Inhoud. 06 Afghanistan Expeditie 2010 Vier ASACcers bedwingen de weinig-bereisde hoogtes van Azië. Rubrieken. 04 Redactioneel. 05 Van de voorzitter

Inhoud 06 | Afghanistan Expeditie 2010 Vier ASACcers bedwingen de weinig-bereisde hoogtes van Azië

Rubrieken 04 | Redactioneel 05 | Van de voorzitter 12 | Interview met Roelien v/d Vrie

12 | ASAC-week

Herr Coordinatoor doet verslag van ons jaarlijkse zomerse Alpenavontuur.

14 | NSAC Zomercursussen Verslag van C1 en C2 17 | De Opleidingscommissie Over safebiners 18 | KCC Kwaliteits-controle bij de ASAC

Verder in dit nummer

19 | De nieuwe USC Klimwand Klimmen in het Science-Park

01 | Ingezonden mededeling Printerette 18 | Nieuwe leden stellen zich voor

23 | Column Chris

25 | Rebus

24 | Kampioenschap Boulderen

26 | Prijsvraag

29 | Verjaardagen Oktober t/m Januari

28 | Zomer in beeld 31 | Colofon

30 | Agenda en kortingsregelingen

32 | Ingezonden mededeling Demennie Sport

3

asac convo #4, september 2010

Redactioneel gebrabbel

Dorien

Beste ASAC leden, Voor dat je begint met het lezen van deze nieuwe Convo, zorg dat je eerst zit met een koud biertje of een beker warme chocolade melk, zodat je helemaal klaar bent om te lezen over Alpen verhalen, onder andere de ASAC week, Afghanistan avonturen, een interview met Roelien die iets heeft gedaan wat geen ASACster nog heeft gedaan. Vergeet niet om zelf weg te dromen en je eigen zomervakantie herinneringen op te halen. Zelf heb ik deze zomer voor het eerst voorzichtig mijn eerste stapjes in de Alpen mogen zetten tijdens een NSAC C1 waar ik besloot om terug in Nederland de DIESsen van andere SAC`s te bezoeken om de intersaciale contacten te onderhouden en te versterken, maar dat terzijde, want na mijn C1 wil ik volgend jaar een C2 gaan doen en zeker weer terug naar de Alpen. ASAC`rs welkom terug na de Alpen en andere vakanties. Voor de nieuwe leden welkom bij de ASAC. Dit jaar mochten we ruim 40 nieuwe leden welkom heetten en een aantal daarvan kunnen we al beter leren kennen, want zij gaan hun debuut maken in deze Convo. Van twee redactieleden van de Convo gaan wij

afscheid nemen. Van Maarten, die zeker afgelopen jaar de motor was van de Convo. En ons andere langzittend en hardwerkend redactielid Lieke gaat dit jaar andere belangrijke taken vervullen bij de ASAC. Wij wensen haar veel plezier, succes en rijkdom toe bij haar nieuwe taak. Nu ik aan het einde van dit gebrabbel ben toegekomen, wens ik iedereen een mooie herfst toe, waarin maar veel geklommen mag worden, zowel binnen als buiten.

OPROEP Voor de klimweekenden van komend jaar is de ASAC op zoek naar recepten voor lekkere maaltijden, die makkelijk op een camping gekookt kunnen worden voor 6 tot 30 man. Want pasta in rode saus is zooo 2010... Stuur je recepten naar convo@ asac.climbing.nl, liefst met hoeveelheden aangegeven voor 2 personen zodat het makkelijk opgeschaald kan worden.


4

Van de voorzitter

Lieke D.

De zomervakantie is al weer bijna voorbij en iedereen is weer teruggekeerd uit de Alpen. In september begint weer de harde realiteit van studeren/werken en binnen klimmen. Misschien dat tijdens koude herfstige dagen herinneringen aan de ASAC week troost kunnen bieden. Hoewel het daar ook niet bijzonder warm was, was het wel dubbel zo gezellig. Zeker op de avond dat we met 30 man onder 4 tarpen stonden, terwijl het maar bleef gieten. Maar om nou alleen te teren op voorbije gebeurtenissen is ook zo treurig. Gelukkig staan er weer veel leuke dingen in de planning. September komen er weer nieuwe leden binnenstromen. Zij zullen de primeur hebben als eerste cursus te krijgen in het USC. Verder staan er verschillende weekenden in de agenda, waaronder het altijd gezellige beginnersweekend. Verder zijn de BOTS, het NKB (zoekt vrijwilligers!) en het NSKB ook in aantocht. Geef je op, ga mee en kom ook op maandag naar thea en op vrijdag naar centraal!

Wist je dat...

Iris van ‘t Wout niet langer het jongste ASAC-lid is? De voormalig titelverdedigster (links) moest haar eervolle vermelding afgelopen maand afstaan aan Elise de Savornin Lohman (rechts). Deze acrobatische studente geneeskunde blijkt maar liefst 46 dagen jonger. Beide jongedames verschillen overigens bijna een factor drie in leeftijd met het oudste ASAC-lid, Gert-Jan van der Meulen.

5


Afghanistan Expeditie 2010

Daniel

“Jullie zijn allemaal koningen!” (Het dorpshoofd, vrij vertaald uit het Wakhi)

Zomer 2009, ergens een mooi weekend in augustus. Op weg naar onze bivak op de Stralhorn roept Daan, zoals alleen hij dat kan, heel enthousiast: “Weten jullie wat wij een keer moeten doen? Op expeditie gaan! Echte bergen beklimmen!” We zijn uiteraard allemaal meteen enthousiast en de rest van de vakantie wordt de hele wereld met geschikte berggebieden besproken. Dan denk je bij thuiskomst dat zoiets wel bij een mooi plan zal blijven, maar niets bleek minder waar, Daniel en Bart doken avond na avond achter Russische landkaarten en Google Earth op zoek naar het grote avontuur in het ultieme gebied. En dat werd gevonden, in Afghanistan nog wel! Marian kreeg een mailtje terwijl ze in ZuidAmerika zat, ga je nou mee op expeditie? Roeland was vooralsnog onbereikbaar, hij probeerde zijn toeristen te beschermen voor ijsberen op Spitsbergen. Gelukkig waren ze uiteindelijk wel in voor een Afghaans avontuurtje. En zo staan we opeens met 150 kilo aan bagage bij het hek met de Tadjiekse/Afghaanse grens. Na twee dagen in een jeep te hebben gezeten, zijn we eindelijk nog maar een paar stappen verwijderd van Afghanistan. Enigszins bezorgd om onze videocamera, satelliet telefoon en voorraad zware

medicijnen lopen we naar de controleposten. De zorgen blijken echter ongegrond, de grensmilitairen zijn nog het meest geïnteresseerd in onze drop! Het straatbeeld in Afghanistan is meteen anders, nauwelijks vrouwen op straat, en degene die er zijn gaan gehuld in burka, standaard een paar meter achter hun man. Om de Wakhan vallei in te mogen moeten we eerst een hele papiermolen door. Bij het eerste kantoortje zitten een paar ambtenaren allerlei formulieren in te vullen, pasfoto’s op te plakken in het grote boek onderwijl grappen makend over onze rare westerse namen. Na een paar uur hebben onze welbegeerde bezoekerspas en een aantal brieven die we weer moeten inleveren bij de grenspolitie en de security office. Beide vormen geen probleem, ons grenspolitie bezoek eindigt met een potje volleybal met 20 afghani in de pot, en door het hoofd van de security office worden we op watermeloen getrakteerd tijdens het wachten. asac convo #4, september 2010

