kunt dan dingen kwijt die echt binnen ons zessen moeten blijven. Het is maar te hopen dat die verhalen nooit naar buiten komen! Nu is het aan ons om het KB te gaan inwerken en hopelijk gaan ze net zo’n leuke tijd tegemoet als wij en worden ze al snel een hechte groep. Gelukkig hebben we nog twee maanden met ontzettend leuke activiteiten te gaan, maar toch begint nu langzaam het begin van het einde. Half juni zitten onze bestuurstaken erop, maar gelukkig gaan we met z’n zessen eerst eens even rustig uitblazen in Portugal en nog heel lang napraten over al onze belevenissen.


Column

Van het bestuur

4 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


5

ose-

Wetenschap

Euforie over RNAi misschien overdreven?

Ook wetenschappers lijken niet ongevoelig voor reclame. Nieuwe technologieën leidden in onze tak van sport al snel tot onderzoek naar medicijnen met gouden beloften. Voorzichtigheid zou de wetenschapper misschien beter staan, al helemaal wanneer de onderliggende processen nog niet goed zijn begrepen. Laat de wetenschapper zich, net als de consument in de supermarkt, leiden door producten waar ‘nieuw’ of ‘verbeterd’ op staat? - door Michiel Brouwer Behandeling van ziekten door middel van RNA-interferentie is hot. Op het moment van schrijven staan er op de website van Nature twee online publicaties met betrekking tot dit onderwerp. Waar de één het succesverhaal van RNAi voortzet, laat de ander een meer kritisch geluid horen. In het eerste artikel, geschreven door Elmén et al., een samenwerking van Deense en Amerikaanse wetenschappers, komt naar voren dat gebruik van een micro-RNA tegen de 3’ UTR van mRNA van het gen miR-22 bij primaten het cholesterol in het plasma verlaagt. Er wordt zowel naar het effect van LNA-antimiR (het specifieke micro-RNA) op de aanwezigheid van miR-22 mRNA gekeken, als het indirecte effect op het cholesterolniveau.

Er wordt een verband tussen de twee uitkomsten gelegd en er wordt over een bijpassend mechanisme nagedacht. Op het front van miRNA’s is er dus heugelijk nieuws. Dergelijke onderzoeken zouden aanleiding kunnen geven voor onderzoek van een dergelijk microRNA bij de mens. Het tweede artikel gaat dan ook over een middel waarbij dit gebeurd is. Amerikaanse wetenschappers deden onderzoek naar de werking van het middel Bevasiranib. Dit middel is een small interfering RNA (siRNA) van het gen VEGFA (Vascular Epithelial Growth Factor-A). De genproducten hiervan spelen een belangrijke rol in de angiogenese, de vorming van nieuwe bloedvaten. Op dit front brengt het nieuws geen vreugde, maar eerder zorgen.

“...Tot die tijd hoop ik toch dat de wetenschap luistert naar de oproep van Ambati...”


>>

Wetenschap

6

-M.B.V. MebioseHet onderzoek van Kleinman et al. richt zich op het vinden van een mechanisme voor de werking van VEGFA siRNA en VEGFR1 (de receptor voor VEGFA) siRNA bij het voorkomen van de angiogenese. De uitkomsten zijn echter op zijn minst verbazingwekkend te noemen en druisen regelrecht tegen de nu aanwezige kennis van de achterliggende mechanismen van RNAi in. Uit de onderzoeken van de groep blijkt namelijk dat angiogeneseremming door de siRNA’s sequentie-onafhankelijk is. Zowel bij dieren als mensen is de werking van VEGFA siRNA (bevasiranib) en VEGFR siRNA al aangetoond, nu blijkt echter dat siRNA´s van genen zoals bijvoorbeeld Luciferase en Green Fluorescent Proteïn deze anti-angiogene werking ook hebben. Sterker nog, de angiogenegenese werd even sterk verminderd door siRNA’s met een willekeurige sequentie en zelfs door een willekeurige sequentie die behandeld was zodat deze niet in het RNA-induced silencing complex (RISC) kon worden opgenomen. Deze uitkomsten duiden erop dat angiogeneseremming door siRNA’s niet afhankelijk is van RNAi mechanismen. Uit verder onderzoek bleek dat de werking verliep via een reactie van Toll-Like Receptor 3 en een algemene respons van de aangeboren immuniteit. Verder is ook aangetoond dat deze werking hetzelfde verloopt voor VEGFA siRNA en VEGFR1 siRNA. Voor bevasiranib maakt dit alles niet veel uit. Als het medicijn werkt en veilig is, dan is de patiënt er bij gebaat en maakt het geen verschil of deze wer-

king afhangt van RNAi of een immuun respons via de TLR-3. Bevasiranib is in het traject van de clinical trials gekomen terwijl, als Kleinman, Yamada en Takeda het bij het rechte eind hebben, de werking hiervan niet begrepen werd. In dit geval is de respons die ontstaat nog steeds positief, maar dat zou in het geval van een andere aandoening heel anders, misschien wel negatief, kunnen uitpakken. De teamleider van de Amerikaanse groep, Jayakrishna Ambati, roept dus ook op tot voorzichtigheid van wetenschappers met betrekking tot het beginnen van clinical trials. OPKO Health geeft echter aan dat in vele onderzoeken de specificiteit van bevasiranib wel aangetoond is. Het zal nog wel een tijd duren, als het al zover komt, voordat bekend is of de wetenschappers bij OPKO Health zich inderdaad lieten leiden door de gouden beloften van RNAi. Tot die tijd hoop ik toch dat de wetenschap luistert naar de oproep van Ambati die, wat ook de waarheid in het bevasiranibverhaal is, in ieder geval wijs is. Bronnen: Triumphs and tribulations for RNA interference; Kerri Smith; Nature News; doi:10.1038/ news.2008.693; http://www.nature.com/news/ LNA-mediated microRNA silencing in non-human primates; J. Elmén et al.; Nature; doi:10.1038/ nature06783 (2008) (published online). Sequence- and target-independent angiogenesis suppression by siRNA via TLR3; M.E. Kleinman et al.; Nature; doi:10.1038/nature06765 (2008) (published online).


7

ose-

Ingezonden

A.F. Het was een doordeweekse dag in de DIES week van de ons aller bekende M.B.V. Mebiose. De dag dat de DIES-receptie plaatsvond. Het toekomstige tweekoppige management van A.F. had zojuist een rustig plekje uitgezocht tussen de overvloed aan fietsen. Hier werden de twee fietsen van het toekomstige A.F. management gestald. Na een uiterst goed verlopen receptie keerden zij terug naar hun fietsen. - door Anoniem Tot hun grote ontzetting en ergernis zagen zij dat hun fietsen vergezeld werden door een derde. Dit beeld van deze respectloze actie om die twee fietsen in te bouwen, haalde het bloed onder hun nagels vandaan en hun handen begonnen te jeuken. Er was niet veel overleg voor nodig, na kortstondig oogcontact wisten zij beiden wat hen te doen stond. In een mum van tijd werd dit ongewenste object geruisloos omgedraaid. Precies op tijd; op dat moment kwamen alle andere Mebioten enigszins van de wereld het Academiegebouw uitstrompelen. Zo ook de desbetreffende eigenaar van de fiets. Aangekomen bij de plek des onheil sprak hij de historische woorden: ‘Hûh, ik weet toch zeker dat ik mijn fiets hier had neergezet!’. Een medeMebioot verloste hem uit zijn lijden, en sprak: ‘Hé Lennart, is het niet die fiets die daar op z’n kop staat?!’. Deze gebeurtenis was de aanleiding tot de geboorte van Anonieme Fietsomdraaiers.

Met geluk hebben we de voeten van de A.F.’s vast kunnen leggen Diezelfde avond ondernam het prille A.F. een tweede actie. Deze actie werd voorbereid, uitgedokterd en uitgevoerd vanuit de ons aller bekende Mebiosestamkroeg ‘’t Pandje’. Na lang beraad werd vastgesteld dat de kust veilig was en waagden zij zich naar buiten. Om de hoek stonden echter twee Mebioten, die achteraf zeiden dat er ‘ècht niks was voorgevallen’. Alleen kwam Eva later niet erg geloofwaardig over. Ondanks hun aanwezigheid hebben zij niets meegekregen van wat er op dat moment geschiedde. Het alziend oog van


>>

Ingezonden

8

-M.B.V. MebioseA.F. was gevallen op een rode fiets. En niet op een gewone rode fiets, nee, het was de fiets van Fabian. Binnen luttele seconden was het gebeurd en liep A.F. weer terug. Niemand had iets gemerkt.