6

De volgende dag staat in het teken van de laatste inkopen, het regelen van een jeep en een kok. Dat laatste lijkt in eerste instantie prima gelukt, maar wanneer de kok tijdens het inkopen doen aan Marian vraagt: ‘who is going to cook? you?’ beginnen we ons toch wat zorgen over zijn kookkunsten te maken... De bagage krijgen we met veel passen en meten in de jeep en zo beginnen we aan onze adembenemende trip door de Wakhan vallei. De omgeving is ruig en kaal, haast woestijnachtig. Hier en daar wat plukjes groen waar kuddes geiten, schapen, kamelen en yaks staan te grazen. In de zijdalen zien we angstaanjagende toppen, en we krijgen het al een beetje benauwd terwijl we ons afvragen hoe we daar ooit op gaan komen. De rijstijl van onze chauffeur is vrij agressief te noemen. Zonder blikken of blozen scheurt hij met meer dan 100 km/uur over een zeer slechte weg met diepe kuilen, rivieren en overstekend wild. Gelukkig werd zijn rijstijl een stuk rustiger toen we met twee lekke banden stil kwamen te staan in de middle-of-nowhere... Na 2 dagen reizen, over een afstand van pakweg 100 km, komen we aan in Qala-e-Hust, onze uitvalsbasis. In dorp staan zo’n 100 huizen en het is er prachtig groen, er staan bomen en akkers vol met graan. Overal staan nieuwsgierige kinderen ons aan te staren, de vrouwen staan wat verder ach-

7


teraf maar de mannen hebben geen schroom en schudden ons standaard de hand. We verblijven een paar dagen in het dorp voor een inlooptocht en om een dagje uit te zieken na een voedselvergiftiging. In de tussentijd vermaken we ons prima met de dorpsbewoners, zo zorgt ons plan om een groepsfoto van het hele dorp te maken voor veel plezier. ‘s-Avonds komt het dorpshoofd samen met een grote groep dragers in ons guest house om te onderhandelen over de prijs en het aantal dragers dat we mee omhoog willen nemen. We hebben zo’n 250 kg aan bagage en hebben dus 10 dragers nodig om de boel omhoog te sjouwen. Er wordt een boel heen en weer gepraat, en onze redelijk Engels sprekende kok komt nu in ieder geval goed van pas. We komen overeen over een mooie prijs, gejuich volgt en iedereen heeft er zin in! Nog even een kleine kink in de kabel, als onze kok erachter komt dat hij op de momenten dat wij in hogere kampen slapen in zijn eentje in het basiskamp zal zijn. Dat kan echt niet, gevaar, beren, tijgers, zelfs Allah wordt er nog even bijgehaald. Tjsa, wat doe je dan? Uiteindelijk komen we overeen om voor 50 dollar nog een extra Afghaan uit het dorp mee omhoog te nemen, die onze kok gezelschap kan houden, en, zo blijkt later, voor hem meteen 1e klas afwasser is. Ach, zoals iemand ons van te voren al waarschuwde, ‘its nothing like Nepal over there!’

om iets van de dag te maken hadden we toch niet gedacht. Met vieze grappen, hamburgers, drop, toepen, vage boekjes en heel veel rijst komen we de eindeloze en soms bitterkoude rustdagen door.

Na een week reizen, bijna non-stop in jeeps zitten, kan dan nu het klimmen echt beginnen. Met 10 dragers en onze gids/kok/vertaler begint onze tocht naar het basiskamp. In een rustig tempo lopen we omhoog naar ons basiskamp op 4800 m. Het kamp ligt midden op een gigantische gletsjer van wel 10 km breed en kijkt uit op indrukwekkende noordwanden. Alles lijkt dichtbij, maar wanneer we een acclimatisatietocht maken komen we er al snel achter dat alles verder is dan het lijkt. Het bergje dat we tijdens de acclimatisatietocht beklimmen is, getuige het steenmannetje, al eens eerder beklommen, maar heeft nog geen naam. Koh-e-Asac (de ASAC berg) heet ie vanaf nu, in ieder geval bij ons. Klimmen op deze hoogte betekent ook veel tijd doorbrengen in het basiskamp, dat hoort erbij, dat wisten we. Maar dat die eindeloze dagen op de gletsjer zoveel vragen van ons enthousiasme

Gelukkig waren er ook nog dagen waarop we wel echt aan de bak konden. De eerste echte berg op het programma is een van de vele toppen van een hele lange graat, volgens onze kennis nog nooit beklommen. Roeland en Bart zitten in de ziekenboeg, maar desalniettemin weten we ons door het steile steencouloir te slepen dat ons aan de voet van een steil sneeuwveld brengt. Dat weten we hijgend en puffend (door gebrek aan zuurstof ) te soleren, waarna een laatste topgraat ook geen probleem meer vormt, ondanks geen goedgetimede bloedneus bij Roeland. Op de top (5300m) geen steenmannetje, dus we zijn er echt de allereerste mensen op dit stukje aarde! Koh-ehoppa noemen we hem, naar het woord dat onze dragers het meest gebruikten. Voor de tweede top moesten we een extra kamp opzetten aan de voet van de berg. Wederom lijkt alles zo dichtbij, maar we zijn uren aan het lopen over een zeiknatte moerasgletscher. We waren al gewaarschuwd voor de dimensies hier... Na een (zoveelste) slapeloze nacht in kamp 1 maken we ons op voor een prachtige tocht over een scherpe sneeuwgraat. Lang leve onze sneeuwzekerspullen; dead mans en snowsteaks! De top op 5300 m is wederom onbeklommen. We zijn hier precies op de grens met Pakistan, maar daar is in de praktijk niets van te merken; alles wat we zien is een waanzinnig groots berglandschap. Koh-e-baffa noemen we de m; de goede berg. Drie dagen later maken we ons op voor de mooiste berg, een vrijstaande gigant van 5500 m. We zetten ons kamp op precies op de grens met naar Pakistan. De pas wordt volgens onze informatie niet gebruikt door asac convo #4, september 2010

8

geweest; we zijn moe, hebben zin in ander eten dan rijst met rozijntjes (de enige maaltijd die onze kok bleek te kunnen bereiden), dus we gaan op naar de bewoonde wereld!

mensen, maar iedereen heeft ‘s nachts zo zijn eigen dromen over tapijt smokkelende Talibans. Enfin, de dag dat we de berg beklimmen is het stralend weer en zijn we helemaal alleen, en weer de eerste mensen op de top. De route naar de top gaat over een sneeuwgraat, een steile traverse om een rotstoren, en dan weer over de graat. Supergenuss! Koh-e-Forot Zoman heet de berg vanaf nu oftewel de berg van het neefje, naar Roelands neefje dat eergisteren werd geboren. We slapen nog een nachtje in ons grenskamp, om ons klaar te maken voor de laatste berg. Weer blijkt hoe lastig de dimensies hier zijn. Van te voren schatten we het eerste gedeelte door een vrij steil couloir omhoog als lastigste in, en hebben het idee dat we vanaf daar makkelijk de top oplopen. Niets blijkt minder waar, het couloir gaan we fluitend omhoog, maar dan stuiten we op steeds steiler wordende diepe losse sneeuw. Daniel probeert het nog door de rots, maar ook dat is lastig. We besluiten daarop dat het mooi is

9


Op de weg terug hebben we nog een paar hordes te nemen, ondermeer een zes omhoog komende dragers in plaats van de door ons bestelde vier. Afghanen blijken toch best temperamentvol als het erop aankomt, na een middenweg te zijn overeengekomen over vier dragers en de overgebleven rijst en de pan, blijft er één man zeggen dat we meer moeten betalen. De rest van het dorp is het daar niet mee eens, en zo ontstaat er ineens een gigantische vechtpartij! Gelukkig niet op ons gericht, maar we zijn wel tamelijk geïntimideerd, vooral over de snelheid waarmee de gehele sfeer omslaat. Toch bedaren de gemoederen gelukkig weer, en kunnen we onze weg richting bewoonde wereld verder vervolgen. Het eerste waar we in het volgende dorp op worden getrakteerd zijn blikjes tonijn; niet helemaal verwacht, maar het smaakt heerlijk! Onderwijl komen we tot de conclusie dat het beklimmen van onbeklommen bergen zeker naar meer smaakt, en smeden we alvast plannen voor de volgende expeditie. Tibet 2012, here we come! http://deafghaanseexpeditie.nl/

Interview met Roelien van de Vrie

Jorine Z.

De eerste 8a van de ASAC Vier keer had ik Roelien de route al zien klimmen. Vier keer had ik haar de eerste crux zien nemen en door zien gaan tot een goede rust. Vier keer hadden we haar aangemoedigd en haar gemaand die rust goed te benutten. En vier keer viel ze er in precies dezelfde pas uit. Bookaroo Bonzai 8a in Orpierre. Een route van 30 meter waarvan Roelien alle passen kon. Maar kon ze ze ook allemaal achter elkaar en zou ze zo haar eerste 8a klimmen? De volgende poging: alles ging wederom goed tot aan de rust. Zou die tweede crux nu lukken? Zou ze die ene slechte greep nu precies goed pakken? Precies de juiste plaats en diep genoeg? Zou ze hem kunnen vasthouden? JA!! Nu die laatste meters nog. Geen makkelijke uitklim maar ze flikte het hem en klom steady door. Roelien de Vrie, de eerste ASACer die een 8a klom! Wanneer wist je: dit wordt mijn 8a? Deze zomer wou ik graag mijn eerste 8a klimmen, mijn vakantie begon in Saint Leger. Dat vond ik een heel mooi klimgebied, maar erg moeilijk. Ik

heb daar één 8a geprobeerd maar dat ging zeker niet lukken. Ik heb daar wel veel routes in de 7de graad kunnen klimmen, maar moeilijker ging niet lukken. Toen Nikki (van Bergen, red.) en Frank klaar waren met hun projecten in Saint Leger vond ik het tijd om te verkassen. We hadden nog een kleine week en zijn naar Orpierre vertrokken. Ik had nog 4 klimdagen, wat wel erg weinig is om mijn eerste 8a te klimmen. Dus had ik bedacht, ik probeer op de eerste dag meteen een 8a, als hij mogelijk is dan ga ik er 4 dagen kei hard aan werken. Zo ging het ook, op dag 1 ben ik in Bookaroo Banzai gestapt. Na een keer uitwerken deed ik een poging en tot mijn verbazing lukte de eerste crux meteen. Ik kwam er bovenin bij de tweede crux pas uit. Ik dacht het word moeilijk, maar ik ga ervoor. Ik heb nooit helemaal zeker geweten dat ik hem ging klimmen. Op dag 3 wist ik wel dat het mogelijk zou moeten zijn, maar dan moet je het nog wel doen. Dat maakt de druk alleen maar hoger... Beschrijf de route eens? Het is een lange route door een lichte overhang. Met 2 cruxen, een in het begin en een aan het einde van de route. Er zitten 2 goede rusten in de route, precies na de eerste en voor de tweede crux. Hoe lang ben je er mee bezig geweest? Ik ben er 4 dagen mee bezig geweest en heb er 9 of 10 pogingen in gedaan. Droom je nog steeds over die ene pas? Ik ken de passen nog steeeds uit mijn hoofd, precies mijn voetplaatsing, hoe hard je moet aanzetten, alles!!!! Maar dromen niet echt, ik geniet wel nog steeds na!!!! Wat dacht je toen je voor het laatst de route in stapte? Ik ga hem doen!!!!! Daar probeerde ik mezelf in ieder geval voor iedere poging van te overtuigen. Maar toen ik aanzette voor de laatste verre pas in de laatste crux dacht ik, shit ik zal hem wel weer asac convo #4, september 2010

10

missen... Maar tot mijn eigen verbazing had ik de volgende greep te pakken! Hoe voelde het toen je die pas had genomen? En toen je de eindklip maakte? Verbazing was het vooral, toen de crux gelukt was. Daarna kon ik weer even op adem komen, maar mijn benen gingen steeds meer shaken. Ik wil niet meer vallen ging er steeds door mijn hoofd. Gelukkig wist ik precies wat er nog ging komen en kon ik de rust opbrengen om toch zo lang mogelijk te rusten voordat ik de laatste passen maakte. Toen ik de eindklip maakte schreeuwde ik van vreugde, ik denk dat heel Orpierre het hoorde, maar dat voelde zo geweldig! Mijn eerste 8a!!! Dat is zo’n magische grens. En vooral om dat ik helemaal niet zo overtuigd was dat ik 8a zou kunnen klimmen. Je hele verblijf in Orpierre ben je met bookaroo banzai bezig geweest. Waar haal je de motivatie vandaan om je zo op één route te storten? Ik vind het heel leuk om zo op de max van mijn

11


kunnen te klimmen, dat werkt juist heel motiverend. Iedere keer kom je iets verder, voelen de passen iets makkelijker en krijg je meer vertrouwen. Als je een route zo op je max wilt klimmen zul je wel moeten. Anders gaat het niet lukken, alles moet perfect gaan. Maar die perfectie voelt ook geweldig, je voelt iedere beweging, hoe iedere spier zich aanspant. En het uitzicht naar de vreugde als het lukt. De derde en vierde dag had ik wel het gevoel dat het moest kunnen en als het dan niet lukt is dat wel moeilijk. Dan wil je dat je hem gedaan hebt en niet dat je nog moet. Maar als je er dan weer in stapt is het vooral weer genieten van de mooie passen. En nu? Uhm... Ik ga nu beginnen aan mijn co-schappen. Dus flink studeren, maar daarnaast ga ik zo veel mogelijk proberen te klimmen. Ik ben me nu weer aan het voorbereiden op de NKs lead en boulderen. Ik wil daar het beste uit mezelf halen. En volgende zomer weer lekker buiten klimmen! Boulderen en routes, het liefst alles.

De ASAC-week

Carel

Bier in Bondo...

“Voor hen die reeds langer lid zijn van onze prachtige vereniging behoeft de Alpenweek natuurlijk geen uitleg”, kent u die uitdrukking? Voor hen die reeds langer lid zijn van onze prachtige vereniging behoeft de Alpenweek geen uitleg. Voor al die leden die zich pas in september bij ons hebben gevoegd -en dat zijn er nogal wat- volstaat het te zeggen dat de Alpenweek een jaarlijks terugkerend evenement is in de eerste week van augustus. In de zomer gaan velen van ons naar de Alpen om te klimmen - of wandelen, zonnen, fietsen - en wat is er nu gezelliger dan met allerlei bekenden uit Amsterdam gezellig een weekje door te brengen. Niets, kan ik u vertellen. Of nu ja, weekenden en winterweken evenaren het misschien, of komen in ieder geval in de buurt.

intersaciale relaties. Of een bepaalde Volvo die Davids mandje met eten platreed. De overburen die elke ochtend hun tentje deden schudden en wiens dame zo spaarzaam gekleed de tent uitkwam dat geen mens wist waar hij moest kijken. Of precies eigenlijk, maar dat staat zo...niet netjes. Neem dan de twee niet nader te noemen leden die om de haverklap de camping van advies voorzagen omtrent wat te doen met dode dieren. Graag zou ik uitweiden maar hier moet ik zelfs

Koffie in Chiavenna...