Zie hier: een onklaar gemaakte fiets van een van de slachtoffers Na deze goede start werd door het management van A.F. besloten dat er gezorgd moest worden voor een kenmerk. Zij wilden namelijk niet verward worden met acties van dronken Corpsballen. Daarom werd gekozen voor een onopvallend detail, dat niettemin te missen is. Een paars stukje plakband zou zich vanaf dan op het stuur van de getroffenen bevinden. Nu A.F. goed op gang gekomen was, werd het tijd voor de volgende stap. Een heus genootschap binnen de M.B.V. Mebiose was het idee. Hieruit kwam echter wel direct een dilemma voort. Een genootschap moet geïnstalleerd worden, daar ligt het probleem dan ook niet. Alleen moet een nieuw genootschap ook gepresenteerd worden, en worden de leden van dit nieuwe genootschap geacht hierbij aanwezig

te zijn. Maar A.F. zou A.F. niet zijn als de leden zich niet konden verschuilen onder anonimiteit. En hoe kan je een genootschap oprichten dat anoniem wil blijven? Hierdoor zag het management van A.F. zich genoodzaakt af te zien van deze heimelijke wens. Om toch enige bekendheid te vergaren, is de Commissie Acties opgericht. Deze zullen zich de komende tijd bezighouden met het plannen van nieuwe acties. Ook zal hierdoor de frequentie exponentieel toenemen. Door deze nieuwe commissie bleken ook de fietsen van redacteuren van onze geliefde TJ niet veilig te zijn. Tijdens een duistere avond, toen iedereen zijn vertrek zocht in ’t Pandje, stond A.F. op de uitkijk. Zoals altijd. Terwijl Eric nietsvermoedend achter zijn biertje zat, werd de Commissie Acties gemobiliseerd en sloeg toe. Een aantal biertjes later was Eric genoodzaakt lopend naar de patatzaak te gaan. Toch vond het bestuur dat er gezorgd moest worden voor regionale bekendheid. Nationaal was nu nog te hoog gegrepen. Het wordt ingepland in het meerjarig beleidsplan. Met vriendelijke groet, Namens Het Bestuur Het Management Commissie Acties Overige Leden van A.F. Commissie Promotie


9

ose-

Advertentie


10 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


11

ose-

Thema

Geschiedenis van reclame in Nederland

Tijdens de epileptische reacties die ik vaak krijg als ik de reclames van Fanta zie (overschot aan kleuren + een miljoen frames per seconde = schuimbekken) denk ik wel eens in een vlaag van melancholie: ‘leefde ik maar op 17 augustus om half tien ‘s ochtends aan het eind van de negentiende eeuw, want toen was er vast nog geen reclame.’ - door Alexander P. Brandenburg Niet dus. Juist in deze periode, het laatste kwart van de negentiende eeuw, ontstonden de eerste massareclameuitingen in Nederland. Door de toenemende industrialisatie verschenen steeds meer goedkope massaproducten op de markt. Dit deed bedrijven inzien dat de traditionele ‘mond-op-mond reclame’ zijn langste tijd had gehad. Zo eindigde dus het tijdperk waarin mensen op een kistje op het dorpsplein schreeuwden dat ‘Sinasch den dorscht lescht’, ‘Yakult bescherming aan u en uw kinderschare biedt tegen cholera en pokkepest’ en veilig vrijen toch écht niet los gezien kan kon worden van het gebruik van een varkensmaag om over de roede te schuiven. Om in te springen op de ‘nieuwe markt’

vol concurrentie, was het voor bedrijven noodzakelijk om herkenbaarheid bij de consument te kweken. Internet, televisie en radio was er toen nog niet, dus reclame werd vooral gemaakt in de dagbladen. Om bedrijven bij te staan werden de eerste heuse advertentiebureaus opgericht, die niet alleen voor plaatsing van een advertentie zorgden, maar ook adviezen gaven met betrekking tot opmaak, keuze van het medium, etc. In de Eerste Wereldoorlog was Nederland druk bezig met neutraal zijn, maar de ontwikkelingen op reclamegebied gingen tijdens en na de oorlog onverstoorbaar verder; in 1917 werd het eerste reclamevakblad opgericht (‘De Bedrijfsreklame’, veelal gericht op het tot stand brengen van samenwerking tussen kunst en re-

“...en ik als onnozele computergebruiker een hele shitload aan pop-ups voor mijn kiezen krijg...”


>>

Thema

12

-M.B.V. Mebiose-

clame), fabrikant Verkade introduceerde met een heus plaatjesalbum een nieuw reclamemedium, en in 1923 werd de eerste grootschalige campagne opgezet om het merk Blue Band (vers gekarnd!) op de markt te positioneren. De campagne behelste affiches, emailleborden, etalagekaarten en advertenties met het beruchte Blue Band-meisje. Ook lichtreclame begon zuinigjes aan aan terrein te winnen.

In 1923 was er al reclame voor Blue Band De jaren voor de Tweede Wereldoorlog werden gekenmerkt door crisis. De export zakte in, en bedrijven richtten zich meer op de binnenlandse markt. De overheid zette zijn eerste stapjes op de reclamemarkt door zelf reclames te maken, zoals de campagne ‘Sterk door werk’, maar ook op gemeentelijk niveau:

door contracten met gemeenten werd het voortaan mogelijk om in korte tijd het hele land van affiches te voorzien. De Nazi’s hadden in die tijd natuurlijk een dikke vinger in de reclamepap. Er werd nog nét niet geadverteerd in termen als ‘Last van hoest? Ich habe es nicht gewusst’ of ‘Yakult beschermt het lichaam tegen Joden en Zigeuners’, maar men kan zich vast wel voorstellen hoe het er voorstond met de reclames in die tijd als we de omvangrijke propagandamachine van de Oosterburen in ogenschouw nemen. Met het eind van de oorlog en de financiële prikkels van het Marshallplan, kwam de economie er langzaam weer bovenop. Reclame voor merkartikelen belandde in een stroomversnelling, onder meer doordat bedrijven kennis maakten met het fenomeen ‘marketing’. Hierbij kwam de consument met zijn behoeften meer en meer centraal te staan en werden de eerste marktonderzoeken gedaan. De opkomst van de televisie bracht nieuwe mogelijkheden met zich mee. (In eerste instantie nog niet in Nederland; pas in 1967 werd een wet aangenomen waarin reclame via televisie en radio werd toegestaan waardoor de - een jaar eerder opgerichtte - STER voor en na journaals uit mocht zenden). In Amerika werd televisiereclame echter al eerder ‘booming business’. Zo werden reclames voor zeep gemarineerd met een flinterdun verhaallijntje door de reclames heen. Hieruit ontstond later de ‘soap’. Stel je toch voor dat die verhaallijntjes niet in


>>

13

ose-

zoals flippo’s, spaaracties (Air Miles, zegeltjes), etc. Met de opkomst van internet werd bovendien weer een heel nieuw medium gecreëerd, en daarmee een nieuw, onontgonnen gebied waar reclamemakers zich naar hartenlust kunnen uitleven, en ik als onnozele computergebruiker een hele shitload aan pop-ups voor mijn kiezen krijg. Leuke afsluiter voordat we naar de traditionele prijsvraag gaan: ga naar Youtube en zoek op ‘reclameblokken’ en je vindt een hele rits complete STERblokken van vroeger. Nostalgie ten top. Als je geen Youtube op je computer hebt staan, kun je het overigens gratis downloaden op www.youtube.com. Tot slot van deze interessante, bijzonder sterk geschreven beschouwing de volgende prijsvraag: Voor welk merk probeert de auteur van dit artikel sluikreclame te maken? Hint: ‘Het is een gezond drankje. Zó gezond zelfs, dat het niet eens in literflessen te koop is, maar alleen in hele kleine hoeveelheden die je met de pipetman erbij dient te consumeren.’ Goede oplossingen naar: [email protected] Foute oplossingen naar: -gadverdammewatdrinkikeigenlijk@ yakult.com Bronnen: Wikipedia (sorry) www.ster.nl


Thema

zeepreclames, maar in reclames voor Yakult werden gebruikt. Dan keken we nu elke avond (ik niet) om acht uur naar een Yakult in plaats van een Soap. Maar dat óntzettend terzijde. Voorzichtige kritiek op reclame was in die tijd ook al te horen, zoals in het in 1958 verschenen boek ‘de Verborgen Leiders’ van Vance Packard. Packard is kritisch op wat hij ‘manipulatie van het publiek’ noemt. Deze opvatting wordt opmerkelijk breed gedragen doordat de burgers met de dag mondiger werden, en de in 1953 opgerichte Consumentenbond reclames langs de ethische meetlat legde. Vanaf de jaren ’60 werd de maatschappij een stuk progressiever en ook reclamemakers gingen daarin mee. Zo werd het Nederlandse publiek langzaam bekend met naakt op TV. Door toenemende internationalisering groeiden de Amerikaanse invloeden, en de invloed van multinationals. Langzaamaan (jaren ‘ 70, ‘ 80) werd reclame volwassen: er werden bekende Nederlanders ingezet, cheesy slagzinnen die blijven hangen in het collectieve geheugen (Yakult scheelt een bult), en dankzij het Franse bedrijf JC Decaux bloeide ook de buitenreclame weer op door het beplakken van abri’s in bushokjes. Met de opkomst van de commerciële zenders vanaf begin jaren ’90 verdween het ‘televisiemonopolie’ van de Ster en groeide de reclamezendtijd explosief. Ook het geld dat in de reclamewereld omgaat steeg enorm. Bedrijven verzonnen de gekste dingen voor aandacht,

14 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


15

ose-

Column

Please, no next Uri! Die prachtige, mooie, geweldige, indrukwekkende posters in de bushokjes. Die posters, die iedereen wilt hebben. Die posters, die ons leven in de bus mooier maken. Die posters, die een lach op een ieders gezicht verzorgen. Die posters, worden gejat! - door Inge Schaap