Het succes van de Alpenweek in 2009 leek dit jaar niet vergeten. Een groot aantal van hen die er toen waren zijn ook dit jaar van de partij geweest en nieuwe consorten hebben zich hier nog bijgevoegd. Dit jaar geen Lienz met zeurende Hollanders tegen over je, barbecues in overdekte tafeltennistafelgelegenheden of met achttien lui automobielen verplaatsen. Dit jaar Bondo, in Zwitserland. Maar zo dicht bij Italië dat daar pizza gegeten kon worden en je continu twee valuta bij je had. Natuurlijk kon je ook gewoon even een half uurtje rijden naar St. Moritz om aldaar voor 15 euro een hamburger met patat te eten en 4 euro per colaatje af te rekenen, dus voor elke portemonnee wat wils. Maar goed, geld was niet het enige dat er speelde natuurlijk. EPWK, die een geleende auto parkeerde tegen een TilSACers1 karretje bijvoorbeeld, in het kader van gezonde asac convo #4, september 2010

12

censuur toepassen voor onze jeugdige lezers. Coen, Joost en Nick die een meergangen menu presenteerden met enkel branders en messen tot hun beschikking (de KCC keurde dit soort initiatieven natuurlijk goed en is hen dan ook zeer erkentelijk voor de verrukkelijke maaltijd) en elke avond werden de pakken Hollanda gesparkt om vervolgens bij het kampvuur stoere verhalen te vertellen. Iedereen bleef lekker lang zitten en toch werd er nog geklommen! Zelfs toen het regende was het gezellig onder de tarp, die terstond wegwoei. En met blijde ogen hebben we kunnen aanschouwen hoe barbecuefanaten van het eerste uur zoals meneer Spaargaren zich vol overgave vanaf het begin stortten op het fikkie stoken en vlees eten, zoals het ruige mannen betaamt. Opvallend was dat er zo weinig geintjes werden uitgehaald met het gele racemonster. Slechts eenmaal is deze ingepakt, en door de wind was zelfs dit maar een klein en kort genot. Ja, burgers, boeren en buitenlui, u begrijpt het wel, het was mij wat. Ondanks mieren, muggen en wespen (mooi schot, excuses Joost) die dagen trachtten te verpesten (genocide werkt). Noeska was er weer en kwam tijd te kort voor het vertellen over haar tijd in het hart van de duisternis. De douches waren proper, de campingleiding vriendelijk en het leven in de bergen aangenaam. Laten we nu afspreken dat we het volgend jaar nog eens overdoen. Maar dan nog grootser en mooier. Met spekjes.

Een zomerse wandeling met een verassende wending...

Gelukkig werd er ook nog echt geklommen. Met goed weer, en betere vergezichten!

13


Zomercursussen

Dorien Lekkerkerk

Voor het eerst in de Alpen, …. en meteen verkocht. Een C1 met de NSAC Waar Gross Glockner gebied Oostenrijk, Alpen Wanneer 24 tot en met 31 juli 2010 Met wie: 9 SAC leden uit Amsterdam, Utrecht, Groningen, Enschede, Eindhoven, Maastricht, Nijmegen en Delft en twee Oostenrijkse berggisden, die beide Martin heetten. Op 24 juli om 10 uur was het zover, we stonden met z`n allen goed warm aangekleed met al onze cursusspullen bij de Franz-Jozef Höhe dag 1 was begonnen. Eerst onze spullen naar het Glocknerhaus gebracht, daar zouden we de eerste nacht gaan slapen. Nadat onze klimspullen gecontroleerd waren door de gids, konden we naar buiten. Het laatste lid van onze cursus voegde zich toen bij de groep (een yetiaan die op de Dies 2010 kwam als Tinkerbeau). Het regende s`middags, maar dat veranderde niks aan de goede sfeer. Aan het eind van de middag weer terug gelopen naar de hut en in het lager onze bedden opgemaakt. Dag 2 We gingen naar de Oberwalderhutte lopen. We begonnen enthousiast met lopen. Bij de eerste pauze snel een mueslireep eten en wat drinken. De eerste oefening was lopen op D-schoenen op een steil stukje rots, zonder naar beneden te glijden. Op D-schoenen kan dat je moet er alleen nog vertrouwen in krijgen en geloven dat je genoeg grip hebt. Aan het eind van de middag kwamen we bij de hut aan en kregen een lager voor onze

groep toegewezen, zodat de rest van de hut geen last had van onze gezelligheid (lees drukte). Tegen 10 uur was het grootste deel van de groep wel moe van de hele dag bezig zijn en kroop dan lekker onder zijn 3 of 4 warme wollen dekentjes en ging slapen. Dag 3 Vandaag was de dag van het remmen. Eerst op stijgijzers lopen oefenen. Na de lunch in een windkom bij een sneeuw/ijs wand geoefend om te remmen ook met een pickel in je hand. De eerste keer ging met je voeten eerst naar beneden, maar daarna werd het head-first en dan tijdens dat je aan het glijden was omdraaien. Uiteindelijk lukt het iedereen. Het klinkt enger dan het is. Dag 4 Een tocht naar de Mittelbären kopf gingen we maken. Er viel sneeuw viel en we konden niet veel zien, bij de berg aangekomen over een graat geklommen. Op de top was er niet veel te zien en we zijn weer gaan dalen om in beweging te blijven en het niet koud te krijgen. s`Middags in de hut onze tocht voor de volgende dag gepland, met gidsje, kaart en kompas, als je dan gaat plannen moet je het ook goed doen. Dag 5 De tocht die we die dag gingen maken hadden we zelf gepland en zou naar de Johannisberg gaan. We begonnen onze tocht in de mist, maar bij de graat aangekomen brak de lucht open en konden we genieten van het uitzicht, en asac convo #4, september 2010

14

Iris van ‘t Wout

bijpassende kreten van mijn touwgroep: `Wow` wat een mooi uitzicht, `Je kan echt super ver kijken`, alpinisme is echt vet!. Dag 6 IJsklimmen. In de buurt van de hut lag een gletsjerspleten veld, waar we reddingstechniek konden oefenen. We begonnen met op stijgijzers lopen over smalle randjes en over smalle gletsjerspleten heen stappen. Daarna hebben we geklommen met ijsbijlen oftewel ijsklimmen, eerst met ijsbijlen en later ook een stukje zonder ijsbijlen en alleen op stijgijzers. Die middag zou het weer minder worden en moesten we op tijd in de hut zijn. In de hut kregen we een Alpinisme praatje van de gids. Dag 7 De opdracht van de gids was, plan maar een rondje om de hut. Wat ga je meenemen, hoe ga je lopen, hoe ga je de route bepalen? Nadat ons plan goed gekeurd was door Martin konden we spullen pakken en vertrekken. s`middags hebben we nog een aantal remoefeningen gedaan en een sneeuwballen gevecht gehouden. Die sneeuw ligt daar niet voor niets, toch? Dag 8 Vandaag was alweer de laatste dag van de cursus. Vanaf de hut een stuk sneeuwstampen over de gletsjer naar de Eidelweiss spitze. Daar hebben we geluncht. Na de Eidelweiss spitze

ging het van sneeuw over naar rotsen, daarna het laatste stuk ijsvlakte op cursus dan. Het laatste stuk moesten we een steile weg oplopen waar een heleboel toeristen liepen die ons allemaal aankeken alsof we een soort kermisattractie waren. We zagen er met de groep ook wel heel stoer en avontuurlijk uit. Mijn cursus was een super gave week in de Alpen, waarin ik veel gelachen, geleerd en geoefend heb. Daarnaast ook lekker gegeten en geslapen heb in de hut. Mannenhumor enigszins heb leren waarderen. Volgend jaar heel graag een C2 wil gaan doen en sowieso volgende zomer terug ga naar de Alpen.

Bikkelen met de C2 Hey klimmers! Nou na een zeer brakke dag en nacht met het Italiaanse openbaar vervoer (geen aanrader!) en één lift zijn Thom en ik dan eindelijk bij de Dolomitenhütte waar we de andere cursisten en de twee gidsen zullen ontmoeten en onze C2 zal beginnen. Het is vanaf het begin af aan al gezellig met de ander cursisten en omdat onze rugzakken met de waard van de Karlsbaderhütte mee omhoog kunnen vanaf de Dolomitenhütte, kunnen wij wel `even’ in marstempo omhoog lopen naar de Karlsbaderhutte. En het zijn toch die momenten dat je merkt dat je conditie toch niet zo geweldig is als je in Nederland dacht. Maar dat maakt niet uit, want je komt boven bij de hut en je ziet een prachtig uitzicht en hoort van de gidsen dat je de volgende dag meteen aan de slag gaat met meerdere touwlengtes! Dus we herhalen wat

15


loop oefeningen, oefenen nog wat met nutjes en friends en vinden een geweldig blok rots om op te boulderen en dan is je middag snel gevuld. ‘s Avonds nemen we de route nog een keer door (19 touwlengtes tot aan de top) en zeggen onze gidsen nog dat we de volgende ochtend stipt om 8uur klaar moeten zijn, omdat je anders zelf de

Zomercursussen

route mag gaan vinden. En drie keer raden wie er te laat is, de gids zelf! De tocht zelf was hardstikke leuk, maar ook een stuk zelfstandiger dat ik gewend was. Ik kon nu niet meer hersenloos achter de gids aan lopen/ klimmen, maar moest zelf kijken wat de beste route was, wáár de route begint, een oogje op het weer houden etc. Geweldig! Als we op het kleine voor topje aankomen regent het helaas en hebben twee van de drie touwgroepen geen zin meer om de laatste vijf touwlengtes omhoog te gaan. De andere touwgroep was sneller dan de rest en was al halverwege die laatste vijf lengtes. Maar wij besloten om vanwege het weer toch alvast maar omlaag te gaan. Wat een goede beslissing was, want het begon toch te onweren! De donder en bliksem zag en hoorde je te gelijkertijd! Gelukkig trok het snel over en konden we weer verder omlaag lopen en een kwartiertje later liepen we weer vol op in het zonnetje! Daar hoorde we dat de derde touwgroep dus tijdens dat onweer bezig waren met abseilen, maar dat was gelukkig allemaal goed gegaan en bij de hut gingen we weer gezellig met zijn allen boulderen. Voor de volgende dag (de derde dag) was slecht weer voorspeld, dus hadden we een route met meerdere abseil mogelijkheden uitgekozen. Maar die hadden we helemaal niet nodig! Het zonnetje bleef schijnen en ik heb die dag heerlijk geklom-

men met mijn klimmaatje Noel. En dan steek je je hoofd over het randje na de laatste touw lengte en zie je dat je over het topkruis omhoog gezekerd bent. Leuk! Dat had ik ook nog nooit gezien. De afdaling was in dit geval lastiger dan het klimmen omhoog. Heel veel afklimmen en stukjes glijden door het puin. En nog een tip voor iemand die nog eens door een puinveld omlaag wilt skiën, ga niet over de zwarte delen, maar over de witte! Geloof me, dat maakt het een stuk makkelijker!


16

Opleidingscommissie

Elout

De Safebiner: Steeds Populairder Het gebruik van karabiners evolueert steeds verder. Eerst werd de schroefkarabiner als een verbetering werd gezien van de snapper, vervolgens werd de twistlockkarabiner populairder en thans geldt de safebiner als de meest geavanceerde karabiner. Bij steeds meer klimsituaties wordt het gebruik van een safebiner aangeraden. Achtergrond Met de komst van de schroefkarabiner werd na verloop van tijd standaard dat cruciale schakels (zekerkarabiner, zelfzekering, indirect inbinden) met uitsluitend een schroefkarabiner werden verbonden. Dit vormde een verbetering ten opzichte van de snapper maar kon onder omstandigheden ook tot ongevallen leiden. Zo konden ook schroefkarabiners door wrijving van het touw of herhaald belasten en direct weer ontlasten spontaan open gaan (figuur 1). fig. 1

Tussenoplossing: twistlock Ook werden menselijke fouten gemaakt door schroefkarabiners niet dicht te draaien. De vermeende oplossing, de twistlockkarabiner, een karabiner die met behulp van een veer automatisch vergrendelde, bleek echter niet veilig. Door het schuren van het touw of de gordel bleek de twistlockkarabiner zeer gemakkelijk te openen (figuur 2). Tussenoplossing: dubbele schroefkarabiners Als oplossing hiervoor werd als standaard aanbevolen het gebruik van twee schroefkarabiners tegenovergesteld geplaatst. Deze methodiek werd (en wordt) aanbevolen voor indirect inbin-

17


fig. 2 den zoals bijvoorbeeld gebruikelijk is in Klimmuur Centraal en Klimmuur Amsterdam (Sloterdijk). Deze methode is echter omslachtig. Finale (?) oplossing: safebiner Als reactie op het ontraden van het gebruik van de twistlockkarabiner kwamen producenten van klimmaterialen met zogenaamde safebiners. Bij een safebiner moeten meerdere handelingen verricht worden om de karabiner te openen. De bekendste voorbeelden zijn de ballock karabiner van Petzl en de belaymaster van DMM. Bij de ballock karabiner dient de gebruiker eerst een knop in te drukken, vervolgens de karabiner open te schroeven en vervolgens deze open te drukken (drie handelingen). Bij de belaymaster dient de gebruiker de klep open te doen, de karabiner open te schroeven en de karabiner open te duwen (figuur 3). fig. 3

Sinds 2004 wordt aanbevolen dit type karabiners te gebruiken bij indirect inbinden. Recent heeft de NKBV aanbevolen dit type karabiners ook te gebruiken bij het zekeren. Als alternatief wordt aanbevolen karabiners omgekeerd in te hangen zodat de schroefdraad door de zwaartekracht lastiger open gaat. Let op: alleen de belaymaster en ball lockkarabiner gelden als safebiner. De Petzl triact kan welliswaar pas na drie handelingen worden geopend; ook deze karabiner kan door touwwrijving worden geopend (figuur 4). Mocht je op het punt staan een nieuwe karabiner aan te schaffen overweeg dan een safebiner aan te schaffen. Deze karabiner is erg veelzijdig en de geringe meerkosten wegen op tegen de mogelijkheid van ongewild openen.

fig. 4

Nieuwe commissies stellen zich voor: De KCC Waarde leden der ASAC, Het is u ongetwijfeld niet ontgaan, maar de ons aller zo geliefde ASAC is een commissie rijker. En niet zomaar een commissie, nee, een commissie die het gezicht van de vereniging compleet zal veranderen. U raad het al, het gaat hier natuurlijk om de Kwaliteitscontrole Commissie (KCC). Na zorgwekende ervaringen tijdens en rondom ASAC activiteiten hebben prominent leden van het eerste uur de heer van Toor en de heer Smit besloten met onmiddellijke ingang de KCC op te richten. Dit bindend adviesorgaan zal er op toezien dat de algehele kwaliteit binnen de ASAC gewaarborgd blijft, dan wel verbetert wordt. Dat alles onder leiding van het strenge, doch rechtvaardige tandem Smit van Toor. De KCC gaat dit onder andere realiseren middels de volgende richtlijnen: •

Wanneer er KCC leden mee zijn op weekenden dienen zij altijd als eerste koffie te krijgen om de kwaliteit te controleren en waarborgen

• •

• •

Dit geld ook voor alle maaltijden Wil een KCC lid in de hal dezelfde route doen als jij, laat hem/haar dan altijd voorgaan zodat je daarna zeker weet of de route wel aan de kwaliteitseisen van de ASAC voldoet Bied na het klimmen KCC leden een biertje aan zodat u zeker weet of deze wel op temperatuur zijn en voldoende schuim bevatten De KCC is er voor u. Schroom daarom niet om de KCC advies te vragen. Bent u bijvoorbeeld onzeker over de kwaliteit van u zelfgemaakte brownies? De KCC proeft ze graag voor u.