Ja echt, er zijn op deze aardbol mensen die deze geweldige reclameposters willen hebben! Nou snap ik het als het vandalistische, seksueel gefrustreerde jochies zijn die een lingerieposter jatten, maar in Hoorn hadden ze een heus geval van poster jatters. Mensen die graag reclame willen hebben en willen ophangen. Alsof we er nog niet genoeg van hebben! Mariëlle Bastiaansen vertelt ons iedere keer weer hoe geweldig die nieuwe crème met aminopeptiden is (ik vraag me af of ze het kan spellen). Ik slaap lekker in een Eastborn bed als ik ’s ochtends naar radio 538 luister en ik ben er bijna zeker van dat Julia’s Tango gesponsord wordt door Tia Maria. Dan heb je ook nog SBS6 die ieder idioot programma dat wordt uitgezonden, moet promoten. Zo heb ik een maand lang geweigerd SBS6 te kijken omdat ik iedere keer als ik dacht een leuk programma te kijken die irritante Uri Geller in de hoek van mijn tv-scherm zag verschijnen. Ik heb GEEN behoefte aan Uri Geller en al helemaal niet aan een

NEXT Uri Geller. Daarnaast heb je nog reclame in bushokjes, reclame op websites, huis-aanhuis reclame, sampling, flyers, telemarketeers, reclame via mail, reclame in de bus, reclame op de bus, reclame op auto’s, reclame op uithangborden, reclame, reclame, reclame! Maar goed, bushokjes werden dus leeggeroofd voor reclame posters. Hadden ze me daar even een geniaal initiatief; je kan de gemeente opbellen en dan vragen of ze een poster voor je hebben liggen. Nu vraag ik me dus nu af wat meer moeite kost. Het vinden van een steen, je over je schuldgevoel voor vandalisme heen zetten, gooien. Daarna de poster uit het bushokje graaien en lopen naar huis omdat het bushokje 100 meter van je huis staat. Of het bellen naar het gemeentehuis of ze de poster hebben, in de wacht worden gezet, wachten tot je aan de beurt bent, vervolgens horen dat je de poster over een maand pas kan ophalen omdat de promotie nog 4 weken loopt.


>>

Column

16

-M.B.V. Mebiose-

Dan na een maand wachten een bonnetje halen uit een computer waarvan je geen idee hebt welk knopje je moet indrukken. Na tien minuten heb je ein-delijk dat bonnetje, moet je wachten tot je aan de beurt bent. Dan moet je wachten tot de poster voor jou is gehaald, de poster meenemen. Naar huis met de fiets, hopen dat het niet regent want anders is je poster alsnog verpest. Kortom: ik heb zo’n flauw vermoeden dat het geen enorm succes is. Daarnaast werd het nieuws dat je de posters bij het gemeentehuis kan ophalen in de lokale krant verkondigd. Vraag ik me even af hoeveel jonge jochies die ’s avonds rondhangen om posters te jatten, de moeite nemen om de lokale krant te lezen en uit te vinden dat oma Truus uit bejaardentehuis de Zonnebloem nog vitaal is en bezig is met een computercursus voor 65+ers. Ja inderdaad. Dat werkt dus niet, waarschijnlijk viel je zelf op de helft van die zin in slaap.

Tegenwoordig zijn bushokjes standaard doelwit van vandalisme Daarnaast snap ik niet dat je nog meer achtervolgd zou willen worden door reclame. Wat doe je met zo’n poster?

Op een gegeven moment is je kamer toch vol van al die posters, wat doe je dan? Misschien kijk ik wel verkeerd op de zaak. Misschien zijn het juist wel reclame-haters die alle reclame uit hun leven willen bannen en daarom reclame uit bushokjes jatten om ze vervolgens te verbranden. Het zijn reclame-terroristen, binnenkort gijzelen ze Loeki en vragen ze tv-zenders nooit meer reclame en Patty Brard uit te zenden. Dat laatste omdat ik er vrijwel zeker van ben dat er niemand in Nederland op dat mens zit te wachten. Ze is echt vervelend, kan niet presenteren en doet iedere keer als ze op tv is alsof ze ontzettend grappig is. Alles rondom haar schijnt geweldig spannend te zijn, mag ik haar verhalen geloven. Goed, ik dwaal af. Reclame-terroristen, een nieuw fenomeen dat steeds verder uitgroeit. Deze mensen geloven er in dat alle mensen die reclame maken hun vijand zijn. Ze hebben zelfs een (op z’n Wilders) scheve vertaling van een bepaald boek. Deze luidt: ‘Maak voorbereiding tegen hen wat gij kunt aan kracht en paardenvolk, om daarmee te terroriseren, te terroriseren reclameposters, spam-mails, banners en hun makers.’ Een heftige zaak mag ik wel zeggen. Zelf zijn ze druk bezig met een nieuwe politieke partij; partij tegen de reclamevrijheid. Overigens is hun website binnenkort online. Het adres zal volgende week in de promotiecampagne bekend worden, houdt posters in de gaten voor het webadres.


17

ose-

Thema


18 Thema

-M.B.V. Mebiose-


19

ose-

Column

Stichting Reclame Code ‘Zin of onzin’

Tv-reclames! De grootste ergernis onder alle reclames naar mijn idee. Je kan de tv niet aanzetten zonder allerlei blokken van reclames tegen te komen. Wat het meest irritante van deze reclames is, is het volume. Zit je net lekker relaxed naar Astro-tv of Teleshopping te kijken, krijg je zo’n oorverwoestend reclameblok er tussen door. Waarom wordt hier niet wat aan gedaan? - door Frank Westerhof Stichting Reclame Code is ervoor om de regels van alle soorten reclame te handhaven, ook die van tv. Als je dan de reclames op tv ziet vraag je je af wat ze in godsnaam doen aan de regelgeving. Telkens als je aankomt bij een reclameblok dendert de irritante stem door je kamer: ‘Wij van Wceend adviseren Wc-eend’…JA GEK HE! Je zou je eigen product ook eens door de grond boren, maar dat terzijde. Door een slim trucje van de reclamemakers is het zo dat de reclames op tv veel harder klinken zonder dat de volumegrens overschreden wordt. Wat is het probleem van de beste stichting om ook dat te verbieden zodat de reclames simpelweg niet harder klinken dan de tv-programma’s?

Hoewel ik me groen en geel erger aan verschillende reclames kan ik ze soms ook wel waarderen. Zo kwam KPN met een redelijk geinige reclame over e-mailen op je telefoon. Het irritante van zo’n leuke reclame is dan weer dat iedereen het over gaat nemen in het dagelijks leven en je tegenwoordig minimaal 4 keer per dag begroet wordt met ‘goeiemoggel’!

“Ik weet niet welke schlemiel het rottende brein achter die reclame was, maar dit verzin je niet!”

Wekenlang zat de reclame ingebakken in de spreektaal


>>

Column

20

-M.B.V. Mebiose-

Hopende dat het mijn familie niet zou schaden kwam ik ’s weekends thuis en ja hoor, ‘goeiemoggel’. Gelukkig was het bij m’n moeder van korte duur en begroette ze me een weekend later weer met ‘Gozer’, ‘jo gast’, ‘hé wazzup’ en een boks. Even een kleine stap naar de iets minder prettige reclames. Wat een geweldig goede zet was het van Versatel… Een tijd geleden hadden ze een nieuw product, welke ze in een goed daglicht wilden stellen bij de gemiddelde Nederlander. Ik weet niet welke schlemiel het rottende brein achter die reclame was, maar dit verzin je niet! Beau van Erven Doorns die hun product aanprijst in alléén een witte slip, GAD-VER-DAMME! Volgens mij slaat dit geheel de plank mis, het beste brein had waarschijnlijk niet bedacht dat maximaal 5% van de Nederlanders homosexueel is en 95% dus ging zappen bij één aanblik van deze reclame. Hoe kan het dat deze reclame op tv wordt uitgezonden? Stichting Reclame Code, HELP!

Hier de ‘charmante’ Beau in het vreselijke reclame-spotje

Dan heb je ook nog dat lieve stelletje dat op de bank in een motorblaadje zit te kijken. Hoe komen die idioten bij postkrediet op het idee!? Is mijn IQ van 90 nog te hoog om me hier niet aan te ergeren? Welke imbeciel gaat er nu zitten bladeren in een motorboek, gaat vervolgens een motor kopen omdat z’n vrouw met de meest slechte slogan ooit komt: ‘dit is een snelle!’? Beste Stichting Reclame Code, waarom is het toegestaan je reclame te mikken op de zwakkere mens in de samenleving? De mensen die geen cent te rooien hebben maar toch een jacht willen hebben en denken ‘goh, we gaan naar postkrediet’. Stichting Reclame Code, HELP! Even zoeken op de site van Stichting Reclame Code heeft mij alle antwoorden gegeven. Deze stichting is zelf niets beter. Ze kunnen reclames van geld-kloppers als ‘postkrediet’ en ‘lenen.nl’ niet verbieden omdat ze dan zichzelf in de vingers snijden. Zelf zijn ze net zo hard bezig om de zakken van de mensen te legen. Volgens de wetten mag een stichting geen leden hebben, dat is één van de eerste regels die staat beschreven bij de Kamer van Koophandel. Als je op de www.reclamecode. nl uitspraken over reclame wilt volgen moet je een abonnement van deze Stichting hebben. Je moet dus een soort van lid worden en betalen om te zien waar Stichting Reclame Campagne zich mee bezig houdt!? Waar zijn we in Nederland mee bezig! Euhm…mama, HELP!