Tot slot wil de KCC de langstzittende leden van de commissie bedanken voor hun tomeloze inzet. Zonder de heer van Toor en de heer Smit was de commissie nooit tot stand gekomen en de ASAC verder afgezakt in de beerput van middelmatigheid. Hoogachtend, Uw aller Kwaliteitscontrole Commissie


18

Nieuwe wanden stellen zich voor

Bas

De nieuwe klimwand van het Universitair Sport Centrum Eindelijk is ie er dan. De nieuwe klimwand van het Universitair Sport Centrum van de UvA. Een nieuw thuishonk voor de ASAC met veel mogelijkheden! Toen ik vorig jaar voor het eerst overlegde met de USC-directeur kreeg ik een document uit 2004 onder ogen. ASAC’ers Max Franken en Bart Klein hadden een uitgebreide wensenlijst opgesteld voor de nieuwe muur. Verzoeken zoals een minimale wandhoogte van 12 meter, een instructieplateau en de mogelijkheid om routes voor te klimmen stonden onder meer op hun lijst. Nu, zes jaar later, zijn deze wensen in vervulling gegaan. Er is een mooie wand in het sportcentrum neergezet, klaar om gebruikt te gaan worden voor vele cursus- en klimavonden. Samen met veel ASAC-vrienden heb ik afgelopen maanden hard gewerkt om routes in de wand te schroeven. Hoe het resultaat is geworden, laat ik graag ter beoordeling aan jullie over. Het USC hoopt in ieder geval dat de ASAC deze muur als een soort ‘thuiswand’ gaat beschouwen. Dat is vanaf begin af aan hun insteek geweest en dat is volgens mij ook goed mogelijk. Maar als beheerder van de muur sta ik natuurlijk niet geheel neutraal in deze zaak. Laat ik daarom bij de droge feiten blijven wat betreft de mogelijkheden voor de ASAC: • •

• • •

De klimwand is 14 meter hoog en er is ruim 400 vierkante meter aan klimoppervlak. Er zijn 18 topropetouwen in totaal en er is een lang voorklimdak van 17 meter. De moeilijkheid van de routes ligt tussen 3 en 7a. Alle klimstijlen zijn mogelijk: van plaat tot overhang. Vrijwel alle routes kan je ook voorklimmen. Er zijn per route 10 geborgde haken om in te klippen. Er is een instructieplateau met 6 haken waar abseilen, standplaatsbouw en reddingstechnieken geoefend kunnen worden. Aan de rechterkant van de zaal vindt je een 3D-polysterwand. Qua grilligheid van de wand lijkt dit op het rotsklimmen. Tevens is er een rotsspleet gemaakt waar de plaatsing van mobiele zekeringen geoefend kan worden.

19


•

•

•

De wand is toegankelijk van 9.00 tot 18.00 op doordeweekse dagen. Op dinsdag- en donderdagavonden is de wand van 18.00 tot 23.00 exclusief voor de ASAC. De ASAC mag de invulling van deze avonden zelf bepalen. In het weekend kan je van 10.00 tot 19.00 terecht. ASAC’ers mogen zelf hun eigen routes bouwen en kunnen hiervoor gratis toegang tot de klimwand of andere sporten van het USC krijgen. Er zijn extra lage tarieven opgesteld voor ASAC-leden:

Eenmalige 5-ritten ASAC-entree kaart ASAC

10-ritten kaart ASAC

Cat. I € 4,- Cat. II € 5,- Cat. III € 5,-

Cat. I € 35,Cat. II € 45,Cat. III € 45,-

Cat. I € 18,- Cat. II € 23,- Cat. III € 23,-

Eenmalig inschrijfgeld: 10 euro (cat. I) of 25 euro (cat II en III). Cat. I. = studenten. Cat II = afgestudeerden/medewerkers aan de HVA/UVA. Cat. III = overigen. Hopelijk is dit voor jullie reden om regelmatig in het USC te komen klimmen. Ik zie jullie graag tegemoet!

Nieuwe Leden stellen zich voor Namaste! Ik ben Wolf, 20 jaar en begin nu net aan mijn study psychologie aan de UvA. Ik heb hiervoor een half jaar gereist en ben o.a. naar de Himalaya geweest! Daar verschillende trekkings gemaakt (35 dagen totaal!), tot 5550 meter hoogte. Daarna nog lekker op vakantie naar het Saasdal in Zwitserland geweest waar ik nog vier 4000’ers heb beklommen. Zoals je merkt ben ik eigenlijk meer van het alpinisme dan van het sportklimmen, maar bij gebrek aan beter...Ik wil graag mijn klimvaardigheden uitbreiden zodat er wat meer routes mogelijk voor mij worden. Het liefste heb ik een gemixte berg, sneeuw, rots, ijs... een rotswand alleen vind ik een beetje eentonig, maar af en toe kan het geen kwaad. Groetjes, Wolf.

Sinds ruim een half jaar is klimmen iets wat ik heel erg tof vind om te doen. Ik wilde bij ASAC om meer te leren op gebied van klimmen, veel meer te klimmen en leuke mensen om mee te klimmen te ontmoeten. Mijn naam is Anouk, ik ben 21 jaar en ben derdejaars student Psychobiologie. Ik ga mee op het beginnersweekend in Freyr en heb super veel zin om voor de eerste keer buiten te klimmen (iets wat ik veel vaker wil gaan doen). En dit natuurlijk te combineren met gezelligheid!

Mijn naam is Manon Ketting. Ik ben 23 jaar en zit in het vierde jaar van de studie Tandheelkunde. Mijn hobby is eigenlijk gewoon reizen en probeer dit steeds vaker en zo vaak als mogelijk te doen. Met name de natuur trekt altijd. Bergen. Zee. Ik surf een beetje en hoop bij het ASAC in aanraking te komen met het klimmen. Iets waar ik weinig ervaring mee heb. Hoop dat het tof wordt. Tot ziens!


20

Nieuwe stad, nieuwe kansen. Na 15 jaar van werken, (onafgemaakte) studies en iets vaker voltooide hardlooptrainingen in Groningenm, ben ik sinds 1 augustus 2010 op zoek naar nieuwe uitdagingen, in en rond Amsterdam. Twaalfjarige gymnasiastjes Frans leren is daar één van, de hoogte in op alle klimwanden die deze mooie stad rijk is een andere. Oh ja. En toch maar eens proberen die universitaire graad te halen. Stuur me terug naar mijn studieboeken als je me te vaak in de klimhal tegenkomt. Hanneke

Hey, ik ben Maarten. Al jaren ga ik met liefde de bergen in en heb een paar lange trektochten gemaakt. Al voor ongeveer twee jaar ben ik wekelijks in klimhal Haarlem te vinden. Bij de ASAC hoop ik vaak buiten te kunnen gaan klimmen en een hoop lol te hebben.

Hey mensen. Thomas is mijn naam, vrienden noemen me Toast, omdat er al zoveel Thomassen bestaan. Ik kom uit de omgeving van Dordrecht, maar woon nu voor mijn studie Tandheelkunde in Amsterdam. In het examenjaar van het gymnasium konden we in groepjes sporten kiezen. Ik ging toen ik jong was graag met kinderfeestjes naar de klimhal en wilde in mijn examenjaar nog eens wat klimmen proberen. Die paar lesjes die we kregen beviel een vriend van mij, Niels en ikzelf zo goed dat we de rest van het examenjaar door zijn gaan klimmen in de klimhal van Dordrecht. Gelukkig had ik mijn eindexamens gehaald, maar daarna kwam een stille periode in mijn klimcarrière. Ik verhuisde naar Amsterdam, Niels bleef in Dordt. Uiteindelijk kwam een vriendin, die ook kan klimmen, in Amsterdam wonen, maar meer dan één keer hebben we helaas niet geklommen. Toen gingen Niels en ik in de zomervakantie weer eens klimmen in Dordrecht en spraken met de eigenaar van de hal. Die wist een studentenklimvereniging in Amsterdam en raadde me aan daar eens te kijken als ik door wilde gaan met klimmen. Zodoende ben ik bij ASAC terecht gekomen en hoop komend jaar genoeg tijd te hebben voor het drukke maar leuke programma.

Matthias Wulff, some facts about me: I was born in the center of Germany, in the Weserbergland, a hill region near the river Weser. I studied electrical engineering in Germany and work now as a PhD student at the FOM institute AMOLF in the area of Nanophotonics. My goal in climbing is to go finally rock climbing outside, however there is a long way to go for me. I go jogging quite regularly and my work is kind of my biggest hobby.

21


Ik ben Tjin, 23 jaar oud. ik ben een deeltijd student aan de VU waar ik de opleiding Master Besturen van Veiligheid volg. Daarnaast werk ik bij E-semble (maakt virtueel oefensystemen voor hulpdiensten) en bij Height Specialists (ik vervang doeken van reclame masten). In mijn vrije tijd doe ik veel aan sport: Klimmen, zwemmen, rennen en fietsen.

Ik ben Suzanne Schuurman, ik woon op het Sierplein in Amsterdam Slotervaart en zit in mijn 4+ jaar van HBO-Verpleegkunde (hier in Amsterdam). Afgelopen jaren ben ik nogal heen en weer geweest in Afrika voor stages en reizen, maar nu had ik onderhand wel behoefde om lid te worden van een gezellige vereniging. Ik heb/had niets met klimmen, maar ben door Noeska Kooistra gemotiveerd om een keertje mee te gaan. Ik vond het een geweldige ervaring, zéker een sport waar ik mij verder in wil ontdekken.

Arthur Govers in steekwoorden: UvA, geschiedenis, Osdorp, Deventer, Frans, film, schrijven, theater, www.woensdag.bloggertje.nl, nederhop, hiphop, indie, britserock, sneeuw, bomen, wolken, vrouwen, Istanbul, chocolade, cappuchino, amandelsiroop, hoofdsteden, CDA, krant, smoking, jas, hoed, 30’s, Orangina, filosofie, Parijs, Europa, metro, liften, fietsen, ontmoeten, nagelknippen, schaatsen, feest, heineken, mojito, flaporen, bergen, klimmen.

Oproep voor alle nieuwe leden!!

De afgelopen weken hebben de meesten van jullie al beetje kennis kunnen maken met enkele leden en activiteiten van de ASAC. Wij zijn echter ook benieuw naar jullie! Wie jullie zijn, wat jullie doen. Kruip dus achter je computer en vertel eens wat over jezelf voor de volgende Convo! Het hoeft niet lang te zijn. Mail je stukje en een foto naar [email protected] voor de volgende deadline in december. En aangezien wij van de Convo de kwaadsten niet zijn, mogen oude leden natuurlijk ook wat insturen! asac convo #4, september 2010

22

Chris’ Column

Ontgroening Wanneer we op straat iemand zouden vragen wat hij of zij verstaat onder ontgroening dan komt dit vaak overeen met korporale martelspelletjes als het wegdrinken van liters en liters water, midden in de nacht uit bed worden gedrild om buiten ‘ja en amen’ te roepen over wat je ook wordt toegeschreeuwd of dagenlang dezelfde kleren moeten dragen die je droeg toen je door de blubber moest tijgeren. Binnen de ASAC is dit anders. Dit doen we het hele jaar vrijwillig en ook nog eens bij ieder lid dat op dat moment toevallig dichtbij genoeg staat. Pofbalwerpen in de klimhal of tijdens het pofbalwerpen wk, modderworstelen op de camping, beschminken van alles en iedereen, wervingsgedrag van commissies, lichte dwang tot drinken, dagen lang niet douchen, individueel sloopwerk van eigen en andermans spullen, tenten in rennen en daarmee voor het leven verminken en ga zo maar door. Wanneer je denkt dit word best leuk bij de ASAC want ik leer klimmen voor bijna niets en er is niet eens ontgroening, berg je dan maar! Je betaalt wat je bespaart dubbel en dwars terug met het

doorstaan en overleven van het gedrag van sommige andere leden. Maar gelukkig zijn er ook nog positieve punten! Denk maar aan de tijd die je kunt gaan beleven in de alpen of met een (buiten) klimweekend: Het vroege opstaan en merken dat het net is gaan regenen, het moeten vechten voor zo een delicieuze ASAC-omelet of turning-bitch, de koude gedurende de hele dag terwijl jij nou net degene bent die zijn kleding niet helemaal droog had opgeslagen, een helm die altijd scheef zit, kilometers aan een stuk touwen zeulen voor je instructeur of de eindeloze leuke verhalen die je moet aanhoren van oudere leden over wat ze allemaal voor leuks hebben meegemaakt! Geweldig toch! Ik kan me niet voorstellen dat er nog mensen zijn die niet zin hebben in nog een jaar bij de ASAC, HEERLIJK! (wat we allemaal niet over hebben voor een beetje klauteren) Veel plezier met dit nieuwe jaar, het lustrum jaar!! Tot op de DIES!

Wist je dat...

De ASAC er in één klap maar liefst zes (psycho)biologen rijker is? Van links naar rechts zijn dit boven: Julien Fiorilli, Anouk Spelt, Thomas de Jong, Loek Eg, en onder Bart Appelhof en Noortje Grijseels.

23


Kampioenschap Boulderen op 20 nov! De zomer is weer voorbij en de studies gaan weer beginnen. De tijd om de bergen in te trekken is helaas weer voorbij. Gelukkig hebben wij een nieuwe uitdaging voor jullie: het Nihil Nederlands Studenten Kampioenschap Boulderen op 20 november in Mountain Network Amsterdam. Haal die klimschoentjes dus maar uit de backpack en op naar de hal voor een goede training. Het wordt namelijk een dag vol mooie boulders, leuke side events en gave prijzen die niet alleen voor de beste klimmers zijn bedoeld. Met als afsluiting uiteraard een tof feest in ons aller geliefde THEA! De ASAC zal er dit jaar voor zorgen dat deze spannende boulder competitie speciaal voor studenten zijn doorgang weer zal vinden. De NSKB commissie bestaat uit Frank, Roelien, Jasper, Willem, Stephanie, Martin en mijzelf. Voor de zomervakantie zijn we al begonnen met het aanschrijven van sponsoren, aanvragen van subsidies en het ontwerpen van flyers. Met succes want inmiddels zijn we verzekerd van genoeg financiën en vooral genoeg vette prijzen voor een gave wedstrijd met een mooi feestje na afloop. We hebben zelfs een hoofdsponsor: Nihil Climbing. De eerste stappen voor een succesvol evenement zijn dus genomen. Nu komt echter een minstens zo belangrijk gedeelte: zorgen dat alle studerende boulder-liefhebbers mee zullen doen. En waarom ook niet? Een dag lekker boulderen, kans op mooie prijzen, sowieso een mooi shirt en een goed gevulde goodiebag, gezellig met zijn allen

Jorine Z.