21

ose-

Advertentie


Wetenschap

22

-M.B.V. Mebiose-

Sciencefield - door Inge Schaap

Koekje erbij? Al die koek-keuze in de supermarkt, dat kan niet goed zijn en dat is het ook niet. Uit onderzoek is gebleken dat traditioneel snoep en koek met eenvoudige smaak en vorm eerder verzadigen dan moderne lekkernijen. Eenvoudige voedingsmiddelen hebben namelijk vaak een sterkere smaak die langer in de mond blijft hangen, dit remt je eetlust. Volgens onderzoekster Pascalle Weijzen zou snoepgoed met een ingebouwde eetrem in de toekomst een oplossing kunnen zijn tegen obesitas. Ook bleek uit het onderzoek dat mannen het moeilijker vinden gezond en minder te eten dan vrouwen. Ook je opleiding speelt een rol, hoger opgeleiden kunnen hun eetgedrag beter in toom houden dan lager opgeleiden. Voor een beter gewicht wordt het dus weer eenvoudig biscuitjes eten bij de thee. Bron: volkskrant.nl/wetenschap

Duistere gedachten Agressieve gedachten zijn normaal, dat bleek uit een promotieonderzoek van Marleen Nagtegaal. Bijna 60% van de studenten waaronder ze het onderzoek deed rapporteerde agressieve fantasieën. De frequentie varieerde van dagelijks tot een paar keer per jaar. Ook bleek dat 53% van de gedetineerde en 51% van de sportschieters agressieve fantasieën heeft. De aard van de fantasieën liep op van verbaal geweld tot fysiek geweld & moord. De agressieve gedachten leiden

echter niet altijd tot agressief gedrag. Het gaat erom hoe je met die gedachten omgaat, je moet ze onder controle krijgen. Onderdrukken blijkt het slechtst te helpen, afleiding zoeken werkt het beste.

Bron: nrc.nl/wetenschap

Letterlijke notenkraker 3 Jaar geleden werd in een voormalige waterput tijdens opgravingen van een Bataafse nederzetting in Tiel een notenkraker gevonden uit de tijd van de Romeinen. De 40 centimeter lange tang blijkt echter een letterlijke notenkraker te zijn. Na archeologisch onderzoek van het Archeologisch Centrum Vrije Universiteit blijkt namelijk dat deze tang een castreertang is. Bataafse boeren castreerden met deze tang zo’n 2000 jaar geleden hun paarden. Hiermee is het overigens het oudst bekende Nederlandse veearts instrument. Bron: volkskrant.nl/wetenschap

De vrees van iedere man...

Lichtgevende katten Katten worden al ruim 6 jaar gekloond, in Amerika werd de allereerste ge>> Tight Junction jaargang 22 nummer 4

23

ose-

Bron: planet.nl/wetenschap

Sociaal! Op een dag ontmoet de gemiddelde Duitser acht mensen, een gemiddelde Italiaan twintig. Nederlanders zitten er tussenin, wij ontmoeten gemiddeld veertien mensen per dag. Dit bleek uit onderzoek dat wetenschappers in acht Europese landen hebben gedaan. De wetenschappers lieten op een willekeurige dag enkele honderden verschillende mensen opschrijven hoeveel personen zij ontmoetten. Een ontmoeting kon huidcontact zijn (bijv. een zoen), of het wisselen van drie of meer woorden met iemand die fysiek aanwezig was. Dit onderzoek is gedaan omdat de wetenschappers in kaart willen brengen hoe snel een bepaalde ziekte zoals een verkoudheid of griep zich door de samenleving zou kunnen verspreiden. Hieruit bleek dat tieners veruit de meeste ontmoetingen hebben in Europa; met gemiddeld achttien per dag stonden zij bovenaan. Over het algemeen gold dat des te ouder mensen worden, hoe meer het aantal ontmoetingen daalde. Vanaf 50 jaar

daalt het drastisch en zeventig-plussers ontmoeten dagelijks gemiddeld zeven anderen. Ook hebben mensen in het algemeen vaak contact met leeftijdgenoten en is er veel contact tussen ouders en kinderen. Een epidemie zal zich volgens een computersimulatie het snelst bij kinderen tussen de vijf en negentien jaar verspreiden. Waarna het zich zal uitbreiden onder andere leeftijdgroepen. In de toekomst zullen we zien of dit overeenkomt met daadwerkelijke feiten. Bron: nrc.nl/wetenschap

Geheugen slechter door werk onder opleidingsniveau Mensen die werk doen onder hun opleidingsniveau gaan cognitief gezien achteruit. Mensen die werk doen boven hun opleidingsniveau zijn daarentegen beter af: zij worden niet slimmer maar cognitief verval treedt bij hen veel minder op dan bij mensen met banen onder hun niveau. Hoe verder iemand onder zijn opleidingsniveau werkt, des te sterker is het effect. Ook gaat de mentale flexibiliteit en spreekvaardigheid van mensen die onder hun niveau werken sneller achteruit. Dit is uit onderzoek gebleken van psychologen en sociologen van de Universiteit van Maastricht. Zij onderwerpen bijna 450 werknemers tussen de 24 en 60 jaar in Limburg aan cognitieve testen met een tussenpoos van 6 jaar. De onderzoekers, onder leiding van professor Adries de Grip zoeken de verklaring hiervoor in een gebrek aan intellectuele uitdaging. Mensen die op hun eigen niveau werken hebben meer intellectuele uitdaging. Bron: nrc.nl/wetenschap


Wetenschap

kloonde kat, de “copycat”, gekloond. Zuid-Koreaanse wetenschappers hebben echter iets nieuws gekloond; twee Turkse Angora katten die bij blootstelling aan ultraviolette straling licht geven. De katten werden gekloond om onderzoek te doen naar genetische ziektes omdat katten veel genen hebben die lijken op genen van mensen. De genen zijn gekoppeld aan een stuk DNA waardoor ze nu een fluorescent eiwit produceren. Voor zover bekend zijn de katten nog niet te koop.

26 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


27

ose-

Thema

Cijfers liegen niet Komt er een nieuwe film uit of is er een politicus met opmerkelijke uitspraken, dan lijken kranten weinig moeite te hebben met kritisch commentaar. Met wetenschappers gaat men gek genoeg veel voorzichtiger om. Als een universiteit met opmerkelijke onderzoeksresultaten naar buiten komt, dan zal dat wel waar zijn. Er wordt vaak niet goed naar de bewijzen gekeken en het onderzoek wordt vaak niet in het juiste perspectief gezien. - door Eric de Kruijk De meeste journalisten hebben vaak geen idee hoe een wetenschapper aan zijn resultaten komt. Daarnaast hebben ze vaak niet de kennis om de resultaten te checken. Een persbericht wordt samengevat zonder de publicatie zelf door te lezen, laat staan na te rekenen. Men denkt blijkbaar dat geleerden betrouwbaarder zijn dan politici. Het gevolg is dat er veel wetenschappelijke onzin in de krant terecht komt. De verkeerde wetenschappelijke berichtgeving kent twee categorieën. Allereerst zien we de onderzoeken waarvan de resultaten erg opgeblazen worden. Als een onderzoeker een nieuw eiwit vindt dat hem meer vertelt over geprogrammeerde celdood, is het veel interessanter om een persbericht uit te laten gaan als: “Medicijn tegen kanker bijna op de markt”. Grote kans dat de media dit klakkeloos overnemen. De tweede interessante categorie zijn de korte, sexy berichtjes. Berichtjes als “Koffiedrinkers gaan eerder dood” of “Nederlanders doen het ’t vaakst”. Dit zijn epidemiologische onderzoeken die een directe invloed hebben op ons

dagelijks leven of onze kijk daarop. Dit zijn de dingen die mensen in de pauze (tijdens de koffie) met elkaar bespreken. Het doet in ieder geval meer stof opwaaien dan het bericht over een interessante transcriptiefactor. Dat is niet sexy. Dat verkoopt niet. Het nadeel van de sexy berichtjes is echter dat ze elkaar zo vaak tegenspreken. Als we nu alleen al kijken naar wat er zoal over koffie is beweerd. In 1981 berichtte een studie dat twee tot drie koppen koffie per dag het risico op pancreas kanker zou verdrievoudigen. Een vervolg studie uit 2001 concludeerde dat hier helemaal niets van klopte. Een studie uit 1998 beweerde dat koffie het risico op darmkanker zou verminderen. “Niets van waar” concludeerde andere wetenschappers vervolgens in 2005 weer. Wat is nu de waarde van deze onderzoeken? Zolang journalisten en lezers niet weten hoe zo’n studie tot stand komt is het ook moeilijk te begrijpen wat nu precies de waarde van zo’n onderzoek is. In epidemiologische studies wordt er geobserveerd. Wetenschappers ki-


>>

Thema

28

-M.B.V. Mebiose-

jken naar wat er gebeurd - ze proberen niets te veranderen aan de situatie - en trekken daar conclusies uit . Bijvoorbeeld naar het risico dat een bepaalde groep mensen heeft op het ontwikkelen van kanker terwijl ze (in een door hun gekozen levensstijl) veel koffie drinken. Epidemiologische studies hebben zo verschillende voordelen. Ten eerste zijn ze relatief goedkoop en ten tweede kunnen ze ethisch gezien ook makkelijk uitgevoerd worden. Je onderzoekt dan wel het effect van een schadelijke blootstelling aan bijvoorbeeld alcohol of nicotine, maar de deelnemers van het onderzoek kozen hier uiteindelijk zelf voor. Epidemiologische onderzoeken kennen echter ook een paar bekende nadelen. Stel dat uit een studie blijkt dat koffiedrinkers een grote kans hebben op het krijgen van een bepaalde ziekte. Dan wil dit natuurlijk niet zeggen dat koffie ook de oorzaak is voor het krijgen van deze ziekte. Andere onbekende oorzaken (confounders) die niets met koffie te maken hebben kunnen wellicht de oorzaak zijn van die bepaalde ziekte. Als alle onderzochte koffiedrinkers ook nog eens stevige rokers blijken te zijn, kan koffie onterecht aangewezen worden als de schadelijke factor. Ook is van belang naar welke groep je kijkt: mannen, vrouwen, bejaarden of zieken. Dit alles kan van groot belang zijn voor je resultaten. Vervolgens worden de getallen die uit de observatiestudies komen ook nog in grote formule-goochelmachines gestopt. Statistische analyse. Hier komen dan weer nieuwe getallen uit die aantonen dat koffie toch echt slecht is.

Als het resultaat niet bevalt kun je dit makkelijk aanpassen door een beetje met je variabelen te spelen. Klinkt simpel en dat is het ook. Zo is ooit aangetoond dat roken goed voor je is. Een sigarettenfabrikant maakte hier dankbaar gebruik van. Epidemiologie is dus niet heilig en getallen zeggen ook niet alles. Wetenschappers zullen ons (hopelijk) niet bewust misleiden, maar een kritische blik op de waarde van een onderzoek zal niet misstaan. Daarnaast hebben veel universiteiten persbureaus die als opdracht hebben om met zoveel mogelijk onderzoek (positief) de media te halen. Zij moeten het onderzoek verkopen. En net als bij het verkopen van je oude auto moet je natuurlijk alle aandacht richten op de splinternieuwe velgen en je mond houden over de gammele motor. Daar moet de klant zelf maar achter zien te komen. Het is onvermijdelijk dat er onzin in de krant terecht komt en enige tolerantie tegen onzin lijkt me dan ook wel op zijn plaats. Maar het moet niet te gek worden. Op een gegeven moment verspelen kranten en zo ook wetenschappers hun geloofwaardigheid op hun publiek. Bronnen: -Andreas von Bubnoff, Scientists do the numbers, Los Angeles Times, September 2007 -Hans van Maanen, Zoete koek en speculatie, 2005 -Darrel Huff, How to lie with statistics


29

ose-

Advertentie


30 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


31

ose-

Informatief

Onderwijs in neonverlichting

Je loopt op Times Square in Londen, je stopt op het midden van het plein. Je kijkt om je heen en weet niet wat je ziet. Overal reclame, op de meest vreemde plaatsen en in de meest bizarre groottes. Al dan niet knipperend, al dan niet voorbij rijdend. Je wordt overspoeld door informatie. Hoe zou een student als jij, zich voelen als op dit plein allemaal verschillende studies werden aangeboden aan jou? - door Steven Braem Een student kiest zijn studie op interesses, op gevoel en op welk profiel diegene heeft gekozen. Hij oriënteert zich, wordt geholpen door verscheidene personen en laat zich testen in speciale beroepentesten. Maar hoe komt hij nu bij de juiste keus en hoe weet hij of dan ook de juiste keus heeft gemaakt? Kiezen is in het begin makkelijk, maar wordt steeds moeilijker. De overgang van basisschool naar middelbare school berust slechts op cijfers, dat is dus niet zo moeilijk. Je kan alleen de pech hebben dat je nog tussen verschillende scholen kan kiezen. Dan krijg je een paar jaar later, toch een kritiek moment, dat je een profiel moet kiezen met extra vakken ernaast. Maar welke? Je gaat na deze beslissing een bepaalde kant op, de rest laat je achter je. Maar in hoeverre weet je als 15 jarige al wat je later wil doen, welke kant je op gaat. Je zit juist in de periode dat je school stom vindt, huiswerk is maar stom en die leraren ook. Maar je moet een keuze maken, je gaat verder, hopen dat het de juiste is.

Je hebt het naar je zin op school en ook qua cijfers mag je niet klagen. De vakken lopen lekker en je hebt niet het gevoel dat je iets mist in het onderwijs. Kortom, die zes jaar zijn zo voorbij, op naar het volgende keuze moment. Er zijn volgens het CROHO (juli 2007) ‘slechts’ 444 voltijdse bacheloropleiding in Nederland. Nou, ga daar maar eens een middagje voor zitten. Gelukkig zijn er maar 12 universiteitssteden, dus die keuze is een stuk makkelijker te maken. Maar gelukkig, je hebt je keuze kunnen maken, je hebt het VWO goed afgerond en je papiertje opgehaald. Op naar de volgende stap, gaan studeren. Het eerste jaar is flink aanpoten. Ook omdat steeds meer universiteiten een bindend studieadvies (BSA) hebben. Ook bij ons wordt deze vanaf het volgend collegejaar ingevoerd, omdat het een UU brede regeling is. De norm na 1 jaar ligt op 37,5 ECTS. Na het niet behalen van deze drempelwaarde wordt je voor 3 jaar uitgesloten van de opleiding. Maar gelukkig, het geldt niet voor jou,


>>

Informatief

32

-M.B.V. Mebiose-

je moet slechts voor Moleculen een aanvullende toets maken. Dat komt dus wel goed in die mooie zomer. Door je bachelor heen denk je vaak na. Je reflecteert je vaak genoeg om te bepalen wat je leert en wat je niet leert. Maar waar je ook achter komt is of je destijds de juist keuze hebt gemaakt. Jij hebt misschien wel de juiste keuze gemaakt, maar doet de overheid dat ook? Door het alsmaar veranderen van het onderwijs op de middelbare school, wordt het voor de scholieren ook steeds lastiger om te kiezen. Is het niet makkelijker dat je gewoon jouw vakken kiest die jou interessant lijken? Moeten we altijd in de breedte blijven leren en vele algemene ontwikkelingen weten of mogen we ons zelf toch op een bepaald onderwerp vastbijten? Na de verbijsterende verandering dat natuurkunde een keuzevak is geworden bij het profiel NG, kan het er vast niet beter op worden. Gelukkig houdt onze opleiding voet bij stuk en ziet het vak NLT (Natuur, Leven en Technologie) niet als voldoende om BMW te betreden. Ook het veranderen van minimaal wiskunde B naar wiskunde A zet mij aan het denken. Ik zie voor onze studenten liever de combinatie, wiskunde B, maar dan met veel meer statistiek. En voor de liefhebbers hebben ze nu ook wiskunde D uitgevonden. Wat het is en voor wie het is, is niet meer te volgen. En jawel hoor, na 3 jaar mag je weer

kiezen. Je zou geloven dat het nu toch makkelijker gaat, mocht het niet zo zijn dat er 893 masteropleidingen zijn, waarvan 379 researchmasters (CROHO, juli 2007). Gelukkig worden er een heleboel uitgesloten, omdat je niet de juiste voorkennis hebt. De keuze is gemaakt, je begint aan je master en je lijkt wel ineens een BMW nerd geworden. Je wordt op zo’n bepaalde manier getriggerd dat je volledig op je studie stort. Jij niet alleen, nee, je gehele omgeving doet hetzelfde. De stof is misschien droog en lastig, maar door zo’n enthousiaste professor met een tikje humor en ook veel praktijkgerichte voorbeelden, ontstaan er discussies. Je krijgt door dat je misschien vroeger toch wel economie had willen volgen, maar omdat je het toen niet interessant vond is het nu moeilijk om op te pakken. Gelukkig hebben je ouders er wel voor gezorgd dat jij nu hier zit. Dankzij hun gepush, ben je VWO blijven doen, ondanks dat de talen je tegen stonden, en loop je nu stage op een lab in Londen. Waren we altijd maar zo geprikkeld. Hoe kan toch ineens die omslag gebeuren van bachelor naar master? Heeft dit te maken met dat je eindelijk kan specialiseren, dat je je plek hebt gevonden. Of heeft het met de leeftijd te maken en dat je nog veel moet groeien tijdens het leerproces. In ieder geval ben ik blij dat er zoveel voorlichting om me heen is. Die mooie neonreclame heeft dus wel degelijk nut.