eten, leuke side events en een tof feest tot in de allervroegste uurtjes. Het NSKB is uitdrukkelijk niet alleen voor de pro’s bedoeld maar voor iedereen die het leuk vind om gezellig te klimmen met net dat beetje extra spanning van een wedstrijd. De kwalificatie problemen zullen variëren van 3e tot 8e graads dus lekker laagdrempelig. De finales zijn natuurlijk moeilijk maar zijn daarom niet alleen spannend om te klimmen maar juist ook om te kijken en aan te moedigen. De inschrijfprijs staat nog niet helemaal vast maar waarschijnlijk wordt dit 12.50. Lekker laag door de subsidies en sponsoring. We hopen dus dat jullie allemaal mee zullen doen! En neem ook vooral al je klimmende vrienden van andere SACs/loslopende studenten mee. Zegt het voort dus! Verder zullen we voor een geslaagde dag ook vrijwilligers nodig hebben. Zowel voor, tijdens als na de kwalificaties en finales. Deelname sluit een handje meehelpen dus niet uit. Denk aan opbouwen, achter de bar staan, jureren, de maaltijd serveren en de isolatie in de gaten houden. Hoe meer mensen hoe minder iedereen hoeft te doen en hoe toffer en gezelliger de dag en nacht worden. Kortom: eigenlijk moet iedereen 20 november nu al in zijn agenda schrijven en het liefst 21 november ook lekker vrijhouden om uit te brakken. Voor alle aanmeldingen, vrijwilligers, tips en tricks: [email protected]. Hou ook onze site www.nskb.climbing.nl in de gaten!


24

Rebus

Jeroen

Het antwoord op de prijsvraag van vorige keer was de Piz Palu, genomen vanuit de Boval hut. Jeroen Boomsma was de eerste (en bovendien enige) die het juiste antwoord instuurde, en heeft daarmee een heerlijk ontbijt op bed verdiend van de Convo-redactie. Wil je ook een lekker ontbijtje? Stuur dan zo snel mogelijk de oplossing van onderstaande rebus naar [email protected]!

Wist je dat... De ASAC-BBQ bij THEA een groot succes was? Met een heldhaftige deep-water-solo-actie heeft het ESAC-bestuur haar vlag-annex-tafelkleed teruggewonnen. Met een mooie ASAC-sticker. En ketchup.

25


Prijsvraag

Ken uw achterwerken! Als klimmers hebben we een vrij eenzijdige blik op de wereld. Toegegeven, af en toe worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht. Maar de rest van de tijd zitten we met onze neuzen toch vooral op de rots, op de wand, in de sneeuw of in de lucht. En hoewel we zo nu en dan wel op mensen neerkijken, de kant van onze klimmaatjes die we het meest zien blijft toch - jawel - de onderkant! (Of op de gletsjer eventueel de achterkant.) Hoe dan ook, het lijkt ons dat een zichzelf res-

pecterend ASACer inmiddels toch eigenlijk wel in staat zou moeten zijn om zijn of haar medeklimmers op grond hiervan te identificeren. De Convoredactie heeft daarom besloten om de proef maar eens op de som te nemen. Kun jij zien wie deze konten toebehoren? Stuur uw antwoorden naar [email protected], en wie weet win je wel een fantastische prijs! En als je raadt van wie de hand op de kont hier rechts is krijg je alvast een bonuspunt...


26

27


De zomer in beeld


28

Verjaardagen

Oktober 2 3 4 6 7 8 10 11 14 15 17 19 22 23 25 26 27 28 30

December Suzanne Walrave Hans Thyssen Michel van Rossum Emma Taselaar Marijke van Langen, Jan Jaap Grasso Floris Koch Leon van Eijk, Matthias Veltkamp Daniëlle Davidson Gerben van Heijningen Jakob Andrée, Roel van der Laan Louise Kelpe Franciscus Klaver Erwin Franssen Bart Groen Menno Soentken Chris van den Berg, Marjolein Bil Tom Ensink, David de Bos Emma Onverwagt Eva Kiszer

November 1 3 4 6 7 8 9 13 14 15 18 19 22 23 24 25 28

Sanneke van Asselen Irene van As Roeland Brouwer, Elze Vermaas Peer Büller Kelvin Molenaar Gregor Bolderink Jack Adams Lucas Swartsenburg Sanne Braas Nelleke Hagens Roelien van de Vrie Maarten Dijkema, Sarie Muijs Stephanie Nanninga Melanie Görner, Thomas Koops, Tim Cruijssen, Silvia Pintea Bart Klein, Daan van Schuppen Mare Riemersma Mirek Groen

29


2 4 6 7 8 10 11 13 14 16 19 20 22 26 29 30

Daniël Kuipers, Zoran Laziz Gert-Jan van der Meulen, Arjen Swellengrebel Maurits Metman Jasper Jonges, Marjolein Bos Levien van Zon, Thomas van der Molen Marjolein Blaauboer, Frank Loeve Paul van Aalstede, Carel van Toor Ezra Ettema, Roos de Wit Noeska Kooistra Erik Vollebregt Max Franken Jaap Kautz Jona Dekker, Rachelle Bottse Wanda Peters Wouter Krasser Sebastiaan Kerkvliet, Adam Sasiadek

Januari 1 2 4 7 8 9 11 12 13 14 17 19 21 22 23 24 25 27 28 30

Alix Dodu Tadzio Holtrop Sarah Doornbos, Erik van Egmond Maikel van Leeuwen, Jeroen Castricum Michael Repplinger, Regien Winnubst Zeno Wijtten Koen Vernooij Raul Leal, Eva Smeele, Eric Verhoeff Joris Stork Selwijn van Rijn Zacharias Sautner Tomas Zwinkels Erik Koolwijk, Joost van Barneveld Rogier van de Wiel, Saskia Boldingh Anton-Frans Gijsen, Freija Herckenrath Bart van Dam Stefan Roos Bart de Kruyf Roel Gazendam Nora Zeroual, Teije Meijer

Agenda dag

maand

Activiteit

9-10 9 14 15 16 21 22-24 5/6 6-7 20 27

oktober oktober oktober oktober oktober oktober oktober november november november december

Klimweekend Hotton NK boulderen in THEA 10e European Outdoor Film Tournament (www.eoft.eu) TilSAC dies Lezing Afghanistan-expeditie in Klimmuur Centraal ASAC Algemene Ledenvergadering Introductieweekend Freyr Battle Of The SACs (BOTS) Verassingsweekend NSKB studenten kampioenschap boulderen in THEA Winterklimweek

Hou voor meer agenda-info de site in de gaten: www.asac.climbing.nl

Kortingsregeling bij THEA men voor € 7,- Op maandag en vrijdag klim n voor €7,50 - Zaterdag en zondag klimme 3 maanden) €36,50 per maand (minimaal nt - Onbeperkt klimabonneme ain Network: rzicht de website van Mount Bezoek voor het volledige ove rk.eu. http://www.mountain-netwo

and Science Park Kortingsregeling USC Klimw

€ 5,- (overigen) per keer. Een 4,- (universitair studenten) of ASAC-leden klimmen voor € / 45,-. Open op weekdagen 35,€ een 10-rittenkaart kost en 23,/ 18,€ t kos rt kaa 5-ritten ASAC-avond 18:00-23:00. 9:00, dinsdag en donderdag 09:00-18:00, weekend 10:00-1

Wist je dat: •

•

Er nu al beginner is die grootste plannen heeft op de Dies om een ASAC lid te overtreffen. Hij heeft op de introductie borrel al een dappere poging gewaagd. Wij van de Convo hopen dat een ASAC lid de ASAC leuker blijft vinden dan Yeti.

Andere kortingsregelingen: Bever Zwerfsport Amsterdam: 10% Demmenie Sport: 10% THEA: zie hierboven Klimmuur Centraal: vrijdag € 7,USC klimwand: zie hierboven


30

Inhoud. 06 Afghanistan Expeditie 2010 Vier ASACcers bedwingen de weinig-bereisde hoogtes van Azië. Rubrieken. 04 Redactioneel. 05 Van de voorzitter

Recommend Documents