33

ose-

Advertentie


Wetenschap

34

-M.B.V. Mebiose-

Verdaaid ingenieus

“Een soort licht dat alleen de Mantis garnaal kan zien” In het dierenrijk zijn er verschillende manieren van lichtgevoeligheid. Mensen kunnen slechts de kleur (golflengte) en de intensiteit van het licht waarnemen. Van sommige dieren is ook bekend dat ze lineair gepolariseerd licht kunnen waarnemen. Dit gepolariseerd licht kan gebruikt worden om bepaalde objecten te identificeren aan de hand van de polarisatie, om het contrast van de waarneming te verbeteren, maar ook als hulp bij navigatie en communicatie van soortgenoten. Er zijn ook al dieren gevonden die circulair gepolariseerd licht reflecteerden, alleen tot nu toe is er nooit een soort gevonden, waarvan bekend was dat deze ook circulair gepolariseerd licht kon waarnemen. - door Jordy van der Heijden Wat is gepolariseerd licht De gemiddelde student biomedische wetenschappen die tijdens de colleges Organische Chemie niet heeft liggen slapen weet dat licht een oriëntatie heeft. De meeste lichtbronnen die we kennen zenden ongepolariseerd licht uit; licht waarin de lichtgolven in elke willekeurige richting oscilleren. Lichtbundels waarin de lichtgolven in slechts één lineaire of circulaire oriëntatie trillen, noemen we gepolariseerd. Enkele voorwerpen die we kennen uit het dagelijks leven, zoals zonnebrillen en LCD-schermpjes, maken zelfs gebruik van deze eigenschap om de golven in één richting te laten oscilleren en zo een deel van het licht weg te filteren. Waneer de x- en y-vector van het licht in fase zijn is er sprake van lineair gepolariseerd licht. Trillen ze met een faseverschil van 90 graden, dan is het licht circulair gepolariseerd. Het circulair gepolariseerde licht kan het best voorgesteld worden als de eenheidscirkel. De sinus en cosinus die de baan van

de eenheidscirkel beschrijven lopen 90 graden uit fase, waardoor de cirkelvormige baan ontstaat. Dit circulair gepolariseerde licht beweegt zich voort in een kurkentrekkervormige baan en kan zowel linksom als rechtsom draaien. Detectie van gepolariseerd licht Van de Mantis garnaal was al bekend dat deze uitzonderlijke ogen had. De stomatopod bezit onder andere een “8-kanaals” kleurenvisie, kon ook al lineair gepolariseerd licht en andere eigenschappen van licht waarnemen. Nu is ook bekend dat de Mantis garnaal circulair gepolariseerd licht kan waarnemen en ook is bekend hoe hij dat doet. Zoals bekend hebben de meeste insecten geen ogen net als wij, maar zogenaamde facetogen. De facetogen van de Mantis garnalen kunnen onderverdeeld worden in drie verschillende gebieden: De dorsale hemisfeer, de middenband en de ventrale hemisfeer. Deze facetogen bestaan uit talloze facetten; oftewel ommatidia. Eén ommatidium


>>

35

ose-

Lichtafhankelijke gedragspatronen De vorige proeven toonde aan dat de garnalen zowel linksomdraaiend circulair gepolariseerd licht L-CPL en tromgeroffel…… juist…… rechtsomdraaiend circulair gepolariseerd licht R-CPL kunnen waarnemen. Of ze ook het verschil tussen L-CPL en RCPL waar kunnen nemen was daarmee nog niet aangetoond. Dit hebben de wetenschappers aangetoond door de stomatopods te onderwerpen aan een gedragsproef. Voor de proef hebben ze zeven Mantis garnalen getraind door ze bij een bepaalde oriëntatie licht te belonen met eten. Vier van de garnalen kregen voedsel met als stimulus L-CPL en aan de andere drie werd voedsel aangeboden onder het romantische

schijnsel van R-CPL. Vervolgens lieten ze de garnalen kiezen tussen een voederbak die L-CPL reflecteerde en eentje die R-CPL reflecteerde. De garnalen bleken significant vaker te gaan dineren bij de bak voer die het soort licht reflecteerde waarmee ze getraind waren. Circulair gepolariseerde signalen Welk nut heeft het voor de Mantis garnaal nu dat deze gepolariseerd licht kan waarnemen? Onderzoekers vermoeden dat de polarisatie een belangrijk signaal is bij het vinden van een geschikte partner voor de Mantis garnaal. Gepolariseerd licht kan het contrast van bepaalde dingen verhogen. In de fotografie worden polariserende filters regelmatig gebruikt om glans van bepaalde oppervlakten zoals glas te elimineren. Van naaste verwanten van deze soort is bekend dat de mannetjes, wel licht gepolariseerd reflecteren terwijl de vrouwtjes dat niet doen. Ook zou gepolariseerd licht gebruikt kunnen worden om signalen over te brengen die niet door andere soorten gezien kunnen worden. Een andere reden voor het ontstaan van deze functie zou de turbulentie onder water kunnen zijn. Onder water is licht door turbulentie vaak circulair gepolariseerd. Waar het precies voor dient is nog niet duidelijk. Duidelijk is wel dat de Mantis garnaal waarschijnlijk al miljoenen jaren beschikt over een vernuftig staaltje techniek waar de mens misschien net een eeuw lang het bestaan van af weet. Bron: Tsyr-Huei Chiou et al; Circular Polarization Vision in a Stomatopod Crustacean


Wetenschap

bestaat van binnen naar buiten uit een basismembraan, daarbovenop een stapeltje van 7 lichtgevoelige cellen. In het midden van de stapel lichtgevoelige cellen ligt een rhabdom; een lichtdoorlatende staaf. Op de zeven cellen ligt nog een achtste lichtgevoelige cel R8, met een eigen rhabdom. Daarbovenop liggen nog een cristallijn lensje en het hoornvlies. Microvilli vormen de basis van het filter dat de stomatopod gebruikt om het licht te filteren. Iedere lichtgevoelige cel heeft veel microvillii in een bepaalde oriëntatie. De microvilli van cel R1,4 en 5 staan loodrecht op de microvillii van cel R2,3,6,7. De microvillii van cel R8 staan onder een hoek van 45 graden met de rest van de lichtgevoelige cellen. Deze exacte hoek zorgt voor een ¼ faseverandering waardoor alleen circulair gepolariseerd licht op de lichtgevoelige cellen in de ogen valt.

Column

36

-M.B.V. Mebiose-

Het oncontroleerbare Wikipedia “Het gevaar van amateurisme op het web”

Maandag 7 april zond de VPRO in het programma ‘Tegenlicht’ de documentaire ‘Wiki’s waarheid’ uit. Op Wikipedia is heel veel kennis gratis en vooral gemakkelijk beschikbaar. Zo kan iedereen kennis bereiken, zonder daarvan afhankelijk van een bibliotheek of ander instituut te zijn. Iedereen kan informatie toevoegen of aanpassen waardoor de online encyclopedie steeds groter en beter zou worden. Maar is dit wel zo? En willen we wel dat iedereen ons van alles kan vertellen? - door Michiel Brouwer

Op Wikipedia kan iedereen kennis toevoegen en ophalen. Dit, zo zeggen de grootste fans van Wikipedia, leidt tot een democratische wereld waar kennis niet alleen beschikbaar is voor de sociale elite. Hoewel ik een voorstander ben van vrij beschikbare kennis, weet ik niet of het goed is dat kennis ook vrij toegevoegd zou moeten kunnen worden. Op Wikipedia kan een artikel geschreven door een hoogleraar verbeterd worden door een 16-jarig jochie wat alleen het gevoel heeft dat hij meer van het betreffende onderwerp weet dan de voorgaande auteur. Op dezelfde manier kan een lemma in de Wikipedia dus verslechteren door de vrije toegang als dat het in andere gevallen verbeterd. Als gevolg van de massale omvang kan Wikipedia niet volledig op dit soort ‘verbeteringen’ gecontroleerd worden. Daardoor is het dus onmogelijk de kennis van Wikipedia hoger te achten dan een verhaal dat op een verjaardag van een vriend van je door een van diens ooms wordt verteld. Wikipedia is slechts een voorbeeld hiervan. In blogs kunnen schrijvertjes zich,

ongehinderd door kennis, hun visie op de wereld spuien. Andrew Keen schreef hierover een boek waarin hij waarschuwt voor de cultus van de amateur, waarin de kennis van de amateur even hoog wordt geacht als de kennis van een expert. Begrijp me niet verkeerd: Wikipedia (maar ook andere vormen van amateurisme op het internet zoals Youtube) zijn erg leuk, maar ze moeten wel gezien worden voor wat ze zijn. Wikipedia kan dus prima gebruikt worden als bron wanneer je jezelf als amateur ziet op dat vlak, en kennis op dat niveau zoekt. Ook zou je het kunnen gebruiken als eerste opzet van je zoektocht naar informatie, maar dan moet je daarbij wel in ogenschouw nemen dat je alles wat je vanuit Wikipedia vermeldt nog een keer moet controleren. In feite is dit stuk natuurlijk niet anders dan een blog en ben ik niet anders dan een amateur. Tegen de mensen die daarover vallen kan ik alleen maar inbrengen dat ik met dit stuk minder mensen heb lastiggevallen. Reacties? Mail naar [email protected]


37

ose-

Thema

a


38 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


39

ose-

Botox is al jaren een populair goedje bij verlepte mannen en vrouwen die maar niet willen accepteren dat ouderdom met de nodige gebreken, zoals rimpels, komt. Botox, dat zorgt voor een verminderde activiteit van de spieren, blijkt zelf actiever dan gedacht. - door Jordy van der Heijden Botox is eigenlijk geen stof op zich, maar een merknaam voor een bepaalde neurotoxine, die op de zenuwen werkt. De verschillende neurotoxines worden gemaakt door de staafbacterie Clostridium botulinum. Botulinum toxine is een van de gevaarlijkste natuurlijke stoffen en behoort de gevaarlijkste eiwitten. In de juiste, minimale dosis kan het gebruikt worden tegen rimpels, maar ook voor ernstigere aandoeningen zoals Parkingson en MS. Al in 1820 werd botolinum toxine beschreven door de Duitse natuurkundige Justinus Kerner. Omdat het vaak vergiftiging veroorzaakte doordat het in slecht klaargemaakte vleesproducten groeide werd het vaak het “worstvergif ” genoemd. Daaraan ontleend het huidige botox nog steeds zijn naam. ‘Botulus’ is namelijk Latijns voor worst. Botulinum toxine werkt door te interfereren bij de communicatie tussen zenuw en spier. De toxine wordt de zenuwcel binnengelaten via endocytose. Het bestaat uit een 100kDa groot eiwit en een kleiner 50kDa eiwit die door disulfidebindingen verbonden zijn. Het kleine deel kan door het membraan van het vesicle en werkt als een protease op SNAP-25, een SNARE

eiwit. Het voorkomt dat blaasjes met de neurotransmitter acetylcholine kunnen landen op het plasmamembraan en daarmee kunnen fuseren. Daardoor kan een signaal van de zenuw niet overgedragen worden op de spier waardoor deze verslapt. De recente ontdekkingen laten zien dat het botulinum toxine niet alleen werkt op de plek waar het ingespoten wordt, maar waarschijnlijk via de zenuwcel naar andere plekken in het lichaam kan reizen. Het toxine dat door onderzoekers bij de snorharen was ingespoten bleek ook voor te komen in het deel van de hersenstam dat de gezichtsspieren coördineert, waardoor de gezichtsspieren verslapten. Ook bleek het in staat om van de ene kant van de hippocampus naar de andere kant te reizen. Volgens onderzoekers is deze nieuwe ontdekking echter geen reden tot angst. De gevonden eigenschap kan geen kwaad en botulinum toxine blijft een belangrijk middel tegen de ziektes waar het nu voor gebruikt wordt. Het onderzoek is belangrijker geweest voor het onderzoek naar transport van bepaalde eiwitten binnen het lichaam.


Wetenschap

Botox maakt ritje op zenuwcellen

Column

40

-M.B.V. Mebiose-

(Weer) een mebiose sprookje Je haartjes nog nat en je pyjamaatje aan. Het is weer tijd om naar bed toe te gaan. Tijd voor een nieuw avontuur in Mebiotica! - door Eric de Kruijk Het was een koude dinsdagochtend in Mebiotica en Koning Eppendorf zat onrustig op zijn troon de krant te lezen. Op de achtergrond stond de radio aan waar net het weerbericht op werd voorgelezen: “...kans op nachtvorst en hier en daar kans op een bui”. “Kans op dit en kans op dat! Het lijkt verdomme epidemiologie wel!” mopperde de koning. “Wat is er toch met je aan de hand” vroeg Ubiquitina “je bent zo onrustig deze morgen”. De koning zuchtte diep en verontschuldigde zich. “Vanavond moet ik een nieuw bestuur gaan kiezen voor Mebiotica. Mijn onderdanen hadden zich tot vandaag aan kunnen melden als kandidaat, maar ja, net als ieder jaar; NIEMAND! Helemaal niemand!” Tja, er was nooit veel animo om Mebiotica te besturen. Het was een echt politiebaantje. Je stond zeer laag in aanzien en bovendien kon je een jaar lang allerlei rotklusjes op gaan knappen. Maar aangezien Mebiotica toch ieder jaar een nieuw bestuur nodig had, is er op den duur besloten de mensen maar gewoon aan te gaan wijzen. Zes onderdanen werden er gekozen die voor een jaar lang verdoemd werden naar de geheime Mebiotica Kamer. Hier

zouden ze een jaar lang voor iedereen klaar moeten staan. Dit werd hun thuis. Er was natuurlijk wel sprake van enige selectie. Zo zijn er jaren geweest dat het bestuur bestond uit de lelijkste of juist uit de knapste Mebioten. Ooit is er gekozen voor enkel mensen met een kromme duim en een iets te groot linkeroor. Dat was echt absurd! De koning besloot daarom de selectie dit jaar iets wetenschappelijker aan te pakken. Hij was van plan dit jaar pipetten, erlenmeyers en weegschalen te gaan gebruiken in de selectieprocedure. “Ja, het is de hoogste tijd” sprak de koning monter. Hij stond op, kuste zijn vrouw op haar voorhoofd en liep de trap op, naar zijn werkkamer. Ubiquitina zuchtte even ging naar de kinderkamer om hun dochtertje voor het slapen nog een klein verhaaltje voor te lezen. Haar lievelingsboek was die van Alberts. De koningin las weinig anders meer voor dan dat, maar dat was niet erg, Alberts verveelde immers nooit. Ubiquitina pakte het boek, sloeg het open en begon te lezen: “The ability to switch many genes on nor off coordinately is…” De koning sloot zich op in zijn kamer en pakte zijn telefoon. Hij draaide een


>>

41

ose-

naderde er een metershoog gestalte de zaal. De zware voetstappen kwamen steeds dichterbij en even later hielden ze halt in het midden van de deuropening. Een enorme witte rat stond de Mebioten aan te kijken. Men kende hem als Winstor en hij droeg een lange witte bontjas met daaronder witte cojbojlaarzen. Hij bleef een tijdje zo staan en keek de stille menigte vurig aan. Toen liep hij naar Eppendorf en ging naast hem staan. “ In vivo et in vitro” sprak de koning. Niemand wist wat het betekende maar iedereen zag dat op dat moment Winstor een stuk kooiverrijking uit zijn zak pakte en dit de lucht in smeet. KABLAM!! Met een enorme knal explodeerde het stuk karton. Voor enkele seconden zagen de aanwezigen, verblind door het licht, helemaal niets meer. Toen na enige tijd de rook was opgetrokken en iedereen weer kon kijken, aanschouwde men een fantastisch tafereel. Voor op het podium waren zes engelen neergedaald. “Wij zijn het KKB” sprak een jongen die zijn haar nog eventjes stond te modelleren. Het publiek juichte terwijl op de achtergrond een meisje een bizar dansje deed en een andere jongen een wel heel erg groot ijsje stond af te likken. Eppendorf glimlachte even en verliet onopvallende de zaal. Hij had genoeg gezien en was tevreden. Het feest barste los, maar de koning ging naar huis. Slapen. Zijn pfeiffer was nog niet helemaal over en hij kon zijn rust goed gebruiken. Toen hij in slaap viel droomde hij over Charlie… the unicorn.


Column

nummer en even later begon hij te praten. Of eigenlijk leek het meer op fluisteren. Een piepende, knarsende stem aan de andere kant van de lijn gaf kort antwoord. De koning knikte tevreden. “Tot zo” zei de koning nog en hij hing op. Niet veel later liep er iemand in een lange witte jas het paleis in en zocht zijn weg naar boven. Onder zijn arm droeg hij iets wat leek op een wikschaal. Niemand had iets gezien, niemand had iets gehoord. Het proces van wikken en wegen was begonnen. De grote zaal van het paleis liep langzaam vol. Alle inwoners van Mebiotica waren uitgenodigd voor deze belangrijke avond. Zo meteen zou bekend zijn wie het nieuwe bestuur moesten gaan vormen. De enorme spanning was overal voelbaar. Er werd niet veel gepraat en de gesprekken die er waren gingen over het slechte weer of over transcriptiefactoren. Neutrale onderwerpen om maar aan iets anders te kunnen denken. In een hoek van de zaal draaide een roerflo door terwijl naast hem een genoompje zachtjes zat te huilen: “Ik wil niet in het bestuur, ik wil niet. Ik heb een gezin, ik heb kinderen verdomme, dit kunnen ze mij niet aandoen”. Maar ja, niemand wilde, maar na vanavond zouden er toch zes Mebioten zijn die er niet meer onderuit zouden komen. De deur van de grote zaal ging open en koning kwam tevoorschijn. Hij keek de menigte kort aan en liep naar het podium. Alle ogen waren meteen weer gericht op de donkere gang, waar de koning net uit kwam lopen. Langzaam

42 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


ose-

43 Onthullend

Het Riool Door Dr. Muis

Voor de vorige uitgave was het nog worstelen om het Riool te vullen met roddels uit de gortdroge woestijn die Mebiose heet(te). Het was zelfs zo erg dat wij nog een dramatische oproep deden voor extra roddels. Maar verandering was blijkbaar op komst; het gras kan weer groeien; het volk kan weer eten. Het regenseizoen is weer aangebroken: want nog voordat de voorlaatste TJ goed en wel bij iedereen op de deur lag, stonden we allen kniehoog in het speeksel. Alle visjes zwemmen in de Pfeiffer Op het diesfeest sloeg de vlam al in de pan, zo ook voor Eline Willemse. Willoos leek zij voor de charmes van één onzer redacteuren. De snoodaard – laten we hem voor het gemak Eric noemen – maakte hier gretig gebruik van en zorgde er dan ook voor dat de speeksels flink werden gehomogeniseerd.

een ziekte veroorzaakt die in de volksmond ook wel ‘de ziekte van Pfeiffer’ wordt genoemd. Wat een gemeen plannetje: alleen voor je eigen plezier een meisje – mogelijk – veroordelen tot weken, zo niet maanden, ziekte. Nee, jonge Eric, daar fronsen wij op bij de Tight Junction. Recidivist Staat Alain V. nog in de vorige uitgave te pronken omdat hij door de Uteregse Anneloes D. was verleid, op het diesfeest liet hij zien dat hij in die relatie echt niet de naïeve tukker was zoals hij in het

Já, dit ging wél vrijwillig! Op zich is dit alles niet opmerkelijk te noemen. Het verhaal krijgt echter een andere, morbide wending wanneer in ogenschouw wordt genomen dat de heer E. de Kruijk al geruime tijd last had van het Eppstein-Barr virus, wat

De hanglip is in deze lastige positie een veel voorkomend probleem


>>

Ontullend

44

-M.B.V. Mebiose-

voorgaande Riool naar voren kwam. Op het voorgenoemde feest kwam hij alleen binnen, hoe hij wegging is bij ondergetekende onbekend, maar bekend is wel dat hij in de tijd daartussen aan de lippen van K. Prummel heeft gehangen. Menigeen zal zich verbaasd hebben over dit paar, dat een beetje achterin de zaal nergens oog voor had, behalve voor elkaar. Waar paartjes normaal wegschieten voor de camera, leken de flitsers en aandacht dit glamourkoppel niet te deren. Van Karin P. en A. Veltmann is, als koppel, niets meer vernomen. Streekromannetje Mebiose is echter ook een volledige romance rijker. Dit streekromannetje verteld het verhaald van het woest aantrekkelijke Zeeuws bestuurslid Steven B. die zijn liefde voor commissiegenoot J. Kortschot niet kan verwoorden door zijn gebrek aan beheersing van de Nederlandse taal. Hoewel de regio ook hoorbaar is in de Achterhoekse Joyce K. is het voornamelijk haar agenda die de liefde in de weg staat. Zij is namelijk te druk bezig met jaarboekklusjes, varkensboeren en Belgen om de eenzame S. Braem op te merken. Maar het romannetje werkt toch naar een goed einde toe wanneer de liefde van de Zeeuw toch tot uiting kan komen door een combinatie van zijn onbeholpen Zeeuwse charmes en zijn ontwapenende onschuld. Dit alles culmineert in een uitspatting van romantiek op het Diesfeest, waar de twee regionalen elkaar vinden om niet meer bij elkaar weg te gaan.

And they call it… Puppy Love Ook bestuurslid Eva van der W. was op jacht en oud-bestuurslid J. de Bruijn was haar prooi. Na een blik in zijn mooie donkere puppy-ogen was zij verkocht. Na het diesfeest hingen zij wat om elkaar heen totdat mevrouw E. van der Want besloot dat het echt tijd was om naar huis te gaan. Het verhaal houdt daar echter niet op, want Johan de B. fietste ineens de Oudegracht af richting het Ledig Erf, dat is niet de route naar zijn huis, maar wel die van zijn pas gevonden liefde. Het verhaal van de twee personen in kwestie zelf gaat dat zij ter hoogte van het stadhuis nog gepraat hebben en dat er verder ‘niets gebeurd’ zou zijn. Later in de Diesweek was er ook al ‘niets aan de hand’. Zoals ook elders in deze TJ gelezen kan worden, vond het ‘niets doen’ plaats in het straatje naast café Rex. Het nam ongeveer een minuut of veertig tot een klein uurtje in beslag om ‘niets’ af te maken. Tijdens het ‘niets’ doen letten ze echter wel goed genoeg op, waardoor een redacteur van de Tight Junction de edele kunst van het ‘nietsen’ niet op de gevoelige plaat kon vastleggen. Hierdoor blijven wij achter met ‘niets’ om onze claims te staven.

Miedema strikes again Een vernieuwd Riool in een vernieuwde TJ zou natuurlijk niets zijn zonder een nieuw verhaal over Lars M.! Hoewel L. Miedema zich iedere keer weer voor houdt om niet in de volgende uitgave van de TJ te verschijnen, lijkt dit keer op keer weer een onmogelijke opgave. Dit maal kopte hij niemand minder dan >> Tight Junction jaargang 22 nummer 4

45

ose-

No stress Lars, no stress! gedrag van Kim B. lijkt erop dat hier echt wat speelt. Wij bij de TJ zijn dus ook benieuwd of wij de komende tijd nog veel van de kleine ijsbeer zullen terugzien. Poppenhuis Maar Steven, Eva en Kim zijn niet de enige bestuursleden die zich de afgelopen maand geraakt voelden door Cupido. Ook praeses E. Berends lijkt een klein plaatsje in haar hart voor ie-

mand vrij gemaakt te hebben. Al enkele tijd schijnt Evelien B. reizen te ondernemen naar één van de twee kleine huisjes op de Lange Lauwerstraat. De liefde die jonge meisjes voor poppen hebben lijkt in de praeses gecombineerd te worden met de hang naar macht van alle vrouwen. In het kleine poppenhuisje heeft zij namelijk haar eigen kleine oud-praesespoppetje gevonden. Of Evelien gewoon zoet speelt met haar popje of hier machtige plannen en complotten mee smeed, is onbekend. Jaarboekromance Dat je in de jaarboekcommissie erg druk bent, bewijst zich de afgelopen tijd. Pas sinds dat het jaarboek uit is komen er namelijk romances uit voort. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld een Diescommissie, waarvan leden blijkbaar de tijd hebben om zo vaak mogelijk het Riool te bezoeken, maar dat terzijde. Eerder in het riool konden wij de ontluikende liefde tussen J. Kortschot en S. Braem al onthullen, maar zij zijn niet de enigen. Ook Joost von H. en H. van Donkersgoed begonnen elkaar, nu de druk van de jaarboekketel was, in een ander licht te zien, namelijk de feestverlichting in ‘het Pakhuis’. Tijdens een avond stappen waren zij dan ook niet van elkaar af te slaan, ook niet met grote stokken. Op vragen van de TJredactie wilde Heleen van D. niet reageren. J. von Hegedus gaf al eerder dit jaar meerdere malen aan Heleen ‘sexy as hell’ te vinden. Wel gaf hij ook aan dit van meer Mebioten te vinden, zowel vrouwelijk als mannelijk en binnen als buiten de jaarboekcommissie.


Onthullend

bestuurslid Kim B. in. Tijdens een avond stappen merkte een groep Mebioten al op dat onze kleine ijsbeer en het kleine bestuurslid erg veel aandacht aan elkaar gaven. Toch bleef het allemaal binnen de grenzen van het betamelijke, maar de druk moest toch ooit van de ketel. Hiermee is dit verhaal nog niet uit. Bestuurslid K. Brüheim begint namelijk al beslag te leggen op haar donkermanige prinsje en kleed hem dus ook aan. Dit opdat hij er, in haar ogen, representatief genoeg uitziet om volgend jaar zitting te nemen in het XXIIIe bestuur der M.B.V. Mebiose, beroofd van alle persoonlijke eigenschappen en karakter. Door het bezitterige en bemoederende

46 Advertentie

-M.B.V. Mebiose-


47

ose-

Kandidaatbestuur bekend! Op de ALV van 2 april is het kandidaatbestuur voor het jaar 2008 geïnstalleerd! Zij hebben zich als “KaBlam” middels een knallende presentatie bekend gemaakt onder het mom “Alles begint met een knal”. De constitutie van het KB is als volgt: Joppe Nieuwenhuis – Praeses; Marina Bakker – ab Actis; Ellen Smit – Fiscus; Lennart Kester – vice-Praeses; Marleen Theunissen – vice-ab Actis; Lars Miedema – vice-Fiscus

ZUL Ook dit jaar wordt er weer flink hardgelopen tijdens de Zes Uurs Loop. We houden een zes uur lang durende estafetteloop met vijf andere verenigingen in het Wilhelminapark. Hierbij halen we geld op voor het goede doel en zal er een bbq en een spannende workshop gegeven worden. Kom allemaal op donderdag 15 mei je longen uit je lijf lopen zodat Mebiose weer met de wisseltrofee naar huis kan!

ALV Wil je weten wat de plannen van het nieuwe KB zijn? Kom dan naar de volgende Algemene Ledenvergadering. Deze zal plaatsvinden op woensdag 21 mei. Naast de presentatie van het beleidsplan van het KB zullen er ook verschillende commissies gewisseld worden; de Galacommissie, de Diescommissie en de Jaarboekcommissie.

Koffie/Thee Zoals altijd is de Stratenumkamer elke dag geopend en staat er altijd gratis een lekker vers bakje koffie en thee voor je klaar. Ook is er weer elke vrijdag een gezellige WAB, waarbij er vanaf 13.00 uur een lekkere hap wordt geserveerd!

Activiteitenagenda 6 t/m 8 Mei 7 Mei 8 Mei 8 Mei 15 Mei 16 t/m 18 Mei 21 Mei 21 Mei 28 Mei

Toneelvoorstelling ‘Umbari’ Mebiosefeest @ Ksjot MEBI-future ‘Management, en dan?’ Overleggroep Medische Biologie Zes Uurs Loop Mebiose-‘terror’-weekend Algemene Leden Vergadering Bio Career Event Actieve Leden Uitje


Informatief

Bestuursmededelingen

Informatief

48

-M.B.V. Mebiose-

Adreswijzigingen

Verhuisd? Geef je adreswijziging door aan Mebiose via [email protected] of via www.mebiose.nl Tight Junction jaargang 22 nummer 4

INHOUDSOPGAVE. Onthullend. Het Riool. Ingezonden A.F. Donateurs van Mebiose ontvangen de TJ een jaar lang na donatie van minimaal 15 euro

Recommend Documents